magdalena bobińska rozkład materiału z planem wynikowym · – kultura popularna (masowa), kicz,...

Rozkład materiału z planem

wynikow

ym

Planow

anie pracy

1 ©

Copyright by W

SiP sp. z o.o., Warszaw

a 2012

Magdalena Bobińska

Rozkład materiału z planem wynikowym do podręczników Świat w słowach i obrazach oraz Gramatyka i stylistyka dla klasy II gimnazjum

Liczba godzin

Nr treści nauczania

w podstawie programowej

Temat lekcji

Teksty literackie, teksty kultury, treści językowe i stylistycz-ne, formy wypowie-

dzi

Kluczowe pojęcia i umiejętności

Poziom wymagań

PodstawowyP

PonadpodstawowyPP

Uczeń: Uczeń:

1 2 3 4 5 6 7

2 I, 1: 1), 2), 7), 10)

Czy radio musi być kumplem?

Rozmowy o radiu – wywia-dy (s. 344)

– wyszukiwanie infor-macji w tekście

– dyskusja

– zapoznaje się z informacjami na temat Romany Bobrowskiej, Andrzeja Sikorowskiego, Jerzego Madeyskiego

– słucha czytania– uogólnia temat tekstu– wyjaśnia, na czym polega specyfi ka przekazu

radiowego– wynotowuje sformułowania na temat radia, z któ-

rymi się zgadza– cytuje opinie rozmówców dotyczące możliwości,

jakie stwarza radio w kontaktach z odbiorcą– wyjaśnia, na czym polega wg Romany Bobrow-

skiej wyższość radia nad telewizją – wymienia medium, które Andrzej Sikorowski uwa-

ża za bardziej wymagające od dziennikarzy

– wypowiada się na temat roli radia w swoim życiu – opowiada o swoich ulubionych audycjach radio-

wych– wymienia znanych twórców radiowych – czyta głośno z podziałem na role– komentuje opinie rozmówców, prezentując wła-

sne zdanie– cytuje z wypowiedzi Jerzego Madeyskiego zdanie,

z którym zgodziłaby się bohaterka pierwszego wywiadu

Roman Włodek Radio: przewodnik czy kumpel? (s. 349)

– zapoznaje się z informacjami na temat Romana Włodka

– czyta cicho ze zrozumieniem, mając na uwadze informacje podane w tekście

– cytuje fragmenty zawierające opinię autora na temat zmian, które zaszły w radiu

– wymienia nazwy różnych form radiowych

– wyjaśnia, na czym, wg autora, polegają zmiany we współczesnym radiu

– prezentuje własną opinię na temat współcze-snego radia, zawierającą odpowiedź na pytanie zawarte w tytule artykułu

– wskazuje różnice między poszczególnymi forma-mi radiowymi

– redaguje artykuł na temat swojej wizji przyszłości radia


wynikow

ym

Planow

anie pracy

2 ©

Copyright by W


a 2012

2 I, 1: 1), 2), 4), 7), 10)

Bądź świa-domym tele-widzem!

„Królowie domowego ekranu, czyli o telegatun-kach. Czym jest kultura popular-na?” (s. 352)

– wyszukiwanie infor-macji w tekście

– wskazywanie cech konwencji gatunków telewizyjnych

– tworzenie tekstu dialogu fi lmowego, fragmentu scena-riusza

– kultura popularna (masowa), kicz, opera mydlana, telenowela


– używa pojęć: kultura masowa, kultura popular-na, kicz

– wymienia przekaźniki kultury masowej– wymienia formy i dziedziny twórczości należące

do sfery kultury masowej– wymienia cechy typowe dla utworu reprezentują-

cego kulturę popularną

– wyjaśnia, czym jest kultura popularna, kicz– ocenia i wartościuje wytwory kultury popularnej– podaje przykłady programów telewizyjnych,

które można uznać za kicz

„Życie w odcinkach (o ope-rach mydlanych i teleno-welach)” (s. 356)

– używa pojęcia telenowela– wymienia tytuły znanych telenowel– czyta cicho ze zrozumieniem, mając na uwadze

informacje podane w tekście– wymienia charakterystyczne cechy telenoweli– uzupełnia podane stwierdzenie wybranym sfor-

mułowaniem, uzasadniając swój wybór

– wyjaśnia, czym jest telenowela– podaje przyczyny popularności telenowel– układa dialog między postaciami z kadru teleno-

weli

2 I, 3: 8); III, 2: 7), 10)

Zamknięto moje ulubio-ne kino, czyli o formach nieosobo-wych cza-sownika

Powtórzenie wiadomości o czasowniku.Nieosobowe formy cza-sownika. Bezokolicznik oraz formy zakończone na -no, -to (podręcznik Gramatyka i stylistyka, s. 9–15)

– wskazywanie i two-rzenie różnych form czasownika

– odmiana czasownika– funkcja czasownika– formy nieosobowe:

bezokolicznik, forma zakończona na -no, -to

– odróżnia czasownik od innych części mowy na podstawie znaczenia i pytań

– rozpoznaje, określa i tworzy formy osoby, liczby, czasu i rodzaju

– rozpoznaje i tworzy formy trybu oznajmującego, rozkazującego, przypuszczającego

– rozróżnia i tworzy czasowniki dokonane i niedo-konane

– nazywa strony czasownika – przekształca stronę czynną na bierną i odwrotnie– rozróżnia czasowniki przechodnie i nieprzechod-

nie– pisze poprawnie cząstki „-bym”, „-byś”, „-by”– zna i stosuje zasady pisowni zakończeń czasowni-

ków w czasie przeszłym– odróżnia formy osobowe czasownika od nieoso-

bowych – nazywa nieosobowe formy czasownika: bezoko-

licznik, formy zakończone na -no i -to

– stosuje różne formy czasownikowe w zależności od formy wypowiedzi

– celowo stosuje różne tryby czasownika w wypo-wiedziach ustnych i pisemnych

– stosuje strony czasownika w zależności od rodza-ju tekstu

– stosuje nieregularne formy czasowników– poprawnie stosuje w wypowiedziach bezoko-

liczniki, formy zakończone na -no i -to oraz kon-strukcje z się

– świadomie stosuje nieosobowe formy czasowni-ka w wypowiedziach ustnych i pisemnych

– redaguje notatkę, wykorzystując nieosobowe formy czasownika


wynikow

ym

Planow

anie pracy

3 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

– rozpoznaje w tekście konstrukcje z się– przekształca zdania z nieosobową formą czasow-

nika na zdania z formą osobową i odwrotnie– poprawnie zapisuje zakończenia bezokoliczników

-ść i -źć– korzysta ze słownika ortografi cznego– sporządza instrukcję obsługi lub przepis, wyko-

rzystując nieosobowe formy czasownika

2 III, 1: 1), 2), 3), 4),

Jak pisać rozprawkę?

„Myślę i decyduję – o argu-mentowaniu i rozprawce”. Zestaw zadań (s. 24)Rozprawka (podręcznik Gramatyka i stylistyka, s. 181–191)

– stawianie tez, hi-potez, zbieranie argumentów i kontr-argumentów, pisanie podsumowania

– posługiwanie się słownictwem i sty-lem charakterystycz-nym dla rozprawki

– rozprawka, teza, hipoteza, argument, kontrargument, podsumowanie

– tworzenie rozprawki np. na temat „Czy warto oglądać se-riale?”

– używa pojęć: teza, argument, wniosek– rozpoznaje rozprawkęwśród innych form wypowiedzi– rozróżnia tezę, argument, wniosek– formułuje tezę– gromadzi argumenty– stosuje słownictwo wprowadzające kolejne ar-

gumenty– gromadzi słownictwo wyrażające własne stano-

wisko– redaguje rozprawkę, stosując właściwy porządek

treści

– wyjaśnia znaczenie pojęć: teza, argument, wniosek

– wymienia cechy rozprawki jako formy wypowie-dzi

– wskazuje w cudzym tekście cechy rozprawki– gromadzi i selekcjonuje argumenty – stosuje bogate słownictwo podkreslające własne

stanowisko– redaguje rozprawkę, zachowując wszystkie cechy

formy

Zobacz: Przedmiotowy system oceniania:– Kryteria oceny rozprawki– Kryteria oceny rozprawki (z użyciem argumentów zaczerpniętych z literatury)

1 II, 1: 2); 2: 1); 3: 1); 4: 2)

Dlaczego wąż?

Biblia – Stary Testament: Wygnanie z raju, fragmen-ty Księgi Rodzaju (3,1–14, 16–24) (s. 8)

– wyszukiwanie w tek-ście potrzebnych informacji

– korzystanie z przy-pisów

– analizowanie i po-równywanie tekstów

– nazywanie symbo-licznych znaczeń, szukanie motywów

– zapoznaje się z informacjami na temat Księgi Rodzaju

– czyta głośno– odpowiada na pytania, cytując odpowiednie

fragmenty tekstu– omawia elementy świata przedstawionego– opowiada o przebiegu wydarzeń– podaje motywy działania bohaterów– dostrzega symbole w tekście– rozpoznaje styl biblijny

– czyta głośno, dokonując interpretacji– ocenia i komentuje motywy działania bohaterów– wyjaśnia sens opowieści– wyjaśnia znaczenie symboli występujących

w tekście– wyjaśnia, czym cechuje się styl biblijny– podaje źródła inspiracji autorów ksiąg biblijnych,

korzystając z wydawnictw encyklopedycznych– omawia wskazówki Jak czytać „Biblię” (s. 12)?


wynikow

ym

Planow

anie pracy

4 ©

Copyright by W


a 2012

– symbol, motyw – znajduje w tekście przykłady cech stylu biblijnego– dobiera określenia do podanych rzeczowników– zapoznaje się ze wskazówkami Jak czytać „Biblię”

(s. 12)?– redaguje streszczenie

2 II, 1: 2); 2: 1); 3: 1); 4: 2)

Wędrówka drogą do wolności

Biblia – Stary Testament: Wędrówka do Ziemi Obie-canej, fragmenty Księgi Rodzaju (3,1–14, 16–24) i Księgi Wyjścia (3,1–12, 14,31, 15,22–27, 16,1–5, 16,13–15,35, 20,1–5) (s. 14)


– korzystanie z przy-pisów

– analizowanie i po-równywanie tekstów

– nazywanie symbo-licznych znaczeń, szukanie motywów

– motyw wędrówki, podróży

– symbol, motyw

– czyta głośno – zapoznaje się z informacjami na temat Księgi

Rodzaju i Księgi Wyjścia– odpowiada na pytania, cytując odpowiednie

fragmenty tekstu– wymienia biblijne postacie i miejsca– zapisuje w punktach przebieg wędrówki, korzy-

stając z mapki– opowiada o kolejnych etapach wędrówki– określa formę słów skierowanych do bohatera,

wykorzystując podane słownictwo– odnajduje w tekście motywy

– czyta głośno, dokonując interpretacji– dostrzega związki między kolejnymi etapami

wędrówki– opowiada o kolejnych etapach wędrówki, łącząc

opowiadanie z opisem miejsc i charakterystyką postaci

– wyjaśnia symboliczne znaczenie motywów– wskazuje historyczny i kulturowy kontekst dzieła – uzasadnia własne zdanie– wyjaśnia znaczenie zwrotów i wyrażeń wywodzą-

cych się z Biblii– opracowuje fragment scenariusza w formie opo-

wiadania

2 III, 1: 1), 2), 3), 4), 5), 7)

Dekalog na ekranie

Krzysztof Kieślowski Deka-log, np. odcinek I lub X

– porównywanie róż-nych tekstów kultury

– analizowanie i inter-pretowanie dzieła fi lmowego

– ogląda fi lm– ocenia fi lm– formułuje tezę– gromadzi argumenty na poparcie tezy– zabiera głos w dyskusji– redaguje recenzję

– analizuje i interpretuje dzieło fi lmowe– bierze czynny udział w dyskusji

1 II, 2: 1), 2), 6), 3: 1), 4: 2)

Poetyckie rozważania o sprawiedli-wości

Jan Twardowski Sprawiedli-wość (s. 239)

– analizowanie i inter-pretowanie wiersza

– wskazywanie środ-ków poetyckich i na-zywanie ich funkcji

– porównywanie tek-stów

– paradoks

– zapoznaje się z informacjami na temat Jana Twar-dowskiego

– wyjaśnia znaczenie słowa sprawiedliwość– podaje skojarzenia do wyrazu sprawiedliwość– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– określa tematykę wypowiedzi podmiotu lirycz-

nego– wskazuje w tekście elementy mowy– używa pojęcia paradoks– wskazuje w tekście paradoks– rozwija podane stwierdzenie– wskazuje w tekście elementy religijne

– dzieli się swoimi refl eksjami na temat sprawiedli-wości

– czyta głośno, dokonując interpretacji– porównuje swoje refl eksje o sprawiedliwości

ze sformułowaniami na jej temat obecnymi w wierszu

– wyjaśnia znaczenie pojęcia całość– wyjaśnia, czym jest paradoks– wyjaśnia istotę paradoksu – nazywa pozostałe element utworu– uzasadnia, że tekst jest utworem poetyckim


wynikow

ym

Planow

anie pracy

5 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

1 I, 3: 8); III, 2: 10)

Czasownik czy przy-miotnik, czy-li imiesłów przymiotni-kowy

Imiesłowy przymiotnikowe(podręcznik Gramatyka i stylistyka, s. 18–22)

– wskazywanie imie-słowu przymiotniko-wego

– tworzenie i stosowa-nie imiesłowu przy-miotnikowego

– funkcja imiesłowu przymiotnikowego

– imiesłów przymiotni-kowy czynny i bierny

– odróżnia imiesłowy przymiotnikowe od innych form czasownika

– klasyfi kuje imiesłowy przymiotnikowe jako nie-osobowe formy czasownika oznaczające czyn-ność i odpowiadające na pytania przymiotnika

– odmienia imiesłowy przymiotnikowe przez przy-padki, liczby i rodzaje

– rozróżnia imiesłowy przymiotnikowe czynne i bierne

– tworzy imiesłowy przymiotnikowe– przekształca konstrukcje z osobową formą cza-

sownika w konstrukcje z imiesłowem przymiotni-kowym i na odwrót

– zna kryterium podziału imiesłowów przymiotni-kowych na czynne i bierne

– stosuje imiesłów przymiotnikowy w funkcji przy-dawki lub orzecznika

– celowo i poprawnie stosuje imiesłowy przymiot-nikowe dla osiągnięcia większej spójności tekstu

– wnioskuje na temat fl eksji imiesłowów przymiot-nikowych i jej związków z przymiotnikiem

– redaguje notatkę, wykorzystując imiesłowy przy-miotnikowe

1 II, 2: 1), 7), 3: 1), 4: 2)

Kim jest syn marnotraw-ny?

Biblia – Nowy Testament: Syn marnotrawnyEwangelia wg św. Łukasza (15, 11–32) (s. 20)

– analizowanie i inter-pretowanie tekstu

– wskazywanie sym-bolicznych znaczeń przypowieści

– ocenianie i warto-ściowanie postaw

– przypowieść

– zapoznaje się z informacjami na temat Ewangelii wg św. Łukasza

– czyta głośno– rozpoznaje w utworze przypowieść– wylicza podstawowe cechy przypowieści – podaje informacje na temat czasu, miejsca

i uczestników zdarzeń– opowiada o przebiegu wydarzeń– określa reakcję bohatera– nazywa cechy charakteru postaci – ogląda reprodukcję obrazu– porównuje elementy świata przedstawionego

w tekście z obrazem – redaguje opis obrazu

– czyta głośno, dokonując interpretacji– podaje tytuły znanych przypowieści– defi niuje przypowieść– charakteryzuje i ocenia postacie– odczytuje ukryty sens przypowieści oraz jej

wymowę– dostrzega uniwersalizm postaci i wydarzeń– formułuje prawdy ogólne wynikające z przypo-

wieści – redaguje bardziej zrozumiałą wersję wypowiedzi

bohatera– interpretuje kompozycję malarską

1 II, 1: 1), 2), 2: 7), 3: 1)

Biblijny hymn na cześć miło-ści

Biblia – Nowy Testament: Hymn o miłościPierwszy List do Koryntian (13, 1–13) (s. 27)

– analizowanie i inter-pretowanie tekstu poetyckiego

– wskazywanie środ-ków artystycznych i ich funkcji

– hymn

– zapoznaje się z informacjami na temat Pawła z Tarsu– uważnie słucha czytanego tekstu– określa tematykę tekstu– opowiada o swoich wrażeniach czytelniczych– wylicza cechy miłości– dostrzega logiczną kompozycję tekstu– dzieli tekst na części kompozycyjne ze względu

na różnice tematyczne

– czyta głośno, dokonując interpretacji– konkretyzuje obrazy poetyckie – charakteryzuje uczucie miłości– rozpoznaje i nazywa wartości– formułuje wnioski na podstawie analizy kompo-

zycji tekstu– wyjaśnia celowość użycia wyliczeń – uzasadnia, że utwór jest hymnem


wynikow

ym

Planow

anie pracy

6 ©

Copyright by W


a 2012

– klasyfi kuje utwór jako hymn– wymienia cechy hymnu jako pieśni

1 II, 2: 1), 2), 6), 3: 1)

Tylko malu-chom się nie nudziło...

Jan Twardowski O malu-chach (s. 237)

– rozmowa na temat odczuć wywołanych lekturą wiersza

– szukanie w tekście przykładów paradok-su i przenośni

– paradoks

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– opowiada o swoich wrażeniach czytelniczych– opowiada o sytuacji lirycznej– wymienia czynności maluchów– nazywa czynności dorosłych – używa pojęcia paradoks– wskazuje w tekście paradoks

– czyta głośno, dokonując interpretacji– zastępuje wymienione czynności sformułowania-

mi o bardziej ogólnym znaczeniu– wyjaśnia, czym jest paradoks– wyjaśnia istotę paradoksu – określa związek między językiem wiersza, jego

tematem i bohaterami

2 II, 2: 1), 2), 4), 6), 3: 1), 4: 2)

Poetyckie wyznanie miłości

Konstanty Ildefons Gał-czyński Rozmowa liryczna (s. 216)

– analizowanie i inter-pretowanie wierszy

– nazywanie funkcji środków poetyckich użytych w wierszu


– powtórzenie, pytanie retoryczne

– zapoznaje się z informacjami na temat Konstante-go Ildefonsa Gałczyńskiego

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– określa formę wiersza– określa temat rozmowy – nazywa relacje łączące osoby mówiące– dookreśla sytuację, w której toczy się rozmowa

– czyta głośno, dokonując interpretacji– wypowiada się na temat odpowiedzi, jakich

udziela pytana osoba– podaje cechy tekstu, które czynią z niego utwór

poetycki– wskazuje źródła liryzmu– porównuje dialog z dowolnej powieści z dialo-

giem tworzącym wiersz

Pieśń III (s. 218) – czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– cytuje fragmenty ujawniające podmiot liryczny– podaje informacje na temat podmiotu lirycznego– określa adresata wypowiedzi, cytując odpowied-

nie fragmenty tekstu– określa relacje łączące nadawcę i adresata– nazywa dominujący element języka poetyckiej

wypowiedzi– odczytuje anaforę i pytania retoryczne

– czyta głośno, dokonując interpretacji– wyjaśnia, czym jest anafora i pytanie retoryczne– określa funkcję anafory i pytania retorycznego

w poetyckiej wypowiedzi– wyjaśnia, czego dotyczą refl eksje wywoływane

poetycką wypowiedzią– analizuje język utworu– wymienia elementy wiersza wpływające na jego

muzyczność – wyjaśnia, do jakiego typu liryki należy wiersz

1 II, 2: 1), 2), 6), 3: 1), 2), 4: 1), 2), 3)

Poeta jak sędzia

Czesław Miłosz Który skrzywdziłeś (s. 221)



– odczytywanie treści wiersza w kontekście historycznym

– zapoznaje się z informacjami na temat Czesława Miłosza

– czyta fragment Ewangelii św. Mateusza– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– określa problematykę wiersza– nazywa formę, w jakiej wypowiada się podmiot

liryczny

– wyjaśnia sens fragmentu Ewangelii św. Mateusza– czyta głośno, dokonując interpretacji– określa kontekst historyczny– wyjaśnia, jak podmiot liryczny pojmuje rolę poety– odtwarza postawę moralną podmiotu lirycznego– rozwija wybrane sformułowanie– porównuje język wiersza z językiem fragmentu

Ewangelii w celu wyciagnięcia wniosków


wynikow

ym

Planow

anie pracy

7 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

– odczytuje zwroty pozwalające rozpoznać adre-sata

– nazywa i charakteryzuje adresata – charakteryzuje otoczenie adresata wypowiedzi– charakteryzuje otoczenie nadawcy– ustala, czego dotyczy fragment o charakterze

przestrogi– cytuje fragment wiersza dotyczący roli poety

– wyjaśnia, na jakiej podstawie wiersz można zali-czyć do tekstów lirycznych

1 I, 3: 8); III, 2: 10)

Kiedy czyta-jąc, a kiedy przeczytaw-szy? – imie-słów przy-słówkowy współczesny i uprzedni

Imiesłowy przysłówkowe (podręcznik Gramatyka i stylistyka, s. 22–29)

– wskazywanie imiesło-wu przysłówkowego

– tworzenie i użycie imiesłowu przysłów-kowego

– funkcja imiesłowu przysłówkowego

– imiesłów przysłów-kowy współczesny i uprzedni

– odróżnia imiesłowy przysłówkowe od innych form czasownika

– klasyfi kuje imiesłowy przysłówkowe jako nieoso-bowe, nieodmienne formy czasownika

– rozróżnia imiesłowy przysłówkowe współczesne i uprzednie

– tworzy imiesłowy przysłówkowe– przekształca konstrukcje z osobową formą cza-

sownika na konstrukcje z imiesłowem przysłów-kowym i na odwrót

– zna i stosuje zasady pisowni zakończeń -łszy i -wszy

– korzysta ze słownika frazeologicznego

– wnioskuje na temat sposobu tworzenia imiesłów przysłówkowych

– zna kryterium podziału imiesłowów przysłówko-wych na współczesne i uprzednie

– stosuje imiesłowy przysłówkowe w funkcji oko-licznika

– wnioskuje na temat pisowni zakończeń -łszy i -wszy

– celowo i poprawnie używa imiesłowów przysłów-kowych w wypowiedziach ustnych i pisemnych

5 II, 2: 1), 5), 6), 7), 3: 1), 2), 4: 2; III, 1: 1), 2), 3), 4)

Poznajemy powieść historyczną

Henryk Sienkiewicz Krzy-żacy Zadania do lektury (s. 70)„Słowa są zwierciadłem” (s. 66)


– charakteryzowanie bohaterów

– wartościowanie i ocenianie ich po-staw

– analizowanie świata przedstawionego

– wskazywanie ele-mentów konstrukcyj-nych akcji

– zapoznaje się z informacjami na temat Henryka Sienkiewicza

– czyta cicho ze zrozumieniem– opowiada o swoich wrażeniach czytelniczych– określa czas i miejsce akcji– dzieli bohaterów na głównych, drugoplanowych

i epizodycznych– charakteryzuje bohaterów– porządkuje wydarzenia składające się na frag-

ment akcji powieści– wyróżnia i nazywa wątki utworu– odróżnia powieść historyczną od innych rodza-

jów powieści

– podaje przykłady zdarzeń budzących śmiech, lęk, współczucie

– odróżnia postacie i wydarzenia historyczne od postaci i wydarzeń fi kcyjnych

– nazywa i wyjaśnia motywy działania bohaterów– redaguje plan ramowy najważniejszych wydarzeń– przyporządkowuje postacie do poszczególnych

wątków – uzasadnia, ze utwór jest powieścią historyczną– wypowiada się na temat przesłania utworu– wyjaśnia symboliczne znaczenie motywów– uzasadnia, że bohater jest przykładem ideału

rycerskiego


wynikow

ym

Planow

anie pracy

8 ©

Copyright by W


a 2012

– powieść historyczna, akcja: zawiązanie, rozwój, zwroty, punkt kulminacyjny, rozwią-zanie, narrator

– podaje wyróżniki powieści historycznej– wskazuje w fabule przykłady podanych motywów– omawia ideał rycerza chrześcijańskiego– redaguje charakterystykę porównawczą

– porównuje bohatera z innymi literackimi posta-ciami rycerzy

– redaguje rozprawkę

1 I, 1: 2), 3); II, 2: 3), 8)

Jak narodziła się powieść

„Świat w gabinecie luster, czyli o powieści” (s. 74)

– wyszukiwanie po-trzebnych informacji w tekście

– epika, świat przed-stawiony, powieść realistyczna, narrator

– czyta cicho ze zrozumieniem, wybierając odpo-wiednie informacje

– posługuje się terminem epika – odróżnia postać autora od narratora– używa pojęć: narrator pierwszoosobowy, narra-

tor trzecioosobowy – wymienia znane gatunki epickie– wymienia utwory będące poprzedniczkami po-

wieści– podaje cechy powieści realistycznej– kwalifi kuje podane powieści do odpowiednich

odmian gatunkowych– rozróżnia pojęcia: literatura popularna, literatura

wysoka

– podaje cechy utworów epickich– wyjaśnia znaczenie pojęć: narrator pierwszooso-

bowy, narrator trzecioosobowy– wyjaśnia pojęcie fabuły– podaje wyróżniki wymienionych gatunków epic-

kich– omawia utwory – poprzedniczki powieści– kwalifi kuje podane powieści do odpowiednich

odmian gatunkowych, uzasadniając decyzję– formułuje defi nicję powieści

3 III, 1: 1), 2), 3), 4)Porównuje-my bohate-rów powie-ści Krzyżacy Sienkiewi-cza, czyli charaktery-styka po-równawcza

Charakterystyka po-równawcza (podręcznik Gramatyka i stylistyka, s. 152–156)

– poznawanie zasad pi-sania charakterystyki porównawczej

– posługiwanie się odpowiednim słow-nictwem

– gromadzenie mate-riału do charaktery-styki porównawczej bohaterów Krzyża-ków Sienkiewicza

Zobacz: Przedmiotowy system oceniania:– Kryteria oceny charakterystyki porównawczej postaci literackich

1 II, 2: 1), 2), 4), 6), 3: 1), 4: 2) O człowie-

ku pełnym sprzeczności

Zbigniew Herbert O dwu nogach Pana Cogi-to (s. 244)



– zapoznaje się z informacjami na temat Zbigniewa Herberta i sentencji fi lozofi cznych

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– podaje informacje na temat podmiotu lirycznego– wyjaśnia znaczenie nazwy bohatera lirycznego

– czyta głośno, dokonując interpretacji– na podstawie zgromadzonego słownictwa

wypowiada się na temat przeszłości bohatera lirycznego

– charakteryzuje bohatera lirycznego


wynikow

ym

Planow

anie pracy

9 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

– gromadzi przymiotniki i rzeczowniki nazywające cechy nóg

– rozpoznaje i nazywa motywy wykorzystane w utworze

– podaje przykłady związków frazeologicznych z wyrazem noga

– wyjaśnia znaczenia podanych związków frazeolo-gicznych

– wyjaśnia symboliczne znaczenia wskazanych motywów

– wykorzystuje znaczenia motywów do przedsta-wienia osobowości bohatera lirycznego

– proponuje własną wersję interpretacyjną motywu nóg

– rozpoznaje i charakteryzuje różne postawy ży-ciowe

– rozpoznaje fi lozofi czny charakter utworu– redaguje wypowiedź w imieniu bohatera lirycz-

nego

1 I, 3: 5), 6); III, 2: 5), 6), 7)

Przypo-minamy wiadomości o wypowie-dzeniu po-jedynczym i złożonym

Powtórzenie wiadomości o wypowiedzeniu (pod-ręcznik Gramatyka i styli-styka, s. 40–42)

– wskazywanie wypo-wiedzeń pojedyn-czych i złożonych

– przekształcanie wypowiedzeń poje-dynczych na złożone i odwrotnie

– wypowiedzenie poje-dyncze i złożone

– rozpoznaje zdanie jako wypowiedzenie zawie-rające orzeczenie wyrażone osobową formą czasownika

– wskazuje w tekście orzeczenia – rozróżnia orzeczenie czasownikowe i imienne– rozróżnia zdania pojedyncze rozwinięte i nieroz-

winięte– rozpoznaje zdanie złożone jako wypowiedzenie

zawierające co najmniej dwa orzeczenia wyrażone osobową formą czasownika

– ze zdań pojedynczych tworzy zdania złożone– rozróżnia zdanie i równoważnik zdania– rozróżnia wypowiedzenie złożone

– wnioskuje na temat różnicy między zdaniem złożonym a wypowiedzeniem złożonym

– stosuje odpowiednią interpunkcję zdania poje-dynczego

– opisuje sytuacje przedstawione na ilustracjach, używając wyłącznie zdań pojedynczych / zdań złożonych

2 II, 2: 1), 2), 4), 5), 6), 3: 1), 4: 1), 2), 3)

Poznajemy fragmenty epopei Ho-mera

Homer Iliada (fragmenty, s. 33)

– wyszukiwanie w tek-ście potrzebnych i informacji

– analiza i interpretacja tekstu

– wskazywanie środ-ków poetyckich i ich funkcji

– motyw rycerza– porównywanie róż-

nych tekstów

– wyjaśnia, czym jest mit i mitologia– wymienia znane mity– zapoznaje się z informacjami na temat Homera

i Iliady– czyta cicho ze zrozumieniem– odczytuje informacje z osi czasu– omawia elementy świata przedstawionego– zapisuje w punktach informacje o przebiegu

wojny– nazywa cechy bohaterów– odnajduje w tekście motyw gniewu

– opowiada o znanych bogach i bohaterach mito-logicznych

– zapisuje w punktach opinię bohatera– ocenia zachowanie bohaterów– redaguje artykuł hasłowy do encyklopedii– porównuje bohaterów utworu ze znanymi posta-

ciami mitologicznymi oraz postaciami rycerzy– wyjaśnia symboliczne znaczenie motywu gniewu– wyjaśnia znaczenie pojęć: apostrofa, porównanie

homeryckie, epos– wyjaśnia sens apostrof i porównań


wynikow

ym

Planow

anie pracy

10 ©

Copyright by W


a 2012

– epos – proponuje inne rozwinięcie tytułu utworu– używa pojęć: apostrofa, porównanie homeryc-

kie, epos– odczytuje przykładowe apostrofy, porównania– ogląda reprodukcję obrazu, dzieląc się swoimi

wrażeniami

– uzasadnia, że utwór jest eposem– interpretuje kompozycję malarską

1 I, 3: 5), 6); III, 2: 5), 6), 7)

O zdaniach złożonych współrzęd-nie

Zdanie złożone współrzęd-nie (podręcznik Gramaty-ka i stylistyka, s. 43–50)

– wskazywanie zdań złożonych współ-rzędnie

– tworzenie zdań współrzędnie złożo-nych, w tym ze zdań pojedynczych

– interpunkcja zdań współrzędnie zło-żonych

– zdania współrzędnie złożone łączne, rozłączne, przeciw-stawne, wynikowe

– odróżnia zdanie pojedyncze od złożonego– odróżnia zdanie współrzędnie złożone od pod-

rzędnie złożonego– rozróżnia zdania złożone współrzędnie łączne,

rozłączne, wynikowe i przeciwstawne– układa zdania złożone współrzędnie – zna zasady interpunkcji w zdaniu złożonym

współrzędnie – przekształca zdania pojedyncze na złożone i od-

wrotnie

– przedstawia grafi cznie różne rodzaje zdań złożo-nych współrzędnie

– zna i poprawnie stosuje zasady interpunkcji w zdaniu złożonym współrzędnie

– świadomie i celowo posługuje się różnymi rodza-jami zdań złożonych współrzędnie w zależności od intencji wypowiedzi

2 I, 2: 3); II, 2: 1), 2), 4), 6), 3: 1), 4: 2), 3); III, 1: 1), 2), 3), 4)

O zmaga-niach z prze-ciwnościami losu i własną słabością

Homer Odyseja (fragment, s. 47)Infografi ka: Świat Homera (s. 30)



– nazywanie uczuć i emocji bohatera

– ocenianie postawy bohatera

– motyw podróży– epos

– zapoznaje się z informacjami na temat Odysei– czyta cicho ze zrozumieniem– omawia elementy świata przedstawionego– opowiada o przebiegu wyprawy– nazywa cechy bohaterów– odczytuje rozbudowane porównanie– wyjaśnia dosłowne znaczenie wyrazu odyseja– odnajduje w tekście motyw podróży– gromadzi wyrazy bliskoznaczne– korzysta ze słownika wyrazów bliskoznacznych– odróżnia tekst narratora od wypowiedzi postaci– wyjaśnia, czym charakteryzuje się epos– redaguje opis przeżyć bohatera

– nazywa stany emocjonalne bohatera– wyjaśnia sens porównania– wyjaśnia uniwersalizm motywu podróży– wyjaśnia zróżnicowanie stylistyczne języka posta-

ci i narratora– charaktweryzuje narratora na podstawie jego

wypowiedzi– uzasadnia, że utwór jest eposem– wymienia tytuły poznanych eposów– redaguje rozbudowany opis przeżyć bohatera


wynikow

ym

Planow

anie pracy

11 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

2 I, 1: 2); II, 2: 1), 2), 6), 3: 1), 4: 1), 2), 3)

O walce rycerza Parsifala z własnymi pokusami

O królu Arturze i Rycerzach Okrągłego Stołu – Poszu-kiwanie świętego Graala. Przygody Pana Parsifala. Na podstawie poema-tów średniowiecznych i późniejszych opracowań napisał R. L. Green (s. 54)


– wskazywanie i na-zywanie znaczeń symbolicznych

– wartościowanie i ocenianie postawy bohatera

– motyw podróży– porównywanie róż-

nych tekstów

– zapoznaje się z informacjami na temat króla Artura

– czyta cicho ze zrozumieniem– omawia elementy świata przedstawionego– uzupełnia podany niepełny plan wydarzeń – wyodrębnia etapy wędrówki– odnajduje w tekście motyw podróży– nazywa cechy bohaterów– ocenia postawę bohaterów– wyjaśnia, na czym polegał ideał rycerza – podsumowuje opowiedzianą historię– rozróżnia elementy realistyczne i fantastyczne– klasyfi kuje utwór jako epos rycerski

– redaguje plan najważniejszych wydarzeń – wyjaśnia symboliczne znaczenie motywu podróży– porównuje podroż Parsifala z wędrówką wybranej

postaci literackiej– dostrzega przenośne znaczenie elementów fan-

tastycznych– wskazuje źródła motywów fantastycznych– oddziela prawdę historyczną od fi kcji literackiej– sporządza kodeks postępowania rycerza– porównuje Rycerzy Okrągłego Stołu ze znanymi

postaciami rycerzy obecnymi w literaturze– podaje cechy eposu rycerskiego

1 I, 2: 3); II, 2: 1), 2), 4), 6), 3: 1), 2), 4: 2), 3)

Dokąd zmie-rza ten piel-grzym?

Cyprian Norwid Pielgrzym (s. 201)


– nazywanie uczuć podmiotu lirycznego


– motyw podróży

– zapoznaje się z informacjami na temat Cypriana Norwida

– wyjaśnia znaczenie wyrazu pielgrzym– korzysta ze słownika języka polskiego – uważnie słucha wzorcowej recytacji– łączy podmiot liryczny z bohaterem lirycznym

utworu– wypowiada się na temat losu bohatera lirycznego,

celu jego wędrówki– zaznacza grafi cznie kierunki wędrówki bohatera

lirycznego– odnajduje w tekście motyw podróży

– wyjaśnia różnice między pielgrzymem, podróżni-kiem a wędrowcem

– czyta głośno, dokonując interpretacji– wymienia atrybuty pielgrzyma– podaje tytuły utworów, w których występuje

motyw podróży– wyjaśnia symboliczne znaczenie motywu podróży– formułuje kilkuzdaniową refl eksję

1 II, 2: 1), 2), 4), 6), 3: 1), 4: 2)

Pan Cogito w podróży

Zbigniew Herbert Modli-twa Pana Cogito – podróż-nika (s. 248).„Jak skutecznie i uprzejmie uczestniczyć w dyskusji” Zestaw zadań (s. 252)


– wskazywanie i nazy-wanie funkcji środ-ków poetyckich

– nazywanie emocji, uczuć i refl eksji pod-miotu lirycznego

– motyw podróży

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– konkretyzuje bohatera lirycznego– wyjaśnia znaczenie nazwy bohatera lirycznego – charakteryzuje bohatera lirycznego– cytuje apostrofę– nazywa adresata wypowiedzi– określa charakter wiersza (modlitwa)– odczytuje zwroty i wyrażenia charakterystyczne

dla modlitwy

– czyta głośno, dokonując interpretacji– uzasadnia charakter wiersza (modlitwa)– podaje przykłady utworów o podobnym charak-

terze – uzasadnia niecodzienność modlitwy zawartej

w wierszu– konkretyzuje myślową zawartość podziękowań

i próśb– określa stosunek podmiotu lirycznego do świata


wynikow

ym

Planow

anie pracy

12 ©

Copyright by W


a 2012

– wyodrębnia z tekstu wypowiedzi o charakterze podziękowania i prośby

– wypisuje z tekstu nazwiska rzeczywistych postaci, nazwy miejscowości, budowli

– odtwarza sytuacje związane z przywołanymi postaciami

– cytuje fragmenty pozwalające określić stosunek podmiotu lirycznego do świata

– rozpoznaje i nazywa motywy

– omawia sposób wartościowania świata przez podmiot liryczny

– wyjaśnia symboliczne znaczenia wskazanych motywów

– porównuje postać pielgrzyma z wiersza Norwida z Panem Cogito

– na podstawie poznanych wierszy redaguje notkę biografi czną o Panu Cogito

1 II, 2: 1), 2), 4), 6), 3: 1), 4: 2), 3); III, 2: 4)

Czasem pro-ściej znaczy gorzej

Jan Twardowski Zaufałem drodze (s. 241)


– nazywanie postawy podmiotu lirycznego

– nazywanie funkcji frazeologizmów użytych w wierszu

– motyw podróży

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– opowiada o sytuacji lirycznej– określa formę wiersza– odczytuje wyrazy, wersy, w których ujawnia się

podmiot liryczny– podaje informacje na temat podmiotu lirycznego– wyjaśnia, czym jest frazeologizm– odczytuje frazeologizmy z tekstu – odnajduje w tekście motywy

– czyta głośno, dokonując interpretacji– wyjaśnia, na jakiej zasadzie zestawiono w wierszu

„drogę wąską” i „autostradę”– wyjaśnia sens użytych w tekście frazeologizmów– wyjaśnia celowość użycia frazeologizmów w wy-

powiedzi poetyckiej – wyjaśnia symboliczne znaczenie motywów– wykorzystuje symboliczne znaczenia motywów

do odczytania refl eksji wpisanych w teksty

1 II, 2: 1), 2), 4), 6), 11), 3: 1), 4: 2); III, 1: 1), 2), 3), 4)

Żyjemy, wę-drujemy

Edward Stachura Wędrów-ką życie jest człowieka (s. 272)



– motyw podróży

– zapoznaje się z informacjami na temat Edwarda Stachury

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– wypisuje z tekstu sentencje związane z życiem

człowieka– rozpoznaje metaforę i porównania w sentencjach– wypisuje czasownikowe określenia życia człowie-

czego– wybiera sformułowania charakteryzujące życie

opisane w piosence– rozpoznaje motyw podróży– wskazuje w tekście refren i wyjaśnia, co go wy-

różnia– słucha muzycznej adaptacji tekstu– formułuje wrażenia dotyczące wysłuchanej mu-

zycznej adaptacji tekstu– redaguje rozprawkę

– czyta głośno, dokonując interpretacji– wyjaśnia znaczenie metafory i porównań– wyjaśnia symboliczne znaczenie motywu podróży– wymienia utwory podejmujące temat życia jako

wędrówki– porównuje utwory podejmujące temat życia jako

wędrówki – wyjaśnia, co wpływa na muzyczność wiersza – charakteryzuje język utworu– projektuje okładkę płyty


wynikow

ym

Planow

anie pracy

13 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

1 II, 2: 1), 2), 4), 6), 11), 3: 1), 4: 2), 3)

O ulotności chwil

Wisława Szymborska Nic dwa razy (s. 262)

– interpretowanie wiersza

– nazywanie funkcji środków poetyckich użytych w wierszu

– aforyzm, paradoks

– zapoznaje się z informacjami na temat Wisławy Szymborskiej

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– omawia tematykę utworu– nazywa podmiot liryczny– określa czas wypowiadanych słów– dostrzega podobieństwo tekstu do wywodu

naukowego– odczytuje fragmenty przedstawiające tezę, argu-

menty, podsumowanie– odczytuje porównania i paradoksy– cytuje fragmenty, które mogłyby zostać wpisane

do pamiętnika jako aforyzmy – wyjaśnia znaczenia wybranych aforyzmów

– czyta głośno, dokonując interpretacji– wypowiada się na temat upływu czasu w poezji– odtwarza zawartość myślową argumentów i ko-

mentuje je– wyjaśnia znaczenia porównań i paradoksów– wyjaśnia celowość użycia porównań i paradoksów– formułuje opinię na temat myśli wyrażonych

aforyzmami– rozwija wybrany fragment wiersza w formie

luźnych refl eksji– podaje źródła muzyczności wiersza– zestawia zdania z wersami w celu wyciągnięcia

wniosków

1 III, 3: 2)

O zdaniach złożonych podrzędnie

Zdania złożone podrzędnie (podręcznik Gramatyka i stylistyka, s. 51–52)

– wskazywanie i two-rzenie zdań złożo-nych podrzędnie,

– przekształcanie zdań pojedynczych na zdania złożone pod-rzędnie i odwrotnie,

– analizowanie budo-wy zdań złożonych podrzędnie,

– interpunkcja w zda-niu złożonym pod-rzędnie

– potrafi wskazać w tekście zdania złożone pod-rzędnie

– przekształca zdanie pojedyncze na złożone pod-rzędnie

– analizuje budowę zdań złożonych podrzędnie – stawia pytania o zdania podrzędne

– poprawnie stosuje interpunkcje w zdaniach pod-rzędnie złożonych

– tworzy zdania złożone podrzędnie – przekształca zdanie pojedyncze na złożone pod-

rzędnie, określa typ utworzonego zdania– analizuje budowę zdań złożonych podrzędnie –

poprawnie określa, którą część zdania zastępują

3 II, 2: 1), 2), 4), 6), 3: 1), 4: 2)

Poetycki nekrolog

Jan Kochanowski Tren V (s. 181), Tren VII (s. 183), Tren VIII (s. 184)Władysław Broniewski Firanka, Brzoza (s. 186)

– korzystanie z przy-pisu


– nazywanie i wskazy-wanie uczuć i emocji podmiotu lirycznego

– zapoznaje się z informacjami na temat Jana Ko-chanowskiego

– uważnie słucha wzorcowej recytacji – opowiada o swoich wrażeniach czytelniczych – nazywa bohaterkę liryczną– przedstawia bohaterkę na podstawie wypowiedzi

poetyckiej– nazywa podmiot liryczny

– czyta głośno, dokonując interpretacji– wyodrębnia i omawia obrazy poetyckie– wyjaśnia, czym jest liryka bezpośrednia– wyjaśnia celowość użycia środków poetyckich– uzasadnia, że poznane teksty są trenami– porównuje Treny Jana Kochanowskiego z wiersza-

mi Władysława Broniewskiego


wynikow

ym

Planow

anie pracy

14 ©

Copyright by W


a 2012

– wyszukiwanie infor-macji o bohaterce lirycznej

– wskazywanie i nazy-wanie funkcji środ-ków poetyckich

– tren, apostrofa, po-równanie homeryckie

– porównywanie róż-nych tekstów

– określa relacje między bohaterką liryczną a pod-miotem lirycznym

– określa sytuację podmiotu lirycznego– wypowiada się na temat stanu ducha, nastroju

podmiotu lirycznego– odróżnia lirykę bezpośrednią od pośredniej– wskazuje i nazywa środki poetyckie – używa pojęcia tren– wylicza cechy trenu na podstawie defi nicji

– przedstawia obrazy poetyckie w formie rysunku lub dzieła malarskiego

2 I, 2: 3); II, 2: 1), 2), 3), 4), 6), 3: 1), 4: 2); III, 2: 4)

Czy Urszula Kochanow-ska jest szczęśliwa?

Bolesław Leśmian Urszula Kochanowska (s. 203)Reprodukcja Wzniesienia błogosławionych do raju Hieronima Boscha (frag-ment, s. 204)


– wskazywanie i nazy-wanie uczuć i emocji podmiotu lirycznego

– porównywanie tek-stów poetyckich


– podaje skojarzenia do wyrazu niebo – wylicza określenia nieba zawarte we fragmentach

Pisma Świętego i dokumentach Kościoła – zapoznaje się z informacjami na temat Bolesława

Leśmiana– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– określa miejsce i czas prezentowanej w tekście

sytuacji– opisuje przestrzeń nieba– wymienia i porządkuje zdarzenia wspominane

przez bohaterkę– nazywa uczucia, wrażenia i emocje bohaterki– podaje informacje na temat Boga – wymienia cechy i atrybuty składające się na

boskość – odnajduje w tekście motyw Boga i nieba– formułuje hipotezę interpretacyjną, wykorzystu-

jąc podane opinie– wskazuje narrację i dialog

– przytacza powiedzenia i zwroty frazeologiczne zawierające pojęcie niebo

– czyta głośno, dokonując interpretacji– porównuje obraz nieba ukazany w Piśmie Świę-

tym i w dokumentach Kościoła z obrazem nieba przedstawionym w wierszu

– wyjaśnia powody zmienności emocji– na podstawie informacji przedstawiających po-

stać Boga formułuje wnioski– wyjaśnia symboliczne znaczenie motywu Boga

i nieba– porównuje realizację tych samych motywów

w dziełach literackich i plastycznych – wyjaśnia funkcję narracji i dialogu w liryce

2 I, 3: 5), 6); III, 2: 5), 6), 7)

Jeżeli spad-nie śnieg…, czyli zdania podrzędne okoliczni-kowe

Zdania złożone z pod-rzędnym okolicznikowym (podręcznik Gramatyka i stylistyka, s. 52–63)

– wskazywanie zdań podrzędnych oko-licznikowych

– tworzenie i stosowa-nie zdań podrzęd-nych okoliczniko-wych, w tym

– rozpoznaje okolicznik jako część zdania okre-ślającą okoliczności czynności wyrażonej przez czasownik

– rozróżnia okoliczniki miejsca, czasu, sposobu, celu, przyczyny, warunku i przyzwolenia

– zamienia okoliczniki w zdaniu pojedynczym na zdania podrzędne okolicznikowe i odwrotnie

– defi niuje zdanie złożone z podrzędnym okolicz-nikowym

– omawia kryterium podziału zdań złożonych z podrzędnym okolicznikowym

– przekształca zdania pojedyncze na złożone z podrzędnym okolicznikowym i odwrotnie, używając różnych wskaźników zespolenia


wynikow

ym

Planow

anie pracy

15 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

przekształcanie ze zdań pojedynczych i odwrotnie

– zdania okolicznikowe miejsca, czasu, spo-sobu, celu, przyczyny, warunku, przyzwo-lenia

– rozpoznaje w tekście zdania złożone z podrzęd-nym okolicznikowym

– rozróżnia zdania złożone z podrzędnym okolicz-nikowym miejsca, czasu, sposobu, celu, przyczyny, warunku i przyzwolenia

– pyta o zdanie podrzędne– uzupełnia zdanie podanym zdaniem podrzędnym

okolicznikowym– układa zdania złożone z podrzędnym okoliczni-

kowym – zna zasady interpunkcji w zdaniu złożonym

z podrzędnym okolicznikowym

– sporządza wykresy zdań– świadomie i celowo stosuje w wypowiedziach

różne typy zdań złożonych z podrzędnym oko-licznikowym

– zna i poprawnie stosuje zasady interpunkcji w zdaniu złożonym z podrzędnym okoliczniko-wym

3 II, 2: 1), 5), 6), 7); 3: 1), 2); 4: 2); III, 1: 1), 2), 3), 4)

Poznajemy powieść detektywi-styczną

Wybrana powieść detek-tywistyczna, np. A. Christie Dwanaście prac Herkulesa lub Dziesięciu małych Murzynków (I nie było już nikogo)

– wyszukiwanie w tek-ście potrzebnych informacji,

– wskazywanie cech powieści detektywi-stycznej,

– zbieranie informacji o głównym bohate-rze – detektywie,

– analizowanie prze-biegu akcji,

– powieść detektywi-styczna (kryminalna)

– wyszukuje potrzebne informacje w tekście– wskazuje cechy powieści detektywistycznej– zbiera informacje potrzebne do rozwiązania

zagadki kryminalnej– charakteryzuje głównego bohatera powieści– analizuje przebieg akcji– wie, co to powieść detektywistyczna (kryminalna)

– wyszukuje i selekcjonuje potrzebne informacje– defi niuje powieść detektywistyczną– wskazuje przesłanki prowadzące do rozwiązania

zagadki kryminalnej– charakteryzuje postać idealnego detektywa

1 III, 1: 1), 2), 3), 4)

Jak opisać to, co czuje-my?

Opis przeżyć wewnętrz-nych (podręcznik Grama-tyka i stylistyka, s. 157–172)

– poznawanie zasad pisania opisu przeżyć wewnętrznych

– gromadzenie słow-nictwa nazywającego uczucia, emocje, stany wewnętrzne i ich zewnętrzne przejawy

Zobacz: Przedmiotowy system oceniania:– Kryteria oceny opisu przeżyć wewnętrznych w formie listu– Kryteria oceny opisu przeżyć wewnętrznych w formie kartki z pamiętnika


wynikow

ym

Planow

anie pracy

16 ©

Copyright by W


a 2012

– tworzenie opisu przeżyć własnych lub postaci literackiej albo fi lmowej

3 I, 2: 3); II, 2: 1), 2), 4), 6), 3: 1), 4: 2); III, 1: 1), 2), 3), 4)

Próbujemy odgadnąć uczucia pod-miotu lirycz-nego

Julian Tuwim Przy okrą-głym stole (s. 207)

– analizowanie i inter-pretowanie tekstów poetyckich

– nazywanie uczuć i emocji podmiotu lirycznego

– wskazywanie i nazy-wanie funkcji środków artystycznych

– tworzenie opisu prze-żyć wewnętrznych podmiotu lirycznego

– zapoznaje się z informacjami na temat Juliana Tuwima

– wyjaśnia znaczenie słowa retrospekcja – korzysta ze słownika języka polskiego– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– na podstawie form gramatycznych wyrazów okre-

śla nadawcę i adresata wypowiedzi lirycznej– określa relacje łączące nadawcę i adresata– określa charakter wypowiedzi podmiotu lirycznego– podaje informacje na temat miejsca zdarzeń– rozpoznaje i nazywa stany uczuciowe– redaguje list/opowiadanie/fragment pamiętnika

– czyta głośno, dokonując interpretacji– rozpoznaje retrospekcję i wyjaśnia, na czym ona

polega– przedstawia okoliczności wspomnianych w wier-

szu zdarzeń– dostrzega muzyczność wiersza – przekształca tekst poetycki w tekst pisany prozą

Czereśnie (s. 209) – czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– opowiada o swoich wrażeniach czytelniczych– określa sytuację liryczną– opisuje miejsce przedstawione w wierszu– cytuje fragmenty wiersza, które można by umie-

ścić w dzienniku ogrodnika– rozpoznaje i nazywa stany uczuciowe podmiotu

lirycznego– odczytuje fragmenty oddające wrażenia wzroko-

we, słuchowe, ruchowe– podaje przykłady neologizmów– gromadzi materiał językowy do opisu obrazu– redaguje opis obrazu

– czyta głośno, dokonując interpretacji– interpretuje poetycki opis– nazywa poetyckie środki odzwierciedlające wra-

żenia wzrokowe, słuchowe, ruchowe– wyjaśnia, czym jest neologizm– wyjaśnia znaczenie neologizmów– gromadzi materiał językowy do opisu zdjęcia lub

ujęcia fi lmowego– redaguje opis zdjęcia lub ujęcia fi lmowego

1 II, 2: 1), 2), 4), 6), 3: 1), 4: 2), 3)

Kiedy spojrzymy wstecz…

Czesław Miłosz Tak mało(s. 223)




– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– określa problematykę wiersza– wyjaśnia, kto mógłby wypowiadać słowa wiersza– nazywa uczucia– wartościuje uczucia pozytywnie lub negatywnie– odczytuje fragmenty wiersza, które należy rozu-

mieć metaforycznie– rozpoznaje i nazywa motywy kulturowe i mito-

logiczne

– czyta głośno, dokonując interpretacji– wyjaśnia sens podanego sformułowania– wyjaśnia, jaką ocenę świata i własnego losu pre-

zentuje podmiot liryczny– wyjaśnia znaczenie motywów, korzystając z przy-

pisów– wyjaśnia metaforyczny charakter przywołanych

motywów


wynikow

ym

Planow

anie pracy

17 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

1 I, 3: 5, 6); III, 2: 5), 6), 7)

O zdaniu podrzędnym przydawko-wym

Zdanie złożone z pod-rzędnym przydawkowym (podręcznik Gramatyka i stylistyka, s. 64–69)

– wskazywanie zdań przydawkowych

– tworzenie i stosowa-nie zdań przydawko-wych, w tym prze-kształcanie ich ze zdań pojedynczych i odwrotnie

– zdanie podrzędne przydawkowe

– rozpoznaje przydawkę jako określenie rzeczowni-ka lub zaimka rzeczownego

– rozróżnia przydawkę przymiotną, rzeczowną, przyimkową i liczebną

– zamienia przydawki w zdaniu pojedynczym na zdania podrzędne przydawkowe i odwrotnie

– rozpoznaje w tekście zdania złożone z podrzęd-nym przydawkowym

– pyta o zdanie podrzędne– uzupełnia zdanie zdaniem podrzędnym przydaw-

kowym– układa zdania złożone z podrzędnym przydaw-

kowym– stosuje prawidłowy szyk w zdaniu złożonym

z podrzędnym przydawkowym w związku z pozy-cją określanego rzeczownika

– zna zasady interpunkcji w zdaniu złożonym z podrzędnym przydawkowym

– defi niuje zdanie złożone z podrzędnym przydaw-kowym

– przekształca zdania pojedyncze na złożone z podrzędnym przydawkowym i odwrotnie, używając różnych wskaźników zespolenia

– wskazuje, omawia i poprawia błędne konstrukcje dotyczące szyku wyrazów

– sporządza wykresy zdań– świadomie i celowo stosuje w wypowiedziach

zdania złożone z podrzędnym przydawkowym dla bardziej precyzyjnego określenia cech osoby, rzeczy lub pojęcia

– zna i poprawnie stosuje zasady interpunkcji w zdaniu złożonym z podrzędnym przydawko-wym

2 II, 1: 1), 2: 1), 2), 4), 6), 3: 1), 2), 4: 1), 2), 3); III, 2: 3)

Poetyckie echa wojny

Krzysztof Kamil Baczyński Piosenka (s. 212)


– wskazywanie kontek-stu biografi cznego i historycznego jako jednego z kluczy do interpretacji

– wskazywanie i nazy-wanie uczuć, przeżyć i refl eksji podmiotu lirycznego

– wskazywanie, nazy-wanie i określanie funkcji środków poetyckich

– porównywanie róż-nych tekstów

– zapoznaje się z informacjami na temat Krzysztofa Kamila Baczyńskiego

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– opowiada o swoich wrażeniach czytelniczych– podaje informacje na temat podmiotu lirycznego– określa czas i miejsce, którego dotyczą słowa

wiersza– wymienia elementy tworzące obraz poetycki – oddziela elementy przedstawione wprost od

przedstawionych w sposób przenośny– rozpoznaje i nazywa stany uczuciowe– odczytuje epitety, porównania, metafory – odnajduje w tekście motyw wędrówki

– czyta głośno, dokonując interpretacji– podaje przyczyny powstania utworu– cytuje fragmenty ujawniające upływ czasu– nazywa cechy świata opisanego w wierszu– opisuje ilustrację, jaką można by stworzyć do

wiersza– wyjaśnia funkcję epitetów i porównań – wyjaśnia znaczenia metafor– redaguje kilkuzdaniową refl eksję na temat zna-

czenia motywu wędrówki


wynikow

ym

Planow

anie pracy

18 ©

Copyright by W


a 2012

Lasem (s. 214) – czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– określa temat utworu – wypowiada się na temat podmiotu lirycznego– ustala, z jakiej perspektywy podmiot liryczny

ogląda świat– określa sytuację, w jakiej się znajduje podmiot

liryczny– odczytuje metafory – nazywa stany uczuciowe

– czyta głośno, dokonując interpretacji– porównuje sytuację „wilka” i „psa”– odczytuje znaczenia metafor, wykorzystując je do

przedstawienia podmiotu lirycznego i jego relacji ze światem, w którym żyje

– wypowiada się na temat metaforycznego charak-teru refl eksji zawartej w wierszu

– redaguje kilkuzdaniową refl eksję na temat wiersza

Tadeusz Różewicz Jak dobrze (s. 226)

– zapoznaje się z informacjami na temat Tadeusza Różewicza

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście) – wypowiada się na temat języka utworu– wprowadza do tekstu znaki interpunkcyjne– czyta głośno, odzwierciedlając wprowadzoną

warstwę interpunkcyjną– określa sytuację podmiotu lirycznego – określa czas prezentowany w wierszu– cytuje fragmenty związane z dwiema kategoriami

czasu– nazywa uczucia– zastępuje wyraz o znaczeniu ogólnym wyrazami

bliskoznacznymi

– czyta głośno, dokonując interpretacji– określa kontekst historyczny– wyjaśnia, czy zwięzłość i prostota języka poetyc-

kiego wpływają na wrażenia odbiorcy tekstu– określa zasadę kompozycyjną strof wiersza– ustala relacje między teraźniejszością a przeszło-

ścią– dookreśla życiowe doświadczenia podmiotu

lirycznego związane z przeszłością i teraźniejszo-ścią

3 I, 2: 3); II, 2: 1), 2), 3, 4), 6), 3: 1), 2), 4: 1), 2), 3); III, 1: 1), 2), 3), 4)

Ikar czasów wojny

Jarosław IwaszkiewiczIkar (s. 100)

– analizowanie i inter-pretowanie tekstu literackiego

– charakteryzowanie postaci narratora

– motyw ikaryjski– analizowanie i inter-

pretowanie dzieła plastycznego


– nazywa cechy Ikara– zapoznaje się z informacjami na temat Jarosława

Iwaszkiewicza– czyta cicho ze zrozumieniem– określa czas i miejsce akcji– wyróżnia bohaterów – charakteryzuje bohatera– opowiada o przebiegu wydarzeń – określa rodzaj narracji i typ narratora– wyodrębnia z narracji relację, opisy, refl eksje– wskazuje motyw mitologiczny – ogląda obraz– dostrzega tematyczny związek obrazu i opowia-

dania

– opowiada mit o Ikarze– opowiada o scenerii mitologicznego zdarzenia– opowiada o realiach okupacyjnej rzeczywistości– dzieli opowiadanie na dwie części, uzasadniając

podział – charakteryzuje narratora– wyjaśnia symboliczne znaczenie motywu Ikara– wyjaśnia sens tytułu– rozwija tytuł– wyjaśnia występujący motyw artysty– interpretuje kompozycję malarską– porównuje zakres wykorzystania motywu Ikara na

obrazie i w tekście– redaguje opis sytuacji


wynikow

ym

Planow

anie pracy

19 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

– wskazuje motyw artysty– uzasadnia wybraną opinię

Tadeusz Różewicz Prawa i obowiązki (s. 227)

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– wprowadza do tekstu znaki interpunkcyjne– czyta głośno, odzwierciedlając wprowadzoną

warstwę interpunkcyjną– wskazuje tematyczny związek obrazu i wiersza– wymienia elementy obrazu przywołane w tekście– cytuje fragmenty ujawniające podmiot liryczny– wybiera sformułowania określające postawę

moralną podmiotu mówiącego– omawia różne postawy wobec tragedii Ikara– wskazuje granicę między częściami kompozycyj-

nymi tekstu– łączy z częściami kompozycyjnymi odpowiednie

kategorie czasu

– czyta głośno, dokonując interpretacji– wyjaśnia, czemu służy przywołanie obrazu

w wierszu– określa punkt widzenia podmiotu lirycznego– charakteryzuje podmiot liryczny na podstawie

fragmentów tekstu– porównuje części kompozycyjne, biorąc pod

uwagę postawę podmiotu lirycznego– wypowiada się na temat różnych postaw człowie-

ka wobec świata– wypowiada się na temat ewolucji postawy życio-

wej człowieka– analizuje język utworu– uzasadnia, że utwór jest poezją– redaguje kilkuzdaniową refl eksję na temat wiersza

Sztuka patrzenia: Marc Chagall Upadek Ikara (s. 230)

– ogląda obraz– czyta cicho ze zrozumieniem, zapoznając się

z informacjami na temat autora i dzieła– podaje informacje z tekstu dotyczące warstwy

przedstawieniowej obrazu– podaje informacje z tekstu dotyczące kompozycji

obrazu– omawia sposób przedstawienia głównej postaci

obrazu – nazywa motyw – redaguje kilkuzdaniową wypowiedź na temat

obrazu

– informacje z tekstu dotyczące warstwy przedsta-wieniowej obrazu uzupełnia własnymi spostrze-żeniami

– informacje z tekstu dotyczące kompozycji obrazu uzupełnia własnymi spostrzeżeniami

– określa rolę głównych zasad kompozycyjnych w tworzeniu znaczeń obrazu

– omawia malarskie środki prezentowania głównej postaci na obrazie (sylwetka, kształty, kolory)

– wyjaśnia znaczenie motywu ikaryjskiego– wyjaśnia metaforyczny sens obrazu– porównuje motyw ikaryjski na obrazie Chagalla

i Bruegla

4 II, 1: 1), 2), 2: 1), 2), 3), 5), 6), 8), 3: 1), 2), 4: 1), 2), 3); III, 1: 1), 2), 3), 4)

O ludziach, którzy po-trafi li pięk-nie żyć

Aleksander Kamiński Ka-mienie na szaniecZadania do lektury (s. 93)

– wskazywanie w tek-ście potrzebnych informacji

– zapoznaje się z informacjami na temat Aleksandra Kamińskiego

– czyta cicho ze zrozumieniem

– formułuje opinię o książce– redaguje plan ramowy najważniejszych wydarzeń– wskazuje elementy biografi czne


wynikow

ym

Planow

anie pracy

20 ©

Copyright by W


a 2012

Infografi ka: Szare Szeregi i Akcja pod Arsenałem (s. 98)

– analizowanie świata przedstawionego z uwzględnieniem historycznych zda-rzeń i postaci


– ocenianie i warto-ściowanie patrio-tycznych postaw bohaterów

– opowiada o swoich wrażeniach czytelniczych– określa tematykę i problematykę utworu– określa czas i miejsce akcji– dzieli bohaterów na głównych, drugoplanowych

i epizodycznych– charakteryzuje bohaterów, wykorzystując zgro-

madzone fakty i opinie– układa wydarzenia w kolejności chronologicznej– dostrzega autentyzm postaci i wydarzeń – określa rodzaj narracji i typ narratora– odróżnia informację od komentarza– rozpoznaje przenośnie– odczytuje fragment wiersza, do którego nawiązu-

je tytuł powieści– rozpoznaje wartości– omawia kompozycję utworu– przedstawia własne zdanie na podany temat

– wyjaśnia kontekst historyczny– uzasadnia, że utwór jest powieścią o charakterze

biografi cznym – charakteryzuje narratora– wyjaśnia sens przenośni– wyjaśnia sens tytułu– nazywa wartości– wyjaśnia, czemu służy luźna kompozycja utworu– przygotowuje mowę w formie krótkiej rozprawki,

uzasadniającą reprezentowane stanowisko– zapisuje wybrany fragment powieści w postaci

scenopisu

1 I, 3: 5), 6); III, 2: 5), 6), 7)

O zdaniu podrzędnym dopełnienio-wym

Zdanie złożone z pod-rzędnym dopełnieniowym (podręcznik Gramatyka i stylistyka, s. 73–76)

– wskazywanie zdań podrzędnych dopeł-nieniowych

– tworzenie zdań dopełnieniowych, w tym przekształca-nie ich ze zdań poje-dynczych i odwrotnie

– zdanie dopełnie-niowe

– rozpoznaje dopełnienie jako część zdania uzupeł-niającą (rozwijającą) treść czasownika

– zamienia dopełnienia w zdaniu pojedynczym na zdania podrzędne dopełnieniowe i odwrotnie

– rozpoznaje w tekście zdanie złożone z podrzęd-nym dopełnieniowym

– pyta o zdanie podrzędne– uzupełnia zdanie zdaniem podrzędnym dopeł-

nieniowym– układa zdania złożone z podrzędnym dopełnie-

niowym– stosuje w wypowiedziach zdania złożone z pod-

rzędnym dopełnieniowym dla podkreślenia wła-snego stanowiska

– zna zasady interpunkcji w zdaniu złożonym z podrzędnym dopełnieniowym

– defi niuje zdanie złożone z podrzędnym dopeł-nieniowym

– sporządza wykresy zdań– przekształca zdania pojedyncze na złożone

z podrzędnym dopełnieniowym i odwrotnie, używając różnych wskaźników zespolenia

– świadomie i celowo stosuje w wypowiedziach zdania złożone z podrzędnym dopełnieniowym w zależności od intencji wypowiedzi

– zna i poprawnie stosuje zasady interpunkcji w zdaniu złożonym z podrzędnym dopełnienio-wym

– redaguje krótką recenzję, używając zdań z pod-rzędnym dopełnieniowym

2 II, 1: 1), 2), 2: 1), 3), 4), 6), 7), 3: 1), 2), 4: 1), 2)

Okiem cy-wila

Miron Białoszewski Pamięt-nik z powstania warszaw-skiego (fragmenty, s. 162)

– wskazywanie w tek-ście potrzebnych informacji

– zapoznaje się z informacjami na temat Mirona Białoszewskiego

– czyta cicho ze zrozumieniem

– określa kontekst historyczny– opowiada o przeżyciach i uczuciach bohaterów – określa sposoby dynamizowania opisu i narracji


wynikow

ym

Planow

anie pracy

21 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

– analizowania świata przedstawionego z uwzględnieniem zdarzeń historycz-nych

– ocenianie i warto-ściowanie postawy bohatera – narratora

– analiza specyfi cznego języka utworu i wska-zywanie jego funkcji

– pamiętnik, dziennik, narracja w pierwszej osobie

– opowiada o swoich wrażeniach czytelniczych– określa czas i miejsce wydarzeń– wymienia bohaterów– określa rodzaj narracji i typ narratora– proponuje tytuły dla poszczególnych części

tekstu– określa tematykę kolejnych części tekstu– rozpoznaje w tekście pamiętnik– wymienia cechy pamiętnika– dostrzega specyfi czne cechy języka utworu

– wyjaśnia różnice między pamiętnikiem a dzien-nikiem

– dostrzega ogólny sens utworu– charakteryzuje język utworu– porównuje literackie sposoby opowiadania

3 II, 1: 1), 2); III, 1: 1), 2), 3), 4), 5) Teatralna

interpreta-cja książki Białoszew-skiego

Spektakl Teatru TV Pamiętnik z powstania warszawskiego w reżyserii M. Zmarz-Koczanowicz (całość lub fragmenty)


– adaptacja sceniczna

– ogląda spektakl– ocenia spektakl– formułuje tezę– gromadzi argumenty na poparcie tezy– zabiera głos w dyskusji, stosując odpowiednie

słownictwo – redaguje recenzję

– bierze czynny udział w dyskusji

2 I, 3: 5), 6); III, 2: 5), 6), 7)

O zdaniu podrzędnym orzeczniko-wym i pod-miotowym

Zdanie złożone z pod-rzędnym orzecznikowym i podmiotowym (podręcz-nik Gramatyka i stylistyka, s. 69–73, 76–81)

– wskazywanie zdań podrzędnych orzecz-nikowych i podmio-towych

– odróżnianie zdań podrzędnych orzecznikowych od podrzędnych przy-dawkowych

– tworzenie zdań złożonych z podrzęd-nym orzecznikowym i podmiotowym,

– rozróżnia orzeczenia czasownikowe i imienne– stosuje w zdaniach orzeczenia czasownikowe

i imienne– zamienia orzeczniki w zdaniu pojedynczym na

zdania podrzędne orzecznikowe i odwrotnie– rozpoznaje w tekście zdanie złożone z podrzęd-

nym orzecznikowym– pyta o zdanie podrzędne– układa zdania złożone z podrzędnym orzeczniko-

wym według podanego wzoru – odróżnia zdanie złożone z podrzędnym orzecz-

nikowym od zdania złożonego z podrzędnym przydawkowym

– defi niuje zdanie złożone z podrzędnym orzecz-nikowym

– wnioskuje na temat różnic stylistycznych między zdaniem pojedynczym z orzeczeniem imiennym a zdaniem złożonym z podrzędnym orzeczniko-wym

– układa zdania złożone z podrzędnym orzeczni-kowym

– świadomie i celowo stosuje w wypowiedziach zdania złożone z podrzędnym orzecznikowym w celu uzyskania większej precyzji wypowiedzi

– zna i poprawnie stosuje zasady interpunkcji w zda-niu złożonym z podrzędnym orzecznikowym


wynikow

ym

Planow

anie pracy

22 ©

Copyright by W


a 2012

w tym przekształ-canie ich ze zdań pojedynczych i od-wrotnie

– zdanie podrzędne orzecznikowe i pod-miotowe

– zna zasady interpunkcji w zdaniu złożonym z podrzędnym orzecznikowym

– rozpoznaje w zdaniu podmiot – stosuje podmioty wyrażone różnymi częściami

mowy– wskazuje zdania bezpodmiotowe– rozpoznaje w tekście zdanie złożone z podrzęd-

nym podmiotowym– pyta o zdanie podrzędne– uzupełnia zdanie zdaniem podrzędnym podmio-

towym– układa zdania złożone z podrzędnym podmioto-

wym według podanego wzoru – łączy w pary zdania pojedyncze, tworząc zdania

złożone z podrzędnymi podmiotowymi– stosuje w wypowiedziach zdania złożone z pod-

rzędnym podmiotowym w celu wyrażenia wła-snej opinii

– zna zasady interpunkcji w zdaniu złożonym z podrzędnym podmiotowym

– rozróżnia podmiot gramatyczny, logiczny, do-myślny, szeregowy i zbiorowy

– używa zdań bezpodmiotowych– defi niuje zdanie złożone z podrzędnym podmio-

towym– układa zdania złożone z podrzędnym podmio-

towym– odróżnia zdanie złożone z podrzędnym pod-

miotowym od zdania złożonego z podrzędnym dopełnieniowym

– świadomie i celowo stosuje w wypowiedziach zdania złożone z podrzędnym podmiotowym

– zna i poprawnie stosuje zasady interpunkcji w zdaniu złożonym z podrzędnym podmiotowym

1 II, 2: 1), 2), 3), 5), 6), 7), 3: 1), 2), 4: 1), 2), 3); III, 1: 1), 2), 4)

Ucieczka od wojny

Andrzej Bobkowski Szkice piórkiem (fragmenty, s. 154)

– analizowanie świata przedstawionego z uwzględnieniem kontekstu historycz-nego

– ocenianie i warto-ściowanie postawy bohatera

– wskazywanie tożsa-mości autora i nar-ratora

– dziennik

– zapoznaje się z informacjami na temat Andrzeja Bobkowskiego

– czyta cicho ze zrozumieniem– określa czas i miejsce wydarzeń– opowiada o podróży bohaterów – odczytuje fragmenty opisujące wrażenia, stan

ducha bohatera– odszukuje w tekście fragmenty różnych form

wypowiedzi – odczytuje fragmenty ujawniające narratora– określa rodzaj narracji i typ narratora– używa pojęcia dziennik– odróżnia dziennik od innych form literackich– redaguje fragment dziennika

– określa kontekst historyczny– charakteryzuje narratora– odczytuje fragmenty o charakterze „złotej myśli”– odróżnia dziennik od innych tekstów o charakte-

rze wspomnieniowym– defi niuje pojęcie dziennika jako utworu literac-

kiego– redaguje komentarz z elementami opisu i charak-

terystyki


wynikow

ym

Planow

anie pracy

23 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

2 I, 1: 2), 3); II, 2: 1), 2), 3), 6), 8), 3: 1), 2), 4: 1), 2), 3)

To zdarzyło się naprawdę

Ida Fink Drzazga (s. 107) – wskazywanie w tek-ście potrzebnych informacji

– analizowanie świata przedstawionego z uwzględnieniem kontekstu historycz-nego

– ocenianie i warto-ściowanie postaw bohaterów

– zapoznaje się z informacjami na temat Idy Fink– czyta cicho ze zrozumieniem– opowiada o swoich wrażeniach czytelniczych– określa czas i miejsce akcji– gromadzi informacje na temat bohaterów– cytuje fragmenty informujące o przeżyciach

bohaterów– cytuje fragment odnoszący się do tytułu– zapoznaje się z informacjami na temat Holocau-

stu

– określa kontekst historyczny– nazywa przeżycia, uczucia bohaterów– porównuje nastrój, samopoczucie bohaterów– rekonstruuje i zapisuje chronologicznie wojenne

przeżycia bohatera– wyjaśnia sens tytułu– nazywa motywy symboliczne występujące

w opowiadaniu– wyjaśnia znaczenie ostatniego fragmentu opo-

wiadania– wypowiada się na temat twórczości autorki opo-

wiadania, odnosząc się do przytoczonych opinii

3 II, 1: 1), 2); III, 1: 1), 2), 3), 4), 5)

Film podejmujący tematy-kę Holocaustu, np. Pianista Romana Polańskiego, Korczak Andrzeja Wajdy

– dyskusja o fi lmie– recenzja fi lmu

– ogląda fi lm– ocenia fi lm– formułuje tezę– gromadzi argumenty na poparcie tezy– zabiera głos w dyskusji – redaguje recenzję

– bierze czynny udział w dyskusji

2 I, 3: 6); III, 2: 5), 6), 7)

Czy zawsze możemy używać imie-słowowego równoważni-ka zdania?

Imiesłowowy równoważnik zdania (podręcznik Grama-tyka i stylistyka, s. 84–92)

– wskazywanie imiesło-wowych równoważ-ników zdań

– funkcje imiesłowo-wego równoważnika zdania

– przekształcanie imiesłowowych równoważników zdań na zdania złożone i odwrotnie

– poprawne stosowa-nie imiesłowowych równoważników zdań

– interpunkcja w zda-niu złożonym z imie-słowowym równo-ważnikiem zdania

– odróżnia imiesłowy przysłówkowe od innych form czasownika

– rozróżnia imiesłowy przysłówkowe współczesne i uprzednie

– tworzy imiesłowy przysłówkowe– rozróżnia zdanie i równoważnik zdania– tworzy równoważniki zdań– rozpoznaje imiesłowowy równoważnik zdania

w tekście– zamienia pary zdań pojedynczych na wypowie-

dzenia z imiesłowowym równoważnikiem zdania– przekształca zdania złożone podrzędnie i współ-

rzędnie w zdania złożone z imiesłowowym rów-noważnikiem zdania i odwrotnie

– uzupełnia zdania imiesłowowymi równoważnika-mi zdania

– tworzy listę wskazówek dla piszących rozprawkę

– wyjaśnia, czym jest imiesłowowy równoważnik zdania

– sporządza wykresy zdań– układa zdania do wykresów– poprawia błędy składniowe w konstrukcjach

z imiesłowowym równoważnikiem zdania – wyjaśnia, na czym polegają błędy składniowe

w konstrukcjach z imiesłowowym równoważ-nikiem zdania (zgodność podmiotów i relacja czasowa)

– poprawnie, świadomie i celowo używa konstrukcji z imiesłowowym równoważnikiem zdania w wy-powiedziach o charakterze argumentacyjnym

– opisuje reprodukcje obrazów, używając konstruk-cji z imiesłowowym równoważnikiem zdania

– opisuje zwięźle wydarzenie, używając wypowie-dzeń z imiesłowowym równoważnikiem zdania


wynikow

ym

Planow

anie pracy

24 ©

Copyright by W


a 2012

– imiesłowowy równo-ważnik zdania

– poprawnie stosuje różne typy imiesłowowych równoważników zdania w wypowiedziach

– znajduje błędy składniowe w konstrukcjach z imiesłowowym równoważnikiem zdania

– zna zasady interpunkcji w wypowiedzeniu złożo-nym z imiesłowowym równoważnikiem zdania

– zna i poprawnie stosuje zasady interpunkcji w wypowiedzeniu złożonym z imiesłowowym równoważnikiem zdania

1 I, 1: 1), 2), 3), 4), 6), 7); II, 2: 2), 4)

Kilka rad o tym, jak czytać poezję

„Ludzie wiersze piszą, czyli o niezwykłej mowie ja lirycznego”(s. 174)


– wypowiada się na temat swoich doświadczeń czytelniczych dotyczących poezji


– rozróżnia rodzaje literackie– odróżnia lirykę od epiki– łączy termin liryka z wyrażaniem uczuć i przeżyć– używa pojęcia podmiot liryczny– rozróżnia lirykę bezpośrednią i pośrednią– rozróżnia i nazywa podstawowe środki języka

poetyckiego

– podaje tytuły znanych/ulubionych wierszy– wyjaśnia znaczenie pojęcia podmiot liryczny– wskazuje podmiot liryczny w utworach– omawia związki i zależności między fi kcyjnym

i rzeczywistym nadawcą– rozróżnia postacie i układy rymów– wyjaśnia kreacyjny charakter języka poetyckiego– wyjaśnia rolę elementów języka poetyckiego– sporządza notatkę na temat języka poetyckiego

1 II, 2: 1), 2), 4), 6), 3: 1), 4: 2); III, 1: 1), 2), 3), 4)

Kocha nie kocha? Oto jest pytanie

Adam Mickiewicz Niepew-ność(s. 188)




– zapoznaje się z informacjami na temat Adama Mickiewicza

– uważnie słucha wzorcowej recytacji – wskazuje i nazywa podmiot liryczny – formułuje dylemat podmiotu lirycznego– nazywa odczucia, stany ducha, emocje podmiotu

lirycznego, korzystając z podanego słownictwa– odróżnia lirykę bezpośrednią od pośredniej– wskazuje i nazywa środki poetyckie – zabiera głos w dyskusji– przytacza argumenty– redaguje list z elementami opisu przeżyć i uczuć

– czyta głośno, dokonując interpretacji– wyjaśnia, czym jest liryka bezpośrednia– charakteryzuje język wiersza na podstawie zasto-

sowanych środków poetyckich– omawia budowę wiersza

– aktywnie uczestniczy w dyskusji– przytacza argumenty, wykorzystując cytaty– wyjaśnia, czym jest monolog wewnętrzny– redaguje monolog wewnętrzny z opisem przeżyć

i uczuć

1

Żywioł nie zawsze straszny

Adam MickiewiczŻegluga(s. 190)

– uważnie słucha wzorcowej recytacji – opowiada o sytuacji lirycznej– opisuje stan morza, cytując odpowiednie frag-

menty tekstu– opisuje okręt, cytując odpowiednie fragmenty

wiersza– charakteryzuje podmiot liryczny

– czyta głośno, dokonując interpretacji– omawia zależności między światem zewnętrznym

a wewnętrznym stanem podmiotu lirycznego– omawia językowe środki dynamizujące wypo-

wiedź – wyjaśnia, czym jest liryka bezpośrednia– wymienia znane motywy


wynikow

ym

Planow

anie pracy

25 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

– odnajduje w tekście motyw podróży– odróżnia lirykę bezpośrednią od pośredniej

– wyjaśnia symboliczne znaczenie motywu podróży– redaguje opis przeżyć w formie kartki z podróży

1 I, 3: 1); II, 2: 1), 2), 3), 3: 1), 2), 4: 1), 2), 3); III, 1: 1), 2), 3), 4)

Czego mo-żemy się dowiedzieć ze starych listów?

Juliusz Słowacki Listy do matki(s. 149)


– analizowanie treści i języka listów

– list

– zapoznaje się z informacjami na temat Juliusza Słowackiego

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– wypowiada się na temat nadawcy– określa adresata– opowiada o tematyce listów– cytuje fragmenty ujawniające opinie poety– odróżnia list prywatny od ofi cjalnego– wskazuje poszczególne elementy kompozycyjne

listu– rozróżnia różne odmiany listów – redaguje fragment biogramu

– czyta głośno, dokonując interpretacji– porównuje tematykę listów – formułuje wnioski z porównania– nazywa emocje i uczucia nadawcy– wyjaśnia, czym charakteryzują się poszczególne

odmiany listów – redaguje charakterystykę częściową

1 II, 2: 1), 2), 4), 6), 7), 3: 1), 2), 4: 1), 2), 3)

Dlaczego smutno poecie?

Juliusz Słowacki Hymn(s. 192)

– analizowanie i inter-pretowanie wiersza, także w kontekście biografi cznym



– hymn

– uważnie słucha wzorcowej recytacji – określa adresata wypowiedzi lirycznej– wskazuje wyrazy i formy gramatyczne ujawniające

podmiot liryczny – nazywa uczucia, określa stan wewnętrzny i do-

znania podmiotu lirycznego– nazywa okoliczności i wskazuje przyczyny wywo-

łujące przeżycia i odczucia podmiotu lirycznego– konkretyzuje i opisuje przestrzeń, zwracając

uwagę na jej cechy– odróżnia poezję od prozy– podaje wyróżniki liryki jako rodzaju literackiego– odróżnia lirykę bezpośrednią od pośredniej– klasyfi kuje utwór jako hymn– wylicza cechy gatunkowe hymnu– wskazuje w tekście cechy hymnu

– czyta głośno, dokonując interpretacji– nazywa środki językowe ujawniające adresata

wypowiedzi lirycznej– charakteryzuje Boga jako adresata wypowiedzi

lirycznej– cytuje fragmenty przedstawiające stan psychicz-

ny podmiotu lirycznego– wskazuje zależności między sytuacją liryczną

a stanem wewnętrznym podmiotu lirycznego– wyjaśnia symboliczny charakter przestrzeni – analizuje budowę wersyfi kacyjną wiersza– podaje przykłady utworów reprezentujące hymn

jako gatunek – zestawia i porównuje utwory o charakterze

hymnu

1 II, 2: 1), 2), 4), 6), 3: 1), 2), 4: 1), 2), 3) Poetycki

testament

Juliusz Słowacki Testament mój(s. 195)


– uważnie słucha wzorcowej recytacji – określa formę utworu– określa adresata wypowiedzi lirycznej

– czyta głośno, dokonując interpretacji– interpretuje nakazy, prośby skierowane do adre-

satów


wynikow

ym

Planow

anie pracy

26 ©

Copyright by W


a 2012



– cytuje fragmenty zawierające nakazy, prośby skierowane do adresatów

– utożsamia podmiot liryczny z autorem tekstu– nazywa uczucia, stan duchowy autora– odczytuje fragmenty mówiące o życiu i twórczo-

ści autora– wyjaśnia znaczenie słowa testament– odczytuje fragmenty będące testamentem– zapisuje refl eksje na wybrany temat

– zestawia informacje mówiące o życiu i twórczości zawarte w tekście z podstawowymi informacjami biografi cznymi

– komentuje wersy dotyczące życia bohatera – dostrzega metaforykę fragmentów mówiących

o twórczości – wyjaśniać sens metafor– przedstawia portret człowieka i artysty wpisany

w tekst– ocenia dokonania autora– wyjaśnia sens refl eksji dotyczących wpływu twór-

czości poety na potomnych

1 II, 2: 1), 2), 4), 6), 3: 1), 2), 4: 1), 2), 3)

Tęsknoty

Cyprian Norwid Moja piosnka (II)(s. 199)





– wyjaśnia, czym jest piosenka – gromadzi synonimy wyrazu piosenka– uważnie słucha wzorcowej recytacji– opowiada o okolicznościach powstania utworu– opisuje na podstawie tekstu krajobraz oraz posta-

wy mieszkańców– nazywa wartości kojarzone z opisywanym miej-

scem i jego mieszkańcami– określa nastrój – wymienia neologizmy– dostrzega związek tytułu utworu z jego formą– wymienia elementy wpływające na muzyczność

utworu (refren, powtórzenia, rytm)– redaguje kilkuzdaniowy komentarz

– czyta głośno, dokonując interpretacji– przedstawia sytuację i stan wewnętrzny podmio-

tu lirycznego– wyjaśnia symbolikę zachowań ludzi – wyjaśnia sens obrazów poetyckich (interpretuje

przenośnie)– wyjaśnia, czym jest neologizm– analizuje budowę słowotwórczą neologizmów– defi niuje wymienione neologizmy– wyjaśnia, w jaki sposób refren, powtórzenia, rytm

wpływają na muzyczność wiersza – podaje przykłady utworów podobnych ze wzglę-

du na nastrój i muzyczność– uzasadnia wybraną hipotezę interpretacyjną– porównuje wiersz z Hymnem Juliusza Słowac-

kiego

1 I, 3: 7), 9)Dlaczego róża staje się różyczką – o wyrazach podstawo-wych i po-chodnych

Wyrazy podstawowe i pochodneJak powstają nowe wyrazy? (podręcznik Gramatyka i stylistyka, s. 107–113)

– wskazywanie wyra-zów podstawowych i pochodnych

– tworzenie wyrazów pochodnych

– wskazywanie w wyra-zie pochodnym pod-stawy słowotwórczej i formantu

– używa pojęć: wyraz podstawowy, wyraz pochod-ny, formant, podstawa słowotwórcza, parafraza słowotwórcza

– wyodrębnia w wyrazie pochodnym podstawę słowotwórczą i formant (typowe przykłady)

– rozróżnia rodzaje formantów słowotwórczych: przedrostek, przyrostek

– tworzy wyrazy pochodne od podstawowych przez dodawanie przyrostków i przedrostków

– wyjaśnia znaczenie pojęć: wyraz podstawowy, wyraz pochodny, formant, podstawa słowo-twórcza, parafraza słowotwórcza

– wyodrębnia w wyrazie pochodnym podstawę słowotwórczą i formant

– rozróżnia rodzaje formantów słowotwórczych: wrostek, formant zerowy

– tworzy wyrazy pochodne przez dodawanie wrostków oraz użycie formantu zerowego


wynikow

ym

Planow

anie pracy

27 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

– wyraz podstawowy i pochodny, podsta-wa słowotwórcza, formant: przedro-stek, przyrostek, wrostek, formant zerowy, parafraza słowotwórcza

– tworzy wyrazy podstawowe do pochodnych– rozpoznaje wyrazy słowotwórczo niepodzielne– wskazuje w wyrazach oboczności spółgłoskowe

i samogłoskowe– poprawnie zapisuje wyrazy pochodne, w których

zachodzą oboczności spółgłoskowe i samogło-skowe

– podaje parafrazę słowotwórczą wyrazu pochod-nego

– wyjaśnia pisownię wyrazów, w których zachodzą oboczności spółgłoskowe i samogłoskowe

– stosuje różne wyrazy pochodne, oddając precyzję i bogactwo wypowiedzi

1 II, 2: 1), 3), 6), 8), 3: 1), 4: 2); III, 1: 1), 2)

Zachować godność

Joseph Conrad Tajfun(fragmenty, s. 79)


– redagowanie kartki z dziennika oraz dedykacji

– motyw marynistycz-ny i motyw podróży


– zapoznaje się z informacjami na temat Josepha Conrada

– czyta cicho ze zrozumieniem– określa czas i miejsce wydarzeń– wypowiada się na temat bohaterów– opowiada o przebiegu wydarzeń– wyjaśnia poglądy bohatera– cytuje odpowiednie fragmenty tekstu– formułuje marynarską zasadę dotyczącą żeglowa-

nia w czasie sztormu, huraganu– odnajduje w tekście motywy marynistyczne – tworzy i opisuje schematyczną ilustrację (ujęcie

fi lmowe)– opowiada na podstawie stworzonej ilustracji

o swoich spostrzeżeniach, wrażeniach– redaguje tekst uzasadnienia nadania orderu bo-

haterowi

– wyjaśnia znaczenie wyrażenia „Tamta Strona” – rozróżnia motywy marynistyczne– wyjaśnia symboliczne znaczenie motywu morza

i podróży– podaje przenośne znaczenia wyrazu podróż,

uzupełniając schemat– porównuje losy, postawę, cechy bohaterów róż-

nych utworów– porównuje sposób prowadzenia narracji w róż-

nych utworach– redaguje kartkę z dziennika, wchodząc w rolę

bohatera

2 II, 2: 1), 3), 5), 6), 8), 3: 1), 4: 2); III, 1: 1), 2), 3), 4)

Pojedynek

Ernest Hemingway Stary człowiek i morzeZadania do lektury (s. 89)

– wskazywanie po-trzebnych informacji w tekście

– analiza świata przed-stawionego

– ocena i wartościo-wanie postaw boha-terów

– opowiadanie

– zapoznaje się z informacjami na temat Ernesta Hemingwaya

– czyta cicho ze zrozumieniem– opowiada o swoich wrażeniach czytelniczych– określa tematykę i problematykę utworu– określa czas i miejsce akcji– wyróżnia bohaterów– nazywa cechy charakteru bohatera– opowiada o relacjach łączących bohaterów

– charakteryzuje głównego bohatera, uzasadniając swe sądy

– odczytuje ukryte znaczenia dotyczące postaci– wyjaśnia symboliczne znaczenie motywu morza

i podróży– podaje cechy opowiadania jako gatunku epic-

kiego– nazywa etapy akcji– interpretuje tytuł


wynikow

ym

Planow

anie pracy

28 ©

Copyright by W


a 2012

– budowa opowiada-nia: wstęp, rozwinię-cie, zakończenie

– motyw morza i mor-skiej wędrówki


– odczytywanie zna-czeń metaforycznych

– opowiada o przebiegu wydarzeń – wyróżnia i nazywa wątki utworu– odnajduje w tekście motyw morza i podróży– omawia kompozycję utworu– cytuje zdania o charakterze sentencji– redaguje dialog lub opowiadanie

– rozwija w kilku zdaniach wybraną sentencję– porównuje bohatera z postacią Syzyfa– porównuje losy bohaterów różnych utworów– redaguje monolog wewnętrzny lub rozprawkę

1 I, 3: 3); II, 2: 1), 3), 5), 6), 8), 3: 1); III, 1: 1), 2)

Niezwykła podróż

Jonathan SwiftPodróże Guliwera(fragmenty, s. 120)„Rzeczywistość w krzywym zwierciadle, czyli o poszu-kiwaniach sensu w bezsen-sie” (s. 135)

– analizowanie i inter-pretowanie świata przedstawionego

– charakteryzowanie cech świata przedsta-wionego

– karykaturalność, parodia

– zapoznaje się z informacjami na temat autora i jego dzieła

– czyta cicho ze zrozumieniem– określa czas i miejsce wydarzeń– dzieli bohaterów na głównych i drugoplanowych– opowiada o wojennych obyczajach Europejczy-

ków– odróżnia informacje od komentarza– cytuje fragment utworu w celu uzasadnienia

wypowiedzi– określa rodzaj narracji i typ narratora– redaguje list lub ulotkę reklamową

– opowiada o przebiegu wydarzeń – charakteryzuje narratora, uzasadniając wypo-

wiedź– ocenia komentarz narratora dotyczący przyczyn

wojen– wyraża opinię na temat świata przedstawionego

utworu i jego niezwykłości– podaje przykłady archaizmów słownikowych

i składniowych– redaguje pismo w imieniu wydawcy książek

3 I, 1: 2), 3), 7), 8); II, 2: 1), 3), 5), 6), 8), 3: 1)

Jak to z Babą było?

Sławomir Mrożek Baba(s. 138)




– groteska

– zapoznaje się z informacjami na temat Sławomira Mrożka

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– opowiada o swoich wrażeniach czytelniczych– określa rodzaj narracji i typ narratora– wyjaśnia różnicę między realizmem a groteską – wskazuje elementy groteskowe

– czyta głośno, dokonując interpretacji– charakteryzuje narratora na podstawie jego wy-

powiedzi– określa postawę narratora wobec świata– wyjaśnia, z czego wynika i na czym polega absurd

świata przedstawionego– odczytuje ideę utworu – uzasadnia swoje stanowisko– nazywa odmiany języka występujące w tekście– redaguje kilkuzdaniową wypowiedź na temat

opowiadania

„Nogi w kałamarzu, czyli o cechach groteski”(s. 141)


– używa pojęcia groteska

– wyjaśnia, czym jest groteska– sporządza notatkę na temat cech groteski– określa cele, którym służy groteska jako konwen-

cja literacka


wynikow

ym

Planow

anie pracy

29 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

– tworzy poprawne związki wyrazowe ze słowem groteska i wyrazami pokrewnymi

– wskazuje w podanych dziełach elementy groteski

– wyjaśnia, na czym polega groteska w podanych dziełach

– wyjaśnia funkcję pytań skierowanych do czytelni-ka w tekście artykułu

– redaguje kilkuzdaniową wypowiedź na temat wrażeń z lektury tekstów wykorzystujących groteskę

2 I, 1: 6), 7), 8), 9), 3: 3); II, 1: 1), 2), 2: 1), 2), 5), 6), 9), 3: 1), 4: 2), 3)

Czy my ich przypad-kiem nie znamy?

Sławomir Mrożek Na pełnym morzuZadania do lektury (s. 291)



– gromadzenie infor-macji o bohaterach

– nazywanie postaw bohaterów

– określanie tematyki utworu

– groteska

– czyta cicho ze zrozumieniem– opowiada o swoich wrażeniach czytelniczych– określa tematykę utworu– określa elementy świata przedstawionego– odczytuje fragmenty pozwalające scharakteryzo-

wać bohaterów– określa cel działania każdejpostaci– formułuje wypowiedzi w imieniu bohaterów– używa pojęcia manipulacja językowa– wskazuje bohatera, który uprawia manipulację

językową– podaje ogólną propozycję inscenizacji utworu

– wymienia zaskakujące elementy świata przedsta-wionego

– określa charakter świata przedstawionego– analizuje język bohaterów– charakteryzuje bohaterów i na tej podstawie

formułuje problem utworu– wyjaśnia, czym jest manipulacja językowa– wyjaśnia, na czym polega manipulacja językowa

uprawiana przez jednego z bohaterów– wyjaśnia, czy utwór można uznać za komedię– ustosunkowuje się do opinii na temat postaci

z dramatów Mrożka – przeprowadza wywiady z bohaterami utworu– przedstawia dokładny projekt inscenizacji utworu

2 I, 3: 3); II, 1: 1), 2: 1), 2), 5), 6), 9), 3: 1)

Grotesko-wy świat Teatrzyku „Zielona Gęś”

Konstanty Ildefons Gał-czyński Teatrzyk „Zielona Gęś”: Śmierć w kawiarni (s. 287), Dziwny krawiec(s. 288)




– słucha czytania– opowiada o swoich wrażeniach, odczuciach po

wysłuchaniu tekstów – wybiera stwierdzenia charakteryzujące poznane

miniatury, uzasadniając trafność wyboru– wymienia dostrzeżone w tekście cechy utworu

dramatycznego– określa tekst jako miniaturę dramatyczną – rozpoznaje elementy groteski– włącza się w przygotowanie inscenizacji tekstu

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście) z podziałem na role

– wymienia elementy świata przedstawionego oraz elementy języka, które wywołały określone uczucia

– porównuje formalne cechy utworu z poznanymi dramatami w celu wyciągnięcia wniosków

– wyjaśnia, czym charakteryzuje się groteskowa miniatura dramatyczna

– aktywnie uczestniczy w inscenizacji tekstu

1 I, 1: 2), 3), 4), 7), 8) Teatr też karmi się groteską

„Groteska w teatrze, czyli świat na opak na scenie”(s. 280)



– używa pojęcia groteska

– wyjaśnia pojęcie groteski– wyjaśnia, na czym polega i czemu służy grotesko-

wość zaprezentowanych sytuacji


wynikow

ym

Planow

anie pracy

30 ©

Copyright by W


a 2012

– wypisuje z tekstu cechy groteski– wymienia nazwiska twórców dramatów wykorzy-

stujących konwencję groteski– rozpoznaje groteskę w podanych przykładach

sytuacji– podaje przykłady sytuacji groteskowych

1 I, 1: 2), 3), 4), 7); II, 1: 1), 2: 11), 3: 1), 4: 2)

Groteska nie tylko w lite-raturze

Sztuka patrzenia: Pieter Bruegel Walka karnawału z po-stem (fragment, s. 132)

– analizowanie i inter-pretowanie dzieła plastycznego


– opisywanie reproduk-cji obrazu

– czyta cicho ze zrozumieniem, zapoznając się z informacjami na temat autora i dzieła

– ogląda fragment malowidła – wyodrębnia i nazywa główne postacie obrazu– wymienia elementy obrazu– wskazuje elementy obrazu przedstawiające mo-

tyw walki– wyjaśnia, na czym polega przesada, kontrast

i karykatura– wyjaśnia sens obrazu, korzystając z informacji

w podręczniku

– określa czas i miejsce wydarzeń – dostrzega alegoryczny charakter przedstawio-

nychpostaci– opisuje poszczególne elementy obrazu– wyjaśnia przenośne znaczenie poszczególnych

elementów obrazu – wyjaśnia symboliczne znaczenie motywu walki – wskazuje elementy przesady, kontrastu, karyka-

tury– redaguje kilkuzdaniową wypowiedź na temat

obrazu

1 I, 3: 9)

Czy wyraz można utworzyć przy pomo-cy dowolne-go forman-tu?

Funkcje formantów sło-wotwórczych (podręcznik Gramatyka i stylistyka, s. 114–120)

– nazywanie funkcji formantów słowo-twórczych

– tworzenie wyrazów z określonej kategorii znaczeniowej za po-mocą odpowiednich formantów

– używa pojęcia kategoria (grupa) znaczeniowa – podaje przykłady kategorii znaczeniowych wyra-

zów pochodnych– kwalifi kuje wyraz do właściwej kategorii znacze-

niowej– tworzy wyrazy pochodne należące do wskazanej

kategorii znaczeniowej– rozróżnia funkcje formantów słowotwórczych– opisuje wnętrze pokoju, używając zdrobnień

– wyjaśnia pojęcie kategoria (grupa) znaczeniowa– rozróżnia kategorie znaczeniowe wyrazów po-

chodnych– wyjaśnia zależność między budową wyrazu a jego

przynależnością do określonej kategorii znacze-niowej

– tworzy i rozpoznaje wyrazy należące do różnych kategorii znaczeniowych

– wyjaśnia znaczenia podanych neologizmów– dostrzega różnice stylistyczne między tekstami– świadomie i celowo używa wyrazów należących

do różnych kategorii znaczeniowych w zależności od intencji wypowiedzi

1 I, 3: 3); II, 1: 1), 2: 1), 2), 4), 6), 3: 1)

Dziwne wiersze

Miron Białoszewski Ach, gdyby, gdyby nawet piec zabrali…(s. 232)

– analiza i interpretacja wierszy

– analiza i określanie funkcji układu gra-fi cznego utworów

– na podstawie notki biografi cznej krótko charakte-ryzuje autora

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– odtwarza sytuację liryczną, nazywając jej etapy

– czyta głośno, dokonując interpretacji– zestawia w tabeli negatywne i pozytywne aspek-

ty sytuacji– wartościuje stany emocjonalne– charakteryzuje podmiot liryczny


wynikow

ym

Planow

anie pracy

31 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

– analiza warstwy językowej wierszy i szukanie znaczeń neologizmów

– neologizmy arty-styczne

– przyporządkowuje etapom sytuacji stany emo-cjonalne

– uzupełnia zdanie dotyczące postawy podmiotu lirycznego

– wskazuje składniki porównania wykorzystanego w tekście

– odczytuje fragment tekstu przedstawiający zaba-wy słowami

– przedstawia grafi cznie sytuację duchową pod-miotu lirycznego

– wypowiada się na temat przyszłości podmiotu lirycznego

– wyjaśnia sens porównania– wyjaśnia sens tytułu – sporządza notatkę w postaci grafu oddającego

interpretację utworu

Namuzowywanie(s. 234)

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– opowiada o swoich wrażeniach czytelniczych– opowiada o sytuacji lirycznej– nazywa sytuację emocjonalną– używa pojęcia neologizm– odczytuje neologizmy z wiersza– odczytuje znaczenie neologizmów– na podstawie odczytanego znaczenia neologi-

zmów dostrzega autotematyzm wiersza– dostrzega żart poetycki – opracowuje w formie artykułu hasłowego znacze-

nie podanego wyrazu

– czyta głośno, dokonując interpretacji– wyjaśnia, czym jest neologizm– samodzielnie tworzy neologizmy– dokonuje analizy słowotwórczej neologizmów– wyjaśnia, na czym polega autotematyzm w utwo-

rze– odróżnia neologizmy od neologizmów artystycz-

nych – wyjaśnia funkcję żartu poetyckiego

4 II, 1: 1), 2), 2: 1), 2), 6), 7), 9), 3: 1), 4: 2), 3)

Najbardziej ponura z ko-medii?

Molier SkąpiecZadania do lektury (s. 284)



– ocenianie i warto-ściowanie ich postaw

– wskazywanie źródeł komizmu

– analizowanie prze-biegu akcji

– komedia, farsa, intryga

– zapoznaje się z informacjami na temat Moliera– czyta cicho ze zrozumieniem– opowiada o swoich wrażeniach czytelniczych– określa czas i miejsce wydarzeń– wymienia bohaterów– określa relacje między bohaterami– wyodrębnia wątki– wypowiada się na temat zakończenia sztuki– określa główną myśl utworu – rozpoznaje w utworze dramat– wylicza cechy dramatu– odróżnia komedię od innych gatunków drama-

tycznych– wylicza cechy komedii

– podaje przykłady sytuacji ujawniające charakter bohaterów

– charakteryzuje bohaterów– streszcza wątki– wyodrębnia etapy akcji– wyjaśnia okoliczności sytuacji, w której klientem

ojca okazuje się syn– wyjaśnia wymowę utworu– omawia cechy dramatu i komedii z podkreśle-

niem cech rodzajowych i gatunkowych– wyjaśnia, z czego wynika komizm we wskazanych

przykładach– wyjaśnia rolę różnych odmian komizmu– wyjaśnia pojęcia: intryga, farsa


wynikow

ym

Planow

anie pracy

32 ©

Copyright by W


a 2012

– podaje przykłady komicznych sytuacji, postaci, wypowiedzi

– używa pojęć: intryga, farsa– wskazuje intrygę– dostrzega groteskowość prezentowanego świata

– wyjaśnia rolę intrygi– wyjaśnia rolę elementów groteski w utworze

1 II, 2: 1), 2), 4), 6), 11), 3: 1), 4: 2); III, 2: 3)

„Ty i ja – te-atry to są dwa”?

Edward Stachura Życie to nie teatr(s. 269)

– analiza i interpretacja wiersza

– formułowanie wnio-sków na podstawie tekstu utworu

– inscenizacja teatralna wiersza

– projektowanie oprawy muzycznej utworu

– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– określa sytuację liryczną– zapisuje dwa kluczowe dla wiersza pojęcia– wskazuje kontrast jako zasadę kompozycyjną

utworu– nazywa bohaterów lirycznych – określa postawy wobec życia obu bohaterów– dobiera synonimy i skojarzenia do pojęć życie

i teatr– słucha muzycznej adaptacji tekstu– formułuje wrażenia dotyczące wysłuchanej mu-

zycznej adaptacji tekstu

– czyta głośno, dokonując interpretacji– dostrzega konfrontację postaw życiowych – odtwarza argumenty prezentowane przez obu

bohaterów– wartościuje przedstawione postawy życiowe– formułuje wniosek dotyczący życia i teatru,

wynikający z porównania zebranych synonimów i skojarzeń

– przygotowuje teatralną inscenizację wiersza– podaje źródła muzyczności wiersza– podaje propozycje dotyczące opracowania mu-

zycznej wersji utworu

1 I, 3: 9)

Pokrewień-stwo wyra-zów, czyli o rodzinie… wyrazów

Rodzina wyrazów (pod-ręcznik Gramatyka i styli-styka, s. 121–124)

– wskazywanie wyra-zów należących do tej samej rodziny

– tworzenie rodzin wyrazów

– wskazywanie rdzenia i rdzeni obocznych

– odróżnianie wyrazów pokrewnych od bliskoznacznych

– rodzina wyrazów, wyrazy pokrewne, wyrazy bliskoznacz-ne, rdzeń, rdzeń oboczny, oboczność

– używa pojęć: rodzina wyrazów, rdzeń, obocz-ności rdzenia, wyrazy pokrewne, wyrazy blisko-znaczne

– tworzy łańcuch wyrazów podstawowych i po-chodnych według wzoru

– uzupełnia wykres rodziny wyrazów– wyodrębnia rdzeń w rodzinie wyrazów– zapisuje oboczności rdzenia– rozróżnia wyrazy pokrewne i bliskoznaczne

– wyjaśnia znaczenie pojęć: rodzina wyrazów, rdzeń, oboczności rdzenia, wyrazy pokrewne, wyrazy bliskoznaczne

– tworzy wyrazy pokrewne do podanego wyrazu– tworzy wykres rodziny wyrazów (drzewko dery-

wacyjne)

3 I, 1: 2), 3), 4), 6), 7), 9), 10)

Dlaczego dziennikarze przeprowa-dzają wywia-dy?

Słuchać innego, z J. Stuh-rem rozmawia M. Mikos(s. 333)

– analiza wywiadu z J. Stuhrem ze szczegól-nym uwzględnieniem zadawanych pytań

– zapoznaje się z informacjami na temat Jerzego Stuhra

– słucha czytania– określa, czego dotyczą pytania wywiadu

– czyta głośno z podziałem na role– opowiada o znanych rolach fi lmowych bohatera

wywiadu– analizuje warstwę językową pytań w celu wycią-

gnięcia wniosków


wynikow

ym

Planow

anie pracy

33 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

– wybieranie osób, z którymi można przeprowadzić wy-wiad

– ustalanie celu wy-wiadu

– tworzenie niebanal-nych pytań

– przeprowadzenie wywiadu

– wywiad, autoryzacja

– na podstawie analizy treści pytań uogólnia temat wywiadu

– wydobywa z tekstu i podaje informacje dotyczą-ce bohatera wywiadu

– cytuje fragmenty dotyczące istoty aktorstwa– formułuje pytanie, które chciałby zadać aktorowi

– cytuje fragmenty zawierające prawdy o charakte-rze uniwersalnym

– komentuje cytaty i na ich podstawie redaguje wskazówki życiowe

– wypowiada się na temat istoty aktorstwa– wyjaśnia podobieństwa i różnice między aktor-

stwem teatralnym i fi lmowym – rozwija podaną myśl

„Sztuka pytania i słuchania, czyli jak przeprowadzić wywiad”. Zestaw zadań(s. 337)

– wyjaśnia, czym jest wywiad – czyta przykładowe wywiady– omawia konstrukcję wywiadu– wymienia cele przeprowadzania wywiadu– odgaduje cel przeprowadzenia wywiadów na

podstawie tytułów– używa pojęć: banał, stereotyp – oddziela oryginalne pytania od stereotypowych– wymienia osoby, z którymi chciałby przeprowa-

dzić wywiad, uzasadniając swój wybór– redaguje pytania, które chciałby zadać wybranej

przez siebie osobie

– klasyfi kuje wywiad jako formę dziennikarską– odróżnia wywiad od innych form dziennikarskich – wyjaśnia, w jaki sposób dziennikarz powinien

przygotować się do wywiadu– wyjaśnia pojęcie banału i stereotypu – przeredagowuje pytania stereotypowe tak, aby

nabrały oryginalności– proponuje oryginalne pytanie rozpoczynające

wywiad– wyjaśnia, na czym polega autoryzacja i co ją

poprzedza– przygotowuje wywiad (z osobą publiczną lub

fi kcyjną)

2 I, 1: 2), 3), 4), 9), 10)

Stajemy się świadomymi odbiorca-mi dzieła fi lmowego – poznajemy gatunki fi l-mowe

„Film, czyli świat przed-stawiony skondensowany. O gatunkach fi lmowych”(s. 302)Infografi ka: Gatunki fi lmo-we (s. 316)

– wskazywanie cech typowych dla naj-ważniejszych kla-sycznych gatunków fi lmowych

– melodramat, we-stern, komedia, fi lm science fi ction, hor-ror, fi lm sensacyjny


– używa pojęcia gatunek fi lmowy– rozróżnia gatunki fi lmowe: melodramat, western,

komedia, fi lm science fi ction, horror, fi lm sen-sacyjny

– opisuje wygląd postaci melodramatu na podsta-wie fotosów

– wymienia tytuły znanych melodramatów– wymienia charakterystyczne cechy wyglądu

bohaterów westernowych

– wyjaśnia, czym jest gatunek fi lmowy– wypowiada się na temat ulubionych gatunków

fi lmowych– wymienia cechy wyróżnionych gatunków fi lmo-

wych– przygotowuje szkic scenariusza melodramatu– opisuje postacie i scenerię westernów– wymienia podobieństwa między westernem

a baśnią i opowieścią rycerską– podaje cechy świata komedii– projektuje komiczne sytuacje


wynikow

ym

Planow

anie pracy

34 ©

Copyright by W


a 2012

– opisuje wygląd postaci komediowych przedsta-wionych na zdjęciach

– proponuje dodatkowe określenia przymiotniko-we dla komedii

– wymienia cechy fi lmu fantasy– określa tematykę fi lmów grozy– układa listę miejsc, w których rozgrywa się akcja

horrorów– nazywa odmiany fi lmu sensacyjnego związane

z przedmiotem jego zainteresowań– wymienia elementy poszczególnych gatunków

mogące występować w jednym fi lmie

– wypowiada się na temat znaczenia motywu spotkania z Obcymi obecnego w fi lmach fanta-stycznonaukowych

– porządkuje wzajemne relacje między zasadniczy-mi motywami obecnymi w fi lmach fantastyczno-naukowych

– podaje przykłady utworów literackich zawierają-cych sceny grozy

– konkretyzuje lęki i zagrożenia, które są przedsta-wiane w horrorach

– podaje przykłady fi lmów łączących w sobie ele-menty kilku gatunków

3 I, 1: 2), 3), 4), 9), 10)

Poznajemy fi lmową kuchnię, czyli o sztu-ce montażu

Wybrany fi lm reprezentu-jący jeden z omówionych gatunków.„Montaż, czyli zagęszcza-nie fi lmowego świata”(s. 325)

– analiza fi lmu– analiza montażu,

określanie jego funkcji

– montaż, ujęcie

– ogląda fi lm– czyta cicho ze zrozumieniem, mając na uwadze

informacje podane w tekście– używa pojęcia plan fi lmowy– wymienia rodzaje planów fi lmowych– wyjaśnia różnice między rodzajami planów fi lmo-

wych– wyjaśnia, na czym polega montaż fi lmowy– wymienia różne typy montażu fi lmowego – wyjaśnia, czym są sekwencje zagęszczone

– wyjaśnia różnice między różnymi typami montażu– wymienia efekty osiągnięte dzięki montażowi– dobiera rodzaje montażu do projektowanych ujęćfi lmowych– sporządza fragment scenopisu kilku ujęć fi lmo-

wych– wymienia gatunki fi lmu, w których najczęściej

wykorzystywany jest montaż równoległy– przedstawia fragment fabuły nieistniejącego

fi lmu, który uzasadniałby użycie sekwencji za-gęszczonych

2 I, 1: 2), 3), 4), 7), 10); III, 1: 1), 2), 3), 4) Podglądamy

warsztat fachowców, aby dosko-nalić się w sztuce pisania re-cenzji

Roman Pawłowski Tupet i talent(s. 294)

– doskonalenie umie-jętności pisania recenzji

– analizowanie przykła-dowych recenzji


– pisanie recenzji obejrzanego fi lmu

– czyta cicho ze zrozumieniem– rozpoznaje w tekście recenzję– wyodrębnia części kompozycyjne recenzji– określa zawartość tematyczną kolejnych części – odczytuje z tekstu słownictwo oceniające i war-

tościujące– określa charakter prezentowanej w tekście oceny

– wyjaśnia, czego dotyczy odczytane słownictwo– uzupełnia podane słownictwo własnymi propo-

zycjami

Grażyna Arata Zakochany Molier (s. 329)

– czyta cicho ze zrozumieniem– rozpoznaje w tekście recenzję

– wybiera określenia nazywające formy wypowiedzi zastosowane w recenzji


wynikow

ym

Planow

anie pracy

35 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

– wyodrębnia części kompozycyjne– określa zawartość tematyczną kolejnych części – wymienia elementy, które podlegają ocenie– wypisuje słownictwo oceniające– określa charakter prezentowanej w tekście oceny– cytuje zdanie będące wyrazem niepewności,

przypuszczenia, głośnego myślenia

– potwierdza słuszność wyboru, cytując fragmenty tekstu

– charakteryzuje język recenzji

„Przybyłem, zobaczyłem, oceniłem i… napisałem recenzję”. Zestaw zadań(s. 297)

– odróżnia recenzję od innych form wypowiedzi– wyodrębnia części kompozycyjne recenzji– określa zawartość tematyczną kolejnych części – wybiera elementy dzieła podlegające ocenie– sporządza listę tematów, którymi zajmują się

autorzy recenzji– na podstawie podanego planu redaguje recenzję,

stosując wyrazy oceniające i środki językowe uwypuklające własną opinię

– wymienia elementy, których nie musi zawierać recenzja

– wymienia cechy recenzji i powinności recenzenta– nazywa odmiany języka, jakimi posługują się

recenzenci– układa plan, gromadzi słownictwo– redaguje recenzję, zachowując wszystkie cechy

formy wypowiedzi i stosując bogate słownictwo oceniające i wartościujące

1 I, 3: 9)

Włóczykij, wiercipięta, czyli o wyra-zach złożo-nych

Wyrazy złożone (podręcz-nik Gramatyka i stylistyka, s. 125–128)

– wskazywanie wyra-zów złożonych

– tworzenie wyrazów złożonych

– analizowanie budowy wyrazów złożonych

– pisownia złożeń z łącznikiem lub bez

– wyrazy złożone, zrosty

– używa pojęcia wyraz złożony– rozróżnia zestawienia, zrosty, złożenia– podaje wyrazy podstawowe, od których utwo-

rzono wyraz złożony– tworzy zestawienia, złożenia i zrosty od poda-

nych wyrazów podstawowych– zna zasady pisowni złożeń (z łącznikiem i bez)

– wyjaśnia pojęcie wyraz złożony– omawia kryteria podziału wyrazów złożonych– rozróżnia wyrazy niepodzielne i podzielne sło-

wotwórczo, a wśród nich złożenia, zestawienia i zrosty

– wskazuje podstawy słowotwórcze w wyrazach złożonych

– wyodrębnia formanty w wyrazach złożonych– zna i poprawnie stosuje zasady pisowni złożeń (z

łącznikiem i bez)

1 I, 1: 2), 3), 6), 7); II, 1: 2), 2: 1), 2), 4), 5), 6), 3: 1), 4: 2)

Czy lubicie chodzić do muzeów?

Wisława Szymborska Muzeum(s. 264)




– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– określa tematykę wiersza– zapisuje w kolumnach kategorie zjawisk, o któ-

rych mowa w wierszu („obecność”, „brak”)– wypisuje czasownikowe określenia dotyczące

zjawisk z rubryki „obecność”– określa cechy wymienionych w tekście przed-

miotów

– czyta głośno, dokonując interpretacji– proponuje nazwy dla elementów zapisanych

w kolumnach – określa funkcję nazwanych środków poetyckich– uzasadnia fi lozofi czny charakter refl eksji poetyckiej– formułuje wnioski interpretacyjne– formułuje zdanie w formie paradoksu wyrażające

myśl wiersza


wynikow

ym

Planow

anie pracy

36 ©

Copyright by W


a 2012

– nazywa środki poetyckie, za pomocą których zostały przedstawione przedmioty

– wypowiada się na temat bohaterów lirycznych wiersza

– odczytuje refl eksję (myśl) zawartą w wierszu i zapisuje ją w formie kilkuzdaniowej wypowiedzi

– nazywa uczucia, emocje zawarte w tekście

„Prostota i pogodna mą-drość – o czytaniu wierszy (nie tylko Wisławy Szym-borskiej)”(s. 254)


– odróżnia świat realny od świata poezji– wylicza cechy poezji Wisławy Szymborskiej– używa terminu kreacja – używa pojęć: ironia, paradoks, puenta, aforyzm,

antyteza– dostrzega ironiczny charakter wypowiedzi po-

etyckiej– wskazuje w tekście wypowiedzi o charakterze

paradoksu, puenty

– charakteryzuje język poezji Wisławy Szymborskiej– wymienia reguły rządzące światem wykreowanym

i wykorzystuje je do odczytywania znaczeń tek-stu poetyckiego

– wyjaśnia pojęcia: ironia, paradoks, puenta, afo-ryzm, antyteza

– odczytuje znaczenia tekstu poetyckiego wynika-jące z ironii jako kategorii estetycznej

– komentuje znaczenia wynikające z wykorzystania paradoksu i puenty

2 II, 2: 1), 2), 4), 5), 6), 3: 1)

Poetyckie rozważania o doskona-łości

Wisława Szymborska Cebula(s. 266)




– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– nazywa bohaterów lirycznych wiersza– wypisuje określenia dotyczące bohaterów lirycz-

nych– nazywa zasadę, według której zostali zestawieni

bohaterowie – wskazuje paradoks– odczytuje neologizmy– dostrzega zjawisko ironii poetyckiej – traktując wiersz jako poetycki wykład, dopisuje

do niego początek– opracowuje defi nicję wybranego pojęcia

– czyta głośno, dokonując interpretacji– formułuje uogólnienia związane z istotą obu

bohaterów– wyjaśnia, w jaki sposób podmiot liryczny warto-

ściuje bohaterów – wyjaśnia myśl zawartą w paradoksie – wyjaśnia znaczenie i rolę neologizmów artystycz-

nych– wyjaśnia, na czym polega ironia poetycka– formułuje pisemnie hipotezę interpretacyjną,

popierając ją argumentami

Zbigniew Herbert Kamyk(s. 246)

– wyjaśnia znaczenie słowa doskonałość– podaje skojarzenia do wyrazu doskonałość– podaje synonimy wyrazu doskonałość– czyta głośno (wyraźnie i wyraziście)– nazywa bezpośredniego bohatera wiersza

– dzieli się swoimi refl eksjami na temat doskona-łości

– czyta głośno, dokonując interpretacji– nazywa ukrytego bohatera wiersza– wyjaśnia metaforyczne znaczenie przytoczonych

fragmentów


wynikow

ym

Planow

anie pracy

37 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

– cytuje fragmenty zawierające opis wyglądu i cech kamienia

– wymienia cechy składające się na doskonałość kamienia

– redaguje kilkuzdaniową refl eksję na temat boha-terów

– wyjaśnia istotę doskonałości kamienia– porównuje swoje refl eksje o doskonałości ze sfor-

mułowaniami na jej temat obecnymi w wierszu– rozpoznaje fi lozofi czny charakter utworu– uogólnia refl eksje dotyczące istoty człowieczeń-

stwa– formułuje kilkuzdaniową wypowiedź, nadając jej

formę rozprawki– porównuje wiersz Szymborskiej z wierszem

Herberta

1 III, 1: 1), 2), 3), 4)

Jak pisać sprawozda-nie?

Sprawozdanie (podręcznik Gramatyka i stylistyka, s. 173–180)

– poznawanie zasad pisania sprawozdania

– gromadzenie słownictwa charak-terystycznego dla sprawozdania

– tworzenie sprawoz-dania

Zobacz: Przedmiotowy system oceniania:– Kryteria oceny sprawozdania

2 I, 1: 1), 2), 3), 4), 5), 6), 7), 10), 3: 3); III, 1: 1), 2), 3), 4), 5), 2: 3)

Bądź świa-domym tele-widzem!

Gatunki telewizyjne. „Wi-deoklip, czyli patrz, słuchaj i… nie przestawaj”(s. 353)


– wskazywanie cech gatunków telewizyj-nych

– dyskusja– wideoklip, sitcom,

realisty show, kultura popularna, kultura masowa


– wyjaśnia, czym jest teledysk– omawia związki teledysku z fi lmem– wyjaśnia znaczenie wyrazów: stylizacja, hybryda– prezentuje swoje stanowisko na temat teledy-

sków, popierając je argumentami

– określa relacje między muzyką a fi lmem– wyodrębnia elementy różnych gatunków fi lmo-

wych ze znanych wideoklipów– podaje przykłady środków języka fi lmu w tele-

dysku– określa funkcję środków języka fi lmu w teledysku– wyjaśnia, na czym polega i czemu służy stylizacja

w teledyskach– redaguje tekst rozprawki lub przemówienia

„Sitcomy, czyli dlaczego ktoś się za mnie śmieje?”(s. 359)

– używa pojęcia sitcom– wymienia tytuły znanych sitcomów – czyta cicho ze zrozumieniem, mając na uwadze

informacje podane w tekście– zabiera głos w dyskusji na temat sitcomów, stosu-

jąc słownictwo oceniające

– wyjaśnia, czym jest sitcom– omawia odstępstwa od reguł realizmu w znanych

serialach typu sitcom– wypowiada się na temat roli śmiechu dochodzą-

cego zza kadru– bierze aktywny udział w dyskusji na temat sitcomów


wynikow

ym

Planow

anie pracy

38 ©

Copyright by W


a 2012

„Reality show, czyli wszystko na sprzedaż”(s. 361)„Wyłącz odbiornik, włącz wyobraźnię”. Zestaw zadań (s. 364)Infografi ka: Telewizja wczoraj i dziś (s. 362)

– używa pojęcia reality show– wymienia tytuły znanych programów utrzyma-

nych w konwencji reality show– czyta cicho ze zrozumieniem, mając na uwadze

informacje podane w tekście– wymienia charakterystyczne cechy reality show– wymienia rodzaje negatywnego oddziaływania

dostrzeżone w produkcjach typu reality show– przedstawia swoją opinię na temat reality show

w formie kilkuzdaniowej refl eksji

– wyjaśnia, czym jest reality show– wyjaśnia, na czym polega kreacja w reality show– wymienia wartości, jakie dostrzega w produk-

cjach typu reality show– wymienia różnice między reality show a fi lmem

dokumentalnym– przedstawia swoją opinię na temat reality show

w formie rozprawki

2 I, 3: 9)

O skrótach i skrótow-cach

Skrótowce. Skróty (pod-ręcznik Gramatyka i styli-styka, s. 129–137)

– wskazywanie skró-tów i skrótowców

– tworzenie skrótów i skrótowców

– odmiana skrótowców– prawidłowa wymowa

skrótowców– prawidłowe uży-

wanie skrótowców w zdaniu

– pisownia skrótowców– grupy skrótowców– zasady stawiania

kropki po skrótach

– używa pojęć: skrótowce, skróty– rozróżnia grupy skrótowców: literowce, głoskow-

ce, sylabowce, skrótowce mieszane– zapisuje i odczytuje często stosowane skróty

i skrótowce– zna zasady odmiany skrótowców i skrótów– zna zasady ortografi czne zapisu skrótowców – zna zasady interpunkcyjne zapisu skrótów – projektuje wizytówki, stosując przy zapisie skróty– adresuje listy, poprawnie używając skrótów

– wyjaśnia znaczenie pojęć: skrótowce, skróty– omawia kryteria podziału skrótowców na literow-

ce, głoskowce, sylabowce, skrótowce mieszane– prawidłowo odmienia skrótowce i skróty– dostosowuje formę orzeczenia do łączącego się

z nim skrótowca– zna i poprawnie stosuje zasady ortografi czne

zapisu skrótowców – zna i poprawnie stosuje zasady interpunkcyjne

zapisu skrótów – używa w wypowiedziach skrótowców i skrótów,

oceniając ich przydatność i zrozumiałość

2 I, 1: 1), 2), 3), 4), 6), 7), 8), 10); III, 2: 1), 3)

Nie daj sobą manipulo-wać, czyli o reklamie

„Reklama – czyli o sztuce namawiania”(s. 367)


– poznawanie zasad rządzących reklamą

– wyjaśnia, czym jest reklama– czyta cicho ze zrozumieniem, mając na uwadze

informacje podane w tekście– wyjaśnia, dlaczego reklama jest nieodłącznym

i nieodzownym elementem współczesnej cywi-lizacji

– wyjaśnia, na czym polega istota działań reklamo-wych

– wymienia zalety i zagrożenia reklamy

– wymienia znane typy reklam– wypowiada się na temat mechanizmu działania

reklamy– wyjaśnia, jak bronić się przed działaniem reklamy

Jan Miodek Co lubię i czego nie lubię (w reklamie) (s. 369)

– zapoznaje się z informacjami na temat Jana Miodka

– wymienia aspekty reklamy budzące szczególne zainteresowanie autora wypowiedzi


wynikow

ym

Planow

anie pracy

39 ©

Copyright by W


a 2012

1 2 3 4 5 6 7

„Bądź niebanalnym copyw-ritherem, czyli językowa zabawa w namawianie”. Zestaw zadań (s. 372)


– podaje przykłady cech reklamy aprobowanych przez autora

– cytuje zdanie, w którym autor wymienia irytujące go w reklamach błędy językowe

– cytuje zdanie, w którym autor prezentuje swoją interpretację omawianej reklamy

– wyjaśnia, w jaki sposób reklama może wzbogacać język

– dokonuje analizy językowej wybranych sloganów reklamowych

Pozostałe godziny proponujemy przeznaczyć na omówienie lektury wybranej przez uczniów, tekstów publicystycznych z prasy i innych środków społecznego przekazu, wyjścia do kina lub teatru oraz na sprawdziany, wypracowania, ćwiczenia ortografi czne, omówienia zadań domowych.

magdalena bobińska rozkład materiału z planem wynikowym · – kultura popularna (masowa), kicz,...

Documents