vücut et ve ruh, hayvanlaşmak- deleuze.pdf

10
Vücut, Et ve Ruh: Hayvanlaşmak Gilles Deleuze Vücut Figürdür –ya da daha çok Figürün malzemesi. Her şeyden önce Figürün malzemesini mekandaki –çok farklı bir şey olan—maddi yapı ile asla karıştırmamak gerekir. Vücut bir Figürdür, bir yapı değil. Diğer taraftan Figür de bir vücut olduğundan bir surat değildir –hatta suratı bile yoktur. Bir kellesi vardır, çünkü kelle vücutun ayrılmaz parçasıdır. Hatta onun salt kelle olduğu bile söylense yeridir. Portre ressamı olarak Francis Bacon kelleleri resimler, suratları değil. İkisi arasında çok büyük fark vardır çünkü. Çünkü surat kelleyi kaplayıp örten yapılaşmış bir mekansal örgütlenmesidir. Kelle ise vücudun yoldaşıdır –üstünde olsa bile… Bir ruhu olmadığı manasına gelmez bu –ama bu vücudu olan bir ruhtur, cismanidir, hayati nefestir, hayvani ruhtur… O insanın hayvani ruhudur: domuzuna ruh, buffalonun ruhu, itin ruhu, yarasa ruhu… Bu Bacon’un bir portreci olarak çok özel bir projeyi yürütmekte olduğu manasına gelir: suratı silip atmak, suratın altında saklı kelleyi keşfedip yüzeye çıkarmak. Vücutların başına gelen özürler de kellenin hayvani özellikleridir. Hayvan şekilleriyle suratın şekilleri arasında asla bir ilişki yoktur –bunlar hiçbir zaman birbirlerine tekabül etmezler. Aslında surat şeklini şemailini çoktan, temizlik ve fırçalama ameliyatları yüzünden kaybetmiştir bile –bunlar onu dezorganize etmişlerdir ve bu sayede kelle orada tomurcuklanmıştır. Ama hayvanlığın işaretleri ve özellikleri de asla hayvanca şekiller değildirler, temiz pak kısımları ziyaret eden ruhlardır onlar: kelleyi ortaya çıkarırlar suratın ardında, suratsız, yüzsüz bir kelleyi bireyleştirir, ona bir nitelik kazandırırlar. Bacon’un kullandığı usullerin en başta geleni işte bu temizlemedir ve çok özel bir anlamı vardır. Olan bir adamın başının yerini bir hayvanın kellesinin almasıdır; ama bu da bir şekil olarak hayvan değil şema olarak hayvandır –mesela temizlik yapılmış bölgede uçuşup duran bir kuşun titrek şeması… Öte yandan surat portrelerinin simülakraları bunun yanında (1976 Triptiğinde olduğu gibi) yalnızca ‘tanık’ olarak işe yararlar. Bir hayvan, mesela gerçek bir it, efendisinin gölgesi gibi olan bir şemadır. Ya da tam tersine herifin gölgesi özerk ve belirlenmemiş bir hayvani varoluş kazanmıştır. Gölge vücuttan kendisine barınak sağlayıp baktığımız bir hayvan gibi kaçıp gitmektedir. Şekillerin birbirine tekabül etmesinin yerine Bacon resminin kurduğu ayırdedilemezin, kakrlaştırılamazın hayvanla insan arasına yerleştirdiği bir bölgedir. İnsan hayvan olur, ama hayvan da beraberce ruh olmadan, insanın ruhuna, Eumenides ya da kader olarak aynada sunulmuş insanın ruhuna dönüşmeksizin bu olmaz. Bu asla bir şekiller birleşmesi değildir, tam aksine basbayağı bir olgudur: insan ve hayvan dediğimiz sıradan olgu yani. O kadar ki Bacon’un en belirgin Figürü eşlenmiş bir figürle başlıyor, altta yatan boğa güreşinin üzerinde hayvanıyla sarmaşdolaş eşleşen insan. Ayırdedilemezin bu nesnel bölgesi vücudun bütünüyle başlamalıydı –ama tabii ten ve et olarak vücutla. Hiç kuşku götürmez ki vücudun kemikleri de var, ama onlar sadece mekansal bir yapı… Etle kemik arasında bir sürü ayrım yapılmıştır –hatta et-kemik ilişkileri arasında da… Vücut ancak kemikler tarafından ayakta tutulmaktan kurtulursa, et kemikleri kaplamayı bırakıp ikisi karşılıklı bir ilişkiye girebilirse çıkagelecektir –ama bunun için ikisinin de bağımsız olmaları gerekiyor: yani vücudun maddi yapısı olarak kemikler, Figürün cismani malzemesi olarak da et. Bacon Edgar Dégas’nın Banyonun Ardından’ındaki (1885-86) genç kadına hayrandır –omurgası kırılmış, eti delip çıkıyor gibi –et ise daha bir kırılgan ve titrek, daha bir hareketli ve akrobatik. Bambaşka bir kompozisyondaki başaşağı edilmiş bir Figüründe Bacon da benzeri bir omurganın resmini yapar. Ten ile kemikler arasındaki bu resimsel gerilim başarılması gereken bir iştir sanki. Daha belirgin bir şekilde söylemek gerekirse, resimdeki bu gerilmeyi getiren etten başkası değildir –en azından renklerin göz kamaştırıcılığıyla… Et vücudun öyle bir durumudur ki orada ten ve kemikler kompozisyona yapısal olarak katılmak yerine yerel bir tarzda karşı karşıya gelirler.Aynı şekilde ağız ve dişler de –çünkü dişler minik kemiklerdir. Ette sanki ten kemiklerden damlayıp düşmektedir ve o sırada kemikler de tenin üzerine yükseliverirler. Rembrandt ve Sutin’e karşıt olarak işte bu tam manasıyla Bacon’a özgüdür. Eğer Bacon’da vücudun “yorumlanması” diye bir şey varsa bunu kalkmış kolu veya kalçası orada öyle kemik gibi duran uzanmış figürleri, etleri kemikleri üzerinden sarkıp dökülen bir halde resmetmesidir. Böylece 1968 Triptiğinin orta panelinde tanıkların önünde hayvan ruhlarına dönüşen uyuyan ikizler vardır --ama kolları havada uyuyan adam serileri, tek bacağı dikey duran uyuyan kadın dizileri, kalçaları yukarı kalkmış uyuyan ya da uyuşturucu bağımlısı kadın figürleri... Görünüşteki Sadizmin çok ötesinde kemikler sanki bir jimnastik aleti gibiler (iskeletimsi bir çerçeve gibi) ve etler orada akrobatlık yapıyorlar. Vücudun atletizmi etin jimnastiğine doğalca uzanıyor. Bacon'un eserinde düşmenin önemine tanık olacağız. Ama çarmıh resimlerinde bile ilgilendiği işte bu dökülüp düşmedir ve batıp giden kelle eti ifşa eder. Ve 1962'deki ya da 1965'teki çarmıhlarda tıpkı bir koltuk kenarı ya da kemikler karkası gibi, etleri tam manasıyla kemiklerin üzerinden dökülürken görebiliyoruz. Tıpkı Franz Kafka'da olduğu gibi Bacon'da da omurga kemiği sanki masumca uyuyan birinin vücudunun içine bir işkencecinin sapladığı ve derinin hemen altından geçen bir kılıç haline dönüşür. Hatta bazan resim bittikten sonra tesadüfi bir boya katkısıyla eğreti bir tarzda bir kemik eklenivermiştir sanki oraya... Ama aynı şeyi --evet gerçekten tam da aynı şeyi et ve kelle için de söyleyebiliriz --yani insanlarla hayvanlar arasında karar kılamadığımız nesnel bölge için... Kellenin et olduğu nesnel olarak söylenebilir mi (yani etin ruh olduğunu söylediğimiz gibi)? Vücudun bütün kısımları arasında kemiklere en yakın olanı kelle değil mi? El Greco'ya bakın sonra da Hayim Sutin'in resimlerine. Sanki görülüyor ki Bacon bu meseleyi onlar gibi yaşamıyor. Kemik yüze aittir onda, kelleye değil. Bacon için ölünün kellesi yoktur. Kelle kemiksizdir. Ama asla yumuşak değildir --sağlam ve sıkıdır. Kelle tendir, ettir ve bir ölüm maskesi değil, kendini kemiklerden söküp alabilen ve onlardan ayrılan sıkı bir et bloğudur; bunlar William Blake'in bir portresi üstüne yapılmış etüdlerdir. Bacon'un kendi kellesi yörüngesiz çok güzel bir bakışın ziyaret ettiği ettir. Ve Rembrandt'ı da işte bununla onurlandırır: böyle bir yörüngesiz et yığını halinde

Upload: baybay

Post on 23-Sep-2015

81 views

Category:

Documents


14 download

TRANSCRIPT

  • Vcut, Et ve Ruh: Hayvanlamak

    Gilles Deleuze

    Vcut Figrdr ya da daha ok Figrn malzemesi. Her eyden nce Figrn malzemesini mekandaki ok farkl bir ey olanmaddi yap ile asla kartrmamak gerekir. Vcut bir Figrdr, bir yap deil. Dier taraftan Figr de bir vcut olduundan bir surat deildir hatta surat bile yoktur. Bir kellesi vardr, nk kelle vcutun ayrlmaz parasdr. Hatta onun salt kelle olduu bile sylense yeridir. Portre ressam olarak Francis Bacon kelleleri resimler, suratlar deil. kisi arasnda ok byk fark vardr nk. nk surat kelleyi kaplayp rten yaplam bir mekansal rgtlenmesidir. Kelle ise vcudun yoldadr stnde olsa bile Bir ruhu olmad manasna gelmez bu ama bu vcudu olan bir ruhtur, cismanidir, hayati nefestir, hayvani ruhtur O insann hayvani ruhudur: domuzuna ruh, buffalonun ruhu, itin ruhu, yarasa ruhu Bu Baconun bir portreci olarak ok zel bir projeyi yrtmekte olduu manasna gelir: surat silip atmak, suratn altnda sakl kelleyi kefedip yzeye karmak.

    Vcutlarn bana gelen zrler de kellenin hayvani zellikleridir. Hayvan ekilleriyle suratn ekilleri arasnda asla bir iliki yoktur bunlar hibir zaman birbirlerine tekabl etmezler. Aslnda surat eklini emailini oktan, temizlik ve fralama ameliyatlar yznden kaybetmitir bile bunlar onu dezorganize etmilerdir ve bu sayede kelle orada tomurcuklanmtr. Ama hayvanln iaretleri ve zellikleri de asla hayvanca ekiller deildirler, temiz pak ksmlar ziyaret eden ruhlardr onlar: kelleyi ortaya karrlar suratn ardnda, suratsz, yzsz bir kelleyi bireyletirir, ona bir nitelik kazandrrlar. Baconun kulland usullerin en bata geleni ite bu temizlemedir ve ok zel bir anlam vardr. Olan bir adamn bann yerini bir hayvann kellesinin almasdr; ama bu da bir ekil olarak hayvan deil ema olarak hayvandr mesela temizlik yaplm blgede uuup duran bir kuun titrek emas te yandan surat portrelerinin simlakralar bunun yannda (1976 Triptiinde olduu gibi) yalnzca tank olarak ie yararlar. Bir hayvan, mesela gerek bir it, efendisinin glgesi gibi olan bir emadr. Ya da tam tersine herifin glgesi zerk ve belirlenmemi bir hayvani varolu kazanmtr. Glge vcuttan kendisine barnak salayp baktmz bir hayvan gibi kap gitmektedir. ekillerin birbirine tekabl etmesinin yerine Bacon resminin kurduu ayrdedilemezin, kakrlatrlamazn hayvanla insan arasna yerletirdii bir blgedir. nsan hayvan olur, ama hayvan da beraberce ruh olmadan, insann ruhuna, Eumenides ya da kader olarak aynada sunulmu insann ruhuna dnmeksizin bu olmaz. Bu asla bir ekiller birlemesi deildir, tam aksine basbaya bir olgudur: insan ve hayvan dediimiz sradan olgu yani. O kadar ki Baconun en belirgin Figr elenmi bir figrle balyor, altta yatan boa greinin zerinde hayvanyla sarmadola eleen insan.

    Ayrdedilemezin bu nesnel blgesi vcudun btnyle balamalyd ama tabii ten ve et olarak vcutla. Hi kuku gtrmez ki vcudun kemikleri de var, ama onlar sadece mekansal bir yap Etle kemik arasnda bir sr ayrm yaplmtr hatta et-kemik ilikileri arasnda da Vcut ancak kemikler tarafndan ayakta tutulmaktan kurtulursa, et kemikleri kaplamay brakp ikisi karlkl bir ilikiye girebilirse kagelecektir ama bunun iin ikisinin de bamsz olmalar gerekiyor: yani vcudun maddi yaps olarak kemikler, Figrn cismani malzemesi olarak da et. Bacon Edgar Dgasnn Banyonun Ardndanndaki (1885-86) gen kadna hayrandr omurgas krlm, eti delip kyor gibi et ise daha bir krlgan ve titrek, daha bir hareketli ve akrobatik. Bambaka bir kompozisyondaki baaa edilmi bir Figrnde Bacon da benzeri bir omurgann resmini yapar. Ten ile kemikler arasndaki bu resimsel gerilim baarlmas gereken bir itir sanki. Daha belirgin bir ekilde sylemek gerekirse, resimdeki bu gerilmeyi getiren etten bakas deildir en azndan renklerin gz kamatrclyla Et vcudun yle bir durumudur ki orada ten ve kemikler kompozisyona yapsal olarak katlmak yerine yerel bir tarzda kar karya gelirler.Ayn ekilde az ve diler de nk diler minik kemiklerdir. Ette sanki ten kemiklerden damlayp dmektedir ve o srada kemikler de tenin zerine ykseliverirler. Rembrandt ve Sutine kart olarak ite bu tam manasyla Bacona zgdr. Eer Baconda vcudun yorumlanmas diye bir ey varsa bunu kalkm kolu veya kalas orada yle kemik gibi duran uzanm figrleri, etleri kemikleri zerinden sarkp dklen bir halde resmetmesidir. Bylece 1968 Triptiinin orta panelinde tanklarn nnde hayvan ruhlarna dnen uyuyan ikizler vardr --ama kollar havada uyuyan adam serileri, tek baca dikey duran uyuyan kadn dizileri, kalalar yukar kalkm uyuyan ya da uyuturucu bamls kadn figrleri... Grnteki Sadizmin ok tesinde kemikler sanki bir jimnastik aleti gibiler (iskeletimsi bir ereve gibi) ve etler orada akrobatlk yapyorlar. Vcudun atletizmi etin jimnastiine doalca uzanyor. Bacon'un eserinde dmenin nemine tank olacaz. Ama armh resimlerinde bile ilgilendii ite bu dklp dmedir ve batp giden kelle eti ifa eder. Ve 1962'deki ya da 1965'teki armhlarda tpk bir koltuk kenar ya da kemikler karkas gibi, etleri tam manasyla kemiklerin zerinden dklrken grebiliyoruz. Tpk Franz Kafka'da olduu gibi Bacon'da da omurga kemii sanki masumca uyuyan birinin vcudunun iine bir ikencecinin saplad ve derinin hemen altndan geen bir kl haline dnr. Hatta bazan resim bittikten sonra tesadfi bir boya katksyla ereti bir tarzda bir kemik eklenivermitir sanki oraya...

    Ama ayn eyi --evet gerekten tam da ayn eyi et ve kelle iin de syleyebiliriz --yani insanlarla hayvanlar arasnda karar klamadmz nesnel blge iin... Kellenin et olduu nesnel olarak sylenebilir mi (yani etin ruh olduunu sylediimiz gibi)? Vcudun btn ksmlar arasnda kemiklere en yakn olan kelle deil mi? El Greco'ya bakn sonra da Hayim Sutin'in resimlerine. Sanki grlyor ki Bacon bu meseleyi onlar gibi yaamyor. Kemik yze aittir onda, kelleye deil. Bacon iin lnn kellesi yoktur. Kelle kemiksizdir. Ama asla yumuak deildir --salam ve skdr. Kelle tendir, ettir ve bir lm maskesi deil, kendini kemiklerden skp alabilen ve onlardan ayrlan sk bir et bloudur; bunlar William Blake'in bir portresi stne yaplm etdlerdir. Bacon'un kendi kellesi yrngesiz ok gzel bir bakn ziyaret ettii ettir. Ve Rembrandt' da ite bununla onurlandrr: byle bir yrngesiz et yn halinde

  • son bir otoportre boyam olduu iin... Bacon'un eseri boyunca kelle-et ilikisi, yani etkafallk gittike daha samimileen youn ebat deiiklikleri geirmitir. Balangta et (yani bir tarafta ten, te tarafta kemik) kelle-figrnn durduu bir erevenin, trabzann kenarna yerletirilmitir; ama ayn zamanda bu kaln damlal ve etli bir yamurun, suratn emsiyeyle kapatm bir kelleyi kuatmasdr. Papann azndan fkran lk, gzlerinden fkran acma duygusu ... bunlarn hepsinin hedefi ettir... tpk nceki iki armh vakas gibi... Ve sonra etin de kellesi vardr --armhtan dkle sala inerken... Sonra Bacon'un yapt btn kelleler de etle zdelemeye yz tutarlar --ve en incelikli olanlar arasnda etin rengine boyananlar vardr, yani kzl ve maviye... Son olarak, etin kendisi bir kelledir ve kelle sanki etin yerelliini kaybeden kuvveti olmutur --mesela 1950 tarihli Bir armha Gerilme Parac (Fragment of a Crucifixion). Orada artk et her zerresiyle haykryor ve bir it ruhu han tepesinden seyrediyor onu. Bacon'un bu resmini sevmemesinin nedeni sanki usulunu ok basit bir ekilde ak etmesidir --etin gbeine bir az kazverseydi mesele hallolurdu. Azn ve az iinin etle akrabal henz tam manasyla belirmemiti o srada --kesik bir atardamar gibi atmalyd orada veya bir atardamara batan bir i gibi olmalyd... bir atardamar kesiti... Bunu Sweeney Canekienleri'nde (Sweeney Agonistes) buluyoruz. Ve sonra az o kadar byk bir yersiz-yurtsuzlatrma kuvvetine kavuuyor ki btn eti suratsz, yzsz bir kelleye eviriyor. Bu artk belli, zellemi bir organ deil, vcudun btnnn darya kaaca bir delik --ve oradan ten ve etler darya damlyorlar... Bacon'un "lk" veya "haykr" dedii ey: ete dokunan lsz bir acma...

    RESMLER

    Edgar Dgas, Banyonun Ardndan, 1886... Kabul edilmeli ki Dgas'nn en ilgilendii konulardan birisi banyo sonras plak kadn figrleriydi... Benim saptayabildiim en az onbe "banyodan sonra" tablosu var... Ama Deleuze'n bahsettii "anatomik tuhafl" bu resimden baka hibir yerde bulamyoruz...

  • Rembrandt'n 1669 tarihli son, bitkin, sarkm etli otoportresi...

    Francis Bacon: ahitler --dana eti ve hayvanlaan vcut...

  • RESMLER -2

    Bacon --otoportre... etkafa... ve ayn anda belirsizce her yere bakabilen baklar...

  • Bacon, Muybridge enstantanelerinin yorumu --kovayla su dken kadn: ve suyun nereye aktna bakn... ve drt ayak stnde yryebilen felli ocuk...

  • RESMLER -3

  • T. S. Eliot'un iirinden: "Sweeney Agonistes" --Sweeney'li Canekienler... Paralanma, Canekime ve Tanklk...

    Ben bu hali sadece Deleuze'n "duyuun mant" erevesinde deil, Sartre'n "pratico-inerte" mefhumu bakmndan da yorumlamaya abalamak gerektiini hep dndm...

    RESMLER -4

  • Kpek... yani bir it... sahibinin sesi... sahibinin glgesi... lam koklamaya hazrlanyor... bence "efendisi" daha bir glge... Deleuze'n "evcil" hayvanlardan pek holanmadn biliyoruz: "bir ocuun sokakta bulduu bir kediyi eve getirip aslnda her zaman beklenen bir yarat getirmi olduunu hissettii o meum an..."

    RESMLER -5

  • Bacon: sava k boyanm bu resim konusunda denecek ok ey var... her eyden nce etin kemikten ilk ayrl ve mezbahadaki bir hayvandan (buluttan?) gelen bir et yamurunun altnda suratn gizleyen kelle... Bacon'da ok erken bir dnemde iskeletin "darda" olduu, biime, yapya, yani yze ait olduu anlalyor... btn bir Dlzyen-Artaud'cu "Organsz Vcut" mefhumu buradan damtlabilir...