உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால்... தட தடவவன ரயில் ஓடிக் வகாண்டிருந்தது. அவளது மனமும் அதத த ால தடதடத்துக் வகாண்டுதான் இருந்தது.... துணிவுடன் கிளம் ி விட்தடாதம, அடுத்து என்ன என மனம் அலல ாய்ந்தது.... யம் என் து தலசாக எட்டி ார்த்தது.... ஆனால் அதன் யனாக கண்ணில் நீர் மட்டும் துளிர்க்கவில்லல.... இன்றல்ல தநற்றல்ல அவளது கண்ணரீ் அலணகடந்து ல மாதங்கள் ஆகிவிட்டன. அது தகாலவ வசல்லும் விலரவு ரயில்.... இரண்டாம் வகுப்பு அமர்ந்து வசல்லும் தகாச்.... அதில் ஒரு ஜன்னதலாரம் அமர்ந்திருந்தாள் மனஸ்வினி. அவள் காலின் கீதழ அவளது சூட்தகசும் ஒரு அட்லட வ ட்டியும் அவளது தற்த ாலதய உடலமகளாக அமர்ந்திருந்தன.... அவளுக்வகன்று உலகத்தில் இருந்த வ ாருட்கள், உடலமகள் வசாந்த ந்தங்கள் எல்லாமும் அதுதவயாக இருந்தது. ஜன்னல் வழிதய உள்தள நுலழந்த காற்று அவலள தழுவி வசன்றது.... அவள் கண்கள் தாமாக மூடிக்வகாண்டன.... தன்லனயும் அறியாமல் கண் அசந்திருந்தாள் மனு... ஒரு வரண்டு மணி தநரம் த ால உறங்கி இருப் ாள் த ாலும், ஏததா ஸ்தடஷனில் வண்டி நிற்க அந்த கலகலப் ில் கண் விழித்தாள்.... ‘ஐதயா தூங்கீட்தடாதம, சாமான் என்னாச்தசா?’ என கீதழ குனிந்து ார்த்துவகாண்டாள். வ ட்டிலய இலணத்து பூட்டி இருந்தாள் தான்... அட்லடவ ட்டியின் கயிற்றிலும் வசயிலன இலணத்திருந்தாள்.... வகாஞ்சம் நிம்மதி ஆயிற்று. தலசாக சி ததான்றியது.... தன் லக ல லய திறந்து சின்ன டி ன் ாக்லச எடுத்து திறந்தாள்... சப் ாத்திகளும் கூட உருலள மசாலாவுமாக வண்டிதய மணத்தது.... அடுத்தவலர திரும் ி ார்க்க லவத்தது.... அவளுக்தக சிறிது கூச்சமாகி த ானது.... அதுதான் அவளின் லகமணம்... ாதி மூடிலய திறந்து லவத்துக்வகாண்டு வமல்ல உண்ண ஆரம் ித்தாள்.... உண்டு ாக்லச கழுவிக்வகாண்டு வந்து அமர்ந்தாள்.... குளிர்ந்த நீலர ருகியதும் மனமும் வயிறும் நிலறந்தது.... நடந்து த ானவற்லற மனம் அலசத ாடவும் மறுத்து மரத்து த ாயிருந்தது.... அடுத்து என்ன என் தில்தான் அவளது கவனம் வமாத்தமும் இப்த ாது இருந்தது. ‘த ாதநூரில் இறங்க வசான்னார்கதள, அங்தக இறங்கிய ின் எப் டி அங்தக வசன்று அலடவது?’ என்ற எண்ணத்தில் சுழன்றது.... மறு டி கண்லண அசத்தியது... சீட்டில் சாய்ந்து கண்கலள மூடிக்வகாண்டாள்.... முந்திய இரவுகளின் தூக்கமின்லம இப்த ாது ஆலள அசத்தியது ாவம்..... சில மணி துளிகள் தூங்கி எழுந்து முகம் கழுவி தலலமுடிலய இறுக்கி கிளிப் வசய்தாள்..... சூடாக கா ியும் வலடயுமாக வாங்கி அருந்தினாள்.... புத்துணற்சியாக ததான்றியது.... வவளிதய இருட்டிக்வகாண்டு இருந்தது.... மணி ஏழு வநருங்கும் தநரம் இன்னும் ஒரு மணி தநரத்தில் இறங்க தவண்டிய தநரம் என்று உணர்ந்து

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

அவலளயும் அறியாமல் ஒருவித ர ரப்பும் ட டப்பும் அவலள வந்து வதாற்றிக்வகாண்டது. எட்லட வநருங்க அவளது வவஸ்ட் தகாஸ்ட் வண்டி த ாதநூலர எட்டியது.... இரண்டு நிமிடதம நிற்கும் என த சிக்வகாண்டனர்.... அவள் அசதல வ ட்டியின் வசயிலன கழற்றி தயார் நிலலயில் வாயிலில் வகாண்டு ஒவ்வவான்றாக தசர்த்திருந்தாள்.... வண்டி நின்றதும் கூட்டம் முண்டியடிக்க அவர்களில் இருந்து மீண்டு அவளும் முயன்று ஒரு லகயில் லக ல யும் மற்வறாரு லகயில் சூட்தகசுமாக வதாப்வ ன ிளாட் ாரத்தில் குதித்தாள்.... ின்தனாடு திரும் ி அட்லட வ ட்டிலய நகர்த்தி ிடித்து இறக்கினாள்..... அங்தக நின்ற ஒருவன் அவளுக்கு ஒரு லக வகாடுத்து உதவ ‘தாங்க்ஸ்’ என ஒரு க்கமாக இறக்கி லவத்துவிட்டு ஹப் ா என மூச்சு விட்டுக்வகாண்டாள். ஒரு கூலிலய ிடித்து “வரண்தட சாமான் தான்” என த ரம் த சி அவன் தூக்கிக்வகாண்டு முன்தன நடக்க அவள் விலரவு நலடயில் அவலன ின் வதாடர்ந்தாள்.... வாசலல அலடந்தவள் ஒரு ஆட்தடாலவ த சினாள்.... த ாதநூரில் உள்ள ஒரு தனியார் ஹாஸ் ிடலல ஒட்டிய அனாலத இல்லத்திற்கு அவள் வசல்ல தவண்டும்.... இடத்லத கூறி த சி முடித்து ஏறி அமர்ந்தாள்..... குறிப் ிட்ட ஆசிரமத்தின் எண்லண வசல்லில் அழுத்தினாள். “மனஸ்வினிதாதன மா, வந்து தசர்ந்துட்டீங்களா, ஒ ஆட்தடாவில ஏறிட்டீங்களா, சரி வாங்க மா.... உங்களுக்க சார் காத்திருக்காங்க” என்றான் வசயலாளன். மனம் ட டத்தது, நான் வசய்வது சரியா, சரிதான் என திண்ணமாக கண்லண மூடி தன்லனதய சுதாரித்துக்வகாண்டாள்..... ஆட்தடா அந்த ஆசிரமத்லத வநருங்கியது..... கீதழ இறங்கி வ ட்டிகலள காவலாள் அருகில் லவத்தாள்.... “நான் உள்தள த ாகணும், த ாயிட்டு வர வலரக்கும் இலவ இங்தகதய இருக்கட்டுமா ப்ளஸீ்... வந்து எடுத்துக்கதறன்” என்று விலனயமாக தகட்டாள். அவன் அவலள சந்ததகமாக ார்த்த டிதய “ம்ம் சரி சீக்கிரமா வாங்க” என்று உள்தள அனுமதித்தான். தயங்கி ஆ ிஸ் என வ ாறிக்கப் ட்ட ரூலம அலடந்தாள்..... சுலமயான சுற்றுபுரங்கலள வகாண்ட ஒரு விஸ்தாரமான இடம் அது..... எங்கும் ளிச்வசன்று கண்லண கவரும் சுலம, மரங்கள் வகாடி வசடிகள் காய் கனிகள் பூக்கள் நறுமணம் கமழ அவலள வா வவன வரதவற்றன.... மனம் புல்லரித்தது.... ஆ ிலச வநருங்கி உள்தள வசன்று அறிமுகம் வசய்துவகாண்டாள். “நீதான் மனஸ்வினியா மா, வா உக்காரு” என்றார் அந்த ஆசிரமத்தின் முக்கியஸ்தர் அறு ததனும் இருக்கும், முதியவர்.... கருலணதய வடிவான கண்கள், திடமான உடல்.... கனிதவ குரலாக அவலள ற்றி விசாரித்தார்.... அவள் அவரது தகள்விகளுக்கு ணிவாக விலனயமாக திலளித்தாள். “இந்த தவலல மிக கடினம் மா, உன்னால வசய்ய முடியும்னு நம் ிக்லக இருக்கா, முன் அனு வம் கூட இல்லலதயமா, முகம் சுளிக்காம வசய்வியா?” என்று தகட்டார்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“கண்டிப் ா வசய்தவன் ஐயா, என்லன நம் லாம்.... இதற்கு எல்லாம் முன் அனு வம் என் து ததலவ இல்லல னு என் சிறு அ ிப்ராயம் ஐயா” என்றாள். “ஹ்ம்ம் உண்லமதான்.... எங்க ஆசிரமத்லத சுத்திகாட்டதறன், நீதய ாரு, உனக்கு முடியும்னு ததாணினா முடிவா வசால்லு.... உன்லன தவலலக்கு எடுத்துக்க எனக்கு ஒண்ணும் கஷ்டமில்லல, எங்களுக்கு ஆள் அவசியம் ததலவ” என்றார். அவர் எழ கூடதவ அவளும் வதாடர்ந்தாள். ஒரு க்கம் வமாத்தமும் ஆண்களுக்கான வாசஸ்தலம், மறு க்கம் வ ண்களுக்கானது. அதன் முடிவில் ஒரு வ ரிய லடனிங் ஹால்.... அதலன அடுத்து ிரார்த்தலன கூடம்.... அங்தக அலனத்து மதத்து இலற வடிவங்களும் லவக்கப் ட்டிருந்தன. அவள் அலத ஆச்சர்யமாக ார்த்துக்வகாண்டாள். ஜலன வசய்ய ஏதுவாக ஒரு சிறிய தமலட அலமப்பும் இருந்தது. அதலன வதாட்டடுத்து ஒரு வ ரிய ஹாலில் நாற்காலிகள் த ாடப் ட்டு ஒரு வ ரிய ஸ்க்ரீன் வதாலலக்காட்சி வ ட்டி சுவற்றில் திக்கப் ட்டு இருந்தது. வார இறுதிகளில் வதாலலக்காட்சி சினிமாதவா அல்லது விசிடி டதமா காண் ிக்க டும் என கூறினார் வ ரியவர். அது ஒரு தனியார் நடத்தும் அனாலத ஆசிரமம்.... அவ்வளவாக வசதியில்லாத, லகவிடப் ட்ட முதியவர்களுக்வகன்தற கட்டப் ட்டது.... ஒரு வ ரிய மருத்துவமலனலய ஒட்டிய தசலவ லமயம் என் தால், அங்தக சிகிச்லசக்கு என வந்த சில முதிதயார்கள் கவனிப் ாரின்றி அனாலதகளாக அவதிப் டும் ட்சத்தில், இங்தக தசர்த்துக்வகாள்ள டுவர்.... இவர்களிடம் ணம் எதுவும் வசூலிக்கப் டுவதில்லல..... ட்ரஸ்டின் மூலம் ண வசலவு நடக்கின்றது.... அந்த ட்ரஸ்டுக்கு ல ல வசதி லடத்ததார், அவமரிக்கா ஆஸ்ட்தரலிய நாடுகளில் வசிக்கும் வசல்வந்தர்களின் அன் ளிப்பும் வந்து தசர்கிறது.... அதனால் ண கஷ்டம் என் து இல்லல..... ஆயினும் வாரி இறக்க வசல்வம் இல்லல..... எல்லாதம அளவாக நடந்தது... அதத த ால தான் சலமயல் சாப் ாடும் மருத்துவ வசதிகளும் கூட..... தரம் நிலறந்ததாக இருந்தது, ஆனால், வசல்வ வசழிப் ில் மிதக்கவில்லல. வயதான வ ண்களின் விடுதிக்குள் அவலள அலழத்துக்வகாண்டு உள்தள வசன்றார்... லரும் உறங்க முற் ட்டுவகாண்டு இருந்தனர்.... உள்தளதய ஹால் த ான்ற அலமப்பும் அதில் தடுப்புகளுடன் ல கட்டில்களும் த ாடப் ட்டு இருந்தன.... கா ின்கள் த ால காணப் ட்டன அலவ..... அலத தவிர எதிர் சாரியில் அலறகளாகவும் கட்டப் ட்டு இருந்தன.... அதில் தாங்களது வசலவிற்வகன வகாஞ்சதமனும் ணம் குடுக்க முடிந்தவர்கள் தங்கினர் என கூறினார்.... கா ின்களில் முற்றும் அனாலதகளாக இருந்ததார் தங்கி இருந்தனர்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

நிலறய வ ண்டிர் டுத்த டுக்லக நிலல.... அவர்களின் உடல் நிலல, சுத்தம், சுகாதாரம் கவனிக்க தவண்டிய வ ாறுப்பு, அவர்கள் குளிக்க கழிக்க, மாற்றுலட உடுக்க, மருந்து உணவு உண்ண உதவ தவண்டும் இதுதவ மனு வின் தவலலயாக வ ாறுப் ாக இருக்கும் என விளக்கினார். “எனக்கு ரிபூரண சம்மதம் ஐயா” என்றாள் மனதார. “வராம் சந்ததாஷம் மா.... இப்த ா வராம் தநரமாச்சு, நீ உன் சாமான்கதளாட உனக்குன்னு ஒதுக்கப் ட்ட அலறக்கு த ாய் ஓய்வவடுத்துக்தகா, நாலள காலல மிச்சம் த சிக்கலாம்” என்றார். சரிவயன திரும் ி வந்தனர். அவள் சாமான்கலள எடுக்க முலனலகயில் ல யனிடம் கூறி எடுத்து வர வசய்தார். “ ாரு மனஸ்வினி, உனக்கு இப்த ாலதக்கு எட்டாயிரம் சம் ளம் த ாட்டிருக்தகன் மா, எங்களால நிலறய எல்லாம் குடுக்க முடியாது..... இது சாரிட ிள் ட்ரஸ்ட் நடத்தும் வதாண்டு..... உனக்கு இருக்க இடம், உணவு மற்லறய வசதிகள் இலவசமா கிலடக்கும்” என்றார். “த ாதும் ஐயா, இதுதவ எனக்கு த ாதுமானது” என்றாள் லககூப் ி. “ஹ்ம்ம்” என புன்னலகயுடன் “சரி மா வராம் சந்ததாஷம், த ாய் சாப்டுட்டு டு” என்றார். சரி என வவளிதய வந்தாள். தனக்கு ஒதுக்கப் ட்ட அலறக்கு வசன்றாள்.... எட்டுக்கு த்து ரூம், அதில் விசாலமான ஒரு ஜன்னல், உள்தளதய சிறிய குளியல் அலற.... ஒரு கட்டில், ஒரு தட ிள், நாற்காலி, சுவற்றில் ஒரு மாடம் அதன் தமல் ஒரு கண்ணாடி..... அதன் அருகிதலதய திறந்த நிலலயில் கதவுகள் இன்றி ிலறகள் இருந்தன.... தன் வ ட்டிகலள இப்த ாலதக்கு தட ிளின் தமல் லவத்தாள்.... தன் த ார்லவலய எடுத்து உதறி த ாட்டாள்.... “வாங்க சாப் ிட்டு வந்துடலாம், த்து மணிக்கு மூடிடுவாங்க” என்று குரல் வகாடுத்தான் ாபு, அங்தக எடு ிடி தவலல வசய்யும் ல யன். சரிவயன அவனுடன் நடந்தாள். உணவகத்துக்கு வசல்ல, இவள் யார் புதியதாக என்ற குறுகுறு ார்லவயுடன் அவளுக்கு எளிய உணவு லடத்தனர் அங்தக இருந்த ஆட்கள். தாதன தனது தட்லட எடுத்துக்வகாண்டு வசல்ல, முதலில் மூன்று புல்கா வராட்டிகள், உடன் வகாஞ்சம் ருப்பு மற்றும் வ ாரியல் ரிமாறப் ட்டது.... தயிர் ஒரு சின்ன கிண்ணத்தில் தரப் ட்டது.... அலத அங்தகதய ஒரு நாற்காலியில் அமர்ந்து உண்டாள். அலனவருதம முதியவர்கள் என் தால் எந்த உடல் ிணியும் இருக்க கூடும் என் தாலும் அதிக உப்பு காரம் எண்லண இன்றி ஆனால் சுலவ ட சலமக்கப் ட்டிருந்தது.... உண்ட ின் நன்றி கூறிவிட்டு தன் அலறலய அலடந்தாள். வகாஞ்சம் உலாவினாள்.... கதலவ பூட்டிக்வகாண்டு தன் வ ட்டிலய திறந்தாள்.... இப்த ாலதக்கு சலமயல் சாமான் வகாண்ட அட்லட வ ட்டிலய திறக்க தவண்டிய அவசியம் இல்லல என உணர்ந்து அலத கட்டிலின் கீதழ தள்ளி மலறவாக லவத்தாள்.... சூட்தகசில் இருந்து சில துணிமணிகலள எடுத்து ிலறயில் அடுக்கினாள்... அங்தக கட்டி

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

இருந்த வகாடியில் துவாலலலய வதாங்கவிட்டாள்.... ின் டுக்லகயில் சாய்ந்து சிறிது தநரத்தில் உறங்கியும் த ானாள். குயிலனங்களின் இனிய கானம் தகட்டு கண் விழித்த வினாடி வவகு நாட்களுக்கு ிறகு நன்றாக தூங்கியது த ான்ற உணர்வு வ ற்றாள் மனு. நிலறந்த மனதுடன் ளிச்வசன எழுந்து காலல கடன்கலள முடித்தாள்.... லகயுடன் குளித்து முடித்து ஆறு மணிக்குள் தயாராகி விட்டாள்.... தநதர வ ண்கள் ஆசிரம எல்லலக்குள் வசன்றாள்.... அங்தக இவலள த ான்ற வசவிலியர் சிலர் ணி துவங்கி இருந்தனர்.... தன்லன அவர்களிடம் அறிமுகம் வசய்துவகாண்டாள். “ஒ அப் டியா வா வா” என அலழத்து ணியில் ஈடு டுத்திக்வகாண்டனர்.... வயதான சில வ ண்டிலர வமல்ல எழுப் ி அமர்த்தி அவர்கள் ல் துலக்க முகம் கழுவ என உதவினாள்.... அருகிதலதய இருந்து முகம் துலடத்து அன்புடன் ணிவிலடயாக எண்ணி வசய்தாள்.... மற்ற வசவிலியர் இவள் அன்புடன் வசய்யும் இந்த ணிலய ார்த்து நமுட்டு சிரிப்புடன் சிரித்து த சிக்வகாண்டனர்.... அலத கண்டும் காணாததுத ால இருந்தாள் மனு. “வராம் தாங்க்ஸ் மா, என் லகயில இந்த தண்ணரீ் மக் ிடிக்க முடியாம நான் தினமும் ல் ததய்க்க திண்டாடுதவன், இன்னிக்கி நீ வாகா ிடிச்சுகிட்டு எனக்கு உதவிதன, மற்றதுகளுக்கு அவ்தளா வ ாறுலம எல்லாம் கிலடயாது” என்றார் அந்த மாது. “இருக்கட்டும் ஆண்ட்டி, அதுக்குதாதன நாங்க இருக்தகாம்” என நகர்ந்தாள். “என்னடி வந்த அன்னிக்தக காக்கா புடிச்சுட்டா?” என்றாள் ஒருத்தி. “புதுசு இல்ல, நாலு நாள் இங்க ீமூத்திரம் வாரினா இதத அழதகாட வசய்யறாளான்னு வதரிஞ்சுடாது.... புது துலடப் ம் நல்லாதான் வ ருக்கும், உக்கும்” என வநாடித்தாள் மற்றவள். ‘ஒ ாலிடிக்ஸ் இங்தகயும் உள்ளதா’ என நிலனத்து மனதினுள் சிரித்த டி நகர்ந்தாள் மனு. மற்ற சில வ ண்டிலர கவனித்து ணிவிலட வசய்துவிட்டு அடுத்து என்ன என ார்த்தாள். “என்ன ராக்கு ார்த்துகிட்டு நிக்கதற, அடுத்தாப்ல இதுங்களுக்கு குளிக்க உதவணும்.... அததா அந்த ஏழாம் ரூம் அம்மாவுக்கு லக தூக்க முடியாது..... வகாண்டு த ாய் ஸ்டூல் ல உக்கார வவச்சு தண்ணி வமாண்டு ஊத்தி குளிக்க லவ” என்றாள் தமட்றன் த ால வதரிந்த ஒருத்தி. சரி என மனு அவரிடம் வசன்றாள். துவண்டு ஞ்சாக கிடந்தவலர ார்க்கதவ ாவமாக இருந்தது அவளுக்கு..... வமல்ல அவர் ததாள் ிடித்து எழுப் ி அமர லவத்து, குளியல் அலறக்கு அலழத்துச் வசன்று அமர லவத்தாள்..... தமாக நீலர கலந்து வமல்ல வமல்ல ஊற்றினாள்..... தசாப் ததய்த்து அக்கலறயுடன் கழுவி நீவி விட்டாள்..... குளித்து முடித்ததும், “வராம் நாலளக்கு அப் றமா இன்னிக்கி தான் நாதன கவனிச்சு குளிச்சுகிட்டா மாதிரி ஒரு திருப்தி, நல்லா இரு” என்றார் அந்த வ ண். “நன்றி மா” என்று அலழத்து வந்து லநட்டி மாட்டி விட்டாள்.... தலலமுடிலய ஒதுக்கி வாரி ின்னல் த ாட்டு விட்டாள்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

இப் டியாக ஒன்றன் தமல் ஒன்றாக அன்று நாள் முழுவதும் தவலல நீண்டு வகாண்தட த ானது.... உடலளவில் சிரமமாகத்தான் இருந்தது, ஓய்ந்து த ானாள்..... ஆனால் மனம் நிலறந்திருந்தது..... உடல் உலழப்புக்கு அவள் என்றுதம தயங்கியது இல்லல, சுணங்கியதும் இல்லல.... தன் அவல வாழ்வின் நிலனவுகள் கூட வர விடாமல் இங்தக தவலல மூச்சு முட்டியதில் மனசு தலசாக இருந்தது.... தசலவயாக நிலனத்தத வசய்தாள். அவள் அங்கு தசர்ந்து ஆறு மாதங்கள் ஆகி இருந்தன.... இப்த ாது அவள் ர்மவநன்ட் ஆகி மாதம் த்தாயிரம் சம் ளம் வாங்க துவங்கி இருந்தாள்..... தவலல இல்லாதத ாது அங்தக இருந்த வ ண்டிருக்கு கலத ராமாயணம் மகா ாரதம் என டித்து காட்டினாள்.... தனக்கு வதரிந்த அளவில் விளக்கம் கூறினாள்..... காலாற அந்த அழகிய பூங்காவனம் த ான்ற ததாட்டத்தில் உலாவினாள்... அந்த ஆசிரம விஸ்தாரத்லத தாண்டி வதாலலவில் வதரிந்த நீலகிரி மலல சாரல் அவள் மனலத வகாள்லள வகாண்டது..... உற்சாகமாக தவலல வசய்தாள்..... அவளுக்வகன ததலவகள் கம்மி, அங்தக அலனத்து வசதிகளும் இருந்தன, அதனால் சம் ாதித்த காசில் வ ரும் ங்கு தசமிக்க முடிந்தது..... என்தறனும் வ ற்றவர்கலள சந்திக்க வசன்றால் உதவும் என நிலனத்து வகாண்டாள். வ ருமூச்சுதான் எழுந்தது. வ ரியவரின் தவண்டுதகாளுக்கு இணங்கி அங்தக இங்தக என சில வ ரிய இடத்து வ ண்களுக்கு சில நாட்கள் உதவ வசன்றாள்.... ஏததனும் அறுலவ சிகிச்லச நடந்ததா அல்லது கீதழ விழுந்து சுளுக்கு லக கால் முறிவு என சில மாதங்கள் டுக்லகயில் இருக்க தவண்டிய அவசியம் அந்த மாதுக்களுக்கு ஏற் ட்டிருந்தது...... அந்தநரங்களில் இவள் அங்தக வசன்று அவர்கலள கண்ணும் கருத்துமாக ார்த்துக்வகாண்டாள்.... மூன்று வாரம் முதல் மூன்று மாதங்கள் வலர கூட வசன்று வந்தாள்.... காலல எட்டு மணிக்தக வசன்று இரவு எட்டு வலர உதவிவிட்டு வருவாள். அதத த ால இததா இப்வ ாழுதும் இதத ட்ரஸ்டின் மருத்துவமலனயில் சிகிச்லச வ ற்று வரும் ஒரு வ ரிய இடத்து வ ண்ணிலன கவனித்து வகாள்ள தவண்டி வ ரியவர் இவலள தவண்டிவகாண்டார். “ஆனா ஒண்ணுமா, அங்தகதய தங்கணும், இப்த ாலதக்கு மூணு மாசம்னு வசால்லி இருக்காங்க, நம்ம சீப் டாக்டரின் சி ாரிசு, நாம தட்ட முடியாது மனு மா..... வ ரிய ணக்காரங்க, வ ண் துலண இல்லல வடீ்டில..... ாவம் ஆனாலத த ால கஷ்ட டறாங்களாம் மா, நீ த ாய் நல்ல டி வசஞ்சு குடுமா” என்றார். “அங்தகதய தங்கறதுனா எப் டி ஐயா?” என்று தயங்கினாள். “ஒண்ணும் யமில்லல, அவங்கதளாட அலற க்கத்திதலதய தங்கிக்கலாம்னு வசால்லி இருக்காங்க, ஒதர ஒரு மகன் மட்டும்தான் அவங்களுக்கு.... அவர் ஊர்தல இருக்க மாட்டாரு.... ிசினஸ் விஷயமா சதா ஊர் ஊரா அலலஞ்சுகிட்தட இருப் ாரு.... அப் டிதய இருந்தாலும் வடீ்டுக்கு வர்றது எந்த இரவு த்ததா ன்னிவரண்தடா மணிக்குதான்..... இந்தம்மா ாவம் வராம் தனிலமயில கஷ்ட டறாங்க, அதான் வகஞ்சி தகட்டுகிட்டாங்க” என்றார்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“ஒ சரி நான் முதல்ல சில நாள் த ாய் தங்கி ார்க்கதறன் “ என்று அலர மனதாக ஒப்புக்வகாண்டாள். சில துணிமணிகள் மட்டுதம ாக் வசய்துவகாண்டு அங்தக வசல்ல முடிவு வசய்தாள்.... அங்தக தான் வசன்று தங்கும் தநரத்தில் தன் சாமான்கலள இங்தக த்திரமாக இருக்குமா என ஒரு யம் ிடித்துவகாண்டது..... அருகில் உள்ள ாங்கில் ஒரு கணக்கு துவங்கி இருந்தாள், தான் தசமிக்கும் ணத்திலன லவப்பு நிதியாக த ாட்டு லவக்க வவன.... அங்தகதய வகஞ்சி தகட்டு ஒரு லாக்கலரயும் ஏற் ாடு வசய்தாள்..... அவளின் சில முக்கிய வ ாருட்கலள அங்தக லவத்து லாக் வசய்து சாவிலய தன்னிடம் த்திர டுத்திவகாண்டாள். நிம்மதியானது. அடுத்த நாள் காலல அந்த ங்களாவிற்கு ஒரு ஆட்தடாவில் வசன்றாள் மனு. வ ரியவர் அறிமுக கடிதம் வகாடுத்திருந்தார்.... அலத அங்தக வசயலாளர் த ால ததான்றிய ஒருவரிடம் நீட்டினாள்.... “இருங்க ததா வதரன்” என அவன் உள்தள வசன்றான். சில வநாடிகளில் “உள்ள வாங்க சார் கூப் ிடறாங்க” என்று ஹாலின் உள்தள அலழத்து வசன்றான். வாசலில் நுலழந்ததுதம அந்த ங்களாலவ ார்த்து ிரமித்துதான் த ானாள். அழகிய வட்ட வடிவ ததாட்டம், ல வண்ண தராஜாக்களும், லவித பூக்களுமாக பூத்து குலுங்கியது.... சுவற்று ஓரம் ல தினுசான மரங்களும் வசடிகளும் தலழத்தன.... மனதுக்கு ரம்மியமாக இருந்தது..... வாச த ார்டிவகாலவ தண்டி வரதவற் லற.... அதலன ஒட்டி தான் இப்த ாது உள்தள நுலழந்தாள்..... மிக ிரமாண்டமான ஹால்.... அதனின்று தமதல மாடிக்கு டிகள் இடது மூலலயில் தமதல ஏறின.... ஹாலல தாண்டி வ ரியவதாரு லடனிங் வதரிந்தது.... அதன் ின் சலமயல் இருந்தது த ாலும்..... ஹாலின் இரு க்கமும் சில அலறகள் கண்டன.... அவள் கால் திக்காமல் துவள தயங்கிய டி உள்தள நுலழய “என்ன அன்ன நலட இப் டிதான் இருக்குமா உங்க தவலலயும், என்ன இலத த ால ங்களாலவ இதற்கு முன் ார்த்ததத இல்லலயா, இப்த ாதத எலத எப் டி சுருட்டலாம்னு மனக்கணக்கு த ாட துவங்கியாச்சா?” என நிஷ்டூரமாக வந்து விழுந்தன வார்த்லதகள். இடது புறம் குரல் வந்த திக்கில் திகிலுடன் திரும் ி ார்த்தாள். வ ரியவதாரு ஆ ிஸ் அலற, அங்தக வட்ட தமலஜயின் ின் ல தகாப்புகளின் மத்தியில் முகம் மலறத்து ஒருவன் அமர்ந்திருப் து அலரகுலறயாக வதரிந்தது.... அங்தக விலரவாக வசன்றாள். “சாரி சார்” என்றாள். “ம்ம் சிட் டவுன்” என்றான் ஆலணயாக. தடுமாறி அமர்ந்தாள். “த ர் என்ன, என்ன டிச்சிருக்கீங்க, ஏன் தமதல டிக்கலல?” என்றான். கூறினாள். மனஸ்வினி என்று வ யலர தகட்டதும் ‘இவளுக்வகல்லாம் இவ்வளவு நல்ல வ யரா?’ என் து த ால ஒரு ஏளன ார்லவ ார்த்தான். அவள் உதட்லட கடித்துக்வகாண்டு தலல குனிந்தாள்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“என் அம்மாலவ தான் கவனிச்சுக்க த ாறஙீ்க, மரியாலதயா நடந்துக்கணும், அவங்கள மட்டுதம கவனிக்கணும்” என்றான். அதில் அழுத்தம் குடுத்து. “மற்ற டி வடீ்டின் நடப்புகள் மற்ற தவலலக்காரர்களிடம் வம்பு த ச்சு வார்த்லதன்னு நான் எதுவுதம தகள்வி ட கூடாது.... அம்மாலவயும் தான் அன் ா ாசமா கவனிச்சுக்கதறன்னு அவங்க இஷ்டப் டி நடந்துக்க விட கூடாது..... டாக்டர் என்ன வசால்லி இருக்காதரா அலத ஸ்ட்ரிக்டா ாதலா ண்ணனும்..... ஒழுங்கா மருந்து மாத்திலர எல்லாம் குடுக்கணும், காலுக்கு மசாஜ் வசய்யணும்..... இவதல்லாம் வதரியும்தாதன, மருந்து த ர் எல்லாம் டிச்சு சரியா வசய்வஙீ்களா?” என்றான். இன்னமும் அவலள மதித்து தநருக்கு தநராக முகத்லத ார்க்க கூட இல்லல, தகாப்புகலள ார்த்துக்வகாண்தட தான் த சினான். “எஸ் சார், ன்னிவரண்டாம் வகுப்பு முடிச்சிருக்தகன், நல்ல டி ார்த்து டிச்சு வசய்தவன்” என்றாள். “ம்ம் சரி, ஆசிரமத்து வ ரியவர் தசாமநாதன் உங்கள த்தி வராம் வ ரிசா த சி சி ாரிசு வசஞ்சிருக்காரு, அதனாலதான் தவலலக்கு எடுக்க சம்மதிச்தசன்... அவர் த ர காப் ாத்துங்க.... நீங்க த ாகலாம்.... வாசலில் காத்திருங்க, நான் வகாஞ்ச தநரத்தில் வந்து அம்மா கிட்ட அலழச்சுகிட்டு த ாதறன்” என்றான். வார்த்லத தடித்தத வந்தது. கடுலமயின் வமாத்த உருவமாக இருந்தான்..... அப்த ாது மட்டுதம அவளும் நிமிர அவனும் தகாப் ிலிருந்து நிமிர்ந்து அவலள தநருக்கு தநர் கண்டான். அவளின் அழகு முகம் கண்டு ஒரு நிமிடம் ‘ஹப் ா என்ன அழகு, அலமதி’ என்று அவன் மனம் ஒரு நிமிடம் அலசந்தது. உடதன அலத முகத்தில் காணவிடாது துலடத்தார் த ால முகத்லத மாற்றிக்வகாண்டு கடுலமலய வரவலழத்துக்வகாண்டான். ‘இந்த அழகுதாதன ஆ த்து.... த ாதுதம இந்த வ ண்கதளாட ச்தச’ என்று உள்ளுக்குள்தள உமிழ்ந்தான். வகாஞ்ச தநரம் வாச வரதவற் லறயில் நின்றாள்.... அமர வசால்லவில்லல, அமர்ந்தால் திட்டுவாதனா என்று யம்.... கால் கடுக்க நிற்க அவன் வந்தான்... “உக்கார்ந்திருக்கலாதம?” என்றான். “ ரவாயில்லல சார்” என்றாள். “வாங்க” என்றான் விடுவிடு நலடயில் நாலு நாலு டிகளாக மாடிலய அலடந்தான். அவன் தவகத்திற்கு ஈடு வசய்ய முடியாமல் தவகமாக தடுமாறி ின்தன வசன்றாள். அங்தக ஒரு ஹால் அதில் ஒரு டிவி தசா ாக்கள் என இருந்தன.... அதன் முடிவில் ஒரு வவராண்டா இருக்க, அதனின்று சில டுக்லக அலறகள் ிரிந்தன.... ஒரு அலறக்குள் அவன் சட்வடன நுலழய அவளும் தயங்கி நுலழந்தாள். அங்தக கிழிந்த நாராக ஒரு வயதான மாது டுத்திருந்தார்.... அனாலத த ால அவர் அங்தக டுத்திருப் லத கண்டு அவளுக்கு உள்ளம் வ ாங்கிற்று.... “அம்மா” என்றான் இவன். வமல்ல கண் விழித்தார். “என்னப் ா?” என்றார்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“இதான் மா, உங்கள கவனிச்சுக்க நம்ம டாக்டர் அனுப் ிச்ச புதிய அசிஸ்வடன்ட்” என்றான். “ப்ச்” என்றார். “எதுக்கு ா?” என்றார். “நல்லா இருக்தக, தனியா உங்களால முடியலல, நம்ம தவலலக்காரங்களுக்கு உங்கலள அக்கலறயா ார்த்துக்க மனசும் இல்லல, தநரமும் இல்லல, நானும் சதா ஓடிகிட்தட இருக்தகன், ின்தன உங்கலள யாரு கவனிச்சு ா, நீங்க அடம் ண்ணாதீங்க, இவங்கதளாட நல்ல டியா ஒத்துலழயுங்க.... அவங்க வசால்ற டி மருந்து மாத்திலரலய எல்லாம் ஒழுங்கா எடுத்துக்குங்க, என்ன சரியா” என்றான் கடுலம குலறயாமல். “ம்ம்” என்றார் ிடித்ததம இல்லாமல். ‘இவருக்கு தான் வந்ததில் இஷ்டதம இல்லலதய, எப் டி இவர் மனதில் இடம் ிடிக்க த ாகிதறன், இவதனா கடுலமதய உருவமாக இருக்கிறாதன, இங்தகதய தவதற தங்க தவண்டும் என ஐயா கூறினாதர... கடவுதள, எப் டி நான் இங்தக காலம் தள்ள த ாகிதறன், எனக்கு மதனா சக்திலய குடு’ என தவண்டினாள். “குட் மார்னிங் மா” என்றாள் அவர் அருதக வசன்று புன்னலகயுடன். “ம்ம்” என்றார் அந்த மாது தவண்டா வவறுப் ாக. “என்ன அம்மா ஆண்ட்டி னு வசாந்தம் வகாண்டாடி கிட்டு, தமடம் னு வசால்லி ழகு” என்றறான் அதற்கும். சரி என தலல ஆட்டினாள். “இது டாக்டரின் ப்ரிக்ரிப்ஷன், இதன் டி எல்லாம் குடுத்துடு, மசாஜ் வசஞ்சுடு, மாலலயில இங்தகதய வவராண்டாவில நடக்க லவ” என்றான் எல்லாதம ஒருலமயில். “சாரி” என்றான் சட்வடன. “ ரவாயில்லல அப் டிதய த சலாம்” என்றாள் அவலன ாராமல் டாக்டரின் சீட்லட ார்த்து டித்த டி.... ததாலள குலுக்கிவிட்டு “ல மா” என நடந்துவிட்டான். ‘ த்ததாடு திவனாண்ணு, எல்லாம் ணத்துக்காக தவஷம் த ாட வர்ரதுகள்..... எல்லாருக்கும் இந்த ணத்தின் தமதலயும் என் மகன் தமதலயும் தான் ஆலச.... இது மட்டும் என்ன விதிவிலக்கா என்ன...’ என்று வமல்ல தனக்குள்தள வசால்வது த ால முனகினார் அவர்.... அவளுக்கு அது தகட்டது.... முந்லதய அனு வங்கள் அவ்வளவாக சரியில்லல அதுதான் அவரின் வவறுப் ிற்கும் இஷ்டமின்லமகும் காரணம் என ததர்ந்து வகாண்டாள். “ப்ரஷ் ண்ணியாச்சா தமடம், கா ி குடிச்சுட்டீங்களா, நான் வகாண்டு வரவா?” என்று தகட்டாள். “ம்ம் எல்லாம் ஆச்சு ிரஷ் ண்ணியாச்சு.... ஆனா இன்னும் காப் ிய தான் கடன்காரன் வகாண்டு வரலல..... வ ல்லல அமுக்கி அமுக்கி விரல் வலிச்சு த ானதுதான் மிச்சம், எல்லாத்துக்கும் திமிரு ஏறி தான் த ாயிருக்கு, நான் என்ன இவங்கலள கீதழ வந்து திட்டி அதட்டவா முடியும்னு ஏளனம் இளப் ம்” என்றார் ஆற்றாலமயுடன். “ஒ” என்றாள். “நான் கீதழ த ாய் எடுத்துட்டு வதரன்” என திலுக்கு காத்திராமல் இறங்கினாள். சலமயல் அலறயில் த ாக “என்ன புதிசா இன்னிக்கி ஒண்ணு வந்திருக்காதம?” என அங்தக இவள் ற்றிய த ச்சு அடி ட்டது.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“ஆமா இது எத்தலன நாலளக்தகா, வ ரிசு த ாடற சத்தத்தில இது எத்தலன நாலளக்குனு ாப்த ாம்” என்றாள் அந்த சலமயல்காரி. “தா சும்மா இரு, அது வருது” என்று அடக்கினான் தவலலக்காரன். “அம்மாவுக்கு கா ி” என்றாள் அங்தக வசன்று. “நான் தமதல எடுத்து வதரன் வகாஞ்ச தநரத்தில” என வநாடித்தாள். “இல்லல, என் கிட்ட குடுங்க அக்கா... நான் எடுத்துகிட்டு த ாதறன், உங்களுக்கு ஆயிரம் தவலல இருக்கும்” என்றால் தன்லமயாகதவ. அவள் இவலள தவண்டா வவறுப் ாக ார்த்துவிட்டு கா ிலய இவளிடத்தில் தந்தாள். அலத எடுத்துக்வகாண்டு தமதல ஏற, “இலத நீ ஏன் வகாண்டு த ாதற? தங்கம் எங்தக த ானா, உன்லன தமதலதய இருக்கணும்னு இப்த ாதாதன வசான்தனன்?” என்றான் அவன். கீர்த்திவாசன். “இல்ல வராம் தநரமா அம்மா காத்திருக்காங்க த ால, அதான் நாதன வந்ததன்” என்றாள் யந்த டி ட்தர நடுங்கியது வகட்டியாக ிடித்தாள். “ஓதஹா அம்மாவுக்கு கா ி வகாண்டு குடுக்க முடியாம அப் டி என்ன இங்தக தவலல வவட்டி முரிக்கறாங்க?” என்று இலரந்தான். “இல்லல அவங்க எடுத்துகிட்டு தான் வந்தாங்க... நான் கீதழ வந்ததன், அதுனால நாதன லகயில வாங்கிகிட்தடன்” என சட்வடன மாற்றிக்வகாண்டு அவலள மாட்டி விடாமலும் சாமர்த்தியமாக த சினாள் மனு. அவன் அவலள ஆச்சர்யத்துடன் ார்த்தான். உள்தள இவன் குரல் தகட்டு நடுங்கிய தங்கமும் இவள் த ச்லச கண் விழிக்க தகட்டாள். “ம்ம்” என்ற டி அவன் வசன்றுவிட்டான். ஹப் ா விட்டால் த ாதும் என டி ஏறினாள். வ ரியவள் கற் கத்லத ிடித்து தூக்கி அமர்த்தினாள்.... தலலயலண லவத்து சாய்ந்தாற்த ால அமர்த்தி கா ிலய சிறிது சிறிதாக ஒரு கப் ில் விட்டு குடுத்தாள்.... அவர் லககளும் கால்களும் அலனத்து ஜாயிண்டுகளுதம ஆர்த்லரடிசினால் ாதிக்க ட்டு இருந்தன..... கப்ல ிடிக்க கஷ்டப் ட இவளுதம கூட ிடித்துவகாண்டாள்.... குடிக்க லவத்தாள்.... அலத கண்களில் ஆச்சர்யத்துடன் ார்த்தாள் கற் கம். மற்ற நர்ஸ்கள் லகயில் கா ி கப்ல திணித்துவிட்டு த்திரிலக டிப் ர் இல்லாவிடில் இவளுக்கு குளிக்க வவன துண்டு துணிமணி எடுத்து லவக்க நகர்ந்து விடுவர்.... கா ிலய ருசித்து குடித்தார்.... ஒரு ிஸ்வகட்லட துண்டு வசய்து குடுத்தாள் மனு. த ப் லர எடுத்து அருகில் அமர்ந்தாள் “ டிக்கவா நீங்கதள டிக்கிறஙீ்களா ஆண்... தமடம்?” என்றாள். “தமடம் எல்லாம் தவண்டாம், ஆண்ட்டிதன கூப் ிடு அவன் வகடக்கான்” என்றார். “நீதய டி” என்றார். இவள் வஹட்லலன்ஸ் டித்தாள். தவதற என்ன வசய்தி டிக்க தவண்டும் என கூறினார். டிவியில் லழய ாட்டுகலள த ாட்டு விட்டாள். அலத மகிழ்ச்சியுடன் தகட்ட டி சாய்ந்த டிதய அமர்ந்திருந்தார். மருந்து மாத்திலரகலள கிரம டி எடுத்து குடுத்தாள்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

குளிக்க வவதுவவதுப் ான நீலர விளாவி லவத்தாள்.... அவருக்குண்டான லநட்டி துண்டு உள்ளாலடகள் என ததர்வு வசய்து எடுத்து லவத்தாள். “குளிக்க த ாலாமா ஆண்ட்டி?” என்றாள். “ம்ம் த ாலாம்” என வமல்ல நகர்ந்து டுக்லக ஓரத்திற்கு வந்தார். அவர் ததாளில் லகத ாட்டு இடுப் ில் லக வகாடுத்து வமல்ல இறக்கினாள்... கால் தலரயில் ாவாமல் தடுமாறியது.... தாங்கிவகாண்டாள்.... வமல்ல அலணத்து அலழத்துச் வசன்று ாத்ரூமில் அமர லவத்து க்குவமாக குளிக்க லவத்து தலல துவட்டி, உலட உடுத்தி கூட்டி வந்து அங்தக இருந்த தசரில் அமர லவத்தாள்.... ாட்டுகள் இன்னமும் ஒடிவகாண்டிருக்க அலத ரசித்த டி மகிழ்ச்சியுடன் அமர்ந்திருந்தார் கற் கம். மனம் நிலறவாக இருந்தது, ஆனாலும் அலத சட்வடன ஒப்புவகாள்ள மனம் வரவில்லல, ‘இதத த ால லரும் வந்து முதல் சில நாட்கள் நல்ல டியாக ார்த்துக்வகாண்டனர் தான், ின்தனாடு புத்தி மாறி த ானது..... நல்லவளாகத்தான் வதரிகிறாள், ார்ப்த ாம்’ என எண்ணிக்வகாண்டார். அவள் அங்தக தவலலக்கு வந்து இரு து நாட்கள் ஆகி இருந்தன. இங்தக வந்த ின் அதிக தவலல இல்லல.... வசய்வலத க்குவமாக அன்புடன் வசய்தாள்.... கற் கத்திற்கு வமல்ல வமல்ல இவளிடம் ஈடு ாடு ஏற் டத் துவங்கியது.... சிரமம் இன்றி எங்தக எப்த ாது எப் டி உதவி ததலவதயா அலத வசய்வலததய அறியாது வசய்தாள் மனு..... அவலர அங்தகதய நடமாட லவத்தாள். “ஆமா இங்தகதய என்னத்த தினமும் நடக்க.... சுவத்த வவறிச்சு ார்த்துண்டு..” என அலுத்து வகாண்டார் நடக்க சுணங்கினார் கற் கம். இலத கண்டவளுக்கு மனதில் ஒரு தயாசலன ததான்றியது. வந்த இந்த இரு து நாட்களில் வாரத்திற்கு ஒரு முலற கூட கீர்த்தி கண்களில் அவளும் டவில்லல அவலனயும் காணவில்லல.... அவனிடம் இப்த ாது தன் தயாசலனலய எப் டி வசன்று த சுவது என யந்தாள். அசதல முரடன் என்ன கத்துவாதனா, அதிகப்ரசங்கி என் ாதனா என தயங்கினாள். ஆயினும் ஆண்ட்டிக்கு தவண்டி என தன்லன லதர்ய டுத்திக்வகாண்டு கீதழ அவன் ஆ ிஸ் அலறயில் இருக்கிறானா என எட்டி ார்த்தாள்..... அன்று காலல கற் கத்திற்கு தவண்டியலத வசய்துவிட்டு அவலன காண வவன கீதழ வசன்றாள்..... தயக்கத்துடன் அவன் அலற வாசலில் நின்று வமல்ல கதலவ தட்டினாள்.... “கம் இன்” என்று அதிகாரமாக குரல் தகட்டது. இவலள கண்டவன் முகம் மாறியது. “என்ன தவணும், நீ இந்த தநரத்தில இங்தக என்ன ண்ணதற?” என்றான். “இல்ல, ஒரு சின்ன விஷயம்.... த சலாமான்னு உங்களிடம் வ ர்மிஷன் தகட்க வந்ததன், த சலாம்னா த சதறன்” என்றாள் யந்த டி.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“ம்ம் என்ன வசால்லு” என்றான் எப்த ாதும் த ால ார்லவ தகாப்புகளில் திந்து இருந்தது. “தமடம்கு தமதலதய இருந்து இருந்து ஒதர த ார் அடிக்குது த ால.... நடக்கணும்னா கூட இங்தக சுவத்த ார்த்த டி என்ன நடக்க னு சுணங்கறாங்க”. என்றாள் வமல்ல. “அதுக்கு?” என்றான் தகா மாக. “இல்ல, வந்து.... அவங்கள இங்தக கீதழ ஏதானும் அலற இருந்தா அங்தக மாத்தீட்டா காலலயும் மாலலயும் ததாட்டத்தில நடக்க லவக்கலாம், இயற்லக காத்தில நடந்தா உடலுக்கும் ஆதராக்கியம்..... ார்க்க சுலமயா அழகா இருக்கற ததாட்டத்தில உலாவின அவங்களுக்கும் மனசு உற்சாகமா இருக்குதமான்னு ஒரு எண்ணம்.... நீங்க ஒத்துகிட்டா, ஏற் ாடு ண்ணலாமானு....” என்று நிறுத்தினாள். ஒரு நிமிடம் அவலள ஆச்சர்யத்துடனும் தயாசலனயுடனும் ார்த்தான் ஏறிட்டு.... ின் புருவம் சுருக்கி “இதன் உள் தநாக்கம் என்ன?” என்றான். அவள் சடாவரன நிமிர்ந்து அவலன தநதர கண்டாள். ‘நீ திருந்ததவ மாட்டியாட’ என ததான்றியது “எந்த உள் தநாக்கத்ததாடும் நான் இங்தக தவலலக்கு வரலல, அதுக்கு எனக்கு அவசியமும் இல்லல, தநரமும் இல்லல.... உங்கம்மாவின் நலனுக்காக மட்டுதம” என உலரத்தாள். அவள் தநர்வகாண்ட ார்லவயுடன் நிமிர்ந்து அவலன ார்த்து த சியதில் அவன் அசந்துதான் த ானான்.... அவன் கண்ட நர்ஸ்களில் இவள்தான் முதன் முதலில் அவன் தாயின் நலன் தவண்டி இது த ான்ற ஆதலாசலனலய முன் லவப் வள்.... இதுவும் நல்ல தயாசலனதான் முயற்சி வசய்யலாம் என ததான்றியது. “வசய்யலாம் தான், ஆனா ததாட்டத்தில எல்லாம் நடமாட அம்மாவால முடியாது..... தமடு ள்ளமா மண்ணும் கல்லுமா இருந்தா தடுக்கி விழுந்துடுவாங்க” என்றான். “சீரான ாலதயில தான் வமல்ல நடக்க லவக்கணும்” என்றான். “வதரியும், ஆனா நான் அலத ார்த்துக்கதறன், சிவமன்ட் ாலதயிதல மட்டுதம நடக்க லவப்த ன்.... கூடதவ இருந்து ிடிச்சுப்த ன்” என்றாள் விடாமல். “ம்ம் சரி அப் டிதய வசய், ஆனா அம்மாவுக்கு இஷ்டமான்னு தகட்டுகிட்டு வசய்.... ார்த்துக்க, அவங்களுக்கு எந்த ஆ த்தும் வரக்கூடாது” என்றான். “சரி அப் டிதய தாங்க்ஸ்” என உடதன வவளிதய வந்துவிட்டாள். ‘ஹப் ா மலலலய கடந்தது த ால இருக்கு.... சரியான சிடுமூஞ்சி.... எப் டித்தான் இப் டி இருக்காதனா’ என எண்ணிக்வகாண்டாள். ின்தனாடு தவலலக்காரர்களின் உதவிதயாடு கீதழ இருந்த வகஸ்ட் ரூலம சுத்த டுத்தினாள்..... கற் கத்திற்கு வராம் தவ சந்ததாஷம்... “நல்ல தயாசலனதான்.... நானும் ல முலற இலத தயாசிச்சது உண்டு” என்றார் மகிழ்வுடன்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“அப்த ா சுவாமி அலறக்கு கூட த ாய் வதாழலாம் இல்ல மனு?” என்றார் ஆலசயாக. “தினமும் காலல மாலல வதாழலாம் ஆண்ட்டி” என்றாள் புன்சிரிப்புடன். கற் கத்தின் வ ரிய கட்டில் மற்றும் அவசிய சாமான்கள் கீதழ மாற்றப் ட்டன.... அலனத்தும் அழகாக வசட் வசய்த ின் வமல்ல அவலர வலீ் தசதராடு தவலலக்காரர்களின் உதவிதயாடு கீதழ இறக்கினாள்.... அவரது அலறயில் அமர்த்தினாள்..... அப்த ாதத அவர் முகம் ளிச்வசன்றானது.... அந்த அலற வாசலல ஒட்டி இருந்தது.... ததாட்டத்லத கண்ட டி வ ரியவதாரு விசாலமான ஜன்னல் இருந்தது.... அலத திறந்து லவத்தாள்..... அழகிய பூ த ாட்ட கர்டன்கலள ஒதுக்கி ரிப் ன் இட்டு முடிந்து லவத்தாள். அம்மா கீதழ வருவலத கூடதவ இருந்து லக வகாடுத்து ார்த்தான் கீர்த்தி.... அவரது அலறயில் அவர் வசட்டில் ஆனதும் மீண்டும் வந்தான்.... “என்ன இது ஜன்னலல திறந்து வவச்சிருக்தக, ஏதானும் இன்வ க்ஷன் ஆயிடும்” என்றான. “ஒண்ணும் ஆகாது, இயற்லக காத்து வவளிச்சம் உடலில் டணும்... முக்கியமா இவங்கள த ால அதிக நடமாட்டம் இல்லாதவங்களுக்கு அது வராம் தவ முக்கியம்” என்றாள். “திறந்திருக்கட்டும் கீர்த்தி.... இந்த ததாட்டத்லத இங்தகர்ந்து ார்க்க எவதளா நல்லா இருக்கு” என மகிழ்ந்தார் கற் கம். அவரின் மலர்ந்சி கண்டு அவனும் சந்ததாஷித்தான். “ம்ம் என்னதமா வசய்ங்க” என்ற டி வவளிதயறினான். கீதழ வந்த ின் கற் கத்தில் ல மாற்றங்கள்.... தினமும் வலிதய இருந்தாலும் அலத சகித்துக்வகாண்டு உற்சாகத்துடன் ஒத்துலழத்தார்..... காலல மாலல குளியல் முடிந்து வமல்ல அடி எடுத்து வவளிதய வந்து பூலஜ அலறலய வதாழுதார். “அம்மா மனு, இத வகாஞ்சம் சுத்த டுத்தீட வசால்தலன், ஒதர குப்ல யும் அழுக்குமா இருக்கு” என்றார் முதல் நாள். “ஆகட்டும் ஆண்ட்டி” என தவலலக்காரியின் துலணயுடன் கூடதவ உதவி வசய்து சுத்தம் வசய்தாள். “சுவாமி விக்ரகங்கள், டங்கள் அழுக்கு த ாக துலடத்தாள்.... கும்கும வ ாட்டு லவத்து மலர் மாலல சூட்டினாள்.... அகர் த்தி ஏற்றி லவத்தாள்..... விளக்கு ததய்க்க வசால்லி எண்வணய் ஊற்றி திரிலய ஏற்றினாள்.... பூலஜ அலற ளிச்வசன ஆனது. “ஹப் ா மனசுக்கு எவ்வதளா நிம்மதி.... வராம் ததங்க்ஸ் மனு மா” என்றார் மன வநகிழ்ந்து. அது முடிந்து சிற்றுண்டி எடுத்துக்வகாண்டார்.... அதுவும் வமல்ல வமல்ல லடனிங் தட ிள் மீது என ஆக்கினாள் மனு. “அங்தகயா?” என்றார் தயக்கத்துடன். “ஆமா, இதில உங்களுக்கு என்ன சிரமம், உங்க மகதனாட அமர்ந்து டி ன் சாப்டா அவருக்கும் எவதளா சந்ததாஷமா இருக்கும்... இல்ல ஆண்ட்டி” என்றாள். சரி என்றார்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

அன்று அதத த ால அவலர வமல்ல ஸ்டிக்குடன் நடத்தி ிடித்து வசன்று அங்தக அமர்த்தினாள்..... தினம் த ால ஆ ிசிற்கு வரடியாகி டி ன் உண்ண வந்த கீர்த்தி இலத கண்டு அதிசயித்தான். “அம்மா நீ இங்க?” என மலர்ந்து சிரித்தான். “ஆமா, நானும் இன்னிக்கி ஒன்தனாட உக்கார்ந்து டி ன் சாப் ிட த ாதறன் கீர்த்தி” என்றார். “வவரி குட் மா” என்ற டி தாதன அவருக்கும் தனக்குமாக விளம் ினான்.... அவரும் வமல்ல எடுத்து உண்ண துவங்கினார்.... அதுவலர அவன் கண்ணில் டாமல் ஒதுங்கி நின்றவள் இப்த ாது முன்தன வந்தாள்..... இட்லிகலள ிட்டு சின்ன துண்டுகளாக்கி க்கத்தில் சின்ன கப் ில் சாம் ார் சட்னி என எடுத்து லவத்து கற் கத்தின் லகயில் ஸ்பூலன தந்துவிட்டு மீண்டும் மாயாமானாள்.... அவன் முன்தன எதற்கு என.... இலத எல்லாம் கண்டவன் மனம் அவலள வாழ்த்தியது. கற் கம் ஈசியாக தாதன சிந்தாமல் எடுத்து உண் லத கண்டு அவர் லககள் நல்ல குணம் அலடந்துள்ளன என் லத அறிந்தான்.... ரவயில்லலதய ஒரு மாசத்தில நல்லா ழக்கி இருக்காதள என வமச்சிக்வகாண்டான். ின்தனாடு அவன் ஆ ிஸ் வசல்ல மனு முன்தன வந்தாள்.... “நீயும் சாப் ிடு, அதன் ின்னால வவளலீ த ாலாம்” என்றார் கற் கம். அவள் டி ன் உண்டதும் இருவருமாக ததாட்டத்திற்கு வசன்றனர்..... அங்தக சுற்றி நடக்கவவன வசப் னிட்ட ாலத அலமக்கப் ட்டிருந்தது.... அதன் மீது வமல்ல வாக்கிங் ஸ்டிக்குடன் நடத்தினாள்.... தானும் அவர் ததாள் மீது ஒரு லகலய லவத்துக்வகாண்டாள்.... ஏததனும் எங்தகனும் தடுக்கினால் சட்வடன ிடித்துக்வகாள்ள ஏதுவாக.... உற்சாகமாக அவளுடன் சின்ன கலதகள் த சி சிரித்த டி அங்தக உலாவினார் கற் கம். அவரின் அந்த குழந்லதத்தனமான ஆனந்தத்லத கண்டவளுக்கு மனம் நிலறந்தது. கற் கத்தின் அலறலய சுத்தமாக லவத்துக்வகாண்டாள், அன்றலர்ந்த மலர்கலள குடுலவயில் நிரப் ி அங்காங்கு லவத்தாள்.... க்தி ாடல்கள் காற்றில் மிதந்தது வந்தன... துப்புரவான டுக்லக விரிப்புகளும் திலரசீலலகளும் மிளிர்ந்தன.... கற் கதம இலத எல்லாம் கண்டு உற்சாகமாக வதன் ட்டார்..... உண்லமயான தநசத்துடன் மனு அவலர கவனித்துக்வகாள்வலத உணர்ந்தார். சில நாட்கள் அவலள அவளது அன் ான கவனிப்ல அவள் காணாமல் கண்டுவகாண்டுதான் இருந்தான் கீர்த்திவாசன். அம்மாவிடமும் நல்ல வார்த்லதகதள வந்தன அவலள ற்றி.... “வராம் நல்ல மாதிரி கீர்த்தி.... நன்னா ார்த்துக்கறா என்லன” என்று வமாழிந்தார் கற் கம். “ஹ்ம்ம் ார்க்கலாம் எத்தலன நாலளக்கு நிலலக்கறததா அத்தலன நாள்” என்றான் வ ருமூச்சுடன். தவலல விஷயமாக இனி தான் நிம்மதியாக சுற்ற முடியும் என வகாஞ்சம் நம் ிக்லக வந்ததுதான். வவளிநாடு த ாக தவண்டி வந்தது. த ாகும் முன் மனுலவ அலழத்தான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“ ாரு மனஸ்வினி, நான் வவளிநாடு வசல்ல தவண்டிய கட்டாயம், நீ இருக்தக, அம்மாலவ நல்ல டி ார்த்துப்த ன்னு நான் நம் ி கிளம் தறன், அதுக்கு தகுந்தாற்த ால நல்ல டி ார்துப்த ன்னு நம் தறன்.... இங்தகதய தான் இருக்கணும், அம்மாலவ விட்டு எங்கும் த ாக கூடாது, அரட்லட அடிக்கதறன்னு யாதராடும் எதுவும் லவத்துக்வகாள்ள கூடாது..... ார்த்து நடந்துக்க” என்றான். குரல் திண்ணமாக வந்தாலும் முன்பு த ால கடினம் இல்லல. மிரட்டலாகவும் இல்லல. “கண்டிப் ா ார்த்துப்த ன்..... நீங்க நிச்சிந்லதயாக த ாய் வரலாம்” என்றாள் அவலன தநதர ார்த்து. அவன் கிளம் ிய ின் கற் கமும் மனுவுமாக மிகுந்த மகிழ்ச்சியாக அரட்லட அடித்த டி காலம் கழித்தனர்..... காவமடி டங்கள் காட்சிகள் என ஓடவிட்டு இருவரும் சிரித்தனர்..... அவளுடன் தநரம் த ாவது வதரியாமல் சந்ததாஷமாக தநரம் கழித்தார் கற் கம்..... “நீ வந்தப் றமா நான் வராம் சந்ததாஷமா இருக்தகன் மனு, என்லன இந்த அளவு வசாந்த தாலய த ால யாரும் ார்த்துகிட்டது இல்லல..... உன்லன எனக்கு வராம் ிடிச்சிருக்கு, நீ ஏன் இந்த நாலு புடலவலயதய திரும் திரும் ததாய்ச்சு கட்டிக்கற, இந்தா என் தீரா சாவி, அலத திற.... நான் என் புடலவ எல்லாம் கட்டிக்கறதத இல்லல, அதிதல நாலு எடுத்துக்தகா” என்றார். “ஐதயா தவண்டாம் ஆண்ட்டி, இருக்கறதத த ாதும்” என்று தடுத்தாள். “நான் வசான்னா தகக்கணும், இல்தலனா நான் தகாச்சுப்த ன் திற”. என்றார். “இல்ல ஆண்ட்டி, சார் ஏதானும்...” என தயங்கினாள். “அவன் வகடக்கான், அவதல்லாம் ஒண்ணும் வசால்லாம நான் ார்த்துப்த ன்.... அவனும் நல்லவன் தான் மனு மா.... அவன் வராம் தவ ாவம் மா... அவனுக்கு ஏற் ட்ட நிலலலம அப் டி, அதுக்கு ிறகுதான் அவன் இப் டி ஆயிட்டான்...... நீ அவலன தவறா எண்ணாதத” என்றார் கண்ணில் தசாகம் வழிய. “ஐதயா இல்லல ஆண்ட்டி, ஸ்ட்ரிக்டா இருக்கறது நல்லதுதான்.... எல்தலாரும் நல்லவங்களா இருக்க மாட்டாங்க இல்லலயா.... அப் டி இருந்தாதாதன யத்ததாடு சரியா தவலல வசய்வாங்க” என்றாள். “ம்ம் நல்லா த சதற, சரி இப்த ா ிதராலவ திற” என்றார். “தவண்டாம் ப்ளஸீ்” என்றாள். “திறக்க த ாறியா இல்லலயா” என்றார். சரிவயன சாவிலய வாங்கி திறந்தாள்..... அதில் தமவலழ இருந்த சில புடலவகலள காட்டி “இந்த நாலலயும் எடுத்துக்தகா” என்றார். “தவண்டாம் ஆண்ட்டி” என்றாள். “அட ராமா, என்ன இது கிளிப் ிள்லள மாதிரி தவண்டாம் தவண்டாம்னு.... நான் வசால்தறன் எடுத்துக்தகா” என இலரந்தார்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

கீதழ தவலல வசய்யும் தவலலக்கார வ ண்லணயும் அலழத்து இரண்டு புடலவகலள குடுத்தார். இவளுக்கு என்ன வகாடுத்தாதரா என் திதலதய இருந்தது அந்தப் வ ண்ணின் ார்லவ. தவறு வழி இன்றி புடலவகலள எடுத்துக்வகாண்டாள் மனு..... தான் தன் நிலல இப் டியா என ஒரு கணம் மனம் துணுக்குற்றது..... ஆனால் ‘இப் டிதாதன இருக்கிதறாம் இருக்கற இடத்தில உள்ள டி நிலலயில் அப் டிதய வாழ்வதுதான் உசிதம்’ என மனலத திட டுத்திக்வகாண்டாள். கீர்த்தி வர மாதம் ிடித்தது, அந்த ஒரு மாத காலத்தில் கற் கமும் மனுவும் மிக வநருங்கி விட்டனர்.... இவளின் அன் ான உ சரிப் ில் கவனிப் ில் கற் கம் நல்ல டியாகதவ தனிதய ஸ்டிக்குடன் நடமாடும் அளவுக்கு வந்துவிட்டார்.... காலல மாலல இரு வ ாழுதும் ததாட்டத்தில் விரும் ி நடமாடினார்.... டாக்டரும் அலத கண்டு நல்லது என ாராட்டினார். அன்று காலல எழுந்து குளித்து உடுத்தி பூலஜ அலறயில் சில நிமிடம் நின்று வதாழுது விட்டு சிற்றுண்டி எடுத்துக்வகாண்ட ின் வமல்ல ததாட்டத்தில் நடமாடிக்வகாண்டு இருந்தார். புத்துணற்சியுடன் மனுவிடம் சிரித்து த சிய டி அவர் ஈசியாக நடமாட அலத ஆச்சர்யத்துடன் கண்ட டி கீர்த்தி காரில் உள்தள நுலழந்தான். ‘அம்மாவா இது, அவ்தளா சிரிப்பு சந்ததாஷம், நல்ல டியா ஈசியா நடமாடறாங்க தவற’ என அதிசயித்தான். காலர விட்டு இறங்கியவன் சுற்றும் மனுலவ ததடினான. மனு தடுப்பு சுவரின் க்கத்தில் நகர்ந்து நின்று தன்லன தநாக்கி நடந்து வரும் கற் கத்லத உற்சாகப் டுத்திக்வகாண்டு நின்றிருந்தாள். அவன் நின்ற இடத்தில இருந்து அவனால் அவள் நின்றலத காண முடியவில்லல. ‘ஆமா மனு எங்தக த ானா, அம்மா தனியாவா நடக்கறாங்க?’ என துணுக்குற்றான். “அம்மா” என்றான் அருதக வசன்ற டி. “வாப் ா கீர்த்தி” என ஆலசயுடன் சிரித்த டி வரதவற்றார் கற் கம். “ஆமா நீ இங்க தனியா என்ன ண்ணதற, தனியா யாரு உன்லன நடமாட வசான்னா, எங்தக த ானா அந்த மனு?” என்று இலரந்தான். “கஷ்டம், வந்ததுதம ஆரம் ிச்சுட்டியா, ததா இங்தகதாதன இருக்கா, அவ இல்லாம நான் ஏது, அப் டி என்லன அவ தனியா விட்டுடுவாளா என்ன, சரியான சந்ததகப்ராணி டா நீ ல யா” என வசல்லமாக கடிந்து வகாண்டாள். “ததா நிக்கறா ாரு, எதிர்த்தாப்ல நின்னு என்லன தன்லன தநாக்கி நடந்து வர வவச்சுண்டு இருக்கா, அவ்தளாதான்” என்றார். அப்த ாதத அவன் குரல் தகட்டு சதரவலன வவளிதய வந்தாள் மனு..... சாதா காட்டன் தசலல நீட்டாக உடுத்தி தலல குளித்து நுனியில் முடிச்சிட்டு விரித்து விட்ட முடியும் சிரித்த அழகு முகமாக மிளிர அவள் அப் டி சதரவலன முன்தன வந்தத ாது கீர்த்தி தடுமாறித்தான் த ானான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“ஹப் ா ஆள அசத்தறாதள’ என தலல கிறுகிறுத்து த ானது.... உடதன மலறத்துக்வகாண்டான். “ஒ” என்றான் அவலள ஓரக்கண்ணால் ார்த்த டி. ார்லவலய அகற்ற முடியாமல் திணறினான். “நல்ல டி நடக்கறிதய மா” என்றான் மகிழ்ச்சியாக, “ஆமா ின்ன, யாதராட ட்வரயினிங்” என்றார் வ ருலமயாக. கூச்சத்துடன் சிரித்தாள் மனு. ளவீரன்ற அவள் சிரிப் ில் தமலும் மதி மயங்கி த ானான் வமல்ல சுதாரித்துக்வகாண்டான். “வா ா, உள்ள வா, லக கால் கழுவி ஏதானும் சாப் ிடு, வகாஞ்சம் வரஸ்ட் எடுத்துக்தகா வஜட் லாக் இருக்குதம ாவம்” என்றார். அவனுடதனதய த சிய டி அவர் வமல்ல நடக்க மனு வகாஞ்சம் ின் தங்கினாள்..... தாய்க்கும் மகனுக்குமான அந்த ாச ிலணப் ான தநரத்தில் தான் நடுவில் த ாக ததலவ இல்லல என நின்று வமல்ல ின் வதாடர்ந்தாள். உள்தள வந்து லடனிங் ஹாலல அலடந்து அவன் அமர அவனுடன் கூடதவ கற் கமும் அமர்ந்தார். ின்தன வந்த மனுலவ கண்டு “என்ன மனு ின் தங்கீட்தட, த ாய் சு ாகிட்ட வசால்லி சிற்றுண்டி எடுத்து வர வசால்லு கீர்த்திக்கு” என்றார். “சரி ஆண்ட்டி” என உள்தள ஓடினாள். “சு ாகா, சார் வந்துட்டாரு, அம்மா டி ன் எடுத்துட்டு வர வசால்றாங்க” என்றாள். “அப் டியா, சார் வரத ாறது வதரியாதத.... த ாட்ட பூரி எல்லாம் ஆயிடுச்சு... ததய்ச்சா தான், சாகு மட்டும்தான் இருக்கு” என லகலய ிலசந்தாள். “அவ்தளாதாதன, நான் பூரிலய ததய்கதறன், நீங்க சாகுலவ சுட ண்ணுங்க, அந்த அடுப் ில எண்லணலய சுட லவயுங்க.... வரண்டு நிமிடத்தில் ஆயிடும்” என மள மள வவன காரியத்தில் இறங்கினாள். அவள் வசான்ன டி சாகுலவ சுட ண்ண இவள் பூரிகலள மிருதுவாக ததய்த்தாள். எண்வணய் காய்ந்ததும் அதில் த ாட்டு தமாக அமுக்க, வ ாங்கி பூரித்து எழுந்தன பூரிகள்..... அவற்லற வடித்து ப்தளட்டில் அடுக்கினாள். ஆறு பூரிகள் தயாரானதும் சாகுவுடன் சு ாவிடம் குடுத்து அனுப் ினாள். “வா வா சு ா, ஒ சூடா வ ாரிச்சியா நல்லது, ஆமா மனு எங்தக” என்று தகட்டார். “மனுதாங்க மா பூரி த ாட்டுச்சு, நான் சாகு வரடி வசய்யற தநரத்தில, தமதல பூரிகள ததய்சுகிட்டு இருக்குது உள்ளார” என்றாள் சு ா. “என்னது, அவ ஏன் இந்த தவலல எல்லாம் வசய்யறா, சரி சி அறிஞ்சு லக குடுத்து வசஞ்சிருக்கா நல்லதுதான், த ா நீ த ாய் பூரிகலள த ாடு, அவள இங்க அனுப்பு” என்றார். சரிமா என சு ா உள்தள ஓடினாள். “ ரவாயில்லல எல்லா தவலலயிலும் சிறந்தவளா இருக்கா, இத்தலன தநரம் எனக்கு வந்த பூரி எல்லாம் உப் தவ இல்லல, உள்தள சரியா தவகவும் இல்லல, நான் தவணா த ாய்

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

த ாட்டுட்டு வரட்டுமான்னு என்லன மனு தகட்டா, நாந்தான் அதிகமா எண்வணய் ண்டம் தவண்டாம், த ாதும்மா த ாறது விடுன்னு வசான்தனன்..... இப்த ா உனக்கு புதுசா க்குவமா வசய்து குடுத்து அனுப் ி இருக்கா ாரு” என வமச்சிவகாண்டார். சுலவயான பூரிலய வமல்ல வமன்ற டி ‘ஒ அவளா வசய்தாள்?’ என எண்ணிக்வகாண்டான். மனு வவளிதய வர “உனக்கு எதுக்கு சிரமம், எனிதவ தாங்க்ஸ்” என்றான். “இட்ஸ் ஒதக” என்றாள் புன்னலகயுடன். சியாற சுலவயான உணலவ உள்தள தள்ளியதும் மனதும் நிலறந்தது. இவனும் புன்னலகத்தான். ‘ஹப் ா இவனுக்கு சிரிக்க கூட வதரியுமா.... என்னமா சிரிக்கறான்’ என எண்ணி ஆச்சர்ய ட்டாள் மனு. கற் கத்லத வந்து ார்த்த டாக்டரும் நல்ல முன்தனற்றம் என ஆச்சர்ய ட்டார்.... மருந்துகலள குலறத்து வசய்ய தவண்டிய அலசவுகலள அதிக டுத்த கூறினார்.... காலல மாலல நடப் து நல்லது என கூறினார்.... அலத தகட்ட கீர்த்திக்கு மனசு நிலறந்தது.... சந்ததாஷமான சிரிப்ல வவளியிட்டான்.... அலத ார்த்து அசந்தத த ானாள்.... டாக்டர் வசன்றதும் இவளிடத்தில் வந்து “தாங்க்ஸ்” என்றான். “எதுக்கு?” என்றாள். “அம்மாலவ நல்ல டி ார்த்துக்கதற, நல்ல டி நடமாட வவச்சிருக்தக, நல்ல முன்தனற்றம்னு டாக்டர் வசால்லீட்டு த ாறாதர அதுக்வகல்லாம் நீதாதன காரணம்” என்றான். “ஒ அது என்தனாட ட்யூடிதாதன... அதுக்கு எதுக்கு நன்றி எல்லாம்” என்றாள். “எனிதவ தாங்க்ஸ்” என்றாள் புன்சிரிப்புடன் நகர்ந்துவிட்டாள். அடுத்து வந்த நாளில் தவலல அதிகமின்றி வடீ்டிதலதய விஸ்ராந்தியாக அமர்ந்து டிவி ார்த்த டி இருந்தான் கீர்த்தி.... லடனிங் ஹாலில் நிழலாட திரும் ி ார்த்தான்.... ‘இது இது நான் அம்மாக்கு வாங்கித்தந்த புடலவ அல்லவா’ என நினவு கூர்ந்தான். இது மனு அல்லவா, இவளுக்கு ஏது இந்த புடலவ?’ என தயாசித்தான். “அம்மாலவ வசிய டுத்தி வாங்கிக்வகாண்டு இருப் ாள் த ா இவளும் துவங்கிவிட்டாள் இந்த தவலலகலள’ என சுறுசுறுவவன தகா ம் ஏறியது. “ஏய் நில்லு” என இலரந்தான். கற் கத்திற்கு ழச்சாறு எடுத்துக்வகாண்டு திரும் ியவள் அவன் கத்தலில் அதிர்ந்து அப் டிதய நின்றாள். லகயில் க்ளாஸ் தடுமாறி சிந்தியது. “இது ஏது இந்த புடலவ உனக்கு, அம்மாலவ ஏமாற்றி வாங்கிகிட்டியா, இல்லல திருடினியா?” என்று இலரந்தான். மனுவுக்கு அதிற்சியாகவும் அவமானமாகவும் த ானது. “நானா திருடியா இல்லதவ இல்லல” என்றாள். “த சாதத, உங்க மாதிரி வ ண்கள் புத்தி எனக்கு வதரியும், நீ நல்லவளாட்டமா தவஷம் த ாடும்த ாதத நிலனச்தசன், இப் டி தான் ஏதானும் நடக்கும்னு..... இன்னும் என்வனன்னா சுருட்டிதன நான் இல்லாத இந்த ஒரு மாதத்தில?” என்று தமலும் கத்த, கற் கம் வமல்ல வவளிதய நடந்து வந்தார்

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“என்னடா கீர்த்தி, யாருகிட்ட எதுக்கு கத்திகிட்டு இருக்தக?” என்ற டி. கண்ணில் நீர் தளும் மனு நிற் லத கண்டவர் துணுக்குற்றார். “என்னமா நடந்துச்சு?” என்றார். அவள் த சாமல் உதட்லட கடித்த டி அழுலகலய அடக்க முயன்று ததாற்றாள். “என்னடா, நீயானும் வசால்தலன்” என்றார் கீர்த்தியிடம். “இந்த தசலல உங்கள ஏமாத்தி இவ வாங்கிகிட்டாளா இல்ல திருடி கட்டி இருக்காளா?” என்றான். “சீ வாய மூடு.... அவ அந்த மாதிரி வ ாண்ணு இல்லல.... நாந்தான் அவளுக்கு குடுத்ததன்..... நாலு புடலவலயதய மாத்தி மாத்தி கட்டிக்கறாதளன்னு..... தவலலகாரிக்கும்தான் குடுத்ததன், இப்த ா என்ன” என்றார். “நீங்களா குடுத்திருக்க மாட்டீங்க, இவ தவணும்னு உங்கள வசியம் ண்ணி வாங்கி இருப் ா” என்றான். “த ாதும் வகாஞ்சம் உன் வாய மூடு கீர்த்தி.... அசிங்கமா த சாதத..... எனக்கும் இவளுக்கு வ ரிய சண்லடதய ஆயிடுத்து, இவ தவணாம்னு மறுக்க.... நான் எடுத்துண்டுதான் ஆகணும்னு வர்புறுத்தனு...... அவலள கண்டிச்சு தான் நான் இந்த புடலவகலள தந்ததன்..... அவ ஏன் யந்தா னு இப்த ாதான் எனக்கு புரியுது, ஒரு நிமிஷத்தில அவலள தரக்குலறவா எலடத ாட்டு அசிங்க டுத்தி த சீட்டிதய, இதான் என்தனாட வளர்ப் ா ல யா, உனக்தக அசிங்கமா இல்லல.... த சற முந்தி தயாசிக்கதவ மாட்டியா..... உன் மனசில ஆயிரம் ரணம் இருக்கலாம் கீர்த்தி, அதுக்காக எல்லாரும் அப் டிதான்னு முடிவுகட்டி த சக்கூடாது.... த ாதும் உன் அ த்தம்” என இலரந்தார். அவருக்கு மூச்சு வாங்கியது. “ஆண்ட்டி நீங்க உக்காருங்க, ஜூச குடியுங்க” என அமர லவத்து அந்த நிலலயிலும் அவருக்கு ஜூலச குடிக்க லவத்தாள் மனு. ாதி குடித்த ின் மீண்டும் “நான் என் புடலவகலள யாருக்கும் குடுப்த ன்.. இல்ல உள்தளதய லவத்து பூட்டி வணீாக்குதவன், நீ ஏன் இலத எல்லாம் தலலயிடற கீர்த்தி.... அவகிட்ட மன்னிப்பு தகளு..... நீ இன்னிக்கி த சியது அதிகம், தப்பு, மன்னிப்பு தகளு” என்றார். “ஆண்ட்டி த சாம இருங்க” என்றாள் மனு அவளிடம். “நீ த சாம இரு மனு, கீர்த்தி....” என அதட்டினார். “அம்மா” என்றான் தயங்கி. “ம்ம்” என்றார் கடுலமயாக. “மன்னிச்சுடு, நான் தயாசிக்காம ழி த ாட்டு உன்னிடம் அப் டி த சி இருக்க கூடாதுதான் சாரி” என்றான். “ஐதயா ரவாயில்லல மறந்துடுங்க” என்றாள் மனு அவசரமாக அவலன காணாது

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

அவன் சதரவலன விலகி தமதல தன் அலறக்கு வசன்றுவிட்டான். அன்லனக்காகவவன மன்னிப்பு தகட்டுக்வகாண்டது அவனுக்கு இன்னமும் தகா த்லத அதிகரித்தது..... உள்தள கனன்றது.... ‘த ாயும் த ாயும் ஒரு வ ண் ிள்லளயிடம் மன்னிப்பு தகட்க வசால்லிட்டாங்கதள அம்மா’ என தகா ம் இப்த ாது அவர் மீது திரும் ியது. அன்று முழுவதும் எததற்லசயாக மனுலவ சந்திக்க தநர்ந்தாலும் கண்கள் வவறுப்ல தய உமிழ்ந்தன. ‘இவனுக்கு என்னதான் ஆயிற்று, ஏன் இப் டி என்லன கண்டாதல எரிமலலயாகி வவடிக்கிறான்.... சில தநரம் என்னதமா மிகவும் சகஜமாக த சுகிறான், என்னதான் இவன் மனதின் சிக்கல்?’ என குழம் ினாள் மனு. அவனது அன்லனக்தக அவன் புதிராக இருக்கும்த ாது தநற்று வந்த இவுளுக்கா அவனின் மன நிலல புரிய த ாகிறது. “என்ன ஆண்ட்டி நீங்க இப் டி எல்லாம் திட்டீட்டீங்க.... என் தமல இன்னும் தகா ம் அதிகமாகீடுதமா என்னதமா..... உங்க மகனுக்கு” என்றாள். “ஒண்ணுமாகாது.... நான் வசான்தனதன, ரணப் ட்ட மனது, எப்த ாதும் தமதல எழும் ி அவலனயும் தவதலன டுத்தி மிச்சவங்கலளயும் ரண டுத்த லவக்குது.... எம் ிள்லளக்குனு வந்து வாய்ச்சுதத, அவனுக்கு எப்த ா விடியுதமா” என்று கலங்கினர். “என்னாச்சு ஆண்ட்டி?” என்றாள். “ஹ்ம்ம் ஆச்சு சட்டியும் ாலனயும், அப் றமா சாவகாசமா ஒரு நாள் வசால்தறன் மனு... இன்னிக்கி தவண்டாம், என் மனதச சரியில்லல” என்றார் “சரி ஆண்ட்டி, நீங்க வாங்க, வகாஞ்சம் வரஸ்ட் எடுங்க” என்று அலழத்துச் வசன்றாள். அடுத்து வந்த நாட்களிலும் அவன் முகம் கடுவன் பூலனயாக தான் இருந்தது.... அவனது தவதலனலயயும் தகா த்லதயும் அதிகரிக்க விரும் ாமல் அவள் ஒதுங்கிதய இருந்தாள்.... அனாவசியமாக அவன் கண் எதிதர வருவலத தவிர்த்துக்வகாண்டாள். அன்று காலலயிதலதய சிற்றுண்டி உண்டுவிட்டு கீர்த்தி ஆ ிசிற்கு கிளம் ி வசன்றுவிட்டான். கற் கமும் மனுவின் உதவியுடன் குளித்து முடித்து பூலஜ அலறயில் கண் மூடி ிரார்தித்து ின் அவருக்கு மிகவும் ிடித்தமான ததாட்டத்து மாமரத்து திண்டருகில் வந்து தசரில் அமர்ந்தார். அது வ ரியவதாரு றந்து விரிந்த மாமரம், ல வருடங்கள் லழயது, மிகவும் ருசியான மாங்கனிகலள ஒவ்வவாரு வருடமும் தவறாமல் குடுத்து வருகிறது. “இது நான் கல்யாணமாகி வந்தத ாது நட்ட மரம் மனு, என்தனாட குழந்லத ததாழி எல்லாதம இதுத்தான்..... வந்த அன்லனக்தக என் மாமனார் இந்த மாங்கன்லற வகாண்டு வந்து என் லகயில் குடுத்து இங்தக நட வசான்னார்..... அலத நாதன நீர் ஊற்றி வளர்த்ததன், வகாஞ்ச வகாஞ்சமா வ ரிசாச்சு..... அதத த ால என் குடும் மும் தலழத்தது..... கீர்த்தி வ ாறந்தான், அவனுக்கு அடுத்தவ காஞ்சனா ிறந்தா, அவலள நீ ார்த்ததில்லல, கல்யாணமாகி ம் ாயில இருக்கா, எப்த ாவானும் வருவா என்லன ார்க்க...” என் ார் ஆலசயாக எப்த ாதுதம அந்த மரத்தின் கீதழ தான் அவருக்கு அமர ிடிக்கும், அவலர

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

தசரில் அமர்த்தி, அருதக மாமரத்லத சுற்றி கட்டப் ட்ட சிவமன்ட் திண்லணயில் தான் அமர்ந்துவகாண்டு இருவரும் புத்தகம் டிப் ததா அரட்லட அடிப் ததா வசய்வர்.... நல்ல குளுகுளுவவன வதன்றல் காற்று வசீ மாமர வாசலனயுடன் வ ாழுது இனிலமயாக கழியும்.... “ஏம்மா மனு, உன்லன த்தி நீ ஒண்ணுதம வசால்லலலதய, நீ யாரு.... ார்த்தா நல்ல குடும் த்து வ ண்ணாக வதரியுது, அப் டி இருக்க, நீ ஏன் இந்த மாதிரி தவலலக்கு வந்திருக்தக, என்ன டிச்சிருக்தக, உனக்குன்னு இந்த உலகத்தில யாரும் இல்லலயா என்ன?” என்றார் கற் கம். “என்லனப் ற்றி என்ன ஆண்ட்டி, வ ரிசா வசால்லிக்கறா மாதிரி எதுவும் இல்லல” என்றாள் வ ருமூச்சுடன். “மனு என்லன உன் அம்மாவா நிலனச்சுக்க கூடாதா, உன் கழுத்தில தாலி வகாடி இருக்தக மனு, அதுக்கு வசாந்தக்காரன் என்னவானான்?” என்றார் உன்னிப் ாக அவள் முகம் ார்த்து. அலத தகட்டு அவள் அதிர்ந்தாள். ‘எப் டி ார்த்தார்கள், ஜாக்ரலதயாக மலறத்து தாதன உள்தள ின் வசய்து லவத்ததன்?’ என ததான்றியது. “நீ இன்னும் அலத கழட்டலல, அதனால அவன் இன்னும் உயிதராட தான் இருக்கான், உன்லன விட்டுட்டு ஓடிட்டானா, உங்களுக்கு விவாகரத்து ஏதானும் ஆயிடுத்தா?” என்றார். இல்லல என்றாள் தலலலய மட்டும் மறுப் ாக அலசத்து. “சரி மா உனக்கு என்னிடம் எலதயும் வசால்ல விருப் மில்லல த ால விட்டுடு” என்றார் . “அப் டி இல்லல, என் தவதலனலய வசால்லி உங்கலள கஷ்ட டுத்த விரும் லல, அதான்” என்றாள். முகம் கசங்கினாலும் கண்ணில் மட்டும் உறுதி இருந்தது, அந்த தநரத்திலும் கூட கண்ணரீ் மட்டும் நிலறயவில்லல.... அவளின் முகத்தில் அதனால் வதரிந்த ததஜஸ் கண்டு அசந்து த ானார் கற் கம். “வவளலீ வகாட்டீட்டா மனசு தலசாகும், என்லன கஷ்ட டுத்தி னு தயாசிக்காதத, த சும்மா” என்றார் ஆதரவாக. “என்னத்த வசால்ல ஆண்ட்டி” என்றாள் வ ருமூச்சுடன் வசால்ல துவங்கினாள். “நான் எங்கப் ா அம்மாவுக்கு மூத்த வ ண் ஆண்ட்டி... எங்கப் ா ஓரளவு வசதியாத்தான் எங்கலள வளர்த்தார்.... ஆண் குழந்லத தவணும்னு ஆலசப் ட்டு நாங்க மூணு த ரும் வ ண்ணாக ிறந்ததாம்னு அவருக்கு எங்க தமல ஆத்திரம், அதனால வடீ்டில எப்த ாதுதம சுமுகமான சூழ்நிலல கிலடயாது.... இது மூணுத்லதயும் எப் டி கலர ஏத்த த ாதறதனான்னு எப்த ாதுதம கவலலதயாட புலம்புவார் எங்கப் ா, எங்கம்மாவுக்கு பூதலாகமும் வதரியாது லகலாசமும் வதரியாது... அப் ிராணி..... அதிர்ந்து த ச கூட மாட்டா, எங்கப் ா வசால்றலத அப் டிதய வசய்யறது மட்டும்தான் அவளுக்கு தவதம்.... அன் ா ாசமா அரவலணச்சு, அப் ா அம்மா னு அந்த ாசத்லததய கண்ணால ார்காத உணராத குழந்லத ருவமும் குமரி ருவமும் ஓடி த ாச்சு.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

இது நடந்து இப்த ா அஞ்சு வருஷம் ஆகுது ஆண்ட்டி.... அப்த ாதான் நான் ன்னிவரண்டாம் வகுப்பு டிச்சுகிட்டு இருந்ததன்.... டிப்புல எனக்கு வராம் ஆர்வம் இருந்தது.... தமற்வகாண்டு நல்லா டிச்சு வ ரிய தவலலக்கு த ாய் என் குடும் த்லத காப் ற்றணும்னு வராம் ஆலச இருந்தது.... அதுல தண்ணிய வகாட்டினா மாதிரி எங்கப் ா நான் வ ரிய ரிட்லச எழுதி முடிக்கும் முன்த எனக்கு மாப் ிள்லள ார்த்துட்டார்.... எனக்கு வ ண் ார்க்கும் நாளன்று தான் வசான்னார். “சீக்கிரமா வந்து ஒழுங்கா அலங்காரம் ண்ணணீ்டு நில்லு அவா எதிர்க்க” என்றார். “என்னத்துக்கு ா?” னு தகட்தடன், ஒரு முலற முலறச்சார், “உன்லன வ ண் ார்க்க வர்றா” என்றார். “எனக்கு இப்த ாலதக்கு கல்யாணம் எல்லாம் தவண்டாம் ா, நான் நிலறய டிக்கணும்... எனக்கு ஸ்காலர்ஷிப் கிலடக்கும்னு, ஏற் ாடு ண்தறன்னு எங்க ப்ரின்சி கூட வசால்லி இருக்கா ா, உங்களுக்கு வசலவு கூட நான் லவக்க மாட்தடன்... ப்ளஸீ் ா” னு அழுததன் ஆனா லதர்யமா த சிதனன், ளார்னு ஒரு அலர விழுந்தது. “த ாதும் வாய மூடு.... உனக்கு கீழ இன்னும் வரண்டு இருக்கு, உன்லன கலர ஏத்தி முடிக்கதவ இங்தக முழி ிதுங்கறது, இதுகலள என்ன வசய்ய த ாதறதனான்னு நாதன கவலல ட்டுண்டு இருக்தகன், இதில இவ டிப் ாளாம், தவலலக்கு த ாவாளாம், அது வலரக்கும் நீ கல்யாணம் ஆகாம இருந்தா அப் றமா உன் டிப்புக்தகத்த மாப் ிள்லளயா எங்தகடி த ாய் ததடறது, அதுக்தகத்தார்த ால சீர் வசனத்தி எங்தகர்ந்து வகாடுக்கறது, த ாதும் வசான்னலத வசய்” என்றார் மிரட்டலாக. நான் வசய்வதறியாது அம்மாவிடம் முலறயிட்தடன். அவளுக்கு நான் த சியது காதிதலதய விழவில்லல த ால, “த ாய் மூஞ்சி அலம் ணீ்டு வரடியாகு” என்றாள் விட்தடத்தியாக. எனக்கு வாழ்க்லக வவறுத்தது. வந்தவன் நல்லவனாக இருந்தால் அவனிடதம த சி தமற்வகாண்டு டிக்கச் இயலுமா என ார்க்கலாம் என ஒரு சின்ன ஆலச மனதின் ஓரத்தில் இருந்தது. ஏததா நானும் வரடியாதனன். அவர்களும் வந்தார்கள்.... தரகருடன் கூட அவனும் அவனது அன்லனயும் தான் வந்தார்கள்.... நான் அலழக்கப் ட்தடன், வந்து வணக்கம் வசான்தனன்.... அவனது தாய் என்லன சில தகள்விகள் தகட்டார்.... தில் வசான்தனன், கா ி குடுக்கும்த ாது அவன் முகத்லத வமல்ல ஏறிட்டு ார்த்ததன்.... அவன் ார்லவயில் கவுரவம் இல்லல, அவனது கண்கள் என் உடலின் தமதல ஊர்ந்தது கண்டு எனக்கு கசந்தது.... அவனது மனதின் விகாரத்லத உணர்ந்து வகாள்ளும் க்குவம் அப்த ாது எனக்கு இருக்கவில்லல, எங்கப் ா அலத உணர்ந்தாதரா இல்லலதயா அலதப் ற்றி கவலல டவில்லல... தினஞ்சு வுன் நலகயும் ஐம் தாயிரம் வராக்கமும் தகட்டார்கள்... “ஐம் தார்யிரம் வகாஞ்சம் அதிகம், இன்னும் கல்யாண வசலவு தவற இருக்கு...” என இழுத்தார் என் தந்லத.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“குடுக்க முடிஞ்சா ாருங்க, இல்தலனா நாங்க தவதற இடம் ார்த்துக்கதறாம்” என்றார் அவனது தாய். அவன் ஒன்றுதம த சவில்லல.... ஆனால் அவன் ார்லவ என் உடம் ில் ஊடுருவி ாய்வலத நிறுத்தவில்லல.... அதன் ின் அவலன காண் லததய நான் நிறுத்திவிட்தடன்.... என் தாயிடம் இப் டி என கூறிதனன், அவள் ஒன்றுதம த சவில்லல. ிறகு “சில ஆண்கள் அப் டி இருப் ாங்க, அது வ ண்களின் தலல எழுத்து.... அதற்கு நீயும் விதிவிலக்கல்ல” என்று மட்டும் கூறினார். கல்யாணம் நிச்சயமானது.... தனிதய காண தவண்டும் சீ் சினிமா என த ாக தவண்டும் என நச்சரித்தான், நான் ஒப்புக்வகாள்ளவில்லல..... என் ன்னிவரண்டாம் ஆண்டு கலடசி வ ரிய ததர்வு முன்தன நிற்கிறது என கூறி சமாளித்ததன்.... ததர்லவ நல்ல டி எழுதி முடித்து ததர்ந்து முதல் மாணவியாக வந்ததன். ஆனால் வதாடர்ந்து டிக்க தான் குடுத்து லவக்கவில்லல. ின்தனாடு திருமணமும் முடிந்தது. தமலடயிலும் கூட அவனின் அந்த கூறுத ாடும் ார்லவதான்.... அலதகண்டு எனக்கு கூசியது. அப் ாவால் முழுசா ஐம் தாயிரம் வகாடுக்க முடியவில்லல.... முப் தாயிரம் தந்தார், ாக்கிலய சீக்கிரமா தந்துடறதா வசான்னார்.... அதுக்தக அவன் அசிங்கமா ஏசினான். “இதுக்கு கூடவா உங்கப் ாவிற்கு வக்கு இல்லல?” என்றான் என்னிடம். எனக்கு அவமானமாக இருந்தது, ஆனால் வசய்வதற்கு ஒன்றுமில்லல..... அவனின் ார்லவயில் கண்ணியம் இல்லல எனினும் எனக்கும் ஒரு கல்யாணம், கணவன், புகுந்த வடீு எனும்த ாது இயற்லகயான ஆலசகள் என் மனத்திலும் எழுந்தன.... அன் ான கணவனாக அலமய தவண்டுதம என்ற ஆலசயும் இருந்தது.... ல எதிர் ார்ப்புகளுடன் யத்துடதனதய தாலி கட்டிவகாண்தடன் முதல் இரவன்னிக்கி என்லன ரூமில வகாண்டுவிட்டாங்க.... நானும் ஒன்றுதம அறியாத நிலலயில் யந்த டிதய தான் உள்தள காலடி எடுத்து லவத்ததன்... அவன் ல நாள் ட்டினியாக கிடந்தவன் த ால நான் உள்தள வசன்றதுதம என்லன அள்ளிக்வகாண்டு த ாய் கட்டிலில் த ாட்டு என் தமல் விழுந்து ிடுங்கினான்.... நான் அப்த ாது அறியா வ ண், முதல் இரவு என்றாதல என்னவவன வதரியாத புரியாத வயது அது..... நான் அதிர்ந்ததன், கதறிதனன்.... ஆனால் அது எதுவுதம அவன் காதில் விழவில்லல..... என்லன கதற கதற ஆண்டு முடித்துவிட்டு அந்த க்கம் திரும் ி தூங்கியும்விட்டான்.... நான் கலலந்து கசங்கிய மலராக எழ கூட வதம் ில்லாமல் துவண்டு கிடந்ததன்..... எப்த ாது அழுத டிதய தூங்கிதனதனா வதரியவில்லல... அதிகாலல எழுந்து வமல்ல வசன்று குளித்து உடுத்தி வந்ததன்.... கீதழ பூலஜ அலறயில் விளக்தகற்ற வசான்னார்கள் என் மாமியார்..... ின் கா ி த ாடும் டி அனுப் ினார்கள்.... வசய்ததன்.... “நான் இன்னிக்கி மாலல ஊருக்கு கிளம் ிடுதவன், அவன் வகாஞ்சம் முரடன், ாத்து நடந்துக்க, என்னால அவலன திருத்த முடியலல, வ ண்டாட்டின்னு ஒருத்தி வந்தா

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

அவளாலலயாவது அவலன திருத்த முடியுதா ார்க்கலாம்னு தான் கல்யாணம் ண்ணி வவச்சிருக்தகன்... இனி உன் சமர்த்து..... நீயாச்சு உன் புருஷன் ஆச்சு” என்றார் விட்தடத்தியாக. நான் யந்ததன்... “ஓ அவன் வ யலர கூட இன்னும் உங்களிடம் வசால்லவில்லல இல்லலயா ஆண்ட்டி, அவன் வ யர் வாசுததவன்.... வாசுன்னு எல்லாரும் வசால்வாங்க. அவன் எழுந்து குளித்து கீதழ வந்தவன் சிற்றுண்டி சாப் ிட்டு முடித்ததும் “தமதல வா” என்றான். எனக்கு சர்வாங்கமும் ஆடி த ாயிற்று.... யந்த டிதய வசன்தறன்.... ட்ட கலில் என்லன டுக்லகயில் கிடத்தினான்... “ஐதயா தவணாங்க, ட்ட கலில்.... வடீு வமாத்தமும் இன்னமும் வசாந்தக்காரங்க இருக்காங்க” என்தறன் த்ராணிதய இல்லாத குரலில். “உங்கப் னுக்கு குடுத்த வாக்கு டி ணத்லத குடுக்க வழி இல்லல, நீ வாதய திறக்க உனக்கு தயாக்யலத இல்லல.... த சாம டுடி” என்று என்லன துலவத்து துவம்சம் வசய்தான். ‘இனி இப் டிதானா என் வாழ்க்லக’ என மனம் துடித்தது.... உடலும் மனமும் ரணமாக இருக்க, அம்மாவிடம் கூறி அழுததன். என் தலலலய வருடி ஆறுதல் டுத்துவார் என நான் எண்ணியது த ாக “ஹ்ம்ம் நீ குடுத்து வவச்சது அப் டி... ார்த்து நடந்துக்க” என்று கூறி கிளம் ிதய விட்டாள் தந்லதயுடன். எல்தலாரும் கிளம் ிவிட நான் அவனுடன் புலி குலகயில் மான்குட்டி த ால அக ட்டுவகாண்தடன். ஒரு வாரம் லீவில் இருந்தவன், எந்த ததனிலவுக்கும் அலழத்து த ாகவில்லல எனினும், அவனுக்கு தவண்டியலத கவலன்றும் இரவவன்றும் ார்க்காமல் என்லன ஆண்டு முடித்தான்..... எனக்கு வாழ கூட ிடிக்கவில்லல, தனிலமயில் அழுது துவண்தடன்.... உடல் ரணத்லத விடவும் மனதின் ரணம் என்லன ஊலமயாக்கியது.... அவனுடன் ஒரு வார்த்லதயும் த சவில்லல.... கடலமதய என்று அவனுக்கு சலமத்ததன் டுக்க வசான்னால் டுத்ததன்.... வடீ்லட நடத்திதனன்.... அதிலும் காய்கறி மளிலக என்ற சாமான்கள் அலனத்தும் அவன் இஷ்டப் டி என்ன எவ்வளவு வாங்கி வருகிறாதனா அலததான் நான் சலமக்க தவண்டும்..... என் லகயில் என அவன் வசலவிற்கு குடுப் து மிக வகாஞ்சம் ணதம என ஆகிவிட்டது.... எனக்கு இந்நிலல ல த்தியம் ிடிக்க லவத்தது” மனு வசால்ல வசால்ல கற் கம் வ ரும் தவதலன ட்டார், அவலரயும் அறியாது அவர் கண்கள் நீலர வார்த்த வண்ணம் இருந்தன. “ ாருங்க ஆண்ட்டி, இதுக்குதான் நான் ஒண்ணுதம வசால்ல மாட்தடன்னு வசான்தனன்” என்றாள் அவர் கண்ணலீர துலடத்த டி. “ஒண்ணுமில்லல மா, இப் டி எல்லாம் கூட ஒரு வ ாண்ணு கஷ்டப் ட முடியுமான்னு ததாணிச்சு, நீ தமதல வசால்லு, எல்லா துன் த்லதயும் வகாட்டீடு மா” என்றார்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“சில மாதங்கள் இப் டியாக வசல்ல, வமல்ல வமல்ல தமதல விழுந்து ிடுங்குவது வகாஞ்சம் த ால குலறந்தது..... ஆனால் எதற்கும் குற்றம் எதிலும் குற்றம் என ஏசினான்... “அவதன்ன எப்த ா ாரு ஒரு அழுமூஞ்சித்தனம், ளிச்சுன்னு இருக்க வதரியுதா, அழகா டிரஸ் ண்ணிக்க வதரியுதா, டிப்பும் இல்லல, அறிவும் இல்லல, வ ரிய அழகியும் இல்லல நல்லா வந்து மாட்டிச்சு எனக்குன்னு” என்று ஏசினான். அவன் ஆ ிஸ் கிளம் ி வசல்லும் வலர முள்ளின் தமல் இருப் து த ால வாழ்ந்ததன், அவன் கிளம் ியதும் ஹப் ா என ஒரு நிம்மதி உண்டாகும்.... க்கத்து ிளாட்டில் இருந்த ஒருத்தி என் வயதுதான் இருக்கும், ரிச்சயமானாள்... “நாள் முழுக்க வடீ்டில சுமாதாதன இருக்தக, நான் இந்த லதயல் வகுப்புக்கு த ாதறன் நீயும் வரியா?” என்று தகட்டாள். வகாஞ்சம் துணிச்சலுடன் வசன்தறன் கற்றுக்வகாண்தடன், அக்கம் க்கத்தில் சிலருக்கு லதத்து குடுத்ததன்.... சில லகதவலலகள் வசய்து குடுத்ததன், எனவகன தநரம் த ாக இது உதவியது மட்டுமல்லாமல் லகயில் எனவகன வகாஞ்சம் ணமும் தசர்ந்தது, மனதின் வவறுலமலயயும் த ாக்கியது. இந்நிலலயில் ஏதத எங்தகதயா கணக்கு தவறியதில் நான் கர் மாதனன், “என்னது நாள் தள்ளி த ாயிருக்கு த ாலிருக்தக, வாய திறந்து வசால்றதில்லலயா, எங்தக என்ன தப்பு நடந்துச்சு.... நான் வாங்கி குடுத்த அந்த மாத்திலரகலள சரியா த ாட்டியா இல்லலயா?” என அடித்து வகாடுலம டுத்தினான். ஏததா ஒரு நாள் மறந்தததனா என்னதமா எனக்தக கவனம் இல்லாமல் த ானது.... அலத வசான்னதற்கும் அடித்தான். “என்ன இவதனாட குடும் ம் நடத்தி புள்லளய வ த்துட்டா நம்மலள விட்டுடாம இருப் ான் அன் ா குடித்தனம் நடத்துவான்னு கனவு கண்டு ப்ளான் த ாட்டு நடந்துக்கறிதய... வகான்தன த ாடுதவன்.... ஏமாத்த உனக்கு கத்தா குடுக்கணும், உங்கப் தன ஒரு ஏமாத்துகாரன், நீ அவன் வ ாண்ணுதாதன” என அசிங்கமாக திட்டினான். “இந்தா இது கர் த்லத கலலக்கும்னு வாங்கி வந்ததன், இப்த ா என் கண் முன்தன முழுங்கு” என்று அதட்டி தின்ன லவத்தான்..... தவண்டாம் என கூறவும் லதர்யமில்லாமல் முழுங்கிதனன். அடுத்த நாள் அதிகாலலயில் வயிற்று வலியால் துடித்து அழுது புரண்டு தவித்ததன். “என்ன கலலஞ்சிருக்கும், அதுக்கு எதுக்கு இவ்வதளா அமர்க்களம் ண்தற?” என அதற்கும் திட்டினான். “இல்லல இது எதுதவா சீரியஸ்னு ததாணுது, ப்ளஸீ், என்லன ஏதானும் டாக்டர்கிட்ட கூட்டிகிட்டு த ாங்கனு” வகஞ்சிதனன். நிலறய ரக்த த ாக்கு இருந்தது.... நாதன சிறிய வயது, வராம் தவ யந்ததன்.... அவன் யந்ததாகதவா கலங்கியதாகதவா வதரியவில்லல. “சரி வந்து வதாலல, அ ார்ஷன் அது இதுன்னு தவற வசலவு தவண்டாம், கச்சிதமா வடீ்தடாட முடிச்சிடலாம்னு ார்த்தா உன்னால எப்த ாது கஷ்டம்தான் வசலவுதான்” என

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

திட்டி என்லன அலழத்து வசன்றான். அங்தக வசன்று மகப்த று மருத்துவலர காண அவதரா என்லன வடஸ்ட் வசய்துவிட்டு கத்தி கூச்சலிட்டார். “நீங்க எல்லாம் டிச்சவங்கதாதன, இது சாதாரணமா கலலயலல, என்னதவா குடுத்திருக்கீங்க, என்ன குடுத்தீங்கனு வசால்லியானும் வதாலலங்க, அலத தகட்டுதான் நான் தமற் டி அவங்களுக்கு லவத்தியம் ார்க்கணும்.... ச்தச என்ன இது அறிவில்லல” என திட்ட வகாஞ்சம் கூட கலக்கதமா யதமா இன்றி இன்ன மருந்து என கூறினான். “அடப் ாவி, இலதயா குடுத்தத, நல்லகாலம் அவ ஒண்ணுதான் சாப் ிடிருக்கா, இன்னும் ஒண்ணு உள்ள த ாயிருந்தா அவ கார் ல தய நாசமாகி இருக்கும்.... எங்தகர்ந்துடா வரீங்க நீங்க எல்லாம்.... நீவயல்லாம் ஒரு மனுஷன்” என்ற அவர் ஏச, “தா ாருங்க, அதிகம் த ச தவணாம்.... சீக்கிரமா அவள சிகிச்லசக்கு அனுப்புங்க, எனக்கு தநரமாகுது ஆ ிஸ் த ாதறன்... மாலல வந்து என்ன ஏதுன்னு ார்க்குதறன்” என கூறிவிட்டு என்லன அம்த ாவவன அங்தக விட்டுவிட்டு வசன்தற விட்டான். அந்த டாக்டர்ம்மாதவ இவனது வசய்லக கண்டு அதிர்ந்து நின்றார். “எப் டிமா இப் டி ஒருத்தலன கட்டிகிட சம்மதிச்தச.... இவன் மனுஷதன இல்லலதய?” என்றார். எனக்கு தில் வசால்லவும் திராணி இல்லல.... நல்ல டி டி என் சி நடத்தி என்லன ிலழக்க லவத்த வ ருலம அவலரதய சாரும்.... மாலல வந்து வடீ்டிற்கு அலழத்து வசன்றான்.... ‘இவளுக்கு நான் ஊழியம் ார்க்கணும், மூணு நாள் அலசய கூடாதாம் டாக்டரம்மா கூப் ாடு த ாடராளுக’ என்று வவளியிலிருந்து ஏததா காய்ந்த வராட்டியும் இட்லியும் என வாங்கி வந்து என்னிடத்தில் எறிந்தான் உண்ண வசால்லி.... அது வநஞ்லச விட்டு உள்தள வசல்லவில்லல. மூணாம் நாள் வமல்ல தட்டு தடுமாறி நான் எழுந்து முகம் கழுவி வர “என்ன, அதான் மூணு நாள் முழு வ ாழுதா வரஸ்ட் எடுத்தாச்சு இல்ல, சலமக்கிற வழிய ாரு, வவளலீ தினம் தின்னா ருசியும் இல்லல ணமும் வசலவாகுது இல்ல” என்றான் வரட்லட அர்த்தத்துடன் என் உடலல தகாரமாக ார்த்த டி.... என் உடலும் மனமும் நடுங்கியது..... முடிந்தும் முடியாமல் சலமத்து முடித்ததன்.... துவண்டு விழுந்ததன்... “என்னால முடியலல, எடுத்து த ாட்டு சாப் ிடுங்க என டுக்லகயில் விழுந்ததன்.... ஆ ிஸ் வசன்றவன் மாலல வந்தான்.... இரவு சலமயலலயும் தடுமாறி வசய்து லவத்ததன்.... சாப் ிட்டவன் “அதான் மூணு நாள் வரஸ்ட் ஆச்சுது இல்ல, வா” என்றான. “ஐதயா முடியாதுங்க, என்லன விட்டுடுங்க.... உடல் ரணமா இருக்குங்க, ஒரு மாதம் வலரக்கும் எந்த உறவும் இருக்க கூடாதுன்னு டாக்டரம்மா தவற வசால்லி இருக்காங்க” என்தறன் அழுத டி. அவங்களுக்வகன்ன, அவனவன் அவஸ்லத அவனவனுக்கு.... வாடி னா” என இழுத்து வசன்று என்லன கதற லவத்து அவன் ஆலசலய தீர்த்துக்வகாண்டான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

மறுநாள் இனியும் இந்த தவதலன முடியாது என வவளிதய வசன்று தந்லதக்கு த ான் வசய்ததன்.... அப்த ாது அவர்கள் கடலூரில் இருந்தார்கள்.... தாலய அலழத்து விவரம் கூற “ஓதஹா அப் டியா, இப்த ா உடம்பு எப் டி இருக்கு.... சரி ார்த்துக்க, நான் இப்த ாலதக்கு அங்க வர முடியாது” என்று லவத்துவிட்டாள்.... தந்லதயிடம் என்னால் இனியும் இங்தக இப் டி அவதிப் ட முடியாது என வவட்கத்லத விடுத்து அலனத்லதயும் கூற, “குடும் ம் னு இருந்தா அப் டிதான் இருக்கும்.... அதுக்குனு நீ புறப் ட்டு இங்தக வந்து நிக்காதத..... இப்த ாதான் உன் தங்லக மதுவந்திக்கு வரன் ார்த்திருக்தகன், மூத்தவ வாழாவவட்டியா வந்துட்டான்னு வதரிஞ்சா அவ கல்யாணம் நின்னு த ாகும்” என்றார் வவகு அக்கலறயாக. நான் வாழ்லவ வவறுத்ததன். தவண்டிய அளவுக்கு உடலுக்கு வரஸ்ட் இல்லாமல் த ாக உள்ளமும் உடலும் தசர்ந்து தசார்ந்து த ாக, என்னிடம் எந்த வித ஒத்துலழப்பும் இன்றி ஜடதம என அவனுடன் இலணய அவனுக்கு என் தமல் இந்த வவறுப்பும் தசர்ந்துவகாண்டது. “சீ, என்ன வ ாம் லளடீ நீ.... புருஷன எப் டி சுக டுத்தறதுன்னு அவ அவ ஜமாய்கறா எனக்குன்னு வந்து வாய்ச்சிருக்கு ாரு ஜடதமன்னு கிடக்கிதற” என ஏசினான். இப்த ாது எல்லாம் என் கண்ணரீ் சுத்தமாக நின்று த ாயிருந்தது..... இதுதான் இனி என் வாழ்வு என வதரிந்த ின் நான் எலதயும் ற்றி கவலலப் ட்டு எதுவுதம ஆகப்த ாவதில்லல என உணர்ந்ததன்.... அவனுடன் டுக்லகயில் மட்டுமல்லாமல் தினசரி வாழ்விலும் ஜடமாகதவ ஊலமயாகதவ இருந்ததன்.... ஒரு வார்த்லதயும் கூட அவனுடன் த சுவலத நிறுத்திதனன்..... அற் புழுவாய் ததான்றியவலன புருஷனாக வதய்வமாக எண்ண என்னால முடியவில்லல..... கல் தவலளகளில் நான் எனக்காக வாழ்ந்ததன்.... சிறுக சிறுக மீண்டும் நான் உடல் ததறி லதயல் தவலலயில் ஈடு டுத்திக்வகாண்தடன்.... என் மனமும் அதில் வகாஞ்சம் நிம்மதி அலடந்தது. இதனிலடயில் எங்களுக்கு மணமாகி இரண்டு வருடங்கள் ஆகி இருந்தன..... இரண்டாம் ஆண்டு கல்யாண நாளுக்வகன இவனது நண் ர்கள் நச்சரிப்பு தாங்காமல் வடீ்டிதலதய விருந்துக்கு ஏற் ாடு வசய்ய வசான்னான்.. “வவளலீ விருந்து வவச்சா குடிச்தச என்லன அழிச்சுடுவானுங்க... நிலறய வசலவாயிடும், நீதய நல்லதா நாலு வலக வசஞ்சுடு.... எப்த ாதும் த ால குழம்பு கூட்டுன்னு உயிலர வங்காதத.... ஏதானும் புதுசா வசய்...... ஏதானும் இனிப்பும் வசய்துடு” என தவண்டிய சாமான்கலள வாங்கி வந்து த ாட்டான். “வடீ்லட சுத்தம் வசய்து அலங்கரித்து நாலு வலக நல்லதாக சலமத்து இனிப்புடன் வமாத்தமும் வரடி வசய்து லடனிங் தட ிள் மீது அடுக்கிதனன். “எல்லாம் ஆச்சா?” என தகட்டுக்வகாண்தட வந்தவன் “ஆச்சில்ல, த ாய் நீயும் வரடியாகு, எண்லண வழியும் முகத்ததாட இப் டிதய அவங்க முன்னாடி வந்து நிக்காதத.... என் வடீ்டு தவலலக்காரின்னு நிலனச்சுட த ாறாங்க, ளிச்சுன்னு உடுத்திகிட்டு ஸ்லடயிலா வந்து நில்லு” என்றான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

நானும் தயாராகி வர நண் ர்கள் வந்தனர்.... என்லன மலனவி என அறிமுகம் வசய்தான்... நான் லக குவித்து வணக்கம் கூறிதனன்.... அதில் ஒருவன் என்னிடம் லக குலுக்க லக நீட்டினான்.... நான் வமல்ல தவித்த டி லக நீட்டிதனன்.... அலத ற்றியவன் உள்ளங்லகயில் அழுத்தினான்... நான் அதிர்ந்து அவலன ார்த்ததன்.... என்லன ார்த்து கண் அடித்தான்.... நான் வாசுலவ அதத அதிர்ச்சியுடன் ார்த்ததன், அவதனா அலத கவனித்ததாகதவ வதரியவில்லல. “உன் மலனவி த ரழகி தான் டா வாசு” என்றான் அந்த நண் ன் இளித்த டி. “த ரழகியா, இவளா, லஹய்தயா” என ஏளனமாக சிரித்தான். “த ரழகினா நம்ம சுதலா தான், இப்த ா வருவா ாரு, ரதி னா அவதான் டா, என்ன அழகு என்ன ிகர் ித்தனாக்குறா டா” என்றான். வவட்கதமயில்லாமல். சுதலாச்சனா என் வள் இவனது ஆ ிசில் இவனுக்கு காரியதரிசி.... இவனும் அவளுமாக சுற்றுகிறார்கள் என அவன் த ச்சில் ல முலற அடிப் ட்டது வ யர் என வதரியவந்தது. சாப் ாடு வரடி எனும்த ாதத உள்தள வந்தாள் அந்த சுதலா, ஸ்லீவ்வலஸ் ப்ளவுசும் கீதழ இறக்கி வதாப்புள் வதரிய கட்டிய தசலலயுமாக விரித்த விட்ட தலல முடியும் என தமகப் ின் உதவியுடன் மிதந்து வந்தாள். எல்லா ஆண்களிடமும் வழிந்துதான் த சினாள் என்றாலும் வாசுவிடம் தமதல விழுந்து” வாசு டார்லிங் என குலழதாள்... “இவங்க என்ன இவதளா சாதாரணமா இருக்காங்க.... இவங்கலள எப் டி நீங்க தமதரஜ் ண்ணிகிட்டீங்க?” என இலழந்தாள்.... எனக்கு ற்றிக்வகாண்டு வந்தது.... சீ என நான் சலமயல அலறக்குள் புகுந்து வகாண்தடன். சிறிது தநரத்தில் “இங்தக வந்து நின்னுகிட்டு என்ன கனவு காணுதற, அங்தக எல்லாரும் சாப் ிட காத்திருக்காங்க, வந்து ரிமாறு” என உறுமினான்.... வசய்ததன்..... அலனவரும் சாப் ிட்டுவிட்டு ஆஹா ஓதஹா என ாராட்டினர்.... “இவளால ஆன ஒதர நன்லம இதான், நல்லா சலமப் ா, வடீ்லட நடத்துவா, நல்ல சலமயர்காரியா தவலலக்காரியா வவச்சுக்கலாம் அவ்வளதவ” என்றான் அலனவரின் முன்னும் லவத்து. எனக்கு அசிங்கமாகவும் அவமானமாகவும் த ானது.... ‘இலத விட சிறுலமப் ட முடியுமா, பூமித்தாய் என்லன விழுங்கிக்வகாள்ள மாட்டாளா’ என புழுங்கிதனன். அவன் என்னதமா வ ரிய தஜாக் அடித்ததுத ால எல்தலாரும் சுதலாவும் ஓதஹா என சிரித்தனர். நான் அலனத்லதயும் எடுத்துக்வகாண்டு உள்தள வசன்று சாப் ிட்தடன் என த ர் வசய்து தட ிலள சுத்தம் வசய்து அடுப்பு தமலடலய சுத்தம் வசய்து வகாண்டு இருந்ததன்.... அப்த ாது ின்தன நிழலாடியது.... வாசுதவ இருக்கும் என திரும் ியவள் அதிர்ந்ததன்.... முதலில் என் லக ிடித்து அமுக்கியவன் அசிங்கமாக வழிந்த டி அங்தக நின்றிருந்தான்.... “என்ன தவணும் இங்தக ஏன் வந்தீங்க?” என்தறன் தகா மாக. “ஹ ீ ஹ ீ ஒண்ணும் தவண்டாதம, ாவம் நீ தனியா கஷ்ட டறிதய ஏதனும் உதவலாதமன்னு வந்ததன்” என தமலும் வழிந்தான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“இல்லல எனக்கு எந்த உதவியும் ததலவ இல்லல வவளிதய த ாங்க” என்தறன் ஆத்திரத்லத அடக்கிக்வகாண்டு. “நீ எவ்வதளா அழகா இருக்தக, எவ்வதளா நல்லா சலமக்கற... ஆனா உன் அருலம அந்த வாசு யலுக்கு வதரியதவயில்லல.” என என் ததாலள ற்றினான். அவலன ஆத்திரத்துடன் திரும் ி முலறத்து, “வாலய மூடு எடு லகலய வ ாறுக்கி ராஸ்கல்” என ளார் என அவன் கன்னத்தில் அலறந்ததன்.... அவலன அலறந்த ின்னும் என் உடல் தகா த்தில் நடுங்கியது.... உடல் வவடவவடத்தது... “என்னய்யா அடிக்கதற, தகட்க நாதியில்லல உனக்கு, அப்த ாதத இவ்வளவு திமிரா?” என அவன் என்லன கட்டி ிடிக்க வந்தான். அவலன ஒதர தள்ளாக ஆதவசம் வந்தவள் த ால ிடித்து கீதழ தள்ளிதனன்.... அங்தக இருந்த அலரக்கும் கல்லின் குழவிலய எடுத்து அவன் மண்லடயில் த ாட தூக்கிதனன், “ஐதயா தவண்டாம் என்லன விட்டுடு” என அலறினான். “த ாடா வவளலீ” என கத்திதனன். அவன் யந்து எழுந்து வாசலல தநாக்கி ஓடினான்.... என் அலறக்கு வசன்று வகாஞ்சம் என்லன ஆசுவாசப் டுத்திக்வகாள்ள தவண்டும் முடிந்தால் வாசுலவ அலழத்து நடந்தவற்லற கூற தவண்டும் என நிலனத்து என் அலறலய தநாக்கி நடந்ததன்.... நான் இருந்த நடுக்கத்தில் உள்தள தகட்ட முனகல் என் காதில் விழவில்லல த ாலும்.... சாத்தி இருந்த கதலவ வமல்ல தள்ள அது திறந்து வகாண்டது..... உள்தள நான் கண்ட காட்சி என்லன உலறய லவத்தது..... எந்த ஆலணயும் எந்த வ ண்லணயும் தசர்த்து ார்க்க கூடாத நிலலயில் வாசுலவயும் சுதலாச்சனாலவயும் அங்தக என் அலறயில் என் டுக்லகயில் நான் கண்தடன்..... என் அண்டசராசரமும் உதறியது..... ஆத்திரமும் தகாவமும் இயலாலமயும் ஒருங்தக என்லன ஆட்டி ார்த்தது.... எதுவுதம நடக்காதது த ால சுதலா சரிந்த தன் முந்தாலனலய சரி வசய்துவகாண்டு நிமிர்ந்தாள். “தஹ அறிவில்லல, கதலவ தட்டிவிட்டு உள்தள வர்றதில்லல?” என இலரந்தான் வாசு. “நான் என் அலறக்குள்ள நுலழய யாரிடம் அனுமதி தகட்கணும்” என்தறன் முதன் முலறயாக தநர்வகாண்ட ார்லவயுடனும் எதிர்த்த குரலுடனும். “உன் அலறயா, அப் டி ஒண்ணு இந்த வடீ்டில இருக்கா என்ன, என்ன டார்லிங் இது, அவங்க அலறயாதம.... அப்த ா இது உங்க அலற இல்லலயா?” என சீண்டினாள் சுதலா. “அவ வகடக்கா டார்லிங்” என அவலள ார்த்து கூறியவன். “உன் அலறயா, இது என் வடீு என் அலற..... இங்தக நீ எனக்கு சலமத்து த ாட்டு கட்டிலில் சுகம் குடுக்கும் ஒரு தவலலக்காரி, அவ்வளதவ” என்றான் ஏளனமாக. நான் உலறந்து த ாதனன்.... சீ என இருவலரயும் ஒரு ார்லவ ார்த்துவிட்டு தநதர திரும் சலமயல் அலறக்தக வசன்று கதலவ அலடத்து உள் க்கம் தாழிட்தடன்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

அங்தக ஒரு ஓரமாக இருந்த ாலய விரித்து டுத்ததன்..... தூக்கம் வரவில்லல.... என் வாழ்க்லகயில் ஏததததா நடக்க கூடும் என நான் நிலனத்தது த ாக இப் டி ஒரு திருப்புமுலனலய நான் எதிர் ார்த்திருக்கவில்லல..... என் மூலளக்குள் லவித தயாசலனகள்..... நல்லது வகட்டது நடக்கப்த ாவது நடந்தது என லதும் ஆதலாசலன வசய்ததன்..... வகாஞ்சம் வகாஞ்சமாக நான் அடுத்து இன்னது வசய்ய தவண்டும் என வதளிந்தது மனது..... அலத எப் டி நடத்த தவண்டும் என ப்ளான் வசய்துவகாண்தடன். இந்நிலலயில் வ ாழுதத விடிந்து த ானது.... வ ாட்டு தூக்கம் இன்றி இரவு முடிந்தது.... எழுந்து எதுவுதம நடவாதது த ால நானும் இயற்லகயாக சலமத்து துலடத்து கழுவி என தினசரி தவலலகளில் என்லன ஈடு டுத்திக்வகாண்தடன்..... இரவு நான் உள்தள வந்து தாளிட்டுவகாண்ட ின் வவளிதய என்ன நடந்தது என அறிய எனக்கு இஷ்டமில்லல, அதனால் அவனிடம் நான் தவதற எதுவுதம தகட்கவில்லல..... அவனுதம நான் எலததயனும் தகட்த ன் அழுதவன் கத்துதவன் என எதிர் ார்த்தான் த ாலும், என் அலமதி அவலன ஆச்சர்ய டுத்தியது..... அது அவன் கண்களில் நான் கண்தடன். அவன் டி ன் தின்றுவிட்டு தன் டி ன் ாக்சுடன் ஆ ிசிற்கு கிளம் ினான். அடுத்த விநாடி நான் சுருசுருப் ாதனன்.... எனக்வகன ஒரு வ ட்டிலய தயார் வசய்துவகாண்தடன்.... என் ன்னிவரண்டாம் வகுப்பு மார்க் சீட், நன்மதிப்பு சான்றிதழ், எனக்கு தவண்டிய துணிமணிகள், என் தந்லத எனக்கு கஷ்டப் ட்டு த ாட்ட என் நலககள், சில வவள்ளி சாமான்கள், ததலவப் டும் என நான் நிலனத்த இன்னும் சில உலடலமகள் எல்லாவற்லறயும் அந்த வ ட்டியில் அடுக்கிதனன்..... சலமயல் அலறக்குச் வசன்று தமதல ரணிலிருந்து ஒரு அட்லட வ ட்டிலய எடுத்து தூசி தட்டிதனன், வ ாறுலமயாக சின்ன ஸ்டவ், ஒரு சிறிய குக்கர், வாணலி, குழம்பு ால் தயிருக்வகன சில கிண்ணங்கள், கரண்டிகள், ஒரு தட்டு என அதில் அடுக்கிதனன்..... அந்த அட்லட வ ட்டியில் வகாள்ளுமளவு ாத்திரங்கள் நிலறந்ததும் ிடித்து தூக்கிக்வகாள்ள வசதியாக அலத கயிறு வகாண்டு கட்டிதனன். ின் த ாய் குளித்து வந்து கடவுலள வணங்கி என் காமாக்ஷி விளக்கும் சுவாமி டமும் வதாழுது எடுத்து என் வ ட்டியில் தமவலழ லவத்துக்வகாண்தடன்.... என் இருப் ில் தசர்த்து லவத்திருந்த ணத்லத எண்ணி எடுத்து ர்சில் லவத்துக்வகாண்தடன்..... அன்லறய நாளிதலழயும் எடுத்து லகல யில் வசாருகிதனன்... எல்லாம் ஆன ின் ஒரு நிம்மதியுடனும் ட டக்கும் இதயத்துடனும் அவனுக்கு ஒரு கால் கடிதம் எழுதிதனன்.... “மிருகத்துடன் வாழ்ந்தது த ாதும் என மனிதர்களின் நடுதவ வாழ துணிந்து புறப் ட்டு விட்தடன், ததட தவண்டாம், எந்த முயற்சியும் எடுக்க தவண்டாம்.... நான் எப்த ாதுதம வ ாறுலமயாக இருப்த ன் என வசால்ல முடியாது” என நாலு வரி எழுதி லக ஒப் ம் இட்டு வாசல் அலற பூ ஜாடியின் கீதழ ார்லவயாக லவத்ததன். க்கத்து ிளாட்டில் சாவிலய குடுத்துவிட்டு இரு வ ட்டிகளுடன் கீதழ வந்து ஒரு ஆட்தடா ிடித்ததன்.... ரயிலடிக்கு என்தறன்..... ஆட்தடாவில் ிரயாணிக்கும் தநரத்தில் லகயில்

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

வகாண்டு வந்த த ப் ரில் தவலலக்குண்டான குதிலய ஆராய்ந்ததன்.... தகாலவயின் அருதக த ாதநூரில் ஒரு ஆசிரமம் இருப் தாகவும் அதில் வயதானவர்கலள ார்த்துக்வகாள்ள ஆயா தவலலக்கு ஆள் தவண்டும் எனவும் கண்டது.... சரி தகாலவக்கு வசல்வது என்ற முடிதவாடு ரயிலடியில் இறங்கிதனன்... வவஸ்ட் தகாஸ்ட் கிளம் தயார் நிலலயில் இருக்க அதற்கு டிக்கட் எடுத்துக்வகாண்டு வ ட்டியில் ஏறி அமர்ந்ததன்... ‘இது நாள் வலர கட்டுதகாப் ான குடும் த்தில் ாதுகாப் ாக வளர்க்கப் ட்தடன், ின் கணவன் புகுந்த வடீு என தள்ளப் ட்தடன், எதிலும் என் மனது சுகப் டவில்லல, இனி நான் தனி, என் அடுத்த வ ாழுதின் வாழ்வு நிலல என்னவாகி இருக்கும் எப் டி இருக்கும் என அறியாத நிலல. ஆனால் இதில் மன நிம்மதி இருக்கும், கண்டிப் ாக இருக்கும்’ என மனதில் ஒரு திடமான எண்ணம் உருவானது. ஆசிரமத்லத வசன்றலடந்ததன்.... அங்தக ஒரு வருட காலம் தவலல வசய்ததன்..... மனசுக்கு மிகுந்த உற்சாகத்லத குடுத்தது அந்த தவலல.... ல முதியவர்களுக்கு உதவியாக இருந்தது மன காயங்கலள ஆற லவத்தது.... ின்தனாடு வ ரியய்யா உங்கலள த்தி வசால்லி இங்தக அனுப் ிச்சாங்க, இததா இப்த ா உங்க கிட்ட இப் டி த சிகிட்டு இருக்தகன்.... சந்ததாஷமா இருக்தகன் நிம்மதியா இருக்தகன்..... மனதின் ஓரத்தில் இன்னமும் லழய ரணம் காயாமல் இருக்கத்தான் இருக்கு, அலத கிளராம ஒதுக்கிவிட்டு நாலள என் லத தநாக்கி ஓடிகிட்டு இருக்தகன்..... இங்தக உங்கலள எனக்கு வராம் ிடிச்சிருக்கு ஆண்ட்டி.... எங்கம்மா கிட்ட எனக்கு கிலடக்காத அன்பு ாசம் ரிவு எல்லாத்லதயும் நான் உங்ககிட்ட உணர்ரதறன்..... ஆனா உங்க மகனுக்கு தான் என்னதமா என்லன எதன் காரணமாகதவா ிடிக்கலல. அலதப் த்தி எனக்கு கவலல இல்லலதான், ஆனா அதன் காரணமா என்னிக்கானும் என்லன த ாகச் வசால்லீடுவாதரா னு ஒரு யம் ஓயாம இருக்கு..... அப் டிதய த ாக வசான்னாலும் நான் ஆசிரமத்துக்கு தான் த ாதவன், மறு டியும் உங்கள த ான்ற வ ரியவங்களுக்கு அன் ா கவனிச்சு தசலவ வசய்தவன்.... ஆனாலும் கூட உங்கலள அடிக்கடி வந்து ார்த்துட்டானும் த ாதவன், உங்கலள என்னால மறக்கதவ முடியாது ஆண்ட்டி” என்றாள். இத்தலனயும் கூறி முடித்து நிமிர்ந்த த ாதும் மனுவின் கண்கள் கலங்கவில்லல, கண்ணலீர வ ாழியவில்லல..... மனதின் திடம் அவள் முகத்தில் மிளிர்ந்தது..... வமன்லமயாகதவ இருந்தத ாதும் த சும்த ாது உணர்ச்சியின் தவகத்தில் வகாஞ்சம் கடினப் ட்டு மீண்டது.... இலத எல்லாம் கவனித்த கற் கம் அதிசயித்தார்..... ‘இந்த வயதில் இப் டி ஒரு க்குவம், இது எப் டி சாத்தியம்.... அவள் ட்ட கஷ்டங்களினாலா தவதலனகளாலா’ என ஆச்சர்ய ட்டார். “உன்லன வமச்சுக்கறதா ாராட்டறதா, உனக்காக ாவப் டறதா னு புரியலல மனு மா.... எனக்கும் உன்லன வராம் தவ ிடிச்சுதாண்டா இருக்கு.... அவன் உன்லன த ாக வசால்ல

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

மாட்டான்..... எனக்காக தான் நீ, அவனுக்காக இல்லல.... வசா நீ அந்த யத்லத விட்டுடுமா” என்றார் ஆதுரத்துடன் அவள் தலல தகாதி. “இத்தலன தசாகத்லத மனசில வவச்சுண்டு நீ எப் டிமா சிரிச்ச முகமா மனசார என்லன அன் ா ார்த்துக்கற?” என்றார். “என்தனாட ழலச மறக்கணும், எனக்குன்னு ஒரு புது வாழ்லவ ஏற் டுத்திக்கணும்னு தாதன ஆண்ட்டி நான் வடீ்ட விட்டு வவளிதய வந்ததன், அலததய நிலனச்சுகிட்டு நான் என் வாழ்லவயும் மிச்சவங்க வாழ்லவயும் கூட நாசம் ண்ணிக்கிட்டு இருந்தா அதில என்ன நன்லம இருக்க த ாகுது..... அலத விடுங்க, ஏததா நீங்க கட்டாய டுத்தி தகட்டதால நானும் எல்லாத்லதயும் வசான்தனன்” என்றாள். “அது சரி மனு, அதுக்கு ிறகு நீ உன் வ ற்தறாலர ார்க்கதவ இல்லலயா, த சலலயா மா?” என்றார். “அவங்க உன்லன த்தி கவலல டமாட்டாங்களா..... அந்த வாசு நீ இல்லல த ாய்ட்தடன்னு அவங்களுக்கு வதரிய டுத்தி இருப் ான் இல்லலயா..... நீ என்னானிதயா ஏதாச்தசான்னு கவலலயானும் அவங்களுக்கு இருக்குதம மா?” என்றார் கற் கம். “ஹ்ம்ம் அதுக்வகல்லாம் குடுத்து வவச்சிருக்கணும் ஆண்ட்டி” என்றாள் விரக்தியுடன். “ஏன்மா அப் டி வசால்தற?” என்று தகட்டார். “நீங்க வசான்ன டி அந்த ஆளு எங்கப் ாம்மாகிட்ட ஏதானும் வசால்லி அவங்கள கலங்க வவச்சிருப் ாதனா, அவங்களும் கவலலப் ட்டு த ாயிருப் ாங்கதளான்னு எனக்கும் ததாணிச்சு.... அதனால நான் தகாலவயில ஆசிரமத்தில தசர்ந்த ின்னால நாலு நாள் கழிச்சு என் வ ற்தறாலர கூப் ிட்தடன்.... எடுக்கும்த ாதத “என்னடி ஓடுகாலி, இங்தக ஏன் த ான் ண்ணிதன, எங்கிதயா எவதனாலடதயா ஓடி த ானவ த ானவளாகதவ இருந்திருக்க தவண்டியதுதாதன, இப்த ா என்னத்துக்காக எங்கலள கூப் ிட்தட.... நீ எங்கலள வ ாறுத்தவலரக்கும் இனி இல்லல, நீ வசத்துட்தடன்னு நாங்க தலல முழுகியாச்சு. இனி அம்மா அப் ா தங்லககள்னு உறவு வவச்சுண்டு இப் டி த ான் ண்ணலாம், வடீ்டுக்கு வரலாம்னு எல்லாம் கனவிதலயும் நிலனக்காதத... ஆமாம் வசாலீட்தடன் னு’ அப் ா எடுத்த எடுப் ில கத்தி தீர்த்துட்டாரு. “அம்மா கிட்ட ஒரு நிமிஷம் த சணும்னு வசான்தனன்.... இனி கூப் ிட மாட்தடன், ஒதர ஒரு முலற னு வகஞ்சிதனன். ....அம்மா வந்தா லலன்ல, ‘நீ இன்னும் உயிதராடவா இருக்தக, வவட்க தகடா இல்லலயா உனக்தக, நீவயல்லாம் என் வயித்தில எப் டி ிறந்ததனு தகட்டாங்க.... “அம்மா நீயானும் நான் எந்த நிலலயில வவளலீ வந்ததன்னு நான் வசால்றலத வகாஞ்சம் தகதளன் மா” னு வகஞ்சிதனன்.... இன்னும் என்ன தகட்கணும், அதான் மாப் ிள்லள எல்லாம் விவரமா வசால்லீட்டாதர, ‘அவளுக்கு என்லன தவிர தவதற ஆம் ிள்லள ஸ்தநகிதம் இருந்திருக்கு, அலத நான் கண்டு ிடிச்சுடுதவன்னு அவதனாடதவ ஓடி த ாய்டா வலட்டர் எழுதி வவச்சுட்டு.... இதான் உங்க வ ாண்ணு லக்ஷணம்னு அசிங்கமா த சி அவமான டுத்தீட்டார் உங்கப் ாவ..... சீ இப் டியும் ஒரு வ ாழப் ாடி, இனி நீ எங்க

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

வ ாண்ணும் இல்லல, நாங்க உனக்கு உறவுமில்லல..... மிச்ச வரண்டுத்லதயானும் நாங்க ஒழுங்கா கலர தசர்க்கணும்... இனி உன்தனாட எந்த வதாடர்பும் எங்களுக்கு தவண்டாம்’னு வசால்லி த ாலன வவச்சுட்டாங்க” என்றாள். இப்த ாதும் கூட அவள் கண்கள் கலங்கவில்லல..... வரட்சியான ஒரு தசாகம் மட்டுதம காணப் ட்டது. ‘இவள் என்ன வ ண்ணா, கல்லா மண்ணா, இப் டியும் ஒருத்தியால் இத்தலன துன் ங்கலளயும் அவமானங்கலளயும் தாங்கி வாழ்வில் எதிர் நீச்சல் த ாட முடியுமா?’ என ிரமித்தார் கற் கம். த ச்தச இல்லாது அவலள இழுத்து தன் மடி சாய்த்து அவள் தலல தகாதினார். “நீ வசான்னத எல்லாம் நான் வ ாறுலமயா தகட்தடன், உன்லன நல்ல டி புரிஞ்சிகிட்தடன் மனு மா, ஆனா நான் வசால்லக் கூடியது ஒண்தண ஒண்ணு இருக்கு” என்றார். “என்ன ஆண்ட்டி?” என்றாள். “நீ இப் டிதய இருக்க கூடாது டா.... இன்வனாரு கல்யாணம் ண்ணிக்கணும், உனக்கு இன்னமும் வராம் சின்ன வயசு, நீண்ட வாழ்வு ாக்கி இருக்கு, அலத இந்த வ ால்லாத உலகத்தில நீ தனியா கழிக்க முடியாது..... கண்டிப் ா உனக்கு ஒரு துலண ததலவ” என்றார். “ஐதயா ஆண்ட்டி, எனக்கு இன்வனாரு திருமணமா, வசய்யாத ாவத்துக்தக ழி த ாட்டு என்லன அசிங்க டுத்தி இருக்காங்க எல்லாருமா, இன்வனாரு மணம் வசய்துகிட்டு அதிதல தவற நான் அவதி டணுமா.... கண்டிப் ா முடியாது..... இந்த மாதிரி த ச்லச இன்வனாரு முலற எடுக்காதீங்க ஆண்ட்டி.... அப் றம் இதற்காகன்னு நான் இந்த வடீ்லட விட்டு வவளிதயற தவண்டி இருக்கும்” என்றாள் திண்ணமாக. “என்ன மனு மா, நான் ஏததா ஒரு தயாசலனயானு வசால்ல வந்தா நீ இப் டி த சீட்டிதய, உனக்கு இஷ்டமில்லலன்னா விட்டுடு.... அதுக்காக என்லனவிட்டு த ாய்டுதவன்னு நீ எப் டி வசால்லலாம்?” என தகா ித்து வகாண்டார். “சாரி ஆண்ட்டி, நான் உங்கலள புண் டுத்த வசால்லலல, ஆனா என் நிலல நான் ட்ட அவதி, என்லன அப் ிடி யப் ட லவக்குது..... மன்னிச்சுடுங்க” என்றாள். “சரி சரி இந்த த ச்லச விடு” என்றார். அது முதல் அவலள தன் உறவாகதவ நிலனத்து அவலள அன்புடன் அவர் கவனித்துவகாள்ள துவங்கினார்... அவர்கள் மத்தியில் இருந்த ாச ிலணப்பு இன்னும் இறுகியது.... லப் ட்டது. மனுவின் கவனிப் ால் கற் கத்திடம் நல்ல லன் ஏற் ட்டது.... அதிக சிரமம் இன்றி நடமாட துவங்கினார். கீர்த்தி இலத எல்லாம் கவனித்து வந்தான் தான்..... அவள் மீது நல்ல அ ிப்ராயம் ஏற் ட்டது எனினும் அலத ஒப்புக்வகாள்ள மனசில்லல.... ‘ஆமா என்ன வ ரிய, அவ ட்யூட்டிய அவ வசய்யுறா, என்னவாயினும் இவளும் வ ண் தாதன, மாயப் ிசாசுகள்’ என எண்ணிக்வகாண்டான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

அன்று நவராத்திரி நவமி திருநாள்.... கற் கம் மிகவும் தகட்டுவகாண்டதன் த ரில் நல்ல தசலல உடுத்தி பூ வ ாட்டு என அவருக்காக மட்டுதம தன்லன அலங்கரித்துவகாண்டாள். சலமயல் சு ாவிடம் கூறி ிரசாதங்கள் வரடி வசய்துவகாண்டு பூலஜ அலறயில் கற் கத்லத வகாண்டு தசரில் அமர்த்தினாள்..... கூட தானும் தலரயில் அமர்ந்து லலிதா சகஸ்ரநாமம் டித்தாள்..... ஊது த்தியும் சந்தனமும் கமழ, வவள்ளி விளக்குகள் ஒளிவிட மனலத அலமதி டுத்தி ரவச டுத்தும் டி அலமந்தது அந்த சூழல். வடீ்டினுள் நுலழயும்த ாதத நாம உச்சாடனங்கள் தகட்க எங்தக என்ன என கீர்த்தி உள்தள தலல நீட்டி ார்த்தான். அங்தக கற் கம் ரவசமாக கண் மூடி த்யானித்த டி அமர்ந்திருக்க மனு உச்சரித்துக்வகாண்டு இருப் லத கண்டான்..... அவன் அரவம் தகட்ட கற் கம் லக கால் கழுவி வா பூலஜக்கு என லசலக வசய்தார்.... அவருக்காகவவன அவனும் அப் டிதய வந்தான்.... அவன் வந்து அமர்ந்த கால் மணியில் மனு முடித்தாள்.... எழுந்து ஆரத்திலய லகயில் எடுக்க அவலன கண்டாள். “ஆண்ட்டி உங்க மகலனதய ஆரத்தி எடுக்க வசால்லுங்க, என்ன இருந்தாலும் உங்க வடீ்டு பூலஜ அலற” என்றாள் அவர் காததாரம். “இந்த பூலஜக்வகல்லாம் வ ண்கள்தான் எல்லாம் வசய்யணும், இதிவலல்லாம் அவனுக்கு வ ரிய ழக்கமும் இல்லல... நீதய வசய்துடு மனு மா, த ா என்ன தயக்கம்” என ஊக்கினார். சரி என ிரசாதம் லவத்து ஆரத்தியும் எடுத்தாள். ஆரத்திக்வகன ஒரு சிறிய ாட்டும் ாடி ஆரத்தி காட்டி முடித்து அலனவருக்கும் அலத வகாடுத்தாள். கண்ணில் ஒற்றிவகாண்டவன் அவலள ஓரக்கண்ணால் கண்டான்.... ஆழ்ந்த நீலத்தில் தலசான கனகாம் ர வண்ண ார்டருடன் காட்டனில் சரிலக இட்ட தசலல தநர்த்தியாக கட்டி, நீண்ட ின்னலின் தமல் வரண்டு முழம் மல்லிலகலய சூடி, லககளில் கண்ணாடி வலளயல்கள் காலில் வகாலுசும் சப்திக்க அவள் ாங்காக இருந்தாள்.... கண்லண நிலறத்தாள்.... அவலனயும் அறியாது அவன் மனம் அவள் ால் வசல்லத் துவங்கியது.... அவளது நலட உலட ாவலன, அடக்கம், ணிவு, துணிவு, அன்லனலய கவனித்துக்வகாள்ளும் ாங்கு, அவளது அறிவு என எல்லாமும் அவன் இந்த சில மாதங்களாக கவனித்துதான் வருகிறான்..... அவன் சந்தித்த மாய ிசாசுகளில் இருந்து இவள் முற்றிலும் மாறு ட்டு நின்றாள் என அவன் மனம் அவனுக்கு எடுத்துலரத்தது..... ஆனால் அலத வவளிகாமிக்காது மனலத அடக்கினான். தன்லன அடக்க முடியாமல் அலத எரிச்சலாக அவளிடதம காண் ித்தான். பூலஜ முடிந்து தன் ஆ ிஸ் அலறக்கு வசன்றமர்ந்தான்..... கண் மூடி சாய அவன் மனக்கண் முன் மனு நடமாடினாள்..... மனலத கட்டு டுத்த முடியாமல் திணறினான்..... அவலள அள்ளி அலணக்க அவனது வாலி வயது அவலன உந்தியது.... அவலள த ான்ற ஒருத்தியுடன் வகாஞ்சி குலாவி குடும் ம் நடத்திட மனம் ஏங்கியது.... உடல் சூடானது.....

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

தன்லனயும் மீறி அவளிடம் அப் டி தன் ஆலசலய எப் டிதயனும் வவளியிட்டு விடுதவாதமா என குழம் ினான்.... அதத தநரம் கற் கத்தின் உந்துதலின் த ரில் அவள் ஒரு ட்தரயில் ிரசாதங்கலள சிறு கிண்ணங்களில் இட்டு எடுத்துக்வகாண்டு கதலவ தட்டிவிட்தட தான் உள்தள நுலழந்தாள். அவனும் தான் மன மயக்கத்தில் ம்ம் வா என கூறி இருந்தான். உள்தள வந்தவள் “ ிரசாதம், அம்மா தர வசான்னாங்க” என லவத்தாள் அவன் தட ிள் மீது. அந்த சப்தத்தில் கண் விழித்தவன் அவ்வளவு அருகாலமயில் அவலள கண்டு தன்லனயும் மீறி கண்ணில் ஆவலுடன் அவலள தீண்டிட மனம் வசன்றது.... லககலள நீட்ட த ானவன் தன்லன மீட்டான். “என்ன, இங்தக எதுக்கு இப்த ா வந்தத, என் அனுமதி இல்லாம உன்லன யாரு உள்ள வர வசான்னா, இப் டி எல்லாம் ட்டும் பூவும் வ ாட்டுமா உடுத்தி என்லன மயக்க ார்க்கறியா, ச்தச வவளிதய த ா” என்றான். அவனுக்தக தானா அவலள அப் டி த சிதனாம், என்ன இது, நான் ஏன் இவ்வளவு கீழ்தரமாகி த ாதனன் என வவட்கி தலல குனியும் வண்ணம் தன்லனயும் அறியாமல் வாய்க்கு வந்தலத த சி முடித்திருந்தான்.... அவன் வசான்னலத தகட்டு விதிர்விதிர்த்து த ாய் நிமிர்ந்து அவலன ார்த்தாள். ‘சீ நீ இவ்வளவுதானா?’ என் து த ால ார்த்தவள். ஒரு வநாடிதான் தன்லன மீட்டுவகாண்டாள். தன்லன அவமானமாக அசிங்கமாக த சினவலன ஏறிட்டாள். “ஆமா நாந்தான் வதரியாம தகக்கதறன், நீங்க என்ன மகமகாராஜா வ ரிய மன்மத ராஜா உங்க தமல எல்லாரும் மயங்கி கிடப் தா ஒரு ிரலமயா, என்லன ார்த்து இப் டி எல்லாம் த ச உங்களுக்கு யாரு அனுமதி வகாடுத்தா..... நான் இங்தக தவலல வசய் வள்தான், ஆனாலும் எனக்கும் தன்மானம் னு ஒண்ணு இருக்கு, உங்கலள மயக்கி என்னக்கு ஒண்ணும் ஆக தவணாம் மிஸ்டர் கீர்த்திவாசன்..... உங்கள் தமல் எனக்கு அப் டி ஒரு அ ிப்ராயம் இந்நிக்கில்லல என்னிக்குதம ஏற் டாது..... உங்க தமதலதன இல்லல எந்த ஆணின் மீதும் ஏற் டாது.... நான் ட்டவலர த ாதும். உங்க அம்மாக்காக நீங்க எப் டி நடந்துகிட்டாலும் என்ன த சினாலும் நானும் வ ாறுலமயா த ாதறன்.... ஆனா, எப்த ாதுதம இதத த ான்ற வ ாறுலமயுடன் நான் இருப்த ன்னு வசால்லீட முடியாது.... ார்த்து த சுங்க..... இனி ஒரு முலற இலத த ான்ற அவமானங்கலள நான் தாங்கிகிட்டு சும்மா இருக்க மாட்தடன்” என்றாள் தநராக அவன் கண்லண ார்த்து. “என்ன லதர்யம்?” என்றான். “இதுக்கு கூட லதர்யம் இல்லலனா உங்கள மாதிரி தற்வ ருலம ஆண்களிடம் ிலழக்க முடியாது” என்றாள் அதற்கும். “தஹ, யார் கிட்ட? ஜாக்ரத” என்றான் விரல் நீட்டி

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“அலததயதான் நான் உங்களிடமும் வசால்தறன் மிஸ்டர் கீர்த்தி, ஜாக்ரலதயா வரட்டும் வார்த்லதகள்” என்றாள். ின்தனாடு அவலன தூசி என மதித்து சரசரவவன வவளிதய வந்துவிட்டாள். முகம் சிவந்து விட்டிருந்தது தகா த்தினால் ஆத்திரத்தினால். ‘ச்தச இப் டியானும் இங்தக இருக்கணுமா, த சாம ஆசிரமத்திற்தக த ாயிடலாம்’ என எண்ணினாள். இப்த ாது இந்த தநரத்தில் உடதன எடுக்கும் எந்த முடிவும் அவசரதகாலமாக தான் இருக்கும்.... ஆற அமர தயாசித்து ஒரு முடிவுக்கு வருதவாம்.... நல்லவதாரு பூலஜ நாளில் அவன் என்னதமா வசான்னான்னு நான் ஏன் மனம் கலங்கணும்.. நான் இங்தக கற் கம் ஆண்ட்டிக்காக தான் இருக்தகன், இவனுக்காக அல்ல..... அவன் என்ன த சினால் என்ன, எப் டி நடந்தால் என்ன, என் மீது ஒட்டிக்வகாள்ளவா த ாகிறது’ என ிரசாதத்லத வாயில் த ாட்டுவகாண்டு வவளிதய நடந்தாள் மாலல வதன்றல் குளுகுளுவவன வசீுகிறதத, அங்தக வசன்றால் மனம் தலசாகுதமா என எண்ணி வவளிதய ததாட்டத்தில் நடக்க துவங்கினாள். மல்லிலக தராஜா கனகாம் ரம் என பூக்கள் நிலறந்த குதியில் அவற்லற வருடியவாதற வமல்ல நலட யின்றாள். தன் தகா த்லத அடக்க முடியாமல் ‘என்லன த ாய் என்னவவல்லாம் த சிவிட்டாள் இவலள உடதன தவலலலய விட்டு தூக்கிதய ஆக தவண்டும்’ என முடிவவடுத்தவன் ஒரு வநாடி கற் கத்லத எண்ணி தயங்கினான. ாவம் அம்மா தன் தனிலம உணர்விதலர்ந்து இப்த ாதான் வவளிதய வந்திருக்காங்க... சந்ததாஷமா காண டுறாங்க, அவங்களுக்காகதாதன நான் இவ்வளவு ாடு டதறன்..... என்னால என்னிக்குதம அவங்களுக்கு எந்த சந்ததாஷமும் இல்லல, இதிதலயானும் அவங்க சந்ததாஷத்த வகடுக்காம இருக்கலாம், அவ என்னவானும் த சினா த சீட்டு த ாறா’ என தமதல வசன்றான். தன் அலறக்குள் வசன்று அங்தக இருந்த ால்கனியில் நாற்காலியில் அமர்ந்தான்.... அங்கிருந்து ார்க்க மனு ததாட்டத்தில் உலாவுவலத கண்டான்..... அவள் முகமும் தன்லன த ாலதவ வதளியாமல் இருப் லத ார்த்தான்.... ‘ஆனாலும் இன்னிக்கி நான் த சினது வகாஞ்சம் அதிகம்தான், அதான் அவளும் திலுக்கு தில் த சீட்டாள்’ என எண்ணினான் சிரிப்பு வந்தது. ‘ஹப் ா என்னமா தகா ம் வருது இவுளுக்கு’ என எண்ணிவகாண்டான். ‘எனக்கு இவலள த ான்ற ஒருத்தி ஏன் அலமயவில்லல, எனக்கு மட்டும் ஏன் இப் டி?’ என்ற சுய கழிவிரக்கத்தில் மூழ்கி த ானான். மனம் ின்தனாக்கி ஓடியது. அப்த ாது அவன் கல்லூரி டிப்ல முடித்து விட்டு தசர்ந்திருந்தான்…. லக்தனாவில் ஐ ஐ எம் இல் எம் ி ஏ முடித்த தநரம், காம் ஸ் தநர்முகத்திதலதய அவனுக்கு ல ன்னாட்டு கம் னிகளில் இருந்தும் அலழப்பு வந்தது.... அதில் நல்லவதாரு கம் னிலய ததர்ந்வதடுத்து

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

தவலலக்கும் தசந்தவனுக்கு வாழ்க்லக நீதராலடயாக த ாய் வகாண்டிருந்தது.... அப் ா அம்மா தங்லக என குடும் ம் நிம்மதியுடனும் சந்ததாஷத்துடனும் இருந்த தநரம். எடுத்துக்வகாண்ட தவலலயில் மனவமான்றி உலழத்தாலும் கீர்த்தி ஒரு க்கம் தனது வநடு நாலளய கனவான ஒரு சிறிய இண்டஸ்ட்ரி த ாட தவண்டும் என்ற ஆலசலய நீரூற்றி வளர்த்து வந்தான்.... அதற்குண்டான ணமும் தசர்த்து வந்தான், அதற்கு தவண்டிய ஆவணங்கலளயும் தசகரித்து வந்தான். இதற்வகனதவ அவன் வகமிகல் இஞ்சினியரிங் எடுத்திருந்தான். உடலுக்கும் அழகுக்கும் உதவும் தலாஷன் க்ரீம் வலககளில் வசர்க டும் வாசலன திரவியங்கள், எண்வணய்கள் தயாரிக்க அவனுக்கு வ ரும் ஆலச இருந்தது. புயவலன அவன் வாழ்வில் நுலழந்தாள் அர்ச்சனா..... அவன் தவலலயில் நல்ல டி வசட்டில் ஆகிவிட்டான் என கண்டு அவனுக்காக அவனது வ ற்தறார் ார்த்த வ ண்தான் அர்ச்சனா..... தங்லகயின் திருமணத்திற்கு இன்னும் ல ஆண்டுகள் உள்ளன ஆதலால் இவனுக்தக முதலில் முடித்துவிடுதவாம் என தீர்மானித்திருந்தனர் வ ற்தறார். வ ண் ார்க்கும் டலம் நடந்தது..... ஒயிலாக இக்காலத்திற்கு ஏற்ற டி நலட உலட ாவலனயுடன் வந்து வணங்கினாள் அர்ச்சனா.... அழதகாவியமாக இருந்தாள்..... இவனுக்கு அவளுடன் தனிதய த ச ஆலச இருந்தது.... அவலள ற்றி வகாஞ்சதமனும் திருமணத்திற்கு முன் வதரிந்து வகாள்ள ஆவல்..... அலத தங்லக மூலம் தூதுவிட்டு வ ற்தறாரிடம் நடத்திவகாண்டான். வ ண் ார்க்கும் டலம் முடிந்த லகதயாடு அவளது அலறயில் அவலள த்து நிமிடங்கள் சந்தித்து த சினான். “என்ன டிச்சிருக்கீங்க?” என்றான். “ ி ஏ” என்றாள். “நீங்க சிகவரட்டு குடின்னு ஏதானும் ழக்கம் வவச்சிருக்கீங்களா?” என அவள் தகட்டாள். அவன் சிரித்த டி இல்லல என்றான். “ஹப் ா நான் வ ாழச்தசன், இல்தலனா நான் உங்கள தவணாம்னு வசால்லி இருப்த ன், எனக்கு இந்த ழக்கம் உள்ளவங்கள எல்லாம் கட்தடாடு ிடிக்காது” என்றாள். “சரி அடக்கமான வ ண்” என எண்ணிக்வகாண்டான். ிடித்தது ிடிக்காதது என த சி வதரிந்து வகாண்டனர்..... தன் மனதில் உள்ள ல நாள் ஆலசலய அவளிடத்தில் கிர்ந்து வகாண்டான். “எனக்குன்னு வசாந்தமா ஒரு இண்டஸ்ட்ரி அலமச்சு அலத நல்லா நடத்தி வ ருலம அலடயணும்னு.... இது என் வநடு நாலளய ஆலச” என்றான். “அப்த ா நீங்க அதுக்கு முதலாளியா, காரு ங்களா எல்லாமும் வருமா?” என்றாள் கண்ணில் ஆவலுடன். அவாலள ஆச்சர்யத்துடன் ார்த்து, “ம்ம் வரும் வரலாம், அதுக்கு முதல்ல நான் உலழக்கணும், யூனிட் வசட் ண்ணணும், அது நல்லா ிடிச்சு வரணும் வளரணும்.....

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

ஆனா அர்ச்சனா, இப்த ாதும் நீ வசான்ன கார் ங்களா எல்லாமும் இருக்குதாதன?” என்றான். “ஆமா, ஆனா, அது உங்கப் ா சம் ாதிச்சது தாதன” என்றாள். “உண்லம” என்றான். வ ரும் ான்லமயானவற்றில் நிலறய தவறு ாடு இருந்தது.... ரசிப் ில் ருசியில்...... ஆனால் இவதல்லாம் சாதாரண விஷயங்கள் தாதன யாராலும் மாற்றி வகாள்ள முடியும் என்தறண்ணினான். அர்ச்சனாலவ ிடித்திருக்கிறது என்றான்.... முகூர்த்த நாள் குறிக்கப் ட்டது. புடலவ துணிமணி எடுக்க என ஒன்றாக வசன்றது இரு குடும் மும்..... அதிலும் கூட இவனுக்கு ிடித்த நிறம் என அவன் லக காட்டியது எலதயும் அவள் வதாடவில்லல, “ஐய்தய இவதல்லாம் ழங்கால கலர்ஸ்..... இதான் தலட்டஸ்ட்” என அவளுக்கு ிடித்தவற்லற ததர்ந்வதடுத்தாள்..... சரி அவள்தாதன கட்டிக்க த ாகிறவள், இருக்கட்டும் அவள் இஷ்ட டிதய என விட்டுவிட்டான். திருமண நாளும் வந்தது.... அவன் புதிதாக தவலலயில் தசர்ந்திருந்த தநரம், தனக்வகன அவன் காலூன்ற முயன்று வகாண்டிருந்த தநரம்..... அதனால் அவளுடன் த ானில் கூட அதிகம் த சியது இல்லல..... எந்தநரமும் தவலல தவலல என ஓடதவ அவனுக்கு தநரம் சரியாக இருந்தது.... அதில் அவளுக்கு வ ரும் மன குலற என ின்னால் வதரிய வந்தது. திருமணம் நல்ல டி நடந்தது..... நல்ல வசதி லடத்தவர்கள் தான் என் தால் ஒரு குலறயும் இன்றி நன்றாகதவ திருமணத்லத நடத்தினர் அவள் வ ற்தறார். அவளுக்கு தமதல ஒரு தமக்லக மணமாகி இருந்தாள். அர் ிதா, அவள் ஒரு மகப்த று மருத்துவர்...... இவர்கள் இருவர் மட்டுதம அக்ககுடும் த்தில் மக்கள். மாலல வரதவற்பு விலட வ றல், புகுந்த வடீு வசல்வது என அலனத்தும் கிரமப் டி நடந்ததறின. அன்லறய இரவு முதல் இரவு என இவனது வடீ்டிதல தான் ஏற் ாடு வசய்திருந்தனர்..... அவலள அலங்கரித்து உள்தள வகாண்டுவிட்டனர்..... அ ிரிமிதமான வவட்கம் எதுவுமில்லல சாதாரணமாக தான் உள்தள வந்தாள்..... கதலவ தாதன தாளிட்டாள்.... அவனருதக வந்து ாலல நீட்டினாள். “உக்காரு” என அமர்த்தினான். ாலல குடித்து மிச்சம் குடுத்தான். “ஐய்தய, உவ்தவ.... எனக்கு முதலாவது ாதல ிடிக்காது, உமட்டும்..... இதில உங்க எச்சில் தவற, எனக்கு தவண்டாதம ப்ளஸீ்” என்றாள். சரி என விட்டுவிட்டான். கல்யாண தநரத்து கலதகள் த சி சிரித்தனர்..... ரதி மன்மதன் தாம் தவலலலய ஆரம் ிக்க சங்கமமும் இனிதத நடந்தது.... காலலயில் கண் விழிததழுந்தனர்..... எல்லா வடீும் த ால சீண்டல்கள் வதாடல்களும் சிணுங்கல்களும் என வ ாழுது ஓடியது.... அவளது வடீ்டிற்கு மறுவடீு வசன்றனர்.... அங்தக வசன்றதுதம அவள் உண்லம குணம் வகாஞ்சம் புரிய

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

ஆரம் ித்தது.... அங்தக தான் தன் வடீு.... தான் ஒரு ராஜகுமாரி என் து த ாலதவ நடந்து வகாண்டாள்.... அவலள அவள் வடீ்டிலும் கூட அலனவரும் அப் டிதய நடத்தினர்.... ஏகத ாக வசல்லமாக த சி வகாண்டாடினர். அவள் துரும்ல யும் அலசக்கவில்லல, அலசக்கவிடவில்லல. “நீ என்ன இன்னும் குழந்லதயா, உன்லன இன்னும் எல்லாரும் வகாஞ்சணும்னு எதிர் ார்க்கிற?” என்றான் சிரித்த டி. “இதில என்ன சிரிப்பு, நான் குழந்லததான், இந்த வடீ்டு ராஜகுமாரி நாந்தான்” என்றாள். “உண்லமதான், அதான் ார்த்தாதல வதரியுதத” என்றான். “அது மட்டுமில்லல, இனிதம நீங்களும் நம்ம வடீ்டிதலயும் கூட என்லன அ ப்டித்தான் நடத்தணும்” என்றாள். “அவதப் ிடி முடியும், அது நீ புகுந்த வடீு. அங்தக உன் மாமியார் மாமனார் நானு என் தங்லக எல்லாரும் இருக்தகாம்.... என் தங்லகய கூட அம்மா வசல்லமா வளர்த்தாங்கதான், ஆனா இப் டி ஒதர அடியா தலலதமல எல்லாம் தூக்கி வவச்சு வகடுக்கலல” என்றான். “உனக்கு கிலடக்க தவண்டிய அன்பு ாசம் வ ருலம கவனிப்பு எல்லாமும் இருக்கும், ஆனா தனி கவனிப்புனு எல்லாம் நீ எதிர் ார்க்க முடியாது, கூடாது இல்லலயா..... உனக்கு இப்த ா திருமணம் ஆகிட்டதத” என்றான். “என்ன வசால்ல வரீங்க, நான் உங்களுக்கு ஸ்வ ஷல் இல்லலயா?” என்றாள் முரண் ட்டு. “நீ எனக்கு என்றுதம ஸ்வ ஷல்தான் டா..... ஆனா அதுக்குன்னு உன்லன எல்லார் முன்னாடியும் நான் வகாஞ்சிகிட்டு திரிய முடியாது இல்லலயா, நம்மதளாட தனிலம தநரங்கள்ல நான் வகாஞ்சுதவன் தான் உன்லன வகாண்டாடுதவந்தான்” என்றான். “த ாதும், நீங்க ஒண்ணும் சப்ல கட்டு கட்ட தவண்டாம்.... உங்களுக்கு அப் டீனா உங்க தங்லக தான் உசத்தி, நாந்தான் ார்த்தததன, கல்யாண தநரத்திதலதய எல்லாம் அவ இஷ்ட் ாடி தாதன நடந்தது..... அவ புடலவ எனக்கு உங்க வடீ்டில எடுத்த புடலவலய விட எடுப் ா இருந்துது” என துவங்கினாள். “தஹ என்ன த சதற நீ, அவ குழந்லத... அவள த ாய் உனக்கு த ாட்டியா நிலனக்கலாமா?” என்றான். “அவ குழந்லதயா ன்னிவரண்டாம் வகுப்பு முடிச்சுட்டா இன்னும் என்ன குழந்லத?” என்றாள். “அப்த ா நீ மட்டும்?” என்றான். “நான் எங்க வடீ்டின் ராஜகுமாரி” என்றாள் இறுமாப்புடன். “ஆம் அதத த ாலதாதன அவங்கவங்க வ ண்கள் அவங்கவங்க வடீ்டில ராஜகுமாரிதான்” என்றான் சிரிப்புடன். “அவதல்லாம் எனக்கு வதரியாது..... நீங்க நான் வசால்ற டிதான் தகக்கணும்.... எல்லாம் வசய்யணும்.... எனக்குதான் முதலுரிலம இருக்கணும்” என்றாள்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

நடக்க நடக்க ார்த்துக்கலாம் அர்சு என அப்த ாலதக்கு சமாதான டுத்தினான். வடீ்டிற்கு திரும் , நாவளாரு வ ாழுதும் ஏததா சண்லட ரகலள என ஆரம் ித்தாள்.... தினமும் வடீு த ார்களமானது.... அம்மாவுடன் எதற்வகடுத்தாலும் சண்லட.... “எங்க வடீ்டில வவண்லடகாலய இப் டி வ ரிசா நறுக்கி மசாலா வ ாடி தூவி தான் வறுப்த ாம், அப்த ாதான் ருசியா நல்லா வரும் அப் டிதான் வசய்யணும்” என இவள். “நம்ம வடீ்டில கீர்த்திக்கு, அவ அப் ாவுக்கு நம்ம காஞ்சனா எல்லாருக்கும் வ ாடிவ ாடியா நறுக்கி வதக்கினா தான் மா ிடிக்கும்” என புரிய லவத்தார். “அவதல்லாம் முடியாது, அப் டி ண்ணினா எனக்கு ிடிக்காது, நான் வசால்ற டிதான் வசய்யணும்.... இது என் வடீு, என் புருஷன் வடீு” என துவங்கினாள். அதிர்ந்து த ானார் கற் கம். சரி ஏததா சிறு ிள்லளத்தனம் என த சாமல் அவள் இஷ்டத்திற்தக விட்டு விட்டார்.... இப் டி ஒவ்வவாரு விஷயத்திலும் அவளுடன் காஞ்சனாவுடனும் த ாட்டி, வாய் வார்த்லத தடித்து பூகம் ம் வவடித்தது.... அவர்களுடன் வாழ அசல் ிடிக்காமல் த ானது அர்ச்சனாவிற்கு. “என்ன குடித்தனதமா என்னதமா, என் இஷ்ட் டி ஒண்ணுதம வசய்ய முடியல, எனக்கு ிடிச்சத சலமக்க முடியல, என் இஷ்டப் டி டிரஸ் ண்ண முடியல, எனக்கு ிடிச்ச டிவி கூட ார்க்க முடியல” என தினமும் புலம் ல்.... நிம்மதி தகட்டது கீர்த்திக்கு.... அவளுக்வகன தங்கள் டுக்லக அலறயில் ஒரு டிவி வாங்கி த ாட்டான்..... அப்த ாதும் திருப்தியின்லம தான். “கீர்த்தி, நாம தனியா த ாய்டா என்ன?” என்று குண்லட தூக்கி த ாட்டாள் ஒரு நாள். “முடியாது” என்றான் ஒதர வார்த்லதயாக. அதற்காக மூஞ்சிலய தூக்கி லவத்துக்வகாண்டு நாலு நாள் அவனுடன் த சாமல் உணவு ரிமாராமல் இருந்தாள். இரவும் கலும் அவலன வருத்வதடுத்தாள். இதன் நடுதவ அவனுலடய ன்னாட்டு நிறுவனம் அவனது திறலமகலள கண்டு தமதல தமதல அவலன வளர்த்துவிட்டது.... அவனது திறலமலய கண்டு ஒதர அடியாக த்து திலனந்து வருடங்களுக்கு தவலல உயர்வுடன் என லண்டனுக்கு வசல்ல ணித்தனர்.... அவன் அதிர்ந்தான்.... தங்லக திருமணத்திற்கு நிற்கிறாள்..... அவனது லட்சியதம தான் தன் வசாந்த காலில் நிற்க தவண்டும், தனக்வகன ஒரு சின்ன யூனிட் த ாட தவண்டும் என் துதான்... அலத நல்ல டி நடத்தி த வரடுக்க தவண்டும் என்ற வ ரும் ஆவலுடதனதய அவன் டித்து முடித்தான்.... ல வருடங்கள் வ ற்தறாலர ஒதுக்கி அவதிப் ட லவத்துவிட்டு அப் டி த ாக அவனுக்கு துளியும் விருப் மில்லல..... இந்த விஷயம் அர்ச்சனாவுக்கு வதரிய வர த யாட்டம் ஆடினாள்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“எவ்வதளா வ ரிய சான்ஸ், இங்க கிடந்து அல்லாடிகிட்டு இருக்தகாம், த சாம லண்டன்ல த ாய் ஹாயா வாழறத விட்டுட்டு அப் ா அம்மா தங்லக கல்யாணம்னு உழண்டுக்கிட்டு இருக்க வசால்றஙீ்களா, நான் மாட்தடன், நாம லண்டனுக்குதான் த ாயாகணும்” என்றாள். “முடியாதுமா, அப் ாக்கு தவற இப்த ாவவல்லாம் உடம்பு முடியறதில்லல.... அவருக்கும் வயசாகுது, தனியா வடீ்லட தமதனஜ ண்ண முடியாது.... அம்மா மட்டும் என்ன வசய்வாங்க இப்த ாதவ ஆர்த்லரடிஸ் தவற ஆரம் ிச்சிருக்கு” என எடுத்து வசான்னான். அலத எலதயும் அவள் காதில் வாங்கிக்வகாள்ள இலசயவில்லல..... த ாயாக தவண்டும் என ஒற்லற காலில் நின்றாள். “இல்லல முடியாது அர்ச்சனா... சின்ன வயசு முதல் என் ஆலசதய எனக்குன்னு ஒரு இண்டஸ்ட்ரி ஆரம் ிச்சு கால் உலரக்கணுங்கறதுதான்..... அது என் கனவு, அலத நான் யாருக்காகவும் விட்டு குடுக்க மாட்தடன்..... த ாறாததற்கு என் வ ற்தறாலர இங்தக அவதிப் ட விட்டுட்டு அப் டி ஒதுங்கி என் தவலலலய ார்த்துகிட்டு ஓடித ாகவும் என்னால முடியாது.... எல்லாம் கூடி நான் த ாக முடியாத நிலலயில் இருக்தகன் நான் கம் னில வசால்லீட்தடன் அவங்களும் புரிஞ்சுகிட்டாங்க..... நான் அசதல என் வசாந்த கம் னிகுண்டான தவலலகளில் இறங்கியாச்சு..... லலவசன்தச கூட வந்தாச்சு உனக்கும்தான் இது வதரியுதம அர்சு” என்றான். “ஆமா வ ரிய கம் னி, வதரியாதாக்கும், நீங்க இருக்கறத விட்டுட்டு றக்கறத ிடிக்க ார்க்கறஙீ்க, நீங்க எப்த ா கம் னி ஆரம் ிச்சு, அதுல எப்த ா காலூனி, அது வ ரிசாகி விரிவு டுத்தி நீங்க வ ரிய மனுஷன் ஆகறது.... அதுவலரக்கும் நான் இதத வடீ்டில உங்க அம்மாப் ாதவாட உழண்டுகிட்டு இருக்கணுமாக்கும்..... எனக்வகாண்ணும் அப் டி தலல எழுத்து இல்லல..... நான் அசதல வசான்தனன், நான் ராஜகுமாரியா வளர்ந்தவ, அததத ால தான் இந்வகயும் இருப்த ன்.... நீங்களும் அப் டிதான் என்லன ார்த்துக்கணும்னு.... நீங்க காலில் வந்து விழுந்த சான்லச எட்டி உலதச்சிட்டீங்க.... அதுவும் என்லன தகட்காம நீங்கதள தவண்டாம்னு தவற வசால்லீட்டீங்க....” என காலல உலதத்துக்வகாண்டு தகாவமாக கத்தி ரகலள வசய்தாள். கீர்த்திக்கு அவலள எப் டி லகயாள்வவதன வதரியாமல் திணறினான். “நான் எங்கம்மா வடீ்டுக்கு த ாதறன் வகாஞ்ச நாலளக்கு” என்றாள். ‘சரி த ாய் வரட்டும், வகாஞ்சம் வதளியும்’ என டிக்கட் த ாட்டான்...... த ானவள் திரும் தவ இல்லல..... மூன்று மாதங்கள் ஆனது..... இங்தக காஞ்சனா ட்ட டிப்பு முடிந்த லகதயடு அவளுக்கு நல்ல வரன் வந்தது..... முகூர்த்தம் குறிக்கும் தநரத்தில் வடீ்டின் மருமகள் அங்தக இல்லாவிடில் நன்றாக இருக்காதத என கற் கம் மீண்டும் மீண்டும் த ான் வசய்து அலழத்தாள்.... “ ார்க்கதறன் அப் ாக்கு முடியல, அமாக்கு காலில் சுளுக்கு” என சாக்கு த ாக்கு கூறினாள்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

ஒரு மாத காலமும் ஓடிட கற் கம் அவள் தாயிடதம முலறயிட்டாள். “கல்யாணம் வநருங்குது சம் ந்தியம்மா, வகாஞ்சம் அனுப் ி லவயுங்க” என மன்றாடினாள். அவரும் நல்ல வார்த்லதயாக வசால்லி அனுப் ி லவத்தார்.... ஏததா இவர்களுக்காக த ானா த ாகிறவதன வந்தவள் த ால வந்தவள் ரூலம விட்டு வவளிதய வரவில்லல, ஒரு தவலலயிலும் ங்கு வகாள்ளவில்லல..... திருமண தநரத்திலும் கூட அப் டிதய நடந்து வகாண்டாள்..... சரி ஏததா ஒன்று இங்தக இருக்கிறாதள என அலனவரும் வாலய மூடிக்வகாண்டனர். ஆனால் கீர்த்திலய அவளிடத்தில் வநருங்கதவ அவள் விடவில்லல. “எனக்கு வகாஞ்சம் வமன்சஸ் ப்ராப்ளம் இருக்கு அதனால் இவதல்லாம் தவணாம்” என அவலன ஒதுக்கிவிட்டாள்.... வகாஞ்சம் தசார்வாகவும் வதரிந்தாள் என் தால் அவனும் அவளிடம் வநருங்கவில்லல. க்குவமாகதவ நடந்துவகாண்டான்.... அன் ாக நடத்தினான்.... காஞ்சனாவின் திருமணத்திற்வகன அவளுக்கும் நலக புடலவ என வாங்கி இருந்தான்..... அலவ எதுவும் அவளுக்கு ஒரு வ ாருட்டாக கண்ணிற்கு டவில்லல. கல்யாணமும் நல்ல டி நடந்து முடிந்து காஞ்சனாவும் புக்ககம் வசன்றாள்.. “அதான் எல்லா தவலலயும் ஆச்தச, நான் கிளம் தறன் அம்மா வடீ்டுக்கு” என துடங்கினாள். “என்ன அர்சு இது, எப்த ா ாரு அம்மா வடீ்டுக்குனு கிளம் ினா எப் டி, இதாதன உன் வடீு நீ இங்தக வழாம ின்தன?” என்றான் சற்தற தகா த்ததாடு. “இங்தக இருந்து என்ன வாழணும் என்ன ாக்கி இருக்கு, எனக்கு ிடிச்சத என் மனசுக்கு தவண்டியலத எதுவும் நீங்க வசய்யறது இல்லல ிறவகன்ன, நான் இங்தக எதுக்கு சும்மா அலங்கார வ ாம்லமயாட்டமா, நான் எங்கம்மா வடீ்டிதலதய நிம்மதியா இருக்தகன் வகாஞ்ச நாலளக்கானும்” என்றாள். அவலள என்ன வசால்லி தடுப் து என அறியாமல் குழம் ினான். “சரி த ாகலாம் இரு, ஒரு வாரம் த ாகட்டும்.... அப் றமா த ாகலாம், நாதன வகாண்டு விடதறன்” என்றான். ஒதர வாரம்தான் என கண்டிஷன் த ாட்டாள். வசான்ன டி அடம் வசய்து தன் வடீ்டிற்கு வசன்தறவிட்டாள்..... மீண்டும் சில வாரங்கள் இங்தக வரும் எண்ணதம இன்றி அவள் அங்தகதய இருக்க, கீர்த்தி அலழத்து ார்த்து மடுத்தான்..... ஒரு நாள் திடீவரன்று அவளிடம் இருந்து வரஜிஸ்தர் த ாலில் விவாகரத்து த்திரம் வந்தது.... அலத வாங்கி கண்டவன் திடுக்கிட்டு த ானான்..... உடதன அவலள அலழத்து, “என்ன இது, உனக்கு என்ன ல த்தியமா ிடிச்சிருக்கு, எதுக்கு இப்த ா விவாகரத்துக்கு அனுப் ி இருக்தக, நமக்குள்ள அப் டி என்ன நடந்துடுத்து.... நீ முதல்ல இங்க கிளம் ி வா, நாம எதுவானாலும் த சி தீர்த்துக்கலாம், இல்தலனா வசால்லு, நாதன அங்தக வதரன்” என்றான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“என்ன த ச ாக்கி இருக்கு, த சாம லக எழுத்து த ாட்டு அனுப் தவண்டியதுதாதன” என்றாள். “அப் டி எல்லாம் நீ வசால்றதுக்காக உடதன சட்டுனு லகவயாப் ம் இட்டு அனுப் முடியாது.... இவதல்லாம் சின்ன விஷயம் இல்லல, உனக்கு இன்னும் அததனாட வி ரீததம வதரியலலதயான்னு ததாணுது..... நீ வரியா நான் வரவா?” என்றான். “சரி சரி வதரன்..... நாலு நாலளக்குதான் வதரன், அதுக்குள்ள த சி முடிவு ண்ணியாகணும்” என்றாள். வசான்ன டி வந்து தசர்ந்தாள்.... மற்றவருக்கு இந்த விவரம் வதரியாமல் மலறத்தான்.... அவளுடன் என்னதவ த சினாலும் மாடியில் தனித்து தங்களது அலறயில் லவத்தத த சினான். “என்னாச்சுனு நீ இ ப்டி நடந்துக்கற வசல்லம், என்ன தகா ம் உனக்கு.... எதுவானாலும் வசால்லு த சி தீத்துக்கலாம், இப் டி அவசரப் டாதத” என்றான். அவன் வகஞ்சல் அவள் காதில் எடு டவில்லல. “த ாதும் நிலறய த சியாச்சு..... நீங்க, உங்கதளாட வ ாறுப்புகள், உங்க புதிய கம் னி இலத த்திதான் உங்களுக்கு அக்கலற..... என்லனப் ற்றி தயாசிக்க உங்களுக்தகது தநரம்..... என் விருப்பு வவறுப்பு த்தி உங்களுக்கு என்ன அக்கலற.... த சாம ிரிஞ்சுடலாம்” என்றாள் முத்தாய்ப் ாக. இனி இவளிடம் என்ன த ச, சிறு குழந்லத மிட்டாய் தவண்டும் என அடம் வசய்வது த ால இவள் விவாகரத்து தவண்டும் என்கிறாதள என மண்லட காய்ந்தது.... யாரிடம் முலறயிட என திணறி அவள் தந்லததய அலழத்தான் “என்ன மாமா வசௌக்கியமா இருக்கீங்களா, என்ன நடக்குது... உங்க கிட்டயானும் ஏதானும் வசான்னாளா, என்ன இவதல்லாம்?” என தகட்டான். “என்னதமா, விவரமா எதுவும் வசால்லலல, ஆனா என் மக அந்த வடீ்டில நிலறய வகாடுலமகலள அனு விச்சிருக்கான்னு மட்டும் புரிஞ்சுது.... த சாம ஒதுங்கீடுங்கதளன்” என்றார் அவரும் விட்தடர்த்தியாக.... அதிர்ந்தான்.... குடும் தம இப் டி எண்ணுகிறதா, அப் டி தான் வசய்த தவறுதான் என்ன என தயாசித்தான் ல த்தியம் ிடித்தது. நாலு நாள் இருப் ாதள ஏததனும் வசய்ய முயலுதவாம் என அடுத்த நாள் ஆ ிஸ் வசன்றான். சில நாழிலகயில் அவன் அன்லன அவசரமாக அலழத்தாள். “கீர்த்தி, சீக்கிரமா வா ா.... உன் வ ண்டாட்டி வராம் வயித்து வலியால துடிக்கிறா..... எனக்கு என்ன ண்றதுன்தன புரியலல” என்றார். “ததா வதரன் மா, நீங்க தறாதீங்க” என ஓடி வந்தான். அசதல ஏததா ப்ராப்ளம் என்றாதள என அவலள அள்ளிக்வகாண்டு ஹாஸ் ிடலல அலடந்தான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

அங்தக தசர்த்துவிட்டு டாக்டர்கள் வந்து வசால்ல வவளிதய காத்திருந்தான். வவளிதய வந்த தலடி டாக்டர் “வாங்க என் ரூமுக்கு” என்று அலழத்து த ானார். “நீங்க எல்லாம் டிச்சவங்க தாதன, குழந்லத தவண்டாம்னா அதுக்தகத்த ாதுகாப்த ாட நீங்க நடந்திருக்கணும், அலத விட்டுட்டு வயிற்றில் முலளத்தலத இப் டி அநியாயமா வகால்ல முயற்சி வசய்திருக்கீங்க, அதுவும் நாள் தாண்டி த ாய் வசய்து அலரகுலறயா ஆகி இருக்கு...... அதன் மிச்சம் மீதி உள்தள தங்கி இப்த ா இன்வ க்ஷன் ஆகி இருக்கு, உங்களுக்வகல்லாம் எப் டி வசால்லி புரிய லவக்கறதுன்தன எங்களுக்கு சில சமயம் விளங்கறதில்லல என வ ாரிந்து தள்ளினார். கீர்த்தி ஒன்றும் புரியாமல் விழித்தான்... ‘குழந்லதயா, அர்ச்சனாவிற்கா, தனக்கா, ிறக்க த ாவதாக மாசமாக இருப் தாக ஒரு நாளும் அவள் கூறவில்லலதய?’ என திணறினான. “டாக்டர், ஆனா அவ அப் டி எதுவும் இருந்தா மாதிரி வதரியலலதய, நீங்க சரியா வசக் ன்ணிணஙீ்களா, இது அதுதானா இல்தல தவற ஏதனும் இன்வ க்ஷனா இருக்க த ாகுது?” என அவலரதய வகஞ்சினான். அவர் இவலன ஏளனமாக ார்த்தார். “என்ன வசால்ல வரீங்க, அவங்க மாசமா ஆனலத உங்க கிட்ட வசால்ல கூடவா இல்லல, நீங்க கணவன் மலனவிதாதன, வரண்டு த ரும் தசர்ந்துதாதன வாழறஙீ்க?” என்றார். “ஆம்” என்றான் தலல குனிந்து. “அப்த ா இலதப் த்தி உங்களுக்கு ஒண்ணுதம வதரியாதா?” என்றார் அவர் ஆச்சர்யத்துடன். “ஆம்” என்றான் “ஓ, வதன் ஐ ஆம் சாரி..... முதல்ல உங்க மலனவிலய அவங்க புத்திலய நீங்க சரி ண்ணிக்கணும்.... என்னால அவங்க உடம்ல த்தான் குண டுத்த முடியும்.... வ ட் வரஸ்ட்ல இருக்கணும் தினஞ்சு நாலளக்கு.... நான் இப்த ா இன்வனாரு டி என் சி ண்ணடீ்தடன்” என்றார் அவன் வாய் வமௌனித்து வவளிதய வந்தான்..... இவதப் ிடி இப் டியும் இருப் ாளா ஒருத்தி.... என்னிடம் மலறத்துவிட்டாதள.... அதுதான் த ாதாவதன என்னிடம் கூறாமல் கலலத்தும் விட்டாதள ாவி..... நான் குழந்லதக்கு எப் டி ஏங்குகிதறன் என இவளுக்கா வதரியாது.... ஒவ்வவாரு முலறயும் இப்த ாது இல்லல அப்த ாது இல்லல என தள்ளி த ாட்டுக்வகாண்தட வந்தாதள.... இரண்டு வருடங்கள் ஆன ின்னும் தவண்டி நின்றாதன. இப் டியா அக தவண்டும் தன் ஆலச என எண்ணி மருகினான். அர்ச்சனாவின் அக்கா அர் ிதாவிற்கு வதரியாமல் இருக்காது என அவள் எண்லண சுழற்றினான. அவள் ல ரிங்குகளுக்கு ிறதக எடுத்தாள். தயக்கத்துடதனதய “ஹதலா கீர்த்தி வசால்லுங்க” என்றாள். “எப் டி இருக்தக அர் ிதா?” என்றான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“நான் நல்லா இருக்தகன் கீர்த்தி, நீங்க?” என்றாள். இப்த ாதும் தட்டு தடுமாறிதய வந்தன வார்த்லதகள். அதிலிருந்தத ஏததா சரி இல்லல என உணர்ந்தான். “அர்ச்சனா எப் டி இருக்கா?” என்றாள். “ஹ்ம்ம் நல்லா இல்லல” என்றான். “ஏன் என்ன?” என தறினாள். “அவளுக்கு என்னாச்சுன்னு நீதான் எனக்கு வசால்லணும் அர் ிதா” என்றான். “என்னாச்சு கீர்த்தி?” ப்ளஸீ் வசால்லுங்கதளன்” என்றாள். “அவ இப்த ா ஹாஸ் ிடல்ல இருக்கா அர் ிதா.... அவளுக்கு நடந்த டி என் சி நல்ல டி நடக்கலலயாம்... அதன் மிச்சம் மீதி இப்த ா இன்வ க்ஷனா மாறி இருக்கு னு மறு டி வகாண்டு தசர்த்திருக்தகன்.... இப்த ா மீண்டும் ண்ணி இருக்காங்க.” “உனக்கு ததராமல் இருக்காது, இப்த ாவானும் என்ன நடந்துது னு உண்லமய வசால்றியா எனக்கு..... அலத வதரிஞ்சுக்க எனக்கு எல்லா உரிலமயும் இருக்குனு உனக்கும் வதரியும், எனக்கும் வதரியும்” என்றான் வருத்தம் தகா ம் நிலறந்த வார்த்லதகளில். “அது வந்து கீர்த்தி, நான் அர்சுகிட்ட எவ்வளதவா வசான்தனன்.... அவ எம் த ச்லச தகக்கதவ இல்லல.... தவதற யார்கிட்டதயா த ாய் ண்ணிப்த ன்னு நின்னா..... நான் ண்ண மாட்தடன், உன் கிட்ட த சுதவன்னு வசான்தனன்.... அதுக்கு என்தனாட அவ த சறலத நிருறுத்தீட்டா.... உன்கிட்ட வசான்னா அவ தமல ஆலண னு தவற வசால்லீட்டா.... தாதன தவதற டாக்டலர தவற த ாய் ார்த்தா..... அதுனாலதான் தவற வழி இல்லாம நாதன எனக்கு வதரிஞ்ச ஒரு தலடி டாக்டர்கிட்ட அலழச்சுகிட்டு த ாதனன்..... அவங்க நல்லவங்கதான், நல்ல டி தான் வசய்வாங்க..... இது ஏததா எங்கிதயா தவறு நடந்து த ாச்சு த ால.... என்லன மன்னிச்சுடுங்க கீர்த்தி..... அவள் இங்தக வந்தத ாதுதான் எங்களுக்தக வசான்னா அவளுக்கு நாள் தள்ளி த ாயிருக்குனு..... அப் ா அம்மா நான் எல்லாருதம வராம் சந்ததாஷ ட்தடாம்... ஆனா அவளுக்கு இதில் இஷ்டமில்லல.... அது மட்டுமில்லல, உங்கலள ழிவாங்க இலத அவ ஒரு நல்ல ஆயுதமா யூஸ் ண்ணிகிட்டா..... அதான் ஏன்னு எனக்கு இன்னமும் புரியலல.... நானா எவ்வளதவா தகட்டும் நல்ல வார்த்லத வசால்லியும் அவ தகட்கலல..... எனக்கு அதில் லத்த வருத்தம் தான் கீர்த்தி” என்றாள். “ஹ்ம்ம் வருத்தம்னு ஒதர வார்த்லதயில நீங்க எல்லாம் இலத முடிச்சிட்டீங்க அர் ிதா, ஆனா, எனக்கு இது என்தனாட வாரிசு, எனக்கு குழந்லத தமல இருக்கிற விருப் ம் அவளுக்கு வதரியும்..... வதரிஞ்சும் இப் டி என்லனதய தகட்காம என் வாரிலச அழிச்சுட்டா..... இலத நான் வ ாறுத்து த ாகதவ முடியாது அர் ிதா..... என்னால அவலள மன்னிக்கதவ முடியாது... என்தனாட அனுமதி லக ஒப் ம் இல்லாம இலத எப் டி கலலச்சீங்க, அந்த டாக்டர் எப் டி ஒப் ினாங்க” என்றான் வவறுப்புடன்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“கீர்த்தி அவசரப் டாதீங்க, அவளுக்கு இன்னும் சிறு ிள்லளத்தனம் விடலல” என்றாள். “இது சிறு ிள்லளதனமா அர் ிதா?” என்றான் தகா மாக. “இல்லதவ இல்லல, இது அப் டி இல்லல, வதரிஞ்தச, புரிஞ்தச, ப்ளான் ண்ணி நாச டுத்தீட்டா.... எங்க கம் னில லண்டனுக்கு த்து வருடங்கள் த ாக வசான்னாங்க, நான் த ாக மறுத்துட்தடன்.... த ாயாகணும்னு இவ மல்லுக்கு நின்னா..... நான் முடியதுன்தனன்.... இங்தகதய உழல எனக்கு இஷ்டமில்லலன்னு அடம் ிடிச்சா..... நான் த ாக முடியாது நான் இங்க யூனிட் ஆரம் ிக்க ப்ளான் ண்ணி தவலலகலள ஆரம் ிச்சாச்சுனு வசான்தனன்..... அதுக்காக என்லன ழி வாங்கீட்டா அர் ிதா..... என் மகலன வகான்னுட்டா..... ஒரு வகாலலகாரிதயாட இனி என்னால வாழ முடியாது அர் ிதா” என்றான். “ஐதயா என்ன இப் டி எல்லாம் வசால்றஙீ்க கீர்த்தி.... வ ாறுலமயா இருங்க, ிளஸீ் நான் த சதறன் அவதளாட, உங்க அருலம அவளுக்கு வதரியலல” என மன்றாடினாள். “இல்லல நானும் இத்தலன நாளா வ ாறுலமதயாட தான் அவ ண்ணின அத்தலன அட்டகாசங்கலளயும் தாங்கிதனன்.... அவளிடம் நல்லவிதமதவ நடந்துகிட்தடன்... அவலள நல்ல டி ார்த்துகிட்தடன்..... ஆனா இது அதற்வகல்லாம் உச்சகட்டம்.... முடிஞ்சு த ாச்சு, எல்லாதம முடிஞ்சு த ாச்சு..... யுடிராஸ் வகீ்காகி இருக்கு, இன்னும் சில வருடங்கள் அவள் கருத்தரிக்காமல் இருப் து நல்லதுன்னு இப்த ாதான் டாக்டர் வசான்னாங்க...... இன்னும் என்ன தவணும்..... தன்லனயும் அழிச்சுகிட்டு என் ிள்லளலயயும் அழிச்சு என்லனயும் அழிச்சுட்டா உன் தங்லக.... சீ இவளும் ஒரு வ ண்ணா... வசய்யறவதல்லாம் அவ வசய்துட்டு என்ன லதர்யம் இருந்தா எனக்தக விவாகரத்து தநாட்டீஸ் அனுப் ி இருப் ா, இதுக்கு நீங்களும் உடந்லத தவற... உங்கப் ாதவ அலததான் என்கிட்தட வசால்றாரு.... வசய்த ாவத்லத என்னிடம் இருந்து மலறக்கத்தாதன இந்த அவசர கதி விவாகரத்து ஏற் ாடு?” என ஆத்திரப் ட்டான். “விவாகரத்தா.... தநாட்டீசா, என்ன வசால்றஙீ்க கீர்த்தி, இவதல்லாம் எனக்வகாண்ணும் வதரியாதத, அவ உங்களுக்கு அனுப் ிச்சாளா.... எனக்கு ஒண்ணுதம புரியலலதய கீர்த்தி?” என்றாள் அர் ிதா. “என்கிட்தட ஏன் தகட்கிற, உன் தங்லக கிட்தட த ாய் தகளு..... சீ நல்ல குடும் ம்..... அவ என்ன எனக்கு விவாகரத்து குடுக்கறது, நான் குடுக்கதறன் அவளுக்கு உடனடியா.... இனியும் அவதளாட நான் வாழ்தவன்னு நீங்க யாருதம கனவும் காண தவண்டாம்” என கர்ஜித்தான். தநதர வடீ்டிற்கு வசன்றான். அன்லன “என்னப் ா நடந்துச்சு.... நான் கூட வதரன்தனன் என்லனயும் கூட்டி த ாகலல..... எப் டி இருக்கா அர்ச்சனா, நீ ஏன் அவலள அங்தக தனியா விட்டுட்டு இங்தக வந்தத, டாக்டர் என்ன வசான்னாங்க.... ஏன் அப் டி வயித்து வலின்னு துடிச்சா?” என ல தகள்விகள் தகட்டார்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“அம்மா எல்லாம் முடிஞ்சு த ாச்சு.... இனி அவ உன் மருமக இல்லல.... அவ்தளாதான் விட்டுடு மறந்துடு” என்றான. “ஐதயா என்னடா, என்வனன்னதமா வசால்தற.... வாய கழுவு, என்ன த ச்சு இது” என அலறினார். “அம்மா சத்தம் த ாடாதத.... அப் ாக்கு இவதல்லாம் வதரிய தவண்டாம்.... இப்த ாலதக்கு உன்தனாட வவச்சுக்தகா” என நாலு வரிகளில் விவரித்தான். “ஐதயா” என வாய் வ ாத்தி அலறினார் கற் கம். “எப் டீடா அவளுக்கு இப் டி வசய்ய மனசு வந்தது..... சம் ந்தி கூட ஒரு வார்த்லத விஷயம் இப் டின்னு நமக்கு கூப் ிட்டு வசால்லலலதயடா..... இவதன்னடா குடும் தம இப் டி இருக்கு” என்று அங்கலாய்த்தார். “அவ எல்லாலரயும் ஆலணயிட்டு அடக்கி இருக்கா..... அர் ிதா கிட்ட நான் எல்லாத்லதயும் தகட்தடன்.... த ாதும் மா, நான் ஓய்ஞ்சு த ாய்தடன். ....இவதளாட இனி என்னால முடியாதுமா..... இதான் மா உச்சம்... தாங்காது மா.... த ாதும்” என லக எடுத்து கும் ிட்டான். இரண்டாம் நாள் மாலல டிஸ்சார்ஜ் என்றனதர என தவண்டா வவறுப் ாக அங்தக வசன்றான்.... அவளிடம் ஒரு வார்த்லதயும் த சாது, அவள் முகம் காணாது ஹாஸ் ிடல் ில் வசட்டில் வசய்த ின் அவலள லக தாங்கலாக அலழத்து வந்து காரில் ஏற்றினான்.... அவனுக்கு தன் நிலலலய டாக்டர் விவரமாக வசால்லி இருப் ார்.... அவன் கத்துவான், திட்டுவான் என எதிர் ார்த்து அர்ச்சனா யந்து தான் இருந்தாள்..... அவனின் இந்த ஆழ் கடல் அலமதி அவலள திணற லவத்தது. “அது வந்து, சாரி” என ஏததா வசால்ல வந்தாள். ஒரு லகலய தூக்கி காமித்து அவலள த சாதத என அடக்கினான்..... தநதர விமான நிலலயத்திற்கு வசன்றான்.... ஏற்கனதவ அவளது டிக்கட் எடுத்திருந்தான்..... அவலள வலீ்தசர் வகாண்டு வர வசய்து அதில் ஏற்றி விமானத்திற்கு அனுப் ி லவத்தான்.... அவலன ஏன் இப் டி வசய்கிறான் என கண்டவலள முகதம காணாது மடங்கி நடந்தான்..... அவளுக்கு யம், தகா ம் ஆத்திரம், அழுலக அவமானம் எல்லாம் ததாண கண்ணரீ் வழிந்ததாடியது. காருக்கு வந்து அர் ிதாலவயும் அவனது மாமனாலரயும் அலழத்தான்.... “விமானத்தில ஏத்தி விட்டுருக்தகன்.... ஒரு மணியில அங்க வந்து தசரும்..... அவ உடல் நிலல சரி இல்லல.... ார்த்து வடீ்டுக்கு அலழச்சுட்டு த ாய் ார்த்துக்குங்க” என்றான். தமற்வகாண்டு மாமாலவ த ச விடாமல் லலலன கட் வசய்தான்... அர் ிதாவிடம் டாக்டர் அவனிடம் வசான்ன அறிவுலரகலள ஒப் ித்தான். “அர் ிதா நீயும் ஒரு டாக்டர்.... அங்தக க்கத்திதலதய தான் நீயும் இருக்தக, அவலள எப் டி ார்த்துக்கணும்னு நான் உனக்கு வசால்ல ததலவ இல்லல, எனக்கு வசால்ல அவசியமும் இல்லல.... இனி நீங்களாச்சு உங்க வடீ்டு ராஜகுமாரி ஆச்சு..... எனக்கும் அவளுக்கும் எந்த வசாந்தமும் ந்தமும் இல்லல” என்றான். “கீர்த்தி உங்கலள வகஞ்சி தகட்டுக்கதறன், நீங்களும் இப் டி அவசரப் டாதீங்க” என்றாள்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“த ாதும் அர் ிதா, இனி நான் என்ன வசால்லணும் எப் டி நடந்துக்கணும்னு எனக்கு யாரும் வசால்ல தவண்டாம்..... இனியானும் என் வாழ்லகலய எனக்கு தவணுங்கற மாதிரி நான் வாழ ஆலசப் டதறன்.... ட்டது வலர த ாதும்... அவ எனக்கு வசய்த வகாடுலமகளும் த ாறாது னு அவதாதன முதல்ல என்கிட்தட விவாகரத்து தகட்டிருக்கா, நாதன ஒத்துகிட்டாலும் அவளுக்கு தான் நான் தவண்டாதம, அவ எனக்கு வசஞ்ச வகாடுலமக்கு ின்பும் நான் அவளுடன் மனவமாத்து வாழ்தவன்னு நீ மட்டும் எப் டி எதிர் ார்க்கலாம் அர் ிதா..... த ாதும் ப்ளஸீ் லீவ் மி அதலான்” என லவத்துவிட்டான். நாலு நாள் வதீட அலமதியாக இருந்தது. “என்ன அண்ணா இவதல்லாம்?” என அழுதாள் காஞ்சனா த ான் இல் “ஒண்ணுமில்லலமா.... உனக்கு இனி அண்ணி இல்லல அவ்வளதவ தான்” என்றான். “கீர்த்தி கண்ணா, எடுத்ததன் உலடததன்னு இப் டி ண்ணாததப் ா, அவ தப்த ண்ணி இருக்கட்டும், ஆனா அதத த ால நாமும் தப்பு ண்ணணுமா ா, நல்லா தயாசி” என்று மன்றாடினார் கற் கம். சில வாரங்கள் த ான ின் வகாஞ்சம் உடல் ததறி வதம்பு வந்ததும் அர்ச்சனா அலழத்தாள். ரிசீவலர காதுக்கு குடுத்து வவறுமதன நின்றான். “நாந்தான் அர்ச்சனா த சதறன்” என்றாள். “ம்ம்” என்றான். “எப் டி இருக்கீங்க..... ஏன் என்லன அப் டி ஹாஸ் ிடல்தலர்ந்து அனாலத மாதிரி விமானம் ஏற்றி அனுப் டீ்டீங்க, உங்களுக்தக தப்புன்னு ததாணலலயா, நான் எப் டி வந்து தசர்ந்திருப்த ன்னு கூட நீங்க கண்டுகலல, அதன் ின் த ானும் ண்ணலல..... இங்தக வந்தா இவங்க என்னடானா ஆளுக்காள் என்லனதய குத்தம் வசால்வது த ால த சறாங்க.... வார்லதகளால வகால்றாங்க.... நீங்க அர் ிதாகா ட என்ன வசான்னஙீ்க, என்ன த சினிங்க..... அவதளாட உங்களுக்கு என்ன த ச்சு..... எது தவணும்னாலும் என்லன கூப் ிட்டு என்கிட்தட இல்ல நீங்க தகட்டிருக்கணும்....?” “ஆமா நான் அ ார்ஷன் வசஞ்சுகிட்தடன், அதுக்கு என்ன வந்துது இப்த ா..... காலம் இருக்கு அப் றமா வ த்துகிட்டா த ாச்சு..... நான் என்ன வ ரிய வசய்யக் கூடாத குத்தம் ண்ணடீ்தடன்னு இப் டி நடந்துக்கறஙீ்க..... நான் துதராகம் வசய்ததன், ப்ளான் த ாட்டு ஏமாத்தீட்தடன்னு அர் ிதாகா ட வசான்ணஙீ்களாதம, ஏன் நீங்க என்லன ஏமாற்றலலயா என்ன, நான் லண்டனுக்கு த ாலாம் அங்தகதய குடித்தனம் வசய்யலாம்.... நானும் நீங்களும் னு தனியா ஜாலியா வாழலாம்னு எவதளா கனவு கண்தடன், என் கிட்ட வசால்லாம கூட கம் னியில த ாய் நான் த ாகலலன்னு வசான்னஙீ்கதள.... அது தப் ில்லலயா, நான் வசய்தது மட்டும் வ ரிய குத்தமா த ாச்சா?” என கத்தி தீர்த்தாள். “முடிச்சுட்டியா லவக்கட்டுமா?” என த ாலன லவத்தான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“என்ன வகாழுப் ா த சிகிட்தட இருக்கும்த ாது கட் ண்றஙீ்க?” என திரும் அலழத்து கத்தினாள். “இனி உன்தனாட த ச எனக்கு இஷ்டமில்லல, என்லன வ ாறுத்தவலர நான் வசஞ்சது சரி... உனக்கு நீ வசஞ்சது சரி..... அதனால இந்த முடிவிதலதய இருப்த ாம்.... எனக்கு இனி உன்தனாட வாழ விருப் மில்லல.... நீ அனு ிச்ச திரதிள்ள லக ஒப் ம் இட்டு அனுப் ி இருக்தகன்.... நீயும் லக எழுத்து த ாட்டு தகார்ட்டுக்கு அனுப்பு த ாதும்.... இனி த ான் வசய்யாதத... என் வ ாறுலமலய தசாதிக்காதத” என்ற டி த ாலன லவத்தான். விவாகரத்து தவண்டும் என அவலன யமுறுத்ததவ அவள் ஏற் ாடு வசய்திருந்தாள்.... அலத தகட்டு அவன் அவள் வசால்லும் டி நடப் ான், அவள் தகட்டுவகாண்ட டி வசயல் டுவான்... அப் டி அவலன கீலு வ ாம்லமயாக ஆட்டி லவக்கலாம் என்றுதான் அவள் இந்த வி ரீத விலளயாட்லட துடங்கி இருந்தாள். ஆனால் இப்த ாததா கலத தவறு முகமாக திரும் ி தன்லனதய அதள ாதாளத்தில் தள்ளுகிறது என உணர்ந்தாள்..... தன் ஆட்டத்தின் தீவிரம் தன்லனதய ாதித்து விட்டது என உணர்ந்தாள்..... இனி ஒன்றும் வசய்ய முடியாது... விதிலய வநாந்து யனில்லல என அழுதாள்... கலங்கி திணறி த ானாள். ‘ஐதயா, என்ன வசால்றான் இவன்... லடவர் ா?’ என கலங்கினாள். தாய் தந்லதயிடம் வசான்னால் என்ன நடக்கும் என அவளுக்கு வதரியுதம, அர் ிதவிடம் புலம் ினாள். “இப்த ா புலம் ி என்னடி வசய்யறது.... கீர்த்தி எவ்வதளா நல்லவரு, அவர் அருலம உனக்கு வதரியலல..... எவ்வதளா ாடு டுத்தி வவச்தச, நான் எவ்வதளா வசான்தனன், ஏதானும் காதில வாங்கினியாடீ, இப்த ா அழுது புலம் ி துடிச்சா ஆச்சா.... அவர் என்கிட்தட எப் தவா தன் முடிவ வசால்லீட்டாரு.... நான் உனக்காக அவர்கிட்ட வாதாடி ார்த்துட்தடன், ஒண்ணும் ிரதயாஜனம் இல்லாம த ாச்சு..... எல்லாம் நீதய எழுதிகிட்ட உன் தலலவிதி..... அனு விச்சுதான் ஆகணும்” என்றால் அவள் ஆத்திரம் தீர. அவன் தந்லத இவற்லற எல்லாம் தகள்விப் ட்டு மனம் உலடந்தார்.... அவர் உடல் நிலல சீரழிந்தது.... ார்த்துக்வகாண்தட இருக்லகயில் அவரது முடிவும் சட்வடன ஏற் ட்டு த ானது.... ஒரு தகாடு க்கத்தில் வ ரியதாக இன்வனான்று த ாட்டால் இது தாதன சிறிய தகாடாகி விடுவது த ால, தந்லதயின் மலறவுக்கு முன் அர்ச்சனா நடந்துவகாண்டது அவனுக்கு சிறு துரும் ாக கண்ணிதலதய டாமல் த ானது. அன்லனலய ததற்றி புதிய கம் னி தவலலயில் முழு மனதாக தன் புத்திலய வசலுத்தினான். அந்த லலவசன்ஸ் இந்த சான்றிதழ் மினிஸ்டலர ார்ப் து, ர்மிஷன் வாங்குவது என ஓடிற்று காலம்.... அடுத்த ஒரு ஆண்டின் முடிவில் வவற்றிகரமாக தான் எண்ணிய வண்ணம் தன் யூனிட்லட திறம் ட நிறுவி நல்ல டி நடத்தி வவற்றி கண்டான் கீர்த்தி.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

அவன் தாயும் தங்லகயும் கூட வ ண்கள்தான் என்றாலும் ஒட்டுவமாத்தமாக வ ண்கள் மீது ஒரு வவறுப்பு அசூலய ஏற் ட்டு த ானது.... அதனால் எங்தக எந்த வ ண்லண சந்தித்தாலும் வவறுப்புடனும் கசப்புடனுதம த சினான், ஒதுங்கிதய வாழ்ந்தான்.... அவனது கம் னியிலும் கூட வ ரும் ான்லமயாக ஆண்கலளதய தவலலக்கு லவத்துக்வகாண்டான்.... சில வ ண்கள் மட்டுதம விதிவிலக்காக ணியில் உள்ளனர். ஒரு வ ருமூச்சுடன் தன் நிலல மீண்டான்..... ‘ஆனா இவ வித்யாசமா இருக்கா, இவ நடத்லதயால, குணாதிசயங்களால, தன்லமயா அன் ா ண் ா ழகுற வித்த்தில வித்யாச டறா.... அதனாலதான் சில ல தநரங்கள்ள என மனசும் தரிவகட்டு ஓடுது, அவலள நிலனச்சு ஏங்குது.... இது சரி இல்லல..... அவ அசதல என்ன வசான்னா இப்த ா, என்லனன்னு இல்ல, தவதற எந்த ஆண் தமதலயும் அவளுக்கு என்றுதம எந்த விருப் மும் ஏற் டாதுன்னு வசான்னா... ஏன் அப் டி வசான்னா, நான் ஒரு வ ண்ணிடத்தில் ட்ட அவதிலய அவள் ஒரு ஆணிடத்தில் ட்டிருப் ாதளா. அதனாலதான் ஆண்கலள வவறுத்து ஒதுக்குகிராளா..... என தயாசலனயில் ஆழ்ந்தான். என்ன ஒதுக்கியும் அவள் நிலனலவ அவனால் தடுக்க முடியாமல் த ானது..... அடம் ிடிக்கும் சின்னக் குழந்லத த ால மீண்டும் மீண்டும் அவள் நினவு மனலத குலடந்தது. அன்று, அவன் த சிய த ச்சின் ின் அவளும் சூடாகதவ அவனுக்கு திலடி வகாடுத்துவிட்டு ஆத்திரத்தில் முகம் சிவக்க ததாட்டத்தில் வகாஞ்சம் நடந்துவிட்டு மனம் அலமதியான ின் உள்தள வந்தாள்.... கற் கத்தின் ததலவகலள வசய்துவிட்டு தனது அலறக்குள் வசன்றாள்.... கண்ணாடியில் தன்லன கண்டாள்..... சித்திர ாலவயாக வதரிந்த தனது உருவத்லத கண்டவள் அலத வவறுத்தாள்..... இந்த அழகுதாதன அவலன அப் டி த ச லவத்தது என எரிச்சல் வந்தது.... ர ரவவன அந்த நல்ல புடலவலய அவிழ்த்துவிட்டு லநட்டிலய அணிந்து வகாண்டாள்... டுக்க வசன்றாள். ‘ச்தச, என்ன மனுஷன் இவன், ஒரு வநாடியில என்னவவல்லாம் த சீட்டான்.... என்லன என்ன னு நிலனச்சான்..... ஏன் என் வாழ்வில் நான் சந்திக்கும் ஆண்கள் எல்லாருதம இப் டி மிருகங்களாக இருக்காங்க..... இவங்களுக்கு வவட்கதம இராதா..... இவனால் ஆன லன் நான் ஆண்கலள முன்லன விட இப்த ா தமலும் தமலும் வவறுக்க துவங்கீட்தடன் என் துதான்’ என்ற கசப்புணர்வுடன் உறங்கி த ானாள். அடுத்த நாள் முதல் என்னதவ கற் கத்லத அன் ாக கவனித்துவகான்டாலும் எந்த ஒரு காரணம் வகாண்டும் அவன் வடீ்டில் இருக்கும் தநரம் அவன் கண்களில் டுவதில்லல என தீர்மானித்து வகாண்டாள்.... அப் டிதய சந்திக்க தநர்ந்தால் உடதன அலத தவிர்த்து வநாடிகளில் மாயமானாள்.... அவனும் அலத கவனித்தத வந்தான்... ‘ஓ அன்னிக்கி அப் டி நானும் த சி அவளும் த சி னு ஆன ின் என் தமல வவறுப்பு தகா ம் த ால.... அதான் என் முன்னால வர மாட்தடன்னு ஒதுங்கறா.... நல்லது, அவலள ார்த்தா தான் என் மனசு அடங்காம டுத்துதத.... அவ அப் டிதய இருக்கட்டும், என் மனசும் அலல ாயாம இருக்கும்’ என அவன் தவலலயில் அவன் மூழ்கினான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

இப் டி ஓடிய கண்ணாமூச்சி ஆட்டம் ஒரு நாள் முடியத்தான் தவண்டி வந்தது. அன்று கற் கம் ஓய்வாக மாமர நிழலில் அமர்ந்த டி அவளுடன் த சிக்வகாண்டு இருந்தார். அன்று என்னதவா கலக்கமாக அவர் ததான்ற “என்ன ஆண்ட்டி, என்னதமா மாதிரி இருக்கீங்க இன்னிக்கி, உங்களுக்கு என்ன கவலல?” என்று தகட்டாள் ஆதுரத்துடன். “ஒண்ணுமில்லல மனு, எல்லாம் கீர்த்தி த்தின கவலலதான்” என்றாள். ஒ என வமௌனமானாள்.... அவலன ற்றி எதுவுதம அவளுக்கு வதரிய தவண்டி இருக்கவில்லல.... அவன் எண்ணங்கலளதய அவள் வவறுத்து ஒதுக்கினாள் தாதன.... அவளது வமௌனம் கற் கத்லத ாதிக்கவில்லல.... அவர் தமதல த ச்லச வதாடர்ந்தார்..... “தநத்து ராத்திரி காஞ்சனா கூப்டா இல்லலயா, அதான் இவலன த்தி இவன் வருங்காலம் த்தி த சிதனாம்..... அவளும் இவனுக்காக கவலல டறா..... அவளுக்கு கீர்த்தின்னா உயிரு.... அதான் அங்தக ஏததா வ ண்லண ார்த்தாளாம், இவனுக்கு வ ாருத்தமா இருக்கும்னு ததாணித்தாம்.... அலத என் கிட்ட வசான்னா..... என் கிட்ட வசால்லி என்ன ிரதயாஜனம் வசால்லு... இவன்தான் ிடிச்ச முயலுக்கு மூதணகால் னு நிக்கறாதன. நடந்த ஒரு கல்யாணமும் விளங்காம த ாச்சு..... இவனுக்குன்னு வந்து வாய்ச்சதவா ராக்ஷஷியா வந்து தசர்ந்தா..... ாவம் ஆலச ஆலசயா நாந்தான் வ ாண்ணு ார்த்து இவனுக்கு ண்ணி வவச்தசன்..... வரண்டுத்துக்கும் சின்ன வயசு, அழகா அம்சமா குடித்தனம் ண்ணுவாங்க,கண் முன்னாடி னு நினச்தசன்..... எல்லாம் மண்ணா த ாச்சு..... ஹ்ம்ம் அவனுக்கு குடுத்து வவச்சிருந்தது அப் டி இருந்தது..... சரி அதான் முடிஞ்தச த ாச்தச, அலத விட்தடாழிச்சுட்டு தவதற ண்ணிக்கலாமா, அதுக்கும் மாட்தடன் அடம் ிடிக்கறான்.... த ாதும், ஒருத்திதயாட நான் ட்ட தவதலன, இனி என் கல்யாண த ச்லச எடுத்தா நான் வடீ்டுக்தக வர மாட்தடன்னு மிரட்டறான்.... அதுக்காக அப் டிதயவா விட்டுட முடியும் மனுமா?” என்றார். அவர் கலக்கம் கண்டு ாவம் எனத் ததான்றியது.... ‘ஓதஹா இந்த குரங்கு மூஞ்சிக்கு கல்யாணம் தவற நடந்துதா, இவன் இப் டிதய அவ கிட்ட த சி ழகி இருந்தா அவ கண்டிப் ா ஓடி தான் த ாயிருப் ா’ என ததான்றியது. ச் தச வதரியாம அப் டி த ச கூடாது என தன்லனதய அடக்கி வகாண்டாள். “எல்லாம் அவ, அந்த அர்ச்சனாவால வந்தது..... வ ாண்ணா அது, நானும் ஒரு வ ாண்ணா இருந்துண்டு இப் டி த சறது தப்புதான் மனு.... ஆனாலும், அவ இவலனயும் எங்கலளயும் டுத்தி வவச்சா ாரு ஒரு ாடு அப் ாடிதயாவ்..... ஒரு துரும்ல யும் அலசக்க மாட்டா, ராஜகுமாரி மாதிரி இவலன அதிகாரம் ண்ணணீ்தட இருப் ா..... எல்லாத்துக்கும் சண்லட பூசல் வாக்குவாதம்னு அவன் வாழ்க்லகலய நார அடிச்சுட்டா மனு மா.... கூட நாங்களும்

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

இந்த கூத்லத எல்லாம் ார்த்து தவதலன டறதா த ாச்சு..... இதுனாதலதய தான் அங்கிள் உடம்பு தமாசமா த ாய் அவர் இறந்தும் த ாய்ட்டாரு” என கலங்கினார். ‘இவதன முரடு இவனுக்கு ஒரு முரட்டாடாக்கும்... த ஷ் நல்ல தஜாடி.... அதான் வடீு த ார்களமா ஆகி த ாச்சு த ால’ என எண்ணினாள். “என்னவவல்லாம் வசஞ்சா வதரியுதமா?” என கற் கம் அவர் ாட்டிற்கும் வசால்லிக்வகாண்தட த ாக மனு வமளனமாக தகட்டுக்வகாண்டு அமர்ந்தாள்.... அலனத்லதயும் தகட்டு முடித்த ின்தான் அவள் தன் உணர்வு வ ற்றாள்.... ‘இவளும் ஒரு வ ண்ணா, இப் டி எல்லாம் கூட நடக்க முடியுமா என்ன.... ாவம்தான் கீர்த்தி’ என முதன் முலறயாக அவனுக்க ாவம் நிலனக்க ததான்றியது..... “இந்த கீர்த்தி இப்த ா இப் டி எல்லாத்துக்கும் எல்லார் தமதலயும் உன்னிடம் கூட, எரிஞ்சு விழறாதன மனு, அவன் எவ்வளவு நல்லவன், சாதுவா இருந்தவன் வதரியுமா, இப் டி ிள்லள கிலடக்க குடுத்து வவச்சிருக்கணும் னு அக்கம் க்கத்துல வசால்வாங்க..... காஞ்சனா ிவரண்ட்ஸ் எல்லாருக்கும் அண்ணா அண்ணா னு இவன் தமல உசிரு.... த ாடி உன்லன மாதிரி எங்களுக்கு ஒரு அண்ணன் அலமயலலதயடி னு அவள கரிச்சுகிட்தட இருப் ா.... ஹ்ம்ம் எல்லா வணீா த ாச்சு.... அவன் குணாதிசயத்லததய மாத்தி அலமச்சுட்டு த ாய்டா அந்த ரகஷஷி” என்றார். ‘ஹ்ம்ம், அதானா ஐயா முகத்தில கடுகு வவடிக்குது.... ாவம் தான்..... நான் என் கல்யாணம் விளங்காம த ாய் கஷ்டப் ட்தடன்.... இவன் தனக்கும் அதத த ால தன் கல்யாணத்தில கஷ்டங்கள் ஏற் ட்டு தத்தளிச்சு அவதி ட்டிருக்கான்..... நான் அவற்லற கடந்து வந்து தசலவயில என்லன ஆழ்த்திகிட்தடன்..... கீர்த்தி தன் தவலலயில அழ்த்திகிட்டான்..... ஒரு ஆணுடனான சந்திப்பு எனக்கு மிகவும் குலறவு என் தால் நான் என் கசப்ல வவளிகாமிப் தில்லல...... அவனுக்கு அப் டி வ ண்கலள சந்திக்கும் தநரங்கள் ஏற் டும் த ாது தன் வவறுப்ல ஓ னாக காண் ிக்கிறான்.... அதுதான் எங்களுக்குள் வித்யாசம்..... ஆனால் உள்தள நாங்கள் அனு வித்த ரணம் ஒன்றுதான்....’ ‘ஐதயா, என்ன கஷ்ட ட்டாதனா?’ என ததான்றியது.... ‘ஹ்ம்ம் த ான த ாகுதுடா, உன்லன மன்னிச்சுடதறன்’ என நிலனத்துவகாண்டாள்... சிரிப்பு வந்தது..... முகத்தில் அது புன்சிரிப் ாய் மலர்ந்தது த ாலும்..... அலத கண்ட கற் கம் “என்னமா மனு, நீதய சிரிச்சுக்கதற..... என் ிள்லள கலத உனக்கும் கூட சிரிப் ா இருக்கா?” என்ன என்றார் தவதலனயுடன். உடதன திலகத்து தடுமாறி நிமிர்ந்து “ஐதயா இல்லல ஆண்ட்டி..... நான் அதுக்கு சிரிக்கலல..... நாந்தான் ஒண்ணும் வாழ்ந்துடலலன்னு ார்த்தா, உங்க ிள்லள கதியும் எனக்கு தமலதான் இருக்குனு விரக்தியில தான் சிரிச்தசன்” என சமாளித்தாள். “உண்லமதான் மா..... சீதா ததவிலய விட தமாசமா நீ உன் வாழ்க்லகயில் துன் ங்கலள அனு விச்சுட்தட..... அவனும் ஒண்ணும் கம்மியா அனு விக்கலல மனு மா.... என் மகன்

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

கிட்ட யாரு த சறது இன்வனாரு கல்யாணம் வசய்துக்க வசால்லி யாரு வசால்றது..... வவட்டி த ாட்டுடுவான்” என்றார் வ ருமூச்சுடன். “ ார்க்கலாம் ஆண்ட்டி, காலம் கனியும் நல்லதத நடக்கும்” என்றாள். அதற்கு ின் அவனுடன் தவண்டும் என்தற த ாய் த சுவது ழகுவது இல்லல என்றாலும் அவன் முன் சகஜமாக நடமாடினாள்.... அவனுக்கு தவண்டியலதயும் கூட முன் த ால புன்னலகயுடன் வசய்தாள்..... அலத அவன் ஆச்சர்யத்துடன் கண்டான்.... ஆனால் ஒன்றும் த சவில்லல. அந்த ஞாயிறு ஓய்வாக அமர்ந்திருந்தான் கீர்த்தி.... தன் அன்லனயுடன் அமர்ந்து அப் டி மனம் விட்டு த சி சிரிப் தற்கு அவனுக்கும்தான் தநரம் கிலடப் தில்லல..... கிலடத்த வாய்ப்ல நழுவ விடாமல் அவருடன் த சினான்..... அந்த கால விஷயங்கலள அலசி த சி சிரித்தனர்..... அவர்களின் நடுவில் வசல்ல விரும் ாமல் மனு ஒதுங்கினாள்.... தன் அலறயில் அமர்ந்த டி எப்த ாதும் த ால அவளுக்கு ிடித்த லகதவலலயில் ஈடு ட்டாள்..... எப்த ாதுதம ிடிக்கும், தனது வடீ்டின் அருகிதல கற்று வகாண்டது தவறு.... இப்த ாது இங்தக கற் கம் வடீ்டில் அழகிய லதயல் இயந்திரம் தவறு இருந்தது.... அலத எண்வணய் விட்டு வசப் னிட்டு அவள் உ தயாகத்திற்கு வகாண்டு வந்தாள்..... தகட் ாரின்றி கிடந்த அது இப்த ாது அவள் லகவண்ணத்தில் ல விதமாக லதத்து குடுத்தது.... திலர சீலலகள், தட ிள் விரிப்பு, தசா ா உலர, தலலயலண உலர என அவள் லகவண்ணத்தில் பூக்களும் க்ஷிகளுமாக அழகிய வண்ணங்களில் டிலசன்களில் மின்னியது. அதத த ால அவள் அன்றும் லதயலில் தன்லன மூழ்கடித்துவகாண்டாள். “ஏண்டா ல யா, நீயும் இன்னும் எத்தலன நாள் இப் டிதய இருக்க த ாதற..... காஞ்சனா கூப் ிட்டிருந்தா ா, அவா வசாந்தக்காரா லசட்ல யாதரா ஒரு வ ாண்ணு இருக்காளாம், இவ ார்த்தாளாம்... உனக்கு வ ாருத்தமா இருப் ான்னு...” என துவங்கினார். “அம்மா, என்லனக்தகா தநரம் கிலடச்சிருக்குனு உன்தனாட ஆலசயா த சலாம்னு வந்திருக்தகன்... அலத இலத த சி அனாவசியமா என் வவறுப்ல கிளறாதத..... எனக்கு இனி திருமணம் இல்லல, அவ்தளாதான் விட்டுடு இந்த த ச்லச” .என்றான் கடினமாக. “இப் டிதய வசால்லீண்டு இருந்தா எப் டிப் ா?” என்றார் அழமாட்டா குலறயாக. “இப் டிதயதான் வசால்லிகிண்டு இருப்த ன்.... என்ன ண்ண த ாதற..... ஏன் இன்னிக்கி உனக்கு நாந்தான் கிலடச்தசனா, எங்க உன் வசக்ரடரி, அவள த ாட்டு அரிச்சு புடுங்கு..... என்லன விட்டுடு.... உன்தனாட உக்கார்ந்து த ச வந்ததத தப்பு” என எழுந்தான். “தடய் தடய், நான் தவற ஒண்ணும் த சலல, நீ உக்காருடா” என அவன் லக ிடித்து அமர்த்தினார்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“அவலள ஏண்டா ாவம் எப்த ா ாரு ஏதானும் வசால்லிக்கிட்டு இருக்தக, அவதள ாவம்டா” என்றார். “என்னவாம் ாவம் நீ கண்தட?” என்றான். அவலனயும் அறியாமல் அவலள ற்றி தமலும் த ச, அவலள ற்றி வதரிந்து வகாள்ள அவன் மனம் ஆலசப் ட்டது என் துதான் உண்லம. “உனக்கு யாலர ார்த்தாலும் ாவம்தான், நீ வராம் தவ வவகுளி மா... அதான் எல்லாரும் உன்கிட்ட அட்வான்தடஜ் எடுத்துக்கறா” என்றான். “த ாடா இவ அப் டி இல்லல, நானும் ஒண்ணும் நீ வசால்றா மாதிரி வவகுளியும் இல்லல..... இவ வராம் தவ நல்ல வ ாண்ணுடா..... சின்ன வயசுதான் ஆனா, இந்த வயசுக்குள்ள அவ அனு விக்காத வகாடுலமதய இல்லல கீர்த்தி” என்றார் கண்ணரீ் மல்க. “என்னம்மா இது அவள த்தி வசால்ல ஆரம் ிச்சுட்டு நீ கலங்கற, அப் டி என்ன நடந்துடுச்சு அவ வாழ்க்லகயில..... நீ இப் டி எல்லாம் கலங்கி நான் ார்த்ததில்லலதய, இப் டி வசய்யறது உன் உடம்புக்கும் நல்லதில்லல.... தன் தசாக கலத எல்லாம் வசால்லி இப் டிதான் அவ உன்லன மயக்கினாளா, உன்லன இப் டி அழ லவக்கறாளா... இவதல்லாம் நல்லவா இருக்கு?” என இலரந்தான். “த ாதும்டா த த்தாதத.... அவ ஒண்ணும் என்லன மயக்க தவண்டிய அவசியம் இல்லல..... என்லன மயக்கி அவளுக்கு என்ன ஆக த ாறது.....” “அதாதன, உன்லன மயக்கதவ தவண்டாம்..... நீதய தான் அவ கிட்ட மயங்கி இருக்கிதய” என சிரித்தான். “நல்ல வ ண்கலள ார்த்தா ாசம் தானா ஏற் டும்.... அதுத ாலதான் இதுவும்.... உனக்கு இவதல்லாம் இப்த ா புரியாது..... நான் முழுசா வசான்னா அப்த ா நீயும் ஒப்புதவ” என்றார். “என்னதமா டீிலக எல்லாம் லமா இருக்கு.... சரி உன் ஆலசக்கு வசால்லு” என்றான் ிகுவுடன். உள்ளுக்குள் அவலள அவள் வாழ்லவ ற்றி அறியும் ஆவல் இருந்தது. கற் கம் குரல் கலங்க மனஸ்வினி ட்ட துன் ங்கலள விரிவாக எடுத்து வசால்ல வசால்ல அவன் மனம் உருகி த ானது.... கலங்கி த ானான்.... ‘என்ன வகாடுலம இது, மனு இவ்வளவு கஷ்டங்கலள துன் ங்கலள வ ாறுத்தாளா, எப் டி தாங்கினாள்..... அம்மா வசால்வது சரிதான், சீலதலய விட வ ாறுலம அதிகம் த ால.... அத்தலன துன் ங்கலளயும் தனிதய தாங்கி நின்றாதள.... ஐதயா கடவுதள நான் ட்ட துன் ங்கள் இவளது துன் ங்கள் முன்னால் ஒன்றுதம இல்லலதய.... நாதன இந்த அளவுக்கு தகா ம் ஆத்திரம் கசப்பு வவறுப்பு என ஆகி இருக்தகதன, அவள் என்னவாகி இருக்க தவண்டும், ஆனால் அவதளா அமுத சுர ி த ால அன்ல தய அலனவருக்கும் வகாடுக்கிறாதள...... அன் ாதல வசப் டுத்துகிறாதள..... அம்மாலவ தான் எவ்வளவு அன்புடன் ார்த்துவகாள்கிறாள்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

என்னிடமும் மரியாலதயுடன் தான் நடந்துவகாண்டாள்..... நாந்தான் என் வாயால் அலத வகடுத்துவகாண்தடன்..... நான் த சக்கூடாத வார்த்லத த சியதும் தான் அவள் வ ாங்கி எழுந்தாள்’. ‘ஆனாலும் வமச்சுக்வகாள்ள தான் தவண்டும், துணிச்சலுடன் வடீ்லட விட்டு கிளம் ி விட்டாதள, தனக்வகன ஒரு வாழ்க்லகலய அலமத்துக்வகாண்டு விட்டாதள..... லதர்யம்தான்..... துணிச்சலல ாராட்டிதய ஆக தவண்டும்’ என மனதிற்குள் அவலள தமலட ஏறி சிம்மாசனத்தில் அமர்த்திவிட்டான். வகாஞ்சம் வகாஞ்சமாக அவள் ால் ஏற் ட்டிருந்த ஈர்ப்பு இப்த ாது மரியாலத அன்பு அவள் மீது கவுரவம் என வ ருகியது. ‘அவள் என்னாளும் சுகப் டதவ இல்லலதய ாவம் அல்லவா..... இவ்வளவு சிறிய வயதில் எத்தலன எத்தலன துன் ங்கலள சந்தித்துவிட்டாள்..... இனியனும் அவளுக்கு விடியுமா, அதற்கு தன்னால் ஏதானும் வசய்ய முடியுமா என ார்க்க தவண்டும்’ என நிலனத்துக்வகாண்டான். நன்றாக டித்தாளாதம, ன்னிவரண்டாம் வகுப் ில் முதலாவதாக ததறினாளாதம, தமதல டிக்கச் விருப் ட்டால் டிக்க லவக்கலாதம, தன்னிடம் தவலலக்கு அமர்த்திக்வகாள்தவாமா, அம்மாவிற்கு இப்த ாது ரவயில்லலதய, அவள் இவ்வளவு புத்தியுடன் இருப் வலள இப் டிதய தவலலக்காரியாகவா லவத்திருப் து?’ என ல தயாசலனகள் மனதில் ததான்றி மலறந்தன... அவள் வாழ்வு தமம் ட ஏதானும் வசய்தத ஆக தவண்டும் என மனம் ர ரத்தது. இந்த தயாசலனகள் அவன் முகத்தில் ற் ல உணர்சிகலள காட்டி மலறந்தது.. அலத கண்ட கற் கம் “என்னப் ா தயாசலன லமா இருக்கு..... நான் வசான்னத தகட்டு நீ ஒண்ணுதம வசால்லலலதய?” என்றார். “ஆங் ஆமா அம்மா, நான் வராம் வருத்தப் ட்டு தான் த ாய்தடன்.... இத்தலன சின்ன வயசில இவ இவ்வதளா ா ட்டிருப் ானு நான் நிஜமா நிலனக்கலல மா.... அதான் அவளுக்கு ஏதானும் வசய்தா நல்லா இருக்கும் என்ன எப் டி வசய்யறதுன்னு தயாசிக்கதறன் மா” என்றான் உள்ள டி. “வராம் நல்லது கண்ணா, நிச்சயமா ஏதானும் வசய்யணும்..... அவ அறிவுக்கும் அழகுக்கும் திறலமக்கும் இப் டி அவலள தவலலக்காரி மாதிரி வவச்சுக்க எனக்கு மனம் இடம் வகாடுக்கலல.... அதுனாலதான் நல்ல புடலவகலள குடுத்து கட்டிக்க வசான்தனன், என்தனாட சரிக்கு சரியா அவள நடத்ததறன்.... இப்த ா புரியுதா உன் தமல எனக்கு ஏன் அவ்வதளா தகா ம் ஏற் ட்டுதுனு” என்றார். “ம்ம்ம்” என்றான். “அதுமட்டுமில்லல, முடிஞ்சா அவளுக்கும் கூட தவதற ஒரு கல்யாணம் ண்ணி லவக்கணும்னு எனக்கு வகாள்லள ஆலச.... ஆனா அவ என்ன வசான்னா வதரியுதமா?”

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

என்றார். அந்த விஷயத்லத தகட்க ஆவல் வகாண்டு அவன் ஆலசயுடன் தன் அன்லனயின் முகத்லததய கண்டிருந்தான். “ஆண்ட்டி, எனக்கு இனி கல்யாணத்தின் தமல ஆலசதய இல்லல, நான் ட்டது வலர த ாதாதா..... இன்வனாரு முலற அந்த நரகத்திற்குள்தள த ாக நான் விரும் லல.... இனி நீங்க இந்த த ச்லச என்கிட்தட எடுத்தா, உங்க கிட்ட வசால்லிக்காலமதய நான் வடீ்லட விட்டு வவளிதயற தவண்டி வரும்னு” வசான்னா ா.... அதான் எங்க அவலள இழந்துடுதவாவமான்னு நான் அன்னிக்தக வாய மூடிகிட்தடன்..... இந்த விஷயத்தில எல்லாம் நீங்க வரண்டு த ரும் ஒண்ணு..... உன்லன மாதிரிதய அவளும் வராம் அடம் ிடிவாதம்..... வரண்டு த ரும் ரண ட்டு த ாயிருக்கீங்க..... உங்களுக்கு என்னிக்கி எப் டி விடியுதமா..... உன்லனப் ற்றி மட்டுமில்லாம இப்த ா அவலள ற்றியும் நான் கவலலப் டதறன்” என்றார் வ ருமூச்சுடன். “நீ இரு மா, கவலலப் டாதத.... அவளுக்கு ஏதானும் விதத்தில நல்ல வழி வசய்ய முடியுமான்னு ார்க்கலாம்..... உன் மூலமாதவ நான் அவகிட்ட நல்ல டி எடுத்து வசால்லி ஒரு நல்வழி ண்ணதறன்” என்றான். “அலத வசய் முதல்ல.. உனக்கு தகாடி புண்ணியமா த ாகும்” என்றார். அவன் அப்த ாது அங்தக மண்லடலய ஆட்டினாலும் ‘ஹ்ம்ம் கல்யாணத்லத என்லனத ால வவறுக்கிறாளாமா.... இவ்வதளா மூர்கமா, நான் இருப் து த ாலதான் அவளும் இருக்கா. ாவம்’ என்று புழுங்கினான். “ஏன்மா, அது த ாகட்டும் என்லன த்தி அவ கிட்ட நீ ஒண்ணும்....?” என சந்ததகமாக தகட்டான். “வசான்தனன் கீர்த்தி, என் மனசு தகக்கலல, ஒரு நாள் வராம் வருத்தமா இருந்ததன் உன்லன நிலனச்சு, அவ என்னாச்சு ஆண்ட்டின்னு ஆதுரமா தகட்டாளா, என்னால அடக்கிக்க முடியலலடா..... சாரி ா” என்றார் மன்னிப் ாக. “ஹ்ம்ம் வசால்லிட்டீதய இனி என்ன, அது ஒண்ணும் அப் டி ாதுகாக்க தவண்டிய ரகசியமும் இல்லலதய, என் தவதலன, என் அவலங்கள் உலகத்துக்தக வதரிய தவணாதமன்னு நினச்தசன், அவ்தளாதான், த ானா த ாறது மா” என்றான் முகம் கசங்க. ‘ஹ்ம்ம் என்லனப் ற்றி வதரிந்ததினால்தான் அந்த வகாஞ்ச புன்சிரிப்பும் கூட எட்டி ார்த்ததா கடந்த வாரங்கள்ள.... இது அன் ினால இல்லல ாவம் னு இரக்கப் ட்டு வந்த புன்னலகயா...?’ என எண்ணிவகாண்டான். ‘ஏததா ஒண்ணு வடீு நிம்மதியா இருந்தா சரி, அம்மா சந்ததாஷமா இருக்கணும், அதுதான் முக்கியம்..... ஆனா கண்டிப் ா அவளுக்கு ஏதானும் வசய்யத்தான் தவண்டும்’ என நிலனத்தான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

அந்த மாதம் சம் ள தினத்தன்று அவள் அவலன கண்டு வாங்கிக்வகாள்ள வந்தாள் எப்த ாதும் த ால. “உக்காரு” என்றான். அவள் தயாசலனயாக அவலன ார்த்தாள், ின் நாற்காலியில் ட்டும் டாமலும் அமர்ந்தாள். “நீ என்ன டிச்சிருக்தகன்னு வசான்தன?” என வினவினான. அவலன ஏறிட்டு தயாசலனயுடன் ார்த்தவள், “ ன்னிவரண்டாம் வகுப்பு வலரக்கும்” என்றாள் வமல்லிய குரலில். “ஒ ஆமாம், வசான்தன அன்னிக்கி..... தவதற என்ன வதரியும்?” என தகட்டான். “வகாஞ்சம் கம்ப்யுடர் த சிக்ஸ் வதரியும் ள்ளியில கத்துகுடுத்தாங்க..... தமற்வகாண்டு லக தவலல லதயல் தவலல சலமயல் னு வதரியும்.... அவ்தளாதான்” என்றாள். “தமதல ஏன் டிக்கலல.... இவ்வதளா திறலம இருக்கு, புத்தி இருக்தக?” என தகட்டான். “வடீ்டில அவ்வளவு வசதி இல்லல.... எனக்கு கீதழ வரண்டு வ ண்கள்.... எங்க மூணு த ருக்கும் கல்யாணம் ண்ணி லவக்கணுதம னு எங்கப் ாக்கு ஓயாம கவலல.... அதனால எனக்கு உடதன கல்யாணம் ண்ணி வவச்சுட்டாரு” என்றாள் தலல கவிழ்ந்து. “ஹ்ம்ம், ாட் வவரி ாட்” என்றான். “நானும் அம்மாவும் உன்லன த்தி த சிதனாம், அம்மாக்கு இப்த ா வகாஞ்சம் ரவாயில்லல, உனக்கும் இங்தக முழு தநரமும் தவலலன்னு இல்லல.... அதனால,” என நிறுத்தினான் ‘ஒ என்லன த ாக வசால்ல த ாகிறான்.... அலத தநரடியாக வசால்ல தயங்கி இப் டி சுத்தி வலளக்கிறான்’ என துவண்டாள். ‘ஐதயா கற் கம் ஆண்டிலய விட்டு த ாகணுதம’ என துயரம் வகாண்டாள். அவள் மனலத டித்தவன் த ால, “அதுக்காக உன்லன இந்த வடீ்லட விட்டு அனுப் முடியாது..... அம்மா உன் தமல வராம் உசிரா இருக்காங்க, அவங்க சந்ததாஷத்துக்காகவானும் நீ இங்தகதய இருக்கணும், ஆனா நீ விருப் ட்டா உன்லன தமதல டிக்க லவக்க நான் ஏற் ாடு ண்ணதறன், இல்ல ஏதானும் தவதற தவலல கத்துகிட்டு வசய்ய விருப் ட்டா அதுக்கும் ஏற் ாடு ண்ணதறன்.... என் கம் னியிதலதய கூட தசர்ந்து தவலல வசய்யலாம்.... லடப் ிங் ஷார்ட்ஹாண்ட் கத்துகிட்டியானா கம்ப்யுடர் வகாஞ்சம் ிரஷ் அப் ண்ணிக்கிட்டு தவலலக்கு தசரலாம்” என்றான். அவன் த சியலத தகட்டு மனம் இளகி ஆச்சர்யத்துடன் அவலன நிமிர்ந்து ார்த்தாள். அவள் அப் டி ார்த்ததும் அவனும் மலர்ந்து “என்ன?” என்றான். ‘ஒண்ணுமில்லல’ என தலல ஆட்டினாள். “நானும் வகாஞ்சம் நல்லவந்தான்” என்றான் சிரித்த டி. அவளும் உடதன சிரித்துவிட்டாள். “என்ன வசால்தற, உடதன வசால்லணும்னு இல்லல, நல்லா தயாசிச்சு வசான்னா த ாதும்” என அவள் சம் ள கவலர அவளிடம் நீட்டினான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“தாங்க்ஸ்” என்றாள் “இட்ஸ் ஓதக” என்றான் . “இதுக்காக மட்டுமில்லல...” என்றாள் கவலர காட்டி. ின்தன என் து த ால புருவத்லத உயர்த்தினான். “நீங்க வசான்ன எல்லாத்துக்கும்.... இங்தகதய இருக்க சம்மதிச்சதுக்கும், எனக்கு டிக்கதவா தவலலக்தகா ஏற் ாடு ண்ணதறன்னு வசான்னதுக்கும் எல்லாம்” என்றாள் “இதில என்ன இருக்கு, உன் திறலமகள் வணீாவலத நாங்க விரும் லல, அவ்வளதவதான்.... தயாசிச்சு வசால்லு” என்றான். சரி என தலல ஆட்டிவிட்டு வவளிதய வந்தாள்.... அவள் தகட்டதும் கண்டதும் கனவா நனவா என கிள்ளி ார்த்துக்வகாண்டாள். ‘கீர்த்தியா இவ்வளவு ஆதுரமாக கனிவுடன் த சியது..... குரலில் தடிப்பு த ாகவில்லல எனினும் எனக்காக என் வருங்காலத்திற்காக இவன் இவ்வளவு தயாசித்ததத அதிசயம் அல்லவா’ என எண்ணிக்வகாண்டாள்.... ‘இதற்வகல்லாம் முக்கிய காரணம் ஆண்ட்டிதான்’ என புரிந்தது. தநதர அவலர காண வசன்றாள். “ஆண்ட்டி” என ாதம் ணிந்தாள். “என்ன மா மனு?” என்றார் அவர் “வராம் ததங்க்ஸ்” என்றாள். “எதுக்குடாமா?” என்றார். “இல்ல, நீங்கதாதன உங்க மகன்கிட்ட வசால்லி எனக்கு ஏதானும் உதவ வசால்லி இருக்கீங்க த ால..... டிக்கதவா தவலல வசய்யதவா விருப் ட்டா ஏற் ாடு வசய்யறதா வசான்னாரு இப்த ாதான்” என்றாள். “அப் டியா சந்ததாஷம்..... நான் அப் டி அவன்ட ஒண்ணும் வசால்லலலமா..... நான் உன் நிலலலய வசான்தனன், நீ ட்ட கஷ்டத்லத வசான்தனன்..... உனக்கு ஏததனும் விதமா உதவி ண்ணணும்னு நினிச்சவன் அவன்தான்.... நானில்லல” என்றார். “நீ என்ன வசான்தன?” என்றார். “தயாசிச்சு வசால்ல வசான்னார்.... நான் சரின்னுட்டு வந்ததன் ஆண்ட்டி” என்றாள். “என்ன முடிவு ண்ணி இருக்தக, தயாசிச்சியா?” என்றார். “இல்ல ஆண்ட்டி, நான் என்ன ண்ணணும்னு நீங்க வசால்லுங்கதளன், எங்தக என்லன இங்தக விட்டு த ாக வசால்லீடுவாதரானு யந்துட்தடன் ஆண்ட்டி, ஆனா அம்மா உன்லன விட்டுட்டு இருக்க மாட்டாங்க, அதுனால, நீ இங்தக இருந்துகிட்தட தமற்வகாண்டு ஏதானும் வசய்னு வசால்லீட்டாரு” என சிரித்தாள். “அடி ல த்தியதம” என தலலலய வருடினார். “அவன் வசான்ன மாதிரி நீ தமதல கம்ப்ப்யுடர், லட ிங்னு கத்துக்தகா... அவன் கம் னியிதலதய தவலலக்கு தசர்ந்துடு..... அவதனாடதவ த ாயிட்டு அவதனாடதவ வந்துடலாம், வகாஞ்சமா தவலல குடுத்தா த ாதும்னு நான் வசால்லீட த ாதறன்.....

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

அப்த ாதான் என்தனாட அதிக தநரம் இருப்த , இல்தலனா என்தனாட நாம இப் டி கலத த ச முடியாது” என்றார் குழந்லதலய த ால. அவள் சிரித்தாள். “ஆண்ட்டி” என அவலர கட்டிவகாண்டாள். “என்ன நான் வசால்றது?” என்றார். “சரி ஆண்ட்டி அப் டிதய” என்றாள். நாலு நாட்கள் தயாசித்து ார்த்தாள்.... காலவமல்லாம் ஆண்ட்டிக்கு உதவிய டி அவருடன் இருக்க முடிந்தால் நன்றாகதான் இருக்கும்.... ஆனாலும், அவர்களுக்கு அப் டி ஒரு ததலவ இருக்குமா லவத்துக்வகாள்ள இஷ்ட டுவார்களா என இப்த ாது வசால்ல முடியாத நிலல.... அதன் ின் தனக்வகன ஒரு கவுரவமான வாழ்க்லகலய அவள் அலமத்துக்வகாள்ள தவண்டும் என்றால் அவள் திறலமகலள வளர்த்து வகாள்வதுதாதன நல்லது..... அதற்கு கீர்த்தி உதவுகிதறன் எனும்த ாது ஏன் ஒத்துக்வகாள்ள கூடாது, என எண்ணம் எழுந்தது.... ‘ஆனால் இலவசமாக தவண்டாம்..... சம் ளம் இன்றி அதற்கு தில் டிப்புக்கு உதவட்டும்..... தவலலக்கு தசர்ந்த ின் ாக்கி உள்ளலத வகாடுத்து விடலாம்’ என முடிவு வசய்தாள். வரண்டு நாள் கழித்து அந்த ஞாயிறு அலத அவனிடமும் ஆண்ட்டியிடமும் கூறவும் வசய்தாள். “இலவசமாக எலதயும் ஏற்க மாட்தடன்” என அவளது ிடிவாதம் அவளது சுயகவுரவத்லத அவனுக்கு சுட்டி காட்டியது. ‘ஹ்ம்ம், அலத நான் மறுக்க தவண்டாம், இப்த ாதத மறுத்தால் அவள் டிக்கதவ மாட்டாள்’ என ‘சரி’ என்றான். முதற் கண்ணாக அவலள ஒரு கம்ப்யூடர் லடப் ிங் ஆ ிஸ் நிர்வாகம் தசர்ந்த டிப்ளமாவில் தசர்த்துவிட்டான்.... ஆறு மாத தகார்ஸ் அது.... வடீ்டின் அருகிதலதய இருந்தது..... காலல அவன் தாதன வகாண்டு விடுகிதறன் என்றான். “தவண்டாம், க்கத்தில தான் நாதன த ாய்டுதவன்” என்றாள். ‘ஹப் ா ஆனாலும்..’ என எண்ணிக்வகாண்டான். மதியத்ததாடு கிளாஸ் முடிய, சாப் ாட்டு தநரத்திற்கு வடீ்டிற்கு ஓடி வந்துவிடுவாள்..... கற் கத்துடன் சாப் ாடு முடித்து அவரிடம் அன்று கிளாசில் நடந்தலத விலாவரியாக அரட்லட அடிப் ாள்..... வடீ்டிதலதய யிற்சி எடுக்கவவன தனது லழய லாப்டாப்ல அவளிடத்தில் வகாடுத்திருந்தான் கீர்த்தி..... அதில் டித்தலத யிற்சி வசய்து தன் திறலமகலள தமலும் வளர்த்துவகாண்டாள்...... நல்ல விஷயங்கள் அவளுக்கு உதவும் என ததான்றும் விஷயங்களின் லிங்குகலள அவளுடன் தினமும் இவமயில் மூலம் கீர்த்தி கிர்ந்துவகாண்டான். அவற்லற ஆவலுடன் டித்து ததர்ந்தாள் லதும் கற்றுக்வகாண்டாள் ஆறுமாத முடிவில் நல்ல நிர்வாக திறலம வதரிந்து ாஸ் வசய்து ததர்ந்தாள்.... ின்தனாடு அவலள தனது ஆ ிசில் தனது ஜி எம்முக்கு உதவியாளராக நியமித்தான்....

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

தாதன முன் நின்று மற்ற உதவியாளர் உதவியுடன் அவளுக்கு லதும் கற்று வகாடுத்தான்.... அப்த ாதும் தன்தனாடு வரும் டி அலழக்க, மறுத்துவிட்டாள்..... எத்தலனதய ஆனாலும் தநரத்திற்குள், கற் கத்திற்கு அலனது உதவிகளும் வசய்துவிட்டு குளித்து வரடியாகி ஸ் ில் தான் வசன்றாள்.... தன் தவலலகலள சுறுசுறுப் ாக கற்றுக்வகாண்டு தமதல தமதல உயர்ந்தாள். ஆறு மாதங்கள் கடந்தது, ஜி எம்மிற்தக இது இது என ாயிண்ட்ஸ் எடுத்து வகாடுக்கும் அளவுக்கு உயர்ந்தாள். அவருலடய ாராட்லட வ ற்றாள்..... அவர் இவளது திறலமலய வமச்சிவகாண்டார் கீர்த்திக்கு அவள் மீது இப்த ாது மதிப்பு மரியாலத அன்பு எல்லாதம ஏற் ட்டிருந்தது..... மிகவும் தன்லமயாக த சினான்..... இருவருக்குள்ளும் நல்ல புரிதல் ஏற் ட்டது..... சகஜமாக சிரித்து த சி அரட்லட அடித்து நல்ல நண் ர்களாக நடந்துவகாண்டனர்.... கற் கத்திற்கு மனம் நிலறந்தது. கீர்த்திக்கு இப்த ாவதல்லாம் எது நடந்தாலும் சுலவயாக எலத கண்டாலும் அலத உடனுக்குடன் அவளுடன் த சி ரிமாறிக்வகாள்ள தவண்டும் என ஆவல் அதிகமானது..... அலத அவனுலடய கண்தணாட்டத்திதலதய கண்டு அவனுடன் அலத கிர்ந்து சிரித்து ரசிக்க அவளுக்கு வதரிந்திருந்தது.... இந்த அழகியவதாரு தவவ்வலங்க்த் மிக அருலமயாக அவர்கள் மத்தியில் உருவாகி இருந்தது. அவளுக்கும் தவற்று மனிதன் முரடன் என்கிற லழய தகா தா ங்கள் மாறி அவன் மீது நல்மதிப்பும் அன்பும் அக்கலறயும் நிலறந்திருந்தது “என்ன இது இருமறஙீ்க?” என சுக்கு மிளகு தட்டி த ாட்டு அவனுக்க ரசம் லவத்தாள். “ஐதயா கடவுதள, இது ஒண்ணுதம இல்லல.... இதுக்கா ஆர் ாட்டம்?” என அவன் அலத ஒதுக்கினான் அருதக நின்று “இலத சாப்டுட்டு அப் றம் நகருங்க” என மிரட்டி சாப் ிட லவத்தாள். “அம்மா, என்னம்மா இது வகாடுலம, ஒதர காரம், கசப் ா தவற இருக்கும்த ால..” என முகம் அஷ்டதகாணலாக்கி கற் கத்திடம் முலறயிட்டான். “எல்லாம் உன் நன்லமக்குத்தாதன வசால்றா..... ாவம் கஷ்டப் ட்டு வசஞ்சிருக்கா, சாப் ிடு கீர்த்தி குணமாகீடும்” என்றார் அவரும். அவனுக்கு மட்டும் தகட்கும் வண்ணம் அருகில் வந்து, “ஆமா இப்த ா அடம் ிடிங்க.... தவலல வடன்ஷன் மத்த வர்றி னு சிகவரட்ட ஊதி ஊதி தள்ளும்த ாது தயாசிக்கணும், இப் டி ிடிச்சா இருமல் மட்டுமா வரும் இனி எல்லாமும் வரும்” என கடிந்துவகாண்டாள். அவன் அவலள ஆச்சர்யத்துடன் நிமிர்ந்து ார்த்தான்.... அவள் உரிலமயுடன் அதட்டுவது ிடித்திருந்தது.... ஆலசயுடன் அவள் வசய்த ரசம் இனித்தது.... முகம் மலர்ந்தது.... முகத்தில் ஒரு மந்தகாசம் குடிவகாண்டது....

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“இல்ல, வந்து..... ஜாஸ்தி எல்லாம் இல்ல” என்றான் அவனும் முனகலாக. “வதரியுதம, ஒரு நாலளக்கு ஒரு ாக்வகட்” என்றாள். ‘உனக்வகப் ிடி?’ என் து த ால அவலள ஏறிட்டான். “எல்லாம் வதரியும்” என காலி தட்டுடன் உள்தள வசன்றுவிட்டாள். அவன் அப் டிதய அந்த வசயலல அவள் த ச்லச ரசித்த டி அமர்ந்திருந்தான். “இந்தா மனு, இலத எடுத்து உள்தள லவ” என சில ாக்வகட்டுகலள நீட்டினான். “என்ன இது யாருக்கு?” என்றாள். “உனக்குத்தான், ின்ன தசலலயும் சுடியும் நானா த ாட்டுக்குதவன்” என்றான். “எனக்கா, அதான் தவண்டும் அளவு இருக்தக..... அம்மா தவற வாங்கி குடுத்திருக்காங்க” என அவலன முலறத்தாள். “இருக்கட்டுதம, ஒரு வ ரிய கம் னில வ ரிய தவலல ார்க்கிற, நல்லா உடுத்த தவணாமா.... அதான், கலடவதருவில ார்த்ததன்... நாலு தஜாடி வாங்கிதனன்..... அழகா கண்ணுக்கு ட்டுது.... உனக்கு சூட் ஆகும்னு ததாணிச்சு, வாங்கிதனன்.... இப்த ா என்ன, உள்ள எடுத்து லவ” என்று அதட்டினான். “நான் இவதல்லாம் சும்மா வாங்கிக்க மாட்தடன்.... என் சம் ளத்தில கட் ண்ணிக்கறதா இருந்தா மட்டுதம” என்றாள். அவன் வசன்றவன், நின்று திரும் ி அவலள முலறத்தான். “என்ன முலறப்பு, ஒத்துகிட்டாதான்” என்றாள். “தவணாம் ஓத டுதவ த ா உள்ள” என்றான் வமல்லிய குரலில். “அப்த ா நீ வசஞ்ச ரசத்துக்கும் கணக்கு த ாட்டு சம் ளத்தில ஏத்தீடதறன்” என்றான். அவள் அவலன முலறத்தாள். “என்ன, அதுக்கு இது சரியாத ாகும் வசய்யட்டுமா?” என்றான். அவள் வமளனமாக உதட்லட ிதுக்கிவிட்டு உள்தள எடுத்து வசன்றாள்.... ிரித்து ார்த்ததில் அழகிய வர்ணங்களில் கண்லண கவர்ந்தது..... ‘நல்லா தான் வசவலக்ட் ண்ணி இருக்கான்’ என சிரித்துவகாண்டாள். அடுத்த நாள் அதிலிருந்து ஒரு லாவவண்டர் வர்ண உலடலய எடுத்து அணிந்துவகாண்டு ஆ ிஸ் வசல்ல தயாரானாள்..... வரடியாகி வவளிதய வந்தவள் அவலன காண கண்கள் ததட அவன் அவசர மீட்டிங் என கிளம் ி விட்டிருந்தான். ‘ஒ ஆமா, இன்னிக்கி அந்த வவளிநாட்டு ார்டி வராங்கதாதன, நாதன சீக்கிரம் த ாகணும் ஜி எம் காத்திருப் ாரு’ என தானும் சற்தற ஏமாற்றத்துடன் விலரவாக கிளம் ினாள். “ஆண்ட்டி நான் கிளம் ட்டுமா, உங்களுக்கு ஏததனும் ததலவயா?” என வந்து நின்றாள். “ஒண்ணுமில்லல மா..... வராம் அழகா இருக்தகடா இன்னிக்கி, புதுசா?” என தகட்டார். “ஆமா ஆண்ட்டி, உங்க மகன் தநத்து வாங்கீட்டு வந்து குடுத்தார்” என்றாள் “ஓதஹா அப் டியா, த ஷ் நல்லா இருக்குடா த ாயிட்டு வா” என்று வழி அனுப் ினார். அவள் ஆ ிலச அலடந்து, ஜி எம் கு உதவ என ிசியாகி த ானாள்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“மன்ஸ்வினி, இந்த தகாப்புகலள எம் டி சார் கிட்ட காமிச்சு சட்டுனு லக ஒப் ம் வாங்கீட்டு வந்துடு” என அனுப் ினார். அவன் அலறக்குள் கதலவ தட்டிவிட்டு உள்தள நுலழந்தாள். “கம் இன்” என்றான். உள்தள வந்தவலள ார்த்து அசந்து த ானான்.... திலகத்து கண் மூட மறந்து தன் சுழல் நாற்காலியில் தலல சாய்த்து வசதியாக சாய்ந்து அமர்ந்துவகாண்டான்.... கண் வகாட்டாமல் அவலளதய ார்த்துவகாண்டு அமர்ந்தான். “சர்” என்றாள். “ம்ம்” என்றான் எங்தகதயா நிலனவுகள் சஞ்சரிக்க. “சர், இதில லக எழுத்து” என்றாள். “லம லம.... யு லுக் கார்ஜியஸ், ஆசம்” என்றான். அவனது வசால் தகட்டு அவளுக்கு ல நாள் கழித்து அவலளயும் அறியாமல் சிவந்து த ானது. “ததங்க்ஸ்” என்றாள். “எல்லாம் உங்க வசலக்ஷன் தாதன” என முனகினாள். “இருக்கலாம், ஆனா இவ்வதளா அழகா உனக்கு சூட் ஆகும்னு நான் நிலனகலல” என்றான் கண் எடுக்காமல். ல லல அவன் லக கீழ் லவத்து “இங்க” என்றாள். “என்ன?” என கலலந்தான். “லக எழுத்து” என நினவு டுத்தினாள். ஒ என மீண்டு, லக ஒப் ம் இட்டான். “ டிச்சு ார்த்துட்டு லக எழுத்து த ாடறதில்லலயா?” என்றாள். “ஹ்ம்ம் ஆமா ண்ணணும்தான், நீ டிச்சிட்தட தாதன?” என்றான். “நான் தாதன லடப் ண்ணிதனன்” என்றாள். “அப்த ா கவலல இல்லல.... நான் டிக்கணும்னு அவசியம் இல்லல” என்றான் சிரித்த டி. “அப் டீனா?” என்றாள் தகள்வியாக “அப் டிதான்” என்றான் “என் தமல எப் டி அவ்தளா நம் ிக்லக?” என வினவினாள் “நம் ிக்லக, ஒருத்தர் தமல வசால்லி வர்றதில்லல.... காரண காரியங்கள் ார்த்து வர்றதில்லல, சில த ர்கிட்ட தாதன ததாணும், மனசு வசால்லும்.... நீ த ா, ஜி எம் காத்துகிட்டு இருப் ாரு” என அனுப் ினான். “வதரன் அண்ட் தாங்க்ஸ்” என்றாள். “எதுக்கு?” என்றான். “என் தமல் வவச்ச நம் ிக்லகக்கு..... அதுக்குனு எலதயுதம எப்த ாதுதம டிக்காம லக ஒப் ம் இடாதீங்க” என்றாள். “சரி தமடம்” என்றான் வ்யமாக. அலத கண்டு வாய்வ ாத்தி சிரித்தாள்..... தலல ஆட்டி விலடவ ற்றாள்.... நலடயில் ஒரு துள்ளலுடன் வவளிதய வந்து ஜி எம் அலறலய அலடந்தாள்..... இது நாந்தானா, இவனிடம் இவ்வளவு சகஜமாக த ச துவங்கிவிட்தடன், அவனும்தான் என்னமா த சறான்.... தஜாக் அடிக்கிறான்’ என சிரித்துவகாண்டாள்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

வசால்ல வதரியாத ரவசம், ஒருவர் மீது மற்றவருக்கு ஒரு வித ற்று, அக்கலற, அன்பு ாசம் எல்லாம் உருவாகி இருந்தது..... இது காதலா என தகட்டால், ஒ அப் டியா நான் அப் டி தயாசிக்கலல என தான் இருவருதம கூறுவர்.... ஆனாலும், மனம் சந்ததாஷமாக நிலறவாக இருந்தது.... புண் ட்ட இருவர் வநஞ்சங்களும் தனிட ட்டு புத்துணற்சியுடன் தங்கள் வாழ்லவ மகிழ்ச்சியாக வாழத் துவங்கி இருந்தனர்..... அதுதவ இப்த ாலதக்கு மனதுக்கு இனிலமயாக இருந்தது. கற் கம் இலவ எல்லாம் கவனித்தார்தான்.... வமௌன சாட்சியாக நடப் லத தவடிக்லக ார்த்தார்.... ‘சாமி ஏததா கணக்கு த ாட்டு வசய்யுது வசய்யட்டும், நடப் து நல்லதாக இருக்கட்டும்’ என நிலனத்து வகாண்டார். ‘ஏண்டா, வரண்டு த ரும் நல்ல புரிததலாடு இருக்கீங்கதள காதலா, கல்யாணம் ண்ணிகுங்கதளன்?’ என அவதர தகட்டால் தவதாளங்கள் இருவருதம முருங்லக மரத்தில் ஒன்றாக ஏறிவிடும் அ ாயம் இருந்தது..... அதனால் வாலய மூடிக் வகாண்டு தவடிக்லக மட்டும் ார்த்தார். இந்த தநரம் கீர்த்தியின் அத்லத மகன் மும்ல யில் இருந்து இங்தக தவலல விஷயமாக வந்தான்.... கீர்த்தியும் அவனும் வவகு க்தளாஸ், ஒதர தட்டில் சாப் ிட்டு வளர்ந்தவர்கள்.... சிறு வயதில் ஒன்றாக ஆடி விலளயாடி கலளத்தவர்கள். அவன், ராஜன் வருகிறான், என்றதுதம கீர்த்திக்கு சந்ததாஷம் கலர புரண்டது. “ ாரு மா, எவ்வதளா வருஷம் ஆச்சு... இந்த ராஸ்கலுக்கு இப்த ாதான் வர வழி வதரிஞ்சிருக்கு” என அவலன ஆரத்தழுவி திட்டினான். “என்ன மாமி ண்றது, என் தவலல அப் டி..... ஊர் ஊரா திரியற நாய் வ ாழப்பு..... இப்த ாதான் வந்துட்தடதனடா கீர்த்தி” என அவனும் அலணத்துக்வகாண்டான். ஊர் கலத அலனத்தும் சின்ன வயசு கலதகள் என த சி கலளத்தனர்.... அப்த ாது லகயில் கா ியுடன் உள்தள வந்தாள் மனஸ்வினி. “வாவ்! யாரு டா, இது ச்லச கிளி?” என்றான் ராஜன். “தடய் அடங்குடா, அவங்க அம்மாதவாட கவர்ன்ஸ்” என்றான். “ஒ அப் டியா கவர்னஸ்ங்கற, இவ்வதளா அழகா இருக்காங்கதள, நீ உன் லகய வவச்சுகிட்டு சும்மாவா இருக்தக?” என்றன் கீர்த்தியின் காததாரம். “ச்தச வாய மூடுடா,,, நானும் அப் டி ட்டவன் இல்ல.... அந்த வ ாண்ணும் அப் டி கிலடயாது... நீ அடங்கு, அடக்கி வாசி..... என்ன த ச்சு இது.... மற்ற வ ண்கலள த்தி இப் டியா த சுவாங்க” என ல்லல நறநறவவன கடித்து துப் ினான். “ஓதக கூல் கூல் மான்.... என்னடா அவங்கள வசான்னா உனக்கு இவதளா தகா ம் வருது..... உனக்கும் அவளுக்கும் சம்திங் சம்திங்?” என்றான் கண் அடித்து.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“ச்தச நீ திருந்ததவ மாட்தட டா.... இன்னுமும் அப் டிதய இருக்தக ாரு... அவதல்லாம் ஒண்ணுமில்லல” என்றான். “ஓ இல்லலயில்ல அப்த ா ஒதுங்கு” என்றான். “தடய் தடய், அதுக்குனு நீ ரூட் த ாடலாம்னு தயாசிக்க கூட வசய்யாதத.... வநருப்பு, அனலா கக்கிடுவா, த சாம ஒழுங்கா ஒடம் காப் ாத்திகிட்டு ஊர் த ாய் தசருடா மவதன” என்றான். “என்லன த்தி நீ கவலல டாதத டா..... என்லன நான் ார்த்துக்குதவன்” என சிரித்தான் ராஜன். மனுவிற்கு ஏதனா அவன் த ச்லச தகட்டதுதம அவலன ிடிக்காமல் த ானது..... ‘தண்ணி ாம்பு கடிக்காது’ என புரிந்தாலும் இவனிடம் விலகி இருப் து நலம் என நிலனத்துவகாண்டாள். சாப் ிடும் தநரத்திலும் எப்த ாதும் த ால கற் கம் கீர்த்தியுடன் சாப் ிட அமரவில்லல.... தமதல தன் அலறயிதலதய இருந்துவிட்டாள். “என்னடா, மனுவ காணுதம... சாப் ிட கூப் ிடுகிட்டு வா” என்றார் கற் கம். அவள் வந்தால் ராஜன் இன்னும் என்ன த சுவாதனா, காலலயிதலதய அவன் த சியலத அவள் ரசிக்கவில்லல என உணர்ந்தான்.... “அவளுக்கு கூச்சமா இருக்கும், புதுசா இவன் முன்னாடி சாப் ிட.... விடுமா, அப் றமா சாப் ிட்டுகுவா” என கூறி ார்த்தான். “அவதன்னடா, இவன் என்ன அந்நியமா அசலா, நம்ம ராஜந்தாதன, நீ த ா கூப் ிடு” என்றார். தவதற வழி இன்றி தமதல வசன்றான்... கதலவ தட்டிவிட்டு தள்ள, திறந்து வகாண்டது.... கட்டிலில் டுத்த டி ஏததா புத்தகம் வாசித்து வகாண்டு இருந்தாள் மனு. “சாப் ிட வரலியா?” என்றான். “இல்ல, நீங்க எல்லாம் சாப் ிடுங்க.... எனக்கு இப்த ா சி இல்லல.... நான் அப் றமா சாப் ிடதறன்” என்றாள் அவன் கண் ார்க்காது. “உனக்கும் சிக்கும் னு எனக்கு வதரியும்..... ராஜன், அவனுலடய த ச்சு உனக்கு ிடிக்கலல, அவலன அவாய்ட் ண்ண சாப் ிட வரலல, சி இல்லலன்னு வசால்தற...... நீ வா, அவன் அனாவசியமா ஒண்ணும் த சாம நான் ாத்துக்கதறன்..... அவன் வராம் தவ நல்லவந்தான், ஆனாலும் வகாஞ்சம் அப் டி இப் டி த சுவான்.... ப்ளஸீ் எனக்காக அவலன இந்த வரண்டு நாள் வ ாறுத்துக்தகா.... கீழ வா சாப் ிடலாம்” என்றான். “கீர்த்தி, நீங்க ஏன்... எனக்காக ஏன் ார்க்கறஙீ்க, ஆப்டரால் நான் இங்க யாரு.... ஒரு தவலலக்காரி, அவ்வளதவதான், இந்தளவு முக்கியத்துவம் குடுத்து என்லன நடத்த தவண்டாதம” என்றாள் “நீங்க த ாங்கதளன் ப்ளஸீ்... எனக்கு நிஜமாதவ சில்லல” என்றாள். “உன் இஷ்டம், அவலன இல்லல, என்லனதான் நீ அவாய்ட் ண்ணற இப்த ா” என திரும் ி டி இறங்கினான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

சட்வடன அவளும் கட்டிலல விட்டு இறங்கி தன் உலடலய தலலமுடிலய சரி வசய்துவகாண்டு கீதழ இறங்கினாள். சாப் ிட ரிமாற என உதவினாள்..... கற் கத்திற்கு கூட இருந்து எப்த ாதும் த ால உதவினாள். “நீ சாப் டலியாமா?” என்றார். “நான் அப் றமா சப் ிட்டுக்கதறன் ஆண்ட்டி” என்றாள். “இன்னும் என்ன அப் றம் விழுப்புரம்... உக்காரு, எல்லாருமா சாப் ிடலாம்” என அதட்டினார். அமர்ந்தாள். “உன் த ர் என்ன, என்ன வசய்யதற?” என அவலளதய தகள்விகள் தகட்டு துலளத்தான் ராஜன். “மனஸ்வினி” என்றாள் “ஆஹா அழகான த ரு..... தயாசிச்சு தான் வவச்சிருக்காங்க.... கல்யாணம் ஆயிடுச்சா?” என தகட்டான். அவன் தகள்வியில் கீர்த்தி கற் கதம அதிர்ந்து த ாயினர்.... ஆனால் மனுதவா அசராமல் “இல்லல” என்றாள். “ஒ அப் டியா, அப்த ா நான் அப்ளிதகஷன் த ாடலாமா?” என்றான் துணிச்சலுடன். அவள் ஏறிட்டு அவலன முலறத்தாள். “தடய் அடங்குடா” என கீர்த்தி எவ்வளதவா வசால்லியும் ராஜன் “இருடா, என்னதான் வசால்றா னு ாப்த ாம்.... கவர்ன்ஸ் னு வசால்றஙீ்க, இவ்வதளா மதிப்த ாட நடத்தறஙீ்க அவளும் அதுக்தகத்தார் த ால வகத்தா இருக்கா.... என்னதமா சம்திங் ராங் இங்க” என்றான் ஒ னாக. “ராஜன்” என அதட்டினான் கீர்த்தி. “ஷ் நீ இரு கீர்த்தி, மனஸ்வினி வசால்லு, நான் அப்ளிதகஷன் த ாடலாமா?” என்றான். அவள் கீர்த்திலய முலறத்துவிட்டு “இல்லல” என தலல அலசத்தாள். “ஏன் கூடாது, அழகா இருக்தக, இன்னும் கல்யணம் ண்ணிக்கலல, தவற யாரும் புக் ண்ணடீ்டாங்களா ஒரு தவள, கீர்த்திதயா?” என்றான் தகலியாக. இப்த ாது இருவருதம திலகத்து அதிர்ந்து ஒருவலர ஒருவர் ார்த்தனர்... ின் ராஜலன எரித்துவிடுவது த ால ார்த்தனர். “என்னடா, நீயும் என்லனதய முலறக்கறவன், இதில எந்த உண்லமயும் இல்லலனா அவ என்லன ஒத்துக்கலாம்தாதன, முன்புன் அறியாதவன்னு தயாசிக்கறாளா ஒருதவள, மாமி நீங்கதான் வசால்லுங்கதளன் என் அருலம வ ருலமகலள” என்றான் சிரித்த டி. “உன்லன த்தி அருலம வ ருலமயா அவ கிட்ட வசால்லி என்ன ஆக த ாகுது.... விடுடா ராஜன், சாப் ிடு, மத்தவங்கலளயும் சாப் ிட விடு” என அடக்க முயன்றார். “இல்ல, இல்ல மாமி, மனு என்லன வதரிஞ்சுகிட்டா என் அப்ளிதகஷலன ஒப்புக்குவாதளா என்னதமா... நீங்க வசால்லுங்க மாமி” என்றான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“உன்லன த்தி அப் டி வ ருலமயா த ச என்னடா இருக்கு?” என்று முற்றுப்புள்ளி லவத்தார். “என்ன மாமி, இப் டி டாதமஜ் ண்ணடீ்டீங்கதள என் இதமலஜ?” என வருந்தினான். “நாதன வசால்தறன் மனு, எங்கப் ாம்மாக்கு நான் ஒதர ல யன், நல்ல தவலலயில இருக்தகன், ஆனா ஊர் ஊரா சுத்தர தவலல..... நிலறய சம் ாதிக்கிதறன், வசாந்த கார் வடீு வவச்சிருக்தகன்... த ாதுமா, இப்த ா ஓதகவா?” என்றான் ‘இவன் என்ன விலளயாட்டு ிள்லளயா, அல்லது சீரியசாக த சுகிறானா?’ என அவலன எவ்விதமும் கணிக்க முடியாமல் திலகத்தாள் மனு. கீர்த்திலய ார்க்க அவதனா கண்ணால் ‘ப்ளஸீ் அவன் த ச்லச மன்னிச்சுடு’ என வகஞ்சினான். “எக்ஸ்க்யூஸ்மீ” என சாப் ிட்டததாடு த ாதும் என எழுந்தத விட்டாள். “ஐதயா என்ன மனு, ாயசம் எல்லாம் சாப் ிடதவ இல்லலதய, வலட தவற ண்ணி இருக்கா சு ா” என்றார் கற் கம், “அலத எல்லாம் உங்க விருந்தாளிக்கு குடுங்க ஆண்ட்டி... எனக்கு திகட்டுது.... உங்களுக்கு ஏதானும் உதவி ததலவ ட்டா என்லன கூப் ிடுங்க ஆண்ட்டி ப்ளஸீ்” என கூறிவிட்டு கண்ணால் அவலன வவட்டிவிட்டு தமதல ஏறி வசன்றுவிட்டாள். “என்ன இது ராஜன், நீ வசய்யறது வகாஞ்சம் கூட நல்லா இல்லல, அவ ாரு சரியாகூட சாப்டாம த ாய்டா.... இப் டியா வம்பு ண்றது..... வயசுதான் ஆகுது உனக்கு, ஆனா நீ இன்னும் வகாஞ்சம் கூட மாறதவயில்லல” என்று கடிந்துவகாண்டார் கற் கம். மனு முழுவதுமாக சாப் ிடாமல் எழுந்து த ானது கீர்த்திக்கும் கூட வருத்ததம. “ராஜன் நீ இப் டி அவள கிண்டலா த சறத நிறுத்தணும்” என்றான் கடினமாக. “தஹ கூல் மான், என்ன இது, சாதாரண கவர்னஸ் தாதன.... அவலள நான் என்ன தகலி ண்ணினா உனக்வகன்ன, அவ்தளா தராஷமும் தகாவமும் வருது?” என்றான் அவலன ஆழம் ார்த்த டி. “அவ கவர்ன்ஸ் மட்டுமில்லல, அம்மாவின் ஒரு நல்ல கம் ானியன்..... என் ஆப்சில என் ஜி எம்முக்கு வசக்ரடரியும் கூட..... யார இருந்தாலும் ார்த்து த சணும்” என்றான் அதத தகாவத்துடன். “ஒ அது தவறயா, வடீ்டில மதிப் ான கவர்னஸ், ஆ ிஸ்ல மதிப் ான உத்தயாகம், ஹ்ம்ம் சம்திங் இஸ் ததர், என்னதமா இருக்கு.... அவ என்ன அவ்தளா உசத்தி.... அவளுக்கு இவ்வதளா மரியாலத, இதுல உள் குத்து என்னது?” என்றான் அவலன தநராக கண்டு. “எல்லாரும் உன்லன மாதிரி இருக்க மாட்டங்க ராஜன்.... நீ நிலனக்கிறா மாதிரி எல்லாம் இங்தக ஒண்ணுமில்லல” என்றான் தலசாக முகம் கன்றி. “ஓதக நீ வசால்ல மாட்தட, விடு, இனி அவலள த்தி நான் த சலல” என்றான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

ஆனாலும் அடுத்து வந்த மூன்று நாட்களும் கூட மனுலவ தவண்டும் என்தற சீண்டினான்.... அவலள சுற்றி சுற்றி வந்தான்.... அசிங்கமாக த சவில்லல, வதாடவில்லல என்றாலும் அவனின் அந்த கிண்டல் தகலி எல்லாதம அவளுக்கு வவறுப் ாகதான் இருந்தது.... ஆனால் ‘அந்த வடீ்டின் உறவினன், விருந்தாளி..... தான் அவனிடம் ஒன்றுதம த ச முடியாது, கூடாது’ என வாய் மூடி வமௌனித்திருந்தாள். கீர்த்திக்கும் அவள் நிலல புரிந்தது..... அவ்வத ாது அவனும் மீண்டும் மீண்டும் ராஜலன அடக்கிக்வகாண்டுதான் இருந்தான் ஆனால் அவன் தகட்டால்தாதன. அடுத்த நாள் காலல ராஜன் கிளம் ிவிடுவான் என்ற நிலல.... ஹப் ா என்று இருந்தது கீர்த்திக்கும் மனுவிற்கும். அன்று இரவு மாடி ால்கனியில் கூலட தசரில் அமர்ந்து காற்றாட கீர்த்தியும் ராஜனும் த சிக்வகாண்டு இருந்தனர். “கீர்த்தி நான் சிலது த சணும்” என்றான் கனத்த தீவிரமான குரலில். “என்ன, த சினது த ாதாதா... இனி என்ன புதுசா த ச த ாதற?” என்றான் கீர்த்தி. “இல்ல, இது வகாஞ்சம் சீரியஸ்.... நான் மாறதவயில்லல, அப் டிதய இருக்தகன் னு வசான்னஙீ்க நீயும் மாமியும்..... லரட், நான் மாறலல, மாற விரும் லல.... அதனாலதான் நான் வாழ்க்லகயில சந்ததாஷமா இருக்தகன்..... நீ மாறணும்.... மாறிதய ஆகணும்..... உன் லழய வாழ்க்லக, அது முடிஞ்சு த ாச்சு கீர்த்தி, இன்னமும் நீ அலத நிலனச்சுகிட்டு உன் அற்புதமான மனலச வாழ்க்லகலய வணீாக்கிக்கிட்டு இருக்தக டா.... எனக்கு அது வராம் வருத்தமா இருக்கு. “இங்க வர்றதுக்கு முன்னாடி நான் காஞ்சனா வடீ்டுக்கு த ாயிருந்ததன்..... அவ மாமிகிட்ட வகாடுக்க வசால்லி சிலது தந்தா, அலத கவலக்ட் ண்ண த ாதனன்..... உன்லன உன் நிலலலய எண்ணி அவ வராம் கவலல ட்டா, தவதலனதயாட கண்ணரீ் வடிச்சா..... உன்லனப்த ால யாருக்கானும் கிலடக்குமா கீர்த்தி..... நான் இங்தக வரும்த ாதத ஒரு முடிதவாட தான் வந்ததன்.... உன்லன லழய கீர்த்தியா ஆக்கணும்னு. அதுக்தகத்தார்த ால வந்ததுதம உன் அழகிய கவர்னலச ார்த்ததன்..... வகாஞ்ச தநரம் சும்மா சீண்ட எண்ணித்தான் நான் த சிதனன்..... ஆனா, அதுக்குள்ளாகதவ அவ கண்கள்ல உன் மீது இருந்த அக்கலறலய ார்த்ததன்.... அன்ல ார்த்ததன்..... உன் கண்களில் அவள் மீது உள்ள ாசத்லத ார்த்ததன்... காதலல ார்த்ததன்.... அதுனாலதான் தவணும்தன தான் அவலள வம்புக்கு இழுத்ததன்..... நான் நினச்சது சரியாத ாச்சு..... அவளுக்காக நீ வக்காலத்து வாங்கிதன, என்னிடதம சண்லட த ாட்தட... என்லன மிரட்டி அடக்கிதன..... அவளும் நான் அவலள சீண்டும்த ாததல்லாம் நீ என்ன நிலனக்கிற, அவளுக்காக நீ த ச வருவியா னு

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

உன்லனத்தான் ார்த்தா..... கண்ணால உதவிக்கு கூப்டா..... என்ன இவதல்லாம், நீங்க த சாம இருந்தா எப் டின்னு மிரட்டினா” “உங்கள நீங்க நல்லா புரிஞ்சுகிட்டு, ஆனாலும் மற்றவருக்காக எண்ணி, அலத மலறத்து வாழறஙீ்கன்னா அது அனாவசியம் கீர்த்தி..... ஆனா இன்னும் உங்க மனலச நீங்க வரண்டு த ருதம உணரலல னா அது முட்டாள்தனம்..... அவ மனசில நீ இருக்தக, உன் மனசில அவ மட்டும்தான் இருக்கா...... இலத புரிஞ்சுகிட்டு நீங்க த சி வதளிவாக்கிகுங்க, சீக்கிரமா ஒண்ணா தசருங்க..... அவளுக்கு அதுக்குண்டான எல்லா தகுதியும் இருக்கு கீர்த்தி..... உன்லன மாமிலய இந்த வடீ்லட அவ கண்ணு த ால ார்த்துப் ா” “இந்த நல்ல முடிவு, நல்ல டி நடந்தா, நான் மாமி காஞ்சனா இன்னும் நம்ம குடும் த்தார் எல்லாருதம வராம் சந்ததாஷ டுதவாம் கீர்த்தி” என்றான். ‘விலளயாட்டு ிள்லள த ால, வந்த தநரம் வதாட்டு இவன் வசய்த ரகலள என்ன.... வம்பு என்ன.... இப்த ாததா அவன் த சும் விஷயம், அதன் தீவிரம் என்ன...?’ என அசந்து த ானான் கீர்த்தி. அவன் த ச த ச அதில் ஒளிந்திருந்த உண்லம அவனுக்கு புலப் ட்டது. ‘ஆம் ராஜன் வசால்வதும் உண்லமதான்’ என மனம் வகாஞ்சம் வதளிந்தது. ஆனால் மனுவிடம், அவள் மனம், அவள் முடிவு, வதரிந்திருந்தும், இலதப் ற்றி த சுவது யார்.... அவள் எப் டி சம்மதிப் ாள் என யந்தான். “அவங்க நிலல என்ன மணமானவங்களா இல்லலயா, அவங்கலள மணக்க உனக்கு ஏதானும் தலட இருக்கா, அவங்களுக்கு தலட இருக்கா... இவதல்லாம் நீ சமாளிக்க தவண்டிய விஷயங்கள் டா கீர்த்தி.... ஆனா இந்த சான்லச தகாட்லடவிட்டா உன்லன த ான்ற அடி முட்டாள் உலகத்திதலதய யாருமில்லலன்னு நான் வசால்லுதவன்.... நல்லா தயாசி, நல்ல முடிலவ எடு, குட் லநட்” என தனது அலறக்கு வசன்றுவிட்டான். அவன் த ாய்விட கலலத்துத ாட்ட சீட்டுக்கட்டு த ால மனம் கலலந்து கிடந்தது.... அலனத்லதயும் ஒருங்கலமத்து ஆழ்ந்து தயாசித்த டி கீர்த்தி அங்தகதய அமர்ந்திருந்தான்.... “என்ன இன்னுமா தூங்கலல?” என குரல் தகட்டு சட்வடன தன் தயாசலனயிலிருந்து மீண்டான். மனுதான் நின்றிருந்தாள். “ம்ம்ம் த ாகணும், நீ ஏன் இன்னும் தூங்கலல?” என்றான். விளக்கு அலணக்கப் ட்டு தமதல வானத்து வ ௌர்ணமி நிலாவின் வவளிச்சம் மட்டுதம ஊடுருவிக்வகாண்டு இருந்தது அந்த மாடி ால்கனியில்..... அந்த மங்கிய நிலா வவளிச்சத்தில் காற்றில் அலல ாயும் முடி முகத்தில் விழ, அலத ஒரு லகயால் ஒதுக்கிய டி உயிதராவியமாக நிழல் த ால நின்றிருந்தாள் மனு.... அவளது அந்த உருவத்லத ார்த்து முதன் முலறயாக அவலள கட்டி அலணக்க ஆலச எழுந்தது.... “எனக்கும் தூக்கம் வரலல” என்றாள்

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“அப்த ா எனக்கு தூக்கம் வரலலன்னு நீ வதரிஞ்சுகிட்டியா?” என்றான் கரகரப் ான குரலில். “ம்ம் வதரியும் ராஜதனாட ஏததா த சிக்வகாண்டு இருந்தீங்க.... ஏததா தீவிரமா இப்த ா தயாசிச்சுகிட்டும் இருந்தீங்க அதான்” என்றாள். “ம்ம்ம், என்லன வராம் சரியா வதரிஞ்சு வவச்சிருக்தக.... வராம் நல்லாவும் புரிஞ்சு வவச்சிருக்தக மனு” என்றான் அழ்ந்த குரலில். அவள் தலல கவிழ்ந்தாள். “அப் டி என்ன ிரச்சிலன, என்ன தீவிர தயாசலன.... தநரமாச்தச த ாய் தூங்க தவண்டாமா, எதுவானாலும் நாலளக்கு தயாசிச்சுகலாம், த ாய் டுங்க.... நாலளக்கு ஆ ிஸ் இருக்கு.... அங்தக தவலல தவற இருக்கு நிலறய உங்களுக்கு” என்றாள். “ம்ம் த ாதறன்..... நீ ஏன் தூங்கலல, என்ன தயாசலன.... என்ன கலவரம் னு நீ வசால்லு... நான் த ாதறன்” என அவலள ஆழம் ார்த்தான். “வசால்ல வதரியலல.” “உக்காதறன் மனு” என்றான். எதிதர நாற்காலியில் அமர்ந்தாள். “என்ன வசால்ல வதரியல... என்ன ஆச்சுமா?” என்றான். “வதளிந்த நீதராலடயா ழவசல்லாம் மறந்து நிம்மதியா நான் இங்க வாழ்ந்துகிட்டு இருந்ததன்..... நீங்களும் ஆண்ட்டியும் என் தமல வவச்ச அன்பு மதிப்பு என்லன கடனாளியாக்கினாலும் மனலச இதமா வவச்சிருந்தது” என்றாள். “சரி, அதுக்கு இப்த ா என்ன ங்கம் வந்துடுச்சு?” என்றான். “இல்ல, வந்து.... இந்த நாலு நாளா மனசு ஒண்ணும் சரி இல்லல.... இவர், உங்க வசாந்தக்காரர்,,, வந்ததிதலர்ந்து அவரும் அவர் த ச்சும் என்லன கலலச்சு த ாட்டுடுச்சு..... இலத த ான்ற ஆண்கலள நான் அடிதயாட வவறுக்க்கதறன்..... அவதராட த ச்சு எனக்கு ிடிக்கலல..... ழலச எல்லாம் கிளறி விட்டுடுச்சு” என வ ருமூச்வசரிந்தாள். “ம்ம் புரியுது.... ஆனா அவன் வராம் நல்லவன் மா” என்றான். “இருக்கலாம் ஆனாலும்...” என்றாள். “த ாகுது, நாலள காலலதான் கிளம் டீுவாதன.... இனி அவன் வதால்லல உனக்கு இருக்காது..... அவன் என்ன தயாசிச்சான்.... ஏன் அப் டி த சினான் னு உனக்கும் வதரிஞ்சா இந்த தகா ம் த ாயிடுமா கூட இருக்கும்..... அலத த ச இப்த ா தநரமில்லல..... நமக்கு தவலல இருக்கு, நீ த ா, டுத்து நிம்மதியா தூங்கு” என்றான். இருவரும் எழுந்தனர். இருட்டில் நடந்து அவரவரது அலறயில் முடங்கினர். காலல ராஜன் கிளம் , கீர்த்தி அவலன அவன் மனலத புரிந்ததால் அவலன ஆரத்தழுவி விலட வகாடுத்தான்..... “இரவு நான் வசான்னவதல்லாம் நிலனவிருக்கட்டும், சீக்கிரமா நான் உன்னிடம் இருந்து ஒரு நல்ல முடிலவ எதிர் ார்த்து காத்திருப்த ன்” என்றான் இவன் காததாரம். இவனும் சிறு புன்னலகயுடன் சரி என் து த ால தலல ஆட்டினான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

அவன் கிளம் மனுவிற்கு ஹப் ா ஒழிந்தான் என்று இருந்தது. அவலள ார்த்து புன்னலகத்தான் “மனு, இப்த ா ஹாப் ியா?” என் துத ால. அவள் முகம் வதளிந்து புன்னலகத்தாள். இருவரும் ஆ ிஸ் வசன்று தவலலகலள கவனித்தனர். அடுத்து வந்த நாட்களில் கீர்த்தி அவலளயும் அறியாது மனுலவ கவனித்தான்..... அவள் ஒவ்வவாரு தவலலயிலும், வடீ்டிலும் சரி ஆ ிசிலும் சரி, கவனித்து வசய்வதாகட்டும், அன்புடன் அவலனயும் கற் கத்லதயும் ார்த்துக்வகாள்வதில் ஆகட்டும், அவனுக்கு நிம்மதியும் சந்ததாஷமுதம நிலறந்தது.... தமலும் தமலும் அவள் ால் மனசு வசன்றது..... அவலள தான் எவ்வளவு காதலிக்கிதறாம் என் லத அப்த ாதுதான் உணர்ந்தான்..... ‘முட்டாள், இலத எடுத்து வசால்ல மும்ல யிலிருந்து ராஜன் வர தவண்டி இருந்தது’ என தன்லனதய கடிந்து வகாண்டான். ‘இல்லல, தான் முட்டாள் அல்ல, மனுவின் மன நிலல அறிந்து அவளது திருமணம் ற்றிய அ ிப்ராயம் வதரிந்து அவளிடம் அலதயும் மீறி தன் மனலத வதரிய டுத்த, காதல் வசால்ல, லதர்யம் இருக்கவில்லல.... மன திடம் இல்லாமல் த ானது.... இலத வசால்ல த ாய், அவதள குறிப் ிட்டது த ால எங்தக அவள் இந்த வடீ்லட விட்தட த ாய்விடுவாதளா, என்ற யம் தான் தயக்கத்லத தந்தது த ாலும்.... இவ்வளவானும் அவலள எதிதர லவத்து வடீ்டிலும் ஆ ிசிலும் ார்க்க, த ச ழகவானும் முடிந்ததத, அதத த ாதும்’ என்ற மன நிலலக்கு தள்ளப் ட்டிருந்தான் கீர்த்தி என் துதான் உண்லம. இப்த ாது உள்தள அழுத்தி லவக்கப் ட்டிருந்த காதலானது தமதல எழும் ி வநஞ்சிதல குடிவகாண்டு விட்டது..... இனி அலத உள்தள அமுக்குவது கடினம்.... வாய் வழிதய அது வவளிவந்துதான் தீரும் என உணர்ந்தான். துணிந்தான். அந்த ஞாயிறு அந்தி மாலல தநரம் தமதல ால்கனியில் அமர்ந்திருக்க, கற் கம் டிவியில் மூழ்கி இருந்தார். மாடியிலிருந்த துணிகலள எடுத்து மடித்தவண்ணம் ால்கனியில் அமர்ந்த மனுலவ கண்டான் கீர்த்தி. “இப்த ா வகாஞ்சம் த சலாமா?” என தகட்டான். “ம்ம் த சலாதம, என்ன புதுசா ர்மிஷன் எல்லாம் தகட்டுகிட்டு?” என சிரித்தாள். “வகாஞ்சம் தீவிரமான ஆனா நாசூக்கான விஷயம்... அதான், நீ முழுசா நான் வசால்றலத தகட்கணும்.... அதுக்குதான் இந்த டீிலக..... தகாவப் ட்டு எரிச்சல் ட்டு ஆத்திரத்துடன் எதுவும் வசால்லிடாதத.... நல்லா தயாசிச்சு தில் வசால்லணும்” என்றான். மனுலவ யம் கவ்வியது. “என்ன வசால்லுங்க” என்றாள். லக துணி மடித்த டி இருக்க அவலன ஏறிட்டாள். “ராஜன் உன்னிடம் த சினாதன..” என்று ஆரம் ித்தான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“அலதப் ற்றி இப்த ா என்ன, அவர் த சி என்லன குழப் ியது த ாதாதுன்னு உங்கலளதய அதுக்கு இப்த ா தூது அனுப் ி இருக்காரா?” என்றாள் காட்டமாக. “ ார்த்தியா, நான் வ ாறுலமயா தகட்கணும்னு தவண்டிதனதன, நீ முதல் வாக்கியத்திதலதய இப் டி குதிக்கிறிதய” என்றான். “சரி சரி வசால்லுங்க” என்றாள் தவண்டா வவறுப் ாக. “ராஜன் த சியவதல்லாம் நம்மலள சீண்ட தவண்டிதான்..... அவன் மனசில் உன்லனப் ற்றி அப் டி ஒரு அ ிப்ராயமும் இல்லல” என்றான். அவள் திலகத்து அவலன ார்த்தாள். “நான் வசால்வவதல்லாம் உண்லம, நீ நம் ணும் மனு” என்றான். “ ின்தன ஏன் அப் டி என்லன இர்ரிதடட் ன்ணினாரு?” என்றாள். “உன்லன உனக்கும், என்லன எனக்கும் புரிய லவக்க” என்றான். “புரியல என்ன வசால்றஙீ்க?” என்றாள். “கிளம்பும் முன், இரவு நாங்க த சிதனாதம.... நீ கூட ின்தனாட வந்திதய.... அன்று என்ன வசான்னான் வதரியுமா, என்ன த சிதனாம் வதரியுமா?” என அவளுக்கு அவன் த சியதன் சாராம்சத்லத கூறினான். அவள் அசந்து த ானாள்..... முகம் கனன்று த ானது. “நான்வசன்ஸ்” என்றாள். “இல்லல, அவன் த சியது நான்வசன்ஸ் இல்லல... உண்லம.... நீ இனியும் உன்லனதய ஏமாத்திக்க முடியாது மனு..... நானும் தநற்றுவலர அ ப்டித்தான் இருந்ததன்.... அதுக்கு நானும் வவட்க டதறன்” “ஆனா என் மனசும், கூட உன் மனசும் எனக்கு இப்த ா வதள்ளவதளிவா புரிஞ்சுத ாச்சு..... அதான் உன்கிட்ட லதர்யமா த ச்லச ஆரம் ிச்தசன்....” “என் மனசில நீ இருக்தக, நான் உன்லன ஆராதிக்கிதறன், நீ உன் குணம், உன் ண்பு, உன் மனசு, உன் அழகு எல்லாதம என்லன ிடிச்சு ித்தனா ஆக்கிகிட்டு இருக்கு, இப்த ா இல்லல, நாம சண்லட த ாட்டுக்கிட்டு நின்தனாதம, அந்த நாளிதலதய உன்லன என்லனயும் அறியாமல் ிடித்துதான் இருந்தது..... நான் என் முடிவிதலதய இருந்ததன்..... அலத நீதான் வந்து அலசத்து ார்த்தாய் மனு..... இப்த ாது முழுவதுமாக என்லன ஆட்வகாண்டுவிட்டாய் வினி டார்லிங்” என்றான். அவள் அதிர்ந்து த ாய் அவலன ஏறிட்டாள்.... வினியா, இவதன்ன வசல்லமாக இப் டி அலழக்கிறாதன என நிலனத்தாள்... கண்கள் சிவந்து தகா மாக இருந்தது அவள் முகம்... “தகா ப் டாதத, நான் வசால்லி முடித்துவிடுகிதறன்..... நீ இன்னமும், என்லன த ாலதவ, உன் மனலத அறியவில்லல.... அதற்கு காரணம் நீ அலத நிலனத்து ார்க்க யப் டுகிறாய், இது எப் டி சாத்தியமாகும், எப் டி நடக்க கூடும்னு யம்..... அதனால நிலனக்க கூட தயக்கம்..... ழலச ஒப் ிட்டு ார்த்து நடுக்கம்..... அதனால் வந்த குழப் ம்.... ஆனாலும் உன் மனசில நான் இருக்கறதாலதான் அட்லீஸ்ட் உன் கண் முன்தனயாவது நான் இருக்கணும், என் கண் முன்தன நீ இருக்கணும்...... என்லன தினமும் ார்த்துவகாண்டு த சிக்வகாண்டு

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

ழகிக்வகாண்டு எனக்காக கவனித்து ணிவிலடகலள வசய்துவகாண்டு இப் டிதய காலம் கழிச்சா த ாதும் னு நீதய ஒரு முடிவுக்கு வந்துட்தட...... உனக்கு அதுக்கு தமல ஆலசப் ட கூட துணிவில்லல வினி..... அந்த நிலல எனக்கு புறியுது.....” “உன் லழய வாழ்வு உன்லன இன்னமும் புரட்டி த ாடுகிறது.... எந்த நன்லமயும் இனி உனக்கு நடக்காது, கிலடயாதுன்னு நீதய மூடிவு வசய்து தாளிட்டு பூட்டி வவச்சுட்தட உன் மனலச..... அதான் ரீசன்” என்றான். “இல்லல, அப் டி எல்லாம் ஒண்ணுதம இல்லல” என்றாள். “நீ இல்லலன்னு வசால்லீட்டா ஆச்சா, எனக்கு வதரியாதா வினி மா” என்றான் அன் ாக. “நீங்க எலத எலததயா த சி என்லன குழப் ார்க்கறஙீ்க... உங்க நன்லமக்காக என்லன இதில இழுக்கறஙீ்க” என்றாள் குற்றம் சாட்டும் டி. “ஹஹ்ஹா, அப் டியா இருக்கட்டுதம, எனக்காகவானும் நீ உன் மனலச அறிய கூடாதா, என்லன ஏற்றுக்வகாள்ள கூடாதா?” என்றான் ஆலசயாக. அவலன ஏறிட்டவள் கலங்கி த ானாள். “கீர்த்தி, இலதப் ற்றி நான் இனி த ச விரும் லல..... என்லன விட்டுடுங்க.... நான் ட்டவலர த ாதும்..... அந்த ரணதம இன்னும் ஆரலல, புதுசா எலதயும் அனு விக்க என் மனசிதலயும் உடம் ிதலயும் வதம் ில்லல” என்றாள் உறுதியாக. “உள்தள ரணம் எப் டி ஆறும் வினி.... நீ அலத புலரதயாட விட்டிருக்தக, மனலத திறந்து அங்கு அன்பு எனும் காற்றாட விட்டால்தாதன மன ரணம் ஆறும்..... மனலத பூட்டி லவத்து எந்த சிகிச்லசயும் ார்க்காமல் விட்டதால்தான் அது புலரதயாடி கிடக்கிறது வினி டார்லிங்..... என்னுலடய அன்வ னும் மருந்தால் உன் மன புண்லண ஆற்ற என்னால் முடியும்..... எனக்கு ஒதர ஒரு சான்ஸ் குடுத்து ாரு வினி” என்றான் வகஞ்சலாக. “த ாதும், ப்ளஸீ்.... தவதற எதுவும் த ச தவண்டாம்” என துணிகலள அள்ளிக்வகாண்டு உள்தள வசன்று மலறந்தாள். எதிர் ார்த்ததுதான் என்றாலும் துவண்டான். ‘ஒதர நாளில் மாற்றங்கள் எற் டாதுதான்..... வமல்ல வமல்ல த சுதவாம்’ என எண்ணிக்வகாண்டான். உள்தள வசன்ற மனு உலடந்தாள்..... கண்ணரீ் வரட்டுமா என்றது.... அத்தலன துன் ங்கலள சந்தித்தத ாதும் அவள் கண்ணில் ஒரு துளி அளவும் கண்ணரீ் உருண்தடாடாவில்லல..... ஆனால் இன்று அன் ினால் அவள் மனம் எனும் அலணலய உலடத்து கண்ணரீுக்கு ாலத வசய்துவிட்டான் கீர்த்தி. வந்த கண்ணலீர உள்தள இழுத்து அடக்கினாள்..... இல்லல என தலலலய ஆட்டிக்வகாண்டாள். தவண்டாம் இந்த வி ரீதம் என எண்ணினாள்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

அடுத்து வந்த சில தினங்கள் கீர்த்திலய கண்தணாடு கண் காண் லத தவிர்த்தாள்.... ‘என்லனவிட்டு ஓடி த ாக முடியுமா இனி முடியுமா நாம் இருவரல்ல ஒருவர் இனி வதரியுமா வதரியுமா’ என ாட்லட ஓட விட்டான். அவள் அவலன முலறத்தாள். அவன் சிரித்தான். அவனுக்கு தவண்டியலத மட்டும் வசய்து விட்டு அவன் எதிதர வராமல் மாயமானாள்.... இது அவளது வழக்கம்தாதன விட்டு ிடிப்த ாம் என காத்திருந்தான்..... ஜி எம்மிடம் வசால்லி அவனது வசயலாளலர அவருக்கும் மனுலவ தனக்குமாக மாற்றி அமர லவத்தான். அவலன அவள் சந்தித்தத ஆக தவண்டும் நித்தமும் வ ாழுதும் அவனுடதனதய அவலன ார்த்த டிதய அவள் தவலல வசய்தாக தவண்டிய நிலல.... அதற்காக தவலலலய விட முடியாது..... ல்லல கடித்துக்வகாண்டு தவலலக்கு வந்தாள். “எஸ் சர் தநா சர்” என மாத்திரதம த சினாள். அவன் உள்ளுக்குள் சிரித்துக்வகாண்டான். ஒரு வாரம் வசல்ல அவனின் விடா முயற்சி கண்டு துவண்டாள். “என்லன ஏன் இப் டி சித்திரவலத வசய்யறஙீ்க, நான் உங்களுக்கு தவண்டாம்..... நீங்க வராம் உசந்தவர், உங்களுக்கு ஏற்ற வ ண்லண ார்த்து மணந்து வகாள்ளுங்கள்” என்றாள். அவன் கடகடவவன சிரித்தான். “அலததாதன வசய்யதறன்” என்றான் அவள் விக்கித்து த ானாள். அவளது நிலல கவலலக்கிடமாகி த ானது.... தனிலமயில் அவள் அமரும் வநாடி, அவள் மனம் நிலறய அவன்தான் வந்து நிலறந்து நின்றான்..... அவனுக்காக ார்த்து ார்த்து வசய்தாதள..... அதுவும் அவன் தமல் தான் வகாண்ட காதலால்தாதன.... அவள் அறிவாள்.... அவள் மனலத அவளல்லாது யாரறிவர்..... அவலனதய தான் தன் மனது முழுவதுமாக நிலறத்து லவத்திருந்தாள்.... ஆனால் இது நடக்காது நடக்க தவண்டாம் என ஒதுக்கி லவத்து வாழ முயன்று வந்தாள்..... முடியாமல் ல தநரம் திணறினாள்..... இப்த ாததா அவளது நிலல அவனுக்கும் கூட புரிந்து த ானது..... அவனும் அதத நிலலயில் தவறு இருந்தான்..... அவனது ஒவ்வவாரு அன் ின் வவளிப் ாடும் அவலள திணற லவத்தது.... இனி இங்தகதய இருந்துவகாண்டு அவலன கண் எதிதர லவத்துக்வகாண்டு அவலன ஒதுக்கி வாழ்வது என் து முடியாது என உணர்ந்தாள்..... வசய்வதறியாது திலகத்தாள். தயாசித்து தலல வவடித்தது.... மண்லட உலளச்சல் வகாண்டது.... மனம் கனத்தது.... இதற்கு என்னதான் வழி என வதரியாமல் கலங்கிதான் த ானாள்... அவலன இனியும் மறுக்க முடியாது, வமாத்தமாக தன் மனது அவன் ால் வசன்றுவிட்டது, அவனும் அவ்வண்ணதம என வதரிந்த ின் மலறத்து யனில்லல, த சாமல் ஒத்துக்வகாள்தவாமா, ஏன் நான் என்ன

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

தவறு வசய்ததன்... எனக்குன்னு என் வாழ்வில என்ன சுகத்லத நான் கண்டுவிட்தடன்... அப் டி ஒரு இனிலமயான சுகமான திருமண வாழ்க்லக எனக்கு கீர்த்தியால் எழுத ட்டிருந்தால் அதில் என்ன தப்பு என தயாசிக்க ஆரம் ித்தது மனது. மீண்டும் ரண ட்டுவிட்டால் என்ற யம் கூடதவ எழுந்தது.... அவனும் ாதிக்க ட்டவன், என்லன அதுத ால ாதிக்க விட மாட்டான்..... மனதின் வலி அறிந்தவன், அனு வித்தவன், அவன்... என ததற்றிக்வகாண்டாள். இப் டிப் ட்ட மன உலளச்சலில் அவளிருக்க அப்த ாது, தவதற வடிவத்தில் ிரச்சிலன வவடித்தது. அன்று ஞாயிறு காலல. சிற்றுண்டி உண்டுவிட்டு கற் கத்தின் கால்களுக்கு எண்வணய் தடவி மசாஜ் வசய்துவகாண்டு இருந்தாள் மனு.... நாளிதலழ டித்த டி அவலளயும் அவ்வப்த ாது ஓரக்கண்ணால் கண்ட டி அங்தகதான் அமர்ந்திருந்தான் கீர்த்தி. அவளது கண்களும் உடல் அலசவுகளும் ாடி லாங்குதவஜ் எனப் டுவது அவனுக்கு வஜயம்தான் என காட்டினாலும், அலத அவள் வாயால் வசால்லும்வலர அவலன ஏற்றுக்வகாள்ள அவள் ஒப்புக்வகாள்ளும் வலர தான் வ ாறுலமயாக இருப்த ாம் என அவன் முடிவு வசய்திருந்தான். அப்த ாது வாசலில் யாதரா சத்தம் த ாடும் அரவம் தகட்டது.... கீர்த்தி யாவரன ார்க்க வசன்றான்.... அங்தக ஒரு ஆள் நின்றிருந்தான்.... அவலன விசாரித்தவன் விக்கித்து த ானான்.... “வா... வாங்க.. உள்ள” என தடுமாறி அலழத்து வந்தான். நாலுநாள் தாடியுடன் நின்றான் அந்த ஆள்.... நல்ல டி உடுத்தி இருந்தான்.... சட்வடன அலடயாளம் கண்டு ிடிக்க முடியவில்லல.... அவன் மனுலவ ததடி வந்ததாக கீர்த்தியிடம் கூறி இருந்தான், அதனால் தான் கீர்த்திக்கு திலகப்பு. உள்தள வந்தவன், “ஹப் ா இங்தகதான் இருக்கியா, நல்லதவலள, எனக்கு கிலடச்ச தகவல் தப்த ான்னு நிலனச்தசன்..... என்ன, நீ ாட்டுக்கு வசால்லாம வகாள்ளாம சீட்டு எழுதி வவச்சுட்டு வவளிதய வந்துட்தட, இப் டி கூடவா வசய்வாங்க.... ஏததா தகா தா ம் ிரச்சிலனகள் யார் குடும் த்தில் தான் இல்லல மனு” என்றான் அன்வ ாழுக. அவன் குரல் அவலன மனுவிற்கு அலடயாளம் காட்டியது..... திணறி விக்கித்து த ானாள்.... ‘இவனா, இவன் இப்த ாது இங்தக எதற்காக வந்தான்.... இவலன யார் இங்தக அலழத்தது.... நான் இங்தக இருப் து இவனுக்கு எப் டி வதரியும்?’ என உள்தள ல தகள்விகள்.... கீர்த்திலய ார்த்தாள். அவனும் அவள் முக உணர்சிகலளதான் கவனித்துக்வகாண்டு இருந்தான்.... த சாமல் அவன் தசா ாவில் அமர, “என்ன மனு, என்லன அலடயாளம் வதரியலலயா, நான்தான் உன்தனாட புருஷன் வாசு” என்றான் ல்லல இளித்துக்வகாண்டு.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“நீ இல்லாம நான் வராம் தவிச்சு த ாய்தடன் வதரியுமா, வராம் அவஸ்லத ட்டு த ாய்தடன்... எங்வகல்லாதமா ததடி அலலஞ்தசன்.... உன்லன ற்றி ஒரு தகவலும் இல்லல..... நீ இல்லாம நான் வராம் கஷ்டங்கள் அனு விச்தசன்.... தசாத்துக்கு கூட வழி இல்லாம நாதன வ ாங்கி தின்னுகிட்டு லகய கால சுட்டுகிட்டு.... வடீு ஒரு க்கம் அலங்தகாலமா கிடக்கு.... என் வாழ்க்லகயும் அலங்தகாலமா த ாச்சு.... நல்லகாலம் இப்த ாவானும் நீ கிலடச்சுட்தட” என்றான். தூக்கி வாரி த ாட அவலன ஏறிட்டாள். “என்ன தவணும் உங்களுக்கு, இங்தக எங்தக வந்தீங்க?” என்றாள் நிதானமாக. “என்ன மனு, இப் டி தகக்கதற..... ஏததா தகா ம் சண்லட.... நீ வடீ்லட விட்டு வந்துட்தட, இப்த ாதான் காலம் எல்லா புண்லணயும் தகா த்லதயும் ஆத்திடுச்தச, வா உன்லன அலழச்சுகிட்டு த ாகத்தான் நான் வந்ததன், என்தனாட கிளம்பு....” “இவங்க தான் உன்லன இத்தலன நாளா வவச்சு ார்த்துகிட்டாங்களாக்கும், இவதன்ன நீ தவலலக்காரி மாதிரி இவங்களுக்கு தசலவ ண்ணிக்கிட்டு இருக்தக, நீ யாரு, யாதராட வ ண்டாட்டி, உன் நிலல என்ன.... இவதன்ன இவ்வதளா தரம் தாழ்ந்து...?” என ஏளனமாக த சினான்.... கீர்த்திலய ஈனமாக ார்த்தான்..... மனுவுக்கு உள்தள எரிய துவங்கியது.... அது அவள் மனதில் ல வருடங்களாக அலணயாமல் எரிந்து ின் நீருபூத்த வநருப் ாக உள்தள கனன்று வகாண்டிருந்த வநருப்பு..... வாசு வந்து இப்த ாது மீண்டும் வசீி விட்டதில் உள்தள வகாழுந்து விட்டு எரியத் துவங்கியது. “அனாவசியமா த ச தவண்டாம்.... நான் உங்கதளாட வர தயாரா இல்லல, நீங்க தமற்வகாண்டு இங்தக இருந்து எந்த வம்பு கிளப் ாம வந்த வழிய ார்த்து கிளம்புங்க” என்றாள். “என்ன வசால்தற, விலளயாடறியா மனு, இன்னுமா உன் தகா ம் தீரலல.... ஓதஹா நான் சுதலாதவாட அப் டி இப் டி இருந்தததன அந்த தகா மா, அவதலாம் அப்த ா, இப்த ா தான் அவ கல்யணம் ஆகி த ாய்டாதள, இப்த ா அவதளாட நான் டச்தலதய இல்லல வதரியுதமா” என இளித்தான். “உங்கள வவளிதய த ாங்கன்னு வசான்தனன்” என்றாள். “மனு வ ாறுலமயா த சுமா” என்றார் கற் கம். “இனி இவதனாட த ச்தச எனக்கு அனாவசியம் ஆண்ட்டி... இதில வ ாறுலமயா தவற த ச என்ன இருக்கு” என்றாள் ஆத்திரத்லத அடக்கி. “என்னடி வாய் நீளுது?” என்றான். “ம்ம் த ாதும், இந்த டீ த ாடறவதல்லாம் என்கிட்தட தவண்டாம், அப் றம் நானும் மரியாலத இல்லாம த ச தவண்டி வரும், உங்கலள விரட்டிவிடும் முன் நீங்களா வவளிதய த ாய்டா உங்களுக்கு நல்லது” என்றாள் ஒரு லக நீட்டி வாயிலல காண் ித்து.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“என்னடி வகாழுப் ா, ஏததா த ானா த ாகுது, நீ வசய்த தப்ல மன்னிச்சுடலாம், வடீ்டுக்கு அலழச்சுட்டு த ாகலாம்னு நானா வஙீ்கிகிட்டு வந்தா, உனக்கு நான் இளப் மா வதரியதறனா... ஏததா தனியா கிடந்து அல்லாடதறாதம, நீ வந்தா வகாஞ்சம் நிம்மதியா வசதியா இருக்கலாதமன்னு நினச்சுதான் உன்லன கூப் ிட வந்ததன்... ஏன் இத்தலன வருஷத்தில இவதனாட இங்தக வசட்டில் ஆயிட்டியா, கல்யாணம்னு ஒண்ணும் ண்ணிக்கலலன்னு தகள்வி ட்தடதன.... அப்த ா, என்ன இவன் உன்லன வவச்சிருக்கானா, அதான் என்தனாட வர கசக்குதா?” என்றான். அவன த ச்லச தகட்டு அவலன ஏளனமாக ார்த்தாள். “ஹான், வந்துட்டியா.... உன் தயாக்யலதக்கு வந்துட்டியா, நினச்தசன், நீயாவது மனுஷனா த சறதாவதுனு இப்த ாதான் தயாசிச்தசன், இதாதன உன் அசல் நிறம், நீயாவது மாறறதாவது..... அசிங்கம் ிடிச்சவதன, அவலர த்தி உன் வாயால் த ச கூட உனக்கு தயாக்யலத கிலடயாது. “நீ என்லன ாசமா அன் ா எனக்காக அலழத்து த ாய், இனியானும் என்தனாட நல்ல டி குடித்தனம் ண்ண கூப் ிடலல..... உனக்கு அலதப் த்தி எல்லாம் கவலலயுமில்லல, வதரியவும் வதரியாது..... ஏன்னா நீ தகடு தகட்டவன்...... உன் புத்தி இப் டிதான் த ாகும்.... இப்த ா கூட என்ன வசால்தற, ‘நான் வராம் கஷ்ட ட்டுட்தடன், நான் வராம் அவஸ்லத ட்டுட்தடன், என் வடீு அலங்தகாலமா த ாயிடுச்சு.....’ “எல்லாதம நீ சம் ந்தப் ட்டது..... அதில் நான் என் து எங்தகயுதம இல்லல..... உனக்கு சம் ளம் இல்லாத தவலலக்காரியா, சலமயற்காரியா, டுக்லகயில் நீ கூப் ிடும் த ாவதல்லாம் வந்து டுக்கும் தாசியா நான் வரணும் இருக்கணும்... ‘நீ அசதல வராம் கஷ்ட ட்டுட்தட, உன்லன நான் புரிஞ்சுக்காம இம்லச ண்ணடீ்தடன், மன்னிச்சுடு, இனியானும் நான் உன்லன நல்ல டி வவச்சுக்கணும்னு ஆலசப் டதறன்னு’ வசால்லி நீ என்லன அலழச்சிருந்தா நான் வகாஞ்சமானும் இலதப் த்தி தயாசிச்சானும் ார்த்திருப்த ன்..... ஆனா இப்த ாதும் கூட... சீ... அந்த சுதலாவும் இப்த ா த ாய்டா, உனக்கு உடம்பு சி வயிற்று சி தீர்க்க வழியில்லாமல் த ானது.... எத்தலன நாள்தான் தஹாட்டலில் சாப் ிட முடியும், இல்ல தவசிதயாட டுக்க முடியும்...... நீதான் கஞ்சனாச்தச, காசு வசலவழிச்சு இலத எல்லாம் அனு விக்க மனதச வராதத உனக்கு..... அதான் ஓசியில நான் கிலடச்சா கூட்டிகிட்டு த ாய் உள்தள அலடச்சு வவச்சு உன் இஷ்ட டி ஆளலாம்னு முடிவு ண்ணி, என்லன ததடி வந்திருக்தக, உனக்கு வவக்கமா இல்லலயா, சீ, நீயும் ஒரு மனுஷனா” என்றாள் முகத்லத அசூலயயுடன் திருப் ிவகாண்டு. அவளின் ஒவ்வவாரு வார்த்லதயும் வாசுவிற்கு முள்ளாக லதத்தததா இல்லலதயா, கீர்த்திக்கு, அவள் உள்தள எவ்வளவு வலி லவத்துக்வகாண்டு சிரித்து வமளனமாக இன்னாள்

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

வலர இந்த துன் ங்கலள தாங்கி வந்திருக்கிறாள் என் லத அவளின் வசாற்கள் அவனுக்கு ளிச்வசன எடுத்துலரத்தன. மனம் கலங்கி த ானான். வாசுவுக்கு தவதற என்ன எப் டி த சுவது என வதரியவில்லல..... ஏவனனில் அவள் வசான்னது தான் அவன் நிலனத்ததுதம, ‘த சாமல் இவலள கண்வடடுத்து அலழத்து வசன்றுவிட்டால் எல்லாதம ஓசியில் கிலடத்துவிடுதம’ என நிலனத்துதான், அலழக்க வந்தான்..... அவனது நண் ன் ஒருவன் தான் தகாலவக்கு வந்தத ாது கீர்த்தியுடன் மனு காரில் வசல்லும்த ாது கண்டு வாசுவிற்கு விவரங்கள் திரட்டி கூறி இருந்தான்.... அவர்கள் வடீ்டு ார்டியில் கலந்து வகாண்டவனுள் அவனும் ஒருவன், அதனால், அவனுக்கு மனுலவ உடதன அலடயாளம் வதரிந்து த ானது.... சரி அலழத்து த ாய்விடுதவாம் என வாசுவும் உடதன கிளம் ிவிட்டான்..... ஆனால், சு த ால வாலய திறக்காமல் எல்லா வகாடுலமகலளயும் அனு வித்த அவனுக்கு வதரிந்த மனஸ்வினி இப்த ாது புலியாக மாறி அவலனதய கடித்து குதருவாள் என அவன் கனவிலும் நிலனக்கவில்லல. “இவலன நம் ி கட்டினவலனயா எட்டி உலதக்கிற, வவளிதய த ான்னு வசால்தற, நாலு நாள் உன்லன நல்லா உ தயாகிச்சுட்டு கறிதவப் ிலல மாதிரி உன்லன தூனு துப் ிடுவான் இவன்.... அப்த ா வருதவடீ என்கிட்ட அழுதுகிட்டு.... என்லன ஏத்துதகாங்கன்னு..” என்றான் கலடசி லகயாக. அவள் தகலியாக சிரித்தாள். “ஆமா, உன் புத்தி எங்தக த ாகும்.... காமால கண்ணுக்கு எல்லாதம மஞ்சளாக தாதன வதரியும், அதான் தன்லன த ால ிறலரயும் நிலனனு இவலரயும் உன்லன த ால புத்தி வகாண்டவராத்தான் உன்னால நிலனக்க முடியும்.....” “அவர் எவ்வளவு உசத்தி, உயர்ந்த குணமுலடயவர், அவர் அன்பு ண்வ ன்ன உனக்கு விளக்கிகிட்டு இருக்க தவண்டிய அவசியம் எனக்கில்லல..... அப் டிதய நான் இந்த வடீ்லட விட்டு ஏதானும் காரணம் மூலமா வவளிதயறுகிற நிலல வந்தாலும் நான் கண்டிப் ா உன்கிட்ட வரமாட்தடன்....” “எனக்குன்னு லகயில உத்தயாகம் இருக்கு, திறலம இருக்கு டிப்பு இருக்கு, அதுவும் கூட இவர் எனக்கு த ாட்ட ிச்லச, அது என்லன காப் ாத்தும்..... இவதல்லாம் மிஞ்சி என் சுயகவுரவம்னு ஒண்ணு இப்த ா என்கிட்தட இருக்கு, அது எனக்கு தசாறு த ாடும்.... த ா வவளிதய” என்றாள். “என்னடா, இவதல்லாம் உன் ட்வரயினிங்கா?” என கீர்த்தியின் மீது ாய்ந்தான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

அவன் சட்லட காலலர வகாத்தாக ிடித்த கீர்த்தி, “உனக்கும் எனக்கும் எந்த சம் ந்தமும் இல்லல, மனுதவாட த சணும்தன, அவளும் உன்கிட்ட த சிகிட்டு இருந்தா, அவதள சமாளிச்சுகுவா னு வதரிஞ்சதாலா நானும் வமௌனமா இலட டாம ார்த்துகிட்டு இருந்ததன்..... ஆனா இனியும் நீ இங்தக நின்னு தமலும் தமாசமா ஏதானும் நடந்துக்க முயற்சி ண்ணினா, அடுத்தது நான் த ாலீஸ்கிட்ட த ாக தவண்டி வரும்.....” “அவ நான் கல்யாணம் ண்ணிக்க த ாற வ ாண்ணு.... லடவர்ஸ் தநாட்டீஸ் வரும், மரியாலதயா லக எழுத்து த ாட்டு அனுப்பு... த சாம ிரிஞ்சுடு.... அவலள மறந்துடு... எக்காலத்திதலயும் இனி அவ உன்கிட்ட வர மாட்டா... அவ உனக்கு எந்த வசாந்தமும் இல்லல..... மாட்தடன்னு முரண்டு ண்ணினா, தகார்ட் தகசுன்னு உன் நிலல தான் நாறி த ாகும்..... அவலள நீ எவ்வளதவ இழிவு டுத்தினாலும் நான் அவலள மனசார எந்த நிலலயிலும் ஏற்றுக்வகாள்தவன்..... இதில் எந்த சந்ததகமும் இல்லல, ஆனா உன் வண்டவாளம் வவளிதய வதரிஞ்சா உனக்குத்தான் அவமானம்..... அலத தயாசிச்சுக்க” என்றான். த ாலிஸ் தகார்ட் என தகட்டு வாசு யந்தான். ஆனாலும் தன் ஜம் ம் விடாமல் வகத்தாக, “நீ எப் டி நல்லா இருக்தகன்னு நானும் ார்க்கதறன்” என சூளுலரத்தான்.... அவலன கண்ணாலும் காணாமல் அவள் வவறுப்புடன் முகம் திருப் ிவகாண்டாள். “இவன் வசால்வவதல்லாம் உண்லமயா, இவலனயா கட்டிக்க த ாதற?” என தகட்டான். அவள் திலல வாசு ஆவலுடன் எதிர் ார்த்தாதனா என்னதமா, கீர்த்தி எதிர் ார்த்தான்..... “ஆமா, இப்த ா அதுக்கு என்ன” என்றாள். “ஏண்டீ உனக்கு வவட்கமா இல்லல, இலத கட்டின புருஷன், என்கிட்தடதய வசால்ல...?” என்றான். “நீயா, கட்டின புருஷனா.... இலத வசால்லிக்க உனக்தக வவக்கமா இல்லாதத ாது இப் டி ட்ட நல்ல மனுஷதராட இலணய த ாதறன்னு வசால்லிக்க எனக்கு எதுக்கு வவட்கம், இப்த ா நீயா வவளலீ த ாறியா இல்ல...” என நிறுத்தினாள் அதற்குதமல் வாசு என்ன த சுவான். “இருடீ உனக்கு வவச்சிருக்தகன்” என வாசலுக்கு தடுமாறி வவளிதயறினான். மனு வ ாத்வதன தசா ாவில் சாய்ந்தாள். அவன் முன் வராத கண்ணரீ், இத்தலன வருடங்களாக அடக்கி லவத்தது, அலணலய உலடத்துக்வகாண்டு இப்த ாது அவலளயும் மீறி ிரவாகமாக வழிந்ததாடியது.... வாசலல அலடத்துவிட்டு உள்தள வந்த கீர்த்தி இலத கண்டான்.... அவள் அருதக வசன்று த சாமல் அவள் லககலள ிடித்த டி அமர்ந்து அவலள அழவிட்டான். சிறிது தநரம் விக்கி விக்கி அழுது முகம் சிவந்து, வதாண்லட காய்ந்து கமறியது.... தண்ணலீர எடுத்து அவலள ததாதளாடு ததாள் தசர்த்து அலணத்து புகட்டினான்.....

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

குடித்தாள்.... இன்னமும் வநஞ்சு விம்மிய டி இருக்க, கண்ணரீ் தகாடாக வழிந்த டி இருக்க, அவலன நிமிர்ந்து முகத்லத கண்டாள்..... ின் அவதனாடு ஒன்றிவகாண்டாள். “ஹப் ா, இப்த ாதான் எனக்கு மனம் நிம்மதியாச்சு..... இவவனல்லாம் ஒரு மனுஷனா, இவதனாட நீ எப் டித்தான் அந்த வரண்டு வருஷமும் தாக்கு ிடிச்சிதயா.... விட்டுது லீடன்னு தலலய முழுகு மனு மா.... நீங்க வரண்டு த ரும் எடுத்திருக்கற முடிவு நல்ல முடிவு..... சீக்கிரமா நான் கல்யாணத்திற்கு ஏற் ாடு ண்ணதறன், நான் நம் ின என் முருகன் என்லன லகவிடலல, நான் முதல்ல அவனுக்குத்தான் நன்றி வசால்லணும்” என வமல்ல எழுந்து பூலஜ அலறக்குள் வசன்றார். “த ாதும் வினி, நிலறய அழுதாச்சும்மா, கண்லண துலட, த ாய் முகத்லத கழுவடீ்டு வா. அதான் எல்லாம் நல்ல டி முடிஞ்சதத, இன்னும் என்ன தவதலன, நீதயதான் லதர்யமா த சினிதய, அவனுக்கு நல்ல ாடம் புகட்டீட்டிதய கண்ணம்மா.... இன்னும் என்னடா” என்றான் ஆதுரமாக. “இல்ல கீர்த்தி, எனக்கு ஆறதவயில்லல, என் ஆத்திரமும் அழுலகயும் அடங்கதவ மாட்தடங்குது.... ராஸ்கல், இவனல்லாம் ஒரு மனுஷனா, சீ, என் வாழ்லவதய நாசம் ண்ணினான் சரி, எங்கப் ா அம்மாலவயும் எனக்கு ஆக விடாம ண்ணடீ்டாதன, அவங்கதளாட இருந்த காலத்திதலயும் வ ரிய அன்பு ாச ிலணப்புன்னு நாங்க அன்னிதயான்னியமா வாழலலனாலும் அம்மா அப் ா உண்டுதாதன.... அவங்க என்லன வவறுத்து ஒதுக்கறா மாதிரி என்லனப் த்தி இவன் அவங்ககிட்ட கலதகட்டி விட்டுட்டான்..... அலத அவங்களும் நம் ி எனக்கும் அவங்களுக்கும் இனி எந்த ஓட்டும் உறவும் இல்லலன்னு வசால்லிட்டாங்க கீர்த்தி, அதான் எனக்கு தாங்கலல”. என மீண்டும் அழுதாள். “ஹ்ம்ம் இப் டி தவறு நடந்ததா, ார்க்கலாம் வினி, நம்மளால ஏதானும் வசய்ய முடிஞ்சா மீண்டும் த சி ார்க்கலாம்” என்றான் ஆறுதலாக. “ ிரதயாஜனம் இல்லல கீர்த்தி, நான் நடுவில முயற்சி ண்ணிதனன், நான் அம்மான்னு வசால்லும் முன்த ‘உன்லன அலழக்காதத எந்த வதாடர்பும் தவண்டாம்னு தாதன வசால்லி இருக்கு, உனக்கு வவக்கமா இல்லலயா திரும் திரும் அலழக்கிறிதயன்னு கத்தீட்டு வவச்சுட்டாங்க..... மூணாம் தரம் நான் ஹதலான்னதுதம த ாலன வவச்சுட்டாங்க” என்றாள் விம்மிய டி “ஹ்ம்ம் என்ன வசய்யறது.... ததத்திக்தகா.... உனக்குதான் கண்ணுக்கு கண்ணா எங்கம்மா இருக்காங்கதள, த ாதாதா கண்ணம்மா” என்றான். “உண்லமதான்” என்றாள் புன்னலகத்து. “ஒண்ணு தகட்கலாமா?” என்றான். ‘என்ன’ என நிமிர்ந்தாள். இப்த ாது அழுலக நின்றிருந்தது.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“என்லன ண்ணிக்க இஷ்டம்னு நீ இன்னும் என்கிட்தட வசால்லலலதய வினி?” என்றான். “கீர்த்தி” என அவன் மார் ில் சாய்ந்தாள். “நீங்க முழு மனசாவா என்லன எற்றுக்க விரும் றஙீ்க?” என தகட்டாள். “இன்னுமா அதில உனக்கு சந்ததகம் கண்ணம்மா?” என்றான். இல்லல என தலல ஆட்டினாள். “அப்த ா ின்தன?” என்றான் தகள்வியாக. “எனக்கும் சம்மதம்” என்றாள். “எதுக்கு?” என்றான் கண் சிமிட்டி. “சி த ா” என அவன் மார் ில் குத்தினாள். அவலள அலணத்துக்வகாண்டான். மனம் வ ரும் நிம்மதி கண்டது.... வ ரிய வ ாக்கிஷம் ஒன்று லகயில் கிலடத்தது த ால உணர்ந்தான். வாசு வந்த த ான ரணம் மனலத விட்டு நீங்க சில நாள் ிடித்தது மனுவிற்கு.... வகாஞ்சம் வகாஞ்சமாக சகஜ நிலலக்கு வந்தாள்.... அவள் அப் டி ஆகும்வலர கீர்த்தியும் மிகவும் அன்புடனும் ஆதரவுடனும் அவலள ார்த்துக்வகாண்டான்.... தம் காதலல ற்றி மறந்தும் அவளிடம் த ச்சு குடுக்கவில்லல, வநருங்கவில்லல..... அந்த கண்ணியம் அவலள தமலும் அவன் தமல் காதல் வகாள்ள லவத்தது. கற் கம் உற்சாகத்துடன் நடந்தவற்லற நடக்கவிருக்கும் திருமணத்லத ற்றி காஞ்சனாவுடனும் ராஜனுடனும் கிர்ந்து வகாண்டார்.... காஞ்சனா தததி நிச்சயம் ஆனதும் உடன் புறப் ட்டு வருவதாக கூறினாள்..... கீர்த்திலய அலழத்து மகிழ்வுடன் த சிவகாண்டாள். அப் டிதய அவன் த ாலன மனுவிடம் குடுக்க, “அண்ண,ீ சாதிச்சுட்டீங்க, எங்க அண்ணலன மீண்டும் மனுஷனா ஆக்கிட்டீங்க, எங்க இப் டிதய இருந்துடுவாதரானு நான் கலங்காத நாளில்லல... வராம் நன்றி அண்ணி, உங்களால தான் அண்ணா வாழ்வு மலர த ாகுது” என்றாள் கண்ணரீ் மல்க. “ஐதயா, என்ன நீங்க, இப் டி வ ரிய வார்த்லத எல்லாம் வசால்றஙீ்க, எனக்கு அதுக்வகல்லாம் அருகலத இல்லல.... நாதன அனாலதயா இங்தக ஒண்ட வந்தவ காஞ்சனா, எனக்குதான் ஒரு வ ான்னான வாழ்லவ உங்க அண்ணா ஏற் டுத்தி குடுத்திருக்காரு” என்றாள். “என்ன நீங்க வாங்க னு எல்லாம் த சறஙீ்க அண்ணி, என்லன நீ வா னு த சுங்க.... நான் உங்கள விட சின்னவதான், உங்க காஞ்சனா” என்றாள் ாசத்துடன். அலத தகட்டு தன் தங்லககலள சந்திக்க முடியாமல் இருக்கும் மனுவிற்கு வநஞ்சு நிலறந்தது. “கண்டிப் ா காஞ்சனா, நீ எப்த ா வருதவ?” என்றாள். “சீக்கிரமா வதரன் அண்ண,ீ முகூர்த்தம் குறிச்சதும் ஓடி வந்துடுதவன், எனக்கு இங்க கால் நிக்காது” என்றாள் உற்சாகத்துடன்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“அலத சீக்கிரமா குறிக்க லவப் தில இருக்கு உங்க சாமர்த்தியம்” என்றாள் கிண்டலாக அவலள தகலி வசய்த டி. “த ா காஞ்சனா” என வவட்கினாள் மனு. இலத எல்லாம் க்கத்தில் நின்று மனுவின் ததாலள சுற்றி லக த ாட்டுவகாண்டு தகட்டு வகாண்டு சிரித்த டி நின்றான் கீர்த்தி..... த ாலன லவத்ததும் “கலடசீல என்ன வசான்னா காஞ்சனா, நீ அவ்வதளா அழகா வவட்க ட்தட வினி?” என்றான் அவலளதய ார்த்த டி. “ஒண்ணுமில்லல” என முனகினாள். “வசால்தலன்” என்றான் வகஞ்சலாக. “இல்ல, வந்து.... முகூர்த்த சீக்கிரமா குறிக்க லவக்கறதில இருக்கு என் சாமர்த்தியம்னு வசால்றா” என்றாள் தலல குனிந்த டி. “ஓ சரியா வசால்லீட்டா, அதுக்கு நீ என்ன ண்ண த ாதற வினி?” என்றான் கண்களில் குறும்புடன். “நானா, நான் வந்து.....” என சீரியசாக ஆரம் ித்து “உங்கள நாலு தர்ம அடி த ாட த ாதறன்” என்றாள் குறும்புடன். “அடப் ாவதம, தடய் கீர்த்தி கலடசீல உன் நிலல இப் டியாடா ஆகணும்?” என தன்லனதய கண்டு த சிவகாண்டான். அவள் கலகலவவன சிரித்தாள்..... அப் டி சிரிக்கும் அவலள காலவமல்லாம் ார்த்துக்வகாண்தட இருக்கலாம் என ததான்றியது கீர்த்திக்கு. “உன்லன ார்த்தா சீக்கிரமா கல்யாணம் ண்ணிக்க ஒண்ணும் அவசர டர மாதிரிதய வதரியல, ஆனா எனக்கு தாங்காது ா, வ ான் விக்ரகமா உன்லன இவதளா அழகா க்கத்தில வவச்சுகிட்டு சும்மா இருக்கணும்னா வராம்ப் கஷ்டம்” என்றான் வலது லகயால் இடது வநஞ்லச நீவிய டி. “சி த ா” என்றாள் வவட்கத்துடன். “எப் டியும் ஒரு மாசமானும் ஆகும்னு அம்மா வசான்னாங்க, அப் ப்த ா என்லன வகாஞ்சம் கவனிக்கலாம்தாதன வினி” என்றான் ஏக்கத்துடன். “என்ன கவனிக்கணும்?” என்றாள் வதரியாதவள் த ால. “என்னவா?” என அவலள அருதக இழுத்து அலணத்து முகத்துடன் முகம் லவத்து இலழந்த டி அவலள அழுந்த முத்தமிட்டான். “என்ன இது, அம்மா வரப்த ாறாங்க” என திணறினாள்.... வவட்கி சிவந்தது அவள் முகம்.... மணமான அந்த சில வருடங்களில் கூட இப் டிப் ட்ட ஆனந்தமான அன் ான வகாஞ்சலல அவள் அனு வித்ததில்லல ஆதலால், திணறித்தான் த ானாள்.... இயற்லகயிதலதய கூச்ச சு ாவம் உலடயவள் சிவந்து த ான முகத்லத அவன் மார் ிதலதய வ ாதிந்து வகாண்டாள் மலறத்துவகாண்டாள்..... அவலள தமலும் இறுக்கிவகாண்டான் கீர்த்தி..... ‘கடவுதள இவலள

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

இப் டிதய காலவமல்லாம் நான் மகிழ்ச்சியுடன் லவத்திருக்க தவண்டும், அலத நீதான் வசய்து தர தவண்டும்’ என தவண்டினான். அவலள அலணத்த டிதய இருக்லகயிதலதய அவன் மனதில் சில தயாசலனகளும் வந்து த ாயின..... அதற்குண்டான ஏற் ாடுகலளயும் வசய்து முடிக்க தவண்டும் என நிலனத்து வகாண்டான். அதன் டி அவளிடம் லக ஒப் ம் வாங்கி வாசுவிற்கு விவாகரத்து த்திரம் அனுப் ி லவக்க ட்டது.... வாரம் வலரயிலும் தில் இல்லாமல் த ாக கீர்த்தி அவலன அலழத்து த சினான். “த ாருங்க வாசு, நான் அன்னிக்தக வசான்தனன், நான் சுமுகமா இலத முடிக்க ஆலசப் டுதறன், நீங்க மறுத்தா நான் தகார்ட் தகசுன்னு த ாதவன், மனுவுக்கு எதுவுதம ஆகாது..... நீங்க என்ன வசால்லி அவலள அவமான டுத்தினாலும் எங்க முடிவுல எந்த மாற்றமும் தநராது.... ஆனா, உங்கள த்தி சந்தி சிரிக்கும், த சாம லக எழுத்து த ாட்டு அனுப்புங்க” என்றான் கறாராக. த ாலன லவத்த ின் வாசு தயாசித்த வாதர கிடந்தான்... தான் அவளுக்கு வசய்த வகாடுலமகலள அவன் தன்னுலடய தவறாக இன்னும் உணரவில்லல என்றாலும், அவலள தான் முழுவதுமாக இழந்துவிட்தடாம் என் லத உணர்ந்தான், உண்லமயான வருத்தம் ஏற் ட்டது..... தன்லன ற்றிய நல்லது தகட்டது தயாசிக்க துணிவில்லல, மனம் மாறவில்லல, ஆராயவில்லல, தன்லன மாற்றிக்வகாள்ள விலழயவில்லல... ஆனாலும் மனு மிகவும் நல்லவள், அவள் இல்லாதத ாதுதான் அவளின் அருலம தனக்கு வதரிகிறது என எண்ணிக்வகாண்டான். ‘இட்ஸ் டூ தலட் நவ்’ என மனம் கூறியது. ஹ்ம்ம் என வ ருமூச்சுவிட்டான். இனி தன்னால் வசய்யக் கூடியது ஒன்றும் இல்லல என வதரிந்து கீர்த்தி தகட்டுக்வகாண்ட டிதய வசய்தான்.... சுமுகமாக இருவர் ஒப்புதலுடன் விவாகரத்து தீர்ப் ானது..... அதன் ின்தனதான் மனு நிம்மதியுடன் உறங்கினாள்...... முழுலமயான அன்புடன் ஆலசயுடனும் கீர்த்திலய கண்டாள், இலகுவாக த சி ழகினாள்.... ஆனால் வாசுதவா, எலததயா றிவகாடுத்த நிலலயில், துவண்டான்.. நடந்தது விதியா அல்லாது தன் லகவிலனயா என குழம் ினான். முகூர்த்த நாள் குறிக்கப் ட்டு காஞ்சனா ராஜன் குடும் த்தினர் என வந்திருக்க வடீு கல்யாண கலள கட்டியது..... தவதற இடம் இல்லல என் தால் மனு கற் கத்துடன் கீதழ உள்ள அலறயிதலதய தங்க லவக்க ட்டாள்..... கீர்த்தி தமதல ராஜனுடன் தங்கினான்..... மற்வறாரு அலறயில் காஞ்சனா அவள் கணவன் மகன் என இருந்தனர்..... நாள் வநருங்க வநருங்க மனுவிற்கு வகாஞ்சம் உதரலாகவும் வவட்கமாகவும் என உணர்ச்சி த ாராட்டத்தில் இருந்தாள்.... தான் வசய்வது சரிதானா என இன்னமும் அவள் மனம் லதத்தது.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

முதல் திருமணம் அவள் இஷ்டமின்றிதய நடந்ததறியது, ஒன்றுதம அறியாமதல அவள் புகுந்த வடீு வசன்றாள்..... ரண தவதலன அனு வித்தாள்..... அந்த வடுக்கள் இன்னமும் அவள் மனதில் ஆழ திந்துதான் இருந்தன..... உடல் வடுக்கள் கூட இன்னும் சில இருக்கத்தான் வசய்தன..... அலதயும் மீறி அவற்லற மறந்து தன்னால் முழுலமயாக மனம் ஒன்றி கீர்த்தியுடன் குடித்தனம் வசய்ய முடியுமா என யந்தாள்..... ஒரு நாள் இரவு அலத அவனிடதம வசால்லவும் வசய்தாள். “ல த்தியம், தாம் த்தியம்னா அது மட்டும்தானா கண்ணம்மா, நீ எனக்கு கிலடச்சா அதுதவ எனக்கு த ாதும், நான் நீயா வதளியற வலரக்கும் காத்திருப்த ன்” என்றான் அவலள ஆதுரத்துடன் அலணத்து. “ஆனா வராம் தலட் ண்ணடீ மாட்டிதய டா வசல்லம்?” என்றான் குறும்பு கண்களுடன், “சி த ாங்க நீங்க” என அவலன தள்ளிவிட்டாள். அவளுக்வகன யாருமில்லல என் தால் கற் கமும் காஞ்சனாவுதம அவலள அலழத்து வசன்று ட்டு புடலவகள் சில நலககள் என எடுத்தனர். “இல்தல ஆண்ட்டி த ாதும், என்கிட்தட வகாஞ்சம் இருக்கு.... ஆசிரமத்துக்கு க்கத்திதல ாங்க லாக்கர்ல வவச்சிருக்தகன்” என கூறி கீர்த்தியுடன் ஒரு நாள் வசன்றாள். த்திரிலக வகாடுத்து வ ரியவலர வணங்கி அலழத்தனர். “வராம் சந்ததாஷம் மா, நீ, உன் அறிவு, ண்பு எல்லாம் கண்டு, நீ ஏததா நல்ல வடீ்டு வ ாண்ணு, ஏததா சந்தர்ப் ம் சரியில்லாம இப் டிப் ட்ட தவலலக்கு வர தவண்டிய சூழ்நிலலக்கு நீ தள்ள ட்டிருக்தகன்னு எனக்கு புரிஞ்சுதான் இருந்தது..... ழலச கிளறி உன்லன கஷ்ட டுத்த தவண்டாம்னு நானும் த சாம இருந்ததன்...” “கற் கதம்மாலவ ற்றி நான் தகள்விப் ட்ட வலரயிலும் மிகவும் நல்லவங்க ாசமானவங்கனு வதரிஞ்சதினாலதான் நான் உன்லன அவங்ககிட்ட அனுப் ிச்தசன், அங்தக நீ நல்லா இருப்த ன்னு நிலனச்தசன், என் நிலனப்பு வணீ் த ாகலல, உனக்கு அவங்க மகன் மூலமாகதவ ஒரு நல்ல வாழ்க்லக அலமஞ்சிட்டது.... வராம் தவ சந்ததாஷமா இருக்கு, இனியானும் நீ நல்லா வாழணும்... எங்கலள எல்லாம் மறந்துடாதத மா” என்றார் மகிழ்ச்சியுடன். “கண்டிப் ா மறக்க மாட்தடன் ஐயா, நான் துன் ப் ட்ட தநரத்தில மருந்தா இருந்து என்லன காப் ாற்றி ஆதரவு குடுத்திருக்கீங்க.... உங்கலளயும் இந்த ஆசிரமத்லதயும் நான் எப் டி மறப்த ன்” என்றாள் மனு. அங்கிருந்து ாங்க் லாக்கருக்கு வசன்று அங்கிருந்த அலனத்லதயும் எடுத்து வந்தாள் கற் கத்திடம் நீட்டினாள். “என்னிடம் ஏன்மா குடுக்கதற, இவதல்லாம் உன்தனாடது, நீ உன்கிட்தட வவச்சுக்தகா, கல்யாணத்தன்னிக்கி த ாட்டுக்கலாம்” என அன் ாக அவள் தலல தடவினார்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

அலனத்து ஏற் ாடுகளும் கீர்த்தியும் ராஜனும் காஞ்சனாவின் கணவன் சசிதருதம ார்த்து வசய்தனர்.... சிம் ிளாக மருதமலல தகாவிலில் திருமணம், ின் மாலல ஒரு வரதவற்ப்பு என ஏற் ாடாகியது. நாலள திருமணம் எனும்த ாது இன்று மனுலவ அமர்த்தி கிண்டல் வசய்த டி கஞ்சனாவும் இன்னும் கீர்த்தியின் சில வசாந்தக்கார வ ண்களுமாக அவளுக்கு மருதாணி லவத்தனர்.... மனுவிற்கு கண்ணரீ் மல்கியது. “என்ன இது அண்ண?ீ” என காஞ்சனா தறி த ானாள். “ஐதயா ஒண்ணுமில்லல காஞ்சனா, என் தங்லககள் இருந்தா கூட இவ்வதளா சிறப் ா வசஞ்சிருப் ாங்களான்னு சந்ததகம், மனம் நிலறஞ்சு த ாச்சு, அதான்” என்றாள். “ஐய்ய, இதுக்கா அழுவாங்க, சரியா த ாச்சு த ாங்க..... தங்லகங்க நிலனப்பு வந்தா கூப் ிட தவண்டியதுதாதன, வா ன்னா வந்துட்டு த ாறாங்க” என்றாள் இலகுவாக. “ஹ்ம்ம், நாந்தான் அதுக்கு குடுத்து லவக்கலலதய காஞ்சனா, எல்லாரும் இருந்தும் நான் அனாலத மாதிரிதாதன” என்றாள் வ ருமூச்சுடன். “அப் டி எல்லாம் வசால்லீட முடியாதில்ல அண்ண,ீ நீங்க தவணா உரக்க ஒரு முலற மனச விட்டு அம்மான்னு கூப் ிடுங்க, அவங்க வராங்களா இல்லலயான்னு ார்ப்த ாம்” என்றாள் மருதாணி இட்ட டி தலலலய கவிழ்ந்த டிதய “காஞ்சனா, இவதன்ன விலளயாட்டு?” என்றாள் வகாஞ்சம் முகம் சுருண்டு. “கூப் ிட்டுதான் ார்ப்த ாதம அண்ண”ீ என்றாள் தமலும். “ம்ம் தநரமாவுது இல்ல, கூப் ிடுங்க அண்ண”ீ என்றாள். இவதன்ன கூத்து என்வறண்ணிய டி வமல்ல அம்மா என்றாள். “த ாதாது, எனக்தக தகக்கலலதய அண்ண”ீ என்றாள். “என்ன கான்சு இது விளயாட்டு?” என்றாள். “கூப் ிடுங்க அண்ண”ீ என்று அதட்டினாள். “அம்மா” என்றாள் மனதின் ஆலச ஏக்கம் எல்லாம் ஒன்று தசர. “மனு கண்ணு” என ஓடி வந்தார் அவள் தாய். மனுவுக்கு அவலள அங்தக கண்டு மூச்தச நின்றுவிட்டது. “அம்ம்ம்மாமா” என்றாள் வமதுவாக, வார்த்லத வாயிதலதய நின்றுவிட்டது.... குரதல வவளிவராமல் சிக்கிவகாண்டது.... “வந்துட்தடன்டீ கண்ணு, என்ன ாவடல்லாம் ட்டிதயா, ாவம் டீ நீ, தனியா இத்தலன தாங்கி இருக்தக, நான் என்னிக்குதம உங்க யாருக்குதம நல்ல அம்மாவா நடந்துக்கதவ இல்லல, நான் என் வட்டம்னு சுருங்க இருந்துட்தடன்.... இப்த ா புத்தி வந்துடுச்சு... இந்த அம்மாலவ மன்னிச்சுடுடா கண்ணு” என அழுதார். “ஐதயா ஆண்ட்டி, இப்த ாதான் அண்ண ீஅழுவராங்கன்னு உங்கள வரவலழச்தசன், இப்த ா உங்கள சமாதான டுத்த யார வரச் வசால்றது” என்றாள் சிரிப்புடன்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“ஏன் என் சின்ன வ ண்கலளதான்” என்றாள் வ ருமிதமாக. என்னதமா விலளயாட்டு நடக்கிறது என ஊகித்தாள் மனு. “அம்மா?” என்றாள் ஆச்சர்யத்துடன். “அப்த ா நீங்கதள கூப் ிடுங்க ஆண்ட்டி” என்றாள். “அம்மா மது, மதுவந்தி, மந்தா” என அலழத்தாள் அவள் தாய். “என்னமா நீ இங்தக வந்து உக்காந்துட்டியா, அங்தக கல்யாண தவலல எவ்வதளா இருக்கு, அக்காவ நாங்க ாத்துக்கதறாம், நீ த ா, அப் ா கூப் ிடறாரு” என்ற டி சர்வசாதாரணமாக வந்தாள் சற்தற தமடிட்ட வயிற்றுடன் மது எனும் மதுவந்தி. “மது” என்றாள் ஆலசயுடன் மனு. “அக்கா” என்ற டி ஓடி வந்து அவளருதக அமர்ந்து அவலள கட்டிக்வகாண்டாள். மறுபுறம் மந்தா அக்காவவன வந்து கட்டிவகாண்டாள். “மது இவதல்லாம், நீங்க எல்லாம் எப் டி இது, எனக்கு ஒண்ணுதம விளங்கலல?” என கண்ணதீராடு கட்டிவகாண்டாள். “காஞ்சு, நீயானும் வசால்தலன், என்னதமா நடக்குது.... எனக்கு மட்டும் ஒண்ணுதம வசால்லலல” என்று குலற ட்டுவகாண்டாள். “அது ஒண்ணுமில்லல அண்ணி..... இது எங்கண்ணன் உங்களுக்கு வகாடுக்கும் கல்யாண ரிசு, அவ்வளதவதான்” என்றாள் காஞ்சனா சிரித்த டி. “என்ன உங்கண்ணாவா, எப் டி என்ன நடந்துது?” என்றாள் குழம் ி மலர்ந்து சிவந்து என ஆயிரம் உணற்சிகள் அவள் முகத்தில்.... அவளது ரவசத்லத தூதர நின்று கண்டிருந்தான் கீர்த்தி. “அண்ணி அங்க ாருங்க” என காஞ்சனா கண் ஜாலட வசய்தாள்..... அவள் கண்டத ாது அவனும் அவலளதயதான் கண்ட டி இருந்தான்.... அவர்கள் கண்கள் கலந்ததும் கண் சிமிட்டினான்.... “நீங்களா இவதல்லாம் வசய்தது?” என கண்ணால் வினவினாள்.... ஆம் என தலல அலசத்தான் கண் அமர்த்தினான்.... அவள் கண்களாதலதய அவனுக்கு நன்றி வசான்னாள்..... வ ருமிதமாக அவலன கண்ணார கண்டாள்..... கண்ணாதலதய அலணத்துக்வகாண்டாள்.... அலத கண்டு அவன் முகம் மலர்ந்து அவலள கண்டு கண் அடித்தான். “சி த ா” என உதடு மட்டும் அலசய வவட்கத்துடன் தலல கவிழ்ந்தாள்.... அடுத்த கணம் அவள் முகம் உயர்த்த அவன் அங்தக இல்லல.... ‘என் கீர்த்தியா எனக்காகவா..... நான் வசான்ன ஒதர வார்த்லதக்காகவா, நான் சங்கடப் ட்தடன், அழுததன் என்றா?’ என மனம் நிலறந்து வழிந்தது தளும் ியது..... அவனின் அன் ில் திக்கு முக்காடி த ானாள் மனு.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

ின்தனாடு அவளது தந்லதயும் வந்து அவள் தலல தகாதி, “எப் டிமா இருக்தக, நீ உன் நல்ல மனசுக்கு நல்லாதான் மா இருப்த , இந்த லகயாலாகாத அப் ாலவ மன்னிச்சுடு வசல்லம்” என்றார். “ஐதயா அப் ா, நீங்க இப் டி எல்லாம் த சாதீங்கப் ா” என்றாள் அவர் ாதம் ணிந்து. “இந்த முலறயானும் மனம் த ால மாங்கல்யம் அலமயுது உனக்கு.... இதிலயானும் நீ நல்லா இருக்கணும், நல்ல டி வாழணும் கண்ணு” என்று மனதார வாழ்த்தினர். மளமளவவன கல்யாண தவலலகள் நடந்ததறின..... மதுவந்தியும் மந்தாகினியும் அவள் கூடதவ நின்று அவலள அடுத்த நாள் தயார் வசய்தனர்.... மதுவந்திக்கு திருமணம் ஆகி இரண்டு வருடங்கள் ஆகியிருந்தது... வயிற்றில் நாலு மாதம் முதல் கர்ப் ம் தாங்கி நின்றாள்..... அதுதவ அவள் அழலக கூட்டி காட்டியது. மந்தாகினிக்கு இப்த ாதுதான் கல்யணம் ஆகி ஆறு மாதங்கள் ஆகி இருந்தன என் தால் அவலளதய சுற்றி சுற்றி வந்தான் அவள் கணவன். “ஐதயா, என்ன இது, அம்மாவ காணாத ச்லச குழந்லத மாதிரி.... த ாங்க, ஆண்கதளாட த ாய் உக்காருங்க, ஏதானும் கல்யாண தவலல இருந்தா ாருங்க” என அதட்டினாள் மந்தாகினி, எல்தலாரும் சிரித்தனர். அவள் அழகாக வவட்க ட்டுக்வகாண்டாள்..... மனுவிற்கு இலவ எல்லாம் கண்டு மனம் நிலறந்தது..... இருவலரயும் ஆலசயுடன் அலணத்துவகாண்டாள். நல்ல டி கல்யாணமும் நடந்து முடிந்து அவள் மனஸ்வினி கீர்த்திவாசன் ஆனாள்..... கிரகப்ரதவசமும் நடந்து அவள் அதத வடீ்டினுள் இம்முலற மருமகளாக நுலழந்தாள்.... கற் கத்லத வணங்கி கடவுளுக்கு தீ ம் ஏற்றி வணங்கினாள். அன்றிரவு முதல் இரவு, மாடியில் கீர்த்தியின் அலறயில்..... மனுவின் தாயும் தங்லககளுமாக அவலள மிதமாக அலங்கரிக்க கஞ்சனாவுமாக உள்தள வகாண்டு தசர்த்தனர்... “அண்ணி எங்கண்ணாவ இனியானும் சந்ததாஷமா வாழ லவயுங்க” என்றாள் காஞ்சனா கண்ணரீ் மல்க. “என்ன இது காஞ்சு, கண்லண துலட, அவர்தான் என்லன நித்தமும் வாழ வவச்சுகிட்டிருக்கற வதய்வம் மா, அவலர நான் விட்டுடுதவனா, பூஜித்து கண்ணுக்குள்ள வவச்சுக்குதவன்” என்றாள் புன்னலகயுடன் மனம் நிலறந்து. வவளிதய லதரியமாக த சினாலும் கூட, உள்தள கீர்த்திலய காண அவளுக்கு நடுங்கியது.... டுக்லக அலற, அங்தக ஒரு ஆண், அவள் உள்தள வசல்லும்த ாதத அவளுக்கு லழய எண்ணங்கள் வாட்டி எடுத்தன, உடலும் உள்ளமும் நடந்து த ானவற்லற எண்ணி தறியது..... வியர்லவ துளிர்த்தது.... வாயிலிதலதய கீர்த்தி வந்து அவலள அலணத்து உள்தள அலழத்துச் வசன்றான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“உக்காரு” என்றான் ததாதளாடு ிடித்து அமர்த்தி. கட்டிலின் தமல் ட்டும் டாமலும் அமர்ந்தாள்.... அவள் முகத்தில் வதரிந்த யம் கலவரம் அவனால் புரிந்துவகாள்ள முடிந்தது.... அவலள ார்த்து ஆதரவாக சிரித்தான்... “நான் அன்னிக்தக வசான்தனதன வினி, உன் முழு சம்மதத்துடன்தான் எதுவுதம நடக்கும்”. என்றான் அவள் லக ிடித்து தன் லககளுக்குள் லவத்துக்வகாண்டு.... அவனின் அந்த ஸ் ரிசம், முரட்டுத்தனம் இன்றி, வமன்லமயாக மனலத வருடும் டி இருந்தது..... அந்த க்ஷணத்தில் அவள் மனதின் யங்கள் விலகின..... கீர்த்தி தனக்காக என்னவவல்லாம் வசய்தான் கடந்த சில நாட்களில் என் து நிலனவுக்கு வந்தது..... முகம் வதளிந்து அவலன ஏறிட்டாள்.... கண்களில் மலர்ச்சியுடன் அவள் அவலன காண் லத அவனும் மனம் குளிர கண்டான். “நான் ஒண்ணு தகக்கட்டுமா?” என்றாள். “தாராளமா தகதளன், என்ன தயக்கம் என்கிட்தட” என்றான். “இல்ல, வந்து அம்மா அப் ா தங்லகங்க எல்லம் எப் டி?” என்றாள் அவலன ஏறிட்டு. அவன் வ ரிதாக புன்னலகத்தான். “வசால்தறன்” என்றான். “அன்னிக்கி நீ வராம் அழுதியா, அவங்கள வராம் மிஸ் ண்ணினியா, அவதல்லாம் ார்த்ததும் எனக்கு மனசு வராம் வலிச்சுது.... அப்த ாதவ நான் சில தீர்மானங்கள் ண்ணிதனன், அதன் டி உங்கிட்ட வசால்லாம நான் சில காரியங்கள் வசய்ததன்” என்றான் வவள்லளயாக குழந்லத த ால சிரித்த டி...... வால்தனம் வசய்து மாட்டிவகாண்ட ிள்லள த ால அவன் முகம் கண்டு அவலன வாரி அலணத்துக்வகாள்ள ததான்றியது மனுவிற்கு. “என்னதது?” என்றாள் ஆவலுடன். “நான் உங்கப் ாலவ த ாய் ார்த்ததன் தநர்ல” என்றான். “எங்க வடீ்டு முகவரி உங்களுக்கு எப் டி...?” என்றாள். “உன் வமால லில் அவர்களின் வடீ்டு நம் லர திருடிதனன், அலத வவச்சு முகவரி கண்டு ிடிப் து வ ரிய தவலலயா என்ன?” என்றான். ‘ஆங்’ என அசந்தாள். “அப் றம்?” என்றாள். “அப் றம் தநர்ல த ாதனன்..... உங்கப் ா முதலில் ிடி குடுத்து த சலல, உக்கார வசால்லலல” என கூற துவங்கினான். கீர்த்திலய தங்கள் வடீ்டு வாயிலில் கண்டவருக்கு குழப் ம் “யார் நீங்க என்ன தவணும்னு?” என்றார் கீர்த்தி தாதன உள்தள வசன்று அமர்ந்து “உங்க வ ரிய வ ண்லண ற்றி த ச வந்திருக்தகன்” என்றான். “அவள் என்லனக்தகா வசத்து த ாய்டாதள” என்றார். “த ாதும் நிறுத்துங்க உங்க உளறலல” என சத்தம் த ாட்டான்.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“நிஜம்மா வசால்தறன் வசல்லம், அன்னிக்கி அவர் வசான்ன அந்த வார்த்லதலய தகட்டு நான் எவதளா துடிச்தசன் வதரியுமா, அவர் மட்டும் உன் தந்லதயா இருக்காம இருந்திருந்தா அவர் வசான்ன வார்த்லதக்கு நான் அவலர வகான்தன த ாட்டிருப்த ன்” என்றான் இன்னமும் தகா த்துடன். அவள் முகம் சுண்டியது. “சாரி சாரி வினி” என்றான் அவசரமாக. “இல்ல நான் அலத நிலனக்கலல.... உங்கள கஷ்ட டுத்தீட்டாங்கதள னு தான்...” என்றாள் வமல்லிய குரலில். “ஒ அதுவா, த ாகுது, அப் றம் நான் உங்கப் ா கிட்ட வ ாறுலமயா எல்லாலதயும் எடுத்து வசான்தனன்” “அவருக்கு தகக்க தகக்க கண்ணரீ் நிலறஞ்சுடுச்சு.... அதுக்குள்ள உள்தளர்ந்து உங்கம்மாவும் வந்துட்டாங்க..... அவங்க புடலவ தலலப் ால வாலய மூடிகிட்டு அழ துவங்கீட்டாங்க.... எனக்தக ாவமா த ாச்சு வதரியுமா வினி மா” என்றான். அலத தகட்டு அவளுக்கும் துக்கம் வந்தது. “சர் நான் வசால்றலத நீங்க வகாஞ்சம் வ ாறுலமயா தகட்டுதான் ஆகணும், நல்லவன் னு நீங்க யார நிலனச்சு மனுவா கட்டி குடுத்தீங்கதளா அவன் ஒரு நாள் ஒரு வ ாழுது கூட நல்ல டி உங்க மகதளாட குடித்தனம் ண்ணல, அவள தவசியா தவலலக்காரியா தான் அவன் நடத்தினான..... கூட தவலல வசய்யற வ ண்லண வடீ்டுக்தக ார்டினு அலழச்சுகிட்டு வந்து உங்க மக முன்னாடிதய இப் டி எல்லாம் நடந்துகிட்டான்..... த ாதாதற்கு கட்டாய அ ார்ஷன் வசய்ய வவச்சு அது தவற ஆ த்தா முடிஞ்சுது” என்றான் கீர்த்தி “நல்ல தவலள வினி, நான் வசான்னதன் தாக்கதமா தநரம் நல்லததா வதரியாது... நான் வசான்னலத நல்ல டியா காதுகுடுத்து தகட்டாங்க, புரிஞ்சுகிட்டாங்க..... உனக்காக கண்ணரீ் வடிச்சங்க..... அப்த ாதான் நீ எப் டி எந்த சூழ்நிலலயில வடீ்லட விட்டு வந்தத, என்ன தவலல ார்த்தத, எப் டி ிலழச்தச எப் டி எங்கிட்தட வந்து தசர்ந்தத, எல்லாமும் வசான்தனன்..... அவங்களுக்கு ஒதர ஆச்சர்யமா த ாச்சு..... ின்தனாட வாசு வந்து அமர்க்களம் ண்ணினலதயும் வசான்தனன், கூடதவ நாம வரண்டு த ரும் கல்யாணம் ண்ணிக்க ஆலசப் டறலதயும் வசான்தனன்..... உங்க அப் ா லக கூப் ி என்லன வணங்கினாரு. “நீங்க யாதரா என்னதமா எனக்கு வதரியலல, நீங்க நல்லா இருக்கணும், உங்களுக்கு வராம் புண்ணியமா த ாகட்டும், எம் வ ாண்லண இனியானும் நல்ல டியா வாழ லவயுங்க.... நான் ஒரு நல்ல அப் னா இருக்கலல, வ ாண்ணுங்கலள கலர ஏத்தினா த ாதும்னு மட்டுதம நிலனச்தசன், அந்த வ ாருக்கி ய வசான்னலத நம் வதரிஞ்ச எனக்கு, என் வசாந்த மக கிட்ட என்னது உண்லமன்னு தகக்க கூட ததாணலல, நாதன என் மகலள டு குழியில தள்ளடீ்தடன், நல்ல தவலள அவ புத்தியா ிலழச்சு வவளிதய வந்துட்டா, நீங்களும் இப்த ா அவலள ஏத்துகிட முடிவு வசஞ்சுட்டீங்க...” அப் டீன்னு வசான்னாரு.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“இவங்கலளயும் உன் தங்லககலளயும் ார்க்கணும் நீ ஆலசப் டுதறன்னு வசான்தனன்..... நம்ம கல்யாண த்திரிலகலய லகயில வகாடுத்ததன்..... உன் தங்லககள் முகவரி தகட்டு வாங்கிகிட்டு அங்தக த ாதனன், என்லன அறிமுக டுத்திகிட்தடன்.... வரண்டு வடீ்டிதலயும் ஆச்சர்யம், ஏன்னா இப் டி ஒரு அக்கா அவங்களுக்கு இருக்கறது அங்தக மலறக்கப் ட்டிருந்தது.... மாப் ிள்லளகலள தனிலமயில் அலழத்து உன் வ ற்தறார் சார் ா நான் மன்னிப்பு தகட்டுகிட்டு உண்லமகலள வசான்தனன், டிச்சவங்க புரிஞ்சுகிட்டாங்க. அதுவலரயிலும் கூட எனக்கும் உள்தள யமாத்தான் இருந்துது வினி..... எங்தக நான் உனக்காக த ச த ாய் உன் தங்லககள் வாழ்க்லக ாதிச்சுடுவமான்னு..... ஆனா நல்ல தவலள வரண்டு த ருதம நல்ல மாப் ிள்லளகள்..... எல்லாலரயும் கல்யாணத்துக்கு வர வலழச்தசன்..... சந்ததாஷமா ஒத்துகிட்டாங்க.... ஆனா இது உனக்கு ர்ப்லரசா இருக்கட்டும்னு ப்ளான் ண்ணிதனன்..... நீ அவங்கள சட்டுனு சந்திச்சா உன்தனாட சந்ததாஷம் எப் டி இருக்கும், உன் முகம் எப் டி மலரும்னு ார்க்கணும்னு ஒரு ஆலச, அதான்.... அதுக்கு ிறகு நடந்து எல்லாம்தான் உனக்தக வதரியுதம வினி” என்றான் அவலள வலளத்துவகாண்டு. இப்த ாது அவனுக்கு எப் டி நன்றி வசால்வவதனஅறியாது மகிழ்ச்சியில் திலளத்து திக்கு முக்காடினாள்.... அலததய அவனிடம் கூறினாள். “நன்றி தாதன, லவலகயிலும் வசால்லாம்..... நீ எப் டி வசால்ல விரும் தறங்கறத வ ாருத்து இருக்கு டார்லிங்” என்றான். அவள் நிமிர்ந்து அவன் முகம் ார்க்க அவன் கண்கள் வசான்ன கலத கண்டு வவட்கினாள். “நீங்க எனக்கு வாழ்க்லகலய மட்டும் தரலல, என் குடும் த்லததய அவங்க அளவிட முடியாத ாசத்லததய எனக்கு திரும் வகாடுத்திருக்கீங்க..... உங்க வ ருந்தன்லமக்கு முன்னாடி நான் என்னத்த குடுத்துட த ாதறன்..... உங்கள தமலும் தமலும் காதலிச்சுகிட்தட இருப்த ன், அன் ால உங்கள திணறடிச்சுகிட்தட இருப்த ன், முன்ன உங்களுக்கு கிலடக்காத, அன்பு ாசம் காதல் இனிலமயான இதமான குடும் வாழ்க்லக இன்னும் இன்னும்...” என சிவந்து நிறுத்தினாள். “இன்னும்?” என்றான் தகள்வியாக. “வந்து இன்னமும் கூட வகாடுப்த ன்” என்றாள். “அந்த இன்னமும் தான் என்னனு தகக்கதறதன, எனக்கு வதரியலலதய நீ என்னத்த வசால்ல வதரன்னு...” என வம்புக்கு இழுத்தான். “த ாங்க நீங்க இப் டிதய என்லன வம்பு ண்ணிக்கிட்டு இருந்தா நான் உங்கதளாட த சதவ மாட்தடன்” என முகம் புலதத்து வகாண்டாள். “சரி என் காததாடு வசால்லு” என்றான் காலத அவள் கன்னத்ததாடு இலழத்த டி. அவள் அப்த ாதும் வமளனமாக இருக்க,

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்

“நான் வசால்லவா?” என்றான் அவள் வவட்க தமலீட்லட கண்டு. “என்னவாம்?” என்றாள் முகம் மீளாது. “எனக்கு வராம் ிடித்தமான ஒன்று, நான் ஏங்குவது, அலதத்தாதன தருதவன்னு வசால்ல வந்தத” என்றான் தா த்துடன். “என்னது வசால்லுங்கதளன்” என்றாள். “உனக்கும் எனக்குமான ஒரு சின்ன ரிசு, நமது அன் ின் ிரதி ிம் ம், நம் வாழ்வின் அர்த்தம், இன் ம், எல்லாமுமாக விளங்க த ாகும் நம் குழந்லத.. சரியா?” என்றான். அவள் சிவந்து ஆம் என தலல அலசத்தாள். “ஒ டார்லிங்” என அவலள அலணத்துவகாண்டான். கவனத்துடதனதய அவள் முக உணர்சிகலள கண்ட டி ட்டு த ான்ற அவள் கன்னத்தில் வமல்ல முத்தவமான்லற தித்தான்..... அவள் சிவந்து வமளனமாக அலத ஏற்க கண்டு துணிச்சல் வந்தது. “லம ஸ்வடீி ல ” என்றான் அருதக வந்து.... அவனின் அலணப்பு இறுகியது.... அவள் இலழந்து வகாடுத்தாள். மனம் அவலளயும் அறியாமல் தான் சந்தித்த முரட்டு கரங்கலள நிலனத்து ார்த்து உடல் நடுங்கியது.... அவன் ஒரு வநாடியில் அவளின் உடல் அதிர்லவ புரிந்து வகாண்டான்..... மிருதுவாக அலணத்துவகாண்டான்..... வநஞ்தசாடு சார்த்தி வகாண்டான். “இனி அந்த தவதலனகள் நீ நிலனக்கதவ தவண்டாம் வசல்லம், உனக்கு இனி நானிருப்த ன்” என்றான் காததாடு. தன்லன அவன் உணர்ந்துவிட்டலத அவள் அறிந்தாள். மனம் அலமதி அலடந்தது. பூரண மனதுடன் அவனுடன் ஒன்றிவகாண்டாள். அங்தக ஒரு இனிய தாம் த்தியத்தின் துவக்க அத்யாயம் எழுதப் ட்டது. நிலறந்தது.

உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால் - சுதா சதாசிவம்