ons recht januari 2016

MAANDBLAD VAN DE LANDELIJKE BEDIENDENCENTRALE - NATIONAAL VERBOND VOOR KADERPERSONEEL 120STE JAARGANG - NUMMER 1 - JANUARI 2016

LANGDURIG ZIEKEN STRAF JE NIET!

VAKBOND VERDEDIGT OOK UITZENDKRACHTEN

AFSPRAKEN OVER

NACHTWERK VOOR E-COMMERCE

2 | JANUARI 2016 | 120ste jaargang | Ons Recht

INHOUD

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS

14 cOveRAfspraken over nachtwerk voor e-commerce

02 standPUntWensenlijstjes voor het nieuwe jaar!

04 ReGeRinG laat sanctie vOOR zieKe WeRKneMeRs vallenVakbond blokt hardvochtige maatregel met succes af

06 snaPsHOts

08 sOciale veRKiezinGenAnniek Bollen is er stevig ingevlogen bij Carrefour

09 sOciale veRKiezinGenEvenwicht is belangrijk voor Geert Schelfh out

10 “WeRKneMeRs MOeten niet zOMaaR Ja zeGGen OP alles”Naïma verdedigt haar collega’s bij ziekenhuis AZ Monica

11 atOs veRvanGt it’eRs dOOR GOedKOPeRe indiËRsVlaamse en andere overheden spelen het spel vlotjes mee

12 diGitaliseRinG ecOnOMie is Geen OnveRdeelde zeGenWerknemers betalen weer gelag bij ING en BNP Paribas Fortis

13 GOed OPenbaaR veRvOeR en 6.000 JObs staan OP Het sPel biJ nMbsBesparingsplan richt bloedbad aan bij het spoor

14 WeRKGeveRs distRibUtie aanvaaRden KadeR vOOR nacHtWeRK ROnd e-cOMMeRceAfspraken moeten fatsoenlijke tewerkstelling garanderen

04

16

22ONS RECHT

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: Marijke PersooneSudermanstraat 5 • 2000 Antwerpen

HOOFDREDACTEUR: Denis BouwenREDACTIESECRETARIS: Jan DeceunynckVORMGEVING: Peer De MaeyerDRUKKERIJ: Corelio Printing

REDACTIE EN ADMINISTRATIE: Sudermanstraat 5- 2000 Antwerpen Tel. 03/220.87.11 • Fax 03/[email protected]

Ons Recht wordt gedrukt op verbeterd krantenpapier. Dit papier wordt gemaakt op basis van gerecycleerd materiaal.

www.lbc-nvk.be

Ons Recht | 120ste jaargang | JANUARI 2016 | 3

STANDPUNT.

WENSENLIJSTJES VOOR HET NIEUWE JAAR!

Stefaan DecockAlgemeen Secretaris

Dit editoriaal biedt helaas geen plaats genoeg om al onze wensenlijstjes op te sommen. Als vakbeweging leveren we namelijk strijd op vele domeinen. In honder-den instellingen en ondernemingen zetten we dagelijks grote en kleine problemen op de agenda. In sectoren maken we afspraken rond loon- en arbeidsvoorwaarden, vorming en opleiding en alles wat werknemers aanbe-langt. Via interprofessioneel overleg op nationaal vlak corrigeren we het regeringsbeleid. Via onze internatio-nale vakorganisaties maken we werk van een socialer Europa en proberen we wereldwijd het recht op vak-bondswerking en collectief sociaal overleg af te dwingen.

In 2016 zullen onze activiteiten er dus niet zoveel anders uitzien dan in 2015, al zijn er een pak redenen om optimistisch te zijn. Ook dit jaar zetten we uiteraard de strijd voort tegen alle hard-vochtigheid die onze regeringen produceren. We zijn hoopvol dat almaar meer burgers de ogen openen voor de realiteit en we zullen er als vakbond alles aan doen om de bevolking te sensibi-liseren maar ook de werkgevers op hun verantwoordelijkheden aan te spreken. Het actualiseren van onze rekentool ‘Wat kos-ten jou de besparingen?’ (*) maar ook andere thematische acties en indien nodig straatacties zijn onze wapens. De politiek volgt ooit wel…Nog hoopvoller blikken we vooruit naar de sociale verkiezingen in mei. Een vierjaarlijks hoogtepunt in de sociale democratie waarbij telkens weer duizenden nieuwe werknemersvertegenwoordigers onze rangen vervoegen. De LBC-NVK telt 16.000 militanten van wie een fl ink deel bij elke sociale verkiezing wordt vernieuwd. Nieuwe mensen met frisse ideeën en een nieuw of hernieuwd engagement voor hun collega’s. Voor de LBC-NVK als organisatie levert elke nieuwe verkiezing verse zuurstof en energie om ons waar nodig aan te passen. Een feest om naar uit te kijken, en mis-schien ben jij morgen wel één van onze afgevaardigden!Contacteer ons op tijd als je meer informatie wil over een syndi-caal engagement via de LBC-NVK. Een constructieve opstelling, de dialoog, samenwerking in solidariteit en het onderschrijven van democratische waarden zijn onze sterktes. Ook het klimaatakkoord dat bereikt werd in Parijs mag ons hoopvol stemmen. Het is een aanzet tot meer duurzaamheid en biedt voor komende generaties uitzicht op een leefb are wereld. Optimisme troef dus.Een Nieuw Jaar is een nieuwe kans om met fonkelende oogjes vooruit te kijken, om eerder het perspectief te zien dan het half-lege glas, om de kracht van samenwerking te voelen eerder dan te huilen bij het incasseren. Eén cliché mag niet ontbreken, een goeie gezondheid. Omdat dit het allerbelangrijkste is maar ook om uit de klauwen te blijven van hen die ziek zijn per defi nitie als profi tariaat beschouwen.

(*) www.berekenjeinkomensverlies.be |

16 “stel Je vOOR dat eR Geen vaKbOnd zOU ziJn!”Marijke Persoone sluit loopbaan bij LBC-NVK af

18 vRaaG van de Maand

19 sectORaKKOORd in PaRitaiR cOMitÉ vOOR vRiJe beROePenVooruitgang maar het werk is zeker niet af

20 acv KnOKt OOK vOOR belanGen van UitzendKRacHtenVernieuwde gids geeft 20 vragen en antwoorden

22 WaaRde landGenOtenZie kansen, grijp ze en pak de telefoon

24 cUba HeRvORMt saMenlevinG Met ResPect vOOR eiGen PRinciPesSociale bescherming maakt indruk op syndicale reizigers

26 vRiJe tiJd/ UitGaanstiP/ FilM

28 OOK UitzendKRacHten Hebben RecHt OP GeWaaRbORGd lOOn biJ zieKteMilitanten LBC-NVK boeken resultaat bij Toyota Diest

29 activiteitenKalendeR

29 caMbOdJaanse WeRKneMeRs Hebben niKs aan ‘PeanUts’Militanten LBC-NVK boeken resultaat bij Toyota Diest

30 Wat Onze lezeRs eRvan denKen

31 UitbetalinG vaKbOndsPReMie

32 vanMOl

24


Stefaan Decock

Af en toe blijkt de regering-Michel toch gevoelig voor de stem van het gezond verstand. In december zag ze, onder sterke druk van de vakbonden, af van het onzalige idee om arbeids-ongeschikte werknemers 10 procent van hun uitkering af te pakken als ze ‘niet genoeg meewerken aan hun re-integratie op de arbeidsmarkt’. De regering accepteerde zo het akkoord dat vakbonden en werkgevers in de Groep van Tien hadden gesloten.

Arbeid en ziekte zijn thema’s die de werkne-mers absoluut aanbelangen en dus mengde het ACV zich in het debat over langdurig zie-ken. De LBC-NVK nam nabij hierbij met over-tuiging het voortouw.In het regeerakkoord van Charles Michel en Co staat dat werknemers die langer dan twee maanden ziek zijn moeten worden ‘gerespon-sabiliseerd’. Sommigen in de regering wilden dat doen door de uitkering bij ziekte te ver-minderen met 10 procent als de werknemer niet vlot genoeg zou meewerken aan zijn of haar re-integratie. Zo dreigde de regering eens te meer hardvochtigheid te laten pri-meren op redelijkheid en gezond verstand.Begin 2015 hadden de ministers Maggie De Block (Volksgezondheid) en Kris Peeters (Werk) al ontwerpen van koninklijke beslui-ten klaar om het omstreden idee in de praktijk te brengen. Maar de Nationale Arbeidsraad formuleerde in februari een unaniem advies dat het sanctiebeleid naar de prullenmand verwees.Minstens een deel van de huidige regering

kiest ervoor om zoveel mogelijk het sociaal overleg manifest te negeren. De regering blijft erop gebrand om meedogenloos te snoeien in de sociale zekerheid. Beide ele-menten verklaren waarom deze bewindslie-den zo dikwijls worstelen met akkoorden die werkgevers en werknemers afsluiten.De Block paste op zeker moment haar ont-werp van KB aan. Maar in de aangepaste ver-sie was nog altijd sprake van sancties voor langdurig arbeidsongeschikten die niet opnieuw aan de slag kunnen of te weinig meewerken aan een ‘herinschakelingstraject’.

GROEP VAN TIEN

Op 9 december 2015 bereikten vakbonden en werkgevers in de Groep van Tien opnieuw een akkoord waarbij vrijwilligheid de plaats innam van sancties. Minister Peeters was bereid om het akkoord toe te passen maar moest opboksen tegen N-VA en Open VLD. Kort voor het ter perse gaan van Ons Recht bleek de drieste sanctie toch te sneuve-len. Maar opgelet: De Block en Peeters wil-len tegen de zomer opnieuw met de sociale partners nagaan hoe arbeidsongeschikte werknemers zoveel mogelijk kunnen wor-den ‘geresponsabiliseerd’. En de N-VA liet al weten zelf voorstellen te willen lanceren om ‘werkgevers en werknemers aan te zetten tot re-integratie’.De houding van N-VA en Open VLD was schandelijk. Redenen te over voor de LBC-NVK om hiertegen in het verweer te gaan.Jouw vakbond organiseerde een ‘poll’ waar-bij in een mum van tijd 10.000 mensen zich uitspraken tegen een sanctiebeleid. Op onze vraag naar getuigenissen werd overweldi-gend gereageerd. Meer dan 100 mensen stuurden ons hun verhaal om te onderstrepen

hoe onzinnig en vooral hoe onmenselijk de regeringsplannen wel waren. Ook de vier grote ziekenfondsen, de CM op kop, spraken openlijk hun verzet tegen de plannen uit. Een mens vraagt zich af waar sommigen het draagvlak denken te blijven halen om zulke maatregelen op te dringen.De voorstanders van sancties lieten uitschij-nen dat niet alle arbeidsongeschikten in beeld zouden komen om te worden bestraft. Zoiets bekt goed voor de camera’s maar in de voorgestelde regels werd geen enkel onder-scheid gemaakt tussen iemand met kanker of iemand met een depressie, rugproblemen of een burn-out aan het eind van de loopbaan. Het verschil tussen woord en daad!

SLECHTE WAREN

Het is niet de eerste keer dat deze regering slechte waren als topartikelen probeerde te verkopen. Opnieuw dreigden begrippen als solidariteit en zorg te worden verkracht. Eerst alle deuren dichtsmijten voor een fatsoenlijk einde van de loopbaan – waardoor alleen de ziekteverzekering wacht – om daarna te zeu-ren over ‘te veel mensen in de ziekteverzeke-ring’. Who’s next?De werkgevers moesten maar met hun vin-gers knippen om de tweede maand gewaar-borgd loon te doen liquideren. Werkgevers die werknemers ziek maken worden al hele-maal niet bestraft. Het is onbegrijpelijk dat de regering keer op keer de sociaal verzekerden in het vizier neemt. Is het nog niet vreselijk genoeg dat mensen ziek zijn misschien?Sociaal overleg en allerhande acties, via de sociale media of op straat, zijn onze wapens om de belangen van de werknemers te verde-digen. De vakbond blijft een voorvechter van rechtvaardige politiek. Nu en morgen.

Regering laat sanctie voor zieke werknemers vallenVAKBOND BLOKT HARDVOCHTIGE MAATREGEL MET SUCCES AF

Werknemers die ziek zijn, verdienen alle tijd te krijgen om goed te herstellen. Een regering die langdurig zieken met sancties bedreigt, kiest voor onrechtvaardige politiek die niet in het belang is van de bevolking.

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE


“Ik heb er toch niet om gevraagd om ziek te worden?”MAILBOX LBC-NVK PUILT UIT VAN GETUIGENISSEN VAN WERKNEMERS

Jan Deceunynck

Als sommigen in de politiek hun zin hadden gekregen, riskeerden langdurig zieke werknemers in bepaalde omstandigheden hun uitkering te zien verminderen. In zijn digitale nieuwsbrief van begin december vroeg de LBC-NVK aan de achterban om steun in de strijd tegen onrechtvaardige sancties. Ondertussen namen al 10.000 men-sen deel aan onze poll tegen de regeringsplannen op dit vlak. We polsten ook naar de mening van onze leden. Binnen de kortste keren stroomde onze mailbox vol met verontwaardigde getuigenissen.

Jullie boodschap was duidelijk: langdurig zieken zijn géén profiteurs die de sociale zekerheid plunderen, maar mensen die lie-ver weer aan de slag zouden gaan. Helaas denkt hun gezondheid daar anders over. Of hun werkgever! Want het is blijkbaar nog altijd niet vanzelfsprekend om werkgevers ervan te overtuigen dat ze langdurig zieken opnieuw een kans moeten geven. Zeker niet als het om deeltijds of aangepast werk gaat.

Een greep uit de getuigenissen die de LBC-NVK mocht ontvangen (*):

FRANCINE: “Na 1 jaar ziekte werd ik door het Riziv opnieuw naar het werk gestuurd, ook al was ik daartoe nog niet in staat. Een jaar lang ben ik dan gaan werken, met heel veel ziek-teverlet. Uiteindelijk raakte ik totaal uitge-put. De huisarts en de psychiater deden me opnieuw rusten. Momenteel werk ik half-time, meer kan ik zeker niet aan. Ik mag er niet aan denken dat het Riziv mij opnieuw fulltime zou willen laten werken. Hoe graag ik dit ook zou willen want ik werk super-graag, mijn lichaam beslist er anders over.”

STEVEN:“Denkt u echt dat ik nu geniet? Dat ik bewust de voorkeur geef aan een uitkering die min-der is dan wat ik als werknemer verdiende? Neen dus. Mijn herstel is momenteel een fulltime job. Langzaam herkiemen, me laten ondersteunen en neen, de therapie

is niet gratis. En u wil me opnieuw uitplan-ten in de woestijn? Want het werkklimaat is niet bezig met herstel noch met vragen over mijn crash. O neen, ook u vindt blijkbaar dat ik als enige verantwoordelijk ben en moet boeten. Ik wil een eerlijke kans. Geen hakbijl.”

ANNEMIE:“Er zijn dagen dat ik mijn kinderen naar school kan brengen, een kleine boodschap kan doen, dan rusten, de kinderen ‘s avonds halen en eten maken. Dat is dan een goede dag. Er zijn ook dagen dat ik ‘s morgens alles aan mijn man moet overlaten en ik de hele dag in bed lig. Het is nooit te voorspellen hoe de dag zal zijn. Ik zou een job moeten vinden die ik tegen mijn eigen tempo kan doen, liefst thuis, zonder stress, maximaal 1 uur per dag.”

GUNTER: “Ik heb kanker en neem al 8 jaar chemopil-len. Tot vorige maand heb ik nog gewerkt. Ik heb van alles geprobeerd: thuiswerk, min-der uren. Maar de werkgever deed moeilijk over deze dingen.”

MARIANNE:“Ik ging bij mijn werkgever aankloppen voor een fysiek lichtere job, want van mijn neu-rochirurg mocht ik het werk als verpleegster niet meer doen. Mijn werkgever zei me let-terlijk: ‘We hebben nu geen job voor u en in de toekomst zal dat niet anders zijn’. Ik deed zeker 20 sollicitaties bij andere bedrijven, voor om het even wat, maar telkens kreeg ik een negatief antwoord. Van zodra ze hoor-den dat ik rugproblemen had, werd ik wan-delen gestuurd.”

BRUNO:“Na 25 jaar in de bouw heb ik een hernia opgelopen. En ik ben niet de enige. Ik zou de bouwvakkers en fabrieksarbeiders niet de kost willen geven die zware pijnstillers slikken om weer te kunnen werken. Straf ze niet als kleuters, maar kom eens een maand mee vanaf half vijf ‘s morgens, lang onderweg en op een werf in weer en wind zwaar fysiek werk doen als arbeider. Er is geen nood aan een financiële straf maar aan werkbaar werk!”

MARLEEN:“Ik ben een alleenstaande vrouw van 57. Jarenlang heb ik me vooruit gesleept om

te gaan werken, met mijn pijn. Er zat niks anders op, want ik stond er alleen voor en ik moest vooruit. In april 2010 werden de spier en gewrichtspijnen té erg en onder-ging ik mijn eerste ingreep. Ondertussen heb ik al 6 ingrepen achter de rug, en kreeg ik er ook nog reuma bovenop. Elke dag met pijn leven is lastig. Met een ziekte-uitkering rondkomen als alleenstaande, is goed moe-ten kijken wat je doet en hoe. Ik heb er echt niet om gevraagd om op mijn 52ste al ziek te worden.”

JANA:“Naarmate het project steeds groter werd, begon mijn gezondheid er meer onder te lijden. Ik voelde dat ik roofbouw pleegde op mijn lichaam: ik droomde van mijn werk, klopte veel overuren, ging gebukt onder de stress en had geen energie meer voor mijn privéleven. Ik heb het meer dan eens aange-kaart bij mijn leidinggevende. Maar ik vond geen gehoor.”

“Het verdict van mijn dokter was even later ‘totale burn-out’. Het eerste half jaar kon ik amper praten, alleen maar wenen en sla-pen. Behandelingen leken niet te helpen, geneesmiddelen al evenmin.”

“Héél langzaam aan kroop ik uit het donkere dal. Van de adviserende geneesheren kreeg ik telkens te horen dat een burn-out maxi-maal een half jaar duurt en dat het best is om zo snel mogelijk weer aan het werk te gaan. Die druk werkte verlammend. Maar ik wist ook dat het zo niet verder kon. Toen ik dan de toestemming kreeg om progressief het werk te hervatten, deelde de werkgever mee dat de samenwerking werd stopgezet.”

FLOOR:“Sinds januari 2015 zit ik thuis met een ste-vige burn-out. Al vele jaren werk ik voltijds en draag mijn steentje bij aan de sociale zekerheid. Nu ik door alle schuldgevoelens heen eindelijk erken dat ik deze pauze écht nodig heb, zal ik worden gestraft als profi-teur. Dit is geen stimulans om het werk te hervatten, maar eerder om overhaast weer aan het werk te gaan en heel gauw te her-vallen. “

(*) We hebben de getuigen een schuilnaam gegeven om hun privacy te beschermen. Hier kan je meer lezen: https://goo.gl/gDcesE.

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE


SNAPSHOTS

NESTLÉ GECONFRONTEERD MET SLAVENARBEID

De voedingsreus Nestlé heeft in decem-ber zelf moeten erkennen dat de vis in zijn kattenvoer mee het resultaat is van slaven-arbeid. Nestlé zag zich gedwongen om de kwestie zelf te onderzoeken nadat ngo’s de kat de bel hadden aangebonden.In een rapport van de organisatie Verité vertelt een arbeider uit Myanmar hoe ver-schrikkelijk de arbeidsomstandigheden wel zijn in de Thaise garnalenindustrie. Arme migranten worden geronseld om tegen een hels tempo garnalen te vangen en verwer-ken. Die garnalen belanden uiteindelijk in

het kattenvoer van Nestlé. Verité spreekt ook van mensenhandel en kinderarbeid. De organisatie deed het onderzoek op vraag van Nestlé.Het is positief dat grote ondernemingen zelf mogelijke wantoestanden laten onder-zoeken, zeggen experts. Ook al had Nestlé mogelijk niet veel andere keus omdat het een flinke rechtszaak riskeert. De groep zegt zelf dwangarbeid te willen weren en is naar verluidt aan het uitmaken waar de problemen precies zitten in de Thaise vis-industrie.

MEESTE BELGEN VRAGEN OM GROTE VERMOGENS MEER TE BELASTEN

Niet minder dan 78 procent van de Belgen is van mening dat grote vermogens meer moeten worden belast. En meer dan drie kwart vindt dat de belastingen voor de laag-ste inkomens nog meer moeten zakken. De resultaten komen uit recent onderzoek van professoren van de KU Leuven.Een grote meerderheid van de Belgische bevolking zegt dat grootverdieners, bedrijfswinsten, aandeelhouders en ver-vuilers steviger moeten worden belast. In alle lagen van de bevolking is er veel steun voor het idee om meer welvaart te herverde-len via belastingen. Die steun is iets kleiner bij jongeren dan bij ouderen. 7 op 10 Belgen vinden dat hoge inkomens meer moeten worden belast.De bevindingen sluiten aan bij het pleidooi van de vakbonden, die al lang aandringen op een veel rechtvaardiger fiscaliteit en opkomen voor een faire belasting op grote vermogens. Vraag blijft waarom de politiek doof blijft voor het uitdrukkelijke verlangen van de meeste Belgen om onze fiscaliteit veel rechtvaardiger te maken.

GEZONDHEIDSWERKERS TEGEN RIJKSTE MAN FILIPIJNEN: 1-0

De Filipijnse partnervakbond van de LBC-NVK, Alliance of Health Workers (AHW), heeft vier jaar strijd geleverd om het ortho-pedisch ziekenhuis in Manila te redden uit de begerige handen van Henry Si, de rijk-ste man van het land. AHW groepeert de gezondheidswerkers in de Filipijnen.In de zomer van 2014 bezocht een delegatie van de LBC-NVK het ziekenhuis en maakte er kennis met Sean Velchez, de hoofdaf-gevaardigde van AHW. “Wij vechten tegen machtige tegenstanders”, vertelde Sean toen. “De privatiseringsagenda van de rege-ring wordt gedicteerd door het IMF en de Wereldbank. En de man die het ziekenhuis wil opkopen om er een winstgevend project van te maken is supermagnaat Si: bankier, mijnexploitant, eigenaar van megawinkel-centra en projectontwikkelaar. Kortom, een man die het gewoon is dat iedereen voor hem buigt.”Dat was buiten de Filipijnse non-profitmi-litanten gerekend. Zij vormden een breed front van sociale organisaties, patiënten

en burgers om de privatisering van het zie-kenhuis te voorkomen. Zelfs de Filipijnse bisschoppen lieten van zich horen. En het mirakel geschiedde. Op 17 november 2015 kondigde Henry Si aan dat hij zijn bod terugtrok en dat hij niet langer interesse had om het ziekenhuis te privatiseren. Mooie overwinning van onze collega’s daar!

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE


VRIJWILLIGERSWERK VERPLICHTEN IS GEEN GOED IDEE

De federale regering wil een verplichte gemeenschapsdienst invoeren voor lang-durig werklozen. Wie langdurig werkloos is, zou twee halve dagen per week verplicht vrijwilligerswerk moeten doen. Maar de jongste editie van het Jaarboek Armoede van de Universiteit Antwerpen, voorgesteld in december, zet daar grote vraagtekens bij. Onderzoek uit Nederland toont aan dat ver-plicht vrijwilligerswerk niet altijd de ver-wachtingen inlost, zo staat in het Jaarboek.Vrijwilligerswerk kan op diverse punten een gunstig effect hebben. Maar op ter-mijn is het geen opstap naar betaald werk.

“Personen worden vaak aan hun lot overge-laten wanneer ze als vrijwilliger aan de slag zijn en worden dikwijls niet verder bemid-deld naar werk. Het is dan ook cruciaal dat de hulpverlening de brug slaat naar betaald werk.”Nog volgens de onderzoekers is vrijwilli-gerswerk alleen zinvol als het aansluit bij de interesses van de persoon. In Nederland twijfelen cliënten uit de ‘bijstand’ eraan dat vrijwilligerswerk in hun voordeel is omdat ze zo sterk worden gecontroleerd.

GESLAAGDE CAMPAGNE VOOR PALESTIJNSE WERKNEMERS VAN CALLCENTERS

Arab Workers Union (AWU) is een vakbond actief in het noorden van Israël. Ze komt op voor waardig werk en een rechtvaardige sociale zekerheid. De klemtoon ligt op de Arabische bevolking maar ondanks de com-plexe politieke context wil AWU de arbeids-voorwaarden van iedere werknemer verbe-teren los van zijn of haar afkomst. De voorbije vier maanden voerde AWU op diverse fronten een grote campagne om Palestijnse werknemers in callcenters te organiseren en hun belangen te verdedigen. Als gevolg hiervan konden 16 werknemers die eerder ontslagen waren opnieuw aan de slag bij hun werkgever. Ze waren ontslagen na een vijf uur durende actie. De werkge-ver weigerde in te gaan op de vraag om een ondernemingsraad op te richten. Maar de werknemers stonden op hun strepen. Ze wilden de belangen verdedigen van hun

collega’s die kort daarvoor op willekeurige wijze waren gestraft. De actievoerders toon-den hun solidariteit met een Palestijnse acti-vist door bijvoorbeeld op een persoonlijke facebookpagina een foto van de man te zet-ten. Na de actie en hun ontslag zochten de 16 werknemers steun bij AWU. Via een cam-pagne in de media en op juridisch gebied lukte het om deze mensen hun job terug te geven. De arbeidsrechtbank vond dat de ontslagen willekeurig waren en indruisten tegen de vrijheid van meningsuiting. Dit primeerde op het niet volgen van de cor-recte procedure voor het uitroepen van een staking en het niet akkoord gaan van het bedrijf en de rechtbank met de politieke mening van de werknemers.

www.arab-workers-union.org

ZUID-KOREAANSE REGERING NEEMT VAKBONDEN IN DE TANG

Zuid-Korea heeft een betrekkelijk jonge parlementaire democratie. De komst van Park Guen-hye als presidente heeft geleid tot een meer autoritair beleid. Voor vak-bonden heeft dit de jongste maanden seri-euze gevolgen. De overheid tracht alle kri-tiek op het regime monddood te maken en voert een anti-vakbondswetgeving in. Met tal van escalaties als gevolg.Op 6 november viel de politie binnen in de gebouwen van de transportvakbond. Bij een massabetoging tegen de nieuwe arbeidswet-geving op 14 november viel de politie actie-voerders aan. Eén van de actievoerders ligt zelfs in coma. De arbeidswetgeving zal het voor werkgevers makkelijker maken om werknemers te ontslaan en lonen te verlagen. Ongenoegen was er ook omdat de over-heid onafhankelijke geschiedenisboeken op school wil vervangen door documenten her-schreven door de overheid. Het vermoeden bestaat dat de presidente, een dochter van de vroegere militaire dictator van het land, hiermee de geschiedenis wil herschrijven. De politie viel verder met 2.000 agenten binnen in 12 kantoren van de vakbondscon-federatie KCTU. Computers, documenten en ander materiaal werden in beslag genomen. Tegelijkertijd neemt het aantal aanhou-dingen van vakbondsvertegenwoordigers onrustwekkend toe.

Schendingen van vakbondsrechten op bedrijfsvlak erkennen de Koreaanse auto-riteiten niet. Grote industriëlen kunnen ongegeneerd het land domineren. De inter-nationale vakbondswereld is heel ongerust en is het totaal oneens met de aanpak van de regering.

Wil jij ook jouw stem laten horen? Ondersteun de petitie op www.labourstart.org


Anniek Bollen is er stevig ingevlogen bij CarrefourSTEUN VAN COLLEGA-MILITANTEN EN VOORGANGSTER IS GOUD WAARD

Jan Deceunynck

De eerste vier jaar als vakbonds-afgevaardigde zitten er bijna op voor Anniek Bollen. En ze heeft er nog altijd zin in. “Vorig jaar heb ik wel even een dipje gehad”, bekent ze. “Maar toen ik daarna weer eens iemand echt kon helpen, ging het al meteen beter. Ik wist met-een weer waarvoor ik het doe. In 2016 ben ik opnieuw kandidaat!”

Al acht jaar werkt Anniek bij Carrefour in Kuringen. In de tweede helft van die periode was ze ook syndicaal actief. Gevraagd door een collega. “Liliane was al lang déléguée, maar zou kort na de sociale verkiezingen van 2012 met brugpensioen gaan. Zij zocht dus een opvolger. En ik had er eigenlijk wel meteen zin in”, legt Anniek uit. “Er is altijd wel iets dat niet in orde is. En ik hou ervan om dan uit te zoeken hoe het beter kan en zo mijn collega’s te helpen.”Elke week krijgt Anniek wel een collega over de vloer. Om een loonbrief na te kijken. Of om na te kijken of een uurrooster wel klopt.

“Eerlijk gezegd: het is superplezant wanneer je dan de werkgever op zijn plaats kan zet-ten,” zegt ze met pretlichtjes in haar ogen.

“Als ik kan zeggen: ‘Sorry, maar zo staat het in het reglement’, maakt dat alle inspanning meteen weer goed!” Anniek zit sinds 2012 in de ondernemings-raad en in de vakbondsafvaardiging van de Carrefour-vestiging in Kuringen. “Ja, ik ben er direct stevig ingevlogen”, lacht ze. “Maar ik werd en word door mijn voorgangster en mijn collega’s goed gesteund. In onze win-kel, de grootste Carrefour van Vlaanderen, zijn we met drie. Drie jonge mensen die er samen iets van willen maken. Hendrik is 30, Evi 38 en ik ben de jongste met mijn 28 jaar. We vormen een hechte groep. En ook Liliane blijft ons steunen. Ik zie haar nog een paar keer per week. Ze dringt zich niet op, maar geeft ons haar ervaring door. Niet

onbelangrijk, want het is soms wel moeilijk om als jongere in discussie te gaan met de werkgever. Dan komt de steun van ervaren militanten echt wel van pas.”

COMITÉ EN ONDERNEMINGSRAAD

Op winkelniveau worden de problemen die Anniek aankaart meestal snel rechtgezet. Het gaat dan vaak over praktische afspraken over het reilen en zeilen in de winkel. Zoals de vraag waar het personeel kan parkeren tijdens de verbouwingswerken, de organi-satie van het Sinterklaasfeest of de viering van jubilarissen. Soms gaat het over onvei-lige situaties in de winkel, de keuring van

de elektriciteit of de toenemende werkdruk. “Ook bij ons neemt de werkdruk duidelijk toe. Steeds vaker worden mensen bij ziekte niet vervangen of worden uitzendkrach-ten ingezet. Voor ons is het belangrijk dat er duurzame oplossingen worden gezocht om de psychosociale druk te verminderen!”In de ondernemingsraad ligt onderhan-delen met de werkgever meestal moeilij-ker. Niet alleen wordt daar vergaderd in de twee landstalen, maar ook de thema’s die er besproken worden zijn ingewikkelder.”

“Zoals je weet zit Carrefour al geruime tijd in een herstructurering. De grote schokgolf dateert van 2010, dus van voor ik bij de vak-bond actief was. Maar sindsdien is er altijd wel ergens een winkel die wordt gereorgani-seerd of gesloten. In de ondernemingsraad kunnen we toch enigszins mee sturen en zo goed mogelijk proberen te zorgen voor het betrokken personeel.”

SAMEN AAN ÉÉN ZEEL

De discussies met de werkgevers lopen niet altijd van een leien dakje. En dus proberen de vakbonden zo veel mogelijk samen aan één zeel te trekken. “Eenvoudig is dat niet altijd. Maar zolang we open met elkaar blijven communiceren, komen we er wel uit. Als we genoeg met mekaar babbelen, komen we wel op één gemeenschappelijke lijn uit”, zo leerde Anniek.

“Na zo’n dag vergaderen ben ik soms wel emotioneel moe. Vergaderen is echt wel meer dan koffie drinken, heb ik onder-vonden.” Nog al te vaak moet de militante opboksen tegen dat vooroordeel. “Maar gelukkig zijn er altijd wel collega’s die blij zijn dat we iets voor hen hebben kunnen doen of dat we hun probleem op de agenda hebben gezet. En dat maakt het dan weer goed. Dan weet ik weer waar ik het voor doe. En dan ben ik klaar om er opnieuw vier jaar voor te gaan.” |

SOCIALE VERKIEZINGEN (4)

Anniek Bollen: “Voor ons is het belangrijk dat er duur-zame oplossingen worden gezocht om de psychosociale druk te verminderen”.

Zin om mee je collega’s te verdedigen?

Surf naar www.wordacvkandidaat.be


Evenwicht is belangrijk voor Geert SchelfhoutVAKBONDSMAN ZET ZICH IN OP VELE VLAKKEN

Jan Deceunynck

Geert Schelfhout werkt al sinds 1991 als scheepsinspecteur bij Exxon. Sinds 1995 is hij ook syn-dicaal actief. Een oude rot in het vak, zoals ze zeggen. “Ik zou het niet meer kunnen missen”, zegt Geert. “Maar mijn job al evenmin. Ik doe het allebei heel graag en ik zou nooit willen kiezen tussen beide.”

En daarom houdt Geert de kerk al twin-tig jaar in het midden, met een even groot engagement op beide fronten. “Mijn man-daat in het preventiecomité heb ik na de ver-kiezingen meteen afgestaan aan een collega. Ik zit nog alleen in de ondernemingsraad, de Europese ondernemingsraad en de vak-bondsafvaardiging. Samen goed voor onge-veer 40 procent van mijn tijd. De overige 60 procent werk ik als scheepsinspecteur. Daar ben ik in 1991 gepassioneerd aan begonnen en dat is nooit opgehouden.”

KIEZEN VOOR OVERLEG

Geert typeert zichzelf als een syndicalist die overleg verkiest boven conflict. “De beste manier om je slag thuis te halen is de werkgever overtuigen van je dossierkennis”, stelt hij beslist. En zo tracht hij bij Exxon kleine stapjes vooruit te zetten. Niet in het

minst voor kaderleden. “Het is niet al goud wat blinkt voor kaderleden”, weet Geert. Als ex-bediende weet hij waarover hij spreekt.

“Voor bedienden zijn er duidelijke afspra-ken over werktijden en andere werknemers-rechten. Maar bij kaderleden vindt de werk-gever het maar normaal dat ze extra uren presteren of tijdens onderhoudswerken in de weekends of ’s nachts opdraven. Of dat ze bij cao-onderhandelingen systematisch worden uitgesloten. Waardoor heel wat kaderleden al jaren geen loonsverhoging meer hebben gehad. Welnu, dat is niet nor-maal. En daar wil ik ook de komende jaren blijven rond werken.”

WERKBAAR WERK

Een andere kwestie waarvoor Geert al jaren op tafel klopt is werkbaar werk. “Heel wat oudere collega’s met ploegdienst houden het niet meer vol en willen het rustiger aan doen. Vroeger was het lage ziekteverzuim bij Exxon iets om fier over te zijn. Maar tegenwoordig stijgt het zienderogen. De druk is enorm gegroeid. Exxon boert heel goed. Er is veel geïnvesteerd. Maar dat heeft de druk enorm opgevoerd. Dat voelt ieder-een in het bedrijf, maar zeker ook de oudere werknemers. En nu de mogelijkheden voor brugpensioen (SWT) veel kleiner zijn gewor-den, moeten we zoeken naar manieren om ouderen langer op een gezonde manier aan de slag te houden. Een beetje creativiteit zou veel helpen. Dan is er veel mogelijk.”Volgens Geert dient er gezocht naar

manieren om shiftwerknemers die dat ver-langen naar een dagjob te verhuizen of om hun aantal nachten te verminderen. “Of misschien kunnen we hen in een ploeg zet-ten waarbij ze kunnen carpoolen. We kun-nen hen ook 80 of 90 procent laten werken. Het gaat vaak om kleine bijsturingen, maar die kunnen in de praktijk wel degelijk het verschil maken. Als werkgevers en vakbon-den hierover creatief en open van gedach-ten wisselen, is er zeker iets mogelijk. Maar gesprekken hierover komen moeilijk van de grond.”

RIJKER DOOR ENGAGEMENT

Dat sociaal engagement bij Geert diep in zijn genen zit, blijkt ook uit het cv van zijn privéleven: vader van 9 kinderen, onder wie vier pleegkinderen, en diaken in Sint-Gillis-Waas. “Dat sociaal engagement is nog ster-ker aanwezig bij mijn vrouw”, nuanceert Geert zijn eigen inbreng. Maar feit blijft dat zijn dagen wel erg goed gevuld zijn. Want de zorg voor pleegkinderen is niet zo simpel.

“Ik zou een boek kunnen schrijven over wat ik de voorbije twintig jaar op dat vlak heb meegemaakt”, zucht hij. Maar ook dit deel van zijn leven zou de vakbondsman niet kunnen missen. En zijn diakenschap ook al niet. “Als mens ben ik veel rijker geworden door al mijn vrijwillige engagementen. Ik heb enorm veel mensen leren kennen, van hoog tot laag. Mijn engagement helpt me om een goed evenwicht te behouden in al wat ik doe.” |

SOCIALE VERKIEZINGEN (4)

Geert Schelfhout werkt bij Exxon: “Heel wat oudere col-lega’s met ploegdienst houden het niet meer vol en willen het rustiger aan doen.”


“Ik engageer me bij de vakbond omdat ik collega’s graag help wanneer ze het moei-

lijk hebben”, vertelt Naïma. “Voor ik délé-guée werd, was ik al veel collega’s aan het helpen, vooral diegenen die het Nederlands nog niet zo machtig zijn. Op zeker ogenblik deed een lid van de LBC-NVK een beroep op mij, wat mij dan weer ertoe aanzette om contact op te nemen met de vakbond. Samen hebben we die collega dan geholpen. Nadien vroeg de LBC-NVK aan mij om ook offi cieel aan vakbondswerk te doen.”

SAMENWERKEN

Veel werknemers bij AZ Monica hebben het gevoel dat ze altijd ‘ja’ moeten zeggen wan-neer de werkgever hen iets vraagt. Ze zijn bang dat ze anders misschien wel hun baan kwijtspelen. “Natuurlijk heeft de werkgever een bepaalde macht”, erkent Naïma. “Maar daar tegenover staat dat werknemers zich goed moeten informeren en moeten samen-werken. En precies daarom hebben we de vakbond zo hard nodig.”De verpleegkundige wil mee werk maken van een evenwichtige relatie tussen werk-nemers en directie. Ze wil ook de collega’s helpen om hun eigen grenzen te bewaken.

“Want de lat wordt almaar hoger gelegd.”Naïma erkent dat het soms niet makkelijk is om vakbondsmilitante te zijn. “Je moet het vakbondswerk zien te combineren met je voltijdse job. Bovendien moet ik nog veel opzoekingswerk doen en me nog voort inwerken.”

Volgens Naïma is het erg belangrijk dat werknemers zich aansluiten bij de vak-bond. Ook jongeren. “Het is toch cruciaal dat werknemers weten wat hun rechten zijn en bij wie ze terecht kunnen als ze vragen of problemen hebben? Zelf werd ik lid van de vakbond toen ik begon te werken. Mijn zus, die in vakbondskringen werkt, had me aan-geraden om zeker lid te worden.”Jonge vakbondsmilitanten hebben ook absoluut hun rol te spelen, denkt Naïma.

“Zij hebben een andere kijk op het werk, en we moeten daarmee rekening houden. De vakbond moet ook hun visie beluisteren en kennen en die mee laten tellen wanneer er standpunten worden ingenomen.” |

“Werknemers moeten niet zomaar

zeggen op alles”NAÏMA VERDEDIGT HAAR COLLEGA’S BIJ ZIEKENHUIS AZ MONICA

Ine Hermans

Naïma Habibi is sinds april 2015 vakbondsafgevaardigde bij AZ Monica in Antwerpen. Ze is 41 jaar oud en werkt als verpleeg-kundige op de spoeddienst van het ziekenhuis. Als een werk-gever iets vraagt aan een werk-nemer, durft die laatste vaak niet neen te zeggen. Maar soms kan je goede redenen heb-ben om iets niet te willen doen. Werknemers die hun rechten goed kennen dankzij de vak-bond weten veel beter wat wel en niet door de beugel kan.

JA

Verpleegkundige en vakbondsmilitante Naïma Habibi: “Werknemers moeten zich goed informeren en moeten

samenwerken. En precies daarom hebben we de vak-bond zo hard nodig.”

Het is toch cruciaal dat werknemers weten wat hun rechten zijn en bij wie ze terecht kunnen als ze vragen of problemen hebben?

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS


ATOS vervangt IT’ers door goedkopere IndiërsVLAAMSE EN ANDERE OVERHEDEN SPELEN HET SPEL VLOTJES MEE

Koen Dries

Bij de middelgrote ondernemin-gen in de IT dingen vooral Sogeti (Capgemini) en Atos met overtui-ging mee voor de trofee van soci-aal sjoemelaar in 2015. Bij Sogeti zei de personeelsdirecteur dat hij bij het overgenomen bedrijf IS4F, een dochter van IBM, een aantal regels en cao’s niet zou naleven. Wetten zijn voor watjes, nietwaar. Maar Atos maakt het nog bonter.

Atos slaagt er meesterlijk in om zijn werkne-mers, hun rechten, hun leven en de sociale wetgeving te kijk te zetten. De plaatselijke directie wordt schaamteloos genegeerd. Zelfs op de rechtbank presenteert Atos directieleden als pure bloempotten die af en toe vanuit Nederland moeten worden gesnoeid en besproeid, zolang ze maar niks beslissen.Diverse overheden sluiten hierbij de ogen of verlenen zelfs handen spandiensten. Tegenover de kanselarij van premier Michel toonde Atos niet het minste respect voor de Arbeidswet of cao 32bis. Bij de Europese Commissie speelde Atos het klaar om werknemers tot schijnzelfstan-digen te bombarderen, netjes ver-stopt tussen echte zelfstandigen. Het Nederlandse management dwong de zelfstandigen om te factureren via buitenlandse fiscale circuits en betrok zo eigenlijk de Commissie bij fiscaal gerommel. Recent liet de Commissie weten dat ze er eindelijk zou op toezien dat alle onderaanne-mers bij de Belgische RSZ bekend zijn. Dat leidde tot lichte paniek bij het IT-bedrijf.

POLITIEK MAAKT HET MOGELIJK

N-VA-excellenties als de Vlaamse minister-president Geert Bourgeois en minister van Werk Philippe Muyters regelden fluks papieren om plaatselijke jobs te vernietigen. ‘Landed resources’ noemt Atos zoiets. Even terug naar de tijd toen Guy Verhofstadt (Open VLD) nog premier

was. Hij sloot een verdrag waardoor Indiërs tot 3 jaar lang in ons land kunnen werken zonder sociale bijdragen te betalen. Zo behouden ze hun ‘rechten’ in India. De

‘miljoenen Belgen’ die voor langere tijd in India werken kregen hetzelfde voordeel. Allemaal heel evenwichtig. In ruil voor de deal mocht Verhofstadt een boom planten met zijn naam op, bij het Indiase Infosys in Bangalore.Zo ontstond dus een risico van recht-streekse sociale concurrentie op Belgische bodem. Via arbeidskaarten, uitgereikt door de Vlaamse overheid, moest sociale dum-ping worden vermeden. Vlaanderen zet nu voor Atos de achterpoort wagenwijd open. Het bedrijf krijgt arbeidskaarten voor hoog-geschoolden die minstens 39.803 euro per jaar zullen verdienen en die ‘hier niet te vin-den zijn’. Probleem: Atos heeft al bekwame IT’ers in dienst, maar die verdienen meer dan 2.859 euro bruto per maand en voor hen worden wél sociale bijdragen betaald.

NAAR DE UITGANG

Atos verandert die IT’ers nu van afdeling. Zij verhuizen van de afdeling ‘MS’ naar een intern uitzendkantoor, ‘PS’. Zodra de Indiërs op Zaventem landen, geeft het Nederlandse

management het bevel om bij MS gauw werk te vinden voor hen. De oorspronke-lijke werknemers ‘verliezen’ daarna hun werk want zij zijn immers ‘duurder’. En de manager van MS krijgt een bonus als hij zijn medewerkers dumpt voor goedkopere Indiërs. Mogelijk ontleent de afdeling PS gewoon haar naam aan de woorden ‘porte de sortie’.Volgens het sociaal strafrecht is het niet toegestaan om tegen betaling mensen naar België te halen en dan werk voor hen te zoe-ken. Maar dat is wel wat Atos aan het doen is, zogezegd omdat ze hier geen hoogge-schoolden vinden. Indiërs worden binnen-gehaald en daarna worden de eigen IT’ers ontslagen. Voor de jobs van de Indiërs moet het bedrijf een – veel te laag – jaarloon waar-borgen, maar Verhofstadt regelde destijds alleszins een vrijstelling van RSZ.Op vraag van een boze werknemer voerde de inspectie een controle uit. Maar ze werd moeiteloos voorgelogen door bepaalde uit-gaven als loon te vermommen.En de Vlaamse overheid? Die levert vlotjes arbeidskaarten af om jobs te vernietigen en de sociale zekerheid uit te kleden. Jobs, jobs, jobs? Niet wat we zien met deze aanpak van Muyters en de Vlaamse regering. |


Herman Vanderhaegen

De ‘nieuwe economie’: dat is het begrip dat liberale economen en hun broodheren in werkgevers-kringen gebruiken wanneer ze het hebben over ‘clusters van economi-sche realiteiten’ die samenhangen met de digitalisering van de eco-nomie. In het liberale droombeeld van Europa moeten werknemers maar aanvaarden dat hun soci-ale bescherming wordt aangepast aan de dictaten van het winstbe-jag. Waar dat toe leidt, zien we sinds jaren in de banksector. Ook nu weer.

Chris Serroyen, die de studiedienst van het ACV leidt, publiceerde hierover in decem-ber een schitterend opiniestuk op www.deredactie.be. Hij haalde daarbij scherp uit naar de flexi-jobs die met veel liberaal kla-roengeschal worden gecreëerd in de horeca. Maar de gevolgen van het digitaliserings-proces zijn veel verregaander en treffen vele sectoren.Neem nu de banksector. Ook daar heeft de digitalisering een enorme impact. De manier waarop de doorsnee klant zijn bank-zaken regelt is de voorbije jaren razendsnel veranderd. Elektronisch bankieren via iPad of iPhone wordt stilaan de norm. Almaar minder gaan klanten langs bij het bankkan-toor of hebben ze persoonlijk contact met een bankbediende. De evolutie heeft ingrij-pende gevolgen voor de werknemers in de financiële sector. En die evolutie is zeker nog niet ten einde.In het opiniestuk van Serroyen wordt beschreven hoe de koffiebars van Starbucks in New York een ingenieus model hebben om op basis van een aantal factoren te voor-spellen hoeveel werknemers er nodig zijn op ieder uur van de dag. Via een ‘app’ wordt dan automatisch personeel ‘opgevorderd’ om te komen werken. Zijn die mensen niet meer nodig, dan mogen ze weer naar huis. Hallucinant, en iets om over na te denken.

EN SNOEIEN MAAR

De grootbanken BNP Paribas Fortis en ING kondigden in december aan dat ze opnieuw in hun personeel moeten snoeien als gevolg van het digitaliseringsproces. Ze willen bankkantoren dichtdoen, de ‘back office’ inkrimpen en ondersteunende diensten afbouwen. Uiteraard om winstgevender te worden. Het eeuwige verhaal van onder-linge concurrentie en verbetering van ren-dabiliteit dus.Bij BNP Paribas Fortis hief de directie op de ondernemingsraad een ware klaagzang aan. “We moeten de kosten verminderen, de tering naar de nering zetten, inspanningen

vragen aan het personeel en de achterstand op de concurrentie goedmaken”, zo klonk het. Ook de lage rentevoeten passeerden de revue. “Tegen 2018 moeten we meer dan 1.000 banen schrappen. We zullen via sociaal overleg naar een compromis zoeken maar voor 600 medewerkers zien we deze keer echt geen oplossing.”

GELD VOOR AANDEELHOUDERS

Pikant detail: een week na de klaagzang bleek dat diezelfde directie aan de aandeel-houders een extra dividend van, jawel, 2 miljard euro had toegezegd. Deze keer werd de ondernemingsraad niet bijeengeroepen om de kwestie te bespreken. Het was in de krant dat de werknemersvertegenwoor-digers het ‘fijne’ nieuws te lezen kregen. Begrijpe wie kan.Bij ING staan 180 jobs op de tocht. Daar wil de directie 50 kantoren opdoeken tegen eind 2017. Beloftes uit vorige tewerkstel-lingsakkoorden moeten worden ‘bijge-stuurd’. Ondanks buitengewoon goede bedrijfsresultaten in 2015 wil ING diverse activiteiten verhuizen naar lageloonlanden.Die bankiers toch. Blijkbaar zijn loonma-tiging, een indexsprong en lagere werkge-versbijdragen voor hen nog niet genoeg. In al hun driestheid blijven ze maar jobs ver-woesten. Dat is blijkbaar onvermijdelijk in hun ‘logica’.

LEGE TRUKENDOOS

Dankzij de vakbonden lukte het gelukkig de voorbije jaren om de sociale gevolgen van deze afbouw aan collectieve afspraken

te koppelen. Het aantal gedwongen ontsla-gen bleef zo tot een minimum beperkt. Maar de trukendoos raakt wel stilaan leeg: je kan geen reorganisaties blijven uitvoeren op basis van natuurlijk verloop of vervroegde pensionering. Het is nodig om op zoek te gaan naar alternatieven.Even terugkeren naar het verhaal van de digitalisering. Door te digitaliseren ver-hoogden de banken de toegevoegde waarde aanzienlijk en krikten ze de productiviteit geweldig op. Het vele geld dat dit allemaal opbracht ging vooral naar de aandeelhou-ders en voor een stukje naar de consumen-ten. Nu hebben we de plicht om het debat te heropenen. Misschien moeten we nu met hernieuwde moed eisen op tafel gooien. Enkele tientallen jaren terug werd ons voor-speld dat de digitalisering zou leiden tot een beter leven met meer vrije tijd, minder werkdruk, meer ruimte voor de eigen ont-plooiing. Dat mooie vooruitzicht is blijkbaar onder de mat geschoven.

ARBEIDSDUURVERMINDERING

Het hele proces dreigt nu helemaal te ont-sporen. Velen vragen zich af of er nu geen ernstig debat moet komen over collectieve arbeidsduurvermindering, meer vakantie of meer ruimte om je eigen leven creatief in te vullen.Ingaan tegen de orakels van het ‘zoge-naamde’ realisme vergt enige moed. Maar de vakbeweging is sterk en stoer genoeg om de bakens te helpen verzetten. |

Het opiniestuk van Chris Serroyen kan je

lezen via deze link: http://goo.gl/t3qAuB.

De manier waarop de doorsnee klant zijn bankzaken regelt is de voorbije jaren razendsnel veranderd. En dat heeft ingrijpende gevolgen voor de werknemers in de financiële sector.

Digitalisering economie is geen onverdeelde zegenWERKNEMERS BETALEN WEER GELAG BIJ ING EN BNP PARIBAS FORTIS

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS


Goed openbaar vervoer en 6.000 jobs staan op het spel bij NMBSBESPARINGSPLAN RICHT BLOEDBAD AAN BIJ HET SPOOR Veerle Verleyen

Wat als de spoorlijn Brussel-Oostende en de lijn Luik-Brussel in handen zou zijn van twee privé-uitbaters? Wat als je hierdoor geen directe aansluiting hebt van lijn A op lijn B? Wat als een ticket of abon-nement onbetaalbaar wordt voor de dagelijkse pendelaar? Wat als de productiviteit en werkdruk zodanig opgedreven worden dat een tweede ramp in Pécrot of Buizingen niet te vermijden valt? Wat als een gelijkaar-dig debat bij de Lijn ook leidt tot een situatie waarbij er geen plaats meer is voor openbaar vervoer zodat ons verkeersinfarct nog groter wordt?

Premier Margaret Thatcher drukte ooit in Engeland een hele reeks privatiserin-gen door met erg kwalijke gevolgen. Haar opvolger, John Major, privatiseerde in 1996 het spoor waardoor de gebruikers het daar nu moeten stellen met een duur, inefficiënt en onveilig treinvervoer in handen van pri-vébedrijven. De concurrentie daar maakte de trein niet goedkoper maar duurder.Is de strijd tegen het besparingsplan van de NMBS nog van deze tijd? “Het laatste restje begrip maakte plaats voor aversie”, zo was te lezen in De Morgen.De plannen van ACV-Transcom en ACOD om vijf dagen te staken komen inderdaad hard aan bij de treinreizigers. Politici en media gingen fel te keer tegen de spoor-bonden. Het spoorpersoneel zou ‘lui’ zijn en van ‘onverantwoorde’ voordelen genie-ten. Leugen na leugen.Uiteraard willen de spoorbonden liever sta-kingen vermijden. Maar dat kan alleen als de directie bereid is om écht te onderhan-delen. Al te vaak bleek dat die directie een-zijdig haar besparingsplan wilde doordruk-ken. Zonder overleg en zonder zelfs serieus te luisteren naar de spoorbonden. PRIVATISERING Blijkbaar moet de NMBS worden klaarge-stoomd voor een privatisering. Als dat er van komt, zullen werknemers én gebruikers het gelag betalen. Privé-ondernemers laten alleen treinen rijden die winst opbrengen. Het beruchte plan-Galant mikt op 3 miljard euro besparingen tegen 2019. De NMBS wil

60 procent van de stationsloketten afschaf-fen en op 20 procent van de treinen de trein-begeleiders laten verdwijnen. 900 km spoor wordt buiten dienst gesteld. En 26 miljard euro investeringen om spoorinstallaties te vernieuwen en onderhouden wordt inge-trokken.Tussen nu en 2019 moet het spoorpersoneel elk jaar 4 procent productiever worden, ter-wijl er jaarlijks 1.000 mensen te weinig wor-den aangeworven om gepensioneerden te vervangen. Zo zullen 6.000 jobs verloren gaan tegen 2020. Deze regering schrapt banen in de openbare sector maar heeft de mond vol van ‘jobs, jobs, jobs’. Wat een schijnvertoning! GEEN ALLEENSTAAND GEVAL Het dossier van de NMBS is géén alleen-staand geval. Zo wil de regering de over-heidsbelangen in bpost en Proximus aan de privé verkopen. Boven De Lijn hangen er ook donkere wolken. De huidige bewinds-lieden viseren alle openbare diensten en overheidsbedrijven. Een regering die open-bare dienstverlening afbouwt, zit in de por-temonnee van elke werknemer en burger.Toen de huidige regering aan de macht kwam, was het helder dat ze de vakbonden wilde breken. Bij het spoor is de syndicale macht groot: 85 procent van het personeel is lid van de vakbond. De spoorbonden zijn altijd de locomotief bij syndicale interpro-fessionele acties. Ze kunnen inderdaad economische schade aanrichten door hun stakingen. De regering wil nu met hen de confrontatie aangaan. Als de spoorbonden gebroken zijn, kan ze ook de bonden in de privé kortwieken. Bij het spoor wil de poli-tiek graag een ‘minimumdienstverlening’ invoeren om daarna overal het stakings-recht aan banden te leggen.

STRIJD VAN ONS ALLEMAAL De strijd van het spoorpersoneel is dan ook niet alleen een strijd van de spoorbonden maar een strijd van de hele vakbeweging en van de burgers. Laten we leren uit de geschiedenis. Thatcher kreeg destijds de mijnwerkersbond kapot omdat die te wei-nig steun kreeg van de vakbondskoepel TUC. Nadien speelde ze het klaar om de hele Engelse vakbeweging zware klappen toe te brengen.In het geval van de NMBS wordt de factuur voor de besparingen en de slechte werking volledig afgeschoven op de werknemers. Regeringen en directies lieten jarenlang zware steken vallen en nu is het personeel de kop van Jut.Het is onaanvaardbaar dat de werkne-mers van het spoor worden zwart gemaakt. Overheid en directie moeten de vakkennis en de meningen van het toegewijde perso-neel van de NMBS respecteren. VEEL OP HET SPEL Heel wat mensen hebben het moeilijk met de spoorstakingen maar er staat ook erg veel op het spel: een toegankelijk spoorweg-net, degelijke jobs als garantie voor veilig treinvervoer, een buffer tegen het verkeers-infarct en de hoge CO2-uitstoot, betaalbaar openbaar vervoer.I have a dream: een overheid die jobs bij het spoor creëert in plaats van er vele duizen-den af te bouwen. De strijd voor het spoor is dan ook actueler dan ooit. ‘Red onze trein!’, nu meer dan ooit tevoren. |

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE

Teken de petitie voor het spoor

op www.redonzetrein.be


Van meet af aan verklaarde de LBC-NVK zich bereid om mee werk te maken van een glo-baal kader voor e-commerce. “Maar dan alleen op basis van een grondige analyse om ervoor te zorgen dat het nieuwe kader niet alleen beantwoordt aan de behoeften van de bedrijven maar ook een garantie biedt voor degelijke en kwaliteitsvolle jobs”, zegt Chris.Een nieuw kader voor de sectoren van de handel – paritaire comités 201, 202, 311 en 312 – moest volgens de vakbond diverse elementen bevatten. Om te beginnen mocht de uitwerking van een kader voor e-commerce geen invloed hebben op de huidige openingstijden van winkels op

weekdagen, in het weekend en op feestdagen. Het sectorak-

koord moest een raamakkoord worden dat diende aangevuld

door een ondernemingsakkoord. Nachtwerk kon alleen voor logis-

tieke activiteiten die e-commerce ondersteunen, en tot slot kon

nachtwerk alleen op basis van vrij-willigheid, met volwaardige con-

tracten, voor een afgebakend aantal taken en activiteiten, met afspraken

over minimale arbeidsduur, extra ver-goeding en veilige werkomstandighe-

den.In de werkgroepen bleven de werkge-

vers bij hun standpunt dat nachtwerk mogelijk moest worden voor de hele win-kelsector zonder dat daarvoor nieuwe regels moesten worden vastgelegd. Zij vroegen een aanpassing van de wet of een maatregel per koninklijk besluit (KB). “In beide geval-len wilden ze geen sectoromkadering wat ons deed besluiten dat zij het verhaal van de e-commerce gebruikten om hun agenda, een veralgemening van het nachtwerk, door te drukken”, legt Chris uit. “In zulke omstandigheden dreigde het overleg in de winkelsector te mislukken. De werkgevers wisten maar al te goed dat drie van de vier regeringspartijen – N-VA, Open VLD en MR

– het nachtwerk cadeau wilden geven, zon-der veel omkadering of beperkingen”.

GOEDE JOBS GRAAG

“Uiteraard beseff en wij dat de e-commerce in de toekomst nog belangrijker zal worden”, zegt Chris. “En we willen er inderdaad ook toe bijdragen dat liefst zoveel mogelijk van de e-commerce zich in België afspeelt. Wij willen banen behouden in onze sectoren en als het even kan bijkomende banen creëren. Maar tegelijk willen wij er ook voor zorgen dat het beschikbare werk van straks ook nog oké is. Precies om die ‘goedwerkgarantie’ te verzekeren wilden we absoluut werk maken van een écht sectorkader voor e-commerce.”De LBC-NVK was van mening dat het debat moest uitgaan van de noden en behoeften van de sector. Welk soort activiteiten willen de bedrijven ontwikkelen? Wat hebben ze daarvoor nodig? Wat kan nu al binnen de bestaande wetgeving? En waarover moeten nieuwe afspraken worden gemaakt?

LOGISTIEK

“Wie ondernemingen als Bol.com, Zalando, Amazon of Wehkamp naar België wil halen, heeft geen nachtwerk nodig in de winkelsector”, stelt Chris. “Die bedrijven

Denis Bouwen

Er is dan toch een akkoord bereikt over nachtwerk voor de e-commerce.

“Het heeft bij de winkelbedrijven erg veel moeite gekost om de werkge-vers uit de diverse paritaire comi-tés te doen onderhandelen met de vakbonden”, onderstreept Chris Van Droogenbroeck, de sectoron-derhandelaar voor de LBC-NVK.

Werkgevers distributie aanvaarden kader voor rond e-commerceAFSPRAKEN MOETEN FATSOENLIJKE TEWERKSTELLING GARANDEREN

NACHTWERK

© F

OTO:

PHO

TONE

WS

- HOL

LAND

SE H

OOGT

E


organiseren hun activiteiten namelijk binnen de logistieke sector. Bovendien bestaat in die sector al langer de mogelijk-heid om ’s nachts te werken.”

“Als we het hebben over e-commerce in het winkelbedrijf, moet iedereen goed beseffen dat dit ook inhoudt dat mensen in de winkels zullen zorgen voor het klaarmaken, verpakken en verzenden van de elektronische bestellingen. Lang niet alle winkelketens hebben stapelplaatsen van waaruit zij de e-com-merce kunnen organiseren. In veel winkelketens, en dat geldt zeker voor de onafhankelijke zelfstandige kleinhandels, zal het gamma dat in de winkelrekken hangt of in de reserves achter de winkels staat, mee worden aangesproken voor de internet-verkoop.”

“Gevolg: een groot deel van de e-commercebestellingen zal al worden klaargemaakt tijdens de dag, binnen de normale ope-ningstijden van de winkel en dus binnen de normale werktij-den van het personeel. Uiteraard geen enkel probleem voor ons, maar deze verstrengeling maakt het net moeilijker om sluitend te omschrijven wat ‘logistieke en ondersteunende activiteiten voor de elektronische handel’ precies zijn.”

RUIMERE UURROOSTERS

De vakbond besefte dat de werkgevers ook verwachtten dat ze personeel konden inschakelen voor de opening en na de slui-ting van de winkel en in een aantal gevallen zelfs de klok rond. Alleen wilden ze niets op papier zetten over de vraag welke gevallen dat konden zijn.Nu al werkt het personeel in de winkels in de regel tussen 7.00u en 20.00u of 21.00u. Het is niet denkbeeldig dat werknemers straks gedurende 6 van de 7 dagen ook zullen kunnen werken op alle uren van de dag als je daar vooraf geen goede afspraken over maakt.

“Meer dan de helft van het winkelpersoneel werkt deeltijds. Wij moeten vooral vermijden dat winkelmedewerkers met een basiscontract van 18 of 20 uur per week de ene na de andere week beschikbaar moeten zijn vanaf maandag 0.00u tot zater-dagnacht 24.00u” zegt Chris.Vanzelfsprekend zegden de werkgevers dat dit allemaal niet de bedoeling was. Maar in een eerlijk debat met de vakbon-den wilden ze daar toch geen afspraken over maken. Pas nadat de minister van Werk, Kris Peeters, de partijen op zijn kabinet had ontboden, stelden de werkgevers zich wat inschikkelijker op zodat er op 21 december toch een akkoord kon komen over een sectorkader.

DRAAIBOEK

Het sectorkader, dat er nu komt, is een draaiboek voor bedrij-ven die nachtwerk willen invoeren in het kader van hun e-com-merce. Het geeft aan wat wel en niet kan en zegt ook wat nog op ondernemingsvlak verder moet worden ingevuld.Nachtwerk invoeren wordt gekoppeld aan een specifieke pro-cedure waarbij via ondernemingsoverleg wordt bepaald voor welke taken en functies nachtwerk wordt mogelijk gemaakt en welke omkadering daarvoor wordt voorzien. In de onderne-mingen zonder vakbondsaanwezigheid kan nachtwerk alleen worden ingevoerd als de principes uit het nieuwe sectorkader worden nageleefd. Hiervoor moet het arbeidsreglement wor-den aangepast. Ook moet aan het paritair comité worden gerap-porteerd over de gevolgde procedure.

“Dit sectorkader biedt garanties dat de jobs die zo ontstaan fat-soenlijke banen zijn die goed worden omkaderd. Het nacht-werk beperkt zich bovendien tot werken in het kader van de e-commerce van de bedrijven”, stelt Chris, die nog beklemtoont dat de invoering ervan geen enkele impact heeft op de huidige winkelopeningstijden. |

DEGELIJKE AFSPRAKEN WAREN NIET DRINGEND VOOR LIBERALE POLITICIOok in dit dossier was sociaal overleg voor sommigen ‘stoorzender’

Chris Van Droogenbroeck

Anno 2016 is de kans groot dat internet ook in jouw dagelijkse leven een rol spelt. Ook Belgische con-sumenten ontdekken meer en meer de e-commerce. Slechts 19 procent van de Belgen zegt nog nooit iets te hebben gekocht via internet.

In 2014 vertegenwoordigde de e-commerce in ons land al 6,44 procent van de totale kleinhan-delsomzet. Als de groei aan-houdt zoals verwacht, zal de e-commerce in 2018 goed zijn voor 10 procent van de totale Belgische bestedingen en voor 20 procent tegen 2025.België telt nu al meer dan 67.000 webshops. Die web-shops zijn lang niet allemaal gelinkt aan een echte winkel, waardoor een gedeelte van het geld dat via webshops wordt uitgegeven aan de klassieke kleinhandel ontsnapt. Het is bekend dat buitenlandse web-shops intussen méér dan 40 procent van de digitale omzet inpikken. De werkgeversorgani-satie Comeos is daar niet happy mee. Volgens Comeos loopt België zo 8.300 jobs mis. Zo klonk het tenminste in de krant op 30 januari 2015. Boosdoener is volgens de werkgevers het verbod op nachtwerk in de handel.Op 30 januari vorig jaar werd de federale minister van Werk, Kris Peeters, door parlement-slid Werner Janssens (N-VA) geïnterpelleerd over zijn beleid rond e-commerce. Peeters kreeg bijvoorbeeld de vraag of hij bereid was om het verbod op nachtwerk af te zwakken en of hij andere aanpassingen van de wetgeving plande om de jobcreatie in de e-commerce te bevorderen.POLITIEK GRIJPT IN

De Ministerraad besliste begin april dat er met de sociale

partners uit handel en logistiek een rondetafel moest worden georganiseerd rond e-com-merce en nachtwerk. Het was de bedoeling om zo afspraken te maken over de arbeidsvoor-waarden om beter te kunnen concurreren met de buurlan-den. Die afspraken moesten onder meer gaan over het wer-ken tijdens de nacht.Op 5 mei bracht minister Peeters de sociale partners uit handel en logistiek voor het eerst bijeen. Hij vroeg aan vakbonden en werkgevers om tijdens het lopende sectorover-leg ook afspraken te maken over nachtwerk voor de e-com-merce. Een tweede rondeta-felbijeenkomst volgde op 8 juli. Bij die gelegenheid gaf Peeters de sociale partners nog tot 31 december 2015 de tijd om rege-lingen voor de sectoren uit te werken.De hele aanpak van Peeters werd doorkruist door een wets-voorstel van drie Open VLD’ers, Patricia Ceyssens, Vincent Van Quickenborne en Egbert Lachaert. Zij dienden hun wets-voorstel in op 7 mei, precies twee dagen na de eerste ron-detafel. Volgens deze libera-len moest er in de Arbeidswet een 22ste uitzondering op het verbod op nachtarbeid worden opgenomen. Die uitzondering moest gelden voor ‘het uitvoe-ren van alle logistieke en onder-steunende diensten verbonden aan de elektronische handel’.Net als de N-VA wilde Open VLD dus een versoepeling van nachtwerk zonder daar veel woorden aan vuil te maken. Het interesseerde beide partijen niet veel of het sociaal overleg hierover al dan niet goed zou aflopen.Na de parlementaire vraag van NV-A maakte ook Open VLD op deze manier duidelijk hoe zij stonden tegenover een versoe-peling van het nachtwerk, en hoeveel geloof zij hechtten aan de goede afloop van het sociaal overleg hierover.

Werkgevers distributie aanvaarden kader voor rond e-commerceAFSPRAKEN MOETEN FATSOENLIJKE TEWERKSTELLING GARANDEREN

NACHTWERK

© F

OTO:

PHO

TONE

WS

- HOL

LAND

SE H

OOGT

E


ONS RECHT: Zat het sociaal engagement je in het bloed?MARIJKE PERSOONE: “Mijn eerste grote liefde was literatuur en taalkunde. Na mijn studies Germaanse gaf ik les in de leraren-opleiding. Sociaal engagement is wel een rode draad in mijn leven. Als vijftienjarige organiseerde ik speelpleinen, als studente ving ik Chileense politieke vluchtelingen op en zo ging het verder. Na de lerarenop-leiding belandde ik in het vormingswerk. De vrouwen aan wie ik vorming gaf, von-den moeilijk werk na een stop in hun loop-baan om de kinderen op te voeden. We zaten in volle oliecrisis, een periode met veel werkloosheid. Zonder diploma mid-delbaar onderwijs raakte je niet aan de bak. Met zes andere vrouwen vatten we het plan op om tweedekansonderwijs uit te bou-wen. De eerste politicus die we aanspraken zei smalend: “Zouden jullie niet beter in de potten roeren?” Maar na een jaar door-bijten gingen onze eerste lessen van start. Tweedekansonderwijs bestaat nog altijd: volwassenen die hun middelbaar onderwijs niet hebben afgerond, worden begeleid naar een diploma.”

ONS RECHT: Wat was je eerste ervaring met de vakbond?MARIJKE: “Tijdens de jaren ‘70 werkten bewegingen en actiegroepen weinig samen met de vakbonden. Ik wou een brug slaan. Zo kwam ik bij de ACV-vrouwen terecht in 1979. Ik ontmoette er vrouwen die werk-ten bij Philips, in de sigarenfabriek Vander Elst, in het warenhuis Galéries Anspach. De problemen en acties volgden elkaar in snel tempo op. Niet alleen in de bedrijven, maar ook binnen de vakbond moesten we strij-den voor de rechten van vrouwen en werk-neemsters.”

MENSELIJKE DRAMA’S

ONS RECHT: Je hebt bijna 30 jaar voor de LBC-NVK gewerkt. Wat is je het meest bijge-bleven?MARIJKE: “Vooral de momenten van sterke solidariteit. Zoals mijn eerste staking bij de verbrandingsoven van Neder-Over-Heembeek. Ik was nog maar pas secretaris. De werknemers, allemaal mannen, kregen hun vakantiegeld en premies niet op tijd uitbetaald. Ik mocht de onderhandelingen voeren. De mannen waren benieuwd hoe een jonge, onervaren vrouw het ervan af zou brengen. Maar het resultaat overtrof alle verwachtingen. Of, zoals een Griekse werknemer het verwoordde: ‘Toen je hier binnenliep, dacht ik: wat smijten ze hier neer, zo’n jong madammeke. Maar nu: res-pect!’ Zo’n ervaring wens ik elke nieuwe vakbondssecretaris toe. Het gevoel dat je samen sociale vooruitgang maakt, daar

doe je het voor. Natuurlijk zijn er ook las-tige momenten. Bij de derde herstructu-rering in korte tijd krijg je het moeilijk: de zware dossiers, de vele overuren en vooral de menselijke drama’s waar je van wakker ligt, maar die je ook motiveren om er weer in te vliegen. Ik heb vaak gedacht: stel dat hier geen vakbond was.”

ONS RECHT: Hoe ben je in de leiding van de LBC-NVK terechtgekomen?MARIJKE: “Ik heb 10 jaar lang gewerkt bij de vormingsdienst om daarna 10 jaar als vakbondssecretaris militantenkernen te begeleiden. Collega’s moedigden me aan om adjunct-algemeen secretaris te worden. Ik ben blij dat ik de kans kreeg om die drie jobs te doen.Als secretaris sta je dicht bij de werknemers en de militanten op de werkvloer. Die con-tacten voeden je eigen praktijk. Maar in een beleidsfunctie krijg je de kans om de

“Stel je voor dat er geen vakbond zou zijn!”MARIJKE PERSOONE SLUIT LOOPBAAN BIJ LBC-NVK AF

Sebastiaan Kok

Marijke Persoone zwaait af als adjunct-algemeen secretaris van de LBC-NVK. Zo’n dertig jaar lang was ze actief in onze vak-bond, eerst bij de vormings-dienst, daarna als secretaris in Brussel. Het laatste deel van haar loopbaan was Marijke als adjunct-algemeen secreta-ris verantwoordelijk voor de beroepswerking. Ons Recht blikt met haar terug en kijkt naar de toekomst van de LBC-NVK.


organisatie mee vorm te geven. Waar willen we naartoe met de centrale? Hoe gaan we om met de maatschappelijke veranderingen zonder onszelf te verloochenen? Hoe kun-nen we nieuwe groepen werknemers berei-ken en ondersteunen?”

TEGENBEWEGING

ONS RECHT: Wat brengt de toekomst?MARIJKE: “De vakbond is meer dan ooit nodig. Zelfs de OESO en het IMF geven dat schoorvoetend toe: in landen waar de vak-bond zwakker staat, is de ongelijkheid gro-ter. Jammer genoeg wordt alles en iedereen afgerekend op economisch nut. De winst-kansen van bedrijven staan centraal, niet de mens. We mogen fier zijn dat wij met de vakbonden wereldwijd talloze miljoe-nen werknemers organiseren die zich met volle overtuiging inzetten voor een eerlijke verdeling van de welvaart.”

“Gelukkig groeit de tegenbeweging. Burgerinitiatieven als Hart boven Hard en Climate Express en anderen organiseren verzet en zoeken samen naar alternatie-ven. Ik vind het hartverwarmend dat veel jonge mensen daaraan meewerken. Het regeringsbeleid stuurt aan op ieder-voor-zich, maar ik zie veel jongeren die bewust kiezen voor solidariteit. Ik hoop dat we een

heel aantal van hen kunnen overtuigen om kandidaat te zijn bij de sociale verkiezin-gen.”

“Ik geloof sterk in samenwerking. Vakbonden hebben slagkracht en een groot draagvlak. De burgerinitiatieven bruisen van de ideeën en bedenken fantastische actievormen. Als we die sterktes met suc-ces combineren zijn ze nog niet klaar met ons. We mogen ons niet laten verdelen. Een goede gezondheidszorg is belangrijk voor de gezondheidswerkers én de patiën-ten. Een uitgebouwd treinverkeer en goede arbeidsvoorwaarden zijn in het belang van het personeel, de reizigers én het milieu.”

“Ook internationaal moeten we blijven samenwerken, zeker nu landen worden gechanteerd door multinationals. Samen kunnen we de neoliberale mythes ontkrach-ten. Bijvoorbeeld de mythe dat economi-sche groei en minder sociale bijdragen meer jobs creëren. Duitsland bewijst dat loonma-tiging en cadeaus voor bedrijven alleen min-derwaardige mini-jobs hebben opgeleverd. Een job hebben en toch arm zijn, dat is toch

niet wat we willen.”

VLINDER

ONS RECHT: En jouw toekomst?MARIJKE: “Ik ga door met solidaire projec-ten. We zullen elkaar vast nog tegen het lijf lopen op vakbondsacties. Hart boven Hard kan op mij rekenen. Ik blijf me zeker ook inzetten voor de solidariteit met Filipijnse sociale organisaties. En in mijn gemeente zoeken ze vrijwilligers voor de begeleiding van vluchtelingen.”

“Maar het is ook fijn dat ik meer tijd kan maken voor de kleinkinderen, om de natuur in te trekken, foto’s te maken en opnieuw te genieten van taal en literatuur. Ik hou van de uitspraak van de filosoof Lao-Tse: ‘Wat de rups het einde noemt, noemt de rest van de wereld een vlinder’. Laat die vlinder maar komen.” |

VEERLE VERLEYEN IS NIEUWE ADJUNCT-ALGEMEEN SECRETARIS

Veerle Verleyen startte haar ACV-carrière in het ACV-verbond Brussel-Halle-Vilvoorde. Zo gaf ze adminis-tratieve ondersteuning bij de sociale verkiezingen van 2000.Al gauw werd ze dienstverlener in het ACV-dienstencentrum van Vorst, waar ze van dicht bij zag wat het betekent om werkloos te zijn. Een jaar later trok ze de jongerenwerking en de werkgroep internationale solidariteit als regiopro-pagandist in Vorst, Sint-Gillis en Ukkel.De vacature voor vakbondssecretaris bij de LBC-NVK in Halle kon ze niet links laten liggen. Later werd ze daar secreta-riaatsverantwoordelijke.Sinds 1 januari 2016 is Veerle onze nieuwe adjunct-algemeen secretaris voor de beroepswerking. We wensen haar veel succes!Ons Recht peilde bij Veerle naar de uit-dagingen die ze wil aanpakken. “Ik moet natuurlijk nog veel leren over mijn rol als adjunct-algemeen secretaris”, zegt ze. “Maar enkele grote uitdagingen zijn al wel duidelijk. Hoe moeten het ACV en de verschillende centrales zich vernieu-wen? Hoe maken we aan einde aan het onderuit halen van de vakbond en aan de aanvallen tegen het sociaal overleg en tegen de rechten van de werkne-mers? Hoe kunnen we nog beter luiste-ren naar onze leden en de jongeren? Ik kijk er naar uit om samen met mijn col-lega’s, de vakbondsafgevaardigden en andere organisaties deze uitdagingen aan te pakken!”

Marijke Persoone (links op de foto): “Vakbonden hebben slagkracht en een groot draagvlak. De burgerinitiatieven bruisen van de ideeën en bedenken fantastische actievor-men. Als we die sterktes met succes combineren zijn ze nog niet klaar met ons.” (naast haar: Veerle Verleyen).

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS


VRAAG VAN DE MAAND

June Geuens

Ja, en dat noemen we verlof om dwingende redenen. Dit wordt ook wel ‘sociaal verlof’ of ‘fami-liaal verlof’ genoemd.

Het sociaal verlof is geregeld in een natio-nale cao (cao nr. 45). Voor het personeel op wie deze cao niet van toepassing is, zijn er andere regelingen. De regeling voorzien in cao nr. 45 is rede-lijk beperkt. Gunstigere regelingen op het niveau van de sector of de onderneming zijn gelukkig wel mogelijk en moeten worden aangemoedigd.Om gebruik te kunnen maken van dit verlof, moet er dus sprake zijn van een dwingende reden. Dat is elke niet te voorziene gebeur-tenis, die los staat van het werk en de drin-gende en noodzakelijke tussenkomst van de werknemer vereist. De uitvoering van de arbeidsovereenkomst moet deze tussen-komst onmogelijk maken.

Dwingende redenen zijn:• ziekte, ongeval of (onverwachte) opname

in het ziekenhuis:- van iemand die met de werknemer

onder hetzelfde dak woont, zoals:- de echtgenoot of de persoon die met

hem/haar samenwoont;- de ascendent (bijvoorbeeld een ouder

of grootouder), de descendent (bijvoor-beeld een kind of kleinkind), het adop-tie- of pleegkind, de tante of oom van de werknemer zelf of van zijn/haar echt-genoot of van de persoon waarmee de werknemer samenwoont;

- van een bloed- of aanverwant in de eer-ste graad van de werknemer, zoals een ouder, een schoonouder, een kind of een schoonkind. Dan is het niet vereist dat de werknemer ermee samenwoont.

• ernstige materiële schade aan bezittin-gen van de werknemer, zoals schade aan de woning door een brand of een natuur-ramp.

• het bevel om persoonlijk op een rechtszit-ting te verschijnen, op voorwaarde dat de werknemer een partij in de zaak is.

ANDERE GEBEURTENISSEN

Deze lijst is niet beperkend. De werkgever en de werknemer kunnen dus in onderling akkoord andere gebeurtenissen vaststellen die als een dwingende reden moeten wor-den beschouwd. Deze lijst kan ook op het niveau van de sector of de onderneming worden uitgebreid.Het verlof mag natuurlijk alleen worden gebruikt voor het doel waarvoor het is toe-gekend. Op verzoek van de werkgever moet de werknemer de dwingende reden bewij-zen.

MAXIMUM 10 DAGEN

Als er sprake is van een dwingende reden, mag de werknemer maximum de tijd afwe-zig zijn die noodzakelijk is om de proble-men op te lossen, met een maximum van 10 dagen per kalenderjaar. Voor deeltijdse werknemers wordt dit maxi-mum in verhouding tot hun arbeidsduur verminderd.Zodra de werknemer de nodige maatregelen heeft kunnen treff en om het probleem op te lossen, is er geen sprake meer van een ‘niet te voorziene’ gebeurtenis die de ‘dringende en noodzakelijke’ tussenkomst van de werk-nemer vereist. De werknemer die om een dwingende reden afwezig is, moet de werkgever vooraf verwit-tigen. Als dit onmogelijk is, moet hij de werk-gever zo snel mogelijk op de hoogte brengen. Dit verlof is onbetaald, tenzij er natuurlijk in de sector, in de onderneming of tussen de werknemer en de werkgever andere afspra-ken zijn gemaakt.Als er op het niveau van de sector of de onderneming geen gunstigere afspraken gemaakt zijn, is deze verlofformule niet altijd de beste oplossing. De voorwaarden zijn streng, het aantal dagen is niet groot en het is onbetaald. Het kan dus soms gun-stiger zijn om op andere mogelijkheden een beroep te doen, zoals vakantie, tijdkrediet of thematisch verlof. |

Is er een speciale verlofregeling als ik thuis moet blijven voor een ziek kind?


Sectorakkoord in paritair comité voor vrije beroepenVOORUITGANG MAAR HET WERK IS ZEKER NIET AF

Jeroen Vandamme

Niet lang voor de jaarwisseling is er ook voor de bedienden bij werk-gevers met een vrij beroep (pari-tair comité 336) een sectorakkoord afgesloten. Het gaat bijvoorbeeld om werknemers bij boekhoud- en accountancykantoren, dierenart-sen, advocatenkantoren en archi-tecten. Via het akkoord krijgen zij extra koopkracht en is het tijdkre-diet sectoraal gegarandeerd.

Een belangrijk deel van het sectorakkoord bestaat uit afspraken over een vormings-aanbod. Helaas wilden de werkgevers ook deze keer niet praten over een aantal the-ma’s, zoals een syndicale vertegenwoordi-ging en een automatische loonindexering. Zo blijft dit paritair comité toch wat ach-terop hinken ten opzichte van andere sec-toren. Het wordt tijd voor een inhaalbewe-ging. De LBC-NVK zal daar ook tijdens de volgende onderhandelingsrondes blijven op aandringen.

ALLE LONEN NAAR OMHOOG

Vanaf 1 april 2016 moeten alle voltijdse brutomaandlonen met 14 euro worden ver-hoogd. Voor deeltijdse werknemers gebeurt dat in verhouding tot hun arbeidsduur. Het belangrijke principe van algemene sectorale loonsverhoging wordt zo gerealiseerd. In de toekomst zal de vakbond hierop voortbou-wen. Er wordt ook een éénmalige premie van 42 euro voorzien. Op het niveau van de onderneming is het mogelijk om de loons-verhoging om te zetten in een gelijkwaar-dig voordeel. Dat kan bijvoorbeeld gebeu-ren door het bedrag van de maaltijdcheques te verhogen met 1 euro. Er is ook afgespro-ken dat we na afl oop van het project van de ‘functieclassifi catie’ werk zullen maken van een sectorbarema.

TIJDKREDIET EN LANDINGSBANEN

Vanaf 55 jaar kan je gebruik maken van het recht op landingsbaan en zo je voltijdse arbeidsduur met 1/5de verminderen. Voor wie het tijdens de loopbaan even wat kalmer aan wil doen is er een recht op voltijds of halftijds tijdkrediet met motief gedurende 24 maanden. Heb je meer dan 5 jaar dienst, dan kan je op 36 maanden rekenen.

MEER GELD VOOR VORMING

Permanente vorming is voor de werkne-mers en de ondernemingen heel belangrijk. Daarom worden enkele bijzondere maatre-gelen genomen op maat van de vele kleine ondernemingen uit de sector. Er komt een gratis aanbod voor werknemers en ook een stelsel van premies voor ondernemingen die hun werknemers opleiding laten volgen. De werkgevers erkennen dat dit een prio-riteit is in de sector. In de komende maan-den zullen we hiervoor concrete maatrege-len uitwerken. De LBC-NVK zal daarbij oog hebben voor de kwaliteit van het aanbod en zeker opvolgen of de werknemers genoeg toegang krijgen tot dit aanbod. Een secto-raal vastgelegd recht op 2 dagen vorming per jaar werd immers door de werkgevers nog niet aanvaard. Met dit akkoord wordt voor de werknemers van dit paritair comité een stapje gezet op het vlak van lonen, tijdkrediet en vorming. Dit heeft zo zijn belang. Toch willen we op termijn de stap zetten naar een volwaardige sectorale cao die de vergelijking met andere sectoren kan doorstaan. Daar zijn we nog lang niet. Wil je op de hoogte blijven van de evoluties in de sector en de syndicale actua-liteit? Registreer je dan zeker op de website van de LBC-NVK voor onze nieuwsbrief: http://pc336.lbc-nvk.be |

De LBC-NVK wil nog altijd dat er op termijn een volwaardige sectorale cao komt waardoor PC 336 de ver-gelijking met andere sectoren kan doorstaan.


Denis Bouwen

“Als werkgevers zo graag uitzend-krachten, deeltijds personeel en andere mensen met gammele con-tracten inschakelen, is dat geen toeval. Voor menig werkgever is het een natte droom om werknemers te hebben die geïsoleerd zijn en die geen echte, of alleen tijdelijke, collega’s hebben.” Aan het woord is Pierre Ledecq van de Dienst Onderneming van het ACV. Hij verdiept zich in alles wat met interimwerk te maken heeft . Ons Recht laat Pierre aan het woord nu er een nieuwe uitgave is van de Gids voor Uitzendkrachten.

De belangenvereniging van de uitzendbu-reaus, Federgon, is al langer vragende partij om uitzendkrachten een contract van onbe-paalde duur te kunnen geven en hen zo ster-ker te binden aan een bureau. “In Frankrijk bestaat dit systeem al”, vertelt Pierre. “Op het eerste gezicht klinkt het goed: de uit-zendkracht krijgt een vast contract en ontvangt een soort van minimumloon op momenten dat hij zonder opdrachten zit. Zijn of haar leven wordt wat stabieler. Maar in Frankrijk zijn de vakbonden hier-over sterk verdeeld.”Ook het ACV is erg argwanend. Pierre legt uit waarom: “Het risico bestaat namelijk dat je een grote groep hyperfl exibele, gede-tacheerde werknemers creëert door in te gaan op de vraag van de uitzendbedrijven. In feite ga je op deze manier uitzendkrach-ten ‘institutionaliseren’. De vakbond blijft

van mening dat uitzendarbeid een uitzon-derlijk karakter moet behouden en dat het alleen onder bepaalde voorwaarden mag mogelijk zijn.”

GELIJKE RECHTEN: JA EN NEEN

ONS RECHT: In welke mate zijn de rechten van uitzendkrachten gelijk aan die van vast personeel?PIERRE: “Als we praten over het loon of het gebruik van de kantine, zegt de wet duide-lijk dat er gelijkheid moet zijn. Maar we maken het dagelijks mee dat die afspraak niet wordt nageleefd. Soms krijgt een uit-zendkracht bijvoorbeeld geen nachtpre-mie of geen premie om zijn kleding te laten schoonmaken. Er is zeker nog ongelijkheid tussen beide groepen. Denk bijvoorbeeld aan de werkzekerheid, de mogelijkheid om

ACV knokt ook voor belangen van uitzendkrachtenVERNIEUWDE GIDS GEEFT 20 VRAGEN EN ANTWOORDEN


vakantie op te nemen of het feit dat uitzend-krachten niet mogen stemmen bij sociale verkiezingen.”

ONS RECHT: Gebruikt onze economie eigen-lijk veel uitzendkrachten?PIERRE: “Uitzendarbeid vertegenwoordigt rond de 3 procent van alle betaald werk in België. Dat lijkt niet veel, maar vergis je niet. Sinds de invoering van de nieuwe wet over uitzendarbeid in 1987 zagen we de uitzend-arbeid gestaag groeien. Werkgevers willen graag meer fl exibele arbeidskrachten, en dit is daar een uiting van. In de logistiek, in het transport of bij traiteursdiensten loopt het aandeel van uitzendkrachten in het perso-neel soms wel op tot 80 procent. Soms is dat te verstaan, bijvoorbeeld waar ze verse voeding leveren aan feesten en evenemen-ten. Maar in andere gevallen wordt er toch serieus overdreven.”

“De vakbond wil het gebruik van uitzend-arbeid graag onderwerpen aan maximum-quota. In sommige ondernemingen slagen onze délégués erin om uitzendarbeid te ver-mijden of sterk te beperken. Waar de vak-bond niet aanwezig is, vormt het wel een probleem om precies te weten in welke mate de werkgever over de schreef gaat.”

MISBRUIKEN

ONS RECHT: Zijn werknemers met een inte-rimjob vaak het slachtoff er van misbruiken?PIERRE: “Bij de vakbond zien we alleen maar het topje van de ijsberg. Maar werknemers met een gammel contract zijn niet gauw geneigd om openlijk te klagen omdat ze bang zijn dat de werkgever hen dit niet in dank zou afnemen.”

“Problemen zijn er alleszins genoeg. Zo is het voor bedienden met een uitzendcon-tract soms erg ingewikkeld om jaarlijkse vakantie op te nemen. In 2014 voerde het ACV campagne tegen het overma-tig gebruik van dagcontracten. Toen telden we wel 7,2 miljoen dagcontrac-ten, 500.000 meer dan in 2013. Heel wat bedrijven zijn dol op dagcontrac-ten omdat ze zo fl exibeler en produc-tiever denken te zijn. Wij zouden deze formule liever verboden zien.”

“Er zijn ook nogal wat problemen rond het gewaarborgd loon bij ziekte. Zo hadden we onlangs het dossier van een uitzendkracht die ’s nachts werkte en ziek werd. Na de nachtshift liet hij aan de opdrachtgever weten dat hij naar de huisarts ging. ’s Avonds vond hij in zijn brievenbus een bericht van de controlearts waarin stond dat hij niet beschikbaar was geweest voor een controle. Hij mocht zijn gewaar-borgd loon vergeten. Wees gerust, deze werknemer zal zijn zaak zeker winnen.”

“Een voorbeeld van vooruitgang is

dat de regels rond feestdagen sinds septem-ber 2015 zijn veranderd. Uitzendkrachten hebben nu recht op een betaalde feestdag wanneer ze de dag ervoor en de dag erna werken bij de opdrachtgever.”

ONS RECHT: Heel wat uitzendkrachten zijn jongeren, vrouwen, mensen met een migra-tie-achtergrond. Geen toeval natuurlijk?PIERRE: “Inderdaad. Dat zijn groepen die het erg moeilijk kunnen hebben op onze arbeidsmarkt. Jongeren hebben vaak wei-nig of geen werkervaring. Laaggeschoolde vrouwen zijn ook kwetsbaar. En mensen met vreemde roots hebben vaak niet veel keus: een interimjob aanvaarden of werk-loos blijven.”

ELEKTRONISCHE CONTRACTEN

ONS RECHT: Er is ook zoiets als de 48-uren-regel. Het ACV wil die regel weg?PIERRE: “Wie in een vaste job mag starten, heeft vooraf een ondertekend arbeidscon-tract. Bij uitzendkrachten geldt dat het con-tract moet worden ondertekend binnen de 48 uren na de aanvang van het werk. Als er zich een probleem voordoet en er nog geen getekend contract is, dan wordt ervan uit-gegaan dat er een contract van onbepaalde duur bestaat.”

“Het ACV wil af van die 48-urenregel. Wij vinden dat een uitzendkracht zijn contract moet kunnen tekenen voor hij aan de slag gaat. Dat is toch de logica zelve. Verder vin-den we dat de uitzendkracht het contract elektronisch moet kunnen tekenen, bij-voorbeeld via de smartphone. Maar over die elektronische contracten wordt nog onder-handeld in een commissie van de Nationale Arbeidsraad.”

STEMRECHT

ONS RECHT: In Nederland, Frankrijk, Oostenrijk en Zweden mogen uitzendkrach-ten mee stemmen bij sociale verkiezingen in het bedrijf waar ze zijn tewerkgesteld. Bij ons kan dat niet.PIERRE: “Dat is inderdaad de situatie in België. Iemand die nog maar drie maan-den vast in dienst is, mag mee stemmen en iemand die al meer dan een jaar lang als uitzendkracht in het bedrijf werkt mag dat niet. Een discriminatie die moet verdwij-nen. Wettelijk is het zo dat uitzendkrach-ten wel mogen stemmen in het uitzend-kantoor waarmee ze samenwerken maar dat gebeurt niet in de praktijk. Het is ook onzinnig want voor de uitzendkracht telt natuurlijk de werkomgeving waar hij of zij eff ectief aan de slag is. Wij willen dat het stemrecht op de werkvloer er komt. Dat zal ook de aandacht van vakbondswerkingen voor interims vergroten.”

WELKOM

ONS RECHT: Als een uitzendkracht met een vraag of probleem zit, kan hij uiteraard ook de vakbondsmilitanten in zijn bedrijf en de vakbond tout court aanspreken?PIERRE: “Zeer zeker. Maar het is wel zo dat uitzendkrachten vaak van werkgever veran-deren. In dat opzicht is het voor de vakbond ook belangrijk om hen per e-mail te kun-nen bereiken en informeren. Met concrete problemen kan een uitzendkracht terecht bij een dienstencentrum van het ACV of bij de bevoegde beroepscentrale. De vak-bond onderneemt alleen stappen als het lid dit ook verlangt. Als de kwestie niet opgelost raakt, kunnen we ze aankaarten op een hoger niveau, in de ‘commissie van

goede diensten’ voor de uitzendsector. De uitzendbureaus stellen zich er vaak sussend op en doen klachten meer dan eens af als ‘individuele gevallen’. Wij willen natuurlijk liever dat er fatsoen-lijke conclusies worden getrokken wan-neer bepaalde klachten of pijnpunten frequent voorkomen.” |

Je kan de vernieuwde Gids voor uit-zendkrachten verkrijgen in de ACV-dienstencentra en op de LBC-NVK-secretariaten. Werk je liever digitaal? Dan kan je het boekje met 20 vragen & antwoorden hier downloaden: https://goo.gl/rxP9Un. Een interes-sante plek voor je bookmarks is trou-wens www.acv-interim.be.

Het ACV vernieuwde onlangs zijn Gids voor uitzend-krachten. Een absolute aanrader voor werknemers die via interimbureaus werken en hun rechten beter willen kennen.

tract soms erg ingewikkeld om jaarlijkse vakantie op te nemen. In 2014 voerde

campagne tegen het overma-tig gebruik van dagcontracten. Toen telden we wel 7,2 miljoen dagcontrac-

wat bedrijven zijn dol op dagcontrac-

Je kan de vernieuwde Gids voor uit-zendkrachten verkrijgen in de

secretariaten. Werk je liever digitaal? Dan kan je het boekje met 20 vragen & antwoorden hier downloaden: https://goo.gl/rxP9Unsante plek voor je bookmarks is trou-wens

Het krachten. Een absolute aanrader voor werknemers die via interimbureaus werken en hun rechten beter willen kennen.


Denis Bouwen

Beweging.net Herent en de Mouvement Ouvrier Chrétien (MOC), afdeling Waals-Brabant, werken nu al meer dan vijf jaar met elkaar samen. “De samenwerking is niet altijd heel intens maar wel bewust en op geregelde basis”, vertellen Willy Verbeek van Beweging.net en Perrine Detober van MOC. “Wat wij hier doen met Nederlandstaligen en Franstaligen, is op veel andere plaatsen net zo goed mogelijk. Je moet alleen de kansen zien, ze grij-pen en de telefoon pakken. Je moet met elkaar kunnen babbelen en tastbare initiatieven bedenken.”

De onderlinge relatie die er groeide tussen de mensen uit Herent en Waals-Brabant is er één onder Brabanders. Alleen spreken de enen Nederlands en de anderen Frans.

“Beweging.net, het vroegere ACW, werkt in elke gemeente samen met een reeks part-nerorganisaties”, legt Willy Verbeek uit.

“Denk aan organisaties als het ACV, Femma, Okra, KWB en de CM. Elke maand vertellen we aan elkaar waar we mee bezig zijn met de

bedoeling om er zo meer elan en weerklank aan te geven. We wisselen niet alleen infor-matie uit maar zetten ook sociale acties op.”

“MOC Brabant wallon doet in grote lijnen hetzelfde als Beweging.net Herent”, zegt Perrine Detober, die vanuit Nijvel opereert.

“Onze vrienden in Herent hebben wel een zeer stevige afdeling. De groepen van MOC in Waals-Brabant zijn een stuk kleiner. Waals-Brabant is een provincie met veel

WAARDELANDGENOTEN

4

“Zie kansen, grijp ze en pak de telefoon”BEWEGING.NET HERENT IS DIKKE MAATJES MET MOC WAALS-BRABANT

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS


Het zuiden des lands lijkt voor sommigen heel ver weg. Maar Wallonië ligt natuurlijk niet op een andere planeet.Ons Recht brengt onze landgenoten uit het zuiden graag een stukje dichterbij.

rijkdom, de familie van premier Charles Michel (MR) en andere liberale kleppers zetten er de toon. In die speciale context trachten wij toch om lokale politici te sen-sibiliseren rond de risico’s van het geplande vrijhandelsakkoord TTIP. Onlangs kregen we bezoek van Robin des Bois (Robin Hood), die ons kwam wijzen op de gevaren van TTIP.”Op politiek vlak onderhoudt Beweging.net nog altijd een speciale band met CD&V maar de organisatie heeft ook wel contacten met andere politieke partijen. “In Herent stellen we ons partijonafh ankelijk op”, zegt Willy.

“MOC koos al in de jaren 70 voor intense con-tacten met de partijen CDH, PS en Ecolo”, stelt Perrine.

SPOORLIJN NAAR WALLONIË

ONS RECHT: Hoe is het contact tussen jullie afdelingen tot stand gekomen?WILLY: “Toen de N-VA eind 2010 groter begon te worden, vonden wij in Herent dat we daar iets moesten rond doen. We stel-den vast dat er dagelijks treinen passeerden die Leuven verbinden met ’s Gravenbrakel in Waals-Brabant. Onze verbinding met Wallonië, zeg maar. De spoorlijn bracht ons op het idee om aan te kloppen bij de men-sen van MOC in Tubize (Tubeke). Ons initia-tief viel in goede aarde, en zo begonnen we af en toe samen te werken. Zo tekenden we bijvoorbeeld een charter waarin we de soli-dariteit en de banden tussen het noorden en zuiden van België wilden benadrukken. In dezelfde trant haalde ACV-Leuven daarna de banden met CSC-Liège aan.”

ONS RECHT: Speelt de taalbarrière jullie par-ten?PERRINE: “Eigenlijk niet, maar dat is ook omdat onze vrienden uit Herent met ons Frans praten. Ik studeerde zelf Nederlands op school maar dat verwaterde omdat ik het zo weinig gebruik. Engels gebruik ik vaker.”WILLY: “Toch even nuanceren. Wanneer we gemeenschappelijke wandelingen hebben, blijken nogal wat deelnemers uit Waals-Brabant goed Nederlands te kunnen praten.”PERRINE: “In de geesten is de taalgrens voor sommigen een hindernis. Sommige Walen zijn wat bang om die grens over te steken, is mijn ervaring.”WILLY: “Op de markt in Tienen ontbreekt het anders niet aan Franstalige klanten.” (lacht)

PERRINE: “Ik zie vooral een politiek dis-cours dat Vlamingen en Walen uit elkaar tracht te spelen. We moeten in Wallonië nog meer inspanningen doen om Nederlands te leren. Positief is dat er nu een projectoproep loopt die beide gemeenschappen op cultu-reel vlak nader tot elkaar wil brengen. Daar willen we, samen met Beweging.net Herent, zeker iets mee doen.”

DIVERS EN COMPLEX

ONS RECHT: Wat zijn de grootste troeven van een toch wel bijzonder land als België?PERRINE: “Het hangt er maar vanaf waar-mee je wil vergelijken. Door onze geschiede-nis hebben we hier een grote verscheiden-heid: een verrijking maar ook een complex gegeven. We hebben veel meer politieke partijen dan de Fransen. En ook ons vereni-gingsleven is erg gevarieerd. Dikwijls den-ken organisaties in dezelfde lijn maar is het toch niet zo eenvoudig om de krachten te bundelen. We hebben ook onze zuilen maar die zijn aan het vervagen. De leden van MOC bijvoorbeeld zijn een stuk diverser dan vroe-ger. Met Beweging.net delen we ons verzet tegen een aantal erg liberale ideeën. Maar sommige van die ideeën kom je zelfs tegen bij een partij als de PS.”

ONS RECHT: Hoe geven jullie de samenwer-king juist vorm?PERRINE: “Mooie speeches afsteken is niet genoeg. Als je toenadering wil zoeken, moet je je verplaatsen. Wij stuurden bijvoorbeeld een delegatie naar Scherpenheuvel om te kijken hoe ze daar bij De Vlaspit kaarsen produceren en kurken stoppen recycleren. In Tubize hebben we zelf een opleidingscen-trum met uitlopers naar recyclage en ecolo-gische bouw. Door onze voelsprieten uit te steken leren we van elkaar.”

“In maart 2016 vindt de achtste editie plaats van ‘Vivre Debout’, ons festival van de soci-ale fi lm. Hiervoor werken we samen met de vakbonden, bibliotheken, culturele centra en de Ligue des Droits de l’Homme. Ook de vrouwenorganisatie Femmes Prévoyantes Socialistes, de jongerenorganisatie Latitude Jeunes, de multiculturele vereniging

Hirondelles en diverse centra voor volwas-senenonderwijs doen mee. Er zullen twee séances zijn waar we Beweging.net Herent nauwer bij willen betrekken. We zijn nu aan het bekijken hoe we daarbij voor een betere vertaling kunnen zorgen. Bij deze edi-tie kijken we sterk naar het thema sociale bescherming. Diverse sprekers komen pra-ten over varianten van het ‘basisinkomen’. Als Vlaamse spreker verwachten we Jozef Mampuys, geen onbekende in ACV-kringen.”

SENTIMENTELE BANDEN

ONS RECHT: In Herent hebben ze nog wel meer samen gedaan met de collega’s uit Waals-Brabant?WILLY: “We hadden ooit een activiteit waar-bij de deelnemers vertelden over hun senti-mentele banden met het andere landsdeel. De gepensioneerden gaan samen wande-len in steden als Bergen en Tienen. Onze Franstalige vrienden kwamen poolshoogte nemen bij een fi etsherstelatelier in Leuven. En we breken ons nu het hoofd over een pro-ject om mensen uit kansengroepen toch te helpen om stappen te zetten in de digitale wereld. De deelnemers zullen hun verhaal vertellen, foto’s opzoeken en samen fi lmpjes opnemen.”

ONS RECHT: Stelden jullie iets opmerkelijks vast in het kader van de samenwerking?PERRINE: “Het valt mij op dat ze in Herent altijd veel volk op de been brengen voor hun activiteiten, zeker als ik vergelijk met onze groepen in Waals-Brabant.”WILLY: “Misschien is dat te verklaren door het feit dat we vaak speciale plekken uit-kiezen voor activiteiten: een rusthuis, een lokaal opvanginitiatief voor vluchtelingen, een jeugdhuis. Net als bij MOC zien we wel hoe moeilijk het is om jongeren bij onze activiteiten te betrekken. Misschien moe-ten we jongeren gewoon de kans geven om rustig te groeien en ze niet meteen te veel claimen.”

ONS RECHT: Jullie leven dichtbij de taalgrens. Is deze vorm van samenwerking en uitwisse-ling ook elders in België denkbaar?PERRINE: “Wat mij betreft is de relatie die we hier uitbouwden ook op andere plek-ken perfect mogelijk. Overal eigenlijk. Afdelingen en organisaties hebben natuur-lijk altijd hun dagelijkse beslommeringen maar die mogen deze vorm van samenwer-king en toenadering niet in de weg staan. Het belangrijkste is: de goesting om eraan te beginnen!” |

Perrine Detober (MOC): “Door onze voelsprieten uit te steken leren we van elkaar.” (Naast haar op de foto: Willy Verbeek van Beweging.net Herent)

“Zie kansen, grijp ze en pak de telefoon”BEWEGING.NET HERENT IS DIKKE MAATJES MET MOC WAALS-BRABANT

Mooie speeches afsteken is niet genoeg. Als je toenadering wil zoeken, moet je je verplaatsen.

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS


De vakbondsmensen reisden niet naar Cuba omdat ze de salsa zo’n fijne

dans vinden. “Op mijn leeftijd sta je niet zo gauw meer op de dansvloer”, grinnikt Tuur Vanempten. “Maar het blijft natuur-lijk een bekoorlijke dans die de moeite is om te bekijken.” Agnes Huwel: “Ik vind de Cubanen plantrekkers met veel creativiteit en vindingrijkheid. Knap hoe ze hun leven trachten vorm te geven.”Via de ngo Wereldsolidariteit houdt Tuur Cuba al een hele tijd in de gaten. “De Cubaanse aanpak van maatschappij en economie kan ons inspireren als alterna-tief voor het neoliberale systeem dat vol-gens sommigen het enig denkbare is. De Cubanen trachten een economie uit te bou-wen die ten dienste staat van de mens.”

ONS RECHT: President Raul Castro wil het socialistische model behouden maar ijvert wel voor een ‘actualisering’?

AGNES: “De Cubanen kampen met geldgebrek en zoeken naar

manieren om hun systeem leef-baar te houden. Het regime wil

de bevolking meer eigen initia-tief laten nemen”

TUUR: “Al in de jaren negentig waren er inspanningen om te

hervormen. Momenteel zie ik dat ze met nog meer klem hun eco-

nomie een grotere dynamiek wil-len geven. De machthebbers willen

meer ruimte maken voor privébezit, maar de grond blijft van de staat. Ze

willen nog meer coöperatieven zien ontstaan en mensen aanmoedigen om

voor eigen rekening te werken. Verder wordt geprobeerd om het muntsys-teem te herleiden tot één sterke natio-

nale munt en de lonen te koppelen aan het resultaat.”

ONS RECHT: Wat zagen jullie in de praktijk?AGNES: “Ik herinner me het voorbeeld van een vrouw, een kleine zelfstandige, die alle kamers in haar huis was gaan verhuren aan toeristen. Ze was zelf op een andere plek gaan wonen en had ook werknemers in haar ‘casa particular’. Deze vrouw betaalde bijdragen en viel zo onder het systeem van sociale bescherming.”

“In een bouwcoöperatieve werd ons verteld dat nieuwe werknemers na negen maanden dienst coöperant konden worden. Alleen draaide dat vaak anders uit omdat velen werden afgedankt voor die termijn om was. Op sommige punten kregen we niet altijd even heldere antwoorden op onze vragen.”TUUR: “Er zijn nog veel staatsondernemin-gen maar de Cubanen zijn ook meer dan ooit aan het experimenteren. Vroeger hadden ze clandestien allerlei baantjes en handeltjes.

Tegenwoordig doen ze dat legaal, met een vergunning. Je ziet dat bijvoorbeeld in de taxisector. In het straatbeeld zie je veel meer winkeltjes, eethuizen en kamerverhuur dan vroeger. Naast de typische oude auto’s zie je ook heel wat nieuwe wagens; de Cubanen lenen geld om die te kopen of krijgen steun van familie uit het buitenland.”

VAKBOND

ONS RECHT: Tijdens jullie reis hadden jullie ook contacten met de Cubaanse vakbond?TUUR: “Qua structuren, besluitvorming, congressen en cao’s is die vakbond heel goed te vergelijken met wat we hier in België kennen. Je merkt wel dat de Cubaanse vak-bond erg veel moeite doet om een consen-sus te bereiken. Onderhandelingen ‘moe-ten lukken’. De vakbond staat daar ook dicht bij de besluitvorming natuurlijk. Vakbondspremies hebben ze niet. En de Cubaanse vakbonden keren geen werkloos-heidsgeld uit.”AGNES: “De Cubaanse vakbondsmensen lij-ken soms allemaal hetzelfde ingestudeerde verhaal af te rammelen. In de staatsbedrij-ven merkten we wel dat de vrijgestelden echt nagaan of alles verloopt zoals het hoort. Als er problemen zijn, moeten die binnen de zes maanden worden opgelost. Vakbondsmensen hebben er een ‘status’ die bij ons niet bestaat. Cubaanse werknemers zien hun afgevaardigden wel als collega’s die voor hen problemen moeten en kun-nen uit de wereld helpen.”TUUR: “Op Cuba worden ze nu meer en meer geconfronteerd met het ontstaan van een relatie werknemer-werkgever. Dat waren ze daar niet gewoon. Op dat punt hebben Belgische vakbonden zeker kennis die ze kunnen delen met de Cubanen.”

Denis Bouwen

“Natuurlijk is Cuba geen perfect land. De Cubanen zeggen dat zelf. Maar het is ook geen hel. Voor mij zijn de Cubanen bezig met een groots project.” Zo praat Tuur Vanempten, die samen met een groep LBC-NVK’ers in april 2015 naar Cuba reisde. Ook Agnes Huwel, vak-bondsmilitante bij de kleding-keten C&A, was erbij. Tuur was al eerder op het eiland, voor Agnes was het de eerste keer.

Cuba hervormt samenleving met respect voor eigen principesSOCIALE BESCHERMING MAAKT INDRUK OP SYNDICALE REIZIGERS


GOEDE VOORZIENINGEN

ONS RECHT: Cuba is in zekere zin nog een ontwikkelings-land maar het bewijst wel dat het ook in zo’n land moge-lijk is om sociale bescherming te voorzien voor iedereen?TUUR EN AGNES: “Het onderwijs en de gezondheidszorg zijn er gratis. Er is een systeem voor pensioen, ziekte, arbeidsongevallen en jaarlijkse vakantie. Vrouwen met een moeilijke zwangerschap kunnen terecht in speci-ale opvanghuizen waar ze worden opgevolgd tot aan de bevalling. Na de bevalling loopt het loon één jaar door zodat de moeder beter voor haar baby kan zorgen. Kinderen gaan vanaf 3 jaar naar school, en het fenomeen van de lege brooddozen is er onbekend.”

“Op het vlak van sociale zekerheid hebben de Cubanen alles wat wij hebben maar hun systeem is guller en rui-mer. Iedereen is er ook méé, iets wat je in veel andere ontwikkelingslanden niet kan zeggen. De Cubaanse soci-ale zekerheid wordt voor een stukje betaald via bijdragen van de werknemers en voor een groot deel uit de alge-mene middelen van de staat.”

ONS RECHT: Is het genereuze sociale systeem houdbaar?TUUR: “Een grote vraag. De Cubanen hebben een groot collectief inkomen maar meestal een laag persoonlijk inkomen. Is het mogelijk de persoonlijke inkomens van de mensen te vergroten zonder het collectieve inkomen terug te schroeven? De regering daar tracht dit klaar te spelen door de economie meer vleugels te geven. Cubaanse jongeren willen eigenlijk the best of two worlds: ze hechten aan hun gratis geneeskunde maar willen ook thuis snel internet.”AGNES: “De Cubanen zijn een heel fier volk, ze laten hun land niet graag in de steek. Artsen zijn voor Cuba al lang een groot exportproduct. Door vele duizenden artsen naar andere landen te sturen krijgt Cuba harde deviezen binnen. De meeste van die uitgestuurde artsen komen overigens gewoon terug naar huis. Tegenwoordig blijven de meeste Cubanen liever in eigen land: de gro-tere welvaart zal wel naar hier komen, zeggen ze zelf. En naarmate er meer Amerikanen zullen toestromen, zal dat ook de kassa’s doen rinkelen.”

OP DE BON

ONS RECHT: De Cubanen hebben nog een rantsoenboekje waarmee ze bepaalde producten spotgoedkoop kunnen kopen in daartoe uitgeruste winkels. Water, elektriciteit en gas worden bewust goedkoop gehouden.TUUR: “Het systeem van de rantsoenboekjes wordt stap voor stap afgebouwd. Naarmate de lonen meer aan de prestaties worden gekoppeld, zullen prijzen ook vrijer worden bepaald. Als een aantal producten in prijs stijgt, zal ook de sociale bijstand moeten worden uitgebreid. In de toekomst zal de overheid er niet zozeer producten subsidiëren maar wel mensen.”AGNES: “Vergis je niet. Tijdens ons verblijf op Cuba kon ik alles vinden wat ik nodig had. De winkels waren er mis-schien minder groot dan hier, akkoord. Maar je vindt er ook een hoop chique winkels waar ze westerse artikelen slijten tegen de prijzen die wij hier gewend zijn.” |

PAUSBEZOEK MET GROTE SYMBOLISCHE BETEKENIS

Paus Franciscus was in september op Cuba. Hij werd er geestdriftig onthaald. “De Cubaanse macht-hebbers en de katholieke kerk zagen elkaar lang als vijanden”, weet Tuur Vanempten. “Sinds de jaren 80 kwam er een ontspan-ning in de relaties tussen kerk en staat. Fidel Castro merkte ook dat katholieke geestelijken in heel wat Latijns-Amerikaanse landen betrokken waren bij revoluties en de kant van de gewone bevolking kozen.”

“Het recente pausbezoek had voor de Cubanen een grote symbolische betekenis”, zegt Tuur. “Franciscus bezocht eerst Cuba en reisde pas daarna naar de VS. Hij sprak ook met Fidel, de vroegere tegenstre-ver. Het Vaticaan speelde verder een grote rol bij de inspanningen om een diplomatieke dooi tussen Cuba en de VS mogelijk te maken.”Er is nu ook een dooi in de Cubaans-Amerikaanse relaties.

“Zullen de Cubanen er echt beter van worden als de Amerikanen weer in grote aantallen naar Cuba komen?”, vraagt Agnes Huwel zich af. “Ik heb mijn twijfels. Nu al heb-ben ze toch een grote vrijheid. Ze willen allemaal graag meer wel-vaart maar zullen ze dat wel aan kunnen?”

BLOKKADE

TUUR: “Die dooi moet je relative-ren. Beide landen herstelden hun diplomatieke betrekkingen maar van een echte normalisering in de verhoudingen is nog geen sprake. De Amerikanen handhaven hun economische blokkade tegen Cuba, een maatregel die bijna alle lidstaten van de VN afkeuren. Nog altijd wil de Amerikaanse regering dat de machthebbers op Cuba ver-dwijnen. De Amerikanen willen de Cubanen niet langer uithongeren maar verleiden. Via internetpropa-ganda en via Amerikaanse toeris-ten die de American way of life kun-nen promoten.”

“Zelf zeggen de Cubanen dat ze nog geen socialistisch land zijn maar dat ze wel aan de weg blijven tim-meren. In de Cubaanse samen-leving is er trouwens behoorlijk veel debat over de te volgen koers. De ene stroming pleit voor meer

staatsinterventie, de andere kiest voor een markteconomie. En er is nog een derde groep die iets daar tussenin voorstaat.”AGNES: “Cuba is, na de dooi, niet alleen aangewezen op Amerika. Het kan shoppen. Landen als Frankrijk, Duitsland, Brazilië en Canada willen wat graag meer zaken doen met Cuba.”

MENSENRECHTEN

Human Rights Watch zegt in recente rapporten dat er nog altijd ernstige problemen zijn met de mensenrechten en de vrije meningsuiting op Cuba. “Mijn indruk is dat de Cubanen een betrekkelijk grote vrijheid hebben om hun gedacht te zeggen”, stelt Agnes. “Toch blijven ze vaak voor-zichtig wanneer ze babbelen met buitenlanders.”TUUR: “Cuba is natuurlijk geen perfect land. Wie binnen het poli-tieke kader blijft, kan zich veel vrijheid permitteren. Wie daar-buiten treedt, krijgt het een stuk lastiger. Toen de paus op bezoek was, werden echtgenotes van dis-sidenten opgepakt en daarna weer vrijgelaten. Maar zulke maatrege-len worden in andere landen soms ook genomen. Vergeet ook niet dat de VS nog altijd proberen om de Cubaanse samenleving te ont-wrichten.”

“Tijdens onze reis konden we gaan waar we wilden. We voelden ons zeker niet bespied. In Cuba zagen we minder blauw op straat dan hier, en al helemaal geen para’s. Toen ik meer dan tien jaar geleden het land bezocht, babbelden de Cubanen al vrijuit over de man-kementen van hun maatschappij. En zelfs Raúl Castro verwees vaak naar de tekortkomingen in zijn eigen toespraken.”

In de Cubaanse samenleving is er behoorlijk veel debat over de te volgen koers. De ene stroming pleit voor meer staatsinterventie, de andere kiest voor een markteconomie. En er is nog een derde groep die iets daar tus-senin voorstaat.

Cuba hervormt samenleving met respect voor eigen principesSOCIALE BESCHERMING MAAKT INDRUK OP SYNDICALE REIZIGERS

Een aantal LBC-NVK’ers reist in oktober 2016 opnieuw naar Cuba. Wie zin heeft om mee te reizen of belangstelling heeft voor Cuba, kan e-mailen naar een werkgroep van LBC-NVK’ers die het land op de voet volgen: [email protected]. Vakbondsmilitant Toon Danhieux zal je bericht daar lezen en beantwoorden.


9 8 7 3 2

2 7 1 5 4

4 2

6 8 3

8 3 1 5 6 9

1 7 6 5

4 2 5 8 9 7

5 9 3 4 6

3 7 1 8

VRIJE TIJD1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11

1

19 7 12

2

9

3

11 1 13

4

3 2

5

4

6

25 24 22

7

18

8

16 6 21

9

8 23 5 26

10

14 17

11

27 10

PRIJSVRAAG

De oplossing van de vorige prijsvraag was ‘VERARMINGSREGERING’. R.L. uit Gentbrugge werd door loting uit de juiste antwoorden getrokken en wint een boekenbon van 20 euro. Proficiat!Stuur je antwoord naar [email protected], ten laatste op 15 januari 2016. Of stuur een briefje met de oplossing, naam, adres en lidnummer naar Ons Recht, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen.De winnaar ontvangt een boekenbon van Standaard Boekhandel ter waarde van 20 euro.Ons Recht kon ook 3 exemplaren van het boek ‘The Establishment’ (Owen Jones) verloten onder geïnteresseerde lezers. Deze 3 stuks gaan naar S.D.M. uit Herent, B.B. uit Lommel en G.V.D.E. uit Gent. Veel leesplezier!

Door deel te nemen aan de wedstrijd verklaar je je akkoord met het wed-strijdreglement. Dit reglement vind je hier online: bit.ly/wedstrijd-OR

Met de letters van de genummerde vakjes kan je een woord vormen:

SUDOKU

OPLOSSINGEN SUDOKU

OPLOSSINGEN CRYPTOGRAMMEN

EN DRIEHOEKEN

HORizOntaal1. werkzoekende op gesprek2. lokmiddel; grachttype3. mij; systeem waarbij de lonen de

levensduurte volgt; landcode van Tajikistan

4. voegwoord; muzieknoot5. Kristelijke Werknemersbeweging7. werk8. muzieknoot; Europese markering

voor producten9. 1000 m; Ons ...; muzieknoot10. sterke verwachting; meisjesnaam11. dienst na 22 u

veRticaal1. met elkaar werken2. Organisatie voor Afrikaanse Eenheid,

meisjesnaam3. lectori salutem (afk.); van kwaad

naar ... ; sub conditione (afk.)4. voorzetsel; bijwoord5. Kristelijke Arbeidersjongeren7. iemand die niet drinkt op een feestje8. extra large (afk.); soort medische

scan9. slee; vorm van verzet; symbool voor

mangaan10. voordeel wat men ergens aan heeft;

christelijke viering11. tijdelijke arbeidsduurvermindering

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 16 17 18 19 21 22 23 24 25 26 27

P V G

Cryptogrammen1 Brandweerman2 Operator

DriehoekenHet zijn er 35!

CRYPTO–GRAMMEN

DRIEHOEKEN

1 Welke weervoor-speller zorgt voor lagere tem-peraturen?

2 Welke muzikale kever bedient machines?

Hoeveel driehoeken staan hier? (tip: veel!)

598476321

273815649

146329578

657294183

831567294

924183765

412658937

785932416

369741852


Mountains May Depart‘Go West’… In het Chinese Fenyang danst de jonge Tao samen met haar leef-tijdsgenoten het laatste jaar van de 20ste eeuw in op de aanstekelijke beats van de Pet Shop Boys. De wereld ligt aan haar voe-ten. Onbekommerd fl ad-dert ze tussen haar twee vrienden: Zhang, pat-ser en ondernemer met grootse plannen, en de bescheiden Liangzi, die in de bruinkoolmijn werkt.

Wanneer de wrevel tussen de aanbidders oploopt, kiest Tao voor het geld en de snelle Volkswagen van Zhang. Liangzi verdwijnt verbitterd van het toneel. Vijftien jaar later is Tao welgesteld maar gescheiden én vervreemd van haar zoontje Dollar (!), dat met zijn vader in Shanghai woont. Liangzi keert terminaal ziek naar Fenyang terug.Nog eens tien jaar later leeft de verwesterde Dollar in Australië. Hij heeft lak aan alles en ieder-een. Met zijn vader kan hij nog nauwelijks praten, zijn moeder is een vage herinnering uit een ver verleden.Chinees chroniqueur Jia Z h a n g- ke b u i g t z i c h i n ‘Mountains May Depart’ met een doorvoeld humanisme over een snel veranderend China. In de drie geschetste periodes – 1999, 2014 en 2025 – brengt hij niet alleen de verpulver(en)de

relaties tussen mensen en gene-raties in beeld: hij kijkt ook met melancholie naar de wegkwij-nende tradities. Het aandeel van het staatsapparaat in de emotio-nele verkommering en het ver-lies van de Chinese identiteit is in ‘Mountains’ beperkter dan in Jia’s vorige werk. Het is de tijd zelf, en bovenal de globalisering en de razende vooruitgang die de aff ectieve, maatschappelijke en culturele geplogenheden met zich meesleuren en – onderweg

– brokken maken. Hoe wijder de wereld én het kader van Jia’s fi lm, des te meer de mensen die erin fi gureren op drift raken, en des te eenzamer ze uit het voortschrij-den van de tijd lijken te komen.Jia vertelt toegankelijk en houdt af en toe iets teveel het handje van de kijker vast. Maar aan het einde van de rit smelten zijn geduldig en fijngevoelig gefi lmde episodes uit een men-senleven samen tot een sublieme, in weemoed gedrenkte kroniek van een verdwijnend land.Tao’s kleurrijke truitje uit 1999 wordt afgedragen door de gol-den retriever en de populaire Cantonese schlager uit de jaren 90 blijft ook 25 jaar later de har-ten beroeren. Maar het montere

‘Together, we will go our way’ van de Pet Shop Boys is een ontnuch-terend orgelpunt van een film die vooral optelt wat de Chinezen met hun ‘ruk naar het Westen’ hebben verloren. |

‘Mountains May Depart’ draait sinds 23 december 2015 in de Belgische cinema’s.

DESIGNMUSEUM OP DE HEIZEL

Op de Brusselse Heizel is in december het nieuwe designmuseum geopend. Een museum dat zeker een bezoekje verdient. Het Atomium Art & Design Museum of ‘ADAM’ is te vinden in het gebouw van Trade Mart Brussels.De permanente collectie beslaat 1.500 vierkante meter en werd eind 2014 aangekocht van de privéverzamelaar Philippe Decelle. Die startte met zijn verzameling in de jaren 1980 en vergaarde 2.000 artefacten, variërend van klassieke kunstobjecten tot (meestal plastic) items uit het postmodernisme en de ‘pop art’.In het museum wordt verder zo’n 1.000 vierkante meter voorbehouden voor tijdelijke exposities. Zo loopt er van 10 maart tot 4 september 2016 de tentoonstel-ling ‘Eames & Hollywood’ met onuitgegeven foto’s van de designers Ray en Charles Eames, gemaakt door de fi lmregisseur Billy Wilder.

UITGAANSTIP FILM

WAAR?Belgiëplein 1, 1020 Brussel

MEER INFOwww.adamuseum.be

Eenzaamheid en vervreemding in een snel veranderend China (Zhao Tao, rechts).


Geert De Wortelaer

Bij Toyota Parts Center Europe in Diest worden onderdelen en wis-selstukken voor heel Europa opge-slagen en verdeeld. Het bedrijf is in feite een gigantisch magazijn. Zo’n 600 bedienden werken er in ver-schillende ploegensystemen, vaak ook in het weekend. Maar bovenop de klassieke vaste tewerkstelling worden er nog zo’n 200 uitzend-krachten te werk gesteld. De LBC-NVK kon met succes de belangen van die uitzendkrachten verdedigen.

Voor de directie gaat het bij de uitzend-krachten om tewerkstelling waarbij de wettelijke spelregels worden gevolgd. De

‘interims’ bewijzen voornamelijk hun nut wanneer vaste werknemers bij ziekte moe-ten worden vervangen.Maar de vakbond merkt dat vaste werkne-mers die uit dienst gaan ook worden vervan-gen door uitzendpersoneel. Niet voor heel even, maar voor lange tijd. Soms zelfs voor meer dan 18 maanden.

“Het is duidelijk dat deze vorm van tijdelijke

onzekere tewerkstelling perfect aansluit bij de bedrijfsfi losofi e rond fl exibiliteit”, zeg-gen Erwin Wouters en André De Ceuster, twee gedreven militanten van de LBC-NVK bij Toyota in Diest. “Maar de discussie hier-over zit behoorlijk vast en een onderhan-delde oplossing zal zeker nog een poos uit-blijven.”Uitzendkrachten kunnen natuurlijk ook wel eens ziek worden, al dan niet als gevolg van de hoge werkdruk bij Toyota Parts Center Europe. Wanneer ze ziek worden, moeten uitzendkrachten – net zoals vast personeel

– de werkgever verwittigen en een medisch getuigschrift afl everen zoals het arbeidsre-glement dit voorschrift. Bij uitzendkrachten is het uitzendbureau natuurlijk de werkge-ver.Bij ziekte ontvang je een gewaarborgd loon, maar er zijn bijzondere bepalingen van toe-passing waarbij rekening wordt gehouden met het tijdstip waarop iemand ziek wordt, de duur van de ziekte en het mogelijk aan-houden van de ziekte na afl oop van het uit-zendcontract. Eenvoudig is het allemaal niet. Zoals steeds is er de nodige adminis-tratie mee gemoeid.

SPELREGELS TOEPASSEN AUB

Van de werkgever, in dit geval het uitzend-bureau, mag je wel verwachten dat die de spelregels kent en ze correct naleeft. Dat gebeurde dus niet bij het bureau Synergie Toyota. Heel wat centen dreigden te belan-den in de verkeerde zakken of werden gewoon niet uitbetaald.Na interventie van de LBC-NVK-afgevaardigden bleek het uitzendbureau niet te weten dat er specifi eke regels van toepassing waren. De vakbond friste de kennis dan ook op. Al snel concludeerde het uitzendkantoor dat het verstandiger was om alle ziektedossiers uit het verleden na te kijken en desgewenst bij te betalen. Zo werd voor alle betrokken uitzendkrachten het nodige rechtgezet. Prachtig werk van onze vakbondsploeg bij Toyota Parts Center Europe. |

Meer info over de rechten en belangen van uitzendkrachten lees je op www.acv-interim.be.

Erwin Wouters (links op de foto) en André De Ceuster behoren tot de LBC-NVK-ploeg die het bij Toyota Parts Center Europe in Diest ook opneemt voor de belangen van de uitzendkrachten.

Ook uitzendkrachten hebben recht op gewaarborgd loon bij ziekteMILITANTEN LBC-NVK BOEKEN RESULTAAT BIJ TOYOTA DIEST


ACTIVITEITENKALENDER

INTENSIEVE LOOPBAANBEGELEIDING IN GROEP (DRIEDAAGSE)

Loopbaanprogramma voor werkende en werkzoekende ACV-leden. Je wisselt uit met andere groepsleden die net zoals jij beter willen omgaan met hun werksitu-atie of die willen uitzoeken of een andere werksituatie hen beter zou liggen.

rDinsdag 16 februari 2016 Dinsdag 1 maart 2016 Dinsdag 15 maart 2016 9.30u – 16.30ueACV-verbond, Poel 7, 9000 Gent

rVrijdag 19 februari 2016 Vrijdag 26 februari 2016 Vrijdag 4 maart 2016 9.30u – 16.30ueACV-verbond, Martelarenlaan 8, 3000 Leuven

Schrijf in via www.jeloopbaan.be Meer info via 03 / 220 89 50 of [email protected]

WORKSHOPS

Workshop cv en brief:rwoensdag 24 februari 2016, 9.30u - 12.30ueACV-verbond, Martelarenlaan 8, 3000 Leuven

Workshop interview:rwoensdag 24 februari 2016, 13.30u - 16.30ueACV-verbond, Martelarenlaan 8, 3000 Leuven

Workshop ‘visibility’:rvrijdag 18 maart 2016, 13.30u - 16.30ueACV-verbond, Mgr. Broekxplein 6, 3500 Hasselt

Schrijf in via www.jeloopbaan.be Meer info via 03 / 220 89 50 of [email protected]

www.lbc-nvk.be

Cambodjaanse werknemers hebben niks aan ‘peanuts’De Schone Kleren Campagne heeft op 10 december zakjes pindanoten uitgedeeld in de bekende Brusselse Nieuwstraat.

Niet zonder reden, want Cambodjaanse kledingarbeid(st)ers krijgen nu ‘peanuts’ voor hun werk. Ze kloppen werkdagen van tien uur of meer, en werken zes dagen op zeven. Kledingketens als H&M en C&A kunnen daarin verandering brengen door een loonakkoord af te sluiten met de lokale vakbonden. De Cambodjaanse vak-bonden dringen aan op een minimumloon van omgerekend 164 euro per maand.10 december werd niet toevallig uitge-kozen voor de actie. Op die datum is het elk jaar de Internationale Dag van de Mensenrechten. De Schone Kleren Campagne werkte voor de actie in Brussel samen met de Franstalige collega’s van achACT. Ook op facebook, op twitter en via e-mail werd actie gevoerd. Sinds jaar en dag werken het ACV, de LBC-NVK en Wereldsolidariteit flink mee aan de Schone Kleren Campagne.

De Cambodjaanse minister van Werk ver-hoogde begin oktober het minimumloon voor kledingarbeid(st)ers van 130 naar 140 euro. Niet echt indrukwekkend. Als reac-tie voerden duizenden werknemers op 20 november actie door een speciale sticker op hun T-shirt te plakken. Hun strijd wordt gesteund door medestanders in België, Nederland, de VS, India, Bangladesh, Turkije en de Filipijnen.Bedrijven als H&M, C&A, Zara en Levi Strauss beloofden hogere lonen en betere werkomstandigheden in hun Cambodjaanse fabrieken. Op de werkvloer is daar voorlopig nog niet veel van te mer-ken. Bij de onderaannemers is het al hele-maal huilen met de pet op.De grote internationale bedrijven moeten hun verantwoordelijkheid opnemen en tastbare maatregelen treffen zodat alle werknemers in de toeleveringsketens in Cambodja eindelijk een leefbaar loon ont-vangen. Geen enkele werknemer kan over-leven van peanuts! |

Lees meer op www.schonekleren.be.


WAT ONZE LEZERS ERVAN DENKEN

DEMOCRATIE AANVALLEN OF BESCHERMEN?P.D. - EEKLO

De terreurdreiging heeft de federale regering de kans gege-ven om heel wat ondemocrati-sche maatregelen te nemen die onze vrijheid beperken. Van journaliste en activiste Naomi Klein weten we dat het esta-blishment dikwijls traumati-sche gebeurtenissen misbruikt om een bevolking beter te con-troleren en vrijheden in te per-ken. De huidige regering van de werkgevers is niet anders. Of de genomen maatregelen zoden aan de dijk zullen zetten in de strijd tegen terrorisme is maar de vraag.Als buitenlandse media bewe-ren dat België een ‘mislukte staat’ is, denken ze aan het feit dat onze overheidsdiensten krakkemikkig zouden werken. Het is alleszins zo dat onze belastingdienst à la tête du client werkt: wie rijk is, betaalt bij wijze van spreken niks, Jan Modaal en mensen in armoede betalen zich blauw. Idem in het bedrijfsleven: hoe groter een onderneming en hoe beter ze kan lobbyen bij de politiek, des te minder belastingen moet ze afdragen. In ruil voor bewezen

diensten krijgen diverse politici een vet betaalde post na hun politieke carrière.Voor Bart De Wever van de N-VA is een natte droom uit-gekomen. Het openbare leven is gemilitariseerd. Betogingen zijn ettelijke keren verboden. In het verleden verkondigde De Wever al dat hij eerst de slogans wilde zien en goedkeu-ren wanneer vakbonden wilden betogen. Zo niet zou hij zulke betogingen gewoon verbieden.De slachtoffers van terrorisme, daar ligt De Wever niet wak-ker van: de man bakt zoete broodjes met diegenen die het islamitische fundamentalisme financieren. Saudi-Arabië heeft hopen poen, en iedereen met veel geld is welkom bij De Wever.Een regering die écht de demo-cratie wil beschermen perkt onze democratische vrijheden niet in maar maakt werk van meer gelijkheid tussen mensen. De Britse professor Richard Wilkinson zegt overigens dat een grote ongelijkheid een voe-dingsbodem is voor terrorisme. Laat onze regering nu net veel maatregelen nemen die onge-lijkheid vergroten en niet ver-kleinen.

RIJKEN WORDEN RIJKERM.C. - PER E-MAIL

Met de speciale berekenings-module van het ACV heb ik uit-gerekend dat de regeringsmaat-regelen mij meer dan 800 euro per jaar zullen kosten. Zullen de vakbondsacties daar veel kun-nen aan veranderen? Ik vrees van niet. De rijken worden nog rijker en wij nog armer, tot we niks meer hebben om te bereke-nen en vooral geen zin meer heb-ben om het te becijferen.Staken en protesteren, daar lachen onze regeringen blijk-baar mee. Misschien kunnen we beter burgerlijk ongehoorzaam worden: een jaar geen auto-taks betalen of op ons kadas-traal inkomen niets betalen, een maand onze huur onbetaald laten of onze elektriciteitsreke-ning herberekenen zonder die vermalelijde Turteltaks! Dat zullen ze wel voelen! Via een

‘groepsaankoop’ kunnen we een advocaat achter de hand houden. De overheid kan toch niet tegen iedereen een proces beginnen! We moeten de zaak omdraaien en ons recht opeisen, in plaats van altijd opnieuw af te geven.Als er één dag terreur is in Brussel, ligt alles lam en jam-meren ze over een paar terroris-ten. Maar van 100.000 betogers in de straten van Brussel worden onze bewindslieden niet zenuw-achtig. Alle aandacht voor de strijd tegen terreur is wel han-dig meegenomen want zo wordt ook de aandacht afgeleid van de echte problemen: de groeiende

onrechtvaardigheid en ongelijk-heid. Die ontwikkelingen voeden juist de ontsporing van mensen en maken er soms terroristen van.Tot twee keer toe trokken we naar Brussel om een rechtvaardige taxshift te eisen. “Ah jullie wil-len een taxshift? Jullie zullen er één krijgen en wensen dat jullie niet naar Brussel waren geko-men”, reageerden de politici. Voor mensen met grote vermogens, rijke aandeelhouders en hun politieke marionetten zijn wij niet meer dan ‘werkend gespuis’.Ooit zullen de rijken geen armen meer hebben om te bestelen. Dan zullen ze van elkaar moeten ste-len. Voor mijn part mag die dag vandaag aanbreken!Bij BNP Paribas Fortis willen ze weer een hoop mensen bui-tengooien maar sturen ze ook 2 miljard euro naar Parijs. KBC betaalt nog nauwelijks rente op spaarboekjes. Veel werkgevers werven niet aan. De Turteltaks is onwettig maar komt er toch. En steeds meer jongeren kampen met depressieve gevoelens.Zelf vierde ik onlangs dat ik al 28 jaar bij dezelfde onderneming werk. Mijn beloning? Juist ja, niks! Alleen de hoogste bedien-den krijgen vanaf 2016 een fir-mawagen.Ik hoop dat ik mijn lidgeld kan blijven betalen want zonder de vakbond zullen we nog veel snel-ler achteruitboeren. En daarom blijf ik bewust lid van de vak-bond.Een goede gezondheid gewenst voor 2016! En een paar mirakels!

Wil jij graag je mening kwijt over één van de artikelen of berichten in jouw ledenblad? Of zijn er andere gebeurtenissen in de actualiteit die je sterk bezig houden? Alle interessante lezersreacties zijn erg welkom. We kunnen alleen brieven publiceren als we de naam en het adres van de schrijver (m/v) kennen. In principe vermelden we de initialen van de schrijver en zijn of haar woonplaats. Op uitdruk-kelijk verzoek kunnen we die informatie weglaten. Soms moeten we een brief inkorten zonder aan de essentie ervan te raken. En als we een brief afdrukken wil dat niet automatisch zeggen dat de redactie het eens is met alles wat erin staat.Je lezersbrief wordt hier met interesse gelezen: Redactie Ons Recht, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen. E-mailen kan uiteraard ook: [email protected].

N.v.d.r.Uw opsomming is niet over-dreven. De huidige regerin-gen gaan inderdaad driest te werk. U heeft wel gelijk door lid te blijven van de vakbond. Werknemersorganisaties

moeten het hebben van de macht van het getal. Alleen sterke vakbonden kunnen een tegenmacht zijn en kun-nen verhinderen dat politici nog veel brutaler te werk gaan dan ze al doen.

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE

Missie van de lbc-nvKDe Landelijke Bediendecentrale – Nationaal Verbond voor Kaderpersoneel (LBC-NVK) is een vakbond die als deel van het Algemeen Christelijk Vakverbond (ACV) opkomt voor meer en sterkere rechten voor werkne-mers (m/v). De LBC-NVK is een onafhankelijke democra-tische organisatie met leden en militanten, die streeft naar solidariteit onder werknemers. Nationale en inter-nationale solidariteit is een belangrijk doel en bindmid-del. De LBC-NVK staat voor een democratische kijk op de samenleving. Samen met gelijkgezinde bewegingen wil ze een strijdbare tegenmacht zijn.

VOEDING

In de periode van 4 november 2015 tot 4 maart 2016 krijgen de gesyndiceerde bedienden uit de voeding hun vakbonds-premie. De premie bedraagt maximaal 135 euro. Het precieze bedrag is afhankelijk van het aantal gewerkte dagen en de duur van het lidmaatschap.Om recht op de vakbondspremie te heb-ben, moet aan een aantal voorwaarden worden voldaan. Zo moet je tussen 4 april 2014 en 31 maart 2015 minstens elf dagen gewerkt hebben in een onderneming die valt onder het paritair comité voor de bedienden uit de voeding (PC 220). Ook

moet je ten laatste op 1 april 2015 lid zijn van het ACV en nog altijd aangesloten zijn op het ogenblik van de uitbetaling. In orde zijn met de betaling van de ledenbijdrage is ook vereist.De premie wordt gestort op de rekening van de rechthebbende. Uitbetaling in spe-ciën of via circulaire cheque is niet moge-lijk. De rechthebbende moet zijn of haar attest ingevuld en ondertekend terug-sturen naar het plaatselijke LBC-NVK-secretariaat.

SCHEIKUNDE

In de periode van 1 november 2015 tot 31 januari 2016 krijgen de gesyndiceerde bedienden uit de scheikunde hun vak-bondspremie. De premie bedraagt 90 euro. Om er recht op te hebben, moet aan een aantal voorwaarden worden voldaan. Zo moet je in de loop van 2014 gedurende ten minste één maand tewerkgesteld (in dienst) zijn geweest in een onderneming die valt onder het paritair comité voor de bedienden uit de scheikundige nijver-heid (PC 207). Ook moet je ten laatste op 1

augustus 2015 lid zijn van het ACV en nog altijd aangesloten zijn op het ogenblik van de uitbetaling. In orde zijn met de betaling van de ledenbijdrage is ook vereist.De premie wordt gestort op de rekening van de rechthebbende. Uitbetaling in spe-ciën of via circulaire cheque is niet moge-lijk. De rechthebbende moet zijn of haar attest ingevuld en ondertekend terug-sturen naar het plaatselijke LBC-NVK-secretariaat.

SOCIOCULTUREEL WERK

In de socioculturele sector (PC 329) krijgen de gesyndiceerde werknemers een vak-bondspremie van 75 euro uitbetaald als ze de volledige vakbondsbijdrage betalen. Wie de bijdrage voor deeltijdse werkne-mers betaalt, krijgt een premie van 37,50 euro. Om recht te hebben op de premie moet je ten laatste op 1 oktober 2015 bij de vak-bond aangesloten zijn. Je moet ook minstens één dag in de sector

gewerkt hebben tussen 1 januari 2015 en 31 december 2015. Uiteraard moet je ook in orde zijn met de betaling van de vakbondsbijdrage op het ogenblik van de uitbetaling. De tewerkstellingsattesten die recht geven op de premie, moeten ingevuld en onder-tekend worden terugbezorgd aan uw plaat-selijke LBC-NVK-secretariaat. De uitbetaal-periode start op 1 december 2015.

UITZENDKRACHTEN

Uitzendkrachten die lid zijn van de LBC-NVK krijgen ook nog eens een vakbonds-premie wanneer hun eindejaarspremie via onze diensten wordt uitgekeerd. De vak-bondspremie bedraagt 100 euro. Om aanspraak te kunnen maken op de eindejaarspremie moet je 65 dagen heb-ben gewerkt in de referteperiode, die loopt van 1 juli 2014 tot 30 juni 2015. Voor de 65 dagen mogen hoogstens vijf dagen tijde-lijke werkloosheid – wegens economische werkloosheid, technische werkloosheid of

crisiswerkloosheid voor bedienden – als uitzendkracht worden meegeteld.Treed je als uitzendkracht in vaste dienst bij de gebruiker waarbij je onmiddellijk daar-voor als uitzendkracht was tewerkgesteld? Dan heb je al recht op een eindejaarspre-mie als je in de referteperiode minstens 60 dagen hebt gewerkt. Je lidgeld loont dus. Verdeling van de attesten door het fonds begin december en de uitbetalingsperiode start ook in december 2015.

UITBETALING VAKBONDSPREMIE LBC-NVK-SECRETARIATENEN -STEUNPUNTEN

• LBC-NVK AALST-OUDENAARDE Hopmarkt 45 - 9300 Aalst tel. 053/73.45.20 - fax 03/220.88.01 [email protected] Steunpunt: Koningsstraat 5 - 9700 Oudenaarde tel. 053/73.45.25 - fax 03/220.88.03 [email protected]• LBC-NVK ANTWERPEN Nationalestraat 111-113 - 2000 Antwerpen tel. 03/222.70.00 - fax 03/220.88.02 [email protected]• LBC-NVK BRUGGE-OOSTENDE Kan. Dr. L. Colensstraat 7 - 8400 Oostende Steunpunt: Oude Burg 17- 8000 Brugge tel. 059/55.25.54 - fax 03/220.88.15 [email protected]• LBC-NVK BRUSSEL Pletinckxstraat 19 - 1000 Brussel tel. 02/557.86.40 - fax 03/220.88.05 [email protected]• LBC-NVK GENT Poel 7 - 9000 Gent tel. 09/265.43.00 - fax 03/220.88.08 [email protected]• LBC-NVK HALLE Vanden Eeckhoudtstraat 11 - 1500 Halle tel. 02/557.86.70 - fax 03/220.88.06 [email protected]• LBC-NVK HASSELT Mgr. Broekxplein 6 - 3500 Hasselt tel. 011/29.09.61 - fax 03/220.88.09 [email protected]• LBC-NVK KEMPEN Korte Begijnenstraat 20 - 2300 Turnhout tel. 014/44.61.55 - fax 03/220.88.20 [email protected]• LBC-NVK KORTRIJK-ROESELARE-IEPER President Kennedypark 16D - 8500 Kortrijk Steunpunten: H. Horriestraat 31 - 8800 Roeselare St. Jacobsstraat 34 - 8900 Ieper tel. 056/23.55.61 - fax 03/220.88.12 [email protected]• LBC-NVK LEUVEN Martelarenlaan 8 - 3010 Kessel-Lo tel. 016/21.94.30 - fax 03/220.88.13 [email protected]• LBC-NVK MECHELEN-RUPEL Onder Den Toren 5 - 2800 Mechelen-Rupel tel. 015/71.85.00 - fax 03/220.88.14 [email protected]• LBC-NVK VILVOORDE Toekomststraat 17 - 1800 Vilvoorde tel. 02/557.86.80 - fax 03/220.88.07 [email protected]• LBC-NVK WAAS & DENDER H. Heymanplein 7 - 9100 Sint-Niklaas tel. 03/765.23.70 - fax 03/220.88.18 [email protected] Steunpunt: Oude Vest 144/2 - 9200 Dendermonde tel. 03/765.23.71 - fax 03/220.88.19 [email protected]

ALGEMEEN SECRETARIAAT

Sudermanstraat 5 - 2000 AntwerpenTel. 03/220.87.11, Fax 03/[email protected] | www.lbc-nvk.be

ons recht januari 2016

Documents