Geheel in de sfeer van het seizoen looptvan 3 tot 9 maart 2003 in Flanders Expode Lentebeurs. Blieft u een boodschap-pentasje krokussen, dan moet u er wel 4euro voor over hebben. Dan ga ik ze lie-ver uit het voortuintje van meneer pastoorsnokken, doch dat terzijde. • Overigens,omdat het één van de laatste Korts van ditjaar is, trakteer ik iedereen - naast degebruikelijke zever - op een vijftal hoogstdoorgrondelijke levenswijsheden. Zestaan verspreid over de pagina, dus vindze, koester ze en vergeet ze zo snelmogelijk teneinde uw mentale gezond-heid niet in gevaar te brengen. • Als ugeïnteresseerd bent in “Moulin Rouge”,maar zonder de huig van Ewan McGre-gor, rep u dan op zondagmorgen 9 maartnaar het MIAT. Daar wordt de origineleversie uit 1953 vertoond, over het levenvan dwergschilder Henri Toulouse-Lautrec. Info en adressen opwww.miat.gent.be. • Houdt u ten allentijde ver van de vestimentaire fenomenengenaamd “bodywarmer” en “debardeur”.Die blijkbaar door kleermakers metAlzheimer gefabriceerde ondingen zien ernamelijk niet uit. Ok, een paar Softenon-baby’s zouden zich er nog warm ermeekunnen houden, maar de modale mensbeschikt over meer stukken ledemaat. •

De laatste tijd is het erg moeilijk om inprime time de tv aan te zetten zonder testuiten op hijgende vrouwen die met hunbenen open liggen. En neen, vetzakken,ik heb het gewoon over over het nieuwegenre ‘kraambedtelevisie’ dat - persweeen vruchtwater nog an toe - heden tendage alle zenders teistert. Welke pro-grammadirecteur meent namelijk oprechtdat iedereen behoort te weten hoeveelopening een zekere Chantal uitHouthalen heeft, enkele uren voor ze hetleven schenkt aan een bloederig hoopjeweefsel? Dat dan nog eens promptChelsey genoemd wordt? • Om de folkiesonder onze lezers tevreden te stellen –nog een vierde man nodig om te kaarten,kerels? – toch maar even melden dat hetonvolprezen Ambrozijn op 7 maart eenhuisconcert geeft in de Centrale. Zijnde inde Kraankindersstraat om 21u30, voorslechts twee euro. • Waarom zijn die folk-concerten altijd zo goedkoop, vraagt u?Waarschijnlijk om iedereen in staat testellen een paar kwaliteitsvolle oordopjesaan te schaffen. • Op 15 maart komt Robde Nijs naar de Groenzaal in de LangeBoomgaardstraat. Als u nu nog geen tick-et hebt: ofwel gefeliciteerd met uw goedemuzikale smaak, ofwel een brokje welge-meende Schadenfreude, want het con-

cert is uitverkocht. •Zet een kááááársvoor je raam van-náááááácht! • Enbel alvast debrandweer. • O ja:m i n d e r h e i d s -groepen overrijdenis trouwens alleenleuk als je autogoede veringenheeft. • Het onvol-prezen duo Kom-mil Foo komt naarGent. Meerbepaaldmet hun nieuweproductie “Lof derWaanzin”, en welnaar het Publieks-theater Groot Huisop het Sint-Baafs-plein, op 6 maartom half negen ’savonds. • Het iszover: een op goed-koop succesbeluste pipo heefteen theaterproduc-

tie van “Le Petit Prince” in elkaar gesto-ken, met ons favoriete paardengebitGène Bervoets in de rol van degecrashte piloot. Antoine de Saint-Exupéry zou liggen tollen in zijn graf, ware het niet dat hij niet in WO II wasneergeschoten en zijn door murenesaangevreten skelet nu waarschijnlijk ineen verroeste Fokker op de bodem vande Middellandse Zee ligt weg te rotten.Soit, het stuk speelt in de Capitole, elkedag van 8 tot 23 maart. Meer info opwww.musichall.be. • Gène, toepasselijkevoornaam. Dat prinsjesboek is namelijkzo stroperig dat je er een behoorlijkestapel pannenkoeken mee op smaak kanbrengen. • Minstens even erg: “’k Zit metde gebakken peren”, een blijspel vanRuud De Ridder (!) dat het Nieuw GentsVolkstoneel op de planken tracht te bren-gen. Nu ben ik niet bepaald onderlegd inde theaterkunde, maar de voornamen van de leden van de Raad van Bestuurzeggen mij genoeg: Willy, Jean-Pierre,Edgard, Nicole (twéé maal), Huguette,Joseph, Guy en Lucien. Qua kneu-terigheid kan hun website er overigensook wat van, neem maar eens een kijkjeop http://users.pandora.be/ngvt1. • Voor ikhet vergeet: communisten steek je bestalleen in brand als je benzine een hooggenoeg octaangehalte heeft. • Und jetzt:seks. De Schedelgeboorten spelen op12 maart het ongetwijfeld zeer plastischestuk “Bukken”. Om 20u30 in het Publiek-stheater Groot Huis. Meer info opwww.publiekstheater.be. • In één ademkunnen we u aankondigen dat er tiendagen later een holebifuif is in de Vooruit.• Horen wij daar Verkeerd Geparkeerd inde pen kruipen? • Qua sillyness kan dittellen: het Stedelijk Natuurreservaatorganiseert een muskusratwandeling inhet domein Bourgoyen-Ossemeersen.Geïnteresseerden gaan naar Driepikkel-straat op zondagmorgen 23 maart (9u30).• Blijkbaar wordt er aan de vakgroep Mar-keting van de UGent behoorlijk serieusonderzoek gevoerd naar de invloed vangeur en kleur op ons aller con-sumentengedrag. Wil iemand de eindcon-clusies eens doorsturen naar de chefsvan de studentenrestaurants? Dank u. •Ach kom, nog eentje dan: Ward Beysenbenader je het best met een puntige stok.• And there was much rejoicing op hetVLD-hoofdkwartier.

De lente komt er weer aan, wat naar aloude gewoonte samenvalt met de triomfantelijke terugkeervan ieders vriendje Zyrtec. Zyrtec: het zou een hooikoortswerend middel moeten voorstellen,

maar het blijft klinken als de titel van een mediocre sf-strip. Ten strijd tegen het stuifmeel from outerspace! U snapt het al: geef mij maar de herfst.

Perswee en vruchtwater KORT

Rien

Vanaf volgend schooljaar kreunt de Universiteit Gent - met nieuwe spiffy afkor-ting UGent - onder een semestersysteem. Héél de universiteit? Néén, tweedappere faculteiten blijven verzet bieden tegen de machtige Bologna-over-weldigers. Daarmee maken ze het hun rector niet bepaald makkelijk en – wehadden nooit gedacht het nog te schrijven – luisteren ze naar hun studenten.Zo zie je maar.

Vrijdag 21 februari 2003, de dag van de maandelijkse Raad van Bestuur, wasD-Day voor het semestersysteem. Er waren vier faculteiten waar men nog meteen jaarsysteem werkte: Rechtsgeleerdheid, Diergeneeskunde, Politieke &Sociale Wetenschappen en Letteren & Wijsbegeerte. Het was bekend dat deDiergeneeskunde niet moeilijk zou doen en zelf een pseudo-semestersysteemzou uitwerken. Ook de Pol & Soc mocht geen probleem meer worden: de Fac-ulteitsraad had er, ondanks studentenprotest, al beslist over te schakelen naarhet semestersysteem. Toen waren ze nog met twee.

Bij de twee grootste Gentse Faculteiten, Rechtsgeleerdheid en Letteren &Wijsbegeerte, ging het namelijk helemaal niet zo makkelijk. In beide facultei-ten werd na intern gekrakeel (zie pagina 6) immers besloten om de beslissingover een mogelijk semestersysteem toch maar uit te stellen tot juli. Tot danhebben alle betrokken partijen tijd om argumenten pro of contra te zoeken enklappen we nog eens. Let wel: het is helemaal niet zeker dat voorstel om hetsemestersysteem in te voeren daadwerkelijk wordt afgevoerd. Omdat debeslissing echter zo laat valt, kunnen we ervan uitgaan dat het semestersys-teem er volgend academiejaar zeker nog niet wordt ingevoerd.

Dat in tegenstelling tot die andere grote opposant, de Faculteit Politieke &Sociale Wetenschappen. Men kiest er voor de korte pijn: het semestersysteemwordt volgend jaar integraal en institutioneel geïmplementeerd. Nu kunnen weons inbeelden dat de beslissingen van de Rechten en de Letteren & Wijs-begeerte enigszins zuur moeten smaken voor de studenten en hun vertegen-woordigers in de Pol & Soc. Het protest was er immers niet minder, de reken-ing die daarmee gehouden werd echter wel. In Schamper 411 schreef de Stura (Studentenraad Politieke en Sociale Wetenschappen) ons nog: “spij-tiggenoeg zijn er ook debatten waar je echt de duimen moet leggen en waar jemet de beste argumenten niet tegen de beslissing in kan gaan”. Nou, blijkbaarin de Rechten en de L&W wel.

Hoewel. Je kan je toch afvragen wat de studenten van Rechten en L&W échtgewonnen hebben met dit uitstel. Als je ziet dat nagenoeg heel Europa eensemestersysteem heeft en dat er zelfs in Vlaanderen in geen enkele studen-tenstad ook maar één faculteit te vinden is met een jaarsysteem, hoe lang kanje dan nog tegen de stroom inroeien? De kans lijkt dan ook uiterst groot datmen in beide faculteiten het semestersysteem toch nog goedkeurt op de ver-gadering van juli. En ondertussen zijn er weer een paar maanden verloren. Ikkan nu al raden waarover men volgend academiejaar gaat klagen: tijdsgebrekvoor het uittekenen van het semestersyteem. Tja.

Met alle respect voor de idealisten, maar betogen tegen semesterexamenslijkt ongeveer even zinvol als ’s nachts protesteren tegen het feit dat ’s och-tends de zon opkomt. En er mag misschien ook wel eens opgehouden wordenmet die demonisering van semesterexamens: er zijn al vijf universiteitsfacul-teiten waar men zonder enig probleem semestert. Om van de rest van het landmaar te zwijgen. Let’s face it: de semesters komen er en wel voor iedereen.Zaak is nu om de overgang zo pijnloos mogelijk te maken.

inhoudSCHAMPER 5 MAART ‘03

NUMMER 4122Kort3Edito 4Bologna6Semex7Betoging8Stookplaats9Column10De Liftvrekers12De Nacht van de Wansmaak14Sociale Dienst16Lezersbrieven18Interview “Huis van Gespuis”20Liegende reporter21Restaurant21Strip22 Films23 Kringen & Konventen24Agenda

Eén jaar zijn tweesemesters

3

Jef Van Baelen

4

Minister van Onderwijs Marleen Vander-poorten ondertekende in juni 1999 metde meeste Europese landen de Bologna-verklaring. Daarin engageerden de partij-en zich tot het creëren van één groteEuropese onderwijsruimte, met onderandere een grotere studentenmobiliteit.Een van de voorwaarden tot succes wasde uitbouw van een transparantEuropees systeem van diploma’s.Daarom besloten de ministers het hogeronderwijs te schoeien op dezelfde leest.Er werd geopteerd voor het Angelsaksi-sche systeem van bachelors en masters.

Zacht ontwakenEcht democratisch kon je die beslissin-gen niet noemen. Er kwam immersgeen enkele vorm van publiek debataan te pas. Er was nochtans al eengroeiende tendens tot internationali-sering van het hoger onderwijs aan-wezig. De Erasmus-uitwisselingen vor-men daar een goed voorbeeld van. Datneemt niet weg dat de ministers inBologna blijkbaar geen pottenkijkersduldden. Om dat te illustreren: ermoesten zelfs studentenvertegen-woordigers binnengesmokkeld wordenin de conferentiezaal.

Vlaanderen zat dus zonder het goed tebeseffen opgescheept met een her-vorming die ingrijpende gevolgen zouhebben voor het hoger onderwijs. Hetduurde echter lang vooraleer degemiddelde frank in onderwijsland wasgevallen. Dat zou er deels aan te wijtenzijn dat Vlaanderen ook toen al sterkinternationaal gericht was. Het bekendesysteem van de 60 studiepunten of dekwaliteitscontrole van de opleidingen viavisitaties zijn daar goede voorbeeldenvan.

No AnimoMarleen Vanderpoorten probeerde hetVlaams Parlement uit zijn kot te krijgenmet een aantal hoorzittingen over dekwestie. Het kan aan de legendarischeretorische capaciteiten van de ministergelegen hebben, maar er was alleszinsweinig enthousiasme. Ze veranderde danmaar het geweer van schouder en begoneen decreet te schrijven dat alles moest

regelen. Centraal daarbij stond de nobelegedachte om zoveel mogelijk actoren uithet onderwijsveld bij het werk tebetrekken centraal. Niet alleen de hogepiefen mochten mee aanschuiven. InVlaanderen had ook de VVS (VlaamseVereniging van Studenten) zich met waredoodsverachting op het dossier gestort.Dat had resultaat: Vanderpoorten traptegeen tweede keer in de Bolognaval ennodigde deze keer wel studenten uit.

Zo’n aanpak heeft zijn voor- en nadelen.Een delicate materie als het hoger onder-wijs van bovenaf hervormen, is heel

moeilijk. Rectoren of hogeschool-directeuren zijn geen doetjes die zichzomaar laten afdrogen of er moet albetoogd worden. Anderzijds bepaalt detraagste of de meest conservatieve hettempo en de reikwijdte van devernieuwing. Een ander negatief effectwas dat ideeën uit die fase al uitgevoerdwerden nog voor ze goed en wel op pa-pier stonden. Zo werd de minister koudgepakt tijdens de vorming van associ-aties.

Associaties moesten een samenwer-kingsverband vormen tussen één univer-siteit en één of meerdere hogescholen.

Door Bologna viel het verschil tussenhogescholen en universiteiten eigenlijkweg om plaats te maken voor bachelorsen masters. Dat gaf een probleem wanthogescholen zijn eigenlijk niet bedoeldvoor wetenschappelijk onderzoek. Omdat probleem aan te pakken, werden deassociaties opgericht. Van zodra het ideewas gevallen, begon vooral de KULeuvenals gek hogescholen over het ganse landte ronselen om toch maar zo veelmogelijk volk aan boord te hebben.

Pas in oktober 2001 kreeg de buiten-wereld een eerste ‘conceptdecreet’ onderogen dat de eerste krijtlijnen schetste.Tegen de tijd dat iedereen daar zijn zegjeover had gedaan waren we al in 2002aanbeland. De Vlaamse regering keurdehet voorontwerp van decreet pas goed inmei van dat jaar. Toen moest de ellendenog beginnen.

Moreel GezagIn ons land is het immers de gewoontedat als een minister een wet of decreet ontwerpt, de afdeling Wetgev-ing van de Raad van State daar eerstzijn licht over laat schijnen. Zij mogenenkel advies geven, dat daarenbovenniet gevolgd moet worden. Toch geni-et hun advies - en wij citeren hier eenGentse professor publiek recht - grootmoreel gezag. Als je het niet volgt, kandat ernstige gevolgen hebben. Vraagdat maar eens aan de bloeddruk vandie professor in kwestie en vergeetdaarbij zeker niet de woorden ‘arbi-tragehof’, ‘kieswetgeving’ en ‘Brabant’langs je neus weg te vermelden.

De Raad van State had ook bij hetvoorontwerp van decreet van Vander-poorten stevige bedenkingen. Deeerbiedwaardige juristen haddenonder andere bedenkingen bij hethanteren van de termen bachelor en

master, en vond dat er minstens een Nederlandstalig alternatief moest komen.

Het waren echter vooral de associatiesdie reden tot ongerustheid gaven. Vrijheidvan onderwijs was namelijk in de Belgi-sche geschiedenis altijd al een heikelthema, waarover de liberalen en dekatholieken traditioneel bakkeleien. KarelDe Gucht heeft nu nog van die opstotenvan tsjevenpesterij. Eerste probleem wasdat hogescholen verplicht werden om ineen associatie met een universiteit testappen. De associaties kregen ookeigen bevoegdheden zoals op het gebied

De hervorming van het hoger onderwijs in Vlaanderen draait opvolle toeren. Minister Marleen Vanderpoorten heeft een ont-

werp van decreet ingediend in het Vlaams Parlement dat de lijnenmoet uitzetten. Voor de goedkeuring ervan had ze de de meewer-king van de CD&V nodig. Die kreeg in ruil daarvoor onder anderehet terugdringen van de studentenvertegenwoordiging.

Bologna wil studenteninspraak terugschroevenStructuurdecreet eindelijk in parlement

van kwaliteitszorg. Daardoor gaat ze eenbeetje inrichtende macht spelen voor dehogescholen en de unief in een associ-atie, en dat mag niet zomaar. Dat bete-kende volgens de Raad van State dat ervoor dit decreet een tweederde meerder-heid nodig was in het Vlaams Parlement.

MachiavelliOver één discussiepunt zweeg de Raadvan State in alle talen. De studenten, incasu de VVS, hadden met de steun vande minister verkregen dat ze inspraakzouden krijgen in de bestuursorganen van de associaties. Sommigen in dekleine wereld van het hoger onderwijshadden het daar moeilijk mee. Ze haddentrouwens problemen met eender welkeopgelegde vertegenwoordiging. Dan lie-ver alleenheerser spelen over hun speel-tuin-associatietje. Om te bewijzen dat zehet gelijk aan hun kant hadden, haaldenze de hogervermelde vrijheid van onder-wijs aan. De Raad van State vond daar-entegen dat er op dat gebied geen vuiltjeaan de lucht was.

Toch heeft de studentenvertegenwoordi-ging het niet gehaald in het nuvoorliggende ontwerp van decreet. De

indirecte oorzaak daarvan was de noodaan een tweederde meerderheid in hetVlaams Parlement. Daarvoor was hetnodig om de CD&V aan boord te hijsen.Die stelde in ruil voor medewerking eisen.Onder meer nieuwe hogescholen voorWest-Vlaanderen en de mogelijkheid ombinnen een associatie opleidingen te ver-schuiven, waren de pasmunt voor hunsteun.

Studenten wegHet smerigste van al echter is het ver-dwi-jnen van elke vorm van rechtstreekse stu-dentenvertegenwoordiging in de bestuur-sorganen. Het enige wat in het ontwerpvan decreet staat is dat er een studenten-raad moet worden opgericht die wordtgeraadpleegd over ‘alle aangelegen-heden die studenten aanbelangen’. Datbetekent zo veel als zeggen dat ze hunmond nu en dan mogen opendoen maarmooi moeten zwijgen als de echtebeslissingen vallen.

Nochtans ontkent niemand het grotebelang van de associaties voor detoekomst van het hoger onderwijs. Nie-mand weet echt goed welke dynamiek deassociaties zullen ontwikkelen maar dat

ze een enorm belangrijke rol gaan spelenin de verdere ontwikkelingen van hethoger onderwijs staat buiten kijf. Daaringeen studenten toelaten is de klok terug-draaien.

CEO OosterlinckDe man achter al die kuiperijen is nie-mand minder dan rector André Ooster-linck van de KULeuven, die nooit echtveel ophad met lastige studenten. Hijheeft blijkbaar goed opgelet en handiggebruik gemaakt van de machtspositiedie de CD&V had om een tweederdemeerderheid te leveren.

Minister Vanderpoorten wil de studenten-brokken lijmen door een apart decreet temaken dat onder andere de studentenin-spraak regelt. Het probleem is dat datenkel de mogelijkheid geeft om een verte-genwoordiging van studenten op tenemen in de associaties, en geen ver-plichting. Alles voor, maar niets door stu-denten. Dat zal dan wel typisch katholiekzijn.

ninspraak terugschroeven

Tom De Paepe

Adv

erte

ntie

eindelijk in parlement

De spreiding van de examendruk wordt iséén van de voornaamste voordelen vande semex. De examenperiodes zoudenimmers minder belastend worden. Ookmoet de student vlugger zijn stoffige cur-sussen zoeken en ontloopt hij of zij deidiote situatie waarbij je een vak moetblokken dat een half jaar geleden voor hetlaatst op je bureau lag. Bovendien nemende slaagkansen van de studenten eenhoge vlucht in het semestersysteem.

In de Faculteit Economie en Bedrijfsbe-heer kende het slaagpercentage heteerste jaar na de invoering een haussevan 9%. Naaste een stijging van het aan-tal geslaagden zonder devaluatie van devakinhoud, biedt de switch ook praktischevoordelen. Zo steekt ze de studentenmo-biliteit in het kader van de Bologna-her-vormingen een handje toe. Semestriëleuitwisselingen worden namelijk veel

gemakkelijker als heel Europa een uni-form halfjaarlijks systeem hanteert. Ookde problemen met proffen die simultaandoceren en examens afnemen, zijn dandefinitief van de baan. Een laatste positiefpunt is dat de studenten beter voorbereidworden op arbeidsmarkt. Daar moet jeimmers ook op korte termijn presteren.

De nadelen van het semestersysteem zijnechter even legio als de voordelen ervan.Zo verdwijnen de vakanties als sneeuwvoor de zon. Daarenboven zijn de semex-en kinderachtig doordat ze de student teveel bij het handje nemen. Studentenac-tiviteiten zullen bovendien zo goed alsonbestaande zijn tijdens de examen-maanden.

Een ander argument is dat zowel proffenals studenten tevreden zijn met het huidi-ge stelsel en brengt verandering - ja voor

conservatisme! - enkel extra moeilijkhe-den met zich mee. Never change a win-ning team, indeed. Zo zullen papers,boekbesprekingen en presentaties voorproblemen zorgen. Die eerste, met werk-jes overstelpte maanden zorgen voornachtmerries bij de student door hetgebrek aan tijd om cursussen bij tehouden. Ook voor je thesis is de semexvervelend, al neemt de hoeveelheidpapers tijdens je laatste jaar een diepeduik en kan een goede planning zwarerampen voorkomen.

Een andere rechtvaardiging voor de uit-zondering die de Letteren & Wijsbegeertevandaag nog altijd genieten, is de Aca-demische Initiële Leraren Opleiding, dienu zonder al te veel problemen te com-bineren valt met de opleiding. Bij een half-jaarlijkse evaluatie zou zo’n verzoeningveel problematischer zijn. Tot slot moet jebij taalopleidingen methodes en inzichtendie je er niet op korte termijn inpompt,laten ‘marineren’.

Zijn de semesterexamens kut of geuren zij veeleer naar zoeteperen? Moeilijk te zeggen. De discussie over het jaar- en het

semestersysteem is namelijk een echt kluwen. Laten we het opkut met peren houden.

Rond de middag verzamelde men aan deUniversiteitstraat om te vertrekken richt-ing rectoraat, waar de RvB vergaderde.De betogers gebruikten slogans als Raadvan Bestuur, Dictatuur en Pillen kan jedraaien, maar ons kan je niet naaien. Datpillen draaien refereert aan rector AndréDe Leenheers glorieuze status vanapotheker. Toen de groep, zo’n 200 manvolgens de initiatiefnemers, het rectoraatbereikte, was het wachten op deaankomst op van de leden van de RvB.Ondertussen werden de standpuntentegen het semestersysteem nog eensuiteengezet.

Ann Van Hoey, studentenvertegen-woordiger in de RvB, kwam voor de ver-gadering even opdagen en verzekerde demenigte dat zij en haar collega-studen-tenvertegenwoordigers een standpunttegen het semestersysteem zoudenverdedigen.

Achterpoort

Dreeten werd bij zijn aankomst onmiddel-lijk omringd door een aantal misnoegderechtenstudenten. Ze wilden van hem zelfhoren wat zijn argumenten voor de in-voering van het semestersysteem waren.Dreeten uitte het verwijt dat er betoogdwerd, ook al was er toen nog niets beslist.Is een betoging nu net niet de bedoelingom de beslissing van de beleidsvoerderste beïnvloeden? Een aantal bestuursle-den waren ondertussen iets te opvallendbezig om onopvallend het oude rec-toraatsgebouw binnen te stappen via eenachterpoortje. Onder hen Marc De Cler-cq, Dreetens sidekick, notoir voorstandervan het semestersysteem en professoreconomie aan de faculteit Rechtsgeleerd-heid. Vandaar dat hij ook eieren voor zijngeld koos.

UitstralingDe betoging miste haar uitwerking niet.De RvB heeft niet beslist om het semes-tersysteem in te voeren in de hele univer-siteit. De hete appel werd doorgeschoven

naar de faculteiten waar het jaarsysteemnog diep verankerd is, zijnde de Rechts-geleerdheid en de Letteren en Wijs-begeerte. Zij moeten tegen het einde vandit academiejaar een beslissing nemen.Voor de studentenvertegenwoordigers enhet VRG is er nu nog enige tijd om deleden van de Faculteitsraad te overtuigenom voor het behoud van het jaarsysteemte stemmen. De argumenten die de rectoraanhaalde om het semestersysteemerdoor te drukken zijn van administratieveen praktische aard, zoals problemen metlokalen of een vlottere uitwisseling methet buitenland.

Een ander argument was de uitstralingvan de universiteit naar de buitenwereld.Wat zou die wel denken van een unief diezowel met jaarsysteem als semestersys-teem werkt? Alsof de studenten daarwakker van liggen. Uit een enquête,afgenomen tijdens de week van debetoging, blijkt dat meer dan 80% voor het behoud van het jaarsysteem koos.Zogenaamde praktische problemen kun-nen dan geen basis zijn voor een beslis-sing als een groot deel van de groep, dieer uiteindelijk de gevolgen van moet dra-gen, het daar niet mee eens is.

6

Raad van Bestuur haalt bakzeil

Vrijdag 21 februari 2003 organiseerde het Vlaams Rechtsge-nootschap (VRG) een betoging tegen de eventuele invoering

van het semestersysteem in de Faculteit Rechtsgeleerdheid. Die-zelfde dag zou de Raad van Bestuur (RvB) daar een beslissingover nemen. De actie was niet zonder resultaat.

VRG betoogt met succes tegen semex

Stefaan

Pieter Everaerts

Semestersysteem: kut of peren?

Niet alleen de studenten maar ook hetrectoraat en de proffen haalden enkeleslagen binnen. De gehoopte soloslimbleef echter uit. In zeven van de negenfaculteiten kregen zij de veranderingen ernamelijk door. In vele faculteiten was datlogisch wegens de lange traditie in hetsemestersysteem. De Faculteit Politiekeen Sociale Wetenschappen vormden weleen harde noot om kraken maar hetprotest werd daar in de kiem gesmoord en een ‘institutioneel’ semestersysteem werd geïnstalleerd. Een bijvoeglijk naam-woord als eufemisme om de pijn teverzachten. In die faculteit worden desemex volgend academiejaar al inge-voerd, nog voor degevreesde implementatievan de BaMa-hervormin-gen, de eeuwige troefkaartvan ware semester-adepten.

Op de Raad van Bestuurlagen de twee grootsteboemannen van hetsemestersysteem, de Fa-culteiten Rechtsgeleerd-heid en Letteren & Wijs-begeerte, echter wel metsucces dwarsliggen. Destudentenvertegenwoordi-gers sleepten voor de tweedissidenten een uitstel vaneen half jaar uit de brand.Ondanks hevige protestenslaagden hun Leuvense en Brusselse col-lega’s daar niet in. Het is de bedoeling dater in de Rechten en de Blandijn eeninterne, inhoudelijke discussieaangezwendeld wordt tijdens dat half jaar.

Informatie uit de eerste hand kregen wevan Ann Van Hoey en Bart Meulemans,twee studentenvertegenwoordigers in deRaad Van Bestuur. Zij speelden gewilligslachtoffer voor een interview.

SCHAMPER: In de Faculteit Rechts-geleerdheid hebben jullie tegen allevoorspellingen in uitstel van executieverkregen. Hoe hebben jullie datgeflikt?Ann Van Hoey: “Ik zag de bui al hangentoen ik de voorbereidende documentenvan de vergadering in handen kreeg.

Daarin werd namelijk gestipuleerd dat weop de vergadering notie zouden nemenvan de twee gebruikte systemen en een‘institutioneel’ semestersysteem naarvoren zouden schuiven. De veranderingzou dan onherroepelijk zijn. De internediscussie binnen de Rechtsgeleerdheiddie ons wel beloofd maar altijd uitgesteldwerd, verwees men zo eensklaps naar deprullenmand. We zouden enkel nog kun-nen debatteren over een verdronken kalf.Zodra de Raad van Bestuur het vonniszou uitspreken, zou de beslissing nietmeer te herroepen zijn. Die lepe zet vande semesterfreaks stootte me persoonlijkenorm tegen de borst. Ik vond het een

regelrechte aanfluiting van de autonomievan onze faculteit. Enkel een vergeefsediscussie achteraf over een onderwerpdat de studenten in zulke mate beroert,zoiets kon gewoon niet door de beugel!Gesteund door de studentenprotesten,zoals de VRG-betoging, hebben we debeslissing tegengehouden en respijt totjuli afgedwongen.”

SCHAMPER: In de Letteren & Wijs-begeerte zag het er zo mogelijk nogslechter uit. Decaan Johnny De Vreker,leek gevonden voor het semestersys-teem en onmogelijk te vermurwen.Maar ook daar haalden jullie eigenlijkde slag thuis.Bart Meulemans: “De Vreker poneerdehet semestersysteem als de toekomstvan de Letteren & Wijsbegeerte.Nochtans was door de Faculteitsraad

duidelijk voor het oude, knusse jaarsys-teem geopteerd.”Ann Van Hoey: “In de Onderwijsraad hadeen studentenvertegenwoordiger dooreen ambigue houding schijnbareverdeeldheid gezaaid en de grote‘vernieuwers’ aan de faculteit een extratroefkaart in de schoot geworpen.”Bart Meulemans: “Daarom begon DeVreker met zijn eigen argumentenregenom het semestersysteem in te voeren enverkocht het als de mening van de helefaculteit. Hij redetwistte dat de beslissingmet de BaMa-hervormingen toch onont-koombaar zou zijn. Volgens De Vrekerwas het klaar als een klontje dat dat onte-gensprekelijk de beste beslissing was.Alleen begrepen de studenten dat nogniet. Als studentenvertegenwoordiger konik dat niet over mij laten gaan en samenmet mijn collega’s ging ik de discussiemet de decaan aan. Uiteindelijk kwam demeest Belgische aller oplossingen uit debus: een compromis. In navolging van deRechtsgeleerdheid werd besloten de dis-

cussie voorlopig uit testellen en in de tussentijdeen extra overlegver-gadering met de studen-ten te houden.”

SCHAMPER: En hoe zathet dat nu precies metde excentrieke Dierge-neeskunde?Bart Meulemans: “Dievreemde eend in de bijtbesloot simpelweg datbeide systemen slechtwaren. Voor hun stage opjaarbasis lag dat allemaalmoeilijk. Ze stemden inmet de verandering maarhielden de deur op eenkier. Mogelijk werken ze

nog een eigen systeem uit. Vermits zijtoch een geïsoleerd eilandje in de univer-siteit zijn en weinig of geen proffen delenmet andere faculteiten, had niemand daarecht problemen mee.”

SCHAMPER: Laatste vraagje: dragenjullie eigenlijk geen uilen naar Athene?Legt de Bologna-verklaring de invoe-ring van het semestersysteem nietEuropees op?Ann Van Hoey: “Ik ben blij dat je dat puntaankaart. Dat is namelijk een frequentgehoorde associatie die totaal verkeerdis. Verplichtingen hebben we zeker niet.Alleen hanteert het merendeel van deEuropese universiteiten al het semester-systeem en zou de omschakeling studen-tenuitwisseling simplificeren.”

7

Pieter Everaerts

Jaarsysteem nog niet uitgeteldRode wangetjes voor onze snoezige rector André De Leenheer.

Dat is het minste wat hij aan de Raad Van Bestuur van vrijdagheeft overgehouden. Als enige rector in Vlaanderen slaagt hij erniet in het semestersysteem door te drukken. In de hele kakofoniein de semesterdiscussie wordt er aan onze universiteit dus nognaar de studenten geluisterd. Raar maar waar, de UGent vervulteen voortrekkersrol voor studentendemocratie.

8

Kolenkot wordt hypermodern studentenhuis

Al jaren klagen de studentenverenigingenover de lamentabele staat van studenten-huis De Brug in de Sint-Pietersnieuw-straat. Het enige wat de Universiteit Gent(UGent) daaraan deed, was de gevelzandstralen. Allemaal heel mooi voordiegenen die er passeren maar hetwerkschuwe tuig dat zich àchter die gevelbevindt, maakt elke keer opnieuw eenschietgebedje als het de trap bestijgt. Dietrap hangt immers verdacht scheef enzonder de ondersteunende metalen con-structie lag het geval, samen met het helegebouw, al lang in puin.

OnverlatenIn het voorjaar van 2000 vonden de stu-denten het welletjes en richtten het BOB -Bijzonder Overleg De Brug - op, eenvereniging waarin alle bewoners van hetstudentenhuis vertegenwoordigd waren.In het grootste geheim bereidden zij eenbezetting van het rectoraat voor. Op don-derdag 23 maart 2000 was het zover. Een70-tal onverlaten vertrokken ‘s morgensvroeg uit De Brug om via eenachteringang het rectoraat binnen tesluipen. Ze nestelden zich zonderscrupules - voeten op tafel, pint in dehand - in de vergaderzaal van de Raadvan Bestuur op de zesde verdieping van

het rectoraat en wachtten vol ongeduld totde raadsleden toe zouden stuiken.

Toen de toenmalige rector, Jacquesbaron Willems, en de zijnen de deurenopenzwaaiden, was hun ontsteltenis danook niet te schatten. De ogen van rectorWillems werden vochtig van ontroering enbijna dropen hete tranen van zijn wangen.Ondertussen beet regeringscommissarisYannick De Clercq de studenten toe datze beter een beetje zouden studeren endat ze niet mochten roken in de ver-gaderzaal - wat de koffiemadam meteenbetwistte. De studenten installeerden terplekke een tapkast en zouden de zesdeverdieping van het gebouw 24 uurbezetten.

Terwijl een student de pers rondleidde inhet bouwvallige studentenhuis, legde debende apen uit dat krot de rector uit wathun eisen waren. De rector was ont-goocheld dat de studenten hem zoietshadden gelapt en voelde zich persoonlijkaangevallen. Hij verstond niet dat de stu-denten niet geloofden dat hij er àlles aandeed om een oplossing voor hun proble-men te zoeken. De studenten van hunkant begrepen niet dat zij in een kotbleven zitten dat de brandweer als

onveilig had bestempeld. Ze wilden eenoplossing en wel meteen.

MegalomaanVan toen af kwam de zaak in eenstroomverstelling. Er werden enkeledenkpistes uitgestippeld en uiteindelijkbleek een restauratie van de oude stook-plaats de ideale oplossing. Firmin Meesvan de Faculteit Toegepaste Wetenschap-pen kreeg de opdracht iets megalomaanste ontwerpen dat de universiteit liefst heelwat prestige zou bezorgen. In ieder gevalgenoeg prestige om rector André Oost-erlinck van de KULeuven en diens colle-ga’s groen van jaloezie te krijgen. Gentmoest en zou het grootste, het beste enhet mooiste studentenhuis van heelVlaanderen en omstreken hebben.

Vooral rector Willems’ opvolger, André IDe Leenheer, zette zijn schouders onderhet project. Hij zag het nieuwe studenten-huis als de kers op de taart die hij van deGentse universiteit wou maken. De Leen-heer was dolenthousiast over het projecten kreeg het danig op zijn heupen toenregeringscommissaris De Clercq moeilijkbegon te doen omdat de architect van binnen de universiteit zelf kwam. Gelukkigbond De Clercq snel in en Mees konrustig verdertekenen aan het studenten-huis.

FlitsendAl minder dan een jaar na de bezettingvan het rectoraat kregen de studenteneen driedimensionele presentatie van hoe de stookplaats eruit zou moeten zien.Het zag er prachtig uit. Ongeveer tienkeer zo groot als de veel te kleine bouw-val waar de studentenverenigingen nunog altijd in huizen, met heel veel licht,een cafetaria en een polyvalente zaal.Mees had het gebouw een hypermodernuitzicht gegeven maar had tezelfdertijd deindustriële charme van de oude stook-plaats niet verkwanseld. De stookplaatszorgde vroeger namelijk voor de elek-triciteit van alle universitaire gebouwen inde buurt van de Sint-Pietersnieuwstraaten heeft een niet geringe historischewaarde.

Maar na die ene, wonderlijke presentatiebleef het stil. In stilte werkte Mees verderaan zijn project terwijl de studenten in DeBrug om de zoveel weken weer eensmoesten vaststellen dat hun trap weerwat schever was gezakt. Sommigenbegonnen zich al af te vragen of het pro-ject wel meer inhield dan die ene flitsende

In de Faculteit Toegepaste Wetenschappen is architect FirminMees volop aan het tekenen aan het nieuwe studentenhuis dat

de al jaren instortende Brug moet vervangen. Hopelijk zijn de wer-ken tijdig klaar want het plafond van de Schamperredactie begintgevaarlijk door te buigen.

Rector wil KULeuven stikjaloers

Studentenhuis Kolenkot zal een gigantisch spel worden.

presentatie die ze te zien hadden gekre-gen. Hoewel Mees bezig was met hetbijwerken van zijn eerste plannen onderinvloed van vele vergaderingen waarinallerlei universitaire creaturen hun zegjehadden, kregen de studenten de indrukdat het hele zaakje op de lange baan wasgeschoven.

Niets is echter minder waar. Mees bleefen blijft zich voor de volle honder pro-cent achter zijn tekentafel, enfin, zijngigantische Macintosh G4bezighouden met het ontwerpen vanhet studentenhuis. Ondertussen iser al een bouwvergunning en wor-den allerlei praktische zakenbesproken met Axel Ronse, desemi-legendarische studenten-beheerder, Nicholas Courant,zijn elitaire rechterhand, enIvo De Decker, voorzittervan het BOB en achter deschermen de machtigsteman van De Brug.

Ronse en De Deckerhebben bijvoorbeeldvoorgesteld om de uitbating van het hele

studentenhuis door eenvzw te laten gebeurenwaarin louter en alleen

studenten zitten. Hoeweldat ingaat tegen het voorstelvan de studentlievendedirecteur van de studenten-voorzieningen, Ignace VanDer Cam, die een concessiewou, werd het voorstel vanRonse en De Decker toch opgejuich onthaald door logistiekbeheerder Dirk Mangeleer,achter de schermen de machtig-ste man van de UGent. Enfin,gejuich is veel gezegd maar hijstond er niet negatief tegenover.

Ondertussen kregen de populairestudentenradio URGent, volgens onsUniversitaire Radio Gent, volgenshenzelf Uw Radio in Gent, en hetbarslechte studentenblad Schampereen vriendelijke mens over vloer dievroeg wat ze nodig hadden. Voor eenlief kon hij niet zorgen maar onderandere meer dan voldoende interne-taansluitingen en stopcontacten warengeen probleem. “Op de lange baan

geschoven” kun je het project dusbezwaarlijk noemen.

Een heikel puntje was wel het organis-eren van fuiven. Mees zag het al volledigzitten dat de studenten feestjes in huneigen studentenhuis org zouden anis-eren. Daar kwam echter gemor van. DePreventie en Permanentie Dienst steldedat er voor het geven van feestjes eenmilieuvergunning nodig was en dat die erhoogstwaarschijnlijk niet zou komen. Hetbuurtcomité aan de overkant van deSchelde is namelijk goed georganiseerden zou te veel van haar tak maken. Als erdaarenboven een drugdode zou vallen,wie zou dan aansprakelijk zijn? De UGentomdat het haar gebouw is of de studen-ten omdat zij het uitbaten? Geen fuiven dus. Wel een cafetaria waarvan de vzw dewinsten kan opstrijken.

Studentenhuis Kolenkot vindt u naast deFaculteit Economie en achter de Choco-lade Bar in de Sint-Pietersnieuwstraat.

9

ermodern studentenhuisLeuven stikjaloers

Van der Mensbrugghe

C O L U M NNa twee vruchtbare maanden bij Scham-per vind ik de tijd rijp voor een ont-boezeming: ik werd gepest in het middel-baar onderwijs. Door mijn titanische ken-nis van luchthelden uit Wereldoorlog II eneen ietwat afwijkende lichaamsbouwwerd ik het mikpunt van spot en kauwgumallerhande. Maar de mensen die het goedmet mij meenden verzekerden mij dat hetallemaal dommeriken waren en ikgewoon anders, een zachtmoedige enkel-ing zeg maar. Uw mening over die stellinghoudt u maar voor uzelf. Magere troostvoor mijn door BIR’s getormenteerde reetnatuurlijk, maar toch een zekere houvast.

Maar blijkt nu de legende van de zacht-moedige enkeling een gevallen droom.Vergis u immers niet, ook de zachtmoedi-ge enkeling bezondigt zich wel eens aanvormen van arrogantie. Dat dan wel nietwegens het anders zijn van de anderemaar vanwege zijn of haar culturele min-derwaardigheid. Alvorens ik mijn inktigesabel uit haar schede haal wil ikbenadrukken dat ik het niet tegen de

mensen heb maar tegen het fenomeen.Dat ingegeven door een miniem stukjemenselijk medevoelen waar ik toevalligover struikelde in mijn ziel.

De ‘alternatieveling’ wordt verondersteldstereotiepe verwachtingspatronen enimago’s te doorbreken maar creëert ernieuwe. De dromerige blik die diepeinnerlijke worstelingen weergeeft, desjaaltjes en niet al te propere hemdjes,allen zijn ze een levensstijl op zich gewor-den die al even dogmatisch is als die waar ze zich van afzetten. Maar nogsterker dan de uiterlijke dresscode zijn debeperkingen op de interesses die zezichzelf opleggen.

Sport is bijvoorbeeld not done, zeker wanneer een algemene sportmanie dekop opsteekt. Ook toffe deuntjes die toe-vallig op Radio Donna geweest zijn enniemand onberoerd laten, zullen ze in hetopenbaar veroordelen als belachelijkecommerciële brol. En dat terwijl het ook bij hen thuis die deuntjes zijn die de och-

tend vrolijker maken. Er zijn genoeg voor-beelden van dat de olijke vrijbuiters die“doen waar ze zin in hebben” blijkbaartoch leven volgens een vooropgesteldpatroon. Daaraan vasthouden geeft zeeen gevoel van culturele superioriteit.

Doch dit zou allemaal een kostelijke ver-spilling van papier zijn mochten die cul-tuursnobs hun intellectuele dominantiewijselijk voor zichzelf houden en enkelaanwenden om hun sekuele fantasieënuit het slop te halen. Het blijkt echter vaakdat zij ook anderen deelgenoot wensen temaken van de superioriteit die hun eigenis en daarbij gaan ze vaak grof te werk.Vandaar dat Schamper zijn filantropischekant laat zien en ten strijde trekt voormensen die zich cultureel waardelozekinkels voelen na een confrontatie meteen cultuursnob. Het ligt uiteindelijk meeraan de snob dan aan de kinkel.

De kinkel en de snob

Kamiel

De Liftvrekers versus de universiteit

10

Voor wie het nog niet doorhad, deLiftvrekers kunnen wel degelijkspellen. De V in vrekers is een woord-speling die doelt op de decaan van de faculteit Letteren & Wijsbegeerte,Johnny Devreker. De Liftvrekersverzekerden ons echter dat hun actieniet persoonlijk tegen de decaangericht is. De naam Devreker boodgewoon de nodige mogelijkheden enDevreker zou wat meer druk mogenleggen om de lift te latenrepareren. Ze drukken onsmeermaals op het hart dat zehun acties ludiek willenhouden.

Schamper vroeg eens aandecaan Devreker of hij er kanmee lachen. Reactie: tot opzekere hoogte wel. Hij neemthet niet persoonlijk. Dewoordspeling met zijn naamvindt hij zelfs geslaagd. Maarlater in het gesprek verklaarthij dat hij de affiches nietmeer ludiek vindt. Door deherhaling van de acties wordthet zelfs een lastercam-pagne, zegt hij. Bovendienkon hij ook niet reageren opde gegeven kritiek aangeziende Liftvrekers anoniem blijven(de Liftvrekers hebben weleen e-mailadres, namelijk de_liftvrek-ers @hotmail.com).

We vroegen de Liftvrekers eens naarde redenen van hun actie. Dat warenvooral de ongemakken die de kapottelift veroorzaakt. Voor luie studenten ishet nog geen drama om eens de trapte nemen, voor velen is het zelfs sterkaan te raden als je de conditie van degemiddelde student in ogenschouwneemt. Maar voor gehandicaptenbijvoorbeeld is de trap geen alter-natief. Er zit voor hen niets anders opdan geduldig te wachten op de lift.

Verder raakt de lift op drukkemomenten niet tot op de zesdeverdieping en ook in de onder-grondse parkeergarage kan je wortelschieten als je de lift wil nemen.

De Liftvrekers stellen dat de univer-siteit de verkeerde prioriteiten stelt.Ze verwijzen daarbij naar het kunst-werk dat de faculteit onlangs lietinstalleren op de eerste verdieping

van de Blandijnberg. Hun kritiek is dateen kunstwerk van 25.000 euro welkan, maar een lift - die zowat onmis-baar is - laten herstellen, kost blijk-baar te veel. We vroegen Devre-kerom uitleg. Blijkt dat het kunstwerkdoor de faculteit zelf is gesponsord,terwijl het geld voor de lift van deDGFB (Directie Gebouwen en Facili-tair Beheer) moet komen. Maar daarmoet de decaan dan weer wat meerdruk op uitoefenen, vinden deLiftvrekers. De mensen van de DGFBbeweren dat Devreker meermaals ‘opzijn knieën’ gesmeekt heeft om wat

vaart te zetten achter de reparatievan de lift. Daar waren wij alleszins algraag bij geweest.

NonsensBlijkbaar doen er ook heel wat wildeverhalen de ronde over de kapotte lift.Wij kregen in elk geval spectaculaireverhalen te horen, voornamelijk vande Liftvrekers. Zo was de versie vanhet ongeluk waardoor de lift defect isvan bloedstollende niveau. Hettegengewicht zou doorgeschotenzijn, waardoor de liftbak tegen hetplafond van zijn koker smakte, omvervolgens helemaal naar beneden te vallen, tot in de kelder. ZelfsDevreker bevestigde deze versie. “Alser op dat ogenblik mensen in de lifthadden gezeten, waren er doden

gevallen”, schreeuwde hij.

Omdat Devreker bekendedat hij zelf niet helemaal opde hoogte was van hetdossier en de toestand vande lift, vroegen we het vooralle zekerheid nog maar eens aan GermainDedeyster, die zich bij deDGFB met de zaak van deliften bezighoudt. Hij verze-kerde dat het hele verhaaleen misverstand is. De lift isdoor een fout in het bestu-ringssysteem tot in de uit-loopruimte gesukkeld. Dat iseen ruimte van een kleinemeter bovenaan in deliftschacht. Daar is de kooivastgeraakt. Blijkbaar washet geen sinecure om hetding opnieuw los te krijgen,

maar als je een tijdje zonder eten endrinken kunt, overleef je een dergelijkongeval gerust.

MonsterkostenVolgens de ‘specialisten’ op de Bland-ijn zou de schade door het ongelukook enorm zijn. Door de val van de liftzouden de veiligheidklemmendoorgescheurd zijn, en de heleliftschacht beschadigd. Van de kooizou natuurlijk niks meer overschietenna een val van acht verdiepingen. Dekosten zouden dan ook in de tien-tallen miljoenen lopen. Ook Devreker

Wie af en toe eens de lift probeert te nemen in de Blandijn heeft vast gemerkt dat één van de twee liften al maanden

defect is. Sinds eind november om precies te zijn. Leuk is natuur-lijk anders als je één van die studenten bent die met de trap naarde zesde verdieping mag klauteren omdat er zich een enormemenigte voor de overgebleven lift heeft verzameld. Gelukkig ver-schenen toen de bonte affiches van de Liftvrekers om het onrechtaan te klagen.

he

Het verhaal van een dappere strijd

versus de universiteit

meende dat de hele liften vervangenmoeten worden. Dedeyster spreektdit tegen: enkel de besturingssyste-men van de liften worden vervangen.Aangezien er geen spectaculaire valin Hollywoodstijl is gebeurd, is er ooknauwelijks schade aan de kooi of deschacht zelf. De lift zou met eenminieme herstelling zelfs meteenopnieuw in gebruik genomen kunnenworden, maar dat durft de DGFB zichniet permitteren zonder een extrabeveiliging tegen oversnelheid inopgaande richting.

LevensgevaarEen ander indianenverhaal dat deronde doet, is dat de lift die nu nogwerkt levensgevaarlijk is. Beide liftenwerken immers met hetzelfde sys-teem, een systeem dat al eensbewezen heeft te kunnen falen. Eenherhaling van hetzelfde scenario is indat geval niet ondenkbaar. Daarbijwauwelt men iets over het feit dat deliften uit een soort balansconstructiezouden bestaan. Doordat de enezogezegd naar beneden gevallen is,heeft de andere nu geen behoorlijktegengewicht meer en werkt ze enkelmet een veiligheidsgewicht.

Onzin, zegt Dedeyster alweer. Deliften staan helemaal niet met elkaarin verbinding. Ze werken enkel in eensoort duplex-systeem om de taken teverdelen, maar de kokers entegengewichten en de hele rimramwerken volledig los van elkaar. Dat deene lift losgekoppeld is, heeft dan ookgeen enkele invloed op de andere.Zelfs de vrees dat de kans op eensoortgelijk ongeluk groot is met deandere lift, is volgens Dedeysterongegrond. De tweede lift, die nu nogactief is, werkt namelijk al met eeniets moderner systeem dan deandere. Het besturingssysteem vandie lift werd enkele jaren geleden aleens vervangen. Studenten met eenslecht conditie moeten dus niet voorhun leven vrezen als zo stoutmoedigzijn nog in een lift te stappen in deBlandijn.

OverbeveiligdEr kwamen ons ook een aantal

andere klachten over de liften ter ore.Mooie voorbeelden zijn liftdeuren dieniet opengaan op de gewensteverdieping en, zoals al eerder ver-meld, liften die het vertikken om tot op het zesde of tot in de kelder tegaan. Blijkbaar moest het hele sys-teem ook na elke stroompanne, hoeminiem ook, opnieuw geprogram-meerd worden. Elke student die af entoe de bewuste lift neemt, kan dezeklachten wel bevestigen. De liftnemen in de Blandijn is altijd eenbeetje avontuur.

Devreker bevestigt deze verhalenopnieuw. Hij legt de schuld bij decombinatie van een Amerikaans eneen Italiaans systeem die nietvolledig feilloos verloopt. Volgenshem is bij de installatie van de liften

voor het goedkoopste alternatiefgekozen en dit gaat ten koste van deefficiëntie van het systeem. Dezegoedkope oplossing is de universiteituiteindelijk veel duurder opgebrokendan dat ze van de eerste keer ietsduurdere liften hadden geïnstalleerd.

Daarbij wordt de lift veel te veelgebruikt door de studenten. Somsnemen ze de lift om naar de eerst ofde tweede verdieping te gaan, voegtde decaan er nog aan toe.

Dedeyster van zijn kant beweert datde combinatie van de twee systemenperfect compatibel is. De onge-makken met de lift komen door over-beveiliging, volgens hem. Door devele beveiligingen is er altijd wel een-tje dat, al dan niet, loos alarm geeft.Tja, dat heb je met die moderneapparaten, aldus Dedeyster. Onge-makken heb je trouwens met elke lift.Daarbij vragen wij ons af of het zoalgemeen voorkomt dat de bestu-ringssystemen van twee liften moeten vervangen worden, terwijl deliften nog geen tien jaar oud zijn. De

derde lift in de Blandijn, die maar totde tweede verdieping gaat, werd vol-gens Devreker al bij het bouwen vande Blandijn geïnstalleerd en werktnog steeds perfect.

BureaucratieHet is dus allemaal niet zo erg, eenkleinigheid zelfs. Ondertussen is delift wel al maanden kapot. Ook wat ditbetreft, vroegen we om uitleg. Dit washet antwoord. Er moest een expertisegedaan worden van het ongeluk ende schade. Ook de firma die de liftengeïnstalleerd heeft, stuurde haarexperten. Samen met de firma werddan een neutrale expert aangesteld.Dan moest er gewacht worden op deofficiële uitslag van de expertise.Daar wacht men nog altijd op, by theway. De universiteit wil haar verze-kering aanspreken om de reparatievan de liften gedeeltelijk terugbetaaldte krijgen. Ze sprak hiervoor de firmaaan, die ook verzekerd is. Over hetfeit of die verzekeringen al dan nietzullen tussenbeide komen, is noggeen uitsluitsel. Dedeyster vraagtzich ernstig af of je na verschillendejaren nog wel de fabrikant kanaanspreken over het slecht func-tioneren van een apparaat.

Bovendien is de originele firma die deliften in de jaren ’90 geïnstalleerdheeft, ondertussen failliet gegaan. Zewerd overgenomen door de firmaOtis. Dit maakt de zaken er waar-schijnlijk ook niet simpeler op.

Maar ondertussen zijn de nieuwebesturingssystemen besteld. Hoera!Als alles volgens plan gaat, zou detweede lift tegen ongeveer half aprilopnieuw in actie moeten zijn. Inafwachting daarvan overweegt deDGFB om de defecte lift voorlopig teherstellen. Daarvoor moeten zeechter nog een extra beveiligingaankopen. Nog eventjes geduld dus.Het is alleszins goed nieuws dat denieuwe lift er nog voor de zomer zalzijn. Zo moeten we niet met de trapnaar het zesde klimmen bij een tem-peratuur van 30°, tijdens de examensdan nog.

11

Ilka De Bisschop

een dappere strijd

Devreker: “Men heeftvoor de goedkoopste

oplossing gekozen. Die isondertussen veel duurder

gebleken.”

12

Jan Verheyen over De Nacht van de WansmaakOp uw bloot gat!

Verheyen gaat voor de gelegenheid ver-stopt achter het pseudoniem Max Rock-atansky, de klinkende naam waarmeeMel Gibson destijds furore maakte in deMad Max-reeks. Naast regisseur, recht-vaardige rechter en tafelende mediafiguuris Rockatansky ook de drijvende krachtachter de Nacht van de Wansmaak. Hetoverrompelend succes van de vierde edi-tie toont volgens hem hoe een grotegroep mensen altijd op zoek blijft naarfilms die afwijken van de normen.

SCHAMPER: Wat mag de kijker dit jaarverwachten? Er zou geen helelangspeelfilm vertoond worden.Verheyen: “Een langspeelfilm kunnen wede mensen inderdaad niet aandoen. Hetprogramma bestaat opnieuw uit een aan-tal thematisch verdeelde blokjes met trai-lers en fragmenten. Experimenten meteen film of een halve film bewezen in devoorgaande jaren immers dat op eenbepaald moment het verzadigingspuntbereikt wordt. Daarom hebben we er nuvoor gezorgd dat het programmagevarieerder was. Het bouwt bovendienop naar een hoogtepunt.”

”Eerlijk is eerlijk, de meeste van die filmswaar we het over hebben, zijn nietvolledig uit te zitten. Een publiek datwegloopt, kan onze bedoeling niet zijn. Ìkheb ze wel allemaal uitgekeken maar erzijn weinig films die je langer dan eenkwartier volhoudt.”

SCHAMPER: Moet je als kijker naar deNacht komen om iets bij te leren of ishet enkel en alleen entertainment?Verheyen: “Het is absoluut entertain-ment. Anderzijds, iemand die meer dangemiddeld geïnteresseerd is in het medi-um film, zal vaststellen dat wij dingen ver-tonen die compleet onder de radar zittenvan de serieuze film of filmmusea of watdan ook. Het zijn bijna allemaal, op horroren sciencefiction na, genres die compleetzijn verdwenen. Genres die eventjes po-pulair waren in de jaren 60, 70 en beginjaren 80. In die zin, en dat meen ik echt,is het filmhistorisch niet oninteressantomdat al die genres uiteindelijk wel voet-noten in de filmgeschiedenis zijn waarzeker de jongere generaties - hoort mij,Bompa Verheyen - zich niet meer bewustvan zijn.”

“Als ik een fragment laat zien van bijvoor-beeld Ilsa de Wolvin van de SS zittenmensen echt te kijken van ‘Wat laat die nuzien?’. Velen denken dat dat gemaakt isdoor en voor heel zieke mensen maar jemag niet vergeten dat daar in 1975650.000 mensen naar keken. Ik vind hetdan ook grappig dat ik dan mensen hunwenkbrauwen zie fronsen.”

SCHAMPER: Durven distributeurs van-

daag eigenlijk hun handen nog vuil temaken aan films met zo’n hoog trash-gehalte?Verheyen: “Ik denk het niet. Stel dat je nude middelen zou vinden om Ilsa de Wolvinvan de SS te maken. No way dat jedaarmee in de cinema geraakt. Je krijgttientallen drukkingsgroepen en lezers-brieven en parlementaire vragen over jeheen. Terecht hoor, wat mij betreft. Dat isabsoluut niet meer mogelijk. Ik denk ookdat hieruit het succes van de Nacht vande Wansmaak te verklaren is. Alles wat jenu ziet in de bioscoop en op de televisieis voorspelbaar en glad geworden enkleurt binnen de lijntjes. Alles is main-stream geworden. Zelfs die dingen die je

ziet in de arthouses. Ik denk dat demensen bij de Nacht van de Wansmaakonbewust voelen dat, alhoewel ze het mafen heel erg slecht vinden, dat het bewustafwijkt van de normen die we onszelf ophebben gelegd. Je voelt dat je naar iets zitte kijken waarvan we het bestaan niet ver-moedden, iets dat we ook nooit nog tezien zullen krijgen.”

”Ik merk dat datgene wat ik zoek echtophoudt eind de jaren 80. Na 1990 vind ikniets meer dat nog interessant is voor deNacht van de Wansmaak. Zelfs de slechtefilms zijn technisch zo goed dat het voor-spelbaar en vervelend wordt.”

”Er worden uiteraard nog slechte filmsgemaakt. Maar als ik in mijn videotheekkijk naar wat op de onderste rekken bij‘straight to video releases’ staat, films metMichael Dudikoff en Lorenzo Lamas enconsorten, die films zijn wat ze zijn: om detien minuten een ontploffing en om hetkwartier een achtervolging, maar tech-nisch te goed.”

SCHAMPER: Hoe gaan jullie op zoeknaar die fragmenten?Verheyen: Tot nu toe hebben we vooralsamengewerkt met de filmmusea vanAmsterdam en Brussel en het VlaamsFilm-archief in Leuven. Daarenboven vin-den we iedere keer ook een aantal privé-verzamelaars. Ik dacht dat ik vreemdehobby’s had, maar er zijn mensen diegewoon kopieën verzamelen en letterlijkin hun tuin - I kid you not - een hangarlieten zetten waar ze honderden of somsduizenden filmkopieën liggen hebben.

Slechte films zijn vandaag bijlange zo slecht niet meer als ze inde jaren 60 of 70 waren. Ze zijn technisch te goed, ze zijn te

voorspelbaar en bijgevolg vervelend. “Alles is mainstream gewor-den”, zegt Jan Verheyen.

”No way dat Ilsa deWolvin van de SS nu nogin de cinema zou gerak-

en.”

“Je mag niet vergeten dat daar in1975 650.000 mensen naar keken.”

13

Nacht van de Wansmaakw bloot gat!

Ook in België bestaan er zo enkele. Doorde combinatie van die twee circuitskomen we tot nu toe aan genoeg materi-aal. Maar het blijft echt zoeken. Vooriedere trailer in de Nacht van de Wan-smaak hebben wij er 25 gezien. (stilte) Ja,jij liever dan ik hoor ik je aldenken.”

SCHAMPER: Krijg je alles inhanden wat je zoekt of zijnbepaalde fragmenten gewoononvindbaar?Verheyen: “Soms vinden we ietsdat heel goed is, maar dangebeurt het dat we het niet meerdoor de projector krijgen doordathet materiaal te zeer afgesletenis. Er zijn ook dingen waarvan weweten dat ze bestaan maar waar-van we het originele 35mm mate-riaal niet meer kunnen traceren.Als er geen kopie meer te vindenis in de Benelux, wordt het heelingewikkeld. Van fragmenten dieniet meer te vinden zijn in deBenelux moet je de rechtenopnieuw kopen en dat is eenkostenplaatje dat ons voorlopigafschrikt. Als er nog een vijfde edi-tie komt, zal het puur afhangenvan die twee dingen. Het wordt inelk geval steeds moeilijker, omdater nu eenmaal geen nieuw mate-riaal bijkomt.”

SCHAMPER: Zit een vijfde edi-tie er dan praktisch nog aan tekomen?Verheyen: “Wel, deze tournee iseen dermate groot succes, net alsde dvd van de vorige editie, dat erdruk op staat. Ik vind het zelf echtplezant. Dat is voor mij een rock-’n-roll gevoel. Ik heb nu zelfs T-shirts met de tourdata op.Geweldig. (lacht) Enfin, ik hebheel veel tijd nodig om het geheelin elkaar te stoppen. Ik verteldaarbovenop wie de mensenwaren met die waanzinnigeideeën en over het leven achterde schermen. Dat is een vrij ar-beidsintensief proces en ik durf nunog niet zeggen of er een vijfdeeditie komt. Het is geen full timebezigheid, hé.

SCHAMPER: Op het festival van Rot-terdam zou het Nederlandse publiekenthousiast hebben gereageerd toenje België als het land van de wans-

maak bij uitstek noemde. Wat is daarprecies gebeurd?Verheyen: “Het Nederlands publiekreageert sowieso, en het spijt me als ikdaarmee een cliché bevestig, altijd en-thousiaster dan het Vlaamse publiek. In

Nederland is er tijdens de Nachtonwaarschijnlijk veel ambiance. Zehebben niet veel nodig om zich teamuseren (lacht). In het programma zittentwee aanknopingspunten met België, deene een zeer wansmakelijke, de andereeen zeer grappige. Meer kan ik er niet

over kwijt.”

SCHAMPER: Welke Jan Verheyen-filmheeft jou de meeste voldoeninggegeven?Verheyen: Wel, laat ons zeggen dat de

enige film die ik niet graag hebgemaakt door omstandighedenThe Little Death is. De ruzies en desfeer rond die film waren echt vre-selijk. De andere vier heb ik heelgraag gemaakt. Technisch ben ikhet meest trots op Alias, quaimpact ben ik het fierst op TeamSpirit en de film die denk ik hetlangst overeind zal blijven is Allesmoet weg. Aan die laatste drie hebik de fijnste herinneringen. Boys zitdaar niet meer tussen, gewoonomdat dat al zo lang geleden is. Ikheb daar nog het minst actieveherinneringen aan (lacht).”

SCHAMPER: Zijn er op ditmoment plannen voor een vol-gende Verheyen-film?Verheyen: “Plannen zijn er altijd. Ikmaak op dit moment één film omde twee jaar, wat in de Belgsichecontext een onwaarschijnlijk strafgemiddelde is. Ik zou dat zo willenhouden. Er zijn twee projectenwaar ik eigenlijk niet veel over wilzeggen omdat ik een hekel hebaan regisseurs die ‘s morgenswakker worden met een idee enalvast het persagentschap bellenterwijl er van het hele idee zesmaanden later niets in huis komt.Van één project ligt het dossier nubij het Vlaamse AudiovisueelFonds. Als zij het zien zitten, draaiik deze zomer nog. Het andere iseen horrorfilm die ik absoluut in hetEngels wil draaien. Met eenVlaamse horrorfilm moet je voor-lopig niet afkomen. Die film moetdaarom internationaal gefinancierdworden. Het is een hard verhaalmaar anderzijds zit er vrij weiniggore of splatter in. Het is vooralpsychologische horror. Het gaatom een remake van een fantastis-che en zeer onderschatte en ookvolledig vergeten Spaanse horror-

film uit de jaren 70. Ik denk dat het ietsheel straf kan worden.”

De Nacht van De Wansmaak - 13 maartin Kinepolis - 22u30

Joost Vandenbroele

Lekker doorzakken met Schamper

SCHAMPER:Wat is uw taak hier?Eelbode:”Mijn taak is algemeen studie-adviseur. Ik en mijn vier collega’s vangenstudenten op voor oriëntatie, studie-keuze, studiebegeleiding, enzovoort. Mijntaak is daarbij specifiek de studiebegelei-ding. Meerbepaald studiemethode,studie-organisatie en zorgen dat het stud-eren kan plaatsvinden ondanks bijvoor-beeld persoonlijke problemen of zo. Ikgeef dan ook individuele studie-begelei-ding en workshops in groep. Studentenkunnen beneden aan het onthaal eenindividuele afspraak maken of op eigeninitiatief intekenen bij de workshops.Daarbij werk ik ook samen met destudiebegeleidingsdiensten en monitora-ten op de verschillende faculteiten. Ik ver-wijs studenten door naar hen en omge-keerd.”

SCHAMPER: Wat zijn de meestvoorkomende problemen?Eelbode:”Meestal binnen de studiekeuze

en de studiemethode. Het blijft natuurlijkeen studentenpubliek. Velen zitten ooknog in de adolescentieperiode, waardoorje ook nog heel andere problemen moetaanpakken. Toch ligt slechts een minder-heid echt met zichzelf in de knoop. Stu-deren is nog altijd studeren, het hoeft jedaarom nog niet ziek te maken. De groot-ste problemen krijg je bij de overgang vansecundair naar universitair onderwijs; inaanpassing, in keuze, in beslissingen

nemen. Als er in die intensiteit van zo’neerste jaar dan nog wat persoonlijke prob-lemen tussen zitten, krijg je wel eens eenopflakkering. Daarnaast heb je ook nogzaken als examenvrees, faalangst,stress, concentratieproblemen, asserti-viteitsproblemen binnen de studiesituatie,zelfstandig zijn, losmakingsproblemen en

ouderconflicten. Doordat je hier studeert,heb je wat meer vrijheid en dat kan voorproblemen zorgen. Als je op hun studieinwerkt, dan krijgen studenten meer con-trole en valt alles terug in zijn plooi.”

De OvergangSCHAMPER: Zou er iets kunnengedaan worden om de overgang vanhet secundair naar het universitaironderwijs wat gemakkelijker temaken?Eelbode:”In principe wordt daar nu alzoveel mogelijk naar gestreefd. Binnen defaculteiten zelf zijn er al initiatieven doorstudentenbegeleiders. Zij staan al ietsdichter bij de student. Op hun site kan jezien wat er allemaal aangeboden wordt.Het is natuurlijk zo dat je zelf op hen moetafstappen. Op die manier heb je wel nietonder controle wie je allemaal bereikt.Soms worden jongeren door hun oudersgepusht om eens langs te komen en danvoel je dat je ze zelf nog eens over destreep moet trekken om iets te kunnendoen. Het moet voor een stuk uit henzelfkomen.”

SCHAMPER: Kan ik hieruit afleiden datde meeste studenten die naar hierkomen, eerstekanners zijn?Eelbode:” Het grootste deel wel ja. Diestudenten hebben de meeste onzeker-heid. Maar licentiaatsstudenten komen ophet moment dat de scriptie begint ook wellangs. En natuurlijk ook in die periode datde scriptie af moet zijn. Je weet dan nietgoed meer wat de grenzen zijn of waar jeje aan moet houden en dan krijg je eentweede vlaag van onzekerheid. Maar degrootste hoop komt nog altijd uit eerstekan en daarnaast natuurlijk ook de bis-sers van dat eerste jaar. Soms beseffenstudenten pas nadat ze tegen de lampzijn gelopen dat ze niet goed bezig zijn.Studenten met semesterexamens komenin het tweede semester ook nogal eens.Dan staan ze het scherpst om iets teveranderen. Het hoeft daarom niet altijdnegatief te zijn om ze eerst eens te latenuitproberen. Maar als het niet lukt, moet jenatuurlijk niet bij de pakken blijven zitten.Soms heb je het gewoon niet door; je bli-jft doen zoals je het in de humaniora hebtgedaan en het is pas als de exa-menseraan komen dat je merkt dat je er niethelemaal goed voor staat.”

ExperimenterenSCHAMPER; Is er een verschil tussenstudenten in een semestersysteem ofin een jaarsysteem?Eelbode:” In principe niet. Mensen in een

Studeren hoeft je niet ziek te maken

14

Waar moet je heen als je het niet meer ziet zitten? Naar het stu-dentenadviescentrum, natuurlijk. Omdat we hier op Scham-

per toch allemaal al volledig doorgedraaid zijn van de stress,dachten we dat het misschien een goed idee zou zijn om eens tegaan praten met Annick Eelbode, een contactpersoon binnen hetstudentenadviescentrum.

” Het hoeft niet negatief tezijn om ze eens te laten

uitproberen”

Studentenadviescentrum helpt studenten in nood

“Er ligt slechts een minderheid echt met zichzelf in de knoop.”

jaarsysteem lijken meer experimenteer-ruimte te hebben. Wat ze daarom niet al-tijd doen. Het komt uiteindelijk toch ophetzelfde neer. Als je in het semestersys-teem zit, moet je organisatie natuurlijksneller op zijn poten staan. Je moetsneller doorhebben of iets gaat of niet.Een deel van de mensen zegt “het gaatniet”. Je moet natuurlijk niet stoppen bijhet eerste slechte examen.”

SCHAMPER: Ziet u hier meer studen-ten die een jaarsysteem hebben danmensen die een semestersysteemhebben?Eelbode:” Ik heb er ook niet echt cijfersvan. Ik zou intuïtief misschien durvenzeggen dat studenten in een semester-systeem iets sneller doorhebben dat hetniet gaat lukken. Je loopt iets snellertegen de lamp. Ik durf daar niet echt eencijfer op te plakken. In een jaarsysteemheb je dan natuurlijk dat mensen, diemeer onzeker zijn als ze beginnen, hunonzekerheid opbouwen omdat ze dan alvier of vijf maand bezig zijn en dat ze dan

nog altijd niet weten of ze nu eigenlijkgoed bezig zijn of niet. In die zin zou jekunnen zeggen dat een jaarsysteemmeer onzekerheid geeft omdat je nergenskan aan toetsen of je wel goed bezigbent.”

SCHAMPER: Komen er hier ookmensen over de vloer met zwaardereproblemen?Eelbode:” We hebben niet als doel omeen therapie te geven. Zelf ben ik psy-

choloog van opleiding, wat maakt dat iknatuurlijk wel achterliggende problemenkan inschatten. Zelf begeleiden doe ikniet. Dat vraagt heel wat specialisme. Dieproblemen gaan van eetproblemen overrelatieproblemen over ouderproblementot jeugdtrauma’s. Alle die dingen kunnende achtergrond zijn van studiemoeilijkhe-den. Ik verwijs dan liever door naar spe-cialisten ter zake; ik heb een uitgebreiddoorverwijsnetwerk. Ik hou er wel reke-ning mee hoe zij zich voelen en of er per-soonlijke problemen zijn, zodat ik dansamen met hen naar een oplossing kanzoeken: naar een vorm van organisatie ennaar een studiemethode. Hoe meer

energie je nodig hebt om persoonlijkeproblemen op te lossen, hoe effectiever jemoet studeren. Dan heb je immers nogminder ruimte om te experimenteren dan

andere studenten. Je houdt er natuurlijkwel rekening mee dat zulke studentenmentaal vermoeid zijn, dat ze eendepressie hebben of uit de psychiatriekomen. Je zorgt er dan ook voor dat zegeen bijkomend gevecht meer moetenvoeren, dat ze een soort organisatie krij-gen waarbij ze gewoon kunnen studerenen op zich heeft dat dan weer een posi-tieve invloed. Het is niet dé oplossingmaar het heeft wel een positieve invloed.Studenten die zwaardere problemen

hebben, zijn in de minderheid. Demeesten slaan er zich wel door. Het is nietdat het zo’n groot percentage is hoor.”

SCHAMPER: Als u doorverwijst, is datdan naar mensen die binnen deze uni-versiteit werken?Eelbode:”Meestal zijn het externen.Soms verwijs ik door naar diensten in degeestelijke gezondheidszorg, zodat weweten welke mensen waarmee bezig zijn.Maar ik verwijs studenten ook door naarzelfstandige therapeuten. Ik heb zo vooralle specialisaties iemand. Je moet na-tuurlijk ook rekening houden met de financiële kant van de zaak. Als wedoorverwijzen, zoeken we samen met destudent naar de meest gerichte en haal-bare doorverwijzing. Soms is het eencombinatie; studenten die naar een pro-fessionele therapeut gaan maar ook bijons komen voor studiebegeleiding. Jekan natuurlijk niet wachten tot je persoon-lijke problemen opgelost zijn vooraleer jeverder gaat met studeren. In die zin moetje gewoon op een rationele manierproberen verder te gaan. Dan probeer ikmee te begeleiden.”SCHAMPER: Zijn er nog veel studen-ten die door hun ouders verplicht wor-den om voor een bepaalde studie tekiezen?Eelbode:”Ik zie het niet zoveel. Ik ver-moed dat het binnenskamers nog welgebeurd. Wat ik wel weet, is dat studentennog altijd vrij loyaal zijn ten opzichte vanhun ouders. Je merkt dat in de trots vanhet slagen of het niet-slagen. De angstdaarvoor moet je toch nog vaak in derichting van de ouders zoeken. Toch is hetniet altijd zo dat ouders hun kinderen in de greep houden. Soms legt de jongerehet zelf op zijn schouders. Een studentweet dat zijn ouders graag hebben dat hijof zij presteert. Het komt van beide kan-ten. Maar ik heb dan wel de indruk dat alshet misloopt, de ouders niet vaak voet bijstuk houden. Ze zullen een grote invloedhebben, maar niet in die zin dat er helecarrières mee verloren gaan. Oudersmogen niet te veel pushen.”

Internet: studeeradvies RUG: http://www.rug.ac.be. Volg studenten, studie-en studentenbegeleiding.Studentenadviescentrum:Sint-Pieter-splein 7; tel: 09/264.70.00; e-mail:acs@rug.ac.be.

e niet ziek te maken

15

Evel B

”Je moet er rekening meehouden dat sommige stu-denten mentaal vermoeid

zijn”

um helpt studenten in nood

“Ik zou intuïtief misschien durven zeggen dat studenten in een semes-tersysteem iets sneller doorhebben dat het niet gaat lukken.”

LEZERSGRIEVEN & -BRIEVENBeste,

Enkele marginale opmerkingen bij uw edito in Schamper n°411 ‘De R moet weg’:

‘Jef Van Baelen slaat de bal mis wanneer hij de verzuiling en de politieke inmenging oorzakelijk gaat verbinden met het wegvallenvan de ‘R’ uit RUG. Om deze wijziging te verklaren dienen we even terug te gaan tot de vier staatshervormingen die België vaneen unitair koninkrijk omvormden tot de federale staat die het vandaag is.De R uit het acroniem RUG stond inderdaad voor Rijks, aangezien de Gentse universiteit als instelling ressorteerde onder het voor-malige ministerie van onderwijs (dat bevoegd was voor gans België). De Vlaamse gemeenschap, ontstaan na de 2e staatsher-vorming (1980), kreeg in de derde staatshervorming (1988-1989) onder meer de materie onderwijs toegewezen. Dit betekent dathet een anomalie zou zijn om nu nog te spreken van een ‘Rijksuniversiteit’ terwijl deze een ‘Gemeenschapsuniversiteit’ gewordenis. Men heeft er blijkbaar niet voor gekozen om -in navolging van de naamsverandering van het Rijksonderwijs in Gemeenschap-sonderwijs- bij de RUG een dergelijke naamsverandering door te voeren.Met politieke inmenging heeft dit alles niet veel te maken, net zoals voorheen zetelen er politieke vertegenwoordigers in de Raadvan Bestuur van de (R)UG.Deze worden verondersteld een afspiegeling te zijn van de politieke voorkeur van de bevolking en vertegenwoordigen op die manier‘de gemeenschap’. Als de UG inderdaad autonomie na zou streven dan is het laten vallen van de ‘r’ daar niet noodzakelijk eenvoorteken van, maar eerder een logisch gevolg uit de manier waarop de bevoegdheden werden herverdeeld tijdens de federaliser-ing.’

Mvg,

Gaëtan Regniers1e kan Oost-Europese Talen en Culturen

ps. gelieve u niet al te cynisch uit te laten uit mijn bescheiden opmerking(die misschien niet vrij is van enige kommaneukerij -dat terzijde)

16

Edito

Beste schamperredactie,

Graag wou ik kort even iets zeggen over het zogenaamde AOC (Anti-OorlogsComité) Blandijn. Zoals juffrouw Bernaers zelf al aan-haalde zijn de Actief Linkse Studenten de initiatiefnemers van dit comité. Deze vaststelling doet onmiddellijk twijfels rijzen rond degeloofwaardigheid ervan. Ik vrees dat deze linkse groepering de oorlogsdreiging in Irak alleen maar gebruikt om er haar eigen platanti-amerikanisme mee te rechtvaardigen. ‘Ze willen het embargo opgeheven zien en zo het Iraakse volk sterker zien worden.’ Datgetuigt van een wel erg naïeve visie op de situatie aldaar en van een compleet gebrek aan realiteitszin. Vergeet immers niet datzonder het opgelegde embargo Saddam reeds lang nieuwe massavernietigingswapens had aangemaakt en wèl een effectievebedreiging voor de Atlantische gordel had gevormd. Daar komt dan nog bij dat de door een eventuele opheffing van het embargonieuw ontstane geldstromen integraal naar Saddam zouden vloeien en allerminst naar de Iraakse bevolking.Persoonlijk ben ik tegen een oorlog in Irak. Er zijn goede argumenten voor en er zijn goede argumenten tegen. Aangezien oorloghet ergste aller dingen is moet men proberen conflictsituaties zoveel mogelijk te vermijden. Als student geschiedenis zou ik maarwat graag een bijdrage willen leveren aan de juiste kadrering en plaatsing van de problematiek in Irak zonder echter te vervallen inplat anti-amerikanisme. Het AOC (alleen de naam) zou hiervoor een geschikt orgaan kunnen zijn, maar is duidelijk niet meer daneen ideologisch gestuurde façade waarin elke gezonde analyse die ingaat tegen de linkse belangen zorgvuldig wordt geweerd.

Dimitri Schrijvers1e lic. geschiedenis

AOC

Nieuw StudentenhuisMijnheer de Hoofdredacteur,

In het jongste nummer van Schamper uit u uw bekommernis omtrent de afwerking van het Nieuw Studentenhuis.In dit verband kan ik u het volgende mededelen.Prof. Mees, architect, voorziet het bestek voor de omvorming van de Thermische Centrale tot Studentenhuis klaar te hebben tegen1 juli e.k. Dit impliceert dat met de werken gestart zal kunnen worden februari/maart 2004. Er moet gerekend worden op een uitvo-eringstermijn van ruim 1 jaar. De benodigde investeringskredieten zijn voorzien in het meerjarig investeringsprogramma.

Er wordt bij Prof. Mees nog aangedrongen om de bestekken wat vroeger dan 1 juli af te werken.

Met vriendelijke groeten,

Prof. Dr. Marc De Clercq, vice-rector UGent

VEN & -BRIEVEN

17

Lezersbrieven zijn steeds welkom. Of ze gepubliceerd worden, is iets anders. Naamloos of politieke propaganda is name-lijk de kortste weg naar de prullenmand. Gelieve ook uw Middelnederlands achterwege te laten. Wegens technische rede-nen kan de redactie beslissen de lezersbrief niet te plaatsen of in te korten. Op grondig gemotiveerd verzoek laten we de

naam van de auteur weg.

RKV-leider Peter Pauwels is het beu !In een eerder verschenen artikel “Rooms Katholieke Vorming niet erkend” werd mijn persoon in verband gebracht met enkele naarverluidt onfrisse organisaties. Als preses van de RKV wil ik voor eens en altijd duidelijk stellen dat ik geen e-mailadres heb bij de“Orde van Sint—Michiel”. Daarover bestaat geen enkel tastbaar bewijs en ik wens m’n naam dan ook losgekoppeld te zien van zoeen onzinnige heksenjacht. Toen op de PFK-vergadering alle verdachtmakingen t.a.v. de RKV ontkracht waren, kwam extreem-linksop de proppen met een anonieme politiek-incorrecte webstek, genaamd de “Orde van Sint-Michiel”; waarvan ik van horen zeggenlid zou zijn geweest (in hoeverre je lid kan zijn van een webstek?), om de reden dat het een uitgesproken katholieke webstek betre-ft en ik de enige katholiek ben die ze tot nu toe onder ogen hebben gekregen. Van een Scheherazade gesproken, straks schuivenze me ook nog de inquisitie en de kruistochten in de schoenen! Ik kan het enkel en alleen interpreteren als een verachtelijke zetvan extreem-links om mijn persoon en hiermee de RKV ten onrechte te compromitteren. In het artikel citeerde Schamper mij overigens verkeerd en geheel uit de context. Van der Mensbrugghe stuitte op een kantteken-ing van mijnentwege in het verslag van de PFK-vergadering, met name “Dat e-mailadres behoud ik daar andere providers mij geenaccount meer onder mijn naam konden verschaffen” en eigende zich ongegeneerd het recht toe het citaat in een verkeerdelijke con-text te plaatsen, meerbepaald alsof het een e-mailadres bij de “Orde van Sint-Michiel” zou betreffen; terwijl het in wezen ging overeen account bij de Vlaamse Volksbeweging, namelijk peter.pauwels@vvb.org. Een volstrekt koosjere, pluralistische vereniging, waarik evenwel mede uit tijdsgebrek geen lid meer van ben.Schamper speelt dus gewoon het spelletje, opgezet door het Anarchistisch Kollektief, mee; vanuit het oogpunt om te misleiden, teprovoceren, zelf de sensatie aan te wakkeren waar helemaal geen sensatie is. Verba valent usu, de woorden krijgen hun beteke-nis door het gebruik, wordt hier niets meer dan goedkope laster en eerroof. Van de gewillig aangehaalde Pro Flandria Beweging,waarover tijdens de PFK-vergadering geen woord is gerept, bestaat klaarblijkelijk geen enkel geschreven document. Toen ik denaam van die ‘beweging’ voor de gelegenheid voorlegde aan enkele coryfeeën uit de Vlaamse Beweging, wisten die mij te vertellendat ze niet bestond. In het colofon van Schamper staat dat het een ‘kritisch’ en ‘onafhankelijk’ studentenblad is. Bijna lachwekkendals ik zie dat Schamper hieromtrent geen research heeft verricht en zich blindelings baseert op de uitlatingen en het chagrijn vanenkelen, in dit geval Ronduit N-VA. Ikzelf stond bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 als jongste verkiesbare kandidaat op de lijst “Ploeg Vrije Gemeentenaren”getrokken door niemand minder dan minister Paul Van Grembergen. Me dunkt dat een diplomaat als Van Grembergen geen poli-tiek incorrecten of rechtse potentaten, zoals men mij in Schamper pleegt voor te stellen, verkiesbaar zou stellen. Toen in 2002 hetdoek viel over de Volksunie, reageerde ik scherp tegen het Spirit-avontuur van de clan Anciaux, maar ook de linkse onderstroombij Ronduit N-VA ingebracht door verenigingen zoals de linkse VNSU, het extreem-linkse Meervoud en de kitscherige eerder wans-makelijke Roze Leeuwtjes baarden mij zorgen. Ik merkte toen vermakelijk op dat Ronduit N-VA een alternatief was voor rood-roosVlaanderen, kritiek die men mij natuurlijk niet in dank afnam. Dat de partij volgens de laatste peilingen de kiesdrempel van 5% nietzou halen, heeft de rancune alleen maar doen toenemen. Verzonnen verhaaltjes over een onbestaande Pro Flandria Beweging,PFB, die zich mooi leent tot de ietwat karikaturale Paramilitaire Front Beweging, maken op mij geen indruk. De subjectiviteit droopdan ook van de pagina’s af, niet in het minst omdat Schamper verzuimde beide partijen te aanhoren. Van der Mensbrugghe gingluisteren bij Ronduit N-VA en het KVHV, maar liet na de RKV zelf te contacteren! Ik stel vast dat het PFK niets anders is dan eenkinderlijke praatbarak en subsidiëringsapparaat voor enkele extreem-linkse totalitaire splintergroeperinkjes van dertien in een doz-ijn. De RKV is dan ook niet erkend door de linkse agitatie binnen het PFK. Alles wat enigszins Katholiek of conservatief is, is ver-dacht en fascistoïde; ze zingen altijd hetzelfde deuntje, net een schare pubers die hun eerste moeilijke woordje geleerd hebben, hette pas en te onpas gebruiken en menen de rest van hun woordenboek de open haard in te kunnen gooien. Dat men een studen-tikoze Katholieke organisatie uit het PFK sluit is een regelrechte aanfluiting voor het democratische karakter van de RUG. Door deRKV niet te erkennen ontneemt men de Rooms-Katholieke studenten hun rechtmatige stem aan de RUG en maakt men hen dus-danig monddood.

Verder ben ik inderdaad sinds kort bestuurslid van het KVHV, niettemin weerhoudt niets er mij van in beide besturen te zetelen. Ikhoud de zaken strikt gescheiden en niemand binnen mijn presidium uitte hier bezwaar tegen. Het KVHV is een van oudsher stu-dentikoze conservatieve vereniging geschoeid op Katholieke leest, evenwel niet exclusief Katholiek zoals de RKV. De RKV heeft alsdoelstelling het organiseren van bezinningen, lezingen, debatten, enz. voor en door Rooms-Katholieke studenten, kortom eenunicum aan de RUG dat voorheen noch door het Vlaamsgezinde KVHV, noch door het partijgebonden CDS en het oecumenischchristelijke IFECS werd ingevuld. Ik werd lid van het KVHV omwille van hun contemplatief-Katholieke achtergrond. De foto bij het artikel in Schamper waarop een nogal verwijfde Van der Mensbrugghe met afgezakte schouders in lederen sarma-tenue en met een T-shirt van KiSS aan, kennelijk het verkeer staat te regelen, doet mij weinig eer aan; als het al de bedoeling wasmij te imiteren. Mocht iedereen die een lederen jekker draagt per definitie fascistoïde zijn, dan kleurt op 18 mei de helft van Vlaan-deren zwart. Op de PFK-vergadering werd ik aanstonds al argwanend bekeken door enkele ranzige werkschuwe warhoofden, dienog geen badkuip zouden herkennen mochten ze erover struikelen, om reden dat ik een das droeg. Ah ja, Mattheüs 7/6 verwoordthet misschien nog het best : “Geef het heilige niet aan de honden en werp uw parelen niet voor de zwijnen, want zij zullen ze ver-trappen, zich omkeren en u verscheuren.”

Peter Pauwels

Reactie van RedactieSchelden is een ijzersterke argumentatie. Voorts komen onze bronnen jammer genoeg voor u niet alleen uit ‘linkse’ hoek. Daarenbo-ven zijn er inderdaad geen documenten te vinden zijn van de Pro Flandria Beweging en de Vlaamse Beweging weet uiteraard niet vanhet bestaan af. In uw plaats hadden wij echter ontkend dat die beweging een idee was waarmee u naar enkele verenigingen stapte.

”Wij willen Soetkin Collier!”

18

Het Huis van Gespuis is Gents combomet Lieven Taevernier, BrunoDeneckere en Dirk Dhaenens, aliasDerek. Naast hun solocarrière zetten dieheren op gezette tijden een select publiekin vuur en vlam met intieme maar swin-gende muziek die je in geen enkele cate-gorie kan plaatsen.

De drie hebben een solide reputatie in hetVlaams muziekwereldje, zonder echterooit grote faam verworven te hebben.Derek heeft al enkele rockgroepjes achterde rug, waaronder Derek & the Dirt enWeez. Van ruige rootsrock evolueerde hijnaar rustiger, intiemere folkrock. OokBruno stapte na de de stevige garagerockvan The Pink Flowers over naar folk dieop momenten zelfs aan countrygrenst. Lieven Taevernier is danweer een geval apart, zijndeeen Nederlandstalige singer-songwriter met kleinkunstigekantjes. Rond zich verza-melden ze muzikanten die allanger over de Vlaamsemuzikale kronkelpaadjesdwalen. Zo zijn er violist en lap-steeler Nils De Caster, die hethele strijkkwartet Rosias mee-brengt, muzikale soulmate vanDeneckere en ervaren toet-senist Yves Meerschaert, ookwel bekend als Vis en die allang met Derek samenwerkt.Ook HT Roberts draagt opgitaar bij aan de sound van hetHuis, samen met drummer TomDe Wulf en contrabassist Mario Verman-del.

Het collectief is gebaseerd op live-optre-dens met een evenwaardige inbreng vanalle muzikanten en niet alleen van de driegrote kanonnen die het publiekcharmeren met hun ongedwongenheid enmuzikale vrijzinnigheid. Ook beeld enwoord spelen een belangrijke rol. Derekkan immers een aardig potje dichten,zoals hij bewees met zijn bundel ‘Blij meteen beetje Zon’.

Alhoewel de grote meerderheid van denummers geschreven wordt door de“Grote Drie”, heeft de rest van de groepeen even grote invloed op de muzikalekoers van het schip. We vroegen ze of ze

met zo’n uitgebreide bezetting niet bangwaren voor bombasme maar dat is geen-szins het geval. Zoals De Morgen ook alberichtte over het optreden van Derek opDranouter dit jaar, onvervalst speelplezieren muzikale passie zorgen ervoor dat deoptredens van het Huis druipen vannaturel.

We ontmoetten enkele leden van het Huis- zonder Taevernier - na een optredenvoor een gemoedelijke babbel. Het zalwaarschijnlijk een belediging van uwopmerkingsgave zijn, maar toch willen wevermelden dat de alcoholgraad bij enkelevan de interviewees lichtjes boven het fat-soenlijke lag. Dat om te beletten dat deheren binnenkort een uitnodiging in de

bus krijgen voor het volgende NSV-zangfeest. Neen, rechtse rakkertjes,“Gespuis” moet niet zò letterlijk genomenworden.

SCHAMPER: Bruno, Derek, julliemuziek is langzaam zachter geworden.Hoe komt dat?Dirk: “Het is een zeer schone micro, hijdoet mij wat denken aan de raketten dieHans Blix in Irak moet ontmantelen. Hetschijnt trouwens dat hij er zelf bij wil zijnals ze ontploffen. Hij zal er dan toch niet‘juust nevens’ mogen staan. Zo’n zeverdat dat is.”Bruno: “Om te antwoorden op uwvraag...”

SCHAMPER: Hoe komt het dat jullie

muziek zachter geworden is?Dirk: “Ik heb daar een uitleg voor maardie heeft niets met het gespuis te maken.Voor mij is het simpel. Ik hou eigenlijkmeer van de muziek die ik nu maak dande muziek die ik vroeger maakte. Ik beneraan begonnen zonder goed te beseffenwat ik deed.”Bruno: “Ik vind de muziek die we nu spe-len ook veel heftiger.”

SCHAMPER: Hoe komt het dat eenjonge groep nooit iets brengt als hetHuis?Bruno: “Ik weet zelfs niet of dat zo is.Misschien zijn ze allemaal achter onzerug bezig.”Nils: “Het enige wat ik kan bedenken isSukilove, die Antwerpse jongen die eenleuk plaatje gemaakt heeft. Redelijk root-sy. Maar het is toch niet Sukilove denk ik.”Bruno: “Dat heeft niets met ons te makenhé Nils.”

Nils: “Ah ja, juist, laat datmaar weg dan, die is tochniet zo goed.”(gelach alom)Dirk: “Ik moet eerlijk zeggendat ik niet meer mee ben metdie jonge gasten van tegen-woordig. Jullie zijn tien jaarjonger hé en het begint mijecht op te vallen. Drie of vierjaar geleden vond ik dat iknog meewas, maar nu...”Bruno: “Ik denk dat het ermee te maken heeft dat jemensen kent. Als je begint,ken je geen mensen en moetje ze wel leren kennen.”Dirk: “Hij zit nog altijd op hetpodium.” (gelach alom)

SCHAMPER: Jullie hebbeneen zeer grote bezetting. Ben je nooitbang dat het overdreven gaat worden,een beetje bombastisch?Dirk: “Van bombasme ben ik niet echtbang. En als we bang waren dat het tegroot zou worden, dan zijn we tegen onzeeigen prerogatieven of...”Nils: “Ons manifest.”Dirk: “Het idee was dat in het Gespuisalles moet kunnen, en het is nog veel teweinig. Maar het wordt echt moeilijk omhet, als het nog chaotischer wordt, om hetdan te doen werken.”Nils: “Muzikaal heb ik daar geen proble-men mee, maar praktisch...”Bruno: “Daar gaat het hem niet over héjongen...” (algemene hilariteit)Dirk: “Ja, het is toch voor de radio dat webezig zijn hé?”

Wat gebeurt er wanneer u drie geroutineerde zangers samenop een podium brengt met een begeleidingsgroep die de lip-

pen doet tuiten? Dan krijgt u het Huis van Gespuis, waar kolder denorm is en zotheid de regel.

Het Huis van Gespuis bekent kleur

“Wij willen geen neger bij het Huis van Gespuis.”

Bruno: “We zijn wel met veel, maar wekunnen tot een consensus komen, en alsdat bombastisch is, dan is dat omdat wedat leuk vinden.”Dirk: “Maar het is toch niet echt bom-bastisch. Vind jij dat dan?”Bruno: “Heb ik de vraag gesteld of zo?”(gelach alom)

SCHAMPER: Wat zou dan de grenszijn?Dirk: “Bwa, ik zou niet graag hebben dater een neger bij het Huis komt spelen.”(algemene hilariteit)Nils: “Ik ga ook iets nemen om te drinkenwant het gaat hier niet goed aflopen.”Bruno: “Hallo, Eurosong, hallo?”Nils: “Ik zou Soetkin Collier graag bij hetHuis hebben. Geef eens haar nummer.Beetje Wagner-muziek bij het Huis.”Bruno: “Ik draag ook rechts.”Nils: “Achtung! Ik vind dat haar onderhaar neus wijs.”Bruno: “Pas op, ik heb in die bunkergezeten, en die Soetkin... amai. Maar wijdenken niet in die termen, en ET is zonetin België geland, (tegen Dirk) als het uniet meer interesseert vriend.”

SCHAMPER: Wat is de bedoelingachter het Huis van Gespuis?Bruno: “Boshoeren, grashoeren...”(dronken geschater)Dirk: “Hoe is het allemaal begonnen? Ikwas er niet bij. Er was daar een repetitie.Heb ik verdorie voor dat kot moeten beta-len?” (gelach alom)Nils: “De bedoeling is om kunst- enmuziekvormen te combineren zonder zo’narty-farty indruk te geven. Een soort labo-ratorium.”

SCHAMPER: Dirk, je schrijft ook, is detekst van je nummers daardoor belan-grijker geworden en waarom dan wel?Dirk: “Ik weet niet of het komt doordat jeNederlandse teksten schrijft maar ik denkdat het gewoon sowieso altijd moeilijkerwordt voor jezelf. Je wilt dan een zinnetjeschrijven waar je binnen tien jaar nogtevreden over bent. Dat is voor mij eenbelangrijk doel, en veel belangrijker danvroeger. Toen kon het mij veel minderschelen maar of dat met dat schrijven temaken, heeft weet ik niet.”

Plots gaat een gsm over met een bijzon-der dreigende boodschap. Na het tele-foontje ontspint zich een levendige dis-cussie over het ontwijken van alcoholcon-troles op een grote vierbaansweg, tweegaan en twee keren (Bruno: “Twee gaan

en twee keren, dat blijft toch hetzelfde?”)en over het uitschakelen van combi’swaar we om juridische redenen nietverder op in kunnen gaan. De discussiewordt treffend afgesloten met de stellingvan Dirk: “Ik heb niet te veel gedronkenom te rijden, maar het zijn gewoon diecontroles...”

SCHAMPER: Is er iemand die de lei-ding neemt bij de repetities?Bruno: (trekt bruusk de micro naar zichtoe) “Nee!” (gelach alom)Dirk: “Is het voor een humoristisch blad?”Pieter-Jan Desmet, die die avond

meespeelde komt de kamer binnen...PJDS: “BJ haar regels zijn over...”(algemene hilariteit)

De Texaanse blueszangeres BJ Scottkon die avond niet meezingen, wat eengroot aantal mensen uit het publiek mis-noegde. PJDS verklaarde dat BJ haarregels had die avond.

Bruno: “Ik zie het! Je hangt vol metbloed.” (gelach alom)Bruno: (klopt op tafel) “Iedereen terug bijde zaak! Kan je de vraag nog eensstellen?”

SCHAMPER: Is er iemand die de lei-ding neemt?Dirk: “Ik denk dat Nils de baas is.”(algemene hilariteit)Nils: “Als antwoord op uw vraag: neen.Als er iemand de leiding zou nemen,zouden we allemaal op zijn muil slaan.Dat gaat niet.”Bruno: “Er is niemand die echt de baas is

maar we proberen wel te coördineren.Daarvoor hebben we een management.”Nils: “Trouwens, je weet ook wat je kanen wat niet hé. Iedereen binnen hetgespuis weet waar hij mee bezig is.”

SCHAMPER: Wie brengt wat in van jul-lie drie wat muzikale invloed betreft?Bruno: “Eigenlijk is dat een verkeerdevraag. Het zijn immers niet alleen dezangers die iets inbrengen. We bouwenmet z’n allen iets op en de invloedenkomen van iedereen.”Nils: “Ook Herman zingt nu een nummerbijvoorbeeld. Gewoon iedereen binnen

het gespuis kan een nummer brengen.Het zijn niet gewoon die drie zangers hé.Die indruk krijg je omdat zij vooraanstaan.”Bruno: “In het begin was het wel zo maarnu is dat volledig veranderd. Elk lid vanhet Huis is evenwaardig. Behalve Dirkdan, die kan echt mijn kloten kussen.(gelach alom) Nu gaat hij weg, hij zit in dekeuken. Met een schotelvod, Dirk,schotelvod zijnde.”Hierna volgt een vergelijking van onzemicro met een phallussymbool waarnavoor ons de maat vol is. Uw trouwe inkt-koelies leggen zich bij de zaak neer enschenken zichzelf een glas niet eens zoslechte Bordeaux in.

Alle informatie uit het huis kan je vindenop www.gespuis.be. Tijdens de Gentsefeesten verhoogt het Huis haar paraat-heidsgraad gevoelig. Foto’s copyright JoClauwaert.

Soetkin Collier!”

19

espuis bekent kleur

Kamiel

Het Huis van Gespuis is een bende zotten die de ironie niet schuwen.

Tegen plastieken tetten

We zaten onwennig op onze stoel teschuiven in het café van afspraak, nietgoed wetend wat we mochten verwach-ten en met de meest angstwekkendebeelden in ons hoofd. Onze vrees bleekechter ongegrond: geen kalende veertigermet een lange regenjas die met eenbrede grijns naar het tafeltje loopt. Weltwee vlotte twintigers in vrolijke kleren. Zestellen zich voor als David en Emmy.Wanneer we ze met onze angstbeeldenconfronteren, barsten ze in lachen uit.

David: “Dat is een reactie die we vakerkrijgen. Laat ons duidelijk zijn,‘Streakercollectief’ is geenvereniging voor exhibitionisten.Bij ons zal je niemand aantreffendie na zijn uren de struiken vanhet Citadelpark onveilig maakt.”

SCHAMPER: Wat zijn julliedan wel, en vooral, wat willenjullie bereiken?Emmy: ‘Streakerscollectief’ iseen vereniging voor mensen diede negatieve houding tegenoverhet naakte lichaam aan de kaakwillen stellen. We bedoelendaarmee niet het naakte lichaam dat je op de hoogsteplank in de krantenwinkel kanaantreffen of het lichaam dat inreclamefilmpjes op de motorkapnieuwe wagens ligt te kronkelen.Wij vragen aandacht voor hetnatuurlijke lichaam zoals u en wijdat hebben. Die lichamen komen veel teweinig aan bod in de media en dereclamewereld, met als gevolg de ge-kende uitwassen: anorexia, borstver-grotingen, facelifts... Een hele industriewoekert op de frustraties van mensen dieuit alle macht proberen een onmogelijkideaal te bereiken.”

RevolutieSCHAMPER: Heeft Mieke Vogels daaronlangs al geen campagne voor ge-voerd?David: Inderdaad, maar dat zet volgensons weinig of geen zoden aan de dijk.Mieke Vogels mag dan al een geschiktboegbeeld zijn voor een olietanker, als het gaat om het sensibiliseren van jon-geren, schiet ze hopeloos tekort. Die jon-

geren zijn net diegenen die wij willenbereiken. Bovendien zijn boodschappenzoals die van Mieke Vogels, hoe je hetook draait of keert, politiek gekleurd. Datwillen we vermijden: wij willen iedereenaanspreken, over de politieke grenzenheen.”

SCHAMPER: In jullie mail hebben julliehet over “acties” aan de universiteit.Waarom aan de universiteit?Emmy: ‘Streakerscollectief’ richt zich inde eerste plaats tot studenten. Studentenstaan immers het meest open voor veran-

deringen. Zij zijn het die in de toekomsteen leidende rol in de maatschappijvervullen en als model voor anderendienen. Wij hebben een revolutie voorogen en waar kan zoiets beter dan bij stu-denten? Het wordt namelijk hoog tijd dater verandering komt. Al van toen onzevoorouders nog met vuistbijlen mam-moets afmaakten...” (Het gesprekverzandt in een lange tirade over dedepreciatie van het menselijk lichaam inhet algemeen en dat van vrouwen in hetbijzonder doorheen de geschiedenis.Gelukkig komt een ober met gevoel voortiming vragen of we nog iets willendrinken.) “Enfin, dit terzijde. Wij willen inde eerste plaats een taboe doorbreken eningaan tegen de plastieken lichamen diede commercie ons op probeert te drin-

gen.”

Media-aandachtSCHAMPER: Wat zullen jullie actiesdan precies inhouden?Emmy: “In een eerste fase zullen ledenvan het ‘Streakerscollectief’ pamflettenuitdelen aan de hoofdingangen van defaculteiten. Daarna zullen ze zich voor hetbegin van een college uitkleden en zo deles bijwonen. Vandaar onze naam, al vindik dat hij de lading niet helemaal dekt.Streakers zijn mensen die moedwilligevenementen verstoren. Dat hebben wijniet voor ogen. Wat ons betreft kunnen delessen gewoon doorgaan, al zal dat in hetbegin waarschijnlijk moeilijkheden ople-veren. We hebben de naam ‘Streakers-collectief’ gekozen omdat mensen er zichmakkelijker iets bij kunnen voorstellen.Daarenboven bekt hij goed. Media–aan-

dacht is een belangrijk doel vanonze acties, en dan is iets datmakkelijk in het geheugen blijfthangen handig.”

SCHAMPER: Verwachten jullietegenkanting?David: “Natuurlijk. Maar we hopendat de studenten verdraagzaamzijn en niet te veel heisa maken.Bovendien hebben wij ook onderhet academisch personeel sym-pathisanten hebben. Ik mocht heteigenlijk niet zeggen maar profes-sor Rudy Armagneau is de voor-naamste initiatiefnemer van onzeactie. Ook uw eigen hoofdredac-teur, Jef Van Baelen, heeft sindskort een lidkaart van onzevereniging in zijn portefeuille. Eenschandaaltje speelt overigensalleen maar in onze kaart.Media–aandacht is, zoals gezegd,

meer dan welkom.”

SCHAMPER: Wanneer mogen we jullieeerste acties verwachten?David: “Voorlopig blijft het bij plannen. Wewachten tot het klimaat, letterlijk dan, watgunstiger is. We hopen dat we onder destudenten navolging zullen krijgen, en datzal makkelijker gaan bij een aangenaamzonnetje dan bij Siberische tempe-raturen. In ieder geval, schrik niet als in dekomende maanden plots een medestu-dent op de stoel naast je zich uit begint tekleden, of wanneer een prof plots inadamskostuum van achter de kathederkomt”

Enkele dagen geleden kreeg de redactie e-mailsgewijs een uit-nodiging voor een gesprek met een groep die zich identifi-

ceerde als het ‘Streakerscollectief’. De beweging beloofde “actiesaan de universiteit”. Vooral de plastieken tetten worden geviseerd.

20

Dries

Streakers plannen actiesDE

LI

EG

EN

DE

RE

PO

RT

ER

Moonen is de instant-versie van streaken.

Met de naam Yann op de voorpagina mag men gewoonlijk een origineel albumboordevol humor verwachten. De man isnamelijk het geniale brein achter schit-terende reeksen zoals de Onnoembaren,Govert Suurbier en Spoon & White.Hoewel die albums vlot over de toonbankgaan, wou Yann een échte bestsellermaken. Een poging om Van Hamme, dekoning van de verkoopscijfers, van detroon te stoten, inderdaad. Zo ontstondKaraat.

Welk verhaal hij ook schrijft, duizendpootYann weet er altijd een originele draai aante geven. Helaas bevat dit verhaal geenenkele originele invalshoek. De perso-nages zijn stereotiep en Yann weet onsamper te verrassen. De hoofdpersonageszijn Uma, een suïcidale Lara Croft-kloonen Mehdi, een gespierde homoseksueleflik, inclusief oorring, gouden ketting enringbaardje. Het verhaal speelt zich af inhet duistere diamantmileu, waar Uma nahet overlijden van haar tweelingzus opvreemde wijze in verzeild raakt. In dit

eerste deel worden vooral vragenopgeroepen, die later - wellicht verspreidover zo veel mogelijk albums - beant-woord zullen worden.

Tekenaar Meynet, bekend van TatianaK., levert behoorlijk werk. De tekeningenzijn echter statisch, wat de actiescènesniet ten goede komt. De pagina-opbouwoogt soms saai maar die verant-woordelijkheid dragen de beide auteurs.

De liefhebbers van het genre zullen waar-schijnlijk tevreden zijn over dit album. Per-soonlijk had ik echter meer verwacht vaneen topscenarist als Yann. Laten wehopen dat hij in deel twee met beters opde proppen komt. Wie het andere werkvan Yann nog niet kent, raad ik aan dateerst te lezen.

Karaat 1: Uma, door Yann en Meynet, uit-geverij Dargaud.

21

Verbaasd kijken we om ons heen. Zo veelmooie restaurantjes en bars maar nietsecht op studentenmaat. In één van dekoningsstraten rond het station zien weechter enkele studenten buitendruipen.“Droopy” staat op de ruiten en wij wande-len binnen.

Après-skiWe wanen ons in een après-ski-club. Hieren daar zitten plukjes studenten enafgeleefde veertigers. De houten murenhangen vol met het-moet-hier-cowboy-achtig-lijken-stuff. “Precies alsof ze in hetWilde Westen hun nummerplaten nietmoeten inleveren na gebruik”, merkt mijntafelgenoot verveeld op. Als de bedieningmaar snel gaat zodat we onze volgendetrein niet missen.

Een meisje kuist de andere tafels af. Wijstoren niemand. Noch het als Natascha

uitziende meisje noch de barman voelende nood ons te bedienen. De kaart oogtdivers, gaande van omelet tot pasta. Deprijzen lijken op het eerste gezicht democratisch. Zo betaalt u voor de ver-dacht klinkende vleesschotel met frietjes7,5 euro. Wij zouden het graag houden bijspek met eieren en een margarita. Als hetze belieft ons te bedienen, natuurlijk.

”Oh, zitten jullie hier al lang? Ik had jullieniet binnen zien komen”, glimlacht dekruising tussen een Vlaams boerken eneen bonobo. De volgende trein missen weook, onze magen hebben de hoop alopgegeven maar de drankjes staan optafel. We raden u echter aan uw ColaLight Lemon niet uit te drinken. Andersbemerkt u dat de glazen al duizend keerin een vaatwas zonder Calgoniteballhebben vertoefd.

AldibrolGeef de hoop echter niet op, uiteindelijkkrijgt u eten. Dat een omelet kankerver-wekkender kan zijn dan met uw mondrond de uitlaat van een Trabant tehangen, bewijzen ze bij Droopy’s.Gelukkig kan ik nog kauwen op verdorvensla met frieten. Mijn tafelgenoot heeft min-der geluk. Hij bijt zijn tanden stuk op eenbeschuit “met extra kaas en kruiden” die ubij de afdeling diepvriespizza’s van de Aldi vindt. Dat hij er vijf keer zo veel voorbetaalt dan in de Aldi nemen we er metplezier bij evenals het nieuws van Rock-radio Den Haag dat door de boxen schalt.

Laten we duidelijk zijn: loop nooit tijdensde week tussen 11 en 23 uur Droopy’sbinnen op de Koning Boudewijnstraat 5 inGent. Het kan uw gezondheid ernstigschaden. Alle hijgtelefoons zijn welwelkom op 09/220.00.24.

Scheisse, kan die dwaze tram niet wat sneller rijden? Daar gaatonze trein, net nu we sterven van de honger. Op zoek naar een

stevige studentensnack in de buurt van het station dan maar.

Droopy

Big Business

Karel Lambert

Frederik De Swaef

Omdat er nogal wat randdebielen aan onze unief rondlopen,kozen we deze keer een strip die niet te ingewikkeld is. Het

bevat echter alle elementen voor een bestseller. Een babe metferm balkon dus en tja, dat is het zowat.

RE

ST

UA

RA

NT

ST

RI

P

Bocht uit den Aldi maar slechter

The Hours FFILMM

The Hours verweeft het verhaal van drievrouwen uit verschillende periodes.Alledrie de verhaallijnen hebben wel ietste maken met Virginia Woolfs roman MrsDalloway. In 1921 volgen we de Britseschrijfster terwijl ze aan haar romanwerkt. Haar leven wordt gedomineerddoor voortdurende zenuwinzinkingen diehaar uiteindelijk tot zelfmoord drijven. In1951 wordt Mrs Dalloway gelezen dooreen depressieve huismoeder. Ten slotteneemt het verhaal ons mee naar het NewYork van 2001 waar we geconfronteerdworden met de lotgevallen van ClarissaDalloway. De façade die zij optrekt,brokkelt af als blijkt dat ze niet de kranigevrouw is die ze zich tracht te zijn. Ze volgtin haar daden en gedachten tamelijknauwkeurig de ene dag die Woolf in haarboek beschrijft. Uiteraard met enkele aan-passingen die ongetwijfeld heelbetekenisvol zijn maar de regulierebioscoopganger (lees: uw dienaar) ont-

gaan.

Het verhaal, gebaseerd op een boek vanMichael Cunningham, lijkt vooral eenexcuus voor zwaarmoedige en gezwollenoverpeinzingen. De grote thema’s wordenniet geschuwd: leven, dood, geluk,enzovoort. Begrijp mij niet verkeerd, ikben niet vies van filosofisch geneuzel.Maar twee uur lang! Wat occasioneleontspanning voor mijn kleine grijze cellenware niet overbodig. Naar het einde toelag ik zo murw geslagen in mijn zetel datik moeite had om er terug uit te kruipen.

Maken de acteerprestaties dan nietsgoed? Om eerlijk te zijn, die maken hetslechter. Meryl Streep, die de moderneMrs Dalloway speelt, staat zo ontstellendzwak en overdreven pathetisch teacteren, dat ik bijwijlen dacht in de ‘Nachtvan de Wansmaak’ te zijn beland.Julianne Moore, de huisvrouw met zelf-

moordneigingen, en Nicole Kidman alsVirginia Woolf zijn niet slecht te noemenmaar ze spelen zo onderkoeld en uit-drukkingsloos – omdat hun rol datongetwijfeld vereist – dat je moeilijk vangroots acteerwerk gewag kan maken. Enoscarnominaties? Ik dacht het niet.

Vreemd genoeg zijn het de mannen diehet betere werk voor zich nemen in deze“chick flick voor vijftigplussers”. StephenDillane, die Leonard Woolf vertolkt, staatzo lekker te spelen dat hij in hun geza-menlijke scènes Nicole Kidman bijnabelachelijk maakt. Bijna. Ook Ed Harrisals terminale schrijver van hermetischwerk, trekt behoorlijk zijn streng. Het con-trast met la Streep zit daar voor ietstussen. Velen lopen warm voor deze filmmaar ik kan mijzelf daar helaas niet bijrekenen. Een tegenvaller over de hele lijn.

’The Hours’ speelt in Sphinx.

Zelden ben ik zo ontgoocheld de cinemazaal uitgeschreden alstoen ik naar ‘The Hours’ ging. De film werd door de critici

immers onthaald als één van de dé films van het jaar, maarbezwijkt uiteindelijk onder die verwachtingen.

Solaris FFILMM

Solaris benadert echter op geen enkelemanier de status van de sf-klassieker bijuitstek. Solaris heeft wel gemeen met2001 dat het voor spreekvoer zal zorgen.Iemand de ruimte insturen en hem latenlijden onder de kracht van een buiten-menselijke macht, tot daar aan toe. Maarwaarom wordt er niet met een lijvig pistoolgezwaaid? Waarom gebeurt er zoweinig? Wordt een bovenaardse krachtniet altijd vormgegeven met antropomor-fische wezentjes? En waarom gaat allesin godsnaam zo traag?

Het is er Soderbergh om te doen dat dekijker zich die vragen stelt. Een anderereden om naar de film te kijken, vind ikniet. De plot is zo eenzijdig dat het saaiwordt. De film, gebaseerd op het boekvan de Russische auteur Stanislaw Lem,gaat over universele emoties. En hoe kanje iets diepmenselijks beter universeelmaken dan door je hoofdpersonage,Chris Kelvin, ver de ruimte in te sturen?

Kelvin (George Clooney) is een psychi-ater die naar een ruimteschip wordtgezonden om er een uit de hand gelopensituatie recht te proberen zetten en hetschip heelhuids terug naar de aarde tebrengen. Al snel is Kelvin er zelf getuigeen slachtoffer van hoe een intelligenteplaneet, Solaris, macht krijgt over zijnherinneringen en emoties. Kelvin voertdaardoor een emotioneel gevecht met deherinneringen aan en zijn schuldgevoe-lens over de zelfmoord van zijn vrouw.

Saaie koek, moet het Amerikaanse pub-liek gedacht hebben. Want ware het nietdat fans al op voorhand wisten dat hetachterwerk van George Clooney lutteleseconden in beeld kwam, was er geen katnaar de film geweest. Wie op zoek is naarde Soderbergh van Traffic of Ocean’sEleven zal dan ook moeite hebben omSolaris uit te zitten. Al duurt de prent nietlanger dan 99 minuten en is de fotografie

schitterend, ze stelt je uithoudingsvermo-gen van de eerste tot de laatste secondeop de proef.

Toch kan Solaris onbezwaarlijk een mustgenoemd worden voor iedereen die vanfilm houdt. Al was het maar om jezelfervan te vergewissen dat Clooney kanacteren en dat film meer is dan lekkerachterover geleund popcorn te smikke-len. Geniet van de goeie acteerprestaties,verdrink in de stilte van de ruimte, maarbedenk ook hoe leuk het moet zijn om zoveel geld te bezitten dat je een film kanmaken waarvan je op voorhand weet dater niet meer dan anderhalve man en eenpaardenkop naar zal kijken.

Soderbergh beweert met de film de eerste fase van zijn regisseurscarrièreafgesloten te hebben en verdwijnt nu eenjaartje uit the picture. Aan de kijker omterug te denken aan hoe even profes-sioneel als eigenzinnig de regisseur metde regels van het Hollywoodhuis flirt.

Solaris speelt in Studio Skoop.

Steven Soderbergh tart andermaal de regels van het Holly-woodgenre. Hij laat 20th Century Fox samen met James ‘Tita-

nic’ Cameron één van de meest ontoegankelijke sciencefictionfilms financieren sinds Kubrick’s ‘2001: A Space Oddysey’.

JVdb

Pierewiet

22

F.K. F.K.-cantusGermania Schaakavond

LVSV Jeneverkwis, 20u, LVSV-lokaalLombrosiana Cultuurkroegentocht, 20u30, McDonalds

Korenmarkt

G.B.K. Galabal van de wetenschap; ‘t caféChemica Galabal, ICC

Politeia Bloedgeestig in Decascoop

Politeia Bloedgeestig in LedeganckVG Zelfdoding, 20u, Kammerstraat 10HILOK Gratis Vat, 't Kofschip

DSA Voorstelling jaarverslag en receptiePoliteia Manilletornooi; KitschSlavia Russische avond, 20u, de Centrale

F.K. F.K.-kwisPoliteia Bloedgeestig in Home fabiolaKK Vrij Podium, 19u, KUC

V.G.K. Oudercantus; SalamanderPoliteia Galabal; Driekoningen(Merelbeke)

HILOK Galabal, Casino

‘t Zal Debat “zin en onzin Historische Jezus”, 19u, Aud E, Blandijn

Schamper is het kritische en onafhankelijkestudentenblad van de Universteit Gent. DeRedactie bestaat uit vrijwilligers en komt

elke dinsdag samen om 19u op het volgendeadres:

Schamperredactie Studentenhuis De Brug

St-Pietersnieuwstraat 459000 Gent

09/264.70.87schamper@student.rug.ac.be

Rek.nr.: 890-0144049-35

Lezersbrieven zijn welkom, liefst op dis-kette. Naamloos is prullenmand. Vermeldook studierichting, jaar en contactadres.

Op grondig gemotiveerd verzoek latenwij uw naam weg. Lezersbrieven dienenbetrekking te hebben op de studenten-

problematiek en de RUG in het algemeenof artikels in Schamper in het bijzonder.De redactie behoudt het recht voor om

ingezonden stukken verkort weer tegeven, of om technische reden niet te

plaatsen.

Oplage:5000 exemplaren op gerecycleerd papier,

gratis verspreid in alle faculteiten, resto’sen homes van de RUG

Verantwoordelijke uitgever:Jef Van Baelen

St-Pietersnieuwstraat 45, 9000 GentDrukkerij:

Druk in de Weer c.v. Forelstraat 35

9000 Gent

Redactie:Hoofdredacteur

Jef Van BaelenCoördinator

Evelien BaetenAdvertenties

Ellen BernaersEindredactie

Jef Van Baelen, Pieter Loncke,Tom De Paepe, Annelies Jeannin,

Ilka De Bisschop, Joost Vandenbroele,Tim F. Van der Mensbrugghe

RedactieEvelien “Riool” Baeten, Ellen “Reclamepa-neel” Bernaers, Gert “Lantaarnpaal” Boel,Bruno “Openbaar Toilet” Claeys, Ilka “Kar-

melitessenklooster” De Bisschop, Tom“Patershol” De Paepe, Frederik “Honden-

poep” De Swaef, Stefanie “Dulle Griet”Deman, Stefaan “Ondergrondse Parking”Duc, Rien “Groot Kanon” Emmery, Pieter

“Windhaantje” Everaerts, Annelies “GlazenStraatje” Jeannin, Karel “Rosse buurt” Lam-

bert, Pieter “Kraakpand” Loncke, Christo-phe “Citadelpark” Ramont, Stijn “Kartonnen

Doos” Segers, Jef “Mammenlokker” VanBaelen, Joost “Rood Licht” Vandenbroele,

Tim “Goot” Van der Mensbrugghe, Dries“Pispaaltje” Vrijders, Jan “Sint-Kwintens-

berg” VermeulenVormgeving

Papieren versie: Pieter Loncke,Tom De Paepe, Tim F. Van der Mensbrugghe

Internet versie: StijN Segers,Cover: Tim F. Van der Mensbrugghe

CartoonsValère, Bruno, Tim F. Van der Mensbrugghe

Foto’sEvelien Baeten, Tim F. Van der Mensbrugghe

Schamper op internetwww.schamper.rug.ac.be

CC oo ll oo ff oo nnkkrriinnggeenn eennkkoonnvveenntteenn

AAAAGGEENNDDAAAA

Volledige agenda is te vinden op:http://www.student.rug.ac.be

WW OOEENNSS DDAA GG55 MM AA AA RRTT

DDOONNDDEERRDD AAGG66 MM AA AA RRTT

VV RRII JJDD AA GG77 MM AA AA RRTT

MM AA AA NNDD AA GG1100 MMAA AARRTT

DD II NNSS DD AA GG1111 MMAA AARRTT

WW OOEENNSS DDAA GG1122 MMAA AARRTT

DDOONNDDEERRDD AAGG1133 MMAA AARRTT

VV RRII JJDD AA GG1144 MMAA AARRTT

ZZAATT EERRDDAA GG1155 MMAA AARRTT

WW OOEENNSS DDAA GG1199 MMAA AARRTT

23

Je m’excuseProfessor Bart Keunen laat weten dat er voor zijn vak, Inleiding tot de moderne liter-aturen, al heel wat veranderd is. Namelijk de verhouding tussen denk- en blokwerk.Bij Keunen ligt dat op 70 en 30 procent. Mijn welgemeende excuses voor de onwe-tendheid die ik in mijn stuk over universitaire randdebielen tentoon spreidde.</par1>

Evelien Baeten

AGENDACULTUUR

•Maandag 17 februariFilm: ‘Dead Ringers’,Cronenberg, 1988, 20u -SphinxFilm: ‘Gemini’, Tsukamo-to, 1999, 20u - SphinxConcert: Anton (Chan-son) - Trefpunt, Bij St.-Jacobs 18 (gratis)

•Dinsdag 18 februariFilm: ‘India song’, Duras,Frankrijk, 20u - SphinxFilm: ‘Son Nom DeVenise Dans CalcuttaDesert’, Duras, Frankrijk,22u30 - SphinxJam-sessie: wie wilbrengt een eigen instru-ment mee, De Centrale –20u

•Woensdag 19 febru-ariFilmparade: ‘Experi-mentele Films’, o.a.Kubelka en Snow, 20u -SphinxFilm: ‘Kaleidoscope’Experimentele kortfilms,22u30 - SphinxViewpoint DocumentairFilmfestival – StudioSkoop en Film-Plateau,tot 26 februari

•Vrijdag 21 februariConcert: Spinvis,Vooruit, 20u - 18-15euroRondleiding opgravingenSint-Pietersplein, 15u -gratis

•Zondag 23 februariLezing: De socialeachtergronden van hetcarnavalfeest, 10u -MIAT 2,5O euro

•Maandag 24 februariConcert: Wazi Quintet(Jazz), De Fantast – 22u(gratis)Concert: Kadril, Trefpunt,Bij Sint-Jacobs – 21u(gratis)

•Dinsdag 25 februariFuif: Boombal – Bal Folk,20u – De Centrale,Kraankindersstr. 2Woensdag 26 februariFilmparade: ‘Repulsion’,Polanski, GB, 2Ou -Sphinx

•Donderdag 27 febru-ariLezing: De Paarse Zetelmet Ivo Michiels, 12u30 -Stedelijke Openbare Bib-liotheek - gratis

•Vrijdag 28 februariFilm: ‘Round Midnight’, B.Tavernier, 1986, Jazzfilm,21u30 - De CentraleRondleiding opgravingenSint-Pietersplein, 15u -gratisTheater: Dial H for ...,N i e u w p o o r t t h e a t e r,Nieuwpoort 31-35 –20u30

• Zaterdag 1 maartHak, Publiekstheater,20u30Not Strictly Rubens,Groothuis, 20u

Schamper geeft 5 vrijkaarten weg van elk concert vanLogos (www.logosfoundation.org). Schrijf ons een kaartje

of stuur een mailtje met uw coördinaten naar scham-per@student.rug.ac.be

Geschiedenis van depsychiatrie, Museum

Dr. Guislain, tot31/12/03

Tweelingen in kunsten wetenschap, Muse-

um Dr. Guislain, tot03/2003

Maria Magdalena, zon-dares van de Mid-

deleeuwen tot van-daag, Museum voorSchone Kunsten, tot

6/04

Eet es genetisch:interactieve tentoon-stelling over biotech-

nologie in de land-bouw en voeding, Hor-tus Thiery, Berouw 55,tot 30/09/03 - gratis

Jurassic Polderland:interactieve tentoon-

stelling over amfi-bieën en reptielen –Hortus Michel Thiery –

gratis, tot 15/04

Pieter Vermeersch,SMAK, tot 23/3

Jacques Charlier,SMAK, tot 13/4

Geen tijd voor speel-tijd, kinderarbeid van

1800 tot 1914, MIAT, tot31/12