D A G U R

H J A R T A R S O N

EEEEEEEE LLLLLLLLL DDDDDDDD HHHHHH AAAAAA FFFFFFFF IIIIIIII ÐÐÐÐÐÐÐÐ

YYYYYYYY FFFFFFFF IIIIIIIIIIII RRRRRRRRR

OOOOOOOOO KKKKKKKKKK KKKKKKKKKK UUUUUUUUU RRRRRRR

Hversu langt er á milli foreldra og barna?

Hverjum stendur ógn af umsjónarmanni tjaldstæðis?

Hvað er í Svartfjallalandi?

Dagur Hjartarson hlaut Bókmenntaverðalun

Tómasar Guðmundssonar haustið 2012

fyrir frumraun sína, ljóðabókina

Þar sem vindarnir hvílast – og fleiri einlæg ljóð.

Smásögur Dags sem hér birtast hlutu

Nýræktarstyrk Bókmenntasjóðs. Þær eru einsog

smásögur gerast bestar, litlar að utan en stórar að innan.

978-9935-454-12-6

DA

GU

R H

JA

RT

AR

SO

N E

LD

HA

FIÐ

YF

IR O

KK

UR

Dagur Hjartarson

KÁ

PA

: B

JA

RT

UR

, G

V &

ÓU

K •

PR

EN

TU

N: L

ET

UR

PR

EN

T

122

200

122 7070 12

25

!a" fer enginn aftur til Svartfjallalands

Vi! Silja höf!um veri! saman í fjóra mánu!i "egar ég hitti Jónas, bró!ur hennar. #a! var allt löngu

búi! á milli okkar Silju. Strax eftir fyrsta mánu!inn var ég farinn a! fá sömu tilfinningu og oft á!ur. Kannski er "etta eitthva! sem ég kalla sjálfur yfir mig. Ég dreg allt á langinn "ar til "a! er or!i! of seint. E!a of erfitt. Ég hef lent í "essu á!ur. Ég var me! sí!ustu stelpu í tæpt ár á!ur en hún fór. Í sannleika sagt ætla!i ég ekki a! fest-ast. #a! ætlar aldrei neinn a! festast, hef!i Jónas sagt.

Ég var vanur a! læra í Bókhlö!unni til hálfsex og fara svo til Silju. Hún bjó hjá foreldrum sínum vi! Ægi-sí!u og var venjulega búin í vinnunni á leikskólanum upp úr fimm. Í "etta skipti! ætla!i ég a! bjó!a henni í bíó. En "á kom hann til dyra, ber a! ofan, greinilega n$vakna!ur. Fyrst hélt ég a! ég hef!i fari! húsavillt en sá a! húsnúmeri! fyrir ofan dyrnar var rétt.

„Er Silja vi!?“ ná!i ég a! stynja upp.Hann sneri sér vi! og kalla!i: „Silja!“Svo hlustu!um vi! á "ögnina innan úr íbú!inni

dálitla stund.„Hún er greinilega ekki heima,“ sag!i ég.„Skarplega athuga!,“ sag!i hann. Svo hlustu!um vi!

a!eins lengur á "ögnina.

26

„Ég er kærastinn hennar,“ sag!i ég til a! segja eitt-hva!. „Hinrik.“

„Já, hún sag!i mér frá "ér.“„Ókei. Ert "ú …?“„Ég er bró!ir hennar.“„Ókei. Ég vissi ekki a! –“„Nei, ég veit a! hún er ekki miki! fyrir a! tala um

ó"ægilega hluti.“„Ég meinti "a! ekkert "annig. Hún hefur örugglega

sagt mér "a! einhvern tíma. Ég er svo lélegur í sam-bandi vi! nöfn og sta!reyndir og svona …“

Hann horf!i á mig sofandi augum en nú örla!i á brosi í andlitinu. „Mér er vel vi! menn sem eru léleg-ir í sambandi vi! sta!reyndir,“ sag!i hann. „Viltu ekki bí!a inni? Hún fer örugglega a! koma.“ Ég fór á eftir honum inn í stofuna. „#ú afsakar hva! ég er n$vakn-a!ur,“ sag!i hann "egar vi! komum "anga! inn. Hann kveikti sér í sígarettu og opna!i út á svalir. „Ég var a! koma úr flugi í nótt.“

„Já, ókei. Varstu á fer!alagi?“„Já og nei.“ Hann horf!i út á hafi! hinum megin vi!

götuna og fékk sér smók, púa!i svo út um opnar dyrn-ar.

„Ókei,“ sag!i ég "egar ég átta!i mig á "ví a! hann ætla!i ekki a! bæta neinu vi! svar sitt. Ég virti hann fyrir mér. Hann var me! nokkurra daga skegg, grann-ur, næstum hora!ur. En "a! var ekkert í fari hans sem minnti mig á Silju.

„Hefur!u komi! til Svartfjallalands?“ spur!i hann svo upp úr "urru, án "ess a! líta af hafinu.

„Nei, ég hef ekki fer!ast miki!. Varst "ú –“„#ú ættir a! fara til Svartfjallalands.“„Já, "a! væri svo sem ekki lei!inlegt a! –“

27

„#egar "etta helvítis helvíti er búi!, "á skaltu kaupa "ér flugmi!a til Svartfjallalands.“ Hann sneri sér a! mér og horf!i á mig eins og ég vissi um hva! hann væri a! tala. Svo tók hann veski upp úr rassvasanum og dró upp úr "ví ljósmynd. „Svartfjallaland er eini sta!urinn í veröldinni "ar sem ég hef fundi! ástina.“

Ég r$ndi í ljósmyndina en var engu nær. #á gekk hann yfir til mín og rétti mér hana. Hún var af sólbrún-um karlmanni, kannski "rítugum. Hann brosti svo a! skein í stóran og hvítan tanngar!inn. Brún augun leiftr-u!u af einhverju fjarlægu og sönnu. Myndin haf!i veri! rifin í tvennt, eins og til hli!ar vi! manninn hef!i sta!i! annar ma!ur. Ég var í "ann mund a! spyrja Jónas út í "etta "egar útidyrnar voru opna!ar og nafni! mitt kall-a!. #a! var Silja.

Jónas kasta!i sígarettunni út um svaladyrnar. „Vi! erum hérna inni í stofu,“ sag!i hann, tók ljósmyndina af mér og stakk henni aftur á sinn sta!.

„Ég sá bílinn "inn. Ertu löngu kominn?“ spur!i Silja "egar hún gekk inn í stofuna.

„Hann var bara a! koma,“ sag!i Jónas á!ur en ég komst a!.

Silja kyssti mig á kinnina. „Ég sé a! "ú hefur hitt Jonna.“ #egar hún tala!i var eins og hún væri einhvers sta!ar allt annars sta!ar.

„Já,“ sag!i Jónas. #a! var einnig annar tónn í rödd hans. „Vi! Hinrik vorum bara a! kynna okkur.“

„Flott,“ sag!i Silja. „#a! sparar okkur tíma. Byrjar myndin ekki klukkan sex? Ég ætla bara a! skipta um föt, svo getum vi! lagt af sta!.“

#egar hún var farin upp á a!ra hæ! gekk Jónas alveg upp a! mér, tók utan um hægri hönd mína rétt ofan vi! úlnli! og sag!i: „#etta er á milli okkar. Ókei?“

28

Ég kinka!i kolli, horf!i svo á eftir honum upp stig-ann.

* * *

„#ú sag!ir mér aldrei a! "ú ættir bró!ur,“ sag!i ég "egar vi! Silja komum út í bíl.

„Jú, ég hef örugglega einhvern tíma minnst á Jonna,“ sag!i hún. Ég heyr!i a! hún var a! ljúga. „En hann hefur au!vita! ekkert veri! á landinu sí!ustu árin. Stundum er eins og ég gleymi a! ég eigi bró!ur.“

„Hva! hefur hann veri! a! gera í útlöndum?“„Æi, hann hefur veri! á einhverjum flækingi. A" finna

sjálfan sig e!a eitthva! "annig. Hva!a mynd viltu sjá?“„Hvar var hann a! fer!ast?“„Úff, ég er löngu búin a! missa "rá!inn í "essu

fer!alagi hans. Hann byrja!i á Nor!urlöndunum. Var svo lengi einhvers sta!ar í Asíu. Örugglega "ar á undan í Austur-Evrópu, ef ég man rétt. Langar "ig a! sjá "essa rómantísku gamanmynd sem allir eru a! tala um?“

* * *

Daginn eftir kom ég mér undan "ví a! hitta Silju. Sag!-ist "urfa a! klára verkefni fyrir skólann en "a! var lygi. Mér haf!i li!i! skringilega eftir samtali! vi! Jónas. Gat ekki einbeitt mér a! myndinni og "egar Silja rifja!i upp fyndin atri!i á lei!inni heim voru "au mér algjörlega framandi. Eins og ég hef!i ekki veri! í bíóinu. Daginn eftir gat ég einhverra hluta vegna ekki einbeitt mér a! náminu. #a! var eins og ég væri a! reyna a! dreifa hug-anum frá einhverju sem ég vissi ekki hva! var.

Eftir a! hafa hringt í Silju lá ég undir sæng í sófanum og horf!i á "ætti í tölvunni minni. #etta voru allt "ættir sem ég haf!i sé! á!ur og ég komst fljótt a! "ví a! ég var

29

ekki í neinu skapi til a! horfa á "á. Fór á neti!. Sko!a!i myndir á Facebook af fyrrverandi kærustu, "eirri sem ég haf!i veri! me! á undan Silju. Vi! vorum ekki vinir á Facebook en myndirnar hennar voru öllum opnar. Ég sko!a!i "ær stundum "egar ég var lei!ur á Silju "ótt ég væri ekki viss hvort ég væri a! hefna mín á Silju e!a sjálfum mér. Nú sko!a!i ég myndir af fyrrverandi kær-ustu minni hálfnakinni á einhverjum skemmtista! en ná!i ekki a! einbeita mér. Myndirnar ger!u ekki neitt fyrir mig. #a! var eitthva! a! trufla mig.

Ég var a! hugsa um Svartfjallaland.Ég loka!i glugganum me! myndunum af fyrrverandi

kærustu minni og opna!i leitarvélina. Sló inn „Svart-fjallaland“. Upp komu myndir af grænum hæ!um, fjöllum, fallegum strandlengjum, litlum eyjum í bláum sjó og sólsetri í djúpum fir!i. Ég virti fyrir mér mynd-irnar og fann eitthva! breytast innra me! mér.

* * *

Daginn eftir fór ég út á bókasafn til a! reyna a! koma einhverju í verk en ná!i ómögulega a! einbeita mér. #a! var eins og a!eins "rengra væri á milli veggja bóka-safnsins. Klukkan var hálffimm og ég var! a! kom-ast út. Ég vissi vel a! Silja yr!i ekki komin heim úr vinnunni fyrr en í fyrsta lagi eftir hálftíma. Samt var eitthva! sem dró mig a! heimili hennar.

„Gakktu í bæinn. Hún er örugglega rétt ókomin.“ Nú var Jónas fullklæddur. Hann haf!i raka! sig og "a! sást a! hann var yngri en ég haf!i haldi! í fyrstu, kannski "remur árum eldri en vi! Silja. Ég "or!i samt ekki a! spyrja, vildi ekki koma upp um forvitni mína. Eins og tveimur dögum á!ur fór ég á eftir honum inn í stofu "ar sem hann tók sér stö!u vi! opnar svaladyrnar.

30

„Er "ér sama?“ spur!i hann og stakk upp í sig sígar-ettu.

„Au!vita!,“ sag!i ég.Vindurinn feykti sígarettureyknum í áttina a! sóf-

anum "ar sem ég sat eins og illa ger!ur hlutur undir "ögn Jónasar. Ég var a! "ví kominn a! spyrja hann út í ve!ri! "egar hann kasta!i sígarettunni út og sneri sér a! mér.

„Hvernig líst "ér á systur mína?“„Líst mér?“„Já.“„Bara mjög vel. Hún er nú einu sinni kærastan mín.“

#a! hvernig Jónas horf!i á mig "urrka!i út vandræ!a-legt brosi! á vörum mínum. Hann settist í hægindastól gegnt mér og krosslag!i fætur.

„Hvernig manneskja myndir!u segja a! hún væri?“„Bara … mjög gó! manneskja. Skemmtileg og … já.“„Engar áhyggjur. #ú getur veri! alveg hreinskilinn.

Ég kjafta engu í hana.“„Ég er alveg hreinskilinn, sko. Hún er bara … gó! og

skemmtileg.“„Gó" og skemmtileg,“ endurtók hann og brosti. „Og

ertu ástfanginn af gó!u og skemmtilegu stelpunni?“„Ástfanginn?“„Engar áhyggjur, ég kjafta engu í hana.“„Ég … já e!a, "ú veist. Vi! erum búin a! vera saman

í næstum hálft ár.“„Aha. Svo "ú ert sem sagt a! segja mér a! ást sé

"rautseigja? E!a "rautseigja ást?“„Nei, ég var nú ekkert a! segja a! ást væri neitt sér-

stakt.“„Svo ást er ekkert sérstakt?“

31

„Nei, ég var heldur ekkert a! segja "a!. Og ég veit ekki alveg hva! "ú ert a! fara me! "essu.“

„Allt í lagi. Fyrirgef!u.“Vi! "ög!um í smástund. Hann stó! upp, opn-

a!i aftur út á svalir og kveikti sér í annarri. „Ég skil nefnilega mjög vel a! strákur eins og "ú drepir tíma me! stelpu eins og systur minni. En til lengdar er "etta hættulegur leikur.“

„Ég veit ekkert hva! "ú ert a! tala um,“ sag!i ég og fannst eins og röddin brysti.

„Ég er a! tala um a! festast. #a! er "a! sem er hættu-legast af öllu. A! leyfa sér a! festast og kafna. Drepast hægt. Festast.“

„Sko, ég veit ekkert hva! "ú ert a! tala um. Ég –“„#a! er ekkert a! vita. #etta er eitthva! sem allir

reyna í lífinu. Galdurinn er a! vita hvenær ma!ur er fastur. A! læra a! fl$ja. #ú munt alltaf festast. Einhvern tíma. #etta líf er brennandi hús; "eir lifa af sem eru me! kveikt á reykskynjaranum.“

Ég hugleiddi "a! sem hann sag!i og safna!i kjarki til a! spyrja hann "ess sem haf!i leita! á huga minn frá "ví a! hann s$ndi mér myndina frá Svartfjallalandi: „Var "a! "ess vegna sem "ú fórst til útlanda? Út af "ví a! "ú varst fastur?“

„Ekki eingöngu, en me!al annars. Svo lær!i ég a! "a! er alveg jafn au!velt a! festast á fer!alagi. Ma!ur getur allt eins drepist á fer! og í kyrrstö!u. Og ég – ég var a! drepast "egar ég kom til Svartfjallalands.“

Ég kinka!i kolli en hann leit undan.„#a! sem ég vildi segja er "etta: Systir mín er ágæt

en hún skilur ekki lífi!. E!a ekki "a! líf sem ég og "ú trúum á. Hún er föst.“

32

Ég íhuga!i dálitla stund hva! "a! væri sem hann héldi a! vi! tveir trú!um á og yppti svo öxlum. Jónas kinka!i kolli. Útidyrnar voru opna!ar. Ég heyr!i nafn mitt kalla!.

* * *

„Komdu,“ sag!i hann og gekk rösklega upp stigann a! risinu. #a! var fimmta skipti!, kannski tveimur vikum eftir a! vi! hittumst fyrst. Ég haf!i fari! úr Bókhlö!-unni rétt fyrir fimm í hin skiptin en lag!i nú a!eins fyrr af sta!. #annig gæfist mér meiri tími til a! botna í "ess-um undarlega náunga sem haf!i helteki! hug minn.

Vi! Silja höf!um líti! veri! í húsi foreldra hennar, vorum mest á rúntinum og í stúdentaíbú!inni minni ni!ri í mi!bæ. #ar sem ég elti Jónas upp stigann a! ris-herberginu átta!i ég mig á "ví a! ég haf!i aldrei komi! "anga! upp. Ég haf!i alltaf gert rá! fyrir "ví a! "ar væri geymsla full af kössum og drasli. Ég haf!i aldrei gengi! upp "röngan stigann svo a! "a! kom mér tölu-vert á óvart "egar ég sá hva! hur!in "ar uppi var stór. Og "ar fyrir innan var alls engin geymsla heldur stórt herbergi, reyndar töluvert undir sú!, en samt ekki miklu minna en íbú!in mín. Í einu horninu var lítill sófi, "ar á móti rúm og skrifbor! og fyrir mi!ju litlar dyr e!a stór gluggi sem opna!ist út á örlitlar svalir.

„Finnst "ér "etta ekki fáránlegt? Ég er búinn a! vera á fer!alagi bró!urpartinn af sí!ustu tveimur árum og aldrei snerta "au vi! neinu í herberginu mínu. Eins og "etta drasl hafi eitthva! me! "a! a! gera hver ég er.“

Ég kinka!i kolli og virti herbergi! nánar fyrir mér. #a! var raunar ekkert drasl "arna inni heldur allt í rö! og reglu. #a! eina sem setti svip á herbergi! var gömul

33

ljósritu! mynd sem hékk fyrir ofan skrifbor!i!. Hún var af ungum manni me! "ykk gleraugu.

„Hver er "etta?“ spur!i ég "egar Jónas haf!i bo!i! mér a! setjast í sófann.

„#etta?“ Hann dró út skrifbor!sskúffuna, sótti "ang-a! bók og fletti upp í henni. „Hérna,“ sag!i hann og rétti mér bókina. #etta var ljó!abók. Ég haf!i ekki lesi! ljó! sí!an í grunnskóla en á "essari stundu fannst mér ekkert sjálfsag!ara. Ég las upphátt byrjunina á ljó!-inu sem Jónas haf!i flett upp á: „A! komast burt. Svo mörgum bræ!ra vorra var! "etta a! d$pstu hvöt lífs "eirra: a! komast burt.“ Svo las ég áfram í hljó!i og fannst ég færast nær einhverjum sannleika um mig og Jónas og "a! af hverju ég sótti í félagsskap hans. En í lei!inni fær!ist ég fjær öllu "ví sem ég haf!i veri!, öllu "ví sem ég haf!i á!ur haldi! um sjálfan mig. A! lestr-inum loknum loka!i ég augunum og sá líf mitt fyrir mér á tveimur ísjökum sem fjarlæg!ust hvor annan.

Ég var fastur á "eim bá!um.

* * *

Eftir "etta fannst mér ég ófær um a! vera ég sjálfur nema me! Jónasi. E!a vera sá sem mér fannst ég vera innst inni "egar öll árin af hl$!ni og uppbur!aleysi voru skorin frá sálinni. Me! Silju hélt ég hins vegar áfram "ví sem kalla! er daglegt líf. Vi! fórum út a! bor!a. Fórum í bíó. Drukkum okkur full me! vinum okkar um helgar. Fórum heim til mín og ri!um. Sofnu!um til "ess a! geta endurteki! "etta allt næsta dag. #essi rútína, sem í upp-hafi haf!i fyllt mig "ægilegri vær!, fyllti mig nú vi!-bjó!i. Ég haf!i vi!bjó! á sjálfum mér fyrir a! taka "átt í "essu hversdagslega tilgangsleysi.

34

Ég reyndi a! segja eitthva! vi! Silju en allar tilraunir mínar voru aumkunarver!ar. Ég kom engum or!um a! "ví sem ég var a! hugsa.

Ég var fastur.

* * *

„#a! er vandinn,“ sag!i Jónas og opna!i gluggann út á litlu svalirnar. „A! "ekkja sjálfan sig.“

Ég haf!i teki! upp á "ví a! heimsækja hann í hádeg-inu til a! vekja ekki grunsemdir hjá Silju. Ég get ekki sagt a! samband okkar Jónasar hafi "róast miki! á "essum tveimur mánu!um sem vi! hittumst. Ég hlust-a!i á hann segja mér sögur, kenna mér á lífi! og "ar fram eftir götunum.

Vi! sátum í sólba!i úti á litlu svölunum. #a! var fari! a! vora. Vi! sáum lóu fljúga yfir og ég haf!i spurt Jónas af hverju hann kom aftur til Íslands. #etta var sí!-asta skipti!.

„Ætli ég hafi ekki veri! kominn á ákve!inn enda-punkt.“

„Hvernig endapunkt?“ spur!i ég.„Ég veit ekki, á svona stö!ugu fer!alagi held-

ur ma!ur kannski a! ma!ur muni lifa a! eilífu. A! mómenti! muni bara halda áfram langt, langt inn í nóttina og a! n$justu vinirnir séu bestu vinirnir. #ann-ig er "a! kannski til a! byrja me! en svo er eins og ma!ur rekist á einhvern vegg. #a! ger!ist eins og hendi væri veifa! hjá mér. Allt í einu var! ég – ég myndi ekki segja "unglyndur, "ví "unglyndi er bo!efnabrestur í heilanum og kemur persónuleikanum líti! vi!, en "a! var! einhver stö!nun. Kannski depur! en samt aldrei nógu mikil til a! ég færi a! skilgreina sjálfan mig út frá henni. Kannski var "a! máli!, ég vissi ekki út frá hverju

35

ég gæti skilgreint mig. Ég haf!i fundi! ástina í Svart-fjallalandi en "a! gekk ekki upp. Og "egar ma!ur hefur fundi! ástina, a! hverju á ma!ur "á a! leita? Allir vinir mínir voru horfnir. Ég haf!i ekki lengur neitt a! fara. Ég var, hvernig get ég or!a! "a!? Króa!ur af? #ving-a!ur af sjálfum mér. Fastur í eigin fer!alagi. Og kom-inn me! lei!a á sjálfum mér. #a! er anna! og kannski stærra vandamál. Eitthva! sem allir í kringum mann voru a! upplifa "ótt enginn tala!i beinlínis um "a!. En samt, ma!ur las "a! einhvern veginn í andlitum fólks. Las á milli línanna "egar manni voru sag!ar sögur á barnum. #etta var allt sama sagan og í grunninn voru allir komnir me! svo miki! óge!. Ævint$rin voru "a! venjulegasta í heiminum. Og "a! var "a! sem ég átta!i mig á: #ú ert miklu líklegri til a! upplifa eitthva! ef "ú situr kyrr á sama sta!num heldur en ef "ú fer! og leitar a! "ví út um allan heim. Til a! líf "itt ver!i ekki bara a! einhverju yfirbor!i "arftu a! vera á sama sta!num lengi.“

„En ertu "á ekki fastur ef "ú ert lengi á sama sta!n-um?“

„#a! hefur ekkert me! "a! a! gera. #etta sn$st um mótvægi. #etta stö!uga flakk kallar á yfirbor!skennt og innsæislaust flandur um brei!ustu göturnar. Allavega, "arna var ég, kominn me! nóg af sjálfum mér, nóg af umhverfi mínu og svo sannarlega nóg af fólkinu í kring-um mig sem var aldrei sama fólki! en samt alltaf sama fólki!. Og "á komst ég í "rot. Ég get ekki l$st "ví neitt betur.“

„Af hverju fórstu ekki aftur til Svartfjallalands?“ spur!i ég eftir dálitla "ögn.

„#a! er ekki hægt. #a! fer enginn aftur til Svart-fjallalands.“

36

* * *

„Veistu hva! bró!ir "inn ætlar a! vera lengi á Íslandi?“ spur!i ég Silju. Vi! vorum á lei!inni á hamborgarasta! ni!ri í bæ a! halda upp á hálfs árs afmæli! okkar.

„Hann veit "a! örugglega ekki sjálfur,“ sag!i Silja.„Tali! "i! ekkert saman, e!a?“„Ég hef ósköp líti! vi! hann a! segja.“„Ertu ekki a!eins of hör! vi! hann?“„A!eins of hör!?“ Silja horf!i á mig me! van"ókn-

unarsvip. Svo sag!i hún mér alla söguna.#a! var fyrir sjö árum. Hún var á vi!kvæmum aldri,

sextán ára. Jónas var tvítugur, átti bara sí!ustu önn-ina eftir í MR "egar hann lét sig hverfa án "ess a! kve!ja. Eins og allt sem hann skildi eftir væri einskis vir!i. Hann flutti til Danmerkur án "ess a! láta nokk-urn vita. Foreldrar Silju komust a! "ví fyrir tilviljun a! hann væri einhvers sta!ar í Kaupmannahöfn. Vinkona mömmu hennar, sem bjó úti og haf!i frétt af "ví a! Jónas væri horfinn, lét "au vita a! hún hef!i sé! hann afgrei!a á McDonald’s. Hún reyndi a! ná af honum tali en hann komst undan. Hún var samt viss um a! "etta væri hann. Foreldrar Silju reyndu a! ná í Jónas en ekk-ert gekk. Svo fengu "au allt í einu tölvupóst frá honum. Hann sag!ist vera í Taílandi sem gat engan veginn sta!-ist "ví a! vinkonan haf!i sé! hann aftur á "essum sama McDonald’s-sta!. Svo barst anna! bréf. Hann sag!i a! "a! væri allt gott a! frétta, hann væri í Moskvu. Sem var algjört rugl. Fjölskyldan róa!ist samt vi! a! vita af honum öruggum í Kaupmannahöfn. Svo li!u einhverjir mánu!ir í "ögn "ar til "au fengu símtal frá Danmörku, "á var búi! a! leggja Jónas inn á ge!deild. Hann haf!i "á veri! í maníu í dágó!an tíma en hrapa!i svo hratt

37

ni!ur í "unglyndi! a! hann reyndi a! fremja sjálfsmor!. Gleypti einhvern helling af verkjatöflum sem var samt ekki nóg nema til a! gera hann enn "unglyndari. Hann kom heim til Íslands nokkrum vikum eftir innlögnina. Fór a! vinna hjá Póstinum og ná!i slatta af einingum til stúdentsprófs í fjarnámi. Allt virtist vera á réttri lei! "ar til um sumari! "egar hann lét sig aftur hverfa. Hann lét ekki vita af sér fyrr en mánu!i seinna, sag!ist vera á fer!alagi um Austur-Evrópu en Silja sag!i a! "a! stæ!-ist engan veginn. Jónas hef!i "ess vegna geta! veri! á Akureyri e!a Blönduósi allan "ennan tíma. Svona hefur "etta víst gengi! sí!ustu ár. Hann kemur heim á eins árs fresti, "unglyndur og hora!ur. Er í nokkra mánu!i á Íslandi en lætur sig alltaf hverfa á endanum.

Ég hlusta!i hljó!ur á frásögn Silju og var ekki viss hvort ég gæti trúa! henni. Gat virkilega veri! a! Jónas hef!i aldrei fari! neitt lengra en til Danmerkur? Ég vildi ekki trúa "ví. Ég haf!i byggt sjálfsmynd mína undan-farna mánu!i á "ví sem hann sag!i. Ég haf!i gleypt vi! speki hans og fannst ég vera nær "ví a! vita hver ég væri.

„Ég vildi ekki segja neitt um daginn "egar "ú spur!-ir út í Jónas,“ sag!i Silja loks. „Vi! vorum bara búin a! vera saman í fjóra mánu!i og ég vildi ekki setja ein-hverjar byr!ar á "ig "á. En núna – vi! erum búin a! vera saman í hálft ár og ég get treyst "ér algjörlega. Ég finn, e!a veit, a! vi! eigum eftir a! vera saman, alltaf.“

„Hefur hann gengist vi! "essu?“ spur!i ég.„Au!vita! ekki. #a! "$!ir ekkert a! tala um "etta

vi! hann. Honum er sama um alla nema sjálfan sig.“„Honum er ekki sama um "ig,“ missti ég út úr mér.„Hva! veist "ú um "a!? Ef "ú "ekktir hann, "á viss-

ir!u hvernig hann hugsar. Ekki "a! a! "a! "ekki hann

38

nokkur ma!ur. Hann gerir "a! ekki einu sinni sjálfur. Ætli "a! sé ekki vandinn.“

* * *

Ég lag!i bílnum fyrir utan heimili foreldra "eirra. Klukkan var "rjú, Silja var a! vinna til hálfsex. #a! var heldur ekki hún sem ég ætla!i a! hitta heldur Jónas. Mér fannst ég "urfa a! segja honum eitthva!. Ég ætl-a!i a! segja "a! hreint út "ótt ég vissi ekki hva! "a! væri. En ég ætla!i a! segja "a!. Ég reyndi a! láta mér detta í hug einhver or! en "a! eina sem kom upp í hug-ann voru ljó!línurnar sem Jónas s$ndi mér fyrir rúmum mánu!i.

#a! var Silja sem kom til dyra. Ég var svo undrandi á a! hún skyldi vera heima a! ég tók ekki strax eftir "ví hva! augu hennar voru grátbólgin.

„Hva! er a!?“ spur!i ég. „Hefur eitthva! komi! upp á?“

„Hann er farinn.“„Hver?“ spur!i ég "ótt ég vissi "a! sjálfur.„Helvítis fífli!, hann bró!ir minn.“Ég fa!ma!i hana a! mér. #a! var gó! lykt af hári

hennar. Hún var n$komin úr sturtu.„Hann gat ekki einu sinni láti! vita, sagt bless e!a

neitt.“„Nei,“ sag!i ég og fann a! röddin brast.„Skildi bara eftir mi!a. Og veistu hva! stó! á mi!-

anum? #a! stó!: „Ekki festast.“ Hann er svo rugla!ur a! hann meikar ekki sens.“

Ég fa!ma!i hana enn fastar a! mér og byrja!i a! gleyma "ví sem ég ætla!i a! segja.

* * *

39

Vi! Silja hættum saman a! hennar frumkvæ!i fljótlega eftir a! Jónas hvarf. Hún sag!i a! ég væri or!inn svo fjarlægur. #a! var vægt til or!a teki!: Ég var me! hug-ann í allt ö!ru landi.

Eftir vorprófin í Háskólanum, sem ég ná!i naum-lega, byrja!i ég a! vinna í álverinu í Straumsvík. Ég tók eins margar vaktir og ég gat og var "ess vegna í litlum tengslum vi! skólafélaga mína og vini. Einu tengsl mín vi! umheiminn voru í gegnum stelpu sem var á vöktum me! mér í álverinu. Vi! hittumst reglulega utan vinnu og drápum tíma me! "ví a! sofa saman.

Silja sendi mér stundum skilabo! á Facebook. Hún vildi vita hvernig ég hef!i "a! en ég svara!i aldrei "ótt mig langa!i til a! spyrja hana út í Jónas. Ég var alltaf me! hugann vi! Jónas. Hvar í veröldinni hann væri. Ég haf!i aldrei trúa! sögunni sem Silja sag!i. Jónas vissi einfaldlega of miki! til a! vera a! ljúga.

Eftir a! útborgun fyrir júlímánu! barst átti ég loksins fyrir fer!alaginu. Ég kom heim af kvöldvakt og fór beint í tölvuna a! leita a! flugi. Á heimasí!u stærsta flug-félagsins í Svartfjallalandi fann ég flug á hagstæ!u ver!i í gegnum Kaupmannahöfn. En ég ákva! a! sko!a fleiri möguleika. Mér til undrunar komst ég a! "ví a! íslensk fer!askrifstofa haf!i veri! me! beint flug til Svartfjalla-lands allt sumari!. Á heimasí!unni voru alls kyns upp-l$singar um landi! og fegur! "ess. Ég fletti hratt ni!ur sí!una en staldra!i vi! kaflann „Hvítar strendur“. #ar var lítil mynd sem fanga!i athygli mína. Á henni var fólk a! leik á strönd. Ég smellti á hana svo a! hún birt-ist í hærri upplausn. Til hægri á myndinni voru tvær léttklæddar konur í strandblaki en fyrir mi!ju stó! fal-legt par. Hún hélt á strandtösku og var óe!lilega brún en hann brosti svo a! skein í hvítan tanngar!inn. #a!

40

tók mig nokkrar sekúndur a! átta mig á a! "etta var sama mynd og Jónas haf!i s$nt mér "egar vi! hittumst fyrst.

Ég virti myndina fyrir mér í rúma mínútu. Loka!i svo sí!unni og fór inn á Facebook. Sko!a!i skilabo!in sem Silja haf!i sent mér fyrir tveimur vikum. Hún vildi vita hvort "a! væri ekki allt í lagi, hvort vi! værum ekki sátt, hún hef!i áhyggjur af mér og svo framvegis. Ég las skilabo!in tvisvar sinnum á!ur en ég byrja!i a! skrifa:

Hæ Silja, allt gott a" frétta. Sorrí a" ég hef ekki svar-a" #ér, er búinn a" vera á fer"alagi.