secondary quantitative analysis of data …...ipv for further analysis when released. see data sets...

03

Targeting Brief 4

Intimate Partner Violence& Educational Attainment

INTRODUCTION

The Australian Department of Foreign Affairs and Trade engaged The Asia Foundation to identify and analyse key risk and protective factors1 associated with intimate partner violence (IPV) in Cambodia. The task involved review of the best available datasets1

in order to make recommendations for programming interventions. This effort builds evidence towards the first strategy - Primary Prevention3- in the National Action Plan to Prevent Violence Against Women 2014-2018 (NAPVAW II). The research methodology included secondary quantitative analysis of data from large scale surveys of Cambodian men and women that included questions on personal experiences with IPV victimization and/or perpetration. However, no dataset is without limitations, particularly for comparison purposes. Surveys used different methodologies, were carried out in different time periods, or surveyed different populations resulting in the inability to permit a causal link to be established between IPV and the identified risk and protective factors. However, each analysis clearly demonstrates a strong, statistically significant relationship between IPV and the specific risk and protective factors.

Based on the analysis of these datasets, four risk and/or protective factors emerged as the most robust and statistically significant: alcohol abuse and childhood exposure to violence as risk factors for IPV; media exposure and educational attainment as both risk and protective factors for IPV. Each of these factors were then further analysed including a review of relevant qualitative research and literature; identification of current promising programmatic approaches; cost and benefit analysis; and international good practice in primary prevention of IPV. The Asia Foundation presents its research, analysis and recommendations in this series of Targeting Briefs.

Targeting Brief 4: Intimate Partner Violence and Educational Attainment in Cambodia is a publication of The Asia Foundation (2015).

We would like to acknowledge and extend our gratitude to The Australian Department of Foreign Affairs and Trade (DFAT) for their collaboration and financial support for this series of Targeting Briefs. This research was commissioned by DFAT in 2013-2014 with the explicit intention of informing programmatic interventions under the prevention pillar of the Royal Government of Cambodia’s second National Action Plan for Ending Violence against Women.

Full research reports are available upon request at: [email protected]

Higher educational attainment has a protective effect for women against intimate partner violence; lower educational attainment is a risk factor for men to perpetrate intimate partner violence.

04 05

Targeting Brief 4

& Educational Attainment

Targeting Brief 4

Intimate Partner Violence

Review of Literature and Research

FINDINGS AND ANALYSIS

S E C O N D A R Y Q U A N T I T A T I V E A N A L Y S I S O F D A T A S E T S

The quantitative analysis of the relevant data sets found that educational attainment is both a risk and protective factor for IPV victimization and perpetration.

�National level IPV prevalence data analysis revealed that people with less education were more likely to perpetrate physical IPV compared to those with more education; and

�Cambodian women who earn at least a seventh grade education are 52% less likely to become victims of IPV (CDHS, 2005).

Globally, higher educational attainment proves to be a protective factor or is at least associated with lower levels of both physical and sexual violence (Jewkes 2002; WHO, 2010; Johnson & Das, 2009; Brown et al., 2006). Educational attainment has been identified as an important measure of women’s status and gender equality. For example, the 2010 WHO report on preventing IPV finds that lower educational attainment may reduce a woman’s access to resources, can increase the acceptance of violence, and contributes to maintaining unequal gender norms.

Low levels of education is often linked to women’s financial dependence on their husbands and with less education and skills, women commonly work in sectors associated with low wages (Jewkes, 2002). Higher education serves as a predictor of higher incomes (Chung, 2013). The World Bank states for Cambodia that “finishing lower-secondary school increases wages by 16.1 percent, and completing upper secondary school adds

another 8.4 percent to wages” (Sobrado et al., 2014:31).

Lower education attainment is also associated with increased risk of IPV perpetration. The study on men’s use of violence against women found that generally the higher the level of education, the higher the level of gender equitable attitudes. In Cambodia, gender inequitable attitudes were associated with IPV perpetration (Fulu et al., 2013).

The association between educational attainment and the increased risk of experiencing sexual coercion (WHO, 2010) is also corroborated by the findings from a study on men’s use of violence against women (Fulu et al., 2013) and studies from India and Bangladesh (Koenig et al., 2006).

Disparities in educational levels between partners can result in a higher risk of IPV victimization for women. This risk is present when women have higher levels of education than their partners (WHO,

Targeting Brief 4 discusses the link between educational attainment and IPV and recommends to (1) expand promising programmes that promote educational attainment of both girls and boys; (2) engage parents, communities, and duty bearers in the promotion of the rights of girls and boys to education and its lifelong benefits; and (3) conduct research to better understand the impact of educational attainment programmes targeting girls and/or boys on prevention of IPV.

1 Risk factors are individual, relationship, community and societal factors that mean a person is

more likely to become a victim or perpetrator of IPV. Protective factors are individual, relationship, community and societal factors that reduce women and girls risk of IPV. Risk factors might not be

direct causes, and protective factors do not guarantee non-violence (CDC, 2015).

2 The research team assessed the presence and availability of relevant datasets to statistically examine risk and protective factors related to IPV. Seven prevalence datasets were analysed using standard statistical software to examine various variables to identify IPV risk and protective factors, including: MoWA (2005 and 2009), CDHS (2000 and 2005), Triple Jeopardy, Royal Holloway, and UN Women P4P. Additionally,

approximately a dozen socio-demographic datasets were statistically examined to identify locations (provinces) within Cambodia where the risk and protective factors were highest/lowest. Two new large scale survey’s supported by Department of Foreign Affairs and Trade - CDHS 2014’s Domestic Violence Module and the

Violence Against Women Prevalence Study using the WHO methodology - will both add significant data on IPV for further analysis when released. See Data Sets for the specific data sets for each Targeting Brief.

3 Primary Prevention is reducing the new incidences of intimate partner violence or sexual violence by intervening before any violence occurs (WHO).

06 07

Targeting Brief 4


Targeting Brief 4


2010; Bouhours et al., 2013; Ackerson et al., 2008) and when both partners have higher education, but the hushands’ education is higher (Koenig et al., 2006). This phenomenon can partially be explained by understanding the changes a society undergoes in times of transition when men’s identity is questioned or challenged.

Increasing educational attainment and school retention is important to reduce the risk of IPV perpetration and victim-ization. Despite many achievements and improvements in the quality of and ac-cess to education, the issue of low edu-cational attainment due to consistently high dropout rates remains of consider-able concern in Cambodia. There is no one single cause for children dropping out of school (Hunt, 2008). Children at risk for dropping out often have com-mon patterns including grade repeti-tion, low achievement, and regular ab-sences or previous extended absences from school. Children who are overage, resulting from late enrollment or grade

repetition, are also prone to dropping out of school (Hunt, 2008, Sabates, et.al, 2010). Poverty influences the demand for school-ing. It impacts the families’ ability to pay school fees and other costs associated with education and, as children grow old-er, they face increasing pressure to work and earn income for the household. While girls often have less access to school, there is an increasing pressure on boys to drop out of school in order to generate income for the family (Colclough et al., 2000; Leach et al., 2003).

Stress related to IPV contributes to children underperforming or dropping out of school and children who suffer from both poverty and IPV in the home environment are at an even greater risk (Kiesel et al., 2013). IPV and its stressors, impacts upon children’s cognitive development, their school attendance and school performance (Assaad et al., 2013; Emery, 2011; Huth-Bocks et al., 2001; Kiesel et al., 2013; Sternberg et al., 2005; Whitfield et al., 2003).

TRENDS IN EDUCATIONAL ATTAINMENT IN CAMBODIA

PROVINCES WITH THE HIGHEST SCHOOL DROPOUT RATES

Banteay MeancheyBanteay Meanchey

Oddar Meanchey

Siem ReapSiem Reap

Battambang

Pursat

Koh KongKampong Speu

Kampong ChhnangKampong Chhnang

Kampot

Phnom PenhPhnom Penh

Takeo

Kandal

Prey VengPrey Veng

Svay Rieng

Kampong ChamKampong Cham

Kampong ThomKampong Thom

Preah VihearStung TrengStung Treng

KratieKratie

Ratanakiri

Mondulkiri

Preah Sihanouk

Pailin

Oddar Meanchey

Preah VihearRatanakiri

Pursat


Svay Rieng

Kandal

TakeoKampot

Preah Sihanouk

Mondulkiri

Pailin

Battambang


Oddar Meanchey

Siem ReapSiem Reap

Battambang

Pursat



Kampot


Takeo

Kandal

Prey VengPrey Veng

Svay Rieng




KratieKratie

Ratanakiri

Mondulkiri

Preah Sihanouk

Pailin

Oddar Meanchey


Pursat


Svay Rieng

Kandal

TakeoKampot

Preah Sihanouk

MondulkiriPailin

Battambang

15-18

10-14

7-9

5-6

1-4

0

Figure 1Number of Times Falling

Into Top 6 ProvincesW/ Highest Dropout Rate

of grades 6-9 within 8 consecutive years (EMIS

2006-2014)

�The trajectory of girls’ transitioning from primary to secondary schools has been slowly increasing whereas the opposite trajectory has emerged for boys. Girls are promoted to 7th grade from 6th grade more frequently than boys (MoEYS, 2014; EMIS, 2006-2013). This suggests efforts are successful to improve access to education for girls, however, overall educational attainment remains low.

�School dropout rates for both girls and boys are still higher in lower secondary school than in primary school because of economic reasons and limited access to secondary schools (Sobrado et al., 2014: xix). Other factors cited are poor academic performance (USAID, 2014; Plan International Cambodia, 2014), migration and IPV stressors (Plan International Cambodia, 2014).

Economic factors contribute to high dropout rates and lower educational attainment �Although the Cambodian constitution states that education is free, there are a number of necessary related costs that many families cannot afford (e.g., informal fees, uniforms, transportation and materials) resulting in children attending school irregularly or dropping out.

�Lack of a stable livelihood to support school and family expenses was identified as a significant barrier for children’s access to education (primary and secondary) in Cambodia (Plan International Cambodia, 2014).

�Statistical analysis of poverty rates per province and school dropout rates for grade 6 revealed that provinces with the highest rates of poverty also had the highest school dropout rates (Figure 1). The top six provinces include Banteay Meanchey, Oddar Meanchey, Preah Vihear, Kampong Cham, Kampong Speu and Svay Rieng.

08 09

Targeting Brief 4


Targeting Brief 4


Immediate benefits gained from work are prioritised over children’s secondary and tertiary education

�Children dropout of school to work and to contribute toward family income. These immediate financial benefits significantly outweigh longer term financial gains of higher educational attainment.

�Children work in their home community and are also migrating to work in other areas. Rural to urban migration is increasingly common for Cambodians and the vast majority are migrating for work opportunities (MoP, 2012). Migration to work in neighbouring countries is also common.

�Families migrating to work sometimes take children out of school to migrate with parents or leave the children behind with elderly grandparents who are not always able to send the children to school. In either case this migration sometimes results in children not attending school regularly, or dropping out of school (Plan International Cambodia, 2014).

Parents and children are concerned about the quality of education and safety to access schools

�Parents are concerned about the lack of quality education for their children. This con-cern may manifest itself in terms of teachers who regularly miss class, demand informal fees from students, or do not teach the full school day (Plan International Cambodia, 2014).

�Distance has historically been, and continues to be, a major barrier for children to transition from primary to secondary education. Anecdotal evidence suggests that many parents are afraid that their daughters will be assaulted on their way to second-ary schools. Parents are also reluctant to allow girls to attend college in urban settings because of security concerns over the school environment (KAPE Interview, 2015). �The increase of gang activity in schools has also become a major concern for parents who sometimes elect to send their children, especially girls, to attend school in neighbouring villages determined to be safer (KAPE Interview, 2015).

CURRENT STRATEGIES TO REDUCE DROPOUTS AND INCREASE EDUCATIONAL ATTAINMENT

Strategies to reduce drop outs and increase educational attainment have been focused on policy development and approaches to remove individual, school and community level barriers. No known strategies to date have focused specifically on increased educational attainment as a means to prevent IPV in Cambodia.

Develop national policies and strategies to increase universal primary education and access to education

�Cambodia has developed a strong enabling policy environment to promote universal primary education. The Ministry of Education, Youth and Sports (MoEYS) is leading this through the Education Strategic Plan (ESP). The ESP has strategies to expand and improve early childhood education programmes including an accelerated learning programme targeting overage students.

�The ESP identifies strategies to boost enrolment in lower and upper secondary education, including: constructing schools and scholarship provision (MoEYS, 2014). MoEYS, with the support of UNICEF and international NGOs, including Plan

International and Save the Children, is leading this change through the implementation of the Child Friendly School Model to upgrade school facilities, improve curriculum, train teachers and to promote participation of children and families in education through Children’s Councils and School Support Committees.

�The Ministry of Social Affairs, Veterans and Youth Rehabilitation (MoSAVY), developed the National Standards and Guidelines for Care, Support and Protection for Orphans and Vulnerable Children4 to address the specific needs of orphans and vulnerable children recommending an “education package”, monitoring school attendance and income generation supports to stabilize families to promote school participation.

�The Ministry of Women’s Affairs (MoWA) strategic plan Neary Rattanak IV’s objective on education is to “promote gender equality in education; particularly to increase women’s and girls’ access to education services through awareness raising, social accountability measures, scholarships and other financial assistance; increase the participation of women in all areas of education service delivery and management; and promote gender-responsive social attitudes” (MoWA, 2015).

Provision of specialized programmes targeting key barriers to educational attainment

Strategies to promote increased educational attainment are as varied as the factors leading to school dropout. UNESCO’s Education for All initiative points out the importance of assessing local issues when designing programs and strategies that address the specific dropout trends in the local community.

The majority of the following dropout prevention strategies to promote increased educational attainment are implemented by NGOs in cooperation with the government. This list is not exhaustive, but representative of the different types of programmes. �Identification of children out of school and NGO support to local authorities to make home visits to encourage attendance, assess challenges and make referrals to social or income generation services.

�Income generation support to offset the need to work for children in families without adequate income so they can attend school instead. This is often in combination with scholarships, an education package, or other interventions to strengthen vulnerable families’ capacities to adequately care for and protect their children.

�Campaigns targeting access to education for girls specifically, such as Plan International’s Because I am a Girl Campaign, addressing cultural barriers for girls’ education and providing scholarships for girls and CARE’s scholarships and dorms for girls attending secondary school in remote ethnic communities.

�Dropout prevention programmes targeting the transition to secondary school, such as USAID’s School Dropout Prevention Pilot Programs, that is implementing an Early Warning System to notify parents when children are missing school and Com-puter Labs to make school more relevant for students.

4 Orphans and vulnerable children are defined in these standards as children who have lost one or both

parents, children with chronically ill parents or caregivers, children outside of family care, children in a poor household, abused and exploited children, children in contact with the law, children addicted

to drugs and children of drug users, children with disabilities, children affected by HIV/AIDS and other children the community identifies as vulnerable.

10 11

Targeting Brief 4


Targeting Brief 4


Expand promising programmes that increase educational attainment of both girls and boys targeting local causes of dropouts

�Support strategies that address fam-ilies’ immediate income needs so children are released from the burden of work and chores to create direct incentives to keep girls and boys in school.

�While transition to secondary school is the priority, relevant technical and vocational training and informal education are also possible strategies that should be evaluated. Targeting technical and vocational training to later employment options for adolescents could increase parents’ commitment to children’s school participation and provide increased earning capacity long term.

�Continue to implement ESP, Child Friendly Schools and other policy strategies to improve school infrastructure, quality of education and access for vulnerable and marginalised groups.

�In line with MoEYS, MoWA and Mo-SAVY strategies provide scholarships to girls and boys to remove barriers for vul-

nerable children to transition to second-ary and tertiary education.

�Address other vulnerabilities that impact educational attainment including addressing current exposure to IPV (Tied to Targeting Brief 3 IPV and Childhood Exposure to Violence).

Engage children, parents, communities, and duty bearers in the promotion of the right of girls and boys to education

�Promote positive messaging and behaviour change communications that address the cultural norms that limit girls’ education and training and increase the understanding of its life-long benefits including empowerment of women and girls to make decisions, improved health and increased income. This links to Targeting Brief 2 IPV and Media Exposure.

�Support community leaders, school support committees, parent groups to work together to identify and address safety concerns and cultural barriers to educational in their schools locally. This links to Targeting Brief 3 IPV and Child-hood Exposure to Violence.

RECOMMENDATIONS

Research and quantitative analysis have shown that having at least a seventh grade education is important for reducing the risk of IPV (NIS, 2011). On the basis of this study the recommendation are to: (1) expand promising programmes that promote educational attainment of both

girls and boys; (2) engage parents, communities, and duty bearers in the promotion of the rights of girls and boys to education and its lifelong benefits; and (3) conduct research to better understand the impact of educational attainment programmes targeting girls and/or boys on prevention of IPV.

�Scholarships and in-kind support to students living in poor households are also promising strategies. The NGO Education Partnership (NEP) is the leading NGO member organization in Cambodia that promotes and coordinates over 130 NGOs in education, including scholarships and in-kind support to students of poor households to promote increased educational attainment. Scholarships are a significant strategy recognized in government policies and are regularly implemented by both small and large NGOs.

It is important to note that increased educational attainment is but one component of an overall primary prevention approach that should be coupled with strategies to build positive masculinities, reduce negative gender norms that promote tolerance of IPV, and address other IPV risk and protective factors. IPV primary prevention strategies should also be developed in collaboration with improved IPV protection and response systems.

Conduct research to better understand the impact of dropout prevention programs on educational attainment and prevention of IPV

The link between these school retention programs and IPV is unknown, and aware-ness in the sector of risk factors associat-ed with IPV is very low. Although research supports that educational attainment is

both a risk and protective factor for IPV victimization and perpetration, there is no clear empirical evidence on what program approaches achieve the best results to-wards reducing school dropouts and in-creasing school attainment. Further re-search is required.

12 13

Targeting Brief 4


Targeting Brief 4


REFERENCES

Assaad, R., Friedmann-Sanchez, G., & Levison, D. (2013). Methodological Challenges in studying the Impact of Domestic Violence on Children’s Human Capital: An Application to Columbia. Minnesota Population Center Working Paper Series No 2013-08 (University of Minnesota). Retrieved from www.hhh.umn.edu/people/rassaad/pdf/MPC_WorkingPaper.pdf.

Ackerson, L.K., Kawachi, I., Barbeau, E.M., & Subramanian, S.V. (2008). Effects of Individul and Proximate Educational Context on Intimate Partner Violence: A Population-Based Study of Women in India. American Journal of Public Health 98 (3), 507-514.

Bouhours, B., Cheong, C.W., Bong, B., & Anderson, S. (2013). International Violence Against Women Survey: Final Report on Singapore. Social Science Research Network (SSRN).

Boyle, H.B Georgiades, K., Cullen, J., & Racine, Y. (2009). Community influences on intimate partner violence in India: Woman’s education, attitudes towards mistreatment and standards of living. Social Science and Medicine (Elsevier Ltd.) 69, 691-697.

Brown, L., Thurman, T., Bloem, J., & Kendall, C. (2006). Sexual violence in Lesotho. Studies in family planning, 37(4), 269-280.

Chung, D.B., Kantachote, K., Mallick, A., Polster, R., Roets, K., (2013). Indicators of Women’s Empowerment in Developing Nations. Workshop in International Affairs. Madison: Robert M. La Follette School of Public Affairs, University of Wisconsin-Madison.

Colclough, C., Rose, P. and Tembon, M. (2000). ‘Gender Inequalities in Primary Schooling: The Roles of Poverty and Adverse Cultural Practice.’ International Journal of Educational Development, 20: 5–27.

Filmer, D. and Schady, N. 2008. Getting girls into school: evidence from a scholarship program in Cambodia. Economic Development and Cultural Change, Vol. 56, No. 3, pp. 581-617.

Emery, C. R. (2011). Controlling for Selection Effects in the Relationship Between Child Behavior Problems and Exposure to Intimate Partner Violence. Journal of Interpersonal Violence (Sage) 26 (8), 1541-1558. doi:10.1177/0886260510370597.

Fancy, K. (2012). Because I am a Girl: The State of the World’s Girls 2012. Plan International. Retrieved from https://www.plan.org.au/~/media/Documents/Research%20and%20Reports/Because_I_am_a_Girl%20The%20State%20of%20the%20Worlds%20Girls%202012.ashx

Fulu, E., Warner, X., Miedema, S., Jewkes, R., Roselli, T. & Lang, J. (2013). Why Do Some Men Use Violence Against Women and How Can We Prevent It? Quantitative Findings from the United Nations Multi-country Study on Men and Violence in Asia and the Pacific. Bangkok: UNDP, UNFPA, UN Women and UNV.

Hunt, F. (2008). ‘Dropping out from school: A cross-country review of literature.’ CREATE Pathways to Access No 16. Consortium for Research on Educational Access, Transitions and Equity: University of Sussex

Huth-Bocks, A.C., Levendosky, A.A., & Semel, M.A. (2001). The Direct and Indirect Effects of Domestic Violence on Young Children’s Intellectual Functioning. Journal of Family Violence (Plenum Publishing Corporation)

16 (3), 269-290. Retrieved from http://empower-daphne.psy.unipd.it/userfiles/file/pdf/Huth-bocks%20A_%20-%202006.pdf.

Jewkes, R. (2002). Intimate partner violence: causes and prevention. The Lancet 359 (9315), 1423-1429.

Johnson, K.B. & Das, M. B. (2009). Spousal Violence in Bangladesh as Reported by Men: Prevalence and Risk Factors. Journal of Interpersonal Violence 24 (6), 977-995.

Kiesel, L., Piescher K., & Edleson, J,. (2013). Examining the association of children’s academic performance with their exposure to parental intimate partner violence and child maltreatment. Minn-LInk Brief No. 15. Retrieved from http://www.cehd.umn.edu/ssw/cascw/research/minnlink/minnlinkpublications.asp.

Kishor, S. & Johnson, K. (2000). Women at the Nexus of Poverty and Violence: How Unique is their Disadvantage? A Focus on Gender, Working Papers on Gender, 147-180.

Kishor, S. & Johnson, K. (2004). Profiling Domestic Violence: A Multi-Country Study. Calverton, Maryland: ORC Macro.

ABBREVIATIONS

ASEAN Association of Southeast Asia NationsCDC Center for Disease ControlCDHS Cambodia Demographic and Health SurveyCRUMP Cambodian Rural Urban Migration ProjectESP Education Strategic PlanEFA Education for All ESWG Education Sector Working GroupJTWG-Edu Joint Technical Working Group-EducationIPV Intimate Partner ViolenceMoEYS Ministry of Education, Youth and SportMoH Ministry of Health MoP Ministry of PlanningMoWA Ministry of Women’s AffairsMoSAVY Ministry of Social Affairs, Veterans and Youth Rehabilitation NAPVAW II 2nd National Action Plan to Prevent Violence Against Women NEP NGO Education Partnership NGO Non-government organisationNIS National Institute of StatisticsRHUL Royal Holloway and Bedford New College P4P Partners for Prevention UN United NationsUNDP United Nations Development ProgramUNFPA United Nations Population FundUNV United Nations VolunteersUSAID United States Agency for International DevelopmentVAW Violence against womenWHO World Health Organisation

1514

Targeting Brief 4


Koenig, M., Stephenson, R., Ahmed, S. Jejeebhoy, S.J., & Campbell, J. (2006). Individual and Contextual Determinants of Domestic Violence in North India. American Journal of Public Health 96 (1), 132-138.

Ministry of Education (n.d.). Primary Education. Ministry of Education, Youth, and Sport (MoEYS). Retrieved from http://www.moeys.gov.kh/en/primary-education.html#.VLOIWxZquOw

Ministry of Education (n.d.). Primary Education Department. Ministry of Education, Youth, and Sport (MoEYS). Retrieved from http://www.moeys.gov.kh/en/institutional-structure/dge/ped.html#.VLOHmBZquOw

Ministry of Education, Youth and Sport (MoEYS) (2014a). Policies and Strategies, Education Strategic Plan 2014-2018. Ministry of Education, Youth, and Sport. Retrieved from http://www.moeys.gov.kh/images/moeys/policies-and-strategies/559-en.pdf.

Ministry of Women’s Affairs (MoWA). (2015). Neary Rattanak IV. Phnom Penh, Cambodia: Ministry of Women’s Affairs.

Ministry of Education, Youth and Sport (MoEYS) (2006-2013). Education Statistics and Indicators. Education Management Information System (EMIS) Office, Department of Planning, Phnom Penh, Cambodia.

Ministry of Planning (MoP). (2012). Migration in Cambodia: Report on the Cambodian Rural Urban Migration Project (CRUMP). Phnom Penh Cambodia. Ministry of Planning.

NGO Education Partnership. (2014). Right to Education in Cambodia: Community Level Research. Phnom Penh, Cambodia: NGO Education Partnership.

Plan International Cambodia. (2014). Access to Education for Vulnerable and Marginalised Children. Phnom Penh, Cambodia: Plan International Cambodia.

Secretariat of the Pacific Community. (2010). Kiribati Family Health and Support Study: A Study on Violence Against Women and Children. Noumea, New Caledonia: Secretariat of the Pacific Community.

Sabates, R., Akyeampong, K., Westbrook, J., Hunt, F., Drop out: Patterns, Causes Changes and Policies. (2010). A Paper by Centre for

International Education, University of Sussex. Retrieved from http://www.academia.edu/580175/School_Drop_out_Patterns_Causes_Changes_and_Policies

Sobrado, C., Neak, S., Ly, S., Aldaz-Carroll, E., Gamberoni, E., Arias-Vazquez, F., Fukao, T., Beng, S., Johnston, T., Joaquin, M. S., Bruni, L., & de Groot, R. (2014). Where have all the poor gone? Cambodia Poverty Assessment 2013. A World Bank country study. Washington, DC; World Bank Group. http://documents.worldbank.org/curated/en/2014/05/19677674/all-poor-gone-cambodia-poverty-assessment-2013.

Sternberg, K.J., Lamb, M.E., Guterman, E., & Abbott, C.B. (2005). Effects of early and later family violence in children’s behavior problems and depression: A longitudinal, multi-format perspective. Child Abuse and Neglect 30: 283-306.

Teng, Somongkol (2013). Workload of Girls: Reports on the survey on the workload of girls, village activities and self-evaluation. Phnom Penh, Cambodia: CARE Cambodia.

United States Agency for International Development (USAID) (2014). School Prevention Dropout Program. http://schooldropoutprevention.com/country-data-activities/cambodia/.

Whitfield, C.L., Anda, R.F., Dune, S.R., & Felitti, V.J. (2003). Violent Childhood Experiences and the Risk of Intimate Partner Violence in Adults: Assessment in a Large Health Maintenance Organization. Journal of Interpersonal Violence, 18 (2), 166-185.

World Health Organization (WHO). (2010). Preventing intimate partner and sexual violence against women: taking action and generating evidence. Geneva, Switzerland: World Health Organization.

World Health Organization (WHO). (2013). Global and regional estimates of violence against women: Prevalence and health effects of intimate partner violence and non-partner sexual violence. Geneva, Switzerland: World Health Organization.

DATASETS Ministry of Education, Youth and Sport (MoEYS). (2006-2013). 2006-2013 Education Management

Information System (EMIS) [Data file]. Cambodia: EMIS Office, Department of Planning, Ministry of Planning.

Ministry of Women’s Affairs (MoWA). (2005). 2005 Violence against Women: A Baseline Survey [Data file].Cambodia: Indochina Research. Ltd.

Ministry of Women’s Affairs (MoWA). (2009). 2009 Violence against Women: A Follow up Survey [Data file]. Cambodia: Indochina Research, Ltd

.National Institute of Statistics (NIS). (2000). 2000 Cambodia Socio-Demographic Health Survey (CDHS)

[Data file]. Cambodia: National Institute of Statistics, Ministry of Planning.

National Institute of Statistics (NIS). (2005). 2005 Cambodia Socio-Demographic Health Survey (CDHS) [Data file]. Cambodia: National Institute of Statistics, Ministry of Planning.

National Institute of Statistics (NIS). (2011). 2010 National Adult Tobacco Survey of Cambodia [Data file]. Phnom Penh, Cambodia: National Institute of Statistics, Ministry of Planning.

Royal Holloway and Bedford New College (RHUL). (2014). 2012 Lay Domestic Violence [Data file]. London, UK: Katherine Brickell (Principal Investigator).

UN Women (2013). 2013 Preventing Violence against Women in Cambodia: Findings from the UN Multi-country Study on Men and Violence [Data file]. Bangkok, Thailand: Partner for Prevention (P4P): UNDP,

UNFPA, UN Women and UNV.

Full research reports are available upon request at: [email protected]


Targeting Brief 4

02


អំពើហង្ិសាលើដ្គូស្នទិ្ធស្នល្

ការទទួលបានការអប់រំនៅកម្ពុជា

&

សេចក្តីេស្ខេបេម្រាប់កំណត់សោលសៅទតី ៤

សេចក្តីសង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅទី៤៖អំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេលនិងការទទួលបានការអប់រំនៅកម្ពុជាគឺជាការបោះពុម្ពផេសាយរបស់អង្គកការមូលនិធិអាសុី(២០១៥)

យើងសូមសម្តេងនូវការទទួលស្គេល់ និងអំណរគុណដ៏ជេេលជេេដល់កេសួងការបរទេសនិងពាណិជ្ជកម្ម អូស្តេេលី (DFAT) ចំពោះកិច្ចសហការនិងជំនួយឧបត្ថម្ភផ្នេកហិរញ្ញវត្ថុសមេេប់ការផលិតសេចក្តីសង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅមួយឈុតនេះ។ការសិកេសាសេេវជេេវនេះតេូវបាន DFAT ផ្តល់ភារកិច្ចឱេយមូលនិធិអាសុីធ្វើឡើងក្នុងឆ្នេំ ២០១៣-២០១៤ ក្នុងគោលបំណងដ៏ជាក់លាក់ គឺដើមេបីផ្តល់ព័ត៌មានសមេេប់ការរៀបចំកម្មវិធីអន្តាគមន៍ នៅកេេមមូលដ្ឋេនទប់ស្កេត់អំពើហិងេសានេផេនការសកម្មភាពជាតិស្តីពីការទប់ស្កេត់អំពើហិងេសាលើសេ្តី។

របាយការណ៍ទាំងមូលនេការសិកេសាសេេវជេេវនេះអាចរកបានតាមរយៈការស្នើសុំមកកាន់[email protected]

សេចក្តីេស្ខេបេម្រាប់កំណត់សោលសៅទតី4

04


អំស�ើហិ្្សាសលើដៃគូេ្ិទ្ធស្្ល

03 ស្ចក្ដីផ្ដើម

កេសួងការបរទេស និងពាណិជ្ជកម្មអូស្តេេលី បានឲេយអង្គកការ មូលនិធិអាសុី ធ្វើការកំណត់ និងវិភាគកតា្តេហានិភ័យ និងកតា្តេការពារសំខាន់ៗ១ ដេលជាប់ទាក់ទងនឹងអំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេល(IPV) នៅក្នុងបេទេសកម្ពុជា។ កិច្ចការនេះពាក់ព័ន្ធនឹងការពិនិតេយឡើងវិញទៅលើទិន្នន័យល្អបំផុតដេលអាចរកបាន២ ដើមេបីផ្ដល់អនុសសន៍សមេេប់ការបង្កើតកម្មវិធីអន្តាគមន៍។ កិច្ចបេឹងបេេងនេះបេមូលភ័ស្តុតាងឆ្ពេះទៅរកការបង្កើតយុទ្ធសស្តេលើកដំបូង គឺការទប់ស្កេត់បឋម៣ នៅក្នុងផេនការសកម្មភាពជាតិដើមេបីទប់ស្កេត់អំពើហិងេសាលើស្តេី ឆ្នេំ២០១៤-២០១៨ (NAPVAW II)។ វិធីសស្តេសេេវជេេវ ាប់បញ្ចូល ទាំងការវិភាគបរិមាណបន្ទេប់បនេសំទៅលើទិន្នន័យ ដេលបានមកពីការស្ទង់មតិទេង់ទេេយធំទៅលើបុរសនិងស្តេីកម្ពុជា ដេលរួមមានសំណួរស្ដីពីបទពិសោធន៍ផ្ទេល់ខ្លួនជាមួយនឹងការរងគេេះដោយសរIPVនិង/ឬការបេពេឹត្តIPV។

ទោះជាយ៉េងណាសំណំុទិន្នន័យណាមួយក៏មានដេនកំណត់ដេរជាពិសេសសមេេប់គោលបំណងនេការបេៀបធៀប។ ការស្ទង់មតិបានបេើបេេស់វិធីសស្តេខុសៗគ្នេ និងតេូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងអំឡុងពេលផេសេងៗគ្នេឬអង្កេតទៅលើកេុមបេជពលរដ្ឋខុសៗគ្នេដេលនំឲេយគេមិនអាចធ្វើការភា្ជេប់ទំនក់ទំនង

អំពើហិង្សាលើដ្គូស្និទ្ធស្ន្លនិងការទទួលបានការអប់រំនៅកម្ពុជា

កម្ិតវប្បធម៌ខ្ពេ់ ឬការេម្្ចបាននូវការអប់រំខ្ពេ់ រានឥទ្ធិ�ល ការារេម្្ប់ស្្តីប្ឆាំ្នឹ្អំពើហិ្្សាដោយដ្គូេ្ិទ្ធស្្ល។ កម្ិតវប្បធម៌ទាប គឺជាកត្ត្ានិភ័យេម្្ប់បុរេក្ុ្ការប្ព្ឹត្អំពើហិ្្សាលើដ្គូេ្ិទ្ធស្្ល។

១ កត្តា ហានិភ័យ គឺ ជា កត្តា បុគ្គល ទំនាក់ ទំនង សហគមន៍ និង សង្គម ដាល មាន ន័យ ថា មនុសាស មា្នាក់ ទំនង នឹង ក្លាយ ជា ជន រង គាាះ ឬ ជន បាពាឹត្ត នូវ អំពើ ហិងាសា លើ ដាគូ ស្និទ្ធ ស្នាល (IPV)។ កត្តា ករពារ គឺ ជា កត្តា បុគ្គល ទំនាក់ ទំនង សហគមន៍ និង សង្គម

ដាល កត់ បន្ថយ ហានិភ័យ IPV របស់ ស្តាី និង កុមារី។ កត្តា ហានិភ័យ អាច នឹង មិនមាន ជា បុព្វហាតុ ផ្ទាល់ ឡើយ ហើយ កត្តា ករពារ ក៏ មិន ធានា ករ គ្មាន អំពើ ហិងាសា នោះ ដារ (CDC ឆ្នាំ ២០១៥)។

បានរវាងIPVនិងកតា្តេហានិភ័យនិងកតា្តេការពារដេលរកឃើញ។ប៉ុន្តេការវិភាគនីមួយៗបង្ហេញចេាស់អំពីទំនក់ទំនងស្ថិតិសំខាន់និងរឹងមាំរវាងIPVនិងកតា្តេហានិភ័យនិងកតា្តេការពារជាក់លាក់។

ដោយផ្អេកលើការវិភាគសំណំុទិន្នន័យទាំងនេះ កតា្តេហានិភ័យ និង/ឬកតា្តេការពារចំនួន ៤បានលេចឡើងជាកតា្តេដេលសំខាន់ និងរឹងមាំបំផុត៖ ការបេើបេេស់បំពានគេឿងសេវឹង និងការធ្លេប់ជួបបេទះអំពើហិងេសាតាំងពីកុមារភាព គឺជាកតា្តេហានិភ័យនេ IPV ចំណេកការមើលឃើញតាមបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយនិងការទទួលបានការអប់រំគឺជាកតា្តេហានិភ័យផងនិងជាកតា្តេការពារផងនេIPV។បន្ទេប់មក កតា្តេនីមួយៗក្នុងចំណោមកតា្តេទាំងនេះ តេូវបានធ្វើវិភាគបន្ថេមទៀត ដោយរួមបញ្ចូលទាំងការពិនិតេយទៅលើការសេេវជេេវជាលក្ខណៈគុណភាព និងឯកសរពាក់ព័ន្ធ ការកំណត់រកយុទ្ធសស្តេកម្មវិធីដេលអនុវត្តបានជោគជ័យនពេលបច្ចុបេបន្នការវិភាគអំពីចំណាយនិងផលបេោជន៍និងការអនុវត្តល្ៗអ ជាអន្តរជាតិក្នងុការទប់ស្កេត់បឋមនូវអំពើហិងេសាលើដេគូស្នទិ្ធស្នេល។ អង្គកការ មូលនិធិអាសីុបង្ហេញការសេេវជេេវការវិភាគនិងអនុសសន៍របស់ខ្លួននៅក្នុងឯកសរសេចក្តីសង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅដេលចេកជាវគ្គកៗ។

សេចក្តីសង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅទី៤ពិភាកេសាអំពីទំនក់ទំនងរវាងការទទួលបានការអប់រំនិង IPVហើយផ្ដល់អនុសសន៍ដូចតទៅ៖ (១)ពងេីកកម្មវិធីដេលទទួលបានជោគជ័យដេលជំរុញការសិកេសាឲេយបានខ្ពស់ទាំងកុមាា និងកុមារី (២) ជំរុញឪពុកមា្ដេយ និងសហគមន៍ ពេមទាំងអ្នកមានភារកិច្ច ឲេយចូលរួមនៅក្នុងការលើកកម្ពស់សិទ្ធិកុមារ ទាំងកុមារី និងទាំងកុមាា ក្នុងការទទួលបានការអប់រំ ពេមទាំងអត្ថបេោជន៍មួយជីវិតនេការអប់រំ និង (៣) ធ្វើការសេេវជេេវដើមេបីស្វេងយល់ឲេយកាន់តេចេាស់ថេមទៀតអំពីឥទ្ធិពលនេកម្មវិធីលើកកម្ពស់ការអប់រំដេលតមេង់គោលដៅទៅរកកុមារីនិង/ឬកុមាាស្ដីពីការទប់ស្កេត់IPV។

២ កាុម សាាវជាាវ វាយ តម្លា ៅ លើ វត្តមាន និង លទ្ធាព រក ាន នា ទិន្នន័យ ពាក់ព័ន្ធ ដើមាបី ពិនិតាយ លក្ខណៈ ស្ថិតិ នា កត្តា ហានិភ័យ និង កត្តា ករពារ ដាល ទាក់ទង នឹង IPV។ ទិន្នន័យ បាាវា៉ាឡង់ ចំនួន ៧ តាូវ ាន ធ្វើ វិាគ ដោយ បាើបាាស់ កម្មវិធី ស្ថិតិ ដាល មាន ស្តង់ដារ ដើមាបី ពិនិតាយ លក្ខខណ្ឌ បាាបាួល នានាក្នុងករកំណត់ រក កត្តា ហានិភ័យ និង កត្តា ករពារ ក្នុង នោះ រួម ទាំង ៖ MoWA

(២០០៥ និង ២០០៩), CDHS (២០០០ និង ២០០៥), Triple Jeopardy (គាាះថា្នាក់ តាី គុណ), Royal Holloway, និង UN Women P4P។ លើស ពី នាះ ទិន្នន័យ បាជាសស្តា សង្គម បាហាល ១២ទៀត តាូវ ាន ពិនិតាយ ជា លក្ខណៈ ស្ថិតិ ដើមាបី កំណត់ រក

ទីតំង (ខាត្ត) នៅ ក្នុង បាទាស កម្ពុជា ដាល មាន កត្តា ហានិភ័យ និង កត្តា ករពារ ខ្ពស់ បំផុត/ ទាប បំផុត។ ករ ស្ទង់ មតិ ទាង់ទាាយ ធំ ពីរ ថ្មី ទៀត ដាល គំទា ដោយ កាសួង ករ បរទាសនិង ពាណិជ្ជកម្ម អូស្តាាលី - ម៉ូឌុល អំពើ ហិងាសា ក្នុង គាួសរនា CDHS 2014

និង ករ សិកាសា បាាវា៉ាឡង់ អំពើ ហិងាសា លើ ស្តាី ដាល បាើបាាស់ វិធីសស្តា របស់អង្គករសុខាពពិភពលោក (WHO) - នឹង បន្ថាម ទិន្នន័យ សំខាន់ៗ អំពី IPV សមាាប់ ករ ធ្វើ វិាគ បន្ថាម ទៀត នៅ ពាល ដាល ចាញ ផាសាយ។ សូម មើល សំណុំទិន្នន័យ សមាាប់

ទិន្ន័យ ជាក់លាក់ នាសាចក្តីសង្ខាបសមាាប់កំណត់គោលដៅ នីមួយៗ។

៣ ករ ទប់ស្កាត់ បឋម គឺ កត់ បន្ថយ ករណី ថ្មី ៗ នា អំពើ ហិងាសា លើ ដាគូ ស្និទ្ធស្នាល ឬ អំពើ ហិងាសា ផ្លូវ ភាទ តមរយៈ ករ ធ្វើ អន្តរាគមន៍ នៅ មុន ពាល អំពើ ហិងាសា ណាមួយ កើត ឡើង (WHO)។


06

និ្ការទទួលបានការអប់រំសៅកម្ពុជា


05

ការពិនិត្យឡើងវិញលើឯកសរនិងការស្្វជ្្វាា

ការវិភាគលក្ខណៈបរិមាណបា្ទ្ប់បន្សំទៅលើសំណុំទិន្នន័យ

ការវិភាគលក្ខណៈបរិមាណទៅលើសំណុំទិន្នន័យពាក់ព័ន្ធបង្ហេញថាកមេិតវបេបធម៌គឺជាកតា្តេហានិភ័យផងនិងជាកតា្តេការពារផង សមេេប់ការរងគេេះដោយសរIPVនិងការបេពេឹត្តIPV។

�ការវិភាគទិន្នន័យស្ដីពីបេេវា៉េឡង់ IPV ថា្នេក់ជាតិបានបង្ហេញថា មនុសេសដេលមានការអប់រំតិចតួចទំនងជាបេពេឹត្តអំពើ IPVលើាងកាយចេើនជាងអ្នកដេលមានការអប់រំចេើននិង

�ស្តេីកម្ពុជាដេលរៀនបានយ៉េងហោចណាស់តេឹមថា្នេក់ទី៧ គឺ ៥២% មិនទំនងជានឹងកា្លេយជាជនរងគេេះដោយសរIPVទេ(CDHS,2005)។

នៅលើសកលលោក ការរៀនបានខ្ពស់បង្ហេញថាជាកតា្តេការពារ ឬយ៉េងហោចណាស់ជាប់ទាក់ទងនឹងកមេិតទាបនេអំពើហិងេសាផ្លូវកាយនិងផ្លវូភេទ(Jewkes 2002; WHO, 2010; Johnson

& Das, 2009; Brown et al., 2006)។កមេិតវបេបធម៌តេូវបានគេកំណត់ថាជារង្វេស់ដ៏សំខាន់នេឋានៈរបស់សេ្តី និងសមធម៌យេនឌ័រ ។ឧទាហរណ៍ របាយការណ៍អង្គកការសុខភាពពិភពលោកឆ្នេំ២០១០ស្ដីពីការទប់ស្កេត់IPVរកឃើញថា កមេិតវបេបធម៌ទាបអាចកាត់បន្ថយលទ្ធភាព របស់ស្តេីក្នុងការទទួលបានធនធន អាចបង្កើនការទទួលយកនូវអំពើហិងេសា ហើយរួមចំណេករកេសានូវទំនៀមទមា្លេប់យេនឌ័រមិនស្មើភាពគ្នេ។

ជារឿយៗ កមេិតវបេបធម៌ទាបតេូវបានគេភា្ជេប់ទំនក់ទំនងទៅនឹងការពឹងផ្អេកផ្នេកហិរញ្ញវត្ថុរបស់ស្តេីទៅលើស្វេមីរបស់ពួកគេ ហើយដោយសរតេមានការអប់រំទាប ស្តេីតេងតេធ្វើការនៅក្នងុវិស័យននដេលទទួលបានបេេក់បៀវតេសរ៍តិច(Jewkes, 2002)។ កមេិតវបេបធម៌ខ្ពស់ ឬការមានការអប់រំខ្ពស់គឺជាកតា្តេកំណត់នូវបេេក់ខេខ្ពស់(Chung, 2013)។ ធនគរពិភពលោកថ្លេងអំពីបេទេសកម្ពុជា ថា “ការរៀនបានចប់កមេិតអនុវិទេយាល័យ បង្កើនបេេក់ឈ្នួលបាន ១៦,១%ហើយការរៀនចប់កមេិតវិទេយាល័យបន្ថេម៨,៤%ទៀត ទៅលើបេេក់ឈ្នួល” (Sobrado et al.,

2014:31)។

ការរកឃើញនិងការវិភាគ កមេិតវបេបធម៌ទាប ឬការរៀនបានតិច ក៏ជាប់ទាក់ទងនឹងកំណើនហានិភ័យនេការបេពេឹត្តIPVដេរ។ការសិកេសាអំពីការបេើបេេស់អំពើហិងេសារបស់បុរសទៅលើស្តេី បានបង្ហេញថា ជាទូទៅកមេិតវបេបធម៌កាន់តេខ្ពស់អាកបេបកិរិយសមធម៌យេនឌ័រកាន់តេខ្ពស់។ នៅក្នុងបេទេសកម្ពុជាអាកបេបកិរិយវិសមធម៌យេនឌ័រ គឺជាប់ទាក់ទងនឹងការបេពេឹត្តIPV (Fulu et al., 2013)។

ភាពជាប់ទាក់ទងនឹងគ្នេរវាងកមេតិវបេបធម៌និងកំណើនហានិភ័យនេការទទួលរងនូវការគំាមកំហេងផ្លូវភេទ(WHO, 2010)ក៏តេូវបានបញ្ជេក់បន្ថេមដេរ ដោយការរកឃើញពីការសិកេសាមួយ ស្ដីពីការបេើបេេស់អំពើហិងេសារបស់បុរសលើស្តេី (Fulu et

al., 2013) និងការសិកេសាពីបេទេសឥណា្ឌេ និងបង់កា្លេដេស(Koenig et al., 2006)។

គមា្លេតគ្នេនៅក្នុងកមេិតនេការអប់រំរវាងដេគូអាចបណា្ដេលទៅជាកំណើនហានិភ័យនេការរងគេេះដោយសរ IPV សមេេប់ស្តេី។ហានិភ័យនេះកើតមាននៅពេលដេលស្តេីមានកមេិតនេការអប់រំខ្ពស់ជាងដេគូរបស់ខ្លួន (WHO, 2010;

Bouhours et al., 2013; Ackerson et

al., 2008) និងនៅពេលដេលដេគូទាំងពីរមានការអប់រំខ្ពស់ដូចគ្នេ ប៉ុន្តេ ការអប់រំរបស់ប្ដីមាន

កមេិតខ្ពស់ជាង (Koenig et al., 2006)។បាតភូតនេះអាចពនេយល់បានខ្លះ ៗដោយការយល់ដឹងអំពីការផ្លេស់ប្ដូរ ដេលកើតឡើងនៅក្នុងសង្គកមមួយ ក្នុងអំឡុងពេលអន្តរកាល នៅពេលដេលអត្តសញ្ញេណរបស់បុរសតេូវគេមន្ទិលឬជំទាស់។

ការបង្កើននូវកមេិតវបេបធម៌និងការរៀននៅក្នុងសលា គឺជាកតា្តេសំខាន់ដើមេបីកាត់បន្ថយហានិភ័យនេការបេពេឹត្ត IPV និងការរងគេេះដោយសរ IPV។ ទោះបីមានសមិទ្ធិផល និងការកេលម្អជាចេើនទៅលើគុណភាពនេការអប់និងលទ្ធភាពទទួលបានការអប់រំ បញ្ហេការរៀនបានតិច ឬកមេិតវបេបធម៌ទាបដោយសរតេអតេេបោះបង់ការសិកេសាខ្ពស់នៅតេជាកង្វល់ចមេបងនៅក្នងុបេទេសកម្ពជុា។ បុព្វហេតុដេលជំរុញកុមារឲេយបោះបង់ការសិកេសាមានចេើន(Hunt, 2008)។ជារឿយៗកុមារដេលបេឈមហានិភ័យនេការបោះបង់ការសិកេសា មានគំរូទូទៅដូចគ្នេមួយចំនួន ដូចជា ការរៀនតេួតថា្នេក់លទ្ធផលសិកេសាខេសាយនិងអវត្តមានជាបេាំឬការបោះបង់ការសិកេសាពីមុនមក។កុមារដេលមានអាយុចេើន ដេលបណា្ដេលមកពីការចុះឈ្មេះចូលរៀនយឺត ឬការរៀនតេួតថា្នេក់ ក៏បេឈមនឹងហានិភ័យនេការបោះបង់ការសិកេសាដេរ(Hunt, 2008, Sabates et al., 2010)។

អំស�ើហិ្្សាសលើដៃគូេ្ិទ្ធស្្ល


08


07និា្ន្ការន្ការទទួលបានការអប់រំនៅកម្ពុជា

ខ្ត្តដ្លមានអត្្ន្ការបោះបង់ការសិក្សាខ្ពស់

ឧត�រ�នជ័យឧត�រ�នជ័យ

�ៀម�ប�ៀម�ប��ះវ��រ��ះវ��រ

ស�ឹង��ងស�ឹង��ង

��ះ��ះកំពង់ធំកំពង់ធំ

កំពង់�មកំពង់�ម

មណ�លគីរ�មណ�លគីរ�

រតនគីរ�រតនគីរ�ប��យ�នជ័យប��យ�នជ័យ

�ត់ដំបង�ត់ដំបង

�ធ��ត់�ធ��ត់

�ះកុង�ះកុង កំពង់ស�ឺកំពង់ស�ឺ

កំពតកំពត��វ��វ

ក��លក��ល

��ង��ងភ�ំ��ញភ�ំ��ញ

��យ�ៀង��យ�ៀង

កំពង់��ំងកំពង់��ំង

��លិន��លិន

��ះសីហនុ��ះសីហនុ


Oddar Meanchey

Siem ReapSiem Reap

Battambang

Pursat



Kampot


Takeo

Kandal

Prey VengPrey Veng

Svay Rieng




KratieKratie

Ratanakiri

Mondulkiri

Preah Sihanouk

Pailin

Oddar Meanchey


Pursat


Svay Rieng

Kandal

TakeoKampot

Preah Sihanouk

MondulkiriPailin

Battambang

១៥-១៨

១០-១៤

៧-៩

៥-៦

១-៤

០

�ដំណើររបស់កុមារីពីថា្នេក់បឋមឆ្ពេះទៅកាន់ថា្នេក់អនុវិទេយាល័យកើនឡើងយ៉េងយឺតៗប៉ុន្តេគេឃើញមាននិន្នេការផ្ទុយពីនេះ សមេេប់កុមាា។សិសេសសេីបញ្ចប់ថា្នេក់ទី៦ឡើងថា្នេក់ទី៧ចេើនជាងសិសេសបេុស (MoEYS, 2014; EMIS, 2006-2013)។នេះបង្ហេញថា កិច្ចបេឹងបេេងទទួលបានជោគជ័យក្នុងការកេលម្អលទ្ធភាពទទួលបានការអប់រំសមេេប់កុមារីប៉ុន្តេសមិទ្ធិផលការអប់រំទូទៅនៅតេមានកមេិតទាបនៅឡើយ។

�អតេេសិសេសបោះបង់ការសិកេសាសមេេប់ទំាងកុមារី និងកុមាានៅតេមានកមេតិខ្ពស់នៅកមេតិសិកេសាអនុវិទេយាល័យ គឺខ្ពស់ជាងនៅកមេិតបឋមសិកេសា ដោយសរតេហេតុផលសេដ្ឋកិច្ច និងលទ្ធភាពចូលទៅដល់កមេតិអនុវិទេយាល័យនៅមានតិច (Sobrado et al., 2014: xix)។ កតា្តេផេសេងទៀតដេលបានលើកឡើងដេរគឺលទ្ធផលនេការសិកេសាខេសាយ(USAID, 2014; Plan International Cambodia,

2014) ចំណាកសេុក និងកតា្តេភាពតានតឹងចិត្តបណា្ដេលមកពី IPV (Plan International

Cambodia, 2014)។

កត្ត្ស្ដ្ឋកិច្ចរួមចំណ្កធ្វើឲ្យអត្្បោះបង់ការសិក្សាខ្ពស់និងអត្្សម្្ចបានការអប់រំទាប

�បើទោះបីជារដ្ឋធម្មនុញ្ញនេពេះាជាណាចកេកម្ពុជា ចេងថា ការអប់រំគឺមិនគិតថ្លេ គេឃើញនៅតេមានការចំណាយាំបាច់មួយចំនួនទាក់ទងនឹងការអប់រំ ដេលគេួសរជាចេើនមិនអាចមានលទ្ធភាព

រូបភាពទី១ខ្ត្ត៦ដ្លមានអត្្

ន្ការបោះបង់ការសិក្សាខ្ពស់ចាប់ពីថ្នក់្ទី៦ដល់ទី៩គិតជាចំនួនដងក្នុងអំឡុងព្ល៨ឆ្ន្ំបន្តបា្ទ្ប់

(EMSI 2006 – 2014)

បង់បាន(ឧ.ថ្លេកេេផ្លូវការឯកសណា្ឋេនការធ្វើដំណើរនិងសមា្ភេរៈសិកេសា)ដេលបណា្ដេលឲេយកុមារទៅរៀនមិនទៀងទាត់ឬបោះបង់ការសិកេសាតេម្ដង)។

�កង្វះមុខរបរចិញ្ចឹមជីវិតដេលមានស្ថិរភាពដើមេបីគំទេការសិកេសា និងការចំណាយនៅក្នុងគេួសរតេូវបានកំណត់ថាជារបាំងដ៏ធំចំពោះការទទួលបានការអប់រំរបស់កុមារ (ទាំងកមេិតបឋម ទាំងកមេិតអនុវិទេយាល័យ)នៅក្នុងបេទេសកម្ពុជា(Plan International Cambodia, 2014)។

�ការវិភាគស្ថិតិទៅលើអតេេភាពកេីកេក្នុងខេត្តនីមួយៗ និងអតេេបោះបង់ការសិកេសាសមេេប់ថា្នេក់ទី៦បានបង្ហេញថាខេត្តននដេលមានអតេេភាពកេីកេខ្ពស់បំផុតក៏មានអតេេនេការបោះបង់ការសិកេសាខ្ពស់បំផុតដេរ(រូបភាពទី១)។ខេត្តកំពូលទាំង៦រួមមានបន្ទេយមានជ័យឧត្ដរមានជ័យពេះវិហារកំពង់ាមកំពង់ស្ពឺនិងស្វេយរៀង។

ផលប្យោជន៍ភា្ល្មៗដ្លបានមកពីការធ្វើការងារត្ូវបានគ្ឲ្យអាទិភាពខ្ល្ំងជាងការអប់រំរបស់កុមារកម្ិតមធ្យមនិងឧត្តមសិក្សា

�កុមារបោះបង់ការសិកេសាទៅធ្វើការងរដើមេបីជួយរកបេេក់ចិញ្ចឹមគេួសរ។ ផលបេោជន៍ហិរញ្ញវត្ថុភា្លេមៗទាំងនេះគឺលប់លើផលបេោជន៍ហិរញ្ញវត្ថុរយៈពេលវេងពីការសមេេចបានការអប់រំខ្ពស់។

�កុមារធ្វើការនៅក្នុងសហគមន៍របស់ពួកគេ និងខ្លះក៏ធ្វើចំណាកសេុកដើមេបីទៅធ្វើការនៅតំបន់ផេសេងដេរ។ការធ្វើចំណាកសេុកពីទីជនបទមកទីកេុងកំពុងកើនឡើងជាទូទៅសមេេប់បេជាពលរដ្ឋកម្ពុជាហើយពួកគេមួយភាគធំធ្វើចំណាកសេុកដើមេបីស្វេងរកឱកាសការងរ(MoP, 2012)។ការធ្វើចំណាកសេុកដើមេបីធ្វើការងរនៅក្នុងបេទេសជិតខាងក៏ជាបាតុភូតរួមមួយទៀតដេរ។

�គេួសរដេលធ្វើចំណាកសេុកដើមេបីធ្វើការងរ ពេលខ្លះ នំយកកុមារាកចេញពីសលាទៅតាមឪពុកមា្ដេយ ឬទុកកុមារឲេយនៅជាមួយជីដូនជីតាាស់ៗ ដេលតេងតេខ្វះលទ្ធភាពក្នុងការបញ្ជូនពួកគេឲេយទៅរៀន។ក្នុងករណីទាំងពីរនេះចំណាកសេុកបេបនេះបណា្ដេលឲេយកុមារមិនអាចចូលរៀនទៀងទាត់ឬបោះបង់សលាតេម្ដង(Plan International Cambodia, 2014)។

ឪពុកមា្ដ្យនិងកូនព្ួយបារម្ភអំពីគុណភាពន្ការអប់រំនិងសុវត្ថិភាពក្នុងការបញ្ជូនកូនទៅរៀន

�ឪពុកមា្ដេយខ្វល់អំពីកង្វះការអប់រំដេលមានគុណភាពសមេេប់កូនៗរបស់ពួកគេ។ កង្វល់នេះឆ្លះុបញ្ចេងំឲេយឃើញក្នុងន័យដេលគេូបងេៀនមិនមកបងេៀនទៀងទាត់ពេលវេលា ទារបេេក់កេេផ្លូវការពីសិសេសឬមិនបងេៀនពេញមួយថ្ងេ(Plan International Cambodia, 2014)។

�តាំងតេពីដើមរៀងមក ចមា្ងេយគឺជារបាំងដ៏ធំមួយចំពោះកុមារក្នុងការរៀនឆ្លងផុតពីកមេិតបឋមសិកេសាចូលដល់កមេិតមធេយមសិកេសា។ភ័ស្តុតាងននបង្ហេញថាឪពុកមា្ដេយជាចេើនភ័យខា្លេចថាកូនសេីរបស់ពួកគេនឹងតេូវគេធ្វើបាបនៅតាមផ្លូវទៅកាន់អនុវិទេយាល័យ។ឪពុកមា្ដេយក៏ារេកដេរក្នុងការអនុញ្ញេតឲេយកូនរៀនដល់មហាវិទេយាល័យនៅក្នុងទីកេុង ដោយសរតេបារម្ភពីសន្តិសុខពាក់ព័ន្ធនឹងបរិស្ថេនសលា(កិច្ចសមា្ភេសន៍ជាមួយKAPE, 2015)។

និ្ការទទួលបានការអប់រំសៅកម្ពុជា អំស�ើហិ្្សាសលើដៃគូេ្ិទ្ធស្្ល


10


09

�កំណើននេសកម្មភាពបងតូចបងធំនៅតាមសលារៀនក៏ជាក្ដីកង្វល់ដ៏ធំមួយដេរសមេេប់ឪពុកមា្ដេយដេលជួនកាលសមេេចចិត្តបញ្ជូនកូនៗរបស់ពួកគេជាពិសេសកូនសេីឲេយទៅរៀននៅក្នុងភូមិផេសេងនៅកេបេរខាងដេលគេយល់ថាមានសុវត្ថិភាពជាង(សមា្ភេសន៍ជាមួយ KAPE, 2015)។

យុទ្ធសស្ត្បច្ចុប្បន្នដើម្បីកាត់បន្ថយការបោះបង់ការសិក្សានិងបង្កើនការសម្្ចបានការអប់រំ

យុទ្ធសស្តេដើមេបីកាត់បន្ថយអតេេបោះបង់ការសិកេសា និងបង្កើនការសមេេចបានការអប់រំ តេវូបានគេផ្ដេតទៅលើការបង្កើតគោលនោបាយ និងយុទ្ធសស្តេដើមេបីលុបបំបាត់របាំងនៅកមេិតបុគ្គកលសលារៀននិងសហគមន៍។គិតមកទល់នឹងបច្ចបុេបន្នគេមិនទាន់ដឹងថាមានយុទ្ធសស្តេណាមួយដេលផ្ដេតសំខាន់ជាក់លាក់ទៅលើការបង្កើនការសមេេចបានការអប់រំជាវិធីទប់ស្កេត់IPVនៅកម្ពជុានៅឡើយ។

បង្កើតគោលនយោបាយនិងយុទ្ធសស្្តថ្ន្ក់ជាតិដើម្បីបង្កើនការអប់រំថ្ន្ក់បឋមជាសកលនិងលទ្ធភាពទទួលបានការអប់រំ

�បេទេសកម្ពុជាបានបង្កើតបរិយកាសគោលនោបាយអំណោយផលដ៏រឹងមាំ ដើមេបីជួយលើកកម្ពស់ការអប់រំថា្នេក់បឋមសិកេសាជាសកល។កេសួងអប់រំយុវជននិងកីឡា(MoEYS)កំពុងឈានមុខគេលើកិច្ចការនេះ តាមរយៈផេនការយុទ្ធសស្តេអប់រំ (ESP)។ ESP មានយុទ្ធសស្តេដើមេបីពងេីកនិងកេលម្អកម្មវិធីអប់រំកុមារតូចក្នុងនោះរួមបញ្ចូលទាំងការពន្លឿនកម្មវិធីសិកេសាដេលផ្ដេតគោលដៅទៅលើសិសេសដេលលើសអាយុ។

�ESP កំណត់យុទ្ធសស្តេននដើមេបីជំរុញការចុះឈ្មេះចូលរៀននៅកមេិតអនុវិទេយាល័យ និងវិទេយាល័យក្នងុនោះរួមបញ្ចលូទំាង៖ការកសងសលានិងការផ្ដល់អាហារូបករណ៍(MoEYS, 2014)។កេសួងអប់រំដោយមានការគំទេពីUNICEF និងអង្គកការកេេរដ្ឋេភិបាលអន្តរជាតិ ក្នុងនោះរួមទាំងអង្គកការ Plan International និង Save the Children កំពុងដឹកនំការកេបេេនេះតាមរយៈការអនុវត្តគំរូសលាកុមារមេតេីដើមេបីកេលម្អអគរសិកេសាកេលម្អកម្មវិធីសិកេសាបណ្ដុះបណា្ដេលគេូនិងជំរុញការចូលរួមរបស់កុមារ និងគេួសរនៅក្នុងការអប់រំតាមរយៈគណៈកមា្មេធិការទេទេង់សលានិងកេុមបេឹកេសាកុមារ។

�កេសួងសង្គកមកិច្ច អតីតយុទ្ធជន និងយុវនីតិសមេបទា (MoSAVY) បានបង្កើតបទដ្ឋេនជាតិនិងគោលការណ៍ណេនំសមេេប់ការថេទាំ គំទេ និងការពារកុមារកំពេេ និងកុមារងយរងគេេះ ដើមេបីឆ្លើយតបទៅនឹងតមេូវការជាក់លាក់របស់កុមារកំពេេនិងកុមារងយរងគេេះ៤ដេលផ្ដល់អនុសសន៍នូវ”កញ្ចប់ការអប់រ”ំតាមដនវត្តមានសិសេសនិងការគំទេផ្នេកបង្កើតបេេក់ចំណូលដើមេបីធ្វើឲេយគេួសរមានលំនឹងនិងលើកកម្ពស់ការចូលរួមនៅក្នុងសលារៀន។

៤ កុមារកំពាា និងកុមារងាយរងគាាះ តាូវានឲាយនិយមន័យនៅក្នុងបទដា្ឋានទាំងនាះ ថាជាកុមារដាលាត់បង់ឪពុក ឬមា្ដាយ ឬាត់បង់ទាំងឪពុកទាំងមា្ដាយ កុមារដាលមានឪពុកមា្ដាយ ឬអាណាពាយាាលឈឺរាុាំរ៉ា កុមារដាលនៅកាាករថាទាំរបស់គាួ

សរ កុមារដាលស្ថិតនៅក្នុងគាួសរកាីកា កុមារដាលរងកររំលោភបំពាន និងករកាងបាវ័ញ្ច កុមារដាលបាពាឹត្តល្មើសចាាប់ កុមារញៀនគាឿងញៀន និងកុមារដាលជាកូនរបស់អ្នកបាើបាាស់គាឿងញៀន កុមារពិករ កុមារដាលរងផលប៉ះពាល់

ដោយមារោគអាដស៍/ជំងឺអាដស៍ និងកុមារដទាទៀត ដាលសហគមន៍កំណត់ថាជាជនដាលងាយរងគាាះ។

�គោលដៅស្ដីពីការអប់រំរបស់ផេនការយុទ្ធសស្តេនរីរតនៈដំណាក់កាលទី៤របស់កេសួងកិច្ចការនរី (MoWA) គឺដើមេបី ”លើកកម្ពស់សមភាពយេនឌ័រក្នងុវិស័យអប់រំ ជាពិសេស បង្កើនលទ្ធភាពទទួលបានសេវាអប់រំរបស់កុមារី និងស្តេី តាមរយៈការលើកកម្ពស់ការយល់ដឹង វិធនការទទួលខុសតេវូសង្គកមអាហារូបករណ៍ និងជំនួយហិរញ្ញវត្ថុផេសេងទៀតបង្កើនការចូលរួមរបស់ស្តេីនៅក្នុងគេប់ផ្នេកនេការផ្ដល់និងការគេប់គេងសេវាអប់រំ ពេមទាំងលើកកម្ពស់អាកបេបកិរិយសង្គកម ដេលឆ្លើយតបនឹងបញ្ហេយេនឌ័រ”។(MoWA, 2015)

ការផ្ដល់កម្មវិធីជំាញដ្លផ្ដ្តគោលដៅទៅលើរបាំងសំខន់ៗដ្លរារាំងការសម្្ចបានការអប់រំ

យុទ្ធសស្តេដើមេបីជំរុញកំណើននេការសមេេចបានការអប់រំ គឺមានភាពផេសេងៗគ្នេទៅតាមកតា្តេននដេលបណា្ដេលឲេយមានការបោះបង់ការសិកេសា។គំនិតផ្ដួចផ្ដើមរបស់អង្គកការយូណេស្កូការអប់រំសមេេប់ទំាងអស់គ្នេ បញ្ជេក់អំពីសរសំខាន់នេការវាយតម្លេបញ្ហេក្នងុមូលដ្ឋេន នៅពេលធ្វើកម្មវិធី និងយុទ្ធសស្តេននដេលដោះសេេយបញ្ហេជាក់លាក់ទាក់ទងនឹងការបោះបង់ការសិកេសានៅក្នុងសហគមន៍មូលដ្ឋេន។

មួយភាគធំនេយុទ្ធសស្តេទប់ស្កេត់ការបោះបង់ការសិកេសាខាងកេេមនេះ ដើមេបីជំរុញកំណើននេការសមេេចបានការអប់រំតេវូបានអនុវត្តដោយអង្គកការកេេរដ្ឋេភិបាលដោយសហការជាមួយរដ្ឋេភិបាល។បញ្ជីខាងកេេមនេះមិនទាន់ពេញលេញទេប៉ុន្តេជាតំណាងនេបេភេទកម្មវិធីផេសេងៗគ្នេ៖

�ការកំណត់មុខសញ្ញេកុមារដេលឈប់រៀន និងការគំទេរបស់អង្គកការកេេរដ្ឋេភិបាលដល់អាជា្ញេធរមូលដ្ឋេនសមេេប់ការចុះទៅតាមផ្ទះ ដើមេបីលើកទឹកចិត្តឲេយកុមារទៅរៀន វាយតម្លេភាពបេឈម និងធ្វើការបញ្ជូនទៅរកសេវាសង្គកមឬសេវាបង្កើតបេេក់ចំណូល។

�ការគំទេដល់ការបង្កើតបេេក់ចំណូលសមេេប់កុមារនៅក្នុងគេួសរដេលមានជីវភាពខ្វះខាតដើមេបីកុំឲេយកុមារទៅធ្វើការងរប៉ុន្តេឲេយពួកគេទៅរៀនវិញ។ជារឿយៗកម្មវិធីនេះផ្គកួបគ្នេជាមួយការផ្ដល់អាហារូបករណ៍ កញ្ចប់ការអប់រំ ឬអន្តាគមន៍ផេសេងទៀត ដើមេបីពងេឹងសមត្ថភាពរបស់គេួសរងយរងគេេះឲេយពួកគេអាចផ្ដល់ការថេទាំនិងកិច្ចការពារគេប់គេេន់សមេេប់កូនៗ។

�យុទ្ធនការដេលតមេង់គោលដៅទៅលើលទ្ធភាពទទួលបានការអប់រំសមេេប់កុមារី ដូចជាយុទ្ធនការពេេះតេខ្ញុំជាសេី របស់អង្គកការPlan Internationalដេលដោះសេេយបញ្ហេរបាំងវបេបធម៌ដេលាាំងការអប់រំរបស់កុមារី និងផ្ដល់អាហារូបករណ៍ដល់សិសេសសេីពេមទាំងកម្មវិធីអាហារូបករណ៍និងកន្លេងស្នេក់នៅរបស់អង្គកការCAREសមេេប់កុមារីដេលចូលរៀនថា្នេក់អនុវិទេយាល័យនៅតាមសហគមន៍ជនជាតិភាគតិចដច់សេយល។

�កម្មវិធីទប់ស្កេត់ការបោះបង់ការសិកេសា ដេលតមេង់គោលដៅទៅលើការឆ្លងចូលអនុវិទេយាល័យដូចជា កម្មវិធីសកលេបងទប់ស្កេត់ការបោះបង់ការសិកេសារបស់ USAID ដេលកំពុងអនុវត្តបេព័ន្ធបេេប់ឲេយដឹងមុនដើមេបីជូនដំណឹងដល់ឪពុកមា្ដេយនៅពេលណាដេលកូនរបស់ពួកគេមិនចូលសលានិងបន្ទប់កុំពេយូទ័រដើមេបីធ្វើឲេយសលារៀនកាន់តេសំខាន់សមេេប់សិសេស។

�អាហារូបករណ៍និងការគំទេជាសមា្ភេរៈដល់សិសេសដេលរស់នៅក្នុងគេួសរកេីកេក៏ជាយុទ្ធសស្តេដេលទំនងនឹងមានជោគជ័យដេរ។ ភាពជាដេគូអប់រំនេអង្គកការកេេរដ្ឋេភិបាល ឬ NGO Education



12


11

Partnership (NEP)គឺជាអង្គកការកេេរដ្ឋេភិបាលឈានមុខគេនៅក្នុងបេទេសកម្ពុជាដេលលើកកម្ពស់និងសមេបសមេួលជាមួយអង្គកការកេេរដ្ឋេភិបាលជាង ១៣០ នៅក្នុងវិស័យអប់រំ ក្នុងនោះរួមទាំងការផ្ដល់អាហារូបករណ៍ និងការគំទេមិនមេនជាថវិកា ដល់សិសេសមកពីគេួសរកេីកេ ដើមេបីជំរុញកំណើននេការសមេេចបានការអប់រំ។ អាហារូបករណ៍គឺជាយុទ្ធសស្តេដ៏សំខាន់ ដេលតេូវបានទទួលស្គេល់នៅក្នុងគោលនោបាយរបស់ាជរដ្ឋេភិបាល និងតេូវបានអនុវត្តជាប់លាប់ដោយអង្គកការកេេរដ្ឋេភិបាលទាំងតូចទាំងធំ។

អនុសសន៍

ការសេេវជេេវ និងការវិភាគបេបបរិមាណបានបង្ហេញថាការទទួលបានការអប់រំឬកមេិតវបេបធម៌ទាបបំផុតតេមឹថា្នេក់ទី៧ គឺជាការសំខាន់សមេេប់ការកាត់បន្ថយហានិភ័យនេIPV (NIS,

2011)។ ដោយផ្អេកមូលដ្ឋេនលើការសិកេសានេះ អនុសសន៍រួមមានដូចតទៅ៖ (១)ពងេកីកម្មវិធីដេលទទួលជោគជ័យដេលលើកកម្ពស់ការសមេេចបានការអប់រំរបស់សិសេសទាំងសេីទាំងបេុស (២) ជំរុញឪពុកមា្ដេយ

សហគមន៍និងអ្នកមានភារកិច្ចឲេយចូលរួមនៅក្នុងការលើកកម្ពស់សិទ្ធិរបស់កុមារី និងកុមាាក្នងុការទទួលបានការអប់រំ និងផលបេោជន៍មួយជីវិតនេការអប់រំ (៣) ធ្វើការសេេវជេេវដើមេបីស្វេងយល់កាន់តេចេាស់ថេមទៀត អំពីឥទ្ធពិលនេកម្មវិធីជំរុញការសមេេចបានការអប់រំដេលតមេង់គោលដៅឆ្ពេះទៅកុមារី និង/ឬកុមាាលើការទប់ស្កេត់IPV។

ពង្ីកកម្មវិធីដ្លទទួលជោគជ័យដ្លលើកកម្ពស់ការសម្្ចបានការអប់រំរបស់សិស្សទាំងប្ុសទាំងស្ីដោយតម្ង់គោលដៅទៅលើបុព្វហ្តុន្ការបោះបង់ការសិក្សា

�យុទ្ធសស្តេគំទេដេលជួយដោះសេេយតមេវូការបេេក់ចំណូលបន្ទេន់របស់គេសួរដើមេបីឲេយកូនៗរួចផុតពីបន្ទុកការងរ និងកិច្ចការផ្ទះ ដើមេបីបង្កើតការលើកទឹកចិត្តដោយផ្ទេល់សមេេប់ការរកេសាកុមារីនិងកុមាាឲេយរៀនបានជាប់លាប់។

�ខណៈដេលការឆ្លងចូលអនុវិទេយាល័យគឺជាអាទិភាព ការបណ្ដុះបណា្ដេលបច្ចេកទេសនិងវិជា្ជេជីវៈ និងការអប់រំកេេបេព័ន្ធ ក៏អាចជាយុទ្ធសស្តេដេលគេគួរវាយតម្លេដេរ។ការផ្ដេតគោលដៅនេការបណ្ដុះបណា្ដេលបច្ចេកទេសនិងវិជា្ជេជីវៈ ទៅ

រកជមេើសការងរនៅពេលកេេយសមេេប់មនុសេសពេញវ័យ អាចបង្កើនការប្ដេជា្ញេចិត្តរបស់ឪពុកមា្ដេយក្នុងការបញ្ជូនកូនឲេយទៅរៀន និងផ្ដល់សមត្ថភាពបង្កើនបេេក់ចំណូលក្នុងរយៈពេលវេង។

�បន្តអនុវត្ត ESP សលាកុមារមេតេី និងយុទ្ធសស្តេគោលនោបាយផេសេងទៀត ដើមេបីកេលម្អហេដ្ឋេរចនសម្ព័ន្ធសលារៀន គុណភាពនេការអប់រំ និងលទ្ធភាពទទួលបានការអប់រំសមេេប់កេុមកុមារកេីកេនិងងយរងគេេះ។

�សេបតាមយុទ្ធសស្តេរបស់MoEYS, MoWA

និង MoSAVY គេគួរផ្ដល់អាហារូបករណ៍ដល់កុមារីនិងកុមាាដើមេបីលុបបំបាត់របាំងដេលាាំងកុមារងយរងគេេះមិនឲេយឆ្លងទៅដល់កមេតិមធេយមសិកេសានិងឧត្តមសិកេសា។

ជាការសំខាន់គេតេូវកត់សមា្គេល់ថាការសមេេចបានការអប់រំកើនឡើងគឺជាធតុមួយនេយុទ្ធសស្តេ

ទប់ស្កេត់បឋមទូទៅមួយ ដេលគួរតេផ្គកួបជាមួយយុទ្ធសស្តេននដើមេបីកសងភាពជាបុរសដេល

វិជ្ជមាន កាត់បន្ថយទំនៀមទមា្លេប់យេនឌ័រអវិជ្ជមាន ដេលលើកទឹកចិត្តដល់ការអត់ឱនចំពោះ IPV

និងដោះសេេយកតា្តេហានិភ័យនិងកតា្តេការពារIPVផេសេងទៀត។យុទ្ធសស្តេទប់ស្កេត់បឋមសមេេប់IPV

ក៏គួរតេបង្កើតឡើងដោយសហការជាមួយបេព័ន្ធការពារនិងឆ្លើយតបIPVដេលបេសើរជាងមុនដេរ។

�ដោះសេេយបញ្ហេនេភាពងយរងគេេះផេសេងទៀត ដេលប៉ះពាល់ដល់ការសមេេចបានការអប់រំក្នុងនោះាប់ទាំងការដោះសេេយបញ្ហេនេការជួបបេទះ IPV បច្ចុបេបន្ន (ដេលភា្ជេប់ទៅនឹងសេចក្តីសង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅទី៣ស្ដីពីការធ្លេប់ជួបបេទះអំពើហិងេសាតាំងពីកុមារភាព)។

ជំរុញកុមារឪពុកមា្ដ្យសហគមន៍និងអ្នកមានភារកិច្ចឲ្យចូលរួមនៅក្នុងការលើកកម្ពស់សិទ្ធិរបស់កុមារីនិងកុមារានៅក្នុងការទទួលបានការអប់រំ

�ផេសព្វផេសាយសរវិជ្ជមាន និងការបេេសេ័យទាក់ទងដេលជំរុញការផ្លេស់ប្ដូរឥរិយបថ ដេលដោះសេេយនូវបញ្ហេទំនៀមទមា្លេប់វបេបធម៌ ដេលកំហិតការអប់រំនិងការបណ្ដុះបណា្ដេលរបស់ក្មេងសេី និងបង្កើនការយល់ដឹងអំពីផលបេោជន៍ពេញមួយជីវិតនេការអប់រំ ក្នុងនោះាប់ទាំងការពងេងឹភាពអង់អាចរបស់ស្តេី និងកុមារីក្នងុការធ្វើសេចក្ដីសមេេចចិត្ត លទ្ធភាពកេលំអសុខភាពឱេយល្អបេសើរ និងលទ្ធភាព បង្កើនបេេក់ចំណូល។ចំណុចនេះ ជាប់ទាក់ទងគ្នេនឹងសេចក្តីសង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅ ទី២ ស្ដីពីអំពើហិងេសាលើដេគូស្នទិ្ធស្នេល និងការមើលឃើញតាមបេព័ន្ធផេសព្វផេសាយ។

�គំទេមេដឹកនំសហគមន៍ គណៈកមា្មេធិការទេទេង់សលាកេមុអាណាពេយាបាលឲេយធ្វើការរួមគ្នេដើមេបីកំណត់រក និងដោះសេេយបញ្ហេកង្វល់អំពី

សុវត្ថិភាព និងរបាំងវបេបធម៌ដេលាាំងកុមារក្នុងការទទួលបានការអប់រំនៅក្នុងសលារៀននៅក្នុងមូលដ្ឋេន។ ចំណុចនេះ ជាប់ទាក់ទងនឹងសេចក្តីសង្ខេបសមេេប់កំណត់គោលដៅទី៣ស្ដីពីអំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេល និងការធ្លេប់ជួបបេទះអំពើហិងេសាតាំងពីកុមារភាព។

ធ្វើការស្្វជ្្វដើម្បីស្វ្ងយល់កាន់ត្ច្បាស់ថ្មទៀតអំពីឥទ្ធិពលន្កម្មវិធីទប់ស្ក្ត់ការបោះបង់ការសិក្សាទៅលើការសម្្ចបានការអប់រំនិងការទប់ស្ក្ត់IPV

ទំនក់ទំនងរវាងកម្មវិធីរកេសាសិសេសឱេយនៅសិកេសាក្នុងសលាទាំងនេះ និង IPV មិនតេូវបានគេដឹងឡើយ ហើយការយល់ដឹងនៅក្នុងវិស័យនេកតា្តេហានិភ័យដេលជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងIPVនៅមានកមេិតទាបណាស់។ បើទោះបីការសេេវជេេវគំទេថា ការសមេេចបានការអប់រំ គឺជាកតា្តេហានិភ័យផងនិងជាកតា្តេការពារផងសមេេប់ការរងគេេះដោយសរIPVនិងការបេពេឹត្តIPVក្ដីគេនៅមិនទាន់មានភ័ស្តុតាងចេាស់លាស់អំពីថាតើយុទ្ធសស្តេកម្មវិធីអ្វីខ្លះដេលសមេេចបានលទ្ធផលល្អជាងគេបំផុត ក្នងុការកាត់បន្ថយការបោះបង់ការសិកេសានិងបង្កើនការសមេេចបានការអប់រំ។ការសេេវជេេវបន្ថេមទៀតគឺជាការាំបាច់។



14


13

អក្សរកាត់

ASEAN សមាគមបេជាជាតិអាសុីអាគ្នេយ៍CDC មជេឈមណ្ឌលបេឆំងជំងឺឆ្លងCDHS ការអង្កេតបេជាសស្តេនិងសុខភាពកម្ពុជាCRUMP គមេេងចំណាកសេុកជនបទ-ទីកេុងកម្ពុជាESP ផេនការយុទ្ធសស្តេវិស័យអប់រំEFA ការអប់រំសមេេប់ទាំងអស់គ្នេESWG កេុមការងរវិស័យអប់រំJTWG-Edu កេុមការងរបច្ចេកទេសរួមលើវិស័យអប់រំIPV អំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេលMoEYS កេសួងអប់រំយុវជននិងកីឡាMoH កេសួងសុខាភិបាលMoP កេសួងផេនការMoWA កេសួងកិច្ចការនរីMoSAVY កេសួងសង្គកមកិច្ចអតីតយុទ្ធជននិងយុវនីតិសមេបទាNAPVAWII ផេនការសកម្មភាពជាតិទី២ដើមេបីទប់ស្កេត់អំពើហិងេសាលើស្តេីNEP ភាពជាដេគូអប់រំនេអង្គកការកេេរដ្ឋេភិបាលNGO អង្គកការកេេរដ្ឋេភិបាលNIS វិទេយាស្ថេនជាតិស្ថិតិRHUL Royal Holloway and Bedford New CollegeP4P ដេគូដើមេបីការទប់ស្កេត់UN អង្គកការសហបេជាជាតិUNDP កម្មវិធីអភិវឌេឍន៍សហបេជាជាតិUNFPA មូលនិធិបេជាពលរដ្ឋសហបេជាជាតិUNV អ្នកស្ម័គេចិត្តអង្គកការសហបេជាជាតិUSAID ទីភា្នេក់ងរសហរដ្ឋអាមេរិកសមេេប់ការអភិវឌេឍអន្តរជាតិVAW អំពើហិងេសាលើស្តេីWHO អង្គកការសុខភាពពិភពលោក

ឯកសរយោង

Assaad, R., Friedmann-Sanchez, G., & Levison, D. (2013). ភាពបេឈមផ្នេកវិធីសស្តេនៅក្នុងការសិកេសាអំពីផលប៉ះពាល់នេអំពើហិងេសាក្នុងគេួសរទៅលើមូលធនមនុសេសរបស់កុមារ៖ការអនុវត្តនៅបេទេសកូឡុំប៊ី។ឯកសរការងររបស់មជេឈមណ្ឌលបេជាជនរដ្ឋMinnesotaលេខ2013-08 (University of Minnesota).ដកសេង់យកចេញពីwww.hhh.umn.edu/people/rassaad/pdf/MPC_WorkingPaper.pdf.

Ackerson, L.K., Kawachi, I., Barbeau, E.M., & Subramanian, S.V. (2008).ឥទ្ធិពលរបស់បុគ្គកលនិងបរិបទអប់រំបេហាក់បេហេលទៅលើអំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេល៖ការសិកេសាផ្អេកលើបេជាជនស្ដីពីស្តេីនៅក្នុងបេទេសឥណា្ឌេ៖ទិននុបេបវត្តិសុខភាពសធរណៈរបស់អាមេរិក98 (3), 507-514.

Bouhours, B., Cheong, C.W., Bong, B., & Anderson, S. (2013).ការអង្កេតជាអន្តរជាតិអំពីអំពើហិងេសាលើស្តេី៖របាយការណ៍ស្ថេពរស្ដីពីបេទេសសិង្ហបុរី។បណា្ដេញសេេវជេេវវិទេយាសស្តេសង្គកម(SSRN).

Boyle, H.B Georgiades, K., Cullen, J., & Racine, Y. (2009).ឥទ្ធិពលសហគមន៍ទៅលើអំពើហិងេសាលើដេគូស្នទិ្ធស្នេលនៅក្នុងបេទេសឥណា្ឌេ៖ការអប់រំរបស់ស្តេីអាកបេបកិរិយចំពោះ

ការធ្វើបាបនិងជីវភាពរស់នៅ។វិទេយាសស្តេសង្គកមនិងឱសថសស្តេ(Elsevier Ltd.) 69, 691-697.

Brown, L., Thurman, T., Bloem, J., & Kendall, C. (2006).អំពើហិងេសាផ្លូវភេទនៅLesotho.ការសិកេសានៅក្នុងការធ្វើផេនការគេួសរ37(4), 269-28

Chung, D.B., Kantachote, K., Mallick, A., Polster, R., Roets, K., (2013).សូចនករនេការពងេឹងភាពអង់អាចស្តេីនៅក្នុងបេទេសកំពុងអភិវឌេឍន៍។សិកា្ខេសលាស្ដីពីកិច្ចការអន្តរជាតិ។Madison: Robert M. La Folletteសលាកិច្ចការសធរណៈ,សកលវិទេយាល័យWisconsin-Madison.

Colclough, C., Rose, P. and Tembon, M. (2000).‘វិសមភាពយេនឌ័រនៅក្នុងការអប់រំថា្នេក់បឋម៖តួនទីនេភាពកេកីេនិងទំនៀមទមា្លេប់វបេបធម៌អវិជ្ជមាន.’ទិននុបេបវត្តិអន្តរជាតិស្ដីពីការអភិវឌេឍវិស័យអប់រំ,20: 5–27.

Filmer, D. and Schady, N. 2008.ជំរុញកុមារីឲេយចូលរៀន៖ភ័ស្តុតាងពីកម្មវិធីអាហារូបករណ៍នៅកម្ពុជា។ការអភិវឌេឍសេដ្ឋកិច្ចនិងការផ្លេស់ប្ដូរផ្នេកវបេបធម៌,Vol. 56, No. 3, pp. 581-617.

Emery, C. R.(2011).ការគេប់គេងឥទ្ធិពលនេការជេើស

រីសទៅលើទំនក់ទំនងរវាងបញ្ហេឥរិយបថកុមារនិងការធ្លេប់ជួបបេទះអំពើហិងេសាលើដេគូស្នទិ្ធស្នេល។ទិននុបេបវត្តិស្ដីពីអំពើហិងេសាអន្តរបុគ្គកល(Sage) 26 (8), 1541-1558.doi:10.1177/ 0886260510370597.

Fancy, K. (2012). ពេេះតេខ្ញុំជាសេី៖ស្ថេនភាពកុមារីនៅក្នុងពិភពលោកឆ្នេំ២០១២។Plan International.ដកសេង់ចេញពីhttps://www.plan.org.au/~/media/Documents/Research%20and%20Reports/Because_I_am_a_Girl%20The%20State%20of%20the%20Worlds%20Girls%202012.ashx

Fulu, E., Warner, X., Miedema, S., Jewkes, R., Roselli, T. & Lang, J. (2013).ហេតុអ្វីបានជាបុរសខ្លះបេើបេេស់អំពើហិងេសាលើស្តេីនិងតើយើងអាចទប់ស្កេត់អំពើហិងេសានេះយ៉េងដូចម្ដេច?ការរកឃើញបេបបរិមាណពីការសិកេសាពហុបេទេសរបស់អង្គកការសហបេជាជាតិស្ដីពីបុរសនិងអំពើហិងេសានៅក្នុងតំបន់អាសីុនិងបា៉េសុីហ្វិក។ទីកេុងបាងកក៖UNDP, UNFPA,

UN Women and UNV.

Hunt, F. (2008). ‘ការបោះបង់ការសិកេសា៖ការពិនិតេយឡើងវិញលើឯកសរននទូទាំង


សេចក្តីេស្ខេបេម្រាប់កំណត់សោលសៅទតី4 សេចក្តីេស្ខេបេម្រាប់កំណត់សោលសៅទតី4

1615

បេទេស.’ CREATE Pathways to Access No 16.កេុមហ៊ុនសេេវជេេវស្ដីពីលទ្ធភាពក្នុងការទទួលបានការអប់រំអន្តរកាលនិងសមធម៌៖សកលវិទេយាល័យSussex

Huth-Bocks, A.C., Levendosky, A.A., & Semel, M.A. (2001).ឥទ្ធិពលដោយផ្ទេល់និងដោយបេោលនេអំពើហិងេសាក្នុងគេួសរទៅលើមុខងរបញ្ញេរបស់កុមារ។ទននុបេបវត្តិស្ដីពីអំពើហិងេសាគេួសរ(Plenum Publishing Corporation) 16 (3), 269-290.ដកសេង់ចេញពីhttp://empower-daphne.psy.unipd.it/userfiles/file/pdf/Huth-bocks%20A_%20-%202006.pdf.

Jewkes, R. (2002). អំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេល៖បុព្វហេតុនិងការទប់ស្កេត់។The Lancet 359 (9315), 1423-1429.

Johnson, K.B. & Das, M. B. (2009).អំពើហិងេសាប្ដីបេពន្ធនៅក្នុងបេទេសបង់កា្លេដេសដេលាយការណ៍ដោយបុរស៖បេេវា៉េឡង់និងកតា្តេហានិភ័យ។ទិននុបេបវត្តិនេអំពើហិងេសាអន្តរបុគ្គកល24 (6), 977-995.

Kiesel, L., Piescher K., & Edleson, J,. (2013).ការពិនិតេយទៅលើការជាប់ទាក់ទងគ្នេនេលទ្ធផលការសិកេសារបស់កុមារជាមួយនឹងការធ្លេប់ជួបបេទះអំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេលនិង

ការធ្វើបាបកុមារ។Minn-LInk Brief No. 15.ដកសេង់យកពីhttp://www.cehd.umn.edu/ssw/cascw/research/minnlink/minnlinkpublications.asp.

Kishor, S. & Johnson, K. (2000) ស្តេីស្ថិតនៅចំណុចទាក់ទងគ្នេរវាងភាពកេីកេនិងអំពើហិងេសា៖តើគុណវិបត្តិខុសប្លេកយ៉េងណា?ការផ្ដេតសំខាន់លើយេនឌ័រឯកសរការងរស្ដីពី

យេនឌ័រ,147-180.

Kishor, S. & Johnson, K. (2004).ចរិតលក្ខណៈនេអំពើហិងេសាក្នុងគេួសរ៖ការសិកេសាពហុបេទេស។Calverton, Maryland: ORC Macro.

Koenig, M., Stephenson, R., Ahmed, S. Jejeebhoy, S.J., & Campbell, J. (2006) កតា្តេកំណត់ជាលក្ខណៈបុគ្គកលនិងបរិបទនេអំពើហិងេសាក្នុងគេួសរនៅបេទេសឥណា្ឌេភាគខាងជើង។ទននុបេបវត្តិសុខភាពសធរណៈអាមេរិក96 (1), 132-138.

កេសួងអប់រំ(n.d.).ការអប់រំថា្នេក់បឋម។កេសួងអប់រំយុវជននិងកីឡា(MoEYS).ដកសេង់យកពីhttp://www.moeys.gov.kh/en/primary-education.html#.VLOIWxZquOw

កេសួងអប់រំ(n.d.). នយកដ្ឋេនអប់រំបឋមសិកេសា។កេសួងអប់រំយុវជននិងកីឡា(MoEYS).ដកសេង់ចេញពីhttp://www.moeys.gov.kh/en/institutional-structure/dge/ped.html#.VLOHmBZquOw

កេសួងអប់រំយុវជននិងកីឡា(MoEYS) (2014a). គោលនោបាយនិងយុទ្ធសស្តេ,ផេនការយុទ្ធសស្តេវិស័យអប់រំ2014-2018.កេសួងអប់រំយុវជននិងកីឡា។ដកសេង់យកពីhttp://www.moeys.gov.kh/images/moeys/policies-and-strategies/559-en.pdf.

កេសួងកិច្ចការនរី(MoWA). (2015).នរីរតនៈដំណាក់កាលទី៤.ាជធនីភ្នំពេញកម្ពុជា៖កេសួងកិច្ចការនរី។

កេសួងអប់រំយុវជននិងកីឡា(MoEYS) (2006-2013).ស្ថិតិនិងសូចនករវិស័យអប់រ។ំការិយល័យបេព័ន្ធព័ត៌មានគេប់គេងវិស័យអប់រំ(EMIS),កេសួងផេនការាជធនីភ្នំពេញកម្ពុជា។

កេសួងផេនការ(MoP). (2012).ចំណាកសេុកនៅកម្ពុជា៖របាយការណ៍ស្ដពីីគមេេងចំណាកសេកុជនបទ-ទីកេុងនៅកម្ពុជា(CRUMP).ាជធនីភ្នំពេញកម្ពុជា។កេសួងផេនការ

ភាពជាដេគូអង្គកការកេេរដ្ឋេភិបាលស្ដពីីវិស័យអប់រំ(2014).សិទ្ធទិទួលបានការអប់រំនៅកម្ពជុា៖ការសេេវជេេវនៅកមេិតសហគមន៍។ាជធនីភ្នំពេញកម្ពុជា៖ភាពជាដេគូអង្គកការកេេរដ្ឋេភិបាលស្ដីពីវិស័យអប់រំ។

អង្គកការPlan International Cambodia. (2014).លទ្ធភាពទទួលបានការអប់រំសមេេប់កុមារងយរងគេេះនិងកុមារកេីកេ។ាជធនីភ្នំពេញកម្ពុជា៖Plan International Cambodia.

លេខាធិការដ្ឋេនសហគមន៍បា៉េសុីហ្វិក(2010).ការសិកេសាសុខភាពគេួសរនិងការគំទេនៅKiribati៖ការសិកេសាអំពីអំពើហិងេសាលើស្តេីនិងកុមារ។Noumea, New Caledonia:លេខាធិការដ្ឋេនសហគមន៍បា៉េសុីហ្វិក។

Sabates, R., Akyeampong, K., Westbrook, J., Hunt, F., ការបោះបង់ការសិកេសា៖គំរូបុព្វហេតុការផ្លេស់ប្ដូរនិងគោលនោបាយ(2010).ឯកសររបស់មជេឈមណ្ឌលអប់រំអន្តរជាតិ,សកលវិទេយាល័យSussex.ដកសេង់ចេញពីhttp://www.academia.edu/580175/School_Drop_out_Patterns_Causes_Changes_and_Policies

Sobrado, C., Neak, S., Ly, S., Aldaz-Carroll, E., Gamberoni, E., Arias-Vazquez, F., Fukao, T., Beng, S., Johnston, T., Joaquin, M. S., Bruni, L., & de Groot, R. (2014).តើអ្នកកេទៅណាអស់ហើយ?ការវាយតម្លេភាពកេីកេនៅកម្ពុជាឆ្នេំ២០១៣។ការសិកេសាកមេិតបេទេសរបស់ធនគរពិភពលោក។Washington, DC; World Bank Group. http://documents.worldbank.org/curated/en/2014/05/19677674/all-poor-gone-cambodia-poverty-assessment-2013.

Sternberg, K.J., Lamb, M.E., Guterman, E., & Abbott, C.B. (2005).ឥទ្ធិពលនេអំពើហិងេសាក្នុងគេួសរក្នុងដំណាក់ដំបូងៗនិងដំណាក់កេេយមកទៀតទៅលើបញ្ហេឥរិយបថនិងជំងឺបាក់សេាតរបស់កុមារ៖ទសេសនវិស័យចមេះុទមេង់។ការរំលោភបំពាននិងការធ្វេសបេហេសចំពោះកុមារ30: 283-306.

Teng, Somongkol (2013). បន្ទុកការងររបស់កុមារី៖របាយការណ៍ស្ដីពីការអង្កេតលើបន្ទុកការងររបស់កុមារីសកម្មភាពតាមភូមិនិងការវាយតម្លេខ្លួនឯង។ាជធនីភ្នំពេញកម្ពុជា៖CARE Cambodia.

ទីភា្នេក់ងរសហរដ្ឋអាមេរិកសមេេប់ការអភិវឌេឍអន្តរជាតិ(USAID) (2014).កម្មវិធីទប់ស្កេត់ការបោះបង់ការសិកេសាhttp://schooldropoutprevention.com/country-data-activities/cambodia/.

Whitfield, C.L., Anda, R.F., Dune, S.R., & Felitti, V.J. (2003). បទពិសោធន៍កុមារភាពដេលហិងេសានិងហានិភ័យនេអំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេលទៅលើមនុសេសពេញវ័យ៖ការវាយតម្លេនៅក្នុងអង្គកការថេរកេសាសុខភាពដ៏ធំមួយ។ទននុបេបវត្តិអំពើហិងេសាអន្តរបុគ្គកល18 (2), 166-185.

អង្គកការសុខភាពពិភពលោក(WHO). (2010).ការទប់ស្កេត់អំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេលនិងអំពើហិងេសាផ្លូវភេទលើស្តេី៖ការាត់វិធនការនិងបេមូលភ័ស្តុតាង។ទីកេុងហេសឺណេវបេទេសស្វ៊ីស៖អង្គកការសុខភាពពិភពលោក។

អង្គកការសុខភាពពិភពលោក(WHO). (2013).ការបា៉េន់ស្មេនជាសកលនិងតំបន់ទៅលើអំពើហិងេសាលើស្តេី៖បេេវា៉េឡង់និងផលប៉ះពាល់ផ្នេកសុខភាពនេអំពើហិងេសាលើដេគូស្និទ្ធស្នេលនិងអំពើហិងេសាផ្លូវភេទលើអ្នកដេលមិនមេនជាដេគូ។ទីកេុងហេសឺណេវបេទេសស្វ៊ីស៖អង្គកការសុខភាពពិភពលោក។


17

សំណុំទិន្នន័យ

កេសួងអប់រំយុវជននិងកីឡា(MoEYS). (2006-2013).បេព័ន្ធព័ត៌មានគេប់គេងវិស័យអប់រំឆ្នេំ២០០៦-២០១៣(EMIS) [Data file].កម្ពុជា៖ការិយល័យOffice,នយកដ្ឋេនផេនការ

កេសួងផេនការ។

កេសួងកិច្ចការនរី(MoWA).(2005).អំពើហិងេសាលើស្តេីឆ្នេំ២០០៥៖ការអង្កេតជាមូលដ្ឋេន[Data file].កម្ពុជា៖កេុមហ៊ុនIndochina Research. Ltd.

កេសួងកិច្ចការនរី(MoWA).(2009).អំពើហិងេសាលើស្តេីឆ្នេំ២០០៩៖ការអង្កេតតាមដនបន្ទេប់[Data file].កម្ពុជា៖កេុមហ៊ុនIndochina Research. Ltd.

វិទេយាស្ថេនជាតិស្ថិតិ(NIS).(2000).ការអង្កេតបេជាសស្តេសង្គកមនិងសុខភាពកម្ពុជាឆ្នេំ២០០០(CDHS)[Data file].កម្ពុជា៖វិទេយាស្ថេនជាតិស្ថិតិ,កេសួងផេនការ។

វិទេយាស្ថេនជាតិស្ថិតិ(NIS).(2005).ការអង្កេតបេជាសស្តេសង្គកមនិងសុខភាពកម្ពុជាឆ្នេំ២០០៥(CDHS) [Data file].កម្ពុជា៖វិទេយាស្ថេនជាតិស្ថិតិ,កេសួងផេនការ។

វិទេយាស្ថេនជាតិស្ថិតិ(NIS).(2011).ការអង្កេតថា្នេក់ជាតិអំពីការបេើបេេស់ថា្នេំជក់ក្នុងចំណោមមនុសេសាស់ឆ្នេំ២០១០[Data file].ភ្នំពេញកម្ពុជា៖វិទេយាស្ថេនជាតិស្ថិតិកេសួងផេនការ។

សកលវិទេយាល័យRoyal Holloway and Bedford New College (RHUL).(2014).អំពើហិងេសាក្នុងគេួសរឆ្នេំ២០១២[Data file]. London, UK: Katherine Brickell

(បេធនអ្នកសុើបអង្កេត).

អង្គកការស្តេីសហបេជាជាតិ(2013).ការទប់ស្កេត់អំពើហិងេសាលើស្តេីនៅកម្ពុជាឆ្នេំ២០១៣៖ការរកឃើញពីការសិកេសាពហុបេទេសរបស់អង្គកការសហបេជាជាតិស្ដីពីបុរសនិងអំពើហិងេសា

[Data file].ទីកេុងបាងកកបេទេសថេ:ដេគូដើមេបីការទប់ស្កេត់(P4P): UNDP, UNFPA, UN

Women and UNV.

ឯកសរសេេវជេេវទាំងសេុងអាចស្នើសុំបានតាមរយៈអាសយដ្ឋេនអ៊ីម៉េលដូចខាងកេេម៖[email protected]

និ្ការទទួលបានការអប់រំសៅកម្ពុជា
