1

Ipuin Klasikoak Liburu honetan, Charles Perraulten edota Grimm anaien ipuin

klasiko batzuk aipatu eta kontatuko dizkizuet.

Aurkibidea:

1. Hansel eta Gretel:......................................................................... 2

2. Hamelingo Txirularia: .................................................................... 2

3. Errauskine:....................................................................................... 3

4. Erpurutxo:........................................................................................ 5

5. Edurnezuri: ...................................................................................... 8

6. Txano Gorritxo: ............................................................................ 10

7. Loti Ederra: ................................................................................... 11

2

1. Hansel eta Gretel: Hansel eta Gretel familia txiro bateko

neba-arrebak dira. Gretelek aitari zera

gaizki entzungo dio: seme-alabak basoan

abandonatuko ditu. Biharamunean,

aitarekin batera basoan barrenean

doazela, bidean harriak utziko dituzte

etxerako buelta zein den jakiteko

intentzioz. Baina harriak hartz zintzo bati

emango dizkiote, animalia gaixoak

ehiztariez defendatzeko behar baititu.

Orduan, ogi-papurrak bidean jartzen

hasiko dira.

Baina honek ez du ezertarako balio,

izan ere ogi-papurrak txoriek jango

baitituzte.

Iluntzen

denerako

Hansel eta

Gretel baso

barrenean

galduta

egongo dira.

Ipurtargia

ezagutuko dute orduan, haien bihotzak

eta ametsak argituko dituen izaki

magikoa. Goizeko eguzkia agertzearekin

batera

txokolatezko

etxea aurkituko

dute. Pozez

zoratzen jateari

ekingo diote han

bizi den emakume

atsegin baten

baimenaz. Baina

atsegina zirudien

hori, sorgin

maltzurra da.

Haurrak

giltzapetuko ditu,

lodiago

daudenean

jateko intentzioz.

Ausardiaz eta

argitasunaz

baliatuta Hansel

eta Gretelek ihes

egin eta aitarekin

basoan elkartzea

lortuko dute.

2. Hamelingo Txirularia:

Hamelin hiria

arratoiek hartuta

zegoela, egun

batean ezezagun

bat agertu zen

hirian. Ordainsari

baten truke,

berak arratoi

guztiak

akabatuko

zituela esan

zien.

3

Herritarrek bere

proposamena

onartu eta

txirularia zen

ezezagunak txirula

atera, txirularen

soinuaz arratoiak

erakarri, bere

atzetik abiatu eta

azkenean ibai

bazterrera

eramanda ibaian

ito ziren.

Arratoiak

akabatuta,

herritarrek ez zuten

bere hitza bete

eta txirulariari ez

zioten ordainsaria

eman. Txirulariak

haserre alde egin

zuen eta

ekainaren 26

batean, hirira

itzuli zen,

hiritar guztiak

elizan

zeudela.

Txirula jotzen

hasi zen eta

hiriko haur

guztiak

erakarriz, bere atzetik abiatu ziren horrela.

Kobazulo batera heldu, kobazuloa itxi eta

geroztik ez zuten haurren berririk izan.

Grimm anaiek jasotako bertsioaren

arabera, bi haur bakarrik salbatu ziren, bat

herrena eta bestea itsua, eta beste

guztiak Transilvanian agertu ziren

3. Errauskine:

Bazen

behin

Errauskine

izeneko

neska bat

aitarekin

bizi zena.

Errauskinek

ama behar

zuela oharturik,

bere aita

emakume batekin

ezkondu zen.

Emakume

honek bi

alaba zituen.

Egun

batean, aita

hil egin zen

eta

amaordeak

alabaordea gaizki tratatzen zuen. Handik

urte batzuetara neskato ederra hazi zen.

Goiz batean, Errauskine jazten ari zela,

sagu bat agertu zitzaion eta hitz egiten

hasi zen sagua.

4

Errauskine

harriturik, ziztu

bizian atera zen

gelatik eta lanera

joan zen animaliei

janaria ematera.

Bitartean, saguak

gosaldu egin nahi

zuen baina Luzifer

katua erdian

zegoenez ezin

zuen gosaldu.

Orduan,

sagu honen

lagun bat

Luziferren

buztanaren

gainean

jarri zen

enganaitu

nahian.

Bere

amaordea

konturatu zanean

Errauskineri deitu

eta zigortu egin

zuen katua

bainatzea

aginduz.

Bitartean,

jauregian

erregeak bere

semeari

dantzaldia

prestatzea

pentsatu zuen.

Herriko neska

guztiak joan behar

zirela

dantzaldira.Erregearen laguntzaileak hasi

ziren gutunak prestatzen.

Gutuna ailegatu bezain pronto,bi

alabak hunkituta prestatzera joan ziren.

Errauskinek,ordea,bere amaordeari joan

zitekeen galdetu zion baina amak esan

zion lanak bukatzean joango zela

dantzaldira.

Errauskine bere logelara joan zen

soinekoa prestatzera baina ez zioten uzten

bakean alabaordeek. Sagu talde batek

ikusita zer pasatzen zen pentsatu zuten

beraiek

soinekoa

egitea.

Hurren

go

egunean,

sagu

guztiek

jarraitzen

zuten soinekoa josten bukatu arte.Bi egun

pasa ondoren, soinekoa bukatuta gelditu

zen. Han sartu zenean izugarrizko sorpresa

hartu zuen. Jantzi eta korrika bere

amaordearen bila joan zen. Bere

amaordeak ikusi zuenean oso ederra

zegoela, bere bi alabak soinekoa hausten

hasi ziren.

Ondoren, negarrez lorategira joan zen;

banku batean zegoela ama - bitxia

agertu zitzaion.Ama – bitxiak soineko

berria jarri zion janzteko. Berehala,gurdira

igo eta dantzaldia joan zen.

Dantzaldikoak hasi ziren nesken izenak

esaten, baina printzeak Errauskine ikusi

zuenean berarengana joan zen. Berarekin

5

dantzatzea

gustatuko

litzaiokeela esan

zion. Dantza egin

ondoren,

berarekin hitz

egin eta…

bat-batean

12ak izan

zirenean

korrika gurdira

joan zen eta

Errauskineri

zapata bat

erori zitzaion,

kalean

bakarrik

zapatatxoa

gelditu zen.

Azkenean,

herriko neska

guztiek jantzi behar izan zuten zapata.

Errauskineren etxera ailegatu eta bi

alabak probatzen hasi ziren, baina txikia

gelditzen zitzaien. Errauskine zapata

probatzeko aulki batean eseri zen eta

probatu

zuenean

oso ondo

gelditu

zitzaion.

Saguak

,berriz,

pozez jarri

ziren “gora

eta gora

Errauskine”

esaten

zuten. Hurrengo goizean ezkontzako

eguna zen eta zoriontsu bizi izan ziren.

4. Erpurutxo: Nekazari

behartsuak diren

senar-emazteak

triste bizi ziren

haurrik gabe. Eta

bakarra eta txikia

izan arren, pozik

hartuko lukete

haur bat. Andrea

ondoezik jarri eta

zazpi hilabetera,

erpurua bezain

txikia izan arren,

erabat osatua

zegoen mutiko bat

izan zuen. Erpurutxo

izena jarri zioten eta

behar bezala elikatu

arren, ez zen hazten.

Erpurutxo mutil

bizkorra zen. Aita

egurretarako basora

joan zen egun

batean, zaldiaren

belarrien gainera

igo eta bertatik aginduak ematen hasi

zitzaion zaldiari, arre eta so, harako eta

6

honako bidea har

zezan, aita

zegoen tokira

heltzeko.

Halako batean

ordea, bi arrotz

ikusi zituen baso

bazterrean. Zaldia

itxuraz bakarrik

zihoala eta,

Erpurutxoren

ahotsa soilik

adituz, guztiz

harritu ziren eta

zaldiaren atzetik

abiatu ziren, harik

ta Erpurutxo bere

aitarengana joan

zen arte. Erpurutxo

aitaren laguntzaz

zalditik jaitsi

zenean, bi

arrotzak txunditurik

geratu ziren

Erpurutxoren

tamaina ikusita.

Beraiei saltzeko

proposatu zioten

aitari baina honek

ezezko borobila

eman zuen.

Erpurutxok ordea,

berarengana

itzultzeko aukera

aurkituko zuela

esanez, aita

konbentzitu zuen

azkenean.

Erpurutxo bietako baten kapelaren

gainean eseri eta iluntzean pixa egiteko

jaitsi behar zuela esan zion gizonari. Honek

ezetz, gainetik egiteko, ohituta zegoela

txorien pixak ere jasaten. Erpurutxok

azkenean konbentzitu, jaitsi eta jauzi

batzuk eginez, untxitegi batean ezkutatu

zen. Gizonak Erpurutxo makilaz

harrapatzen saiatu baziren ere, ezin izan

zuten eta azkenean, etsita, alde egin

behar izan zuten. Erpurutxo atera zenean,

gaua pasatzeko barraskilo bateko kusku

huts batera sartu zen.

Orduan apaizaren etxean lapurtu nahi

zuten bi lapurren ahotsak entzun zituen.

Erpurutxo ezkutalekutik atera eta

lagunduko ziela esan zien, bera hain txikia

izanda

aise sar

baitziteke

en etxera.

Erpurutxo

etxera

sartu eta

garrasika

hasi zen:

Dena

lapurtu

nahi

duzue?

eta

antzekoak

. Lapurrek isiltzeko esan arren, horrela

jarraitu zuen Erpurutxok garrasika, harik eta

etxeko neskameak jaiki eta lapurrak uxatu

zituen. Neskameak ez zuen ordea

Erpurutxo bertan zegoela erreparatu eta

ohera itzuli zen.

7

Erpurutxok

etxeko lastategian

lo egin zuen gau

hartan, belar

onduaren

gainean.

Biharamun

goizean,

neskame

a

haziend

arentzak

o belarra

hartzera

hurbildu

zen eta

Erpurutx

o lo

zegoen

belar sorta hartu

zuen. Hain lo seko

zegoen, non

behiaren hortzen

tartean izan arte

ez baitzen esnatu.

Urdailera irristatu

eta bertan,

ilunaren beldurrez

eta zilipurdika,

behiari belar

gehiago ez

emateko egin

zuen garrasi.

Neskameak,

ahotsa entzutean,

bildutako esne

guztia isurtzen du.

Apaiza inguratu

eta Erpurutxoren

ahotsagatik

ikaratuta behia akabatzeko agindua

eman zuen. Urdaila, Erpurutxorekin batera,

zakarretara bota zuten ordea.

Urdaileko ahora hurbildu zenean,

otsoarekin egin zuen topo eta honek

urdaila, Erpurutxo barruan zegoela, irentsi

egin zuen.

Otsoaren

erraietatik

ihes egin

behar zuela

eta, otsoari

jaten asko

zegoen

etxe bat

ezagutzen

zuela esan

zion

Erpurutxok,

eta horretarako etxeko estolderiatik sartu

beharko zuela. Bere gurasoen etxerako

bidea erakutsi eta gero, otsoa etxera sartu

eta zanpa-zanpa etxean zegoen guztia

jan zuen, baina orduan, tripa beteta

lehertzear zegoenez, ezin izan zuen

estolderiatik berriz ere atera. Erpurutxo

garrasika hasi eta aita esnatu zuen.

Aizkora hartu zuen aitak eta igitaia amak,

baina orduan Erpurutxoren ahotsa

ezagutu zuten. Aizkoraz buruan jo zioten

otsoari, bertan seko akabatuta utzi eta

tripa zabalduz Erpurutxo atera zuten. Pozik

hirurak, Erpurutxok bere balentrien berri

ematen die gurasoei, berriz ere alde

egingo ez duela hitz emanez. Gurasoek

ere aurrerantzean saldu behar ez zutela

esanez, musuka hasi zitzaizkion. Bukatzeko,

jatena eta edana eman ondoren, jantzi

berriak agindu zizkioten, Erpurutxoren

ibileretan erabat zatartu baitzitzaizkion.

8

5. Edurnezuri: Herrialde oso urrun batetan, Edurnezuri deituriko neskatxo polit

bat bizi zen.Ugazama bat zeukan, erregina, oso harroa.

Ugazama ispilu

magiko galdetzen

dio, honek

erantzunez:

-Zu zara, oh!

erregina, emakume

ederrena guztien

artean

Eta urteak pasa

ziren.Egun batetan,

beti bezala, galdetu

egin zion bere ispilu

magikori:

-Nor da ederrena?

Baino oraingo honetan ispiluak erantzun zion:

-Politena, Edurnezuri da.

Orduan erreginak, oso aserretuta eta inbidia beterik, ehiztari

bati hiltzeko agindu zion.

-Eraman ezazu Edurnezuri basora, hil itzazu, eta ni jakiteko froga

moduan, nire enkargua bete dozula, ekar dietzadazu kutxa bat

bere bihotzarekin.

Baina basora ailegatu bezain pronto, neskatxaz lastima sentitu

zuen eta libre utzi zuen, bere bihotza jabali batena ordez

ordezkatuz.

Edurnezuri bere burua bakarrik ikustean, beldurra zeukan, eta

egunabarrean, basoaren leku argi batetara ailegatu zen eta

bertan etxe txikitxo polit bat aurkitu zuen.

9

Sartu zen bi aldiz pentsatu gabe. Altzariak txiki-txikiak ziren, eta

mahi gainean, zazpi platertxo eta zazpi mahitresna txikiak zeuden.

Goiko logelara igo zen, eta zazpi ohetxo zituen. Edurnezuri gixajoa,

hain nekatuta zegoen gau osoan ibiltzen egon zelako bosotik, non

ohetxo guztiak elkartu

zituen eta momentuan

lo gelditu zen.

Arratsaldean etxeko

nagusiak ailegatu ziren:

zazpi hipotxoak. Hauek

meategi batetan

egiten zuten lan, eta

harritu ziren Edurnezuri

ikusterakoan.

Orduan, neskatxak,

bere historioa kontatu zien. Hipotxoak zioten neskatxari gelditzeko

eta Edurnezurik baietz esan zuen. Beraiekin bizitzera gelditu zen

eta oso pozik bizitzen ziren.

Bitartean, palazioan, erreginak berriro galdetu zion ispiluari:

-Nor da orain ederrena?

-Edurnezuri da oraindik. Hipotxekin bizi da basoan, haien

etxean.

-Haserre eta harro, ugazama krudela, zahartxo inozente batez

jantzi zen eta etxetxoarenganantz abiatu zen.

Edurnezuri bakarrik zegoen, eta hipotxak meategian lan egiten

ari zeuden. Erregina gaiztoa, neskatxari sagarra bat eskaini zion,

pozoiz beterik. Edurnezuri lehen zatia jan zuenean, lurrera jausi

zenzorabiatita.

Hipotxak etxera, ya gauez, itzultzerakoan Edurnezuri aurkitu

zuten, lurrean etzanda, geldi eta zurbil, uste zuten hilda zegoela.

Kristalezko urna bat eraiki zioten, bosokoanimalitxo guztiak ikusi eta

agurtu zedin.

Momentu horretan, printze bat agertu zen bere zaldi gainean

eta bapatean Edurnezuri ikustean berataz maitemindu zen. Musu

10

bat emanez agurtu nahi

zuen eta bapatean,

Edurnezuri bizirik zegoen,

zeren eta emandako

amodiozko musua

erreginaren malefizioa

apurtu zuen.

Edurnezuri printzearekin

ezkondu zen eta erreginari

bota zuten. Hortik aurrera

denok pozik bizi izan ziren.

6. Txano Gorritxo: Txano Gorritxo

bere amak

egindako txano

gorri batez jantzita

joaten den

neskato bat da.

Amak berak

egindako pastel

bat amonari

eramateko esaten

dio egun batean.

Amona bizi den

herrira heltzeko

baso bat

zeharkatu behar

du. Basoa

zeharkatzen ari

dela, Otsoak

ikusten du eta

Txano Gorritxo

irensteko gogoa

sortzen zaio, baina

basoan dabiltzan

aizkolarien

beldurrez ez da horretara ausartzen. Nora

doan galdetzen dio orduan Otsoak.

Amona ikustera doala, berari pastela eta

gurin

poto bat

eramate

ra.

Amona

non bizi

den ere

galdetze

n dio eta

Txano

Gorritxok

harako

bidea erakusten dio. Otsoak berak ere

amona ikusteko gogoa duela esaten dio

Txano Gorritxori, baina bera beste bide

batetik joango dela esaten dio, ea nor

heltzen den lehenengo. Otsoa ziztu bizian

abiatzen da amonaren etxera, Txano

Gorritxo patxadaz, loreak biltzen eta,

doan bitartean. Otsoa amonaren etxera

iritsi eta atea jotzen du. "Nor da?" -

11

galdetzen du

amonak eta

ahotsez itxurak

eginez, Otsoak

Txano Gorritxo

dela

erantzuten

dio. Amona,

gaixorik,

atea nola

irekitzen den

esan, Otsoak

halaxe egin,

barrura sartu

eta amona

irensten du

gosearen

gosez. Jarraian,

amonaren ohera

sartzen da Txano

Gorritxoren zain.

Txano Gorritxo

heltzen denean,

atea jo eta

Otsoak amonaren

esanak

errepikatzen ditu

Txano Gorritxori

harrera emateko. Txano Gorritxo harritu

egiten da ustezko amonak duen ahots

zakarraz baina gaixorik dagoelako dela

uste du. Pastela eta gurina utzi eta ohera

berarekin sartzeko esaten dio. Halaxe

egiten du

Txano

Gorritxok

harrituta

ustezko

amonaren

gorpuzkerag

atik. Bere

beso, hanka,

belarri eta

begiekin

txunditurik,

otsoak, hurrenez hurren, estuago

besarkatzeko, azkarrago korritzeko eta

hobeki entzuteko eta ikusteko direla

esaten dio. Azkenik, otsoaren hortzak

ikusita, Otsoak bera irensteko direla esaten

dio. Esan eta egin, instant batean Otsoak

Txano Gorritxo irensten baitu. Ipuina neska

gazteei zuzendutako ikasbide batez

amaitzen da, olerki moduan, otso eta otso

ez direnen aurka ohartaraziz, batez ere hitz

goxoz azaltzen direnean.

7. Loti Ederra: Mila Dorreko Erresumako

errege-erreginek ezin zuten

haurrik izan. Halako batean,

erreginak igeltxo bat ikusi zuen

bainuontzian. Igelak

erreginaren sabelera jauzi

egin zuen, eta horrela,

printzesa eder bat sortu zen.

Zazpi maitagarri on bertaratu

ziren neskato haren bataiora,

zenbait dohain opari ematera.

Alabaina, maitagarri zital bat

ere agertu zen, eta neskatoa

madarikatu zuen: hamasei

urte betetzen zituen egunean

hilko zen, goru baten ardatzaz

12

eginiko ziztada baten

ondorioz.

Urteek aurrera egin zuten,

eta neskato hura gazte

xarmant bihurtu zen.

Hamaseigarren urtebetetzean

goru batekin ziztatu zen, baina

ez zen hil…