1

ΧΡΥΣΑΛΛΙΔΑ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΠΛΑΤΑΝΙΑ ΣΧ. ΕΤΟΣ 2013-14 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΛΑΤΑΝΙΑ – 73014 ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ – 28210.68020 – www.gymnasio-platania.gr

Με τηλεδιάσκεψη… πάμε παντού!

Η ιστορία του σχολείου μας Κατά τη διάρκεια της φετινής σχολικής χρονιάς

χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της τηλεδιάσκεψης

καταφέραμε να οργανώσουμε δύο εικονικές περιηγήσεις στο

εργαστήριο πυρηνικής φυσικής CERN και στα πειράματά του

ATLAS και CMS καθώς επίσης να συμμετάσχουμε στις

εργασίες του μαθητικού κοινοβουλίου των επιστημών με

θέμα «Το μέλλον της πόλης»

Πότε δημιουργήθηκε το Γυμνάσιο Πλατανιά; πως και από

ποιους; Απαντήσεις σχετικά με την ιστορία του σχολείου

παίρνουμε από τη συνέντευξη με τον «πρώτο» γυμναστή του

σχολείου Αντώνη Κιτράκη! Σελ. 2-3

Συνέντευξη με τον BlackGod

Ο BlackGod είναι τραγουδιστής και υπήρξε μαθητής στο

Γυμνάσιο Πλατανιά. Η δημοσιογραφική μας ομάδα πήρε μια

πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη από τον καλλιτέχνη που

μας δίνει κάθε χρόνο όλο και πιο όμορφα τραγούδια! Σελ. 8-9

Περιβαλλοντική εκπαίδευση

Οι μαθητές της περιβαλλοντικής ομάδας δημιουργούν στον

κήπο του σχολείου έκθεση ενδημικών βοτάνων, καθαρίζουν

την παραλία της Αγίας Μαρίνας στο «Let’s Do it Greece» και

επαναχρησιμοποιούν ανακυκλώσιμα υλικά με φαντασία!

Σελ. 20 - 21

Για την Κα Γαλάνη & τον Κο Αλεξιάδη Μαθητικό φεστιβάλ ψηφιακής δημιουργίας :

«Το κολλητήρι μαθαίνει εξισώσεις» Οι μαθητές του Γυμνασίου Πλατανιά παρουσίασαν τις

ψηφιακές δημιουργίες τους στο 4ο Φεστιβάλ Μαθητικής

Δημιουργίας στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου (ΚΑΜ)

στα Χανιά

Η κα Γαλάνη και ο κος Αλεξιάδης για πολλά χρόνια

δίδασκαν στο γυμνάσιό μας! Έφτασε η ώρα για το επόμενο

στάδιο της επαγγελματικής τους ζωής. Μέσα σε κλίμα

μεγάλης συγκίνησης ξεκίνησε η περίοδος της

συνταξιοδότησής τους.

Σελ. 10

Δημιουργική γραφή

Οι μαθητές της Α Γυμνασίου δοκίμασαν το ταλέντο τους στη

γραφή μέσα από δύο δράσεις στα Νέα Ελληνικά και στην

Ιστορία. Απολαύστε κάποιες από τις ιστορίες τους…

Σελ 6-7 & 18-19

2

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΜΑΣ … πολλά που δεν γνωρίζουμε …

Από την Εύη Λουλούδη Γ2

… και ποιος θα ήταν ο πιο κατάλληλος να μας

βοηθήσει να τα μάθουμε από τον πρωτεργάτη

της προσπάθειας να αποκτήσει ο Πλατανιάς

το δικό του γυμνάσιο; Ποιος θα μπορούσε να

γυρίσει πίσω στο χρόνο και να φέρει στη

μνήμη του τα γεγονότα, καλύτερα από τον

άνθρωπο που υπήρξε ψυχή αυτής της

προσπάθειας; Αυτό που είναι σήμερα

αυτονόητο, η ανάγκη ύπαρξης γυμνασίου στον

Πλατανιά, τότε στη δεκαετία του '80 δεν

ήταν και έτσι τα παιδιά πηγαινοέρχονταν κάθε

μέρα στα Χανιά. Και έπρεπε να βρεθεί

κάποιος να αναλάβει την πρωτοβουλία, να

σκεφτεί, να τρέξει, να προλάβει, να νικήσει

την απογοήτευση, να πιέσει, και πολλές

φορές να αυτοσχεδιάσει για να γίνει το

αυτονόητο πραγματικότητα. Έτσι καταλήγουμε

στον εμπνευστή και διεκπεραιωτή αυτής της

προσπάθειας, Αντώνη Κιτράκη καθηγητή

φυσικής αγωγής και κάτοικο Πλατανιά, το

κατάλληλο πρόσωπο όπως αποδείχτηκε γι

αυτόν τον αγώνα, που όντως έτρεξε,

υπερνίκησε τα εμπόδια, και οδήγησε στη νίκη,

πράγμα προφανώς καθόλου τυχαίο αφού

υπήρξε βαλκανιονίκης και μέλος της εθνικής

ομάδας στίβου στα 100μ., 200μ. και 4 x

100μ. σκυταλοδρομία. Ο Κος Κιτράκης

υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός στο Γυμνάσιο

Πλατανιά απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε το

2001

Συναντήσαμε τον Αντώνη Κιτράκη που όπως

και σεις θα διαπιστώσετε προτιμά τα έργα

από τα λόγια και του ζητήσαμε να μας

αφηγηθεί την ιστορία της ίδρυσης του

γυμνασίου μας «Την δεκαετία του ογδόντα έμενα στο Πάνω

Πλατανιά και ήμουν καθηγητής στο 4ο Λύκειο στα

Χανιά. Γύρω στο 1983-84 έγινε μια μεγάλη απεργία

λεωφορείων του ΚΤΕΛ οπότε τα παιδιά της περιοχής

μας δεν μπορούσαν να πάνε στο γυμνάσιο στα Χανιά

πράγμα που αναγκαστικά γινόταν αφού τότε στην

περιοχή μας δεν υπήρχε γυμνάσιο. Πηγαίνοντας με το

αμάξι μου στη δουλειά έβλεπα πάρα πολλά παιδιά να

περιμένουν στις στάσεις των λεωφορείων. Πολλά

έκαναν autostop ελπίζοντας να τους πάρει κάποιος.

Έπαιρνα και εγώ όσα παιδιά μπορούσα. Κοντά στο

σπίτι μου ζούσε μια οικογένεια που είχε ένα παιδί

που πήγαινε στο ίδιο σχολείο που δούλευα και εγώ. Ο

πατέρας μου ζήτησε- αν μπορώ- να μεταφέρω το

παιδί του στο σχολείο γιατί αυτός δεν είχε την

οικονομική άνεση να δίνει χρήματα σε ταξί όπως

αναγκάζονταν να κάνουν οι άλλοι γονείς. Έτσι μου

ήρθε η ιδέα: Να ιδρύσουμε ένα γυμνάσιο στον

Πλατανιά!

Τότε πρόεδρος του Πλατανιά ήταν ο Σταμάτης

Βαρουξάκης με τον οποίο μίλησα και σκεφτόμασταν

πώς να προχωρήσουμε την διαδικασία. Ξεκινήσαμε

λοιπόν ψάχνοντας όλα τα δημοτικά της ευρύτερης

περιοχής και παίρνοντας τα ονόματα των παιδιών που

τελείωναν την πέμπτη και έκτη δημοτικού. Η σκέψη

ήταν να συγκεντρώσουμε αυτά τα ονόματα και να τα

στείλουμε μαζί με μια αίτηση, προς το γραφείο της

Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ζητώντας ίδρυση

γυμνασίου στον Πλατανιά. Ταυτόχρονα μίλησα και

με τρεις δασκάλους του δημοτικού σχολείου του

Πλατανιά απ τους οποίους και πήρα υπεύθυνες

δηλώσεις ότι δέχονται για μερικά χρόνια να κάνουν

μάθημα το απόγευμα!! Έτσι αν δινόταν έγκριση

ίδρυσης του γυμνασίου θα μπορούσαν να

λειτουργήσουν οι τρεις τάξεις του εκεί, στο χώρο του

δημοτικού. (Το δημοτικό τότε βρισκόταν στο χώρο

που τώρα στεγάζεται το νηπιαγωγείο ). Αυτή την

λύση προτείναμε στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Στείλαμε λοιπόν τα χαρτιά και μας απαντούν ότι έχει

λήξει η προθεσμία των αιτήσεων για ίδρυση νέων

γυμνασίων! Δεν το βάλαμε κάτω. Έτσι πήγαμε με τον

πρόεδρο στο νομάρχη- Λουκάκης Μανώλης νομίζω

από Ρέθυμνο,- τον ενημερώσαμε για το θέμα μας και

την ταλαιπωρία των παιδιών γενικά αλλά και

ειδικότερα με την απεργία των λεωφορείων που είχε

κρατήσει δύο μήνες περίπου. Αυτός πήρε αμέσως

τηλέφωνο το διευθυντή Μέσης εκπαίδευσης και του

είπε να προωθήσει τα χαρτιά με ευθύνη δική του.!

Έτσι μετά από ένα μήνα περίπου ήρθε η απάντηση

3

ότι ιδρύεται γυμνάσιο στον Πλατανιά! Μόλις ήρθε η

έγκριση ο πρώτος βέβαια που υπέβαλε αίτηση για

μετάθεση ήμουν εγώ. Για 3-4 χρόνια το γυμνάσιο

στεγαζόταν στο χώρο του δημοτικού (που τώρα

είναι το νηπιαγωγείο).

Μετά όμως έπρεπε να σκεφτούμε τι θα κάνουμε. Η

κοινότητα μόλις είχε αρχίσει να χτίζει το κτήριο που

τώρα στεγάζεται η ΠΑΕ Πλατανιά (στο Ηρώο) και

είχε φτιάξει το ένα γραφείο. Σκεφτήκαμε ότι εκεί

μπορούσαν να γίνουν κάποιες αίθουσες για το

γυμνάσιο και να χρησιμοποιούν τα παιδιά την αυλή

του δημοτικού(τώρα νηπιαγωγείο) που ήταν δίπλα,

μέχρι να βρεθεί λύση. Με τον καιρό αυξάνονταν τα

παιδιά και θέλαμε παραπάνω αίθουσες. Πως θα το

κάναμε λοιπόν; Βγήκαμε στον έρανο! Πήγαμε στα

μαγαζιά, βρήκαμε τον παπά, πήγαμε στον αδερφό του

πατέρα μου -αμερικάνο τον λέγανε- τους έπεισα

αυτούς και τον Γαλάνη Νίκο και ξεκινήσαμε μαζί με

τον παπά και εγώ ένα βράδυ και μαζέψαμε σε εκείνο

το βράδυ 612.000 δραχμές.! Αυτά έγιναν το 1987-

1988 δηλαδή δύο χρόνια μετά την ίδρυση του

γυμνασίου. Την άλλη μέρα πήγαμε στο νομάρχη με

τα χρήματα. Για να τελειώσουμε το οίκημα του

Πλατανιά χρειάζονταν τότε 2,5 εκατομμύρια. Ο

νομάρχης έδωσε έγκριση για 2 εκατομμύρια. Έτσι σε

μια χρονιά χτίστηκαν οι αίθουσες αυτές που τώρα

είναι η ΠΑΕ Πλατανιάς και ο πολιτιστικός

σύλλογος και που τότε στέγασαν το γυμνάσιο.

Το πρόβλημα όμως εξακολουθούσε να υπάρχει και

πλέον έπρεπε να βρεθεί ο χώρος και ο τρόπος για να

αποκτήσει το γυμνάσιο το δικό του κτίριο. Στην

προσπάθεια αυτή συνέβαλε με πολλούς τρόπους ο

πρόεδρος της κοινότητας Δημήτρης Λιοδάκης. Η

εκκλησία με έγκριση του μητροπολίτη Ειρηναίου μας

παραχώρησε το χωράφι στο οποίο τελικά χτίστηκε το

γυμνάσιο το οποίο όμως ήταν πολύ μακρύ άρα άβολο

για να κτιστεί. Έτσι έπρεπε να διαπραγματευτούμε με

τον ιδιοκτήτη του διπλανού χωραφιού που είχε

επίσης ένα μακρύ χωράφι και συμφωνήσαμε να του

παραχωρήσουμε το παραλιακό και αυτός να μας

παραχωρήσει το επάνω τμήμα οπότε δημιουργήθηκε

ένα τετράγωνο αρκετά μεγάλο. Τρέξαμε στις τεχνικές

υπηρεσίες, στις νομαρχίες και παρακαλούσαμε να

εγκριθούν χρήματα για να κτιστεί. Το 1992 νομίζω το

γυμνάσιο τελείωσε. Ξεκίνησε δηλαδή η ιδέα το 1984-

1985 και σε λιγότερο από δεκαετία είχαμε δικό μας

γυμνάσιο.»

Για μένα που η ύπαρξη του σχολείου είναι

δεδομένη όσα έμαθα για την ίδρυσή του ήταν

μια αποκάλυψη και ταυτόχρονα ένα μάθημα

ζωής γιατί κατάλαβα πόσο σημαντικό πράγμα

είναι να υποστηρίζει η κοινότητα την

προσπάθεια κάποιου που ξεκινάει ένα έργο

για το κοινό καλό και πως η συλλογική δράση

όλων των Πλατανιανών που ξεπέρασαν τον

εαυτό τους όταν χρειάστηκε, από τους

δασκάλους που συμφώνησαν να δουλέψουν

απόγευμα, τους γονείς που το δέχτηκαν, τον

νομάρχη που επέδειξε ευελιξία, τους απλούς

κατοίκους που άνοιξαν το πορτοφόλι τους

μέχρι την εκκλησία που παραχώρησε το

οικόπεδο, είχε σαν αποτέλεσμα ο στόχος να

πραγματοποιηθεί και το όνειρο να γίνει

πραγματικότητα.

Εύη Λουλούδη Γ2

4

«Το κολλητήρι μαθαίνει εξισώσεις»Θεατρική ομάδα 2013-2014

Η θεατρική ομάδα του Γυμνασίου Πλατανιά

παρουσίασε στο τέλος της φετινής σχολικής

χρονιάς το έργο «Το κολλητήρι μαθαίνει

εξισώσεις»

Έπαιξαν οι μαθητές: Βαγγέλης Βουράκης, Νίκη

Δερμιτζάκη, Κωνσταντίνος Πραματευτάκης,

Χαράλαμπος Τσεπετάκης, Ηρώ Ντιγριντάκη,

Αντωνία Μακριδάκη, Ντίνα Κολομπάκη,

Μανούσος Μισελακάκης, Στέλλα Παρασκάκη

Υποβολέας: Ζωή Καρδαμάκη

Κοστούμια: Γιάννα Καρδαμάκη, Μαρία

Μαστορακάκη

Φροντιστές: Μιράντα Λουράκη, Γιάννα

Καρδαμάκη, Μαρία Μαστορακάκη, Μαρία

Μαρκαντωνάκη

Σενάριο: Γαλάνη Μαρία με τους μαθητές του Γ3

του έτους 2012-2013,

Υπεύθυνες θεατρικής παράστασης: Λυγιδάκη

Κατερίνα, Γαλάνη Μαρία,

Σκηνικά: Σούστα Έλενα με ομάδα μαθητών,

Μουσική διδασκαλία και επένδυση: Γαϊτανάκης

Κωνσταντίνος,

Ψηφιακή επεξεργασία: Ψυχογιού Διονυσία

Οι δαιμόνιοι δημοσιογράφοι κατά τη διάρκεια της τελευταίας πρόβας ήταν εκεί: -Πώς ένοιωσες όταν σου πρότειναν να

συμμετάσχεις; -Νίκη: Στην αρχή δεν ήξερα πόσο μεγάλα θα ήταν

τα κείμενα που θ’ έλεγα, μα όταν διάβασα το

σενάριο, ηρέμησα.

-Στέλλα: Εγώ είμαι φούρναρης, μου άρεσε πολύ η

ιδέα. Φυσικά αγχώθηκα. Είχε 2 πολύ μεγάλες

σκηνές, πολλά τα λόγια, πολλούς αριθμούς…

Αλλά αφού έχω από μικρή το μικρόβιο της

ηθοποιίας είπα να κάνω την αρχή…

-Βαγγέλης: Εγώ μπήκα πιο πολύ για την πλάκα

στο θεατρικό και για την παρέα. Αλλά μου

αρέσει, είχα να παίξω θέατρο από το δημοτικό.

-Χαράλαμπος: Εγώ είμαι ο κοπρίτης, ένοιωσα

χαρά γιατί νομίζω πως με διαλέξανε γιατί είχα

παίξει ωραία στην γιορτή των χριστουγέννων,

ότι εκτιμήσανε το ταλέντο μου…

-Κωνσταντίνα: Εγώ κάνω τη μαθήτρια «φυτό»,

μια χαρά, δεν αγχώθηκα, εύκολα ήταν…

-Αντωνία: είμαι αφηγήτρια και μία από τις

μαθήτριες, όχι φυτό… Χάρηκα που με διαλέξανε

και που θα κάνουμε κάτι τέτοιο επειδή είναι η

τελευταία μας χρονιά…

-Κωνσταντίνος: Είμαι πολύ χαρούμενος που πριν

φύγουμε θα κάνουμε ένα θεατρικό, κάτι που θα

μας θυμίζει την τελευταία μας χρονιά στο

σχολείο…

-Πώς ήταν η ατμόσφαιρα στις πρόβες;

-Νίκη: Περνούσαμε καλά στις πρόβες, κάναμε

πλάκα, χάναμε και μάθημα…

-Στέλλα: Και οι καθηγήτριες μας ήταν πιο

διαλλακτικές , πιο χαλαρές εκτός απ’ όταν τις

εκνευρίζαμε και τις τρελαίναμε…

-Έχετε άγχος για την πρεμιέρα;

-Νίκη: Ναι, μη με πιάσει νευρικό γέλιο…

-Βαγγέλης: Μην ξεχάσει κανείς τα λόγια…

-Νίκη: Να μη γίνουμε ρεζίλι…

-Μανούσος: Δεν έχω καθόλου άγχος γατί μου

αρέσει να παίζω και έχω παίξει σε διάφορα

θεατρικά.

-Ηρώ: Είμαι πολύ αγχωμένη ειδικά όσο

πλησιάζει ο καιρός…

-Πιστεύετε ότι έτσι θα ήταν πιο ευχάριστη η

διδασκαλία των μαθηματικών; -Αντωνία: Ναι, είναι διαφορετικά με το

θεατρικό, έτσι όπως τους τα δείχνει η Στέλλα με

5

τα κρουασάν και τα κουλούρια, είναι πιο

χαρούμενα, πιο ευχάριστα, πιο φευγάτα, βλέπεις τα

μαθηματικά με άλλο τρόπο, όχι τα τυπικά

μαθηματικά με αριθμούς…

-Μανούσος: Άλλο να ανοίγεις το βιβλίο, βλέπεις

ένα τελείως διαφορετικό σκηνικό, είναι τελείως

διαφορετικά τα μαθηματικά έτσι…

-Αντωνία: Δε θα βαριόντουσαν, οι περισσότεροι…

-Τελικά το κολλητήρι έμαθε εξισώσεις;

-Κολλητήρι: -Πλοσπαθώ τι να κάνουμε…

-Βαγγέλης: Ναι, πήρε 15.

-Ένα 15 με αντιγραφή που συνεργάστηκε με το

Κοπρίτη, θα το γράψει…

-Τι σας άφησε σα διαδικασία:

-Βαγγέλης: Ότι μπορούμε να καταφέρουμε κάτι

ωραίο όλοι μαζί σαν ομάδα.

Και φυσικά τα καταφέρανε, αφού η παράσταση

άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις το βράδυ της

αποχαιρετιστήριας γιορτής. Κανείς δε ξέχασε τα

λόγια του, κανέναν δεν έπιασε νευρικό γέλιο και το

κολλητήρι μαζί με όλους εμάς κατάλαβε επιτέλους

τις εξισώσεις!

Θεατρική Ομάδα 2013-2014

Το σενάριο του έργου, μπορείτε να το

διαβάσετε στην ιστοσελίδα του σχολείου:

www.gymnasio-platania.gr και τη

βιντεοσκόπηση του έργου στο κανάλι του

σχολείου στο YouΤube

6

Οι μαθητές της Α΄ τάξης (Α1, Α3, Α4) του

Γυμνασίου Πλατανιά αφού συγκέντρωσαν

πληροφορίες για την Αρχαία Ιστορία

(Περσικοί πόλεμοι, Πελοποννησιακός

πόλεμος, Μινωικός πολιτισμός, Μυκηναϊκός

πολιτισμός, Μέγας Αλέξανδρος κ.ά.)

δημιούργησαν κείμενο (διήγημα, παραμύθι)

εμπνεόμενοι από τα συγκεκριμένα ιστορικά

γεγονότα ή την ανάπτυξη πολιτισμών. Στη

συνέχεια αρκετοί μαθητές απέδωσαν τα

θέματα που τους δόθηκαν δημιουργώντας

καλλιτεχνικά έργα.

Οι μαθητές εργάστηκαν σε ομάδες.

Εμπνέομαι από την Αρχαία Ιστορία Δημιουργική γραφή και εικαστική δημιουργία

«Πολεμική μηχανή»

Αλέξανδρος Καλλιπολίτης, Αργυρώ Κατσανεβάκη,

Αντρέας Ζωφάκης, Σήφης Δουρουντουδάκης (Α1)

Κάποτε στην αρχαία Σπάρτη ζούσε ο

Πολύκλειτος . Αυτός λοιπόν διηγείται τη ζωή

του από τότε που γεννήθηκε έως τον

Αρχιδάμειο πόλεμο.

«Γεννήθηκα στη Σπάρτη,

το 465 π.Χ. και είμαι

Όμοιος Σπαρτιάτης. Η ζωή

μου ήταν φυσιολογική,

όπως κάθε μικρού

παιδιού, ώσπου έγινα

επτά ετών. Αμέσως, την

επόμενη μέρα των

γενεθλίων μου, η μητέρα

μου, με έβλεπε σαν ξένο. Έτσι με πήγαν στον

στρατώνα όπου άρχισα την εκπαίδευσή μου.

Η προσαρμογή στον στρατώνα ήταν πολύ

δύσκολη. Δεν έπαιζα, δεν τρεφόμουν όπως στο

σπίτι μου, δεν είχα ρούχα ζεστά και έκανα

συνέχεια δύσκολες πολεμικές ασκήσεις. Μετά

από έναν χρόνο όμως ήμουν «πολεμική

μηχανή», δε με ένοιαζε τίποτα, δεν πονούσα, δε

φοβόμουν, δεν είχα αισθήματα, δεν ήμουν

άνθρωπος. Απλώς πολεμούσα συνέχεια και

υπάκουα τυφλά στις εντολές των ανωτέρων

μου.

Δύο χρόνια μετά, όταν έγινα δέκα ετών, με

πήγαν στον Βωμό της Ορθίας Αρτέμιδας για

ευάλκη. Δείλιασα γιατί ήξερα πολλά παιδιά τα

οποία είχαν πεθάνει εκεί με αυτόν τον τρόπο.

Με πήραν δύο φρουροί, με έβαλαν πάνω στο

βωμό και με έδεσαν. Μετά σάλπισαν με τις

σάλπιγγες τους και άρχισε να μαζεύεται

κόσμος. Μόλις γέμισε η αίθουσα,

έκλεισαν τις πόρτες της και ένας

άντρας ήρθε με ένα μαστίγιο πάνω στο

βωμό, και άρχισε να με μαστιγώνει.

Αυτό το μαρτύριο κράτησε όλη μέρα.

Πονούσα φρικτά, ο βωμός είχε γεμίσει

από το αίμα μου. Αλλά δεν έκανα τίποτα

γιατί όλος ο κόσμος που ήταν εκεί θα με

κορόιδευε. Έτσι τέλειωσε αυτή η μέρα και

συνέχισα την εκπαίδευση μου.

Μόλις έγινα δεκατεσσάρων με πήραν και με

πήγαν σε ένα δάσος μαζί με άλλους

Σπαρτιάτες για να σκοτώσουμε μερικούς

είλωτες. Σκότωσα αρκετούς και έτσι απέκτησα

πολιτικά δικαιώματα και έγινα άντρας.

Η ζωή μου συνεχιζόταν φυσιολογικά μέσα

στον στρατώνα.

Απέκτησα και τρία

παιδιά, από

διαφορετική γυναίκα

το καθένα. Ώσπου

πάρθηκε η απόφαση

να γίνει πόλεμος

εναντίον των

Αθηναίων το 431 π.Χ.

Εγώ πήγα σε αυτόν

τον πόλεμο,

αγωνίστηκα γενναία αλλά τραυματίστηκα

σοβαρά».

Ο Πολύκλειτος πρέπει να είναι πολύ

περήφανος για τον εαυτό του, που

υπερασπίστηκε την πατρίδα του και που τελικά

πέθανε για αυτόν τον λόγο.

Η σημασία της γυναίκας στους αρχαίους ολυμπιακούς αγώνες

Αμαλία Ορνεράκη, Μαίρη Νικολιουδάκη, Άρτεμις

Παπαζαχαρή – Φελεσάκη, Μαρία – Τριανταφυλλιά

Ποντικάκη (Α3)

7

Πριν πολλούς αιώνες, στην αρχαία Αθήνα,

ζούσε μια κοπέλα που την έλεγαν

Καλλιπάτειρα. Η Καλλιπάτειρα ήταν ακόμα

έφηβη, όταν ο πατέρας της ο Διαγόρας

ετοιμαζόταν και εξασκούνταν

για τους Ολυμπιακούς Αγώνες

της εποχής εκείνης όπου θα

έπαιρνε μέρος. Η μητέρα της,

ήταν πολύ ευτυχισμένη που ο

άντρας της θα έπαιρνε μέρος

σε κάτι τόσο σημαντικό. Η

Καλλιπάτειρα όμως ήταν

δυστυχισμένη, γιατί δε θα

μπορούσε ούτε εκείνη ούτε

καμία άλλη γυναίκα της

οικογένειας να

παρακολουθήσει τον πατέρα

της να αγωνίζεται.

Η μητέρα της Καλλιπάτειρας

και εκείνη έκαναν πολλές

ετοιμασίες για εκείνη την

ημέρα, επειδή ο Διαγόρας θα

γύριζε στο σπίτι μετά από μια τόσο σημαντική

εμπειρία. Η μητέρα της τον έντυσε με τον καλό

του μανδύα και τα πιο βολικά του σανδάλια.

Μερικές ώρες μετά ο πατέρας της

γύρισε στο σπίτι χαρούμενος ,

ενθουσιασμένος και φορούσε στο

κεφάλι του στεφάνι ελιάς. Η

Καλλιπάτειρα και η μητέρα της δεν

ήξεραν ότι όταν κάποιος φοράει

στεφάνι ελιάς σημαίνει ότι έχει

νικήσει στους αγώνες, έτσι όταν το

έμαθαν ενθουσιάστηκαν και

άρχισαν να τον επαινούν.

Μετά από λίγα χρόνια το γεγονός

αυτό επαναλήφθηκε με τον μεγάλο

της αδερφό, αλλά και με τα δύο δίδυμα αδέρφια

της που πήραν ίσο αξίωμα.

Όταν μεγάλωσε και είχε έρθει η ώρα να

παντρευτεί, τότε αποφάσισε ο πατέρας της να

την παντρέψει με τον Καλλιάνακτα. Λίγο καιρό

αργότερα ο άντρας της σκέφτηκε να πάρει

μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες όπως και οι

υπόλοιποι άντρες της οικογένειας της γυναίκας

του. Οι ετοιμασίες που έκανε η Καλλιπάτειρα

ήταν ίδιες με αυτές που είχε κάνει για τα

αδέρφια και τον πατέρα της. Όταν ο

Καλλιάνακτας γύρισε στο σπίτι με το στεφάνι

ελιάς στο κεφάλι του, η γυναίκα του σχεδόν

πετούσε στα σύννεφα διότι ήταν ο πέμπτος

ολυμπιονίκης άνδρας της οικογένειάς της που

ερχόταν στο σπίτι περήφανος

και με το στεφάνι ελιάς στο

κεφάλι του.

Ύστερα από μερικά χρόνια η

Καλλιπάτειρα έμεινε έγκυος.

Όταν γέννησε το παιδί της και

είδε ότι είναι αγόρι το ονόμασε

μαζί με τον άντρα της

Πεισίροδο, όπως τον πατέρα

του άνδρα της.

Όταν ο Πεισίροδος μεγάλωσε

τον έστειλαν και εκείνον στους

Ολυμπιακούς αγώνες. Βέβαια η

μητέρα του φρόντισε να είναι

όλα όσο πιο τέλεια γίνεται.

Όταν όμως ο Πεισίροδος έφυγε

μαζί με τον πατέρα του από το

σπίτι, η Καλλιπάτειρα έβαλε

μαύρα ρούχα και τους ακολούθησε.

Όταν έφτασαν στο στάδιο των Ολυμπιακών

αγώνων και η Καλλιπάτειρα είδε τον άντρα και

τον γιο της συγκινήθηκε. Μπήκε και εκείνη στο

στάδιο χωρίς στην αρχή να την

καταλάβουν, στάθηκε σε μια γωνία

και παρατηρούσε τον αγώνα. Όμως

όταν ο γιος της μπήκε στην αρένα

για να αγωνιστεί στο άθλημα της

πάλης, η κουκούλα της

Καλλιπάτειρας έπεσε και οι

Ελλανοδίκες της έκαναν

παρατηρήσεις, γιατί τόλμησε να

μπει στο στάδιο. Εκείνη τότε τους

απάντησε «σε ποια άλλη γυναίκα ο

θεός, που λατρεύεται εδώ, έδωσε

τέτοια ευκαιρία να καυχιέται πως έχει πατέρα,

τρία αδέρφια ολυμπιονίκες και τώρα τον γιο

της έτοιμο να αγωνιστεί;»

Από τότε και άλλες γυναίκες άρχισαν να

μπαίνουν στους Ολυμπιακούς αγώνες και

γενικά να έχουν περισσότερα δικαιώματα από

ότι πριν.

Όλες οι ιστορίες δημοσιεύονται στο σύνδεσμο

«Δημιουργική γραφή με έμπνευση από την Αρχαία

Ιστορία» που μπορείτε να εντοπίσετε στην ιστοσελίδα του

σχολείου μας

8

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ BLACKGOD

Από τους Μαρινάκη Αναστασία, Μιχελακάκη Μανούσο, Παπά Άγγελο

Πότε άκουσες hip-hop για πρώτη φορά και τι συναισθήματα σου προκάλεσε;

Την πρώτη φορά που άκουσα hip-hop πρέπει να ήμουν 8-9 χρονών, δεν ήταν γνήσιο

hip-hop όμως ήταν κάτι νέο. Μου ξύπνησε κάτι το διαφορετικό σε σχέση με τα

ελληνικά κομμάτια, μου έδινε ρυθμό, κάτι τελείως άγνωστο για μένα και με κέρδισε.

Από ποια ηλικία άρχισες να γράφεις και να τραγουδάς;

Το πρώτο μου κομμάτι το έγραψα το 2009 αλλά έκανα τα πρώτα μου parties το

2007.

Εκτός από το τραγούδι τι άλλο σου άρεσε να κάνεις μικρός; Έπαιζες κάποιο

μουσικό όργανο;

Μουσικό όργανο δυστυχώς είναι ένα λάθος μου που δεν έχω μάθει ακόμα να παίζω.

Ασχολούμαι με το kick boxing και παίζω ημιεπαγγελματικά επίσης ασχολούμαι με τα

οικονομικά.

Ποια ήταν τα άτομα που σου έδωσαν την δύναμη για να είσαι εδώ που είσαι

τώρα;

Πάντα έλεγα και θα λέω ότι ο πνευματικός μου πατέρας στη μουσική είναι ο

Μηδενιστής. Πήγαινα Ηράκλειο στα parties που έκανε και θυμάμαι που του ‘χα πει

ότι θέλω να βγάλω ένα κομμάτι και μου είχε συστήσει κάποιες δισκογραφικές

παραγωγές και πάντα με στήριζε σε όλα και στα parties που έχω κάνει.

Ποια ήταν η στάση των γονιών σου στην απόφαση σου να τραγουδήσεις rap, τους

αρέσει αυτό το είδος μουσικής;

Οι γονείς μου είναι σαν να είναι κολλητοί μου και στη μουσική και σε όλα, με

στηρίζουν πάρα πολύ αλλά η μουσική είναι ένας περίεργος χώρος και τα μόνα

άτομα που μπορείς να εμπιστευτείς 100% είναι οι γονείς σου. Και σήμερα ο πατέρας

μου έχει αναλάβει το κομμάτι του management και τον συμβουλεύομαι για όλα. Οι

γονείς μου ήταν πάντα θετικοί σε αυτό που κάνω.

Πως ήταν η ζωή σου ως έφηβος και μαθητής στο Γυμνάσιο Πλατανιά;

Από τα τρία χρόνια που πέρασα στο γυμνάσιο αν τα ξαναπερνούσα δεν θα άλλαζα

τίποτα απολύτως, ούτε ένα λεπτό, ούτε μία αποβολή. Ήταν απίστευτα, είχα πολύ

καλούς καθηγητές, κάποιοι από αυτούς έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στη

διαμόρφωση του χαρακτήρα μου και θυμάμαι την υπομονή που έδειξαν.

Από ποια ηλικία άρχισες να βιώνεις τον ρατσισμό και τι είδους ρατσισμός ήταν

αυτός ;

Από την πρώτη μέρα που γεννήθηκα άρχισα να βιώνω ρατσισμό-είμαι

υιοθετημένος καταρχάς- ήμουν το πρώτο καταγεγραμμένο μαύρο παιδί

στα Χανιά και ακόμα και από το νήπιο μάζευαν υπογραφές για να με

διώξουν, δεν ήταν έτοιμα τα Χανιά για ένα μαύρο παιδί. Βίωσα ρατσισμό

αλλά οι γονείς μου ήταν δίπλα μου η κυρία Μαίρη στο νηπιαγωγείο με

βοήθησε πολύ ο κ. Στέλιος και κ. Μιχάλης αργότερα στο δημοτικό με

στήριξαν. Η οικογένεια μου έκανε ολόκληρους αγώνες για να μην

επηρεαστεί ο χαρακτήρας μου αρνητικά γιατί όταν πολιορκείσαι ή

συνεχίζεις να είσα καλός ή θα το γυρίσεις στο ανάποδο. Στο δημοτικό τα

δύο πρώτα χρόνια ήταν λίγο περίεργα, μετά άρχισαν όλα να παίρνουν

ένα δρόμο, τότε απόκτησα και τους κολλητούς μου που με υπεράσπιζαν.

Στο γυμνάσιο πλέον δεν υπήρχε ρατσισμός γιατί είχα χτίσει τον

χαρακτήρα μου και έδειχνα την επιθετικότητά μου όποτε χρειαζόταν

αλλά ο ρατσισμός θα υπάρχει μέχρι να πεθάνω, δυστυχώς άλλωστε, ο

ρατσισμός δεν είναι μόνο φυλετικός. Όταν ένα παιδί είναι εύσωμο και

μείς το φωνάζουμε «χοντρέ» κι αυτό είναι το ίδιο ρατσισμός.

Ο Άγγελος

Κοτσυφάκης, ο

γνωστός hip-hop

καλλιτέχνης

Blackgod, που υπήρξε

και πρώην μαθητής

του γυμνασίου

Πλατανιά, δέχτηκε την

πρόσκληση μας για μια

συνέντευξη με σκοπό

να γνωρίσουμε αυτόν

και τη μουσική του.

Ήδη βέβαια νιώθαμε

να τον γνωρίζουμε

μέσα από τα τραγούδια

του που φανατικά

ακούμε και μας είχε

συγκινήσει η στάση

ζωής του και ο τρόπος

σκέψης του. Μας

συγκίνησε, αυτό που

με τόλμη και θάρρος

επέλεξε να κάνει

παίρνοντας θέση

απέναντι στο

ρατσισμό, του οποίου

και ο ίδιος υπήρξε

θύμα μην αφήνοντας

όμως όσα αρνητικά

έζησε να τον κάνουν

σκληρό, επιθετικό ή

εσωστρεφή, πράγμα

τόσο εύκολο να γίνει

όταν «πολιορκείσαι»...

Ας του δώσουμε

λοιπόν το λόγο.

9

Θυμάσαι κάποιο περιστατικό;

Ένα περιστατικό που έζησα ήταν όταν ένα παιδί γύρισε

και μου είπε εκεί που παίζαμε "μα εσένα η μαμά σου δεν

είναι μαμά σου" και εγώ του είπα "οι γονείς μου είναι

αυτοί που αγαπάω, αυτοί

που με μεγάλωσαν" .Μ’

αυτόν τώρα είμαι πολύ

καλός φίλος έτσι κι

αλλιώς, τότε ήταν παιδί

αλλά δεν συγχωρείται

κάποιος που δεν είναι

παιδί να είναι ρατσιστής.

Κάποιοι ακόμα και τώρα

μου ζητούν συγνώμη.

Επέλεξες να γράψεις

τραγούδια με

αντιρατσιστικά

μηνύματα προφανώς

επειδή βίωσες ρατσισμό.

Τι καλύτερο απ’ το να γράψεις για κάτι που έχεις βιώσει

;Ένιωσα υποχρέωση στον εαυτό μου να κάνω

οπτικοακουστικό υλικό αυτό που έχω ζήσει και να το

πάρουν κάποια παιδιά που ίσως βοηθηθούν. Ένας; Έχω

πιάσει το στόχο μου.

Τι σε παρακίνησε να επισκέπτεσαι σχολεία και να μιλάς

για τον ρατσισμό;

Με παρακίνησε το ότι πρέπει να φτιάξουμε τις νέες γενιές

που έρχονται να 'ναι έτοιμες για αυτό που θα βιώσουν

στην κοινωνία και γενικά στην ιδεολογία που θα

αναπτύξουν. Αν μιλήσω σε συνομήλικους μου είναι

δύσκολο ν’ αλλάξουν γιατί έχουν πλάσει ήδη το

χαρακτήρα τους και δύσκολα θ’ αλλάξουν. Στο γυμνάσιο

είναι πολύ πιθανόν να φυτέψεις μικρά σπόρια

αντιρατσιστικού μηνύματος που θα αποδώσουν

καρπούς.

Πιστεύεις ότι με τα τραγούδια σου επηρεάζεις τον

κόσμο και αντιλαμβάνεται το μήνυμα που θες να

περάσεις;

Ναι, πιστεύω ναι, γι' αυτό και κάνω video clips γιατί εκτός

από το κομμάτι παίζει ρόλο και η εικόνα. Όταν

μοντάρουμε το video clip θέλουμε να περάσουμε αυτό,

να δουν τα μάτια σας αυτό, θέλουμε να καταλάβετε αυτό

και σας κατευθύνουμε κατά κάποιο τρόπο. Στόχος μου να

περάσω τα μηνύματα που θέλω.

Τώρα που έχεις γίνει γνωστός βιώνεις τον ρατσισμό στο

βαθμό που τον βίωνες πριν;

Δεν είμαι ακριβώς γνωστός, απλά έχω μία

αναγνωρισιμότητα, δεν είναι το θέμα να είμαι γνωστός

αλλά να ανταποκρίνεται ο κόσμος σ’ αυτό που κάνω.

Πάντως θα έλεγα ότι προκαλώ επιθετικές τάσεις γιατί

ξυπνάω κάποια πράγματα που κάποιοι δε θέλουν,

μπαίνω σε χώρους που ίσως κάποιοι δε θέλουν, κάποιους

τους ενοχλεί επειδή το κάνω από χόμπι αυτό που κάνω,

που έχω τη δυνατότητα να το κάνω επειδή θέλω και

επειδή μπορώ.

Τι σημαίνει το ψευδώνυμο σου "blackgod";

Το διάλεξα πιο πιτσιρικάς

και τώρα με δυσκολεύει.

Δεν το 'χω επιλέξει επειδή

είμαι ψώνιο αλλά επειδή

κάτι σημαίνει, το black

είναι όλη η μαύρη φυλή

που έχει βιώσει ρατσισμό

και god είναι όλοι αυτοί οι

άνθρωποι που βοήθησαν

να ξεπεραστεί αυτό το

φαινόμενο που λέγεται

ρατσισμός. Η κορώνα

πάνω από το "d" σημαίνει

ότι είναι βασιλιάδες όλοι

αυτοί που μπορούν να

σκεφτούν διαφορετικά ,να δουν λίγο πιο μακριά και να

στηρίξουν οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα διαφορετικού

χρώματος, αντίληψης, γλώσσας.

Τι θα ήθελες να αφήσεις πίσω σου αν κάποια στιγμή

τελειώσεις με το τραγούδι;

Θα 'θελα να αφήσω πίσω μου μία αξιόλογη πορεία με

σεβασμό προς όλους, ότι έκανα κάτι ξεχωριστό, ότι δεν

φοβόμουν να κάνω κάποια πράγματα όπως οι επισκέψεις

στα σχολεία. Εγώ λόγω χρώματος ίσως είμαι ο μοναδικός

που μπορεί να το κάνει. Θέλω όταν θα βλέπω τα

κομμάτια μου απ΄ το πρώτο μέχρι το τελευταίο να

χαμογελάω και να μην ντρέπομαι.

Στα τραγούδια σου χρησιμοποιείς συχνά την λέξη

"σεβασμός", τι σημαίνει αυτή η λέξη για σένα;

Για μένα ένας άνθρωπος που δεν δείχνει σεβασμό δεν

είναι μία προσωπικότητα αξιόλογη , αν δεν σεβαστείς τον

εαυτό σου για αρχή δεν θα σεβαστείς κανένα άτομο που

βρίσκεται δίπλα σου. Σεβασμός για μένα είναι ένας

τρόπος ζωής που θα πρέπει να καθιερωθεί γιατί όσο η

κατάσταση στην Ελλάδα δυσκολεύει ο σεβασμός χάνεται.

Έχεις πει ότι «η μουσική είναι το παράθυρο της

ελευθερίας μου από την πραγματικότητα».Πως το

εννοείς;

Όταν κατεβάζω στο χαρτί αυτά που έχω στο μυαλό μου

νιώθω μια ελευθερία. Καταλαβαίνω απόλυτα αυτά που

έχω στο μυαλό μου.

Ποια θα ήταν η συμβουλή σου στους εφήβους σήμερα;

Να μην φοβάστε το αύριο, να μην μετανιώνετε για το

παρελθόν και να ζείτε το παρόν χτίζοντας, αυτό που

ακούτε να το φιλτράρετε και το πιο βασικό στην ηλικία

που είστε, να ακούτε τους γονείς σας

.

10

H Κυρία Γαλάνη & ο Κύριος Αλεξιάδης

Θα είστε πάντα μέσα στην καρδιά μας … κ.Γαλάνη,

νοιώθω πολύ τυχερή που σας είχα καθηγήτριά μου …

κ.Αλεξιάδη, ένα ευχαριστώ δεν φτάνει για αυτά τα δύο

υπέροχα χρόνια … Κρίμα που δε θα περάσετε κι από

άλλα σχολεία να τους μάθετε αυτά που μας μάθατε

…κ.Γαλάνη, θέλω να σας πω ότι δυσκολευόμουν πάρα πολύ

στα μαθηματικά, αλλά σας ευχαριστώ πάρα πολύ που

προσπαθήσατε τόσο πολύ για μένα … Δυό υπέροχοι

καθηγητές και άνθρωποι με μεγάλη καρδιά … ένα

μεγάλο ευχαριστώ για όσα κάνατε για μας … Ό,τι και

να πούμε για εσάς θα είναι λίγο … κ.Γαλάνη, θα μας

μείνετε αξέχαστη … Έδωσαν τη ζωή τους για να μας

μάθουν κάποια πράγματα. Εμείς ως παιδιά τους κουράσαμε,

τους νευριάσαμε, αλλά τώρα είμαστε εδώ για να τους πούμε

ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τις αξίες και τη μόρφωση που

μας μετέδωσαν … Εύχομαι να συνεχίσετε τη ζωή σας γαλήνια και με ηρεμία όπως στο σχολείο

… Σας αγαπάμε, κ.Γαλάνη και κ.Αλεξιάδη, για τον κόπο που κάνατε να μας διδάξετε, για τα

αστεία που μοιραστήκατε μαζί μας και για την εμπιστοσύνη σας σε μας … Σας ευχαριστούμε

για τις γνώσεις που μας

δώσατε, θα σας

θυμόμαστε πάντα …

Η κ.Γαλάνη εμπνέει ένα

αίσθημα σεβασμού …

ο κ.Αλεξιάδης είναι

ένας άνθρωπος που

εμπνέει ασφάλεια …

Είχαμε αυτή την τιμή να

σας έχουμε καθηγητές

… Να έχετε μια καλή

ζωή, να ξεκουραστείτε,

αλλά ποτέ να μην

ξεχάσετε τις επιστήμες

σας … Θα έχω να

λέω πόσο σπουδαίοι και

μοναδικοί είστε, αλλά και πόσο τυχερή ήμουν που σας πρόλαβα πριν αφήσετε το Γυμνάσιο

Πλατανιά

● ● ●

Τα παιδιά της Γ’τάξης αποχαιρετούν

τους αγαπημένους τους καθηγητές

Μαρία Γαλάνη και

Ρομπέρτο Αλεξιάδη προσφέροντάς

τους τριαντάφυλλα και

καταγράφοντας ευχές, σκέψεις,

αναμνήσεις…

Σταχυολογήσαμε μερικές:

● ● ●

Τη σχολική χρονιά που πέρασε συνταξιοδοτήθηκαν δύο

από τους πιο παλιούς και αγαπητούς καθηγητές του

Γυμνασίου Πλατανιά. Η Κα Μαίρη Γαλάνη που δίδασκε

Μαθηματικά για 16 χρόνια στο σχολειό μας και ο Κος

Αλεξιάδης Ροβέρτος που δίδασκε Φυσικές επιστήμες για

10 χρόνια. Μαθητές, καθηγητές και γονείς τους εύχονται

τα καλύτερα για το νέο τους ξεκίνημα

11

Κοινωνικό ζήτημα τα ναρκωτικά (16 Νοεμβρίου 2013 )

Ζήτημα βαθύτατα κοινωνικό, που πηγάζει από την

οργάνωση και τον τρόπο λειτουργίας των σύγχρονων

δυτικών κοινωνιών είναι τα ναρκωτικά. Η απομόνωση, ο

ατομικισμός, η έλλειψη συλλογικής συνείδησης και ο

υλιστικός τρόπος ζωής αποτελούν βασικές αιτίες της

έξαρσης του φαινομένου των ναρκωτικών και στην

κοινωνία μας.

Αυτά μεταξύ άλλων τονίστηκαν στην εκδήλωση στο

“Χαζήρειο” Πολιτιστικό Κέντρο στην Αγία Μαρίνα που

οργάνωσαν ο Σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του

γυμνασίου Πλατανιά, σε συνεργασία με το γυμνάσιο

Πλατανιά. Κεντρικός ομιλητής ο ψυχίατρος καθηγητής

του Α.Π.Θ. Φοίβος Ζαφειρίδης. Η χρήση ναρκωτικών

ουσιών, οι αιτίες, η πρόληψη και η αντιμετώπισή τους απασχόλησαν την εισήγηση του κ.

Ζαφειρίδη.

Από τη μεριά του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Σχολείου ο κ. Μανώλης Κουτσογιαννάκης

επεσήμανε ότι «η εξάρτηση από τις ψυχοτρόπες ουσίες είναι από τα πιο σοβαρά θέματα που μας

απασχολεί ως γονείς. Ο κ. Ζαφειρίδης είναι από τους πλέον κατάλληλους επιστήμονες να μας

ενημερώσει για το θέμα. Οι οδηγίες για την πρόληψη είναι πάρα πολύ σημαντικές. Στόχος μας, να

πάρουμε πληροφορίες και συμβουλές για το πώς θα το

αποτρέψουμε, πώς θα λειτουργήσει η πρόληψη πριν προκύψει

το πρόβλημα των ναρκωτικών σ’ ένα σπίτι, σε μια οικογένεια».

Μαθήματα ιστορικής μνήμης (28 Οκτωβρίου 2013)

Μαθήματα ιστορικής μνήμης για τους μαθητές του γυμνασίου

Πλατανιά με αφορμή τον εορτασμό της επετείου της 28ης

Οκτωβρίου 1940. Οι μαθητές του σχολείου επισκέφθηκαν την περιοχή του Μάλεμε και ειδικότερα

τον αύλειο χώρο του Αγίου

Αντωνίου, όπου υπάρχει και

μνημείο για τη Μάχη της

Κρήτης.

Οι μαθητές ενημερώθηκαν για

τα ιστορικά γεγονότα, αλλά

και τη σημασία της περιοχής

του Μάλεμε στη μάχη της

Κρήτης απέναντι στους ναζί

εισβολείς.

«Στις δύσκολες αυτές για τη

χώρα μας στιγμές, η μνήμη

αποτελεί ιδανικό σύμμαχο που μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε τη μάχη για την ανόρθωση της

χώρας και ελπίδα για το αύριο. Ο συγκεκριμένος χώρος, καθώς και το παρακείμενο αεροδρόμιο,

του οποίου η διαχείριση θα είναι συμφέρον για την περιοχή μας να παραμείνει στην τοπική

κοινωνία, αποτελεί όχι μόνο έναν τόπο μνήμης, αλλά και ευθύνης για εμάς, ώστε να μπορέσουμε

να αποδείξουμε ότι αξίζουμε την ελευθερία που οι προγενέστεροι μας χάρισαν. Κι αυτή η ευθύνη

γίνεται ακόμα πιο μεγάλη, όταν υπάρχουν αυτές οι πρωτοβουλίες των παιδιών, οι οποίες δείχνουν

ότι σε πείσμα των καιρών, η σημερινή νεολαία αναζητά τη σύνδεση με το παρελθόν και τις αξίες

εκείνες που θα συμβάλλουν σε ένα καλύτερο μέλλον», ανέφερε ο αντιδήμαρχος κ. Νίκος

Δασκαλάκης στο σύντομο χαιρετισμό του προς τους μαθητές.

12

Επίσκεψη με τηλεδιάσκεψη στο CERN Στον μαγικό κόσμο του CERN, εκεί που πραγματοποιείται το μεγαλύτερο πείραμα του κόσμου και

που οδήγησε στην ανακάλυψη του σωματιδίου του Χιγκς (γνωστό ως και “σωματίδιο του Θεού”),

ταξίδεψε χθες, μέσω τηλεδιάσκεψης, το Γυμνάσιο Πλατανιά.

Οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με Έλληνες που εργάζονται στο φημισμένο

ερευνητικό κέντρο, αλλά και να έχουν εικόνα από τους χώρους που συντελούνται τα πειράματα.

Είχε προηγηθεί η σύνδεση με το Λύκειο Χαλκίδας, απ’ όπου η καθηγήτρια του Πανεπιστήμιου

Αθηνών κα Χ. Κουρκουμέλη εξήγησε στα παιδιά τις

θεωρητικές παραμέτρους της έρευνας που διεξάγεται

στο CERN.

Οι μαθητές άκουσαν με ενδιαφέρον για το μεγαλύτερο

πείραμα του κόσμου μέρος του οποίου αποτελεί ο

εντυπωσιακός, υπόγειος, γιγαντιαίος επιταχυντής

μήκους 27 χλμ που εκτείνεται στο υπέδαφος της

Γαλλίας και της Ελβετίας.

Ενα πείραμα που, όπως εξήγησε ο κ. Αγγελος

Αλεξόπουλος από το τμήμα εκπαίδευσης του CERN,

αποσκοπεί στο να μάθει ο σύγχρονος άνθρωπος ποιες

ήταν οι συνθήκες που επικρατούσαν μετά τα πρώτα

κλάσματα του δευτερολέπτου της γέννησης του

σύμπαντος, δηλαδή, αμέσως μετά τη “μεγάλη έκρηξη”.

Η σημασία του πειράματος, αλλά και της επιστημονικής δουλειάς που εκτελείται στο ερευνητικό

κέντρο στην Ελβετία αναδεικνύεται και από το γεγονός ότι στο CERN εργάζονται αυτή τη στιγμή

περίπου 9.100 ερευνητές από 21 διαφορετικές χώρες και 800 Πανεπιστήμια απ’ όλο τον κόσμο.

Κι αν στην ερώτηση ενός μαθητή τι πρόκειται ν’ αλλάξει στην καθημερινότητα των ανθρώπων η

συγκεκριμένη έρευνα, η απάντηση του κ. Αλεξόπουλου ήταν «ακόμα τίποτα» προκαλώντας

αμηχανία στο ακροατήριο, αμέσως μετά τα παιδιά από τον Πλατανιά πληροφορήθηκαν με έκπληξη

ότι τόσο ο παγκόσμιος ιστός, όσο και οι οθόνες αφής, αλλά και οι νέες διαγνωστικές και

θεραπευτικές μέθοδοι καταπολέμησης του καρκίνου, εφευρέθηκαν μέσα από την έρευνα που

γίνεται στο CERN όλα αυτά τα χρόνια.

Από τη συζήτηση δεν έλειψαν επίσης οι ερωτήσεις σχετικά με τη σχέση επιστήμης και θρησκείας,

13

την καθημερινότητα των ερευνητών, την παράμετρο των μέτρων ασφαλείας και τις τεχνικές

λεπτομέρειες του πειράματος.

«Ο εκπαιδευτικός σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας ήταν να μεταφέρουμε τη μαγεία της επιστήμης

στα παιδιά, τη μαγεία της επιστήμης που ερευνά θέματα, τα οποία παλαιότερα δεν τολμούσαμε

καν να αγγίξουμε, όπως είναι η δημιουργία του κόσμου», σημείωσε μιλώντας στα “Χ.Ν.” ο

διευθυντής του Γυμνασίου Πλατανιά κ. Βασίλης Παπαστάμος.

Παράλληλα, τόνισε ότι θα υπάρξει συνέχεια στη γνωριμία των μαθητών του σχολείου με το CERN,

καθώς στις 12 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθεί μία νέα ξενάγηση αυτή τη φορά μέσα απ’ τους

υπόγειους χώρους του πειράματος.

«Σε κάθε περίπτωση, τα παιδιά μπορούν μέσα απ’ αυτές τις δράσεις να διαπιστώσουν ότι

επιστήμη δεν είναι μόνο εξισώσεις και βιβλία, αλλά και πειραματικές εφαρμογές και έρευνα και να

δουν παράλληλα πως μέσα από έναν στόχο η επιστήμη οδηγείται και σε πολλά άλλα ευρήματα»,

τόνισε ο κ. Παπαστάμος.

Από την πλευρά τους, οι μαθητές που μίλησαν στα “Χ.Ν.” δεν έκρυψαν τον ενθουσιασμό τους για τη

δουλειά που γίνεται στο CERN, αλλά και την εμπειρία της επικοινωνίας με τους Ελληνες

επιστήμονες που εργάζονται στο κορυφαίο ερευνητικό κέντρο.

Δημήτρης

Η κβαντομηχανική και η φυσική είναι αυτό που μου αρέσει και θέλω -

τουλάχιστον όπως τα βλέπω τώρα- να ασχοληθώ στο μέλλον. Οπότε αυτό που

έγινε σήμερα μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και έμαθα πολλά πράγματα, πέρα

από τη φυσική, για το πώς είναι δομημένο το πείραμα που γίνεται, αλλά και τις

λεπτομέρειες που έχουν μελετήσει για να προχωρήσουν. Πιστεύω, ότι θα γίνουν

πολύ μεγάλες ανακαλύψεις μέσω αυτού του πειράματος και θα ήθελα μελλοντικά να δουλέψω εκεί.

Κωνσταντίνα

Αυτά που με εντυπωσίασαν περισσότερο ήταν αυτά που μας έδειξε ο κ.

Αγγελος και γενικότερα ότι δουλεύουν πάνω σ’ ένα πολύ σημαντικό πείραμα

για το μέλλον. Πάντως, απ’ αυτά που ακούσαμε ήξερα κάποια πράγματα από

πριν καθώς μας είχε μιλήσει ο καθηγητής μας.

Μανούσος

Ηταν μία πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία και μάθαμε πράγματα που δεν τα

ξέραμε. Βέβαια, τις προηγούμενες ημέρες είχαμε κάνει μία εισαγωγή με τον

καθηγητή της φυσικής μας και είχαμε προετοιμαστεί κάπως. Από την

παρουσίαση δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι, γιατί όλη ήταν εντυπωσιακή.

Αγγελος

Ηταν μια ωραία εμπειρία. Μιλήσαμε με ανθρώπους που μας εκπροσωπούν σε

μία μακρινή χώρα. Ηταν ουσιαστικά ένα μικρό ταξίδι στην Ελβετία. Αυτό που

με εντυπωσίασε περισσότερο είναι τα πειράματα, τα οποία γίνονται και ότι

όλα αυτά υλοποιούνται κάτω από το έδαφος. Η αλήθεια είναι ότι δεν

φανταζόμουν τη ζωή ενός επιστήμονα έτσι. Πίστευα ότι θα είναι μόνος σ’ ένα

εργαστήριο, δουλεύοντας με διάφορα υλικά, κι ότι δεν θα επικοινωνούσε με

άλλους. Τελικά όμως η πραγματικότητα είναι πιο συναρπαστική.

http://atlas-live-virtual-visit.web.cern.ch/atlas-live-virtual-visit/2014/Chalkida-2014.html

14

Πως γίνατε μέλη στον Ερυθρό Σταυρό;

Λευτέρης: Ο Ερυθρός Σταυρός είναι ένας

μεγάλος οργανισμός με κοινωνική προσφορά

και εγώ ήθελα να προσφέρω και να

αποκτήσω γνώσεις πρώτων βοηθειών.

Αναστασία: Όλα ξεκίνησαν από ένα τυχαίο

γεγονός. Βρέθηκα μπροστά σε ένα τροχαίο

ατύχημα, όπου κάποια παιδιά τα οποία δεν

φορούσαν ζώνη είχαν τραυματιστεί αρκετά.

Ήθελα να βοηθήσω αλλά δεν ήξερα τι να

κάνω. Εκείνη τη νύχτα αποφάσισα να γραφτώ

στον Ερυθρό Σταυρό.

Κινδυνεύει η ζωή σας κάποιες φορές;

Λευτέρης: Νομίζω πως όχι. Και εμείς που

ανήκουμε στον Ερυθρό Σταυρό ήμαστε

άνθρωποι και όλο και κάτι μπορούμε να

πάθουμε. Αλλά προσέχουμε.

Αναστασία: Πρέπει να ξέρουμε να

προστατεύουμε τον εαυτό μας. Δεν πρέπει να

γίνουμε θύματα ανάμεσα στα θύματα.

Από μικροί θέλατε να προσφέρετε στον

κόσμο;

Αναστασία: Νομίζω πως σε όλα τα παιδιά

αρέσει να βοηθούν τους φίλους τους χωρίς

αντάλλαγμα. Το ότι υπήρχε εθελοντισμός σε

νεαρή ηλικία πιστεύω πως με επηρέασε.

Λευτέρης: Και εμένα μου άρεσε να προσφέρω

στον κόσμο από μικρός αλλά περισσότερο

στους φίλους μου. Για παράδειγμα αν

κάποιος φίλος μου είχε πρόβλημα με το

ποδήλατό του θα πήγαινα να τον βοηθήσω.

Ποια ικανότητα πρέπει να έχει κάποιος για

να γίνει εθελοντής στον Ερυθρό Σταυρό;

Λευτέρης: ΔΙΑΘΕΣΗ! Αυτό νομίζω ότι είναι το

πιο σημαντικό. Χρειάζεται διάθεση να βοηθάς

τον κόσμο και θέληση γι’ αυτό που κάνεις.

Αναστασία: Διάθεση θα πω και εγώ, γιατί αν

δεν την έχεις, πώς θα μπορέσεις να βοηθήσεις

τον άλλον που έχει το πρόβλημα;

Τι γνώμη έχετε για τον εθελοντισμό;

Λευτέρης: Για μένα ο εθελοντισμός είναι κάτι

πολύ σπουδαίο! Προσφέρεις στον κόσμο

χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Κάθε άνθρωπος

πρέπει να ψάξει τον εαυτό του, τι του αρέσει

να κάνει πραγματικά πέρα από τη δουλειά.

Είναι κάποιοι στους οποίους αρέσει να

κάθονται σπίτι και να βλέπουν τηλεόραση

ενώ υπάρχουν άλλοι στους οποίους αρέσει να

προσφέρουν στον κόσμο. Με οποιοδήποτε

τρόπο! Αρκεί να προσφέρουν. Αυτό τους κάνει

χαρούμενους και τίποτα άλλο!

Αναστασία: Κι εμένα η άποψη μου για τον

εθελοντισμό είναι παρόμοια. Δε θεωρώ

σωστό το να γραφτεί κάποιος σε μια

εθελοντική ομάδα επειδή γράφτηκε ο

καλύτερος του φίλος ή επειδή δεν έχει κάτι

καλύτερο να κάνει.

ΣΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΚΑΛΛΕΡΓΗ ΜΕ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Στέλλα Τζαμπάτζοβα και Δήμητρα Γιάνκοβα

Το Σάββατο και την Κυριακή 22 και 23 Μαρτίου η Γ΄ τάξη του Γυμνασίου Πλατανιά σκαρφάλωσε, άλλοι με τα ποδαράκια τους και άλλοι ανεβασμένοι στα τζιπ του συλλόγου 4x4, στο καταφύγιο Καλλέργη. Μας συνόδευαν δύο εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού, η Αναστασία Ταγαρά και ο Λευτέρης Διακογιάννης. Ο ελληνικός Ερυθρός Σταυρός ιδρύθηκε το 1877. Είναι μη κυβερνητικός οργανισμός και βασίζεται αποκλειστικά στην εθελοντική δράση των πολιτών. Στηρίζει τις πιο αδύναμες ομάδες της χώρας όπως τραυματίες, ασθενείς, θύματα φυσικών καταστροφών ή επιδημιών, πρόσφυγες, ηλικιωμένους, ανθρώπους με οικονομικές δυσκολίες. Με θέα τα χιονισμένα Λευκά Όρη η Αναστασία και ο Λευτέρης απάντησαν στις ερωτήσεις μας.

15

… γιατί το λέμε έτσι… Παγωνάκης Γιώργος

Όταν ο όχλος ζητούσε επίμονα από τον

Πιλάτο να σταυρώσει το Χριστό

εκείνος, αν και πεπεισμένος για την

αθωότητα του Ιησού, ενέδωσε στην

αξίωση αυτή. Πήρε όμως νερό κι

έπλυνε τα χέρια του μπροστά στον

κόσμο και είπε «είμαι αθώος από το

αδικοχαμένο αίμα αυτού του δίκαιου

ανθρώπου, δική σας η ευθύνη».

<<νίπτω τας χείρας μου>> λέμε

και σήμερα, για να κάνουμε σαφές ότι

δεν θέλουμε να έχουμε ανάμειξη ή

ευθύνη για κάτι που πρόκειται να

συμβεί.

«Δεν τρώω άχυρα»

Άχυρο, ονομάζεται το υπόλειμμα των

περισσότερων δημητριακών μετά το

αλώνισμα. Χρησιμεύει ως τροφή των ζώων,

γι’ αυτό και η φράση «δεν τρώω άχυρα»

σημαίνει πως δεν είμαι ζώο, δεν είμαι ηλίθιος

«Έβγαλα την μπέμπελη»

Μπέμπελη (< σλαβ. pepel = στάχτη ) είναι η λαϊκή

ονομασία της λοιμώδους και εξανθηματικής νόσου

της ιλαράς. Το άτομο που πάσχει εκδηλώνει υψηλό

πυρετό και αισθάνεται φλόγωση. Με βάση αυτά τα

συμπτώματα της αρρώστιας, για να τονίσουμε ότι

σκάμε από την ζέστη λέμε «έβγαλα την μπέμπελη»

«Η σάρα η μάρα»

Η λέξη σάρα προέρχεται από το σαρώνω και

σημαίνει συρφετός,, ενώ η λέξη μάρα

προερχόμενη από το μαρασμό, τη φθορά. Με τις

δύο λέξεις να εκφέρονται ως δίδυμο στη φράση

«η σάρα η μάρα», δηλώνεται ο συρφετός από

οτιδήποτε ανήκει σε δεύτερη κατηγορία, από

οτιδήποτε έχει χάσει πλέον την δροσιά και την

ζωντάνια του.

Επιλογή από το βιβλίο της ΓιολάνταςΤσορώνη:

«γιατί το λέμε έτσι»

16

Το όραμά τους για ένα παγκόσμιο δίκτυο

ηλεκτρικής ενέργειας με Ανανεώσιμες Πηγές,

χωρίς οικονομικά συμφέροντα, αλλά με

βιοκλιματικά σπίτια που θα παράγουν ενέργεια

στο πλαίσιο του δικτύου, μοιράστηκαν χθες

μαθητές από το Γυμνάσιο Πλατανιά, που

συμμετείχαν με τηλεδιάσκεψη στο τριήμερο της

εκπαιδευτικής δράσης “Εθνικό Μαθητικό

Κοινοβούλιο της Επιστήμης”.

Στην τηλεδιάσκεψη συμμετείχαν ομάδες

μαθητών από το Λύκειο Κορυδαλλού, την

Ελληνογερμανική Αγωγή και τα εκπαιδευτήρια Γιαννόπουλου.

Μιλώντας στα “Χ.Ν.”, ο διευθυντής του Γυμνασίου Βασίλης Παπαστάμος υπογράμμισε ότι «οι

μαθητές ξεκίνησαν προ τριμήνου την έρευνα συγκεντρώνοντας στοιχεία για το βιοκλιματικό σπίτι.

Την Τετάρτη, πρώτη επαφή της ομάδας με τα άλλα σχολεία, παρουσίασαν τη μελέτη τους, την

Πέμπτη έδωσαν τις προτάσεις τους, ενώ χθες ψήφισαν τον εκπρόσωπο των σχολείων αυτών που

θα τους εκπροσωπήσει στην Κοπεγχάγη και που θα παρουσιάσει την εργασία στην ολομέλεια του

Κοινοβουλίου».

Δύο από τους μαθητές της ομάδας μίλησαν για την εμπειρία τους

αυτή. Ενας από αυτούς ο Κωνσταντίνος Πραματευτάκης που

δήλωσε ότι «με τη βοήθεια του κ. Γιάννη Βουρδουμπά (καθηγητή

στο Τ.Ε.Ι.) και του κ. Δημήτρη Αγοραστάκη (μηχανικός)

καταλάβαμε το τι ακριβώς εννοούμε ως βιοκλιματικό σπίτι. Ετσι

φτάσαμε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο γνώσης για να

ολοκληρώσουμε την εργασία μας». Ο Δημήτρης Καστρινάκης,

μέλος της ομάδας, τόνισε ότι «μέσα από την έρευνα αυτή,

ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, μάθαμε πολλά χρήσιμα και ενδιαφέροντα

πράγματα όσον αφορά το βιοκλιματικό σπίτι του μέλλοντος».

Μεταξύ των προτάσεων των μαθητών του Γυμνασίου Πλατανιά ήταν «το κάθε σπίτι να έχει έναν

δικό του αυτόνομο σταθμό με ειδικούς αισθητήρες για να προετοιμάζεται κατάλληλα για κάθε

καιρική συνθήκη», «οι καθρέφτες να μετακινούνται από απόσταση είτε χειροκίνητα είτε αυτόματα»,

«οι ηλιακές ακτίνες να ακτινοβολούν επάνω στους καθρέφτες έτσι ώστε να αντανακλάται ο ήλιος

και η θερμική ενέργειά του στις κρυμμένες απ’ τον ήλιο περιοχές του σπιτιού» κ.ά.

Ο θεσμός της εκπαιδευτικής αυτής δράσης είναι μέρος του Ευρωπαϊκού Μαθητικού Κοινοβουλίου

της Επιστήμης (European Student Parliaments on Science) που διοργανώνει ο Οργανισμός Science View

(Eλληνική Ενωση Δημοσιογράφων Επιστήμης, Συγγραφέων και Επικοινωνιολόγων Επιστήμης) υπό

την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας.

17

Ψηφιακή Μαθητική Δημιουργία

Το σχολείο μας συμμετείχε για άλλη μια χρονιά στην Έκθεση Ψηφιακής Μαθητικής Δημιουργίας που πραγματοποιήθηκε το τριήμερο 3-5 Απριλίου στο Παλιό Λιμάνι των Χανίων και συγκεκριμένα στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου.

Δημιουργίες με Scratch

Φέτος το ενδιαφέρον των μαθητών ήταν ιδιαίτερα αυξημένο όπως και οι προγραμματιστικές εργασίες σε περιβάλλον scratch που παρουσιάστηκαν στην Έκθεση. Οι εργασίες αναπτύχθηκαν στα πλαίσια του μαθήματος Πληροφορικής υπό την καθοδήγηση της εκπαιδευτικού Δ. Ψυχογιού, και ο αριθμός αυτών που παρουσιάστηκαν τελικά ήταν 15, με 42 συμμετέχοντες από την Γ τάξη. Στο σύνολό τους οι εργασίες ήταν παιχνίδια, αρκετά από αυτά πρωτότυπα, με αποτέλεσμα να

προσελκύσουν πλήθος μικρών και μεγάλων επισκεπτών της Έκθεσης που ήθελαν να δοκιμάσουν τις ικανότητές τους, άλλοτε γνωστικές με παιχνίδια γνώσεων και άλλοτε ετοιμότητας και εγρήγορσης με παιχνίδια δράσης και ταχύτητας.

Ομάδα εκπαιδευτκής ροπμοτικής Για άλλη μια χρονιά λειτούργησε η ομάδα εκπαιδευτικής ρομποτικής. Κατά τη διάρκεια των μαθημάτων οι μαθητές γνώρισαν πώς να συναρμολογούν ρομπότ και να τα προγραμματίζουν. Εντυπωσιακά ήταν τα ρομπότ στην έκθεση στο τέλος της χρονιάς που περιλάμβαναν εκτός από τις δημιουργίες των μαθητών και μια αράχνη ρομπότ αλλά και ένα εκτυπωτή!

Ψηφιακός Καραγκιόζης Το δεύτερο μεγάλο κομμάτι συμμετοχής μας αφορούσε την ανάπτυξη μιας παράστασης Ψηφιακού Καραγκιόζη με θέμα “Το κολλητήρι

μαθαίνει εξισώσεις”. Το θέμα της παράστασης αφορά στα μαθηματικά και για την ψηφιακή της μεταφορά συνεργάστηκαν οι εκπαιδευτικοί κ. Γαλάνη Μαρία- Μαθηματικός όπου είχε την ιδέα και καθοδήγησε τους μαθητές ώστε να συγγραφεί το σενάριο, κ. Λυγιδάκη Κατερίνα- Φιλόλογος η οποία δούλεψε τους ρόλους με τα παιδιά, και η κ. Ψυχογιού Διονυσία - Πληροφορικός που δούλεψε το ψηφιακό κομμάτι της εργασίας με το λογισμικό eshadow του Πολυτεχνείου Κρήτης.

Στην έκθεση τα ίδια τα παιδιά παρουσίασαν τον τρόπο εργασίας τους και έγινε προβολή ενός τρίλεπτου δείγματος του Ψηφιακού Καραγκιόζη. Παράλληλα στον χώρο της έκθεσης οι επισκέπτες μπορούσαν να παρακολουθήσουν το απόσπασμα του βίντεο κατά τη διάρκεια όλου του πρωινού.

18

H γλαροπούλα Κενγκά Νεοελληνική Λογοτεχνία Α’ Γυμνασίου

Οι μαθητές της Α΄ Τάξης Γυμνασίου στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας διδάχτηκαν φέτος

ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Χιλιανού συγγραφέα Λουίς Σεπούλβεδα, «Η ιστορία του

γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει». Στο απόσπασμα του σχολικού βιβλίου που έχει τον τίτλο

«Το μαύρο κύμα», η γλαροπούλα Κενγκά, που πετάει με το σμήνος της, παρασύρεται από ένα

τεράστιο μαύρο κύμα και εγκλωβίζεται στην πετρελαιοκηλίδα. Μετά από πολλές προσπάθειες

καταφέρνει να ξεφύγει από το παχύρρευστο υγρό. Τον μήνα Μάρτιο, ξεκίνησαν οι συζητήσεις και η

ειδησιογραφία σχετικά με την καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο. Η

ευαισθητοποίηση των μαθητών σχετικά με τη ρύπανση των

θαλασσών σχεδιάστηκε μέσα από το μάθημα της Νεοελληνικής

λογοτεχνίας.

Με αφορμή το «Μαύρο Κύμα» οι μαθητές της Α΄ Τάξης έγραψαν το

δικό τους διήγημα, τη δική τους ιστορία της γλαροπούλας, που

μολύνθηκε από το μαύρο κύμα. Στη σελίδα Facebook του Γυμνασίου

Πλατανιά δημοσιεύτηκαν τα 15 καλύτερα διηγήματα των μαθητών

της φετινής πρώτης τάξης και περιέχονται στο άλμπουμ με τίτλο

«Αφιέρωμα στο πρόβλημα της ρύπανσης των θαλασσών / 15

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ Α ΤΑΞΗΣ ΜΕ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ».

Το αφιέρωμα-άλμπουμ επιμελήθηκε η καθηγήτρια Λ. Τρουλινού. Δύο

από τα διηγήματα αυτά αναδημοσιεύουμε τώρα στο περιοδικό μας.

ΣΚΟΥΜΠΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Α4

Η ΓΛΑΡΟΠΟΥΛΑ ΚΕΝΓΚΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΓΑΤΟΠΑΡΕΑ

Η γλαροπούλα Κενγκά μολύνθηκε από το μαύρο κύμα. Ύστερα από πολλές προσπάθειες κατάφερε να πετάξει

ψηλά για να της λειώσει ο ήλιος το πετρέλαιο. Όμως ο ήλιος δεν της έκανε το χατίρι, το φτερούγισμα της άρχισε να

γίνεται όλο και πιο βαρύ, όλο και πιο αργό. Έχανε

δυνάμεις, έπεφτε.

Φοβήθηκε μην σκοτωθεί από την κακή προσγείωση και

έβαλε όλη της τη δύναμη να συνεχίσει να πετάει. Μέσα

της ένιωθε πως ήταν κοντά στο προορισμό που είχε βάλει

με το σμήνος της. Όμως ήταν πια βράδυ, η γλαροπούλα

ήταν πολύ κουρασμένη και δεν μπορούσε να αντέξει πια

το βάρος του πετρελαίου κι έτσι έπεσε.

Εκεί τώρα ήταν μια γατοπαρέα και είδαν κάτι να πέφτει

από τον ουρανό. «Τι ήταν αυτό;» είπε ο Μπούλης.

«Αστέρι έπεσε από τον ουρανό! πω πω!» πετάχτηκε η

Τριχόμπαλα. «Τι λες μωρέ;» αντιμίλησε ο Ντούπης.

«Πάμε να δούμε τι είναι» είπε ο Μαλλιάς.

Τρέξαν όλοι προς τα εκεί και τι να δουν; «Μια

γλαροπούλα!» είπε η Τριχόμπαλα και ο Μαλιάς του είπε «και τι γλαροπούλα, όμορφη, ψηλή, άντε σού ’φεξε, σού

’φεξε!». Η Τριχόμπαλα σκέφτηκε λίγο και του αντιμίλησε «τι λες μωρέ, εγώ είμαι γάτος κι αυτή είναι

γλαροπούλα». «Ωχ, ναι, πάλι κοτσάνα πέταξα!» είπε ο Μαλλιάς.

Ο Μπούλης, τώρα, που ήταν και ευαίσθητος, πήγε κοντά στη γλαροπούλα και τη ρώτησε «πώς σε λένε;» Η

19

γλαροπούλα έκρωξε «με λένε κε-κε-κενγκά, χρειάζομαι βοήθεια, σας παρακαλώ.» Οι γάτοι συνεδρίασαν και

αποφάσισαν να βοηθήσουν την Κενγκά. «Τι θες να κάνουμε για σένα;» ρωτάει ο Ντούπης. Η γλαροπούλα του

απάντησε «σας παρακαλώ πηγαίνετε να μου φέρετε φαγητό και λίγο καθαρό νερό να ξεπλυθώ, γιατί το

παχύρρευστο κύμα με πήρε από κάτω». Όλοι οι γάτοι έτρεξαν γρήγορα να φέρουν αυτά που ζήτησε η Κενγκά. Ο

Μπούλης και ο Ντούπης την τάισαν και η Τριχόμπαλα και ο Μαλλιάς την έπλυναν. Μετά από πολλή φροντίδα από

τη γατοπαρέα η Κενγκά ανάρρωσε.

Έκανε πολλές προσπάθειες να πετάξει, αλλά δεν μπορούσε. «Σαν να έχω ξεχάσει να πετάω», είπε η Κενγκά.

Έκατσε να ξεκουραστεί και την επόμενη μέρα είδε στον ουρανό το σμήνος της. Από τη λαχτάρα της, ευχαρίστησε

γρήγορα τους τέσσερις γάτους και είπε στην

Τριχόμπαλα, «θα ξαναγυρίσω». Μετά έτρεξε

γρήγορα και απογειώθηκε. Έφτασε το σμήνος της

και συνέχισε να πετάει μαζί του.

ΣΗΦΗΣ ΔΟΥΡΟΥΝΤΟΥΔΑΚΗΣ Α1

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ ΤΟΥ

Η γλαροπούλα Κενγκά μολύνθηκε από το μαύρο

κύμα. Κατάφερε να ξεφύγει και πέταξε ψηλά για

να της λιώσει ο ήλιος το πετρέλαιο. Όμως ο ήλιος

δεν της έκανε το χατήρι. Το πέταγμα της γινόταν

όλο και πιο βαρύ και έπεσε.

Προσγειώθηκε στον Πλατανιά. Εκεί πέρα

συνάντησε ένα σκύλο, ο οποίος ήταν άνετος και

καθόταν και έκανε ηλιοθεραπεία σε μία

ξαπλώστρα. Ήταν λίγο χοντρούλης και τον

λέγανε Μπούλη. Αυτός είχε ένα ελλάτωμα: δεν

του άρεσαν τα μωρά όλων των ειδών, σκύλων,

γατών, γενικά τα μωρά, επειδή συνέχεια

γκρινιάζουνε και αυτουνού του άρεσε η ησυχία.

Η γλαροπούλα που έπεσε από τον ουράνο ήταν

πολύ άρρωστη, είχε παντού πετρέλαιο, σε όλο της

το σώμα. Με το που την είδε ο Μπούλης, που

ήτανε πολύξερος, είπε «Σιγά, μωρέ, συνέχεια

πέφτουνε πουλιά από τον ουρανό». Την πλησίασε

λιγάκι, μετά λίγο πιο κοντά και είδε με έκπληξη

ότι ήταν σκεπασμένη με πετρέλαιο.

Αποφάσισε λοιπόν να δείξει λίγο ενδιαφέρον και τη ρώτησε: «Τι έχεις, γλαροπούλα, τι είναι αυτό το απαίσιο

πράγμα που βρομάει τόσο πολύ πάνω στο δέρμα σου;» Και αυτή του απάντησε: «Άσε με, σκυλάκι μου, έχω

περάσει μια φοβερή περιπέτεια. Με παρέσυρε ένα μαύρο κύμα γεμάτο με απαίσιο πετρέλαιο και βρωμερή πίσα.

Ήταν απαίσιο, νομίζω ότι θα πεθάνω». Και της λέει ο Μπούλης: «Μην ανησυχείς, γλαροπούλα μου, θα φωνάξω

τον γιατρό, τον Παπουτσωμένο Σκύλο, αυτός θα σε σώσει.»

Τελικά μετά από πολλά ζόρια, ο σκύλος - γιατρός κατάφερε και την έσωσε. Τότε της λέει ο Μπούλης: «Είδες τι

πράγματα μπορεί να κάνει ο γιατρός! Ο Παπουτσωμένος Σκύλος ξέρει καλά τη δουλειά του». «Ουφ!» του απαντάει

εκείνη «έχω κουραστεί πολύ, αλλά νομίζω ότι ένα αυγουλάκι υπάρχει μέσα μου, νομίζω ότι θα γεννήσω». Και

φωνάζει ο Μπούλης «ωχ, όχιιι!!!» κι αυτή του κάνει «Τι έπαθες;». «Δεν μου αρέσουν τα παιδιά» λέει εκείνος

«αλλά νομίζω, γλαροπούλα, ότι σε έχω ερωτευτεί. Κι αν θέλεις, μπορούμε να κρατήσουμε μαζί το μωρό». Αυτή με

χαρά του απαντάει «ευχαρίστως, Μπούλη». Κι έτσι έφτιαξαν μια οικογένεια που αποτελείται από μια γλαροπούλα,

ένα σκυλάκι και ένα γλαροπουλάκι.

Τι να πεις, πολύ περίεργα πράγματα συμβαίνουν στον κόσμο, αλλά ο καθένας έχει τα δικά του γούστα.!

20

Περιβαλλοντική Ομάδα Γυμνασίου Πλατανιά

Η Περιβαλλοντική Ομάδα του Γυμνασίου συμμετείχε και αυτή τη χρονιά σε πλήθος δραστηριοτήτων που αφορά το Περιβάλλον και την ευαισθητοποίηση όλων μας ως προς αυτό. Τα παιδιά, με υπεύθυνες καθηγήτριες την κ. Μαριέττα Λιτσάκη και τη κ. Διονυσία Ψυχογιού, άκουσαν, είδαν, συζήτησαν, συμμετείχαν, προβληματίστηκαν, ερεύνησαν, ανακάλυψαν, δημιούργησαν, κατασκεύασαν, έπαιξαν, χάρηκαν, έδρασαν… ο κατάλογος των ρημάτων που εκφράζει τη φετινή χρονιά είναι μακρύς!

Δραστηριότητες στο χώρο του σχολείου

Κήπος: Η πρώτη δραστηριότητα της ομάδας ήταν η περιποίηση του κήπου μας με τα λουλούδια και τα αρωματικά φυτά. Σε αυτήν συμμετείχαν και τα νέα

υποψήφια μέλη της Περιβαλλοντικής ομάδας τα οποία έδειξαν ιδιαίτερο ζήλο και όρεξη πετυχαίνοντας έτσι τη συμμετοχή τους σε αυτήν.

Παραλία: Η ομάδα μάζεψε σκουπίδια που βρήκε

στην παραλία κοντά στο σχολείο,

ξεχώρισε τα υλικά και μέσα από κατάλληλο παιχνίδι έμαθε για το χρόνο ζωής των υλικών και το πόσο επιβλαβή είναι για το περιβάλλον.

Επαναχρησιμοποίηση: Στα πλαίσια του

προγράμματος του σχολείου μας με θέμα “Η φαντασία στην ανακύκλωση” τα παιδιά μπήκαν στη διαδικασία να δημιουργήσουν αντικείμενα με ανακυκλώσιμα υλικά. Ένα πολύ ρυπογόνο υλικό το οποίο όλοι, λίγο έως πολύ, παράγουμε στο σπίτι μας, είναι το λάδι που έχει χρησιμοποιηθεί για τηγάνισμα. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές το λάδι αυτό καταλήγει στο νεροχύτη μας και κατά συνέπεια, στην καλύτερη περίπτωση, στο Βιολογικό Καθαρισμό που όμως δημιουργεί πολλά προβλήματα. Γι’ αυτό το λόγο υπάρχουν εταιρίες που το συλλέγουν και το ανακυκλώνουν είτε φτιάχνοντας σαπούνι, είτε βιοντίζελ. Εμείς στην Περιβαλλοντική Ομάδα, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε να ανακυκλώσουμε το λάδι αυτό, παράγοντας ένα χρησιμο υλικό όπως είναι το σαπούνι. Άλλωστε το ίδιο έκαναν και οι πρόγονοί μας, βέβαια λόγω ανάγκης, όμως αυτό δεν μειώνει την αξία της πράξης τους αυτής.

Φιλοζωική Εταιρία: Η Περιβαλλοντική Ομάδα

του σχολείου μας σε συνεργασία με την Φιλοζωική εταιρεία Χανίων πραγματοποίησε ενημερωτική ημερίδα στο σχολείο μας με θέμα τη “Σχέση του ανθρώπου με τα ζώα”, στις 10 και 12 Φεβρουαρίου 2014.

21

Επισκέψεις

ΔΕΔΙΣΑ: Στις 29 Ιανουάριου τα παιδιά της Περιβαλλοντικής επισκέφτηκαν το εργοστάσιο Ανακύκλωσης στο Ακρωτήρι Χανίων. Εκεί είχαν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στους χώρους του εργοστασίου, να ενημερωθούν για θέματα ανακύκλωσης, αλλά και να πάρουν το μήνυμα επαναχρησιμοποίησης υλικών, “αυτά που όλοι ονομάζουν σκουπίδια”. Γνώρισαν τη διαδικασία της κομποστοποίησης, πήραν κομπόστ για να εμπλουτίσουν το χώμα του κήπου στο σχολείο και ένα κάδο κομπο- στοποίησης, όπου θα μπορούν τα ίδια να παράγουν το δικό τους κομπόστ. Πάρκο Χλωρίδας & Πανίδας Πολ. Κρήτης: Την ίδια μέρα επισκέφθηκαν και το πάρκο χλωρίδας και

πανίδας όπου ενημερώθηκαν για τα ενδημικά φυτά του τόπου μας και ξεναγήθηκαν στους χώρους του, έχοντας τη δυνατότητα να γνωρίσουν από κοντά πολλά από αυτά τα φυτά.

ΚΠΕ Βάμου: Στις 25 Φεβρουαρίου η ομάδα πραγματοποίησε επίσκεψη στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βάμου, όπου πήρε μέρος σε εργαστήρια ανακύκλωσης, δημιουργώντας τσάντες από παλιά ρούχα.

Επιπλέον παρακολουθήσαμε τον τρόπο παραγωγής βιοντίζελ από χρησιμοποιημένο λάδι, και το πως ανακυκλώνουμε το χαρτί.

Συμμετοχή σε δράσεις Let’s Do it Greece:Την Κυριακή 6 Απριλίου, η Περιβαλλοντική Ομάδα του Γυμνασίου Πλατανιά ήταν παρούσα στη δράση που διοργανώθηκε

πανελλαδικά με στόχο την ευαισθητοποίηση όλων μας, και τον καθαρισμό των παραλιών μας, ποταμών αλσυλίων κλπ. Συγκεκριμένα η ομάδα ένωσε τις δυνάμεις της με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αγίας Μαρίνας και συμμετείχε στον καθαρισμό της παραλίας στην περιοχή. Στο τέλος έμεινε η ικανοποίηση και ένα ευχάριστο συναίσθημα, ότι καταφέραμε να βάλουμε κι εμείς ένα μικρό λιθαράκι για ένα πιο καθαρό και όμορφο περιβάλλον! Παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος: Στις 5 Ιουνίου, παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος, η περιβαλλοντική ομάδα ήταν παρούσα στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία του Κυπάρισσου του Δ. Πλατανιά από τον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο, με κεντρικό ομιλητή τον διευθυντή του Γυμνασίου Πλατανιά, κ. Βασίλη Παπαστάμο

Άλλες δράσεις Τα παιδιά της ομάδας τα χαρακτηρίζει πολύπλευρη δημιουργικότητα. Το απέδειξαν στις δύο μεγάλες γιορτές του σχολείου μας όπου συμμετείχαν τόσο με κατασκευές από ανακυκλώσιμα υλικά, όσο και με παιχνίδια ρόλων - ευαισθητοποίησης τα οποία και δημιούργησαν αλλά και παρουσίασαν τα ίδια τα παιδιά.

22

Η ΚΥΡΙΑ ΓΙΩΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΑΪΔΟΥΡΑΚΙ ΤΗΣ Ποντικάκη Στέλλα , Προβιδάκη Ειρήνη, Πενταράκης Βενιζέλος Β3

Τα γαϊδουράκια είναι αναπόσπαστο μέρος της πλούσιας ελληνικής φυσικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς . Ο αριθμός τους έχει ελαττωθεί γιατί ο παραδοσιακός τους ρόλος ως μέσο μεταφοράς έχει αντικατασταθεί από σύγχρονα μέσα. Σήμερα τα γαϊδουράκια δίνουν τον δικό τους αγώνα επιβίωσης. Αντιστέκονται μαζί με τους ηλικιωμένους ιδιοκτήτες τους έχοντας βρει καταφύγιο κυρίως στα νησιά όπου ακόμα είναι χρήσιμα. Αυτά διαβάσαμε στο Διαδίκτυο και έτσι μπαίνουμε στο θέμα μας: Την κυρία Γιωργία και το γαϊδουράκι της που κυκλοφορούν παρέα στον Πάνω Πλατανιά που όπως όλοι ξέρουμε είναι το πιο τουριστικό μέρος της Κρήτης (αν δεν παινέσεις το σπίτι σου…).Ποιός λοιπόν θα το φανταζότανε ότι σ΄ ένα χωριό που το καλοκαίρι είναι γεμάτο τουρίστες, εστιατόρια, κίνηση θα έκανε βόλτες ένα γαϊδουράκι; Συναντάμε χρόνια την κυρία Γιωργία με το γαϊδουράκι της και πάντα τραβάει το βλέμμα, το δικό μας αλλά και των ηλιο-τσουρουφλισμένων μας τουριστών που ίσως για πρώτη φορά να βλέπουν ένα τέτοιο πλάσμα. Και σε όλους αρέσει ,όλους μας συγκινεί η εικόνα αυτή που μας συνδέει με το παρελθόν. Έτσι λοιπόν την αναζητήσαμε την συναντήσαμε, την κατασυμπαθήσαμε και σας την παρουσιάζουμε νιώθοντάς την δικό μας άνθρωπο.! Να σημειωθεί ότι η ίδια δεν θεωρούσε ότι υπάρχει λόγος για να της πάρει κάποιος συνέντευξη πράγμα λογικό αφού γι αυτήν η μετακίνησή με το γαϊδουράκι είναι μια καθημερινότητα. Σαν έμπειροι όμως δημοσιογράφοι την πείσαμε και ιδού τα αποτελέσματα.

Κυρία Γιωργία είναι εύκολη η μετακίνησή σας με το γαϊδουράκι; Πολύ εύκολη. Πάμε στο χωράφι ,με εξυπηρετεί σαν το αυτοκίνητο. Μάλιστα πάει και σε μέρη που το αυτοκίνητο δεν πάει. Έχω ελιές σ ένα ψηλό γκρεμνό και τ΄ αυτοκίνητο δεν πάει Με το γαϊδουράκι τις βγάζουμε στο δρόμο και τις παίρνει το αυτοκίνητο. Γι αυτό βέβαια το έχω! Κι ένα χόρτο να θέλω κι ένα πορτοκάλι να θέλω ότι κι αν θέλω θα το φορτώσω στο γαϊδουράκι να μη το φορτωθώ εγώ. Είναι το δεξί μου χέρι. -Που το βρήκατε; -Το αγόρασα από τον Βατόλακκο -Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πουλάνε γαϊδουράκια ; -Όχι δεν υπάρχουν ,ούτε άλλα γαϊδουράκια υπάρχουν στον Πλατανιά .Ήταν άλλα δύο αλλά πέθανε αυτός που τα χε Το δικό μου το έχω 5 χρόνια περίπου αλλά είχα άλλο ένα πιο μπροστά που μου πέθανε. Πόσο χρονών είναι; Δεν ξέρω. Μου το δώσανε για 18 αλλά είναι παραπάνω. -Και έχει γαϊδουρινή υπομονή; -Βέβαια. Είναι σαν τον άνθρωπο, πας κοντά του και είναι λες και σου μιλάει. Από δω να ξεκινήσω με παίρνει χαμπάρι και φωνάζει. -Του έχετε βγάλει όνομα; -Όχι γιατί δεν ήξερα πως τον φώναζαν πριν, εκεί που τον είχαν. Όμως με καταλαβαίνει. Του αρέσει πολύ το ψωμί. Αν ανεμίσει που κρατώ τσάντα και νομίζει πως του βαστώ ψωμί κάνει "α α α α" σαν να μου ζητάει. Τρελαίνεται! -Πως ανεβαίνετε πάνω του; -Το βάζω σ ένα πεζουλάκι να μπορώ να κάτσω γιατί είναι ψηλός. Καμιά φορά όμως αν το ανεμίσει πως θέλω να κάτσω το βάζει στα πόδια. Δε θέλει! Είναι τεμπέλης! Καθίζω βέβαια μα είναι κίνδυνος να με ρίξει. Πέρσι μου ΄φυγε απ το περβόλι για να μη κάτσω! Είναι πονηρός. Πρέπει να΄ σαι σβέλτος να κάτσεις αμέσως γιατί θα φύγει και μπορεί να σε σκοτώσει! -Άρα έχει τους κινδύνους του. Δεν είναι απλή υπόθεση. -Προχτές πήγαινα στο περβόλι πάλι και μια γυναίκα είχε δυο σκυλάκια. Του επιτεθήκανε και του δάγκωσαν τα πόδια, αυτός φοβήθηκε κι έτρεχε. Εγώ ήμουν πάνω και σκεφτόμουν να παίξω τον πήδο μη σκοτωθώ. Ένας γνωστός στο δρόμο τον σταμάτησε. Αλλά δεν έφταιγε το γαϊδουράκι! -Έχει πολλά έξοδα ;

23

- Θέλει και το νερό του( έναν κουβά κάθε βράδυ ) και το φαγητό του τριφύλλι , χαρούπια ή ξερό ψωμί -Αρρωσταίνουν τα γαϊδουράκια; -Προχτές γκρούφτηκε και σαν να ήθελε να κάνει εμετό- και τώρα θα σας κάνω να γελάσετε -έβαλα σ ένα μπουκάλι κονιάκ και το πότισα. Κονιάκ δίνουν στα γαϊδουράκια όταν είναι κρυωμένα. Και γελούνε βέβαια όταν το λέω αλλά είναι το φάρμακό του. -Θέλει και το σαμάρι του και τον εξοπλισμό του έτσι; - Όταν το πήρα εγώ δεν είχε καλό σαμάρι αλλά παρήγγειλλα από έναν γνωστό μου στην Αγία Μαρίνα να μου φτιάξει επειδή όμως αυτός γέρασε, έβαλα έναν εργάτη να μου το γεμίσει με ένα χόρτο το αφράτο γιατί είχε «κάτσει» μετά από τόσα χρόνια. . - Το γαϊδουράκι φοβάται με την φασαρία , τα αυτοκίνητα και τις μηχανές; - Όχι ,δεν φοβάται καθόλου. - Οι τουρίστες πως αντιδρούν; -Με ρωτούνε οι τουρίστες : να σας βγάλουμε φωτογραφία; Όι, Όι! Βαρέθηκα! Τότες δα φωτογραφίες! Από μακριά τονε λέω: "No, No, No !" Γυρίζω έξω με παλιά ρούχα. Πάω στα χωράφια και λερώνουνε τα ρούχα μου. "Νο,Νο " τονε λέω. Μερικές φορές δεν με ρωτούν και καθόλου! Πάνε από πίσω σιγά-σιγά και με παίρνουνε να μην το καταλάβω. Η γνωριμία μαζί της μας άφησε μια γλυκιά γεύση. Μας δέχτηκε στο σπίτι της , μας μίλησε για τη ζωή της στον παλιό Πλατανιά και μας άνοιξε την καρδιά της. Έτσι με τη γλυκύτητα και το χαμόγελό της μπήκε και στη δική μας καρδιά!

Εσωτερικό πρωτάθλημα επιτραπέζιας αντισφαίρισης (Πινγκ πονγκ) : Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ένα μεγάλο τμήμα του μαθητικού

δυναμικού (33%) είχε την ευκαιρία και την ευχαρίστηση να συμμετέχει στο ενδοσχολικό πρωτάθλημα πιγκ πογκ που διεξήχθη κατά τη διάρκεια του τρίτου σχολικού τριμήνου. Μετά από συνολικά 63 συναρπαστικούς αγώνες πρωταθλητής ανακηρύχτηκε ο μαθητής της Γ΄ τάξης Πραματευτάκης Κωνσταντίνος που νίκησε στον τελικό το μαθητή της Β΄ τάξης Χατζηδάκη Αλέξανδρο . Τρίτος κατετάγη ο μαθητής της Γ΄ Σταφυλαράκης Λευτέρης.

Όλοι οι μαθητές, συμμετέχοντες ή απλοί θεατές, καθώς και οι καθηγητές απόλαυσαν το ξετύλιγμα της όλης διαδικασίας και ευχήθηκαν ανάλογη συνέχεια και του χρόνου!

1. Από τη συμμετοχή στο "Πρώτο Θρανίο"

24

Το Γυμνάσιο Πλατανιά στο διαδίκτυο

Ο Δικτυακός τόπος του Γυμνασίου Πλατανιά http://www.gymnasio-platania.gr

Βρείτε το σχολείο μας στο Facebook ! https://www.facebook.com/GymnasioPlataniaChanion

Κανάλι στο youtube https://www.youtube.com/channel/

Λογαριασμός στο twitter https://twitter.com/gymplatania