Ο ψεύτικοαισιόδοξος άνθρωπος

Μπορεί να χαμογελάει κάποιος , και να χαμογελάει και να είναι αχρείος. Αν δε το βλέπεις να συμβαίνει αυτό γύρω σου ολοένα και πιο συχνά μη μπεις στο κόπο να διαβάσεις παρακάτω. Αφ’ ενός είναι αδύνατον να καταλάβεις κι αφετέρου θα νιώσεις ότι τσάμπα έχασες χρόνο από την υπερπολύτιμη καθημερινότητα σου.. Για τους υπόλοιπους ας πρόσεχαν.. Είναι εύκολο να παριστάνεις το τυπάκι που βλέπει με ομορφιά στη ζωή. Προσπαθείς. Το ξέρω. Όλοι προσπαθούν. Γι’ αυτό και βγαίνει ψεύτικο προς τα έξω. Δε θέλει προσπάθεια. Να αφήνεσαι, να παραδίνεσαι στη ζωή θέλει και μόνο να προσπαθείς να καταλάβεις ότι έχει να σου δώσει. Σίγουρα η ζωή ξέρει καλύτερα από μας. Το κλειδί είναι να ζεις προσπαθώντας να καταλάβεις όχι να προσπαθείς να κάνεις πολλά πράγματα γεμίζοντας τη μέρα σου. Αυτό δεν λέγεται δράση, πιο πολύ μοιάζεις με άνθρωπο-χάμστερ που τρέχει σα τρελό στο κλουβί του σε ένα από τα εργαστήρια της νέας τάξης πραγμάτων. Να αφουγκράζεσαι και να παρατηρείς αλλά να μη ψαρώνεις με τις υπερφίαλες κρίσεις και συγκρίσεις που γεννάνε οι σκέψεις σου. Η ομορφιά ξεκινάει πρωτίστως από το συναίσθημα και εσύ έχεις βάλει στοίχημα με τον εαυτό σου ότι το αμόρφωτο και αχαλίνωτο μυαλό σου ξέρει καλύτερα από την καρδιά σου που έχει ατροφήσει από την στέρηση. Αλλά όταν η διάθεση της σκέψης σου στοχεύει στο να κρίνει, να βγάζει συνέχεια ετυμηγορίες σωστού και λάθους, να κοροϊδεύει και να περηφανεύεται ασταμάτητα, σε πιάνει μια αλλόκοτη ανησυχία και γίνεσαι όλο και πιο σκοτεινός.. Νιώθεις ότι τα κάνεις όλα σωστά αλλά το κενό μέσα σου μεγαλώνει.. Δεν έχεις πάρει πρέφα ότι η ίδια η φύση του νου είναι να κρίνει να συγκρίνει και να μετράει. Το ίδιο το μυαλό και –κυρίως- αυτά που σου μιλάει είναι το πρόβλημα.. Έχεις μετατρέψει το μυαλό και τη λογική από εργαλείο στο θεό σου. Σου αρέσουν οι αλλαγές και παρ’ ότι είσαι πολύ δραστήριος άνθρωπος η καθημερινή ρουτίνα σου είναι το τελευταίο που σ’ ενδιαφέρει αν και δε μπορείς να κάνεις και χωρίς αυτήν. Είσαι σαν το σκύλο που κυνηγάει την ουρά του, ψάχνεις για ερεθίσματα που θα σε βοηθήσουν να αλλάξεις πραγματικά αλλά το ντροπιαστικό και προβατίσιο γούστο σου δε σου επιτρέπει να έρθεις σε επαφή με κάτι αληθινό, κάτι που δε φθίνει αλλά αντιθέτως κατορθώνει να διαρκεί στο χρόνο.. Shopping therapy, ένα καινούργιο αμάξι, ακόμα κι ένας καινούργιος σύντροφος είναι ικανός να σε ανανεώσει περίφημα. Για λίγο.. Το ξέρεις ότι θα είναι έτσι από πριν. Μα συνεχίζεις με την ίδια νοοτροπία. Ευλογημένος δηλαδή αυτός που τα ψεύτικα όνειρα του αργούν να πραγματοποιηθούν και κολυμπώντας μέσα στις ψευδαισθήσεις του κερδίζει μέσω της άγνοιας του παράταση στην κατάθλιψη που έρχεται καλπάζοντας.. Κι έτσι μεγαλώνεις και αποκτάς τη ψευδαίσθηση ότι ωρίμασες, ότι την έμαθες τη ζωή και πλέον έχεις σχέδια και σκοπούς, να βγάλεις λεφτά, να κάνεις οικογένεια αλλά ταυτόχρονα έχεις συνηθίσει και τους ρυθμούς της πλήξης σου να επιστρέφουν πολύ γρήγορα μετά από έναν σύντομο μα εντυπωσιακό ενθουσιασμό που νιώθεις για τις πρόσκαιρες νίκες σου.. Θα ήθελες να μπορείς να αλλάξεις πραγματικά αλλά αδυνατείς κι έτσι περιορίζεσαι σε ανούσιες και εφήμερες εξωτερικές αλλαγές, μέχρι και το σώμα σου χαράζεις μόνιμα για να αποδείξεις ότι τελικά κάτι κρατάει στο πέρασμα του χρόνου, ότι δεν είναι όλα ψεύτικα.. Δεν γνωρίζεις πως είναι να νιώθεις πραγματικά ελεύθερος, τι σημαίνει να έχεις ελεύθερη σκέψη, στοχασμούς, εμπνεύσεις και ούτε θα την μάθεις ποτέ μέχρι να μάθεις ότι η ζωή σου έχει ανάγκη από εσωτερική πίστη όχι από ανάγκη για εξωτερική σιγουριά και ασφάλεια.

Στα βάθη της ψυχής σου φθονείς αυτούς που είναι ελεύθεροι και γίνεσαι ένθερμος οπαδός του συστήματος, άλλη μια μαριονέτα της μάζας που το τεράστιο πέπλο της θα σκεπάσει τους ελάχιστους εναπομείναντες ελεύθερους. Όμως ελευθερία και ανάγκη για έλεγχο δεν πάνε μαζί τι λες και συ? Δυστυχώς αδυνατείς να θυμηθείς από πού ξεκίνησε όλο αυτό ή έστω να ξεφύγεις από αυτή τη σάπια τη γεμάτο αποτυχίες προσπάθεια. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί και να γεννήθηκες παρέα με αυτό το κουσούρι. Αλλά σε πονάει πολύ που δεν τα καταφέρνεις όπως κάποιοι λίγοι, τα ταλέντα. Ψάχνεις εναγωνίως να καταλάβεις τον μυστικό αλγόριθμο των λίγων και από τη ζήλια που σου καίει τα σωθικά γι’ αυτό που σου λείπει, γι’ αυτό που δεν έχεις, προσπαθείς να το κλέψεις, δε σ’ αρέσει να ρωτάς, είναι και η ψευτοπερηφάνια και η ανάγκη να κρύψεις το αίσθημα κατωτερότητας απέναντι σε αυτούς που «το χουν» που σε εμποδίζει. Προσπαθείς να ελέγξεις τον εαυτό σου αλλά ακριβώς επειδή προσπαθείς με το μυαλό συνεχίζεις να ταΐζεις το πρόβλημα κι αυτό καταλήγει να γίνεται πιο δυνατό από εσένα. Γιατί για τα σκατά που γεννάει το μυαλό σου ντρέπεσαι και εσύ ο ίδιος κι έτσι αναγκάζεσαι να συμβιβαστείς, βρίσκεις τη μέση λύση, τα ψεύτικα χαμόγελα τουλάχιστον σου επιτρέπουν να κρυφτείς ή αλλιώς δεν επιτρέπουν στον άλλον να δει με ποιον έχει να κάνει πραγματικά. Κι έτσι η ομορφιά εξαφανίζεται σιγά σιγά από τη ζωή σου μέχρι που την ξεχνάς τελείως μέσα στον αγώνα και την προσπάθεια να δουλεύεις να βγάλεις λεφτά και τα συναφή. Το παιχνίδι της ζωής σου εκφυλίζεται σε έναν αγώνα να κρύψεις την ασχήμια σου από το τοπίο και από τους άλλους. Η καρδιά σου λαχταράει στιγμές αληθινές, φυσικές, αυθεντικές αλλά το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να έχεις από κοντά ανθρώπους που τα έχουν καταφέρει λίγο καλύτερα από σένα. Με λίγα λόγια τα έχεις αλλοιώσει όλα μέσα σου. Ακόμα και τα τείχη που πάντα στην αρχή οι άνθρωποι υψώνουμε ο ένας απέναντι στον άλλον είναι για να έχει αξία το γκρέμισμα τους όταν δεις ότι αξίζει να τα γκρεμίσεις για κάποιον. Εσύ κοιτάς να φτιάξεις το Σινικό τείχος λες και είναι όλοι Μογγόλοι κι έρχονται να σε κατασπαράξουν. Μάλλον εσύ είσαι μογγολάκι γι’ αυτό και η κρίση σου αδυνατεί να διακρίνει τους ανθρώπους από τα ρομπότ, τα βαμπίρ και τις αλεπούδες για να ξέρεις πότε αξίζει να ανοιχτείς.Κι έχουμε γεμίσει με ψευτοαισιόδοξους σαν και σενα. Οι ρυτίδες στο πρόσωπο σου γίνονται από τα τραβηγμένα, τα ψεύτικα χαμόγελα που ρίχνεις γεμάτο «αγάπη». Μόνο που ο άλλος δε νιώθει αγάπη αλλά το άκυρο της προσπάθειας σου. Το φυσικό γέλιο δε θέλει προσπάθεια. Γενικότερα η φυσικότητα απλά συμβαίνει δεν περνάει από τον τόρνο της σκέψης. Έχεις μάθει ότι για να ανταπεξέλθεις στις δουλειές και τα project που αναλαμβάνεις απαιτείται κόπος, συγκέντρωση, προσπάθεια. Και σίγουρα ξέρεις ότι η θεωρία από την πράξη έχει τεράστια απόσταση.. Μόνο που αντίθετα με τις δουλειές και την εργασία γενικότερα, με τους ανθρώπους η προσπάθεια δεν παίζει κανένα ρόλο.. Ή σου βγαίνει ή κάτι κάνεις λάθος.. Πολύ αργότερα, αφού διορθώσεις μόνος τα σπασμένα κομμάτια σου θα αποκτήσεις την πολυτέλεια να βλέπεις ξεκάθαρα και με διαύγεια τις βρωμιές των άλλων. Είναι που θα είσαι καθαρός και θα έχεις ξεσυνηθίσει να σε περιβάλλει αυτή η περίεργη δυσοσμία που νιώθεις τώρα στο πετσί σου.. Δες και απελευθερώσου από την ασχήμια σου και στη πορεία θα ανακαλύψεις πόσο όμορφος είσαι.. Τίποτα δεν είναι τσάμπα αλλά δυστυχώς την εσωτερική ομορφιά όσα λεφτά και να χεις δε μπορείς να την αγοράσεις..