enfermidades mentais (i) bis

ENFERMIDADEENFERMIDADES MENTAISS MENTAIS

QuÉ s0n? Afeccións ou síndromes psíquicos

e condutuais, opostos aos propios dos individuos que gozan de boa saúde mental.

QuÉ pRoVoCaN? Angustia. Deterioro en importantes áreas do funcionamento psíquico. Afectan ao equilibrio emocional, ao rendemento intelectual e á adaptación social.

AlGúNs ExEmPl0s SoN...

Ansiedade.Trastornos Alimentarios.Hiperactividade.

AnSiEdAdEAnSiEdAdETemor anticipado dun peligro futuro, cuxa orixe é

descoñecida ou non se recoñece. Cando a ansiedade se provoca por unha determinada cousa recibe o nome de fobia.

Síntomas:

Intenso malestar mental.Sentimento de non ser capaz de controlar sucesos futuros.Tensión muscular. Súor nas palmas das mans. Molestias estomacais. Respiración entrecortada.Sensación de desmaio inminente. Nervios, fatiga, irritabilidade.Problemas para durmir.

Tratamento:Fármacos.

Psicoterapia: comunicación verbal e emocional.

Modificación de condutas e comportamentos.

Tratamentos de apoio: técnicas de relaxación.

Prevención:- Vivir en lugares tranquilos.

- Respiración controlada e respiración.

- Pensar en cousas relaxantes.

TrAst0Rn0s aLiMeNtAri0s

Anorexia nerviosa Caracterízase polo medo intenso a gañar peso e por unha imaxe

distorsionada do propio corpo (dismorfofobia). Conduce a un grave adelgazamento debido a unha dieta esaxerada e a un exceso de exercicio.

Síntomas:

Negativa a manter o peso corporal por riba dun peso normal mínimo para a idade e a altura.Intenso temor a aumentar de peso ou engordar.Percepción distorsionada do seu corpo. Nas mulleres, a ausencia da regra (amenorrea).Baixa autoestima.Depresión.

Tratamentos: Farmacolóxicos. Dietéticos Nutricionais: establecer hábitos alimentarios

normais. Psicolóxicos. Internamento: en casos extremos.

Prevención: Defenderse do culto excesivo ao corpo. Mellorar a autoestima. Ter uns hábitos alimenticios axeitados. Non deixarse influír polos cánones de beleza.

Consecuencias: Alteracións nos ciclos hormonais. Inmunodepresión con aumento do risco de infeccións. Desnutrición: chegando a provocar a morte.

Bulimia As persoas que padecen bulimia son incapaces de dominar os

impulsos que lles levan a comer, pero o sentimento de culpa e vergoña tras inxerir moitos alimentos lévalles a xaxunar e provocarse vómitos para previr o aumento de peso.

Síntomas:o Sobreinxesta de alimentos: o enfermo come unha grande

cantidade nun espazo moi curto de tempo. Non ten control sobre o que come e, é tal a ansiedade, que cre que non pode parar de comer.

o Para previr o aumento de peso despois dos atracóns provócase vómitos, utiliza fármacos, laxantes,etc.

o Os ciclos de atracóns e vómitos maniféstanse como mínimo 2 veces por semana.

o A autoestima do enfermo é baixa e identíficaa co seu corpo.

Consecuencias: Arritmias que poden desembocar en infartos. Deshidratación. Hernia hiatal. Perforación do esófago. Roturas Gástricas.

Prevención: Non se coñecen medidas preventivas para reducir a incidencia da

bulimia.

Sen embargo, poden reducir a gravidade dos síntomas..... A detección e intervención temperás.

É de gran axuda.... - Ter hábitos alimentarios saudables

- Actitudes realistas en canto o peso e a dieta.

Tratamentos:

Utilízanse terapias de grupo e de condicionamento.Antidepresivos: moitos bulímicos sofren tamén depresión.

HiPeRaCtIvIdAdE Alteración hiperactiva por déficit de atención. Afecta a nenos de

corta idade e maniféstase porque presentan altísimos niveis de actividade, dificultade de concentración, incapacidade para controlar os impulsos, intolerancia para a frustración e, en moitos casos, problemas de comportamento.

Recentes estudios demostran que os nenos afectados pola enfermidade non teñen alteracións orgánicas cerebrais e non padecen un trastorno mental.

Descoñécese a súa causa.

Síntomas:

-Frecuentemente movemento involuntario de mans e pés.

-Levantarse en situacións nas que se debe permanecer sentado.

-Correr ou saltar excesivamente en situacións inapropiadas.

-Dificultade para divertirse en silencio ou tranquilamente.

-Estar sempre en movemento.

-Frecuentemente falan en exceso

-Soen ter unha gran cantidade de accidentes.

Prevención: Non hai posible prevención, pois non se coñece a súa causa.

Tratamento: É controvertido: - Os fármacos estimulantes como o metilfenidato

(Ritalin). - Unha dieta libre de aditivos mellora o cadro clínico. - Programas de educación deseñados específicamente

para estes nenos ata que acaden a adolescencia (período no que melloran estes problemas).

- Aulas cun ambiente que non xere distraccións e técnicas que fomenten a concentración en tarefas sinxelas.

Adela Agrafojo López Marta Bravo Pérez Sara Maceiras Mariño

1º Bach A