issn 0317-9941

PUSAKA HISTORY JOURNAL VOLUME 1 No.3, 2012 DEC 1

PUSAKA

HISTORY JOURNAL

VOLUME 1 NO.3

2012 DEC 1

Program Sains Sosial HT17:


Peer Reviewed Papers

Penerbit:Desktop Publishere mel: [email protected]

Bil Kandungan Muka Surat___________________________________________________________


1. Konflik Rantau Asia Barat dan Faktor-Faktor Penyumbang 4

2. The Main Historical Thinking Skills And Learning 13

3. Faktor Berlakunya Peperangan Perang Arab-Israel, 1948 Dan Kesan Peperangan Tersebut 18

4. Serangan Iraq ke atas Kuwait:Peranan kuasa Barat Kesan-Kesan Perang Teluk 26

5. Faktor-Faktor Perang Arab-Israel, 1948 dan Peranan Kuasa Barat 41

6. Susur Galur Peristiwa Penubuhan Negara Israel 59

7. Titik Tolak Perang Enam Hari 1967 76 8. Konflik Arab-Israel: Penubuhan Negara Israel 89

9. Peranan Kuasa barat Dalam Operasi Desert Storm 1990-1991 104

10. Perkembangan pergolakan Arab-Yahudi sehingga berlakunya Perang Enam Hari, 1967 122

11. Perang Enam Hari 137

12. Perang arab-Israel 1948 151

13. Perang Teluk 1990-1991 169

14. Konflik Arab-Israel: Deklarasi Balfour 187

Konflik Rantau Asia Barat dan Faktor-Faktor Penyumbang

Nurfajrina [email protected]


AbstrakMajoriti dari kita pasti tertanya-tanya mengapa tanah yang didiami oleh rakyat Palestin dan Israel telah menjadi rebutan antara kedua-dua pihak? Jika kita menyelusuri sejarah silam ribuan tahun dahulu, kita boleh lihat bahawa tanah tersebut mempunyai keistimewaan tersendiri dan telah disebut sebagai ‘Tanah Rahmat”. Ini adalah kerana bagi umat islam di tanah tersebutlah telah terbinanya Masjidil Aqsa iaitu masjid ketiga paling mulia di dunia setelah Masjidil haram dan Masjid Nabawi. Manakala, bagi pihak Yahudi pula tanah tersebut merupakan “Tanah Yang Dijanjikan Tuhan” kepada mereka. Di tanah tersebutlah, nenek moyang mereka berasal (Bani Israel), dan disitulah kampung halaman mereka. Orang yahudi percaya bahawa di tanah inilah terletaknyua Bukit Zion dan disitulah tertanamnya Temple of Solomon iaitu kuil suci mereka. Atas sebab-sebab tersebutlah tanah Palestin menjadi rebutan antara masyarakat Muslim dan Yahudi sejak dari dahulu lagi yang menyebabkan berlakunya pertumbahan darah dari kedua-dua belah pihak. Masyarakat Kristian juga menganggap bahawa tanah tersebut merupakan tanah suci Temple of Nazenth yang terletak di tanah tersebut kerana tempat merupakan tempat kelahiran Nabi Isa a.s.

2.1 Palestin sebagai “Tanah Rahmat”Sejarah Bani Israel telah wujud sejak zaman Nabi Ibrahim lagi1. Nabi musa a.s telah menyelamatkan kaumnya Bani Israel dari firaun dan mendiami tanah Palestin. Kita juga boleh lihat kisah Talut dan Jalut yang berlaku setelah kewafatan Nabi Musa sebagaimana yang telah diceritakan di dalam al-Quran di surah al-Baqarah. Dalam surah tersebut ada menceritakan bahawa setelah Talut menawan kembali tanah Palestin dari kekuasaan Jalut, tampuk pemerintahan Palestin disambung oleh Nabi Daud dan diteruskan oleh Nabi Sulaiman. Tanah Palestin ini telah dimiliki oleh Bani Israel lebih kurang 60 tahun sebelum kelahiran Nabi Isa. Dalam tempoh tersebut, kerajaan Rom telah menekan kedudukan Bani Israel di Tanah Palestin sehinggalah Palestin ditawan oleh tentera Rom dan kaum Israel diusir keluar dari tanah tersebut. Kesannya, kaum Bani Israel atrau sekarang dikenali juga sebagai golongan Yahudi telah berada di serata dunia. Sejak dari peristiwa tersebut, Palestin telah dikuasai oleh kerajaan Rom sehinggalah setelah kelahiran Nabi Isa a.s.

Palestin kekal di bawah milik kerajaan Rom sehinggalah kelahiran Nabi Muhammad s.a.w dan baginda berjaya menubuhkan Empayar Isalam dan Palestin telah menjadi milik Islam semula pada 638 Masihi iaitu apabila Palestin yang berada di bawah Kerajaan Rom telah berjaya dirampas kembali. Semasa Palestin di bawah pemerintahan kerajaan Rom, Rom telah menjalankan kristianisasi ke atas tanah tersebut. Kesannya telah berlaku pelbagai perubahan di Tanah Palestin terutama dari sudut struktur pemerintahan. Bangsa-bangsa Vikings, Magyar dan sebagainya telah dikristiankan. Dalam tampuk pemerintahan telah dikuasai oleh golongan Church. Sejak dari tahun 1000 Masihi, tentera Kristian telah melakukan pelbagai usaha dalam menawan semula Tanah Palestin. Pada tahun 1063, Pope Alexander II memberikan “fatwa” mengerahkan penganut kristian untuk berjuang mendapatkan kembali Palestin dan barangsiapa yang berjuang akan diberikan status kemuliaan dan pengampunan tertinggi. Itulah yang dikenali sebagai Perang salib (Crusades). Akhirnya, pada tahun 1099, tentera Salib berjaya menawan Palestin dan menguasai tanah suci tersebut selama hampir 200 tahun.

1 Mahir Ahmad Agha. (2005). Yahudi Catatan Hitam Sejarah. Jakarta: Qistani Press. Hal 6-70.


Setelah Palestin di tawan semula, kerajaan Islam yang sememanga ada konflik dalaman pada ketika itu semakin hilang semangat. Keadaan tersebut berlanjutan sehinggalah seorang pemimpin asing yang dikenali sebagai Salahuddin Al-Ayyubi menyatukan masyarakat arab yang telah berpecah belah akibat daripada perbezaan mazhab dan aliran. Keadaan ini telah menyebabkan tentera islam bangkit semula untuk menyerang Palestin. Akhirnya, pada sekitar tahun 11872, ibu negara Palestin berjaya ditawan dan pada tahun 1291 kubu terakhir tentera salib di tanah Palestin berjaya dimusnahkan. Sejak dari itu, tanah suci Palestin kekal dibawah kawalan pemerintahan Islam. Kerajaan Islam berkembang meluas hinggalah masuk ke era pemerintahan Turki Uthmaniyyah. Apabila Turki Uthmaniyyah mengalami kejatuhan pada abad ke-19 menyaksikan rampasan wilayah-wilayah Islam oleh kuasa-kuasa Barat.

Daripada sejarah itu, kita dapat lihat bagaimana kepentingan Palestin sebagai “tanah rahmat” yang menjadi kepentingan kepada semua pihak. Semua kuasa-kuasa besar cuba untuk menghancurkan Isalm yang dipegang oleh kerajaan Uthmaniyyah. Yahudi cuba untuk merampas tanah penduk Arab atas faktor sejarah tanah tersebut sebagai “tanah rahmat” dan mereka berhasrat untuk mendirikan sebuah negara diatas tanah milik penduduk Arab. Dalam usaha penubuhan “negara haram” itu dapat dilihat rentetan peristiwa demi peristiwa yang berlaku didalangi oleh kuasa Barat. Sedangkan penduduk asal tanah Palestin berhempas pulas mempertahankan tanah mereka. Retentan peristiwa-peristiwa inilah yang menjadi faktor kepada konflik di Asia sehingga membawa kepada perang Arab-Israel 1948.

2.2 Pengenalan Sistem Mandat (Mandate) Selepas Perang Dunia PertamaSeperti kita semua sudah sedia maklum perang dunia pertama merupakan pertarungan sengit di antara kuasa-kuasa kolonial untuk meluaskan dasar imperialisme mereka. Peperangan ini melibatkan dua kuasa besar dunia iaitu kuasa tengah yang dianggotai oleh kerajaan Bvaria ( Austria dan Prussia-Jerman) di satu pihak lagi negara bersekutu Brtish, Perancis dan Rusia. Bagi British dan Perancis, perang dunia pertama merupakan satu kesempatan baik untuk meluaskan empayarnya. Salah satu objektif mereka ialah melemahkan dan seterusnya menamatkan empayar Islam yang terakhir iaitu Turki Uthmaniyyah. Ini adalah kerana bagi mereka kewujudan Turki Uthmaniyyah merupakan penghalang terbesar bagi British dan sekutunya untuk mengukuhkan kepentingan-kepentingan mereka di Timur Tengah. Melaui perang dunia pertama British berharap dapat mengalahkan Turki di Palestin dan seterusnya menduduki BaitulMaqdis (Jeruselam).

Perang Dunia Pertama telah berakhir dengan kemenagan di tangan kuasa Berikat. Kemenangan kuasa Berikat (British dan Perancis serta Amerika) telah membentuk apa yang dikenali sebagai mandat (mandate)3. Mandat dibentuk untuk mengambil alih “tanah-tanah Jajahan” Jerman dan Turki yang ditawan semasa peperangan. Sistem mandat ini dibentuk pada tahun 1919 dan diletakkan di bawah pengawasan Liga-liga Bangsa (League of Nation). Liga-Liga Bangsa telah menyerahkan setiap wilayah kepada kuasa Berikat yang menerima tanggungjawab mandat tersebut. Palestin dan Iraq diletakkan di bawah mandat British dan Syria telah diletakkan di bawah Mandat perancis (French Mandate)4. Perang dunia pertama menyaksikan kekalahan Turki dan Jerman. Kejatuhan Turki Uthmaniyyah secara tidak langsung melemahkan sistem pemerintah umat Islam dan seterusnya membuka jalan kepada

2 Tiar Anwar Bachtiar. (2208). Hamas Kenapa Dibenci Israel? Bandung:PT Mizan Publika. Hlm 26.3 Fred John Khouri. (1968). The Arab Israel Dilemma. Syracuse University Press, New York. Hal 16.4 Don Pretez. (1922). Library In a Book: The Arab-Israel Dispute. Facts on File, Inc.New York. Hal 237-238


kemasukan kuasa luar yang telah lama ingin menjatuhkan kerajaan Turki Uthmaniyyah.

Kekalahan Turki Uthmaniyyah dan kelahiian mandat merupakan peluang yang ditunggu-tunggu oleh Zionis iaitu satu-satunya gerakan yang lahir di atas cita-cita untuk menubuhkan sebuah negara Yahudi yang merdeka dan berdaulat di Palestin. Gerakan Zionis Yahudi bermula dengan rasminya pada tahun 1897 di Basle dengan Thedor Herzl sebagai Presidennya5. Matlamat gerakan Zionis adalah seperti yang dinyatakan di dalm kongres yang diadakan iaitu “ to estabilsh for jews a public and legally assured home in Palestin”(untuk menubuhkan sebuah negara yang sah secara umum dan legal di Palestin)6. Hal ini kerana usaha gerakan Zionis sebelum ini untuk membeli Palestin dari kerajaan Turki Uthmaniyyah tidak berhasil. Apabila Palestin jatuh ke tangan British pada Disember 1917 harapan mereka untuk merealisasikan cita-cita mereka semakin cerah.

Zionis yang sememangnya mempunyai hubungan rapat dengan pihak British telah menggunakan kesempatan tersebut untuk memperolehi Palestin dan mengutarakan hasratnya kepada British. Pihak British berasa simpati dengan hasrat Zionis dan bersetuju menunaikan impian mereka disebabkan dua sebab. Sebab yang pertama, Presiden Zionis yang bernama Theodor Hezl telah digantikan oleh seorang tokoh Yahudi Russia yang bernama Chim Weizmann7. Beliau menetap di England dan semasa perang dunia pertama beliau telah memberi khidmat yang sangat penting kepada kerajaan British. Antaranya ialah beliau telah menggunakan kepakarannya sebagai ahli kimia untuk mencipta bahan letupan yang digunakan dalam peperangan dan seterusnya menyumbang kepada kekuatan tentera British. Oleh yang demikian, kerajaan British sanggup menganugerahkan bumi Palestin sebagai balasan menghargai jasa “Chain Weizmann”8. Sebab yang kedua pula ialah Perdana Menteri Llyod George9 berusaha memerangi organisasi Yahudi di Amerika yang semakin berpengaruh.

Kesan daripada perang dunia pertama ini dapat dilihat dari kejatuhan Turki Uthmaniyyah digantikan dengan kuasa British dan seterusnya pengenalan kepada sistem mandat. Dengan pertapakan British di Palestin maka bermulanya era zionis yang seterusnya membawa kepada strategi-strategi zionis untuk menguasai Palestin dan secara tidak langsung menjadi pencetus kepada konflik di rantau Asia Barat.

2.3 Penghijrahan Yahudi Melalui Deklarasi BalfourPada peringkat permulaan rancangan mereka, pihak Zionis telah bertindak mengatur strategi untuk membawa masuk Yahudi ke bumi Palestin. Setiausaha Luar Kerajaan Britain iaitu Arthur Balfour10 telah mengutus surat kepada Lord Rothschild11 selepas mendapat restu Perdana Menteri Britain George Llyod dan diluluskan oleh kibanet British. Surat tersebut kemudiannya dikenali sebagai “Deklarasi Balfour” iaitu satu inisiatif yang menggalakan bangsa Yahudi di Eropah untuk berhijrah ke bumi Palestin secara besar-besaran.

5 Mark H.Gelber. et al. (2007) Theodor Herzl:From Europe To Zion. Germany. Hal 76.6 Walter Z.Laqueur dan Barry Rubin. (1984). The Israel-Arab Reader.A Document History Of Middle East Conflict. New York. Hal 17.7 Sara E.Karesh dan Mitchell M.Hurvitz (2006). Encyclopedia of Judaism. United States of America. Hal 5508 Ian J.Bickerton dan Carla L.Klausner. A Concise History of the Arab-Israel Conflict 2nd. Edn.Prentice Hall. Hal 40.9 Karen Armstrong (2001). Perang Suci: Dari perang Salib Hingga Perang Teluk. Jakarta. Hal 801.10 Fernando R.Srivanto (2008). Kolaborator Nazi: Sepak Terajang Para Simpatisan Nazi Selama Perang Dunia II. Penerbit Narasi, Yogyakarta. Hal 154-155.11 Ibid


Surat Bertarikh 2 November 1917 itu berbunyi:“I have much pleassure in conveying to you, on behalf of His Majesty’s Government the following declaration of sympathy with Jewish Zionist aspirations which has been submitted to and approved by the cabinet: His Majesty’s Government view with favour the establishment in Palestine of a national home for Jewish people, and will use their best endeavours to facilitate the achievement of this object, it being clearly understood that shall be done which may prejudice the civil and religious rights of the existing non-Jewish communities in Palestine, or the right and political status enjoyed by Jews in any other country. I should be grateful if you would bring this declaration to the knowledge of the Zionist federation”

Kita semua sudah tahu bahawa Zionis sememangnya mendapat sokongan kuat daripada pihak British dalam merealisasikan impian mereka untuk memiliki Palestin. Kerajaan British telah berselindung di sebalik Deklarasi Balfour untuk menjustifikasikan sokongannya ke atas aspirasi Zionis di Palestin. Berikut merupakan antara isi Deklarasi Balfour:“View with favour the establishment of a national home for the Jewish people in Palestine” tetapi di tempat yang lain menyebut “the British now promised to protect the civil and religious rights of the existing non-Jewish communities in Palestin”

Daripada kenyataan tersebut kerajaan Britsh telah menukarkan status 92% penduduk Arab Palestin yang merupakan golongan majoriti dan penduduk yang sah di Tanah air mereka sendiri kepada status bukan Yahudi “non-Jewish”. Kesannya, penduduk asal Palestin tidak dapat lagi menikmati status penduduk pri-bumi dan Palestin kini telah menjadi hak istimewa masyarakat Yahudi yang merupakan etnik minoriti di Palestin semasa pentadbiran Uthmaniyyah. Daripada catatan rasmi, jumlah imigran Yahudi meningkat dari 100,00 pada tahun 1920-an menjadi 232,00 pada tahun 1930-an. Pada tahun 1939, jumlah penduduk Palestin adalah seramai 1.5 juta termasuk 445,00 orang Yahudi12 menunjukkan peningkatan daripada 10% kepada 30% jumlah penduduk asal dalam tempoh 10 tahun.

Sememangnya pendudukan Zionis di Palestin merupakan satu usaha untuk membentuk sebuah kerajaan sendiri. Ini dapat dilihat daripada kenyataan Chaim Waizmann kepada Setiausaha Negara Amerika:“…define the Jewish national home to mean the creation of an administration which would arise out of the natural condition of the country- always safeguarding the interests of the non-Jew of the country- with the hope that by Jewish immigration, Palestine would ultimately become as Jewish as England is English.”

Ayat ini menunjukkan mereka mempunyai impian yang tinggi untuk menguasai Palestin dan kemudiannya membentuk negara Yahudi melalui asimilasi dengan penduduk tempatan. Kemasukan Zionis bukan sahaja menyebabkan hak rakyat Palestin diketepikan tetapi juga kewujudan mereka turut tidak diendahkan. Mereka berusaha melenyapkan Palestin dan penduduk asalnya. Ini dapat dilihat dari kenyataan Gold Meir, Perdana Menteri Israel:“There was no such thing as a Palestinian people...it is not as though there was a Palestinian people and we came and throw them. They did not exist”13

Daripada Deklarasi Balfour kita dapat lihat kesungguhan pihak Yahudi serta bukti penglibatan British di dalam meralisasikan cita-cita zionis di Palestin. Kerajaan British sememangnya sehaluan dengan objektif-objektif zionis telah menerima dan meluluskan deklarasi tersebut. Mereka membenarkan

12 Harun Yahya. (2005). Palestina Zionisme dan Terorisme. Dzikira : Jawa Barat.Hal 5513 Yosef Gorny. Zionism and The Arabs 1882-1948. A Study of Ideology:Oxford.Hal 90.


kemasukan Yahudi di Palestin sehingga membawa kepada kemarahan masyarakat Arab sebagai penduduk asal Palestin.

2.4 Kejatuhan Kesultanan UthmaniyyahKerajaan Uthmaniyyah merupakan sebuah pemerintahan kerajaannnya berlandaskan ketetapan-ketetapan di dalam al-Quran pemerintahnya iaitu seorang khalifah memerintah dengan adil, bertoleransi dan memerintah dengan bijaksana. Kesultanan Uthmaniyyah ini diperintah dengan menggunakan “sistem bangsa”. Maksudnya orang-orang dengan keyakinan yang berbeza dibenarkan untuk hidup dengan keyakinan dan sistem hukum yang tersendiri. Atas faktor inilah orang Muslim, Nazrani dan Yahudi hidup dalam keadaan aman damai tanpa dipaksa untuk mememluk islam. Puak Yahudi pernah berusaha untuk memecah belahkan kawasan pemerintahn Turki Uthmaniyyah semasa kerajaan ini sudah menjadi lemah dan diambang kejatuhan. Walau bagaimanapun, usaha pihak Yahudi itu tidak berhasil. Ini adalah kerana usaha pemerintah kerajaan Turki Uthmaniyyah itu sendiri yang ingin mengekalkan Kesultanan Uthmaniyyah. Contohnya, Sultan Abdul Hamid sanggup mempertahankan kawasan pemerintahannya. Ini dapat dilihat melalui kata-kata baginda apabila baginda mengirim pesanan kepada Hertzel. Antara pesanan tersebut ialah:

“Jika Hertzel benar-benar kawanmu, sebagaimana anda kawanku juga, maka tolong beritahukan agar Hertzel jangan sekali-kali meneruskan langkahnya, kerana aku tidak akan menjual sejangkalpun wilayah kerajaanku. Kerajaanku bukanlah milik peribadiku, melainkan milik seluruh kaum muslimin. Dan untuk memperoleh itu mereka telah mengorbankan harta benda dan hidupnya. Oleh kerana itu, kami mempertahankan bumi itu dengan darah kami pula, dari setiap usaha yang dilakukan oleh pihak luar untuk merebutnya... Simpanlah wang milik Yahudi, sekiranya kerajaan ini mampu dihancurkan,orang yahudi boleh mengambil palestin dengan percuma...Orang Yahudi tidak akan bisa menghancurkan kami sebelum mereka dapat melangkah mayat-mayat kami dulu”.14

Terdapat banyak usaha yang telah dilakukan oleh golongan Yahudi bagi memiliki bumi Palestin dengan kekayaan yang mereka miliki terutam ketika kerajaan Uthmaniyyah lemah di bawah pimpinan Sultan Abdul Hamid. Kita sedia maklum bahawa terdapat usaha daripada golongan Yahudi yang mahu membeli Palestin daripada Sultan Abdul Hamid15. Ini boleh kita lihat melalui surat Sultan Abdul Hamid yang dikirimkan kepada Syeikh Abu Samat bagi menjelaskan sebab-sebab baginda meletakkan jawatan sebagai seorang khalifah akibat dipaksa oleh golongan Yahudi. Kandungan surat tersebut ialah :“... sebelumnya Organisasi telah mendesak saya mendesak saya berulang-ulang, agar saya menyetujui dibentuknya sebuah negara nasional bagi bangsa Yahudi di Palestin. Saya tetap tidak menyetujui permohonan berulang-ulang yang memalukan itu. Akhirnya mereka menjanjikan wang sebesar 150 juta poundsterling emas. saya tetap tegas menolaktawaran itu...”16

kejatuhan sistem khalifah ini bermula di Turki pada tahun 1922 melalui persidangan Lausanne. Dalam persidangan tersebut, pihak Britain telah menuntut empat perkara iaitu Sistem Khalifah mesti dihapuskan, Khalifah mesti

14 William G.Carr. (1991). Yahudi Menggenggam Dunia. Darul Kitab Al-Arabi Beirut. Hal 20.15 Muhsin Muhammad Shaleh (2001). Palestina: Sejarah, Perkembangan dan kospirasi. Gema Insani Press, Jakarta. Hal 37-38.16 William G.Carr. (1991). Yahudi Menggenggam Dunia. Darul Kitab Al-Arabi Beirut. Hal 24.


dibuang negeri, harta Khalifah mesti dirampas dan yang keempat Negara Turki mesti didirikan atas dasar sekular. Mustafa Kamal Attartuk17 merupakan dalang utama kepada usaha British menjatuhkan kerajaan Uthmaniyyah18. Beliau telah mengadakan konspirasi politik lalu merampas tampuk pemerintahan. Maka pada 3 Mac 1924 kerajaan khalifah secara rasminya telah ditamatkan19. Pada waktu itu juga, khalifah terakhir iaitu Khalifah Abdul Mejid II diusir keluar dan dibuang negeri. Dengan itu, Mustaffa Kamal Attaruk telah mengambil tampuk pemerintahan dan proses pengsekularan bermula. Peristiwa ini telah menjadi titik tolak kepada penghapusan sistem khalifah di Turki, di seluruh Asia barat dan wilayah-wilayah islam yang lain.

Sejak tahun 1930-an, Palestin telah menjadi tempat penetangan kedua-dua kelompok ini, dimana zionis membentuk kelompok teoris yang menentang Palestin. Apabila Inggeris lepas tangan dan menyerahkan kekuasaannya atas daerah ini pada tahun 1947 telah menyebabkan penentangan berubah menjadi peperangan.

2.5 Pengambil Alihan Tanah ArabPolisi British yang dibuat melalui Deklarasi Balfour telah menyebabkan kemasukan imigran Yahudi dari Eropah barat dan Timur ke tanah Palestin. Jumlah kemasukan orang Yahudi ke bumi Palestin semakin meningkat sehingga menyebabkan mereka mampu membina dan mewujudkan institusi-institusi mereka sendiri. Proses urbanisasi itu telah menyebabkan masyarakat Arab Palestin tersisih. Dari peringkat permulaan lagi Yahudi telah mengatur rancangan untuk menguasai Palestin dengan membawa masuk masyarakat Yahudi dan kemudiannya merampas tanah-tanah masyarakat Arab serta menghalau mereka dari tanah milik mereka. Pihak Zionis yang memiliki institusi kewangan yang kukuh dan kuasa beli yang tinggi semasa zaman kemelesetan sekitar tahun-tahun akhir 20-an dan awal 30-an berjaya menebus tanah-tanah Arab dan pemilik-pemilik yang tidak menetap di sana. Agensi Yahudi kemudiannya mengeluarkan peladang-peladang Arab yang mengusahakan tanah-tanah tersebut dan menyerahkan geran-geran tanah kepada imigran Yahudi. Akibat tekanan ekonomi yang tinggi pemilik tanah-tanah persendirian menjual tanah mereka kepada pihak Zionis. Manakala pihak British pula hanya menjadi pemerhati dan tidak mengambil sebarang tindakan untuk menyelesaikan masalah tersebut.

Masyarakat Arab telah hilang hak yang sepatutnya diperolehi oleh mereka di Tanah Air mereka sendiri dari pelbagai aspek terutama dari aspek ekonomi dan politik20. Masyarakat Arab dihalang dari terlibat secara langsung dalam soal-soal pentadbiran Palestin dan dihalang dari menganggotai kesatuan-kesatuan sekerja. Buktinya apabila secara terang-terangan David Ben Gurion iaitu pemimpin Kesatuan Sekerja yang menjadi Perdana Menteri Israel yang pertama telah mengatakan bahawa:“To defend the fact that could not accept Arabs in my trade union, to defend preaching to housewives that they not buy at Arab store; to defend the fact that we stood guard at orchards to prevent Arab workers from getting jobs there... to pour kerosene on Arab tomatoes; to attack Jewish housewives in the markets and smash the Arab eggs they had bought...”21

17 Lord Eversley.(1918). The Turkish Empire Its Growth and Decay. Premier Book House, Kitchery Road, Lahore. Hal 420.18 Nik Azran Muhamed dan Mohd Mahadi bin Hj.Isa.(2005). Gerekan Freemasony: Musuh Dalam Menghancurkan Islam. La Khauuf Resources. Hal 17419 Wayne S.Vucinich.(1965). The Ottoman Empire: Its Record and Legacy. Van Nor strand. Hal 11520 Alan Dowty.(2008). Israel/Palestine. Polity Press, Malden USA. Hal 11521 David Ven Gurion(1968). Israel Who Zionism: A Plea For Peace For People In the Middle East. New York.


Melalui ayat tersebut kita dapat gambarkan bahawa Zionis sememangnya berusaha untuk memalukan masyarakat Arab dan bertindak menghalang ekonomi mereka daripada terus berjalan lancar. Akibat daripada tekanan-tekanan yang dihadapi oleh penduduk Arab menyebabkan mereka melancarkan rusuhan-rusuhan yang membawa kepada pertumpahan darah pada tahun 1920-an.3.0 IMPLIKASI KONFLIK ASIA BARAT 3.1 Perang Arab-Israel 1948Konflik antara Arab dan Israel merupakan masalah yang rumit sehingga memberi kesan kepada masyarakat antarabangsa22. Pada April 1948 berlakunya satu perpindahan besar-besaran iaitu exodus dalam kalangan orang Arab seperti yang telah diharapkan oleh kaum yahudi. Seluruh keganasan dan pengusiran itu telah berlaku tanpa sebarang halangan walaupun pemerintahan mandate british masih berkuasa di Palestin. Keadaan pada waktu itu masih dalam keadaan huru-hara. Pada 14 Mei 1948, pemerintahan Brtish di Palestin telah ditamatkan secara rasminya. Pada hari yang sama David Ben Gurion23 telah mengistiharkan kelahiran sebuah negara Yahudi yang dipanggil Israel. Setiausaha Akhbar Presiden Truman, Charlie Ross telah mengumumkan pengiktirafan Amerika Syarikat keatas negara tersebut iaitu selepas 11 minit pengistiharannya sebagai sebuah negara24. kemudian diiukuti oleh negara Rusia25. Ben Gurion telah memulakan proses untuk mengusir bangsa Arab dari bumi Palestin dengan penuh keyakinan selepas Amerika Syarikat dan Rusia memberi sokongan kepada mereka.

Sehari selepas itu, perang Arab-Israel yang Pertama pun meletus. Sejak dari awal lagi, pasukan Arab tidak pernah bersatu bagi menentang Israel. Pada Mei 1948, tentera-tentera Arab telah bergabung di bawah tajaan Liga Arab yang berjumlah 47,500 orang namun jumlah ini tidak pernah digunakan untuk bertempur di Palestin26. Manakala, tentera Al-Kawakji pula tidak memiliki semangat perjuangan dan kemampuan yang tinggi. Selepas sepuluh hari perang meletus, senjata dan kapal perang telah datng dari Eropah untuk kegunaan kaum Yahud27i. Ini telah mengakibatkan kekalahan kepada pihak arab yang tidak memiliki startegi yang tersusun dan semangat melawan yang tinggi.

Selepas itu, satu gencatan senjata telah diisytiharkan pada 11 Jun. Tetapi apabila pertempuran diteruskan lagi, Israel telah bersiap sedia dengan senjata dan peluru dari Czechoslovakia, kapal terbang Flying Fortresses Amerika dan Beau Fighter dari Britain28 . Pada 18 Julai pertempuran dihentikan lagi. Walau bagaimanapun, setelah pertempuran ditamatkan garis pemberhentian perang telah ditukar kepada perbatasan memisahkan antara kedua-dua belah pihak yang saling bermusuhan itu. Malah api permusuhan tidak pernah berakhir sehingga kini.

3.2 Kesan Dalaman dan Kesan Luaran

22 Baverley Milton Edwards dan Peter Hinchcliffe.(2204). Conflict in the Middle East since 1945. Hal 8.23 Bawono Kumoro. (2009). Hamas:Ikon Perlawanan Islam Terhadap Zionisme Israel. PT Mizan Pustaka, Bandung. Hal 23.24 Fadhlullah jamil. (2010). Islam Dan Idealisme Zaman Moden :Krisis dan Ancaman. Karisma Publication Sdn.Bhd. Selangor. Hal 45.25 ibid26 ibid27 ibid28 ibid


Salah satu kesan dalaman yang paling ketara akibat konflik yang telah berlaku di rantau Asia Barat ialah keatas rakyat Palestin itu sendiri. Mereka terpaksa keluar dari tanah mereka sendiri. Mereka terpaksa menjadi pelarian ekoran daripada peperangan yang berlaku bagi mendapatkan kehidupan yang lebih baik atau bagi mendapatkan keadilan dari negara-negara yang berdekatan seperti Jordan. Keadaan ini telah menyebabkan berlakunya kemiskinan dan kebuluran dalam kalangan pelarian Palestin.

Selain itu, peperangan itu juga telah menyebabkan berlakunya kemusnahan di bumi Palestin. Ia boleh dilihat dari pelbagai aspek. Pertama, dari segi kemusnahan bumi atau hak rakyat Plaestin. Hal ini kerana bumi Palestin telah dibahagikan dan berlakunya rampasan yang mengakibatkan tanah mereka semakin mengecil. Sama ada kita sedar atau tidak, Negara Eropah sememangnya menyokong gerakan Israel ini29. Lebih-lebih lagi apabila Pertubuhan Bangsa-Bangsa Besatu turut dikawal oleh Amerika Syarikat.

Di samping itu, kemusnahan yang berlaku bukan hanya terhadap pengecilan kawasan Palestin tetapi juga kemusnahahn alam sekitar yang diakibatkan oleh perang Arab-Israel. Sistem ekonomi, politik dan sosial masyarakat Arab menjadi kucar-kacir. Kerosakan yang dialami oleh penduduk, wilayah dan negara Palestin telah memberi kesan yang berpanjangan. Selain dari pembunuhan, pencabulan hak asasi juga turut berlaku seperti rogol. Kemusnahahn alam sekitar yang berlaku telah mengakibatkan kemusnahan tempat awam, tempat ibadat orang islam serta hasil tanaman juga turut mengalami kemusnahan.

Kita sedia maklum bahawa Perang Arab-Israel 1948 telah dimenangi oleh orang yahudi yang membuat mereka mempu membina sebuah negara Israel. Tetapi kemenangan mereka itu telah memberi banyak kesan negatif kepada masyarakat Palestin. Perang Arab-Israel 1948 ini juga menyebabkan belakunya Perang Arab-Israel 1967. Perang itu melibatkan Israel dengan negeri-negeri Arab iaitu Mesir, Syria dan Jordan30

4.0 KesimpulanKonflik yang berlaku di Asia Barat terutama di Palestin ini bukanlah suatu perkara yang mudah ditangani tanpa berusaha. Ia menuntut seluruh tenaga untuk mewujudkan kesedaran kepada semua masyarakat dalam memastikan penindasan yang berlaku terhadap masyarakat Palestin ini tidak berterusan. Walau sekecil manapun usaha yang kita lakukan ia akan membuahkan hasil yang pasti akan memberi kesan kepada bumi yang dijajah oleh Israel. Kita perlu terus menekan Israel agar mereka mematuhi keputusan-keputusan rasmi badan berpengaruh seperti PBB dan juga Majlis Keselamatan PBB. Karen Armstrong (1997) pernah mengatakan bahawa di bawah pemerintahahn Islam bermulanya era masyarakat boleh hidup dalam keadaan berbilang agama. beliau menegaskan“The Muslims had established a system that enabled Jews, Christians and Muslims to live in Jerusalem together for the first time.” 31

RujukanAlan Dowty.(2008). Israel/Palestine. Polity Press, Malden USA.

29 Muhsin Labib, Ibrahim Muharam, Musa Kazhim dan Alfian Hamzah (2008). Ahmadinejad: Singa Baru Dunia Islam. Pts Islamika, Selangor. Hal 81-83. 30 John L.Esposito.(2004). Ancaman Islam: Mitos atau Realiti. Institusi Terjemahan Negara Malaysia Berhad, Kuala Lumpur. Hal 10.31 Salma Khadra Jayyusi dan Zafar Ishaq Ansari. (2005). My Jerusalem: Essays, Reminiscences and Poems. Olivia Branch Press, Northampton, Massachusetts. Hal 333.


Baverley Milton Edwards dan Peter Hinchcliffe.(2204). Conflict in the Middle East since 1945. Bawono Kumoro. (2009). Hamas:Ikon Perlawanan Islam Terhadap Zionisme Israel. PT Mizan Pustaka, Bandung.David Ven Gurion(1968). Israel Who Zionism: A Plea For Peace For People In the Middle East. New York.Don Pretez. (1922). Library In a Book: The Arab-Israel Dispute. Facts on File. Inc.New York.Fadhlullah jamil. (2010). Islam Dan Idealisme Zaman Moden :Krisis dan Ancaman. Karisma Publication Sdn.Bhd. Selangor.Fernando R.Srivanto (2008). Kolaborator Nazi: Sepak Terajang Para Simpatisan Nazi Selama Perang Dunia II. Penerbit Narasi, Yogyakarta.Fred John Khouri. (1968). The Arab Israel Dilemma. Syracuse University Press, New York.Gelvin James L. (2005). The Israel-Palestine Conflict One Hundred Years of War. Cambridge University PressHarun Yahya. (2005). Palestina Zionisme dan Terorisme. Dzikira : Jawa Barat.Ian J.Bickerton dan Carla L.Klausner. A Concise History of the Arab-Israel Conflict 2nd. Edn.Prentice Hall.John L.Esposito.(2004). Ancaman Islam: Mitos atau Realiti. Institusi Terjemahan Negara Malaysia Berhad, Kuala Lumpur.Karen Armstrong (2001). Perang Suci: Dari perang Salib Hingga Perang Teluk. Jakarta.Lord Eversley.(1918). The Turkish Empire Its Growth and Decay. Premier Book House, Kitchery Road, Lahore.Mahir Ahmad Agha. (2005). Yahudi Catatan Hitam Sejarah. Jakarta: Qistani Press.Mark H.Gelber. et al. (2007) Theodor Herzl:From Europe To Zion. Germany.Mohd Nadzri Kamsin. (2011). Israel Menguasai Dunia. Fdz Design Communication, Kuala Lumpur.Muhsin Muhammad Shaleh (2001). Palestina: Sejarah, Perkembangan dan Kospirasi. Gema Insani Press, Jakarta.Muhsin Labib, Ibrahim Muharam, Musa Kazhim dan Alfian Hamzah (2008). Ahmadinejad: Singa Baru Dunia Islam. Pts Islamika, Selangor.Nik Azran Muhamed dan Mohd Mahadi bin Hj.Isa.(2005). Gerakan Freemasony: Musuh Dalam Menghancurkan Islam. La Khauuf Resources.Sara E.Karesh dan Mitchell M.Hurvitz (2006). Encyclopedia of Judaism. United States of America.Salma Khadra Jayyusi dan Zafar Ishaq Ansari. (2005). My Jerusalem:Essays, Reminiscences and Poems. Olivia Branch Press, Northampton, Massachusetts.Tiar Anwar Bachtiar. (2208). Hamas Kenapa Dibenci Israel? Bandung:PT Mizan Publika.Walter Z.Laqueur dan Barry Rubin. (1984). The Israel-Arab Reader.A Document History Of Middle East Conflict. New York. Wayne S.Vucinich.(1965). The Ottoman Empire: Its Record and Legacy. Van Nor strand.William G.Carr. (1991). Yahudi Menggenggam Dunia. Darul Kitab Al-Arabi Beirut. Yosef Gorny. Zionism and The Arabs 1882-1948. A Study of Ideology:Oxford


The Main Historical Thinking Skills And Learning

Lee Bih [email protected]

AbstractThe main purpose of this paper is to consider how thinking skills may enhance the child's history learning. Peter Vass value-added services in the summer of 2002 in Oxford Primary School carried out a research project, a series of short papers, this is an introduction.

Introduction Over the years fluctuations in the perception of the usefulness of thinking skills curriculum development tools, usually due to any particular government position. Tilted to their importance, there will be more formal learning methods are considered to have failed in this regard, it has been a Holy Grail. Reminds him of the recent assertion of the reading skills of literacy and numeracy strategies, the math much time in the specialized testing practice and refine testing techniques "(TES 9-2002) of the evaluation. Another suggestion is to "focus on thinking skills, and will get rid of the current focus in English, mathematics and science. These skills, "the psychology of learning on the basis of", "involves a variety of methods, but they encourage students to grasp the subject at a deeper level, not simply recall information. Thinking skills, learning is a fundamental idea has a long and glorious history. A large Canon on the subject of the recent work of Robert Fisher (1995 a 1995, 1998, 2000), aims to establish the method to help children to develop critical and full of creative force and the state of mind of the imagination. This can be done to improve their ability to think, to help them make their learning and life more meaningful. Princeton’s (2002) work has been to expand the thinking in this regard, in order to give children a better understanding of themselves as learners. These principles has been to provide the focus and more recently the work of thinking skills and learning history (Dean 2002, Wallace 2003), but Fisher's ideal philosophy classroom has been to see some counters in a particular subject, the production infusion of skills-based curriculum. In an important article Beyer (2001) distinguish solving strategies, critical thinking skills and ideological tendencies ", and advocated infusion () discipline ideological unification to the history and social science curriculum (Bayer P321) this principle The infusion is a central tenet of Carol McGuinness' thinking skills and thinking classroom procedures including Fisher's ideas about the philosophy classroom ", but it is recommended that the strategy that" teaching the course content is injected clearly thinking skills instruction "(McGuinness 2002, p2). These positions are very important, and will be at the back of this paper.

History Thinking Thinking in the history of education in the history of the relationship between learning to give a special definition: of Janet Coltham seminal paper in 1971 (Coltham, 1971). In this regard, her long history of thinking beyond Piaget learning and understanding of the social sphere. Written an important cooperation John of Penalty (Coltham and the fine in 1971), resulting in booklet

Educational goals of historical research. Use classification, similar to the idea in principle origin of Broome and Krawthwol (1956), they designed a model of key skills around the educational goals of the study of history. They assumed the function of the educational results from the study of history, such as "insight"


and "Knowledge Values" - usually associated with the affective domain. This booklet for you to learn in a new, harmonious


way with the attitude of developing countries and historical knowledge. Time in the teaching of history in a particular review, their intent is to re-establish the relative value of their disciplines in the school curriculum. They also hope that the theme, as well as teach and about the lives of children. Obvious resonance like grounds here, Dean, Wallace and others advocated thinking ability. Can the Janet Coltham summary statement to take any recent text, "If, through the use of their interests, and the purpose of the work to develop their understanding of children get satisfaction from their research, and then continue to the impulse is kept alive strengthen and motivation - and history teachers what can be asked! "(Coltham 1971, P43).

In recent times the debate has been focused on how best to integrate these skills in traditional history courses through clearly. Cooper (1992,1993,1994) in the early 1990s, the primary-school-age children's thinking in history through a series of thought-provoking books and articles focused attention. His point of view at the time was the Earl of cognitive psychology, peel and Bruner's preliminary work, but her main principle is that if children are taught the same, using the same teaching strategies, they learn new material, mode of thinking transferred to the new evidence, independent of the teacher, while thinking to improve quality "(Cooper 1992, P12).

The History Learning Skills In the 1990s, some history educators turned their attention to the discovery method, a systematic approach to thinking skills may lead to their production into the history curriculum. Some people advocate students (Nicol, 1999) found that cover a wide range of skills, beyond the discipline and contribute to other areas of learning, in their growing understanding of history, the importance of these skills at the same time. These are good principles, but its risk procedures and practices, rather than because they are suitable for the child's learning, but because they are considered an attribute, stroke, educational achievement problem solved. The core of the problem remains, both independent bound children, the need to develop a mental state of thinking, or whether the idea is better "injected" into subject teaching courses.

His concern is that the general thinking ability, while respecting the intellectual development of children is laudable, does not necessarily help them better understand the history. What, He think, need to identify skills, especially in the study of history, and integrated into the curriculum. Of course, this is caused by a wider and wider range of issues for the purpose of the history of education in the 21st century - a simple history is worth knowing - Whatever the outcome, the debate, He think as a historical inquiry, clear thinking ability need to be included somewhere.

The crux of the matter, therefore, the use of thinking skills in formulating programs, an integral part of the student's work is to ensure that the activities of historical learning come to the fore, and maintain a series of tasks that are not included, it is noteworthy that in their own development they cognitive ability, does not necessarily improve their understanding of history. Consider, for example, "forecast" thinking skills, learning a broader strategy. In some of the key issues can be identified and provide a framework through which the child can "think" strategy, they need to employ to solve a problem. Some problems, the appropriate historical circumstances, such as to guess which is the most important ideas? Supporting and opposing arguments is it? Others less. Difficult, "forecast", studying history, is a very special skill, need to understand the


historical background, the cost of doing so when weighing options, and finally, the use of historical imagination, to come to a conclusion. The students need to be aware of any historical situation may lead to a variety


of "more likely", "unlikely" results; complex and special forms of historical thinking, this is a clear understanding of the era. Fourth, these documents will be considered in the mindset of some details. Program development in the teaching of history is vital that children get a specific time and place and understand the nature of some of the historical process, the way history is also revealed to them. This is a complex intellectual activity, but not mainstream children's ability. However, it successfully managed, you need to have a clear understanding of the nature of some of the research concept on teachers and learners.

Appropriate tasks, children as well? To ensure that the key factor to task design. Develop sufficiently attractive and interesting activities give children a real insight into the history of the past. QCA (1999) has some way to solve this problem. They sow provides a history of key stages 1 and 2 of the structure and coherence, planning, and provide some very good teachers teaching session. The question now is, in many schools, they have become the curriculum, rather than as a structure, in order to improve and develop. For this reason, it is important to maintain course flexible and open. The development of a positive attitude towards learning, of course, here the fundamental. If they believe that the development of a child's ability to think is one of the most important purpose of any teaching links, you need to continue to modify and adjust the thinking ability to adapt to the courses. This is the premise, the starting point of our teaching / research project last summer.

Until recently, most studies have focused on secondary education (1) learning historical thinking skills and cognitive strategies. The development of more advanced mode of thinking and cognitive development of key stage 3 and 4 priority, in order to allow students more directly involved in their own learning. However, this program is very easy to fall into the quagmire of the concept of the structure and organization of interdisciplinary transferable skills, the cognitive of strategy and syntactive of knowledge, as well as the course of the current government priorities fall foul. Nicole (1999) to recognize this when he recalled the "most advanced" historical thinking skills, also found that many of the recommendations, some of the problems are inconclusive on how best to proceed. He wrote: "between a thinking skills curriculum and teaching history is obvious. Around the key themes of the National Curriculum programs of the 21st century, such as literacy and citizens will challenge our history, however, work with other disciplines when we need to accept that everyone has a unique contribution to the comprehensive education of the citizens in the 21st century. "(1999, 13). Since then, help children to organize their own learning plan has begun to appear in the elementary school's history. A good example of this is the work of Dean (2001), Nuffield primary history. She said, "the real E-learning" in the thinking and learning the history of the school-age children, she identified four key skills. Characteristics, she pointed out, participation, investigation, inspection and evaluation to provide a model for children to learn the history while, at the same time maintain the awareness and understanding of the history, the focus of everyone's attention. BRILUX Wallace also has been active in this field (Wallace 2000,2001 by i, 2001ii, 2002) and attention recent history (2003). She uses a similar structured approach, by TASC Dean, the positive thinking in the social environment. She provides a problem - solve Framework kids through a series of structured stages for historical inquiry.

Learning Methods


It’s a popular belief that only through a detailed planning, the process of learning, and is considered, success. No better example than this learning objectives. TTA instructor training, (TTA 2000,2001) trainees teaching history submerged planning in a deluge of learning objectives, learning history in front of the camera, but many links to related areas, literacy, geography, information and communication technology, which is the ability to think


how it is easy to see, ultimately confuse the teacher and students, just because they can not meet or assessment may produce another batch. In many ways, advocated by Dean Wallace and thorough method praiseworthy. Their learning can help children the most useful way to organize query provides a framework. However, they do a little preparation children at a critical stage of the complex research disciplines. For this reason, the following documents in the pivotal Phase III students learn history reference. This time of high school history teachers wrestling than primary colleagues, from their experience, we have a lot to learn! Dean and Wallace recognize the skills of the injection in the importance of discipline. Dean wrote, the ability to think is not exercised in a vacuum,they need something to think about that in the context. "(2001, P1) However, it is important to maintain the distinction between skills come to the fore in our thoughts, to help children understand historical process and help them organize investigation. The model and the framework of the problem is that they can be artificially formed some historical research, but because of the children (and / or teachers) that is suitable for the application of routine strictly. They designed the task of trying to balance period of historical knowledge and understanding of the experience of the process, through which, we all know that these times. In this way, They intend to give the child the opportunity to want to pass the "arduous and complex, and recognize that public knowledge of the process, it comes to be known as" make history. "Key concept of the use of words and phrases is essential less file here, stressed that the interpretation of them is how to accomplish the task.

Organization of research / teaching theme familiar activities, while others break relatively new ground. "This is because we feel that more than the purpose of building this topic has no intention to establish a new orthodoxy by QCA and their work units to check For many schools, where performance and achievements of assessing students' literacy, numeracy, and to a lesser extent, on the standard of science, history of curriculum development has become a very low priority.

The Project The project stems from two concerns in the teaching of history in primary schools. First of all, as he has outlined, is the impact of the work of classroom teaching of history QCA units, lack of thinking, historical or otherwise, in the activities. For this reason, two teachers and my colleagues decided to design a unit of work, and will give priority to the dynamic and interactive teaching methods, will focus on the use of thinking skills, clear job content. (See Appendix 1). They are in a large suburban elementary school to teach at Oxford. This year we have chosen six categories, at this age, children in history have been a good grounding, we can think that part of the history of their early learning, as well as the introduction of new areas of development. Theme we have chosen is the United Kingdom from 1939 to 1945, because it is the only national curriculum, they are not research historical topics! They decided to give the six and a half hours meeting took place in the latter part of the summer semester introductory meeting the first half of the semester. Our approach is not as open and clear thinking about their lessons, but as a function, and there characteristics. They also want to make the role of historical narrative an important element in our meetings, especially the relationship between fiction, faction and historical facts are important, and largely untapped, the function of the way, the children imagined of the past. (2). The emergence of the novel, so in some cases, in Section II relics stories, anecdotes and memories "Charlie and value-added business ARP warden, and culminated activities, invented the counterfactual


scenes (see Annex 1). Order and organization of these stories through our system known as the "event framing ', which will later file a more detailed explanation. Choose a research tool to determine the child's learning, including semi-structured interviews six selected children, our own field notes, class discussions and personal observations, lesson observation and writing of their own children, and illustrations.


appears in these articles from these analyzes and extracts from the evidence they have collected our reviews and opinions.

He emphasize different types of historical thinking skills, and promote their activities, and to reflect their children.

References Bayer BK (2001) injected, history and social science thinking, in Costa Rica, AL development

Mind. A Teacher Resource Manual. (Third edition): Association of Supervision and Curriculum Development. Alexandria, USA

Bloom BS, Krathwol DR et al (1956) Taxonomy of Educational Objectives "Taxonomy of Educational Objectives Handbook 1: Cognitive Domain, David McKay, New York.

Claxton G. (2002) building learning capacity. TLO Bristol Coltham J. (1971) development of thinking and learning history. HA Coltham J. fines J. (1971) the educational goals of the study of history. HA Cooper, H. (1992) history of children's thinking. TH 1992 10. Cooper H (1993) primary school teaching of history. David Fulton. Cooper H (1994) Children's learning, critical stage: the results of a recent survey,

the partnerships and progress in the P & Lucas, P (1): a new history of the development of teacher education, the teaching of history. Education at the University of Sheffield.

Dean J. (2002) primary school history, Nuffield historical thinking ability. Fisher, R. (1995), to teach children to think, Cheltenham: Stanley Thornes Fisher, R. (1995) to teach children to learn, Cheltenham: Stanley Thornes Fisher, R. (1998) idea of teaching in the classroom: a philosophical inquiry, London: Cassell Fisher, R. (2000) Thinking Skills: Adding to the challenge of the course. DFES. Behavior McGuinness, C. (2000): a method to improve thinking skills across the

curriculum. The teaching ideology 1 (2) McGuinness, C (2002) thinking skills and thinking classroom. SCRE. Nicole J (1999), who is willing to play? Those who want to escape? The teaching of history from the angle of view of a thinking ability. TH 95. May 1999. QCA (1999) A plan work in key stage 1 and 2: history. DfEE. TTA (2000) awarded the "Quality Tourism Services" program evaluation. TTA TTA (2001) awarded the "Quality Tourism Services" program evaluation. TTA

Times Educational Supplement (20-9-02) P3. Wallace, B. (2000) Teaching the very talented children's development policy and

the strategy adopted to provide. David • Fulton. Wallace B (2001i) teaching thinking skills in the primary school curriculum: a

practical method of all ability. David • Fulton / NACE. Wallace B &, the Bentley (R2001ii) thinking skills teaching 10 years in the Middle

East as a whole. David • Fulton / NACE Wallace B (2002) Teaching thinking skills in the early years. David Fulton / NACE. Wallace B (2003) history, develop thinking skills in the crucial second stage.


Faktor Berlakunya Peperangan Perang Arab-Israel, 1948 Dan Kesan Peperangan Tersebut

Azaina Lanus [email protected]

Abstrak

Secara gambaran, perebutan Palestin mula menjadi tegang pada awal 1947. Ketika itu, British yang mempunyai mandat ke atas Palestin sudah tidak berupaya untuk terus memegang Palestin lantas bertindak untuk memberikan pengurusan Palestin kepada Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu (PBB). Perkara ini dikhususkan kepada sebuah persatuan yang dinamakan United Nation Special Committee on Palestine (UNSCOP). UNSCOP telah bercadang untuk membahagikan Palestin kepada tiga buah kekuasaan iaitu pemerintahan Yahudi, pemerintahan Arab dan sebuah zon antarabangsa dengan syarat kedua-dua negara ini akan bergabung dalam kesatuan ekonomi. Walau bagaimanapun, tidak semua negara yang terlibat mahu untuk mengambil tahu tentang perkara ini kecuali pihak berkepentingan sahaja iaitu Yahudi, berbeza dengan majoriti rakyat Palestin yang berbangsa Arab tidak mahu mempedulikan suruhanjaya tersebut.32 Secara kronologinya, penubuhan negara kontroversi Israel ini telah bermula sejak tahun 1917 lagi. Tatkala negara islam di bawah kerajaan Uthmaniyyah lemah pada awal kurun ke-20, wilayah Palestin yang ditakluk oleh British diletakkan di bawah “British Mandate” kesan daripada deklarasi Balfour yang digubal oleh Parlimen British.

1.0 PENDAHULUANMelalui usaha dan naungan British ini, Yahudi yang masih lagi sebagai pendatang ketika tu telah sewenang-wenangnya memasuki Wilayah Palestin secara beramai-ramai. Menurut konsersus akademik, Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu PBB dipercayai telah digunakan oleh British untuk penubuhan negara haram Israel. PBB yang secara halus dipergunakan oleh British telah meluluskan resolusi 181 iaitu dengan membahagikan 55% dari wilayah asal Palestin kepada pendatang haram Yahudi. Melalui sokongan kuat kerajaan British inilah akhirnya telah membuatkan Israel memiliki Perdana Menteri yang pertama iaitu David Ben Gurion. Pelantikan ini telah juga dalam masa yang sama telah mensyitiharkan dengan bangganya mengenai penubuhan negara Israel di tanah Palestin pada 14 Mei 1948. Hakikatnya, penubuhan ini adalah tidak sah kerana tanah Palestin adalah hak masyarakatnya dan tidak bagi orang Yahudi.33

14 Mei 1948, Ben Gurion telah mengadakan sebuah upacara di Muzium Tel Aviv bagi mewartakan kelahiran negara Israel. Sehari selepas upacara tersebut, British keluar secara rasmi dari Palestin. Penubuhan Israel ini menjadi lebih mudah apabila tidak lama semenjak pembentukan negara baru ini, Preseden Amerika Syarikat ketika itu, Harry Truman telah menunjukkan sokongan kepada Israel diikuti oleh negara-negara lain seperti Britain dan Romania. Secara rasminya, Amerika Syarikat telah mengiktiraf Israel pada 31 Januari 1949. Hal ini turut dilakukan oleh Soviet Union, Poland, dan Ireland.

32 Peter Calvocoressi (terj. Abdul Ghaffar Laili), Politik Dunia Sejak 1945, Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka, 1993, hlm 318.

33 “Palestin oh Palestin”.PDF format. www.smkevii.edu.my/2009/artikel/palestin. pdf . Diakses pada 26 September 2012.

http://www.smkevii.edu.my/2009/artikel/palestin.pdf


Pembentukan ini juga dikenali sebagai peristiwa Nakba yang bermaksud malapetaka dan bencana besar. Nakbah Palestin merujuk kepada peristiwa orang-orang Yahudi kembali ke bumi Jerusalem secara beramai-ramai lantas tertegaknya Negara Haram Zionis Israel di Palestin yang diisytiharkan pada 15 Mei 1948 serta diiktiraf oleh Amerika Syarikat. Bagi penduduk Palestin, kejadian rampasan tanah mereka sedikit demi sedikit ini sememangnya mengancam ketenteraman negara. Sejak penubuhan negara ini, penduduk Palestin terus ditindas dan diganyang sesuka hati oleh Israel dengan pelbagai taktik dan kekotoran. Rejim Zionis yang menjadi dalang peperangan bertindak diluar batasan kemanusiaan. Hal ini dapat dilihat kepada anak-anak kecil, orang tua dan wanita yang terkorban dalam peperangan. Inilah yang menyebabkan tercetusnya peperangan antara Arab dan Israel pada tahun 1948.34

2.0 FAKTOR-FAKTOR PERANG ARAB-ISRAEL 1948Palestin yang terletak di bawah mandat British merupakan salah satu faktor besar yang mendorong peperangan ini. Hal ini demikian kerana kelemahan dan kekurangan dalam pentadbiran hal ehwal Palestin menyebabkan wujudnya ketidakadilan undang-undang lantas mengundang pertelagahan antara orang Arab dan Yahudi. Perdana Menteri Israel, Golda Meir telah mengeluarkan kenyataan bertarikh 15 Jun 1969 bahawa tiada istilah “rakyat Palestin”. Hal ini disangkal hebat oleh orang Arab kerana bagi mereka, mereka mempunyai hak untuk membentuk nasib sendiri dan bukan untuk ditindas oleh kekuasaan luar tanpa persetujuan mereka. Penafian ini menjadi asas kebangkitan rakyat Palestin untuk menyuarakan bantahan terhdap mandat tersebut.

Tatkala berlakunya rusuhan anti-Yahudi di Jaffa sekitar Mei 1921, pemberontakan ini meletus sebagai reaksi negatif terhdap rusuhan anti-Arab oleh ahli Parti Pekerja Sosialis Ibhani, iaitu MOPSI yang telah diasaskan pada tahun 1920. Rusuhan ini memperlihatkan pemberontakan yang dasyat antara Arab dan Yahudi. Eksekutif Arab dan Persatuan Islam-Kristian di Jaffa tidak mengaku mengenai keterlibatan dalam rusuhan tersebut sedangkan pada masa yang sama menyeru ahli kesatuan untuk mengubah penglibatan dalam menubuhkan negara Yahudi. Tiga bulan kemudian seputar Ogos 1921, Eksekutif Arab telah bertemu dengan wakil daripada Pejabat Tanah Jajahan untuk membuat cadangan rayuan menubuhkan institusi perwakilan, menamatkan penghijrahan beramai-ramai orang Yahudi ke Palestin, dan memberikan kebenaran untuk Palestin bersatu dengan negara-negara jiran mereka iaitu negara Arab yang lain. Tembok Barat yang dikenali sebagai Haram al-Sharif turut menjadi faktor yang mengakibatkan berlakunya konflik Arab-Isreal. Hal ini demikian kerana, kedua-dua pihak yakni Yahudi atau Palestin mendakwa bahawa Haram al-Sharif di Baitulmuqaddis merupakan tempat suci bagi agama mereka. Sebagai sebuah kawasan peninggalan, keseluruhan Haram al-Sharif berada di bawah kekuasaan pentadbiran Islam. Hal ini menyebabkan ketidakpuasan hati Yahudi kerana bagi mereka tempat tersebut adalah tanggungjawab mereka untuk menjaganya. Pada abad ke-19 dan ke-20, orang Yahudi dibenarkan bersembahyang di tembok tersebut. Pada tahun 1925, setiausaha Ekskutif W.Z.O, Leonard Stein telah bersetuju dengan pendapat bahawa orang Islam secara undang-undang adalah wajar untuk mempertahankan sebarang kekacauan dan perubahan terhadap apa jua status tembok tersebut. Hal ini bermaksud orang Yahudi tidak boleh untuk melakukan apa-apa perubahan. Hal ini sudah pastinya mengundang tekanan kepada Yahudi lantas berlakunya perebutan Baitulmuqaddis antara kedua-dua

34 “64 Tahun Nakbah Palestin”. PDF format. http://www.pmram.org/v2/. Diakses pada 26 September 2012.

http://www.pmram.org/v2/


pihak ini. Yahudi telah mengambil tindakan membuat pembahagi di Baitulmuqaddis. Hal ini lantas mengundang marah pihak Palestin sekaligus berlakulah keganasan dan perang.

Untuk menyelesaikan hal ini, dua suruhanjaya telah ditubuhkan. Suruhanjaya pertama dikenali sebagai Suruhanjaya Shaw yang mula beroperasi pada September 1929. Laporan ini mengulas bahawa nasionalisme Palestin muncul apabila mereka tidak mempunyai tanah setelah berlaku pemindahan tanah kepada Yahudi. Laporan Suruhanjaya ini menyebabkan wujudnya suruhanjaya kedua di bawah Sir John Hope Simpson pada Mei 1930. Laporan ini telah menghasilkan Kertas Putih Passfield yang mengandungi dua hal utama iaitu cadangan untuk mengehadkan orang Yahudi berhijrah ke Palestin. Walaubagaimana pun, usaha ini hanya sia-sia seperti melepaskan batuk di tangga kerana orang Yahudi tetap berdegil dan berterusan masuk secara meramai-ramai ke Palestin.35

Pergolakan Surat Putih dan Surat Hitam turut menjadi punca perbalahan pihak Arab dan Israel. Hal ini bermula apabila Ramsey MacDonald, seorang rakyat British yang pernah menjadi Perdana Menteri daripada parti Buruh di United Kingdom telah bertindak mengeluarkan penafian Kertas Putih yang sebaliknya dikenali oleh masyarakat Arab sebagai Kertas Hitam. Kertas Putih ini mengandungi cadangan untuk memutuskan meninggalkan perdebatan mengenai Mandat British ke atas Palestin sebaliknya membentuk Pelestin yang merdeka kemudian diperintah secara bersama oleh orang-orang Arab dan Yahudi. Walau bagaimanapun, kemunculan kertas ini menyebabkan pemberontakan Arab berlaku lagi pada bulan April 1936. Sekali lagi, Kertas Putih ini mendapat kutukan yang meluas terutamanya daripada pihak Zionis dan Parti Buruh Inggeris. Hal ini demikian kerana bagi kedua-dua pihak ini, kepentingan sudah pastinya kepada Yahudi kerana syarat yang termaktub dalam Kertas Putih tersebut ialah adanya pembelian tanah yang tidak terhad di kawasan pantai. 36

“bukanlah dasar kerajaan untuk menjadikan Palestin sebagai negara Yahudi dan menganggap sebagai bertentangan dengan kewajipan mereka kepada pihak Arab di bawah mandat Brtish”

Meskipun ayat ini terkandung dalam Kertas Putih, ianya jelas merupakan sebuah tipu helah untuk kepentingan sebelah pihak tidak lain tidak bukan iaitu pihak Yahudi. Mereka sememangnya bertekad unutk memiliki kawasan sendiri di tanah Palestin. Sebagai bujukan untuk Palestin, mereka telah dicagarkan sebuah kemerdekaan yang bersyarat. Namun, hal ini tidak kesampaian kerana rakyat Arab terus memberontak dan tidak puas hati terhadap penipuan ini.

3.0 KESAN PEPERANGANMasalah pelarian rakyat Palestin berleluasa sebermula rebutan Palestin oleh Yahudi berlaku. Hal ini terjadi apabila perjanjian yang termeterai selepas Perhimpunan Agung PBB (UNGA 194) berkenaan tuntutan Palestin ke atas Israel. Walau bagaimanapaun, tuntutan ini tidak direalisasikan oleh Israel kerana pihaknya mengatakan bahawa mereka tidak mempunyai sebarang tanggungjawab terhadap rakyat Palestin. Tentera Arab pula dikatakan merupakan negara yang sebenarnya bertangungjawab menyerang negara baru itu dan meyuruh rakyat Palestin meninggalkan rumah mereka sehinggalah kemenangan negara Arab membolehkan mereka kembali. Isu pelarian ini semakin sukar apabila Israel mendakwa bahawa PLO sudah menerima pendirian Israel mengenai prinsip Hak Untung Pulang apabila PLO bersetuju dengan

35 Aroian. L. A dan Mitchell. R. P (terj. Mohamad Redzuan Othman), Timur Tengah dan Afrika Utara Moden, Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka, 1991, hlm 268.

36 Ibid, hlm 269.


Resolusi 242 PBB. Resolusi ini hanya memberikan fokus kepada perang tahun 1967 dan bukan 1948.37

Apa yang terkandung dalam Resolusi 242 PBB ini adalah seperti berikut;Membentuk kedamaian yang adil dan berkekalan di Timur Tengah yang meliputi dua prinsip utama:i) Pengguguran semua tuntutan atau peperangan.ii) Menghormati hak semua negara di kawasan Timur Tengah dengan

sempadan yang diiktiraf.Setelah berlangsung Kongres Arab Palestin Pertama pada awal 1919,

gerakan kebangkitan rakyat Palestin bermula. Gerakan ini secara majoriti mendapat sokongan padu daripada ahli politik dan syabab iaitu golongan muda di Palestin. Mereka berusaha untuk mengeluarkan pandangan mereka dalam Suruhanjaya King-Crane bagi memperjuangkan masa depan Palestin. Walaupun ianya dilihat seperti perjuangan yang sia-sia namun semangat mereka tidak pernah luntur dan terus berkobar. Tatlaka memerhati percaturan politik golongan muda adalah bentuk sebuah usaha merealisasikan penyatuan perpaduan dalam kalangan masyarakat Palestin melalui beberapa medium seperti Nadi Al-Arabi, al-Fatat dan al-Muntada al-‘Adabi. Mereka yang terlibat dengan gerakan ini aktif menghantar utusan kepada pebagai Bandar dan kampung untuk menyebarkan permintaan yang ingin mereka utarakan. Beberapa permintaan tersebut ialah;38

1) Penyatuan Palestin dan Syria2) Kemerdekaan yang menyerluruh bagi Syria dalam konteks kesatuan Arab3) Penolakan kepada deklarasi Balfour dan juga imigran bangsa Yahudi4) Penolakan terhadap apa sahaja bentuk naungan ataupun mandatPada penghujung 1948, Israel telah berjaya sampai ke Timur dan pantai Teluk

Aqaba sekali gus menghalau pasukan Jordan dan berjaya menguasai laluan ke Laut Merah. Situasi pada masa tersebut semakin kritikal dan pada masa yang sama Israel terus bercita-cita meluaskan pengaruh mereka seluas dan seboleh yang mungkin tatkala masih mampu mengambil kesempatan di atas pendududk Arab. Bagi bangsa Arab, peperangan sepanjang tahun tersebut mengecewakan mereka kerana harapan untuk merdeka telah musnah. Ditambah pula dengan sikap Israel yang kejam sesuka hati mengusir penduduk Arab daripada kawasan yang mereka telah kuasai. Sebagai contoh, sekitar 727, 000 orang penduduk Arab yang menetap di kawasan Palestin telah diusir dan terdapat juga yang tinggal di kem pelarian seperti kem pelarian Semenanjung Gaza yang diurus oleh kerajaan Mesir.39

4.0 Peranan Kuasa Barat dan PBBPertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu adalah lanjutan daripada League of

Nations yang ditubuhkan pada tahun 1919 iaitu selepas perang dunia pertama bagi menggalakkan kerjasama antarabangsa, mencapai kedamaian dan menjamin keselamatan sejagat. League of Nations kemudian menghentikan segala aktivitinya atau lebih tepat dibubarkan seepas gagal menghalang Perang Dunia Kedua daripada tercetus. Penubuhan PBB diisytiharkan secara rasmi pada 24 Oktober 1945 selepas piagamnya disahkan oleh lima anggota tetap Majlis Keselamatan iaitu China, Perancis, Soviet Union, United Kingdom dan Amerika

37 Marwan Bishara, Palestin/ Israel: Keamanan atau Aparteid, Kuala Lumpur: Institut Penterjemahan Negara Malaysia, 2007, Hlm 103-105.

38 Azmul Fahimi Kamaruzzaman dan Emy Azzity Rozali. 2011. Perang Dunia Pertama, Deklarasi Balfour dan Kesannya Terhadap Palestin. Internationl Journal of West Asian Studies. 3(2): 19-39.

39 Ibid.


Syarikat. Sokongan majoriti diterima dengan 46 tandatangan daripada 50 wakil negara ahli terawal yang hadir.40

Keterlibatan Yahudi dalam penubuhan PBB tidak dapat kita nafikan sejak dahulu lagi tetapi hanya tidak ramai yang tahun siapa dan bagaimana mereka terlibat. Tokoh Yahudi yang dikenali sebagai Alger Hiss adalah perancang utama penubuhan PBB dengan mengatur pertemuan di Dumberton Oaks dan Yalta. Pertemuan itu dihadiri oleh Alger Hiss ketua Yayasan Woodrow lson, Pengarah Executive Committee American Association for United Nations, Pengarah American Peace Society, Pengarah World Peace Foundation dan Presiden Carneggie Endowment. Beliau telah dilantik sebagai pemangku ketua PBB sebelum jawatan setiausaha agung disandang oleh Trygve Lie.

Mengikut rekod, PBB pada peringkat awal penubuhannya dipengaruhi oleh kuasa negara blok komunis yang dirintis oleh Trygve Lie, Setiausaha Agung PBB pertama. Trygve Lie adalah ahli tertinggi Parti Buruh Sosialis Norway yang lahir daripada pertubuhan Third Communist International. Sementara Setiausaha Agung ke-2 iaitu Dag Hamarskjold yang berbangsa Sweden adalah penyokong kuat fahaman komunis dan Setausaha Agung ketiga iaitu U Thant yang merupakan orang Burma adalah seseorang yang berfahaman Marxisme.41

Penubuhan Majlis Keselamatan PBB bermula pada 17 Januari 1946 menandakan pemusatan kuasa hanya kepada lima buah negara sahaja. Kuasa mengawal PBB diberi kepada beberapa buah negara kuasa besar dan bukannya bebas ditentukan oleh undi majoriti negara-negara ahli mengikut lunas-lunas demokrasi sebenar. Negara-negara itu adalah Amerika Syrikat, China, United Kingdom, Perancis dan Rusia. Kelima-lima negara ini memegang sebuah kuasa Veto iaitu kuasa yang lebih berkuasa terhadap sesuatu ketetapan. Makna kata mereka boleh sahaja untuk bersetuju atau tidak terhadap sesuatu perkara walaupun sudah dipersetujui oleh mana-mana negara anggota PBB.

Jika diteliti, kuasa veto ini sebenarnya melumpuhkan serta menggagalkan fungsi PBB setelah sekian lama. Setelah lebih 65 tahun usia PBB, rekod pencapaiannya memaparkan kelemahan dan kecacatan dalam pelaksanaan kuasa dan mandat yang diberi, terutamanya dalam melaksanakan misi keamanan dan keselamatan di negara-negara bergolak. Lebih jelas jika kita meneliti kepada masalah di negara Islam, sudah pasti masalah tersebut terus kabur daripada penyelesaian yang jelas. Hal ini secara ironi merupakan kesan daripada percaturan pengasas PBB itu sendiri iaitu Amerika Syarikat. Sungguhpun adanya resolusi daripada Majlis Keselamatan, ianya jelas berat sebelah dan sentiasa memihak kepada kuasa-kuasa besar dunia. Sebagai contoh yang jelas, isu Palestin-Israel, Afghanistan dan Iraq, jelas mempamerkan kelemahan badan dunia yang menyatukan lebih daripada 100 buah negara, tetap tunduk dan akur dengan tindakan Amerika Syarikat dan sekutunya.

Richard Gott dalam tulisannya bertajuk The United Nations; the End of an Era memberi ulasan tentang PBB seperti berikut;

“Far from being a democratic assembly of the peoples of the word, it has always served a reserve weapon of the countries of the capitalist West”42

Tidak cukup dengan pernyataan di atas, banyak lagi pihak yang turut sama mengecam masalah kujujuran majlis antarabangsa ini. Mantan Perdana Menteri Malaysia sendiri, Tun Dr. Mahathir Mohamad pernah mengeluarkan kenyataan

40 Sabaruddin Hussein, Konspirasi Yahudi Peperangan dan Penaklukan, Selangor: PTS Islamika Sdn Bhd, 2011, hlm 75-76.

41 Ibid, hlm. 78.42 Richard Gott,“ The United Nations: The End of an Era” dalam Dominance of the

West Over the Rest. Penang: JUST, 1995, hlm 65.


dan mencadangkan rombakan dilakukan ke atas PBB. Kenyataan yang dikeluarkan oleh beliau adalah seperti;

“Oleh kerana keanggotaan PBB semakin meningkat, demokrasi dalam sistem PBB menjadi lebih memualkan bagi penganjuran demokrasi. Sebaliknya mereka mengubah haluan kearah oligarki dan seterusnya menjadi pemerintahan diktator di kalangan negara-negara paling kuat di dunia. Kini kita kembali kepada era perluasan kuasa bangsa di mana kuasa besar adalah benar.43

Mengenai isu Palestin yang tidak pernah berhenti semenjak tahun 1948 dengan pelbagai jenis konflik dan perang berlarutan, Tun Dr. Mahathir Mohamad turus menjelaskan bahawa;

“Ia berlaku kerana satu-satunya pertubuhan yang dapat membetulkan kesalahan yang dilakukan terhadap mereka yang tidak berdosa, iaiatu PBB telah gagal. Ia gagal kerana ia telah diculik oleh negara yang amat berkuasa. Ia gagal kerana negara yang berkuasa tidak peduli sesuka hati. Ia akan gagal lagi sekiranya negara yang berkuasa dibenarkan untuk memanipulasi pertubuhan itu dan menggunakan pertubuhan itu dan namanya untuk meneruskan polisi dan objektif mereka.”44

Maka, tidak ada lagi negara atau kuasa antarabangsa lain yang lebih berkuasa terhadap isu ini melainkan satu-satunya pertubuhan antarabangsa iaitu PBB. Hal ini diakui sendiri oleh Tun Dr. Mahathir Mohamad tatkala menambah lagi kenyataanya;

“Dalam proses ini hanya PBB yang demokratik dapat menyelesaikan masalah tersebut dengan adil dan menamatkan semua bentuk keganasan”Pernyataan ini jelas menunjukkan bahawa segala usaha negara lain

terhadap negara Palestin yang semakin mengecil sempadannya ini tetap akan tertapis di bawah kuasa veto PBB memandangkan kapasiti pertubuhan ini yang menaungi 192 negara. Maka, adalah sia-sia sahaja usaha demi usaha ke arah pembebasan Palestin selagi mana kuasa veto yang menjadi duri dalam daging PBB tidak bangun dan menyedari kesilapan yang mereka sengajakan.

4.0 PENILAIANSecara analisis yang mudah, umum sudah tahu bahawa Palestin ini merupakan sebuah tanah suci yang menjadi rebutan dua agama utama iaitu Yahudi Israel terhadap Islam. Dari sudut sejarah lampau sendiri, terdapat penceritaan disebalik tanah Palestin ini yang masih menjadi polemik para konsersus akademik. Selain tujuan utama Yahudi iaitu inginkan penempatan yang kekal yakni negara sendiri yang diiktiraf dunia, mereka juga merupakan sebuah bangsa yang menganggap mereka merupakan bangsa yang paling mulia di muka bumi ini. Sebab itulah mereka sewenang-wenangnya sahaja melakukan kekejaman tanpa peri kemanusiaan. Menurut agama Yahudi, anak-anak ataupun bangsa agama lain dilahirkan kedunia adalah untuk kepentingan dan kegunaan mereka. Itulah salah satu prinsip yang menjadi pegangan mereka.

Perang Arab dan Israel ini tinggal kukuh sebagai sebuah sejarah dunia yang berterusan sehingga pada hari ini. Contohnya, segala bentuk pergolakan dan peperangan yang masih lagi berlaku di negara-negara arab yang kini dipanggil sebagai The Arab Springs. Walaupun secara kasarnya ada yang menilai bahawa apa yang berlaku di negara-negara arab pada hari ini adalah disebabkan politik kepimpinan yang bermasalah, namun sedar atau tidak, ada yang

43 Utusan Malaysia, 12 Mei 2004. Ucapan Tun Dr. Mahathir Mohamad pada Diners Club Maktab Turus Angkatan Tentera di Kuala Lumpur.

44 Ibid.


merancang disebalik semua agenda peperangan ini tidak lain tidak bukan adalah pihak yang berkepentingan dan mempunyai kuasa veto pertubuhan dunia. Seperti Amerika Syarikat yang begitu senang melihat negara-negara Islam bergolak tanpa mahu mengambil tindakan drastik melalui PBB untuk membantu menyelesaikan masalah tersebut atas rasa tanggungjawab dunia.

Nasib Palestin dan masa depannya juga masih samar sehingga ke hari ini. Sempadan Semenanjung Gaza dan Tebing Barat yang semakin hari semakin kecil akibat dicuri oleh Yahudi Israel yang tetap dengan prinsip mereka bahawa, Palestin hanya akan merdeka sekiranya bangsa Palestin lenyap daripada dunia. Begitulah betapa kejamnya strategi Israel ini untuk menubuhkan negaranya. Mereka langsung tidak memikirkan tentang penilaian kaca mata dunia terhadap mereka kerana mereka berada dalam keadaan selesa dengan sekutunya Amerika Syarikat.

Pertubuhan dunia pula, tiada satu pun yang berjaya untuk merubah nasib Palestin. Meskipun tidak dinafikan terdapat negara-negara yang tidak putus memberikan bantuan kemanusiaan seperti makanan dan perubatan, namun ianya tidak mampu merubah keganasan daripada Israel. Hal ini demikian kerana seperti yang dibincangkan di atas, satu-satunya pertubuhan dunia yang mampu memberi perubahan terhadap situasi ini hanya memekakkan telinga dan sebaliknya berat sebelah dalam isu ini. Ianya tidak lain tidak bukan, pertubuhan antabangsa terbesar iaitu PBB. Meskipun pada awal penubuhan melaungkan tentang betapa pentingnya demokrasi, lantas menyatukan nagara-negara dunia di bawah naungannya, namun demokrasi yang liberal tersebut nyata tidak memberikan sebarang kepentingan terhadap perang Arab-Israel ini.

Maka, dapatlah dikatakan bahawa daripada konflik sehinggala tercetusnya perang Arab-Israel 1948 ini, adalah atas dasar kepentingan sebelah pihak yang ingin dicapai, dengan menindas sebelah pihak yang lain. Segala bentuk kecaman daripada pihak luar tidak memberikan apa-apa kesan untuk perubahan melainkan Israel terus dengan misi penubuhan negaranya sendiri.

KESIMPULANKesimpulannya, adalah penting untuk masyarakat dunia peka akan hal ini kerana kuasa-kuasa dunia sedang sibuk untuk menterbalikkan segala fakta demi kepentingan mereka. Bermula dengan siapa yang layak berkuasa terhadap Palestin, sehinggalah punca berlakunya peperangan demi peperangan yang turut dituding kepada Arab sendiri. Sedangkan umum juga tahu bahawa merekalah dalang disebalik peperangan atas punca kepentingan masing-masing.

Apa yang sepatutnya perlu berlaku, semuanya berbalik semula kepada kuasa dunia yang mampu untuk membuat perubahan sedikit demi sedikit. PBB yang sudah banyak dikecam oleh negara-negara lain perlu untuk menerima kecaman tersebut dan melakukan tindakan. Bukannya hanya berdiam dan bersikap tidak peduli. Tidak cukup dengan itu, negara-negara yang berada di bawah PBB perlu untuk bersatu dan menyuarakan desakan demi desakan barulah mampu untuk mendorong terjadinya perubahan. Hal ini demikian kerana, PBB sewenang-wenangnya tidak memberikan apa-apa respon kemungkinan adalah disebabkan negara-negara yang membantah tersebut hanya beberapa buah negara membangun yang kecil.

Bukan itu sahaja, usaha seperti boikot juga boleh dilaksanakan dengan syarat ianya dilakukan oleh banyak negara yang bersatu untuk mengecam kuasa dunia ini. Walaupun ianya mungkin tidak relevan atas faktor kerjasama ekonomi yang menggunakan system ‘win-win situation’, namun jika dianalisis kembali, Amerika Syarikat turut mempunyai banyak kebergantungan terhadap negara lain. Contohnya, dari aspek barangan keperluan seperti minyak dan bekalan makanan. Tidak salah untuk kita mencagarkan sesuatu demi melihat negara


yang sepatutnya sudah seiringan pembangunannya dengan negara lain, tergendala dan terus merudum disebabkan penindasan yang tidak berperikemanusiaan.

Oleh itu, apa yang perlu dilaksanakan dalam hal ini pertama sekali adalah menganalisis kembali tanggungjawab setiap negara anggota mahupun badan dunia yang lain. Adakah tindakan yang sepatutnya mereka perlu lakukan sudah terlaksana ataupun hanya berlepas tangan kerana menganggap apa yang dilakukan bakal sia-sia sahaja. Buat Palestin pula, hanya suara dan keseriusan dunia sahaja yang mampu menjadi sandaran mereka demi sebuah perubahan yang dinantikan setelah lebih beratus tahun terseksa dan ditindas.

RUJUKANAroian. L. A dan Mitchell. R. P (terj. Mohamad Redzuan Othman). 1991. Timur

Tengah dan Afrika Utara Moden. Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka.

Azmul Fahimi Kamaruzzaman dan Emy Azzity Rozali. 2011. Perang Dunia Pertama, Deklarasi Balfour dan Kesannya Terhadap Palestin. Internationl Journal of West Asian Studies. 3(2): 19-39.

Marwan Bishara. 2007. Palestin/ Israel: Keamanan atau Aparteid. Kuala Lumpur: Institut Penterjemahan Negara Malaysia.

“Palestin oh Palestin”.PDF format. www.smkevii.edu.my/2009/artikel/palestin. pdf . Diakses pada 26 September 2012.

Peter Calvocoressi (terj. Abdul Ghaffar Laili). 1993. Politik Dunia Sejak 1945. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

Richard Gott,“ The United Nations: The End of an Era” dalam Dominance of the West Over the Rest. Penang: JUST, 1995.

Sabaruddin Hussein. 2011. Konspirasi Yahudi Peperangan dan Penaklukan. Selangor: PTS Islamika Sdn Bhd.

Utusan Malaysia, 12 Mei 2004. Ucapan Tun Dr. Mahathir Mohamad pada Diners Club Maktab Turus Angkatan Tentera di Kuala Lumpur.

“64 Tahun Nakbah Palestin”. PDF format. http://www.pmram.org/v2/. Diakses pada 26 September 2012.

RUJUKANAroian. L. A dan Mitchell. R. P (terj. Mohamad Redzuan Othman). 1991. Timur

Tengah dan Afrika Utara Moden. Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka.

Azmul Fahimi Kamaruzzaman dan Emy Azzity Rozali. 2011. Perang Dunia Pertama, Deklarasi Balfour dan Kesannya Terhadap Palestin. Internationl Journal of West Asian Studies. 3(2): 19-39.

Marwan Bishara. 2007. Palestin/ Israel: Keamanan atau Aparteid. Kuala Lumpur: Institut Penterjemahan Negara Malaysia.

“Palestin oh Palestin”.PDF format. www.smkevii.edu.my/2009/artikel/palestin.pdf. Diakses pada 26 September 2012.

Peter Calvocoressi (terj. Abdul Ghaffar Laili). 1993. Politik Dunia Sejak 1945. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

Richard Gott. 1995. “ The United Nations: The End of an Era” dalam Dominance of the West Over the Rest. Penang: JUST.

Sabaruddin Hussein. 2011. Konspirasi Yahudi Peperangan dan Penaklukan. Selangor: PTS Islamika Sdn Bhd.

Utusan Malaysia, 12 Mei 2004. Ucapan Tun Dr. Mahathir Mohamad pada Diners Club Maktab Turus Angkatan Tentera di Kuala Lumpur.

http://www.pmram.org/v2/

http://www.smkevii.edu.my/2009/artikel/palestin.pdf


“64 Tahun Nakbah Palestin”. PDF format. http://www.pmram.org/v2/. Diakses pada 26 September 2012.

Serangan Iraq ke atas Kuwait:Peranan Kuasa Barat &kesan-kesanPerang Teluk

NURUL SHAZWANI BINTI SAMADNUR FAJRINA BINTI ROSLINURSHAFIZA BINTI AMIT

ANIZAH BINTI MOHD YASID

AbstrakPada 2 Ogos 1990 merupakan tarikh di mana Iraq telah menceroboh dan menduduki Kuwait. Tindakan Iraq itu mendapat kutukan dari negara-negara luar terutama Amerika Syarikat dan sekutunya, Britain. Negara-negara tersebut mengatakan bahawa pencerobohan Iraq ke atas Kuwait merupakan tindakan di luar batasan yang tidak wajar dilakukan. Kebanyakan negara, termasuk negara-negara Arab sendiri seperti Jordan, Algeria, Libya malah Arab Saudi dan Egypt yang pada mulanya tidak memberi sebarang sungutan dan komen berikutan tindakan Iraq terhadap Kuwait, mula memberi komen bahawa mereka percaya bahawa pencerobohan ke atas Kuwait bukan jalan penyelesaian yang patut diambil bagi mengatasi konflik yang berlaku di antara kedua-dua negara tersebut45. Serangan tentera Iraq ke atas Kuwait pada 2 Ogos 1990 itu telah membawa kepada sekatan ekonomi terhadap Iraq oleh ahli-ahli Majlis Keselamatan PBB. Serangan itu juga telah membuat kuasa besar dunia iatu

45 Khoo Khay Jin (1991). Whose War? What Peace? Reflection on the Gulf Conflict. Aliran Kesedaran Malaysia, Penang.


Amerika Syarikat campur tangan. Hal ini bermula apabila presiden Amerika Syarikat, George H.W.Bush telah mengarahkan tentera Amerika ke Arab Saudi. Presiden Amerika itu juga turut menggesa negara-negara lain untuk menghantar angkatan tentera mereka ke tempat kejadian. Angkara daripada konflik ini juga, tentera dari pelbagai negara telah bergabung tenaga terutama dari Amerika Syarikat, Arab Saudi, United Kingdom dan Mesir yang menjadi penyumbang utama dalam mengatasi serangan Iraq ke atas Kuwait.

1.0 PENGENALAN

Pada abad ke-18 adalah abad di mana Kuwait moden telah mula muncul sebagai sebuah perkampungan kecil di Teluk Parsi. Sejak dari abad ke-17 lagi, Empayar Uthmaniyyah telah mendakwa bahawa Teluk Parsi sebahagian dari wilayah mereka tetapi hanya pada abad ke-19 sahaja kawasan itu rasmi menjadi wilayah mereka iaitu apabila Shaykh Adballah telah menjadi gabenor. Maka beliau bertanggungjawab kepada gabenor Uthmaniyyah Basra untuk pentadbiran di Kuwait46. Dalam erti kata yang lain, Kuwait merupakan sebahagian daripada “Basra Providence” yang telah dikongsi bersama dengan negara-negara moden yang ada pada hari ini termasuk Iraq. Oleh itu, Kuwait merupakan sebahagian daripada Iraq sehingga Perang Dunia I dan apabila Britain campur tangan.

Sejak Kuwait memperoleh kemerdekaan pada tahun 1961, Iraq telah mencuba beberapa kali untuk menyerang Kuwait. Antara percubaan serangan Iraq yang paling ketara ialah pada tahun 1990 yang telah mengundang kepada peristiwa Perang Teluk. Sebab utama mengapa berlakunya pencerobohan Iraq ke atas Kuwait yang seringkali di perkatakan adalah kerana sikap diktator agersif yang diamalkan oleh Saddam Hussein dan cubaan beliau untuk pengambilalihan lebih banyak tanah. Tetapi perlu di fahami bahawa pada realitinya punca berlakunya pencerobohan Iraq ke atas Kuwait adalah jauh lebih kompleks lagi47.

Jika ramai menyatakan bahawa perang Vietnam merupakan perang pertama sebagai “Televison War” tetapi, dalam sejarah kewartawanan Amerika Syarikat pula, mereka mengatakan bahawa ia lebih sesuai digunakan bagi konflik Teluk Parsi 1990-1991 yang berlaku di antara Iraq dan Amerika Syarikat yang bergabung dengan negara-negara lain ekoran daripada pencerobohan Iraq ke atas Kuwait. Perang Teluk merupakan perang pertama yang disiarkan secara langsung di televisyen. Ia merupakan sebuah perang berteknologi tinggi, sama ada di medan perang mahupun di bilik-bilik berita. Walau bagaimanapun penyiarannya dikawal ketat. Dalam erti kata lain, berita-berita mengenai Perang Teluk akan ditapis terlebih dahulu sebelum disiarkan untuk tontonan umum. Salah satu tujuannya adalah supaya tentera U.S tidak mendapat kritikan dari pihak luar48. Justeru itu, berdasarkan daripada kajian-kajian yang telah di buat mengenai Perang Teluk ini, kita boleh menyenaraikan faktor-faktor penyumbang terjadinya konflik ini.46 Lust, Ellen ed (2011) The Middle East. Washington D.C.: CQ Press.47 David Klein (2003). “Mechanisms of Western Domination: A Short History of Iraq and Kuwait.” California State University, Northridge.48 Russell J.Cook (1998). “The Persian Gulf War” in History of the Mass Media. Chicago: Fitzroy Dearborn Publisher.


2.0 FAKTOR SERANGAN IRAQ KE ATAS KUWAIT

2.1 Masalah Hutang

Faktor serangan Iraq ke atas Kuwait jelas menunjukkan bahawa Iraq amat memerlukan Kuwait sebagai tanah jajahan selepas tamatnya Perang Iraq-Iran pada tahun 198849. Melalui Perang Iraq-Iran atau dikenali juga sebagai Perang Teluk Parsi Pertama, Iraq telah terlibat dalam peperangan50 yang berlangsung selama 8 tahun dan hasilnya dapat dilihat apabila hutang terkumpul Iraq sepanjang peperangan tersebut adalah sebanyak 80 Billion. Hutang yang ditanggung ini jelas memberi impak yang amat besar kepada negara Iraq itu sendiri. Justeru itu, untuk mengatasi masalah ini Kuwait harus dijadikan wilayah jajahan Iraq untuk menyelesaikan masalah hutang yang dihadapi. Beberapa hari sebelum pencerobohan Iraq ke atas Kuwait, Palestine Liberation Organisation (PLO) yang diketuai Yasser Arrafat telah berjumpa dengan Saddam Hussein. Dalam perjumpaan ini, Saddam telah mengarahkan Arrafat untuk pergi ke Kuwait bertemu dengan Emir Kuwait51 yang bernama Putera Raja Sheik Saad al-Sabah. Tujuan pertemuan ini adalah untuk menyampaikan kepada Emir bahawa Saddam Hussein bersetuju untuk mengurangkan jumlah tentera yang ada di sempadan Iraq-Kuwait dengan syarat Kuwait memberikan wang sebanyak $10 Billion52 bagi pengunaan telaga minyak di Rumaila. Hal ini kerana, Iraq mengaku bahawa Rumaila merupakan sebahagian dari kawasan mereka. Melalui taktik halus inilah akhirnya turut membawa kepada serangan Iraq ke atas Kuwait apabila Emir Kuwait enggan menerima syarat yang diberikan oleh Saddam Hussein selaku Presiden Iraq.

Keadaan ekonomi Iraq selepas berperang dengan Iran selama lapan tahun berada dalam keadaan yang amat kritikal dan negara tersebut turut dibelenggu dengan hutang. Ini berbeza dengan keadaan Kuwait, di mana mereka memperoleh pendapatan dari pelabur dan syarikat luar serta melalui syarikat petroleum di negara-negara barat. Maka, pendapatan tahunan Kuwait tidak semata-mata bergantung pada minyak sahaja tetapi juga memperoleh pendapatan dari negara-negara yang menjual produk mereka dalam pasaran serta hasil pulangan daripada pelaburan53. Kuwait juga lebih bergantung pada ekonomi Barat yang berkemampuan berbanding negara Iraq dan Iran.

2.2 Kuota Minyak

Seperti yang kita sedia maklum, selepas perang dengan Iran dari tahun 1980 hingga 1988, ekonomi Iraq hampir mengalami kejatuhan yang menyeluruh. Lagi-lagi apabila hutang Iraq dengan negara Barat mencecah sehingga USD 20 bilion. 49 Lee Bih Ni (2012). Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia ke Dua. Pendidikan Dengan Sains Sosial (Sejarah), Sekolah Pendidikan dan Pembangunan Sosial, UMS.50 Steve Crawford (1995). SAS Gulf Warriors. Simon & Schuster Ltd, a Vicom Company. Britain. Hlm 751 Khoo Khay Jin (1991). Whose War? What Peace?: Reflections on the Gulf Conflict. Pulau Pinang: Aliran Kesedaran Malaysia. Hlm 12.52 Jay Kosminsky & Laurie Mylroie & James Philips (1991). A Heritage Foundation Forum: The Future of Iraq. The Heritage Foundation. Hlm 3.53 Ole Gunnar Austvik (October 1993). The War over the Price of Oil: Oil and the Conflict on the Persian Gulf. International Journal of Global Energy Issues Volume 5. London. Hlm 134-143.


Di tambah lagi apabila Iraq telah “meminjam” sejumlah wang yang banyak dari negara jiran seperti Kuwait, Saudi-Arabia dan Emirayah Arab Bersatu untuk digunakan dalam peperangan melawan Iran54. Di anggarkan bahawa hutang tersebut berjumlah USD 40 hingga 50 bilion. Pendapatan eksport Iraq secara keseluruhannya telah diperolehi daripada sektor pengeluaran minyak yang di eksport ke negara-negara luar. Walau bagaimanapun, pendapatan bagi pengeluaran minyak ini memiliki peluang yang sedikit untuk meningkat dalam jangka masa yang pendek. Ini di tambah dengan keadaan di mana Iraq memiliki pelabuhan yang terhad serta saluran paip melalui Turki dan Arab Saudi amat mahal hingga menyukarkan Iraq untuk membinanya untuk kegunaan jangka masa panjang. Dalam jangka masa pendek, peningkatan dalam harga minyak mentah boleh menjadi penyelamat negara tersebut dari kekacauan ekonomi.

Keadaan negara Iraq menjadi semakin serius apabila Persatuan Negara-Negara Pengeksport Minyak (OPEC) telah mewujudkan kouta bagi pengeluaran minyak iaitu dalam sehari hanya dibenarkan mengeluarkan 2.4 juta tong minyak sahaja. Tetapi, malangnya harga petroleum telah jatuh akibat daripada tindakan Kuwait yang enggan memperdulikan kuota yang telah ditetapkan. Kejatuhan harga petroleum telah memberi impak yang teruk terhadap ekonomi Iraq. Ini adalah kerana jika setiap satu dolar Amerika Syarikat yang jatuh bagi pengeluaran satu tong minyak ia akan menyebabkan Iraq mengalami kerugian sebanyak satu billion dollar55. Apabila satu perjumpaan telah diadakan di Baghdad pada 30 Mei 1990, Presiden Iraq iaitu Saddam Hussein telah menyatakan ketidakpuasan hatinya terhadap pengeluaran minyak yang berlebihan dan juga penurunan harga minyak. Ketidakpuasan hati Saddam ini ekoran daripada kebergantungan negara tersebut dalam pengeluaran minyak bagi pembangunan kewangan selepas perang56. Kuwait telah mengambil kesempatan atas situasi ekonomi yang telah dialami oleh Iraq dengan memberi tekanan kepada negara tersebut bagi menyelesaikan isu kedudukan sempadan yang berlaku di antara kedua-dua negara tersebut.

Pada 10 Julai 1990, Kuwait telah berjanji untuk mengeluarkan minyak dalam kuota yang telah ditetapkan oleh OPEC pada mesyuarat Kementerian Minyak di Jeddah tetapi tidak mahu memenuhi permintaan Saddam. Antara permintaan Saddam terhadap Kuwait ialah memulangkan 2.4 bilion dolar ganti rugi ke atas minyak yang ‘dicuri’ oleh Kuwait dari Iraq di kawasan minyak Rumalia, meningkatkan harga minyak melebihi 25 dolar setong, melupakan sepenuhnya hutang Iraq semasa perang dan juga mengetuai bantuan kewangan Arab untuk membangunkan semula negara Iraq57. Selain itu, Iraq turut meminta untuk menggunakan tepi laut pulau Kuwait yang membolehkannya membuat laluan ke Teluk58. Selepas tujuh hari, Saddam telah mengugut akan mengambil tindakan ketenteraan ke atas Kuwait jika negara tersebut tidak menghiraukan

54 Ibid 55 Khoo Khay Jin (1991). Whose War? What Peace?: Reflections on the Gulf Conflict. Pulau Pinang: Aliran Kesedaran Malaysia. Hlm 24.56 William L. Cleveland (1994). A History of the Modern Middle East. West view Press: Amerika Syarikat. Hlm 429.57 Steve A. Yetiv (1997). The Persian Gulf Crisis. Greenwood Press Westport: Connecticut, London. Hlm 8.58 Musallam Ali Musallam (1996). The Iraqi Invasion Of Kuwait, Saddam Hussein, His State And International Power Politics. British Academic Press: London. Hlm 94.


permintaanya. Justeru itu, pada 26 Julai 1990, Kuwait telah mengesahkan bahawa akan menurunkan kuota pengeluaran dan menaikkan harga minyak. Manakala, pada 27 Julai pula Saddam Hussein telah membuat ucapan di mana beliau berkemungkinan memaksa untuk mengenakan tindakan disiplin terhadap negara-negara OPEC melalui langkah-langkah unilateral59. Tenteranya juga telah mara di sempadan Kuwait bagi menunjukkan keseriusan terhadap tindakan Kuwait yang melanggar kuota yang telah ditetapkan oleh OPEC. Di samping itu, Saddam turut menekan Kuwait supaya Iraq bebas daripada belengu hutang dengan negara tersebut60. Namun, pada 31 Julai 1990, satu perjumpaan antara Timbalan Presiden Iraq iaitu Izzat Ibrahim dan Putera Mahkota Kuwait iaitu Shaikh Saad Al-Sabah telah diadakan di Jeddah. Hasil dari perjumpaan tersebut, kedua-dua belah pihak tidak mencapai kata sepakat. Keadaan bertambah buruk apabila Shaikh Saad telah berkata kepada Izzat Ibrahim yang akhirnya turut mendorong kepada serangan Iraq. Shaikh Saad mengatakan bahawa;

“Don’ts threaten us. Kuwait has very powerful friends. You will be forced to pay back all the money you owe us”.61

2.3 Masalah Wilayah

Dari peringkat awal lagi, tuntutan kepada wilayah dan kedaulatan telah dibangkitkan oleh negara Iraq. Tuntutan mereka ini adalah berdasarkan kepada fakta bahawa Kuwait adalah sebahagian daripada Basra yang berada di Selatan wilayah Iraq semasa pemerintahan Uthmaniyah. Tetapi setelah Iraq di bawah kawalah pemerintahan British, kedua-dua kawasan tersebut telah berpecah. Ini menjadikan kawasan tersebut memiliki wilayah yang berbeza. Di samping itu, faktor sejarah tidak pernah berada di bawah undang-undang sesebuah negara62. Justeru itu, bagi Iraq untuk menuntut Kuwait berdasarkan sejarah dalam hubungan antara kedua-dua wilayah ini dianggap tidak sah.

Berdasarkan daripada kedudukan Kuwait, wilayah ini berkedudukan strategik iaitu terletak di antara Arab Saudi dan Iraq serta Iran sebagai jiran dekat. Kuwait adalah negara yang memiliki simpanan minyak yang banyak. Ia hampir serupa seperti yang dimiliki oleh Iraq dan UAE. Pulau Warbah dan Bibiyan merupakan pulau yang termasuk dalam wilayah Kuwait. Kedua-dua pulau ini telah dituntut oleh Iraq sebagai sebahagian daripada wilayah mereka yang diwarisi daripada British. Hal ini mungkin disebabkan kedua-dua pulau tersebut terletak di luar kawasan Iraq iaitu berdekatan dengan pelabuhan Iraq di Umm Qasr63. Kedua-dua pulau ini amat penting bagi Iraq kerana pulau tersebut berkedudukan strategik, di tambah lagi ia terletak di luar Pelabuhan Iraq Umm Qasr. Oleh kerana pulau tersebut berada dalam wilayah Kuwait, Saddam Hussein berpendapat bahawa ia akan menghalang Iraq untuk ke Teluk Parsi. Saddam

59 Ole Gunnar Austvik (October 1993). The War over the Price of Oil: Oil and the Conflict on the Persian Gulf. International Journal of Global Energy Issues Volume 5.London. Hlm 134-143.60 Ibid 61Dilip Hiro (2001). Neighbours, Not Friends, Iraq And Iran After The Gulf Wars. Routledge: London. Hlm 29.62 Majid Khadduri & Edmund Ghareeb (1997). War in the Gulf 1990-1991: The Iraq-Kuwait Conflict and its Implication. Oxford University Press, Inc.: New York. Hlm 4.63 Ewan W.Anderson (2000). The Middle East Geography and Geopolitics. Routledge,London. Hlm 232.


juga beranggapan bahawa pemilikan Kuwait ke atas kedua-dua pulau itu akan menjejaskan pengangkutan minyak Iraq hingga boleh mengakibatkan penurunan pendapatan negara mereka.

Dari peringkat permulaan lagi, Iraq tidak dapat menerima hakikat bahawa kedua-dua pulau tersebut di bawah penguasaan Kuwait. Justeru itu dalam tahun 1960 dan 1970, Iraq pernah mencuba untuk menuntut pulau-pulau tersebut dengan menggunakan kekerasan. Walau bagaimanapun, percubaan mereka itu telah gagal. Maka, Iraq telah mencuba cara lain lagi bagi memiliki pulau tersebut. Bermula dari tahun 1978, Iraq telah berusaha untuk memajak Pulau Warbah dan Pulau Bibiyan tetapi gagal mencapai satu perjanjian dengan Kuwait. Kegagalan ini adalah disebabkan keenganan Kuwait untuk memajakkan kedua-dua pulau tersebut kepada Iraq. Hal ini adalah kerana Kuwait merasa bimbang sekiranya mereka bersetuju dengan permintaan tersebut Iraq akan menuntut ataupun memajak wilayah lain pula yang berada di bawah penguasaan Kuwait. Secara tidak langsung ia akan mengancam kedaulatan Kuwait.

Tindakan yang diambil oleh Kuwait ini membuat Iraq merasa bahawa Kuwait mencuba untuk menyekat akses Iraq ke Teluk Persian. Iraq juga merasa bahawa Kuwait seolah-olah ingin mengahalang Iraq dari mengangkut minyak ke seluruh dunia. Dengan perolehan daripada minyak tersebut Iraq boleh membangunkan semula negaranya serta membayar hutang yang mereka tanggung akibat daripada peperangan dengan negara Iran. Secara tidak langsung, ini membuat Saddam beranggapan bahawa Kuwait cuba untuk merosakan kepentingan ekonomi Iraq. Ini telah menyebabkan Iraq berasa marah dengan Kuwait dan telah menyebabkan hubungan di antara mereka menjadi semakin teruk.

3.0 PERANAN KUASA BARAT YANG DIKETUAI OLEH AMERIKA SYARIKAT DALAM PERANG TELUK

3.1 SERANGAN KE ATAS IRAQ BERMULA

Pada malam 2 Ogos 1990, Iraq secara rasmi menceroboh Kuwait dengan mengebom ibu kota Kuwait dari udara. Meskipun Angkatan Bersenjata Kuwait berusaha mempertahankan negara mereka di udara dan darat, namun kekalahan tetap berpihak kepada mereka. Walau bagaimanapun, mereka berjaya memperlambatkan pergerakan Iraq untuk mengusir keluarga kerajaan Kuwait. Keluarga kerajaan Kuwait berjaya melarikan diri ke Arab Saudi dengan sebilangan tentera mereka masih berada di Bandar Kuwait. Oleh itu, Kuwait telah meminta bantuan Amerika Syarikat pada tanggal 7 Ogos 1990. Amerika Syarikat telah menghantar pasukan tenteranya ke Arab Saudi yang disusuli dengan negara lain dari negara-negara Arab dan Afrika Utara kecuali Syria, Libya


dan Yordania serta Palestin. Bantuan ketenteraan turut dihantar oleh negara-negara Eropah yang lain seperti Brtiain, Perancis dan Jerman Barat. Bangladesh dan Korea Selatan merupakan negara Asia yang menghantar pasukan untuk membantu Amerika Syarikat menyerang Iraq. Sementara itu, pasukan tentera Nigeria juga bergabung dengan Pasukan Bersekutu. Pasukan Amerika Syarikat dan Eropah di bawah pimpinan Jeneral Norman Schwarzkopf serta Jeneral Collin Powel. Pasukan negara-negara Arab diketuai oleh Leftenan Jeneral Khalid bin Sultan64. Misi diplomatik antara James Baker dengan Menteri Luar Negeri Iraq iaitu Tareq Aziz menemui kegagalan pada 9 Januari 1991. Iraq telah menolak permintaan Persatuan Bangsa-bangsa Bersatu (PBB) agar menarik pasukannya keluar dari Kuwait65. Akhirnya, Presiden Amerika Syarikat George H.W. Bush diizinkan untuk menyatakan perang oleh Kongres Amerika Syarikat pada tanggal 12 Januari 1991. Operasi “Desert Storm” pada 17 Januari dimulai pada 3 pagi waktu Baghdad yang diawali serangan udara di beberapa wilayah Iraq.

3.2 SEKATAN EMBARGO KE ATAS IRAQ

Tindak balas terhadap pencerobohan Iraq itu adalah dengan mengenakan sekatan perdagangan oleh Amerika Syarikat, Komuniti Ekonomi Eropah yang juga dikenali sebagai European Economic Community (ECC) dan Jepun66. Pada 6 Ogos 1990, Majlis Keselamatan PBB mengarahkan sekatan terhadap Iraq dikenakan di seluruh negara. Tindakan ini membuahkan hasil apabila aktiviti ekonomi Iraq menjadi lemah. PBB memainkan peranan penting kerana tanpa PBB, kebenaran dan kelulusan untuk menyerang Iraq akan mendapat tentangan hebat daripada negara-negara Arab. Pada 9 Ogos iaitu seminggu selepas pencerobohan Iraq, tentera-tentera dari Amerika Syarikat dan Arab Saudi mula untuk memasuki Iraq melalui sempadan Kuwait. ECC memulakan boikot menentang Iraq dengan meluluskan sokongan logistik yang diberikan oleh NATO. Cadangan untuk ECC menerajui kepimpinan NATO menunjukkan ECC akan membangunkan kapasiti ketenteraan dari pelbagai negara pada masa akan datang.

3.3 BUSH MENGETUAI SERANGAN

Teraju utama dalam perang menentang Iraq ialah Amerika Syarikat. Presiden Amerika Syarikat, Bush mengetuai serangan setelah mendapat persetujuan daripada PBB. Angka tentera asing yang berada di Iraq semakin meningkat sejak pencerobohan Iraq ke atas Kuwait. Operasi “Desert Shield” merupakan latihan yang dilakukan sebelum menyerang Iraq67. Jumlah tentera melebihi 715 000 orang dengan separuh daripadanya adalah tentera Amerika Syarikat dan selebihnya daripada Arab Saudi, Britain, Emiriah Arab Bersatu (UAE), Perancis, Mesir, Syria, Itali, Morrocco, Bangladesh, dan sekumpulan tentera daripada Kuwait. Pada ketika ini, Iraq mengukuhkan posisi ketenteraan di sepanjang

64 Perang Teluk I diambil pada 13 November 2012 daripada http://id.wikipedia.org/wiki/Perang_Teluk_I65 Lee Bih Ni (2012). Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Kedua. Sekolah Pendidikan dan Pembangunan Sosial (UMS). Hlm 257.66 Roy R. Andersen, Robert F. Seibert & Jon G. Wagner (1993). Politics and Change in the Middle East. Sources of Conflict and Accomodation. Prentice Hall. Hlm 315.67 Ibid. Hlm 315.


sempadan Kuwait dan Arab Saudi. Inisiatif diplomatik yang digunakan oleh Perancis dan Soviet Union untuk memujuk Saddam Hussein berundur dari Kuwait gagal. Perang ini bertambah serius apabila Operasi “Desert Shield” bertukar menjadi Operasi “Desert Storm”68.

3.4 PBB DAN RESOLUSI

Organisasi antarabangsa merupakan tulang belakang dalam konfrontasi ini. PBB di bawah pemerhatian Majlis Keselamatan memainkan peranan aktif dalam menghadapi permusuhan dengan Iraq. Amerika Syarikat memastikan tindakannya akan diluluskan oleh PBB yang jelas menghala tindak balas ketenteraan dan diplomatik. Antara peranan utama yang dimainkan oleh PBB dalam resolusi ialah resolusi 660 pada 2 Ogos 1990; memanggil Iraq untuk keluar dari Kuwait, resolusi 661 pada 6 Ogos 1990; mengingatkan semula sekutu-sekutu Amerika Syarikat untuk melancarkan embargo, resolusi 662 pada 9 Ogos 1990; menolak pendudukan Iraq di Kuwait dan resolusi 665; menjemput ahli-ahli negara yang bersekutu untuk melaksanakan embargo dan melibatkan diri dalam tindakan ketenteraan dengan menggunakan kakitangan jawatankuasa tentera PBB pada 25 Ogos 199069. Sekatan PBB juga menghalang Iraq daripada pemasaran minyak, kecuali di bawah program khas minyak untuk makanan70.

3.5 NATO DAN BANTUAN KETENTERAAN

Selain itu, Pertubuhan Perjanjian Atlantik Utara (NATO) yang merupakan perikatan ketenteraan antara beberapa negara Eropah dan Amerika Syarikat telah memberikan sokongan utama dari aspek logistik dan politik. Tanpa NATO, Amerika Syarikat tidak dapat bekalan ketenteraan dan peralatan sepanjang Perang Teluk berlangsung. NATO telah mengeluarkan jumlah yang besar untuk senjata api, malahan turut menghantar sendiri senjata api ke kawasan perang. NATO berkerja keras untuk mengenal pasti kawasan-kawasan yang boleh diletakkan senjata seperti tangki penghidu kimia yang bertujuan memudahkan tentera Amerika Syarikat. NATO telah menghantar tentera-tenteranya yang bijaksana dalam merancang strategi-strategi peperangan. Peralatan yang dibekalkan oleh NATO memudahkan komunikasi, arahan dan perancangan prosedur untuk mengkoordinasi tentera laut di Iraq dan Jordan. Sumbangan NATO dalam serangan udara telah membolehkan tentera dan pengebom dari enam buah negara terbang dengan selamat tanpa kemalangan di ruang udara Iraq71.

3.6 PENGLIBATAN ORGANISASI ANTARABANGSA

Organisasi antarabangsa lain yang turut memberi kutukan terhadap

pencerobohan Iraq ke atas Kuwait ialah Organisasi Perpaduan Afrika, Majlis

68 Ibid. Hlm 316.69 Ibid. Hlm 317.70Iraq defies U.N with pilgrim flight to Saudi Arabia pada 9 pril 1997 (1.09 pm) daripada http://edition.cnn.com/WORLD/9704/09/iraq/index.html#171 Roy Anderson, Robert F. Seibert & Jon G. Wagner (1991). Politics and Changes in the Middle East. Sources of Conflict and Accomodation, New York: Prentice Hall. Hlm 321.


Kerjasama Teluk, Organisasi Persidangan Islam dan Kesatuan-kesatuan Negara-

negara Arab. Organisasi Perpaduan Afrika memastikan tidak wujud sebarang

pencerobohan baru dalam Kuwait. Majlis Keselamatan Teluk telah menghantar

tenteranya untuk berkawal di sempadan Arab Saudi. Manakala Organisasi

Persidangan Islam pula memastikan Saddam Hussein tidak menimbulkan isu-isu

agama sepanjang konflik ini berlaku. Kesatuan-kesatuan Negara-negara Arab

memastikan isu-usu dalaman antara negara-negara Arab tidak terganggu akibat

pencerobohan Iraq ke atas Kuwait72. Kesemua organisasi telah melemparkan

pendapat bahawa Arab, Muslim dan Negara Dunia Ketiga turut mengakui

kepimpinan Amerika Syarikat. Akhirnya, Amerika Syarikat dan Soviet Union

mengisytiharkan untuk bekerjasama menentang Iraq. Mereka adalah dua kuasa

besar yang berpengaruh di dunia73. Sebelum ini, Soviet Union merupakan sekutu

Iraq kerana telah menghantar bantuan kewangan semasa Perang Iran-Iraq.

Soviet Union telah menghantar misi diplomatik ke Baghdad untuk menghalang

Iraq daripada terus menetap di Kuwait. Kerajaan Iraq menolak untuk berundur

dari Kuwait.

3.7 KANADA NEGARA PERTAMA MENGUTUK PENCEROBOHAN IRAQ

Kanada merupakan negara pertama yang mengutuk pencerobohan Iraq ke atas

Kuwait, dan ia dengan cepat sekali bersetuju untuk menyertai pakatan yang

diketuai oleh Amerika Syarikat. Pada bulan Ogos 1990, Perdana Menteri Brian

Mulroney komited untuk menggerakkan satu Kumpulan Petugas Tentera Laut.

Pemusnah HMCS Terra Nova dan Athabaskan HMCS menyertai Pasukan

Pertahanan Maritim yang dibantu oleh kapal HMCS bekalan Protecteur.

Kumpulan Petugas Kanada mengetuai Tentera Bersekutu logistik maritim di

Teluk Parsi. Kapal keempat, HMCS Huron adalah kapal bersekutu pertama

berlabuh di Kuwait. Berikutan penggunaan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu

(PBB) yang memberi kuasa kekerasan terhadap Iraq, Angkatan Kanada

mengerahkan Hornet CF-18 dan Sikorsky CH-124 Sea megiringi Raja Kuwait

dengan kakitangan sokongan, serta kakitangan hospital untuk berjumpa dengan

mangsa perang. Apabila perang udara bermula, pasukan Kanada telah

diintegrasikan ke dalam pasukan gabungan itu dan telah ditugaskan untuk

menyediakan perlindungan udara dan menyerang sasaran darat. Ini adalah kali

pertama sejak Perang Korea tentera Kanada mengambil bahagian dalam operasi

72 Ibid. Hlm 321.73 Haim Bresheeth, Nira Yuval-Davis (1991). The Gulf War and the New World Order. United State of America: Zed Books Ltd. Hlm 20.


pertempuran. Pegawai pemerintah Kanada di Timur Tengah adalah Commodore

Ken Summers74.

3.8 BRITAIN DAN OPERASI GRANBY

Britain merupakan kontinjen terbesar mana-mana negara Eropah yang

mengambil bahagian dalam operasi pertempuran perang. Operasi Granby adalah

nama kod bagi operasi di Teluk Parsi. Operasi ini berfungsi untuk melindungi

pertahanan Arab Saudi dan pembebasan Kuwait. Rejimen Tentera British

(terutamanya dengan Bahagian 1 Berperisai British), Skuadron Tentera Diraja

Udara dan Tentera Laut Diraja menggerakkan kapal di perairan Teluk. Tentera

Diraja Udara dengan menggunakan pesawat udara yang pelbagai beroperasi

dari pangkalan udara di Arab Saudi. Hampir 2 500 kereta perisai dan 43 000

tentera telah dihantar untuk berperang. Ketua Tentera Laut Diraja memberi

arahan kapal untuk memasuki perairan. Pembawa pesawat ringan HMS Ark Royal

tidak dikerahkan ke kawasan Teluk, tetapi telah dikerahkan ke Laut

Mediterranean. Angkatan British Khas, SAS, telah dikerahkan dalam beberapa

skuadron 75.

3.9 MISI BANTUAN

Persatuan Bulan Sabit Antarabangsa turut menyumbang bantuan dalam Perang

Teluk ini. Bezanya, persatuan ini berpihak kepada Iraq dan Amerika Syarikat.

Mereka mengendalikan urusan penghantaran bantuan, pertukaran tebusan dan

tawanan tentera. Sekutu Amerika telah menyediakan bantuan kecemasan

kepada pelarian-pelarian disebabkan oleh peperangan dan kepada orang awam

yang terancam di Iraq pada penghujung perang.

Pihak Bersekutu Pihak yang ditentang

KuwaitAmerika Syarikat United Kingdom Arab Saudi Bangladesh Mesir Perancis Syria

74 Lee Bih Ni (2012). Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Kedua. Sekolah Pendidikan dan Pembangunan Sosial (UMS). Hlm 275.75 Steve Crawford (1995). SAS: Gulf Wrriors. Simon&Schuster Ltd: London. Hlm 7.


Morocco Oman Pakistan Qatar Emiriah Arab Bersatu Kanada Australia New ZealandPasukan Tentera Bersekutu lain

Komander Komander

Jaber Al-Ahmad Al-Jaber Al-SabahGeorge H. W. Bush Norman Schwarzkopf Colin Powell Khalid bin Sultan Margaret Thatcher John Major Peter de la Billière

Saddam HusseinAli Hassan al-Majid

3.10 Senarai negara yang terlibat dalam Perang Teluk (1990 hingga

1991)76

4.0 KESAN PASCA PERANG TELUK

4.1 Kesan Dari Aspek Politik

Dari aspek politik, Perang Teluk telah menyebabkan penglibatan banyak negara seperti Amerika Syarikat, Soviet Union dan negara arab yang lain. Negara Iraq telah di anggap sebagai negara yang mencetuskan Perang Teluk apabila mula memerangi Kuwait dan melakukan kekejaman di sana. Namun terdapat juga beberapa negara yang menyokong Iraq seperti Soviet Union yang telah lama menjadi penyokong Negara Iraq77. Keadaan ini menimbulkan kekacauan dalam politik Negara Iraq dan Kuwait seterusnya melibatkan campur tangan oleh negara luar seperti Amerika Syarikat dan Britain.

Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu telah membuat keputusan bersama negara-negara anggota agar konflik Iraq-Kuwait dapat diselesaikan. Antara

76 Perang Teluk I diambil pada 13 November 2012 daripada http://ms.wikipedia.org/wiki/Perang_Teluk

77 Roy R. Andersen, Robert F. Seibert & Jon G. Wagner. (1993). Politics and Change in the Middle East: Sources of Conflict and Accomodation. Prentice Hall. Hlm 314.


keputusan yang telah dikeluarkan oleh pertubuhan ini ialah menyeru agar tentera Iraq meninggalkan Kuwait pada 2 ogos 1990. Namun, Iraq tidak mengendahkannya. Pada 6 ogos dan 9 ogos, pertubuhan ini telah mengambil inisiatif dengan memulaukan Iraq dari aspek ekonomi melalui embargo dan menyatakan bahawa pencerobohan Iraq ke atas Kuwait adalah secara haram dan tidak di iktiraf78. Iraq tetap dengan pendiriannya tidak mahu berundur dari Kuwait dan menyebabkan peperangan ini berlanjutan sehingga tahun 1991.

4.2 Kesan Dari Aspek Ekonomi

Dari aspek ekonomi pula, Perang Teluk telah menyebabkan harga minyak melambung tinggi. Gangguan tentang bekalan petroleum amat ketara dan meninggalkan kesan kepada bekalan minyak dunia. Krisis ini diibaratkan manifestasi kepada dunia terhadap kekurangan bekalan sumber minyak79. Harga minyak mula naik pada minggu ke-2 bulan Julai 1990 akibat daripada keputusan yang dikeluarkan oleh OPEC kerana kenaikan harga pasaran minyak dari US$18/barrel ke US$21/barrel. Perubahan ini dikenali sebagai “pelarasan minor” oleh Jibril Aminu, di mana berlaku inflasi dan kejatuhan nilai dolar80.

Selain itu, Iraq menanggung jumlah hutang yang tinggi akibat daripada Perang Teluk Parsi I yang berlaku di antara Iraq dan juga Iran. Iraq berdepan dengan beban hutang yang dianggarkan sebanyak US$80 ke US$200 bilion. Saddam Hussein sendiri mengakui telah melakukan pinjaman sebanyak US$40 bilion, tidak termasuk bantuan yang diberikan kepada Iraq yang direkodkan oleh Negara-negara Arab sebagai pinjaman81. Iraq juga perlu membayar hutang kepada negara yang telah membekalkan senjata kepadanya.

Kuwait pula berhadapan dengan kos yang tinggi untuk membaikpulih dan membangunkan semula negaranya. Banyak tanggapan yang mengatakan bahawa kos yang perlu ditanggung oleh Kuwait dalam pembangunan semula negaranya menelan belanja yang sangat banyak. Antara sebab tanggapan ini boleh muncul adalah akibat daripada musnahnya 650 telaga minyak yang di serang oleh Iraq kurang daripada 9 bulan. Berbillion dolar diperlukan oleh Kuwait bagi tujuan tersebut82. Tinjauan yang dilakukan terhadap kemusnahan telaga minyak seperti di Magwa dan Ahmadi, masing-masing mengalami kemusnahan dan kerosakan sebanyak 125 dan 80 telaga minyak83. Pembinaan semula segala kemusnahan di Kuwait menelan belanja sebanyak US$500 bilion manakala Iraq pula US$200, untuk peringkat pertama84.

78 Ibid. Hal 317.79 Ibid. Hal 322.80 Haim Bresheeth & Nira Yuval-Davis (1991). The Gulf War and the New World Order. United State of America: Zed Books Ltd. Hlm 159.81 Ibid. Hlm 53.82 Roy R. Andersen, Robert F. Seibert & Jon G. Wagner (1993). Politics and Change in the Middle East: Sources of Conflict and Accomodation. Prentice Hall. Hlm 332.83 Farouk El-Baz & R. M. Makharita (1994). The Gulf War and The Environment. Switzerland: Gordon and Breach Science Publishers S.A. Hlm 86.84 Haim Bresheeth & Nira Yuval-Davis (1991). The Gulf War and the New World Order. United State of America: Zed Books Ltd. Hlm 76.


Secara tidak langsung, Negara lain juga turut menerima impak daripada Perang Teluk ini. Hal ini kerana negara-negara yang terbabit terpaksa menanggung kos tenaga buruh luar yang digunakan semasa perang yang kebanyakan di import dari Negara luar seperti Sri Lanka. Anggaran yang dicatatkan mengenai impak ini adalah seperti berikut :

“At least 40 low and lower-middle income countries suffer an impact of more than 1 per cent of GNP; 16 of them over 2 per cent, including countries as distant from the Gulf as Jamaica and Paraguay. The Indian states of Kerala and Gujarat, with a population over 70 million, would join them if they were separate countries. The total direct cost for low income countries is at least $3.2 billion; when the lower-middle income countries are included,it is at least $12 billion.”85

Kuwait akan cuba mengurangkan populasi penduduknya, menyingkirkan banyak pekerja asing yang mendominasi ekonomi di sana dan menyingkirkan ketidakkebalan dalam sistem keselamatannya. Pemberhentian pekerja asing akan melibatkan pekerja yang rata-rata berasal dari Palestin, Jordan dan Mesir. Hal ini telah menimbulkan tekanan sosial kepada Jordan dan tebing barat86.

4.3 Kesan Dari Aspek Sosial

Dari aspek sosial, Perang Teluk telah membawa kepada masalah pencemaran.

Pada 26 Januari 1991, tentera Iraq telah menumpahkan 4-8 barel minyak di

Teluk Arab. Kesan jangka pendek yang di terima ialah tumpahan minyak telah

meliputi sebahagian besar bahagian utara Arab Saudi. Pada 21 Februari 1991,

tentera Iraq telah membakar lebih kurang 732 telaga minyak di Kuwait,

menunjukkan salah satu kejadian luar biasa dalam sejarah yang dibuat oleh

manusia terhadap kemusnahan alam87. Keadaan ini telah menyebabkan

pencemaran air yang teruk. Hal ini kerana minyak Kuwait ialah minyak mentah

yang mengandungi bau dan ‘corrosive sulphur’ yang tinggi. Pembakaran yang

tidak efisien terhadap telaga minyak akan menyebabkan kemusnahan alam

sekitar88. Selain itu, persekitaran dan udara turut terjejas.

Kadar kematian turut meningkat setelah tamatnya peperangan ini.

Setelah berakhirnya Perang Teluk, banyak nyawa yang terkorban termasuklah

tentera dan orang awam. Dianggarkan seramai 100,000 sehingga 200,000

rakyat Iraq mati akibat peperangan samada secara langsung ataupun secara

tidak langsung89. Kuwait yang dahulunya salah sebuah negara yang kaya 85 Ibid. Hlmn. 15986 Roy R. Andersen, Robert F. Seibert & Jon G. Wagner (1993). Politics and Change in the Middle East: Sources of Conflict and Accomodation. Prentice Hall. Hlm 332.87 Farouk El-Baz & R. M. Makharita (1994). The Gulf War and The Environment. Switzerland: Gordon and Breach Science Publishers S.A. Hlm 8588 Ibid. Hlm 86.89 Roy R. Andersen, Robert F. Seibert & Jon G. Wagner (1993). Politics and Change in the Middle East: Sources of Conflict and Accomodation. Prentice Hall. Hlm 319.


berubah menjadi sebuah negara miskin sehinggakan barang keperluan asas

belum tentu dapat diperolehi. Manakala rakyat Kuwait yang dianggarkan mati di

dalam peperangan adalah seramai 10,00090. Kesihatan rakyat Kuwait turut

terancam kerana masalah pencemaran udara. Pengeluaran asap hitam yang

tebal dan gas akibat daripada terbakarnya telaga-telaga minyak memberikan

impak kepada kesihatan manusia91.

Bulan 1987 1988 1989 Dalam 3

Tahun

1991

April 3.67 3.46 3.15 3.43 4.16

Mei 3.60 3.05 2.60 3.08 4.07

Jun 2.44 2.28 2.69 2.47 3.73

Julai 2.42 2.45 2.65 2.51 4.25

Ogos 2.08 2.49 2.53 2.37 3.64

September 2.33 2.76 2.81 2.63 4.68

Jumlah 16.49 16.49 16.43 16.49 24.53

Jadual di atas menunjukkan jumlah berkaitan dengan masalah pernafasan

sebelum dan selepas terdedah kepada pencemaran 199192. Pencemaran ini telah

meningkatkan jumlah masalah kesihatan penduduk Kuwait. Selain itu juga,

banyak infrastuktur yang mengalami kemusnahan. Pada awal peperangan di

Iraq, pelbagai kemusnahan terhadap infrastrukturnya seperti kemusnahan

sistem perhubungan dan komunikasi93. Kemusnahan ini mengakibatkan Kuwait

mengalami kemusnahan fizikal yang teruk dan terpaksa menanggung kos yang

tinggi untuk tujuan pemulihan kemusnahan yang berlaku.

5.0 PENILAIAN

90 Ibid.91 Farouk El-Baz & R. M. Makharita (1994). The Gulf War and The Environment. Switzerland: Gordon and Breach Science Publishers S.A. Hlm 99.92 Ibid. Hlm 108.93 Roy R. Andersen, Robert F. Seibert & Jon G. Wagner (1993). Politics and Change in the Middle East: Sources of Conflict and Accomodation. Prentice Hall. Hlm 318.


Perang Teluk yang berlaku sekitar tahun 1990-1991 memperlihatkan ketidakmatangan dunia Arab itu sendiri apabila mewujudkan peperangan sesama mereka. Peperangan yang di mulakan oleh Iraq ini jelas memalukan kerana sebagai sebuah negara Islam seharusnya tidak wujud perasaan untuk menakluki negara rakan Islamnya dan ini memberi impak kepada dunia Islam yang lain.

Disebabkan untuk memenuhi kepentingan negara sendiri, Iraq sanggup menakluk Kuwait kerana kekayaan yang dimiliki negara tersebut. Seharusnya Iraq memikirkan jalan penyelesaian terhadap masalah yang dihadapinya dan bukan mengambil cara mudah iaitu dengan cara menyerang negara lain yang akhirnya turut memberi kesan negatif kepada Iraq sendiri apabila turut diserang oleh Kuasa Bersekutu yang diketuai oleh Amerika Syarikat. Pencerobohan ini langsung tidak memberi keuntungan kepada Iraq, tetapi jelas memperlihatkan kerugian yang amat besar apabila terpaksa menanggung kerugian yang besar akibat daripada serangan yang mereka mulakan sendiri.

Campur tangan Amerika Syarikat dalam perang ini sebenarnya adalah untuk kepentingan mereka semata-mata walaupun pada dasarnya sangat menentang pencerobohan Iraq ke atas Kuwait. Harus diingat dan difahami bahawa kuasa Barat sangat licik untuk memanipulasikan sesuatu keadaan sehingga membutakan mata masyarakat dunia. Pada pandangan kasar, mereka sangat menentang pencerobohan tersebut. Namun begitu, pada sisi yang lain sebenarnya mereka menjaga kepentingan mereka.

6.0 KESIMPULAN

Sebagai kesimpulannya, Perang Teluk yang tamat pada tahun 1991 sangat mendapat tentangan dari pelbagai negara yang menyifatkan bahawa pencerobohan Iraq ke atas Kuwait tidak sepatutnya berlaku. Disebabkan Iraq berdepan dengan masalan hutang, disamping tidak berpuas hati berkenaan dengan wilayah sempadan serta masalah kuota minyak, pemimpin Iraq yang diketuai Saddam Hussein telah mengambil jalan mudah. Sebelum pencerobohan, Saddam melalui wakilnya telah memberi pilihan kepada Kuwait agar mengikut kehendak Saddam. Namun begitu, pemimpin Kuwait enggan yang akhirnya membawa kepada pencerobohan Iraq.

Akibat daripada pencerobohan ini, Iraq yang merasakan bahawa mereka merupakan salah satu kuasa kuat akhirnya telah ditentang oleh negara-negara yang menolak pencerobohan Iraq ke atas Kuwait. Penentangan ini telah diketuai oleh kuasa Barat iaitu Amerika Syarikat yang turut membuat serangan ke atas Iraq setelah mendapat kebenaran dari PBB.

Perang Teluk ini turut memberi kesan yang amat besar kepada negara yang berperang. Hal ini jelas apabila banyak nyawa yang terkorban disamping merosakkan harta benda yang akhirnya memerlukan perbelanjaan yang besar untuk membaik pulih segala kerosakan yang dihadapi. Ini turut menjejaskan


ekonomi negara terutama negara Iraq apabila telah diserang oleh Amerika Syarikat yang jauh lebih canggih peralatannya. Oleh yang demikian, seharusnya Iraq pada awalnya tidak mengambil cara mudah untuk menyelesaikan segala permasalah yang timbul sebaliknya mencari inisiatif untuk berhadapan masalah yang dihadapi.

Rujukan

1)BUKU

David Klein (2003) “Mechanisms of Western Domination: A Short History of Iraq and Kuwait.” California State University, Northridge.

Dilip Hiro (2001). Neighbours, Not Friends, Iraq And Iran After The Gulf Wars. Routledge: London.

Ewan W.Anderson (2000). The Middle East Geography and Geopolitics.

Routledge,London.

Farouk El-Baz, R. M. Makharita (1994). The Gulf War and The Environment.

Switzerland: Gordon and Breach Science Publishers S.A.

Haim Bresheeth, Nira Yuval-Davis (1991). The Gulf War and the New World

Order. United State of America: Zed Books Ltd.

Jay Kosminsky & Laurie Mylroie & James Philips (1991). A Heritage Foundation Forum: The Future of Iraq. The Heritage Foundation.

Khoo Khay Jin (1991). Whose War? What Peace? Reflection on the Gulf Conflict. Aliran Kesedaran Malaysia, Penang.

Lee Bih Ni (2012). Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia ke Dua. Pendidikan Dengan Sains Sosial (Sejarah), Sekolah Pendidikan dan Pembangunan Sosial, UMS.

Lust, Ellen ed (2011). The Middle East. Washington D.C: CQ Press.

Majid Khadduri dan Edmund Ghareeb (1997). War in the Gulf 1990-1991: the

Iraq-Kuwait Conflict and its Implication. Oxford University Press, Inc. New York.

Musallam Ali Musallam (1996). The Iraqi Invasion Of Kuwait, Saddam Hussein, His State And International Power Politics. British Academic Press: London.

Roy R. Andersen, Robert F. Seibert & Jon G. Wagner (1993). Politics and Change

in the Middle East : Sources of Conflict and Accomodation. Prentice Hall.

Russell J.Cook (1998). “The Persian Gulf War” in History of the Mass Media.

Chicago: Fitzroy Dearborn Publisher.

Steve Crawford (1995). SAS Gulf Warriors. Simon & Schuster Ltd, a Vicom Company. Britain.


Steve A. Yetiv (1997). The Persian Gulf Crisis. Greenwood Press Westport: Connecticut, London.

William L. Cleveland (1994). A History of the Modern Middle East. West view Press: Amerika Syarikat.

2) INTERNET

Perang Teluk I diambil pada 13 November 2012 daripada

http://id.wikipedia.org/wiki/Perang_Teluk_I

Iraq defies U.N. with pilgrim flight to Saudi Arabia pada 9 pril 1997 (1.09 pm) daripada http://edition.cnn.com/WORLD/9704/09/iraq/index.html#1

Perang Teluk I diambil pada 13 November 2012 daripada

http://ms.wikipedia.org/wiki/Perang_Teluk

3) JURNAL

Ole Gunnar Austvik. (October 1993). The War over the Price of Oil: Oil and the

Conflict on the Persian Gulf. International Journal of Global Energy Issues

Volume 5. London. Hlm 134-143.


Faktor-Faktor Perang Arab-Israel, 1948 dan PerananKuasa Barat

Norety Binti [email protected]

Abstrak

Orang Israel menggelar kejadian yang berlaku dalam tahun-tahun 1947-49

sebagai perang kemerdekaan , tetapi bagi rakyat yang bertutur bahasa Arab di

Timur Tengah, ia digelar sebagai “malapetaka”.94 Peperangan ini berlangsung

pada 15 Mei sehinggalah 10 Jun 1948. Peperangan ini melibatkan kaum Arab

yang merupakan penduduk peribumi di Palestin dan orang Yahudi (Israel).

Peperangan yang melibatkan dua pihak ini sebenarnya telah berlaku sejak

ribuan tahun lagi iaitu sejak zaman Nabi Musa a.s. sehinggalah zaman

kegemilangan Nabi Muhammad S.A.W., seterusnya kejatuhan empayar

Uthmaniyyah dan berlarutan sehingga sekarang.95 Yahudi merupakan kaum yang

menumpang di pelbagai kawasan di serata dunia. Penghijrahan terbesar kaum

Yahudi ke Palestin pada tahun 1947, adalah disebabkan oleh kekejaman yang

dijalankan oleh kepimpinan Adolf Hilter di Eropah ketika itu. Hilter telah melayan

buruk dan melakukan kekejaman terhadap kaum Yahudi sehinggalah kaum

Yahudi ini tidak mempunyai tempat untuk berlindung. Penghijrahan kaum Yahudi

ini mendapat pengiktirafan kuasa-kuasa Barat seperti Amerika Syarikat, Britain

serta Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB). Hal ini demikian kerana, rasa

simpati terhadap keadaan kaum ini dengan menebus kembali kesengsaraan

yang mereka alami selama ini kerana negara-negara Barat sebelum ini tidak

mampu membantu kaum Yahudi ketika pemerintahan Nazi Jerman.

Pengenalan

Kuasa-kuasa Barat ini melihat peluang mereka untuk membantu Yahudi dengan

mendapatkan sebuah negara mereka sendiri. Palestin dilihat mempunyai potensi

untuk dijadikan negara bagi kaum Yahudi. Namun, mereka bimbang akan

tentangan yang bakal dihadapi daripada negara-negara di Timur Tengah itu.

94 Lois A. Aroian dan Richard P. Mitchell. 1991. Timur Tengah Dan Afrika Utara Moden. (Terj. Mohammad Redzuan Othman). Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, hlm. 281.

95 Mahir Ahmad Agha. 2005. Yahudi Catatan Hitam Sejarah. (Terj. Yadi Indrayadi dan Taufik Damos Lc), Jakarta: Qisthi Press, hlm. 6.


Akhirnya, tentangan itu dihadapai dengan mengusulkan supaya mewujudkan

dan membentuk sebuah negara Yahudi atau Israel kepada PBB. Usul yang

dikemukakan itu telah menimbulkan kemarahan rakyat asal Palestin. Selain itu,

terdapat banyak lagi faktor-faktor yang menyebabkan Perang Arab-Israel 1948

ini berlaku antaranya perebutan tanah rahmat Palestin, mandat British, Deklarasi

Balfour dan sebagainya.

2.1 FAKTOR-FAKTOR BERLAKUNYA PERANG ARAB-ISRAEL 1948

2.1.1 Perebutan Tanah Rahmat Palestin

Tanah Palestin dan Israel merupakan tanah yang sangat istimewa bagi

kedua-dua pihak iaitu Islam dan Yahudi. Palestin mempunyai kedudukan yang

sangat tinggi dan istimewa di dalam aqidah umat Islam. Di Baitul Maqdis yang

merupakan ibu negara Palestin, terletaknya Masjid al-Aqsa yang menjadi simbol

kesucian Islam yang sudah terpahat dalam suratan takdir. Ianya tercermin di

dalam jiwa dan kesedaran umat Islam sebagai kiblat mereka yang pertama,

tempat berlakunya Isra’ dan Mi’raj, kota besar Islam ketiga, negeri kenabian dan

keberkatan serta negeri perjuangan.96 Bagi orang Yahudi, tanah tersebut

merupakan “Tanah Yang Dijanjikan Tuhan” kepada mereka. Mereka

menganggap disitulah asal nenek moyang mereka atau Bani Israel serta

kampung halaman mereka. Selain itu, orang Yahudi percaya tanah disitulah

letaknya Bukit Zion dan Temple of Solomon iaitu kuil suci mereka.

Dakwaan orang Yahudi bahawa mereka adalah penduduk asal Palestin

adalah fakta sejarah yang dipalsukan. Rakyat Palestin hari ini adalah keturunan

kaum Kan’an yang telah mengasaskan Palestin sejak 4500 tahun dulunya. Ketika

Bani Israel mendatangi Palestin, telahpun wujud lebih 200 penempatan di bumi

Palestin yang menunjukkan bahawa bukanlah mereka pengasas bumi istimewa

ini.97 Oleh itu, tanah tersebut telah menjadi rebutan antara orang Islam dan

Yahudi sejak dahulu lagi sehingga membawa kepada pertumpahan darah. Selain

itu, penganut Kristian juga menganggap tanah tersebut sebagai tanah suci

mereka. Temple of Nazareth yang terletak di tanah tersebut merupakan tempat

kelahiran Nabi Isa serta tempat Nabi Isa menyampaikan ajarannya. Tanah itulah

juga Nabi Isa disalibkan.

96 Zainur Rashid Zainuddin. 2009. Palestin Dijajah Di Manakah Solahuddinnya. Selangor: Aman Palestin Berhad, hlm. 2.97 Ibid., hlm. 2.


Palestin yang pada awalnya merupakan tempat tinggal bangsa Palestin

iaitu sebelum Israel didirikan pada Mei 1948. Ketika itu di Palestin hidup

berdampingan umat Islam, Kristian dan Yahudi secara damai. Sebelum Perang

Dunia Ke-2, Palestin merupakan wilayah Kesultanan Uthmaniyyah yang diambil

alih oleh pemerintahan Inggeris dengan mandat PBB (Liga Bangsa-Bangsa),

tepatnya setelah Perang Dunia Pertama sebagai sebuah Wilayah Mandat Britania

(Inggeris).98

Palestin sebagai “tanah rahmat” telah menjadi kepentingan kepada

semua pihak menyebabkan peperangan. Banyak kuasa-kuasa besar ingin

menghancurkan kerajaan Islam yang dipegang oleh kerajaan Uthmaniyyah

manakala Yahudi pula mahu merampas bumi asal penduduk Arab untuk

mendirikan sebuah negara sendiri. Penglibatan kuasa-kuasa Barat dalam usaha

penubuhan negara haram Yahudi peristiwa demi peristiwa berlaku dan kejadian-

kejadian inilah yang menjadi faktor-faktor kepada perang Arab-Israel 1948.

2.1.2 Mandat di Palestin

Perang Dunia 1 memperlihatkan persaingan kuasa-kuasa besar seperti kerajaan

Bavaria (Austria dan Jerman) serta negara bersekutu British, Perancis dan Rusia.

Peperangan ini merupakan peluang baik bagi pihak British dan Perancis untuk

meluaskan empayarnya melalui imperialisme. Kuasa-kuasa besar ini mahu

menamatkan empayar Islam yang terakhir iaitu Turki Uthmaniah. Hal ini

demikian kerana kewujudan Turki Uthmaniah akan menghalang negara

bersekutu untuk mencapai matlamatnya.

Perebutan daerah yang berlaku di Asia Barat, Afrika dan Timur Jauh, yang

sebahagian daripada penduduknya masing-masing beragama Islam, adalah

disebabkan oleh keinginan orang-orang Barat untuk memperoleh bahan-bahan

mentah bagi keperluan segala industri mereka, juga untuk mendapatkan

pasaran bagi barang-barang keluaran mereka sendiri serta untuk melicinkan

penyebaran agama Kristian.99 Perang dunia pertama berakhir dengan

kemenangan di tangan kuasa berikat. Kemenangan kuasa berikat (British dan

98 Anwar M. Aris. 2009. Israel Is Not Real. Kuala Lumpur: Alam Raya Enterprise, hlm. 19-20.99 Shaukhi B. Mohd Radzi. 2000. Islam di Asia Barat Moden: Sejarah Penjajahan & Pergolakan. Selangor: Thinker’s Librarys Sdn Bhd., hlm. 15.


Perancis serta Amerika) telah membentuk apa yang dikenali sebagai mandat

(mandate).100

Liga Negara-Negara (League of Nations) ditubuhkan untuk megawasi

sistem mandat ini. Pihak Liga Negara-Negara telah memberi kuasa kepada

Britain untuk mengendalikan mandat ke atas Palestin, Transjordan dan Iraq

manakala Perancis pula dibenarkan menguasai Syria dan Lubnan.101 Dalam

sistem mandat, kawasan yang dikenakan mandat tidak berupaya untuk

mentadbir kerajaannya sendiri. Pihak yang memegang kawasan itulah akan

mengelolakan kawasan itu ke arah berkerajaan sendiri. Melalui sistem ini

golongan peribumi, diberi sedikit kebebasan unutk menyertai institusi

pentadbiran yang dikelolakan oleh pihak penjajah. Rakyat tempatan juga

didedahkan dengan sistem pemikiran dan pendidikan Barat sehinggakan

penduduk tempatan mulai terpisah daripada nilai-nilai keislaman yang murni dan

menjadi pemuja tamadun Barat.102

Teks mandat yang dikeluarkan pada 24 Julai 1922 mengarahkan Britain

supaya berusaha ke arah penubuhan “negara bagi orang Yahudi di Palestin” di

samping “menjamin hak rakyat dan gama semua penduduk Palestin, tanpa

mengira bangsa dan agama”. Sepertimana yang dinyatakan oleh teks itu,

mandat menumpukan komitmen Britain kepada bangsa Yahudi dan memberi

status bangsa lain kepada kebanyakan bangsa Arab, menurut Deklarasi

Balfour.103 Penubuhan mandat di Palestin ini merupakan peluang terbaik bagi

gerakan Zionis Yahudi untuk mencapai cita-cita mereka untuk mendapatkan

tanah Palestin. Zionis telah mengutarakan hasratnya untuk mendapatkan

Palestin kepada pihak British yang berkuasa di Palestin. British telah menunaikan

hasrat Zionis tersebut atas membalas jasa Chim Weizmann (tokoh Yahudi

Russia) yang telah membantu British dalam Perang Dunia 1 mencipta bahan

letupan yang digunakan dalam peperangan. Pertapakan British di Palestin

merupakan permulaan zaman zionis untuk menguasai Palestin. Sejak kejatuhan

empayar Turki Uthmaniah, kuasa-kuasa kolonial memerintah di Palestin dan

100 Fred John Khouri. 1968. The Arab-Israeli Dilemma. New York: Syracuse University Press, hlm. 16.101 Shaukhi B. Mohd Radzi, op. cit., hlm. 17.

102 Ibid., hlm. 17.

103 Lois A. Aroian dan Richard P. Mitchell, op. cit., hlm. 251.


wujudnya sistem mandat merupakan pendorong kepada terjadinya Perang Arab

Israel 1948.

2.1.3 Deklarasi Balfour 2 November 1917

Cadangan penubuhan negara khas untuk orang-orang Yahudi telah dibuat oleh

seorang wartawan Hungari, Theodore Hertzl yang merupakan pengasas gerakan

Zionis di dalam gagasannya yang kemudiannya dibukukan di dalam Die Judem

Stat (Negara Yahudi) pada 1896.104

Kewujudan Pertubuhan Yahudi Antarabangsa (WZO) melalui

persidangannya yang pertama di Basle, Switzerland pada 27-29 Ogos 1897 di

bawah pimpinannya telah membuka era aktiviti politik Zionis, mengorak langkah

kepada pembentukan Negara Yahudi di Palestin.105 Pengisytiharan Deklarasi

Balfour telah dikeluarkan oleh Inggeris bagi membalas budi dan jasa baik Chaim

Weizmann iaitu orang Yahudi berbangsa Rusia. Hal ini demikian kerana, Chaim

Weizmann telah membantu Great Britain semasa Perang Dunia Pertama.

Weizmann merupakan seorang ahli kimia yang terkenal kerana kejayaannya

mensintesiskan aseton melalui fermentasi. Aseton diperlukan untuk

menghasilkan cordite, bahan pembakar dalam senjata api untuk meletupkan

peluru.106 Ciptaan itu membolehkan British bersaing dengan Jerman yang

mempunyai kecanggihan persenjataan dan persediaan yang baik.107

Pemindahan teknologi itu menyebabkan Arthur James Balfour menyetujui

permintaan Weizmann iaitu migrasi besar-besaran kaum Zionis di bumi Palestin.

Hal ini demikian kerana pasca Kongres 1 Kaum Zionis di Basel di Eropah telah

berlaku penolakan besar-besaran terhadap kaum Zionis. Oleh sebab itu, orang

Yahudi memerlukan sebuah negeri untuk masyarakat Yahudi. Pengisytiharan

Balfour mengambil nama setiausaha luar Great Britain yang merangka dan

menyusun perisytiharan itu iaitu Arthur James Balfour. 108 Perisytiharan Balfour

berupa sepucuk surat itu ditujukan kepada Lord Rothschild.

104 Zainur Rashid Zainuddin, op. cit., hlm. 23.

105 Ibid.

106 Anwar M. Aris, op. cit., hlm. 5.

107 Sabaruddin Hussien, 2011. Konspirasi Yahudi: Peperangan dan Penaklukan. Selangor: PTS Islamika Sdn. Bhd., hlm. 36.

108 Sabaruddin Hussien, op. cit., hlm. 30.


Isi kandungan surat itu antara lain menyatakan sokongan terbuka British

terhadap pembentukan negara Yahudi di Palestin, yang terhasil daripada

perbincangan dan persetujuan yang dilakukan dengan penuh teliti dan berhati-

hati selama bertahun-tahun.109 British yang merupakan sekutu kuat gerakan

Zionis telah sentiasa menyebelahi mereka dengan mengisytiharkan Deklarasi

Balfour pada 2hb November 1917 apabila kerajaan British telah memberi

jaminan untuk mewujudkan sebuah negara khusus untuk bangsa Yahudi di

Palestin.110

Gambar 1: Surat Asal Kementerian Luar Britain kepada Rothschild.

Deklarasi Balfour ini jelas telah menafikan hak penduduk bumi Palestin

yang sah. Kesannya, berlakulah penghijrahan beramai-ramai yang sistematik

yang melibatkan ratusan ribu Yahudi Eropah dan Rusia ke Palestin. Sedikti demi

sedikit tanah milik penduduk Palestin dirampas samada dengan cara kekerasan

109 Ibid.

110 Zainur Rashid Zainuddin, op. cit., hlm. 2.


mahupun dengan cara penipuan oleh pendatang Yahudi.111 Pengisytiharan

Deklarasi Balfour ini jelas menunjukkan kesungguhan pihak Yahudi dan

penglibatan British dalam menyokong hasrat zionis di Palestin. Penghijrahan

masyarakat Yahudi secara beramai-ramai ke Palestin menyebabkan kemarahan

masyarakat Arab sebagai penduduk asal Palestin seterusnya mencetuskan

Perang Arab-Israel 1948.

2.1.4 Resolusi 181 pada 29 November 1947

Suruhanjaya Peel yang dimeterai pada tahun 1936 mempunyai cadangan

utama iaitu untuk membahagikan Palestin kepada dua negara iaitu negara

Yahudi dan negara Arab.112 Namun, suruhanjaya ini ditolak kerana pihak Britain

tidak yakin terhadap cadangan pembahagian kawasan Palestin tersebut. Hal ini

menyebabkan berlakunya pemberontakan Israel-Palestin (1936-1939).113 Pada

awal tahun 1947, setelah kecewa dan letih akibat peperangan dan pengunduran

dari India dan tempat-tempat lain, kerajaan Inggeris mengumumkan bahawa ia

tidak berupaya lagi berhadapan dengan masalah Palestin dan akan

menyerahkan kepada Pertubuhan Bangsa-Bangsa Besatu.114 Isu Palestin semakin

hangat dan oleh sebab itu British membawa isu tersebut ke peringkat

antarabangsa dengan meminta PBB memasukkan isu tersebut ke dalam

agendanya. U.N.S.C.O.P. (United Nations Special Committee on Palestin –

Jawatankuasa Khas Bangsa-Bangsa Besatu Berkenaan Palestin) diarahkan bagi

menyelesaikan krisis tersebut. UNSCOP milik PBB itu telah mengakui tentang

ketidakadilan pengambilan tanah serta cadangan pembahagian tanah Palestin

tersebut. Terdapat dua rancangan jawatankuasa ini iaitu pelan majoriti dan

pelan minoriti. Kebanyakannya pihak-pihak yang terlibat bersetuju dengan

sebuah rancangan majoriti yang akan membahagikan Palestin kepada sebuah

111 Ibid., hlm. 2.

112 Herberlt Peacock. 1976. Sejarah Eropah Moden. (Terj. Amri Hasbullah dan Zaridah Othman), Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka, hlm. 21.113 Ibid.114 Lois A. Aroian dan Richard P. Mitchell, op. cit., hlm. 278.


negara Yahudi, sebuah negara Arab dan sebuah zon antarabangsa, dengan

kedua-dua negara bergabung dalam satu kesatuan ekonomi.115

Hasilnya, tertubuhnya Resolusi 181 untuk membahagikan Negara Palestin

kepada dua pihak iaitu orang Yahudi dan Arab.116 Yahudi telah mempengaruhi

PBB untuk mengeluarkan “Ketetapan 181” yang malang pada 29hb November

1947 dengan membahagikan 2/3 tanah Negara Palestin kepada pendatang

Yahudi manakala bakinya yang hanya 1/3 keluasan tanah Palestin pula diberikan

kepada penduduk asal Palestin yang sah.117Hasilnya, 33 orang menyokong, 13

menentang dan 10 berkecuali. Semua Negara Arab menolak keputusan ini dan

meminta agar ia dibawa ke Mahkamah Antarabangsa. Ini disebabkan kerana

mereka beranggapan tindakan Perhimpunan Agung itu telah melanggar suara

majoriti rakyat Palestin. Hal ini telah menimbulkan kemarahan penduduk asal

Palestin seterusnya telah menyebabkan Perang Arab Israel berlaku. Orang Arab

bersumpah untuk menentang pembahagian, manakala orang Yahudi menerima

pengiktirafan antarabangsa sebuah negara Yahudi.118

Akhirnya, Perang Arab Israel 1948 berlaku disebabkan oleh Resolusi 181

yang dikeluarkan pada 29 November 1947. Resolusi atau Ketetapan 181 ini

merupakan detik hitam bagi penduduk asal Palestin kerana resolusi ini adalah

pengundian bagi pembahagian negara Palestin antara orang penduduk asal

Palestin yang kebanyakannya orang Arab yang beragama Islam dan pendatang

Yahudi.

2.1.5 Pengisytiharan Negara Yahudi

Pegisytiharan negara haram Yahudi yang dikenali sebagai Israel di tanah Palestin

merupakan faktor kemuncak menyebabkan Perang Arab Israel 1948 meletus.

Konflik demi konflik telah menyebabkan pelbagai rusuhan dan peperangan

berlaku. Berdasarkan gerakan yang dirancang lebih awal, tentera Yahudi mula

memasuki barat Galilee, sebahagian kawasan yang dicadangkan sebagai negara

Arab. Semua penduduk di situ tidak ada pilihan lain melainkan melarikan diri.119

Apabila kekejaman semakin sengit berlaku antara orang Arab dan Yahudi di

Palestin, tentera Inggeris telah berundur. Sebelum Inggeris meninggalkan

115 Ibid., hlm. 278-279.116 Herberlt Peacock, op. cit., hlm. 21.117 Zainur Rashid Zainuddin, op. cit., hlm. 16.

118 Lois A. Aroian dan Richard P. Mitchell, op. cit., hlm. 279. 119 Ibid., hlm. 280.


Palestin dan negara Yahudi diwujudkan, kira-kira 300 000 orang Arab telah

meninggalkan tempat tinggal mereka.120

Pada tengah malam 14 Mei 1948, pemerintahan British di Palestin telah

ditamatkan secara rasmi. Pada hari yang sama, David Ben Gurion telah

mengisytiharkan penubuhan sebuah negara Yahudi yang di panggil Israel.

Setiausaha Akhbar Presiden Truman, Charlie Ross telah mengumumkan

pengikhtirafan Amerika Syarikat ke atas negara tersebut 11 minit selepas Israel

diisytiharkan sebagai sebuah negara.121 Sehari kemudian, Perang Arab Israel

meletus.

Kumpulan Arab yang melakukan serangan-serangan gerila ketika itu

kekurangan kepimpinan yang berwibawa dan pemimpin lama telah bertaburan

dan masih dalm peringkat berkumpul semula. Disebabkan orang Arab yang

berada di Palestin tidak berkemampuan menentang tentera Israel, pada 15 Mei

1948 lima negara Liga Arab melibatkan diri dengan hal ehwal rakyat Palestin dan

menghantar sebahagian tentera mereka di sana.122 Sepuluh hari selepas

peperangan tersebut meletus, senjata dan kapal terbang telah mencurah-curah

datang dari Eropah untuk kegunaan kaum Yahudi.123 Israel telah bersiap sedia

dengan senjata dan peluru dari Czechoslovakia, kapal terbang Flying Fortresses

Amerika dan Beau-Fighter dari Britain.124

2.2 KESAN-KESAN PERANG ARAB-ISRAEL 1948

2.2.1 POLITIK

Peperangan Arab Israel telah meninggalkan kesan yang mendalam kepada

penduduk asal negara Palestin yang berjuang habis-habisan mempertahankan

hak mereka sebagai penduduk asal di tanah air mereka. Bagi orang Yahudi,

peperangan ini merupakan tanda kepada kejayaan mereka menubuhkan Israel

dan dianggap sebagai “Israel War of Independence” 125

120 Ibid.121 Fadhlullah Jamil. 2010. Islam dan Idealisme Zaman Moden: Krisis dan Ancaman. Selangor: Karisma Publications Sdn. Bhd., hlm. 45.

122 Lois A. Aroian dan Richard P. Mitchell, op. cit. hlm. 281.123 Fadhlullah Jamil, op. cit., hlm. 45.124 Ibid.125 Philip Carl Salzman dan Donna Robinson Divine. 2008. Postcolonial Theory and the Arab-Israel Conflict, New York: Taylor & Francis, hlm. 224.


Penubuhan negara Israel mendapat sokongan dan pengiktirafan beberapa

kuasa-kuasa besar Barat seperti Amerika Syarikat, Britain dan Soviet Union. Hal

ini ditunjukkan melalui pengisytiharan Deklarasi Balfour oleh Britain. Amerika

Syarikat sebagai sebuah kuasa yang berkuasa merupakan negara pertama yang

mengiktiraf penubuhan negara haram Zionis, Israel.126 Namun demikian,

sokongan padu dan peranan kuasa-kuasa Barat dalam Perang Arab-Israel

merupakan salah satu langkah mereka untuk bertapak dengan mudah di Timur

Tengah yang sememangnya kaya dengan sumber minyak agar cita-cita mereka

dapat dicapai iaitu untuk menguasai kekayaan dengan sumber minyak di situ.127

Di samping itu, peperangan antara Arab dan Israel pada tahun 1948 tidak

berakhir begitu sahaja. Malah, perang ini merupakan perang pertama yang

menjadi pencetus kepada perang-perang seterusnya seperti Konflik Arab-Israel

Kedua iaitu yang juga dikenali sebagai Perang Suez, 1956 dan Konflik Arab-Israel

Ketiga iaitu Perang Enam Hari, 1967. Misalnya, Perang Enam Hari 1967,

melibatkan peperangan antara Israel dan negara-negara Arab yang lain seperti

Mesir, Syria dan Jordan.128 Israel melancarkan serangan terhadap pangkalan

angkatan tentera udara Mesir kerana bimbang serangan akan dilakukan oleh

Mesir. Jordan pula menyerang bandar Israel, Baitulmuqaddis dan Netanya. Pada

akhir perang, Israel telah berjaya menguasai Jalur Gaza dan mempengaruhi

geopolitik di kawasan Timur Tengah sehingga hari ini.129

Peperangan berlaku berterusan selepas Perang Arab-Israel 1948 ini

sehinggalah kebangkitan semula rakyat Palestin atau dikenali sebagai Intifadah

Palestin. Intifadah ini adalah rangka Palestin menentang penindasan dan

penjajahan yang dilakukan oleh rejim ganas Yahudi Zionis ke atas tanah dan

penduduk asal negara tersebut.

2.2.2 EKONOMI

Kerosakan dan kemusnahan dapat dilihat dalam pelbagai aspek. Dari segi

ekonomi, berlaku ketidakstabilan ekonomi akibat keadaan yang huru-hara.

Sekatan ekonomi yang dirancang secara rapi oleh Zionis menyebabkan orang-

126 Charles Smith. 2001. Palestine and the Arab-Israeli Conflict : A History with Documents. United States: Bedford/St.Martin’s, hlm. 198.127 Karen Armstrong. 2001. Perang Suci : Dari Perang Salib hingga Perang Teluk. New York: Anchor Books, hlm. 207-208.

128 http://ms.wikipedia.org/wiki/Perang_Enam_Hari129 http://ms.wikipedia.org/wiki/Perang_Enam_Hari

http://ms.wikipedia.org/wiki/Perang_Enam_Hari



orang Palestin tersepit dan terpaksa bergantung kepada sumber pekerjaan yang

dimiliki oleh Yahudi.130

Akibatnya ramai di kalangan rakyat Palestin yang menganggur dan

dibelenggu kemiskinan serta kebuluran.131 Masalah kebuluran semakin

berleluasa dalam kalangan rakyat Palestin kerana aktiviti ekonomi yang selama

ini mereka usahakan telah tergendala akibat perang malah tanah-tanah yang

diusahakan juga turut dirosakkan. Kesempatan ini digunakan sebaiknya oleh

orang Yahudi bagi membolehkan mereka meluaskan penempatannya di Palestin

untuk menjaga kepentingan ekonomi dan juga politik kaumnya.132

2.2.3 SOSIAL

Rakyat Palestin yang tertindas di negara sendiri bermula 15 Mei 1948 itu

merupakan bermulanya nakbah Palestin. Nakbah bermaksud malapetaka atau

bencana besar. Negara Palestin yang selama ini telah dinaungi kedamaian dan

keadilan untuk ribuan tahun itu semakin merasai keperitan, kepedihan dan

derita yang berpanjangan apabila mereka berada di bawah jajahan dan

kongkongan Yahudi Zionis sejak enam dekad yang lalu.133

Perang ini telah mencabuli hak asasi rakyat asal Palestin iaitu orang Arab.

Hal ini demikian kerana bumi mereka semakin mengecil manakala kawasan

penempatan Yahudi semakin luas. Israel malah merampas sekitar 70 peratus

dari luas seluruh wilayah Mandat Britania Raya (Inggeris) atas Palestin.134 Rakyat

Palestin tidak mendapat pengiktirafan di negara mereka sendiri. Ramai

penduduk Palestin menjadi pelarian kerana tidak mendapat tempat di negara

mereka. Sehingga tahun 1949, antara 6 000 000 hingga 7 000 000 rakyat

Palestin menjadi pelarian.135 Hal ini juga menunjukkan perpecahan umat Islam

sedunia. Umat Islam menerima impak emosi apabila umat seagama dengannya

ditimpa bencana. Perpaduan umat Islam telah musnah. Walaupun umat Islam ini

merupakan umat yang paling besar di dunia, namun melihat kepada isu Palestin

ini, mereka telah gagal bersatu padu untuk mempertahankan Palestin.

130 Zainur Rashid Zainuddin, op. cit., hlm. 27.131 Ibid., hlm. 28.132 Ismail Raji Al-Faruqi. 2003. Islam and The Problem of Israel. Kuala Lumpur: The Other Press, hlm. 58.

133 Zainur Rashid Zainuddin, op. cit., hlm. 22.134 Anwar M. Aris, op. cit., hlm. 20.135 Kylie Baxter dan Shahram Akbarzadeh. 2008. US Foreign Policy in the Middle East; The roots of anti-Americanism. London: Routledge Taylor & Francis Group, hlm. 40.


Selain itu, daripada jumlah 580 perkampungan rakyat Palestin yang wujud

sebelum perang 1948, rejim Zionis telah menghancurkan 478 buah kampung

serta terlibat dalam lebih 34 jenayah pembunuhan beramai-ramai rakyat

Palestin.136 Sudah semestinya setiap peperangan yang berlaku akan

menyebabkan kehilangan nyawa. 137 Rakyat Palestin tidak kira lelaki atau

perempuan, warga tua mahupun kanak-kanak yang tidak berdosa menjadi

mangsa kezaliman Rejim Zionis. Kanak-kanak tidak lagi pergi ke sekolah seperti

kebiasaannya, seorang ayah tidak lagi mengerjakan kebunnya seperti hari-hari

yang lalu dan lebih teruk lagi semakin ramai anak gadis yang menjadi mangsa

nafsu Zionis laknatullah.138

Sebagai contoh, pada tahun 1948, tentera Zionis memulakan operasi

dengan melakukan pembunuhan di sebuah perkampungan Arab iaitu Deir Yassin 139. Pada malam 9hb April 1948, penduduk desa Deir Yassin dikejutkan dengan

perintah yang keluar dari corong-corong pembesar suara supaya mereka

mengosongkan kampung mereka. Sebelum mereka mengetahui dan memahami

apa yang berlaku, mereka telah dibunuh terlebih dahulu oleh kumpulan

pengganas Yahudi Zionis dari kumpulan Stern, Iragun dan Haganah.140

2.3 PERANAN KUASA BARAT DAN PBB DALAM PERANG ARAB-ISRAEL,

1948

2.3.1 Britain

Peranan Britain dalam Perang Arab-Israel, 1948 memang tidak dapat dinafikan

kepentingannya. Hal ini demikian kerana, Britain merupakan pihak yang

bertanggungjawab dalam penubuhan negara haram Yahudi ini melalui

pengisytiharan Deklarasi Balfour. Britain mengeluarkan Deklarasi Balfour bagi

memberi jaminan untuk mewujudkan sebuah negara khusus untuk bangsa

Yahudi di Palestin141 dan mengiktiraf penubuhan gerakan Zionis di bumi Palestin.

Britain menjadikan Perjanjian Balfour sebagai medium utama untuk

merealisasikan cita-cita penubuhan gerakan Zionis itu di samping pelbagai motif

136 Zainur Rashid Zainuddin, op. cit., hlm. 25.137 William L. Cleveland. 1994. Modern Middle East. United States: Westview Press, hlm. 436.138 Alijah Gordon (ed.). 2003. Rakyat Palestin Bersuara : kuwarnai salji hitam…kerana kami takut pada hari-hari menjelang, (Terj. Shamsiah Md. Said). Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, hlm. 65-86.139 Kylie Baxter dan Shahram Akbarzadeh, op. cit., hlm. 38.

140 Zainur Rashid Zainuddin, op. cit., hlm. 17.141 Zainur Rashid Zainuddin, op. cit., hlm. 23.


tersembunyi yang menyebabkan Britain membantu dalam menubuhkan sebuah

negara Yahudi.

Pengisytiharan Deklarasi Balfour telah dikeluarkan oleh Inggeris bagi

membalas budi dan jasa baik Chaim Weizmann iaitu orang Yahudi berbangsa

Rusia. Hal ini demikian kerana, Chaim Weizmann telah membantu Great Britain

semasa Perang Dunia Pertama. Weizmann merupakan seorang ahli kimia yang

terkenal kerana kejayaannya menisintesiskan aseton melalui fermentasi. Aseton

diperlukan untuk menghasilkan cordite, bahan pembakar dalam senjata api

untuk meletupkan peluru.142 Ciptaan itu membolehkan British bersaing dengan

Jerman yang mempunyai kecanggihan persenjataan dan persediaan yang baik.143

Selain itu, Lord Balfour mengeluarkan deklarasi itu disebabkan oleh

hasratnya mahu memperbetulkan kesalahannya kerana menggunakan

pengaruhnya sebagai seorang perdana menteri dengan memberi kelulusan

kepada Akta Orang Asing 1905. Akta itu telah mengurangkan kemasukan orang

Yahudi di England dengan menempatkan mereka di tempat lain.144 Selain itu,

langkah Britain mengedarkan risalah yang menerangkan pengisytiharan itu di

kawasan musuh, ia akan menggalakkan pemimpin Yahudi untuk melemahkan

usaha peperangan di negara Jerman dan Austria-Hungary. Pendek kata,

pengisytiharan rasa simpati terhadap dasar Zionisme itu dianggap dapat

membantu Britain untuk memenangi peperangan.145

2.3.2 Amerika Syarikat

Amerika Syarikat merupakan sebuah kuasa yang sangat berkuasa pada masa itu

dan negara itu juga merupakan negara pertama yang mengiktiraf penubuhan

negara haram Israel. 146 Hal ini demikian selepas Presiden Pertama Israel iaitu

David Ben Gurion mengumumkan kemerdekaan Yahudi pada 14 Mei 1948,

sebelas minit kemudian Amerika Syarikat telah menyatakan pengiktirafannya

terhadap penubuhan negara Israel itu.147 Kedua-dua pemimpin kuasa besar,

142 Anwar M. Aris, op. cit., hlm. 5.143 Sabaruddin Hussien, op. cit., hlm. 36.144 Lois A. Aroian & Richard P. Mitchell, op. cit. hlm. 172.

145 Ibid.146 Charles Smith, Op.cit.,. hlm. 198.147 Herberlt Peacock, op. cit., hlm. 35.


Presiden Amerika Syarikat, Harry S. Truman dan pemimpin Soviet iaitu Josep

Stalin dengan serta merta mengiktiraf negeri yang baru itu.148

Amerika Syarikat juga menjadi pihak ketiga dalam proses damai Asia

Barat yang berlaku antara antara Negara-negara Arab, Palestin dan Israel.

Malah, kebanyakan daripada perjanjian damai tersebut ditaja oleh Amerika

Syarikat sendiri.149 Selain daripada memberi pengiktirafan, Amerika Syarikat juga

telah memberikan bantuan kepada Israel sama ada bantuan dari segi kewangan

mahupun ketenteraan. Dari segi kewangan, Israel menerima bantuan kewangan

daripada derma swasta dari luar negara terutamanya Amerika

Syarikat.150Amerika Syarikat memberi pinjaman wang kepada Israel untuk

membantu mereka membuka penempatan baru di Palestin. Dalam aspek

ketenteraan, Amerika Syarikat telah membekalkan senjata kepada Israel demi

menjaga keselamatan Zionis daripada serangan rakyat Palestin terutamanya.

Berikutan kesengsaraan yang dialami oleh kaum Yahudi di Eropah akibat

keganasan Hilter, Harry S. Truman dengan segera memberi penekanan kepada

Britain supaya membenarkan 100 000 orang Yahudi memasuki Palestin. Presiden

Amerika Syarikat ini jelas mengambil berat ke atas tragedi yang menimpa rakyat

Yahudi di Eropah.151 Akibatnya, tidak lama selepas itu Kongres Amerika Syarikat

meluluskan resolusi mendesak pembentukan negara Yahudi di Palestin. Apabila

melihat kembali segala pengikitirafan, sokongan, dan bantuan yang diberikan

oleh Amerika Syarikat kepada negara Israel, Amerika Syarikat hanya mahu

menjaga kepentingan ekonomi negara tersebut kerana menginginkan sumber

alam yang terdapat di Palestin kerana negara itu mempunyai sumber alam

terkaya yang terkandung di sekitar Timur Tengah.152

2.3.3 Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB)

Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB) berperanan sebagai sebuah badan

yang bertanggungjawab menyelesaikan segala isu yang berkaitan dengan isu

kemasukan penduduk Yahudi secara beramai-ramai ke Palestin. PBB menerusi

148 Lee Bih Ni. 2012. Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Kedua. Mohd Shahudin Bin Karim dan M. Isamuddin Syah Bin Hj. Hanapi (ed.). Sabah: Universiti Malaysia Sabah (SPPS), hlm. 36.149 Asmady Idris. 2000. Amerika Syarikat: Satu Kuasa Hegemoni Dunia. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, hlm.21.150 Lee Bih Ni, op. cit., hlm. 42.151 Lois A. Aroian & Richard P. Mitchell, op. cit. hlm. 276.

152 Karen Armstrong, op. cit., hlm. 207.


Laporan Badan Penyelidik Antarabangsa Palestin (UNSCOP) turut mengakui

tentang ketidakadilan pengambilan tanah serta cadangan pembahagian bumi

Palestin kepada dua buah negara yang berasingan iaitu Palestin dan Yahudi.153

Namun rentetan duka Palestin semakin berpanjangan apabila sidang

pleno PBB yang dipengaruhi Yahudi telah mengeluarkan ‘Ketetapan 181’ yang

malang pada 29hb November 1947 dengan membahagikan 2/3 tanah negara

Palestin kepada pendatang Yahudi manakala bakinya yang hanya 1/3 keluasan

tanah pula diberikan kepada penduduk asal Palestin yang sah.154 Meskipun

ditentang keras oleh negara-negara Timur Tengah dan negara-negara Islam

yang lain, keputusan PBB itu terus dijalankan dan berpihak bahawa Yahudi

mendapat 70% dari seluruh wilayah bumi Palestin.155

PENILAIAN

Pada penilaian saya terhadap penghijrahan kaum Yahudi Eropah terutamanya ke

Palestin agak tidak wajar. Hal ini bukan sahaja mencabuli hak asasi manusia

rakyat Palestin malah menganggu keharmonian Palestin yang selama ini aman

dan damai. Sepatutnya, bagi mengatasi masalah kekejaman oleh Nazi Jerman

pada masa itu haruslah diatasi dengan berkerjasama dengan pelbagai pihak bagi

menggulingkan kerajaan Nazi. Selain itu, pihak media juga patut mengambil

peranan dalam menyebarkan kegiatan tidak berperikemanusiaan Nazi Jerman

agar manusia seluruh dunia melihat kesan penderitaan, kerosakan dan pelbagai

impak negatif daripada perbuatan tersebut.

Selepas memasuki wilayah Palestin, Israel bukan sahaja memiliki tanah

rahmat Palestin dengan paksaan malah melibatkan kekejaman. Penindasan,

penodaan dan kekejaman yang dilakuakn oleh rejim Israel dikatakan sebagai

membalas dendam perbuatan Nazi Jerman ketika di Eropah. Hal ini amat tidak

muasabah, kerana mereka menindas dan menyerang Palestin yang tidak

berkaitan sama sekali dengan kekejaman di Eropah itu. Dalam Perang ini juga

menunjukkan PBB yang sepatutnya membantu negara-negara yang bergolak

menyelesaikan masalahnya. Namun PBB juga turut terlibat dalam pembinaan

negara Haram Israel ini. Selain itu, penglibatan negara-negara Barat turut

menunjukkan bahawa mereka menggunakan kuasa veto yang ada pada mereka

terutamanya Amerika Syarikat dalam menubuhkan negara Yahudi. Namun,

153 Zainur Rashid Zainuddin, op. cit., hlm. 24.154 Ibid.155 Anwar M. Aris, op. cit., hlm. 20.


terdapat banyak motif tersembunyi yang mendorong kuasa-kuasa Barat ini

melibatkan diri dalam perang ini iaitu bermotifkan ekonomi dan pelbagai motif-

motif sampingan yang lain seperti mahu melenyapkan sedikit demi sedikit

kekuasaan Islam di atas muka bumi ini.

Oleh itu, PBB dan masyarakat antarabangsa terutamanya peranan

masyarakat Islam dalam memperjuangkan keadilan dan peranan bagi

mengembalikan hak rakyat Palestin selain memelihara warisan Islam yang

sekian lama terbina di Palestin. Semua pihak haruslah teguh dalam membuat

pendirian dan tidak mudah dipengaruhi oleh anasir-anasir negatif yang mampu

menjatuhkan sesebuah negara. Hal ini boleh dilihat, melalui PBB yang mudahnya

dipengaruhi oleh lobi Yahudi Zionis di dalam membuat keputusan dan

melaksanakan keputusan tersebut. PBB sebagai sebuah pertubuhan yang besar

sepatutnya mampu membuat keputusan dengan baik agar tiada negara-negara

di dalamnya berperang antara satu sama lain. Kiat perlu menyedari bahawa

peperangan akan membawa kesan buruk yang berpanjangan.

KESIMPULAN

14 Mei 1948 merupakan tarikh kemenangan bagi kebanyakkkan Rejim Zionis

dengan penubuhan negara haram milik orang Yahudi iaitu Israel. Orang Yahudi

mengatakan bahawa tarikh tersebut merupakan kemerdekaan kepada mereka,

namun tarikh itu bagi rakyat Palestin merupakan bermulanya nakbah Palestin

iaitu malapetaka dan bencana besar. Sebenarnya, perang yang melibatkan Arab

Palestin dan Yahudi tidak tamat pada tahun 1948 malah perang ini berterusan

dengan Perang Suez 1956, Perang Enam Hari 1967 sehinggahlah Intifadah

Palestin yang bermula tahun 1920. Kebangkitan Palestin ini memberi gambaran

bahawa era zionis kian berakhir. Hal ini demikian kerana, bermulanya intifadah

itu, penentangan dan kebangkitan kian berterusan oleh rakyat Palestin serta

kesedaran dalam kalangan umat Islam di seluruh dunia kian meningkat

membantu mengurangkan bilangan penghijrahan Yahudi ke Palestin. Isu Palestin

ini semakin mendapat sokongan seluruh dunia dengan berusaha mengembalikan

hak rakyat Palestin.

RUJUKAN

Alijah Gordon (ed.). 2003. Rakyat Palestin Bersuara : kuwarnai salji hitam…kerana kami takut pada hari-hari menjelang. (Terj. Shamsiah Md. Said ). Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.


Anwar M. Aris. 2009. Israel Is Not Real. KualaLumpur: Alam Raya Enterprise.

Asmady Idris. 2000. Amerika Syarikat: Satu Kuasa Hegemoni Dunia. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.Charles Smith. 2001. Palestine and the Arab-Israeli Conflict : A History with Documents. United States: Bedford/St.Martin’s.

Fadhlullah Jamil. 2010. Islam dan Idealisme Zaman Moden: Krisis dan Ancaman. Selangor: Karisma Publications Sdn. Bhd.

Fred John Khouri. 1968. The Arab-Israeli Dilemma. New York: Syracuse University Press.

Herberlt Peacock. 1976. Sejarah Eropah Moden. (Terj. Amri Hasbullah dan Zaridah Othman)Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka.

Ismail Raji Al-Faruqi. 2003. Islam and The Problem of Israel. Kuala Lumpur:The Other Press.

Karen Armstrong. 2001. Perang Suci : Dari Perang Salib hingga Perang Teluk. New York: Anchor Books.

Kylie Baxter dan Shahram Akbarzadeh. 2008. US Foreign Policy in the Middle East; The roots of anti-Americanism. London: Routledge Taylor & Francis Group.

Lee Bih Ni. 2012. Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Kedua. Mohd Shahudin Bin Karim dan M. Isamuddin Syah Bin Hj. Hanapi (ed.). Sabah: Universiti Malaysia Sabah (SPPS)Lois A. Aroian dan Richard P. Mitchell. 1991. Timur Tengah Dan Afrika Utara Moden. (Terj. Mohammad Redzuan Othman). Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

Mahir Ahmad Agha. 2005. Yahudi Catatan Hitam Sejarah. (Terj. Yadi Indrayadi, Taufik Damos Lc). Jakarta: Qisthi Press.

Philip Carl Salzman and Donna Robinson Divine. 2008. Postcolonial Theory and the Arab-Israel Conflict. New York:Taylor & Francis Group.

Sabaruddin Hussien. 2011. Konspirasi Yahudi: Peperangan dan Penaklukan. Selangor: PTS Islamika Sdn. Bhd.

Shaukhi B. Mohd Radzi. 2000. Islam di Asia Barat Moden: Sejarah Penjajahan & Pergolakan. Selangor: Thinker’s Librarys Sdn Bhd.

William L. Cleveland. 1994. Modern Middle East. United States: Westview Press.

Zainur Rashid Zainuddin. 2009. Palestin Dijajah Di Manakah Solahuddinnya. Selangor: Aman Palestin Berhad.




SUSUN GALUR SERTA BEBERAPA PERISTIWA DALAM PENUBUHAN ISRAEL

Jeff Zal [email protected]

Abstrak


Perkembangan bangsa Yahudi bukan sahaja merebak di negara Arab itu sendiri, malahan

pengaruhnya telah menjangkau ke negara Eropah. Akan tetapi, kehadiran bangsa Yahudi di negara

Eropah tidak disenangi oleh masyarakatnya selama beberapa ratus tahun. Kebencian yang pada

mulanya hanya terarah kepada agama Yahudi, bertukar menjadi perasaan benci yang begitu

mendalam terhadap bangsa Yahudi. Dalam mendalami punca kebencian tersebut, dua faktor utama

telah dikenal pasti menjadi puncanya, iaitu faktor agama dan ekonomi. Agama kristian merupakan

agama yang menjadi anutan bangsa Eropah. Atas dasar keagamaan, bangsa Yahudi menjadi ‘bangsa

sasaran’ kerana terlibat dalam plot pembunuhan Jesus.156 Malahan, terdapat dalam kalangan mereka

yang begitu fanatik dengan agama Kristian melabelkan semua bangsa Yahudi sebagai musuh utama

kepada agama Kristian.

1.0 PENGENALAN

Jika disingkap peristiwa sejarah terdahulu, beberapa kajian sejarah yang berdasarkan kajian

arkeologi dan kitab-kitab suci mendapati bahawa bangsa Arab dan Yahudi mempunyai hubungan

rapat dengan Nabi Ibrahim. Kedua-dua bangsa tersebut merupakan keturunan daripada Nabi

Ibrahim, iaitu, Nabi Ismail yang membentuk bangsa Arab dan Nabi Ishaq melahirkan bangsa Yahudi

atau Bani Isra’il.157 Sejarah pengutusan Nabi dan Rasul kebanyakannya berasal dari bangsa Yahudi

yang diutuskan di Palestin dan kawasan berhampiran dengannya. Justeru, tidak menghairankan jika

tanah Palestin menjadi rebutan antara bangsa Arab dan Yahudi. Tanah yang didiami oleh Palestin

dan Israel mempunyai keistimewaannya tersendiri yang telah ditentukan oleh Allah sejak ribuan

tahun terdahulu. Bagi umat Islam, Masjid al-Aqsa yang terletak di Baitul Maqdis menjadi simbol

kesucian umat Islam sebagai kiblat yang pertama, peristiwa Isra’ dan Mi’raj, kota besar Islam ketiga

negeri kenabian dan keberkatan serta negeri perjuangan.158 Manakala bagi bangsa Yahudi pula,

tanah tersebut merupakan ‘Tanah Yang Dijanjikan Tuhan’ kepada mereka. Mereka percaya bahawa

di situlah Temple of Solomon, iaitu kota suci mereka terletak.

Seterusnya, telah berlaku beberapa peristiwa penting dalam sejarah selepas itu yang

melibatkan bangsa Arab, Yahudi dan Kristian. Beberapa perang yang besar telah berlaku bagi

mendapatkan Baitul Maqdis seperti Perang Khaibar, Mu’tah dan pengutusan pasukan Usmah bin

Zaid ke kawasan tersebut.159 Salah satu peristiwa perang yang terbesar tercatat dalam sejarah

merupakan Perang Salib yang berlaku antara umat Islam dengan Kristian. Perang Salib telah bermula 156 Mohd Nadzi Kamsin, Travelog Misteri: Israel Kuasai Dunia, Selangor: Hijjaz Records Publishing, 2011, hlm. 67.157 Aris Azlan Ismail dan Riduan Mohamad Nor, Gaza Menangis: Menelusuri Sejarah Perjuangan Palestin danPembantaian di Gaza, Kuala Lumpur: Jundi Resources, 2009, hlm. 3.158 Zainur Rashid Zainuddin, Palestin Dijajah: Di Manakah Solahuddinnya, Selangor: Aman Palestin Berhad, 2009, hlm. 2.

159 Aris Azlan Ismail dan Riduan Mohamad Nor, op. cit., hlm. 7.


selama hampir 200 tahun dan mengorbankan banyak nyawa antara kedua-dua belah pihak.

Peperangan ini mencatat sejarah buat umat Islam apabila kemunculan Salahuddin telah membawa

kemenangan kepada umat Islam. Palestin di bawah pemerintahan Salahuddin dan keturunannya

telah berjaya mencipta keamanan buat penduduk Palestin. Namun demikian, semua ini tidak

berkekalan lama. Perubahan besar telah berlaku pada abad akhir abad ke-19 dan 20 apabila British

dan Israel mengugat keamanan yang telah dinikmati oleh penduduk Palestin sebelum ini.

2.0 SUSUN GALUR SERTA BEBERAPA PERISTIWA DALAM PENUBUHAN ISRAEL

2.1 Penindasan Bangsa Yahudi

Jika dilihat dari aspek ekonomi pula, bangsa Yahudi berjaya memonopoli kegiatan perdagangan di

Eropah. Akibat persaingan yang begitu sengit daripada bangsa Yahudi, penduduk Eropah mengalami

keadaan ekonomi yang tidak memihak kepada mereka. Kebencian tersebut turut dilakarkan dalam

sebuah karya kesusasteraan yang bertajuk The Verchant of Venice oleh William Shakespeare yang

secara sinis telah menggambarkan peniaga Yahudi sebagai licik, tamak dan ghairah mengejar

keuntungan.160 Kesannya, ramai bangsa Yahudi yang mengalami penyeksaan dan penindasan

sehinggakan ada negara Eropah menghalau bangsa Yahudi dari negara mereka. Ada pula bangsa

Yahudi dibunuh dengan sewenangnya bagi memuaskan nafsu kebencian mereka. Bangsa Yahudi

terpaksa meminta perlindungan daripada negara Islam dan pemerintah Islam pada masa tersebut

terbuka untuk menghulurkan pertolongan.

2.2 Penubuhan Zionis

Penindasan yang amat berleluasa dalam kalangan bangsa Yahudi telah mendorong banyak bangsa

Yahudi membentuk pertubuhan bagi membela nasib mereka sendiri. Akhirnya, satu pertubuhan

yang dikenali sebagai Zionisme atau Pertubuhan Zionis Sedunia (World Zionist Organization) telah

dibentuk semasa kolonialisme Eropah menakluki hampir seluruh dunia.161 Zionis merupakan sebuah

pergerakan politik yang diasaskan oleh Theodor Herzl. Pada tahun 1897, beliau telah menganjurkan

Kongres Zionis Sedunia yang pertama di Basel bermatlamatkan untuk mewujudkan sebuah ‘national

homeland’ bagi orang-orang Yahudi bertempat di Palestin.162 Di dalam diarinya, Herzl menulis,

160 Ibid., hlm. 68.161 Alijah Gordon dan Shamsiah Md. Said, Rakyat Palestin Bersuara: Kuwarnai Salji Hitam … kerana kami takut pada hari-hari menjelang, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 2003, hlm. 275.

162 Husseiny Zambery, Fobia Yahudi dan Barat Terhadap Islam, Selangor: Al-Hidayah Publication, 2010, hlm. 215.


Saya menyimpulkan Kongres Basel dengan satu perkataan – saya mesti menahan diri daripada memberitahu orang ramai:

Di Basel, saya mengasaskan negara Yahudi. Jika saya mengatakannya dengan kuat pada hari ini, saya akan diketawakan.

Jika tidak, dalam masa 50 tahun, malah sudah tentu 50 tahun, semua orang akan mengetahuinya.163

Sememangnya, tidak dapat dinafikan apa yang diperkatakan oleh Herzl seperti petikan di atas.

Gerakan Zionis tidak mendapat sokongan yang padu daripada bangsa Yahudi itu sendiri. Kongres

yang diadakan hanya mendapat sambutan daripada orang-orang Yahudi yang miskin. Namun

demikian, semua ini tidak mematahkan semangat Herzl. Herzl berusaha bertemu dengan beberapa

orang pemimpin yang berkuasa bagi menubuhkan sebuah negara Israel. Peluang tersebut akhirnya

hadir apabila Herzl berjaya menemui Sultan Abdul Hamid, Sultan Uthmaniyyah dan mengemukakan

permintaannya kepada Sultan Abdul Hamid untuk memberikan Palestin kepada Yahudi. Permintaan

tersebut ditolak Sultan Abdul Hamid dengan mengatakan:

Jika suatu hari nanti negara Islam berpecah, kamu boleh mengambil Palestin dengan percuma, tetapi selagi saya masih

hidup, saya lebih suka badan saya dipotong-potong daripada memisahkan Palestin daripada tanah orang Islam.164

Walaupun perjuangan Herzl untuk menubuhkan sebuah negara Israel di Palestin menemui

kegagalan, impian tersebut tidak pernah dilupakan begitu sahaja. Kematian Herzl pada tahun 1904

tidak bermakna perjuangan mendapatkan sebuah negara bagi bangsa Yahudi berakhir. Sebaliknya,

perjuangan ini telah diteruskan oleh penggantinya, Wheizmann dengan cara yang lebih agresif.

Golongan Yahudi pada masa tersebut rancak melakukan aktiviti pelobian dengan negara besar

seperti Britain untuk mendapatkan simpati bagi menubuhkan negara yang diidamkan oleh mereka.

Pihak zionis telah menggunakan beberapa strategi untuk mendekati penggubal dasar di Britain.

Pemimpin Zionis di Britain iaitu Wheizmann telah melakukan usaha melobi dengan kuat bagi

mendapatkan simpati untuk menubuhkan negara Israel di Palestin.165

2.3 Perang Dunia Pertama

Perang dunia pertama (1914-1918) telah berlaku antara dua pihak, iaitu Kuasa Bersekutu (British,

Perancis, Rusia dan Itali) dengan Kuasa Berikat (Jerman, Austria Hungary dan Uthmaniyah). Punca

berlakunya perang dunia pertama tidak dapat dipastikan dengan tepat kerana banyak pendapat

diutarakan mengenai perkara tersebut. Salah satunya ianya dikaikan dengan konflik yang berlaku di

163 Mohd Nadzi Kamsin, op. cit., hlm. 71.

164 Ibid., hlm. 73.165 Dov, G., A Survey of Palestine under the British Mandate 1920-1948, Oxon: Routledge Curzon, 2005,

hlm. 21.


Balkan. Wilayah Balkan diduduki oleh pelbagai bangsa seperti Serbia, Greek, Slavia dan Romania yang

beragama Kristian, telah mendesak kuasa autonomi dari kerajaan Uthmaniyah.166 Beberapa sebab

lain seperti gerakan nasionalisme, Perang Cremea, peranan Kuasa Berikat dan Kuasa Bersekutu turut

dikatakan menjadi punca kepada berlakunya perang dunia pertama. Namun demikian, apa yang

menjadi keutamaan di sini ialah peperangan ini telah menjadi platform kepada Zionis bagi mengaburi

mata dunia khususnya kerajaan Uthmaniyah untuk mencapai matlamat mereka semasa awal

penubuhan gerakan ini.167

Sebenarnya, kerajaan Uthmaniyah telah mengambil sikap berkecuali semasa perang dunia

pertama tercetus. Akan tetapi, kerajaan Uthmaniyah yang diwakili Enver Pasha dan Said Halim Pasha

telah menandatangani satu perjanjian sulit dengan Jerman untuk menyebelahi Jerman dalam perang

dunia pertama. Kerajaan Uthmaniyah secara rasminya menyertai peperangan ini pada 27 Oktober

1914 apabila kerajaan Uthmaniyah berperang dengan Rusia di Laut Hitam.168 Tetapi, peperangan

yang berlanjutan sehingga tahun 1918 telah menyaksikan kerajaan Uthmaniyah membuat kesilapan

menyertai Kuasa Pusat kerana kemenangan telah berpihak kepada Kuasa Bersekutu. Malahan, ada

ura-ura mengatakan bahawa semasa perang meletus, beberapa perjanjian sulit telah ditandatangani

antara Kuasa Bersekutu untuk membahagikan wilayah Uthmaniyah sesama mereka. Perjanjian

tersebut telah menyebabkan wilayah kekuasaan Uthmaniyah selepas kekalahannya diambil oleh

Kuasa Bersekutu.

Perjanjian Sykes-Picot merupakan perjanjian sulit yang telah ditandatangani antara Britain

dan Perancis semasa perang dunia pertama meletus. Perjanjian ini menyatakan persetujuan antara

kedua-dua pihak tersebut untuk membahagikan wilayah Timur Tengah kepada zon-zon yang akan

diletakkan di bawah pengaruh mereka. Petikan di bawah merupakan antara isi kandungan yang

terdapat dalam Perjanjian Sykes-Picot:

That in the blue area France, and in the red area Great Britain, shall be allowed to establish such direct or indirect

administration or control as their their desire and as they think fit to arrange with the Arab State or confideration of Arab

State.169

166 Carrie, R. A., The Meaning of the First World War, New Jersey: Prentice Hall, 1965, hlm. 19-21.

167 Sabaruddin Hussein, Konspirasi Yahudi: Peperangan dan Penaklukan, Selangor: PTS Islamika Sdn Bhd., 2011, hlm. 3.

168 Mustafa Aksanal, The Ottomon Road to War in 1914: The Ottomon Empire and the First World War, Cambridge University Press, 2008, hlm. 178-180.

169 Gregory S. Mahler., dan Alden R. W. Mahler., The Arab-Israel Conflict: An Introduction and Documentary Reader, New York: Routledge, 2010, hlm. 49.


Petikan di atas sudah cukup untuk membuktikan bahawa Britain dan Perancis mempunyai

kuasa ke atas wilayah yang pernah ditadbir oleh kerajaan Uthmaniyah. Namun demikian, walaupun

kerajaan Uthmaniyah mengalami kekalahan dalam perang dunia pertama, pemimpin Palestin serta

penduduknya masih setia terhadap kerajaan Uthamaniyah. Pengisytiharan jihad yang dilakukan oleh

oleh Sultan Muhammad Rashad V turut mendapat sokongan daripada rakyat Palestin. Sebagai

contoh, di Nablus, perhimpunan secara besar-besaran telah diadakan di kediaman keluarga al-Nimr

untuk menyatakan kesetian kepada Sultan Uthmaniyah.170 Penguasaan British terhadap Palestin pada

tahun 1917 tidak menghalang penduduk Palestin untuk terus berjuang menentang British.

2.4 Deklarasi Balfour dalam Mandat Britain

Perang Dunia Pertama yang berlaku telah membawa satu dimensi perubahan sama ada kepada umat

islam mahupun bangsa Yahudi itu sendiri. Seperti yang dinyatakan sebelum ini, beberapa perjanjian

sulit yang ditandatangani antara Kuasa Bersekutu telah memberikan mandat kepada Britain dan

Perancis khususnya untuk mendapatkan wilayah di Timur Tengah. Persidangan San Remo pada 25

April 1920 memutuskan kuasa mandat Perancis ke atas wilayah Syria dan Lubnan manakala British

mendapat kuasa mandat ke atas Iraq dan Palestin.171 Jika kita perhatikan Deklarasi Balfour 1917,

British seakannya memberikan suatu persetujuan untuk menubuhkan sebuah negara bagi bangsa

Yahudi. Sebelum deklarasi tersebut diisytiharkan pada 18 Julai 1917, Lord Rothchild, pemimpin

Yahudi di London telah menulis surat kepada Arthur James Balfour, Setiausaha Luar British bagi

menegaskan hasrat Zionis untuk menubuhkan ‘national home’ untuk bangsa Yahudi.172 Pada 2

November 1917, sepucuk surat telah dikemukakan oleh Arthur James Balfour kepada Lord Rothchild

dengan persetujuan Perdana Menteri George Lloyd dan diluluskan oleh kabinet British. Surat

tersebut dikenali sebagai Deklarasi Balfour yang menyatakan sokongan terhadap penempatan Yahudi

di Palestin. Berikut merupakan petikan daripada surat tersebut:

Dear Lord Rothchild,

I have much pleasure in conveying to you, on behalf of His Majesty’s Goverment, the following declaration of sympathy

with Jewish Zionist aspiration which has been submitted to, and approved by, the Cabinet.

170 Ermy Azziaty Rozali dan Azmul Fahimi Kamaruzaman, Perang Dunia Pertama, Deklarasi Balfour dan KesannyaTerhadap Palestin, 2011, International Journal of West Asian Studies, 3(2): 19-39, hlm. 23.

171 Ibid., hlm. 24.

172 Ibid., hlm. 25.


“His Majesty’s Goverment view with favour the establishment in Palestine of a national home for the Jewish people, wil

use their best endeavours to facilitate the achievement of this object, it being clearly understood that nothing shall be

done which may prejudice the civil and religious right of existing non-Jewish communities in Palestine, or the rights and

political status enjoyed by Jews in any other country.”

I should be grateful if you would bring this declaration to the knowledge of the Zionist Federation.173

Deklarasi ini dengan jelas menyatakan sokongan pihak British untuk menubuhkan sebuah

negara Yahudi di Palestin. Deklarasi tersebut juga menunjukkan kesungguhan British untuk

memberikan sokongan kepada bangsa Yahudi biarpun pada hakikatnya tanah Palestin diduduki oleh

majoriti bangsa Arab. Sokongan ini dilihat oleh Zionis merupakan satu kejayaan awal kerana akan

dapat membantu mereka menjayakan agenda mereka yang telah dirancang sebelum ini. Disebabkan

sokongan kuat yang diberikan oleh British, pihak Zionis giat memujuk bangsa Yahudi yang tinggal di

Eropah untuk berhijrah pulang ke Palestin.174 Pada 24 Julai 1922 pula, British berjaya mendapatkan

mandat ke atas Palestin melalui Majlis Persatuan Liga Bangsa-Bangsa. Kuasa mandat yang diperolehi

British dapat dilihat melalui sedikit petikan yang diambil daripada Persidangan Liga Bangsa-Bangsa

tersebut:

Whereas the Principal Allied Powers has also agreed that the Mandatory should be responsible for putting into effect the

declaration originally made on November 2nd, 1917, by the Goverment His Brittanic Majesty, and adopted by the said

Powers, in favour of the establishment in Palestine of a national home for the Jewish people, it being clearly understood

that nothing should be done which might prejudice the civil and religious right of existing non-Jewish communities in

Palestine, or the right and political statues enjoyed by the Jews in any other country ...175

Kuasa mandat yang diperolehi oleh British telah membuka satu ruang kepada Zionis untuk

mencapai apa yang diimpikan oleh mereka selama ini. Melalui petikan kuasa mandat di atas juga, kita

dapat melihat isi kandungannya yang jelas memberikan sokongan kepada Yahudi untuk menubuhkan

sebuah ‘national home’ untuk bangsa Yahudi.176 Walaupun dalam persidangan tersebut ada

menyatakan mengenai hak penduduk Palestin terutamanya bangsa Arab itu sendiri, namun secara

jelasnya British telah memberikan sokongan kepada bangsa Yahudi. Tujuan kenyataan yang

dikeluarkan pada tahun 1922 itu hanyalah semata-mata ingin meredakan kemarahan penduduk

Palestin semasa Deklarasi Balfour dikeluarkan. Semua ini telah memberikan dorongan kepada Zionis

untuk memulakan proses melobi kuasa besar secara lebih agresif bagi mencapai matlamat mereka.

Malahan, pihak Zionis sendiri telah melakukan banyak kekejaman untuk menghalau penduduk 173 Anwar M. Aris, Israel Is Not Real, Kuala Lumpur: Alam Raya Enterprise, 2009, hlm. 7.

174 Mohd Roslan Mohd Nor, Konflik Israel-Palestin Dari Aspek Sejarah Moden dan Langkah Pembebasan Dari Cengkaman Zionis, 2010, Jurnal Al-Tamaddun, 5: 73-92, hlm. 76.

175 Lapidoth, R., dan Hirsch, M., The Arab-Israel Conflict and Its Resolution: Selected Documents, Netherlands:Martinus Nijhoff Publishers, 1992, hlm. 25.

176 Mohd Roslan Mohd Nor, op. cit., hlm. 78.


Palestin seperti tindakan pengusiran dan pembunuhan. Perkara tersebut dilaksanakan untuk

memastikan negara Palestin itu hanya menjadi milik bangsa Yahudi dan kewujudan bangsa lain

dianggap sebagai halangan untuk mewujudukan sebuah negara Yahudi.

2.5 Perang Dunia Kedua dan Holocaust

Perang dunia kedua bermula di Eropah apabila Jerman menyerang Poland pada September 1939.

Peperangan ini berlaku antara pihak Berikat yang diketuai oleh Britain dengan pihak Jerman yang

turut disokong oleh Jepun dan Itali. Kebangkitan Jerman sebagai sebuah kuasa yang kuat selepas

perang dunia pertama bermula semasa di bawah pemerintahan Adolf Hitler. Peristiwa perang dunia

kedua ini sebenarnya telah meninggalkan kesan yang begitu mendalam terhadap bangsa Yahudi.

Adolf Hitler, nama yang tidal mungkin akan dapat dilupakan oleh semua bangsa Yahudi dan para

pengkaji sejarah perang dunia kedua. Peperangan tersebut telah menjadi satu titk tolak perubahan

kepada bangsa Yahudi. Semasa perang dunia kedua bermula, Hitler telah mengisytiharkan niatnya

bagi menghancurkan semua bangsa Yahudi di Eropah di tangah tentera Nazi.

Pembersihan etnik dilancarkan oleh Hitler bagi membalas dendam terhadap bangsa Yahudi

dan negara yang bersekutu dengan Yahudi. Jerman mengalami penderitaan apabila Perjanjian

Versailles ditandatangani semasa kekalahannya dalam perang dunia pertama. Berjuta-juta rakyat

Jerman hidup dalam kesengsaraan disebabkan masalah ekonomi dan terpaksa membayar ganti rugi

peperangan sebelum ini. Bangsa Yahudi pada masa itu pula menguasai ekonomi Jerman. Kemarahan

yang dibendung selama hampir 20 tahun akhirnya mendorong kebangkitan dan pemberontakan

ketenteraan yang disifatkan Hitler sebagai pembalasan terhadap kumpulan yang menyebabkan

penderitaan dan kemalaratan kepada rakyat Jerman.177 Hitler melepaskan kemarahannya terhadap

semua bangsa Yahudi termasuklah kanak-kanak, wanita dan orang tua tanpa sebarang belas

perasaan kasihan.

Sepanjang perang dunia kedua, Hitler mewujudkan kem-kem tahanan di setiap negara yang

ditawannya untuk menjalankan pembunuhan terhadap bangsa Yahudi. Tahanan dibunuh dengan

cara mengiring mereka masuk ke dalam sebuah kawasan bertutup seperti sebuah dewan dan gas

beracun dilepaskan ke dalam kawasan tersebut bagi membunuh seramai mungkin mangsa yang

terdapat di dalamnya. Kem tahanan ghettow Warsaw, Poland merupakan kem pembunuhan

beramai-ramai yang terbesar di Eropah dikatakan telah meragut telah bertanggungjawab meragut

tiga juta nyawa orang Yahudi.178 Pembunuhan yang dilakukan di setiap kem tahanan ghetto

177 Sabaruddin Hussein, op. cit., hlm. 66-67.

178 Ibid., hlm. 69.


menunjukkan bahawa orang Yahudi mempunyai peluang yang amat tipis untuk melepaskan diri.

Perkara tersebut dapat kita lihat melalui pernyataan berikut:

“Masa seluruh Eropah rebah terlantar di bawah kekuasaan Jerman, orang Yahudi yang dipenjara di ghetto-ghetto

mempunyai kesempatan yang amat tipis untuk menentukan nasib mereka jika dibandingkan dengan bangsa lain atau

negara lain.”179

Penderitaan bangsa Yahudi berakhir hanya setelah Jerman berjaya ditumbangkan oleh kuasa

Berikat. Amerika Syarikat dikatakan telah menjadi penyelamat dunia kerana berjaya membantu

Britain memenangi peperangan tersebut. Bangsa Yahudi yang terselamat kebanyakannya berhijrah

ke Palestin dan Amerika Syarikat bagi memulakan hidup baru. Selepas berakhirnya perang dunia

kedua, satu episod baru telah dilakarkan yang menjadi titk tolak kepada penubuhan negara Israel

atas sokongan dan peranan yang dimainkan oleh Britain dan Amerika Syarikat.

2.6 Perubahan Dasar British

Perang dunia kedua telah memberikan impak yang begitu besar kepada Britain walaupun pada

hakikatnya telah berjaya memenangi peperangan tersebut. Peperangan yang berlaku menyebabkan

kerajaan Britain mengalami kerugian dalam satu jumlah yang amat besar. Masalah ekonomi mula

membelenggu kerajaan British. British telah membuat satu keputusan untuk menjalankan dasar

berbaik-baik kepada pihak negara Arab terutamanya Palestin. Britain sedar kekayaan minyak di

negara Arab akan dapat membantu mengatasi masalah kewangan yang dihadapi. Dasar British

terhadap Palestin mula berubah dan ini dapat dilihat apabila British mengehadkan penghijrahan

Zionis untuk menghalang bangsa Arab daripada menyokong Jerman.180

Tindakan yang diambil oleh Britain sekaligus telah memberikan satu tamparan kepada pihak

Zionis kerana sebelum ini pihak Britain telah memberikan sokongan kepada mereka untuk

menubuhkan sebuah negara Yahudi Palestin tetapi kini dasar British telah berubah yang sama sekali

menganggu proses penubuhan negara tersebut. Bagi menunjukkan sokongan yang diberikan

terhadap negara Arab, Britain telah memberikan arahan kepada Zionis supaya penghijrahan Yahudi

ke negara Palestin dikurangkan dengan serta-merta. Pihak Zionis merasa tertekan dengan dasar yang

baru diperkenalkan oleh British. Namun demikian, pihak Zionis tidak menghiraukan arahan pihak

British. Pihak Zionis dengan sewenangnya telah mengaturkan penghijrahan secara haram penduduk

Yahudi ke Palestin. Dianggarkan lebih daripada 200 000 orang Yahudi berjaya berhijrah ke Palestin di

179 Qasim Ahmad, Karya Sejarah: Pendekatan dan Persoalan, Selangor: Dewan Bahasa dan Pustaka, 1996, hlm. 47.

180 Alijah Gordon dan Shamsiah Md. Said, op. cit., hlm. 279.


bawah program Zionis.181 Bagi merealisasikan penubuhan sebuah negara di Palestin, Zionis

menjalankan teknik perang gerila terhadap Britain di bawah satu pakatan yang dikenali sebagai

Gerakan Penentangan Yahudi.

Rentetan daripada penubuhan pakatan tersebut, beberapa peristiwa penting telah berlaku

seperti Operasi Agatha yang dilaksanakan kerajaan Britain berikutan kejadian sabotaj yang dilakukan

oleh Yahudi. Pengeboman Ibu Pejabat Tentera British di King David Hotel menjadi sasaran Yahudi

bagi membalas tindakan yang diambil oleh kerajaan Britain. Kesannya, serangan tersebut telah

mengorbankan sebanyak 92 orang nyawa. Secara tidak langsung, perkara ini menambahkan lagi

ketegangan yang wujud antara pihak Britain dan Yahudi. Berikutan peristiwa tersebut, lebih 20%

penduduk Yahudi di Palestin telah disoal siasat oleh polis Britain. Sementara itu, kongres di Amerika

Syarikat mengutuk tindakan Britain dalam menangani situasi di Palestin. Pada tahun 1947, kerajaan

Britain akhirnya menyerahkan isu di Palestin kepada Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB) yang

telah menjadi titik tolak kepada penubuhan negara haram Israel.

2.7 Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB) dan Penubuhan Negara Haram Israel

Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu atau PBB merupakan sebuah pertubuhan antarabangsa yang

ditubuhkan pada 24 Oktober 1945 selepas perang dunia kedua bagi menggantikan Liga Bangsa-

Bangsa. Keanggotaan pertubuhan ini dianggotai oleh negara-negara di seluruh dunia. PBB

bermatlamat untuk mengelakkan pertikaian antara dunia, menjaga hak-hak asasi manusia,

memperbaiki taraf hidup di seluruh dunia dan memastikan undang-undang antarabangsa dipatuhi

oleh semua negara yang menganggotai pertubuhan tersebut. Penubuhan PBB telah disahkan oleh

lima anggota tetap Majlis Keselamatan PBB iaitu China, Perancis, Soviet Union, United Kingdom dan

Amerika Syarikat.182 Kelima-liam anggota negara tetap ini dilengkapi dengan kuasa veto atau kuasa

pembatal yang boleh membatalkan atau meluluskan sebarang ketetapan dalam persidangan PBB.

Sememangnya, sejak dari awal penubuhan PBB lagi, bangsa Yahudi dikatakan telah terlibat

dalam penubuhan PBB. Persoalan yang timbul adalah siapa dan bagaimana mereka terlibat tidak

dapat dipastikan dengan tepat. Peluang keemasan Yahudi muncul apabila kegagalan negara Britain

menangani konflik di Palestin menyebabkan Britain menyerah tanggungjawab tersebut kepada PBB

sekaligus telah membuka satu ruang yang begitu baik kepada bangsa Yahudi untuk mendapatkan

sebuah negara bagi mereka. Hal ini demikian kerana pihak Yahudi telah berjaya mendapatkan

sokongan yang kuat daripada Amerika Syarikat. Perkara tersebut dapat dilihat semasa Harry Truman

181 Ibid.

182 Sabaruddin Hussein, op. cit., hlm. 77.


diangkat menjadi Presiden Amerika Syarikat pada April 1945, beliau menjadi sasaran rayuan dan

pelobi Zionis. Sokongan Truman dapat dibuktikan melalui petikan yang diambil daripada penulisan

antobiografinya di bawah:

Saya sudah membaca Deklarasi Balfour dengan berhati-hati di mana Great Britain telah memberikan komitmen untuk

sebuah tanah air bagi Yahudi. Saya telah membiasakan diri dengan sejarah serta soalan tentang sebuah tanah air bagi

Yahudi dan kedudukan Inggeris dan Arab (dalam isu ini)... saya merasakan bahawa ia boleh memungkinkan kita untuk

memerhati kepentingan jangka panjang bagi negara kita, sementara itu pada masa yang sama membantu mereka

(Yahudi) yang tidak bernasib baik hasil penganiayaan (ke atas mereka) untuk mendapatkan rumah.183

Peranan tersebut nampaknya terserlah apabila Amerika Syarikat menyokong pembahagian

tanah Palestin dalam Perhimpunan Agung PBB pada tahun 1947. Britain menjadi pemerhati setiap

cadangan dan keputusan jawatankuasa yang ditubuhkan hanya bersetuju untuk menyokong

sekiranya Yahudi dan Arab mampu bekerjasama serta menyokong cadangan berkenaan.184 Hasil

keputusan daripada perhimpunan tersebut telah memihak kepada Israel apabila cadangan untuk

membahagikan tanah Palestin akan dibuat. Walaupun negara-negara Arab menentang keputusan

tersebut namun sokongan 2/3 daripada Dewan Perhimpunan telah mengatasi penentangan yang

dibuat oleh negara Arab. Secara tidak langsung, ianya telah mengiktiraf penubuhan negara Israel di

Palestin seperti mana yang dicadangkan dalam Jawatankuasa UNSCOP. Pemimpin Arab pula terpaksa

akur dengan keputusan tersebut. Situasi yang tidak memihak kepada Arab telah menyebabkan

berlakunya peperangan antara orang Arab dengan Yahudi di Palestin. Peperangan dan keengganan

Britain dalam memberikan kerjasama untuk menyelesaikan konflik yang berlaku menjadikan resolusi

yang telah dipersetujui tidak dapat dilaksanakan.185 Keadaan semakin buruk pada tahun 1948 apabila

peperangan yang berlaku antara kedua-dua pihak menjadi semakin tidak terkawal dan

mengorbankan banyak nyawa serta harta benda.

Seterusnya, pada bulan Mei 1948, kuasa mandat Britain ke atas Palestin telah berakhir.

Angkatan terakhir British meninggalkan Haifa pada 14 Mei 1948. Peluang yang terhidang luas ini

telah digunakan sepenuhnya oleh Yahudi untuk mengisytiharkan pembentukan negara haram Israel.

Pemimpin bangsa Yahudi, David Ben-Gurion telah membuat pengisytiharan penubuhan negara

Yahudi di Eretz Yisrael, dengan nama Israel. Ben-Gurion menjadi Perdana Menteri yang pertama bagi

negara haram tersebut. Lebih malang lagi bagi bangsa Arab apabila pengisytiharan yang dibuat pada

15 Mei 1948 disokong oleh Perhimpunan Agung PBB yang secara rasmi mewujudkan sebuah negara

183 Sachar, H. M., The Course of Modern Jews History, New York: A Delta Book, 1963, hlm. 372.

184 Arion, L. A., dan Mitchell, R. P., Timur Tengah dan Afrika Utara Moden, Kuala Lumpur: Dewan BahasaPustaka, 1991, hlm. 273.

185 Ermy Azziaty Rozali dan Azmul Fahimi Kamaruzaman, op. cit., hlm. 34.


“to be called Medinath Yisrael (The State of Israel).”186 Penubuhan tersebut turut disokong oleh dua

buah negara yang mempunyai kuasa veto iaitu Amerika Syarikat dan Soviet Union (Rusia).

Penguasaan Israel merangkumi 81.4% daripada keseluruhan keluasan Baitulmaqdis. Kawasan timur

Baitulmaqdis yang juga sering dikenali sebagai East Jerusalem tidak dapat ditawan pada tahun

tersebut. Namun demikian, mereka terus melebarkan pemilikan itu kepada 85% dengan membina

penempatan perumahan untuk kaum Yahudi di atas tanah milik rakyat Palestin, manakala kawasan

perkampungan Arab pula dirampas. Rentetan daripada resolusi yang diluluskan PBB, negara Israel

telah diterima sebagai sebuah negara baru yang merdeka di mata negara-negara Eropah. Kewujudan

negara Israel telah membawa kepada beberapa peristiwa peperangan yang berlaku antara Arab

dengan Israel yang masih berlanjutan sehingga hari ini.

3.0 PENILAIAN TERHADAP ZIONIS, BRITAIN, AMERIKA SYARIKAT DAN PBB DALAM

PENUBUHAN NEGARA ISRAEL

3.1 Zionis

Pertubuhan Antarabangsa Zionis boleh dikatakan sebagai sebuah pertubuhan Yahudi yang berjaya

membela dan membawa arus perubahan terhadap nasib yang menimpa bangsanya. Bermula dengan

pengasasan Herzl dan diikuti oleh penggantinya, Wheizmann, pertubuhan ini berjaya mengerakkan

beberapa mekanisme untuk mencapai matlamat mereka. Kewujudan Zionis dikaitkan dengan

penindasan yang berlaku terhadap bangsanya sendiri dan negara Arab melihat matlamat Zionis

untuk menubuhkan sebuah negara di Palestin adalah tidak dapat diterima sama sekali. Perhatikan

petikan di bawah:

“That Zionism’s birth was an inevitable result of Gentile pressures and persecution…that the Zionists intended no ill to

the Arabs of Palestine, and that Zionist settlement alongside the Arabs did not, from the Jews’ point of view, necessitate

a clash or displacement…the Zionist efforts at compromise and conciliation were rejected by the Arabs; and that the

Palestinians…refused to accede to the burgeoning Zionist presence and in 1947-48 attacked the Yishuv [Jewish

community] with the aim of nipping the Jewish state in the bud.”187

Jika didalami petikan di atas, sememangnya kewujudan Zionis rentetan daripada peristiwa

penindasan terhadap bangsanya. Malahan, orang Arab sendiri tidak dapat menerima kewujudan

bangsa Yahudi di Israel. Semua ini telah membawa kepada konflik peperangan antara kedua-dua

belah pihak. Namun demikian, saya berpendapat bahawa kewujudan Zionis ini sebenarnya inilah

yang telah membawa kepada pelbagai hura-hara yang berlaku di dunia. Sebagai contoh, jika kita

menyingkap kembali perang dunia kedua yang berlaku pada tahun 1939, ada sesetengah pendapat

menyatakan bahawa perang tersebut sebenarnya merupakan suatu perancangan pihak Yahudi dan

186 Mohd Roslan Mohd Nor, op. cit., hlm. 78.187 Morris, B., 1948 and After: Israel and the Palestinians, Oxford: Clarendon Press, 1990, hlm. 4-5.


kuasa besar dunia lain untuk mengalihkan perhatian dunia daripada objektif mereka yang utama iaitu

penubuhan sebuah negara di Palestin. Yahudi menjadi penyumbang modal kepada negara-negara

yang berperang pada masa tersebut. Semua ini membuktikan bahawa kejahatan bangsa Yahudi yang

sanggup melakukan apa sahaja demi untuk mencapai matlamat mereka. Situasi pada hari ini juga

memperlihatkan kita bahawa pengaruh Israel yang terselindung di sebalik negara Amerika Syarikat

menyukarkan sebarang tindakan diambil ke atas mereka.

3.2 PERANAN BRITAIN DAN AMERIKA SYARIKAT

Britain merupakan negara pertama yang telah memberikan persetujuan untuk menjanjikan memberi

sebuah negara kepada Yahudi di Palestin. Dalam proses tersebut, telah berlaku beberapa peristiwa

berdarah antara orang Arab dengan Yahudi berhubung soal kewilayahan di Palestin. Sebagai contoh,

kekacauan yang berlaku di Palestin pada tahun 1937 mendorong Britain untuk menubuhkan

Suruhanjaya Peel bagi menyiasat punca kekacauan yang berlaku di Palestin. Namun demikian,

suruhanjaya tersebut mengalami kegagalan kerana cadangannya untuk menubuhkan sebuah negara

antara Arab dengan Yahudi ditentang oleh kedua-dua pihak. Seterusnya, Persidangan St. James 1939

antara orang Arab dan Yahudi dibuat sebagai inisiatif tambahan Britain bagi mendamaikan kedua-

dua belah pihak. Dalam persidangan ini, suruhanjaya ini turut mengalami kegagalan kerana tiada

kesepakatan antara kedua-dua pihak yang bertelagah. Seterusnya, Britain telah membuat satu

dokumen yang dikenali sebagai Kertas Putih 1939 sebagai langkah untuk menangani konflik yang

berlaku. Pada masa ini, dasar Britain terhadap Yahudi telah berubah kerana Britain cuba meraih

sokongan daripada bangsa Arab supaya menyebelahi Britain dalam perang dunia kedua. Namun

demikian, semua ini telah membawa kepada penentangan Yahudi terhadap pemerintahan Britain.

Pada pendapat saya, dasar yang diperkenalkan Britain untuk berbaik-baik dengan Arab

merupakan suatu langkah yang baik. Hal ini demikian kerana Palestin pada masa tersebut berada

dalam tangan bangsa Arab secara sah. Tetapi, apa yang saya tidak persetujui dalam cara Britain

menangani masalah yang timbul di Palestin ialah Britain terlalu tunduk kepada tekanan yang

diberikan oleh negara lain terutamanya Amerika Syarikat. Kemuncak kepada kegagalan menangani

konflik di Palestin menyebabkan Britain menyerahkan semua urusan di Timur Tengah kepada PBB.

Disebabkan penyerahan tersebut, Yahudi telah berjaya mendapatkan satu peluang untuk

mewujudkan negara mereka sendiri kerana Amerika Syarikat di bawah pemerintahan Harry Truman

telah menyatakan sokongan untuk membantu Yahudi mencapai matlamat yang diinginkan mereka.

Sebenarnya, pada pandangan saya, sistem politik di Amerika pada masa tersebut telah dikuasai oleh

Yahudi disebabkan kemampuan Yahudi dari aspek kewangan. Tambahan pula, Truman pada masa


tersebut hanya mendapat sokongan daripada Yahudi tetapi tidak orang Arab. Sudah pasti, jika

Truman tidak memihak kepada Yahudi, maka beliau akan kehilangan pengaruh. Situasi ini dapat

dilihat semasa pilihan raya 1948 apabila Truman menyatakan sokongannya kepada Yahudi melalui

kenyataan berikut:

We need to support the people of Israel who have created a state with the best traditions and the highest standards of

Western civilization.188

Harry Truman telah mengiktiraf Israel dalam tempoh tidak sampai setengah jam selepas

pengisytiharannya. Semasa membuat pengiktirafan tersebut, beliau dengan alasan simpati terhadap

nasib yang menimpa bangsa Yahudi berasa bertanggungjawab untuk membina semula kehidupan

baru untuk Yahudi. Semua ini hanya alasan semata-mata di sebalik kepentingan yang cuba dilindungi

oleh Amerika Syarikat daripada mata dunia. Tindakan yang diambil oleh Truman telah membawa

kepada penubuhan negara haram Israel pada 14 Mei 1948. Sesungguhnya, Britain dan Amerika

Syarikat telah banyak menyumbang kepada pembentukan negara haram Israel yang kita kenali pada

hari ini.

4.0 JUSTIFIKASI PERTUBUHAN BANGSA-BANGSA BERSATU (PBB) DALAM PENUBUHAN

NEGARA ISRAEL

Jika kita imbas kembali peristiwa awal penubuhan PBB, badan pengaman dunia ini telah

bertanggungjawab dalam membentuk negara haram Yahudi yang kita kenali pada hari ini. Resolusi

yang diluluskan pada tahun 1948 bagaikan satu mimpi yang menjadi kenyataan buat bangsa Yahudi

dan Pertubuhan Antarabangsa Zionis. Resolusi yang disokong kebanyakannya oleh negara Barat

memberikan hak kepada bangsa Yahudi mendapatkan sebuah negara di Palestin. Negara Arab pada

masa tersebut tidak dapat melakukan apa-apa selain mematuhi arahan yang diberikan. Saya

berpandangan bahawa PBB seharusnya lebih telus dalam membuat sesuatu keputusan. Jika

dianalisis keputusan yang dibuat oleh PBB pada tahun 1948, ternyata keputusan tersebut berat

sebelah dan dipengaruhi oleh kepentingan-kepentingan sesetengah pihak terutamanya Barat.

Selain itu, PBB dalam menyelesaikan beberapa isu antarabangsa, terikat dengan negara yang

memegang kuasa veto. Oleh itu, sebarang dasar atau resolusi yang diperkenalkan boleh dibatalkan

dengan mudahnya oleh lima buah negara yang memegang kuasa veto tersebut. Seperti yang

diketahui, Amerika Syarikat sejak sekian lama bersikap pro terhadap Israel. Sebarang keputusan yang

tidak memihak kepada Israel terutamanya dalam persidangan PBB akan ditolak secara bulat-bulat.

Disebabkan faktor tersebut, Israel berjaya dibentuk dan PBB boleh diumpamakan sebagai harimau

tanpa taring. Pengiktirafan yang diberikan oleh PBB telah memberi ruang dan peluang kepada Israel

188 Mohd Nadzri Kamsin, op. cit., hlm. 151.


untuk meluaskan wilayahnya di Palestin. Semua ini merupakan kesilapan terbesar dalam PBB yang

membenarkan kewujudan negara Yahudi. Kritikan terhadap PBB mengenai dasarnya yang banyak

dipengaruhi Barat dapat dilihat melalui petikan berikut yang diambil daripada Tun Dr. Mahathir

semasa dalam Persidangan Negara-Negara Berkecuali yang membuktikan ketidakcekapan badan

tersebut dalam membuat sesuatu keputusan yang adil,:

“.... tanpa satu dasar yang saksama oleh kuasa-kuasa besar, PBB tidak mungkin dapat bertindak. Sempadan Israel pasti

akan bertambah luas, menduduki bumi Arab sesuka hatinya dan sebarang tindakan yang dilakukan oleh Israel biar betapa

kejamnya akan dianggap sebagai melindungi keselamatan negaranya. Rakyat Palestin pula sebaliknya tidak akan dapat

bertindak seperti Israel kerana sumber kekuatan mereka yang terhad.

5.0 PENILAIAN SITUASI KONFLIK ASIA BARAT PADA HARI INI

Pada pandangan saya, kemunculan bangsa Yahudi sebagai bangsa berjaya yang menguasai dunia

pada masa kini merupakan sesuatu yang amat mengejutkan. Bayangkan sahaja bangsa Yahudi yang

telah menerima pelbagai cabaran seperti penindasan dan peristiwa Holocaust namun masih mampu

bangkit menjadi salah sebuah kuasa dunia yang kuat. Kunci kejayaan tersebut terletak kepada

peranan yang dimainkan oeh Amerika Syarikat. Pengaruh Israel dalam pentadbiran Amerika begitu

ketara kerana sebarang dasar yang diperkenalkan di peringkat antarabangsa akan memihak kepada

Israel. Sebagai contoh, peristiwa serangan ke atas Iraq pada tahun 2003 dilakukan dengan alasan

Iraq telah mengebom Pusat Perdagangan Dunia dan dilihat sebagai satu ancaman dunia. Di sebalik

motif tersebut, ada pendapat mengatakan serangan tersebut sebenarnya dibuat atas desakan pelobi

Israel di Amerika Syarikat. Menurut Paul Findley, dalam artikelnya bertajuk, Liberating America from

Israel yang ditulis selepas serangan 11 September, beliau menyatakan,

America suffered 9/11 and its aftermath and may soon be at war with Iraq, mainly because U.S. policy in the Middle East

is made in Israel, not in Washington.

Sememangnya, apa yang diperkatakan beliau ada kebenarannya. Tidak sampai dua tahun,

Amerika menyerang Iraq. Saya berpendapat bahawa ahli kongres dalam Amerika kebanyakannya

dipengaruhi oleh Israel kerana sejak berdekad-dekad lamaya tidak ada langsung perdebatan

mengenai dasar Amerika terhadap Israel. Memetik kata-kata Findley,

There is an open secret in Washington. All members of Congress swear to serve teh interests of the United States – but

there is an unwritten exception: The interests of one small foreign country always trumps US interests. That nation of

course is Israel.189

189 Mohd Nadzi Kamsin, op. cit., hlm. 60.


Kenyataan di atas cukup untuk menunjukkan bahawa kongres Amerika Syarikat seolah-olah

menjadi sub-komiti kepada parlimen Israel. Sebarang kritikan negatif ke atas Israel adalah tidak

dibenarkan sama sekali. Jika kita selusuri dasar di peringkat antarabangsa, undang-undang yang

berkaitan Timur Tengah akan menjadi berat sebelah yang lebih berpihak kepada Israel. Perhatikan

sahaja situasi di Palestin pada hari ini, tidak ada apa-apa yang mampu dilakukan oleh kuasa-kuasa

Barat mahupun PBB yang dikatakan bertindak sebagai pelindung dan penjaga keamanan negara

anggotanya. Persoalan sampai bilakah Israel akan memberhentikan kekejamannya di Palestin dan

terus menguasai dunia ini masih menjadi satu tanda tanya kepada banyak pihak tanpa sebarang

jawapan yang pasti.

6.0 KESIMPULAN

Secara konklusinya, kewujudan negara haram Israel pada 14 Mei 1948 menandakan satu

kemenangan kepada bangsa Yahudi terutamanya pihak Zionis. Selepas penubuhan negara haram

tersebut, negara-negara Arab tidak berdiam diri dan telah melancarkan beberapa serangan bagi

mengambil semula tanah Palestin yang dirampas oleh bangsa Yahudi. Rentetan konflik yang wujud

antara kedua-dua pihak ini telah membawa kepada beberapa peristiwa penting seperti Perang Arab-

Israel 1948, Perang Suez 1956, dan Perang Enam Hari 1967. Namun demikian, walaupun Israel

merupakan sebuah negara yang masih baru ditubuhkan, Israel mampu menangkis serangan yang

dilancarkan ke atas mereka. Malahan, Israel berjaya memberikan suatu tentangan yang hebat

kepada tentera Arab sehingga mampu untuk mengalahkan mereka. Sokongan yang diberikan oleh

kuasa Barat dari aspek senjata terutamanya daripada Amerika Syarikat telah menyumbang kepada

kemenangan bangsa Yahudi dalam beberapa siri peperangan yang berlaku.

Sejak beberapa dekad selepas penubuhan negara haram Israel, beberapa perubahan

terhadap Palestin pada hari ini dapat dilihat dengan ketara. Peperangan dan pembunuhan dilakukan

dengan sewenangnya oleh Israel bagi meluaskan lagi wilayah mereka. Sejarah kejatuhan Palestin ke

tangan Israel perlu difahami bagi meningkatkan kesedaran umat Islam terhadap hak yang dirampas.

Seharusnya, penderitaan yang dialami oleh rakyat Palestin pada hari ini menyedarkan dunia bahawa

keadilan yang wujud hanyalah bersifat kepalsuan semata-mata. Negara Barat perlu lebih prihatin dan

saksama dalam isu Arab-Israel, bukannya hanya mendengar pandangan dari sebelah pihak sahaja

untuk memperolehi sesuatu kepentingan. Situasi kini menampakkan keadilan yang wujud hanyalah

berpihak kepada Israel sedangkan Israellah yang bertanggungjawab terhadap semua ketidakadilan

yang berlaku di Palestin. Oleh itu, mekanisme baru perlu dibentuk bagi memastikan keadilan

diperolehi oleh semua pihak terutamanya negara-negara di Timur Tengah.


7.0 RUJUKAN

Alijah Gordon dan Shamsiah Md. Said. 2003. Rakyat Palestin Bersuara: Kuwarnai Salji Hitam … kerana kami takut pada hari-hari menjelang. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

Anwar M. Aris. 2009. Israel Is Not Real. Kuala Lumpur: Alam Raya Enterprise.

Arion, L. A., dan Mitchell, R. P. 1991. Timur Tengah dan Afrika Utara Moden. Kuala Lumpur:Dewan Bahasa Pustaka.

Aris Azlan Ismail dan Riduan Mohamad Nor. 2009. Gaza Menangis: Menelusuri Sejarah Perjuangan Palestin dan Pembantaian di Gaza. Kuala Lumpur: Jundi Resources.

Carrie, R. A. 1965. The Meaning of the First World War. New Jersey: Prentice Hall.

Dov, G. 2005. A Survey of Palestine under the British Mandate 1920-1948. Oxon: RoutledgeCurzon.

Ermy Azziaty Rozali dan Azmul Fahimi Kamaruzaman. 2011. Perang Dunia Pertama, Deklarasi Balfour dan Kesannya Terhadap Palestin. International Journal of West Asian Studies, 3(2): 19-39.

Gregory S. Mahler., dan Alden R. W. Mahler. 2010. The Arab-Israel Conflict: An Introduction and Documentary Reader. New York: Routledge.

Sachar, M. H. 1963. The Course of Modern Jews History. New York: A Delta Book.

Husseiny Zambery. 2010. Fobia Yahudi dan Barat Terhadap Islam. Selangor: Al-Hidayah Publication.

Lapidoth, R., dan Hirsch, M. 1992. The Arab-Israel Conflict and Its Resolution: Selected Documents. Netherlands: Martinus Nijhoff Publishers.

Mohd Nadzi Kamsin. 2011. Travelog Misteri: Israel Kuasai Dunia. Selangor: Hijjaz RecordsPublishing.

Mohd Roslan Mohd Nor. 2010. Konflik Israel-Palestin Dari Aspek Sejarah Moden dan Langkah Pembebasan Dari Cengkaman Zionis. Jurnal Al-Tamaddun, 5: 73-92.

Morris, B. 1990. 1948 and After: Israel and the Palestinians. Oxford: Clarendon Press.

Mustafa Aksanal. 2008. The Ottomon Road to War in 1914: The Ottomon Empire and the First World War. Cambridge University Press.

Qasim Ahmad. 1996. Karya Sejarah: Pendekatan dan Persoalan. Selangor: Dewan Bahasa dan Pustaka.

Sabaruddin Hussein. 2011. Konspirasi Yahudi: Peperangan dan Penaklukan. Selangor: PTSIslamika Sdn Bhd.

Zainur Rashid Zainuddin. 2009. Palestin Dijajah: Di Manakah Solahuddinnya. Selangor: Aman Palestin Berhad.


Titik Tolak Perang Ennam Hari 1967

Nur [email protected]

Abstrak


Konflik Arab Israel telah berlanjutan sejak sekian lama bermula daripada

peristiwa penubuhan negara Israel pada 15 Mei 1948190 yang seterusnya

membawa kepada konflik Arab Israel yang pertama iaitu perang Arab

Israel 1948. Konflik Arab Israel ini tidak terhenti begitu sahaja malah

konflik ini semakin berlanjutan hingga membawa kepada salah satu

perang yang sangat penting iaitu perang enam hari 1967. Kekalahan

Mesir dalam perang suez 1956 telah menjadi titik tolak kepada perang

enam hari 1967.

Pengenalan

Perang Enam hari 1967 turut dikenali sebagai yang מלחמת ששת הימים

disebut sebagai Milkhemet Sheshet HaYamim dalam bahasa Ibrani

manakala menurut bahasa arab pula disebut sebagai حرب األيام الستة atau

ḥarb al-ayyām al-sittaṯ191. Perang ini dikenali sebagai perang enam hari

kerana hanya berlaku selama enam hari192 sahaja iaitu bermula daripada

5 Jun hingga 11 Jun. Walaupun hanya berlaku selama enam hari sahaja

namun perang ini membawa kesan yang besar, perang ini dianggap

antara perang yang sangat penting dalam konflik Arab-Israel kerana

secara keseluruhannya peperangan ini mengubah landskap geo-politik

Arab-Israel sehingga ke hari ini193. Perang enam 1967 bukan sahaja

melibatkan negara Mesir, Syria, Jordan, dan Israel malah turut melibatkan

persaingan antara dua blog demokrasi yang diketuai oleh Amerika

Syarikat, Kesatuan Soviet dan negara yang lain194.

Pengisytiharan perang ini bermula apabila pada tahun 1966 Presiden

Gamal Abdel Nasser telah menutupi selat tiran sebagai tindak balas akan

tindakan Mesir ini akhirnya menyebabkan pada 5 Jun 1967 tepat pukul

190 Mohd Roslan Mohd Nor, 2010. Konflik Israel-Palestin dari Sejarah Moden dan Langkah Pembebasan dari cengkaman Zionis. Jurnal AL-Tamaddun Vol 5, hlm 1.

191 Carigold Portal: Perang Enam Hari- 1967 Arab-Israel War diakses dari laman http://carigold.com/portal/forums/showthread.php?t = 300247.

192 Subur Muhkamat: Perang Enam Hari 1967-Pendahuluan diakses dari laman http://salamizhar.blogspot.com/2011/12/perang-enam-hari-1967-pendahuluan.html

193 Muhamad Hasrul Zakariah. Perang Enam Hari Arab-Israel 1967: Tinjauan Awal Terhadap Kepentingan Ekonomi Britain di Israel. Jebat Vol 33, hlm 1.

194 Ibid. Hlm 1.

http://salamizhar.blogspot.com/2011/12/perang-enam-hari-1967-pendahuluan.html

http://carigold.com/portal/forums/showthread.php?t


7.45 pagi waktu Israel ( 8.45 pagi waktu Kaherah), jet-jet pejuang Israel

telah membedil kedudukan pangkalan tentera Arab di Mesir, Syria, Iraq

dan Jordan. Serangan udara Israel ini menandakan permulaan perang

enam hari Arab-Israel 1967195. Perang yang berlaku selama enam hari

menyaksikan pakatan negara Arab yang diketuai oleh Presiden Gamal

Abdel Nasser dari United Arab Republic ( UAR) tumpas kepada Israel

dalam keadaan yang memalukan.196 Kejayaan Israel dalam perang enam

hari telah menyebabkan Israel berjaya meluaskan wilayahnya dengan

menguasai Tebing Barat dan Gaza, selain dapat menawan Bukit Golan

dari Syria dan Semenanjung Sinai dari Mesir hingga ke Terusan Suez197.

Faktor-Faktor Perang Enam Hari

195 Muhamad Hasrul Zakariah, 2007. British dan Resolusi 242 1967: Pengajaran Sejarah Untuk Pelan Damai di Asia Barat. Jurnal Kemanusiaan Vol 10, hlm 1.

196 Ibid. Hlm 1

197 Subur Muhkamat: Perang Enam Hari 1967-Pendahuluan diakses dari laman http://salamizhar.blogspot.com/2011/12/perang-enam-hari-1967-kesan-kesan.html.

http://salamizhar.blogspot.com/2011/12/perang-enam-hari-1967-kesan-kesan.html


Rajah 1.0

Penutupan Selat Tiran atau Suez.

Tindakan Israel melanggar perjanjian 1956-1957198 telah menyebabkan

Mesir mengambil keputusan untuk menutup Selat Tiran daripada menjadi

laluan kepada Israel sebagai akibatnya pada 22 Mei 1967 Mesir melalui

peranan Presiden Gamal Abdel Nasser telah mengumumkan agar selat

Tiran ditutup untuk kapal-kapal Israel199 dan sekutunya. Kenyataan ini

turut disokong melalui petikan buku Israel Is Not Real karya Anwar M. Aris

iaitu Nasser mengatakan

“Jangan biarkan bendera Israel berkibar melalui Teluk Aqaba dengan

alasan apa-apun”200

Tindakan Mesir menutup laluan selat tiran telah menyebabkan Israel

mengalami kerugian kerana laluan selat tiran merupakan satu-satunya

laluan yang dapat membantu Israel untuk mengeksport dan mengimport

198 Penjaga Haris : ISRAEL: MASYARAKAT, POLITIK & DASAR LUAR 1949-2003 diakses dari laman http://penjaga-haris.blogspot.com/html.

199 Jonathan Spyer.2007. The Six Days War 1967: Build-Up to War. Israel: Gloria Centre Briefing, hlm 2200 Anwar M. Aris. 2009. Israel Is Not Real: Negara Palsu di Tanah Rampasan. Kuala Lumpur: Alam Raya

Enterprise, hlm 34

Penutupan Selat Tiran.

Air Konspirasi dan Provokasi Israel.

Sikap dan Kepimpinan Gamal Abdel Nasser.

Pakatan Ketenteraan antara Mesir-Jordan.


barangannya kepada negara-negara luar kenyataan ini turut disokong

oleh Dr. Jonathan Spyer iaitu

“This represented a mortal threat to Israel. The port of Eilat was responsible for 30% of Israel’s mineral exports - accommodating a million tons of cargo in 1966201”

Selain itu penutupan selat tiran juga menyebabkan kerugian kepada

kuasa-kuasa barat yang lain seperti Britain, Perancis dan Amerika Syarikat

kerana laluan selat tiran merupakan tujuan ekonomi dan politik mereka202,

sebagai contoh tindakan drastik United Arabic Republic (UAR) menutup

selat Tiran telah menyebabkan Britain secara khususnya mengalami

kerugian $200 juta dari segi imbangan pembayaran203. Tindakan Mesir ini

telah menyebabkan kuasa-kuasa barat lain untuk turut campur tangan

dalam menangani masalah ini dan tindakan ini mempercepatkan lagi

perang enam hari 1967.

Air

Krisis dan konflik ini semakin berlanjutan apabila Jordan dan Syria turut

memusuhi Israel ekoran tindakan Israel yang mencuri air dari sungai

Jordan dengan cara membangunkan terusan terus ke Israel204 . Tindakan

Israel menyebabkan penduduk negara-negara arab mengalami ancaman

kekeringan bagi mengatasi masalah ini pada tahun 1965 negara-negara

Arab telah membangunkan terusan baru untuk mengalirkan air dari

sungai Banias agar tidak mengalur ke Israel dan tasik Galilea ( nama yang

dicipta Israel)205. Tindakan ini menyebabkan Israel telah menembak

pekerja pembuat terusan air sungai Jordan dan keadaan ini telah

memburukkan lagi konflik dan hubungan Israel dan negara-negara Arab.

Konspirasi dan Provokasi Israel

Pengunduran tentera Israel ketika perang Suez 1956 bukannya bermakna

Israel menyerah kalah namun Israel sebenarnya merancang sesuatu yang

201 Jonathan Spyer.2007. The Six Days War 1967: Build-Up to War. Israel: Gloria Centre Briefing, hlm 2.202 Subur Muhkamat: Perang Enam Hari 1967 diakses dari laman

http://salamizhar.blogspot.com/2011/12/perang-enam-hari-1967-faktor-faktor.html203Muhamad Hasrul Zakariah. Perang Enam Hari Arab-Israel 1967: Tinjauan Awal Terhadap Kepentingan

Ekonomi Britain di Israel. Jebat Vol 33, hlm 3.204Anwar M. Aris. 2009. Israel Is Not Real: Negara Palsu di Tanah Rampasan. Kuala Lumpur: Alam Raya

Enterprise, hlm 24.205 Ibid. Hlm 24.

http://salamizhar.blogspot.com/2011/12/perang-enam-hari-1967-faktor-faktor.html


lebih besar lagi. Menurut laporan berita harian yang memetik penyataan

kata-kata Jeremy Brown dalam buku yang bertajuk Six Days : How the

1967 War Shaped the Middle East dengan jelas menyatakan

“ Amerika Syarikat tahu dan merestui tindakan Israel memulakan Perang

6 hari. Buku itu turut memetik kata-kata Moshe Dayan iaitu Menteri

Pertahanan Israel ‘bermata satu’ mengesahkan 80 peratus pertembungan

dan pertempuran sempadan dengan Syria sebelum Perang 6 Hari adalah

hasil tindak-tanduk provokasi Israel sendiri”206.

Terdapat dua peristiwa yang dapat menunjukkan perang Enam Hari 1967

merupakan sebahagian daripada konspirasi dan provokasi Israel iaitu

pembunuhan pelarian palestin di Es- Samu, Jordan (1966) dan Rampasan

Bukit Golan (1966)207. Kedua-dua peristiwa berdarah ini menjadi bukti

akan kesungguhan Israel untuk merampas dan menguasai kedua-dua

wilayah tersebut. Tujuan Israel ingin meluaskan wilayah adalah kerana

ingin memastikan sumber bekalan makanan dan air mereka terjamin208.

Merujuk dua peristiwa ini dapat dipastikan tujuan Israel memulakan

perang enam hari adalah untuk kepentingan peribadi semata-mata.

Pakatan Ketenteraan.

Konflik menjadi semakin parah pada 30 Mei 1967, di mana Mesir-Jordan

telah memeterai pakatan ketenteraan dan disokong oleh Algeria dan Iraq.

Pakatan ini telah memberi amaran kepada Israel mengenai serangan yang

akan dilakukan Arab209. Tindakan Mesir-Jordan ini menyebabkan Israel

turut membuat persediaan untuk menghadapi serangan daripada Mesir-

Jordan dan untuk itu pada 3 Jun dan 4 Junl Kabinet Israel telah

membincangkan“ pre-emptive strike210” sebagai persediaan menhadapi

serangan daripada Mesir dan Jordan serta negara Arab yang lain.

206 Menyingkap Kesan Empat Dekad diakses dari laman http://www.bharian.com.my/bharian/articles/MenyingkapkesanempatdekadperangArab-Israel/Article/

207Anwar M. Aris. 2009. Israel Is Not Real: Negara Palsu di Tanah Rampasan. Kuala Lumpur: Alam Raya Enterprise, hlm 25 & 29.

208 Subur Muhkamat: Perang Enam Hari 1967 diakses dari laman http://salamizhar.blogspot.com/2011/12/perang-enam-hari-1967-faktor-faktor.html

209 Ibid.210 Jonathan Spyer.2007. The Six Days War 1967: Build-Up to War. Israel: Gloria Centre Briefing, hlm 2.

http://salamizhar.blogspot.com/2011/12/perang-enam-hari-1967-faktor-faktor.html

http://www.bharian.com.my/bharian/articles/MenyingkapkesanempatdekadperangArab-Israel/Article/


Sikap dan kepimpinan Gamal Abdel Naser .

Selain itu, faktor yang turut mendorong ke arah berlakunya perang enam

hari 1967 ialah sikap dan kepimpinan Gamal Abdel Nasser yang terlalu

ingin memusnahkan Israel ini dapat ditunjukkan pada ucapan beliau pada

26 Mei 1967 iaitu

“ Jika Israel memulakan tuduhan Syria atau Mesir, maka pertempuran

tidak dapat dihindarkan… tujuan dasar kami adalah menghancurkan

Israel”211

Kesan-Kesan Perang Enam Hari 1967

Menurut National Defense University (2000) “ The Six Day War in

particular brought Egypt to the brink of devastation” 212 kerana walaupun

perang ini hanya berlangsung selama enam hari sahaja namun kesan

perang ini sungguh besar kerana melibatkan pelbagai aspek.

Imej Presiden Gamal Abdel Nasser terjejas.

Perang ini telah mengakibatkan imej presiden Mesir iaitu Gamal Abdel

Nasser telah terjejas kerana kegagalannya dalam perang enam hari 1967.

Kenyataan ini disokong oleh Muhamad Hasrul Zakariah iaitu

“Kejayaan Israel yang menakjubkan ini telah menyaksikan moral

kepimpinan Arab musnah dan pemimpin utama Arab, Presiden Gemal

Abdul Nasser turut kehilangan pengaruh politik dan kredibiliti di dunia

Arab”213

Kepimpinan Gamal Abdel Nasser semakin terjejas apabila beliau terpaksa

mengikut jejak langkah Jordan iaitu dengan menerima satu gencatan

211Anwar M. Aris. 2009. Israel Is Not Real: Negara Palsu di Tanah Rampasan. Kuala Lumpur: Alam Raya Enterprise, hlm 38.

212Marcia L. Mc Dermott & Dia LT Col Alan Wallace. 2000. Anwar Sadat and the 1973 Yom Kippur War Force : Sadat Ultimate Instrument Of Statecraft. United States: National Defense University, hlm 4.

213Muhamad Hasrul Zakariah, 2007. British dan Resolusi 242 1967: Pengajaran Sejarah Untuk Pelan Damai di Asia Barat. Jurnal Kemanusiaan Vol 10, hlm 2.


senjata pada 8 Jun214 keadaan ini telah menyebabkan beliau

mengumumkan penarikan diri dan terpaksa mengakui akan kesalahan

dan tanggungjawab atas kekalahannya serta menyerahkan jawatan

presiden kepada timbalannya iaitu Zakaria Muhiyuddin215 Israel berjaya

mengukuhkan kuasa politik melalui penaklukan.

Kejayaan Israel dalam perang enam hari 1967 telah menyebabkan Jalur

Gaza, Baitul Maqdis Timur, dan Tebing Barat telah berjaya dikuasai oleh

Israel sepenuhnya216. Akibat perang ini juga saiz Israel bertambah besar

kenyataan ini turut dinyatakan oleh sayeed iaitu

“Israel conquered 42,000 square miles of land and became three and half

times larger than its original size”217.

Selain itu, perluasaan dan penaklukan Israel turut menyebabkan Mesir

kehilangan hak untuk mengawal Sinai manakala Syria kehilangan hak

untuk mengawal Bukit Golan218. Keadaan ini telah mengukuhkan lagi

kedudukan Israel.

Ketenteraan

Perang ini juga menyebabkan Mesir, Jordan, dan Syria mengalami

kerugian yang agak besar berbanding Israel sebagai contohnya, Mesir

hampir kehilangan 85% peralatan perang yang bernilai lebih daripada $ 2

Billion dalam perang ini219. Peperangan ini turut menyebabkan 320 kereta

kebal, 480 senjata berat dan ringan dan 10,000 kenderaan tentera telah

dirampas oleh Israel220. Lebih 85 peratus kelengkapan pertahanan udara

214Fadhlullah Jamil. 2000. Islam Di Asia Barat Moden: Sejarah Penjajahan & Pergolakan. Selangor: Thinker Library , hlm 275.

215 Ibid. Hlm 275.216 Malaysia Harmoni: Kesan Perang Oktober 1973 berlanjutan Hingga Kini di akses dari laman

http://www.Malaysia.Harmoni.com/v2/index.php./kolumnis.217Saeed Shafqat & Quaid-I-Azam. Islamic World and South Asia: Rise Of Islamism and Terror, Causes &

Consequences. Columbia: Southern Asian Institute, hlm 8.218Remember The Six Days War- June 1967 and Its Aftermath diakses dari laman

http://www.sixdayswar.co.uksixdaywar-gmadler.pdf.219Muhamad Hasrul Zakariah, 2007. British dan Resolusi 242 1967: Pengajaran Sejarah Untuk Pelan Damai di

Asia Barat. Jurnal Kemanusiaan Vol 10, hlm 1.220Muhamad Hasrul Zakariah, 2007. British dan Resolusi 242 1967: Pengajaran Sejarah Untuk Pelan Damai di

Asia Barat. Jurnal Kemanusiaan Vol 10, hlm 1

http://www/


UAR telah dimusnahkan oleh Israel iaitu daripada jumlah 416 buah

pesawat sebanyak 393 buah pesawat pelbagai jenis samaada daripada

Mesir, Jordan, Iraq dan Syria telah berjaya dimusnahkan oleh tentera

Israel221.

Kematian dan Pelarian.

Menurut Anwar M. Aris (2009), tentera Mesir yang terkorban adalah tidak

kurang daripada 16, 500 tentera manakala yang cedera sebanyak 20,000

orang. Bagi Jordan sebanyak 700 tentera telah terkorban manakala 5,000

cedera. Apa yang menyedihkan jumlah data-data yang disenaraikan ini

belum termasuk lagi korban awam di Tebing Barat, Bukit Golan,

Semenanjung Gaza, Jerussalem, Ismailiah, Semenanjung Sinai, Rafah, EL-

Arish dan beberapa daerah yang lain222.Menurut Ritchie Ovendale Israel

hanya kehilangan sebanyak 1000 tentera manakala tentera Arab

sebanyak 18,000 orang dalam peristiwa Bukit Golan.223

Penguasaan Israel di Tebing Barat telah menyebabkan banyak penduduk

Palestin telah menjadi pelarian iaitu dianggarkan sekitar 300,000 pelarian

ke Jordan manakala menurut Lois A. Aroian, perang enam hari turut

menambahkan dimensi baru kepada persengketaan yang telah

menwujudkan antara 150,000 dan 200,000 pelarian baru Palestin yang

melarikan diri dari Tebing Barat bagi mendapatkan dan mencari

perlindungan di Jordan224. Daripada jumlah pelarian itu dapat disimpulkan

bahawa perang enam hari 1967 sememangnya merugikan negara Arab

sendiri kerana penduduk tempatan terpaksa menjadi pelarian dinegara

sendiri.

Kesan Jangka Panjang

Perang enam hari 1967 turut membawa kesan jangka panjang kepada

negara-negara arab dan masyarakat arab keseluruhannya.

221New World Order : Dominasi Yahudi Sedang Dicipta diakses dari laman http://ummatanwasatan.net/2012/06/new-world-order-agenda-yahudi-sedang-dicipta/-


223Ritchie Ovendale. 1999. The Origin Of The Arab-Israeli Wars. United Kingdom: Pearson Education Limited, hlm 204.

224Lois A.Aroian & Richard P. Mitchell. 1991. Timur Tengah Dan Afrika Utara Moden. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa Dan Pustaka, hlm 399

http://ummatanwasatan.net/2012/06/new


Perang enam hari 1967 turut mencetuskan lanjutan perang iaitu Perang

Abu-Ageila 1967 dan Perang Yom Kippur 1973225 yang berlaku pada bulan

Oktober kedua-dua perang ini merupakan tindak balas daripada negara-

negara Arab untuk merampas kembali wilayah yang telah dikuasai oleh

Israel.

Tindakan ini juga diambil setelah pada 12 Jun perdana menteri Israel iaitu

Levi Eshkol dalam kenyataan mengatakan bahawa Israel tidak akan

kembali kepada keadaan perang termasuklah menyerahkan kembali

wilayah-wilayah Arab yang ditakluki, selain itu beliau turut mengatakan

“ to the nation of the world I say… Alone we fought for existence and our

security; we are entitled to determine what are the true and vital interests

of our country, and how they shall be secured”.226

Disamping itu antara kesan lain perang enam hari 1967 turut

memperlihatkan kepada kita bahawa perang ini bukan sahaja memberi

keburukan kepada masyarakat Islam di negara Arab sahaja malah turut

memberi kesan kepada masyarakat islam secara keseluruhannya sebagai

contoh masyarakat Islam Palestin dan antarabangsa tidak dapat untuk

mengunjungi Masjid al-Aqsa secara bebas. Mereka harus mendapat

kebenaran terlebih dahulu dari pihak tentera Israel227.

Penilaian Tentang Penglibatan Mesir, Syria dan Israel dalam

perang Enam Hari 1967.

A. Mesir

“Menteri Luar Israel, Abba Eban membocorkan suatu rahsia. Dalam

biografinya dia menulis bahawa U Thant, Setiausaha Agung PBB

mengatakan bahawa kepandaian Mesir sangat menentukan masa

depan dunia Arab. Kepada U Thant, Nasser berjanji untuk tidak akan

225Anwar M. Aris. 2009. Israel Is Not Real: Negara Palsu di Tanah Rampasan. Kuala Lumpur: Alam Raya Enterprise, hlm 55 & 63.

226Muhamad Hasrul Zakariah, 2007. British dan Resolusi 242 1967: Pengajaran Sejarah Untuk Pelan Damai di Asia Barat. Jurnal Kemanusiaan Vol 10, hlm 2.

227Mohd Roslan Mohd Nor, 2010. Konflik Israel-Palestin dari Sejarah Moden dan Langkah Pembebasan dari cengkaman Zionis. Jurnal AL-Tamaddun Vol 5, hlm 8.


menyerang Israel. Dengan ‘bocoran’ itu, Abba Eban yakin bahawa

Nasser sebenarnya tidak menginginkan peperangan”.228

Melalui petikan ini dapat dipastikan bahawa Mesir sememangnya

tidak inginkan perang namun disebabkan rasa keegoaan dan

membangga diri Gamal Abdel Nasser untuk kelihatan hebat telah

mendorong telah menyebabkan beliau ingin melaksanakan perang

ini, keadaan ini dapat dilihat apabila Jordan mencemuh Gamal Abdel

Nasser beliau terus sahaja membuat perjanjian pertahanan dengan

Syria229 bagi membuktikan beliau tidak sebenarnya berlindung

disebalik bayang-bayang Tentera Pendamai Bangsa-Bangsa Bersatu

(UNEF).

Namun apa yang pasti keadaan ini sangat merugikan pihak Mesir

kerana penglibatan Mesir dalam perang ini hanya mendatangkan

keburukan kepada mereka sendiri samaada dalam bidang politik,

ekonomi dan sosial.

B. Syria

Penglibatan Syria dalam perang enam hari 1967, disifatkan sebagai

tindakan yang terburu-buru kerana mengikut pandangan saya sama

seperti Mesir, Syria juga sebenarnya tidak bersedia untuk

menghadapi perang namun disebabkan keinginan dan kepentingan

sesuatu pihak telah menyebabkan Syria turut terjebak dalam

perang enam hari 1967. Sebagai akibatnya Syria turut merasai

kerugian seperti Mesir.

C. Israel

Penglibatan Israel dalam perang enam hari 1967 adalah tidak wajar,

ini kerana Israel sebenarnya mampu untuk menghalang perang ini

daripada terjadi namun atas kepentingan peribadi, Israel telah

melibatkan diri.


229 Fadhlullah Jamil. 2000. Islam Di Asia Barat Moden: Sejarah Penjajahan & Pergolakan. Selangor: Thinker Library , hlm 274.


Tanpa memikirkan rasa kemanusiaan Israel terus sahaja membedil

daerah-daerah di negara Arab contohya di Bukit Golan dan Es-

Samu di Jordan, ini dapat memperlihatkan kepada kita

sememangnya Israel secara sengaja menpunyai keinginan untuk

mencipta permusuhan kepada negara-negara Arab.

Saya melihat perang ini juga bersifat peribadi dan kepentingan

semata-mata misalnya Amerika Syarikat telah memberikan

informasi kepada Israel tentang kedudukan strategik pasukan laut,

udara, dan darat negara Arab230. Jika ditinjau sebab Amerika

menyokong Israel adalah disebabkan untuk menjaga kepentingan

mereka di negara Arab.

Disebabkan dasar kepentingan inilah saya merasakan penglibatan

Israel dalam perang ini adalah tidak wajar dan tidak relevan.

Kesimpulan

Sebagai kesimpulannya perang enam hari 1967 telah mendatangkan

keburukan dan kerugian kepada negara-negara Arab, namun apa yang

pasti perang enam hari 1967 telah menguntungkan pihak Israel kerana

melalui perang ini Israel berjaya untuk memperluaskan lagi pengaruhnya

di negara-negara Arab.

Oleh itu, peperangan bukanlah cara yang terbaik untuk menyelesaikan

masalah ini dapat dibuktikan melalui kesan-kesan perang enam hari,

permusuhan ini tidak terhenti malah semakin rumit contohnya perang

Abu-Ageila dan perang 1973 telah tercetus. Apa yang menyedihkan

konflik Arab-Israel yang berlaku ini terus berlanjutan sehingga kini.



Rujukan

Anwar M. Aris. 2009. Israel Is Not Real: Negara Palsu di Tanah Rampasan. Kuala

Lumpur: Alam Raya Enterprise.

Carigold Portal: Perang Enam Hari – 1967 Arab-Israel War diakses pada

20/10/2012 diambil daripada laman

http://carigold.com/portal/forums/showthread.php?t=300247.

Fadhlullah Jamil. 2000. Islam Di Asia Barat Moden: Sejarah Penjajahan &

Pergolakan. Selangor: Thinker Library.

Jonathan Spyer.2007. The Six Days War 1967: Build-Up to War. Israel: Gloria

Centre Briefing.

Lois A.Aroian & Richard P. Mitchell. 1991. Timur Tengah Dan Afrika Utara Moden.

Kuala Lumpur: Dewan Bahasa Dan Pustaka.

Malaysia Harmoni: Kesan Perang Oktober 1973 berlanjutan hingga kini diakses

pada 20/10/2012 diambil daripada laman http://www.malaysia

harmoni.com/v2.index.php./kolumnis.

http://carigold.com/portal/forums/showthread.php?t=300247


Marcia L. Mc Dermott & Dia LT Col Alan Wallace. 2000. Anwar Sadat and the

1973 Yom Kippur War Force : Sadat Ultimate Instrument Of Statecraft. United

States: National Defense University.

Menyingkap Kesan Empat Dekad : Kita Dapat Nilai Siapa Kuasa Ghaib Disebalik

Konflik di Negara Arab diakses pada 20/10/2012 diambil dari laman

http://www.bharian.com.my/bharian/articles/Menyingkap Kesan Empat Dekad

Perang Arab Israel/Article/pos-html.

Mohd Roslan Mohd Nor, 2010. Konflik Israel-Palestin dari Sejarah Moden dan

Langkah Pembebasan dari cengkaman Zionis. Jurnal AL-Tamaddun Vol 5.

Muhamad Hasrul Zakariah, 2007. British dan Resolusi 242 1967: Pengajaran

Sejarah Untuk Pelan Damai di Asia Barat. Jurnal Kemanusiaan Vol 10.

Muhamad Hasrul Zakariah. Perang Enam Hari Arab-Israel 1967: Tinjauan Awal

Terhadap Kepentingan Ekonomi Britain di Israel. Jebat Vol 33

New World Order Agenda Dominasi Yahudi Sedang Dicipta diakses pada

20/10/2012 diambil dari laman http://ummawasatan.net./2012/06/new-world-

order-agenda-yahudi-sedang-dicipta/-

Penjaga Haris : ISRAEL: MASYARAKAT, POLITIK & DASAR LUAR 1949-2003 diakses pada 20/10/2012 diambil dari laman http://penjaga-haris.blogspot.com/

Ritchie Ovendale. 1999. The Origin Of The Arab-Israeli Wars. United Kingdom:

Pearson Education Limited.

Remember The Six Days War- June 1967 and Its Aftermath diakses pada

20/10/2012 diambil dari http://www.sixdayswar.co.uksixdaywar-gmadler.pdf.

Saeed Shafqat & Quaid-I-Azam. Islamic World and South Asia: Rise Of Islamism

and Terror, Causes & Consequences. Columbia: Southern Asian Institute.

Surur Muhkamat: Perang Enam Hari 1967- Faktor-faktor penyebab diakses pada

20/10/2012 diambil dari laman http://salamizhar.blog.spot.com/2011/12/perang-

enam-hari-1967-Faktor-Faktor html.

Suruh Muhkamat: Perang Enam Hari 1967- Kesan-Kesan Perang Enam Hari 1967

diakses pada 20/10/2012 diambil dari laman

http://salamizhar.blogspot.com/2011/12/perang-enam-hari-1967-kesan-

kesan.html.



http://salamizhar.blog.spot.com/2011/12/perang-enam-hari-1967-Faktor-Faktor

http://salamizhar.blog.spot.com/2011/12/perang-enam-hari-1967-Faktor-Faktor

http://www.bharian.com.my/bharian/articles/Menyingkap


Konflik Arab-Israel: Penubuhan Negara Israel

Nurul Shazwani Binti [email protected]

Abstrak

Konflik yang berlaku di rantau Asia Barat telah bermula sejak berabad lamanya.

Beberapa faktor yang dikenal pasti menjadi pendorong terhadap konflik yang berlaku

ini. Antara faktor yang mendorong konflik di rantau tersebut ialah konflik Arab-Israel,

konflik agama, serta beberapa faktor sejarah231. Jika dilihat, sehingga ke hari ini pun

konflik di rantau Asia Barat ini masih lagi wujud dan ia menjadi tumpuan masyarakat

dunia hari ini yang menjadi saksi terhadap konflik yang berlaku. Permulaan konflik di

Asia Barat ini jelas berlaku apabila kejatuhan kerajaan Turki Uthmaniyah.

Pengenalan

Pembentukan kerajaan Turki Uthmaniyah merupakan satu proses sejarah yang

panjang dan ia tidak terjadi dengan tiba-tiba dan kerajaan ini juga merupakan

sebuah kerajaan yang telah berjaya mempertahankan kekuasaan mereka selama

lima abad iaitu bermula pada akhir abad ke-13 sehingga awal abad ke-19 yang turut

231 Lee Bih Ni (2012). Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Kedua. Pendidikan Dengan Sains Sosial (Sejarah), Sekolah Pendidikan dan Pembangunan Sosial, UMS.


memperlihatkan keadaan pasang surut kerajaan Turki Uthmaniyah. Pada dasarnya,

Empayar Turki Uthmaniyah ini sebelum kejatuhannya telah diasaskan oleh seorang

yang bernaman Uthman pada tahun 1299-1326232. Sepanjang berabad lamanya,

kerajaan Turki Uthmaniyah telah berusaha mempertahankan empayarnya melalui

pemimpin-pemimpin yang memerintah. Sistem politik yang diamalkan dalam

kerajaan Turki Utmaniyah adalah diwarisi dari kerajaan Turki Saljuk233 yang pada

mulanya mengalami saat kegemilangannya dan akhirnya mengalami kemerosotan

sehingga membawa kejatuhan Empayar Turki Utmaniyah selepas berlakunya

Perang Dunia Pertama. Kejatuhan Empayar Turki Uthmaniyah selepas Perang

Dunia Pertama adalah disebabkan kekalahan Kuasa Pusat terhadap Kuasa Berikat

semasa perang tersebut berlangsung yang memakan masa selama empat tahun

bermula pada 28 Julai 1914 – 11 Nov 1918. Kekalahan dawlah Uthmaniyah ini jelas

memperlihatkan kesan yang sangat mendalam ke atas umat Islam khasnya

dikawasan rantau Asia Barat. Antara kesan yang sangat penting ialah ia telah

membuka laluan kepada British menguasai Asia Barat yang kemudiannya membawa

kepada rampasan bumi Palestin oleh golongan pendatang Yahudi234.

Kekalahan dalwah Uthamniyah ke atas British pada tahun 1917 sekaligus

telah menyebabkan pengisytiharan Deklarasi Balfour pada tahun yang sama yang

telah menawarkan Palestin sebagai “a national home” kepada bangsa Yahudi235.

Deklarasi ini merupakan kenyataan rasmi dasar kerajaan British yang menyokong

penubuhan Negara orang Yahudi di Palestin236 dengan syarat tidak merugikan hak-

hak sivil dan agama masyarakat bukan Yahudi di Palestin atau hak-hak dan status

yang dinikmati oleh bangsa Yahudi di Negara lain. Keadaan ini jelas memperlihatkan

sikap pihak British yang suka campur tangan dalam setiap hal demi kepentingan

Negaranya sendiri. Walaupun belum tamat Perang Dunia Pertama, British telah

menunjukkan sikap campur tangan dengan mengambil alih wilayah yang sebelum ini

di bawah Empayar Uthmaniyah selepas mereka berjaya mengalahkan kuasa

Uthmaniyah pada tahun 1917.

232 Fadhlullah Jamil (2000). Islam Di Asia Barat Moden: Sejarah Penjajahan & Pergolakan. Selangor: Thinker’s Librarys Sdn. Bhd. Hlm 123.233 Kembara Hadi Perjalanan Menuju Kebenaran. Kejatuhan Kerajaan Turki Uthmaniyah. Dikeluarkan 2012, Nov 3 dari http://www.kembarahadi.com/2010/03/kejatuhan-kerajaan-turki-uthmaniah.html234 Ermy Azziaty Rozali & Azmul Fahimi Kamaruzaman (2011). Perang Dunia Pertama, Deklarasi Balfour dan Kesannya Terhadap Palestin. International Journal of West Asian Studies, 3.235 Ibid.236 Lee Bih Ni (2012). Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Kedua. Pendidikan Dengan Sains Sosial (Sejarah), Sekolah Pendidikan dan Pembangunan Sosial, UMS.

http://www.kembarahadi.com/2010/03/kejatuhan-kerajaan-turki-uthmaniah.html


Oleh yang demikian, bertitik tolak dari kejatuhan Empayar Turki Uthamniyah

semasa Perang Dunia Pertama serta disusuli dengan Mandat yang diberikan oleh

Liga Bangsa-Bangsa kepada pihak British yang dikenali sebagai Mandat British

akhirnya telah membawa kepada penubuhan Negara Israel pada tahun 1948.

Sebelum penubuhannya secara rasmi pada 14 Mei 1948, beberapa peristiwa

penting telah berlaku yang akhirnya menyebabkan Palestin diambil dan dijadikan

Negara bagi orang Yahudi.

Penubuhan Negara Israel 1948

Sebelum bangsa Yahudi berjaya mendirikan sebuah Negara Israel yang sah pada

tahun 1948, beberapa peristiwa penting telah berlaku di rantau Asia Barat yang jelas

memperlihatkan peranan kuasa asing dalam memperlihatkan kewujudan sebuah

Negara baru bagi bangsa Yahudi. Selepas keruntuhan empayar Turki Utmaniyah,

telah muncul Zionisme dan juga Anti-semitism di Palestin237 yang telah memberi

kesan yang mendalam kearah penubuhan Negara Israel.

Istilah zionis pertama kali digunakan oleh perintis kebudayaan Yahudi, Mathis

Acher (1864-1937) dan gerakan ini telah ditaja oleh beberapa orang tokoh Yahudi

iaitu Theodor Herzl dan Chaim Weizmann238. Bermula tahun 1882, Theodor Herzl

telah menyusun doktrin Zionisme dan dibuat dengan sistematik dalam bukunya “Der

Judenstaat” (Negara Yahudi ) pada tahun 1896 yang telah mendapat pengiktirafan

meluas239. Manakala pada tahun 1897, doktrin ini telah diperkukuhkan melalui

Kongres Zionis Sedunia pertama di Basel, Swiss dengan menjadikan doktrin Herzl

sebagai ideologi rasmi gerakan Zionisme240. Gerakan zionis yang wujud ini

merupakan gerakan yang yang mendukung ideologi penubuhan sebuah Negara

untuk bangsa Yahudi di Negara Palestin. Namun begitu, tidak semua orang Yahudi

meyokong gerakan Zionisme. Antara komuniti Yahudi yang menentang gerakan

Zionisme adalah seperti Not In My Name, Jews Against Zionism, The Great Gulf

237 Lee Bih Ni (2012). Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Kedua. Pendidikan Dengan Sains Sosial (Sejarah), Sekolah Pendidikan dan Pembangunan Sosial, UMS.238 Anwar M. Aris (2009). Israel is Not Israel: Negara Palsu di Tanah Rampasan. Kuala Lumpur: Alam Raya Enterprise. Hlm 9.239 Lois A. Aroian & Richard P. Mitchell (1984). The Modern Middle East And Nort Afrika, diterjemahkan oleh Mohammad Redzuan Othman, Timur Tengah dan Afrika Utara Moden. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka (1991). Hlm 142.240 Anwar M. Aris (2009). loc. cit.


Between Zionis, Judaism dan komuniti Yahudi Ortodoks241 disebabkan oleh

beberapa faktor pegangan mereka yang sangat berbeza.

Penubuhan Negara Yahudi di Palestin pada awalnya bukanlah pilihan utama,

tetapi disebabkan pilihan Negara Uganda ditolak semasa Second Zionist

Conference, maka Hezrl telah bersetuju untuk memilih Palestin sebagai pilihan

penubuhan Negara Israel dengan melaksankan beberapa usaha sebagai elemen

untuk mewujudkan sebuah Negara Israel di Palestin242 demi untuk bangsa Yahudi

yang telah lama hidup berselerakan di serata pelosok dunia243.

Namun begitu, pada September 1918 British telah berjaya mendapatkan

Negara Palestin setelah mengambil alih Zionist Project apabila World Zionist

Organisation tajaan Herzl gagal mencapai kejayaan yang besar. Sepanjang

kekuasaan British di Palestin, kuasa tersebut telah mengamalkan keterbukaan

dengan menerima kemasukan pelarian Yahudi dari seluruh dunia. Kejayaan British

mendapatkan Palestin adalah hasil daripada kekalahan empayar Turki Uthmaniyah

yang merupakan salah satu tanah jajahan atau wilayah dalam empayar tersebut244.

Sejajar dengan kemunculan zionisme, anti-Semitism turut wujud disebabkan adanya

penentangan terhadap golongan zionisme yang berlainan ideologi. Kemunculan

zionisme dan antisemitsm ini merupakan zaman Pencerahan di Eropah bagi orang

Yahudi245 yang di panggil Haskalah dan merupakan kebebasan orang-orang Yahudi

di Eropah Barat.

Palestin secara rasminya telah jatuh ke tangan bukan Islam apabila pihak

British menjajah wilayah tersebut setelah kemenangan British yang merupakan

salah satu Kuasa Berikat dalam Perang Dunia Pertama berjaya menawan Palestin

dan juga Jurusalem246. Pengisytiharan Deklarasi Balfour pada tahun 1917 adalah

241 Ibid. hlm 10242 www.majalahsains.com (2012, Sep 4). Apa Yang Kita Perlu Tahu Tentang Yahudi dan Israel. Dikeluarkan 2012, November 3 dari http://antiyahudi-zionis.blogspot.com/243 Sabaruddin Hussein (2011). Konspirasi Yahudi: Peperangan & Penaklukan. PTS Islamika Sdn. Bhd. Hlm 36. 244 Ermy Azziaty Rozali & Azmul Fahimi Kamaruzaman (2011). Perang Dunia Pertama, Deklarasi Balfour dan Kesannya Terhadap Palestin. International Journal of West Asian Studies, 3.245 Lee Bih Ni (2012). Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Kedua. Pendidikan Dengan Sains Sosial (Sejarah), Sekolah Pendidikan dan Pembangunan Sosial, UMS.246 Mohd Roslan Mohd Nor. Sejarah Kejatuhan Palestin dan Kewujudan Israel. Dikeluarkan 2012, November 3 dari http://eprints.um.edu.my/2612/1/2._Dr_Roslan.pdf

http://eprints.um.edu.my/2612/1/2._Dr_Roslan.pdf

http://antiyahudi-zionis.blogspot.com/

http://www.majalahsains.com/


rentetan daripada kejayaan British mengalahkan dawlah Uthmaniyah yang

merupakan satu kuasa besar yang kuat dan mempunyai wilayah jajahan yang

banyak. Kejatuhan kerajaan tersebut telah membawa malapetaka apabila British

berjaya menawan wilayah yang dikuasai oleh dawlah Uthmaniyah semasa zaman

kegemilangannya. Bertitik tolak dari peristiwa ini, maka secara tidak rasmi British

telah mencengkam Palestin secara tidak langsung. Pada tahun 1918 setelah

tamatnya Perang Dunia Pertama, Palestin dan Baitulmaqdis akhirnya jatuh ke

tangan British. Deklarasi Balfour yang diisytiharkan ini merupakan satu surat yang

menunjukkan bahawa British menyokong penubuhan Negara Israel di Palestin dan

ia telah dirangka dan disusun oleh setiausaha luar Great Britain iaitu Arthur James

Balfour.

Selepas beberapa tahun perisytiharan Deklarasi Balfour, Liga Bangsa-bangsa

atau dikenali juga sebagai United Nations telah memberikan Mandat kepada British

untuk mentadbir Palestin. Dengan pemberian mandat ini, maka Palestin secara

rasminya telah diletakkan di bawah pentadbiran Kerajaan British yang juga turut

dikenali sebagai British Mandate247. Dokumen yang sah di sisi undang-undang telah

diberikan pada 24 April 1920 di San Remo dan pada 24 Julai 1922, terma mandat

telah dimuktamadkan dan diluluskan dengan sebulat suara248. Teks mandat yang

dikeluarkan pada 24 Julai 1922 telah mengarahkan Britian supaya berusaha ke arah

penubuhan “Negara bagi orang Yahudi di Palestin” disamping “menjamin hak rakyat

dan semua penduduk Palestin tanpa mengira bangsa dan agama”249. Melalui teks

tersebut, jelas memperlihatkan bahawa mandat tersebut menumpukan komitmen

British kepada bangsa Yahudi dan memberi status bangsa lain kepada kebanyakan

bangsa Arab seperti dalam Deklarasi Balfour. Perisytiharan Balfour ini mengambil

nama setiausaha luar Great Britain yang merangka dan menyusun perisytiharan

tersebut iaitu Arthur James Balfour250. Perisytiharan ini merupakan surat yang

disiarkan kepada orang ramai berhubung sokongan Britain terhadap Negara Yahudi

di Palestin itu membawa kepada pertubuhan Liga Negara-Negara (League of

Nations) mengamanahkan United Kingdom dengan Mandat Palestin pada tahun

247 Mohd Roslan Mohd Nor (2010). Konflik Israel-Palestin Dari Aspek Sejarah Moden dan Langkah Pembebasan dari Cengkaman Zionis. Jurnal Al-Tamaddun, 5.248 Eli E. Hertz (2007). “Mandate for Palestine” The Legal Aspects of Jewish Rights to a National Home in Palestine. New York: Myths and Facts, Inc. Hlm 5.249 Lois A. Aroian & Richard P. Mitchell (1984). op. cit. hlm 251.250 Sabaruddin Hussein (2011). Konspirasi Yahudi: Peperangan & Penaklukan. PTS Islamika Sdn. Bhd. Hlm 30.


1922. Pada masa mandat berlangsung, jelas bahawa kerajaan London lebih

memihak kepada Zionis, manakala pentadbir di Palestin mengakui bahawa

wujudnya persengketaan dan ingin meningkatkan hubungan antara pihak Inggeris

dan juga penduduk Arab Islam. Sehingga penubuhan mandat, sempadan Palestin

masih tidak dapat ditakrifkan kerana ia adalah sebahgian daripada Syria dan

bukannya satu unit politik yang tersendiri.

Rentetan daripada itu, projek Zionis yang dilaksanakan juga adalah penuh

dengan ketakselanjaran, percanggahan, dan konflik dengan pribumi Palestin dan

kadang-kadang dengan pentadbiran Mandat British, tetapi dalam analisis terakhir,

jelas pelaksanaannya agak berjaya. Terdapat beberapa faktor yang membawa

kepada kejayaan pelaksanaanya251. Antaranya ialah:

I. In-Migrasi dan transformasi demografi

II. Pengambilan tanah

III. Pengasingan ekonomi Yahudi

IV. Buruh Yahudi

V. Pengasingan institusi sosial dan politik

VI. Penubuhan Negara Yahudi dalam stat

Faktor-faktor inilah akhirnya membawa kepada kejayaan gerakan Zionisme dalam

menubuhkan satu Negara bagi bangsa Yahudi di Palestin yang dikenali sebagai

Israel.

1920- Wilayah asal yang diberikan kepada Rumah Kebangsaan Yahudi (kawasan

berwarna putih)

251 Samih K. Farsoun & Christina Zacharia. The British Mandate Period. Experted from Palestine and the Palestine (1997). Washington: The Jurusalem Fund For Education and Community Development. Dikeluarkan 2012, November 4 dari http://www.thejerusalemfund.org/ht/d/ContentDetails/i/2963

http://www.thejerusalemfund.org/ht/d/ContentDetails/i/2963


1922- Wilayah akhir yang ditugaskan kepada Rumah Kebangsaan Yahudi

Peta di atas menunjukkan Mandat Bristish-Palestin yang diberikan oleh Liga

Bangsa-bangsa atau United Nations252. Sepanjang Mandat British ini berlangsung,

banyak perubahan yang telah berlaku ke atas bumi Palestin dan ini termasuk juga

dengan penghijrahan orang Yahudi beramai-ramai. Namun begitu, ada sarjana

berpendapat bahawa dimensi genting yang berlaku telah memberi kelebihan kepada

pergerakan zionis. Dimensi genting yang dimaksudkan ini ialah berkaitam

252 Peta Pemberian Mandat British oleh Liga Bangsa-Bangsa. Dikeluarkan 2012, November 4 dari http://www.mythsandfacts.org/replyonlineedition/chapter-2.html

http://www.mythsandfacts.org/replyonlineedition/chapter-2.html


pembunuhan bangsa Yahudi Jerman dan juga pembunuhan kira-kira 6 juta orang

Yahudi dibawah pemerintahan Jerman dalam Perabg Dunia ke Dua253. Justeru itu,

para sarjana telah membuat kesimpulan mereka sendiri dengan menyatakan

kejadian-kejadian yang menggerikan ini kononnya menyebabkan perpindahan

mendadak dan meluas bangsa Yahudi ke Palestin. Akhirnya, keadaan ini

menyebabkan pembahagian tanah oleh PBB pada tahun 1947.

Pada tahun 1947 iaitu setahun sebelum penubuhan Negara Israel,

penyelesaian persoalan di Palestin telah dirujuk dengan Pertubuhan Bangsa-Bangsa

Bersatu dan juga satu Suruhanjaya. Hasil laporan Suruhanjaya tersebut telah

membahagikan Negara antara orang Arab dan Yahudi, dengan Jurusalem atau

Baitulmaqdis diletakkan di bawah kawalan antarabangsa254. Walau bagaimanapun,

disebabkan oleh tindakan pengganas, terutamanya pihak Zionis telah menghalang

perlaksanaan laporan tersebut, sebaliknya peraturan Mandatori British secara

rasminya diisytiharkan pada Mei 1948255.

Selain daripada berakhirnyaa Mandat yang diberikan kepada British, terdapat

tiga fasa konflik yang akhirnya turut membawa kepada kewujudan Negara Israel256

sendiri, iaitu:

I. Kempen sabotaj Yishuv terhadap pentadbiran British di Palestine dari

tahun 1945-1947

II. Perang saudara ringkas antara masyarakat Yahudi Arab & Yahudi di

Palestine,

III. Peperangan yang berlaku pada tahun 1948 antara angkatan Israel

menyerang negeri-negeri Arab.

Pada tahun 1947, telah berlaku satu Pelan Pecah PBB apabila pejuang

organisasi Haganah memutuskan bagaimana cara untuk berurusan dengan Palestin

sehingga PBB melantik satu jawatankuasa yang dikenali sebagai Jawatan Kuasa

253 Lois A. Aroian & Richard P. Mitchell (1984). The Modern Middle East And Nort Afrika, diterjemahkan oleh Mohammad Redzuan Othman, Timur Tengah dan Afrika Utara Moden. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka (1991). Hlm 142.254 Ewan W. Anderson (2000). The Middle East: Geography and Geopolitics. London: Routledge And Taylor & Francis Group. Hlm 112.255 Ibid.256 William L. Cleveland (1994). A History of the Modern Middle East. United States of America: Westview Press, Inc. Hlm 244.


Khas Bangsa Bersatu Palestin (UNSCOP)257. Pada Julai 1947, UNSCOP telah

melawat Palestin dan bertemu dengan delegasi Yahudi dan Zionis tetapi

Jawatankuasa Tinggi Arab telah memulaukan mesyuarat yang diadakan.

Seterusnya, pada 3 September 1947, UNSCOP telah mengesyorkan petisyen258

untuk Palestin semasa Perhimpunan Agung PBB dijalankan. Britain serta Majlis

Keselamatan PBB bertindak untuk tidak melaksanakan resolusi yang telah

ditetapkan, sebaliknya Britain terus menahan orang-orang Yahudi yang cuba

memasuki Palestin. Hal ini kerana, petisyen yang dikeluarkan akan merosakkan

hubungan Anglo-Arab. Namun begitu, pada Mei 1948, pengunduran tentera British

telah berjaya dilaksanakan.

Sebelum penubuhan Negara Israel, telah berlakunya satu Perang Saudara

yang bermula dari bulan Januari sehingga Mei 1948. Perang Saudara ini melibatkan

masyarakat Arab dan juga Yahudi di Palestin disebabkan oleh Resolusi 181 (II) yang

diterima pakai259. Disebabkan resolusi ini, maka jiran Negara-negara Arab telah

mengisytiharkan bahawa mereka akan menyambut apa-apa percubaan untuk

mewujudkan sebuah Negara Yahudi dengan peperangan sehingga membawa

kepada pembentukan Tentera Pembebasan Arab (ALA). British secara perlahan-

lahan telah menarik diri dan mengenakan sekatan senjata yang sangat memberi

kesan kepada orang Yahudi

Setelah berakhirnya Perang Saudara, akhirnya wujud sebuah Negara baru di

bumi Palestin, dikenali sabagai Negara Israel yang telah diisytiharkan pada 14 Mei

1948 di Tel Aviv kota yang baru didirikan260. Bemula pada detik inilah Pertubuhan

Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB) mengakui kewujudan Negara Israel di Timur Tengah.

Sehingga ke hari ini, Negara Israel ini terus kekal dan sentiasa mencabul hak

Negara Palestin.

Penilaian Kepada Peranan Pertubuhan Zionis Antarabangsa & Kuasa Barat

(Britain dan Amerika Syarikat)

257 Lee Bih Ni (2012). Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Kedua. Pendidikan Dengan Sains Sosial (Sejarah), Sekolah Pendidikan dan Pembangunan Sosial, UMS. Hlm 34.258 Ibid.259 Ibid. hlm 35260 Anwar M. Aris (2009). op. cit. hlm 19.


Penubuhan Negara Israel pada tahun 1948 bukan sekadar disebabkan oleh peranan

orang Yahudi itu sendiri, tetapi penubuhannya sangat dikaitkan dengan peranan

Pertubuhan Zionis Antarabangsa serta peranan kuasa Barat seperti Britain dan juga

Amerika Syarikat yang merupakan antara kuasa besar dunia.

Pertubuhan Zionis Antarabangsa telah ditubuhkan semasa persidangan

pertamanya di Basel pada tahun 1897 iaitu 27-29 Ogos dan pertubuhan ini telah

memilih Theodor Herzl sebagai Presidennya yang pertama261. Bermula dari saat

penubuhannya secara rasmi, Pertubuhan Zionis Antarabangsa ini sangat

memainkan peranan yang penting dalam penubuhan Negara Israel pada tahun

1948. Peranan yang sangat jelas terlihat ialah apabila tujuan utama penubuhan

Pertubuhan ini ialah untuk mendirikan sebuah Negara sekular moden bagi orang

Yahudi sehinggakan beberapa perancangan dan juga strategi diatur bagi

merialisasikan rancangan jahat mereka.

Bagi kuasa Barat seperti British, peranan mereka dalam pembentukan

Negara Israel juga amat jelas. Situasi ini tergambar setelah kuasa British berjaya

mengalahkan kerajaan Turki Uthmaniyah pada tahun 1917 semasa berlangsungnya

Perang Dunia I. Kejayaan British mengalahkan Turki Uthmaniyah telah membawa

kepada perisytiharan Deklarasi Balfour pada 2 November 1917262. British merupakan

sekutu kuat Zionis yang sentiasa menyokong gerakan ini. Justeru itu, melalui

perisytiharan Deklarasi Balfour ini British telah memberi jaminan untuk membina

sebuah Negara untuk orang Yahudi di bumi Palestin. Jaminan ini merupakan satu

tindakan yang tidak beradab kerana ia jelas melanggar perjanjian antarabangsa.

Deklarasi ini juga dengan angkuhnya menidakkan hak dan aspirasi penduduk bumi

Palestin yang sah serta diikuti dengan penjajahan oleh tentera British. Melalui

perisytiharan ini juga, maka berlakulah penghijrahan beramai-ramai orang Yahudi

Eropah dan Rusia ke Palestin yang akhirnya turut merampas tanah milik rakyat

Palestin degan cara kekerasan mahupun penipuan oleh pendatang Yahudi263. Di 261 Persekutuan Melayu Republik Arab Mesir (May 15, 2012). 64 Tahun Nakbah Palestin. Retrieved November 17, 2012 from http://pmram.org/v2/index.php?option=com_content&view=article&id=2114:64-tahun-nakbah-palestin&catid=69:rencana 262 William L. Cleveland (1994). A History of The Modern Middle East. United States of America: Westview Press, Inc. Hlm 153.263 Zainur Rasyid Zainuddin (Mei 21, 2008). 6 Dekad Nakbah Palestin. Retrieved November 17, 2012 from http://www.pas.org.my/v2/index.php?option=com_content&view=article&id=941:6-dekad-nakbah-palestin&catid=14:info-semasa&Itemid=31

http://www.pas.org.my/v2/index.php?option=com_content&view=article&id=941:6-dekad-nakbah-palestin&catid=14:info-semasa&Itemid=31


http://pmram.org/v2/index.php?option=com_content&view=article&id=2114:64-tahun-nakbah-palestin&catid=69:rencana

http://pmram.org/v2/index.php?option=com_content&view=article&id=2114:64-tahun-nakbah-palestin&catid=69:rencana


samping itu juga, British tanpa ada rasa segan silunya telah mendesak PBB

menjadikan isu Palestin sebagai salah satu agenda PBB.

Selain British, peranan kuasa Barat Amerika Syarikat turut membawa ke arah

penubuhan Negara “palsu” Israel di bumi Palestin. Hubungan antara Amerika

Syarikat dengan Israel wujud sebelum penubuhan Negara “palsu” tersebut apabila

turut membantu Zionis Antarabangsa membuat perancangan ke arah penubuhan

Negara Israel264. Amerika Syarikat jelas menyokong kaum Yahudi apabila mengikut

saranan yang diberikan oleh kaum Yahudi iaitu agar tidak datang ke Turki

Uthmaniyah kerana mereka menyatakan bahawa Turki Uthmaniyah enggan

membantu kaum Yahudi. Ini ditambah apabila kaum Yahudi menyokong Britain dan

Perancis semasa Perang Dunia I berlangsung untuk mengalahkan kerajaan Turki

Uthmaniyah sekaligus memberi amaran kepada Amerika Syarikat agar membatalkan

niat mereka. Amaran yang diberikan di patuhi oleh Amerika Syarikat untuk

menunjukkan sokongan mereka ke atas kaum Yahudi. Bukan setakat itu sahaja,

selepas Perang Dunia II Amerika Syarikat jelas memperlihatkan sokongan mereka

apabila menggalakkan perpindahan bangsa Yahudi tanpa had ke Palestin dan

memberi sokongan padu terhadap penubuhan Negara Yahudi265.

Oleh yang demikian peranan ketiga-tiga kuasa iaitu Pertubuhan Zionis

Antarabangsa, British dan Amerika Syarikat sangat mempengaruhi sebuah Negara

“palsu” Israel di Palestin sehingga hak rakyat Palestin dicabul dan di pandang

enteng oleh kuasa-kuasa ini. Jika tidak sebabkan kuasa-kuasa ini, maka belum tentu

kaum Yahudi dapat mewujudkan sebuah Negara untuk bangsa mereka. Pertubuhan

Bangsa-Bangsa Bersatu sepertinya boneka kerana mengikut telunjuk dua kuasa

besar Barat iaitu Britain dan juga Amerika Syarikat sehingga apa yang mereka

suarakan ataupun cadangakan pasti akan diterima oleh PBB kerana sememangnya

ia digerakkan oleh kuasa besar tersebut sehingga suara Negara-negara lain tidak

diendahkan dengan memberi seribu alasan yang adakalanya tidak boleh diterima

oleh akal waras kita. Justeru itu, jika kuasa Barat ini tidak campur tangan pasti nasib

264 Universiti Malaya. Sokongan Amerika Syarikat Kepada Israel. Retrieved November 17, 2012 from http://studentsrepo.um.edu.my/1684/7/BAB_4.pdf 265 Ibid.

http://studentsrepo.um.edu.my/1684/7/BAB_4.pdf


rakyat Palestin akan dibela dan tidak akan berlakunya pengambilalihan tanah oleh

pendatang Yahudi.

Pengiktirafan Perhimpunan Agung Bangsa-Bangsa Bersatu 1947 Terhadap

Penubuhan Negara Israel

Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu kerap menjadi sebutan masyarakat dunia

kerana pertubuhan ini dikatakan menjadi pihak tengah dalam menyelesaikan isu-isu

antarabnagsa yang dihadapi. Namun begitu, tahukah kita sejarah penubuhannya?

Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu telah ditubuhkan secra rasmi pada 24

Oktober 1945 selepas berlakunya Perang Dunia ke-Dua di San Francisco Amerika

Syarikat. Manakala pembentukannya didokong oleh kuasa Besar ketika itu, iaitu

Amerika Syarikat, Kesatuan Soviet, China, Britain dan juga Perancis266. Matlama-

matlamat utamanya adalah untuk mengelakkan berulangnya pertikaian yang hebat,

menegaskan hak asasi manusia yang utama, menjamin rasa hormat terhadap

undang-undang antarabangsa, serta memperbaiki taraf hidup penduduk di seluruh

dunia. Walau bagaimanapun, harus di ingat bahawa sepertinya matlamat-matlmat

PBB ini hanyalah matlamat di atas kertas semata-mata.

Semasa penubuhan Negara Israel pada tahun 1948, PBB sangat memainkan

peranan yang besar. Hal ini kerana, tanpa sokongan mahupun kebenaran dari pihak

PBB, Negara Israel ini tidak akan wujud di bumi Palestin. Keadaan ini ditambah

dengan tuntutan British yang mendesak agar isu Palestin yang semakin panas di

bawa ke peringkat antarabangsa dan memuatkan isu tersebut dalam agenda PBB.

Manakala dalam laporan Badan Penyelidik Antarabangsa Palestin (UNSCOP) yang

dimiliki oleh PBB telah mengakui ketidak adilan dalam pengambilan tanah milik

Palestin serta cadangan berkaitan dengan pembahagian bumi Palestin kepada dua

buah Negara yang berasingan iaitu Palestin dan juga Yahudi. Rentetan itu, pada 29

November 1947, PBB telah mengeluarkan satu “Ketetapan 181” yang menetapkan

pembahagian 2/3 tanah Negara Palestin kepada pendatang Yahudi manakala

bakinya yang hanya meliputi 1/3 keluasan tanah pula telah diberikan kepada

266 Sautun Nahdah. PBB- Organisasi Kufur Ciptaan Barat: Apakah Kita Masih Mengharapkannya?. Retrieved November 17, 2012 from http://www.mykhilafah.com/

http://www.mykhilafah.com/


penduduk asal Palestin yang sah267. Melalui ketetapan ini, ia sangat bercanggah

dengan Prinsip PBB itu sendiri iaitu untuk melaksanakan ketetapan hak-hak bangsa

dari segi kebebasan dan juga penentuan nasib mereka sendiri. Pendapat rakyat

Palestin yang terlibat dalam isu ini langsung tidak di ambil kira sebaliknya mereka

ditindas dan juga dizalimi yang amat dasyat.

Ketetapan 181 ini sangat memperlihatkan bahawa PBB tidak menjalankan

kuasanya sebagai satu pertubuhan antarabangsa melalui prinsip yang telah

ditetapkan, sebaliknya keputusan yang mereka buat adalah berdasarkan peranan

kuasa lain seperti British dan Amerika Syarikat yang menjadi penggerak kepada

pertubuhan tersebut. Hak rakyat Negara Palestin langsung tidak dipandang

sebaliknya mereka meneruskan agenda yang telah dipersetujui dalam perhimpunan

agung tersebut sehingga membawa kepada penubuhan sebuah Negara “palsu”

yang dikenali sebagai Yahudi. Pembahagiaan tanah yang dilakukan sangat tidak

masuk akal kerana pembahagian tersebut lebih memihak kepada pendatang Yahudi

yang bukan merupakan penduduk asal Negara Palestin. Keadaan ini sangat

memberi keuntungan kepada bangsa Yahudi yang merupakan pendatang yang

masuk ke Negara Palestin.

Kesimpulan

Secara kesimpulannya, penubuhan Negara Israel pada tahun 1948 telah merubah

keadaan di Negara Palestin. Negara “palsu” yang diisytiharkan oleh bangsa Yahudi

itu sendiri telah membawa malapetaka kepada rakyat asal Negara Palestin.

Kewujudan Negara “palsu” tersebut telah mendapat sokongan dari kuasa-kuasa

besar seperti British dan juga Amerika Syarikat termasuklah pengiktirafan dari

pertubuhan antarabangsa iaitu Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu.

Sebelum kewujudan Negara “palsu” tersebut, rakyat Palestin telah pun

ditindas dan juga dizalimi setelah bangsa Yahudi mula berhijrah. Keinginan kuat

Zionis untuk menubuhkan satu Negara bagi bangsa Yahudi mengatasi segalanya

walaupun ia sangat bertentangan dengan syarat yang telah ditetapkan pertubuhan

267 Zainur Rasyid Zainuddin (Mei 21, 2008). 6 Dekad Nakbah Palestin. Retrieved November 17, 2012 from http://www.pas.org.my/v2/index.php?option=com_content&view=article&id=941:6-dekad-nakbah-palestin&catid=14:info-semasa&Itemid=31




antarabangsa. Sehingga ke hari ini, konflik di Asia Barat tidak pernah tamat dan

Israel sebagai Negara “palsu” tidak pernah untuk berhenti daripada menyerang

Palestin dan juga Gaza. Selagi Israel tidak dapat memenuhi kehendaknya, maka

selagi itu jugalah mereka tidak akan menghentikan serangan ke atas masyarakat

Palestin dan juga Gaza. Seharusnya, kuasa-kuasa besar membantu dalam

menangani masalah ini dan bukannya hanya sekadar menyatakan rasa simpati

samata-mata. PBB sebagai badan antarabangsa harus mengambil satu langkah

yang wajar ke arah menamatkan serangan Israel ke atas penduduk Palestin.

Rujukan

Anwar M. Aris (2009). Israel is Not Israel: Negara Palsu di Tanah Rampasan. Kuala


Eli. E. Hertz (2007). “Mandate for Palestin” The Legal Aspects of Jewish Rights to

National Home in Palestine. New York: Myths and Facts, Inc.

Ermy Azziaty Rozali & Azmul Fahimi Kamaruzzaman (2011). Perang Dunia

Pertama, Deklarasi Balfour dan Kesannya Terhadap Palestin. International

Journal of West Asian Studies, 3.

Ewan W. Anderson (2000). The Middle East: Geography anf Geopolitics. London:

Routledge and Taylor & Francis Group.

Fadhlullah Jamil (2000). Islam di Asia Barat Moden: Sejarah Penjajahan &

Pergolakan. Selangor: Thinker’s Librarys Sdn. Bhd.

Kembara Hadi Perjalanan Menuju Kebenaran. Kejatuhan Kerajaan Turki

Uthmaniyah. Dikeluarkan 2012, November 3 dari


Lee Bih Ni (2012). Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Kedua.

Pendidikan Dengan Sains Sosial, Sekolah Pendidikan dan Pembangunan,

UMS.



Lois A. Aroian & Richard P. Mitchell (1984). The Modern Middle East and North

Afrika, ditermahkan oleh Mohammad Redzuan Othman, Timur Tengah dan

Afrika Utara Moden. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka (1991).

Mohd. Roslan Mohd. Nor. Sejarah Kejatuhan dan Kewujudan Israel. Dikeluarkan

2012, November 3 dari http://eprints.um.edu.my/2612/1/2._Dr_Roslan.pdf

Mohd. Roslan Mohd. Nor (2010). Konflik Israel-Palestin dari Aspek Sejarah Moden

dan Langkah Pembebasan dari Cengkaman Zionis. Jurnal Al-Tamadun, 5.

Persekutuan Melayu Republik Arab Mesir (May 15, 2012). 64 tahun Nakbah

Palestin. Retrieved 2012, November 17 from

http://pmram.org/v2/index.php?option=com_content&view=article&id=2114:64

-tahun-nakbah-palestin&catid=69:rencana

Peta Pemberian Mandat British oleh Liga Bangsa-Bangsa. Dikeluarkan 2012,

November 4 dari

http://www.mythsandfacts.org/replyonlineedition/chapter- 2.html

Sabaruddinh Hussein (2011). Konspirasi Yahudi: Peperangan dan Penaklukan. PTS

Islamika Sdn. Bhd.

Samih K. Farsoun & Christina Zacharia. The British Mandate Period. Experted from

Palestine and The Palestine (1997). Washington: The Jurusalem Fund For

Education and Community Development. Dikeluarkan 2012, November 4 dari


Sautun Nahdah. PBB- Organisasi Kufur Ciptaan Barat: Apakah Kita Masih

Mengharapkannya?. Retrieved 2012, November 17 from


Universiti Malaya. Sokongan Amerika Syarikat Kepada Israel. Retrieved 2012,

November 17 from http://studentsrepo.um.edu.my/1684/7/BAB_4.pdf

William L. Cleveland (1994). A History of the Modern Middle East. United States of

America: Westview Press, Inc.

www.majalahsains.com (2012, Sep 4). Apa Yang Kita Perlu Tahu Tentang Yahudi

dan Israel. Dikeluarkan 2012, November 3 dari


Zainur Rasyid Zainuddin (Mei 21, 2008). 6 Dekad Nakbah Palestin. Retrieved 2012,

November 17 from http://www.pas.org.my/v2/index.php?

option=com_content&view=article&id=941:6-dekad-nakbah-palestin&catid=14:info-

semasa&Itemid=31





http://www.majalahsains.com/

http://studentsrepo.um.edu.my/1684/7/BAB_4.pdf



http://www.mythsandfacts.org/replyonlineedition/chapter-%092.html

http://pmram.org/v2/index.php?option=com_content&view=article&id=2114:64%20%20%09-tahun-nakbah-palestin&catid=69:rencana

http://pmram.org/v2/index.php?option=com_content&view=article&id=2114:64%20%20%09-tahun-nakbah-palestin&catid=69:rencana

http://eprints.um.edu.my/2612/1/2._Dr_Roslan.pdf


Peranan Kuasa Barat Dalam Operasi Desert Storm 1990-1991

Julia Na [email protected]

Abstrak

Perang teluk ialah perang antara negara-negara Arab yang berlaku di Teluk

Parsi. Terdiri daripada beberapa siri perang yang mengaitkan hampir kesemua

negara Arab atas sebab-sebab yang difikirkan menganggu kedudukan atau

kekuasaan negara masing-masing. Antara siri perang teluk ialah perang Iraq-Iran

atau dikenali sebagai perang saudara dan, isu perbincangan kertas kajian ini

ialah perang yang berlaku antara Iraq dan Kuwait yang berlaku pada tahun

1990-1991 iaitu hanya setahun namun mempunyai impak yang besar dalam

sejarah hidup masyarakat Arab. Selain itu, perang ini juga merupakan perintis

kepada apa yang berlaku pada masa ini terutamannya kepada beberapa siri

perang yang terjadi antara kuasa Barat dengan Timur Tengah (negara-negara

Arab). Perang teluk pada 1990-1991 adalah bepunca daripada tindakan dua

buah negara kuasa veto Persatuan Bangsa-Bangsa Bersatu iaitu tindakan antara

Amerika dan Solvet Union.

PENGENALAN

Bercerita sedikit tentang sejarah Kuwait, pada asalnya Kuwit merupakan salah

satu wilayah yang terdapat di Iraq iaitu wilayah ke 19 Iraq, namun begitu


tindakan dua negara Barat menyebabkan Kuwait dipisahkan dari Iraq atas

kepentingan minyak keatas Britain pada tahun 1930-an. Pada 1932, satu ejen

British di Baghdad telah menghantar memorandum dan surat kepada pemimpin

Iraq sebagai pemakluman sempadan atau perpisahan Kuwait dengan Iraq namun

tidak diendahkan oleh Iraq. Tidak lama kemudian rakyat Kuwait dengan

sendirinya meununtut agar tindakan ini dibanteras iaitu menyatukan semula

Kuwait dibawah pemerintahan raja Iraq melalui pertubuhan persatuan

Pergerakan Pembebasan Kuwait mencabar British untuk menyatakan satu

patisyen untuk memaksa British menyatukan semula Iraq dan Kuwait. Pada

tahun 1938, satu perundingan dibawah Majlis Perundangan, yang mana

menuntut kemerdekaan Kuwait. Melalui Majlis ini juga telah diadakan satu

persidangan resolusi sebulat suara yang menyatakan Kuwait kembali semula ke

Iraq yang mana Majlis ini diketuai oleh Sheikh Kuwait. Namun tindakan ini tidak

memberi sebarang reaksi kepada British. Melalui penyataan British kepada Iraq,

sebenarnya Kuwait terletak dibawah pengaruh Wilayah Basra mengikut

perjanjian yang telah ditandatangani antara British dengan Kerajaan Bani

Uthmaniyyah. 268

Pada Januari 1958, Perdana Menteri Iraq telah megutuskan surat yang

ditandatangani oleh Majlis Mesyuarat perikatan Baghdad dan menyatakan

secara terbuka kepada British Bahawa Kuwait dibawah pengaruh Iraq, semua

ahli pengkatan di Baghdad bersetuju dengan pengecualian Britain sahaja yang

tidak bersetuju. Lanjutan daripada persetujuan itu, isyarat diplomatik telah

dilakukan oleh Iraq kepada Britain. Akhirnya Iraq telah mendapat maklumat

daripada Britain, dimana Britain telah menyediakan satu dokumen rahsia dan

salinan dan memorandum rasmi akan dikeluarkan pada Julai 1958. Tidak lama

kemudian Duta British telah bertindak balas kepada kerajaan Iraq telah

meluluskan penyatuan Kuwait dengan meminta wakil kerajaan Iraq berunding

dengan Britain. Namun, dalam proses pembebasan Kuwait kepada Iraq, terjadi

satu tragedi dimana telah berlaku penggulingan kuasa di Iraq yang

menyebabkan pemerintahan secara monarki dipindahkan kepada republik yang

berlaku pada 14 Julai 1958 dan British telah bertindak dan mengambil

kesempatan dengan pantas memansuhkan perjanjian untuk mengembalikan

268 Mekanisme dominasi Barat: Satu Sejarah Ringkas Iraq dan Kuwait, diakses pada 04 Oktober 2012 dari laman http://www.csun.edu/~vcmth00m/iraqkuwait.html.

http://www.csun.edu/~vcmth00m/iraqkuwait.html


Kuwait kepada Iraq. Kesan daripada tindakan ini, sehingga kini Kuwait berdiri

dengan sendirinya. 269

FAKTOR-FAKTOR PERANG TELUK IRAQ-KUWAIT.

Dalam konteks perang yang berlaku kepada kedua-dua pengaruh ini, faktor yang

menjadi penyebab utama ialah kekayaan yang dimiliki oleh Kuwait yang

mampu menganggu gugat kedudukan Iraq sebagai pengeluar minyak

dunia.270 Seperti yang telah diceritakan dalam pengenalan tadi, dimana

sebenarnya Kuwait pada asalnya dalam pengaruh wilayah Iraq, namun atas

kepentingan Kuwait oleh Britain dan Solvet Union menjadikan Kuwait sebagai

salah sebuah Wilayah bebas sekarang. Sebenarnya tindakan ini adalah berkaitan

dengan kelebihan yang ada terdapat pada Kuwait yang mampu memberi

saingan kepada Iraq sebagai pengeluar minyak terbesar dunia.

Faktor kedua ialah Tindakan Kuwait yang mengabaikan permintaan

Iraq.Dimana antara permintaan yang dibuat oleh Iraq ialah untuk

mengembalikan $ 2.4 bilion sebagai ganti rugi Kuwait yang dianggap telah

“mencuri” minyak di Padang Rumaila,untuk meningkatkan harga minyak lebih

daripada $ 25 Us Dolar untuk satu tong,untuk menghapuskan hutang masa

perang Iraq dan meminta bantuan dari pihak kewangan Arab untuk

membangunkan semula Iraq.271Dendam berahi antara Iraq dan Kuwait berlaku

pada peristiwa tersebut dan ditambah lagi dengan tindakan Saddam Hussien

yang meminta negara-negara Arab mengurangkan keluaran terutama Kuwait

namun Kuwait telah mengingkari arahan Iraq untuk menyekat pengeluaran

minyaknya. Negara-negara Arab lain telah bersetuju untuk mengurangkan

keluaran minta sebanyak 1.5 juta tong sebagai sokongan mereka terhadap

Saddam Hussien yang mahu mengenakan harga minyak tinggi kepada Amerika

Syarikat dan menjangkakan Kuwait akan membantu Iraq untuk menaikkan lagi

harga minyak dalam pasaran dunia namun hampa terhadap keenggangan yang

ditunjukkan oleh Kuwait dengan tidak memberi kerjasama.

Faktor ketiga ialah Perang Iran-Iraq telah menjatuhkan ekonomi

Iraq.Malah ia turut membebankan Baghdad yang tidak berhutang dengan

Kuwait dan Arab Saudi yang mana kedua-duanya telah meminjamkan kepada 269 Ibid.270 Perang Teluk 1 Iraq VS Kuwait, diakses pada 04 oktober 2012, dilaman http://sejarahasiabaratbaru.blogspot.com/2011/06/perang-teluk-1-irak-vs-kuwait.html.

271 Steve A.Yetiv (1997).The Persian Gulf Crisis.London : Greenwood Press hlm:6

http://sejarahasiabaratbaru.blogspot.com/2011/06/perang-teluk-1-irak-vs-kuwait.html


Saddam sejumlah angka untuk menentang Iran.Dianggarkan juga semasa

memulakan perang Teluk ini Iraq telah menghabiskan $35 bilion (US) dalam

simpanan dan menamatkan ia dengan $ 80 hingga 100 bilion (US) ditambah pula

dengan pembinaan semula dan pembayaran semula hutang dan belanjawan

asas tahunan,ia mungkin akan mengambil masa 2 dekad untuk memulihkannya

jadi,dengan menceroboh Kuwait,Iraq dapat menghapuskan hutang

peperangan,mengawal kekayaan minyak Kuwait dan meningkatkan harga

minyak dunia.272Selain itu, ekonomi Iraq terganggu akibat perang yang berlaku

diantara Iraq dan Iran pada 80-an. Tekanan terhadap Iraq juga terasa apabila

ladang minyak Rumeyla terletak dibawah kekuasan Kuwait dan mempersoalkan

persisiran atau pensepadanan yang telah dilakukan oleh Britain setelah

kejatuhan kerajaan Turki yang telah dipecahkan kepada tiga, iaitu Kuwait, Arab

Saudi dan Iraq.273 Dimana dibawa pemerintahan kerajaan Turki Iraq disatukan

dengan Kuwait.

Dalam perang Iraq-Iran iaitu perang Teluk 1, ekonomi Iraq meleset teruk

dan telah menyebabkan Iraq telah berhutang sebanyak US 80 bilion iaitu sama

dengan 250 bilion Ringgit Malaysia untuk menampung kos perang Iraq ke atas

Iran dalam siri perang ini sebanyak kedua-dua negara telah menghabiskan US

500 bilion dimana banyak lagi kerosakan dan kematian berlaku274.Semasa

perang berlangsung,Iraq telah menghentikan pengeluaran minyak di medan

Rumailah yang sebahagiaannya dikongsi dengan Kuwait.Selepas perang

berakhir,Iraq mendakwa bahawa Kuwait telah mengambil minyak daripada

sebahagian minyak miliknya dan meminta agar Kuwaait mengabaikan

hutangnya yang berjumlah USF30 bilion yang diberi sebelum perang berlaku.

Faktor keempat ialah Iraq merasakan tidak mampu untuk membayar

semula hutangnya lalu mengambil helah dengan menuduh Kuwait telah

mengerudi minyak milik Iraq sebanyak 648 billion Ringgit Malaysia, manakala

Kuwait juga telah membuat pertuduhan yang sama dengan Iraq dengan

menyatakan Iraq juga telah mengeksploitasi sumber minyak Kuwait.Dalam kes

ini, kelihatannya kedua-dua buah negara mempunyai alasan untuk melakukan

serangan. Ada blog menyatakan bahawa Kuwait telah mengambil sebahagian

272 Ibid hlm 6273 INVASI IRAQ TERHADAP KUWAIT, diakses pada 04 oktober 2012, dilaman http://sejarahasiabaratbaru.blogspot.com/2011/06/perang-teluk-1-irak-vs-kuwait.html.

274 Sabaruddin Hussein (2012). Agenda Yahudi Menakluki Dunia Rahsia Di Sebalik Rahsia.Selangor : PTS Islamika SDN.BHD hlm : 79



atau memindahkan sedikit sempadan dengan mengambil sedikit tanah daripada

Iraq. 275Bagi menyelesaikan masalah ini OPEC iaitu Majlis pertubuhan rasmi Islam

telah mengambil langkah untuk mengelakkan pertelingkahan dan mengarahkan

Kuwait menyerahkan wilayah yang dikehandaki oleh Iraq namun Kuwait enggan.

Tindakan tersebut menyebabkan Saddam Hussien telah menyerang Kuwait pada

2 Ogos 1990 dengan serangan udara dengan sokongan tentera darat. 276

Faktor kelima ialah Ketidakseimbangan dari aspek ketenteraan Iraq

dan Kuwait.Iraq mempunyai sistem ketenteraan yang teratur dan dikatakan

saiznya empat kali ganda dari sistem ketenteraan yang dimiliki Iraq 955 000

lelaki dan bilangan pesawat udaranyanya berada dibawah kawalan telah

meningkat sebanyak tiga kali ganda.Jelas disini menunjukkan bahawa sistem

ketenteraan Iran ketara sangat lemah.Ditambah pula kuasa barat membuat

sekatan terhadap bekalan peralatan utama dan alat ganti menjadikan kuasa

udara Iran menurun sebanyak 90% dari tahun 1980 hingga 1988.Ini

memudahkan Iraq untuk menyerang Kuwait.277

Faktor keenam ialah Iraq boleh mendapat kawalan atas pulau-pulau

Teluk Parsi iaitu Warba dan Bubiyan dan juga menguasai pelabuhan asli Kuwait

yang terbesar iaitu kira-kira 120 batu garis pantai Teluk.Iraq merasa kritikal

kerana musuh ketatnya Iran menikmati akses luas di perairan teluk sebaliknya

Iraq dengan satu bangsa dan keluasan 172 000 batu persegi dengan 20 juta

orang hanya mempunyai daratan dengan hanya 15 batu garis pantai Teluk dan

sebahagian daripada itu tidak dapat dilalui.278Ia juga dapat dikukuhkan lagi

hujahnya dengan memerhatikan ayat ini :279

“....in Iraq’s limited access to the Gulf.The Iraqi-Kuwaiti border,drawn by Bratain

in the early 1920s,gave Iraq a narrow sea frontage of barely 35 miles,whereas

Kuwait secured a shoreline four times as long .”

275 Mekanisme dominasi Barat: Satu Sejarah Ringkas Iraq dan Kuwait, diakses pada 04 Oktober 2012 dari laman http://www.csun.edu/~vcmth00m/iraqkuwait.html.

276 Perang Kuwait, diakses pada 04 Oktober 2012 di laman http://seafailed.blogspot.com/2010/10/perang-iraq-kuwait-mengapa-saddam.html.

277 Ibid hlm : 5 Steve A.Yetiv (1997).The Persian Gulf Crisis.London : Greenwood Press 278 Ibid hlm : 8279 Patrick Seale (1995).Desert Warrior.New York : HarperCollinsPublisher hlm : 155

http://seafailed.blogspot.com/2010/10/perang-iraq-kuwait-mengapa-saddam.html

http://www.csun.edu/~vcmth00m/iraqkuwait.html


Laluan Iraq ke teluk itu daripada pelabuhan Umm Qasr disekat oleh dua pulau

Kuwait iaitu Warba dan Bubiyan ini menjadikan kawasan laluan Iraq semakin

terhad.

Faktor ketujuh ialah sebab Iraq menganggap Kuwait sebahagian daripada

Iraq. Pada asalnya Kuwait merupakan salah satu wilayah yang terdapat di Iraq

iaitu wilayah ke 19 Iraq, namun begitu tindakan dua negara Barat menyebabkan

Kuwait dipisahkan dari Iraq atas kepentingan minyak keatas Britain pada tahun

1930-an. Pada 1932, satu ejen British di Baghdad telah menghantar

memorandum dan surat kepada pemimpin Iraq sebagai pemakluman sempadan

atau perpisahan Kuwait dengan Iraq namun tidak diendahkan oleh Iraq,untuk

lebih jelas cuba kita perhatikan ayat ini280 :

“we know that Saddam Hussein,like many Iraqis,believed that Iraq had a

“historical “ claim to Kuwait resting on Kuwait having been part of the province

of Basrah in Ottoman times .“

Peranan Kuasa-Kuasa Barat dalam Operasi Desert Storm (Perang Teluk

1990-1991).

Amerika Syarikat dan Kuasa Barat lain.

280 Ibid hlm : 154


Berdasarkan tafsiran kami tehadap beberapa buku, jurnal,dan blog , kami

mendapati Amerika Syarikat dan kuasa barat-barat lain bertindak atas dasar

kepentingan masing-masing ini dapat dibuktikan melalui tindakan Amerika

Syarikat dan kuasa-kuasa barat lain dalam membuat keputusan ketika berlaku

perang Teluk 1990-1991. Namun begitu peranan Amerika Syarikat adalah lebih

dominan berbanding kuasa-kuasa barat lain yang hanya berperanan sebagai

rakan sekutu yang mempunyai kepentingan masing-masing.

Bantuan Ketenteraan

Pada 2 Ogos 1990, Iraq telah menceroboh Kuwait disebabkan keengganan

Kuwait patuh dengan arahan Iraq. Keadaan ini mendorong Kuwait untuk

meminta bantuan dengan Amerika Syarikat bagi menghadapi serangan Iraq.

Penyataan ini turut dinyatakan oleh Saeed Shafqat dalam jurnalnya Islamic world

and South Asia: Rise of Islamism and Terror, Causes and Consequences iaitu

“Having declared victory over Iran, in 1990 Saddam Hussain invaded Kuwait, the

Arab Monarchies were shaken, and they requested the help of International

Community and the US. To help vacate Iraqi aggression against Kuwait, the US

launched Operation Dessert Storm and forced Iraq out of Kuwait.”281

Melalui penyataan dapat disimpulkan sememangnya Amerika Syarikat berminat

campur tangan dalam konflik antara dua negara tersebut dan tanpa berfikir

panjang Amerika Syarikat terus sahaja bersetuju memberi bantuan ketenteraan

281Saeed Shafqaf : Islamic World and South Asia: Rise of Islamism and Terrow, causes and Consequences, hlm 10.

Peranan Amerika Syarikat dan Kuasa Barat lain

Bantuan Ketenteraan Belanja Perang Kepentingan Bersama.


kepada Kuwait dianggarkan lebih 430,000 tentera jumlah ini diumumkan oleh

Presiden Bush pada 8 November 1990 selepas kongess pilihan raya282. Selain itu

turut dianggarkan sebanyak 100,000 pesawat telah dihantar oleh tentera

bersekutu dan sebanyak 85 000 juta tan bom dijatuhkan283. Disamping itu

Amerika Syarikat turut mereka khas jet pejuang bagi perang teluk sebanyak lima

jenis jet pejuang telah direka iaitu F- 111Fs, F-15Es, A-6Es, A-10s and F-16s284

dan kesemua pesawat udara atau jet pejuang ini mempunyai kelebihan

tersendiri sebagai contoh A-6Es, A-10s and F-16s tidak akan dapat dimusnahkan

walau malam hari285. Kuasa Eropah lain seperti seperti United Kingdom, Australia

dan Kanada turut memberi bantuan ketenteraan.286

Tajaan Perang

Peranan Amerika Syarikat turut dapat dilihat dalam tajaan perang dianggarkan

sebanyak US$ 40 Billion namun daripada jumlah tersebut AS cuma

membelanjakan sejumlah 25 peratus sahaja atau kira-kira AS$10 bilion dan baki

75 peratus atau AS$30 bilion ditanggung oleh negara-negara Arab khususnya

Arab Saudi dan Kuwait. Namun jumlah sebenarnya adalah jauh lebih besar

perkara ini telah dikaji oleh Steve Bowman dalam Report for Congress Iraq: U.S.

Military Operations iaitu

“the cost to the United States of the Persian Gulf War in 1990-91 was

approximately $60 billion, and almost all of this cost was offset by international

financial contributions”.287

Amerika Syarikat mengambil langkah ini kerana merasa bimbang sekiranya

Kuwait berjaya dikuasai oleh Iraq melalui rejim Saddam Hussien pastinya

dominan mereka ke atas sumber minyak Kuwait akan terganggu ini. Menurut

282Wolfgang F. Danspeckgruber & Charles R.H Tripp. 1996. The Iraqi Aggression Against Kuwait. United States: Westview Press, hlm 69.

283 Perang Teluk 647287 : Kursus Dis 3063 Falsafah Perang : Perang Teluk diakses pada 08 0kt 2012 dari laman http:// www.studymode.come/essay/Perang-Teluk-647287.html.

284Henry. L. Hinton. 1997. Operation Desert Storm and Evaluation Of Air Campaign. United States: General Account Office, hlm 103.

285 Ibid. Hlm 103.286 Lee Bih Ni. 2011. Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Kedua. Kota

Kinabalu: Universiti Malaysia Sabah.287Steve Bowman. 2003. Iraqi: U.S Military Operation. United States : National Defense

Foreign Affairs Defense and Trade Division, hlm 16.


Abu Husna (2010) Kuwait adalah sebuah negara yang kaya dengan hasil

minyak288.

Atas alasan kepentingan bersama dan pendamaian Amerika Syarikat dan

sekutunya telah berusaha untuk memusnahkan Iraq melalui perang Teluk ini

dapat dilihat melalui tindakan Pentagon yang menuduh sebanyak 25,000 tentera

Iraq di Kuwait tetapi hal ini disangkal oleh pihak soviet yang telah menganalisis

foto-foto satelit tersebut289

“Kami tidak menemukan apa pun semacam itu, yakni (dengan membandingkan

maklumat yg diberikan oleh US) di mana sahaja di Kuwait. Kami tidak melihat

khemah dibandar-bandar, kami tidak melihat tank, kita tidak dapat melihat

kepadatan pasukan dan pangkalan udara utama Kuwait tampak lengang. Lima

minggu selepas pencerobohan, dan dari apa yang boleh kita lihat, angkatan

udara Iraq tidak seorang pun kelihatan terbang pada pangkalan udara yang

paling strategik di Kuwait. Tidak ada infrastruktur untuk menyokong sejumlah

besar orang. Walhal, mereka perlu menggunakan tandas, atau kemudahan

selainnya. Mereka harus mempunyai makanan.Tapi di manakah itu semua?

Pada tarikh 18 September 1991, hanya seminggu selepas foto diambil oleh

kesatuan Soviet, Pentagon memberitahu kepada orang awam Amerika, bahawa

pasukan Iraq di Kuwait telah bertambah dari 360,000 lelaki serta 2,800 kereta

kebal. Tapi foto-foto yang diambil diKuwait tidak menunjukkan trek jalan yang

dilalui oleh kereta tangki di selatan Kuwait. Mereka jelas tidak menunjukkan jejak

yang ditinggalkan oleh kenderaan yang melalui sebuah ladang minyak besar.

Heller menyimpulkan bahawa 6 Januari 1991, Pentagon tidak memberikan

sebarang siding media atau Kongres dengan bukti yang sama sekali untuk

menunjukkan pencerobohan awal pasukan Iraq di selatan Kuwait yang akan

mengakibatkan juga pencerobohan berhampiran Arab Saudi. Foto dari satelit

komersial Soviet menceritakan kisah yang cukup meyakinkan. Foto yang diambil

pada tarikh 8 Ogos 1990, selatan Kuwait - enam hari selepas pencerobohan awal

dan tepat pada saat itu Bush mengatakan kepada dunia bahawa berlakunya

pencerobohan di Arab Saudi.

288 Sebelum Hari Pertama Krisis Teluk Parsi : Konspirasi Us Untuk Mulakan Perang 1991 diakses pada 08 Okt 2012 dari laman http://abuhusna2010.blogspot.com/2010/08/sebelum-hari-pertama-krisis-teluk-parsi.html.

289 Ibid.

http://abuhusna2010.blogspot.com/2010/08/sebelum-hari-pertama-krisis-teluk-parsi.html

http://abuhusna2010.blogspot.com/2010/08/sebelum-hari-pertama-krisis-teluk-parsi.html


Foto yang diambil pada tarikh 11 September 1990, menunjukkan persis pasir

yang sama tapi sekarang lebih besar dan lebih dalam, menunjukkan bahawa

mereka telah dibina secara semulajadi tanpa gangguan lalu lintas selama satu

bulan. Juga, jalan utara Arab Saudi selama tempoh yang sama, sebaliknya,

menunjukkan pasir yang sama kerana telah disapu bersih oleh lalu lintas berat

konvoi bekalan. Analis dia menyatakan seperti ini:

"Banyak tempat yang terdapat pasir sepanjang 30 meter dan banyak lagi."

Analisis Zirnmerman adalah "Jalan boleh dilalui oleh tank tetapi tidak oleh

kenderaan persendirian atau kenderaan bekalan Namun tidak ada tanda bahawa

tank telah menggunakan jalan-jalan itu .. Dan tidak ada bukti yang jalan telah

dipotong. Secara perbandingan tidak ada jalan di Arab Saudi yang mempunyai

pasir menutupi sama sekali ianya telah jelas disapu licin290 ..

Kepentingan Bersama

Atas dasar kepentingan bersama Amerika Syarikat dan rakan sekutunya yang

lain Amerika telah melaksanakan sebuah sistem ketenteraan iaitu “Unipolar

Regional Security System”291. Tujuan pelaksanaan sistem ini adalah untuk

menjaga kepentingan geopolitik dan politik minyak di Kuwait. Pelaksanaan

sistem ini turut mendatangkan beberapa faedah kepada pihak Amerika sendiri

ini diperakui oleh Amin Saikal iaitu

“Enough in-built would exist for the United States to control the system and to be

able to determine virtually at will when, how, and for what purpose the system

should be active”292.

Selain itu Amerika Syarikat turut mengambil kesempatan terhadap pertikaian

Iraq-Kuwait melalui “perang ekonomi”293. Amerika sengaja menjadikan kempen

minyak untuk melemahkan Iraq selaku kuasa serantau selepas Perang Iran-Iraq.

290Sebelum Hari Pertama Krisis Perang Teluk Parsi : Konspirasi Us Untuk Mulakan Perang 1991 diakses pada 08 Okt 2012 dari laman http:// abuhusna2010.blogspot.com/2010/08/Sebelum-hari-pertama-krisis-teluk-parsi.html.



293 Sebelum Hari Pertama Krisis Perang Teluk Parsi : Konspirasi Us Untuk Mulakan Perang 1991 diakses pada 08 Okt 2012 dari laman http:// abuhusna2010.blogspot.com/2010/08/Sebelum-hari-pertama-krisis-teluk-parsi.html


Tindakan ini jelas menunjukkan kesungguhan Amerika untuk menaikkan

kemarahan Iraq untuk segera menyerang Kuwait.

Kesimpulanya kemenangan yang berpihak kepada Tentera Bersekutu akhirnya

memberi peluang kepada Amerika Syarikat dan sekutunya untuk terus

menguasai politik minyak di Timur Tengah. Namun kejayaan ini tidaklah

mendatangkan keamanan sebaliknya negara Timur Tengah terus mengalami

pergolakan. Oleh itu Presiden Amerika telah mencadangkan rancangan “New

Order World”.

Ekonomi

Dari segi ekonomi, Perang Teluk ini telah membawa kesan kepada

ekonomi global khususnya. Apabila terjadinya Perang Teluk ini, kesan terhadap

negara-negara lain. Hal ini kerana, negara Kuwait yang telah dijajah dan ditakluk

oleh Saddam Hussein ini merupakan negara dibawah Arab dan Arab merupakan

pembekal minyak utama untuk dunia. Selain itu, Perang Teluk ini juga

memberikan kesan kepada Amerika Syarikat kerana Arab Saudi dan Mesir telah

meminta bantuan ketenteraan daripada Amerika Syarikat untuk mengeluarkan

Saddam Hussein daripada Kuwait.

Amerika Syarikat Mengalami Defisit

Amerika Syarikat telah mengalami defisit apabila terlibat di dalam

Perang Teluk kerana Amerika Syarikat perlu menyediakan kelengkapan tentera

yang mencukupi untuk menang dalam Perang Teluk tersebut. Selain itu, tentera-

Kesan-Kesan Pasca Perang Teluk

Ekonomi Sosial Politik


tentera Amerika Syarikat yang bertugas di Kuwait juga perlu dibayar gaji dan

pampasan sepanjang Perang Teluk berlangsung294. Amerika Syarikat juga terlibat

dalam satu operasi untuk membanteras tentera Iraq dan ini menyebabkan

banyak alatan ketenteraan yang hilang dan rosak. Perbelanjaan yang terpaksa

ditanggung oleh Amerika Syarikat dilaporkan mencapai $48 billion295 untuk tahun

berkenaan sahaja. Dalam suku tahun sahaja, Amerika Syarikat telah mengalami

defisit daripada $23.4 billion dan bertambah sebanyak $10.2 billion daripada

tahun 1990296.

Keadaan ini telah menunjukkan bahawa akibat daripada Perang Teluk ini berlaku

telah mengakibatkan Amerika Syarikat terpaksa menanggung defisit daripada

kerosakan harta benda yang berlaku sepanjang perang berlangsung.

Kenaikan Penjualan Harga Minyak Dari Arab

Pelbagai industri yang melibatkan dan menggunakan minyak hampir setiap hari.

Menurut William D. Nordhaus, iaitu Professor Ekonomi di Yale, telah menulis

bahawa:

“... A particularly worrisome outcome would be a wholesale

destruction of oil facilities in Iraq , and possibly in Kuwait, Iran,

and Saudi Arabia. In the first Persian Gulf War, Iraq destroyed

much of Kuwait ‘s oil wells and other petroleum infrastructure

as it withdrew. The sabotage shut down Kuwaiti oil production

for close to a year, and prewar levels of oil production were not

reached until 1993 – nearby two years after the end of the war

in February 1991...”297

Kebimbangan ini terjadi kerana pengeluaran minyak dari Kuwait merupakan

pengeluar minyak antara yang terbesar bagi membekalkan minyak dunia.

Selepas berlakunya Perang Teluk, banyak kemudahan untuk mendapatkan

minyak telah dimusnakan semasa Iraq mula menjajah dan menakluk Kuwait.

Keadaan ini telah meningkatkan harga minyak secara tidak langsung kerana

sumber pengeksport minyak yang telah terhad disebabkan oleh penutupan

294Leonard Silk, February 22. 1991. The New York Times. Economic Scene: The Board Impact Of The Gulf War: New York

295 Ibid.296Leonard Silk, February 22. 1991. The New York Times. Economic Scene: The Board

Impact Of The Gulf War: New York.297 Stephen J. Sniegoski, (2003). War On Iraq-Conceived in Israel. Penang.Hlm 47.


banyak telaga minyak di Kuwait. Akibat daripada pemusnahan yang besar ini,

harga minyak telah naik mendadak.

Disebabkan penaklukan dan penjajahan yang dilakukan oleh Saddam Hussein ke

atas Kuwait telah menyebabkan penjualan harga minyak yang melambung

kerana sekatan minyak yang dilakukan. Selepas kehilangan pengeluar minyak

terbesar iaitu Iraq dan Kuwait, harga minyak telah meningkat daripada $18

segelen kepada $40 segelen298. Kenyataan akhbar New York Times, iaitu surat

khabar rasmi di New York telah mencatatkan bahawa pada tahun berikut industri

penerbangan telah terjejas dengan hebat kerana peningkatan harga yang

mendadak dalam tahun 1990. Keadaan ini bermakna, banyak bahagian yang

terjejas semasa Perang Teluk ini berlangsung.

Perebutan Pembinaan Semula Kuwait

Secara tidak rasminya kerosakan yang terjadi di Kuwait semasa Perang Teluk

dijangkakan mencapai US$100 juta. Dalam pembinaan semula Kuwait, Amerika

Syarikat telah mendapat kontrak iaitu sebanyak 70 peratus daripada 200 kontrak

yang dikeluarkan299. Amerika Syarikat bertanggungjawab dalam mengendalikan

dan membaik pulih kawasan simpanan minyak.

Selain itu, syarikat-syarikat daripada Perancis, Sweeden, Norway, Itali dan

Switzerland juga telah mencuba untuk mendapatkan kontrak-kontrak dalam

pembinaan semula Kuwait. Syarikat dari British telah diberikan kontrak sebanyak

22 peratus daripada kontrak yang telah ditawarkan oleh pihak Kuwait dan ini

dilaporkan oleh Gabenor Bank Kuwait iaitu Sheikh Salem Abdul-Aziz al-Saud al-

Sabah300.

Syarikat permotoran seperti General Motors, Ford dan Chrysler juga telah cuba

untuk mendapatkan tempat dengan menyumbangkan kenderaan mereka301.

Manakala, Bechtel Group pula telah menawarkan diri untuk menganjurkan

pembinaan dan mempebaharui pengeluaran minyak di Kuwait. Keadaan Kuwait

ini telah mengakibatkan semua kuasa-kuasa besar ingin terlibat sama dalam

pembinaan semula Kuwait sehinggakan mereka sanggup untuk mendapatkan

298 Leonard Silk, August 16, 1991. Economic Scene: The Board Impact Of The Gulf War. New York. 299 Khoo Khay Jin, (1991). Whose War? What Peace? : Reflection On the Gulf Conflict. Kuala 300 Ibid, Hlm 125.301 Ibid, Hlm 125.


kontrak pembinaan semula Kuwait dan melibatkan diri mereka di dalam

pembinaan tersebut.

Keyakinan Orang Luar terhadap Ekonomi Di Iraq

Dalam beberapa kajian yang telah dilakukan oleh beberapa pihak ternyata

keyakinan pengguna telah mengalami kemelesetan. Universiti Michigan telah

menjalankan kajian mengenai Index Of Consumer Sentiment dan pungutan data

mereka telah menunjukkan jumlah sebanyak 88.2 pada Julai 1991, pada bulan

Ogos ia menjunam kepada 76.4 dan terus jatuh sehingga ia mencecah 63.9 pada

bulan Oktober. The Conference Board’s Index of Consumer Confidence telah

jatuh lebih teruk; ia jatuh dari 101.7 bulan Julai kepada 84.7 pada bulan Ogos,

dan terus merosot kepada 54 dalam bulan Januari, dan ini merupakan paras

terendah dalam tempoh 10 tahun302.

Keadaan ini telah menunjukkan bahawa Perang Teluk telah memberi kesan yang

mendalam terhadap kepercayaan dan keyakinan orang luar untuk melakukan

pelaburan ke atas Iraq sehinggakan apabila di nyatakan dalam statistik, dapat

dilihat dengan jelas perubahan dan penurunan kepercayaan dan keyakinan pihak

pelabur untuk melabur di Iraq. Hal ini adalah kerana sekiranya politik satu-satu

negara tidak stabil dan ini akan mempengaruhi soal ekonomi sesebuah negara.

Sudah tentunya negara pelabur tidak mahu untuk mengambil risiko untuk

melabur ke dalam sebuah negara yang kucar-kacir hingga menyebabkan

kerugian terhadap pihak pelabur.

Sosial

Kesan terhadap kesihatan penduduk dan Pencemaran alam sekitar

Peperangan pada masa kini banyak melibatkan pelbagai jenis sistem

pensenjataan. Ciptaan-ciptaan senjata dan ujian-ujian bom, khususnya bom

nuclear masih diteruskan. Peperangan masih berleluasa dalam perkembangan

tamadun manusia walaupun banyak kesan negative dari aspek sosial yang

merupakan kehidupan manusia. Salah satu kesannya adalah kemusnahan harta

benda manusia. Perang Teluk yang telah berlaku pada tahun 1991 telah

merosakkan seluruh Bandar Kuwait. Peperangan ini telah mengakibatkan orang

awam kehilangan tempat tinggal kerana telah musnah akibat letupan bom

302 Leonard Silk, February 22, 1991. The New York Times. Economic Scene: The Impact Of The Gulf War. New York.


semasa peperangan. Mereka terpaksa melarikan diri dalam usaha mengelakkan

diri daripada menjadi mangsa. Banyak infranstruktur yang menelan belanja

berjuta-juta dollar telah roboh dalam sekelip mata. Keadaan ini bukan sahaja

merugikan rakyat yang tidak berdosa, malah kerajaan juga turut menanggung

kerugian yang sangat tinggi unutk membaik pulih semula Negara yang telah

musnah akibat daripada Perang Teluk tersebut. Pada 23 Jun 1991 Edisi

Washington telah melaporkan banyak sasaran telah dipilih. Perancangan

pengeboman oleh tentera adalah bertujuan untuk menguatkan kesan ekonomi

dan psikologi sekatan antarabangsa terhadap Iraq.303

Semasa Perang Teluk juga penggunaan senjata kimia yang mengandungi

fosforus di dalam peluru berpandu oleh pihak Amerika Syarikat telah memberi

kesan jangka panjang dalam kehidupan rakyat Iraq. Ramai yang telah

dinamakan penggunaan Perang Teluk sebagai populasi awam yang

menyumbang faktor kepada beberapa isu-isu kesihatan dalam kedua-dua

veteran konflik dan sekitarnya.304 Hal ini kerana, senjata tersebut mengandungi

sisaq nuclear yang dikenali sebagai Depleted Uranium (DU) ini telah

menyebabkan pencemaran zarah-zarah ledakan bersaiz nano yang

memusnahkan rantaian makanan benda hidup termasuk manusia.305

Pertubuhan Kesiahan Sedunia (WHO), telah melaporkan bahawa symptom-

simptom Sindrom Perang Teluk sangat aneh dan pelbagai bentuk bermula dari

ketidakstabilan sistem keimunan tubuh dan penyakit saraf sehinggalah kepada

kecacatan bayi yang baru lahir.

“And then there’s the birth defects. Children born with fingers missing. Children

born with legs missing. Children born with parts of their face missing.” 306

Keadaan ini sangat menggambarkan betapa teruknya penggunaan Depleted

Uranium (DU) kepada orang awan yang berada di sekitar kawasan peperangan.

Hal ini kerana sisa-sisa radioaktif senjata yang diperbuat daripada depleted

uranium telah merosakkan banyak sel-sel penting dalam badan manusia.

Menurut laporan Kumpulan Kajian Antarabangsa banyak simptom.303 Lee Bih Ni. 2012.Sejarah Konflik Asia Barat selepas Perang Dunia kedua, ,UMS. hlm 280304 Lee Bih Ni. 2012.Sejarah Konflik Asia Barat selepas Perang Dunia kedua, ,UMS. hlm 278305 Ashok kumar Jha. 2004. War Iraq and New World Order,hlm 143306 Ibid, Hlm 143.


Selain itu, kesan Perang Teluk yang adalah kehilangan nyawa manusia. Bnayak

manusia akan mati kerana peperangan yang berlarutan. Selepas Operasi Desert

Storm Amerika Syarikat telah menganggarkan kematian yang berlaku adalah

sebanyak 10,000 orang.307 Tetapi realitinya lebih ramai lagi yang terkorban

semasa operasi tersebut. Setelah itu kematian turut disebabkan oleh wabak-

wabak penyakit pula telah menular kerana persekitaran yang kotor disamping

bekalan ubat-ubatan yang tidak dapat menampung jumlah pesakit. Selain itu,

kemusnahan kemudahan hospital akan memburukkan lagi keadaan ini. Selepas

Perang Teluk, Iraq mengalami masalah ini kerana kekurangan perubatan.

Keadaan ini menjurus kepada kadar kematian yang meningkat, khususnya di

kalangan bayi dan kanak-kanak. Pelbagai penyakit akan menular serta

meengakibatkan kecederaan, kecacatan dan kematian manusia.

Selain itu, kesan akibat Perang Teluk adalah pencemaran alam sekitar.

Pencemaran juga merupakan satu lagi kesan akibat peperangan. Penggunaan

bom-bom nuklear dan senjata-senjata nklear telah mengakibatkan pencemaran

radioaktif. Semasa Perang Teluk, Kuwait telah mengalami pencemaran yang

dahsyat akibat daripada telaga minyak yang telah meletup semasa peperangan

berlaku.308 Agensi Pertahanan Nuklear telah melaporkan bahawa kebakaran

telaga minyak akan menyebabkan pencemaran yang sangat teruk. Hal ini

kerana, telaga minyak yang meletup telah mengakibatkan kebakaran yang tidak

terkawal. Kebakaran ini mengakibatkan pencemaran yang membawa pelbagai

kesan sampingan kepada industri minyak dan nyawa manusia. Keadaan ini akan

turut mempengaruhi ekologi Teluk Persian, malah turut merangkumi Selatan

Iran, Pakistan, Utara India.309

Migrasi dan Pengusiran Rakyat Palestin

Selain itu, kesan Perang Teluk adalah pengusiran Rakyat Palestine dari Kuwait.

Dasar pengusiran Kuwait adalah respon kepada penjajaran pemimpin Palestine

iaitu Yasser Arafat dan PLO dengan Saddam Hussien yang sebelum ini telah

menceroboh Kuwait. Sebelum Perang Teluk, kira-kira 30% daripada 2.2 juta

penduduk Kuwait adalah rakyat Palestine.310 Berlaku penghijrahan dalam masa

satu minggu pada Mac 1991 kerana pembebasan Kuwait daripada penjajahan

307 Steve A. Yetiv, 1997. The Persian Gulf Crisis. United States of Amerika, hlm 116308 Steve A. Yetiv, 1997. The Persian Gulf Crisis. United States of Amerika, hlm 118309 Ibid, Hlm 118.310 Lee Bih Ni, 2012. Sejarah Konflik Asia Barat selepas Perang Dunia kedua,,UMS. hlm 279


Iraq. Kuwait telah menghalau kira-kira 450,000 rakyat Palestine dari wilayahnya.

Penghalauan ini telah dianggap kedua terbesar Arab Palestine yang pernah

berlaku dan dikaitakan dengan pembersihan etnik.

POLITIK

Peningkatan Penglibatan Kuasa Amerika Syarikat dan Kuasa-Kuasa Barat Yang

Lain

Pada peringkat global, perang mencipta tiga kesan utama.Seperti yang

dibincangkan dalam Bab 3, ia meningkat kuasa, keutamaan, dan peranan negeri-

negeri yang bersatu padu di rantau teluk persian dan dalam politik dunia.Perang

juga mengangkat pengaruh Rusia dan european negeri di teluk persian.

Walaupun Amerika Syarikat telah menyertai Pertubuhan Bangsa- Bangsa Bersatu

(PBB) , tetapi mereka tidak memainkan peranan semasa perang dan selepas

perang itu berlaku. Great Britain dan Perancis mengambil bahagian sepenuhnya

dalam Operasi Desert Storm, dan sumbangan tentera mereka, walaupun begitu

sumbangan tersebut tidak hanya dipandang remeh oleh Washington dalam

pemberian ganjaran sepanjang tempoh pascaperang. Kedua-dua negeri telah

menandatangani perjanjian pertahanan dengan Kuwait (seperti yang dilakukan

russia), mereka juga meningkat penjualan senjata yang menguntungkan mereka

ke rantau ini, dan kedua-dua buah negara ini telah mendapat kontrak berharga

untuk pembinaan semula selepas perang311.

Tambahan pula, sebelum Operasi Desert Strom kehadiran Pertubuhan Bangsa-

Bangsa Bersatu di rantau ini adalah amat terhad kepada misi keamanan kecil

yang hanya bertujuan untuk menjaga keselamatan orang awam di Iran dan Iraq

selepas Perang Teluk 1980 hingga 1988. semasa krisis teluk, PBB mengkritik

tindakan Iraq dan mencari jalan untuk menghukum perbuatan Iraq semasa

Perang Teluk pertama. Dalam tempoh pascaperang, Pertubuhan Bangsa-Bangsa

Bersatu terus terlibat dalam usaha mereka untuk menghukum Iraq dengan

mengekalkan sekatan ekonomi312. memastikan bahawa Iraq perlu membuat

usaha yang serius dalam usaha mereka untuk memusnahkan senjata pemusnah

besar-besaran iaitu Depleted Uranium (DU) yang berasaskan nuklear yang telah

membahayakan kesihatan penduduk dan tentera Amerika Syarikat yang terlibat

311 Steve A. Yetiv, (1997). The Persian Gulf Crisis. United Stated Of America. Hlm 104.312 Khoo Khay Jin, (1991). Whose War? What Peace? : Reflection On the Gulf Conflict.

Kuala Lumpur. Hlm 57


dalam peperangan313. Dalam usaha ini, Amerika Syarikat bertanggungjawab

untuk menentukan usaha-usaha yang dilaksanakan oleh Pertubuhan Bangsa-

Bangsa Bersatu dalam menghukum Iraq. Oleh itu, tindakan yang dilaksanakan

oleh Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu telah banyak dipengaruhi oleh Amerika

Syarikat. Dalam penulisan Robert Fist telah menyatakan bahawa “ The United

Nations can debate any Iraqi non-compliance with weapons inspectors, but the

United States will decide whether Iraq breached UN resolutions. In other words,

America can declare war without UN permission.314” Keadaan ini telah

menyebabkan Pertubuhan Bangsa-Bangsa bersatu hanya dilihat sebagai boneka

dalam situasi Perang Teluk ini. Hal ini kerana, Amerika Syarikat boleh

menggunakan kuasa vetonya untuk melancarkan perang ke atas Iraq.

Keselamatan Negara Arab Dan Negara Teluk Selepas Operasi Desert Storm

Dengan melihat kepada kesan perang terhadap keselamatan serantau, perang

telah mengakibatkan peningkatan dalam keselamatan, serta kerjasama politik

dan ekonomi dalam kalangan ahli-ahli Gulf Cooperation Council (GCC), yang

terdiri daripada Arab Saudi, Kuwait, Oman, Qatar dan Bahrain315. King Fahd Saudi

Arabia, menyatakan sentimen yang lebih luas, mendakwa pencerobohan ke atas

Iraq telah mendedahkan tujuan buruk "kuasa-kuasa yang mahukan wilayah

negeri-negeri lain", dan ini telah merapatkan hubungan antara negara-negara

GCC316. Walaupun begitu, idea untuk membangunkan angkatan tentera GCC

yang serius, dan idea-idea mereka pada masa lalu, tidak dilaksanakan. Ahli GCC

menganggap ia sebagai perbincangan yang terlalu bercita-cita tinggi.

Usaha keselamatan secara kolektif serantau dalam bentuk ketenteraan yang

dipanggil Deklarasi Damsyik juga gagal selepas Operasi Desert Storm.

Pengisytiharan ini telah dikeluarkan pada 6 Mac 1991 dan dilaksanakan untuk

kerjasama strategik antara negeri GCC, Mesir dan Syria317. Dalam pertukaran

untuk sokongan keselamatan dalam bentuk ketenteraan Mesir dan Syria yang

ditempatkan secara kekal di rantau Teluk, GCC negeri akan menyediakan

keperluan dan modal untuk ekonomi Syria dan Mesir. Secara teorinya,perjanjian

yang dilakukan kelihatan adil. Walaubagaimanapun, negeri Teluk menyangka

bahawa Mesir dan Syria telah merancang untuk mendapatkan wang maksimum

313 Ashok Kumar Jha, (2004). War In Iraq And New World Order. New Dehli. Hlm 147.314 Stephen J. Sniegoski, (2003). War On Iraq-Conceived in Israel. Penang. Hlm 37315 Patrick Seale, (1995). Dessert Warrior. New York. Hlm 473.316 Steve A. Yetiv, (1997). The Persian Gulf Crisis. United Stated Of America. Hlm 105.317 Ibid.


dengan menyediakan keselamatan yang minimum, manakala Mesir dan Syria

percaya negeri Teluk mahukan keselamatan maksimum dengan wang yang

minimum318. Disebabkan keadaan ini, Deklarasi Damsyik telah gagal

dilaksanakan.

Ekoran daripada kegagalan Deklarasi Damsyik ini, kuasa serantau telah

menggandakan usaha mereka untuk mendapatkan dan mengukuhkan

penglibatan kuasa-kuasa luar terutamanya terutamanya Amerika Syarikat.

Kuwait yang merasakan keadaan mereka yang tidak selamat dan berada dalam

keadaan bersemuka dengan Iraq, sepertimana dengan Perancis yang perlu

bersemuka dengan Jerman selepas Perang Dunia Pertama dan kedua-dua kes ini,

sama-sama menunjukkan bahawa kuasa yang lemah akan berasa takut dengan

kebangkitan musuh dan akhirnya mereka akan menandatangani perjanjian

pertahanan dengan kuasa-kuasa yang kuat untuk membantu mereka dalam

mencapai kemenangan. Semasa Perang Teluk 1990-1991, Kuwait telah

menandatangani perjanjian pertahanan dengan Great Britain, Perancis, dan

Rusia, yang bertujuan untuk memelihara keamanan serantau dan untuk

mencegah pencerobohan selanjutnya melalui kerjasama pertahanan, latihan

ketenteraan dan penjualan senjata319. Selepas Perang Teluk, Kuwait dan bantuan

mereka iaitu negara Barat telah melibatkan diri dalam gerakan kecil-kecilan

sebagai isyarat penghalang kepada Iraq320. Pergerakan ini juga bertujuan untuk

menyediakan tentera untuk menghadapi serangan Saddam Hussein. Negara

Arab Saudi juga meneruskan hubungan ketenteraan sama ada udara, laut dan

darat dengan tentera Amerika Syarikat dan sebagai langkah yang lebih proaktif

negara Arab juga telah membeli senjata daripada Amerika Syarikat dan negara-

negara pembekal senjata yang lain321.

RUJUKAN

Ashok Kumar Jha. (2004). War In Iraq And New World Order. New Delhi: Anmol Publications PVT.LTD.

Henry. L. Hinton. (1997). Operation Desert Storm and Evaluation Of Air Campaign. United State: General Account Office

Khoo Khay Jin. (1991). Whose War? What Peace?. Kuala Lumpur: Aliran Kesedaran Malaysia.Lee Bih Ni. (2012). Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Kedua. Kota Kinabalu: Universiti Malaysia Sabah.

318 Ibid.319 Steve A. Yetiv, (1997). The Persian Gulf Crisis. United Stated Of America. Hlm 106.320 Ibid321 Ibid


Patrick Seale. (1995). Desert Warrior. United States Of America: HarperCollins Publishers, Inc.

Sabaruddin Hussein (2012). Agenda Yahudi Menakluki Dunia Rahsia Di Sebalik Rahsia.Selangor: PTS Islamika SDN.BHD

Steve A.Yetiv (1997).The Persian Gulf Crisis. London : Greenwood PressStephen J. Sniegoski, (2003). War On Iraq-Conceived in Israel. Penang: Citizen

International.Steve Bowman. (2003). Iraqi: U.S Military Operation. United States: National

Defense Foreign Affairs, Defense and Trade DivisionWolfgang F. Danspeckgruber & Charles R.H Tripp. (1996). The Iraqi Aggression

Against Kuwait. United States: Westview Press

Surat KhabarLeonard Silk, August 16, 1991. New York Times ,Economic Scene: The Board

Impact Of The Gulf War. New York.Leonard Silk, February 22, 1991. New York Times. Economic Scene: The Impact

Of The Gulf War. New York.

Laman WebMekanisme Dominasi Barat . (2012,Oktober).Satu Sejarah Ringkas Iraq dan

Kuwait dari http://www.csun.edu/vcmth00m/iraqkuwait.htmlPerang-Teluk-647287 (2012,Oktober).Kursus Dis 3063 Falsafah Perang:Perang

Teluk dari http://www.studymode.com/essays/Perang-Teluk-647287.htmlSebelum Hari Pertama krisis Teluk Parsi . (2012,Oktober).Konspirasi US untuk

mulakan Perang 1991 dari http://abu husna2010.blogspot.com/2010/08/sebelum-hari-pertama-krisis-teluk-parsi.html

Sejarah Asia Barat Baru. (2012,Oktober). Perang Teluk 1 Iraq V.Kuwait dari http://sejarahasiabaratbaru.blogspot.com/2011/06/perang-teluk-1-irak-vs-kuwait.html.

Sejarah Asia Barat Baru. (2012,Oktober). Invasi Iraq Terhadap Kuwait dari http://sejarahasiabaratbaru.blogspot.com/2011/06/perang-teluk-1-Irak-vs-kuwait.html

Seafield . (2012,Oktober).Perang Kuwait dari

http://seafield.blogspot.com/2010/10/perang-iraq-kuwait-mengapa-saddam.html.

Perkembangan pergolakan Arab-Yahudi sehingga berlakunya Perang Enam Hari, 1967

Elisra Jalison [email protected]

Abstrak

Perang Enam Hari Arab-Israel, 1967 merupakan satu peristiwa yang amat

penting dalam sejarah Konflik Arab-Israel di rantau Asia Barat. Peperangan telah

bermula pada 5 Jun 1967 dan tamat pada 11 Jun 1967.322 Pada 5 Jun 1967, tepat

322 Muhamad Hasrul Zakariah, Perang Enam Hari Arab-Israel 1967: Tinjauan awal terhadap kepentingan ekonomi Britain di Israel, Jebat 33, hlm. 104-105.

http://seafield.blogspot.com/2010/10/perang-iraq-kuwait-mengapa-saddam.html

http://sejarahasiabaratbaru.blogspot.com/2011/06/perang-teluk-1-Irak-vs-kuwait.html

http://sejarahasiabaratbaru.blogspot.com/2011/06/perang-teluk-1-Irak-vs-kuwait.html



http://abu/

http://www.studymode.com/essays/Perang-Teluk-647287.html

http://www.csun.edu/vcmth00m/iraqkuwait.html


pukul 7.45 pagi waktu Israel (8.45 pagi waktu Kaherah, jet-jet pejuang Israel

telah membedil kedudukan pangkalan tentera Arab di Mesir, Syria, Iraq dan

Jordan. Sementara itu, pangkalan tentera udara Mesir di sekitar Kaherah,

Terusan Suez dan Lembah Nil menjadi sasaran utama bedilan jet pejuang Israel

Serangan udara Israel ini menandakan permulaan perang 6 hari Arab-Israel

1967. Perang ini kemudiannya berterusan dari 5 Jun hingga 11 Jun 1967,

sebelum Israel dan negara Arab bersetuju untuk melaksanakan gencatan senjata

berdasarkan resolusi PBB 233, 234 dan 235.3.323

1.0 Pengenalan

Perang Enam Hari 1967 merupakan perang yang ketiga antara Arab dan Israel.

Dalam Bahasa Ibrani, perang ini disebut dengan nama Milkhemet Sheshet Ha

Yamin (םימיה תשש תמחלמ). Dalam Bahasa Arab pula ia disebut sebagai Harb

al-‘ayyam as-sittah (الستة األيام (حرب atau lebih umum Harb .(حرب)1967

Peperangan yang meletus dari 5 hingga 10 Jun 1967 ini merupakan salah satu

lagi episod terpanas dari serangkaian perang antara Negara-negara Arab dengan

Israel. Nama lain bagi Perang 6 Hari ini ialah Perang Arab-Israel 1967, Perang

Arab-Israel Ketiga dan juga Perang bulan Jun.

Perang 6 Hari 1967 merupakan peperangan antara Israel dengan

gabungan tiga buah Negara Arab iaitu Mesir, Jordan dan Syria. Bagi ketiga-tiga

kuasa dari negara Arab, mereka telah diberi bantuan aktif dari Iraq, Kuwait, Arab

Saudi, Sudan, Aljazair, Tunisia dan Maghribi serta dari kuasa barat iaitu Soviet

Rusia yang menyumbang tentera dan juga senjata.324

KRONOLOGI PERANG ARAB-ISRAEL / PERANG ENAM HARI 1967

323 Muhamad Hasrul Zakariah, British dan resolusi 242 1967: Pengajaran sejarah untuk pelan damai di Asia barat, Universiti Sains Malaysia, Disember 2007,Jurnal Kemanusiaan bil.10, hlm. 65.324 Charles Krauthammer. Prelude to the Six Days: The Washington Post, 18-05-2007.


Rajah 1: Aliran Perang 6 Hari

2.0 Perkembangan Pergolakan Arab-Yahudi sehingga berlakunya

Perang Enam Hari, 1967


Perkembangan pergolakan di antara Arab-Yahudi sehingga mencetuskan perang

enam hari adalah bermula pada 1966. Pada bulan Februari 1966, satu rampasan

kuasa golongan sayap kiri telah berlaku di Syria. Disebabkan tekanan daripada

golongan sayap kiri ini, Mesir telah bersetuju untuk mengadakan satu perikatan

tentera bagi menghadapi Israel pada bulan November 1966.325 Tidak lama

kemudian, Israel telah menyerang tiga buah desa yang berhampiran dengan

Hebron di Jordan. Seterusnya, pada bulan November 1966, tiga orang tentera

Israel telah terbunuh dalam letupan jerangkap samar di sepanjang sempadan

Jordan.326 Oleh itu, Israel telah memutuskan untuk menyerang Jordan dan bukan

ke atas Syria. Tentera Israel memusnahkan 125 buah rumah di sebelah

kampung, al samu di Jordan. Apabila tentera Jordan sampai di kampung tersebut,

pertempuran meletus dan mengakibatkan 18 orang tentera Jordan terbunuh.

Rakyat Palestin dan rakyat Jordan membantah peristiwa tersebut kerana

menganggap perlindungan yang tidak memadai terhadap kerajaan Jordan. Majlis

keselamatan PBB sebulat suara mengutuk serangan Israel ke atas Jordan. Tidak

lama kemudian, Syria dan Mesir telah menandatangani perjanjian perikatan

tentera.327 Peristiwa ini iaitu perjanjian perikatan tentera menjadikan serangan

tersebut menjadi penting. Selepas meletusnya rusuhan yang berpanjangan di

kalangan rakyat Palestin di tebing barat sungai Jordan, kerana tidak berpuas hati

dengan reaksi al-malik Husain, iaitu yang memilih untuk berdiam diri terhadap

keganasan Israel itu, maka al-malik Husain telah mengecam nasir dan teman-

temannya dari Syria dengan hebat sekali.328 Hal ini dilakukan atas alasan bahawa

Nasir dan teman-temannya hanya pandai untuk mengutuk Jordan kerana

menerima serangan Israel dengan berdiam diri sahaja, manakala nasir sendiri

selama ini berlindung di sebalik Tentera Pendamai Bangsa-bangsa bersatu

(UNEF) yang ditempatkan di Sinai. 329

Pada peringkat ini, kedua-dua sahabat dan pengkritik Nasir tertanya-tanya

mengapa Mesir masih sanggup untuk berpeluk tubuh dan tidak meminta UNEF

supaya mengundurkan diri agar dengan itu Selat Tiran dapat ditutup semula

325 Prof. Madya Fadhlullah Jamil, Islam di Asia Barat Moden: Sejarah Penjajahan & Pergolakan, Selangor Darul Ehsan: Thinker’s Library’s SDN BHD, 2000, hlm. 274.

326 Lois A. Aroian and Richard P. Mitchell; Penterjemah Mohammad Redzuan Othman, Timur Tengah dan Afrika Utara Moden, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka Kementerian Pendidikan Malaysia, 1991, hlm. 356

327 Ibid.328 Prof. Madya Fadhlullah Jamil, Op Cit., hlm. 274.329 Peter Mansfield, The Middle East: A Political and Economic Survey, London: University Oxford, Press, 1973, hlm. 238.


kepada kapal-kapal Israel, sedangkan Mesir mempunyai tentera yang kuat di

dunia Arab.330 Pada bulan April dan Mei 1967, ketegangan memuncak apabila

Israel mengancam untuk menyerang Syria jika al Fatah iaitu salah sebuah

daripada organisasi gabungan kepada PLO dibenarkan terus oleh para pemimpin

Syria untuk melakukan serangan gerila ke atas kawasan Israel.331 Setelah

diberitahu oleh Rusia yang Israel sedang bersiap untuk menyerang Syria, maka

Nasir telah meminta UNEF agar berundur dari Sinai dan mereka telah

mengirimkan tentera Mesir ke Sharm al-sheikh, sebuah tempat di muara Teluk

Aqabah. Berikutnya, Nasir langsung menutup Selat Tiran kepada kapal-kapal

Israel. Hal tersebut menjadikan keadaan semakin tegang.

Pada 15 Mei 1967, Mesir telah mula menggerakkan tenteranya ke

Semenanjung Sinai.332 Pada hari yang sama juga Israel merayakan hari

kemerdekaannya kerana berjaya memperoleh negara dengan mengadakan

perbarisan tentera di Baitulmaqaddis. Daripada apa yang berlaku adalah sukar

untuk mengesahkan atau menafikan bahawa serangan yang dilakukan oleh

Israel adalah sebenarnya dirancang. Namun, negara Israel yang kecil

membolehkan pergerakan tentera yang cepat melalui walaupun mendapat

pemberitahuan yang singkat. Oleh itu, tidak mustahil bahawa pihak Israel sendiri

yang telah merancang peperangan ini terlebih dahulu Sebelum mula untuk

menyerang negara Mesir.

Tidak seperti Israel, Mesir dengan padang pasirnya luas di Timur Suez

tidak boleh menyembunyikan pengumpulan bala tenteranya. Apabila Mesir

menyahut permintaan Syria untuk membantunya memindahkan tenteranya ke

Sinai selaras dengan perjanjian perikatan Syria-Mesir, Syria mendakwa bahawa

Mesir bersembunyi di belakang tentera U.N.E.F. yang ditempatkan di

sempadannya. Gamal Abdul Nasser meminta U Thant, Setiausaha Agung

Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu supaya memindahkan tentera P.B.B. dari

sana tetapi tidak di Gaza dan Sharm al-sheikh. Walaubagaimanapun, U Thant

mencabar kewibawaan Abdul Nasser dalam membuat permintaan itu yang

seterusnya memaksanya membuat pilihan sama ada berundur dari

kedudukannya ataupun mengambil tindakan lanjut yang lebih tegas.

Pada 18 Mei 1967, Abdul Nasser meminta supaya diundurkan semua

tentera P.B.B. dari bumi Mesir. Apabila Israel sendiri enggan membenarkan

tentera tersebut ditempatkan di buminya, P.B.B tidak mempunyai pilihan selain

330 Prof. Madya Fadhlullah Jamil, Op Cit., hlm. 274.331 Peter Mansfield, Op Cit., hlm. 238.332 Ahron Bregman, A History of Israel, London: Palgrave Macmillan, 2003, hlm. 106.


berundur. Sementara itu, Mesir secara terbuka menyatakan bahawa hasratnya

ialah untuk melindungi Syria dan bukan untuk melancarkan serangan ke atas

Israel. Bukti-bukti ini menunjukkan bahawa Abdul Nasser tidak merancang untuk

menggalakkan permusuhan, kerana kebanyakkan tenteranya masih berada di

Yaman dan beliau tidak mengambil langkah-langkah yang sewajarnya bagi

membawa mereka pulang. Walaubagaimanapun, selepas menggantikan tentera

P.B.B. di Sharm el-Sheikh dengan tentera Mesir pada 22 Mei, Abdul Nasser tidak

dapat mengelakkan diri daripada menutup Selat Tiran kepada perkapalan Israel.

Israel menganggap tindakan ini sebagai satu casus belli, walaupun kegiatan

perkapalannya di laluan itu tidaklah begitu banyak.333

Seterusnya, pada 25 Mei, dengan dorongan daripada Mesir maka Syria,

Jordan, Iraq dan Arab Saudi telah menggerakkan tentera mereka ke sempadan

Israel. Dua hari selepas itu, iaitu pada 27 Mei, Presiden Mesir Nasser telah

mengisytiharkan tentang kesediaannya untuk berperang. Katanya:

“Sekiranya Israel memulakan kekasarannya terhadap Syria atau

Mesir, pertempuran ini akan menjadi sesuatu yang umum dan

objektif dasar kita adalah untuk menghancurkan Israel.”

Ketika Abdul Nasser mengesahkan bahawa Mesir bersedia untuk

berperang jika perlu, pemimpin P.L.O. (Palestine Liberation Organization /

Organisasi Pembebasan Israel) iaitu Shuqairi yang tenteranya adalah kecil

telah mengancam untuk membinasakan negara Israel. Tetapi kenyataan

Shuqairi ini dibuat pada 4 Jun manakala pemimpin Israel telah pun

membuat keputusan untuk melancarkan serangan pada 3 Jun lagi. Pada

30 Mei 1967, Perjanjian Pertahanan Bersama antara Mesir dan Jordan

telah ditandatangani dan ini menunjukkan bahawa kini terdapat tiga buah

negara Arab telah bersatu iaitu Mesir, Syria dan Jordan. Hal ini seolah-olah

memperlihatkan satu pertahanan negara-negara Arab telahpun wujud

untuk melawan serangan daripada Israel.

Perang Enam Hari

Pada 5 Jun, tentera udara Israel menyerang kesemua tujuh belas buah

kapal terbang dari lapangan terbang ketenteraan Mesir dan banyak

memusnahkan kapal perlindungan udara negara tersebut sebelum kapal

terbangnya sempat meninggalkan landasan.334 Serangan terhadap lapangan 333 Lois A. Aroian dan Richard P. Mitchel, Op Cit., hlm. 357 .334 Prof. Madya Fadhlullah Jamil, Op Cit., hlm. 275.


terbang Mesir ini menandakan bermulanya Perang Enam Hari 1967. Ketika ini,

perundingan Mesir dengan Amerika Syarikat sedang berlangsung. Akibat

daripada berlaku peperangan ini maka hubungan Mesir dan Amerika Syarikat

semakin merosot. Hal ini diikuti dengan serangan ke atas lapangan terbang di

Jordan, Iraq dan Syria. Tentera Mesir yang berada di Sinai juga terdedah kepada

serangan musuh. Israel telah menghantar tenteranya ke sana untuk menyerang

tentera Mesir. Tentera Mesir lari bertempiaran ke sana sini kerana tidak dapat

melawan kekuatan tentera Israel. Hasilnya, beberapa ribu di kalangan tentera

Mesir telah mati terbunuh. Mesir dan sekutunya mengalami kekalahan yang

amat teruk dalam peperangan ini.

Seterusnya, pada 6 hingga 7 Jun, Syria telah memulakan serangan ke atas

Israel. Sebelum ini Syria telah berada dalam keadaan bersedia untuk berperang.

Apabila mendapat tahu Israel telah mula menyerang di Mesir, maka merekapun

terus memulakan langkah untuk berperang. Pada 7 Jun, Israel terlebih dahulu

memulakan penaklukan ke atas Sharm el-Sheikh. Tentera Laut Israel memulakan

operasi dengan menyerang pertahanan Mesir tentera laut. Pada kira-kira 4:30

pagi, Israel telah melepaskan tembakan peluru berpandu ke atas tiga bot di

pantai Mesir, manakala pasukan payung dan komando telah menaiki

pengangkutan Nord Noratlas iaitu helikopter dan pesawat bagi serangan ke atas

Al-Tur. Walaubagaimanapun, bandar ini sebahagian besarnya telah ditinggalkan

sehari Sebelum serangan dilancarkan daripada Israel. Di Sharm el-Sheikh, Israel

terlibat dalam pertempuran dengan orang-orang Mesir dan mengambil kota itu.

Semasa pertempuran tersebut sekurang-kurangnya seramai 20 askar Mesir telah

dibunuh dan 8 orang diambil untuk menjadi banduan Israel. Pada 12:15 petang,

Menteri Pertahanan Dayan mengumumkan bahawa Selat Tiran merupakan jalan

air antarabangsa yang terbuka kepada semua kapal tanpa sekatan.335 Pada 8

Jun, Israel menamatkan penawanan Sinai dengan menghantar unit infantri Ras

Sudar di pantai barat semenanjung.

Semasa peperangan tersebut berlaku, Arab Liberation Army mula

memasuki negara Israel pada 7 Jun 1967 dan Mesir mula memasuki dan

menyerang Israel pada 7 hingga 8 Jun. Walaupun pertempuran hebat berlaku

dalam perang ini, namun tentera Israel hanya mengambil masa selama 5 hari

sahaja untuk ke Terusan Suez. Dalam peperangan sengit selama tiga hari,

bandar lama Baitulmaqaddis dan Tebing Barat juga ditakluki. Kekalahan ini

335 Lee Bih Ni, Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Ke-Dua, Edisi Pertama, Kota Kinabalu: Sekolah Pendidikan dan Pembangunan Sosial, Universiti Malaysia Sabah, 2012, hlm. 145.


mempercepatkan penerimaan Jordan terhadap cadangan gencatan senjata

tajaan P.B.B. pada 8 Jun. Mesir juga menerima gencatan senjata pada hari

berikutnya, tetapi Israel meneruskan peperangan menentang Syria sehingga hari

keenam peperangan. Sasaran utamanya ialah Bukit Golan yang sering

digunakan bagi membedil penempatan Israel berhampiran Tasik Tiberias.

Kemudian, berlaku peristiwa pengeboman ke atas kapal U.S.S. Liberty,

sebuah kapal perisik Amerika Syarikat di luar pantai Israel. Tetapi peristiwa

tersebut tidak dihebohkan ketika ianya terjadi. Lebih tiga puluh rakyat Amerika

terbunuh dalam serangan yang tidak disengajakan itu. Israel kemudiannya

menawarkan pampasan tetapi sikap menyepi secara rasmi telah diambil

daripada mereka yang terselamat. Akhirnya pada 10 Jun, Bandar Qunaytra di

Bukit Golan jatuh ke tangan Israel. Setelah itu, Israel juga bersetuju dengan

gencatan senjata. Dalam masa 5 hari Israel telah berjaya menguasai kawasan

yang tiga kali ganda lebih besar daripada keluasan asal negaranya. 336

Rajah 2: Serangan Israel terhadap Lapangan Terbang Mesir.

3.0 KESAN PERANG ENAM HARI

3.1 POLITIK

a) Perang Enam hari merubah landskap geo-politik wilayah Arab-

Israel.

Perang Enam hari telah merubah landskap geo-politik wilayah kedua-dua

negara tersebut. Sebelum perang, negara Israel hanya mempunyai 8000 batu

persegi sahaja, tetapi selepas perang tersebut berlaku perubahan kawasan

dalam negara Israel dimana kawasan menjadi sangat luas akibat penaklukan

336 Lois A. Aroian dan Richard P. Mitchel, Op Cit., hlm. 359.


Israel ke atas wilayah-wilayah Arab tersebut seperti Bukit Golan, Semenanjung

Sinai, Tebing Barat, Baitulmaqaddis Timur dan Semenanjung Gaza. Dalam masa

lima hari sahaja, Israel telah berjaya menguasai tiga kali ganda daripada

keluasan asal negaranya.337 Manakala Mesir dan Syria, beberapa wilayah jajahan

yang dijadikan medan peperangan telah berjaya ditawan oleh tentera Israel

sepenuhnya.338 Wilayah-wilayah Arab yang ditawan menyebabkan keluasan yang

ada pada negara ini berkurangan. Bukit Golan merupakan wilayah Syria yang

masih ditakluki oleh Israel sehingga kini. Sinai pula telah diserahkan kembali

kepada Mesir melalui perjanjian damai selepas perang Yom Kippur 1973.

Walaubagaimanapun, wilayah Tebing Barat dan Semenanjung Gaza telah

diserahkan kepada pentadbiran sementara Palestin yang diketuai oleh Presiden

Mahmud Abas. Pada tahun 2007, krisis kepimpinan Palestin meyaksikan Presiden

Mahmud Abas hanya berjaya mentadbir Tebing Barat manakala semenanjung

Gaza ditadbir oleh pergerakan Hamas. Pentadbiran Palestin di dua wilayah ini

bagaimanapun hanya dari segi teorinya sahaja kerana Israel masih mengenakan

kawalan ketenteraan yang ketat. Dalam perang ini, tentera Israel hanya

mengambil masa lima hari untuk sampai ke Terusan Suez. Dalam peperangan

yang hebat selama tiga hari berturut-turut, Baitulmaqaddis da Tebing Barat telah

berjaya ditakluki dan ditawan oleh tentera Israel. Pada 10 jun, bandar Qunayta di

Bukit Golan jatuh ke tangan Israel.

337 Lois A. Archian dan Richard P. Mithell, Op Cit, hlm. 359.338 Muhamad Hasrul Zakariah, Op Cit, hlm. 65


Sempadan Israel Sebelum Dan Selepas Perang 1967

b) Berlaku rundingan damai.

Selepas perang Arab-Israel 1967, rundingan damai telah berlangsung.

Rundingan

damai ini telah mewujudkan resolusi 242 PBB yang telah dirangka oleh pihak

British yang kemudiannya disahkan oleh PBB. Sesi perdebatan bagi mencari

damai telah berlangsung di Majlis Keselamatan PBB sebanyak empat kali iaitu

pada 13 hingga 14 Jun sebaik sahaja gencatan senjata ditandatangani pada 11

Jun 1967. Berdasarkan resolusi PBB 233, 234 dan 235, Mesir dan Syria bersetuju

untuk melaksanakan gencatan senjata dengan Israel melalui resolusi 234 dan

235 pada hari terakhir peperangan. Israel dan Syria telah bersetuju untuk

menguatkuasakan gencatan senjata mulai 4.30 petang GMT (6.30 petang waktu

Israel, 7.30 petang waktu Syria dan 12.30 waktu New York).339

Walaubagaimanapun, sebaik sahaja gencatan senjata tersebut ditandatangani,

Syria telahpun kehilangan wilayahnya di Bukit Golan kepada Israel, merentasi

dari Banias ke Qunaytra dan dari Darbashiya ke ElHamma. Sementara Mesir pula

telah kehilangan Gaza dan Sinai kepada Israel. Manakala Jordan telah kehilangan

Baitulmaqaddis Timur dan Tebing Barat. Jordan telah menandatangani perjanjian

gencatan senjata dengan Israel pada 6 Jun 1967 melalui resolusi 233 PBB. Antara

tempoh selepas perang beberapa siri rundingan telah diadakan di PBB bagi

mencari penyelesaian krisis Arab-Israel melalui pelan damai. Untuk itu, blok

komunis telah berusaha untuk mengutarakan pelan damai mereka namun gagal

kerana campur tangan daripada Britain dan Amerika. Pada waktu yang sama,

339 M. Medzani (ed.), Israel Foreign Relations: Selected Documents,1947-1974, Vol III, Israel, Jerusalem: Ministry of Foreign Affairs, 1967, hlm. 7.


Amerika dan Britain mula menyusun langkah untuk menaja pelan damai mereka

sendiri dalam mewujudkan pelan damai yang kekal di Asia Barat.

Walaubagaimanapun, selama tempoh rundingan damai ini berlaku, bukan sahaja

persengketaan antara negara-negara Arab dan Israel tetapi juga persaingan

pengaruh antara Soviet dan Amerika dalam konflik Arab-Israel 1967.340

c) Pengaruh politik dan kredabiliti pemimpin Mesir iaitu Gamal Abdul

Nasser di dunia Arab berkurangan.

Selepas perang ini, pengaruh politik dan kredabiliti pemimpin Mesir iaitu

Gamal Abdul Nasser di dunia Arab berkurangan.341 Gamal Abdel Nasser

dilahirkan pada 15 Januari 1918 di Iskandariah Mesir. Datuknya seorang petani

dan bapanya adalah seorang pekerja pejabat pos di kawasan luar bandar. Nasser

merupakan seorang pemuda yang meminati bidang politik dan telah terlibat

dalam bidang politik sejak di sekolah menengah lagi. Setelah beliau meninggal

dunia, ideologi Nasserisme yang dipelopori Nasser semakin menghilang di

kalangan masyarakat Arab.342 Sebelum perang, ideologi Nasser dianggap

sebagai penyatu, namun selepas perang 1967, ideologi tersebut tidak lagi

dianggap sebagai penyatuan dikalangan masyarakat Arab. Disamping itu,

negara-negara Arab telah berpecah dan mempunyai ideologi masing-masing

tanpa mengambil kira soal agama sebagai sumber penyatuan. Di Baitulmaqaddis

Timur, penaklukan Israel telah menyebabkan proses “meyahudikan” kota

bersejarah dilakukan secara agresif oleh Israel. Selain itu, negara-negara Arab

semakin tidak mempercayai Mesir berikutan rundingan damai yang telah berlaku

antara Mesir dan Israel.343

d) Perang Yom Kippur terjadi

Selepas perang Enam hari terjadi, perang Yom Kippur telah berlaku.

Perang ini juga dikenali sebagai Perang Oktober 1973. Perang ini berlangsung

pada bulan Ramadhan. Anwar al-Sadat mempelopori kepimpinan dalam perang

ini. Penglibatan Anwar bertujuan untuk mengukuhkan kedudukan beliau di mata

pemimpin Arab kerana orang Arab melihat beliau sebagai pemimpin yang kurang

berpengalaman berbanding dengan pemerintah Mesir sebelum ini iaitu Gamal

Abdul Nasser dan beliau juga dilihat sebagai seorang pemimpin yang bersikap

340 Muhamad Hasrul Zakariah, Op Cit.,hlm. 69.341 Ibid.,hlm 2342 Vatikiotis P.J, Nasser and His Generation, London: Croom Helm, 1978, hlm. 256. 343 Muhamad Hasrul Zakariah, Op Cit.,hlm. 65.


pro-barat. Selain daripada itu, tujuan perang ini berlaku juga adalah bertujuan

untuk menuntut atau mengambil semula wilayah-wilayah Mesir yang telah

diambil oleh Israel.344

3.2 Ekonomi

a) Sekatan hasil minyak

Setelah berakhirnya perang, negara-negara Arab mula membuat sekatan

hasil minyak kepada Eropah dan Britain selama tiga bulan. Walaupun demikian,

sekatan yang dilakukan hanya mengambil masa yang pendek tetapi ia amat

memberi kesan kepada Britain dan Eropah. Penutupan Terusan Suez kepada

kapal-kapal tangki besar pengangkut minyak oleh UAR (United Arab Republic)

menyebabkan kapal-kapal British terpaksa mengambil jalan jauh di benua Afrika

untuk mengimport minyak Iran. Kedudukan Israel yang strategik telah

menyelamatkan sumber minyak Britain.345 Iran telah meningkatkan pengeluaran

minyaknya untuk dieksport tetapi sumber minyak dari Teluk Parsi tidak dapat

dibawa ke Laut Mediterranean untuk disalurkan ke Eropah dengan cekap

disebabkan laluan utama pengedaran minyak melalui Terusan Suez telah

disekat. Israel telah bertindak membina saluran paip minyak di Eilat di Laut

Merah dan disambungkan ke Askelon di pantai Laut Mediterranean.346 Pada 6 Jun

1967, Syria bertindak untuk menutup semua paip minyak mereka yang

menyalurkan minyak dari Iraq dan Arab Saudi merentasi kawasan negara

mereka. Pada hari yang sama, Lubnan juga mengisytiharkan penutupan paip

mereka dari Iraq dan Arab Saudi merentasi negara Lubnan. Negara Arab Saudi

pula menghentikan penghantaran minyak ke negara-negara yang bersekutu

dengan negara Israel.347 Dasar Bretton Wood telah digunakan untuk menetapkan

harga minyak tidak boleh melepasi kadar tertentu dan tidak terdedah kepada

spekulasi. Tindakan negara Arab menyekat pengeluaran minyak menyebabkan

peningkatan harga minyak dunia sebanyak 8% berbanding sebelum ini. Pada

tahun 1971, harga minyak adalah sebanyak $2.59 per tong dan meningkat

sebanyak $3.01 per tong pada tahun 1973. Usaha ini dilihat telah berjaya dan

pada 16 Oktober 1973, harga minyak sekali lagi meningkat sebanyak $5.12 per

344 Adeed Dawisha, Arab Nationalism in The Twentieth Century: From Triumph to Despair. New Jersey: Princenton university Press, 2003, hlm. 268.345 Muhamad Hasrul Zakariah, Op Cit, hlm.118.346 Ibid.347 Benjamin Shwadran, Middle East Oils: Issues and Problems, Library of Congress Cataloging-in-Publication Data: Massachuchetts, 1977, hlmn. 7.


tong. Arab meneruskan dan melakukan lebih banyak lagi sekatan minyak pada

tahun 1974 dan menyebabkan harga minyak terus naik mendadak sehingga

mencecah $11. 65 per tong.348

b) Penaklukan Israel mengakibatkan UAR kehilangan sumber

minyaknya yang utama serta telah mengukuhkan kedudukan

minyak Israel.

Israel bukanlah sebuah negara pengeluar minyak di rantau Asia Barat

tetapi negara-negara Arab. Penaklukan Israel ke atas sumber minyak UAR di

Sinai dalam perang ini amat penting kepada British sebagai sumber minyak

gantian. Pada tahun 1967, sumber minyak yang kaya terdapat di kedua-dua

belah bahagian pesisir luar dan dalam pantai Teluk Suez.349 Penaklukan Israel ke

atas Sinai pada tahun 1967, membolehkan Israel menguasai wilayah persisiran

pantai tersebut yang amat kaya dengan minyak dan Mesir telah kehilangan

sumber minyaknya yang utama. Wilayah Sinai ini mengeluarkan sebahagian

besar daripada hasil minyak UAR iaitu kira-kira 4.5 juta tan minyak setahun atau

kira-kira 90,000 tong sehari dari jumlah keseluruhan pengeluaran minyak UAR

iaitu kira-kira 6 juta tan minyak setahun. Selepas penaklukan Semenanjung

Sinai, Israel mengumunkan bahawa minyak di Sinai akan diusahakan oleh

sebuah syarikat Israel, Netivei Neft. Oleh itu, penaklukan Israel ini

mengakibatkan UAR kehilangan sumber minyaknya yang terutama termasuklah

2 loji penapis minyak utama di Suez semasa perang tersebut berlaku. Disamping

itu juga, kekukuhan Israel selepas perang 1967 bukan sekadar kejayaan mereka

menghancurkan bala tentera negara-negara Arab tetapi juga telah

mengukuhkan kedudukan minyak Israel.350

c) Kepentingan ekonomi British di rantau Asia Barat terjamin.

Perang 1967 amat penting kepada strategi ekonomi British yang boleh

dianggap sebagai ‘serampang dua mata’. Yang pertama, kemenangan Israel

dalam perang 1967 ini akan menghancurkan reputasi dan pengaruh kepimpinan

Nasser serta sekutunya, seterusnya menghapuskan ancaman besar terhadap

kepentingan ekonomi British di rantau Asia Barat. Manakalan, yang keduanya

ialah dalam perang bersejarah selama enam hari ini, British tidak perlu langsung

mengarah bala tenteranya ke Asia Barat untuk menghancurkan Nasser walaupun

348 Vaclav Smil, Energy at the Crossroads: Global Perspective and Uncertainties, MIT Press: Massachuchetts, 2005, hlmn. 150.349 Muhamad Hasrul Zakariah, Op Cit, hlm. 116.350 Ibid., hlm 116


London mengharapkan kemenangan Israel. Oleh itu, dalam perang ini yang telah

dimenangi oleh Israel, imej British tidak terjejas kerana tidak terlibat dalam

sebarang usaha untuk menghancurkan kepimpinan Arab. Imej British amat

penting bagi memenangi hati pemimpin-pemimpin negara Arab seterusnya

menjamin pengekalan kepentingan ekonomi British di rantau Asia Barat. Justeru

itu, perang ini telah menyebabkan British dapat campur tangan dengan mudah

dalam negara Arab dan Israel.351

3.3 Sosial

a) Masalah Pelarian Orang Palestin

Perang Enam hari telah menyebabkan jumlah pelarian Palestin semakin

meningkat antara 120,000 orang hingga 170, 000 orang pelarian.352 Hal ini

kerana, seramai 250, 000 orang baru Palestin tersebut melarikan diri dari Tebing

Barat bagi mencari perlindungan di Jordan.353 Manakala 100, 000 orang rakyat

Syria meninggalkan Bukit Golan dan 300, 000 orang rakyat Mesir dipindahkan

dari Sinai dan bandar-bandar terusan. Walaubagaimanapun, masalah pelarian ini

bermula semenjak orang Yahudi menduduki tanah Palestin untuk menubuhkan

negara Israel sehingga orang Palestin yang pada awalnya penduduk kawasan ini

diusir dan terpaksa melarikan diri ke Mesir, Syria dan Jordan. Oleh itu, perang ini

telah menyaksikan masalah pelarian Palestin yang kian meruncing khususnya

dengan pertambahan pelarian yang mendadak dari Tebing Barat.354

b) Negara-negara Arab mengalami kerugian dan kemusnahan

kelengkapan angkatan perang

Dari segi kerugian dan kemusnahan kelengkapan pertahanan pula lebih

15 peratus daripada kelengkapan tentera Mesir atau UAR bernilai lebih US$ 2

Juta telah dimusnahkan termasuklah 320 kereta kebal, 480 senjata berat dan

ringan dan 10, 000 kenderaan tentera telah dirampas oleh Israel. Lebih 85

peratus kelengkapan udara UAR atau Mesir telah dimusnahkan oleh Israel.

351 Muhamad Hasrul Zakariah, Op Cit, hlm. 120.352 Robert Bowker, Palestinian Refugees : Mithology, Identity and Search of Peace. London: Lynne Rienner Publisher Inc, 2003, hlm 81353 Peter Calvocoressi, Politik Dunia Sejak 1945, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 1981,

hlm. 356.

354 Muhamad Hasrul Zakariah, Dasar dan Reaksi British dalam Perang Arab-Israel 1967, Tesis PhD yang tidak diterbitkan, Bangi: Universiti Kebangsaan Malaysia, 2005, hlm. 370-470.


Negara UAR atau Mesir merupakan negara yang mengalami kemusnahan

besar.355

c) Nyawa rakyat atau tentera terkorban

Perang selama enam hari ini juga menyebabkan ramai kematian yang

berlaku dalam negara Israel, Mesir, Syria dan Jordan. Selain daripada kehilangan

wilayah, seramai 15 ribu lebih tenteranya terkorban dan Syria 450 tentera yang

maut dalam perang ini. Bagi negara Israel pula, seramai 679 orang tenteranya

telah terkorban.356

4.0 PENILAIAN

Perang Enam Hari ini adalah salah satu perang yang berlaku antara negara Arab

dan Israel. Apa yang dapat dinilai dalam perang ini adalah negara Israel

mempunyai pengaruh yang besar kepada negara Arab seperti Mesir, Syria dan

Jordan kerana mampu menawan negara Arab dalam masa enam hari sahaja

dengan kemusnahan yang besar.

Walaupun, negara Arab bersatu untuk menentang negara Israel namun

mereka tetap menemui kegagalan dalam peperangan ini. Negara Israel telah

bersekutu dengan Amerika Syarikat untuk menentang negara Arab. Disamping

itu juga, negara Israel bertindak untuk menyerang Arab kerana ingin

mengukuhkan kedudukan mereka, namun terdapat juga beberapa faktor-faktor

lain yang mendorong perang ini dilakukan oleh negara Israel. Antaranya ialah isu

air yang berlaku antara negara tersebut selepas negara Israel merdeka, strategi

Israel sendiri, untuk sumber minyak dan kepimpinan Gamal Abdul Nasser.

Peperangan ini berlangsung dari 5 Jun 1967 hingga 10 Jun 1967 yang telah

mengorbankan ramai nyawa dan kemusnahan alatan perang yang sangat teruk.

Selepas perang ini berakhir, pelbagai rundingan pelan damai telah dilaksanakan

untuk menyelesaikan persengkataan ini untuk mencari rundingan perdamaian

dengan Israel.

Dalam perang 1967 ini juga, terdapat pelbagai kesan positif dan negatif

buat negara-negara yang telah terlibat secara langsung ataupun tidak langsung.

Antaranya ialah negara Israel, negara-negara Arab seperti Mesir, Syria dan

Jordan serta negara-negara Barat iatu British dan Amerika syarikat. Walaupun,

negara British tidak terlibat secara langsung dalam perang ini dan ingin

355 William L. Cleveland, A History of The Modern East, United Kingdom: Westview Press, 1994, hlm. 319.356 Z. Schiff, A History of The Israel Army, 1874 to the Present, New York: Macmillan, 1985, hlm. 135.


menyerang negara Mesir juga disebabkan oleh pemimpinnya iaitu Gamal Abdul

Nasser, namun negara tersebut telah dapat mengukuhkan kedudukan mereka di

rantau Asia Barat tanpa menyerang negara Mesir kerana negara Israel terlebih

dahulu telah menyerang negara UAR. Selain itu juga, Mesir, Syria dan Jordan

mendapat impak yang sangat teruk dalam perang 1967 kerana telah mengalami

kekalahan yang teruk terutamanya dari segi kemusnahan dan kerugian serta

wilayah dalam negara semakin berkurangan dan jumlah nyawa yang terkorban

sangat banyak. Bagi negara Israel pula, mendapat dampak yang sangat positif

kerana telah berjaya menawan wilayah Mesir, Syria dan Jordan serta dapat

menguasai sumber minyak negara-negara Arab tersebut dan Israel juga berjaya

mengukuhkan kedudukannya di rantau Asia Barat sebagai salah satu kuasa yang

kuat di Asia Barat.

5.0 PENUTUP

Sebagai kesimpulan, Perang Enam Hari adalah salah satu perang yang teruk

dialami oleh negara Arab dan negara Israel. Perang yang berlaku menyebabkan

terdapat pelbagai Kesan yang menimpa semua negara yang terbabit iaitu Israel,

Mesir,Syria dan Jordan. Kesan perang Enam hari dapat dilihat dari aspek politik,

ekonomi dan sosial.

Dari segi politiknya, kesan yang dapat dilihat ialah Perang Enam hari telah

mengubah landskap geo-politik wilayah Arab-Israel dimana Israel keluasan

negara Israel adalah tiga kali ganda besar asal keluasan negaranya, rundingan

damai telah berlangsung. Rundingan damai ini telah mewujudkan resolusi 242

PBB yang telah dirangka oleh pihak British yang kemudiannya disahkan oleh

PBB, pengaruh politik dan kredabiliti pemimpin Mesir iaitu Gamal Abdul Nasser di

dunia Arab berkurangan dan selepas perang Enam hari terjadi, perang Yom

Kippur telah berlaku. Perang ini juga dikenali sebagai Perang Oktober 1973. Oleh

itu, perang Enam hari ini amat memberi kesan dari aspek politik.

Seterusnya dari aspek ekonomi pula, perang ini telah memberi kesan yang

positf dan negatif buat negara UAR dan Israel. Yang pertama, setelah

berakhirnya perang, negara-negara Arab mula membuat sekatan hasil minyak

kepada Eropah dan Britain selama tiga bulan. Kemudiannya, penaklukan Israel

mengakibatkan UAR kehilangan sumber minyaknya yang utama serta telah

mengukuhkan kedudukan minyak Israel. Selain itu, sewaktu perang ini 2 loji

Mesir telah diambil oleh Israel dan seterusnya kesan ketiga ialah kepentingan

ekonomi British di rantau Asia Barat terjamin.


Dari aspek sosial pula, Perang Enam hari telah menyebabkan jumlah

pelarian Palestin semakin meningkat, Negara-negara Arab mengalami kerugian

dan kemusnahan kelengkapan angkatan perang dan Perang selama enam hari

ini juga menyebabkan ramai kematian atau nyawa yang terkorban berlaku

dalam negara Israel, Mesir, Syria dan Jordan. Justeru itu, perang ini telah

menimbulkan banyak kesan dan masalah bagi negara yang telah terlibat secara

langsung ataupun tidak langsung dalam peperangan ini.

RUJUKANAdeed Dawisha. (2003). Arab Nationalism in The Twentieth Century: From

Triumph to Despair. New Jersey: Princenton University Press. Ahron Bregman. (2003). A History of Israel. London: Palgrave Macmillan.Benjamin Shwadran. (1977). Middle East Oils: Issues and Problems.

Massachusetts: Library of Congress Cataloging-in-Publication Data. Charles Krauthammer, Prelude to the Six Days: The Washington Post, 18-05-2007.Lee Bih Ni. (2012). Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Ke-Dua. Edisi

Pertama. Kota Kinabalu: Sekolah Pendidikan dan Pembangunan Sosial, Universiti Malaysia Sabah.

Lois A. Aroian and Richard P. Mitchell; Penterjemah Mohammad Redzuan Othman. (1991). Timur Tengah dan Afrika Utara Moden. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka Kementerian Pendidikan Malaysia.

Muhamad Hasrul Zakariah, Perang Enam Hari Arab-Israel 1967: Tinjauan awal terhadap kepentingan ekonomi Britain di Israel, Jebat 33: 104-121.

Muhamad Hasrul Zakariah. (Disember 2007). British dan resolusi 242 1967: Pengajaran sejarah untuk pelan damai di asia barat. Universiti Sains Malaysia. Jurnal Kemanusiaan bil.10: 65-79.

Muhamad Hasrul Zakariah. (2005). Dasar dan Reaksi British dalam Perang Arab-Israel 1967. Tesis PhD yang tidak diterbitkan. Bangi: Universiti Kebangsaan Malaysia.

M. Medzani (ed.). (1967). Israel Foreign Relations: Selected Documents,1947-1974, Vol III, Israel. Jerusalem: Ministry of Foreign Affairs.

Peter Calvocoressi. (1981). Politik Dunia Sejak 1945. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

Peter Mansfield. (1973). The Middle East: A Political and Economic Survey. London: University Oxford, Press.

Prof. Madya Fadhlullah Jamil. (2000). Islam di Asia Barat Moden: Sejarah Penjajahan & Pergolakan. Selangor Darul Ehsan: Thinker’s Library’s SDN BHD.

Vaclav Smil. (2005). Energy at the Crossroads: Global Perspective and Uncertainties. Massachusetts: MIT Press.

Vatikiotis P.J. (1978). Nasser and His Generation. London: Croom Helm.William L. Cleveland. (1994). A History of the Modern East. United Kingdom:

Westview Press. Z. Schiff. (1985). A History of The Israel Army, 1874 to the Present. New York: Macmillan.

Perang Enam Hari


Marmie Demie [email protected]

Abstrak

Perang enam hari ini berlaku disebabkan oleh ketidakpuasan hati orang Arab

atas kekalahannya dalam Perang Arab-Israel pada tahun 1948 dan 1957. Hal ini

kerana, kemenangan Israel dalam Perang Arab-Israel 1948, telah membawa

kepada pembentukan negara Israel pada 14 Mei 1948. Sejak itu, negara-negara

Arab tidak mengakui penubuhan Negara Israel kerana Negara Israel ditubuhkan

di atas tanah orang Palestin yang dirampas oleh Israel. Israel pula tidak puas

dengan kemenangan mereka dengan mahu menduduki beberapa kawasan di

Arab lagi menyebabkan tercetusnya perang enam hari.

Pengenalan

Perang enam hari merupakan perang yang ketiga antara Arab dan Israel. Konflik

yang berlaku di Palestin di antara Arab dan Israel sememangnya telah berlarutan

sejak sekian lama. Jika dikira daripada tarikh rasmi penubuhan negara Israel iaitu

pada 15 May 1948, konflik di antara Arab-Israel ini sudah berlangsung lebih

daripada 6 dekad357. Peperangan yang meletus dari 5 hingga 10 Jun 1967 ini

merupakan salah satu lagi episod terpanas yang serangkaian perang antara

negara-negara Arab dengan Israel. Nama lain bagi Perang 6 Hari ini ialah Perang

Arab-Israel 1967, Perang Arab-Israel Ketiga dan juga Perang Bulan Jun.

Perang 6 Hari 1967 ini adalah peperangan antara Israel dengan gabungan

tiga buah negara Arab iaitu Mesir, Jordan dan Syria. Walaupun secara kasarnya

dilihat peperangan ini melibatkan dua kuasa ini sahaja tetapi sebenarnya

terdapat kuasa lain yang memberi bantuan, dorongan dan sokongan kepada

mereka dari belakang. Bagi ketiga-tiga kuasa dari negara Arab, mereka telah

diberi bantuan aktif dari Iraq, Kuwait, Arab Saudi, Sudan, Aljazair, Tunisia dan

Maghribi serta dari kuasa barat iaitu Soviet Rusia yang menyumbang tentera dan

juga senjata358. Sokongan Syria terhadap inflitrasi yang dilkukan oleh Fatah

terhadap Israel menyebabkan Israel merasa terancam berikutan bimbang

sokongan yang diberikan oleh Syria terhadap Palestina. Israel kemudiannya

memutuskan untuk melakukan serangan balas kepada Syria. Melalui serangan,

Israel berjaya menduduki Semenanjung Sinai, Tepi Barat, Jalur Gaza serta

Dataran Tinggi Golan.

357 Mohd. Roslan Mohd Nor, (n.d.). Konflik Israel-Palestin dari Aspek Sejarah Moden dan Langkah Pembebasan dari Cengkaman Zionis.358 Charles Krauthammer, Prelude To The Six Days: The Washington Post, 18-05-2007


Perkembangan pergolakan Arab-Yahudi

Perang enam hari sebenarnya merupakan kesinambungan daripada pergolakan

Arab-Israel yang terdahulu iaitu sejak perang Arab-Israel 1948 dan 1957 yang

akhirnya telah mencetuskan peristiwa perang enam hari. Selepas konflik-konflik

yang berlaku antara Arab-Israel yang seolah-olah tiada kesudahannya, Israel

telah menyatakan hasratnya untuk berunding dengan Arab. Dalam ucapan

kepada perhimpunan Agung PBB pada 10 oktober 1960, menteri luar Israel iaitu

Golds Meir mencabar pemimipin Arab untuk bertemu dengan perdana menteri

David Ben Gurion untuk merundingkan penyelesaian damai. Presiden Mesir,

Nasser mengatakan bahawa Israel cuba menipu dunia dan menegaskan bahawa

negaranya tidak akan pernah mengiktiraf Yahudi sebagai sebuah Negara359.

Hal ini menunjukkan bahawa negara-negara Arab tidak mahu melakukan

perdamaian dengan Israel berikutan tindakan Israel yang telah merampas tanah

Palestin untuk dijadikan sebagai Negara Yahudi. Ini dikatakan sendiri oleh Nasser

yang menyuarakan hasrat Arab iaitu '…pemulihan sepenuhnya untuk hak rakyat

Palestin. Dalam erti kata lain, kami menyasarkan pada kemusnahan Israel.

Matlamat terdekat: kesempurnaan kekuatan tentera Arab. Matlamat

kebangsaan: pembasmian Israel'360. Oleh kerana Arab tidak mahu mengadakan

rundingan perdamaian, maka Israel merancang untuk melakukan serangan bagi

mencapai matlamat mereka. Tambahan pula, ancaman daripada Nasser

menyebabkan Israel berada di bawah serangan pengganas Arab. Pada tahun

1965, 35 serbuan dijalankan terhadap Israel. Pada tahun 1966, jumlah itu

meningkat kepada 41. Dalam hanya empat bulan pertama pada 1967, 37

serangan telah dilancarkan361.

Serangan Syria terhadap Kibbutzim Israel dari Golan Height menyebabkan

Israel menyerang balas pada 7 april 1967 dimana pesawat Israel telah

menembak enam anggota Syria. Tidak lama selepas itu, Kesatuan Soviet yang

memberikan bantuan ketenteraan dan ekonomi kepada Syria dan Mesir

memberikan maklumat dengan mendakwa Israel sedang dalam proses

menguatkan ketenteraan mereka sebagai persediaan untuk melakukan

serangan. Walaupun Israel menafikan perkara tersebut namun Syria

memutuskan untuk mengadakan perjanjian pertahanan dengan Mesir.

359 Encylopedia Americana Annual, New York: Americana Corporation, 1961, hlm 387.360 Samuel Katz, Battleground-Fact and Fantasy in Palestine, New York: Bantam Books, 1985, hlm 10-11.361 Netanel Lorch, One Long War, Jerusalem: Keter, 1976, hlm 110.


Perjalanan perang enam hari bermula apabila negara-negara Arab mula

membuat persiapan kearah peperangan pada mei 1967. Maklumat yang diterima

oleh Syria bahawa Israel mahu menggulingkan Syria mendorong negara-negara

Arab untuk bertekad melaksanakan peperangan. Oleh itu, tentera Mesir mula

bergerak ke Sinai dan menghampiri sempadan Israel pada 15 mei iaitu

bersamaan dengan hari kemerdekaan Israel. Nasser telah mengarahkan pasukan

kecemasan PBB yang ditempatkan di Sinai sejak tahun 1956 untuk berundur

pada 16 mei. Ketua Setiausaha ketika itu iaitu U Thant menuruti permintaan

Nasser tanpa membawa perkara tersebut dalam perhimpunan agung.

Seterusnya pada 22 mei, Mesir telah menutup Selat Tiran untuk semua

perkapalan Israel dan semua kapal yang menuju ke Eilat. Sekatan ini hanya

memotong bekalan laluan Israel dengan Asia dan menghentikan aliran minyak

daripada pembekal utama Israel iaitu Iran362.

Semenjak Yahudi mewujudkan negara di atas tanah rampasan Palestin,

negara-negara Arab tidak pernah mahu mengiktiraf Yahudi. Pada 25 Mei, dengan

dorongan daripada Mesir maka Syria, Jordan, Iraq dan Arab Saudi telah

menggerakkan tentera mereka ke sempadan Israel. Dua hari selepas itu, iaitu

pada 27 mei, Nasser mengatakan 'Objektif asas kami ialah kemusnahan Israel.

Orang-orang Arab mahu berjuang.' 9 hari kemudian, beliau menambah 'kami

tidak akan menerima mana-mana kewujudan bersama dengan Israel…hari ini

isunya bukan penubuhan damai antara negara-negara Arab dengan Israel…

Perang dengan Israel sudah berkuatkuasa sejak tahun 1948 lagi'363. Presiden

Iraq, iaitu Abdul Rahman Aref, juga menyertai perang dengan mengatakan

'kewujudan Israel adalah satu kesalahan yang perlu diperbetulkan. Ini adalah

peluang kami untuk menghapuskan kehinaan yang telah bersama kami sejak

1948. Matlamat kami adalah jelas untuk menghapuskan Israel daripada luar

peta'364. Oleh itu, pada 4 jun, Iraq telah menyertai pakatan ketenteraan dengan

Mesir, Jordan dan Syria.

Seterusnya, pada 5 jun 1967, arahan telah dikeluarkan oleh Israel untuk

menyerang Mesir. Perang enam hari yang bermula pada 5 jun ini sebenarnya

sudah dirancang dengan berhati-hati serta diselaraskan dengan baik oleh

Tentera Udara Israel (IAR). Peringkat pertama serangan ini telah menyerang 10

362 Mitchell G. Bard, Facts 'A Guide to The Arab-Israeli Conflict ', USA: American Israeli Cooperative Enterprise (Aice), 2012, hlm 45.363 Leibler, The Case For Israel, Australia: The Globe Press, 1972, hlm 60-61.364 ibid, hlm 61.


lapangan terbang dimana telah menyerang empat pesawat bagi setiap sasaran.

10 lapangan terbang yang diserang dalam serangan ini ialah El Arish, Gebel

Libni, Bir Gifgafa, dan Bir Thamada di Gurun Sinai; Abu Sueir, Kabrit dan Fayid,

sepanjang Terusan Ez; Inchas, Kaherah Barat, dan Beni sueif di tebing Sungai

Nil365. Pada awalnya, tentera udara Israel telah menyerang kesemua tujuh belas

buah kapal terbang dari lapangan terbang ketenteraan Mesir dan banyak

memusnahkan kapal perlindungan udara negara tersebut sebelum kapal

terbangnya sempat meninggalkan landasan366. Ketika serangan ini dilakukan,

perundingan di antara Mesir dengan Amerika Syarikat sedang berlangsung dan

ini menyebabkan hubungan di antara Mesir-Amerika Syarikat semakin merosot.

Selepas melakukan serangan ke atas Mesir, Israel kemudiannya

menyerang lapangan terbang di Jordan, Iraq dan Syria. Tentera Mesir yang

berada di Sinai juga terdedah kepada serangan musuh kerana Israel telah

menghantar tenteranya ke sana untuk menyerang tentera Mesir. Tentera Mesir

lari bertempiaran ke sana-sini kerana tidak dapat melawan kekuatan tentera

Israel. Hasilnya, beberapa ribu tentera Mesir telah mati terbunuh. Mesir dan

sekutunya mengalami kekalahan yang amat teruk. Pada 6 jun, serangan udara

dilakukan dengan lebih banyak. Israel telah memusnahkan 415 Arab Rircraft.

Dalam masa dua hari sahaja, dianggarkan kerugian angkatan udara Arab adalah

melebihi 500 juta dolar didalam pesawat dimana Mesir kehilangan kira-kira 100

iaitu hampir satu pertiga jurutera yang paling berpengalaman.

Pada 6 hingga 7 Jun, Syria telah memulakan serangan ke atas Israel.

Sebelum ini Syria telah berada dalam keadaan bersedia untuk berperang.

Apabila Syria mengetahui bahawa Israel telah memulakan serangan di Mesir,

maka Syria terus memulakan langkah untuk berperang. Arab Liberation Army

mula memasuki Negara Israel pada 7 Jun sementara Mesir pula telah memasuki

dan menyerang Israel pada 7 - 8 Jun.

Walaupun pertempuran hebat berlaku, namun tentera Israel hanya

mengambil masa 5 hari sahaja untuk ke Terusan Suez. Dalam peperangan sengit

selama tiga hari, bandar lama Baitulmaqaddis dan Tebing Barat telah ditakluki.

Kekalahan ini mempercepatkan penerimaan Jordan terhadap cadangan gencatan

senjata oleh P.B.B. pada 8 Jun. Mesir juga menerima gencatan senjata pada hari

berikutnya, tetapi Israel meneruskan peperangan menentang Syria sehingga hari 365 Major Charles B. Long, analysis of The Six Day War, Air University Maxwell, 1967.366 Prof. Madya Fadhlullah Jamil, Islam di Asia Barat Moden : Sejarah Penjajahan dan Pergolakan, Selangor : Thinker’s Library Sdn Bhd, 2006, hlmn 275.


keenam peperangan. Sasaran utama Israel ialah Bukit Golan yang sering

digunakan bagi membedil penempatan Israel yang berhampiran dengan Tasik

Tiberias.

Seterusnya, telah berlaku peristiwa pengeboman yang dilakukan oleh

Israel ke atas kapal U.S.S. Liberty, iaitu sebuah kapal perisik Amerika Syarikat di

luar pantai Israel. Israel telah tersilap sangka mengenai kapal ini kerana

menyangka kapal tersebut adalah kapal musuh. Walaubagaimanapun, peristiwa

tersebut tidak dihebohkan ketika ianya terjadi. Pengeboman ini menyebabkan

seramai 34 krew Liberty yang terbunuh dan seramai 171 orang yang tercedera.

Israel kemudiannya menawarkan pampasan kepada Amerika. Pada 10 Jun,

Bandar Qunaytra di Bukit Golan akhirnya jatuh ke tangan Israel. Tidak lama

selepas itu, Israel telah bersetuju dengan gencatan senjata. Dalam masa 5 hari

sahaja, Israel telah berjaya menguasai kawasan yang tiga kali ganda lebih besar

daripada keluasan asal negaranya. Sepanjang perang enam hari 1967,

anggaran kekuatan pasukan perang adalah seperti dalam jadual 1.

Jadual 1: Anggaran kekuatan pasukan perang enam hari 1967

ISRAEL JUMLAH

ARAB

MESIR JORDAN SYRIA IRAQ

Tenaga

manusia

210, 000 309, 000 200, 000 46, 000 63, 000 -

Kereta

kebal

1, 000 2, 337 1, 300 287 750 -

APC 1, 500 1, 845 1, 050 210 585 -

Meriam 203 962 575 72 315 -

SAMs 50 160 160 0 0 -

Senapang

AA

550 2, 050++ 950 Tidak

diketahui

1, 100 -

Pesawat

udara/

kapal

terbang

286 682 431 18 127 106


Sumber: Major Charles B. Long, Analysis of The Six Day War, Air University Maxwell,

1967, hlm 21.

Kesan perang enam hari

Perang yang berlaku selama enam hari ini menyaksikan pakatan Arab yang

diketuai oleh presiden Gamal Abdul Nasser dari United Arab Republic (UAR)

tumpas kepada Israel dalam keadaan yang memalukan. Menjelang berakhirnya

perang, Israel telah menawan wilayah yang luas iaitu lebih 3 kali ganda daripada

saiz kawasan yang dikuasai iaitu dari 8000 hingga 26,000 km persegi.

Kemenangan ini membolehkan Israel untuk menyatukan Baitulmuqaddis serta

menawan Sinai, Bukit Golan, Gaza dan Tebing Barat. Sehingga itu, Israel

mengharapkan adanya rundingan Arab daripada pihak Arab. Israel juga sanggup

melepaskan hampir kesemua wilayahnya sekiranya Arab sanggup untuk

mengadakan rundingan damai. Tetapi harapan Isarel putus pada ogos 1967

apabila pemimpin Arab telah bermesyuarat dan telah bersetuju untuk tidak

mengadakan keamanan denan Israel, tidak mengadakan rundingan dengan

Israel dan tidak akan mengiktiraf Israel367.

Sosial

Kesan serta merta yang berlaku akibat daripada perang enam hari ini ialah

berlakunya kerosakan dan kemusnahan yang teruk. Hal ini kerana, perang yang

diketuai oleh Nasser ini menyaksikan lebih daripada 15 ribu tentera terkorban di

Gaza dan Sinai. Sementara di Syria pula, seramai 479 tentera yang terkorban368.

Dari segi kemusnahan kelengkapan perang pula, lebih 15% daripada

kelengkapan tentera UAR yang bernilai lebih daripada US 2 juta telah

dimusnahkan oleh Israel369. Kemusnahan dan kerugian yang berlaku semasa

perang dapat dilihat melalui jadual berikut.

Jadual 1: kerugian Mesir/Israel dalam Sinai Campaign.

MESIR JUMLAH KERUGIAN ISRAEL JUMLAH KERUGIAN

Pegawai terbunuh 1, 500 Askar terbunuh 300

Askar terbunuh 10, 000 dan ke atas Askar tercedera 1, 000

Askar tercedera 20, 000 dan ke atas Kereta kebal 6

367 Khartoum Resolutions, www,JewishVirtualLibrary.org/Source/Peace/Three_noes.html (sept. 1, 1967).368 Z. Schift, A History of The Israel Army, 1874 to The Present, Macmillan: New York, 1985, hlm 135.369 FCO 17/577, Laporan Atas Udara, 8 Ogos 1967.


musnah

Banduan yang

diambil oleh Israel

6, 000 - -

Kereta kebal

musnah

600 - -

Kereta kebal

dibiarkan oleh Israel

100 dan ke atas - -

Lori dan kenderaan

lain yang musnah

10, 000 - -

Senapang buatan

Rusia

musnah/terbiar

400 - -

Senapang Self-

Propelleh

musnah/terbiar

50 - -

Senapang 155mm

musnah/terbiar

30 - -

Sumber: Major Charles B. Long, Analysis of The Six Day War, Air University Maxwell,

1967, hlm 20.

Jadual 2: Kerugian Jordan/Israel dalam West Bank Campaign

JORDAN JUMLAH KERUGIAN ISRAEL JUMLAH KERUGIAN

Maut/terbunuh 696 Maut/terbunuh 550

Cedera 421 Cedera 2, 400

Hilang 2, 000 dan ke atas - -

Sumber: Major Charles B. Long, (1967). Analysis of The Six Day War, Air University

Maxwell, hlm 20.

Jadual 3: Kerugian Syria/Israel dalam Golan Heights Campaign

SYRIA JUMLAH KERUGIAN ISRAEL JUMLAH KERUGIAN


Maut/terbunuh 1, 000 Maut/terbunuh 127

Cedera 2, 000 dan ke atas Cedera 625

Banduan

ditangkap/hilang

560 Kereta kebal yang

ditumbangkan

160

Kereta kebal

musnah

33 - -

Kereta kebal

dirampas

40 - -

Senapang jenis

100rm self-propel

musnah/hilang

13 - -

Meriam lain musnah/

dirampas

130 dan ke atas - -

Sumber: Major Charles B. Long, (1967). Analysis of The Six Day War, Air University

Maxwell, hlm 21.

Selain itu, perang ini juga menyaksikan masalah pelarian Palestin kian

meruncing khususnya pertambahan pelarian yang mendadak daripada Tebing

Barat370. Hal ini kerana, kawasan Tebing Barat merupakan kawasan pertahanan

tentera Israel daripada serangan tentera Mesir, Jordan dan Syria. Oleh itu, Israel

telah mengambil kawasan ini sebagai kawasan kediaman mereka menyebabkan

orang Palestin yang pada mulanya tinggal di kawasan ini dihalau dan mereka

terpaksa melarikan diri ke Syria, Mesir dan Jordan. Di Jordan, jumlah pelarian

yang didapati masuk secara haram ke Tanah Jordan untuk melarikan diri

daripada serangan tentera Israel ialah 250, 000 orang371. Di Syria pula, kerajaan

Syria hanya mampu memberi bantuan kepada pelarian Palestin yang melarikan

diri dari Tanah Tinggi Golan. Pelarian-pelarian ini diberikan layanan yang baik

dimana mereka diberikan makanan dan tempat tinggal agar mereka dapat hidup

normal seperti penduduk yang lain. Walaubagaimanapun, kerajaan Syria tidak

mampu memberi bantuan kepada semua pelarian dimana kerajaan Syria telah

370 Muhammad Hasrul Zakariah, Dasar dan Reaksi British dalam Perang Arab-Israel 1967, Tesis PHD yang Tidak Diterbitkan, UKM: Bangi, 2005, hlm 370-470.371 Robert Bowker, Palestinian Refugees: Mithology, Identity and Search of Peace, Lynne Rienner Publisher Inc: London, 2003, hlmn. 81.


menjalankan sekatan di sempadan Syria-Palestin supaya tidak menjejaskan

kerajaan Syria itu sendiri372.

Selain itu, perang enam hari juga memberikan kesan untuk jangka masa

pendek iaitu persetujuan damai antara Arab dan Israel. Majlis keselamatan PBB

telah melaksanakan sesi perdebatan mencari damai sebanyak empat kali iaitu

pada 13 hingga 14 jun sebaik sahaja genjatan senjata ditandatangani pada 11

jun 1967. Wakil-wakil Arab dengan sokongan Soviet mengkritik kekejaman Israel

dan mendesak PBB untuk bertindak lebih tegas terhadap Tel Avir. Wakil Arab

Saudi, Jamil M.Baroody telah mengkritik kelemahan setiausaha PBB iaitu U Thant

dalam mengendalikan krisis ini373. Rundingan perdamaian ini bermula apabila

pada 11 jun 1967, dimana PBB telah melantik Jeneral Odd Bull untuk menjadi

ketua agensi pemerhati PBB di wilayah yang berkonflik ini. Pada 14 jun, Bull

mendesak Israel agar memberikan kebebasan kepada PBB untuk melaksanakan

tugas mereka dalam memberikan kebebasan kepada pegawai PBB untuk

melaksanakan tugas mereka memantau perjalanan genjatan senjata374. Bagi

pihak British pula, setiausaha Luar Britain dalam ucapannya ketika berucap di

PBB pada 21 jun 1967 mencadangkan keperluan mewujudkan pemerhati khas

PBB dan peranan UNTSO (United Nations Truce Organization) diperkuatkan bagi

memastikan perjalanan proses damai berjalan dengan lancar. Beliau juga

menyatakan bahawa Israel tidak perlu memasukkan Baitulmaqdis sebagai

wilayah Israel. Brown mengingatkan Israel bahawa tindakan Israel menjadikan

Baitul Maqdis sebagai sebahagian wilayahnya hanya akan menyebabkan Israel

kehilangan simpati daripada antarabangsa375. Jelasnya antara tempoh selepas

perang, jun sehingga oktober 1967, beberapa siri rundingan dan perbahasan

telah diadakan di PBB bagi mencari penyelesaian bagi krisis Arab-Israel melalui

pelan damai yang seimbang dan komprehensif.

Seterusnya, susulan daripada perang ini, berlakunya kesan dalam jangka

masa panjang iaitu berlakunya kebangkitan besar-besaran rakyat Palestin untuk

membela diri daripada penindasan berterusan pada 1987. Kebangkitan ini

dinamakan sebagai intifada pertama dan intifada kedua. Intifada pertama

berlangsung sehingga tahun 1993 sebelum ia kembali reda melalui perjanjian

372 Michael Dumper, The Future for Palestinian Refugees, Toward Equity and Peace, Lynn Rienner Publisher: London, 2007, hlmn. 47.373 Sydney D.Bailey, The Making of Resolution 242, Martinis Nijhoff Publishers, Netherland, 1985, hlm 105.374 Bull. O, War and Peace in The Middle east: The Experience and Views of The United Nation Observes, London: Lee Cooper, 1973, hlm 122.375 Muhammad Hasul Zakariah, British dan Resolusi 242 1967, Pengajaran Sejarah untuk pelan Damai di Asia Barat, Jurnal Kemanusiaan bil. 10, disember 2007, USM.


Oslo. Perjanjian ini adalah untuk berdamai dan meredakan kemarahan rakyat

Palestin serta membolehkan rakyat Palestin hidup seperti sedia kala.

Kebangkitan kedua ataupun intifada kedua rakyat Palestin berlaku pada tahun

2000, bermula pada 29 september. Ia berlaku selepas kesucian masjid al-Aqsa

dicemari oleh lawatan perdana menteri Israel ieitu Ariel Sharon pada 28

september 2000 yang diiringi oleh 1000 tentera Israel. Lawatan ini menaikkan

kemarahan Palestin kerana Sharon telah mencemarkan tempat ibadah umat

Islam dan sengaja menaikkan kemarahan umat Islam. Hal ini menyebabkan

rakyat Palestin bangkit menentang dimana pada keesokannya, selepas sahaja

solat jumaat, rakyat Palestin telah menentang pasukan Israel yang telah

menyebabkan lebih 200 orang Islam cedera dan lebih kurang 4 orang yang

meninggal376.

Ekonomi

Sebelum perang enam hari, Israel bukanlah sebuah Negara pengeluar minyak

yang utama di rantau Asia Barat. Walaubagaimanapun, setelah tercetusnya

perang enam hari 1967, Israel bertukar menjadi sebuah lokasi yang strategik

dalam menawarkan bantuan yang bernilai kepada pihak British. Hal ini berikutan

sekatan minyak yang dikenakan oleh negara-negara Arab ke atas Eropah dan

Britain. Kedudukan geografi Israel yang terletak di antara Laut merah dan Laut

Mediterranean membolehkan minyak dari Teluk Parsi dihantar secara terus

melalui paip ke pelabuhan Israel seterusnya ke Eropah. Tambahan pula,

penutupan kali kedua Terusan Suez menyebabkan penghantaran bekalan

minyak serta perjalanan melalui laut yang pantas dan murah ke Eropah tersekat.

Selain itu, pada tahun 1967, sumber minyak yang kaya adalah terdapat di

kedua-dua belah bahagian pesisir luar dan dalam pantai Teluk Suez. Oleh itu,

penaklukan Israel ke atas Sinai membolehkan Israel menguasai persisiran pantai

tersebut yang sememangnya kaya dengan minyak377. Penaklukan Sinai oleh

Israel ini juga menguntungkan Israel kerana mereka boleh mendapatkan sumber

minyak secara percuma serta kepentingan ekonomi British di rantau Asia Barat

terus terpelihara. Wilayah Sinai ini dikatakan mengeluarkan sebahagian besar

daripada hasil minyak UAR iaitu kira-kira 4.5 juta tan minyak setahun atau kira-

376 Gelvin, James L, The Israel-Palestine Conflict One Hundred Years of War, Cambridge University Press, 2005, hlm 242-243.377 Muhammad Hasrul Zakariah, Perang Enam Hari Arab-Israel, 1967; Tinjauan Awal Terhadap Kepentingan Ekonomi Britain di Israel, hlm 115.


kira 90, 000 tong sehari dari jumlah keseluruhan pengeluaran minyak UAR iaitu

kira-kira 6 juta tan minyak setahun378.

Selain itu, kuasa ekonomi yang dipimpin oleh Nasser menjadi lemah

berikutan penaklukan Israel ke atas sumber minyak UAR. Kejatuhan kepimpinan

Nasser ini menyebabkan negara-negara Arab yang dianggap moderate seperti

Kuwait dapat menjalankan urusan perdagangan minyak dengan British tanpa

rasa takut daripada ancaman Nasser. Oleh itu, penguasaan minyak Sinai oleh

Israel menjejaskan reputasi kepimpinan Nasser namun kepentingan ekonomi

British di Asia Barat tidak tergugat.

Politik

Kejayaan Israel ini menyaksikan moral kepimpinan Arab iaitu Presiden Gemal

Abdul Nasser kehilangan pengaruh politik dan kredibiliti di dunia Arab. Semenjak

Israel menang dalam perang enam hari dan seterusnya menawan serta menjajah

Jerusalem Timur pada jun 1967379, masjid al-Aqsa dan Bayt al-Maqdis terus

dikuasai oleh Yahudi secara politik dan perundangan sehinggalah ke hari ini.

Masyarakat Islam Palestin dan antarabangsa tidak dapat untuk mengunjungi

masjid al-Aqsa secara bebas. Mereka harus mendapat kebenaran terlebih dahulu

dari pihak Israel. Di Baitul Maqdis Timur pula, penaklukan Israel menyaksikan

proses mengyahudikan kota bersejarah tersebut dilakukan secara agresif oleh

Israel. Dalam hal ini, wakil setiausaha Agong PBB iaitu U-Thant pada September

1967 mengesahkan bahawa tindakan tidak bertanggungjawab Israel berkenaan

Baitul Maqdis jelas bertentangan dengan undang-undang Israel di Baitul Maqdis

sejak dari 28 jun 1967 lagi.

Kekalahan Mesir dalam Perang Enam Hari juga memberi kesan yang

mendalam kepada pemimpin Mesir iaitu Gamal Abdul Nasser. Selepas Mesir

mengalami kekalahan yang memalukan, Nasser telah mengubah sikap

pemerintahannya daripada kuku besi kepada pemerintahan yang bercorak lebih

demokratik berikutan kegagalan sistem secara paksa 380 yang dijalankannya

sebelum ini. Tindakan Nasser ini adalah bertujuan untuk membersihkan nama

baik beliau yang dianggap sebagai penyebab Mesir mengalami kekalahan dalam

perang. Pembaharuan yang dilakukan oleh Nasser ialah memberi fokus kepada

378 Ibid, hlm 116.379 Cattan, Hanry, Palestine and International Law, UK: Lonman Group Ltd, 1976, hlm 21-23.380 Prof. Madya Fadhlullah Jamil, Islam di Asia Barat Moden: Sejarah dan Penjajahan & Pergolakan, Thinker’s Library Sdn. Bhd : Selangor, 2000, hlmn 277.


pelajaran kerana Nasser beranggapan golongan intelek adalah lebih sesuai

dengan sistem pemerintahan selepas perang. Selain itu, Nasser juga telah

memberikan kebebasan kepada pelajar universiti dan kakitangan akademik

untuk bergerak bebas dalam persatuan tanpa melakukan sekatan politik.

Tindakan Nasser ini telah menyemarakkan semangat tentera Mesir dan Negara

Arab khususnya Palestin disebabkan oleh pengaruh pemimpin Gamal Abdul

Nasser (Nasserism) yang kuat dalam kalangan mereka. Nasser kemudiannya

meninggal dunia pada September 1970, iaitu selepas perjumpaan kemuncak di

Cairo. Jawatan beliau telah diganti oleh timbalan presiden iaitu Anwar al-Sadat.

Beliau mula menerajui Mesir dan meneruskan usaha Gamal Abdul Nasser

terhadap dunia Arab.

Selain itu, perang yang berlaku ini turut menyaksikan pakatan negara

Arab yang diketuai oleh presiden Gamal Abdul Nasser dari United Arab Republic

tumpas kepada Israel dalam keadaan yang memalukan. Beberapa wilayah

jajahan Mesir dan Syria yang dijadikan medan peperangan telah ditawan oleh

tentera Israel seluruhnya. Wilayah-wilayah yang ditakluk termasuklah Tanah

Tinggi Golan, Semenanjung Sinai, Tebing Barat dan Semenanjung Gaza. Semasa

Perang Enam Hari berlangsung, tentera Israel telah melanggar sempadan

Palestin-Israel dan menyerang kawasan Tebing Barat. Tentera Israel

kemudiannya melakukan serangan kedua iaitu di kawasan Semenanjung Gaza.

Tentera Israel melakukan serangan ke atas Gaza kerana kawasan ini boleh

dijadikan sebagai kawasan pertahanan tentera Israel dari serangan tentera Mesir

dan tentera Syria. Kedua wilayah Palestin ini akhirnya ditakluk sepenuhnya oleh

tentera Israel. Selepas dua hari perang bermula, kawasan Semenanjung Sinai

dan beberapa wilayah lain seperti Barat Sungai Jordan dan Baitulmuqadis juga

telah ditakluk oleh Israel381. Selepas menakluk kawasan Mesir dan Jordan,

tentera Israel kemudiannya menyerang Syria di bahagian utara Israel. Oleh itu,

pada 10 Jun 1967, tentera Syria telah menyerah kalah kepada tentera Israel dan

kawasan Tanah Tinggi Golan secara keseluruhannya telah jatuh ke tangan pihak

Israel.

Penilaian

381 Peter Calvocoressi, Politik Dunia Sejak 1945, Dewan Bahasa dan Pustaka : Kuala Lumpur, 1981, hlmn 354.


Pada pendapat saya, perang enam hari ini berlaku disebabkan oleh dua faktor

yang utama iaitu ketidakpuashatian orang Arab terhadap kekalahan mereka

dalam perang Arab-Israel 1948 dan 1957 serta sikap Israel yang tidak pernah

puas dengan apa yang dimiliki oleh mereka. Orang Arab tidak berpuas hati

terhadap kekalahan mereka dalam perang sebelum ini iaitu perang Arab-Israel

1948 dan 1957 kerana kemenangan Israel dalam perang tersebut telah

menyebabkan pembentukan negara Yahudi di tanah milik Palestin yang

dirampas oleh Israel. Semenjak negara Yahudi ditubuhkan sebagai sebuah

negara, orang Arab tidak pernah mengiktiraf Yahudi sebagai sebuah negara. Hal

ini kerana, Israel telah merampas tanah Palestin menyebabkan ramai pelarian

Palestin yang melarikan diri. Faktor yang kedua ialah disebabkan oleh sikap

pihak Israel yang tidak pernah puas dengan apa yang mereka miliki. Setelah

memperoleh kemerdekaan pada tahun 1948, mereka mahu meluaskan lagi

wilayah mereka. Peluasan wilayah oleh Israel ini tercapai apabila mereka

akhirnya memperoleh beberapa wilayah di negara Arab selepas berakhirnya

perang enam hari.

Dalam perang ini, Israel telah memperoleh kemenangan meskipun Israel

hanyalah sebuah negara yang kecil jika dibandingkan dengan negara-negara

Arab. Dalam hal ini, Israel sebenarnya memperoleh kemenangan kerana

mendapat bantuan daripada negara lain. Walaupun jika dilihat daripada mata

kasar, perang enam hari ini hanya melibatkan dua pihak sahaja iaitu Israel

dengan Mesir, Jordan dan Syria, namun sebenarnya terdapat beberapa negara

lain yang melibatkan diri dalam membantu negara-negara ini. Mesir, Jordan dan

Syria dibantu oleh negara-negara Arab yang lain serta kuasa dari Barat iaitu

Soviet Rusia sementara Israel pula dibantu oleh kuasa-kuasa yang besar iaitu

Amerika Syarikat dan Britain. Justeru, meskipun Israel merupakan sebuah negara

yang kecil sahaja, namun Israel berjaya memperoleh kemenangan kerana

mendapat bantuan daripada Amerika Syarikat serta Britain. Meskipun Amerika

dan Britain tidak melibatkan diri dalam perang enam hari sepenuhnya, namun

mereka telah memberikan banyak bantuan seperti bantuan senjata yang

akhirnya memudahkan Israel untuk mencapai kemenangan.

Kesimpulan

Secara keseluruhannya, perang enam hari ini merupakan episod daripada

pergolakan yang berlaku dalam konflik Arab-Israel yang terdahulu. Peperangan

ini berlaku di antara Israel dengan Mesir, Jordan dan Syria dimana pihak Israel


disokong oleh Amerika Syarikat dan Britain manakala Mesir, Jordan dan Syria

pula disokong oleh beberapa negara Arab yang lain serta negara Barat dari

Soviet. Meskipun Mesir, Jordan dan Syria mendapat sokongan padu daripada

Soviet dari aspek kelengkapan perang namun, namun Israel yang hanya sebuah

negara yang kecil sahaja telah memenangi perang enam hari ini kerana

mendapat bantuan daripada Amerika serta melaksanakan strategi yang bijak

dalam melakukan serangan. Hal ini dapat dilihat dimana Israel telah melakukan

langkah bijak dengan menyerang Mesir pada waktu subuh, iaitu ketika tentera

Mesir belum lagi membuat persediaan. Kesan daripada peperangan ini, negara-

negara Arab terpaksa menanggung malu, mengalami kekalahan yang

teruk,kehilangan wilayah dimana Mesir telah kehilangan wilayah Sinai, Baitul

Maqdis dan Bukit Tinggi Golan serta imej Nasser sebagai seorang hero turut

terjejas. Bagi Israel yang mendapat sokongan daripada Amerika dan Britain,

mereka telah memperoleh keuntungan yang besar iaitu telaga minyak di

Semenanjung Sinai dan peluasan wilayah Israel. Kawasan wilayah Israel ini telah

bertambah tiga kali ganda luasnya dengan pertambahan sehingga sekurang-

kurang 300 kilometer ke selatan, 60 kilometer ke timur, dan 20 kilometer ke

utara.

Justeru, dapatlah disimpulkan bahawa perang enam hari ini merupakan

episod daripada pergolakan yang berlaku dalam konflik Arab-Israel yang

terdahulu. Perang enam hari ini sememangnya tidak berhenti disini sahaja

dimana berlaku pula konflik-konflik susulan yang seterusnya seperti Perang Yom

Kippur. Pergolakan yang berlaku dalam Arab-Israel bukanlah sesuatu yang

mudah diselesaikan dengan rundingan perdamaian kerana sehingga pada hari

ini, kedua-dua pihak ini masih belum mencapai kata sepakat bahkan kedua-

duanya masih masih lagi berbalas serangan antara satu sama lain.

Rujukan

Bull. O, (1973), War and Peace in The Middle east: The Experience and Views of The United Nation Observes, London: Lee Cooper.Cattan, Hanry, (1976), Palestine and International Law, UK: Lonman Group Ltd.Charles Krauthammer, (18-05-2007). Prelude To The Six Days: The Washington Post.Encylopedia Americana Annual, (1961)New York: Americana Corporation, 1961.FCO 17/577, Laporan Atas Udara, 8 Ogos 1967.Gelvin, James L, (2005), The Israel-Palestine Conflict One Hundred Years of War, Cambridge University Press.


Khartoum Resolutions, www,JewishVirtualLibrary.org/Source/Peace/Three_noes.html (sept. 1,

1967).Leibler, (1972). The Case For Israel, Australia: The Globe Press.Major Charles B. Long, (1967). Analysis of The Six Day War, Air University Maxwell.Michael Dumper, (2007). The Future for Palestinian Refugees, Toward Equity and

Peace, Lynn Rienner Publisher: London.Mohd. Roslan Mohd Nor, (n.d.). Konflik Israel-Palestin dari Aspek Sejarah Moden

dan Langkah Pembebasan dari Cengkaman Zionis.Muhammad Hasul Zakariah, (2007), British dan Resolusi 242 1967, Pengajaran

Sejarah untuk pelan Damai di Asia Barat, Jurnal Kemanusiaan bil. 10, disember 2007, USM.

Muhammad Hasrul Zakariah, (n.d.) Perang Enam Hari Arab-Israel, 1967; Tinjauan Awal Terhadap Kepentingan Ekonomi Britain di Israel.Muhammad Hasrul Zakariah, (2005). Dasar dan Reaksi British dalam Perang

Arab-Israel 1967, Tesis PHD yang Tidak Diterbitkan, UKM: Bangi.Netanel Lorch, (1976) One Long War, Jerusalem: Keter.Peter Calvocoressi, (1981). Politik Dunia Sejak 1945, Dewan Bahasa dan Pustaka : Kuala Lumpur.Prof. Madya Fadhlullah Jamil, (2006). Islam di Asia Barat Moden : Sejarah Penjajahan dan Pergolakan, Selangor : Thinker’s Library Sdn Bhd.Robert Bowker, (2003). Palestinian Refugees: Mithology, Identity and Search of

Peace, Lynne Rienner Publisher Inc: London.Samuel Katz, (1985). Battleground- Fact and Fantasy in Palestine, New York: Bantam Books, 1985.Sydney D.Bailey, (1985). The Making of Resolution 242, Martinis Nijhoff

Publishers, Netherland.Z. Schift, (1985). A History of The Israel Army, 1874 to The Present, Macmillan: New York.


Perang Arab Israel, 1948

Zulfhikar Rabe [email protected]

AbstrakKonflik Arab-Israel 1948 merupakan salah satu peristiwa yang sangat penting

dalam susur galur konflik Asia Barat secara umumnya. Peperangan ini telah

menyebabkan wujudnya satu Negara kebangsaan Yahudi di bumi Palestin. Oleh

itu, ia dikenali sebagai Perang Kemerdekaan Israel 1948. Namun, Peperangan ini

pula disebut sebagai Al-Nakba, iaitu suatu bencana atau malapetaka terhadap

masyarakat Arab terutamanya rakyat Palestin.

1.0 Pengenalan

Konflik yang berlaku ini sangat ditunjangi oleh faktor agama. Malah, ia

merangkumi aspek politik, ekonomi, sosial dan yang ternyata memberi kesan

yang berterusan terhadap negara Palestin sehingga ke hari ini. Perkara ini telah

menyebabkan berlakunya ketegangan di antara kedua-dua pihak. Akhirnya,

ketegangan tersebut membawa kepada peperangan bersenjata di antara

Negara-negara Arab dengan Israel yang kemudiannya memberikan kemenangan

kepada pihak Israel. Kemenangan tersebut jelas terpapar dengan penubuhan

Negara Israel 1948.

2.0 Faktor-Faktor Berlakunya Peperangan Arab Israel 1948

2.2 Faktor Politik

2.21 Keruntuhan Empayar Uthmaniyah

kerajaan Uthmaniyah lemah di bawah pemerintahan Sultan Abdul Hamid,

terdapat usaha tokoh Yahudi untuk mendapatkan Palestin daripada Sultan Abdul

Hamid. Malah, kesan Perang Dunia I telah membawa kehancuran kepada

empayar tersebut.382 Ketegasan Khalifah itu telah mengagalkan usaha Yahudi .

Namun, kejatuhan sistem khalifah bermula di Turki pada tahun 1922 melalui

persidangan Lausanne. Dimana pihak Britain menuntut 4 perkara iaitu Sistem 382 Seibert, F. R. A & Wagner, G. J. (1993). Politics and Change In The Middle East: Sources of

Conflict and Accomodation. Jew Jersey: Prentice-Hall, Inc, hlm 58.


Khalifah mesti dihapuskan, Khalifah mesti dibuang negeri, harta Khalifah mesti

dirampas dan negara Turki mesti didirikan atas dasar sekular. Mustafa Kamal

Attartuk merupakan dalang utama kepada usaha British menjatuhkan kerajaan

Uthmaniyyah. Beliau mengadakan konspirasi politik lalu merampas tampuk

pemerintahan, kemudiaanya pada 3 Mac 1924 kerajaan khalifah secara rasminya

ditamatkan. Mustafa Kamal Attartuk mengambil mengambil takhta, dan proses

pengsekularan bermula.383 Peristiwa itu menjadi titik tolak kepada penghapusan

sistem khalifah bukan sahaja di Turki, malah untuk seluruh Asia Barat serta

wilayah-wilayah islam yang lain.

Kejatuhan kesultanan Uthmaniyah menyaksikan termansuhnya sistem

khalifah secara langsung Inggeris menghancurkan orang-orang arab dengan

strategi “memecah dan menaklukkannya”. Serentak dengan itu memperkuatkan

kuasa Zionis yang kemudiannya terbukti menentangnya sendiri. Walaupun pada

mulanya Inggeris bertindak mempergunakan Yahudi untuk menguasai kekuatan-

kekuatan lain. Namun begitu Inggeris sendiri silap apabila Yahudi yang

dahulunya berada di bawah Inggeris bertindak menguasai kuasa-kuasa besar

seperti Perancis, Jerman melalui kebijaksanaanya.

2.2.2 Pengenalan Sistem Mandat

Perang dunia pertama telah menyaksikan kepudaran hegemoni politik eropah di

Timur Tengah tetapi membuka jalan menuju pengukuhannya pada dekad-dekad

seterusnya.384 Ia melibatkan negara-negara kolonial untuk meluaskan dasar

imperialisme mereka. Peperangan ini melibatkan dua kuasa besar, iaitu pihak

tengah gabungan Austria-Hungaria dan Prussia-Jerman dengan pihak bersekutu

British, Perancis dan Rusia. Peperangan ini berakhir dengan kemenangan pihak

berikat yang telah memperkenalkan satu system yang dikenali sebagai mandat

(mandat) pada tahun 1919. Malah, pada 24 Julai 1922, mandat British ke atas

Palestin diisytiharkan oleh Majlis Persatuan Liga Bangsa Bangsa yang turut

menyentuh bahawa ‘hak asasi dan agama kepada penduduk bukan-Yahudi di

Palestin’.385 Sistem ini diperkenalkan untuk mengambil alih “kawasan jajahan

Jerman dan Turki Uthmaniyah yang ditawan semasa peperangan. Sistem mandat

383 Ibid.384 Ibid., hlm 69.

385 Ermy Azziaty Rozali dan Azmul Fahimi Kamaruzaman. (2011). Perang Dunia Pertama, Deklarasi

Balfour Dan Kesannya Terhadap Palestin. International Journal of West Asian Studies: 3(2) 19-39,

hlm 24.


dibentuk pada tahun 1919 dan diletakkan di bawa pengawasan Liga Bangsa-

Bangsa (League of Nations) selepas itu disebut sebagai Pertubuhan Bangsa-

Bangsa Bersatu, PBB.

Perjanjian sulit Sykes-Picot yang ditandatangani antara British dan

Perancis membahagikan Timur-Tengah kepada zon-zon yang akan diletakkan di

bawah pengaruh mereka. Menerusi perjanjian ini, Perancis mempunyai autoriti di

Utara Iraq, Syria dan Lubnan manakala British di Iraq, Transjordan, Haifa, Acre

dan Palestin diletakkan di bawah ‘international administration’.386 Akhirnya,

Persidangan San Remo pada 25 April 1920 pula memutuskan pentadbiran kuasa

mandat ke atas dunia Arab. Syria dan Lubnan diletakkan di bawah mandat

Perancis, manakala Iraq dan Palestin oleh mandat British.

Sistem mandat ini sangat menguntungkan pihak Zionis. Hal ini kerana

mereka yang sememangnya mempunyai hubungan rapat dengan pihak British

telah mengunakan kesempatan itu untuk memperolehi Pelestin daripada British.

Kita maklum bahawa usaha gerakan Zionis sebelum ini untuk membeli Palestin

dari kerajaan Turki Uthmaniah tidak berhasil. Apabila Palestin jatuh ke tangan

British pada Disember 1917 harapan mereka merealisasikan cita-cita mereka

semakin cerah. Sebagai bukti, artikel 4 ialah salah satu contoh dalam mandat

British keatas Palestin 1922387, yang menunjukkan pihak british amat menyokong

organisasi Zionis dan penubuhan sebuah negara Yahudi yang merdeka, iaitu:

Article 4

An Apprioprate Jewish agency shall be recognised as a public body for the purpose of advising

and co-operating with the Administration of Palestine in such economic, social and other

matters as may affect the establishment of the Jewish ational home and the interests of the

Jewish population in Palestine, and subject always to the control of the Administration, to

assist and take part in the development of the country.

The Zionis organisations, so long as its organisation and constitution are in the opinion of the

Mandatory opinion appriopriate, shall be recognised as such agency. It shall take steps in

consultation with His Britannic Majesty’s Government to secure the cooperation of all Jews

who are willing to assist in the establishment of the Jewish national home.

Penjelasan dokumen ini adalah signifikan dan nyata menunjukkan bahawa

orang Palestin tidak diiktiraf sebagai rakyat tetapi adalah komuniti bukan-Yahudi

386 Ibid., hlm 23.

387 Mahler, G. S. dan Mahler, A. R. W. (2010). The Arab-Israel Conflict: An Introduction and

documentary Reader. New York: Routledge Taylor & Francis Group, hlm 59.


yang tidak mempunyai hak politik.388 Pihak British kemudiaanya bersimpati

dengan hasrat Zionis dan bersetuju menunaikan impian mereka disebabkan dua

sebab. Sebab yang pertama, President Zionis yang kedua, iaitu Chim Weizmann

yang telah memberi khidmat yang sangat penting kepada kepada kerajaan

British. Beliau telah mengunakan kepakarannya sebagai ahli kimia untuk

mencipta bahan letupan yang digunakan dalam peperangan dan seterusnya

menyumbang kepada kekuatan tentera British. Weizmann berjaya

mensintesiskan aseton melalui fermentasi.389 Oleh yang demikian kerajaan

British sangup menganugerahkan bumi Palestin sebagai balasan menghargai

jasa Chim Weizmann. Sebab yang kedua pula ialah Perdana Menteri Llyod

George berusaha memenangi organisasi Yahudi di Amerika yang semakin

berpengaruh. Pertapakan British di Palestin melalui sistem sebenarnya telah

membuka peluang besar kepada pihak Zionis untuk menguasai Palestin dan

secara langsung menjadi pencetus kepada perang Arab Israel 1948.

2.2.3 Deklarasi Balfour

Deklarasi Balfour merupakan salah satu penyebab berlakunya peperangan

konflik Arab Israel pada tahun 1948. Hal ini disebabkan deklarasi ini merupakan

harapan Zionis untuk memiliki Palestin, Zionis bertindak mengatur starategi

untuk membawa masuk masyarakat Yahudi ke bumi Palestin. Malah, deklarasi

Balfour 1917 (bertarikh 2 November 1917) merupakan sokongan rasmi

kerajaan British yang menyokong penubuhan negara orang Yahudi di Palestin

dengan syarat tidak merugikan hak-hak sivil dan agama masyarakat bukan

Yahudi di Palestin atau hak-hak dan status yang dinikmati oleh bangsa Yahudi di

negara lain. Masyarakat Yahudi percaya bahawa mereka seharusnya memiliki

identiti politik sendiri, negara sendiri.390 Deklarasi ini sebenarnya adalah diantara

Arthur James Balfour, yang merupakan Setiausaha Luar kerajaan British kepada

Lord Rothschild. Surat ini juga ditulis dengan mendapat restu Perdana Menteri

George Lloyd dan diluluskan oleh cabinet British. Kandungan deklarasi tersebut

adalah seperti berikut391 :

388 Ermy Azziaty Rozali dan Azmul Fahimi Kamaruzaman. (2011). op cit., hlm 24.

389 Anwar M. Harris. (2009). Israel Is Not Israel: Negara Palsu Di Tanah Rampasan. Kuala Lumpur:

Alam Raya Enterprise, hlm 5.

390 Seibert, F. R. A & Wagner, G. J. (1993). op cit., hlm 72.

391 Mahler, G. S. dan Mahler, A. R. W. op cit.,hlm 51.

http://ms.wikipedia.org/wiki/Palestin

http://ms.wikipedia.org/wiki/Yahudi

http://ms.wikipedia.org/wiki/Perisytiharan_penubuhan_negara_Israel

http://ms.wikipedia.org/wiki/British


Foreign Office

November 2nd, 1917

Dear Lord Rothschild,

“I have much pleasure in conveying to you, on behalf of His Majesty’s Government, the

following declaration of sympathy with Jewish Zionist aspirations which has been submitted

to, and approved by, the Cabinet.

His Majesty’s Government view with favour the establishment in Palestine of a national home

for the Jewish people, and will use their best endeavours to facilitate the achievement of this

object, it being clearly understood that nothing shall be done which may prejudice the civil

and religious rights of existing non-Jewish communities in Palestine, or the rights and political

status enjoyed by Jews in any other country. I should be grateful if you would bring this

declaration to the knowledge of the Zionist Federation.”

Your sincerely,

Arthur James Balfour

Isi kandungan deklarasi ini jelas menunjukkan bahawa kerajaan British

sangat menyokong kuat dasar Zionis untuk mengasaskan sebuah negara

berdaulat dibumi Palestin. Malah, ianya menjadi satu titik permulaan sebelum

berlaku konflik Arab- Israel 1948 yang banyak merugikan pihak Arab khususnya

rakyat Palestin. Sebenarnya deklarasi ini dibuat pada masa perjanjian Syekes-

Picot diantara Perancis dengan Britain.392 Peluang Zionis untuk membina negara

bagi golongan Yahudi di Palestin terbuka luas kerana ketika Deklarasi Balfour

dikeluarkan, Palestin sudah berada di bawah penjajahan British.393 Hal ini jelas

menunjukkan pihak British terlibat di dalam merealisasikan hasrat Zionis

mendapatkan Palestin. Kesannya, kemasukan pendatang Yahudi ke Palestin dan

seterusnya mencetuskan kemarahan masyarakat Arab sebagai penduduk asal

Palestin.

Namun, deklarasi ini dianggap masih kabur oleh Chaim Weizmann dalam

merealisasikan agenda Zionis untuk menubuhkan sebuah “national home”

bangsa Yahudi di Palestin. Beliau mengatakan tiada jaminan yang kukuh dalam

menubuhkan Negara Israel tersebut. Beliau menyatakan ia hanya seperti “a

painful recession from what the Government itself was prepared to offer”.394

Namun, Chaim Weizmann pada akhirnya berjaya dalam perjuangan politiknya itu

392 Ismail Raja Al-Faruqi. (2003). Islam And The Problem of Israel. Kuala Lumpur: The Other Press,

hlm 55.

393 Roslan Mohd Noor. (2010). Konflik Israel – Palestin Dari Aspek Sejarah Moden Dan Langkah

Pembebasan Dari Cengkaman Zionis. Jurnal Al-Tamaddun. (5)73-92, hlm 77

394 Ibi.d, hlm 77.


dengan mengadakan satu perjanjian dengan Raja Faisal Ibn al-Hussein al-

Hashemi dari Hijaz. Perjanjian itu dilakukan pada 3 Januari, 1919 sejurus

tamatnya Perang Dunia Pertama. Sebagai bukti, artikel I dan IV395 dalam

perjanjian itu jelas memaparkan perkara tersebut, iaitu:

Article I

The Arab State and Palestine in all their relations and undertakings shall be controlled by the

the most cordial goodwill and to this end Arab and Jewish duly accredited agents shall be

established and maintained in the respective territories.

Article IV

All necessary measures shall be taken to encourage and stimulate immigrations of Jews into

Palestine on a large scale, and as quickly as possible to settle Jewish immigrants upon the

land through closer settlement and intensive cultivation of the soil. In taking such measures

the Arab peasant and tenant farmers shall be assisted in forwarding their economic

development.

Kerajaan British telah mentransformasikan Palestin kepada Negara yang

menentang dirinya.396 92% penduduk Arab Palestin yang merupakan golongan

majority dan penduduk yang sah di Tanah air mereka sendiri kepada status

bukan Yahudi “non-Jewish”. Daripada tindakan itu menyebabkan mereka yang

merupakan penduduk asal tidak lagi menikmati status penduduk pri-bumi dan

Palestin kini menjadi hak istimewa masyarakat Yahudi yang merupakan etnik

minoriti di Palestin semasa pentadbiran Utmaniyah. Bermula dari tahun 1918

sehingga 1948, hampir 600,00 orang Yahudi daripada Eropah telah dibenarkan

menduduki bumi Palestin.397 Daripada catatan rasmi, jumlah imigran Yahudi

meningkat dari 100.00 pada tahun 1920an menjadi 232.00 pada tahun 1930an.

Pada tahun 1939, jumlah penduduk Palestin berjumlah seramai 1.5 juta

termasuk 445.00 orang yahudi menunjukkan peningkatan daripada 10% kepada

30% jumlah penduduk asal dalam tempoh 10 tahun.

Pengisytiharan deklarasi Balfour oleh kerajaan British mencetuskan

kebimbangan dan kekecewaan kalangan bangsa Arab yang menggambarkan

penafian terhadap kebebasan politik bangsa Arab di Palestin dan kepada

bantahan oleh sebahagian pemimpin Arab dalam persidangan di Kaherah.398

Dalam konteks ini, masyarakat Arab mengganggap bahawa deklarasi ini tidak

395 Mahler, G. S. dan Mahler, A. R. W., op cit., hlm 52

396 Ismail Raja Al-Faruqi. (2003). op cit., hlm 57.

397 Ibid.

398 Ermy Azziaty Rozali dan Azmul Fahimi Kamaruzaman. (2011). op cit., hlm 27.


selari dengan isi kandungan surat-surat antara Sharif Husayn, iaitu ketua

gerakan kemerdekaan menentang empayar Uthmaniyah dengan Henry

MacMahon, pegawai tinggi British di Mesir yang dikenali sebagai MacMahon

Correspondence. Surat-menyurat ini berlaku dari tahun 1915-1916.399 Buktinya,

MacMahon telah berjanji dalam salah satu suratnya kepada Sharif Husayn

bertarikh 24 Oktober, 1915 yang berbunyi “Great Britain will guarantee the Holy

Places against all external aggression and will recognize their inviolability”.400

2.2.4 Pelan Pecah Palestin kepada Yahudi

2.2.4.1 Suruhanjaya Peel 1937

Sebuah Suruhanjaya Diraja yang dinamakan sebagai Suruhanjaya Peel dan

dipengerusikan oleh Lord Peel Pada 18 Mei 1937 yang bertanggungjawab untuk

menyiasat punca kekacauan yang berlaku di Palestin.401 Suruhanjaya ini

mencadangkan supaya mewujudkan sebuah pemisahan di antara Negara Arab,

Israel serta British. Menurut daripada cadangan yang dikeluarkan oleh

suruhanjaya ini, Palestin akan dipecahkan kepada dua bahagian, iaitu sebuah

Negara Palestin dan sebuah lagi Negara Yahudi. Palestin akan meliputi

sebahagian besar daripada pembahagian yang meliputi dari Transjordan

sehingga ke daerah Jaffa. Manakala Israel pula akan memperoleh kawasan dari

Galilee dan kawasan peisisran menuju ke Rehovolt.402

Rancangan ini memperuntukan 33% dari negara Palestin akan diserahkan

kepada Yahudi. Kongeres Zionis sedunia menyambut baik cadangan Peel

sedangkan Kongres Kebangsaan Arab sebulat suara menolak cadangan tersebut.

Keadaan ini telah mendorong kepada rusuhan dan kekacauan yang lebih teruk

melibatkan kedua-dua pihak. Perkara ini telah mendapat tentangan hebat

daripada masyarakat Arab Palestin dan negara-negara Liga Arab kerana

cadangan ini dianggap sebagai penghinaan kepada mereka. Cadangan

pembahagian ini dianggap tidak adil oleh pihak Arab dan didakwa sangat

memihak kepada pihak Zionis. Alasan pihak Arab menolak cadangan ini kerana

399 Lapidoth, R dan Hirsch, M. (1992). The Arab-Isreal Conflict and its Resolution: Selected

Documents. Netherland: Martinus Nijhoff Publishers. hlm 2.

400 Ibid., hlm 8.

401 Gilbert, M. (1998). Israel: A History, New York: William Morrow and Company, hlm. 81.

402 Micheal Avi-Yonah. (2001). A History of Israel and The Holy Land. New York & London:

Continuum, hlm. 327.


bumi Palestin adalah negara mereka dan adalah tidak wajar jika tanah mereka

dibahagi-bahagikan kepada pihak lain terutamanya kepada orang-orang Yahudi.

Malah, cadangan tersebut dikatakan salah satu strategi British membantu pihak

Zionis mengukuhkan pengaruh dan cengkamannya terhadap Palestin.

2.2.4.2 Resolusi 181 (II)

Konflik diantara Palestin-Israel semakin mencapai kemuncak apabila ia telah

melibatkan negara-negara daripada Liga Arab seperti Syria, Mesir, Jordan, Iraq

dan Lubnan. Hal ini terjadi disebabkan oleh keputusan Liga Arab menolak

rancangan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB) yang mengusulkan satu

resolusi yang memperuntukan pembahagian bumi Palestin. PBB telah

mengeluarkan resolusi 181 (ii) iaitu mewujudkan zon Corpus sepratum iaitu

berkenaan dengan rancangan pemisahan (partition plan) dan resolusi ini

dikeluarkan pada 29 November 1947. Ia terbahagi kepada empat bahagian

utama, iaitu:

Part Content

I Future Constitutions and

Government of Palestine

II Boundaries

III City of Jerusalem

IV Capitulations

Rajah 1: Isi kandungan resolusi 1947

Sumber: Dipetik dan diubahsuai daripada Lapidoth, R dan Hirsch, M. (1992). The Arab-Isreal

Conflict and its Resolution: Selected Documents. Netherland: Martinus Nijhoff Publishers.

Malah, penglibatan negara-negara Liga Arab juga adalah disebabkan oleh

isi kandungan bahagian II Resolusi 181 tersebut memperuntukan pembahagian

sempadan yang dianggap tidak adil dan sangat memihak pihak Yahudi. Malah,

Zon Corpus sepratum diwujudkan khas untuk menyelesaikan beberapa

permasalahan yang dihadapi oleh kedua-dua belah pihak iaitu Israel dan Arab

dan kewujudan resolusi baru ini menyebabkan PBB meminta British melepaskan

Palestin dan pentadbiran akan diambil alih oleh badan khas yang dilantik oleh


PBB sendiri.403 satu jawatankuasa baru telah diperkenalkan oleh Pertubuhan

Bangsa-Bangsa Bersatu iaitu U.N.S.C.O.P. (United Nations Special Committee on

Palestin/Jawatankuasa Khas Bangsa-Bangsa Bersatu Berkenaan Palestin) pada 15

Mei 1947.

Resolusi 181 PBB yang diluluskan oleh Perhimpunan Agung telah

memberikan laluan kepada penubuhan negara Yahudi di Palestin serta

menamatkan mandat British. Selain itu, resolusi 181 ini telah membahagikan 2/3

tanah Negara Palestin kepada pendatang Yahudi manakala bakinya yang hanya

1/3 pula diberikan kepada penduduk asal palestin yang sah.404 Hal ini sudah

tentu mendapat tentangan daripada penduduk arab kerana Yahudi dibenarkan

mendirikan penempatan di Tanah milik mereka, secara tidak langsung

membawa kepada penentangan yang lebih radikal dan seterusnya mendorong

kepada berlakunya perang Arab Israel 1948.

2.2.5 Tragedi Deir Yassin 1948

Tragedi Deir Yassin yang berlaku 60 dahulu adalah satu daripada ratusan

peristiwa yang menggambarkan sifat brutal penjajah Yahudi Zionis di Palestin.405

Deir Yassin adalah sebuah perkampungan kecil orang-orang Palestin yang

terletak di sebelah barat wilayah Baitul Maqdis. Ia sebelumnya sebuah

perkampungan sederhana, aman damai, terletak di sebelah barat Jerusalem

dengan jarak kira-kira 1 batu setengah dari bandar tersebut dan perkampungan

ini termasuk di dalam zon yang dikenali sebagai corpus separatum.406 Disinilah

berlakunya satu peristiwa hitam bagi masyarakat Arab khusunya rakyat Palestin.

Tragedi ini telah melibatkan kekejaman dan penindasan Yahudi Zionis terhadap

rakyat palestin. Angka korban masih tidak dapat dipastikan jumlahnya. Namun,

terdapat laporan yang menyatakan jumlah yang terkorban adalah seramai 254

403 Mohd Roslan Mohd Nor. (2004). Coprpus Separatum: Kajian Analitikal Resolusi PBB 1947 Untuk

Menjadikan Bayt Al-Maqdis Sebagai Zon Antarabangsa. Kuala Lumpur: Universiti Malaya. Jurnal

Usuluddin. (20). 145 – 159, hlm. 151.

404 Zainur Rashid Zainuddin. (2009). Palestin Dijajah: di manakah Solahuddinnya? Selangor: Aman

Palestin Berhad, hlm 16.

405 Ibid., hlm 15.

406 Roslan Mohd Noor. (2010). op cit., hlm 77.

http://zainurrashid.com/tragedi-hitam-deir-yassin/Antarabangsa


orang termasuk kanak-kanak, wanita dan warga tua.407 Hal ini menunjukkan

Israel telah melakukan kekejaman. Farouk Al-Shara’, Menteri Luar Syria pada

Sesi ke-56 Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu 2001 telah

menyimpulkan Israel adalah dalang kepada keganasan serantau:

“…Israel, who invented new types of terrorist practices in order to continue its occupation of

Arab territories, who expelled the Palestinians from their homes and lands and who

perpetrated so many massacres starting with Deir Yassin in 1948 and reaching the Massacre

of Beit Reima few weeks ago, was not taken to ask about these crimes. Hence, the Palestinian

people found themselves with no alternative to rid themselves of the state of frustration,

hopelessness and the international negligence to their plight except to start one uprising

after another in the face. of occupation, as a way to liberate their lands and restore their

dignity like any other people in the world...”408

Pembunuhan beramai-ramai tersebut telah membuka mata pemimpin

dunia Arab sekalian. Pada malam 9hb April 1948, penduduk desa Deir Yassin

dikejutkan dengan perintah supaya mereka mengosongkan kampung mereka.

Namun, mereka telah dibunuh terlebih dahulu oleh kumpulan pengganas Yahudi

Zionis dari kumpulan Stern, Irgun dan Haganah. Malah, pihak teroris Zionis ini

telah mengumpulkan semua wanita dan remaja perempuan yang masih hidup di

desa Deir Yassin, menanggalkan seluruh pakaian mereka lalu membaringkan

mereka di atas kenderaan secara terbuka.409 Peristiwa hitam ini dilakukan oleh

Zionis adalah untuk mengosongkan dan merampas wilayah tesebut secara kotor

daripada rakyat Palestin. Malah, Jacques de Reyneir, Ketua Delegasi Persatuan

Palang Merah Antarabangsa, telah menyatakan dengan jelas bahawa 300 orang

telah dibunuh dengan kejam.410 Peristiwa ini merupakan salah satu faktor yang

telah menyebabkan masyarakat Arab khususnya Negara-negara Liga Arab

mengambil keputusan menyerang Israel sejurus penubuhan Israel secara rasmi

pada tahun 1948.

3.0 Kesan Peperangan Perang Arab-Israel 1948

3.1 Kesan Politik

3.1.1 Perjanjian Gencatan Senjata 1949

407 Ibid., hlm 18.

408 www.un.org/webcast/ga/56/statements/011114syriaE.htm

409 Zainur Rashid Zainuddin. (2009). op cit., hlm 17.

410 Roslan Mohd Noor. (2010). op cit., hlm 79.


Perang Arab-Israel 1948 yang telah dimenangi oleh pihak Israel telah

mendatangkan kesan dari aspek politik, iaitu wujudnya genjatan senjata 1948.

Genjatan senjata ini adalah alternatif dilakukan oleh PBB untuk menamatkan

peperangan Arab-Israel 1948. Peperangan ini telah memaparkan penggunaan

senjata secara berleluasa sehingga memberi ancaman kepada kedua-dua pihak.

Hal ini menyebabkan banyak kerosakan dan kematian berlaku yang akhirnya

membawa suatu kemusnahan serta kebimbangan terhadap penduduk awam.

Genjatan senjata ini telah berlangsung pada 24 February 1948. Ia telah

melibatkan beberapa negara-negara Liga Arab dengan Israel:

Negara Tarikh Tempat

Israel-Arab Saudi 8 dan 13 Februari 1949 -

Israel-Mesir 24 Februari 1949 Rhodes, Greece

Israel-Lubnan 23 Mac 1949 Ras En Naqoura

Israel-Jordan 3 April 1949 Rhodes, Greece

Israel-Syria 20 Julai 1949 Hill 232, Mahanayam

Rajah 1: Perjanjian Gencatan Senjata 1949 (dipetik dan diubahsuai)

Sumber: Lapidoth, R dan Hirsch, M. (1992). The Arab-Isreal Conflict and its Resolution: Selected

Documents. Netherland: Martinus Nijhoff Publishers. hlm 74-101.

Perjanjian pendamaian ini telah dilakukan di Rhodes, Greece yang

bermula pada awal bulan Januari 1949 hingga lewat bulan Julai 1949. Namun

perjanjian ini dikatakan hanyalah sekadar perjanjian jarak jauh. Apabila Folk

Bernadotte mati dibunuh, Ralphe Bunche, iaitu Mediator terpaksa berulang-alik

menghubungi perwakilan.411 Negara-negara Arab sebenarnya tidak mengiktiraf

penubuhan negara Israel. Malah, Bunche telah menentang prinsip pertubuhan

negeri Yahudi kerana beliau bimbang tentang status minoriti arab yang akan

kekal di negeri Yahudi dan tidak berfikir bahawa sebuah negara arab bebas akan

menjadi berdaya maju.412 Namun, Mesir dan Israel menandatangani perjanjian

gencatan senjata pada 24 Febuari. Pada bulan Mac seterusnya, Lubnan

menandatangani perjanjian tersebut. Jordan yang sebelum ini berperang dengan

Israel mula menandatangani perjanjian gencatan senjata pada 3 April. Akhir

sekali negara yang menerima perjanjian gencatan senjata yang dikeluarkan oleh

Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu ialah Syria. Senario perjanjian gencatan

411 Dror, B. E. (2009). Ralph Bunche and the Establisment of Israel in Israel at Sixty. New York:

Routlegde Taylor and Francis Group, hlm 194.

412 Ibid., hlm 208.


senjata antara Israel dan Syria akhirnya membawa kepada rampasan kuasa

besar-besaran di Syria. Sebuah lagi negara Arab iaitu Iraq ternyata masih

bertahan dan tidak kelihatan ada usaha untuk menandatangani perjanjian

gencatan senjata.

3.1.2 Perintis kepada Perang Arab II dan III

Genjatan senjata 1949 tidak mengekalkan pendamaian diantara Negara-negara

Arab dengan Israel tetapi menjadi satu jalan kearah peperangan yang

mendatang. Terdapat tiga perang besar yang berlaku diantara Israel dengan

negara-negara Arab selepas perjanjian gencatan senjata 1949. Pertama, perang

diantara Mesir-Israel yang dikenali sebagai Perang Suez 1956. Hal ini adalah

tindak balas Mesir terhadap kegagalan dalam Perang 1948 dan penaklukan Israel

terhadap Palestin. Justeru, Gamal Abdul Nasser selaku presiden Mesir ketika itu

telah memiliknegarakan terusan Suez tersebut ialah dengan menyekat terusan

tersebut manakala Syria pula meletupkan saluran paip bagi menyekat bekalan

minyak Britain dan Perancis. Perang Suez tersebut telah menyebabkan Amerika

Syarikat masuk campur dengan memaksa Israel berundur dari Sinai dan sebagai

pertukarannya ialah pembukaan Teluk Aqaba kepada perkapalan Israel. Hal ini

telah menyebabkan Israel telah mengundurkan tentera sepenuhnya pada Jun

1957.

Kedua adalah Perang II yang dikenali sebagai Perang Enam Hari 1967.

Perang ini telah melibatkan gabungan Mesir-Syria dan Jordan menentang Israel

pada tahun 1967. Pada tahun 1966, Israel telah melaksanakan serangan

terhadap Syria dan berhasrat untuk menakluki Syria.413 Perang Arab-Israel yang

bermula pada 5 Jun telah berakhir pada 11 Jun 1967 kesan rentetan persetujuan

untuk melakukan gencatan senjata antara negara Arab dan Israel berdasarkan

kepada resolusi 233, 234 dan 235. Perang yang berlaku selama enam hari ini

menyaksikan pakatan negara Arab yang diketuai oleh Presiden Gamal Abdul

Nasser dari United Arab Republic (UAR) tumpas kepada Israel dalam keadaan

yang amat memalukan.414 Dewan Konsul PBB telah menerima draf pelan

keamanan British pada bulan julai 1967. Hal ini telah mendapat kritikan hebat

daripada anggota-anggota pertubuhan tersebut. Kesan daripada peperangan

413 Lois A. Aroian dan Richard P. Mitchell, terjemahan Mohammad Redzuan Othman, op cit., hlm.

356.

414 Muhamad Hasrul Zakariah. (2007). British dan Resolusi 242 1967: Pengajaran sejarah untuk

pelan damai di asia barat. Jurnal Kemanusiaan. (10) 65-79, hlm 1.


tersebut kekal sehingga kini khususnya penaklukan Israel ke atas wilayah-

wilayah Arab seperti Bukit Golan, Tebing Barat, Sinai, Baitul Maqdis Timur dan

Gaza.415

Perang terakhir yang melibatkan negara-negara Arab dengan Israel

dikenali sebagai Perang 1973, di antara pihak Israel dengan Mesir-Syria. Selain

itu, perang ini juga dikenali sebagai perang Yom Kippur. Perang Yom Kippur

merupakan sebahagian konflik Arab-Israel yang merangkumi banyak

pertempuran dan peperangan sejak dari tahun 1948. Dalam Perang Enam

Hari pada bulan Jun 1967, Israel telah menduduki Dataran Tinggi Golan di utara

serta Semenanjung Sinai di selatan sehingga ke Terusan Suez.

3.2 Kesan Demografi

Kesan yang paling ketara selepas peperangan Perang Arab-Israel 1948 adalah

demografi bumi Palestin berubah disebabkan penghijrahan Yahudi secara besar-

besaran dari Eropah ke bumi Palestin. Perkara ini berkaitan dengan wujudnya

Deklarasi Balfour 1917 dan kesungguhan pihak british menyokong immigrasi

Yahudi masuk ke bumi Palestin semasa Palestin berada dalam mandate british

1920. Dalam konteks ini rakyat Palestin tidak dibenarkan untuk memiliki atau

mengusahakan tanah-tanah dalam sesuatu penempatan.416 Oleh itu, masyarakat

Arab Palestin yang merasa terancam melancarkan beberapa rusuhan pada tahun

1920 dan menyerang penempatan Yahudi pada tahun 1921417. Pemberontakan

tersebut bermula sejak tahun 1918 sehingga 1948 yang melibatkan insiden-

insiden yang besar dan dahsyat.

Penaklukan tersebut telah menjadikan penduduk Palestin kehilangan

tanah air mereka sendiri dan hidup dalam keadaan merempat di tempat asal

mereka. Sekitar 70,000 warga Palestin terpaksa berkongsi wilayah namun

penduduk Yahudi telah menguasai wilayah yang sangat luas. Perjanjian serta

genjatan senjata tidak sedikitpun mempengaruhi orang Yahudi dalam tindakan

agresif mereka untuk menguasai wilayah-wilayah di Palestin dan negara-negara

di sekitarnya. Hal ini jelas semakin meningkat pada tahun 1990an mengikut

Statistik Demografi Agenda 21, bab 5, iaitu:

415 Ibid.

416 Ismail Raja Al-Faruqi. (2003). op cit., hlm 62.

417 Seibert, F. R. A & Wagner, G. J. (1993). op cit., hlm 83.

http://ms.wikipedia.org/wiki/Terusan_Suez

http://ms.wikipedia.org/wiki/Semenanjung_Sinai

http://ms.wikipedia.org/wiki/Dataran_Tinggi_Golan

http://ms.wikipedia.org/wiki/1967



http://ms.wikipedia.org/wiki/1948

http://ms.wikipedia.org/wiki/Konflik_Arab-Israel


In 1993 the population of Israel was 5,261,400, almost six times its size (805,0000) at the

establishment of the State in 1948. Both migration and natural increase determined this

growth. Although immigration was greater in the first years of the State, considerable

immigration has continued. The last wave of immigration occurred in 1990-1993. The

increase in the total population averaged 1.8% per year in 1983-1989, and 4.0% in 1990-

1993.418

Selain itu, Abu Lughod (1971) mengatakan bahawa menjelang akhir 1947-

1949 peperangan, 750,000 kepada 800,000 rakyat Palestin melarikan diri dari

rumah mereka, daripada jumlah penduduk Arab dianggarkan pada 900,000

kepada 1 juta sebelum penghijrahan dan 65% daripada mereka tinggal di dalam

sempadan Palestin (39% daripada mereka menetap di Tebing Barat dan 26% di

Gaza); 14% berlindung di Lebanon, 10% di Syria dan 10% di Transjordan.419

Rajah 3: Statistik Kadar Populasi Rakyat Israel 1948-2007

Sumber: Nurit Yaffe. (2009). Israel in statistics 1948-2007. Jurasalem: Central Bureau of Statistics,

hlm 2.

Malah, pengusiran beramai-ramai penduduk Arab Palestin dari tanah air

mereka sejak 1948 menyebabkan orang Arab Palestin yang menetap di wilayah

yang membentuk Israel pada tahun 1948 diusir dari rumah mereka oleh tentera

Zionis. Rakyat Palestin yang terdapat di Jordan sedikit bernasib baik kerana telah

menerima bantuan sosial daripada kerajaan Transjordan seperti perkhidmatan

kesihatan, pendidikan, makanan, dan lain-lain perkhidmatan sosial berbanding 418 www.un.org/esa/earthsummit/isrel-cp.htm

419 Nadine, P. (2008). The Historiography of the 1948 Wars. Online Ensklopedia of Mass Violence: 1-

14, hlm 2.


dengan rakyat Palestin yang berhijrah ke Mesir. Perpindahan secara beramai-

ramai rakyat Palestin dari negara mereka telah menyebabkan rakyat Palestin

telah kehilangan hak sebagai penduduk asal di bumi Palestin setelah hampir

4,500 tahun hidup di negara tersebut.

Pelarian Palestin mula memasuki kawasan Lubnan sejak tahun 1948

apabila mereka menghadapi tekanan rentetan daripada kemerdekaan Israel

setelah sistem mandat British di Palestin berakhir. Sejak dari tahun 1968 hingga

1982, terdapat lebih 300,000 pelarian Palestin telah memasuki kawasan Lubnan

terutama di kawasan selatan.420 Pelarian ini telah membentuk entiti sosial dan

politik yang kuat di Lubnan khususnya untuk berhadapan dengan Israel. Mereka

telah melancarkan serangan-serangan gerila dan roket ke atas Israel. Mereka

juga telah membentuk pasukan komando sendiri setelah kecewa terhadap sikap

dan pendirian Arab yang semakin melupakan masalah Palestin.

3.3 Kesan Sosial

3.3.1 Isu Pelarian

Sejak penubuhan negara Israel dan penjajahan Israel ke atas Palestin, ramai

antara rakyat Palestin yang terpaksa menjadi pelarian di negara jiran mereka

seperti di Jordan, Lubnan dan ke Tebing Barat. Dianggarkan bahawa lebih kurang

lapan juta rakyat Palestin hidup dalam keadaan buangan dan terpaksa

memegang status pelarian di bumi mereka sendiri akibat tekanan daripada

Israel. Manakala, sejuta rakyat Palestin yang hidup di Gaza iaitu lebih tiga

perempat daripada mereka merupakan pelarian. Begitu juga di Tebing Barat

yang mempunyai lebih 1.6 juta rakyat Palestin di sana dan 650 000 daripada

mereka merupakan pelarian.421

Rakyat Palestin mengalami pelbagai bentuk penindasan daripada Israel

sejak dari hari pertama penubuhannya. Kebanyakan daripada kawasan

perkampungan yang diduduki oleh warga Arab Palestin tidak mempunyai

kemudahan asas seperti bekalan elektrik mahupun bekalan air. Di samping itu,

420 Peter Mansfield. (1973). The Ottoman and Its Successors, New York: The MacMillan Press, hlm.

155.

421 Mazlee Malik. (2007). Peluru Lawan Batu: Konflik Palestin dan Israel, Petaling Jaya: Karya Bestari Sdn Bhd, hlm. 54.


rakyat Palestin juga dinafikan dari pelbagai jenis pekerjaan. Gaji yang diberikan

juga tidak adil di mana purata gaji satu jam bagi seorang Yahudi adalah 33%

lebih tinggi daripada gaji seorang yang berbangsa Arab Palestin. Penindasan dan

penghinaan yang diterima oleh orang Palestin sangat teruk di mana sebahagian

besar orang-orang Israel melabel rakyat Arab Palestin sebagai makhluk yang

lebih lemah dan tidak berguna. Contohnya, Menachem Begin iaitu Perdana

Menteri Yahudi pada tahun 1980-an, pernah menyifatkan rakyat Palestin sebagai

‘binatang berkaki dua’.422

Akibat daripada penafian hak mereka untuk kembali ke tanah air mereka,

pelarian Palestin kini telah bertambah menjadi lebih kurang lima juta orang.

Mereka hidup di luar Palestin kerana diusir dari tanah asal mereka. Sementara

itu, “hak untuk pulang” bagi orang-orang Yahudi di seluruh dunia tetap diperakui

dengan membenarkan mana-mana orang Yahudi dari seluruh dunia untuk

menetap di negara Israel dan memiliki kewarganegaraan yang sah. Tindakan

orang-orang Yahudi yang menafikan hak orang-orang Palestin untuk kembali

semula ke Palestin adalah kerana mereka bimbang pertambahan demografi

penduduk Palestin yang seterusnya akan menyebabkan penghapusan bilangan

majoriti warga Yahudi di bumi Palestin. Demi mengekalkan polisi rasisme

mereka, Israel tidak membenarkan rakyat Palestin untuk pulang ke negara asal

mereka. ia merupakan satu penderitaan kepada masyarakat Arab Palestin

secara keseluruhannya.

Nasib pelarian Palestin di negara jiran mereka seperti Jordan dan Lubnan

juga menerima nasib yang sama. Di Lubnan misalnya, pelarian-pelarian Palestin

ini tidak diberikan status warganegara tetapi setakat penduduk tetap sahaja.

Tanpa status kewarganegaraan Lubnan, hal ini bermakna pelarian Palestin tidak

dapat menikmati banyak keistimewaan dan mengalami banyak kesengsaraan.

Mereka tidak dibenarkan memiliki hartanah dan hanya tinggal di kem-kem

pelarian. Peluang pekerjaan yang ditawarkan juga sangat terhad sehingga

menyebabkan ramai rakyat Palestin terpaksa bekerja secara haram. Pergerakan

mereka juga sangat terbatas kerana mereka terpaksa mendapatkan permit

perjalanan yang sah untuk tempoh setahun.423

4.0 Penilaian

422 Ibid., hlm. 57.423 Ibid., hlm. 58.


Ia merupakan satu peristiwa yang sangat penting dalam sejarah konflik di rantau

Asia Barat. Konflik Arab-Israel ini telah menjadi satu jalan ke arah perisitwa-

peristiwa lain terutamanya Perang Suez 1956, Perang Enam Hari 1967, Perang

Lubnan 1982, intifada Palestin dan lain-lain. Malah, jika di menyelusuri semula

rentetan perjalanan Konflik Arab-Israel 1948, kita akan melihat kejayaan demi

kejayaan diraih oleh pihak Yahudi Zionis dalam usahanya untuk mewujudkan

sebuah national home untuk mereka di bumi Palestin. Hal ini sangat berkaitan

dengan faktor agama di mana kedua-dua pihak (Yahudi dan Arab) mengganggap

bahawa Baitul Maqdis merupakan tempat suci dan wajib dituntut dan

dipertahankan daripada dikuasai oleh pihak lain.

Selain itu, saya melihat kejayaan Yahudi Zionis sebenarnya adalah

disebabkan oleh kepintaran mereka sendiri. Pihak Yahudi Zionis sangat teliti dan

bijak dalam merangka dan menyusun strategi-strategi mereka untuk mencapai

agenda mereka. Dalam konteks ini mereka telah menggunakan pelbagai cara

dan teknik untuk melaksanakan dasar perjuangan politik mereka. Perkara ini

jelas terbukti apabila pihak Yahudi Zionis menggunakan proksi-proksi Barat

untuk mencapai tujuan mereka. Proksi Barat yang dimaksudkan adalah negara-

negara kolonial terutamanya British dan selepas itu Amerika Syarikat. Sebagai

contoh, pihak Zionis telah mengambil peluang semasa keruntuhan empayar

Turki Uthmaniyah dengan mendesak pihak British mengistiharkan Deklarasi

Balfour 1917 yang menyatakan dengan jelas tentang penubuhan sebuah negara

kebangsaan Yahudi dan merujuk kepada bumi Palestin. Seterusnya mengambil

kesempatan melalui sistem mandat British terhadap Palestin yang memaksa

British memutuskan untuk melepaskan Palestin kepada PBB. Akhirnya, Palestin

berada dalam genggaman Yahudi dengan wujudnya Israel 1948 melalui resolusi

181 (II).

Malah, peranan PBB juga dapat dilihat mewarnai perjalanan konflik Arab-

Israel 1948 teutamanya mengistiharkan Resolusi 181 (II). Dalam konteks ini

pihak PBB telah memperuntukan pembahagian bumi Palestin. Perkara ini secara

kasarnya adalah untuk manamatkan persengketan masyarakat Arab dengan

Yahudi Zionis. Namun, PBB sebagai badan bebas sepatutnya bersikap adil dan

tidak patut mengeluarkan resolusi tersebut kerana ia tidak mendapat restu

negara Liga Arab yang memboikot sidang tersebut. Akhirnya, kedegilan PBB

secara tidak langsung menyebabkan Peperangan Arab-Israel 1948 meletus.

Keganasan Israel berterusan secara besar-besaran berlaku apabila mereka


menyerang Gaza pada 15 November 2012 lalu melalui Pillar of Defence

Operation. Saya bersetuju dengan Mohd Roslan Mohd Nor (2010)

mengemukakan beberapa langkah ke arah pembebasan Palestin secara total.

Pertama, rakyat mesti disedarkan tentang kepentingan Palestin dan Baitul

Maqdis dalam Islam, Israel mesti di desak patuhi resolusi PBB. Malah, bebaskan

penganut agama yahudi daripada fahaman zionis dan pemerkasaan badan-

badan setempat dan internasional.

5.0 Kesimpulan

Konflik Arab-Israel 1948 sebenarnya merujuk kepada ketegangan yang berlaku

di antara dua pihak yang ingin menuntut dan mempertahankan hak serta

kepentingan masing-masing di bumi Palestin. Konflik ini telah berlarutan untuk

beberapa dekad selepas Perang Dunia Pertama apabila Lord Balfour telah

membuat penyataan dalam Deklarasi Balfour yang menyatakan dengan jelas

tentang penubuhan sebuah negara kebangsaan Yahudi dan merujuk kepada

bumi Palestin. Pelbagai faktor telah menyebabkan Perang Arab-Israel 1948

sehingga membawa kepada kesan yang negatif terhadap Kawasan Timur

Tengah, iaitu geopolitik yang menjadi wilayah konflik yang berpanjangan

khususnya demografi bumi Palestin. Namun, usaha damai yang dianjurkan oleh

pihak Barat sehingga ke hari ini selalunya mengalami jalan buntu kerana niat

sebenar bukan atas dasar kepentingan dunia sejagat tapi kepentingan peribadi.

Oleh itu, kita mengharapkan agar suatu hari nanti akan ada jalan penyelesaian

kepada konflik Israel dan Palestin demi keamanan dan kelestarian bersama.

Rujukan

Anwar M. Harris. (2009). Israel Is Not Israel: Negara Palsu Di Tanah Rampasan.

Kuala Lumpur: Alam Raya Enterprise.

Avi-Yonah, M. (2001). A History of Israel and The Holy Land. New York & London:

Continuum.

Dror, B. E. (2009). Ralph Bunche and the Establisment of Israel in Israel at Sixty.

New York: Routlegde Taylor and Francis Group.

Ermy Azziaty Rozali dan Azmul Fahimi Kamaruzaman. (2011). Perang Dunia

Pertama, Deklarasi Balfour Dan Kesannya Terhadap Palestin. International

Journal of West Asian Studies: 3(2) 19-39.


Gilbert, M. (1998). Israel: A History, New York: William Morrow and Company.

Ismail Raja Al-Faruqi. (2003). Islam And The Problem of Israel. Kuala Lumpur: The

Other Press.

Lapidoth, R dan Hirsch, M. (1992). The Arab-Isreal Conflict and its Resolution:

Selected Documents. Netherland: Martinus Nijhoff Publishers.

Mahler, G. S. dan Mahler, A. R. W. (2010). The Arab-Israel Conflict: An

Introduction and Documentary Reader. New York: Routledge Taylor & Francis

Group.

Mazlee Malik. (2007). Peluru Lawan Batu: Konflik Palestin dan Israel. Petaling

Jaya: Karya Bestari Sdn Bhd.

Mohd Roslan Mohd Nor. (2004). Coprpus Separatum: Kajian Analitikal Resolusi

PBB 1947 Untuk Menjadikan Bayt Al-Maqdis Sebagai Zon Antarabangsa Kuala

Lumpur: Universiti Malaya. Jurnal Usuluddin. (20). 145–159.

Muhamad Hasrul Zakariah. (2007). British dan Resolusi 242 1967: Pengajaran

Sejarah untuk Pelan Damai di Asia Barat. Jurnal Kemanusiaan. (10) 65-79.

Nadine, P. (2008). The Historiography of the 1948 Wars. Online Ensklopedia of

Mass Violence: 1-14.

Peter Mansfield. (1973). The Ottoman and Its Successors. New York: The

MacMillan Press.

Roslan Mohd Noor. (2010). Konflik Israel – Palestin Dari Aspek Sejarah Moden

Dan Langkah Pembebasan Dari Cengkaman Zionis. Jurnal Al-Tamaddun.

(5)73-92.

Seibert, F. R. A & Wagner, G. J. (1993). Politics and Change In The Middle East:

Sources of Conflict and Accomodation. Jew Jersey: Prentice-Hall, Inc.

Yaffe, N. (2009). Israel in statistics 1948-2007. Jurasalem: Central Bureau of

Statistics.

Zainur Rashid Zainuddin. (2009). Palestin Dijajah: di manakah Solahuddinnya?

Selangor: Aman Palestin Berhad.

Laman Web

www.un.org/webcast/ga/56/statements/011114syriaE.htm

www.un.org/esa/earthsummit/isrel-cp.htm

http://www.un.org/webcast/ga/56/statements/011114syriaE.htm


Perang Teluk 1990-1991

ELISRA RIKAH JALISONCONSTANCE DAVID ELLIH

MARMIE DEMIENORETY BINTI SITAN

AbstrakPerang Teluk berlaku selama beberapa hari iaitu bermula pada 2 Ogos 1990

sehingga 28 Februari 1991. Perang Teluk ini melibatkan sebanyak 34 buah

negara yang dikenali sebagai Pasukan Bersekutu dan diketuai oleh Amerika

Syarikat yang telah diluluskan oleh Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu (PBB)

menentang sebuah negara iaitu Iraq disebabkan oleh tindakan Iraq melakukan

serangan ke atas Kuwait.424 Perang ini diketuai oleh Norman Schwarzkopf

menentang Saddam Hussein. Sebanyak 1,504 600 orang tentera terlibat di

dalam peperangan ini. Sebanyak 545,000 orang tentera yang terlibat merupakan

tentera mewakili negara Iraq dan selebihnya merupakan bilangan tentera

mewakili 34 buah negara yang bergabung menentang Iraq. Amerika Syarikat dan

United Kingdom merupakan negara yang telah menyumbangkan sejumlah besar

bilangan tentera bagi mewakili Pasukan Bersekutu iaitu sebanyak 959, 600

orang pasukan tentera. Selain itu, turut dinyatakan bahawa sebanyak 30,000

orang telah menjadi mangsa akibat daripada peperangan ini.425

1.0 Pendahuluan.

424 Alex Rayon Jerez. 2009. Persian Gulf War (1990-1991). Slaid. English Language Institute. Wheeling Jesuit University, hlm. 4.425 Ibid.


Selepas meletusnya beberapa perang di rantau Asia Barat, dunia sekali lagi telah

dikejutkan dengan sebuah lagi bencana perang yang mengakibatkan ramai

nyawa terkorban iaitu Perang Teluk. Krisis Perang Teluk ini dikatakan bermula

selepas tentera Iraq melakukan serangan secara tiba-tiba ke atas negara kecil

iaitu Kuwait. Serangan yang dilakukan oleh Iraq pimpinan Saddam Hussein ini

telah mendapat kutukan dan kritikan yang hebat daripada beberapa buah

negara seperti Amerika Syarikat dan kuasa-kuasa lain termasuklah beberapa

kuasa Arab. Kuasa Arab yang tidak menyokong serangan Iraq ini bukan setakat

mengutuk perbuatan Iraq tetapi mereka juga mengatakan bahawa pihak mereka

bersedia untuk mengusir Iraq sekiranya Iraq tersebut enggan meninggalkan

Kuwait.426

Semasa menjalankan serangan ke atas Kuwait, pemimpin diktator Iraq iaitu

Saddam Hussein telah melakukan pelbagai taktik dalam usaha untuk

melemahkan Pasukan Bersekutu yang telah dibentuk bertujuan untuk

menentang beliau. Saddam Hussein cuba memenangi hati orang-orang Arab

dengan mengatakan bahawa Iraq akan meninggalkan Kuwait sekiranya musuh

tradisi negara-negara Arab iaitu Israel berundur daripada wilayah yang telah

mereka rampas daripada negara ditindas iaitu Palestin.427 Terdapat pelbagai

punca yang menyebabkan Iraq melancarkan serangan ke atas Kuwait di dalam

Perang Teluk ini. Serangan yang dilancarkan ke atas Kuwait oleh Iraq telah

membawa kepada campur tangan negara-negara luar yang diketuai oleh

Amerika Syarikat dan beberapa buah negara Barat yang lain dalam menentang

perbuatan Iraq ke atas Kuwait. Kesemua negara luar yang turut sama bangkit

dalam menentang Iraq mempunyai beberapa peranan di dalam satu operasi

yang dikenali sebagai operasi Dessert Storm. Perang Teluk yang meletus pada

tahun 1990 hingga tahun 1991 ini telah mengakibatkan beberapa kesan ke atas

negara-negara atau kuasa-kuasa yang terlibat terutama sekali kesan ke atas Iraq

dan juga Kuwait.

2.0 Punca Serangan Iraq ke atas Kuwait.

2.1 Iraq Ingin Selesaikan Masalah Ekonomi Selepas Perang Iran-

Iraq.

426 Nathaniel Harris. 1999. Israel and The Arab Nations in Conflict. Italy: Raintree-Vaughn Company, hlm. 48.427 Nathaniel Harris, op. cit., hlm. 48.


Punca serangan Iraq ke atas Kuwait adalah disebabkan Iraq ingin menyelesaikan

masalah ekonomi Iraq selepas perang Iran-Iraq.428 Perang di antara Iran dan Iraq

berakhir pada tahun 1988 tanpa mencapai kemenangan. Dari sudut ekonomi,

akibat daripada perang Iran- Iraq, perang tersebut telah menimbulkan bencana.

Semasa perang tersebut, ekonomi Iraq mengalami penurunan yang mendadak.

Kebanyakan penurunan dalam GNP (Gross National Product) adalah kerana

gangguan penghasilan minyak akibat perang Iran-Iraq. Pada tahun 1980,

daripada 2.7 juta setiap tong telah menurun kepada 1.1 juta pada tahun 1981

dan kekal sehingga 1983 dan perlahan-lahan meningkat kepada 1.3 juta pada

tahun 1984 seterusnya meningkat kepada 1.6 juta pada tahun 1985. Di akhir

perang Iran-Iraq, kesemua ekonomi Iraq berada di tingkat bawah berbanding

dengan tahun 1979 atau 1980.429

Hal ini menyebabkan Iraq memerlukan jangkaan kos yang tinggi untuk

membangunkan negara mereka semula. Untuk membangunkan negara Iraq,

anggaran kos yang diperlukan adalah sebanyak $ 60 billion dan $ 70 billion

untuk menjelaskan hutang kepada negara asing termasuklah peralatan tentera

perang yang diperlukan dari luar negara dan pinjaman hutang yang besar

daripada negara teluk termasuk Kuwait. Oleh itu, akibat daripada perang Iran-

Iraq serangan terhadap Kuwait telah dilakukan oleh Iraq. Hal ini demikian kerana

pencerobohan Iraq ke atas Kuwait mampu menghapuskan semua hutang Iraq

disebabkan kekayaan yang dimiliki oleh Kuwait iaitu sumber minyak dan Iraq

dapat mengawal harga minyak dunia.

2.2 Kuwait Enggan Mengikut Kehendak Iraq Agar Tidak Dikenakan

Bayaran Hutang.

Seterusnya, Perang Iran-Iraq menyebabkan ekonomi Iraq musnah dan Baghdad

telah dikelilingi hutang yang banyak kepada Arab Saudi dan Kuwait dari jumlah

pinjaman Saddam untuk perang dalam revolusi Iran. Iraq memerlukan hampir

dua dekad untuk memulihkan ekonomi Iraq sama ada dalam menstrukturkan

semula ekonomi, kos bayaran hutang, pengeluaran tahunan asas dan

sebagainya dari perang Iran-Iraq dibawah keadaan yang optimum. Oleh itu, Iraq

telah mendesak Kuwait untuk tidak mengenakan bayaran hutang kepada negara

mereka lagi. Selain itu, Iraq telah memberi laporan kepada liga Arab bahawa

428 Alberto Bin, Richard Hill dan Archer Jones. 1998. Desert Storm: A Forgotten War. United States of America: Greenwood Publishing Group, Inc., hlm. 2.429 Ibid., hlm. 3.


pengeluaran minyak berlebihan oleh Kuwait telah menjejaskan ekonomi Iraq.

Oleh itu, untuk pampasan Iraq menuntut supaya Kuwait membatalkan $10 billion

pinjaman terhadap Iraq.430 Namun Kuwait enggan untuk mengikut kehendak Iraq

sehingga Iraq telah melakukan pencerobohan ke atas Kuwait supaya dapat

menghapuskan atau membatalkan semua hutang negara Iraq.431

2.3 Iraq Ingin Ambil Alih Harta, Aset dan Sumber Minyak Kuwait

serta Menubuhkan Pusat Kawalan Minyak.

Selain itu, Iraq ingin menyelesaikan masalah ekonomi negara mereka dengan

mengambil alih harta atau aset dan sumber minyak Kuwait serta menubuhkan

kawalan minyak di pesisir pantai Teluk Parsi Arab.432 Teluk Parsi mengandungi

2/3 daripada minyak dunia dan 4/5 adalah milik Arab. Oleh itu, jika Iraq berjaya

menguasai kesemua kawasan minyak di dunia Arab tidak hanya membawa

kuasa dan duit kepada Iraq tetapi bermaksud Iraq telah berjaya menguasai

komoditi yang paling penting dalam perindustrian dunia moden. Oleh itu, hal

tersebut menjadi penyebab Iraq ingin menduduki Kuwait. Minyak adalah sumber

utama bagi Kuwait. Kuwait merupakan salah satu negara yang menyimpan

minyak terbesar di dunia. Hasil pendapatan daripada minyak adalah sebanyak

95 % menyumbang kepada Kuwait selain daripada industri-industri seperti kilang

makanan, material bangunan dan pengeluaran garam. Oleh itu, Iraq menceroboh

Kuwait untuk memenuhi kehendak dan keinginan mereka juga serta

menggunakan cara tersebut untuk menguasai minyak di dalam dunia Arab.433

2.4 Iraq Tuduh Kuwait Melebihi Kuota OPEC Dalam Pengeluaran

Minyak.

Salah satu punca Iraq menyerang Kuwait juga adalah kerana Iraq menuduh

Kuwait melebihi kuota OPEC (Organization of Petroleum Exporting Countries)

untuk pengeluaran minyak.434 Dalam persidangan tertutup Iraq, Saddam Hussien

dengan keras mengatakan bahawa Kuwait telah menghasilkan minyak secara

430 Wolfgang F. Danspeckgruber dan Charles R. H. Tripp. 1996. The Iraqi Aggression against Kuwait: Strategic Lessons and Implications for Europe. United States of America: Westview Press, A Division of HarperCollins Publishers, Inc., hlm. 44.431 Steve A. Yetiv. 1997. The Persian Gulf Crisis. America: Greenwood Press, hlm. 5.432 Wolfgang F. Danspeckgruber dan Charles R. H. Tripp, op. cit., hlm. 39. 433 Carl L. Bankston III. 2003. World Conflicts: Asia and the Middle East. California: Salem Press, INC., hlm. 322.434 Lee Bih Ni. 2012. Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Kedua. Mohd Shahudin Bin Karim dan M. Isamuddin Syah Bin Hj. Hanapi (ed.). Kota Kinabalu: Sekolah Pendidikan dan Pembangunan Sosial, Universiti Malaysia Sabah, hlm. 253.


berlebihan daripada kuota OPEC dan hal itu telah menyebabkan kemerosotan

harga minyak. Oleh itu, Saddam Hussien mengambil tindakan untuk menyerang

Kuwait kerana Saddam menganggap bahawa peperangan juga dilakukan atas

dasar ekonomi.435 Dalam satu perintah kartel, untuk mengekalkan harga minyak

yang diingini sebanyak $ 18 setiap tong, disiplin atau peraturan sangat

diperlukan. Emirat Arab Bersatu dan Kuwait dengan konsisten telah

menghasilkan minyak secara berlebihan yang sekurang-kurangnya sebahagian

daripada keuntungan tersebut dapat membayar kerugian ekonomi yang

disebabkan oleh serangan Iran dalam Perang Iran-Iraq. Hasil kemerosotan harga

minyak pertama adalah serendah $ 10 setiap tong dengan kehilangan $ 7 bilion

setahun yang menjadi salah satu akibat ke atas Iraq untuk menyokong kos asas

bagi kerajaan dan membaiki infrastruktur Iraq yang telah rosak.436 Disebabkan

pelanggaran kuota minyak telah berlaku, Kuwait telah dituduh merosakkan

ekonomi Iraq kerana minyak telah melebihi kuota. Oleh yang demikian, hal ini

menjadi punca Iraq menceroboh Kuwait.

2.5 Saddam Hussein Berhasrat Untuk Menguasai Minyak di

Negara Arab.

Operasi serangan terhadap Iran adalah salah satu cara yang digunakan oleh

Saddam Hussien untuk mengawal minyak di Teluk Parsi. Peperangan ke atas Iran

selama lapan tahun adalah untuk menangguhkan pekerjaan Iraq untuk

menceroboh Kuwait. Sebagai lanjutan, Saddam percaya bahawa pencerobohan

ke atas Kuwait pada tahun 1990 hanya akan mendapat penentangan atau

bantahan secara lisan dan kemudiannya Saddam akan dapat menyerang dengan

tenang ke atas kerajaan Arab Saudi untuk menguasai minyak mereka dan

selepas berjaya menguasai kerajaan Arab Saudi, Saddam menyerang lagi Emirat

Arab Bersatu (United Arab Emirates).437 Oleh yang demikian, Iraq mencerobohi

Kuwait supaya mereka secara perlahan-lahan dapat menguasai sekaligus minyak

di negara Arab.

2.6 Saddam Hussein Mempunyai Visi Menceroboh Kuwait.

Pencerobohan ke atas Kuwait juga adalah kerana peranan Saddam Hussien

untuk memenuhi visinya.438 Saddam Hussien dilahirkan pada tahun 1937

435 Wolfgang F. Danspeckgruber dan Charles R. H. Tripp, op. cit., hlm. 46.436 Lee Bih Ni, op. cit., hlm. 253.437 Wolfgang F. Danspeckgruber dan Charles R. H. Tripp, op. cit., hlm. 40-41.438 Alberto Bin, Richard Hill dan Archer Jones, op. cit., hlm. 14.


berdekatan dengan Tirkit. Beliau berasal daripada keluarga sederhana yang

bekerja sebagai petani. Saddam tidak pernah menghadiri mana-mana sekolah

sehinggalah pada usia 9 tahun. Beliau mengikuti parti Baath pada tahun 1956

dan pada tahun 1959, beliau telah dipaksa keluar dari Iraq kerana percubaan

beliau untuk menjatuhkan atau menentang Presiden Qassim telah gagal. Tetapi

pada tahun 1963, beliau kembali semula ke Iraq. Dalam tahun 1964-1979, kuasa

beliau dalam politik semakin kelihatan. Salah satu visinya adalah seperti yang

berlaku pada tahun 1990 dan 1991 iaitu pencerobohan ke atas Kuwait. Saddam

Hussien percaya bahawa Iraq adalah sumber kepada kemegahan Arab. Visi

Saddam Hussien diperkukuhkan lagi dalam perang Iran-Iraq. Serangan tersebut

sudah cukup untuk menyatakan impian atau niat beliau. Saddam ingin

menunjukkan kepada seluruh negara Arab bahawa beliau merupakan seorang

yang sangat berkebolehan. Contohnya, semasa serangan ke atas Iran, beliau

menggunakan propaganda untuk menarik perhatian Arab serta ingin Arab

menganggap negara Iraq sebagai lambang bagi seluruh negara Arab. Selain

daripada perang Iran-Iraq, serangan ke atas Kuwait juga adalah salah satu visi

beliau untuk menguasai dunia Arab. 439

2.7 Iraq Dakwa Kuwait Adalah Hak Iraq.

Selepas negara Iraq mencapai kemerdekaan dari United Kingdom sejak dari

tahun 1932, negara Iraq telah mengisytiharkan bahawa Kuwait adalah hak

wilayah Iraq. Hal ini kerana Kuwait telah dianggap menjadi sebahagian daripada

Basra yang menjadi Bandar di selatan Iraq sekarang. Pada tahun 1899, Sheikh

Mubarak iaitu ketua dalam negara Kuwait telah menandatangani satu perjanjian

dengan British yang menandakan bahawa keluarga Diraja Kuwait hanya akan

menerima nasihat daripada British kerana Kuwait telah berada dibawah

perlindungan British. Seterusnya, pada tahun 1961, Kuwait dan British telah

bersetuju untuk membatalkan perjanjian 1899 dan Kuwait telah menjadi negara

merdeka yang diperintah oleh keluarga al-Sabah pada masa tersebut. Hal

tersebut menyebabkan Iraq mengambil kesempatan untuk mendapatkan

peruntukan lanjut di rantau ini tetapi telah ditolak oleh Kuwait. Sebagai

tambahan, kerajaan Iraq tidak mengakui Kuwait sebagai sebuah negara yang

merdeka kerana Kuwait telah dianggap sebagai sebahagian daripada Basra yang

sekarang menjadi Bandar di selatan Iraq.

439 Ibid., hlm. 15.


Rentetan daripada hal tersebut, keinginan Iraq untuk menduduki Kuwait

juga adalah kerana Iraq ingin Kuwait menyerahkan beberapa wilayah sepanjang

sempadan bersama mereka iaitu Warbah dan Bubiyan. Kuwait mempunyai tanah

besar seluas 6,880 batu persegi. Sebagai tambahan, wilayah Kuwait mempunyai

Sembilan pulau-pulau luar pesisir tetapi yang paling penting adalah Warbah,

Bubiyan dan Faylakah. Faylakah ialah satu-satunya pulau yang boleh didiami

dalam kalangan mereka manakala pulau yang lain terlalu kecil dan tidak sesuai

untuk dijadikan tempat kediaman. Warbah dan Bubiyan pula, menjadi tempat

atau kedudukan Iraq untuk mengebom bandar-bandar Iran dan tempat

pemasangan-pemasangan minyak semasa perang Iraq dengan Iran antara 1980

dan 1988. Perampasan kedua-dua pulau ini, dituntut oleh kerajaan Iraq sebagai

teritori Iraq ataupun kawasan Iraq yang menjadi salah satu objektif utama atau

salah satu punca utama pada tahun 1990 hingga 1991 iaitu pencerobohan

antara Iraq dan Kuwait.440

3.0 Peranan Kuasa Barat Yang Diketuai Oleh Amerika Syarikat Dalam

Operasi Desert Storm (Perang Teluk, 1990-1991).

Dalam operasi Desert Storm, kuasa-kuasa Barat yang diketuai oleh Amerika

Syarikat telah memainkan peranan penting. Meskipun terdapat hampir tiga

dozen negara yang bergabung dalam tentera Pasukan Bersekutu, majoriti

pasukan tentera telah disumbangkan oleh Amerika Syarikat. Antara negara

yang terlibat dalam operasi ini iaitu Argentina, Australia, Bahrain, Bangladesh,

Belgium, Kanada, Denmark, Mesir, Perancis, Greece, Itali, Kuwait, Maghribi,

Belanda, New Zealand, Niger, Norway, Oman, Pakistan, Portugal, Qatar, Korea

Selatan, Arab Saudi, Senegal, Sierra Leone, Singapura, Sepanyol, Syria, Emiriah

Arab Bersatu, Jepun, Jerman, United Kingdom dan Amerika Syarikat sendiri441.

3.1 Peranan Amerika Syarikat.

America Syarikat merupakan penyumbang utama tentera dalam Pasukan

Bersekutu iaitu mewakili 73% daripada keseluruhan tentera. Penglibatan

Amerika Syarikat dalam perang bermula apabila pasukan Iraq yang disertai oleh

140, 000 pasukan tentera serta 1800 kereta kebal melakukan serangan ke atas

Kuwait pada 2 ogos 1990. Dalam masa beberapa hari sahaja selepas serangan

Iraq ke atas Kuwait pada 2 ogos 1990, presiden Amerika, George H.W. Bush

440 Carl L. Bankston III, op. cit., hlm. 309.441 Lee Bih Ni, op. cit., hlm. 260.


telah mengarahkan US Central Command untuk mempertahankan Arab Saudi

dan Teluk Parti Bersatu. Penguasaan Saddam Hussien ke atas Kuwait

menyebabkan George HW Bush bimbang Saddam akan menyerang dan

menguasai Arab Saudi seterusnya memberi kesan kepada ekonomi Amerika. Hal

ini dikatakan demikian kerana, Arab Saudi merupakan negara utama yang

mengawal minyak dunia.

Oleh itu, ketika Iraq menceroboh Kuwait, Amerika Syarikat bertindak

dengan cepat dengan mengirimkan bantuan ketenteraan ke Arab Saudi serta

mengirimkan sekretariat pertahanannya pada ketika itu iaitu Richard Cheney,

untuk mendapatkan jawapan yang pasti mengenai jumlah pasukan Amerika

Syarikat yang diperlukan dan sekaligus mengajukan sidang darurat di PBB.

Berdasarkan hasil persidangan yang telah disidangi oleh 34 negara, keputusan

telah dibuat untuk menghantar 30 orang daripada pasukan tentera dan unit

perubatan untuk membebaskan Kuwait dari Iraq. Dalam operasi ini, Bush sendiri

telah mengetuai Majlis Keselamatan Pertubuhan Bangsa- Bangsa. Rencana

ketenteraan yang dilakukan oleh Amerika ini adalah untuk melindungi Arab

Saudi dari serangan Iraq serta memaksa Iraq keluar dari Kuwait442.

Tentera Amerika yang dihantar ke rantau Teluk merupakan jumlah tentera

paling ramai yang pernah dihantar sejak perang dunia kedua. Terdapat lebih

500, 000 tentera dihantar ke Teluk dalam tempoh 6 bulan. Amerika Syarikat

bukan sahaja menghantar tentera darat ke Arab Saudi, malah turut menghantar

tentera laut dan udara ke semua pangkalan dari semua negeri-negeri Teluk ke

Oman.443 Gabungan dari negara-negara lain pula menghantar pasukan tentera

seramai 675, 000 orang. PBB telah mengeluarkan arahan agar pasukan

gabungan ini harus menguasai Kuwait pada 15 januari 1991 dan sekiranya

Kuwait tidak dikuasai maka Iraq akan berhadapan dengan serangan

ketenteraan.444 PBB yang diketuai oleh Amerika Syarikat ini telah menyekat 90%

import Iraq dan 97% eksport Iraq. Menteri luar PBB iaitu James Baker pernah

bertemu dengan menteri luar Iraq, Tariq Azzir untuk mengadakan jalan

perundingan pada awal januari 1991, namun Iraq menolak untuk keluar daripada

442 Charles D. Smith. 2001. Palestine and The Arab-Israeli Conflict. United States of Amerca: Bedford/St. Martin's, hlm. 431-433.443Kenneth W. Estes. (n. d.). International Relatives & Security Network: Iraq Between Two Occupations The Second Gulf War (1990-1991). Swiss Federal Institute of Technology Zurich, hlm. 3.444Ederton, L. Benjamin dan Michael J. Mazarr, eds. 1994. Turning Point: the Gulf War and U.S. Military Strategy. Westview Boulder: Colo. Press, hlm. 230.


Kuwait melainkan Amerika Syarikat bersetuju untuk memaksa Israel melepaskan

Kuwait sebagai wilayah mereka di Israel.

Pada 17 Januari 1991, pasukan gabungan yang diketuai oleh Amerika

melancarkan operasi Desert Storm untuk membebaskan Kuwait. 38 hari

seterusnya, beribu-ribu gabungan serangan udara telah menyerang seluruh Iraq

termasuklah kubu tentera Iraq, jambatan, loji kuasa elektrik dan bangunan-

bangunan kerajaan. Tentera darat Amerika Syarikat, yang disokong oleh British,

Perancis dan kuasa-kuasa Arab bergerak ke Utara dari Arab Saudi untuk

membebaskan Kuwait dan memusnahkan serta menyerang tentera Iraq445. Pada

24 Februari, jeneral Schwarzkopz telah menghantar ratusan ribu pasukan sekutu

ke Kuwait dan Timur Iraq. Pasukan gabungan ini telah melancarkan serangan

darat untuk membebaskan Kuwait dan memusnahkan seberapa banyak baki

pasukan Iraq yang tinggal. Empat hari kemudian, genjatan dilakukan semula dan

perang telah berakhir446. Sebelum berundur, pasukan Iraq sempat meletupkan

800 telaga minyak di Kuwait.

Dalam serangan ini, seramai 25,000 tentera Iraq yang terkorban dan 300,

000 yang tercedera manakala seramai 148 jumlah tentera Amerika yang

terkorban. Dalam perang ini, kos keseluruhannya menjangkau 54 bilion dolar.

Dalam perang ini juga telah mencatat sejarah dimana untuk pertama kalinya

Amerika Syarikat tidak mampu untuk membiayai sendiri kos perang tersebut.

Amerika Syarikat telah membiayai sebanyak 7.3 bilion dolar, Jerman 6.6 bilion

dolar, Jepun 10 bilion dolar, dan sebanyak 23 bilion oleh negara-negara Arab.

Semasa Saddam melarikan diri ke Baghdad, Bush tidak menghantar tentera

Amerika Syarikat untuk menangkap Saddam. Justeru, apabila usaha menangkap

Saddam tidak berjaya, Bush berharap tentera Iraq atau rakan yang tidak berpuas

hati dalam parti Ba'ath akan mengusir pemimpin Iraq itu. Semasa

pemberontakan yang berlaku di Kudis, Iraq dan Syiah di Selatan, Bush tidak

banyak membantu. Dalam pemberontakan tersebut, Saddam menggunakan

kereta kebal dan helicopter untuk menumpaskan pemberontakan. Kesan

daripada perang tersebut, Iraq tidak dibenarkan mengganggu sempadan dengan

Kuwait serta harus menerima kehadiran pasukan penjaga perdamaian PBB di

sempadan. Selain itu, Kuwait juga menjadi semakin pulih, harga minyak menjadi

semakin rendah serta kebangkitan kembali Pertubuhan Bangsa- Bangsa bersatu.

445Daryl G. Press. 2001. The Myth of Air Power in The Persian Gulf War and The Future of Warfare. International Security. 26(2), hlm. 5-44.446 Ibid., hlm. 12-13.


Dengan adanya sokongan dari Dewan Keamanan PBB, satu pasukan

gabungan yang diketuai oleh Amerika telah dibentuk dan bermatlamat untuk

mengamankan Kuwait dari serangan Iraq. Pasukan gabungan ini akhirnya

berjaya merebut kembali Kuwait serta menghancurkan infrastruktur ketenteraan

Iraq melalui suatu operasi yang dilakukan semenjak 16 Januari 1991. Pada 28

Februari 1991, gencatan senjata telah dilakukan. Oleh itu, Amerika Syarikat

memainkan peranan yang besar dalam perang Teluk 1990-1991. Amerika

Syarikat dikatakan telah memberikan sumbangan yang baik dalam pasukan

tentera serta kelengkapan peralatan semasa perang.447

3.2 Peranan Israel.

Israel mula melaksanakan strateginya untuk menyerang Iraq sejak tahun 1990.

Sewaktu Saddam Hussien telah melakukan serangan mengejut ke atas Kuwait

pada 1 ogos 1990 sehingga menyebabkan kemunculan krisis antarabangsa,

Israel merupakan pemimpin yang mendorong kepada terjadinya krisis tersebut.

Israel menganggap Amerika Syarikat lebih moden dan mempunyai pemerintahan

yang lebih keras, justeru presiden Israel iaitu Chaim Herzog bersetuju

mengusulkan agar Amerika Syarikat menggunakan bom nuklear dalam serangan

tersebut. Israel telah menghasut Amerika Syarikat sehingga terjadinya serangan

ke atas Iraq di mana Israel meminta Amerika Syarikat agar memikirkan kembali

untuk melakukan serangan terhadap Iraq. Dalam hal ini, agen Mossad iaitu

Victor Ostrorsky memainkan peranan yang penting. Beliau mengatakan bahawa

Israel sememangnya sudah mempunyai niat untuk melancarkan perang bersama

Amerika Syarikat untuk melawan Saddam sebelum krisis Teluk lagi. Hal ini

dilakukan semata-mata untuk kepentingan Israel dimana tujuan utama mereka

adalah berkenaan dengan minyak.

3.3 Peranan Kanada.

Kanada merupakan salah satu negara pertama yang mengutuk pencerobohan

Iraq ke atas Kuwait. Pada 8 ogos 1990, perdana menteri Kanada iaitu Mulroney

telah menghantar pasukan Kanada yang mengerahkan Kapal HMCS Terra Nora &

HMSC Athabaskan untuk bergabung dengan kekuatan Maritim. Selain itu,

bekalan kapal HMSC Protecteur juga dihantar untuk membantu pengumpulan

logistik pasukan koalisi di Teluk Parsi. Semasa perang udara bermula, Kanada

memainkan peranan penting dimana Canada CF-18 telah diintegrasikan ke

447 Kenneth W. Estes, op. cit., hlm. 7.


dalam pasukan bersekutu dan ditugaskan untuk menyediakan perlindungan

udara. Sejak daripada perang Korea, ini merupakan kali pertama tentera Kanada

menyertai operasi tempur tebuka.

3.4 Jepun dan Jerman.

Secara umumnya, tindakan PBB yang melakukan tindakan ketenteraan ke atas

Kuwait ditentang oleh orang Jepun. Walaubagaimanapun, apabila Japan Self

Defence Forces (JSDF) menyertai perang Iraq, lama kelamaan sokongan yang

diberikan mula meningkat448. Perang Teluk pada tahun 1991 merupakan cabaran

pertama bagi Jepun kerana ramai negara yang mengambil bahagian di bawah

mandat PBB untuk membebaskan Kuwait daripada penjajahan Iraq. Dalam

perang ini, Jepun dikatakan tidak menghantar sebarang tentera kerana tidak

bersedia untuk menangani cabaran449. Peranan Jepun dalam perang Teluk ini

bukan dari segi ketenteraan tetapi lebih kepada misi bukan pertempuran dimana

Jepun banyak memberikan bantuan daripada sudut kewangan. Walaupun Jepun

tidak memberikan sumbangan dari aspek ketenteraan, namun Jepun memainkan

peranan penting dalam membiayai kos perang. Selain Jepun, satu lagi negara

yang tidak menyumbang dari aspek ketenteraan ialah Jerman. Walaupun mereka

tidak menyumbang mana-mana angkatan, Jepun dan Jerman masing-masing

telah membuat sumbangan kewangan berjumlah $ 10 bilion dan $ 6,6 bilion.450

Kedua-dua Negara ini dikatakan telah memberi bantuan kewangan dan

mendermakan perkakasan tentera tetapi tidak menghantar bantuan ketenteraan

secara langsung.

Secara keseluruhannya, peranan kuasa-kuasa besar seperti Amerika

Syarikat jelas menunjukkan bahawa mereka tidak akan membiarkan Kuwait

jatuh ke tangan Irak. Tindakan Saddam Hussein yang menentang kuasa Amerika

Syarikat telah menimbulkan kebimbangan Amerika yang mana ia dianggap

mampu menggugat kuasa mereka di rantau Asia Barat. Laporan-laporan yang

disediakan oleh Israel yang berkaitan Iraq mula dijadikan sebagai maklumat bagi

Bush untuk menjalankan propaganda. Justeru, Bush mula menjalankan

propaganda yang mengaitkan rejim Saddam Hussein sebagai rejim yang bersifat

diktator, kejam dan mengancam keselamatan rantau Asia Barat.

448 M Muttaqien. 2007. Japan in The Global “War of Terrorism”. Global and Strategis. 1(2): 151-169, hlm. 4.449 Kawasima, Y. 2003. Japanese Foreign Policy at The Crossroad. Washington: The Breaking Institution, hlm. 34.450 Lee Bih Ni, op. cit., hlm. 260.


4.0 Kesan-Kesan Pasca Perang Teluk, 1990-1991.

4.1 Kesan Pasca Perang Teluk Dari Segi Politik.

Selepas Operasi Desert Storm berakhir, politik di Timur Tengah telah berubah.

Iraq bukan lagi menjadi kuasa tentera yang dominan di rantau ini, walaupun

pusat tentera yang tidak bermakna telah dihapuskan. Namun, Iraq masih lagi

diperintah oleh Saddam Hussein dan parti Baath, yang mana telah rosak teruk

dalam konflik tersebut.451 Kemenangan berpihak kepada Pasukan Bersekutu

dalam perang tersebut untuk mengusir Iraq dari Kuwait dan tentera bersekutu

berjaya mengambil alih Kuwait dan memasuki wilayah Iraq.

Iraq mengalami ketidaktentuan kehidupan politik pada akhir perang.

Walaupun Iraq kalah dalam Perak Teluk, namun kerajaan Saddam masih

mengekalkan cengkaman yang kuat terhadap kuasa di Iraq. Selepas Perang

Teluk, Amerika Syarikat telah menempatkan 5000 tenteranya di Arab Saudi dan

telah menguatkuasakan Operasi Southern Watch dengan mengisytiharkan

sebahagian wilayah Iraq sebagai “no-fly zones”.452 Selain itu, Amerika Syarikat

sebagai pihak yang berkuasa pada masa itu telah menguasai Iraq dengan

mengawal eksport minyak di laluan perkapalan Teluk Parsi yang dilindungi oleh

tentera-tentera Amerika Syarikat yang berpangkalan di Bahrin.

Perjanjian gencatan senjata tidak menggabungkan perubahan politik

domestik ke dalam termanya. Pengawasan udara dan tanah oleh negara

gabungan dalam Operasi Desert Storm dan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu

(PBB) diteruskan dengan segera, dengan perjanjian yang sering dirundingkan

dibuat atas dasar tanpa rancangan untuk memenuhi keperluan tertentu.453 PBB

juga telah menubuhkan pasukan pemeriksa senjata bagi mengawal penciptaan

senjata nuklear. Kuasa gabungan telah dipaksa untuk memberikan sokongan dan

bekalan untuk pelarian Kurdis di utara Iraq yang melarikan diri melalui gunung

yang sempit ke Iran dan Turki. Iran dan Arab Saudi telah dipaksa untuk memberi

sokongan yang sama kepada pemberontak Syiah di selatan.454

4.2 Kesan Pasca Perang Teluk Dari Segi Sosial.

451 Roy R. Andersen, Robert F. Seibert dan Jon G. Wagner. 1993. Politics and Change in the Middle East: sources of conflict and accommodation. New Jersey: A Simon & Schuster Company, hlm. 319.452 Lee Bih Ni, op. cit., hlm. 280-281.453 Roy R. Andersen, Robert F. Seibert dan Jon G. Wagner, op. cit., hlm. 320.454 Ibid.


Kesan buruk peperangan yang berlaku adalah kehilangan nyawa yang banyak di

Arab Saudi disebabkan oleh pengeboman dan serangan-serangan yang

dilakukan oleh Iraq. Sudah semestinya setiap peperangan yang berlaku akan

menyebabkan kehilangan nyawa. 455 Sebanyak 10 000 rakyat Kuwait mungkin

telah terbunuh dalam peperangan tersebut. Beberapanya telah diseksa dalam

masa yang singkat tetapi amat kejam dilakukan semasa penjajahan Iraq di

Kuwait.456 Kedua-dua pihak yang bertelingkah masing-masing tidak mahu

mengalah telah meletakkan nyawa sebagai pertaruhan dalam peperangan ini.

Mereka yang terlibat secara langsung atau tidak langsung dalam peperangan ini

tidak terkecuali dalam menjadi korban dalam peperangan ini, terutamanya orang

awam yang tidak bersalah juga terkorban. Perang Teluk merupakan satu jenayah

berdarah yang dilakukan oleh imperialisme yang telah mendedahkan peristiwa

penuh seram di dalam kejadian pembunuhan akhir yang berlaku di jalan raya

Basra. Kejadian itu ditambah dengan senarai-senarai kejadian penyembelihan

manusia.457

Selain itu, penyakit dan kebuluran mula melanda di negara yang diserang

dan kebanyakannya kanak-kanak dan warga tua dalam semua kumpulan dan

spektrum etnik negara tersebut menghadapi kesan tersebut. Dianggarkan

sebanyak 100 000 – 200 000 rakyat Iraq telah terbunuh dalam perang tersebut.

Angka yang sebenar masih belum diketahui.458

Perang Teluk telah mengubah Kuwait sebagai sebuah pusat riadah dan

kemewahan kepada negara di mana keperluan asas tidak boleh dijamin.459 Hal

ini demikian kerana, sebelum tentera Iraq berundur dari Kuwait, mereka

membakar 800 telaga minyak yang telah memusnahkan pengeluaran dan

menyebabkan kerosakan alam sekitar yang teruk. Api yang menyala di Kuwait

berlaku hampir 1 tahun. Semasa krisis tersebut, air, elektrik dan perkhidmatan di

Kuwait telah terputus. Bangunan-bangunan pula rosak, rumah-rumah rosak, dan

3000 jongkong emas telah dicuri dan dibawa ke Iraq.460

455 William L. Cleveland. 1994. Modern Middle East. United States: Westview Press, hlm. 436.456 Roy R. Andersen, Robert F. Seibert dan Jon G. Wagner, op. cit., hlm. 319.457 The Impact of the Gulf War. April 1991. dlm.http://www.socialistaction.net/International/International-Politics/The-impact-of-the-Gulf-war.html458 Roy R. Andersen, Robert F. Seibert dan Jon G. Wagner, op. cit., hlm. 319.459 Roy R. Andersen, Robert F. Seibert dan Jon G. Wagner, op. cit., hlm. 319.460 Carl L. Bankston III, op. cit., hlm. 317.

http://www.socialistaction.net/International/International-Politics/The-impact-of-the-Gulf-war.html



Tentera Iraq telah memusnahkan tangki-tangki penyimpanan minyak dan

mencurahkan berjuta-juta gelen minyak mewujudlkan bahaya alam sekitar yang

serius.461 Misalnya,dalam Perang Teluk ini, Iraq telah menumpahkan minyak dari

telaga-telaga minyak Kuwait ke teluk. Kesan-kesan jangka panjang ke atas

atmosfera tidak diketahui, seperti kesan jangka panjang tumpahan minyak yang

disengajakan oleh Iraq di utara Teluk. Tetapi kesan-kesan jangka panjang adalah

jelas seperti kehidupan di Kuwait sangat teruk untuk tempoh enam bulan

pertama selepas perang. Jika angin tidak membersihkan udara di Kuwait, Kuwait

akan gelap pada tengah hari, dengan matahari kemerahan hampir tidak mampu

untuk menembusi kepulan asap dan gas yang semakin menebal.462 Selain itu,

tumpahan minyak dan petroleum di Kuwait telah mengubah landskap di situ.463

Perang Teluk ini melibatkan sistem peperangan yang canggih dan pihak-

pihak yang bertelingkah berusaha untuk memenangi peperangan dalam apa

cara sekalipun. Hal ini demikian menyebabkan penggunaan racun yang

berbentuk bom kimia dan tenaga nuklear. Hal ini bukan sahaja membunuh

manusia melalui kimia yang yang terhasil daripada letupan malah bahan-bahan

ini juga mengancam kehidupan manusia dalam jangka masa panjang. Misalnya,

dalam Perang Teluk ini penggunaan uranium (DU) telah digunakan dengan

berleluasa. Satu fenomena yang dikenali sebagai sindrom Perang Teluk atau

penyakit Perang Teluk yang menyebabkan punca-punca pelbagai penyakit dan

kecacatan kelahiran. Bebaerapa faktor yang dianggap sebagai kemungkinan

kepada berlakunya sindrom ini termasuklah penggunaan uranium, bahan kimia

yang digunakan dalam senjata dan vaksin antraks.464

4.3 Kesan Pasca Perang Teluk Dari Segi Ekonomi.

Ekonomi merupakan nadi bagi sesebuah negara. Apabila ekonomi

sesebuah negara itu musnah, negara itu tidak berupaya untuk membangunkan

kembali kestabilan ekonominya bagi menampung keperluan rakyat dalam

negaranya. Oleh itu, ketidakstabilan ekonomi akan mencetuskan

pemberontakan, malah menyebabkan rakyatnya menderita. Dalam Perang Teluk

terdapat negara yang menerima kesan baik dan ada juga negara yang mendapat

kesan buruk dari aspek ekonomi ini. Perang ini menyebabkan ketidakstabilan

461 Ibid.462 Roy R. Andersen, Robert F. Seibert dan Jon G. Wagner, op. cit., hlm. 319.463 Ibid.464 Lee Bih Ni, op. cit., hlm. 278.


ekonomi di negara yang diserang manakala negara-negara yang menyerang

telah mendapat faedah ekonomi dari perang tersebut.

Misalnya, Amerika Syarikat telah mendapat kesan baik iaitu telah

menerima pembiayaan penuh untuk perang tersebut.465 Perang Teluk ini

merupakan perang yang sangat unik dalam sejarah Amerika Syarikat dari segi

kesannya terhadap bajet dan ekonomi. Hal ini demikian kerana, Amerika

Syarikat telah berjuang habis-habisan untuk inventori dan sekutu Amerika yang

dibayar untuk perang itu. Malah, Amerika Syarikat mendapat “keuntungan”

dalam perang tahun 1991 yang berakhir pada 1 Oktober itu. Jumlah yang

dijanjikan dari rakan pakatan Amerika Syarikat menjadi $ 54 bilion. Setakat ini

jumlah yang diterima ialah $ 46. 6 bilion, di mana $ 41.8 bilion dalam bentuk

tunai dan $ 5.4 bilion dalam bentuk barangan, temasuklah bahan api. 466

Sebaliknya, Arab Saudi dan Jerman pula terpaksa berhempas pulas untuk

keluar daripada membayar janji penuh mereka. Modal lebihan dalam ekonomi

Arab Saudi yang biasanya akan dieksport telah dibelanjakan di dalam perang

tersebut manakala penglibatan Kuwait dalam modal bekalan dunia telah

dihapuskan. Arab Saudi dan Kuwait yang asalnya menjadi pembekal modal

antarabangsa menjadi peminjam antarabangsa.467 Majlis Keselamatan PBB juga

telah mengeluarkan Resolusi 661 yang mengenakan sekatan ekonomi ke atas

Iraq dengan sekatan penuh atas perdagangan Iraq tidak termasuk bekalan

perubatan, makanan dan barangan keperluan lain manusia.468

Pencerobohan Iraq terhadap Kuwait menyebabkan Kuwait menghadapi

krisis ekonomi yang sangat teruk. Infrastruktur Kuwait telah rosak dengan teruk

semasa penjajahan oleh tentera Iraq. Pemulihan daripada pencerobohan Iraq

terjejas bukan sahaja merosakkan ekonomi minyak tetapi juga merosakkan

subsidi kebajikan yang besar dan sektor perkhidmatan awam yang mempunyai

lebihan pekerja awam.469 Sejumlah besar minyak telah dipam keluar dalam

perang tersebut dan lebih 650 telaga minyak di Kuwait dibakar telah

menciptakan bencana ekologi yang sangat buruk. 470

465 The Impact of the Gulf War, op. cit.466 Leonard Silk. 16 August 1991. Economic Scene; The Broad Impact Of the Gulf War. The New York Times.467 The Impact of the Gulf War, op. cit. 468 Lee Bih Ni, op. cit., hlm. 281.469 Carl L. Bankston III, op. cit., hlm. 322.470 Roy R. Andersen, Robert F. Seibert dan Jon G. Wagner, op. cit., hlm. 319.


5.0 Penilaian.

Dalam menjalankan tugasan ini, kami dengan sebulat suara berpendapat

bahawa Iraq mempunyai alasan-alasan yang tersendiri dalam melancarkan

serangan ke atas Kuwait. Alasan-alasan tersebut telah dijadikan punca-punca

berlakunya serangan mengejut Iraq ke atas Kuwait. Saddam Hussein iaitu

pemimpin diktator Iraq sebenarnya mempunyai matlamat tertentu dalam

melancarkan serangan ke atas Kuawit. Sikap ego Saddam Hussein yang

menganggap bahawa Iraq merupakan negara yang mengetuai rantau Arab telah

menyebabkan Iraq yang dahulunya merupakan salah satu negara yang makmur

di rantau Arab telah mengalami kemusnahan teruk akibat daripada meletusya

Perang Teluk.471 Berdasarkan daripada tugasan ini, kami berpendapat bahawa

ekonomi negara Iraq merupakan masalah utama yang terpaksa dihadapi oleh

Iraq selepas mengalami kekalahan di dalam Perang Teluk. Kekalahan Iraq di

dalam perang-perang yang lain sebelum meletusnya Perang Teluk telah

menunjukkan bahawa Iraq terpaksa menghadapi krisis ekonomi yang tenat di

mana Iraq terpaksa menanggung beban hutang yang banyak. Kebanyakan

beban hutang yang dihadapi oleh Iraq adalah disebabkan oleh pembelian senjata

untuk digunakan semasa perang. Masalah ekonomi tersebut semakin parah

apabila Iraq sekali lagi telah mengalami kekalahan di atas perangan yang

dimulakan sendiri oleh mereka iaitu Perang Teluk.

Selain itu, kami juga berpendapat bahawa perang bukanlah penyelesaian

bijak yang harus diambil oleh mana-mana pemimpin di dalam sesebuah negara.

Kami percaya bahawa peperangan hanya akan mewujudkan pelbagai masalah

dan beban yang berat terhadap negara-negara yang terlibat. Keadaan akan

menjadi bertambah buruk apabila rakyat-rakyat yang tidak berdosa telah

menjadi mangsa pembunuhan akibat permainan perang yang dilakukan oleh

pemimpin diktaktor mahupun pemimpin kuku besi setiap kali negara mereka

menghadapi masalah atau krisis. Bukankah adalah lebih baik sekiranya

pemimpin-pemimpin yang terlibat membuat rundingan secara damai? Perjanjian-

perjanjian tertentu mungkin juga boleh dimeterai semasa rundingan damai

dilakukan tetapi dengan syarat perjanjian tersebut haruslah memberikan

keuntungan secara adil dan saksama kepada pihak-pihak yang terlibat.

Sekiranya langkah ini diambil di antara Iraq dan mana-mana negara yang

menghadapi krisis dengannya, kami yakin bahawa menjalankan peperangan 471 Joseph N. Weatherby. 2002. The Middle East and North Africa: A Political Primer. California: Addison Wesley Longman, Inc., hlm. 2.


tidak lagi akan menjadi pilihan utama mereka. Dalam masa yang sama, negara

mereka juga tidak akan menghadapi beban yang berat akibat daripada

peperangan yang diletuskan itu. Tidak dilupakan juga bahawa keselamatan dan

kebajikan rakyat-rakyat di negara-negara yang terlibat juga akan sentiasa

terpelihara.

6.0 Kesimpulan.

Kesimpulannya, Perang Teluk telah memberikan pelbagai keburukan kepada

pihak-pihak yang terlibat. Sebagai salah satu negara yang berada di rantau Arab,

Iraq tidak seharusnya menyerang Kuwait yang juga merupakan negara yang

berada di dalam lingkungan rantau Arab. Sebagai negara yang berada di dalam

rantau yang sama, adalah lebih baik kedua-dua kuasa ini iaitu Iraq dan juga

Kuwait mencari jalan penyelesaian dan bukannya merancang peperangan.

Membuat rundingan secara damai adalah jauh lebih baik daripada melancarkan

peperangan. Peperangan yang berlaku akibat daripada permainan politik para

pemimpin yang menyimpan hasrat atau niat dalam menguasai sesebuah

kerajaan yang lain hanya mendatangkan keburukan dan malapetaka kepada

rakyat yang tidak berdosa khasnya. Buktinya, peperangan yang telah

menyaksikan Iraq di bawah pimpinan Saddam Hussein tidak berjaya dalam

mencapai matlamat mereka semasa melancarkan serangan ke atas Kuwait.

Hasilnya, Iraq telah mengalami pelbagai masalah sangat besar. Kekalahan Iraq

ke atas serangan yang telah dicetuskan sendiri oleh mereka telah mengikis

maruah dan kedaulatan negara mereka sendiri. Selepas kalah di dalam Perang

Teluk, sebahagian besar masyarakat di bahagian utara dan selatan Iraq telah

bangkit menentang Saddam Hussein. Penentangan tersebut semakin bertambah

apabila terdapat sebilangan tentera Iraq yang berundur daripada Kuwait telah

memulakan pemberontakan menentang rejim Saddam Hussein.472 Penentangan

yang dilakukan oleh tentera Iraq tersebut dikenali sebagai intifada iaitu

perkataan Arab yang membawa maksud kebangkitan. Negara Iraq telah berada

di ambang keruntuhan apabila Baghdad dilaporkan telah hilang kawalan ke atas

beberapan buah negara sebagai rejim Ba’th yang kuat.473 Meskipun begitu,

Saddam Hussein dan rejimnya masih lagi berupaya dalam memperbaiki dan

memulihkan kawalan negara mereka ke atas negara-negara yang terlibat di

dalam tempoh beberapa minggu selepas meletusnya Perang Teluk.

472 F. Gregory Gause, III. 2010. The International Relations of The Persian Gulf. United Kingdom: Cambridge University Press, hlm. 114.473 Ibid., hlm. 102.


Seterusnya, negara kecil Kuwait yang telah menjadi mangsa serangan Iraq

juga tidak ketinggalan dalam menerima musibah yang sama seperti Iraq di mana

mereka juga terpaksa menghadapi pelbagai masalah besar sebagai akibat

daripada Perang Teluk itu sendiri. Namun begitu, Kuwait berjaya melepaskan diri

daripada cengkaman Iraq selepas mendapat bantuan daripada Pasukan

Bersekutu yang diketuai oleh Amerika Syarikat. Disebabkan bantuan dan yang

diberikan oleh Amerika Syarikat semasa menentang Iraq di dalam Perang Teluk,

Kuwait telah kekal sebagai penyokong kuat polisi negara Amerika Syarikat dalam

usaha untuk menentang Iraq. Meskipun selepas sepuluh tahun berakhirnya

Perang Teluk, Kuwait masih lagi menghadapi masalah ekonomi. Jatuh dan

naiknya ekonomi Kuwait adalah disebabkan oleh harga minyak di pasaran. Hal

ini kerana, penjualan petroleum mewakili 90% pendapatan eksport kerajaan

Kuwait. 474

RUJUKAN

Alberto Bin, Richard Hill and Archer Jones. 1998. Desert Storm: A Forgotten War.

United States of America: Greenwood Publishing Group, Inc.

Alex Rayon Jerez. 2009. Persian Gulf War (1990-1991). Slaid. English Language

Institute. Wheeling Jesuit University.

Carl L. Bankston III. 2003. World Conflicts: Asia and the Middle East. California:

Salem Press, INC.

Charles D. Smith. 2001. Palestine and The Arab-Israel Conflict. United States of

America: Bedford/St.Martin’s.

Daryl G. Press. 2001. The Myth of Air Power in The Persian Gulf War and The

Future of Warfare. International Security. 26(2), 5-44.

474 Joseph N. Weatherby, op. cit., hlm. 217.


Ederton, L. Benjamin dan Michael J. Mazarr, eds. 1994. Turning Point: the Gulf

War and U.S. Military Strategy. Westview Boulder: Colo. Press.

F. Gregory Gause, III. 2010. The International Relations of The Persian Gulf.

United Kingdom: Cambridge University Press.

Joseph N. Weatherby. 2002. The Middle East and Northe Africa: A Political Primer.

California: Addison Wesly Longman, Inc.

Kawasima, Y. 2003. Japanese Foreign Policy at The Crossroad. Washington: The

Breaking Institution.

Kenneth W. Estes, (n.d.). International Relatives & Security Network: Iraq

Between Two Occupations The Second Gulf War (1990-1991). Swiss Federal

Institute of Technology Zurich.

Lee Bih Ni. 2012. Sejarah Konflik Asia Barat Selepas Perang Dunia Kedua. Mohd

Shahudin Bin Karim dan M. Isamuddin Syah Bin Hj. Hanapi (ed.).

Kota Kinabalu: Sekolah Pendidikan dan Pembangunan Sosial, Universiti

Malaysia Sabah .

Leonard Silk. 16 August 1991. Economic Scene; The Broad Impact Of the Gulf

War. The New York Times.

M Muttaqien. 2007. Japan in The Global “War of Terrorism”. Global and

Strategis. 1(2): 151- 169.

Nathaniel Harris. 1999. Israel and The Arab Nations in Conflict. Italy: Steck-

Vaughn Company.

Roy R. Andersen, Robert F. Seibert dan Jon G. Wagner. 1993. Politics and Change

in the MiddleEast: sources of conflict and accommodation. New Jersey: A

Simon & Schuster Company.

Steve A. Yetiv. 1997. The Persian Gulf Crisis. America: Greenwood Press.

William L. Cleveland. 1994. Modern Middle East. United States: Westview Press.

Wolfgang F. Danspeckgruber and Charles R.H. Tripp. 1996. The Iraqi Aggression

against Kuwait: Strategic Lessons and Implications for Europe. United

States of America: Westview Press, a Division of Harper Collins Publishers,

Inc.


http://www.socialistaction.net/International/International-Politics/The-impact-of-

the-Gulf-war.html

Konflik Arab Israel: Deklarasi Balfour

Stephanie Viviana [email protected]

Abstrak

Konflik Arab dengan Israel memang merupakan isu yang rumit untuk

dibincangkan dan diperdebatkan samada dari aspek agama, ekonomi, sejarah,

ketenteraan mahupun hubungan antarabangsa. Bangsa Yahudi begitu teruja

untuk membina negara di tanah Palestin kerana ia merupakan ‘Tanah Rahmat’

yang menjadi rebutan tiga agama, iaitu Islam, Yahudi dan Kristian. Ketiga-tiga

agama ini mempunyai matlamat masing-masing untuk menawan tanah tersebut.

Hal ini disebabkan tanah Palestin sangat mulia di sisi ketiga-tiga agama ini.

Mereka masing-masing menganggap tanah tersebut merupakan tanah suci

agama mereka yang telah ditentukan Allah sejak beribu tahun dahulu. Bagi umat

Islam, di tanah inilah terbinanya Masjidil Aqsa, iaitu masjid ketiga paling mulia di

dunia ini, setelah Masjidil Haram dan Masjid Nabawi. Bagi penganut Yahudi pula,

tanah tersebut merupakan 'Tanah Yang Dijanjikan Tuhan' kepada mereka. Tapak




itu merupakan asal usul nenek moyang mereka, iaitu keturunan Bani Israel. dan

di situlah kampung halaman mereka. Mereka percaya, di tanah itulah

terletaknya Bukit Zion, dan situlah tertanamnya Temple of Solomon, iaitu kuil

suci mereka. Oleh hal yang sedemikian mereka berkeras unutk merebut tanah

itu dan begitu juga dengan umat Islam yang turut berjuang atas agenda yang

sama. Perebutan yang telah bermula sejak dahulu itu telah banyak

mengorbankan nyawa sehingga sekarang.

1.0 PENGENALAN

1.1 Konflik Tanah Palestin

Bagi penganut agama Kristian pula, mereka menganggap bahawa tanah

itu juga merupakan tanah suci agama mereka. Hal ini sedemikian adalah kerana

Nabi Isa telah dilahirkan di Temple of Nazareth yang terletak di tanah tersebut.

Nabi Isa juga telah menyampaikan ajarannya dan mengikut kepercayaan

Kristian, Nabi Isa juga telah disalibkan di sana.

2.0 PERKEMBANGAN PERGOLAKAN

2.1 Perang Dunia Pertama

Perang Dunia pertama telah tercetus pada tahun 1914 tercetus berikutan

pembunuhan pewaris takhta kerajaan Austria- Hungary.475 Bagi Yahudi, perang

ini merupakan platform bagi mereka untuk mengaburkan mata dunia. Dengan

tercetusnya perang, zionis Yahudi dapat mencapai matlamat tersirat mereka

iaitu untuk mengambil alih Palestin dan menubuhkan Negara Yahudi yang

berdaulat dan dilindungi undang-undang antarabangsa.476 Perang ini melibatkan

dua kuasa besar; iaitu Pakatan Bertiga Britain-Perancis-Rusia yang menentang

Pakatan Pusat iaitu Jerman dan Austria/Hungary. Negara lain seperti Amerika

Syarikat dan Itali bertindak menyertai Pakatan Bertiga, manakala Kerajaan Turki

475 Sabaruddin Hussein, Konspirasi Yahudi: Peperangan dan Penakhlukan, Selangor: PTS Islamika Sdn. Bhd, 2011, hlm.12.476 Ibid., hlm. 1.


Uthmaniyah pula menyertai Pakatan Pusat. Kerajaan Turki Uthmaniyyah yang

berada di bawah Pakatan Pusat, diserang hebat oleh Pakatan Bertiga Britain-

Perancis-Russia. Kerajaan Islam Timur diserang dan ditawan oleh Britain.

Kerajaan Islam Barat yang menjangkau hingga ke Algeria dan Sudan manakala

negara-negara utara Afrika dikuasai oleh Perancis. Kerajaan Islam juga diserang

dari utara oleh Rusia, menyaksikan Rusia menawan kawasan utara kerajaan

Islam. Pada ketika ini, negara bangsa dan kerajaan Islam yang disatukan di

bawah satu pemerintahan khalifah masih belum wujud, dan pentadbir adalah

gabenor masing-masing.

Pada tahun 1919, berakhirnya Perang Dunia Pertama. Kerajaan Islam Turki

Uthmaniyyah menerima tamparan hebat setelah kehilangan kawasan-

kawasannya yang luas, termasuklah Palestin. British dan Perancis mula

menjalankan kolonisasi di tanah-tanah jajahannya. Bertitik tolak daripada situ

wujudlah negara bangsa, apabila sempadan-sempadan digariskan memisahkan

sempadan agama.

2.2 Deklarasi Balfour

Perisytiharan Balfour berupa sepucuk surat dari Setiausaha Luar Britain yang

bernama Arthur James Balfour.477 Tujuan deklarasi ini dibuat adalah untuk

membenarkan peghijrahan bangsa Yahudi secara besar-besaran dari Eropah ke

Palestin. Pada ketika tempoh inilah, kerajaan Turki Uthmaniyyah mengalami

konflik yang semakin hebat. Britain melalui perisiknya yang dikenali sebagai

Lawrence of Arabia, menyuburkan semangat nasionalisme di negara-negara

Arab. Pejuang kebangsaan Arab pula menyerang kerajaan Turki Uthmaniyyah.

Pemerintah Arab ketika itu, Emir Faisal I, berpaling tadah dan memihak kepada

Britain. Sejak itulah kerajaan Arab menjadi tali barut Britain. Pada tahun 1915,

Britain mula menduduki kawasan Iraq. Akhirnya pada 1917, Britain menduduki

semula kawasan Palestin. Pada 1917, Britain mengisytiharkan Deklarasi Balfour,

iaitu perjanjian antara kerajaan Britain dengan ketua persatuan Yahudi Britain

ketika itu, yang mana antaranya menjanjikan tanah Palestin kepada Yahudi.

Disebabkan Deklarasi Balfour ini, bangsa Yahudi dapat mewujudkan

negara Israel di Palestin pada tahun 1948 dan seterusnya menyebabkan Negara-

negara Arab di timur tengah menjadi marah dan ingin membela rakyat Palestin.

2.3 Peristiwa 15 Mei 1948

477 Ibid., hlm. 30.


Bagi seluruh rakyat Palestin, tarikh 15 Mei saban tahun akan terus diingati dan

ditangisi sebagai Hari Nakba, iaitu hari di mana segala kecelakaan yang

menimpa mereka bermula tanpa menunjukkan sebarang tanda pengakhirannya.

Nakbah diistilahkan sebagai malapetaka atau bencana besar.478 Pada hari

tersebut, bermulanya pencerobohan dan pemusnahan lebih 500 buah bandar

dan kampung Palestin oleh tentera Zionis selepas tertubuhnya negara haram

Israel pada 15 Mei 1948.479 Kesannya, lebih 700,000 atau tiga perempat daripada

umat Palestin menjadi pelarian selepas diusir dari bumi kelahiran mereka.

Penubuhan negara haram Israel ini telah berjaya merealisasikan hasrat Zionis

sejak 31 hb Ogos 1897M melalui deklarasi Persidangan Basel, Swisszerland yang

merupakan gerakan untuk menubuhkan sebuah negara untuk umat Yahudi,

kemudiannya diekori dengan Deklarasi Balfour pada 2 November 1917. British

yang merupakan sekutu kuat gerakan Zionis sentiasa menyebelahi mereka

malah mengisytiharkan Deklarasi Balfour untuk memberi jaminan untuk

mewujudkan Negara khusus untuk bangsa Yahudi di Palestin.480 Perisytiharan

penubuhan Israel telah dibuat di Muzium Tel Aviv diadakan tepat pukul 4 petang

15 Mei 1948 oleh David Ben-Gurion yang secara simboliknya menghentakkan

tukul kayu di atas meja, diikuti oleh nyanyian Hatikvah yang kini menjadi lagu

rasmi Israel oleh 250 tetamu. Bermula dari saat itu, tanah air umat Palestin mula

dibanjiri dan dicerobohi oleh pendatang Yahudi dari seluruh dunia. Manakala,

rakyat Palestin pula menanggung derita dan merempat menjadi pelarian di

bumi sendiri dan negara-negara sekitarnya. Kira-kira 6 juta orang pendatang

Yahudi hidup dalam serba kemewahan di sebalik tembok keselamatan yang

dibina mengelilingi negara haram Israel.

Sejak penubuhan Israel pada 1948, rentetan-rentetan peristiwa siri

peperangan yang melibatkan Israel dan juga ‘jiran-jirannya’ di negara-negara

Arab banyak menyusul. Tindakan ketenteraan Israel di dalam peperangan

bermula pada tahun 1948 dan seterusnya ke siri peperangan pada tahun 1956,

1967 dan 1973 melawan tentera Muslim sebenarnya menggambarkan siri-siri

peperangan ini adalah untuk Israel menunjukkan kekuatan tenteranya di dunia

dan juga untuk menyebar luaskan jajahan ‘negaranya’ secara haram di Palestin.

478 Zainur Rashid bin Zainuddin, Palestin Dijajah: Di manakah Solahuddinnya?, Selangor: Aman Palestin Berhad, 2009, hlm. 22.

479 Ibid., hlm. 25.

480 Ibid., hlm. 23.


Kejayaan Israel dalam menubuhkan negaranya sendiri pada 1948 mendorong

Israel untuk melaksanakan aktiviti-aktiviti seperti politik, ekonomi, sosial dan

budaya negaranya berpandukan kepada ajaran dan gerakan Zionis. Tujuan

utama mereka merancang sebegitu adalah kerana untuk menubuhkan sebuah

negara yang terdiri dari komuniti Yahudi. Perkara ini menjadi konflik dan

masalah di antara Arab dan Israel.

2.3 Krisis Suez 1956

Selepas Perang Dunia Kedua, Britain telah menilai semula peranannya di rantau

Timur Tengah dalam cahaya kekangan ekonomi yang teruk dan sejarah kolonial.

Potensi ekonomi di Timur Tengah, dengan rizab minyak yang besar, serta

kepentingan geo-strategik Terusan Suez terhadap latar belakang Perang Dingin,

mendorong Britain untuk menyatukan dan mengukuhkan kedudukannya di sana.

Kerajaan Mesir dan Iraq telah dilihat penting untuk mengekalkan pengaruh

British yang kuat di rantau itu. Peristiwa ini membawa kepada Krisis Suez.

Seperti yang diketahui, kekuatan tentera Britain telah tersebar di seluruh

rantau ini. Hal ini termasuk kompleks besar tentera di Suez dengan orang

garnisun kira-kira 80,000, menjadikannya salah satu daripada pemasangan

terbesar tentera di dunia. Garnison adalah suatu korps pasukan yang

ditempatkan di suatu benteng untuk pertahanan dan melawan musuh yang

menyerang.

Perang Terusan Suez berlaku pada 29 Oktober 1956 yang dicetuskan oleh

Israel.481 Asas Suez telah dianggap satu bahagian penting kedudukan strategik

Britain di Timur Tengah; bagaimanapun, semakin ia menjadi sumber ketegangan

yang semakin meningkat dalam hubungan Anglo-Mesir ini , Mesir selepas

perang politik domestik telah mengalami perubahan radikal, didorong

dalaman,ada sebahagian kecil oleh ketidakstabilan ekonomi, inflasi, dan kadar

pengangguran. Pergolakan itu mula nyata sendiri dalam pertumbuhan

kumpulan radikal politik seperti Ikhwan Muslimin di Mesir, dan sikap yang

semakin bermusuhan ke arah Britain dan kehadiran mereka di negara Mesir.

Hasilnya, tindakan kerajaan Mesir bermula untuk mencerminkan penduduk dan

dasar anti-British mula menerima hubungan Mesir dengan Britain. Terusan Suez

ini merupakan laluan Israel, Perancis dan Britain untuk tujuan ekonomi dan

481 Anwar M.Aris, Israel is Not Real: Negara Palsu di Tanah Rampasan, Kuala Lumpur: Alam Raya Enterprise, 2009, hlm. 23-24.


politik mereka. Peperangan ini menyebabkan keempat-empat negara yang

terlibat mengalami kerugian disebabkan Terusan Suez menjadi rosak dan tidak

lagi boleh digunakan sebagai laluan kapal.

Krisis tersebut berjaya menaikkan reputasi Nasser sebagai ketua Negara

Arab walaupun Mesir tewas dari segi ketenteraan. Krisis itu juga menamatkan

penguasaan British-Perancis di timur tengah apabila Perdana Menteri

British Anthony Eden dan Perdana Menteri Perancis Guy Mollet meletak jawatan.

PBB menghantar pasukan United Nation Emergency Force(UNEF) selepas Krisis

Suez untuk mengawal sempadan Mesir-Israel.

2.5 Pertempuran Antara sempadan

Selepas Krisis Suez 1956, Mesir telah mempersetujui Penempatan Pasukan

Kecemasan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (UNEF). Persetujuan itu adalah

untuk memastikan semua pihak mematuhi Perjanjian Genjatan Senjata yang

telah dilakukan pada tahun 1949.

Pertempuran kecil di sempadan antara Israel dan jiran-jiran Arab telah

berlaku dalam tahun-tahun berikutnya. Pertempuran berlaku terutamanya

antara sempadan Syria. Sempadan Israel yang sangat panjang dengan Jordan

dan Syria menyebabkan kawasan tersebut sentiasa tegang dengan serangan

dari kedua-dua pihak. Syria dengan bantuan USSR sering menyerang utara Israel

dari Bukit Golan. Syria kemudiannya telah menandatangani perjanjian

pertahanan bersama Mesir pada November 1966. Tidak beberapa lama

kemudiannya, Pasukan Pertahanan Israel yang dikenali sebagai IDF telah

bertindak menyerang Bandar as-Samu di Tebing Barat yang diduduki oleh

Jordan. Serangan itu adalah sebagai tindak balas terhadap Pertubuhan

Pembebasan Palestin (PLO). Israel bertindak balas dengan memusnahkan

pemukiman Es Samu, perkampungan perlarian Palestin di Jordan Serangan yang

yang dinamakan Operasi Shredder ini dilancarkan oleh Golda Meir kerana

bimbang perlarian Palestin akan membalas dendam terhadap Israel.482 200

rumah musnah dan 4000 perlarian syahid.

Berlaku juga serangan lombong yang menyebabkan 3 kematian. Raja

Hussein dari Jordan telah mengkritik Presiden Mesir, Gamal Abdel Nasser yang

482 Anwar M.Aris, op.cit., hlm. 25.


gagal mengambil bahagian dalam menghulurkan bantuan kepada Jordan dan

dikatakan sebagai bersembunyi di sebalik ‘skirt’ UNEF.483

Pada bulan Mei tahun 1967, Presiden Mesir itu telah menerima laporan

palsu daripada Kesatuan Soviet. Laporan tersebut adalah tentang Israel membua

keputusan untuk menguasai sempadan Syria. Naser mula menghantar

tenteranya ke sempadan Semenanjung Sinai pada 16 Mei. Pada 19 Mei, berlaku

penguatkuasaan pengusiran dari Gaza dan Sinai. Kemudian, pada tahun 1966.

Israel dikatakan merampas Bukit Golan dandikatakan akibat daripada dasar

berpihak oleh Persatuan Bangsa-Bangsa Bersatu.484

2.6 Perjanjian Pertahanan Mesir

U Thant, Setiausaha Agung Persatuan Bangsa-Bangsa Bersatu mencadangkan

untuk menempatkan pusat penguasaan UNEF di sebelah sempadan Israel.

Namun, cadangan ini ditolak oleh Israel walaupun turut ditekan oleh Amerika

Syarikat.

Israel telah bertindak mengulangi pengisytiharan yang dibuat pada tahun

1957, bahawa sebarang penutupan Selat akan diaggap sebagai satu tindakan

perang atau justifikasi untuk berperang. Nasser pula memulakan tindakan ke

atas Israel dengan menutup Selat Tiran kepada kapal-kapal Israel. Pasukan UNEF

diminta oleh Nasser untuk berundur dari Sinai. Tindakan Nasser ini telah

meyakinkan negara Arab lainnya bahawa mereka sudah bersedia untuk

berperang dengan Israel. Kemudiannya Nasser mengerahkan hampir 45 ribu

tenteranya untuk memasuki dan mempertahankan Sinai. Beliau turut

menyatakan bahawa matlamat mereka akan menjadi pemusnah Israel. Beliau

menyatakan bahawa Orang-orang Arab mahu berjuang. Dalam erti kata lain,

mereka bersedia untuk berperang kerana Israel telah menyatakan bahawa

sebarang tindakan penutupan Selat adalah bagaikan sebuah isyarat untuk

membawa mereka berperang. Tindakan agresif Nasser inilah sebenarnya yang

ditunggu Israel untuk menjustifikasikan peperangannya ke atas negara Arab.

Israel begitu mengharapkan peperangan kerana mereka dapat meluaskan

wilayahnya, tujuannya adalah bagi memastikan sumber bekalan makanan dan

483 Burrowes, Robert & Muzzio, Douglas. The Road to the Six Day War: Towards an Enumerative History of Four Arab States and Israel, 1965–67. The Journal of Conflict Resolution. 16(2). 1972. hlm. 224-225.

484 Anwar M.Aris, op. cit., hlm. 28.


air mereka terjamin serta mereka boleh beribadah di tembok tangisan bekas Kuil

Sulaiman yang mereka muliakan.

Konflik menjadi semakin parah pada 30 Mei 1967, di mana Mesir-Jordan

telah memeterai pakatan ketenteraan dan disokong oleh Algeria dan Iraq.

Pakatan ini telah memberi amaran kepada Israel mengenai serangan yang akan

dilakukan Arab. Pakatan ini membuatkan keadaan krisis menjadi panas. Melalui

perjanjian ini juga Mesir bertindak mengepalai satu pasukan tentera yang besar

untuk menghancurkan Israel. Sudah tentu Israel melihat perjanjian ini

merupakan kombinasi yang berbahaya kepada kelangsungan penubuhannya.

Mesir memiliki pasukan tentera yang terkuat hasil bantuan dari USSR, lebih-lebih

lagi tentera udaranya. Syria pula merupakan sekutu kuat Mesir dan tenteranya

seringkali mengebom utara Israel dari Bukit Golan. Pasukan tentera Jordan pula

dilatih oleh British dan juga USA.

Akibat daripada tekanan itu, Israel yang dibantu oleh Amerika Syarikat

dari segi senjata dan teknologi yang canggih dari awal penubuhan negaranya

menyebabkan Israel semakin berani mencabar. Tanggal 1 Jun 1967, empat hari

sebelum perang bermula, Israel telah memutuskan untuk memberi ancaman

kembali kepada pihak Arab sebagai meningkatkan keamanan dan keselamatan.

Hal ini menurut Israel, keberkesanan ketenteraan, kestabilan nasional dan

pengawalan keselamatan negara adalah lebih efektif sebagai bentuk kekuatan

negara berbanding hal yang lain. Israel juga telah menggariskan tiga masalah

yang menyebabkan peperangan ini berlaku. Ia adalah masalah sempadan,

konflik antara masyarakat dan serangan pengganas.

Sebenarnya, menerusi biografi Abba Eban yang merupakan Menteri luar

Israel ketika itu, dia mendapat maklumat bahawa Nasser tidak menginginkan

peperangan dan berjanji kepada U Thant, Setiausaha Agung PBB ketika itu. Eban

pergi ke Washington untuk mendapatkan sokongan USA. Namun USA

menyatakan bahawa melalui perisikannya tentera Mesir di Sinai dalam

kedudukan bertahan.485

Walaupun tidak mendapat sokongan USA, Israel merancang untuk

melancarkan peperangan. Selepas kehilangan sokongan dari USSR, Nasser

membatalkan rancangannya untuk melakukan serangan mengejut ke atas Israel.

485 Mohammad Redzuan Othman, Timur Tengah dan Afrika Utara Moden, Terj, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, Kementerian Pelajaran Malaysia, 1991, Hlm.356.


Pada 1 Jun Moshe Dayan dilantik sebagai Menteri Pertahanan Israel dan 3 Jun

Israel sudah bersiap sedia untuk berperang. Pada 5 Jun, Israel melakukan

“Operasi Fokus” iaitu mogok udara secara besar-besaran merupakan

pembukaan kepada Perang Enam Hari.486

3.0 PERISTIWA SEPANJANG PEPERANGAN

Perang Enam Hari pada bulan Jun 1967 yang dikenali sebagai Perang Arab-Israel

1967, merupakan peperangan antara Israel dan negeri-negeri Arab, iaitu Mesir,

Jordan, dan Syria.487 Perang Enam Hari terjadi pada tahun 1967 antara Israel di

satu pihak menghadapi gabungan tiga negara Arab, yaitu Mesir dan Negara

jirannya yang juga dikenali sebagai Republik Arab Bersatu, Jordan, dan Syria.

Ketiga-tiga juga mendapatkan bantuan aktif dari Irak, Kuwait, Arab Saudi, Sudan

dan Aljazair. Perang tersebut berlangsung selama 132 jam 30 minit iaitu kurang

dari enam hari sebenarnya. Perang Enam Hari juga dikenali sebagai Perang Jun

1967, Perang Arab-Israel, atau Perang Arab-Israel Ketiga. Perang itu telah

berlaku di antara 5 dan 10 Jun, 1967. Jordan, dan Syria. Israel melancarkan

serangan udara mengejut terhadap kuasa Arab. Semenanjung Gaza dan

Semenanjung Sinai dari Mesir, Tebing Barat dan Jerusalem Timur dari Jordan, dan

Bukit Golan dari Syria telah dikawal oleh Israel. Peristiwa ini ibarat ‘sudah jatuh,

ditimpa tangga’ oleh rakyat Palestin kerana terpaksa menghadapi An-Naksah

(malapetaka berulang) selepas melalui peristiwa An-Nakba pada 1948. Hari

Nakba ini mula disambut oleh pemimpin Palestin Yasser Arafat pada tahun 1998

bagi memperingati hari di mana bermulanya pencerobohan dan pemusnahan

lebih 500 buah bandar dan kampung Palestin oleh tentera Zionis selepas

tertubuhnya negara haram Israel pada 15 Mei 1948.

Secara ringkasnya, Perang tersebut berlaku disebabkan oleh

ketidakpuasan hati orang Arab atas kekalahannya dalam Perang Arab-Israel

pada tahun 1948 dan tahun 1957. Mereka juga tetap tidak bersedia dan tidak

mahu sesekali mengakui dan menerima keberadaan negara Israel. Mereka juga

menyerukan penghancuran negara Yahudi tersebut dan mengusir penduduknya

ke laut. Selama bertahun-tahun, terjadi perang kecil-kecilan di perbatasan antara

486 Anwar M.Aris, op. cit., hlm. 44.

487“Peristiwa Nakba dan Masa Depan Palestin” dlm. http://khairazahra.wordpress.com/2012/05/15/peristiwa-nakba-masa-depan palestin/ Retrieved 15 November 2012.

http://khairazahra.wordpress.com/2012/05/15/peristiwa-nakba-masa-depan%20palestin/


pasukan Mesir, Syria, dan Jordan dengan Israel. Selain itu, negara-negara Arab

juga mendorong gerilyawan Palestina menyerang sasaran-sasaran Israel.

Keadaan politik di timur tengah terus berubah dan bergolak selepas tewas

dalam Perang 1948. Pasca perang 1948 menyaksikan dunia ketika itu berada

dalam situasi Perang Dingin antara 2 buah kuasa baru dunia ketika itu

iaitu Amerika Syarikat (USA) dan Kesatuan Soviet (USSR). Kedua-dua kuasa ini

masing-masing ingin melebarkan pengaruh kekuasaan mereka, tidak terkecuali

di Negara-negara Arab. Negara-negara Arab ketika itu mengalami masalah

politik dalaman yang teruk sekali, ditambah lagi dengan isu Israel dan Palestin.

Di Mesir, revolusi tentera menggulingkan monarki berlaku. Sekutunya iaitu Syria

diperintah oleh Parti Radikal Baath yang berazam kuat untuk menghalau Israel

ke laut.

Sepanjang berlakunya Perang Enam Hari, terdapat begitu banyak

kemusnahan dan kematian. Bermula pada 5 jun, seawal jam 7.10 pagi, Enam

belas jet Magister Fouga buatan Perancis, pelatih2 era 1950an dilengkapi roket

berlepas dari lapangan Hatzor. Terdapat bermacam-macam lagi peralatan dan

teknologi yang berbaris mengikutinya. Mereka menerbangkan pesawat perang

serendah mungkin bagi menyukarkan Mesir untuk mengesannya. Mereka juga

idak langsung menggunakan komunikasi dengan radio. Sekiranya berlaku

masalah sekalipun perkomunikasian dengan radio adalah tidak dibenarkan sama

sekali. Malah, mereka diarahkan untuk mengorbankan diri terhumban ke laut

sekiranya pesawat bermasalah supaya tidak melaporkan kerosakan. Tindakan ini

menunjukkan betapa tingginya keinginan Israel untuk menang dalam

peperangan ini.

Israel telah menipu satu dunia dengan menyatakan bahawa tentera darat

Mesir telah menyerang mereka terlebih dahulu. Israel mengaburi mata seluruh

dunia dan membuatkan Mesir sebagai pencetus keganasan. Sedangkan, pada

ketika terdapat 70,000 atau satu pertiga kekuatan tentera Mesir terlibat dengan

Perang Saudara di Yaman Utara.

Dalam buku bertajuk Six Days: How the 1967 War Shaped the Middle East karya

Jeremy Bowen dengan jelas menyatakan, Amerika Syarikat tahu dan merelakan

tindakan Israel memulakan Perang 6 Hari. Buku itu turut memetik kata-kata

Moshe Dayan, Menteri Pertahanan Israel ‘bermata satu’ mengesahkan 80

peratus pertembungan dan pertempuran sempadan dengan Syria sebelum


Perang 6 Hari adalah hasil tindak-tanduk provokasi Israel sendiri.

Israel bertindak mengambil satu demi satu wilayah untuk menjadi milik

mereka. Kajayaan Israel jelasnya adalah melalui kesempatan yang mereka ambil

terhadap ketidaktentuan dan kekacauan politik dalaman Negara Arab. Dalam

tempoh 17 tahun sebelum 1967, Syria mengalami sembilan rampasan kuasa

tentera mengorbankan banyak nyawa. Agensi Perisikan Israel, Mossad,

menempatkan beberapa ejen mereka di Syria, antaranya Eli Cohen. Ejen seperti

Cohen bertugas melagakan pemerintah dengan rakyat, selain mendapatkan

maklumat sulit kerajaan dan tentera Syria. Dalam buku The Six Day War 1967:

Jordan and Syria tulisan Simon Dunstan mendedahkan mengenai seorang

juruterbang Tentera Udara Iraq, Munir Redfa berpaling tadah ke Israel pada 16

Ogos 1966. Hal ini membuktikan kebijaksanaan Yahudi dalam melahrkan

pengkhianat dan tali barut untuk kepentingan sendiri.

4.0 KESAN PEPERANGAN

4.1 Perluasan Wilayah

Kesan paling utama yang boleh dilihat dalam Perang Enam Hari adalah

perluasan wilayah Israel.488 Dalam tempoh enam hari sahaja Israel telah berjaya

menambah wilayahnya sebanyak tiga kali ganda dengan menakluki

Semenanjung Sinai di Mesir, Bukit Golan di Syria, Tebing Barat dan Gaza. Kini

seluruh Palestin diduduki. Sejumlah 416 000 pelarian baru dari Tebing Barat dan

Gaza tiba di Jordan, Mesir Syria dan Lubnan. Kuasa besar memulakan serangan

diplomatik untuk memujuk negara-negara Arab supaya mengiktiraf Israel, dan

sebagai balasan Israel akan beredar dari kawasan-kawasan yang

didudukinya. Ketiadaan angkatan bersenjata selepas kekalahan tentera Arab

dalam Perang Enam Hari kemudian diganti dengan kehadiran Fatah.

4.2 Penakhlukan Masjid Al-Aqsa

Kesan yang paling mendalam kepada rakyat Palestin malah umat Islam seluruh

dunia adalah kejayaan Israel menawan Masjid Al-Aqsa.489 Setelah Berjaya

menawan Masjid Al-Aqsa, tentera Israel dikatakan telah memasukinya dan

488Al-Faqir Mohamad Raimi bin Radin, “5-10 Jun.. ‘Hari Kekalahan’?!” dlm. http://hatimukmin.com/tag/zionist-israel/ Retrieved 15 November 2012.

489 “Perang Enam Hari 1967 Kesan-kesan Selepas Perang” dlm. http://salamizhar.blogspot.com/2011/12/perang- enam-hari-1967-kesan-kesan.html Retrieved 15 November 2012.

http://salamizhar.blogspot.com/2011/12/perang-%20%20enam-hari-1967-kesan-kesan.html

http://hatimukmin.com/tag/zionist-israel/


melakukan perkara biadap di dalamnya dengan menjerit-jerit menghina umat

Islam. Kemenangan mereka menawan masjid tersebut dikatakan sebagai

membalas dendam terhadap penghinaan yang mereka terima semasa zaman

Nabi Muhammad di Madinnah. Pada tarikh 21 Ogos 1969, Masjid Al-Aqsa telah

dibakar oleh Michael Dennis Rohan dengan sokongan rejim zionis. Namun usaha

terkutuknya Berjaya dihentikan apabila api yang marak mampu dipadamkan.490

Mereka bertindak merobohkan laluan pintu maghriba dan Tembok Buroq. Mereka

menggabungkan Baitul Maqdis Barat yang mereka tawan pada tahun 1948

dengan Baitul Maqdis Timur yang mereka tawan dengan kemenangan bertempur

dalam Perang Enam Hari. Gabungan ini kemudiannya dijadikan sebagai ibu

Negara Israel pada 26 Jun 1967 dan keputusan tersebut adalah tidak mampu

dipersoalkan sesiapa.

4.3 Pembinaan Bar Lev

Sebuah kubu pertahanan milik Irael juga telah terbina.491 Kubu tersebut

merupakan kubu anti kebal yang terbaik di dunia. Kubu tersebut dibina

sepanjang 160km daripada pasir. Peruntukan untuk membina kubu tersebut

adalah kira-kira US500 juta. Keteguhan kubu tersebut ditambahkan dengan

sokongan dinding konkrit. Mereka membina kubu itu untuk melindungi Negara

mereka dari serangan udara dan kereta kebal Mesir.

4.4 Mengubah Persepsi dunia

Perang Enam Hari mengubah peta arab dan persepsi masyarakat

antarabangsa terhadap keupayaan umat Islam mempertahankan diri mereka.

Negara-negara Arab yang kaya dengan hasil petroleum tidak mempunyai

pertahanan yang mampu menewaskan Israel. Kelemahan itu telah menyebabkan

mereka tertewas dalam Perang Enam Hari. Kekalahan itu amat memalukan dan

amat pedih untuk diterima oleh seluruh umat Islam. Secara tidak langsung,

kekalahan Arab dalam Perang Enam Hari membolehkan pihak Yahudi menginjak

maruah umat Islam sehingga tidak berupaya bangun sehinggalah ke hari ini.

Pihak Israel pula meningkatkan nama mereka sebagai pasukan yang kuat

setelah Berjaya dalam peperangan ini.

490 Zainur Rashid bin Zainuddin, op. cit., hlm. 38.

491 Ibid.


Seorang tokoh Islam terkemuka, Yusuf Qardhawi telah menulis dalam

salah satu karyanya bahawa kekalahan umat Islam kali kedua ini disebabkan

mereka meninggalkan ajaran Islam ketika peperangan. Beliau juga mengecam

tindakan para pemimpin Arab yang berperang dengan semangat yang beliau

tafsirkan sebagai sekular dan nasionalisme yang melampau sedangkan

pemimpin Zionis, Chaim Weizmann berperang atas semangat keagamaan

mereka untuk mewujudkan Negara mereka.492

4.5 Pengukuhan Kedudukan Minyak Israel

Kejayaan dalam Perang Enam Hari menyebabkan kedudukan minyak Israel

menjadi lebih kukuh.493 Israel bukanlah lagi Negara yang perlu bergantung

kepada Negara-negara Arab untuk minyak. Israel meletakkan dirinya dalam

kedudukan di mana mereka boleh tawar-menawar akan minyak hasil Negara

Arab. Dalam erti kata lain, Arab tidak mempunyai pilihan kerana status dan

kedudukan Israel yang tenyata lebih kuat daripada mereka.

4.6 Kemusnahan Infrastruktur dan Kematian

Peperangan yang berlangsung selama Enam hari ini menyaksikan begitu banyak

nyawa terkorban. Barisan tentera Israel dilengkapi dengan senjata canggih

dengan mudah menyerang pihak lawannya.Banyak Infrastruktur musnah dalam

perang ini. Selain daripada itu, perang ini telah menyebabkan ramai yang mati

syahid. Dicatatkan pada pihak Israel dan sekutunya terdapat seramai 799 orang

terkorban, 2 563 cedera, dan 15 orang ditangkap. Manakala sebanyak 46 jet

pejuang telah hancur.494

Sementara itu, di pihak Negara-negara Arab pula , direkodkan sebanyak21

000 orang terkorban, 45000 cedera, dan 6000 ditangkap. Jet pejaung yang

hancur dalam peperangan ini adalah lebih 400 buah.495

5.0 PENILAIAN

492 Ibid.

493 Muhamad Hasrul Zakariah. Perang enam hari Arab-Israel, 1967: Tinjauan Awal Terhadap Kepentingan Ekonomi Britain di Israel. Jebat: Malaysian Journal of History, Politics and Strategic Studies. 33. ISSN 2180-0251. 2006. hlm. 117.494 Anwar M.Aris, op. cit., hlm. 54.

495 Ibid.


Peperangan yang berlaku sehingga pada hari ini seakan-akan tidak

berpenghujung. Israel dan Negara-negara arab terutamanya Palestin masing-

masing berjuang atas nama agama masing-masing. Namun perbalahan dua

pihak ini melihatkan campurtangan Negara luar seperti Amerika. Sepanjang

sorotan peperangan kita boleh melihat bagaimana sokongan Amerika itu

berubah-ubah. Ini seakan akan memperlihatkan adanya unsur perjuangan atas

agenda tersendiri. Israel berani berjuang bermati-matian kerana mereka percaya

bahawa nabi penyelamat mereka akan sampai di tapak ‘Temple of Solomon’

iaitu tapak berdirinya Masjid Al-Aqsa kini. Oleh itu, mereka mahu bersedia untuk

menyambut hari itu. Manakala dari pandangan Islam pula, Israel adalah kuasa

asing yang merampas tanah mereka dan mencabul kesucian Masjid Al Aqsa yang

merupakan masjid ketiga termulia bagi umat Islam. Mereka juga menganggap

bahawa Israel telah ‘meng-Yahudikan’ Baitul Maqdis yang merupakan qiblat

pertama umat Islam. Perbuatan Israel telah menyebabkan rasa ingin

memperjuangkan agama terlahir dalam diri mereka. Oleh itu, mereka tidak

mahu mengalah walaupun dalam keadaan yang serba kekurangan. Dalam

Perang Enam Hari ini, kita boleh menilai kekuatan Israel yang begitu jauh

bezanya dengan Negara-negara Arab walaupun mereka bergabung. Israel hanya

menewaskan gabungan Negara Arab dalam tempoh masa yang begitu singkat.

Ekoran daripada peristiwa itu, umat Islam sehingga pada hari ini masih belum

mampu untuk mengembalikan maruah agama mereka yang telah dipijak-pijak

oleh Israel. Umat Islam seluruh dunia hanya mampu mendoakan dari jauh sahaja

untuk kedamaian mangsa yang telah terkorban.

6.0 PENUTUP

Sehingga pada hari ini, serangan demi serangan dilakukan oleh Israel untuk

meluaskan kawasan pemerintahan mereka. Rakyat Palestin pula saban hari,

semakin ramai yang terkorban. Meskipun tidak mempunyai persiapan standing

Israel, namun, rakyat Palestin tidak terus menyerah dengan peperangan ini.

Mereka berjuang atas nama agama dan Negara mereka. Mereka juga ingin

menebus semula maruah mereka yang dipijak-pijak oleh Israel sejak kekalahan

yang dialami dalam Perang Enam Hari.


7.0 RUJUKAN

Buku

Al-Faqir Mohamad Raimi bin Radin, “5-10 Jun.. ‘Hari Kekalahan’?!” dlm.

http://hatimukmin.com/tag/zionist-israel/ Retrieved 15 November 2012.

Anwar M.Aris. 2009. Israel is Not Real: Negara Palsu di Tanah Rampasan. Kuala


Burrowes, Robert & Muzzio, Douglas. 1972. The Road to the Six Day War:

Towards an Enumerative History of Four Arab States and Israel, 1965–67. The

Journal of Conflict Resolution. 16(2).

Mohammad Redzuan Othman. 1991. Timur Tengah dan Afrika Utara Moden. Terj.

Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, Kementerian Pelajaran Malaysia.

Muhamad Hasrul Zakariah. 2006. Perang enam hari Arab-Israel. 1967: Tinjauan

Awal Terhadap Kepentingan Ekonomi Britain di Israel. Jebat: Malaysian Journal

of History. Politics and Strategic Studies. 33 ISSN 2180-0251.

“Perang Enam Hari 1967 Kesan-kesan Selepas Perang” dlm.

http://salamizhar.blogspot.com/2011/12/perang-enam-hari-1967-kesan-

kesan.html Retrieved 15 November 2012.

‘Peristiwa Nakba dan Masa Depan Palestin” dlm.

http://khairazahra.wordpress.com/2012/05/15/peristiwa-nakba-masa-

depan palestin/ Retrieved 15 November 2012.

Sabaruddin Hussein. 2011. Konspirasi Yahudi: Peperangan dan Penakhlukan.

Selangor: PTS Islamika Sdn. Bhd.





http://hatimukmin.com/tag/zionist-israel/


Zainur Rashid bin Zainuddin. 2009. Palestin Dijajah: Di manakah Solahuddinnya?.

Selangor: Aman Palestin Berhad.

issn 0317-9941

Documents

setelah palestin

palestin kekal

semasa palestin

konflik arabisrael

sejak dari peristiwa

dalam tempoh tersebut

sejak dari tahun

tahun sebelum kelahiran