NEN RE TE MLLEFOSURA

Ata ecnin ngadale,neper rrugen e ngushte.Dy para dy mbrapa.Asnje nuk fliste,kjo per shkak te udhetimit te gjate dhe lodhjes.Qielli ishte I vrenjtur dhe kjo I bente edhe me te heshtur.Te katert trishtoheshin kur mendonin se pikerisht sot qe ata po shkonin per here te pare ne qytet mund te prishej koha e te binte shi.Dukej sikur rete e errata e kishin me ta inatin.Me keta te huaj qe vinin nga larg,por qe ne fakt nuk ishin aq te larget porse banonin disa fshtra nga periferia e qytetit dhe disa ore udhetim.Udhetim qe ata e kishin planifikuar prej javesh derisa diten e caktuar,sot,ishin ngritur shume me heret sec e kishin vendosur.Per ta ishte dite e rendesishme.Astrit Plaku kishte thene se nuk do te ikte nga kjo bote pa shkuar njehere ne qytet.Ati I tyij dhe ati I tij para tij e keshtu me radhe e kishin bere ate udhetim gati si pelegrinazh dhe te gjithe e pranonin se pas kthimit nga qyteti ata ishin shum te ndryshem.Keshtu qe edhe ai donta ta kalonte ate pervoje dhe ne kete menyre te provonte ndryshimin e te pareve dhe po ashtu tu linte nje pasuri me te madhe niperve dhe mbesave te vogla qe prisnin tregimet e gjyshit.Te shikoje nga e djathta e Astrit Plakut te kapte syri te voglin e grupit,Adoleshentin Pirro,me koken poshte ne heshtje.Ai kurre nuk kishte thene haptazi se pse donte te shkonte ne qytet,pervec deshires per ta pare ate krijese te cuditshme qe e kishte degjuar ne perralla dhe legjenda te shumta tek fshati I tij.Disa nga ato histori,dhe kjo ishte arsyeja e vertete,e nxiten te shkonte me me te rriturit ne qytet.Pak me mrapa me koken larte duke pare rete e rneda mbi kryet e tij,ecete Kthimi.Duke ndjekur me sy levizjet e trupave te cuditshem lart ai kujtonte mbremjen e para dy diteve kur tek tavenrna e fshatit u vendos qe te ishte ai qe do te shkonte ne qytet,si perfaqesues I fisit te tij.Dhe keshtu filloi e gjithe kjo histori.Per shekuj te tere ne qyetet kishin shkuar vetem fiset me te kamura,dhe ato dergonin rregullisht nga nje anater te gjakut,por dekadat e fundit mund te thuhet me plote goje se nuk kishte me te pasur ne fshat.Dhe keshtu familjet e ndryshme per te mos e humbur traditen dhe njekohesisht per shkak te nje shprese te cuditshme qe gjendej ne nenvetedijen e tyre ne lidhje me qeninen qe qyhej qytet vendosen te bashkonin forcat dhe te dergonin jo nje por kater perfaqesuses fisesh ne menyre qe te kishte nje pervoje me te gjere dhe kete e bene duke zgjedhur mosha dhe karaktere te ndryshme.Por ishte dhe arsyeja tjeter,ajo e pathena,ajo qe mbulohej me nje buzeqeshje te sforcuar nga momenti.Pasiguria nese do te kishin mundesi ta benin perseri vitin tjeter apo jo.Ku e gjeti edhe Marku te semurej.Cfat I zi per mua,qe u nisa ne kete udhetim te mallkuar.Kthimi ecte dhe duke sikur cdo hap qe bente do ta bente mbrapsht per tu kthyer.Emrin e kishte te dyte pasi kur ishte ivogel I flisnin te gjith ashtu sepse frika e bente te shkonte nga kishte ardhur per pothuajse cdo gje.Hapat e tij I shikonte me vemendje disa metra me pas Gjon Shpata.me doren e majte mbeshtetur tek doreza e kames se gjate qe kishte te varur tek brezi lekure ai nuk shihte as rete as guret, asgje perreth.Kishte nje detyre,te cilen ai e kishte propozuar dhe qe me pas ishte miratuar nga te gjithe.Ai si burri me I fuqishem dhe I guximshem I fshatit kishte dale I gatshem te mbronte me jeten e tij grupin ne udhetimin e gjate sepse kishin ardhue zera nga larg qe udha nuk ishte m si dikur,por e mbushur me rreziqe te papritura.Askush nuk e vuri ne dyshim kete teori.Ndoshta ngaqe Gjoni kishte nje zakon apo ves qe sa here fliste me dike nxirrte kamen nga brezi dhe e mbante ne dore.Nje qendrim I cuditshem.Disa thoshin se I kishte shume merak mustaqet e zeza dhe I shihte tek pasqyrimi I kames,te tjere shkonin edhe me tutje duke thene se arma I mermeriste fjalet dhe ai me pas I thoshte.Edhe ne kete kohe te vrenjtur dhe te erret guret e saj te cmuar,te kuq gjaku,tek doreza shkelqenin me te njejten fuqi hipnotizuese.Rruga ishte me balte dhe pellgace.Aty ketu dukeshin cop ate pllaka te medha dhe me ngjyre qe dikur kishin mbuluar kete kurrize te shemtuar te tokes.Ecnin me ngadal dhe benin kujdes tu shmangeshin zonave ku balta ishte me e rreshqitshme.Kaluan nje fshat qe mesa dukej ishte pa njerez.Shtepit ishin te braktisura ashtu si toka.te lena djerre te jepnin pershtypjen e nje talljeje te heshtur sepse gardhet e shtrember rreth tyre beheshin zoterit e vertet dhe njerezit qe kalonin afer ishin te nenshtruar nga nje ligjesi e panjohur per ta.Nuk mund ta kuptonin se sin je toke pa zote mund te jete e dikujt.Pirro mendonte se ato ishin si vasha te rrembyera,te marra peng.Vasha qe kerkojn nje hero qe ti shpetoje dhe ti kushtoje forcen dhe mendjen e tij.i Kishin thene most e shkonte por ai kishte kembengulur duke thene se ishte I vetmi nga fshati qe dinte te lexonte,ne qytet mund te orientohej me mire se te tjeret dhe ndoshta te merrte libra per femijet e fshatit te cilet ai ne kohen e lire I mesonte shkrim e kendim.Vete e kishte mesuar nga I vellai I cili kishte qene pertej detit dhe ishte kthyer me ide te cuditshme dhe te frikshme per fshataeret.Pak kohe me vone ai kishte vdekur nga nje semundje e panjohur dhe kjo I kishte bindur banoret qe most e provonin me ta kapercenin detitn e paane.kalonin shtepit kalonin dhe kulla te lashta gjysme te rrenuara ku dikur roje te mbreterive vendase kishin sherbyer ne turnet e nates se vetmuar dhe gjate dites se nxehte.A thua te jete gjithnje kaq vrenjtur ketej?Gjoni nuk I jepte do pergjigje pyetjes qe mendoi duke pare qiellin,ndoshta per here te pare,pasi nuk arriti te shihej tek tehu I kames se tij.E shkrete ishte toka,I shkrete ishte ajri.Vetem ato re te mllefosura dukej sikur benin detyren e asaj qe mungonte ne ato shtepi,toka,kulla.Leviznin.Mekat I madh.Pleqte e mocem paskan pasur te drejte.Ky mendim e beri Astrit Plakun te rrudhej edhe me shume duke I dhene fytyres se tij pamje te njejte me te reve.Nje perzierje midis gris se mustaqeve dhe mjekres dhe territ qe mbuloi shikimin e tij.Ne largesi u degjua nje gjemim dhe dy vetetima u duken duke care qiellin per tu perplasur diku tutje.Zoti na rruajte ia be me ze te loarte Kthimi duke u pare rreth e rrotull nga rreziqe te mundshme.Sikur te shkelqente ashtu shpata ime,aah ashtu do ishte ndryshe muhabeti.Gjoni shikonte andej nga sulmuan vetetimat me nje shikim enderrues.Vazhduan te ecnin dhe per disa ore duke gjarperuar me baltes,edhe pse skishte me asnje kuptim dukeqene se ishte te ngjyer me te gjer ne gju.Dukej sikur gjarperin edhe mes vetetimave qe diku me tutje afer maleve binin rregullisht cdo perplasje qepallash.era e ftohte qe frynte I bente te mbanin kapelet me dore dhe te mbulonin fytyren me rrob deri te syte sepse era sillte pluhur dhe pluhuri sillte semundje,verberi,asfiksim,humbje te rruges.Me ne fund arriten tek hyrja e qytetit.te kater qendronin ne krah njeri tjetrit.syte er dskuqur nga pluhuri,kembe te mpira nga lodhja dhe zemrat kercimtare nga emocioni.Arriten.Nje tabele e vjeter e ndryshkur tregonte emrin e qytetit qe tashme ishte bere I palexueshem edhe per shkak te shkaravinave dhe demtimeve qe kishte pesuar tabela.Ti perdhosesh emrin nje qyteti eshte sikur ta fshish nga harta tha me ze te larte Pirro.Fjalet e filozofit te vjeter nuk sollen reagime te dukshme.Astrit Plaku tashme ishte bere I prere dhe me humor,haptasi te keq.Filloi ti udhezonte ose urdheronte djalin dhe burrat me ze te tille qe nuk linte hapsira per diskutime.Pleq,te vjeter,me ndihmoni deri ne fundKur arriten ne nje shesh te hapur,rrethor me ne qender nje statuje te thyer ne gjysme,thjesht nuk dinin cfare te benin.Kishin pare ndertesa ted ala bojes,me dritare te vjera ose pa ato fare.Peme te thara dhe te gjymtuara gjithandej mbulonin rruget.Njerezit ishin te heshtur dhe te pavemendshem per ta.Qente I gjeje ne cdo cep qe I lehnin njeri tjeteri,I lehnin edhe grupit qe kalonte ne heshtje.Askund nuk frynte ajer I fresket,askund skishte pamje qe ia vlente te mbeshtesje shikimin.Plehrat te perziera me kufoma kafshesh ishin bere rrugeve si ato gardhet rreth tokave te vetmuara.Dukej sikur drita vete e kishte braktisur ate vend.Njerezit ishin hije qe te kalonin prane duke te pare me cep te syrit dhe nuk I ndjeje.madje edhe kur I kishe perballe ndonjehere dukej sikur beheshin te tejdukshem.Diku tutje,pas sheshit pirros iu be sikur pa nje prift qe ecte ne mes te rruges duke predikuar me ze te larte.U trondit kur nje karroc me kuaj gati ne tu coptuar I kaloj mes per mes.Asgje nuk kishte ne rruge.Thjesht psheretima dhe renkime te erres qe dukej e renduar dhe eburgosur ne kete qytet.Nga pluhuri I tij nga frymet e tij.Vete rete nuk po vendosnin ne duhet ti leshonin ushtrit e tyre te ujta mbi kete mase te erret.ndoshta druheshin sepse mund te shtohinin tej mase balten e pajete poshte.kthimi kishte ngrire dhe shihte me gojen gjysme hapur lypesit qe zgjasnin duart nga aid he te pastrehet shtrire tek bortdura e statujes se vjeter.Zot I madh qe je mbi ne,mbroje te pafatin tend,qe nuk e donte kete rrugetim.Kur Pirro u kthye per ti folur Astrit Plakur,pa qe dicka I pengonte kembet.kishte shkelur dicka pa e kuptuar.Levizi dhe ngriti ate cka ndodhej ne toke.Nje rrobe e grisur,zhubrosur dhe e piste.E hapi para vetes me ted y duart dhe pa simbolin qe kishte hasur ne librat e tij.Flamuri I qytetit.Nje gje eshte e sigurt,flamuri eshte ketu por jo shpirti I tij.kafsha mitologjike ishte thjesht nje figure e qendisur tashme.Pirro u ndje ne nje pozicion shume te cuditshem.Te paprovuar me pare.NEte te tera duke menduar,duke enderruar por tani qe cdo gje ishte e vertete kuptoj qe skish se sit e ishte ndryshe.E palosi cohen e zhubrosur dhe e futi tek trasta e tij e udhetimit.Djema do te shkojm te marrim libratAstritit I ngheli fjala ne mes kur u kthye nga pjesa tjeter e grupit dhe pa aty vetem kthimin dhe Pirron e ri.Gjon shpata nuk ishteTe shqetesuar te tre filluan te kerkonin gjonin duke e therritur ne emer,kjo e shoqeruar nga lutjet e Kthimit qe kishin te benin me nje qytet te mallkuar qe do te ndeshkohej nga Zoti.U futen neper rrugica dhe lagje te ndryshme.Kaluan afer tempujve te erret fetar dhe pane prifterinj qe u jepnin alkool dhe duhan femijeve te vegjel qe kercenn aty para.Mjekrat e tyre u kujtuan ferrat dhe shkurret qe I kishin ndjekur gjithe rrugen.Njerez te shperndare ngadoneper tavern,neper rruge,peme,ndertesa,cepa,kethesa,puse.Biseda te pakumtimta dhe shikime te dyshimta.Askush nuk pergjigjej nese dinte ndonjegje per Gjon Shpaten.Astritin dhe Pirron I kthehu nga rruga ulerima e Kthimit.Ata pane Gjon Shpaten ne nje klub te vogel pas nje kthese te ngushte.Atje ulur ne nje tavolin te drunjte ai uleriste dhe qeshte si I xhindosur duke luajtur kumar.Ishte dehur.Astriti shkoi ta merrte duke I folur anes veshit me ze te ulet por u habit kur Gjoni iu kthye.e shikon kete shpate,vetem ai e quante shpate kamen e tij,plake?I shikon guret e cmuar qe ka siper?Keto jane per burrat,per keto eshte jeta,jo per dhenete edhe dhite ne nje biruc te ngordhur qe ju e quani shtepi.Ketu eshte fati im.Erdha per kete,e dija qe ketu do gjeja ckerkoja.Ju te gjithe ishit nje justifikim.gjithe jeta juaj atje,tek fshati I dashur dhe ngrohte eshte nje justifikim.NJe justifikim I jetes se munguar.Astrit Plaku u terhoq pa thene asnje fjale.Edhe pse I dehur ai e njehte shpirtin e Gjonit.E la aty.Mori Pirron dhe kthimin dhe u largua.Pas tyre degjoheshin burrat e tjere qe qeshnin me te madhe.Pirro nuk beri asnje pyetje ndersa Kthimi I fliste pa pushim Astrit.Dueht te kthehemi ta marrim,nuk mund te shkojme ne fshat pa te.Aterher kthehu dhe mere ti.kthimi qendroi pa thene asnje fjale.PAsi uli syte pertoke vazhdoi te ndiqte ngadale dy te tjeret.Tek biblioteka e qytetit nuk gjeten asnje.Porta ishte hapur dhe gjithandej neper oborr kishte letra dhe flete te shkruajtura qe I ngrinte era larte.Vellezer te pluhurit beheshin tashme fjalet.Pirro mori me shume se kishte menduar.Mbushi trasten e tij,mori neper duar dhe I dha disa edhe kthimit qe ti mbante.Astrit Plaku e keshilloi por u ndal kur pa se syte e Pirros kishin nje drite te cuditshme.Buzeqeshi dhe thjesht e vezhgoi ne heshtje tek futej neper raftet e pluhurosur dhe te rremujshem te bibliotekes.Kur po ktheheshin drejt sheshit te madhe rruges buze nje bordure te piste pane trupin e Gjon Shpates,te gjakosur dhe shtrire pajete.KAmen nuk e kishte as ne dore dhe as ne brez.Mustaqet I ishin ulur poshte si lule e thare.u larguan pa thene asnje fjale pasi qe nga klubi I vogel ne erresiren e tij dukeshin disa shikime dyshues qe po I ndiqnin.Kthimi beri dy tre lutje shpejt e shpejt dhe vazhdoi duke nxituar per te kapur dy te tjeret.tek tempulli ndalun dhe Astriti u fut brenda gardhit rrethues per te folur me prifterinjte e skuqur dhe te dendur nga pija e te ngrenet.femijet nuk ishin me aty.kerkoje Kryepriftin,Plakun Shkend ose frank sic do ta quanit ju.Ai mashtrues,ai mekatar,ai dreq?Prifti faqekuq e mbuloi mjekren me jarge duke thene keto fjale.Iu desh te mbahej tek prifti tjeter sepse kembet mul e mbanin sic duhej.E shporrem ate e shejtan.Se beri gabim.Vete tempulli I tij I doli per zot ketij problem ia beri prifti tjeter disi me I permbajtur.E rendesishme tani eshte qe e keqja shkoi.Shkoi,shkoi vazhdoi prifti kembemarre.Iku shyqyr zotit.Astri u largua duke kuptuar qe nuk kishte asnje vlere te vazhdonte biseden me ta por edhe sepse tashme e arriti ate qe kishte qellim.Kur doli tek rruga nuk gjeti as Pirron dhe as Kthimin.Hidherimi e beri te shante neper dhembe.U nis per nga sheshi per ti kerkuar.Afer nje ndertese gjigande te braktisur dhe shkaterruar pa Pirron te mberthyer per krahu nga nje burre me uniforme.Ketu ka shtet.Kete rrugacin e kapa kollaj sepse qenka dhe budalla.Me libra gjasme lexon.Por une e di shume mire se cfare eshte dhe cfare do te beje.Po gabohesh,ky djalosh eshte me mua dhe nukMe ty,me ty atehere edhe ti qenke nga keta minjte e qe fshihen neper bodrume dhe bejne plane per te rrezuar pushtetin?Astriti u zbeh nga kjo deklarat.Nuk dinte cte thoshte.Me siguri ti je ai qe I organizon dhe rrugeve ben sin je plak I pafajshem.Ka nje keqkuptim ketu,ne nuk kemi te bejme me asnje grup.Ashtu eee?Genjeshtar,do tju kalb te dyve ne burg.Nderkohe qe biseda zhvillohej Pirro degjonte me vemendje dhe nje buzeqeshje pothuajse e padukshme ishe vizatuar ne fytyren e tij.Mos bej rezistenc plakushHej shef,cpo behet ketej?Ndonje nga keta antiqeveritaret?Vajza e legante u afrua tek polici me nje shikim gjithe nenkuptim.ti po qe e ben detyren sic duhet.Zot,sa e mbrojtur qe ndihem duke ditur qe ne qytet ka njerez si ti.Polici u skuq dhe filloi te qeshte si femij I perkedhelur.Ua,pork eta I njohe une.Po jo o shef,kesaj radhe paske gabuar.Keta skane te bejne fare me grupe te fshehta.Keta jane te parrezikshem si macok te vegjel.Ashty,e sigurt je.Patjeter,ske besim tek nje qytetare e ndershme si puna ime shef.Me vejne keq,nuk duhet ti thoshe keto fjale.polici e leshoi Pirron dhe u largua I kenaqur pas disa lavderimeve te tjera te vajzes.pasi ai u largua nga kthesa e nderteses doli Kthimi me nxitim dhe u afrua.Faleminderit bije.Asgje,por duhet tju them qe te largoheni sa me shpejt.policia ka marre informacione te reja.Dicka e madhe ka per te ndodhur.Ai perbindesh I vonuar do tju kishte future ne burg menjehere pot e mos ishte per shokun tuaj qe erdhi me kerkoi ndohme.Po,une dhe Pirro po prisnim para tempullit kur erdhi ai I mallkuari dhe na kapi ne befasi duke na quajtur me emra qe nuk I kuptoja.Une arrita te ikja dhe pasi u enda neper rrugica pash gocen dhe iu luta te me ndohmonte.Fale Zotit ishte njeri per se mbari.Vajza u duke se u kenaq nga keto fjale por nuk e dha veten.Levizni,nuk keni me cte beni ketu,duket qe sjeni vendas.Prit,per cfare grupesh po fliste polici.Pse perseriste qe ka njerez qe duh ate permbysin qeverin?Piroo po I drejtohej vajzes me nje kuriozitet dhe enuziazem te pazakonte per momentin ne te cilin ndodheshin.Ajo kthehu nj pergjigje te pergjithshme duke shmangur biseden dhe u largua me nxitim.Uuroi udhe tem bare dhe u largua.Kur ishin afer daljes se qytetit Pirro ndaloi dhe duke vendosur librat ne toke filloi te thoshte ate qe Astriti dyshonte ne njefare menyre.Une do te qendroje.per kete erdhe,edhe pse nuk e kam thene kurre. Kam lexuar.E di si ka qene dhe e dija se cfrae do te gjeja pak ashume.Por gjendja qenka shume me keq.Duhet te qendroj.Duhet te bej timen.Kam kaluar vite duke lexuar per luftrat e njerezve dhe tashme kuptova.Kam per tub ere pjese e luftes .Do te shkoj te kerkoje ate vajzen dhe grupin e saj.Nuk du ate kthehem dhe te shikoj perseri ato gardhe te ndryshkura dhe ato toka te vdekura.Qiej te mbulluar nga sgjeja.Nuk dua dhe te jem vula qe do te mbylli pergjithmone fshatin tone.Sepse e di qe vitin tjeter ska per te ardhur me njeri ketu.Dhe as tjeteri dhe as tjetrin.Duhet te bej cmund te bej,dhe te kthehem duke pare diell,gjelberim,liri dhe ajer te fresket qe vallezon lirshem.Kthim merri librat dhe mesoi femijet e fshatit.Tregoju qe te ecin drejte dhe te shohin kthjellet qe most u pengoje hapin nje flamur I shkelur pertoke.Thoni nje lutje per qytetin,Thoni nje lutje per mua.Lamtumire.Astrit Plaku dhe Kthimi e kaluan pjesen me te madhe te rruges kur Astriti vendosi ti tregonte arsyen pse ai kishte shkuar ne qytet.kthim ti erdhe sepse doja une.une dhe pleqe e tjere.Plqete e tjere jane nje keshille I mbyllur qe perbehet nga nje numer shume I vogel burrash te cilet trasmetojne dijen dhe historine e fshatit dhe sekretet e tij brez pas brezi.jemi ne qe vensoim aty>Per te miren e tij nder vite kemi marre vendime te veshtira.Por ja qe keshtu qenka jeta,si ato rete te cilat kane per te shfryre nje ndeshkim dhe duan apo sduan do ta bejne sepse vetem ashtu do te merrte kuptim ekzistenca e tyre dhe e cdo gjeje tjeter qe u jep atyre shkak per te ekzistuar.Kthim ti je zgjedhur te behesh pasardhes I imi.Qyteti do zhduket.Kur tit e vish perseri ketu pas shume vitesh si perfaqesues do te gjej nje tjeter quteterim.Ndoshta do te takosh perseri Pirron,ndoshta jo.por e sigurt eshte se ti do te vazhdosh detyren tende te shenjte ne lidhje me pleqesine dhe fshatin.Une e mbylla misionin tim te fundit.Une e mbylla kete epok te qytetit.Ti do te rikthehesh per ti prezantuar fshatit nje te re.Kthimi qendroi ne heshtje dhe per here te pare zemra e tij kutpi pa pasur nevoje per pyetje.Burri me dy emra tashme nuk do te kthehej nga frika por sepse drita do ta terhiqte drejt vetes,kur te vinte koha.Rete shkarkonin e shperthenin mbi erresiren e qytetit dhe midis gjemimeve e renkimeve te tyre aty ketu dukeshin vetetima te kuqe te shoqeruara nga kercitje dhe perplasje te medha qe per nje udhetar te larget mund te dukeshin si akrepat e nje ore te vjeter qe po shkermoqej nen peshen e saj.