zouzounia maiou

ΣΕΛΙΔΑ 1 ΤΑ ΖΟΥΖΟΥΝΙΑ ΜΑΗΣ 2013

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ <<ΤΑ ΖΟΥΖΟΥΝΙΑ>>ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΜΙΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ Β1 ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΟΒΡΥΑΣ

Για να καλωσορίσουμε την Άνοιξη φτιάξαμε χελιδόνια και

τραγουδήσαμε τα χελιδονίσματα. Το διασκεδάσαμε πολύ.

Η ΕΚΔΡΟΜΗ ΜΑΣ

Η πιο ωραία και εντελώς καινούρια εμπειρία που

ζήσαμε φέτος ήταν όταν πήγαμε στο "Δρω" Ναυπάκτου. Εκεί πραγματοποιήσαμε ένα πρόγραμμα με τίτλο " Τα ίχνη του δάσους". Αφού χωριστήκαμε σε ομάδες η κάθε μια από μας έκανε και διαφορετική ανακάλυψη στο συναρπαστικό κόσμο του δάσους. Χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις μας ακούσαμε τους ήχους των πουλιών, φτιάξαμε απολιθώματα ζώων και πολλά αλλά που θα μας μείνουν αξέχαστα. Στο τέλος, μας έδωσαν αναμνηστικούς επαίνους για να θυμόμαστε τη συμμετοχή μας στο πρόγραμμα. Μακάρι κάποτε να ξαναπάμε!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣΠασχαλινά έθιμα ............................... σελ. 2Επαγγέλματα που χάθηκαν .............. σελ. 5Συνέντευξη με ένα ντελάλη . ........... σελ. 9Το αγαπημένο μου ζώο............. ....... σελ. 11 Κατασκευές............................... ......... σελ. 15Ας παίξουμε ...................................... σελ. 16

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΝΝΑ ΔΕΝΔΡΙΝΟΥ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΜΑΣ

Γιορτάζοντας την παγκόσμια ημέρα βιβλίου, επισκέφτηκε το σχολείο μας η συγγραφέας

Άννα Δενδρινού. Αφού κουβέντιασε αρκετή ώρα μαζί μας , παίξαμε ένα παιχνίδι γνωριμίας, όπως η ίδια το είπε, όπου δίναμε ο ένας στον άλλο ένα μαντήλι και λέγαμε το όνομά μας μαζί με μια ευχή. Αυτές τις ευχές μετά τις γράψαμε σε σαΐτες σαν αυτές που μπήκαν από το παράθυρο στο παραμύθι της "η παιχνιδοκλέφτρα". Στο τέλος όλοι μαζί, παίρνοντας ο καθένας διαφορετικό ρόλο παίξαμε το παραμύθι.


Το Πάσχα είναι η δεύτερη μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας μετά τα Χριστούγεννα. Γιορτάζεται μοναδικά σε όλη την Ελλάδα όπου υπάρχουν και διάφορα ήθη και έθιμα που έχουν τη τιμητική τους, όλα μέσα σε μια ατμόσφαιρα ξεχωριστής κατάνυξης. Καθ' όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας στην εκκλησία υπάρχει λειτουργία κατά την οποία και εξιστορούνται τα πάθη του Χριστού. Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι και εβδομάδα νηστείας για τους χριστιανούς. Σημαντικότερες ημέρες είναι η Μεγάλη Τετάρτη η Μεγάλη Παρασκευή και το Μέγα Σάββατο κατά τις οποίες νηστεύουμε και το λάδι. Την Μεγάλη Πέμπτη, είναι η μέρα που βάφουμε τα “ κόκκινα” αυγά. Το κόκκινο χρώμα συμβολίζει το αίμα του Χριστού. Σημαντικότερα από τα έθιμα της χώρας, τις άγιες μέρες του Πάσχα, είναι τα εξής:

Θράκη: Στην Θράκη ένα σημαντικό έθιμο είναι το “κάψιμο του Ιούδα”. Σύμφωνα με το έθιμο αυτό, τα παιδιά αφού φτιάξουν το ομοίωμα του Ιούδα, το περιφέρουν από σπίτι σε σπίτι και ζητούν κλαδιά. Αυτά θα τα χρησιμοποιήσουν την Μεγάλη Παρασκευή, μετά την περιφορά του Επιταφίου, όπου βάζοντάς τους φωτιά θα “ κάψουν” τον Ιούδα. Συνηθίζεται μέρος της στάχτης αυτής, να παίρνουν για να τη ρίξουν στα μνήματα.

Αράχωβα: Σημαντικό έθιμο στην Αράχωβα, είναι η περιφορά της εικόνας του Αγίου Γεωργίου. Ανήμερα του Πάσχα, ντόπιοι ντυμένοι με παραδοσιακές στολές, περιφέρουν την εικόνα Αγίου, ενώ την επόμενη μέρα πραγματοποιείται ο αγώνας των γερόντων. Διάφοροι άντρες μεγάλης ηλικίας, ξεκινούν έναν αγώνα σε ανηφορικό δρόμο, από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, έως το λόφο. Πίσω τους ακολουθούν χορευτικά συγκροτήματα που τους συνοδεύουν, ενώ ακολουθούν και άλλες δοκιμασίες και αγωνίσματα που ονομάζονται “ κλέφτικα”.

ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΕΘΙΜΑ


Κύθνος: Στην Κύθνο, έχουν το έθιμο της” κούνιας”. Σύμφωνα με αυτό την Κυριακή του Πάσχα στην κεντρική πλατεία του χωριού, στήνεται μια κούνια στην οποία κουνιούνται εναλλάξ αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές. Σύμφωνα με το έθιμο, όποιο αγόρι κουνήσει ένα κορίτσι και το αντίθετο, δεσμεύεται για γάμο.

Πάτμος: Στο νησί της Πάτμου, έχουν ένα μοναδικό έθιμο, που κάθε χρόνο έχει την τιμητική του στην χώρα του νησιού και αυτό είναι το έθιμο του “νιπτήρα”. Αυτός λοιπόν στολίζεται με βάγια και πολύχρωμα ανοιξιάτικα λουλούδια. Την Μεγάλη Πέμπτη οι κάτοικοι του νησιού, αναπαριστούν τον Μυστικό Δείπνο.

Ύδρα : Στην Ύδρα, έχουν ένα ξεχωριστό έθιμο την Μεγάλη Παρασκευή. Εκεί στην συνοικία Καμίνι, ο Επιτάφιος μπαίνει στη θάλασσα και διαβάζεται η ακολουθία του. Ξεχωριστή θέση έχουν και τα πολύχρωμα βαρελότα που φωτίζουν τον ουρανό.

Ζάκυνθος: Στο νησί της Ζακύνθου, ο επιτάφιος, γίνεται με διαφορετικό τρόπο απ' ότι στην υπόλοιπη Ελλάδα. Εκεί η περιφορά του επιταφίου, γίνεται τις πρώτες ώρες του Μεγάλου Σαββάτου, ενώ με την ανατολή του ηλίου, ο Δεσπότης σηκώνει την Ανάσταση.

Χίος: Στην Χίο, έχουμε το έθιμο του “ ρουκετοπόλεμου”.Αυτό το έθιμο έχει τις ρίζες του στην εποχή της Τουρκοκρατίας. Οι κάτοικοι των ενοριών του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας της Ερειθιανής, δύο εκκλησιών που βρίσκονται αντικριστά, έφτιαχναν παλιά, αυτοσχέδια κανονάκια, που με τα χρόνια εξελίχθηκαν σε αυτοσχέδιες ρουκέτες. Ο ρουκετοπόλεμος, αποτελεί ένα ιδιαίτερο έθιμο στη Χίο, γι' αυτό και η προετοιμασία των ρουκετών ξεκινά αμέσως μετά το Πάσχα για να είναι έτοιμες τον επόμενο χρόνο.

Ρόδος: Στην Ρόδο, τα παιδιά το Μεγάλο Σάββατο γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν τον “ Λάζαρο”. Το αντίτιμο είναι χρήματα ή αυγά τα οποία και συγκεντρώνουν για να τα δώσουν αργότερα στους ιερείς. Ένα ακόμα έθιμο της μέρας είναι τα “ Λαζαράκια”. Αυτά, είναι τα πασχαλινά κουλούρια που φτιάχνουν οι νοικοκυρές του νησιού σε στριφτό σχήμα. Τα “Λαζαράκια” συμβολίζουν το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο σε σάβανο.

Λεωνίδιο: Στο Λεωνίδιο, γίνεται κάτι μοναδικό. Το βράδυ της Ανάστασης, οι πιστοί των ενοριών, κατασκευάζουν φωτεινά “αερόστατα “ τα οποία και αφήνουν να


πετάξουν ψηλά στον ουρανό.

Μακεδονία: Στην Μακεδονία, διατηρείται ακόμα και στις μέρες μας, το πανάρχαιο έθιμο “ Για βρεξ' Απρίλη μου “. Το έθιμο αυτό γιορτάζεται την τρίτη ημέρα του Πάσχα και συμμετέχουν χορευτικά συγκροτήματα από όλη την Ελλάδα.

Σαντορίνη: Το Σάββατο του Λαζάρου κάνουν ένα μεγάλο σταυρό, τον ντύνουν με δεντρολίβανο γύρω γύρω, και τον βάζουν στην πλατεία του χωριού. Το σταυρό τον λένε “ Λάζαρο” και σημαίνει την ανάσταση του Λαζάρου. Το Μ. Σάββατο το πρωί, τον κατεβάζουν και με τα ξυλάκια του δεντρολίβανου φτιάχνουν τα γαρδουμπάκια για την Ανάσταση.

Τρίπολη: Το πρωί της Μ. Τετάρτης οι γυναίκες βγαίνουν στα μαγαζιά να αγοράσουν αβγά, τσουρέκια, αρνί. Τη Μ. Πέμπτη τα βάφουν κόκκινα. Το πρώτο αβγό είναι για την Παναγία και το δεύτερο για το Χριστό. Ακόμα, πηγαίνουν κόκκινα αβγά στους φτωχούς, κι ασπρίζουν τα σπίτια τους.


Αλήθεια ποιος από εσάς θυμάται τον λατερνατζή;

Γύρω στα 1900 στους δρόμους της Αθήνας ο πλανόδιος οργανοπαίχτης, που γυρνούσε τις γειτονιές, και άπλωνε μελωδικούς σκοπούς κάτω στα σπίτια της παλιάς Αθήνας λεγόταν λατερνατζής. Η λατέρνα είναι ένα αυτόματο “φορητό” μουσικό όργανο που έχει πάρα πολλές ομοιότητες με το πιάνο. Μάλιστα το χαρακτηρίζουν και αυτόματο πιάνο. Χωρίζεται σε δύο μέρη

: α) το πάνω μέρος που περιλαμβάνει τις χορδές (απ΄το πάνω “μπαλκόνι” μέχρι

το κάτω και το ηχείο , β) το κάτω μέρος (το κιβώτιο) που περιλαμβάνει τον κύλινδρο και τους μηχανισμούς του . Στη σύγχρονη εποχή η λατέρνα είναι σπάνιο θέαμα.

Μήπως θυμάστε τον γανωματή;

Τα παλιά μπακιρένια οικιακά σκεύη (ταψιά , καζάνια , τηγάνια κλπ), με τον καιρό οξειδώνονταν και έπρεπε να γανωθούν , να περαστεί δηλαδή η επιφάνεια τους με ειδικό μέταλλο (καλάι -κασσίτερος) . Έτσι προστατεύονταν από τα δηλητηριώδη οξείδια του χαλκού . Η διαδικασία αυτή γίνονταν από ειδικούς τεχνίτες , συνήθως γυρολόγους , τους γανωτήδες. Είχαν μαζί τους τα

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ


απαραίτητα εργαλεία και έκαναν τη δουλειά τους επιτόπου . Αφού καθάριζαν καλά τα σκεύη , αλείφανε το εσωτερικό τους με οινόπνευμα και το τρίβανε με κουρασάνι ( τριμμένο κεραμίδι). Μετά κράταγαν το σκεύος με τη τσιμπίδα πάνω στη φωτιά και έριχναν μέσα το νησιαντήρι (χλωριούχο αμμώνιο) , για να στρώσει καλύτερα το καλάι πάνω στο χάλκωμα, Αφού το σκούπιζαν καλά, άπλωναν το λιωμένο καλάι σ΄όλη την επιφάνεια του σκεύους μ’ ένα χοντρό βαμβακερό ύφασμα …Στο τέλος το σκούπιζαν με καθαρό βαμβάκι για να γυαλίσει.

Ίσως όμως θυμάστε τον νερουλά;

Στην παλιά Αθήνα που δεν υπήρχαν οι βρύσες μέσα στα σπίτια (ούτε φυσικά υδραυλική εγκατάσταση για πόσιμο νερό) , ο νερουλάς αναλάμβανε την τροφοδότηση τους με νερό. Υπήρχε συνήθως ένας νερουλάς σε κάθε γειτονιά και είχε σταθερή πελατεία. Έκανε πολλά κοπιαστικά δρομολόγια και αμειβόταν περίπου 1 δεκάρα τον τενεκέ.Το επάγγελμα του νερουλά διατηρήθηκε μέχρι το 1930, οπότε ιδρύθηκε η ΟΥΛΕΝ (η οποία

με τη σειρά της αντικαταστάθηκε από την ΕΥΔΑΠ).

Θυμάστε άραγε τον εφημεριδοπώλη;

Ο πλανόδιος εφημεριδοπώλης ασκούσε το επάγγελμά του χωρίς να έχει συγκεκριμένο μαγαζί. Παραλάμβανε τις εφημερίδες από τα Πρακτορεία Διανομής Τύπου και τις πουλούσε στους περαστικούς περπατώντας στους κεντρικούς δρόμους της πόλης του ή τις άφηνε στην είσοδο των σπιτιών των μόνιμων πελατών του (συνήθως φωνάζοντας δυνατά τους τίτλους των ειδήσεων της πρώτης σελίδας). Ο εφημεριδοπώλης των αρχών του 20ου αιώνα διαλαλούσε τη πραμάτεια του : το ” Σκριπ”, το “Άστυ”, την ” Ακρόπολη” και πολλές φορές

ενημέρωνε για τα μεγάλα γεγονότα : “Εφημερίδες! Έκτακτο παράρτημα!”. Αποτελούσε μία από τις χαρακτηριστικές φιγούρες της γειτονιάς.


Μήπως σας θυμίζει κάτι το επάγγελμα του παγοπώλη;

Ο παγοπώλες είχαν ένα καρότσι ( ή τρίκυκλο) και πάνω σε αυτά μετέφεραν τον πάγο (που κατασκευαζόταν σε ειδικά εργοστάσια) και περνούσαν από γειτονιά σε γειτονιά. Για να προστατέψουν τα χέρια τους από την ψύξη , φορούσαν χοντρά γάντια . Χρησιμοποιούσαν ένα εργαλείο όπου τους βοηθούσε να σπάνε τον πάγο. Από τη μία μεριά ήταν κοπίδι και

από την άλλη γάντζος. Χάραζε με το κοπίδι την παγοκολόνα και ύστερα με το γάντζο χτυπούσε στο άνοιγμα και ο πάγος σχιζόταν αμέσως. Οι νοικοκυρές έβαζαν τον πάγο στις “παγωνιέρες” , ένα ξύλινο ορθογώνιο κατασκεύασμα, επενδυμένο εσωτερικά με αλουμίνιο. Είχε και δύο πόρτες , μια πάνω και μία κάτω. Στο πάνω μέρος τοποθετούσαν την παγοκολόνα και δίπλα ήταν ένα ντεπόζιτο που κατέληγε εξωτερικά σε μια κάνουλα . Γέμιζαν το ντεπόζιτο με νερό , και έτσι είχαν πάντα κρύο νερό.Στο κάτω μέρος υπήρχαν ράφια όπου τοποθετούσαν τα τρόφιμα και τα ποτά. Κάτω κάτω υπήρχε ένα συρταράκι όπου έτρεχαν τα νερά από τον πάγο που έλιωνε και οι νοικοκυρές το άδειαζαν όταν γέμιζε για να μην πλημμυρίσει.

Δεν πιστεύω να έχετε ξεχάσει τον παγωτατζή;

Οι παγωτατζήδες βράζανε το γάλα και προσθέτανε ζάχαρη, αυγά , κακάο ή βανίλια , ανάλογα με τη γεύση που θέλανε να φτιάξουν. Όταν έβραζε το μείγμα , το κατέβαζαν από τη φωτιά και το τοποθετούσαν σε ένα μεταλλικό κάδο , ο οποίος βρισκόταν μέσα σε ένα ξύλινο βαρέλι. Στο κενό που υπήρχε ανάμεσα στο ξύλινο βαρέλι και στον κάδο , έβαζαν πάγο και συνέχιζαν να ανακατεύουν το μείγμα μέχρι να πήξει. Φορτώνανε το βαρέλι στο καρότσι , με μια ειδική μεταλλική κουτάλα , πέρνανε μαζί και τα χωνάκια τους και γύριζαν τις γειτονιές “γλυκαίνοντας” μικρούς και μεγάλους. Κατά διαστήματα έριχναν και κομμάτια πάγου εξωτερικά για


να μη λιώσει το παγωτό.

Μήπως κάποιοι από εσάς θυμούνται την χαρακτηριστική φωνή του γαλατά;

Ο γαλατάς άρμεγε πρωί πρωί τις αγελάδες του , τις κατσίκες του ή τα πρόβατα του , γέμιζε στα γκιούμια (βαθιά μπακιρένια σκεύη με στόμιο) το φρέσκο γάλα , τα φόρτωνε στο γαϊδουράκι του και στη συνέχεια κατευθύνονταν στις γειτονιές. Όταν έφτανε στον προορισμό του , έδενε το γαϊδουράκι του σε κάποιο δέντρο

και άρχιζε να μοιράζει το γάλα . Είχε μια μικρή κούπα όπου γεμάτη ζύγιζε μισή οκά και έτσι υπολόγιζε την ποσότητα που πουλούσε. Συνήθως είχε συγκεκριμένο δρομολόγιο με μόνιμους πελάτες. Αν περίσσευε γάλα , γύριζε στις γειτονιές και προσπαθούσε να πουλήσει και το υπόλοιπο.

Λούστρος !Εδώ ο γρήγορος και καλός λούστρος!

Ο λούστρος έβαφε τα παπούτσια των περαστικών . Συνήθως τριγύριζε στα διάφορα καφενεία , σε καταστήματα αλλά και σε διάφορα σημεία των δρόμων για να βρει πελάτες. Κουβαλούσε ένα ξύλινο κασελάκι με πλαϊνές θήκες που είχε τις μπογιές και τις βούρτσες του και ότι άλλο χρειαζόταν για το γυάλισμα των παπουτσιών . Το κασελάκι αυτό είχε μακρύ λουρί για την μεταφορά του στον ώμο και ένα καρεκλάκι για να κάθεται από το

ένα μέρος στο άλλο που πήγαινε. Πάνω στο κασελάκι ο πελάτης έβαζε το πόδι του και ο λούστρος έκανε τη δουλειά του με γρήγορες κινήσεις. : καθάρισμα , βάψιμο , γυάλισμα. Πάντα όμως πριν ξεκινήσει έβαζε δυο κομμάτια χαρτόνι ή σκληρό πλαστικό στα πλαϊνά του παπουτσιού , ώστε να μην λερώνει τις κάλτσες του πελάτη. Στις μέρες μας , ίσως κάπου στην Αθήνα θα συναντήσει κανείς κανέναν πλανόδιο λούστρο, ο οποίος αποτελεί κάτι το αξιοπερίεργο για τους τουρίστες.


Συνέντευξη με έναν ΝτελάληΑποφασίσαμε με αφορμή το μάθημα της Γλώσσας μας « Η συνέντευξη με τονκυρ- Παντελή» να πάρουμε συνέντευξη από έναν ντελάλη για να μας μιλήσει για τοεπάγγελμά του.

Παναγιώτης: Τι δουλειά κάνατε, όταν ήσασταν νέος;Ντελάλης: Ήμουν ντελάλης. Θέλετε να σας εξηγήσω τι ακριβώς έκανα;Ευαγγελία: Ναι, πείτε μας, τι ακριβώς κάνατε;Ντελάλης: Πήγαινα σε γειτονιές και έλεγα καλές και κακές ειδήσεις.Χρήστος: Από πότε ξεκινήσατε αυτή τη δουλειά;Ντελάλης: Ξεκίνησα από πολύ μικρός. Νομίζω ότι όταν ξεκίνησα ήμουν 15 χρονών.Νεφέλη: Πόσες ώρες δουλεύατε την ημέρα;Ντελάλης: Δουλεύω κάθε μέρα, όλη την εβδομάδα. Κάθε φορά που γίνεται κάτισημαντικό εγώ πρέπει να πάω το νέο από γειτονιά σε γειτονιά.Αθανασία: Μα γιατί πηγαίνατε εσείς, δεν υπήρχαν τηλέφωνα;Ντελάλης: Όταν ήμουν εγώ νέος δεν υπήρχαν τηλέφωνα στα χωριά. Μόνο στις πόλεις υπήρχαν τηλέφωνα και όχι σε κάθε σπίτι αλλά σε κάποια μαγαζιά. Για αυτό, λοιπόν, εγώ έπρεπε να μεταφέρω τα νέα.Αθηνά: Που πηγαίνατε πιο συχνά;Ντελάλης: Πήγαινα παντού, όπου με χρειαζόντουσαν για να τους πω κάποιο νέο.Υπήρχαν, όμως, και άλλοι ντελάληδες για να είναι πιο εύκολο να πούμε παντού τα νέα.Κωνσταντίνος: Και πως πηγαίνατε από γειτονιά σε γειτονιά;Ντελάλης: Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, κι αν υπήρχαν ήταν πολύ λίγακαι τα είχαν οι πλούσιοι. Αν ήταν κοντά πήγαινα με τα πόδια, συνήθως τρέχοντας γιανα πω το νέο. Άλλες φορές πήγαινα και με κάποιο ζώο ή με κάποιο ποδήλατο, πουείχαμε τότε.Χριστίνα: Και πόσα χρόνια κάνατε αυτή τη δουλειά;


Ντελάλης: Όπως σας είπα, την έκανα από πολύ μικρός γιατί μου άρεσε να γνωρίζωκαινούρια μέρη και να βοηθάω τον κόσμο.Γιώργος: Πηγαίνατε και τα βράδια να πείτε τα νέα;Ντελάλης: Αν ήταν κάτι πολύ σημαντικό έπρεπε να πάω και τα βράδυ να το πω.Πολλές φορές ξεκινούσα το βράδυ για να φτάσω στο μέρος που έπρεπε την άλλη μέρα το πρωί, γιατί μπορεί να ήταν μακριά.Αριστέα: Και πως θυμόσασταν όλα αυτά τα νέα;Ντελάλης: Συνήθως είχα λίγα νέα να μεταφέρω. Αν, όμως, ήταν πολλά κρατούσασημειώσεις σε κάποιο χαρτί.Θοδωρής: Σας αρέσει πολύ αυτή η δουλειά;Ντελάλης: Μου άρεσε πάρα πολύ η δουλειά μου γιατί μου αρέσει να βλέπω τοχαμόγελο στα πρόσωπα των ανθρώπων, όταν τους λέω μια καλή είδηση.Αναστασία: Σας λείπει η δουλειά σας;Ντελάλης: Μου λείπει πολύ αλλά μεγάλωσα τώρα και δεν μπορώ να την κάνω.Μαρία: Υπάρχουν σήμερα ντελάληδες;Ντελάλης: Σήμερα υπάρχουν τα τηλέφωνα, οπότε τα νέα φτάνουν πολύ γρήγορα από το ένα μέρος στο άλλο. Άρα, σήμερα δεν χρειάζονται οι ντελάληδες.


Ο Σκίουρος

Ο σκίουρος, το ζώο αυτό με τη μεγάλη φουντωτή ουρά απαντάται στην Ευρώπη, Ασία και Αμερική. Αντίθετα με τα κουνέλια και τα ελάφια οι σκίουροι δεν μπορούν να χωνέψουν την κυτταρίνη και πρέπει να βασιστούν σε τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες,υδατάνθρακες και λίπος. Οι αρχές της άνοιξης είναι η δυσκολότερη περίοδος για τους σκίουρους, καθώς τα θαμμένα καρύδια αρχίζουν να

φυτρώνουν και δεν είναι διαθέσιμα για τροφές. Στις περιόδους αυτές οι σκίουροι βασίζονται πάρα πολύ σε μπουμπούκια δέντρων κυρίως των σφεδαμνών. Οι σκίουροι είναι παμφάγοι,τρώνε μια μεγάλη ποικιλία φυτικής προέλευσης , συμπεριλαμβανομένων καρυδιών, καρπών, φρούτων, μυκήτων, καθώς και αυγών ακόμη και μικρών θηλαστικών, πουλιών και βατράχων.

Οι σκίουροι είναι έξυπνα ζώα. Σε κατοικήσιμες περιοχές έχουν τη κακή συνήθεια να τρώνε από ταΐστρες πουλιών, να σκάβουν σε γλάστρες και να φτιάχνουν φωλιές σε σοφίτες. Επίσης πολλές φορές μασούν φαγώσιμα και μη αντικείμενα. Το συνήθειό τους αυτό διατηρεί τα δόντια τους αιχμηρά αλλά προξενεί καταστροφές στον άνθρωπο. Έτσι οι άνθρωποι τοποθετούν διάφορες παγίδες προκειμένου να τους αποτρέψουν.

Οι σκίουροι μπορούν να εκπαιδευτούν να τρώνε από το χέρι του ανθρώπου. Ωστόσο το τάισμα από το χέρι δεν ενδείκνυται καθώς το ζωάκι μπορεί να μεταφέρει μεταδοτικές ασθένειες. Ακόμα δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν τα δάχτυλα από το φαγητό και τα δαγκώματα είναι οδυνηρά.

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΖΩΟ


Η αλεπού

Η αλεπού είναι θηλαστικό που ανήκει στην οικογένεια Κυνίδες. Το πιο γνωστό είδος είναι η κόκκινη αλεπού, της οποίας το τρίχωμα είναι κοκκινωπό. Εξωτερικά μοιάζει με σκύλο αλλά η ουρά της είναι λίγο πιο φουντωτή και το τρίχωμά της πιο πυκνό. Η κόκκινη αλεπού φτάνει σε μήκος τα 90 εκατοστά και ζυγίζει 7-10 κιλά. Όλα τα είδη των αλεπούδων είναι παμφάγα. Ωστόσο,

καταναλώνουν και τρωκτικά, λαγούς, κουνέλια και άλλα μικρά θηλαστικά καθώς και ερπετά.

Ο Λύκος

Σύμβολο δύναμης και ελευθερίας ο λύκος στοιχειώνει θρύλους και παραμύθια εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι ο “κακός λύκος” των παραμυθιών δεν είναι παρά ένα είδος που χρειάζεται προστασία.Ο λύκος τρέχει πολύ γρήγορα και κολυμπά καλά.

Μπορεί να φτάσει το 1,5 μέτρο μήκος. Ζει σε αγέλες για καλύτερα αποτελέσματα στο κυνήγι.

Είναι ζώο σαρκοφάγο. Οι λύκοι μπορούν να εντοπίσουν το θήραμά τους από απόσταση 3 χλμ. μόνο από τη μυρωδιά. Ένας λύκος μπορεί να ακούσει το ουρλιαχτό ενός άλλου λύκου από απόσταση έως 10 χλμ., όταν ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται απόλυτη σιωπή.

Δυστυχώς σήμερα ο λύκος είναι ένα απειλούμενο είδος. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι ζουν 700 λύκοι σε όλη τη χώρα.


Ελάφι

Το Ελάφι είναι ζώο θηλαστικό. Είναι όμορφο, λεπτόσωμο, με κοντό καστανόχρωμο μαλακό τρίχωμα. Έχει μεγάλα όμορφα μάτια και λεπτά ευκίνητα πόδια. Το αρσενικό έχει στο κεφάλι του κέρατα μεγάλα με διακλαδώσεις που ανανεώνονται κάθε χρόνο και μοιάζουν με φύλλα πλατιά.

Ζει σε πυκνά δάση και τρέφεται με χλόη, χόρτα ή και με τη φλούδα από τους κορμούς των μικρών δέντρων, τους οποίους επίσης καταστρέφει τρίβοντας επάνω τα κέρατά του, όταν είναι η εποχή να αλλάξει το δέρμα του.

Έχει εχθρούς όλα τα αρπακτικά ζώα και τον άνθρωπο. Το μόνο όπλο για την άμυνά του είναι το γρήγορο τρέξιμο του και οι οξύτατες αισθήσεις του. Το θηλυκό του, που δεν έχει κέρατα, γεννά μια φορά το χρόνο( κάθε 10 μήνες) 1 ως 2 ελαφάκιαπου τα θηλάζει και τα αγαπά πολύ. Το ζευγάρι είναι τόσο αγαπημένο μεταξύ τους που αν τύχει να σκοτωθεί το ένα, το άλλο είναι δυνατό να πεθάνει από λύπη και μαρασμό, έχοντας περιπλανηθεί πολλές μέρες.

Το κυνηγούν για το νοστιμότατο και ευκολοχώνευτο κρέας του, που είναι ανεκτίμητο για τους αρρώστους. Επίσης για το δέρμα του που χρησιμοποιείται για ενδύματα και κάθε λογής δερμάτινα είδη.

Κρι-κρι

Το αγριοκάτσικο Κρι-κρι ζει στην Κρήτη. Είναι πολύ ευκίνητο ζώο και έχει μεγάλη ικανότητα να σκαρφαλώνει σε κατακόρυφες βραχώδεις πλαγιές. Τα αρσενικά ζουν μοναχικά, ενώ τα θηλυκά σε αγέλες, μέχρι 500 ζώων. Ζουν από 12 ως 22 χρόνια.Το αγριοκάτσικο φθάνει σε μήκος το 1,5 μ. και σε ύψος τα 80 εκ. Το θηλυκό είναι μικρότερο στο σώμα από το αρσενικό και έχει

επίσης μικρότερα κέρατα. Είναι πολύ ανθεκτικό στην παγωνιά. Έχει την ιδιότητα να αλλάζει το χρώμα του τριχώματός του ανάλογα με την εποχή. Έτσι, τους καλοκαιρινούς μήνες έχει τρίχωμα ανοικτό καστανό και το χειμώνα γίνεται μαύρο ή σκούρο.


Αλογα -μινιόν

Αυτά τα μικρά χαριτωμένα άλογα αγαπούν το τρέξιμο και χρειάζονται πολύ χώρο. Έχουν τις ίδιες απαιτήσεις με τα μεγαλύτερα ξαδέλφια τους. Τα καλύτερα ράντζα για τα άλογα- μινιόν βρίσκονται στην Αγγλία, όπου διοργανώνονται μάλιστα καλλιστεία για την ανάδειξη του καλύτερου.

Τα αλογάκια αυτά τρέφονται με χορτάρι, αλλά τους αρέσουν επίσης τα μήλα, τα καρότα και το ξερό ψωμί.

Γατόπαρδος

Ο γατόπαρδος είναι το γρηγορότερο ζώο στον πλανήτη, καθώς μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα έως 120 χλμ. την ώρα. Η μεγάλη του ταχύτητα του επιτρέπει να κυνηγά πολύ γρήγορα θηράματα όπως η γαζέλα, ενώ αντίθετα με τα άλλα αιλουροειδή κυνηγά την ημέρα. Τα νύχια του του επιτρέπουν να γαντζώνεται στο

έδαφος καθώς τρέχει και να επιταχύνει αστραπιαία. Μπορεί να στρίβει δίχως να μειώνει την ταχύτητά του, καθώς η ουρά του τον βοηθά να διατηρεί την ισορροπία του όταν τρέχει.Η θηλυκή γεννά 3-6 μικρά τα οποία φροντίζει μόνη της μέχρι να φτάσουν την ηλικία των 18 μηνών και εγκαταλείψουν την μητέρα τους. Τα αδέρφια όμως παραμένουν και κυνηγούν μαζί, σαν ομάδα , μέχρι να γίνουν καλοί κυνηγοί.


Κοιτάξτε πως με απλά υλικά φτιάχνουμε θαύματα.

Κοτοπουλάκι που βγήκε από το αυγό

Θα χρειαστείτε:

ξύλινο καλαμάκιμαρκαδόρουςΧαρτί κάνσον κόκκινο,άσπρο

Τρόπος κατασκευής:

Σχεδιάζετε και κόβετε σε κόκκινο χαρτόνι το αυγό και τα μέλη από το κοτόπουλο. Σε άσπρο σχεδιάζετε το κοτόπουλο .Κολλάτε τα κόκκινα μέλη χέρια ,πόδια, λειρί) πάνω στο άσπρο. Με το ξυλάκι ενώνετε το αυγό με το κοτόπουλο. Με τους μαρκαδόρους σχεδιάζετε μάτια ,μύτη και έτοιμο.

Κάρτα λαγουδάκι

Θα χρειαστείτε:

Χαρτόνι καρόΧαρτί κάνσον γαλάζιο,καφέΚόλλα υγρή Σύρμα πίπας κίτρινοΜατάκια

Τρόπος κατασκευής:

Κόβετε και διπλώνετε το γαλάζιο χαρτόνι σε σχήμα κάρτας. Στο καφέ σχεδιάζετε και κόβετε τη μουσούδα και τα αυτιά. Κολλάτε πάνω στη κάρτα τα αυτιά, τη μουσούδα και τα μάτια, όπως φαίνεται στη φωτογραφία. Τέλος, φτιάχνετε το παπιόν με το καρό χαρτόνι

ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣΈχω μια ιδέα


και κολλάτε τα μουστάκια από το σύρμα πίπας.

Αινίγματα Ανεβαίνει κατεβαίνει και στην ίδια θέση μένει. Τι είναι;

Από έξω είναι αγκαθωτό κι από μέσα μαλλιαρό κι από μέσα από το μαλλί μια

μπουκιά καλή . Τι είναι;

Είμαι, είμαι , μα τι είμαι. Σαν με πεις παύω να είμαι. Τι είναι;

Εκκλησία θολωτή, ένας στύλος την κρατεί. Τι είναι;

Δεν είμαι φεγγάρι, δεν είμαι αστέρι, μα φέγγω με το πισινό το καλοκαίρι. Τι

είναι;

Άψυχο, ψυχή δεν έχει και ψυχές παίρνει και φεύγει . Τι είναι;

Γλωσσοδέτες Φίδι ξεπουκάμισο,φίδι ξεπουκαμισμένο.

Η συκιά μας η γερτή,

η πευκολευκοτσουκλωστή,

κάνει τα σύκα τα γερτά,

τα πευκολευκοτσουκλωτά.

Η αμυγδαλιά μου η τσιγδαλιά μου

η μυγδοτσιγδοκοκαλιά μου

κάνει αμυγδαλίδια, τσιγδαλίδια,

μιγδοτσιγδοκοκαλίδια.

Ας παίξουμε


Απαντήσεις από τα αινίγματα (διάβασε ανάποδα) αμοτσ, ανατσακ, οκιτσυμ, αλερπμο, αδιπμαλογυπ, οιολπ

zouzounia maiou

Documents