rodzaje reklamacji. zasady rozpatrywania reklamacji · 2016-04-14 · 1) bogusław staniszewski...

10.09.2013 Systemy energetyki odnawialnej

Temat nr 16 - 20:

Rodzaje reklamacji. Zasady rozpatrywania reklamacji

Instytucje oraz służby działające w zakresie ochrony

pracy i ochrony środowiska w Polsce

Zasady ochrony przeciwpożarowej w

przedsiębiorstwach energetycznych

Bezpieczeństwo i higiena pracy w eksploatacji maszyn

i urządzeń energetycznych

10.09.2013 Systemy energetyki odnawialnej 2

1) Bogusław Staniszewski „Przestrzeganie przepisów

bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz

ochrony środowiska”

2) Stanisław Legutko : „Podstawy eksploatacji maszyn i urządzeń”

3) Janusz Górny: „Zarządzanie eksploatacją maszyn i urządzeń”

4) Rozporządzenia: ustawa o PIP, PIS i dozorze technicznym

5) Kodeks pracy

Literatura

12.04.2016 Gospodarka energetyczna


Temat nr 16:

Rodzaje reklamacji. Zasady rozpatrywania reklamacji

3 12.04.2016 Gospodarka energetyczna

10.09.2013 Systemy energetyki odnawialnej 4 12.04.2016 Gospodarka energetyczna

Rodzaje reklamacji

Reklamacja żądanie klienta kierowane do sprzedawcy lub wykonawcy usługi, pozostające w związku z niezadowalającą jakością towaru lub nienależytym wykonaniem usługi – przede wszystkim żądanie wymiany, naprawy towaru lub ponowne wykonanie, ewentualnie "poprawienie", usługi, jak również żądanie zwrotu całości lub części kwoty uiszczonej tytułem ceny/wynagrodzenia.


Jeżeli kupiony towar ma wadę, konsument może złożyć reklamację, w której określi swoje żądania dotyczące doprowadzenia towaru do stanu zgodności z umową (przez naprawę lub wymianę) lub zwrotu całości bądź części wpłaconych środków (przez obniżenie ceny czy odstąpienie od umowy). Jej podstawą może być rękojmia (zawsze) albo gwarancja (o ile została udzielona).

To do konsumenta należy wybór podstawy składania reklamacji. Przedsiębiorca nie może zmienić jego decyzji.

Aby skutecznie dochodzić swych praw w przypadku wadliwej rzeczy, konsument powinien znać specyfikę obydwu dróg reklamacyjnych.

Rodzaje reklamacji


Konsument ma prawo do złożenia reklamacji na podstawie rękojmi, jeżeli towar konsumpcyjny jest wadliwy. Rozróżnia się dwa rodzaje wad: fizyczną i prawną.

Wada fizyczna to niezgodność produktu z umową. Dochodzi do niej w szczególności wtedy, gdy rzecz:

• nie ma właściwości, które produkt tego rodzaju powinien mieć – np. telefon przerywa połączenia, naczynie żaroodporne pęka pod wpływem wysokiej temperatury;

• nie ma właściwości, o których konsument został zapewniony przez sprzedawcę lub reklamę– np. urządzenie medyczne nie ma właściwości leczniczych opisywanych przez pracownika sklepu;

• nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy okazji zawierania umowy, jeśli przedsiębiorca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia – np. zegarek nie jest wodoodporny na głębokości większej niż 20 m, a konsument przed zakupem poinformował sprzedawcę, że ma zamiar nurkować powyżej takich głębokości;

• została wydana kupującemu w stanie niezupełnym – np. laptop sprzedany bez ładowarki, choć powinna być w zestawie.


Rodzaje reklamacji


Wada prawna może polegać na tym, że kupiony przez konsumenta towar:

• jest własnością osoby trzeciej – np. pochodzi z kradzieży;

• jest obciążony prawem osoby trzeciej – np. osobie trzeciej przysługuje prawo pierwokupu;

• cechuje się ograniczeniami w korzystaniu lub rozporządzaniu nim w wyniku decyzji lub orzeczenia właściwego organu – np. został zabezpieczony w postępowaniu karnym jako dowód w sprawie.


Rodzaje reklamacji


Rodzaje reklamacji

Rękojmia to podstawa jednej z dwóch możliwych dróg składania reklamacji przez konsumenta (obok gwarancji). Jest to tryb dochodzenia odpowiedzialności od przedsiębiorcy w związku z ujawnioną wadą fizyczną (niezgodnością z umową) lub prawną kupionego towaru konsumpcyjnego.

Jeżeli konsument składa reklamację na podstawie rękojmi, podmiotem odpowiedzialnym za powstałe wady jest sprzedawca – i to do niego należy skierować pismo reklamacyjne. Jego dane znajdują się m.in. na paragonie fiskalnym, który kupujący powinien – co do zasady – otrzymać wraz z towarem.

Rękojmia jest ustawowo uregulowanym sposobem dochodzenia roszczeń. Przedsiębiorca nie może w żaden sposób odmówić przyjęcia reklamacji, jeżeli nie wynika to wprost z przepisów.


Gwarancja

Gwarancja to – obok rękojmi – podstawa złożenia reklamacji. Jest to dobrowolne oświadczenie dotyczące jakości towaru złożone przez przedsiębiorcę, czyli gwaranta.

Treść gwarancji powinna być sformułowana w sposób jasny i zrozumiały, w języku polskim.

Gwarancja wskazuje obowiązki gwaranta i uprawnienia konsumenta w przypadku, gdy sprzedany towar nie ma właściwości określonych w oświadczeniu gwarancyjnym. W szczególności powinna zawierać takie informacje, jak:

- nazwa i adres gwaranta lub jego przedstawiciela w Polsce,

- czas trwania i zasięg terytorialny ochrony gwarancyjnej,

- usprawnienia przysługujące w razie stwierdzenia wady,

- stwierdzenie „ Gwarancja nie wyłącza, nie ogranicza, nie zawiesza uprawnień kupującego wynikających z przepisów o rękojmi za wady rzeczy sprzedanej”.


Rodzaje reklamacji


Gwarantem może być producent, importer, dystrybutor lub sprzedawca. Udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego w dowolnej formie, w tym również w reklamie. Konsument ma prawo żądać od gwaranta wydania oświadczenia na papierze lub innym trwałym nośniku. Warto pamiętać, że brak dokumentu gwarancyjnego w żaden sposób nie uszczupla uprawnień kupującego wynikających z gwarancji – mogą jednak powstać trudności z ustaleniem zakresu jej treści. Konsument składający reklamację z tytułu gwarancji jest zobowiązany dostarczyć wadliwy przedmiot na koszt gwaranta do miejsca wskazanego w gwarancji lub miejsca wydania towaru.

Rodzaje reklamacji



W sytuacji wystąpienia wady konsument może złożyć do sprzedawcy reklamację z tytułu rękojmi i zażądać jednego z czterech działań:

• wymiany towaru na nowy;

• naprawy towaru;

• obniżenia ceny;

• odstąpienia od umowy – o ile wada jest istotna.

Wybór żądania zależy od konsumenta. Jeżeli przedsiębiorca nie zgadza się z tym wyborem, może pod pewnymi warunkami zaproponować inne rozwiązanie, ale musi się to odbywać w ramach przesłanek dozwolonych prawem.

Pod uwagę mogą być brane następujące okoliczności:

• łatwość i szybkość wymiany lub naprawy towaru;

• charakter wady – istotna czy nieistotna;

• to, czy towar był wcześniej reklamowany.


Rodzaje reklamacji


Jeśli konsument żąda wymiany rzeczy lub jej naprawy, przedsiębiorca może odmówić spełnienia tego żądania pod warunkiem, że opcja wskazana przez konsumenta:

•byłaby niemożliwa do zrealizowania dla sprzedawcy – np. ze względu na zaprzestanie produkcji określonych części zamiennych lub całego towaru

albo

•w porównaniu z drugim z możliwych żądań wymagałaby nadmiernych kosztów – np. żądanie wymiany całego urządzenia na nowe, jeśli uszkodzenie dotyczy jednego elementu o niskiej wartości.

Odmawiając, sprzedawca może zaproponować inne rozwiązanie. Niezależnie od tego, w tej sytuacji konsument może zmienić swój wybór i żądać doprowadzenia towaru do stanu zgodności z umową w inny sposób. Jeżeli zatem np. odmowa przedsiębiorcy dotyczyła wymiany produktu, to można następnie żądać naprawy. Istnieje również możliwość skorzystania z dwóch innych opcji, tj. obniżenia ceny lub odstąpienia od umowy.

Rodzaje reklamacji


Bardzo ważne są tu jednak dwie zasady:

• konsument może żądać odstąpienia od umowy tylko wtedy, gdy wada ma charakter istotny – np. poważne uszkodzenie silnika w samochodzie;

• żądaniu obniżenia ceny powinno towarzyszyć określenie kwoty, o którą cena ma być obniżona (z uwzględnieniem wartości towaru z wadą i towaru pełnowartościowego).

Jeżeli jest to pierwsze żądanie złożone w ramach reklamacji dotyczącej danego towaru, sprzedawca może zaproponować konsumentowi niezwłoczną wymianę lub naprawę – niewiążącą się z nadmiernymi niedogodnościami.

Nie może jednak zrobić tego bez powiadomienia o tym konsumenta, ma on bowiem prawo do zmiany propozycji przedsiębiorcy (z wymiany na naprawę lub odwrotnie).

Rodzaje reklamacji


Okres rękojmi

Sprzedawca odpowiada wobec konsumenta za sprzedany towar, jeżeli wada zostanie stwierdzona w okresie 2 lat od momentu jego wydania (wyjątek dotyczy nieruchomości, w przypadku których okres odpowiedzialności to 5 lat).

Terminu tego nie można skrócić, z wyjątkiem towarów używanych, przy których sprzedawca może ograniczyć okres swojej odpowiedzialności maksymalnie do roku. O skróceniu terminu konsument powinien zostać poinformowany przed zawarciem umowy.

Przez rok trwania odpowiedzialności sprzedawcy istnieje domniemanie, że stwierdzona wada lub jej przyczyna istniała już w momencie sprzedaży. Taka sytuacja ułatwia złożenie reklamacji, gdyż to przedsiębiorca musi udowodnić, że wada powstała z winy konsumenta.

Okres rękojmi


W przypadku zauważenia wady w późniejszym terminie, czyli między 12 a 24 miesiącem od wydania towaru, to konsument powinien wykazać, że wada towaru istniała w momencie zakupu – np. jest wynikiem zastosowania materiałów niskiej jakości, nieprawidłowej produkcji czy też niepoprawnej instrukcji obsługi lub konserwacji. Na poparcie swoich twierdzeń może (ale nie musi) skorzystać z pomocy specjalistów, w tym z opinii i analiz niezależnych rzeczoznawców. Jeżeli sprzedawca podstępnie zataił wady towaru, konsumentowi przysługuje uprawnienie do złożenia reklamacji z tytułu rękojmi bez względu na okres, jaki upłynął od stwierdzenia wady. Oznacza to, że przedsiębiorca odpowiada za produkt, nawet jeżeli wada zostanie przez konsumenta zauważona po upływie 2 lat od wydania rzeczy. Sprzedawca jest zwolniony z odpowiedzialności z tytułu rękojmi, jeżeli konsument w momencie zawarcia umowy wiedział o wadzie, np. towar był sprzedawany po obniżonej cenie z uwagi na określoną usterkę.

Okres rękojmi

Okres rękojmi


Forma złożenia reklamacji

Reklamację można złożyć w dowolnej formie.

Dla celów dowodowych najbezpieczniej zrobić to pisemnie.

Należy opisać zauważoną wadę i określić swoje żądania przewidziane w ramach rękojmi.

Pismo reklamacyjne konsument może przekazać sprzedawcy bezpośrednio (za potwierdzeniem na osobnej kopii) lub wysyłać listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru.

Ważne!

Paragon fiskalny nie jest konieczny do zareklamowania produktu. Niemniej trzeba pamiętać, że znacznie ułatwia złożenie reklamacji. Paragon to jeden z wielu dowodów nabycia rzeczy w danym sklepie i w danej cenie. Inne to: świadkowie, wydruki z karty płatniczej czy kredytowej, e-maile.

Sprzedawca nie może uzależniać przyjęcia reklamacji od dostarczenia paragonu fiskalnego.

Procedury reklamacyjne


Termin złożenia reklamacji

Konsument musi złożyć sprzedawcy żądanie wynikające z rękojmi w ciągu roku od dnia zauważenia wady – niemniej najlepiej ją zgłosić zaraz po zauważeniu. Warto podkreślić, że nie skraca to w żaden sposób okresu odpowiedzialności sprzedawcy, który wynosi 2 lata od dnia wydania rzeczy.

Oznacza to również, iż jeśli wada towaru ujawni się np. w 20 miesiącu jego użytkowania, to konsument nadal ma prawo złożyć reklamację w ciągu roku od stwierdzenia tego faktu. Tym samym wydłuża się okres rękojmi (tu: o 8 miesięcy).

Jest to możliwe, gdyż wada została dostrzeżona w okresie odpowiedzialności sprzedawcy i zgłoszona mu w odpowiednim czasie.



Termin rozpatrzenia reklamacji

Jeżeli żądanie złożone przez konsumenta przy reklamacji dotyczy:

• naprawy towaru,

• wymiany towaru na nowy,

• obniżenia ceny towaru,

to na przedsiębiorcy spoczywa obowiązek rozpatrzenia reklamacji w terminie 14 dni kalendarzowych od dnia jej złożenia. W przypadku niedotrzymania tego terminu uznaje się, że reklamacja jest zasadna.

Sprzedawca nie może po jego upływie odmówić spełnienia żądania konsumenta, nawet jeżeli wada powstała z jego winy i np. zalał urządzenie wodą.




Reklamacja montażu

Odpowiedzialność przedsiębiorcy za wadliwy towar dotyczy również nieprawidłowego montażu, jeżeli został on wykonany przez sprzedawcę lub osoby trzecie, za które ponosi on odpowiedzialność (np. przez wynajętą przez przedsiębiorcę firmę zajmującą się montażem), a także jeżeli konsument samodzielnie dokonał montażu, postępując według instrukcji przekazanej przez sprzedawcę.

W takiej sytuacji konsument ma prawo żądać demontażu i ponownego zamontowania po wymianie towaru lub usunięciu wady.

Jeżeli sprzedawca uchyla się od tego obowiązku, konsument może wynająć innych wykonawców – na koszt przedsiębiorcy.




Reklamacja montażu

Jeżeli koszt demontażu i ponownego montażu przewyższa cenę kupionego towaru, to konsument:

• Jest zobowiązany ponieść koszty przewyższające wartość zakupionego towaru

lub

• ma prawo żądać od sprzedawcy pokrycia kosztów montażu i ponownego zamontowania – do wysokości ceny kupionego towaru.




Klient korzystający z trybu niezgodności towaru z umową powinien: - złożyć na piśmie reklamację u sprzedawcy na podstawie posiadanego dowodu zakupu. Uprawnienie do składania reklamacji obowiązuje przez 2 lata od daty zakupu, - powiadomić sprzedawcę o wadzie w ciągu 2 miesięcy od dnia jej zauważenia, - żądać od sprzedawcy w pierwszej kolejności nieodpłatnej naprawy towaru lub jego wymianyna nowy. Jeżeli naprawa lub wymiana jest niemożliwa do spełnienia (np. z powodu nadmiernych kosztów naprawy, braku na stanie żądanego towaru), klient może żądać obniżenia ceny lub zwrotu gotówki. - oczekiwać 2 tygodnie na ustosunkowanie się sprzedawcy do żądań reklamacyjnych. Zgodnie z art. 8.3 Ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego roszczenie kupującego uważa się za uzasadnione, jeżeli sprzedawca nie ustosunkuje się do niego w terminie 14 dni.




Klient chcąc skorzystać z gwarancji powinien pamiętać o tym, że:

- sprzedawca (producent lub hurtownik) może , ale nie musi udzielić gwarancji,

- czas trwania gwarancji określa dokument gwarancyjny,

- reklamację z tytułu gwarancji składa się tam, gdzie wskazano w karcie gwarancyjnej (sklep,punkt serwisowy),

- uprawnienia do naprawy lub wymiany produktu określa gwarancja,

- warunki gwarancji mogą określać rodzaj wad, które nie podlegają nieodpłatnym naprawom,

- termin załatwienia reklamacji określa dokument gwarancyjny.




Uprawnienia przyznane z tytułu gwarancji są niezależne od uprawnień wskazanych w rękojmi. Oznacza to, że w przypadku nieuwzględnienia żądań konsumenta w ramach jednej ze wskazanych podstaw ma on prawo do dochodzenia roszczeń na podstawie drugiej dostępnej podstawy – np. w przypadku nieuwzględnienia reklamacji z tytułu gwarancji konsument może złożyć reklamację z tytułu rękojmi.

Wykonanie uprawnień z tytułu gwarancji nie wpływa na odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi. Konsument może żądać od sprzedawcy – w ramach rękojmi – wymiany, naprawy, odstąpienia od umowy lub obniżenia ceny także wtedy, gdy towar został wymieniony lub naprawiony przy okazji wcześniejszej reklamacji złożonej do gwaranta.

Jeśli kupujący korzysta z uprawnień wynikających z gwarancji, zawieszeniu podlega bieg terminu na wykonanie uprawnień z tytułu rękojmi, polegający na konieczności złożenia konkretnych żądań w ciągu roku od zauważenia wady. Aby skutecznie zawiesić bieg tego terminu, wystarczy poinformować sprzedawcę o wadzie.

Gwarancja a rękojmia



Temat 17-18

Instytucje oraz służby działające w zakresie ochrony

pracy i ochrony środowiska w Polsce

Zasady ochrony przeciwpożarowej w przedsiębiorstwach

energetycznych.



Ochrona pracy

Źródłami prawa pracy w Polsce są:

- Konstytucja,

- Kodeks pracy,

- Ustawy „okołokodeksowe”: ustawa o PIP, PIS i dozorze technicznym

- Rozporządzenia Rady Ministrów, Ministra Gospodarki i Pracy i innych

ministrów,

- Polskie Normy, jeśli wprowadzono przepisem obowiązek ich stosowania,

- Regulamin pracy (jeśli jest wprowadzony),

- Układ zbiorowy (jeśli jest zawarty),

- Instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy.


- Państwowa Inspekcja Pracy,

- Państwowa Inspekcja Sanitarna,

- Urząd Dozoru Technicznego.

Organy państwowe sprawujące nadzór nad warunkami pracy:

Ochrona pracy



Źródła prawa pracy.

Konstytucja

Najwyższym rangą aktem prawnym w RP jest Konstytucja - wola wszystkich

obywateli, członków organizacji społecznej zwanej państwem, wyrażona

dobrowolnie poprzez referendum.

Wszystkie niższe akty prawne muszą być zgodne z Konstytucją.

W razie potrzeby orzeka w tej kwestii Trybunał Konstytucyjny RP, którego

orzeczenie jest ostateczne i nie podlega kontroli władz ustawodawczych.

Konstytucja stanowi m.in.:

- Praca znajduje się pod ochroną Rzeczypospolitej Polskiej. Państwo

sprawuje nadzór nad warunkami wykonywania pracy - art. 24,

- Każdy ma prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy – art. 66

ust.1.

Ochrona pracy



Ustawa Kodeks Pracy.

Najwyższym aktem prawnym realizującym zapisy Konstytucji i stanowiącym

na jej podstawie jest ustawa.

Tylko i wyłącznie w ustawie mogą być ustanowione obowiązki i prawa

obywateli naszego państwa.

Obowiązki te, na podstawie mandatu od obywateli ustanawiają w imieniu

obywateli i dla obywateli ich przedstawiciele, wyłonieni w wyborach

powszechnych, zwani ogólnie parlamentarzystami - w Polsce przedstawiciele

ci nazywani są posłami na Sejm i senatorami.

Ustawę regulującą kompleksowo daną dziedzinę prawa konstytucja nazywa

Kodeksem.

Każdy kodeks jest ustawą. Nie każda ustawa jest kodeksem.

Ochrona pracy


Źródła prawa pracy.


Ochroną pracy w znaczeniu prawnym jest całość norm prawa pracy, które

zostały ustanowione w celu ochrony życia lub zdrowia w związku z

wykonywaną pracą.


Ochrona pracy


System organizacyjny ochrony pracy można podzielić na:

- ogólnokrajowy,

- zakładowy.

Do pierwszego z nich należy zaliczyć:

- parlament,

- rząd,

- ministerstwa i inne urzędy państwowe,

- państwowe organy nadzoru i kontroli.

Ochrona pracy



Ochrona pracy


W zakres tych norm wchodzą przepisy regulujące:

- wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy;

- skutki nieprzestrzegania tych wymagań;

- organizację organów, których podstawowym zadaniem jest nadzór nad

przestrzeganiem norm prawa pracy, a także tryb w jakim organy te

działają.


Ochrona pracy


Można wyróźnić powszechną ochronę pracy, która dotyczy ogółu

pracowników – jest to tzw. ochrona pracy w węższym znaczeniu, która

obejmuje przepisy prawa pracy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy

oraz szczególną ochronę pracy odnoszącą się do pracowników

młodocianych i kobiet – zawierająca szczególne unormowania dotyczące

warunków pracy tych grup osób zawarte w przepisach prawa pracy.


Ochrona pracy


Jego zakres tematyczny jest bardzo rozległy i obejmuje między innymi

przepisy ogólne, zagadnienia dotyczące stosunku pracy, wynagrodzenia

za pracę i inne świadczenia, obowiązki pracodawcy i pracownika, sprawy

dotyczące odpowiedzialności materialnej pracowników, określenia czasu

pracy, urlopów pracowniczych, kwestie zatrudnienia młodocianych, układy

zbiorowe pracy, rozpatrywanie sporów o roszczenia ze stosunku pracy,

odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko sprawom pracowniczym,

przedawnienie roszczeń.

Podstawowym źródłem prawa w zakresie bezpieczeństwa i higieny

pracy jest

Kodeks pracy

Ochrona pracy


Nadzór i kontrola przestrzegania prawa pracy (Art. 18 Kodeksu pracy)

- Nadzór i kontrolę przestrzegania prawa pracy, w tym przepisów i zasad

bezpieczeństwa i higieny pracy, sprawuje Państwowa Inspekcja Pracy.

- Nadzór i kontrolę przestrzegania zasad, przepisów, higieny pracy i

warunków środowiska pracy sprawuje Państwowa Inspekcja Sanitarna.

Ochrona pracy


Ochrona pracy

Odpowiedzialność porządkowa pracowników (Art. 108 Kodeksu

pracy)

Za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonego porządku, regulaminu

pracy przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów

przeciwpożarowych, opuszczanie pracy bez usprawiedliwienia, stawienie

się do pracy w stanie nietrzeźwości lub spożywanie alkoholu

w czasie pracy – pracodawca może stosować:

karę upomnienia, nagany i karę pieniężną.


Podstawowe obowiązki pracodawcy

(Art. 207 Kodeksu pracy)

Pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i

higieny pracy w zakładzie pracy i jest obowiązany chronić zdrowie i

życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych

warunków pracy.

Ochrona pracy


W szczególności pracodawca jest obowiązany:

- organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne

warunki pracy,

- zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad

bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia

uchybień w tym zakresie oraz kontrolować wykonanie tych poleceń,

- zapewniać wykonanie zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru

nad warunkami pracy,

- zapewniać wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy.

Ochrona pracy


Prawa i obowiązki pracownika (Art. 210 Kodeksu pracy)

Pracownik ma prawo:

- powstrzymać się od wykonywania pracy, gdy warunki pracy nie

odpowiadają przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy i stwarzają

bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika albo gdy

wykonywana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem

innym osobom,

- oddalić się z miejsca zagrożenia, jeżeli powstrzymywanie się od

wykonywania pracy nie usuwa zagrożenia,

- do wynagrodzenia za czas powstrzymywania się od wykonywania

pracy lub oddalania się z miejsca zagrożenia.

Ochrona pracy


Ochrona pracy

Obowiązki pracownika (Art. 211 Kodeksu pracy)

W szczególności pracownik jest obowiązany:

- znać przepisy i zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, brać udział

w szkoleniu i instruktażu z tego zakresu oraz poddawać się

wymaganym egzaminom sprawdzającym,

- wykonywać pracę w sposób zgodny z przepisami i zasadami

bezpieczeństwa i higieny pracy oraz stosować się do wydawanych

w tym zakresie poleceń i wskazówek przełożonych,

- dbać o należyty stan maszyn, urządzeń i sprzętu oraz o porządek i ład

w miejscu pracy,


Ochrona pracy

- stosować środki ochrony zbiorowej, a także używać przydzielonych

środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego,

zgodnie z ich przeznaczeniem,

- poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym

zaleconym badaniom lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich,

- niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładzie

pracy wypadku albo zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz ostrzec

współpracowników, a także inne osoby znajdujące się w rejonie

zagrożenia, o grożącym im niebezpieczeństwie,

- współdziałać z pracodawcą i przełożonym w wypełnianiu obowiązków

dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.

http://abc.online.wolterskluwer.pl/WKPLOnline/index.rpc


Ochrona pracy

Obowiązki pracodawcy (Art. 212 Kodeksu pracy)

Osoba kierująca pracownikami jest obowiązana:

- organizować stanowiska pracy zgodnie z przepisami i zasadami

bezpieczeństwa i higieny pracy,

- dbać o sprawność środków ochrony indywidualnej oraz ich

stosowanie zgodnie z przeznaczeniem,

- organizować, przygotowywać i prowadzić prace, uwzględniając

zabezpieczenie pracowników przed wypadkami przy pracy,

chorobami zawodowymi i innymi chorobami związanymi z

warunkami środowiska pracy,


Ochrona pracy

- dbać o bezpieczeństwo i higieniczny stan pomieszczeń pracy i

wyposażenia technicznego, a także o sprawność środków ochrony

zbiorowej i ich stosowanie zgodnie z przeznaczeniem,

- egzekwować przestrzeganie przez pracowników przepisów i zasad

bezpieczeństwa i higieny pracy,

- zapewniać wykonanie zaleceń lekarza sprawującego opiekę

zdrowotną nad pracownikami.


Ochrona pracy

Szkolenia pracowników (Art. 237 Kodeksu pracy)

- Pracownika nie wolno dopuścić do pracy, do której wykonywania nie

ma wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także

dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa

i higieny pracy.

- Pracodawca jest obowiązany zapewnić przeszkolenie pracownika w

zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do

pracy oraz prowadzenie okresowych szkoleń w tym zakresie.


Ochrona pracy

Szkolenia odbywają się w czasie pracy oraz na koszt pracodawcy i

powinny zapewnić uczestnikom:

- zaznajomienie się z zagrożeniami wypadkowymi i chorobowymi

związanymi z wykonywaną pracą,

- poznanie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie

niezbędnym do wykonywania pracy na określonym stanowisku oraz

związanych z tym stanowiskiem obowiązków i odpowiedzialności w

dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,

- nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla

siebie i innych osób oraz postępowania w sytuacjach awaryjnych, a także

umiejętności udzielania pomocy osobom, które uległy wypadkom.


Ochrona pracy

Szkolenie z BHP jest prowadzone jako:

- szkolenie wstępne ogólne, zwane instruktażem ogólnym,

- szkolenie wstępne na stanowisku pracy, zwane instruktażem

stanowiskowym,

- szkolenie podstawowe odbywające się w okresie nie dłuższym niż 6

miesięcy od rozpoczęcia pracy na stanowisku

- szkolenie okresowe (doskonalenie) obejmujące aktualizację i

ugruntowanie wiadomości i umiejętności w dziedzinie bezpieczeństwa i

higieny pracy,


Ochrona pracy

Szkolenie wstępne ogólne,

zwane instruktażem ogólnym, prowadzone przez pracowników

służby bhp lub pracodawcę albo osobę wyznaczoną i dotyczący

zaznajomienia z przepisami – dla wszystkich nowo zatrudnionych

pracowników oraz studentów odbywających praktyki i uczniów szkół

zawodowych – w wymiarze 3 h,


Ochrona pracy

Szkolenie wstępne na stanowisku pracy,

zwane instruktażem stanowiskowym, prowadzone przez osobę kierującą

pracownikami, wyznaczoną przez pracodawcę, posiadającą odpowiednie

kwalifikacje oraz przeszkolenie w zakresie metod prowadzenia

instruktażu i dotyczące zagrożeń na konkretnych stanowiskach pracy

oraz sposobów ochrony przed zagrożeniami i metodami bezpieczeństwa

na tym stanowisku dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach

robotniczych, pracowników przenoszonych na te stanowiska, uczniów

odbywających praktyczną naukę zawodu i studentów odbywających

praktyki – w wymiarze minimum 8 h,


Ochrona pracy

Szkolenie podstawowe,

odbywające się w okresie nie dłuższym niż 6 miesięcy od rozpoczęcia

pracy na stanowisku: pracodawcy, osoby kierującej pracownikami

(brygadziści, mistrzowie, kierownicy), projektantów i konstruktorów,

pracowników służby bezpieczeństwa i higieny pracy, robotników oraz

innych osób, których praca wiąże się z narażeniem na czynniki

szkodliwe dla zdrowia – w wymiarze minimum 30 h,


Ochrona pracy

Szkolenie okresowe (doskonalenie),

obejmujące aktualizację i ugruntowanie wiadomości i umiejętności

w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, dla osób objętych

szkoleniem podstawowym bhp, zatrudnionych na stanowiskach

robotniczych nie rzadziej niż raz na 3 lata (przy pracach

niebezpiecznych – co 1 rok) oraz dla pozostałych osób – nie rzadziej

niż raz na 5, 6 lat.


Obowiązek odbycia szkolenia okresowego mają:

• osoby będące pracodawcami oraz inne osoby kierujące pracownikami, w szczególności kierownicy, mistrzowie i brygadziści;

• pracownicy zatrudnieni na stanowiskach robotniczych;

• pracownicy inżynieryjno-techniczni, w tym projektanci, konstruktorzy maszyn i innych urządzeń technicznych, technolodzy i organizatorzy produkcji;

•pracownicy służby bezpieczeństwa i higieny pracy i inne osoby wykonujące zadania tej służby;

•pracownicy administracyjno-biurowi, których charakter pracy wiąże się z narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe lub niebezpieczne albo z odpowiedzialnością w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Ochrona pracy



Co ile szkolenie okresowe

• nie rzadziej niż raz na 3 lata - szkolenie okresowe pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych, przeprowadza się je w formie instruktażu,

• nie rzadziej niż raz w roku – szkolenia okresowe pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych, na których są wykonywane prace szczególnie niebezpieczne,

• nie rzadziej niż raz na 5 lat - szkolenie okresowe osób będących pracodawcami oraz innych osób kierujących pracownikami, w szczególności kierowników, mistrzów i brygadzistów; pracowników inżynieryjno-technicznych, w tym projektantów, konstruktorów maszyn i innych urządzeń technicznych, technologów i organizatorów produkcji, pracowników służby bhp i innych osób wykonujących zadania tej służby; powinno być przeprowadzane w formie kursu, seminarium lub samokształcenia kierowanego

• nie rzadziej niż raz na 6 lat – szkolenie okresowe pracowników administracyjno-biurowi, których charakter pracy wiąże się z narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe lub niebezpieczne albo z odpowiedzialnością w zakresie bhp; powinno być przeprowadzane w formie kursu, seminarium lub samokształcenia kierowanego.

Ochrona pracy



Ochrona pracy

Na terenie zakładu pracy pracodawca ma obowiązek zapewnić:

- drogi komunikacyjne, transportowe, przejścia dla pieszych, dojazdy

pożarowe, drogi ewakuacyjne, które powinny posiadać właściwą

nawierzchnię i być odpowiednio oznakowane,

- oświetlenie elektryczne we wszystkich miejscach, gdzie mogą przebywać

pracownicy,

- urządzenia zapobiegające zanieczyszczeniu lub skażeniu powietrza,

gruntu oraz wód substancjami chemicznymi, środkami promieniotwórczymi

albo biologicznie zakaźnymi w stopniu szkodliwym dla zdrowia ludzkiego

(w związku z produkcją bądź inną działalnością zakładu pracy),


Ochrona pracy

- ochronę obiektów przed gromadzeniem się ładunków elektrostatycznych i

wyładowaniami elektryczności statycznej,

- wodę zdatną do picia oraz do celów higieniczno-sanitarnych,

gospodarczych, przeciwpożarowych oraz utrzymania czystości pomieszczeń

i terenu zakładu pracy.

Na terenie zakładu pracy pracodawca ma obowiązek zapewnić:


Ochrona pracy

W pomieszczeniach pracy pracodawca ma obowiązek zapewnić:

- oświetlenie naturalne i sztuczne,

- odpowiednią temperaturę,

- wymianę powietrza,

- zabezpieczenie przed wilgocią,

- zabezpieczenie przed niekorzystnymi warunkami cieplnymi i

nasłonecznieniem,


Ochrona pracy

- zabezpieczenie przed uciążliwymi dźwiękami i drganiami oraz innymi

czynnikami szkodliwymi dla zdrowia,

- odpowiednie wymiary pomieszczeń,

- zabezpieczenie przed szkodliwymi wyziewami, gazami, pyłami i

promieniowaniem,

- możliwość ewakuacji (między innymi drzwi powinny być otwierane na

zewnątrz),

- właściwą odporność ogniową pomieszczeń.


Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom pomieszczenia i

urządzenia higieniczno-sanitarne, których rodzaj, ilość i wielkość

powinny być dostosowane do liczby zatrudnionych pracowników,

stosowanych technologii i rodzajów pracy oraz warunków w jakich ta

praca jest wykonywana.

Pracownikom zatrudnionym w warunkach wysokiej temperatury,

pracodawca powinien zapewnić napoje oraz stworzyć możliwość

obmycia ciała, poprzez umieszczenie w pobliżu pomieszczeń pracy

natrysków, z doprowadzeniem ciepłej wody.

Ochrona pracy



Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom środki higieny

osobistej, których ilość i rodzaje powinny być dostosowane do

rodzaju i stopnia zanieczyszczenia ciała przy określonych pracach.

Pomieszczenia socjalno-bytowe i urządzenia higieniczno-sanitarne

powinny spełniać warunki określone w Rozporządzeniu.

Ochrona pracy



Ochrona pracy

Aby zapewnić pracownikom bezpieczeństwo podczas wykonywania zadań

zawodowych, należy uprzedzać ich o miejscach i strefach niebezpiecznych,

umieszczając znaki ostrzegawcze i tablice informacyjne.

Znaki ostrzegawcze i tablice informacyjne


Ochrona pracy

Podstawowe znaki bezpieczeństwa

a) zakazu,

b) ostrzegawczy,

c) nakazu,

d) informacyjny.

Znaki ostrzegawcze i tablice informacyjne


Państwowa Inspekcja Pracy jest organem powołanym do nadzoru i kontroli

przestrzegania prawa pracy, w szczególności przepisów i zasad

bezpieczeństwa i higieny pracy. Podlega Sejmowi.

Nadzór nad Państwową Inspekcją Pracy w zakresie ustalonym ustawą

sprawuje Rada Ochrony Pracy.

Ochrona pracy


Państwowa Inspekcja Pracy


Ochrona pracy


Zadania Państwowej Inspekcji Pracy

Do zadań Inspekcji należą:

- nadzór i kontrola przestrzegania przepisów prawa pracy, w szczególności

przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów dotyczących

stosunku pracy, wynagrodzenia za prace i innych świadczeń wynikających

ze stosunku pracy, czasu pracy, urlopów, uprawnień pracowników

związanych z rodzicielstwem, zatrudniania młodocianych i osób

niepełnosprawnych,

- kontrola legalności zatrudnienia, innej pracy zarobkowej oraz

wykonywania pracy przez cudzoziemców,

- kontrola wyrobów wprowadzanych do obrotu lub oddanych do użytku pod

względem spełniania przez nie zasadniczych lub innych wymagań

dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, określonych w odrębnych

przepisach,


Ochrona pracy

Zadania Państwowej Inspekcji Pracy


- opiniowanie projektów aktów prawnych z zakresu prawa pracy,

- uczestnictwo w postępowaniu przed sadem pracy,w sprawach o ustalenie stosunku pracy,

- współpraca z urzędami państw członkowskich Unii Europejskiej odpowiedzialnymi za nadzór nad warunkami pracy i zatrudnienia,

- postępowanie w sprawie wykroczeń przeciwko prawom pracownika określonych w Kodeksie pracy

- podejmowanie działań polegających na zapobieganiu i ograniczaniu zagrożeń w środowisku pracy,

- współdziałanie z organami ochrony środowiska w zakresie kontroli przestrzegania przez pracodawców

- przepisów o przeciwdziałaniu zagrożeniom dla środowiska;


Zadania i uprawnienia Państwowej Inspekcji Sanitarnej

Ochrona pracy


Do podstawowych zadań i uprawnień Państwowej Inspekcji Sanitarnej

należą:

- sprawowanie nadzoru sanitarnego nad zakładem pracy,

- dokonywanie pomiarów środowiska pracy (odpłatnie),

- udział w odbiorze budowanych lub przebudowanych obiektów.


Państwowa Inspekcja Sanitarna

Ochrona pracy


Państwowa Inspekcja Sanitarna podlega ministrowi zdrowia, a kieruje nią

Główny Inspektor Sanitarny (Ustawa z dnia 13 kwietnia 2007 r. o

Państwowej Inspekcji Pracy Dz.U. 2007 nr 89 poz. 589 ).


Zadania i uprawnienia Państwowej Inspekcji Sanitarnej

Państwowa Inspekcja Sanitarna

Ochrona pracy


Państwowa Inspekcja Sanitarna została powołana w celu ochrony zdrowia

ludzkiego przed wpływem czynników szkodliwych lub uciążliwych oraz w

celu zapobiegania powstawaniu chorób zakaźnych i zawodowych oraz do

nadzoru, miedzy innymi, nad warunkami:

- higieny środowiska,

- higieny pracy w zakładzie pracy,

- higieny nauczania, wychowania, wypoczynku, rekreacji, zdrowotnymi

żywności, żywienia i przedmiotów użytkowych.


Urząd Dozoru Technicznego

Ochrona pracy


Działalność Urzędu Dozoru Technicznego (UDT) - Ustawa z dnia

21.12.2000 r o dozorze technicznym (Dz. U. z 2013, poz. 963 ze zm.)

polega na sprawowaniu dozoru technicznego nad urządzeniami

technicznymi stwarzającymi zagrożenie dla życia lub zdrowia oraz

mienia i środowiska.

UDT podlega ministrowi właściwemu do spraw gospodarki.


Społeczny nadzór nad warunkami pracy

Ochrona pracy


Związki zawodowe

Związki zawodowe mają prawo dokonywania oceny warunków pracy,

sprawowania kontroli nad przestrzeganiem przepisów prawa pracy,

a w szczególności przepisów i zasad bhp oraz kierowania działalnością

społecznej inspekcji pracy i współdziałania w tym zakresie z Państwową

Inspekcją Pracy.

W razie uzasadnionego podejrzenia, ze w zakładzie pracy występują

zagrożenia dla życia lub zdrowia pracowników, zakładowa organizacja

związkowa może wystąpić do pracodawcy z wnioskiem o przeprowadzenie

odpowiednich badań.

W określonych sytuacjach organizacja związkowa może zlecić

przeprowadzenie pomiarów lub badań na koszt pracodawcy.


Społeczny nadzór nad warunkami pracy

Ochrona pracy

Społeczna Inspekcja Pracy (SIP) jest to służba społeczna pełniona przez

samych pracowników.

Ma na celu zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy oraz

ochronę uprawnień pracowniczych, określonych w przepisach prawa pracy.

Struktura SIP przewiduje powołanie zakładowego społecznego inspektora

pracy, oddziałowego i grupowego.

Zakładowe organizacje związkowe maja prawo dostosowania organizacji

SIP do istniejącej struktury zakładu pracy.



- kontrolować stan budynków, maszyn, urządzeń technicznych i sanitarnych z punktu widzenia bhp,

- kontrolować przestrzeganie przepisów prawa pracy,

- uczestniczyć w ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy jako członkowie zespołów powypadkowych.

Zakładowy społeczny inspektor pracy może kierować do pracodawcy na piśmie uwagi lub zalecenia, celem wykonania określonych działań lub usunięcia zagrożeń - za niewykonanie prawomocnego zalecenia grozi kara.

Pracodawca może złożyć sprzeciw od wydanego zalecenia do państwowego inspektora pracy, który utrzymuje lub uchyla zalecenie.

Społeczni inspektorzy pracy, których uprawnienia przybliżone są do uprawnień inspekcji zawodowej, maja prawo

Ochrona pracy



Ochrona środowiska

Zasady ochrony środowiska na stanowisku pracy

Podstawowym aktem prawnym regulującym zasady ochrony środowiska

jest Ustawa o ochronie i kształtowaniu środowiska, zaś aktem prawnym

regulującym gospodarkę odpadami jest Ustawa o odpadach.


Ochrona środowiska ma na celu podjęcie działań, które umożliwiają

zachowanie lub przywracanie równowagi przyrodniczej.

Działania te polegają na:

- racjonalnym kształtowaniu środowiska i gospodarowaniu zasobami

środowiska,

- przeciwdziałaniu zanieczyszczeniom,

- przywracaniu elementów przyrodniczych do stanu właściwego.


Ochrona środowiska

10.09.2013 Systemy energetyki odnawialnej 73 Wymagania ochrony cieplnej budynków 73 12.04.2016 Gospodarka energetyczna

Źródłami zanieczyszczeń środowiska są:

– procesy utleniania zachodzące podczas spalania paliw, palenia tytoniu,

procesy oddychania,

– procesy technologiczne,

– gromadzenie odpadów przemysłowych.


Ochrona środowiska

10.09.2013 Systemy energetyki odnawialnej 74 Wymagania ochrony cieplnej budynków 12.04.2016 Gospodarka energetyczna

Postępowanie z odpadami

Do odpadów należą zużyte oleje, opakowania, żużel i popiół, odpady

mineralne, odpady metaliczne.

Są one szkodliwe lub uciążliwe dla środowiska.

Gospodarowanie odpadami polega na ich zbieraniu, a następnie

transportowaniu do miejsc utylizacji, unieszkodliwiania lub prowadzenia

odzysku.

Ochrona środowiska


Gromadzenie to pierwszy etap gospodarowania odpadami.

Do gromadzenia odpadów stosuje się specjalnie przystosowane

pojemniki. Są one oznaczane i ustawiane w wydzielonych, łatwo

dostępnych miejscach.

Jednocześnie prowadzi się segregację odpadów w ten sposób, że

dla każdego rodzaju odpadów wyznacza się osobne pojemniki

uwzględniające ich cechy lub właściwości.

Ochrona środowiska



Ochrona środowiska


Utylizacja – to przetwarzanie materiałów lub odpadów, które straciły

wartość użytkową.

Unieszkodliwianie – to likwidacja lub ograniczenie uciążliwości

odpadów dla środowiska przez poddanie ich obróbce, powodującej

zmianę ich cech fizycznych, chemicznych lub biologicznych.


Ochrona środowiska Ochrona środowiska


Recykling - to systemem wielokrotnego wykorzystywania tych samych

materiałów w kolejnych dobrach materialnych i użytkowych, czyli

powtórne zagospodarowanie raz wyprodukowanych i użytych wyrobów

na przykład makulatury, opakowań szklanych lub plastikowych.

Chronione są w ten sposób nieodnawialne lub trudnoodnawialne źródła

surowców, a jednocześnie ogranicza się produkcję odpadów.


Ochrona środowiska

Znaki informacyjne sugerujące poprawne postępowanie z odpadami


Znaki informacyjne sugerujące poprawne postępowanie z odpadami

Ochrona środowiska


Temat nr 18 Zasady ochrony przeciwpożarowej - zagrożenia pożarowe


Zagrożenia pożarowe są powodowane przez czynniki i okoliczności, które

stwarzają warunki do powstania pożaru i jego rozprzestrzeniania się.

Zagrożenia pożarowe



Najczęściej przyczynami pożaru są:

- zły stan techniczny urządzeń elektrycznych, ogrzewczych i

mechanicznych oraz nieprawidłowe ich używanie,

- wykonywanie prac wymagających używania otwartego ognia lub wysokiej

temperatury,

- pozostawianie bez nadzoru włączonych urządzeń elektrycznych lub

palenisk,

- nieprawidłowe składowanie materiałów mogących ulegać samozapaleniu,

- nieostrożność osób,

- podpalenie umyślne.



Podział pożarów ze względu na materiał:

A - pożary ciał stałych, które paląc się nie tylko powodują płomień ale

także ulegają rozżarzeniu np. drewna, papieru, gumy,

B - pożary cieczy i ciał stałych, które paląc się ulegają stopieniu np.

benzyny, polietylenu, smoły,

C - pożary gazów palnych np. metanu, acetylenu, propanu,

D - pożary metali palnych np. magnezu, sodu, uranu,

E - pożary grupy A-D w obrębie urządzeń pod napięciem,

F - do gaszenia pożarów łatwopalnych środków gotujących (oleje

roślinne, tłuszcze zwierzęce).




www.ospnabroz.pl



Grupa

Rodzaj palącego się

materiału

Rodzaj środka gaśniczego

A

Ciała stałe pochodzenia

organicznego, przy spalaniu których

występuje zjawisko żarzenia

(drewno, papier) itp. materiały

woda, piana gaśnicza, proszek

gaśniczy, dwutlenek węgla

B

Ciecze palne i substancje stałe

topniejące wskutek ciepła

(rozpuszczalniki, pasty do podłogi,

topiące się tworzywa sztuczne)

piana gaśnicza, proszek gaśniczy,

dwutlenek węgla

C

Gazy palne (gaz miejski- metan,

propan-butan)

proszek gaśniczy, dwutlenek węgla

E

Pożary ABC występujące w obrębie

urządzeń pod napięciem

proszek gaśniczy, dwutlenek węgla


Ochrona przeciwpożarowa

Ochrona przeciwpożarowa w miejscu pracy polega na stosowaniu

profilaktyki przeciwpożarowej i czynnej walce z pożarem, w przypadku

jego zaistnienia.


Profilaktyka polega na:

- przestrzeganiu zakazu używania otwartego ognia i palenia tytoniu tam,

gdzie to jest zabronione,

- utrzymywaniu instalacji i urządzeń elektrycznych w stanie wykluczającym

przypadkowe zwarcie i iskrzenie,

- przechowywaniu materiałów łatwopalnych i wybuchowych w odpowiednich

warunkach,

- zapewnieniu ochrony odgromowej,

- opracowaniu i umieszczeniu w widocznym miejscu instrukcji ochrony

przeciwpożarowej,



- przeszkoleniu pracowników w zakresie profilaktyki

przeciwpożarowej, postępowania w wypadku pożaru i

prowadzenia akcji gaśniczej,

- wyposażeniu obiektów na placu budowy w sprzęt

gaśniczy.

Profilaktyka polega na:



Postępowanie w razie bezpośredniego zagrożenia pożarem polega na:

- alarmowaniu ludzi i zapewnieniu dostępu do instalacji alarmowych i

telefonu,

- ewakuacji ludzi w razie pożaru,

- wykorzystaniu urządzeń i środków gaśniczych,

- zapewnieniu dojazdu wozów strażackich i dostępu do hydrantów.



Do podręcznego sprzętu gaśniczego należą:

- gaśnice,

- hydranty,

- hydronetki,

- agregaty gaśnicze,

- koce gaśnicze,

- tłumice.

Przy gaszeniu pożarów w zarodku mogą być używane też:

- pojemniki z wodą,

- skrzynie z piaskiem,

- łopaty,

- szufle,

- pomocne są też drabiny.



Gaśnica pianowa

- używane są do gaszenia pożarów ciał stałych i cieczy palnych.

Ze względu na zawartość wody w pianie nie wolno używać ich do

gaszenia urządzeń elektrycznych pod napięciem.



Gaśnica śniegowa

– nadaje się przede wszystkim do gaszenia cieczy, gazów palnych, farb,

lakierów, rozpuszczalników, instalacji elektrycznej pod napięciem, ciał

chemicznych reagujących z wodą oraz wszędzie tam, gdzie zastosowanie

innych środków gaśniczych może spowodować zniszczenie lub

uszkodzenie przedmiotu.




Gaśnica proszkowa

– jest skuteczna podczas gaszenia palących się gazów i płynów

łatwopalnych, samochodów, garaży, instalacji elektrycznej pod napięciem

oraz wszędzie tam, gdzie zanieczyszczenie środkiem gaśniczym jest

szkodliwe dla gaszonych przedmiotów.


Gaśnica tetrowa

– można było używać jej wyłącznie w pomieszczeniach dobrze

przewietrzanych. Nie wolno było jej używać na rozgrzane metale

nieżelazne, gdyż tworzył się wtedy trujący fosgen.

Obecnie już się ich nie stosuje. Wycofane w latach 80 -tych



Tłumica

– sprzęt pożarniczy do gaszenia iskier przenoszonych przez wiatr– płaskie

wiklinowe miotły, obszyte nasiąkliwą tkaniną, osadzone na długich drążkach.

Tłumice macza się w wiadrach z wodą i uderza nimi w miejsca, gdzie spadły

iskry lub z których wydobywa się płomień.

Obecnie są używane metalowe (z cienkiej blachy) stosowane przeważnie

do tłumienia pożarów między innymi ściółki leśnej i traw.


10.09.2013 Systemy energetyki odnawialnej 96 Wymagania ochrony cieplnej budynków 96 12.04.2016 Gospodarka energetyczna


Znaki p.poż



97 Wymagania ochrony cieplnej budynków 97 12.04.2016 Gospodarka energetyczna

Znaki p.poż



Znaki p.poż


W przypadku wystąpienia pożaru należy:

- zachować spokój,

- natychmiast zawiadomić straż pożarną, podając dokładne dane o miejscu

i rozmiarach pożaru,

- ostrzec innych pracowników o zaistnieniu pożaru,

- wyłączyć urządzenia wentylacyjne, transportowe i grzewcze, odciąć

dopływ przewodów rurowych, zamknąć główny dopływ gazu, w razie

potrzeby wyłączyć spod napięcia urządzenia elektryczne.



- natychmiast opuścić obszary zagrożone, oznakowanymi drogami

ewakuacyjnymi i pożarowymi,

- należy poruszać się w pozycji jak najbliżej podłogi,

- działać zgodnie z instrukcją przeciwpożarową,

- ratować życie ludzi w pierwszej kolejności, przed gaszeniem pożaru,

- nie narażając własnego bezpieczeństwa, uczestniczyć w działaniach

ratowniczo-gaśniczych aż do czasu przybycia straży pożarnej,




- osoby palące się należy okryć i zawinąć w koce gaśnicze, płaszcze, a

w razie konieczności gaszenia ognia – obracać osobę poszkodowaną,

- nigdy nie wolno gasić płonącego tłuszczu wodą,

- z chwilą przybycia straży pożarnej, udzielić dowódcy sekcji

stosownych informacji, przekazać plan budynku, dróg ewakuacyjnych

i ratunkowych, a także właściwe klucze.




W czasie gaszenia pożaru należy:

- uruchamiać gaśnice dopiero przy źródle ognia,

- ustawić się w miarę możliwości tyłem do kierunku wiatru,

- zachować ostrożność przy otwieraniu zamkniętych drzwi,

- gaśnicę trzymać pionowo i gasić strumień skierowany od dołu do góry,

- nie rozpraszać płonących nieruchomych cieczy silnym strumieniem, lecz

pokrywać ognisko pożaru gaszącym obłokiem (rozpylonym środkiem

gaśniczym),



Temat 19 - 20 Bezpieczeństwo i higiena pracy w eksploatacji maszyn i urządzeń energetycznych


Zasady funkcjonowania służby bhp określa rozporządzenie Rady Ministrów

z dnia 2.09.1997 r. ze zm. w sprawie służby bezpieczeństwa i higieny

pracy.

Pracodawca zatrudniający ponad 100 pracowników ma obowiązek

utworzenia zakładowej służby bhp.

Gdy pracodawca zatrudnia do 100 pracowników, zadania służby bhp mogą

być zlecone specjalistom spoza zakładu pracy lub pracownikowi

wykonującemu inną prace.

SŁUŻBA BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY

BHP


Pracownikami służby bhp mogą być osoby spełniające wymagania

kwalifikacyjne określone w rozporządzenia.

Ponadto pracownicy służby bhp powinni odbywać szkolenia okresowe z

zakresu bhp.

Służba bhp nie jest organem nadzoru - jest to wyspecjalizowana komórka

fachowa, pomaga pracodawcy w wypełnianiu obowiązków dotyczących

zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.

SŁUŻBA BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY

BHP

10.09.2013 Systemy energetyki odnawialnej 106

12.04.2016 Gospodarka energetyczna

BHP

Zasady bezpiecznej pracy na budowie dotyczą

wszystkich przebywających na terenie budowy:

- kierownictwa budowy,

- pracowników,

- osoby wizytujące budowę.

Zasady bezpiecznej pracy na budowie


BHP

Do podstawowych zasad można zaliczyć:

- wprowadzenie pracownika do pracy, poruszanie się po terenie

oraz korzystanie z transportu bliskiego,

- przydział odzieży ochronnej i środków ochrony indywidualnej

- zabezpieczenie przed hałasem, wibracjami i pyłem,

- przebywanie na wysokości ( na rusztowaniach),

- używanie substancji chemicznych,

- obsługę urządzeń technicznych w tym drabin,

- ochronę przeciwpożarową oraz postępowanie na wypadek pożaru.

Zasady bezpiecznej pracy na budowie


BHP

Zasady bezpiecznej pracy na budowie Pierwszy dzień w pracy

- zapoznanie się z planem BIOZ,

- poznanie zasad bezpiecznego poruszania się na budowie,

- poznanie zagrożeń występujących na budowie,

- zaznajomienie się z instrukcją bezpiecznego wykonania prac,

- obowiązek stosowania środków ochrony,

- procedury pierwszej pomocy, instrukcja p.poż,

- lokalizacja ważnych miejsc.


BHP

Bezpieczeństwo pracy podczas obsługiwania urządzeń

pod ciśnieniem

Urządzenia pod ciśnieniem to:

– butle z gazami technicznymi,

– zbiorniki ze sprężonymi gazami,

– wytwornice acetylenowe,

– sprężarki,

– kotły parowe i wodne.


Butle z gazami podlegają następującym przepisom:

– butle powinny być oznaczone napisami i pomalowane zgodnie z

normą (PN-75/M-69210, acetylen – butla biała, a napis czerwony; tlen

– butla błękitna, a napis czarny; wodór – butla ciemnozielona, a napis

czerwony),

– nie wolno dokonywać żadnych napraw butli, ani ich zaworów,

– butli nie wolno toczyć, rzucać, przewracać, uderzać o nie,

– butle należy chronić przed nagrzaniem powyżej 35ºC,

– odległość butli od otwartego ognia nie może być mniejsza niż 10 m,

BHP


pod ciśnieniem


- odległość butli od płomienia palnika agregatu spawalniczego nie

powinna być mniejsza, niż 1m,

– butle pełne i opróżnione należy chronić przed promieniami

słonecznymi, opadami atmosferycznymi i wilgocią,

– w czasie spawania butle powinny stać pionowo i być zabezpieczone

przed przewróceniem,

– nie wolno przechowywać w tym samym pomieszczeniu butli z tlenem i

butli z gazami palnymi,

– butle powinny być transportowane po terenie zakładu na specjalnych

wózkach, lub przenoszone na noszach.

BHP


pod ciśnieniem


Bezpieczne składowanie butli polega na spełnieniu następujących

warunków:

– butle z gazami o własnościach trujących należy przechowywać w

wentylowanych pomieszczeniach zamkniętych,

– butle z siarkowodorem – pod zadaszeniem, na otwartym powietrzu,

– butle z gazami palnymi – tylko razem z butlami na gazy obojętne,

– butle z innymi gazami – w pomieszczeniach zamkniętych lub pod

zadaszeniem na otwartym powietrzu.

BHP


pod ciśnieniem


Kotły parowe i wodne eksploatuje się zgodnie z instrukcją wytwórcy.

Powinny one być zaopatrzone w manometry, termometry, wodowskazy i

zawory bezpieczeństwa.

W pomieszczeniach,w których znajdują się kotły pod ciśnieniem, należy

w widocznym miejscu umieścić instrukcję ich obsługi, instrukcję

bezpieczeństwa pracy i ochrony przeciwpożarowej.

Kotły powinny być zgłaszane przez użytkownika do rejestracji i odbioru

technicznego.

Kontroli kotłów dokonuje Urząd Dozoru Technicznego.

BHP


pod ciśnieniem


Czynniki niebezpieczne (urazowe), które działając na człowieka mogą

spowodować uraz (wypadek przy pracy).

Zagrożenie mogą stanowić:

- elementy ruchome i luźne,

- elementy ostre i wystające,

- przemieszczanie się ludzi,

- przepływ prądu elektrycznego,

- źródła wysokiej temperatury,

- pożar lub/i wybuch.

Czynniki niebezpieczne

BHP


BHP

Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej podczas

wykonywania swojej pracy jest narażony najczęściej na działanie

niebezpiecznych czynników urazowych:

- upadek z wysokości,

- porażenie prądem,

- przygniecenie ciężkim urządzeniem,

- poparzenie,

- uszkodzenie wzroku,


Praca na wysokości

Prace na wysokości: jest to praca szczególnie niebezpieczna,

wykonywana na powierzchni znajdującej się na

wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi.

Do pracy na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie

od wysokości, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta:

osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m

pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi;

wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące

pracownika przed upadkiem z wysokości.


BHP


Kto może wykonywać pracę na wysokości

BHP

Ustawa Kodeks pracy

Art. 229. § 4. Pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez

aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań

do pracy na określonym stanowisku.

Art. 237. § 1. Nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której

wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych

umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad

bezpieczeństwa i higieny pracy.



Bezpieczeństwo pracy podczas obsługiwania urządzeń elektrycznych

BHP


Bezpieczne posługiwanie się urządzeniami i sprzętem zasilanym prądem elektrycznym jest bardzo ważne i wymaga od pracownika spełnienia kilku zasad, a mianowicie:

- przed każdym użyciem należy skontrolować stan obudowy, wyłącznika i przewodu zasilającego; w razie jakiegokolwiek uszkodzenia urządzenie oddać do naprawy,

- w przypadku wystąpienia zakłóceń w pracy urządzenia elektrycznego należy natychmiast odłączyć je od prądu i zawiadomić przełożonego,

- nie wolno zdejmować pokryw ochronnych ani dopuścić do użytkowania uszkodzonego urządzenia,

- podczas włączania i wyłączania elektronarzędzia z sieci, zawsze należy chwytać za wtyczkę, nigdy za przewód,

- należy często sprawdzać styki w zaciskach śrubowych przewodów (w nasadkach, wtyczkach, wyłącznikach),



BHP


- ręczne narzędzia elektryczne oraz ręczne lampy należy zasilać prądem o

napięciu 24V,

- urządzenie należy używać zgodnie z jego przeznaczeniem i parametrami,

- urządzenie trzeba chronić przed zalaniem wodą i przed wilgocią,

- trzeba uważać, aby się nie potknąć o luźno leżące przewody zasilające,

- spalony bezpiecznik można zastąpić tylko takim samym sprawnym

bezpiecznikiem,

- w razie uszkodzenia innych podzespołów niż bezpieczniki, naprawy

urządzenia może dokonać tylko uprawniony elektryk.



BHP


Pracodawca jest zobowiązany dbać o to, aby urządzenia elektryczne były:

- sprawne przed użyciem i po każdej konserwacji i naprawie,

- używane zgodnie z zasadami bezpieczeństwa pracy,

- naprawiane i konserwowane wyłącznie przez uprawnionych elektryków,

- naprawiane niezwłocznie po stwierdzeniu usterki,

- wykluczane z użycia, jeśli ich naprawa jest niemożliwa



BHP


Narzędzia i urządzenia elektryczne zaopatrzone są w tabliczki

znamionowe zawierające ich podstawowe parametry techniczne



BHP


Bezpieczna praca na urządzeniach elektrycznych może odbywać się

dzięki zastosowaniu środków ochrony przed porażeniem prądem

elektrycznym.

Są to następujące środki ochrony

Ochrona przed dotykiem bezpośrednim (ochrona podstawowa):

- ochrona przez zastosowanie izolowania części czynnych,

- ochrona przez zastosowanie ogrodzenia lub obudowy,

- ochrona przez zastosowanie barier uniemożliwiających dotknięcie

urządzeń w trakcie obsługi,

- ochrona przez umieszczenie urządzeń poza zasięgiem ręki.


BHP

Środki ochrony osobistej dzieli się na dwie grupy:

– odzież ochronną,

– sprzęt ochrony osobistej.

www.perfectplast.com.pl


BHP

Środki ochrony osobistej są oznaczone następującymi symbolami

literowymi:

U – odzież ochronna – w budownictwie stosuje się: kurtki

ciepłochronne, kamizelki ciepłochronne, kurtki przeciwdeszczowe.

N – środki ochrony kończyn dolnych – w budownictwie stosuje się:

obuwie całogumowe (wulkanizowane), ze skóry, filcowo-gumowe

(robocze przeciwurazowe i olejoodporne), bezpieczne (zabezpieczające

przed urazami palców, porażeniem prądem elektrycznym,

antyelektrostatyczne).

R – środki ochrony kończyn górnych – w budownictwie stosuje się:

rękawice ochronne przed promieniowaniem, przed zimnem, przed

urazami mechanicznymi.


BHP

G – środki ochrony głowy – w budownictwie stosuje się: hełmy, czapki.

T – środki ochrony oczu i twarzy – w budownictwie stosuje się:

okulary , gogle, osłony twarzy.

S – środki ochrony słuchu – w budownictwie stosuje się: wkładki i

nauszniki przeciwhałasowe, ochraniacze słuchu.

D – środki ochrony układu oddechowego – w budownictwie stosuje

się: maski, półmaski.

W – sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości – w budownictwie

stosuje się: szelki bezpieczeństwa, linki zabezpieczające.

I – środki izolujące cały organizm – w budownictwie stosuje się:

ubrania ciepłochronne, trzewiki ocieplane, czapki, rękawice

ciepłochronne.

Dziękuję za uwagę

Zapraszam na kolejny wykład

19.04.2016 godz. 19.00

ENERGETYKA SŁONECZNA

mgr inż. Alina Jeszke-Tymkowska

tel. 502 098 407

e-mail: [email protected]

www.viessmann.edu.pl

Systemy energetyki odnawialnej

http://www.viessmann.edu.pl/

http://www.viessmann.edu.pl/

rodzaje reklamacji. zasady rozpatrywania reklamacji · 2016-04-14 · 1) bogusław staniszewski...

Documents