Ümit Üzerine

Ümit göründüğü gibi iyi,güzel,hoş bir duygu değildir.Ümit asla gelmeyecek olanı bekleyip ömrünü heba etmendir.Olmayacağı oldurmaya çalışmaktır,oldurmaya çalışırken kendini hırpalanmandır.Kendini kandırmadır çoğu kez,yanılsamadır…Gerçekle yüzleşememedir beklide…Nietzsche’ye göre “Ümit etmek işkencenin süresini arttırmaktan” ileri gitmeyen bir eylemdir…

Ümidin olduğu yerde huzur barınmaz.İnsan aynı anda hem ümitli hemde huzurlu olamaz…Çünkü huzur kabullenmektir,ümidin aksine bir şey beklememektir.Huzur kanepede sakin sakin oturur,ümit gibi pencere önünde dikilip durmaz.Her zil çalışında kapıya koşmaz.Ümit gib i hoppa,sabırsız değildir huzur…Hemen kaybolup hemen yeşermez…

Oysa çok az duygudan biridir huzur ebedi mutluluğun kapılarını açan…Bir Beatles parçası gibi hareketli ve kısa yaşamda,yaşamaları için tek nedenleri ümit bile olsa insanlara ümit verip ebedi mutluluk kapılarını kapatmamak “gerçek ümit ettiğiniz” olsun…

Berkay SEZGİN

Yanlış yerde arıyor beni, bir insan sanıyor bu solgun sisler içinde bekleyeni. Çok genç sayılmasa da tanıyamamış daha insanoğlunu; Umut diye onlara sesleniyor hala, hiç anlayamamış yaşamı bu zavallı budala. Kahrediyorum dilsizliğime, seslenmek isterdim bu talihsiz şaire; Boşuna dikme gözlerini gecenin sisine, o genç kızın hayalini artık bekleme, O çoktan karıştı toprağın tenine, çoktan alıştı sessizliğin sesine.

Edgar Allan Poe-Kuzgun