1. ADOBE PHOTOSHOP

1.1. КАЛИБРАЦИЈА

1.1.1. Што е калибрација?

Како што може да се види од воведот за теорија на боите, различните единици, како сканерот, мониторот и принтерот, на помалку или повеќе различни начини ја претста-вуваат бојата. За да може од таквите состави да се добијат предвидливи резултати, не-опходно е да се направи калибрација, односно своевидно усогласување и прилагодува-ње на компонентите на составот, така што приказот на сликата на мониторот и во текот на работата во најголема можна мера одговара на нејзиниот испис или печат во боја.

Кога зборуваме за калибрација во Photoshop, таа дејствува со усогласување на монито-рот и параметрите на претворање меѓу моделите на бои, на начин со кој се компензира-ат разликите кои влијаат на приказот на сликата и сепарацијата на боите на различните излезни единици.

Два вида калибрација имаат пресудно значење за предвидливост на резултатите од обработка на сликата: калибрација на уредот (мониторот) и т. н. системска калибрација, односно усогласување на параметрите што влијаат на претворање на сликата од соста-вот RGB во CMYK.

1.1.2. Калибрација на мониторот

Доколку се нема големо искуство при обработка на слика во боја и при работата пр-венствено се потпира на она што се гледа на мониторот, ова претставува најважен че-кор во подготовка на компјутерот за успешна работа со графика.

Доколку се располага со професионална опрема, можно е покрај мониторот и графич-ката картичка да се поседува и програм за калибрација. Во тој случај само се активира програмот и се препушта самиот да си ја заврши работата. Во другиот случај пак мора да се проследи упатството за користење на алатките на Photoshop.

◙ Калибрацијата на мониторот, независно од тоа дали се врши во Photoshop или во посебна програма, поврзана е со подесувањата на светлината и контрастот на самиот монитор и од осветленоста на просторијата во текот на постапката за калибрација. Ако дополнително се менува некој од наведените параметри, постапката на калибрација мора да се повтори. За-тоа, практично е со леплива лента или на некој друг начин да се фиксираат копчињата за ме-стење на мониторот или барем со молив да се означи поставката на којшто е калибриран мо-ниторот (за аналогни монитори), или да се запишат вредностите на контрастот, осветлено-ста и топлината на боите кај дигиталните монитори.

За да се калибрира мониторот, непходни се следниве чекори:

Мониторот трба да биде вклучен барем половина час пред калибрацијата

Да се намести осветленоста во просторијата, светлината и контрастот на мониторот на вредност што ќе остане непроменете во текот на работата

Од Control Panel да се вклучи апликацијата Adobe Gamma и да се искористи Sep By Step Wizard-от

Да се пратат чекорите кои ги бара програмата, и откога ќе се заврши со калибрацијата видлива ќе е голема разлика во приказот на сликите.

1.1.3. Поставување на сепарациски параметри

Windows оперативниот систем за комуникација со периферните уреди, како што се принтерите и мониторите користи таканаречени color-profiles (профили на бои). Овие профили на бои најчесто овозможуваат конзистентен пренос на сликата од еден уред на друг со најмала можна варијација во верноста на сликата. Секако со надворешни алатки (како што е Adobe Gamma за мониторот) може да се креираат и свои различни профили (кај мониторот не секогаш ги има соодветните драјвери кои го содржат потребниот профил на бои) кои фино ќе се прилагодат за да се добијат подобри резултати на прика-зот на сликата. Тука не може да се навлегува во сите детали на печатарската струка ко-ишто е неопходно да се познаваат за прецизна и контролирана регулација на тие опции, па за почеток најдобро е да се остават на преддефинираните вредности. Денешните пе-чатари најчесто доаѓаат со веќе пред-дефиниран профил на бои во нивниот драјвер, кој што сите посериозни програми за обработка на графика ги користат.

Многу важен чекор за користење на Photoshop за професионален печат е корекција на штотуку направената калибрација. Најдобар начин за тоа е да се направи пробна слика во CMYK, којашто секако треба да ги содржи четирите подрачја на обоеност со по 100% од секоја CMYK боја и уште четири коишто ќе ја содржат комбинацијата од по 100% CM, CY, MY и CMY.

Таквата слика теба да се сепарира и отпечати на начин на кој ќе се користи во праксата и добиениот печат да се спореди со изворната слика на мониторот. Ако сличностите не се задоволителни, треба да се изврши рекалибрација на излезните уреди. На тој начин се добива дефинитивната потврда за односот меѓу екранскиот приказ и конечниот пе-чат, а компјутерот максимално ќе се доближи до идеалот наречен WYSIWYG (What you see is what you get, односно Што гледаш, тоа и ќе го добиеш).

1.2. ИНТЕРФЕЈСОТ НА ADOBE PHOTOSHOP

Секоја комплексна програма има некои свои специфичности во прикажување на пода-тоците, организација на екранот, начинот на активирање на алатките, наредбите и слич-ните елементи, како и можностите за прилагодување на одредени својства на програма-та. Со познавање на тие можности на корисникот му се отворааат можности за оптими-зација на програмата кон сопствените потреби и за градење на покомотна работна око-лина.

1.2.1. Кутија со алатки (Toolbox)

Кутијата со алатки претставува дел од екранот на Photoshop, наменет за брзо одбирање на основните алатки, со фиксирана форма, големина и содржина, но без фиксна позици-ја на екранот. Покрај алатките коишто детално ќе ги опишеме, во кутијата со алатки можат да се прочитаат и да се модифицираат боите за исполнување на објектите како и на позадината, да се избере начинот на работа помеѓу стандардниот и начинот за изра-ботка на маски. Сите алатки во toolbox- от се поделени во пет групи како што се гледа на сликата.

Особено внимание во поглед на приказ на документот (битмапираната слика) привле-куваат три икони во последниот ред од кутијата со алатки. Кога програмата ќе се акти-вира, активна е иконата што е прва од лево, со која новосоздадената или отворена сли-ковна датотека се сместува во сопствениот прозорец.

Бидејќи тој прозорец, веќе со првото зголемување, ќе стане тесен, со клик на средната икона исчезнува рамката на прозорецот и активната слика ќе се рашири по целиот екран и ќе се изгуби името на прозорецот (и името на прозорецот на Adobe Photoshop) како и статусната линија.

Ако ни тоа не е доволно, преостанува можноста да се вклучи третата икона и со тоа да се тргне името на прозорецот на Photoshop и редот со менијата, но ќе остане лентата со опциите за моментално активната алатка. Секако, со тоа привремено се останува без можностите за користење на наредбите за кои во програмата или од друга страна се не-маат активирани кратенки од тастатурата, па повремено мора де се навраќа во еден од модовите што ги прикажуваат менијата. Во овaa full-screen работа (втората или третата опција) не можат да се најдат вообичаените лизгачи за преместување на деловите на сликата, за тоа се користи алатката со рака (левата икона во третиот ред од кутијата за алатки).

1.2.2. Линијари (Rulers)

Линијарите, или поточно мерилата служат за лесен и подобар преглед на сликата или на нејзините делови, и нивниот приказ се вклучува или исклучува преку менито View→Rulers.

Мерните единици прикажани на линијарите се избираат преку дијалогот Edit→Preferences→Units&Rullers, а степенот на поделбата на помали единици зависи од основната единица (на пр. сантиметрите во линијарот се делат на 10, а инчите на 32 дела)

Кога сликата е прикажана со линијари, во секој момент може да се прочита положбата на курсорот на сликата, што има голема практичност кога се користи правоаголна се-лекција со зададени димензии.

1.2.3. Статусна линија (Status Bar)

Статусната линија кога е вклучена (Status Bar во менито Window) се појавува на самото дно од прозорецот во кој се работи Photoshop и на неа се отчитуваат податоците за мо-менталната големина на документот, зафатнината на дискот, активната алатка и нејзи-ните опции Кога некоја наредба бара повеќе време за извршување, статусната линија го следи нејзиното напредување.

1.2.4. Палети (Palettes)

Палетите се елементи коишто можат непрекинато или повремено да се покажуваат на екранот во текот на целата постапка на обработка на сликата. Содржат множества од параметри, опции или само информации што претежно служат за прецизна и брза упо-треба на алатките.

Во својата почетна постава, Photoshop своите палети ги групира според релативната сродност во четири прозорци, и една група на палети која се наоѓа во лентата со опции.

Палетите групирани внатре во еден прозорец се симболизирани со табови во форма со ознака во нотес на коишто се гледа нивното име односно содржината на активната па-лета. За активирање на одредена палета сокриена во прозорецот доволно е да се кликне на нејзиното име. Ако треба некоја палета да се издели во посебен простор, само се клика на нејзиниот таб и се влече каде било во празниот простор на екранот.

Ако треба да се префрли во друга група (прозорец), се клика на нејзиниот таб и се вле-че до саканата група. Ако така преселената палета била сама во својот изворен просто-рец, тој автоматски ќе исчезне.

Бидејќи во некои палети може да се додаваат или да се бришат податоци или да се из-ведуваат некои други операции, во Photoshop на секоја палета и е придружено и (палет-но) мени коешто се активира со клик на стрелката во горниот десен агол. Намената на одредени палети ќе биде објаснета со алатките на кои одговараат.

1.2.5. Отстранување на сите елементи од екранот

Колку и да се од корист кутијата со алатки и палетите, порано или подоцна се јавува ситуација во која работната површина е претрупана со нив, или пак се јавува потреба од секој милиметар на екранот за целосен приказ на сликата. Ако таквата потреба не е моментална, се тргнува со криење на палетите преку менито Window. Но ако треба да се сокријат само за момент, а целата постапка само одзема време има друго решение. За таа цел се користи кратенката Tab. Со притискање на Tab моментално се сокриваат си-те палети и кутијата со алатки. За нивно враќање повторно се клика на Tab.

1.2.6. Регулирање на погледот на сликата (Zoom Tool)

Кога сликата во Photoshop се креира или се отвори со наредбата New, односно Open, нејзиниот приказ на сликата е со резолуција 1: 1, односно еден пиксел се покажува пре-ку еден пиксел на мониторот. Тоа одговара за глобален преглед и одделни операции, но најчесто е недоволно прецизно за фина обработка, па практично е да се користи алатка-та во форма на лупа.

Со користење на оваа алатка сликата привидно (на екранот) се зголемува, и тоа секо-гаш за целоброен фактор. Ако алатката е активирана и се кликне каде било на сликата, факторот на зголемување ќе се удвои, а ако притоа се држи копчето Alt на тастатурата факторот ќе се преполови.

Со алатката за зголемување може да се исцрта саканото правоаголно подрачје кое треба да се донесе во рамките на прозорецот. За да се постигне таа цел, се активира алатката, се клика и се држи копчето на глувчето и со влечење се црта правоаголник. Photoshop автоматски ќе го избере најголемиот можен фактор на зголемување со што означеното подрачје се сместува во просторот за користење на екранот.

Со двоклик на иконата за зголемување сликата се враќа во размерот 1: 1.

1.2.7. Подесувања (Preferences)

Како што е веќе напоменато, подесувањата се задаваат преку подменито Edit→Preferences. Овде се свртува внимание на два сегмента на подесувања:

♦ Дијалогот Memory&Image Cache служи за доделување на работна меморија која Photoshop ќе ја користи за своите операции. Потребно е, за поголема брзи-на и големина на сликата, да се додели повеќе RAM (меморија од компјуте-рот).

♦ Дијалогот Plug-Ins & Schratch Disks се користи за определување на директори-умот од каде се вчитуваат разните додатоци на апликацијата (палгините) како и за подесување на виртуелната меморија која ќе ја користи апликацијата. Ту-ка е битно да се напомене дека оваа апликација покрај тоа што ја користи вир-туелната меморија на самиот оперативен систем креира и свои привремени да-тотеки на тврдиот диск кои ги користи интензивно во своите операции, па за-тоа доколку имате повеќе од еден тврд диск, препорачливо е за подобрени перформанси swap датотеката од Windows-од да се чува на различен диск од примарниот schratch диск на Photoshop.

♦ Дијалогот General содржи многу опции од кои сепак најважни се корисните методи на интерполација опишани подоцна. (полето Interpolation; детален опис има во делот за „Геометриска трансформација на сликата“)

♦ Дијалогот Display&Cursors овозможува да ја одберете формата на курсорот со која се одредува дали со активирање на алатката за боење и сликање (на пр. кантичка со боја) курсорот над сликата ќе се покажува во формата на алатката, што е добро, но непрецизно, или како прецизна икона за точно нишанење.

1.2.8. Прелистувач на датотеки (File Browser)

Прелистувачот на датотеки е една нова алатка која овозможувжува брз и ефикасен при-стап до графичките датотеки на вашите дискови, со мал приказ на нивната содржина. Ви овозможува да ги групирате, рангирате сликите, да им додавате коментари, да вр-шите групни операции врз цели папки со слики или пак да ги ротирате и да извршувате најосновни измени.

1.3. ОСНОВИ НА РАБОТАТА СО ДАТОТЕКИ

Во овој дел се наоѓаат некои општи упатства за отворање, подготвување и ракување со битмапираните слики.

1.3.1. Стандардни формати на записот на битмапата

Една од најдобрите страни на употреба на битмапната графика претставува, за вообича-ените информатички поими, многу добрата стандардизираност. Покрај масовната попу-ларизација на неколку најчести формати, може да се каже дека која било сериозна бит-мапна или програма за DIP (Digital Image Procesing) без потешкотии ќе ја прочита сли-ката во која било од формите на записи овде наведени, како и тоа дека сите тие се исти на трите најчести платформи: (PC, Mac или *nix), па често се користат и за тој вид на пренос.

Во основа, секој запис на сликата во битмапен формат се сведува на попис на вредно-стите на обоеност на секој одделен пиксел. Постојат разлики во редоследот на попишу-вање на пикселите, пропратните податоци (за употреба на растерот, кадрирање или ко-ристење на палетата) и можеби најважното, видот на користениот метод на компресија.

♦ PSD (Photoshop Document) претставува интерен формат на Photoshop наме-нет да овозможи снимање на битмапата со сочувување на сите специфично-сти на нејзината обработка во Photoshop. Форматот PSD единствен може да ја сними сликата во сите состави од менито Mode, како и податоците за ка-налите алфа и слоевите за кои дополнително ќе стане збор. Форматот PSD не ги препознава другите апликации, но неговата употреба претставува нај-добар избор за снимање на сликата помеѓу постојаните обработки во Photoshop.

♦ TIFF (Tagged Image File Format) претставува запис со кој често се истовету-ва поимот битмапа, еднакво читлив во сите оперативни систем. Може да ги снима сликите со длабочина од 1, 8, 24 или 32 (во моделот CMYK) бита по пиксел, а ги користи методите на снимање CCITT, PackBits или LZW. Тој формат претставува најдобар избор за постигнување на максимална компа-тибилност меѓу апликациите. Постојат мали разлики меѓу Mac и PC TIFF, па Photoshop при снимањето на сликата прашува која верзија на форматот да се користи. На ниту една популарна апликација тоа не и претставува значаен

проблем. Форматот TIFF го поддржува и снимањето на податоците за попи-сот под сликата. Компресијата која што ја нуди не е толку висока како кај другите формати, но гарантира дека нема да има губење на квалитетот на сликата, па затоа и е еден од најкористените формати.

♦ GIF (Graphics Interchange Format) претставува уште еден нашироко прифа-тен формат што го користи снимањето LZW, а ги поддржува 1 и 8-битната битмапа. Малите големини на GIF-датотеките, ги прават најпопуларни при изборот за брз пренос преку спори телекомуникациски врски, а денес, по-крај JPEG, GIF-овите суверено владеат со интернет. За професионалната графичка примена не одговараат заради ограничувањето на палетата, однос-но имаат само 256 бои.

♦ EPS (Encapsulated Postscript) претставува обогатена верзија на Postscript про-грамскиот јазик за опис на страница, а во овој контекст важен е кога во него е снимен описот на битмапата. Бидејќи не станува збор за изворен битмапен формат, EPS претставува идеално решение за прецизно надгледување на битмапата пред пренос во програмата за DTP. Датотеката EPS може да ги содржи податоците за типот и линијатурата на растерот што ќе се користат за таа битмапа при подоцнежниот испис, како и разните контури коишто на битмапата и даваат произволна, неправоаголна форма.

♦ JPEG (Join Photographes Experts Group) претставува формат којшто донел мала револуција во користењето на просторот. За сликата снимена во овој формат возможно е да се одреди степенот на компресија и така да се сведе на 1% од основната (изворна) големина. Меѓутоа, JPEG компресијата спаѓа во lossy методите т. е. отфрла делови од податоците доколку смета дека се помалку забележливи, па сликата снимена во JPEG никогаш не е сосема ед-наква со изворната. Сепак, дури и со снимање во опцијата со максимални квалитети/минимална компресија може да се постигне намалување на дато-теката дури до 15 пати. Овој формат нашироко се користи на Интернет би-дејќи нуди одличен однос на времето на пренесување со повеќе од задоволи-телно зачувување на квалитетот на сликата.

♦ PhotoCD постигнува популарност со почетоците на објавување на големите збирки фотографии со професионален квалитет на истоименуваните CD-ди-скови. Во PCD-датотеките, коишто имаат големина од 4-5 MB, истата слика е снимена во неколку резолуциии опишана во составот на боите Photo YCC што овозможува точно претворање во составите Lab, RGB или CMYK, т. е. PhotoCD се независни од својствата на уредите на кои ќе се испишува. При инсталирање на Photoshop автоматски се опремува со додаток за читање PhotoCD датотека и споменатите преобразувања. Повеќето битмапни про-грами, па така и Photoshop, овозможуваат читање, но не и снимање на слика-та во форматот PhotoCD.

Photoshop поддржува и повеќе други формати на битмапните датотеки, но тие со своите својства и зачестеност на примена заостануваат зад опишаниве.

1.3.2. Отворање на постоечка датотека (документ)

Отворањето на документ претходно снимен во Photoshop е многу слично на постапките за отворање документ во другите Windows апликации и се одвива преку наредбата File Open и со одбирање на дискот, директориумот и името на датотеката. Две работи сепак треба да се напоменат: првата е можноста за селектирање на опцијата „All formаts“ со која програмата ги попишува сите датотеки со соодветната акстензија и така се ослобо-дува од потребата за често влегување во опцијата „List Files... “.

Второто, и можеби поважно својство на Photoshop е способноста на отворање и авто-матска конверзија на векторските датотеки. Всушност, меѓу понудените формати во на-

редбата Open се наоѓа и Adobe Illustrator (*. Al, *. EPS). Illustrator е програма за вектор-ска графика којшто потекнува од истиот производител, а своите цртежи ги снима во еден од моделите на веќе споменатиот формат EPS. Бидејќи форматот EPS, односно Illustrator EPS стандардно е застапен како формат во којшто можат да ги експортираат своите цртежи сите подобри векторски програми, таа опција овозможува пренос на ве-кторските цртежи и автоматско претворање во битмапен формат во самиот Photoshop, со што можат да се заобиколат некои неквалитетни филтри на изворните програми.

Втор попрактичен начин на отварање на слики во Photoshop е да се користи вградениот file browser. На овој начин се има преглед на thumbials (намалени верзии на сликите) со што идентификацијата на бараната слика е олеснета. Исто така можностите за рангира-ње, групирање и коментирање на сликите на овој прелистувач можат значително да ја олеснат работата кога има огромен број на слики на дисковите.

1.3.3. Креирање и организација на нов документ

Креирањето на документ во Photshop се одвива преку наредбата File New во која се де-финира името на документот, неговите димензии и резолуции. Причината поради која сега зборуваме за документ, а не за слика лежи во интерната организација каква што ја создава Photoshop. Имено, кога се отвора некоја готова слика не се забележува дека Photoshop ја дели на три основни „слоја“: подлога (Canvas), позадина (Background) и полнеж (Fill) при што само полнеж одговара на она што вообичаено го сметаме за содр-жина на битмапата. Најдобра илустрација за тој прикриен факт претставува наредбата Image Canvas Size со која подлогата на која се наоѓа сликата се проширува или стесну-ва. Ако подлогата се проширува, нејзиниот дел што не е прекриен со сликата ќе ја при-ми бојата на позадината дефинирана со квадратчето од кутијата со алатки. Стеснување-то на подлогата ќе предизвика отсекување на дел од сликата.

При создавање на нов документ ќе бидат понудени опциите за бела боја на позадината, класична позадина и потполна проѕирност, односно отсуство на каква било позадина.

Смислата на позадината доаѓа до израз при употреба на алатката за бришење (гума за бришење), којшто го отстранува исполнувањето и зафатените пиксели ги бои со бојата на позадината. Проѕирните делови од документот, се покажуваат како квадратчиња кои што наликуваат на шаховска табла.

1.3.4. Снимање на сликата во датотека

Снимањето на датотеката се врши со наредбите од менито File→Save, File→Save As, File→Save a Vеrsion и File→Save for Web.

Разликата меѓу Save и Save As е поизразена од вообичаената кај другите програми. На-редбата Save ја снима новата верзија на веќе постоечка датотека со дефинирано име и формат на записот, додека наредбата Save As за снимање под ново име или во различен формат.

За да се сочува датотеката PSD во друг формат се користи наредбата Save As и се одбе-лежува полето As Copy којшто копијата на моменталната состојба ја снима во еден од можните формати. Таа наредба, што е многу важно, не влијае на активната верзија на датотеката во Photoshop, односно во насловот на соодветниот прозорец го задржува името и форматот што претходеле на наредбата. Во праксата тоа значи дека ако на при-мер сликата се обработува во PSD формат и се распредели на неколку слоја, со наред-бата Save a Copy може нејзина копија да биде снимена во TIFF при што сите слоеви би биле стопени во еден. Понатаму во Photoshop може да се продолжи со работа на извор-ната слика којашто и понатаму го задржува распоредот во слоеви, односно Photoshop и понатаму ќе ја третира како PSD. На тој начин може да се направат повеќе резервни ва-ријанти на сликата коишто во TIFF или во некој сличен формат заземаат значајно по-малку простор на дискот.

1.3.5. Снимање на дополнителните податоци за сликата

Со наредбата File→File Info можно е покрај самата слика, во некои битмапни формати да се снимат и одредени текстуални информации, од насловот на сликата (Caption), преку клучни зборови (Keywords) што можат да ги користат специјализирани програми за пребарување на базата на сликата, па се до податоците за авторски права.

Во форматите на датотеката коишто чуваат податоци од дијалогот File Info се вбројува-ат сите оние почесто користени во издаваштвото – TIFF, EPS, JPЕG и, секако, PSD. Ако сликата се снима во некој од постарите формати, како што се GIF или BMP тие подато-ци ќе бидат загубени, но Photoshop предупредува на тоа при активирање на наредбата Save As.

1.3.6. Внесување на сликата преку наредбата Import

Остатокот од подменито File Acquire е наменет за преостанатите дополнителни извори на слики, односно начините за доснимување на битмапата во Photoshop без употреба на наредбата Open.

Во најголем број случаи, тој дел го сочинуваат TWAIN драјвери коишто посредуваат при сканирање и снимање на сликата со дигитална камера.

Во Photoshop на тој начин е вклучена подршката на 16-битните и 32-битните TWAIN драјвери коишто би требало исправно да работат независно од оперативниот систем, но праксата покажува дека сепак препорачливо е да се користат оние што одговараат на природата на ОС-от, односно 16-битни под Windows3x, 32-битни под Windows95, 98, 2000, XP и поновите.

Самата работа со TWAIN модулите и расположливите опции зависат исклучително од производителите на опремата што ги испорачуваат конкретните модули.

Исто така оваа опција се користи и за импортирање на слики од pdf документи (тоа е формат на датотеки во кој најчесто се чуваат цели книги, и е многу сличен на html фор-матот кој денеска е на широко распространет на интернет).

1.3.7. Оптмизација на сликата за употреба на Интернет

При секојдневното нараснување на популацијата корисници на Интернет и World Wide Web страниците што изобилуваат со графика, неопходно е да се дадат и неколку основ-ни упатства на сите што Photoshop ќе го користат за подготовка на WWW-станици.

Резолуцијата на сликата за приказ на екранот обично се поставува на 72dpi, што одгова-ра на екранската резолуција од 800*600 точки на монитор од 15’’ монитори. Таа една-квост на резолуцијата овозможува едноставен однос пиксел-за-пиксел помеѓу битмапа-та и нејзината екранска интерпретација со зачувување на димензиите, додека поголема резолуција би значела и непотребно зголемување на датотеката, што е непотребно ако тежнееме кон растеретување на комуникациските линии. Во денешно време повеќето монитори имаат поголема работна површина и често користат поголеми резолуции така што се почесто се користат резолуции од 96dpi за спремање на сликите за на Интернет.

При проценка на ширината и висината на битмапата треба да се има на ум дека таа на екранот во мрежните пребарувачи (Web browser) секогаш ќе се прикажува во спомена-тиот однос пиксел-за-пиксел, односно дека на екраните со пониска резолуција ќе дојде до зголемување на димензиите на сликата, а кај екраните со повисока резолуција слика-та ќе биде помала.

Длабочината и форматот на битмапите што се појавуваат на WWW-страниците скоро да беа стандардизирани на 8 бита, односно на палета од 256 бои. За еден од причините може да се смета форматот GIF којшто од одамна се има распространето на Интернет, а не подржува поголем број на бои, но тоа всушност претставува само последица. Всуш-ност, покажано е дека подобрувањето на квалитетот со употреба на 24-битните бои не го оправдува трикратното зголемување на датотеката, барем не во услови на релативно бавен пренос. Сепак, широкото прифаќање на JPEG со висок степен на компресија и подршката за приказ на тие битмапи во интернет прелистувачите(browsers) ја отвораат вратата на 24-битната боја.

Ако може да се избира помеѓу тие два формата треба да се обрне внимание на природа-та на самата слика. Векторските и другите илустрации што содржат поголеми еднолич-но обоени подрачја и правилни премини на боите, начелно можат многу ефикасно да се компресираати преку методата LZW којшто се користи во GIF, а 256 бои во тој случај се сосема доволни. Доколку се работи со фотографија, JPEG претставува подобар из-бор. Исто така тука треба да се внимава дали ни се потребни транспарентни (проѕирни)

површини кај сликата, што е овозможено со GIF и PNG форматите, но не е овозможено со JPG форматот.

Во поново време станува вообичаено на WWW-страниците да се користат две дополни-телни можности од спецификацијата GIF 89a: проѕирност и преплетување.

Првата опција овозможува замена на една од 256-те бои од палетата со проѕирна боја т. е. исчезнување на пикселите со одредена боја, додека другата подразбира алтернативен начин на нижење на податоците за пикселите што овозможува исцртување на GIF не ред по ред, туку како целосна слика чија резолуција се зголемува со пристигање на по-голема количина на податоци. На овој начин се овозможува и создавање на анимирани GIF датотеки каде што содржината на сликата се менува со тек на времето и се добива впечаток на анимација.

Тие две популарни опции не се непосредно подржани со снимање на датотеката GIF со наредбата Save As, но затоа се подржани со наредбата Save for Web, а и постојат голем број на plug-in модули што се инсталираат во подменито File→Export, или Filter, а слу-жат за прецизирање на опциите при снимање на сликата во форматот GIF и другите по-годни за примена на интернет. Тие plug-in модули не се составен дел на оваа верзија на Photoshop, но лесно можат да се пронајдат на Интернет на локациите поврани со Adobe.

На дијалогот на Save For Web има можност да се врши преглед на изгледот на сликата во избраниот формат со дополнителните опции за компресија, избор на палета и слично уште пред да се сними сликата. Исто така има информации за големината на датотеката како и времетрањето на нејзиното вчитување преку спора телекомуникациска линија со што се овозможува да се избере оптималниот сооднос помеѓу квалитетот и големината на сликата.

Друга интересна опција за зачувувањето на датотеките за на Интернет е можноста за автоматизирано правење на web галерии File→Automate→Web photo Galery. На Photoshop му се дава влезен директориум во кој се наоѓаат изворните слики (не мора да бидат оптимизирани за на интенет), излезен директорум каде што ќе биде снимена це-лата галерија, се избираат подесувања за форматот, квалитетот и резолуцијата на излез-ните слики во галеријата, како и самиот изглед на галеријата и потоа Photoshop сам ге-нерира интернет страница во форма на галерија на слики.

1.4. ОДБИРАЊЕ НА ДЕЛОВИ ОД СЛИКАТА

Како што е истакнато во воведот, битмапата како составни делови на сликата ги позна-ва само пикселите. Затоа, ако треба да се работи на само дел од сликата, тој дел може да се издели само како склоп од пиксели. Photoshop и сличните програми имаат развие-но повеќе автоматизирани алатки за прецизно изделување на делови од битмапата.

Од големо значење е вештината за означување на делови од сликата, односно прецизна употреба на алатките за таа намена, за брза и ефикасна, а со тоа и успешна работа на обработка на битмапните слики. Овде е направен целосен преглед на тие алатки во Photoshop.

1.4.1. Одбирање во правилни форми

Одбирање на геометриски правилни делови од сликата се врши со помош на левата алатка во првиот ред од кутијата со алатки. Со клик на таа икона и со поминување пре-ку сликата ќе се појави курсор со чија помош, со повторен клик и држење на копчето на глувчето се исцртува контура на одбраниот дел.

Формата на делот за одбирање се дефинира со подолго држење на притисната алатка во tollbox-от при што има опции да се вршат селекции со правоаголна, цилиндрична фор-ма, потоа во правоаголна форма по висина или ширина со дебелина од еден пиксел.

Лентата Options нуди опции поврзани со моментално активната алатка. Во случајот за одбирње правилни форми, тоа се:

♦ форма којашто може да биде правоаголна, елипсовидна или точно еден ред или колона на пиксели

♦ стил, којшто може да биде слободен, со зададени пропорции или зададени го-лемини

♦ форма на четката (особено е битно дали рабовите на четката се тврди – на тој начин се селектираат сите пиксели кои се наоѓаат во избраната форма или пак дале рабовите на четката се меки, со што избраната форма не е целосно дефи-нирана и по обработката на избраниот дел од сликата добиваме фин ефект на преливање на деловите од сликата со што во одредени ситуации се избегнува вештачкиот изглед.

♦ останати опции (Feathering, Anti-aliasing)

Функцијата на одбирање на формата е јасна, со напомена дека во случај да се избере опцијата Single Row (Column), селекцијата автоматски се поставува на низата пиксели во редот, односно колоната во која се наоѓа и пикселот на којшто е поставен курсорот во моментот на кликот.

Стилот со зададени пропорции (Constrained Aspect Ratio) има значење само кај правоа-голниот и елипсовиден избор и во тој случај со алатката се исцртуваат правоаголници (елипси) чиишто страници (оски) се однесуваат како големини во полињата Width и Height. За истите форми можат да се дефинираат и фиксни димензиина со коишто им се одредува избор со таа форма.

Како што може да се забележи, тие форми се исцртуваат од еден од аглите на конкрет-ната форма. Ако исцртувањето треба да се започне од средина (односно така што со повлекување на глувчето формата се шири во сите насоки) треба да се држи копчето Alt.

Дополнителни селекции се прават ако при веќе селектирана површина и избрана алатка за правење селекции го држиме стиснато копчето shift и извлечеме контура со него. То-гаш на веќе направената селекција го додаваме одбележаниот простор. Одземање на простор од веќе направена селекција се врши на истиот начин само што овој пат го ко-ристиме alt копчето.

1.4.2. Одбирање по контури

Друга битна алатка за правење на селекции е ласото (втората алатка од горниот дел на toolbox-от од левата страна). Во Photoshop постојат три различни типови на ласоа. Пр-вото и најосновното е слободното ласо, со кое што се отцртуваат контури со слободна рака. Второто ласо е полигоналното ласо со кое се оцртуваат контури само со прави ли-нии. Кај ова ласо битно е да се напомене дека копчето на глучето не го држиме постоја-но стиснато додека ја отцртуваме контирата, туку по изборот на алатката за секое теме од контурата по еднаш кликнуваме на сликата на местото каде што сакаме да го поста-виме. За да ја затвориме контурата кликнуваме два пати.

Третото ласо е едно од поинтересните. Таканареченото магнетно ласо е една од помоќ-ните алатки на Photoshop со кое се прават произволни контури. Битна разлика кај ова ласо е неговата интелегентна особина која овозможува контурата да ги прати кривите кои ги создаваат пикселите со различни бои. Ова ласо е идеално за правење на селек-ции по контури или објекти на сликата кои драстично се разликуваат од нивната околи-на. Ова ласо се користи на истиот начин како и второто ласо со таа разлика што самиот Photoshop ја одредува патеката (кривата) по која ќе се движи работ при отцртување на контурата, затоа битно е да се напомене дека за попрецизни контури (особено кај обје-кти кои се преливаат во позадината и немаат строго дефинирани рабови) потребно е да се одбележат повеќе темиња (референтни точки) за контурата блиско да ја прати наша-та замислена линија.

Правилата за додавање и одземање на селекциите кај ласоата и неправилните контури се исти како и кај селекциите на правилните форми (shift копчето додава на селекција-та, а alt копчето одзема), при што битно е да се напомене дека селекциите може да се прават со било која од алатките за правилини форми или слободни контури при созда-вањето на комплексните селекции.

1.4.3. Други методи на правење селекциите

Интелигентен начин на правење на селекции кај форми кој се разликуваат од околината по бојата на своите пиксели е користењето на маѓичното стапче. Оваа алатака која се наоѓа десно од алатката ласо во tollbox-от. За правење на своите селекции користи ма-тематички пресметки на одредување на нијансите на околните пиксели и врши селек-ција на сите пиксели кои имаат слични бои (кои се разликуваат максимум ХХ нијанси од првично избраниот пиксел, каде што ХХ се дефинира во лентата со опции за алатка-та ласо) и се прилепени еден до друг. На овој начин се селектираат логични целини кои

за човековото око претставуваат еден објект на сликата. Кај оваа алатка исто така важат истите правила за додавање и одземање на селекции како и кај претходните, и може да се користи наизменично со претходните алатки.

Друг начин на вршење на селекции е преку менито Select и опцијата Color Range. Оваа опција врши селекција на истиот начин како и маѓичното стапче, но овој пат се селе-ктираат сите пиксели на површината на сликата кои одговараат на бојата на избраниот пиксел и толеранцијата која се дефинира во прозорецот за избор.

Трет метод на правење на комплексни селекции е користењето на quick mask режимот на работа. Во овој режим се влегува на тој начин што во toolbox-от го кликаме копчето edit in quick mask кое се наоѓа веднаш под изборот на бои од десната страна. Во овој ре-жим на работа се користат алатките четка за боење и гумата за бришење. Секоја повр-шина која што ќе ја обоиме со четката за боење се одбележува со црвена боја. По по-вторното враќање во нормален режим на работа се смета како неодбележан простор (место надвор од селекцијата). Со гумата за бришење ја отстрануваме црвената боја и просторот го одбележуваме како селектиран. Овој режим на работа може да се користи наизменично со нормалниот режим на работа, па така можеме прво да направиме груби селекции со горенаведените алатки, а потоа во овој режим на работа фино да ги дотера-ме рабовите на селекцијата.

1.4.4. Работење со селекции

Битен дел од манипулацијата со битмапни слики е работењето со селектираните повр-шини како и манипулацијата на самите селекции.

Не ретко поедноставно е да се избере (селектира) делот од сликата кој што не сакаме да се менува/обработува, отколку да се избере делот кој што сакаме да го обработиме. Ка-ко пример може да се земе фотографија за на лична карта каде што најчесто сакаме да го ретушираме лицето на човекот. Но поради големиот број на пиксели во различни бои и неправилни форми на контурите на лицето на човекот, селекција на истото е мно-гу тешко прецизно да се направи. Од друга страна позадината на таквите фотографии најчесто е еднобојна и може многу лесно да се одбере користејќи ја алатката маѓично стапче или пак дијалогот Select→Color Range. Откога ќе се избере позадината преку менито Select→Inverse се врши селекција на лицето.

Заради непрецизни параметри за правење на селекции секогаш може да се користат оп-циите од Select→Transform Selection или Select→Modify менијата за да се извршат сит-ни корекции и модификации на селекцијата. Како кај правилните форми, така и кај ла-сото во лентата за опции има подесување на feather. Овој параметар кажува колку од пикселите во околината на избраната селекција може да се преклопуваат за да нема остри ивици со неизбраниот дел.

Исто така интересни опции кои се користат во комбинација со селекциите се edit/fill и edit/stroke опциите кои ја исполнуваат, или пак бојат контурата на селекција соодветно.

За крај мора да се напомене дека целта на овој текст е само запознање со поинтересни-те можности на селекциите, но секако не е да ги објасни сите можни начини и техники на нивно креирање и користење при обработката на битмапната графика. Исто така мо-ра да се напомене дека можноста за правње на селекции и маски во комбинација со сло-евите (layers) се едни од најмоќните адути на оваа апликација без кои посериозната обработка на битмапна графика би била невозможна. Важноста на добро направената селекција со прецизно одредени контури и feather/anti-alising опции се разбира само по подолго користење на апликации од ваков тип за обработка на битмапни слики. Пре-цизно направена селекција не само што го штити остатокот од битмапата од непосаку-вани измени туку и многу често е основа за користење на многу од додатните plug-in филтри кои овозможуваат креирање на најразлични ефекти на сликите.

1.5. РАБОТА СО СЛОЕВИ

Слоевите (layers) се основни градбени единки на секоја покомплексна слика во Photoshop. Тие по дефиниција не припаѓаат во основниот битмапен формат, но како алатки за добивање на крајната слика се незаменлив материјал. Секоја слика има барем еден слој (кај крајната битмапа и единствен) кој е наречен позадина.

Сите нагорни слоеви кај една слика можеме да ги замислиме како листови од паус – прозирна хартија, на кои се нацртани одредени контури или слики. Со редењето на ли-стовите од паус едни врз други, врз веќе дефинираната позадина, менување на нивниот редослед од долу нагоре, поместување лево-десно и горе-долу, на крај се добива конеч-на слика. Гледно од горната страна ја добиваме финалната битмапа (кога сликата на крај ќе се сними во некој општо прифатен формат, сите слоеви се снимаат врз позадин-скиот слој кој останува како единствен. Исклучок од ова правило е кога сликата ќе се снима во PSD формат, каде во датотеката се снимаат и информациите за слоевите).

Начинот на кој слоевите влијаат еден врз друг (начинот на залепување на сликите од различните слоеви) може да го замислиме како да користиме различни типови на паус хартија (некоја е посветла, некоја е потемна, некоја го изразува интензитетот на бојата од сликата под неа, а некој пак го пригушува нејзиниот интензитет). Овој начин на ин-теракција на слоевите помеѓу себе го одредуваме преку дијалогот layers, каде што го избираме типот на слојот кој го додаваме или модифицираме на самата слика. Друга битна опција од овој дијалог е опцијата Opacity која што ја дефинира прозирноста на целиот слој. Слоевите со Opcity од 100% се целосно обоени (односно само деловите од слоевите кои што не содржат обоени пиксели се проѕирни). Додека пак секоја вредност на ова поле која што е помала значи дека сите објекти (слики и контури) кои што се на-оѓаат на самиот слој се прозирни, така слоевите кои што имаат Opacity 0% се целосно прозирни и делуваат како да немаат обоени пиксели.

Друга интересна опција кај слоевите се ефектите кои што можат да се применат на се-кој слој пооделно. До овие ефекти се доаѓа ако со десниот клик на глувчето кликнеме на слојот на кој што сакаме да му додадеме ефект и изберемe Blending Options. Тука има филтри кои додаваат сенка на објектите кои се наоѓаат на избраниот слој, им дода-ваат внатрешен или надорешен сјај, текстури и сл. Најдобро е да се поигра со овие оп-ции за со тек на време да се увидат нивните вистински можности и да се научи кога и како да се применуваат.

Кога има слика која се состои од повеќе слоеви, во одреден момент може да се работи на еден слој – во дијалогот layers лево од тој слој се наоѓа мала четкичка која го означу-ва слојот како активен. Исто така може да се работи и на повеќе слоеви истовремено доколку претходно се поврзат. (Треба да се кликне на празното место каде што обично би се ноѓала четкичката при што се појавува икона на ланец која значи дека овој слој е поврзан со моментално активниот, па истовремено ги обработуваме двата слоја. На истиот начин со кликање врз иконата со ланецот ја прекинуваме врската помеѓу слое-вите). Моментално активниот слој го избираме со кликање врз неговото име. Доколку слојот што го избираме бил претходно поврзан со некој друг слој тогаш покрај избра-ниот слој се појавува четкичката, а покрај сите слоеви поврзани со него се појавува иконата со ланецот.

Тука мора да се напомене дека селекциите/маските кои се направени врз еден слој на сликата, или пак врз повеќе поврзани слоеви имаат ефект само врз деловите од сликата кои се наоѓаат на тој слој/слоеви. Доколку имаме активна селекција на еден слој и по-тоа избереме да работиме на друг слој, селекцијата не се губи. Нејзината површина останува неизменета, но сега со неа се избрани само пикселите кои му припаѓаат на но-виот активен слој.

Лево од полето за четкичката и ланецот во дијалогот layers се наоѓа поле на кое се нао-ѓа икона од око. Оваа икона означува дека тој слој е моментално видлив во сликата. Кај покомплексни графички проекти кои што се состојат од голем број на слоеви кои имаат независни елементи, понекогаш е практично да не се гледаат сите слоеви кои ја сочину-

ваат сликата за да може полесно да се пристапи на нејзината обработка. За таа намена не треба да се бришат слоевите кои во тој момент не се потребни, туку едноставно тре-ба да се кликне на иконата со окото и привремено да се исклучува дадедниот слој.

Во менито Layers се наоѓаат многу опции за манипулација со слоевите, од кој најбитни се опциите Merge Visible – сите видливи слоеви вo дадениoт момент ги слепува со поза-дината, креирајќи нова позадинска слика, и Merge Linked која од сите поврзани слоеви креира еден слој.

1.6. КОРЕКТИВНО ФИЛТРИРАЊЕ

1.6.1. Основи на корективното филтрирање

Во Photoshop постојат филтри кои овозможуваат автоматски да се внесат различни ефе-кти во една слика. Со помош на овие филтри, може благо да се зголеми фокусот на сли-ката, да се внесат дополнителни пиксели, да се додаде длабочина на сликата. Може це-лосно да се подели сликата на делчиња кои подоцна можат повторно да се аранжираат, како и многу други ефекти кои се достапни преку овие филтри.

Во ова поглавје ќе се прикаже креативната примена преку користењето на различни ефекти достапни со овие филтри, користењето на некои од поважните филтри, како и некои конкретни примери за примената на овие филтри. Ќе има осврт и на употребата на неколку филтри истовремено, користењето на филтрите за да се модифицираат сли-ките. Нема да бидат обработени сите филтри кои се достапни заради нивната бројност и обемни функционалности. Битно е да се научи кога и каде треба да се применуваат филтрите.

За преглед на филтрите кои се достапни во Photoshop треба да се кликне на Филтер ме-нито.

Првиот контакт со специјалните ефекти на Photoshop е со одбирањето на некоја од ко-мандите на менито за филтрите. Овие команди можат да се поделат на две групи: коре-

ктивни и деструктивни.

1.6.2. Корективни филтри

Корективните филтри служат за да можат да се модифицираат скенирани или на друг начин добиени слики, како и да се подготви сликата за печатење или прикажување на екранот. Многу често промените што ќе се направени на сликата се толку мали, што дури и не се забележува дека има применет корективен филтер. Како што се забележу-ва на следната слика, во корективни филтри припаѓаат оние со кои се променува фоку-сот на сликата, се зголемуваат разликите во нијансите на боите, се урамнотежуваат бо-ите на соседните пиксели. Овие филтри можете да ги најдете во филтерните подменија: Заматување (Blur), Заоштрување (Sharoen), Шум (Noise) и други. Многу од различните филтри имаат свои директни спротивни филтри кои имаат обратни ефекти.

На следната слика се прикажани ефектите од четири корективни филтри, користејќи по еден филтер од следните подменија: Заоштрување, Заматување, Шум и други (на слика-та се распоредени одејќи во насока на стрелката на часовникот од горната лева слика).

Unsharp Mask Gaussian Blur

Median High Pass

1.6.3. Деструктивни филтри

Деструктивните филтри можат да произведат толку драматичен ефект, што целосно да доминираат на сликата. До деструктивните филтри се доаѓа преку Филтер менито и не-говите подменија: Distort, Pixelate, Stylize и Render, чии ефекти се прикажани на след-ната слика.

Shear Color Halftone

Lighting Effects Diffuse (Anisotropic) x 3

Применети се четири деструктивни филтри, по еден од секоја група Distort, Pixelate, Stylize и Render подменијата (во насока на стрелка на часовникот). Ефектите со светла се применливи само на слики во боја, така што за да се применат филтрите сликата нај-прво е претворена во RGB мод.

Деструктивните ефекти предизвикуваат многу интересни ефекти и често тие се први во експериментите со Photoshop. Но овие филтри неповратно ја уништуваат оригиналната јасност и состав на сликата. Навистина, секој филтер е деструктивен до некој степен, но деструктивните филтри толку интензивно ја менуваат сликата што подоцна не може да се скријат со примена на други филтри или техники.

1.6.4. Филтри за ефекти

Во овие филтри припаѓа една група од 47 деструктивни филтри. Преку Филтер галери-јата овозможен е пристапот до нив преку соодветен дијалог. Исто така постои и можно-ста да се користат повеќе филтри истовремено и да се види каков е нивниот комбини-ран ефект. Како додаток на Филтер галеријата, до повеќе од филтрите за ефекти може да се дојде и преку подменијата на Филтер менито: Artistic, Brush strokes, Texture и Sketch. Примери за ефектите на овие филтри се дадени на следната сликата.

Plastic Wrap Crosshatch

Reticulation Strained Glass

Некои филтри се наоѓаат и во други подменија, како на пример: Filter# Distort, Diffuse glow, Glass и Ocean Ripple како и Stulize, Clowing Edges.

1.6.5. Како делуваат филтрите

Кога ќе се одбере некој филтер од менито, неговите ефекти ќе се прикажат на одбрани-от дел од сликата, или на целата слика ако нема селектиран дел од сликата. За да се употреби филтерот на цела слика, се притиска Ctrl+D, за да се откаже која постоечка селекција и потоа може да се одбере саканиот филтер.

1.6.6. Надворешни додатоци (Plug-Ins)

Некои филтри се вградени во самата апликација уште при инсталацијата. Други филтри дополнително се интегрираат. Овие додатоци се надворешни модули кои ја зголемува-ат фунционалноста и можностите на Photoshop. Се наоѓаат во фолдерот за додатоци, во кој можат да се создадат подфолдери кои ќе овозможат подобар приказ на бројните филтри (обично во Filters и Effects подфолдерите). Вакви додатоци може да се произве-дени и од надворешни произведувачи.

1.6.7. Предпреглед на филтри (Preview)

Долго време голем проблем на филтрите од Photoshop било непостоењето предпреглед на филтерот. Изгледот на применетиот филтер врз сликата бил непознат пред нависти-на да се примени, односно резултатот на филтерот требало да се предвидува. Требало

да се прилагоди некое од 15.000 својства и да се очекува резултатот. Денес, предпрегле-дот на филтрите е напредно развиен. Photoshop 3 првпат ги воведе предпрегледите, а верзијата 4 ги овозможи за сите филтри.

Photoshop дава две можности за предпреглед на сликата:

1. Предпреглед во дијалог: Слика од 100x100-пиксели е честа во дијалозите за припрема на филтер. Во сликата за предпреглед се влече со стрелката од глув-чето за да се намести делот од главната слика која треба да се гледа. Со клик на глувчето врз некој дел од главната слика надвор од дијалогот може да се на-мести центарот на прозорецот за предпреглед на кликнатата позиција.

2. Предпреглед на целиот прозорец на главната сликата е возможно со одбирање на опцијата Preview. Оваа опција може да се користи за следење на ефектите пред и по употребата на филтрите врз сликата. Сепак, има шест филтри кои не ги прикажуваат своите ефекти на предпреглед. Тие филтри се: Radial Blur, Displace, Colour Halftone, Ekstrude, Tiles и De-Interlace.

◙ Последниот филтер може повторно да се аплицира со одбирање на првата команда од Фил-тер менито или со притискање на Ctrl+F. За да се реаплицира филтерот со различни параме-три, се притиска Alt и се одбира првата команда од филтрите, или се притиска Ctrl+Alt+F за да се прикаже филтер дијалогот за менување параметри.

◙ Може да се намали интензитетот на последниот аплициран филтер со избирање на Edit→Fade или со притискање на Ctrl+Shift+F. Оваа команда овозможува да се измеша фил-трираната слика со оригиналната слика.

1.6.8. Филтрирање во рамки од сликата

Ако сликата е прикажана со рамка, за да се избегне филтерот да ја опфати и рамката на сликата, треба да се направи селекција на сликата внатре од рамката. Потоа се притиска Ctrl+J за да се претвори селекцијата во нов слој, пред аплицирањето на филтерот. При-чината за ваквото применување филтри е својството филтрите да ги земаат во обзир околните пиксели при пресметките дури и ако не се селектирани. Кога селекцијата е во нов слој, нема соседни пиксели и филтерот се однесува само на селекцијата. Ваквиот пат може да се применува и кога нема рамка, туку едноставно ако треба да се ограничи филтерот на селекцијата.

Unsharp mask (обично) Unsharp mask (слоеви)

Motion Blur (обично) Motion Blur (слоеви)

На сликата е прикажан ефектот на два употребени филтри на слика со рамка. На десни-те слики, границите на сликата се отсечени од дејството на филтерот со нов слој.

1.6.9. Зголемување на Фокусот и Контрастот

Со зголемување на контрастот меѓу два соседни пиксели, филтрите за заоштрување на сликата, овозможуваат да се компензира за деловите од сликата кои се фотографирани или скенирани благо надвор од фокусот. Тоа се постигнува со користење на Sharpen, Sharpen More и Sharpen Adges командите. Ефектот на Sharpen, Sharpen More командите се аплицира на било кој дел од сликата кој е селектиран. Додека пак, Sharpen Adges ко-мандата, се однесува само на оние рабови на сликата кои се карактеризираат со најго-лем контраст.

1.6.10. Употреба на Unsharp Mask филтерот

Ефектот на Unsharp Mask филтерот се однесува и на рабовите на сликата и на било кој дел од сликата, кој е селектиран, независно дали се наоѓа на рабовите или не. Овој фил-тер ги опфаќа сите својства на претходните Sharpen филтри со соодветни прилагодува-ња на параметрите. Оваа алатка се активира со одбирање на Filter→Sharpen→Unsharp Mask, при што ќе се прикаже соодветниот дијалог на екранот, како што е прикажано на сликата. Има можности за одредување на неколку спецификации:

♦ Amount го одредува степенот за заоштрување на селектираната слика (од 1-500%).

♦ Radius ја одредува дебелината на рабовите кои се заоштруваат. Идеалната вредност зависи од резолуцијата на сликата и од квалитетот на нејзините рабо-ви. Поголеми вредности од 250 го зголемуваат контрастот на рабовите и во главно се користи за добивање на специјални ефекти.

♦ Threshold со внесување на една број од 0-225, се одредува разликата меѓу два соседни пиксели, дадена како степени на светлина, за да може Photoshop да ја препознае таа разлика како раб.

Постои и можност за предпреглед на сликата, за полесно да се следат ефектите на зада-дените спецификации за сликата.

1.6.11. Користење на High pass филтерот

Овој филтер овозможува да се изолираaт оние делови од сликата кои имаат висок кон-траст, од нивните спротивни делови со низок контраст. До оваа опција се доаѓа со из-бор на Filter→Other→High Pass. Во овој филтер се нуди само една променлива: радиус - кој може да варира од 0.1 до 250.0. Како што е прикажано на сликата, за високите вред-ности за радиусот филтерот само малку ги разликува деловите со висок и низок кон-траст. Додека пак при ниски вредности за радиусот филтерот ги трансформира сите де-лови со голем контраст во темно-сива боја, а деловите со мал контраст во малку посвет-ло сива боја. Вредноста 0.1 за радиусот ги менува сите пиксели во една иста сива вари-јанта.

Овој филтер е особено корисен за користење пред употребата на Image→Adjustments→Threshold кој ги конвертира сите пиксели во црно-бела слика.

1.7. ЗАМАТУВАЊЕ НА СЛИКА

Командите кои се наоѓаат во Филтер менито и неговото подмени -Заматување, овозмо-жуваат намалување на контрастот меѓу соседните пиксели со цел да се добие помек ефект.

1.7.1. Аплицирање на Gaussian филтерот за заматување

Ефектот на овој филтер е во заматување на специфичен број на пиксели истовремено, следејќи ја познатата ѕвонеста крива на Гаусовата дистрибуција. Со одбирање на Filter→Blur→Gaussian Blur се отвора опција за Радиус, каде што може да се внесе една вредност од 0.1 до 250.0. Како што е прикажано на сликата, малите вредности (до 1.0), благо ја заматуваат сликата, средните вредности (од 1.0 до 5.0) умерено ја заматуваат сликата, а поголемите вредности толку ја заматуваат сликата што веќе не се препозна-ва.

1.7.2. Преддефинирани филтри за заматување

Другите две команди за заматување во подменито за заматување се Blur и Blur More. Тие не можат да ги дистрибуираат своите ефекти следејќи ја ѕвонестата крива, што ги прави помалку функционални од Gaussian филтерот за заматување.

1.7.3. Дирекциони филтри за заматување (Directional blurring)

Како додаток на вообичаените функции за заматување, Photoshop нуди и два дирекцио-ни филтри за заматување: Motion Blur и Radial Blur. Наместо заматување на групи на пиксели, како Gaussian филтерот за заматување, филтерот за заматување со движење ги заматува пикселите во прави линии, до определена должина. Радијалниот филтер за за-матување ги заматува пикселите во различен степен, зависно од тоа колку се оддалече-ни од центарот на заматувањето.

Заматување од движење (Motion blur)

♦ Motion филтерот за заматување овозможува сликата да изгледа како да субје-ктот или камерата се движеле кога се сликало. Со одбирање на Filter→Blur→Motion Blur, во Photoshop се презентира еден дијалог, прикажан на сликата. Треба да се внесе аголот на движење во Angle делот, или се одре-дува со движење на линијата во кругот десно од бројната вредност на аголот. По внесувањето на аголот се внесува должината на движењето во Distance option box. Може да се внесе било која вредност од 1 до 999 пиксели.

Филтерот за ветер (Wind)

♦ Проблемот со Motion филтерот за заматување е што заматува пиксели во две насоки. За да се заматат пикселите во една насока, треба да се користи Wind филтерот, кој може да се користи самостојно или со Motion филтерот за зама-тување. Со одбирање на опцијата Filter→Stylize→Wind, Photoshop прикажува Wind дијалог, даден на сликата. Може да се избира меѓу две насоки и три ме-тоди за дистрибуирање на селектираните пиксели. Овој филтер всушност не ја заматува сликата, туку селектира хоризонтални цртички долги 1 пиксел и не-правилно ги дистрибуира во една одбрана насока.

Радијално заматување (Radial)

♦ Со одбирање на Filter→Blur→Radial Blur, на екранот ќе се прикаже Radial Blur дијалогот прикажан на сликата.

♦ Во овој дијалог се дадени две опции: Завртување и Зумирање. Ако се одбере опцијата за завртување, сликата ќе ротира околу една централна точка. Таа точка се одредува со влечење на глувчето во квадратот за центрирање на зама-тувањето(како што е прикажано на претходната слика). Ако се одбере опција-та за зумирање, сликата изгледа како да се оддалечува. Во овој случај исто та-ка треба да се селектира централна точка за зумирањето, повторно со влечење на глувчето во квадратот. На следната слика се прикажани примери за двете опции.

Оригинална слика Radial Blur, Spin, Amount: 10 Daft

Spin, Amount: 10, Good Spin, Amount: 10, Best

Zoom, Amount: 30, Draft Zoom, Amount: 30, Best

На претходните слики се дадени примери на филтерот за радијално заматување, со оп-циите за ротирање и заматување соодветно. Вредностите за Amount се: 10 пиксели за примерите со ротирање, и 30 за примерите со зумирање. Секој ефект е центриран околу врвот на носот на жената. После селектирањето на опцијата за заматување на сликата, може да се внесе било која вредност меѓу 1 и 100 во опцијата за Amount, за да се одре-ди максималната должина во која овој филтер ќе ги заматува пикселите. Може да се од-бере и вредност 0, но во тој случај филтерот губи процесорско време, а нема никаков ефект врз сликата. Пикселите кои се најдалеку од централната точка најмногу се поме-стуваат, а пикселите кои се најблиску до централната точка скоро и да не се поместува-ат. Важно е да се каже дека за да се аплицираат на сликата поголемите вредности, треба подолго време отколку за апликацијата на малите вредности. Филтерот за радијално за-матување е еден од филтрите во Photoshop за кои треба подолго време за да се аплици-ра ефектот на филтерот врз сликата.

Опцијата Draft ја разредува сликата, што остава трага од без некој одреден редослед от-странети пиксели, но затоа оваа опција одзема помалку време. На примерите на прет-ходните слики, оваа опција е применета во горната-десна и долната-лева слика.

Опцијата Good е искористена во средната-лева слика, а опцијата Best е употребена за креирање на средната и долната слика на десно.

1.7.4. Заматување со Threshold

Целта на Filter→Blur→Smart Blur е да ги замати деловите на сликата кои се со мал кон-траст, а да се задржат рабовите. На овој начин може да се променува сликата на различ-ни начини, без да се променат рабовите во сликата.

На претходната слика се гледа дека двете опции во Smart Blur дијалогот се Radius и Threshold. Опцијата за радиусот се однесува на бројот на пиксели. Опцијата Threshold работи исто како и во Unsharp Mask дијалогот. Таа одредува колку треба два соседни пиксели да се разликуваат, за да бидат препознаени како раб. Но вредноста на Threshold има чуден и неочекуван ефект врз вредноста за Радиусот. Вредноста на Ради-усот продуцира многу посуптилни ефекти, ако таа вредност е поголема од вредноста за Threshold.

Како пример е дадена следната сликата, каде е прикажана група од слики кои се подло-жени на различни вредности за Радиусот и Threshold (првата вредност под секоја слика се однесува на Радиусот). Во горниот ред на слики, Радиусот 5.0, дава многу поизразе-ни ефекти отколку сликите со Радиус 20.0 и 60.0. Тоа е затоа што 5.0 е помала вредност од 10.0 вредноста за Threshold, а вредностите 20.0 и 60.0 на Радиусот се поголеми од 10.0 на Threshold. Од примерот се гледа дека најдраматични ефекти се јавуваат кога вредноста на Радиусот е еднаква на половина од вредноста на Threshold.

Опциите за квалитетот ја контролираат заматеноста на рабовите.

Двете додатни Mode опции ја отвора можноста да се пронајдат рабовите кои се дефинирани со вредноста на Threshold како бели линии. Overlay edge ги прикажува сли-ките и линиите, а Edge only ги прикажува само бараните линии. Примената на овие оп-ции произлегува од можноста да се следи точниот ефект на Threshold вредностите во preview box. Другата примена на Edge опциите е можноста за добивање на специјални ефекти.

1.7.5. Користење на Lens Blur филтерот во Photoshop

Еден нов додаток во Photoshop CS е Lens Blur филтерот, кој е дизајниран да го симули-ра типот на оптичко заматување кое се јавува во вистинскиот живот. Овој филтер исто така дава голема контрола врз Iris, Highlight и Noise својствата. Се одбира Filter→Blur→Lens Blur и на екранот се прикажува Lens Blur дијалогот, даден на следна-та слика.

На левата страна на дијалогот е приказот на сликата, кој е модифициран за целосно да се прикаже во внатрешноста на дијалогот. Може да се менува степенот на зумирање со користење на знаците плус и минус во долниот-лев агол, или со кликање на стрелката и со избирање на една опција од прикажаното мени. Веднаш до опциите за зумирање се наоѓа лентата за прогрес, која информира дека Photoshop се уште работи, за време на некои од посложените и побавни функции на Lens Blur филтерот. На десната страна на Lens Blur дијалогот, се содржат следните опции:

♦ Предпреглед (Preview): кога е активиран, Lens Blur филтерот, автоматски ја прикажува најновата слика која е добиена со некоја направена промена на неа. Ова е добра опција, но понекогаш треба подолго врема за да се прикаже нови-от ефект од филтерот. Тогаш е подобро да се деактивира Preview. Постои и можноста за избор меѓу побрзи или поточни прикажувања на сликата.

♦ Длабочина (Depth Map): оваа опција содржи информации кои ја одредуваат имагинарната позиција во просторот, на секој пиксел во сликата одделно. Ме-нито за извор (Source) нуди три опции: None, која ги заматува сите пиксели во сликата подеднакво; Transparency, со која се одредува што ќе биде заматено во сликата, врз основа на транспарентноста на пикселите; и Layer Mask, опција со која се делат нијансите на заматување на една скала од сиви нијанси. Црните делови се третираат како да се на површината на сликата, додека белите нијан-си се третираат како да се наоѓаат во позадината на сликата. Ова може да сме-ни со кликање на Invert опцијата или со прилагодување на овие опции рачно. Можноста да се формира слика со различна длабочина, овозможува да се ме-нува заматеноста на секој пиксел во сликата одделно.

♦ Длабочина (Depth Map): Со прилагодувње на фокусното растојание на замату-вањето на лизгачот, се одредува која боја во Depth Map ќе ја претставува рам-нината која се наоѓа во фокусот на сликата. Деловите кои се наоѓаат пред или зад фокусната рамнина ќе бидат надвор од фокусот на сликата. Вредноста 0 ги доведува чисто црните пиксели во фокусот, а вредноста 255 ги доведува чисто

белите пиксели во фокусот. Вредностите кои се наоѓаат помеѓу овие две вред-ности, поставува различна нијанса од сивата боја во фокусот на сликата. По-брз и попрецизен начин да се постави одреден дел од сликата во фокусот е са-мо со кликање на некој пиксел на прикажаната слика и веднаш се гледа како на лизгачот се поставува соодветната нијанса од сивата скала. Ако истовреме-но е активирана и можноста за инвертирање, со кликање на дел од сликата, тој се поставува надвор од фокусот на сликата.

♦ Ирис (Дијафрагма): Lens Blur филтерот на Photoshop содржи голем број на оп-ции за симулирање на многу различни видови на ириси. Од Shape менито, мо-же да се одбере од било кој од триаголен до октоаголен ирис. Со експеримен-тирање со различните опции за форми, со Blade curvature и опциите за ротира-ње, може да се креираат различни типови на реалистични детали и неправил-ности во ефектите применети на сликата. Како што се зголемува бројот на страни на ирисот замачкувањата ќе стануваат се помазни, се додека не станат кружни. Со прилагодување на Радиусот, се прилагодува количината на зама-тување која се нанесува на сликата.

♦ Specular Highlights: Со користење на другите филтри за заматување во Photoshop, боите можат да се изедначат и белата боја да премине во нијанси на сива боја. Lens Blur филтерот ова го решава со Specular Highlights делот во ди-јалогот. Вредноста на Threshold се намалува, за да се додадат делови кои ќе бидат опфатени со Highlights, и така ќе се зголеми нивото на осветленост и сликата ќе се нијансира со делови на бела боја. За да биде сликата оптички по-точна, Specular Highlights можат да додадат и подобар квалитет на сликата.

♦ Шум (Noise): Кога ќе се додаде драстично заматување на делови од сликата, има и тенденција да се измазнат деталите и боите. Со оваа опција, се прилаго-дува лизгачот за количина се додека шумот на заматените делови не се изед-начат со шумот на делот кој се наоѓа во фокусот на оригиналната слика. Под лизгачот се избира или Uniform (униформен) или Gaussian (Гаусов), за да се одреди видот на шум. За да се потврди дека овој ефект нема да ги промени бо-ите во сликата, се клика на Monochromatic опцијата.

1.7.6. Омекнување на границата на селекција

Gaussian филтерот за заматување и другите филтри за заматување, се подеднакво ус-пешни во менувањето на маски, како што се успешни и во менувањето на пикселите на една слика. Аплицирањето на Gaussian заматувањето на маска, има ист ефект како ап-ликацијата на Select→Feather на границата на селекција. Но Gaussian заматувањето да-ва поголема контрола врз работата. За разлика од Feather командата, чии ефекти се на-несуваат на сите делови од границата на селекцијата подеднакво, Gaussian заматување-то може селектирано да се аплицира, овозможувајќи мешање на меките и тврдите рабо-ви во единствена селекција. Уште една предност на заматувањето на маски, е можноста да се видат резултатите од примената на филтрите на екранот.

1.7.7. Минимум и максимум

За добивањето на некои ефекти на сликата (на пример, за создавање на сенка која треба да е помала од објектот на сликата), многу е полесно да се аплицираат филтрите Мини-мум и Gaussian филтерот за заматување во маска. До Максимум и Минимум филтерот се доаѓа со одбирање на: Filter→Other→Minimum, кој ги проширува темните делови од една слика, распоредувајќи ги кон надвор, кон други пиксели. Ефектот на овој филтер е во контрахирање на одбраниот дел од сликата, насобирање на пикселите подеднакво околу рабовите на границата на селекцијата. Минимум дијалогот, прикажува само една опција за вредноста на радиусот, со што му се означува на Photoshop колку пиксели од рабовите да се избришат.

Filter→Other→Maximum, има спротивен ефект, ги шири светлите делови во една слика, со што всушност се додаваат пиксели подеднакво околу рабовите на одбраниот дел од сликата.

1.8. ФАКТОРИ НА ШУМ (NOISE)

Photoshop нуди четири лесно поврзани филтри во Filter→Noise подменито. Првиот филтер додава пиксели во неправилен распоред, што е познато како – шум на една сли-ка. Останатите три филтри: Despeckle, Dust и Schratches, и Median, ја урамнотежуваат бојата на два соседни пиксели, со што теоретски ја отстрануваат бучавата од лошо ске-нирани слики. Но исто така добро, можат и да отстрануваат и некои детали од сликата.

1.8.1. Додавање на шум

Шумот и додава текстура на сликата. Оваа опција е достапна преку одбирање на Filter→Noise→Add Noise. На следната слика е прикажан дијалог на филтерот за шум. Овој дијалог нуди две опции, да се специфицира количината и видот на шумот кој тре-ба да се додаде на сликата.

♦ Количина: Со ова вредност се одредуваат границите во кои ќе варираат боите на сликата во однос на моменталната боја на пикселот, и е изразена во процен-ти. Можат да се внесат вредности до 400%. Процентите се базираат врз основа на 256 вредности за светлина на еден канал соодветно, ако се работи со 24 битна слика; и вредности од 32.768 за светлината за 16 битна слика. Следи де-ка во 24 битна слика (8 битен канал), вредноста од 12.5% е еднаква на 32 ни-воа на светлина, што изнесува 12.5% од 256. Така на пример, ако се внесе вредност од 12.5% во 24 битна слика, Photoshop може да аплицира било која боја, која е за 32 нијанси повеќе или помалку црвена, повеќе или помалку зе-лена, повеќе или помалку сина, од моменталната боја. Ако се внесе вредност од 400%, теоретски, Photoshop може да оди до 1.024 нијанси на светлост кон потемна или посветла нијанса. Последица на ова е премин на боите кои се над-вор од дометот на филтерот, во црна или бела боја, што на крајот резултира со поголем контраст меѓу самите пиксели кои се променети од филтерот.

♦ Uniform: со одбирање на оваа опција, се аплицираат бои по случаен избор, но во определените граници. Ова резултира со рамномерна дистрибуција на бои-те на сликата.

♦ Gaussian: со одбирање на оваа опција, се бара од Photoshop да им даде приори-тет на боите кои се наоѓаат на Гаусовата крива на распределба. Боите кои ќе се добијат од овој ефект, или многу ќе наликуваат на оригиналните бои, или ќе се поместат границите на одбраниот домет. Всушност, резултатот од оваа опција е во добивање на повеќе светли и темни пиксели, што продуцира поизразен ефект.

♦ Monochromatic: При работа со слики во боја, филтерот за шум ги дистрибуира пикселите во неправилен распоред низ различните канали за бои. Но ако се активира оваа опција за монохроматска слика, Photoshop го дистрибуира шу-мот на ист начин во сите канали. Ова резултира со шум во нијансите на сивата боја. (Оваа опција нема ефект врз веќе црно-бели слики, бидејќи сликата не може да се промени во други нијанси на сивата боја од оние кои веќе ги има).

♦ На следната слика е направена споредба за апликацијата на три вредно-сти за Gaussian шум, со идентични вредности за Uniform шумот. Се забележу-ва дека Gaussian опцијата дава поизразени ефекти на сликата, отколку истите вредности за количината на бучавата, но со Uniform опцијата.

Gaussian 6.25% Gaussian 12.5% Gaussian 18.75%

Uniform 6.25% Uniform 12.5% Uniform 18.75%

1.8.2. Варијации на шум

Нормално, филтерот за додавање на шум, додава и посветли и потемни пиксели на една слика. Но има можност и да се лимитира ефектот на филтерот само на потемни или на посветли пиксели. За да се дојде до оваа можност, треба прво да се аплицира филтерот за додавање на бучава, а потоа да се аплицира командата за бледнеење (Ctrl+Shift+F) и да се одбере blend mode за Осветлување или за Потемнување. Исто така може и да се ископира сликата на нова подлога, да се аплицира филтерот, и да се измеша филтрира-ната слика со оригиналната слика која лежи под неа.

На следната слика, се дадени некои примери за апликацијата на темен и светол шум. Може да се лимитира овој филтер само на посветол или потемен шум, со аплицирање на филтерот на претходно ископирана слика која лежи под филтерот. Прво се копира сликата на нова основа, се аплицира филтерот за додавање на шум со вредност од 40%

за количината на шум и се избира Gaussian. Кај горната-лева слика е употребена опци-јата за осветлување од blend mode менито. Кај горната-десна слика е употребена опци-јата за затемнување. Во двата случаи додаден е слој на светол или темен шум, но со за-држување на бистрината на оригиналната слика. За креирање на заматените и заоштре-ните ефекти, на долните слики од овој пример, додадени се Motion Blur и Unsharp Mask на подлогата со филтерот за бучава. Во Motion Blur дијалогот, вредноста на аголот е поставена на 30 степени, а растојанието е поставено на 30 пиксели. На Unsharp Mask е дадена вредност за количината (amount), од 200% и вредноста за Радиусот е 1. Вредно-ста за Threshold е 0.

Add Noise, Amount 40%, Lighten Darken

Motion Blur, -30°, 30 pixels, Lighten Darken

1.8.3. Chunky шум

Најголемиот проблем на филтерот за додавање на шум е тоа дека не може да се опреде-ли големината на одделните честички на шум, шумот секогаш доаѓа во квадратчиња од 1 пиксел. Но затоа Photoshop нуди неколку алтернативи. Една можност е Pointillize filter, кој додава точки со различна големина и потоа ги бои тие точки, но со задржува-ње на оригиналните бои од сликата. Иако на Pointillize filter му недостига карактеристи-ката на случајност која ја има филтерот за додавање на шум, сепак овој филтер може успешно да се користи за додавање на текстура на една слика.

На следната слика се прикажани резултатите од примената на повеќе различни филтри за додавање на ефекти слични на шум: Pointillize, Halftone Pattern и Grain. За креирање-то на горната-лева слика, користена е опцијата: Filter→Pixelate→Pointillize и внесена е вредноста 5 во Cell Size опцијата. Потоа се притиска Enter за да се аплицира филтерот и се притиска Ctrl+Shift+F, за да се избледи филтерот, со менување на вредноста за Opacity на 50%. Овој ефект повеќе личи на аплицирање на погруби делови од шум на сликата. Горната-десна слика е слична, но вредноста за Opacity изнесува 100%, а упо-требен е и Pin Light blend.

Pointillize, Cell Size: 5.50% Opacity Pointillize, Pin Light blenf mode

Halftone Pattern, Size: 2, Contrast: 3 Halftone Pattern, Pin Light blend mode

Grain, Intensity: 80, Contrast: 50, Clumped Grain, Speckle, Soft Light blend mode

Филтрите во Gallery Effects даваат неколку алтернативи за шумот. За двете слики во средината, (големината и контрастот се исти за двата примери), е употребена опцијата Filter→Sketch→Halftone Pattern, што го зголемува изборот на шеми на точки, но овие опции ги заменуваат боите на сликата со боите од површината и од позадината на сли-ката. Filter→Texture→Grain овозможува да се избере една од десет различни Grain оп-ции, од кои секоја опција дава поинаков вид на шум.

На долните слики од дадениот пример, прикажани се две Grain опции, Clumped и Speckle. Во двете слики интензитетот и контрастот се исти, а во примерот со Speckle додадена е и Soft Light blend.

1.8.4. Отстранување на шум со Despeckle

Со оваа команда, која се наоѓа во Filter→Blur подменито, се заматува еден дел од сли-ката, но се зачувуваат рабовите, заради тоа што несаканиот шум е најзабележителен во континуираните делови од сликата. Овој филтер всушност има спротивен ефект од филтерот за заоштрување на рабовите. Despeckle командата ја пребарува сликата за ра-бови, со користење на еквивалентот на Unsharp Mask и вредност 5 за Threshold. Тогаш со оваа команда се игнорираат рабовите на сликата и се заматува се останато во слика-та, со користење на Blur More филтерот. Ефектите од користењето на Despeckle и на Median филтерот се прикажани на следната слика. Бројките под сликите, ја означуваат вредноста на Радиусот од Median филтерот.

Despeckle Median, 1 3

5 10 16

1.8.5. Израмнување на пикселите со Median филтерот

Оваа команда се наоѓа во подменито за шум, во главното филтер мени. Ефектот на оваа команда во отстранувањето на шумот, се состои во израмнување на боите во сликата, но постепено, еден по еден пиксел. Со избирање на Filter→Noise→Median, Photoshop нуди можност за одредување на вредноста на Радиусот. За секој пиксел одделно, овој филтер ги израмнува боите на соседните пиксели кои влегуваат во границите на опре-делениот радиус, а ги игнорира пикселите кои се многу различни од просекот на други-те пиксели, што би го поместиле тој просек. На тој начин се аплицира и добиената про-сечна боја на централниот пиксел. Може да се внесе вредност помеѓу 1 и 100. Но, дури и при ниски вредности, како на пример 16 на долниот-десен дел од следната сликата, се јавува значајно заматување. Со максималните вредности за Радиусот, се добива замату-вање со еден мек градиент на заматување, што целосно ги заматува сите детали на сли-ката. Ако се комбинира Median филтерот со командата за бледнеење на сликата можат да се добијат и други интересни ефекти, давајќи им на сликите пластичен или заматен карактер како што е прикажано на сликата.

Median, Radius: 5 pixels Normal, 65% Opacity

Darken, 100% Opacity …plus Linear Dodge, 80% Opacity

На претходната слика е аплициран Median филтерот, а потоа ефектот е малку намален со употребата на Edit→Fade Median. На одделните слики варираат вредностите за opacity и видовите на blend, како што е и прикажано под секоја слика.

Уште една разлика помеѓу Gaussian заматувањето и Median, е во тоа што Gaussian зама-тувањето ги уништува рабовите, а Median филтерот создава нови рабови. Ова значи де-ка може да se употреби Unsharp Mask после апликацијата на Median филтерот, за да по-стигнете поизразени скулптурни ефекти.

1.8.6. Заоштрување на компримирана слика

Во една дигитална фотографија можат да се потенцираат деталите и да се ублажат транзициите на боите, со аплицирање на комбинација на неколку филтри: Median фил-терот, Gaussian филтерот за заматување, и Unsharp Mask, на една верзија на таа слика, ископирана на нова подлога. Тоа ќе се постигне со постапката опишана подолу.

1.8.7. Прилагодување на фокусот на дигиталната фотографија

3. Се селектира целата слика и се копира на нова подлога, со притискање на Ctrl+A, Ctrl+J. На Следната слика е прикажана една фотографија, на која по-степено ќе бидат презентирани степените за заоштрување на една фотографија.

4. Се одбира опцијата Filter→Noise→Median. Најчесто најдобра вредност за Ра-диусот е 2, а доколку сликата е многу лоша, вредноста 3 може да даде добри ефекти.

5. Се одбира Filter→Blur→Gaussian Blur. Се употребува Gaussian Blur филтерот со радиус 1.0, за малку да се замати gummy деталот. Овој филтер ги омекнува рабовите кои ги создава Median филтерот (така од сликата се отстрануваат ве-штачки создадените рабови).

6. Се одбира Filter→Sharpen→Unsharp Mask, затоа што претходното заматување на сликата мора потоа таа да се заоштри. Се апликацира Unsharp Mask со ма-ксималната вредност од 500% за Amount и со вредност од 1.0 за Радиусот. Овие филтри ја враќаат јасноста на рабовите, како што се гледа на следната сликата:

7. Намалување на нивоата за вредностите на opacity. Затоа што филтрираната слика е премногу мазна, може да се измеша филтрираната слика со оригиналот кој лежи под неа, со вредност за opacity помеѓу 30% и 50%.

8. Спојување на сликата. Се притиска Ctrl+E, за да се спушти еден слој подолу.

9. Понатаму се продолжува со корегирање на сликата, како и во други случаи. На следната слика се прикажани разликите во ефектите на аплицираниот Unsharp Mask филтер на оригиналната слика (прикажано на горната слика), и исфил-трираната и измешана слика (долната слика). Во двата случаи вредноста на Amount е 200% и вредноста на Радиусот е 1.0. На горната слика се забележува-ат несакани артефакти, особено забележливи со зголемување, а долната слика изгледа мазна и чиста.

1.8.8. Чистење на скенираните полутонови (halftones)

Photoshop нуди и еден дополнителен филтер наречен Dust & Scratches (прашина и греб-натинки). Овој филтер се наоѓа во подменито за шум (noise) во главното Филтер мени. Целта на овој филтер е да се отстранат честички од прашина, влакна, гребнатинки, и други мани кои можат да се најдат на една слика. Овој филтер нуди две опции: Радиус и Threshold. Се додека овие делови на сликата се помали или потенки од вредноста на Радиусот, и се додека доволно се разликуваат од соседните делови на сликата за да мо-жат да бидат препознаени од вредноста на Threshold, филтерот ги брише точките или линиите, и ги интерполира помеѓу пикселите околу зададениот дијаметар. Но и овој филтер е веќе застарен, па може да се користи само кога условите се многу поволни. Ако не работи овој филтер, ќе треба да се елиминираат несаканите делови од сликата рачно, со користење на clone stamp tool или healing brush. Друг проблем на овој филтер е што можеби ќе може да ги елиминира moiré шарите. Овие moiré patterns, се јавуваат при скенирањето на halftone слики од книги и списанија. Затоа што кога се скенираат печатени слики, всушност се скенира група од halftone точки. Во најголем број случаи, шемата на halftone се судира со резолуцијата на скенираната слика што предизвикува ритмички и непријатни шари (moiréѕ).

Dust & Scratches филтерот може да биде особено корисен за елиминирање на шарите, особено ако се намали вредноста на Threshold под 40. Ефектите на овој филтер можат да одат и до елиминирање на сите детали на сликата.

На следната слика е прикажан секој канал за боја посебно. Во двата примери, лесно мо-жат да се видат halftone точките. Овие halftone точки взаемно делуваат со halftone точ-ките кои биле потребни за печатењето на книгата, и на тој начин се создаваат перио-дични неправилности познати како moiré шари. Мoiré шари на овој пример се повеќе се влошуваат од еден во друг канал за боја.

Скениран halftone

Сликата во средината, исто како и одделните канали за боја на следната слика, ја при-кажува истата слика, но со аплициран Dust & Scratches филтер, употребен со Радиус 2 и вредност за Threshold 20.

Dust & Scratches филтер, Радиус: 2 пиксели, Threshold 20

Мoiréѕ шарите се отстранети од најголем дел од сликата во примерот, но и рабовите се исто така отстранети. Тоа резултира со замачкани детали и нагли премини на бои.

За да се отстранат мoiré шарите и да се зачуваат деталите на сликата, може да се делува на сликата на следниот начин:

10. Се проверува секој канал одделно, со притискање Ctrl+1, Ctrl+2 и Ctrl+3. Вед-наш се забележува дека секој канал ја содржи мoiré шарата, но во различен степен на раширеност. Како што се гледа на претходните слики, сите три кана-ли за бои треба да се обработат, но синиот канал е во најлоша состојба. Затоа со обработката на сликите се оди во отстранување на шарите во синиот канал и во цртање на деталите од црвениот и зелениот канал.

11. За да се обработи синиот канал, се аплицираат Gaussian Blur и Median коман-дите во големи дози. Gaussian Blur филтерот е применет со вредноста на ради-усот од 3 пиксели. Median филтерот е исто така применет со вредност за Ради-усот од 3 пиксели. Ефектот на овие два филтри е задебелено моделирана сли-ка, без мoiré шари, но и со малку детали. Затоа треба да се употреби Unsharp Mask филтерот, со вредност од 200% за Amount опцијата, и 3 за радиусот. Кога се корегираат мoiré шари, вредноста 0 за Threshold е скоро секогаш најдобар избор. Поголема вредност за Threshold од оваа, не само што го спречува зао-штрувањето на мoiré рабовите, но исто така и ги игнорира и вистинските рабо-ви на сликата, кои и без тоа се многу осетливи.

12. Црвениот и зелениот канал бараат помалку внимание. На зелениот канал е ап-лициран Gaussian Blur филтерот со Радиус 1.5, и Median филтерот со Радиус 1. Потоа сликата се заоштрува со Unsharp Mask филтерот со вредност од 200% за Amount опцијата и вредност за Радиусот од 1.5. На црвениот канал се аплици-рани Gaussian Blur и Median филтерот, секој со вредност за Радиусот од 1 пи-

ксел. Потоа е заоштрена сликата со Unsharp Mask филтерот со вредност од 200% за Amount опцијата и вредност за Радиусот од 1 пиксел. Резултатот од овие промени на одделните канали, е прикажан на следната слика.

Gaussian Blur, Median и Unsharp Mask филтерот аплицирани на секој канал одделно

На крајот од обработувањето на сликите, со притискање на Ctrl+тилда, може да се пре-фрлат сликите во RGB view, за да се видат резултатите од комбинираните ефекти упо-требени врз сликите. Може и да се задржи RGB view од сликата на екранот, со одбира-ње на Window→Arrange→New Window опцијата.

Фокусот на сликата ќе биде многу помек отколку на почетокот. За да се ублажи овој ефект во одреден степен, може дискретно да се примени Unsharp Mask филтерот, на пример со вредност од 50% за Amount опцијата и Радиус од 1 пиксел. Мора да се вни-мава, затоа што преголемото заоштрување на сликата може повторно да ги врати шари-те, па дури и да открие нови.

◙ Секогаш полутонските слики се скенираат со највисоката резолуција која е достапна на ске-нерот. Потоа се намалува резолуцијата на скенираната слика до саканата вредност со кори-стење на опцијата Image→Image Size. На овој начин во голема мерка се намалуваат мoiré шарите.

1.8.9. Користење на Average филтерот во Photoshop

Додека со Median филтерот се проверува секој пиксел од сликата одделно, и благо ги изедначува боите во одбраниот радиус, Average филтерот ги зголемува сите вредности на боите и ги меша во една голема, униформна маса. Со одбирање на Filter→Blur→Average опцијата, сликата во боја ќе биде заменета со една сивкаста боја преку целата слика, која веќе не се препознава. Таа сива боја се добива кога би се зела просечната вредност на сите бои на сликата. Затоа овој филтер најчесто се користи за-едно со selections и blend modes. Кога ќе се избере дел од сликата, Average филтерот го зема просекот само од тој дел, и ефектите се прикажуваат само на тој дел од сликата. Кога овој филтер ќе се употреби заедно со blend modes, и се измешаат променетите де-лови на сликата со оригиналните пиксели од подолниот слој на сликата се добиваат ин-тересни ефекти на сликата.

Како пример може да се земе една слика на која има само мали неправилности во боја-та на лицето.

Апликација на Average филтерот

Vivid Light; 80% Opacity Рачна обработка на сликата

Се селектира делот од сликата кој го опфаќа лицето и се притиска Ctrl+J, за да се иско-пира овој селектиран дел на нов слој. Со одбирање на Filter→Blur→Average опцијата, исчезнуваат разликите во бојата на лицето на површинскиот слој од сликата. Овој нов слој е со изедначена боја, но не е реален. Затоа се намалува Opacity на слоевите на око-лу 70% и се поставува blend mode на вредноста Hue. Потоа се аплицира израмнетата бо-ја од слојот обработен со Average филтерот, на оригиналната слика. Може да се експе-риментира со различни blend модови за да се добијат стилизирани резултати, како што е прикажано на претходната слика. На горната-десна слика прво се селектирани различ-ни зони на бои на лицето, со користење на Select→Color Range опцијата, а потоа е ап-лициран Average филтерот на секоја зона одделно. На сликата долу-лево е употребен еден blend мод. На сликата долу-десно се рачно селектирани некои делови од лицето, кои се ископирани на нови слоеви на кои е аплициран Average филтерот.

1.9. ДИСТОРЗИИ И ЕФЕКТИ

1.9.1. Дисторзии и ефекти на деструктивните филтри

Корективните филтри овозможуват да се отстранат некои грешки во сликите и да се ап-лицираат некои специјални ефекти. За разлика од нив, деструктивните филтри се насо-чени исклучиво кон апликацијата на специјални ефекти. Иако деструктивните филтри во Photoshop се двојно повеќе од корективните филтри, тие поретко се користат, па следствено се и помалку корисни, најмногу заради нивната ограничена примена. Пове-ќе ќе бидат објаснети филтрите кои се почесто користени, само кратко објаснети оста-натите поретко користени филтри:

Fragment: овој филтер повторува една слика четири пати во еден квадрат и ја зголему-ва прозирноста на секоја слика за да се формира ефект без можност да ја контролирате функцијата на овој филтер. До овој филтер се доаѓа со одбирање на опцијата Filter→Pixelate→ Fragment.

Lens Flare: овој филтер се наоѓа во Render подменито, а неговиот ефект е во додавање на искри и сонце на една слика, што ќе резултира со впечаток на одбивање на светлина-та од леќата на камерата. Може да се одбере една од трите Lens Type опции (типови ле-ќи), се поставува Brightness помеѓу 10 и 300% (вредностите помеѓу 100% и 150% даваат најдобри резултати), а потоа се поместува центарот на рефлексијата со влечење на точ-ката низ Flare Center квадратот. Има и опција, ако се кликне Alt во приказот, нумерички да се одреди централната точка. На следната слика се прикажани ефектите од три раз-лични леќи. Во сите три случаи вредноста за Brightness е 140%.

Оригиналната дигитална фотогтафија

Lens Flare, 50-300mm Zoom

Lens Flare, 35mm Prime

Lens Flare, 105mm Prime

◙ Alt копчето има уште една функција во дијалогот на овој и на многу други филтри. Ако се држи Alt копчето додека се движи лизгачот, може веднаш да се види приказот на измената.

За аплицирање на Flare на црно-бела слика, треба прво сликата да се префрли во RGB mode. Потоа се аплицира филтерот и повторно сликата се враќа во црно-бела техника. Ова мора да се направи, затоа што Lens Flare филтерот може да се аплицира само на RGB слики.

◙ Пред да се избере Lens Flare филтер, најдобро е да се создаде еден нов слој кој ќе се пребои црно, а потоа да се аплицира Screen blend mode (со притискање на Shift+Alt+S) со одбрана nonpainting алатка. После овие промени на сликата, се додава Lens Flare филтерот. Ќе се до-бие истиот ефект кој би се добил и на поедноставен начин со примена само на Lens Flare филтерот, но во овој случај добиениот ефект е аплициран на слојот во позадина, со што се штити оригиналната слика од оштетување. Може дури и да се движи ефектот на Lens Flare филтерот низ сликата, да се менува вредноста на opacity, со што се има поголема контрола над финалниот ефект врз сликата.

Diffuse: Овој филтер е лоциран во Stylize подменито. Diffuse филтерот ги размечкува рабовите од бојата, слично како што Dissolve brush mode ги размачкува рабовите од ме-ката четка. Дури и со Anisotropic mode, која има тенденција да ја создава најмалата раз-лика во боите на сликата, сепак овој филтер не спаѓа во најупотребуваните деструктив-ни филтри во Photoshop.

Solarize: Како е претходниот и овој филтер се наоѓа во Stylize подменито. Оваа коман-да може лесно да се нарече дека е најлошиот филтер во Photoshop. Всушност дава ефект на корекција на бојата. Ги менува сите средно-сиви нијанси во сликата, во 50% сива боја. Ги менува сите делови со црна и бела боја во црна боја и ги менува сите дру-ги бои на сликата во нијанси кои се меѓу овие две бои.

Tiles: Се наоѓа во Stylize подменито. Овој филтер ја менува сликата, давајќи и изглед на група од правоаголници, неправилно распоредени правоаголни цигли. Во овој филтер може да се одреди колку цигли да се постават по должината на помалата страна од сли-ката (по должината или по ширината на сликата). На пример, со вредност 10, на слика-та се поставуваат 100 цигли во една совршено правоаголна слика, при што секоја цигла може да се ротира во границите на максималното растојание. Празнините помеѓу циг-лите можат да се пополнат со боја од површината на сликата, од позадината на сликата, или со инвертирана или нормална верзија од оригиналната слика. Овој ефект многу го нарушува изгледот на сликата и не е многу инспиративен.

Extrude: Се наоѓа во Stylize подменито и е поефикасен филтер од Tiles филтерот. Extrude филтерот ја дели сликата на цигли и ги поместува тие цигли кон напред во еден тродимензионален простор. Pyramid опцијата ја разградува сликата на група од иглич-ки. Кога се користи Blocks опцијата, може да се одбере Solid Front Faces опцијата која прави од сликата вистински тродимензионален мозаик. Mask Incomplete можноста од Blocks опцијата, ја остава сликата непроменета околу еден избран дијаметар, каде што филтерот не може да формира целосни цигли. На следната слика се дадени два приме-ри на кои е прикажан ефектот на Extrude филтерот.

Оригиналната

дигитална фотографија Blocks

големина: 6

длабочина: 30

Pyramid

големина: 10

длабочина: 20

На средната слика е применета Blocks опцијата, големината е 6, длабочината е 30 и слу-чајна, со селектирана Solid Front Faces опција. На десната слика е применета Pyramid опцијата, големината е 10 и длабочината е 20. Добиениот ефект е интересен, но не нао-ѓа честа примена.

Diffuse Glow: Се отвора со избирање на опцијата Filter→Distort→ Diffuse Glow. Овој филтер нанесува на сликата слој од пиксели, во бојата од позадината на сликата.

Custom: Се наоѓа во Filter→Other→Custom на Photoshop и ја нуди можноста да се ди-зајнира конволуционо јадро. Претставува комбиниран филтер кој всушност овозможу-ва соседните пиксели да се измешаат еден со друг. Јадрото, може да биде комбинација од заоштрување, заматување, embossing и некои други ефекти. Овој филтер се креира со внесување на вредности во една матрица од различни опции.

Displace: е лоциран во Distort подменито. Displace филтерот овозможува една слика да се дисторзира и да и се додаде текстура, преку движење на боите на пикселите, во селе-ктиран дел од сликата. Треба да се определи насоката и растојанието на кое Displace филтерот ќе ги поместува боите, преку создавање на втора слика наречена displacement map, или скратено dmap (се чита dee-map). Со вредностите за осветленоста во displacement maр се определува кои пиксели ќе бидат променети, и колку далеку ќе би-де поместена бојата на тие пиксели.

The Artistic filters: Ефектите кои се добиваат од Filter→Artistic подменито, даваат ква-литети на уметничка слика. Colored Pencil, Rough Pastels и Watercolor се примери за не-кои од филтрите кои успешно симулираат некои од традиционалните техники за црта-ње. Некои други филтри се: Fresco, Palette Knife и Smudge Stick. Но ефектите на овие филтри не толку успешно ги симулираат соодветните техники.

The Brush Strokes filters: Некои филтри во ова подмени, како на пример Angled Strokes, Crosshatch, и Sprayed Strokes, навистина даваат ефект на потези со уметничка четка; но Dark Strokes и Ink Outlines филтрите главно ги замачкуваат боите, а Accented Edges и Sumi-e би требало да припаѓаат на Artistic подменито.

The Sketch filters: Со овие филтри треба да се внимава, затоа што повеќето од овие филтри ги заменуваат боите на сликата со боите на површината или на позадината на сликата. Ако тие бои се црна или бела, ефектот на Sketch филтерот ќе биде црно-бела слика. Charcoal и Conté Crayon креираат уметнички ефекти. Bas Relief и Note Paper и додаваат текстура на сликата. А Photocopy и Stamp даваат ефекти кои подобро и со по-голема флексибилност можат да се постигнат со користењето на High Pass.

◙ За да се вратат некои од оригиналните бои од сликата после употребата на Sketch филтерот, се притиска Ctrl+Shift+F за да се прикаже на екранот Fade dialog box и се пробуваат неколку различни вредности. Добар избор би биле Overlay и Luminosity.

The Texture filters: Во Filter→Texture подменито се наоѓа група на команди: Craquelure, Mosaic Tiles и Patchwork. Тие аплицираат интересна длабинска текстура на една слика. Texturizer нуди пристап до неколку скалабилни текстури, а овозможува да се аплицира и сопствена текстура (доколку нејзината шема е меморирана во Photoshop формат). Ваков пример е даден на следната слика, каде што на последната слика е при-менета текстурата water. psd која е лоцирана во Adobe Photoshop CS→Presets→Patterns→Adobe ImageReady Only.

Burlap Scaling: 100%

Relief: 6 Light Dir: top right

Canvas Scaling: 150%

Relief: 8

Sandstone Scaling: 200% Relief: 12

Текстура: water. psd Scaling: 200% Relief 25

Stained Glass: создава полигонални цигли, кои наликуваат на ефектите од Crystallize филтерот од Photoshop, само што имаат црни линии околу циглите.

Photoshop 3D Transform и Texture Fill: Овие два филтри се застарени и во главно не-потребни, затоа не се присутни во новиот Photoshop CS. Тие се наоѓаат во Photoshop CD-то, па затоа треба дополнително да се инсталираат за да можат да се користат.

Во Photoshop CS постојат некои филтри кои не можат да се класифицираат ниту во ко-рективни, ниту во деструктивни филтри. Такви се на пример следните команди: Filter→Video→NTSC Colors и Filter→Other→Offset. Ова се примери за филтри кои не би требало да се наоѓаат во Filter менито. NTSC Colors менито ги модифицира боите на RGB или Lab сликата за да можат да се префрлат на видеолента. Живите црвени и сини бои, поинаку би се покажале како многу нестабилни и би преминале во други бои кои се блиску до нив. Но, проблемот со оваа функција е што не се работи за независен обо-ен простор, туку се работи за еден филтер кој во еден потег ги менува боите на сликата, а потоа неговата функција завршува. Ако се внесат бои на сликата после апликацијата

на овој филтер, постои шанса тие бои се некомпатибилни со NTSC функцијата, што следствено бара повторна апликација на овој филтер.

Offset филтерот поместува одреден број на пиксели во сликата. Се поместува сликата во рамките на одбрани граници, додека делот кој е надвор од тие граници останува ста-тичен. Може да се дуплира сликата, целиот дупликат да се премести за неколку пиксе-ли и потоа да се измешаат дупликатот и оригиналот, со што се создава ефект на освет-леност или на сенки на сликата.

Во Filter→Stylize→Wind, се наоѓа еден деструктивен филтер кој е покриен со констру-ктивните филтри за заматување и за шум.

Забелешка за RAM меморијата, која е особено важна при апликацијата на деструктив-ните филтри: сите филтри во Distort подменито и повеќето команди во Render подмени-то, функционираат само во RAM меморијата. Ако веќе се искористи целата располож-лива RAM меморија, тие нема да функционираат.

◙ За овој случај има една опција за да се заобиколи оваа состојба. Кога се менува една слика во боја, треба да се направи обид за апликација на филтрите на секој канал за боја одделно. Еден канал за боја бара една третина или една четвртина од онаа RAM меморија која е по-требна за сликата со сите бои. За жал, оваа техника не може да се користи кај Lens Flare, Lighting Effects и кај NTSC Colors филтерот. Овие осетливи филтри се компатибилни единс-твено со слики во боја, ако се користат за менување на еден канал за боја, даваат заматен ефект.

1.10. ФИЛТЕР ГАЛЕРИЈА НА PHOTOSHOP

Photoshop со години немаше направено никакви промени и подобрувања на филтрите во Галеријата на ефекти. Но затоа во новиот Photoshop CS, понудена е нова Филтер га-лерија (прикажана на следната слика), во која се наоѓаат депонирани сите 47 ефекти од филтрите на галеријата. Во оваа галерија лесно може да се скока од еден филтер на друг, да се прилагодуваат некои опции во филтрите, па дури и да се прикачуваат фил-трите еден врз друг (како слоеви) и тоа се во еден дијалог.

Филтер галеријата

За да се дојде до Филтер галеријата, треба или да се одбере еден од нејзините филтри, како што се одбира и било кој друг филтер, или да се одбере опцијата Filter→Filter Gallery.

Една од лошите страни на старите Филтер галерии, беше што приказот на сликата беше лимитиран на мали квадрати во дијалогот на филтерот. Но, ова е сменето во Photoshop CS. Една од првите работи што се забележува во новата Филтер галерија е големиот

простор за приказ на сликите кој се наоѓа на левата страна од дијалогот. Може да се прилагоди степенот на зголемување на приказот со користење на + и - иконите, или со користење на pop-up менито под стрелките во долниот-десен агол на делот за приказот.

Средниот дел од дијалогот на Филтер галеријата, е делот од каде што се има пристап до самите филтри. Филтрите се организирани во групи од фолдери, кои кореспондираат со соодветните подменија од главното Филтер мени. Со клик на триаголниците, или само со кликање на името на фолдерот, се откриваат мали сликички, при што секој е проме-нет за да го прикаже ефектот од апликацијата на соодветниот филтер. Со кликање на било која од сликичките, се аплицира ефектот на сликата и се прикажуваат неговите опции на десната страна од дијалогот.

Откако е активиран ефектот, можат да се прилагодат опциите, како што се прави и кај било кој друг филтер. Понатаму, може да се преминува од еден на друг филтер. Со кли-кање на нагорната стрелка, која се наоѓа лево од OK копчето, може да се менува видли-воста на делот со филтрите во средниот дел на дијалогот и да се креира повеќе простор за приказот на сликата.

Вистинската моќ на Филтер галеријата се наоѓа во долниот-десен агол на прозорецот, каде аплицираните филтри се прикажани на ист начин како и слоевите во Layers пале-тата. Во Филтер галеријата има само еден слој со ефекти. За да се додадат дополнител-ни слоеви треба само да се кликне на иконата за нов слој (тоа е малечката слика), на долниот дел од дијалогот и се одбира нов филтер од сликичките. Може да се прикачи и истиот филтер, па дури и повеќе пати еден врз друг, па со менување на опциите во еден ист филтер, да се создадат интересни ефекти. Со кликање на иконите како очи кои се наоѓаат веднаш до слоевите на филтрите, може да се менува видливоста на било кој од ефектите. Прераспределувањето на слоевите со филтрите, во Филтер галеријата, се по-стигнува со кликање на слојот или во негово преместување нагоре или надолу во куп-чето слоеви. За да се отстрани некој филтер, само се осветлува неговиот слој и се клика на иконата за ѓубре.

Единствената лоша страна на Филтер галеријата, е недостатокот на опцијата за да се исклучи Филтер галеријата. Но во крајна линија Филтер галеријата е еден позитивен додаток во Photoshop.

1.11. PIXELATE ФИЛТРИ

Filter→Pixelate подменито, се карактеризира со многу команди кои ќе ја преуредат сли-ката во грутки од боја.

Color Halftone: Овој многу практичен филтер овозможува да се прикаже ефектот на полутонска шема. Кога овој филтер се аплицира на CMYK слика, Photoshop симулира комерцијално репродуцирана сепарација на бојата. Во други услови, овој филтер скоро и нема да има ефект на другите канали за боја. На пример, кога се работи со RGB сли-ка, вредноста 4 за каналот е игнорирана, затоа што не постои четврти канал. Кога се ра-боти со црно-бела слика, вредноста 1 за Screen Angles е единствениот агол кој има ефект врз сликата.

Crystallize: Овој филтер ја организира сликата во грутки со неправилна форма. Нивна-та големина се одредува со внесување на вредност од 3 до 300 пиксели во опцијата Cell Size.

Facet: Ги спојува деловите со слично обоени пиксели, за да се добие ефект на рачно обоена слика.

Fragment: Овој филтер е претходно веќе споменат.

Mezzotint: Ја променува сликата во шема од точки, линии или потези со четка.

Mosaic: Mosaic филтерот ги меша пикселите во поголеми квадрати. Се определува ви-сината и ширината на квадратите со внесување на вредност во Cell Size опцијата.

Pointillize: Овој филтер е сличен со Crystallize филтерот, само што ја дели сликата на неповрзани грутки, кои се поставени наспроти бојата од позадината. Големината на грутките се одредува со внесување на вредност во Cell Size опцијата.

1.11.1. Ефектот на кристално хало

Со аплицирањето на Pixelate филтрите на селектиран дел од сликата, може да се креира ефект наречен ефект на кристално хало. Најдобри резултати во добивањето на овој ефект нуди Crystallize филтерот. Следи објаснување, за тоа како се креира овој ефект (се користи примерот на следната сликата).

13. Се селектира елементот на сликата околу кој ќе треба да се креира халото (тоа во примерот на сликата е Земјата).

14. Се одбира Select→Inverse опцијата или се притиска Ctrl+Shift+I. Халото се по-јавува околу селектираниот објект, па потоа се деселектира главниот објект на сликата и се селектира позадината на сликата.

15. Се притиска Q за да се префрлиме на quick mask mode. На овој начин може да се менува селектираниот дел и да се гледаат резултатите од тие промени.

16. Се копира маската. Се притиска Ctrl+A и Ctrl+C за да се селектира целата ма-ска и да се ископира во Clipboard. Оваа слика ќе е потребна подоцна, за да се комплетира ефектот.

17. Се одбира Filter→Other→Minimum. Овој филтер овозможува да се зголемува големината на деселектираниот дел од сликата. Големината на Радиусот зави-си од големината на халото кое треба да се креира (во примерот внесена е вредност 50).

18. Се одбира Filter→Blur→Gaussian Blur. Потоа се внесува вредност за Радиусот која е иста со вредноста внесена во Minimize дијалогот (во примерот е внесена вредност од 50 пиксели). Резултатот се гледа на левиот дел од сликата.

Quick mask, Minimum: 50, GBlur: 50

Crystalize: 20, Invert, Paste, Fade: Multiply

19. Се одбира Filter→Pixelate→Crystallize. Се внесува некоја средна вредност во Cell Size опцијата. Во примерот на сликата е внесена вредноста 20.

20. Се инвертира маската. Се притиска Ctrl+I за да се заменат белите и црните де-лови. Со ова се деселектира делот кој се наоѓа надвор од халото.

21. Со притискање на Ctrl+V, се пренесува верзијата на маската, која претходно беше ископирана во Clipboard.

22. Се одбира Edit→Fade, а потоа се одбира Multiply. За да се измеша оригинална-та маска со кристализираната верзија, се притиска Ctrl+Shift+F и се одбира Multiply од Mode менито. Со оваа можност се меша една маска во другата, оставајќи го само селектираното хало, како што е прикажано на десниот дел од сликата.

23. Се притиска Q за да се вратиме на marching ants мод на работа. Во горниот-лев пример на следната слика е употребена опцијата Ctrl+Backspace за да се испол-ни селектираниот дел со бела боја.

Crystallize, Cell Size: 20 Color Halftone, Max Radius: 6, Channel1: 45

Mosaic, Cell Size: 14 Pointillize, Cell Size: 5

На претходната слика се прикажани неколку варијации на ефектот на кристални хало. Во горната-десна слика е употребен Color Halftone филтерот на местото од Crystallize филтерот. Во долната-лева слика е аплициран Mosaic филтерот, со вредност на Cell Size од 14 пиксели. Во долната-десна слика е аплициран Pointillize филтерот, со Cell Size вредност од 5 пиксели.

1.11.2. Креирање на mezzotint

Мezzotint е специјална полутонска шема која ги заменува точките со случајна шема од линии and дупки. Мezzotint филтерот во Photoshop е обид за да се симулира овој ефект. Се одбира Filter→Pixelate→ Mezzotint опцијата, се селектира еден ефект од Type под-менито и се притиска Enter. Прозорецот за приказ овозможува да се види како изгледа секој од десетте опции од Type подменито. На следната слика се прикажани резултати-те од аплицирањето на Мezzotint филтерот, употребени се четири ефекти од овој фил-тер.

Medium Dots Coarse Dots

Short Lines Long Strokes

Кога Mezzotint филтерот се аплицира на црно-бела слика, резултатот е секогаш црно-бел. Кога се аплицира на слика во боја, филтерот автоматски го аплицира селектирани-от ефект на секој канал за боја одделно. Иако сите пиксели во секој канал се променети или во бела или во црна боја, на сликата можат да се видат сите осум бои: црна, црвена, зелена, сина, жолта, биолетова, кафеава и бела, на RGB сликата. Ако Mezzotint филте-рот се аплицира на секој канал одделно, следи дека секој канал за боја во кој се работи, влијае на функцијата на филтерот. На пример ако се аплицира филтерот во Lab мод, се добиваат осум бои: црна, виолетова, кафеава, зелена, црвена, две темно сини бои и тем-но розова боја. додека пак, ако филтерот се аплицира во CMYK, се добиваат истите осум бои како во RGB: бела, виолетова, кафеава, жолта, виолетово-сина, црвена, темно зелена и црна, само што овие бои се со поинаква дистрибуција. На тој начин сликата изгледа посветла и пошарена од RGB сликата. Ова се случува затоа што во RGB mode филтерот има многу повеќе црна боја со која ќе работи, отколку што има во црниот ка-нал на CMYK mode.

1.12. EDGE-ENHANCEMENT ФИЛТРИ

Filter→Stylize подменито нуди пристап до тријада од филтри која ги истакнува рабови-те во една слика. Најпопуларен од тие три филтри е Emboss филтерот, кој и додава ди-мензии на сликата, која потоа изгледа како да била извајана во релјеф. Другите два филтри, Find Edges и Trace Contour, поретко се користат во секојдневната работа.

1.12.1. Embossing филтерот

Emboss филтерот работи на тој начин што ги бара рабовите со голем контраст, ги осветлува рабовите со црни или бели пиксели, а потоа ги бои деловите со мал контраст со средната нијанса на сивата боја. Со одбирање на Filter→Stylize→Emboss опцијата, Photoshop го прикажува Emboss дијалогот прикажан на следната слика.

Овој dialog box нуди три опции:

24. Angle (агол): Оваа вредност го детерминира аголот под кој Photoshop ја освет-лува сликата. На пример, ако се внесе вредност од 90 степени, се осветлува сликата од долниот дел, па право нагоре. Според тоа, белите пиксели се наоѓа-ат од долната страна на рабовите, а црните пиксели се наоѓаат од горната стра-на на рабовите. На следната слика се прикажани четири различни осветлувања на сликата, од различни агли и со различни вредности за височината.

Агол: 135 степени Агол: 45 степени Височина: 1 пиксел Височина: 2 пиксели

Агол: -135 степени Агол: -45 степени Височина: 3 пиксели Височина: 4 пиксели

25. Height (височина): Emboss филтерот ги постигнува своите ефекти на осветлу-вање со поместување на една копија од сликата во однос на друга. Со оваа оп-ција, се специфицира растојанието помеѓу копиите, што може да варира поме-ѓу 1 и 100 пиксели. Пониските вредности даваат поплитки ефекти, како што е прикажано на првата од претходните слики. Вредности поголеми од 4 пиксели, доста ги издигаат објектите освен ако не се внесени и високи Amount вредно-сти. Заедно, вредностите за височината и за Amount, ја одредуваат длабочина-та на сликата.

◙ Вредноста за Височината е аналогна на вредноста за Радиусот во Unsharp Mask dialog box. Значи, вредноста за Височината треба да се одреди во зависност од резолуцијата на сликата: 1 за 150 ppi, 2 за 300 ppi итн.

26. Amount: се внесува вредност помеѓу 1 и 500%, за да се одреди количината на бела и црна боја, која е употребена за пикселите околу рабовите во сликата. Вредностите помали од 50% продуцира скоро целосно сиви слики. Поголеми вредности даваат пооштри рабови во сликата.

Ако Emboss филтерот се користи како продолжение на High Pass филтерот, овој филтер добива ново значење: може да се менува делот надвор од селектираните граници во quick mask mode, а исто така може да се користи за цртање на детали во една слика.

На следната слика се прикажани резултатите од употребената Fade команда, веднаш по апликацијата на Emboss филтерот. Прво е аплициран Emboss филтерот со Агол од 135 степени, Височина од 2 пиксели и Amount од 500%. Потоа се притиска Ctrl+Shift+F за да се прикаже Fade dialog box. За креирањето на горниот-десен пример, се одбира опци-ја Darken од Mode менито и се намалува вредноста за опацитетот на 65%. Со оваа опци-ја се додаваат сенки на рабовите од сликата, со што се зголемува текстурата на сликата, без да се промени оригиналната осветленост на сликата. Се селектира Overlay blend mode, и се зголемува вредноста на opacity до 100%, за да се креира долниот-лев пример, а се одбира Pin Light филтерот со 80 % opacity за долниот-десен пример.

Emboss, Агол: 135, Височина: 2, Opacity: 500%

Darken, Opacity: 65%

Overlay, Opacity: 100% Pin Light, Opacity: 80%

◙ За да се креира color-relief ефект, се аплицира Emboss филтерот и потоа се селектира Luminosity опцијата во Fade дијалогот. На овој начин се задржуваат боите од оригиналната слика, додека се аплицира светлината или темнината на пикселите од селектираниот фил-тер.

1.12.2. Наоѓање рабови

Photoshop нуди три филтри кои пребаруваат околу пикселите во сликата и ги акценти-раат рабовите. Сите три филтри се наоѓаат во Filter→Stylize подменито.

Find Edges: овој филтер ги детектира рабовите слично како High Pass филтерот. Дело-вите со мал контраст стануваат бели, рабовите со среден контраст стануваат сиви, и ра-бовите со голем контраст стануваат црни. На тој начин оштрите рабови стануваат тенки линии, а помеките рабови стануваат дебели линии. Резултатот е добивање на дебели граници кои можат да се постават над сликата, за таа да добие восочен изглед.

Find Edges Glowing Edges: 2, 10, 5

Trace Contour: 128, Upper

Overlay, 100% Opacity

Screen, 85% Opacity

Multiply, 100% Opacity

На prethodnata слика, горниот ред на слики го демонстрира ефектот на трите edge-tracing команди од Filter→Stylize подменито. По апликацијата на секоја команда, упо-требена е Fade командата за да се аплицираат blend modes и вредностите за opacity, чиј ефект е прикажан на сликите во долниот ред. За да се постигне ефектот на долната-лева слика, избрана е опцијата Edit→Fade Find Edges и аплициран е Overlay mode.

Glowing Edges: Овој филтер е варијација на Find Edges филтерот, од кој се разликува во две работи. Glowing Edges филтерот продуцира спротивен ефект, така што ги менува деловите со мал контраст во црна боја, а рабовите во бела боја. Овој ефект е прикажан на горната-средна слика во примерот претходните слики. Овој филтер исто така овоз-можува да се прилагоди ширината, осветленоста и мазноста на променетите рабови. На пример, во горната-средна слика од претходниот пример, употребена е Edge Width: 2, Edge Brightness: 10 и Smoothness: 5. За да се добијат црни рабови на бела позадина, тре-ба да се притисне Ctrl+I, за да се инвертира ефектот.

Trace Contour: како што е прикажано на десната страна од претходната слика, Trace Contour филтерот ја наоѓа серијата од линии од еден пиксел по должината на границата помеѓу светлите и темните пиксели. Со одбирањето на овој филтер, се прикажува дија-лог кој ги содржи следните три опции: Level, Upper и Lower.

27. Вредноста на Level ја одредува вредноста на светлост на пикселите, над која пикселите се препознаваат како светли, а под неа се препознаваат за темни. На пример, на претходната слика, со внесувањето на 128 за средна нијанса од сива боја, Trace Contour филтерот црта линија на секоја точка каде што дел со по-светла боја од средно сивата боја, се допира со дел со потемна боја.

28. Upper и Lower опциите одредуваат каде филтерот ќе ги позиционира линиите во пределот со посветла боја (Upper опцијата), или во пределот со потемна бо-ја (Lower опцијата).

Trace Contour филтерот се аплицира на секој канал за боја одделно и го препознава се-кој канал како 1 битна слика. Група од црни линии ги обиколува обоените делови во се-кој канал. RGB, Lab или CMYK сликите, овие линии се прикажани во бојата која е асо-цирана со одделните канали. Во RGB сликите, се јавува виолетова линија во црвениот канал, жолта линија во синиот канал итн. Во црно-белите слики се јавува една црна ли-нија.

1.12.3. Креирање на металик обвивка

Chrome филтерот се активира со одбирање на Filter→Sketch→Chrome опцијата. Овој филтер целосно ја уништува сликата и на нејзиното место остава измешани бои во раз-лични нијанси.

Затоа постои друга опција за креирање на металик обвивка, без да се употреби Chrome филтерот. Тоа може да се постигне со користење на Find Edges филтерот. Прво, со при-тискање на Ctrl+J, се копира сликата на посебен слој. Потоа се аплицира Gaussian Blur филтерот (најдобри резултати се добиваат со вредности од 1.0 до 4.0 за Радиусот). Се аплицира Find Edges филтерот. Затоа што рабовите на сликата се заматени, се добива светла слика. За да се затемни сликата, може да се употреби Image→Adjustments→Levels опцијата.

G Blur: 2 пиксели, Find Edges

Bas Relief: 14, 2, Bottom

Chrome: 3, 6

Overlay, 100% Opacity

На горниот-лев пример на претходната слика, се прикажани заматените рабови после апликацијата на Gaussian Blur и Find Edges филтерот. На долниот-лев пример е комби-нирана филтрираната слика со оригиналната слика, со употребата на Overlay mode, што резултира со добивање на сјаен ефект кој и дава на сликата металик изглед, без при тоа да ги уништи деталите на сликата. Во втората и третата колона на сликата, се аплика-цирани Bas Relief и Chrome филтрите, а потоа е избрана опцијата Edit→Fade и селекти-

ран е Overlay mode, што резултира со постигнување на слични ефекти како во претход-ните примери.

1.13. ДИСТОРЗИОНИ ФИЛТРИ

Командите од Distort подменито, ги релоцираат и интерполираат боите во една слика, за да се добијат ефекти на растегнување, отекување и вибрирање. Distortion филтрите даваат ефект на стотици контролни точки, кои можат да се користат за дисторзија на различни делови од сликата.

На левата страна од следната слика е дадена оригиналната слика, а на десната страна е дадена сликата на која се применети 6 дисторзиони филтри: Spherize, Twirl, Polar Coordinates, Shear, Wave и Ripple. Употребен е и Liquify филтерот за добивање на некои од ефектите на горниот дел од сликата.

Distortion филтрите се многу моќни алатки кои иако лесно се аплицираат, истовремено се и многу комплицирани за употреба. Треба да се внимава на неколку правила при употребата на овие филтри:

29. Пред да се почне со употребата на овие филтри во некои проекти, пожелно е прво да се експериментира со добивањето на нивните ефектите.

30. Да се внимава со нивното користење: затоа што употребата на овие филтри од-зема многу време.

31. Селективна апликација: ефектите на distortion филтрите се многу големи, затоа треба да се избегнува апликацијата на целата слика одеднаш. Посуптилни ефе-кти можат да се постигнат, со апликацијата на овие филтри на селектирани слоеви од сликата. Како со примерот на претходната слика, каде што ниту еден филтер не е аплициран на целата слика.

32. Креативно да се комбинираат: не може да се очекува дека со апликацијата на еден филтер веднаш ќе се добие саканиот ефект. Може да се аплицира еден филтер повеќе пати, како и да се комбинираат различни дисторзии на сликата.

◙ Distortion филтрите се интерполираат помеѓу пикселите за да го креираат својот ефект. Ова значи дека квалитетот на филтрираната слика зависи од избраните вредности за Image Interpolation опциите во General Preferences дијалогот. Ако еден филтер продуцира измеша-ни ефекти, веројатно е избрана Nearest Neighbor опцијата. Наместо оваа, може да се избере Bicubic или Bilinear опцијата.

1.13.1. Рефлектирање на сликата во лажица

Pinch филтерот ја прикажува сликата како да се наоѓа во внатрешноста на сфера или некоја слична закривена површина. Spherize филтерот ја прикажува сликата како да се наоѓа на надворешната страна од една сфера. Pinch филтерот се аплицира на скенирана слика од лице, за да се потисне сликата кон центарот, а Spherize филтерот се аплицира за да се акцентира гребенот на носот. Овие два ефекти се прикажани на следната слика.

Pinch, Amount: 50 Spherize, Amount: 50

Pinch, Amount: -50 Spherize, Amount: -50

Од сликата се забележува дека позитивната вредност за Amount во Pinch дијалогот про-дуцира сличен ефект како негативната вредност во Spherize дијалогот. Има мала разли-ка во просторната кривина на тродимензионалните пресметки на овие филтри: Pinch филтерот ја менува сликата користејќи заоблен конус, со форма на ѕвоно, нешто слично како Гаусовата крива; додека Spherize филтерот ја обвиткува сликата на внатрешната или на надворешната страна од вистинска сфера. Како резултат на ова, овие два филтри даваат малку различни резултати. Pinch филтерот продуцира поблаг премин околу се-лектираниот дијаметар, а Spherize филтерот продуцира пооштар премин.

Уште една разлика помеѓу двата филтра е што Spherize филтерот нуди дополнителни опции за замотување на сликата на внатрешната или надворешната страна на вертика-лен или хоризонтален цилиндар. Овие опции се активираат со селектирање на Horizontal Only или Vertical Only опциите од Mode popup менито на долниот дел од Spherize дијалогот. Ефектите од овие опции се прикажани на следната слика.

Horizontal Only Horizontal Only Amount: 80% Amount: -80%

Vertical Only Vertical Only Amount: 80% Amount: -80%

◙ Двата филтри имаат ефект само на елипсовидни региони. Ако просторот надвор од селекти-раниот дел не е елипсовиден, Photoshop го аплицира филтерот на најголемата елипса која се наоѓа во селектираниот дел. Ова резултира со забележлива елипсовидна граница помеѓу афектираните и неафектираните делови. За да се избегне овој ефект, треба да се селектира делот на кој ќе се аплицира филтерот и потоа се применува feather - пердув на селектирани-от дел пред филтрирањето. На овој начин се омекнува ефектот на филтерот и се добива по-степена транзиција (која е поблага дури и од онаа на Pinch филтерот.

Една од поинтересните карактеристики на Pinch филтерот, е онаа што овозможува една слика да се претвори во конусна градација. Како пример за оваа функција е дадена следната слика. Прво се заматува сликата, за да се елиминираат некои оштри рабови помеѓу транзициите на боите. Потоа се аплицира Pinch филтерот со целата негова јачи-на (100%). Филтерот се реаплицира уште неколку пати. Со секоја апликација се прити-ска Ctrl+F, со што централниот дел од сликата, се повеќе се оддалечува. После десет аплицирања на филтерот, лицето во примерот веќе не се гледа. На крај е аплициран Radial Blur филтерот со вредност од 10 пиксели за Spin. Со тоа малку ќе се измешаат границите на боите, со што се добива крајниот ефект на конусна градација

Pinch, Amount: 100% Pinch, Amount: 100%х3

Pinch, Amount: 100%х10 Radial Blur, Spin, Good, Amount: 10

1.13.2. Ротирачки спирали

Twirl филтерот го ротира центарот на еден селектиран дел, оставајќи ги страните фи-ксирани. Резултатот е добивање на спирала од бои. Кога се одбира опцијата Filter→Distort→Twirl, треба да се внесе позитивна вредност од 1 до 999 степени за сли-ката спирално да се заврти во насоката на движењето на стрелките на часовникот. Со внесување на негативна вредност, сликата ќе се заврти во насока спротивна од насоката на движењето на стрелките на часовникот. На следната слика е прикажана спирала од 30 степени и спирала од 100 степени, како во позитивна така и во негативна насока.

Twirl, Агол: 30 Twirl, Агол: 100

Twirl, Агол: -30 Twirl, Агол: -100

Ако Twirl филтерот се аплицира повеќе пати, но во умерени вредности за Аголот (дол-ниот-лев пример на претходната слика), се добива помазен ефект, отколку при една ап-ликација на филтерот, но со висока вредност за аголот (долниот десен пример на пре-тгодната слика). Со одбирање на максималната вредност од 999 степени, се до-бива ефект на спирала која се завртела скоро три пати.

Почетна точка(Pinch, Amount: 100%х10) Twirl, Агол: 100х3

Twirl, Агол: 100х10 Twirl, Агол: 999

Освен за креирање на спирали во облик на сладолед, како тие на претходните слики, Twirl филтерот може да се користи за креирање на различни слики, практично од ништо. Вакви примери се прикажани на следните слики.

Почетна точка (Pinch, 100%х10) Spherize, Vertical Only, 100%х7

UsM, 200%, Радиус: 20, GBlur, Радиус: 1 Twirl, Агол: 100х5

Примерите на претходната слика, се добиени исклучиво со користење на дисторзиони-те филтри.

Градација од црно кон бело Twirl, Агол: -360х3

Ctrl+J, Flip Horizontal, 50% opacity Ротација: 90, во насока на часовникот

Примерите на претходната слика се креирани со користење на алатка за градација, Twirl филтерот и уште неколку други трансформации. Но сепак, поважен ефект од до-бивањето на специјалните ефекти е генералната категорија на дисторзијата на слики.

1.13.3. Креирање на концентрични прстени

ZigZag филтерот ги аранжира боите во цик-цак шеми, но тоа го прави со радијален рас-поред, односно цик-цак линиите се шират од центарот на сликата. Резултатот е добива-ње на концентрични прстени. За да се добијат паралелни цик-цак линии, треба да се ап-лицираат Ripple и Wave филтрите. При одбирањето на Filter→Distort→ZigZag опцијата, Photoshop прикажува дијалог кој ги нуди следните опции:

Amount: се внесува цела вредност помеѓу -99 и 100 за да се специфицира дебелината на прстените. Ако се внесе негативна вредност, прстените ќе се спуштаат под површи-ната. Ако се внесе позитивна вредност, прстените ќе проминираат кон напред. За да се илустрира ефектот на Amount вредноста, даден е пример, прикажан на следната слика. Се започнува со почетната слика (горната-лева слика), која се копира на нов слој, се ро-тира за 180 степени, и се аплицира Overlay blend mode (горната-десна слика од приме-рот). Повторно се аплицира Overlay blend mode и повеќе пати се аплицира Twirl филте-рот (прикажано на долната-лева слика). На крај ископирана е сликата со знамето (од претходните примери) на нов слој. Таа слика е инвертирана, аплициран е Difference mode на тој слој и целата слика е израмнета. Така е добиена долната-десна слика во примерот.

Pinch, Amount: 100%х10 Ctrl+J, Ротација: 180, Overlay mode

Ctrl+J, Twirl: 100х5 Знаме, инвертирање, Difference

На следната слика е прикажана финалната слика од употребата на ZigZag филтерот со Amount вредности од 30% и 100% и секој од трите Style прилагодувања. Во сите случаи Ridges вредноста е 5.

Around Center Out From Center Pond Ripples Amount: 30% Amount: 30% Amount: 30%

Around Center Out From Center Pond Ripples Amount: 100% Amount: 100% Amount: 100%

Ridges: оваа опција го контролира бројот на прстени во селектираниот дел, можат да се внесат вредности од 0 до 20. Сликата 11-23 ја прикажува разликата меѓу вредноста 5 и 20 за Ridges опцијата и ефектите од трите Style pop-up menu settings. Во сите случаи вредноста за Amount опцијата е 50.

Around Center Out From Center Pond Ripples Ridges: 5 Ridges: 5 Ridges: 5

Around Center Out From Center Pond Ripples Ridges: 20 Ridges: 20 Ridges: 20

Style: Оваа опција одредува како Photoshop ќе ги поместува пикселите околу центарот на сликата или селектираниот дел на сликата.

Around Center: Оваа опција ги ротира пикселите во различни насоки околу центарот, без да ги помести кон надвор; само оваа опција дава цик-цак ефект.

Out From Center: Со оваа опција Photoshop ги поместува пикселите кон надвор, во ритмички рафали

Pond Ripples: Ефектот на оваа опција е помеѓу претходните две опции; ги поместува пикселите кон надвор и ги ротира околу центарот, за да формира циркуларни шеми. Са-мо оваа опција го дава ефектот на концентрични прстени.

1.14. КРЕИРАЊЕ НА ПАРАЛЕЛНИ ПРСТЕНИ И БРАНОВИ

Photoshop нуди четири филтри кои можат да ја променат сликата креирајќи паралелни бранови. Во оваа група на филтри припаѓаат: Ripple, Ocean Ripple, Glass и Wave филте-рот.

1.14.1. Ripple филтер

За да се аплицира овој филтер, треба да се одбере Filter→Distort→Ripple опцијата. Photoshop ќе прикаже Ripple дијалог, кој ги содржи следните опции:

Amount: се внесува цела вредност помеѓу -998 и 999, која ќе ја одреди ширината на пр-стените. Негативните, односно позитивните вредности ја одредуваат насоката на прсте-ните, но од визуелен аспект, имаат идентичен ефект. На следната слика се прикажани ефектите од употребата на различни Amount вредности.

Ripple, Amount: 100% Amount: 300% Amount: 999%

Size: се селектира една од трите опции во Size pop-up менито, за да се промени должи-ната на прстените. Small опцијата дава пократки и поголем број прстени. Комбинација-та на Small опцијата со голема Amount вредност, резултира со ефект на обработено стакло. Large опцијата дава подолги и помал број на прстени. Следната слика ги прика-жува ефектите на секоја Size опција.

Ripple, Size: Small Size: Medium Size: Large

Може да се добие убав ефект со поставување на слој со негативни прстени врз слој со позитивни прстени.

1.14.2. Ocean Ripple and Glass филтер

Овие филтри го симулираат ефектот на гледање на слика низ обработено стакло. Ефе-ктите од двата параметри на Ocean Ripple филтерот: Ripple Size и Ripple Magnitude се прикажани на следната слика. Со зголемување на вредноста на Ripple Size се шири ефе-ктот на поголема површина, а со зголемување на вредноста на Ripple Magnitude се до-дава длабочина и контраст на прстените на сликата.

Ripple Size: 3 Ripple Size: 8 Ripple Size: 15 Magnitude: 5 Magnitude: 5 Magnitude: 5

Ripple Size: 3 Ripple Size: 8 Ripple Size: 15 Magnitude: 20 Magnitude: 20 Magnitude: 20

Главната разлика помеѓу Glass и Ocean Ripple филтерот е тоа што Ocean Ripple филте-рот нуди една можност за дисторзија на сликата. Glass филтерот нуди четири текстури, како и можност за употреба на своја текстура. Може да се инвертира текстурата, за ви-соките делови да станат ниски, ниските да станат високи, како и да се менува нејзината големина во зависност од слојот кој се менува. На следната слика е применета Tiny Lens текстурата на сите примери. Прикажано е колку се различни ефектите во завис-ност од вредностите на Distortion и Smoothness опциите. Високите вредности на Smoothness даваат аналогни ефекти на ниските вредности на Ripple Magnitude во Ocean Ripple филтерот.

Distortion: 3 Distortion: 10 Distortion: 20 Smoothness: 5 Smoothness: 5 Smoothness: 5

Distortion: 3 Distortion: 10 Distortion: 20 Smoothness: 12 Smoothness: 12 Smoothness: 12

1.14.3. Wave филтер

Со одбирање на опцијата Filter→Distort→Wave, се прикажува Wave дијалог даден на следната слика.

Photoshop ги нуди следните опции во овој филтер:

Number of Generators: Се внесува вредност од 1 до 999, што определува колку групи на бранови ќе се аплицираат на сликата. Примери со различни вредности за Number of Generators се прикажани на следната слика (ако се внесе голема вредност за оваа опци-ја, ќе треба многу време за да се промени приказот на сликата).

Number of Generators: 1

Number of Generators: 2

Number of Generators: 5

Number of Generators: 10

Wavelength и Amplitude: овие вредности го определуваат бројот и ширината на брано-вите (Wavelength), односно растојанието помеѓу врвовите на два бранови, како и висо-чината на брановите (Amplitude); Можат да се внесуваат врености од 1 до 999; на след-ната слика се прикажани ефектите од различните вредности на овие две опции.

Max. Wavelength: 120, Max. Amplitude: 35

Max. Wavelength: 350, Max. Amplitude: 35

Max. Wavelength: 120, Max. Amplitude: 115

Max. Wavelength: 350, Max. Amplitude: 115

Scale: Ефектите на Wave филтерот можат да се насочуваат помеѓу 1% и 100% хоризон-тално или вертикално. Во претходните примери на слики е користена само Vertical Scale, додека за Horizontal Scale е дадена вредност од 1%. Со зголемување на Horizontal Scale можат брановите да се поместуваат кон напред и назад, како и кон горе и долу.

Type: Можат да се одберат три типови на бранови. На претходните слики е применета Sine опцијата, која продуцира вистински бранови кои заоблено се подигнуваат и спу-штаат како криви во форма на ѕвоно. Triangle опцијата е применета во првиот и третиот пример од следната слика. Ефектот креира цик-цак линии кои се подигнуваат и се спу-штаат во прави линии. Square опцијата е илустрирана во вториот и последниот пример на следната слика. Ефектот претставува организирање на сликата во серии од групи на правоаголници.

Type: Triangle, Max. Wavelength: 120, Max. Amplitude: 35

Type: Square, Max. Wavelength: 120, Max. Amplitude: 35

Type: Triangle, Max. Wavelength: 20, Max. Amplitude: 70

Type: Square, Max. Wavelength: 20, Max. Amplitude: 70

Примери за Triangle и Square опцијата, но со повисоки вредности за Number of Generators се дадени на следната слика.

Type: Triangle, Number of Generators: 3

Type: Triangle, Number of Generators: 3, Randomize

Type: Square, Number of Generators: 2

Type: Square, Number of Generators: 2, Randomize

Randomize: Ефектот на Wave филтерот е со случајни карактеристики, но со кликање на Randomize копчето, уште повеќе се мешаат ефектите на овој филтер.

Undefined Areas: Wave филтерот го дисторзира селектираниот дел на сликата до таа мерка што можат да се појават празнини околу рабовите. Овие празнини можат да се пополнат со повторување на пикселите кои се наоѓаат по должината на рабовите на се-лектираниот дел; Или со приближување на пикселите од левата страна кон десната страна на селектираниот дел, или од горе кон долу на селектираниот дел на сликата.

1.14.4. Дисторзија на слика по должината на крива

Distort командата (Edit→Transform→Distort) формира четири агли околу сликата. Со повлекување на тие агли се дисторзира селектираната слика во таа насока. Лоша кара-ктеристика на оваа команда е што не може да се додадат други точки околу кои ќе мо-же да се формираат дополнителни дисторзии. За да се постигне овој ефект, може да се употреби опцијата Edit→Free Transform и Shear филтерот.

Shear филтерот ја дисторзира сликата или селектираниот дел од сликата во правец на една линија. Со одбирањето на Filter→Distort→Shear опцијата, се прикажува еден дија-лог даден на сликата.

Иницијално, во мрежата во горниот дел на прозорецот се јавува линија која има две точки на двата краја. Со повлекување на тие две точки, се променува кривината на ли-нијата, а истовремено се дисторзира сликата во приказот. За да се додадат нови точки околу кои ќе се дисторзира сликата, треба само да се кликне на линијата. За да се из-брише некоја точка на линијата, треба само да се повлече кон лево или десно, надвор од границите на мрежата. За да се избришат сите додадени точки и да се врати линијата во својата оригинална вертикална позиција, се клика на Defaults копчето.

Undefined Areas опцијата работи како и во Wave дијалогот. Празнините на една страна од сликата можат да се пополнат со пиксели од спротивната страна, преку селектирање на Wrap Around опцијата, или со повторување на пикселите кои се наоѓаат по должина-та на селектираниот дел, со одбирање на Repeat Edge Pixels опцијата.

◙ Shear филтерот е дизајниран да креира хоризонтални дисторзии. Затоа ако се јави потреба за креирање на вертикални дисторзии, наместо да се промени филтерот, може да се ротира сликата и така да се добие саканиот ефект. Ваков пример е прикажан на следната сликата.

Стандарден хоризонтален Shear Rotate 90° CCW, Shear, Rotate 90°

1.15. ПРОМЕНИ ДО ПОЛАРНИ КООРДИНАТИ

Polar Coordinates филтерот се селектира со одбирање на Filter→Distort→Polar Coordinates опцијата, Photoshop прикажува дијалог кој содржи две копчиња, како што е прикажано на следната слика.

Може да се изменат координатите на една слика од правоаголни во поларни, и од по-ларни во правоаголни. Така всушност се прилепува сликата на топка и се прикажува таа топка од горе. Овој ефект е даден на следната слика, каде е прикажана употребата на правоаголните координати -Polar to Rectangular опцијата (горниот пример), и употре-бата на поларните координати -Rectangular to Polar опцијата (долниот пример).

На следната слика се прикажани уште два примери, за тоа како се променува една цир-куларна слика (на левата страна на примерот), при менување на поларните со правоа-голните координати ( на десната страна на примерот).

Polar orientation Rectangular projection

Thick-liquid droplet Reflective, glowing pool

◙ Polar Coordinates филтерот нуди добра можност за менување на градациите. После цртањето на линеарна градација со алатката за градации, се аплицира Filter→Distort→Polar Coordinates со селектирање на Polar to Rectangular опцијата. Се добива градација, осветлена на долниот дел од селектираниот простор. Се притиска Ctrl+F за да се реаплицира филтерот, ова се повторува додека не почнат да се јавуваат измешани рабови. Потоа се притиска Ctrl+Z (Undo) за да се врати сликата до последниот добар ефект.

1.15.1. Користење на Liquify командата

Liquify командата нуди повеќе видови на дисторзии, со набирање, поместување, завр-тување, проширување, собирање и копирање на пикселите. Всушност се модифицираат пикселите со нивното поместување низ сликата со четка. Можни се повеќе пати да се вратат и реаплицираат ефектите, пред да се формира финалната слика. На пример, на следната слика е променета познатата слика на Рафаел од 16-тиот век во употребата на Liquify командата.

Liquify командата се одбира од Филтер менито или со притискање на Ctrl+Shift+X. Photoshop го прикажува Liquify image прозорецот кој е даден на следната слика.

Минијатурната кутија со алатки на левата страна од прозорецот, содржи седум алатки за дисторзија на слика. Сите алатки одговараат на промените кои се прават во Brush Size опциите, на десната страна на прозорецот. Со притискање на копчињата за десна и лева заграда, ([ и ]), се зголемува, односно намалува големината на четката за 2 пиксе-ли. Со тоа се менува и големината на покажувачот на екранот, кој ја рефлектира приб-лижната големина на четката.

◙ Повеќето дисторзии побрзо ги афектираат пикселите во центарот на сликата, отколку тие поблиску до периферијата

Brush Density вредностите одредуваат колку feathering ќе имаат рабовите на курсорот, додека се креираат дисторзиите на сликата. Помалите вредности ги локализираат ефе-ктите повеќе кон центарот на четката.

Brush Pressure опцијата го контролира ефектот на алатката, додека се повлекува алатка-та низ сликата. Поголемите вредности продуцираат поизразени ефекти. При работа со слики осетливи на притисок, се селектира Stylus Pressure опцијата за Photoshop да го прилагоди притисокот на алатката.

Brush Rate опцијата е достапна при користењето на reconstruct, twirl clockwise, pucker, bloat и turbulence алатките, а ја контролира цврстината на алатките кога се клика на не-кој дел од сликата и го држи курсорот на едно место. Колку што се повисоки вредно-стите на Brush Rate опцијата, толку побрзо дисторзиите ќе се аплицираат на селектира-ниот дел од сликата.

Со притискање на Ctrl+плус и Ctrl+минус, се менува зумот на сликата. Со користење на лизгачите се движи сликата, а со притискање на копчето за празно место (spacebar) се зема раката (hand алатката) и се повлекува сликата во самиот прозорец. Liquify прозо-рецот исто така нуди и zoom (Z) и hand (H) алатки за полесна навигација во овој прозо-рец.

Ако се селектира дел од сликата пред да се аплицира Filter→Liquify командата, по авто-матизам, сите неселектирани делови се сметаат за замрзнати, односно не се афектирани од алатките за дисторзија. Можат да се замрзнат делови од сликата и потоа да се одмрз-нат за да станат достапни за апликација на различни ефекти. Исто така можат да се кре-ираат и делумно замрзнати делови, кои понатаму ги лимитираат ефектите на дисторзи-оните алатки. Photoshop CS нуди повеќе начини за да се контролира кои пиксели ќе останат замрзнати, а кои ќе се одмрзнати. Како дополнување на оваа опција, можат да се замрзнат или одмрзнат пикселите, врз основа на комбинацијата на информацијата за транспарентноста во сликата или во еден слој на сликата.

Замрзнатите региони се покриени со црвена провидна обвивка, но може да се промени изгледот на површината со селектирање на нова боја од Mask Color pop-up менито, на долниот дел од Liquify прозорецот. За воопшто да не се гледа обвивката, се деактивира Show Mask опцијата.

Ако сликата содржи повеќе слоеви, во Liquify прозорецот се гледа само слојот кој мо-ментално се обработува, на транспарентна позадина. За да се видат и другите слоеви на сликата, се активира Show Backdrop опцијата која се наоѓа во долниот-десен агол на прозорецот. На овој начин можат да се видат сите слоеви, или да се селектира специфи-чен слој од pop-up менито. Opacity опцијата контролира колку добро можат да се видат другите слоеви од сликата.

Photoshop овозможува да се менува само моментално активниот слој. Затоа со користе-њето на Mode pop-up менито во Show Backdrop опциите, точно се специфицира како слојот кој моментално се дисторзира, взаемно делува со другите слоеви на сликата.

Со активирањето на Show Mesh опцијата се прикажуваат линии над сликата. Овие ли-нии можат да се користат како водач при апликацијата на многу прецизни дисторзии. Можат да се аплицираат и дисторзии, само со следење на мрежата, ако се деактивира Show Image опцијата. Се определува grid size и color со селектирање на опциите од Mesh Size и Mesh Color pop-up менијата.

Дисторзијата може да се меморира со кликање на Save Mesh копчето, при тоа името на документот треба да завршува со. msh. Се клика на Load Mesh за да се активира мемо-рираната дисторзија. Во Photoshop постои можноста за една дисторзија да може да се модифицира и примени и на друга слика.

◙ Важно е да се користи Save Mesh опцијата секогаш кога се користи Liquify командата, затоа што Photoshop не ги меморира автоматски претходните Liquify апликации.

Liquify алатките

Liquify алатките се наоѓаат на левата страна на Liquify прозорецот. Тие работат на след-ниот начин:

Forward warp (W): се повлекува за да се туркаат пикселите со покажувачот низ слика-та. Така се движат точките во мрежата, што ја дисторзира сликата. Првиот пример на следната слика прикажува неколку промени направени од големи потези со forward warp алатката. Во вториот пример, користена е помала четка од forward warp алатката. Најголемата разлика меѓу овие два примери е во широчината на потезите. Во првиот случај се повлекуваат 10-20 пиксели истовремено, а во вториот по 1-2 пиксели. Тоа ре-зултира со добивање на ефектот во првиот пример со 6 потези, а во вториот пример со 30-тина потези.

forward warp алатка forward warp алатка

Size: 100, Pressure: 50 Size: 50, Pressure: 50, мали потези

Twirl clockwise (C): Се клика или се повлекува за да се завртат пикселите под по-кажувачот, во насока на стрелките на часовникот, односно кон десно. Спротивниот ефект, завртување на пикселите во насока спротивна од насоката на стрелките на часов-никот, може да се добие со притискање на Alt копчето додека се повлекуваат пикселите со twirl clockwise алатката. За време на апликацијата на оваа алатка, може да се прити-ска и пушта Alt копчето, за наизменично да се менува насоката на завртувањето на пи-кселите. Пример за апликацијата на оваа алатка е даден на следната слика.

Twirl, Size: 50, Pressure: 100, 15 завртувања, втора апликација, иста основа

Pucker (S): со повлекување на оваа алатка, се вовлекуваат пикселите кон центарот на курсорот. Ако наместо да се повлекува покажувачот, се држи копчето на глушецот, Photoshop бавно го зголемува степенот на дисторзија, се додека не се отпушти копчето на глушецот.

Bloat (B): кога се повлекува, или се држи глушецот со оваа алатка, пикселите под покажувачот се поместуваат кон надвор. Колку што подолго се држи копчето на глуше-цот, толку поголем ефект се добива.

◙ Се притиска Alt копчето за наизменично да се менуваат pucker и bloat функциите. Пример за ефектот на овие функции е даден на следната слика.

Pucker, Size: 100, Pressure: 20 Со Alt, се потенцираат очите, усните

Push left (O): Кога се повлекува оваа алатка, пикселите под покажувачот се движат нормално на насоката на повлекувањето (при повлекување надолу, пикселите се дви-жат кон десно; при повлекување нагоре, пикселите се движат кон лево). За да се измени насоката на движењето на пикселите, се притиска на Alt копчето.

◙ Употребата на push left алатката често резултира со драматични и непредвидливи движења, но нејзините ефекти можат да се контролираат со користењето на две техники. Прво се ре-дуцира Brush Pressure вредноста на помалку од 25. Второ, се аплицира push left алатката во права линија, со кликање на една точка и кликање со Shift во друга точка, што резултира со добивање на права линија. На следната слика се илустрирани разликите помеѓу ефектите добиени со користење на вредности од 50 и 20 за Pressure опцијата.

Push left алатка Push left алатка Size: 400, Pressure: 50 Size: 400, Pressure: 20

Mirror (M): со повлекувањето на оваа алатка се креира деформирана рефлексија на сликата. При повлекувањето, Photoshop ги копира пикселите од делот кој се наоѓа нормално на насоката во која се движи курсорот, кон насоката на стрелките на часовни-кот (ако се повлекува нагоре, пикселите се клонираат од десната страна на курсорот во делот под курсорот, при повлекување надолу, се клонираат пикселите од лево на дес-но). Со притискање на Alt копчето се рефлектираат пикселите во спротивна насока. Пример на кој е аплицирана Mirror алатката, е даден на следната слика. Левата страна на сликата е повлечена кон горе, а десната страна на сликата е повлечена кон долу.

Mirror алатка, Brush Size: 400

Turbulence (T): Тurbulence алатката е варијација на forward warp алатката, која при повлекувањето ги дисторзира пикселите во различни насоки. При селектирањето на оваа алатка, Photoshop нуди пристап до уште една, трета опција за прилагодување на апликацијата, наречена Turbulent Jitter. Ако Brush Size вредноста контролира колку пи-ксели се афектирани истовремено, а Brush Pressure вредноста ја контролира јачината на потезите со алатката, Turbulent Jitter вредноста специфицира која количина на случајна варијација е дозволена. Со минималната вредност-1, оваа алатка функционира слично на forward warp алатката, а со максималната вредност-100, ги меша пикселите во сите насоки.

На следната слика се илустрирани неколку примери. Сите четири слики се креирани со користење на многу голема вредност за Brush Size: 400, и максималната Pressure вред-ност: 100. За сликите во горниот ред, курсорот е држен на исто место 15 секунди. Во овој случај апликацијата на алатката со Turbulent Jitter вредност: 30 дава подраматичен ефект од апликацијата со вредност 10. На сликите во долниот ред, алатката е повлеку-вана два пати од долната кон горната страна на сликата, еднаш кон десно и еднаш кон лево. Во овие примери, вредноста на Turbulent Jitter продуцира послучајни флуктуации, но на двете слики резултира со скоро еквивалентни количини на дисторзија.

Turbulence алатка, Jitter: 10 Jitter: 30, се држи 30 секунди

Turbulence алатка, Jitter: 10 Jitter: 30, се повлекува на двете страни

При користењето на мали вредности за Turbulent Jitter, оваа алатка се користи за внесу-вање на мал тремор или турбуленција во сликата. Со употреба на поголеми вредности (поголеми од 30), брзо се зголемуваат ефектите на алатката врз сликата.

◙ Ефектот од апликацијата на некој од овие филтри може да се анулира со притискање на Ctrl+Z. Исто така постои и опција за повеќекратни анулирања. Со притискање на Ctrl+Alt+Z може да се враќа сликата низ претходните операции. Со притискање на Ctrl+Shift+Z, можат повторно да се аплицираат анулираните дисторзии.

1.15.2. Замрзнување и одмрзнување на пиксели

При селектирање на дел од слика, Photoshop автоматски ги замрзнува неселектираните пиксели кога се активира Liquify дијалогот. Заради тоа, неселектираните пиксели не се афектирани од дисторзиите кои се аплицираат на сликата. Во претходните верзии на Photoshop, овие пиксели не можеа да се одмрзнат од Liquify прозорецот: Но Photoshop CS го овозможува одмрзнувањето на пикселите, замрзнувањето на нови пиксели, како и замрзнувањето на пикселите врз основа на нивната транспарентност и слоеви. За да се замрзне дел од сликата од Liquify прозорецот, постојат две опции:

Freeze mask (F): Се притиска F за да се селектира freeze mask алатката, и потоа се повлекува низ деловите од сликата кои треба да се заштитат. Се прилагоду-ваат вредностите на brush size и pressure како и во другите алатки. Но во овој случај, Brush Pressure опцијата ја одредува колку длабоко пикселите ќе се за-мрзнат. Со вредности помали од 100%, пикселите стануваат парцијално ди-сторзирани, при апликацијата на дисторзиона алатка врз нив. Со вредности за pressure од 50%, дисторзијата е аплицирана со половина од притисокот кори-стен врз незамрзнатите делови. Brush Density опцијата контролира колку дла-боко пикселите ќе се замрзнат кон надворешната страна на четката. За да се замрзне целата слика, се клика на Mask All копчето во Mask Options settings.

Thaw mask (D): За да се одмрзнат делови кои биле замрзнати од Liquify прозо-рецот, се минува преку нив со thaw mask алатката. Вредностите на различните опции во оваа алатка, делуваат на нејзините ефекти на ист начин како што де-луваат и на ефектите на freeze mask алатката. За да се одмрзне цела слика, се притиска на None копчето во Mask Options settings.

◙ Со кликање на Invert All копчето може брзо да се замрзне било кој незамрзнат пиксел, и да се одмрзне било кој замрзнат филтер.

Помеѓу покомплексните додатоци на Liquify дијалогот во Photoshop CS се Mask Options, лоцирани под Reconstruct Options. Над None, Mask All и Invert All копчињата,

се презентирани пет други копчиња, од кои секое дава различна можност за интеракци-ја во моменталната маска. Од лево кон десно, овие опции ги имаат следните функции:

33. Replace selection ја преместува моменталната маска, комплетно анулирајќи ги сите ефекти на замрзнување или одмрзнување кое е аплицирано на сликата. Оваа маска се заменува со маска кое е извлечена од моментално користената селекција на слојот, транспарентноста и маската на слојот.

34. Add to selection ги задржува сите одмрзнати делови од моментално користена-та маска, а исто така одмрзнува и други делови од сликата, во зависност од мо-ментално користената селекција на слојот, транспарентноста или маската на слојот.

35. Subtract from selection ги задржува сите замрзнати делови на моментално кори-стената маска, а замрзнува и други делови во зависност од моменталната се-лекција на слојот, транспарентноста, или маската на слојот.

36. Intersect with selection овозможува еден дел да остане одмрзнат, само ако е од-мрзнат и во моментално користената маска и ако е во корелација со моментал-но користената селекција на слојот, транспарентноста или маската на слојот.

37. Invert selection ја инвертира моменталнта маска, но само во рамките на одмрз-натите делови во корелација со моментално користената селекција на слојот, транспарентноста или маската на слојот.

1.15.3. Реконструирање и ремеморирање

Во Reconstruct Options делот во Liquify прозорецот, се гледа Mode pop-up мени и додат-ни две копчиња, Reconstruct и Restore All. Овие опции можат да се користат не само за враќањето на претходниот изглед на сликата (пред апликацијата на дисторзијата), но и за да се повтори апликацијата на дисторзијата со цел на поинаков начин да ја афектира сликата. Со следните команди ја нудат можноста за реверзија на ефектите на сликата:

Undo: со кликање на Ctrl+Alt+Z и Ctrl+Shift+Z може да се анулираат или повторно да се аплицираат секвенци од операции.

Reset: за да се врати сликата во состојбата во која се наоѓала при првото отворање на Liquify прозорецот, со кликање на Alt додека се клика на Cancel копчето, се менува во Reset. Со оваа команда, не само што се враќа оригиналната слика, туку се враќаат и претходните избрани вредности за различните опции во Liquify прозорецот.

◙ Со кликање на Ctrl+Z, се анулира рестартирањето на сликата и другите реверзиони техники, и на сликата се враќаат направените промени.

Restore All: со одбирање на оваа команда, сликата се враќа во оригиналната состојба, без да се ресетираат сите вредности на дадените опции. Оваа команда ги афектира за-мрзнатите и одмрзнатите делови на сликата подеднакво.

Liquify опцијата исто така нуди голем број на реконструктивни техники, кои полесно се контролираат и се покомплексни од опциите за реверзија на ефектите аплицирани на сликата. Со селектирање на опција од Mode менито и со кликање на Reconstruct копче-то или со повлекување на reconstruct (R) алатката, може да се реконструира дисторзија-та, така што се проширува од замрзнатите делови кон соседните незамрзнати пиксели. Reconstruct копчето ги афектира сите незамрзнати делови, а повлекувањето на алатката ги афектира само пикселите кои се наоѓаат под курсорот, во зависност од Brush Size и Pressure вредностите.

◙ Сите команди за реконструкција ја калкулираат промената во зависност од warp mesh (grid). За да се има подобар впечаток за тоа како делува на сликата секоја команда посебно, се деа-ктивира Show Image опцијата, се активира Show Mesh и потоа се аплицира една дисторзија на дел од мрежата. Се замрзнува дисторзираниот дел и се внимава на границите од мрежата

помеѓу замрзнатите и незамрзнатите делови на сликата, додека се аплицираат следните ко-манди:

Revert: Оваа опција ги враќа незамрзнатите делови на сликата во нивниот оригинален изглед, без да ги земе во предвид границите помеѓу замрзнатите и незамрзнатите дело-ви на сликата. За разлика од оваа опција, Revert копчето го враќа оригиналниот изглед на замрзнатите и незамрзнатите делови на сликата, подеднакво.

Rigid: оваа команда ја проширува дисторзијата, само колку што е потребно за да се за-чуваат вистинските агли во делот каде што се допираат замрзнатите и незамрзнатите делови. Ова резултира со незамрзнати делови кои изгледаат многу како во оригинална-та форма, само што благо преминуваат кон замрзнатите делови.

Stiff: Ја интерполира дисторзијата, така што ефектот се оддалечува, колку што се одда-лечувате од границата помеѓу замрзнатите и незамрзнатите делови.

Smooth и Loose: Овие две комади ја прошируваат дисторзијата аплицирана на замрзна-тите делови, кон незамрзнатите делови на сликата. Smooth опцијата се обидува да креи-ра поблаг премин помеѓу замрзнатите и незамрзнатите делови. Loose ја дели дисторзи-јата на замрзнатите делови, со незамрзнати делови. Најдраматични ефекти се постигну-ваат кога се аплицираат различни видови на дисторзии на замрзнатите и незамрзнатите делови.

Displace, Amplitwist, и Affine: Овие три опции делуваат единствено со reconstruct ала-тката. Со користењето на овие команди, можат да се аплицираат една или повеќе ди-сторзии кои се веќе аплицирани на една или повеќе референтни точки во сликата. Со кликање се одбира референтната точка и се повлекува низ незамрзнатите делови за и тие да се дистортираат. Displace командата се користи за да се поместуваат пиксели, со цел новата локација да одговара на референтната точка; се селектира Amplitwist за да одговара дислокацијата, ротацијата и скалирање на референтната точка; а Affine се се-лектира за сите дисторзии да одговараат на референтната точка.

Иако Liquify нуди многу можности за да се реконструираат дисторзиите, скоро е невоз-можно да се предвиди резултатот од апликацијата на reconstruct алатката. А ако се до-бијат несакани ефекти, исто толку лесно можат да се анулираат дисторзиите, како што лесно и се реконструирале.

1.16. ДОДАВАЊЕ НА ОБЛАЦИ И ОСВЕТЛУВАЊА

Пет филтри во Render подменито предизвикуваат осветлувачки ефекти. Со употребата на Clouds и Difference Clouds, може да се креира слој на магла низ сликата. Lens Flare креира светлосни зраци и рефлексии. Lighting Effects ја осветлува сликата, како да е по-ставена на ѕид во некоја галерија. Fibers филтерот е нов филтер во оваа група на фил-три.

1.16.1. Креирање на облаци

Clouds филтерот креира една апстрактна и неправилно аплицирана магла, помеѓу повр-шинските бои и боите на позадината на сликата. Ефектот на Difference Clouds филтерот изгледа исто како и при правење слоеви на сликата, аплицирање на Clouds филтерот, и селектирање на Difference blend опцијата во Layers палетата. Карактеристично за Difference Clouds филтерот е што со овој филтер можат да се креираат кумулативни ефекти. На следната слика се прикажани ефектите од Clouds филтерот (левиот пример) и Difference Clouds филтерот (десниот пример), од кои секој е аплициран последовател-но десет пати. Повторуваните апликации на Clouds филтерот даваат варијации на исти-от ефект, а повторуваните апликации на Difference Clouds филтерот брзо резултираат со roiling, plasma-like текстури.

Clouds Difference Clouds

◙ За да се засилат боите креирани од Clouds филтерот, се притиска Shift додека се одбира филтер. Оваа техника делува и при апликацијата на Difference Clouds филтерот.

За да се добие ефект на повторувана текстура со помош на Clouds и Difference Clouds филтерот, треба да се внимава, големината на сликата да е квадрат (со исти димензии на страните изразени во пиксели), на пример: 128 и 128, или 256 и 256.

1.16.2. Користење на Fibers филтерот

Како и Clouds и Difference Clouds филтрите, Fibers филтерот користи Perlin-базиран фрактален шум, за да се постигне реален случаен ефект, кој при истегнување во една насока, помалку личи на ретки облаци, а повеќе личи на нишки. Лошата страна на овој филтер е во неговата ограничена примена. За разлика од After Effects опцијата, која ну-ди многу можности за менување на шумот кој го генерира, Fibers филтерот има само една генерализирана варијанта на шум.

Со селектирање на Filter→Render→Fibers опцијата, се прикажува Fibers дијалог, даден на следната слика. Во прозорецот за приказ, можат да се видат сите нишки генерирани од филтерот, во зависност од вредностите на боите на површината и на позадината на сликата. Со зголемување на вредноста на Variance лизгачот се креираат пократки сно-пови од нишки, со поголем контраст помеѓу боите. Со зголемување на вредноста, ни-шките стануваат потенки. Randomize копчето дава поголема случајност и мешање на шумот.

◙ За жал, нема таква можност да се смени аголот на генерираните нишки од овој филтер. Но може да се заобиколи оваа нефункционалност, ако се аплицира Fibers филтерот на еден слој, потоа се дуплира, и на крај се ротира горниот слој за 90 степени. На горниот слој се нанесу-ва Darken blend опцијата, и на тој начин се добива реалистична измешана шема.

1.16.3. Осветлување на слика

Компексниот Lighting Effects филтер дава можност да се осветлат делови на слика, бо-ја, позиција, да се фокусираат светлата на сликата, да се специфицира рефлексијата од површината, дури и да се креира површинска мапа. Карактеристично е што Lighting Effects филтерот може да се аплицира само RGB слики. Со селектирање на Filter→Render→Lighting Effects, Photoshop прикажува една од неговите најкомплексни дијалози, како што е прикажано на следната слика. Овој дијалог има две половини: ед-на, во која се позиционира светлото врз селектираната слика и втора, која содржи огро-мен број на различни опции.

Најлесен начин за да се аплицира филтерот е да се одбере еден од предефинираните осветлувачки ефекти од Style pop-up менито. Тоа се наоѓа на горниот дел од десната

страна на дијалогот. Потоа да се види како ќе изгледа сликата во приказот, и да се при-тисне Enter за да се аплицира ефектот. За да се креира сопствен ефект, треба да се сле-дат следните чекори:

38. Се повлекува курсорот од light иконата на долниот дел од дијалогот, во делот за приказ на сликата, за да се креира нов извор на светлина. Во оваа фаза, сли-ката изгледа како да е поставена на под, а светлата како да висат над неа.

39. Се селектира одреден тип на светло од Light Type pop-up менито, кое се наоѓа веднаш под Style popup менито. Достапни се опциите Directional, Omni и Spotlight. Directional опцијата дава ефект како Сонцето, со создавање на гене-рализирано, нефокусирано светло, кое ја осветлува целта од одреден агол. Omni опцијата е претставува една светилка која се наоѓа во средината на соба-та, свети во сите правци од една централна точка. Spotlight опцијата претставу-ва фокусиран зрак, најсветол од сите зраци од изворот, кој постепено бледнее.

40. Се специфицира бојата на светлото со кликање на top color swatch. Може да се движи и Intensity slider копчето, за да се контролира сјајноста на светлото. Ако е избрана Spotlight опцијата, Focus slider станува достапен. Со повлекувањето на лизгачот кон Narrow, се креира светол сноп светлина, а со повлекувањето кон Wide, ослабува јачината на светлината, и се шири на поголем простор.

41. Се движи изворот на светлина, со повлекување на фокусот (ако е избрана одредена боја за светлината, фокусот се појавува како обоен круг во просторот за приказ). Кога е избрана Directional или Spotlight опцијата, фокусот ја прет-ставува точката кон која е насочено светлото. Ако е активирана Omni опцијата, фокусот ја претставува самата светилка.

42. Ако се активни Directional или Spotlight опциите, може да се промени аголот на осветлувањето со повлекувањето на топлата точка. Топлата точка ја прет-ставува локацијата во сликата која најверојатно ќе биде најосветлена. При упо-треба на Directional светлина, топлата точка се појавува како црн квадрат на крајот на една линија која ја спојува оваа точка со фокусот. На истиот начин топлата точка се прикажува и при користењето на Spotlight светлината, само што во овој случај се јавуваат четири црни квадрати. изворот на светлина е по-врзан со фокусот со помош на една линија, а другите три квадрати не се повр-зани.

◙ За да се направи една светлина посјајна, треба да се повлече топлата точка поблиску до фо-кусот. Со нејзино повлекување подалеку од фокусот, светлината се затемнува, затоа што се зголемува растојанието кое таа треба да го помине до сликата.

43. Ако се активни Omni или Spotlight опцијата, може да се менува елипсовидниот отпечаток од светлината. Кога е активна Omni опцијата, околу фокусот се нао-ѓа круг. Кога е активна Spotlight опцијата, околу фокусот се гледа елипса. Во двата случаи, оваа форма претставува отпечаток од светлината, која приближ-но го претставува делот од сликата кој е афектиран од светлината. Може да се промени јачината на светлината, со повлекување на рачките околу отпечато-кот. Зголемувањето на обликот на отпечатокот е како да се оддалечува изворот на светлина. Ако отпечатокот е мал, значи светлосниот извор и многу блиску до сликата, па светлината е многу концентрирана и сјајна. Отпечатокот е го-лем, кога светлосниот извор е високо над сликата, па затоа светлината е поге-нерализирана.

◙ Кога се менува отпечатокот на Spotlight светлината, се повлекува рачката додека е притис-нато Shift-копчето, за да се адаптира ширината и висината на елипсата без да се афектира аголот на светлината. За да се адаптира аголот без да се промени големината на отпечато-кот, рачката се повлекува додека е притиснато Ctrl-копчето.

44. Внесување на повеќе светла, во зависност од потребата.

◙ Во една слика се дуплира светлото со повлекување на фокусот додека е притиснато Alt-коп-чето. За да се отстрани активното осветлување, се повлекува фокусот на тоа светло во trash can иконата, која се наоѓа под просторот за приказ.

45. Менување на Properties и Texture Channel опциите во зависност од потребите. (овие опции се објаснети после описот на чекорите).

46. За да се меморираат апликациите за понатамошна употреба, се клика на Save копчето. Photoshop дава можност да се именува апликацијата, која потоа се ја-вува во Style pop-up менито. За да се отстрани некоја апликација, таа се селе-ктира од pop-up менито и се клика на Delete копчето.

47. Се притиска Enter за да се постави формираната апликација на сликата.

Properties slider копчињата ја конролираат рефлексијата на светлината од површината на сликата:

Gloss: Ако се повлекува лизгачот кон Matte опцијата, површината на сликата ќе стане матна и нерефлектирачка. Доколку се повлекува лизгачот кон Shiny, површината ќе стане сјајна.

Material: Оваа опција ја детерминира бојата на светлината која се рефлектира од сликата. Со Plastic опцијата, се рефлектира бојата на самата светлина, а со Metallic опцијата, се рефлектира бојата на објектот.

Exposure: Со овие опции (Under и Over exposed) се контролира сјајноста на светлината. Може да се контролира една избрана светлина со употребата на Intensity лизгачот, но со употребата на Exposure лизгачот, се добива контрола врз менувањето на сите светла во просторот за приказ и менувањето на ambient светлината.

Ambience: Exposure лизгачот овозможува да се додаде ambient светлина на сликата, што всушност претставува генерализирана, дифузна светлина, која подеднакво ги осветлува сите површини на сликата. Прво, се селектира бојата на светлината со кликање на color swatch кон десно. Потоа, се повлекува лиз-гачот за да се аплицира суптилна hue на површината. Со повлекување на лиз-гачот кон Positive, на сликата се нанесува бојата од swatch; со повлекување на лизгачот кон Negative, на сликата се нанесува спротивната боја од онаа на swatch. Лизгачот се држи на вредност 0 (во центарот), за да не се нанесе hue на сликата.

Texture Channel опциите, даваат можност да се третира еден канал во сликата како texture map, што претставува црно-бела површина, на која белата боја се однесува на врвови во текстурата, а црната боја се однесува на низини во тек-стурата. (Оваа класификација се однесува само ако е активирана White is High check box опцијата. Ако оваа опција се деактивира, се се менува, односно то-гаш црната боја ќе ги претставува врвовите во текстурата). Со селектирањето на канал од pop-up менито, може да се креира emboss ефект кој многу налику-ва на ефектот креиран со Emboss филтерот, само што овој ефект е многу поин-тересен заради тоа што површината може да се осветли од многу агли исто-времено. Прво, се селектира канал од pop-up менито, кој ќе се користи како embossed површина. Потоа, се менува Height лизгачот, со цел да укажува на повеќе или помалку рамен терен или планински врвови од површината на тек-стурата.

На следната слика се прикажани ефектите на Lighting Effects опцијата, кога таа се кори-сти не само за продуцирање на ефект на дирекно осветлување на сликата, туку и за кре-ирање на текстура на сликата.

Дадена е слика од вкупно пет фокусирани зраци, два од горе и три од долу. Во првиот пример, Texture Channel опцијата е поставена на None. Во вториот пример, одбран е зе-лениот канал како основа за формирање на текстура за сликата. Во третиот пример, од-браниот канал е исполнет со бели и црни релјефи, со одбирање на Filter→Pixelate→Pointillize командата, а потоа е селектирана маска од Texture Channel pop-up менито во Lighting Effects дијалогот. По овие промени, сликата резултира со изглед на груба хартиена текстура.