ΓΙΑ ΤΟΝ ΈΡΩΤΑ

ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΒΣΚΙ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΈΡΩΤΑ

Μετάφραση ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΟΣ

Ανθολόγηση-Έπιμέλεια ABEL DEBRITTO

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νο-μοθεσίας (Ν 21211993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας Απαγορεύεται απολύτως άνευ γραπτής αδείας του εκδότη η κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή εκμίσθωση ή δανεισμός μετάφραση διασκευή αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου

Eκδόσεις Πατάκη ndash Σύγχρονοι Κλασικοί ndash 38Τσαρλς Μπουκόβσκι Για τον έρωταCharles Bukowski On LoveΥπεύθυνη έκδοσης Ελένη ΚεχαγιόγλουMετάφραση Γιώργος ΛαμπράκοςΕπιμέλεια-διόρθωση Ευτυχία ΠαναγιώτουΣελιδοποίηση Κωνσταντίνος ΚαπένηςΦιλμ μοντάζ Μαρία Ποινιού-ΡένεσηCopyrightcopy Linda Lee Bukowski 2016Copyrightcopy για την ελληνική γλώσσα Σ Πατάκης AEEΔE(Eκδόσεις Πατάκη) 2017Πρώτη έκδοση στην αγγλική γλώσσα από τις εκδόσεις Harper Collins Νέα Υόρκη 2016Πρώτη έκδοση στην ελληνική γλώσσα από τις Eκδόσεις Πατάκη Aθήνα Δεκέμβριος 2018ΚΕΤ Α942 ΚΕΠ 79918 ISBN 978-960-16-7590-9

ΠΑΝΑΓΗ ΤΣΑΛΔΑΡΗ (ΠΡΩΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ) 38 104 37 ΑΘΗΝΑΤΗΛ 2103650000 2105205600 8011002665 ΦΑΞ 2103650069ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΕΜΜ ΜΠΕΝΑΚΗ 16 106 78 ΑΘΗΝΑΤΗΛ 2103831078ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΚΟΡΥΤΣΑΣ (ΤΕΡΜΑ ΠΟΝΤΟΥ - ΠΕΡΙΟΧΗ Β΄ ΚΤΕΟ)570 09 ΚΑΛΟΧΩΡΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΤΗΛ 2310706354 2310706715 ΦΑΞ 2310706355Web site httpwwwpatakisgr bull e-mail infopatakisgr salespatakisgr

Περιεχόμενα

δικιά μου 13στάση 14τη μέρα που πέταξα τα λεφτά απrsquo το παράθυρο 16γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου 19ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί 20στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου 21παπούτσια 22κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα 23one night stand 25η βλάβη της λήξης 27ο έρωτας είναι μια μορφή εγωισμού 28για την Τζέιν με όλη μου την αγάπη που δεν ήταν αρκετή 30για την Τζέιν 32ειδοποίηση 34ο πραγματικός μου έρωτας στην Αθήνα 35κοιμισμένη γυναίκα 38εδώ πάρτι ndash πολυβόλα άρματα στρατός που πολεμά

ανθρώπους στις στέγες 40για τους 18 μήνες της Μαρίνας Λουίζας 45ποίημα για την κόρη μου 47απάντηση σrsquo ένα σημείωμα που βρέθηκε

στο γραμματοκιβώτιο 50όλη μου η αγάπη πηγαίνει σrsquo εκείνη (για την Α Μ ) 52μια απάντηση σε μια δήθεν κριτικό 54το ντους 552 γαρίφαλα 57έχεις φιλήσει ποτέ πάνθηρα 58

7

το καλύτερο ερωτικό ποίημα που μπορώ να γράψω αυτή τη στιγμή 60

γαμώντας 63καυτή 65γελούσε έλαμπε τραγουδούσε 68επίσκεψη στο Βένις 70ερωτικό ποίημα προς τη Μαρίνα 72ακούω ανθρώπινες ζωές να γίνονται κομμάτια 74για εκείνες τις 3 76μπλου μουν ω μπλουουου μουουουν πόσο σε λατρεύω 78ο πρώτος έρωτας 79έρωτας 82ξαναμμένα από έρωτα (για τη Ν Γ ) 92ένα ερωτικό ποίημα για όλες τις γυναίκες που έχω γνωρίσει 94γεγονός 97ένα για τον λούστρο 98ποιος στον διάολο είναι ο Τομ Τζόουνς 102καθισμένοι πλάι σε μια καντίνα με σάντουιτς λίγο έξω

απrsquo τον αυτοκινητόδρομο 104ένας ορισμός 106ένα σημείωμα αποδοχής 110το τέλος μιας σύντομης σχέσης 113ένα για την παλιοστραβοδόντα 116προσευχή για μια πόρνη με κακό καιρό 118έκανα ένα λάθος 121η δίμετρη θεά (για τη Σ Ντ ) 123ήσυχες καθαρές κοπέλες με καρό φορέματα 126απόψε 128ειρηνικό τηλέφωνο 129καμπούρης 131γοργόνα 133ναι 134

8

2η οδός κοντά στο Χόλλιστερ στη Σάντα Μόνικα 137πετώντας τον δονητή στα σκουπίδια 138ένα μέρος νrsquo αράζει 141νευράκια νευράκια 144για τη μικρή 146γεια σου Μπάρμπαρα 148Κάρσον ΜακΚάλλερς 152Τζέιν και Ντρολ 154τα βρίσκουμε 156μια χαρά ήταν 158οι τοίχοι μου του έρωτα 161επικήδειος για μια γαμάτη κυρία 163αγάπη 165επικήδειος 167πριν από 40 χρόνια σrsquo εκείνο το δωμάτιο ξενοδοχείου 170ένας μάγος έφυγε 176καμία τύχη 180ερωτικό ποίημα για μια στριπτιζέζ 182έρωτας λιωμένος σαν νεκρή μύγα 184παπούτσια 191κατεβασμένο στόρι 192νεραγκούλες και καφασωτά 196να στρίψει 201ω ήμουν ένας γυναικάς 203ερωτικό ποίημα 208ένα σκυλί 209ο δυνατός άντρας 212το γαλαζοπούλι 218η μοδίστρα 220εξομολογήσεις 223

Πηγές 225Ευχαριστίες 235

9

Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η

Τα σκίτσα και οι λεζάντες τους που συνοδεύουν ορισμένα ποιή-ματα της έκδοσης αυτής είναι του Τσαρλς Μπουκόβσκι και προ-έρχονται από τα δακτυλόγραφα των συγκεκριμένων ποιημάτων που υπέβαλλε ο Μπουκόβσκι προς δημοσίευση (βλ εδώ πιο κάτω σελ 223)

13

δικιά μου

Ξαπλώνει σαν βόδιΝιώθω το τεράστιο άδειο βουνόστο κεφάλι τηςμα είναι ζωντανή Χασμουριέται καιξύνει τη μύτη της καιανεβάζει τα σκεπάσματαΘα τη φιλήσω σε λίγο για καληνύχτακαι θα κοιμηθούμεΚαι πέρα μακριά είναι η Σκοτίακαι κάτω απrsquo το έδαφοςτρέχουν τρωκτικάΑκούω μηχανές μες στη νύχτακι ένα λευκό χέρι στροβιλίζεταιστον ουρανόκαληνύχτα αγαπημένη καληνύχτα

14

στάση

Κάνοντας έρωτα στον ήλιο στον πρωινό ήλιοστο δωμάτιο ενός ξενοδοχείουπάνω απrsquo το σοκάκιόπου οι φτωχοί σκαλίζουν για μπουκάλιακάνοντας έρωτα στον ήλιοκάνοντας έρωτα πάνω σrsquo ένα χαλί πιο κόκκινο

απrsquo το αίμα μαςκάνοντας έρωτα την ώρα που τrsquo αγόρια πουλάνε πρωτοσέλιδακαι Κάντιλακκάνοντας έρωτα πλάι σε μια φωτογραφία του Παρισιούκι ένα ανοιχτό πακέτο Τσέστερφιλντςκάνοντας έρωτα την ώρα που άλλοι άντρες ndashκαημένακορόιδαndashδουλεύουν

Εκείνη τη στιγμή ndash σrsquo αυτό τοhellipίσως πάνε χρόνια με τον τρόπο που μετράνεμα στο μυαλό μου είναι μονάχα μία πρότασηndashυπάρχουν τόσες μέρεςόπου η ζωή σταματά και κάνει στην άκρη και κάθεταικαι περιμένει σαν το τρένο στις γραμμέςΠερνώ απrsquo το ξενοδοχείο στις 8και στις 5 στα σοκάκια έχει γάτεςκαι μπουκάλια και αλήτεςκαι κοιτάζω ψηλά στο παράθυρο και σκέφτομαιδεν ξέρω πια πού είσαι

15

και συνεχίζω τον δρόμο μου κι αναρωτιέμαι πούπηγαίνει η ζωήόταν σταματά

16

τη μέρα που πέταξα τα λεφτά απrsquo το παράθυρο

και είπα πάρε τις πλούσιες θείες και τους θείους σουκαι τους παππούδες και τους πατεράδες σουκι όλο το κωλοπετρέλαιό τουςκαι τις εφτά λίμνες τουςκαι τη γαλοπούλα τουςκαι το βουβάλικι όλη την πολιτεία του Τέξαςθέλω να πω τις κραυγές που βγάζεις σαν καρακάξακαι τις παραθαλάσσιες βόλτες σου τα σαββατόβραδακαι την ασήμαντη βιβλιοθήκη σουκαι τους διεφθαρμένους συμβούλους σουκαι τους πούστηδες καλλιτέχνες σου ndashπάρrsquo τα όλα αυτάκαι την εβδομαδιαία εφημερίδα σουκαι τις περίφημες εκρήξεις σουκαι τις βρομερές περιόδους σουκι όλες τις φωνακλούδες γάτες σουκαι τη συνδρομή σου στο Lifeκαι βάλrsquo τα εκεί που ξέρεις μωρό μουβάλrsquo τα εκεί που ξέρεις

μπορώ να ξαναπιάσω την αξίνα και το τσεκούρι (νομίζω)και μπορώ να μαζέψω25 δολάρια από μια κούρσα τεσσάρων γύρων (ίσως)βέβαια είμαι 38μα με λίγη βαφή μπορώ νrsquo αφαιρέσω το γκρι

17

απrsquo τα μαλλιά μουκαι μπορώ ακόμα να γράφω ποιήματα (καμιά φορά)αυτό μην το ξεχνάς ακόμακι όταν δεν αποδίδουνείναι καλύτερα απrsquo το να περιμένω τον θάνατο και το πετρέλαιοκαι να σκοτώνω γαλοπούλεςκαι να περιμένω τον κόσμονα πάρει μπρος

έγινε αλήτη είπεξεκουμπίσου

τι είπα

ξεκουμπίσου αυτό είναι το τελευταίο σουξέσπασμαβαρέθηκα τα διαολεμένα σου ξεσπάσματαπάντα το παίζεις σαν κάποιοςχαρακτήραςσε θεατρικό του ΟrsquoΝιλ

μα εγώ διαφέρω μωρό μουδεν μπορώ να κάνωαλλιώς

εσύ διαφέρεις ναι καλάΘεέ μου πόσο διαφέρειςμη βαρέσειςτην πόρταόταν φύγεις

18

μα μωρό μου αγαπώ ταλεφτά σου

δεν είπες ούτε μία φοράπως αγαπάς εμένα

τι θεςέναν ψεύτη ή ένανεραστή

δεν είσαι τίποτα απrsquo τα δύο έξω αλήτηέξω

hellipμα μωρό μου

γύρνα πίσω στον ΟrsquoΝιλ

πήγα στην πόρτατην έκλεισα μαλακά και πήρα δρόμοόσο σκεφτόμουν το μόνο που θέλουνείναι έναν ξύλινο Ινδιάνονα λέει ναι και όχικαι να στέκει πάνω απrsquo τη φωτιά και

να μην τα κάνει όλα πουτάνασύντομα όμωςθα γεράσεις μικρέτην επόμενη φορά μην τα βγάλειςόλαστη φόρα

19

γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου

τα άνθη δονούνταιξαφνικά νερόκάτω στο μανίκι μουξαφνικά νερόκρύο και καθαρόόπως το χιόνι ndashόπως τα κοφτερά κοτσάνιασπαθιάπου μπήγονταιστο στήθος σουκι οι τρυφεροί άγριοιβράχοιπου κατρακυλούνκαιμας κλειδώνουν μέσα

20

ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί

όλη η μπίρα ήταν δηλητηριασμένη και πάει ο καπετάνιοςκαι ο λοστρόμος και ο μάγειραςκαι εμείς δεν είχαμε κανέναν να σηκώσει τα πανιάκι ο βορειοδυτικός άνεμος ξέσκιζε τις σκότες σαν νύχιακαι κλυδωνιζόμασταν σαν τρελοίη κουπαστή σκιζόταν στα πλευρά τηςκι όλη την ώρα στη γωνίακάποιος αλήτης έπαιρνε μια μεθυσμένη τσούλα (τη γυναίκα μου)και ξεφυσούσεσαν να μην έτρεχε τίποτακι η γάτα συνέχιζε να με κοιτάεικαι να σέρνεται στο ντουλάπιανάμεσα στα πιάτα που κροτάλιζανμε λουλούδια κι αμπέλια επάνω τους ζωγραφισμέναώσπου δεν άντεχα άλλοκαι πήρα το κωλόπραμακαι το φούνταρααπrsquo τηνάλλη

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΒΣΚΙ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΈΡΩΤΑ

Μετάφραση ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΟΣ

Ανθολόγηση-Έπιμέλεια ABEL DEBRITTO

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νο-μοθεσίας (Ν 21211993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας Απαγορεύεται απολύτως άνευ γραπτής αδείας του εκδότη η κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή εκμίσθωση ή δανεισμός μετάφραση διασκευή αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου

Eκδόσεις Πατάκη ndash Σύγχρονοι Κλασικοί ndash 38Τσαρλς Μπουκόβσκι Για τον έρωταCharles Bukowski On LoveΥπεύθυνη έκδοσης Ελένη ΚεχαγιόγλουMετάφραση Γιώργος ΛαμπράκοςΕπιμέλεια-διόρθωση Ευτυχία ΠαναγιώτουΣελιδοποίηση Κωνσταντίνος ΚαπένηςΦιλμ μοντάζ Μαρία Ποινιού-ΡένεσηCopyrightcopy Linda Lee Bukowski 2016Copyrightcopy για την ελληνική γλώσσα Σ Πατάκης AEEΔE(Eκδόσεις Πατάκη) 2017Πρώτη έκδοση στην αγγλική γλώσσα από τις εκδόσεις Harper Collins Νέα Υόρκη 2016Πρώτη έκδοση στην ελληνική γλώσσα από τις Eκδόσεις Πατάκη Aθήνα Δεκέμβριος 2018ΚΕΤ Α942 ΚΕΠ 79918 ISBN 978-960-16-7590-9

ΠΑΝΑΓΗ ΤΣΑΛΔΑΡΗ (ΠΡΩΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ) 38 104 37 ΑΘΗΝΑΤΗΛ 2103650000 2105205600 8011002665 ΦΑΞ 2103650069ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΕΜΜ ΜΠΕΝΑΚΗ 16 106 78 ΑΘΗΝΑΤΗΛ 2103831078ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΚΟΡΥΤΣΑΣ (ΤΕΡΜΑ ΠΟΝΤΟΥ - ΠΕΡΙΟΧΗ Β΄ ΚΤΕΟ)570 09 ΚΑΛΟΧΩΡΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΤΗΛ 2310706354 2310706715 ΦΑΞ 2310706355Web site httpwwwpatakisgr bull e-mail infopatakisgr salespatakisgr

Περιεχόμενα

δικιά μου 13στάση 14τη μέρα που πέταξα τα λεφτά απrsquo το παράθυρο 16γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου 19ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί 20στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου 21παπούτσια 22κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα 23one night stand 25η βλάβη της λήξης 27ο έρωτας είναι μια μορφή εγωισμού 28για την Τζέιν με όλη μου την αγάπη που δεν ήταν αρκετή 30για την Τζέιν 32ειδοποίηση 34ο πραγματικός μου έρωτας στην Αθήνα 35κοιμισμένη γυναίκα 38εδώ πάρτι ndash πολυβόλα άρματα στρατός που πολεμά

ανθρώπους στις στέγες 40για τους 18 μήνες της Μαρίνας Λουίζας 45ποίημα για την κόρη μου 47απάντηση σrsquo ένα σημείωμα που βρέθηκε

στο γραμματοκιβώτιο 50όλη μου η αγάπη πηγαίνει σrsquo εκείνη (για την Α Μ ) 52μια απάντηση σε μια δήθεν κριτικό 54το ντους 552 γαρίφαλα 57έχεις φιλήσει ποτέ πάνθηρα 58

7

το καλύτερο ερωτικό ποίημα που μπορώ να γράψω αυτή τη στιγμή 60

γαμώντας 63καυτή 65γελούσε έλαμπε τραγουδούσε 68επίσκεψη στο Βένις 70ερωτικό ποίημα προς τη Μαρίνα 72ακούω ανθρώπινες ζωές να γίνονται κομμάτια 74για εκείνες τις 3 76μπλου μουν ω μπλουουου μουουουν πόσο σε λατρεύω 78ο πρώτος έρωτας 79έρωτας 82ξαναμμένα από έρωτα (για τη Ν Γ ) 92ένα ερωτικό ποίημα για όλες τις γυναίκες που έχω γνωρίσει 94γεγονός 97ένα για τον λούστρο 98ποιος στον διάολο είναι ο Τομ Τζόουνς 102καθισμένοι πλάι σε μια καντίνα με σάντουιτς λίγο έξω

απrsquo τον αυτοκινητόδρομο 104ένας ορισμός 106ένα σημείωμα αποδοχής 110το τέλος μιας σύντομης σχέσης 113ένα για την παλιοστραβοδόντα 116προσευχή για μια πόρνη με κακό καιρό 118έκανα ένα λάθος 121η δίμετρη θεά (για τη Σ Ντ ) 123ήσυχες καθαρές κοπέλες με καρό φορέματα 126απόψε 128ειρηνικό τηλέφωνο 129καμπούρης 131γοργόνα 133ναι 134

8

2η οδός κοντά στο Χόλλιστερ στη Σάντα Μόνικα 137πετώντας τον δονητή στα σκουπίδια 138ένα μέρος νrsquo αράζει 141νευράκια νευράκια 144για τη μικρή 146γεια σου Μπάρμπαρα 148Κάρσον ΜακΚάλλερς 152Τζέιν και Ντρολ 154τα βρίσκουμε 156μια χαρά ήταν 158οι τοίχοι μου του έρωτα 161επικήδειος για μια γαμάτη κυρία 163αγάπη 165επικήδειος 167πριν από 40 χρόνια σrsquo εκείνο το δωμάτιο ξενοδοχείου 170ένας μάγος έφυγε 176καμία τύχη 180ερωτικό ποίημα για μια στριπτιζέζ 182έρωτας λιωμένος σαν νεκρή μύγα 184παπούτσια 191κατεβασμένο στόρι 192νεραγκούλες και καφασωτά 196να στρίψει 201ω ήμουν ένας γυναικάς 203ερωτικό ποίημα 208ένα σκυλί 209ο δυνατός άντρας 212το γαλαζοπούλι 218η μοδίστρα 220εξομολογήσεις 223

Πηγές 225Ευχαριστίες 235

9

Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η

Τα σκίτσα και οι λεζάντες τους που συνοδεύουν ορισμένα ποιή-ματα της έκδοσης αυτής είναι του Τσαρλς Μπουκόβσκι και προ-έρχονται από τα δακτυλόγραφα των συγκεκριμένων ποιημάτων που υπέβαλλε ο Μπουκόβσκι προς δημοσίευση (βλ εδώ πιο κάτω σελ 223)

13

δικιά μου

Ξαπλώνει σαν βόδιΝιώθω το τεράστιο άδειο βουνόστο κεφάλι τηςμα είναι ζωντανή Χασμουριέται καιξύνει τη μύτη της καιανεβάζει τα σκεπάσματαΘα τη φιλήσω σε λίγο για καληνύχτακαι θα κοιμηθούμεΚαι πέρα μακριά είναι η Σκοτίακαι κάτω απrsquo το έδαφοςτρέχουν τρωκτικάΑκούω μηχανές μες στη νύχτακι ένα λευκό χέρι στροβιλίζεταιστον ουρανόκαληνύχτα αγαπημένη καληνύχτα

14

στάση

Κάνοντας έρωτα στον ήλιο στον πρωινό ήλιοστο δωμάτιο ενός ξενοδοχείουπάνω απrsquo το σοκάκιόπου οι φτωχοί σκαλίζουν για μπουκάλιακάνοντας έρωτα στον ήλιοκάνοντας έρωτα πάνω σrsquo ένα χαλί πιο κόκκινο

απrsquo το αίμα μαςκάνοντας έρωτα την ώρα που τrsquo αγόρια πουλάνε πρωτοσέλιδακαι Κάντιλακκάνοντας έρωτα πλάι σε μια φωτογραφία του Παρισιούκι ένα ανοιχτό πακέτο Τσέστερφιλντςκάνοντας έρωτα την ώρα που άλλοι άντρες ndashκαημένακορόιδαndashδουλεύουν

Εκείνη τη στιγμή ndash σrsquo αυτό τοhellipίσως πάνε χρόνια με τον τρόπο που μετράνεμα στο μυαλό μου είναι μονάχα μία πρότασηndashυπάρχουν τόσες μέρεςόπου η ζωή σταματά και κάνει στην άκρη και κάθεταικαι περιμένει σαν το τρένο στις γραμμέςΠερνώ απrsquo το ξενοδοχείο στις 8και στις 5 στα σοκάκια έχει γάτεςκαι μπουκάλια και αλήτεςκαι κοιτάζω ψηλά στο παράθυρο και σκέφτομαιδεν ξέρω πια πού είσαι

15

και συνεχίζω τον δρόμο μου κι αναρωτιέμαι πούπηγαίνει η ζωήόταν σταματά

16

τη μέρα που πέταξα τα λεφτά απrsquo το παράθυρο

και είπα πάρε τις πλούσιες θείες και τους θείους σουκαι τους παππούδες και τους πατεράδες σουκι όλο το κωλοπετρέλαιό τουςκαι τις εφτά λίμνες τουςκαι τη γαλοπούλα τουςκαι το βουβάλικι όλη την πολιτεία του Τέξαςθέλω να πω τις κραυγές που βγάζεις σαν καρακάξακαι τις παραθαλάσσιες βόλτες σου τα σαββατόβραδακαι την ασήμαντη βιβλιοθήκη σουκαι τους διεφθαρμένους συμβούλους σουκαι τους πούστηδες καλλιτέχνες σου ndashπάρrsquo τα όλα αυτάκαι την εβδομαδιαία εφημερίδα σουκαι τις περίφημες εκρήξεις σουκαι τις βρομερές περιόδους σουκι όλες τις φωνακλούδες γάτες σουκαι τη συνδρομή σου στο Lifeκαι βάλrsquo τα εκεί που ξέρεις μωρό μουβάλrsquo τα εκεί που ξέρεις

μπορώ να ξαναπιάσω την αξίνα και το τσεκούρι (νομίζω)και μπορώ να μαζέψω25 δολάρια από μια κούρσα τεσσάρων γύρων (ίσως)βέβαια είμαι 38μα με λίγη βαφή μπορώ νrsquo αφαιρέσω το γκρι

17

απrsquo τα μαλλιά μουκαι μπορώ ακόμα να γράφω ποιήματα (καμιά φορά)αυτό μην το ξεχνάς ακόμακι όταν δεν αποδίδουνείναι καλύτερα απrsquo το να περιμένω τον θάνατο και το πετρέλαιοκαι να σκοτώνω γαλοπούλεςκαι να περιμένω τον κόσμονα πάρει μπρος

έγινε αλήτη είπεξεκουμπίσου

τι είπα

ξεκουμπίσου αυτό είναι το τελευταίο σουξέσπασμαβαρέθηκα τα διαολεμένα σου ξεσπάσματαπάντα το παίζεις σαν κάποιοςχαρακτήραςσε θεατρικό του ΟrsquoΝιλ

μα εγώ διαφέρω μωρό μουδεν μπορώ να κάνωαλλιώς

εσύ διαφέρεις ναι καλάΘεέ μου πόσο διαφέρειςμη βαρέσειςτην πόρταόταν φύγεις

18

μα μωρό μου αγαπώ ταλεφτά σου

δεν είπες ούτε μία φοράπως αγαπάς εμένα

τι θεςέναν ψεύτη ή ένανεραστή

δεν είσαι τίποτα απrsquo τα δύο έξω αλήτηέξω

hellipμα μωρό μου

γύρνα πίσω στον ΟrsquoΝιλ

πήγα στην πόρτατην έκλεισα μαλακά και πήρα δρόμοόσο σκεφτόμουν το μόνο που θέλουνείναι έναν ξύλινο Ινδιάνονα λέει ναι και όχικαι να στέκει πάνω απrsquo τη φωτιά και

να μην τα κάνει όλα πουτάνασύντομα όμωςθα γεράσεις μικρέτην επόμενη φορά μην τα βγάλειςόλαστη φόρα

19

γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου

τα άνθη δονούνταιξαφνικά νερόκάτω στο μανίκι μουξαφνικά νερόκρύο και καθαρόόπως το χιόνι ndashόπως τα κοφτερά κοτσάνιασπαθιάπου μπήγονταιστο στήθος σουκι οι τρυφεροί άγριοιβράχοιπου κατρακυλούνκαιμας κλειδώνουν μέσα

20

ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί

όλη η μπίρα ήταν δηλητηριασμένη και πάει ο καπετάνιοςκαι ο λοστρόμος και ο μάγειραςκαι εμείς δεν είχαμε κανέναν να σηκώσει τα πανιάκι ο βορειοδυτικός άνεμος ξέσκιζε τις σκότες σαν νύχιακαι κλυδωνιζόμασταν σαν τρελοίη κουπαστή σκιζόταν στα πλευρά τηςκι όλη την ώρα στη γωνίακάποιος αλήτης έπαιρνε μια μεθυσμένη τσούλα (τη γυναίκα μου)και ξεφυσούσεσαν να μην έτρεχε τίποτακι η γάτα συνέχιζε να με κοιτάεικαι να σέρνεται στο ντουλάπιανάμεσα στα πιάτα που κροτάλιζανμε λουλούδια κι αμπέλια επάνω τους ζωγραφισμέναώσπου δεν άντεχα άλλοκαι πήρα το κωλόπραμακαι το φούνταρααπrsquo τηνάλλη

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νο-μοθεσίας (Ν 21211993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας Απαγορεύεται απολύτως άνευ γραπτής αδείας του εκδότη η κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή εκμίσθωση ή δανεισμός μετάφραση διασκευή αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου

Eκδόσεις Πατάκη ndash Σύγχρονοι Κλασικοί ndash 38Τσαρλς Μπουκόβσκι Για τον έρωταCharles Bukowski On LoveΥπεύθυνη έκδοσης Ελένη ΚεχαγιόγλουMετάφραση Γιώργος ΛαμπράκοςΕπιμέλεια-διόρθωση Ευτυχία ΠαναγιώτουΣελιδοποίηση Κωνσταντίνος ΚαπένηςΦιλμ μοντάζ Μαρία Ποινιού-ΡένεσηCopyrightcopy Linda Lee Bukowski 2016Copyrightcopy για την ελληνική γλώσσα Σ Πατάκης AEEΔE(Eκδόσεις Πατάκη) 2017Πρώτη έκδοση στην αγγλική γλώσσα από τις εκδόσεις Harper Collins Νέα Υόρκη 2016Πρώτη έκδοση στην ελληνική γλώσσα από τις Eκδόσεις Πατάκη Aθήνα Δεκέμβριος 2018ΚΕΤ Α942 ΚΕΠ 79918 ISBN 978-960-16-7590-9

ΠΑΝΑΓΗ ΤΣΑΛΔΑΡΗ (ΠΡΩΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ) 38 104 37 ΑΘΗΝΑΤΗΛ 2103650000 2105205600 8011002665 ΦΑΞ 2103650069ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΕΜΜ ΜΠΕΝΑΚΗ 16 106 78 ΑΘΗΝΑΤΗΛ 2103831078ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΚΟΡΥΤΣΑΣ (ΤΕΡΜΑ ΠΟΝΤΟΥ - ΠΕΡΙΟΧΗ Β΄ ΚΤΕΟ)570 09 ΚΑΛΟΧΩΡΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣΤΗΛ 2310706354 2310706715 ΦΑΞ 2310706355Web site httpwwwpatakisgr bull e-mail infopatakisgr salespatakisgr

Περιεχόμενα

δικιά μου 13στάση 14τη μέρα που πέταξα τα λεφτά απrsquo το παράθυρο 16γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου 19ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί 20στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου 21παπούτσια 22κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα 23one night stand 25η βλάβη της λήξης 27ο έρωτας είναι μια μορφή εγωισμού 28για την Τζέιν με όλη μου την αγάπη που δεν ήταν αρκετή 30για την Τζέιν 32ειδοποίηση 34ο πραγματικός μου έρωτας στην Αθήνα 35κοιμισμένη γυναίκα 38εδώ πάρτι ndash πολυβόλα άρματα στρατός που πολεμά

ανθρώπους στις στέγες 40για τους 18 μήνες της Μαρίνας Λουίζας 45ποίημα για την κόρη μου 47απάντηση σrsquo ένα σημείωμα που βρέθηκε

στο γραμματοκιβώτιο 50όλη μου η αγάπη πηγαίνει σrsquo εκείνη (για την Α Μ ) 52μια απάντηση σε μια δήθεν κριτικό 54το ντους 552 γαρίφαλα 57έχεις φιλήσει ποτέ πάνθηρα 58

7

το καλύτερο ερωτικό ποίημα που μπορώ να γράψω αυτή τη στιγμή 60

γαμώντας 63καυτή 65γελούσε έλαμπε τραγουδούσε 68επίσκεψη στο Βένις 70ερωτικό ποίημα προς τη Μαρίνα 72ακούω ανθρώπινες ζωές να γίνονται κομμάτια 74για εκείνες τις 3 76μπλου μουν ω μπλουουου μουουουν πόσο σε λατρεύω 78ο πρώτος έρωτας 79έρωτας 82ξαναμμένα από έρωτα (για τη Ν Γ ) 92ένα ερωτικό ποίημα για όλες τις γυναίκες που έχω γνωρίσει 94γεγονός 97ένα για τον λούστρο 98ποιος στον διάολο είναι ο Τομ Τζόουνς 102καθισμένοι πλάι σε μια καντίνα με σάντουιτς λίγο έξω

απrsquo τον αυτοκινητόδρομο 104ένας ορισμός 106ένα σημείωμα αποδοχής 110το τέλος μιας σύντομης σχέσης 113ένα για την παλιοστραβοδόντα 116προσευχή για μια πόρνη με κακό καιρό 118έκανα ένα λάθος 121η δίμετρη θεά (για τη Σ Ντ ) 123ήσυχες καθαρές κοπέλες με καρό φορέματα 126απόψε 128ειρηνικό τηλέφωνο 129καμπούρης 131γοργόνα 133ναι 134

8

2η οδός κοντά στο Χόλλιστερ στη Σάντα Μόνικα 137πετώντας τον δονητή στα σκουπίδια 138ένα μέρος νrsquo αράζει 141νευράκια νευράκια 144για τη μικρή 146γεια σου Μπάρμπαρα 148Κάρσον ΜακΚάλλερς 152Τζέιν και Ντρολ 154τα βρίσκουμε 156μια χαρά ήταν 158οι τοίχοι μου του έρωτα 161επικήδειος για μια γαμάτη κυρία 163αγάπη 165επικήδειος 167πριν από 40 χρόνια σrsquo εκείνο το δωμάτιο ξενοδοχείου 170ένας μάγος έφυγε 176καμία τύχη 180ερωτικό ποίημα για μια στριπτιζέζ 182έρωτας λιωμένος σαν νεκρή μύγα 184παπούτσια 191κατεβασμένο στόρι 192νεραγκούλες και καφασωτά 196να στρίψει 201ω ήμουν ένας γυναικάς 203ερωτικό ποίημα 208ένα σκυλί 209ο δυνατός άντρας 212το γαλαζοπούλι 218η μοδίστρα 220εξομολογήσεις 223

Πηγές 225Ευχαριστίες 235

9

Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η

Τα σκίτσα και οι λεζάντες τους που συνοδεύουν ορισμένα ποιή-ματα της έκδοσης αυτής είναι του Τσαρλς Μπουκόβσκι και προ-έρχονται από τα δακτυλόγραφα των συγκεκριμένων ποιημάτων που υπέβαλλε ο Μπουκόβσκι προς δημοσίευση (βλ εδώ πιο κάτω σελ 223)

13

δικιά μου

Ξαπλώνει σαν βόδιΝιώθω το τεράστιο άδειο βουνόστο κεφάλι τηςμα είναι ζωντανή Χασμουριέται καιξύνει τη μύτη της καιανεβάζει τα σκεπάσματαΘα τη φιλήσω σε λίγο για καληνύχτακαι θα κοιμηθούμεΚαι πέρα μακριά είναι η Σκοτίακαι κάτω απrsquo το έδαφοςτρέχουν τρωκτικάΑκούω μηχανές μες στη νύχτακι ένα λευκό χέρι στροβιλίζεταιστον ουρανόκαληνύχτα αγαπημένη καληνύχτα

14

στάση

Κάνοντας έρωτα στον ήλιο στον πρωινό ήλιοστο δωμάτιο ενός ξενοδοχείουπάνω απrsquo το σοκάκιόπου οι φτωχοί σκαλίζουν για μπουκάλιακάνοντας έρωτα στον ήλιοκάνοντας έρωτα πάνω σrsquo ένα χαλί πιο κόκκινο

απrsquo το αίμα μαςκάνοντας έρωτα την ώρα που τrsquo αγόρια πουλάνε πρωτοσέλιδακαι Κάντιλακκάνοντας έρωτα πλάι σε μια φωτογραφία του Παρισιούκι ένα ανοιχτό πακέτο Τσέστερφιλντςκάνοντας έρωτα την ώρα που άλλοι άντρες ndashκαημένακορόιδαndashδουλεύουν

Εκείνη τη στιγμή ndash σrsquo αυτό τοhellipίσως πάνε χρόνια με τον τρόπο που μετράνεμα στο μυαλό μου είναι μονάχα μία πρότασηndashυπάρχουν τόσες μέρεςόπου η ζωή σταματά και κάνει στην άκρη και κάθεταικαι περιμένει σαν το τρένο στις γραμμέςΠερνώ απrsquo το ξενοδοχείο στις 8και στις 5 στα σοκάκια έχει γάτεςκαι μπουκάλια και αλήτεςκαι κοιτάζω ψηλά στο παράθυρο και σκέφτομαιδεν ξέρω πια πού είσαι

15

και συνεχίζω τον δρόμο μου κι αναρωτιέμαι πούπηγαίνει η ζωήόταν σταματά

16

τη μέρα που πέταξα τα λεφτά απrsquo το παράθυρο

και είπα πάρε τις πλούσιες θείες και τους θείους σουκαι τους παππούδες και τους πατεράδες σουκι όλο το κωλοπετρέλαιό τουςκαι τις εφτά λίμνες τουςκαι τη γαλοπούλα τουςκαι το βουβάλικι όλη την πολιτεία του Τέξαςθέλω να πω τις κραυγές που βγάζεις σαν καρακάξακαι τις παραθαλάσσιες βόλτες σου τα σαββατόβραδακαι την ασήμαντη βιβλιοθήκη σουκαι τους διεφθαρμένους συμβούλους σουκαι τους πούστηδες καλλιτέχνες σου ndashπάρrsquo τα όλα αυτάκαι την εβδομαδιαία εφημερίδα σουκαι τις περίφημες εκρήξεις σουκαι τις βρομερές περιόδους σουκι όλες τις φωνακλούδες γάτες σουκαι τη συνδρομή σου στο Lifeκαι βάλrsquo τα εκεί που ξέρεις μωρό μουβάλrsquo τα εκεί που ξέρεις

μπορώ να ξαναπιάσω την αξίνα και το τσεκούρι (νομίζω)και μπορώ να μαζέψω25 δολάρια από μια κούρσα τεσσάρων γύρων (ίσως)βέβαια είμαι 38μα με λίγη βαφή μπορώ νrsquo αφαιρέσω το γκρι

17

απrsquo τα μαλλιά μουκαι μπορώ ακόμα να γράφω ποιήματα (καμιά φορά)αυτό μην το ξεχνάς ακόμακι όταν δεν αποδίδουνείναι καλύτερα απrsquo το να περιμένω τον θάνατο και το πετρέλαιοκαι να σκοτώνω γαλοπούλεςκαι να περιμένω τον κόσμονα πάρει μπρος

έγινε αλήτη είπεξεκουμπίσου

τι είπα

ξεκουμπίσου αυτό είναι το τελευταίο σουξέσπασμαβαρέθηκα τα διαολεμένα σου ξεσπάσματαπάντα το παίζεις σαν κάποιοςχαρακτήραςσε θεατρικό του ΟrsquoΝιλ

μα εγώ διαφέρω μωρό μουδεν μπορώ να κάνωαλλιώς

εσύ διαφέρεις ναι καλάΘεέ μου πόσο διαφέρειςμη βαρέσειςτην πόρταόταν φύγεις

18

μα μωρό μου αγαπώ ταλεφτά σου

δεν είπες ούτε μία φοράπως αγαπάς εμένα

τι θεςέναν ψεύτη ή ένανεραστή

δεν είσαι τίποτα απrsquo τα δύο έξω αλήτηέξω

hellipμα μωρό μου

γύρνα πίσω στον ΟrsquoΝιλ

πήγα στην πόρτατην έκλεισα μαλακά και πήρα δρόμοόσο σκεφτόμουν το μόνο που θέλουνείναι έναν ξύλινο Ινδιάνονα λέει ναι και όχικαι να στέκει πάνω απrsquo τη φωτιά και

να μην τα κάνει όλα πουτάνασύντομα όμωςθα γεράσεις μικρέτην επόμενη φορά μην τα βγάλειςόλαστη φόρα

19

γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου

τα άνθη δονούνταιξαφνικά νερόκάτω στο μανίκι μουξαφνικά νερόκρύο και καθαρόόπως το χιόνι ndashόπως τα κοφτερά κοτσάνιασπαθιάπου μπήγονταιστο στήθος σουκι οι τρυφεροί άγριοιβράχοιπου κατρακυλούνκαιμας κλειδώνουν μέσα

20

ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί

όλη η μπίρα ήταν δηλητηριασμένη και πάει ο καπετάνιοςκαι ο λοστρόμος και ο μάγειραςκαι εμείς δεν είχαμε κανέναν να σηκώσει τα πανιάκι ο βορειοδυτικός άνεμος ξέσκιζε τις σκότες σαν νύχιακαι κλυδωνιζόμασταν σαν τρελοίη κουπαστή σκιζόταν στα πλευρά τηςκι όλη την ώρα στη γωνίακάποιος αλήτης έπαιρνε μια μεθυσμένη τσούλα (τη γυναίκα μου)και ξεφυσούσεσαν να μην έτρεχε τίποτακι η γάτα συνέχιζε να με κοιτάεικαι να σέρνεται στο ντουλάπιανάμεσα στα πιάτα που κροτάλιζανμε λουλούδια κι αμπέλια επάνω τους ζωγραφισμέναώσπου δεν άντεχα άλλοκαι πήρα το κωλόπραμακαι το φούνταρααπrsquo τηνάλλη

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

Περιεχόμενα

δικιά μου 13στάση 14τη μέρα που πέταξα τα λεφτά απrsquo το παράθυρο 16γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου 19ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί 20στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου 21παπούτσια 22κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα 23one night stand 25η βλάβη της λήξης 27ο έρωτας είναι μια μορφή εγωισμού 28για την Τζέιν με όλη μου την αγάπη που δεν ήταν αρκετή 30για την Τζέιν 32ειδοποίηση 34ο πραγματικός μου έρωτας στην Αθήνα 35κοιμισμένη γυναίκα 38εδώ πάρτι ndash πολυβόλα άρματα στρατός που πολεμά

ανθρώπους στις στέγες 40για τους 18 μήνες της Μαρίνας Λουίζας 45ποίημα για την κόρη μου 47απάντηση σrsquo ένα σημείωμα που βρέθηκε

στο γραμματοκιβώτιο 50όλη μου η αγάπη πηγαίνει σrsquo εκείνη (για την Α Μ ) 52μια απάντηση σε μια δήθεν κριτικό 54το ντους 552 γαρίφαλα 57έχεις φιλήσει ποτέ πάνθηρα 58

7

το καλύτερο ερωτικό ποίημα που μπορώ να γράψω αυτή τη στιγμή 60

γαμώντας 63καυτή 65γελούσε έλαμπε τραγουδούσε 68επίσκεψη στο Βένις 70ερωτικό ποίημα προς τη Μαρίνα 72ακούω ανθρώπινες ζωές να γίνονται κομμάτια 74για εκείνες τις 3 76μπλου μουν ω μπλουουου μουουουν πόσο σε λατρεύω 78ο πρώτος έρωτας 79έρωτας 82ξαναμμένα από έρωτα (για τη Ν Γ ) 92ένα ερωτικό ποίημα για όλες τις γυναίκες που έχω γνωρίσει 94γεγονός 97ένα για τον λούστρο 98ποιος στον διάολο είναι ο Τομ Τζόουνς 102καθισμένοι πλάι σε μια καντίνα με σάντουιτς λίγο έξω

απrsquo τον αυτοκινητόδρομο 104ένας ορισμός 106ένα σημείωμα αποδοχής 110το τέλος μιας σύντομης σχέσης 113ένα για την παλιοστραβοδόντα 116προσευχή για μια πόρνη με κακό καιρό 118έκανα ένα λάθος 121η δίμετρη θεά (για τη Σ Ντ ) 123ήσυχες καθαρές κοπέλες με καρό φορέματα 126απόψε 128ειρηνικό τηλέφωνο 129καμπούρης 131γοργόνα 133ναι 134

8

2η οδός κοντά στο Χόλλιστερ στη Σάντα Μόνικα 137πετώντας τον δονητή στα σκουπίδια 138ένα μέρος νrsquo αράζει 141νευράκια νευράκια 144για τη μικρή 146γεια σου Μπάρμπαρα 148Κάρσον ΜακΚάλλερς 152Τζέιν και Ντρολ 154τα βρίσκουμε 156μια χαρά ήταν 158οι τοίχοι μου του έρωτα 161επικήδειος για μια γαμάτη κυρία 163αγάπη 165επικήδειος 167πριν από 40 χρόνια σrsquo εκείνο το δωμάτιο ξενοδοχείου 170ένας μάγος έφυγε 176καμία τύχη 180ερωτικό ποίημα για μια στριπτιζέζ 182έρωτας λιωμένος σαν νεκρή μύγα 184παπούτσια 191κατεβασμένο στόρι 192νεραγκούλες και καφασωτά 196να στρίψει 201ω ήμουν ένας γυναικάς 203ερωτικό ποίημα 208ένα σκυλί 209ο δυνατός άντρας 212το γαλαζοπούλι 218η μοδίστρα 220εξομολογήσεις 223

Πηγές 225Ευχαριστίες 235

9

Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η

Τα σκίτσα και οι λεζάντες τους που συνοδεύουν ορισμένα ποιή-ματα της έκδοσης αυτής είναι του Τσαρλς Μπουκόβσκι και προ-έρχονται από τα δακτυλόγραφα των συγκεκριμένων ποιημάτων που υπέβαλλε ο Μπουκόβσκι προς δημοσίευση (βλ εδώ πιο κάτω σελ 223)

13

δικιά μου

Ξαπλώνει σαν βόδιΝιώθω το τεράστιο άδειο βουνόστο κεφάλι τηςμα είναι ζωντανή Χασμουριέται καιξύνει τη μύτη της καιανεβάζει τα σκεπάσματαΘα τη φιλήσω σε λίγο για καληνύχτακαι θα κοιμηθούμεΚαι πέρα μακριά είναι η Σκοτίακαι κάτω απrsquo το έδαφοςτρέχουν τρωκτικάΑκούω μηχανές μες στη νύχτακι ένα λευκό χέρι στροβιλίζεταιστον ουρανόκαληνύχτα αγαπημένη καληνύχτα

14

στάση

Κάνοντας έρωτα στον ήλιο στον πρωινό ήλιοστο δωμάτιο ενός ξενοδοχείουπάνω απrsquo το σοκάκιόπου οι φτωχοί σκαλίζουν για μπουκάλιακάνοντας έρωτα στον ήλιοκάνοντας έρωτα πάνω σrsquo ένα χαλί πιο κόκκινο

απrsquo το αίμα μαςκάνοντας έρωτα την ώρα που τrsquo αγόρια πουλάνε πρωτοσέλιδακαι Κάντιλακκάνοντας έρωτα πλάι σε μια φωτογραφία του Παρισιούκι ένα ανοιχτό πακέτο Τσέστερφιλντςκάνοντας έρωτα την ώρα που άλλοι άντρες ndashκαημένακορόιδαndashδουλεύουν

Εκείνη τη στιγμή ndash σrsquo αυτό τοhellipίσως πάνε χρόνια με τον τρόπο που μετράνεμα στο μυαλό μου είναι μονάχα μία πρότασηndashυπάρχουν τόσες μέρεςόπου η ζωή σταματά και κάνει στην άκρη και κάθεταικαι περιμένει σαν το τρένο στις γραμμέςΠερνώ απrsquo το ξενοδοχείο στις 8και στις 5 στα σοκάκια έχει γάτεςκαι μπουκάλια και αλήτεςκαι κοιτάζω ψηλά στο παράθυρο και σκέφτομαιδεν ξέρω πια πού είσαι

15

και συνεχίζω τον δρόμο μου κι αναρωτιέμαι πούπηγαίνει η ζωήόταν σταματά

16

τη μέρα που πέταξα τα λεφτά απrsquo το παράθυρο

και είπα πάρε τις πλούσιες θείες και τους θείους σουκαι τους παππούδες και τους πατεράδες σουκι όλο το κωλοπετρέλαιό τουςκαι τις εφτά λίμνες τουςκαι τη γαλοπούλα τουςκαι το βουβάλικι όλη την πολιτεία του Τέξαςθέλω να πω τις κραυγές που βγάζεις σαν καρακάξακαι τις παραθαλάσσιες βόλτες σου τα σαββατόβραδακαι την ασήμαντη βιβλιοθήκη σουκαι τους διεφθαρμένους συμβούλους σουκαι τους πούστηδες καλλιτέχνες σου ndashπάρrsquo τα όλα αυτάκαι την εβδομαδιαία εφημερίδα σουκαι τις περίφημες εκρήξεις σουκαι τις βρομερές περιόδους σουκι όλες τις φωνακλούδες γάτες σουκαι τη συνδρομή σου στο Lifeκαι βάλrsquo τα εκεί που ξέρεις μωρό μουβάλrsquo τα εκεί που ξέρεις

μπορώ να ξαναπιάσω την αξίνα και το τσεκούρι (νομίζω)και μπορώ να μαζέψω25 δολάρια από μια κούρσα τεσσάρων γύρων (ίσως)βέβαια είμαι 38μα με λίγη βαφή μπορώ νrsquo αφαιρέσω το γκρι

17

απrsquo τα μαλλιά μουκαι μπορώ ακόμα να γράφω ποιήματα (καμιά φορά)αυτό μην το ξεχνάς ακόμακι όταν δεν αποδίδουνείναι καλύτερα απrsquo το να περιμένω τον θάνατο και το πετρέλαιοκαι να σκοτώνω γαλοπούλεςκαι να περιμένω τον κόσμονα πάρει μπρος

έγινε αλήτη είπεξεκουμπίσου

τι είπα

ξεκουμπίσου αυτό είναι το τελευταίο σουξέσπασμαβαρέθηκα τα διαολεμένα σου ξεσπάσματαπάντα το παίζεις σαν κάποιοςχαρακτήραςσε θεατρικό του ΟrsquoΝιλ

μα εγώ διαφέρω μωρό μουδεν μπορώ να κάνωαλλιώς

εσύ διαφέρεις ναι καλάΘεέ μου πόσο διαφέρειςμη βαρέσειςτην πόρταόταν φύγεις

18

μα μωρό μου αγαπώ ταλεφτά σου

δεν είπες ούτε μία φοράπως αγαπάς εμένα

τι θεςέναν ψεύτη ή ένανεραστή

δεν είσαι τίποτα απrsquo τα δύο έξω αλήτηέξω

hellipμα μωρό μου

γύρνα πίσω στον ΟrsquoΝιλ

πήγα στην πόρτατην έκλεισα μαλακά και πήρα δρόμοόσο σκεφτόμουν το μόνο που θέλουνείναι έναν ξύλινο Ινδιάνονα λέει ναι και όχικαι να στέκει πάνω απrsquo τη φωτιά και

να μην τα κάνει όλα πουτάνασύντομα όμωςθα γεράσεις μικρέτην επόμενη φορά μην τα βγάλειςόλαστη φόρα

19

γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου

τα άνθη δονούνταιξαφνικά νερόκάτω στο μανίκι μουξαφνικά νερόκρύο και καθαρόόπως το χιόνι ndashόπως τα κοφτερά κοτσάνιασπαθιάπου μπήγονταιστο στήθος σουκι οι τρυφεροί άγριοιβράχοιπου κατρακυλούνκαιμας κλειδώνουν μέσα

20

ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί

όλη η μπίρα ήταν δηλητηριασμένη και πάει ο καπετάνιοςκαι ο λοστρόμος και ο μάγειραςκαι εμείς δεν είχαμε κανέναν να σηκώσει τα πανιάκι ο βορειοδυτικός άνεμος ξέσκιζε τις σκότες σαν νύχιακαι κλυδωνιζόμασταν σαν τρελοίη κουπαστή σκιζόταν στα πλευρά τηςκι όλη την ώρα στη γωνίακάποιος αλήτης έπαιρνε μια μεθυσμένη τσούλα (τη γυναίκα μου)και ξεφυσούσεσαν να μην έτρεχε τίποτακι η γάτα συνέχιζε να με κοιτάεικαι να σέρνεται στο ντουλάπιανάμεσα στα πιάτα που κροτάλιζανμε λουλούδια κι αμπέλια επάνω τους ζωγραφισμέναώσπου δεν άντεχα άλλοκαι πήρα το κωλόπραμακαι το φούνταρααπrsquo τηνάλλη

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

το καλύτερο ερωτικό ποίημα που μπορώ να γράψω αυτή τη στιγμή 60

γαμώντας 63καυτή 65γελούσε έλαμπε τραγουδούσε 68επίσκεψη στο Βένις 70ερωτικό ποίημα προς τη Μαρίνα 72ακούω ανθρώπινες ζωές να γίνονται κομμάτια 74για εκείνες τις 3 76μπλου μουν ω μπλουουου μουουουν πόσο σε λατρεύω 78ο πρώτος έρωτας 79έρωτας 82ξαναμμένα από έρωτα (για τη Ν Γ ) 92ένα ερωτικό ποίημα για όλες τις γυναίκες που έχω γνωρίσει 94γεγονός 97ένα για τον λούστρο 98ποιος στον διάολο είναι ο Τομ Τζόουνς 102καθισμένοι πλάι σε μια καντίνα με σάντουιτς λίγο έξω

απrsquo τον αυτοκινητόδρομο 104ένας ορισμός 106ένα σημείωμα αποδοχής 110το τέλος μιας σύντομης σχέσης 113ένα για την παλιοστραβοδόντα 116προσευχή για μια πόρνη με κακό καιρό 118έκανα ένα λάθος 121η δίμετρη θεά (για τη Σ Ντ ) 123ήσυχες καθαρές κοπέλες με καρό φορέματα 126απόψε 128ειρηνικό τηλέφωνο 129καμπούρης 131γοργόνα 133ναι 134

8

2η οδός κοντά στο Χόλλιστερ στη Σάντα Μόνικα 137πετώντας τον δονητή στα σκουπίδια 138ένα μέρος νrsquo αράζει 141νευράκια νευράκια 144για τη μικρή 146γεια σου Μπάρμπαρα 148Κάρσον ΜακΚάλλερς 152Τζέιν και Ντρολ 154τα βρίσκουμε 156μια χαρά ήταν 158οι τοίχοι μου του έρωτα 161επικήδειος για μια γαμάτη κυρία 163αγάπη 165επικήδειος 167πριν από 40 χρόνια σrsquo εκείνο το δωμάτιο ξενοδοχείου 170ένας μάγος έφυγε 176καμία τύχη 180ερωτικό ποίημα για μια στριπτιζέζ 182έρωτας λιωμένος σαν νεκρή μύγα 184παπούτσια 191κατεβασμένο στόρι 192νεραγκούλες και καφασωτά 196να στρίψει 201ω ήμουν ένας γυναικάς 203ερωτικό ποίημα 208ένα σκυλί 209ο δυνατός άντρας 212το γαλαζοπούλι 218η μοδίστρα 220εξομολογήσεις 223

Πηγές 225Ευχαριστίες 235

9

Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η

Τα σκίτσα και οι λεζάντες τους που συνοδεύουν ορισμένα ποιή-ματα της έκδοσης αυτής είναι του Τσαρλς Μπουκόβσκι και προ-έρχονται από τα δακτυλόγραφα των συγκεκριμένων ποιημάτων που υπέβαλλε ο Μπουκόβσκι προς δημοσίευση (βλ εδώ πιο κάτω σελ 223)

13

δικιά μου

Ξαπλώνει σαν βόδιΝιώθω το τεράστιο άδειο βουνόστο κεφάλι τηςμα είναι ζωντανή Χασμουριέται καιξύνει τη μύτη της καιανεβάζει τα σκεπάσματαΘα τη φιλήσω σε λίγο για καληνύχτακαι θα κοιμηθούμεΚαι πέρα μακριά είναι η Σκοτίακαι κάτω απrsquo το έδαφοςτρέχουν τρωκτικάΑκούω μηχανές μες στη νύχτακι ένα λευκό χέρι στροβιλίζεταιστον ουρανόκαληνύχτα αγαπημένη καληνύχτα

14

στάση

Κάνοντας έρωτα στον ήλιο στον πρωινό ήλιοστο δωμάτιο ενός ξενοδοχείουπάνω απrsquo το σοκάκιόπου οι φτωχοί σκαλίζουν για μπουκάλιακάνοντας έρωτα στον ήλιοκάνοντας έρωτα πάνω σrsquo ένα χαλί πιο κόκκινο

απrsquo το αίμα μαςκάνοντας έρωτα την ώρα που τrsquo αγόρια πουλάνε πρωτοσέλιδακαι Κάντιλακκάνοντας έρωτα πλάι σε μια φωτογραφία του Παρισιούκι ένα ανοιχτό πακέτο Τσέστερφιλντςκάνοντας έρωτα την ώρα που άλλοι άντρες ndashκαημένακορόιδαndashδουλεύουν

Εκείνη τη στιγμή ndash σrsquo αυτό τοhellipίσως πάνε χρόνια με τον τρόπο που μετράνεμα στο μυαλό μου είναι μονάχα μία πρότασηndashυπάρχουν τόσες μέρεςόπου η ζωή σταματά και κάνει στην άκρη και κάθεταικαι περιμένει σαν το τρένο στις γραμμέςΠερνώ απrsquo το ξενοδοχείο στις 8και στις 5 στα σοκάκια έχει γάτεςκαι μπουκάλια και αλήτεςκαι κοιτάζω ψηλά στο παράθυρο και σκέφτομαιδεν ξέρω πια πού είσαι

15

και συνεχίζω τον δρόμο μου κι αναρωτιέμαι πούπηγαίνει η ζωήόταν σταματά

16

τη μέρα που πέταξα τα λεφτά απrsquo το παράθυρο

και είπα πάρε τις πλούσιες θείες και τους θείους σουκαι τους παππούδες και τους πατεράδες σουκι όλο το κωλοπετρέλαιό τουςκαι τις εφτά λίμνες τουςκαι τη γαλοπούλα τουςκαι το βουβάλικι όλη την πολιτεία του Τέξαςθέλω να πω τις κραυγές που βγάζεις σαν καρακάξακαι τις παραθαλάσσιες βόλτες σου τα σαββατόβραδακαι την ασήμαντη βιβλιοθήκη σουκαι τους διεφθαρμένους συμβούλους σουκαι τους πούστηδες καλλιτέχνες σου ndashπάρrsquo τα όλα αυτάκαι την εβδομαδιαία εφημερίδα σουκαι τις περίφημες εκρήξεις σουκαι τις βρομερές περιόδους σουκι όλες τις φωνακλούδες γάτες σουκαι τη συνδρομή σου στο Lifeκαι βάλrsquo τα εκεί που ξέρεις μωρό μουβάλrsquo τα εκεί που ξέρεις

μπορώ να ξαναπιάσω την αξίνα και το τσεκούρι (νομίζω)και μπορώ να μαζέψω25 δολάρια από μια κούρσα τεσσάρων γύρων (ίσως)βέβαια είμαι 38μα με λίγη βαφή μπορώ νrsquo αφαιρέσω το γκρι

17

απrsquo τα μαλλιά μουκαι μπορώ ακόμα να γράφω ποιήματα (καμιά φορά)αυτό μην το ξεχνάς ακόμακι όταν δεν αποδίδουνείναι καλύτερα απrsquo το να περιμένω τον θάνατο και το πετρέλαιοκαι να σκοτώνω γαλοπούλεςκαι να περιμένω τον κόσμονα πάρει μπρος

έγινε αλήτη είπεξεκουμπίσου

τι είπα

ξεκουμπίσου αυτό είναι το τελευταίο σουξέσπασμαβαρέθηκα τα διαολεμένα σου ξεσπάσματαπάντα το παίζεις σαν κάποιοςχαρακτήραςσε θεατρικό του ΟrsquoΝιλ

μα εγώ διαφέρω μωρό μουδεν μπορώ να κάνωαλλιώς

εσύ διαφέρεις ναι καλάΘεέ μου πόσο διαφέρειςμη βαρέσειςτην πόρταόταν φύγεις

18

μα μωρό μου αγαπώ ταλεφτά σου

δεν είπες ούτε μία φοράπως αγαπάς εμένα

τι θεςέναν ψεύτη ή ένανεραστή

δεν είσαι τίποτα απrsquo τα δύο έξω αλήτηέξω

hellipμα μωρό μου

γύρνα πίσω στον ΟrsquoΝιλ

πήγα στην πόρτατην έκλεισα μαλακά και πήρα δρόμοόσο σκεφτόμουν το μόνο που θέλουνείναι έναν ξύλινο Ινδιάνονα λέει ναι και όχικαι να στέκει πάνω απrsquo τη φωτιά και

να μην τα κάνει όλα πουτάνασύντομα όμωςθα γεράσεις μικρέτην επόμενη φορά μην τα βγάλειςόλαστη φόρα

19

γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου

τα άνθη δονούνταιξαφνικά νερόκάτω στο μανίκι μουξαφνικά νερόκρύο και καθαρόόπως το χιόνι ndashόπως τα κοφτερά κοτσάνιασπαθιάπου μπήγονταιστο στήθος σουκι οι τρυφεροί άγριοιβράχοιπου κατρακυλούνκαιμας κλειδώνουν μέσα

20

ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί

όλη η μπίρα ήταν δηλητηριασμένη και πάει ο καπετάνιοςκαι ο λοστρόμος και ο μάγειραςκαι εμείς δεν είχαμε κανέναν να σηκώσει τα πανιάκι ο βορειοδυτικός άνεμος ξέσκιζε τις σκότες σαν νύχιακαι κλυδωνιζόμασταν σαν τρελοίη κουπαστή σκιζόταν στα πλευρά τηςκι όλη την ώρα στη γωνίακάποιος αλήτης έπαιρνε μια μεθυσμένη τσούλα (τη γυναίκα μου)και ξεφυσούσεσαν να μην έτρεχε τίποτακι η γάτα συνέχιζε να με κοιτάεικαι να σέρνεται στο ντουλάπιανάμεσα στα πιάτα που κροτάλιζανμε λουλούδια κι αμπέλια επάνω τους ζωγραφισμέναώσπου δεν άντεχα άλλοκαι πήρα το κωλόπραμακαι το φούνταρααπrsquo τηνάλλη

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

2η οδός κοντά στο Χόλλιστερ στη Σάντα Μόνικα 137πετώντας τον δονητή στα σκουπίδια 138ένα μέρος νrsquo αράζει 141νευράκια νευράκια 144για τη μικρή 146γεια σου Μπάρμπαρα 148Κάρσον ΜακΚάλλερς 152Τζέιν και Ντρολ 154τα βρίσκουμε 156μια χαρά ήταν 158οι τοίχοι μου του έρωτα 161επικήδειος για μια γαμάτη κυρία 163αγάπη 165επικήδειος 167πριν από 40 χρόνια σrsquo εκείνο το δωμάτιο ξενοδοχείου 170ένας μάγος έφυγε 176καμία τύχη 180ερωτικό ποίημα για μια στριπτιζέζ 182έρωτας λιωμένος σαν νεκρή μύγα 184παπούτσια 191κατεβασμένο στόρι 192νεραγκούλες και καφασωτά 196να στρίψει 201ω ήμουν ένας γυναικάς 203ερωτικό ποίημα 208ένα σκυλί 209ο δυνατός άντρας 212το γαλαζοπούλι 218η μοδίστρα 220εξομολογήσεις 223

Πηγές 225Ευχαριστίες 235

9

Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η

Τα σκίτσα και οι λεζάντες τους που συνοδεύουν ορισμένα ποιή-ματα της έκδοσης αυτής είναι του Τσαρλς Μπουκόβσκι και προ-έρχονται από τα δακτυλόγραφα των συγκεκριμένων ποιημάτων που υπέβαλλε ο Μπουκόβσκι προς δημοσίευση (βλ εδώ πιο κάτω σελ 223)

13

δικιά μου

Ξαπλώνει σαν βόδιΝιώθω το τεράστιο άδειο βουνόστο κεφάλι τηςμα είναι ζωντανή Χασμουριέται καιξύνει τη μύτη της καιανεβάζει τα σκεπάσματαΘα τη φιλήσω σε λίγο για καληνύχτακαι θα κοιμηθούμεΚαι πέρα μακριά είναι η Σκοτίακαι κάτω απrsquo το έδαφοςτρέχουν τρωκτικάΑκούω μηχανές μες στη νύχτακι ένα λευκό χέρι στροβιλίζεταιστον ουρανόκαληνύχτα αγαπημένη καληνύχτα

14

στάση

Κάνοντας έρωτα στον ήλιο στον πρωινό ήλιοστο δωμάτιο ενός ξενοδοχείουπάνω απrsquo το σοκάκιόπου οι φτωχοί σκαλίζουν για μπουκάλιακάνοντας έρωτα στον ήλιοκάνοντας έρωτα πάνω σrsquo ένα χαλί πιο κόκκινο

απrsquo το αίμα μαςκάνοντας έρωτα την ώρα που τrsquo αγόρια πουλάνε πρωτοσέλιδακαι Κάντιλακκάνοντας έρωτα πλάι σε μια φωτογραφία του Παρισιούκι ένα ανοιχτό πακέτο Τσέστερφιλντςκάνοντας έρωτα την ώρα που άλλοι άντρες ndashκαημένακορόιδαndashδουλεύουν

Εκείνη τη στιγμή ndash σrsquo αυτό τοhellipίσως πάνε χρόνια με τον τρόπο που μετράνεμα στο μυαλό μου είναι μονάχα μία πρότασηndashυπάρχουν τόσες μέρεςόπου η ζωή σταματά και κάνει στην άκρη και κάθεταικαι περιμένει σαν το τρένο στις γραμμέςΠερνώ απrsquo το ξενοδοχείο στις 8και στις 5 στα σοκάκια έχει γάτεςκαι μπουκάλια και αλήτεςκαι κοιτάζω ψηλά στο παράθυρο και σκέφτομαιδεν ξέρω πια πού είσαι

15

και συνεχίζω τον δρόμο μου κι αναρωτιέμαι πούπηγαίνει η ζωήόταν σταματά

16

τη μέρα που πέταξα τα λεφτά απrsquo το παράθυρο

και είπα πάρε τις πλούσιες θείες και τους θείους σουκαι τους παππούδες και τους πατεράδες σουκι όλο το κωλοπετρέλαιό τουςκαι τις εφτά λίμνες τουςκαι τη γαλοπούλα τουςκαι το βουβάλικι όλη την πολιτεία του Τέξαςθέλω να πω τις κραυγές που βγάζεις σαν καρακάξακαι τις παραθαλάσσιες βόλτες σου τα σαββατόβραδακαι την ασήμαντη βιβλιοθήκη σουκαι τους διεφθαρμένους συμβούλους σουκαι τους πούστηδες καλλιτέχνες σου ndashπάρrsquo τα όλα αυτάκαι την εβδομαδιαία εφημερίδα σουκαι τις περίφημες εκρήξεις σουκαι τις βρομερές περιόδους σουκι όλες τις φωνακλούδες γάτες σουκαι τη συνδρομή σου στο Lifeκαι βάλrsquo τα εκεί που ξέρεις μωρό μουβάλrsquo τα εκεί που ξέρεις

μπορώ να ξαναπιάσω την αξίνα και το τσεκούρι (νομίζω)και μπορώ να μαζέψω25 δολάρια από μια κούρσα τεσσάρων γύρων (ίσως)βέβαια είμαι 38μα με λίγη βαφή μπορώ νrsquo αφαιρέσω το γκρι

17

απrsquo τα μαλλιά μουκαι μπορώ ακόμα να γράφω ποιήματα (καμιά φορά)αυτό μην το ξεχνάς ακόμακι όταν δεν αποδίδουνείναι καλύτερα απrsquo το να περιμένω τον θάνατο και το πετρέλαιοκαι να σκοτώνω γαλοπούλεςκαι να περιμένω τον κόσμονα πάρει μπρος

έγινε αλήτη είπεξεκουμπίσου

τι είπα

ξεκουμπίσου αυτό είναι το τελευταίο σουξέσπασμαβαρέθηκα τα διαολεμένα σου ξεσπάσματαπάντα το παίζεις σαν κάποιοςχαρακτήραςσε θεατρικό του ΟrsquoΝιλ

μα εγώ διαφέρω μωρό μουδεν μπορώ να κάνωαλλιώς

εσύ διαφέρεις ναι καλάΘεέ μου πόσο διαφέρειςμη βαρέσειςτην πόρταόταν φύγεις

18

μα μωρό μου αγαπώ ταλεφτά σου

δεν είπες ούτε μία φοράπως αγαπάς εμένα

τι θεςέναν ψεύτη ή ένανεραστή

δεν είσαι τίποτα απrsquo τα δύο έξω αλήτηέξω

hellipμα μωρό μου

γύρνα πίσω στον ΟrsquoΝιλ

πήγα στην πόρτατην έκλεισα μαλακά και πήρα δρόμοόσο σκεφτόμουν το μόνο που θέλουνείναι έναν ξύλινο Ινδιάνονα λέει ναι και όχικαι να στέκει πάνω απrsquo τη φωτιά και

να μην τα κάνει όλα πουτάνασύντομα όμωςθα γεράσεις μικρέτην επόμενη φορά μην τα βγάλειςόλαστη φόρα

19

γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου

τα άνθη δονούνταιξαφνικά νερόκάτω στο μανίκι μουξαφνικά νερόκρύο και καθαρόόπως το χιόνι ndashόπως τα κοφτερά κοτσάνιασπαθιάπου μπήγονταιστο στήθος σουκι οι τρυφεροί άγριοιβράχοιπου κατρακυλούνκαιμας κλειδώνουν μέσα

20

ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί

όλη η μπίρα ήταν δηλητηριασμένη και πάει ο καπετάνιοςκαι ο λοστρόμος και ο μάγειραςκαι εμείς δεν είχαμε κανέναν να σηκώσει τα πανιάκι ο βορειοδυτικός άνεμος ξέσκιζε τις σκότες σαν νύχιακαι κλυδωνιζόμασταν σαν τρελοίη κουπαστή σκιζόταν στα πλευρά τηςκι όλη την ώρα στη γωνίακάποιος αλήτης έπαιρνε μια μεθυσμένη τσούλα (τη γυναίκα μου)και ξεφυσούσεσαν να μην έτρεχε τίποτακι η γάτα συνέχιζε να με κοιτάεικαι να σέρνεται στο ντουλάπιανάμεσα στα πιάτα που κροτάλιζανμε λουλούδια κι αμπέλια επάνω τους ζωγραφισμέναώσπου δεν άντεχα άλλοκαι πήρα το κωλόπραμακαι το φούνταρααπrsquo τηνάλλη

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

Σ Η Μ Ε Ι Ω Σ Η

Τα σκίτσα και οι λεζάντες τους που συνοδεύουν ορισμένα ποιή-ματα της έκδοσης αυτής είναι του Τσαρλς Μπουκόβσκι και προ-έρχονται από τα δακτυλόγραφα των συγκεκριμένων ποιημάτων που υπέβαλλε ο Μπουκόβσκι προς δημοσίευση (βλ εδώ πιο κάτω σελ 223)

13

δικιά μου

Ξαπλώνει σαν βόδιΝιώθω το τεράστιο άδειο βουνόστο κεφάλι τηςμα είναι ζωντανή Χασμουριέται καιξύνει τη μύτη της καιανεβάζει τα σκεπάσματαΘα τη φιλήσω σε λίγο για καληνύχτακαι θα κοιμηθούμεΚαι πέρα μακριά είναι η Σκοτίακαι κάτω απrsquo το έδαφοςτρέχουν τρωκτικάΑκούω μηχανές μες στη νύχτακι ένα λευκό χέρι στροβιλίζεταιστον ουρανόκαληνύχτα αγαπημένη καληνύχτα

14

στάση

Κάνοντας έρωτα στον ήλιο στον πρωινό ήλιοστο δωμάτιο ενός ξενοδοχείουπάνω απrsquo το σοκάκιόπου οι φτωχοί σκαλίζουν για μπουκάλιακάνοντας έρωτα στον ήλιοκάνοντας έρωτα πάνω σrsquo ένα χαλί πιο κόκκινο

απrsquo το αίμα μαςκάνοντας έρωτα την ώρα που τrsquo αγόρια πουλάνε πρωτοσέλιδακαι Κάντιλακκάνοντας έρωτα πλάι σε μια φωτογραφία του Παρισιούκι ένα ανοιχτό πακέτο Τσέστερφιλντςκάνοντας έρωτα την ώρα που άλλοι άντρες ndashκαημένακορόιδαndashδουλεύουν

Εκείνη τη στιγμή ndash σrsquo αυτό τοhellipίσως πάνε χρόνια με τον τρόπο που μετράνεμα στο μυαλό μου είναι μονάχα μία πρότασηndashυπάρχουν τόσες μέρεςόπου η ζωή σταματά και κάνει στην άκρη και κάθεταικαι περιμένει σαν το τρένο στις γραμμέςΠερνώ απrsquo το ξενοδοχείο στις 8και στις 5 στα σοκάκια έχει γάτεςκαι μπουκάλια και αλήτεςκαι κοιτάζω ψηλά στο παράθυρο και σκέφτομαιδεν ξέρω πια πού είσαι

15

και συνεχίζω τον δρόμο μου κι αναρωτιέμαι πούπηγαίνει η ζωήόταν σταματά

16

τη μέρα που πέταξα τα λεφτά απrsquo το παράθυρο

και είπα πάρε τις πλούσιες θείες και τους θείους σουκαι τους παππούδες και τους πατεράδες σουκι όλο το κωλοπετρέλαιό τουςκαι τις εφτά λίμνες τουςκαι τη γαλοπούλα τουςκαι το βουβάλικι όλη την πολιτεία του Τέξαςθέλω να πω τις κραυγές που βγάζεις σαν καρακάξακαι τις παραθαλάσσιες βόλτες σου τα σαββατόβραδακαι την ασήμαντη βιβλιοθήκη σουκαι τους διεφθαρμένους συμβούλους σουκαι τους πούστηδες καλλιτέχνες σου ndashπάρrsquo τα όλα αυτάκαι την εβδομαδιαία εφημερίδα σουκαι τις περίφημες εκρήξεις σουκαι τις βρομερές περιόδους σουκι όλες τις φωνακλούδες γάτες σουκαι τη συνδρομή σου στο Lifeκαι βάλrsquo τα εκεί που ξέρεις μωρό μουβάλrsquo τα εκεί που ξέρεις

μπορώ να ξαναπιάσω την αξίνα και το τσεκούρι (νομίζω)και μπορώ να μαζέψω25 δολάρια από μια κούρσα τεσσάρων γύρων (ίσως)βέβαια είμαι 38μα με λίγη βαφή μπορώ νrsquo αφαιρέσω το γκρι

17

απrsquo τα μαλλιά μουκαι μπορώ ακόμα να γράφω ποιήματα (καμιά φορά)αυτό μην το ξεχνάς ακόμακι όταν δεν αποδίδουνείναι καλύτερα απrsquo το να περιμένω τον θάνατο και το πετρέλαιοκαι να σκοτώνω γαλοπούλεςκαι να περιμένω τον κόσμονα πάρει μπρος

έγινε αλήτη είπεξεκουμπίσου

τι είπα

ξεκουμπίσου αυτό είναι το τελευταίο σουξέσπασμαβαρέθηκα τα διαολεμένα σου ξεσπάσματαπάντα το παίζεις σαν κάποιοςχαρακτήραςσε θεατρικό του ΟrsquoΝιλ

μα εγώ διαφέρω μωρό μουδεν μπορώ να κάνωαλλιώς

εσύ διαφέρεις ναι καλάΘεέ μου πόσο διαφέρειςμη βαρέσειςτην πόρταόταν φύγεις

18

μα μωρό μου αγαπώ ταλεφτά σου

δεν είπες ούτε μία φοράπως αγαπάς εμένα

τι θεςέναν ψεύτη ή ένανεραστή

δεν είσαι τίποτα απrsquo τα δύο έξω αλήτηέξω

hellipμα μωρό μου

γύρνα πίσω στον ΟrsquoΝιλ

πήγα στην πόρτατην έκλεισα μαλακά και πήρα δρόμοόσο σκεφτόμουν το μόνο που θέλουνείναι έναν ξύλινο Ινδιάνονα λέει ναι και όχικαι να στέκει πάνω απrsquo τη φωτιά και

να μην τα κάνει όλα πουτάνασύντομα όμωςθα γεράσεις μικρέτην επόμενη φορά μην τα βγάλειςόλαστη φόρα

19

γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου

τα άνθη δονούνταιξαφνικά νερόκάτω στο μανίκι μουξαφνικά νερόκρύο και καθαρόόπως το χιόνι ndashόπως τα κοφτερά κοτσάνιασπαθιάπου μπήγονταιστο στήθος σουκι οι τρυφεροί άγριοιβράχοιπου κατρακυλούνκαιμας κλειδώνουν μέσα

20

ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί

όλη η μπίρα ήταν δηλητηριασμένη και πάει ο καπετάνιοςκαι ο λοστρόμος και ο μάγειραςκαι εμείς δεν είχαμε κανέναν να σηκώσει τα πανιάκι ο βορειοδυτικός άνεμος ξέσκιζε τις σκότες σαν νύχιακαι κλυδωνιζόμασταν σαν τρελοίη κουπαστή σκιζόταν στα πλευρά τηςκι όλη την ώρα στη γωνίακάποιος αλήτης έπαιρνε μια μεθυσμένη τσούλα (τη γυναίκα μου)και ξεφυσούσεσαν να μην έτρεχε τίποτακι η γάτα συνέχιζε να με κοιτάεικαι να σέρνεται στο ντουλάπιανάμεσα στα πιάτα που κροτάλιζανμε λουλούδια κι αμπέλια επάνω τους ζωγραφισμέναώσπου δεν άντεχα άλλοκαι πήρα το κωλόπραμακαι το φούνταρααπrsquo τηνάλλη

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

13

δικιά μου

Ξαπλώνει σαν βόδιΝιώθω το τεράστιο άδειο βουνόστο κεφάλι τηςμα είναι ζωντανή Χασμουριέται καιξύνει τη μύτη της καιανεβάζει τα σκεπάσματαΘα τη φιλήσω σε λίγο για καληνύχτακαι θα κοιμηθούμεΚαι πέρα μακριά είναι η Σκοτίακαι κάτω απrsquo το έδαφοςτρέχουν τρωκτικάΑκούω μηχανές μες στη νύχτακι ένα λευκό χέρι στροβιλίζεταιστον ουρανόκαληνύχτα αγαπημένη καληνύχτα

14

στάση

Κάνοντας έρωτα στον ήλιο στον πρωινό ήλιοστο δωμάτιο ενός ξενοδοχείουπάνω απrsquo το σοκάκιόπου οι φτωχοί σκαλίζουν για μπουκάλιακάνοντας έρωτα στον ήλιοκάνοντας έρωτα πάνω σrsquo ένα χαλί πιο κόκκινο

απrsquo το αίμα μαςκάνοντας έρωτα την ώρα που τrsquo αγόρια πουλάνε πρωτοσέλιδακαι Κάντιλακκάνοντας έρωτα πλάι σε μια φωτογραφία του Παρισιούκι ένα ανοιχτό πακέτο Τσέστερφιλντςκάνοντας έρωτα την ώρα που άλλοι άντρες ndashκαημένακορόιδαndashδουλεύουν

Εκείνη τη στιγμή ndash σrsquo αυτό τοhellipίσως πάνε χρόνια με τον τρόπο που μετράνεμα στο μυαλό μου είναι μονάχα μία πρότασηndashυπάρχουν τόσες μέρεςόπου η ζωή σταματά και κάνει στην άκρη και κάθεταικαι περιμένει σαν το τρένο στις γραμμέςΠερνώ απrsquo το ξενοδοχείο στις 8και στις 5 στα σοκάκια έχει γάτεςκαι μπουκάλια και αλήτεςκαι κοιτάζω ψηλά στο παράθυρο και σκέφτομαιδεν ξέρω πια πού είσαι

15

και συνεχίζω τον δρόμο μου κι αναρωτιέμαι πούπηγαίνει η ζωήόταν σταματά

16

τη μέρα που πέταξα τα λεφτά απrsquo το παράθυρο

και είπα πάρε τις πλούσιες θείες και τους θείους σουκαι τους παππούδες και τους πατεράδες σουκι όλο το κωλοπετρέλαιό τουςκαι τις εφτά λίμνες τουςκαι τη γαλοπούλα τουςκαι το βουβάλικι όλη την πολιτεία του Τέξαςθέλω να πω τις κραυγές που βγάζεις σαν καρακάξακαι τις παραθαλάσσιες βόλτες σου τα σαββατόβραδακαι την ασήμαντη βιβλιοθήκη σουκαι τους διεφθαρμένους συμβούλους σουκαι τους πούστηδες καλλιτέχνες σου ndashπάρrsquo τα όλα αυτάκαι την εβδομαδιαία εφημερίδα σουκαι τις περίφημες εκρήξεις σουκαι τις βρομερές περιόδους σουκι όλες τις φωνακλούδες γάτες σουκαι τη συνδρομή σου στο Lifeκαι βάλrsquo τα εκεί που ξέρεις μωρό μουβάλrsquo τα εκεί που ξέρεις

μπορώ να ξαναπιάσω την αξίνα και το τσεκούρι (νομίζω)και μπορώ να μαζέψω25 δολάρια από μια κούρσα τεσσάρων γύρων (ίσως)βέβαια είμαι 38μα με λίγη βαφή μπορώ νrsquo αφαιρέσω το γκρι

17

απrsquo τα μαλλιά μουκαι μπορώ ακόμα να γράφω ποιήματα (καμιά φορά)αυτό μην το ξεχνάς ακόμακι όταν δεν αποδίδουνείναι καλύτερα απrsquo το να περιμένω τον θάνατο και το πετρέλαιοκαι να σκοτώνω γαλοπούλεςκαι να περιμένω τον κόσμονα πάρει μπρος

έγινε αλήτη είπεξεκουμπίσου

τι είπα

ξεκουμπίσου αυτό είναι το τελευταίο σουξέσπασμαβαρέθηκα τα διαολεμένα σου ξεσπάσματαπάντα το παίζεις σαν κάποιοςχαρακτήραςσε θεατρικό του ΟrsquoΝιλ

μα εγώ διαφέρω μωρό μουδεν μπορώ να κάνωαλλιώς

εσύ διαφέρεις ναι καλάΘεέ μου πόσο διαφέρειςμη βαρέσειςτην πόρταόταν φύγεις

18

μα μωρό μου αγαπώ ταλεφτά σου

δεν είπες ούτε μία φοράπως αγαπάς εμένα

τι θεςέναν ψεύτη ή ένανεραστή

δεν είσαι τίποτα απrsquo τα δύο έξω αλήτηέξω

hellipμα μωρό μου

γύρνα πίσω στον ΟrsquoΝιλ

πήγα στην πόρτατην έκλεισα μαλακά και πήρα δρόμοόσο σκεφτόμουν το μόνο που θέλουνείναι έναν ξύλινο Ινδιάνονα λέει ναι και όχικαι να στέκει πάνω απrsquo τη φωτιά και

να μην τα κάνει όλα πουτάνασύντομα όμωςθα γεράσεις μικρέτην επόμενη φορά μην τα βγάλειςόλαστη φόρα

19

γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου

τα άνθη δονούνταιξαφνικά νερόκάτω στο μανίκι μουξαφνικά νερόκρύο και καθαρόόπως το χιόνι ndashόπως τα κοφτερά κοτσάνιασπαθιάπου μπήγονταιστο στήθος σουκι οι τρυφεροί άγριοιβράχοιπου κατρακυλούνκαιμας κλειδώνουν μέσα

20

ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί

όλη η μπίρα ήταν δηλητηριασμένη και πάει ο καπετάνιοςκαι ο λοστρόμος και ο μάγειραςκαι εμείς δεν είχαμε κανέναν να σηκώσει τα πανιάκι ο βορειοδυτικός άνεμος ξέσκιζε τις σκότες σαν νύχιακαι κλυδωνιζόμασταν σαν τρελοίη κουπαστή σκιζόταν στα πλευρά τηςκι όλη την ώρα στη γωνίακάποιος αλήτης έπαιρνε μια μεθυσμένη τσούλα (τη γυναίκα μου)και ξεφυσούσεσαν να μην έτρεχε τίποτακι η γάτα συνέχιζε να με κοιτάεικαι να σέρνεται στο ντουλάπιανάμεσα στα πιάτα που κροτάλιζανμε λουλούδια κι αμπέλια επάνω τους ζωγραφισμέναώσπου δεν άντεχα άλλοκαι πήρα το κωλόπραμακαι το φούνταρααπrsquo τηνάλλη

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

14

στάση

Κάνοντας έρωτα στον ήλιο στον πρωινό ήλιοστο δωμάτιο ενός ξενοδοχείουπάνω απrsquo το σοκάκιόπου οι φτωχοί σκαλίζουν για μπουκάλιακάνοντας έρωτα στον ήλιοκάνοντας έρωτα πάνω σrsquo ένα χαλί πιο κόκκινο

απrsquo το αίμα μαςκάνοντας έρωτα την ώρα που τrsquo αγόρια πουλάνε πρωτοσέλιδακαι Κάντιλακκάνοντας έρωτα πλάι σε μια φωτογραφία του Παρισιούκι ένα ανοιχτό πακέτο Τσέστερφιλντςκάνοντας έρωτα την ώρα που άλλοι άντρες ndashκαημένακορόιδαndashδουλεύουν

Εκείνη τη στιγμή ndash σrsquo αυτό τοhellipίσως πάνε χρόνια με τον τρόπο που μετράνεμα στο μυαλό μου είναι μονάχα μία πρότασηndashυπάρχουν τόσες μέρεςόπου η ζωή σταματά και κάνει στην άκρη και κάθεταικαι περιμένει σαν το τρένο στις γραμμέςΠερνώ απrsquo το ξενοδοχείο στις 8και στις 5 στα σοκάκια έχει γάτεςκαι μπουκάλια και αλήτεςκαι κοιτάζω ψηλά στο παράθυρο και σκέφτομαιδεν ξέρω πια πού είσαι

15

και συνεχίζω τον δρόμο μου κι αναρωτιέμαι πούπηγαίνει η ζωήόταν σταματά

16

τη μέρα που πέταξα τα λεφτά απrsquo το παράθυρο

και είπα πάρε τις πλούσιες θείες και τους θείους σουκαι τους παππούδες και τους πατεράδες σουκι όλο το κωλοπετρέλαιό τουςκαι τις εφτά λίμνες τουςκαι τη γαλοπούλα τουςκαι το βουβάλικι όλη την πολιτεία του Τέξαςθέλω να πω τις κραυγές που βγάζεις σαν καρακάξακαι τις παραθαλάσσιες βόλτες σου τα σαββατόβραδακαι την ασήμαντη βιβλιοθήκη σουκαι τους διεφθαρμένους συμβούλους σουκαι τους πούστηδες καλλιτέχνες σου ndashπάρrsquo τα όλα αυτάκαι την εβδομαδιαία εφημερίδα σουκαι τις περίφημες εκρήξεις σουκαι τις βρομερές περιόδους σουκι όλες τις φωνακλούδες γάτες σουκαι τη συνδρομή σου στο Lifeκαι βάλrsquo τα εκεί που ξέρεις μωρό μουβάλrsquo τα εκεί που ξέρεις

μπορώ να ξαναπιάσω την αξίνα και το τσεκούρι (νομίζω)και μπορώ να μαζέψω25 δολάρια από μια κούρσα τεσσάρων γύρων (ίσως)βέβαια είμαι 38μα με λίγη βαφή μπορώ νrsquo αφαιρέσω το γκρι

17

απrsquo τα μαλλιά μουκαι μπορώ ακόμα να γράφω ποιήματα (καμιά φορά)αυτό μην το ξεχνάς ακόμακι όταν δεν αποδίδουνείναι καλύτερα απrsquo το να περιμένω τον θάνατο και το πετρέλαιοκαι να σκοτώνω γαλοπούλεςκαι να περιμένω τον κόσμονα πάρει μπρος

έγινε αλήτη είπεξεκουμπίσου

τι είπα

ξεκουμπίσου αυτό είναι το τελευταίο σουξέσπασμαβαρέθηκα τα διαολεμένα σου ξεσπάσματαπάντα το παίζεις σαν κάποιοςχαρακτήραςσε θεατρικό του ΟrsquoΝιλ

μα εγώ διαφέρω μωρό μουδεν μπορώ να κάνωαλλιώς

εσύ διαφέρεις ναι καλάΘεέ μου πόσο διαφέρειςμη βαρέσειςτην πόρταόταν φύγεις

18

μα μωρό μου αγαπώ ταλεφτά σου

δεν είπες ούτε μία φοράπως αγαπάς εμένα

τι θεςέναν ψεύτη ή ένανεραστή

δεν είσαι τίποτα απrsquo τα δύο έξω αλήτηέξω

hellipμα μωρό μου

γύρνα πίσω στον ΟrsquoΝιλ

πήγα στην πόρτατην έκλεισα μαλακά και πήρα δρόμοόσο σκεφτόμουν το μόνο που θέλουνείναι έναν ξύλινο Ινδιάνονα λέει ναι και όχικαι να στέκει πάνω απrsquo τη φωτιά και

να μην τα κάνει όλα πουτάνασύντομα όμωςθα γεράσεις μικρέτην επόμενη φορά μην τα βγάλειςόλαστη φόρα

19

γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου

τα άνθη δονούνταιξαφνικά νερόκάτω στο μανίκι μουξαφνικά νερόκρύο και καθαρόόπως το χιόνι ndashόπως τα κοφτερά κοτσάνιασπαθιάπου μπήγονταιστο στήθος σουκι οι τρυφεροί άγριοιβράχοιπου κατρακυλούνκαιμας κλειδώνουν μέσα

20

ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί

όλη η μπίρα ήταν δηλητηριασμένη και πάει ο καπετάνιοςκαι ο λοστρόμος και ο μάγειραςκαι εμείς δεν είχαμε κανέναν να σηκώσει τα πανιάκι ο βορειοδυτικός άνεμος ξέσκιζε τις σκότες σαν νύχιακαι κλυδωνιζόμασταν σαν τρελοίη κουπαστή σκιζόταν στα πλευρά τηςκι όλη την ώρα στη γωνίακάποιος αλήτης έπαιρνε μια μεθυσμένη τσούλα (τη γυναίκα μου)και ξεφυσούσεσαν να μην έτρεχε τίποτακι η γάτα συνέχιζε να με κοιτάεικαι να σέρνεται στο ντουλάπιανάμεσα στα πιάτα που κροτάλιζανμε λουλούδια κι αμπέλια επάνω τους ζωγραφισμέναώσπου δεν άντεχα άλλοκαι πήρα το κωλόπραμακαι το φούνταρααπrsquo τηνάλλη

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

15

και συνεχίζω τον δρόμο μου κι αναρωτιέμαι πούπηγαίνει η ζωήόταν σταματά

16

τη μέρα που πέταξα τα λεφτά απrsquo το παράθυρο

και είπα πάρε τις πλούσιες θείες και τους θείους σουκαι τους παππούδες και τους πατεράδες σουκι όλο το κωλοπετρέλαιό τουςκαι τις εφτά λίμνες τουςκαι τη γαλοπούλα τουςκαι το βουβάλικι όλη την πολιτεία του Τέξαςθέλω να πω τις κραυγές που βγάζεις σαν καρακάξακαι τις παραθαλάσσιες βόλτες σου τα σαββατόβραδακαι την ασήμαντη βιβλιοθήκη σουκαι τους διεφθαρμένους συμβούλους σουκαι τους πούστηδες καλλιτέχνες σου ndashπάρrsquo τα όλα αυτάκαι την εβδομαδιαία εφημερίδα σουκαι τις περίφημες εκρήξεις σουκαι τις βρομερές περιόδους σουκι όλες τις φωνακλούδες γάτες σουκαι τη συνδρομή σου στο Lifeκαι βάλrsquo τα εκεί που ξέρεις μωρό μουβάλrsquo τα εκεί που ξέρεις

μπορώ να ξαναπιάσω την αξίνα και το τσεκούρι (νομίζω)και μπορώ να μαζέψω25 δολάρια από μια κούρσα τεσσάρων γύρων (ίσως)βέβαια είμαι 38μα με λίγη βαφή μπορώ νrsquo αφαιρέσω το γκρι

17

απrsquo τα μαλλιά μουκαι μπορώ ακόμα να γράφω ποιήματα (καμιά φορά)αυτό μην το ξεχνάς ακόμακι όταν δεν αποδίδουνείναι καλύτερα απrsquo το να περιμένω τον θάνατο και το πετρέλαιοκαι να σκοτώνω γαλοπούλεςκαι να περιμένω τον κόσμονα πάρει μπρος

έγινε αλήτη είπεξεκουμπίσου

τι είπα

ξεκουμπίσου αυτό είναι το τελευταίο σουξέσπασμαβαρέθηκα τα διαολεμένα σου ξεσπάσματαπάντα το παίζεις σαν κάποιοςχαρακτήραςσε θεατρικό του ΟrsquoΝιλ

μα εγώ διαφέρω μωρό μουδεν μπορώ να κάνωαλλιώς

εσύ διαφέρεις ναι καλάΘεέ μου πόσο διαφέρειςμη βαρέσειςτην πόρταόταν φύγεις

18

μα μωρό μου αγαπώ ταλεφτά σου

δεν είπες ούτε μία φοράπως αγαπάς εμένα

τι θεςέναν ψεύτη ή ένανεραστή

δεν είσαι τίποτα απrsquo τα δύο έξω αλήτηέξω

hellipμα μωρό μου

γύρνα πίσω στον ΟrsquoΝιλ

πήγα στην πόρτατην έκλεισα μαλακά και πήρα δρόμοόσο σκεφτόμουν το μόνο που θέλουνείναι έναν ξύλινο Ινδιάνονα λέει ναι και όχικαι να στέκει πάνω απrsquo τη φωτιά και

να μην τα κάνει όλα πουτάνασύντομα όμωςθα γεράσεις μικρέτην επόμενη φορά μην τα βγάλειςόλαστη φόρα

19

γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου

τα άνθη δονούνταιξαφνικά νερόκάτω στο μανίκι μουξαφνικά νερόκρύο και καθαρόόπως το χιόνι ndashόπως τα κοφτερά κοτσάνιασπαθιάπου μπήγονταιστο στήθος σουκι οι τρυφεροί άγριοιβράχοιπου κατρακυλούνκαιμας κλειδώνουν μέσα

20

ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί

όλη η μπίρα ήταν δηλητηριασμένη και πάει ο καπετάνιοςκαι ο λοστρόμος και ο μάγειραςκαι εμείς δεν είχαμε κανέναν να σηκώσει τα πανιάκι ο βορειοδυτικός άνεμος ξέσκιζε τις σκότες σαν νύχιακαι κλυδωνιζόμασταν σαν τρελοίη κουπαστή σκιζόταν στα πλευρά τηςκι όλη την ώρα στη γωνίακάποιος αλήτης έπαιρνε μια μεθυσμένη τσούλα (τη γυναίκα μου)και ξεφυσούσεσαν να μην έτρεχε τίποτακι η γάτα συνέχιζε να με κοιτάεικαι να σέρνεται στο ντουλάπιανάμεσα στα πιάτα που κροτάλιζανμε λουλούδια κι αμπέλια επάνω τους ζωγραφισμέναώσπου δεν άντεχα άλλοκαι πήρα το κωλόπραμακαι το φούνταρααπrsquo τηνάλλη

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

16

τη μέρα που πέταξα τα λεφτά απrsquo το παράθυρο

και είπα πάρε τις πλούσιες θείες και τους θείους σουκαι τους παππούδες και τους πατεράδες σουκι όλο το κωλοπετρέλαιό τουςκαι τις εφτά λίμνες τουςκαι τη γαλοπούλα τουςκαι το βουβάλικι όλη την πολιτεία του Τέξαςθέλω να πω τις κραυγές που βγάζεις σαν καρακάξακαι τις παραθαλάσσιες βόλτες σου τα σαββατόβραδακαι την ασήμαντη βιβλιοθήκη σουκαι τους διεφθαρμένους συμβούλους σουκαι τους πούστηδες καλλιτέχνες σου ndashπάρrsquo τα όλα αυτάκαι την εβδομαδιαία εφημερίδα σουκαι τις περίφημες εκρήξεις σουκαι τις βρομερές περιόδους σουκι όλες τις φωνακλούδες γάτες σουκαι τη συνδρομή σου στο Lifeκαι βάλrsquo τα εκεί που ξέρεις μωρό μουβάλrsquo τα εκεί που ξέρεις

μπορώ να ξαναπιάσω την αξίνα και το τσεκούρι (νομίζω)και μπορώ να μαζέψω25 δολάρια από μια κούρσα τεσσάρων γύρων (ίσως)βέβαια είμαι 38μα με λίγη βαφή μπορώ νrsquo αφαιρέσω το γκρι

17

απrsquo τα μαλλιά μουκαι μπορώ ακόμα να γράφω ποιήματα (καμιά φορά)αυτό μην το ξεχνάς ακόμακι όταν δεν αποδίδουνείναι καλύτερα απrsquo το να περιμένω τον θάνατο και το πετρέλαιοκαι να σκοτώνω γαλοπούλεςκαι να περιμένω τον κόσμονα πάρει μπρος

έγινε αλήτη είπεξεκουμπίσου

τι είπα

ξεκουμπίσου αυτό είναι το τελευταίο σουξέσπασμαβαρέθηκα τα διαολεμένα σου ξεσπάσματαπάντα το παίζεις σαν κάποιοςχαρακτήραςσε θεατρικό του ΟrsquoΝιλ

μα εγώ διαφέρω μωρό μουδεν μπορώ να κάνωαλλιώς

εσύ διαφέρεις ναι καλάΘεέ μου πόσο διαφέρειςμη βαρέσειςτην πόρταόταν φύγεις

18

μα μωρό μου αγαπώ ταλεφτά σου

δεν είπες ούτε μία φοράπως αγαπάς εμένα

τι θεςέναν ψεύτη ή ένανεραστή

δεν είσαι τίποτα απrsquo τα δύο έξω αλήτηέξω

hellipμα μωρό μου

γύρνα πίσω στον ΟrsquoΝιλ

πήγα στην πόρτατην έκλεισα μαλακά και πήρα δρόμοόσο σκεφτόμουν το μόνο που θέλουνείναι έναν ξύλινο Ινδιάνονα λέει ναι και όχικαι να στέκει πάνω απrsquo τη φωτιά και

να μην τα κάνει όλα πουτάνασύντομα όμωςθα γεράσεις μικρέτην επόμενη φορά μην τα βγάλειςόλαστη φόρα

19

γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου

τα άνθη δονούνταιξαφνικά νερόκάτω στο μανίκι μουξαφνικά νερόκρύο και καθαρόόπως το χιόνι ndashόπως τα κοφτερά κοτσάνιασπαθιάπου μπήγονταιστο στήθος σουκι οι τρυφεροί άγριοιβράχοιπου κατρακυλούνκαιμας κλειδώνουν μέσα

20

ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί

όλη η μπίρα ήταν δηλητηριασμένη και πάει ο καπετάνιοςκαι ο λοστρόμος και ο μάγειραςκαι εμείς δεν είχαμε κανέναν να σηκώσει τα πανιάκι ο βορειοδυτικός άνεμος ξέσκιζε τις σκότες σαν νύχιακαι κλυδωνιζόμασταν σαν τρελοίη κουπαστή σκιζόταν στα πλευρά τηςκι όλη την ώρα στη γωνίακάποιος αλήτης έπαιρνε μια μεθυσμένη τσούλα (τη γυναίκα μου)και ξεφυσούσεσαν να μην έτρεχε τίποτακι η γάτα συνέχιζε να με κοιτάεικαι να σέρνεται στο ντουλάπιανάμεσα στα πιάτα που κροτάλιζανμε λουλούδια κι αμπέλια επάνω τους ζωγραφισμέναώσπου δεν άντεχα άλλοκαι πήρα το κωλόπραμακαι το φούνταρααπrsquo τηνάλλη

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

17

απrsquo τα μαλλιά μουκαι μπορώ ακόμα να γράφω ποιήματα (καμιά φορά)αυτό μην το ξεχνάς ακόμακι όταν δεν αποδίδουνείναι καλύτερα απrsquo το να περιμένω τον θάνατο και το πετρέλαιοκαι να σκοτώνω γαλοπούλεςκαι να περιμένω τον κόσμονα πάρει μπρος

έγινε αλήτη είπεξεκουμπίσου

τι είπα

ξεκουμπίσου αυτό είναι το τελευταίο σουξέσπασμαβαρέθηκα τα διαολεμένα σου ξεσπάσματαπάντα το παίζεις σαν κάποιοςχαρακτήραςσε θεατρικό του ΟrsquoΝιλ

μα εγώ διαφέρω μωρό μουδεν μπορώ να κάνωαλλιώς

εσύ διαφέρεις ναι καλάΘεέ μου πόσο διαφέρειςμη βαρέσειςτην πόρταόταν φύγεις

18

μα μωρό μου αγαπώ ταλεφτά σου

δεν είπες ούτε μία φοράπως αγαπάς εμένα

τι θεςέναν ψεύτη ή ένανεραστή

δεν είσαι τίποτα απrsquo τα δύο έξω αλήτηέξω

hellipμα μωρό μου

γύρνα πίσω στον ΟrsquoΝιλ

πήγα στην πόρτατην έκλεισα μαλακά και πήρα δρόμοόσο σκεφτόμουν το μόνο που θέλουνείναι έναν ξύλινο Ινδιάνονα λέει ναι και όχικαι να στέκει πάνω απrsquo τη φωτιά και

να μην τα κάνει όλα πουτάνασύντομα όμωςθα γεράσεις μικρέτην επόμενη φορά μην τα βγάλειςόλαστη φόρα

19

γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου

τα άνθη δονούνταιξαφνικά νερόκάτω στο μανίκι μουξαφνικά νερόκρύο και καθαρόόπως το χιόνι ndashόπως τα κοφτερά κοτσάνιασπαθιάπου μπήγονταιστο στήθος σουκι οι τρυφεροί άγριοιβράχοιπου κατρακυλούνκαιμας κλειδώνουν μέσα

20

ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί

όλη η μπίρα ήταν δηλητηριασμένη και πάει ο καπετάνιοςκαι ο λοστρόμος και ο μάγειραςκαι εμείς δεν είχαμε κανέναν να σηκώσει τα πανιάκι ο βορειοδυτικός άνεμος ξέσκιζε τις σκότες σαν νύχιακαι κλυδωνιζόμασταν σαν τρελοίη κουπαστή σκιζόταν στα πλευρά τηςκι όλη την ώρα στη γωνίακάποιος αλήτης έπαιρνε μια μεθυσμένη τσούλα (τη γυναίκα μου)και ξεφυσούσεσαν να μην έτρεχε τίποτακι η γάτα συνέχιζε να με κοιτάεικαι να σέρνεται στο ντουλάπιανάμεσα στα πιάτα που κροτάλιζανμε λουλούδια κι αμπέλια επάνω τους ζωγραφισμέναώσπου δεν άντεχα άλλοκαι πήρα το κωλόπραμακαι το φούνταρααπrsquo τηνάλλη

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

18

μα μωρό μου αγαπώ ταλεφτά σου

δεν είπες ούτε μία φοράπως αγαπάς εμένα

τι θεςέναν ψεύτη ή ένανεραστή

δεν είσαι τίποτα απrsquo τα δύο έξω αλήτηέξω

hellipμα μωρό μου

γύρνα πίσω στον ΟrsquoΝιλ

πήγα στην πόρτατην έκλεισα μαλακά και πήρα δρόμοόσο σκεφτόμουν το μόνο που θέλουνείναι έναν ξύλινο Ινδιάνονα λέει ναι και όχικαι να στέκει πάνω απrsquo τη φωτιά και

να μην τα κάνει όλα πουτάνασύντομα όμωςθα γεράσεις μικρέτην επόμενη φορά μην τα βγάλειςόλαστη φόρα

19

γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου

τα άνθη δονούνταιξαφνικά νερόκάτω στο μανίκι μουξαφνικά νερόκρύο και καθαρόόπως το χιόνι ndashόπως τα κοφτερά κοτσάνιασπαθιάπου μπήγονταιστο στήθος σουκι οι τρυφεροί άγριοιβράχοιπου κατρακυλούνκαιμας κλειδώνουν μέσα

20

ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί

όλη η μπίρα ήταν δηλητηριασμένη και πάει ο καπετάνιοςκαι ο λοστρόμος και ο μάγειραςκαι εμείς δεν είχαμε κανέναν να σηκώσει τα πανιάκι ο βορειοδυτικός άνεμος ξέσκιζε τις σκότες σαν νύχιακαι κλυδωνιζόμασταν σαν τρελοίη κουπαστή σκιζόταν στα πλευρά τηςκι όλη την ώρα στη γωνίακάποιος αλήτης έπαιρνε μια μεθυσμένη τσούλα (τη γυναίκα μου)και ξεφυσούσεσαν να μην έτρεχε τίποτακι η γάτα συνέχιζε να με κοιτάεικαι να σέρνεται στο ντουλάπιανάμεσα στα πιάτα που κροτάλιζανμε λουλούδια κι αμπέλια επάνω τους ζωγραφισμέναώσπου δεν άντεχα άλλοκαι πήρα το κωλόπραμακαι το φούνταρααπrsquo τηνάλλη

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

19

γεύομαι τις στάχτες του θανάτου σου

τα άνθη δονούνταιξαφνικά νερόκάτω στο μανίκι μουξαφνικά νερόκρύο και καθαρόόπως το χιόνι ndashόπως τα κοφτερά κοτσάνιασπαθιάπου μπήγονταιστο στήθος σουκι οι τρυφεροί άγριοιβράχοιπου κατρακυλούνκαιμας κλειδώνουν μέσα

20

ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί

όλη η μπίρα ήταν δηλητηριασμένη και πάει ο καπετάνιοςκαι ο λοστρόμος και ο μάγειραςκαι εμείς δεν είχαμε κανέναν να σηκώσει τα πανιάκι ο βορειοδυτικός άνεμος ξέσκιζε τις σκότες σαν νύχιακαι κλυδωνιζόμασταν σαν τρελοίη κουπαστή σκιζόταν στα πλευρά τηςκι όλη την ώρα στη γωνίακάποιος αλήτης έπαιρνε μια μεθυσμένη τσούλα (τη γυναίκα μου)και ξεφυσούσεσαν να μην έτρεχε τίποτακι η γάτα συνέχιζε να με κοιτάεικαι να σέρνεται στο ντουλάπιανάμεσα στα πιάτα που κροτάλιζανμε λουλούδια κι αμπέλια επάνω τους ζωγραφισμέναώσπου δεν άντεχα άλλοκαι πήρα το κωλόπραμακαι το φούνταρααπrsquo τηνάλλη

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

20

ο έρωτας είναι ένα ξεσκισμένο κομμάτι χαρτί

όλη η μπίρα ήταν δηλητηριασμένη και πάει ο καπετάνιοςκαι ο λοστρόμος και ο μάγειραςκαι εμείς δεν είχαμε κανέναν να σηκώσει τα πανιάκι ο βορειοδυτικός άνεμος ξέσκιζε τις σκότες σαν νύχιακαι κλυδωνιζόμασταν σαν τρελοίη κουπαστή σκιζόταν στα πλευρά τηςκι όλη την ώρα στη γωνίακάποιος αλήτης έπαιρνε μια μεθυσμένη τσούλα (τη γυναίκα μου)και ξεφυσούσεσαν να μην έτρεχε τίποτακι η γάτα συνέχιζε να με κοιτάεικαι να σέρνεται στο ντουλάπιανάμεσα στα πιάτα που κροτάλιζανμε λουλούδια κι αμπέλια επάνω τους ζωγραφισμέναώσπου δεν άντεχα άλλοκαι πήρα το κωλόπραμακαι το φούνταρααπrsquo τηνάλλη

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

21

στην πουτάνα που πήρε τα ποιήματά μου

κάποιοι λένε πως πρέπει να παίρνουμε αποστάσεις απrsquo τοποίημανα είμαστε αφαιρετικοί κι αυτό έχει κάποιο νόημααλλά τζίζουςπάνε 12 ποιήματά μου και δεν κρατώ αντίτυπα κι εσύ έχειςκαι τις ζωγραφιέςμουτις καλύτερες αυτό με πνίγειμήπως πας να με διαλύσεις σαν τις άλλεςγιατί δεν πήρες τα λεφτά μου αυτό συνήθως κάνουναπό τα μεθυσμένα παντελόνια που κοιμούνται άρρωστα

στη γωνία

την επόμενη φορά πάρε τrsquo αριστερό μου χέρι ή ένα πενηντάρικοόχι όμως τα ποιήματά μουδεν είμαι ο Σαίξπηρμα είναι που μερικές φορέςδεν μπορεί να υπάρξουν άλλα αφαιρετικά ή αλλιώτικαπάντα θα υπάρχουν λεφτά και πουτάνες και μπεκρήδεςμέχρι να πέσει η τελευταία βόμβαμα όπως είπε ο Θεόςσταυρώνοντας τα πόδια τουβλέπω πού έχω φτιάξει έναν σωρό ποιητέςαλλά όχι τόσηποίηση

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

22

παπούτσια

παπούτσια στην ντουλάπα σαν κρίνατα παπούτσια μου μόνα τους αυτή τη στιγμήκι άλλα παπούτσια μrsquo άλλα παπούτσιασαν σκυλιά που περπατούν λεωφόρουςκαι το κάπνισμα να μην αρκεί από μόνο τουκαι πήρα ένα γράμμα από μια γυναίκα σε νοσοκομείοαγάπη λέει αγάπηκι άλλα ποιήματαεγώ όμως δεν γράφωδεν με καταλαβαίνωμου στέλνει φωτογραφίες του νοσοκομείουτραβηγμένες από ψηλάμα τη θυμάμαι κάποιες άλλες νύχτεςόχι να πεθαίνειπαπούτσια με καρφιά σαν στιλέτανα κάθονται πλάι στα δικά μουπώς αυτές οι δυνατές νύχτεςμπορεί να ψεύδονται στους λόφουςπώς αυτές οι νύχτες γίνονται οριστικάτα παπούτσια μου στην ντουλάπαπνιγμένα από παλτά και περίεργα πουκάμισακι εγώ κοιτώ μέσrsquo απrsquo την τρύπα τα πορτόφυλλακαι τους τοίχους και δενγράφω

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

23

κάτι πραγματικό μια καλή γυναίκα

πάντα γράφουν για τους ταύρους τους ταυρομάχουςεκείνοι που δεν τους έχουν δει ποτέκι όσο διαλύω τους ιστούς των αραχνών για να πιάσω

το κρασί μουτο βουητό των βομβαρδιστικών το κωλοβουητό που διαλύει

τη γαλήνηπρέπει να γράψω ένα γράμμα στον παπά μου για κάποια

πόρνη τής 3ης οδούπου συνεχίζει να με παίρνει τηλέφωνο στις 3 το πρωίπάνω απrsquo την παλιά σκάλα με κώλο γεμάτο σκλήθρεςσκέφτομαι τους αναγνωρισμένους ποιητές και τον παπάκαι κάθομαι στη γραφομηχανή που κάνει σαν πλυντήριοκαι κοίτα κοίτα οι ταύροι πεθαίνουν ακόμακι εκείνοι τους θερίζουν τους σπέρνουνσαν το σιτάρι στους αγρούςκι ο ήλιος μαύρος σαν μελάνι μαύρο μελάνι λέμεκι η γυναίκα μου λέει Μορφονιέ για όνομα του Θεούόλη νύχτα με τη γραφομηχανήπώς να κοιμηθώ κι εγώ σέρνομαι στο κρεβάτι καιτη φιλώ στα μαλλιά ζητώντας συγγνώμη συγγνώμη

συγγνώμηκαμιά φορά ερεθίζομαι δεν ξέρω γιατίένας φίλος μου είπε θα έγραφε για τονΜανολέτεhellipποιος είναι αυτός κανείς μικρή ένας νεκρόςσαν τον Σοπέν ή τον παλιό μας ταχυδρόμο ή ένα σκυλί

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

24

κοιμήσου κοιμήσουκαι τη φιλώ και της τρίβω το κεφάλικαλή γυναίκακαι σε λίγο κοιμάται κι εγώ περιμένωτο πρωί

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

25

one night stand

ο πιο πρόσφατος κόμματος που κουνιέται πάνω από το μαξιλάρι μου φωτίζεται

μες στην αχλή του αλκοόλ από τη λάμπα του παραθύρου

ήμουν το κουτάβι ενός πουριτανού που με μαστίγωνε ότανο άνεμος έσειε τα χορτάρια το βλέμμα μπορούσε να δεινα κινηθεί καιεσύ ήσουνένα κορίτσι σε μοναστήρι που παρακολουθούσε τις μοναχές

να τινάζουντην άμμο τού Λας Κρούσες απrsquo τα ράσα του Θεού

είσαιτο χτεσινόμπουκέτο που έχει δεχτεί τόσο θλιβεράεπιδρομή φιλώ τα φτωχάστήθη σου καθώς τα χέρια μου ζητούν τον έρωτασrsquo αυτό το φτηνό διαμέρισμα στο Χόλλυγουντ που μυρίζειψωμί και αέριο και δυστυχία

κινούμαστε στις λεωφόρους της μνήμηςστα ίδια παλιά σκαλιά που έχουν λειανθεί από εκατοντάδεςπόδια 50 έρωτες 20 χρόνιακαι μας έχει παραχωρηθεί ένα ελάχιστο καλοκαίρι καιύστερα νάπάλι ο χειμώνας

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2

26

κι εσύ μετακινείς πάνω στο πάτωμαένα μεγάλο παράξενο πράμακι ακούγεται το καζανάκι ένας σκύλος γαβγίζειμια πόρτα αμαξιού κλείνει με κρότοhellipήταν αναπόφευκτο να χαθούν τα πάντακαθώς φαίνεται κι εγώ ανάβω τσιγάρο καιπεριμένω την πιο αρχαία κατάρααπrsquo όλες

• 1
• 2