Die Administrasie;50. Wat die oordag van die administrasie en personeelaangeleent- hede aanbetref word daar in klousules een-en-sestig tot vier-en- sestig in bree trekke as volg voorsiening voor gemaak, naamliks-

(i) Bantoe-amptenare tans werksaam in die Transkei in departe- mente of met betrekking tot sake wat aan die Transkei oor­handig word, word vanaf die totstandkoming van die Transkeise

_. Regering amptenare van daardie Regering;(ii) Sulke amptenare kan egter hulle pensioenvoordele wat hulle

tans in ons Staatsdiens geniet bly benou en die Tweeae Skedule by die wetsontwerp maak hiervoor volledig voorsien­ing;

(iii) Omdat die Transkei huidig nog nie genoeg opgeleide Bantoehet om al die poste in die Departemente wat na horn oorgedra word te beman nie sal Blanke amptenare tot die beskikking van die Transkei gestel word om hierdie dienste te behartig.

(iv) Hierdie Blanke amptenare bly egter in diens van die Republi- keinse Regering en word ook deur die Republiek betaal;

(v) Hierdie Blanke amptenare sal geleidelik deur Bantoe vervang word maar altyd eerste van die laagste range af na bo sodat Blanke amptenare no^it onder Bantoe-amptenare sal werk nie.

Die Eerste Skedule;51. Die laaste baie belangrike deel van die wetsontwerp waaroorek ti paar woorde wil se is die Eerste Skedule waarin al die sake op- geneem is waaroor die Transkei wetlike sowel a&-administratiewe be- voedghede verkry ■ ingevolge die bepalinge van die ..wetsontwerp.52. Lede sal opmerk dat in hierdie beginstadium reeds 'n groot aantal sake aan die Transkei oorhandig word, selfs meer sake as waaroor belieer tans deur provinsiale rade ten opsigte van die pro- vinsies uitgeoefen Wwrd. So bv. word o.a. aan die Transkei oorhandigs—

(i) Bantoe-onderwys in sy geheel.(ii) Landbou, Bosbou en Veeartsenydienste.(iii) Alle paaie en werke behalwe Nasionale paaie.(iv) Arbeid en alle welsynsdienste.(v) Beheer oor alle laer howe asook sekere polisiedienste.(vi) Beheer oor alle laere bestuursliggame.(vii) Lande, grondbeheer, aktes en opmetingsdienste.(viii) Sake soos boedels, erfopvolging, geboortes, sterfgevalle

en huwelike.

53. Opsommenderwys kan gese word dat feitlik alle werk wat vandag in ons Bantoesakekommissariskantore in die Transkei verrig word —en nog meer - oorhandig word aan die Transkei.

54* _ Met betrekking tot die skedule wil ek ook die aandag daarop vestig dat in elke paragraaf by elke item die gebied waaroor die bevoegdhede uitgeoefen kan word genoem word. Dienooreenkomstig kan alle sake in die skedule in drie groepe verdeel word, naamlik;

/(a) Eerstens .....18

- 18 -

(a) Eerstens die Waar die bevoegdhede net uitgeoefen kan wordin die Transkei soos omskrywe. Die meeste paragrawe in die skedule val onder hierdie kategorie en dit behels bv. alle landbousake, polisiedienste, landesake, paaie, brue en werke, arbeidsake, ens.

(b) Tweedens is daar sake waar die bevoegdhede verleen word tenopsigte van die distrikte vermeld in klousule twee. In hierdie geval kan die bevoegdhede dan ook in die witkolle uitgeoefen word. Dit geld hoofsaaklik vir sake soos onder- wys, welsynsdienste, laer howe, ens. Die rede hiervoor is voor die hand liggend en kan met n enkele voorbeeld verduide- lik word. So bv. sou dit in die geval van onderwys onvanpas wees om aan die Transkei beheer oor alle Bantoeskole in die Transkei te gee, maar Bantoeskole wat in n witkol . soos bv. in 'n munisipale lokasie val uit te sluit van sulke beheer - en di£ dan vanaf die Republiek te kontroleer. Die selfde geld ook netso met betrekking tot al die ander aangeleenthede waaroor bevoegdheid aan die Transkei ten opsigte van die distrikte as sulks gegee word.

(c) Derdens is daar twee aangeleenthede waar daar geen beperkingmet betrekking tot gebied geld nie en in verband waarmee die Transkei dus wetlike bevoegdheid oor sy burgers sal he, afgesien daarvan of hulle binne of buite die Transkei is. Hierdie twee aangeleenthede genoem in paragrawe 1 en 15 van die skedule is eerstens met betrekking tot die oplegging van belastings op Transkeise burgers en tweedens met betrek- king tot die registrasie van kiesers en die hou van ver- kiesings vir die Transkeise Wetgewende Vergadering. Ook hier meen ek is die redes voor die hand liggend en verstaanbaar.

55* _ Meneer die Speaker dit dan wat die belangrikste bepalings van hierdie wetsontwerp aanbetref maar ek wil hierdie toespraak afsluit deur die volgende paar kort stellings te maak waarin my lewensoor- tuiging - en ek meen ook die lewensoortuiging van die meeste Blankes m hierdie land - ten opsigte van ons rassevraagstuk opgesluit le» naamliks-

(i) Sedert die Blanke- ras hom meer as 300 jaar gelede hier aan die suidepunt van Afrika gevestig en sy tuiste gemaak het in landstreke wat toe nog wild en onbewoon was het hy die westerse beskawing hier gevestig; die christelike leer die land ingedra; die land a&Lf met sy sweet en bloed getem; hier sy identiteit as Blanke ras behou en 'n eie nasie gebouj en die land op die gebied van die landbou, die nywerheid, die mynbou en ekonomie - ja op alle lewensterreine - ten voordele van Blank en nie-Blank omskep tot 'n sieraad op hierdie kontinent.

(ii) Soos ons voorvaders dit was, so is ook ons vandag nog on- wrikbaar vasbeslote om die voortbestaan van die witman in Suid-Afrika te verseker. Daarom is dit vir ons -n saak van die allergrootste erns om in Suid—Afrika 'n beleid te volg wat ook die bestaansreg en bestaansveiligheid van die witman m Suid-Afrika sal verseker, naas die van alle ander rasse- groepe in die land en wat die grootste mate van harmonie, vrede en ontwikkeling aan alle bevolkingsgroepe in die land sal verseker.

(iii) Ons, die gevestigde Blanke bevolking in Suid-Afrika, beide Afrikaans- en Sngelssprekendes, het gedurende 300 jaar van naasbestaan di6 Bantjoe in hiepdi© land 'n konnis^ 'n benadering, »n lewenshouding en u praktiese beleid ten

/opsigte ....19

opsigte van die rassevraagstuk in n veelrassige land opge- bou wat deur geen ander Blanke nasie in die wereld gedeel word nie.

(iv) Hierdie lewensbeskouing van die Blanke word getrou weerspieel in ons beleid van aparte ontwikkeling en hierdie wetsont- werp waar ons nou mee besig is span die kroon oor al ons apartheidswetgewing en dui die rigting aan waarvolgens Ban- toebevolkingsgroepe selfregering in hulle eie tuislande kan verwerf maar nogtans deelgenote kan wees in die voordele en verantwoordelikhede van 'n gemeenskaplike Vaderland.

(v) Ons is oortuig dat ons langs hierdie weg nie alleen di^vitman se t(Ekoms in Blank Suid-Afrika verseker nie, maar ook die geleentheid vir elke Bantoebevolkingsgroep skep om sy hoog— ste ideale in sy eie tuisland te verwesenlik. Ons vertrou van harte dat hierdie tuislande vir die burgers van daardie tuislande 'n sionistiese betekenis sal verkry as ware volks— tuistes wat veelvuldige geleenthede tot ontplooiing bied op politieke, administratiewe, stoflike en kulturele terrein.

(vi) Ons glo dat die grootste mate van rassevrede in n veelrassige land alleen verkry kan word langs hierdie weg van afsonder- like ontwikkeling waarvolgens elke volksgroep volgens sy eie aard en vermoe kan Ontwikkel en waar die een volksgroep die ander gun dit wat hy vir homself toe-eien. Alleen so kan vreedsame naasbestaan en goeie buurskap verseker word en ons glo dat Suid-Afrika wat vandag verguis word - juis omrede van hierdie beleid 'n boodskap vir die wereld het en nog in die toekoms geloof sal word as die skepper van n beleid wat ook elders met vrug toegepas kan word in belang van groter harmonie en wereldvrede.

(vii) Ons in Suid-Afrika is kinders van die geloof en dit is met die grootste geloof en vertroue in die toekoms van my vaderland dat ek vandag die tweede lesing van hierdie wetsontwerp voor— stel. Ek glo dat dit wat ons hier doen alleen tot heil van Suid-Afrika en van alle volksgroepe sal gedy.

Ek stel voor.

Uitgereik deur;Departement van Inligting, Volkskasgebou 704,KAAPSTAD.13.2.63

I J 8 FEB 1963

No. 32/63(K)TOESPRAAIC DEUR DIE S TAA T 3 PRS SIDSNT BY DIE TUINEE2S OP KIRSTENBOSCH OP 13 FEBRUARIE 1963 BY GELEENTHEID VAN DIE GOUE JUBILEUM VAN DIE NASIONALS BOTANIESE TUINE VAN SUID-AFRIKA . _________Embargo; Vr.ystelling 4«3Q run. Embargo: For release at 4.30 p.m.

SPEECH BY THE STATS PRESIDENT AT THE GARDEN PARTY AT EIRSTENBOSCH ON 13TH FEBRUARY 1963 ON THE OCCASION OF TH3 GOLDEN ,nT TT,g£.QF THE NATIONAL BOTANIC GARDENS OF SOUTH AFRICA. AFJ*IC,— — — — — — ... *- ■«— ' ™ i ■ n — — ■ ■ . i .1. ■

„ * ( REFE«"2 N C I \INLEIDING U l l i b r a r y

Dankbetuiging . -- -'F OfGelukwensing - Goue Jubileum van Kirstenbosch."— '. -•

WAARDEVOLLS BATSKirstenbosch Botaniese Tuin is een van ons land se waarde-

volste besittings. Dit is n groot hate, vir wetenskaplike studie en navorsing; vir ontspanning en genot van die mooi blomme, plante struike, borne in die pragtige ongewing en teen die majestueuse agtergrond van Tafelberg en sy Kasteelrots reg bokant die tuin; en dien ook as n groot aantreklikheid vir besoekers en toeriste vanuit die buiteland en van ons eie binneland.

Suid-Afrika besit gelukkig baie besienswaardighede van besondere aard en waarde wat dien as nuttige instellinge vir die wetenskap sowel as vir die gonot van die menskom. Twee van ons grootstes wat ook aandag oor die hele wereld trek is -(1) die Kruger Wildtuin, daar in ons Noorde waar ons eienskaplike en inheemse dierelewe bewaar, beskerm en vertoon word.(2) In die Suide - hierdie wonderlike Botaniese Tuin, die 50-jarige bestaan waarvan ons tans vier. Hier word ons wonderlike inheemse plantelewe beskerm enbestudeer en daardie versameling dien tot nut en genot van ons almal.

Ons loof met waardering by hierdie geleentheid wat in ons eie land gedoen word vir die behoud en bestudering van ons ryke besitting van fauna en flora. Dit is veral verblydend waar dit verneem word dat in sommige ander dele van die vasteland van Afrika daar minder geesdrif en sorg betoon word ten opsigte van hierdie aangeleentheid.

Kirstenbosch, gestig in die jaar 1913, is gedurende die afgelope vyftig jaar uitgebou tot een van die wereld se bekendste en beroemdste botaniese tuine. n Verwaarloosde boereplaas is omgeskep tot n inrigting wat die trots is van Suid-Afrika, hierdie grootste, mees bekende en maes geliefde tain in ons land.

Hier is ons omring van die geskiedenis en word ons sterk herinner aan die eerste nedersetting, meer as 300 jaar gelede, wat^die saadjie vir n toekomtige nuwe nasie en nuwe beskawing gel§ het. Hiervandaan waar ons nou staan, kan ons gesig sweef oor Jan van Riebeeck se laning van vi/ildearaandelbome, wat hy geplant het om die grens van sy gebied aan te toon. Sedert daardie heining geplant is, het ons land gegroei en ontwikkel tot ons groot interessante, voorsp^edige en mooi land waar ons gelukkig woon en werk - „vanwaar Tafelberg begin tot ver in Transvaal" - en waar ons nog steeds sorg dra om -n veilige, voorspoedige en gelukkige tuisland vir ons nagoslag te verseker.

Mens is eintlik jammer om te verneem dat die skilderagtige bad wat algemeen bekend was as „Lady Anne Barnard se bad"

verkeerdelik so genoem is, want dit sou m interessante skakel mat ons geskiedenis uitgemaak het.

Duisende en nogmaals duisende mense dra aangename herinner- inge van herhaalde'besoeke aan hierdie wondertuin om die blommeprag te aanskou, rond te wandel in die natuurskone ongewing en al die besienswaardighede te besigtig.

Vir my enmygesin, gedurende die baie jare wat ons gereeld tydens Parlementsittings in Kaapstad moes vertoef, was dit steeds •n wonderlike en genotvolle voorreg om Kirstenbosch te besoek en -n dag hier deur te bring. Dit was vir ons interessant om etlike kere vir Generaal J.G. Smuts hier raak te loop; gewoonlik was hy op pad na of terug van sy bergklim. Hy was altyd in vermukking oor die skoonheid van Kirstenbosch en ongewing en sy waardering vir die blommeprag het hy uitgespreek toe hy in sy beroemde bergrede verklaar het, "Om die Kaaps© blomme in hul voile glorie in die lente - met die voortroflike verskeidenheid van kleure - te aanskou, is n onverg^etlike ondervinding. v/anneer dit nog vergesdl word deur die voelgesang, die gegons van insekte en bedwelming van geure, word die toweragtige van die lewe gesien on aangevoel op n wyse wat moeilik elders geewenaar kan word".

By n ander gelecntheid het Generaal Smuts hier op hierdie grasperke in Kirstenbosch figuurlik op sy bors geslaan en uitgeroep:

"Ons het nie die wereldrond deursnuffel nie. Ons het nie in Soma of Peru vir plante gaan soek nie - nee, hulle is almal hier, hierI"

is dan ook in die gees wat ons tans die jubileumfees vier - die gevoel van dankbare trots oor die baie wonderlike gawes wat ons Suid-Afrikaners bevoorreg is om te geniet. Dit is ons eie. Dit is -n gawe van die Skepper en dit is ons plig - ja, en ons plesier - om dit vir die toekoms te bewaar, on die nut daarvan met ons menslike kermis en vernuf uit te bou. As ons eie sal ons dit ook liefne on die skoonheid en prag daarvan geniet.

I yield to the temptation of relating to you the story of a very intriguing experience here in the grounds of Kirstenbosch during the Royal Visit in 1947. It was all due to General Smuts.Me had insisted (so the present Queen Mother afterwards told me when we reminisced and laughed over the episode) that in between two official functions the Royal party visit Kirstenbosch.

On that particular Saturday three of us, Members of Parlia— merit with our families spent the day here to enjoy a picnic with the indispensable braaivleis. They were the late Mr. J.G. Strii- dom (later to become Prime Minister), Mr. J.J. Serfontein (the present Minister of Social Welfare and Pensions) and myself.

Our appetising chops were being merrily grilled when we a commotion and saw people hastening together in one direc­

tion. Our children followed suit and we came after them. Led bv General Smuts, the King and Queen with the two Princesses, all

in r°3plendent formal dress, were walking up the path next h , present car park. Clad in slacks, open-neck shirts and withrpjjLfq I e'r?my from the braaivleis wo watched from a distance. General Smuts, however, spotted us and immediately called us by name to come and be presented to the Royal coupled We demurred and remonstrated with signs, pointing t. ou? very in^rmal pfon£ dreSsSs by'name. 3“ 'nt’ "N°’ n0 " °°me alon«-' insisted oalSng ’

Diffidently and very much embarrassed we moved nearer andSmJtc,Pre5! I ^ V ? 1eir Majestics by a gleeful and impish General Smuts. vVe stood talking to them for quite a while, our children circling all around the King to admire his bright naval uniform.

This episode caused quite a sensation among the other onlookers and was a great news item.

I must tell you of an amusing sequel. In an American periodical with world-wide circulation, the episode was reported as follows;

"The King and Queen while strolling through one of Cape Town’s public parks stopped to speak to three Republican Members of Parliament who were roasting meat for their midday meal".

Whenever I stroll about here I still enjoy a quiet laugh over the amusing adventure on that day.

When commemorating the establishment of Kirstenbosch fifty years ago, it is also fitting for us to pay tribute to its guardian angel - also born 50 years ago. I refer to the National Botanical Society of South Africa. We congratulate this Society on its fifty years of excellent constructive work in respect of our South African flora and in particular its keen interest in and indispensible support given to Kirstenbosch ever since its inception. It may safely be stated that if it had not been for the interest, the practical support and assistance shown by its members - especially in the beginning but also extending through the fifty years, Kirstenbosch would not have been what it is today.

We thank their members, past and present, for their inval­uable and exemplary assistance and contribution to the success of Kirstenbosch.

On this occasion, I wish also - on behalf of us all - to express our appreciation and feeling of gratitude towards the three gentlemens who have successively been the directors of this enchanting garden.

We think of Professor Harold Pearson - he. who on a summer's day in February, 1911, came by Cape cart and horses to select a suitable site for the future national botanic gardens and was the moving spirit in prevailing upon those in authority to estab­lish it in 1913. With slender resources but with great enthusiasm and idealistic dreams, coupled with painstaking planning and indefatigable labour, in which he was encouraged and assisted by his wife. Professor Pearson built the foundations for what is today this irresistible attraction for so many thousands from our own country and other countries.

Unfortunately, he lived only four years longer to guide the fulfilment of his dreams. It was fitting that he was buried here on this terrain, where we may read also on his grave the famous saying: "All ye who seek his Monument look around".

All honour to his memory.For thirty-five years_afterwards Professor R.H. Compton

carried on the work and experienced spectacular progress. Not only in quality was there great progress but also in quantity and extent, the inclusion^of extra ground on the eastern slopes of Table Moun­tain sending the gardens domain up to Maclear's Beacon on the very summit. It is unnecessary for me to detail the progress made and the achievements during that period of time. We have seen it I around us on visits during those years. It is important to

nooe however Professor Compton's eagerness that Kirstenbosch should not only be a garden for enjoyment but should also serve as a valuable centre for botanical research. The herbarium here now very deservedly bears his name.

We pay tribute to his work over 35 years.

The present director, Professor Rycroft, saw a very valuable new event in the amalgamation with the Compton herbarium of the century-old South African Museum Herbarium, which made something like 200,000 specimens available at Kirstenbosch.

Some five years ago, Professor Rycroft sent a collection of flowers to the International Flower Show in New York in order to demonstrate the beauty of our Cape flora; these apparently made a grand impression and were awarded a gold medal, a very much coveted first prize in the international class, winning great distinction for Kirstenbosch and for South Africa.

We wish the present director further great success in this unique undertaking, which has become famous all over the world. Indeed, I believe that Prof. Rycroft himself is guilty of the statements that - "it is possible that South Africa has the richest flora in the world" and that "Kirstenbosch is the finest living laboratory of South African plants in the world".

The unparalleled attraction of our Cape flora was recognised two centuries ago. The famous Swedish botanist Carl Linnaeus was responsible for the naming of a largo number of species of our Cape flora sent to him by Governor Ryk van Tulbach in the middle of the 18th Century. Although Linnaeus was never able to visit the Cape personally, he wrote - in a message to Governor van Tul­bach - this memorable tribute;

"May you be fully aware of your fortunate lot in being permitted by the Supreme Disposer of events to inhabit, but also to enjoy the sovereign control of that paradise on earth, the Cape of Good Hope, which the Benoficient Creator has enriched with His choice wonder. Certainly if I were at liberty to change my fortune for that of Alexander the Great, or of Solomon, Caesar or Tulbach,I should without hesitation, prefer the latter."

If this famous botanist could have lived to pay a visit to Kirstenbosch in the Springtime, he would no doubt have repeated his descriptions

"a paradise on earth"There arc, unfortunately, people who appear to find delight

in the destruction of our exquisite indigenous plants and our unique animal life; others again act with indifference towards the preservation of such wonderful gifts of nature. 7/e are, however, intensely grateful to those enthusiasts who plead for, and in practice act in the interests of the preservation of this great and unique heritage which we enjoy in our country.

I am always happy, when visiting Kirstenbosch, to find groups of schoolchildren here. It is very essential, I think, that special steps should be taken in our schools all over our country to instil into our youth a love for the gifts of nature, a realisa­tion of what they mean to us and our country and then also the necessity of preservation, coupled with abhorrenco of wanton destruc­tion.

This festival in its many forms and phases, will forcibly bring to our minds the richness, beauty and value of our flora and our duty to preserve them, for spiritual enjoyment and material ad­vantage, as a wonderful and unsurpassed heritage of our land and our nation.

I have much pleasure in now formally opening the festival of the 50th Anniversary of Kirstenbosch with the wish that the older it grows, the more beautiful it will become.Uitgereik deur:Departement van Inligting.KAAPSTADTJ/2/63

Issued by; Department CAPE T07/NU W

of Information,

No. 37/63CO> £ .<*£ aSTATEMENT BY DIE HON.. THE PRILZ3 MINISt£Ttx -THE -HOUSE Vf ASSEMBLY

AND TliE SENATE OH MONDAY 18 FEB. 1963 „ < - ------ ---- ---- ---- —■*- ■ ----— — *- - ~— -•— — — — ——— — — -- — ---rfjif *?In regard tu the message of the:State President which has just been conveyed to this House convening a joint sitting of the Senate and the House of Assembly for Monday the 25th instant, I wish to announce for general information that the proposed joint sitting is in connection.with the proposed Bill to grant a certain form of self-government to the Bantu of the Transkei. •

I wish to make known that I intend to introduce a Bill on the occasion of the joint sitting to amend section 108 of the constitution by adding a further sub-section, namely a sub-section(3) after the existing sub-section (2) to the following effect, viz :

"(3) Notwithstanding the provisions of sub-section (l) an Act of Parliament whereby a Bantu area is declared to be a self-governing area in accordance with the provisions of that Act, may provide for the recognition of one or more Bantu languages for any o ^ all of the following purposes, namely(a) as an additional official language or as additional official languages of that area.}(b) for use in that area for official purposes prescribed by or under that Act; or(c) for sole use in that area in such circumstances and for such limited purposes as may be so prescribed, and may contain provisions authorising the use of any such Bantu language outside the said area for such purposes connected with the affairs of that area and subject to such conditions as may be prescribed by or under that Act."

I deem it advisable to give these particulars concerning the proposed joint sitting at this stage so that it will be clear that the Government does not intend to pander to the desire of certain critics that the Transkei constitution Bill should be sub­mitted to a joint sitting of the Senate and the House of Assembly, but that the Government will follow the course indicated above.

Issued by;Department of Information, CAPE TOWN18/2/63

H A_F R,C" ’ A

£*/ r e f e *£n !ic. 36/13(K)i>-\. L1BRA> Y -'■$* t

P3R3V3RZLARINC- E3uB DIE 3ESRETARIS 1ffl>BIg^IAHD3a. Sl£EVir omriiddsllilie vrystelling 19/2/63 '■*■*******>*'

Daar bestaan skynbaar verwarring oor die vraag of immi- grante in besit meet* wees van persoonskaarte soos vereis ingevolge die bepalings van die Bevolkingsregistrasiewet 1950. Hulle verkeer blykbaar onder die indruk dat, omdat hulle in besit is van permitte vir blywende vestiging of vreemdelinge registrasiekaarte, dit nie nodig is ora ool; persoonskaarte te verkry nie.

Dokumente uitgereik ingevolge die bepalings van die Wet op Registrasie van Vreemdelinge, 1939 en die Wet op Vreemdelinge, 1937 het geen betrekking op die Bevolkingsregistrasiewet, 1950 nie en die vereistes van hierdie Wet moet nog nagekom word.

Die juiste posisie is dat alle persone, insluitende immi- grante wat sestien jaar of ouer is, wat blywcnd in die land gevestig is, in besit van persoonskaarte moet wees.

Die nodige foto's moet tesame met die amptelike vorm aan die Bevolkinsregistrateur, Privaatsak 266, Pretoria gestuur word.Die betrokke vorm is verkrygbaar by fotograwe, die Bevolkingsregistra- teur of laasgenoemde se verteenwoordigers in Kaapstad, Johannesburg, Durban en Port Elizabeth.Uitgereik deur: Departement van Inligting, Volkskas-gebou 704-,KAAPSTAD. 19/2/63

PRESS STATEMENT 3Y THE 3EJRETARY FOR THU INTERIORFor iirmiediate release 19/2/63

There apparently exists confusion regarding the question whether immigrants should be in possession of identity cards as required in terms of the provisions of the Population Registration Act, 1950. They are evidently under the impression that because they are in possession of permits for permanent residence or aliens registration cards that it is not necessary that they should also obtain identity cards.

Documents issued in terns of the provisions of the Aliens Registration Act, 1939 and the Aliens Act, 1937 have no reference to the Population Registration Act, 1950 and the requirements cf this Act must still be complied .with-*. -

The true position is that all persons, including immigrants, who are sixteen years of age and over, who are permanently resident in the country, must be in possession of identity cards.

The necessary photos together with the official form should be forwarded to the Population Registrar, Private Bag 266, Pretoria. The form in question is obtainable from photographers, the Population Registrar and the latter*s representatives at Gape Town, Johannesburg, Durban and Port Elisabeth.Issued by;Department of Information,704 Volkskas Building,CAPE TOWN.19/2/63

No^S/63(K)CHECK AGAINST DELIVERY -------- -—SPEECH BY THE DEPUTY MINISTER OF BANTU ADLlINISTR SflON AND^DEVELOPMENT AT THE OPENING OP THE CONGRESS OP THE UNITED MIJNIWEPAExAUTHC^TIES ON FEBRUARY 20, 1963, AT CAPE TOWN W - ♦-For Release 11a.m. 20/2/63TOESPRAAK VaN SY EDELE M.C. BOTHA AD JUNK-MINISTER VAI\T-^BMTOS ^DMINIS- TRASIE EN - ON TWIKKEL IN G BY DIE OPENING VAN DIE KONGRES’ VaN< ME* VERENIG3E MUNISIPAIE BESTUUR OP 20 FEBRUARY 1963, TE KAAPSY&D'^Vir Vr.ystelling 11 v.m. 20/2/63

Geagte meneer die President,Dames en Here,

Weens die besondere verhouding van plaaslike besture tot die regering, ag ek dit n groot voarreg dat u my gevra het om die openingsrede hier te lewer.

Die regering is in voortdurende voeling met plaaslike besture oor Bantoe-administrasie-aangeleenthede. Dit is te verstaan Want plaaslike besture is direk belas met die bestuur van groot getalle Bantoe binne stedelike gebiede.

Die regering 1§ die beleid neer en die plaaslike besture is gemoeid met die praktiese toepassing daarvan. Graag betuig ek hier my waardering teenoor plaaslike besture vir die wyse waarop hulle hierdie verhouding tussen die Sentrale Regering (met ons departement as mondstuk) en hulleself eerbiedig en uitleef.

Terwyl die vraagstukke van Bantoebehuising in die groter sentra feitlik oral te bowe gekom is, is daar egter sommige kleinere plaaslike besture wat nog nie die nodige behuising verskaf het om in die plaaslike behoefte te voorsien nie. Ek sou graag wil he dat al sulke plaaslike besture spoedig aandag aan die saak sal gee en ons departement raadpleeg oor hulle probleme. Op hierdie manier kan ook wanindrukke wat nogal voorkom, uit die weg geruim word.

Van behuisingsbehoeftes gepraat, is dit seker bekend dat ons departement nou besig is met -n omvangryke program wa.^rvolgens daar in alle erns dorpe in Bantoetuislande aangele word. Ons meen dat die Bantoedorpe baie Bantoe sal trek omdat hulle daar voile eiendomsreg sal verkry, in teenstelling tot die posisie in Bantoe- woongebiede in blanke-gebied. Ook sal hulle hulle daar burgerlik ten voile kan uitleef en vir diegene van hulle wat onderneaingsgees het, sal daar groot geleenthede op die gebied van die handel kom.Dit is ook die bedoeling dat Bantoe tot die allergrootste mate hul gesinne daar moet huisves, sodat die broodwinners daarvandaan kan uitgaan om in blanke-gebied te gaan werk. U sal hierdie basiese benadering moet onthou omdat dit ten gevolg sal h§ dat sekere stede­like Bantoewoongebiede nie noodwendig verder sal uitbrei nie en dat ander dalk weer sal inkrimp. Dorpe en stede wat naby aan Bantoe­tuislande le kan gerus ook alles in hul vermoe doen om hul Bantoe- werkers te laat huisves in Bantoedorpe wat ons departement in die tuislande kan bou. In noue samehang hiermee moet die regering se beleid in verband met nywerheidsontwikkeling in die grensgebiede betrag word. Dit is n alombekende feit dat ons sekond§re nywerhede oorgesentraliseer is, dit wil se, oormatig gekonsentreer is in ’n paar nywerheidsentrums. Meer as die helfte van die workers in di£ nywerhede is Bantoe met gevolglik n uitermata . grote sametrekking van Bantoe op die betrokke plekke. Daarom het die regering dit goed geag om stappe te doen wat sal lei tot die stigting van sekere nywerhede in gepaste grensgebiede. Aansoeke om die stigting van nuwe nywerheids- gebiede in stede en dorpe ver weg van Bantoetuislande is derhalwe nie aangeleenthede wat ligtelik behandel kan word nie. Die implikasies

meet altyd sorgvuldig oorweeg word. Om maar een implikasie te noem; die ondervinding hot geleer dat vir elke morg ontwikkelde nywer- heidsgebied daar drie morge grond moet wees vir die huisvesting van Bantoowerkers wat in sodanige nywerhede in diens is.' Ondersoek het in elk geval aan die lig gebring dat daar in die meeste van die gebiede waar die nywerhede tans saamgetrek is, meer geproklameerde nywerheids- gebied is as wat in die voorsienbare toekoms nodig sal wees. Nywer­hede kan dus nog glad nie gestrem word deur on§ departement ss houding dat daar in hierdie gevalle nie nuwe nywerheidsgebiede aangele hoef te word nie.

Plaaslike besture en die verkopers van nywerheidsgrond behoort ook alles in hul vermoe te doen om in die geval van dorpe en stede buitekant grensgebiede nywerhede te trek wat nie Bantoe-oorwigtig ten opsigte vo.n die arbeid is nie. Bit moet die strewe wees om n veel gunstiger arbeidsverhouding daarin te h§ as die landsgemiddelde van 1 blanke arbeider tot 2.2 Bantoe-arbeiders. G-raag betuig ek my waardering teenoor die plaaslike besture wat reeds aldus optree.

Mr. President, I have a short while ago, referred to the relationship between the central government, which lays down policy, and the local authorities, which are entrusted with the responsibility of carrying out this policy. In this setup the Manager of Bantu Administration is in the somewhat difficult position of having to fulfil a dual role. In addition to being an ordinary municipal em­ployee of the local authority, he holds a licence issued by the Minister of Bantu Administration and Development by virtue of which he may not be dismissed, nor may his salary be diminished without the approval of the Minister. This added safeguard is necessary especially as it is one of the Manager's primary functions to ensure that government policy is carried out. I wish to make use of this opportunity to say that, generally speaking, the system has worked well. it has given rise to a system of reciprocal consultation and has contributed to the formation of a basis of good administration. It is. a matter of regret that some local authorities should still regard the system as a threat to what is called their autonomy. It can also be understood that local authorities taking up such an attitude are making the position of the licenced officer difficult.

Through constant communication with local authorities the government comes to know and understand the problems experienced by them. There is a measure of dissatisfaction amongst some urban Bantu which is mainly due to subversive political agitation. I feel convinced, however, that an important answer to this sort of mis­guided attitude, is the government's declared policy to grant self- government to those Bantu national units that are fit for it. \

In the meantime, urban Bantu authorities will be estab­lished in the White urban areas. These authorities will give the local Bantu fuller opportunity for serving their own communities, and for assisting local authorities in a responsible manner.

Pear has been expressed in some quarters that the Bantu Councils will develop into independent local authorities. These fears are, however, without foundation, having regard to the government's intentions underlying this legislation and the explicit stipulations laid down by the Act. Basically, the idea is to afford these Councils an opportunity of deliberating upon matters affecting Bantu in the urban Bantu residential areas, of expressing their views, of giving advice, and, what is most important, the chance to assist, as agent of the local authority, in the carrying out of certain func­tions in this regard. Moreover, the composition of these Councils will be such that they will form an important link with the Bantu's tribal connections in his homelands.

There is, however, still a feeling of resentment about the so-called influx control system. It is necessary for Government and municipal officials to use every available opportunity of explaining

to Bantu, as individuals or as groups, just how necessary this control is, particularly the canalisation of labour, in the interests of the Bantu themselves. It must be emphasised how the uncontrolled flow of Bantu to urban centres would inevitably result in large-scale unemployment in these centres, depression of wa^es, overcrowding in so far as housing is concerned, and other social evils.

In this connection, it is unfortunate that the referance book, which is so useful to the Bantu in many ways, should be viewed with some suspicion by many of them because they look upon the book as the reason for influx control, instead of merely being a convenient means of recording permissions and control measures.

There is one more matter which some local authorities do not seem to understand despite the fact that it has been the subject of legislation and administrative deliberations for several years. I refer to the control of Bantu living in backyards. This legislation is not unreasonable and experience has shown that it can be applied effectively. Some local authorities are nevertheless, not able, or not keen properly to implement policy in this respect. Quite apart from the unsatisfactory features associated with the presence at night of large numbers of Bantu workers in the white residential areas, there is the consideration, from the Bantu's own point of view, that by living in servants' quarters on their employers' premises, they are deprived of the social contacts and amenities which they would other­wise have if they lived in the Bantu residential area as part of the Bantu community. You will have noticed from the draft Bill recently published, that it is under consideration to restrict the residence of Bantu in servants' quarters.

As lizards the application of the ''locations in the sky" measures it is necessary to clearly differentiate between the number of Bantu servants employed on the premises concerned and those housed on the same premises. And it simply does not follow that all Bantu servants working at a particular building should all reside there.As far as flats are concerned, the endeavour should be only to house Bantu servants on the premises on the following bans; firstly those for essential general service (boiler boys, etc.), secondly, a minimum of those employed for servicing flats, and thirdly, for domestic purposes of tenants only those that can be justified on compassionate or special grounds. In all these cases it is, of course, understood that housing facilities in a Bantu residential area should be reasonably available. With a view to arriving at an acceptable procedure of control in this matter, I am here offering to all local authorities what I have already offered with considerable success to two of our biggest local authorities; the direct assistance of our local and headquarters departmental officials.

Dikwels, vandag ook reeds, is daarop gewys dat !n plaaslike bestuur, as die agent van die sentrale regering en dus ook van die Departement van Bantoe-administrasie en -ontwikkeling, nie wetlik bevoeg is om sy „eie Bantoebeleid" te h§ wat strydig met di£ van die staat is nie. Ons meet Bantoe-aangeleenthede sien as :n nasionale saak. Met n ongelykheid van plaaslike Bantoebeleide en verskillende ver- tolkings van die statut§re bepalings kan daar net chaos wees. Daar word selfs in sekere kringe gepleit dat n plaaslike bestuur wat sy denkrigtin- nie wil laat strook met did van sj7 beleidsvoog (die sentrale regering) nie, behoort onthef te word van die verantwoordelikhede om die ver­skillende Bantoebeheerbepalings in sy gebied uit te oefen, maar die staat sal om verskeie redes nie ligtelik tot hierdie stap oorgaan nie. Die staat sou verkies om so -n volhardende plaaslike bestuur op aller- lei maniere te oorreed of te verplig om wel verpligtings na te kom.Met die oog opsodanige staatsoptrede bestaan daar lankal reeds sekere bepalings in die Stadsgebiedewet. Maar die Stadsgebiedewet is nie alleenstaande nie en dit word aangevul deur, onder meer, sekere bepalings van die I'Jaturelle-arbeidsregelingarwet, 1911, .waarvan die belangrikste die arbeidsburosake is. Die gemelde bapalings behoort due aangevul te word.

Dit is uit die bestaande wetsbepalings duidelik dat die Minister se voorskrifte te alle tye uitgevoer behoort te word. Die huidige prosedure om 'n plaaslike bestuur daartoe te verplig, is ingewikkeld en vertragend, soos byvocrbeeld waar n plaaslike bestuur die staat se beleid nie eerbiedig nie.

On dan sulke plaaslike besture tot ander insigte te.bring is dit onder oorweging om n wysiging in artikel 41 van die Stads- gebiedewet aan te bring, soos u seker in die konsepwetsontworp wat gepubliseer is, gesien het*

Die voorgestelde wysiging is self-verduidelikend en volg enigermate die spoor van die bestaande bepalings. Die Minister sal daarvolgens n plaaslike bestuur kan vra om horn te voorsien van enige besluite wat hy mag neem in verband met die administrasie van die Stadgebiedewet of die Naturelle-arbeidsregelingswet of die regulasies en dan word verder bepaal dat sulke besluite nie geimplementeer kan

word aleer die Minister dit goedgekeur of reggestel het nie.Plaaslike besture wat hulself egter nie beskou as self-

ststndige beleidskeppers nie en wat staatsbeleid probeer uitvoer, hoef te vrees dat sulke nuwe bepalings, indien ingevoer, feaie op hulle toegepas sal word nie.

Ek bedank u hartlik vif die kans wat my gebied was om u almal te ontmoet en toe te spreek. Dit is my hartewens dat die verrigtinge van u Kongres baie vlot sal verloop, mnr. die President, en dat dit baie sal bydra tot die uitbouing van die Republiek van Suid-Afrika.

Uitgereik deur:Departement van Inligting, KAAPSTAD.20/2/63

Issued bysDepartment of Information, GAPS TOWN.20/2/63

No.40/63(K)

TOESPRAAK DEUR DIE STAATSPRESIDENT BY DIE AMPTELIKE OPENING VAN DIE NUWE GE- BOUE VAN DIE UNIVERSITEITSKCLLEGE WES' KAAPLAND OP VRYDAG, 22 FEBRUARIE 1963

Vr.ystelling ; 11 vm. - 22.2.1963

SPEECH BY THE STATE PRESIDENT AT THE OFFICIAL OPENING OF THE NSW BUILDINGS OF THE UNIVERSITY COLLEGE WESTERN CAPE

ON FRIDAY, 22 FEBRUARY, 1963

For Release s 11 a.m. - 22.2.63

INLEIDINGDank vir uitnodiging en geleentheid.Besonder aangenaam om vandag hier op te tree, omdat hierdie

inrigting n baie belangrike rol in ons hoer-enderwysstelsel vervul en n vername skakel in ons opvoeding is.

By die geleentheid rig ek my graag veral tot die studentehier.

GELUKWENSINGEk wens u geluk met hierdie geboue en terrein waar u, hoop

ek, gerieflik, aangenaam en voordelig u studentejare sal deurbring. Maar meer nog: ek wens u geluk met die stigting en vordering van hierdie Universiteitskollege van Wes-Kaapland.

Met nadruk verklaar ek dat ek - en andere vandag hier teenwoordig - deel in u vreugde en u die voorreg gun om so n inrig­ting te besit waar u as studente - ja, een en almal wat hier inge- skrywe is - die reg en voorreg geniet om ten voile studente te wees; om vry in alle opsigte deelagtig te wees aan alle geriewe en voor- regte van die bedrywighede, ondernemings en instellings van die in­rigting; om in voile mate en omvang deel te neem aan die studente- lewe met al sy verskeidenheid van aktiwiteite, of dit intellektueel, kultureel of sosiaal is, of dit sport, vermaaklikheid of studente- organisasies en liggame is.

Dit is vir my vanselfsprekend dat as studente aan 'n uni- versiteit beperk is in hul deelname aan alles wat die universiteit of studentelewe aanbied, hulle nie werklik m staat gestel word om hul talente ten beste te ontwikkel en hulle vir die lewensstryd doel- treffend voor te berei nie.

Hier is u student in die volste sin van die woord en kan u tuis voelj gelukkig studeer en die studentelewe geniet.

My raad aan u dan is ooks-Maak voile gebruik van al die geleenthede wat aangebied word;, neem deel aan soveel van die verskeie vertakkings van n universiteit se werksaamhede as wat u kan; staan u plek vol in die studentelewe met al sy verskeidenheid. Hierdie kans kom net eenkeer in die lewe - hierdie studentetyd waarvan die ondervinding en herinnering dwars- deur 'n mens se lewe by jou bly en groot invloed op jou lewensbaan en lewensuitkyk uitoefen.

/ALLEEN ....2

ALLEEN DIE BESTEAs daar mense is wat mag meen dat daar 'n gedagte bestaan

by die owerheid om hier in u eie inrigting iets minderwaardigs aan te biedj dan dwaal hulle baie erg. Ek het die vrymoedigheid om tans hier te verklaar dat die Universiteitskollege van Wes-Kaapland ge- stig is met die vaste voorneme dat hier niks swakker of minderwaardi- ger, vergeleke by ander universiteite van ons land, aangebied sal word nie. Vergeet daardie verkeerde gedagte.

Die samestelling van die dosente-personeel - baie waarvan ek persoonlik ken - met hul bekwaamheid en die hoe gehalte van werk wat hulle lewer, is ook nog n bykomende waarborg dat hier geen af- skepery sal wees nie. Nee, hier moet en hier sal net die beste onderrig gegee word.

Ek het dit nodig geag om dit hier te se ten einde alle on- geregverdigde twyfel daaromtrent die kop te probeer inslaan.

DOELSTELLINGNou stel ek n vraag aan elke students waarom is u hier -

wat is u doel om na hierdie iurigting te kom? Elkeen moet hom of naar self van tyd tot tyd dit afvra en in eie boesem 'n eerlike ant- woord gee. As -n mens net „sommer" en sonder vaste doelstellings en ideale vir die toekoms studeer net om eksamens af te le en 'n titel van B.A. of M.A. agter jou naam te kan plak, dan mors iy tyd - en tyd is erg kosbaar.

'n Mens gaan na n universiteit om jou voor te berei vir die lewe 5 om jou te bekwaam vir die beroep wat jy gaan volg; om kennis te versamel wat jou in staat sal stel om jou medemens sonder verleent- heid in die oe te kyk en !jou -n status in die samelewing en die be- roepslewe te verseker.

Derhalweis dit gebiedend vir elkeen wat die lewe ernstig opneem en ideale vir die toekoms koester, om toe te sien dat hy sy talente waarmee hy geseen is, ten beste ontwikkel, die voordeligste kennis opdoen, om die universiteit te kan verlaat as iemand wat deeg— lik voorberei en voldoende toegerus is vir die besondere taak, die werk en die lewe wat voorle.

In vandag se omstandighede - meer as ooit tevore - is daar uiters sterk wedywering vir die wat bo op di^Leer wil kom, en net die bestes bereik die hoogtes.

NA-STUDIE

i . Ek het die wo°rd „voorberei" gebruik - en wil beklemtoon dat nierdie studie om eksamens af te le, slegs n voorbereiding is. Dit is werklik net n sleutel wat in die student se hand geplaas word.1+. n ®i-eutel wat hom in staat stel om die skatkamers van kennis, wat deur die eeue heen versamel is, oop te sluit en daarby te baat?aif °°+ ’n sleutel ^at hom toegang kan gee tot die nog onbekende en auistere toegang waartoe die mensdom nog nie toegang verkry het nie.

, . dit hier omdat ek elke student onder die indruk wilnuwe\In?isletp0°tSakklikheid °m nie studie> navorsing en die soek na nuwe kennis, te staak m e wanneer hy of sy aan die einde van diein die lGwSUn ^ rSlte1 v®rlaat“ Dit is dwaas en fataal vir sukses m die lewe om dan op te hou met studie.

« Dan kom die tydperk wanneer die opgedane kennis gebruik moet word om u verder ten voile vir u werk, u bei-Sep en u plek in die/samelewing.....3

- 3 -

samelewing'fce bekwaam. Gebruik daardie sleutel wat die Universiteits- kursus in u hande geplaas het om, nadat u die universiteit verlaat het, steeds meer en meer kennis op te doen deur verdere studie in die vakke wat in u roeping en werk nodig is, en ook om baie en wyer te lees ten einde noodsaaklike algemene kennis op te doen.

PAD NA SUKSESDit word gese dat daar geen onfeilbare formule vir sukses

bestaan nie, maar wel een vir mislukking; dit isj om altyd te wil plesier.f Tog het ek n klein en eenvoudige formule wat elke mens baie

ver op die pad na sukses sal aanhelp. Ek sal dit aan u gee.Dikwels hoor mens die gesegde; ndoen maar net jou plig",

of ,,as elkeen maar net sy plig doen". My formule vir sukses in die lewe, in jou studie, in jou werk en in jou beroep is egter dit;Moenie tevrede wees om maar net jou gewone plig te doen nie - doen in alles wat jy aanpak altyd iets meer as jou gewone plig, iets meer as wat gewoonweg van jou verwag word.

Wat welslae in die lewe betref, word mense, myns insiens, in drie verdiepings verdeel. Die wat minder as hul plig doen, bly op die grondvloer, die wat net hul plig doen en niks meer nie, woon in die middelste verdieping. Die wat meer as hul plig doen, kry die geleentheid om die hoogste verdieping te bewoon en van die dak na die hoogtes te styg.

Neem dan van my hierdie raad aan; of dit in studie of in werk is, of dit in jou eie beroep of in jou deelname aan die openbare lewe is, probeer altyd om hierdie beginsel uit te voer - wat ons in wiskundige taal kan neerskrywe as Plig plus — iets meer as plig. Dit kan so gestel word; Sukses is gelyk aan Plig plus X (S = P + x) - en hoe meer X is, hoe groter sal Sukses groei.

SERVICE TO COMMUNITY1 have so far spoken of the duty of a student towards

himself in preparing himself for his future profession or occupation.Yet, there is a further, very important, answer to the

question; why am I here and what is the object of my study at this institution?

,.„ „ is that you. are being trained, educated and prepared for a-u n service to your own people, to your country and to ourwhole community.

, There are many ways in which one can be of service in lifeand within the community in which one finds oneself. I refer to one particularly — and that is in leadership.LEADERSHIP,

in nppfl „ A f ° r try’,a ^ation> a particular community is continuously leadp^q ' 1®ader® ln ®veiT P^ase of a country's activities -tual and "''ijand pubiic affairs; leaders in the intellec-cultnnp^ field; leaders m matters of the spirit and ofand so forth? ^ GOmmerce and industry; the various professions

/A nation....4

Collection Number: AD1715

SOUTH AFRICAN INSTITUTE OF RACE RELATIONS (SAIRR), 1892-1974

PUBLISHER: Collection Funder:- Atlantic Philanthropies Foundation

Publisher:- Historical Papers Research Archive

Location:- Johannesburg

©2013

LEGAL NOTICES:

Copyright Notice: All materials on the Historical Papers website are protected by South African copyright law and may not be reproduced, distributed, transmitted, displayed, or otherwise published in any format, without the prior written permission of the copyright owner.

Disclaimer and Terms of Use: Provided that you maintain all copyright and other notices contained therein, you may download material (one machine readable copy and one print copy per page) for your personal and/or educational non-commercial use only.

People using these records relating to the archives of Historical Papers, The Library, University of the Witwatersrand, Johannesburg, are reminded that such records sometimes contain material which is uncorroborated, inaccurate, distorted or untrue. While these digital records are true facsimiles of paper documents and the information contained herein is obtained from sources believed to be accurate and reliable, Historical Papers, University of the Witwatersrand has not independently verified their content. Consequently, the University is not responsible for any errors or

omissions and excludes any and all liability for any errors in or omissions from the information on the website or any related information on third party websites accessible from this website.

This document forms part of the archive of the South African Institute of Race Relations (SAIRR), held at the Historical

Papers Research Archive at The University of the Witwatersrand, Johannesburg, South Africa.