Enhavoj

KovriloTitolaPaĝoAntaŭparoloLaLunaSfingoVortaroAtribuojSenpageHaveblajPermesilo

LaLunaSfingoaŭtoritade

JackVancetradukitade

ĜanŬesliStarling

ilustritadeGabeOstley

re-eldonitaje2015-12-12

AntaŭparoloVortaro: Vidante vorton ‘ĉi-aspektan’ (sen citiloj), ŝvebu super ĝi per

fingropintoaŭmusokajekvidu,keĝiŝanĝiĝosporaspekti‘tielĉi’.Pertiovisciosketiuvortohavasdifinonenlaprovizitavortaro.Klakuĝinporekviditiesdifinon.Post legi la difinon, atentu pri la komenco-vorto de la difino, kiu aspektos kiel‘difin/o’.Klakutionporsaltireireallarakonto.

Sesurviaaparato ligilojneaspektaskiel supere, tio rezultasdeaferokie laniajCSS-aj reguloj super-regiĝus fare de interna sistemo de via propra aparato:Nook, Kobo, Kindle, ktp. Do, substrekoj povas aperi malgraŭ niaj specifajelektoj.Kulpigulapropranaparatontiukaze.

Niprovis elektimezan stilonpostdemandi ĉeFejsbukokaj aliepridiversajpersonaj preferoj. Ni ja volas provizi elekton al ĉiu leganto. Bedaŭrinde, tionuntempeneeblas.Solvodevasatendiĝislaplimultoelbitlibrajaparatojsubtenosla formaton EPub 3, kio permesos funkcion pri elekto inter stiloj pere deJavaScript.SedEPub2,perkiolaplimultoelaparatojankoraŭfunkcias,neebligastiajnelektojn.

Ni elektis difini nur la niaopinie maloftajn vortojn. Bonega helpo poresperantaj progresantoj, nur iometa helpo por komencantoj. Se viaopinie, pluavortobezonasdifinon,kontaktunin,kajnialdonos.

Fine sciu, ke ajna leganto rajtas peti aldonon de plua defino en la vortaro.Kontaktulaeldonejonepoŝteorsugestipritio.

Idiomoj:Ĉarĉitiujrakontojtemasprifremdaplanedoenlafuturo,laaŭtoroelektis prezenti al sia denaske anglalingva legantaro fremde novajn nomojn porfikciaj aferoj: muzikaj instrumentoj, ktp. Aparta ŝoko por oni leganta en noveakiritalingvo.Tiesunuainklinoestusserĉi(tutevane)envortaro.Plejparte,lidoniseksplikonenedelatekstomem.

Helpepritiam,kiamlinetionfaris,nifojeindikastianfremdeconperfremdeakcentitavokalo,jene:Siréno,gángo,ktp.Prononculaŭvole.Kiamsignifogravas,prenutionellacirkonstanco.Sednezorgustrebe.Fojetiajvortojekzistasnurporaldoniplusan fremdecon.En tiaj kazojmankodeprecizecoapenaŭgravas.Estas

samepordenaskajanglalingvanoj.

Faktesciu,keaparta leksikonohaveblasen laangla lingvopri lamultaj tiajnomojinventitajdelaaŭtoro:TheJackVanceLexicon:fromAhulphtoZipangotekompilita de Dan TEMIANKA, ISBN 0887331181. Ĝi enhavas 136 paĝojn dadifinoj,kajtemaspriĉiuj70librojdelaaŭtorodumlia50-jaraaŭtorakariero.

Propraj Nomoj: Plejparte ni lasis, ke propraj nomoj restu kiel eble plejproksimajallaoriginalo.Tamen,porevitifalsajnsufiksojn‘-an’ktp,niopiniistiondece,kenifarunecesajnŝanĝetojn.

AnglaTitolo:Lareferencaoriginalokiunnitradukisdevenaselvolumo17aella44-volumaeldonoVanceIntegralEdition(ISBN0-9712375-1-4),kun laanglatitoloTheMoonMoth.

LaLunaSfingoLA DOM-BOATO estis konstruita laŭ la plej precizaj normoj de Siréna

metiista lerteco, kio samas diri, tiom proksime al la absoluto kiom homa okulopovasdetekti.Laplank-tabulojelvaksamalhelalignoneniemontrisinterligojn,lakunigilojestisnitojelplatenoenfrapitajsamnivelekunlasurfacokajpoluritajĝisplateco.Laŭmodo, laboatoestismasiva, larĝa, tiomstabilakiom la landomem,senaŭmalgraciecoaŭmalstriktecodekonturo.Lapruoŝveliskielbrustodecigno,ĝiastevenoleviĝantaalte,postekurbiĝantahokeantaŭenporteniferanlanternon.Lapordojĉiziĝiseldikajtabulojdeiumakulanigre-verdaligno;lafenestrojestismultpanelaj,konsistanteelkvadratojdeglimokolorigitajroze,blue,pal-verdekajviol-purpure. La pruo utiliĝis por ekipaĵoj de servado kaj kajutoj de la sklavoj;mezŝipe troviĝis paro da dormokajutoj, manĝa salono kaj sida salonomalfermiĝantaalobservejaferdekoĉelapobo.

TielestisladomboatodeEdŭerTisel,sedposedoportisallinekplezuronnekfieron. La domboato fariĝis jam kaduketa. La intermura tapiŝo jam perdis sianvilon;laĉizitajekranojhavisbreĉetojn;laferalanternoĉelapruosubfleksiĝisprorusto. Sepdek jarojn antaŭe la unua posedanto, per akcepti la boaton, honoris lakonstruistonkaj tiel samehonoriĝis; la transakcio (agadokiu reprezentismultegepli ol simplaj dono kaj preno) pligrandigis la prestiĝon de ambaŭ. Tiu tempo jaforpasis jam delonge; la domboato nun komandis neniom ajn da prestiĝo.EdŭerTisel, loĝintaĉeSirénonur trimonatojn, rekonis lamankonsedpovis farinenionriparan;tiuĉispecifadomboatobonistiommulte,kiommaksimumelipovisakiri. Li sidis sur la malantaŭa ferdeko ekzercante sin pri la gángo, citro-similainstrumentonemultepligrandaolliamano.Centmetrojnforjelandaflanko,surfodifinis strion de blanka sablostrando; post tio leviĝis ĝangalo, kun silueto demultpintaj nigraj montetoj kontraŭ la ĉielo. Miriélo brilis bruma kaj blankasupraĉiele, kvazaŭ tra malorda interplekto de araneaĵo; la surfaco de l’ oceanomontris ŝajne fluantajn lagetojn de perlamotaglaceeco. La sceno jam fariĝis tielfamiliara,sednetieltediga,kiellagángo,prikiuliekzercisduhorojn,ekvibrigantelaSirénajn skalojn, sonigantekordarojn, traludante simplajnprogresadojn.Nun limetismalsupren la gángon por preni la zaĉínkon, eta son-skatolo butono-kovritaperklavetoj,ludataperladekstramano.Premosurlaklavojpuŝisaerontraanĉojen la klavoj mem, produktante koncertin-similan tonon. Tisel eligis dekduon darapidaj skaloj, farante tre malmultajn erarojn. Inter la ses instrumentoj kiujn li

decidiselstudi, lazaĉínko rangis sube laŭordode luda rezisteco (kun laescepto,kompreneble, de la hajmerkíno, tiu klakanta, interfrapa, skua sonilo el ligno kajŝtonouzataekskluziveporlasklavoj).

Tiselekzercadisdekminutojnplu,posteflankenmetislazaĉínkon.Lifleksislabrakojn, torde streĉis la dolorajn fingrojn. Ĉiun nedorman momenton ekde liaalveno lidonisal la instrumentoj: lahajmerkíno, lagángo, lazaĉínko, lakívo, lastrapáno, la gomapárdo. Li ekzercadis pri la skaloj en dek naŭ tonaloj kaj kvarmodoj, kordoj sennombraj, interpaŭzetoj neniam imagitaj ĉe laHejmaj Planedoj.Triloj, arpeĝoj, malklarigoj, klak-haltigoj kaj nazaligoj; vibradoj kaj lup-tonoj;sonaĵoj konkavaj kaj konveksaj. Li ekzercadis kun obstina, mort-seriozadiligenteco,enkiuliaunuakonceptoprimuzikokielfontodeplezurojamdelongeelperdiĝis.Rigardante malsupren al la instrumentoj Tisel rezistis emon svingĵetiĉiujnsesenlaTitanon.

Lilevissinstari,irisantaŭentralasidasalono,lamanĝasalono,laŭkoridoropasispreter lakuirejokajelvenisĉe laantaŭaferdeko.Li fleksissinkurbesur larelo, rigardismalsupren al la subakvaj enfermejoj kie Tobi kaj Reks, la sklavoj,laboris por jungi la treno-fiŝojn por la semajna vojaĝo al Fáno, dek-kvinkilometrojn norda. La plej juna fiŝo, aŭ ludeme aŭ reziste, eksubiĝis kaj plonĝissuben. Ĝia gutoflua muzelo elakviĝis, kaj Tisel, rigardante rekte ĝian vizaĝon,sentisstranganmaltrankvilon:lafiŝoportisnenianmaskon!

Tiselridisnefacile,fingrotuŝantesianpropranmaskon,laLunaSfingo.Neniaplua demando restas, li ja fariĝadis alkutimiĝinta al Siréno! Signifa staĝo jamatingiĝiskiamlanudavizaĝodefiŝoekpovaskaŭzialliŝokon!

La fiŝoj finfine enjungiĝis: Tobi kaj Reks grimpis surboaten, ruĝaj korpojbrilantajprogutoj,nigra-ŝtofajmaskojpendantajkroĉesuriliajvizaĝoj.Senatential Tisel ili stivis la enfermilon, surtiris la ankron. La trenofiŝoj ekstrebis, lajungilarostreĉiĝis,ladomboatomoviĝisnorden.

Revenanteallapostaferdeko,Tiselekprenislastrapánon—tiuĉiestantecirklason-skatolodudekcentimetrojnlaŭĝiadiametro.Kvardeksesdratojradiisspokedecentranaboal la randokie ilikonektiĝisalaŭsonoriloaŭ tinto-stango.Proplukidratonunuope,aŭsonorilosonoris,aŭstangetotintis;proplektriviŝ-moveplurajndratojn, la instrumento eligis vibran, monero-skuan sonon. Ludata kunkompetenteco, la plaĉe acidaj disonancoj produktis espriman efikon; en mano

mallerta,larezultojestismalplifeliĉigaj,kajebleeĉalproksimiĝismalordanbruon.LastrapánoestisalTisel liamalplej lerte ludatakaj li ekzercadis sinkunatento-strebodumlatutanordavojaĝo.

Post kutima tempopaso la domboato alproksimiĝis la flosantan urbon. Latrenofiŝoj haltis, la domboato ligiĝis ĉe bolardo. Laŭlonge sur la kajo vico danenion-farantoj taksis kaj prijuĝis ĉiun aspekton de la domboato, la sklavoj kajTisel mem, laŭ Siréna kutimo. Tisel, ankoraŭ ne alkutimiĝinta je tia penetrainspektado, trovis la atentonmaltrankviliga, eĉ pli tiel pro la nemovebleco de lamaskoj.MemkonscieĝustigantesianpropranLunanSfingon,ligrimpislaeskalonallakajon.

Sklavo leviĝis de tie kie li estis kaŭranta, per fingro-artikoj tuŝis al la nigratoloĉe la frunto,kajkantisper la tri-tona frazodedemandeco: “LaLunaSfingoantaŭmiebleesprimaslaidentecondeSérEdŭerTisel?”

Tisel frapetis la hajmerkínon kiu pendis ĉe lia zono kaj kantis: “Mi estasSérTisel.”

“Mihonoriĝisperfido-tasko,”kantislasklavo.“Tritagojnekdesunleviĝoĝiskrepusko mi atendadis sur la kajo; tri noktojn ekde krepusko ĝis sunleviĝo mikaŭrissurflososubedetiuĉisamakajoaŭskultantelapiedojndelanoktuloj.PostlongeminunvidaslamaskondeSérTisel.”

Tiselelvokismalpaciencansku-sonondelahajmerkíno.“Kioestaslatemodetiuĉifidtasko?”

“Miportasmesaĝon,SérTisel.Oniintencisĝinporvi.”

Tiseletendissianmaldekstranmanon, ludante lahajmerkínonper ladekstra.“Donualmilamesaĝon.”

“Tuj-tuje,SérTisel.”

Lamesaĝoportispezansuperanskribaĵon.

KRIZAKOMUNIKAĴO!RAPIDEGU!

Tisel ŝiris malferme la koverton. La mesaĝo portis la subskribon de

KastelKromartin,ĈefaDirektorodelaIntermondaPlenumigaEstraro,kajpostlaformalasalutolegiĝis:

ABSOLUTE RAPIDE FARENDAS ke la sekvaj ordonoj estuplenumitaj!SurŝipedelaKarinaKruzeiro,destinitaalFáno,alvenontajela10ade januaro10U.T., estas fifamegamurdisto,HaksoAnmark.Ĉeestuĝiansurteriĝonkunadekvataaŭtoritato,efikigukaptonkajenkarcerigondetiuĉiviro.Tiujĉiinstrukciojdevosestisukcesefaritaj.Malsukcesonenielakcepteblas.

ATENTU!HaksoAnmarkestasplejplejedanĝerega.Mortigulinsenhezitojeajnamontriĝoderezisteco.

Tiselkonsideris lamesaĝonkunkonsterno.Proveni alFánokielKonsularaReprezentisto liatendisnenionajnĉi tian; li sentisnekemonnekkompetenteconprilatraktadodedanĝerajmurdistoj.Pensoplenelifrotislamolevilecanvangondesia masko. La situacio ne estis tute malhela; Esteban Rolver, Direktoro de laKosmodromo,preterdubekunlaboros,kajebleprovizosarondaarmitajsklavoj.

Pliespere,Tiselrelegislamesaĝon,la10adejanuaro,UniversalaTempo.Likonsultistradukankalendaron.Hodiaŭ,40aenlaSezonodeAmaraNektaro—Tiseltrenissianfingronmalsuprenlaŭlakolumno,haltis.La10adejanuaro.Hodiaŭ.

Tondrado malproksima vokis al li la atenton. Falante el la nebulo venismalklaraformo:lagabarorevenantaderenkontiĝokunlaKarinaKruzeiro.

Fojon plu Tisel relegis la paperon, levis la kapon, studis la malleviĝantangabaron.EntiodevasestiHaksoAnmark.Postkvinminutojlielvenosporsurpaŝila teron de Siréno. Formalaj devigoj pri surteriĝo tenos lin lige dum eble dudekminutoj.Laŝipo-kamposituistrikilometrojnmalproksime,kunigitakunFánoperedeserpentumavojetointerlamontetoj.

Tiselturnissinallasklavo.“Kiamalvenisĉitiumesaĝo?”

La sklavo klinis sin antaŭen sen kompreno. Tisel rediris sian demandon,kantantalaŭlaklakadodel’hajmerkíno:

“Ĉitiumesaĝo:viĝuislahonorondeĝiaprizorgokiomlonge?”

Lasklavokantis:“Longajntagojnatendismiĉetiuĉikajo,retroirantenurallafloso je komenco de krepuskiĝo. Nunmia deĵoro rekompenciĝas; mi ekvidas alSérTisel.”

Tiselturnissinfor,marŝisfuriozelaŭlakajo.Senefikaj,malrektajsirénanoj!Kial ili ne alportis lamesaĝon al la domboato?Dudek kvinminutoj—dudek dunun...

Ĉe la esplanado Tisel haltis, rigardis dekstren, postemaldekstren, esperantemiraklon:ajnanspecondeaeraĉaroporrapidigulinallakosmodromo,kie,helpedeRolver,HaksoAnmarkeblekaptiĝos.Aŭplibone,duanmesaĝonnuliganprilaunua. Ion, ion ajn—Sedaeroĉaroj ne troveblas ĉeSiréno, kaj neniaduamesaĝoalvenis.

Trans la esplanado starismallonga vico de daŭraj etaj konstruaĵoj, faritaj elŝtonokajferokajtielrezistajkontraŭlaprovojdelanoktuloj.Pruntistookupisunuel tiuj ĉi konstruaĵetoj, kaj dum Tisel rigardis viro en belega masko perle kajarĝentekoloraelvenisrajdanteunuellalacerto-similajrajdo-bestojdeSiréno.

Tiselrisortisantaŭen.Tempoankoraŭsufiĉas;kunbonŝancoankoraŭeblaskelikapterenkontualHaksoAnmark.Lirapidistranslaesplanado.

Antaŭ la vico de budoj staris la pruntisto, inspektanta sian bestaron kunprizorgo, foje polurante skvamon aŭ forviŝante insekton. Estis tie kvin bestoj enplejbonastato,ĉiutiomaltakiomŝultrodeviro,kunmasivajgamboj,dikajkorpoj,pezajkojno-formajkapoj.Delaantaŭajpintajdentegoj,kiujnoniartefaritelongigiskaj kurbigis preskaŭ en cirklojn, oraj ringoj de pendis; la skvamoj de ĉiuj estistinkturitaj laŭmatricodiamanta;purpurajkajverdaj,oranĝajkajnigraj, ruĝajkajbluaj,brunajkajrozaj,flavajkajarĝentaj.

Tisel haltis senspire antaŭ la pruntisto. Limovis por ekpreni la kívon, tiamhezitis. Ĉu oni konsiderus tiun ĉi renkonton neformale interpersona? La zaĉínkoeble?Sedlasimpladiradodeliajbezonojapenaŭŝajnispostulietikonformalan.Plibonelakívon,postkonsidere.Lifrapiskordaron,sedproerarotrovissinfrotantalagángon. Malantaŭ sia masko Tisel ridetis pardonpete; lia interrilato kun tiu ĉipruntisto neniel baziĝis sur intimeco. Li esperis ke la pruntisto estu el sangvinatemperamento,kajpreterĉiolaurĝecodelaokazopermesisallineniomdatempoporelektiprecize inter la instrumentoj.Lifrapisduankordaron,kaj, ludanta tiom

bonekiompermesisliajekscitiĝo,senspirecokajmankodelerteco,ekkantispeton:“Sér Pruntisto, mi havas ege tujan bezonon por rapida rajdobesto. Permesuminelektiinterviajbestoj.”

LapruntistoportismaskondekonsiderindakompleksecokiunTiselnepovisnomi:kunmetaĵoelvernisitabrunatolo,plisitagrizaledokaj,altesurlafrunto,dugrandajverdajkajskarlatajgloboj,detalemultfacajkielokulojdeinsekto.Litakserigardis al Tisel longan momenton, poste, iom pompe elektinte sian stimícon,ekludisbrilanprogresadondetrilojkajrondoj,kunsignifokiunTiselmalsukcesiskompreni.Lapruntistokantis,“SérLunaSfingo,mi timaskemiaj rajdobestojnetaŭgasporpersonodeviadistingeco.”

Tisel serioze plektris al la gángo. “Neniel tio; ĉiuj ŝajnas adekvataj. Mi jadevasegerapidikajĝojeakceptusiunajnellagrupo.”

Lapruntistoludisfrakasestriktantono-falankresĉendon.“SérLunaSfingo,”likantis, “la rajdobestoj estas ĉiujmalsanaj kajmalpuraj.Mi sentas flatiĝon ke vikonsideras ilin adekvataj por via uzo. Mi ne povas akcepti la meriton kiun viofertas al mi. Kaj”—tiam ĉi, interŝanĝinte siajn instrumentojn, li ekfrapismalvarmantintadonpersiakrodáĉo—“miielmalsukcesasrekonilabonamikonkajsam-metiistonkiuekparolasmintiomfamiliarepersiagángo.”

La impliko estis klara. Tisel ricevos neniun rajdobeston. Li turnis, ekiris jekuro al la surteriĝakampo.Malantaŭ li sondis la klakadode lahajmerkínode lapruntisto—ĉudirektitaal lasklavojde lapruntistoaŭĉual liTiselnepaŭzisporlerni.

LAANTAŬANKonsularanReprezentistondelaHejmajPlanedojdeĵorantanĉe Siréno onimortigis en Zundáro.Maskita kiel TavernaBravulo li ekparolis alvirinokiuportisrubandojnprilaEkvinoksajAtitudoj,miskondutoprokiuliakapoestis tuj detranĉita fare de Ruĝa Demiurgo, Suna Koboldo kaj Magia Krabro.Edŭer Tisel, ĵus diplomita de la Instituto, nomumiĝis kiel ties sekvanto, kajpermesiĝis preni tri tagojn por prepari sin.Kutime el pripensema, eĉ antaŭzorgainklino,Tiselrigardislanomumiĝonkielinstigon.LilernislalingvondeSirénoperteĥnikoj sub-cerbumaj, kaj trovis ĝin nekompleksa. Poste, en la Ĵurnalo deUniversalaAntropologio,lilegis:

LapopolodelaTitanamarbordoestastreegeindividuisma,eblekielrespondoalabundamediokiumetasnenianplus-valoronprigrupaagado.La lingvo, spegule je tiu ĉi trajto, celas esprimi la menso-staton de laindividuo, lian emocian sintenon pri specifa situacio. Fakta informorigardiĝaskieldua-rangeflankaparto.Tieleplu,lalingvononidevaskanti,laŭ-karaktere kun akompano pere de eta instrumento. Rezulte, estas egemalfacileelprenifaktojndeindiĝenodeFáno,aŭdelamalpermesitaurboZundáro. Oni estus regalata per elegantaj kantmelodioj kaj montrado demirigavirtuozeco sur unu aŭ alia el la multaj muzikaj instrumentoj. Lavizitanto al tiu ĉi fascina mondo, se li ne ŝatus esti traktata kun la plejprofunda malhonoro, devas tial lerni esprimi sin laŭ la aprobita tiulokamodo.

Tiselfarisnotonensiamemor-kajero:Akiruetanmuzikaninstrumenton,kunekuninstrukciojpriuzado.Lilegisplu.

Troviĝas ĉie kaj je ĉiuj tempoj abundeco, se ne eĉ superkvanto, damanĝaĵoj, la klimato estas milda. Kun kvantego da rasa energio kajmultego da libertempo, la popolo okupas sin pri detala komplikeco.Detalismojeĉiujaferoj:detalametiista laboro,kiel laĉizitajpanelojkiujornamas la domboatojn; detala simboleco, kiel ekzemplita en la maskojportatajdeĉiujhomoj;ladetalekomplikaduon-muzikalingvokiumirindeesprimas subtilajn sintenojn kaj emociojn; kaj super ĉio la fantastakomplikeco de la inter-personaj rilatoj. Prestiĝo, honoro, spirita alteco,respektindeco,gloro:laSirénavortoestasstráĥ’.Ĉiuvirohavassianlaŭ-karakteran stráĥ-on, kiu decidigas pri tio ĉu, kiam li bezonas novandomboaton, li estu urĝata preni al si flosantan palacon, riĉa pro juveloj,

lanternoj el alabastro, fajencoj pavo-koloraj kaj ĉizita ligno, aŭ kunmalbonahumoroestulasataokupikadukankabanonsurkrudaplat-flosaĵo.NeekzistasajnakonkretainterŝanĝiloĉeSiréno,lasolakajununuravalutoestasstráĥ’...

Tiselfrotisalsilamentononkajlegisplu.

Maskoj portiĝas tute ĉiam, akorde kun la filozofio ke viro ne estudevigita uzi la similecon al li surĵetitan fare de cirkonstancoj preter liapropraregado;kelihavulaliberonelektitiunaspektonplejbon-akordankun siapropra stráĥo.En la civilizaj regionojdeSiréno—kioestas samediri laTitanamarbordo—viro absolute neniam montras sian vizaĝon; ĝiestasliabazasekreto.

Veta ludado, tiu-kiale, ne koniĝas ĉe Siréno; estus katastrofe alSirénanamemrespektogajniavantaĝonperedeajnaaliamanieroolstráĥo.LavortobonŝancohavasnenianĝemelanterminonenlalingvodeSiréno.

Tiselfarispluannoton:Akirumaskon.Muzeo?Teatragildo?

Lifin-legis laartikolon,rapidisplenumisiajnpreparojn,kaj je lasekvatagoeniris la ŝiponRobertoAstrogardo por komenci la unuan staĝon de la vojaĝo alSiréno.

LAGABAROmalleviĝisallakosmodromoĉeSiréno,topazadiskoizolainterlanigraj,verdajkajpurpurajmontetoj.LagabarosurteriĝiskajEdŭerTiselpaŝiselen. Lin renkontis Esteban Rolver, la loka agento por Kosmovojo. Rolversuprenĵetis lamanojn,ekpaŝismalantaŭen.“Viamasko,” likriis raspe.“Kieestasviamasko?”

Tiselsuprentenisĝiniomĉagrenite.“Mineestiscerta—”

“Surmetu ĝin,” diris Rolver, turnanta sin for. Li mem portis faraĵon elmalbrilajverdajskvamoj,blue lakita ligno.Nigrajplumegojelstarisĉe lavangoj,kaj sube de lia mentono pendis pompono nigra-blanka kiel ŝak-tabulo, la tutokreantaimpresonprisardona,fleksekonformapersoneco.

Tisel ĝustigis al sia vizaĝo lamaskon, sendecida pri ĉu li faru ŝerconpri lasituacioaŭĉulitenualsirezervecondecetaŭganporladignecodesiaposteno.

“Ĉuvimaskisvin?”Rolverdemandistransesupersiaŝultro.

Tisel respondis jesekajRolver turnissin.Liamaskokaŝis laesprimonde lavizaĝo,sedliamanosenkonsciefrapetisarondaklavojsurligitaalliafemuro.Lainstrumentosonigistrilonesprimanteŝokonkajĝentilankonsterniĝon.“Vinerajtasportitiunmaskon!”kantisRolver.“Fakte—kiel,kie,viakirisĝin?”

“Ĝi estas kopio de masko posedata de la Polipolisa muzeo,” Tisel ekdirisrigide.“Micertaskeĝiestasaŭtentika.”

Rolverkapjesis,liapropramaskoŝajnanteeĉplisardonaolantaŭe.“Ĝisufiĉeaŭtentikas.ĜiestasvariaĵoellatiponomataMaro-drakaKonkeristokajportiĝasjeokazojceremoniajfaredepersonojkunenormaprestiĝo:princoj,herooj,majstrajmetiistoj,grandegajmuzikistoj.”

“Minesciispri—”

Rolverfarisgestondelangvorakompreno.“Ĝiestasioprikiovilernospostiomatempopaso.Notumianmaskon.HodiaŭmiportasTárno-Birdon.Personojdeminimumaprestiĝo—kielvi,mi,iaajnalimondulo—portasaferoneltiaĉiklaso.

“Strange,” tiam diris Tisel, kiam ili komencis transiri la kampon al malalta

betonablokhaŭso.“Misupoziskeoniportasianajnkianlivolas.”

“Certe,”dirisRolver.“Portuianajnkianvivolas—sevipovasludilarolon.Tiun ĉi Tárnan Birdon ekzemple. Ĝin mi portas por indiki ke mi antaŭsupozasnenion. Mi faras nenian pretendon pri saĝo, kruelo-povo, ĉiotalento, muzikamajstreco,batalemo,aŭpriiuajneldekduodaaliajSirénajvirtoj.”

“Hipoteze,”demandisTisel,“kiookazussemimarŝustralastratojdeZundároportantatiunĉimaskon?”

Rolver ridis, sono malklara pro la masko. “Se vi marŝus laŭ la kajoj deZundáro—ne ekzistas stratoj—en ajna masko, vi estus mortigita post malpli olhoro.TielokazisalBenco,viaantaŭulo.Line sciisprikielkonduti.Neniuelnialimondulojsciasprikielkonduti.ĈeFánoonitolerasnin—tiomlongekiomninepreter-ludas nian rolon.Sed vi ne eĉ povus ĉirkaŭe paŝadi ĉeFáno en tia honor-insigno kian vi nun pompe portas. Iu portanta Fajran Serpenton aŭ TondranKoboldon—maskoj, vi komprenas—alpaŝus por renkonti vin. Li ludus al vi siankrotáĉon, kaj se vimalsukcesus kontraŭi lian aŭdacon per sona frazo pere de l’skaranjío, diabla instrumento, li ludus sian hajmerkínon—la instrumento kiun niuzasprisklavoj.Tioestaslaesprimoplejfortemalhonora.Aŭeblelisonorussianduelo-gongonkajtujatakusvintiuloke.”

“Mihavisnenianideonkehomojĉitieestistiomfacilekoleremaj,”dirisTiselperekmildigitavoĉo.

Rolver gestis ŝultroleve kaj svinge malfermis la masivan ŝtalan pordonenkondukantanjeliaoficejo.“CertajnkondutojnoninerajtasfarisurlaMarŝejoĉePolipolisosensuferikritikadon.”

“Jes, vi ja pravas,” diris Tisel. Li rigardis ĉirkaŭe en la oficejo. “Pro kionecesastiommultasekurigaĵo?Labetono,laŝtalo?”

“Defendiloj kontraŭ la sovaĝuloj,” diris Rolver. “Ili venas malsupren el lamontoj je nokto, ŝtelas tion kio haveblas, mortigas iujn ajn kiujn ili trovassurlandaj.”Liirisalŝranko,elprenismaskon.“Jen.UzutiunĉiLunanSfingon;ĝinekaŭzosalvimalfacilojn.”

Tiselsenentuziasmoinspektislamaskon.Ĝiestiselmuso-kolorafelo;tufoda

harojelstarisĉeambaŭflankojdelabuŝotruo,parodaplumo-similajantenojĉelafrunto. Blankaj puntaj klapoj pendis flanke de la tempioj kaj sube de la okulojpendisvicodaruĝaj faldaĵoj,kreantesentonkajmelankoliankajkomikanambaŭsamtempe.

Tiseldemandis,“Ĉutiuĉimaskosimbolaspriajnagradodaprestiĝo?”

“Netremulte.”

“Nu, preter ĉio, mi estas Konsulara Reprezentisto,” diris Tisel. “MireprezentaslaHejmajnPlanedojn,centmiliardojndahomoj—”

“Se la Hejmaj Planedoj deziras ke ilia reprezentisto portu Mardrak-Konkeristanmaskon,decaskeilielsenduvironkunMardrak-Konkeristajkvalitoj.”

“Mividas,”dirisTiselpervoĉomalemfaza.“Nu,semidevas–”

Rolvergentiledirektis la rigardonalilokendumTiseldeprenis laMardrakanKonkeristonkajglitigismalsuprensursiankaponlaplimodestanLunanSfingon.

“Misupozaskemipovastroviionnuriometeplitaŭganĉeunuellabutikoj,”Tiseldiris.“Miinformiĝiskeonisimpleeniraskajprenastionkiononibezonas,ĉuprave?”

RolverrigardisinspektealTisel.“Tiumasko—dumtempe,almenaŭ—precizetaŭgas.Kajestasplioliomgravekeonineprenuionajnellabutikojĝistiamkiamoni scias pri la stráĥa valoro de la objekto kiun oni deziras. La butikisto perdusprestiĝonsepersonodemalaltastráĥolibereforportuslianplejbonanartaĵon.”

“Tiselneebalancislakaponproagaco.“Neniopritioĉiestisalmieksplikita!Mi sciis pri la maskoj, kompreneble, kaj pri la dolore detala strebemo de lametiistoj,sedtiuĉiinsistopriprestiĝo—pristráĥ’,kielajnoniĝinnomas,estas...”

“Negrave,”dirisRolver.“Postunuaŭdu jarojvikomencoskompreniviajnrolojn.Misupozaskeviparolaslalingvon?”

“Ho,jes.Certe.”

“Kajkiujninstrumentojnviludas?”

“Nu—onilasisminsupozikeiaajnetainstrumentoestasadekvata,aŭkemipovusnurkanti.”

“Tremalprave.Nursklavojkantassenakompano.Misugestaskevi lernulasekvajn instrumentojn kiel eble plej rapide: La hajmerkínon por viaj sklavoj. Lagángonpor konversacio inter intimuloj aŭ al iu iomete sube de vi laŭ stráĥo.Lakívon por neformale ĝentile interparoli. La zaĉínkon por pli formalaj aferoj. Lastrapánonaŭ lakrodáĉonporviaj sociaj subuloj—enviakazo, sevivolas insultiiun.Lagomapárdonaŭladuoblankamantílonporaferojceremoniaj.”Likonsiderismomenton. “La crebaríno, la akvo-liuto kaj la slóbo ankaŭ estas tre utilaj—sedprobabledecaskeviunueellernulaaliajninstrumentojn.Almenaŭiliprovizosvinperrudimentabazoporkomunikadi.”

“Ĉuvinetroigas?”sugestisTisel.“Aŭŝercas?”

Rolver ridis sian morozan ridon. “Neniel tio. Unue antaŭ ĉio, vi bezonosdomboaton.Kajpostevidezirossklavojn.”

ROLVER KONDUKIS Tiselon de la surteriĝa kampo al la kajoj de Fáno,marŝadolongajehorokajduonolaŭlaplaĉapiedvojosubenormajarbojplenplenajdefrukto,cerealajburĝonoj,sakojdasukerasuko.

“Ĉimomente,”dirisRolver,“estasnurkvaralimondulojĉeFáno,inkluzivedevi. Mi kondukos vin al Ŭelibus, nia Komerca Faktoro. Mi kredas ke li havasmalnovandomboatonkionlieblepermesosalviuzi.”

KorneliŬelibus jam loĝisdekkvin jarojnĉeFáno, akirinte sufiĉeda stráĥoporportisianSuda-Ventanmaskonkunaŭtoritateco.Tiuĉikonsistiselbluadiskoinkrustitaperkapolojdelazurito,ĉirkaŭitaperaŭreoloeltrembrilaserpento-haŭto.PliviglakajplikoreamikaolRolver,linenurprovizisalTiselperdomboato,sedankaŭperdekduodamuzikajinstrumentojkajparodasklavoj.

Ĉagrenita pro la granda aldono,Tisel stumble diris ion pri rekompenco, sedŬelibushaltigislinpergestoprivasteco.“Karakunulomia,jeneestasSiréno.Tiajĉibagatelojkostasnenion.”

“Seddomboato—”

Ŭelibus ludis formale ĝentilan etan ornam-sonon per sia kívo. “Mi estuneĝentilehonestega,SérTisel.Laboatoestasmalnovakajiometekaduka.Mimemnepovusriskiuziĝin;miahonorosuferusprotio.”Graciamelodioakompanisliajnvortojn.“Nenecesasĝustenun,kevikoncernuprirango.Vibezonasnurŝirmon,komfortonkajsekureconkontraŭlanoktuloj.”

“‘Noktuloj’?”

“Lakanibalojkiujĉirkaŭiraslamarbordonpostmallumiĝo.”

“Ho,jes.SérRolvermenciisilin.”

“Hororaj estuloj. Ni ne diskutos ilin.” Trembla eta trilo elvenis de lia kívo.“Nun, pri sklavoj.” Li frapetis la bluan diskon de sia masko per montro-fingropensade.“RekskajTobiprobableservosvinbone.”Liplilaŭtigissianvoĉon,ludisrapidanklakadonsurlahajmerkíno.“Avaneŝtróbu!”

Virinasklavoaperisvestitaperdekdustriktajbandojelrozkoloratolo,kajper

delikatanigramaskoscintilaproperlamotajzekinetoj.

“FáscuetzRexáeTóby.”

Reks kaj Tobi aperis, portantaj malstriktajn maskojn el nigra tolo, oranĝebrunajn senmanikajn jakojn. Ŭelibus alparolis ilin kun resona klakado dehajmerkíno,liganteilinallaservadodenovamastro,kontraŭpunokeiliali-kazereirualsiajhejmlandoj.Iligestiskorposterne,kantispromesojnpriservadoalTiselpermallaŭtajraŭkajvoĉoj.TiselridisnervozekajprovedirisfrazonenlalingvodeSiréno.“Irualladomboato,puriguĝin,kajsurportumanĝaĵojn.”

Tobi kaj Reks sen kompreno fikse rigardadis tra la truoj de siaj maskoj.Ŭelibusredirislaordonojnkunhajmerkínaakompano.Lasklavojgestisriverencekajforiris.

Tisel esplore pririgardis la instrumentojn kunkonsterno. “Mihavas ne eĉ lamalplejgrandanideonprikielkomencilerniluditiujnĉi.”

ŬelibusturnissinalRolver.“KiopriKerŝal?ĈulipovaspersvadiĝipriiomdabazainstruadoalSérTisel?”

Rolver kapjesis, prijuĝante. “Kerŝal eble prenos al si la taskon.” “Tiseldemandis,“KiuestasKerŝal?”

“La tria el nia eta grupoda elpatrujigitoj,” respondisŬelibus; “antropologo.ĈuvinejamlegislalibronZundárolaLukse-bela?RitojdeSiréno?LaSenvizaĝaPopolo?Ne?Domaĝe.Ĉiuj estas bonegaj verkoj.Kerŝal altas je prestiĝo kajmikredaskelivizitasZundárondetempoaltempo.PortasliKavernanStrigon,fojeVagantonInterstelan,aŭeĉSaĝanArbitraciiston.

“Li jamprenis al siEkvatoranSerpenton,”dirisRolver. “Lavariaĵonkun laorajdentegoj.”

“Ĉujavere!”mirisŬelibus.“Nu,midevasdirikelimeritistion.Bonaulo,jatrebonaulo.”Kajliviŝ-plektrissianzaĉínkonpensoplene.

PASISTRImonatoj.SublainstruadodeMatieŭKerŝal,Tiselekzercissinprilahajmerkíno,lagángo,lastrapáno,lakívo,lagomapárdo,kajlazaĉínko.Lernadopriladuoblakamantílo,lakrodáĉo,laslóbo,laakvo-luitokajkelkedaaliajpovisprokrastiĝi,dirisKerŝal,ĝisTiselestosjammajstrintalasesbazajninstrumentojn.LipruntisalTiselaŭd-konservaĵojndenotindajSirénanojkonversantajlaŭdiversajhumorojkajkundiversajakompaniloj,porkeTiselpovulernilamelodiajnstilojntiutempe laŭmodajn,kajperfektigisinpri laĝentilaĵojde tono-elekto,dediversajritmoj, krucaj ritmoj, matricaj ritmoj, sugestataj ritmoj kaj subpremataj ritmoj.Kerŝaldeklaris troviSirénanmuzikonfascinapristudaĵo,kajTiselagnoskiskeĝiestas subjekto ne facile elstudebla. La kvaron-tona agordo de la instrumentojpermesis la uzon de dudek kvar tonaj subklasoj, kiuj, multobligitaj per la kvinmodoj ĝenerale uzataj, rezultigis cent dudek apartajn skalojn. Kerŝal, tamen,konsilis ke Tisel plejparte fokusu sin pri lernado de ĉiu instrumento en ĝiafundamentatono-klaso,uzantenurduellamodoj.

Havante neniajn tuje farindajn aferojn ĉe Fáno krom la semajnaj vizitoj alMatieŭKerŝal,Tiselmovissiandomboatondeksepkilometrojnsudenkajsituigisĝinĉeladeventoŝirmitaflankoderokakabego.Tieĉi,seneestusprolasenĉesaekzercado, Tisel spertis idilian vivon. La maro estis kalma kaj kristale klara; lastrando, ringeĉirkaŭitaper lagriza,verdakajpurpurafoliarojde laarbaro,kuŝisproksimeĉeunuflankoselivolusstreĉilagambojn.

Tobi kaj Reks okupis paron de kubaj kajutoj en la antaŭo, Tisel havis lapostajnkajutojnporsimem.Detempoal tempoli ludispripensi la ideonpri triasklavo, juna ino eble, por kontribui elementojn de ĉarmo kaj gajeco al lakunloĝantaro, sedKerŝal konsilis kontraŭ tia paŝo, timante ke la intensecode liamensofokusoielestumalpliigita.Tiselrezigniskajfervoredonissinalstudadoprilasesinstrumentoj.

Latagojpasisrapide.Tiselneniamtediĝispri laspektaklecodesunaj leviĝokajsubiro;lablankajnubojkajlabluamarodetagmezo;lanoktaĉielobrilantakunladudeknaŭstelojdeStelgrupoSI1715.LasemajnavojaĝoalFánointerrompislatedecon;TobikajReksvageeltrovismanĝaĵojn;TiselvizitislaluksandomboatondeMatieŭKerŝalporinstruokajkonsilo.Jentiam,trimonatojnpostlaalvenodeTisel,venislamesaĝokiututemalordigislaregulecon:HaksoAnmark,murdisto,agentoprovokanto, senkompatakaj ruzakrimulo,estisvenantaalSiréno.Efikigukaptonkajenkarcerigondetiuĉiviro!dirislaordonoj.Tiujĉiinstrukciojdevosesti

sukcese faritaj.Malsukceso neniel akcepteblas.Atentu!HaksoAnmark estas plejplejedanĝera.Mortigusenhezito!

Tisel ne estis en plej bona korpostato.Li duonkuris kvindekmetrojn ĝis liaspirobruispromalfacilo,postepaŝadis; tramalaltajmontetojkronitajperblankajbambuoj kaj nigraj arbo-filikoj; trans kampoj flavaj pro herbo-nukso; tra frukto-arbaroj kaj sovaĝaj vinbero-kampoj. Dudek minutoj pasis—dudek kvin minutoj;kunpezasentoenliastomakoTiselsciiskeliestistromalfrua.HaksoAnmarkjamsurteriĝis, kaj eble surmarŝas tiun ĉi saman vojon al Fáno. Sed survoje Tiselrenkontisnurkvarpersonojn;knaboenŝercekvazaŭ-kruelamaskoIndiĝenoAlk-Insula;dujunulinojportantajlaRuĝanBirdonkajlaVerdanBirdon;viromaskitakielArbaraKoboldo,Tiselekhaltis.ĈutiuĉipovasestiHaksoAnmark?

Tiselpenseesplorisstrategion.Libravealiristiunĉiviron,rigardisfikseenlateruremalbelanmaskon.“Anmark,” lieldirisen la lingvode laHejmajPlanedoj,“miarestasvin.”

LaArbaraKoboldorigardissenkomprene,posteekirisantaŭenlaŭlapaŝvojo.

Tisel situigis sin obstakle sur la vojo. Li movis por preni la gángon, tiamrememorante la reagon de la pruntisto, anstataŭe frape vibrigis kordaron sur lazaĉínko.“Visuriraslavojonkondukantandelakosmodromo,”likantis.“Kionvividistie?”

LaArbaraKoboldoekprenissianman-klarionon,instrumentouzatapormokikontraŭulojn sur batalo-kampo, por alvoki bestojn aŭ foje pormontri krudan kajlukto-pretanofendiĝemon.“Tioj,kienmiiriskajkionmividis,estaskoncernojnurdemisola.Movuvinforaŭmisurpaŝosvianvizaĝon.”Liekmarŝisantaŭen,kajseneestuskeTisel eksaltis tuj flanken laArbaraKoboldo ja eble estusplenumintasianminacon.

Tisel staris alrigardante la forirantan dorson.Anmark?Ne probable, ne kuntiomkompetentaludodelaman-klariono.Tiselhezitis,posteturnissinkajdaŭrigissianiradon.

Alvenante je la kosmodromo, li iris rekte al la oficejo. La peza pordo estisparte malfermita; dum Tisel alproksimiĝis, viro aperis en la porda aperturo. Liportis maskon el malbrilaj skvamoj, glimaj lamenoj, blue lakita ligno kaj nigrajplumegoj—laTárnaBirdo.

“SerRolver,”Tiselkriisanksie,“kiuvenismalsuprendelaKarinaKruzeiro?”

RolverstuderigardisalTiselmomenton.“Kialvidemandas?”

“Kialmidemandas?”demandisTisel.“DevasestikevividislatranskosmanmesaĝonkiunmiricevisdeKastelKromartin!”

“Ho,jes,”dirisRolver.“Kompreneble.Laŭorde.”

“Ĝi ĵus transdoniĝis al mi antaŭ nur duona horo,” diris Tisel amare. “Miekrapidisĉitientiomrapidekiommipovas.KieestasAnmark?”

“ĈeFáno,misupozas,”dirisRolver.

Tiselblasfemismallaŭte.“Kialvinehaltigislin,malfruigisiliniel?”

Rolver gestis ŝultroleve. “Mi havis nek aŭtoritatecon, nek inklinon, nek lakapablonporhaltigilin.”

Tiselbatalisvenki sianofendiĝon.Envoĉode ellaborita trankvileco li diris,“Survojemipasisvironeniommalbelegamasko—okulojgrandajkielteleroj,ruĝajĝorĝo-pendaĵoj.”

“ArbaraKoboldo,”dirisRolver.“Anmarkportisĝinkunsi.”

“Sedliludislaman-klarionon,”Tiselprotestis.“KielpovusAnmark—”

“BonekonasliSirénon;lipasigiskvinjarojntieĉiĉeFáno.”

Tiselblekiskunofendiĝo.“Kromartindirisnenionpritioĉi.”

“Ĝivastekoniĝas,”dirisRolverkunleviĝodel’ŝultroj.“LiestislaKomercaReprezentistoantaŭolŬelibusprenistiunoficon.”

“ĈulikajŬelibusinterkonisunualian?”

Rolver ekridis momenton. “Kompreneble. Sed ne suspektu al kompatindaŬelibus pri io ajn pli pardonebla ol ĵonglado de siaj kaso-libraj numeraloj; micertigasvinkeliestasneniakunuloalmurdistoj.”

“Parolante pri murdistoj,” diris Tisel, “ĉu vi havas armilon kion mi povaspruntepreni.”

Rolver rigardis lin kun miro. “Nuda-mane vi elvenis ĉi tien por ekkaptiAnmark-on?”

“Elektojaliajalmimankis,”dirisTisel.“KiamKromartinordonasliatendasrezultojn.Ĉiaokaze,viestistieĉikunekunviajsklavoj.”

“Ne kliniĝu al mi por helpo,” diris Rolver ofendite. “Mi portas la TarnanBirdonkajfarasneniajnpretendojnpribraveco.Sedmipovasalvipruntienergi-pistolon.Miĝinneuzisentagojproksimaj;minegarantiospriĝiaŝarĝo.”

“Haviionajntaŭgosplioltutamanko,”dirisTisel.

Rolver irisen laoficejonkajposta-momente reveniskun lapafilo.“Kionvifarosnun?”

Tiselneiskap-gestekunlaco.“MiprovostroviAnmarkonenFáno.Aŭ–ĉuliekirosalZundáro?”

Rolver konsideris. “Anmark eble povus pluvivi ĉe Zundaro. Sed li volusantaŭereekzercisinkielmuzikisto.MiimagaskelirestosenFánokelkajntagojn.”

“Sedkielmitrovulin?Kiemiserĉu?”

“Tionminepovasprognozi,”dirisRolver.“Viebleestusplisekurenetrovintalin.Anmarkestasdanĝeraviro.”

TiselreirisalFánolaŭlasamavojosurkiulivenis.”

Kielavojokurbiĝismalsuprenporkondukiellamontetojallaesplanadon,tiesituis dika-mura konstruaĵo farita el brikoj el ramita tero.Lapordoestis elnigraunu-pecaĉizitaligno;lafenestrojngardisinterplektitajstriojelfero.Tiuĉiestislaoficejo de Korneli Ŭelibus, Komerca Faktoro, Importista kaj Eksportista. Tiseltrovis Ŭelibuson sidanta ripoze sur la kahelita verando, portanta modestanadaptaĵondelaŬaldemáramasko.Liŝajneperdiĝisenproprajpensoj,kajebleaŭeblenerekonislaLunanSfingondeTisel;ĉiakaze,lifarisneniansignondesaluto.

Tiselalproksimiĝislaperonon.“Bonanmatenon,SérŬelibus.”

Ŭelibus kapjesis sen atenti kaj diris per plata-tona voĉo, plukante al siakrodáĉo,“Bonanmatenon.”

Tiselsentissinkvazaŭriproĉita.Tioapenaŭestasdecainstrumentoporuzipriamikokajsamealiplanedakunulo,eĉsetamenlijaportaslaLunanSfingon.

Tiseldirismalvarme,“Ĉumirajtasdemandiprikiomlongeviĉitiesidadis?”

Ŭelibuskonsiderisduonanminuton,kajnunkiamliparolis liakompanissinsur lapli amikecacrebaríno.Sed lamemoropri lakrodáĉoankoraŭ rankorigis lamensondeTisel.

“Mirestadisĉitieebledekkvinaŭdudekminutojn.Kialvidemandas?”

“MiscivolaspriĉuvinotisArbaranKoboldonpreterpasi?”

“Ŭelibus kapjesis. “Li laŭiris la esplanadon—turnis sin por eniri la unuanbutikonmasko-vendistan,mikredas.”

Tiselsiblisinterdente.TioĉikomprenebleestuslaunuacelodeAnmark.“Mineniamtrovoslinpostliinterŝanĝosmaskojn,”limurmuris.

“KiuestastiuĉiArbaraKoboldo?”demandisŬelibus,kuninteresiĝonepliolordinareintensa.

Tisel povis vidi nenian kialon por kaŝi la nomon. “Iu ege fifama krimulo:HaksoAnmark.”

“Hakso Anmark!” ronkis Ŭelibus, klinante sin malantaŭen en la seĝo. “Vicertaskeliestasĉitie?”

“Sufiĉecertas.”

Ŭelibusfrotiskunesiajntremantajnmanojn.“Tioĉiestasmalbonanovaĵo—jamalbonanovaĵo!Liestassenskruplaknajlo.”

“Ĉuvikonislinbone?”

“Samekielajnahomo.”Ŭelibusnunakompanissinsurlakívo.“Liiamtenisla postenon kiun mi nun okupas. Mi elvenis kiel inspektoro kaj trovis ke limalversaciadispokvarmilUMU-ojnmonate.Micertaskelisentasprimineniandankemon.” Ŭelibus ekrigardis nervoze trans la esplanadon. “Mi esperas, ke vikaptulin.”

“Mistreboskielebleplejforte.Lienirislamasko-butikon,vidiras?”

“Micertaspritio.”

Tiselturnissinfor.Foririntelaŭlavojoliaŭdislanigranunu-tabulanpordonfrapefermiĝidemalantaŭe.

Lipaŝadislaŭlaesplanadoallabutikodelamaskisto,paŭziseksterekvazaŭadmireprilamontraĵoj:centminiaturajmaskoj,ĉizitajelrarajlignojkajmineraloj,ornamitaj per smeraldaj lamenoj, araneaĵa silko, vespaj flugiloj, ŝtoniĝintaj fiŝo-skvamojkajsimilaj.Labutitkomalpleniskromprolamaskisto,viroenflavarobokun malglataj membroj kaj nodecaj artikoj, portanta la trompe simplan maskonUniversala Spertulo, farita el pli ol du mil artike flekseblaj inter-kudritaj etajligneroj.

Tisel konsideris pri tioj, kion li diru, kiel li akompanu sin, poste eniris. Lamaskisto,notantelaLunanSfingonkajlasindetenanmienondeTisel,daŭrigissianlaboradon.Tisel,elektantelaplejfacilanelsiajinstrumentoj,frotislastrapánon—eblenelaplejfeliĉaelekto,ĉarĝipovaskomunikicertangradondadegneco.Tiselprovis kontraŭi tiun guston per kanti en varmetaj, preskaŭ emoci-verŝaj tonoj,skuantelastrapánonengestodebonamikakapricotiam,kiamliekfrapismalĝustannoton: “Nekonatulo estas interesa persono al homo kun kiu li interagas; liajnmanierojnoni nekonas, li ekscitas scivolemon.Nepli ol dudekminutojn antaŭenekonatuloenvenisĉitiunfascinanbutikon,porinterŝanĝisianmalspritanArbaranKoboldonkontraŭunuellarimarkindajkajaventurecajartaĵojfaritajĉi-lokale.”

La maskisto turnis al Tisel flankan ekrigardon, kaj sen vortoj ludisprogresadon da kordoj sur instrumento kiun Tisel neniam antaŭe vidis; flekseblasako tenata en lamanplato kun trimallongaj tuboj elstarantaj de inter la fingroj.Kiamlipremispreskaŭplatelatubojnintersiajfingrojkajdevigisaerontieleskapitra la ŝtopejoj, hobojo-simila sono rezultis. Al la lernanta orelo de Tisel lainstrumento ŝajnis malfacila, la maskisto spertega, kaj la muziko kunportis

profundansensonprimalintereso.

Tisel provis refoje, laborege manipulante la strapánon. Li kantis, “Alalimondulo sur fremda planedo, la voĉo de iu el lia hejmo estas tia kia akvo alvelkintaplanto.Personokiupovuskunigidutiajnpersonojnebletrovusplaĉeconen ago tiel kompata.”Lamaskistomalformale fingrumis sian propran strapánon,kaj prenis el ĝi aronda ondantaj skaloj, liaj fingrojmovantaj pli rapide ol okulopovissekvi.Lilasissinfalienmodonformalan:“Artistovalorassiajnmomentojndakoncentriĝo;neplaĉasallispezitemponinterŝanĝantebanalaĵojnkunpersonojde tia prestiĝo kiel eble plej ordinara.” Tisel ekprovis tiam enmeti kontraŭanmelodion, sed lamaskistoekfrapisnovanarondakompleksajkordojkies signifoevitis la komprenon de Tisel, kaj daŭrigis: “En la butikon venas persono kiuevidenteĵusprenisporlaunuafojoinstrumentondekomplekseconeparalelita,protiokelaelproduktodeliamuzikoinvitaskritikon.Likantasprisopiroalhejmakajdeziro vidi samulojn tiajn kiaj li. Li aliŝajnigas sian enorman stráĥon malantaŭLunanSfingon,pro tioke li ludas lastrapánonalMajstraMetiisto,kajkantasenvoĉo de malestiminda riproĉado. La ĝentilega kaj kreo-lerta artisto ignoras laprovokon.Liludasĝentilaninstrumenton,restassenjuĝa,kajfidasallanekonato,kelitediĝuprisiasportokajforiru.”

Tiselprenissiankívon.“Lanoblamaskistotutemiskomprenasmin—”

Lin interrompis stakata rasp-sono el la strapáno de la maskisto. “Lanekonatulonunjuĝastiondecakelipriridulakomprenondelaartisto.”

Tiselgratisfuriozesursiastrapáno:“Porŝirmimindelavarmeco,mivagasenetanmodestanmask-budon.Laartisto,kvankamankoraŭdistritaprolanovecodesiajiloj,tamenmontraspromesonalmaturiĝo.Lilaboraszeloteporperfektigisianlertecon,tiommultekelirifuzaskonversaciikunnekonatuloj,sendependedeiliajbezonoj.”

La maskisto zorge kuŝigis sian ĉizilon. Li levis sin por stari sur la piedoj,ekirismalantaŭ ekranon kaj baldaŭ revenis portantamaskon el oro kaj fero, kunŝajnaj flamojsupren-flagrantajde lakap-supro.Enunumano liportisskaranjíon,en laaliacimitaron.Li ekfrapisbrilan serionda sovaĝaj tonoj, kajkantis: “Eĉ laplejfamesukcesaartistopovaspliigisianstraĥonpermortigimonstrojndel’maro,noktulojnkajĝenepostulemajnnenion-farantojn.Tiaokazojeneekestas.Laartistomalfruigas sian atakon precize dek sekundojn, ĉar la ofendinto portas Lunan

Sfingon.”Likirlesvingislacimitaron,rondirigisĝinorbiteenlaaero.

Tiselkonsternitefrapegislastrapánon.“ĈuArbaraKoboldoenirislabutikon?Ĉulieliriskunnovamasko?”

“Kvin sekundoj jam pasis,” kantis la maskisto per ritmo danĝer-aŭgurestabila.”

Tiselforirisenfrustraciafuriozo.Litransirislakortegon,starisrigardantatienkajienlaŭlaesplanado.Centojdavirojkajvirinojpromenislaŭlakajoj,aŭstarissur la ferdekojdesiajdomboatoj,ĉiuportantamaskonelektitanporesprimisiajnhumoron,prestiĝonkajspecialajnatribuaĵojn,kajĉiesonislakvivitadodemuzikajinstrumentoj.

Tiselstarisnesciantapritio,kionplufari.LaArbaraKoboldojammalaperis.HaksoAnmarkmarŝiskunplena liberoenFáno,kajTiselmalsukcesispri la tujefarindajordonojdeKastelKromartin.

Malantaŭ li sonis la malformalaj notoj de kívo. “Sér Luna Sfingo Tisel, vistaraspleneokupitadepensoj.”

TiselturnissintroviapudanKavernanStrigon,ensombramanteloelnigrokajgrizo.Tiselrekonislamaskon,kiusimboliserudicionkajpaciencanesploradonpriabstraktajideoj;MatieŭKerŝalportisĝindumiliarenkontiĝojelasemajnoantaŭa.

“Bonanmatenon,SérKerŝal,”murmurisTisel.

“Kajkielglataslastudadoj?ĈuvijammajstrislaskalonC-diesoplusasurlagomapárdo?Laŭmiamemoro,vitrovistiujninversajninterpaŭzojnpuzlaj.”

“Mi laboris pri ili,” diris Tisel en melankolia voĉo. “Tamen, pro tio ke miprobableestosvokatareealPolipolison,ĝiebleestastempotutemisespezita.”

“Ej?Kioestas?”

TiseleksplikislasituacionpriHaksoAnmark.Kerŝalkap-jesisgrav-miene.

“MimemorasAnmarkon.Negraciahomo,sedbonegamuzikisto,kunrapidajfingroj kaj vera talento por novaj instrumentoj.” Pensoplene li fingre tordis la

kapranbarbondesiaKaverno-Strigamasko.“Kiojestasviajplanoj?”

“Ilituteneekzistas,”dirisTisel,ludantafrazonmalĝojansurlakívo.“Minehavasajnanideonpritiokiujnmaskojnliportadosekdenun,kajseminesciuspriliaaspekto,kielmipovustrovilin?”

Kerŝal tiris je sia kapra barbo. “En antaŭaj tagoj li favoris la serionEkster-KambriaCliko,kajmikredaske liuzis tutanarondaLoĝantojSubmondaj.Nunkomprenebleliajgustojebleŝanĝiĝis.”

“Precize,” Tisel plendis. “Li povus prokismi je nur kvinmetroj kaj tionmineniam scius.” Li ekrigardis amar-miene trans la esplanado al la butiko de lamaskisto. “Pri io ajn informos min neniu; mi dubas pri ĉu eĉ gravas al ili, kemurdistosurmarŝadasiliajnkajojn.”

“Ĝustetiel,”Kerŝalkonsentis.“Sirénajmorojmalsamasallaniaj.”

“Ilihavasneniansensonprirespondeco,”deklarisTisel.“Midubaskeiliĵetusŝnuronaldronantaviro.”

“Estas vere ke ili malŝatas trudecon,” Kerŝal konsentis. “Ili emfazasindividuanrespondeconkajmem-sufiĉecon.”

“Interese,”dirisTisel,“sedmiestasankoraŭenmallumopriAnmark.”

Kerŝalalrigardis lingrav-miene.“Kajseviestuseltrovinta lin,kionvifarustiam?”

“Miplenumuslaordonojndemiaestro,”dirisTiselobstine.

“Anmark estas danĝera viro,” pensis Kerŝal laŭta-voĉe. “Li havas kelkajnavantaĝojnsupervi.”

“Minepovaskonsiderition.EstasdevomiakemiresendulinalPolipolison.Liprobableestassekura,ĉarmihavasneeĉlaplejetanideonprikieltrovilin.”

Kerŝal pripensadis iom. “Alimondano ne povas sin kaŝi malantaŭ masko,almenaŭnejelaSirénanoj.EstaskvardanitieĉiĉeFáno—Rolver,Ŭelibus,vikajmi. Se alia alimondano provos ekloĝigi sin la novaĵo ĉirkaŭiros al ni post

mallonge.”

“KioseliirosalZundáro?”

Kerŝalgestisŝultroleve.“Midubaspritio,kelikuraĝos.Aliflanke—”

Kerŝalpaŭzis,postnotikeTiselsubiteekmalatentis,turnissinporsekvilianrigardodirekton.

Viro en Arbar-Kobolda masko venis al ili pave marŝanta laŭ la esplanado.KerŝalkuŝigisdetenanmanonsurlabrakondeTisel,sedTiselekpaŝisporobstaklila vojon de l’ Arbara Koboldo, tenante preta lian prunteprenitan pafilon.“Hakso Anmark,” li kriis, “faru nenian movon, por ke mi ne mortigu vin. Viarestiĝas.”

“ĈuvicertasketiujaestasAnmark?”demandisKerŝalperzorgavoĉo.

“Mieltrovos,”dirisTisel.“Anmark,turniĝufor,etendulamanojn.”

LaArbaraKoboldostarisrigidakunsurprizokajnekompreno.Limovisprenisian zaĉínkon, ludis demandan arpeĝon, kaj kantis, “Kial vimolestasmin, LunaSfingo?”

Kerŝalekpaŝisantaŭenkaj ludisplaĉigan frazonsur sia slóbo.“Mi timaskeokazas konfuzita misidentigo, Sér Arbara Koboldo. Sér Luna Sfingo serĉasalimondulonkiuportasArbar-Koboldanmaskon.”

Lamuzikode laArbaraKoboldoagaciĝis, kaj li subite interŝanĝis ludi sianstimícon.“Liasertaskemimontrasalimondecon?Li tujpruvusianaserton,aŭlihavosmianvenĝonfronti.”

Kerŝalekeĉirkaŭ-rigardiskunĉagreniĝoallagrupegodahomojkiuamasiĝis,kajfojonpluekfrapisfavoriganmelodion.“MicertaskeSérLunaSfingo—”

LaArbaraKoboldointerrompisperfanfaronaĵoeltonojskaranjíaj.“Lasukeliaŭprimontrisianasertonaŭpreparisinporekfluadodesango.”

Tisel diris, “Nu bone,mi pruvosmian aserton.”Li paŝis antaŭen, ektenis lamaskon de l’ Arbara Koboldo. “Lasu min vidi vian vizaĝon, tio pruvos vian

identecon!”

LaArbaraKoboldorisortismalantaŭenproŝokamiro.Lahomamasoekspirisgape, poste okazis malbon-aŭguraj kordo-vibrado kaj blov-sonado el diversajinstrumentoj.

LaArbaraKoboldoetendismanonalsianuko,ektirislaŝnurondesiaduelo-gongo,kajperlaaliamanoekprenisantaŭensiancimitaron.

Kerŝal paŝis antaŭen, ludante la slóbon kun granda agaciĝo. Tisel, nunhontigita,moviĝisflanken,konsciaprilamalbelasonodel’homamaso.

Kerŝal kantis eksplikojn kaj pardonpetojn, la Arbara Koboldo respondis;KerŝalparolistransŝultrealTisel:“Ekkurueskapi,aŭvimurdiĝos!Rapidu!”

Tisel hezitis; la Arbara Koboldo levis la manon por flankenŝovi al Kerŝal.“Kuru!”kriisKerŝal.“AllaoficejodeŬelibus,enirukajŝlosuĝin!”

Tisel ekkuris for. La Arbara Koboldo lin postsekvis kelkajn metrojn, postefrapegis piede la grundon, sendis post li aron da raŭkaj kaj insultaj sonegoj perman-klariono,dumlahomamasoeligismalhonorigankontraŭ-sononperklakantajhajmerkínoj.

Ne estis plua postkuro. Anstataŭ preni fuĝecon ĉe la interkomerca oficejo,Tiselturnissinflankenkajpostzorgarigard-esploropluirisallakajokiealligiĝisladomboato.

La horo ne estismalproksima je krespuko kiam li fine surboatiĝis.Tobi kajRekskaŭrissurlaantaŭaferdeko,ĉirkaŭitajdelaprovizaĵojkiujnilitienalportis:fragmitaj korboj da fruktoj kaj cerealoj, bluaj vitraj botelegoj enhavantaj vinon,oleonkajpikeodoranarbosukon,trijunajporkojenvimeno-tigakaĝo.Ilifrakasisnuksojn inter la dentoj, forkraĉante la ŝelojn transflanke maren. Ili ekrigardissuprenalTisel,kajŝajneilileviĝisporstarikunnovamalformaleco.Tobigrumblisionsubvoĉe;Rekssubpremismallaŭtanridon.

Tisel kolere klakigis sianhajmerkínon.Li kantis, “Movu la boaton for de l’marbordo;ĉinoktenirestosĉeFáno.”

En la privateco de sia kajuto li deprenis la Lunan Sfingon, rigardadis per

speguloalsiajpreskaŭmalfamiliarajvizaĝeroj.Lisupren-tenis laLunanSfingon,ekzamenis laabomenitajn formerojn, la vilan grizan haŭton, la bluajn spikojn, laridindajnpuntajnklapojn.ApenaŭdignamienoporlaKonsularaReprezentistodela Hejmaj Planedoj. Kondiĉe, laŭ okaze, ke li daŭre tenos plu la postenon postKromartineklernosprilavenkodeAnmarkalsialibereco!

Tiselĵetissinenseĝon,fikserigardadismalbonhumoreenlaspacon.Hodiaŭlisuferisseriondaregresoj,sedliankoraŭnevenkiĝis;nelaŭajnamezuro.Morgaŭlivizitos al Matieŭ Kerŝal; ili diskutos pri kiel plej bone eltrovi Anmarkon. KielKerŝal jam primontris, alia alimondula establaĵo ne povas esti kamuflita; laidentecodeHaksoAnmarkbaldaŭfariĝosmemevidenta.Ankaŭ,morgaŭ lidevosakirialianmaskon.Nenioekstremaaŭmemgloriga,sedmaskokiuesprimasiometedadignecokajmemrespekto.Ĉimomenteunuel la sklavoj frapetis sur lapordanpanelon, kajTisel haste altiris lamalamitanLunanSfingon refoje por kovri siankapon.

FRUEJElasekvamateno,antaŭollasunleviĝakrepuskoforirislaĉielon,lasklavojjuladisladomboatonreealtiusekciodelakajokiuapartiĝisporlauzadodealimonduloj.NekRolver,nekŬelibusnekKerŝaljamalveniskajTiselatendissenpacience. Horo pasis, kaj Ŭelibus venigis sian boaton al la kajo. Ne volanteparolialŬelibus,Tiselrestisenedesiakajuto.

Kelkajnmomentojnposte la boatodeRolver same alflosis por resti apud lakajo. Tra la fenestro Tisel vidis Rolveron, portanta sian kutiman TarnanBirdon,grimpisuprenallakajo.Tielinrenkontisviroenflav-tufaSablo-Tigramasko,kiuludissursiagomapárdoformalanakompanaĵonaltiumesaĝo,kiaajnĝiestas,kiunliportisalRolvero.

Rolver ŝajnis surprizita kaj konsternita. Postmomenta pensado limanipulissian propran gomapárdon, kaj dumkante indikis la boaton de Tisel. Poste,riverencante,lipluirigissianvojon.

La viro en la Sablo-Tigramasko grimpis kun iom peza digneco al la flosakajetokajfrapetadissurlapavezondeladomboatodeTisel.

Tiselprezentissin.Sirénaetiketonepostuliskeliinvituordinaranvizitantonsurboatiĝi,dolisimpleekfrapisdemando-frazonsursiazaĉínko.

LaSablaTigroludissiangomapárdonkajkantis,“Sunleviĝosuperlahavenode Fáno kutime estas belega okazo; la ĉielo estas blanka kun koloroj flava kajverda;kiamMiriéloleviĝas,lanebulojtielbrulaskajbaraktas,kielflamoj.Tiukiukantasakiraspligrandanĝuondetiuhorokiamlaflosantakadavrodealimonduloneaperaspordifektilapejzaĝanserenecon.”

LazaĉínkodeTiseleligiskonsternesurprizitandemando-sononpreskaŭkunvolosiapropra; laSablaTigroriverenciskundigneco.“Lakantantoagnoskasprinenia egalulo je liaj rezoluteco kaj dispozicio; malgraŭ tio, li ne ŝatus estiturmentitaprolaburleskaĵojdemalplaĉigitafantomo.Litialordoniskeliajsklavojliguŝnuronallamaleolodelakadavro,kajdumniestiskonversaciantajililigislakadavron al la pobo de via domboato. Vi volos administri tiujn ritojn, kiuj ajnnecesasalimonde.Likiukantasdezirasalvibonanmatenonkajnunforiras.”

Tiselrapidisallapobodeladomboato.Tie,preskaŭnudakajsenmaska,flosis

lakorpodematuraviro,flosigitaperaerokaptitaenliapantalono.

Tiselstudis lamortintanvizaĝon,kiuŝajnissenkarakterakajmalsprita—eblelaŭ rekta konsekvenco de lamaskoporta kutimo.La korpo aspektis esti elmezajstaturo kaj pezeco. La haroj estis senklase brunecaj, la figuro-partoj ŝveliĝis proakvo.Estisneniaindikoprikiellaviromortis.

Tio ĉi devas esti Hakso Anmark, pensis Tisel. Kiu alia ĝi povus esti?MatieŭKerŝal?Kialne?demandisTiselalsimemmaltrankvile.RolverkajŬelibusjam foriris elboatenkajkomencisprizorgi siajn aferojn.Li rigardis serĉe trans lahavenon por lokigi la domboaton de Kerŝal, kaj trovis ĝin jam alligiĝanta ĉe lakajo. Eĉ dum li rigardis, Kerŝal saltis landen, portanta sian Kaverno-Striganmaskon.

Liŝajnisestienhumoroabstrakta,ĉarlipreterpasisladomboatondeTiselsenlevilaokulojndesurlakajo.

Tisel turnissin rigardi lakadavron.Anmark, tial,preterajnadubo.Ĉune triviroj deiris la domboatojn de Rolver, Ŭelibus, kaj Kerŝal, portantaj maskojnkarakterizajn pri tiuj ĉi viroj? Memevidente, la kadavro de Anmark... La facilasolvorifuzissidikvieteenlamensodeTisel.Kerŝaljamindikiskealiaalimonduloestus rapide identigita.KielaliepovusAnmarksubteni sinkvankamke li...Tiselforpuŝislapensonflanken.LakadavromemevidenteestisAnmark.

Tamen...

Tiselvokisvenigisiajnsklavojn,donisordonojnketaŭgaujoestuportataallakajo,kelakadavroestuenmetataenĝin,kajportataaltaŭgalokodemorto-ripozo.Lasklavojmontrisnenianentuziasmonprilatasko,kiodevigisalTiselkelitondruforte,senelerte,surlahajmerkínoporemfazisiajnordonojn.

Li paŝadis laŭ la kajo, turnis sin laŭiri la esplanadon, pasis la oficejon deKorneliŬelibuskajekirislaŭlaplaĉaetavojetokondukantaallasurteriĝakampo.

Kiamlialvenis,litiamtroviskeRolverankoraŭnemontrissin.Estrasklavo,levitajerangoperflavakokardosurlianigratolamasko,demandisprikielebleliservu.TiselinformiskelivolisekspedimesaĝonalPolipoliso.

Estis nenia malfacilo en tio, deklaris la sklavo. Se Tisel surpaperigus sianmesaĝonenklarajblok-formajliterojĝiestustujelsendota.

Tiselskribis:

Alimondulo troviĝis jam mortinta, eble Anmark. Aĝo 48-a, mezakorpo-strukturo,brunajharoj.Aliajmetodojdeidentigomankas.Atendasagnoskonkaj/aŭinstrukciojn.

LiadresislamesaĝonalKastelKromartinĉePolipolisokajĝintransdonisallaestro-sklavo. Momenton poste li aŭdis la karakterizan sputetan sonon de trans-kosmamalŝarĝiĝo.

Horopasis.Rolverneaperigissin.Tiselpaŝadismalripozetienkajreenantaŭla oficejo. Ne estis antaŭscieble, kiom longe li devus atendi; la tempopreno detranskosma transmisiadopreter-prognozeble variadis.Foje lamesaĝo ektrairas ennurajmikrosekundoj; foje ĝi vagas tra nekoneblaj regiojnoj dum horoj; kaj estiskelkaj aŭtentikigitaj ekzempleroj de mesaĝoj kiuj estis ricevitaj eĉ antaŭ ol ilitransmisiiĝis.

Plua duonhoro pasis, kaj Rolver fine alvenis, portanta sian kutiman TarnanBirdon.KoincideTiselaŭdislasibladondemesaĝoenvenanta.

RolverŝajnissurprizitavidiTiselon.“Kioelirigasvintiomfrue?”

Tiseleksplikis.“Koncernasprilakorpokiunviaranĝissendialmiĉimatene.Mikomunikaskunmiajsuperulojpriĝi.”

Rolverlevislakaponkajaŭskultisallasonodelaenvenantamesaĝo.“Ŝajnevigajnasrespondon.Decaskemiprilaboruĝin.”

“Kialĝenuvin?”demandisTisel.“Viasklavoŝajnasefikeca.”

“Estas mia postena devo,” deklaris Rolver. “Mi respondecas pri la ĝustatransmisiokajakceptodeĉiujkosmogramoj.”

“Mi venos kun vi,” diris Tisel. “Mi ĉiam volis vidi la funkciadon de tiaekipaĵo.”

“Mi timas ke tio estus ekster-kutima,” diris Rolver. Li iris al la pordo kiukondukisallainternaĉambro.“Mihavosvianmesaĝonpostmomento.”

Tiselprotestis,sedRolverignorislinkajenirislainternanoficejon.

Kvinminutojnposte li reaperis, portanta etan flavankoverton. “Ne trebonanovaĵo,”lianonciskunnekonvinkakondolenco.

Tiselmalĝojemalfermislakoverton.Lamesaĝolegiĝis:

KadavroneAnmark.Anmarkhavasnigrajnharojn.Kialvineĉeestissurteriĝon? Seriozamisfaro, treegemalplaĉita. Revenu al Polipoliso kielebleplejfru-oportune.

KastelKromartin

Tiselmetislamesaĝonensianpoŝon.“Flank-afere,ĉumirajtaspridemandilakolorondeviajharoj?”

Rolver ludis surprizitan etan ruladon sur sia kívo. “Mi estas blonda.Kial videmandas?”

“Nurascivolemo.”

Rolverludispluanfrazonsurlakívo.“Nunmikomprenas.Karakolego,kiansuspektemannaturonvihavas!Rigardu!”Liturnissinkajapartigislafaldojndesiamaskoĉelanuko.TiselvidiskeRolverjaestisblonda.

“Ho,certe,”dirisTisel.“Flank-afere,ĉuvihavasalianmaskonkiunvipovuspruntialmi?MinaŭziĝasprotiuĉiLunaSfingo.”

“Bedaŭrindene,”dirisRolver.“Sedvibezonasnureniributikondemaskistokajfarielekton.”

“Jes,kompreneble,”dirisTisel.LiadiaŭisalRolverkajrevenislaŭlavojetoalFáno.PasantepreterlaoficejodeŬelibuslihezitis,posteturnissineniri.HodiaŭŬelibus portis mirigan kunmetaĵon el verdaj vitraj prismoj kaj arĝentaj bidoj,maskokiunTiselneniamantaŭevidis.

Ŭelibus renkontis lin garde per akompani sin sur la kívo. “Bonanmatenon,SérLunaSfingo.”

“Mineprenostromultedaviatempo,”dirisTisel“sedmihavasiomintimandemandonpormetialvi.Kielkolorasviajharoj?”

Ŭelibushezitisfrakciondasekundo,posteturnissiandorson,levislaklaponde sia masko. Tisel vidis pezajn nigrajn buklojn. “Ĉu tio respondas al viademando?”demandisŬelibus.

“Tute,”dirisTisel.Litransirislaesplanadon,suririslakajonkondukantanalladomboatodeKerŝal.

Kerŝalrenkontislinsenentuziasmo,kajinvitislinsurveniperrezignagestodelamano.

“Demandonmivolasdiri,”dirisTisel:“kielkolorasviajharoj?”

Kerŝal ridis bedaŭroplene. “Tiommalmulte kiom restas estas nigraj.Kial videmandas?”

“Scivolemo.”

“Nu,nu,”dirisKerŝalkunnekutimarekteco.“Estasplioltioenlaafero.”

Tisel, sentanta bezonon pri konsilo, agnoskis tiele. “Jene estas la situacio.Mortintaalimondulotroviĝisenlahavenoĉimatene.Liajharojestisbrunaj.Minetutecertas,sedlaŝancojestas—nu,mikalkulu,jes—dueltrikelaharojdeAnmarkestasnigraj.”

KerŝaltirisjelakaprobarbodesiaKaverno-Strigamasko.“Kielvidecidispriĉitiomaprobablo?”

“LainformovenisalmiperedelamanojdeRolver.Lihavasblondajnharojn.Se Anmark estus preninta al si la identecon de Rolver, li kompreneble estusŝanĝintalainformonkiuvenisalmiĉimatene.KajvikajŬelibusagnoskasprihavinigrajnharojn.”

“Hm,”dirisKerŝal.“Miesplorupriĉumisekvasvianraciigon.Vikredaske

Hakso Anmark murdis aŭ Rolveron, Ŭelibuson aŭ min mem kaj prenis al si laidentecondelamurdito.Ĉujes?”

Tiselrigardisallikunsurprizo.“VimememfaziskeAnmarknepovusstarigialianalimondanestablaĵonsenmontrisin!Ĉuvinememoras?”

“Ho jes, certe. Por daŭrigi. Rolver transdonis al vi mesaĝon dirantan keAnmarkestismalhela,kajdeklarissinblonda.”

“Jes. Ĉu vi povas montri la veron de tiu ĉi? Mi signifas pri la malnovaRolver?”

“Ne,” dirisKerŝalmalĝoje. “Mi vidis nekRolveron nekŬelibuson sen iliajmaskoj.”

“Se Rolver ne estas Anmark,” Tisel pripensis laŭte, “se Anmark ja havasnigrajnharojn,vikajŬelibusambaŭkunesuspektindas.”

“Tre interese,” diris Kerŝal. Li ekzamenis al Tisel singarde. “Tiel same, vimempovasestiAnmark.Elkiakoloroestasviajharoj?”

“Bruna,”dirisTiselabrupte.LilevislagrizanfelondelaLuna-Sfingamaskoĉelamalantaŭodesiakapo.

“Sedviebletrompasminprilaenhavodelamesaĝo.”Kerŝalargumentis.

“Minefaras,”dirisTisellace.“VirajtaskontroliĉeRolversevivolas.”

Kerŝalsvingisneelakapon.“Nenecese.Mikredasvin.Sedpluaafero;kioprivoĉo?ViaŭdisĉiujnelnikajantaŭekajposteoltiamkiamAnmarkalvenis.Ĉuneentioestasajnaindiko?”

“Ne.Mitiomstrebeatentasporaŭdiajnanevidentecondeŝanĝiĝokeviĉiujsonasiommalsame.Kajlamaskojdampasviajnvoĉojn.”

Kerŝaltirislakaprobarbon.“Mividasneniantujansolvonallaproblemo.”Liridis kviete. “Ĉiaokaze, ĉu necesas? Antaŭ ol Anmark alvenis, estis Rolver,Ŭelibus, Kerŝal kaj Tisel. Nun—por ĉiu praktika celo—ankoraŭ estas Rolver,Ŭelibus,Kerŝal kajTisel.Kiu rajtas diri ke la novamembro ne eblasmontri sin

superajesiaantaŭulo?”

“Interesa penso,” agordis Tisel, “sed fakte estas ke mi havas personaninteresonpriidentigiAnmarkon.Miakarieroriskiĝas.”

“Mividas,”murmurisKerŝal.“LasituaciotialfariĝasaferoprivataintervikajAnmark.”

“Ĉuvinehelposmin?”

“Ne aktive. Jam penetris min la individuismo de Siréno. Mi pensas ke vitrovoskeRolverkajŬelibusrespondossimile.”Lisuspiris.“Ĉiujelnijamĉeestisĉitietrolonge.”

Tisel starisprofundepensanta.Kerŝalatendispaciencedummomento,postediris,“Ĉuvihavaspluajndemandojn?”

“Ne,”dirisTisel.“Nurfavoraĵonmipetas.”

“Mikonsentossemieblepovos.”Kerŝalrespondisĝentile.

“Donu al mi, aŭ pruntu al mi, unu el viaj sklavoj, dum unu aŭ eble dusemajnoj.”

Kerŝalludiseksklamonpriamuziĝosurlagángo.“Miapenaŭŝatasdisiĝidemiajsklavoj;ilikonasminkajmiajnkutimojn—”

“TielfruekiammiekkaptosAnmarkonvitujregajnoslin.”

“Nu sufiĉe,” diris Kerŝal. Li skuis alvokon per sia hajmerkíno, kaj sklavoaperis.“Antoni,”kantisKerŝal,“miinstruasvinirikunSérTiselkajservulindummallongatempo.”

Lasklavoriverencis,senplezuro.

Tisel prenis Antonion al sia domboato, kaj longe demandadis lin, notantecertajnellarespondojsurtabelo.PosttiolidevigisalAntonikelidirunenionpritio kio okazis, kaj sendis lin esti zorgata de Tobi kaj Reks. Li diris pluajninstrukciojnporkeladomboatomoviĝufordelakajokajkeonipermesusurironal

neniuĝisliareveno.

Liekiris refoje laŭ lavojoal la surteriĝakampo,kaj trovisRolveronĉe tieslunĉo el spica fiŝoviando, distranĉita trunko-ŝelo de salato-arbo kaj bovlo daindiĝenaj riboj. Rolver klakigis ordonon sur la hajmerkíno, kaj sklavo ordigismanĝo-lokonporTisel.“Kajkielantaŭeniraslaenketoj?”

“Miapenaŭŝatusdeklaripriajnaprogreso,”dirisTisel,“Ĉumirajtaskalkulijeviprihelpo?”

Rolverridismallonganmomenton.“Vihavasmiajnbondezirojn.”

“Pli konkrete,” diris Tisel, “Mi volas prunti sklavon de vi. Dum temponedaŭra.”

Rolverpaŭzisdumsiamanĝado.“Porkio?”

“Mi preferas ne ekspliki,” diris Tisel. “Sed vi povas esti certa ke mi farasneniansencelanpeton.”

SengraciecoRolveralvokissklavonkajtransordonislinallaservadodeTisel.

Surlarevenavojoalladomboato,TiselhaltisĉelaoficejodeŬelibus.

Ŭelibusrigardissuprendesialaboro.“Bonanposttagmezon,SérTisel.”

Tiselpriparolis rekte lasubjekton.“SérŬelibus,ĉuvipruntosalmisklavondumkelkajtagoj?”

Ŭelibus hezitis, poste gestis ŝultroleve. “Kial ne?” Li klakigis sianhajmerkínon; sklavo aperis. “Ĉu li plaĉas?Aŭ ĉu vi preferus junan virinon?” Liridisiomofende,laŭlaopiniodeTisel.

“Liplenesufiĉos.Miresendoslinpostkelkajtagoj.”

“Rapidonenecesas.”Ŭelibus faris facilangestonkaj retiris laatentonal sialaboro.

Tisel iris plue ĝis sia domboato, kie li aparte demandadis ambaŭ el siaj du

novajsklavojkajfarisnotojnsursiatabelo.

Krepusko venis facile super la Titana Oceano. Tobi kaj Reks juladis ladomboaton for de la kajo, eksteren trans la silke glataj akvoj. Tisel sidis sur laferdekoaŭskultantaallasonodemolajvoĉoj,allaflirtadokajtintadodemuzikajinstrumentoj.Lumojdelaflosantajdomboatojbriletisflavekajpaleakvomeleon-ruĝe. La landa bordo estis malhela; la noktuloj baldaŭ venos ŝtelire por kirletraserĉiforĵetaĵojnkajrigardadiĵaluzetranslaakvon.

PostnaŭtagojvenoslaBonaventuro laŭĝiapropraregulaplano;Tiselhavissiajn ordonojn ke li revenu al Polipoliso. Je naŭ tagoj poste, ĉu li povus antaŭeeltrovipriHaksoAnmark?

Naŭodatagojneestismultatempo,pensisTisel,sedtiopovasebleestisufiĉa.

DU TAGOJ pasis, kaj tri kaj kvar kaj kvin. Ĉiutage Tisel iris landen kajalmenaŭunufojonĉiutagevizitisalRolver,ŬelibuskajKerŝal.

Ĉiureagismalsamealliaĉeesto.Rolverestissardonakajagaciĝema;Ŭelibusformalakajalmenaŭsurfaceafabla;Kerŝalmildakajmiela,sedpompemalintimakajsenemociajekonversacio.

Tisel respondis egale milde al la severaj mokoj de Rolver, la ŝercemo deŬelibus, la sindeteno deKerŝal.Kaj ĉiun tagon, reirinte al sia domboato li farismarkojnsursiatabelo.

Lasesa,sepakajokatagojveniskajpasis.Rolver,kuniombrutemalĝentilarekteco, esploris pri tio ĉu Tisel volis aranĝi foriron en la Bonaventuro. Tiselkonsideris,postediris,“Jes,decaskevirezervuspaconporunu.”

“Reireallamondodevizaĝoj.”Rolverektremblis.“Vizaĝoj!Ĉielapalaj,fiŝ-okulaj vizaĝoj. Buŝoj tiaj kiaj pulpo, nazoj malglataj kaj truohavaj; plataj,malrigidajvizaĝoj.Mimalkredaskemipovustoleriĝinpostvivadiĉitiel.FeliĉevijamnefariĝisveraSirénano.”

“Sedmineestasreironta,”dirisTisel.

“Mipensiskevideziriskemirezervupasaĝeranspacon.”

“Mi deziras. Por Hakso Anmark. Li estas reironta al Polipoliso en la ŝipakarcero.”

“Nu,nu,”dirisRolver.“Dovijameltrovislin.”

“Kompreneble,”dirisTisel.“Ĉuneankaŭvi?”

Rolver gestis ŝultroleve. “Li estas aŭ Ŭelibus aŭ Kerŝal, tiel estas plejproksimekielmipovaskonjekti.TiomlongekiomliportossianmaskonkajnomossinaŭŬelibusaŭKerŝal,ĝisignifosnenionalmi.”

“Jasignifas tremultealmi,”dirisTisel. “Jekiuhoromorgaŭesupreniros lagabaro?”

“Precizejedudekminutojpostladekunuahoro.SeHaksoAnmarkplanasiri,petulinestiakurata.”

“Liestosĉitie,”dirisTisel.

Li faris sian kutiman viziton al Ŭelibus kaj Kerŝal, post tio reirante al siadomboato,metistrifinajnmarkojnsursiantabelon.

Lasignojestistieĉi,senkaŝajkajkonvinkaj.Neabsolutepreterkontraŭigeblajsignoj,sedsufiĉepormeritidecidanmovon.Liinspektissianpafilon.Morgaŭ,latagodedecido.Limalvolasriskierarojn.

La suno leviĝis brile blanka, la ĉielo tiel kiel la interno de ŝelo de ostro;Miriéloleviĝistrairizajnebulecoj.TobikajReksjuladisladomboatonallakajon.Laaliajtrialimondulajdomboatojflosisdormesurlamalrapidajlongegajhuloj.

Unu domboaton Tisel rigardis aparte, tiun kies posedanto Hakso Anmarkmurdiskajĵetisenlahavenon.Tiuboatopostnelongemoviĝisallalandanbordon,kajHaksoAnmarkmemstaris sur la antaŭa ferdeko,portantamaskonkiunTiselneniamantaŭevidis;faraĵoelskarlatajplumoj,nigravitrokajspikajverdajharoj.

Tiseldevisadmirilianaplombon.Lertaruzo,lerteplanitakajellaborita—seddifektitaperneĉirkaŭeblamalfacilo.

Anmarkreirisinternen.Ladomboatoatingislakajon.Sklavojĵetistransenlabolardo-ŝnurojn,mallevislapaŝ-tabulon.Tisel,liapafilopretaenlapoŝaklapodelia robo, marŝis laŭ la kajo, iris surboaten. Li puŝis malferme la pordon de lasalono.Laviroĉelatablolevissianruĝan,nigrankajverdanmaskonkunsurprizo.

Tiseldiris,“Anmark,bonvolunedisputiaŭfariajnan—”

Iomalmolakajpezafaligislindemalantaŭe;liĵetiĝisallaplankon,liapafiloestistorditaekspertefor.

Malantaŭ li lahajmerkínoklakadis;voĉokantis,“Ligu labrakojnde la fuŝastultulo.”

Lavirosidantaĉelatablolevissinal lapiedoj,demetislaruĝan,nigrankajverdanmaskonpormontri la nigran tolonde sklavo.Tisel turnis torde lakapon.

Super li staris Hakso Anmark, portanta maskon kiun Tisel rekonis per titoloMalsovaĝigisto de Drakoj, farita el nigra metalo, kun tranĉila nazo, ingujajpalpebrojkajtrikrestojetendiĝantajmalantaŭensuperlakapsupro.

Laesprimodelamaskoestisnelegebla,sedlavoĉodeAnmarkestistriumfa.“Mikaptisvintrefacile.”

“Tielvifaris,”dirisTisel.Lasklavofiniskunligiliajnpojnojn.KlakadodelahajmerkínodeAnmarksendislinfor.“Stariĝusurpiede,”dirisAnmark.“Sidiĝuentiuseĝo.”

“Porkioviatendas?”demandisTisel.

“Duelniajkunulojankoraŭrestasforsurlaakvo.Ninebezonosilinportio,kionmihavasplanita.”

“Kioestas?”

“Vi lernos post nelonge,” dirisAnmark. “Ni havas horon aŭ iomete plu poratendadi.”

Tiseltestissiajnligaĵojn.Iliestispreterdubesekuraj.

Anmark sidigis sin. “Kiel vi fiksis suspektindon al mi? Mi agnoskas priscivolemo...Nu,do,”limokisdumTiselsidissilente.“Ĉuvinerekonaskemijamvenkisvin?Nekaŭzualvimemeĉplusajnmalfacilojn.”

Tiselgestisŝultroleve.“Mioperaciislaŭbazaprincipo.Viropovasmaskisianvizaĝon,sedlinepovasmaskisianpersonecon.”

“Ho,”dirisAnmark.“Interese.Diruplu.”

“Mi prunte prenis sklavon de vi kaj de la aliaj du alimonduloj, kaj midemandadisilinzorge.Kiajnmaskojnportisiliajestrojdumlamonatoantaŭolviaalveno? Mi aranĝis tabelon kaj notis iliajn respondojn. Rolver portis la TarnanBirdon ĉirkaŭ okdek procento da la tempo, la restantaj dudek procentoj estantedividitajinterSofistaAbstraktismokajlaNigraKompleksaĵo.ŬelibushavisgustonporlaheroojdelaCikloKán-Dáĉ.LiportislaĈalekúnon,laPrinconSentiman,laSivájnonplejpartede la tempo:ses tagojnelok.Laaliajndutagojn liportissian

Sudan Venton aŭ sian Gajan Kunulon. Kerŝal, pli konservativa, preferis laKavernan Strigon, la Vaganton Interstelan, kaj du aŭ tri aliajn maskojn kiujn liportisjevariajintertempoj.

“Kielmidiris,miakiristiunĉiinformonperedeebleĝiaplejĝustafonto,lasklavoj.Mia sekva paŝo estis daŭre observadi ĉiujn tri. Ĉiutage mi notis pri tiokiujn maskojn vi portis kaj komparis tion kontraŭ la tabelo. Rolver portis sianTarnanBirdonses fojojn,sianNigranKompleksaĵondufojojn.KerŝalportissianKavernan Strigon kvin fojojn, sian Vaganton Interstelan unu fojon, sianKvincúkson unu fojon kaj sianmaskon Idealo pri l’ Perfekto unu fojon.Ŭelibusportis laSmeraldanMontondu fojojn, laTrioblanFenikson tri fojojn, laPrinconSentimanunufojonkajlaŜarkanDiondufojojn.”

Anmark kapjesis pensoplene. “Mi vidas mian eraron. Mi elektis inter lamaskojdeŬelibus,sedlaŭmiapropragusto—kajkielvielmontris,miindikisminmem.Sednuralvi.”Lileviĝiskajirisallafenestro.“KerŝalkajRolvernunvenaslanden;ilibaldaŭpreterpasoskajirosprizorgisiajnaferojn—tamenmidubaskeiliinterrompusenajnakazo;iliambaŭjamfariĝisbonajSirénanoj.”

Tisel atendis en silento.Dekminutoj pasis. PosteAnmark etendismanon albretokajprenistranĉilon.LirigardisalTisel.“Stariĝu.”

Tisellevissinmalrapideporstari.Anmarkalvenisdeflanko,etendismanon,levis laLunanSfingon de sur la kapon deTisel. Tisel suspiregis kaj faris vananprovonkaptiĝin.Tromalfrue;liavizaĝomalkovriĝiskajrestisnuda.

Anmark turnis sin for, demetis sian propran maskon, surmetis la LunanSfingon.Li frapisvokon sur siahajmerkíno.Du sklavoj eniris, ekhaltispro ŝokoekvidanteTiselon.

Anmark ludis rapidan klak-klakon, kantis, “Portu tiun ĉi viron supren al lakajo.”

“Anmark!”kriisTisel.“Misenmaskas!”

La sklavoj ekkaptis lin spite al la konsternegaj baraktoj de Tisel, irigis lineksterensurlakajeto,laŭlaflosatabulokajsuprenallaĉefakajo.

Anmarkfiksisŝnuronĉirkaŭliakolo.Lidiris,“VinunestasHaksoAnmark,kajmiestasEdŭerTisel.Ŭelibusjammortis,vibaldaŭmortos.Mipovasplenumivian laboron sen malfacilo. Mi ludos muzikajn instrumentojn kiel noktulo kajkantoskielkorvo.MiportoslaLunanSfingonĝisĝielputriĝoskajpostemiakirosalian. La raporto sendiĝos al Polipoliso, ke Hakso Anmark mortis. Ĉio estosserena.”

Tisel apenaŭ aŭdis. “Vi ne rajtas fari tion ĉi,” li flustris. “Mia masko, miavizaĝo...”Grandavirinoenbluakajrozkolorafloramaskopaŝadistienlaŭlakajo.ŜiekvidisTiselonkajeligisakrepenetrankriegon,ĵetissinsternesurlakajon.

“Venukune,”dirisAnmarkĝoje.Liektiregisjelaŝnuro,kajtieltiradisTiselonlaŭlakajo.ViroenKapitanoPiratosuprenirantadesiadomboatostarisrigidapromiro.

Anmark ludis la zaĉínkon kaj kantis, “Jen vidu la fifaman krimulonHakso Anmark. Tra tute de la eksteraj mondoj lia nomo malhonoriĝas; nun likaptiĝiskajforkondukiĝasenĉagrenegoalsiamorto.JenvidualHaksoAnmark!”

Iliturniĝissuririlaesplanadon.Infanokriegisprotimo;virovokisraŭke.Tiselstumblis; larmoj gutadis akvofale de siaj okuloj; li povis vidi nur malordajnformaĵojn kaj kolorojn. La voĉo de Anmark sonoradis riĉe: “Ĉiu vidu, jen lakrimulodelaalimondoj,HaksoAnmark!Alvenuobservilianekzekutiĝon!”

Tisel malforte ekkriis, “Mi ne estas Anmark, mi estas Edŭer Tisel; li estasAnmark.”Sedneniuatentislin,estisnurkriojdekonsterneco,ŝoko,malgustojelavido de lia vizaĝo.Li vokis alAnmark, “Donu almimianmaskon, eĉ tukon desklavo....”

Anmark kantis kun festa ĝojo, “En malhonoro li vivis, en senmaskamalhonorolimortas.”

ArbaraKobolodoekstarisantaŭAnmark.“LunaSfingo,nirenkontiĝasfojonplu.”

Anmark kantis. “Staru flanke, amiko Koboldo; mi devas ekzekuti tiun ĉikrimulon.Enmalhonorolivivis,enmalhonorolimortas!”

Homamaso jam formiĝis ĉirkaŭ la grupo; maskoj alrigardis kun malhelefascinaekscitiĝoalTisel.

La Arbara Koboldo ektiris la ŝnuron for de la mano de Anmark, ĵetis ĝingrunden.Lahomamasomuĝis.Voĉojkriis,“Neniaduelo,neniaduelo!Ekzekutulamonstron!”

Tolo ĵetiĝis super la kapondeTisel.Tisel atendis la tranĉilan ekstabon.Sedanstataŭ tio liaj ŝnuroj tranĉiĝis.Haste li ĝustigis la tolon, kaŝante sian vizaĝon,elrigardantetralafaldoj.

Kvar viroj forte tenis al Hakso Anmark. La Arbara Koboldo alfrontis lin,ludante la skaranjíon. “Semajnon antaŭe vi etendis brakon por demeti al mi lamaskon;vinunatingisvianperversancelon!”

“Sedliestaskrimulo,”kriisAnmark.“Liestastimeĉiekonata,fifama!”

“Kiojestastiujĉimisfaroj?”kantislaArbaraKoboldo.

“Limurdis,fitrompis,rabis,vendisinfanojnensklavecon;lifaris—”

La Arbara Koboldo haltigis lin. “Viaj religiaj diferencoj neniel gravas. Nipovasatestitamenpriviajnunajkrimoj!”

Lapruntistoekpaŝisantaŭen.Likantissovaĝe,“TiuĉiinsolentaLunaSfingoantaŭnaŭtagojprovisprenialsimianplejbonanrajdo-beston!”

Aliaviropuŝissinproksimen.Liportis laUniversalanSpertulon,kajkantis,“Mi estasMajstraMaskisto;mi rekonas tiun ĉi Luna-Sfingan alimondulon! Nurantaŭnelongelienirismianbutikonkajpriridismianlertecon.Limeritasmorton!”

“Morton al la alimondamonstro!” kriis la homamaso. Ondo da viroj ekirisantaŭen.Ŝtalajglavojleviĝiskajfalis,laaferofiniĝis.

Tiselrigardis,malkapablamovi.LaArbaraKoboldoalproksimiĝis,kajludantelastimíconkantissevere,“Privinisentasdomaĝon,sedankaŭmalhonoron.Veravironeniamsuferustiajnmaldignojn!”

Tisel prenis profundan enspiron. Li etendis al sia zono kaj prenis sian

zaĉínkon.Likantis, “Miaamiko,vimistraktasmin!Ĉuvinepovasapreziverankuraĝon?Ĉuvipreferusmortibataleaŭmarŝisenmaskelaŭlaesplanado?”

LaArbaraKoboldokantis,“Eblasnurunurespondo.Unuemimortosbatale;minenieltolerustianĉagrenon.”

Tisel kantis, “Mi havis ĝuste tian elekton.Mi povis aŭ batali kun lamanojligitaj, kaj tielmorti—aŭmi povus suferi ĉagrenegon, kaj pere de tiu ĉi ĉagrenokonkerimianmalamikon.Viagnoskaskealvimankassufiĉedastraĥoporplenumitianĉifaron.Mitielpruvisminheroodel’bravo!Midemandas,ĉiuiuajntieĉihavaskuraĝonsufiĉanporfaritionkionmifaris?”

“Kuraĝo?”demandislaArbaraKoboldo.“Mitimasnenion,eĉneĝismortekajeĉneaferojnpretertioperlamanojdelanoktuloj!”

“Dorespondu.”

LaArbaraKoboldoekpaŝismalantaŭen.Liludissursianduoblankamantílon.“Bravecovera,setieljaestisviajmotivoj.”

La luisto frapis serion da molaj gomapárdaj kordoj kaj kantis. “Nenia virointerniriskusfaritionkionfaristiuĉisenmaskaviro.”

Lahomamasomurmurisaprobon.

La maskisto alproksimiĝis al Tisel, kompleze frotanta sian duoblankamantílon. “Mi preĝas, Lordo Heroo, alpaŝu en mian butikon proksiman,interŝanĝutiunĉifiantolaĉonkontraŭmaskotaŭgaallaviakvalito.”

Alia maskisto kantis. “Antaŭ ol vi elektos, Lordo Heroo, ekzamenu miajnbelegajnkreaĵojn!”

ViroenmaskoBrilaĈiel-birdoalproksimiĝisalTisel riverence.“Minur ĵusfinis luksegan domboaton; deksep jarojn da laborego elspeziĝis je ĝia fabrikado.Donualmilabonanfortunondeviajakceptokajuzadojetiuĉibeleluksaboato;surboataj,atendejeviaservadoestasatentajsklavojkajplaĉajbelvirinoj;jamestassufiĉedavinoenstokitakajmolajsilkajtapiŝojsurlaferdekoj.”

“Dankon,”dirisTisel,frapantelazaĉínkonkunviglecokajmemfido.

“Miakceptaskunplezuro.Sedunuelamaskon.”

Lamaskisto farisdemandan ruladon sur lagomapárdo. “Ĉu laLordoHerookonsiderusMarodrakanKonkeristonsubadesiadigneco?”

“Nenieltio,”dirisTisel.“Mikonsiderasĝintaŭgakajakceptinda.Niirununporekzameniĝin.”

Vortaroabomen/i(tr)Malamegiprofizikenaŭzajecoj,aŭpromoraletremalplaĉajecoj,aŭproambaŭintermiksitaj.

abstrakt/aPritraktantanurpurajnecojn,nerealaĵojn.

agord/i(tr)Starigilaŭladiapazonoĝustanrilatonintersonojdeunuaŭplurajinstrumentoj.~oGustarilatoestigitainterladiversajsonojdeunuaŭplurajinstrumentoj.

alabastr/oDiafanetavariaĵodegipso,similantamarmoronkajfacilepolurebla.CaSO4.2H20

anksi/aSentantaaŭprezentantastatondeintelektaperturbokajagitiĝokunsentodeantaŭkorapremateco.

anĉ/oMaldikaelastalangeto,kiesvibradoproduktassonorojn.—EB305/19

aplomb/oTiagrandamemfido,keĝeeestasŝancelebla.

arbitraci/oDecidoprilagravadiskutaĵo,faritanedejuĝisto,seddeflanka(j)persono(j),interkonsenteelektita(j)deladiskutantoj.

arpeĝ/oAkordo,kiestonojsonasnesamtempe,sedenrapidasinsekvo.

aŭgur/i(tr)1Diveniestontaĵonperobservadodeĉielajfenomenoj.2Antaŭvidikajantaŭdiriperiaajnrimedo.3Antaŭimagi.4Estilaantaŭsignodeio.

aŭreol/oLumarondo,kiunlapentristojdesegnasĉirkaŭlakapodesanktuloj.

banal/aOrdinare,ofteuzatadeĉiu,kajtialseninteresaprosenoriginaleco.

bid/oĈiuellaglob-aŭolivo-formajpecoj,elajnamaterialo,traboritajpermalgrandatruo,tielkeonipovasfiksiarondailisurfadeno.

blokhaŭs/oMalgrandafortikaĵoelŝtipojaŭbetono,pliofteenformodeduoblakubokunlaplilarĝasuperkuŝantelasuban.Mallarĝajfenestroj(oftenurenladua

etaĝo)ebligaselpafonpordefendi.

bolard/oFerapalisosurkajmuro,uzataporalligiŝipon.—EB212/12-14

breĉ/oTrarompaĝo,fendegoenmuro,heĝo,vandoks.~etoLokadifektoĉerandodeioproiamamisuzo.

brum/oMalklariĝodelaatmosferokunvidodistancodepliolunukilometro.

burlesk/aEkstravagancekomika,kontrastigantalanoblecondelatemokunlatrivialecodelastilo,aŭmale.

cimitar/oSpecialaglavodelaaraboj,larĝakajkurbakununutranĉ-rando,desegnitaporhakianstataŭstabi.

citr/oSpecodeliro,muzikainstrumentokunkvarangulasonskatolokajinter30aŭ45kordoj.—EB303/21,—PIVXXV/2

degn/i(tr)Bonvoli,konsentifari,sentigantetamenianmoŝtecankomplezon.

demiurg/oFarintodelamondo,tamenneĉiopova.

deĵor/i(ntr)Plenumisianservonendifinitatempodaŭro,konformealantaŭpreparitaservordo.

dies/oMuzikakromsigno,duontonealtigantalanoton.—EB299/51~oplusa.SurlaplanedoSiréno,nototrikvaronojnaltigita.

duel/oAntaŭkonsentitabatalointerdupersonojproprivatamalpaco.

duoblakamantílInstrumentosimilaallagángo,kromtiokelatonojproduktiĝaspertordikajklinidiskonelrezinaledokontraŭunuaŭpliellakvardekseskordoj.

ekspert/oFakulo,spertulo.

ekvinoks/oLatempodelajaro,kiamlasunotrairaslaekvatoronkajlanoktodaŭroegalaslatagdaŭron.

el-patr-uj-ig-it/oHomolongeloĝantaeksterlapatro-lando.

enorm/aSupermezure,eksternormegranda.

erudici/oMultesciadopridetalojkajdokumentojeniafakascienco.

eskal/oVertikalaŝtuparo,plejofteelduvertikalajfostojkunplurajhorizontalajrungoj.—EB40/15-17

esplanad/o1Liberaspaco,apartigantacitadelondisdelaurbo.2Vastaebenalokoantaŭmonumento,ktp,porpublikapromenado.

establ/i(tr)Fondikajaranĝiorganizon,porkeĝipovufunkciikajdaŭri.

faktor/oKomercakomisiitaagento.

fascin/i(tr)1Senigijeĉiapovodeforkuroaŭkontraŭstaroperintensefiksitarigardado.2Nerezistebleallogi,ravi.

feniks/oBirdo,kiuĉiucentjaremortasenflamojkajrenaskiĝaselsiapropracindro.—EB307/9

filik/oPlurjarajherbojkunrizomokajplejoftekuntredividitajfolioj.—EB361/16

flagr/i(ntr)Eligitienkajreenrapidemoviĝantanlumon.

flat/i(tr)1Pertroajaŭfalsajlaŭdojpeniplaĉialiu,logiiun,akiriiesfavoron.2Afableindulgi,porst5imuli,fervorigi.

flirt/i(ntr)Delikate,kapriceflugeti.~oMovojdetiokioflirtas.Tieĉitemasprisonokiuflirtelaŭiraslatono-skalon.

fragmit/oPlurjaraherbokiukreskasĉemarĉojkajĉemarbordoj,kajkiestigojn(longajnjekelkajmetroj)oniuzasportegmentoj,balailoj,matoj,ktp.

frakas/i(tr)Perfortekajbruedisrompi,dispecigi.

frustraci/oStatodeindividuo,kiesfundamentatendencoaŭbezononepoviskontentiĝi.

furioz/aTielkolera,kelaprudentokvazaŭperdiĝas.

gabar/oSimplahelpaŝiposennenecesajekipaĵoj,uzataprecipeporŝarĝikajmalŝarĝigrandajnŝipojnsurlamaroaŭlakosmotreproksimealplanedo.

gild/oAsociointerkorporaciojdelaboristoj,komercistojaŭartistojkiuservasporsubtenilanormojndekvalito,konservisekretajnfarometodjn,kontroliprezojn,ktp.

glace/aRicevintaapartanbrilanaspektonperpoluradoaŭglatigado.

glim/oSilikatamineralo,kunmetalabrilo,faciletavoliĝantajetravideblajlamenoj.

gomapárdUnuellamalmultajelektrajinstrumentojuzatajĉeSiréno.Oscilatoroproduktashobojo-similan(—EB302/38,—PIVXXV/13)tononkiuestasmodulata,strangulata,vibrigata,levatakajmallevatalaŭfrekvencoperedekvarklavoj.

gong/oSonoriloelvertikalependantametaladisko,kiuforteresonassubfrapoj.—PIVXXV/8

horor/oSentodeteruromiksitakunabomenokajsignatadetremegoaŭelstariĝodelahaŭtharoj.~aKaŭzanta~on.

hul/oMaraondomovoestiĝantasenŝaŭmrompiĝo.

idili/o1Poemetoprilaŭnatura,kamparavivo,kajplejofteprinaivajamojdepaŝtisto.2Trankvilanaivaamo.~aPrezentantalaecojnde~o.

inkrust/i(tr)Ornamilasurfacondeobjektoperenigitajpecetojdealiamaterio.

insolent/aOfendesenhonta,malrespektema.

iriz/i(tr)Nuanciperĉielarkajkoloroj.~aPrezentantatiajnkolorojn,kiujŝanĝiĝaslaŭlapoziciodelaobservanto.

jul/oFortaremilo,kiunoniuzaspertordajmovojĉelapobodeboato,porantaŭenigiĝinkvazaŭperhelico.

kab/oPli-malplialtnivelapintodeterlando,kiuelstarasenlamaro.

kahel/oPlatoelbakitakajglazuritaargiloaŭsimilamaterialo,uzataporpavimiaŭtegi.—EB41/51

kajut/oSurŝipaaŭenaviadilaĉambretoporŝipanoj,pilotojaŭpasaĝeroj.—EB218/29,30

kambri/oLaunuaepokodelapaleozoikaerao.—PIV1220

kamufl/i(tr)Kaŝemaskiobjekton,plejoftemilitan,donantealĝilaaspekton,koloronaŭformondelaĉirkaŭaĵoj.

kapol/oMultekostakonveksformaŝtono,polurita,sednefacetita.

kaprabarboEtapintabarbokreskantadenurlamentono.—EB35/9

kiom—tiomPrilauzadodekiomkajtiomapudadjektivoj(ekzemple:liestastiombela,kiomŝi—anstataŭtielbela,kielŝi)informiĝuĉeLaLingvaEsencodeEsperantoverkitadeAtanasD.ATANASOV(UEA,Roterdamo,1983,ISBN92-90170247)paĝoj146148.DevigalernolibroporaltnivelajstudentojĉeSFŜUdumlatri-semajnasomerakursode1987.

klarion/oLatunablovmuzikilosimilaaltrumpeto(—EB303/65)sedsenpiŝtoj,havantaakutansonon,uzataofteĉeinfanterio.—PIVXXV/14

knajl/oSenhonorahomo,kunmalnoblajinstinktoj.

koincid/i(ntr)Okazienlasamamomento,kielaliafakto.

kokard/oInsignoenformodediskoaŭbanteto,kiunoniportasĉelaĉapelo.—EB247/4

komplez/oAgo,perkiuonipenasplaĉialiu,helpanteaŭfaranteservonaŭhaviganteprofiton.

koncertin/oSesangulasenklavaraakordioneto.—EB303/36,—PIVXXV/1

kontur/oLinio,kiulimigasekstereobjekton.

krabr/oTregrandaspeciodevespo.

kresĉend/oIom-post-iomaplilaŭtigo.

krodáĉEtakvarangulason-skatoloprovizitaperfadenojelrezinitakatguto.Laludistogrataslafadenojnperfingroungo,aŭfrotasilinperfingrotuŝo,porproduktiseriondekvieteformalajsonoj.Lakrodáĉoankaŭuziĝaskielinstrumentodeinsulto.

kvivit!Onomatopeodelabirdokrieto~i(ntr)sonibirde.

kív’Instrumentoelkvinarojdarisortajmetalajstrioj,podekkvarenaro,ludatajplertuŝi,tordi,ekvibrigi.

lacert/oRampuloellaordodeskvamuloj,kunmallongamaldikavosto.—EB350/30-32

lak/o1Gumarezino,kiunonirikoltas.2Tiusubstanco,uzatakielligilodepigmento,prezentantatrefortanbrilonkajmalmolecon.

langvor/oMalvigleco,malstreĉiĝodelakorpajaŭanimajfortoj,sendifinitakaŭzo.~aMalrapidemoviĝanta,malemaalekzerciĝo,neinteresiĝantaallaeksteramondo.

lazurit/oztonokunbelanokto-bluakoloro,uzataendekoraciokajjuvelarto,Na3(Al3Si3O12)NaS

lokal/oPartodekonstraĵo,kundifinitadestino,precipedeloĝadoaŭkomerco.

lup-ton/oDisonancoencertajkordojsurinstrumentojhavantajtonojnfiksitajnperneegalajtemperamentoj.

malversaci/i(tr)Ŝtelalproprigodemono,enlaadministradodeprivataaŭpublikafunkcio.

matric/o1Gravuritametalapecoaŭmuldilo.2Arodanombrojaŭaliajelementojaranĝitajplur-dimensie(rektangule,kube,ktp)laŭstrikteregulaordo.

melankoli/oStatodekonstantasopiramalgajecokajmalvigleco.

miniatur/oTremalgrandaekzemplerodeartaobjekto,delikateprilaborita.

molest/i(tr)Malamikeaŭinsultetrakti.

moroz/aMalgajhumora.

muzel/oElstarapartodelakapodetiujbestoj,ĉekiujlanazokajbuŝoelpintiĝasellavizaĝo.

muĝ/i(ntr)1Bleki,kielbovo.2Aŭdigifortan,obtuzan,logetiratansonon.

nit/oCilindrametalapeco,kiesekstremaĵojestasplilarĝigatajperfrapoj,porsolidekunfiksiduplatajnsurfacojn.—EB136/55-57

nod/oStreĉainterplektaĵodedufadenojaŭŝnuroj,perkiuiliinterligiĝas.~ecoTieĉitemaspricertaaspekto:artikojelstarissurmembrojkielnodojenŝnuro.

nom-umi(tr)Difiniporunuposteno,ofico,rango.

ostr/oGenrodeman[eblaj,marajmoluskojellaklasodelamenbrankuloj,dekiujunukonkovalvoestasplata,laaliavolba.—EB340/30

pav/oBirdo,kiesvirbestopovasventumilformeetendisianbelkoloranvostonkovritandebrilaj,okulformajmakuloj.—EB74/30

pavez/oGardilokontraŭlaondoj,fiksitaĉirkaŭferdekoĉelasuprodelaŝipokorpo.—EB217/64

perlamot/oLainterna,ĉielarĥerebrilantatavolodelakonkodecertajmoluskoj.—EB340/32

peron/oEksteralarĝaŝtuparo,elkelkedaŝtupoj,finiĝantasupreperplataĵo,surkiumalfermiĝasladompordo.

pervers/aInklinaalmalbonfarado.

pirat/oMararabisto.

platen/oElemento,grizeblanka,peza,neoksideblametalo,plivaloraoloro.Pt

plektr/oElastaskrapilo,kiunonitenasenlafingroj,porvibrigilakordojndeujinstrumentoj(mandolinoks).~i(ntr)Uzi~on.

plis/i(tr)Farimultajnparalelajnfaldojnperkudroaŭperglado.—EB32/33

pob/oMalantaŭapartodeboatoaŭŝipo.

pompon/oTrepufaornamagloboelmultajradiuseelstarajfadenoj,faritaperkunligiĉiujfadenojĉeunucentraloko.

prism/o1Pluredro,elkiesedrojduestasparalelaj,kajkiesaliajedrojestasparalelogramoj.2Vitrapeco,havantaformondegeometriaprismo,ortakuntriangulajbazojordinareortangulaj.—EB329/37

punt/oMaldensadelikataplektaĵoelkotonaj,linajaŭsilkajfadenoj,kiesmaŝoj,aranĝitajlaŭmetodatrikado,prezentasartajndesegnaĵojn.—EB101/18,30

ram/o1Trabo,fortikitaĉeunuekstremo,uzataporenrompimurojn,pordon,ktp.2Iloporfirmeenbatiion,ekzekmple:porfaribrikojnperbategiteronenbrik-formanujon.

rankor/oObstinamalpardonemo,venĝemaresento.

rasp/i(tr)Skrapiperspecialailosubstanconnetremalmolan.~aMalglata,kiel~ilo:~avoĉo,tablo,ktp.

regal/i(tr)Bonekajplezurigetraktiiun,donanteallimanĝaĵojnkajtrinkaĵojn.Tieĉi,ornamilamediondeiuperluksajmuzikokajekkanto.

regres/i(ntr)Iriendirektokontraŭaallacelo,sedneturnantealĝiladorson.

rel/oLongastangokunlasamadifinitaprofilolaŭsiatutalongo.

rib/o1Genrodearbedojkunplejoftemaneripaj,larĝajfolioj.2Lamalgrandajmanĝeblajberojdeiujriboj.—EB60/10,12

risort/oElastalamenoaŭfadenoelmetaloaŭaliamaterialo,kapablareprenilaantaŭanformon,postkiamĝiestisfleksita,premitaaŭstreĉita.~iEkmovirapidekielrisortoliberigita.—EB166/38

rudiment/o1Komencaj,elementajsciojdesciencoaŭarto.2Neperfektakomencodeio,kioevoluos,aŭkiosubaliajkondiĉojestuspovintaevoluialpliperfektakaj

kompletaformo.

sangvin/aRiĉtemperamenta,gajhumora,optimista.

sardon/aEpitetodespecialarido.1Ŝajnaridodeiukiesvizaĝajmuskolojkuntiriĝisprotoksiĝoaŭmalsano.2Mienoesprimantavidpunktondeamara,iomsarkasmaamuzeco.

scintil/i(ntr)Brili,lumetantedetempetoaltempetokielstelotralaatmosfero.

sfing/oGrandagrizanoktapapiliovivantasurarbojsenilindetrui.—EBiomsimilaal348/9

sibl/iEligisononsimilanallongedaŭra‘s’.

skaranjíTremalgrandasak-fajfilo(—EB301/8,—PIVXXV/17),lasakononikunpremasinterladikfingrokajmanplato,lakvarfingrojmanipulantelaŝtopilojnĉelakvartuboj.

skarlat/oBrilegasangoruĝakoloro.

skrupl/oMaltrankviligaduboenaferojdekonscienco.~aKarakterizitaper~o.

skvam/oLamenetolegantapartondelasurfacodediversajbestoj.—EB350/11

sofist/o1Helenasalajrataprofesoroprifilozofiokajretoriko.2Persono,kutimeuzantasofismojnenpolemiko,ktp.

sombr/aDonantalaimpresondeprofundamelankolio.

stakat/eEnmaniero,enkiulatonojestasabrupteakredisigatajunudealia.

statur/oAltecodelahomakorpo,rigardataplejofteelestetikavidpunkto.

staĝ/oPeriodo,dumkiuoniĉeestasnovaninstruankursonaŭricevastrejnadonalnovaofico.Mezurokiumarkaslanotindajnnivelojndegradatransformiĝo.

stern/i(tr)Kuŝigiionlaŭlongesuriaplatasurfaco.korposternoGestodehonorado,perkiuonipli-malplisternassiankorponsurlagrundo.

steven/oDikatraboformantavertikalankontinuaĵonĉelaantaŭodeŝipo.—EB213/4

stimícTrifajfosimilajtubojkunfingro-pumpiloj.Dikfingrokajmontfingrokunpremassaketonporelpremiaerontranslabuŝumo;ladua,triakajkvarafingrojmanipulasglit-pecon.Lastimícoestasinstrumentoboneadaptitaallasentimentojdemalvarmetasindeteno,aŭeĉmalaprobo.

stiv/i(tr)Fiksaranĝilakargondeŝipo,porkeĝinemoviĝusublaagodelatangadoaŭruliĝado.

surf/oŜaumokajtumultodelamarondoj,kiujrompiĝassurbordasablaĵoaŭrifokajfortegeretroiras.—EB13/27

tabel/o1Platoelŝtono,bronzo,ktpsurkioonigravuraskonservotantekston.2Presitametodalistodainformoj,aranĝitatiamaniere,kelabezonantopovasfaciletroviĉiunelili.—EB249/26

tinktur/oLikvasubstanco,porkolorigiteksaĵojn,fadenojnaŭharojnpersorbado.~iKolorigipertinkturo.

tint/i(ntr)Interfrapiĝante,eligiklaran,iomtremantansonon.

tonal/oSkalo,akordojkajtonrilatoj,grupiĝantajĉirkaŭtonikokielbazodemuzikaĵo.

topaz/oMineralo,konsistantaelaluminiasilikato,tremalmolapli-malplidiafana,plejofteflaveca,uzatakieljuvelŝtono.~apaleflavluma.

tril/oRapida,alternaripetadodedusonoj,kiujndisigasnurtonoaŭduontono.RuligitasonokialakonsonantoRenlaitalakajE-o.

trumf/o1PompakajsolenaeniroenRomon.2Grandasukceso,aparterimarkindaatingo.

trunk/oLaplejdika,portapartodearbo,lignakajordinarevertikala,subkiukreskasradikoj.—EB354/2,7,8

UMUUniversalaMonaUnuo

valut/oMonoaŭmonsigno,cirkulantaendifinitateritorio.

verand/oApartagaleriaperonoetendantaĉirkaŭpartodedomo,kuntegmentosubtenatadefostojaŭkolonoj.

vernis/oOleomiksitakunsekigajingredientoj,lasantapostsekiĝomaldikan,senkoloran,solidantavolonsurlaŝmiritaobjekto,kiunonitielŝirmas.—EB127/12

vil/oDensodamallongajkrudajharoj,kovrantajsupraĵon.

vimen/oArbedoaŭmalgrandaarbo,speciodesaliko,kunlongajŝosojkajkiesflekseblajnvergojnoniuzasporkorbofarado.—EB355/29

virtuoz/oArtisto,posedantabrilantalentonporludimuzikajnverkojn.Personodeesceptebrilajkapabloj.

zekin/o1OrmoneroiamuzitaĉeVenecio.2Ornamaĵoenformodemonereto,elarĝento,oro,aŭajnasamebrilamaterialo,alkudritaalvirinavesto.

zelot/o1Anodeiamahebreasubgrupomiliteaktivaprireligiapolitiko.2Fervorakajobstinaadeptodeiaajndoktrino.

SenpageHaveblaj

Fantasto—LaMortantaTero

MazirienlaMagiistoSesinterligitajnovelojprilafintempodelaTero,kiammagiosuperasolsciencopostollalunodelongemalaperiskajeĉlasunomemŝvelasruĝemontantemakulajnsignojndebaldaŭamallumiĝo.

KugelLaRuza

Sepsin-sekvajnovelojformantajladuanvolumonellaserio‘LaMortantaTero’.Rakontaroenkiuhumorekruleamagiistodevigasfriponananti-heroonalgrandegaaventuroĉelaforaflankodel’mondoporplenuminefareblanmisionLaaventurojdeKugellaRuzaiomŝokaskajtreamuzas,ambaŭsamtempe.

Kugel:laĈielorompaŜpruclumo

PluaaventurodeKugellaRuza.Refojelidevastranspaŝilamondondevigitademagiistoalankoraŭpluanefareblamisio.

SciencaFikcio—Diversaj

TrigambaJoĉjoSurplanedetosenaeradujunulojalfrontasbestonnevenkeblan.

LaLunaSfingo

Enkulturokieĉiujportasmaskojn,ĵusalvenintadiplomatoĉasasmurdiston.Domodel’Se

Postrespondialreklmaopriaventuro,viroekfrontasmultonpliolantendite.RetretejoUlvarda

Kiamsurtereestas50miliardojdahomoj,ĉuizolecodezirindaspliolĉio?

http://esperanto.us

Atribuoj

Lamedioestanteelektronika,periodareeldonadokostasnenionkromtempo.Sekveatendupostajneldonojnde tiuĉi librosevolontuluskontrolistoj, ilustristo,ktp.Iliajnomojenlistiĝossubetiam,kiamtiookazos.

Verkis:JackVance(1916-2013)Anglalingvatitolo:TheMoonMoth

Permesis:Jack&NormaVance(inter1997&2013)JohnVance&SpatterlightPress(post2013)

Tradukis:ĜanŬesliStarling—Usono

Kontrolis:(laŭsekvo)OrlandoHernández—HispanioPluajkontrolistojinvitiĝas—Ĉueblevi?

Ilustris:ĜanŬesliStarling—lakovrilonGabeOstley—sepbildojinternaj

Se vi volas kontribui per ilustri aŭ per plue kontroli, kontaktu epoŝte:gan@starling.us

TiuĉiEsperantatradukoLaLunaSfingoverkitadeJackVanceestasdisponeblalaŭlapermesiloKreaKomunaĵoAtribuite-Nekomerce-Nemodifite4.0Tutmonda

LapermesilotemassolepritiuĉiEsperantatraduko.LapermesilotemasnenielkajneniomprilaoriginalokiesĉiujrajtojdaŭreapartenasalJohnVancekaj

SpatterlightPress.