. . . וההוספה בלימוד התורה בעניני משיח והגאולה היא ה"דרך הישרה" לפעול התגלות וביאת משיח והגאולה בפועל ממש )תזו"מ תנש"א(

ה"ב

Issue 79 גליון ע"ט | פרשת עקב | כ' מנחם-אב

MOSHIACH IN THE PARSHA

The Golus we find ourselves in today, as we wait for the Geulah, is compared to the Midbar where the Yidden wandered, waiting to enter Eretz Yisroel. The desert they waited and wandered in is described in Parshas Eikev as "...that great and awesome desert, [in which were] snakes, vipers and scorpions, and drought, where there was no water". These descriptions also refer to our "Midbar", our present Golus, and to the obstacles that one can face while in the "desert" of Golus.

In order to go out of Golus, we must first recognize and know what Golus is. Only then can we know how to get out of it and get to Geulah. "Yedias Hamachla Chatzi Harefua" - Knowing the sickness is half its cure.

"Great (desert)": A desert is defined in Torah as "Makom Lo Yoshav Odom Sham" - A place not inhabited by man. Since only Yidden are referred to in the Torah as "Man" - "Odom", a desert then is a place where all the nations, besides Yidden, live. Because the non-Jew greatly outnumbers the Jew, a Jew can think that it is a "Great Desert". This is the first obstacle, first step in a Jew's fall.

When he begins looking at the non-Jews as "greater" than him and himself as "small".

"Awesome desert": This is another step in Golus. He starts fearing (Yirah - Norah) the world, the great desert that surrounds him. It seems to him that the world and the non-Jews have power over him and he always worries "what will the Goyim think, say, do..."

"Snakes": Then, he begins experiencing heat and passion for worldly pleasures, like a snake whose venom burns. It starts

eating and gnawing at him from the inside and controlling him."Vipers": The increase of heat and passion for worldly pleasures

causes a decrease of his passion and inspiration for Judaism and Kedusha. His inner flame fades. It gets consumed and absorbed by his other pleasures.

"Scorpions": Any flame left in his heart at this stage, even not of Kedusha, could still turn him back and reignite his passion for Kedusha. However now he is like a scorpion whose venom cools.

He is taken over and controlled by coolness. He does not get inspired or reignited. The spark of fire in his heart is getting frozen.

"Drought, where there was no water": In this stage, he has fallen so low that even when he ultimately gets "thirsty" - drought, he doesn't "get it" and realize that what he is thirsty for is water - Torah (which is compared to water).

How can one get so low? Where does it start? From "Great (Desert)". From a Yid, even secretly in a small corner of his heart, giving chashivus to the world, the "desert", thinking that it is a "Great Desert". This opens the way to the whole process.

In order to successfully "cross" this "desert" in peace, we need to be very careful from falling into the first trap - "Great (Desert)".

We should not look at the desert surrounding us as "great", then we won’t fall into the traps that follow it; begin fearing it, experience passion for it etc. We should instead remember and remind ourselves that we are specially chosen by Hashem from all the nations and nothing and no one has any power over us. May Hashem bring us Moshiach and the Geulah immediately!

ר ֵאין ָמִים" )דברים ח', טו( אֹון ֲאׁשֶ ָרף ְוַעְקָרב ְוִצּמָ ֹדל ְוַהּנֹוָרא ָנָחׁש ָשׂ ר ַהָגּ ְדָבּ ּמִ ַהּמֹוִליֲכָך ַבּ"

יד קודשכתב

As usual the Rebbe would be Magiah the Sicha from the previous Shabbos. Among the corrections on the Sicha of Parshas Chukas 5751, are the following:

Instead of "גייען אין ארץ הקודש" which translates "we will go to the Holy Land", the Rebbe wrote "עם פליען we will fly with the clouds of heaven to Yerushalayim "ענני שמיאand Beis Hamikdash Hashlishi.והקיצו ורננו שוכני עפר, און דער בעל הגאולה בתוכם ובראשם, צוזאמען מיט אלעאידן - נשמות בריאות בגופים בריאים - ובנערינו ובזקיננו ובבנינו ובבנותינו, פליען

עם ענני שמיא אין ארץ הקודש.

LIVING LESSONSRebbetzin Chaya Mushka A"h often said that Moshiach is in this

world and just has to be revealed. She would not elaborate.

In connection with this, she once told the Chassidic story that transpired with R’ Menachem Mendel of Vitebsk, while residing in Yerushalayim.

Someone went up to Har HaZeisim and blew a Shofar. News quickly spread that Moshiach had come. When R’ Menachem Mendel heard the news, he opened the window of his room and sniffed the air. He proclaimed, “No, Moshiach has not come.”

The Rebbetzin said, “people wonder why he had to open the window. Couldn’t he tell whether Moshiach had come by sniffing the air inside his room? The answer is: the scent of Moshiach was always present in his room, for Moshiach was there!

ד ע ו ם ל ו ע ל ח י ש מ ה ך ל מ ו נ י ב ר ו ו נ ר ו מ ו נ נ ו ד א י ח י

ת ו ל ג י א ל א דIn the Sicha of Shabbos Parshas Eikev 5744, the Rebbe quotes someone for declaring that just as Moshiach didn't arrive in the

past 1900 years, so too he won't necessarily arrive in the coming 1900 years.

But the Rebbe is more disgusted with the Lubavitcher who studies Chassidus and is involved in activities to hasten the coming of Moshiach, and when he hears this statement he becomes confused. "Why are you confused? We already spoke more than one hundred and one times the proofs that every Yid begs that Moshiach come now, not in a few months and most certainly not in a few years, Rachmono Litzlan! Moshiach should come immediately!"

Then the Rebbe discusses the 'proofs' that when a Yid asks for Moshiach, he intends that it should be now. The basis for this is not from the 'Ani Maamin' which states אחכה לו בכל יום שיבא - I await him every day that He shall come", for this could be explained that "every day I await his arrival in the distant future".

Rather the basis is from the fact that after asking in Mincha את צמח דוד עבדך מהרה תצמיח - Speedily cause the scion of David Your servant to flourish, and ותחזינה ענינו בשובך לציון ברחמים - May our eyes behold Your return to Zion in mercy, when Maariv comes and Moshiach has not yet arrived he reiterates his request. This is clearly a sound proof that when asking for Moshiach in Mincha - he intended that Moshiach come before the time for Maariv arrives.

בנוגע צו דעם וואס מ'רעדט אז א איד דארף שרייען ״עד מתי״. ווען וועט שוין קומען די גאולה?! קומט דער יצר און פירן: ניט אזוי זיך מ׳דארף אז ״תורה״ ראיות ע״פ ברענגט ע״פ סדר קיין ניט ס׳איז און דרך, אונזער ניט ס׳איז ווייל

שו״ע.

איי מ׳זאגט ״אחכה לו בכל יום שיבוא״ - איז דער פירוש אז ביז ווען, כ׳ווייס - ״שיבוא״ יום״, בכל לו ״אחכה בזה: זיין אז משיח ־־ אז עס קען גאר זיך אויסגעדריקט מ׳האט כשם ליצלן!... רחמנא ארום יאר 1900 אין... קומען זאל ווי גלות האט זיך ביז איצטער געצויגן 1900 יאר - קען זיין 1900 יאר רחמנא זין ציען נאך - טענה׳ט ער - אז עס זאל

ליצלן!...

לא הי׳ דבר כזה מעולם - ס׳איז נאך קיינמאל ניט געווען בגלוי זאגן צו אונטערשטיין זיך זאל איינער אז זאך אזא 1,900 נאך גלות אזא אין שטעקן זיצן נאך קענען אידן אז

הונדערט יאר !

ואין פוצה פה ומצפצף!...

די הבהלה בזה איז נאכמער:

בשעת מ'פרעגט די שאלות ביי א חב"ד'ניק, וואס לערנט ברענגען וואס ענינים אין טוט און זיך קאכט און חסידות אז מען נעמט וואנעט פון אים ביי מען פרעגט גאולה, די

תיכף קומען זאל משיח אז און מתי" "עד שרייען מ'דארף ומיד – ווערט ער צעטומלט:

וואס ווערסטו צעטומלט? מ'האט דאך שוין גערעדט מער ווי מאה פעמים ואחת די ראיות לזה אז א איד בעט אז משיח זאל קומען היינט און ניט לאחרי עטלעכע חדשים, ועאכו"כ

ניט נאך עטלעכע יאר ר"ל! משיח זאל קומען באלד!

ובכלל: עס שטייט "אחישנה", און די גמרא זאגט "כלו כל הקצין ואין הדבר תלוי אלא בתשובה" – איז טו תשובה און ברענג דורך דעם די גאולה! דו פוילסט זיך טאן תשובה – איז "יגעתי ומצאתי", הארעוועט מיט זיך ביז דו וועסט תשובה

טאן, און דורך דעם איז "מיד הן נגאלין" )כפס"ד הרמב"ם(!

ובנוגע צו דעם עצם שאלה אז מ'קען דאך טייטשן "אחכה לו בכל יום שיבוא", אז אחכה לו בכל יום, שיבוא" – אין א משך זמן ארום, און ניט ביום זה ממש – איז דאס אויך קיין

שאלה ניט.

מ'דארף אז וראי' ויסוד עיקר דער אז כמ"פ, כמדובר גלויבן, האפן און בעטן אז משיח וועט קומען היום ממש איז ווי ניט מער איז דאס שיבוא", יום בכל לו "אחכה פון ניט אן פון איז ראי' ועצם עיקר דער נאר ראי', וסניף סעיף א אנדער ארט )כדלקמן(, און "אחכה לו בכל יום שיבוא" קען לו "אחכה אופנים, צוויי אויף טייטשן לכאורה טאקע מען

)בכל יום( שיבוא" בכל יום, אדער "שיבוא" אין א משך זמן )ר"ל( – אבער לאחרי וואס מ'ווייסט דער עיקר ועצם הראי' אויף דעם, איז דאס שוין מגלה אז דער פירוש אין "אחכה לו

בכל שיבוא" איז – אז ער קומט ביום זה ממש.

וואס התפילה נוסח פון איז לזה ראי' ועצם עיקר דער יעדער איד זאגט בכל יום בתפילת העמידה: "לישועתך קוינו כל היום", "את צמח דוד עבדך מהרה תצמיח", ובשבת ויו"ט

– "ותחזינה עינינו בשובך לציון ברחמים":

בתפלת היום" כל קוינו "לישועתך זאגן מ'וועט בשעת מנחה )לדוגמא( מיינט עס דאך ניט אז מ'בעט אז די ישועה זאל זיין כ'ווייס אין וויפיל צייט ארום, און זיכער ניט אין 1900 וברגע היינט זיין זאל ישועה די אז נאר )ר"ל(... יאר ארום "ותחזינה תצמיח", מהרה עבדך דוד צמח "את ממש, זה

עינינו)ניט די עינים פון מענטשן בדור אחר( בשובך לציון"!

כ'ווייס ווארום אויב דאס מיינט אז די ישועה זאל קומען וויפיל צייט ארום – פארוואס חזר'ט דאס איבער נאכאמאל זיכער מיינט נאר גאר "רשות"?! איז וואס בתפלת ערבית, מען דערמיט בתפלת מנחה אז די ישועה זאל קומען גלייך, בשעת עס קומט זמן תפלת ערבית און משיח האט זיך ח"ו "לישועתך אמאל ווידער מען בעט דעמולט – פארהאלטן

קוינו כל היום" אז ער זאל קומען גלייך, א.א.וו.

)חלקים משיחת ש"פ עקב תשד"מ – בלתי מוגה(

מוקדש לזכות אבינוכ"ק אדמו"ר מלך המשיח לזירוז התגלותו המיידית

לעיני בשר תיכף ומיד ממש!

לע"נר' צבי אלימלך בן יעקב מאיר ע"ה

שונפלדנפטר בשיבה טובה כ"ו ניסן

תשע"גוהקיצו ורננו שוכני עפר והוא בתוכם

בגאולה האמיתית והשלימה

לע"נ ר' דוד שמואל ע"ה בן יבדלחט"א

זלמן גרשון שליט"אנפטר בדמי ימיו י"ד אייר תשע"ד

והקיצו ורננו שוכני עפר והוא בתוכם בגאולה האמיתית והשלימה

לזכות הרה"ח ר' שלום מרדכי הלוי

בן רבקה רובאשקיןשיצא מן המיצר אל המרחב

תיכף ומיד ממש!

Right before R’ Levik, the Rebbe’s father, passed away, R’ Hershel Rabinowitz stood near him and saw his lips moving, but all he could make out were fragmented sentences accompanied

by deep, anguished sighing: "Oy V'ikvosecho Lo Noda’u (his footsteps are not known) (Tehillim Kappitel 77) . . Oy, Ikvisa D'meshicha.

DIDYOUKNOW