„Grozi nam, że cały dzisiejszy

przemysł informatyczny,

mnożąc informacje, nie będzie

dostarczał już żadnej.”

Umberto Eco

1

Biografia

Umberto Eco

Włoski filozof , mediewista, pisarz i felietonista, eseista, bibliofil.

Urodził się 5 stycznia 1932 w Alessandrii. Jest profesorem na

Uniwersytecie we Florencji oraz na Uniwersytecie w Bolonii. Zajmuje

się semiotyką, procesami komunikacji i estetyką.

Rozsławiła go twórczość beletrystyczna. Jego wielopłaszczyznowe i

kunsztownie skonstruowane powieści mają cechy dzieła otwartego,

stymulują odbiorcę do własnej interpretacji. Jest także autorem

felietonów, pierwotnie publikowanych w mediolańskim tygodniku

"L'Espresso", a następnie wydanych w zbiorach Zapiski na pudełku od

zapałek.

Powieści:

Imię Róży (1980, wyd. polskie 1987)

Wahadło Foucaulta (1988, wyd. polskie 1993)

Wyspa dnia poprzedniego (1994, wyd. polskie 1995)

Baudolino (2000, wyd. polskie 2001)

Tajemniczy płomień królowej Loany (2004, wyd. polskie 2005)

Cmentarz w Pradze ( 2010, wyd. polskie 2011)

2

Prace naukowe i eseje: Pejzaż semiotyczny (1972)

Dzieło otwarte (1973)

O bibliotece (1990)

Zapiski na pudełku od zapałek (1993)

Drugie zapiski na pudełku od zapałek (1994)

Lector in fabula (1994)

Gnomy z planety Gnu (1994)

Sztuka i piękno w średniowieczu (1994)

Diariusz najmniejszy (1995)

Sześć przechadzek po lesie fikcji (1995)

Interpretacja i nadinterpretacja (1996)

Nieobecna struktura (1996)

Semiologia życia codziennego (1996)

Superman w literaturze masowej (1996)

Uniwersytet a mass media (1996)

Nowe środki masowego przekazu a przyszłość książki (1996)

Sztuka i piękno w średniowieczu (1997)

Trzecie zapiski na pudełku od zapałek (1997)

Poetyki Joyce'a (1998)

Czytanie świata (1999)

Pięć pism moralnych (1999)

Rozmowy o końcu czasów (2000)

W poszukiwaniu języka uniwersalnego (2002)

O literaturze (2003)

Między kłamstwem a ironią (2004)

Filozofia frywolna (2004)

Historia piękna (2004)

Andrzej - małpa czy zwierze? (2005)

Rakiem. Gorąca wojna i populizm mediów (2006)

Jak napisać pracę dyplomową. Poradnik dla humanistów (2007)

Historia brzydoty (2007)

Szaleństwo katalogowania (2009)

Od drzewa do labiryntu (2009)

Teoria semiotyki (2009 [1976])

Wyznania młodego pisarza (2011)

Wymyślanie wrogów (2011)

3

Dzieła „Imię róży”

4

Streszczenie

Imię róży (wł. Il nome della rosa) – pierwsza powieść Umberta Eco,

napisana w 1980 r., wydana w Polsce w 1987 r.

Listopad 1327 roku. Do znamienitego opactwa benedyktynów w

północnych Włoszech przybywa uczony franciszkanin, Wilhelm z

Baskerville, któremu towarzyszy uczeń i sekretarz, nowicjusz Adso z

Melku. W klasztorze panuje ponury nastrój. Opat zwraca się do

Wilhelma z prośbą o pomoc w rozwikłaniu zagadki tajemniczej

śmierci jednego z mnichów. Sprawa jest nagląca, gdyż za kilka dni w

opactwie ma się odbyć ważna debata teologiczna, w której wezmą

udział dostojnicy kościelni, z wielkim inkwizytorem Bernardem Gui

na czele. Tymczasem dochodzi do kolejnych morderstw. Przenikliwy

Anglik orientuje się, że wyjaśnienia mrocznego sekretu należy szukać

w klasztornej bibliotece. Bogaty księgozbiór, w którym nie brak dzieł

uważanych za niebezpieczne, mieści się w salach tworzących labirynt.

Intruz może tam łatwo zabłądzić, a nawet - jak krążą słuchy -

postradać zmysły.

Recenzja

„Imię róży” można uznać za dzieło postmodernistyczne, nawiązujące

do innych utworów, koncepcji literackich. Co rzadkie, „Imię róży” z

jednej strony zawiera w sobie wartości uniwersalne, odwołujące się do

ludzkiego doświadczenia, z drugiej zaś jest dobrze napisaną powieścią

umilającą czas. Porusza tematy poważne, by za chwilę przejść do

błahych. Zawiera ostre reprymendy mnichów, Eco nie zapomina

jednak także i o humorze. Powieść perfekcyjnie łączy w sobie z

pozoru sprzeczne elementy, tworząc imponującą całość. Dotyka

niemal każdej sfery życia człowieka, zwracając szczególną uwagę na

tę ciemną.

5

„Cmentarz w Pradze”

6

Streszczenie

"Cmentarz w Pradze" to powieść kryminalno-szpiegowska, której

akcja rozgrywa się w XIX wieku. Umberto Eco przedstawia w niej

genezę okrytych złą sławą tzw. Protokołów Mędrców Syjonu, które

stanowiły dla Hitlera jedno ze źródeł jego obłąkańczej idei zagłady

Żydów i były elementem nazistowskiej propagandy.

Autor podkreśla, że oprócz głównego bohatera wszystkie postacie w

książce są autentyczne.

Bohaterem powieści jest Simonini, antysemita, fałszujący na zlecenie

dokumenty. Jego zleceniodawcami są zarówno osoby prywatne, jak i

służby rządowe. Jednym z najważniejszych oszustw Simoniniego jest

dokument poświęcony spotkaniu, jakie mieliby odbyć ze sobą Żydzi

na starym cmentarzu żydowskim w Pradze; podczas tego spotkania

mieliby oni ustalić plan przejęcia władzy nad światem.

Recenzja

Simonini – główny bohater powieści „Cmentarz w Pradze”, to

osobnik stojący w cieniu mechanizmów historii, a zarazem te

mechanizmy poruszający. To wcielenie spiskowych teorii rządzących

światem, sposobu myślenia o świecie, w którym trzeba na kogoś

zwalić winę za to, co złego nam się przydarzyło. Simonini to jedyny

fikcyjny bohater powieści; pozostali są autentyczni, jednak Simonini,

stojący w cieniu, w cylindrze i pelerynie, to zarazem najbardziej

prawdziwa i ponadczasowa postać tej historii. Autor przytacza w

swoim dziele tyle kontekstów historycznych, postaci, prezentujących

taką wielość poglądów, że można się w tym gąszczu pogubić.

„Cmentarz w Pradze” to potężna i potrzebna książka, wielka myśl i

głęboka refleksja podane w sensacyjnym sosie.

7

„Baudolino”

8

Streszczenie

Akcja zaczyna się w 1204 r., w trakcie IV wyprawy krzyżowej. W

czasie gdy krzyżowcy plądrują Konstantynopol, Baudolino ratuje

życie Niketasowi Choniatesowi, bizantyjskiemu historykowi, a

następnie opowiada mu o swym dzieciństwie, o tym, jak dostał się na

dwór cesarza, i tym, jak umierający biskup Otton powierzył mu misję,

aby wysłać Fryderyka Barbarossę na wschód do legendarnego

królestwa Księdza Jana. Opowiada także o wielu przygodach (mniej

lub bardziej związanych z Księdzem Janem i jego królestwem). Jego

opowieść kończy się w momencie powrotu z wyprawy, której celem

było legendarne królestwo do Konstantynopola. Dopiero wtedy pojął

rzeczy, których wcześniej nie rozumiał.

Recenzja

Miłośnicy powieści historycznych znajdą w „Baudolinie” z pewnością

coś dla siebie. Akcję powieści stanowią perypetie roztropnego i

językowo uzdolnionego wieśniaka z północy Włoch, uwikłanego w

wielką historię wojen Fryderyka Barbarossy i IV wyprawy krzyżowej.

Główny bohater przedstawiony jest jako wielki łgarz, stąd czytelnik

niejednokrotnie traci poczucie prawdopodobieństwa opowiadanych

przez niego przygód, zwłaszcza wtedy, gdy przypisuje sobie

sprawstwo wielu znanych historii wydarzeń. Ogromnym walorem

książki jest świetny język, jakim operuje erudyta Eco i różne

odniesienia do znanych motywów kulturowych i legend.

9

„Wahadło Foucaulta”

10

Streszczenie Głównymi bohaterami dzieła są trzej mediolańczycy zainteresowani

historią i hermetyzmem. Snują oni wspólnie hipotezy na temat

templariuszy i różokrzyżowców. Wymyślają misterny plan przejęcia

władzy nad światem, jaki rzekomo od wieków próbują zrealizować

żądni zemsty spadkobiercy dziedzictwa templariuszy. Łączą w nim

logicznymi zależnościami takie postacie jak: Hiram I, Abraham ben

Szlomo Abulafia, Jacques de Molay, legendarny Christian

Rosenkreuz, Hrabia de Saint-Germain, tytułowy Jean Bernard Léon

Foucault i wiele innych. Zgłębianie teorii spiskowych staje się dla

bohaterów powieści obsesją. Do zacierania się granic rzeczywistości

przyczyniają się także tajemnicze postacie i intrygi, na jakie natrafiają

w badanej przeszłości, jak również podczas samych badań. Prowadzi

to do wydarzeń tragiczniejszych, niż mogliby przypuszczać.

Recenzja

Spisek jest wszędzie, a numerologia i kabała rządzą światem - to teza,

którą Eco się bawi i którą ośmiesza. W "Wahadle Foucaulta"

stopniowo odkrywa to, co tajemne, misternie buduje własną koncepcję

i pozwala jej stać się rzeczywistością. Pokazuje, jak łatwo powiązać

rzeczy odległe, jak zrobić, by dwa i dwa dało w wyniku pięć, a

równanie nie straciło przez to wiarygodności. Pokazuje, jak znaleźć

spisek tam, gdzie go nie ma. Jak wymyślić związek między rzeczami

go pozbawionymi. Doskonała lektura, do której trzeba się jednak

przekonać. Na początku być może niełatwa, jednak gdy człowiek

nauczy się ją czytać, może bez pamięci pogrążyć się w świecie

kreowanym przez autora. Kreowanym z niesamowitym znawstwem

tematu, ale i dużym poczuciem humoru.

11

„Tajemniczy płomień królowej Loany”

12

Streszczenie Fabuła utworu koncentruje się wokół wydarzeń związanych z Yambo.

W wyniku udaru mózgu stracił on pamięć dotyczącą własnej

przeszłości, zachowując przy tym sprawną pamięć o wydarzeniach

historycznych, dziedzictwie kulturalnym. Próbując odzyskać własne

wspomnienia, wyjeżdża do Solary, gdzie mieszkał przez większą

część swojego dzieciństwa. Odnajduje tam książki, komiksy, gazety,

płyty winylowe z epoki, jak również własne zeszyty z lat szkolnych,

wiersze, pamiątki. Wszystko to pozwala mu odtworzyć klimat

dzieciństwa z okresu faszystowskiego, pierwsze miłości, rodzinne

sekrety, jednak nie udaje mu się odzyskać pamięci. Dopiero

odnalezienie Pierwszego Folio, należącego do jego dziadka, wywołuje

kolejny wstrząs, w wyniku którego wspomnienia powracają.

Recenzja Powieść ta lekko różni się od poprzednich. W tym wypadku mamy do

czynienia z mniej zawiłą fabułą, której podstawą są poszukiwania

głównego bohatera. Poszukiwania przeszłości, która została mu

brutalnie odebrana podczas wypadku. I dopiero na tej kanwie autor

zaczyna swoje znakomite manewry pomiędzy poszczególnymi

wątkami. A wątków tych odnajdziemy równie niemało, jak w

poprzednich powieściach, tym bardziej że niejednokrotnie odnosi się

wrażenie, iż jest ona zwieńczeniem, podsumowaniem całej

dotychczasowej twórczości Eco. Oczywiście Umberto jak zwykle nie

myśli tylko o sobie. Wplatając wątki autobiograficzne, dokonuje

czegoś znacznie większego – przybliża nam obraz faszyzmu, widziany

oczami człowieka, który się w tej ideologii wychowywał. Oczywiście

nie brakło również odniesień do innych dzieł literackich, do

ulubionych motywów pisarza. Zatem i w tym wypadku mamy do

czynienia z nauką, z zabawą, a także ze wzruszeniem. I także po tej

kilkusetstronicowej lekturze stajemy się kimś innym. Kimś z bagażem

nowych doświadczeń i wspomnień Umberta, które stają się także...

naszymi wspomnieniami.

13

„Grozi nam, że cały dzisiejszy przemysł

informatyczny, mnożąc informacje, nie będzie

dostarczał już żadnej.” Umberto Eco

Nasza opinia na ten temat :

Myśląc przemysł informatyczny na myśl nasuwa się nam

internet. Każdy z nas korzysta z internetu i szuka w nim

potrzebnych informacji , zbyt często jednak informacje które

znajdujemy są tak naprawdę fałszywe a dzieje się tak

ponieważ każdy z nas ma możliwość dodania jakiegoś

artykułu na wybranym przez nas portalu, robią to nawet osoby

które nie posiadają wystarczającej wiedzy czy też

kompetencji. A więc gdy informacje są fałszywe to tak jakby

ich nie było.

Przemysł informatyczny od dawna namnaża informacje które

z biegiem czasu wcale nie znikają lecz jest ich coraz więcej.

Kiedyś dojdzie do takiego momentu że internet zostanie

zalany informacjami prawdziwymi czy też nie, a my szukając

informacji na dany temat natkniemy się na informacje które są

ze sobą sprzeczne.

W naszych czasach ludzie a głównie młodzież nie zagląda

już do encyklopedii czy też innych książek lecz korzysta z

internetu który jest ich głównym źródłem wiedzy.

Gdy młodzież zostanie odcięta od internetu nie będzie

potrafiła skorzystać z encyklopedii słowników itp.

Innym problemem jest ufność ludzi w to co pisze w internecie,

my w dzisiejszych czasach bezmyślnie kopiujemy wszystko z

internetu nie zważając na to czy informacje które są tam

podane są prawdziwe. Dzieje się tak ponieważ traktujemy

internet jako nieomylne źródło informacji, nie uczymy się

14

niczego nowego czy też nie czytamy książek ponieważ w sieci

znajdziemy opracowania streszczenia itp.

Do informacji szukanych w internecie trzeba podejść z

rozsądkiem i podchodzić do znalezionych wiadomości z

dystansem ponieważ nie wiemy czy są one wiarygodne.

Podsumowując internet to wspaniałe źródło informacji jednak

należy pamiętać że trzeba umiejętnie z niego korzystać, więc

jeżeli będziemy chcieli znaleźć informację to je znajdziemy

lecz będzie to nam zajmować coraz to więcej czasu i wysiłku ,

możemy wierzyć we wszystkie wiadomości znalezione w

internecie lecz trzeba je kilka razy sprawdzić poprzez inne

źródła.

15

Spis Treści Biografia………………………………………………….1

Dzieła……………………………………………………….3 Imię róży………………………………………………………………4

Cmentarz w Pradze…………………………………………….5

Baudolino………………………………………………………………7

Wahadło Foucaulta……………………………………………..9

Tajemniczy płomień królowej Loany……………….11

Opinia……………………………………………………..13