Marengo – 14 czerwiec 1800 r.

decydująca bitwa drugiej kampanii włoskiej Napoleona, stoczona w dniu 14 czerwca 1800 z armią austriacką pod wodzą generała Michaela von Melasa. Bitwa zakończyła się zwycięstwem Francuzów, a jej następstwem było wycofanie się Austriaków z Włoch. Zwycięski wynik bitwy utrwalił pozycję Napoleona we Francji, porażka mogła oznaczać jego całkowitą klęskę.

Hohenlinden – 3 grudzień 1800 r.

W okolicach miasta Hohenlinden leżącego blisko Monachium armia francuska dowodzona przez generała Jeana Moreau pobiła armię austriacko-bawarską dowodzona przez arcyksięcia Jana. Skutkiem tej bitwy było zmuszenie Austrii do podpisania rozejmu.

Luneville – 9 luty 1801 r.

traktat pokojowy kończący wojnę Republiki Francuskiej ze Świętym Cesarstwem Rzymskim Narodu Niemieckiego.

Amiens – 25 marzec 1802 r.

pokój między Francją a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii zawarty 25 marca 1802 roku, w wyniku którego Francja odzyskała kilka kolonii.

Ulm – 8 – 15 października 1805 r.

Bitwa pod Ulm – bitwa stoczona pod Ulm w dniach 8 do 15 października 1805 pomiędzy oddziałami francuskiej Wielkiej Armii dowodzonej przez Cesarza Napoleona I a siłami austriackimi dowodzonymi przez generała Karla Macka von Leiberich. Oddziały francuskie liczyły około 150 tys żołnierzy. Siły austriackie 72 tys. Klęskę poniosły oddziały austriackie.

Trafalgar – 26 października 1805 r.

Bitwa pod Trafalgarem – bitwa morska, która miała miejsce 21 października 1805 roku w czasie wojen napoleońskich. Starcie rozegrało się między flotą angielską a francusko-hiszpańską.

Eskadra angielska pod dowództwem admirała Horatio Nelsona liczyła 27 okrętów liniowych i 2 fregaty. Adm. P. Ch. Villeneuve miał 33 okręty liniowe i 7 fregat. 21

października nad ranem flota francusko-hiszpańska, w drodze do Neapolu, dostrzegła Anglików. Admirał Vielleneuve zarządził odwrót, który jednak został spowolniony przez

słaby wiatr, utrudniający manewrowanie

Okręty floty francusko-hiszpańskiej płynęły w szyku liniowym na północ. Około południa 21 października na wysokości przylądka Trafalgar, Nelson zaatakował wroga dwiema kolumnami płynącymi w poprzek szyku przeciwnika. Taki plan bitwy miał za zadanie

odcięcie najsilniejszych okrętów wroga, który miał przewagę liczebną, i rozprawienie się z pozostałymi.

Sprzymierzeni stracili 22 okręty, ok. 3 250 zabitych, ok. 2 500 rannych i ok. 7 000 wziętych do niewoli. Marynarzy brytyjskich zginęło 449. Bitwa ta stała się początkiem

wielkiej hegemonii Brytyjczyków na morzach świata, walnie przyczyniając się do powstania brytyjskiego imperium kolonialnego.

Austerlitz – 2 grudnia 1805 r.

Bitwa pod Austerlitz, zwana także bitwą trzech cesarzy – jedna z najważniejszych bitew wojen napoleońskich i decydująca bitwa wojny z III koalicją antyfrancuską, stoczona 2 grudnia 1805 między francuską Wielką Armią a połączonymi armiami, austriacką i rosyjską.

Po fiasku planów inwazji na Anglię, Napoleon skierował swą Wielką Armię przeciwko wojskom trzeciej koalicji (Rosja, Wielka Brytania, Austria, Szwecja i Królestwo Neapolu). Najpierw pokonał 15 października w bitwie pod Ulm wojska austriackiego generała Macka, które broniły północnego podejścia do Wiednia. Stolica Austrii została zajęta, a wojska napoleońskie skierowały się na północny wschód, aby zmierzyć się z połączonymi w Ołomuńcu wojskami austro-rosyjskimi. Do spotkania doszło pod Austerlitz (Slavkov u Brna) na Morawach.

Stosunek sił przed bitwą był niekorzystny dla Francuzów: 71 500 żołnierzy wobec 92 000 żołnierzy połączonej armii austriacko-rosyjskiej dowodzonej przez Kutuzowa.

Armia austriacko-rosyjska straciła około 16 000 zabitych i rannych oraz 11 500 wziętych do niewoli i 176 armat. Napoleon przy stracie około 9 000 zabitych, rannych i wziętych do niewoli triumfował, a jego zwycięstwo historycy wojskowości określili jako drugie, po Kannach Hannibala, arcydzieło taktyczne w historii wojen.

Preszburg – 26 grudnia 1805 r.

Pokój w Preszburgu, pokój preszburski – zawarty 26 grudnia 1805 roku w Preszburgu (Pressburg, obecnie Bratysława), po przegranej przez cesarstwo austriackie wojnie III koalicji z Cesarstwem Francji. Po totalnej klęsce wojsk austriacko-rosyjskich w bitwie pod Austerlitz, monarchia Habsburgów wycofała się z wojny i rozpoczęła starania o zawarcie pokoju.

Jena i Auerstedt – 14 październik 1806 r.

Bitwa pod Jeną-Auerstedt – seria dwóch bitew, stoczonych 14 października 1806, przez wojska napoleońskie pod wodzą cesarza Napoleona Bonaparte z siłami pruskimi króla Fryderyka Wilhelma III w czasie kampanii pruskiej. W jej wyniku wojska francuskie rozbiły armię pruską, a całe Królestwo Prus dostało się pod panowanie Francji.

Frydland – 14 czerwca 1807 r.

Bitwa pod Frydlandem – bitwa, która została stoczona 14 czerwca 1807 roku niedaleko Frydlandu. Była to jedna z najważniejszych bitew wojen napoleońskich, która bezpośrednio doprowadziła do zakończenia wojny z IV Koalicją. Została stoczona pomiędzy siłami Imperium Francji a Imperium Rosji. Po prawie 23 godzinach walki francuskie oddziały dowodzone przez Napoleona zdołały odnieść decydujące zwycięstwo nad armią rosyjską generała Bennigsena.

Iława – 7,8 luty 1807

Bitwa pod Pruską Iławą - – bitwa stoczona w dniach 7–8 lutego 1807 r. pomiędzy Wielką Armią francuską pod dowództwem Napoleona Bonaparte a połączonymi armiami Rosji i Prus pod dowództwem generała Bennigsena. Była to jedna z najkrwawszych bitew epoki napoleońskiej. Zakończyła się taktycznym nierozstrzygnięciem i odwrotem wojsk rosyjsko-pruskich.

Tylża – 1807 r.

Traktaty tylżyckie, pokój w Tylży – dwa porozumienia zawarte przez I Cesarstwo Francuskie z Imperium Rosyjskim i królestwem Prus w 1807.

Balien – 18-22 lipca 1808 r.Bitwa pod Bailén – starcie zbrojne hiszpańskiej armii regularnej, dowodzonej przez generałów Francisco Castañosa i Theodora von Redinga, z korpusem armijnym Grande Armée pod dowództwem generała Pierre'a Duponta. Pomiędzy 18 a 22 lipca 1808 roku siły hiszpańskie otoczyły Francuzów zmuszając Duponta do poddania się wraz z 18 000 żołnierzy, co okazało się najcięższą porażką sił francuskich w czasie napoleońskich zmagań w Hiszpanii.

Somosierra – 30 listopada 1808 r.

Bitwa pod Somosierrą – trwająca osiem do dziesięciu minut szarża trzeciego szwadronu 1. Pułku Szwoleżerów Gwardii Cesarskiej, przeprowadzona 30 listopada 1808 rano (około godziny 10.30) na przełęcz Somosierra w Hiszpanii na wysokości 1444 metrów n.p.m., przy 200-metrowej różnicy poziomów. Zakończyła się zdobyciem wąwozu przez polskich szwoleżerów i sukcesem armii napoleońskiej. Bitwa ta otworzyła Napoleonowi drogę na Madryt i pozwoliła kontynuować kampanię hiszpańską.

Saragossa – grudzień 1808 r. – luty 1809 r.

Drugie oblężenie Saragossy – ponowne walki sił francusko-polskich o miasto w okresie od grudnia 1808 r. do lutego 1809 r. podczas kampanii hiszpańskiej Napoleona, po uprzednim odstąpieniu od oblężenia w lecie 1808 r. Bitwa zakończyła się zdobyciem Saragossy, a starcia odznaczały się, podobnie jak podczas pierwszego oblężenia, wyjątkową brutalnością i okrucieństwem zarówno ze strony atakujących, jak i obrońców.

Wagram – 5-6 lipca 1809 r.

Bitwa pod Wagram – jedna z największych bitew w kampaniach napoleońskich, która miała miejsce w dniach 5-6 lipca 1809 r. wokół wyspy Lobau na Dunaju i w pobliżu wsi Wagram, 15 km na północny wschód od Wiednia.

W bitwie wojska francuskie pod dowództwem cesarza Napoleona Bonaparte pokonały wojska austriackie dowodzone przez arcyksięcia Karola Ludwika. Kluczową rolę w batalii odegrała artyleria.

Talavera – 27 – 28 lipca 1809 r.

Bitwa pod Talaverą, – krwawe lecz nierozstrzygnięte starcie rozegrana w dniach 27–28 lipca 1809 roku około 110 kilometrów na południowy zachód od Madrytu. Choć francuska armia króla Józefa Bonaparte cofnęła się po bitwie, Brytyjczycy dowodzeni przez Arthura Wellesleya (późniejszego księcia Wellington) wkrótce musieli uchodzić z Hiszpanii, zostawiając swoich rannych pod opieką hiszpańskiego generała Cuesty, który wydał ich Francuzom. Doprowadziło to do nadszarpnięcia zaufania w stosunkach brytyjsko-hiszpańskich w późniejszym okresie wojny.

Schonburnn – 14 października 1809 r.Pokój w Schönbrunn – podpisany 14 października 1809 pomiędzy Cesarstwem Francuskim a Cesarstwem Austriackim w pałacu Schönbrunn w Wiedniu. Kończył wojnę Francji z V koalicją i będącą jej częścią wojnę polsko-austriacką.

Lipsk – 16-19 październik 1813 r.

Bitwa pod Lipskiem znana też jako „bitwa narodów” – bitwa stoczona pod Lipskiem w dniach 16-19 października 1813 roku między wojskami francuskimi pod przywództwem Napoleona Bonaparte, a wojskami koalicji antyfrancuskiej (złożonej z Austrii, Prus, Rosji i Szwecji). Była to największa bitwa w kampaniach Napoleona i jego najcięższa porażka, aczkolwiek bardziej symboliczną stała się bitwa pod Waterloo.

Szarża szwoleżerów była często wykorzystywanym motywem zarówno w literaturze, jak i malarstwie. Opisywali ją uczestnicy w pamiętnikach. Znany historyk francuski Louis Adolphe Thiers nazwał jeden z tomów swego dzieła o epopei napoleońskiej (L'Histoire du Consulat et de l'Empire) "Somosierra". Powstały obrazy: Juliusza, Jerzego i Wojciecha Kossaków, Januarego Suchodolskiego, Piotra Michałowskiego czy Michała Byliny, ale także Horacego Verneta, Louisa-François Lejeune'a i Hyppolita Bellangé'a. Powstały także prace takich malarzy jak Wiktor Mazurowski, Jan Rosen czy Zygmunt Rozwadowski. O bitwie wspominał Adam Mickiewicz:

„On potem w Hiszpaniji, gdzie nasze ułanyZdobyły Samosiery grzbiet oszańcowany,Obok Kozietulskiego był ranny dwa razy!”

— Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz, księga XI

II KoalicjaTzw. "druga koalicja" (1798–1802) była powtórną

próbą zjednoczenia mocarstw europejskich dążących do zniszczenia, a jeśli się to nie uda – poważnego

osłabienia rewolucyjnej Francji. W czasie gdy generał Napoleon Bonaparte prowadził kampanię w Egipcie nieprzyjazne Francji państwa zaczęły przygotowania

do kolejnego uderzenia. Cesarstwo Austriackie i Imperium Rosyjskie formowały nowe armie, gotując

się do uderzenia wiosną 1799 roku na terenie Niemiec i północnych Włoch.

III KoalicjaFlota brytyjska stawała się coraz potężniejsza, dlatego

Napoleon zawarł sojusz z Hiszpanią.

IV KoalicjaCzwartą koalicję w roku 1806 zorganizowało Zjednoczone Królestwo, a uczestniczyły w niej

nakłonione przez Anglików Imperium Rosyjskie i Prusy. Jednak po zwycięskich bitwach pod Jeną i Auerstädt, Napoleon zajął Berlin, a w kolejnych starciach pod Iławą Pruską i Frydlandem wojska

napoleońskie pokonały armię rosyjską, spychając ją za Niemen.

V KoalicjaZjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii i

Cesarstwo Austriackie wykorzystały powstanie hiszpańskie do utworzenia kolejnej koalicji.

VI KoalicjaVI koalicja antyfrancuska – koalicja austriacko-prusko-rosyjsko-szwedzko-brytyjsko-hiszpańska (wraz z licznymi

państewkami niemieckimi), która w schyłkowym okresie wojen napoleońskich w latach 1812–1814 ostatecznie pokonała Cesarstwo Francuskie i zmusiła do abdykacji Napoleona.

Zdetronizowany Napoleon został zesłany na Elbę.