MARIE CURIE

“El día que el hombre se diese cuenta de sus

profundas equivocaciones, habría terminado el progreso

de la ciencia.”

Rebeca Quintáns & Érika Caamaño

MARIE CURIENaceu o 7 de novembro de 1867 en Varsovia. Era a quinta filla de Wadysaw Skodowski, profesor de física e matemáticas de liceo, ao igual que o seu avó, e de Bronisawa Boguska, quen foi mestra, pianista e cantante.

É un dos grandes personaxes da ciencia do século XX. A súa condición de muller outórgalle unha significación especial como adiantada dunha dirección que caracterizou, tamén moi especialmente, a civilización do século que termina.

María Curie decidiu lanzarse á aventura de colmar as súas ambicións científicas. Trasládase a Francia. Curie acomete con entusiasmo o estudo das licenciaturas de Física e Matemáticas para continuar logo coas súas investigacións específicas.

Lle intrigaba a natureza dás radiacións que desprendían vos compostos de uranio e púxose a comprobar a radiactividade dás diversas mostras dá colección de minerais dá escola de Física. Constatou que era máis forte do que podía preverse a tenor do uranio ou torio que contiñan. Repetiu unha e outra vez ou experimento. A súa

tenacidade fórzalle a buscar unha hipótese: existe

unha xustificación para esta excepcional radiación, unha substancia descoñecida moito máis radiactiva

que ou torio e ou uranio. E así chegou a descubrir dous novos elementos: ou polonio e ou radio.

Foi unha gran persoa. Sempre estivo disposta a admitir ou erro e a rectificar. Tivo unha grande

conciencia social e sentiu con fondura a vinculación coa súa Polonia natal e os deberes

que desta se desprendían. O seu traballo cos feridos do I Guerra Mundial, que tanto se comentou, non é senón concreción dunha actitude que a acompañou durante toda a súa vida.

Marie Curie caracterizouse pola súa sinxeleza. Nin o Premio Novel de Física, compartido con H. Becquerel e Pierre Curie (1903), nin o Premio Novel de Química (1911) alteraron a súa personalidade. Para ela o importante era a satisfacción do deber cumprido.

Marie Curie, unha das figuras indiscutibles da investigación do século XX, ten para toda a comunidade científica un valor excelso de exemplo e lección. Despois de todo, ao mirar hoxe a figura de madan Curie, os principais elementos en que debemos fixarnos non son propios deste século, senón que pertencen á orde do permanente e universal.

EL COFRECITO DE RADIO

A vida por un gramo de radio. Este pequeno cofre contivo o

seu ben máis prezado e o seu máis terrible inimigo: un gramo de radio. Cando Curie descubriu o principio da radiactividade, viu con angustia como o seu descubrimento ía quedar limitado ao carecer da cantidade necesaria de radio para experimentar; a principios de século un gramo de radio valía 100.000 dólares. Grazas á súa amizade cun xornalista norteamericano e a algunhas mulleres entregadas á causa feminista en EEUU, reuníronse os fondos para que o traballo da moza prodixio non quedase no simple achado.

Anos despois, en maio de 1921, Marie Curie acudía á Casa Branca para recibir de mans do presidente Harding un pequeno cofre cun gramo de radio, extraído da fábrica de Pittsburgh. Viaxou varias semanas en barco con este cofre, pouco protexida ante as súas radiacións, malia que era de plomo. Os seus descubrimentos permitiron importantes aplicacións médicas na curación do cancro ou nas investigacións sobre a enerxía nuclear. O seu organismo, carcomido polas radiacións, apagouse, sacrificado no ara da ciencia, mentres o gramo de radio aínda hoxe segue emitindo radiacións. Haberá que esperar 20.000 anos para que se apague.

O radio foi illado en 1898 por Marie Curie. Os seus estudos sobre este metal valéronlle o Premio Novel de Química en 1911