tijding juni 2015
DESCRIPTION
ÂTRANSCRIPT
tijdingLedenblad van de IZB, jaargang 77, nr. 2
• Jurjen de Bruijne, buurtdominee
• Afscheid ‘IZB-huistheoloog’ Wim Dekker
Nieuwe medewerker Michaël Boon
Tussen Martinus en Joris
C O L U M N
Het is maandagmorgen 1 juni, het begin van mijn nieuwe roeping bij de IZB.
De week begon met een prachtige afscheidszondag, waarop ik samen met de
gemeente in dankbaarheid kon terugkijken op de taak in Groningen. Nu zit ik
in de trein van Groningen naar Amersfoort, van de stad van de Martinikerk naar de
stad van de Joriskerk. De pendelbeweging die ik fysiek maak is eigenlijk wel een mooi
symbool voor veel van het werk van de IZB: heen en weer bewegen tussen Sint
Maarten en Sint Joris.
Sint Martinus gaf als soldaat ooit de helft van zijn soldatenmantel aan een bedelaar.
Hij deed dit uit bewogenheid en gedreven door zijn geloof in Jezus. Martinus staat
voor de christelijke naastenliefde. In Groningen wordt zijn naamdag, 11 november,
nog altijd uitbundig gevierd.
Sint Joris is de strijdbare heilige. Zijn antecedenten zijn wat minder duidelijk. Hij zou
als soldaat in het Romeinse leger ten tijde van keizer Diocletianus geweigerd hebben
om mee te doen aan christenvervolging en dat met zijn leven hebben moeten
bekopen. Maar zijn naam is vooral verbonden met de legende waarin hij de draak de
doodssteek toebrengt. Door dit verhaal is Sint Joris uitgegroeid tot het symbool van
christelijke strijdbaarheid tegen de machten van het kwaad. Zo kennen we hem
trouwens ook in Groningen. Aan de noordzijde van de Martinikerk, op het
Martinikerkhof, staat een beeld van Joris en de draak. Het staat er als monument voor
hen die zich hebben verzet tegen de nazi’s in de Tweede Wereldoorlog.
Tussen die polen van onbaatzuchtige liefde en een dappere strijdbaarheid tegen de
machten van het kwaad beweeg ik me de komende tijd heen en weer. Beide zijn
belangrijk voor zending. Martinus zet ons op het spoor van de opofferende liefde van
Jezus, de bron van al het heil. Joris herinnert ons eraan dat we in het voetspoor van
Jezus strijd hebben te leveren en daarom onze wapenrusting op orde moeten hebben.
Dr. Sjaak van den Berg,
algemeen directeur
‘Mijn
pendelbeweging
staat symbool
voor veel van het
werk van
de IZB.’
‘
Pinksterpad blijkt populair
Honderden wandelaars namen deel aan de vijfde
aflevering van het Pinksterpad, maandagmiddag
25 mei. Tijdens de route door een prachtig natuur-
gebied kregen de lopers zo nu en dan een gedicht,
een foto of een tekst ter overweging aangereikt. Op
Goeree-Overflakke ging de tocht van Goedereede naar
Ouddorp. Ook in Oud-Vossemeer en in Nieuwland (bij
Leerdam) werd een Pinksterpad georganiseerd.
De IZB ondersteunt de initiatieven met spandoeken,
tekstborden, flyers en posters. Als u volgend jaar op
Tweede Pinksterdag een wandeltocht in uw gemeente
wilt organiseren, neem dan contact op via [email protected]
of 033-4611949. Zie ook www.pinksterpad.nl.
Tijding • juni 201502
De
van de fondsenwerver‘Dat David met z’n slinger Goliath had verslagen, dat wist ik wel. Maar heel
veel meer Bijbelkennis moest je niet veronderstellen, als je mij tien jaar
geleden had gesproken.’ De 26-jarige Michaël Boon uit Alblasserdam kwam
zeven jaar geleden tot geloof. Op 1 juni begon hij als coördinator
relatiebeheer en fondsenwerving bij de IZB.
kostbare schat
‘Ik kom uit een warm nest, maar we hadden thuis niets
met geloof. Als ik moet afgaan op de ervaringen uit mijn
jeugd dan associeer ik het christelijk geloof misschien
nog het meest met ‘rare mensen’. In ieder geval niet met
mensen waar je jaloers op kon zijn; mensen die lachend
naar de kerk gaan, laat staan er lachend uit komen. Later
heb ik me er wel eens over verbaasd: Waren dat nu de
mensen die een kostbare schat hebben gevonden?
Geloof was gewoon ‘geen ding’ in mijn jeugd. Behalve
dan dat ik op m’n 14e geboeid raakte door de vraag of er
leven na dit leven zou zijn en zo ja, hoe dat er dan uit zou
zien. Maar het was meer een bron van fantasie dan een
existentiële vraag.
Na de middelbare school volgde ik een sportopleiding.
Ik deed aanvankelijk veel aan vechtsporten, maar nadat ik
twee keer mijn neus had gebroken, legde ik me toe op
snowboarden en skiën. In de avonduren en op zondag
werkte ik als lesinstructeur.
Michaël Boon, coördinator
relatiebeheer en fondsenwerving
juni 2015 • Tijding 03
Eind 2007 ontmoette ik in de bus, op het dorp, Esther.
We maakten nader kennis en ze nodigde me een keer uit
om zondagochtend mee te gaan naar de Grote Kerk. Ik
was die zaterdagavond net uit Zwitserland komen rijden,
van het NK snowboarden, dat ik had helpen organise-
ren. Mijn schoonouders halen nog weleens
het verhaal op dat die zondagmorgen een
auto met een luidruchtige bas uit de
geluidsboxen de straat in kwam
rijden. ‘Het zal toch niet…’
Grinnikend: Ja, dat was ik.’
Zoeken
Sommige kerkgangers herinne-
ren zich de nieuwkomer nog als
degene die tijdens de preek met
zijn mobieltje-met-flitser foto’s nam
van het interieur. ‘Ik vond het een
prachtig gebouw. Maar de rest zei me
weinig: de preek, het bidden, het zingen.
Regelmatig ging ik mee, maar het duurde best
een tijd, voordat het me aansprak. Ik had meer aan de
gesprekken met Esther en haar ouders, nu mijn schoon-
ouders. Mijn schoonvader zei: ‘Als je oprecht God zoekt,
en je vindt Hem niet, dan gooi ik de bijbel in de open
haard.’ Die uitspraak kwam wel aan. Ik dacht: Als het
geloof zo belangrijk voor je is, en je durft het zo op het
spel te zetten… dat triggerde me. Vergelijk het met
iemand die begeistert is van een bepaalde kunstschilder.
Als je zo iemand hoort spreken, ga je anders naar de
schilderijen kijken.
Zo heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik de
Bijbel gaan lezen. Stond ik ’s ochtends al voor zessen op,
om stille tijd te houden. Ik kocht boeken waarin de Bijbel
werd uitgelegd en stelde eindeloos veel vragen aan
gelovigen in mijn omgeving: mijn schoonfamilie, mensen
uit de kerk en later ook de dominee.
‘Zo heb ik de stoute schoenen
aangetrokken en ben ik de Bijbel
gaan lezen’
Vreugde
‘De vraag waar ik lang tegen aan heb lopen hikken, is de
meest basale: Bestaat God? Is er meer? Ik vroeg in gebed
om een teken, maar er gebeurde niets spectaculairs.
De overtuiging dat Hij bestaat heeft Hij uiteindelijk zelf in
mijn hart gelegd. Vanaf dat moment kon ik de werkelijkheid
niet meer los van Hem zien. Daarmee kreeg ik ook zicht op
van alles in mijn leven dat echt ‘niet oké’ was. Preken
gingen meer tot me spreken. Ik ontdekte (en ontdek)
steeds meer wie God is en wie ik ben, wie ik voor Hem
mag zijn – in die volgorde. God bestaat en wil
ons zijn liefde en vreugde schenken.
Hoeveel kinderen en jongeren groeien
er niet op in gezinnen waarin niet
klinkt wie God voor hen wil zijn?’
Bevestiging
Na de sportopleiding kreeg
Michaël werk in de marketing en
volgde hij een HBO-opleiding sales
& marketing. ‘Alles liep voorspoe-
dig. Ik heb veel ervaring mogen
opdoen. De afgelopen jaren werkte ik
bij Pon Power en zat in een traject om
over enkele jaren marketing directeur
Nederland te worden. Totdat ik de vacature zag
bij de IZB. Hoewel ik me realiseerde dat ik heel wat zou
moeten opgeven, gingen we gesprekken aan, het klikte
meteen en ik werd uitgekozen. Ik vond het opvallend dat ik
gedurende het sollicitatieproces steeds weer bevestiging
kreeg dat ik deze stap moest zetten.
Sluitpost
‘In mijn nieuwe functie zal ik veel in gesprek zijn met
kerkenraden en gemeenteleden. Waar nodig zal ik hen op
een vriendelijke, maar besliste manier onder de aandacht
brengen dat missionair werk geen overbodige luxe is.
Iedereen moet horen dat God bestaat en wie Hij wil zijn
voor hun persoonlijk. Als je vraagt of het belangrijk is dat
de christelijke gemeente missionair is, zal elke ambts-
drager dat grif beamen. Hoe kan het dan dat het in veel
gemeenten een sluitpost is? Als iets je hart heeft, dan ben
je toch ook graag bereid er geld aan te geven?’
Buurtdominee Jurjen de Bruijne en de
Sinds begin dit jaar is Jurjen de Bruijne ‘buurtdominee’ van ‘Hebron’ in
de Amsterdamse Spaarndammerbuurt, waar mede dankzij het werk van
de IZB en de Noorderkerk een geloofsgemeenschap is ontstaan. Het is
een missionaire oefenplaats, waar veel te leren valt.
grensoverschrijdende geloofsgemeenschap
Jurjen: ‘Onze droom is een christelijke geloofsgemeen-
schap die bestaat uit mensen van allerlei sociale en
culturele achtergronden. Zo’n grensoverschrijdende
gemeenschap staat dwars op onze huidige cultuur, waarin
contacten tussen mensen langs onzichtbare scheidslijnen
verlopen. Blanken ontmoeten vooral blanken, hoogopge-
leiden vooral hoogopgeleiden of, in extreme vorm,
mensen uit het bankwezen vooral collega’s uit het
bankwezen. Die fragmentarisering vind ik een van de
grootste gebreken van onze samenleving.
Eén van de krachtigste getuigenissen van het evangelie in
onze tijd is een christelijke gemeenschap die actief
aanwezig is in wijken en buurten. De roeping van de kerk
ligt juist in de stad óók daarin dat ze de gangbare sociaal-
maatschappelijke grenzen overstijgt. Hoewel ik geloof in
de kracht van doelgroepkerken, willen wij in ‘Hebron’
nadrukkelijk de hele wijk als onze context en ons uit-
gangspunt nemen. Juist de laatste jaren verandert die
wijk sterk: arm en rijk, laag- en hoogopgeleid wonen
letterlijk naast elkaar. Het goede nieuws van God vraagt
ons om juist daar bevrijding en herstel te brengen.
maart 2015 • Tijding 05
Afscheid ds. Louis Wüllschleger
Zelf heb ik veel geleerd van de leefgemeenschap Oude-
zijds 100 waar ik nu deel van uit maak. We vangen
mensen op die tijdelijk hulp en onderdak nodig hebben.
Ik weet nog dat ik bij één van mijn eerste bezoeken vroeg:
‘Wie is hier hulpverlener en wie is cliënt’? Al snel werd
me duidelijk gemaakt dat dat een verkeerd onderscheid
is. Jezelf zien als of hulpverlener of hulpontvanger is een
dynamiek die voor jezelf ongelijkwaardigheid in stand
houdt. Gelijkwaardigheid en wederkerigheid zijn voor mij
geen holle woorden. Het gaat erom dat je niet blijft
hangen in het denken in termen van geven en ontvangen.
Het kenmerk van een echte relatie is juist dat je dat
denken overstijgt. Je deelt samen het leven, zonder
voortdurend bezig te zijn met de balans tussen geven en
ontvangen. Zoals God in Christus zijn bestaan met ons
deelt. Als je het hebt over lessen trekken uit ervaringen in
missionaire oefenplaatsen, lijkt dit me vanuit ‘Hebron’
een belangrijk punt.’
Context
‘In de geloofsgemeenschap die in de afgelopen tien jaar
in de Spaarndammerbuurt is ontstaan, zie ik dat die
droom van een grensoverschrijdende gemeente al
enigszins gestalte krijgt. Daarom heb ik met beide handen
de kans aangegrepen om hier voorganger te zijn. Ik kan
lang theologiseren en theoretiseren over gemeentestich-
ting en als toeschouwer op veilige afstand grote woorden
gebruiken, ik wilde het wel eens gaan proberen in de
praktijk. De buurt spreekt me aan: er is een grote sociale
en culturele diversiteit. Autochtonen en allochtonen,
studenten, yuppen, mensen ‘zonder papieren’, maat-
schappelijk uitgerangeerden. Ik vind het een uitdaging
om in die context leiding te geven aan de gemeente. In
het missionaire team, dat functioneert als een soort
kerkenraad vind je die diversiteit van de wijk terug.’
Buurtdominee
‘In de afgelopen 17 jaar hebben Peter en Conny Smits
waardevol pionierswerk gedaan. Ik merk op allerlei
plekken en momenten hoezeer ‘Hebron’ is geworteld in
de Spaarndammerbuurt. Er is een wijdvertakt netwerk
aan contacten en een grote groep vrijwilligers. Ik presen-
teer me als ‘buurtdominee’. Ik merk dat ook bewoners die
zelden of nooit in Hebron komen, me vanuit dat perspec-
tief benaderen. Ook als ze zich niet actief bezighouden
met het geloof, vinden ze het goed dat de kerk er is. En
dan kun je zomaar opeens uitgenodigd worden om
tijdens een bijeenkomst een zegen uit te spreken over het
Westerpark... Alleen al door mijn parttime aanstelling zal
ik andere prioriteiten en accenten leggen dan Peter en
Conny, die hier werkten. Zij investeerden veel in kinder-
werk en vrouwenactiviteiten. Ik besteed relatief veel tijd
in het voorgaan in de vieringen, als meest publieke en
zichtbare uiting van de gemeente. De zondagse dienst is
een belangrijke plek om de relevantie van het evangelie
in onze alledaagse context uit te leggen. Daarnaast trek
ik intensief op met het missionaire team en ik investeer in
het opdoen van nieuwe contacten; op straat, in de kroeg
of door met mensen thuis af te spreken. Wat houdt
wijkbewoners bezig? Waar verlangen ze naar? Waar
worstelen ze mee? Om dat te weten moet je her en der
je oor te luisteren leggen. Anders bestaat het gevaar dat
je alleen maar praat vanuit jouw denkbeelden over wie
er voor je zit.’
Arena
Des te langer ik in Amsterdam woon, des te meer raak
ik ervan doordrongen hoe betekenisvol het evangelie is.
Maar dat is nogal een boude uitspraak voor een buurt-
dominee met een gemeente van zo’n 40 bezoekers in
een stadsdeel met meer dan 10.000 inwoners…
Ds. Tim Vreugdenhil, een collega uit Amsterdam met wie
ik veel heb samengewerkt, hield me eens voor om bij het
maken van mijn preek me voor te stellen dat ik hem
midden op de Dam zou gaan houden. Waarom zouden
mensen luisteren? Heb ik écht iets te vertellen dat over
ons leven gaat? Dat besef is altijd bij me, in mijn werk, in
mijn preken. Alsof je in de arena staat. Ik zeg dat nu voor
mijn werk in Amsterdam, maar eigenlijk geldt dit voor
elke predikant, elke gemeente; het zou goed zijn die
spanning veel meer te thematiseren. Het houdt je scherp.
Want voor je het weet verlies je je in vrome woorden over
God, die nauwelijks verband houden met het dagelijks
leven. Of je slaat zulke vage taal uit over God en geloof,
dat het niets aantrekkelijks of appellerends meer heeft.‘
Jurjen de Bruijne (27) rondde
in 2013 zijn theologische studie
in Kampen af met een master-
scriptie getiteld ‘Gastvrije
vreemdelingen; monastieke
idealen in een seculiere
cultuur; een onderzoek naar
christelijke leefgemeenschap-
pen in Nederland.’ Samen met zijn vrouw Gerlinde
woont hij in de oecumenische leefgemeenschap
Oudezijds 100 in Amsterdam. Hij is betrokken geweest
bij verschillende missionaire projecten in de regio
Amsterdam en deed onderzoek naar de verschillende
leefstijlen en overtuigingen ten aanzien van geloof,
spiritualiteit en kerk, en de betekenis van de kerkelijke
traditie in onze cultuur.
Naast zijn missionaire werk bij ‘Hebron’ in de Spaarn-
dammerbuurt is hij werkzaam voor IFES, als studen-
tenwerker voor theologiestudenten.
‘BUURTDOMINEE’ VAN ‘HEBRON’
Tijding • juni 201506
C O L U M N
Niels de Jong is missionair predikant te Rotterdam-Centrum
www.noorderlichtrotterdam.nl
Codewoord
Vls columnist bij de IZB moet ik natuurlijk ook eens mijn licht laten schijnen over
het nieuwe codewoord van deze missionaire organisatie. Dit woord der
woorden, dat iedereen op de burelen der IZB als muziek in de oren moet
klinken, is discipelschap. Er zijn boeken verschenen, trajecten gestart en vanaf vandaag
ook een heuse column. Allemaal om u het belang van de zaak duidelijk te maken.
Ik ben erg voor discipelschap. Als rechtgeaarde en rechtzinnige IZB-er ben ik blij met
alles waar discipelschap voor staat. Voor beleidsstukken vind ik het ook een prima
woord, maar naar mijn immer bescheiden mening hebben we voor de communicatie
naar kerkgangers en niet-kerkgangers iets anders nodig.
Zoals een gemeentelid me ooit eens vertelde: ‘Na de Alpha-cursus werd ik uitgenodigd
voor ‘iets over discipel-zijn’. Ik wilde wel verder met geloof en dus zei ik ja, maar ik wist
niet eens wat een discipel was.’ Ik vermoed dat de meeste mensen van buiten de kerk geen
idee hebben wat discipelschap is. Natuurlijk kunnen we dan zeggen dat mensen dat dan
maar moeten leren. Het lijkt mij echter dat het helemaal in de geest van de Reformatie is
om verstaanbaar te willen zijn. Maar ook afgezien daarvan lijkt het me buitengewoon
handig om woorden te gebruiken die begrepen worden.
Niet alleen de verstaanbaarheid ‘naar buiten’ is in het geding, maar ook ‘naar binnen’
heeft het woord discipelschap z’n nadelen. Het klinkt voor veel christenen als iets voor
gevorderden. Alsof je gradaties hebt in de kerk, te weten ‘gewone’ en ‘buitengewone’
christenen. Die buitengewone christenen mogen zichzelf dan ‘discipelen’ noemen. Dit
misverstand helpt natuurlijk niet als je zoveel mogelijk christenen in Nederland wilt
stimuleren om de navolging van Christus te gaan beoefenen.
Is er een alternatief? Volgens mij wel. Ik zou ervoor willen pleiten om het te hebben over
‘in het spoor van Jezus gaan’.
Dat maakt het concreter, want het is voor iedereen direct duidelijk dat het met je handel en
je wandel te maken heeft.
Het maakt het begrijpelijker, want iedereen weet dan wel dat het met Jezus te
maken heeft.
Het maakt de drempel lager om eraan te beginnen. Of je nu drie dagen
christen bent, al dertien jaar gelovig bent of al 30 jaar kerkbanken zit te
verslijten – iedereen kan vandaag nog een stap verder zetten in dat spoor
van Jezus.
Het maakt het ook nog eens minder elitair. Mensen die aarzelen om
zichzelf als discipel van Jezus te beschouwen, zullen het vast wel aandur-
ven om te kijken of ze eens een stap verder kunnen komen in dat spoor
van Jezus Christus.
Ten slotte, het kan meer mensen inspireren. De eerste reactie op het
woord ‘discipelschap’ is vaak dat het toch wel moeilijk is. In het spoor
van Jezus gaan, is iets wat we allemaal wel willen proberen. Toch?
december 2014 • Tijding 07
Een belangrijk moment in de aanloop naar het zomer-
seizoen is het Dabar Ontmoetingsweekend. Tijdens deze
bijeenkomst, een weekend in mei, kregen de deelne-
mende jongeren toerusting voor hun werk, door middel
van bijbelstudies, workshops en teambuildingsactivitei-
ten. Ook vonden er ontmoetingen plaats tussen jongeren
en ‘plaatselijke commissies’: vrijwilligers afkomstig uit
verschillende kerken die het Dabarwerk in hun eigen
omgeving ondersteunen.
Het weekend werd afgesloten met een uitzenddienst,
waarbij ook leden uit de gemeenten vertegenwoordigd
waren.
In de dienst stond een bijbelgedeelte uit het Johannes-
evangelie centraal (20:19-23), waarin Jezus na zijn
opstanding verschijnt aan zijn leerlingen. ‘Vrede zij u!
Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u. En
nadat Hij dit gezegd had, blies Hij op hen en zei tegen
hen: Ontvang de Heilige Geest.’
Met dezelfde woorden werden de Dabar-medewerkers
uitgezonden om de vrede van God uit te dragen. Daar-
voor werd het beeld van paardenbloemen gebruikt; die
gele bloemen die na hun eerste bloeiperiode veranderen
in een pluizenbol. De wind neemt de pluizen mee en op
de plek waar ze terechtkomen kunnen nieuwe paarden-
bloemen opbloeien.
Zoals de wind de pluisjes verspreidt, zo blaast Jezus als
het ware de Heilige Geest over de discipelen heen, zodat
zij het zaad van het evangelie kunnen verspreiden in hun
omgeving. Ook al zijn er veel verschillen tussen de
Dabarjongeren en de discipelen uit de tijd van Jezus, toch
worden we allen als onderdeel van Christus’ gemeente
opgeroepen om op weg te gaan en te getuigen van Jezus.
Om datgene wat we van horen zeggen hebben, ons eigen
geloof in Jezus, door te geven aan anderen.
Via zelfgemaakte paardenbloemen verbeeldden jongeren
tijdens de uitzenddienst welke ‘pluisjes’ zij wilden
450 jongeren, 20 campingpastors
De voorbereidingen voor het nieuwe Dabarseizoen 2015 zijn in volle gang.
Zo’n 450 jongeren en ruim 20 campingpastors zullen komende zomer één of
twee weken de camping op gaan om in woord en daad te getuigen van het
evangelie. Ook dit jaar zal een Dabarteam actief zijn in De Kinderwinkel,
een uniek stadsproject in Den Haag.
gaan op weg…
Tijding • juni 201508
verspreiden naar de campinggasten: Gods liefde, aan-
dacht, een luisterend oor, blijdschap e.d. (zie de foto).
Anderen noemden: geborgenheid, humor, Gods sponta-
niteit, wonderen, rust, licht, hoop, bevrijding, waarheid,
geloof, vertrouwen, verwondering, positiviteit, vrede,
Gods genade, vriendelijkheid, interesse, gastvrijheid,
openheid en vreugde.
Gemeenteleden en plaatselijke commissies schreven
ondertussen hun gebeden voor de jongeren op. Een
prachtig teken van betrokkenheid en verbondenheid.
Gebeden zoals:
Dat het team Gods liefde mag ‘uitwaaien’
(Handelingen 1:8)
Dat je een lichtje mag zijn van de Heer. Hij gaat met
je mee!
Wij bidden jullie toe dat het zaad van jullie in veel goede
grond mag vallen.
Dat je tot zegen mag zijn en veel ‘vrede’ mag verspreiden,
maar ook veel zegen mag ontvangen!
Dat jullie aanwezigheid mag meewerken aan de opbouw
van Gods Koninkrijk.
Dat jullie als team mogen groeien in geloof, hoop en
liefde; dat je als teamlid mag genieten van het mooie
werk en een zegen mag zijn voor anderen.
Vol vertrouwen aan de slag gaan in de wetenschap dat
God door Zijn Geest hen zal leiden en gebruiken.
Dat ze ieder afzonderlijk met hun gave en als team laten
zien hoe groot onze God is, en dat er plaats is voor ieder
die in Hem gelooft. Ook dat ze de liefde van Jezus mogen
uitstralen en dat ze als het ware de lieflijke geur van hem
mogen verspreiden.
Kelly de Hoop,
landelijk coördinator Dabar
‘Vrede zij u! Zoals de Vader
Mij gezonden heeft, zend
Ik ook u. En nadat Hij dit
gezegd had, blies Hij op hen
en zei tegen hen: Ontvang de
Heilige Geest.’
juni 2015 • Tijding 09
‘Wanneer de protestantse traditie zichzelf serieus neemt
als traditie waarin het heilige wordt bemiddeld, dan dient
de preek de oorspronkelijke plaats niet op te geven’,
schreef Wim in ‘Marginaal en missionair’. Als weinig
anderen heeft hij zich in de afgelopen jaren opgeworpen
als pleitbezorger van de preek. Dat heeft voor hem alles
te maken met het werk bij een missionaire organisatie.
‘Fundamenteel voor het protestantisme is de heront-
dekking dat God een sprekende God is. Dat verbindt de
Reformatie met de profetische traditie in het jodendom.
De overtuiging dat God zelf het zwijgen heeft doorbroken,
maakt dat ons geloof meer is dan zomaar een van de vele
religies. In de loop van de geschiedenis is de verbinding
tussen het christelijk geloof en het hart van het jodendom
zoek geraakt, door de ritualisering en de sacramenta-
lisering, zoals in de Rooms-Katholieke kerk. De kern van
de Reformatie is juist dat we onszelf weer verstaan als
een horende kerk, die zich onder dat Woord stelt en zo is
aangelegd op vernieuwing en bevrijding.
In onze hedendaagse cultuur wordt al het bezig-zijn met
God en geloof door de religiekritiek platgepraat: het is
mooi als het je troost of levensvervulling biedt, maar
meer is het ook niet. Het besef dat het méér zou kunnen
zijn dan religie is weggezakt. Voor je het weet val je ook
ten prooi aan zulke gedachten, als je bezig gaat
met de vraag hoe kan onze kerk overleven:
Hoe vinden we nieuwe vormen? Hoe
kunnen we woorden vinden zodat
mensen het geloof weer als relevant
ervaren? De kerk kan dan zomaar ‘ons
ding’ worden. Alsof er niet werkelijk
een woord van de andere kant te
verwachten zou zijn! Ook als je een
fijne gemeente hebt, waar mensen
troost en inspiratie vinden, kom je
vroeg of laat voor de vragen te staan of
dit nu iets van ons is, of dat het werkelijk
IZB-huistheoloog
met emeritaatWim Dekker
Dr. Wim Dekker, de ‘huistheoloog’ van de IZB, neemt woensdag 1 juli afscheid, in
verband met zijn emeritaat. In de afgelopen 17 jaar gaf hij op een inspirerende en
uitdagende wijze zijn bijgedragen aan de bezinning op de missionaire vragen. In een
gesprek ter gelegenheid van zijn terugtreden, concentreren we ons op een paar
thema’s die hem na aan het hart liggen: de prediking, de kerk in de geseculariseerde
samenleving en de toekomst van de IZB.
Ankerplaatsen
Uit blijk van dank en waardering voor zijn bijdrage
aan de theologie, kreeg dr. Wim Dekker op 22 mei
in Ermelo een bundel opstellen aangeboden
onder de titel ‘Ankerplaatsen’. Negen theologen
verkennen in deze publicatie ankerplaatsen, waar
het geloof houvast vindt: de Bijbel, de preek, de
kerk, de traditie, de ervaring, de discipelschap,
de geschiedenis, de schepping en de rede.
Dr. Willem Maarten Dekker opent de bundel
met een beschouwing over ankerplaatsen
in het oeuvre van zijn vader. De
andere auteurs zijn dr. Wessel ten
Boom, dr. Gijsbert van den
Brink, dr. Gerard den Hertog,
dr. Hans de Knijff, mgr. Gerard
de Korte, dr. Bert de Leede,
dr. Arjan Plaisier, dr. Ciska
Stark, en dr. Benno van den
Toren. De bundel is
uitgegeven bij Boeken centrum,
141 pagina’s, € 16,90.
Tijding • juni 20151010
leerdienst, gericht op onderwijs, is dat nog weer anders.
Vandaar dat ik er voor pleit om veel meer onderscheid te
maken tussen de verschillende diensten. Als je naar een
concert gaat, is het ook niet om het even wat er wordt
uitgevoerd, je wilt weten waar je je op in kan stellen. De
ochtenddienst zou dan zoveel mogelijk het karakter
moeten hebben van de ‘verkondiging’ in zo’n Bijbelkring,
de ontmoeting met de Levende. Om de gewenste
luisterhouding te bevorderen dient vanaf het eerste
moment de goede toon te worden gezet: ‘We zijn bijeen
om U te ontmoeten om te horen wat U tot ons te zeggen
hebt. We geloven dat de woorden uit de Bijbel herinneren
aan uw spreken. Geef dat we uw stem horen, zoals ooit
Samuël en Paulus en al die anderen.’ Dat is de
basishouding, zowel voor de predikant – als tolk en
getuige – als voor de gemeenteleden. Het geldt voor
beiden, maar het is mijn overtuiging dat het begint bij de
predikant. Als die tijdens de voorbereiding de Stem heeft
gehoord en tintelt van verlangen om vandaaruit te
spreken, dan groeit ook het verlangen aan de kant van de
hoorders. Er is zeker ook iets te zeggen over de hoor-
crisis, maar dat is goedkope domineespraat als voor-
gangers zelf weinig van de ontmoeting met de Levende
weten te belichamen.
De lange monoloog van iemand op een kansel is maar
één van de vele vormen van verkondiging. We zijn wat
dat betreft behoorlijk traditioneel. De betogende,
beschouwende prediking die gangbaar is geworden is
lang niet de beste vorm om tot die ontvankelijke
luisterhouding te komen. Het gaat om een gezamenlijke
ontdekkingstocht van voorganger en hoorder om contact
te krijgen met het Woord; dat geeft de preek van meet af
aan een andere toon. Dat is het protestantisme op z’n
best, als de vormen uitdrukking zijn van het besef dat
God ook vandaag door het Woord spreekt. Dat kan op
allerlei manieren, in een huisbezoek, in een gesprek
tussen gemeenteleden onderling, in een kaart die je
stuurt met een bijbeltekst.’
een antwoord is op een Stem die heeft geklonken.
Dit is een belangrijke theologische lijn, maar het is ook
fundamenteel voor de crisis waarin religie in West-Europa
is beland. Het besef dat de kerk leeft van Gods open-
baring is sinds de Verlichting verkruimeld. In onze cultuur
is het een waagstuk om te blijven geloven dat het
moge lijk is dat er werkelijk een ‘Stem van de overkant’
heeft geklonken en dat die ook vandaag nog in de
verkondiging kan klinken, als het Hem behaagt dat te
doen. Daarom bidden we in elke kerkdienst om de Geest,
dat die de teksten tot levend Woord voor ons maakt. Dat
is het diepste motief om ons te blijven inzetten voor de
prediking.
Kleinschalig
Als het gaat over de vorm van die verkondiging kan het
roer wat mij betreft nog zeven keer om. Ik herinner me
kleinschalige bijbelkringen waarin je de Schriften leest om
samen te ontdekken wat God ons daardoor te zeggen
heeft. Je bidt samen en na een stilte zegt iemand iets, een
ander vult aan... Opeens kun je dan de ervaring opdoen
dat je iets nieuw gegeven wordt, vanuit een
geconcentreerde luisterhouding. ‘Spreek Here, uw knecht
hoort.’ In zo’n kleine kring gebeurt dat misschien nog wel
eerder dan in een preek, want daarbij moet je je als
luisteraar ook concentreren op een betoog, met
abstracties; er vallen doorgaans weinig stiltes, etc. In een
“Hoe kunnen we
woorden vinden zodat mensen het geloof weer als relevant
ervaren?”
‘Daarom bidden we in elke
kerkdienst om de Geest, dat die
de teksten tot levend Woord
voor ons maakt.’
juni 2015 • Tijding 11
Oordeel
In de afgelopen jaren heeft Wim de teloorgang van
kerk en geloof in de West-Europese cultuur geduid als
een ‘oordeel’. Dat is hem niet door iedereen in dank
afgenomen. Maar wie er niet aan wil, kan ook de troost
ervan ontlopen, zegt hij. ‘Je moet door een rouwproces
heen, om te ontdekken wat je weer opnieuw geschonken
(of gelaten) is. Zolang je de feiten niet eerlijk onder ogen
ziet, blijf je aan de oppervlakte. Ik ontmoet nog teveel
mensen die in een voortdurende fase van ontkenning
leven, als het gaat om de secularisatie en de kerk-
verlating. Die weten dan nog wel een gemeente die
aardig draait. Hoe zit het dan met je kinderen? Ja, die
gaan niet meer naar de kerk, ‘maar verder staan ze heel
positief in het leven’. Worden je kleinkinderen nog
gedoopt? Eén nog wel… Ze grijpen elke strohalm
aan om te beweren dat het nog wel meevalt.
De wetenschapper in mij kan ook in sociologische termen
spreken over het opgaan, blinken en verzinken van het
christendom. Niets is blijvend, elke beweging heeft zijn
eigen houdbaarheidsdatum. Nu is het christendom in
Europa op zijn retour, etc. Historisch is het nog hard te
maken ook. Maar dat is de immanente verklaring, het
geseculariseerde verhaal waar we niet in moeten blijven
steken. Want als we dat doen is het niet veel meer dan
onze religie. Maar als het wérkelijk een verhaal is dat
begon met een Stem van de andere kant, dan heeft God
de hand in de ontwikkeling, óók in de neergang van het
christendom in West-Europa.
Het is een misverstand als je het spreken over een
‘oordeel’ op één lijn zet met somberheid. Wat doe ik
anders dan de lijnen uit de Bijbel doortrekken naar het
heden? Als Israël in ballingschap gaat, met het verlies
van het land en de tempel, blijkt dat tot ieders grote
verrassing niet het einde van het verhaal. God geeft
een nieuw begin. Dat geeft ons hoop. Maar je kunt de
Psalmen en de Klaagliederen uit de Bijbel scheuren als je
die verlieservaringen niet in verband brengt met God. Als
die spiritualiteit ontbreekt, is ook de verrassing over het
nieuwe wat ons geschonken wordt oppervlakkig. Je loopt
Areopagus
Ruim tien jaar geleden waren Wim Dekker en
(toenmalig bestuurslid) Paul Visser de initiatiefnemers
van Areo pagus, het centrum voor contextuele en
missionaire verkondiging. Het centrum biedt een
toerustings programma met cursussen, publicaties en
studiedagen, waarin zowel de vorm als de inhoud van
de prediking aan bod komt. Het is een van de weinige
plekken in ons land waar de discussies over
homiletiek (preekkunde) worden gevoerd.
‘Het is essentieel dat de missionaire vragen ook in het
hart van de verkondiging aan de orde blijven komen.
Daar horen ze …. thuis. Ik zou er op tegen zijn als de
IZB bij de bezinning de prediking buiten schot laat. Dat
is slecht voor de verkondiging, maar je geeft daarmee
ook het verkeerde signaal af, als zou de kerk op haar
eigen wijze met de bijbelse boodschap bezig kunnen
zijn en dat missionair werk een heel ander register is.
Wat we met buitenstaanders communiceren kan geen
ander verhaal zijn dan we in de kerk met elkaar delen.
En alle vragen van de afhakers, zoals bijvoorbeeld in
het tv-programma ‘Adieu God’ (EO), leven ook in het
hart van de kerk gangers.’
Areopagus onderhoudt goede relaties met de
verschillende theologische universiteiten, zoals
de Protestantse Theologische Universiteit, de
Theologische Universiteit Apeldoorn (CGK) en de
Theologische Universiteit Kampen (GKV). ‘Er is
erkenning over en weer. Areopagus pakt vragen op
waar in de opleiding soms weinig aandacht voor is.
Tegelijk hebben wij de weten schappelijke bezinning
nodig, om geen clubje hobbyisten te worden. Ik ben
blij dat het IZB-bestuur ervoor heeft gekozen om een
opvolger te benoemen die zich gespecialiseerd heeft
in de homiletiek.’
In het verleden is weleens geopperd om Areopagus
te verzelfstandigen, maar daar is Wim bepaald geen
voorstander van. ‘Juist omdat predikanten al gauw
de neiging hebben om de missionaire vragen, hoe
boeiend en noodzakelijk ze die ook vinden, links te
laten liggen. Daarom is Areopagus blijvend van
eminent belang voor de IZB. Missionair werk is niet
zomaar een kwestie van wat methodieken en nieuwe
vormen, het raakt aan het hart van de verkondiging.
Die twee horen onlosmakelijk bij elkaar.’
Tijding • juni 201512
‘Op de weg van de navolging kun je heel veel loslaten. Wat dat betekent voor de
roeping van de kerk in de samenleving, voor de missionaire taak van de kerk,
voor het sombere besef dat het geloof in West-Europa zo’n beetje uitsterft –
daarover valt veel te lezen in Dekkers boek, dat vaak actueel is en ook
tegendraads durft te zijn’, aldus Tjerk de Reus, in het Friesch Dagblad over de
meest recente publicatie van Wim Dekker, ‘Tegendraads en bij de tijd; verder in
het spoor van Bonhoeffer’.
Vier jaar na ‘Marginaal en missionair’ legt Dekker weer een actueel en
prikkelend boek op tafel, de vrucht van veertig jaar bezig-zijn met teksten van
Bonhoeffer. Een aanrader voor wie geestelijke inspiratie en theolo gische
vernieuwing zoekt. Het boek leent zich uitstekend voor studie- en
gesprekskringen in de gemeente.
‘Tegendraads en bij de tijd’, is verschenen bij Boekencentrum, 208 pag. € 18,90.
bovendien de kans dat je je verheugt over zaken die je
wel aanspreken, maar die niet van God afkomstig zijn.
Daarom hoop ik dat de verlegenheid en de nood dieper
zullen gaan dan we maar al te vaak zien. Veel te gauw
schieten we weer in de conclusie dat het toch wel
meevalt.
Het is me ook te gemakkelijk als vanuit de huidige situatie
kritisch gedaan wordt over het verdwijnen van het corpus
christianum, onder het mom van ‘Het Constantijnse
tijdperk was ook niet alles…’. Nee, het tijdperk van David
was ook niet alles, om van Salomo maar te zwijgen. Het
is oneerlijk en het getuigt ook van ondankbaarheid jegens
het werk van God en zijn Geest als we zo neerbuigend
spreken over het feit dat de Europese cultuur zo door het
christendom is gestempeld. Het was een ongelooflijke
zegening.
Ballingschap
Maar er is ook geen reden om te treuren alsof we zonder
hoop zouden zijn. De ervaringen van Israël in de balling-
schap zijn in dit opzicht leerzaam. Omdat we daaruit leren
dat het een ongedachte verrassing was, dat er daarna nog
weer een nieuwe toekomst aanbrak. Op grond daarvan
mogen we hopen en bidden dat God geeft dat de kerk in
Europa verder mag gaan, zij het misschien in een andere
gestalte.
Uit signalen die we van kerkenraden krijgen, concludeer
ik dat we het triomfalisme voorbij zijn. Dat vind ik winst.
We kijken niet meer zo op andere delen van de kerk neer.
De verlegenheid maakt ons bescheiden. De houding van
afhankelijkheid maakt ons meer ontvankelijk voor het
onverwachte: een Alphacursus waar opeens 12 deel-
nemers zich voor aanmelden, een kinderclub die kan
worden gestart, een belijdeniscatechese met 6 dope-
lingen. Kleine verhalen, die we vooral aan elkaar moeten
doorgeven, omdat het signalen zijn dat God zijn werk niet
gestopt is. Veracht de dag van de kleine dingen niet…’
Vernieuwing
Tot slot nog kort aandacht voor de IZB. In welke richting
zal die zich moeten ontwikkelen, gezien de context van
de kerk in de geseculariseerde cultuur?
Dekker: ‘Op dit moment vervullen we teveel verschillende
rollen en lopen er veel processen door elkaar; we zijn
zowel bij de advisering als bij de uitvoering betrokken.
Ik denk dat we ons moeten focussen op de vorming van
een geestelijke vernieuwingsbeweging, met identificatie-
figuren. Drie zaken zijn daarbij essentieel: een goede
theologie (wat is de kern, wat is ballast?) een spiritualiteit
van ontvankelijkheid (bijbelstudie, gebed) en een
uitvoeringspraktijk die daar nauw verband mee houdt.
Op dit moment is er te veel ‘los verkrijgbaar’, cursussen,
materialen, etc. Ik denk dat we er goed aan doen om te
komen tot een centrum waar mensen vanuit een gere-
formeerde, bevindelijke, op-de-tijd-betrokken theologie
en spiritualiteit inspiratie op kunnen doen om zich in te
zetten in gemeenten. Het missionaire werk is daarvan
dan de spin-off.’
Woensdagavond 1 juli neemt dr. Wim Dekker officieel
afscheid tijdens een kerkdienst in ‘De Fontein’ in Nijkerk.
Aanvang: 19.00 uur.
‘Kleine verhalen, die we vooral
aan elkaar moeten doorgeven,
omdat het signalen zijn dat God
zijn werk niet gestopt is.’
juni 2015 • Tijding 13
Hoe een herder Psalm 23 zietPhillip Keller
200 pag. ISBN 9789033800856
Er is een aanhoudende vraag naar deze klassieker,
die al zes keer is herdrukt. De schrijver spreekt
vanuit zijn ervaring als schaapherder. Hij woonde
jarenlang tussen eenvoudige herders in Oost-Afrika
en was zelf ook schapenfokker. Later beleefde
Keller als predikant de waarden van deze psalm als
herder samen met ‘zijn kudde’.
MeesterwerkJohn Ortberg
304 pag. ISBN 9789033800825
‘Wat maakt jou tot wie je bent?’ en ‘Hoe kun je de
persoon worden die God wil dat je wordt?’ In
Meesterwerk laat John Ortberg zien hoe je Gods
bedoeling voor jouw leven kunt ontdekken. Het
boek helpt je om gebrokenheid te herkennen, je
identiteit te ontdekken en Gods aanwijzingen op te
volgen. Het boek bevat veel praktijkvoorbeelden.
Vergeef ons VaderAndrew White
176 pag. ISBN 9789033800818
Als we op het journaal horen over de onthoofding
van journalisten door IS, hoe moeten we daar dan
op reageren? White, predikant in Bagdad, weet wat
het is om vervolgd te worden. Zijn gemeente lijdt
onder vervolging en geweld. Hij heeft alle reden
om boos of bang te zijn. Hij weet hoeveel moeite,
energie en veerkracht het kost om vrede en
verzoening na te streven. Maar hij weet ook dat
onze opdracht als christen is om te vergeven en lief te hebben – wat het
ons ook kost.
Aantal
Naam
Straat en huisnummer
Postcode
Woonplaats
Telefoonnummer
E-mailadres
X 9789023928768 Tegendraads en bij de tijd Wim Dekker (€ 18,90)
X 9789033800856 Hoe een herder Psalm 23 ziet Phillip Keller (€ 12,95)
X 9789033800825 Meesterwerk John Ortberg (€ 19,95)
X 9789033800818 Vergeef ons Vader Andrew White (€ 16,95)
Bes
telb
on
Bestellen via
www.kameel.nl
of via het opsturen
van deze bon naar
Het Boekpunt
Dorpsstraat 51
3881 BB Putten
B O E K
H A N D E L
Tegendraads en bij de tijdWim Dekker
208 pag.
ISBN 9789023928768
Ook zeventig jaar na zijn dood
daagt Bonhoeffer kerk en
christenheid uit de vraag te
beantwoorden waar het ten diepste
in het christelijk geloof om gaat.
Wat is folklore , wat is de harde
kern, die in onze tijd opnieuw ontdekt moet worden? De vroegste
belijdenis van de christelijke kerk luidt: Jezus is Heer. Rode draad in
heel het werk van Bonhoeffer is de zoektocht naar de actuele gestalte
van deze belijdenis. Hoe wordt Jezus opnieuw Heer van christenen, die
feitelijk andere heren en machten dienen? Hoe wordt Jezus Heer van
seculiere mensen, die op grond van hun mondigheid menen, dat
geloven in God overbodig en hinderlijk is? Wim Dekker gebruikt steeds
kernachtige citaten van Bonhoeffer om aan de hand daarvan eigen
gedachten te ontwikkelen met het oog op de huidige context.
Tegendraads en bij de tijd.
Deel van de opbrengst komt ten goede aan het IZB-werk
Online boeken bestellen doe je bij www.kameel.nl
€12,95
€16,95
€19,95€18,90
Ja, ik ontvang graag
de gratis digitale
nieuwsbrief van
Kameel.nl
Colofon77e jaargang nr. 2 – juni 2015 Tijding is een gratis kwartaal-uitgave van de IZB – vereniging voor zending in Nederland en wordt toegezonden aan de leden. IZB-lidmaatschap: aanmelden bij de IZB. De contributie is e 10,- per jaar. Opzegging lidmaatschap voor 1 november. De IZB is een missionaire organisatie binnen de Protestantse Kerk in Nederland en stimuleert, adviseert en ondersteunt gemeenten en gemeenteleden in het evangelisatiewerk door middel van toerusting, materialen en missionaire werkers. Bestuurds. M.J. Tekelenburg, voorzitterds. R.F. de Wit, secretarisA.P. van der Kooy, penningmeesterdr. J. van den Bornds. M. van Dammw. drs. Z.A. Jansen-Smitdr. H. de Leededs. A. van Lingenmw. J.E. van Velzen-Vermaasds. J. van Walsum DirectieDr. J.A. van den Berg, algemeen directeurIng. J. de Groot, operationeel directeur IZBJohan van Oldenbarneveltlaan 103818 HB Amersfoorttel.: 033-4611949e-mail: [email protected]: www.izb.nlIBAN: NL26 RABO 0302 2061 91BIC: RABONL2U Uw steunSteun de zending in Nederland door uw gebed, door uw IZB-lidmaatschap of door een gift.U kunt de IZB ook op laten nemen in uw testament. Graag willen we u helpen om dat te regelen. U kunt hiervoor vrijblijvend een afspraak maken via tel. 033-4611949 of [email protected] RedactieSjaak van den Berg Koos van Noppen
Foto’sSjaak Boot (cover, 3, 4, 7)Dabar (8, 9)Barend Keijzer (2)Koos van Noppen (2, 5, 6, 10, 11, 12) Overname artikelenOvername van artikelen is toegestaan met bronvermelding.
Het regent religie
Als jongerenwerker en religieus trendwatcher is me één ding helder:
het regent religie in de wereld van kinderen en jongeren. Ik voel me als
Paulus die rondwandelt in de stad Athene en alle religieuze beelden in
zich opneemt (Handelingen 17).
Peter (17): ‘Ik geloof niet in God, ik geloof in muziek en festivals.’
Floor (14): ‘Is dat Hamsa-handje een religieus teken? Oh, ik draag
het omdat het geluk brengt.’
Marjo (15): ‘Helemaal gek worden die mensen die de charlie charlie
challenge doen. Met dat soort dingen nooit spotten gewoon…’
Paul (22): ‘Ik draag graag t-shirts met een kruis erop. Horizontaal en
verticaal horen bij elkaar. Het is een mooi symbool net zoals ying-yang.
Uiteindelijk draait alles om evenwicht, snap je?’
2015 zindert van spiritualiteit en religie: kinder-yoga, dromenvangers
voor de babykamer, spirituele dancefeesten, mandala’s kleuren, geesten
oproepen met de Charlie Charlie Challenge, doneren aan Serieus
Request van 3FM of gamen in de onderwereld van Dante op je
PlayStation. Religie is overal om ons heen.
Paulus raakt ‘geprikkeld in zijn geest’ bij het zien van alle (afgods)
beelden. Maar hij kiest niet voor het opgeheven vingertje en hij kruipt
al helemaal niet weg in zijn eigen christelijke bubbel. Paulus luistert,
vraagt en zoekt de kansen voor het geloofsgesprek. Zijn ogen glimmen
en er verschijnt een lampje boven zijn hoofd bij het zien van het altaar
voor de ‘onbekende God’.
Het verhaal van Paulus is actueler dan ooit. We leven met elkaar in
de beeldcultuur ‘van Athene’. Hoe wandel jij rond? Hoe ‘Paulus-proof’
was jouw reactie op of houding ten opzichte van de Charlie Charlie
Challenge? Wat kun je van hem leren op dit gebied? Welke kansen
zie jij om het geloof te delen in jouw omgeving?
G A S T
C O L U M N
‘Het verhaal
van Paulus
is actueler
dan ooit.’
Corjan Matsinger is
religieus trendwatcher
en mede-eigenaar van
Young & Holy een jonge
organisatie die midden
in de jongerenwereld
staat en dat wat er in de
samenleving aan religie is
zichtbaar maakt. Hij is erop
gebrand om bij jongeren
het verlangen aan te
wakkeren om God te leren
kennen. Op de website
www.youngholy.nl vind
je elke dag ‘een relitrend’
met gespreksvragen voor
ouders, docenten en
jeugdwerkers.
juni 2015 • Tijding 15
Simon
Andreas
Matteüs
Bartholomeüs
vriendschap
Judas
Johannes
Jacobus
Kefas
Levi
zeloot
twaalf
Filippus
Petrus
Zebedeüs
visser
broer
Thomas
Vrienden van Jezus
Thaddeüs, ga je mee? Thaddeüs doet één
oog open;
hij zit hier zo lekker onder de boom voor zijn
huis een dutje te doen.
Hij sluit zijn oog weer. ‘Wat moet je
Bartholomeüs?’
‘Er is iemand die naar je vraagt.’
‘Ken ik hem?’
‘Nee, maar Hij wil je wel graag leren kennen.
Kom mee! Hij staat op je te wachten. Hij heet
Jezus en komt uit Nazareth.’
Jezus begint, voordat hij alle mensen wil
vertellen over God, met mensen te vragen
met hem mee te gaan. Bartholomeüs wil dat
wel, maar Thaddeüs moet er nog over
nadenken. En nog meer mensen worden
door Jezus gevraagd. Zoals Petrus en
Johannes, dat waren vissers; ze lieten
alles achter om Jezus achterna te gaan.
Bijzonder toch?
Vul de namen en woorden in en stuur de oplossing mag je opsturen naar IZB, Johan van Oldenbarneveltlaan 10, 3818 HB Amersfoort of mail naar [email protected] en je maakt kans op een prijs! Vermeld daarom je naam en adres. Succes!
De oplossing van de vorige puzzel had te maken
met het jubileum dat we dit jaar vieren:
IZB 80 jaar.
Dit zijn de winnaars: Lisa van Halteren uit Bruchem,
Aliene Boele uit Delfgauw, Bas Dijkgraaf uit Elspeet,
Kevin Molenaar uit Vlissingen, Zhi Wen Huijsen
uit Goes en Ilse de Jager uit Wilsum.
En dit zijn
de winnaars...
U
Z
T T
A
R
R
S
S
F
P
F
S