ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2020 l ΤΕΥΧΟΣ 133 l ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ, 2020 l ΤΕΥΧΟΣ 141

g 18 h

ΣΤΙΓΜΕΣ

Είναι η πραγματικότητα.Τώρα που έχουμε ανάγκη από επανάσταση,

δεν έχουμε... επαναστάτες.Μια ευχέρεια σε περιδίνηση.Ο άνθρωπος στην αναπαυτική του νάρκη.

Πού αλλού; Η μεταστροφή του; Από το άπειρο της

ψυχής στο πεπερασμένο του κόσμου. Έχει ήδη συντελεστεί.

Βιολογικός οργανισμός λοιπόν ο άνθρωπος. Κάτι που οπωσδήποτε δεν μπορούμε να ονομάσουμε πρόοδο.

Πρωτοφανέρωτο το τοπίο λοιπόν. Θολό. Αχαρτογράφητο.

Πώς να βαδίσουμε λοιπόν; Χωρίς πυρσούς; Η άπειρή μας νοσταλγία; Εξακολουθεί να

εκπέμπει σήμα κινδύνου.Ο χρόνος κατρακυλά ανηλεώς. Ψυχοκτόνος. Κινδυνεύουν: Ο Νώε. Ο Οδυσσέας, Ο Οιδίπο-

δας. Καιρός να μάθουμε αυτά που... γνωρίζουμε. Τους θησαυρούς, αδελφοί.

ζ.α.

02

g 18 h

Απευκταία εκείνη η ώρα. Δεν παύει όμως ο κίνδυνος να καραδοκεί. Οι ποιμένες θα συγκλονιστούν; Θα σπεύσουν να βοηθήσουν; Να

περισώσουν το ποίμνιο; Ν’ απομακρύνουν την απειλή; Ήδη το ποίμνιο προχωρεί στους γκρεμούς. Σκορπισμένο στα δάση.

Και τις ρεματιές. Κι από κοντά; Οι λύκοι. Να το αποδεκατίσουν, θέλουν. Ουρλιάζουν

ανατριχιαστικά. Αν οι ποιμένες αδρανήσουν; Τι θα γίνει τότε; Διότι υπάρχει

πιθανότητα να ευωχούνται στις στάνες τους. Ασφαλισμένοι κατά πάντα. Ανυποψίαστοι (!)

Διακινδύνευση λοιπόν. Μακριά από το χώρο της όποιας φλυαρίας. Τούτο όμως (η στάση των ποιμένων) στοιχειοθετεί παραμερισμό.

Απώλεια βάθους. Ανυπαρξία νοήματος.Θα εκμεταλλευθούν άραγε την ευκαιρία να υπερμαχήσουν; Ή θ’

αδιαφορήσουν φυγομαχούντες; Κινδυνεύει το πρόσωπο. Ναι. Οι παγίδες συχνές. Και τα έλη απροσδιόριστα. Τόλμημα θεωρείται η όποια επανάσταση. Της αγνότητας η

αναζήτηση. Και της αγιότητας. Άγγελμα αποκαλυπτικό. Η διάσωση του προσώπου όμως είναι, ειδικότερα σήμερα, πέρα

από αναγκαία. Άσχετο αν χρειαστεί να διαβούμε ρεύματα. Σε πέτρες αμφίβολες πατώντας. Αθεμελίωτες ίσως. Που όλο και παρασύρονται από το ρέμα.

Καιρός λοιπόν να θηρεύσουμε όρους. Τρόπους. Στόχους. Μέσα. Όπλα.

Εκ του μηδενός ξεκινούμε. Αφετηριακή η πορεία μας. Ενέργημα πνευματικό. Ανάγκη βασική νοηματοδότησης της ζωής μας. Και αδήριτη.

Ο προσδιορισμός των κινδύνων; Sine qua non σήμερα. Πραγματικότητα αναντίρρητη. Καραδοκεί ο καταποντισμός μας. Ναι. Στο μηδέν.

Η (χριστιανική) σωτηρία είναι άπειρη όμως. Κείται πέραν του θανάτου. Και αφειδώλευτα προσφέρεται.

[Ανα] - Ψηλαφήσεις

03

ΑΝΤΛΗΜΑ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗΣ

g 18 h04

Υψίστης σημασίας το θέμα. Παραμονή στην αδράνεια, την επανάπαυση, μόνο στη λησμονιά μας

φέρνουν. Και την καταστροφή. Χρειάζεται λοιπόν λόγος φλογερός. Στης ψυχής τις ερημιές ν’

ακουστεί. Στα κοντινά και μακρινά πέρατα. Για να εξυφανθεί το μέγα όραμα. Ο χριστιανικός τρόπος εμβίωσης στ’ αποκορύφωμά του. Σ’ όλο του το μεγαλείο.

Η πνευματική ζωή δεν είναι παράξενο τροπικό φυτό, που θέλει το κλίμα κατάλληλο. Ή απαραίτητα θερμοκήπιο.

Κατακερματισμός; Διασκορπισμός; Καιροσκοπισμός; Μόνο ένδεια κομίζουν. Και προδοσία.

Προδίδουν οι ποιμένες; Προδίδονται; Ό,τι και να συμβαίνει, η αναζήτηση του χαμένου (;) ποιμνίου είναι

τελείως απαραίτητη σήμερα. Και ποιμένες; Όχι μόνο εκκλησιαστικοί. Όλοι μας. Ο καθένας στον

τομέα του. Χωρίς “μα...”. Η διόδευση εσωτερική πρώτα. Των ορίων το ακρωτήρι σαφές.

Ο λόγος της ευαγγελίας ακραίος. Της ζωής η περιφέρεια όλο και απρόβλεπτα συναπαντήματα επιφυλάσσει. Θεμελιακές όμως οι δομές. Στην πέτρα (Εκείνον) επάνω. Χωρίς τους μαιάνδρους της καθημερινότητας. Και τα αθύρματα.

Άνεμοι πολλοί φυσούν βέβαια. Ορυμαγδός. Σημεία. Και τέρατα πολλά. Ανάγκες. Αναζητήσεις. Πόθοι.

Πορεία προς την απώλεια; Λόγος ευαγγελισμένος; Ευωχία στις στάνες; Ή άντλημα εγρήγορσης;

Περιπέτεια; Εκτροπή; Προδοσία; Ή ...;+ο π. Γ.

Μικρές

Αμερικανικό υποβρύχιο διαπιστώνει παρουσία ρωσσικού σχεδόν κατεστραμμένου, υποβρυχίου.

Ο καπετάνιος: Περισυλλογή των ναυτών.Αντιδρούν κάποιοι. Οι Ρώσσοι κατέστρεψαν δικό τους.Είναι κι αυτοί άνθρωποι όμως. Υπακούουν σ’ εντολές: Η θέση

του καπετάνιου. Άναυδοι οι άλλοι.Θέμα ανθρωπιάς. γ.

αναδύσε ι ς

g 18 h05

«Ας εκπλαγούμε με τη δύναμη του Θεού, ας θαυμάσουμε, ας προσκυνήσουμε, ας ερωτήσουμε του Ιουδαίους και τους Έλληνες (=τους ειδωλολάτρες) ποιος έπεισε όλη την οικουμένη να απομακρυνθεί από τις πατρικές συνήθειες και να ακολουθήσει καινούργια ζωή;

Ο ψαράς και ο σκηνοποιός και ο τελώνης και ο αγράμματος και ο ακαλλιέργητος από μόνοι τους; Και τι λογική έχει αυτό; Αντιθέτως, είναι λογικό να πούμε ότι όλα αυτά τα κατόρθωνε η θεία δύναμη δια των Αποστόλων. Τι επιχειρήματα είχαν εκείνοι για να πείσουν; Βαπτισθείτε στο όνομα του Σταυρωθέντος. Ποιού; Αυτού Τον οποίο ούτε είδαν ούτε παρακολούθησαν. Λέγοντας, όμως και κηρύσσοντας αυτά, έπειθαν ότι αυτοί, τους οποίους ρωτούσαν στα μαντεία και οι οποίοι τους είχαν παραδοθεί από τους προγόνους των, δεν ήσαν θεοί, ο καρφωμένος δε Χριστός τους τράβηξε όλους με το μέρος Του. Το ότι εσταυρώθη και ετάφη ήταν σχεδόν σε όλους γνωστό· ότι ανέστη, όμως, κανείς δεν Τον είδε εκτός από λίγους. Αλλ’ όμως και σ’ αυτό έπεισαν εκείνους που δεν Τον είχαν δει. Και όχι μόνο ότι ανέστη, αλλά και ότι ανέβηκε στους ουρανούς και ότι θα έλθει να κρίνει ζώντας και νεκρούς. Από πού αντλούν την πιθανότητα οι λόγοι αυτοί; Πες μου. Από πουθενά αλλού, παρά μόνο από τη δύναμη του Θεού.

Ιωάννης Χρυσόστομος

Της αλήθειας. . .

...εδραιώματα”Η μυστική βίωση”. Πάντοτε: Εδώ και τώρα. Μέσα σ’

αυτήν την ελευθερία, που είναι ένα με την απόσταση. Τη σιωπή, που γεννιέται από τη γαλήνη. Αυτή η ελευθερία πάνω στη δράση, είναι γαλήνη στους ανθρώπους.

Το μυστήριο είναι παντοτεινή πραγματικότητα γι’ αυτόν, που στον κόσμο αυτόν είναι ελεύθερος μέσα του.Μια πραγματικότητα, που ωριμάζει ήρεμα σε μια προσλαμβάνουσα καταφατική προσοχή.

g 18 h06

“Αυτό συμβαίνει απλώς και μόνο σ’ έναν άνθρωπο και όχι σε

άλλους..., όμως δεν μπορεί να ιδιοποιηθεί την τιμή για τα δώρα και την ευθύνη, που του παραχωρήθηκαν... Προορισμός είναι κάτι, που δεν μπορούμε να το επιθυμήσουμε και δεν μπορούμε να το αποφύγουμε... είναι ένα μυστήριο όχι αντίθετο προς το λογικό, γιατί φανερώνει, πως ο κόσμος και η ροή της ανθρώπινης ιστορίας έχουν νόημα”.

Η ματαιοδοξία προβάλλει το γελοίο κεφαλάκι της και κρατάει τον παραμορφωτικό καθρέφτη μπροστά σου. Για μια στιγμή χαμογελάει ο ηθοποιός και τα χαρακτηριστικά συμπληρώνονται για το ρόλο.

Μονάχα μια στιγμή - μια υπεραρκετή. Σε τέτοιες στιγμές προκαλείς την ήττα και προδίδεις αυτόν, που υπηρετείς.

Ρωτάς, αν δεν είναι αυτές οι σημειώσεις μια απάτη του δρόμου της ζωής, που οι ίδιες θέλουν να καταμετρήσουν.

Αυτές οι σημειώσεις-; Ήταν οι υψωμένοι δείχτες πορείας, όταν έφτασες σ’ ένα σημείο, που τους χρειαζόσουν· ήταν ένα σταθερό σημείο, που δεν έπρεπε να πάει χαμένο. Και έτσι απόμειναν. Η ζωή σου όμως άλλαζε και υπολογίζεις τώρα τους ενδεχόμενους αναγνώστες. Ίσως και να τους επιθυμείς!

Όμως μπορεί νάχει για κάποιον σημασία το να δεί την πορεία μιας μοίρας, για την οποία αύτος, που τη ζούσε δεν ήθελε να μιλήσει. Ναι, αλλά μόνον, αν τα λόγια σου έχουν μια εντιμότητα που ξεπερνάει τη ματαιοδοξία και την αυτοπροβολή.[...]

Ενεργούμε με πίστη και γίνεται το θαύμα. Έτσι δοκιμάζουμε τον πειρασμό να κάνουμε βάση της πίστης μας το θαύμα. Για να ικανοποιήσουμε την αδυναμία μας χάνοντας την εμπιστοσύνη της πίστης μας. Η πίστη υπάρχει, δημιουργεί και κουβαλάει. Δεν κατευθύνεται, δεν δημιουργείται, δεν ματαφέρεται από τίποτε εκτός από την πραγματικότητα, που είναι η ίδια η πίστη.

Ντάγκ Χάμμερσκελντ

Διαυγάσεις Οριακές

Δείκτες...

g 18 h07

Προσπελάσεις...Μια κατασκήνωση έχει και

τα ευτράπελά της.Ημερήσιο πρόγραμμα γε-

μάτο. Χωρίς χρόνο ελεύθερο.Μια ώρα για τραγούδι.Πολλοί από τη Λεμεσό

ανεβαίνουν προς τον Μέσα Ποταμό για φαΐ.

Όποιος καθηγητής περνού-σε, ήταν... προσκεκλημένος.

Οι κατασκηνωτές, καθισμέ-νοι στο χώμα, ν’ ακούσουν την ... ομιλία.

Αυτό ήταν καθημερινό, Ίσως κάποτε και με δύο ομιλίες.

Φαΐ περιορισμένο. Σε πο-σότητα. Και ποιότητα.

Οι κυρίες βρέθηκαν σ’ εκπληξη, όταν κλήθηκαν να ετοιμασουν φαΐ για τόσους.

Εγερτήριο, σιωπητήριο κα- νονικά.

Υπήρχαν και τα ζιζάνια. Αλλά και τα... απρόβλεπτα...

Εντυπωσιακό το φαγη- τό της πρώτης νύχτας. Μελι-τζάνες τηγανητές.

Μάγειρας; Ο... δήμαρχος.Γέρος. Ασπρομάλλης. Με

βράκα. Πρόθυμος Λίγο... λερω- μένος.

Γιατί “δήμαρχος”; Μάλλον ήταν το... καλλιτεχνικό του.

Το επόμενο πρωΐ; Όλη η περιοχή είχε... σπαρεί με τηγανητές μελιτζάνες.

Ποικιλία(;) υπήρχε και στο πρωϊνό ανάγνωσμα. Το ένα σύντομο, το άλλο μακροσκελές.

Δυσκόλευε πολύ το... λουτρό.

Εγκαταστάσεις δεν υπήρ-χαν. Τί να γίνει λοιπόν;

Κάτω στον ποταμό. Δύο οριζόντια ξύλα. Στήριζαν σ’ αυτά βαρέλλι. Με νερό. Ανοιχτό από πάνω. Για να... ζεσταίνεται από τον ήλιο.

Στο κάτω μέρος είχε βρύση.Το διασκεδάζαμε, πάντως. Οι περίοδοι τότε διαρκού-

σαν είκοσι μέρες.Παρά τις ελλείψεις, άξιζε

τον κόπο. Μας χρειαζόταν και λίγη...

ταλαιπωρία. (από το “ημερολόγιο ενός

πνευματικού”)

g 18 h08

Αν...

Υπάρχει σε τούτον το σκληροτράχηλο αιώνα, κάποιος ανθρωπισμός ή μονάχα η νοσταλγία του;

Αν προσπαθήσουμε, μέσα σε μερικές φράσεις, να προσδιορίσουμε τον ανθρωπισμό, έτσι καθώς τον είχε συλλάβει ο στοχασμός του κλασσικού ελληνικού κόσμου, θα πρέπει, φυσικά, να υπογραμμίσουμε, στοιχείο θεμελίου, την αέναη τάση προς εξανθρωπισμό του ανθρώπου.

Ο εξανθρωπισμός αυτός προϋποθέτει τη συναίρεση της σοφίας με την αρετή. Δηλαδή τη χαλιναγώγηση των ενστίκτων με τη δύναμη της λογικής. Ο αυτοπειθαρχημένος στοχασμός βρίσκεται στη βάση του κλασσικού νοήματος του ανθρωπισμού.

Το άτομο αυτοτελειώνεται με ακάματη προσπάθεια, ανάγεται σε πρόσωπο, το πρόσωπο μεταμορφώνεται σε προσωπικότητα. Όπως ο Πολύκλειτος, με τον επιλεγόμενο “Κανόνα” του έδωσε τις σωστές αναλογίες του ανθρωπίνου σώματος, έτσι και ο πλατωνικός Σωκράτης, με τις εννοιολογικές τραγωδίες των διαλόγων, προσπάθησε να καθορίσει τις μορφές της αρετής, για να τις καταστήσει πραγματοποιήσιμες.

Ο αρχαίος κόσμος, μολονότι το “φιλάνθρωπον” δεν υπήρξε ξένο προς τις βαθύτερες ανάγκες του, είδε την “ανθρωπιά” σαν μία πνευματική κατάκτηση.

Ο Χριστιανισμός την εμπλούτισε με το νόημα της αγάπης. Αν ο κλασσικός άνθρωπος προσπάθησε να σωθεί μέσα στον εαυτό του, ο άνθρωπος του Χριστού προσπάθησε να σωθεί μέσα στους άλλους.

Ο “πλησίον”, το έξοχο έπαθλο. Η “ανθρωπιά” μεταμορφώθηκε σε “φιλανθρωπία”. Το ανθρώπινο μέτρο, σύλληψη του κλασσικού στοχασμού, διατυπωμένη σε αθάνατα κείμενα και κατορθώματα της εικαστικής τέχνης, πήρε ένα άλλο περιεχόμενο. Έγινε μια αφετηρία σωστικής πορείας: Από τον άνθρωπο προς το Θεό.

Ρ ηγματώσεις

g 18 h09

Τέρμα: Η εξομοίωση. Η πνευματική καλλιέργεια έδωσε τη θέση της στην ψυχική αρτιότητα. Μια πλούσια, εύφορη, ικανή για όλες τις αφοσιώσεις ψυχή, η επιείκεια, η συγγνώμη, η αυταπάρνηση, η στέρηση, η ανιδιοτέλεια, η ταύτιση και ολοκληρωτική, του υποκειμένου με το αντικείμενο, ακόμη και η δίψα του μαρτυρίου δημιούργησαν ένα άλλο ιδανικό, προσιτό, από μικρή ή μεγάλη απόσταση, στον καθένα, γιατί ο καθένας μπορεί να αισθανθεί, έστω και αν δεν πρέπει να εννοήσει.

Ένας άλλος ανθρωπισμός, περισσότερο αισθητικός, αναζητήθηκε, κατά την Αναγέννηση. Πήγασε από την επιστροφή στην αρχαιότητα, και μάλιστα την ελληνική και τη ρωμαϊκή. Ήταν ένας ανθρωπισμός “παιδείας”, προνόμιο εκλεκτών πνευμάτων. Ευνοούσε την καλλιέργεια των ονομασμένων “ανθρωπιστικών γραμμάτων”.

Παρά τη θεαματική του εμφάνιση και την πολύτιμη συμβολή του στη διάσωση της κλασσικής κληροδοσίας και την ανάπτυξη της εικαστικής δεν κατόρθωσε, παρά σε μονήρεις περιπτώσεις, να γίνει δύναμη ήθους. Οι άνθρωποι της Αναγέννησης, ξανακερδίζοντας το κορμί τους, βρέθηκαν, χωρίς συχνά να το εννοήσουν, αιχμάλωτοί του.

Και σήμερα; Ο Γαίγκερ οραματίζεται ένα “τρίτο ανθρωπισμό”. Μια καινούργια “κατασκευή βίου”, κατά το πρότυπο του κλασσικού κόσμου.

Οι εραστές των ανθρωπιστικών γραμμάτων προβλέπουν ένα χώρο σωτηρίας μέσα στο πνεύμα. Ενώ, από την άλλη πλευρά του λόφου, διαμορφώνεται ο ανθρωπισμός της επιστήμης.

Πείραμα δυσχερέστατο, γιατί μήτε η άνεση, μήτε η απαλλαγή από τον σωματικό μόχθο, μήτε η συστηματική εκμετάλλευση του κρατικού παρεμβατισμού και η αντικατάσταση του φαούστειου ανθρώπου από το φαούστειο κράτος, μήτε, τέλος η επαύξηση της ευζωΐας και η καθολίκευσή της είναι δεδομένα ικανό να καταστήσουν τον άνθρωπο άξιο της ανθρωπιάς του, αν δεν συνεργήσουν και άλλοι, σοβαρότεροι, παράγοντες. Η σύγχρονη τραγική μοναξιά είναι μια βαρυσήμαντη αντένδειξη.

Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος

g 18 h

Δονήσεις

«Η άρνηση της θεολογικής γνώσεως καταντά θανάσιμο αμάρτημα, σημείο αυτάρκειας και έλλειψης αγάπης, στίγμα δειλίας και κακότητος · η αναζήτηση του «απλού», του «πρακτικού», της «ουσίας» - όπως συνήθως λέγουμε- αποδεικνύεται διαβολική μεθοδεία· και κάθε δυσπιστία προς τον ερευνώντα λόγο πρέπει να καταδικάζεται ως παγίδα του Σατανά…

Θα ήταν ίσως καλό να θυμόμαστε συχνότερα τους αθάνατους λόγους του μεγάλου μητροπολίτη της Μόσχας Φιλαρέτου: «Είναι βεβαίως αληθές ότι το χάρισμα και το καθήκον της διδασκαλίας δεν είναι προνόμιο όλων των ανθρώπων· και είναι σπάνιοι εκείνοι οι οποίοι τιμώνται υπό της Εκκλησίας με τον τίτλο του θεολόγου. Αλλ’ είναι εξίσου αληθές ότι κανείς Χριστιανός δεν έχει το δικαίωμα να αρνείται την γνώση και να προτιμά την άγνοια ή την ημιμάθεια.

Ο Κύριός μας ενεφανίσθη ως «διδάσκαλος» και ονόμασε εκείνους οι οποίοι τον ακολουθούσαν «μαθητές». Και οι Χριστιανοί, προτού γίνουν γνωστοί ως «Χριστιανοί», αποκαλούνταν «οι μαθητές». Όλα αυτά είναι λόγοι χωρίς ουσία και νόημα;… Όχι· εάν αρνείσαι να διδάσκεσαι και να διδάσκεις, δεν είσαι «μαθητής» του Κυρίου, δεν ακολουθείς τον Χριστόν, δεν μιμείσαι ούτε τον Ίδιον ούτε τους Μαθητές του, δεν παραδέχεσαι τους Αποστόλους του».

π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ

Στης Ζωής την πορε ία

10g h

g 18 h11

~Πύρσος~

Λέγεται, πως μυστικισμός είναι η ανακάλυψη της σημασίας μέσα στο μηδαμινό, να βρίσκεις νόημα και ενδιαφέρον στο ελάχιστο. Για την ποιητική ματιά στο τετριμμένο φωλιάζει η έκπληξη. Κι ο Θεός δεν είναι στη θύελλα, αλλά στην αύρα.

Έτσι ανοίγονται τα μάτια της ψυχής στο πανόραμα της πλάσης, έτσι υπάρχουμε όντως και από φαντάσματα γινόμαστε οντότητες, από υπνοβάτες ξυπνάμε έξυπνοι, έτσι πληρούται το εσωτερικό κενό, η πρώτη και η μεγαλύτερη αιτία της κατάθλιψης.

Δεν έχει ακουστεί περισσότερο ρεαλιστική φράση από εκείνη που βεβαιώνει πως μέσα μας είναι η Κόλαση, μέσα μας και ο Παράδεισος. Τόσες άπειρες δυνατότητες απείρου που θησαυρίζουμε εντός μας είναι φυσικό να προκαλούν πνιγμό, να γίνονται άγχος εφόσον δε βγάζουν φτερά.

Μάρω Βαμβουνάκη

Η φύση έχει προβλέψει για τον άνθρωπο κάθε δύναμη, που θα του ήταν αναγκαία στη ζωή του.

Αν αυτός δεν τα καταφέρνει, είναι γιατί δεν επιστρατεύει στην κατάλληλη στιγμή την απαιτούμενη ψυχική, πνευματική ή σωματική δύναμη, (ή και συνδυασμό τους), που θα του εξασφάλιζαν το επιθυμητό.

g 18 h12

Ρ ε ύ ματ α Ε λ π ί δ α ς

ΦΑΡΟΙ

Αναζητητές; Πάμπολλοι, σήμερα. Ο Χριστιανός όμως, του καιρού μας δεν είναι ονειροπόλος.

Ούτε χιμαιροπλάστης. Ξέρει πως υπάρχουν έγκατα ορυχείων. Σφουγγαράδες. Ψαράδες

μαργαριταριών. Σκλάβοι. Είλωτες. Ανθρωποπάζαρα. Ψυχές πατημένες. Αμίλητες. Αγέλαστες. Βαρειές από αναστεναγμούς. Σύγχρονα, όμως, ξέρει πώς θα διατηρήσει την αυτοκυριαρχία του. Σ’ οποιαδήποτε κακοτοπιά της ζωής.

Τις διάφορες δυσκολίες τις υπερπηδά. Είναι βέβαιος πως όλα (τα εδώ) περνούν. Πρόσκαιρα είναι.

Ξέρει επίσης τι τεράστια δύναμη έχει η ψυχή του. Αλλά και το σώμα του.

Δεν κάνει συμβιβασμούς με τη συνείδησή του. Ξέρει πώς θα οδηγήσει τα βήματά του μακριά απ’ τα δόκανα

του κακού. Οι ζωντανοί άνθρωποι δεν πέφτουν σε νάρκη. Παραμένουν μ’

ανοικτά πάντα κι άγρυπνα τα μάτια της ψυχής. Είναι το φως της αγάπης της χριστιανικής. Δεν σβήνει.

Είναι το γλυκό κι απαλό φως. Δεν καίει. Δεν τυφλώνει. Διαλύει, όμως, τα φαντάσματα. Τις χίμαιρες.

Φως. Να! Η λύση του προβλήματος των χιμαιρών. Και η απάντηση στων αναζητητών τα ερωτήματα.

“Αλήθεια πλέρια, ξάστερη,αλήθεια που συντρίβει.”

Φως και Αλήθεια. Λαμπεροί φάροι. Σκορπίζουν τα σκοτάδια. β.

g 18 h13

Ανοιχτό Παράθυρο...

στον

κόσμο

- Μαρία, πώς είσαι; Δεν ήξερα τίποτε.- Πως να είμαι, πάτερ; Αρρώστησα. Κορωνοϊός, βλέπετε. Δυο μέρες

στο νοσοκομείο. Φάρμακα. Πυρετός. Βήχας που με συγκλονίζει.- Καλά πώς...;- Δεν ξέρω. Βρίσκομαι στην ανάρρωση τώρα. Περιορισμένη στο

σπίτι μου. Θα με δουν σε δεκαπέντε μέρες. Θα εξαρτηθεί από την ανάλυση. Υπάρχει περίπτωση να συνεχισθεί ο αποκλεισμός για άλλες δεκαπέντε μέρες.

- Δουλιάν;- Θα πάω, μόλις ξεπεράσω τον κίνδυνον. Προς το παρόν, ταλαιπω-

ρούμαι.- Τρόφιμα, καθόλου έχεις; Κανένα βιβλίο;- Δόξα τω θεώ, έχω απ’ όλα.- Αντιλαμβάνομαι, ότι δεν βγαίνεις έξω, αλλά και ούτε δέχεσαι ξένους.- Οπωσδήποτε όχι.Έκανα το αστείο μου τότε.- Δεν φαντάζομαι ο ιός να μεταδίδεται από το τηλέφωνο.Γέλασε, η Μαρία.Ευχήθηκα ταχυτάτην ανάρρωση και γύρισα στην τηλεόραση.Η αναφορά στο θέμα; Διαρκεί με τις ώρες.Με μια λέξη “τρομολαγνεία”.Είναι ολοφάνερη η προσπάθεια των δημοσιογράφων να μεταδώσουν

συγκεκριμένα συναισθήματα. Πλύση εγκεφάλου πλήρης.Να πούμε και το άλλο. Τους χαρακτηρίζει μια αμετροέπεια.Στην αρχή λένε: Η (τάδε) χώρα ανακοίνωσε, πως θα συνεχίσουν

οι άνθρωποί της να ταλαιπωρούνται και το 2021.Αργότερα: Η Κίνα ανακοίνωσε: Μηδέν θύματα...Σολοικισμοί, βαρβαρισμοί; Δεν μπορείς να τους μετρήσεις.Εντυπωσιακά: Οι Έλληνες της Κύπρου είναι άτακτοι... Οι

ανακοινώσεις της Τουρκίας, Ρωσσίας, Λευκορωσσίας πολύ ελλιπείς. Αγνωνιούν πολλοί!

Λύεται έτσι το θέμα; Όχι ασφαλώς.Και... ο Θεός βοηθός! 17β

g 18 h14

αιων ιότητας

Ψηφίδες

Μας έρχεται συχνά, συχνότατα ο πειρασμός να σκεφτούμε πως ενώ χιλιάδες άνθρωποι στον κόσμο δε θα δίσταζαν να διαδηλώσουν την αθεΐα τους, ούτε ένας δε θ’ ανεχόταν σήμερα να του αμφισβητήσουν το ανθρωπιστικό του “πιστεύω”! Κι’ ωστόσο από τέτοιου είδους δηλώσεις ή “ομολογίες πίστεως” μήτε ο Θεός, μήτε ο Άνθρωπος θα είχαν αληθινά να χάσουν ή να κερδίσουν τίποτα. Γιατί η πίστη στον Άνθρωπο, η αληθινή, η βαθιά, η “εγνωσμένη”, όπως θα λέγαμε, είναι ίσως κάτι δυσκολώτερο κι από την πίστη στη Θεότητα, αν δεν ήθελε κανένας να δεχθεί πως οι δύο αυτές βασικές πεποιθήσεις τις περισσότερες φορές βαδίζουν αντάμα.

* * *Η αγωνία μας επιμένει. Θέλουμε να την αρνηθούμε,

θέλουμε να την ξεπεράσουμε, αισθανόμαστε μειωμένοι από την επιβολή της. Μας φθείρει και την φθείρουμε εμείς, φτωχαίνουμε αδιαφορώντας γι’ αυτήν κι αποδιώχνοντάς την με πρακτικές μόνο επιδιώξεις κι επιτεύξεις κι όμως πνευματική δημιουργία, γνήσια του καιρού μας, δεν υπάρχει που να μην αναφέρεται σ’ αυτήν και να μη φέρνει τη σφραγίδα της.

Ζωή Καρέλλη

g 15 h

Η Αγάπη… μια έρημη κάποτε πηγή, χαμένη σ’ ένα τόπο απλησίαστο, που τρέχει ανώφελα νύχτα και μέρα για χρόνια… για νάρθει μια μόνο φορά – κι ίσως όχι μονάχα μια – ένας διαβήτης, μια γουλιά να πιει και σιγαλά να φύγει.

Marie Nöel* * *Αν βρέθηκες ποτέ αμήχανος και λίγο ξαφνιασμένος,

ανέτοιμος για να δεχτείς, τότε θα ξέρεις, πως να προσφέρεις δεν είναι το πιο δύσκολο.

Ξέρεις ωραία να δέχεσαι; Και το μικρό και το μεγάλο δώρο, το λόγο και την πράξη και την έκφραση κι εκείνα που περνάνε γι’ αυτονόητα κι εκείνα που ξαφνιάζουν. Και πώς θα γίνει να ‘σαι πάντα έτοιμος, γιορταστικό το σπίτι σου και ολάνοιχτή του η πόρτα και το καλωσυνάτο γέλιο της υποδοχής γυρτό στην κουπαστή της σκάλας;

Πώς θ’ ασκηθείς να μάθεις, τίποτα να μην περιμένεις και ποτέ, κι έτοιμος να ‘σαι να δεχτείς τα πάντα;

Δάφνη Καστρίτη

λόγια

αγάπης

Γιε μου,

Από τη μοναξιά της μήτρας πέφτουμε

στη μοναξιά των συνανθρώπων μας, για να

καταλήξουμε στη μοναξιά τ

ου... τάφου.

Λανθασμένη η προσέγγιση, ε;

Μα “ζωή εκ

του τάφου ανέτειλεν”.

g 16 h

Πρόγραμμα Ακολουθιών

g 17 h

g 18 h

Ο ένδοξος αυτοκράτορας της Γαλλίας, ο Μέγας Ναπολέων, είχε κατακτήσει πολλές χώρες και είχε υποτάξει πολλούς λαούς.

Για την ολοκλήρωση όμως των σχεδίων του έστεκαν εμπό- διο οι Άλπεις. Τα απρόσιτα αυτά βουνά κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να ταπεινώσει, πα- τώντας τα.

Αυτό ο Ναπολέων δεν μπορούσε να το ανεχθεί. Γι’ αυτόν δεν υπάρχουν Άλπεις, και αν υπάρχουν, θα πέσουν.

“Κάτω οι Άλπεις” ακού-στηκε δυνατά η ηχηρή φωνή του. Και, με την ισχυρή του θέληση άνοιξε το δρόμο.

Κατασκεύασε την περίφη-μη οδό Σεμπλόν. Και έτσι πέρασε τις Άλπεις.

Κάθε πιστός έχει τις Άλπεις του. Εμπόδια και δυσκολίες υπάρχουν σε όλες τις εποχές. Για όλους τους ανθρώ- πους. Ποτέ όμως αυτά δεν είναι αδιάβατες Άλπεις. Ο χριστιανός και στα μεγαλύ-τερα εμπόδια διανοίγει δρό-μους, αναζητά μονοπάτια και

συνεχίζει την πορεία του. “Πορεία”

* * *Η ιστορία είναι “η τέχνη

του να θυμόμαστε αυτό, για το οποίο είμαστε ικανοί”. Ικανοί για το καλύτερο, αλλά και για το χειρότερο.

Έτσι όρισε την ιστορία ο Πατρίκ Μπουσερόν, ο 54χρονος καθηγητής στο Κολλέγιο της Γαλλίας, ένας από του καλύτερους μεσαιω- νολόγους σήμερα, στη διάρ-κεια ενός γεύματος στη Γαλ- λική Πρεσβεία. Κάνοντας αναφορές στη φιλόσοφο Χάνα Αρεντ, ο Μπουσερόν μίλησε επίσης για τη γενεα-λογική αφήγηση που μας συνδέει όλους με τους αρχαί-ους Έλληνες αλλά και για ότι η Ιστορία είναι υπόχρεη στη νεότητα. Μας θύμισε έτσι την κεντρική ιδέα του εναρκτήριου μαθήματός του στο Κολλέγιο, ότι με την Ιστορία διασώζουμε τον χρόνο.

Νίκος Μπακουνάκης

Διαπλεύσεις

g 18 h19

Πυρσός 03

ΨΗΛΑΦΗΣΕΙΣ

Το Συμπέρασμα

Ρυάκια Λευκωσία 7.8.2020

Αγαπητέ μου Τάκη,

“Σχοινοβατούμε έντρομοι μπρος στην ανώμαλή μας πτώση. Ποιός θα μας δώσει το κλειδί για επιβίωση;” (Λάρα Παρτζίλη)

“Μήπως οι πλείστοι δεν ζούμε ένα γεφύρωτο κενό, που δεν υπόσχεται την συνοικία των αγγέλων;” (της ίδιας)

Είναι γεγονός, πως πολλοί κατά καιρούς πέρασαν. Είπαν. Υποσχέθηκαν πολλά. Πού είναι σήμερα; Κι οι τόσες υποσχέσεις; ”Έπεα πτερόεντα”. Κλεισμένα σε βιβλιοθήκες. Ανήλιαγες και σκονισμένες.

Πολλοί θέλησαν ν’ ανακηρυχθούν “σωτήρες” της ανθρωπότητας. Ν’ αποκτήσουν οπαδούς.

Αποτυχία οικτρή. Πολλοί μάλιστα κατέληξαν “αποδιοπο-μπαίοι”...(!)

Όσοι παρασύρθηκαν; Γιατί υπάρχουν και οι “αλαφροΐσκιωτοι”. Παρέμειναν στο περιθώριο. Να παρακολουθούν χαλάσματα. Και τα ρήγματα, που ο “σεισμός” άφησε πίσω του.

Προβληματίστηκαν άραγε; Ποιός ξέρει! Τούτο ίσως θα φανεί σε μια νέα ευκαιρία. Σ’ ένα νέο τούτου του Εγκέλαδου ξύπνημα.

Ποιός θα μπορούσε άραγε μέσα τους να σκύψει; Για να δει της ψυχής τους το “πανόραμα”;

Κι οι αιώνες περνούν. Και μάλιστα χωρίς ν’ αφήνουν θησαυρό πείρας.

Ποιά η θέση μας στης αδελφοσύνης τον ορίζοντα;Αγωνιζόμαστε τις μεγάλες ευθύνες να καλύψουμε. Και τις γραμμές,

που οι καιροί επιβάλλουν;

Με την αγάπη μου, a.G. στην έρημο

g 18 h20

Γλυκειά...Σε μια διασταύρωση της “Βασιλίσσης Αμαλίας”. Μάρτυρές μου ο

Σταμάτης κι ο Γρηγόρης - είδαν και οι δυο τους τη σκηνή.Ο Γρηγόρης είχε ξεπροβάλει στο παραθυράκι του κι ο κουλουράς με

το δίσκο του στο κεφάλι φορτωμένο τον πανύψηλο σωρό τα κουλούρια - ήταν πρωινή ώρα- περπάτησε γρήγορα για να περάσει. Άνθρωπος και κουλούρια προχωρούσαν με μια αξιοθαύμαστη ισορροπία εμπρός απ’ τα σταματημένα αυτοκίνητα που έμοιαζαν να στέκονται προσοχή.Κουρσάκια ευπόρων και λεωφορεία γεμάτα εργατόκοσμο, τρίκυκλα και ποδήλατα απένεμαν με τη σιωπηλή τους σοβαρότητα φόρο τιμής στη βιοπάλη.

Όμως εκεί, κοντά στη μέση του δρόμου, έγινε το δυστύχημα. Κάποιο κουλούρι, απ’ τα ψηλότερα ευτυχώς, βαλμένο με κάποιο μαθηματικό σφάλμα ζαλίστηκε, προφανώς και σείστηκε. Η δόνηση μεταδόθηκε στ’ άλλα... Πριν ακόμα αρχίσουν να κατρακυλούν, ο κουλουράς ένιωσε το κινητικό κύμα που έφτασε ως το κεφάλι του, καθώς ο σκύλος καταλαβαίνει το σεισμό. Μη μπορώντας να κάνει τίποτ’ άλλο σταμάτησε στη θέση που βρισκόταν κι έβλεπε την πτώση. Ένα, δυο... πέντε... δέκα κουλούρια κύλησαν στην άσφαλτο.

Στο μεταξύ πλησίαζε η ώρα που ο Σταμάτης θ’ αντικαθιστούσε τον Γρηγόρη στο ρυθμικό τους κρυφτούλι. Ο κουλουράς έμεινε για μια στιγμή ακίνητος κοιτώντας μ’ απόγνωση. Θα ‘ταν αδύνατο να κάνει κάτι με το δίσκο στο κεφάλι. Η μόνη του ευχή ήταν να σταματήσει ο χρόνος. Αλλά η πολιτεία είναι βιαστική. Δεν έχει καιρό να περιμένει τον άνθρωπο. Ωστόσο η πολιτεία σταμάτησε.

Ένας νέος φάνηκε να προχωρεί. Πλησίασε στην πεσμένη περιουσία του άλλου κι άρχισε να μαζεύει. Ο Γρηγόρης είδε τη σκηνή, χαμογέλασε και μπήκε στο σπιτάκι του. Μα την ίδια στιγμή πρόβαλε φουριόζος κι ορμητικός ο Σταμάτης. Μόλις όμως έριξε τη ματιά του, κατάλαβε και μετάνιωσε για τη βιασύνη του. Σκέφτηκε να γυρίσει πίσω. Μήπως, όμως, ήταν στο χέρι του;

Τα τροχοφόρα κοντοστάθηκαν. Σα να τα εμπόδιζε ένα αόρατο φράγμα καλωσύνης. Ώσπου τα κουλούρια μαζεύτηκαν όλα. Ο άνθρωπος έτρεξε στον κουλουρά. Εκείνος χαμογέλασε. Κι η ζωή, πιο γλυκειά τώρα, συνέχισε το ρυθμό της.

Γιάννης Μενούνος

Ρωγμές...

g 18 h21

Σ

Κ

Α

Β

Ο

Ν

Τ

Α

Σ

Σ

Κ

Α

Β

Ο

Ν

Τ

Α

Σ

Από τον καιρό της δημιουργίας, ο άνθρωπος κοσμήθηκε με διάφορα χαρίσματα.

Όλη η ανθρώπινη ιστορία μαρτυρεί την επίδραση των πνευματικών δυνάμεων στη ζωή του ανθρώπου. Επιτεύγματα πολλά και σπουδαία. Επιτεύγματα ωφέλιμα. Τον εξυπηρετούν. Τον βοηθούν.

Ο νους εργάζεται και παράγει. Η πρόοδος ακολουθεί το δρόμο της. Προχωρεί και μάλιστα με ραγδαία ταχύτητα.

Πολλές είναι οι εφευρέσεις. Τηλέφωνο, κινηματο-γράφος, τηλεόραση και πολλές ανθρώπινες επι-τεύξεις. Και να σκεφθεί κανείς, πως ο άνθρωπος στην αρχή έκανε μόνο ψευτοαγάλματα ή ξύλινα κατασκευάσματα (τους θεούς του;) (βλ. προς Διόγν. ΙΙ, 3). Ενώ σήμερα...

Δυστυχώς, όμως βρέθηκαν και πολλοί που ζήτησαν να εκμεταλλευτούν όλα τούτα. Κι αμέσως άρχισε η κακή εκμετάλλευση. Έφτασε ο άνθρωπος στα άκρα. Προχώρησε στην αρρωστημένη παραγωγή. Σ’ όλους τους τομείς παρήγαγε πράγματα όχι ωφέλιμα. Κι έτσι υπάρχει σήμερα όλη εκείνη η ομάδα των καταστρεπτικών όπλων. Αλλά υπάρχει και μια σειρά επιτεύξεων που αντικαθιστούν τέλεια τον άνθρωπο (τα ρομπότ για παράδειγμα) και τον αναγκάζουν να πεθάνει από την τεμπελιά. Από το θάνατο της πολυθρόνας.

Αρρωστημένη επίσης παραγωγή και στους τομείς του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Η έβδομη τέχνη, στα χέρια αδίστακτων, γίνεται μαχαίρι φονικό.

Πώς θα διορθωθεί το κακό; Όταν ο άνθρωπος καταλάβει το σκοπό της δημιουργίας.

g 18 h

... δεν ελέγχει ούτε τα αποτελέσματα ούτε το νόημα των πράξεών του. Οπότε, ακόμη και τα ευγενέστερα κίνητρα μπορεί να οδηγήσουν σε τερατώδεις αποφάσεις, με καταστροφικά αποτελέσματα. Άρα, το θέμα της τραγωδίας δεν είναι η αθωότητα της Αντιγόνης που μάχεται τον Κρέοντα. ΄Αλλωστε δεν είναι αθώα. Ούτε η αντίφαση ανάμεσα στον νόμο των θεών και στον νόμο της πόλεως. Η ταφή των νεκρών είναι και ανθρώπινος νόμος.

Όλες οι “Αντιγόνες” του 20ού αιώνα των ολοκληρωτισμών, με την περιφρόνησή τους στον “νόμο της πόλεως”, το επιβεβαιώνουν. Θυμίζουμε: Οι ναζί όχι μόνο περιφρονούσαν, ως “αιχμάλωτο του νόμου”, το δημοκρατικό κράτος, αλλά για να εγκληματούν χωρίς “θεσμικά εμπόδια” δεν περιορίζονταν ούτε από τους δικους τους νόμους!

Την ίδια στιγμή ο Στάλιν εκτελούσε όλους -πλην ενός- τους συντάκτες του Συντάγματος του 1936. Αυτού του “πέπλου φιλελεύθερων φράσεων πάνω στην αγχόνη”, όπως αποκλήθηκε. Και ναι μεν μετά το Αουσβιτς και το Γκουλάγκ η “Τυραννία της Αντιγόνης” υποχώρησε μπροστά στο κράτος δικαίου, πλην όμως έχει πάντοτε τους οπαδούς της. Το διαπιστώνουμε όπου “γοητευτικές” προσωπικές πεποιθήσεις ασχημονούν πάνω στον “νόμο της πόλεως”. Το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό αποτέλεσε προνομιακό χώρο γι’ αυτήν τη ασχημία με πρώτα θύματα τους κατατρεγμένους. [...]

Άρα, η επάνοδος στην κανονικότητα σημαίνει, πρώτα απ’ όλα, ότι τελειώνουμε με τους “ιδιωτικούς νόμους” και τις “ιδιωτικές” και “παρακρατικές εξουσίες” ώστε ο “νόμος της πόλεως” από “θεσμικό εμπόδιο” να αναχθεί σε υποχρέωση για όλους. Με τον αυτοπεριορισμό βεβαίως της σωφροσύνης που μόνον η δημοκρατική πολιτεία μπορεί να επιδείξει. Έτσι ώστε, με την ανθρωπιά της δημοκρατίας, να αποφύγουμε και την ύβριν του Κρέοντα, εξαιτίας της οποίας κατέληξε να έχει και αυτός άδικο ενώ είχε δίκιο.

Κώστας Κούρκουλοςζ.α

Διέξοδοι

Ο άνθρωπος ...

22

g 18 h

ο περιθωριακός

23

Οδοιπορίες

Οι άνθρωποι του νέου τούτου αιώνα φορτωμένοι

μνήμη και πείρα. Κουρασμένοι εμείς.

Αισθανόμαστε ίσως τους ώμους μας να υποχωρούν

κάτω από τόσο βάρος.

Ήδη έχουμε νιώσει τ’ αχνοφωτίσματα του χρόνου.

Μια αυγή που οδηγεί σ’ έναν όρθρο αληθινό. Έ

ναν

όρθρο που θα ξαναφέρει στους ανθρώπους την

ακεραιότητα.Οι άνθρωποι, στις μέρες μα

ς, έχουν ξεστρατίσει.

Τούτο οδηγεί πολλές φορές σε θανατερά ηλιογέρματ

α.

Που τελικά θα περάσουν. Όπως κι οι πολιτισμοί.

Τίποτε βέβαια δεν μπορεί να γίνει χωρίς

ανθρώπινο μόχθο. Μετρούμε την Ιστορία με τη ζωή

την ανθρώπινη. Με τη συνείδηση διάβροχη από τη

δροσιά την αυγινή του καθήκοντος

.

Πολλά θα κινηθούν εναντίον μας. Α

ποσυνθετικά.

Διαβρωτικά.Εμείς θα πρέπει να συνεχίσουμε την εφημερία

μας. Ορθοί. Πάντα μπρος στραμμένοι. Χωρίς

πισωπατήματα και σκέψεις δεύτερες. Χωρίς αμφιβολίες

και προβληματισμούς. Χωρίς αναδιπλώσεις ακόμη.

Η αυγή ήδη γλυκοχαράζει. Κανείς

να μη μείνει

πίσω.Το πολικό αστέρι του καθήκοντος πηγαίνει

μπροστά. Μας δείχνει το δρόμο.

g 18 h24

ΑνεβαίνονταςIερά Μονή Αγίου Γεωργίου του Αλαμάνου

[Μυρσίνη Βιγγοπούλου, εκδ. Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Αλαμάνου, Λεμεσός, Κύπρος]

Η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου του Αλαμάνου «βρίσκεται ανατολικά της Λεμεσού και στα δεξιά του δρόμου Λευκωσίας-Λεμεσού, απέναντι από το χωριό Πεντάκωμο».

Η ονομασία της μονής, χρόνια τώρα, κινεί το ενδιαφέρον πολλών ερευνητών/μελετητών από διάφορα επιστημονικά πεδία. Ιστορικοί, θεολόγοι, αρχαιολόγοι μελετούν στοιχεία και πηγές που αφορούν στο μοναστήρι. Κάποιοι θα πουν ότι ασκητές από την Παλαιστίνη, ονομαζόμενοι Αλαμάνοι, αναγκάστηκαν να έρθουν στην Κύπρο, για να σωθούν. Ένας από αυτούς ασκήτευσε σε σπηλιά κοντά στο μοναστήρι. Άλλοι λένε ότι ένας Τούρκος, ο Σουλεϊμάν, θέλοντας να ευχαριστήσει τον άγιο Γεώργιο για ένα θαύμα που του έκανε, έχτισε στην περιοχή του μοναστηριού ένα εκκλησάκι που το έλεγαν «ο Άι Γιώργης του Σουλεϊμάνη ή του Σαλαμάνη». Η παράδοση είναι πλούσια από ιστορίες σχετικά με την ονομασία της μονής.

Μέσα από μια όμορφη αφήγηση γίνεται γνωστή η ιστορία της ίδρυσης της μονής από τον γέροντα Παΐσιο.

«Λίγα χιλιόμετρα έξω από το χωριό μας, βρισκόταν ξεχασμένο από χρόνια και ρημαγμένο το ερημοκλήσι του Άι-Γιώργη του Αλαμάνου. Αυτόν, λοιπόν, τον τόπο, μου πρότειναν οι χωρικοί για να φτιάξω την σκήτη μου. [..] Εκείνο όμως που με απογοήτευσε ήταν ότι δεν υπήρχε τίποτα, για να μπορεί να μείνει εδώ άνθρωπος. Ούτε καν μια καλύβα. Για μια στιγμή αποθαρρύνθηκα. Γυρόφερα τριγύρω τη ματιά μου στους χαμηλούς λόφους. Είδα τις σπηλιές, θυμήθηκα

g 18 h25

τους παλιούς ασκητές που ζούσαν σ’ αυτές με τόσες στερήσεις και ντράπηκα για λογαριασμό μου. Βρε αχαΐρευτε Παΐσιε, μονολόγησα, άλλοι έμεναν σε σπηλιές κι εσύ θέλεις και καλύβα; Σα δεν ντρέπεσαι…» Αμέτρητα, φυσικά, και τα θαύματα του Αγίου. Τα περισσότερα από αυτά γίνονται γνωστά μέσα από την έκδοση αυτή.

«Πολύ συγκινείται ο Άγιος από τις προσευχές των γονιών και ιδιαίτερα των μητέρων. Πολλά θαύματα έχουν γίνει σε παιδιά ακόμη κι από την κοιλιά της μάνας τους. Υπήρχαν φορές που ενώ οι γιατροί απεφάνθησαν ότι τα έμβρυα είχαν πρόβλημα, τελικά, μετά από παράκληση που έκαναν οι μητέρες τους στον άγιο Γεώργιο, γεννήθηκαν υγιέστατα. Επίσης και πολλά άτεκνα ζευγάρια απέκτησαν παιδί με τη χάρη του Αγίου.»

Ας είναι ο άγιος Γεώργιος, βοηθός και συνοδοιπόρος μας. Ε. Α.

Aλέξης

ΘΕΕ ΜΟΥΘεέ μου, κάνε να γίνειόλος ο κόσμος αδελφός.Τα ματωμένα χέρια του να ξεπλυθούν στο φως.Να βασιλέψει η ειρήνη,και στης αγάπης τον Ναόνα λειτουργεί η καλωσύνη.Κάνε, σε παρακαλώ. Τ. Μωραϊτίνης

Α ν α β α θ μ ο ί . . .

g 18 h26

. . .ζωής

ΡΑΝΙΔΕΣΡΑΝΙΔΕΣΜεσ’ στον αναβρασμό της δράσης, ο συγγραφέας δεν

επιτρέπεται να λησμονήσει ποτέ αυτήν την ιδιαίτερη αίσθηση της ζωής και των πραγμάτων που συνδέεται άρρηκτα με την ιδιότητά του ως πνευματικού ανθρώπου. Τουναντίον. Αν είναι συγγραφέας άξιος του ονόματος, θα έχει πάντα στο νου ότι κι αυτός, σαν τους αντιπροσώπους της Εκκλησίας, δεν ανήκει μόνο σ΄ ένα έθνος ή σε μια πολιτική παράταξη, αλλά επίσης σε “κάτι άλλο”. Είναι ένα είδος οικουμενικής κοινότητας που συντηρεί υποχρεώσεις απέναντι στον άνθρωπο καθ’ εαυτόν στη βαθύτερή του αλήθεια.

Αφού πέρασα κι εγώ, σαν όλη την γενεά μου, από διάφορες ιστορικές εμπειρίες και μεταπτώσεις, θα ομολογήσω ότι δεν πιστεύω πια στις δραστηριότητες πνευματικών ανθρώπων που τους λείπει κάποια αγάπη για τον άνθρωπο, ένα πλατύ συναίσθημα αγάπης που περιέχει μια διάθεση για συναδέλφωση, για συμπόνια, για άφεση αμαρτιών.

Άλλοι ας κάμουν τους αυστηρούς και τους σκληρούς. Δεν είναι αυτή η δική μας δουλειά.

Αποστολή μας, μεσ’ σ’ αυτόν τον άρρωστο κόσμο, είναι να προσπαθούμε ολοένα να σώσουμε ένα ελάχιστο ποσοστό από ανθρωπιά και ανθρώπινη κατανόηση, που θα βοηθεί τους ανθρώπους, αν όχι πάντα, να αγαπούν αλλήλους. Τουλάχιστο να μισούνται λιγώτερο και κάποτε να συγχωρούνται.

Γιώργος Θεοτοκάς

g 27 h

Αποέναημερολόγιο

!"#$%: !&'µ()"#* / +,)-*.µ()$µ'/"*: 01µ23', 29-04-20104(5"#*: 38617(8$%: 486 cm 961:' ;<;5$&$)"*: 6' #-*81:-µ'!2-;$-/=/"* (/3,2$<: 210-6993130

>1?' ;5(-#": !+@A4!B4 0CDC+.

!"#$%&'! (\('& )*+ ,- ./,*0+ 10 *23 24..5-67-+; 895* :-5;/ 1-0 2<µ*/=2* >,;0 :5*09?*;-0 ,- @75*0+ .0- ;< A0-A01-2/- -B> ;< 2;0.µC BD4 E- B5D2B-E*/+ ,- 1-;*F92*0+ 0A7*+ µ7:50 ;< µ75- BD4 E- *;D0µ9?*2-0 ,- B-+ 2;<, B5G;< 2D4 B-5D42/-2< - 1-0 >:0 =+ 1-H*2µ7,D+ '-,/,- ID4µBD4H91<: 8G+ ,- .59J*0+ ;D A01> 2D4 F0FH/D... 1. $5=;*3*2-0 9;DµD ;<+ 1-;<.D5/-+ «A321DHD+ -,-.,G2;<+». 85D2B-E*/+ ,- 5/@*0+ ;D 9;DµD µ* ;- 1*/µ*,- 2D4. To 9;DµD µBD5*/ ,- 2* 24,A7*0 µ* L905D 1-;9 ;- 9HH- - -, JD69*0 . -4;9 BD4 .596*0+, */2-0 ok. 2. M69?*2-0 µ* ;D 9;DµD. N;4B072-0 1.HB. 3. (5/21*0+ 9HHD 9;DµD. O5*HC 1-JD35- >µ=+. P*+ B-,;D3 >;0 @*B75-2*+ ;D, A321DHD -,-.,G2;<. 4. Q0-F9?*0+ >,;0 7:*0 .5-6;*/* 2* *.:*05/A0D B*50.5-6C+, DA<.>, -BDµ,<µD,*3µ-;- 24..5-67=, 1.HB. 5. $,,D*/;-0, 7:*0+ A0-F92*0 ;D4+ 1H-201D3+. '9H02;- 1D,;*3*0+ ,- ;D4+ @*:92*0+ 1-0 */2-0 ;G5- 2;D4+ B5=;DBD50-1D3+ -µ*501-,D3+/9..HD4+ 24..5-6*/+. 6. (.-/,*0+ -B> ;D Internet. 7. L>F*0+ ;- ,;5-.1+. &0 beatnik µBD5*/ ,- 7.5-6-, µ-2;D45=µ7,D0, -HH9 C;-, D0 ;*H*4;-/D0. 8. Q*, -6<.*/2-0 2* 1-,7,-, ;<, 4B>E*2< (2;<, *5G;<2< «.596*0+ 1-;0;» -B-,;9+ B9,;- «µB-...»). 9. L9E*2-0 µ* ;0+ G5*+ 2;D .5-6*/D 2D4 :=5/+ Internet. 10. )7H*0+ B95-, µ- B95- BDH3 ,- .59J*0+ F0FH/D. 0- ;<, -15/F*0-, A*, 4B95:*0 ;/BD;* 2;D, 1>2µD BD4 ,- BDE*/+ B*5022>;*5D. $1;>+ -B> ;D, A321DHD -,-.,G2;<, ;D, DBD/D 7:*0+ @*B*592*0 1-0 A*, 2D4 19E*;-0/A*, 2* A0-F9?*0 B0-, -HH9 ;D F0FH/D BD4 .596*0+ */,-0 ;>2D 4B75D:D BD4 )! TO '$O!R#SM$# 8#L%! '#! '$%!!

6E0,>B=5D. !,;/2;D0:- 2*µ0,950- A0D5.-,G,D4, D 8DH4:G5D+ '*;-/:µ0D 1-0 ;D '015> 8DH4;*:,*/D. www.ekebi.gr - ;<H. 210 3248.341-2 www.metaixmio.gr - ;<H. 2113003.580 www.mikropolytexneio.gr - ;<H. 210 3252.998 TO !EFC C! +CB DGFC; !1DHD3E<2*+ 1-;9 .59µµ- ;0+ 24µFD4H7+ ;<+ '-,/,-+ ID4µBD4H91< 1-0 ;=, F0FH/=, BD4 @*1D19H02*+ 10 *B0;7HD4+ 1-;96*5*+ ,- DHD1H<5G2*0+ ;D B5G;D 2D4 24..5-601> A<µ0D35.<µ-. O0 ./,*;-0 -B> A= 1-0 B75-; Q3D *0A01D/ 2* 1-;*4E3,D4, 7;20 G2;* ,- µ<, 1-;-HC@*0+ ,- µD059?*0+ ;D 75.D 2D4 :750 µ* :750, *4*HB02;G,;-+ ,- B72*0 2;- :750- ;D4 1-;9HH<HD4 -,E5GBD4. !-)H/' 0$<)/I)*, !;#$3-;J% A)7*/-:µJ% 0I2<)$% 1. M;7H,*0+ <H*1;5D,019 C µ72= ;-:4A5Dµ*/D4 ;D 1*/µ*,D 1-0 µ0- B*5/H<J< ;D4. 2. O- 1*/µ*,- µD059?D,;-0 2* *B-..*Hµ-;/*+ -,-.,G2;*+ µ* ;D4+ DBD/D4+ 24,*5.9?*;-0 D *1AD;01>+ 1-0 FD<ED3, ;D, *1A>;< 2;<, B5G;< -@0DH>.<2< 19E* 75.D4. 8*5,9,* B*5/BD4 A3D µC,*+ .0- ,- B95*0+ µ0- B5G;< -B9,;<2<. 3. T;-, ;D 1*/µ*,D -@0DHD.<E*/ E*;019, ;D -,-H-µF9,*0 µ0- *2=;*501C Dµ9A- < DBD/- 15/,*0 ;D B>2D ;-0509?*0 2;0+ *B0HD.7+ 1-0 2;D B5>.5-µµ- ;D4 *1AD;01D3 D/1D4. 4. !, */,-0 ok, ;>;* @*10,9;* ;0+ 24?<;C2*0+, -BD6-2/?*;-0 D «$B0µ3E0D D;D >,Dµ- ;D4 5>AD4», &4µB75;D U1D, *1A>2*0+ $HH<,019 59µµ-;- :5>,D+ 71AD2<+ 1-0 ./,D,;-0 D0 B5G;*+ 24µ6=,/*+ 2:*;019 µ* *0FBK EFCL!B4,@BCMC4!! ((Aspectsof the novel , !.6. Forster, (;#J:(-% Penguin Books Ltd «Elmore's Leonard ten rules of writing , (;#J:(-% Weidenf e Id & Nicolson «. µI7-::* 31O/' , KJ)µ*/ 61-5(), (;#J:(-% +*:3*/-P3' «V ;7:,< ;<+ .5-6C+», W,;D, O27:D6, *1A>2*0+ 8-;91< «8*5/ 24..5-6C+», M;/F*, L0,.1, *1A>2*0+ Bell/N-5H7,01 $HH9+ «8G+ ,- .59J*;* 7,- µ4E02;>5<µ-», 8-;5/;20- N902µ0E, *1A>2*0+ 8-;91< «8G+ ,- .59J*0+», '-,/,- ID4µBD4H91<, *1A>2*0+ Intro Book 4!6BKCFBC N5C20µD 1-0 *BD01DADµ<;01> */,-0 ,- B-5-1DHD4EC2*0+ 1-0 µ*5019 2*µ0,950- A<µ0D45.01C+ .5-6C+. To «$5.-2;C50 ;D4 F0FH/D4» D5.-,G,*;-0 -B> ;D $L$(# ;- ;*H*4;-/- B7,;* :5>,0- 1-0 -BD21DB*/ 2;<, *B-6C 1-0 ;<, *,;536<2< µ* ;< 24..5-601C A0-A01-2/-, 1-EG+ 1-0 2;< .,=50µ/- >HD4 ;D4 131HD4 *B-..*Hµ-;0G, BD4 2:*;/?D,;-0 µ* ;<, B-5-.=.C, 71AD2< 1-0 A0-1/,<2< ;D4 F0FH/D4. M4,;D,02;C+ */,-0 D 24..5-67-+ M;5-;C+ N-F0-59+, A0*4E4,;C+ ;D4 *5.-2;<5/D4 «Writing the novel» ;D4 8-,*B02;<µ/D4 ;D4 N95F-5,;. &0 ,7*+ -0;C2*0+ 4BDF9HHD,;-0 ;D

3$<% $)$,% :</()7*:"*%. 5. O7HD+, 2* 24,*5.-2/- B9,;- µ* 27,-, -,-H-µF9,D4, ;<, *B0µ7H*0- 1-0 ;< A0>5E=2< ;D4 1*0µ7,D4, ;< 2*H0ADBD/<2<, ;D *@G64HHD ;D4 1-0 ;<, B-5-.=.C ;D4 (*1;3B=2< 1-0 F0FH0DA*2/-), ;< A0-,DµC ;D4 1-0 ;7HD+ ;0+ -B-5-/;<;*+ *,75.*0*+ .0- ;<, B5DFDHC ;D4. !, A*, B*;3:*0 1-0 -4;> µB*+ 2;- www.mavra-provata.gr www.e-diora i .gr www.kalogera.gr www.liga -book .gr

www.clipnews.gr

!"#$%: !&'µ()"#* / +,)-*.µ()$µ'/"*: 01µ23', 29-04-20104(5"#*: 38617(8$%: 486 cm 961:' ;<;5$&$)"*: 6' #-*81:-µ'!2-;$-/=/"* (/3,2$<: 210-6993130

>1?' ;5(-#": !+@A4!B4 0CDC+.

!"#$%&'! (\('& )*+ ,- ./,*0+ 10 *23 24..5-67-+; 895* :-5;/ 1-0 2<µ*/=2* >,;0 :5*09?*;-0 ,- @75*0+ .0- ;< A0-A01-2/- -B> ;< 2;0.µC BD4 E- B5D2B-E*/+ ,- 1-;*F92*0+ 0A7*+ µ7:50 ;< µ75- BD4 E- *;D0µ9?*2-0 ,- B-+ 2;<, B5G;< 2D4 B-5D42/-2< - 1-0 >:0 =+ 1-H*2µ7,D+ '-,/,- ID4µBD4H91<: 8G+ ,- .59J*0+ ;D A01> 2D4 F0FH/D... 1. $5=;*3*2-0 9;DµD ;<+ 1-;<.D5/-+ «A321DHD+ -,-.,G2;<+». 85D2B-E*/+ ,- 5/@*0+ ;D 9;DµD µ* ;- 1*/µ*,- 2D4. To 9;DµD µBD5*/ ,- 2* 24,A7*0 µ* L905D 1-;9 ;- 9HH- - -, JD69*0 . -4;9 BD4 .596*0+, */2-0 ok. 2. M69?*2-0 µ* ;D 9;DµD. N;4B072-0 1.HB. 3. (5/21*0+ 9HHD 9;DµD. O5*HC 1-JD35- >µ=+. P*+ B-,;D3 >;0 @*B75-2*+ ;D, A321DHD -,-.,G2;<. 4. Q0-F9?*0+ >,;0 7:*0 .5-6;*/* 2* *.:*05/A0D B*50.5-6C+, DA<.>, -BDµ,<µD,*3µ-;- 24..5-67=, 1.HB. 5. $,,D*/;-0, 7:*0+ A0-F92*0 ;D4+ 1H-201D3+. '9H02;- 1D,;*3*0+ ,- ;D4+ @*:92*0+ 1-0 */2-0 ;G5- 2;D4+ B5=;DBD50-1D3+ -µ*501-,D3+/9..HD4+ 24..5-6*/+. 6. (.-/,*0+ -B> ;D Internet. 7. L>F*0+ ;- ,;5-.1+. &0 beatnik µBD5*/ ,- 7.5-6-, µ-2;D45=µ7,D0, -HH9 C;-, D0 ;*H*4;-/D0. 8. Q*, -6<.*/2-0 2* 1-,7,-, ;<, 4B>E*2< (2;<, *5G;<2< «.596*0+ 1-;0;» -B-,;9+ B9,;- «µB-...»). 9. L9E*2-0 µ* ;0+ G5*+ 2;D .5-6*/D 2D4 :=5/+ Internet. 10. )7H*0+ B95-, µ- B95- BDH3 ,- .59J*0+ F0FH/D. 0- ;<, -15/F*0-, A*, 4B95:*0 ;/BD;* 2;D, 1>2µD BD4 ,- BDE*/+ B*5022>;*5D. $1;>+ -B> ;D, A321DHD -,-.,G2;<, ;D, DBD/D 7:*0+ @*B*592*0 1-0 A*, 2D4 19E*;-0/A*, 2* A0-F9?*0 B0-, -HH9 ;D F0FH/D BD4 .596*0+ */,-0 ;>2D 4B75D:D BD4 )! TO '$O!R#SM$# 8#L%! '#! '$%!!

6E0,>B=5D. !,;/2;D0:- 2*µ0,950- A0D5.-,G,D4, D 8DH4:G5D+ '*;-/:µ0D 1-0 ;D '015> 8DH4;*:,*/D. www.ekebi.gr - ;<H. 210 3248.341-2 www.metaixmio.gr - ;<H. 2113003.580 www.mikropolytexneio.gr - ;<H. 210 3252.998 TO !EFC C! +CB DGFC; !1DHD3E<2*+ 1-;9 .59µµ- ;0+ 24µFD4H7+ ;<+ '-,/,-+ ID4µBD4H91< 1-0 ;=, F0FH/=, BD4 @*1D19H02*+ 10 *B0;7HD4+ 1-;96*5*+ ,- DHD1H<5G2*0+ ;D B5G;D 2D4 24..5-601> A<µ0D35.<µ-. O0 ./,*;-0 -B> A= 1-0 B75-; Q3D *0A01D/ 2* 1-;*4E3,D4, 7;20 G2;* ,- µ<, 1-;-HC@*0+ ,- µD059?*0+ ;D 75.D 2D4 :750 µ* :750, *4*HB02;G,;-+ ,- B72*0 2;- :750- ;D4 1-;9HH<HD4 -,E5GBD4. !-)H/' 0$<)/I)*, !;#$3-;J% A)7*/-:µJ% 0I2<)$% 1. M;7H,*0+ <H*1;5D,019 C µ72= ;-:4A5Dµ*/D4 ;D 1*/µ*,D 1-0 µ0- B*5/H<J< ;D4. 2. O- 1*/µ*,- µD059?D,;-0 2* *B-..*Hµ-;/*+ -,-.,G2;*+ µ* ;D4+ DBD/D4+ 24,*5.9?*;-0 D *1AD;01>+ 1-0 FD<ED3, ;D, *1A>;< 2;<, B5G;< -@0DH>.<2< 19E* 75.D4. 8*5,9,* B*5/BD4 A3D µC,*+ .0- ,- B95*0+ µ0- B5G;< -B9,;<2<. 3. T;-, ;D 1*/µ*,D -@0DHD.<E*/ E*;019, ;D -,-H-µF9,*0 µ0- *2=;*501C Dµ9A- < DBD/- 15/,*0 ;D B>2D ;-0509?*0 2;0+ *B0HD.7+ 1-0 2;D B5>.5-µµ- ;D4 *1AD;01D3 D/1D4. 4. !, */,-0 ok, ;>;* @*10,9;* ;0+ 24?<;C2*0+, -BD6-2/?*;-0 D «$B0µ3E0D D;D >,Dµ- ;D4 5>AD4», &4µB75;D U1D, *1A>2*0+ $HH<,019 59µµ-;- :5>,D+ 71AD2<+ 1-0 ./,D,;-0 D0 B5G;*+ 24µ6=,/*+ 2:*;019 µ* *0FBK EFCL!B4,@BCMC4!! ((Aspectsof the novel , !.6. Forster, (;#J:(-% Penguin Books Ltd «Elmore's Leonard ten rules of writing , (;#J:(-% Weidenf e Id & Nicolson «. µI7-::* 31O/' , KJ)µ*/ 61-5(), (;#J:(-% +*:3*/-P3' «V ;7:,< ;<+ .5-6C+», W,;D, O27:D6, *1A>2*0+ 8-;91< «8*5/ 24..5-6C+», M;/F*, L0,.1, *1A>2*0+ Bell/N-5H7,01 $HH9+ «8G+ ,- .59J*;* 7,- µ4E02;>5<µ-», 8-;5/;20- N902µ0E, *1A>2*0+ 8-;91< «8G+ ,- .59J*0+», '-,/,- ID4µBD4H91<, *1A>2*0+ Intro Book 4!6BKCFBC N5C20µD 1-0 *BD01DADµ<;01> */,-0 ,- B-5-1DHD4EC2*0+ 1-0 µ*5019 2*µ0,950- A<µ0D45.01C+ .5-6C+. To «$5.-2;C50 ;D4 F0FH/D4» D5.-,G,*;-0 -B> ;D $L$(# ;- ;*H*4;-/- B7,;* :5>,0- 1-0 -BD21DB*/ 2;<, *B-6C 1-0 ;<, *,;536<2< µ* ;< 24..5-601C A0-A01-2/-, 1-EG+ 1-0 2;< .,=50µ/- >HD4 ;D4 131HD4 *B-..*Hµ-;0G, BD4 2:*;/?D,;-0 µ* ;<, B-5-.=.C, 71AD2< 1-0 A0-1/,<2< ;D4 F0FH/D4. M4,;D,02;C+ */,-0 D 24..5-67-+ M;5-;C+ N-F0-59+, A0*4E4,;C+ ;D4 *5.-2;<5/D4 «Writing the novel» ;D4 8-,*B02;<µ/D4 ;D4 N95F-5,;. &0 ,7*+ -0;C2*0+ 4BDF9HHD,;-0 ;D

3$<% $)$,% :</()7*:"*%. 5. O7HD+, 2* 24,*5.-2/- B9,;- µ* 27,-, -,-H-µF9,D4, ;<, *B0µ7H*0- 1-0 ;< A0>5E=2< ;D4 1*0µ7,D4, ;< 2*H0ADBD/<2<, ;D *@G64HHD ;D4 1-0 ;<, B-5-.=.C ;D4 (*1;3B=2< 1-0 F0FH0DA*2/-), ;< A0-,DµC ;D4 1-0 ;7HD+ ;0+ -B-5-/;<;*+ *,75.*0*+ .0- ;<, B5DFDHC ;D4. !, A*, B*;3:*0 1-0 -4;> µB*+ 2;- www.mavra-provata.gr www.e-diora i .gr www.kalogera.gr www.liga -book .gr

www.clipnews.gr

Το βλέμμα μου έμεινε για κάποια δευτερόλεπτα καρφωμένο στο καντήλι που ήταν αναμμένο, σε μια γωνίτσα του ζεστού σπιτιού τους. Όχι και τόσο συνηθισμένη εικόνα στις μέρες μας. Όμορφη όμως.

Αυθόρμητα έφτιαξε το μυαλό μου έναν παραλληλισμό. Αγαπάω πολύ τους συμβολισμούς, τις μεταφορές, τις παρομοιώσεις. Δίνουν ένα άλλο νόημα στα πράγματα...

Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι στο άναμμα του καντηλιού κρύβεται ολόκληρη η ζωή. Τι χρειάζεται ένα καντήλι; Νερό, λάδι, μια βάση, ένα φυτίλι και... φωτιά. Αυτά δεν χρειάζεται και ο άνθρωπος για να είναι ζωντανός;

Πρώτα απ’ όλα το νερό... Η ίδια η Ζωή. Πιο πάνω είναι το λάδι. Το Έλεός Του. Χωρίς αυτό, το καντήλι δεν μπορεί να ανάψει.

Η βάση μου θυμίζει την Εκκλησία. Την Κοινωνία αυτή Θεού και ανθρώπων.

Το φυτίλι είναι η καρδιά. Που κρατά αναμμένη τη φλόγα της επιθυμίας.

Κι όσο η φλόγα είναι ζωντανή, καπνός (προσευχή) ανεβαίνει προς τα πάνω...

Κ. Χ.

Πέμπτη, 23.7.2020

g 18 h28

Βεβαιώσεις

ΑλλαγήΈνα ρόδο κάποτεδεν είναι πια ένα ρόδο.

Καθώς περνούν τα χρόνια, αλλάζεις βλέμμα, βλέπεις το αγκάθι και το χώμα, βλέπεις το σκουλήκι,μέσα απ’ τη θάλασσα λαμπρή το λασπερό βυθό,πίσω απ’ τ’ ωραίο κορμί τα οστά γεγυμνωμένα.Καθώς περνούν τα χρόνια,μια νέα όραση σου κυριεύει τα μάτιαπιό αληθινή, πιο τρομερή.

Τίποτε απ’ ότι υπάρχει δεν είναι έτσι που φαίνεταικι εσύ μεσ’ στον καθρέφτη σου - προπαντός εσύ -είσαι ένας άλλος,ένας άλλος, χαμένος και ξένος. Λένα Παππά

Απ’ τα “φύλλα χλόης”Ονειρεύτηκα μια πολιτείαπου έστεκε ακατάβλητη στις επιθέσεις.Ορθή κι ανίκητη μπροστά στον εχθρόκι ονειρεύτηκα πως ήτανε η καινούργια πολιτεία των ΦίλωνΕκεί πέρα κανένας νόμος δεν ήταν ανώτεροςαπ’ το νόμο της ρωμαλέας αγάπης.Αυτή κυβερνούσε.Την έβλεπες κάθε στιγμή στις πράξεις των ανθρώπων,σε κάθε βλέμμα, στα λόγια τους.Ονειρεύτηκα μια πολιτεία καινούργια...

(απόσπασμα) Walt Whitman

g 18 h29

Παλιά πολιτείαΑντιόχεια, Ρώμη ή Καρχηδόνα;Τόνομά σου, πολιτεία μου,πολιτεία της πρώτης μου νιότηςτόχω ξεχάσει.

Κι’ όμως, κάποιες παλιές αναμνήσειςμε δένουν μαζί σου, Πολιτεία,που ξέρεις τόσα μυστικά μου.

Κι αν σ’ έγκατέλειψα,κι είμαι για σένα πια νεκρός,δεν μπορώ στην καινούργια μου ζωήνα ξεχάσω τις στιγμές,πούχουν δεμένες την ψυχή μουμε τις γωνιές του δρόμου σου.

Ω Πολιτεία μου, σε φέρνω μαζί μουόπου και νάμαι,και σε θυμάμαι,παλιά πολιτεία,Πολιτεία της αμαρτίας. Ελ. Μάϊνας

ΣτιγμήΈνα σπουργίτι παραδαρμένο γυρεύει

ένα στύλο με μια επιγραφή“Η σ υ χ ι α”

Να γείρει το κουρασμένο κεφάλιστη μέση του σταυρού “Ησυχία”

να απλώσει το κουρασμένο φτερούγιστην άκρη του γαλάζιου

Ησυχία.

Καίτη Χιωτέλλη

g 18 h

Μια μητέρα ταξίδευε, με την άρρωστη 11 μηνών κορούλα της.Πήραν το αεροπλάνο από το Ορλάντο των ΗΠΑ για τη Φιλαδέλφεια.

Η μικρή Λούση κάνει θεραπεία στο παιδιατρικό νοσοκομείο για μια χρόνια πάθηση που έχει.

Μια αεροσυνοδός την πλησίασε και της έκανε μια πρόταση από έναν άγνωστο.

«Προς τον άνδρα από τη θέση 2D», έγραψε λίγο αργότερα η ταλαίπωρη μητέρα στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook και συνέχισε:

«Δεν σε ξέρω, αλλά φαντάζομαι να μας είδες κάπου. Έσπρωχνα ένα καρότσι, είχα μια τσάντα στο ένα μου χέρι και στο άλλο τη μπουκάλα οξυγόνου της κόρης μου. Χαμογελούσαμε και οι δύο, καθώς θα πηγαίναμε να δούμε τους “φίλους” της στο παιδιατρικό νοσοκομείο. Επιβιβαστήκαμε λίγο πιο νωρίς στο αεροπλάνο, βολευτήκαμε στις θέσεις που είχαμε κλείσει, κάναμε αστεία με το παιδί μου, που γελούσε και τσίριζε! Τότε ήταν που η αεροσυνοδός ήρθε και μας είπε να αλλάξουμε θέσεις!».

Ένας άνδρας, παραχώρησε το 1ης θέσης κάθισμά του για την ίδια και την κόρη της.

«Χωρίς να μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου, έκλαιγα μέχρι να κάτσουμε ξανά και η κόρη μου γελούσε! Το κατάλαβε και η ίδια επίσης. Χαμογέλασα και σε ευχαρίστησα, καθώς αλλάζαμε θέσεις. Αλλά δεν είχα την ευκαιρία να σε ευχαριστήσω σωστά!

Σε ευχαριστώ, όχι μόνο για την 1η θέση, αλλά και για το ότι μας πρόσεξες.Που μας είδες και κατάλαβες ότι ίσως τα πράγματα στη ζωή δεν είναι

τόσο εύκολα. Που αποφάσισες να προβείς σε μια κίνηση ευγένειας και ανθρωπιάς. Μου θύμισες πόσο πολύ καλό υπάρχει εκεί έξω σε αυτόν τον κόσμο.Ανυπομονώ μέχρι να μεγαλώσει η Λούση και μια μέρα να της το πω. AA 588, επιβάτη της θέσης 2D, πραγματικά νιώθουμε ευλογημένες με τη

γενναιοδωρία σου!».Υπάρχει ακόμα το καλό στον κόσμο. Ίσως δεν φαίνεται. Ούτε προβάλλεται.

Υπάρχει ελπιδοφόρο.Συντηρεί όμως από τη σήψη του κακού. Νοστιμίζει τη ζωή μας! ΔΔ

Υπάρχουν ...

ονειρικα

g 30 h

Ε ξ ο μ ο λ ο γ ή σ ε ι ςΓίνονται μετά από συνεννόηση με τον π. Γεώργιο (22435772),

τον π. Μιχαήλ (99883799) και τον π. Κυριάκο (99441025).

Υ π ε ν θ υ μ ί σ ε ι ς : 1.

2.

3.

4.

Καθημερινά οι πατέρες βρίσκονται στο γραφείο του μεγάλου Ναού (μεταξύ 4:00 - 6:00 μ.μ.) για εξυπηρέτηση του κοινού. Τηλέφωνο: 22432401 (π. Μιχαήλ 99883799, π. Κυριάκος 99441025 και π. Λαυρέντιος 96457111).Ο Ναός παραμένει ανοιχτός (7:00 - 11:00 π.μ. και 4:00 - 6:00 μ.μ.) καθημερινά. Για περισσότερες πληροφορίες αποτα-θήτε στα τηλέφωνα της Εκκλησιαστικής Επιτροπής (22459760, 22459763) (7:30 π.μ. - 5:30 μ.μ. καθημερινά).Στις 14 Σεπτεμβρίου, εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, τηρείται αυστηρή νηστεία.Κατά τις εορτές του Γενεθλίου της Θεοτόκου και της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού δεν γίνονται μνημόσυνα.

“ΠΥΡΣΟΣ” Περιοδική Έκδοση Πνευματικής Μαρτυρίας l Εκδίδεται από την “Ομάδα των 12” l

Περίοδος Δ΄ l Αρ. τ. 141 l Σεπτέμβριος, 2020 l Υπεύθυνος: Πρωτ. Γεώργιος Αντωνίου l Οι συνεργάτες έχουν την ευθύνη των απόψεών τους. l Διανέμεται δωρεάν l Συνδρομή προαιρετική. l

Τηλέφωνο: +357 22459760 l Φαξ: +357 22437746 l Διεύθυνση: Τ.Θ. 29115, (1621), Λευκωσία l

Email: inpanayiasev@cytanet.com.cy l Website: www.panagiapalouriotissa.com l Εκτύπωση: Τυπογραφεία “Γαλαξίας” λτδ, Τηλ.: 22433520, Λευκωσία

Καταβυθισεισ

g 31 h

Μαθαίνουμε να προσπερνούμε την ασχήμια. Ή μάλλον δεν τη βλέπουμε. Δεν την καταλαβαίνουμε. Δεν έχουμε επίγνωση της αθλιότητας, που μας

περιβάλλει. Ως πότε άραγε; Ούτις

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2020 l ΤΕΥΧΟΣ 133 l

ISBN 1012-2613