poesía actual colgar

Temas e autores dos 80 e dos 90

Vformoso- IES Félix Muriel de Rianxo

Democracia, EA, LNL

Unión Europa: cambios económicos

Urbanización da poboación : abandono do

sector primario polo sector servizos: admón,

turismo, comercio…


Normas ortográficas

Galego na escola

CRTVG

Publicacións periódicas en galego. Revistas

literarias e de poesía (Nordés, Dorna, Festa

da palabra silenciada…)

Expansión do mundo editorial

Premios, certames, encontros

Proceso de substitución da lingua galega


Abandono da poesía social e volta ao intimismo

OBRAS DETERMINANTES:

Mesteres – Arcadio López Casanova

Con pólvora e magnolias- Ferrín

As claves da renovación están en:

- Lecturas foráneas: lit. portuguesa, hispanoamericana, europea, americana. Que vaiconxugar coa:

- Tradición poética galega: (intertextualidade, versos coñecidos dos autores anteriores)

- Militancia política

- Música


Autores da xeración anterior: Ferrín, Manuel

María, Novoneyra, Xohana Torres, Luz Pozo

Garza, A. Tovar, Bernardino Graña, Avilés de

Taramancos...

Promoción dos 80

Promoción dos 90


ROMPENTE

LOIA

CRAVO FONDO

ALÉN

DE AMOR E DESAMOR


1977: libro colectivo Silabario da turbina, proposta tremendamente rupturista onde se combina imaxe, debuxo, grafismo, cómic, collage...

1979 Tres tristes tigres incluía aportaciónspoéticas de carácter individual con “Galletas Kokoschka non” de M. Romón, “As ladillas do travesti” de A. Reixa e “Facer pulgarcitos tres” de A. Avendaño.

En “Rompente” conxúgase unha ruptura estética e formal cun inconformismo social e unha clara opción nacionalista galega de esquerdas. Con todo, este grupo foi un revulsivo necesario, pero non callou nunha obra poética de suficiente entidade


Madrid (1977)

publicación colectiva mostra das inquietudes

dun grupo de mozos galegos na capital.

procedementos comúns con Rompente

(collage, cómic, debuxo, grafismo,

viñetas..),

Manolo Rivas, Lois Pereiro (pintores)


Marihuana

A miña irmá botou na horta unha semente de maría.

Saíu adiante vizosa e fidalga

entre honrados legumes,

e meu pai saudouna con orgullo.

-Non sei que carallo de planta é

pero mirade como medra -dicía á vecindade.

A maría resultou ser macho

e morreu sen gloria,

o día en que casan de branco as patacas.


1977 pública o libro colectivo que leva o seumesmo nome

Propostas de renovación para a poesía galega, tentando escapar á poesía oportunista política e centrándose na investigación idiomática e no achado de novas temáticas.

Aínda que nos presupostos do grupo se respira un aire social, nos textos incluídos no libro, non hainingún poema social.

Predominio da posía intimista, de corte amoroso, moi afastada do que se facía na época. Forman parte do grupo: Ramiro Fonte, Valcárcel, RábadeParedes e Helena Villar Janeiro.


1977 publicación: Alén, en Santiago

Aposta pola renovación e reivindica certo

espíritu da vangarda histórica,

principalmente a Manuel Antonio


Culturalismo

Preocupación polos aspectos formais.

Preocupación polo idioma

Conxugan tradición e modernidade. “Ser

moderno supón saber aproveita-las

ensinanzas da tradición”.


É unha constante, entendido desde o esteticismo, o desprazamento do “eu” poético para personaxes míticos ou históricos ou a ostentación cultural como evocación dun ideal perdido.

Os elementos máis recorrentes son as alusións a poetas doutras épocas (Pondal, Rosalía, Villón), referencias á música (Brassens, Bach, Leonard Cohe, o blues e o jazz), a recreación de mitos celtas, xermanos, gregos, tamén na poesía erótica e amatoria, a reivindicación de mitos revolucionarios (Ulrike Meinhoff, Reboiras) e a constante tradición de nomes estraños, que desde Pondal foi seguida por escritores como Ferrín.


Intimismo

Amor

Morte

Dor existencial

Paso do tempo

Infancia perdida

Ramiro Fonte

Recital poético Ramiro Fonte


http://www.youtube.com/watch?v=dCG424dn0Sc

Está en todos os autores

A expresión erótica como amor concreto e

tamén como permanencia fronte ó tempo e á

morte, a relación gozosa e libre, a

sensualidade do corpo desexado...

M. A. Fernán-Vello é un dos autores que

destaca neste ámbito con obras como Do

desexo en corpo e sombra, Seivas de amor e

tránsito (os dous do 84), ou Poemas de amor

sen morte de Claudio Rodríguez Fer (79).


O desexo é un peixe que morre silencioso

entre golpes de água e latexos de espallo

nunha caixa de luces levitada na sombra

dunha paixón mariña

De Do desexo en corpo e sombra (1984)

Miguel Anxo Fernán Vello


a casa que nos queima, sen sabelo, a

esperanza

a casa que nos deixa a dor inmóbil

do recordo,

a mordedura do vento nas tempas,

un sepelio de camiños baleiros

e a alma fría e desolada

como un país sen memoria

que xa non existe no futuro


A túa causa é tan nosa como o fervor dos días/ que se propaga enteiro arredor do teu nome,/ e todas as bandeiras do mencer liberado/ estánaquí arredor do teu soño./ Non poderán os bárbaros cruzar a transparencia/ que respirabaen ti e que hoxe sentimos renacer como un río/ aberto e comunal,/ medrando como os campos sementados de luz, / porque somos os fillos da túa estrela e levamos no sangue/ o rumor acendido dunha chama, o cerne dun cantar./ E aquí estamos os teus termando forte contra o vento fatal,/ no corazón da casa, no centro da esperanza,/ na palabra que eleva a lucidez do ser


- Novos premios literarios (Espiral Maior,

Martín Códax, Caixanova…)

- Novas coleccións de poesía (Espiral Maior) e

novas publicacións

- Recuperación de festivais e recitais poéticos

propiciados pola proliferación de colectivos:

Batallón literario da Costa da morte,

Dolmen, Arre Sentelha, Blas Espín…

- Escritores con formación literaria en galego e

competencia lingüística alta


Temas eternos: amor, dor existencial,

erotismo… desmitificados a través dun ton

vivencial

Temas sociais: antimilitarismo, feminismo,

ecoloxía


MIRO OS MEUS DEDOS ORFOS, AS VEAS IMPREGNADASde esperanzas molladas nos húmidos latexosdos teus beizos ás veces cóncavos e convexose de froitas zumentas nos teus seos arrincadas.

Miro nos meus dedos mudos, as unllas pinceladascoas últimas palabras, habitados desexos,de acariñar os corpos, de confundir os sexose de sermos amantes en horas xa pasadas.

Todo é agora silencio violento, que me fire,impide sorber aire, non deixe que respire,comido pola fame de non reter memoria.

Todo agora é silencio seco, que me torturae sinto estar ben preto dos lindes da loucura,de non ter noción ou idea da miña vella historia.


A casa antiga e nobre deste amor, desta ardencia,

podrece pouco a pouco, despaciosas as trabes

senten os anunciados picores do abandono

e a comechume deixa revelación da febra

desprendida, seremos edificio en ruínas

na cidade da noite, clarísima desorde

na arquitectura dúctil do tacto, nas paredes

morre a cor da frescura que os anos acreditan

perecedoira, beixos de vento baten feros

nas portas desgonzadas e vidros esmiuzados

avanzan lentamente no rostro que endurece,

agochado nas fiestras, e nos ollos, opacos

e brillantes a un tempo, penduran arañeiras

que ornamentan bagullas como fiaños de seda,

carunchadas madeiras informan do silencio

que entrou na casa, roto por moscas de recordos

no excremento da inútil evocación. a casa

do noso amor desflora sen ter sido habitada,

cuberta dun po mesto que os dedos non mimaron.

e cando miro tanto, tanto e tan grande caos

sinto que tamén todo, todo absolutamente

rompe dentro, con trabes que a penas conexionan

a armazón na fraqueza do ánimo, mentres penso

que restaurar acaso sexa angueira imposible.

seremos, finalmente, desolación do corpo.


NEGACIÓN DE ULISES E TESEO

Se algunha vez tiveses que agardar entre fío

e tecidos, non sexas Penélope que tece

e destece os bordados axiña que anoitece.

Ulises non existe, foi verso fuxidío.

Se algunha vez tiveses que agardar entre fío

e tecidos, non sexas Ariadna que ofrece

saír do labirinto mortal a quen a esquece.

Teseo non existe, só queda o desafío.

Se algunha vez eu debo partir como Odiseo

prefiro voltar sempre vencido a Compostela.

Non me importa a derrota se ti me identificas.

Se algunha vez eu debo marchar como Teseo

non ha ser Artemisa fluxo do meu Sarela.

Non me importa ser lama se ti me purificas.


Entrevista a Yolanda Castaño (escrita) / Entrevista a Yolanda en vídeo (1) /entrevista vídeo 2ª parte

Yolanda recita poesía

Yolanda castaño no noso IES (2) / charla Yolanda no IES (1

Poema de Luísa Castro recitado por Yolanda

Filla, ¿sabes de onde vés? Vés dun viveiro de mexillóns en lata. Detrás da fábrica, onde podrecen as cunchas e as caixas de peixe. Un fedor imposible, un azul que non vale. De alí vés.

Ah! Dixen eu, entón son a filla do mar. Non. Eres a filla dun día de descanso.

Ah! Dixen eu, son a filla da hora do bocadillo. Sí, detrás, entre as cousas que non valen.


http://www.bicodaria.com/spip.php?article311




http://www.youtube.com/watch?v=fwZ8j383ev8&NR=1





http://www.youtube.com/watch?v=77nRERcuMQc



http://www.youtube.com/watch?v=cSUqlhwGtOE



http://www.youtube.com/watch?v=dy_BWYNfo5o



http://www.youtube.com/watch?v=9Sdy5Ejkr1w




Érase unha vez

...e ao final do conto

a carapuchiña era unha loba,

a avoíña un leñador,

a devoradora unha asceta,

a libérrima un completo compendio de dependencias,

a mística unha frívola tinguida de temores,

o incomprendido un anxo,

a princesa un monstro,

a frívola unha mística tinguida de temores,

o monstro unha princesa,

o outro incomprendido un demo,

a suposta loba unha absoluta carapuchiña

e o camino entre o bosque

un leñador.


Biblioteca Virtual Galega


http://bvg.udc.es/

poesía actual colgar

Education