WESOŁE

PRZEDSZKOLE

MIESIĘCZNIK PRZEZNACZONY

DLA PRZEDSZKOLAKÓW

I RODZICÓW

PAŹDZIERNIK 2013r.

PRZEDSZKOLE SAMORZĄDOWE

W RAJSKU

„ Kłopoty wiewiórki Basi”

Za siedmioma górami, za siedmioma rzekami, w pięknym starym lesie mieszkała wiewiórka Basia.

Basia miała piękne rude futerko, pędzelki na uszach, wspaniałą rudą kitę i figlarne czarne oczka. Wszystkie zwierzęta w lesie bardzo ją lubiły, bo Basia była wesołym trzpiotem. Uwielbiała wesołe zabawy,

psikusy i żarty. Latem, kiedy słoneczko pięknie grzało, nasza Basia beztrosko hasała po lesie, bawiła się z innymi wiewiórkami w berka. Organizowała zawody w najszybszym wspinaniu na drzewa i na najdłuższy skok z gałęzi.

Aż pewnego dnia do lasu przybyła piękna pani w kolorowej sukni i jarzębinowych koralach na szyi. Liście złotem malowała, grzyby na mchu sadzała... Coraz więcej liści na ziemię spadało, coś mokrego z nieba kapało,

coś strasznie wiało i dmuchało, gałęzie drzew targało… Nasza Basia nie traciła humorku, futerko jej zgęstniało i przed chłodem ochraniało.

Jeszcze udawało się jej znaleźć gdzieniegdzie ususzonego grzybka, czasem żołędzia lub orzeszka. Tylko przyjaciółki wiewiórki jakoś dziwnie się zmieniły. Basia wołała je do zabawy,

ale one ciągle były czymś zajęte: a to nowej dziupli szukały, a to mościły w niej posłanie, wciąż tylko biegały, biegały – żołędzie orzeszki, szyszki zbierały… i wciąż Basi powtarzały:

"Teraz nie czas na zabawy, trzeba zabrać się do pracy... Na zimowe ciężkie czasy, Trzeba zbierać już zapasy...".

Ale nasza figlarka tylko oczkiem mrugnęła, puszystą kitką machnęła i odpowiadała: "Do zimy zdążymy!"

Niestrudzenie zachęcała przyjaciółki do zabawy, stawała za drzewem liczyła do dziesięciu i wołała – "Szukam!", ale nikt się nie chował... Albo podbiegała do koleżanki wiewiórki, klepała ją w łapkę i wołała:" Berek!" – ale nikt nie gonił... Wiewiórki tylko kręciły łepkami i powtarzały: "Oj, Basiu, Basiu, to się źle skończy..."

A Basia myślała: co się stało z tym zwierzętami? wszyscy tacy zabiegani, wciąż się spieszą, też mi przyjaciele nikt nie ma czasu na zabawę... Wszystkiemu przyglądała się z góry sowa Mądra Głowa, popatrzyła,

okulary na nos włożyła i do Basi przemówiła: "Na zimowe ciężkie czasy, Trzeba zbierać już zapasy...”

Ale Basia znowu odparła: "Do zimy – zdążymy!" I pobiegła dalej. Aż pewnego ranka obudziła się Basia i patrzy, i patrzy i nadziwić się nie może... Dookoła biało i pusto się zrobiło, już nawet nie ma kogo do zabawy zaprosić...

a w brzuszku pusto... Pomyślała więc Basia: "Na zimowe ciężkie czasy,

Trzeba zbierać już zapasy..." Tylko gdzie je znaleźć skoro wszystko śniegiem pokryte? Biegała Basia, szukała,

łapkami śnieg rozgarniała. Zmęczyła się, zmarzła, ale nic nie znalazła... Wróciła do swojej dziupli, usiadła w kąciku i cichutko zapłakała:

"Za długo się bawiłam i zapasów nie zrobiłam... Co teraz ze mną będzie??? W brzuszku pusto, w dziupli pusto..."

Nagle... puk, puk i wchodzą goście. Wiewiórki z lasu nie zapomniały o swojej przyjaciółce, ulitowały się nad Basią trzpiotką. Przyniosły kilka żołędzi, a sowa Mądra Głowa nawet orzeszka laskowego dołożyła. Potem Wielką Księgę

Leśnych Mądrości otworzyła, srogim okiem na Basię spojrzała i głośno przeczytała: W życiu nie może być inaczej,

jest czas na zabawę i jest czas na pracę. Basia strasznie się zawstydziła, potem przyjaciołom podziękowała i wspólnie z nimi ucztowała.

Pokoloruj jeżyka.

Znajdź różnice między obrazkami.

Pokoloruj:

1-czerwony 2-żółty 3-pomarańczowy 4-brązowy

Powiedz, co robią dzieci. Pokoloruj wybrane rysunki.

Pomóż wiewiórce posegregować zapasy. Otocz pętlą te same owoce lasu.

Wskaż wiewiórce drogę do domu. Po drodze policz orzeszki.

Uzupełnij według poleceń:

Obejrzyj rysunki. Powiedz, co robi wiewiórka głośniej wymawiając

słowo wiewiórka.

Połącz ze sobą takie same obrazki pokoloruj je.

Pokoloruj drzewo i listki jesiennymi barwami. Wytnij listki i przyklej je na drzewo.

Gdy dzieci się kłócą

Drobne sprzeczki, awantury, a nawet bójki zdarzają się wśród dzieci. Jak powinnaś zareagować, by położyć im kres? Radzimy! Kłótnie zdarzają się w każdym domu

Gdy konflikt dopiero się zaczyna, a ty masz cały czas dzieci na oku, daj im szansę na samodzielne rozwiązanie sporu. Nie musisz za każdym razem biec z radą, gdy maluchy chcą jednocześnie bawić się tą samą zabawką, czy jeździć na jednej hulajnodze. Obserwuj uważnie zachowanie dzieci. Może same wpadną na jakiś pomysł? Póki nie dochodzi do rękoczynów i nie robią sobie krzywdy, lepiej się nie wtrącać. Dzieci też muszą nauczyć się rozwiązywania sporów. Jedynie co warto zrobić, to nieco ostudzić emocje. Jak? Można podejść do małych awanturników, mówiąc: "Hulajnoga jest jedna, a was dwóch. Nie możecie jeździć na niej jednocześnie. Macie trudny problem, ale wierzę, że go zgodnie rozwiążecie".

Mam dla ciebie podpowiedź. Jeśli dziecko przybiega do ciebie ze skargą na kolegę, a ty masz pewność, że nie jest zagrożone jego

bezpieczeństwo, udziel mu kilku wskazówek. Jednak nie rozwiązuj tego sporu za pociechę. Przede wszystkim poproś, by latorośl dokładnie opisała ci sytuację. Jeśli z relacji wynika, że kolega wymusza na twoim dziecku jakieś zachowania, na które ono nie ma ochoty, powinno wyraźnie to powiedzieć, np.: "Nie chcę się w to bawić", "Mam inne plany niż ty", "To nie dla mnie".

Doradź, by unikać ocen typu: "Twoje pomysły są głupie", "Tylko ty mogłeś wpaść na coś tak beznadziejnego". To niepotrzebnie zaostrza spór. Czasem warto odwrócić uwagę dziecka od tematu konfliktu, bo tak naprawdę trudno go rozwiązać. Dzieci chcą oglądać różne programy w telewizji? Rzuć im nowy pomysł, np.: "A może wybralibyście się na rolki albo na basen?".

Koniec tej zabawy! Natychmiast wkrocz do akcji, gdy kłótnia zamienia się w rękoczyny i obrażanie siebie nawzajem. Pod

żadnym pozorem nie możesz pozwolić, by dzieci się biły albo rzucały przekleństwami. Bez względu na to, po czyjej stronie leży racja, rozdziel urwisów (posadź ich na oddzielnych krzesłach w pokoju, ławkach w parku lub każ pójść do innych pomieszczeń).

Gdy się uspokoją, podkreśl, że zachowanie pełne agresji jest naganne i ty go nie akceptujesz. Dopiero potem poproś, by dzieci opowiedziały, co skłoniło je do tak karygodnych czynów. Zaproponuj pokojowe rozwiązania konfliktu. O bójce twojego dziecka z kolegą koniecznie powinni dowiedzieć się także jego rodzice.

Szykany? Wykluczone! Spory między dziećmi mogą mieć formę psychicznej przemocy. Twoja reakcja jest wtedy niezbędna.

Gdy dziecko jest agresorem, wyraźnie daj do zrozumienia, że poniżanie, wyśmiewanie się, dokuczanie innym jest naganne. Wyjaśnij, że w ten sposób nie można zachowywać się wobec nikogo - nawet tego, kto ma odmienne od nas zdanie. Zażądaj, by latorośl przeprosiła kolegę, którego skrzywdziła. Warto porozmawiać z psychologiem, dlaczego dziecko w sporach z rówieśnikami sięga po tak drastyczne środki.

Gdy dziecko jest ofiarą, zachęć je do zwierzeń. Upewnij je w przekonaniu, że nikt nie ma prawa w ten sposób się wobec niego zachowywać. Podpowiedz, co ma zrobić w sytuacji, gdy ktoś mu dokucza. Koniecznie porozmawiaj z rodzicami agresora i psychologiem.

www.mamdziecko.interia.pl