Lënda : Letërsi

Qëllimi: Të realizojmë një projekt teorik-praktik që të informojë bashkëmoshataretdhe publikun mbi rëndësinë e skenderbeut.

Objektivat :

Të realizohet një projekt individual ose në grup dhe të mblidhen informacionepër jetën e tij si ushtarak dhe udhëheqësshteti.

Të vlerësojë figurën e Skënderbeut nërrafshin shqiptar dhe atë ndërkombetar.

Jeta dhe fëmijëria Rinia e Skënderbeut.

Veprimtaria e tij në Turqi . Gjendja e shtetit të Arbërit.

Rethimet e Krujës . Lidhja e Lezhës dhe roli I tij

në të . Shteti Shqiptar nën

udhëheqjen e Skënderbeut. Funksioni që ushtronte

Skënderbeu si ushtarak. Rëndësia dhe vlerësimi i

figurës së Skënderbeut siburrë shteti

Skënderbeu sipas SabriGodos.

RINIA E TIJ

Skënderbeu pas mbarimit të shkollës, I njohtur tashme me emrin "(Skënderi)" kreu detyra ushtarake në Ballkan e në

Azinë e Vogël, duke u dalluar për trimëri dhe për këtë arsye iudha titulli bej që do të thotë princ ose fisnik pra Skënderbeg

do të thotë Aleksandri princ ose fisnik. Ai nuk e harroi vendin e tij të dashur dhe priste me padurim

rastin të kthehej në tokën që e lindi. Me vdekjen e të atit, ai shpresonte t'i zinte vendin, por në fakt

sulltani e emëroi sanxhakbej jashtë tokave shqiptare. Skënderbeu nuk hoqi dorë nga ideja për t'u kthyer në Shqipëri

në fronin e të atit, deri në vitin 1443 kur ai u nis kundërJanosh Huniadit nën komandën e bejlerbeut të Rumelisë.

PËR TR IMËR I N Ë DH E ZOTËS I N Ë NË ART I N USHTARAK QË TREGO I G JATËBET E JAVE ME USHTR I N Ë OSMANE , G JATË BET E JAVE NË AZ I N Ë E

VOGË L , S K ËNDERBEU MOR I NGA SU L LTAN I T I T U L L I N E G J ENERAL I T. S K ËNDERBEU STUD I O I N Ë STAMBOL L ART I N USHTARAK , N J I HT E

GJUHËN OSMANE , L AT I N E DH E SHQ I P, S I DH E SHKRUANT E DH E K I SHT EORATOR I T Ë L I NDUR . BA L L KAN I DH E AZ I A E VOGË L I SH I N D I SA NGA

DETYRAT E T I J U SHTARAKE PAS MBAR IM I T T Ë SHKOL L ËS, DUKE U DA L LUAR PËR TR IMËR I .

NË KRYE TË SHTETIT SHQIPTAR

Më 3 nëntor 1443 në afërsi të Nishit, u ndeshën dy ushtritë. Ushtriaosmane u shpartallua dhe u tërhoq në panik. Skënderbeu filloi tëzbatonte planin e kryengritjes, së bashku me 300 kalorës shqiptarë e me të nipin Hamza Kastrioti, u kthye në Dibër, ku populli e priti siçlirimtar. Mori masa për përforcimin e rrugëve nga mund të vininosmanët, dhe prej andej iu drejtua Krujës. Me një ferman të rremështiu në dorë qytetin e garnizonin dhe kështu më 28 nëntor 1443 u shpall rimëkëmbja e principatës së Kastriotëve.

Mbi kështjellën e Krujës u ngrit flamuri me shkabën e zezë dykrenare i Kastriotëve.

Kryengritja u përhap shpejt në viset e tjera dhe feudalët e tjerë u ngritën gjithashtu. Gjatë dhjetorit, Shqipëria e Mesme dhe e Veriut u spastruan nga forcat osmane, u çliruan njëra pas tjetrës kështjellat e kësaj zone. Skënderbeu ishte organizatori i Kuvendit të Arbërit, në tëcilin u zgjodh si prijës i Lidhjes Shqiptare të Lezhës. Ai u martua me tëbijën e Gjergj Arianitit me Donika Arianitin për të forcuar lidhjet e tijme principatat e tjera.

Më 3 nëntor 1443 në afërsi të Nishit, u ndeshën dy ushtritë. Ushtriaosmane u shpartallua dhe u tërhoq në panik. Skënderbeu filloi tëzbatonte planin e kryengritjes, së bashku me 300 kalorës shqiptarë e me të nipin Hamza Kastrioti, u kthye në Dibër, ku populli e priti siçlirimtar. Mori masa për përforcimin e rrugëve nga mund të vininosmanët, dhe prej andej iu drejtua Krujës. Me një ferman të rremështiu në dorë qytetin e garnizonin dhe kështu më 28 nëntor 1443 u shpall rimëkëmbja e principatës së Kastriotëve.

Mbi kështjellën e Krujës u ngrit flamuri me shkabën e zezë dykrenare i Kastriotëve.

Kryengritja u përhap shpejt në viset e tjera dhe feudalët e tjerë u ngritën gjithashtu. Gjatë dhjetorit, Shqipëria e Mesme dhe e Veriut u spastruan nga forcat osmane, u çliruan njëra pas tjetrës kështjellat e kësaj zone. Skënderbeu ishte organizatori i Kuvendit të Arbërit, në tëcilin u zgjodh si prijës i Lidhjes Shqiptare të Lezhës. Ai u martua me tëbijën e Gjergj Arianitit me Donika Arianitin për të forcuar lidhjet e tijme principatat e tjera.

Menjëherë pas fitores së madhe të vitit 1443 Skënderbeu filloi takimet me princër e fisnikë të tjerë shqiptarë për të gjetur rrugën e bashkimit, pa të cilën nuk mund t’i bëhej ballë fuqisë ushtarake më të madhe të kohës. Për këtë qëllim, më 2 mars të vitit 1444, në Katedralen e Shënkollit të qytetit të

Lezhës u mbajt i pari Kuvend Kombëtar i princërve dhe i fisnikëve shqiptarë të shek. XV, disa prej tëcilëve kishin udhëhequr kryengritjet e viteve 30.

Në këtë Kuvend morën pjesë: Skënderbeu, Gjergj Arianiti, Andrea Topia (bashkë me dy djemtë e tij), Gjerjgj Stres-Balsha, Nikollë e Pal Dukagjini, Teodor Muzaka i Riu

(dhe disa pjesëtarë të kësaj familje), Lekë Zaharia, Pjetër Spani (bashkë me katër djemtë e tij), Lekë Dushmani, Stefan Gojçini (Cernojeviçi) etj. Skënderbeu, si drejtues i Kuvendit, mbajti fjalën e hapjes, në të cilën theksoi domosdoshmërinë dhe rëndësinë e bashkimit të shqiptarëve. Kuvendi vendosi që bashkimi të bëhej në formën e një besëlidhjeje, të një aleance politike e ushtarake ndërmjet drejtuesve

të principatave e të krerëve të tjerë të vendit, që njihet me emrin Lidhja Shqiptare e Lezhës. Si kryetar i saj u zgjodh Skënderbeu.

Vendim tjetër i rëndësishëm ishte krijimi i ushtrisë së përbashkët dhe caktimi i Skënderbeut sikomandant i përgjithshëm i saj. Për të përballuar shpenzimet e ushtrisë, të armatimit të saj etj.,

Kuvendi vendosi gjithashtu të krijohej një arkë e përbashkët që do të administrohej nga Skënderbeu. Të ardhurat e saj do të vinin nga kuotat që do të jepnin anëtarët e Lidhjes.

Me vendimet e Kuvendit të Lezhës u bë një hap i madh e vendimtar drejt bashkimit politik të vendit dhekrijimit të një pushteti qendror të përfaqësuar nga Gjergj Kastrioti - Skënderbeu , të cilin ai e fuqizoigjithnjë e më shumë për të bashkuar sa më organikisht shqiptarët e viseve të lira shqiptare.

Lirine nuk ua solla une ,ate e gjetames jush!

Sapo me shkeli kemba truallin tuaj , sapo degjuat emrin tim , m’u derdhetme vrap te gjithe ,me dualet perparakush e kush me pare, sikur te kishit

degjuar qe u ngriten nga varret eterit, vellezerit,bijte tuaj ,sikur te kishin

zbritur ketu gjithe perendite…. Armet nuk ua solla une ,por ju gjeta

te armatosur ! Lirine e pashe se e keni kudo , ne

kraharor , ne balle , ne shpatat e ne ushtat”.

Tri herë qyteti i Krujës, që ishte dhe qendra e Skënderbeut, u rrethua nga ushtritë osmane.

Dy herë nga sulltanët dhe një herë nga gjenerali më i lartë turk, Evrenoz Pasha.

KRONISTË DHE HISTORIANË BASHKËKOHËSMBI LUF TËN DHE HEROIZMIN E SHQIPTARËVE

GJATË RRETHIMIT II TË KRUJËS (1466-1467)

1. “ Skënderbeu me forca dhe me ushtri të fuqishme e silmonte çdo ditë ushtrinë e Mehmetit dhe nuk i linte për asnjë çast tëqetë...lëshohej pa pushim mbi të si një përrua që zbret nga malet pas shirave të mëdha dhe përmbytëse dhe që rrëmben çdo gjë me vete, po ashtu edhe Skënderbeu lëshohej pa pushim herë nga njëra anë, herë nga ana tjetër, e trondiste atë kudo, i shkaktontearmikut vrasje, dëme dhe humbje shumë të mëdha”.Marin Barleci

2. “Shqiptarët janë nga natyra trima e guximtarë sa nuk ka ku të vejë më. në sulm e në qëndresë janë shumë të rrëmbyeshëm e tëpatundshëm. Shigjetat e vuajteve e të fatkeqësive ata i presin me krahërorët e tyre të hapur dhe nuk e vënë kurrë përpara armikutmburojën e dobësisë e të përuljes”.Idriz Biltisi, historian osman

2. BASHKËKOHËSIT MBI LUF TIMET E ZHVILLUARA GJATË RRETHIMIT TË III TË KRUJËS (1467)

1. “(Beteja e Byshekut).Shqiptarët e ndezën zjarrin e luftës, moret në duart e tyre ushtat, të cilat u ngjanin gjarpërinjve helmues dhe qëndruan në grukat e shpellave. Ata luftuan deri kur erdhi koha e mbrëmjes... kur lufta pushoi, ata u grumbulluan të gjithë në një vend dhe në mëngjesdolën si një lumë nga lugina dhe u vërsulën menjëherë mbi ushtrinë e Anadollit”.Ibn Kemal, historian osman

2. “Sulltani, pasi udhëroi ushtarët që të grabisnin e të plaçkisnin,...la maleve pjesën më të madhe dhe më luftarake të ushtrisë... kurse ai, duke qëndruar bashkë me pjesën tjetër të ushtrisë, plaçkiste vise të tëra të vendit”.Kritubuli, historian bizantin

Aftësitë e Skënderbeut si burrë shteti spikatën edhenë marrëdhëniet me vendet e tjera.

Ai e vlerësoi drejt rëndësinë e bashkëpunimitndërkombëtar, si kusht i nevojshëm për të përballuaragresionin osman.

Duke patur të qartë se rrezikut osman mund t'i bëhejballë me sukses vetëm me forca të bashkuara,Skënderbeu iu drejtua pareshtur shteteve evropianedhe kërkoi pjesëmarrjen e tyre në luftën kundërarmikut të përbashkët, si dhe përkrahje materiale përluftën e popullit shqiptar.

Personaliteti i Skënderbeut si burrë shteti është ipandarë nga veprimtaria e tij si udhëheqës ushtarak italentuar. Në kushtet e pabarazisë, Skënderbeupërpunoi strategjinë dhe taktikën e tij ushtarake, nëbazë të së cilës qëndronte mendimi se fitorja nukmund të varej nga numri i ushtarëve.

Këtë parim, të ndjekur prej tij, e shprehin mevërtetësi edhe fjalët që Barleci ka vënë në gojë tëSkënderbeut, se "kush nuk është në gjendje ta mundëarmikun me një ushtri prej 8 deri 12 mijë vetash, nukdo të mund ta bënte këtë edhe me një ushtri shumëmë të madhe".

Aftësitë e Skënderbeut si burrë shteti spikatën edhenë marrëdhëniet me vendet e tjera.

Ai e vlerësoi drejt rëndësinë e bashkëpunimitndërkombëtar, si kusht i nevojshëm për të përballuaragresionin osman.

Duke patur të qartë se rrezikut osman mund t'i bëhejballë me sukses vetëm me forca të bashkuara,Skënderbeu iu drejtua pareshtur shteteve evropianedhe kërkoi pjesëmarrjen e tyre në luftën kundërarmikut të përbashkët, si dhe përkrahje materiale përluftën e popullit shqiptar.

Personaliteti i Skënderbeut si burrë shteti është ipandarë nga veprimtaria e tij si udhëheqës ushtarak italentuar. Në kushtet e pabarazisë, Skënderbeupërpunoi strategjinë dhe taktikën e tij ushtarake, nëbazë të së cilës qëndronte mendimi se fitorja nukmund të varej nga numri i ushtarëve.

Këtë parim, të ndjekur prej tij, e shprehin mevërtetësi edhe fjalët që Barleci ka vënë në gojë tëSkënderbeut, se "kush nuk është në gjendje ta mundëarmikun me një ushtri prej 8 deri 12 mijë vetash, nukdo të mund ta bënte këtë edhe me një ushtri shumëmë të madhe".

PERSONALITETI I TIJ

Personaliteti i Skënderbeut si burrë shteti, strateg e mjeshtër i artit ushtarakdallonte me mbretërit e me princët evropianë të kohës.

Ndryshe nga veprimtaria ushtarake e tyre, që bazohej mbi trupat mercenare tëarmatosura rëndë, Skënderbeu u mbështet mbi një ushtri të armatosur lehtë, me lëvizshmëri të madhe e aftësi të lartë goditëse, të formuar kryesisht ngavullnetarë që kishin gatishmëri luftarake dhe shpirt vetëmohimi.

Edhe ai vetë luftonte i pangarkuar me armatime të rënda e me krah tëshpërvjelur si një ushtar i zakonshëm.

Në betejë ai ishte, në të njëjtën kohë, komandant i talentuar dhe ushtar i guximshëm, që me shembullin e tij bëhej burim frymëzimi për luftëtarëtshqiptarë.

Edhe në jetën e përditshme Skënderbeu ishte i thjeshtë dhe kohën e kalontekryesisht me bashkëluftëtarët e tij, duke bërë jetë ushtari.

Personaliteti i Skënderbeut si burrë shteti, strateg e mjeshtër i artit ushtarakdallonte me mbretërit e me princët evropianë të kohës.

Ndryshe nga veprimtaria ushtarake e tyre, që bazohej mbi trupat mercenare tëarmatosura rëndë, Skënderbeu u mbështet mbi një ushtri të armatosur lehtë, me lëvizshmëri të madhe e aftësi të lartë goditëse, të formuar kryesisht ngavullnetarë që kishin gatishmëri luftarake dhe shpirt vetëmohimi.

Edhe ai vetë luftonte i pangarkuar me armatime të rënda e me krah tëshpërvjelur si një ushtar i zakonshëm.

Në betejë ai ishte, në të njëjtën kohë, komandant i talentuar dhe ushtar i guximshëm, që me shembullin e tij bëhej burim frymëzimi për luftëtarëtshqiptarë.

Edhe në jetën e përditshme Skënderbeu ishte i thjeshtë dhe kohën e kalontekryesisht me bashkëluftëtarët e tij, duke bërë jetë ushtari.

HERO KOMBËTAR

Gjergj Kastrioti - Skënderbeu ishtepërfaqësuesi më konsekuent dhe më i shquar i elitës drejtuese shqiptarë qëudhëhoqi më vendosmëri frontin e luftës së shqiptarëve kundërpushtuesve osmanë.

Ai realizoi të parin bashkim tëshqiptarëve, Lidhjen Shqiptare të Lezhës, e cila hapi rrugën e krijimit të shtetit tëpavarur shqiptar, themeluesi i të cilit u bë ai vetë. Kujdes të veçantëSkënderbeu i kushtoi ruajtjes sëburimeve të brendshme ekonomike, tektë cilat u mbështet lufta.

Duke fuqizuar mbrojtjen në brezinkufitar, në lindje e në jug, ai i dhamundësi banorëve të viseve të lira tëzhvillonin një veprimtari ekonomike deridiku normale.

Gjergj Kastrioti - Skënderbeu ishtepërfaqësuesi më konsekuent dhe më i shquar i elitës drejtuese shqiptarë qëudhëhoqi më vendosmëri frontin e luftës së shqiptarëve kundërpushtuesve osmanë.

Ai realizoi të parin bashkim tëshqiptarëve, Lidhjen Shqiptare të Lezhës, e cila hapi rrugën e krijimit të shtetit tëpavarur shqiptar, themeluesi i të cilit u bë ai vetë. Kujdes të veçantëSkënderbeu i kushtoi ruajtjes sëburimeve të brendshme ekonomike, tektë cilat u mbështet lufta.

Duke fuqizuar mbrojtjen në brezinkufitar, në lindje e në jug, ai i dhamundësi banorëve të viseve të lira tëzhvillonin një veprimtari ekonomike deridiku normale.

TAKTIKAT E SKENDERBEUT

Pjesëmarrja e gjerë e shqiptarëve në ushtrinë e Skënderbeut la gjurmët e veta nëtaktikën dhe armatimin e saj. Në kushtet e vendit tonë mori përhapje të gjerë luftaguerile, formë tradicionale kjo e luftës së fshatarësisë në epoka e vende të ndryshme. Ushtria shqiptare përbëhej nga kalorësia, që përgjithësisht ishte e pakoracuar, prandaj lëvizte me shpejtësi, dhe nga këmbësoria. Luftëtarët e saj përgjithësishkishin armatim të lehtë dhe nuk mbanin armatime të rënda si ato që përdoreshin nëushtrinë feudale të kohës. Skënderbeu e mbështeti strategjinë dhe taktikënushtarake në trimërinë dhe heroizmin e luftëtarëve të tij, në traditën luftarake tëshqiptarëve, në njohjen prej tij të organizimit e të artit ushtarak të armikut etj. Variantet taktike që përdorte Skënderbeu për të shpartalluar ushtrinë armike ishintë larmishme e mbështeteshin në bashkërendimin e mbrojtjes me sulmin, tëmësymjes së ushtrisë së rregullt me goditjen e çetave, të ndeshjeve ballore me sulmet e befasishme, duke futur në përdorim si këmbësorinë ashtu edhe kalorësinëe armatosur lehtë. Në çdo luftim Skënderbeu përpiqej ta parashikonte ecurinë e tij, sulmonte e hapte beteja në kushte që i dukeshin më të përshtatshme. Ai gërshetoidhe përdori gjerësisht manovrën e shpejtë të forcave të veta me sulmet e befasishmembi ushtritë armike në çdo kohë, ditën dhe natën, duke i shoqëruar këto në mënyrëtë përsosur me prita e kurthe të ndryshme.

Skënderbeu kishte aftësi të jashtëzakonshme ushtarake. Ai ishte në të njëjtën kohëstrateg dhe ushtar, hartonte e ndryshonte në përshtatje me situatat planin e luftës, udhëhiqte ushtrinë dhe njëkohësisht luftonte edhe vetë.

Pjesëmarrja e gjerë e shqiptarëve në ushtrinë e Skënderbeut la gjurmët e veta nëtaktikën dhe armatimin e saj. Në kushtet e vendit tonë mori përhapje të gjerë luftaguerile, formë tradicionale kjo e luftës së fshatarësisë në epoka e vende të ndryshme. Ushtria shqiptare përbëhej nga kalorësia, që përgjithësisht ishte e pakoracuar, prandaj lëvizte me shpejtësi, dhe nga këmbësoria. Luftëtarët e saj përgjithësishkishin armatim të lehtë dhe nuk mbanin armatime të rënda si ato që përdoreshin nëushtrinë feudale të kohës. Skënderbeu e mbështeti strategjinë dhe taktikënushtarake në trimërinë dhe heroizmin e luftëtarëve të tij, në traditën luftarake tëshqiptarëve, në njohjen prej tij të organizimit e të artit ushtarak të armikut etj. Variantet taktike që përdorte Skënderbeu për të shpartalluar ushtrinë armike ishintë larmishme e mbështeteshin në bashkërendimin e mbrojtjes me sulmin, tëmësymjes së ushtrisë së rregullt me goditjen e çetave, të ndeshjeve ballore me sulmet e befasishme, duke futur në përdorim si këmbësorinë ashtu edhe kalorësinëe armatosur lehtë. Në çdo luftim Skënderbeu përpiqej ta parashikonte ecurinë e tij, sulmonte e hapte beteja në kushte që i dukeshin më të përshtatshme. Ai gërshetoidhe përdori gjerësisht manovrën e shpejtë të forcave të veta me sulmet e befasishmembi ushtritë armike në çdo kohë, ditën dhe natën, duke i shoqëruar këto në mënyrëtë përsosur me prita e kurthe të ndryshme.

Skënderbeu kishte aftësi të jashtëzakonshme ushtarake. Ai ishte në të njëjtën kohëstrateg dhe ushtar, hartonte e ndryshonte në përshtatje me situatat planin e luftës, udhëhiqte ushtrinë dhe njëkohësisht luftonte edhe vetë.

VDEKJA E TIJ

Fitoret e arritura shqiptarët i paguan shumë shtrenjtë. Shpresat për ndihma nga jashtë pothuajse ishin prerë. Vetëm Venediku, që

vazhdonte të ishte në luftë me turqit, i dha Skënderbeut një ndihmë prej 3 mijë dukätash dhe disa qindra ushtarë, duke nxitur që të sulmonte Elbasanin.

Republika ishte mjaft e shqetësuar sepse sanxhakbeut të Elbasanit i qengarkuar detyra të sulmonte Durrësin e ta përfshinte në sanxhakun e vet. Duke marrë Durrësin, turqit, të cilët kishin në duart e veta edhe Vlorën, vininnë rrezik epërsinë e republikës në Adriatik.

Dëbimi i turqve nga Elbasani ishte në radhë të parë në interesë të vetëshqiptarëve. Skënderbeu e shikonte se me ndihmat e pakta të Venedikut nukmund të përballohej më lufta plot sakrifica kundër osmanllijve.

Për të kërkuar burime të reja, të cilat i kishte gjetur vazhdimisht në vend, thirrinë janar të vitit 1468 në Lezhë, një kuvend të krerëve shqiptarë. Në pragun e kuvendit një ushtri turke, duke ardhur nga Kosova, sulmoi Shhkodrën. Skënderbeu, i cili ato ditë ndodhej i sëmurë në Lezhë, nuk mundi të merrtepjesë në luftime. Ushtria shqiptare këtë radhë luftoi pa komandantin e vet dhekorri mbi turqit një fitore tjetër.

Pas pak ditësh më 17 janar 1468 i mbuluar me një lavdi të përjetëshme, GjergjKastrioti Skënderbeu, vdiq në Lezhë.

Ai u varros po aty në katedralen e Shën-Kollit.

FIGURË FRYMËZUESE

Figura e Skënderbeut ka tërhequr vazhdimisht vëmendjen e ushtarakëve, të burrave të shtetit e në përgjithësi të opinionit publikevropian, të cilët kanë kërkuar të nxirrnin mësime nga përvojaluftarake e shqiptarëve, sidomos kur vendet e tyre luftonin kundërpushtuesve të huaj.

Këtu e ka burimin ajo literaturë e shumëllojtë dhe shumëgjuhëshe, që i është kushtuar figurës së këtij Heroi, në të katër anët e botës. Kurvërshimi osman qëndronte si një shpatë mbi Evropën Qendrore, kur nëGadishullin e Ballkanit shpërthyen lëvizjet për çlirimin kombëtar etj., historianët, shkrimtarët e poetët e përdornin figurën e Heroit shqiptarsi flamur frymëzues për mobilizimin e popujve të tyre në luftë për liri. Dëshmi e përhershme e vlerësimit dhe e respektit të thellë që kanëpopujt e tjerë për Skënderbeun, krahas botimeve të shumta për të, janë sheshet dhe rrugët e Romës, të Parisit, të Brukselit, të Gjenevësdhe të qyteteve të tjera të vendeve të ndryshme, ku janë vendosurmonumente e buste të tij ose që mbajnë emrin "Gjergj Kastrioti -Skënderbeu".

Sabri Godo: I ati i Skënderbeut u quajt Hamza në fund të jetës

Në shekujt e gjashtëmbëdhjetë dhe të shtatëmbëdhjetë libri Barletiishte përkthyer në një numër të versioneve të gjuhëve të huaja : nëgjuhën gjermane të Johan Pincianus (1533), në italisht nga PietroRocca (1554, 1560), në portugalisht nga Francisco D'Andrade (1567),në Polonisht nga Ciprian Bazylik (1569), në frëngjisht nga JaquesDe Lavardin, zot feodal Plessis du-Bourrot (frëngjisht: Histoire deGeorges Castriot Surnomé Skenderbeu, Roy d'Albanie, 1576), dhe nëspanjisht nga Juan Ochoa de la Salde (1582) . Versioni në anglishtishte një përkthim nga një frëngjisht nga De Lavardin dhe të bëranga një Zoterinj Zachary Jones. Ajo është botuar në fund tëshekullit 16, nën titullin

, Historiku i George Castriot, i mbiquajtur Skenderbe, Mbret iAlbinie ; përmbajnë Actes famshme të tij, Deedes Fisnik e tij e Armësdhe fitoret paharrueshëm kundër Turkes për Besimi i Krishtit.

VEPRA PËR SKËNDERBEUN

VEPRA PËR SKËNDERBEUN

Libra mbi princin shqiptar filluan të shfaqen në Evropën Perëndimore në fillim tëshekullit 16. Një nga më të hershme të këtyre historive që kanë qarkulluar në

Evropën Perëndimore në lidhje me veprat heroike e Skënderbeut ishte Historia de Vita et gestis Scanderbegi, Epirotarum Principis (ca Romë. 1508-1510), botoi një

katër dekada vetëm pas vdekjes së Skënderbeut. Kjo Historia e jetës dhe vepravetë Skënderbeut, Princi i Epirote është shkruar nga historiani shqiptar ScodrensisMarinus Barletit, i njohur në gjuhën shqipe si Marin Barleti, të cilët pas përjetuarpushtimin turk të Shkodrës tij të lindjes nga eksperienca personale, u vendos në

Padua ku ai u bë rektor i kishës famullitare të Shën Stefan. Barleti dedikon punën e tij për të Donferrante Kastrioti, (nip i Skënderbeut), dhe të pasardhësve. Libri është

botuar së pari në latinisht.

FIGURA E SKËNDERBEUT NË ART

Scanderbeg, opera nga François Francoeur dhe François Rebel.

Scanderbeg, opera nga Antonio Vivaldi.Projekti kulturor Itali-Shqipëri "A.C.C.I.A ARTE" organizoi me datë 1 gusht 2006 njëkonferencë shkencore me titull “Shqiponjadhe gjysmëhëna”.

TITUJT E MARRË

Mbrojtës i krishterimit Atlet i KrishtitI pari i shqiptarëveHero Kombëtar