de libris deque eorum apud scholas usu post hominum memoriam
TRANSCRIPT
De libris eorumque usu apud scholas post hominum memoriam
composuitAnsgarius
Legionensis
Los libros y su empleo a lo largo de la historia escolar
composuitAnsgarius
Legionensis
Antiquissimis hominum temporibus libri fuerunt…
nulli…! Neque scholae quidem fuerunt…!
Quam lepide…!
En el comienzo de los tiempos ¡no había libros… ni escuelas
tampoco, claro…!
¡Qué suerte…!
Sed mox qui parietes exarare auderent iam
fuerunt quidam audaces…
Cur ita murum inquinasti, trunce..!
Pero pronto aparecieron audaces, que comenzaron a
pintar las paredes…
¿Por qué manchaste así
la pared, tronco…?
Apud Sumerianos nihil nisi lutum ad scribendum fuisse
satis constat…
Videas quam sordidae manus fiant…! Nonne
pudet…?
Entre los sumerios sabemos que el barro era lo único que
había para escribir…
¡Fijaos qué sucias se ponen las
manos…! ¿No os da vergüenza?
Aegyptios autem pueros iam calamis atramentoque uti
esse suetos novimus…
At miselle puer, cave baculum…!
Sabemos que los niños egipcios ya acostumbraban a
usar el cálamo y la tinta…
¡Cuidado con el bastón, mi pequeño…!
Apud Graecos tabellas pueris esse adhibendas
primum nobis est compertum…
ο δάσκαλοςnumerare quoque τους
μαθητςiubet! Aures bene aperiatis, pueri…!
Parece que ya los niños griegos debían utilizar las
tablillas…
ο δάσκαλοςordena contar a τους
μαθητς ¡Abrid bien los oídos,
chavales…!
Non solum litteras, geometriam quoque aliasque multas res
apud Graecos discendas esse tradunt…
…talia Plato dixisse fertur. Quid autem de
nobis…?
Cuentan que los griegos debían aprender no sólo las letras, también geometría y otras
muchas cosas…
Nadie entre aquí que no sepa
geometría, parece que decía Platón: y
nosotros, ¿qué?
Romani pueri tabellas atque stilum ad ludum comportare
solebant…
Atque memoriae perplurima mandare debebant…!! Nihil novum sub sole,
nonne?
Los niños romanos solían llevar consigo a la escuela las tablillas
y el punzón.
Y debían aprender de memoria muchísimas
cosas: nada nuevo bajo el sol, como se
ve…
At maxime illud erat curandum, ne pigritiae discipulorum causa
magister iratus fieret…!
Nonne tuxtax tuxtax tuxtax perpluries
auditis…? Vae misello…!
¡Pero había que tener mucho cuidado en que el maestro no se
enfadara, por la pereza de los alumnos…!
¿No oís muchas veces tuxtax tuxtax
tuxtax? ¡Ay , pobre niño…!
Apud Vniversitates iam Pergameos codices discipuli, dum lectiones auscultabant,
usurpare sunt assueti.
Magister primum ex cathedra dicit, postea
discipuli ipsi ab scamnis interrogant… Ecce aliquid novi…!
En las Universidades los alumnos, mientras escuchaban las lecciones, ya acostumbraban a usar códices de
pergamino.
El maestro, al principio, habla desde la cátedra,
luego los propios alumnos preguntan desde los
pupitres: ¡eso parece algo nuevo…!
Saeculo undevicesimo exeunte, scholae publicae cum iam
essent, magna discipulorum caterva eademque severis
magistris curanda latericia aedificia frequentare coeperunt. Voce elata atque
distincta lectiones sunt recitandae…agite ergo, unum et unum sunt duo,
duo et duo sunt quattuor…et ita porro…!
Al finales del siglo XIX, al existir ya escuelas púbicas, una gran cantidad de alumnos, bajo el cuidado de severos maestros,
comenzaron a frecuentar edificios escolares hechos con
ladrillo. Las lecciones deben
recitarse con voz alta y clara…¡venga, pues, uno y uno son dos,
dos y dos son cuatro, …y así seguido…!
Conditiones non bonae cum in urbibus fuerint, quid de pueris eis,
quibus cura erat magistris ruralibus, sit dicendum…?
Rari libri, rarissima alia sat necessaria…! Quid
in schola nisi magistrum audiatis…
pauperrimus qui evadat…?
Si las condiciones no eran buenas en las ciudades, ¿qué decir de aquellos niños atendidos por sus maestros en
los pueblos…?
Libros escasos, escasísimas las otras cosas necesarias…
¿qué vais a hacer más que escuchar al
maestro, que se muere de hambre…?
Iam nostro vicesimo primo cum simus saeculo, ecce copiam eorum quae sunt necesse nobis tempus
suppeditat…
Nullis carentes omnibusque
abundantes cum sitis, bona utemini fortuna,
amici…!
En nuestro siglo XXI los tiempos proporcionan con abundancia todo
lo que necesitamos…
¡Aprovechad vuestra buena fortuna, amigos,
que no carecéis de nada…!
Nunc temporis discipuli vel minimi aetate rerum electronicarum periti
evadere videntur…
Quin ad pensa facienda paginam intretis
Facebook…? An melius Twitter sit
aperiendum…?
Ahora incluso los alumnos más jovencitos parecen ser expertos en el
uso de recursos electrónicos…
¿Por qué no entráis en Facebook para hacer
las tareas…? ¿O mejor, el Twitter…?
At, dolendum maxime! Nonnumquam illud nobis accidit, optimae enim
conditiones cum hominum virtutibus concordes non sint…
An pensa dixeritis facienda…? Immo
cantilenae potius aut pelliculae hodie vesperi
sunt mihi depromendae…!!
Pero, ¡qué lástima! A veces nos ocurre que, aunque las condiciones sean inmejorables, las personas no
están al mismo nivel…
¿Hacer las tareas…? ¡Qué va! Hoy por la tarde voy a bajarme
unas canciones y unas pelis…
Addite quoque illud, quod magistri magistraeve aliquando multo minoris
solito a parentibus aestimari videntur…
Magister hodie, mamma, me immerito
reprehendit! An crederes illum me curam disciplinis dare
velle…? Insolitum sane…!
A eso se suma que, a veces, los padres no valoran a los profesores y
profesoras como solían hacerlo…
¡Mamá! ¡Hoy me riñó el maestro injustamente! ¿Pues no pretende que me ponga a estudiar..? ¿Te lo puedes creer?
¡Vamos…!
Sed, ut semper fuit, maxima discipulorum pars in numero eorum,
qui studia una cum felici vita coniungere sciunt, sunt apud nos computandi atque gratulandi…!
Pergite ergo, amici, viam eam persequi,
quae ad vitam feliciorem degendam
ducit…!
Pero, como siempre ocurrió, la mayor parte de nuestros alumnos son de
aquellos que saben unir sus estudios con una vida feliz…¡y a los que hay
que felicitar!
¡Seguid, amigos, por ese camino que lleva a
una vida realmente afortunada!
VALEATIS OMNES QVAM OPTIME, AMICI AMICAEQVE…!
¡QUE OS VAYA MUY BIEN SIEMPRE A TODOS, AMIGOS Y AMIGAS!