ΤΡΥΓΟΣ|2928|

Σεπτέμβρηs μήναsμήναs Τρυγητήs...

Σεπτέμβρης μήνας και αποκορύφωση του τρύγου για τον τόπομας, που τα τελευταία χρόνια διεκδικεί με πολλές απαιτήσειςκορυφαία θέση ανάμεσα στις παραδοσιακές οινοπαραγωγικέςελληνικές περιοχές... Μια πραγματική γιορτή της γης που τηνακολουθεί η οινοποίηση και η αγωνία της καλής παραγωγής.

Κείμενο - φωτογραφίες: Άγγελος Πετρουλάκης

ΤΡΥΓΟΣ30|

Εν αρχή ην η άμπελος...Το αμπέλι έχει, κατά τους παλαι-

οντολόγους, προϊστορία πολλώνεκατομμυρίων χρόνων. Πριν απότην εποχή των παγετώνων ευδοκι-μούσε στην πολική ζώνη: στην Ισ-λανδία, τη Βόρεια Ευρώπη, τηβορειοδυτική Ασία, ακόμη και στηνΑλάσκα. Οι παγετώνες όμως περιό-ρισαν την εξάπλωσή του και επέβα-λαν γεωγραφική απομόνωσημεταξύ ποικιλιών. Οι ερευνητέςαποφαίνονται ότι στην ευρύτερηπεριοχή του νοτίου Καυκάσου, με-ταξύ Ευξείνου Πόντου, Κασπίας θά-λασσας και Μεσοποταμίας,γεννήθηκε το είδος Άμπελος η οινο-φόρος (Vitis vinifera), που γνωρί-ζουμε σήμερα.

Οι Έλληνες, οι οποίοι διέπρεψανστην αμπελουργία και την οινο-ποιία, μονοπωλώντας σχεδόν τηναγορά για αιώνες, γνώρισαν τοκρασί πιθανότατα πριν το 1700 π.Χ.Η σχετική με το κρασί μυθολογία(διονυσιακοί, ορφικοί κ.α. μύθοι)είναι πλουσιότατη. Αλλού ο θεόςΔιόνυσος χαρίζει το αμπέλι στουςελλαδίτες (π.Χ. στην Αιτωλία), αλλούτο κρασί συνδέεται με την Κρήτηκαι τη Νάξο (ο μύθος του Διονύσουκαι της Αριάδνης»), ενισχύοντας την εκ-δοχή περί φοινικικής ή αιγυπτιακής προ-έλευσης, αλλού πάλι το αμπέλι φέρεταιερχόμενο από τη Θράκη, που σύμφωναμε κάποιες πηγές ίσως ήταν ο βασικόςπρομηθευτής των Ελλήνων στους Μυκη-ναϊκούς χρόνους (άλλωστε η λατρεία τουΔιονύσου θεωρείται θρακικής - μικρασια-τικής καταγωγής).

Ο τρόπος παραγωγής του κρασιού δεδιέφερε ουσιαστικά από αυτόν των ημε-ρών μας. Η αμπελουργία είχε φτάσει σευψηλά επίπεδα τέχνης. Συνήθως καλλιερ-γούσαν το αμπέλι απλωμένο στη γη,χωρίς υποστηρίγματα - τεχνική πουακόμη και σήμερα είναι σε χρήση σε κά-ποιες περιοχές, όπως στη Σαντορίνη). ΟιΈλληνες γνώριζαν την παλαίωση τουκρασιού και την άφηναν να γίνει σε θαμ-μένα πιθάρια, σφραγισμένα με γύψο καιρετσίνι (ίσως έτσι ανακαλύφθηκε η επί-δραση της προσθήκης ρετσινιού). Τοκρασί εμφιαλωνόταν, ανάλογα με τοπόσο μεγάλο ταξίδι είχε μπροστά τουμέχρι την κατανάλωση, σε ασκούς ή σεσφραγισμένους πήλινους αμφορείς,αλειμμένους με πίσσα (ή ρετσίνι) για τέ-λεια στεγανοποίηση, στους οποίουςσυχνά αναγράφονταν με μπογιά ή με

σφραγίδα τα πλήρη στοιχεία του περιε-χομένου οίνου: περιοχή προέλευσης,έτος παραγωγής, οινοποιός και εμφιαλω-τής.

Το κρασί και ο τόπος μας...Στον νομό μας ανέκαθεν υπήρχαν πε-

ριοχές που φημίζονταν για την αμπε-λουργική ιστορία τους και τα κρασιάτους, όπως η Τύρναβος και η Ραψάνη. Βέ-βαια αμπέλια υπήρχαν και υπάρχουνπαντού, είτε για εκμετάλλευση, είτε γιανα καλύπτουν τις ανάγκες της οικογέ-νειας.

Στις περιοχές του Τυρνάβου, της Ρα-ψάνης και όχι μόνο, η αμπελουργίααποτελεί σημαντικό παράγοντα της οι-κονομικής δομής τους και πολλά εξαρ-τώνται από την απορρόφηση τωνσταφυλιών από τις οινοπαραγωγικέςεπιχειρήσεις. Το Συνεταιριστικό Οινο-ποιείο Τυρνάβου, η Οινοποιία Τσάνταληστη Ραψάνη, τα οινοποιεία του νομούμας όπως του Κτήματος Κατσαρού, Κα-ριπίδη, Ντούγκου, Μίγα, Ζαφειράκη,Λιάπη, Ελασσόνας κ. ά. απορροφούνίδιες παραγωγές ή και συνεργαζόμενωναμπελουργών σε μια προσπάθεια ναπαρουσιάσουν το καθένα και τη δική

του ιδιαίτερη παραγωγή.Μιλώντας για τον τρύγο, με τον

γιατρό Δημήτρη Κατσαρό, πρωτο-πόρο στο νομό μας σε ότι αφοράτην παραγωγή υψηλής ποιότηταςοίνων, θα μας πει: «H χρονική στιγμήτου τρύγου είναι πολύ σημαντική,γιατί καθορίζει σε πολύ μεγάλοβαθμό την ποιότητα του παραγόμε-νου οίνου. Ο καθορισμός της ημερο-μηνίας του τρύγου γίνεται με βάσητη φυσιολογική και τεχνολογικήωριμότητα των σταφυλιών η οποίαυπολογίζεται με ελέγχους που γίνον-ται σε αντιπροσωπευτικά δείγματασταφυλιών».

Ιδανική χρονιά για τα λευκά...Για τους περισσότερους παραγω-

γούς έναρξη του τρύγου ήταν τοτέλος του πρώτου δεκαπενθημέρουτου Αυγούστου. Οι λευκές ποικιλίεςπρώτα και στη συνέχεια οι ερυθρές.Μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη οτρύγος ολοκληρώθηκε με εξαίρεσητις ποικιλίες του Ξινόμαυρου στηνπεριοχή της Ραψάνης.

«Οι ελληνικές ποικιλίες όπως ο Ρο-δίτης, η Μαλαγουζιά, το ΜοσχάτοΑμβούργου (που είναι κατ’ εξοχήνποικιλία του Τυρνάβου), το Ασύρ-

τικο, το Μπαντίκι και οι ξένες όπως το Ch-ardonnay και το Sauvignon άνοιξαν καιφέτος τον... χορό του τρύγου και ζωντά-νεψαν την ύπαιθρο της περιοχής μας, μετους παραγωγούς να ονειρεύονται καλήσοδειά. Βέβαια καλή σοδειά πρώτα απ’όλα σημαίνει ποιότητα σταφυλιού, κάτιπου όντως συνέβη», θα μας πει ο Χρή-στος Ζαφειράκης της ομώνυμης οινο-ποιίας στην περιοχή του Τυρνάβου, έναςνέος άνθρωπος που έχει βάλει πείσμα ν’

|31

ανακαλύψει και ν’ αναδείξει όλες τις γηγενείςποικιλίες.

«Η φετινή χρονιά θα μας δώσει το καλύ-τερο λευκό κρασί της τελευταίας δεκαπεντα-ετίας. Οι κλιματολογικές συνθήκες πουεπικράτησαν την άνοιξη και το καλοκαίριήταν ιδανικές και δημιούργησαν μια εξαιρε-τική σε ποιότητα πρώτη ύλη. Πλέον εναπόκει-ται στην τέχνη και τις δυνατότητες τουοινοπαραγωγού να έχει και ένα εξαιρετικόαποτέλεσμα», θα μας πει ο Θάνος Ντούγκος,με αμπελοτεμάχια που απλώνονται στουςπρόποδες του Ολύμπου από τα Τέμπη καιμέχρι τη Ραψάνη.

«Εξαιρετικής ποιότητας σταφύλια μας έχειδώσει η φετινή χρονιά, τόσο από τις λευκέςποικιλίες του Chardonnay και του Sauvignon,όσο και από τις διεθνείς ερυθρές Nebbiolo,Sangiovese, Primitivo, Cabernet, Merlot,Syrah και Montepulciano, που απέδειξαν ότιεγκλιματίστηκαν θαυμάσια στην περιοχή μας,βρίσκοντας ιδιαίτερα κατάλληλα εδάφη με

πάνω: Χαμόγελα και αισιοδοξία γιαιδιαίτερα αποτελέσματα από τον Χρή-στο και την Κωνσταντίνα Ζαφειράκη.

αριστερά: Οι ρώγες του Chardonnayστην ξύλινη κάδη κατά το στάδιο της με-ταζυμωτικής εκχύλισης στο οινοποιείοτου Χρήστου Ζαφειράκη.

Ο Ευρυπίδης Κατσαρός μας καλοσωρίζει στο οινοποιείο της οικογένειας

32|ΤΡΥΓΟΣ

ιχνοστοιχεία που δύσκολα τα συναντάκανείς στις αμπελουργικές περιοχές τηςΕυρώπης. Βέβαια, εκτός από τις πολύκαλές καιρικές συνθήκες, μέγιστη ήταν ησυμβολή των μεθόδων που ακολουθούν-ται στην αμπελοκαλλιέργεια με την από-λυτη ισορροπία του υδατικού στρες», μαςεξομολογείται ο Παντελής Καριπίδηςκαθώς μας ξεναγεί σ’ έναν από τους πολ-λούς αμπελώνες του στα Βούναινα, πουήδη ξεπερνούν τα 300 στρέμματα.

«Για να φτάσουμε στον τρύγο, που

φέτος μας έδωσε κορυφαίας ποιότηταςσταφύλια στις λευκές ποικιλίες, χρει-άστηκε ένας αγώνας ο οποίος είχε γιααφετηρία του τη φύτευση του αμπελιούκαι συνεχίστηκε όλα τα χρόνια σε πολλάεπίπεδα, έτσι ώστε η ετήσια ανάπτυξη ναυποστηρίζεται από τη μέριμνα συνυπο-λογισμού των ιδιαίτερων καιρικών συν-θηκών. Τίποτα δεν είναι απλό στηνκαλλιέργεια του αμπελιού και τίποτα δενγίνεται τυχαία», υποστηρίζει ο ΔημήτρηςΜίγας, που εκμεταλλεύεται με τον καλύ-

τερο τρόπο τις δυνατότητες της τυρναβί-τικης γης, αξιοποιώντας τις γηγενείς ποι-κιλίες, αλλά και αναπτύσσοντας τιςδιεθνείς Cabernet, Merlot και Syrah.

«Η ορεινή Ραψάνη είναι αυτή που κλεί-νει την περίοδο του τρύγου, αφού τα Ξι-νόμαυρα ωριμάζουν αργότερα από τιςάλλες ποικιλίες. Περίπου τα ίδια ισχύουνκαι για τον ορεινό μας Ροδίτη, μια ποικι-λία που στην περισσότερη Ελλάδα είναισχεδόν απαξιωμένη. Όμως, στη δική μαςπεριοχή κατορθώσαμε να δημιουργή-

σουμε μονοποικιλιακό κρασί από τονΡοδίτη, δίνοντάς του τη δυνατότητα ν’αναδείξει μοναδικά αρώματα, οξύτητακαι σώμα, μέσα από διαδικασία αργήςωρίμανσης και συνεργασίας μας με τοιδιαίτερο έδαφος και το κλίμα της Ρα-ψάνης. Οι μέχρι τώρα αναλύσεις μας βε-βαιώνουν ότι οι φετινές παραγωγές θαείναι υψηλής ποιότητας», δηλώνει οΚώστας Λιάπης.

Να μη χαθούν τα πρωτογενή χαρακτηριστικά...Ο τρύγος διατηρεί πολλά στοιχεία

του παρελθόντος σχεδόν αναλλοίωτα.Γίνεται ακόμα με το χέρι και απαιτεί σε-βασμό στο σταφύλι, για να μην πληγω-θούν οι ρώγες ή να μη μεταφερθούνστις δεξαμενές οινοποίησης κακής ποι-ότητας σταφύλια, κοτσάνια, φύλλα, σά-πιες ρώγες.

«Η εμπειρία, η τεχνογνωσία και ηδιαρκής ανησυχία μας για κορυφαίαςποιότητας παραγωγή μας ώθησε ώστεφέτος να εφαρμόσουμε τον ‘‘πράσινοτρύγο’’ προκειμένου να έχουμε από-λυτα ελεγχόμενη παραγωγή. Έτσι περί-που ένα μήνα πριν τον τελικό τρύγοεπιχειρήσαμε μια γενναία αφαίρεσητσαμπιών, πετώντας περίπου τα 2/5 τηςπαραγωγής, με αποτέλεσμα τα σταφύ-λια που έμειναν για ωρίμανση να έχουνμεγαλύτερη απόδοση των κύριων χα-ρακτηριστικών τους», λέει ο ΕυριπίδηςΚατσαρός, γιος τού Δημήτρη, που απο-τελεί το νέο αίμα του Κτήματος.

«Στόχος μας είναι να έχουμε σε άρι-στη κατάσταση τους αμπελώνες μας,συμπληρώνει ο πατέρας του, Δημή-τρης. Δεν μπορείς να ελπίζεις σε ένακαλό κρασί από κακό αμπέλι».

Τον σπουδαίο ρόλο του αμπελιούεπισημαίνει και ο Παντελής Καριπί-δης:

«Ο καλός οινοποιός είναι πρώτα απ’όλα αμπελουργός. Στο αμπέλι είναι ηδύναμη και η ποιότητα μιας παραγω-γής. Όλα απ’ αυτό ξεκινούν και για το

πάνω: Τα αδέλφια Θάνος και Λουίζα Ντούγκου την τελευταία μέρα του τρύγου της ποικιλίας Syrah.Μετά τη σύνθλιψη ο σταφυλοπολτός οδηγείται απ’ ευθείας στην ανοξείδωτη δεξαμενή, όπου θα πα-ραμείνει με τα στέμφυλα για αρκετό διάστημα.

κάτω: Ο Κώστας Λιάπης ελέγχοντας τα σταφύλια, λίγο πριν τον τρύγο...

λόγο αυτό η ενασχόλησή μας με το αμ-πέλι εκφράζει μια καθημερινή αγωνίαολόκληρο τον χρόνο.

»Ως προς τον τρύγο εφαρμόζουμε τηνυχτερινή συγκομιδή των σταφυλιώνγιατί έτσι εγκλωβίζονται καλύτερα τααρώματα της κάθε ποικιλίας. Οι τρυγητέςσταματούν το έργο τους στις εννιά τοπρωί για να συνεχίσουν ξανά το βράδυ,τα δε σταφύλια μεταφέρονται αμέσως σεψυγειοθαλάμους έτσι ώστε να διατηρή-

σουν στον απόλυτο βαθμό τα χαρακτηρι-στικά τους σε ό,τι αφορά τα αρώματα,την οξύτητα και το σώμα τους.

»Τη φετινή χρονιά θα τη χαρακτήριζαπολύ καλή επειδή μας έδωσε ένα ήπιοκαλοκαίρι. Οι λίγες βροχοπτώσεις ήτανπολύ ωφέλιμες, ενώ τα μέγιστα βοήθησε

η σημαντική διαφορά της θερμοκρασίαςμεταξύ ημέρας και νύχτας».

Από ψυγειοθαλάμους περνά την παρα-γωγή του και ο Δημήτρης Μίγας στοάρτια εξοπλισμένο νέο του οινοποιείο,στο οποίο επένδυσε πολλά όνειρα για τομέλλον, δημιουργώντας θαυμάσιους χώ-ρους και χρησιμοποιώντας σε απόλυτοβαθμό τα επιτεύγματα της τεχνολογίας.«Επενδύσαμε πρώτιστα στα αμπέλια γιανα έχει νόημα η οποιαδήποτε επένδυση

σε τεχνολογία και εγκαταστάσεις. Στόχοςμας είναι να μη χάνεται τίποτα από τηρώγα και η κάθε ποικιλία να αποδίδει στοέπακρο τις ιδιαιτερότητες των χαρακτη-ριστικών της. Οι ψυκτικοί θάλαμοι και ηψυχρή προεκχύλιση συνεισφέρουν τα μέ-γιστα σ’ αυτό», μας λέει.

Στην ημιορεινή Ραψάνη, σε απαλούςλοφίσκους που βλέπουν είτε στη θά-λασσα, είτε στη μαγευτική κοιλάδα τωνΤεμπών, ο Κώστας Λιάπης περιγράφειτις δύσκολες συνθήκες της αμπελοκαλ-λιέργειας η οποία έδωσε ιδιαίτερη φήμηστον τόπο: «Μπαίνοντας κανείς βαθιάστο θαυμαστό κόσμο του κρασιού, βλέ-πει τις τεράστιες δυνατότητες των γηγε-νών ποικιλιών που έχουμε. Αυτό μεσυναρπάζει και με ωθεί στο να προ-

σπαθώ, να κάνω όνειρα, ώστε πέρα απότο Ξινόμαυρο και τον Ροδίτη, ν’ ανα-βιώσω και άλλες ποικιλίες της περιοχής.Έχουμε κληρονομήσει μια μοναδική οι-νική πολιτιστική κληρονομιά που πρέ-πει να τη διαφυλάξουμε ως κόρηοφθαλμού και να τη γιγαντώσουμε. Πι-στεύω ακράδαντα ότι η Ραψάνη δημι-ουργεί μεγάλα κρασιά που μπορούν νασταθούν παντού».

Στη μαγεία της οινοποίησης...«Η τεχνολογία έχει εξελιχθεί τόσο,

που έχουμε πλέον τη δυνατότητα ναεπιλέξουμε ρώγα ρώγα το προς οινο-ποίηση προϊόν, έτσι ώστε να είμαστε σί-γουροι για την ποιότητα τουαποτελέσματος. Πλέον τα σταφύλιαπου φτάνουν στα πιεστήρια της οινο-ποίησης είναι απαλλαγμένα ακόμα καιαπό τις μαραμένες ρώγες ή τις λιγότεροώριμες. Προσωπικά η φετινή παραγωγήπροσδοκώ να δώσει πιο αρωματικάκρασιά με περισσότερο μεστό σώμα»,λέει ο Παντελής Καριπίδης καθώς μαςξεναγεί στο υπερσύγχρονο οινοποιείοτου, το οποίο έχει εξοπλιστεί με ό,τι πιοσύγχρονο έχει να παρουσιάσει η οινο-ποίηση.

Ο αγώνας του αμπελουργού - οινο-ποιού και η αγωνία του περνά πολλάστάδια μέχρι να γευθεί στα χείλη του τοαποτέλεσμα που τον ικανοποιεί και τονβεβαιώνει ότι θα ταξιδέψει σε χείλη καιουρανίσκους πολλών ανθρώπων απο-σπώντας ευμενείς εντυπώσεις.

«Σε μεγάλο βαθμό η επιδίωξή μουείναι να εφαρμόσω την τεχνογνωσίαπλησιάζοντας όσο το δυνατόν περισσό-τερο στην παράδοση, η γνώση τηςοποίας μας προσφέρει πολλά πλεονε-

κτήματα για την παραγωγή αυθεντικώνκρασιών που να εκφράζουν την κατα-γωγή τους. Σημαντικό βήμα προς τούτοθεωρώ την οινοποίηση με τις οινολάσπεςσε ξύλινη κάδη και όχι ανοξείδωτη, γιατίπιστεύω ότι το ξύλο υπήρξε ανέκαθενσύντροφος της οινοποίησης και έχει πίσω

ΤΡΥΓΟΣ34|

Εντυπωσιακό σε μεγέθη και εξοπλισμό το νέο οινοποιείο του Παντελή Καριπίδη...

του ιστορία χιλιάδων ετών», λέει ο Χρή-στος Ζαφειράκης, δείχνοντας με δικαιο-λογημένη υπερηφάνεια τις τρειςδεκάτονες ξύλινες κάδες, μέσα στιςοποίες έχει οδηγηθεί ο σταφυλοπολτόςκαι συνεχίζει:

«Η φετινή χρονιά μπορεί να χαρακτη-ριστεί και ως πολλά υποσχόμενη για τηντοπική ποικιλία Λημνιώνα, που σανστρεμματική απόδοση δεν ξεπέρασε τα600 κιλά ανά στρέμμα, αλλά ευνοημένηαπό τις ιδανικές καιρικές συνθήκες έτυχεμιας αργής ωρίμανσης με απόλυτα θετι-κές συνέπειες. Γενικά θα μπορούσαμε ναπούμε ότι φέτος τα λευκά κρασιά θα χα-

ρακτηρίζονται από το έντονο και πολύ-πλοκο αρωματικό δυναμικό τους, ενώ ταερυθρά για το ζωηρό τους χρώμα...»

Ο Ευριπίδης Κατσαρός μιλά με από-λυτο σεβασμό για τη σχέση αμπέλι - τρύ-γος - οινοποίηση: «Η μαγεία τηςενασχόλησης με το αμπέλι και το κρασίείναι ότι συνεχώς μαθαίνεις. Κάθε χρόνοβελτιώνεις τα λάθη του προηγούμενου ήσυμπληρώνεις κάτι που αισθάνεσαι ότιδεν έχεις κάνει. Όποιος ασχοληθεί με τοκρασί και ζήσει τη μαγεία της παραγωγήςτου από το αμπέλι, ζει τη μεγαλύτερη πε-ριπέτεια της ζωής του. Αντιλαμβάνεταιότι υπάρχουν δυο στάδια, το πρώτο τουαμπελιού, όπου οι επεμβάσεις του, όσο κιαν είναι δραστικές, είναι περιορισμένες,αφού εκεί έχει να κάνει με τον παράγονταφύση - κλιματολογικές συνθήκες και τοάλλο της οινοποίησης, όπου πάρα πολλάεξαρτώνται από την εμπειρία του και τη

γνώση του, αλλά και τις τεχνολογικές δυ-νατότητες του οινοποιείου και την τεχνο-γνωσία του...»

Η μαγεία της οινοποίησης εκφράζεταιμέσα από λόγια που μιλούν με σεβασμόγια τη μετά τον τρύγο διαδικασία:

«Η διαρκής ανησυχία μας για ποιοτικήκαι ιδιαίτερη παραγωγή είναι ο κινητήριοςάξονας για όλα. Η λευκή οινοποίηση τηςερυθρής τοπικής ποικιλίας του ΜοσχάτουΑμβούργου, έτσι ώστε να αναδειχτούνόλα τα αρώματα του τριαντάφυλλου καιτης βανίλιας που εμπεριέχονται και να πα-ραχθεί ένα υπέροχο φινετσάτο κρασί, ηπαλαίωση του Chardonnay, καθώς και

των ερυθρών, θα έλεγα πως είναι συνάρ-τηση της όλης αντίληψής μας για το δί-πτυχο αμπέλι – κρασί. Από τη χαμηλήστρεμματική απόδοση μέχρι τη δημιουρ-γία του κελαριού όπου ωριμάζουν τα κρα-σιά σε συνθήκες απόλυτης ηρεμίας,ενδεδειγμένης θερμοκρασίας και της φυ-σικής υγρασίας που μεταφέρουμε με ει-δικό σκάμμα από το ποτάμι, όλα είναι μιααλυσίδα συνεχούς φροντίδας, έτσι ώστενα μιλάμε για πλήρη αξιοποίηση του αμ-πελιού που είναι και η αρχή της ιστορίαςμας», τονίζει ο Δημήτρης Μίγας.

Η οινοποίηση των σταφυλιών είναι ηδιαδικασία που φέρνει τον παραγωγόαπέναντι στο αποτέλεσμα των μόχθωντου. «Τι κι αν η χρονιά χαρακτηρίζεται ωςμέτρια από πλευράς παραγωγής. Το ση-μαντικό είναι ότι όλα δείχνουν πως μαςέχει δώσει εξαιρετικής ποιότητας πρώτηύλη. Από εδώ και πέρα όλη η φροντίδα

μας θα επικεντρωθεί στις δεξαμενές καιστα βαρέλια, μια διαδικασία που μέρα μετη μέρα θα αλλάζει το σώμα, το χρώμακαι τα αρώματα του κρασιού», λέει οΘάνος Ντούγκος και συμπληρώνει: «Ηπορεία που ακολουθούμε και η ιστορίαπου χτίζουμε είναι υπόθεση έρωτα. Ανδεν δοθείς με πάθος και δεν αναδείξειςτους θησαυρούς του αμπελιού δεν μπο-ρείς να ελπίζεις σε τίποτα ιδιαίτερο. Η δη-μιουργία ποιοτικών κρασιών είναι ζήτηματιμής για τον ανήσυχο παραγωγό».

Η συνέχεια στο ποτήρι...Πλην των Ξινόμαυρων της Ραψάνης, ο

τρύγος των υπόλοιπων ποικιλιών έχει τε-λειώσει. Σε δυο - τρεις μήνες τα πρώτα

λευκά, όπως το Μοσχάτο Αμβούργου, οιΜαλαγουζιές, τα Sauvignon κ.λ.π. θα φτά-σουν στο ποτήρι μας, ζωηρά, αρωματικάμε ευχάριστες οξύτητες, προσδοκώνταςνα συνοδευτούν από λεπτές γεύσεις λευ-κών κρεάτων, ψαριού, ζυμαρικών καιάπαχων τυριών. Στα μέσα της άνοιξης θακάνουν την εμφάνισή τους πιο ώριμα, πιομεστά και ίσως πιο απαιτητικά τα περα-σμένα από βαρέλι λευκά, που αντέχουνπερισσότερο στον χρόνο και θέλουν γιασυνοδεία τους πιο σύνθετες γεύσεις.

Τα ερυθρά αργούν... Κάποια απ’ αυτά,θα... κοιμηθούν για περισσότερα απότρία χρόνια, για να φτάσουν στο ποτήριμας μεστωμένα και με πολλές απαιτήσεις,ικανά να μας χαρίζουν μετάγευση μεγά-λης διάρκειας και εντυπωσιακά μπουκέτααρωμάτων...

Για όλα, η ζωή τους είχε αρχίσει καιρόπριν, από την πρώτη μέρα που ο αμπε-λουργός έσκυψε με αγάπη στο φυτό προ-σφέροντάς του τη φροντίδα του. Γιατίτίποτα δεν γίνεται τυχαία σ’ έναν αμπε-λώνα... _

ΤΡΥΓΟΣ36|

Ο Δημήτρης Μίγας στις δεξαμενές της προζυμωτικής προεκχύλισης όπου οδηγούνται τα σταφύλια των λευκών ποικιλιών προκειμένου ν’ αποδώσουν στο μέγιστο τις αρετές τους,αλλά και στο τελειότατο κελάρι του νέου και εντυπωσιακού οινοποιείου του.