29/VI/2008 – 29/VI/200929/VI/2008 – 29/VI/2009

GUIÓN: Antonio Rodríguez CarmonaGUIÓN: Antonio Rodríguez Carmona

MONTAXE: Antonio García PoloMONTAXE: Antonio García Polo

SERIE ISERIE I““VIDA DE SAN PAULO”VIDA DE SAN PAULO”

5 – Primeiros pasos de 5 – Primeiros pasos de Saulo convertidoSaulo convertido

Que fai Saulo despois da

conversión?

En Gal 1, 17 afirma que En Gal 1, 17 afirma que marchou a marchou a ArabiaArabia. .

Trátase do reino dos Trátase do reino dos nabateos que se estendía nabateos que se estendía pola actual Siria e Xordania. pola actual Siria e Xordania. A onde? Estivo en Petra? A onde? Estivo en Petra?

Non di a razón desta viaxe. Non di a razón desta viaxe. Posiblemente sintiu Posiblemente sintiu necesidade de orar necesidade de orar longamente e repensar a longamente e repensar a súa nova fe.súa nova fe.

De contado púxose a predicar a Xesús nas sinagogas: que o era o Fillo de Deus. Todos os que o oían quedaban atónitos e dicían: « Non é éste o que en Xerusalén perseguía encarnizadamente os que invocaban ese nome, e non veu aquí co obxecto de levalos atados aos Sumos Sacerdotes?» Pero Saulo con máis ánimos confundía os xudeus que vivían en Damasco demostrándolles que Xesús era o Cristo. (Feit 9, 20-22)

despois regresa a Damasco, onde dá

testemuño da súa fe.

Conta Lucas:

Ao cabo de bastante tempo os xudeus tomaron a decisión de matalo. Pero Saulo tivo coñecemento da súa determinación. Ata as portas estaban gardadas día e noche para podelo matar. Pero os discípulos tomárono e descolgárono de noite pola muralla dentro dunha esporta (Feit 9, 23-25)

E aquí o antigo

perseguidor pasará a ser perseguido:

En Damasco, o etnarca do rei Aretas tiña posta garda na cidade dos damascenos coa fin de prenderme. Por unha ventá e nunha esporta fun descolgado muro abaixo. Así escapei das súas mans .

(2 Cor 11, 32-33)

Este último detalle tamén o recorda Paulo:

despoisdespois de tres anos (da conversión), subín a Xerusalén para coñecer a Cefas e permanecín quince días na súa compaña. e non vín a ningún outro apóstolo, e si a Santiago, o irmán do Señor. ... pero persoalmente non me coñecían as Igrexas de Xudea que están en Cristo. Soamente oíran dicir: «O que antes nos perseguía agora anuncia a boa nova da fe que daquela quería destruír». e glorificaban a Deus pola miña causa (Gal 1, 17-23)

De aquí marcha a Xerusalén para facer unha visita de cortesía e comuñón a Pedro:

Lucas tamén o conta con máis detalle, poñendo de relevo as dificultades que tivo para ser acollido polos cristiáns de Xerusalén e cómo ao final foi perseguido polos seus antigos correlixionarios helenistas:

chegó a Xerusalén e intentaba juntarse con os discípulos; pero todos le tenían miedo, no creyendo que fuese discípulo. Entonces Bernabé le tomó e le presentó a os apóstoloes e les contó cómo había visto al Señor en o camino e que le había hablado e cómo había predicado con valentía en Damasco en o nombre de Xesús. Andaba con ellos por Xerusalén, predicando valientemente en o nombre do Señor. Hablaba también e discutía con os helenistas; pero éstos intentaban matarle. os hermanos, al saberlo, le llevaron a Cesarea e le hicieron marchar a Tarso (Feit 9,26-30)

O mesmo Paulo fala da súa retirada á súa terra de orixe onde continuou evanxelizando: Logo fun ás rexións de Siria e Cilicia (Gal 1, 21). Foi un período longo, posiblemente do ano 36 ao 46. Alí estivo ata que veu buscalo Bernabé para que lle axudase na comunidade de Antioquía, distante uns 200 km.

Antioquía de Siria era a capital administrativa da provincia romana de Siria, á que pertencía Palestina. Tiña unha numerosa comunidade xudía, integrada por unhas 40.000 persoas con moitos prosélitos gregos. Alí tivo lugar un feito importante: naceu a primeira comunidade “antioquena” mixta, composta de xudeus e gregos.

Os que se dispersaran cando a tribulación orixinada á morte de Estevo, chegaron no seu percorrido ata Fenicia, Chipre e Antioquía, sen predicar a Palabra a ninguén máis que aos xudeus. Pero había entre eles algúns chipriotas e cirenenses que, vindos a Antioquía, falaban tamén aos gregos e anunciábanlles a Boa Nova do Señor Xesús. A man do Señor estaba con eles, e un crecido número recibiu a fe e convirteuse ao Señor. (Feit 11, 19-21)

Así o conta Lucas:

A noticia disto chegou a oídos da Igrexa de Xerusalén e enviaron a Bernabé a Antioquía. Cando chegou e viu a graza de Deus, alegrouse e exhortaba a todos a permanecer, con corazón firme, unidos ao Señor, porque era un home bo, cheo de Espírito Santo e de fe. E unha considerable multitude agregouse ao Señor. (Feit 11, 22-24).

Ante esta novidade, reaccionan os apóstoloes que están en Xerusalén e deciden enviar a Bernabé, membro destacado da comunidade, do grupo dos helenistas, para examinar a autenticidade deste paso:

Bernabé recoñece a autenticidade do paso dado e únese á nova comunidade na súa acción misioneira. Era grande a tarefa misioneira e poucos os misioneiros. Entón recorda a Saulo, que está en Tarso. Coñeceuno en Xerusalén e alí presentouno á comunidade. Agora pensa que o pode axudar e vai en busca del:

Partiu para Tarso en busca de Saulo, e en canto o atopou, levouno a Antioquía (Feit 11, 25-26).

Xuntos, Bernabé e Saulo, traballan durante un ano predicando a Cristo con moito froito. Deus xuntounos e prepáraos para unha gran misión. Estiveron xuntos durante un ano enteiro na Igrexa e adoutrinaron a unha gran multitude (Feit 11, 26).

Medrou o grupo dos “nazarenos”. Pero os habitantes desta cidade, gregos na súa maioría, póñenlles outro nome: “cristiáns”, é dicir, os que recoñecen que Xesús é o Cristo: En Antioquía foi onde, por primeira vez, os discípulos recibiron o nome de «cristiáns » (Feit 11, 26).

Todo está preparado para as grandes viaxes de Paulo.

“Aparecinme a ti para constituírte servidor e testemuña tanto das cousas que de min viches como das que che manifestarei. Eu librareite do teu pobo e dos gentís, aos cales eu te envío, para que lles abras os ollos; para que se convertan das tebras á luz, e do poder de Satán a Deus; e para que reciban o perdón dos pecados e unha parte na herdanza entre os santificados, mediante a fe en min" .

(Feit 26, 16-18)

“Por aqueles días baixaron uns profetas de Xerusalén a Antioquía. Un deles, chamado Agabo, movido polo Espírito, erguese e profetizou que viría unha gran fame sobre toda a terra, a que houbo en tempo de Claudio. Os discípulos determinaron enviar algúns recursos, segundo as posibilidades de cada un, para os irmáns que vivían en Xudea. Así o fixeron e enviaronlles a axuda aos presbíteros por medio de Bernabé e de Saulo.”

Todos os que queiran vivir Todos os que queiran vivir piadosamente en Cristo Xesús, piadosamente en Cristo Xesús,

sufrirán persecucións sufrirán persecucións

(2 Tim 3, 12) (2 Tim 3, 12)