efdergi.yyu.edu.trefdergi.yyu.edu.tr/.../boteyyuefd22032019y-1567932828.docx · web...
TRANSCRIPT
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Lisansüstü Öğrenciler Arasında Yapılan Çevrimiçi Akran Mentorluğun
Sürdürülebilirliğini Etkileyen Unsurlar
Gülfidan CAN*, Atakan ÇOŞKUN****, Yıldız UZUN******, Ceylan NALÇA********,
Ceylin BÖĞÜRCÜ**********
Öz: Bu katılımcı eylem araştırmasının amacı lisansüstü öğrenciler arasında yapılan metin
tabanlı çevrimiçi akran mentorluğun sürdürülebilirliğini etkileyen unsurları incelemektir.
Çalışmada üç hafta boyunca sadece metin tabanlı sohbet uygulamaları kullanılarak 13
lisansüstü öğrenci ve bir öğretim üyesi ile çevrimiçi akran mentorluk programı
yürütülmüştür. Veri kaynakları yansıma raporları, yansıma formları, odak grup görüşmeleri
ve çevrimiçi sohbet kayıtlarıdır. Katılımcıların çevrimiçi akran mentorluğa devam edip
etmedikleri konusunda bilgi almak için altı ay sonra tekrar veri toplanmıştır. Araştırmacılar
tarafından birbirinden bağımsız bir şekilde yürütülen ve karşılaştırılan içerik analizi sonuçları
tutarlı bulunmuştur. Çevrimiçi metin tabanlı akran mentorluk programının sürdürülebilirliğini
etkileyen üç ana unsur mentorluk işlevleri, program organizasyonu ve mentor özellikleridir.
Sürdürülebilirlik için akran mentorların akademik ve psikososyal açıdan karşılıklı destek
vermesi, akranlar arası uyum sağlanması ve lisansüstü öğrencilerin akran mentorluk sürecini
kendi aralarında düzenleyebilmeleri için program organizasyonunun giderek esnekleştirilen
bir yapıda olması gereklidir. Ayrıca, mentorluk becerilerinin ve çevrimiçi akran mentorluğa
karşı olumlu tutumların gelişebilmesi için lisansüstü öğrencilere ve öğretim üyelerine eğitim
sağlanması önemlidir.
Anahtar Kelimeler: Lisansüstü eğitim, Çevrimiçi akran mentor, Metin tabanlı,
Sürdürülebilirlik.
* Dr. Öğr. Üyesi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Bölümü Email: [email protected], Orcid No: 0000-0003-0337-4166.**** Yüksek Lisans Öğrencisi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Bölümü, Email: [email protected], Orcid No: 0000-0002-0459-9677.****** Yüksek Lisans Öğrencisi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Bölümü, Email: [email protected], Orcid No: 0000-0002-3355-7230.******** Yüksek Lisans Öğrencisi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Bölümü, Email: [email protected], Orcid No: 0000-0002-9417-3038.********** Yüksek Lisans Öğrencisi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Bölümü, Email: [email protected], Orcid No: 0000-0003-0799-2623.
Bu araştırma daha önce bir kongrede sunulmuştur: Can, G., Çoşkun, A., Uzun, Y., Nalça, C., Böğürcü, C. (2018, Eylül). Lisansüstü öğrenciler arasında yapılan metin tabanlı çevrimiçi akran mentorluğun sürdürülebilirliğini etkileyen unsurlar. Sözel Bildiri, Uluslararası Öğrenme, Öğretim ve Eğitim Araştırmaları, Amasya.
Gönderim: 23.03.2019 Kabul: 28.05.2019 Yayın: 15.09.2019
910
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Factors Influencing the Sustainability of Online Peer Mentorship among Graduate
Students
Abstract: The purpose of this study is to explore the factors influencing the sustainability of
online text-based peer mentorship among graduate students. In this Participatory Action
Research, a three-week online peer mentorship program was implemented with 13 graduate
students and one faculty member using text-based chat applications. Data sources were
reflection reports, reflection forms, focus group interviews, and chat session records. Data
were collected again after a period of six months in order to establish the levels of
participants’ continuation of online peer mentorship. Content analysis was conducted
independently by the researchers and the results found to be consistent. Three main factors
influence the sustainability of online text-based peer mentorship program, and these are
mentoring functions, program organization, and mentor characteristics. For sustainability, it
is necessary for peer mentors to receive mutual academic and psychosocial support within a
harmonious peer mentoring experience that gradually affords flexibility to the peers in order
to regulate the process by themselves. It is also vital to provide training to both graduate
students and faculty members to ensure adequate development of their mentoring skills and
positive attitudes for an effective online peer mentorship experience.
Keywords: Graduate education, Online peer mentor, Text-based, Sustainability.
Giriş
Lisansüstü eğitimde, öğrenci başarısızlığı, atılmalar ve bırakmalar üniversiteler ve
öğrenciler açısından önemli kayıplara sebep olmaktadır. Yurtdışında yapılan
değerlendirmelere göre, doktora öğrenci kayıpları %40-%60 arasında değişmekte, çevrimiçi
doktora programlarında ise bu orana %10-%20 eklenmektedir (Rockinson-Szapkiw,
Spaulding ve Spaulding, 2016; Van Der Haert, Arias Ortiz, Emplit, Halloin, Dehon, 2014).
Öğrenci kaybını azaltmak için yurtdışında alınan önlemler arasında mentorluk ve danışmanlık
önemli bir yer tutmaktadır. Bu kapsamda üniversitelerin, lisansüstü öğrencilere ve öğretim
üyelerine mentorluk konusunda bilgi, kaynak ve eğitim sağlaması önerilmekte, ayrıca
öğretim üyelerinin öğrenciler ile düzenli görüşmeler yapması ve tüm öğrencilerin mutlaka bir
akran mentoru olması gerekliliği vurgulanmaktadır (Sowel, Zhang, Bell ve Kirby, 2010).
Ancak, her ne kadar öğretim üyeleri tarafından verilen destek faydalı olsa da böyle bir
imkânın bulunmadığı, yetersiz olduğu veya daha rahat iletişim kurabilecekleri ek bir yardıma
911
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
ihtiyaç duydukları durumlarda, akran mentorluk lisansüstü öğrenciler için oldukça önemli bir
destek mekanizması teşkil etmektedir.
Mentor kavramı koruyucu ve öğretici bir figür olarak Yunan mitolojisine kadar uzanır
(Rogers, 2008). Kavramın tanımı konusunda oldukça farklı görüşler olsa da (Haggard,
Dougherty, Turban ve Wilbanks, 2011), mentor daha bilgili, deneyimli, profesyonel kimliği
oluşturma, kariyer becerilerini kazandırma, en etkili yolları gösterme ve özgüven sağlama
açısından yönlendirici bir bireydir (Rogers, 2008). Koçluk genelde kısa süreli, akademik
gelişim veya iş performansını artırmak gibi belli bir amacı gerçekleştirmeye yönelik olup,
çıraklık sisteminden doğmaktadır (Carnell, MacDonald ve Askew, 2006). Mentorluk ise uzun
süreli ve daha kapsamlı bir destek sunmaktadır (Andreanoff, 2016). Mentorluğun işlevleri
arasında, kariyer gelişimi için gerekli koçluk, koruma ve sponsorluk gibi desteklerin yanı
sıra, rehberlik, rol model olma ve arkadaşlık gibi psikososyal işlevler de bulunmaktadır
(Kram, 1983). Bu çalışmada, danışmanlık kavramı yerine mentorluk kavramının
kullanılmasının sebebi, lisansüstü eğitimde kullanılan danışmanlık kavramının genellikle
hiyerarşik konumdaki tez danışmanlığı kavramı yerine kullanılması, ve hiyerarşik konumda
olmayan akran ilişkileri için mentor kavramının daha uygun olmasıdır.
Mentorluk çeşitlerinden bazıları akademik mentor, araştırma mentoru, akran mentor
ve kariyer gelişim mentorudur (Wright-Harp ve Cole, 2008). Mentorluğun, yarar sağlama,
zarar vermeme, mentorluk alan kişinin özerkliğine saygı gösterme, gizlilik, başkalarına karşı
adalet, sadakat ve ilgi gösterme olmak üzere yedi gerekliliği vardır ve hiyerarşik güç farkı
arttığında mentorun iş yükü kadar ahlaki yükümlülükleri de daha zorlayıcı ve katı hale gelir
(Moberg ve Velasquez, 2004).
Mentorluk, hiyerarşik güç ilişkisinin varlığı açısından çeşitlilik gösterebilir. Ancak
Freire’e (1997) göre mentorun işlevi mentorluk alan kişinin özgürlüğünü sınırlamak, onu
kendisi için çalıştırmak veya kendine benzetmek değildir. Tam tersine mentor, mentorluk
verdiği kişinin özerkliğini, özgürlüğünü ve gelişimini destekler. Bu açıdan, akran mentorluk,
hiyerarşik güç ilişkisi içinde bulunulan bir mentorluk programı ile karşılaştırıldığında, daha
karşılıklı olan, sağladığı eşitlik duygusu ile farklı düzey ve açılardan destek sağlayan ve daha
ulaşılabilir ve uzun süreli bir alternatif olarak görülmektedir (Kram, 1983; Kram ve Isabella,
1985). Örneğin, öğretim üyeleri lisansüstü öğrencilere psikososyal destekten çok, akademik
bilgi ve beceri kazandırırken, akran mentorlukta her iki destek de eşit oranda sağlanabilmekte
(Jacobs, Doyle ve Ryan, 2015) veya psikososyal destek daha fazla sağlanmaktadır (Grant-
Vallone ve Ensher, 2000). Ayrıca, akranların yaşadıkları deneyim ve problemler benzer
912
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
olduğu için, öğrenciler birbirlerini daha iyi anlayabilir, daha rahat bir şekilde danışmanlarına
söyleyemeyecekleri eksiklerini akranıyla paylaşabilirler (Baranik, Wright ve Reburn, 2017;
Boehm ve Lueck, 2016; Jacobs ve diğ., 2015). Lisansüstü programlarda akranlardan alınan
mentorluğun öğretim üyelerinden alınan mentorluğa benzer kalitede olabileceği de
raporlanmıştır (Kelly ve Schweitzer, 1999). Akademik açıdan gelişim için hem öğretim
üyelerinden hem de akranlardan mentorluk alınmasının faydalı olduğu belirtilmiştir (Jacobs
ve diğ., 2015; Kelly ve Schweitzer, 1999; Wright-Harp ve Cole, 2008).
Lisansüstü eğitimde akran mentorluk, her iki akranın da akademik gelişimi için
gerekli ve faydalıdır. Akademik kariyer için kendini geliştiren lisansüstü öğrencilerin, öğrenci
yetiştirme ve mentorluk becerisini uygulama imkânına ihtiyaçları vardır (Abbott-Anderson,
Gilmore-Bykovskyi ve Lyles, 2016; Foxwell ve diğ., 2017). Eğitime yeni başlayan lisansüstü
öğrencilerin ise bölümde, üniversitede veya bilim alanında bilgi ve becerilerini, kültürel
yapılagelen uygulamaları, kuralları ve beklentileri en kısa sürede ve rahat bir iletişimle
öğrenebilmeleri için akran mentorluk önemlidir (Boehm ve Lueck, 2016; Boyle ve Boice,
1998; Murdock, Stipanovic ve Lucas, 2013). Bu açıdan, lisansüstü öğrencilerin hem
mentorluk alıyor hem de veriyor olması, iki taraf için de kazanım sağlaması açısından
oldukça avantajlıdır (Abbott-Anderson ve diğ., 2016; Boehm ve Lueck, 2016).
Lisansüstü eğitimde akran mentorluğun akademik ve psikososyal açıdan gelişime
faydaları alanyazında sıklıkla raporlanmıştır. Akademik gelişim açısından bilgi ve becerileri
geliştirme, yazım becerilerini iyileştirme, öz düzenleme becerilerini artırma, programı başarılı
bir şekilde tamamlayabilme, akademik üretkenlik sağlama, profesyonel ve araştırmacı
kimliği oluşturma, akademik alanda iletişimi artırma, mentorluk ve takım çalışması
becerilerini geliştirme, mesleki ilişkileri oluşturma, bölüm kültürünü ve yazılı olmayan
kuralları öğrenme, tez danışmanlarıyla empati kurabilme ve işbirliğinin önemini kavrama gibi
pek çok faydası bulunmaktadır (Abbott-Anderson ve diğ., 2016; Boehm ve Lueck, 2016;
Foxwell ve diğ., 2017; Lewinski ve diğ., 2017; McConnell, Geesa, Lowery, 2019; Murdock
ve diğ., 2013; Scott ve Miller, 2017). Psikososyal açıdan ise, arkadaşlık, sosyalleşme,
başkalarından öneri alma, psikolojik destek ve rehberlik alma, hayat dengesini kurabilmek
için destek alma, stresi ve kaygıyı azaltma, öz motivasyonu artırma ve akademik üretkenlik
için motivasyonu artırma açısından rahat bir ortam sağlamaktadır (Boehm ve Lueck, 2016;
Holley ve Caldwell, 2012; Lewinski ve diğ., 2017; McConnell ve diğ., 2019; Murdock ve
diğ., 2013).
913
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Lisansüstü öğrencilerin yüz yüze görüşme imkânı olmayan durumlarda, elektronik
ortamda eş zamanlı (senkron) veya farklı zamanlı (asenkron) olarak yapılan akran e-
mentorluk da etkili bir alternatif olarak kullanılmaktadır. Eş zamanlı sağlanan çevrimiçi akran
mentorluk bazı açılardan yüz yüze yapılan akran mentorluğa göre daha avantajlı
olabilmektedir. Yüz yüze mentorlukta belli bir coğrafya içindeki mentorlarla sınırlı kalınması
ve görüşmelerin zaman ve mekân açısından organize edilmesi konusunda güçlükler
yaşanırken, e-mentorluk daha esnek ve geniş bir mentorluk ağı ve deneyiminin oluşmasına
izin verebilmektedir (Jacobs ve diğ., 2015; Lewinski ve diğ., 2017; Murdock ve diğ., 2013).
Ayrıca, profesyonel alanda metin tabanlı yapılan yazışmalar yaygın olduğu için, akran
mentorlukta da e-posta gibi metin tabanlı yazışmaların kullanılması, öğrencilerin
kariyerlerinde yapacakları yazılı iletişim için bir deneyim kazandırmakta, profesyonel
diyaloğu artırmakta ve kalıcı olması açısından faydalı görülmektedir (Murdock ve diğ.,
2013). Bu açıdan eş zamanlı çevrimiçi akran mentorlukta yapılan metin tabanlı yazışmalar
mentorluk iletişimini kuvvetlendirmenin yanı sıra, kalıcı bir kaynak olarak da
kullanılabilmektedir.
Akran e-mentorluğun lisansüstü öğrenciler üzerindeki çeşitli olumlu etkileri
alanyazında raporlanmıştır. Akademik gelişim açısından, yeni bilgilerin oluşumunu ve eski
bilgilerin hatırlanmasını sağlamakta, danışman ve rehberlik deneyimi kazandırmakta ve
profesyonel kimliği geliştirmektedir (Murdock ve diğ., 2013). Buna ek olarak, öğrencilerin
lisansüstü projelerini tamamlamalarını sağlamakta; sunum, araştırma ve yayın yapma gibi
akademik aktiviteler için onları cesaretlendirmekte ve iş değiştirme konusunda destek
sağlamaktadır (Jacobs ve diğ., 2015). Öğrencilerin not ortalamalarının yükselmesine yardımcı
olurken (Baranik ve diğ., 2017), onların akademik alanda bağ kurmalarını da sağlamaktadır
(Baranik ve diğ., 2017; Jacobs ve diğ., 2015; Murdock ve diğ., 2013). Psikososyal açıdan ise
akran e-mentorluk, öğrencilerin kendilerine sunulan desteği ihtiyacı olan başka birine
verebilmekten mutlu olma, rehberlik alma, arkadaşlık kurma, özgüveni artırma ve kişisel
gelişim açısından yararlı bulunmuştur (Jacobs ve diğ., 2015; Murdock ve diğ., 2013). Ayrıca,
kendisiyle ilgilenen ve ihtiyacı olduğunda destek alıp güvenebileceği birinin bulunması,
yalnızlığı ve yılgınlığı giderme (Baranik ve diğ., 2017), benzer deneyimleri yaşamakta olan
akranın sağlamış olduğu anlaşılma duygusu (Jacobs ve diğ., 2015), akran e-mentorluğun
lisansüstü öğrencilere sağladığı faydalar arasındadır.
Her ne kadar akran e-mentorluk programları etkili olsa da programın sürdürülebilir
olması, kazanılan katkının ve ilişkinin gelişimi açısından önemlidir. Mentorluk alanında
914
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
tanınmış kavramsal modellerinden biri olan Kram modelinde (Kram, 1983), mentorluk
ilişkisinde dört ana aşama bulunmaktadır: Başlama, yetiştirme, ayrılma, ve tekrar tanımlama.
Bu aşamalar doğal bir süreç izlerken, öğretimsel amaçlı müdahale ile kurum içinde başlatılan
mentorluk programının mentorluk sürecine nasıl bir etki yapacağı belirsizdir. Kram’a göre
mentorluk ilişkisinin etkisini tam anlamıyla anlayabilmek için, ilişkinin iki taraf için de
katkılarının yanı sıra, zaman içinde nasıl değiştiğini de incelemek gereklidir (1983).
Mentorluk programının hangi şartlarda ve neden devam ettiği veya etmediği bu programların
tasarlanması, geliştirilmesi ve desteklenmesi için çok önemlidir.
Ulusal alanyazında, lisansüstü programlardaki mentorluk kavramı daha çok
danışmanlık yerine kullanılmakta (Çamveren ve Vatan, 2018) ve tez danışmanlarının
lisansüstü öğrencilere sunduğu mentorluk hakkında bazı araştırmalar bulunmaktadır (Özkalp,
Kırel, Sungur ve Cengiz, 2006). Ancak yüz yüze ve elektronik ortamda olan akran mentorluk
programlarının etkileri birbirinden farklı olabilmektedir (Smith-Jentsch, Scielzo, Yarbrough
ve Rosopa, 2008). Bu sebeple, bu çalışmanın alanyazın incelemesinde özellikle elektronik
ortamda ikili olarak yapılan akran mentorluk programları alınmıştır. E-mentorluk konusunda
az sayıda çalışma bulunmuş, ancak bu çalışmalar akran mentorluk veya lisansüstü öğrenciler
için değil, öğretmen yetiştirme (Kahraman ve Kuzu, 2016) veya mesleki gelişim (Tanis ve
Barker, 2017) için yapılan mentorluk programlarını kapsamaktadır. Maalesef lisansüstü
öğrenciler arasında yapılan çevrimiçi akran mentorluk programları veya sürekliliği sağlama
hakkında ulusal alanyazında bir araştırma bulunamamıştır. Uluslararası alanyazındaki benzer
çalışmalar da akran e-mentorluğun etkilerini araştırmış, tasarımlarının etkililiğini incelemiş,
ancak çok azı bu programların devamlılığını sağlayan etkenleri araştırmış veya uzun sureli
durumu incelemiştir. Bir mentorluk programının etkili olması, her zaman onun sürdürülebilir
olduğunu göstermez. Sürdürülebilir olabilmesi için hangi unsurların önemli olduğunun
raporlanması, mentorluk programlarının tasarımı için önemli bir bilgi arz etmektedir.
Uluslararası alanyazında bu çalışmaya benzer üç ana araştırma bulunmuştur. Hem
öğretim üyelerinin hem de akranların, çevrimiçi programlarda eğitim gören doktora
öğrencilerine mentorluk verdiği bir çalışmada, deneyimler anket ve görüşmeler ile
ölçülmüştür (Jacobs ve diğ., 2015). E-mentorluk uygulaması iki haftada bir veya her hafta, en
az 30 dakika olacak şekilde, daha çok telefon, e-posta, webcam ve metin tabanlı sohbet ile
yürütülmüştür. Bu çalışmada, mentorluk etkileşimleri iki tarafın da karşılıklı ve eşit
liderliğiyle devam etmiş ve genellikle doktora projesinin veya doktora programının
tamamlanması ile akran mentorluk da sonlandırılmıştır. Mezuniyet sonunda mentorluğu
915
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
devam ettiren öğrenci oranı %67’dir, ancak görüşme sayısı yılda üç veya dörde düşmüştür.
Mezuniyet sonrasında, akran mentorluk en çok profesyonel ağ oluşturma şeklinde devam
etmiştir. Ayrıca, akademik ve araştırma görevleri, akademik beceriler, yayın ve profesyonel
topluluklarda rol alma gibi konularla mentorlukta devam sağlanmıştır. Grup içinde yapılan
bir mentorluk uygulamasına göre, birebir yapılan programın daha etkili olduğu
vurgulanmıştır. Programın mentorluk sözleşmesinin bulunması, her dönem uygulamanın
değerlendirilmesi, programın iki tarafın da karşılıklı, eşit ve aktif katkısı ile yapılandırılmış
bir şekilde uygulanması, iletişimin devamlılığı ve düzenliliğinin programa devam etmede
önemli etkenler olduğu raporlanmıştır.
Bulunan diğer iki çalışmada e-mentorluk yüz yüze görüşmelerle desteklenmiş, iletişim
eş zamanlı değil, e-posta yoluyla sağlanmıştır (Abbott-Anderson ve diğ., 2016; Murdock ve
diğ., 2013). Mentorluk programına başlamayı ve ilişkileri güçlendirmeyi sağlayan etkenler
arasında öğretim üyelerinin programa desteği, öğrencilerin mentorluk uygulaması
organizatörlerini ve birbirlerini daha önce tanıyor olması ve programa katılım için verilen
hediye kartları olabileceği belirtilmiştir (Murdock ve diğ., 2013). Doktora öğrencilerinin
lisans öğrencilerin araştırmalarına mentorluk verdiği ve öğretim üyesinin de danışman olarak
iki grubu da desteklediği bir çalışmada ise süreci en çok etkileyen problemler, mentorluk
becerisi konusunda yetersizlik ve kendine güvensizlik, iki tarafın da zaman yönetimini
yapamaması, beklentilerin zamanında tamamlanmaması ve zayıf iletişim becerileridir
(Abbott-Anderson ve diğ., 2016) İlişkinin bir süre sonra bitmesine sebep olan etkenler ise,
öğrencilerin mezun olması, ortak projenin tamamlanması ve öğrencinin projedeki rolünün
bitmesidir.
Alanyazında akran e-mentorluğun sürekliliğini sağlayan unsurları raporlayan oldukça
az sayıda çalışma bulunmaktadır. Ayrıca bu çalışmalar, programın tasarımına ve eşleşen
çiftlere göre değişiklik göstermektedir (Brown, 2016). Özellikle, akranların iletişiminin eş
zamanlı olmasına, yüz yüze görüşmelerin bulunmasına, mentorluk programının resmi
olmasına, programa katılanlar arasındaki eğitim seviyesi farkına, mentorluğun karşılıklı
olmasına, programın bir grup içinde veya bireysel verilmesine ve akran mentorluk
programının süresine bağlı olarak çeşitlilik göstermektedir. Bir mentorluk programının
etkililiğini demografik değişkenler, mentorluk aşamaları, bağlamsal değişkenler, ve
epistemolojik inançlar da etkileyebilir (Schunk ve Mullen, 2013). Bu açıdan, farklı bağlamlar
içinde yapılan çalışmaların sonuçlarının karşılaştırılması güçleşmektedir. Lisansüstü
öğrencilerin çevrimiçi akran mentorluk programına devam etmelerini veya etmemelerini
916
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
etkileyen unsurların araştırılması, tasarlanacak programların etkinliğini ve devamlılığını
sağlamak açısından önemlidir. Bu sebeple bu çalışmanın amacı çevrimiçi akran mentorluğun
devamlılığını sağlayan unsurları, katılımcıların bakış açısından incelemektir.
917
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Yöntem
Bu çalışma, “lisansüstü öğrenciler arasında yapılan metin tabanlı çevrimiçi akran
mentorluğun sürdürülebilirliğini etkileyen unsurlar nelerdir?” sorusunu araştırmaktadır.
Araştırma deseni katılımcı eylem araştırmasıdır. Katılımcı eylem araştırması, eğitim
ortamlarında bireyleri, kuruluşları ve toplulukları iyileştirmek ve güçlendirmek için
özgürleştirici ve eşitlikçi bir amaç içermesi açısından diğer eylem araştırması tasarımlarından
farklıdır (Creswell, 2012). Araştırmacılar işbirlikli, yansımalı ve uygulamalı bir şekilde, hem
kendileri hem de diğerleri üzerinde araştırma yaparlar; iletişim, bilgi üretimi ve sosyal
organizasyon yapısını inceleyerek etkileşimleri iyileştirmeyi hedeflerler (Kemmis ve
McTaggart, 2005).
Araştırma 2018 yılında, kayıtlı 79 lisansüstü öğrencisi (36 doktora, 28 yüksek lisans
ve 15 bütünleşik doktora) olan bir devlet araştırma üniversitesinde, Bilgisayar ve Öğretim
Teknolojileri Eğitimi Bölümü (BÖTE)’nde yapılmıştır. Üniversite İnsan Araştırmaları Etik
Kurulu tarafından onaylanan çalışma öncesinde, araştırmacılara araştırma etiği konusunda
gerekli eğitimler verilmiştir.
Katılımcılar
Bu araştırmaya toplam 13 lisansüstü öğrencisi ve bir öğretim üyesi katılmıştır.
Katılımcılar iki gruba ayrılmaktadır. Bunlar katılımcı araştırmacılar (dört yüksek lisans
öğrencisi ve bir öğretim üyesi) ve diğer katılımcılardır (üç yüksek lisans ve altı doktora
öğrencisi). Katılımcı araştırmacı olarak nitelenen kişiler, çalışmada akran mentorluk
programını tasarlayan, programa katılan, inceleyen, veri toplayan, analiz eden ve raporlayan
katılımcılardır. Diğer katılımcılar olarak nitelenen kişiler ise programa katılan ve araştırma
için veri sağlayan lisansüstü öğrencilerdir.
Araştırmaya katılım için davet BÖTE lisansüstü öğrencilerin e-posta adreslerine ve
bölüm lisansüstü e-posta listesine gönderilmiştir. Yapılacak olan mentorluk programı ve
araştırma hakkında detaylı bilgi, elektronik olarak iletilen gönüllü katılım formunda
sağlanmıştır. Bu formla ayrıca katılımcılardan genel akademik bilgiler ve tercihler de
istenmiştir. Araştırmaya katılımı artırmak amacıyla, öğretim üyesinin araştırmaya katılacak
öğrencilere yıl içinde iki kez tezleri için detaylı geri bildirim sağlayacağı duyurulmuştur.
Toplamda 79 lisansüstü öğrenciden 13’ü araştırmaya katılmayı kabul etmiştir (%16).
Araştırmaya katılan lisansüstü öğrencilerin genel özellikleri göz önüne alındığında,
katılımcılar 11 kadın (%85) ve iki erkek (%15) öğrencidir. Yaş ortalamaları M = 29.31 (SD
= 4.92, MdN = 28.00) ve dönem sayısı ortalamaları M = 7.08 (SD = 5.56, MdN = 4.00)’dir.
918
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Şehir dışından öğrenimini sürdüren öğrenci sayısı üçtür. Çalışan 12 katılımcının altısı
üniversitelerde araştırma görevlisidir. Öğrenciler bulundukları tez aşaması açısından
değerlendirildiğinde, katılımcıların biri henüz tezine başlamamış, altısı tez konusunu
belirleme ve alanyazın taraması aşamasında, üçü tez önerisi yazımı aşamasında, ve dördü veri
toplama ve analiz aşamasındadır. Katılımcılar akademik çalışmalarında problem
yaşadıklarında genellikle yazılı kaynaklardan (N=10), diğer lisansüstü öğrencilerden (N =
10) ve tez danışmanlarından (N = 9) destek aldıklarını belirtmişlerdir. Bazı öğrenciler de aile
ve arkadaşlarından (N = 4) ve danışmanları dışındaki diğer öğretim üyelerinden (N = 5)
yardım almaktadır. Daha önce herhangi bir mentorluk programına katılan öğrenci sayısı
beştir. Program öncesi, kullanılacak çevrimiçi metin tabanlı sohbet platformu tercihi
açısından, katılımcılar çoğunlukla WhatsApp/ WhatsApp Web (N = 11), Messenger/
Facebook Chat (N = 7) veya Gmail Chat (N = 7) tercih etmiştir.
Tasarım ve Veri Toplama Süreci
Programın tasarımı için, öncelikle her katılımcı araştırmacı bir akran mentorluk
tasarımı geliştirmiş, en çok kabul gören tasarıma oybirliği ile karar verilerek üzerinde
düzenlemeler yapılmıştır. Bu tasarıma göre katılımcı araştırmacılardan her biri, bir yüksek
lisans ve bir doktora öğrencisi ile eşleşecek ve akran mentorluk programını üç hafta boyunca,
her bir görüşme en az 20 dakika olacak şekilde tamamen çevrimiçi, metin tabanlı sohbet
ortamında (Messenger, Gmail Chat, WhatsApp vb.) sürdürecektir. Araştırma boyunca seans
dışı yüz yüze veya e-posta ile bir mentorluk uygulaması yapılmaması, eğer yapılırsa bu
bilgilerin raporlanmasına karar verilmiştir. Tasarımda her haftanın farklı bir işlevi ve teması
olması planlanmıştır. İlk haftanın teması tanışma, akademik ihtiyaç ve problemleri
paylaşmadır. Sonraki haftaların temasının, haftalık odak grup görüşmeleri sonrası
belirlenmesine karar verilmiştir.
Araştırmaya katılmayı kabul eden diğer katılımcılarla, araştırmacı katılımcıların
eşleştirilmesi öğretim üyesi tarafından öğrencilerin uygun zamanları ve lisansüstü seviyeleri
olmak üzere iki ölçüte göre yapılmıştır. Gönüllü öğrencilerin sayısı ve lisansüstü seviyeleri,
planlanan tasarımdan farklı olduğu için, katılımcı araştırmacılardan ikisi planlan şekilde bir
yüksek lisans (YL) ve bir doktora (Dok) öğrencisi ile eşleştirilirken, iki katılımcı araştırmacı
sadece doktora öğrencileri ile eşleşmiştir (Tablo 1).
919
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Tablo 1Akran EşleştirmeleriÇiftler Katılımcı Araştırmacı Program Dönem Eşleştirilen Diğer
KatılımcılarProgram Dönem
SayısıÇift A Katılımcı Araştırmacı 1 YL 4 Diğer Katılımcı 1 YL 2Çift B Katılımcı Araştırmacı 1 YL 4 Diğer Katılımcı 2 Dok 10+Çift C Katılımcı Araştırmacı 2 YL 2 Diğer Katılımcı 3 YL 6Çift D Katılımcı Araştırmacı 2 YL 2 Diğer Katılımcı 4 Dok 10+Çift E Katılımcı Araştırmacı 3 YL 4 Diğer Katılımcı 5 Dok 2Çift F Katılımcı Araştırmacı 3 YL 4 Diğer Katılımcı 6 Dok 10+Çift G Katılımcı Araştırmacı 4 YL 4 Diğer Katılımcı 7 Dok 7Çift H Katılımcı Araştırmacı 4 YL 4 Diğer Katılımcı 8 Dok 4Karşılaştırma Öğretim Üyesi - - Diğer Katılımcı 9 YL 10+
Düzey açısından diğer öğrencilerden farklı seviyede olan bir öğrenci de karşılaştırma
amaçlı öğretim üyesi ile eşleşmiştir. Eşleşen akran çiftlerinden iki tanesi daha önce
birbirlerini hiç tanımamakta, diğer yedisi ise farklı seviyelerde tanımaktadır. Eşleşme öncesi,
öğrencilere eşleşmek istemedikleri kişiler gizlilik çerçevesinde sorulmuş, ancak katılımcılar
böyle bir tercih yapmamıştır.
Eşleştirmeler tamamlandıktan sonra, Google Drive kullanılarak, katılımcıların e-posta
adresleri, yönergeler ve örnek görüşme konuları tüm katılımcılarla paylaşılmış, ilk
görüşmelerin gün ve saatleri çiftler arasında belirlenmiştir. Uygulama döngüsel bir şekilde
ilerlemiş, her hafta yapılan odak grup görüşmelerine göre sonraki haftanın konusuna karar
verilmiştir. İlk hafta sonunda tüm katılımcılardan yansıma raporları ve yansıma formları ile
veri toplanmış, hafta ortasında katılımcı araştırmacılarla odak grup görüşmeleri ile
değerlendirmeler yapılmıştır. İlk haftaki odak grup görüşmesine göre, ikinci haftanın
konusunun yine çiftler tarafından belirlenmesi, ancak görüşmenin belirli bir ihtiyaç ve
problem çerçevesinde odaklanmasına karar verilmiştir. İkinci hafta mentorluk benzer şekilde
uygulanmış ve yapılan odak grup görüşmesinde son haftanın benzer şekilde devam etmesi
veya akademik yazımlar için birbirlerinden geri bildirim alma seçeneğinin olmasına karar
verilmiştir. Son hafta da veri toplanmış ve odak grup görüşmeleri yapılmıştır. Program
tamamlandıktan sonraki hafta son kez odak grup görüşmesi yapılmıştır. Toplamda, katılımcı
araştırmacılar üç kez yansıma raporu yazmış ve dört kez odak grup görüşmesi yapmıştır.
Diğer katılımcılar da üç kez yansıma formu doldurmuştur.
Veri Toplama Araçları
Çalışmanın ana veri toplama araçları katılımcı araştırmacılar tarafından yazılan
yansıma raporu ve diğer katılımcılar tarafından doldurulan yansıma formlarıdır. Bu veri
toplama araçlarının içerik geçerliliği iki uzman tarafından incelenerek onaylanmış ve geri
920
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
bildirim sağlanmıştır. Destekleyici veri kaynakları ise mentorluk görüşme kayıtları ve odak
grup görüşmeleridir.
Yansıma raporu: Katılımcı araştırmacılardan her hafta akran mentorluk
deneyimlerinden sonra araştırma sorusuna cevap olarak yaklaşık 500 kelimelik bir yansıma
raporu yazmaları istenmiştir. İsteğe bağlı olarak açık uçlu soruların bulunduğu bir form
sağlanmıştır. Formda bulunan 19 sorunun dokuz tanesi bu çalışmanın araştırma sorusu ile
birebir ilgilidir. Örnek sorular şu şekildedir: “Çevrimiçi akran mentorluk programı nasıl
düzenlenmiş olsa gelecekte de devam etme isteğiniz artar?”, “Bu kişiyle olan
mentorluğunuzda neler değişse, daha etkili bir akran mentorluk deneyimi yaşardınız?” Diğer
11 soru ise haftalık deneyimlerin nicel özelliklerini toplamak amacıyla sorulmuştur ve
çoğunlukla evet veya hayır şeklinde cevaplanabilen sorulardır. Örneğin: “Eşleştiğiniz kişiyi
daha önce tanıyor muydunuz?”, “Bu kişiyle gün-saat belirleme dışında, yüz yüze veya e-
posta ile bir etkileşiminiz oldu mu?”, “Eğer kayıtlardan bilgi silindiyse, silinen bilgi araştırma
sorusunu cevaplamak için çok önemli bir bilgi miydi?” Formdaki soruların birebir
cevaplanmasından çok, raporun mentorluk deneyimini en iyi yansıtacak ve yorumlayacak
şekilde yazılması istenmiştir.
Yansıma formu: Diğer katılımcılardan her hafta akran mentorluk deneyimlerinden
sonra doldurmaları için beş soruluk açık uçlu bir çevrimiçi Google Form verilmiştir. Gizlilik
açısından her katılımcıya bir takma ad verilmiş ve formu bu takma ad ile doldurmaları
istenmiştir. Formdaki örnek bazı sorular şunlardır: “Yaptığımız bu çevrimiçi akran mentorluk
programı nasıl düzenlenirse bu programa devam etme isteğiniz artar?”, “Bu hafta,
eşleştiğiniz lisansüstü öğrenciyle yaptığınız akran mentorluk deneyiminizde, hoşunuza
giden/gitmeyen unsurlar nelerdi?”, “Bu program bittikten sonra da (3 hafta sonra), bir
lisansüstü öğrencisi ile çevrimiçi akran mentorluk yapar mıydınız? Neden?” Her haftanın
soruları ufak değişiklikler göstermektedir.
Metin tabanlı çevrimiçi görüşme kayıtları: Her araştırmacı katılımcı, kendi yaptığı
mentorluk görüşmesi sonunda kayıtları bir metin dosyasına kopyalamış ve içeriğindeki
kimlik belirleyici bilgileri silmiştir. Daha sonra bu dokumanı görüşme yaptığı katılımcıya
göndererek, silinmesini istediği yerler varsa bu bilgileri işaretlemesi ve dokümanı araştırmacı
katılımcıya geri göndermesini istemiştir. Bu şekilde, kayıtlar araştırma verisi olarak
alınmadan önce görüşmeyi yapanlar tarafından kontrol edilmiş, iki tarafın da rahatsız
oldukları veya araştırmada kullanılmasını istemedikleri metinler kendileri tarafından
921
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
silinerek, kayıtların son hali öğretim üyesine iletilmiştir. Hiçbir çift, diğer çiftlerin görüşme
kayıtlarını okumamış, sadece öğretim üyesi tüm kayıtları incelemiştir.
Odak grup görüşmesi: Katılımcı araştırmacılar her hafta yüz yüze odak grup
görüşmeleri yapmış, bu görüşmelerde yönlendirici ana soru olarak araştırma sorusu
sorulmuştur. Ayrıca akran mentorluk tasarımının sonraki haftalarda daha etkili olması için ne
tür düzenlemeler yapılması gerektiğini tartışılmıştır. Görüşmeler ses kayıt cihazı ile
kaydedilmiştir.
Veri Analizi
Toplanan veriler üzerinde içerik analizi yapılmıştır. Güvenlik ve gizlilik açısından,
katılımcı araştırmacı öğrenciler sadece kendi görüşmelerine ait verilere erişmiş ve bu
görüşmelerin içerik analizini tamamlamıştır. Öğretim üyesi ise tüm verilere erişerek bu
verileri analiz etmiştir. Analiz süreci, veri toplama süreci sırasında aşamalı olarak
gerçekleşmiştir. Her hafta gelen veriler katılımcı araştırmacılar tarafından ön analize tabii
tutulmuş, kategoriler ve alt kategoriler oluşturulmuş ve sonrasında araştırmacılar arasında
yapılan tartışmalar ile her hafta kategoriler düzenlenmiştir.
Analiz sürecinde öncelik ana veri kaynakları olan yansıma raporları ve yansıma
formlarına verilmiştir. Kategoriler oluşturulduktan sonra destekleyici veri kaynakları olan
odak grup görüşmeleri ve çevrimiçi kayıtlar analiz edilerek var olan kategorilerin üzerinde
düzenlemeler yapılmıştır.
Yansıma raporları ve yansıma formlarının içerik analizi sonuçlarının tutarlılığını
ölçmek için katılımcı araştırmacı öğrenciler ve öğretim üyesi ayrı ayrı analizi tamamlamış ve
sonuçlar karşılaştırılmıştır. Süreç detaylı olarak şu şekilde ilerlemiştir: Birinci haftanın
verileri toplandıktan sonra katılımcı araştırmacı öğrenciler sadece kendilerine ait verileri
tümevarım yöntemiyle bireysel olarak içerik analizi yapmıştır (Yıldırım ve Şimşek, 2016).
Bu öğrenciler daha sonra bir araya gelerek, oluşturdukları ön analiz kategorileri üzerinde
tartışmış ve düzenleme yapmışlardır. Sonraki hafta gelen yeni verilerle süreç benzer şekilde
devam etmiş, kategoriler üzerinde sürekli düzenlemeler yapılmıştır. Öğretim üyesi ise,
tümdengelim yöntemiyle, alanyazındaki ana temalara göre kategorileri oluşturmuş, Nvivo 10
kullanarak verileri analiz etmiştir. Mentorluk programı tamamlandıktan sonra, birbirinden
bağımsız ve farklı yöntemler kullanılarak yapılan bu iki analiz sonucu karşılaştırılmış,
tutarlılığı %72 bulunmuştur. Karşılaştırmada sadece ana ve alt kategoriler göz önüne
alınmıştır. Yapılan tartışmalar sonunda, tümdengelim yöntemi ile yapılan kategorilerin
922
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
içeriğinin tümevarım yöntemiyle yapılan kategorilerin tamamını kapsadığı kararına
varılmıştır.
Destekleyici veri kaynakları olan çevrimiçi kayıtların ve odak grup görüşme
kayıtlarının analizi de benzer şekilde yürütülmüştür. Destekleyici verilerin, daha önce
oluşturulmuş kategori ve alt kategoriler üzerindeki değişiklik oranı sadece %8.79 olmuş,
toplamda 24 ana ve alt kategoride düzenleme yapılmıştır.
Katılımcı araştırmacı olan öğretim üyesinin diğer katılımcılarla ortak yapmış olduğu
çevrimiçi görüşme kayıtları ve odak grup görüşme kayıtları sadece destekleyici veri olarak
karşılaştırma amaçlı araştırmaya dahil edilmiştir. Karşılaştırmada, öğretim üyesinin
verilerinin var olan kategorilere uyduğu ve farklı bir kategori oluşturmadığı gözlemlenmiştir.
Uzun Süreli Tekrar Değerlendirme
Programın devamlılığını ölçen unsurları incelemek amacıyla, program
tamamlandıktan altı ay sonra (Mayıs 2008- Kasım 2018), tüm katılımcılara altı aylık süre
içinde mentorluk uygulamasına devam edip etmedikleri ve sebepleri e-posta yoluyla
sorulmuştur. Toplam yedi öğrenciden veri sağlanmıştır. Sürekliliğin incelenmesi için altı
aylık sürenin verilme sebebi, lisansüstü öğrencilerin farklı dönemlerde mentorluk
ihtiyaçlarının değişebilme olasılığıdır. Belirtilen altı ay, lisansüstü öğrenciler açısından üç
farklı zaman dilimini içermektedir: Mentorluk yapılan dönemin ortası ve sonu (Mayıs-
Haziran), yaz dönemi (Temmuz-Eylül), ve yeni dönemin başı (Ekim-Kasım).
Ayrıca tüm katılımcı öğrencilerle veri analizi sonuçları olan tablolar (Tablo 3, 4, ve 5)
paylaşılarak, sonuçların gerçeği ne kadar doğru ve tam yansıttığı konusunda görüşleri
alınmıştır (Katılıyorum, Görüşüm Yok, Katılmıyorum). Ek görüşler var olan analiz sonuçları
ile karşılaştırılmıştır.
Geçerlik ve Güvenirlik
Araştırmada geçerlik ve güvenirlik için Guba ve Lincoln’ın (1982) önerilerine uygun
stratejiler kullanılmıştır. İnandırıcılık için araştırmacılar bu programda uzun süreli bir
etkileşimde bulunmuştur. Katılımcıların detaylı yansıma raporları ve formlarıyla derinlik
odaklı veri toplanmıştır (Yıldırım ve Şimşek, 2016). Araştırmaya lisansüstü eğitimlerinde
farklı seviyelerde olan katılımcılar veri sağlamış, verilerde çeşitleme imkânı sunmuştur.
Ayrıca, yansıma raporları, yansıma formları, görüşme kayıtları ve odak grup görüşme
kayıtları olmak üzere çeşitli veri kaynakları birbirlerini teyit amaçlı kullanılmıştır. Araştırma
yöntemi için iki uzman görüşü alınmış ve geri bildirimler değerlendirilmiştir. Katılımcı teyidi
için program tamamlandıktan altı ay sonra, veri analizi sonuçları tüm katılımcılarla
923
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
paylaşılmış ve sonuçlara ne ölçüde katıldıkları, sonuçların doğru ve tam olup olmadığı
konusunda görüşleri alınmıştır. Aktarılabilirlik için araştırma yöntemi ve süreçleri detaylı
olarak raporlanmış, sonuçların sunumunda verilerden doğrudan alıntılar kullanılmıştır. Ancak
bu alıntıların Tablo 1’deki hangi öğrenciler olduğunun belirtilmesi gizlilik açısından problem
yaratacağı için alıntılar sonunda belirtilmemiştir. Mentorluk programının içeriği ve araştırma
etiği açısından katılımcıların kimliklerinin ortaya çıkması olasılığına karşı, alıntıların sahibi
bu raporda belirtilmemiştir.
Tutarlık için farklı kaynaklardan gelen verilerin sonuçları karşılaştırılmıştır. Ayrıca
veri toplama süreci ve analizi tüm katılımcı araştırmacılar tarafından sistematik ve tutarlı bir
şekilde yürütülmüş, her hafta raporlanmış ve tutarlık değerlendirilmiştir. Veri analizi
araştırmacılar tarafından farklı iki yöntem kullanılarak yapılmış ve sonuçlar
karşılaştırılmıştır. Teyit edilebilirlik için analizler tamamlandıktan sonra veri tekrar gözden
geçirilerek sonuçları yansıtıp yansıtmadığı kontrol edilmiştir. Ayrıca katılımcı araştırmacılar
odak grup görüşmelerinde araştırma hakkındaki görüşlerini her hafta yansıtıcı bir şekilde
sunmuşlardır.
Bulgular
Akran mentorluk programı uygulama zamanı açısından incelendiğinde, ortalama
haftalık görüşme süresi M = 45.67 dakika (SD = 11.58) ve üç haftalık toplam görüşme
ortalamaları M = 137 dakikadır (SD = 34.74). Görüşmeler çoğunlukla haftaiçi akşam
saatlerinde gerçekleşmiştir. Görüşmeler arasındaki ortalama gün sayısı M = 7.89 gündür (SD
= 1.41). Katılımcılar deneyimlerini ortalama 2.43 gün sonra raporlamışlardır. Yansıma
raporlarındaki toplam ortalama kelime sayısı M = 1833.89 (SD = 406.14), kayıtlarda ise
toplam ortalama kelime sayısı M = 3290.22’dir (SD = 1253.06). Odak grup görüşmeleri
toplamda dört kez yapılmıştır ve ortalama süreleri M = 34.28 dakikadır (SD = 12.48).
Genel değerlendirmeye bakıldığında, üç haftalık değerlendirme ortalaması 1-5 arası
Likert ölçekte M = 4.13’tür (SD = 0.46) (Çok iyi: 5, İyi: 4, Orta: 3, Kötü: 2, Çok Kötü: 1).
Değerlendirmeler Orta (3) ve Çok İyi (5) arasında değişmektedir. Her bir katılımcının
değerlendirmesi, eşleştiği kişi ile karşılaştırıldığında aradaki ortalama görüş farklılığı M =
1.15’tir (SD = 0.67). Mentorluk sürecinde, beş akran çifti tamamen samimi bir hitap
kullanmış, diğer çiftlerde ise daha az deneyimli olanlar ve asistan-öğrenci pozisyonunda
bulunmuş olanlar saygı hitaplarını kullanmayı tercih etmiştir.
924
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Metin tabanlı çevrimiçi platform olarak iki akran çifti Messenger, biri Gmail Chat, ve
geri kalan altı çift ise WhatsApp’ı tercih etmiştir. Tüm kayıtlarda emoji kullanılmıştır. Çiftler
için üç haftalık ortalama emoji sayısı şu şekildedir: Mutlu (M = 102.56, SD = 64.49), mutsuz
(M = 3.44, SD = 3.24) ve Nötr (M = 2.44, SD = 2.79). Ortalama M = 2.56 (SD = 4.13)
paylaşım yapılmıştır. Bu paylaşımlar genellikle PDF dosyaları, bağlantılar ve YouTube
videolarıdır.
Görüşmeler konu açısından değerlendirildiğinde genel olarak lisansüstü eğitim
sürecini yönetme kapsamındadır (Tablo 2). Çiftler daha çok alanyazın, tez konusu, problem
ve yöntem gibi araştırma ve tez odaklı konularda görüşmeler yapmıştır (%27.32). Ayrıca
çaba, motivasyon, duygu yönetimi, finansal yönetim ve zaman yönetimi gibi kaynak yönetimi
konularında da paylaşımlarda bulunmuşlardır (%9.18). Az da olsa, bölümdeki danışmanlarla,
öğretim üyeleriyle, diğer öğrencilerle veya farklı kurum ve kişilerle sosyalleşme konusunda
bilgi paylaşımı olmuştur.
Tablo 2Görüşme Kayıtlarının Konu Açısından Değerlendirilmesi
Lisansüstü Eğitim Sürecini YönetebilmeGörüşme
Kayıtları %Bu konuda
görüşen çift sayısıA. Araştırma- Tez 27.32 9
1. Alanyazın 8.51 82. Tez konusu ve problem 5.67 93. Yöntem 5.22 94. Bilginin sunulması, yayınlanması 3.71 5
o Konferans 1.93 4o Yayın 1.78 3
5. Analiz, Sonuç 1.91 36. Enstitü ve bölüm kuralları, yönetmelikleri 1.13 57. Tez savunması 0.76 28. Tez önerisinin veya tezin raporlanması 0.43 5
B. Kaynak Yönetimi 9.18 91. Çaba, motivasyon, duygu yönetimi 4.62 82. Finansal yönetim 2.67 6o İş bulma, iş hayatı 2.62 5o Araştırma-tez için finansal kaynak bulma 0.04 1
3. Zaman yönetimi 1.90 9C. Akademik Sosyalleşme, İş birlikleri 3.55 9
1. Bölümle sosyalleşme, iş birlikleri 3.23 9o Bölüm öğretim üyeleri ve danışmanlarla 1.95 9o Bölümdeki diğer öğrencilerle 1.28 3
2. Farklı kurum ve kişilerle sosyalleşme, iş birlikleri 0.33 3D. Dersler 1.01 6E. Lisansüstü Eğitimden Sonra İş Hayatı 0.42 4F. Yeterlilik Sınavı 0.01 1G. Görüşme Giriş ve Kapanış Cümleleri 8.84 9
Toplam 100.00 9Not: Çevrimiçi kayıtların NVivo kodlama sürecinde, bir metin parçası sadece en ilgili kategoriye atanmış ve tüm kayıtların kapsam yüzdesi temel alınarak sonuçlar raporlanmıştır.
925
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
İçerik analizi sonunda çevrimiçi mentorluk programının sürdürülebilirliğini etkileyen
faktörler üç ana kategori altında ortaya çıkmıştır. Bunlar a) mentorluk işlevleri, b) mentorluk
organizasyonu ve süreci ve c) akran mentor özellikleridir. Aşağıda dört bölüm olarak sunulan
bulgular içerisinde, katılımcılardan doğrudan alınan cümleler bulgulara örnek teşkil etmesi
açısından, her bir ana bulgunun sonunda sunulmuştur.
Sürdürülebilirliği Etkileyen Unsur 1: Mentorluk İşlevleri
Sonuçlara göre lisansüstü öğrencilerle yapılan metin tabanlı çevrimiçi akran
mentorluk programının öğrencilere akademik ve psikososyal açıdan katkısı programın
sürdürülebilirliğini sağlayan en önemli unsurlardan biridir (Tablo 3). Öğrenciler programa
devam etmek için mutlaka akademik açıdan verim alınması gerektiğini, tecrübe aktarımı ve
akademik rol model olma gibi yol gösterici yöntemlerin kullanımının önemli olduğunu
belirtmişlerdir. Mentorluğun yeni bilgi ve bakış açıları kazandırması, farkındalıklarını
artırması, akademik bağlantılar kurmaya yardımcı olması ve işbirliği sağlaması gibi
avantajlarının, öğrencilerin programa devam etme isteklerini artırdığını raporlamışlardır.
“Hem ben yeni bilgiler edinip farklı çalışmalara şahitlik etmiş oluyorum, hem de
kendi tecrübelerimi karşıdaki kişiye aktarabiliyorum. Bilginin taze kalması için
mükemmel bir fırsat diye düşünüyorum.”
Tablo 3Mentorluk İşlevleri
SürdürülebilirliğiKategoriler ve alt kategoriler Olumlu
EtkilerN
Olumsuz EtkilerN
6 ay sonra sonuçlara onay %
A. Akademik bilgi verme ve yol gösterme1. Gelişim sağlama (gelişim ve değişim sağlama, verim alma, teze
katkı, beklentilerin karşılanması)13 0 %100
2. Yol gösterme (rol model olma, tecrübe aktarımı, örnek sağlama, kolay yolları gösterme)
10 0 %100
3. Yenilik sağlama (yeni bilgi, bakış açısı, farklı örnekler sağlama) 6 0 %1004. Farkındalığı artırma (eksikleri fark etme, geri bildirim verme,
eski bilgileri hatırlama, kendini sorgulama, düşüncelerini organize etme)
5 0 %100
5. Akademik bağlantılar oluşturma ve akademik işbirliği sağlama 5 0 %100B. Psikososyal destek
1. Destek sağlamaa. Genel motivasyon sağlama 5 0 %100b. Birbirini anlama, empati kurma, onaylama 5 0 %100c. Süreçteki katkısının faydalı olduğunu bilme ve müteşekkir
olma7 0 %100
d. Özellikle akademik çalışmalarda ilerlemek için motivasyon sağlama
2 0 %100
2. Karşılıklı katkı sağlama (iki tarafın da tatmin olması, 10 0 %100
926
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
beklentilerini ve yardım etme mutluluğunu sağlama)3. Arkadaşlık bağı kurma (rahat, samimi, soru sorabileceği,
güvenilir bir ortam sağlama)8 0 %100
4. Rehberlik sağlama (kariyer, aile, zaman, hayat amaçları, yol gösterme konularında rehberlik sağlama)
2 0 %100
Not: Tablolardaki sıklık değerleri, belirtilen unsur hakkında görüş bildiren farklı öğrencilerin sayısını göstermektedir (Toplam 13 öğrenci).
Mentorluğun psikososyal işlevlerinin de, öğrencilerin çevrimiçi akran mentorluk
programına devam etmelerine olumlu etkileri üzerinde durulmuştur. Özellikle faydalı
olduğunu bilmek, birbirini anlamak, destek ve motivasyon vermek programın
sürdürülebilirliği için önemli görülmüştür. Öğrencilerin programa devam etmelerini etkileyen
diğer unsurlar, katkının karşılıklı olması, bir arkadaşlık bağı kurulabilecek rahat ve samimi
bir ortam oluşması ve rehberlik sağlanmasıdır. Altı aylık süreç sonunda da katılımcılar bu
görüşleri %100 oranında onaylamışlardır.
“Yararlı olup olmadığımı bilmek buna göre kendimi düzeltmek istiyorum. Karşımdaki
kişinin bu anlamda samimi bir şekilde verimli bir süreç geçirdiğini bilmek önemli.
Ona yararlı olmadığını hissedersem, devam etmenin anlamı kalmaz.”
Sürdürülebilirliği Etkileyen Unsur 2: Mentorluk Organizasyonu ve Süreci
Katılımcılar, akran mentorluk için resmi bir planlama ve yönlendirme yapılmasının ve
sürecin bir süre düzenli devam etmesinin programın sürdürülebilirliğine olumlu etki
yapacağını raporlamışlardır. Ancak katılımcı yorumları daha çok, eşleştirmenin ve sonrasında
akranların kendi içlerinde süreci nasıl yöneteceklerinin mentorluk programına devam
etmelerine etkisi konusunda yoğunlaşmıştır (Tablo 4). Eşleştirme konusunda programın
devamlılığını etkileyen önemli unsurlardan bazıları çiftlerin uyumlu olması, birbirine katkı
verebilecek olmaları ve deneyimi daha az ve daha fazla olan iki kişiyle eşleşme imkânı
olmasıdır. Akranların birbirini tanımalarının programın sürdürülebilirliğine etkisi konusunda
çelişkili görüşler vardır.
“Kişi seçimi çok önemli bence seçim yapılırken karakter analizi yapılmalı. Hatta bir
süre sonra mentor kişiler anlaşamazsa değişim imkânı olmalı kişilerin.”
Eşleştirme sonrası süreci yönetme konusunda ise, görüşmelerin zaman açısından
planlanması, programın sürdürülebilir olması için önemli görülmüştür. Genellikle görüşme
süresinin baştan belirli olması, gerektiğinde sürenin artırılması ve planlanan program süresi
sonrasında çiftlere zamanlama konusunda esneklik sağlanmasının programın
sürdürülebilirliğini artıracağı raporlanmıştır. Ayrıca, görüşmelerin hangi platformda ve ne
şekilde yapılacağının belirlenmesi de önemlidir. Program süresince çevrimiçi görüşmelerin
927
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
yüz yüze görüşmelerle desteklenmesinin programın sürdürülebilirliğini artırabileceği
belirtilmiştir.
“Katılım konusunda mutlak bir bağlayıcılığı ve/veya yaptırımı olmasa da görüşme
tarihi geldiğinde önceden belirlenmiş olması sebebiyle önemli bir sebep olmadıkça
kişi görüşmeyi yapmaya meyilli oluyor, diğer işlerini buna göre düzenlemiş olabilir,
vb. Diğer türlü düzenli görüşme aralıkları belirlenmedikçe erteleme veya pas geçme
eğilimi baş gösterebiliyor.”
Tablo 4Mentorluk Organizasyonu ve Süreci
SürdürülebilirliğiKategoriler ve alt kategoriler Olumlu
EtkilerN
Olumsuz EtkilerN
6 ay sonra sonuçlara onay %
A. Program organizasyonu ve planlama1. Eşleştirmenin uygun kriterlere göre yapılması
a. Kişilik ve uyuma göre 9 0 %100b. Programdaki seviye ve katkıda bulunabilmesine göre
o Mentorun daha üst düzeyde olmasına göre (deneyim, dönem, seviye, YL-Doktora olması)
5 0 %100
o İlgi alanı ve uzmanlıkların benzer olmasına göre 4 0 %100o Programdaki süreçte benzer seviyede olmalarına göre 1 0 %86o Problem ve ihtiyaçların benzer olmasına göre 1 0 %86
c. Birbirini önceden az da olsa tanımasına göre 3 4 %57d. Tamamen anonim olmasına göre 3 0 %57e. Hem deneyimi az olan birisiyle hem de deneyimi daha fazla
olan birisiyle eşleşme imkânına göre3 0 %100
f. Bölüm asistanıyla eşleşme durumuna göre 1 1 %862. Resmi olarak bir planlama ve yönlendirme yapılması ve
programın bir süre zorunlu ve düzenli olması7 0 %86
B. Akranların Süreci Planlaması ve Organizasyon1. Sürecin zaman açısından planlanması
a. Görüşme süresinin önceden belirlenmesi, ihtiyaca göre artırılması
9 1 %100
b. Planlanan resmi süreden sonra, görüşme için gün-saat belirlemeden, sadece ihtiyaç duyulduğunda görüşülmesi
5 0 %71
c. Planlanan resmi süreden sonra, görüşme için gün ve saatin önceden belirlenmesi ve görüşmelerin düzenli olması (görüşmenin etkin geçeceği, iki taraf için de rahat bir zaman ayarlanması)
2 7 %86
d. Görüşmeler arası sürenin 1 haftadan fazla olması 1 0 %57e. Mentorluk süresinin 3 haftadan fazla olması 1 0 %86f. Mentorluğa başlama zamanının dönem başında olması 1 0 %86
2. Platform/ Format belirlenmesia. Yüz yüze ile desteklenen bir yapıda olması (ilk tanışma,
etkinlikler ve görüşmelerin bazılarının yüz yüze olması veya düzenli aralıklarla yüz yüze yapılması)
7 1 %100
b. Çevrimiçi görüşmelerin ses ve görüntü destekli olması 2 1 %86c. Çevrimiçi görüşmelerin farklı zamanlı iletişim ile
desteklenmesi (dosya paylaşımı ve plan takibi gibi konularda)
2 0 %86
d. Platform ve görüşme yöntemi tercihinin akranlara 2 0 %71
928
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
bırakılması e. Sadece metin tabanlı görüşmelerin yapılması 1 3 %71
3. Konu ve gündemin gerçek ihtiyaçlarla önceden belirlenmesi (anlamlı ve önemli olması)
9 0 %100
4. Gelişim için plan yapılması ve uygulanması (haftalık görevlerin olması, hazırlıklı gelinmesi ve gelişmenin takip edilmesi)
7 0 %100
5. Amaç, beklenti ve rollerin belirlenmesi 4 0 %1006. Sürecin değerlendirilmesi (birbirine geri bildirim verilmesi,
iletişimdeki anlaşmazlıkların giderilmesi)4 0 %100
7. Kendini tanıtma (Program başlangıcında akranların kendileri hakkında akademik bilgileri akranlarıyla paylaşması)
2 0 %100
8. Değerlendirme sonrası süreçte düzeltme yapılması, problemlerin giderilmesi veya kişi değişikliği yapılması
2 0 %86
“Bence çevrimiçi olması ulaşılabilirlik açısından çok avantajlı ama buna ek olarak
yüz yüze de görüşülebilir. Çok sık değil ayda yılda bir defa. Bence bu insanın
duygularını ve mimiklerini anlamaya yardımcı olur, çevrimiçine dönüldüğünde
rahatlık olabilir.”
Ayrıca, görüşmelerin konu ve gündeminin gerçek ihtiyaçlarla önceden belirlenmesi;
gelişim için plan yapılması, uygulanması ve gelişmelerin takip edilmesi; amaç, beklenti ve
rollerin belirlenmesi ve sürecin değerlendirilmesinin programın sürdürülebilir olması için
önemli olduğu raporlanmıştır. Altı aylık süreç sonunda, katılımcılar sonuçları ortalama %87
oranında onaylamışlardır.
“Bence bir plan dahilinde ilerlemek önemli bir faktör. Örneğin 4 hafta sonra neyi
başardık, neyi çözdük, nerden nereye geldik sorularının cevabını veremiyorsak
öylesine konuşmuşluk hissi oluşabilir.”
Sürdürülebilirliği Etkileyen Unsur 3: Akran Mentor Özellikleri
Lisansüstü akran mentorların mentorluk sağlayabilme becerisi ve mentorluğa karşı
tutumları metin tabanlı çevrimiçi akran mentorluk programının sürdürülebilirliğini
etkilemektedir (Tablo 5). Akranların mentorluk sürecini yönetebilmeleri, mentorluk sağlama
konusunda özgüvenleri, mentorluk için zaman ayırmaları, önem vermeleri, mentorluk almak
ve vermek için istekli olmaları ve programın etkililiği için karşılıklı çaba göstermeleri
programın sürdürülebilirliğini sağlayabilmek için oldukça önemli unsurlardır.
“Zaman ve yorgunluk etkili olabilir. Çalışan öğrencilerin (ben de dahil) yoğun iş
tempoları, derslere katılım nedeniyle fazla mesai yapma zorunlulukları olduğu için
zaman ve enerjileri pek kalmıyor. Eşleştiğim kişi ile konuştuğumuz zaman o da ben de
mesaiden eve geldiğimizde saat 22:00'dı. Konuşmamız keyifli geçti. Hatta 20 dakikayı
aştık bile fark etmeden ancak konuşmaya başlayana kadar biraz isteksizlik
olabiliyor.”
929
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Akranların iletişim ve bildiklerini aktarabilme becerisinin yanında, iletişimin rahat ve
keyifli olması için çaba harcamaları, akrana karşı olumlu tutum göstermeleri ve sorumluluk
bilincinde olmaları da sürdürülebilirliği olumlu etkilemektedir. Çevrimiçi platformlardaki
iletişime karşı tutum gibi kişilik özellikleri de önemli olabilmektedir. Altı aylık süreç
sonunda da, katılımcılar sonuçları ortalama %93 oranında onaylamışlardır.
930
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Tablo 5Akran Mentor Özellikleri
SürdürülebilirliğiKategoriler ve alt kategoriler Olumlu
EtkilerN
Olumsuz EtkilerN
6 ay sonra sonuçlara onay %
A. Mentorluğa yönelik özellikleri1. Mentorluk becerisi
a. Mentorluk sürecini etkili ve karşılıklı beklentileri karşılayacak şekilde yönetebilme becerisi
6 0 %100
b. Kaliteli iletişim becerisi (açık, anlaşılır, hızlı, devamlı) 4 0 %100c. Bildiklerini aktarabilme becerisi (etkili yöntemler
kullanması, rol model olabilmesi)3 0 %100
2. Mentorluğa karşı tutuma. Mentorluğa zaman ayırması ve önem vermesi 13 0 %100b. İletişimin rahat ve keyifli olması için çaba göstermesi ve
önem vermesi (olumlu, rahat, keyifli, uyumlu, akıcı, enerjik iletişim sağlamak için çaba göstermesi)
7 0 %100
c. Mentorluk programı için genel olarak hevesli olması (programa ihtiyaç duyması, devam etme isteği)
7 0 %100
d. Mentorluk sağlamak ve faydalı olmak için istekli olması 7 0 %100e. Mentorluğun etkili olması ve beklentilerin karşılanması için
çaba göstermesi6 0 %100
f. Akrana karşı olumlu tutum göstermesi (saygı duyma, ilgi gösterme, samimi olma, empati kurabilme, gizliliğe özen gösterme, güvenilir olma, müteşekkir olma, zamanlama konusunda esnek olma)
5 0 %100
g. Mentorluk sağlamak için özgüveni olması 5 0 %100h. Mentorluk almak için istekli ve açık olması 3 0 %100i. Akranına karşı sorumluluk bilincinde olması 2 0 %100
B. Kişilik/Genel Özellikleri1. Akranın çevrimiçi platformlarda iletişime karşı olumlu tutum
göstermesi5 0 %100
2. Akranın bölümdekilerle bağlantısının olmaması, yüz yüze görüşmemesi, yüz yüze ortamda çekingen olması
3 0 %57
3. Akranın duygusal problemlerinin olması 0 2 %574. Akranın tez danışmanının akran mentorluğa olumsuz tutumu 0 1 %71
“Bir diğer faktör de akranların stres düzeyi olabilir. Örneğin tezde alan
çalışmasında veya yazma sürecinde writer's block vb. problemlerle karşılaşıp stres
düzeyimin arttığı bir dönem yaşasaydım, akranımdan bağımsız olarak mentorluğu
bırakmayı düşünebilirdim. Belki bu bırakma akranım için de daha faydalı olurdu
çünkü sürekli kötü tecrübelerden bahseden veya depresif bir mentorun tam tersine
akran için zararlı bile olabileceğini düşünüyorum.”
“İletişimin kalitesi (samimi bulma, güvenilir bulma, değerli bulma, istekli bulma, vs.)
motivasyonumuzu oldukça etkiliyor bence.”
931
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Uzun Süreli Değerlendirme Sonuçları (6 ay sonra)
Mentorluk uygulamasından altı ay sonra bilgi veren yedi öğrenciden üçü mentorluğa
devam ettiklerini, diğer dördü etmediklerini bildirmişlerdir. Devam eden üç öğrenci,
programa katılmadan önce de mentorluk deneyimi olan öğrencilerdir. Bu öğrenciler, düzenli
mentorluk programından sonra, çoğunlukla ihtiyaç duyulduğunda ortaya çıkan sorunların
çözümleri için etkileşimde bulunduklarını, bazı durumlarda çevrimiçi iletişimi yüz yüze veya
telefonla desteklediklerini ve bazen paylaşım için Google Drive gibi araçlar kullandıklarını
belirtmişlerdir. Altı aylık süreç sonunda, çevrimiçi akran mentorluğun sürdürülebilir olmasını
olumlu etkileyen unsurlar, sürecin akranlara karşılıklı katkı sağlamış olması, mentorluk
deneyimlerini ve becerilerini artırması ve ilişkileri güçlendirmesi olarak raporlanmıştır.
Öğrencilerin karşılaştığı ve mentorluk programının sürdürülebilirliğini olumsuz etkileyen
durumlar ise tez danışmanının sınırlayıcı olabilmesi ve mentorluk alan kişinin mentorluk için
zaman ve önem verememesidir.
“Akademik bazı becerilerin kazandırılmasında ve akademik tutumda danışmanın
önemini bir kez daha fark ettim. Çünkü mentorluk yaparken aslında karşımızdaki
kişinin bir danışmanı olması oldukça sınırlayıcı bir şey. Hatalı gördüğünüz bir şeyi
söylemek zorlaşıyor, kimseyi karşı karşıya getirmek istemiyorsunuz. Ya da öneriniz
karşı tarafa “ekstra iş çıkarmak” gibi olabiliyor.”
“Bu kişi ve diğer akranlarımla olan mentorluk ilişkilerim daha çok bir program
dahilinde değil de; doğaçlama ve ihtiyaçtan doğan etkileşimlerdi. Bunun sebebi
bence insanların dışarıdan bir yönlendirme ile girdikleri bu tarz bir akran mentorluk
ilişkisinde karşılarındakinin kendilerine zaman ayırabilmesi konusunda daha emin
olabilmeleri, böylece daha kapsamlı ve verimli fikir alışverişlerinde
bulunabilmeleridir. Daha informal olan görüşmelerde daha amaca yönelik
konuşmalar oluyor, o anki problemi çözmekte yardımcı olsa da başka önemli
problemlerin hiç fark edilememesine yol açabiliyor.”
Devam etmeyen öğrencilerin belirttikleri unsurlar arasında ihtiyacın ortaya
çıkmaması, halihazırda asistanlardan etkili mentorluk alabilmeleri, yeterince karşılıklı katkı,
zaman ayırma, bağlılık ve özveri olamaması ve yardım isteme konusunda öğrencilerin
çekingen olabilmesi belirtilmiştir.
“Hayır etmedim çünkü tezimle ilgili veri alma sürecindeyim ve bu sürece hakimim.
Diğer aşamalarda yardıma ihtiyacım olacağını düşünüyorum ve o zaman iletişim
kurmam söz konusu olabilir.”
932
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
“Program tamamlandıktan sonra mentorluk programına devam etmedik. Özel bir
sebebi yoktu açıkçası. Ancak ihtiyaç dahilinde birbirimize herhangi bir programa
bağlı kalmadan mentorluk yapabilme samimiyetine ve güvenine ulaştığımızı
düşünüyorum.
Belki ben bir şeyler sorsam, cevap verirdi ama ben de iletişime geçmeyince
devamlılık olmadı. Program süresince de zaten karşılıklılık yoktu, yani ben ona bir
şey katamıyordum.”
Altı aylık sonuçlar da, program süresince sağlanan verilerin bulguları ile tutarlıdır.
Mentorluğun öğrencilere hem akademik hem de psikososyal açıdan katkı sağlaması,
mentorluk organizasyonu ve sürecinin etkili düzenlenmesi ve mentor özellikleri çevrimiçi
metin tabanlı akran mentorluk programının sürdürülebilirliğini sağlamak için üç ana unsur
olarak ortaya çıkmıştır.
Tartışma ve Sonuç
Araştırma sonuçlarına göre mentorluk işlevleri, organizasyonu ve akran mentor
özellikleri, lisansüstü öğrenciler arasında yapılan metin tabanlı çevrimiçi akran mentorluğun
sürdürülebilirliğini etkileyen üç ana unsurdur. Bulgulara göre, akran mentorluk programının
devamlılığı için akranların karşılıklı akademik ve psikososyal fayda sağlaması önemlidir.
Sürdürülebilirlik için ayrıca, mentorluk organizasyonunda eşleştirmelerin öğrencilerin
birbirine katkı sağlayacak şekilde yapılması ve akranların birbiriyle uyumunun gerekliliği
belirtilmiştir. Öğrenciler arası uyum ve güven konuları mentorluk sürecinde dikkat edilmesi
gereken önemli unsurlar olarak katılımcılar tarafından vurgulanmıştır (Lewinski ve diğ.,
2017).
Bu araştırmanın bulgularına göre lisansüstü öğrencilerle yapılan metin tabanlı
çevrimiçi akran mentorluğun sürdürülebilirliğini etkileyen en önemli unsurlardan biri
mentorluğun akademik ve psikososyal katkısıdır. Ancak, Brown’a göre (2016) mentorların
akademik gelişim ve psikososyal açıdan destek verme konusunda eğitimi ve yetkinlikleri
yeterli olmayabilir ve bu eksikliklerinin farkında olmayabilirler. Benzer şekilde,
alanyazındaki çalışmalar da mentorluk sürecini en çok etkileyen problemlerden birinin
mentorluk becerisinin yetersizliği ve mentorluk konusunda kendine güven eksikliği olduğunu
raporlamıştır (Abbott-Anderson ve diğ., 2016). Akran mentorluk programında öğrencilere
verilecek olan özerklik, onların özyönetim, iletişim ve mentorluk becerilerinin güçlü olmasını
gerektirebilir. Bu kapsamda, lisansüstü öğrencilerin mentorluk becerisi ve mentorluğa karşı
933
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
tutum konusunda gelişimini desteklemek için akran mentorluk öncesi gerekli eğitimlerin
sağlanması faydalı olabilir.
Araştırma bulgularına göre lisansüstü öğrencilerle yapılan metin tabanlı çevrimiçi
akran mentorluk programının sürdürülebilirliğini etkileyen ikinci unsur ise mentorluk
organizasyonudur. Bu çalışmada, çevrimiçi akran mentorluk programının bir süre düzenli ve
resmi bir şekilde yürütülmesinin mentorluk programının sürekliliğini olumlu etkileyebileceği
bulunmuştur. Akran mentorluk, halihazırda resmi olmayan bir şekilde pek çok lisansüstü
öğrenci arasında tavsiye alma şeklinde yapılmakta, katkısının sadece yardım isteyen
öğrencilerle sınırlı kalmaması ve tüm öğrencilere sağlanabilmesi için, akran mentorluğun
resmi bir şekilde bölüm ve üniversitelerde düzenlenmesinin gerekli olduğu alanyazında
vurgulanmaktadır (Boehm ve Lueck, 2016). Üniversite veya bölümlerde resmi bir akran
mentorluk programı bulunmayan durumlarda, akran mentorluk imkânından mahrum kalmak
eşitlik açısından problemlere yol açmaktadır (Kelly ve Schweitzer, 1999). Cinsiyet
konusunda alanyazında çelişkili sonuçlar bulunsa da (Kelly ve Schweitzer, 1999; Wright-
Harp ve Cole, 2008), uluslararası ve azınlık öğrenciler diğer öğrencilere göre daha az
mentorluk alabilmektedirler (Kelly ve Schweitzer, 1999; Wright-Harp ve Cole, 2008).
Doktora öğrencileri yüksek lisans öğrencilerine göre, ortalaması yüksek öğrenciler düşük
olanlara göre, Fiziksel Bilimler diğer disiplinlere göre daha fazla mentorluk almaktadır (Kelly
ve Schweitzer, 1999). Mentorluktan mahrum kalmanın uzun süreli etkisi olarak öğrenci
memnuniyetsizliği, atılma ve bırakmaların arttığı belirtilmiştir (Wright-Harp ve Cole, 2008).
Bu sebeple, üniversitelerde akran mentorluk imkânının tüm öğrencilere sağlanması için
düzenlemeler yapılması önemlidir. Her ne kadar e-mentorlukta yüz yüze mentorlukla
sağlanan rol model olma gibi bazı fonksiyonlar mümkün olamasa da (de Janasz ve Godshalk,
2013), akran mentorluk programının çevrimiçi olması, akranlarıyla fiziksel ortamda
görüşemeyecek, üniversite dışında çalışan veya şehir dışında yaşayan lisansüstü öğrencilerin
de bu destekten eşit şekilde faydalanabilmelerine olanak sağlayacaktır. Ancak bir mentorluk
ilişkisi sadece bireysel değil, örgütsel koşullarla da şekillendiği için kurumun mentorluk
ilişkisine yaklaşımı da mentorluğun başlayabilmesi ve devam edebilmesi için önemli bir
unsurdur (Kram, 1983).
Araştırmada, düzenli ve programlı bir şekilde yürütülen çevrimiçi akran mentorluk
programının yönetiminin giderek artan bir düzeyde akranlara verilmesinin, mentorluğun
sürdürülebilirliğini olumlu etkilediği bulunmuştur. Böylece, lisansüstü öğrencilerin ihtiyaçları
ve tercihlerine göre şekillenen esnek bir program oluşturulabilir. Örneğin, bu araştırmadaki
934
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
bazı katılımcıların da önerdiği şekilde, öğrenciler metin tabanlı eş zamanlı çevrimiçi
görüşmelere, isteğe göre farklı zamanlı iletişim, video konferans veya yüz yüze görüşmeler
ekleyebilir, görüşme süresi ve sıklığı konusunda akranları ile birlikte karar alabilirler. Akran
mentorluk programının sürekliliğinin iki tarafın da gayretini gerektirmesi sebebiyle, (Jacobs
ve diğ., 2015) sürecin düzenlenmesinde ortak kararlar alınması ve esneklik sağlanması bu
araştırmanın katılımcıları tarafından önemli bulunmuştur. Ancak belli aralıklarla sürecin takip
edilmesi ve değerlendirilmesinin gerekliliği de vurgulanmıştır. Alanyazında da önerildiği
şekilde, yapılandırılmış bir programla, beklenti ve amaçların planlanması, akranlar arası
sözleşme yapılması ve dönemlik değerlendirmelerin yapılması sürdürülebilirliğe katkı
sağlayabilir (Jacobs ve diğ., 2015). Ayrıca, öğrencilere mentorluk eğitiminin verilmesi,
rollerin ve sınırların iyi bir şekilde belirlenmesi, program yürütücülerinin düzenli bir şekilde
programa katılanları izlemesi ve öğrencilerden dönüt alması olası ahlaki problemleri de
önleyebilir (Brown, 2016).
Akran mentorluk programlarının resmileştirilmesi ayrıca öğretim üyelerinin,
öğrencilere verdiği zaman ve kaynakları daha iyi ve odaklı kullanmasını sağlayabilmektedir
(Boehm ve Lueck, 2016). Ancak, akran mentorluk programının organizasyonu, öğrencilere
verilecek olan eğitimler, mentorluk sürecinin takibi ve değerlendirilmesi öğretim üyelerinin
programa desteğini gerektirebilir (Murdock ve diğ., 2013). Bu gereklilikleri yapabilmek için
öğretim üyelerinin de destek ve eğitime ihtiyaçları olabilir (Sowel ve diğ., 2010).
Araştırma bulgularına göre lisansüstü öğrencilerle yapılan metin tabanlı çevrimiçi
akran mentorluk programının sürdürülebilirliğini etkileyen üçüncü unsur mentor
özellikleridir. Mentorluk becerisinin yanı sıra uyum, kişilik özellikleri, gizlilik ve akrana
karşı tutum gibi konuların önemi katılımcılar tarafından raporlanmıştır. Benzer şekilde
alanyazında mahremiyet, gizlilik ve yasal kaygıların akran mentorluk sürecinde problemlere
sebep olabileceği belirtilmiştir (Brown, 2016). Brown’a göre (2016) akran mentorların,
mentorluk dışında farklı rollerde bulunmaları, örneğin birinin diğerinin ders asistanı olması,
birlikte bir yayın yapıyor olmaları veya romantik bir ilişki içinde olmaları gibi durumlar
mentorluk ilişkisini zedeleyebilmektedir. Bazı durumlarda çıkar çatışması yaşanabilmekte,
mentorluk alan kişi sömürülmekte, fikirsel katkının kime ait olduğu konusunda çelişki
çıkabilmektedir (Brown, 2016). Ahlaki açıdan olası diğer bir problem, akran mentorlardan
beklenen zaman ve emeğin öğrenciler için stres kaynağı olabilmesidir (Brown, 2016). Bu
araştırma sonuçları da katılımcıların akran mentorluk programı sürecindeki zaman yönetimi
açısından endişelerini raporlamıştır. Her ne kadar akran mentorluk programının öğrencilerin
935
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
stres düzeyi ile anlamlı bir ilişkisi olmasa da (Grant-Vallone ve Ensher, 2000), mentorluk
yapan öğrenciler için kendi akademik başarıları peşinde koşarken, bir başkasının eğitimine
yardımcı olmak onlara ek bir stres kaynağı olabilmektedir (Brown, 2016). Bu açıdan akran
mentorluk programlarının üniversitelerde yaygınlaşması için gerekli destek ve istek her
zaman yeterli olmayabilir.
Özellikle çevrimiçi lisansüstü programların sayısı artarken, tasarlanacak büyük çaplı
bir akran mentorluk programının etkin olduğu kadar sürdürülebilir olması da kaynakların
etkin kullanımı açısından önemlidir. Bu sebeple üniversitelerde yapılması önerilen çevrimiçi
akran mentorluk programının sürekliliğini sağlamak için bu araştırma sonuçları yol gösterici
olabilir.
Bu çalışmada araştırma bulgularının farklı bağlamlara genellenmesi amaçlanmamıştır.
Farkı kültür ve bağlamlarda sonuçlar değişkenlik gösterebilir. Araştırma sadece bir
üniversitenin bir programında eğitim gören 13 gönüllü lisansüstü öğrenci arasında, üç haftalık
bir uygulama ve altı ay sonrasında veri toplama şeklinde yürütülmüştür. Ancak bu araştırma,
öğrenciler, bölümler ve üniversiteler için örnek teşkil etmesi ve sürdürülebilirliği etkileyen
olası unsurları raporlayarak lisansüstü öğrenciler için çevrimiçi akran mentorluk program
tasarımı sürecine yol göstermesi açısından faydalı olabilir. Ayrıca katılımcı eylem
araştırmasının kullanılması sayesinde katılımcılar işbirliği halinde, programın
sürdürülebilirliğini sağlayan unsurları kendi yaşanmış deneyimlerine göre araştırmış,
yansıtmış ve raporlamıştır.
Ulusal ve uluslararası alanyazında lisansüstü öğrenciler arasında yürütülen çevrimiçi
akran mentorluk programları ve bu programların sürdürülebilirliği hakkında daha fazla sayıda
araştırma yapılması gereklidir. Bu araştırmanın sunduğu nitel verilere dayanan sonuçlar göz
önüne alınarak nicel çalışmalar yürütülebilir ve bu unsurlar farklı bağlamlarda araştırılabilir.
Ayrıca, lisansüstü öğrencilerle yapılan çevrimiçi akran mentorluk uygulamasının büyük çapta
ve uzun süreli uygulanarak sürecin etkililiğinin yanı sıra sürdürülebilirliğinin ve değişiminin
de gözlenmesi alanyazına ve uygulamaya katkı sağlayabilir.
Makalenin Bilimdeki Konumu
Eğitim Bilimleri/ Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi
Makalenin Bilimdeki Özgünlüğü
Ulusal ve uluslararası alanyazında lisansüstü öğrenciler arasında yürütülen çevrimiçi
akran mentorluk programları ve bu programların sürdürlebilirliğini etkileyen unsurlar
hakkında çok az sayıda çalışma bulunmaktadır. Bu araştırma, öğrenciler, bölümler ve
936
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
üniversiteler için örnek teşkil etmesi ve lisansüstü öğrencilerle yapılan çevrimiçi akran
mentorluk programlarının sürdürülebilirliğini etkileyen olası unsurları raporlayarak bu
programların tasarım sürecine yol göstermesi açısından faydalı olabilir. Ayrıca katılımcı
eylem araştırmasının kullanılması sayesinde katılımcılar işbirliği halinde, programın
sürekliliğini sağlayan unsurları kendi yaşanmış deneyimlerine göre araştırmış, yansıtmış ve
raporlamıştır.
937
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Kaynaklar
Abbott-Anderson, K., Gilmore-Bykovskyi, A., Lyles, A. A. (2016). The value of preparing
PhD students as research mentors: Application of Kram's Temporal Mentoring Model.
Journal of Professional Nursing, 32(6), 421-429. doi:10.1016/j.profnurs.2016.02.004
Andreanoff, J. (2016). Coaching and mentoring in higher education: A step-by-step guide to
exemplary practice. New York: Palgrave Macmillan.
doi:http://dx.doi.org/10.1007/978-1-137-45150-7
Baranik, L. E., Wright, N. A., Reburn, K. L. (2017). Mentoring relationships in online
classes. Internet and Higher Education, 34, 65-71. doi:10.1016/j.iheduc.2017.05.001
Boehm, B. A., Lueck, A. J. (2016). Graduate student peer-mentoring programs: Benefiting
students, faculty, and academic programs. G. Wright (Ed.), The mentoring
continuum: From graduate school through tenure (pp. 187-203). Sycracuse, NY:
Syracuse University Press. https://scholarcommons.scu.edu/engl/89/ adresinden
alınmıştır.
Boyle, P., Boice, B. (1998). Best practices for enculturation: Collegiality, mentoring, and
structure. M. S. Anderson (Ed.), The experience of being in graduate school: An
exploration (Vol. 101, pp. 87-94). San Francisco: Jossey-Bass.
doi:http://dx.doi.org/10.1002/he.10108
Brown, C. E. (2016). Ethical issues when graduate students act as M-mentors. Ethics &
Behavior, 26(8), 688-702. doi:10.1080/10508422.2016.1155151
Çamveren, H., Vatan, F. (2018). Yükseköğretimde mentorluk yetkinliği ve faydaları.
Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 15(4), 256-261.
Carnell, E., MacDonald, J., Askew, S. (2006). Coaching and mentoring in higher education:
A learning-centred approach. London, UK: Institute of Education, University of
London.
Creswell, J. W. (2012). Educational research: Planning, conducting, and evaluating
quantitative and qualitative research (4th International Edition ed.). Boston, MA:
Pearson Education.
de Janasz, S. C., Godshalk, V. M. (2013). The Role of E-Mentoring in Proteges' Learning and
Satisfaction. Group & Organization Management, 38(6), 743-774.
doi:10.1177/1059601113511296
938
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Doyle, N., Jacobs, K., Ryan, C. (2016). Faculty mentors' perspectives on E-mentoring post-
professional occupational therapy doctoral students. Occupational Therapy
International, 23(4), 305-317. doi:10.1002/oti.1431
Foxwell, A. A., Kennard, B. D., Rodgers, C., Wolfe, K. L., Cassedy, H. F., Thomas, A.
(2017). Developing a peer mentorship program to increase competence in clinical
supervision in Clinical Psychology doctoral training programs. Academic Psychiatry,
41(6), 828-832. doi:10.1007/s40596-017-0714-4
Freire, P. (1997). Mentoring the mentor: a critical dialogue with Paulo Freire. New York:
Peter Lang.
Grant-Vallone, E. J., Ensher, E. A. (2000). Effects of peer mentoring on types of mentor
support, program satisfaction and graduate student stress: A dyadic perspective.
Journal of College Student Development, 41(6), 637-642.
Guba, E. G., Lincoln, Y. S. (1982). Epistemological and methodological bases of Naturalistic
Inquiry Educational Communication and Technology Journal, 30(4), 233-252.
Haggard, D. L., Dougherty, T. W., Turban, D. B., Wilbanks, J. E. (2011). Who Is a mentor?
A review of evolving definitions and implications for research. Journal of
Management, 37(1), 280-304. doi:10.1177/0149206310386227
Holley, K. A., Caldwell, M. L. (2012). The challenges of designing and implementing a
doctoral student mentoring program. Innovative Higher Education, 37(3), 243-253.
doi:https://doi.org/10.1007/s10755-011-9203-y
Jacobs, K., Doyle, N., Ryan, C. (2015). The nature, perception, and impact of e-mentoring on
post-professional Occupational Therapy doctoral students. Occupational Therapy in
Health Care, 29(2), 201-213. doi:10.3109/07380577.2015.1006752
Kahraman, M., Kuzu, A. (2016). E-mentoring for professional development of pre-service
teachers: A case study. Turkish Online Journal of Distance Education, 17(3), 76-89.
Kelly, S., Schweitzer, J. H. (1999). Mentoring within a graduate school setting. College
Student Journal, 31(1), 130-149.
Kemmis, S., McTaggart, R. (2005). Participatory Action Research: Communicative action
and the public sphere. N. K. Denzin, Y. S. Lincoln (Ed.), The Sage handbook of
qualitative research (pp. 559-603). Thousand Oaks, CA: Sage Publications Ltd.
Kram, K. E. (1983). Phases of mentor relationship Academy of Management Journal, 26(4),
608-625. doi:10.2307/255910
939
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Kram, K. E., Isabella, L. A. (1985). Mentoring alternatives- The role of peer relationship in
career-development Academy of Management Journal, 28(1), 110-132.
doi:10.2307/256064
Lewinski, A. A., Mann, T., Flores, D., Vance, A., Bettger, J. P., Hirschey, R. (2017).
Partnership for development: A peer mentorship model for PhD students. Journal of
Professional Nursing, 33(5), 363-369. doi:10.1016/j.profnurs.2017.03.004
McConnell, K., Geesa, R. L., Lowery, K. (2019). Self-reflective mentoring: perspectives of
peer mentors in an education doctoral program. International Journal of Mentoring
and Coaching in Education, 8(2), 86-101. doi: 10.1108/IJMCE-07-2018-0043
Moberg, D. J., Velasquez, M. (2004). The ethics of mentoring. Business Ethics Quarterly,
14(1), 95-122. doi:10.5840/beq20041418
Murdock, J. L., Stipanovic, N., Lucas, K. (2013). Fostering connections between graduate
students and strengthening professional identity through co-mentoring. British
Journal of Guidance & Counselling, 41(5), 487-503.
doi:10.1080/03069885.2012.756972
Özkalp, E., Kırel, Ç., Sungur, Z., Cengiz, A. A. (2006). Örgütsel toplumsallaşma sürecinde
mentorluk ve mentor'un yeri ve önemi: Anadolu Üniversitesi araştırma görevlileri
üzerine bir inceleme. Anadolu University Journal of Social Sciences, 6(2), 55-69.
Rockinson-Szapkiw, A. J., Spaulding, L. S., Spaulding, M. T. (2016). Identifying significant
integration and institutional factors that predict online doctoral persistence. Internet
and Higher Education, 31, 101-112. doi:10.1016/j.iheduc.2016.07.003
Rogers, J. (2008). Coaching skills: A handbook (2nd ed.). Maidenhead: McGraw‐Hill
Education.
Schunk, D. H., Mullen, C. A. (2013). Toward a conceptual model of mentoring research:
Integration with self-regulated Learning. Educational Psychology Review, 25(3), 361-
389. doi:10.1007/s10648-013-9233-3
Scott, C. E., Miller, D. M. (2017). Stories of a transformative mentorship: graduate student
glue. International Journal of Mentoring and Coaching in Education, 6(2), 143-152.
doi:10.1108/ijmce-09-2016-0065
Smith-Jentsch, K. A., Scielzo, S. A., Yarbrough, C. S., Rosopa, P. J. (2008). A comparison of
face-to-face and electronic peer-mentoring: Interactions with mentor gender. Journal
of Vocational Behavior, 72(2), 193-206. doi:10.1016/j.jvb.2007.11.004
940
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Sowel, R. S., Zhang, T., Bell, N. E., Kirby, S. N. (2010). PhD completion and attrition:
Policies and practices to promote student success. Washington, DC.
https://cgsnet.org/phd-completion-project adresinden alınmıştır.
Tanis, H., Barker, I. (2017). E-mentoring at a distance: An approach to support professiona
development in workplaces. Turkish Online Journal of Distance Education, 18(3),
135-155. doi:http://dx.doi.org/10.17718/tojde.328944
Van Der Haert, M., Arias Ortiz, E., Emplit, P., Halloin, V., Dehon, C. (2014). Are dropout
and degree completion in doctoral study significantly dependent on type of financial
support and field of research?. Studies in Higher Education, 39(10), 1885-1909. doi:
10.1080/03075079.2013.806458
Wright-Harp, W., Cole, P. A. (2008). A mentoring model for enhancing success in graduate
education. Contemporary Issues in Communication Science in Disorders, 35, 4-16.
doi:10.3109/07380577.2015.1006752
Yıldırım, A., Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (10th ed.).
Ankara, Turkey: Seçkin Yayıncılık.
941
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Summary
Problem Statement
Research studies in the literature have reported that peer mentorship contributes to
graduate students’ success and degree completion. It also supports developing academic
knowledge and skills, productivity, and professional identity. Universities are encouraged to
build peer mentorship among graduate students as a supplementary support to the mentorship
provided by thesis supervisors. Compared to mentorship within hierarchical power positions,
peer mentorship is additionally mutual as it affords a sense of equality and comfort to the
relationship, reinforced through psychosocial support. It is also more accessible and usually
more sustainable. To increase the accessibility of peer mentorship for graduate students,
online peer mentorship is put forwards as an alternative solution. Although it may not provide
all of the functions of face-to-face mentorship, its flexibility in terms of time and space
enables the opportunity for it to be equally available to all students.
While designing online peer mentorship programs, universities should not only aspire
to facilitate the effectiveness of such programs, but also their sustainability. Unfortunately,
there has been limited research in the Turkish national and international literature to guide the
design of sustainable online peer mentorship programs. Therefore, the purpose of the current
study is to explore factors influencing the sustainability of online peer mentorship among
graduate students.
Method
This study employs the Participatory Action Research method, considering its
collaborative and empowering nature, to explore factors influencing the sustainability of an
online peer mentorship program implemented with 13 graduate students and one faculty
member. Among the graduate students, four were matched with two other students as peers,
forming a total of eight peers. The one remaining student was matched with the faculty
member for the purposes of comparison. The program was implemented over a period of
three weeks using online text-based chat applications. The primary data sources were weekly
reflection reports and reflection forms. Complementary data sources were focus group
interviews and chat session records. Content analysis was conducted independently by the
researchers and the results were found to be consistent. Data were collected again after a
period of six months in order to establish the levels of participants’ online peer mentorship
continuation.
942
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
Findings
Three main factors were found to have influenced the sustainability of online text-
based peer mentorship program, which were mentorship functions, the organization of the
program, and mentor characteristics. Sustainability of the program was closely linked to its
effectiveness and contribution to students’ academic and psychosocial development. Rapport
between peers and the provision of mutual contribution were important while matching
students with peers. After a planned and formal induction, sustainability was linked to peers’
mutual effort and ability to implement and adapt the program to their needs. The duration and
the frequency of online peer mentorship meetings and the nature of online platforms were
reported as important factors. It was crucial for sustainability that the goals, roles, and
expectations were well-communicated between peers, online mentorship meetings were
planned, and the progress was monitored and evaluated. Moreover, the peer mentors needed
to have adequate mentorship skills and a positive attitude toward both the mentorship process
and toward their peers. After a period of six months, reevaluation results showed that the
sustainability of the program was related to improved mentorship skills, strengthened
relationships, peers’ mutual contribution and commitment, perceived need for peer
mentorship, and lack of conflicts between peer mentors’ and their thesis supervisors’
guidance.
Discussion and Conclusion
For sustainability, it is necessary for peer mentors to receive mutual academic and
psychosocial support within a harmonious peer mentoring experience that gradually affords
flexibility for peers to regulate the process by themselves, based on their needs and
preferences. This autonomy and flexibility requires peers to regulate, monitor, and evaluate
their peer mentoring practices. Consequently, it is imperative to provide training to students
prior to the start of the program to ensure that the quality of the students’ mentoring skills are
suited to effective online peer mentorship and that their attitudes are sufficiently positive in
order to benefit from the experience.
Implementing formal online peer mentorship programs in universities can provide
equal and accessible opportunity for all graduate students. Formal programs can also help
monitor possible ethical issues that may occur in peer mentorship. However, a sustainable
formal implementation requires support from the institution and from its faculty members
who may also require varying degrees of training. As the number of online graduate
943
YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 2019; 16(1):910-942, http://efdergi.yyu.edu.tr
http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2019.147 Araştırma Makalesi ISSN: 1305-020
programs is increasing, there is a significant need for online peer mentorship programs to be
sustainable as well as effective in order to ensure the efficient use of university resources.
The purpose of this qualitative study was not to generalize findings to other context,
but rather to provide an example for similar programs, and also to establish possible factors
that may influence the sustainability of online peer mentorship programs from the lived
experiences of graduate students. Although the number of participants in this study were
limited, with the use of Participatory Action Research, the participants provided in-depth
information and reflections about their peer mentoring experiences in order to collaboratively
explore the research question of the study. The study provides a comprehensive view of
factors that could be further explored through quantitative methods in any future studies. New
research could also explore factors that influence sustainability of such peer mentoring
programs within different contexts and at varying scales and durations.
944