magazien krachtig 2015
DESCRIPTION
ÂTRANSCRIPT
krachtig 2015magaZIEN
Mijn verhaal
Kan ik u helpen?
Iets betekenen Knuffelaar in harten nieren
in dit magaZIENKrachtig
Wij stellen de informatie in het MagaZIEN met zorg samen. Wij streven ernaar dat onze informatie
actueel, nauwkeurig, juist en dus betrouwbaar is. Toch kunnen fouten of onvolkomenheden niet worden
uitgesloten. Lunet zorg kan daarvoor niet aansprakelijk worden gesteld. Laat het ons weten als u fouten
ontdekt of als u suggesties heeft ter verbetering.
Kracht is een woord dat je op verschillende manieren kunt uitleggen.
Sterk, spierballen en stoer. Denk maar aan een gewichtheffer.
Of iemand die zich wel honderd keer achter elkaar kan opdrukken.
Maar kracht kan ook heel zacht zijn. Als je een ander eerlijk en open een
verhaal vertelt over jezelf bijvoorbeeld. Daar is moed en lef voor nodig.
Je moet je ook vrij voelen om dat te doen. Op je gemak. Misschien is
karakter wel het goede woord. En als je dat hebt, heb je eigenlijk geen
spierballen meer nodig.
In dit MagaZIEN vertellen mensen met karakter hun verhaal. Sommigen
heel gemakkelijk zoals Samantha. Anderen hebben er lang over gedaan
voordat ze hun verhaal durfden te vertellen. Zoals Annie. Ook de ouders
van Tijs en Syb hebben ieder hun eigen levensverhaal; openhartig en
indringend.
Als mensen hun verhaal vertellen, laten ze veel van zichzelf zien.
Door goed naar dat verhaal te luisteren, begrijp je de ander ook beter.
Bijvoorbeeld waarom iemand niet terugzwaait als jij wel zwaait. Of als
iemand boos is of juist blij. Of als iemand nooit naar een drukke markt wil,
terwijl jij denkt: het is hier toch heel gezellig. Ieder mens heeft zo zijn eigen
verhaal en het is goed om dat verhaal te leren kennen.
Alle begeleiders van Lunet zorg gaan volgend jaar weer terug in de
schoolbanken. Zij gaan leren om goed te luisteren naar de verhalen
van een ander. Dat noemen wij ZIEN. Dat is goed kijken naar de ander.
En kijken doe je vooral met je oren. Zo proberen we anderen steeds
beter te begrijpen.
En als je elkaar begrijpt, wordt de wereld een beetje mooier.
OVER magaZIENMagaZIEN is een tijdschrift voor mensen met een beperking en hun directe sociale netwerk (familie en vrijwilligers). MagaZIEN wordt vier keer per jaar gratis verstuurd.
Wanneer ouders of verwanten - die niet eerste contactpersoon zijn - het blad willen ontvangen, dan kunt u dit kenbaar maken aan de redactie van MagaZIEN door te mailen naar [email protected].
Wilt u het MagaZIEN niet meer ontvangen? Mail dan naam en adresgegevens aan [email protected] o.v.v. afmelden MagaZIEN.
MagaZIENPostbus 270 5600 AG Eindhoven088 551 [email protected]
Redactie MagaZIENKathinka BarbuPaul JanssenFloor van der Putten
VormgevingWapenfeit, Eindhoven
FotografieNick Bookelaar (040fotografie)Paul JanssenEllen Pero
DrukwerkWeemen, Gemert
CoverSamantha Ottenvanger
Kijken naarde toekomst D’n Bolle AkkerOp die fiets
Centrale24Vertrouwdwinkelen
Keukentafel -gesprek
Vrienden makenmet schoendozen Annie Lokhof
Ouders vertellen hun verhaal
Actie tegenhardrijden
4
10
26
6
12
18
28
8
14
24
26
in dit magaZIEN
Iets betekenen
Lief en leed delenmet je huisdier
16
magaZIEN • 4
In november kwamen enkele honderden
cliënt vertegen woordigers op één van de zes
informatiebijeenkomsten in Croy, Eindhoven.
In workshops en kramen konden zij kennis
maken met Lunet zorg 2016.
Kijken naarde toekomst opinformatiebijeenkomsten
Appeltje schillenTeam Kerkebogten uit Eersel had met veel mensen
nog een ‘appeltje te schillen’. Letterlijk, wel te
verstaan, want op de informatiebijeenkomst werd
ook gekookt. Appelmoes in dit geval. Zij doen dit
ook vaak bij de dagbesteding. Het is een leuke
bezigheid, zeggen ze, en het ruikt heerlijk.
En als de hete appelmoes afgekoeld is, eten we
het op. Lekker: ouderwetse smaken en geuren.
Appelmoes maken is een klein onderdeel van de
methodiek ‘Ervaar het maar’. Deze methodiek
zetten ze veelvuldig in bij de Kerkebogten in Eersel.
5
We willen graag dat de
mensen die ondersteuning
krijgen bij Lunet zorg een
goed leven hebben. Dat doe je door
bijvoorbeeld te zorgen voor een fijn
thuis. Of dat je een prettige en zinvolle
dagbesteding hebt. Dat doen we ook
door goede begeleiding. We vinden het
belangrijk dat we altijd blijven kijken
of het nog beter kan. Daarvoor worden
plannen gemaakt. En op de informatie-
bijeenkomst kon iedereen al met de plan-
nen van 2016 en ideeën kennis maken.
ZIENGoed kijken naar het levensverhaal van
anderen. Dat noemen wij ZIEN. Want als
je het levensverhaal kent van een ander,
heb je ook meer begrip voor wat de
ander doet. En als je meer begrip hebt,
krijg jij een betere ondersteuning. In
2016 gaan we daarom starten met ZIEN.
Alle 1850 begeleiders gaan daarvoor een
cursus volgen.
DagbestedingFijn werk. Een passende dagbesteding
voor iedereen. Dat wil toch iedereen?
Daarom gaan de dagbestedingslocaties
en dagbestedingsvormen meer
samenwerken met elkaar. Want we
denken dat er door samen te werken
leuker werk komt dat beter bij je past
en dat er mooiere producten gemaakt
kunnen worden. Producten die we
kunnen verkopen in Lunet zorg-winkels.
En als je dan zo’n product in de winkel
ziet, dan kun jij zeggen: Kijk, daar heb ik
ook aan meegewerkt. Mooi, he!
ECDIn 2016 gaan we werken met een nieuw
Elektronisch Cliëntendossier (ECD).
Gebruiksvriendelijker en overzichtelijker.
In het ECD staat ook het persoonlijk
plan. Dat plan wordt herschreven
in taal die iedereen begrijpt. We
praten bijvoorbeeld niet meer over
‘Persoonsbeeld’ maar over ‘Wie ben
jij’. Het woord ‘Doelen’ vervangen
we door ‘Afspraken’. En ga zo maar
door. Begeleid(st)ers worden in 2016
ook getraind in het schrijven van een
persoonlijk plan in makkelijke woorden.
Beweegplan 2016Bewegen is gezond en op de woon-
parken weten ze daar alles van.
Een sporthal, een zwembad
en een fitnessruimte. Het is er
allemaal. De hele dag zijn er
bewoners van de woonparken
aan het sporten en bewegen.
Maar er zijn ook bewoners die
niet of te weinig sporten omdat
de beweegruimten altijd vol
zitten. Dat gaat anders in 2016.
Voortaan krijgt iedere bewoner
van de woonparken evenveel
uren om te bewegen.
Eerlijk verdeeld dus.
…en wat nog meer?Op de informatiemarkt kon
je ook kennismaken met
onder andere het nieuwe
Gezondheidscentrum,
de medezeggenschap,
het Clientbureau, team
Innovatie en Centrale24.
Laatstgenoemde was vroeger
de Communicatiecentrale
(lees meer hierover op
bladzijde 10 en 11).•
magaZIEN • 6
Een duofiets. Bewegen, de natuur of de stad in en een ‘eigen’ moment van aandacht tegelijk. Dat leek de bewoners van Laan van Eckart 82 wel iets. En als het even kan een elektrische. Wel zo gemakkelijk.
Op die fiets
Het geld bij elkaar sprokkelen voor een elektrische duofiets kost veel (vrije) tijd. Maar het resultaat maakt alles goed.
Jonie Berkers,cliëntbegeleidster Laan van Eckart 82
7
Zo gezegd, zo gedaan. De
fietsenmaker was ook erg
welwillend. Toen alle wensen
duidelijk waren, noemden hij zijn prijs:
bijna 6500 euro. Toch niet zo gemakkelijk
als we dachten.
Begeleidster Wonen Jonie Berkers krijgt
het er nog heet van. Maar ja, beloofd is
beloofd. Die fiets zal en moet er komen.
“Iemand tipte me om de Vrienden van
Lunet zorg in te schakelen”, vertelt ze.
“Ja, zeiden ze, we denken na over een
bedrag, maar jullie moeten ook geld bij
elkaar ‘sprokkelen’. Hiervoor hebben
we lege flessen verzameld voor het
statiegeld. In een kraam bij de AH XL in
Eindhoven hebben we het winkelende
publiek uitgelegd wie we zijn en waarom
we er staan. Veel mensen vonden dit
een prachtig doel en we verbaasden
ons hoeveel geld sommige mensen
voor onze fiets over hadden! Ook zijn
we naar een rommelmarkt geweest.
We verkochten veel voor kleine prijsjes,
maar kregen ook donaties omdat
bezoekers van de rommelmarkt het
een speciaal doel vonden. Als we niet
bij de AH of op de markt stonden,
schreven we bedrijven aan met de vraag
of ze wilden sponsoren. En sommigen
deden dat. Met een aardig bedrag zijn
we weer teruggegaan naar de Vrienden.
Zij beloonden ons voor het vele werk
met een bedrag van 2400 euro. En de
fietsenmaker? Die gaf een korting van
25%. Tof hé!”
Geld kost tijd“We hebben de fiets nu al weer
twee maanden”, besluit Jonie. “En
de bewoners van Laan van Eckart
82 hebben al de nodige kilometers
gemaakt. Zowel op het woonpark als
daarbuiten. En niet alleen personeel
fietst, ook vrijwilligers en familieleden
staan regelmatig op de trappers. Het is
een hele klus geweest om de financiën
rondom de fiets voor elkaar te krijgen.
We hebben er erg veel (vrije) tijd in
gestopt. Maar het is allemaal meer dan
de moeite waard geweest.”•
De Vrienden van Lunet zorgDe Stichting Vrienden van Lunet
zorg zetten zich in voor cliënten
van Lunet zorg door iets extra’s
te doen. Bijvoorbeeld een
dagtripje of een aangepaste
computer die grote groepen
mensen kunnen gebruiken.
Maar ook individuele mensen
die incidenteel onvoldoende
financiële middelen hebben
voor hun levensonderhoud.
Het gaat dus om zaken die de
kwaliteit van het leven van
mensen met een verstandelijke
beperking vergroten en hun
integratie in de samenleving
soepeler laten verlopen. Zo
kunnen zij zo gewoon mogelijk
en met evenveel kansen als
ieder ander door het leven
gaan.
Meer weten?www.vriendenvanlunetzorg.nl
De duofiets. Gesponsord door:Familie en vrienden
ABN-AMRO
Tritium Advies, Nuenen
Aannemersbedrijf J.A. van
Gisbergen B.V., Hooge Mierde
Kledingboetiek Yes, Bladel
Fietspunt BV., Utrecht
Traditions Kappers, Best
Vrienden van Lunet zorg.
Hans de Groot en cliëntbegeleidster Joni Berkers op de nieuwe duofiets.
magaZIEN • 8
Een kleurrijke zwartwit filmVoor Richard van Lieshout
is het wonen en werken op
D’n Bolle Akker helemaal het
einde. “Wat is er nou niet
leuk aan D’n Bolle Akker?”,
zegt hij enthousiast. “Het
is hier gewoon één grote
familie.” En daar is alles mee
gezegd, volgens Richard,
want hij heeft genoeg te doen.
De varkens moeten gevoerd
worden. Met zijn bolderkar
gaat hij nog oud papier, glas
en plastic ophalen en als
het even meezit leegt hij
voor ’t werrum ete ook de
vuilnisbakken nog even. “En
niet alleen bij ons”, roept hij
nog na. “Ook bij die oudjes.”
Een boerensamenlevingEén van die ‘ouderen’ is Ad
van Gerven. Met zijn 74 jaar
gaat hij niet meer met zakken
kippenvoer sjouwen. En met
een kruiwagen het land op
is voor hem ook verleden
tijd. “Maar ik mag nog wel
graag kijken naar al die
bedrijvigheid”, zegt hij.
< Daniëlle Mollen,
Ad van Gerven,
mevrouw van Seerden,
Yvonne Waterschoot en
Richard van Lieshout.
Vijf jaar woonzorgboerderij
D’n Bolle AkkerOp 1 november 2010 verhuisden dertien
cliënten naar D’n Bolle Akker. In diezelfde week
vertrok een twintigtal (jong)dementerenden
vanuit Joriszorg Oirschot ook richting de
woonboerderijen aan De Flinkert in Vessem.
En dat is nu vijf jaar geleden. Mensen met
dementie en mensen met een verstandelijke
beperking samen onder één dak? Hoe is dat
nou? We vragen het gewoon even.
9
dat de boodschappen overal
worden thuisbezorgd en als
er een peertje moet worden
vervangen, zijn ze daar niks
te beroerd voor. En zo zijn er
tientallen werkzaamheden
die ze voor en door elkaar
uitvoeren.
Geacht publiekD’n Bolle Akker; een kleine
intieme samenleving waar
de fitste bewoners zorgen
voor de anderen. Ieder
draagt bij naar eigen kunnen.
“En dat de één de hele dag
rondsjouwt, terwijl een ander
toekijkt op een buitenbankje,
geeft niks”, besluit Richard
die na een dag werken zijn
vuile laarzen uittrekt en op
z’n sokken de huiskamer
binnenloopt. “Het is net als in
de film. Als je wilt schitteren,
heb je ook publiek nodig.”•
Bolle Akkermensen hebben echt
iets aan en met elkaar. En dat
maakt het leven hier zo mooi.
Bedrijvigheid is eigenlijk wel het woord
waar het bij D’n Bolle Akker om draait.
Het boerenleven in al zijn eenvoud in
een bijna vergeten tempo. Misschien
ken je het nog wel van oude zwartwit
films? En heus niet álle ouderen zitten
met de armen over elkaar te kijken
naar de werkzaamheden van de
overige bewoners. Yvonne Waterschoot,
verpleegkundige Joriszorg: “Eén van
de drie ‘Joriszorggroepen’ bestaat uit
jong-dementerenden. Die vinden het
nog hartstikke leuk om een bijdrage
te leveren aan het boerenbedrijf. Dat
doen ze dan samen met de bewoners
van Lunet zorg. En niet te vergeten de
vrijwilligers.”
“Dat samen werken en samen leven zie
je ook op andere gebieden terug”, vertelt
cliëntbegeleidster Daniëlle Mollen.
“Terwijl de Joriszorgers tijdens de
zondagsmis hun handen vouwen, lopen
Lunetzorgers met de collecteschaal
rond. Dezelfde Lunetzorgers zorgen ook
Vijf jaarD’n Bolle AkkerVijf jaar geleden was
D’n Bolle Akker in Vessem
de eerste in Noord-Brabant
die het aandurfde om twee
typen zorg (dementerende
mensen en mensen
met een verstandelijke
beperking) te bundelen.
De woonzorgboerderij -
bestaande uit vijf boerderijen,
een ontmoetingsruimte en
stallen - aan de Flinkert telt
34 bewoners die ondersteund
worden door medewerkers
van zowel Joriszorg uit
Oirschot als Lunet zorg,
bijgestaan door zo’n veertig
vrijwilligers.
magaZIEN • 10
bijvoorbeeld.” Kay kan heel
veel zelf. Maar sommige
dingen kan hij niet alleen.
Zoals ’s nachts naar de wc
gaan. Dat is moeilijk als je
niet kunt lopen. Vroeger
moest hij dan wachten op de
ronde van de nachtdienst.
Die kwamen hem dan helpen.
“Maar dan moest je soms
wel lang je plas ophouden”,
zegt Kay.
‘ Wish you were here’. Dat
betekent: ‘Ik zou het fijn
vinden als je hier was’.
Het is een nummer van Pink Floyd.
En dat is weer een Amerikaanse
band die hele mooie muziek maakt.
Tenminste, dat vindt Kay Hubers.
Kay is een groot fan van Pink Floyd.
Kay luistert graag naar muziek.
Vooral naar Pink Floyd. “Eigenlijk is
het ouderwetse muziek. Mijn ouders
luisterden hier altijd naar. Dan ga je
zoiets vanzelf mooi vinden.” De ouders
van Kay wilden ook graag dat Kay
dichter bij hen kwam wonen. Daarom
is Kay verhuisd van Zonhove in Son
naar de Poten 85-87 in Eersel. “Het is
hier fijn”, zegt hij. “Ik heb een mooie
kamer en ze luisteren meestal goed
naar mij.”
Koppie koppie Kay zit in een elektrische rolstoel.
Een hele speciale. Hij kan namelijk niet
lopen en ook kan hij zijn armen bijna
niet bewegen. Kay doet alles met zijn
hoofd. “Met mijn hoofd bestuur ik de
rolstoel. Dat is erg moeilijk. Ik heb er
een paar jaar over gedaan om dat te
leren. Ik doe eigenlijk alles met mijn
hoofd, ook op de computer werken
Wish youwere here
11
Fan van Centrale24Sinds kort is Kay verbonden met
Centrale24. Als Kay iets wil, kan hij dit
hardop zeggen. Dit horen de mensen
van Centrale24. Zij worden centralisten
genoemd. Zij horen de vraag van Kay
en bellen dan met de begeleiding.
“Als ik dan zeg: ‘het zou fijn zijn als jullie
hier komen’, dan zijn ze er binnen vijf
minuten. En dat klinkt deze fan van
Pink Floyd als muziek in de oren.
‘Wish you were here’ en hup,
daar zijn ze.”•
Het zou fijn zijn als jullie hier komen.
Kay Hubers,Poten 85-87 in Eersel
Centrale24, de slimme schakelin de zorg.
Centrale24 - voorheen de Communicatiecentrale - legt de verbinding
tussen mensen met een zorgvraag, hun familie, vrienden en
professionele zorgorganisaties. Door gebruik te maken van slimme
technologie bieden ze aandacht en zorg op afstand. Persoonlijk,
gebruiksvriendelijk en op maat. 24 uur per dag, 7 dagen per week.
www.centrale24.nl
Keukentafel
De keukentafel. Vaak een centrale
plek in een huis waar je samen met
anderen de dag doorneemt of vertelt
wat je gaat doen. Gezellig. Maar soms
ook spannend. Want een gesprek
met iemand van de gemeente heet
tegenwoordig ook een keukentafel
gesprek.
Aan de
met Helen en Johan
magaZIEN • 12
8 Tips voor het keukentafelgesprek
1. Zet op papier wat je
belangrijkste wensen zijn of
waar je gelukkig van wordt
en neem dit mee.
2. Neem iemand mee naar
het keukentafelgesprek.
Samen hoor je meer en
degene die je meeneemt
kan meehelpen. Ook kan
deze persoon opschrijven
wat wordt afgesproken.
3. Schrijf de belangrijkste
punten uit het gesprek op,
zodat je het achteraf nog
eens na kan lezen.
4. Sommige gemeenten
maken een verslag van
het gesprek, anderen niet.
Vraag dit na en vraag een
afschrift van het verslag.
5. Als je het niet eens bent
met de uitkomst van het
gesprek, dan kun je dit
zeggen.
6. Probeer zo eerlijk mogelijk
te vertellen bij welke
zaken je ondersteuning
nodig hebt en hoe die
ondersteuning er uit moet
zien.
7. Je mag vertellen dat dingen
goed gaan, juist omdát je
ondersteuning hebt.
8. Als je tevreden bent over de
begeleiding van Lunet zorg,
mag je aangeven dat je die
begeleiding wilt behouden.
Marcel Kuyck, Johan en Helen Bogers.
In dat gesprek vertel je wat je
allemaal zelf kunt, maar ook waar
je graag ondersteuning bij wilt.
En de mensen van de gemeente bepalen
of je wel of niet zorg mag ontvangen.
Een gesprek waar je wel van tevoren
even over moet nadenken.
Alles op ordeHelen en Johan Bogers wonen in een
appartement in Eindhoven. Ze zijn
getrouwd en ze doen het prima samen.
Ze helpen elkaar goed. Maar er zijn ook
zaken die ze moeilijk vinden. Marcel
Kuyck helpt hen daarbij. Marcel is
begeleider. Johan: “Marcel komt hier
elke week. We praten dan over alles wat
ons bezig houdt. Dingen die goed gaan
en welke niet. En we krijgen tips. Hoe
we het anders kunnen doen of hoe het
beter kan.” Ook Helen is blij dat Marcel
komt: “Soms krijg ik het nog wel eens
te kwaad. Marcel helpt mij dan met de
boel op orde te krijgen in mijn hoofd.
En niet alleen in mijn hoofd, hij zorgt er
ook voor dat andere dingen op orde zijn.
Zoals het huishouden, contacten met
andere mensen en met mijn werk.”
Wie gaat dat betalen?Marcel is een professional. Dat betekent
dat hij verstand van zaken heeft als
het gaat om begeleiden van mensen
met een verstandelijke beperking. Het
betekent ook dat hij daarvoor betaald
wordt. Vanaf 1 januari 2015 bepalen de
gemeenten of inwoners recht hebben op
zorg. De gemeenten betalen deze zorg.
Helen en Johan zijn daarom met hun
ondersteuningsvraag naar de gemeente
gegaan. Een paar weken later zaten ze
met een mevrouw van de gemeente
Eindhoven aan de ‘keukentafel’.
Oefenen helptInzet van het gesprek was passende
ondersteuning voor het stel Bogers.
Helen en Johan maken namelijk niet
alleen gebruik van de kennis van Marcel.
Zij komen ook graag in wijksteunpunt
Het Pluspunt in Woensel. Ze komen
daar voor de sociale contacten, ze
eten er vier keer per week en er zijn
professionele begeleiders die je meteen
met kleine vragen - die niet uitgesteld
kunnen worden - kunnen helpen. En
dat alles hebben ze hard nodig. Maar
daar moeten ze wel de uren voor
hebben. Hoe maak je dat duidelijk aan
de mevrouw van de gemeente? Helen:
“Het is goed dat Marcel en ik van te
voren hebben geoefend, want ze stelde
best wel moeilijke vragen”, vertelt Helen.
“Waarom heb je sociale contacten
nodig? Heb je familie of vrienden die
jullie kunnen helpen? En: Wat kun je zelf
en waar heb je moeite mee? En ik weet
heus de antwoorden wel, maar ik kan
niet altijd de goede woorden vinden.
Dan is het fijn als Marcel me daar
mee helpt.”
Het gesprek is goed
verlopen. Ook al twijfelde
Helen daarover. “Maar ik
twijfel over alles, dus da’s
niet zo gek”, lacht ze. En ze
vervolgt: “Een paar weken
later kregen we bericht. Ik
krijg er vier uur per week
bij en Johan ook enkele
uren. Daarnaast krijgen we
een extra begeleider van
WIJeindhoven. Geweldig
toch? Over een jaar is het
volgende keukentafelgesprek.
Laat maar komen, denk ik zo.
De koffie staat klaar en wij
zijn er ook klaar voor.”•
13
DeWmo
is voor….
Cliënten die niet
in het bezit zijn van een
intramurale indicatie (ZZP) en
toch zorg nodig hebben, vallen
onder de Wmo. De gemeente
voert de Wet maatschappelijke
ondersteuning uit.
magaZIEN • 14
Kom maar binnen! Welkom!
Ben je naar iets speciaals
op zoek? Of kijk je liever
even rond?” vraagt Marieke aan
de klant die de winkel binnenkomt.
In de winkel in het DAC op woon-
park De Donksbergen kun je
van alles kopen. Zoals eten en
drinken, verzorgingsproducten,
tweedehands kleren en ambach-
telijke producten gemaakt door
cliënten. Er is een vast winkelteam.
Denice, Desiree, Veronique,
Claudia, Marieke, Karel en Roel
werken mee in de winkel en helpen
de klanten als ze vragen hebben.
Vandaag is er iemand in de winkel
die een cadeautje wil kopen voor
zijn vriendin. En daar weet Marieke
wel raad mee. Ze helpt graag mee
om iets leuks uit te zoeken.
in de winkel op woonpark De Donksbergen
Vertrouwd winkelenMaandag 1 juni openden
Sjopse, Ziezo en de
Donkse Super samen hun
deuren. Deze winkels vind
je onder één dak in het
activiteitencentrum DAC op
woonpark De Donksbergen.
In een vertrouwde omgeving
kunnen cliënten zelf hun
boodschappen doen. De
winkels zijn open van
maandag tot en met vrijdag
van 09.30 tot 12.30 uur en
van 13.00 tot 16.00 uur. In
de winkel werken cliënten.
Ze vullen vakken, poetsen
schappen, sorteren kleren
en hangen die op, maken
ambachtelijke kunst en
helpen klanten.
Voor ieder wat wils“
in de winkel op woonpark De Donksbergen
Kom maar binnen!WELKOM! Ben je naar iets
speciaals op zoek?Of kijk je liever even rond?
Marieke van Lieshout
15
Kleren over?Heb je thuis nog kleren in
de kast liggen die je niet
meer draagt? Breng ze naar
de winkel! Zo kunnen we de
tweedehands kledingwinkel
aan blijven vullen en hebben
de klanten altijd een
ruime keuze.
Voor ieder wat wils
Centraal magazijnVanaf november 2014 kopen
de zorgteams geen producten
meer bij de winkels op de woon-
parken, maar via een centraal
inkoopsysteem. Zo worden
producten op een goedkopere
manier aan de zorgteams geleverd.
De winkels op de woonparken
blijven bestaan voor cliënten.
Het assortiment is aangepast
aan hun wensen.
“Loop maar met me mee,” zegt ze.
Samen lopen ze naar de hoek met
ambachtelijke producten. Na even
zoeken hebben ze een mooi cadeau
gevonden. Een blauw koffertje met
rode hartjes erop. Ze is erg trots dat de
klant het koffertje wil kopen. Ze heeft
het namelijk zelf gemaakt. Als extra
verrassing stoppen ze ook nog een
zakje dropjes in het koffertje.
Marieke komt niet alleen in de
winkel om te werken. Op vrijdag-
ochtend is ze vrij en gaat ze samen
met haar begeleidster Astrid
boodschappen doen. Iets lekkers
halen voor in het weekend.
Bananensnoepjes om precies te zijn.
Die vindt Marieke het lekkerst.•
magaZIEN • 16
De Spaken kleurt Eindhoven een beetje mooier
Cliënten van De Spaken zijn met leerlingen van
de Islamitische school Tarieq aan de slag gegaan
met verf en stoepkrijt. De zonnestralen zorgden
ervoor dat alles er nóg mooier uitzag!
Wilhelmina ArtfairTwinkelbel en Kunst & Ko namen
deel aan de Wilhelmina Artfair
met tekenworkshops en verkoop
van art. Voorbijgangers konden
droedelen op kleine houten
plaatjes. Alle plaatjes samen
vormen een groot kunstwerk!
The BigDraw
17
Voor de tweede keer deed Lunet zorg mee
aan het tekenfestival The Big Draw Eindhoven.
Twinkelbel, Kunst & Ko en De Spaken
organiseerden geweldige activiteiten in het
thema: ‘Samen wat betekenen!’ Het festival
was van donderdag 1 oktober tot en met zondag
4 oktober. ‘De Vrienden van Lunet zorg’ hebben
dit mede mogelijk gemaakt door het sponsoren
van tekenmateriaal.
Samen
wat be
Beschilderde mokkenbij TwinkelbelBezoekers bij Twinkelbel konden een mok
beschilderen. Zo drink je je thee voortaan uit
je persoonlijke mok, precies zoals jij dat wil.
magaZIEN • 18
Ouders van kinderen meteen verstandelijke beperking
vertellen hun verhaal
En dan!?Onderzoeken, ziekenhuizen, instanties,
zorginstellingen en stapels formulieren
en rapporten liggen dan in het verschiet.
Aan ouders van deze kinderen wordt
niet gevraagd óf ze in die rollercoaster
stappen, vanaf dag 1 zitten ze daar in.
En er even uitstappen is er niet bij, lijkt
het wel.
Het Kinderdienstencentrum De Kempen
in Eersel heeft niet de pretentie de
‘rollercoaster’ waarin ouders van
kinderen met een verstandelijke
beperking zitten stil te (kunnen) zetten.
Zij kunnen hooguit even de plek van de
ouders overnemen. Even rust. De focus
op andere dingen zetten. Accu opladen.
’t Maakt niet uit hoe je het noemt; tijd
voor jezelf. En die is hard nodig, want
de volgende rit staat al weer gepland.
Strijd
“Mijn opa heette Sybrand,
mijn broer Sijb”, vertelt
Tamara van Eck uit Bladel.
“En ik heb een Syb. Een
naam die bij alle drie
generaties Van Eck past:
strijdlustig, krachtig.
Overwinnaars. Dat de jongste
telg uit het Van Eckgeslacht
het Syndroom van Down
heeft, verandert niets aan
die kwalificaties. Syb is
gewoon de moderne variant
van strijdlustig, krachtig en
overwinnaar: wildenbras, een
eigen persoonlijkheid en…
een zege.”
Een zege. Is dat niet zoiets als
een triomf? Een geschenk?
Als je een kind
krijgt met een
verstandelijke
beperking, krijg je
daar gratis en voor
niets een ticket bij
voor de rollercoaster
waarin je leven
verandert.
Kinderdienstencentrum De KempenIn het Kinderdienstencentrum wordt ontwikkelingsgerichte ondersteuning en behandeling afgestemd op de
hulpvraag en mogelijkheden van kinderen van 0-18 jaar met een ontwikkelingsachterstand. In 2015 heeft dit
centrum een dependance in Eersel (Areven 3ª) om zo ook passende ondersteuning te bieden in de Kempen.
19
Soms denk ik weleens:Wat als Syb geen Down had?
Zou mijn gezin daneen beter leven hebben?
Tamara van Eck
< Karin, Diego en Tijs van der Heijden.
magaZIEN • 20
Tamara van Eck: “Soms denk ik
weleens: Wat als Syb geen Down had?
Zou mijn gezin dan een beter leven
hebben? Maar het is zo als het is. Het
is mij zo gegeven. En ik hou ontzettend
veel van hem. Het is een heerlijk
joch. Een stoere bink met een klein
hartje. Daar niet verliefd op worden is
ondenkbaar. Een beter leven? Nee, dat
niet. Wel een ander leven misschien.”
Er is iets, maar ik weet niet watAls je kind het Syndroom van Down
heeft, weet je meteen bij de geboorte
dat hij of zij een beperking heeft. Dat
is zogezegd van zijn of haar gezicht af
te lezen. Maar wat als je een kind krijgt
waaraan je in eerste instantie niet ziet
of het een beperking heeft? Dat je pas
na een jaar bij jezelf gaat afvragen:
waarom reageert hij of zij niet zoals
andere baby’s? Zoals bij Tijs.
“Hoe noem je het buikgevoel dat
sluimerend aanwezig is en dat zegt
dat er iets niet klopt. Een gevoel dat
dagelijks in strijd is met rationele
gedachten die zeggen: dit is mijn
zoon en dat is gewoon een gezonde
Hollandse jongen.” De vader van
Tijs, Diego van der
Heijden, worstelde een
halfjaar met dit dilemma.
“Op het plaatselijke
consultatiebureau in
Reusel zeiden ze al dat
Tijs achterliep in zijn
ontwikkeling. Maar onze
dochter Roos was een snelle,
dus we dachten; het zal
allemaal wel loslopen.
Tot de dag dat Tijs - hij was
toen anderhalf - aan de
eettafel er steeds niet bij
was. Hij was afwezig en leek
zijn adem in te houden. Twee
dagen later, na een reeks
van ernstige aanvallen en
mond-op-mondbeademing
belandden we in het Maxima,
waar epilepsie werd gecon-
sta teerd.”
Er alleen voor staanNet als zijn oudere broer
Pepijn ging Syb naar een
dagopvang in het dorp.
Moeder Tamara werkte
onregelmatige diensten.
Tenminste, tot de dag dat
de opvang zei dat Syb niet
langer kon blijven. Te veel
handenbinder was de reden.
“Daar sta je dan met een kind
van twee”, vertelt Tamara.
“Ze verwachten dat je dan
maar je kind elke ochtend op
een busje zet naar passende
opvang in de stad. Een kind
van twee? Echt niet.”
Voor de moeder van Syb
breekt een rotperiode aan,
zoals ze het zelf omschrijft:
“Voor mijn gevoel was het
ergste al achter de rug.
Met elkaar communiceren is niet vanzelfsprekend. Dat moet je leren.
21
Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Er werd
een darmafwijking geconstateerd,
dus kwam er een stoma. Zijn hartje
functioneerde niet goed. En ga zo maar
door. Uiteindelijk heb ik mijn werk
opgezegd. Een moeilijke beslissing voor
een alleenstaande moeder.”
EtiketInternet kan een uitkomst bieden als
je op zoek bent naar informatie. Dat
deden de ouders van Tijs ook. “Er
wordt ontzettend veel geschreven
over syndromen, aandoeningen en
beperkingen”, vertelt de moeder van
Tijs, Karin van der Heijden. “Maar er
kwam nooit een moment van; Yes,
dat is onze Tijs ten voeten uit. Het
Angelmansyndroom kwam nog het
dichtst bij. Genetisch onderzoek in het
universitair ziekenhuis in Maastricht
beaamde dit ook. Het lijkt op Angelman,
maar ook weer niet. Uiteindelijk hebben
ze het een naam gegeven: Syndroom
van Angelmanlike. Eindelijk hadden
we een naam”, zegt Karin, “en een
naam opent in Nederland nou eenmaal
deuren die anders gesloten blijven.
Bijvoorbeeld bij het CIZ (Centrum
Indicatiestelling Zorg) en de gemeente.”
Goed gevoelPassende, flexibele opvang en
dicht bij huis. Uiteindelijk vond
Tamara van Eck iets in Eersel. Het
Kinderdienstencentrum De Kempen.
“Rust voor mij en tijd en regelmaat
voor Syb. Niet perse in die volgorde,
maar allebei even belangrijk als ik
eerlijk ben. Als Syb thuis is, dan is hij er
namelijk ook echt. De tijd en aandacht
tussen Syb en Pepijn is dan niet te
verdelen. Dat vond ik misschien wel
het moeilijkste van alles. Pepijn heeft
ook aandacht nodig net als elk ander
kind en hij kwam er vaak bekaaid af. Ik
plande in de periode dat Syb thuis zat
wel ‘Pepijnmomenten’, maar toch; hij
verdiende meer.” En Syb? Die vindt het
helemaal geweldig in Eersel.
Tamara: “Je ziet dat hij er
geniet. Hij komt ook elke
dag - vijf dagen in de week
- vrolijk thuis. Er werken
deskundige en superlieve
mensen die tijd voor hem -
en voor mij - nemen en er
wordt gewerkt aan Syb’s
concentratievermogen en
zelfredzaamheid. En ik? Ik
werk weer en heb genoeg
energie om tijd en aandacht
te besteden aan beide zoons.
En dat voelt heel goed.”
Elkaar begrijpenOuders van kinderen met
een verstandelijke beperking
worstelen in het begin
enorm met de omgang
met hun zoon of dochter.
Zo ook in huize Van der
Heijden. “Onze Tijs is een
vrolijk manneke waar je
veel liefde van krijgt.
Het is ook een jongen
die in zijn leven nooit
zal praten. Met elkaar
communiceren en elkaar
begrijpen is dan niet
iets vanzelfsprekend.
Dat moet je leren. En
zo’n leerproces is vaak
een aaneenschakeling
van kleine huiselijke
drama’s.
Er wordt ontzettend veel geschreven over syndromen, aandoeningen en beperkingen.
magaZIEN • 22
Het duurde soms lang voordat we
er achter kwamen wat Tijs bedoelt.
Frustratie en boosheid bij Tijs en
wanhoop bij ons was dagelijkse kost.
In feite spreken we elkaars taal niet en
dan is het lastig communiceren. Stapje
voor stapje leer je dezelfde taal spreken.
Ook op het Kinderdienstencentrum
wordt veel aandacht besteedt aan Tijs
z’n communicatie. Door middel van
voorwerpen kan Tijs nu zelf duidelijk
maken dat hij bijvoorbeeld graag een
appel heeft. Of even wil gaan zitten. Voor
Tijs een hele geruststelling; steeds meer
mensen spreken zijn taal.”
Even terugblikkenen dan weervooruitkijken
“Soms, als ik mijn dochter naar school
breng, zie ik peuters rennen en kletsen
op het schoolplein”, besluit Karin van
der Heijden. “Kinderen in dezelfde
leeftijd als onze vijfjarige Tijs. En dat
doet pijn. Daar had mijn zoon ook
kunnen lopen.” Maar de realiteit is
anders. Uit het genetisch onderzoek
blijkt ook dat Tijs scheefgroei kan
krijgen aan zijn rug. Een rolstoel wordt
niet uitgesloten. Diego van der Heijden:
“Een aangepaste badkamer - we zitten
nu midden in een verbouwing - is een
onverbid delijke spiegel die dagelijks
wordt voorge houden. Mijn - onze -
redding is geweest, dat ik er nu veel
beter over kan praten dan vroeger.
Mijn vrouw en ik zijn daardoor naar
elkaar toegegroeid, maar Tijs zal
voorlopig nog steeds ons tempo en
ritme bepalen. Dat hij overdag op het
Kinderdienstencentrum zit, geeft lucht
en perspectief, maar we zijn er nog niet.”
Terugkijkend naar de
laatste vierenhalf jaar
is Tamara van Eck
openhartig, maar ook
realistisch. “Syb bracht
veel met zich mee wat ik
niet had ingecalculeerd.
Hij heeft ons leven echt
op z’n kop gezet. Als je
zwanger bent, heb je
verwachtingen. Na de
geboorte pas je je aan
en verleg je steeds je
grenzen. Een volgende
stap is school. Ik ben
al gaan kijken, maar ik
zag onze Syb daar nog
niet rondlopen. Te jong.
Te veel wildenbras.
Samen met het
Kinderdienstencentrum
werken we aan deze stap
die toch eens zal komen,
maar voorlopig zit ie
echt op zijn plek.”•
Hij heeft ons leven echt opz’n kop gezet ...
Syb en Tamara van Eck.
DoenWoonpark EckartdalWoonpark De Donksbergen
26 december14.00 - 16.00 uur
Kerst-inn met de Grensmuzikanten
31 december19.00 - 21.00 uur
Oudjaarsavond met
oliebollen en vuurwerk
4 januari13.30 - 15.30 uur
Nieuwjaarsreceptie
3 tot en met 10 februariCarnavalsprogramma
13 maart11.30 - 18.00 uur
Darttoernooi
27 maart14.00 - 16.00 uur
Opening Paastuin
28 maart14.30 - 16.30 uur
Paas-inn
20 december15.00 uur
Optreden door feestband
Community of Noise
26 december14.00 uur
Kerstmiddag
28 december19.00 uur
Kerstfilm ‘Midden in de winternacht’
31 december14.00 uur
Oudjaarsbal met een optreden
van Will Vosters
10 januari15.00 uur
Optreden van smartlappenkoor Rawazzi
5 tot en met 9 februariCarnavalsprogramma
28 maart15.00 uur
Optreden door popkoor Lanara
Ook in de agenda?Wordt er bij jou in de buurt een leuke activiteit georganiseerd en je denkt,
dat is wel iets voor de lezers van MagaZIEN. Laat het de redactie even weten
Vragen over vrijetijdsbesteding?Eindhoven: 088 551 92 27 / [email protected]
De Kempen: 088 551 81 51 / [email protected]
Wil je graag een cliëntvertrouwenspersoon spreken?M. Langermans Tel: 06 101 22 443 E-mail: [email protected]
R. van Elswijk Tel: 06 429 97 012 E-mail: [email protected]
M. Ubbink Tel: 06 194 62 352 E-mail: [email protected]
Op zaterdag 23 januari
2016 is de open dag
van arbeidscentrum De
Wisselstroom in Hapert.
Van 10.30 tot 16.00 uur
kun je aan de Melkweg
7 zien en beleven waar
het werk uit bestaat en
zeker zo interessant: op
welke manier er gewerkt
wordt. Je zult zien dat er
heel veel mogelijk is, dat
er innovatieve middelen
ontwikkeld zijn en dat er
hard gewerkt wordt aan
loopbaanontwikkeling.
Eigenlijk niet anders dan
een ander bedrijf. En dat
wil De Wisselstroom ook
zijn: een écht bedrijf.
Open dag De Wisselstroom
magaZIEN • 24
Er is maar één reden om dat niet te
doen: het mag niet. Punt. En dat
is een hele goede reden, vinden
ook de bewoners van de woonparken.
In de maand oktober hebben cliënten,
vertegenwoordigers, medewerkers en
politie op initiatief van de cliëntenraden
Complex en Regulier gezamenlijk
actie gevoerd tegen hardrijden op
de woonparken Eckartdal en De
Donksbergen. Onder het motto ‘Zoetjes
of Zuurtjes’ werden automobilisten
geprezen of gewezen op hun rijgedrag.
Voor de meesten met een beloning
in de vorm van een hartje (zoetjes).
Sommigen met een zuurtje.
“Regels zijn er om overtreden te
worden, zeggen ze weleens en wat
dat betreft is er geen verschil tussen
woonparken en de rest van Nederland”,
aldus coach Patrick Alvares en
contactpersoon van de woonparken
met de politie. Daarom willen we
met een actie de automobilisten op
de woonparken bewust maken van
hun snelheid. Een cadeautje, terwijl je
eigenlijk een boete verdient.
30 is niet stapvoetsDe top 3 van verkeersergenissen op
de woonparken is te hard rijden, fout
Bumperklevers
parkeren en bumperkleven.
Bumperkleven? “Ja hoor”,
zegt Gerard Schaeffer, één
van de actievoerders. “Pas
zag ik een auto vlak achter
een rolstoeler rijden. Het leek
wel alsof de auto de rolstoel
duwde. Zo dicht zat hij erop.”
Maar vaak is (te) hard rijden
ergernis nummer 1. En soms
gebeurt dat heel onbedoeld,
zoals op De Donksbergen.
Op de vraag van een
actievoerder hoe hard ze
15 kilometer per uur. Dat is de maximale
toegestane snelheid op een woonpark. Maar
ja, dat is wel erg sloom als je nog net op tijd op
je werk wilt zijn. Of op een afspraak. Of...och,
noem maar iets. Er is altijd wel een reden om
extra gas bij te geven, lijkt het wel.
&
Een tiental ‘actievoerders’
vormen bij de ingang van
het woonpark een menselijk
vangnet voor bezoekende
automobilisten.
Vooral bij de ingang Amazonelaan op woonpark Eckartdal is het soms net
een racecircuit. Marianne Bierens, lid Clusterraad vertegenwoordigers
en lid van de ‘werkgroep veilig verkeer woonpark’
snelheidsmaniakken Boetes
Veel rijplezier!
Op de woonparken gelden de Nederlandse verkeerregels. Overschrijding daarvan kan
een boete opleveren.
Verplichte rijrichting negeren: € 90
Bumperkleven: minimaal € 280
Parkeren zonder ingestelde parkeerschijf € 90
Hinderlijk of gevaarlijk parkeren: € 140
Parkeren op een invalidenparkeerplaats: € 370
5 km te hard rijden: € 32Administratiekosten bij
boete: € 7
op het woonpark rijden, kreeg hij vaak
het antwoord “zoetjesaan, stapvoets”.
Maar bij doorvragen hoe hard dit dan
is, krijgt hij regelmatig 30 kilometer te
horen. Het goede antwoord moet zijn
20 op woonpark De Donksbergen. En dit
wordt in de toekomst 15 kilometer per
uur. Half zo zacht, zeg maar.
In gesprek blijvenPolitieagenten Robert van Gemert
en Michel van den Heuvel - aandacht-
velders voor Eindhoven Noord - komen
regelmatig op de parken. “We maken
foto’s van overtredingen. Bijvoorbeeld
van auto’s die geparkeerd staan bij
brandkranen, vluchtroutes of buiten de
vakken. Soms schrijven we een boete
uit, maar meestal geven we kenteken en
naam door en krijgt de overtreder een
gesprek met zijn of haar leidinggevende.
Bewustwording; daar gaat het om.”
“Het zijn niet alleen medewerkers
die te hard rijden of fout parkeren.
Ook leveranciers, taxi’s en bezoekers
lappen geregeld de regels aan hun
laars”, aldus Patrick Alvares. “Maar van
medewerkers mag je verwachten dat
ze voorbeeldgedrag vertonen. Juist zij
weten dat bewoners van een woonpark
extra kwetsbaar zijn in het verkeer.
Die springen heus niet even snel opzij
als er een auto de bocht om komt
scheuren.”•
&
25
Ik wilniet vergeten
worden.Samantha Ottenvanger,
Perelaer 16
met een konijnOnderschat nooit de kracht van een vrouw
Huisdieren en Lunet zorg
Voor het hebben van huisdieren is voor
intramurale cliënten toestemming van
Lunet zorg nodig. Daarbij wordt er op
gelet dat er geen sprake is van overlast
voor medebewoners en/of omwonenden
en het welzijn van het huisdier
gewaarborgd kan worden.
magaZIEN • 26
Een eigen willetje, soms een
tikkeltje arrogant en altijd ijdel.
Knuffelaar in hart en nieren
en graag in het middelpunt van de
belangstelling. Dat is mijn konijn
Femme. En nu ik er goed over nadenk;
dat is ook wat ik ben. We lijken nogal op
elkaar, weet je.”
Samantha Ottenvanger is stoer en
breekbaar tegelijk. Naar de buitenwereld
lijkt het een bijdehandte tante, maar in
haar hart is het een kwetsbare griet die
snel van slag is. Dat weet bijna niemand.
Ze vertelt dat eigenlijk alleen maar
aan haar hartsvriendin Femme. Maar
dat is toch een konijn? “Ja hoor”, zegt
Samantha, “maar konijnen oordelen
niet, daar kun je gerust jezelf bij zijn.”
Lief en leed delen met je huisdier. Dat
kan heel fijn zijn. Een luisterend oor – in
dit geval een flapoor – brengt rust. “En
het maakt me sterk”, zegt Samantha en
trots laat ze de tekst op haar sweater
zien en daar staat: ‘Onderschat nooit de
kracht van een vrouw met een konijn’.
“Die opdrukken maak ik zelf”, zegt ze.
“Dat heet plotteren. Ik heb er zelfs een
pers voor aangeschaft.” Maar Samantha
houdt het niet bij plotteren alleen. Ze
laat haar winkel zien die vol staat met
zelfgemaakte creaties. Originele kaarten,
maar ook prachtige bouwwerken van
karton. “Ik vogel alles zelf uit op de
computer en download ingewikkelde
met een konijnOnderschat nooit de kracht van een vrouw
bouwtekeningen. Met een
speciale machine snij ik
secuur alle onderdelen uit
en maak er een bouwwerk
van. Een kerststal of een
fantasiehuis bijvoorbeeld.”
“Ik vind het fijn om hiermee
bezig te zijn”, besluit
Samantha. “De dingen die
ik maak, maken mensen blij.
En elke keer als mensen iets
kopen, gaat er een stukje
Samantha naar iemand
anders. Dat stukje staat dan
te pronken op de schouw,
hangt zichtbaar aan de muur
of is te herkennen in een
schoen. Ik wil niet vergeten
worden en met al die stukjes
lukt dat aardig.”•
Sam’s GiftshopEen origineel kraamcadeau,
bedrukte kleding of schoenen,
raamstickers, autostickers,
luxe kaarten voor bijvoorbeeld
kerst of verjaardag en feesten,
cadeauverpakkingen of
maquettes? In Sam’s Giftshop
staat voor ieder wat wils.
Creatieve oplossingen met
een uniek en persoonlijk tintje.
Winkelen bij Samantha? Kijk op
www.samsgiftshop.webklik.nl
27
magaZIEN • 28
Een cadeau krijgen is leuk.
Met Sinterklaas, Kerst of je
verjaardag. Maakt niet uit, er
is altijd wel een cadeautje. Maar voor
kinderen uit bijvoorbeeld Oeganda,
Irak, Ghana, Kenia of Albanië is dat
niet zo. Daar is gewoonweg geen geld
voor. Dat vonden de mensen van
dagbestedingscentrum Het Laar in
Geldrop maar niks. Ze besloten mee te
doen met het ‘Schoenmaatjesproject’.
Lege schoendozen werden beschilderd
en gevuld met allerlei leuke dingen
die de cliënten meenamen van thuis
zoals speelgoed, toiletartikelen en
schrijfwaren. Al die kleurige dozen
Wij vinden het belangrijkdat onze doelgroep, die vaak zelf als ‘goed doel’ gezien wordt, leert
dat niet alle mensen het overal even goed hebben.
Femke Domen, cliëntbegeleidster Dagbesteding Het Laar in Geldrop
Vrienden makenmet schoendozen
Ook ‘schoenmaatje’
worden? Kijk maar op
www.schoenmaatjes.nl
werden in een grote doos
verstuurd naar kinderen
op scholen, in weeshuizen,
vluchtelingenkampen
en opvangcentra voor
straatkinderen in arme
landen.
En zo voelt iets weggeven
ook als een cadeautje.
In de Wet langdurige zorg (Wlz) staat dat iedere cliënt gebruik kan maken van onafhankelijk cliëntondersteuners. Dit wordt geregeld door het Zorgkantoor via MEE en Zorg belang. Dit zijn mensen die de cliënt en/of diens vertegenwoordigers kunnen adviseren of helpen bijvoorbeeld bij de aanvraag van zorg (intake gesprek) of bij het voeren van het gesprek over het persoonlijk ondersteuningsplan. Voor deze ondersteuning hoef je niet te betalen, dat doet het Zorgkantoor.
Tuinman in sprookjesbos
Harken, schoffelen,
papier opruimen en
werken in de bossen.
Voor André van Dijk
zijn lust en zijn leven.
En waar kun je dit
beter doen dan in
het sprookjesbos op
de Efteling. Dat vond
André ook. En op 15
oktober kwam zijn
wens uit. Na een dag
hard werken kwam hij
weer opgetogen thuis.
Op de vraag hoe
het was bevallen
antwoordde André
- altijd in voor een
grapje: ’t was net
een sprookje.
29
Onafhankelijk cliëntondersteuners een extra mogelijkheid in de Wlz
Wat kunnen onafhankelijk cliëntondersteuners voor je doen?Als je op zoek bent naar een
zorgaanbieder dan kunnen de
onafhankelijk cliëntondersteuners je
helpen bij het zoeken naar de juiste
zorg en de juiste zorgaanbieder. Als je
al in zorg bent bij een zorgaanbieder,
zoals bij Lunet zorg, dan kan de
onafhankelijk cliëntondersteuner je
helpen bij verschillende dingen zoals
het opstellen en evalueren van het
persoonlijk plan. De ondersteuner
kan dit met je bespreken en kan ook
bij de persoonlijk plan bespreking
aanwezig zijn als je dat wilt. Als je
iets wilt veranderen in het zorgplan
of als je zorgvraag verandert kan de
onafhankelijk cliëntondersteuner met
je meedenken over wat beter zou
passen en hoe je dat aan kunt pakken.
De onafhankelijk cliëntondersteuner
kan je ook adviseren over de rechten
die je als cliënt hebt. Hij of zij staat
naast je, denkt mee (los van alle
partijen) en betrekt waar mogelijk je
sociale netwerk (bijvoorbeeld familie,
mantelzorgers en vrijwilligers) bij het
zoeken naar antwoorden op je vragen.
De onafhankelijk cliëntondersteuner
kent het zorgaanbod in jouw buurt.
Ook cliënten en cliëntvertegenwoor-
digers van Lunet zorg kunnen een
onafhankelijk cliëntondersteuner
inschakelen.•
Wil je meer weten?www.mee.nl of bel 0900 999 88 88.
www.adviespuntzorgbelang.
nl of bel 0900 243 81 81. Je kunt
deze informatie ook vinden
op de website van Lunet zorg/
Veranderingen zorg en via het
Cliëntbureau van Lunet zorg.
magaZIEN • 30
Haar verhaal doen, doet Annie
goed. Het lucht op. En ik ben blij
met de mensen om mij heen.
Zij luisteren goed naar mij en ze maken
duidelijke afspraken. Die duidelijkheid
heb ik nodig. Dan weet ik waar ik aan
toe ben.
Maar Annie heeft in haar 58-jarig leven
ook periodes gehad waarin er minder
goed geluisterd werd naar haar.
“Ik groeide op op een boerderij in Hapert”,
vertelt Annie. “Omdat ik moeilijk kon
leren en lezen, kon ik op een gewone
school niet mee. Mijn ouders vonden
voor mij een school voor moeilijk
opvoedbare kinderen in Tilburg.
Ik heb er een leuke tijd gehad.
In de weekenden was ik thuis.
De mensen om mij heen hielden zoveel
van mij dat ze alles voor mij regelden.
Ze beschermden mij. Met alle goede
bedoelingen, maar toch. Ik had niet
veel in te brengen, terwijl ik vond dat
ik inmiddels oud en wijs genoeg was
om voor mezelf te spreken. Daar was ik
vaak verdrietig om. En soms ook boos.”
Annie Lokhof is getrouwd met Martien en samen wonen ze in Bladel. Ze doen het prima met z’n tweetjes. Zo nu en dan krijgt Annie begeleiding aan huis. Onverwachte dingen en veranderingen leveren stress op. Dus even de agenda opschonen en haar verhaal vertellen. Dan kan ze er weer een week tegen.
Hetverhaal
van Annie
Het is fijn dat de
mensen om je heen naar
je luisteren.
Dat je gehoord en
gewaardeerd wordt.
Annie Lokhof,
Bladel
Eigen verhaalis eigen regieNa haar schooltijd ging Annie
werken in een verpleegtehuis.
Koffie zetten en poetsen.
Maar de werkdruk lag wel
erg hoog. En ook bij de WVK
(Werkvoorziening Kempen)
werd er meer van Annie
gevraagd dan ze kon geven.
Sinds een paar maanden
heeft Annie dagbesteding bij
De Wisselstroom in Hapert.
“Ik heb het daar erg fijn. Ik
help mee in de winkel en
als het even niet gaat is er
altijd wel een begeleider die
naar me toe komt en zegt:
Hoi Annie, zullen we effe
babbelen?! En dan doe ik
mijn verhaal.
En dat is toch zo fijn.”•
31
Een ansichtkaart ontvangen is altijd leuk. En zo rond Kerst al helemaal. Dat vindt
ook Mecal, een Nederlands bedrijf dat windturbines ontwerpt voor een wereldwijde
markt. En die ‘markt’ willen ze ook dit jaar weer graag een kerstkaartje sturen.
Maar dan wel een originele. Daarom werden kunstenaars van het Schepenhuis uit
Budel en Kunst en Ko uit Eindhoven uitgedaagd een kerstkaart te ontwerpen.
En op maandag 19 oktober werd tijdens een lunch de mooiste vier uitgekozen.
Deze vier gaan in december een wereldreis maken – de kaarten, niet de kunstenaars
natuurlijk – naar medewerkers en klanten van Mecal op alle continenten.•
op kerstkaartvan Mecal
magaZIEN • 32
Ruggengraat
Karakter
Vertellen
Zelfstandig
Eigen
Spierbal
Vrij
Energie
Pit
Stoer
Eerlijk
Moed
Dapper
Ijzersterk
Geweldig
Trots
Held
Durf
Lef
Zoek de woorden in de puzzel. De letters die overblijven vormen een woord.
Stuur dit woord vóór 1 februari 2016 op naar [email protected]. Zet je naam
en adres erbij. Onder de inzenders verloten wij drie kadobonnen.
WINNAARS ACTIEF PUZZELENDe oplossing van Actief puzzelen is Boogschieten. De prijswinnaars zijn:
Henriette van Wilderen uit Asten, Petroeska van Berlo uit Eindhoven en
Erik Rooijakkers uit Oirschot. Zij winnen een kadobon.
krachtig PUZZELEN
Proficiat!
Succes!
Z
I
J
Z
E
R
S
T
E
R
K
E
K
T
R
O
T
S
V
S
U
R
L
R
K
C
O
T
R
S
P
G
V
F
E
A
E
P
I
T
E
I
G
E
S
N
R
K
J
I
L
R
E
E
R
T
E
A
D
E
E
A
W
R
N
T
A
R
K
U
F
I
E
M
B
G
E
N
G
T
R
H
L
G
O
A
R
L
D
I
E
F
D
P
T
E
L
A
L
I
E
R
I
H
E
L
D
N
A
E
G
A
G
D
A
P
P
E
R
T
N
Oplossing: