ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ · Ο Της Δήμητρας Καμαρινού, phd Ο κόσμος...

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟsd Σάββατο 2 - Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016

•••Αφιέρωμα

στον πιανίστα - μαέστρο

Γιάννη Ξυλά

•••

Πες μου μια Ιστορία: Η δέκατη έβδομη κασέλα

Της Δήμητρας Καμαρινού, PhD

«Βίος ανέορτος, μακρά οδός απανδόχευτος»

Του Χριστόφορου Τριπουλά

Κίμων Καλαμάρας: Από την οδό της λογοτεχνίας

στην ψυχολογία

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ2

3το βιβλίο είναι φίλος(718) 784-5255

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

Πες μου μια ιστορίαΗ δέκατη έβδομη κασέλα..............................................................................................Σελίδα 3

ΠρόσωποΓιάννης Ξυλάς - διάσημος πιανίσταςκαι διευθυντής της «Βραδιάς Οπερας» στην Αστόρια ................................................Σελίδα 5

Ομογενείς Ανάργυρος Καραβουρνιώτης: Είμαι ο βασιλιάς του τζόγου. Τα κέρδισα, τα έχασα και, «I did it my way» ............................................................Σελίδα 12

Προσωπικότητα. O πολυπράγμων Νίκος Δήμου ..........................................Σελίδα 13

Επιστήμη. 2015: Σημαντική χρονιά για την επιστήμη ........................................Σελίδα 14

Θρησκεία. Τα Αγια Θεοφάνεια............................................................................Σελίδα 16

Εικαστικά Η έκδοση του εικαστικού συλλεκτικού ημερολογίου 2016 του Κώστα Ευαγγελάτου ............................................................................................Σελίδα 17

ΣυνέντευξηΚίμων Καλαμάρας: Από την οδό της λογοτεχνίας στην ψυχολογία..........................Σελίδα 18

Εικόνες. Χριστουγεννιάτικα δέντρα από όλον τον κόσμο ..................................Σελίδα 20

Ομογένεια. Φωτογραφικές αναμνήσεις από την Ομογένεια του 2004 .......... Σελίδα 22

ΦωτογραφίαΤα 7 φωτογραφικά θαύματα της χρονιάς από το National Geographic ..................Σελίδα 24

Πολιτισμός. Ευγένιος Σπαθάρης: ο «πατέρας» του Καραγκιόζη ......................Σελίδα 26

Ιστορία. «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι»: Η αληθινή ιστορία ..................................Σελίδα 27

ΚοινωνίαΣτην Κοπεγχάγη οι άστεγοι τιμούν τους νεκρούς τους ............................................Σελίδα 28

Σχόλιο. «Βίος ανέορτος, μακρά οδός απανδόχευτος» ........................................Σελίδα 29

Θέμα. Ποιoς φοβάται σήμερα το «Αγών μου»; ....................................................Σελίδα 30

Σχέσεις. Ακλόνητη Οικογένεια ............................................................................Σελίδα 31

Υγεία. «Αθώες» τροφές που κάνουν κακό στα δόντια ......................................Σελίδα 32

Αθλητισμός. Ο «πρίγκηπας των κλόουν του μπάσκετ»....................................Σελίδα 33

Διατροφή Μπαχαρικά: Ενας μικρός θησαυρός στη κουζίνα μας ..............................................Σελίδα 34

ΜαγειρικήΕλληνικές συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικήςΕγκυκλοπαίδεια και ορολογία - Μικρά... μυστικά με ...αξία .................................... Σελίδα 35

Γυμναστική Εσύ τι σωματότυπο έχεις; Κάνε το τεστ... ..................................................................Σελίδα 36

Ψυχαγωγία Η «S-S» με τον Laird - Για μπανάκι η Ρίτα ................................................................Σελίδα 38

ΓυναίκαΣυμβουλές για πυκνά, πλούσια φρύδια......................................................................Σελίδα 39

Ιδρυτής ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΑΝΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ Η. ΔΙΑΜΑΤΑΡΗΣΕΚΔΟΤΗΣ-ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ

ΒΕΤΑ Η. ΔΙΑΜΑΤΑΡΗ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥΒοηθός Εκδότη - Υπεύθυνη Διαφημιστικού Τμήματος

ΕΤΟΣ Ι∆ΡΥΣΕΩΣ 1915 FOUNDED 1915

[\ NATIONAL HERALD37-10 30th Street, Long Island City, N.Y. 11101-2614

ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ: ∆ηµοκρίτου 1 & Ακαδηµίας Τ.Κ. 106 71

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΓΑΛΙΟΣ Υπεύθυνος ΕκδοσηςΧΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥ Υπεύθυνη Παραγωγής

Krinos Foods, LLC., 47-00 Northern Blvd. LIC, NY 11101 • www.krinos.com

Ο θησαυρόςτης Ελληνικής γής

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016 ΣΤΗΛΗ 3

Ο

Της Δήμητρας Καμαρινού, PhD

Οκόσμος έκλεισε από πάνω μου,υδάτινη δίνη στην ορμή τηςβουτιάς μου. Οι ήχοι σίγαζαν,φιλτράρονταν σε λίγους, υπόκωφους.Τα χρώματα υδατογραφούνταν σε σκο-τεινό κυανό. Διακριτή στο σώμα η αί-σθηση της υγρασίας του νερού μέσααπό το νεοπρένιο. Σφιγμένα τα σαγόνιαμου γύρω από το επιστόμιο, που συνδέειτις ανάσες μου με τη φιάλη Nitrox.Αποφασιστικότητα για την ευκαιρίαπου δε θέλω να χαθεί. Είκοσι μέτρακάτω από τα βατραχοπέδιλά μου, στηδιαύγεια του νερού, διακρίνεται ο σκο-τεινός όγκος του «Μέντορα», γερμένοςστο πλάι και βυθισμένος από τη μιαπλευρά στην άμμο μέχρι την καρίνα.Eνα εικοσάμετρο δικάταρτο μπρίκι,

ιδιοκτησίας του λόρδου Eλγιν, που με-τέφερε τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρ-θενώνα από την Αθήνα στο σπίτι τουστην Αγγλία.

Το πρωί της 16ης Σεπτεμβρίου 1802ο «Μέντωρ» απέπλευσε από τον Πειραιάμε Μαλτέζο καπετάνιο και δωδεκαμελέςπλήρωμα, με προορισμό τη Μάλτα.«Ουριοδρομούντες εφθάσαμεν μέχρι τουακρωτηρίου Ταινάρου. Αυτόθι εύρομενσφοδρόν δυτικόν άνεμον. […] Ανακα-λύψας ότι εις το πλοίον εισέρρεε πολύύδωρ εκ της πρώρας […]. Μη έχοντοςτου πλοηγού μου γνώσιν των εν λόγωλιμένων, καταστάντος δε του ανέμου

θυελλώδους […] ερρίψαμε δυο άγκυραςαλλά τούτων μη προσαρμοσθεισών εκό-ψαμε τα παλαμάρια και συνεστείλαμενδεόντως τα ιστία, διά να εκτελέσωμενστροφήν. Το πλοίον όμως προσέκρουσενβιαίως επί των βράχων». (Από την ένορκηκατάθεση του πλοιάρχου του «Μέντορα»ενώπιον του υποπρόξενου ΤζώρτζηΚαρβούνη την επομένη του ναυαγί-ου).

Οι άνδρες του πληρώματος σώθηκαν,οι μαρμάρινες όμως μορφές κατέληξανστο βυθό των Κυθήρων.

Το 1980 οργανώθηκε υποβρύχιαανασκαφή από το Ι.Ε.Ν.Α.Ε. στο ναυά-γιο του πλοίου. Οι αναρροφητήρες τωνδυτών αποκάλυψαν μεγάλο τμήμα απότο σκαρί του. Oμως στο βυθό δεν είχαναπομείνει παρά βόλια από το οπλο-στάσιο του πλοίου, σκεύη και αντικεί-μενα του πληρώματος. Κι ένα ρολόι,σταματημένο στις 1:10 ή στις 2:05.Στη μοιραία ώρα. Το πλοίο άρχισε ναβυθίζεται τις πρώτες πρωινές ώρες,αναφέρει ο γραμματικός του Ελγιν στοημερολόγιό του.

Το ακριβό φορτίο του όμως για δεύ-τερη φορά είχε κλαπεί. Ο Ελγιν δενείχε αφήσει το θησαυρό. «Τα κιβώτιαπεριέχουν πέτρες χωρίς ιδιαίτερα μεγάληαξία, αλλά είναι για μένα πολύ σημαντικόνα τις περισώσω», έγραψε στο Βρετανόπρόξενο στα Κύθηρα. Στην πραγματι-κότητα το καράβι μετέφερε γλυπτάαπό τη ζωφόρο του Παρθενώνα, τονΝαό της Απτέρου Νίκης, τμήματα αγαλ-μάτων - τρία μαρμάρινα μπούστα, έναμαρμάρινο θρόνο, σφονδύλους κιόνωναπό την Ακρόπολη. «Εφόρτωσα δεκαεπτάκιβώτια πλήρη μαρμάρων παραδοθένταμοι παρά του κυρίου Ζαμπατίστα Λου-ζιέρη, καλλιτέχνου» (Από το ημερολόγιοτου «Μέντορα»).

Μέχρι το 1805 οι Καλύμνιοι σφουγ-γαράδες που προσέλαβε είχαν κατα-φέρει να ανελκύσουν όλα τα γλυπτάτου Παρθενώνα από το βυθό των Κυ-θήρων. Πράγματι όλα;

Το Μάιο του 2009, παραμονές τωνεγκαινίων του Νέου Μουσείου τηςΑκρόπολης, η Εφορεία Εναλίων Αρ-χαιοτήτων πραγματοποίησε επαναλη-πτική, επιφανειακή έρευνα στην πε-ριοχή του ναυαγίου. Στόχος της έρευνας,εκτός των άλλων, να περισυλλεχθούντυχόν θραύσματα μαρμάρων που διέ-φυγαν την προσοχή των παλαιότερων

Η δέκατη έβδομηκασέλα

Συνέχεια στη σελίδα 4

Από τις ανασκαφικές έρευνες στο ναυάγιο του Μέντορα.

Κάθε Πρωτοχρονιά αποτελεί αφετηρία ελπίδας για ένα νέο ξεκίνημα. Την ελπίδααυτή χρειαζόμαστε όλοι σήμερα για να αντιμετωπίσουμε τα αδιέξοδα στα οποίαέχει περιέλθει η σύγχρονη παγκόσμια και η ελληνική κοινωνία. Θερμές ευχές για ένα Ειρηνικό και Δημιουργικό 2016 με Υγεία, Χαρά & Ευημερία!

Chris Morgan

Τα άριστα καταρτισμένα στελέχη της εταιρείας μας, με απόλυτη εχεμύθεια, και με βάση την πολύχρονη εμπειρία και τεχνογνωσία τους θα σχεδιάσουν

μαζί σας το δάνειο ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες σας

CELL: 201 522 7037 │EMAIL: [email protected]

TEL: 201-955-9500 │ FAX: 862-702-3057 310 PASSAIC AVE. SUITE 204 A BUILDING B, FAIRFIELD, NJ 07004

✓ Για αγορά ή ανέγερση ακινήτου✓ Για να αναπτύξετε την επιχείρησή σας✓ Για να αγοράσετε εξοπλισμό και εμπορεύματα✓ Για να επεκτείνετε τον κύκλο των εργασιών σας✓ Για να ανακαινίσετε το χώρο της επιχείρησής σας

ή να μετακομίσετε✓ Διαθέτουμε πολύχρονη εμπειρία στην αναχρηματοδότηση Εστιατορίων

ΔΑΝΕΙΑ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ & DINERSΕΥΚΟΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΑΜΕΣΑ ΜΕ ΤΟΝ CHRIS MORGAN

ερευνητών. Ισως και των Καλύμνιωνσφουγγαράδων, θα πρόσθετα.

Είχα ζητήσει άδεια να καταδυθώ μεαυτήν την αποστολή. Το πιστεύω ότι εκείβρίσκεται ακόμα η δέκατη έβδομη κασέλαμε κάτι από την ψυχή του Παρθενώνα,που ο Ελγιν αποκόλλησε. Καταδυόμενηκοιτάζω στο βυθό τις σανίδες του πετσώ-ματος του «Μέντορα» προς το πρυμνιόποδόστημα. Σε ποια θέση νάταν τα βράχιαπου χτύπησε; Μήπως κάπου σε όλη αυτήντη διαδρομή μέχρι να αρχίσει να βουλιάζει,ή έστω τότε, η δέκατη έβδομη κασέλαέφυγε σε δική της πορεία; Υπάρχει κάτιακόμα ανέγγιχτο εδώ που ψάχνω; Θέλωνα το βρω. Θέλω να ξέρω, αν υπάρχει.Κάτι που γλύτωσε την υποταγή, την απο-ξένωση, τη θλίψη, τη σκοτεινιά του Βρε-τανικού Μουσείου; Το χρειάζομαι. Διά-φανο, καθαρό, απλό, φωτεινό, αδιαπέ-ραστο και απέραντο. Αναδύθηκα χωρίςνα έχω βρει κάτι.

Πολλές νύχτες ξάγρυπνη είχα προ-σπαθήσει να αναπαραστήσω στη σκέψημου την πορεία του «Μέντορα» μέχρι νααγγίξει τον πυθμένα του κόλπου τουΑβλέμονα των Κυθήρων, κάνοντας υπο-θέσεις για την πιθανή θέση της δέκατηςέβδομης κασέλας.

Το ίδιο εκείνο βράδυ καβαλάρηδεςήρθαν στο όνειρό μου. Εφιπποι Αθηναίοι.Ποδοβολητό των πέτρινων ίππων. Λευκάσώματα με τη διαφάνεια του μάρμαρου.Η απαλότητα των μυών λαξεμένη στοστήθος τους. Γραμμένη η ελαφρότητατων νεανικών προσώπων. Αρχισαν ναψιθυρίζουν. «Δήμητρα, μη μας δώσεις».Ψίθυροι που πύκνωναν, «Δήμητρα, μημας δώσεις», σαν τον αέρα στους καλα-μιώνες της Στυμφαλίας, σαν τις πνοέςπολλών αυλών μαζί. Φύσαγαν μες στααυτιά μου, μέχρι που έγιναν δεινή θύελλαμισγομένων φθόγγων. Ενα λιγνό φως,σαν αρχαιοελληνικού λύχνου, μικρήαστραπή που δυναμώνει. Ο καλπασμόςσβήνει με ένα ρυθμικό σούρσιμο. Μαρ-μάρινης διαύγειας μέλη, νεανικής καθα-ρότητας στήθη, ραδινά σκέλη, σφικτοί

γλουτοί, ευλύγιστα δάκτυλα, ζωντανάπέλματα περνούν μπροστά μου. Σμιλεμένασε ορθογώνιους λίθους. Αισθητική, πουμορφοποιήθηκε σε ηθική μιας πολιτείας.

Ξύπνησα ήρεμη. Ωστε υπάρχουν ακό-μα, σκέφτηκα, φυλαγμένες στο Αιγαίοτου ανθρώπινου γένους. Στη θάλασσατης ψυχής μου. Ανέγγιχτες. Μορφές όμορ-φες. Και όμαιμες με κάθε άνθρωπο. Ετσιόπως είναι ο πυρήνας του. Οπως τις κου-βαλάω μέσα μου. Κάτω από τα κύματατου ανθρώπινου πόνου, μακριά από τιςφυκάδες της διαπλοκής φτηνών επιθυ-μιών, πίσω από τη λάσπη της μικρότηταςκαι της λησμοσύνης των αξιών.

19 Ιουλίου 2009. Εφημερίδα Ελευθε-ροτυπία. Η επόπτρια της έρευνας τηςΕφορίας Εναλίων Αρχαιοτήτων, ΑγγελικήΣίμωσι, δήλωσε: «Εμείς το ξέραμε, καθώςούτε η δική μας αποστολή το 1985 υπήρξεκαρποφόρα. Οπως διαπιστώθηκε στο Κέν-τρο Λίθου, όπου στείλαμε δείγματα απόέντεκα πετρώματα, μάρμαρο δεν ήταν, δυ-στυχώς, κανένα τους».

Οι ενάλιες έρευνες στο ναυάγιο του«Μέντορα» συνεχίζονται υπό τη διεύθυνσητου αρχαιολόγου Δημήτριου Κουρκου-μέλη. Μέχρι στιγμής έχουν έρθει στοφως πιάτα και προσωπικά αντικείμενατου πληρώματος, πιστόλες, βόλια, όργαναναυσιπλοΐας, χρυσά νομίσματα, θραύ-σματα αγγείων και αιγυπτιακών γλυπτών,ένα οστέινο πιόνι σκακιού και μια γυάλινηκλεψύδρα.

(Βασισμένο στο έργο της συγγραφέως«Εχεις θέση», βραβευμένο στο Διεθνή Λο-γοτεχνικό Διαγωνισμό «Μάρμαρα του Παρ-θενώνα. Η ιστορία μιας κλοπής ή η κλοπήτης ιστορίας»).

Η Δρ. Δήμητρα Καμαρινού είναι αρ-χαιολόγος - φιλόλογος με μεταπτυχιακέςσπουδές στα Πανεπιστήμια Wurzburgκαι Bochum της Γερμανίας και μεταδι-δακτορικό στη Βρετανική Σχολή Αθη-νών. Είναι Διδάκτωρ Επιστημών τηςΑγωγής. Εχει πλούσιο ερευνητικό καισυγγραφικό έργο και έχει τιμηθεί μετο βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ4 ΣΧΟΛΙΟ

Το σκαρί του «Μέντορα» στο βυθό των Κυθήρων.

Η δέκατη έβδομη κασέλα

Συνέχεια από τη σελίδα 3

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016 ΠΡΟΣΩΠΟ 5

Γιάννης Ξυλάς - διάσημος πιανίσταςκαι διευθυντής της «Βραδιάς Οπερας» στην Αστόρια

Του Δημήτρη Τσάκα

Ο διακεκριμένος πιανίστας - μαέ-στρος Γιάννης Ξυλάς είναι αντιπρό-εδρος του Ιδρύματος ΕλληνικήςΜουσικής και πρωτεργάτης της Βρα-διάς Οπερας που διοργανώνει κάθεχρόνο τον Οκτώβριο η κοινότητατου Αγίου Δημητρίου Αστόριας καιη οποία εντάσσεται στο γενικότεροεορταστικό πρόγραμμα για τα ονο-μαστήρια και την επέτειο της ιδρύ-σεώς της.

Πρόκειται για το μεγαλύτερομουσικό γεγονός που διοργανώνεταιαπό ομογενείς και το οποίο προ-σφέρεται δωρεάν στους Ελληνες καιστο ευρύτερο φιλόμουσο κοινό τηςΑστόριας.

Η Βραδιά Οπερας που διοργα-νώνει και διευθύνει ο Γιάννης Ξυλάςέχει αποσπάσει τα ευμενή σχόλιατου κοινού και του «Εθνικού Κήρυ-κα», διότι κατάφερε για έξι συνεχό-μενες χρονιές να διοργανώσει πα-ραστάσεις υψηλού επιπέδου εφά-μιλλες αντιστοίχων του Μπρόντγουεϊκαι της Μητροπολιτικής Οπερας καινα μυήσει τους ομογενείς στην κλασ-σική μουσική.

Ο «Ε.Κ.» λαμβάνοντας υπόψη τιςπροτάσεις ηγετικών στελεχών τηςκοινότητας του Αγίου ΔημητρίουΑστόριας και άλλων ομογενών καλ-λιτεχνών αποφάσισε να τον τιμήσειαναδεικνύοντάς τον «Πρόσωπο» του«Περιοδικού» για το πρώτο τεύχοςτου 2016.

Οταν του ανακοινώσαμε την από-φαση της σύνταξης και της Διεύ-θυνσης του «Εθνικού Κήρυκα» γιατην τιμή, ο Γιάννης Ξυλάς εξέφρασετην ευγνωμοσύνη και τόνισε ότιτην αποδέχεται εξ ονόματος όλωνόσων προσφέρουν και συμβάλλουνγια έξι συνεχόμενα χρόνια στη διορ-γάνωση του μεγαλύτερου πολιτιστι-κού γεγονότος της Ομογένειας στηνελληνοκρατούμενη Αστόρια.

«Ευχαριστώ τον ‘Εθνικό Κήρυκα’για την απόφασή του να με τιμήσεικαι να μου δώσει ταυτόχρονα τηδυνατότητα να επικοινωνήσω με τοαναγνωστικό κοινό της αρχαιότερηςκαι μεγαλύτερης εφημερίδας τωναποδήμων που πρόσφατα γιόρτασεμε μεγαλοπρέπεια την 100η επέτειοτης ιδρύσεώς της. Αφιερώνω ετούτητην τιμή στον πρόεδρο της ΣχολικήςΕπιτροπής του Αγίου ΔημητρίουΑστόριας, Νίκο Ανδριώτη, που όχιαπλά και μόνο πρωτοστάτησε, αλλάέγινε και ο παραγωγός και συνάμα

Συνέχεια στη σελίδα 6O μαέστρος Γιάννης Ξυλάς ενώ διευθύνει τη συμφωνική ορχήστρα που συμμετείχε στη Βραδιά Οπερας

που διοργανώθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο «Πέτρος Γ. Πατρίδης» στην Αστόρια.

ο βασικός χορηγός της Βραδιάς Οπε-ρας. Την αφιερώνω στη μεγαλώνυμηκοινότητα του Αγίου ΔημητρίουΑστόριας, στο ιερατείο της, στα στε-λέχη και στα μέλη που άνοιξαν τιςαγκάλες τους, μας ενεθάρρυναν καιμας έδωσαν το έναυσμα να διοργα-νώνουμε υψηλού επιπέδου συναυ-λίες. Την αφιερώνω παράλληλαστους χορηγούς και σε όλους τουςεθελοντές που συμβάλλουν στηνεπιτυχή διοργάνωση της ΒραδιάςΟπερας», επεσήμανε ο κ. Ξυλάς.

Βραδιά ΟπεραςΗ Βραδιά Οπερας, όπως έχει γρά-

ψει ο «Εθνικός Κήρυκας», θεσπί-στηκε προ έξι ετών και διοργανώ-νεται από την Ελληνορθόδοξη Κοι-νότητα του Καθεδρικού Ναού τουΑγίου Δημητρίου Αστόριας, σε συ-νεργασία με το Ιδρυμα ΕλληνικήςΜουσικής και λαμβάνει χώρα στοΠολιτιστικό Κέντρο «Πέτρος Γ. Πα-τρίδης».

Διοργανώνεται τον Οκτώβριο καιμε τη Βραδιά Οπερας ανοίγει η αυ-λαία των εκδηλώσεων της κοινότηταςγια τα ονομαστήρια του ΚαθεδρικούΝαού του Αγίου Δημητρίου.

Στην 6η Βραδιά Οπερας συμμε-τείχαν άνω των εκατόν είκοσι καλ-λιτεχνών οι οποίοι χάρισαν στηνΟμογένεια μια μοναδική και ανε-πανάληπτη ευκαιρία να παρακο-λουθήσουν δωρεάν μια βραδιά όπε-ρας και μπαλέτου εφάμιλλη αντι-στοίχων παραστάσεων που δίνονται

στο Λίνκολν Σέντερ και σε άλλεςφημισμένες σκηνές του Μπρόντ-γουέϊ.

Ο Νίκος Ανδριώτης, πρόεδροςτης Σχολικής Επιτροπής του Λυκείουκαι παράλληλα παραγωγός της Βρα-διάς Οπερας και Μπαλέτου, υπο-γράμμισε ότι η συναυλία αυτή έχειπλέον καταστεί θεσμός της Κοινό-τητας, ο οποίος αν μη τι άλλο ανα-δεικνύει τον ηγετικό ρόλο της Κοι-νότητας όχι μόνο στα θέματα παι-

δείας, αλλά και σε θέματα πολιτι-σμού.

Ο κ. Ανδριώτης επεσήμανε ότιείναι η μόνη -τουλάχιστον για ταδεδομένα της Ομογένειας- παρά-σταση όπερας, η οποία προσφέρεταιδωρεάν στην Ομογένεια και εξέ-φρασε την ευγνωμοσύνη προς τονμαέστρο Γιάννη Ξυλά, τους μουσι-κούς και ερμηνευτές και όλους τουςσυντελεστές που συμβάλλουν στηδιοργάνωση αυτής της βραδιάς.

«Ευχαριστούμε τους χορηγούςκαι τους υποστηρικτές αυτής τηςπροσπάθειας, διότι χωρίς αυτούς θαήταν αδύνατο να προσφέρουμε δω-ρεάν μια τέτοια συναυλία χωρίς τηνπαραμικρή επιβάρυνση του ταμείουτης κοινότητας και του σχολείου»,τόνισε ο κ. Ανδριώτης.

Ο μαέστρος Γιάννης Ξυλάς εξέ-φρασε την ευγνωμοσύνη προς τησυμφωνική ορχήστρα, τη χορωδία,τους σολίστ και τους χορευτές, οι

οποίοι έδωσαν τον καλύτερό τουςεαυτό.

Ερωτηθείς πότε ξεκινούν οι προ-σπάθειες για τη διοργάνωση τηςΒραδιάς Οπερας και Μπαλέτου, οκ. Ξυλάς ανέφερε ότι ξεκινούν τηνίδια περίπου στιγμή που πέφτει ηαυλαία της προηγούμενης.

«Χωρίς την παραμικρή υπερβολήμπορώ να πω πως αρχίσαμε ήδη τιςπροετοιμασίες για την 7η κατά σειράσυναυλία που θα παρουσιάσουμετου χρόνου στην Ομογένεια, διότιδεν είναι εύκολη υπόθεση η επιλογήτου ρεπερτορίου και των συντελε-στών. Το ρεπερτόριο, αν και διαφέρειαπό τη μια χρονιά στην άλλη εντούτοις εμπεριέχει πολλές σταθερές,οι οποίες σχετίζονται και με τηνπροβολή του έργου των μεγάλωνΕλλήνων μουσικοσυνθετών παράλ-ληλα με την παρουσίαση αποσπα-σμάτων από γνωστές -αλλά και σπά-νιες- όπερες και μπαλέτα», επεσή-μανε.

Ερωτηθείς πώς ξεκίνησε η προ-σπάθεια, είπε ότι ξεκίνησε μια χρονιάνωρίτερα και συγκεκριμένα το 2009με τη χριστουγεννιάτικη συναυλίαπου είχαν διοργανώσει στο Αρχιε-πισκοπικό Πολιτιστικό Κέντρο στηνΑστόρια, όπου λόγω έλλειψης χώρουσυμμετείχαν οκτώ όργανα και δύοτραγουδιστές.

Ο Νίκος Ανδριώτης ήταν πρό-εδρος της Εφορείας του Αρχιεπι-σκοπικού Κέντρου και, όπως ανέ-

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ6 ΠΡΟΣΩΠΟ


Γιάννης Ξυλάς - διάσημος πιανίστας και διευθυντής της «Βραδιάς Οπερας» στην Αστόρια


Στιγμιότυπο από τη συναυλία της χορωδίας Metropolitan Greek Chorale τον Ιούνιο του 2015 πουδόθηκε στο Merkin Hall πλησίον του Λίνκολν Σέντερ για τα πενήντα χρόνια της χορωδίας.

Στιγμιότυπα από τις Βραδιές Οπερας και Μπαλέτου που διοργανώνει κάθε χρόνο η μεγαλώνυμηκοινότητα του Αγίου Δημητρίου Αστόριας σε συνεργασία με το Ιδρυμα Ελληνικής Μουσικής, στο

κέντρο διακρίνεται ο μαέστρος Γιάννης Ξυλάς.


a b

HELLENIC ORTHODOX COMMUNITY OF ASTORIA

KAΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ30-11 30th Drive, Astoria, NY 11102 • 718-728-1718

Η Ελληνορθόδοξη Κοινότητα

του Καθεδρικού Ναού Αγίου Δημητρίου Αστόριας

συγχαίρει τον διακεκριμένο μουσικό

κ. Γιάννη Ξυλά για την λαμπρή σταδιοδρομία και συμβολή του

στα μουσικά δρώμενα της Ομογένειας.

Υπό την καλλιτεχνική διεύθυνσή του,

η ετήσια Βραδιά Oπερας και Μπαλέτου

που προσφέρει ο Άγιος Δημήτριος στο φιλόμουσο κοινό

έχει καθιερωθεί ως ένα ξεχωριστό πολιτιστικό γεγονός.

Του ευχόμαστε καλή συνέχεια στο δημιουργικό έργο του�

«μουσικήν ποίει και εργάζου»

a b

Θερμά συγχαρητήρια

στον εξαιρετικό μουσικό,

στο αυθεντικό ταλέντο και σπουδαίο άνθρωπο

Γιάννη Ξυλά, που με το ήθος και τις γνώσεις του

προσφέρει στη μουσική σκηνή

Οικογένεια Δημ. Τσαπρούνη

a b

Θερμά συγχαρητήριαστον διακεκριμένο μουσικό

και καλό μας φίλο

Γιάννη Ξυλά που με την μουσική του συμβάλει στον πολιτισμό

της Ομογένειας

Ευαγγελία ΖήνωνοςΜαίρη Σακκή

Πολυτίμη ΤσενεσίδηΜαρία Πεφάνη

a b

T Ο Ι Δ Ρ Υ Μ Α Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η Σ Μ Ο Υ Σ Ι Κ Η ΣΗΕLLENIC MUSIC FOUNDATION

Με ξεχωριστή χαρά και υπερηφάνεια συγχαίρω τον αξιότιμοαγαπητό μου φίλο και συνεργάτη Γιάννη Ξυλά

για την τιμή που επάξια του γίνεται στο «Περιοδικό» του «Εθνικού Κήρυκα»για την αδιάκοπη αφοσίωσή του στα ελληνικά ιδεώδη.

Του εύχομαι υγεία, χαρά και καλή δύναμη να συνεχίσει με τον ίδιο ζήλο την προσπάθειά του για την προώθηση και διατήρηση

της ελληνικής μουσικής μας κληρονομιάς.

Με αγάπη και εκτίμησηΚάτια Ζάλλας-ΡοζάτηΠρόεδρος και Ιδρύτρια

ΙΔΡΥΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ �www.hellenicmusic.org



Πάνω, ο μαέστρος Γιάννης Ξυλάς κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που παραχώρησε στα Γραφεία

του «Εθνικού Κήρυκα». Δεξιά, ο Γιάννης Ξυλάς ενώ διευθύνει τη συμφωνική ορχήστρα. Κάτω αριστερά, στιγμιότυπο από μια βραδιά όπερας. Κάτω δεξιά, ο Γιάννης Ξυλάς την περίοδο που υπηρετούσε στον Ελληνικό Στρατό.

φερε ο κ. Ξυλάς, είχε εντυπωσιαστείκαι ενθουσιαστεί από τη συναυλίακαι έθεσε επί τάπητος την πρότασηγια τη διοργάνωση της Βραδιάς Οπε-ρας στην Αστόρια.

«Ηταν όντως ένας άθλος διότιθα διοργανώναμε όπερα και μπαλέτοσε ένα πολιτιστικό κέντρο χωρίς ναπληροί τα κριτήρια για κάτι τέτοιο,λόγω ακουστικής, φωτισμού καιδιαρρύθμισης του χώρου. Χωρίς τηνπαραμικρή υπερβολή, μπορώ να πωπως Βραδιά Οπερας δεν πρόκειταινα διοργανώνονταν εάν δεν ασχο-λούνταν και δεν έβαζε τους ώμουςτου ο κ. Ανδριώτης. Στην πρώτηΒραδιά Οπερας συμμετείχε μια με-

σαίου μεγέθους ορχήστρα με 36άτομα και σολίστες της όπερας, πήγεκαλά και έγινε κάτι το πρωτοπο-ριακό. Και συνεχίσαμε ανοδικά. Τιςεπόμενες χρονιές αρχίσαμε να προ-σθέτουμε χορωδία, μπαλέτο καισκηνοθεσία/κοστούμια/σκηνικά εφέσε μερικά κομμάτια», επεσήμανε.

Ερωτηθείς εάν είναι δύσκολο τοεγχείρημα και κυρίως να διοργανώ-σεις μια βραδιά όπερας σε μια αί-θουσα που δεν έχει ακουστική καιφωτισμό, όπως στο Μπρόντγουέϊ,είπε: «Εάν θα υπήρχαν δέκα χιλιάδεςεπί πλέον δολάρια θα μπορούσαμενα ενοικιάσουμε μια επαγγελματικήσκηνή, να κάνουμε περισσότερεςπρόβες και βεβαίως να πληρώσουμεκαλύτερα τους συμμετέχοντες. Παράταύτα όμως, τα καταφέρνουμε και

είμαι ευγνώμων στους μουσικούς,στους τραγουδιστές, στους χορευτέςκαι στο ακροατήριο που μας ενθάρ-ρυνε σε κάθε μας βήμα και μαςέδωσε το έναυσμα σε έξι χρόνια νατριπλασιάσουμε τον αριθμό των συμ-μετεχόντων καλλιτεχνών και μου-σικών».

Πολλοί από τους μουσικούς είναιξένοι. Ερωτηθείς εάν είναι εύκολογια τους ξένους να έρθουν στηνΑστόρια, είπε ότι «όλες οι ορχήστρεςεκτός της Φιλαρμονικής και της Μη-τροπολιτικής Οπερας της Νέας Υόρ-κης δεν έχουν σταθερή ορχήστραπλήρους απασχόλησης. Η πλειοψη-φία όμως των μουσικών που συμ-μετέχουν το κάνει με πάθος. Εχουμεάτομα που έχουν συμμετάσχει στιςπερισσότερες από τις συναυλίες μας.Αλλοι όμως τυχαίνει να έχουν ανει-λημμένες υποχρεώσεις και άλλοι ναέχουν φύγει σε άλλες πολιτείες.Οπότε πάντα προσελκύω νέα άτομαστην ορχήστρα. Ετσι και ανανεώνε-ται το μουσικό προσωπικό μας αλλάκαι έχουμε και αναπληρωματικούςγια κάποια έκτακτη περίπτωση».

Πολλούς από αυτούς τους ήξερααπό πριν, τον τυμπανίστα, λόγουχάρη, τον είχα γνωρίσει παλαιότεραόταν παίζαμε μαζί, την κοπέλα μετην άρπα την γνώρισα σε συναυλίαόταν ήμασταν δίπλα - δίπλα καιήρθε και έφερε και μια άλλη κοπέλαμε την άρπα από τη Γαλλία. Συμμε-τείχε επίσης η Ελληνοαμερικανίδαφίλη μου η Στέλλα Ταρτσίνη πουπαίζει σαξόφωνο και κλαρινέτο, τηνγνωρίζω πολλά χρόνια και έχουμεεμφανιστεί μαζί σε ντουέτα σε διά-φορες συναυλίες. Είναι μια σχέσηπου πάει σε βάθος. Και με κάποιουςκαινούργιους που έχουμε γνωριστείτα τελευταία έξι χρόνια έχουμε δεθείκαι έχουμε μια βαθειά επαγγελμα-τική εκτίμηση».

«Οταν κάναμε την πρώτη βραδιάκάποιοι από τους μουσικούς ανα-ρωτιόνταν πώς θα τα βγάλει πέρα ηορχήστρα, ειδικά με το απαιτητικόπρόγραμμα που έχουμε κάθε χρονιά.Είδαν όμως ότι λειτουργεί σωστάκαι οργανωμένα και κάθε έτος εκ-φράζουν την επιθυμία τους να συμ-μετέχουν ξανά. Ο μαέστρος έχει βέ-βαια την υποχρέωση να μελετά σεβάθος τις παρτιτούρες. Τα πάνταπρέπει να είναι στην εντέλεια διότιδεν υπάρχουν πολλές δυνατότητεςγια πολλαπλές πρόβες. Η προεργασίαείναι επιβεβλημένη γιατί καθιστάπιο εύκολο το έργο των μουσικών»,συμπλήρωσε.

Ερωτηθείς εάν θα ήταν δυνατόννα δώσουν μια δεύτερη παράστασηγια τους μαθητές των ημερήσιωνσχολείων, επεσήμανε: «Η πρότασήσας είναι χρήσιμη και πιστεύω πωςπρέπει να κάνουμε αυτό που κάνουνκαι στην Ελλάδα. Να ανοίξουμε τιςπύλες στη γενική πρόβα και να δώ-σουμε τη δυνατότητα στα παιδιάτων σχολείων να παρακολουθήσουντο έργο. Να δουν την παράσταση

και συνάμα να μάθουν τι συμβαίνειστην τελευταία πρόβα πριν την εμ-φάνιση».

Αναφερόμενος σε αυτό, τόνισεότι θα έχει ευεργετικές επιπτώσειςστα παιδιά και ανέφερε τις εμπειρίεςτου από τις συναυλίες του στηνΚίνα.

«Στην Κίνα που έχω παίξει μέναμεσε ένα νησί πανέμορφο, ήσυχο, στοοποίο υπήρχε μουσείο πιάνων καιπήγαιναν από όλες τις πόλεις τηςΚίνας να δουν το Μουσείο. Μεταξύάλλων εκεί υπήρχε και ένα πιάνοπου αντί να είναι το πληκτρολόγιοευθυγραμμισμένο σχημάτιζε γωνία90 μοιρών. Είχε όργανα και αντι-κείμενα που δεν είχα δει ποτέ στηζωή μου. Σ’ εκείνο το νησί λοιπόνένα στα πέντε σπίτια είχε πιάνο.Ηταν Μάρτιος, περνούσα έξω από

τα σπίτια και άκουγα πιάνα να παί-ζουν από τα ανοιχτά παράθυρα.

Και φανταστείτε ότι αυτό συμ-βαίνει στην Κίνα όπου το πιάνο δενείναι στην κουλτούρα τους. Είναιόμως φιλόμουσοι και σαν αποτέλε-σμα πάρα πολλά παιδιά από τηνΚίνα, την Κορέα και την Ιαπωνίασπουδάζουν στην Αμερική σε μου-σικά ιδρύματα και μουσικές ακαδη-μίες.

Εχουμε πάρα πολλά άτομα στηνορχήστρα οι οποίοι είναι Γιαπωνέζοι,Κινέζοι και λιγότερο Κορεάτες, ενώμια από τις τραγουδίστριες που εί-χαμε εφέτος ήταν Γιαπωνέζα. Καιτο λέγω αυτό διότι θα μπορούσεκάποιο μικρό παιδί να ερθει στησυναυλία και να πει: ‘μου αρέσειαυτό το όργανο ή το τραγούδι καιαυτός που τραγουδάει’. Και άρα

αυτό να είναι έναυσμα για να αρχίσεινα ασχολείται με ένα μουσικό όρ-γανο.

Το επόμενο βήμα βέβαια θα ήταννα μπορούσαμε να διοργανώναμεδύο παραστάσεις, τη μία την άνοιξηκαι την άλλη το φθινόπωρο και οιγενικές πρόβες να είναι ανοικτέςγια τους μαθητές. Δεν είναι τόσαπολλά τα έξοδα εάν τα συγκρίνειςμε τα έξοδα για άλλες συναυλίεςΕλλήνων τραγουδιστών που έρχονταιαπό την Ελλάδα».

Ιδρυμα Ελληνικής Μουσικής

Ο μαέστρος Γιάννης Ξυλάς είναιαντιπρόεδρος του Ιδρύματος Ελλη-νικής Μουσικής.




a b

Ηταν μια απλή γνωριμία με τον Γιάννηπου κατέληξε σε μια συνεργασία όλως διόλου ξεχωριστή.

Ομολογώ ότι είχα ενδοιασμούς, πίστεψα όμως στο ταλέντο του, στον ενθουσιασμό του, αλλά και στις λεπτομέρειες

της καλλιτεχνικής του δουλειάς.

Εξι ετήσιες επιτυχημένες συναυλίες, μέρος των εορταστικών εκδηλώσεων «Δημήτρια»

της Μεγαλώνυμης Κοινότητας του Αγίου Δημητρίου,είναι το αποτέλεσμα αυτής της γνωριμίας – συνεργασίας.

Συγχαρητήρια, χειροκροτήματακαι έπαινοι του αξίζουν.

Με εκτίμησηΝίκος Α. Ανδριώτης

Ο Γιάννης Ξυλάς έχεισυμμετάσχει σε πολλέςσυναυλίες ως πιανίστας

και ως μαέστρος.



Στο στιγμιότυπο από την 6η Βραδιά Οπερας και Μπαλέτου που διοργανώθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο της Κοινότητας του Αγίου Δημητρίου Αστόριας διακρίνεται η συμφωνική ορχήστρα με δύο άρπες και ο μαέστρος Γιάννης Ξυλάς, ο οποίος διηύθυνε με επιτυχία.

Το Ιδρυμα, όπως έχει γράψει ο«Εθνικός Κήρυκας» ιδρύθηκε το1997 με την κ. Κάτια Ζάλλα ωςπρόεδρο και με στόχο την προώθησητης ελληνικής μουσικής, κλασσικήςμουσικής και κάθε άλλη μορφή τηςελληνικής μουσικής σε ακροατήριοΕλλήνων και ξένων.

Αναφερόμενος στο έργο του Ιδρύ-ματος, τόνισε ότι είναι αξιόλογο καιπολύπλευρο.

«Εάν θα είχαμε μεγαλύτερη υπο-

στήριξη θα μπορούσαμε να κάνουμεπερισσότερα. Δυστυχώς δεν υπάρ-χουν χορηγίες για να μπορέσουμενα εκδώσουμε κάποια έργα, ναυπάρχουν κάποια βιβλία. Ενδεικτικα,το Τμημα Μουσικολογίας του Πα-νεπιστημίου της Κέρκυρας που επι-κοινώνησε μαζί μας ανέφερε ότιέχουν κάνει έρευνα και έχουν αρ-κετά έργα σε συλλογές τα οποίαθέλουν να εκτυπώσουν και χρει-άζονται μια χορηγία της τάξης τωνδέκα με δεκαπέντε χιλιάδων ευρώ.Τους λέγω εάν μπορούμε να βρούμε

κάποια χορηγία να το κάνουμε συμ-παραγωγή, αλλά δυστυχώς δεν έχου-με τους πόρους να κάνουμε αυτάτα πράγματα».

Ερωτηθείς εάν η ανεπαρκής υπο-στήριξη οφείλεται στην έλλειψη εν-διαφέροντος είτε επιπέδου, απάν-τησε πως οφείλεται και στα δύο.

«Οταν πηγαίνω σε συναυλίες Για-πωνέζων, Κορεατών, Ινδονησίων,Ισπανόφωνων, Κινέζων - οι οποίοισημειωτέον μάς έχουν καλέσει μετην ορχήστρα μας - πηγαίνουν όλοισύσσωμοι και παρακολουθούν τη

συναυλία και ο ένας βοηθάει τονάλλο. Μεταξύ τους έχουν μεγαλύ-τερο δέσιμο».

«Η βοήθεια που λαμβάνουμε είναιδυσανάλογη των δυνατοτήτων καιτων υποχρεώσεων της Ομογένειας.Δεν χρειάζονται τεράστια ποσά γιανα μπορέσουμε να προωθήσουμετην ελληνική μουσική.

Επίσης, σκοπός μας είναι να βοη-θήσουμε νέους Ελληνες και ομογε-νείς καλλιτέχνες στο ξεκίνημά τους,καθώς και τους σπουδαστές που έρ-χονται από την Ελλάδα, αλλά δυ-

στυχώς δεν υπάρχουν οι πόροι»,συμπλήρωσε.

Σταδιοδρομία

Ο Γιάννης Ξυλάς γεννήθηκε στηΘεσσαλονίκη και είναι μοναχοπαίδι.Οι γονείς του, Κωνσταντίνος και Βα-σιλική Ξυλά, έκαναν το παν να τονμεγαλώσουν με τις καλύτερες αρετέςτης φυλής μας και να του δώσουντη δυνατότητα να εκπληρώσει ταόνειρά του.

Ο μαέστρος είναι ταυτόχρονα



Μη χάσετε στο «Περιοδικό»

το αφιέρωμα στον Ιωάννη Μπραλή

πρώην επιχειρηματία στο Σικάγο

και τώρα παράγοντα στη Φλόριδα

επέτειος

h

TH

E NATIONAL HER

A

LD

1 9 1 5 - 2 0 1 5

100

a bwww.ekirikas.com

Σάββατο 9 - Κυριακή 10 Iανουαρίου 2015και απόφοιτος της Γεωλογικής Σχο-λής Θεσσαλονίκης.

«Σπούδασα και βρήκα αρκετάενδιαφέρον το αντικείμενο, διότιασχολείσαι με τον αέρα, την μετε-ωρολογία, την κλιματολογία, το έδα-φος και το υπέδαφος, την παλαιον-τολογία, τα απολιθώματα, το νερόκαι τα μεταλλεύματα. Και όλα αυτάκέντρισαν το ενδιαφέρον μου. Οταντελείωσα τις σπουδές μου έκανα ταχαρτιά μου για την επετηρίδα, αλλάδεν προέκυψε θέση για πρόσληψη.Και οι περισσότεροι από τους συμ-φοιτητές μου που αποφοίτησαν τηνίδια χρονιά ασχολήθηκαν με άλλαεπαγγέλματα, άσχετα με το αντι-κείμενο σπουδών τους», μας είπε.

Σε ηλικία δέκα ετών άρχισε μα-θήματα πιάνου.

«Ημουν μικρός και έβλεπα ένακονσέρτο πιάνου και είπα στουςγονείς μου ‘αυτό θέλω για δώρο’.Ξεκίνησα τα μαθήματα στο Ωδείοκαι μετά το μάθημα πήγαινα καιμελετούσα. Μετά από ένα διάστημαοι γονείς μου πήραν ένα μικρό αρ-μόνιο και τον δεύτερο χρόνο τουςείπε η δασκάλα να μου αγοράσουνένα πιάνο. Ετσι ξεκίνησα και προ-χώρησα κανονικά. Σολφέζ, θεωρίατης μουσικής. τρία χρόνια θεωρία,τρία χρόνια αρμονία, δύο έτη ιστο-ρία της Μουσικής, Μορφολογία, Χο-ρωδία».

Για το εάν ήταν ποτέ στα σχέδιάτου η Αμερική, ο Γιάννης Ξυλάςείπε ότι «είχα έρθει πριν αρκετέςφορές και μου άρεσε. Στην Ελλάδαδεν υπήρχε μέλλον και οι πιθανέςχώρες στις οποίες θα μπορούσα νακάνω καριέρα ήταν η Αυστρία καιη Γερμανία, αλλά επειδή δεν ήξεραΓερμανικά επέλεξα τη Νέα Υόρκη.Η Νέα Υόρκη είναι παγκόσμιο κέν-τρο για το θέατρο και τη μουσική,ειδικά την κλασσική, όπως το ΛοςΑντζελες είναι για τον κινηματο-γράφο».

Παράλληλα, τόνισε ότι ούτε στηΝέα Υόρκη δεν είναι εύκολα ταπράγματα, διότι υπάρχει μεγάλοςανταγωνισμός και διότι η αγοράτης Νέας Υόρκης είναι δύσκολη καιαπαιτητική.

Οσον αφορά τις πιθανότητες ευ-ρέσεως εργασίας, τόνισε: «Τίποτεδεν είναι εύκολο. Για έναν πιανίσταόπως είμαι εγώ είναι εύκολο ναβρω δουλειά διότι εγώ ασχολούμαιμε τη φωνητική μουσική, με τηνόπερα και τα ελληνικά και τα μιού-ζικαλ. Υπάρχουν άλλοι πιανίστες οιοποίοι ασχολούνται με σολιστικό,είτε με μουσική δωματίου. Γι’ αυτόπου κάνω εγώ υπάρχει μεγαλύτερηζήτηση διότι οι τραγουδιστές πάνταχρειάζονται έναν πιανίστα για ναμάθουν έναν ρόλο, είτε για τις ακρο-άσεις τους αλλά και για τις εμφανί-σεις τους, όταν γίνονται με πιάνο.Πιανίστας επίσης είναι αναγκαίοςγια να συνοδεύει μια χορωδία, αλλάκαι για εκκλησιαστική μουσική στιςΚυριακάτικες λειτουργίες. Αντίθετα,

οι τραγουδιστές είναι υποχρεωμένοιπολλές φορές να κάνουν και μιαάλλη δεύτερη δουλειά για να ταβγάλουν πέρα».

Ερωτηθείς ποιος ρόλος είναι πιοεύκολος, του πιανίστα ή του μαέ-στρου, επεσήμανε: «Εάν έχεις κάνειπροεργασία τα πράγματα προχω-ρούν καλά. Πριν από μερικά χρόνιασε μια συναυλία δεν είχε καλό φω-τισμό και ήταν δύσκολο να διαβάσωτην παρτιτούρα. Εάν δεν ήμουνκαλά προετοιμασμένος τότε δεν θαμπορούσα να οδηγήσω σε αίσιο τέ-λος τη συναυλία. Οσο καλύτεραπροετοιμασμένος είσαι τόσο πιο εύ-κολα μπορείς να αντιμετωπίσεις κά-ποιο απρόοπτο και κάτι όταν πάειστραβά.

Υπάρχουν πολλές προκλήσειςκαι πάρα πολλά μπορεί να συμβούνκατά τη διάρκεια της συναυλίας.Οταν υπάρχει βαθειά γνώση τουέργου, αλλά και ψυχραιμία, πολλάμπορεί να διορθωθούν με ένα βλέμ-μα μόνο προς τους μουσικούς.

Παράλληλα, είναι διαφορετικόνα διευθύνεις μια συμφωνική ορ-χήστρα μόνη της από το να έχειςνα τη συντονίσεις άψογα στη συ-νοδεία τραγουδιστών ή χορευτών.

Ο καθηγητής μου όταν ήμουνμικρός μου είχε πει ότι ‘πρέπει νατραγουδάς και εσύ ένα κομμάτι πουερμηνεύεις’. Τότε δεν το είχα κα-ταλάβει. Οσο περνούσε ο χρόνοςτόσο περισσότερο καταλάβαινα καισυνειδητοποιούσα τα λόγια του δα-σκάλου μου. Πρέπει να το ζω καινα το τραγουδάω και αυτό θα βγειαπό τα δάκτυλά μου, είτε παίζωπιάνο είτε διευθύνω. Ετσι, έχονταςδουλέψει ως πιανίστας σε πολλέςόπερες μού είναι πιο εύκολο ναμπω στη θέση του μαέστρου και ναδιευθύνω μια ορχήστρα».

Αναφερόμενος στους μαέστρους,τόνισε ότι «ο Μητρόπουλος ήτανασκητής στην παρτιτούρα του, ενώπολλοί άλλοι έκαναν δημόσιες σχέ-σεις.

»Και γνωρίζουμε στον κύκλο μαςπάρα πολλούς μαέστρους τους οποί-ους δεν εκτιμούμε διότι δεν είναιπολύ καλοί στην δουλειά τους. Οτανέχεις κάνει την προεργασία στοέργο και στην τεχνική δεν υπάρχειπρόβλημα γιατί είναι σα να έχειςήδη κατακτήσει την κορφή του βου-νού, μεταφορικά πάντα μιλώντας.Η περισσότερη δουλειά είναι ήδη‘πίσω’ σου. Ετσι, όταν είσαι στησκηνή κυλάει εύκολα το έργο, άσχε-τα εάν ο ιδρώτας ‘κυλάει ρυάκι’από την ένταση. Είναι θέμα προερ-γασίας και αφοσίωσης. Για ένανσωστό μαέστρο η κάθε φορά πουπαρουσιάζει ένα έργο είναι σα ναείναι πρώτη φορά. Βαθμολογούμα-στε από το κοινό και από τους συμ-μετέχοντες σε μια παράσταση, τουςσυναδέλφους μας δηλαδή, και ηδική τους εκτίμηση και σεβασμόςείναι κάτι το πολύτιμο και επιθυ-μητό».

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ12 ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ

Τον λένε Ανάργυρο και ό,τι πιάνειγίνεται χρυσός: η περιγραφή παρα-πέμπει στην «Κάλπικη Λίρα», τησπονδυλωτή ταινία που γύρισε οΓιώργος Τζαβέλλας το 1957. Ο ήρωαςτης πρώτης ιστορίας του φιλμ είναιένας τίμιος μέχρι βλακείας χαράκτης,τον οποίο παίζει ο Βασίλης Λογοθε-τίδης. Αν και αμέμπτου ηθικής, κά-ποια στιγμή στη ζωή του ο Ανάργυροςενδίδει στη γοητεία μιας εκρηκτικήςξανθιάς (την υποδύεται η Iλια Λιβυ-κού) και βουτάει το χέρι του στοβάζο με το γλυκό. Είναι ένα χέριθαυματουργό, που για χρόνια χάραζεστο μέταλλο σχέδια και αναμνηστικέςφιγούρες με εκπληκτική ακρίβεια.«Κρίμα να κατατρίβεται με τα ασή-μαντα ένα τέτοιο χέρι», λέει στονΑνάργυρο ο πειρασμός και τον με-ταβάλλει από χαράκτη σε παραχα-ράκτη. Η κάλπικη λίρα που φτιάχνειστο εργαστήρι του ο ήρωας δεν ξε-χωρίζει σε τίποτα από τις αληθινές,τουλάχιστον μέχρι να πέσει σταχέρια κάποιου ειδικού. Οταν αυτόσυμβεί -και προ του κινδύνου νατον κάνουν τσακωτό-, ο ΑνάργυροςΛουμπαρδόπουλος ξεστήνει άρονάρον τα μηχανήματα της δουλειάς,ξαποστέλνει την ξανθιά και το μο-ναδικό πειστήριο του εγκλήματος,την ψεύτικη λίρα, κι επανέρχεταιστην ενάρετη και βαρετή ζωή του.

Υπάρχει, όμως, κι ένας άλλοςΑνάργυρος, απολύτως αληθινός, που,αν και το ίδιο «χρυσοχέρης» με τοφανταστικό ήρωα του Τζαβέλλα, δια-θέτει πολύ μεγαλύτερο σθένος -ήίσως μικρότερες αντιστάσεις. Είναιο Ανάργυρος Καραβουρνιώτης, οοποίος ήταν μόλις 6 χρονών ότανγυριζόταν η Κάλπικη Λίρα και ήδηπάλευε με τη φτώχεια σε ένα μικρόχωριό της γενέτειράς του, Κεφαλ-λονιάς. Στον καθημερινό αγώνα τηςοικογένειάς του για επιβίωση, συ-νέβαλλε και ο ίδιος με το χαρισματικότου χέρι - ένα χέρι που μπορεί ναμη χάραζε αριστουργήματα, αλλάέριχνε βολές εκπληκτικής ακρίβειας,χάρη στις οποίες ο Καραβουρνιώτηςκέρδιζε συνεχώς στα αυτοσχέδια«τυχερά» παιχνίδια που στήνοντανστη γειτονιά του κι επέστρεφε σπίτιμε δυο-τρεις δραχμές στην τσέπη,για να συμπληρώσει τον καθημερινόεπιούσιο. «Είχα πολύ σταθερό χέριτότε», θυμάται σήμερα ο Ανάργυρος.Ευτυχώς, ο πατέρας του ήταν λιγό-τερο καλός στις ρίψεις. Ετσι, τοφτυάρι που εκσφενδόνισε μια μέραπέρασε δίπλα από το κεφάλι του15χρονου, ο οποίος έκτοτε έριξεμαύρη πέτρα πίσω του και δεν εμ-φανίστηκε ξανά στο σπίτι.

Από εκείνη την εποχή μέχρι τημέρα που μπήκε σε ένα καζίνο τουΛας Βέγκας, με το όνομα ArchieKaras και μόνο 50 δολάρια στηντσέπη, μεσολάβησαν 26 χρόνια. Ο,τιακολούθησε στη συνέχεια είναι τομεγαλύτερο σερί νικών στην ιστορίατων χαρτοπαικτικών παιγνίων, γνω-στό και ως «The Run». Για έξι ολό-κληρους μήνες ο Archie κέρδιζε συ-νεχώς, τρομοκρατώντας τα μεγάλαονόματα του πόκερ που, από ένασημείο και μετά, αρνούνταν να κά-τσουν στο ίδιο τραπέζι μαζί του.Αλλά μέχρι να μη βρίσκει πια αντί-παλο, ο Καραβουρνιώτης είχε κατα-φέρει να βάλει στην τσέπη του 17εκατομμύρια δολάρια.

Κάθε συνετός άνθρωπος, θα είχεαφήσει πίσω του τις σειρήνες του«στριπ»: Είναι η κατάφωτη κεντρικήλεωφόρος του Λας Βέγκας, στηνοποία σουλατσάρουν άσπρες 7μετρεςλιμουζίνες, με νεόνυμφα ζευγαράκιαπου παντρεύονται στο φτερό σε κά-ποιο από τα παρακείμενα εκκλησά-κια. Εκκατέρωθέν της βρίσκονται οικιτς ναοί του τζόγου, στους οποίουςδιέπρεψε ο Archie. Τυπικός ντοστο-γιεφσκικός «παίχτης», ο Ελληνοα-μερικανός -πια- τζογαδόρος δεν μπο-ρούσε να βρει άλλο ενδιαφέρον στηζωή του έξω από αυτή τη στενή λω-ρίδα των δύο χιλιομέτρων, όπου ηπτώση ακολουθεί την άνοδο εν ριπήοφθαλμού. Παρέμεινε, λοιπόν, σταπέριξ, παίζοντας ζάρια, μπακαρά,οτιδήποτε μπορούσε να τροφοδο-τήσει τον εθισμό του - και τον τρα-πεζικό λογαριασμό του. Για την ακρί-βεια, πολλά από τα χρήματα πουκέρδιζε δεν τα κατέθετε, ένεκα τηςφύσης της «δουλειάς»: καθώς ταπονταρίσματά του έφθασαν να αν-τιπροσωπεύουν χιλιάδες ή και εκα-

τομμύρια δολαρίων, κυκλοφορούσεέχοντας πάνω του δεσμίδες χαρτο-νομισμάτων, ενώ οπλοφορούσε και,συχνά, διέθετε συνοδούς ασφαλείας,μεταξύ των οποίων και ο αδερφόςτου.

Μέχρι το 1995, ο Ανάργυρος είχεκαταφέρει να μεγεθύνει την περι-ουσία του στα 40 εκατομμύρια. Ούτεκαι τότε αποφάσισε να φύγει. Αντί-θετα με τον «Λουμπαρδόπουλο», αυ-τός εδώ ήταν φτιαγμένος για νατσουρουφλιστεί. «Τα χρήματα δενσημαίνουν τίποτα για μένα», έχειδηλώσει. «Δεν τα εκτιμώ και, άλλω-στε, μπόρεσα να αποκτήσω οποι-οδήποτε καταναλωτικό αγαθό ήθελα-είχα τα πάντα. Δεν είχα, όμως, όσατα χρήματα δεν είναι σε θέση ναεξασφαλίσουν: Υγεία, ελευθερία,αγάπη, ευτυχία...». Ενας καταραμένοςήρωας, με σάρκα και οστά. Σε τρειςεβδομάδες, ο Archie είχε εξανεμίσει39 από τα 40 εκατομμύριά του.Μετά τζογάρισε και το τελευταίο,το διπλασίασε και, μέσα στο ίδιοβράδυ, το έχασε στα ζάρια και τομπακαρά.

Πρόκειται, ίσως, για το μεγαλύ-τερο τζογαδόρο στην ιστορία, ο οποί-ος κατά πολλούς ξεπερνά ακόμη καιτον περίφημο Nick the Greek (άντεμετά να ισχυριστεί κανείς ότι ηράτσα των Ελλήνων δεν έχει στοDNA της τον τζόγο...). Πολλοί μα-γεύτηκαν από τα φώτα των καζίνο,ματσώθηκαν και ξεπουπουλιάστηκανγρήγορα, αλλά κανείς άλλος δενέχει παίξει -κερδίσει ή χάσει- τόσοπολλά χρήματα. «Θεωρώ ότι είμαι οβασιλιάς του τζόγου», δήλωνε αυ-τάρεσκα στο ESPN, το 2007. «Τακέρδισα, τα έχασα και, όπως λέεικαι ο Frank Sinatra, ‘I did it myway’».

Μόνο που «ο τρόπος του» δενφαίνεται να ήταν πάντοτε καθαρός:το επιδέξιο χέρι του Ανάργυρου κα-τηγορήθηκε ότι σημάδευε τις τρά-πουλες και προσπαθούσε να εξαπα-τήσει. Σε όλη του την καριέρα, αν-τιμετώπισε μια σειρά συλλήψεων,που άρχισαν πριν ακόμη γίνει όνομα-το 1988, το 1992, το 1996 και το2007-, με την κατηγορία ότι έκλεβεστο blackjack. Παρόλο το κυνήγιπου δέχθηκε, όμως, από τις νομικέςυπηρεσίες των μεγάλων καζίνων, οΚαραβουρνιώτης δεν είχε καταδι-καστεί, μέχρι πέρυσι. Τότε οι διώκτεςτου κατάφεραν να «δέσουν» τηνυπόθεση και να αποδείξουν, μέσωτου υλικού που συγκεντρώθηκε απότις κάμερες ασφαλείας των καζίνων,ότι ο «βασιλιάς του τζόγου» με ταχρυσοποίκιλτα δαχτυλίδια είχε πα-ραχαράξει την τράπουλα -όπως οΛογοθετίδης τη λίρα.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο,ο Karas σημάδευε τα χαρτιά με μι-κροσκοπικά στίγματα από μελάνικατά τη διάρκεια του «21» στο Ba-rona Resort της Καλιφόρνιας. Ετσι,καθώς το παιχνίδι προχωρούσε, ήτανσε θέση να ξέρει αν έπρεπε να τρα-βήξει κι άλλο φύλλο σε κάθε παρτίδαή αν θα καιγόταν. Παρά το ότι κέρ-δισε 8.000 δολάρια, τελικά ο Archie«κάηκε», καθώς το κόλπο του ανα-καλύφθηκε: είχε φτιάξει κούφιεςμάρκες και μέσα τους έκρυβε το με-λάνι με το οποίο σημάδευε τα φύλλα.Σε έρευνα που έγινε στο σπίτι του,μάλιστα, ανακαλύφθηκαν παρόμοιεςκούφιες μάρκες και από άλλα καζίνο,χωρίς όμως να αντιμετωπίσει άλλεςαγωγές.

Μετά την τελευταία του σύλληψη,το 2013, ο Archie Karas πέρασε 73ημέρες στη φυλακή, μέχρι να απο-

φυλακιστεί στη συνέχεια με εγγύηση.Οταν τελεσιδίκησε η υπόθεση, κα-τάφερε να τη σκαπουλάρει με τριετήεπιτήρηση και καταβολή χρηματικήςαποζημίωσης στα «θύματά» του, ανκαι η κατηγορία που αντιμετώπιζεεπισύρει τρία χρόνια φυλάκισης. Σή-μερα εξακολουθεί να ζει στο Βέγκαςμε την οικογένειά του και πολλοίπιστεύουν ότι δύσκολα θα μείνειμακριά από την πράσινη τσόχα γιαμεγάλο χρονικό διάστημα.

Πάντως, μπορεί, συνολικά, οΑνάργυρος να τζογάρισε περισσότερααπό οποιονδήποτε άλλο στην ιστορίατου τζόγου, αλλά υπάρχουν και πε-ριπτώσεις παιχτών με πιο εκκωφαν-τικές πτώσεις. Ενας τέτοιος «άτυχος»είναι ο Terrance Watanabe που, αν-τίθετα με τον Karas, συγκέντρωσεμε τον ιδρώτα του προσώπου του ή,εν πάση περιπτώσει, με την επιχει-ρηματική του δράση μια τεράστιαπεριουσία, για να τη σκορπίσει το2007 στο «στριπ». Προφανώς, ύστερααπό τόση προσπάθεια, θεώρησε καλόνα το ρίξει λίγο έξω, διασκεδάζονταςστο Rio και το Caesar’s Palace τουΒέγκας. Και, όντως, το έριξε έξω -όχι «λίγο»: ο αθώος businessmanαπό την Νεμπράσκα ήταν ιδανικήλεία για τους αετονύχηδες, τουλά-χιστον σύμφωνα με την αγωγή πουκατέθεσε ο ίδιος εναντίον των υπευ-θύνων των δύο καζίνων. Σε αυτήνυποστηρίζει ότι το προσωπικό τονάφηνε να παίζει, παρότι βρισκότανυπό την επήρεια ουσιών. Φυσικά,μετά την απομάκρυνση από το τα-μείο, ουδέν λάθος αναγνωρίστηκε,έστω κι αν αυτό το «λάθος» κόστισεστον Watanabe 204 εκατομμύριαδολάρια σε ένα χρόνο.

Πηγή: news247

Ανάργυρος Καραβουρνιώτης: Είμαι ο βασιλιάς του τζόγου. Τα κέρδισα, τα έχασα και, «I did it my way»

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016 ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ 13

Είχα διαβάσει μία ιστορία πουέλεγε ότι, όταν πεθάνεις, είσαι υπο-χρεωμένος μία φορά τον χρόνο νασυναντάς τον εαυτό σου στις δια-φορετικές εκδοχές που υιοθέτησεεν ζωή. Αν, ας πούμε, πήγες κάτωστο χώμα και ψηλά στους ουρανούςστα 70 σου, τότε ναι, θα υποστείςτον εαυτό σου στην εφηβεία, στηνπρώτη νιότη, στη μέση ηλικία. Τομακρύ τραπέζι της συνάντησης θαείναι γεμάτο από διαφορετικές αν-τανακλάσεις του ίδιου προσώπου.Αυτό σε κάποιους μπορεί να φαίνεταιγοητευτικό, σε άλλους θα ακούγεταιεφιαλτικό. Ας με συγχωρήσει ο ΝίκοςΔήμου, αλλά τον φαντάζομαι στημέση του τραπεζιού, σαν Ιησούςπου δίνει τον άρτο σε κόπιες τουεαυτού του. Ξέρω πώς θα ήταν. Θαήθελε να σταυρώσει και να σταυ-ρωθεί. Δεν θα ήταν μία συνάντησηκαταλλαγής και κατανόησης. Ο μα-κρύς βίος τέτοιων ανθρώπων είναιπρωτίστως ένα πεδίο μάχης με τονεαυτό τους. Αλλιώς θα ήταν βαρετός.Και δεν θα υπήρχε λόγος να είναικαι μακρύς.

Τους τελευταίους δύο-τρεις μήνεςπήγαινα για ύπνο έχοντας τη ζωήτου Νίκου Δήμου στα χέρια μου.«Οι δρόμοι μου» είναι ο τίτλος τηςαυτοβιογραφίας του. Βασανίστηκα.Το έπιασα κάπου στις εκλογές, αλλάχάθηκε ο χρόνος. Και μετά, απότην πίεση της δουλειάς, το άνοιγαστο κρεβάτι, ταλαιπωρημένος απότη μέρα, αποκαμωμένος στη νύχτα.Διάβαζα ένα κεφάλαιο κάθε βράδυ,όπως στα μοναστήρια διαβάζουν τοευαγγέλιο όσο διαρκεί το δείπνο.Εκλεινα το φως και άναβαν τα φώταπάνω στα πρόσωπα του έργου. Κόλ-λησα ένα βράδυ στην Gudrun: «Ητανο πιο παθιασμένος άνθρωπος πουέχω συναντήσει. Εγώ ο ανηθικολόγοςθα χρησιμοποιούσα γι’ αυτήν λέξειςέκδοτη, έκλυτη, ακόλαστη».

Μετά σταμάτησα να βλέπω, πρό-σωπα, άρχισα να εστιάζω περισσό-τερο στον Δήμου. Γόνος μίας συμ-βατικής, μίζερης ένωσης δύο αστών.Παιδί μίας φιλάσθενης και παραμε-λημένης γυναίκας και ενός υψηλό-βαθμου, αυστηρού γραφειοκράτη,που αλυσοδέθηκε σε έναν αποτυ-χημένο γάμο. Τι θα γινόταν ο Δήμουαν η μοίρα τον έσπερνε σε άλλονκήπο; Κάτι διαφορετικό. Η ζωή,όμως, του φύτεψε στα γονίδια πολλάαπό τον οικογενειακό κοσμοπολιτι-σμό της μητέρας του και αρκετάαπό το πείσμα και την τελειομανίατου πατέρα του. Και, πιστεύω, είναιο πατέρας του που τον στοιχειώνει,τον καταλαμβάνει ολόκληρο, ότανπαραπονιέται επειδή η ιδιότητα τουλογοτέχνη δεν είναι η πρώτη που

του αποδίδεται.

Τι άνθρωπος είναι ο Νίκος Δήμου;Θα καταπιείς 650 σελίδες, αλλά δενθα βρεις τη λέξη. Ενας ευφυής άν-θρωπος που μισεί τον εαυτό του.Αυτή είναι μία δίκαιη περιγραφή.Και ναι, ως ευφυής οφείλει να απο-στρέφεται, να οικτίρει τον εαυτότου, αφού αντιλαμβάνεται τις αδυ-ναμίες, τις αστοχίες, τις ατέλειες.Είναι δε αρκετά έξυπνος ώστε νααποφύγει τη ψυχοθεραπεία. Γιαποιο λόγο να συναντηθεί με τονεαυτό του όταν δεν τον αντέχει; Ηευφυία γεννά πάντα δυστροπία. Λά-

θος. Ο Δήμου δεν είναι δύστροπος.Οι άλλοι είναι ηλίθιοι. Ο ορθολογι-σμός σέρνει πίσω του οργή όταν ηβλακεία γύρω ξεπερνά τα όρια. Ηδιεισδυτική ματιά πάντα αποκαλύ-πτει τον πόνο της ύπαρξης. Ανθρωποισαν τον Δήμου αισθάνονται μόνοι,ακόμα και όταν δεν είναι. Διότι ανδεν είναι μόνοι, είναι μοναδικοί.Ομως τις περισσότερες φορές οι μο-ναδικοί είναι και μόνοι.

Ο Δήμου, λοιπόν, ήθελε να γίνειλογοτέχνης, ποιητής. Εγινε πολλάπερισσότερα. Δεν ξέρω για σας,αλλά για μένα το να αγοράζεις μίαΠόρσε το 1975 είναι ποίηση. Το νακλείνεις την πόρτα σε αυτό που δενσου αρέσει, θέλει τέχνη. Οι λογο-τέχνες ορίζονται από το έργο τους,απλώνουν ένα συρματόπλεγμα γύρωτους. Ο Δήμου ανοίγει ορίζοντες.Οι λογοτέχνες υιοθετούν σταθερόκώδικα. Ο Δήμου κατασκευάζει συ-νέχεια καινούργιο. Στην έκθεση γιατα 80 χρόνια του, που πραγματο-ποιήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη,έμεινα να χαζεύω σε έναν τοίχο τασλόγκαν που γέννησε. Από το «ΔενΞεχνώ» ως το «Ψεκάστε, Σκουπίστε,Τελειώσατε» μεγαλουργεί η απλό-τητα της ευφυίας. Και, εν τέλει,όταν έχεις γράψει το «Η δυστυχίατου να είσαι Ελληνας», έχεις που-λήσει μισό εκατομμύρια αντίτυπασε 40 χώρες, πώς μπορείς να ασχο-λείσαι με την απουσία του ονόματοςσου από υποψηφιότητες και βραβεία;Εκτός και αν είναι ένα υπόλειμμαψυχής από τη μάνα, που, όπως γρά-φει ο υιός Δήμου, αντλούσε τηνπροσοχή με το παράπονο.

Ο Δήμου κάποτε φοβόταν τονθάνατο. Εφτασε στα 80 και είναιμια χαρά. Εχει καταλάβει πώς είναιμάταιο να φοβάσαι το αναπόφευκτο.Και, αν μη τι άλλο, ο φόβος του θαέκρυβε αυθάδεια. Πώς να παραπο-νεθείς ως θνητός, όταν έχεις ζήσειπολλές ζωές μέσα σε μία; Μα, θαπείτε, ακριβώς αυτό, η πλούσια γεύ-ση της ζωής σε κάνει να την ποθείςπερισσότερο. Η αγωνία μπροστάστο φόβο της ανυπαρξίας μεγαλώνει.Δεν θα έπρεπε. Αν ο Δήμου είναιμία πέτρα που έπεσε στη λίμνη, οικύκλοι στο νερό θα σχηματίζονταιακόμα και όταν έχει φτάσει στοβυθό. Και επειδή η μνήμη είναι τομοναδικό υποκατάστατο της αθα-νασίας, ο Νίκος Δήμου έχει το προ-νόμιο να φοβάται λιγότερο.

• Το βιβλίο: «Νίκος Δήμου, Οιδρόμοι μου» κυκλοφορεί από τιςΕκδόσεις Πατάκη.

Πηγή: protagon (Κώστας Γιαννακίδης)

O πολυπράγμων Νίκος Δήμου

«Στις ανθρώπινεςσχέσεις δεν υπάρχει ‘λογική’ και ‘ηθική’.Υπάρχουν ανάγκες και ένστικτα,δύναμη και αδυναμία»

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ14 ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Το 2015 κάναμε μεγάλα πράγμα-τα, γίναμε μάρτυρες τεράστιων επι-στημονικών και τεχνολογικών αλ-μάτων. Και ετοιμαζόμαστε για ακόμηπερισσότερα μέσα στο 2016. Θυ-μηθείτε όσα έγιναν τις προηγούμενες360 κάτι ημέρες.

Από ρομποτική και μερικά ακόμηταξίδια στο διάστημα μέχρι μικρέςεφευρέσεις και μεγάλες καινοτομίεςστην ιατρική.

Η χρονιά που έφυγε είχε τα πάν-τα στην τεχνολογία και σε βασικούςεπιστημονικούς τομείς και σε λίγαχρόνια θα μνημονεύεται ως ένα απότα έτη που η ανθρωπότητα έκανεάλματα προς συγκεκριμένες κατευ-θύνσεις.

Κατευθύνσεις που αφορούν ταμεγάλα διακυβεύματα του αύριο,κατευθύνσεις που έχουν ως σκοπόνα κάνουν το άμεσο και το απώτερομέλλον της ανθρωπότητας απόλυταβιώσιμο.

Εφευρέσεις που θεραπεύουν προ-βλήματα δεκαετιών, ανακαλύψειςπου θα μνημονεύονται στο μέλλονγια τη σημασία τους.

Πάμε να θυμηθούμε μερικά μόνοαπό τα σημαντικότερα επιστημονικάκαι τεχνολογικά δρώμενα που έγινανμέσα στις προηγούμενες 360 κάτιμέρες.

Οι... μπάλες σκιάς και η σημασία τους

Η Καλιφόρνια είναι από τα μέρηπου πλήττονται περισσότερο απότο φαινόμενο του θερμοκηπίου καιτην αύξηση της θερμοκρασίας τουπλανήτη.

Σε όλες, σχεδόν, τις εκτάσεις τουγίγαντα των ΗΠΑ, η λειψυδρία προ-καλεί έντονα προβλήματα. Γι αυτόκαι στα μέσα του περασμένου Αυ-γούστου, είδαμε τις περίφημες shadeballs.

Οι μαύρες μπάλες από πολυου-ρεθάνη κοστίζουν κάτω από μισόδολάριο η μία και μπορούν να δώ-σουν δραστικές λύσεις στα προβλή-ματα των υδάτων, τόσο σε λίμνες,όσο και σε έλη και αρδευτικά κα-νάλια.

Για να καλυφθεί όλη η επιφάνειατου νερού στις δεξαμενές που τρο-φοδοτούν με νερό το Λος Αντζελεςχρειάζεται περίπου 90 εκατομμύριατέτοιες μπάλες και ο ρόλος τουςείναι να αντανακλούν τις ακτίνεςUV και να μην επιτρέπουν την εξά-τμιση των υδάτων.

Με βάση τις εκτιμήσεις, περισ-σότερα από 300 εκατομμύρια γα-λόνια νερού θα παραμείνουν γιαχρήση από τον άνθρωπο και δεν θαχαθούν στην ατμόσφαιρα.

Το τσιμέντο που… διψάει

Πόσες φορές δεν έχετε νιώσεικίνδυνο την ώρα που οδηγείτε σεδρόμο που «κρατάει» νερό; Πόσαατυχήματα δεν έχουν γίνει εξαιτίας(σε μεγάλο βαθμό) της ολισθηρό-τητας του οδοστρώματος; Πόσο δια-φορετικά θα ήταν τα πράγματα εάνη άσφαλτος και το τσιμέντο κάτωστο έδαφος μπορούσαν να τραβή-ξουν όλο το νερό που πέφτει πάνωτους; Την απάντηση δίνει η εταιρείαTarmac, η οποία στα τέλη του έτουςπαρουσίασε το Topmix Permeable,ένα πορώδες μείγμα τσιμέντου πουεπιτρέπει το νερό να περάσει στοεσωτερικό του δρόμου. Με βάση τανούμερα που παρουσιάζει η ίδια ηεταιρεία, περισσότερα από 880 γα-λόνια νερού μέσα σε ένα λεπτόμπορούν να «ξεδιψάσουν» το υλικόπου... διψάει.

Το νερό φεύγει από την επιφά-νεια, φιλτράρεται μέσα από μίαστρώση πέτρας και άμμου και στησυνέχεια καταλήγει στον υδροφόροορίζοντα. Παρατηρούμε πως το 80%-90% του νερού καταλήγει κάτω απότο έδαφος σε δασώδεις περιοχές,

2015: Σημαντική χρονιά για την επιστήμη

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 - ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016 ΕΠΙΣΤΗΜΗ 15

το 50%-60% σε περιοχές ημι-αστι-κές, ενώ στις μεγάλες πόλεις το πο-σοστό του νερού που περνά στουπέδαφος είναι το πολύ 10%. Τουπόλοιπο 90% μένει στην επιφάνειατων οδοστρωμάτων ή ακριβώς κάτωαπό αυτά. Εντάξει, δεν είναι όλατέλεια, το τσιμέντο μπορεί να λει-τουργήσει τέλεια σε αστικά περι-βάλλοντα, αφού αντέχει τόσο τοβάρος μεγάλων οχημάτων, όσο καιτις υψηλές θερμοκρασίες. Το μόνοπρόβλημα είναι πως δεν μπορεί ναλειτουργήσει με το κρύο. Ε, σιγά.Γι αυτό είναι το 2016, για να διορ-θωθούν οι ατέλειες.

Ο αφρόςπου σώζει ζωές

Είναι αρχές του έτους, Φλεβάρηςσυγκεκριμένα, και στην Αμερική πα-ρουσιάζεται μία συσκευή που θα αλ-λάξει τα πάντα σε σχέση με όσα ξέ-ραμε ως τώρα στην ιατρική. Για τηνακρίβεια δεν είναι τόσο η ίδια η συ-σκευή, όσο η σκέψη που οδήγησε σεαυτήν. Το πόσο επικίνδυνη είναι μίαπερίπτωση εσωτερικής αιμορραγίαςτο ξέρετε. Πλέον, με μερικά πατήματαστην ειδική... σκανδάλη το τραύμα(είτε εσωτερικό, είτε εξωτερικό) γε-μίζει με τον ειδικό αφρό, ο οποίος

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ · Ο Της Δήμητρας Καμαρινού, phd Ο κόσμος...

Documents