In 1968 was ik gymnastiekleraar in Hoogeveen en toen ineens de toekomstig directeur van de nog op te richten Provinciale Sportraad Drenthe.De doelstelling en daarmee de opdracht was duidelijk: Zorg voor een goede ondersteuning en ontwikkeling van de Provinciale Sportbonden in Drenthe!

Hoe was het toen?- Een enthousiast bestuur met voorzitter Klaas de Boer, burgemeester van Ruinen.- Kantoor op de eerste verdieping van de Kunst IJsbaan Drenthe.- Bemanning met een directeur (ikke), Wim Admiraal en Clary Crajé, die tekenden voor een zevenjarige vrolijke en productieve samenwerking.- Daan Huizinga, de Gedeputeerde Sport van de provincie Drenthe- En …….Commissaris van de Koningin provincie Drenthe, de heer K.H. Gaarlandt.

Hij was het die mij die dag in zijn kamer, op advies van Daan Huizinga, ontving om te praten over een bijdrage van de Provincie voor de realisering van het Sport Medisch Advies Centrum, overigens het eerste in Nederland. In het oude Provinciehuis, nu Museum, stond ik daar in een kamer vol pijptabak rook, een beetje bedremmeld en verlegen. Hij blies een rookwolk uit en zei: “Hoeveel heb je nodig?” en “Is het centrum ook voor de Gehandicapte sporters? Wel ƒ. 30.000,- is behoorlijk veel, maar het is goed. Succes en gegroet”. Kort en bondig en …..geen wachttijden. Hoe zo offi ciële papieren verzoekbrieven?

En dan de gemeente Dalen, met wel 2.143 inwoners, bejaarden en zuigelingen meegerekend, waar volgens burgemeester Ivo Opstelten dringend behoefte was aan een sporthal. Of ik dinsdagmiddag wilde verschijnen in het College. De helft van de stichtingskosten was al toegezegd uit de DACW. De andere helft ad ƒ. 150.000,- moest de gemeente zelf betalen. “En wethouder, (hij was de enige), wat vindt u ervan? De wethouder draaide zijn sigarendoosje om, maakte een aantekening met de balpen, dacht even na en zei: “Het mut moar kunnen burgemeester.” De sporthal staat er nog en Ivo? Die ging daarna nog een grote toekomst tegemoet en Smilde, Diever, Sleen, Westerbork en Beilen volgden het goede voorbeeld.

Het waren gouden tijden. Neem de eerste Zwem Vierdaagse. Start in het openluchtbad in Rolde, met wethouder mevrouw Hollema voorop, honderden kinderen en vaders en moeders er achter aan. De andere Drentse zwembaden sloten aan en al spoedig waren we door de 2.000 medailles heen. We hadden de grootste deelname van Nederland en Wim Admiraal ging nog eens 2.500 medailles ophalen bij de KNZB. Chapeau!

Wat een geluk, dat de Sportraad, fi nancieel gesteund door de Provincie, op de ingeslagen weg mocht en kon doorgaan. Want er waren nog plannen voor:- Een Stichting Sport Technisch Kader, een soort uitzendbureau voor trainers en trainsters, een initiatief van Wim Poll, om de door ons opgeleide jongens en meisjes bij de verenigingen aan te stellen, te laten werken en …..hen daarvoor te betalen.- Ontwikkelingen, samen met de Invaliden Sportclub Bartje, van hun sporten. Er kwam in Westerbork zelfs een aparte manege Paardrijden voor Gehandicapten en samen met de Padvinders ook nog vakantie-paardrij–plezier weken. - Ook de oudere Drenten werden niet vergeten. Het project “Meer Bewegen voor Ouderen“ kreeg zelfs landelijke bekendheid. In dorpszaaltjes en gymzalen werd er hard aan gewerkt om de oudjes ‘smeuïg’ te maken en met veel plezier te behouden.

Het waren de tijden dat de sportmensen uit Drenthe gingen meetellen. Zo waren er de gebroeders Jans en Wieger Vlot, topamateurwielrenners, Jan Bols en Piet Kleine, internationale schaatsers, Henk Benjamins uit Hollandscheveld, Tour de France deelnemer, H2C Olhaco, volleybal kampioen van Nederland en een jongeman uit Assen, Roelof Tijs, die furore maakte bij de jaarlijkse IJsspeedway wedstrijden op de Kunstijsbaan.

Nee, het stichtingsbestuur, de Gedeputeerde, de vereniging bestuurders, de trainers en de Drentse jongens en meisjes hebben echt wat tot stand gebracht. Vergeet ik nog bijna de bouw van het Provinciaal Huis van de Sport in Beilen voor de provinciale afdelingen van de landelijke sportbonden en de grote toename van de ‘Jeugdsport’ met honderden jongens en meisjes, beter kon het niet.

Dit waren de afgelopen 50 jaar. Nu voorwaarts voor de volgende halve eeuw! Succes, sterkte en plezier en niet te gauw opgeven!

Weet je dit nog oudje??Ee

rste

dir

ecte

ur S

port

raad

Dre

nthe

Sporten en wat er mee te maken heeft is tijdloos, maar verandert wel. Toen ik een klein jongentje was, speelden we buiten op straat. Daarna ging je naar een sportvereniging. Er was ook niet veel anders. Ik wilde zo vroeg mogelijk naar een vereniging, maar dat kon pas vanaf 10 jaar. Gelukkig verander-den er toen ook al regels en mocht ik als eerste jongen in Assen al op 8 jarige leeftijd gaan voetballen bij Achilles 1894.

Ik voelde mij direct thuis. Niet zo raar ook. Voetbal was mijn lust en mijn leven en mijn ouders waren ook bijna continu bij de club aanwezig. Mijn vader was een tijd penningmeester en daarna als vrij-williger betrokken bij de club. Mijn moeder deed nauwelijks voor hem onder en draaide regelmatig bardiensten. Vrijwilligerswerk hoorde erbij en had een status in de club en bij de leden. Er werd naar hen geluisterd en samengewerkt. Ik vergeet nooit dat mijn moeder Harry Muskee, jawel van Cuby and the Blizzards, verbood nog een biertje te bestellen en stuurde hem naar huis: “Je hebt genoeg gehad en het wordt tijd om naar huis te gaan”. Harry keek mijn moeder even aan, zei dat ze gelijk had en ging zonder problemen naar huis. De vereniging was een familie.

Dat ik daarna ben gaan werken in de sport was dan ook geen verrassing. Bij de toenmalige Sportraad Drenthe begon ik 40 jaar geleden me bezig te houden met de kaderproblematiek in de vereniging en verenigingsondersteuning. Ik voelde me als een vis in het water. Veel op bezoek bij verenigingen, praten met besturen en commissies en proberen op allerlei terreinen hulp te bieden. Wel moest je rekening houden dat het lange avonden werden en dat niet alles snel geregeld kon worden. Je moest interesse en aandacht hebben voor het wel en wee van de vrijwilliger. Zelfs een keer meer dan een uur meepraten over de nieuwe gordijnen van de buurvrouw van de secretaris van een gymnastiek vereni-ging in Ruinerwold.

Rustig aan, dan breekt het lijntje niet. Het verenigingsleven ontwikkelde zich desondanks steeds verder en ook de kwaliteit van de vrijwilligers werd beter en beter. Toch is niet alles rozengeur en maneschijn. De vereniging verandert. Verdergaande individualisering, de ontwikkeling van de soci-ale media en het steeds groter wordende aanbod van activiteiten heeft enorme invloed op de sport-vereniging en de vrijwilliger. Ik merkte steeds meer in mijn werk en nu nog steeds dat het wij-gevoel aan het verdwijnen is. Ook in de vereniging is sport het product dat moet worden verkocht, zonder echt rekening te houden met de mens/de sporter. Het is dan ook geen wonder dat het steeds moeilij-ker wordt om vrijwilligers te vinden die zich met hart en ziel willen inzetten voor hun club. De familie bestaat niet meer.

“Als ik iets wil, bepaal ik het zelf en anders betaal ik er wel voor. Ik wil dus een biertje en ga nog niet naar huis. Punt uit! “

Geen biertje meer en direct naar huis!O

ud medew

erker SportDrenthe

Op 20 oktober 2018 overleed oud premier Wim Kok. Mijn gedachten gingen terug naar de Olympische Spelen van Atlanta 1996….met als slogan “Believe in the Dream“. In korte broek en oranje shirt zaten we geïnspireerd te praten over sport in Nederland op diverse niveaus. Toen ik vertelde dat ik STK functionaris was (Sport Technisch Kader) op lokaal niveau, onder auspiciën van SportDrenthe was Wim Kok zeer geïnteresseerd. Wat bleek? De STK-regeling kwam uit de koker van de PvdA en hij wist er veel van. Zou hij geweten hebben dat ‘zijn’ STK beleid zou door ontwikkelen naar de huidige combifuncties en buurtwerkers sport?

Het woord STK en SportDrenthe zijn gevallen. Het voelt als een rode draad door mijn sport loopbaan. Prachtige herinneringen aan de zeven professionals bij zeven mooie sportclubs in Assen te weten de voetbalverenigingen ACV en Asser Boys, de gymnastiekverenigingen Udi en Eendracht, Badminton-club BC Assen, Sportclub Bartje, de sportvereniging voor mensen met een beperking en volleybalvereniging Sudosa-Assen (nu Sudosa-Desto). De begrippen “inspiratie en ontwikkeling” zijn voor mij in deze periode geboren en krijgen tot op de dag van vandaag meer en meer een diepere betekenis. We inspireerden elkaar in bijeenkomsten bij SportDrenthe in Beilen. Het varieerde van het opzetten van een kadercursus, vrijwilligersbeleid, stemband oefeningen wat veel hilariteit gaf tot hoe ga je om als enige professional in een vrijwilligersorganisatie. Contact voor contract is hieruit één van mijn motto’s geworden. Eerst een relatie opbouwen, de ander te zien en van hieruit aan de slag. Tot op de dag van vandaag is dit mijn attitude, grondhouding in mijn werk.

Het thema “Vrouw en sport in Drenthe” in de beginjaren 90, heeft veel indruk op mij gemaakt. Door het platform Vrouw en sport is er drie jaar gewerkt vanuit drie invalshoeken: Aktief Sporten, Sport-technisch Kader en Bestuurlijk Kader. De positie van de vrouw in de sport werd op nationaal, provin-ciaal en plaatselijk niveau belicht. De eindpresentatie vond plaats in “De Kolk” in Assen en samen met burgemeester Dineke van As-Kleywegt (vrouwen in bestuurdersfuncties), Theo Sybersma (topsport-triatleet) mocht ik de invalshoek Sport Technisch Kader functionaris toelichten. In deze voornamelijk mannenwereld vond ik het mooi als ik als coach een wedstrijd won van een team met een mannelijke coach. Niet alle mannelijke coaches feliciteerden mij na afl oop. Met een bewust uitgestoken hand nam ik de felicitaties in ontvangst waar ik diep van binnen veel pret om had.

Tot slot heb ik samen met Drenthe beweegt, SportDrenthe in 2014 vier inspiratiessessies mogen geven met mijn inspiratoren. Ik wilde graag mijn ervaring delen na 27 jaar Sudosa-Desto als Sport Technisch Kader functionaris en sportclubs inspireren op weg naar……. succesvol jeugdbeleid. Ik had gekozen voor vier thema’s: Elk kind wordt gezien met sportpedagoog Ineke Kalkman, de kernwaarden van de club met Joop Alberda, de trainer leert een leven lang met Toon Gerbrands en de club in deze moderne tijd met Berend Rubingh.

Mijn inspiratoren vertellen een verhaal en dan gebeurt er altijd iets. Zij zetten mensen in beweging en zorgen voor een volgende stap. Je wordt professioneel of persoonlijk geraakt….

En wat zo leuk is….dit proces stopt nooit…..

Dankjewel STK Drenthe, dankjewel SportDrenthe, dankjewel Drenthe beweegt! voor de mooie ervarin-gen en herinneringen…. en……. er is altijd een verder……

SportDrenthe….mijn begin...rode draad…..een herinnering voor het leven…..

Oud-m

edewerker SportDrenthe

Rita Buikema

Ik zag er best een beetje tegenop, een bezoekje brengen aan de Sportraad Drenthe. Het was ergens in de tweede helft van de jaren zeventig van de vorige eeuw. Ik had net een project van het toenmalige ministerie van CRM, vooral gericht op werk voor en de rechtspositie van afgestudeerde sportleiders/trainers, afgerond in Groningen en toen kreeg ik de opdracht om het ‘model Groningen’ ook elders in het land te introduceren. Dus de “provincie in”. In Assen, in het ijsbaancomplex, zetelde de Sportraad Drenthe. Nog klein, maar heel fi jn van omvang en zelfbewust in de dadendrang. Dat bleek vooral toen ik binnenkwam. Directeur Han van der Veen en voorzitter Henk Schuurman, beiden helaas overleden, hadden zoiets van “Nou meneer, kom maar op met je plannetjes, wij lusten je rauw.” Vanwaar zoveel arrogantie, dacht ik? Eigenlijk wist ik het wel. Drenthe liep in die tijd voorop bij al-lerlei ontwikkelingen en dus ook bij het werk dat ik moest promoten. De Stichting Gymnastiekleiding Norg van Hendrik Lanjouw had de basis gelegd en de Sportraad had dat langjarige initiatief over-genomen. Dus, zeiden mijn gesprekspartners dat ze “wel wisten hoe ze het aan moesten pakken”. Ze hadden mij eigenlijk niet nodig. Gelukkig wilden ze wel meewerken.

Mooi meegenomen voor mij dus. En het moet gezegd dat ik later prima heb kunnen samenwerken met de collega’s in Drenthe. Die mannen kon je om een boodschap sturen. De Stichting Sporttechnisch Kader (STK) groeide. Ik heb het jammer gevonden dat in een latere periode de Stichting STK als zelfstandige organisatie verder is gegaan. Waarom niet gewoon onderdeel blijven van de Sportraad? Het was in mijn ogen een stuk cement in de contacten van de Sportraad met de achterban.

Maar de ontwikkelingen hebben niet stil gestaan en andere taken die de afgelopen jaren op het latere SportDrenthe zijn afgekomen hebben het administratief-rechtspositionele ondersteuningswerk naar de achtergrond gedrongen. Toch gelukkig dat de zelfstandige Stichting STK er nog is. Overigens hebben de meeste provinciale sportraden in ons land zich dit soort werkzaamheden, aangevuld met bemiddelingsactiviteiten, eigen gemaakt. Het is zelfs de basis geweest om in latere jaren Sportjobs op te richten. Een landelijke stichting, die zich geheel stortte op arbeidsbemiddeling in de sport. Daar waar de traditionele arbeidsbureaus het vaak moesten laten afweten als het om arbeidsplaatsen in de sport ging, voorzag de nieuwe stichting erin.

Provinciale Sportraden leverden de consulenten en het hoofdkantoor was gevestigd in, jawel, Beilen, in het prachtige sportservicecentrum, waar de toenmalige DSF (Drentse Sport Federatie), de zoveelste naam voor de oorspronkelijke Sportraad Drenthe, gehuisvest was. Wijlen interim-directeur Henk Dik van de DSF was er als de kippen bij toen een locatie voor Sportjobs werd gezocht. En zijn bemidde-lings- en koppelactiviteiten zorgden er en passant voor dat zijn secretaresse aan de man kwam……..Overigens verging het Sportjobs slecht. Vijf jaar na de start werd de stichting alweer opgeheven omdat de provinciale sportraden er ten onrechte een concurrent in zagen en zelf de werkzaamheden wilden oppakken. Hetgeen geschiedde.

Bemiddelen en koppelenO

ud-medew

erker SportDrentheJan H

eiting

Een groot aantal jaren (1980-1990) heb ik voor het ministerie van CRM/VWS door het land gereisd. Zelfs het buitenland (België, Duitsland) werd niet gemeden. De opdracht die ik meekreeg was de sportwereld te overtuigen van het nut en de noodzaak van het aanstellen van een beroepskracht. Maar hoe goed de bedoelingen ook waren, wie betaalt zoiets? De vaak armlastige verenigingen? De (regionale) bonden? Ik praatte me soms de blaren op de tong.

Een moeilijk verhaal. Het verhaal van de STK-functionaris. Geen gewone trainer, maar de sport-technisch opgeleide jonge man of vrouw, die meer moest kunnen dan alleen maar training geven. Iemand die een takenpakket had met ook (bestuurs- of commissie) ondersteunende taken. Manage-menttaken dus. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Op het ministerie werd volop gesleuteld aan een profi el. Werkt het wel of niet? We gingen aan de slag. We namen een bescheiden zakje met geld mee. Subsidie zogezegd. En wat mooi was: structureel geld!

Tenminste dat werd ons verteld. Een mooi aantal verenigingen en bonden hapte toe. Ook vereni-gingen in Drenthe. Sudosa/Desto, ACV, UDI, Sc Bartje. Zij hadden natuurlijk ook een link met de DSF/SportDrenthe. Van daaruit werd ook begeleiding gerealiseerd. En niet zonder succes. De verenigingen met een STK’er toonden zich vaak content. Bestuursleden werden ontlast en technisch vrijwillig kader profi teerde van de kennis van de beroepskracht.Het STK-profi el leek aan te slaan.

Een behoorlijk aantal jaren ging het goed. Totdat men op het ministerie ineens tot de conclusie kwam dat het moment was gekomen om het STK-geld voor iets anders te gebruiken. Voor het betaald voetbal bijvoorbeeld. Hoezo structureel geld? Ik was verbijsterd. Hoe kon men er zomaar toe komen om verenigingen en bonden in de problemen te brengen. Die konden niet anders dan hun STK’er ontslaan wegens wegvallende fi nanciële middelen. Maar het kon blijkbaar, structureel is kennelijk niet structureel. Weg STK-beleid. De gang naar de Raad van State door enkele verenigingen zette ook geen zoden aan de dijk. In Drenthe slaagde alleen Sudosa/Desto erin om de STK’er te behouden. En met succes!

Na enige tijd werd er over het STK-beleid nog nauwelijks gepraat. We gingen over tot de orde van de dag. Een illusie armer! Schrale troost is dat SportDrenthe nu kan profi teren van zogenaamde combi-functionarissen, wier profi el verwantschap heeft met dat van de STK’er.

Ook bij het aangepast georganiseerd sporten wordt de mindere aandacht als een gemis gevoeld. Dat merkte ik wel toen ik voor de DSF/SportDrenthe veel over de vloer kwam bij verenigingen. Toenmalige binding voor die clubs was het contact met de DSF/SportDrenthe. Ik heb het gevoel dat die binding is verminderd. Reguliere sportbonden hebben zich nu voor een groot deel over het aangepast sporten ontfermd. Natuurlijk besteedt men bij SportDrenthe nog steeds volop aandacht aan sport voor mensen met een beperking. Alleen in een andere vorm. Ik mis wel eens de mooie (inter)nationale initiatieven, zoals we die hadden in bv. 1990, 2003 en 2006. Mede dankzij SportDrenthe (vh de Drentse Sport Federatie).

Komen ze nog terug? Ik hoop het van harte. Al was het alleen maar voor de clubs. Je kunt wat meemaken in 50 jaar Sport(raad) in Drenthe!

Aangepaste ondersteuningO

ud-m

edew

erke

r Spo

rtDr

enth

eJa

n H

eiti

ng Een groot aantal jaren (1980-1990) heb ik voor het ministerie van CRM/VWS door het land gereisd.

Jan

Hei

ting Een groot aantal jaren (1980-1990) heb ik voor het ministerie van CRM/VWS door het land gereisd.

Zelfs het buitenland (België, Duitsland) werd niet gemeden. De opdracht die ik meekreeg was de

Jan

Hei

ting

Zelfs het buitenland (België, Duitsland) werd niet gemeden. De opdracht die ik meekreeg was de sportwereld te overtuigen van het nut en de noodzaak van het aanstellen van een beroepskracht.

Jan

Hei

ting

sportwereld te overtuigen van het nut en de noodzaak van het aanstellen van een beroepskracht. Maar hoe goed de bedoelingen ook waren, wie betaalt zoiets? De vaak armlastige verenigingen? De

Jan

Hei

ting

Maar hoe goed de bedoelingen ook waren, wie betaalt zoiets? De vaak armlastige verenigingen? De (regionale) bonden? Ik praatte me soms de blaren op de tong.

Jan

Hei

ting

(regionale) bonden? Ik praatte me soms de blaren op de tong.

Een moeilijk verhaal. Het verhaal van de STK-functionaris. Geen gewone trainer, maar de sport-

Jan

Hei

ting

Een moeilijk verhaal. Het verhaal van de STK-functionaris. Geen gewone trainer, maar de sport-technisch opgeleide jonge man of vrouw, die meer moest kunnen dan alleen maar training geven.

Jan

Hei

ting

technisch opgeleide jonge man of vrouw, die meer moest kunnen dan alleen maar training geven. Iemand die een takenpakket had met ook (bestuurs- of commissie) ondersteunende taken. Manage-

Jan

Hei

ting

Iemand die een takenpakket had met ook (bestuurs- of commissie) ondersteunende taken. Manage-menttaken dus. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Op het ministerie werd volop gesleuteld aan een

Jan

Hei

ting

menttaken dus. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Op het ministerie werd volop gesleuteld aan een profi el. Werkt het wel of niet? We gingen aan de slag. We namen een bescheiden zakje met geld mee.

Jan

Hei

ting

profi el. Werkt het wel of niet? We gingen aan de slag. We namen een bescheiden zakje met geld mee. Subsidie zogezegd. En wat mooi was: structureel geld!

Jan

Hei

ting

Subsidie zogezegd. En wat mooi was: structureel geld!

Tenminste dat werd ons verteld. Een mooi aantal verenigingen en bonden hapte toe. Ook vereni-

Jan

Hei

ting

Tenminste dat werd ons verteld. Een mooi aantal verenigingen en bonden hapte toe. Ook vereni-gingen in Drenthe. Sudosa/Desto, ACV, UDI, Sc Bartje. Zij hadden natuurlijk ook een link met de DSF/Ja

n H

eiti

ng

gingen in Drenthe. Sudosa/Desto, ACV, UDI, Sc Bartje. Zij hadden natuurlijk ook een link met de DSF/SportDrenthe. Van daaruit werd ook begeleiding gerealiseerd. En niet zonder succes. De verenigingen Ja

n H

eiti

ng

SportDrenthe. Van daaruit werd ook begeleiding gerealiseerd. En niet zonder succes. De verenigingen met een STK’er toonden zich vaak content. Bestuursleden werden ontlast en technisch vrijwillig kader Ja

n H

eiti

ng

met een STK’er toonden zich vaak content. Bestuursleden werden ontlast en technisch vrijwillig kader

Jan Leijssenaar, geboren op 20 juli 1960 en werkzaam geweest voor SportDrenthe van 1981 tot en met 2016. Het waren precies 25 prachtige jaren, maar het was genoeg. Eerst als sportconsulent en sport-technisch ondersteuner van o.a. de voetbal en volleybal in Drenthe. Later als gehandicaptensport consulent en de laatste jaren als coördinator van een team met geweldige specialisten.Sportraad Drenthe, Drentse Sport Federatie, STAMM Sport en SportDrenthe ik heb ze allemaal mogen mee maken en het was een fantastische tijd, maar wat wil je ook als sport in je bloed zit en je daar dagelijks mee bezig mag zijn.Sport zit in je bloed

“Wat heeft de een met sport en de ander niet, hoe kan dat toch”, vraag ik mij wel eens af. Als kind groeide ik op in een gezin waar sport redelijk belangrijk was, in de jaren zestig-zeventig werd er nog niet gesproken over sport als middel of sport beïnvloedt de maatschappij. Het was meer iets wat er gewoon bij hoorde en bij het ene gezin was het belangrijker dan bij die andere. In de kinderjaren denk je daar niet over na, je sport gewoon en waarom of hoe belangrijk het is, wat maakt dat allemaal uit. Maar ook vandaag is het niet anders, een kind sport nog steeds omdat hij of zij het leuk vind en de vader en moeder gaan mee omdat ze het ook leuk vinden. Vinden ze het niet leuk dan heeft dat zeker invloed op het kind.

Wat ik mij dan wel eens afvraag is waarom het in je bloed zit, of is dat maar een term en bedoelen ze ermee “ik vind het leuk”, dat zou ook kunnen, sowieso al raar die uitdrukking het zit “in je bloed” dat kan ja helemaal niet.

Gelukkig is sport inmiddels een maatschappelijk erkend verschijnsel (alweer zo’n moeilijk woord) geworden, het is niet alleen gezond, maar het is zeker ook de mooiste en meest beoefende vrijetijdsbesteding in ons land. In de hele wereld zijn wij uniek om onze verenigingsstructuur. Jong en oud gaan dagelijks en in de weekenden naar sportvelden of de sporthallen en we maken er samen elke keer wat leuks van. Wat nog steeds beter kan in ons Nederland is dat er meer sport moet zijn op de scholen, minimaal elke dag een uurtje in zowel, het basis-, voortgezet, en MBO/HBO onderwijs. Het moet gewoon in je bloed zitten en dan kun je er nooit meer van afkomen!

Sport zit ook in mijn gezin

Ik stimuleerde sport enorm in mijn eigen gezin, maar hoe bijzonder en geen enkele verklaring had ik ervoor. De jongens hebben het in hun bloed en de meisjes niet. Maar maakt dat wat uit, nee hoor, gelukkig zitten er genoeg andere positieve dingen in dat bloed.

Het ga je goed SportDrenthe, zorg dat er zoveel mogelijk mensen nog steeds met sport kunnen bezig zijn in deze mooie provincie.

Sport zit in je bloed!

Sport zit in je bloedO

ud-m

edew

erke

r Spo

rtDr

enth

eJa

n Le

ijsse

naar

Jan Leijssenaar, geboren op 20 juli 1960 en werkzaam geweest voor SportDrenthe van 1981 tot en met

Jan

Leijs

sena

arJan Leijssenaar, geboren op 20 juli 1960 en werkzaam geweest voor SportDrenthe van 1981 tot en met 2016. Het waren precies 25 prachtige jaren, maar het was genoeg. Eerst als sportconsulent en sport-

Jan

Leijs

sena

ar2016. Het waren precies 25 prachtige jaren, maar het was genoeg. Eerst als sportconsulent en sport-technisch ondersteuner van o.a. de voetbal en volleybal in Drenthe. Later als gehandicaptensport

Jan

Leijs

sena

artechnisch ondersteuner van o.a. de voetbal en volleybal in Drenthe. Later als gehandicaptensport consulent en de laatste jaren als coördinator van een team met geweldige specialisten.

Jan

Leijs

sena

arconsulent en de laatste jaren als coördinator van een team met geweldige specialisten.Sportraad Drenthe, Drentse Sport Federatie, STAMM Sport en SportDrenthe ik heb ze allemaal mogen

Jan

Leijs

sena

arSportraad Drenthe, Drentse Sport Federatie, STAMM Sport en SportDrenthe ik heb ze allemaal mogen mee maken en het was een fantastische tijd, maar wat wil je ook als sport in je bloed zit en je daar

Jan

Leijs

sena

ar

mee maken en het was een fantastische tijd, maar wat wil je ook als sport in je bloed zit en je daar dagelijks mee bezig mag zijn.

Jan

Leijs

sena

ar

dagelijks mee bezig mag zijn.Sport zit in je bloed

Jan

Leijs

sena

ar

Sport zit in je bloed

“Wat heeft de een met sport en de ander niet, hoe kan dat toch”, vraag ik mij wel eens af. Als kind

Jan

Leijs

sena

ar

“Wat heeft de een met sport en de ander niet, hoe kan dat toch”, vraag ik mij wel eens af. Als kind groeide ik op in een gezin waar sport redelijk belangrijk was, in de jaren zestig-zeventig werd er nog

Jan

Leijs

sena

ar

groeide ik op in een gezin waar sport redelijk belangrijk was, in de jaren zestig-zeventig werd er nog niet gesproken over sport als middel of sport beïnvloedt de maatschappij. Het was meer iets wat er

Jan

Leijs

sena

ar

niet gesproken over sport als middel of sport beïnvloedt de maatschappij. Het was meer iets wat er gewoon bij hoorde en bij het ene gezin was het belangrijker dan bij die andere. In de kinderjaren

Jan

Leijs

sena

ar

gewoon bij hoorde en bij het ene gezin was het belangrijker dan bij die andere. In de kinderjaren denk je daar niet over na, je sport gewoon en waarom of hoe belangrijk het is, wat maakt dat

Jan

Leijs

sena

ar

denk je daar niet over na, je sport gewoon en waarom of hoe belangrijk het is, wat maakt dat allemaal uit. Maar ook vandaag is het niet anders, een kind sport nog steeds omdat hij of zij het leuk

Jan

Leijs

sena

ar

allemaal uit. Maar ook vandaag is het niet anders, een kind sport nog steeds omdat hij of zij het leuk vind en de vader en moeder gaan mee omdat ze het ook leuk vinden. Vinden ze het niet leuk dan

Jan

Leijs

sena

ar

vind en de vader en moeder gaan mee omdat ze het ook leuk vinden. Vinden ze het niet leuk dan heeft dat zeker invloed op het kind.

Jan

Leijs

sena

ar

heeft dat zeker invloed op het kind.

Wat ik mij dan wel eens afvraag is waarom het in je bloed zit, of is dat maar een term en bedoelen ze

Jan

Leijs

sena

ar

Wat ik mij dan wel eens afvraag is waarom het in je bloed zit, of is dat maar een term en bedoelen ze ermee “ik vind het leuk”, dat zou ook kunnen, sowieso al raar die uitdrukking het zit “in je bloed” dat

Jan

Leijs

sena

ar

ermee “ik vind het leuk”, dat zou ook kunnen, sowieso al raar die uitdrukking het zit “in je bloed” dat kan ja helemaal niet.

Jan

Leijs

sena

ar

kan ja helemaal niet.

Gelukkig is sport inmiddels een maatschappelijk erkend verschijnsel (alweer zo’n moeilijk woord) Jan

Leijs

sena

ar

Gelukkig is sport inmiddels een maatschappelijk erkend verschijnsel (alweer zo’n moeilijk woord)

Sport zit in je bloedJa

n Le

ijsse

naar

Sport zit in je bloed

Als vinoloog heb ik, bij diverse gelegenheden, regelmatig wijn als metafoor gebruikt. Voor het schrijven van deze column was ik van plan dat weer te doen, maar dan voor ‘sport en bewegen’ als een niet onbelangrijke activiteit in het leven. Maar toen het ‘Preventieakkoord’ van Staatssecretaris Paul Blokhuis werd gepresenteerd stapte ik subiet van dat voornemen af. Ik viel van de ene verbazing in de andere.

De eerste verbazing was het ontbreken van ‘sport en bewegen’ in dat akkoord. In sporttermen gesproken, beschouw dat als het missen van een kans voor open doel.

Immers ‘sport en bewegen’ leveren essentiële bijdragen aan welzijn en gezondheid. En hebben een aantoonbare preventieve werking. Maar meer nog heb ik mij verbaasd over het woord ‘betutteling’ dat ik veelvuldig voorbij zag en hoorde komen in de reacties. Waar komt die vrees voor betutteling toch vandaan? Het gaat naar mijn mening niet over de vraag of roken slecht is. Of teveel suiker. Of teveel alcohol (als wijnliefhebber laat ik dan ook kwaliteit prevaleren boven kwantiteit). Daarover is iedereen het volgens mij wel eens. Het zit dieper. Sinds we in de jaren zestig zijn ‘uitgetreden uit onze zelfgekozen onmondigheid’ (Immanuel Kant) zijn we allergisch geworden voor adviezen van anderen. In het bijzonder van hogerhand. We beschouwen die als ‘betutteling’. We zijn immers de fase van onmondigheid voorbij. Zolang we er anderen geen schade mee doen bepalen we zelf wel wat we doen, ook al is het fout of ongezond.

De uitdrukking ‘met het oog op de toekomst van onze kinderen’ wordt regelmatig gebruikt bij belangrijke vraagstukken zoals bijv. de klimaatsverandering. En terecht! In dat opzicht is preventie een noodzaak van levensbelang. Maar wat heb je als mens aan een goed klimaat en een goed func-tionerende maatschappij als je niet gezond bent en daarvan kunt genieten? Om de mensen daarin mee te krijgen is meer nodig dan regels en fi nanciële prikkels. Dat is een overtuigend verhaal zon-der te vervallen in de betutteling van weleer. Onlangs had ik één van onze kleinkinderen in de auto. Ik vertelde hem dat vroeger de auto’s geen gordels hadden. Zijn reactie: “Echt? Dat is toch niet te geloven!” En de jaren waarin ik als medewerker van de Sportraad Drenthe na het openen van de deur van de vergaderkamer van een willekeurige sportorganisatie, ook het blauwe rookgordijn opzij moest schuiven om mijn gesprekspartners te kunnen ontwaren, liggen alweer redelijk ver achter ons.

Als optimist denk ik dan: ‘Time is on our side’. De Rolling Stones zongen het al.

Oh ja, wat betreft wijn als metafoor: hele goede wijnen hebben tijd nodig om harmonieus en dus beter te worden. En die goede wijnen kunnen dan onder optimale bewaarcondities de leeftijd van een ‘centenaire’ bereiken. Zij behoeven geen krans.

Kortom: Een uitdagende toekomst voor SportDrenthe.

Age is just a number, totally irrelevant, unless you happen to be a bottle of wine

Oud-m

edewerker SportDrenthe

Wim

Ad

miraal

Als vrij jonge bestuurder werd ik in 1978 benoemd in het bestuur van de KNVB afd. Drenthe, dat toen gehuisvest was in een pandje naast sporthal Drenthehal in Beilen. Het beheer was toen ondergebracht bij de Stichting Huis van de Sport waar meerdere sportbonden al gebruikmaakten van deze accom-modatie. Daarnaast waren er ook nog een aantal bonden gehuisvest in een paar weliswaar nette barakken, maar het was geen ideale situatie en werd er gekeken hoe er betere faciliteiten konden worden gerealiseerd.

Dat resulteerde erin, dat in de beginjaren tachtig grootse ideeën en plannen werden ontwikkeld om het grootste sportcomplex van Noord-Nederland in Beilen, een zogenaamd Klein Papendal inclusief hotelvoorzieningen etc., te realiseren. Heel Noord-Nederland moest hier gebruik van kunnen maken. Uiteindelijk bleek het een utopisch verhaal en niet realiseerbaar. Maar door in eerste instantie groot te denken was iedereen er wel van overtuigd, dat er iets moest gaan gebeuren om de georganiseerde sport in Drenthe een beter aanzien te geven en dat door gezamenlijk op te trekken er betere resultaten konden worden geboekt. Onder andere richting de provincie Drenthe.

Zo ontstond in 1983 de Drentse Sportfederatie (DSF) en werd er op 23 maart 1984 door gerealiseerde nieuwbouw aan de Eursingerweg in Beilen, het Sport Service Centrum Drenthe offi cieel geopend. Met veel sportieve activiteiten, waar diverse sportieve en politieke coryfeeën aan deelnamen, werd de opening luister bijgezet. Ik kan mij nog herinneren, dat het soms wat te luidruchtig toeging en moesten wat vermanende woorden o.a. richting een rugbyclub worden gesproken.

Het was een zeer functioneel gebouw, waar meerdere sportbonden gebruik van maakten. Zowel van de kantoor- alsook de vergaderfaciliteiten. De standpunten tussen de DSF en de bonden waren niet altijd eensluidend. En dat was maar goed ook, want dat houdt je scherp. Maar als secretaris van de DSF denk ik met veel genoegen terug aan die periode. Door een omvangrijke interne reorganisatie verhuisde de KNVB in 1996 naar Heerenveen en persoonlijk vond ik dat in eerste instantie erg jammer. Diverse pogingen werden er ondernomen om in Beilen te kunnen blijven maar dat mocht niet baten. Dit betekende, dat de grootste huurder vertrok en dit had consequenties voor de DSF en de andere bonden. Het gebouw kreeg vrij vlot daarna een andere bestemming en thans is er een tandartsen-praktijk gevestigd.

Een terugblik op de sport in DrentheO

ud-bestuurder KNV

BJan van D

riel

Mijn eerste herinnering aan SportDrenthe of eigenlijk de rechtsvoorganger de Drentse Sport Federatie gaat enkele decennia terug. Voor de jeugd die in een van onze Drentse Bijzonder Jeugdwerk internaten verbleef, organiseerden we talloze sportieve en culturele activiteiten. Het was immers onze heilige overtuiging dat dit behalve gezond ook goed was voor de sociale, mentale en culturele ontwikkeling van de kinderen, zeker voor deze groep voor wie het leven niet altijd mee zat. Sporttoernooien pakten we dan ook groots aan met serieus materiaal; een bijna olympische organisatie. Daarbij vonden we -SportDrenthe - op ons pad met goed spelmateriaal en wijze raadgeving.

Een tweede belangrijke herinnering gaat over de oprichting van het Drentse Jeugdsport en later ook cultuurfonds. Zelf was ik in die tijd (het zal rond 2006 of 2007 zijn geweest) directeur van Bureau Jeugdzorg Drenthe. Wij werden in het kader van de jeugdbescherming, de jeugdreclassering, het Ad-vies Meldpunt Kindermishandeling en de zogenaamde toegang naar de gespecialiseerde jeugdzorg, geconfronteerd met talloze opvoed- en opgroeiproblemen. Hoewel er een grote variatie aan oorzaken voor opvoed- en opgroeiproblemen bestaan en even zoveel programma’s die jeugdigen en hun ou-ders ondersteuning kunnen bieden bij het vinden van oplossingen, bleek bij veel gezinnen armoede een belangrijke belemmering. Daarbij bleek vaker uit onderzoek dat kinderen dus ook al op vroege leeftijd verstoken bleven van deelname aan sport of culturele activiteiten. Desastreus natuurlijk voor een lichamelijk en mentale gezonde ontwikkeling van kinderen als je ouders niet in staat zijn kinderen het plezier, de spanning en vooral ook de sociale context van een vereniging te kunnen bieden. Het lag echter niet in onze taakstelling hier praktische en dus ook fi -nanciële oplossingen voor te bieden.

En dan komt er op een namiddag een enthousiaste jeugdwerker uit Amsterdam Zuidoost bij mij op bezoek. Ik was nieuwsgierig naar het initiatief dat in dat stadsdeel was genomen om een Jeugdsport-fonds op te richten die het kinderen fi nancieel mogelijk maakte wel aan sport te kunnen deelnemen. Een licht opgetuigde organisatie met landelijke ondersteuning, ook vanuit NOC*NSF en met een even eenvoudige als geniale werkwijze om aan geld te komen en vooral ook aan die kinderen te besteden die het echt nodig hebben. Het sprak me geweldig aan.

Daarop heb ik Hans de Lang van SportDrenthe gebeld en die was ook direct te porren voor de opzet van een Drents Jeugdsportfonds. Een dergelijke inspanning zou ook goed passen bij de missie van SportDrenthe. Een mooie kans om de sector Jeugdzorg te verbinden met sport en later ook cultuur. Met inzet van ons hoofd facilitaire dienst en met medewerking van de staf van SportDrenthe was bin-nen een jaar het Drents Jeugdsportfonds een feit. Samen met enkele aansprekende Drentse sporthel-den, een sportjournalist, een wethouder en vrijwilligers zagen we kans bij gemeenten, serviceclubs en bedrijven alras een aardig kapitaaltje bij elkaar te sprokkelen. Een schot in de roos is het gebleken als we zien dat Het Jeugdsport en cultuurfonds Drenthe al meer dan 10 jaar bestaat en nog steeds talloos veel kinderen daar profi jt van hebben. Een mooi voorbeeld van integrale samenwerking in Drenthe. Praktisch, haalbaar en effectief.

Jeugdsportfonds Drenthe, onze zorg!O

ud-d

irec

teur

Jeug

dzor

g Dr

enth

eCe

es W

ierd

a

Nu ik dit verhaal schrijf is mijn laatste stage week bij SportDrenthe alweer aangebroken. Ik heb hier een periode van 5 maanden stage gelopen en het is voorbij gevlogen!

September 2018 nam ik de stap, van de hoorcolleges en tentamens naar het werkveld van communi-catie. Er was zoveel keuze en ik had geen idee waar ik moest beginnen. Ik begon maar met sollicite-ren, zo ook bij SportDrenthe. Dit voelde eigenlijk gelijk al goed. Een leuk gesprek, leuke organisatie en lekker dicht bij huis. Alles snel en zorgvuldig geregeld en voor ik het wist was ik onderweg naar SportDrenthe voor mijn eerste werkdag.

Ik kwam terecht in een team met stagiaires en communicatie medewerkers. Op kantoor hing een informele en positieve sfeer. Ik moest er even inkomen, maar al snel voelde ik mij op m’n gemak en werd actief meegetrokken in het team. Onze hoofdtaak was het organiseren van het jubileum festival van SportDrenthe.

Een jubileum is natuurlijk iets groots. Dus dit moest ook groots gevierd worden. Het werd gevierd in Expo Assen, een enorme hal. Deze moesten wij vol zien te krijgen. Om dat te bereiken brak er een pe-riode aan van regelen, brainstormen, regelen, brainstormen en nog eens regelen. In het begin werd ik voor mijn gevoel in het diepe gegooid, maar doordat we elkaar hielpen en echt samen hebben ge-werkt wist ik al snel een weg te vinden. Het was een drukke, hectische, maar zeker uitdagende perio-de. Het resulteerde in een enorm succes. Ik vond het geweldig om te zien dat ons harde werk niet voor niets was geweest. Het festival terrein was bomvol, alle (sport)activiteiten waren de hele dag gevuld. Iedereen deed fanatiek mee en als team hebben we er ook enorm van genoten. Aan alles komt een eind, zo ook aan dit festival. We hebben als team alles opgeruimd en sloten de dag af met een vette hap en genoten na van een drukke dag.

Stage lopen op zich is een unieke ervaring, maar het bedrijf maakt het tot een succes. Ik heb deze periode heel veel geleerd. Niet alleen van het werk zelf, maar ook van anderen. Ik heb enorm genoten en ben super blij dat ik deze ervaring bij SportDrenthe heb meegemaakt!

SportDrenthe, jullie zijn toppers! Door jullie heb ik een fi jne en leerzame stageperiode gehad. Be-dankt voor de begeleiding!

Stage ervaringStagiaire jubileum

jaar SportDrentheCita d

e Goeij

Zo attent om gevraagd te worden voor een column over 50 jaar SportDrenthe en een toekomst-ver-kenning voor de komende 50 jaar ligt in het verschiet. Het streelt het ego en daar barst het van in de sport, waar menigeen het benul meer in de benen lijkt te hebben dan in de bovenkamer. Eerst goed nadenken en dan pas doen, blijft het devies. Gelukkig mag een column voor de helft bestaan uit hele en halve onwaarheden, best wel handig in deze tijden van nepnieuws, bluf en veel blaf van de dikke ik, die het van zichzelf uiteraard niet doorheeft.

Het Provinciale rapport “Amen is geen Amsterdam” vormde de aanleiding om de subsidie van SportDrenthe stevig naar beneden bij te stellen, andere “opdrachtjes” moesten naar binnen worden gepraat en het moet gezegd, dat lukt met een tonnetje of twee elk jaar heel aardig. De begroting sluit telkens af met een klein plusje. Legio onderwerpen staan op de agenda: breedtesport, gezonde sportkantines, Jeugdfonds Sport en Cultuur, sport duurzaam, maatschappelijke dienstverlening en fi theidstesten voor ouderen galmen nog lang na. Het thema LHBTI+ staat ook stevig op de agenda en uit volstrekt betrouwbare bron is bekend, dat het onderwerp de nodige aandacht zal krijgen op het Sportgala. De regenboogvlag kan hoog in top en dat is hard nodig, zeker bij de voetballerij!

Het Nationaal Sportakkoord en het preventie-akkoord geven belangrijke input. Schande dat de zorg-verzekeraars nog geen opdrachtgever zijn, want de meeste kwalen zijn gerelateerd aan een beroerde levensstijl. Sport en bewegen biedt dan uitkomst niet in de laatste plaats voor mensen met de meest dure tatoeages op vreemde plekken om over de verwijderingsbijdrage maar te zwijgen.

Fijn dat SportDrenthe innige samenwerking zoekt met Sportstudies van de Hanzehogeschool Gro-ningen. De blik op innovaties is serieus. De professionele en creatieve ondersteuning van het project LED-verlichting bij alle buitensportclubs in de gemeente Assen is daar een fraai voorbeeld van. En er komt nog meer: zonnepanelen op de sportdaken, warmtepompen, driedubbel glas, energie uit wa-terstof etc.. Vette blauwe protocollen tot op Europees aanbestedingsniveau vormen de onderlegger, maar SportDrenthe helpt ons er gelukkig doorheen met een geel/rode interactieve aanpak. Het blijft immers mensenwerk, dat vraagt om directeuren die kunnen besturen en medewerkers die projecten kunnen leiden. Kortom het lezen van de wedstrijd! SportDrenthe staat met alle plezier aan het hek om het ’s ochtends in alle vroegte om 6.00 uur voor u open te doen. Wij zijn ook graag van de partij …

Sport in Drents LandschapV

oorzitter ATV De Hertenkam

pM

ichel Berends

Op 10 oktober 2016 nam ik als voorzitter samen met een viertal enthousiastelingen en mede-bestuur-ders het stokje over van het toenmalige bestuur van ZFC Zuidlaren. De periode voorafgaande aan deze bestuurswisseling was een roerige en hectische tijd voor de vereniging en er moest veel gebeuren op allerlei vlak. In de periode voorafgaand en vanaf het moment dat wij als nieuw bestuur aan het roer kwamen en aan de slag gingen met de fusie van de 3 voetbalverenigingen in Zuidlaren, hebben wij met enige regelmaat advies kunnen inwinnen en mogen ‘sparren’ met verschillende partijen. Waar-onder onze KNVB verenigingsadviseur, notaris Akkerman van Notariaat Zuidlaren maar ook met onze verenigingsadviseur Anne Prins van SportDrenthe, welke in die hoedanigheid aan onze voetbalver-eniging verbonden is. De gesprekken met Anne hebben ons goed geholpen om een missie en visie te ontwikkelen, kernwaarden te beschrijven en doelstellingen te formuleren waaruit een plan van aanpak en jaarplan voortgekomen is. Een belangrijk onderdeel daarvan is investeren in scholing van onze vrijwilligers. Het kosteloze scholingsprogramma van SportDrenthe maakt daar ondertussen een belangrijk onderdeel van uit.

Met veel plezier en enthousiasme heb ik Anne aan het werk gezien tijdens meerdere IVA trainingen (Instructie Verantwoord Alcoholgebruik) bij ons in de kantine. Er zijn ondertussen 65 leden gecerti-fi ceerd na het doorlopen van deze cursus. Daarnaast heeft Anne de training POD (Positief Opgroeien Drenthe) voor ons verzorgd. Dit sluit meteen erg goed aan bij één van onze kernwaarden: sportiviteit.

Als voetbalvereniging zijn wij ontzettend blij met SportDrenthe en de mogelijkheden die zij ons bie-den. Wij spreken onze dank uit voor deze mooie samenwerking. Namens FC Zuidlaren wil ik het team van SportDrenthe van harte feliciteren met dit 50-jarig jubileum, op naar de volgende vijftig jaar!

Samenwerking SportDrenthe en FC Zuidlaren

Voorzitter FC Zuidlaren

Richard van Leeuw

en

“Het werk was een feestje”. Ik weet dat ik dat bij mijn afscheid van SportDrenthe, nu alweer meer dan tien jaar geleden, gezegd heb. Ik meende het toen echt, en nu, zoveel tijd later, sta ik nog steeds achter die woorden.

Dat besef kreeg een nog grotere lading toen ik goed en wel met pensioen was. Ik voelde me nutteloos en zocht naar werk in de vele vrije tijd die ik had gekregen. Ik kon er aanvankelijk moeilijk mee om gaan. Gaandeweg werd invulling van de dagen toch gevonden. Mijn geest en lichaam schreeuwden om activiteit. En die kwam er. Gelukkig! Sindsdien heb ik veel opgepakt. Ook lichamelijke inspan-ning. Als één ding mij meer dan eens duidelijk is geworden is dat een mens, ook op oudere leeftijd, beweging nodig heeft. Ik merkte bovendien dat mijn werk in het voorbije dagelijkse arbeidsproces niet alleen zijn vruchten had afgeworpen, maar ook werd meer dan eens duidelijk dat mijn hart bij de oudere mens ligt.

Er is veel veranderd sinds de jaren dat er zowel in de welzijnssector als in de sport meer aandacht is voor de gezondheid door bewegen van de 50-plusser. Wie herinnert zich bijvoorbeeld het GALM-pro-ject niet? Ik heb er geen spijt van dat ik destijds de overstap heb gemaakt van de welzijnssector naar de sport, waarin ik bij SportDrenthe de kans kreeg om nog meer aandacht te geven aan de bewegen-de oudere mens. Ik zag die overstap eerst niet zitten, omdat ik bang was het directe contact met de lesgevers in de sector te missen, maar achteraf heb ik aan de collega’s bij SportDrenthe fi jne (ge-spreks)partners gehad. Ik ben vooral tevreden dat in de afgelopen jaren veel meer ouderen zijn gaan bewegen en ik ben er ook trots op dat ik mede aan de wieg heb gestaan van die ontwikkeling.Toch ben ik van mening dat de aandacht nog teveel gericht is op de 50-plussers. Ook voor de nog ouderen mag er best een stapje harder worden gelopen. Er is, denk ik, nog heel veel werk te doen.

Ik weet ook dat SportDrenthe het niet gemakkelijker heeft gekregen om de eigen huishouding op orde te houden. Steeds maar weer moeten mijn oud-collega’s nieuwe plannen bedenken om aan subsidie-gelden te komen. Vaak wordt een nieuw raamwerk opgetuigd voor hetzelfde werk. Bewegen moet een structureel gebeuren zijn en daarbij hoort ook een structurele fi nanciering van de overkoepelende or-ganisatie. Ik heb ervaren dat mijn collega’s van SportDrenthe creatief genoeg zijn om steeds opnieuw aandacht te vragen voor hun activiteiten en daarom denk ik dat mijn oude werkgever een zonnige toekomst heeft. Bewegen voor ouderen moet een ingeslepen leefwijze worden, zowel voor mannen als voor vrouwen. Er is al veel veranderd, maar er is nog veel meer mogelijk. SportDrenthe mag wat mij betreft daarbij blijvend het voortouw nemen.

Bewegen is een feestjeO

ud-medew

erker SportDrentheW

il Vos

TVM verzekeringen en het Drents Sportgala zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. We hebben landelijk en internationaal in de jaren dat we actief waren als schaats- en wielersponsor nooit onze Drentse roots onder stoelen of banken gestoken.

Een overwinning van Jeroen Blijlevens of Sven Kramer voelde ook altijd als een Drentse zege. Huldi-gingen van kampioenen deden we ook steevast in Hoogeveen op ons hoofdkantoor. In die jaren was de in 2008 overleden toenmalige Commissaris der Koningin Relus ter Beek de actieve sportambassa-deur van de provincie. Onvermoeibaar was hij samen met gedeputeerde Anneke Haarsma bezig om de sport in Drenthe op de kaart te zetten, een inzet, die vaak begon of eindigde bij TVM in Hooge-veen.

Zo ook het eerste Sportgala Drenthe in 2005. Met de provincie en SportDrenthe waren we het er snel over eens dat TVM de kar zou trekken en in Hoogeveen het eerste gala mede zou organiseren. Dingen in de sport deden we nooit half, het was altijd voor 100% meedoen of afhaken. Alleen wilden we ons wel overal mee bemoeien, dus was zo’n wens dat NOS-commentator Herbert Dijkstra de presentator van het gala zou zijn.

In 2005 de eerste en in 2011 de laatste met TVM als sponsor. Mooie jaren. Zo herinner ik mij nog hoe de sponsoren met als veilingmeester de legendarisch Olympisch schaatskampioen Johann Olav Koss ruim 60.000 euro inzamelden voor Right To Play.Maar nog belangrijker: met het Sportgala Drenthe hebben we kunnen laten zien dat deze provincie op alle niveaus sport in de genen heeft. Ik denk dat het gala in deze bescheiden provincie, de ambitie nog meer heeft aangewakkerd om dé sportprovincie in Nederland te worden.De Europese erkenning kwam daar vorig jaar nog eens bij en vanaf deze plaats durf ik dit ook wel de ultieme erfenis te noemen van de eerste echte internationaal bekende sportambassadeur van Drenthe Relus ter Beek. Zonder zijn honderden telefoontjes en mega-netwerk was veel niet tot stand gekomen. Natuurlijk naast en in samenwerking met SportDrenthe.

TVM schaatsster Renate Groenewold werd in 2005 Sportman/sportvrouw van Drenthe, de later beken-de profwielrenner Marc de Maar won de talentprijs en de oeuvreprijs ging naar DOS ‘46 in Nijeveen.

Mooie tijden! Ik wens SportDrenthe en de hele Drentse sportgemeenschap veel succes de komende jaren en nog veel mooie sportgala’s.

TVM Drentse Sport(gala)sponsorV

oormalig sponsor Sportgala Drenthe - TV

M V

erzekeringenA

rjan Bos

Er zijn niet veel mensen die kunnen zeggen dat ze in ‘t Haantje geboren zijn. Ik wel. En ik ben daar best trots op. Zonder specifi eke reden overigens, want ik heb maar twee jaar in ‘t Haantje gewoond en wat nu precies de onderscheidende factor is van borelingen uit ‘t Haantje weet ik ook niet precies. Behalve dus dat er niet veel van zijn.

Daar dacht ik aan, toen ik twee jaar geleden op het podium van het nieuwe Atlastheater in Emmen het vernieuwde Sportgala van Drenthe mocht openen. En aan hoe bijzonder ik het vond dat ik daar, op nog geen zeven kilometer van mijn geboortehuis, het feest van sporten in Drenthe mocht presenteren. Wie had dat gedacht.

Volleybal was altijd mijn sport. Als kind begon ik bij de club van Jerine Fleurke en Wytze Kooistra – want we woonden inmiddels in Sleen. In dat dorp kozen de kinderen voor voetbal of voor volleybal. Andere sporten werden minder beoefend, want je moest er verder voor weg, of de beleving bij die sporten was minder groot. Grappig hoe de cultuur van je dorp je sportcarrière bepaalt, heb ik later vaak gedacht.

Ik kijk er met niets anders dan positieve gevoelens op terug. Sleen had een superfanatieke volleybal-club, en eigenlijk, heb ik later geconstateerd, denk ik dat je daar mijn topsport-mentaliteit al boven zag komen. Op mijn vijftiende speelde ik al in het eerste damesteam, toch wel een van de betere teams uit de regio, en ik vond het geweldig. De tribune vol, de spanning van de wedstrijden, en dat ik niet met mijn teamgenoten kon meepraten over nieuwe keukens of pasgeboren kinderen maakte me niet zo heel veel uit.

Uiteindelijk bleek ik voor volleybal niet getalenteerd genoeg. Niet lang genoeg, maar vooral niet goed genoeg. Ik stopte toen ik begin twintig was en heb lange tijd niet meer gedaan dan af en toe een rondje hardlopen. En ineens, voor mijn gevoel, stond ik weer aan de start van een sportwedstrijd in Sleen. De befaamde trainingsklassieker, de wielerwedstrijd over de Broeklanden, een van mijn allereerste wielerkoersen ooit.

De fi etscultuur die ik daar plots zag, de mensen uit Sleen die zich blijkbaar al die jaren met wielren-nen hadden beziggehouden terwijl ik volleybalde; ik had er geen idee van. Maar ze waren er, op de wegen die ik zo goed kende maar nooit met een koers had geassocieerd. Wat een ontdekking!

Een paar jaar later startte het Nederlands kampioenschap tijdrijden in de Dierentuin. Dat startpodium alleen al, vlak voor de savanne met giraffes en neushoorns waar ik als kind talloze keren naar had staan kijken; het had iets magisch voor mij. De route liep richting Noord-Sleen, langs het Bosbad en voorbij mijn geboortehuis. Weer die overbekende wegen. Mensen van vroeger langs de kant. Het gaf me een klein beetje vleugels; ik fi nishte als achtste in het centrum van Emmen.

Daar dacht ik aan, op het moment dat de microfoon open ging en ik mocht gaan praten, twee jaar geleden in het Atlastheater. Ik heb er toen ook wat over verteld. Wat, dat herinner ik me niet meer precies. Maar ik weet nog goed dat ik dacht, daar, op dat moment: wat is dit mooi. Veel ronder kan een cirkel echt niet zijn.

Sportgala Drenthe – just a reminderPr

esen

tatr

ice

Spor

tgal

a Dr

enth

eM

arijn

de

Vri

esEr zijn niet veel mensen die kunnen zeggen dat ze in ‘t Haantje geboren zijn. Ik wel. En ik ben daar

Mar

ijn d

e V

ries

Er zijn niet veel mensen die kunnen zeggen dat ze in ‘t Haantje geboren zijn. Ik wel. En ik ben daar best trots op. Zonder specifi eke reden overigens, want ik heb maar twee jaar in ‘t Haantje gewoond

Mar

ijn d

e V

ries

best trots op. Zonder specifi eke reden overigens, want ik heb maar twee jaar in ‘t Haantje gewoond en wat nu precies de onderscheidende factor is van borelingen uit ‘t Haantje weet ik ook niet precies.

Mar

ijn d

e V

ries

en wat nu precies de onderscheidende factor is van borelingen uit ‘t Haantje weet ik ook niet precies. Behalve dus dat er niet veel van zijn.

Mar

ijn d

e V

ries

Behalve dus dat er niet veel van zijn.

Daar dacht ik aan, toen ik twee jaar geleden op het podium van het nieuwe Atlastheater in Emmen het

Mar

ijn d

e V

ries

Daar dacht ik aan, toen ik twee jaar geleden op het podium van het nieuwe Atlastheater in Emmen het vernieuwde Sportgala van Drenthe mocht openen. En aan hoe bijzonder ik het vond dat ik daar, op

Mar

ijn d

e V

ries

vernieuwde Sportgala van Drenthe mocht openen. En aan hoe bijzonder ik het vond dat ik daar, op nog geen zeven kilometer van mijn geboortehuis, het feest van sporten in Drenthe mocht presenteren.

Mar

ijn d

e V

ries

nog geen zeven kilometer van mijn geboortehuis, het feest van sporten in Drenthe mocht presenteren. Wie had dat gedacht.

Mar

ijn d

e V

ries

Wie had dat gedacht.

Volleybal was altijd mijn sport. Als kind begon ik bij de club van Jerine Fleurke en Wytze Kooistra –

Mar

ijn d

e V

ries

Volleybal was altijd mijn sport. Als kind begon ik bij de club van Jerine Fleurke en Wytze Kooistra – want we woonden inmiddels in Sleen. In dat dorp kozen de kinderen voor voetbal of voor volleybal.

Mar

ijn d

e V

ries

want we woonden inmiddels in Sleen. In dat dorp kozen de kinderen voor voetbal of voor volleybal. Andere sporten werden minder beoefend, want je moest er verder voor weg, of de beleving bij die

Mar

ijn d

e V

ries

Andere sporten werden minder beoefend, want je moest er verder voor weg, of de beleving bij die sporten was minder groot. Grappig hoe de cultuur van je dorp je sportcarrière bepaalt, heb ik later

Mar

ijn d

e V

ries

sporten was minder groot. Grappig hoe de cultuur van je dorp je sportcarrière bepaalt, heb ik later vaak gedacht.

Mar

ijn d

e V

ries

vaak gedacht.

Ik kijk er met niets anders dan positieve gevoelens op terug. Sleen had een superfanatieke volleybal-

Mar

ijn d

e V

ries

Ik kijk er met niets anders dan positieve gevoelens op terug. Sleen had een superfanatieke volleybal-club, en eigenlijk, heb ik later geconstateerd, denk ik dat je daar mijn topsport-mentaliteit al boven

Mar

ijn d

e V

ries

club, en eigenlijk, heb ik later geconstateerd, denk ik dat je daar mijn topsport-mentaliteit al boven zag komen. Op mijn vijftiende speelde ik al in het eerste damesteam, toch wel een van de betere

Mar

ijn d

e V

ries

zag komen. Op mijn vijftiende speelde ik al in het eerste damesteam, toch wel een van de betere teams uit de regio, en ik vond het geweldig. De tribune vol, de spanning van de wedstrijden, en dat

Mar

ijn d

e V

ries

teams uit de regio, en ik vond het geweldig. De tribune vol, de spanning van de wedstrijden, en dat ik niet met mijn teamgenoten kon meepraten over nieuwe keukens of pasgeboren kinderen maakte M

arijn

de

Vri

es

ik niet met mijn teamgenoten kon meepraten over nieuwe keukens of pasgeboren kinderen maakte me niet zo heel veel uit. M

arijn

de

Vri

es

me niet zo heel veel uit.

Sportgala Drenthe – just a reminderM

arijn

de

Vri

es Sportgala Drenthe – just a reminder

Ik train elke week een uurtje in een sportschool om te zorgen dat ik fi t blijf. Ik stap ook, om lekker te bewegen en buiten te zijn minstens een keer per week op de fi ets om te mountainbiken in het Barger-veen. Sporten vind ik belangrijk voor mezelf om lijf en geest in conditie te houden. En ik vind het net zo belangrijk voor iedere andere Drent om de mogelijkheid te hebben om lijf en geest fi t te houden met sporten. Sporten is bovendien een fantastische manier voor jongeren – en net zo goed voor de wat minder jongeren – om hun talenten te ontwikkelen en prestaties neer te zetten die voor de rest van hun leven van belang zijn.

Sport behoort tot de onderwerpen waar ik me mee bezig heb gehouden de afgelopen vier jaar als gedeputeerde van de provincie Drenthe. Nog een paar dagen, dan mag u weer naar de stembus om nieuwe provinciale staten te kiezen. Ik hoop van harte dat u gaat stemmen, want als provincie hebben we echt iets te zeggen over sport in Drenthe. Drenthe heeft zich de afgelopen vier jaar sterk verder ontwikkeld tot sportprovincie, vooral als fi etsprovincie. We stimuleren de wielersport met bijvoorbeeld subsidies en mochten een bijdrage leveren aan het WK Dammen in Assen. Samen met gemeenten zetten we in op Drenthe beweegt en SportDrenthe. Ook dragen we bij door fi etspaden en fi etsroutes aan te leggen. Wat dacht u van De Col du VAM, het spiksplinternieuwe parcours over de VAM-berg in Wijster?

Afgelopen week, op 11 maart, heb ik de prijs voor sporttalent uitgereikt op het Sportgala Drenthe in de Nieuwe Kolk in Assen. Genomineerden Bjorn Bernsen, Britt Roos en Juri Dijkstra waren de blij verraste jonge Drentse sporttalenten. Deze sportievelingen die zich heel hard inzetten voor hun sport, krijgen van mij alle lof.

Ik vind het belangrijk dat we als provincie blijven zorgen voor de ontwikkeling van onze jonge sport-talenten. En voor die van alle andere sporters – ook van mensen voor wie dat om wat voor reden dan ook minder vanzelfsprekend is - die lijf en geest fi t willen houden.

Voor lijf en geest en onze toppersO

ud-gedeputeerde provincie DrentheH

enk Jumelet

In 1992 werden op initiatief van Erica Terpstra diverse kleine organisaties welke actief waren op het gebied van de lichamelijke gehandicapten sport samengevoegd tot de Nebas. De organisatie bestond aanvankelijk uit een hoofdbestuur en districten. Peter van de Spek vroeg of ik interesse had om plaats te nemen in het districtsbestuur voor Drenthe. Als bestuurder van de GSV Roden heb ik dat met liefde gedaan. Al vrij snel hierna werden de bestuursleden van het district gevraagd of zij de organisa-tie wilden overnemen die zich tot doel had gesteld om de overgebleven gelden van de Olympische Spelen te laten groeien om een groot sportevenement in Drenthe te kunnen organiseren. Dat hebben wij gedaan en in samenwerking met STAMM-Sport zijn de eerste wat grotere evenementen georgani-seerd. Iets later werden dezelfde bestuursleden gevraagd om de stichting PAS later BAS over te nemen en ook daar is ja tegen gezegd. In Drenthe was toen de ideale situatie ontstaan; Nebas voor de ge-handicapten sportverenigingen. En inmiddels EuroChamp voor de topsport en Stichting BAS voor het bevorderen van de gehandicaptensport. STAMM-Sport/SportDrenthe vervulde bij al deze activiteiten een belangrijke stimulerende en uitvoerende taak.

De gelden die vrij kwamen voor het Nebas district werden ter beschikking gesteld aan toen nog STAMM-Sport waardoor deze organisatie wat meer fi nanciële ruimte tot haar beschikking kreeg en kon blijven bestaan en doorgroeien. De taak van de diverse besturen was om in samenwerking met, inmiddels SportDrenthe, projecten van de grond te tillen. Dat is heel goed gelukt en al deze projecten zijn door diverse projectmede-werkers van SportDrenthe geheel zelfstandig door hun kennis en enthousiasme tot een groot succes gemaakt.

Helaas zijn Stichting BAS en EuroChamp om diverse redenen opgeheven en hebben deze succesvolle projecten geen vervolg kunnen krijgen. Hierdoor is er veel toegevoegde waarde verloren gegaan.Gelukkig voegen veel door SportDrenthe opgezette projecten nog veel waarde toe aan de Drentse sportgemeenschap.

De waarde van toegevoegde waardeO

ud-bestuurder NebasN

sg en st. BASH

arrie F. Muller

Een aantal jaren was ik als verenigingsondersteuner werkzaam voor SportDrenthe. Een verenigingson-dersteuner (VO) hielp verenigingen die vragen hadden over bijvoorbeeld vrijwilligersbeleid, com-municatie, het runnen van een kantine of over technische zaken. Vaak kwamen deze vragen voort uit andere problemen binnen de vereniging.

Als VO maakte ik gebruik van IK-sport, een programma/instrument om de club goed in kaart te bren-gen. Ik ging in gesprek met een aantal clubmensen en zij vulden ook nog lange vragenlijsten in. Zo kreeg ik een goed beeld van de club. Ik besprak de uitkomsten en gaf advies en richtlijnen om mee aan de slag te gaan. Aan het eind van zo’n traject lag er altijd een goed plan waarmee de vereniging zelf verder kon.

Een gebrek aan vrijwilligers, hoe komen we aan meer kader? Dit was nogal eens de oorzaak van het stagneren van ontwikkelingen binnen een vereniging. De juiste mensen op de juiste plek. Trainers, coaches, scheidsrechters, bestuursleden, bardiensten... Geen club zonder vrijwilligers. Het is van alle tijden.

De eerste vereniging waar ik aan de slag ging was handbalvereniging Hurry Up uit Zwartemeer. Met een laptop met het IK-sport programma ging ik naar de bekende sporthal in Zwartemeer. Tijdens de gesprekken werd me al snel duidelijk hoe groot de ambities waren van de club. De top van Neder-land!

Ik heb een rapport geschreven en besproken met de enthousiaste clubmensen. De visie was duidelijk, maar er moest nog wel wat gebeuren. De vastberadenheid van de mensen van Hurry Up was echter groot, men had een duidelijk doel voor ogen. Ik heb daar gezien dat je als club met een duidelijke missie en visie bijna als vanzelf de gemotiveerde mensen bij elkaar krijgt en met elkaar heel ver kan komen.Op afstand ben ik de club natuurlijk blijven volgen. Ik vind het geweldig dat ze ook werkelijk de top van Nederland hebben gehaald en al jarenlang meedraaien in de hoogste divisies.

Hurry Up is één van die verenigingen waar de resultaten al snel duidelijk zichtbaar waren. Bij andere clubs verliep het moeizamer. Dankbaar werk was het in ieder geval en is het nog steeds, want Sport-Drenthe is nog altijd dé ondersteuner voor sportend Drenthe. Vaak onzichtbaar, maar dat is niet erg. Het gaat uiteindelijk om de sporters en al die mensen die daaromheen betrokken zijn.

Hurry Up met die Vereniging Ondersteuning SportDrenthe

Oud-freelancer SportDrenthe

Erik Lupp

es

Het is alweer 10 jaar geleden dat dit FEEST in Drenthe werd gevierd. Het was wijlen Relus ter Beek, commissaris van de Koningin, die als zeer grote wielersportkenner en liefhebber persoonlijk deze be-roemde Spaanse Wielerronde La Vuelta voor het eerst naar Nederland haalde en dan in het bijzonder naar Drenthe. In een verrassend gesprek zei Relus: “Jos in ben blij dat we de Vuelta in Assen hebben, maar ik kan die niet organiseren, dus moet jij dat maar doen”. Wie was in staat om tegen Relus nee te zeggen, ik in ieder geval niet. De Vuelta in Nederland 4 dagen. (Van Assen naar Luik.) Relus had twee eisen: De proloog op het beroemde TT-Circuit en de eerste etappe een volledig Drentse dag. Een bijna onmogelijke wens (EIS) , hoe kom je dan in 2 dagen van Emmen naar Luik.Met de wielersport had ik geen ervaring, wel met de motorsport en het TT-Circuit.

De vraag was, waar begin je? En hoe deze gigantische opdracht aan te pakken? Ook Drenthe moest wennen aan het idee om Spanje te beleven in deze “rustige” provincie. Het hielp dat ik als voorzitter van het TT-bestuur de Cathedral of Speed kon inzetten voor de proloog. Het Circuit kende ik als geen ander en met alle faciliteiten als parkeerterreinen, rennerskwartier, pitboxen en nieuwe tribunes werd dit een geweldige proloog. De tweede dag (etappe Assen naar Emmen) werd een fantastisch feest. Als zuiderling leek het wel of het carnaval naar Drenthe was verplaatst. Nog nooit heb ik zoveel Sinter-klaasen en Zwarte Pieten gezien in september. Heel jammer dat Relus ter Beek dit niet zelf meer mocht meemaken. Als ere-saluut hebben we de grote bergprijs (1 punt), Monte Relus, ingesteld.

Het organiseren van grote sportevenementen ging nog wel, daar had ik ervaring mee, maar alle ran-devenementen dat was andere koek en slurpten veel tijd en energie op. Om al die side-evenementen in te passen bleek een bijna onmogelijke puzzel. Daar was eerst de toertocht met het nooit verwachte aantal deelnemers van 11.000 fi etsers die een rondje Drenthe wilden meemaken met daarbij een rondje TT-Circuit. Een indrukwekkende stoet fi etsers in de fi etsprovincie Drenthe.

Een grote activiteit voor scholen waarbij de fi nale ook een plaats moest krijgen op het TT-circuit, een wens van gedeputeerde Anneke Haagsma. Ook de Amsterdamse organisatie van dit project had soms onmogelijke eisen. Op een gegeven moment kosten de projecten meer aandacht en tijd dan de orga-nisatie van de Vuelta zelf. Ook kwamen we in de knel met ruimte op en rond het circuit en ontstond er een verdringingssituatie. Als klap op de vuurpijl kwam daar enkele maanden voor de Vuelta het verzoek van het Ministerie van VWS om ook enkele sociale programma’s/acties toe te voegen in het kader van de Spaanse Vuelta. Eerlijk gezegd: toen wist ik het niet meer, een ding was zeker dit werd teveel voor mijn organisatie. Dit kon ik mijn mensen niet aandoen, het Circuit was al helemaal vol, nog niet denkend aan het tijdschema rond de proloog. Ik had het al zo druk en mijn mensen waren al overbelast en nu dit nog.

En toen kwam SportDrenthe in beeld. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik niet zo’n hoge pet op had van alle soorten commissies, instituten en sportraden. Ik vond ze vaak lastig en vaak was het een verstoring van onze taken. Eerlijk ook, ik was verheugd de organisatie en de verantwoordelijkheid bij SportDrenthe te kunnen droppen. Het was een eyeopener.

Ik ben nog steeds overdonderd over de daadkracht en organisatievermogen van de mensen van SportDrenthe. De dag voor de invaliden en geestelijk gehandicapten werd een ontroerend feest op het circuit, zeker toen de toprenners zich betrokken voelden en spontaan meededen. SportDrenthe regelde het busvervoer, de aan- en afvoertijden, de catering, de medailles en het gehele programma. Nimmer zag ik mensen zo genieten en de vreugde was intens. Mijn Vuelta-organisatie kon alles over-laten en overdragen aan SportDrenthe, die voor een glorieuze dag zorgde.

SportDrenthe nogmaals bedankt het gaf de Vuelta een geweldige uitstraling.

La Vuelta Hollanda 2009O

rganisator La Vuelta

Jos Vaessen

In september 2006 ben ik begonnen als stagiaire bij SportDrenthe. Esther Witte werd mijn stagebe-geleidster en samen maakten we ons hard voor de seniorensport in Drenthe. Ik deed onderzoek bij de ouderenbonden over hun visie op sport en bewegen. Wat heb ik hier ontzettend veel geleerd.

Tijdens mijn stage werd ik een paar maanden gedetacheerd bij de gemeente Borger-Odoorn. Hier was tijdelijk geen beleidsmedewerker sport en maakte ik een diepe plons in een grote vijver. Achteraf blijkt dat dit één van vele detacheringen ging worden.

Halverwege het jaar 2018 werd ik gedetacheerd bij de gemeente Tynaarlo. Mieke Schoonhoven ging met zwangerschapsverlof en ik mocht haar vervangen. Een mooie ervaring in een prachtige gemeen-te. Tegelijkertijd volgde een detachering van 6,5 jaar bij de gemeente Westerveld. Hier startte ik als coördinator van het BOS-project. Later werd ik coördinator van de combinatiefunctio-narissen.

Tijdens mijn werkzaamheden in Westerveld werd ik vanaf september 2011 ook gedetacheerd als seni-orensport medewerker bij de gemeente Emmen. In Klazienaveen hield ik mij onder andere bezig met fi theidstesten en wandelommetjes voor deze doelgroep. Na afl oop van dit tweejarige project heb ik begin 2014 nog een paar maanden een zwangere collega vervangen binnen de doelgroep jeugd. Het mooie aan de wandelommetjes in Klazienaveen is, dat deze groep nog steeds actief is. Na het wan-delen wordt er gezamenlijk koffi e/thee gedronken. Ook worden er andere leuke (sportieve) uitjes georganiseerd door de groep en zijn ze erg attent met kaartjes en dergelijke voor elkaar.

Per augustus 2014 werd ik voor 1 dag per week gedetacheerd bij de gemeente Hoogeveen. Je raadt het al… ook hier ter vervanging in verband met zwangerschap. Al gauw kwam er een vacature voorbij voor 38 uur per week en deze kans heb ik met beide handen aangrepen. In Hoogeveen ben ik sport-functionaris in de wijken Zuid en Wolfsbos, coördinator van het Jongeren Op Gezond Gewicht project en van het preventiemenu basisonderwijs. Per 1 januari 2019 zijn alle sportfunctionarissen met een vast contract in vaste dienst gekomen van de samenwerkingsorganisatie De Wolden Hoogeveen en kwam er voor mij een einde aan 12 mooie jaren SportDrenthe.

Via deze weg wil ik SportDrenthe nogmaals bedanken voor de fantastische tijd. Door SportDrenthe heb ik ervaring opgedaan bij zes Drentse gemeenten. Er worden regelmatig grappen gemaakt of ik van plan ben om in alle Drentse gemeenten te werken. Wat ik zo fi jn vond aan het werken bij Sport-Drenthe is dat alle collega’s hetzelfde doel voor ogen hebben: met sport Drenthe (nog) beter maken. Ik wens SportDrenthe veel succes toe met het uitdragen van deze missie! Op naar 100 jaar SportDrenthe!

SportDrenthe, het startpunt van mijn veelzijdige carrière in de sport

Oud-m

edewerker Sportfunctionaris

Leoni Pleiter

26 oktober 2014 is mijn man vrij plotseling overleden, na een samenzijn van 55 jaar. Ik kwam terecht bij de GGZ, je wereld is dan ingestort.

Joop was niet alleen mijn man, maar ook mijn wandel-, fi ets- en kampeermaatje. Ook gingen wij geregeld naar jazz-optredens. Samen deden wij de huishouding, om maar meer tijd te besteden aan deze leuke dingen.

In oktober 2017 ben ik getipt over het wandelen vanaf de Westerkim. Dit leek mij wel wat en ben ge-gaan. Ik wist niet dat dit eigenlijk vanuit SportDrenthe kwam. Zo leerde ik Eefke kennen. Zij kwam op de proppen met meer sportieve bezigheden. Hier voelde ik wel voor. Wij gingen wandelen in Echten, plan Schoonhoven, enz. Hier was een maaltijd aan verbonden. Voor het eerst in het boten-huis van roeivereniging Echten. Dit voelde voor mij zo overweldigend, dat ik weer tussen de mensen stond, dat ik mijn man hiervan moest mededelen, of hij mij wel zag, dat ik er weer bij hoorde!! Dit was mijn drijfveer! Hierna kwamen er nog meer leuke dingen op mijn pad. Het happen en trappen kwam in zicht; hiervoor moest geoefend worden. Fijn toch! 4 weken een dag fi etsen plusminus 40 km per keer. Eefke had mooie routes uitgezet. Wie had kunnen denken dat ik toch wel snel allerlei dingen deed wat voor mij de moeite waard was om voor te vechten. Dat ik zonder mijn partner ook verder kon.

Toen kwam in november het jubileum van SportDrenthe, er werd van hieruit aan mij gevraagd of ik mee wilde doen aan een vraaggesprek met foto’s. Hier heb ik ook maar ja op gezegd. Wij gingen met een bus vol sportieve mensen naar Assen.

Ook hebben wij in de bibliotheek nog een cursus het Fitte brein gehad. Een hele zaterdag ben ik in de bieb gebleven. Er was een lunch, maar ook een optreden van de Magnolians, een jazzoptreden. Het kon voor mij niet op. Al mijn liefhebberijen zijn in een goed jaar aan mij voorbij gekomen. Ik ben mijn kennis nog steeds dankbaar, dat ze mij heeft laten kennis maken met SportDrenthe.

Ik hoorde er weer bij! Dat is mijn drijfveerDe

elne

mer

wan

delg

roep

Ger

da

Wor

telb

oer

Medio september 1980 kwam ik in dienst bij stichting Sportraad Drenthe, als algemeen stafmedewer-ker, tevens coördinator van de stichting Huis van de Sport Drenthe.De Sportraad was toen gevestigd in een semi permanent kantoorgebouw aan de oostkant van sporthal de Drenthehal in Beilen. Het Huis van de Sport, de administratiebureaus van een aantal provinciale en regionale sportbonden, zetelde in een stenen kantoorgebouw aan de westkant van de sporthal. In de begin jaren tachtig ontstonden overal in Nederland provinciale sportservicecentra, voor uitgebrei-de sportondersteuning, zo ook in Drenthe.

In 1982 werd, nu tegenover de Drenthehal, met de bouw begonnen.Project Ontwikkeling Drachten (P.O.D.) kreeg de bouwopdracht en de gemeente Beilen stelde een bouwkundig toezichthouder ter beschikking. Vanuit mijn algemene functie bij de Sportraad en het Huis van de Sport was ik, vanzelfsprekend samen met de directeur, vanaf het begin nauw bij de bouw betrokken. In het nieuwe gebouw kwam plaats voor enerzijds de Sportraad en anderzijds voor het Huis van de Sport. Beide organisaties dienden daartoe wel onder één ‘juridisch dak’ te komen, de Drentse Sport Federatie (DSF), oprichtingsjaar 1983, maar bleven wel als ‘specialist’ bij hun eigen werksoort betrokken.

De oorspronkelijke sportraad kreeg de beschikking over de oost- en de noordkant van de bene-den-verdieping. De kantoren van de andere in het Huis van de Sport deelnemende sportbonden be-zetten de westelijke zijvleugel van het gebouw en de KNVB-afdeling Drenthe een grote kantoorruimte op de bovenverdieping. Naast een grote centrale ontmoetingsruimte waren er vergaderfaciliteiten in de vorm van één grote en drie kleinere ruimtes gerealiseerd. De provinciale Spelotheek en de huis-drukkerij completeerden het geheel.

Toen de bouw vorderde moesten ook andere knopen worden doorgehakt. Met name de inrichting van de kantoren van de ‘oude sportraad’, en de ‘algemene’ ruimtes. De bonden namen veelal hun kan-toor-materiaal ‘van de overkant’ mee.

Toen er in de verschillende uitgebrachte offertes geen heel erg grote verschillen (meer) zaten, besloot het bestuur van de DSF het voorstel van de enige vrouw in haar midden te volgen en de opdracht te geven aan een nieuwe ondernemer uit Drenthe, de fi rma Bert Zomer uit Emmen. Met man en macht, en met inzet van vele krachten, waaronder ikzelf, tot in de nachtelijke uurtjes, slaagden Zomer en zijn mensen er in de klus binnen de afgesproken tijd te klaren. Begin januari 1983 kon de grote verhuizing plaatsvinden en op 23 maart 1983 vond de offi ciële opening plaats……De sport in Drenthe had ‘een huis’ gevonden.

Aan het eind van de jaren negentig gingen centraliserende ‘winden waaien’, niet alleen op provin-ciaal niveau, maar ook binnen de landelijke sportbonden, en werd het Sportservicecentrum Drenthe noodgedwongen verlaten.

De inmiddels verzelfstandigde Spelotheek verhuisde naar een locatie naast het oude gebouw en kwam daar tot bloei. De Koninklijke Marechaussee nam het gebouw over en bleef er een aantal jaren gebruik van maken. Omstreeks 2010 werd het gebouw omgetoverd in een tandheelkundig zorgcentrum.

Sportservice Centrum DrentheO

ud-medew

erker Sportraad DrentheH

enk ten Have

Sportraad Drenthe, Drentse Sport Federatie (DSF) en SportDrenthe, namen van één en dezelfde orga-nisatie die sportstimulering en sportontwikkeling de afgelopen 5 decennia tot doel heeft (gehad). Soms aan de hand lopend van het provinciebestuur, soms op verzoek van Drentse gemeenten en soms in samenwerking met de regionale geledingen van sportorganisaties.

De keuze is reuze, maar heeft het geleid tot een eendrachtig en krachtig sportbeleid in een provincie van 50 bij 50 kilometer? Op het gebied van sportgezondheid en het bevorderen van sport gezond ge-drag, is dat mijns inziens nog maar de vraag. Toen “onze provinciale sportoverkoepeling” nog leden had, waren ook de Sport Medische Adviescentra aangesloten. Gespecialiseerde centra met erkende sportartsen en sportfysiotherapeuten. Dat werd gedoogd door de Provincie, want eigenlijk mocht de Sportraad en later de DSF zich niet met sportgezondheid bezighouden. Daarvoor werd geen subisidie-geld beschikbaar gesteld. Sportartsen als Jan en Amy van Gooswilligen uit De Wijk waren roependen in de woestijn. Zij wilden een goede screening, goede stimulering van sport en bewegen. Van jong tot oud, van school tot en met het werk. Hun project bij de Brink bedrijven en Computerij Staphorst was professioneel opgezet. Daar werd bedrijfsfi tness aangeboden, met een lichamelijke screening en bewegings- en voedingsadvies. Een succes, echter wat had het bedrijf er aan, buiten het feit dat ze fi tte medewerkers hadden en een terugloop van het ziekteverzuim. Ja een goede “PR”, maar het kost-te geld en leverde geen geld op.

In die tijd werd een bedrijf of een medewerker niet “gestraft” als er ziekte was. Het werd vergoed. Hoe anders is dat nu en hoe anders zou er op de plannen van het artsenechtpaar zijn gereageerd.Ondanks dat het bewegingsonderwijs toen ook al in het verdomhoekje zat, dat minder kinderen gingen zwemmen of schaatsen via school, werd er niet ingegrepen. Geen stimulering van het be-wegings-onderwijs en bijna iedere onderwijzer gaf zelf wel gymnastiekles. Of hij of zij zelf nu wel of niet over een bok kon springen. Mijn vrouw kon geen radslag, wist niets van de grondbeginselen van bewegen, maar mocht wel “gym” geven. Iets dat ze niet deed, want ook zij vond dat daar leraren Lichamelijke Opvoeding voor moesten worden ingezet. CIOS-ers met een aantekening gymnastiek, zouden ook een goed alternatief zijn geweest. Mensen die iets met bewegen en sport hebben en drie jaar zijn opgeleid training te geven. Maar dat was allemaal te duur en goedkoop is duurkoop, want nu loopt iedereen te schreeuwen dat de sportparticipatie zo slecht is, dat de leden letterlijk weglopen bij de verenigingen en wordt er schande gesproken dat de zwembaden het zo moelijk hebben en dat er in Drenthe geen kunstijsbaan meer is.

Dames en heren, het is het gevolg van slecht beleid, sterker nog van het ontbreken aan beleid. Door een kunstijsbaan gaan er niet meer mensen schaatsen. Kinderen en volwassenen moeten van jongs af aan begeleid worden om verantwoord te bewegen, om te stimuleren, om te corrigeren én ook te

Voortschrijdend inzicht of gebrek aan visie?

Oud-m

edewerker SportDrenthe

Peter Schorer

Afgelopen jaar deed VV Actief mee met ‘Meer Leden in Kortere Tijd’. Deze cursus wordt georganiseerd door SportDrenthe. Ik mocht invallen voor een ander bestuurslid op de eerste avond en heb de cursus daarom maar in zijn geheel doorlopen. Voor VV Actief is daarbij de inzet om Walking Football te organiseren.

Ik leer nog iedere dag op het werk bij, dus voor de vereniging zal dat vast ook wel gelden. En wat te leren valt op de cursus is misschien wel als blauwdruk om vaker te gebruiken binnen de club. Met die verwachting dook ik er vol enthousiasme in.Een aantal avonden, steeds bij een andere deelnemende vereniging. Goed voor het netwerk, leuk om bij anderen in de keuken te kijken. Inspirerende ideeën en een helder aanbod. Een uitstekende cur-susleider (Anne Prins, met een groot verleden bij onze club). Tot zover het promopraatje.Maar waar draait het nu uiteindelijk om bij deze cursus? Zorg dat je in beweging komt als club! We moeten als besturen ons realiseren dat succes je niet komt aanwaaien. Je moet wel degelijk iets doen. Ik roep nu al ruim een jaar bij ons op de vereniging ‘Samen zijn we Actief!’ En dat voel ik ook zo. Samen iets neerzetten, vanuit goeie intenties, met het hart op de juiste plaats. Maar ook met structuur en borging. Hou vast aan wat er is bedacht, want dan is het op een later moment ook weer te gebrui-ken. Of misschien zelfs voor een heel ander doel. Want laten we eerlijk zijn, vaak hoor je niet meteen iets nieuws, maar wordt het wel heel goed op een rijtje gezet.

Voor VV Actief zetten we dus komend seizoen ook in op potentiële oudere leden. Ik ben daar per-soonlijk heel blij mee. Al was het maar omdat ik vind dat onze vereniging zoveel mogelijk burgers iets moet kunnen bieden. Mij lijkt het geweldig als er 60-plussers actief bezig kunnen zijn, gekoppeld aan een sociaal moment.

Ik ga hier niet de inhoud van de cursus samenvatten, maar als iemand nog motivatie nodig heeft, dan trek ik die graag over de streep. Gun jezelf de mogelijkheid om iets te leren van een ander. Kijk eens door een andere bril naar dingen die je korter of misschien al heel lang doet. En weet dat er een organisatie als SportDrenthe bestaat. Een organisatie waar je een beroep op kan doen. Waar gedreven mensen aan het werk zijn. Ondersteuning van verenigingen met bijvoorbeeld cursussen en beleids-plannen. Eén nadeel: sommige medewerkers zijn vaak 5 avonden in de week op pad…

SportDrenthe en VV Actief in BewegingV

oorzitter VV

ActiefG

er Wiereng

a

De hoogmis van SportDrenthe is het jaarlijkse Sportgala. Ik denk dat ik al gauw de laatste tien edities heb mogen bijwonen. De voorbereiding ging niet altijd zonder slag of stoot. Dan weer was er gedoe over geld. Dan weer was er geen goede locatie te vinden. En dan ontbrak het weer aan een goede presentator.

De editie in de gemeente Aa en Hunze zal ik niet gauw vergeten. Plaats van handeling was het pres-tigieuze vakantieresort Hof van Saksen. Later doken we weer de theaters in. Maar toen we er nog voor kozen om alle twaalf gemeenten op zijn tijd aan te doen, kwamen we ook wel eens uit op dit soort locaties. Niet iedere gemeente kan immers terugvallen op een theater. Zo herinner ik me ook nog wel een editie in een of andere circustent.

Ik was in die tijd burgemeester in Aa en Hunze. Zo kwam ook de vraag naar boven of het niet leuk zou zijn om een duo te vormen met presentator Evert ten Napel die blijkbaar al was gestrikt. Ik zat al een paar jaar in het bestuur van SportDrenthe, dus ik had al de nodige ervaring met de wisselende opzet van het gala. Maar een duo-presentatie met een professional (want dat was Evert nog steeds) en een burgemeester was nog niet vertoond. Ik zei iets te snel ‘ja, leuk’, dat overkomt me wel vaker. Evert ten Napel kende ik natuurlijk van tv, maar daar hield het wel zo’n beetje bij op. Ik had de nodige presentatie ervaring, maar samen met een echte prof op een gala dat er echt toe doet, had ik nog nooit gedaan. Bovendien bleek dat er nauwelijks tijd was voor overleg.

In mijn herinnering gaven we elkaar een uurtje voor het gala een hand. We namen het draaiboek door, dat echt ‘op hoofdlijnen’ was samengesteld. “Komt wel goed, jong,” zei Evert, terwijl hij mij een knipoogje gaf. Plankenkoorts heb ik zelden, maar die avond vond ik het toch wel wat spannender dan normaal. Bovendien is een thuiswedstrijd dan eerder een nadeel dan een voordeel.

Desondanks werd het een mooie avond. Het vakmanschap van Ten Napel droop er vanaf, en we vorm-den op de een of andere manier een natuurlijk koppel. De recensies waren positief, “alsof jullie het al jaren samen deden”.

Natuurlijk kwam ik de heer Ten Napel (“zeg maar Evert”) nog vaak in Noordelijke sport-kringen te-gen. Vaak hadden we het nog wel even over onze schnabbel in Nooitgedacht. Het laatste jaar zien we elkaar aan De Meerdijk bij FC Emmen. Iets verderop werd hij geboren. In Kla-zienaveen is een fl at naar zijn opa Evert genoemd, als herinnering aan zijn verzetsdaden.Bij de eerste thuiswedstrijd in de eredivisie spreken we elkaar kort, want Evert moet verslag doen en ik nog meer handen schudden. Hij slaat me op de schouder: “deksels, wat mooi burgemeester, wie had dat gedacht”. We hebben het nog even over ons Sportgala. Even later hoor ik hem galmen: “ja, schiet maar jongen!”

EvertV

oorzitter RVC SportDrenthe

Eric van Oosterhout

Als nieuw bestuur van de handbalvereniging in Annen willen wij graag iets verder kijken dan het lo-pende seizoen. HVA bestaat bijna 70 jaar en helaas zien wij dat ook in ons dorp het niet meer vanzelf-sprekend is dat leden lid blijven en dat er jaarlijks nieuwe leden bijkomen. Vele (handbal)verenigin-gen zitten met hetzelfde probleem en zien hun ledental teruglopen, waardoor het moeilijk is om met een team deel te nemen aan de competities.

Om input te krijgen voor nieuwe mogelijkheden en handvatten om te zorgen dat we als vereniging niet alleen het 70-jarig jubileum kunnen vieren, maar ook daarna onze leden kunnen laten handbal-len in competitieverband, hebben we Anne Prins van SportDrenthe uitgenodigd. Ondertussen heeft dit veel mogelijkheden en inzichten opgeleverd om op een constructieve manier aan de slag te gaan om nieuwe leden enthousiast te maken voor het handballen en bestaande leden meer bij de vereni-ging te betrekken. Op een betrokken manier worden wij geholpen en krijgen wij inzichten wat voor onze vereniging belangrijk is om te ondernemen. Echte professionals die weten waar ze over praten, betrokken zijn en ons daardoor verder kunnen helpen.

Door de vele contacten en ervaringen van de medewerkers van SportDrenthe zijn wij als vereniging nu aan de slag gegaan om met hun hulp ervoor te zorgen dat we ook na ons 70-jarig jubileum nog vele leden kunnen laten genieten van een prachtige teamsport.

Ondersteuning en handvatten voor Handbalvereniging Annen

Penningmeester HV

ABé b

aalmans

In mijn ogen is SportDrenthe de spil in Drenthe voor de sport in het algemeen. In ons mooie Drenthe moet dit instituut blijven. Zij vervult een belangrijke rol in de Drentse Sportwereld. Vanuit Drenthe gaan veel mooie beelden de wereld over wat niet alleen voor de sport belangrijk is maar voor alles en iedereen in Drenthe. Door de sport komt Drenthe goed in beeld.

Mag ik me even voorstellen?Mijn naam is Femmy van Issum-Achterhes, dochter van Albert Achterhes de oprichter van Wielerver-eniging De Peddelaars en van de Ronde van Drenthe, en ben reeds 25 jaar voorzitter van de Stichting Ronde van Drenthe.

De Ronde van Drenthe is uitgegroeid van een heel goede amateurwedstrijd, na verschillende klas-sen te hebben overgeslagen, want in het verleden toen er nog maar enkele grote wielerwedstrijden waren, naar de categorie 1.1. Grote successen werden behaald door 2 keer eerste van de wereld qua punten te eindigen. In 2018 reden we voor het eerst na een verkiezing in de Hors Categorie. Deze klas-se hangt aan de Pro Tour (Amstel Gold) in Limburg. Dat was weer een opsteker voor Drenthe. In 1998 kwam er ook een dameskoers op aandringen van rensters. Dit ging allemaal crescendo, begonnen als een 1 daagse naar in 2007 een World Cup wedstrijd, sinds 3 jaar de UCI World Tour genoemd. Bij de dames de hoogste en bij de heren de op een na hoogste klasse. Willen we de hoogste halen dan moet er veel geld in worden gestoken.

Daarnaast hebben we ook de Novilon Euro Cup wedstrijden voor dames gehad en met medewerking van Novilon nu de UCI Women’s World Tour. In 2007 begonnen we met de Drentse 8 van Westerveld in Dwingeloo. Deze wedstrijd werd door de UCI bestempeld met het predicaat Excellent.

Dan de breedtesport, daarin kunnen we prima samenwerken met SportDrenthe waarvan we veel steun hebben. We hebben de Toerversie waar al veel mooie tochten mee gereden zijn, met mooi weer een dikke 700 deelnemers (en dat begin maart!). Dit jaar een dieptepunt door de kou, regen en wind maar wel met de Col du VAM, een echte kuitenbijter, die vernieuwd is. In 2020 wanneer de Col du VAM nog beter geprepareerd is hopen we op wat mooier weer en dan met een horde toerfi etsers er-over heen.De handbikers hebben de Ronde van Drenthe omarmd net als de E-bikers, Hersen on tour, ID cycling, en jeugd. Dit organiseerden wij samen met SportDrenthe. Onze leus: de gezamenlijke schouders doen het, staat ook bij SportDrenthe hoog in het vaandel. Samenwerking daar komt het op aan.Dit jaar was voor mij het hoogtepunt: 60 jaar Ronde van Drenthe die ik ook zelf heb meegemaakt, passief en de laatste ruim 25 jaar actief. In deze Ronde had SportDrenthe een extra premiesprint 50 jaar SportDrenthe.

Verrassing voor mij op het Sportgala was dat ik uit handen van Hans de Lang de Sportprijs overhan-digd kreeg. Het bedrag was bedoeld als vrijwilligersprijs. Voor de vrijwilligers die het dit jaar hebben verdiend en veel voor de kiezen hebben gehad.Een verrassing op die avond was dat het Drentse damesteam achter het “omhoog” getrokken gordijn stond. Het jonge talententeam is door de provincie Drenthe en SportDrenthe in het leven geroepen. Dit was het mooiste moment na al die jaren die ik met SportDrenthe heb samengewerkt.

Vanaf hier heel hartelijk dank voor de jarige SportDrenthe en ik wens jullie, namens de Ronde van

Je doet het nooit alleenV

oorzitter Ronde van DrentheFem

my van Issum

In het kader van het 100-jarig bestaan van Klazienaveen werd in 1984 een marathon en halve mara-thon georganiseerd. Hoewel het in eerste instantie een éénmalig evenement zou zijn, werd het zo’n groot succes dat in 1985 de Stichting Marathon Zuidoost-Drenthe werd opgericht. Tot en met 2017 was de marathon onderdeel van het programma.

Vanaf 1990 maakte ik deel uit van het bestuur, belast met Public Relations en als atletencoördinator verantwoordelijk voor de samenstelling van het internationale atletenveld.Na 28 jaar heb ik in 2018 een punt gezet achter mijn taak als bestuurslid. Ik heb het altijd als een voorrecht gezien dit prachtige vrijwilligerswerk te mogen doen.Atleten uit alle delen van de wereld hebben bij mij thuis een onderdak gevonden. Vaak moesten de kinderen het huis uit om dit mogelijk te maken. Na verloop van jaren werd het internationale deelne-mersveld zo groot dat ze werden ondergebracht in de blokhutten van Sportlandgoed Zwartemeer.Oneindig veel verhalen zijn mij verteld, waardoor ik een goed beeld heb gekregen van de sportbe-leving van de atleten in hun eigen land. Zo kent Japan geen sportvereniging zoals wij die kennen. Sporten doe je bij het bedrijf waar je ouders of jezelf werkt. Haal je een bepaald niveau, dan geeft het bedrijf faciliteiten om talenten ook in het buitenland te etaleren. Marathonloopster Chihiro Tanaka mocht een week lang in Klazienaveen verblijven om de Drenthe Marathon te lopen.

Indrukwekkend waren de verhalen van de Keniaanse atleten. Veel hebben zij mij verteld over de om-standigheden waarin zij moeten trainen. Zo lopen de Kenianen vanaf hun jeugd elke week een wed-strijd in de hoop ontdekt te worden door een Amerikaanse of Europese manager.Het idee dat Kenianen van warm weer houden is een fabeltje. Vaak hebben ze er zelfs een hekel aan. Vooral aan de Nederlandse warmte met een hoge luchtvochtigheid. Meestal wordt er ‘s morgens tussen vier en zes getraind en daarnaast ‘s avonds nog een keer om tien uur. Dan is de temperatuur iets gezakt. Nadeel is wel dat het dan donker is. Er komen nogal eens atleten om het leven, doordat zij in het donker door auto’s worden aangereden. Ook komt het voor dat ze door wilde dieren worden aangevallen. Verschillende keren heb ik op deze onmogelijke tijden ook in Klazienaveen met de Keni-anen mogen trainen. Ook vaak heb ik de Kenianen meegenomen naar het 330 meter lange vervallen schelpen atletiekbaantje aan de Veenhoeksweg in Klazienaveen. Het baantje wordt al jaren niet meer gebruikt door de Loopgroep Klazienaveen.

Wat zouden zij graag de beschikking hebben over een dergelijk baantje.De toen 21-jarige Olena Roszhko uit De Krim (toen nog Oekraïne) was studente. Zij moest eerst een treinreis van 15 uur maken alvorens in Kiev op de trein te kunnen stappen die haar naar het Duitse Meppen bracht. Al met al was ze meer dan 40 uur onderweg. Maar dat had ze er graag voor over. Om een gratis studiebeurs te bemachtigen moest ze tenminste in een West-Europese (halve) marathon bij de eerste drie eindigen. Elke keer haalde ze Klazienaveen een podiumplaats. Olena heeft haar medi-sche studie dus in Klazienaveen verdiend. Later kreeg ze een goede baan in de Verenigde Staten. Nog krijg ik elk jaar een kerstkaartje.

(Halve) marathons lopen in KlazienaveenO

rganisatie halve marathon Klazienaveen

Jans Jagt

groot succes dat in 1985 de Stichting Marathon Zuidoost-Drenthe werd opgericht. Tot en met 2017 was

Jans Jagt

groot succes dat in 1985 de Stichting Marathon Zuidoost-Drenthe werd opgericht. Tot en met 2017 was

Dit is de slogan van TurnGroep Noord uit Vries. Een kleine, maar ambitieuze turnvereniging, opge-richt in 2011 door ouders om turntrainingen te organiseren voor turnsters uit de 1e, 2e en 3e divisie en om het damesturnen naar een hoger niveau te brengen in de regio.

Ook in Drenthe zijn er genoeg meisjes die graag meer willen dan alleen recreatief turnen en daar ook het talent en de ambitie voor hebben om regionaal en landelijk mee te draaien op het niveau van de 1e, 2e en 3e divisie. Om dit te kunnen bereiken heb je een ambitieuze vereniging nodig die gelicen-ti-eerde, enthousiaste trainers, voldoende trainingsuren en goede, veilige trainingsfaciliteiten heeft, zoals een goed ingerichte turnhal met de benodigde toestellen. Het is belangrijk dat turnsters van laag tot hoog niveau op een veilige manier kunnen trainen en turnen in de regio. Elke turnster heeft recht op een turnhal. Korfballen doe je tenslotte ook niet op een tennisveld. Helaas zijn er in Drenthe (nog) maar weinig goede ingerichte turnhallen. In Vries zijn we gezegend met een kleine turnhal, maar hij voldoet aan alle eisen. Daarnaast hebben we de afgelopen jaren fl ink geïnvesteerd in eigen trainingsmateriaal, zoals een airtrack, om ervoor te zorgen dat er op een veilige manier de moeilijke-re turnelementen aangeleerd kunnen worden. Er wordt nog teveel getraind in gewone gymzalen en turnwedstrijden georganiseerd zonder voldoende goede veilige turnmaterialen.

Op hoger niveau turnen betekent veel trainingsuren, inzet en motivatie van de turnsters en trainsters en de wil om het beste uit jezelf te halen. Turnen is een solosport, maar de turnster kan niet zonder positieve ouders, mede turnsters en trainsters die je steunen en je motiveren en daardoor een team-sport wordt. Het plezier in het turnen en trainen moet voorop staan! Een Veilig Sportklimaat waar positief coachen de norm is en het plezier in de sport voorop staat, dan komen de prestaties als bijna vanzelf.

Naast dit alles is het noodzakelijk dat turnverenigingen gaan samenwerken en open staan voor ver-anderingen en vernieuwingen. Niet alleen trainingsfaciliteiten kunnen optimaler benut en gedeeld worden, maar ook de trainers. Bijna elke vereniging heeft wel te maken met een kader tekort. Samen sta je sterk en kun je een vuist maken naar de gemeentes toe om te bereiken dat er meer geïnvesteerd wordt in goede sportaccommodaties (turnhallen) en trainingsmaterialen. Alleen op deze manier kun-nen er voldoende trainingsuren en faciliteiten aangeboden worden aan de turnsters om het beste uit zich zelf te halen en het niveau in de regio omhoog te krijgen.

SportDrenthe is in staat verenigingen samen te verbinden, de bestuurders te overtuigen en te moti-veren en ervoor te zorgen dat het accommodatiebeleid bij de gemeentes onder de aandacht komt. Ze staan voor hetzelfde als TurnGroep Noord; de sporter, in dit geval de turnster, staat centraal in een Veilig Sportklimaat. Samen bereik je meer!

Plezier door prestatie, prestatie door plezier; beiden kunnen niet zonder elkaar bestaan!

Secr

eatr

is T

urng

roep

Noo

rdju

dit

h Kn

olle

ma

Dit is de slogan van TurnGroep Noord uit Vries. Een kleine, maar ambitieuze turnvereniging, opge-

jud

ith

Knol

lem

aDit is de slogan van TurnGroep Noord uit Vries. Een kleine, maar ambitieuze turnvereniging, opge-richt in 2011 door ouders om turntrainingen te organiseren voor turnsters uit de 1e, 2e en 3e divisie en

jud

ith

Knol

lem

aricht in 2011 door ouders om turntrainingen te organiseren voor turnsters uit de 1e, 2e en 3e divisie en om het damesturnen naar een hoger niveau te brengen in de regio.

jud

ith

Knol

lem

aom het damesturnen naar een hoger niveau te brengen in de regio.

Ook in Drenthe zijn er genoeg meisjes die graag meer willen dan alleen recreatief turnen en daar ook

jud

ith

Knol

lem

a

Ook in Drenthe zijn er genoeg meisjes die graag meer willen dan alleen recreatief turnen en daar ook het talent en de ambitie voor hebben om regionaal en landelijk mee te draaien op het niveau van de

jud

ith

Knol

lem

a

het talent en de ambitie voor hebben om regionaal en landelijk mee te draaien op het niveau van de 1e, 2e en 3e divisie. Om dit te kunnen bereiken heb je een ambitieuze vereniging nodig die gelicen-ti-

jud

ith

Knol

lem

a

1e, 2e en 3e divisie. Om dit te kunnen bereiken heb je een ambitieuze vereniging nodig die gelicen-ti-eerde, enthousiaste trainers, voldoende trainingsuren en goede, veilige trainingsfaciliteiten heeft,

jud

ith

Knol

lem

a

eerde, enthousiaste trainers, voldoende trainingsuren en goede, veilige trainingsfaciliteiten heeft, zoals een goed ingerichte turnhal met de benodigde toestellen. Het is belangrijk dat turnsters van

jud

ith

Knol

lem

a

zoals een goed ingerichte turnhal met de benodigde toestellen. Het is belangrijk dat turnsters van laag tot hoog niveau op een veilige manier kunnen trainen en turnen in de regio. Elke turnster heeft

jud

ith

Knol

lem

a

laag tot hoog niveau op een veilige manier kunnen trainen en turnen in de regio. Elke turnster heeft recht op een turnhal. Korfballen doe je tenslotte ook niet op een tennisveld. Helaas zijn er in Drenthe

jud

ith

Knol

lem

a

recht op een turnhal. Korfballen doe je tenslotte ook niet op een tennisveld. Helaas zijn er in Drenthe (nog) maar weinig goede ingerichte turnhallen. In Vries zijn we gezegend met een kleine turnhal,

jud

ith

Knol

lem

a

(nog) maar weinig goede ingerichte turnhallen. In Vries zijn we gezegend met een kleine turnhal, maar hij voldoet aan alle eisen. Daarnaast hebben we de afgelopen jaren fl ink geïnvesteerd in eigen

jud

ith

Knol

lem

a

maar hij voldoet aan alle eisen. Daarnaast hebben we de afgelopen jaren fl ink geïnvesteerd in eigen trainingsmateriaal, zoals een airtrack, om ervoor te zorgen dat er op een veilige manier de moeilijke-

jud

ith

Knol

lem

a

trainingsmateriaal, zoals een airtrack, om ervoor te zorgen dat er op een veilige manier de moeilijke-re turnelementen aangeleerd kunnen worden. Er wordt nog teveel getraind in gewone gymzalen en

jud

ith

Knol

lem

a

re turnelementen aangeleerd kunnen worden. Er wordt nog teveel getraind in gewone gymzalen en turnwedstrijden georganiseerd zonder voldoende goede veilige turnmaterialen.

jud

ith

Knol

lem

a

turnwedstrijden georganiseerd zonder voldoende goede veilige turnmaterialen.

Op hoger niveau turnen betekent veel trainingsuren, inzet en motivatie van de turnsters en trainsters

jud

ith

Knol

lem

a

Op hoger niveau turnen betekent veel trainingsuren, inzet en motivatie van de turnsters en trainsters en de wil om het beste uit jezelf te halen. Turnen is een solosport, maar de turnster kan niet zonder

jud

ith

Knol

lem

a

en de wil om het beste uit jezelf te halen. Turnen is een solosport, maar de turnster kan niet zonder positieve ouders, mede turnsters en trainsters die je steunen en je motiveren en daardoor een team-

jud

ith

Knol

lem

a

positieve ouders, mede turnsters en trainsters die je steunen en je motiveren en daardoor een team-sport wordt. Het plezier in het turnen en trainen moet voorop staan! Een Veilig Sportklimaat waar

jud

ith

Knol

lem

a

sport wordt. Het plezier in het turnen en trainen moet voorop staan! Een Veilig Sportklimaat waar positief coachen de norm is en het plezier in de sport voorop staat, dan komen de prestaties als bijna

jud

ith

Knol

lem

a

positief coachen de norm is en het plezier in de sport voorop staat, dan komen de prestaties als bijna vanzelf.ju

dit

h Kn

olle

ma

vanzelf.

Naast dit alles is het noodzakelijk dat turnverenigingen gaan samenwerken en open staan voor ver-jud

ith

Knol

lem

a

Naast dit alles is het noodzakelijk dat turnverenigingen gaan samenwerken en open staan voor ver-

Plezier door prestatie, prestatie door plezier; ju

dit

h Kn

olle

ma Plezier door prestatie, prestatie door plezier;

beiden kunnen niet zonder elkaar bestaan!ju

dit

h Kn

olle

ma

beiden kunnen niet zonder elkaar bestaan!

“Soms moet je een rivier ombuigen om schoon schip te maken”

Tot de zestiger jaren waren de sportopleidingen heel specifi ek - technisch sport - gericht. De NSF (de huidige NOC*NSF) heeft de moed getoond om daar een wending aan te geven. “Soms moet je een rivier ombuigen om schoon schip te maken”. Uniek dat alle sportbonden zich geconformeerd heb-ben aan deze nieuwe vorm van opleiden. Deze nieuwe visie werd in samenwerking met het Instituut voor Pedagogische en Andragogische Wetenschappen te Utrecht geïnitieerd. De ontwikkeling en de mogelijkheden van de sporters gingen een hele belangrijke rol spelen. Een hele verandering want niet de technische bekwaamheid, maar de persoonlijke ontwikkeling werd het uitgangspunt. Een gedurfde start, maar achteraf een goede stap. Een bijkomend voordeel was dat je meestal in je eigen woonplaats wel een ABO cursus kon volgen. In 1974 werd als experiment een “ABO Teleac-cursus“ op de televisie gegeven. Compleet met schriftelijk cursusbegeleiding en opdrachten.

De ABO cursus duurde 12 avonden en het werd afgesloten met een werkstuk. De onderwerpen die op deze 12 avonden aan de orde kwamen: • de verschillende manieren van sport bedrijven (recreatie-, wedstrijd- en topsport);• leidinggeven en begeleiden (aan wie geef je leiding en welke bekwaamheid vraagt dat van de leidinggevende);• inspanningsfysiologie: welke belasting kun je aan die leeftijd geven;• basis sport EHBO: eerste hulp kunnen geven bij sportblessures.

Mijn ervaring als ABO docent is heel verschillend. Een cursus met deelnemers uit dezelfde tak van sport leidde meestal tot wat dieper ingaan op die ene sport. Aan de andere kant was een cursus met deelnemers uit diverse sporten bijzonder interessant. De deelnemers kwamen in aanraking met an-dere sporten en ontdekten dat de basis van leidinggeven vele overeenkomsten kenden. Een complete ‘eyeopener’.

Eén van mijn cursussen was samengesteld uit wel zeer verschillende takken van sport. Er waren wiel-renners, voetballers, bodybuilders, volleyballers en turners. Iedere avond presenteerde een deelne-mer haar/zijn eigen sport. Het actief kennismaken met ‘bodybuilding’ is mij altijd bijgebleven. Een heel bijzondere ervaring was de cursus in gevangenis “Norgerheem”. De sportleiders van Norgerheem hadden een ABO cursus aangevraagd. Voor mij was het wel even wennen om in een ‘gesloten omge-ving’ de cursus te geven, maar na 12 weken kon ik (in het bijzijn van de directie, de sportleiders en het hoofd van de Landelijke Sport Dienst Justitiële Inrichtingen) aan 16 deelnemers het ABO-diploma uitreiken. Wat waren de cursisten en wij blij met het resultaat.

De Algemene Basis Opleiding SportCursusleider

Piet Dijkstra

Toen ik afgelopen maart in de kleedkamer van theater De Nieuwe Kolk in Assen even rustig in de spie-gel keek, dacht ik: wat kan er in tien jaar toch veel gebeuren. Een cliché zo groot als een open deur, maar toch. Ik stond op het punt het podium op te stappen om daar in confettipak en samen met vriend van de show Jacques D’Ancona het Drentse Sportgala te presenteren.

Hoe dat afl iep, weet u. En als u dat niet weet is dat ook niet erg.

Even tien jaar terug in de tijd. Ik was vijftien, zestien jaar oud en SportDrenthe bestond veertig jaar. Dat moest gevierd. En dat moest niet zomaar gevierd, er moest een boek komen. En niet zomaar een boek, nee, het zou een dik boek worden, vol foto’s, vol verhalen, vol Drentse sporters die soms zelfs buiten de provinciegrenzen furore wisten te maken.

En wat nou zo aardig was: dat boek moest vol en ik wilde schrijven over sport en ik kende Hans de Lang en hij kende mij en zo gebeurde het dat ik behoorlijk wat uren sleet met het schrijven van stukjes over Drentse sporters van allerlei pluimage: van Sem Schilt tot Karsten Kroon, van Renate Groenewold tot Simon Vroemen en Herbert Dijkstra.

Dat ging goed en zo stonden mijn eerste stukjes als dromend journalist ineens in een boek. Een écht boek. Dat was mooi, want er was destijds maar één ding waar ik voor zou gaan: ik moest en zou sportjournalist worden. Niet per se vanwege de journalistiek zelf, maar omdat ik dan betaald naar voetbalwedstrijden en andere sportevenementen zou kunnen gaan. De Tour, de Olympische Spelen, noem ze maar op.

Wat ik op die leeftijd nog niet wist, is dat dat zou gaan lukken. Want ineens bestond SportDrenthe al víjftig jaar. En dat moest gevierd. En dat moest niet zomaar gevierd, er moest een Sportgala komen, met knallende confetti en awards en presentaties en een lach en een traan, gepresenteerd door jong (dat was ik) en door oud (dat was Jacques).

Sinds ik mijn eerste schrijfstappen zette in het jubileumboek van SportDrenthe werkte ik jaren voor Ajax, zit ik inmiddels bij de NOS en in de anderhalf jaar dat ik hier nu werk heb ik langs de lijn ge-staan bij het Nederlands elftal, zat ik drie weken lang in de Tour de France, was ik cameraman in de Giro d’Italia, heb ik schaatsrecords zien sneuvelen in Thialf en zag ik van dichtbij hoe FC Emmen zich handhaafde in de Eredivisie.

Dat is nogal wat, dacht ik toen ik in de spiegel keek. Ik heb nu al zin in de 60.

Als dromen mogen uitkomenO

ud-f

reel

ance

r en

co-p

rese

ntat

or S

port

gala

Dre

nthe

Bart

Lup

pes

Toen ik afgelopen maart in de kleedkamer van theater De Nieuwe Kolk in Assen even rustig in de spie-

Bart

Lup

pes

Toen ik afgelopen maart in de kleedkamer van theater De Nieuwe Kolk in Assen even rustig in de spie-gel keek, dacht ik: wat kan er in tien jaar toch veel gebeuren. Een cliché zo groot als een open deur,

Bart

Lup

pes

gel keek, dacht ik: wat kan er in tien jaar toch veel gebeuren. Een cliché zo groot als een open deur, maar toch. Ik stond op het punt het podium op te stappen om daar in confettipak en samen met

Bart

Lup

pes

maar toch. Ik stond op het punt het podium op te stappen om daar in confettipak en samen met vriend van de show Jacques D’Ancona het Drentse Sportgala te presenteren.

Bart

Lup

pes

vriend van de show Jacques D’Ancona het Drentse Sportgala te presenteren.

Hoe dat afl iep, weet u. En als u dat niet weet is dat ook niet erg.

Bart

Lup

pes

Hoe dat afl iep, weet u. En als u dat niet weet is dat ook niet erg.

Even tien jaar terug in de tijd. Ik was vijftien, zestien jaar oud en SportDrenthe bestond veertig jaar.

Bart

Lup

pes

Even tien jaar terug in de tijd. Ik was vijftien, zestien jaar oud en SportDrenthe bestond veertig jaar. Dat moest gevierd. En dat moest niet zomaar gevierd, er moest een boek komen. En niet zomaar een

Bart

Lup

pes

Dat moest gevierd. En dat moest niet zomaar gevierd, er moest een boek komen. En niet zomaar een boek, nee, het zou een dik boek worden, vol foto’s, vol verhalen, vol Drentse sporters die soms zelfs

Bart

Lup

pes

boek, nee, het zou een dik boek worden, vol foto’s, vol verhalen, vol Drentse sporters die soms zelfs buiten de provinciegrenzen furore wisten te maken.

Bart

Lup

pes

buiten de provinciegrenzen furore wisten te maken.

En wat nou zo aardig was: dat boek moest vol en ik wilde schrijven over sport en ik kende Hans de

Bart

Lup

pes

En wat nou zo aardig was: dat boek moest vol en ik wilde schrijven over sport en ik kende Hans de Lang en hij kende mij en zo gebeurde het dat ik behoorlijk wat uren sleet met het schrijven van stukjes

Bart

Lup

pes

Lang en hij kende mij en zo gebeurde het dat ik behoorlijk wat uren sleet met het schrijven van stukjes over Drentse sporters van allerlei pluimage: van Sem Schilt tot Karsten Kroon, van Renate Groenewold

Bart

Lup

pes

over Drentse sporters van allerlei pluimage: van Sem Schilt tot Karsten Kroon, van Renate Groenewold tot Simon Vroemen en Herbert Dijkstra.Ba

rt L

upp

es

tot Simon Vroemen en Herbert Dijkstra.

Als dromen mogen uitkomenBa

rt L

upp

esAls dromen mogen uitkomen

Vroeger, ja vroeger, inmiddels behoor ik ook tot de categorie vroeger, had ik één ‘vuurtoren’, hoog-uit twee ‘beugelbekken’, één ‘kras op de plaat’, dat was ik en één ‘dikzakje’ in de klas.

Het dagje avonturenpark Hellendoorn vandaag met vrouwlief en oudste dochter was er één vol plezier met een rouw vetrandje. Waar de ‘dikzakjes’ vroeger op één hand te tellen waren moest je vandaag een telraam meenemen. Let wel, ik heb niets tegen dikzakjes, wel tegen familie dikzakjes die om 11 uur in de ochtend het eerste broodje hamburger naar binnen schuiven waarna de gang, meestal op crocs, wordt voortgezet naar de ijssalon omdat er niet afgeweken mag worden van de thuissituatie. Terwijl ik drie kwartier in de rij voor de wildwaterbaan alle tijd had om mijn tijd te doden met het tellen van dikzakjes kwam ik tot de conclusie dat zeven van de tien mensen kampen met overtollig vet. Een treurige conclusie van iemand die al zeker twintig jaar in de sport werkt en zich dagelijks druk moet maken over de gezondheidswinst van mensen. Ik wil niet roomser zijn dan de Paus maar zou wel graag het verlossende antwoord willen op de vragen hoe wij aan gezondheid kunnen winnen in een maatschappij waar miljarden verdiend wordt aan ongezond voedsel vol vet en vooral suiker, in een maatschappij waar de bewegingsarmoede alleen maar toe zal nemen omdat de digitale ontwikke-ling zal winnen van het basale bewegingsonderwijs, buiten spelen en verenigings-sport. We worden aartslui...

Als ik bij het naar buiten gaan een rokende man in het tot ‘rookvrij’ benoemde avonturenpark atten-deer op dit feit word ik vriendelijk verzocht mijn bek te houden. Was vroeger nou alles beter?

VroegerBe

leid

sam

bten

aar g

emee

nte

Emm

enV

ince

nt M

ooij

Vroeger, ja vroeger, inmiddels behoor ik ook tot de categorie vroeger, had ik één ‘vuurtoren’, hoog-

Vin

cent

Moo

ijVroeger, ja vroeger, inmiddels behoor ik ook tot de categorie vroeger, had ik één ‘vuurtoren’, hoog-uit twee ‘beugelbekken’, één ‘kras op de plaat’, dat was ik en één ‘dikzakje’ in de klas.

Vin

cent

Moo

ijuit twee ‘beugelbekken’, één ‘kras op de plaat’, dat was ik en één ‘dikzakje’ in de klas.

Het dagje avonturenpark Hellendoorn vandaag met vrouwlief en oudste dochter was er één vol plezier

Vin

cent

Moo

ijHet dagje avonturenpark Hellendoorn vandaag met vrouwlief en oudste dochter was er één vol plezier met een rouw vetrandje. Waar de ‘dikzakjes’ vroeger op één hand te tellen waren moest je vandaag

Vin

cent

Moo

ijmet een rouw vetrandje. Waar de ‘dikzakjes’ vroeger op één hand te tellen waren moest je vandaag een telraam meenemen. Let wel, ik heb niets tegen dikzakjes, wel tegen familie dikzakjes die om 11 uur

Vin

cent

Moo

ij

een telraam meenemen. Let wel, ik heb niets tegen dikzakjes, wel tegen familie dikzakjes die om 11 uur in de ochtend het eerste broodje hamburger naar binnen schuiven waarna de gang, meestal op crocs,

Vin

cent

Moo

ij

in de ochtend het eerste broodje hamburger naar binnen schuiven waarna de gang, meestal op crocs, wordt voortgezet naar de ijssalon omdat er niet afgeweken mag worden van de thuissituatie. Terwijl

Vin

cent

Moo

ij

wordt voortgezet naar de ijssalon omdat er niet afgeweken mag worden van de thuissituatie. Terwijl ik drie kwartier in de rij voor de wildwaterbaan alle tijd had om mijn tijd te doden met het tellen van

Vin

cent

Moo

ij

ik drie kwartier in de rij voor de wildwaterbaan alle tijd had om mijn tijd te doden met het tellen van dikzakjes kwam ik tot de conclusie dat zeven van de tien mensen kampen met overtollig vet. Een

Vin

cent

Moo

ij

dikzakjes kwam ik tot de conclusie dat zeven van de tien mensen kampen met overtollig vet. Een treurige conclusie van iemand die al zeker twintig jaar in de sport werkt en zich dagelijks druk moet

Vin

cent

Moo

ij

treurige conclusie van iemand die al zeker twintig jaar in de sport werkt en zich dagelijks druk moet maken over de gezondheidswinst van mensen. Ik wil niet roomser zijn dan de Paus maar zou wel

Vin

cent

Moo

ij

maken over de gezondheidswinst van mensen. Ik wil niet roomser zijn dan de Paus maar zou wel graag het verlossende antwoord willen op de vragen hoe wij aan gezondheid kunnen winnen in een

Vin

cent

Moo

ij

graag het verlossende antwoord willen op de vragen hoe wij aan gezondheid kunnen winnen in een maatschappij waar miljarden verdiend wordt aan ongezond voedsel vol vet en vooral suiker, in een

Vin

cent

Moo

ij

maatschappij waar miljarden verdiend wordt aan ongezond voedsel vol vet en vooral suiker, in een maatschappij waar de bewegingsarmoede alleen maar toe zal nemen omdat de digitale ontwikke-

Vin

cent

Moo

ij

maatschappij waar de bewegingsarmoede alleen maar toe zal nemen omdat de digitale ontwikke-ling zal winnen van het basale bewegingsonderwijs, buiten spelen en verenigings-sport. We worden

Vin

cent

Moo

ij

ling zal winnen van het basale bewegingsonderwijs, buiten spelen en verenigings-sport. We worden aartslui...

Vin

cent

Moo

ij

aartslui...

Als ik bij het naar buiten gaan een rokende man in het tot ‘rookvrij’ benoemde avonturenpark atten-

Vin

cent

Moo

ij

Als ik bij het naar buiten gaan een rokende man in het tot ‘rookvrij’ benoemde avonturenpark atten-deer op dit feit word ik vriendelijk verzocht mijn bek te houden. Was vroeger nou alles beter?

Vin

cent

Moo

ij

deer op dit feit word ik vriendelijk verzocht mijn bek te houden. Was vroeger nou alles beter?

Drenthe heeft onlangs het predicaat Community of Sport gekregen. En nu maar hopen dat je echt iets aan zo’n mooie titel hebt. En het moet gezegd. SportDrenthe doet er alles aan om ‘iets over te hou-den’ aan deze uitverkiezing tijdens het ACES Europe Award Gala.

Vaak zie je ook dat alleen het briefpapier en de site worden voorzien van het predicaat, zo niet bij SportDrenthe. Er wordt echt werk van gemaakt. Hulde, en toch…Vaak zie je dat bij dit soort uitverkiezingen de organisatoren zichzelf minstens zo belangrijk vinden als de over het algemeen gespannen of zelfs zenuwachtige deelnemers aan de competitie.De zenuwen zijn overigens zeer verklaarbaar, want bij dit soort competities ontbreken vaak spelregels of leiden deze regels, wanneer ze er wel zijn, tot uiterst bizarre uitkomsten.Zo kwam de provincie Flevoland bij de verkiezing tot arme regio in Europa als ‘winnaar’ uit de bus. Winnaar? Niet dat ze er trots op zijn in Flevoland, maar de Brusselse miljoenen vergoeden veel, zo niet alles of nog veel meer.

Maar de provincie Drenthe en SportDrenthe zijn mijns inziens op de goede weg om er een succes van te maken. Mogelijk is het feit dat ze tijdens het gala naar ik heb begrepen bijna voor hun eigen kopje koffi e moesten zorgen een gunstig voorteken. Bescheidenheid en doelgerichtheid is toch wat de noor-derling kenmerkt. Geen overdadige diners waarbij de uitleg over wat er op het bord ligt meer tijd in beslag neemt dan het nuttigen ervan.

Ik weet natuurlijk niet of de leden van het Europese CoS-comité zichzelf ook de gebruikelijke luxe hebben onthouden. Ik vrees van niet. Meestal vinden ze zichzelf belangrijk en daar hoort het nodige bij.

Over belangrijk gesproken. Is een gedeputeerde belangrijk, een voormalig staatssecretaris van sport? In ieder geval een beetje. Maar wie is het belangrijkst? Je zou zeggen de gedeputeerde. Vanwaar deze vraag? De sportambtenaar van de provincie Drenthe kwam tijdens een bezoek van de voorma-lig staatssecretaris aan Drenthe voor deze vraag te staan. Wat was het geval? De bus met daarin de staatssecretaris kwam aan bij het Provinciehuis. Het ontvangstcomité onder leiding van de gedepu-teerde stond schuilend vanwege heftige regen haar op te wachten. De gedeputeerde voorzien van ambtenaar met paraplu. De voormalig staatssecretaris was wel voorzien van een ambtenaar, maar niet van een paraplu. Bliksemsnel moest de ambtenaar de afweging maken. Laat ik mijn ‘bazin’ nat worden of enzovoort.

Hij koos mijns inziens terecht voor het nat laten worden van zijn bazin. Ik ga er niet vanuit dat de vraag wie de belangrijkste persoon was daarbij een rol heeft gespeeld.Hoffelijkheid was de leidraad. Veel belangrijke mensen kunnen daar een voorbeeld aan nemen.

De sportparapluO

ud-voorzitter RVC SportDrenthe

Hans van d

er Laan

Wil je een column schrijven? SportDrenthe bestaat 50 jaar! Natuurlijk wil ik dat.Zeven van die 50 jaar ben ik bij SportDrenthe betrokken geweest. Eerst vanaf 1990 als lid van het inte-rim-bestuur van de Drentse Sport Federatie (DSF) en daarna tot vlak voor de gemeentelijke herinde-ling in Drenthe van de nieuwe organisatie STAMM-Sport.

We spreken vaak over zeven vette en zeven magere jaren. Voor mij waren dit zeker in het begin vooral zeven turbulente jaren. De DSF had bij het aantreden van het interim-bestuur zowat alle kwaaltjes die je kunt bedenken. Voor een deel kwamen die van buiten, maar ook intern was de winkel aan een verbouwing toe.

Dat is niet zonder slag of stoot gegaan. Wel stond er na verloop van tijd een frisse organisatie die er zin in had om ook na 2000 een betekenisvolle rol voor sport in Drenthe te spelen.

Ik zie twintig jaar later dat SportDrenthe met een open vizier met de toekomst bezig is. Soms op eigen kracht, vaker nog in netwerken.

SportDrenthe werkt met veel partijen aan een gezonde en sportieve samenleving. Waar word ik dan blij van:• Dat de kinderen die weer naar school gaan tijdens de hittegolf van augustus niet volgens het rooster “gymnastieken” maar lekker kunnen dollen in het zwembad hier Annen. • En om bij zwemmen te blijven, ik geniet van een badjuf die met vrijwilligers volop bezig is kinderen die nog niet lang in ons land zijn, watervrij te maken. Voorkomt ook ongelukken.• Dat speeltuintjes niet verslonzen, maar met ideeën van de buurt blijven uitdagen tot bewe gen. Gezond voor mens en buurt. En niet stoppen wanneer er iets vernield wordt!• Dat de natuur in Drenthe een groter aanbod heeft van leuke, gezellige projecten waarbij je de handen uit de mouwen kunt steken om noodzakelijk onderhoud te doen. En natuurlijk met een kopje koffi e en een praatje.• Dat na sporten en bewegen het hapje en drankje stap voor stap verandert in een gezond sapje met een op fruit en groente gebaseerde kleine snack. Je ziet dat in de supermarkten het aan bod hierop in speelt. Dus dat doen we in sportkantines, fi tnessruimten en tijdens het Sportgala 2020 ook!

Sport in Drenthe volop in beweging voor de komende tien jaar!

Zeven vette en zeven magere jarenLid interim

bestuur DSFRein M

unniksma

Als ik terugkijk naar de jaren als voorzitter van de Sportraad Drenthe, toen ik van 1972 tot 1977 bur-gemeester was van de gemeente Dalen, denk ik aan de totstandkoming van de vele sportaccommo-daties. Gerealiseerd met de budgetten van de Dienst Aanvullende werken die werden ingezet om de hoge werkloosheid in de provincie Drenthe te bestrijden.

Sporthallen, sportvelden, tennisbanen. Veel kon. Er werd veel tot stand gebracht met enthousiaste sportverenigingen, gemeenten etc. Het accommodatieniveau en de sportinfrastructuur in de provin-cie kwamen met de enthousiaste gedeputeerde Daan Huizinga op hoog niveau.

De Sportraad Drenthe onder leiding van directeur Martin Mallon werd gezien, had gezag en was po-pulair. Het sporten en ook het recreatiesporten werd gestimuleerd met allerlei evenementen, activi-teiten en nieuwe impulsen. Het opleidingsniveau voor trainers en andere functionarissen in de sport werd vernieuwd en gecoördineerd en daardoor op een hoger niveau gebracht.

Ja, en dan de voetbalclub Emmen. Ik zat in mijn jonge jaren op het Gemeentelijk Lyceum Emmen. Jan van Beveren, de latere beroemde keeper en keeper van Emmen zat daar ook op school. Een mooie her-innering. Nu bezoek ik vol trots samen met een goede vriend, die een boerderij in Zuidwolde bezit, de wedstrijd-klassieker Emmen tegen mijn club Feyenoord. Het werd 1-4, maar wat een uitstraling heeft Emmen als voetbalclub. En je merkt, ziet en voelt dat dat goed is voor de marketing van de provincie Drenthe.

Bewegen in Drenthe is niet meer alleen fi etsen en wandelen in die prachtige provincie. Het gaat ver-der.

Voetbalclub Emmen bindt de strijd aan tegen de mooiste club van Nederland, Feyenoord.Op de tribune bij Emmen zeiden ze tegen me, “als ze niet tegen Emmen speelden waren we voor Fey-enoord”. Ja, dan ben je er. Dan heb je het echte topsportklimaat bereikt. En als altijd voel je hier op de achtergrond de nadrukkelijke aanwezigheid van de Sportraad Drenthe; al 50 jaar lang.

Drenthe op de (sport)kaartO

ud-v

oorz

itte

r Spo

rtra

ad D

rent

heIv

o O

pst

elte

nAls ik terugkijk naar de jaren als voorzitter van de Sportraad Drenthe, toen ik van 1972 tot 1977 bur-

Ivo

Op

stel

ten

Als ik terugkijk naar de jaren als voorzitter van de Sportraad Drenthe, toen ik van 1972 tot 1977 bur-gemeester was van de gemeente Dalen, denk ik aan de totstandkoming van de vele sportaccommo-

Ivo

Op

stel

ten

gemeester was van de gemeente Dalen, denk ik aan de totstandkoming van de vele sportaccommo-daties. Gerealiseerd met de budgetten van de Dienst Aanvullende werken die werden ingezet om de

Ivo

Op

stel

ten

daties. Gerealiseerd met de budgetten van de Dienst Aanvullende werken die werden ingezet om de hoge werkloosheid in de provincie Drenthe te bestrijden.

Ivo

Op

stel

ten

hoge werkloosheid in de provincie Drenthe te bestrijden.

Sporthallen, sportvelden, tennisbanen. Veel kon. Er werd veel tot stand gebracht met enthousiaste

Ivo

Op

stel

ten

Sporthallen, sportvelden, tennisbanen. Veel kon. Er werd veel tot stand gebracht met enthousiaste sportverenigingen, gemeenten etc. Het accommodatieniveau en de sportinfrastructuur in de provin-

Ivo

Op

stel

ten

sportverenigingen, gemeenten etc. Het accommodatieniveau en de sportinfrastructuur in de provin-cie kwamen met de enthousiaste gedeputeerde Daan Huizinga op hoog niveau.

Ivo

Op

stel

ten

cie kwamen met de enthousiaste gedeputeerde Daan Huizinga op hoog niveau.

De Sportraad Drenthe onder leiding van directeur Martin Mallon werd gezien, had gezag en was po-

Ivo

Op

stel

ten

De Sportraad Drenthe onder leiding van directeur Martin Mallon werd gezien, had gezag en was po-pulair. Het sporten en ook het recreatiesporten werd gestimuleerd met allerlei evenementen, activi-

Ivo

Op

stel

ten

pulair. Het sporten en ook het recreatiesporten werd gestimuleerd met allerlei evenementen, activi-teiten en nieuwe impulsen. Het opleidingsniveau voor trainers en andere functionarissen in de sport

Ivo

Op

stel

ten

teiten en nieuwe impulsen. Het opleidingsniveau voor trainers en andere functionarissen in de sport werd vernieuwd en gecoördineerd en daardoor op een hoger niveau gebracht.

Ivo

Op

stel

ten

werd vernieuwd en gecoördineerd en daardoor op een hoger niveau gebracht.

Ja, en dan de voetbalclub Emmen. Ik zat in mijn jonge jaren op het Gemeentelijk Lyceum Emmen. Jan

Ivo

Op

stel

ten

Ja, en dan de voetbalclub Emmen. Ik zat in mijn jonge jaren op het Gemeentelijk Lyceum Emmen. Jan van Beveren, de latere beroemde keeper en keeper van Emmen zat daar ook op school. Een mooie her-

Ivo

Op

stel

ten

van Beveren, de latere beroemde keeper en keeper van Emmen zat daar ook op school. Een mooie her-innering. Nu bezoek ik vol trots samen met een goede vriend, die een boerderij in Zuidwolde bezit, de

Ivo

Op

stel

ten

innering. Nu bezoek ik vol trots samen met een goede vriend, die een boerderij in Zuidwolde bezit, de wedstrijd-klassieker Emmen tegen mijn club Feyenoord. Het werd 1-4, maar wat een uitstraling heeft Iv

o O

pst

elte

n

wedstrijd-klassieker Emmen tegen mijn club Feyenoord. Het werd 1-4, maar wat een uitstraling heeft Emmen als voetbalclub. En je merkt, ziet en voelt dat dat goed is voor de marketing van de provincie Iv

o O

pst

elte

n

Emmen als voetbalclub. En je merkt, ziet en voelt dat dat goed is voor de marketing van de provincie Drenthe.Iv

o O

pst

elte

n

Drenthe.

In de jaren 70 heb ik als trainer van Gehandicaptensportclub Bartje uit Assen de voormalige Drentse Sport Federatie leren kennen. In die tijd was het aangepast sporten nog niet erg bekend.De eerste atletiekwedstrijd voor gehandicapten, die toen in Assen werd gehouden vond plaats aan de Houtlaan en werd toen al georganiseerd met behulp van de Drentse Sport Federatie.

In 1977 ben ik verhuisd naar Emmen en heb bij de Gehandicapten Sportclub Emmen zowel bestuurlij-ke- als trainerswerkzaamheden gedaan. In 1987 werd ik benaderd door de NederlandseInvaliden Sportbond of ik bereid was om bij de toekomstige Wereldspelen het atletiekonderdeel te organiseren.

In 1990 werd het grote sportevenement ‘De Wereldspelen’, voor het aangepast sporten in Assen geor-ganiseerd. Deze grote internationale wedstrijden werden in 18 takken van sport in de gehele provin-cie Drenthe gehouden. Vele sportverenigingen, opleidingsinstituten, (inter)nationale Sportbonden waren bij dit geweldig evenement betrokken. De gemeente Assen, de provincie Drenthe, de Drentse Sport Federatie en vele sponsoren hebben dit fi nancieel mogelijk gemaakt.De Johan Willem Frisokazerne was de accommodatie, waar de deelnemers, begeleiders en organisa-toren zoveel mogelijk werden ondergebracht. In totaal waren er van 14 - 25 juli 1990 ongeveer 3.000 deelnemers en begeleiders uit 52 landen in Assen aanwezig. Meer dan 500 vrijwilligers werden bij deze Wereldspelen ingeschakeld.

De atleten streden op sportieve wijze in verschillende takken van sport om de medailles. De Spelen werden regelmatig bezocht door leden van het Koninklijk Huis.Deze Wereldspelen waren aanleiding om vanaf 1993 om de 2 jaar Open Nederlandse Kampioen-schap-pen atletiek in Emmen en/of Assen te organiseren. De atletiekverenigingen EAC de Sperwers uit Em-men, AAC’61 uit Assen, de Gehandicapten Sport Club Emmen, de Nederlandse Invaliden Sportbond en de Drentse Sport Federatie waren hiervoor verantwoordelijk.

De resultaten en reacties waren dusdanig positief dat er een vervolg kwam. In 2001 en 2003 de Eu-ropese- en in 2006 de Wereldkampioenschappen. Deze sportevenementen werden door Stichting Eurochamp in samenwerking met de vier internationale gehandicaptensportbonden georganiseerd.

De Wereldspelen in Drenthe!O

ud-bestuurder NebasN

sg district DrentheTeun Tol

Van invalidensport naar aangepast sporten en altijd bezig blijven om aandacht te blijven vragen voor de rol, functie en meerwaarde die sport en bewegen heeft voor mensen met een beperking. Dat was zo bij de oprichting van de Invaliden Sportclub Drenthe in 1959 in Assen (nu Sc Bartje) en dat zal zo blijven mede omdat mensen met een beperking (helaas) structureel veel minder bewegen en spor-ten dan validen. Wat dat betreft heeft SportDrenthe nog een grote toekomst voor zich.

Terugkijkend zijn er voor de wereld van aangepast sporten belangrijke momenten en belangrijke ontwikkelingen geweest de afgelopen 50 jaar. Natuurlijk de oprichting in 1959 van wat nu Sc Bartje is. Huisarts Harm Wiegman uit Rolde was een van de inspirerende mensen die ervoor zorgde dat mensen met een lichamelijke handicap konden gaan sporten. Sc Bartje hielp mee om verenigingen in Drenthe en Groningen op te richten en stond ook aan de basis van de Stichting Gehandicaptensport Drenthe, die begin jaren 80 van de vorige eeuw werd opgenomen in de Sportraad Drenthe. Daarnaast was het NIS-district Drenthe (Nederlandse Invaliden Sportbond) en vanaf 1992 opgegaan in eerst NEBAS en la-ter Gehandicaptensport Nederland zeer belangrijk voor de ontwikkeling van het aangepast sporten in Drenthe. Bevlogen bestuurders als Peter van der Spek (Meppel), Teun Tol (Emmen), Harrie Muller (Ro-den) en revalidatiearts Peter van Aanholt (Emmen) zorgden ervoor dat aangepast sporten ook bij het provinciale bestuur onder de aandacht werd gebracht en leidde tot jarenlange fi nanciële ondersteu-ning en aandacht. Men wist wat de vraag was en creëerde mede met ondersteuning van de medewer-kers aangepast sporten van SportDrenthe nieuwe mogelijkheden voor de uitbreidende doelgroepen.

Midden 80er jaren kwam de ontwikkeling van sportverenigingen voor ex-hartpatiënten tot stand, gevolgd in de midjaren 90 via de revalidatie instellingen mogelijkheden voor mensen met niet aan-geboren hersenletsel. Medewerkers als Antje Diertens (nu 2e kamerlid), Jelle Holwerda, Peter Schorer, Jan Leijssenaar en Niels de Vries (nu betrokken bij het Nederlands vrouwenvoetbal elftal) speelden een belangrijke rol in de ondersteuning en verdere ontwikkeling. Ik mocht me bij dit rijtje vanuit mijn functie bij de landelijke organisatie aansluiten. Ook Karlijn Meijerink (nu IVN) heeft een mooie rol vervuld, onder andere in de ontwikkeling en bemensing van de sport- en beweegloketten op de afdelingen revalidatiegeneeskunde van de ziekenhuizen in Emmen, Hoogeveen en Meppel. Jan Leijs-senaar vervulde daarnaast een grote rol in de ontwikkeling van grote evenementen voor mensen met een beperking, samen met eerst het districtsbestuur en later vanuit eigen organisatie Eurochamp.

Drenthe heeft een grote naam op te houden wat betreft het organiseren van sportevenementen. Ik noem hierbij: Harm Wiegman Jeugdsportweekend, Wereldspelen 1990 met 2200 sporters uit 45 landen met een handicap en bijna 5000 vrijwilligers, de Wheelermarathons die eruit voortkwamen en vervol-gens weer de activiteiten van Eurochamp met het EK atletiek in 2003 en IPC WK atletiek in 2006 met 1097 sporters uit 76 landen. Het WK voetbal voor verstandelijk gehandicapten in 1994 en het WK CP voetbal in 2011. Van recenter datum zijn het Dutch Tournament zitvolleybal 2015 - heden en de Pa-ra-cycling evenementen vanaf 2016, uitmondend in het WK van afgelopen september.Maar uiteindelijk gaat het altijd om de basis. Zoveel mogelijk mensen met een beperking structureel in beweging krijgen en behouden. SportDrenthe heeft die rol en zal die ook in de komende jaren blij-ven vervullen.

50 jaar SportDrenthe, meer dan 60 jaar aangepast sporten in Drenthe

Med

ewer

kerH

ans

Leut

sche

r

Voor een gezond leven is bewegen van groot belang. Niet alleen voor een fi t lichaam maar ook voor een heldere geest. Dat geldt voor jong en oud, voor validen en mindervaliden, voor man en vrouw.

Kortom het is een maatschappelijk belang dat sportief bezig zijn wordt gestimuleerd en onderhou-den. De grootste stimulans gaat uit van bewegen, sporten in een groep. Dat kan als invulling van je vrije tijd op het moment dat je het beste uit komt. Maar natuurlijk ook in wedstrijdvorm. Het sport-beleid van de overheid onderscheid diverse vormen. Topsport, breedtesport en gehandicaptensport. Dat was in de tijd dat ik in Drenthe gedeputeerde sport was en dat is nog steeds zo.

Topsporters hebben vaak een voorbeeldfunctie. Zij stimuleren met name jongeren om aan een be-paalde sport te gaan deelnemen. Maar niet alleen dat. Voetballers van Eredivisieclubs worden bij-voorbeeld ook gevraagd om als ‘leesambassadeur’ jongeren te stimuleren meer te lezen. Biblionet Groningen heeft dat met succes uitgevoerd.Breedtesport richt zich op alle mensen die sportief willen bewegen. Omdat dat zij dit prettig vinden, goed is voor hun gezondheid of zich er gewoon goed door voelen. Voor deze beide categorieën zijn zowel commerciële partijen als ook de overheid in beeld om de no-dige faciliteiten te realiseren. Voorwaarden scheppend beleid dus.

In de jaren negentig van de vorige eeuw was er steeds meer aandacht voor gehandicaptensport (zoals dat toen genoemd werd). Er waren diverse categorale sportclubs voor gehandicapten, bijvoor-beeld zwemclubs en paardrijden voor gehandicapten. Er was echter sprake van versnippering. In de loop van de jaren groeide het besef dat bundeling en samenwerking van groot belang was om over voldoende middelen en (sporttechnisch-)kader te kunnen beschikken. Met als resultaat dat de NEBAS is ontstaan voor een gecoördineerde ondersteuning en een sterkere positie om invloed te hebben op het overheidsbeleid.

In die zelfde periode was er sprake van een grote bezuinigingsslag vanuit met name het ministerie van VWS. Ook de provincie ondervond daarvan de gevolgen. En daar waar de sport ook werd getrof-fen door bezuinigingen bleef het budget voor de gehandicaptensport redelijk op peil.In de loop van de jaren is ook in de samenleving steeds meer begrip gegroeid voor het belang van sport en bewegen voor mensen met een beperking (een benaming die gelukkig steeds meer wordt gebruikt). Meerdere sportclubs enz. hebben een afdeling voor deze sporters op gezet. De acceptatie en integratie is gemeengoed geworden.

Een mooi voorbeeld daarvan vind ik (als oud-burgemeester van Stadskanaal) de Nelli Cooman Games. Dit jaarlijks evenement waar zowel valide (vooral jongeren) als mindervalide sporters aan deelnemen. Dat is letterlijk Samen Sporten!

En SportDrenthe (en zijn voorgangers) hebben aan dit sportbeleid een grote bijdrage geleverd. Daar-om: veel succes en voldoening voor de komende jaren (50?).

Sport als een maatschappelijk middelO

ud-g

edep

utee

rde

spor

t pro

vinc

ie D

rent

heJu

r J.

Sta

vast

Lang geleden, ergens op een mooie zomerdag in Drenthe, ontstond de toverformule N+B=G. De for-mule die de start was van een innige samenwerking tussen SportDrenthe en IVN Noord. Een samen-werking die we ook de komende jaren blijven voortzetten. Want Natuur [N] + Bewegen [B]= Gezond-heid [G]!

Vaak spreken organisaties uit om met elkaar te gaan samenwerken. Maar echt samenwerken vraagt meer. Dat betekent elkaar iets gunnen, een win-win realiseren en een gezamenlijk doel hebben. Spor-ters hebben dat dna, IVN heeft dat dna ook en zo ontstond een perfecte match. We organiseerden samen een zeer geslaagd symposium in het Atlas Theater in Emmen, ontwikkelden een fantastisch boekje voor kinderen om onze mooie provincie Drenthe te ontdekken en zijn nu alweer bezig met allerlei andere plannen. Plannen die Drenthe en de Drenten vooruit moeten brengen.

Die plannen zijn hard nodig. Als mensen zijn we namelijk de afgelopen jaren steeds verder van de na-tuur af komen te staan. Terwijl die natuur juist zo goed voor ons is. Zo toont wetenschappelijk onder-zoek aan dat een groen schoolplein kinderen socialer, motorisch sterker en ook zelfbewuster maakt. Maar ook voor ons als volwassenen is de natuur belangrijk. Een vluchtheuvel. Natuur is genieten en overal. Of zoals Jan Terlouw altijd prachtig verwoord: ‘Ik ben een dorpsjongen. Ben opgegroeid met dieren, met de natuur. Het is altijd dichtbij geweest, het is volkomen vanzelfsprekend voor mij, de natuur. En dan wandel ik zo weer eens tussen de bomen, of ik kijk naar een madeliefje. Hoe het zijn blaadjes openvouwt als de zon opkomt en weer sluit als het nacht wordt. In zoiets kleins kun je iets moois vinden.’

Namens IVN Noord wil ik SportDrenthe feliciteren met haar 50e verjaardag. Ga door met jullie goede werk!

N+B=GLid council Drenthe bew

eegtM

ark Tuit

“Drenthe stelt nooit teleur. Drenthe doet altijd mee. Drenthe ademt sport en bewegen. Drenthe loopt voorop. In Drenthe gebeuren bijzondere dingen. Op Drenthe kun je rekenen. In Drenthe is geen ge-doe.” Zo, dat is alvast maar gezegd. En niet omdat dit een column is, maar omdat het zo is.

Vanuit mijn landelijke perspectief heb ik de luxe om ontwikkelingen te kunnen overzien en daar-door verschillen en overeenkomsten te duiden. Anno 2019 is er sprake van een unieke situatie op het gebied van sport en provincies. In alle 12 collegeakkoorden zijn mooie ambities geformuleerd op het gebied van sport en bewegen. Er zijn 12 gedeputeerden sport. In alle bestuurslagen wordt de maat-schappelijke waarde van sport en bewegen in de huidige samenleving volop erkend. Niet alleen de gezondheidswaarde maar ook de verbindende waarde van sport in een samenleving waar de cohesie en gemeenschapszin helaas onder druk staat. Een prachtige constatering met mooie perspectieven voor de komende jaren.

Bij een aantal provincies was het echt spannend om te zien of sport en bewegen het collegeakkoord zou halen. Bij Drenthe niet. Drenthe was een zekerheidje. Al in 2018 was duidelijk dat de politiek in Drenthe sport en bewegen weer een mooie plek zou gaan geven in haar plannen voor de komende jaren. Een jarenlange traditie wordt voortgezet. Ook is er binnen Drenthe sprake van een grote en unieke saamhorigheid tussen provincie en gemeenten. Sportbeleid maak je samen en voer je samen uit. De slogan 12+1 is uniek. In andere provincies hoor je nooit 62+1, 52+1 of 26+1. Het sportbeleid van Drenthe is echt gezamenlijk beleid met aandacht voor sportverenigingen in de kleinste kernen tot gemeente overstijgende initiatieven zoals Heel Drenthe Beweegt, het WK Para-Cycling en de realisatie van de VAM-berg. Hulde!

Om dit allemaal voor elkaar te blijven krijgen zijn er natuurlijk drijvende krachten nodig. Sportbeleid is immers mensenwerk. Velen zijn daar natuurlijk voor nodig en mee bezig, maar ik denk dan vooral aan twee Hansen. Hans Derks als inspirerend regisseur van Drenthe beweegt die de legacy van het Olympisch Plan gepassioneerd doortrekt in Heel Drenthe Beweegt. Maar vooral ook aan Hans de Lang die vanuit SportDrenthe, ook in moeilijkere tijden, als bescheiden verbinder met een onverwoestbaar uithoudingsvermogen blijft werken aan het promoten van de kracht van sport en bewegen voor de samenleving.

“Beste Hansen, namens de hele Nederlandse sport: bedankt voor jullie fantastische en langjarige bij-

drage aan de ontwikkeling van de sport in Nederland in het algemeen en Drenthe in het bijzonder!”

Doe mij maar Hans!N

OC*N

SFErik Lenselink

Toen ik in 2012 voorzitter werd van de Drentse portefeuillehouders Sport heb ik me afgevraagd wat ik zou willen bereiken met sport in Drenthe. Als ik op een basisschool in gemeente De Wolden vraag wie er allemaal bij een sportvereniging zit of op een andere manier sport, dan steekt bijna iedereen de vinger op. Uit onderzoeken blijkt dat Drenten gemiddeld heel tevreden zijn met hun leven. Maar toch prijkt Drenthe steeds meer als koploper in de lijsten op het gebied van mensen met overgewicht. Re-den genoeg om te kijken wat je daar aan kan doen met elkaar. Immers het welzijn van onze inwoners gaat ons aan het hart en alle ingrediënten voor een prettige leefomgeving zijn aanwezig.

De urgentie in gemeenteland was groot, want gemeenten kregen meer taken op het gebied van (jeugd)zorg. Er was dus ook een belang om meer in te zetten op welzijn om te voorkomen dat er meer zorg geleverd hoeft te worden. Best een rare prikkel, want het welzijn van onze inwoners zou altijd hoog op de agenda moeten staan.

We hebben met Provincie en gemeenten in Drenthe een programma gemaakt, waarbij we gebruik hebben gemaakt van de bestaande beweeginfrastructuur bij sportverenigingen, scholen, buiten-ruimte en niet te vergeten onze vele vrijwilligers. Daardoor is gezonde leefstijl echt een belangrijk item geworden in heel Drenthe met veel Drentse talenten als boegbeeld.

Ik word heel gelukkig als ik de sportcoaches in de gemeenten bezig zie met scholieren en ouderen in de buitenruimte of op sportverenigingen, scholen en verzorgingscentra. Dankzij de goede samen-werking en professionele ondersteuning van SportDrenthe hebben we dat weten te bereiken. Wat was ik daarom trots dat we eind 2018 met elkaar in Brussel het predicaat Drenthe European Community of Sport in ontvangst mochten nemen. Een kroon op ons werk!

Pas geleden las ik weer in een artikel dat het aantal mensen met overgewicht in Drenthe was toegeno-men. Ik moet zeggen dat mij de moed toen wel even in de schoenen zakte. Ondanks de inspanningen lijkt het maar niet te lukken om van het imago ‘Dikste Provincie’ af te komen. Zijn onze gezamenlijke inspanningen dan tevergeefs? Moeten we dan nog meer doen?

Terugkijkend op wat we bereikt hebben, kan ik niet anders constateren dan dat we mooie slagen gemaakt hebben. Er is veel aandacht voor gezonde leefstijl door bewust om te gaan met voeding en bewegen. Wat mij betreft is het duidelijk dat we daar mee door moeten gaan. Om in sporttermen te spreken: “Uiteindelijk gaan we winnen”. Daar gaan we voor! En daar hebben we de ondersteuning van ons SportDrenthe hard bij nodig.

Drenthe beweegtV

oorz

itte

r Cou

ncil

Dren

the

bew

eegt

Rog

er d

e G

root

Toen ik in 2012 voorzitter werd van de Drentse portefeuillehouders Sport heb ik me afgevraagd wat ik

Rog

er d

e G

root

Toen ik in 2012 voorzitter werd van de Drentse portefeuillehouders Sport heb ik me afgevraagd wat ik zou willen bereiken met sport in Drenthe. Als ik op een basisschool in gemeente De Wolden vraag wie

Rog

er d

e G

root

zou willen bereiken met sport in Drenthe. Als ik op een basisschool in gemeente De Wolden vraag wie er allemaal bij een sportvereniging zit of op een andere manier sport, dan steekt bijna iedereen de

Rog

er d

e G

root

er allemaal bij een sportvereniging zit of op een andere manier sport, dan steekt bijna iedereen de vinger op. Uit onderzoeken blijkt dat Drenten gemiddeld heel tevreden zijn met hun leven. Maar toch

Rog

er d

e G

root

vinger op. Uit onderzoeken blijkt dat Drenten gemiddeld heel tevreden zijn met hun leven. Maar toch prijkt Drenthe steeds meer als koploper in de lijsten op het gebied van mensen met overgewicht. Re-

Rog

er d

e G

root

prijkt Drenthe steeds meer als koploper in de lijsten op het gebied van mensen met overgewicht. Re-den genoeg om te kijken wat je daar aan kan doen met elkaar. Immers het welzijn van onze inwoners

Rog

er d

e G

root

den genoeg om te kijken wat je daar aan kan doen met elkaar. Immers het welzijn van onze inwoners gaat ons aan het hart en alle ingrediënten voor een prettige leefomgeving zijn aanwezig.

Rog

er d

e G

root

gaat ons aan het hart en alle ingrediënten voor een prettige leefomgeving zijn aanwezig.

De urgentie in gemeenteland was groot, want gemeenten kregen meer taken op het gebied van

Rog

er d

e G

root

De urgentie in gemeenteland was groot, want gemeenten kregen meer taken op het gebied van (jeugd)zorg. Er was dus ook een belang om meer in te zetten op welzijn om te voorkomen dat er meer

Rog

er d

e G

root

(jeugd)zorg. Er was dus ook een belang om meer in te zetten op welzijn om te voorkomen dat er meer zorg geleverd hoeft te worden. Best een rare prikkel, want het welzijn van onze inwoners zou altijd

Rog

er d

e G

root

zorg geleverd hoeft te worden. Best een rare prikkel, want het welzijn van onze inwoners zou altijd hoog op de agenda moeten staan.

Rog

er d

e G

root

hoog op de agenda moeten staan.

We hebben met Provincie en gemeenten in Drenthe een programma gemaakt, waarbij we gebruik

Rog

er d

e G

root

We hebben met Provincie en gemeenten in Drenthe een programma gemaakt, waarbij we gebruik hebben gemaakt van de bestaande beweeginfrastructuur bij sportverenigingen, scholen, buiten-

Rog

er d

e G

root

hebben gemaakt van de bestaande beweeginfrastructuur bij sportverenigingen, scholen, buiten-ruimte en niet te vergeten onze vele vrijwilligers. Daardoor is gezonde leefstijl echt een belangrijk

Rog

er d

e G

root

ruimte en niet te vergeten onze vele vrijwilligers. Daardoor is gezonde leefstijl echt een belangrijk item geworden in heel Drenthe met veel Drentse talenten als boegbeeld.

Rog

er d

e G

root

item geworden in heel Drenthe met veel Drentse talenten als boegbeeld.

Ik word heel gelukkig als ik de sportcoaches in de gemeenten bezig zie met scholieren en ouderen in

Rog

er d

e G

root

Ik word heel gelukkig als ik de sportcoaches in de gemeenten bezig zie met scholieren en ouderen in de buitenruimte of op sportverenigingen, scholen en verzorgingscentra. Dankzij de goede samen-

Rog

er d

e G

root

de buitenruimte of op sportverenigingen, scholen en verzorgingscentra. Dankzij de goede samen-werking en professionele ondersteuning van SportDrenthe hebben we dat weten te bereiken. Wat was Ro

ger

de

Gro

ot

werking en professionele ondersteuning van SportDrenthe hebben we dat weten te bereiken. Wat was ik daarom trots dat we eind 2018 met elkaar in Brussel het predicaat Drenthe European Community of Ro

ger

de

Gro

ot

ik daarom trots dat we eind 2018 met elkaar in Brussel het predicaat Drenthe European Community of Sport in ontvangst mochten nemen. Een kroon op ons werk!Ro

ger

de

Gro

ot

Sport in ontvangst mochten nemen. Een kroon op ons werk!

Mijn leven is een aaneenschakeling van sport. In alle mogelijke vormen. In de natuur of op straat, als toeschouwer in het stadion, als sporttalent, Olympische medaillewinnaar, vader van sportende kinderen, gewoon voor de televisie, als gymnastiekmeester, recreatief sporter, topsportcoach, vitali-teitspromotor, luisterend naar ‘Langs de Lijn’, sportdagen op school, etc.Alles wat voor mij zo normaal en gewoon is als onderdeel van opgroeien en leven, lijkt ondertussen allemaal onderwerp van discussie. Veelal omdat we zaken signaleren, die juist niet meer de gewoon-ste zaak van de wereld zijn.

Eén van de dingen die voor mij het meest alarmerend is, positioneer ik op verschillende podia als de prijs van innovatie en digitalisering. Kinderen hebben met enorm veel afl eiding en entertainment een enorm grote wereld waarin ze opgroeien. Laat staan een wereld vol laagdrempelige communi-catie-kanalen. En ja ... ik zie in die nieuwe wereld ook wel kansen en mogelijkheden. En ja ... ik weet ook wel dat ik de wereld niet tegen kan houden. En ja ... ik omarm de innovatie zelf ook maar al te graag. En ja ... ik weet dat kinderen van nu met de moderne wereld om moeten leren gaan, maar toch zie ik ook een grote prijs hangen aan beeldschermen en elektrische fi etsen. Waar is het bos? De straat? Al die sportattributen in de schuur? Of simpelweg ... gewoon lekker buiten?

Ik wil niet te negatief zijn, ben ook bij lange na geen doemdenker (sterker nog ... als coach voor-al bouwend op de kracht van positiviteit), en leef ook niet in het verleden, maar laten we met z’n allen simpelweg eens 15 jaar vooruit kijken. Wat zijn tegen die tijd de nieuwste welvaartziekten? Zijn we steeds passiever geworden? Kijken we veel te veel op beeldschermen? Verwennen we ons-zelf met elektrische fi etsen en steps? Wat zijn de gevolgen voor ogen, nek, houding en de gehele lichaams-ontwikkeling?

Spelen heet tegenwoordig ‘FIFA’, ‘Fortnite’ of ‘Netfl ix’. En gelijktijdig kun je communiceren zoveel je wilt, ook als je niet in dezelfde ruimte bent. De hele wereld aan je voeten. Slim gemaakt, met elemen-ten die naar ‘nog een keer’, en mogelijk verslaving, sturen.

En ik herhaal, ik ben niet tegen ontwikkeling en vooruitgang. Laten we wel zorgen voor balans. Een gezonde leefstijl, en vooral een goede introductie voor zo’n gezonde leefstijl, zie ik in de tegenwoor-dige samenleving als belangrijk onderdeel van de opvoeding naar de toekomst. Misschien ook wel als vak op school?!

‘Vroeger’ (sorry, daar is toch dat woord) was bewegen simpelweg onderdeel van het leven. Ook ge-woon het dagelijks leven en het werkende leven. Tegenwoordig moet je er actief op sturen. Niet erg, maar laten we ons allemaal wel realiseren dat het spierstelsel, het skelet, de bloedsomloop, de lon-gen, het hart en het hoofd gemaakt zijn voor beweging en bovenal gezond blijven door oefening. Dat hoeft niet persé sport te zijn, bewegen is meer dan zweet, afzien en pijn.Hou het bovendien laagdrempelig en regelmatig, dan heb je al zo veel gewonnen. Wie weet leidt dat ook tot een ‘nog een keer’ en ‘nog een keer’…

Spelen heet tegenwoordig ‘FIFA’, ‘Fortnite’ of ‘Netfl ix’

TVM

Schaatscoach in DrentheG

erard Kem

kers

Onze zuiderburen bestaan 50 jaar. Of ik daarover een column wilde schrijven. In 500 woorden. Ik voelde me vereerd. Maar voor ieder jaar 10 woorden valt nog niet mee.Het aantal persoonlijke, mooie ervaringen van mij met SportDrenthe, Hans de Lang en zijn medewer-kers, is daarvoor te groot.Ik doe het dus anders.

Ik neem u mee op een denkbeeldig ritje van Groningen naar Hoogeveen, over de A28, waar het asfalt al snel groen kleurt en de bomen voorbij Assen spontaan liedjes gaan zingen. Neem de afslag bij Fluitenberg. Even later beland je in een rustige woonwijk. Voor de deur van de bungalow van Sport-Drenthe parkeer ik. Het geluid staat uit. Aanbellen hoeft niet; Suzan heeft me al gezien.Hier voel ik me thuis, maar ik kom hier niet weg. Je kunt niet alles hebben.In dit huis is het thuiswerken uitgevonden, maar dat houden ze in Drenthe graag voor zichzelf.Zoals hier nog veel meer is bedacht, dat later elders met veel tamtam als primeur wordt geclaimd. Het zal ze in Drenthe een zorg zijn. Succes heeft vele vaderen. Moeder vindt het goed.

Ik stel me dus voor dat in deze Hoogeveense huiskamer ‘Drenthe beweegt’ is geboren. Op natuurlijke wijze. Het was er opeens gewoon. ‘Op Fietse’ was er eigenlijk al voor dat er aangifte van werd ge-daan. Aan deze warme keukentafel werd vast ook bedacht om alle Drentse gemeenten samen met de provincie, tegelijkertijd, zogenaamde JOGG-gemeenten te maken. Iedereen meteen akkoord. ‘Waar kan ik tekenen?’ Gaat nergens anders in Nederland zo. Provinciale Sportgala’s als rondreizend circus. Soms ook echt in een tent. Het Drentse gevoel. Samenwerking niet teveel roepen, maar gewoon doen. Vanzelfsprekend. Noaberschap.De VAM-Berg. De Drentse kasseien. De Hunebed Highway. Emmen en omstreken. Het Balloërveld. Soms krijgen ze marketing les en scoren ze meteen met de titel ‘European Community of Sport.’ Maar dat hoeft niet iedereen te weten. Doe maar gewoon.

Maar ze lachen zich daar ook stiekem de ballen uit de broek hoe de lelijkste badplaats van Nederland zichzelf klem rijdt met een evenementje in 2020. Terwijl voor de oplossing maar 1 formule hoeft te worden ontcijferd, slechts 200 km verderop. Hup Assen! Overigens heb je ook een Zandvoort in Gie-ten. Fraai gebied. Wandeltip. Fietsen mag ook.

Terugrijdend naar Groningen, ga ik binnendoor, waar de vele boswachterijen zich aaneenrijgen en mij geduldig opwachten. Daarom heten ze vast ook zo. Hier wacht men nog.Tijdens mijn favoriete rondje hardlopen rondom Anloo denk ik aan het mislukte Drents-Groningse avontuur om in 2020 het WK Wielrennen te organiseren. Iedereen in Drenthe meteen enthousiast. Ja-loersmakend. Zoveel ambitie kon Groningen niet aan. Achteraf hadden ze het best zonder Groningen gekund.Nu organiseren ze er in 2020 het NK Wielrennen. Gewoon omdat het kan. Mooi man!

Nu nog een echte ijsbaan. Daarvoor moet je dan wel weer een stukje noordwaarts, de provincie uit. Daar waar niets boven gaat. Ach, er moet altijd iets te wensen blijven. Dat zal heus geen 50 jaar meer duren.

Sporten in Drenthe doe je gewoon buiten; en SportDrenthe is dus buitengewoon. Gefeliciteerd met deze mijlpaal! Het is fi jn om zulke goede buren te hebben.

50 JAAR SPORTDRENTHE: BUITENGEWOON!Be

stuu

rslid

Spo

rtN

oord

Rob

de

Waa

rd

SportDrenthe is 50 jaar en dat is op een geweldige manier gevierd in heel 2019. En het valt op dat sport als middel daarvoor heel goed werkt. Het lukt in Drenthe prima om met de breedtesport veel mensen op de been te krijgen en de organisatie rondom DRENTHE BEWEEGT is uniek in Nederland. Het initiatief om via sport tal van maatschappelijke zaken aan de orde te stellen, zoals meer bewegen, gezonder eten of gewoon een andere leefstijl aan te meten, heeft veel maatschappelijke organisaties wakker geschut.

Onderwijs, gezondheidszorg, lokale overheden, wetenschap en zelfs het bedrijfsleven zien zich graag betrokken bij Drenthe beweegt en SportDrenthe.Dat brede maatschappelijke draagvlak zorgt er ook voor dat de hele provincie meedoet en echt betrokken is en dat maakt het heel speciaal.

Als Topsport NOORD zijn wij de organisatie die in dat geweld van breedtesportontwikkelingen pro-beert aan te haken bij wat er in Drenthe gebeurt.Niet omdat er nu zoveel aan topsport wordt gedaan daar, maar wel om de samenwerking die er is zodat wij via talentontwikkeling een brug kunnen slaan tussen top- en breedtesport. En dat lukt prima als we zien hoe sterk bijvoorbeeld de wielersport zich ontwikkelt in de enige echte fi etsprovincie van Nederland. Acties als ‘Op Fietse’ geeft ons ook de kans om samen met gemeenten en provincie meer voorzieningen te realiseren met bijvoorbeeld BMX- en wielerbanen.Maar ook sportbonden zien deze groei en willen daar maar wat graag bij aansluiten.

Sport stimuleert en dat merken wij in de aanmelding van jonge getalenteerde sporters die verder willen in de sport om te kijken hoe goed ze kunnen worden.Voor de topsport betekent het ook dat ‘de Drentse sportvisie’ in de Noordelijke samenwerking een belangrijke inbreng en invloed heeft. Het was diezelfde Drentse visie die de basis vormde in het Olympisch plan 2028; wat dan misschien niet is gelukt, maar wat nu nog steeds de basis vormt voor het idee dat sport vooral staat voor ‘het middel’ om gezond te leven en vitaal te blijven en dat de prestaties of resultaten dan vanzelf komen.

Sport en bewegen stimuleert en (top)sporters inspireren op hun beurt weer anderen om het ook te proberen. Sport gaat vaak om resultaat, maar het proces om daar te komen is veel belangrijker en de beleving daarbij is veel groter. Dat is een overtuiging die wij in onze organisatie elke dag weer meekrijgen van de sporters die alles uit hun talent proberen te halen.Wij zien bij SportDrenthe dat zij dit proces maar al te goed kennen en dat het resultaat na 50 jaar dan ook terecht gevierd mag worden.Profi ciat.

Topsport volgt breedtesport in DrentheO

ud-l

id c

ounc

il Dr

enth

e be

wee

gtW

ille

m V

eld

man

Wat ben ik blij dat SportDrenthe zich inzet voor minder energie! Nou ja, als het gaat om het elektrici-teits- en gasverbruik dan. Laat de energie vooral groeien op het veld. Daar hebben verenigingen al genoeg moeite mee. Met steeds minder subsidie en stijgende lasten wordt het krapper en krapper.

Dat viel me in elk geval een jaar of 5 geleden op. Ieder weekend kwam ik als kelderklassespeler in het voetbal bij de meest diverse dorpsverenigingen. In die kleedkamers uit de jaren 70, waar op een gure herfstdag je sokken van het bankje waaien. Maar waar toch geprobeerd wordt het aangenaam warm te houden. En dus vliegt de ene kuub gas na de andere naar buiten. Dat moet toch anders kunnen was mijn gedachte. En zo werd het eerste zaadje gepland van een nu zo succesvol programma van SportDrenthe.

Na een zwerftocht door alle delen van Drenthe, met voetbalvereniging Achilles 1894 aan mijn zijde, werden de verenigingen enthousiast gemaakt om aan de slag te gaan met duurzaamheid. Met het doel om de sport betaalbaar te houden. Meer dan 100 verenigingen kwamen af op de informatie-bijeenkomsten. Maar goed, er lag eigenlijk nog helemaal geen aanbod. Wat konden we de verenigin-gen nou echt bieden? Gelukkig kon na een unaniem aangenomen initiatiefvoorstel in de Provinciale Staten van Drenthe echt worden begonnen: Drenthe Sport Duurzaam werd opgezet. En hoe mooi ik het ook vond, eigenlijk was het ook wel lastig, want ik moest ‘mijn’ project overdragen aan Paul van Dijk, de projectleider van SportDrenthe. Maar gelukkig is het in goede handen.

De afgelopen 2 jaar wist Paul zo’n 100 verenigingen enthousiast te krijgen om aan de slag te gaan met de verduurzaming van hun accommodatie. Met fl inke investeringen in isolatie, zonnepanelen en af en toe ledverlichting op de velden worden verenigingen klaargemaakt voor de toekomst.En dan is het boek wel zo’n beetje uit zou je zeggen. Het tegendeel is waar! Met landelijke acties te-gen het afschaffen van de salderingsregeling, een gebrek aan netcapaciteit en rare landelijke subsi-dieregels, weet ondertussen ook de minister dat er in Drenthe serieus werk wordt gemaakt van Dren-the Sport Duurzaam. En uiteindelijk profi teren alle verenigingen mee, ook buiten Drenthe.Dit project heeft zichzelf bewezen en moet worden voortgezet zou je denken? Dat is in elk geval wel mijn volle overtuiging. De eerste projectperiode is nu bijna ten einde. Het is dan ook de hoogste tijd om groen licht te geven voor Drenthe Sport Duurzaam 2.0.

De energie van dit project moet niet verloren gaan. Sterker nog, vol energie vooruit voor betaalbare sport in Drenthe! En misschien waaien mijn sokken op die gure herfstochtenden dan ook niet meer van het bankje.

Steeds minder energie…Provinciale staten Drenthe - Drenthe Sport Duurzaam

Peter Zwiers

GALM is een stimulering strategie met als doel ouderen, die niet of te weinig bewegen, meer aan het sporten te krijgen.

Zo’n 23 jaar geleden, in 1996 om precies te zijn, startte mijn eerste samenwerking met STAMM-sport dat later SportDrenthe werd. Wat mij toen al opviel was de ontwikkelingsgerichtheid van deze or-ganisatie en haar medewerkers. Wij waren een team van “onderzoekers” werkzaam voor de Rijks-universiteit Groningen die welkom werden geheten in de wereld van de sportstimulering en dat was toentertijd best uniek. Wat helemaal vernieuwend was, was de bereidheid om als sportsector samen te werken met de welzijnssector (het voormalige Meer Bewegen voor Ouderen, MBvO) en de gezond-heidssector. We kunnen ons dat nu niet meer voorstellen maar dat was toen voor veel andere sportra-den vaak twee bruggen te ver.

In 1996 startten we gezamenlijk met GALM-projecten in Vries, Zuidlaren en Hoogeveen die uiterma-te succesvol bleken. Duizenden ouderen werden deur-aan-deur benaderd om vervolgens getest te worden in Sportzalen, buurtcentra of dorpshuizen (!). We hebben alle varianten meegemaakt. Na deze aanloopfase gingen de deelnemers die verder wilden “sporten” onder begeleiding van MBvO lesgevers. Dit laatste was ook bijzonder en spannend want MBvO dat vaak geassocieerd werd met stoelgymnastiek voor ouderen en sport leken twee uitersten die samenkwamen binnen GALM. Maar uiteindelijk lukte dit ook en er ontstond een intensieve en vooral succesvolle samenwerking in Dren-the. Mede op basis van dit Drentse succes kreeg GALM in 1997 een grote subsidie waarmee de lande-lijke invoering van de aanpak een feit was. Dit was natuurlijk een fantastisch resultaat maar zorgde ook voor het grote luxeprobleem dat er ineens honderden Drentse ouderen elke week sportief actief waren in Hoogeveen, Borger, Emmen, Vries, Zuidlaren, Meppel etc. Echter het “nieuwe” veelzijdige GALM-sportprogramma sloot absoluut niet aan bij het reguliere sportaanbod van lokale sportvereni-gingen waarmee onderbrenging van de GALM-deelnemers bij sportverenigingen vrijwel onmogelijk bleek. SportDrenthe toonde toen veel lef door een nieuwe stichting (Stichting GALM, nu Stichting Sport & Beweeg) op te richten om deze “nieuwe” groep sporters bij onder te brengen en om als werk-gever voor de GALM-trainers op te treden daar waar ze lokaal geen onderdak konden vinden.

De ervaringen met GALM in Drenthe tonen aan dat SportDrenthe zich als pionier met de kracht van sport in de hand manifesteert. Dit zit SportDrenthe en haar medewerkers in de genen. Hiermee gaat er niets boven Drenthe!

Ik feliciteer SportDrenthe en haar medewerkers met het 50-jarige jubileum en wens haar dezelfde fris-se en vernieuwende blik op de sporttoekomst toe die ze twintig jaar geleden al lieten zien.

Het Groninger Actief Leven Model (GALM): er gaat niets boven Drenthe!

Lector Praktijkgerichte Sportwetenschap

Johan de Jong

Als kind wonend aan de rand van de stad was ik altijd buiten spelend in de natuur te vinden. Sloten, kikkers, vlotten, dammen, hutten, boomklimmen, maar ook op het dichtbij gelegen schoolplein spelend. Hoewel ik iedere dag gymnastiek op school de mooiste schooldag vond, was ik buiten school niet actief als sporter. De gymnastieklessen van de basisschool juffen en meesters hebben mij nooit kunnen verleiden om me te melden bij een sportclub.

Het is op 16 november 2018 precies 50 jaar geleden dat stichting SportDrenthe is opgericht, toen nog onder de naam stichting Sportraad Drenthe. Het is ook het jaar (1968) waarin ik op 10-jarige leeftijd in Hoogeveen en dus in Drenthe kom wonen. Het is ook het jaar waarin ik voor het eerst lid word van een sportvereniging, namelijk de judovereniging Akyama. In Hoogeveen krijg ik voor het eerst les van een vakleerkracht voor het vak gymnastiek op de basisschool en lichamelijke opvoeding op de middelbare school. Het is vooral dankzij het enthousiasme en vakmanschap van deze vakleer-krachten waardoor ik enthousiast word voor sport. Meester Mallon was de eerste, gevolgd door Brands, Postma en van Delden! Zij waren mijn helden. Mijn ‘sportcarrière’ begint dan ook pas echt nadat ik na een sportdag op de middelbare school, tot mijn eigen verbazing, ‘gekroond’ wordt door de directeur de heer F. Wijk, als ‘sportman(scholier)’ van het jaar. Ik meld mij in die schooljaren bij diverse sportclubs. Ik kom mijn directeur van de lagere school, de heer Houwer, nog een keer tegen bij een schaatssportkeuring. Nooit gedacht dat die man iets met sport had. Ik ben iedere avond wel op een sport-veld of in een sportzaal te vinden. Tot grootse topprestaties leidt dat niet, maar met diverse kampioenschapstitels met het voetbalteam, clubkampioenschappen bij de judoclub en atletiekclub en een Drents kampioenschap turnen kan ik wel voldaan terugkijken op een veelzijdige sportperiode.

Liekle Postma wees mij als eerste de richting naar de ‘sportacademie’. Door hem heb ik vele uren doorgebracht op het voetbalveld, de judomat, de ijsbaan, het atletiekveld, de tennisbaan en aan de rekstok in de turnzaal. Diezelfde vakleer-krachten zorgen ervoor dat ik besluit om ‘sportleraar’ te worden en naar de ‘sportacademie’ wil. In 1977 ga ik naar de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Groningen om docent lichamelijke opvoeding te worden.

Het zijn ook de directeur van mijn basisschool de heer G.A. Houwer (eveneens bestuurder van het Gymnastiekverbond) en de directeur van mijn middelbare school, waar ik een paar jaar later naar toe zou gaan, de heer F. Wijk (eveneens be-stuurder van het Handbalverbond), die met een aantal andere medeoprichters de eerste bestuurders zijn van de stichting Sportraad Drenthe in 1968. En om dit verhaal af te maken. De eerste les lichamelijke oefening van een vakleerkracht LO op de middelbare school krijg ik van de heer Martin Mallon. Na die ene les vertrekt hij en wordt, naar ik pas jaren later verneem, de eerste directeur van de Sportraad Drenthe. Ik geloof niet in voorbestemming, dus dit is louter toeval. Maar wel leuk!

Na te zijn afgestudeerd aan de ALO en een diensttijd als sportinstructeur, solliciteer ik bij de stichting Sportraad Dren-the in Beilen. Opgeleid als vakleerkracht LO mag ik aan de slag als STK-adviseur voor de stichting Sporttechnisch Kader Drenthe. Mijn voornaamste taken zijn sportleiders en sportbestuurders uitleggen over de driehoek constructie tussen de stichting, sportleider en sportclub. Daarnaast ook over de inhoud van het arbeidscontract van sportleider met de stichting en de overeenkomst van dienstverlening met de sportclub en de stichting. Aan een opleiding HRM of arbeidsrecht had ik meer gehad. Daarnaast mocht ik af en toe het trainingspak van de kapstok pakken om in te vallen als een sportleider ziek werd. Daarna volgden nog veel verschillende en afwisselende functies bij de opvolgers van Sportraad Drenthe, de Drentse Sport Federatie, STAMM-sport en SportDrenthe.

Het jaar waarin SportDrenthe 50 wordt is het jaar waarin ik zelf 60 jaar wordt, het alweer 20 jaar is dat we de naam Sport-Drenthe dragen en ik daar al 20 jaar directeur van mag zijn. Ik heb kennelijk iets met tientallen. Misschien wel omdat ze vaak ook symbool staan voor kwaliteit, uitmuntend en topprestatie en het hoogste cijfer wat je op school kunt halen of de hoogste beoordeling bij veel jury-sporten. In die jaren heb ik ook gezien en ervaren dat sport niet alleen draait om winnen en de beste willen zijn. En dat door sport en bewegen veel mensen zich fi tter voelen (en zijn!), nieuwe vriend-schappen aangaan, sociaal vaardiger worden en plezier hebben. De missie van SportDrenthe is dan ook niet voort niets ‘Met sport (en bewegen) Drenthe nog beter maken.’

Nog niet zo heel lang geleden ben ik weer teruggekeerd naar bewegen in de natuur. Door het mountainbiken en hardlo-pen heb ik de Drentse natuur ontdekt. Recent op een zonnige herfstmiddag via een route dwars door een schaapskudde, het gevoel van een ervaring gehad met een werkelijkheid die uitstijgt boven de alledaagse werkelijkheid; het besef hoe bijzonder het is om dit zo te kunnen beleven. In Drenthe! Sporten? Natuurlijk!

Sporten? Natuurlijk!Di

rect

eur/

best

uurd

er S

port

Dren

the

Han

s d

e La

ng Als kind wonend aan de rand van de stad was ik altijd buiten spelend in de natuur te vinden. Sloten, kikkers, vlotten,

Han

s d

e La

ng Als kind wonend aan de rand van de stad was ik altijd buiten spelend in de natuur te vinden. Sloten, kikkers, vlotten, dammen, hutten, boomklimmen, maar ook op het dichtbij gelegen schoolplein spelend. Hoewel ik iedere dag gymnastiek

Han

s d

e La

ngdammen, hutten, boomklimmen, maar ook op het dichtbij gelegen schoolplein spelend. Hoewel ik iedere dag gymnastiek op school de mooiste schooldag vond, was ik buiten school niet actief als sporter. De gymnastieklessen van de basisschool

Han

s d

e La

ngop school de mooiste schooldag vond, was ik buiten school niet actief als sporter. De gymnastieklessen van de basisschool juffen en meesters hebben mij nooit kunnen verleiden om me te melden bij een sportclub.

Han

s d

e La

ngjuffen en meesters hebben mij nooit kunnen verleiden om me te melden bij een sportclub.

Het is op 16 november 2018 precies 50 jaar geleden dat stichting SportDrenthe is opgericht, toen nog onder de naam

Han

s d

e La

ngHet is op 16 november 2018 precies 50 jaar geleden dat stichting SportDrenthe is opgericht, toen nog onder de naam stichting Sportraad Drenthe. Het is ook het jaar (1968) waarin ik op 10-jarige leeftijd in Hoogeveen en dus in Drenthe kom

Han

s d

e La

ng

stichting Sportraad Drenthe. Het is ook het jaar (1968) waarin ik op 10-jarige leeftijd in Hoogeveen en dus in Drenthe kom wonen. Het is ook het jaar waarin ik voor het eerst lid word van een sportvereniging, namelijk de judovereniging Akyama.

Han

s d

e La

ng

wonen. Het is ook het jaar waarin ik voor het eerst lid word van een sportvereniging, namelijk de judovereniging Akyama. In Hoogeveen krijg ik voor het eerst les van een vakleerkracht voor het vak gymnastiek op de basisschool en lichamelijke

Han

s d

e La

ng

In Hoogeveen krijg ik voor het eerst les van een vakleerkracht voor het vak gymnastiek op de basisschool en lichamelijke opvoeding op de middelbare school. Het is vooral dankzij het enthousiasme en vakmanschap van deze vakleer-krachten

Han

s d

e La

ng

opvoeding op de middelbare school. Het is vooral dankzij het enthousiasme en vakmanschap van deze vakleer-krachten waardoor ik enthousiast word voor sport. Meester Mallon was de eerste, gevolgd door Brands, Postma en van Delden! Zij

Han

s d

e La

ng

waardoor ik enthousiast word voor sport. Meester Mallon was de eerste, gevolgd door Brands, Postma en van Delden! Zij waren mijn helden. Mijn ‘sportcarrière’ begint dan ook pas echt nadat ik na een sportdag op de middelbare school, tot

Han

s d

e La

ng

waren mijn helden. Mijn ‘sportcarrière’ begint dan ook pas echt nadat ik na een sportdag op de middelbare school, tot mijn eigen verbazing, ‘gekroond’ wordt door de directeur de heer F. Wijk, als ‘sportman(scholier)’ van het jaar. Ik meld

Han

s d

e La

ng

mijn eigen verbazing, ‘gekroond’ wordt door de directeur de heer F. Wijk, als ‘sportman(scholier)’ van het jaar. Ik meld mij in die schooljaren bij diverse sportclubs. Ik kom mijn directeur van de lagere school, de heer Houwer, nog een keer

Han

s d

e La

ng

mij in die schooljaren bij diverse sportclubs. Ik kom mijn directeur van de lagere school, de heer Houwer, nog een keer tegen bij een schaatssportkeuring. Nooit gedacht dat die man iets met sport had. Ik ben iedere avond wel op een sport-

Han

s d

e La

ng

tegen bij een schaatssportkeuring. Nooit gedacht dat die man iets met sport had. Ik ben iedere avond wel op een sport-veld of in een sportzaal te vinden. Tot grootse topprestaties leidt dat niet, maar met diverse kampioenschapstitels met

Han

s d

e La

ng

veld of in een sportzaal te vinden. Tot grootse topprestaties leidt dat niet, maar met diverse kampioenschapstitels met het voetbalteam, clubkampioenschappen bij de judoclub en atletiekclub en een Drents kampioenschap turnen kan ik wel

Han

s d

e La

ng

het voetbalteam, clubkampioenschappen bij de judoclub en atletiekclub en een Drents kampioenschap turnen kan ik wel voldaan terugkijken op een veelzijdige sportperiode.

Han

s d

e La

ng

voldaan terugkijken op een veelzijdige sportperiode.

Liekle Postma wees mij als eerste de richting naar de ‘sportacademie’. Door hem heb ik vele uren doorgebracht op het

Han

s d

e La

ng

Liekle Postma wees mij als eerste de richting naar de ‘sportacademie’. Door hem heb ik vele uren doorgebracht op het voetbalveld, de judomat, de ijsbaan, het atletiekveld, de tennisbaan en aan de rekstok in de turnzaal. Diezelfde vakleer-H

ans

de

Lang

voetbalveld, de judomat, de ijsbaan, het atletiekveld, de tennisbaan en aan de rekstok in de turnzaal. Diezelfde vakleer-krachten zorgen ervoor dat ik besluit om ‘sportleraar’ te worden en naar de ‘sportacademie’ wil. In 1977 ga ik naar de H

ans

de

Lang

krachten zorgen ervoor dat ik besluit om ‘sportleraar’ te worden en naar de ‘sportacademie’ wil. In 1977 ga ik naar de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Groningen om docent lichamelijke opvoeding te worden.H

ans

de

Lang

Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Groningen om docent lichamelijke opvoeding te worden.

SportDrenthe bestaat vijftig jaar. Een mooi jubileum, waar ik ze van harte mee feliciteer! Het motto van SportDrenthe is: ‘met sport Drenthe nog beter maken’, en dat motto ligt mij na aan het hart. Als gedeputeerde zet ik mij ook in voor Drenthe. Het KAN natuurlijk altijd beter in onze mooie provincie. Net als in de sportwereld moet je kansen zien, en pakken, om beter te worden. Mooi voorbeeld is het NK wegwielrennen, dat volgend jaar in Drenthe wordt verreden. Daar heeft een groep mensen keihard voor gewerkt en het resultaat mag er zijn.

Ik zie in Drenthe genoeg mogelijkheden en mooie initiatieven op het gebied van sport en beweging. Voor jong en oud wordt er veel georganiseerd, op elk niveau. Van FC Emmen tot de lokale kloot-schietclub: we zijn met elkaar aan het bewegen en dat moeten we vooral zo houden! SportDrenthe draagt hier veel aan bij. Zij gebruikt het jubileumjaar om terug te kijken, om bewegen extra onder de aandacht te brengen én om vooruit te kijken.

Fit worden, fi t zijn en fi t blijven, dat vind ik belangrijk. Voor anderen en voor mijzelf. Zelf stap ik graag op mijn racefi ets om bijvoorbeeld de Col du VAM te beklimmen. Sporten en bewegen is goed voor je lijf én je geest. En waar kun je nou fi jner en mooier sporten dan in Drenthe? Onze prachtige landschappen en talrijke voorzieningen bieden voor elk wat wils.

Maar soms MOET het beter, ook in Drenthe. We moeten blijven bewegen om gezond te blijven. Te-genwoordig is dit niet meer zo vanzelfsprekend. Ik vind het fantastisch dat SportDrenthe zich op veel manieren inzet om onze inwoners in beweging te krijgen en te houden.

SportDrenthe doet goed werk en dat ondersteunt de provincie graag. Ik weet zeker dat we samen Drenthe, en onze eigen gezondheid, nóg beter kunnen maken dankzij en door middel van sport. Op naar de volgende vijftig jaar!

Samen in beweging blijvenGe

depu

teer

de p

rovi

ncie

Dre

nthe

Hen

k Br

ink