Spisak rimskih legija

Spisak rimskih legija

Objavio: AASDana: 13.5.2012.

u: Antiko dobaOstavi komentar915 Pregleda

Ukratko o razvoju legija

Rana republika

Postoje ture informacije o rimskim legijama, koje su se moda sastojale od 1000 regruta iz svake od tri tribe iz perioda ranog kraljevstva. Do kraja V veka p. n. e.. legije su brojale do 6.000 ljudi, ali Polibije, piui oko 150. p. n. e., obezbeuje najraniji detaljan opis legijskih struktura i, najverovatnije, je mislio na vojsku posle rata protiv Hanibala. Veliina legije je varirala izmeu 4.200 i 5.000 ljudi podeljenih u 30 manipula poreanih u 3 linije; dok su lako oklopljene jedinice veliti, formirale zaklon, hastati (kopljanici) i principi (glavni ljudi), izabrani na osnovu godina i iskustva, rasporeeni u dva reda, praeni najiskusnijim vojnicima (triariji ili ljudi treeg reda). Legijama je podrku prualo po 300 konjanika.

Od Gaja Marija do bitke kod Akcijuma

Gaju Mariju je pripisana promena u taktikoj strukturi legija od manipula u kohorte, iako se u praksi ovaj pomak najverovatnije odvijao postupnije; bilo je 10 kohorti, a svaka se sastojala od 6 centurija od po 80 ljudi, jaajui snagu legije na 4.800 ljudi, iako je prva kohorta moda bila vea. Otprilike u ovo vreme je orao (aquila) usvojen kao simbol svake legije, personifikujui njeno permanentno postojanje. Veliti i legionarska konjica bili su zamenjeni specijalnim pomonim trupama koje su se sastoje od stranaca ili ljudi iz osvojenih zemalja.

PrincipatOktavijan Avgust je od preivelih legija iz perioda trijumvirata formirao stajau, profesionalnu vojsku sa kojom je planirao da izae u susret svim vojnim potrebama. 14. godine bilo je 25 legija u slubi, poveavajui se tokom vladavine dinastije Severa do 33 legije. Svaka legija, organizovana u kohorte, sa 120 konjanika, ukljuujui oko 5.400 ljudi, imala je svoj broj i poasni naziv i njome su komandovali senatski legati legije, osim u Egiptu i kasnije u Mesopotamiji (anektiranoj 198. g.) gde su legije bile pod komandom konjanikih prefekata. Legionari su bili regrutovani meu rimskim graanima i, u sve veem broju, iz provincija, tako da je, do doba Hadrijana, malo Italijana sluilo u legijama. Pored toga, teilo se tome da vojnici budu regrutovani lokalno, zato to su legijama bile potrebne stalne baze. Od kasnog I veka legionari su sluili 25 godina i primali su platu od 1.200 sestercija. Plata je dopunjavana donacijama, a legionari su dobijali i godinju platu i uivali razne pravne privilegije.

Dominat i pozno carstvoDioklecijan je podigao broj legija na, namanje 67, iako moda nisu zadrale svoj tradicionalni sastav. Pod Konstantinom I Velikim mnoge su ostale a druge su bile osnovane, iako su one (legije) u kopnenoj vojsci brojale samo 1.000 ljudi i kojima su komandovali tribuni. Granine trupe su se sastojale delom od tradicionalnih legija, moda do polovine svoje uobiajene snage, a njima su komandovali prefekti.

Pojedinane legijeLegio I : prvobitno formirana od strane Julija Cezara ili C. Vibusa Pansa Cetronianusa; sluila je pod Oktavijanom od 41. godine n. e.; moda je legiji oduzet naziv Augusta poto se osramotila u paniji 19. godine n. e. Sluila je na Rajni od oko 16. godine n. e. do 69. godine sa bazom u Ara Ubiorumu (dananji Keln) od 9. g, kasnije u Boni (dananji Bon); jedna od legija koje su uestvovale u Vitelijevom maru na Rim; rasformirana 70. godine zbog saradnje sa pobunjenikom Julijem Civilom (lat. Iulius Civilis); moda su neki od njenih vojnika bili ukljueni u VII legia Gemina; dobila je ime Germanica zbog slube na Rajni .

Legio I Adiutrix (Pomonik): formirina je od strane Nerona 66. ili 67. godine od mornara u Mizenumu (lat. Misenum); kao formalnu legiju ju je organizovao Galba. Borila se kod Bedriakuma (lat. Bedriacum) dananje Kremone za Otona, zarobivi orla XXI legije Rapax; Vitelije ju je poslao u paniju. 70. godine prebaena je u Mogonciakum (lat. Mogontiacum) [dananji Majnc] u Gornjoj Germaniji, a oko 86. godine u Panoniju. Verovatno je bila poslata u Meziju tokom Domicijanovih pohoda na Decebala, ali je do 97. godine. Brigeciu (lat. Brigetio) u Gornjoj Panoniji; Trajan joj je dodelio naziv pia fidelis (odana i verna); uestvovala je u Dakim ratovima i moda je ostala kao deo garnizona u Dakiji; verovatno je pratila Trajana u Paranskom pohodu, a vratila se sa Hadrijanom na Dunav; od oko 120. godine bila je stacionirana u Brigeciu u Gornjoj Panoniji.

Legio I Italica: formirao ju je Neron od Italijana, verovatno 66. godine radi planirane Kaspijske ekspedicije. Poslata je u Galiju 69. g, stacionirana u Lugdunumu (dananji Lion); podrala je Vitelija u drugoj bici kod Bedriakuma; Vespazijan ju je poslao u Meziju; bila je stacionirana u Nove (lat. Novae) [dananji Svitov, u Bugarskoj].

Legio I Macriana Liberatrix (Makrijanova oslobodilaka): formirao ju je L. Klodijus Maker 68. g, pobunjeni guverner rimske provincije Afrike; raspustio ju je Galba.

Legio I Minervia: formirao ju je Domicijan 83. godine sa nazivom Flavia Minerva (Srena Minerva (Domicijan je posebno potovao Minervu), od onda je stacionirana u Boni (dananji Bon) u Donjoj Germaniji. Naziv pia fidelis Domitiana (Domicijanova odana i verna) joj je dodeljen za lojalnost u ustanku L. Antonija Saturnina (lat. L. Antonius Saturninus), legata Gornje Germanije 89. godine. Uestvovala je u Trajanovim Dakim ratovima i Paranskom pohodu Lucija Vera (162 166. g. ).

Legio I Parthica (Paranska): formirao ju je Septimije Sever pre 197. godine a ime je dobila u ast njegovog Paranskog pohoda; bila je stacionirana u Mesopotaniji, u Singari.

Legio II Adiutrix (Pomonik): Vespazijan ju je prihvatio kao zvaninu legiju od 7. marta 70. g, od kada je nosila naziv pia fidelis (odana i verna); najverovatnije se veinom sastojala od mornara koje je prvobitno regrutovao Neron iz flote u Mizenumu, a neke od njih je Vitelije poslao da se suprotstave Vespazijanovom napredovanju, ali su se predali kod Narnia. Borila se protiv Julija Civila (lat. Iulius Civilis) i pratila je Q. Petilliusa Cerialisa do Britanije 71. g; bazirana u Lindumu (dananji Linkoln) i na kraju, do vremena Agrikole, u Devi (dananji ester). Premetena je na Dunav oko 87. godine ili kasnije, poznato je da je bila na operacijama u Meziji do 92. g; posle toga je stacionirana u Akvinkumu (lat. Aquincum) (dananja Budimpeta) u Donjoj Panoniji, uestvujui u Trajanovoj invaziji na Dakiju; uestvovala je u Verovom Paranskom pohodu (162 166. g.).

Legio II Augusta: mogue je da ju je osnovao C. Vibius Pansa 43. p. n. e.; Avgust ju je ponovo konstituisao, a po njemu je i dobila ime, moda zbog pobede; sluila je u paniji od 30. p. n. e., prebaena je u Germaniju posle 9. g; od 17. godine imala je bazu u Argentorateu (dan. trazburg); uestvovala je u Klaudijevoj invaziji na Britaniju 43. g; od 74. do 75. g, a bila je za stalno stacionirana u Isci (dananji Kerlion).

Legio II Italica: sastavio ju je Marko Aurelije od italijanskih regruta oko 165. g, uskoro je postala Norikumski garnizon, stacioniran u Loici, zatim u Albingu, a od Komodovih napredovanja u Lauriakumu (lat. Lauriacum, dananji Lorh, nem. Lorch). Bila je poznata kao Italica pia (italijanska odana) od svog osnivanja; izmeu 192. i 200. godine zasluila je i naziv fidelis (verna).

Legio II Parthica: osnovao ju je Septimije Sever pre 197. g; dobila je ime u ast Paranskih pohoda; od oko 202. godine stacionirana je u Albanumu, 21 kilometara juno od Rima i bila je prva legija u carskom periodu koja je imala stalnu bazu u Italiji, gde je ostala do 312. godine. Putovala je na istok zbog Karakalinog Paranskog rata; pod Elagabalom je imala imena pia fidelis felix aeterna (odana, verna, srena, vena).

Legio II Traiana Fortis (Trajnova hrabra): formirao ju je Trajan, verovatno oko 105. godine i dao joj ime po samom sebi; to je druga legija koju je osnovao car. Kasnije je stacionirana u Siriji, a zatim je prebaena u Egipat oko 125. g, sa bazom u Nikopolisu (lat. Nicopolis), blizu Aleksandrije.

Legio III Augusta: verovatno ju je osnovao C. Vibius Pansa 43. p. n. e. ili Oktavijan Avgust 41/40. p. n. e.; stacionirana u rimskoj provinciji Africi verovatno od 30. p. n. e. pa dalje, prvo u Amedari (lat. Ammaedara) [dananja Haidra], zatim u Tevesteu (lat. Theveste) [dananja Tebesa] pod Vespazijanom, i konano (oko 98. godine najkasnije) u Lambesisu (lat. Lambaesis) dananji Lambese; nosila je svoje ime od neke pobede pod Avgustom; raspustio ju je Gordijan III 238. godine zbog podrke pobunjenom legatu Kapelijanu (lat. Capellianus); Valerijan ju je ponovo konstituisao 253. g.

Legio III Cyrenaica: verovatno ju je osnovao Marko Emilije Lepid ili Marko Antonije pre 30. godine n. e.; bila je stacionirana u Egiptu za vreme ranog perioda Avgustove vladavine; ime je dobila po slubi u Kireni. Pri smanjenju Egipatskog garnizona, bila je u bazi u Nikopolisu sa XXII legia Deiotariana; moda je privremeno bila u sastavu prvobitnog garnizona rimske provincije Arabije, anektirane 106. g, ali je uskoro moda bila zamenjena VI legia Ferrata; uestvovala je u Trajnovom Paranskom ratu pre nego sto se vratila u Egipat (o emu svedoi zimovnik iz 119. g.); zatim se preselila u Arabiju (potvreno je za godinu 140.), stacionirana je za stalno u Bostri.

Legio III Gallica: osnovao ju je Julije Cezar; kasnije se borila uz Marka Antonija na Istoku; naziv pokazuje da je sluila u Galiji 48 42. godine n. e. Bila stacionirana u Siriji od 30. godine n. e., pa nadalje. Neron ju je prebacio u Meziju neposredno pre smrti; borila se za Vespazijana u drugoj bici kod Bedriakuma; 70. godine vratila se nazad u Siriju; ne zna se kada je tano premetena u bazu u Rafanei (lat. Raphanea), ostajui tamo tokom II veka. Kada je Septimije Sever podelio Siriju, sastavio je Fenianski garnizon; rasputena je zbog pobune protiv Elagabala u zimu 218/219. g; Marko Aurelije Aleksandar Sever ponovo ju je oformio i premestio u Danabu, blizu Damaska.

Legio III Italica: sastavio ju je Marko Aurelije od italijanskih regruta oko 165. godine i stacionirao je za stalno u Reciji kod Kastra Regina (lat. Castra Regina) [dan. Regenzburg]; neko vreme nakon svog formiranja nosila je naziv concors (ujedinjeni).

Legio III Parthica: formirao ju je Seprimije Sever pre 197. godine. Dobila je ime u ast njegovog Paranskog pohoda; imala je bazu u Mesopotamiji, verovatno u Rezeneu (lat. Rhesaenae).

Legio IV Flavia Felix (Flavian sreni): Vespazijan ju je, od bive Macedonice ponovo konstituisao 70. godine i stacionirao je kod Burnuma u Dalmaciji; prebaena u Gornju Meziju oko 86. godine stacionirana verovatno kod Singidunuma (Beograd) od oko 86. do 101/102. godine. Uestvovala je u Trajanovim Dakim ratovima; bila je deo Dakijskog garnizona, sa privremenom bazom u Sarmizegetuzi Ulpiji (lat. Sarmizegethusa Ulpia), pre povratka u Meziju, verovatno u vreme rane vladavine Hadrijana, sa stalnom bazu u Singidunimu.

Legio IV Macedonica: sastavio ju je Julije Cezar 48. p. n. e. prikljuena je Oktavijanu Avgustu; naziv ukazuje na raniju slubu u Makedoniji; smetena u paniji kod dananjeg Herera de Pisuerga od 30. godine p. n. e. do oko 43. godine. Premetena je u Gornju Germaniju verovatno da zameni XIV legiju Gemina kod Mogonciakuma (lat. Mogontiacum) [dananji Majnc]. Podrala je Vitelija, a jedan njen deo se borio kod Bedriacuma; ostatak legije se predao Juliju Civilu (lat. Iulius Civilis), a kasnije je raspustioo Vespazijan.

Legio IV Scythica: mogue da ju je osnovao Marko Antonije pre 30. p. n. e. Od 30. godine pa nadalje je sluila u Makedoniji, i moda je dobila svoj naziv po svom pohodu protiv Skita 29 27. godine p. n. e.; od 9. godine bila je deo Mezijskog garnizona; za stalno je prebaena u Siriju 56/57. g; imala je bazu u Zeugmi od Vespazijanove vladavine.

Legio V Aludae (ubasta eva): formirao ju je Julije Cezar 52. p. n. e. i to od stanovnitva Transalpske Galije; njen naziv slavi krestu od ptiijeg perja koju su imali na lemovima; ponovo ju je formirao Marko Antonije 44. p. n. e. a sastavni deo vojske Oktavijana Avgusta postala je posle bitke kod Akciuma. Bila je u paniji od 30 19. g?. p. n. e., a zatim je premetena na granicu na Rajni; izgubila je svog orla u Galiji (o emu nam svedoi delo Veleja Paterkula 2.97), 17. godine p. n. e.; od 14. godine je bila stacionirana u Veteri (dananji Ksanten) u Donjoj Germaniji. Podrala je Vitelija, borei se u obe bitke kod Bedriakuma; verovatno ju je Vespazijan prebacio u Meziju, iako je moda tada bila rasputena; ako je preivela, bile je unitena, verovatno pod Domicijanom na Dunavu, oko 85 86. g.

Legio V Macedonica: osnovao ju je C. Vibius Pansa 43. p. n. e. ili verovatno Oktavijan Avgust 41/40. godine p. n. e.; sluila je u Makedoniji od 30. p. n. e. do 6. g, po emu je i dobila naziv, a zatim je prebaena u Meziju; posle 45. godine bila je stacionirana u Eskusu (lat. Oescus); poslata je u Jermeniju 61/62. g, kasnije je sluila pod Vespazijanom u Jevrejskom ratu. Prebaena je nazad u Eskus 71. godine i ostala je tamo kao deo garnizona Donje Mezije u podeli provincije 86. godine. Tokom ili posle Trajanovih Dakih ratova premetena je u Tremzis (lat. Troesmis). Posle uestvovanja u Paranskom ratu Lucija Vera (162-166. g), bila je prebaena u Potiasu (lat. Potaissa) u Dakiji 167. ili 168. godine. Kada je Dakija severno od Dunava bila naputena 274/275. godine vratila se u Eskus kao garnizon novoosnovane provincije Priobalne Dakije (lat. Dacia Ripensis).

Legio VI Ferrata (Gvozdeno odelo ili gvozdeno obueni): osnovao ju je Julije Cezar 52. p. n. e. u Cisalpinskoj Galiji; ponovo je formirao Marko Emilije Lepid 44. godine p. n. e., a uzeo ju je Marko Antonije 43. godine. Bila je spojena sa Oktavijanovom vojskom i od tada stacionirana u Siriji, moda kod Rafanee; bila je deo Vespazijanove vojske u maru na Italiju 69. g, ali se uskoro vratila. Od 72. godine je verovatno bila stacionirana u Samosati. Postala je garnizon nove rimske provincije Arabija jedno vreme, moda zemenjujui III legiju Cyrenaica. Kasnije je bila prebaena u Kaparkotnu (lat. Caparcotna) u Judeji, postajui deo garnizona nove provincije Sirija Palestina. Dobila je naziv fidelis constans (odana i postojana) zato sto je podrala Septimija Severa protiv pobunjenog legata Sirije C. Pescenija Nigera 193 197. g.; moda je prebaena u provinciju Siriju Fenikiju pod Aleksandrom Severom.

Legio VI Victrix (Pobednika): osnovao ju je Oktavijan Avgust 41/40?. g. p. n. e.. Bila je u paniji od 30. godine p. n. e. do 69. g. 69/70. godine prebaena na rajnsku granicu gde je ponovo izgradila i zauzela logor Novezium (lat. Novaesium) [dananji Neus, nem. Neuss] u Donjoj Germaniji. Za odanost u pobuni L. Antonija Saturnina 89. g. Domicijan joj je dodelio naziv pia fidelis Domintiana (Domincijanova odana i verna). Do 105. godine stacionarana je u Veteri, a zatim prebaena u Britaniju, verovatno 122. godine. Za stalno stacionirana u Ebiracumu (dananji Jork).

Legio VII: osnovana je 59. godine p. n. e. ili ranije, a ponovo ju je formirao Oktavijan Avgust 44. p. n. e. Verovatno je sluila na Balkanu i od 9. godine je bila deo garnizona rimske provincije Dalmacije, sa bazom u Tiluriumu dan. Gardun, kod Trilja). Dodeljen joj je naziv Claudia pia fidelis (Klaudijeva odana i verna) za odanost tokom pobune L. Aruntiusa Kamilusa Scribonianusa, guvernera Dalmacije, 42. godine. Prebaena je u Meziju verovatno 56/57. godine sa bazom u Viminaciumu (dananji Kostolac) od Vespazijanovog vremena, pa na dalje. Podravala je Vespazijana i borila se u drugoj bici kod Bedriakuma.

Legio VII Hispana (panska): osnovao ju je Galba u paniji, pa je dobila nadimak Galbiana (o tome nam svedoi Gaj Kornelije Tacit u svom delu Istorije, 2.86). Pratila je Galbu u Rim, a kasnije se borila za Vespazijana. Ponovo je formirana 70. godine i mogue da je u njoj bilo vojnika iz I legije. Dobila je ime Gemina (blizanakinja) i naziv felix (srena) mogue zbog istaknute slube u Gornjoj Germaniji 72/73. godine. Do kraja 74. godine poslata je nazad u paniju, verovatno u Legio (dananji grad Leon), koji je postao njena stalna baza. Pod Septimijem Severom legija je imala nazive: Gemina pia felix (bliznakinja, odana i srena), verovatno zbog odanosti protiv Klodija Septimija Albina, pobunjenog legata Britanije 193 197. g.

Legio VIII Augusta: osnovana je 59. godine p. n. e. ili ranije, a ponovo ju je formirao Oktavijan Avgust 44. p. n. e. Od 30. godine p. n. e. sluila je na Balkanu i posle 9. godine stacionirana je u Petoviju (lat. Poetovio) [dananji Ptuj] u Gornjoj Panoniji. Nosila je svoj naziv od neke pobede izvojevana za vreme Oktavijan AvgustOktavijana Avgusta. 45/46. godine bila je prebaena u Meziju, sa bazom u Nove (lat. Noveae) [dananji Svitov]. Premetena je u Gornju Germaniju 70. godine i stacionirana u Argentorateu (dan. trazburg).

Legio IX Hispana (panska): verovatno je potekla od Cezarove IX legije rasputene 46/45. p. n. e. ili ju je, mogue, osnovao Oktavijan 41/40. p. n. e. Dobila je ime zbog slube u paniji (30 19?g. p. n. e.); prebaena je u Ilirik, a posle 9. godine slui u Panoniji, moda kod Siscie (lat. Siscia) [dan. Sisak]. Bile je poznata kao Macedonica u periodu ranog Carstva zbog svoje slube na Balkanu. Bila je privremeno prebaena u rimsku provinciju Afriku, od 20 24. godine radi uea u ratu protiv Takfarijana. Uestvovala je u Klaudijevoj invaziji na Britaniju 43. godine. Kasnije je stacionirana u Lindumu (dananji Linkoln). Pretrpela je velike gubitke u Boudikinom ustanku 60 61. g.. Pod Vespazijanom, oko 71. godine prebaena je u Eburakum (lat. Eburacum) [dananji Jork]. Poslednji put se oprobala u Britaniji 108. godine i kasnije je njenu bazu u Jorku zauzela VI legija Victrix. Legija verovatno nije izgubljena u Britaniji, ve je bila premetena na neko drugo mesto, sluei najmanje do srednjih 120-tih godina (po podacima o karijerama senatskih oficira). Postoje nagovetaji da je nestala u Jevrejskoj pobuni, 132 135. godine ili u Paranskom ratu, 161. g, ali su to samo nagaanja.

Legio X Fretensis (dobila je ime ili od rei fretum [morski tesnac, prim. prev.] ili po kanalu izmeu Italije i Sicilije, sugeriui uee u pomorskim bitkama): Osnovao ju je Oktavijan Avgust 41/40?g. p. n. e.. Sluila je u Makedoniji posle 30. p. n. e. i najkasnije do 14. godine bila je u Siriji. 17. godine imala je bazu u Kirhusu (lat. Cyrrhus), a kasnije u Zegumi. 66. godine poslana je da se bori u Jevrejskom ratu, uestvovala je u opsadama Jerusalima i Masade. Od onda je stacionirana u Jerusalimu. U drugoj polovini III veka premetena je u Aleu na Crvenom moru.

Legio X Gemina (Bliznakinja): osnovana je 59. godine ili ranije. Obnovio ju je Marko Emilije Lepid 44. p. n. e., a preuzeo ju je Marko Antonije 43. p. n. e. Kao naslednica Cezarove X legije bila je prikljuena Oktavijanovoj armiji posle bitke kod Akciuma. Tada je u njoj moda bilo trupa iz drugih legija. Od 30. p. n. e. stacionirana je u paniji, verovatno kod Petavoniuma (dan. Rosinos de Vidriales). Prebaena je u Karnuntum (lat. Carnuntum), u Gornju Panoniju, 63. godine da bi bila vraena u paniju 68. godine. Premetena je u Donju Germaniju 70. godine stacioniravi se u Noviomaguzu (lat. Noviomagus) [dan. Nijmegen, hol. Niwmegen]. Dobila je naziv pia fidelis Domitiana (Domicijanova odana i verna) za lojalnost u ustanku L. Antonije Saturnin 89. godine. Prebaena je u Donju Panoniju oko 103. godine i bila je, prvo u Akvinkumu (lat. Aquincum) [dananja Budimpeta], a potom Vindoboni (dananji Be).

Legio XI: nije mogue tano utvrditi njeno poreklo, a verovatno da je potekla od Cezarove XI legije, osnovane 58. p. n. e., ali je moda i novoformirana Oktavijanova legija iz 41/40. p. n. e. Posle slube na Balkanu od 9. godine stacionirana je u rimskoj provinciji Dalmaciji, kod Burnuma (dan. Ivoevci, kod Kistanje). Dobila je naziv Claudia pia fidelis (Klaudijeva odana i verna) za lojalnost tokom pobune L. Arunitiusa Kamillusa Skribonianusa, guvernera Dalmacije, 42. godine. Podravala je Vespazijana u drugoj bici kod Bedriakuma. 70. godine poslana je u Gornju Germaniju da pomogne da se ugui ustanak Julija Civila (lat. Iulius Civilis); imala je bazu kod Vindonise (lat. Vindonissa) [danananji Vindih, nem. Windich]. Premetena je u Gornju Panoniju oko 101. godine i stacionirana kod Brigecia (lat. Brigetio). Kasnije je prebaena u Donju Meziju, sa bazom u Durostorumu (dananja Silistrija, u Bugarskoj).

Legio XII Fluminata (Naoruana gromovima): ona je verovatno potekla od XII legije, koju je osnovao Julije Cezar 58. p. n. e. Obnovljena je 44/43. p. n. e. i sluila je sa Markom Antonijem na Istoku. Oktavijan Avgust ju je verovatno poslao u Egipat. Do kraja njegove vladavine bila je u Siriji. Sluila je sa L. Cesenniusom Petusom u Jermeniji, ali se osramotila predajom kod Randenie (lat. Rhandeia) i vraena je u Siriju. Jedno vreme imala je bazu u Rafaneu; borila se u Jevrejskom ratu i moda je privremeno izgubila svog orla u povlaenju Cestija Gala, legata Sirije, iz Jerusalima 66. g. 70. godine je prebaena u rimsku provinciju Kapadokiju (lat. Cappadocia), a baza joj je bila u Malitenu. Pria o neobinoj oluji, ako je istinita, koja je, navodno, spasla dvanaestu legiju u vreme pohoda Marka Aurelija na Kvade 172. godine odnosi se na odred legije. Dobila je naziv certa constans (vrsta i postojana) od Marka Aurelija za odanost u pobuni legata u Siriji, Avidija Kasija 175 176. godine, inae zaslunog za guenje seljakog ustanka u Egiptu, tzv. ustanka Bukola 172. g.

Legio XIII Gemina (Bliznakinja): ne zna joj se poreklo. Moda je potekla od Cezarove XIII legije, osnovane 57. p. n. e. ili ju je oformio Oktavijan Avgust 41/40. p. n. e. i spojio je sa nekom drugom legijom posle bitka kod Akcijuma. Sluila je u Iliriku u periodu ranog carstva. Posle 9. godine preselila se na Rajnu, a potom je bila kod Vindonise (lat. Vindonissa) [dananji Vindih, nem. Widisch] u Gornjoj Germaniji. Prebaena je u Gornju Panoniju oko 45. godine sa bazom u Petoviju (lat.Poetoviu) [dananji Ptuj]. Verovatno ju je Domicijan preselio u Vindobonu (dananji Be). Uestvovala je u Trajanovom Drugom dakom ratu, a verovatno i u Prvom, postajui deo prvog dakog garnizona, sa stalnom bazom u Apulumu. Kada je Dakija preko Dunava naputena 274/275. godine ova legija je prebaena u Raciariu (lat. Ratiaria) u novoj provinciji Priobalna Dakija (lat. Dacia Ripensis ).

Legio XIV Gemina (Bliznakinja): ni njoj nije odreeno poreklo. Moda je potekla od Cezarove XIV legije, osnovane 53. p. n. e. ili je novooformljena legija Oktavijana Avgusta iz 41/40. godine p. n. e. Mogue je da je posle Akciuma bila spojena sa nekom drugom legijom. Tokom ranog Carstva sluila je u Iliriku, a od 9. godine kod Mogonciakuma (lat. Mogontiacuma) [dananji Majnc] u Gornjoj Germaniji. Uestvovala je u Klaudijevoj invaziji na Britaniju 43. godine. Kasnije joj je baza bila kod Virokoniuma (lat. Viroconium) [dananji Rokseter, eng. Wroxeter]. Naziv martia victrix (ratoborna i pobednika) dobila je poto je porazila Boudiku 60 61. godine. Ponovo ju je oformio Neron 67. godine za nameravani pohod na Istok. Vitelije ju je vratio nazad u Britaniju, a 70. godine prebaena je na Rajnu zbog akcije protiv Julija Civila (lat. Iulius Civilis), stacionirana kod Majnca. Poto je podrala L. Antonija Saturnina 89. godine preseljana je na Dunava 92/93. godine i to mogue blizu Murse (tada u Gornjoj Meziji). Oko 101. godine prebaena je do Vindobone (dananji Be) u Gornjoj Panoniji. Jedan njen deo uestvovao je u Dakim ratovima, i do 114. godine legija je imala bazu u Karnuntumu (lat. Carnuntum) u Gornjoj Panoniji.

Legio XV Apollinaris (Apolonova): formirao ju je Oktavijan Avgust 41/40. p. n. e. ili ranije. Sluila je u Iliriku u doba ranog Carstva, a posle 9. godine u Panoniji, mogue sa bazom u Emoni, a potom u Savarii. Bila je stacionirana u Karnuntumu (lat. Carnuntum), moda u vreme rane vladavine Tiberija, ali sigurno najkasnije do Klaudijevog doba. Zbog pohoda Cn. Domitiusa Korbuloa premetena je na Istok 63. godine i borila se u Jevrejskom ratu (66 70. g). Vratila se u Karnuntum 71. godine. Jedan njen deo je uestvovao u Trajanovim Dakim ratovima, a zatim je legija verovatno prebaena na Istok zbog carevih Paranskih pohoda. Posle 117. godine bila je stacionirana u Satali u rimskoj provinciji Kapadokiji.

Legio XVI: oformio ju je Oktavijan Avgust 41/40. p. n. e. Bila je na rajnskoj granici od 30. p. n. e., pa nadalje. Nosila je naziv Gallica zbog slube u Galiji; vreme te slube nije odreeno. Posle 9. godine stacionirana je u Mogonciakumu (lat. Mogontiacum) [dananji Majnc] u Gornjoj Germaniji. Klaudije ju je prebacio u Novezium (lat. Novaesium) [dananji Neus, nem. Neuss] u Donjoj Germaniji. Deo legije je uestvovao u Vitelijevoj invaziji na Italiju. Ostatak vojske je osramoen predajom Juliju Civilu (lat. Iulius Civilis) i legiju je potom raspustio Vespazijan, koji ju je ponovo osnovao kao XVI legiju Flavia Firma.

Legio XVI Flavia Firma (Flavijanova postojana): Vespazijan je novooformljenu legiju poslao na Istok i sluila je u Siriji 75. godine. Kasnije je premetena u Satalu u Kapadokiji. Trajno je stacionirana u Sirija|Siriji, kod Samosate posle Trajanovog Paranskog rata.

Legio XVII, XVIII i XIX: osnovao ih je Oktavijan Avgust, mogue 41/40. p. n. e., iako nema podataka o njihovim aktivnostima tokom graanskih ratova. Verovatno su bile stacionirane na Rajni od 30. p. n. e., pa nadalje. Sve su unitene 9. g. (iako XVII legija nije posebno pomenuta) u vojnoj katastrofi u Teutoburkoj umi; njihov zapovednik, Publije Kvincilije Var (lat.. Publius Quintilius Varus), je izvrio samoubistvo. Brojevi ovih legija nisu vie korieni, iako je orao XIX i jo jedne legije bio povraen tokom Germanikovog pohoda (15 16. g.), a jedan preostali je vraen 42. g. (o time nas izvetavaju Tacit u svojim Analima. 1.60, 2.25; i Dion Kasije 60.8).

Legio XX Valeria Victrix: formirao ju je Oktavijan Avgust 41/40. p. n. e., ali je mogue da je osnovana i posle Akciuma. Bila je u paniji 3020?g. p. n. e., a zatim u Iliriku kod Burnuma (dananji Ivaevci, kod Kistanja) sve do 9. godine. Prebaena je u Ara Ubiorum (dan. Keln) u Donjoj Germaniji. Prebaena je u Novezium (lat. Novesium) [dananji Neus, nem. Neuss] tokom Tiberijeve vladavine, uestvovala je u invaziji na Britaniju 43. godine. Prvu bazu je imala u Kamulodunumu (lat. Camulodunumu) [dan. Kolester], a od 49. godine blizu dananjeg Glouestera (lat. Gelvum). Odigrala je vrlo vanu ulogu u pohodima Gneja Julija Agrikole i moda je gradila tvravu Intutil (eng. Inchtuthil) od oko 83 do 87. godine. Pri povlaenju II legije Adiutrix iz Britanije, Intutil je bio evakuisan i Valeria Victrix je bila stacionirana kod Deve (dananji ester, eng. Chester). Ime ove legije moda moe da se prevede kao vredna pobednika zbog njene uloge u porazu Boudike od 60 61. g.

Legio XXI Rapax (Predatorska): osnovao ju je Oktavijan Avgust 41/40. p. n. e., ali je mogue da je formirana i posle Akciuma; moda je imala bazu u Reciji u doba ranog Carstva. Posle 9. godine prebaena je u Veteru (dananji Ksanten) u Donjoj Germaniji, a u Vindonisu (lat. Vindoniss) [dananji Vindih, nem. Windisch] u Gornjoj Germaniji oko 46. godine. Uestvovala je u Vitelijevoj invaziji na Italiju, kada joj je I legija Adiutrix zarobila orla, a zatim se borila protiv Julija Civila (lat. Iulius Civilis) 70. g, pre zauzimanja svog mesta u Boni (dananji Bon) u Donjoj Germaniji. Prebaena je Mogonciakum (lat.Mogontiacum ) [dananji Majnc], u Gornjoj Germnaiji 83. godine. Poto je podrala L. Antonija Saturnina 89. g, poslata su je na Dunav; posle toga je unitena, verovatno u borbi protiv Sarmata 92. g.

Legio XXII Deiotariana: formirao ju je kralj Dejotarijus od Galatije. Obuavana je i opremljena po rimskom modelu. Oktavijan Avgust ju je prikljuio rimskoj vojsci, verovatno pre 25. p. n. e. i bila je stacionirana u Egiptu, kod Nikopolisa. Sudbina ove legije je nejasna; moda je unitena u Jevrejskom ustanku od 132 135. g.

Legio XXII Primigenia (Prvoroena): nastala je zajedno sa XV legijom Primigenia i bila je stacionirana kod Mogonciakuma (lat.Mogontiacum ) [dananji Majnc], u Gornjoj Germaniji oko 43. godine. Pratila je Vitelija u njegovom maru na Rim; na krae vreme je bila prebaena u Karnuntum (lat. Carnuntum), i do 71. godine je na novoj poziciji kod Vetere (dan. Ksanten) u Donjoj Germaniji. Dobila je naziv pia fidelis Domitiana (Domicijanova odana i verna) za lojalnost pokazanu 89. i 92/93. godine. Pri prebacivanju XIV legije Gemina na Dunav,, XXII legija Primigenia je bila premetena u Majnc.

Legio XXX Ulpia Victrix (Ulpijanova pobednika): osnovao ju je Trajan i dao joj ime po sebi (Marko Ulpije Trajan) oko 105. g; njen broj pokazuje da je bila trideseta legija u vojsci. Bila je stacionirana u Brigeciu (lat. Brigetio) u Gornjoj Panoniji. Uestvovala je u Drugom dakom ratu pre 122. godine kada je bila prebaena u Veteru (dan. Ksanten) u Donjoj Germaniji tada je VI legija Victrix bila poslana u Britaniju.

Top of Form

Bottom of Form