A REVISTA

DE 4ºA

Para poñer máis

humor, a revista de

4ºA é a mellor!!

Nº 1. PRIMEIRO TRIMESTRE

1. A ASEMBLEA………………………….Aida María Bouzas Curra

2. UNHA VIAXE NO TEMPO……………...……….Noé Añón Lema

3. LENDAS E CONTOS……………………..…...Iago Brión Vecino

4. AS HISTORIAS DE "HUESITOS"……...Fabio Tages Romero

5. ANTIGÜIDADES……...……………….Helena Ameijeiras Tajes

6. A ENTREVISTA….Lucía Brión Tedín e Saray Romar Lema

7. EXCURSIÓNS………………………………….Nuria Martínez Rial

8. FESTAS E FESTIVAIS…………………...Adán Quintáns López

9. DEPORTES…………………………………….Antonio Luaces Paz

10. OS ANIMAIS……………………………….Eric Martínez Castro

11. HUMOR……………………..Francisco José Martínez Mouzo

A min paréceme

xusto ter a asem-

blea porque

podemos

decidir entre

todos e

mandamos as

nenas, nenos

e profesores.

A asemblea

facémola para

resolver cal-

quera proble-

ma e para

elixir todos

xuntos . A asemblea

e unha maneira de

resolver os problemas

que hai na clase.

A min gústame a

asemblea porque

calquera problema

se pode arranxar.

A nosa clase ten

unha moderadora e

un secretario.

A moderadora di

quen ten que falar,

pon orde en levan-

tar as mans. O

secretario escribe as

cousas importantes

no caderno da asem-

blea.

Nos tomamos moi-

tas decisións:

Normas de

convivencia.

Cambio de sitio.

Nome do es-

queleto da nosa

clase.

Decidir excur-

sións.

Revista da clase.

Pintar a clase.

Decidir o título

da revista.

Cambiar de

moderador/a e

secretaria/o...

A ASEMBLEA DOS ANIMAIS

Na selva unha tigre-

sa chamada Lucía, un

crocodilo chamado

Fran e unha mona

chamada Pepita tiñan

moitos problemas.

Dúas rapazas chama-

das Aida e Helena

dixeronlle:

-Por que non face-

des unha asemblea

coma os nenos de

4ºA?

Eles dixéron:

-Vale, por que non?

De acordo.

Aida e Helena foron

para a súa casa da

árbore. Os animais

chamáronlles por

walkie-talkie para

dicirlles cómo se

facía unha asemblea.

Despois Aida e He-

lena , foron colgadas

nas lianas que hai

na selvaaaa!

Cando chegaron alí,

explicáronlle o que é

a asemblea. Eles com-

prendérono pero

Fran non o acababa de

entender porque quería

mandar máis.

Despois fixeron unha

asemblea para conven-

cer a Fran. El decatouse

de que decidindo xun-

tos decidíase mellor!

Aida María Bouzas Curra

1. A ASEMBLEA DE 4º A

VELOCIRAPTOR.

O VELOZ CORREDOR ATACA EN GRUPO

COM0 ERA O MUNDO DOS DINOSAUROS

2. UNHA VIAXE NO TEMPO

Era un carnívoro veloz

e terrible cando cazaba

en grupo, pois emprega-

ba o mesmo sistema co

deinonychus. As súas

presas máis doadas eran

os protoceratops, pero

estes tamén se defendí-

an. Tiña un tamaño me-

nor que o deinonychus,

pero semellábanse moi-

to.

Corría veloz coa cola

tesa para cambiar rapi-

damente de dirección e

alzando a longa pouta

curvada de cada pé

para non danala , pois

usábaa para matar á

súa presa cando caza-

ba e debía estar ben

afiada.

Período Cretácico

Formáronse os continen-

tes actuais. Foi cando

mais dinosauros vivi-

ron. Ao final deste perío-

do todos eles desaparece-

ron xunto outras especies

de animais e plantas.

Durante a era secundaria

que foi a era dos dino-

sauros houbo moitos

cambios na terra . Para

estudar mellor esta era os

científicos dividírona en

tres períodos:

Periodo Triásico:

Existía un único conti-nente; con extensos de-sertos e un clima moi

cálido e seco.

Período xurásico

Os continentes foron

separándose. O clima

seguía moi cálido pero

era máis húmido e así

formáronse praderías e

bosques. Apareceron os

enormes herbívoros e

carnívoros.

VELOCIRAPTOR: significa

“ladrón veloz”

DESCUBRIMENTO : descubriu-

se en Mongolia e China

DIMENSIÓNS: media 1,8 m. de

longo.

ÉPOCA: finais do cretácico

DESCRICIÓN: tiña a cabeza

longa , con fileiras de afiados

dentes para desgarrar a carne das

súas vítimas

NOE AÑON LEMA

DATOS DE

INTERESE

Esta lenda aconteceu

nunha das abruptas ribei-

ras da tráxica Costa

da Morte , na parte alta

da praia da Hermida

no lugar da aldea de

Corme. Nesta zona, na

parte alta da praia, res-

gardado do inverno e dos

crus ventos do norte, hai

centos de anos, atopába-

se localizado un nobre

pobo, chamado Serpes .

As súas xentes eran

pacíficas e gozaban dun-

ha gran cultura en har-

monía coa naturaza. Co-

ñecían os fermosos petro-

glifos e adoraban ao seu

deus e respectaban a

sabedoría dos maiores.

Vivían da pesca e do ma-

risqueo, utilizando algas

para abonar as terras que

labraban. A súa apracible

e fermosa vida foi violen-

tada pola ambición dos

máis vellos, trocaron a súa

apacible vida de pesca-

dores polo axitado oficio

de guerreiros e piratas.

Pouco a pouco foron do-

nos de grandes riquezas e

cantidade de escravos ao

seu servizo. No canto de

solidariedade e respecto

polas decisións dos muda-

ron en viláns e cobizosos.

Así, o traballo deixou de

preocupar aos aldeáns e

pasáronllo aos escravos,

mentres que eles so se

adicaban a festas, esmor-

gas e falcatruadas de dis-

tintas clases.

Ante tanta barbarie, o seu

antigo Deus ameazounos:

“Se non poñedes fin a tan-

tas guerras, roubos e mor-

tes, descargarei toda a

miña ira contra vós”. Só

uns poucos, os máis bon-

dadosos, acompañados

dos vellos, arrepentíronse

publicamente, rectificaron

e pediron perdón ao seu

Deus. Para os máis rebel-

des, pola contra, non hou-

bo piedade...

Foi unha noite cálida. O

Deus impaciente ordenou

aos arrepentidos que re-

colleran as súas pertenzas

e abandonasen a aldea

asentándose no alto da

loma que bordea a praia,

nun lugar chamado Gon-

domil. Dende alí puideron

ver o castigo que ían sufrir

os seus irmáns e irmás

pecadores/as. De súpeto,

o atardecer converteuse

en en noite escura na terra

das Serpes. Estalou unha

gran treboada. Centos de

raios asolaron o poboado

e un gran diluvio de fina

area branca soterrou para

sempre a homes, mulleres

A LENDA DA PEDRA DA SERPE

3. Lendas e contos

I A G O B R I Ó N V E C I N O

,nenos e nenas, gando e

fogares. De repente, os

lumes fóronse apagando,

as fontes secaron e os gri-

tos cesaron nun sepulcral

silencio.

A alba, unha gran montaña

de area ocupaba o lugar

onde se atopaba a area,

agora cuberta de pinos e

toxos é hoxe un gran cam-

po santo que garda nas

súas entrañas os fogares,

tesouros e corpos da tribo

das Serpes. O pobo ao

que nunca dominou nin-

gún home e foi derrotado

pola riqueza, o vicio e a

soberbia.

Os seus irmáns salváronse

e afincáronse no veciño

Gondomil. Alí xuraron

transmitir o sucedido aos

seus descendentes e cons-

truíron un altar na rocha

máis céntrica situada xun-

to á encrucillada. Esculpi-

ron nela unha serpe alada,

símbolo da liñaxe da tribo

e plantaron arredor tres

árbores: unha acacia, un

castiñeiro e un carballo

que simbolizan a sabedo-

ría, a beleza e a forza.

Huesitos era o esque-

leto de 4ºA. Un día foi

ao espazo no foguete

máis grande do mundo

e alí pasouno pipa

porque podía flotar xa

que a forza da gravidade

era menor ao estar tan

lonxe da terra.

O foguete no que viaxa-

ba “Huesitos” tiña pista

de balonmán , de fút-

bol , de tenis , de balon-

cesto , de brilé , de pim-

pón , de golf, piscina…

Gustáballe estar no es-

pazo, pero sentíase triste

porque estaba só.

De repente apareceu un

marciano e, cando viu

que falaba o seu idioma,

díxolle:

-Xogamos?

-Vale.

-A que?

-Ao que ti queiras.

-O tenis?

-Vale, imos.

Cando rematou de xogar

co marciano el volveu á

Terra. Alí esperábano os

amigos e amigas de 4ºA

para xogar.

“HUESITOS” NO ESPAZO

Huesitos é a mascota de

4ºA. Un día tivo que xo-

gar un partido de fútbol

co Barcelona contra o

Real Madrid. El estaba

impaciente para xogar

porque era un partido da

Liga. Cando empezou a

xogar o equipo el era

suplente, cando o saca-

ron marcou un gol rapi-

damente. Despois aca-

bou a primeira parte.

Ao empezar a segunda,

el marcou tres goles e

Messi marcou cinco go-

les. O resultado final foi

Barcelona 9, R.Madrid 0.

Despois do partido, As

Baleas rematou fichando

a Huesitos. Agora el é o

xogador estrela!

“HUESITOS” XOGA AO FÚTBOL

Fabio Tages Romero

CURIOSIDADES:

Cal é o óso máis longo de

Huesitos?

O fémur

Cal é o seu óso máis pe-

queno?

O estribo, no oído, mide só de

2,5 a 3,4 mm.

Cal é o músculo que se

tarda máis en pronunciar?

O esternocleidomastoideo

Que óso ten forma de

coitelo?

O esterno

Cales son os ósos que

protexen aos pulmóns?

As costelas

Por cantos ósos está for-

mado o cranio?

Por catro:

Un frontal

Dous parietais

Dous temporais

Un occipital

4.AS HISTORIAS

DE “HUESITOS”

bulantes: tómbola e

cines.

Palilleiras desta-

cando a comer-

cialización do

labor ó estranxei-

ro.

Pequeno comer-

cio e ultramari-

nos.

Taberneiros, inclu-

índo unha máqui-

na de fabricación

de sidra.

Tocadiscos.

Farmacias, conser-

vando aínda algún

composto, pesas...

En Ponte do Porto

hai un museo de

antigüidades que

recolle a historia do

pobo,e que se cons-

truíu grazas as doa-

zóns dos veciños.

As cousas máis

antigas datan de

180,pero a gran

mayoría son de

principios do século

XX.

Podemos destacar

que o museo reco-

lle,sobre todo,unha

gran variedade de

utensilios de ofi-

cios.Como este

pobo non ten saída

ó mar,abundan os

oficios do sector

servizos:

Agricultura e

gandaría.

Carpintería.

Sastres e modis-

tas.

Afiadores.

Barbeiros.

Fotografía.

Canteiros.

Fontanería,que

naqueles tempo

chamábanse plo-

meiros.

Vendedores am-

CURIOSIDADES DO MUSEO

No museo tamén

está representada a

cociña típica rural

galega:pedra do lar,

potas e tixolas, lou-

za, entre outros

utensilios de cociña.

Ademáis hai duas

habitacións típicas de

primeiros de século

XX, tanto de ferro

como de madei-

ra;unha bañeira e

unha cadeira- retrete.

Podemos destacar

tamén a representa-

ción da vestimenta

folclórica típica gale-

ga, unha capa dun

tuno, unha guitarra,

unha das primeiras

motos do século,

unha gran colección

de moedas e billetes

nacionais e estran-

xeiros así como

tamén numerosos

xoguetes da posgue-

rra.

A ANÉCDO-

TA

O tío da redac-

tora do artigo

e o seu irmán

son os encarga-

dos de ocupar-

se do museo.

MUSEO ETNOGRAFICO DE PONTE DO PORTO

HELENA AMEIJEIRAS TAJES

5. ANTIGÜIDADES

6. A ENTREVISTA

Lucia: Gústache Vimianzo?

Saray: Si

Lucia ¿Cantos anos tes?

Saray: Teño 9 anos.

Lucia: ¿Cantos amigos e amigas tes?

Saray: Teño 7 amigas

Lucia: Como se chama a túa profesora do ano pasa-

do?

Saray: María Luísa

Lucia: Que deportes che gusta facer?

Saray: O atletismo, patinaxe…

Lucia: Que idiomas sabes falar?

Saray: O galego, castelán e inglés.

Lucia: Se eu fose unha fada que desexo me pedirí-

as?

Saray: Ser cantante, ir a Eurovisión e ter maxia.

Lucia: Que xogos che gustan máis?

Saray: O brilé e a voz.

Lucia: Gústache ir mercar ás tendas?

Saray: Si

Lucia: Gústache ler?

Saray: Si

Lucia: Gústache ir á escola?

Saray: Si

Lucia: Gústache escribir?

Saray: Si

Lucia: Que canción che gusta más?

Saray: Gangan style

Lucia: Que cantante che gusta máis?

Saray: Malú

Lucia: Gústache debuxar?

Saray: Si

LUCIA ENTREVISTA A SARAY

LUCÍA BRIÓN TEDÍN

SARAY ROMAR LEMA

Cales son velenosos?

Amanita muscaria,

amanita phalloides,

paxillus involutos,

tricholoma ecuestre, etc.

Que son os cogomelos?

Son uns fungos que teñen

un pé rematado nunha

especie de sombreiro.

Cales son as súas par-

tes?

Anel, pé, volva, micelio,

himenio e sombreiro coas

súas láminas e esporas.

En que se diferenzan

das plantas?

Que as plantas son vexe-

tais os cogomelos son fun-

gos

Cales son comestibles?

Lepiota, boletus erithro-

pus, lactarius deliciousus,

amanita caesarea, etc.

PARA SABER MÁIS

O pasado mércores, 31

de Outubro, fixemos

unha recollida de cogo-

melos.

Con nós foi o pai de Santi

que se chama Paco. Fo-

mos por un camiño por

detrás do cole, monte

abaixo, que ía dar a un

río chamado Porto.

Vimos o castelo de Cerei-

xo, tiña dúas torres,

unha igrexa e dúas cam-

pás.

Despois, fomos a outro

Camiño que era esplén-

dido. Por alí atopamos

un montón de cogomelos

algúns son:

Lepiota, Amanita Musca-

ria, Boletus Erithropus,

Lactarius, Amanita Cae-

sarea… A mais rica do

mundo!

Recollemos os cogomelos

cunha cesta. Sabedes por

que?

Porque si levamos unha

bolsa de plástico as espo-

ras non caen polo camiño

e despois non nacen ou-

tros cogomelos. Ademais,

hai que cortalas e non

arrancalas porque senón

quitamos o micelio do

prado e non poden nacer

máis cogomelos.

Finalmente, cada un

comeu a súa merenda e

sacamos varias fotografí-

as da excursión.

Durante a volta ao cole

vimos un cangrexo.

Pasámolo pipa!

7. EXCURSIÓNS

RECOLLIDA DE FUNGOS E COGOMELOS

ADIVIÑA

CAL É O COGOMELO MÁIS

RICO DO MUNDO?

PISTA:

COMEZA POR “A” E É

UNHA EMPERADORA

SE O ADIVINAS É QUE

ERES UN VENCEDOR.

SOLUCIÓN:

NURI A M AR TÍ NE Z R I AL

AMANITA CAESAREA

Durante o Samaín, no cole-

xio, atacounos un monsstro e

o profe descubriu quen era:

era el! O profe díxonos que

non llo dixéramos a ninguén

e fomos asustar con el. Des-

pois, xogamos a un xogo

chamado o aforcado e o que

gañase podía pintar o pelo

de verde ou a cara de verme-

llo, de negro e de branco.

Despois, sentámonos nas

colchonetas e contamos his-

torias de medo. O profe dis-

frazouse e atacou aos nenos

de primeiro e rouboulles

dúas candeas que usamos

para contar as historias de

medo nas colchonetas. Eran

terroríficas! As historias de

medo que contabamos aquel

dia.

Finalmente, fomos a aula do

medo, alí fixemos apóce-

mas, xogos, miramos as ca-

bazas e tiramos por unha

piñata que non tiña lambe-

tadas, senón que tiña pa-

peis e as chuches déuno-

las a profe de inglés.

Así foi o día do Samain.

O SAMAÍN

O MAGOSTO No magosto, estivemos inves-

tigando os animais tres horas.

A continuación, baixamos ao

patio cuberto e fomos para

fóra a xogar a una pila de

xogos: o brilé, a corda, a ma-

riola...Despois fomos comer

as castañas, estaban delicio-

sas!

Finalmente, xogamos ao

que querianos por exem-

plo: os que tiñan trompo,

co trompo; os que tiñan

pelotas, coas pelotas; os

que tiñan bleyblade, co

bleyblade.

Outros estaban ensinando

os envases de leite , ou-

tros falaban de que boas

estaban as castañas e ou-

tros estaban xogando ao

cabaliño!

E así de divertido foi o día

do magosto.

8. Festas e festivais

A D Á N Q U I N T Á N S L Ó P E Z

POEMA DE OUTONO

As árbores espidiñas

sen follas,

sen folliñas.

Os esqueletos de xeo

amosan

os seus outonos,

os seus laios,

os seus soños.

Unha alfombra

cobre o chan,

tapiz de follas caídas,

folliñas

que veñen e van.

Folliñas

lixeiras e secas

fatigadas

de troular.

Folliñas

que bailan

co vento

todos collidos

da man.

Antonio García

OS DEPORTES DO COLEXIO DA PONTE

CRÓNICA DO COMEZO DA LIGA

9. DEPORTES

Queredes coñecer os deportes

que facemos os nenos e nenas

de 4º A? Pois esta é a vosa sec-

ción.

En Ed. Física inventamos un

xogo chamado Fut- Frees as

regras son:

- Hai dous equipos.

- Hai que usar: 4 picas, 4 ladri-

llos, 3 pelotas e 1 aro.

Cada equipo xunta por dúas

veces o pico co ladrillo.

- O tempo é ilimitado.

- Hai que meter o aro no pico co

ladrillo.

- Con cada punto logrado gáña-

se unha pelota.

É moi divertido!

Ademais, xogamos a outros

deportes. As nosas rapazas,

Helena e Nuria, xogan no equi-

po das nenas que se chaman

Invasoras!

Os rapaces de 4ºA, Antonio,

Fabio, Eric y Francisco, empe-

zaron a liga de fútbol sala en

novembro.

Despois dunhas semanas de

traballo, gañaron o primer parti-

do 8-0.

Desde esta sección desexamos

que os nenos e nenas de 4ºA

acaden novas vitorias.

-¡animo baleas!.

O arbitro fixo unha boa actua-

ción pitando un penalti claro a

Iago. Os goles do partido fo-

ron: 1-0 de Iago, dun remate de

saque de esquina. O 2-0 de

Mario, dun pase de Iago entre

liñas. 3-0 de Antonio, dun tiro

raso de penalti. O 4-0 de Ma-

rio, dun remate de cabeza. O 4-

1 de Lucas, de pase entre Li-

ñas de Mario. O 4-2 entre as

pernas e, finalmente, o 5-2 de

Iago, dun pase entre liñas de

Lucas.

O partido da primeira xornada

comezou coa seguinte aliña-

ción: Sergio, Fabio, Mario e

Antonio. As Baleas B marcou

un gol grazas a Mario, cun

recorte ao porteiro. O segundo

gol foi de Lucas, cun un gol de

rebote.O terceiro gol foi de

Mario, dun tiro alto.O cuarto

foi de Antonio, dun tiro raso. O

quinto foi de David, dunha

volea pola escuadra.O sexto foi

de Laura, ao tirala pegada ao

poste.O sétimo foi de Mario,

recortando ao defensa e o últi-

mo foi de Fabio, cun gol nor-

mal.

No segundo partido de liga, As

Baleas impúxose con facilida-

de ao Manuela Rial de Cee.

Empezaron xogando Sergio,

Antonio, Fabio, Iago e Mario.

A posesión do balón estivo

baixo o control das Baleas.

Ao rematar o partido, o técnico

dixo que As Baleas podía ga-

ñar a liga de seguir xogando

así.

A grada estaba chea de persoas

apoiando ás Baleas.

VALORACIÓN DOS XOGADORES

SERGIO JOEL MOI BEN

ERIC MARTI- MOI BEN

ANTONIO LUA- MOI BIEN

MARIO MOI BEN

FABIO TAGES REGULAR

IAGO ZAPATER MOI BEN

DAVID REGULAR

LAURA REGULAR

LUCAS MOI BEN

ANTONIO LUACES PAZ

Acontecemento histórico:

Durante séculos o mastín

utilizábase como acompa-

ñante de ovellas transhu-

mantes que recorrían a

Península Ibérica de norte

a sur, posto que é un can

de gran tamaño é unha

boa defensa dos depreda-

dores.

Características: É un can

de gran tamaño, con gran

cabeza e moita forza. Non

hai unha cor determinada

para esta raza, sendo os

máis comúns os uniformes,

branco e area.

Temperamento: Son de

temperamento tranquilo,

aínda que son territoriais e

defenden a súa manada

ata a morte. Aínda que o

seu pasado foi de ir dun

lado a outro hoxe en día

son máis usados como

gardiáns de fincas e acen-

das illadas pero tamén son

grandes compañeiras do

fogar.

O MASTÍN ESPAÑOL

CURIOSIDADES

En Galiza, algunha xente

cre que as galiñas vellas

cantan como o faría un

galo, polo que o feito de

que unha galiña cante coma

o galo, agoira a morte de

alguén da casa. Para espan-

tar o agoiro hai que dicir:

Pasa, mala cousa, pasa.

Outras informacións van

máis lonxe e aconsellan que

cando tal aconteza hai que

matar a galiña decontado

dicindo: "Morte por morte,

en ti cae a sorte" e, deste

xeito, a desgraza que agoi-

raba recaerá sobre ela.

10.OS ANIMAIS

E r i c M a r t í n e z C a s t r o

AS GALIÑAS

Galiña e galo son os nomes

dados, respectivamente, á

femia e macho da especie

Gallus gallus domesticus. Os

xuvenís coñécense co nome

de polo ou pito. Estas aves

posúen bico pequeno, crista

carnuda e ás curtas e largas.

A galiña ten unha enorme

importancia para os seres

humanos pois é o animal

doméstico máis difundido e

abundante do planeta e

unha das fontes de proteína

máis baratas. Alén da súa

carne, as galiñas achégan-

nos ovos. As galiñas son

aves omnívoras, mais teñen

preferencia por sementes e

pequenos invertebrados.

CANTIGUEIRO

Heime casar neste ano, por-

que teño moito empeño,

anque teña que vender

catro galiñas que teño.

Polo amor do voso galo,

traidora, mala veciña, polo

amor do voso galo

perdín a miña galiña.

Había un rapaz que

se chamaba Fran.

Gustáballe andar en

bicicleta. Un día foi

dar unha volta co

seu amigo Fabio. A

súa nai sempre lle

decía que andara

amodo, pero el nunca

lle facía caso.

Un día, el foi a toda

velocidade e, cando

frenou, caeu. Des-

pois, na casa, cando

lle fixeron as curas,

en vez de poñerlle

auga osixenada pu-

xeronlle marmelada.

Naquel momento

apareceu o can que

empezou a lamberlle

a ferida, mentres el

choraba moito, pero

de risa:

- jua, jua, juaaaa.

Despois, a súa nai

púxolle auga quente,

en vez de auga osixe-

nada e Fran comezou

a saltar coma un

canguro ata que pe-

gou coa cabeza na

lámpada. Entón, co-

mezaron a voar uns

paxariños ao redor

da súa cabeza que lle

dicían:

- Se queres parar de

brincar, ao mar te as

de botar.

Fran fixo caso do seu

consello e foi corren-

do como un tolo á

praia. Cando chegou

atopou a un golfiño

que o curou. Fixéron-

se amigos e Fran de-

cidiu viaxar con el

por todo o mundo.

Foron moi felicies.

ADIVIÑANZA

Son vermella coma o

rubí e teño puntiños

negros. Atópasme no

xardín, nas plantas e

na herba.

Solución: atiuqiraM

CHISTES

Pérdese Xoanciño

nun museo e pregún-

talle a un garda:

-Señor,viu vostede a

unha señora sen un

neno coma min?

Que fai un siareiro

do Madrid ao gañar

a “Champions Le-

ague”?

-Apagar a PlaySta-

tion.

O NENO CHOROMICA

11.Humor

Francisco José Martínez Mouzo