Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

1

Dans & performance d-spot festival

Markante MadamUte lemper

Ontmoeting metpeter verhelst

MultikunstenaarKris verdoncK

Cultuurmagazine #03 | januari - feBruari 2013 www.CCBrugge.Be

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

2

wwwccbrugge.be

— het hele team van Cultuurcentrum Brugge

Ik wens u een enthousIast 2013 vol grensverleggende cultuur!

Yves Roose, afscheidnemend Schepenvoor Cultuur en Onderwijs

“

Bestewensen

‘1320

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

3

Wie mij kent uit een vorig leven, zal het niet verbazen: ik hou niet van amateurtheater. Dan heb ik het niet alleen over de term, maar ook over alle referenties die het oproept. Er hangt iets klefs, iets te vrijblijvends aan. En dan zwijg ik nog van ‘amateurtoneel’. Ik durf zelfs nog een stap verder te gaan: amateurtheater bestaat niet. Ik verklaar mij nader. Amateurtheater plaats ik graag op hetzelfde niveau als amateurmuziek, amateurdans, amateurhumor, amateurliteratuur of amateuropera, die bestaan namelijk ook niet. Muziek is nu eenmaal muziek, literatuur is het bedrijf van een schrijver. Zelden stelt men zich de vraag of de muzikant zijn klanken professioneel produceert of bijeentokkelt in zijn vrije tijd, een auteur zijn woorden op papier zet om den brode, of zijn inspiratie neerpent in een bevlogen moment na de dagelijkse werkuren of beslommeringen.

Als je in die zin verder doordenkt, impliceert de term amateurtheater dat er ook amateurspots, amateurversterkers of amateurmengpanelen bestaan. U vindt deze redenering te ver gaan? Dan begrijpt u meteen de absurditeit van de term. Kortom, theater is nu eenmaal theater, of ze nu door professionele, semi-geschoolde of vrijtetijdsspelers wordt opgevoerd. Wie een theaterstuk wil interpreteren voor een publiek en er zich ook nog voor laat betalen, heeft een verantwoordelijkheid. Niet alleen tegenover het publiek, maar ook en vooral tegenover de auteur en het theater in het algemeen.

Ooit hoorde ik bij een opvoering van Midzomernachtsdroom mijn buurman

zuchten ‘als dit die Shakespeare is waar iedereen de mond vol van heeft, dan is het wel de laatste keer dat ik naar één van zijn stukken kom kijken’. Als theaterspeler, -maker of -regisseur, doe je dit Shakespeare en al zijn gilde-broeders niet aan. Wat meer is: ik zag vaak erbarmelijke voorstellingen in een professionele context, en heb menig keer mateloos genoten van theater ontstaan in de vrijetijdssfeer. En vergelijken kan, zeker wanneer je vaststelt dat in beide werelden men doorgaans hetzelfde repertoire kiest of recycleert, dezelfde inzet aan de dag legt en dezelfde apparatuur gebruikt… Een voorbeeld? Goed, eentje dan. Ik herinner mij de sprankelende voorstellingen van Brecht (De Bruiloft) of Shakespeare (Hamlet) die Dirk Tanghe regisseerde voor Toneelkring Sint-Rembert, die naar mijn smaak maar een zwakke herneming kregen in de versie van De Paardenkathedraal.

Naar mijn smaak, zeg ik wel veiligheids-halve. Want daar wil ik net toe komen. Theater is in eerste instantie beleving. Om een oude term boven te halen, theater moet vooral voldoening schenken, of het publiek nu met of zonder verwachtingen een ticket heeft gekocht. Bovendien kan die voldoening nogal verschillen van toeschouwer tot toeschouwer. Applaus (of ijzige stilte) is niet altijd een waardemeter. Bij een staande ovatie blijven meestal ook wel een aantal mensen zitten. De ontroering kan zo heftig zijn dat ze alleen eerbiedige en respectvolle stilte toelaat en applaus zelfs ongepast zou klinken. Naar mijn smaak...

Begrijp me niet verkeerd. Ik ben een fanatieke liefhebber van theater, of het nu door professionelen of amateurs

op de scène wordt gezet. Dus acteurs overal te lande, wees bewust van uw verantwoordelijkheid, koester het theater met liefde, zorg en toewijding. Verneder uw talent nooit met de verontschuldiging ‘we zijn maar amateurs’.

Dit bij wijze van inleiding dat Brugge gezegend is met enkele talentrijke toneelkringen, die vaak op een heel eigenzinnige, verrassende of koppige wijze theater maken voor een kritisch publiek dat zich al lang niet meer verplicht voelt een abonnement aan te schaffen omdat broer, zus, neef, nicht of buur heeft besloten zich op de planken te wagen. Maar omdat zij theaterliefhebbers zijn. En dat er toevallig bekende koppen de voorstelling brengen (zij het nu een BV van op TV of een boezemvriend of goede buur) is altijd meegenomen.

U vindt een aantal van hun agenda’s in onze magazines en op onze website, en het loont de moeite de producties van deze gezelschappen met bijzondere aandacht te bekijken. Laat deze bijdrage een eerste aanzet zijn om de discussie rond theater levendig te houden, en discussie, daar ben ik wel een amateur van.

Of misschien kunt u zich al eens informeel tussen de plaatselijke theatermakers mengen tijdens de theaterfuif met surprise act op zaterdag 26 januari 2013 in de maz. Meteen kun je ook kennismaken met Karel Lievens de nieuwe uitbater van de gezellige MaZ-foyer.

— Peter Roose

Cultuurcentrum Brugge stelt zijn theaterzalen (Stadsschouwburg, MaZ/Magdalenazaal, Biekorf en De Dijk) ter beschikking voor podiumactiviteiten van derden. Meer info over zaalhuur is terug te vinden op de website www.ccbrugge.be of 050/44 66 21.

Ook bij Dienst Cultuur kun je als organisatie terecht als je op zoek bent naar een theaterzaal. Meer info via www.brugge.be, dienst.cultuur@brugge.be of 050/44 82 70.

amateurtheater

iK hoUniet van

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

4

exclu–

Ute

Lem

per

- ©

Luc

as A

llen

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

5

De jaren 1920, dat moet wat geweest zijn. The Roaring Twenties in Londen en Les Années Folles in Parijs. In Londen huppelde iedereen vrolijk mee op de tonen van de Charleston. In Parijs trad zangeres-danseres Josephine Baker op met als enige kledij een rij bananen om haar middel. Oeps, als dat geen afrekening was met de preutse 19de eeuw en de ellende van de Eerste Wereldoorlog. In het overzicht van de ‘decadente’ jaren twintig worden Berlijn en Duitsland vaak vergeten. In Berlijn ging het er ook heftig aan toe, daarvan getuigt de filmklassieker Cabaret.

Maar toen kwam vanaf 1929 de economische crisis die tot grauwe armoede leidde. In Duitsland pasten cabaretiers als Kurt Tucholsky en Karl Valentin met hun vlijmscherpe satire niet meer in het plaatje. Dat gold des te meer voor de schrijver Bertolt Brecht en componist Kurt Weill. Zij schreven opera’s en liederen die nog altijd in ons collectief gehoor gegrift staan. Hun bekendste werk is de Dreigroschenoper met de evergreen Mackie Messer ofte Mac the Knife. ‘De haai heeft tanden en die draagt hij open en bloot, maar Mackie heeft een mes en dat mes ziet men niet.’ Als metafoor kan het tellen. De bekendste vertolksters van Brecht en Weill waren in het verleden Lotte Lenya en Gisela May. Ze hadden diepe, donkere stemmen die deden denken aan Marlene Dietrich.

Ute Lemper is de jongste in het rijtje, maar ze is veel meer dan een Brechtvertolkster. Ze werd in 1963 geboren in Münster en debuteerde op haar 16de als punkzangeres. Daarna volgde ze dans- en theater-opleidingen in Keulen en Wenen. Al snel werd ze in Parijs, Londen en New York een topvedette in het musicalcircuit. Zo won ze in Londen de Laurence Olivier Award voor haar hoofdrol in Chicago. Daarnaast tapte Ute uit een ander vaatje in haar samenwerkingen met Tom Waits, Elvis Costello, Nick Cave en Michael Nyman. Ze acteerde in films als Prospero’s Books van Peter Greenaway en Prêt-à-Porter van Robert Altman. Alsof dat niet volstaat, is ze ook beeldend kunstenaar.

Emotie en pathos zijn de sleutelwoorden om de zang en de optredens van Ute Lemper te omschrijven. In het ene lied is ze een diva die met haar donkere stem ontroert. In het volgende lied is ze een krolse kat die haar vrouwelijke charmes uitspeelt. Haar stembereik van hoog tot laag is fenomenaal. Daarbij zijn haar gezichts- en lichaamsexpressies even belangrijk als haar stem. Zo zijn we weer beland in het cabaret en het expressionistisch zangtheater van de jaren 1920. Niemand als Ute Lemper kan in het lied Surabaya Johnny zo uitgesproken zingen: ‘Neem toch die pijp uit je muil, Johnny.’

Het repertoire van Ute Lemper is heel breed. In de Stadsschouwburg Brugge brengt ze exclusief voor België het programma Last Tango in Berlin. Daarin zingt ze nummers van onder meer Astor Piazzolla, Edith Piaf, Jacques Brel, Marlene Dietrich en natuurlijk Kurt Weill. Ute Lemper woont nu in New York maar is haar Duitse roots niet vergeten. Door de liederen heen spint zij een muzikale draad rond de decadentie van Berlijn, rond verleiding en de zoektocht naar liefde in een meedogenloze wereld.

— Joris De Voogt

ute lemPer

LAST TANGO IN BERLIN

wO 16 jan ’13 | 20.00 uur

stadssChOuwBurg

concert

32-27-21-15 euro

Ute Lemper - © Lucas Allen

Ute Lemper - © Lucas Allen

UteemOtie

Lemper& PathOs

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

6

kunstige Valentijnskaarten begonnen te produceren, waardoor de traditie ook tot bij ons doordrong. Dit alles om maar te zeggen dat het meer dan gepast is om vooral in de Brugse Stadsschouwburg de jaarlijkse feestdag van de geliefden extra glans te geven. We zijn het onze geschiedenis verplicht, laten we het zo stellen.

Verwen jezelf en je geliefde(n) met een gelukzalige Saint Amour-avond in de rode fluwelen zitjes van de Stadsschouwburg. Of laat jezelf onderdompelen in de opera Sága, het ultieme werkstuk over de liefde. ‘Dez Mona verwondert, verbluft en verrukt.’ (De Morgen)

— Peter Roose

saint amOur

HUGO CLAUS

Vr 08 feB ’13 | 20.00 uur

stadssChOuwBurg

literatuur

21-18-12-9 euro

dez mOna featuring BOX

SÁGA

dO 14 feB ’13 | 20.00 uur

stadssChOuwBurg

concert

18-15-12-9 euro

Saint Amour in de Brugse Stads-schouwburg, dat is altijd weer een beetje thuiskomen. Niet alleen omdat deze poëtische hoogmis een vaste traditie heeft in onze bonbonnière, maar er zijn vooral geschiedkundige redenen voor. We doken in het archief en Valentijn fronste de wenkbrauwen. Want zelfs puur historisch gezien, draagt Cultuurcentrum Brugge het motto ‘Behoud de begeerte’ hoog in het vaandel. Een pittige liefdeskroniek.

Twee eeuwen geleden was de wijk tussen de Vlamingstraat en de Kuipersstraat een bruisend uitgaanscentrum, met naast verschillende handelszaken, ook heel wat hotels en restaurants. Eenmaal voorbij de Van Ooststraat, kon men gemakkelijk het noorden verliezen. Daar begon een wat verpauperde buurt, waar zich vooral andere uitgaansmogelijkheden aandienden, de zgn. ‘cabaretten’ en ‘huizen van vertier’, waar het begrip liefde voor uiteenlopende interpretaties vatbaar bleek.

Met de plannen voor de bouw van de Brugse Stadsschouwburg (1864) wilde

het toenmalig liberaal stadsbestuur twee vliegen in één klap slaan. Enerzijds de oude ‘Salle de Spectacle’ of kortweg ‘de Comedie’ vervangen door een prestigieus cultuurhuis dat de concurrentie met theaters in verwante grootsteden zoals Gent, Antwerpen of Brussel kon doorstaan. Anderzijds door een groots project van stadsrenovatie de hoge werkloosheid bestrijden en een ‘ongezonde’ buurt in het centrum van Brugge saneren.

Toeval of niet, maar net rond die periode deed Sint-Valentijn zijn intrede in onze streken. Blijkbaar kon deze wat mistige heilige ook in Brugge het amoureuze evenwicht wat herstellen. Over de heilige Valentijn doen er heel wat verhalen de ronde. In het oude Rome leefde een priester Valentijn, die jonge mensen liet huwen, tegen het bevel in van keizer Claudius I. Die vond immers dat ongehuwde mannen betere soldaten waren. Andere bronnen spreken over een Valentijn die Christenen hielp ontsnappen uit de kerkers van Rome, en een valentijnskaart verzond naar een jonge vrouw die hem kwam bezoeken.

Eigenlijk begint men pas vanaf de middeleeuwen de dag te associëren met liefde. Vooral in Frankrijk en Engeland veronderstelde men dat 14 februari de dag was waarop de vogels op zoek gingen naar een partner.

Valentijn werd pas echt populair rond 1900, toen vooral in Engeland en de Verenigde Staten sommige drukkerijen massaal

de vele gezichten van

Dez Mona Featuring Box - © Mous Lamrabat

Kis

s &

Cry

- ©

Maa

rten

Van

den

Abe

ele

de keuze van valentijn

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

7

uit laksheid of omdat het vuur van de liefde was gedoofd. ‘Waar zijn ze nu? Verloren op de bodem van een gat in het geheugen?’ zo besluit de off voice. Dan gaat het schuifje van de herinnering letterlijk open. Het gezicht van haar eerste liefde kan de vrouw zich niet meer herinneren maar ze weet wel nog hoe zijn handen voelden. Voortaan zou ze nog slechts oog hebben voor de handen van haar minnaars. Vier dansende handen worden dan ook de hoofdrolspelers in het verhaal. Ze zijn de enige echte, levendige objecten in het steeds veranderende miniatuurfilmdecor. De handen van een man en een vrouw die elkaar vinden in een erotisch liefdesduet. Vingers die lopen, zitten, baden, slapen…

Open je ogen en je hart. Laat je meeslepen door dit mirakel van pure magie en kinderlijke fantasie. Een moment van puur geluk voor iedereen die nog wat flarden van zijn kinderdromen overhoudt. Kiss & Cry werd door de pers uitgeroepen tot DE voorstelling van het voorbije seizoen. Overal ter wereld wordt het publiek in vervoering gebracht door dit universeel verhaal. Absoluut niet te missen!

— Sonia Debal

miChÈle anne de meY &

jaCO Van dOrmael

KISS & CRY

wO 27 & dO 28 feB ’13 | 20.00 uur | maz

film | dans | theater | performance

15 euro (korting in een dansreeks)

gratis inleiding om 19.15 uur door Gloria Carlier

in samenwerking met Cinema Lumière

Kiss & Cry is een bijzondere en originele voorstelling. Een unieke belevenis. Nooit eerder gezien of vertoond. Een polyfonie van film, dans, tekst en theater.

De betovering vangt aan op het moment dat je de theaterzaal binnenstapt. De scène is omgebouwd tot een heuse filmset volgestouwd met camera’s, projectoren, micro’s, attributen en miniatuurfiguurtjes. Boven de scène een groot filmscherm. De lichten doven, de camera begint te rollen. Voor je ogen ontplooit zich een fascinerende voorstelling. Live gecreëerd, gefilmd en gemixt. Op de set is een groep mensen uiterst geconcentreerd aan het werk met het kunstenaarskoppel filmmaker Jaco Van Dormael en choreografe Michèle Ann De Mey als regisseurs. Hij raakte bij het grote publiek bekend door het internationaal bekroonde Toto le Héros (1991) en andere filmpareltjes zoals Le Huitième Jour (1996) en Mr. Nobody (2009). Zij schreef samen met Anne Teresa De Keersmaeker dansgeschiedenis met hun debuutwerk Fase uit 1982. Michèle Anne De Mey danste geruime tijd bij Rosas tot zij in 1990 haar eigen gezelschap oprichtte. Momenteel is zij artistiek directeur van Charleroi Danses.

Het uitgangspunt van Kiss & Cry is de vraag: ‘Waar gaan de mensen heen als ze uit ons leven, uit onze herinnering verdwijnen?’ Deze gedachte spookt door het hoofd van een vrouw wanneer ze alleen op een perron staat te wachten. Zij denkt terug aan haar eerste liefde, aan de mensen die verdwenen zijn, die verdampten in de nevelen van het bestaan. Of abrupt weggerukt uit het leven door een speling van het lot. Of aan zij die een tijdje met haar optrokken maar die ze afgeschud heeft,

welkom!in de wondermooie en magische wereld van filmmaker Jaco Van Dormael en choreografe Michèle Anne De Mey.

Kis

s &

Cry

- ©

Maa

rten

Van

den

Abe

ele

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

8

dan zou de schouwburg sneller volstromen. Dat klopt natuurlijk niet. Wie echt veel publiek wil, kan beter een goeie komedie met wat BV’s opzetten of twee stand-up comedians inviteren.

Waar komt die hang naar repertoire dan vandaan? Je ziet ze niet enkel bij politici. Ook Pierre Audi, Nederlands grootste podiumdirecteur, riep in 2009 in zijn ‘Staat van het Theater’ de verzamelde theatersector op om weer meer in te zetten op teksttoneel. Voor Audi geldt repertoire als een meesterproef voor ambacht, als het fundament voor een gezond debat tussen vroeger en nu, tussen kunst en samenleving. Waar Audi oproept tot artistieke kwaliteit, diepzinnige inhoud en een vruchtbare wisselwerking tussen vroeger en nu en tussen kunst en samenleving, kan ik hem helemaal volgen. Hij heeft het niet over nationale identiteit, niet over de teloorgang van de jeugd of over meer publiek. Hij behartigt repertoire als repertoire, voor wat het te ‘vertellen’ heeft. En dat is de enige discussie die van tel is.

3. Tijd voor ons derde boompje: hoe zit dat dan met het repertoiretheater in

Vlaanderen? In het seizoen 2010-2011 alleen al zagen we zeven verschillende Othello’s. Ook een stuk of vijf Medea’s kregen we de jongste seizoenen op het bord. Vandaag is het dan weer Macbeth die de hitlijsten aanvoert. Repertoire zit weer in de lift. Terwijl je vroeger als recensent hoogstens tien keer per seizoen nog even een klassieker moest herlezen voor je naar theater ging, holde je de jongste jaren elke week naar de bib. Geen opmars was echter zo opvallend als die van het Russische repertoire. Van Tsjechov kon je de jongste twaalf maanden het hele oeuvre weer op de planken zien, of toch zijn meesterwerken. En niet alleen Tsjechov. Wie herinnerde zich nog Gorki? Ook Russische romans als Dostojevski’s Aantekeningen uit het ondergrondse en Gontsjarovs Oblomow werden enthousiast bewerkt voor de planken. Waar komen die oude Russen plots toch allemaal uitgekropen?

Die Russische revival zegt niets over die Russen, maar alles over ons. Russische stukken delen iets wat je in geen andere traditie terugvindt. Wat deze burgers kenmerkt, is hun passiviteit en hun

Wat ik ga doen, is eerst een boompje opzetten over wat ‘repertoire’ precies is, dan een boompje over hoe er naar repertoire gekeken wordt, dan een boompje over het recente repertoire op onze podia, en dan een boompje over wat ik denk dat het allemaal moet zijn. Mijn basisvraag: hoe staat het met het repertoiretheater in de Lage Landen?

1. In de strikte definitie is ‘repertoire’ die min of meer afgelijnde verzameling

van toneelstukken die met enige regelmaat opnieuw worden opgevoerd en waarvan de naam van de schrijver een belletje doet rinkelen: Sofocles, Shakespeare, Tsjechov, Ibsen, Brecht, en natuurlijk Cyril Buysse. Vaak vertonen deze stukken een klassieke bedrijvenstructuur en helder afgelijnde personages, maar er is ook die meer versplinterde 20ste-eeuwse schuif met Beckett, Heiner Müller, Sarah Kane… Vrouwelijke auteurs zijn binnen dit repertoire een uitzondering, buiten-Europese stukken al helemaal.

Open deur nummer één: ‘ons repertoire’ is dus niet de verzameling van ‘de beste stukken’ maar wel een historisch gegroeide constructie. Wij Europeërs hebben ons repertoire door de eeuwen zo samengesteld en aangepast dat het aansluit bij ons wereldbeeld. Open deur nummer twee: repertoire is politiek. Ik denk aan opvoeringen van Shakespeares Midzomernachtsdroom in het communistische Rusland. Daar kregen niet de rijkeluiskinderen alle sympathie, wel de toneelspelende handwerklieden. En zij lachten die rijkelui hartelijk uit. Een viering van de arbeiderscultuur kortom, ten koste van de bezittende klasse. In West-Europa doen we het altijd andersom, en dat is niet toevallig.

Samengevat: klassiek repertoire draait om hiërarchie. Want wat is een klassieker? Niets anders dan de conflictzone van verticale verhoudingen: tussen goden en mensen, tussen edelen en het volk, tussen beslissende mannen en ondergeschikte vrouwen. Die onderschikkende hiërarchie bepaalt niet alleen de inhoud, maar ook de vorm van klassiekers. Dat lijkt misschien allemaal nogal wiedes, maar kijk in die schuif met Beckett, Müller en Kane. Hun stukken hebben geen verticale, maar een horizontale structuur. Daar gebeuren de dingen zonder reden, er is niet echt een verhaal van a tot z, enkel zinnen na elkaar.

2.Daarom hoeft het niet te verwonderen dat ‘repertoire’ makkelijk het

onderwerp wordt van politieke discussies. Wat opvalt, is dat repertoire daarbij vaak wordt gezien als een wondermiddel voor een heel ander probleem: nationale identiteit of culturele opvoeding. Eeuwig zijn de discussies welke literaire klassiekers de schoolgaande jeugd zou moeten gelezen hebben om niet ten prooi te vallen aan de totale barbarij. Repertoire zou onze gemeenschap weer bijeen brengen, is dan de veronderstelling. Als het cultuurcentrum of het stadstheater een toneelklassieker programmeert,

repertoire(of is het dood?)leeft!

Schiller/Tasten - © Danny Willems

existentiële treurnis. ‘Ik ben in de rouw van mijn leven, ik ben ongelukkig’, luidt al meteen de tweede repliek van De Meeuw, van de jonge Masja. Zo zal je het bij wel meer Russische personages horen. Ze zijn even passief als intelligent. Zou het kunnen dat die toestand sterk overeenkomt met het huidige zelfgevoel bij kunstenaars, en bij uitbreiding bij hun publiek? Links, progressief en intellectueel zijn in de verdrukking. Ons wereldbeeld mist actiebereidheid. We verzuchten ‘Naar Moskou, naar Moskou!’ en blijven doorgaan met hetzelfde.

4. Boompje vier: het repertoiretheater in Vlaanderen en Nederland lijkt

zo ontzettend volgzaam geworden. We kiezen een tekst, we spelen hem met brio, klaar. Maar wat wil er vandaag met dit repertoire verteld worden? Om een repertoirestuk op te voeren zoals het ooit bedoeld is, moet je er grondig mee aan de slag gaan. Ibsen bijvoorbeeld wou clashen, hij wou debat. Wie niet op zoek gaat naar hoe je die clash kan handhaven in de taal van deze tijd, voor een publiek van vandaag, begraaft Ibsen.

Kortom, als besluit: repertoire is een hoge zaak: ideologisch, politiek, artistiek. Het is geen stukje spelen als een ander. Om Pierre Audi nogmaals te citeren: ‘Repertoire blijft het fundament voor een gezond debat tussen vroeger en nu, tussen kunst en samenleving.’ We hoeven het niet te doen voor de politiek, niet voor onze nationale identiteit, niet voor meer publiek of om onze jeugd te behoeden van de ondergang. Wel voor wat repertoire te vertellen heeft over deze tijd.

— Wouter Hillaert

needcompanYDE KUNST DER VERMAKELIJKHEID NEEDCOMPANY SPEELT DE DOOD VAN DIRK ROOFTHOOFT di 08 jan ‘13 | 20.00 uur | maz

15 euro

Jan decorte / Bloet & de rooversSCHILLER / TASTEN dO 10 jan ’13 | 20.00 uur | stadssChOuwBurg

12-9-6 euro

toneelhUis / GUY cassiersDUISTER HART di 15 jan ’13 | 20.00 uur | stadssChOuwBurg

15-12-9 eurogratis inleiding om 19.15 uur

ntGentEEN BRUID IN DE MORGEN za 19 jan ’13 | 20.00 uur | stadssChOuwBurg

15-12-9 eurogratis inleiding om 19.15 uur

toneelhUis / olYmpiQUe dramatiQUe & laZarUs NIETS IS ONMOGELIJK di 29 jan ’13 | 20.00 uur | stadssChOuwBurg

11 euro | 8 euro (-26 jaar)copresentatie met de Werf

toneelGroep maastrichtTIMON VAN ATHENE wO 30 jan ’13 | 20.00 uur | stadssChOuwBurg

15-12-9 euro gratis inleiding om 19.15 uur

toneelhUis / aBKe harinG & BenJamin verdoncKSONG #2 dO 07 feB ’13 | 20.00 uur | BiekOrf

12 euro

a two doGs companY / Kris verdoncKM, A REFLECTION wO 13 feB ’13 | 20.00 uur | maz

15 euro

herBert flacK & Katrien de BecKerDE DAME MET HET HONDJE za 16 feB ’13 | 20.00 uur | stadssChOuwBurg

18-15-12 euro

ntGentAFRICA dO 21 feB ’13 | 20.00 uur | maz

15 euro

de tiJdBLOETWOLLEFDUIVEL / OTHELLO di 26 feB ’13 | 20.00 uur | stadssChOuwBurg

12-9-6 euro

literatUUr

ntGent & hetpaleisKLEINE DAGEN wO 20 feB ’13 | 20.00 uur

fOYer stadssChOuwBurg

8 euro

Wouter Hillaert hield een lezing op 8 oktober '12 in HETPALEIS n.a.v. het repertoirestuk De Meeuw. We kunnen slechts een klein deel van de lezing publiceren maar de volledige versie is terug te vinden op www.deburen.eu

Hij bespreekt in zijn lezing wat het repertoiretheater vandaag vermag. Wat betekent het om in deze tijd hele hordes Oude Russen op te voeren? Welke verborgen stellingen neem je dan als theatermaker in?

theater —

Kalender KortinG met een com-pas

Een bruid in de morgen - © Phile Deprez

De kunst der vermakelijkheid - © Maarten Vanden Abeele

De vorige passages van Australian Dance Theatre in Brugge gingen niet onopgemerkt voorbij. Met een adembenemende mix van acrobatische, risicovolle sprongen, elegante klassieke bewegingen, een ingenieuze soundscape, een stevige portie elektronica en knappe visuals overtuigden voorstellingen zoals Birdbrain, The Age of Unbeauty, G en Be Your Self een ruim, en vooral ook jong publiek. Met gepaste trots presenteren we ook ditmaal de Belgische première van hun nieuwste voorstelling: Proximity.

Samen met de bekende Franse video-engineer Thomas Pachoud creëert choreograaf Garry Stewart een verbluffende dialoog tussen de negen dansers en realtime videobeelden. Tijdens de voorstelling richten de dansers videocamera’s op elkaar om live hun lichamelijkheid vast te leggen. Deze beelden worden vervolgens gemanipuleerd en onmiddellijk geprojecteerd op grote schermen achter de dansers.

het adembenemendeaustraliandance theatre

BELGISCHE PREMIèRE

& ExCLUSIEF

aUstralian dance theatre / GarrY stewartPROxIMITY Vr 11 & za 12 jan ’13 | 20.00 uur maz

dans 18 euro (korting in een dansreeks) 6 euro (Jonge K’s = -26 jaar) gratis inleiding om 19.15 uur door Katie Verstockt

Pro

xim

ity

- ©

Chr

is H

erzf

eld

Cam

ligh

t pro

duct

ions

Vijftien ondefinieerbare wezens bewegen in het duister over de scène. Kruipend, rollend, rennend, vallend, opstaand en weer doorgaand. Schijnbaar voortgetrokken door een onzichtbare drang om te rennen. Waar naar toe? Het noodlot tegemoet? Dit is het uitgangspunt van Sideways Rain.

De voortdurende stroom van lichamen die elkaar kruisen, blijft doorgaan. De onophoudelijke cirkel van het leven, van geboorte naar dood. De choreografie is een visuele en fysieke metafoor van het leven zelf, van het ontstaan van het universum en de raadselachtige wetmatigheden die deze wereld beheersen. Zoals een rivier haar eigen bedding zoekt, volgt deze voorstelling haar eigen wetmatigheid. Choreograaf Botelho bedacht de regels die bepalen wanneer, waar en hoe vaak een variatie wordt gedanst. Zo ontstaat een gestructureerde vorm van improvisatie die geen enkele avond dezelfde is. Bothelho: ‘De dansers gaan ongeveer 250 keer rond, maar weten nooit precies wat hen te wachten staat. Ze moeten elkaar voortdurend in de gaten houden. Zo mag je jouw bewegingen pas veranderen als je voorganger zijn variatie verandert.’

Botelho verweeft op een ingenieuze manier bewegingspatronen, ritme, beelden en muzikaliteit. Net als bij de choreograaf Albert Quesada (zie pag. 11) vormt ‘sport’ de inspiratiebron voor de voorstelling. Botelho: ’Ik wil dingen maken die de dans en het leven met elkaar verbinden. Terwijl ik aan het hardlopen was, bedacht ik hoe het lopen een prachtige metafoor was voor het leven en de evolutie.’

GUilherme Botelho / cie aliasSIDEWAYS RAIN di 22 jan ’13 | 20.00 uur | stadssChOuwBurg

dans 15-12 euro (korting in een dansreeks) gratis inleiding om 19.15 uur door Gloria Carlier

Sideways Rain alles stroomt alles is in beweging

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

10

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

11

je titel, Slow Sports, klinkt als een tegenstelling.Helemaal niet. Een Braziliaanse wetenschapper onderzocht het verschil tussen hoe we iets zien en hoe we ons iets herinneren. Hij merkte op dat onze ogen bij iets wat ‘anders’ is, meer tijd nodig hebben om het te registreren. Als je bijvoorbeeld een rij glazen hebt en een koffiepot in het midden, zullen je ogen meer tijd nemen om de pot te registreren. Iets gelijkaardigs gebeurt als we naar iemand kijken die valt of een snelle beweging uitvoert: we zullen ons de beweging veel trager herinneren dan ze werkelijk gebeurde. Dat effect van versnelling en vertraging heb ik verwerkt in Slow Sports. Op die manier zien we duidelijker de schoonheid van een beweging.

Sport draait in essentie nog altijd om een lichaam dat grenzen verlegt. Ik heb geprobeerd om een voorstelling te maken voor een divers publiek. Het gaat niet over specifieke sporten maar over de fascinatie voor het atletische lichaam. Iedereen die ooit sport deed of zag, zal er iets in herkennen.

‘Geef een kind een bal en het zal spelen. Geef een volwassene een bal en hij zal zich herinneren hoe hij er als kind mee speelde.' De Spanjaard Albert Quesada (30) is ondertussen danser en choreograaf, maar zijn lichaam herinnert zich nog hoe hij als kind voetbalde.

wat is volgens jou de link tussen dans en sport?Of we nu naar sport kijken of naar dans, we zijn gefascineerd door een bewegend lichaam. De schoonheid van iemands inspanning om iets te bereiken, het spel, het gevecht, de competitie, het belang van timing. We kijken graag naar mensen in gevaar. Zelfs in dans zit een zekere wedijver: je weet hoe een bepaalde beweging moet uitgevoerd worden, streeft naar perfectie en vaak ben je daarbij afhankelijk van de ander.

We kijken

interview met albert Quesada

mensenin gevaar

graag naar

Fragment uit een interview met Albert Quesada door Sarah Vankersschaever, verschenen in De Standaard op 19 apr ’12. Lees ook de recensie door sportcommentator Luc Van Doorslaer (De Standaard, 23 apr ‘12) op www.ccbrugge.be

Slow sports - © Luc Depreitere

Spirit - © Phile Deprez

d-spotFESTIVALKALENDER dans | performance in samenwerking met Het Entrepot

slow sportsALBERT QUESADA Vr 22 feB ’13 | 20.00 uur | BiekOrf

‘sport wordt dansen’

anaÏs van eYcKen, frÉdÉriQUe dom & seBastian dinGensWALTER MITTY Vr 22 feB ’13 | 22.00 uur | het entrePOt

florentina holZinGer & vincent rieBeeKSPIRIT za 23 feB ‘13 | 20.00 uur | BiekOrf

franK&roBBert/roBBert&franKA JOURNEY INTO SPACE za 23 feB ’13 | 22.00 uur | het entrePOt

‘laat je op sleeptouw nemen doorheen een absurd universum’

Kasper vandenBerGhe & KUrt vandendriesscheK&K BRINGIN' HOME THE BACON zO 24 feB | 20.00 uur | BiekOrf

tickets & info: www.dspot.be 9 euro: 1 ticket voor 2 voorstellingen per gekozen dag (22 & 23 feb '13)6 euro: voor de voorstelling op 24 feb ’13 OF Jonge K's (-26 jaar)

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

12

nieuwsgierigheid en een gretigheid heeft om te kunnen lezen, schrijven en rekenen. En die gretigheid zou blijvend gevoed en gekoesterd moeten worden. Ook bij het avontuur van het theater zou dit evident moeten zijn. Kinderen moeten de kans krijgen om te zeggen dat ze een voorstelling niet zo boeiend vonden, maar een andere misschien wel. Onze uitdaging is: hoe kunnen we jongeren helpen om theater te leren bekijken en begrijpen, en er telkens opnieuw met plezier in te duiken?

welk soort voorstellingen worden in hetPaleis gemaakt en hoe ontstaan ze?Ofwel is er de kunstenaar die zegt: ‘Ik heb een idee om dat of dat te maken’. Het is zelden dat dat idee dan direct gerealiseerd wordt. Belangrijk is de dialoog die aan de creatie vooraf gaat, het zoeken naar de juiste accenten, de discussie over de inhoud en het waarom. Een tweede parcours is dat wij zelf met een aantal ideeën naar de kunstenaar gaan en zijn suggesties hierbij vragen. In het verleden creëerden wij en het publiek mocht komen kijken. Tegenwoordig is er een veel bredere dialoog tussen publiek en kunstenaar. Het is niet de bedoeling het publiek zo maar te geven wat het graag ziet. We proberen te werken aan hetgeen het

Eén van de theaterhuizen waarmee we een jarenlange band hebben, is HETPALEIS uit Antwerpen. Tussen december 2012 en april 2013 is HETPALEIS maar liefst vier keer te gast in de Brugse Stadsschouwburg en Biekorf, met heel diverse voorstellingen voor (piep)jong publiek. Reden dus voor een gesprek met Barbara Wyckmans, sinds 15 jaar artistiek directeur van HETPALEIS en grande dame van het Vlaamse jeugdtheater. Je merkt het al in de grote inkomhal van HETPALEIS. Dit is een plek met veel open ruimtes, gangen, trappen en kamers, een plaats voor verbeelding en creatie, waar veel (jong) publiek welkom is. Op een van de lange muren staat in mooie letters ‘Een brood wordt ook niet gebakken voor óf kinderen, óf volwassenen.’ Met dit glasheldere statement van jeugdauteur Gregie De Maeyer besef je: dit is een plek waar kinderkunsten serieus genomen worden.

een eerste vraag: waarvoor staat hetPaleis?HETPALEIS is een theaterhuis voor kinderen, jongeren en kunstenaars uit diverse disciplines. Wij willen artiesten, het kinder- en jongerenpubliek én volwassenen bij elkaar brengen. Alles wat we doen, gebeurt vanuit een bezorgdheid om cultuur evident te maken voor elk kind, voor elke familie. En we proberen dat doel

te bereiken door kwaliteit toegankelijk te maken én door toegankelijke kwaliteit te brengen.

Voor voorstellingen die wat meer inspanning vragen, verricht onze educatieve dienst heel veel werk. Via lesmappen, klasbezoeken en omkaderingen, brengen onze publieks- en educatiemedewerkers, het publiek dichter bij de voorstellingen, zowel bij de moeilijkere als bij de toegankelijke. een sterkte van al jullie voorstellingen is dat ze toegankelijk zijn maar nooit kinderachtig of betuttelend.Wij zijn ervan overtuigd dat goede voorstellingen voor kinderen en jongeren ook volwassenen boeien. Kindertheater is ook voor volwassenen, maar nog beter!

hetPaleis wil een open huis zijn met een heel divers aanbod voor een heel divers publiek.We werken eraan om al onze doelgroepen te bereiken en proberen een balans te vinden in onze school- en familieprogrammering. Ik vind het belangrijk dat cultuurbeleving ook voldoende ruimte krijgt buiten de schooluren en -muren. Wat op school geleerd wordt, moet een uitdaging zijn om de rest van je leven van te genieten. Er is geen enkele zesjarige die niet een

is ook voor volwassenenKindertheater

maar nogbeter!

— Barbara Wyckmans

Barbara Wyckmans - © Diego Franssens

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

13

publiek graag zal (leren) zien. Daarbij luisteren we natuurlijk naar de signalen die van het publiek komen.

Gelukkige verjaardag was in december op bezoek in Brugge. kan je iets vertellen over de voorstellingen die binnenkort te gast zijn?Voor WIEJOOW! wilden we Dimitri Leue uitdagen om rond klanken, beelden en beweging te werken. Een nieuwe wereld met een universele taal. Prinses Turandot is een herneming van de succesvolle kinderopera die HETPALEIS in 2011 samen met muziektheater Walpurgis maakte. We kozen ervoor om de beleving van de emoties in de muziek te versterken door het publiek mee te integreren in de enscenering. Dan verwachten we ook nog De tip van je tenen, de nieuwe productie van HETPALEIS en 4HOOG. Dit wordt een voorstelling met muziek en teksten rond ‘eerste keer-ervaringen’ zoals de eerste keer fietsen, de eerste keer zelf boodschappen doen… Het leven is een aaneenschakeling van ‘eerste keren’ en het verlangen om iets te bereiken dat je (nog) niet kunt, is het uitgangspunt van deze productie.

ervaart hetPaleis een band met Brugge waar het al zoveel jaren geregeld te gast is?Ja, wij komen het liefst in die huizen waar we de programmator kennen en van wie we weten dat hij/zij de moeite heeft gedaan om ons werk te volgen. We werken het liefst met mensen die de visie van HETPALEIS delen zodat onze producties niet als ‘consumpties’ doorverkocht worden, maar gedegusteerd kunnen worden. De beste ervaring is dat de programmatoren hun publiek ‘disgenoot’ willen maken van datgene waaraan wij maanden intens gewerkt hebben. Een mailtje als ‘Het was een geslaagde voorstelling en het publiek heeft ervan genoten!’, zoals we soms uit Brugge terugkrijgen, lijkt een kleine attentie. Maar dergelijke complimenten worden hier in huis verspreid en zijn voor ons heel waardevol.

— Sonja De Brouwer

het volledige interview met

Barbara Wyckmans vind je op

www.ccbrugge.be

Met vijf heerlijke activiteiten willen we ons jonge publiek op koude winterdagen verwennen.

In de witte wintervoorstelling Sneeuw! moeten peuters niet de hele tijd stilzitten. Knus bij elkaar, op kussentjes rond de scène worden ze meegezogen in een betoverend verhaal dat de stille sfeer van het verre noorden ademt.

Al meer dan 20 jaar volgen we het parcours van het eigenzinnige Toneelschap Beumer & Drost (B&D). In hun nieuwe voorstelling Padvinders blinkt B&D weer uit door flitsend spel, originele theatrale vondsten, gevatte dialogen en visuele en auditieve grappen.

In zijn nieuwste productie WIEJOOW! (‘wow’, ‘amaai’) kiest schrijver-regisseur Dimitri Leue voor de kracht van beeld en muziek. Het wordt een theatraal concert over mensen die met en tegen elkaar werken om de wereld te creëren. Deze voorstelling wordt zeker ‘Wiejoow’!

Rosie en Moussa, de brief van papa is een intieme bewerking van het mooie kinderboek van Michael De Cock. Steven De bruyn en Jasper Hautekiet spelen er prachtige muziek bij.

Tijdens de krokusvakantie richten we de theaterspots op de kinderen zelf. Dat zij ook zelf graag toneel spelen, merkten we alvast aan de inschrijvingen voor het Petit-atelier van Jeugdtheaterhuis Larf! Deze vijfdaagse theaterworkshop, die ondertussen volzet is, wordt later zeker herhaald. Hou de website, het magazine en de familiefolder dus in de gaten!

KALENDER familie

sprooKJes en ZoSNEEUW!zO 13 jan ’13 | 15.00 & 16.30 uurBiekOrf

theater 1,5 tot 4 jaar6 euro (laatste tickets)

toneelschap BeUmer & drostPADVINDERSVr 18 jan ’13 | 20.00 uurstadssChOuwBurg

theater vanaf 9 jaar6 euro

hetpaleisWIEJOOW!wO 23 jan ’13 | 17.00 uur

stadssChOuwBurg

muziektheater vanaf 6 jaar12-9-6 euro / 6 euro (-12 jaar)

’t arsenaalROSIE EN MOUSSA, DE BRIEF VAN PAPAzO 03 feB ’13 | 15.00 uur | de dijk

muziektheater vanaf 6 jaar6 euro

larf!PETIT-ATELIER ma 11 feB ’13 t.e.m. Vr 15 feB ’13 elke namiddag Van 13.30 tOt 16.30 uur | BiekOrf

workshop | theateratelier6 tot 8 jaar info: sara.colpaert@brugge.be (volzet)

Theatereen warme pleisterplek in winterse dagen.

feb01C

ult

uu

rC

en

tr

um

Br

ug

ge |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

14

‘Tom Waits of het genie van de dronkenmanspoëzie’, dat zou de titel worden van mijn eindverhandeling als Germaanse filoloog… al vanaf dag één in Gent. Een paar nachten doortrekken en de klus was geklaard. De overtuiging duldde geen uitstel, de concentratie was van Olympisch niveau en de zekerheid op slagen evenredig met de graad van adolescente zelfoverschatting. We hadden sloten koffie ingeslagen en op sterk water gezet.

‘The coffee wasn’t strong enough to defend itself’, werd ons motto, onze benzine, onze donkere stuwram naar succes. De man die dergelijke oneliners verzinnen kon, sloot ik voorgoed in mijn hart en nieren. Wij waren intercontinentale zielsgenoten, verwante drinkebroers met respect voor elkaars cocktails, prinsen van de nachtelijke schuttingen. Hopend dat we ooit zouden worden herkend als de oorspronkelijke figuranten uit Hoppers Nighthawks (at the diner).

Ware er niet de zonderlinge professor Schrickx, die de onnavolgbaar legendarische woorden sprak: ‘Tom Waits? Dat is geen dichter maar ne liedjeszanger’. Tot zover… De ontgoocheling was misschien niet levensbedreigend, maar stelde toch de zin van mijn verdere studies in vraag. Een alternatief werd niet in het eerste halfjaar gevonden en waardiger is het nooit geworden. Maar de komst van de meester zelf enkele maanden later in de Arenbergschouwburg (we spreken late jaren zeventig), bevestigde mijn sluimerende vermoedens. Mijn relatie met de hese grompot zou vol verrassingen blijven.

Van de vreemde stemmingswendingen sedert de epische parlando van Nighthawks at the diner, over de vol smart gelapte Closing Time, naar de grillige muzikale stijlstudies sedert Swordfishtrombone en Rain Dogs tot de recente grootstadnoise die zijn feestelijke intrede deed met Bone Machine. Elke muzikale verrassing bood een grensverleggend genot en trok telkens een nieuwe genots-verleggende grens. Bij orkestleider Waits werden megafoon, kartonnen dozen, gietijzeren buizen, fijngemalen woestijnzand, fluitketels en stoomstrijkijzers, even manifeste instrumentale ingrediënten in een melodisch universum dat evenzeer uit de staalwalsen van Arcelor Mittal als uit de twaalfsporenbanden van de Abbey Road Studios geperst kon worden.

Ik ben er lang van uit gegaan dat deze inzichten mijn intieme verhouding met Tom Waits uniek maakte, dat ik een geprivilegieerde getuige was van een kosmos die de heer Waits speciaal voor mij besloot te ontsluiten. Niets is minder waar, gelukkig. ‘The piano has been drinking, not me’. Het aantal Waits-crooners dat de voorbije jaren de kelen schraapte, is niet meer bij te houden en nauwelijks de moeite waard om de energie van het origineel af te leiden. Voor L’Orchestre d’Hommes-Orchestre maak ik echter graag een uitzondering, deze groep heeft met anarchistische slagvaardigheid de postindustriële expressiedrift van Tom Waits tot een missie gemaakt. Theepotten, zakdoeken, schoenzolen, zinken wastobbe, schurende scharnieren en piepende raderen van gammele kinderwagens worden niet gespaard in de vaste overtuiging dat ‘the universe is making music all the time’ (sprak de meester). En onthou die eerste februari vooral ‘I think that everybody likes music, but what you really want is music to like you’.

— Peter Roose

l’OrChestre

d’hOmmes-OrChestres

PERFORMS TOM WAITS

Vr 01 feB '13 | 20.00 uur

stadssChOuwBurg

concert

21-18-12-9 euro

schilderijdanheser

het

— tOm waits, drOnken PianO’sen sterke kOffie

Tom Waits - © James Michin III

blu

es

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

15

‘Brugge heeft de blues verbannen’, klonk vorig jaar de noodkreet van Franky Bruneel. Hij is hoofdredacteur van het magazine Back To The Roots, zowat het enige bluestijdschrift in Vlaanderen (en België), met zetel in… Brugge. Met de ondertussen stilaan legendarische Belgian Blues Night (een organisatie van de toenmalige Cactus vzw) droeg Brugge enige tijd de titel van Belgische hoofdstad van de blues. Maar sinds de late jaren tachtig zag Franky Bruneel zijn stad verglijden tot een onbeduidende stip op de actuele bluesplattegrond. ‘Nochtans is de blues niet dood’, verzekert hij.

Het valt niet te ontkennen dat de blues een essentiële rol heeft gespeeld in de geschiedenis en de ontwikkeling van de Westerse populaire muziek. Zonder de blues geen Rolling Stones of Dylan, geen James Brown, Stevie Wonder of Nirvana… Ontstaan ergens aan het einde van de 19de en het begin van de 20ste eeuw op de plantages in de zuidelijke staten van Amerika als communicatiemiddel en vorm van troost of stil verzet van de Afrikaanse slaven. Dit terneergeslagen gevoel werd omschreven als ‘blue’. De meeste kronieken gaan ervan uit dat we de term ‘blues’ te danken hebben aan componist W.C. Handy (een grote inspiratiebron van Louis Armstrong), toen hij in 1912 het nummer Memphis Blues uitbracht.

Aanvankelijk leek vooral de Mississippi-delta een zeer vruchtbare bron voor de blues. Maar in de jaren dertig trokken een aantal bluesmuzikanten naar de grote steden, waardoor de muziek van o.a. Sun House, Robert Johnson, Brownie McGhee en Blind Lemon Jefferson bekend raakte bij een breder publiek. Ook enkele vrouwelijke performers lieten zich niet onbetuigd. Vooral Bessie Smith en Billie Holiday bereikten in woelige segregatietijden een behoorlijke sterstatus.

De bluesnamen die wereldwijd bekendheid verwierven kwamen een generatie later, met figuren als Muddy Waters, Howlin’ Wolf en de nog steeds toerende BB King. Naast natuurlijk ook de blanke bluesadepten zoals Stevie Ray Vaughan, The Fabulous Thunderbirds, Steve Thackery en Rod Piazza, waarvan enkelen ooit de weg naar Brugge vonden,

mede dankzij de affiches van de Belgian Blues Night (aanvankelijk in De Varens en later in de Beurshalle). Dat sindsdien de blues in Brugge dood is, klopt niet helemaal. Getuige daarvan de nooit verdwenen bluesconcertjes in een aantal Brugse kroegen en het recent opgestarte initiatief Blues in Bruges. Maar Franky Bruneel heeft wel een punt dat de grote bluesnamen zelden nog in Brugge optreden. Cultuurcentrum Brugge ondernam de voorbije jaren een paar voorzichtige stappen om het bluespad opnieuw wat te effenen met concerten van Ten Years After, een Alan Lomax Tribute en de Music Maker

Blues Revue. Daarmee kwamen we blijkbaar voor een deel tegemoet aan een belangrijke verzuchting van een aantal muziekliefhebbers, die al een hele tijd met de blues zaten omwille van het geringe aanbod traditionele bluesstijlen en verwante genres zoals cajun & zydeco, soul, rock ’n roll en rockabilly in deze stad.

Back To The Roots en Cultuurcentrum Brugge besloten de handen in elkaar te slaan. De eerste resultaten van deze samenwerking kun je de komende maanden al beleven met een optreden van Jimmy Moliere en een foyerconcert met Lightnin’ Guy. Ondertussen worden ook plannen gesmeed voor een heus bluesweekend in oktober. Cajun en zydeco moeten zeker een plaats krijgen in een volgend Airbagfestival.

— Peter Roose

lightnin’ guY sOlO

wO 06 feB '13 | 20.00 uur

fOYer stadssChOuwBurg

concert

8 euro

met steun van de Vlaamse overheid

the jimmY mOliere Quartet

Vr 15 feB '13 | 20.00 uur

stadssChOuwBurg

concert

12-9-6 euro

in samenwerking met Back to the Roots

blues

The Jimmy Moliere Quartet - © Franky Bruneel

van dein de ban

KALENDER nostalGia

paUl van vlietPAUL VAN VLIET NU!zO 20 jan '13 | 15.00 uurstadssChOuwBurg

humor | muziek32-27-21-15 euro (korting in een Nostalgiareeks) Nostalgia Bal in de foyer na het concert

Jo lemaireJE NE REGRETTE RIENzO 10 feB '13 | 15.00 uurstadssChOuwBurg concert18-15-12-9 euro (korting in een Nostalgiareeks)Nostalgia Bal in de foyer na het concert

KALENDER hUmor

ExCLUSIEF BELGISCH CONCERT

the new rope strinG BandVr 25 jan ’13 | 20.00 uur stadssChOuwBurg

humor | muziek15-12-9 euro

rannel theatre companYFLHIP FLHOPzO 27 jan ’13 | 20.00 uur | maz

humor | visueel theater15 euro6 euro (korting Jonge K's = -26 jaar)

ashton BrothersTREASURESdO 31 jan ’13 | 20.00 uur stadssChOuwBurg

humor | muziek21-18-12-9 euro

HumorLiefhebbers van die typische, droge Engelse humor mogen het optreden van de the new rope string Band zeker niet missen. Deze drie heren brengen muzikaal gepingpong. Humor en slapstick in een totale warboel van vioolsnaren, zoekgeraakte noten en iets met onderwatermuziek.

Voor de eerste keer en exclusief komen de twee Engelse schilder-behangers van rannel theatre Company, in Brugge het appartement van een vriend opknappen. Het resultaat zijn hilarische, onverwachte sketches vol muziek, breakdance en beatbox motoriek.

the ashton Brothers gaan in hun nieuwste creatie Treasures op zoek naar verborgen schatten en gekoesterde juweeltjes uit hun eigen verleden. De rode draad blijft hun fascinatie voor de antiheld die zich op tragikomische wijze ontworstelt aan zijn lot.

2x Nostalgia Schrijver, zanger, speler, ondernemer, ambassadeur van Unicef en stichter van Theater PePijn. Paul van Vliet is één van de veelzijdigste van alle Nederlandse cabaretiers. Wat Paul van Vliet op het toneel doet is zeldzaam geworden in deze tijd. Zijn tijdloze humor is van een haast nostalgische zeldzaamheid. Zijn optreden, gestoeld op vijftig jaar vakmanschap, is nooit grof en wordt altijd gekenmerkt door oprechte betrokkenheid. Momenteel doet hij het wat rustiger aan, maar hij speelt nog steeds. Met een onblusbare liefde voor het levende theater.

jo lemaire brengt in februari Je ne regrette rien. Heeft deze titel uitleg nodig? De woorden zijn voor eeuwig verbonden aan Edith Piaf, la môme. Meer zou er niet nodig mogen zijn om je te overtuigen. Kom genieten van deze ode van een markante madam aan een grande dame.

puurgenieten

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

16

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

17

KALENDER concerten

sam vloemanswO 09 jan '13 | 20.00 uurfOYer stadssChOuwBurg

concert8 euromet steun van de Vlaamse overheid

ladY linn & her maGnificent BiG Bandza 26 jan '13 | 20.00 uurstadssChOuwBurg

concert24-21-15-9 euro

de mensDE MENS WORDT 20!za 02 feB '13 | 20.00 uurstadssChOuwBurg concert18-15-12-9 euro

liGhtnin’ GUYONE MAN BANDwO 06 feB ’13 | 20.00 uur fOYer stadssChOuwBurg

concert8 euromet steun van de Vlaamse overheid

te GeK!?NERVEUZE VROUWENza 09 feB ’13 | 20.00 uur stadssChOuwBurg

concert 18-15-12-9 euromet je ticket geniet je van een reductietarief (2 voor de prijs van 1) voor de expositie Nerveuze vrouwen van zo 13 okt’12 tot zo 26 mei ’13 in het museum Dr. Guislain (Gent)

wim mertensPIANO SOLOdi 19 feB ’13 | 20.00 uur stadssChOuwBurg

concert18-15-12-9 euro

een rockend triode mens viert zijn twintigste verjaardag met een semi-akoestisch theaterconcert: al hun klassiekers plus een aantal nieuwe nummers en verrassingen. Sfeervol en intiem, zoals dat hoort in een theater. Wat niet belet dat er ook gelachen en gerockt mag worden.

stemmig sextetNeem een stevige brok moderne jazz, smijt daar wat latin ritmes doorheen en mix met een vleugje soul en funk. Als een spons absorbeert sam Vloemans invloeden van buitenaf. Tijdens een knus foyerconcert trakteert hij je op een stemmige, passionele en ontroerende winteravond.

Vier dames en vijf herenNerveuze vrouwen is een voorstelling met teksten rond de vrouw in de psychiatrie, in een regie van Sien Eggers, op de planken gebracht door Karlijn Sileghem en Tine Embrechts. Hannelore Bedert en Roosbeef, begeleid door de heren van De Laatste Showband, zorgen voor het muzikale luik.

zestien tegen één lady linn and her magnificent Big Band. Je leest het goed: Big Band.De zeven vaste muzikanten worden versterkt met een negenkoppige blazerssectie. Bekende nummers maar in een compleet nieuw jasje. Met een eigen, scherpe klankkleur en humoristische, jazzy invulling veroveren ze ongetwijfeld opnieuw de zaal.

Van one man band naar big band Alle mogelijke formaties komen aan bod in januari en februari. Lightnin’ Guy gaat solo, terwijl Lady Linn het gezelschap opzoekt van een big band. Met drie, negen of meer op de scène: alles voor de muziek!

One manDe Vlaamse bluesmuzikant lightnin’ guy staat alleen op een podium, maar hij speelt op een variëteit aan resonatorgitaren, een weissenborn gitaar, chromatische en diatonische harmonica’s en een oude koffer.

Na meer dan 10 jaar, brengt wim mertens - uitzonderlijk op slechts drie locaties in België - een soloconcert! En het eerste vindt plaats in Stadsschouwburg Brugge. Een unieke gelegenheid om deze gerenommeerde Belgische componist van internationale allure aan het werk te zien.

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

18

in gePimPte Versie

Spiegel—paleis

M, a

refl

ecti

on -

© A

Tw

o D

ogs

Com

pany

13feb

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

19

Met de titel M, a reflection ben je al een aardig eind op weg in de nieuwste podiumproductie van theatermaker en multimediakunstenaar Kris Verdonck. 'M' staat voor Müller, zoals in Heiner Müller, de iconische Oost-Duitse theaterschrijver en -regisseur (1929-1995). 'A reflection' is een spiegelbeeld, maar staat ook voor reflectie als in nadenken. M, a reflection wordt een oefening in kijken en laten bezinken.

Kris Verdonck werkte al eerder met grote namen uit de Europese literatuur. Soms gebruikt hij ze ter inspiratie, soms murmelen hun teksten als soundscape op de achtergrond. In zijn installatie II Box (2005), ook op tekst van Müller, kon je acteur Johan Leysen enkel horen, niet zien. Dat wordt nu ruimschoots goedgemaakt want in M, a reflection staat Vlaanderens steracteur in twee versies op het podium. Eén keer levensgroot en -echt op een scherm van gaasdoek dat haast onzichtbaar over de breedte van het podium gespannen is. Leysen nummer twee acteert in levende lijve. Zo vermoeden we toch, want technologie, trucs uit de oude doos en gewiekste timing gaan met onze zintuigen aan de haal. Wie is echt en wie is virtueel, wie is vriend en wie is vijand? Leysen speelt tegen zijn kloon en tegen zichzelf. Ze hebben elk hun eigen kamer, lopen elkaar voorbij, komen elkaar tegen, praten tegen elkaar in, zitten in elkaars hoofd, tot je er het noorden bij verliest.

Deze theatrale twijfelmachine zit de tekst van Heiner Müller als gegoten. Als theaterauteur en -regisseur was hij immers een meester van de tegenspraak. Gespletenheid was zijn waarmerk. Elke waarheid is een leugen, zo ondervond Müller als Oost-Duitser aan den lijve. Hij maakte in één leven de voor- en achterkant van zowel communisme, kapitalisme als neoliberalisme mee. Met en zonder ijzeren gordijn. Hij wist hoe in elk doctrinair systeem op twijfel de dood kan volgen.

Kris Verdonck doet er in M, a reflection een schepje dubbelspraak bovenop. Naast de fysieke opsplitsing van Leysen verknipt hij tekst van Müller om er vervolgens fragmenten in te lassen uit gesprekken tussen Müller en de Duitse cineast en auteur Alexander Kluge.

De twee wisselen er van gedachten over zin en onzin van dood en geweld. Leysen doet het hen na: boven zichzelf, naast zichzelf, tegenover zichzelf stort hij ons mee in woorden over oorlog en dood. Tot hij ergens onderweg als één man naar voren stapt, zonder scherm als mistgordijn. Deze ene Leysen is de frontcommandant uit Müllers Wolokolamsker Chaussee. Hij brengt het relaas van een onmogelijke keuze die hij aan het front moest maken, met wroeging en verdrongen trauma tot gevolg. Alle voorbije dubbelheid ten spijt is plots feilloos duidelijk wat zijn juiste optie was geweest.

Kan een machine de pijn van het leven verzachten? ‘Ik wil een machine zijn. Armen om te grijpen benen om te lopen geen pijn geen gedachte’, zo laat Müller zijn alter ego zeggen in zijn meesterstuk, Hamletmaschine. In de machine vinden Verdonck en Heiner Müller elkaar. Kris Verdonck is beeldend kunstenaar, architect en theatermaker. Doorheen al die verschillende disciplines loopt als een rode draad zijn fascinatie voor de impact van machines, technologie en virtualiteit op ons dagelijks leven.

Vaak is de beeldende ervaring belangrijker dan een lineair verhaal in het werk van Verdonk. Dat is in M, a reflection niet anders. Terug naar de titel dus: bespiegelen terwijl je in de spiegel staart.

Voor de toeschouwer is de beste optie in de kijkervaring te gaan, zich mee te laten drijven op de muzikaliteit en het ritme van de voorstelling. De kwebbelende linkerhersenhelft tot zwijgen brengen om te kijken met de rechterhersenhelft. Of om het met componist John Cage te zeggen: 'een heroïsche toeschouwer' worden. Wat er op neerkomt dat je je openstelt voor wat komen moet.

— Lieve Dierckx

a twO dOgs COmPanY /

kris VerdOnCk

M, A REFLECTION

wO 13 feB ’13 | 20.00 uur | maz

theater

15 euro (korting met een Com-Pas)

kennis—making

metkris

verdonck

M, a reflection - © A Two Dogs Company

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

20

Cultuurcentrum Brugge heeft een stevige traditie in het presenteren van dans uit Canada. December Dance 08 stond trouwens volledig in het teken van Québec Connections. De provocerende dansstukken van Dave St-Pierre en Daniel Léveillé gingen toen niet ongemerkt voorbij. In een eigenzinnige, rauwe en brutale danstaal toont deze nieuwe generatie Canadese choreografen de naakte waarheid over het menselijke lichaam in al zijn glorie, lelijkheid en kwetsbaarheid.

De jonge, beloftevolle Virginie Brunelle startte haar carrière als danseres bij enfant terrible Dave St-Pierre, ging al snel haar eigen weg maar blijft gefascineerd door de thema’s die ook haar leermeester inspireren: lichamelijkheid, seksualiteit, identiteit en de demystificatie van menselijke gedragingen. Haar afstudeerwerk uit 2007, Les cuisses à l’écart du coeur, kon op heel wat bijval rekenen en uitnodigingen van belangrijke internationale festivals volgden. In 2009 richtte zij haar eigen gezelschap op en creëerde zij Foutrement, een dansstuk voor twee vrouwen en een man.

Foutrement (vrij vertaald ‘verneukt/verpest’) gaat over seksualiteit, aantrekkingskracht, verlangen en lust maar vooral over ontrouw. Ontrouw van mannen en vrouwen onderworpen aan

verleiding en hun instinctieve impulsen. Maar nog meer over hoe mensen zichzelf bedriegen.

Een donkere, kale scène. Het geluid van getrippel op pointes. Met krachtige passen komt een man op de danseres toe gelopen. Zij dansen een pas-de-deux als een dierlijk paringsritueel. De man verlaat haar keer op keer maar komt telkens terug om het spel verder te zetten.

De romantische muziek van Vincenzo Bellini ondersteunt het sensuele duet van aantrekken en afstoten. De danseres op pointes staat in een wankele positie en zoekt moeizaam naar evenwicht. Broos en kwetsbaar. Hunkerend en verlangend naar de man die komt en gaat. De ene vrouw wordt vervangen door een andere vrouw, enkel de sentimentele muziek

blijft duren. Het destructieve spel van verleiding, spanning en overgave kan opnieuw beginnen. De man en de twee rivaliserende minnaressen raken meer en meer verwikkeld in een verscheurend, beklemmend machtsspel. Hun onderlinge aantrekkingskracht wordt een obsessie. Ten slotte bezwijken zij onder het gewicht van de teleurstelling. Verscheurd, gekwetst en verraden.

Virginie Brunelle toont op een ontluisterende manier hoe seksualiteit ontaardt in een reeks koude, mechanische handelingen, verpakt in de illusie van liefde. Ze steekt de vinger diep in de wonden veroorzaakt door menselijke relaties. In een sterk fysieke, esthetische bewegingstaal confronteert zij ons met het diepmenselijk verlangen naar warmte, tederheid en affectie en ons gemis daarvan. De pers schreef: ’Brunelle werpt een stevige rots in het rimpelloze water van de seksuele schone schijn’.

— Sonia Debal

Virginie Brunelle

FOUTREMENT

di 05 feB '13 | 20.00 uur | maz

dans

12 euro (korting in een dansreeks)

gratis inleiding om 19.15 uur door Gloria Carlier

sensuele dans op pointesL a a t j e v e r l e i d e n e n o n t d e k d e n i e u w s t e d a n s s e n s a t i e u i t M o n t r é a l .

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

21

Op zijn zeventiende trok acteur Oscar van Rompay (NTGent) naar Afrika in het kader van een uitwisselingsproject. Hij raakte hopeloos verliefd op het continent. Ondertussen kocht hij in Kenia een stuk grond en startte een boomplantage. Met veel warmte en fascinatie, maar vooral ook met een erg verscheurd gevoel: ben ik een nieuwe koloniaal of een naïeve ontwikkelingswerker? Wie help ik vooruit? De mensen daar of vooral mezelf? Met deze vragen trok hij naar auteur Peter Verhelst, die meteen begreep waar Oscar mee worstelde.

‘Wat Oscar doet, is erg waardevol, maar je blijft wel een Westerling die daar een stuk grond koopt en mensen voor je laat werken. Ook al geef je hen een goed loon en verantwoordelijkheid. Je blijft constant met heel wat vragen zitten. Wat doe ik hier, wat heb ik hier te zoeken? Maar ook het onwaarschijnlijke gevoel: hier voel ik mij thuis. Als je dan weer in Vlaanderen komt, verlang je soms weer onweerstaanbaar naar dat andere continent. Met als resultaat dat je uiteindelijk nergens nog thuishoort’, mijmert Peter Verhelst.

had je voordien eigenlijk al iets met afrika?We zijn natuurlijk allemaal opgegroeid met de stichtende verhalen van de oude kolonie Congo. Maar daar is al genoeg over gezegd en geschreven. Mijn relatie met Afrika is concreter. Ik leerde het continent kennen via een project dat mijn vriendin Maud (Bekaert) begeleidt in de sloppenwijken van Kaapstad. De geuren, het licht, de mensen, hun prachtige lijven, zelfs hun manier van lopen, spraken mij aan vanaf dag één. Ik ontdekte er vooral een manier van leven die wij verloren. Ik vergelijk het graag met een soort verliefdheid, met alle symptomen die ermee gepaard gaan.

schuilt vooral hierin je verwantschap met Oscar Van rompay?Oscar staat hierin toch een stuk verder. Hij kan echt het schuim op de lippen krijgen van kwaadheid op Afrika en de gang van zaken à l’Africaine. Maar tegelijk ook echt ontroerd worden door het leven en de mensen daar. Hij kan zelfs puur lichamelijk terug verlangen naar het uitzicht daar. In eerste instantie wilde ik proberen de droom die ‘Africa’ heet te vatten en die ‘c’ staat heel bewust in de titel. Velen zien Afrika als één groot seksueel, gewelddadig of exotisch continent, wat het natuurlijk ook is. Het lijkt een continent waarop iedereen zijn eigen dromen projecteert. Daartegenover plaatsen we de getuigenis, maar ook de figuur van Oscar.

maar hoe vertaal je dan zoiets naar het theater?Vooral het lichamelijke fascineert mij als auteur. Bij de Afrikaanse mens zag ik weer het natuurlijke lichaam dat wij niet meer kennen. Dat in combinatie met een kritische acteur levert veel discussie op. Het stuk bevat vooral veel beelden, weinig tekst, is tegelijk zeer lichamelijk maar ook cerebraal. En dan heb je nog de figuur van Oscar, dat wonderlijke gezicht, die ogen, die motoriek. Dat lichaam dat probeert een zwart lichaam te worden. Eigenlijk staat hij symbool voor iedereen van ons, wij zijn ons lichaam verloren.

is hiermee de afrikaanse droom van Peter Verhelst nu uitgeschreven?Eerlijk gezegd, zonder Oscar had ik dit stuk nooit geschreven. Maar ooit zou ik wel iets over Afrika hebben gepubliceerd. Vooral het gevoel dat je er constant op je plaats wordt gezet, je meer dan eens met de waarde van je eigen inzichten wordt geconfronteerd. Je kunt er niet vrijblijvend naartoe gaan. Zij hebben veel minder dan wij, maar toch heb je het gevoel dat wij veel verloren zijn. Op vrijdagmiddag de boeken toe, om collectief naar de zonsondergang te gaan staren.

wat wil je de toeschouwer meegeven als kompas in jullie Africa?Twijfel. Dat vooral. Over de motieven, de betekenis en de zin van wat je als Westerling denkt daar te kunnen uitrichten. Aan de andere kant tegenstrijdigheid tussen de schokkende realiteit en de drang om totaal op te gaan in de droom ‘Afrika’. Ofwel zet je er nooit nog een stap, ofwel raak je onweerstaanbaar verslingerd. Het is een sluipend virus dat ons allebei heeft besmet.

— Peter Roose

ntgent

AFRICA

dO 21 feB '13 | 20.00 uur | maz

theater

15 euro (korting met een Com-Pas)

“africa”dat mij niet meer loslaat

virus

een mythisch droomcontinent

het

— Peter Verhelst

Africa - © Dimitri Van Zeebroeck

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

22

derd

en

tiCkets www.ccbrugge.be

Bespreekbureau stadsschouwburgenkel telefonisch: 050/44 30 60maandag t.e.m. vrijdag van 13.00 uur tot 18.00 uurzaterdag van 10.00 uur tot 13.00 uur

in&uit ’t Zand 34, 8000 Bruggemaandag t.e.m. vrijdag van 10.00 uur tot 17.00 uurzon- en feestdagen van 10.00 uur tot 14.00 uur Opgelet: de vermelde ticketprijzen zijn exclusief 1 euro reserveringskosten per ticket of per combireeks (Nostalgia, Radio Columbus & dans) lOCatiesstadsschouwburg Vlamingstraat 29, 8000 Brugge Biekorf Sint-Jakobsstraat 20, 8000 Brugge de dijk Blankenbergse Steenweg 221, 8000 Brugge (Sint-Pieters) maz Magdalenastraat 27, 8200 Brugge (Sint-Andries) jan garemijnzaal Hallen Belfort, Markt 7, 8000 Brugge Cultuurcafé Biekorf Naaldenstraat 4, 8000 Brugge de Bond Buiten Smedenvest 1, 8000 Brugge Bogardenkapel Katelijnestraat 86, 8000 Brugge

administratie & zaalVerhuur Sint-Jakobsstraat 20, 8000 BruggeT 050/44 30 40 | F 050/44 30 50cultuurcentrum@brugge.be www.ccbrugge.be

Parkeren in Bruggezie www.brugge.be/mobiliteit > parkeren COlOfOnCultuurcentrum BruggeA-Categorie, gemeentelijk beheermet Raad van Bestuur

Burgemeester en schepen voor havenbeleid, Cultuur en toerismeRenaat Landuyt directeurSonia Debal coördinatie en eindredactieSonia Debal, Peter Roose & Hilde Van de Putte redactie Pieter Brabant, Sara Colpaert,Sonia Debal, Sonja De Brouwer,Joris De Voogt, Lieve Dierckx,Wouter Hillaert, Patsy Magerman,Peter Roose, Hilde Van de Putte,Sarah Vankersschaever & Jan Verhaeghe grafische vormgevingvormgeving: skinn, www.skinn.be stadsfotograaf: Jan Termontdruk: Drukkerij Perka, Maldegemoplage: 10.000 exemplarenverantwoordelijke uitgever: Johan Coens

Andere organisatorenin onze theaters te gast

Vr 04 jan '13 | 20.00 uur | stadssChOuwBurg

UrBanUs Zelforg. comedyshows.be | tickets 050/44 30 60

zO 06 jan '13 | 11.00 uur | stadssChOuwBurg

nieUwJaarsconcertorg. Koninklijke scoutsharmonie sint-Leotickets 050/44 30 60

za 12 jan '13 | 20.00 uur | stadssChOuwBurg

art BecaUdorg. vzw Vlamokam | tickets 050/44 30 60

dO 17 jan '13 | 20.00 uur | maz

alex aGneworg. comedyshows.be | tickets 050/44 30 60

Vr 18 jan '13 | 20.00 uur | maz

maart 2012 - tiBaldUs & andere hoerenorg. de Werf | tickets 050/33 05 29

dO 24, Vr 25 & za 26 jan | 20.00 uur | de dijk

theater ZamZamorg. Werkgroep 66 | tickets 050/35 85 50

za 26 jan '13 | 20.00 uur | BiekOrf

independent comedY on toUrorg. Jeugdhuis Comma tickets comedyshows.be

ma 28 jan '13 | 20.00 uur | stadssChOuwBurg

UniroYalorg. flor Barbry's Volkstoneeltickets 050/44 30 60

dO 31 jan '13 | 20.00 uur | maz

Gili & YGor org. comedyshows.be | tickets 050/44 30 60

Vr 01 feB '13 | 20.00 uur | maz

de portaBles - fence - movocoorg. Cactus Muziekcentrumtickets 0900/00 600

za 02 feB '13 | 20.00 uur | BiekOrf

an nelissenorg. Productiehuis 3Pees tickets 050/44 30 60

za 02 feB '13 | 18.00 uur | maz

art rocK 5org. stedelijke Academie voor schone Kunstentickets 0486/720 762

zO 03 feB '13 | stadssChOuwBurg

laUreatenconcertorg. Conservatorium | tickets 050/44 30 60

wO 06 feB '13 | 16.00 & 20.30 uur | BiekOrf

mUZieK van op 't Grof hUisvUilorg. Jeugd en Muziek | tickets 050/34 33 76

dO 07 feB '13 | 20.00 uur | de dijk

lieven verstraeteorg. davidsfonds sint-Pieters-op-den-dijktickets 050/31 23 08

Vr 08 feB '13 | 20.00 uur | maz

the van Jetsorg. Cactus Muziekcentrumtickets 0900/00 600

za 09 feB '13 | 20.00 uur | BiekOrf

arnoUt vandenBosscheorg. comedyshows.be | tickets 050/44 30 60

za 16 feB '13 | 20.00 uur | maz

dansproJect 12org. vzw dancelot | tickets 0498/35 62 28

dO 21, Vr 22 & za 23 feB | 20.00 uur | de dijk

theater aan de stroomorg. Werkgroep 66 | tickets 050/35 85 50

Vr 22 feB '13 | 20.00 uur | maz

maYa's movinG castle - BlacKie and the ohoos - imaGinarY familYorg. Cactus Muziekcentrumtickets 0900/00 600

za 23 feB '13 | 20.00 uur | maz

arnoorg. Cactus Muziekcentrum tickets 0900/00 600

za 23 feB '13 | stadssChOuwBurg

50 Jaar sint-JoZef hUmanioratickets 050/44 30 60

zO 24 feB '13 | 14.00 & 16.00 uur stadssChOuwBurg

BUmBa in dromenlandorg. studio 100 | tickets sherpa.be

wO 27 feB '13 | 19.30 uur | BiekOrf

therapeUtisch centrUm de Kiemorg. tele-onthaal | tickets 050/37 37 26

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

23

op vrijdag—middagde boekentoe, omcollectiefnaar dezons—ondergang te gaanstaren— Peter Verhelst©

djc

heff

.wor

dpre

ss.c

om

Cu

ltu

ur

Ce

nt

ru

m B

ru

gg

e |

ja

nu

ar

i - f

eB

ru

ar

i 201

3

24stadsschouwburg | MaZ | Biekorf | de dijk | de Bond | Bogardenkapel | Jan Garemijnzaal info +32 (0) 50 44 30 40 | tickets +32 (0) 50 44 30 60 | cultuurcentrum@brugge.be | www.ccbrugge.be

proGrammacUltUUrcentrUmBrUGGe

skin

n.be

januari - feBruari

MaZ di 08-01-13 20.00 De kunst der vermakelijkheid - Needcompany theater / any language

Foyer Stadsschouwburg wo 09-01-13 20.00 Sam Vloemans concert / any language

Stadsschouwburg do 10-01-13 20.00 Schiller / tasten - Jan Decorte / Bloet & de Roovers theater

MaZ vr 11 & za 12-01-13 20.00 Proximity - Australian Dance Theatre / Garry Stewart Belgische première / Jonge K's / dans / any language

Biekorf zo 13-01-13 15.00 & 16.30 Sneeuw! - Sprookjes en zo familie / theater / any language

Stadsschouwburg di 15-01-13 20.00 Duister hart - Toneelhuis / Guy Cassiers theater

Stadsschouwburg wo 16-01-13 20.00 Last Tango in Berlin - Ute Lemper exclusief Belgisch concert / any language

Stadsschouwburg vr 18-01-13 20.00 Padvinders - Toneelschap Beumer & Drost familie / theater

Stadsschouwburg za 19-01-13 20.00 Een bruid in de morgen - NTGent theater

Stadsschouwburg zo 20-01-13 15.00 Paul van Vliet nu! - Paul van Vliet Nostalgia / humor / muziek

Stadsschouwburg di 22-01-13 20.00 Sideways Rain - Guilherme Botelho / Cie Alias Belgische première / dans / any language

Stadsschouwburg wo 23-01-13 17.00 WIEJOOW! - HETPALEIS familie / muziektheater

Stadsschouwburg vr 25-01-13 20.00 The New Rope String Band exclusief Belgisch concert / humor / muziek / any language

Stadsschouwburg za 26-01-13 20.00 Lady Linn & Her Magnificent Big Band concert / any language

MaZ zo 27-01-13 20.00 Flhip Flhop - Rannel Theatre Company Jonge K's / visueel theater / humor / any language

Stadsschouwburg di 29-01-13 20.00 Niets Is Onmogelijk - Toneelhuis / Olympique Dramatique & Lazarus theater

Stadsschouwburg wo 30-01-13 20.00 Timon van Athene - Toneelgroep Maastricht theater

Stadsschouwburg do 31-01-13 20.00 Treasures - Ashton Brothers humor / muziek / any language

Stadsschouwburg vr 01-02-13 20.00 Performs Tom Waits - L'Orchestre d'Hommes-Orchestres concert / any language

Stadsschouwburg za 02-02-13 20.00 De Mens wordt 20! - de Mens concert

De Dijk zo 03-02-13 15.00 Rosie en Moussa, de brief van papa - 't ARSENAAL familie / muziektheater

MaZ di 05-02-13 20.00 Foutrement - Virginie Brunelle dans / any language

Foyer Stadsschouwburg wo 06-02-13 20.00 Lightin' Guy Solo concert / any language

Biekorf do 07-02-13 20.00 Song#2 - Toneelhuis / Abke Haring & Benjamin Verdonck theater

Stadsschouwburg vr 08-02-13 20.00 Hugo Claus - Saint Amour literatuur

Stadsschouwburg za 09-02-13 20.00 Nerveuze vrouwen - Te Gek!? concert

Stadsschouwburg zo 10-02-13 15.00 Je ne regrette rien - Jo Lemaire Nostalgia / concert / any language

Biekorf ma 11 > vr 15-02-13 13.30 Petit-atelier - Larf! workshop / theater / familie

MaZ wo 13-02-13 20.00 M, a reflection - A Two Dogs Company / Kris Verdonck theater

Stadsschouwburg do 14-02-13 20.00 Sága - Dez Mona featuring BOx concert / any language

Stadsschouwburg vr 15-02-13 20.00 The Jimmy Moliere Quartet concert / any language

Stadsschouwburg za 16-02-13 20.00 De dame met het hondje - Herbert Flack & Katrien De Becker theater

Stadsschouwburg di 19-02-13 20.00 Piano Solo - Wim Mertens concert / any language

Foyer Stadsschouwburg wo 20-02-13 20.00 Kleine Dagen - NTGent & HETPALEIS literatuur

MaZ do 21-02-13 20.00 Africa - NTGent theater

Stadsschouwburg di 26-02-13 20.00 Bloetwollefduivel / Othello - De Tijd theater

MaZ wo 27 & do 28-02-13 20.00 Kiss & Cry - Michèle Anne De Mey & Jaco Van Dormael film / dans / theater / performance / any language

festiVal

Biekorf & Het Entrepot vr 22-02-13 > zo 24-02-13 D-Spot (kalender: zie pag. 11) dans / performance

Beeldende kunsten

De Bond za 08-12-12 > ma 28-01-13 raaKliJnen diverse kunstenaars

Bogardenkapel zo 13-01-13 > zo 10-02-13 Free Space 18 Thierry Buysse