16

nd achterop woensdag 24 juni 2015

limerickKees van Egmond

Lidl naar Amerika

Een slimme caissire in Demenvoorziet in de States wel problemen:Echt groot worden daar?Dan zou ik toch maareen andere naam aan gaan nemen.

uw limerick hier?achterop@nd.nl

stilgezetLucas 11:29

GeneratieToen er steeds meer mensen toestroomden, zei hij: Dit is een verdorven generatie! Ze verlangt een teken, maar zal geen ander teken krijgen dan dat van Jona.

Zo praat je toch niet over je tijd-genoten! Denkt Jezus niet veel te negatief? De Prediker zei toch: klaag niet dat het vroeger beter was dan nu? Voordat ik Jezus in de rede val, bedenk ik dat Hij weet waarover Hij het heeft. Hij was er al voor alle eeuwen, Hij kent de harten zou Hij niet weten wat de diepste drijfveren van een generatie zijn? Dat doet mij huive-ren. Hoe zou Hij denken over de generaties van nu? De babyboo-mers met hun geloof in maakbaar geluk, de generatie Niks die er niet meer in gelooft Zijn wij ook zon generatie die God een tastbaar teken afdwingt? En die het grootste Teken van zijn liefde arrogant over het hoofd ziet?

WOORDEN: 3 LETTERS: 3,2,2

m = me ?

CRYPTOGRAAF: MIS JE ME?

cryptograafJan van der Graaf, Rotterdam

m = me ?mmm === mememe ???

tweet van de dag

Herman Meijertekstschrijver:Hoe rijk is het land waarvan drie kwart van de mensen op vakantie kan? Heel rijk! Ongekend gewoon.

Ik ga met mijn moeder op zoek naar het graf van een overleden tante van haar. Vooraf hebben we in het tuin-centrum een bakje met bloemen uit-gezocht. Mijn zoon van 14 gaat mee, maar blijft toch liever in de auto wachten. Het is druilerig en bewolkt. Ik weet ongeveer waar het graf moet zijn. Hier is het, denk ik. Niets te zien. Toch maar verder zoeken. Na drie kwartier zoeken, keren we on-verrichterzake terug. Het bloembakje zet ik weer achterin de auto. Terwijl ik nog maar net in de auto zit, vraagt mijn zoon: Mam, hield die tante niet van bloemen?

ik & mijn huisbijdragen? achterop@nd.nl

Bloemen

stripverhalenLuAnne Caddnd.nl/buitenland beeld LuAnne Cadd

Rouwen is belangrijker dan werken

De landingsbaan van Elcho Island is, net als voor andere leefgemeenschappen in het desolate Arnhem Land, de enige transportverbinding met de rest van de wereld.

Arnhem Land, een regio in het noorden van Aus-trali, werd in 1931 een reservaat voor Aborigi-nals. Het is het woongebied van de zelfbewuste Yolngu, een van de grootste inheemse stammen van Australi, die al duizenden jaren leven in dit gesoleerde gebied. De regio dankt haar naam aan het schip De Arnhem van de Hollandse zeekapi-tein Willem Joosten van Colster die in 1623 de kust verkende. Anders dan in Afrika trekt een landing van een MAF-toestel hier geen bekijks. De vluchten zijn

vooral bedoeld om leerkrachten, zendingswerkers, ambtenaren, artsen en begrafenisgasten te ver-voeren. Want voor Aboriginals is een begrafenis een traditionele gebeurtenis van groot gewicht. Een rouwsamenkomst kan dagen, soms zelfs we-ken duren en is veel belangrijker dan bijvoorbeeld het dagelijkse werk. Als er een sterfgeval in de fa-milie is, kan een Aboriginal voor langere tijd niet op het werk verschijnen.

Hoewel Arnhem Land voor een groot deel om-ringd wordt door een indrukwekkend mooie oce-aan, is het gevaarlijk om hier te zwemmen. Nog dodelijker dan de vele krokodillen zijn de beruch-te kubuskwallen (stinger) die met een steek van hun zeer giftige tentakels een mens binnen vier minuten aan een hartaanval doen sterven. De leefgemeenschappen in Arnhem Land zijn klein en hebben vaak hun eigen landingsstrook

omdat er vrijwel geen goede wegen zijn. Op het eiland Elcho wonen ongeveer 2300 mensen, een leefgemeenschap van circa zeventien verschillen-de clans. Australirs werkzaam in dit ontoeganke-lijke gebied, prijzen piloten die in Arnhem Land onder barre omstandigheden hun werk doen: het is er heet, vochtig, stoffig, verlaten en vooral uit-gestrekt. Elke landingsbaan is dan ook een vitale verbindingslijn met de rest van de wereld.

De Amerikaanse fotografe LuAnne Cadd, opgegroeid op de Filipijnen, trekt met de zendingsvliegers van Mission Avation Fellowship (MAF) naar afgelegen plekken in Azi, Australi en Afrika. Minieme stoffige strookjes in niemandsland zijn voor mij heel normaal, maar voor veel mensen daar is een landingsbaan fascinerend, zegt ze. De landingsbaan is voor hen waarschijnlijk de enige moge-lijkheid om andere mensen te ontmoe-ten. De airstrip als levensader, door de ogen van LuAnne Cadd.

Australi

Elcho Island

Een man die weet wat hij wil, dat zie je zo. Deze foto uit het album van de 84-jarige Jochem van Loosen uit Papendrecht betreft zijn oom Bertus (1914-1973). Als schipper van viskotter HD 8 uit Den Helder heeft hij in mei 1940 een belangrijke rol gespeeld in het ver-voer van een tachtigtal Joodse vluchtelingen naar En-geland. Van Loosen: Het bracht hem een zware tijd in Engeland: vissen met vreemde bemanningen en op gevaarlijke zeen. Als kind weet ik nog de spanning om een oom in Engeland te hebben en het weerzien in 1945.Bertus van Loosen lag in de nacht van 9 op 10 mei 1940 juist in IJmuiden, toen de Duitsers Nederland binnenvielen. Het werd een chaos in de haven, want iedereen wilde met de boot naar Engeland. Ook eer-der uit Duitsland gevluchte Joden trachtten een plaatsje te bemachtigen. Bertus werd benaderd door de heer Goudsmit, een directeur van warenhuisketen De Bijenkorf. Deze probeerde met zijn gezin en andere directieleden, on-der andere de heer Prins, een financile regeling te treffen voor de overtocht. Bertus durfde die aan, on-danks zijn onervarenheid met een reis naar Engeland en zonder zeekaarten met mijnenvelden. In de familie dacht men dat het schip op een mijn was gelopen. Maanden na het vertrek arriveerde een brief van het Rode Kruis, waarin oom Bertus schreef dat hij veilig was aangekomen, maar helaas niet had kunnen terugkeren. Pas in augustus 1945 voer de kotter Den Helder weer binnen.Oom Bertus heeft nooit veel willen vertellen over de reis en over zijn periode in Engeland, weet Jochem van Loosen. Alleen dat hij daar regelmatig heeft ge-vist. Totdat Van Loosen in 2010 werd benaderd door Ron van Hasselt. Hij liet me fragmenten lezen uit het dagboek van di-rectielid Prins, vertelt Van Loosen. Daaruit bleek dat het schip dwars door mijnenvelden is gevaren en dat oom Bertus verschillende mensen in wankele roei-bootjes op weg naar Engeland aan boord heeft gehe-sen. Tot de geredde bootvluchtelingen behoorden de ouders van Ron van Hasselt. Zo bleek jaren later wel-ke bijzondere rol Bertus heeft gespeeld.

Wilt u ook uw dierbare foto delen? Mail dan naar achterop@nd.nl

dierbare fotosHans Hopmannd.nl/achtergrond beeld Jochem van Loosen

Fotos vangen de tijd. Ze vertellen verhalen en herbergen herinneringen: oude geliefden, een vervlogen jeugd of een favoriete plek. In deze rubriek iedere week een dierbare foto met een verhaal.