INKIJKvoor en door jong amsterdam

FNV YOUNG & UNITED - SABRINA PUTRI - NIX18 - YOURI - FOOD - DE BEHOSSER LINDE BOOKELMAN - UVNL - JOORDAAN - BRENDA - YOUNG HUMANS - MEESTER BART

augustus 2015 - DIGITALE EDITIE

Lieve lezer,

Toen we in maart voor het eerst heel voorzichtig afspraken en plannen maakten voor een gezamenlijk, Amsterdams jonge-renblad hadden we, hoe cliché ook, nooit durven dromen dat INKIJK nu in jouw handen ligt.

Na de start in maart bleek al snel dat het leven van een hoofd-redacteur niet over rozen gaat, om onze vraagbaak Saskia Belleman te quoten. Er volgden talloze vergaderingen, tien-tallen zakelijke afspraken, duizenden spraakmemo’s en zelfs een netwerkactie met geïmproviseerde visitekaartjes op klad-blaadjes.

Er moest geld komen om alleen al te kunnen drukken. We hebben een crowdfundingactie opgezet en waren in extase toen er enkele dagen elk uur wel vijftig euro in onze schatkist vloog, maar gingen ook door een diep dal toen de teller ver-volgens dagenlang onveranderd bleef. Niemand durfde het uit te spreken, maar alle redacteuren hebben zichzelf weleens afgevraagd waar we mee bezig waren. Al snel wisten we het weer: een combinatie van passie en ambitie.

Doordat we zo druk waren met de crowdfunding, vergaten we bijna dat INKIJK ook nog gevuld moest worden. Als een gek gingen we aan de slag met artikelen, interviews, co-lumns, foto’s en nog veel meer. Het heeft geloond, want nu ligt INKIJK #1 toch echt voor je, met 72 pagina’s.

Het is gelukt. Zoals wij wilden. Een Amsterdams jongeren-blad. Door middelbare scholieren, voor middelbare scholie-ren. Door ons, voor ons. En vooral: voor jullie. Wij zijn onge-lofelijk trots op INKIJK en we hopen met heel ons hart dat jij ‘m net zo leuk vindt als wij. Geniet ervan.

Tahrim Ramdjan & Anouk GielenHoofdredactie INKIJK

INKIJK is een pasgeboren baby, die moet groeien. Lever jij de moedermelk? Mail je tips, vragen, opmerkingen, (zakelijke) ad-viezen, etc. naar redactie@inkijkamsterdam.nl

Lifestyle & Cultuur

“Ik vind het niet erg om als kakkerrapper gezien te worden”

Voor alle niet-appagirls en -boys

Dé nazomertrends van 2015

“Mensen vinden mij interes-sant zoals ik ben”

“Nu kan ik eindelijk blij zijn met mijn lichaam”

Ode aan Mumford & Sons

IJhallen: Je moet er van houden (of niet)

Youri is nu pas een jongen, maar stiekem altijd al geweest

Evenementenkalender

8

13

19

26

40

46

56

64

70

Het is gelukt.Een dagelijkse dosis blijdschap

62

2

3

Amusement

Een doodnormale, glitterige, bh-loze zondagochtend

Coupe 9423

Restyle je kamer

Hoe Amsterdams ben jij?

Familiestress

Poëzie: Het nederige land(t)

Stad & Nachtleven

Eten & WereldOpleiding & Werk

Hotspots

Mijn leven als voetganger

NIX18 is watching you

Alle tieners zeggen hallo tegen paddo’s

Zomerse wereld

‘Je parle un petit peu français’

Naar het buitenland? Dat kan!

Wij willen vet, zoet en zout

Niet-zo-culinaire fastfoodreis

Werken voor een hongerloontje

Voor jou en buurvrouw Annie

Ben ik een mijmeraar geworden?

“Leerlingen moeten mij zien als mens, niet per se als docent”

4

28

29

48

68

18

31

36

40

47

65

42

44

51

58

16

24

45

52

We doen dit met elkaar

65

Mode iets voor meisjes? Echt niet!

38Culinaire wereldreis in A’dam-Centrum

20

Nieuws uit de stad

14

Berry - Isidore van WestingBilderdijkkade 27 (West)

Berry is een knus koffi ebar-retje. Er hangt een gezel-lige sfeer en het zit een beetje verstopt. Het zit aan het eind van de Kinkerstraat naar links als je de brug over bent op een hoek. Ze verkopen er de lekkerste koffi e en ze hebben er ook speltkoe-ken en andere bioproducten.

De Hallen - Isidore van WestingBellamyplein (West)

De Hallen, die zich achter de Kinkerstraat bevinden, is een verza-melnaam voor een bioscoop, win-kels, een bibliotheek en de foodhal-len. Het is wel wat aan de prijzige kant voor ons jongeren, maar alles is mogelijk, van bio-frieten tot quinoa-sushi. Zeker een bezoek waard!

Buongiorno - Isidore v. W.Adm. de Ruijterweg 23 (West)

Van de koffi e van Buongiorno word je wakker! Verder hebben ze een regel die erg fi jn is. Als je voor 8.30 koffi e haalt, is een kleine één euro, een middel twee euro en een grote drie euro. Zo ben je ook nog eens stukke goedkoper uit! Buongiorno heeft meerdere fi lialen in West, maar mijn favoriet is die op de Admiraal de Ruijter-weg.

Things I Like Things I Love - Isidore van WestingJan Evertsenstraat 106 (West)

Things I Like Things I Love is een kledingwinkel waar ze vintage en nieuwe kleding vekropen. Ze hebben meerdere fi lialen, maar die in West zit in de Jan Evertsenstraat. Het is hip en bij een aankoop krijg je een superleuke tas mee.

Hotspots Alle leuke plekjes in de stad, voor jou op een rij gezet.Ontdek de stad!

Secret HotspotsNaast de hotspots in dit artikel, hebben we ook een aantal geheime hotspots voor je geselecteerd in de uitersten van Amsterdam.

Scan ze met de QR-code en win een prijs!Zie voor meer informatie pagina 69.

Stad & Nachtleven4

5

Chillen in centrum - Rover van der Noort Haarlemmerdijk/Korte Prinsengracht (Centrum)

Op zoek naar een goeie relaxplek in het cen-trum? Op de hoek van de Haarlemmerdijk en de Korte Prinsengracht is een mooi blok waar je op kunt als je over het hek van de brug klimt. Bij mooi weer is dit de perfecte plek om eens even lekker te picknicken, een boek te lezen of ge-woon nog even wat zonnestralen mee te pikken die je gemist had in de vakantie. En dat gewoon in hartje Amsterdam!

Eichholtz Delicatessen - Tahrim RamdjanLeidsestraat 48 (Centrum)

Als je een dagje aan het winkelen bent, moet je zeker even een kijkje nemen in Eichholtz. In het schattige winkeltje, gele-gen vlak achter het Leidseplein, worden producten vanuit de hele wereld verkocht – vooral origineel uit de Verenigde Staten. Denk aan allerlei exotische smaken KitKat, talloze pakken cornfl akes, héél veel cho-cola, beslag voor regenboogtaarten, nóg meer chocola… het is voor de levensge-nieters onder ons.

Centrale OBA - Tahrim RamdjanOosterdokskade 143 (Centrum)

Goed, het is niet de meest sexy plek van de stad, maar wel een énorm handig vluchtoord wanneer je bijna omkomt in de schoolstress. Voor mij is de OBA the place to be in de SE-week. De ruime opzet en comfortabele meubels werken kalmerend terwijl je leert. De bieb is tot tien uur ‘s avonds open. Honger? Er zitten twee (!) restaurants in het gebouw. Toegang is gratis en als je OBA-lid bent, heb je ook nog WiFi.

IJssalon Tofani - Fleur VeenstraKloveniersburgwal 16 (Centrum)

5 minuten lopen vanaf mijn oude basisschool bij de Nieuwmarkt: de ijssalon waar ik ‘s zomers mijn hele middag doorbracht, genietend van het overheerlijke aardbeienijs met spikkels. Het is niet heel groot, maar gezellig en heeeeel lekker. Helaas wel alleen in de zo-mer open, maar daarom is het ook een ijssalon.

Droog - Jonathan TangStaalstraat 7-A (Centrum)

Van buiten is het een ‘doodnor-maal’, zeventiende-eeuws pand, maar van binnen doet het denken aan De Badkuip op het Museum-plein door de spierwitte muren en kleurrijke meubelstukken: Droog aan de Staalstraat. De ruimte is gevuld met designmeubelen, stijlvolle en nuttige snufjes, een tearoom met geurige theebla-deren en delicieuze hapjes, een Willie Wonka-tuin, een galerij, een spa, en om het af te maken, één hotelkamer. Geniet van een drank-je, hapje of blijf logeren in Hotel Droog.

Coffee & Coconuts - Luca JanmaatCeintuurbaan 282-284 (Zuid)

Coffee & Coconuts is veel meer dan zomaar een koffi ezaakje. Door het interieur alleen al vind ik het eigenlijk dé hotspot van Amsterdam. Bij Coffee & Co-conuts kun je niet alleen koffi e halen, nee, ze hebben ook home made eten, wat ontzettend lekker is! Het is mooi en zit nét buiten het centrum, maar is goed bereikbaar en het eten is echt heel lekker en gezond!

De mooiste plek van Europa - Leeuw van Moerkerken Sarphatistraat (Centrum)

De Sarphatistraat is nou echt de place to be in Amsterdam en misschien wel de place to be van Europa als ik zo vrij mag zijn om dat te zeggen. De gezellige haast die andere mensen altijd uitstralen op de fi ets, lopend, in de auto, de tram of op een alsmaar toeterende scooter is aanstekelijk. Toch uitgekeken op deze eeuwig trouwe verbintenis tussen de Oostelijke eilanden en het Frederiksplein? Overweeg dan de Ferdinand Bolstraat eens. Ook zo’n Europees wereldwonder.

Starbucks, Beethovenstraat - Pleun Brink Beethovenstraat 38 (Zuid)

Hoewel dit waarschijnlijk allang te mainstream is geworden, is dit nog steeds een van mijn favorie-te plekjes. Het is er gezellig, de sfeer is er goed en je raakt met nieuwe mensen in gesprek, zeker als je buiten zit. Het is natuurlijk de ultieme white girl-place en menig hipster wil er nog niet dood gevonden worden, maar over het algemeen is dit gewoon een plek waar je als Amsterdamse scholier een keer veel te dure koffi e moet heb-ben gedronken.

6

7

Studio K - Anouk GielenTimorplein 62 (Oost)

Oost heeft meer te bieden dan je denkt! Eén van de leukste hotspots is Studio K, vlakbij het Javaplein. Studio K is een bioscoop annex grand café, ge-rund door studenten. Hier draaien net andere fi lms dan je gewend bent en na afl oop kun je ook nog een lekker hapje eten. Dus, neem je drankje mee naar boven, zak weg in de rui-me stoelen en geniet!

Amsterdamse Poort - Tahrim RamdjanBijlmerplein (Zuidoost)

Als je al eens in de Bijlmer komt, kom je waarschijnlijk voor een concert, voetbal of de bioscoop. Zonde. Aan de andere kant van het Bijlmerstation bevindt zich namelijk het hart van de Bijlmer: winkelcentrum de Amsterdamse Poort. Je hebt er kledingwinkels, maar ook toko’s. Op een zonnige dag kun je ook nog meegenieten van de brasserie. Het is één van de mooiste winkelcentra in Amsterdam en daarom des te meer zonde dat zo weinig mensen buiten Zuidoost de Poort ontdekken.

De Stadskantine - Nikki WeststeijnVan Woustraat 120 (Zuid)

De Van Woustraat heeft de afgelopen twintig jaar een enorme transformatie ondergaan en er poppen in de volks-buurt voortdurend nieuwe tenten op. De Stadskantine, gehuisvest op nummer 120, bestaat nu al een paar jaar en heeft bewezen het kantineconcept voor Am-sterdammers waar te maken. Niet alleen proberen zij te voldoen aan de tumblr-waardige hipstercriteria, ze gaan ook voor simpele en relatief goedkope maaltijden. Het avondmenu is de kern van hun credo. Even lekker en gezond als betaalbaar.

Padjak de Smeltkroes - Tahrim RamdjanBijlmerdreef 1289 (Zuidoost)

Iets goeds wat onze multiculturele samen-leving heeft voortgebracht, is De Smelt-kroes, een Surinaams-Javaans restaurant in de Bijlmer. Het restaurant serveert traditi-onele porties, zoals nasi en bami, maar je kunt er ook Surinaamse snacks halen, zoals bakabana – uiteraard met overheerlijke pindasaus. Het restaurant is ook nog eens ruim opgezet. Het is niet zo goedkoop als een King Deal, maar bij de Smeltkroes krijg je waar voor je geld.

“Ik vind het niet erg om als kakkerrapper gezien te worden”

Aanstormend raptalent uit Zuid

Nikki Weststeijn

Hij is zeventien, doet dit jaar eindexamen op het Vossius en heeft nu zeven rapnummers zelf gemaakt en op YouTube uitgebracht. Zijn nieuwste clip Geen Cadeau heeft hij ge-maakt in samenwerking met het onlangs op-gezette kledingmerk ZW•ART Amsterdam van twee andere, jonge jongens uit Amster-dam. Het is een 360-graden-clip, een nieuw fenomeen waarbij je een clip ervaart alsof je er zelf midden in staat. “Je hebt er wel een iOs 8 Iphone voor nodig of een Google Chrome-browser, maar dan ziet het er ook wel heel hard uit, gewoon op Youtube.”

Jan van Overeem, JvanO of de Behosser?“De naam ‘behosser’ is pas gekomen met mijn nieuwste videoclip Geen Cadeau. Eerst was mijn artiestennaam gewoon JvanO, maar de jongens van ZW•ART zeiden dat ik een nieuwe rapnaam nodig had en dat vond ik zelf eigen-lijk ook. Zij kwamen toen met allemaal oud-Ne-derlandse termen, waaronder het werkwoord ‘behossen’, wat ‘bespotten’ of ‘voor schut zet-ten’ betekent. ‘De behosser’ vond ik toen zelf wel vet, het klinkt ten eerste lekker en ik vond de betekenis ook fatoe. Natuurlijk kan ik altijd nog terug naar mijn andere naam. In Geen Cadeau noem ik mezelf bijvoorbeeld ook ge-woon JvanO, zo doen rappers zoals Eminem dat ook. Hij heet eigenlijk Marshall Mathers en heeft daarnaast twee artiestennamen, Slim Shady en Eminem.”

Luister je veel naar Eminems muziek?“Op mijn zestiende luisterde ik intens veel naar Eminem, maar nu niet meer zo veel, ook al vind ik hem nog steeds heel erg goed. Het komt een beetje in van die periodes. Ik heb ook heel veel naar De Jeugd Van Tegenwoordig ge-luisterd. Elke keer als er een nummer van de

Jeugd opkwam, in de bus naar schoolreisje bijvoorbeeld, keek iedereen naar mij. Verder luisterde ik eerst veel naar rappers zoals Fresku, Sef en Brainpower en nu ook naar Lil Kleine en Ronnie Flex. Als iets vaak in het nieuws is, ga ik het ook luisteren, want blijkbaar doen Lil Kleine en Ron-nie Flex iets dat mensen leuk vinden waardoor ze aan-dacht krijgen. Ik ga ze dan zeker niet nadoen hoor, want hun lyrics zou ik zelf nooit gebruiken.”

‘Hou op met me’ - Soms luister jij naar rappers waarvan ik denk man, je hebt ‘t niet // zijn altijd traag en depressief al zijn ze aan de xtc // jij komt weer met een rapper en je kent z’n hele tekst en beat ik check en zie die fagot maar ik ken die hele rapper niet

Welk soort rappers bedoel je hiermee? “Wat je in Amerika veel hebt, zijn van die skinny rappers zoals Young Thug, die hun haar op een vreemde manier doen en omringd door veel te veel naakte chicks een bé-tje blur zingen waar niemand iets van begrijpt.” Hierbij zingt Jan ter illustratie een paar van die lines na, waaruit ik inderdaad alleen maar de woordjes ‘swag’ en ‘nigga’ kan opmaken. “In de Nederlandse hiphop is het anders, dan heb je rappers zoals Feis die relatief langzaam en voorna-melijk over depressieve onderwerpen rappen. Overigens luister ik altijd eerst naar twee hele albums, voordat ik een oordeel ga vellen over een bepaalde rapper. Zo heb ik ook naar twee albums van Gers Pardoel geluisterd en ik vind hem niet echt een rapper. Al zijn nummers zijn hetzelfde en ik weet zeker dat hij maar een half uurtje aan zijn bars werkt. Ook ben ik erachter gekomen dat hij lines steelt van Eminem. In Pardoels nummer Deze Wereld Is Van Jou heeft hij twee zinnen gewoon letterlijk vertaald uit Eminems nummer Marshall Mathers. Dat kan geen toeval zijn.”

8

9

Hoe ben je zelf ooit begonnen met rappen?“Oh, dat is wel een leuk verhaal. Op mijn elf-de ging ik met mijn broer en mijn vader skiën in Zwitserland. M’n pa brak zijn been, waardoor ik en mijn broer facking lang alleen in een hotel-kamer moesten wachten. Toen dachten we, ‘ait, het is wel grappig als we opeens een rap voor hem schrijven’. We maakten een beat met Gara-ge Band en namen een tekst op met de mic van

onze MacBook. Toen ik die pokkoe terugluisterde dacht ik ‘wow, best wel vet dat je gewoon hele-maal zelf een nummer kan maken en niet alleen naar muziek van anderen hoeft te luisteren.’ Toen was ik meteen veel te enthousiast en wilde ik tel-kens naar een vriend van mijn broer om nummers op te nemen. Daarna was er even een hele tijd niks en toen in oktober 2014 zette ik spontaan een nummer op Youtube met een linkje op Facebook erbij. Dat nummer was Hou op met me. Ik kreeg gelijk allemaal reacties van mensen dat ze het hard vonden en dat motiveerde me heel erg.”

Hoe gaat het in zijn werk als je een nummer wilt maken?“Soms hoor ik een woord of een spreekwoord dat wel grappig klinkt en dat schrijf ik dan snel op in mijn notities van mijn telefoon. Thuis na het uit-gaan als het drie of vier uur is en ik nog een beetje wankel ben, bedenk ik vaak een beat of melodie in mijn hoofd waarvan ik denk dat het wel chill zou klinken. Dan pak ik mijn dictafoon en dan beat-box ik die beat daarin, zodat ik het niet vergeet. Als een track volgens mij af is, ga ik naar de vriend van mijn broer, Erik.”

Jan komt trouwens net ook van Erik, voordat hij naar ons interview kwam. Erik noemt zichzelf UrR.

“Ik heb dan van tevoren al een beat in mijn hoofd die bij de tekst past en Erik gaat die dan uitwer-ken. Hij begrijpt de door mij bedachte beat altijd beter dan ik zelf. Ik heb voor mijn verjaardag een microfoon gekregen en daar spit ik nu in. Dat op-nemen moet je vaak opnieuw doen en in kleine

stukjes van vier lines, want er is al snel een klein detail dat niet lekker klinkt. Een keer was Erik op vakantie en toen heb ik de beat gebruikt van het nummer I’m Back van Eminem, want die flow pas-te gewoon perfect. Niemand gaat me aanklagen voor het stelen van zijn copyright, want daar ben ik nog lang niet bekend genoeg voor. Ook keek ik een keer vine waarin een sick nummer voorkwam. Ik kende het nummer of de artiest totaal niet, maar toen heb ik gewoon de instrumentale versie opge-zocht om een kale beat te krijgen. Die beat heb ik toen gebruikt voor mijn nummer Partonzo.”

Hoe is Partonzo tot stand gekomen?“Partonzo staat voor een Latijnleraar bij mij op school, Mr. Partouns. Hij is een heel strenge leraar, maar wel de beste die ik ken. Ik besloot een num-mer over hem te schrijven en toen ik een keer na Latijn als laatste over was in het lokaal, zei hij zo in mijn rug: ‘Jan’. Ik dacht: shit hij gaat nu heel boos worden over wat ik over hem heb geschreven.” Jan zong namelijk in zijn lied: Beter voor jou dat je een acht op je rapport had // zo niet dan heb je pech en weet je dat ie je kapot trapt // tabakka´s in z´n borstzak, flappen in z´n sporttas // tanden vallen kalm langs je wangen als je mot had

Lifestyle & Cultuur

“Partouns zei gelukkig alleen: ‘Zo Jan, dat is een mooie ode die je aan mij heb gewijd’. Ik vond het zo chill dat hij daarnaar had geluisterd! Het werd zelfs in de lerarenkamer opgezet. Ze vonden het allemaal heel leuk, maar ze hadden wel moeite met alles te verstaan, geloof ik.”

Hoe reageren je vrienden erop?“Mijn vrienden zijn heel erg betrokken bij het tot stand komen van mijn tracks. In mijn groepschat stuur ik vaak een paar bars om te vragen of ze het hard vinden. Dan zeggen ze bijvoorbeeld ‘deze line is een beetje opschepperig’ of ‘dit klinkt niet lekker’.”

“Soms luister ik naar hun kritiek, maar soms ook niet. Als ik een nummer af heb, deel ik dat op Facebook waardoor meteen al mijn vrienden het hebben geluisterd. Mijn vrienden hebben ook gefigureerd in de 360- graden-clip van Geen Ca-deau. Ik had ook een keer iets geschreven over een vriend Thijs die rood haar heeft: ik zou op-passen vriend ik ga je flow bederven // ik ga met je bloed het haar van Thijs nog roder verven. Hij vond het alleen maar heel grappig. Soms kan ik mijn vrienden helpen met sinterklaasgedichten schrijven, dat gaat nu eenmaal makkelijker nu.”

Waar gaat je nieuwste nummer Geen Cadeau eigenlijk over?“Eigenlijk gaat dit nummer erover dat ik nergens specifiek over wil rappen. Vrij paradoxaal, want zo heb je dus ook weer een thema. Ik heb vacuüm in m’n bek want ik sta voor niks. // ik kan over alles praten bitch. // jij hebt veel te lage lyrics overhaast gefixt. // ik kijk alleen naar voor dus fuck m’n ach-terlicht, // omdat er echt geen achterliggende ge-dachte achter ligt. Ik vind het vooral belangrijk om goeie rijm in mijn rap te hebben, de onderwerpen komen een beetje op de tweede plaats.

“In mijn groepschat stuur ik vaak een paar bars om te vragen of mijn vrienden het hard vinden.”

“Rap gebruiken als uitlaatklep is bij mij eigenlijk totaal niet aan de orde.”

Alliteraties, assonanties en chiasmen gebruik ik veel, zodat je niet alleen dat saaie eindrijm hebt, maar ook rijm binnen in een zin.” Jan geeft een voorbeeld: “Je kan bij de zin ‘ik ben een echte chiasmist, een stijlfigurant’ het rijm in de volgende zin omdraaien, dus: ‘ik leg tussen stijlen verband en ik ben een rapactivist’. Dan heb je een chiasme. Ik heb ook niet echt een groot probleem in mijn le-ven, zoals een ma die overleden is. Rap gebruiken als uitlaatklep is daardoor bij mij totaal niet aan de orde eigenlijk. Ik wil niet hoofdzakelijk een ‘mes-sage’ overbrengen aan mensen. Het kan natuurlijk dat ik later minder aandacht aan het rijm en ritme kan besteden. Dat zie je ook bij Lil Kleine. Toen hij nog niet bekend was, lette hij ook nog veel meer op het rijm en besteedde hij minder aandacht aan een verhaal of thema.”

Heb je haters?“Uhm, nou toen ik vijftien was, zaten er mensen in de zesde klas die me echt al fockten sinds de eerste. Niet dat ik ooit ben gepest, gewoon foc-ken. Toen ik vervolgens begon te rappen, waren er wel een paar gasten die zeiden van: ‘je shit is focking slecht man’. Ik reageerde gewoon ‘oké, is cool’. Ik bedoel: het boeit me echt zo weinig. Van elke persoon die naar me toekomt met een posi-tieve opmerking word ik heel blij en het doet mijn

zelfvertrouwen echt met tien punten stijgen. Als iemand mijn muziek dan afkraakt, gaat mijn ego maximaal maar één puntje omlaag. Over het alge-meen krijg ik meer respect van mensen dan haat.”

Wat doe je nog meer behalve rappen?“Mijn grootste hobby naast rappen is theater. Ik heb laatst nog op een talentenshow voor school allemaal korte sketches gedaan als presentator, samen met een vriendin. Er zat iemand in de zaal van het Rozentuinfestival, dus daar hebben we

10

11

Check voor Jans tracks en lyrics zijn Youtube-kanaal: ‘De Behosser’.

Jan en zijn beatmaker Erik zijn allebei ook te vinden op Soundcloud, zoek voor Jan naar ‘de Behosser’ en voor

Erik naar ‘UrR’.

toen ook aan meegedaan. Dan deed ik bijvoor-beeld Geert Wilders na. We kregen hiervoor ge-woon midden in ons stuk een applaus. Ik vind het veel leuker om zelf grappige sketches te beden-ken met een abstracte humor erin, dan mee te doen aan een schoolmusical waar zo’n standaard begin, midden en eind in zit.”

‘Credo’ - vroeger werkte ik voor praten over Cre-do // toen praatte ik zonder message en dat is nog steeds zo // ‘t enige verschil is bij het werk had ik geen fl ow // ik maakte daarmee geld enzo maar hiermee maak ik geen do

‘Ik heb ooit bij Credo gewerkt, een wervingsbu-reau voor goede doelen. Ik moest praatjes maken met mensen om ze in te schrijven als donateur voor Greenpeace. Iedereen was daar zo arrogant en ze lieten me altijd onbetaald overwerken. Nu doe ik af en toe wat administratief werk voor vrien-den van mijn ouders, want ik vind het niet fi jn om ergens aan vast te zitten als ik een toets heb of met vrienden wil chillen bijvoorbeeld.”

In je tracks praat je met een duidelijke kakker ‘r’, wat vinden mensen daarvan? “Ja, ik ging een keer opnemen en toen spitte ik deze line met heel veel ‘r’s erin: Dringt het tot je door? Dan wordt het allemaal concreter. - Drink maar lekker door, dan wordt het allemaal wat be-ter. Toen onderbraken een paar mensen in de stu-dio me. Zij hebben er heel veel verstand van, ze hebben ook met Bruno Mars gewerkt. Ze vroegen of ik die ‘doorrrr’ langer aan kon houden. ‘Doe maar lekker kakkerig’. Ze vonden het juist slim om me een herkenbaar geluid te geven dat me kan onderscheiden van de rest. Net zoals Lil Kleine die met zo’n Jordanees accent praat. Mij maakt het totaal niet uit als ik word gezien als ‘de’ kakkerrap-per. Als mensen maar weten dat ik niet een echte arrogante kakker ben. Daarom wil ik ook duidelijk maken in mijn lines dat ik veel verstand heb van hiphop en niet zomaar wat doe. Eerst wilde ik bij-voorbeeld wel praten over dat ik gymnasium doe en later wil studeren, maar dat heb ik expres toch niet gedaan zodat dat niet tegen me kan worden gebruikt. In het dagelijks leven ben ik niet zo’n bal die in een heel groot huis woont en de hele dag bier zit te zuipen.”

Young Humans of Amsterdam I

Cheyenne (14)Ik heb een soort charme die andere mensen niet hebben. Als ik bijvoorbeeld wat aan een leraar vraag zeggen ze altijd ja. Daarom laten mijn vriendinnen mij altijd alles regelen.

Luca (17)Ik schrijf soms, vooral gedichten die ik als songtekst gebruik. Afgelopen jaar heb ik veel liefdes- verdriet gehad. Het was een beetje een knipperlichtrelatie. Daar heb ik me overheen kunnen zetten, met schrij-ven en muziek. Je kunt in zekere zin jezelf ermee uitdrukken in kunst.

Een vriend van mij gaat fi losofi e studeren, maar zijn ouders hebben hem dat afgeraden. Uiteindelijk moet je zelf kiezen, vind ik. Mijn ouders zijn gelukkig wel makkelijk geweest met de keuzes die ik maak, maar er zijn ook dingen die mijn ouders zeker afkeuren. Daar kun je heel erg lang op doorgaan, maar ze kunnen bepaalde dingen nu eenmaal niet accepteren omdat ze dan ook toestemming zouden geven om bepaalde dingen te doen. Bijvoorbeeld drugsgebruik.

Willekeurige passanten hebben meer te vertellen dan je denkt.

12

Ben je nog geen 18 maar wil je ‘s avonds wel wat leuks doen? Hier zijn wat ideeën voor wat je kunt gaan doen.

Random shit doenWanneer je in een bui bent dat het je allemaal even niets kunt schelen, kun je ook wat vrienden optrom-melen om iets geks te gaan doen. Ga op het dak van je huis zitten en praat met de buren aan de overkant. Ga op je dakterras in een vuurkorf oude tijdschriften of schoolspullen verbranden. Of ga sterren kijken bij de tramhalte of op de glijbaan in de speeltuin in de buurt. Bedenk maar wat leuks!

Voor alle niet-appagirls en -boys*Asun Gaaikema

13

Naar de fi lm gaanNaar de bioscoop gaan is altijd

leuk en gezellig. Maar heb je geen

zin om de deur uit te gaan of ben

je blut? Houd dan een fi lmavond.

Kijk een heel seizoen van je

lievelingsserie op Netfl ix of deel je

favoriete anime met je vrienden.

Je kunt ook gewoon wat

DVD’s kijken.

ConcertenHier zul je denk ik wel even

voor moeten sparen, maar met

wat vrienden naar een concert

gaan is echt de moeite waard.

Zeker als je naar je favoriete

band of solo artiest gaat. (Zorg

wel dat je met vrienden gaat

met dezelfde muzieksmaak,

maar dat spreekt denk ik wel

voor zich)

GamenVerzamel al je favoriete games en ga met een club-je vrienden bij iemand thuis de hele avond gamen. Re-gel wat snacks en zorg dat jullie niet gestoord worden door broertjes of zusjes. It’s as easy as that!

BarbecueënDeze spreekt voor zich. Fiks

een barbecue bij de buren en

ga met z’n allen in iemands

tuin of in een park lekker bar-

becueën. (Dit is leuk met grote

groepen: laat je vrienden an-

dere vrienden meenemen, dan

ontmoet je ook weer nieuwe

mensen)

SpelenSpelletjes zijn natuurlijk ook altijd leuk om te doen. Regel een lekker grote groep mensen, zet wat zak-ken chips op tafel en ga bijvoorbeeld weerwolven of speel 30 seconds. Er zijn zoveel spellen, dus er is keuze genoeg!

Kampvuur maken

In Nederland is het welis-

waar moeilijk om een plek

te vinden waar je een kamp-

vuur mag maken, maar het is

zeker de moeite waard. Met

wat marshmallows en grie-

zelverhalen (ja, het is cliché,

maar dat maakt het niet min-

der leuk) is zo’n kampvuur ‘s

avonds zo slecht nog niet.

Muziek makenIedereen houdt wel van mu-ziek. Als je muzikaal bent, ga dan met wat vrienden zelf muziek maken. Neem je gitaar of keyboard mee en ga wat doen met al je instrumenten. Speel een liedje wat jullie allemaal kennen of maak er zelf een.

* Appagirls en -boys: uitgaansliefhebbers

Lifestyle & Cultuur

Stad & Nachtleven

Nieuws uit de stad

Het is je vast en zeker al eens opgevallen: Amsterdam is hot and happening onder de wereldburgers. Vijf miljoen toeristen hebben in 2014 onze stad bezocht en dat merken we. Je kunt niet meer van het Centraal Station naar de Dam lopen zonder dat de selfi estokken je om de oren vliegen. Wil je de tram nemen? Dat gaat ook niet, want het duurt tien minuten voor die tram rijdt, omdat negen van de tien toeristen pas bij de chauffeur hun kaartje kopen in plaats van bij de kaartautomaat. Toerisme brengt zekere ongemak-ken met zich mee. Nu haat ik toeristen niet: het brengt namelijk ook een zekere levendigheid en gezelligheid in een stad. Daarnaast hoort toerisme ook bij een stad met de proporties van Am-sterdam. Niet te spreken over al het geld en al de welvaart die de toeristische sector ons Amsterdammers oplevert. Ik ben er trots op dat mijn stad zoveel bekijks trekt en zo-veel toeristen naar ons kleine landje haalt. Maar diezelfde trots zorgt er ook voor dat ik me afvraag of we Amsterdam niet teveel aan de toeristen geven. Bewoners van de bin-nenstad klagen al over de bierfi etsen en ‘hot tubs’ in de grachten: er zijn petities en rechtszaken geweest. Volgens mij staat de gemeente Amsterdam op het punt dat ze moet kiezen: gaat ze voor de eigen burgers of voor de toeristen?

Er is veel te doen om stadsdeel Noord. Zelf vergat ik toen ik klein was, hoe beschamend ik het vind om te vertellen in een Amsterdams blad, dat het stadsdeel er überhaupt nog was: ik kwam er namelijk nooit. Zelfs nu ik inmiddels zestien jaar in deze stad heb doorgebracht, heb ik maar een handvol keren de over-steek op het IJ gemaakt.

Toch wonen er inmiddels meer dan 80.000 Amsterdammers, meer dan 10% van alle inwoners van de stad, in Noord. Het was het de bedoeling dat de torens die nu de wolken bereiken in de Zuidas aan het IJ zouden staan. Deze mooie droom viel uiteen toen de ABN Amro besloot om zich aan de A10 in Zuid

Wat vindt de Amsterdammer?

Lars (18): “Er zijn op sommige plekken echt veel te veel toeristen. ‘s Avonds is het door de drukte soms niet eens mogelijk op be-paalde grachten te fi etsen. Ik vind dat de stad meer voor de bewoners hoort te zijn, maar als het zo alleen in de zomer is, is het te overzien.”

Roos (16): “Soms zijn toeristen echt irritant, voor-al als ze niet kunnen fi etsen. Een stad behoort toe aan de bewoners ervan, vind ik.”

ToerismeUit de hand gelopen dorp, of een metropool in wording?

Tahrim Ramdjan

Brug naar NoordNu het lachertje, over 20 jaar de hardst lachende

Tahrim Ramdjan

14

15

Studenten opgelet: Amsterdam werd al verkozen tot onveiligste gemeente van Nederland, vanaf nu mag onze hoofdstad ook de titel “onveiligste stu-dentenstad van Nederland” op haar visitekaartje zetten. Maar 14% van de Amsterdamse studenten zegt zich veilig te voelen hier in Amsterdam en eerlijk gezegd baren deze resultaten mij zorgen.

Waar je vroeger je fi ets nog slotloos overal kon parkeren kun je tegenwoordig beter opzoek gaan naar een bewaakte fi etsenstalling, want voor je het weet is hij weg. Waar je vroeger je voordeur nog wagenwijd open kon laten staan omdat er toch niemand iets te zoeken had in jouw woonkamer kun je tegenwoordig beter 42 sloten en een be-veiligingsinstallatie aanschaffen, want voor je het weet staat je laptop niet meer op je bureau en ligt je spaargeld niet meer onder je matras.

Maar misschien moeten we de resultaten van dit onderzoek onder minder 0,15% van de Neder-landse studenten maar niet zo serieus nemen. Op papier zien de resultaten er misschien zorgwek-kend uit, maar in werkelijkheid bepaal je zelf of je

Wat vindt de Amsterdammer?

Ruben (19): “Ik denk dat Noord al aan het groeien is. Het NDSM-terrein is bijvoorbeeld steeds populairder. Ik denk dat Noord uitein-delijk het negatieve ‘tokkie’-imago zal verliezen. Een brug zou echter, denk ik, niet mogelijk zijn.”

Shine (16): “Mede door de lage huur en feestjes ko-men er steeds meer studenten in Noord wonen. Noord is ook zeker niet onbereik-baar. Er zijn ook verschillende ponten, bovendien komt er een Noord-Zuidlijn.. dat maakt het ideaal. Toch zou een brug me meer gerust stellen.”

te vestigen in plaats van het lome IJ. Toch is het stadsdeel nu aan het groeien: kort geleden is be-kend gemaakt dat er nog twee nieuwe torens een Amsterdamse skyline moeten gaan neerzetten in Noord. Mij zou het niet verbazen als Noord, op dit moment het lachertje van de stad, over twin-tig jaar een tweede Centrum van de stad is.

De vraag is of, nu dit stadsdeel ook hot and happening aan het worden is, Noord ook niet een volwaardige verbinding met de rest van de binnenstad verdient. Met de auto kun je Noord al bereiken via de IJtunnel, maar die slibt lang-zaamaan dicht en is ook een best wel anonieme tunnel. Voetgangers en fi etsers zijn nog steeds aangewezen op de oude, traditionele pont. En in een tijd dat men zelfs denkt aan het bouwen van bruggen tussen Alaska en Rusland, moet een brug over het IJ toch ook mogelijk kunnen zijn?

Wat vindt de Amsterdammer?

Daniëlle (20):“Ik voel me niet echt onveilig in Amsterdam. In het centrum is het altijd druk. Daar ben ik dan ook niet zo snel bang. Op afgelegen plekjes daarentegen voel ik me soms niet heel fi jn. Ik zorg er dus wel voor dat ik niet alleen door een stille straat fi ets als ik daar een paar enge gasten zie staan.”

Claudia (19): “Amsterdam is helemaal niet zo een onvei-lige stad. Je moet gewoon weten op welke manier je met bepaalde mensen om moet gaan. Zolang je dat goed doet is er niks aan de hand.”

Amsterdam onveiligste studentenstadEr moet altijd eentje de onveiligste zijn

Lotus Friede

jezelf in een onveilige situatie werkt of niet. Er moet altijd eentje de onveiligste zijn. Volgens mij is Amsterdam daar dit maal de dupe van geworden.

Werken voor een hongerloontjeFNV Young & United vecht voor een hoger jeugdloon

Sam Philips

Eindelijk is het zover: je achttiende verjaardag is een feit! Je krijgt een vet cadeau van je ouders en er gaat een wereld voor je open. Je kunt drank en drugs kopen, je rijbewijs halen en je wordt overal als volwassen beschouwd, hetgeen een hoop nieuwe mogelijkheden met zich mee-brengt. Maar daarnaast moet je ook verhoogde entreekosten betalen en je maandelijkse zorgverzekeringskosten.

Het leven wordt ineens duurder omdat men verwacht dat je zelfstandig wordt, dus ga je opzoek naar werk. Maar wat blijkt nou? Je krijgt een nul-urencontract met een salaris van nog geen 5 euro per uur. Dat houdt in dat je niet weet hoeveel uur je elke week moet werken en een salaris ver onder het minimumloon van €9,67 per uur krijgt. Ervan uitgaande dat je dan 35 uur per maand werkt en je 100 euro aan je zorgverzeke-ring betaalt, houd je slechts zo’n 60 euro over voor jezelf.

We hebben een supermarktmedewerker onder-vraagd van 19 jaar over zijn loon. Michiel*, die bij de grootste supermarktketen van Nederland heeft gewerkt, vertelde mij over zijn misère als supermarktmedewerker: “Je wordt uitgebuit voor een hongerloontje waarvan je nauwelijks een Happy Meal bij de McDonald’s kunt betalen. En dat terwijl er één of andere mafkees is, die het vijfvoudige van jouw salaris verdient; die alleen

maar naar je loopt te schreeuwen dat het sneller moet, terwijl het niet sneller kan omdat je voor drie mensen moet werken die ziek zijn, en die tegelijkertijd wil dat je perfecte klantenservice geeft.” Helaas geldt dit geldt voor bijna alle wer-kende jongeren in Nederland.

De FNV, algemene vakbondsvereniging van Nederland, vindt dat dit niet zo door kan gaan en heeft daarom de campagne Young & United opgestart om ervoor te zorgen dat je vanaf je 18e het normale minimumloon krijgt en een eerlijker jeugdloon. Ik heb actievoerster Jillian Teppema geïnterviewd om een beter beeld te krijgen van wat de actie inhoudt.

Wat voor organisatie is de FNV?“De FNV is de algemene vakbond. De vakbond is een organisatie die opkomt voor alle werkne-mers. Werknemers binnen een bedrijf vormen een collectief zodat ze samen sterk staan om betere arbeidsomstandigheden af te dwingen.”

Wat houdt de actie Young & United in?“Het is een jongerenbeweging die strijd voor afschaffing jeugdloon en slechte contracten. Een 18-jarige verdient 45% van het volwassen mini-mumloon. De Albert Heijn bespaart per jaar 43

“Je wordt uitgebuit voor een hongerloontje waarvan je nauwelijks een Happy Meal bij de McDonald’s kunt betalen.”

Opleiding & Werk16

17

miljoen euro door 18- tot 22-jarigen een jeugd-loon te geven in plaats van het normale mini-mumloon. Met dit loon kunnen jongeren zichzelf gewoon niet onderhouden en moeten ze dus geld lenen, wat een enorme achterstand oplevert voor het begin van de carrière.”

Hoe gaat zo’n actie in zijn werk?“We zijn vorig jaar september begonnen door naar allerlei grote ketens te gaan in Den Haag, Utrecht, Rotterdam en Amsterdam en hebben daar werkende jongeren ondervraagd. Bijna driekwart van ze had een onzeker contract. De ene week 4 uur en de andere week 20 uur. In het begin wilden we zichtbaarheid en naamsbekend-heid creëren door allemaal mensen te vragen of ze Young & United kennen. Niet alleen op de werkvloer, maar ook gewoon op straat. De infor-matie over de actie verspreidde zich via via als een olievlek door het land en al snel stroomden de handtekeningen binnen. Online kon de petitie ook getekend worden.”

Wat hebben jullie tot nu toe bereikt?“We zijn bij verschillende tv-programma’s ge-weest, zoals PAUW en Nieuwsuur. We hadden een petitie opgesteld om het jeugdloon af te schaffen en het volwassen minimumloon ook voor 18-jarige in te stellen en al snel hadden we 130.000 handtekeningen. Die hebben we aan

vice-premier Asscher aangeboden. Nederland kan er niet meer omheen. Hij zal het bespreken in een wetsvoorstel. In oktober komen we voor zijn deur staan wanneer de actie op zijn hoogtepunt is met een paar honderd man.”

Wanneer is het doel bereikt?“Wanneer het minimumloon teruggebracht is naar je 18e en het jeugdloon ook omhoog gaat, want als we niet scherp zijn gaat het jeugdloon ook weer achteruit als het minimumloon vanaf je 18e is. We ook willen dat het jeugdloon geleide-lijk opbouwt naar €9,67 per uur.”

Wat zijn de verdere doelen voor de toekomst?“10 oktober willen we voor de deur van minister Asscher komen staan met een hele hoop mensen met protestborden, om een punt te maken. 18 september is er een protestmars in de metaalsec-tor, voor zo’n 400.000 man die geen cao hebben en er één voor betere arbeidsvoorwaarden willen. Ze gaan voor twee dagen lang het werk stil leggen en over de Erasmusbrug een protestmars lopen. Een eis van hen is het afschaffen van het minimumjeugdloon in de sector. Als het in die sector kan, waarom dan niet in allemaal? Er zijn al een paar bedrijven in Nederland die het jeugd-loon hebben afgeschaft.”

* Michiel is een gefingeerde naam. De geinter-viewde wilde niet met naam in het blad komen.

Een doodnormale, glitterige, bh-loze zondagochtendVanessa Saradjzada

Het is een doodnormale zondagochtend. Doodnormaal opgestaan, doodnormaal ontbijt-je, ik heb zoals altijd een rondje hardgelopen en zo doodnormaal als het is, bevinden zich ook andere sportfanaten in het park. Het nor-male volk: zweterige vette obese mannen ho-pend op een cholesterolverlaging, 13-jarigen in glittertopjes en behaloze dames in roze tutu.

Tja, je had het zelf al door: niet dus. Ik heb geen idee wat er in godsnaam aan de hand is. Dus ik volg maar drie vrouwen die richting het evene-ment lopen (zij lopen er net zo absurd bij, dus ik zat zit vast wel goed). Dit kleurige, glitterige, behaloze fenomeen bij mij in de buurt is namelijk een hardloopwedstrijd, zo kom ik achter.

De vrouwen dragen felgekleurde hardloopkledij met nog allerlei tierelantijnen daarbij: de een draagt een roze haarband, de ander een roze tutu. De ene neongroene sokken, de ander fel-blauwe oogschaduw. Allen hebben rode lippen-stift en een hoge strakke paardenstaart.

De vrouwen praten over hun sportprestaties en wat zij daar allemaal gezopen hadden.

Laat mij dat laatste uitleggen door middel van ditzelfde sportevenement: het rondje hardlopen duurt slechts een half uurtje, de afterparty duurt

echter tot in de late uurtjes. De volgende dag stond Facebook vol met foto’s van deze hard-loopveteranen, die alle weggelopen kilo’s weer erin gezopen hadden.

Je zou kunnen zeggen dat alle mensen nog een fysieke activiteit ondernemen voordat ze naar een festival gaan dan meedoen aan een hard-loopwedstrijd. En misschien Vanessa, mot je ook niesow zaniken. Het is nog fi jn dat zij een sport beoefenen voordat ze losgaan. De mens wil ple-zier ervaren, en hoe kun je meer van een festival genieten als je je daarvoor met een 0% biertje in de hand een stukje hebt gehobbeld? En dat is precies waarop de 3 vrouwen proosten: “We hebben het verdiend, meiden.” Des te beter je losgaat op de afterparty, toch?

Psst... wil je ook meedoen aan een hardloopeve-nement? In Amsterdam zijn er bijvoorbeeld: The Color Run (12 september) en Dam tot Damloop by night (19 september). Het kan nooit kwaad om een stukje mee te hobbelen, glitterig of niet, behaloos of niet!

“We hebben het verdiend, meiden.”

Amusement18

SportyDe laatste tijd zie je steeds vaker dat zowel mannen als vrouwen kleding die voorheen alleen gebruikt werd om in te sporten, ook als norma-le kleding dragen. Vooral de combinatie tussen vrijetijdskleding en sportkleding is steeds gewo-ner geworden. Hardloopschoenen onder je spij-kerbroek zijn niet meer uit het straatbeeld weg te denken. In New York worden zelfs regelmatig mannen in pak met felle gympen eronder gespot.

Dé nazomertrends van 2015 Myrthe Möring

Zonneklep Eigen CollectieSportbeha American Apparel €34,-Driekwart legging Nike €40,-Virtous sneaker Nike €120,-

Bandana Bijenkorf €16,-Suede top ZARA €25,-Vintage spijkerbroek Levi’s / Episode €25,-Leren slippers UGG €64,-

BohemianAl jaren lang zie je de roman-tische, bohemian stijl terug in

de winkel en ook deze nazomer hangen de rafelige shorts en lan-

ge vesten in alle winkels. Steek een bloemenkrans in je haar en

ga los op een festival of houd het subtiel met wat franjes aan je

mouwen of bruine laarsjes.

19Lifestyle & Cultuur

20

Culinaire wereldreis

Fleur Veenstra, Lotus Friede, Luca Janmaat, Pleun Brink Amsterdam stikt van de restaurantjes die streekgerechten van landen over de hele wereld serveren. De redactie van INKIJK ging erop uit om uit te zoeken waar je de lekkerste Mexicaanse taco’s, Surinaamse roti, Chinese mie, Franse crêpes en Italiaan-se pizza kunt eten en maakte zo een culinai-re reis door wereldstad Amsterdam. Zie hier het resultaat: zowel lovende als minder lo-vende recensies van vier betaalbare en min-der betaalbare Amsterdamse restaurants.

Mexicaans: Salsa Shop - PleunAmstelstraat 32-A

Het is niet erg druk op de dinsdagavond om 20.30. Fleur arriveert als eerst bij de Salsa Shop en vindt een plekje boven. Als ook Lotus, Luca en ik zijn aangekomen, lopen we met zijn allen naar beneden om te bestellen. Het meis-je achter de balie spreekt ons in het Engels toe en schuift met de burrito op een blad over de counter en vraagt bij elk ingrediënt of je het wel of niet wilt. Je betaalt enkel voor het vlees in je burrito of taco: verder kost niks extra, behalve guacamole. Wel staat er “PIN ONLY”, iets waar we geen rekening mee hadden gehouden. Gelukkig kan ik voorschieten voor iedereen.

Hoewel het meisje achter de counter had uitgelegd welke salsa’s scherp en minder scherp waren, komen we algauw tot de conclusie dat álles scherp is, ook al hebben we alle-maal de minst scherpe salsa’s genomen. Waarschijnlijk zit het in het vlees. Op zich is het niet zo gek, het is immers Mexicaans. Ondanks dat is het eten wel heel lekker. Luca merkt op dat de inrichting niet heel Mexicaans is,

maar wel heel stijlvol: tegen een wand staat een plank waar cactussen van verschillende for-maten op staan. Ze vindt, nadat ze haar salade met kip heeft opgegeten, het eten wel erg standaard: “Dit soort dingen kun je ook ge-woon bij de Albert Heijn halen.” Zelf ben ik het met haar oneens: op een bord in het restaurant staat namelijk dat alle groenten vers zijn.

Lotus vindt haar burrito met steak erg scherp, net als onze gerechten, maar wel lekker. Ze vindt het een pluspunt dat je gratis een beker kraanwater kunt halen bij de counter. Lotus vindt het ook erg fijn dat het eten voor je neus wordt klaargemaakt en dat je niet zo lang hoeft te wachten.

Fleur heeft vier taco’s met kip en heeft op de ene helft een andere saus dan op de andere helft. Ze begint stoer te vertellen dat ze niet begrijpt waarom wij het zo scherp vinden, om-dat ze zelf nergens last van heeft, maar als ze de taco’s met de andere saus eet brandt ook zij bijna haar mond.

Ikzelf kan, evenals de anderen, niet zo goed tegen scherp, maar vind het toch erg lekker. Ik eet een burrito met kip. Ik vind de prijzen voor-al verrassend goed: je bent minder dan tien euro kwijt voor een heerlijke burrito of salade.

Lotus Pleun Fleur LucaLocatie 8 8 8 7,5Prijs-kwaliteitsverhouding 8 8,5 7 8Service 7,5 7,5 7,5 6,5Eten 7 8 8 6,7

7,6

in A’dam-Centrum

Eten & Wereld

De Salsa Shop is ideaal voor de drukke Amsterdam-mer die niet wil koken, maar ook niet te veel geld uit wil geven. Alle gemiddeldes bij elkaar genomen geven wij dit restaurant een 7.6.

Surinaams-Chinees: Kam Yin - LotusWarmoesstraat 6

Pleun arriveert als eerste bij Kam Yin in de Warmoesstraat, op loopafstand van Amsterdam Centraal. Vijf minuten later sta ik ook voor de deur, alleen zie ik Pleun nergens staan. Even later beseffen we dat Kam Yin twee ingan-gen heeft: erg verwarrend. Als we elkaar

gevonden hebben gaan we samen naar binnen. Ik bedenk me dat we misschien hadden moeten reserveren, het restaurant zit namelijk propvol.Eenmaal binnen zie ik heel veel verschillende soor-ten mensen. Van Surinaamse vrouwen die gezellig een avondje uit gaan tot groepjes aangeschoten studenten die erg weinig te besteden hebben: je vindt ze er allemaal. Gelukkig is er nog een tafeltje vrij voor de drie INKIJK-redacteurs.

We krijgen een chique leren menukaart met gou-den hoekjes. Iets wat ik totaal niet had verwacht bij de ietwat goedkoop, totaal niet Chinees of Suri-naams ogende inrichting van het restaurant. Als ik de menukaart opensla merk ik al snel dat de kaart zo chique nog niet is. De foto’s van het eten zien er niet erg smakelijk uit. Pleun is het daar totaal niet mee eens: na het zien van die foto’s heeft ze hart-stikke veel trek.

Als Luca na haar kennismaking met ingang nummer drie - de afhaalingang - ook binnen komt, bestellen we. Luca neemt Chinese koolsoep, Pleun roti met kip en ik roti met lamsvlees. Ik besluit om ook een Surinaams drankje te bestellen, we zijn niet voor niets in een deels Surinaams restaurant. Ik bestel dawet, een roze kokosdrankje dat onder het kopje

Lotus Pleun LucaLocatie 6,5 7 7,5Prijs-kwaliteitsverhouding 7 7,5 6,5Service 6 6 6,5Eten 6,5 7,5 7

‘frisdrank’ op de menukaart staat. De serveerster loopt weg en komt al heel snel terug met onze drankjes. Ik neem een slokje van de dawet en vind het wel erg naar alcohol smaken voor iets dat frisdrank zou moeten zijn. Ook al ontkent de serveerster dit, ik besluit om het drankje toch niet op te drinken. Nog geen vijf minuten nadat we besteld hebben staat het eten op tafel. Zó snel, dat Luca zich afvraagt of ze het zelf gekookt hebben of alleen hebben opgewarmd. Nadat onze borden ge-detailleerd zijn vastgelegd door Luca’s camera beginnen we met eten.

Luca vindt de kool in haar soep niet te eten. Verder is de soep koud en vult die niet echt. “Ik zit voller van mijn 7Up dan van de soep.” Pleun vindt haar roti verrukkelijk met niets erop aan te merken. Ik daarentegen vind mijn roti wat minder. Het lamsvlees is hartstikke taai en de aardappel droog, al is de jus-achtige saus die er bij zit is wel super lekker. Na een halve roti ben ik al gevuld.

6,8

21

en een stenen bord kunt eten aan een van de tafeltjes in het restaurant, kun je je crêpe ook op een kartonnen bordje met een plastic mesje meekrijgen om ergens in de straten van Amsterdam de heerlijke Franse lekkernij naar binnen te wer-ken. Het restaurant is erg betaalbaar: voor een crêpe of wafel betaal je rond de €4,-. Een echte aanrader dus voor een snelle hap of om goedkoop de lekke-re trek te stillen.

Italiaans: Lo Stivale d’Oro - FleurAmstelstraat 49

Het werd tijd voor Italië, wat betekende dat ik er een excuus bij had om een dikke vette pizza m’n strot door de duwen.

We gingen met zijn vieren: Pleun, haar vriend Stein, Luca en ik. Pleun was er al vaker geweest met haar vader en ze vertelde dat het daar altijd druk was. We hoopten dat we nog een plekje konden bemachtigen.Pleun en Stein zijn er als eerste, even later kom ik binnen. Ik word meteen begroet door de eigenaar die liedjes staat te zingen en door de warme sfeer. Druk is het niet.

Als we ons eten op hebben, komt de serveer-ster meteen om de borden weg te halen.

Alle serveersters zijn druk in de weer met borden en glazen: nergens vinden we een serveerster die even tijd heeft om ons de re-kening te brengen. Gelukkig merkt een van de serveersters, die net van haar eigen eten aan het genieten is, dat we willen betalen en haalt zij voor ons de rekening. Het is geen probleem dat we apart willen betalen, met pin en contant door elkaar.

Dit restaurant is perfect als je snel iets wilt eten voor weinig geld - we waren rond de €10,- per persoon kwijt. Wel is het slim om vooraf te reserveren, want het is er hartstikke druk. Al met al geven wij dit restaurant een 6,8.

Frans tussendoortje: Crepes & Waffles - LotusWarmoesstraat 75

Omdat Luca’s maag nog niet gevuld is na haar koolsoep bij Kam Yin en blikje 7Up besluiten we om crêpes te gaan eten bij een leuk tentje in dezelfde straat, genaamd Crepes & Waffles.

Luca bestelt een crêpe met Nutella, Pleun met banaan en ik neem een wafel met chocola. De crêpes en wafels zijn echt overheerlijk. Het restaurantje heeft weinig zitruimte, want het is nogal klein. Dit restaurant is perfect wanneer je snel iets kleins wilt eten, maar niet echt geschikt wanneer je een plek zoekt waar je even rustig kunt gaan zitten om van je avondmaaltijd te genieten. Als je op zoek bent naar lekker eten voor onderweg ben je hier ook aan het juiste adres. Behalve dat je je crêpe met echt bestek

“Ik zit voller van mijn 7Up dan van de soep.”

Pleun Stein Luca FleurLocatie 8 8 8,5 8Prijs-kwaliteitsverhouding 8,5 7 8 8Service 9 7 7 7Eten 9 8 8,3 8

8,4

8,1

22

23

Twee tafels zijn vol, dat verbaast me. Het uiterlijk is best Italiaans, voor zover dat kan, en het is klein. Een grote groep zou kunnen, maar dan zit het restaurant ook echt vol. Even later komt Luca ook aan met haar camera in haar handen. We bestellen wat te drinken bij een vrouw die wel Nederlands spreekt, maar met hier en daar wat Italiaanse woordjes tussendoor.

Als we rondkijken zien we ook dat het jongste zoon-tje meehelpt in de bediening: we schatten hem rond de acht jaar, Stein maakt een grap over kinderarbeid, waarbij we hard moeten lachen. Later gaat het over hoe Pleun het heeft gepresteerd om niet te weten hoe je pasta moet afgieten en vervolgens ook nog eens veel te veel heeft gemaakt. Luca aan de ande-re kant zit uit te rusten van haar fietsrit; ze was ver-dwaald geraakt.

Terwijl iedereen al had gekozen wat hij of zij wilde eten, was Luca nog steeds aan het twijfelen. Uitein-delijk koos Pleun voor een ravioli, ik voor een pizza quattro formaggi, Stein voor lasagne en Luca voor een spaghetti. Tussendoor kregen we brood met kruidenboter, die naar mijn mening te snel op was.

Het duurde niet lang voordat we ons eten kregen, maar wel totdat we mochten beginnen. Luca moest en zou namelijk honderden foto’s maken van elk gerecht. Toen we eindelijk mochten eten, begon zij

met het fotograferen van haar eigen gerecht, wat nog wat extra minuten duurde. Het eten was gelukkig overheerlijk. De hoeveelheden waren precies goed en alles was gewoon geweldig. Het duurde maar even voordat we door konden naar het toetje.

Dat duurde iets langer, maar het was het zeker waard. De tiramisu was erg lekker en de rest ook. In totaal hebben we €82.50 uitgeven voor vier personen. Best te doen, alleen wel een beetje aan de dure kant voor de normale en waarschijn-lijk altijd geldloze tiener. Leuk voor met je ouders, maar met vrienden zijn er ook goedkopere adres-jes. Wij geven het wel bij elkaar een 8.4, want het eten was toch wel echt heel lekker.

Al met al hebben we erg lekker gegeten en let-terlijk meerdere culturen geproefd. Zo blijkt maar weer eens dat er meer is dan je dagelijkse sla-vink. Dus trommel je vrienden op en ga zelf ook op wereldreis in eigen stad!

Alles was gewoon geweldig.

Concert zonder popsterIk word gelijk bestookt met allerlei vragen, de rollen lijken omgedraaid: is de UvNL eigenlijk bekend onder middelbare scholieren? Hoe denk je dat dat komt? Wat kunnen wij nog verbeteren? Dat is het leuke aan de UvNL, het bedrijf is nog jong: het wil zich maar wat graag ontwikkelenen verbeteren.

De colleges zijn een soort concerten zonder popster, maar met een hoogleraar. Licht uit, spot aan en uitbundig applaus. Voor ons ziet het er misschien simpel uit: iemand die vijf keer een verhaaltje van een kwartier vertelt. Dat kan ik ook, zou je zeggen, maar niets is minder waar. Eveline is de hoofdredactrice van de UvNL. Zij maakt, samen met de hoogleraren, alle colleges: van het uitzoeken van iemand tot de generale repetitie. “Voordat een hoogleraar ook daadwerkelijk op

Voor jou en buurvrouw AnnieUniversiteit van Nederland verovert Amsterdam

Anouk Gielen

Samen met twee vriendinnen heb ik afgesproken om naar het college van Peter Achterberg, hoog-leraar sociologie, te gaan bij de Universiteit van Nederland (UvNL). Vijf keer een college van een kwartier over typisch Nederlandse gewoontes, van Zwarte Piet tot Frans Bauer. Sociologie is een onderwerp dat me ontzettend interesseert en de vorige keren dat ik een college bij de Universiteit van Nederland bezocht was het een groot succes.

Na afl oop spreek ik producer Marissa aan. Of ik haar en haar collega’s misschien een keer mag interviewen voor een reportage in INKIJK. Ze is meteen dolenthousiast en een paar weken loop ik binnen bij Spaces in de Vijzelstraat, de fl exwerkplek waar de Universiteit van Nederland werkt.

Met mijn opa naar Club AIRDe Universiteit van Nederland is een initiatief van Alexander Klöpping en Marten Blankesteijn. Zij vonden het oneerlijk dat hoogleraren die de interessantste dingen te vertellen hadden alleen beschikbaar waren voor studenten, terwijl je buurvrouw Annie of je kleine zusje het misschien ook wel heel interessant zouden vinden. Uit die onvrede is de UvNL ontstaan en nu kun je op YouTube iedere werkdag een nieuw college kijken van de tofste hoogleraren van Nederland. Eén onderwerp per week, vijf colleges van een kwartier, dat is het concept. Daarnaast kun je de opnames ook bijwonen, in Club AIR. AIR is na-tuurlijk bekend als club, maar de colleges van de UvNL vinden altijd hier plaats: lekker centraal en er is een mooie plek voor het publiek. Zo kwam het dat ik voor het eerst in Club AIR was samen met mijn 79-jarige opa.

Opleiding & Werk24

Young Humans of Amsterdam II

wordt vervolgd

gegeven moment was het klaar. We hadden zo erg ruzie gekregen dat ik er niet meer gelukkig van werd. Hij is daarna van school gegaan en ik heb hem ook nooit meer gesproken. Dat is erg jammer. Het is inmiddels een paar jaar geleden, maar het is gewoon naar om aan terug te den-ken. Het had zó anders kunnen lopen.

dat podium staat, zijn wij al maanden bezig met voorbereidingen. Vaak krijgen we tips over leuke hoogleraren en dan nodigen we zo iemand uit voor een kennismakingsgesprek, om te kijken of het klikt. Dan volgen er nog een aantal gesprek-ken en gaat de hoogleraar aan de slag met het maken van de colleges. Maar je moet niet verge-ten dat zo’n hoogleraar het al superdruk heeft. De dag voor het college hebben we de generale repetitie, die duurt de hele dag. We lopen dan de colleges helemaal door en wordt er nog een boel aan geschaafd.”

Toegankelijkheid en diepgangMarissa doet de productie. Waar Eveline zich meer inhoudelijk met de colleges bemoeit, houdt zij zich bezig met het hele circus eromheen. Marissa: “We doen ons best om de colleges enerzijds begrijpelijk te laten zijn voor mensen die nog geen kennis hebben van het onderwerp, maar ze anderzijds ook interessant te maken voor kijkers die al wel veel van het thema afweten. We

25

geven de hoogleraren de ruimte om hun eigen onderzoek of visie op het onderwerp te presen-teren, zodat we hopelijk ook kijkers die al ervaren zijn in dat vakgebied nieuwe inzichten kunnen geven met de colleges.We zijn dus altijd op zoek naar de perfecte balans tussen toegankelijkheid en diepgang in onze colleges, wat soms een echte uitdaging is, maar wat het werk wel des te leuker maakt.”

De Universiteit van Nederland is jong, hip en happening. Met een visie: zo veel mogelijk men-sen, zo veel mogelijk laten leren. Natuurlijk kun je iedere dag online een college kijken, maar veel leuker is om de opnames bij te wonen in Air. Dat kan nu al voor slechts 5 euro, want ter gelegen-heid van het uitkomen van dit nummer krijg je 50 % korting op je kaartje als je bestelt met de kortingscode INKIJK. Leuk avondje uit, weer eens wat anders en niet duur!

Kijk voor meer informatie, video’s en tickets op www.universiteitvannederland.nl

Hoe kennen jullie elkaar?Clara: We kennen elkaar eigenlijk al vanaf de peuterspeelzaal, alleen wisten we dat niet. Toen kwamen we bij elkaar op de middelbare school. Pauline: Ik wist het nog, op een dag kwam je naar me toe, toen we al een beetje met elkaar omgin-gen, en je zei: “Wij kennen elkaar al.” Ik vond het nog een beetje creepy! En sindsdien is het wel een beetje gegroeid. We zijn samen volwassen geworden, eigenlijk.

Heb je wel eens andere, dierbare vriendschappen verloren? Pauline: Ik niet zo zeer. Ik heb wel eens gehad, vroeger, dat het niet helemaal van twee kanten kwam. Dat ik met iemand afsprak, helemaal klaar was en dat het opeens werd afgezegd. Dan zat ik wel van ‘potver’. Maar nu kan het me niet zoveel meer. Nu denk ik: ach, boeien. Clara: Nou ja, ik had een tijdje wel een hele goe-de vriend. We spraken elkaar elke dag. Op een gegeven moment kregen we zoveel ruzie, om niks gewoon. Het was echt absurd. Op een

Clara (18) en Pauline (19)

“Mensen vinden mij interessant zoals ik ben”Vlogger Linde Bookelman heeft bijna 10.000 subscribers

Isidore van Westing

Het is rond vieren op donderdagmiddag als ik op de fiets naar West race. Het terras van een hip café aan het water is gevuld met jong en oud. Wijntjes worden geschonken en er wordt geproost op de zon. Thee wordt gezet voor de koukleumen voor wie deze lentedag nog net te fris is.

Ik neem binnen plaats en bestel jus d’orange. Als ik mijn lippen even later aan het glas zet, loopt ze naar binnen. Gespannen en half huppelend komt ze naar me toe. “Het voelt net alsof ik nu echt heel erg belangrijk ben.”, zegt ze met een brede glimlach.

StiekemLinde Bookelman is vijftien, woont in Amsterdam en maakt al vanaf haar elfde filmpjes. Grappige, soms ietwat maffe filmpjes, waarin ze zelf vaak gekke bekken trekkend het middelpunt is en haar slaapkamer het decor.

“Eerst deed ik het stiekem, mijn vader had liever niet dat ik op video stond.” Zodra Linde iets ou-der was, hadden haar ouders er geen problemen meer mee. “Ze helpen nu zelfs mee, het is een standaard bespreekonderwerp aan de keuken-tafel geworden. De onderwerpen worden door-genomen en ze zijn altijd nieuwsgierig naar mijn volgende filmpje.” Linde heeft inmiddels 9.129 subscribers op YouTube en 4.204 followers op Instagram.

InspiratieInspiratie om zelf een account aan te maken, haalde ze uit online filmpjes die ze met haar zus keek. Vooral make-up-diy (do-it-yourselfs) filmpjes waren dat in het begin. “Nu haal ik mijn inspiratie

uit het dagelijks leven. Ik vind het bijzonder dat mensen mij interessant vinden zoals ik ben en dat ze willen weten wat ik meemaak.”

Volgens Linde helpt om in een grote stad als Am-sterdam te wonen. “In een dorp kent iedereen elkaar, misschien is het dan moeilijker om de

stap te zetten om online te gaan, omdat je dan sneller bang bent om door kennissen afgekeurd te worden en in een stad als Amsterdam gebeurt ook veel meer. Inspiratie ligt hier op straat. Geen dag is hetzelfde.”

Zielige haters“Haters zijn er altijd,” legt ze uit. Het duurde jaren voordat ze zoveel subscribers had. “De kunst is om door te zetten en niet reageren op

“Inspiratie ligt hier op straat. Geen dag is hetzelfde.”

Lifestyle & Cultuur26

27

de negativiteit die je krijgt op de video’s, ook niet van mensen die je wel kent. Veel mensen die haat-reacties schrijven zijn zielig. Ze zijn bezig met negativiteit, terwijl originaliteit je zoveel kan brengen.”

Hoewel de maffe filmpjes niet direct een doel lijken te hebben, zit er wel degelijk een gedachte achter. “Het doel is om te laten zien dat je jezelf kunt zijn en dat er nog steeds genoeg mensen zijn die van je houden. Perfectie bestaat niet.”

af en toe ook wel leuk vind, maar ik kan, als ik mijn filmpjes monteer, in een deuk liggen.”

Vloggers die net beginnnen raadt ze aan om eerst met een goed concept te komen. “Een video waarbij je jezelf goed voelt is altijd be-langrijk.” Ze gooit haar haar in de lucht, barst in lachen uit en roept keihard “Lol!”.

Groot voorbeeldLindes grote voorbeeld is Miranda Sings, een Amerikaanse YouTuber met meer dan 4 miljoen subscribers. Miranda staat ook bekend als de YouTuber met veel te veel rode lippenstift op. Het knalrode spul zit niet alleen op haar lippen, maar ook ruim daaromheen. “Ze heeft een soort humor waar je van moet houden. Ze drijft de spot met zichzelf. Ik vind haar echt supergrappig.”

Linde heeft met zo veel subscribers en followers, aardig wat fans. “Soms word ik herkend op straat, dan staan ze eerst met elkaar te giechelen en meestal komen ze daarna naar me toe voor een foto. Laatst voelde ik me wel erg schuldig, toen moest ik naar de orthodontist en had ik geen tijd om op de foto te gaan met een fan.” Fans zorgen voor blijdschap. “Het bewijst dat je geaccepteerd wordt zoals je bent.”

Wat doet ze om haar filmpjes aantrekkelijk te maken? “Ik probeer grappig over te komen, mis-schien is het arrogant om te zeggen dat ik mezelf

Linde op YouTube: Lifewithlinde.Op Instagram: Lindeebb.

Mijn leven als voetganger

Pleun Brink

Als je als voetvanger zelf voorrang neemt, word je getrakteerd op een chagrijnige blik van een bestuurder die vol op zijn rem gaat staan.

Ik ben Pleun, ik ben 17 jaar oud, ik woon al mijn hele le-ven in Amsterdam. En ik kan niet fi etsen.

Dit klinkt misschien als een slechte grap. Veel mensen gelo-ven het ook niet. Als ik het vertel, weet ik inmiddels wel wat ik kan verwachten. De een begint te lachen, de ander denkt het verkeerd verstaan te hebben en weer een ander zegt: “Oh, maar ik kan ook echt niet fi etsen hoor!” Ik kijk daar niet raar van op, voel me ook niet beledigd en leg rustig uit dat ik een evenwichtsstoornis heb. Ik kan het dus écht niet.

Het komt er dus op neer dat ik als voetganger door het le-ven ga. Uiteraard is de tram mijn trouwe vriend en heb ik inmiddels op veel bagagedragers mijn bilafdruk achterge-laten, maar voor de korte afstanden in het dorp Oud-Zuid gebruik ik over het algemeen de benenwagen. Met alle gevolgen van dien.

De voetganger is namelijk een on-dergeschoven kind. Niemand lijkt ooit rekening met ons te houden. Wel in theorie natuurlijk, als je naar de ontelbare stoplichten en zebrapa-den in de stad kijkt. Maar als je als voetganger bij een groen stoplicht over probeert te steken, moet je niet vreemd opkijken als er een automo-bilist is die over je heen probeert te rijden. Als je als voetganger zelf voor-rang neemt, word je getrakteerd op de chagrijnige blik van een bestuur-der die vol op zijn rem gaat staan.

Ik weet niet erg veel van de verkeers-regels. Op een grote driewieler heb ik in groep zeven mijn fi etsexamen gedaan, maar dit was niet zo’n suc-ces. Wel heb ik onthouden om als ik oversteek altijd rechts – links – rechts te kijken (en in Engeland links – rechts – links), iets wat ik nog altijd trouw doe. Maar bij een stoplicht met

zowel de Beethovenstraat als de Ceintuur-brug afgesloten waren. Ook zag ik laatst dat de straat waarin mijn basisschool zit is veranderd in een stadsstrand. Als fi etser kun je dan snel een omweg nemen, maar als voetganger duurt dit uiteraard langer. Soms proberen ze je te misleiden met loopplanken, maar na drie planken hap je alsnog in het zand.

Natuurlijk is mijn leven als voetganger niet alleen maar drama. Omdat ik me langza-mer verplaats, geniet ik al zo van het hier en nu dat ik niet naar een cursus mindful-ness hoef. En behalve bij het oversteken hoef ik niet zo op het verkeer te letten, dus ik kan altijd naar mijn favoriete muziek luisteren zonder andere weggebruikers in gevaar te brengen – iets wat fi etsers wél doen. Bovendien hoorde ik laatst van mijn moeder – die wel kan fi etsen, maar liever loopt – dat twee Amerikaanse onderzoe-kers hebben gemeten dat lopen onze cre-ativiteit verandert. Ze kwamen op het idee tijdens een wandeling; ik verwacht dus nog op veel briljante ideeën te komen tij-dens mijn lopend bestaan.

zebrapad zou dat toch eigenlijk niet nodig moeten zijn? Het zou wel fi jn zijn als we elkaar in het verkeer kunnen vertrouwen. Hoewel, misschien is dat een beetje opti-mistisch gedacht in het Amsterdam. Nog irritanter is dat Amsterdam een bouwput is en dat hier nooit een einde aan lijkt te komen. Zodra de ene weg ge-maakt is, wordt de andere opengegooid. Zo kon te voet ik het afgelopen schooljaar nauwelijks mijn school bereiken, omdat

Stad & Nachtleven28

NIX18 is watching youLeeuw van Moerkerken

op soa’s en ongewenste zwangerschappen gro-ter is. Dat is natuurlijk een hele duidelijke reden waarom alcohol pas vanaf 18 jaar mag worden geschonken. Vanaf je 18e bestaan soa’s namelijk niet meer en zijn alle zwangerschappen gewenst!

Na te hebben besloten dat dit een leuk onder-werp is om over te schrijven, bel ik de Rijks-overheid. Ik moet eerst naar allemaal ingeblik-te stemmen luisteren, voordat ik een werkelijk persoon aan de lijn krijg. “Hallo, ik heb wat vra-gen over de campagne NIX18,” zei ik. Al gauw kreeg ik het nummer van een woordvoerder van staatssecretaris Martin van Rijn. Ik kijk even snel op rijksoverheid.nl om even op te helderen wie deze vent ook al weer is.

Oh ja, die gast, die wil dat bejaarden thuis blijven wonen in plaats van in verzorgingstehuizen. Fun fact: hij is ook de vader van de maatschappelijke infectie, NIX18.

“De wettelijke leeftijd is verhoogd naar 18 om-dat alcohol hersenschade veroorzaakt bij jonge-ren,” aldus de website van NIX18. Je hersenen groeien volgens de website door tot je 24e. Waarom is de leeftijd dan verhoogd naar 18 en niet naar 24? “Het komt zelfs voor dat jongeren een school-niveau omlaag moeten door comazuipen.” Dat kan wel eens voorkomen ja, hoewel het nooit te bewijzen is dat het door het comazuipen kwam. Dit zijn echter net de uitzonderlijke gevallen, waardoor niemand onder de 18 mag drinken.

Mijn vakantie zat er op: ik zit in het vliegtuig van-uit Lissabon terug naar Amsterdam. De stewar-dess komt langs met de drankjes. Ik heb me net al een vieze cola laten aansmeren, dus nu heb ik even trek in een lekker roodwijntje. In Portugal mag ik dat bestellen als 16-jarige, maar hoe zit dat in het vliegtuig?

Ergens deze reis wordt namelijk ook de alco-holgrens gepasseerd en hoewel ik nergens NIX18-stickers heb zien hangen, vraag ik me af of ik deze vliegmaatschappij niet moet aange-ven, zodat zij een boete van 1360 euro krijgen. Ik hoef mij gelukkig niet te legitimeren, het blijft tenslotte een vlucht binnen Schengengebied.

Eenmaal aangekomen in Amsterdam zie ik weer overal de vettige NIX18-stickers hangen, die mij laten weten dat ik nog even moet wachten voor-dat ik legaal kan deelnemen aan de maatschap-pij, die voor een groot deel bestaat uit drank (en tabak).

Ik loop langs de Gall&Gall en kijk even naar binnen door de etalage. Terwijl mijn schoenen nog op de stoep staan en ik al bijna weer was doorgelopen, komt er een Gall&Gall medewer-ker naar buiten gelopen. “Mag ik uw legitimatie zien?’’ Ik kijk hem even verbaasd aan en vraag: “Waarom?” Nadat mijn leeftijd hem duidelijk was geworden, wees hij me naar een NIX18-stic-ker en werd ik weggestuurd, als een hond uit een slagerij. Ach ja, als ik wel naar binnen was ge-lopen en de winkelier werd zelf gecontroleerd, dan zou de winkel zijn slijterijvergunning verloren hebben. Ik zit toch nog maar even vast aan deze leeftijdsdiscriminatie.

Ik besluit eens een bezoekje te nemen op de website van NIX18. Een gezellige, overzichte-lijke site waar ik snel allemaal uitspraken zie als ‘Utrecht doet NIX’, of ‘een zomer van NIX’. Ik kijk verder onder het kopje ‘tips’, waar onder an-dere staat dat jongeren die alcohol gedronken hebben vaker onveilig vrijen waardoor de kans

29

Vanaf je 18e bestaan soa’s namelijk niet meer en zijn alle zwangerschappen gewenst!

Stad & Nachtleven

Ook is uit onderzoek gebleken dat het aantal coma-zuipers niet verminderd is onder de 18 sinds de nieu-we wet is aangenomen. Natuurlijk moet het drinken nu verborgen gebeuren en is het daardoor moeilijker voor ouders in te grijpen als het mis gaat.

Ik besluit Martins woordvoerder te bellen. Er wordt opgenomen door een vrouw die me meedeelt dat ze op de fi ets zit, maar dat is geen probleem voor haar om toch mijn vragen aan te horen. Terwijl ik mijn eerste vraag stel – namelijk waarom de sociale norm moet worden versterkt –, vraag ik mij af of zij nu bel-lend op de fi ets niet meer risico loopt op hersenscha-de dan een gemiddelde bierdrinker. De verbinding liep slecht, dus besloot ik haar maar te mailen. Na een paar dagen kreeg ik antwoord.

“Is er nu verschil tussen alcohol- en tabaksgebruik onder jongeren in vergelijking met de tijd waarin de alcoholgrens lager was?” Antwoord: “Meer jongeren geven aan niet te drinken voor hun 18e”.

Niet heel bijzonder dat minder jongeren eerlijk zeg-gen dat ze minder drinken, aangezien het strafbaar is. Ook blijkt dat 52% van de ouders een afspraak heeft gemaakt met hun kind over roken en drinken en 47% van de jongeren zo’n afspraak heeft gemaakt met hun ouders. Niet helemaal een goede steekproef lijkt mij. “Gaan jongeren niet sneller aan de drugs, nu ze geen alcohol en sigaretten meer mogen?” Antwoord: “Dat beeld herkennen wij niet” Natuurlijk herkennen ze dat niet. Waarom naar de bijwerkingen kijken als die mogelijk slechter zijn?

Uiteindelijk willen de mensen achter NIX18 dat de sociale norm ‘niet roken en drinken onder de 18’ ge-meengoed wordt. De campagne is slechts bedoeld voor een looptijd van een paar jaar, dus het is maar een kwestie van afwachten voordat de vettige NIX18 stickers uit het straatbeeld zijn verdwenen.

Natuurlijk hebben ze gelijk dat jongeren moeten uit-kijken voor drank en sigaretten. Maar waarom dan iedereen last moet krijgen van de strenge controles, reclamefi lmpjes, ID-readers, NIX18bandjes en het be-ledigende vragen om legitimatie omdat je er te jong uit ziet? Ik vind het maar ongezellig, dat strenge gedoe. Drink gewoon met mate.

30

Stad & Nachtleven 31

Het is dinsdagavond en druk op het Amstelstati-on. Ik neem plaats op één van de bankjes op het perron en wacht op mijn trein. De kille wind die over het perron waait zorgt voor de nodige koude handen en tenen. Ik sta op en loop wat rond in de hoop dat ik wat warmer word. Ik ben blij als de trein na tien minuten eindelijk het station binnen-rijdt. Ik loop een warme en overvolle coupé binnen en kijk of ik ergens een leeg plekje kan vinden tus-sen de bebaarde hipsters met brillen groter dan hun gezicht en de in zwarte mantelpakjes gehulde jonge zakenvrouwen. Uiteindelijk vind ik een lege stoel in coupé 9423.

Ik ga zitten en staar een beetje voor me uit. Een paar minuten later komt er een jonge vrouw de coupé binnen. Ze gaat tegenover me zitten. Ze zet haar veel te grote tas neer en pakt uit haar jaszak haar gloednieuwe iPhone 6. In de weerspiegeling van haar telefoon in het raam zie ik haar WhatsAp-pen. Kennelijk is het gesprek niet zo interessant, want al snel schakelt ze over naar Facebook. Haar muziek staat net iets te hard, maar ik kan net niet horen welke muziek het is.

Als ik om mij heen kijk merk ik al gauw dat dit meis-je niet de enige is die tijdens deze korte treinreis alleen maar aandacht lijkt te hebben voor het klei-ne schermpje in haar hand. Treinreizigers zonder mobiel apparaat zijn tegenwoordig schaars. Achterin de coupé zit een man van middelbare leeftijd met oog voor maar een ding, zijn laptop. Dat er iemand tegenover hem is komen zitten, kan hem niet zo veel schelen, misschien heeft hij het niet eens gemerkt. Voor hem zitten twee jon-ge vrouwen, ik schat ze een jaar of dertig. De paar woorden die ik ze net heb horen wisselen zijn ver-ruild voor mobiele telefoons. Aan de andere kant van het gangpad zit een jongetje van amper tien jaar. Hij leeft zich helemaal in in het spel op zijn Nintendo DS. Hij heeft nog niet één keer opgeke-ken van het kleine rechthoekige schermpje.

Tegenwoordig hoor je in geen enkele coupé meer twee wildvreemden een gesprek met elkaar begin-

nen. Het enige waar men nog oog voor heeft, zijn de kleine wondermachientjes in hun hand. Nie-mand vraagt je meer waar de reis naar toe gaat of wat jij nou vindt van de kwestie rondom Grieken-land. De gesprekken die ik als klein meisje opving, van twee reizigers die elkaar voor het eerst zagen en een heftige discussie hadden over de denkwij-zen van verschillende fi losofen, behoren tot het verleden. Coupé 9423 is veroverd door de wereld van hypermoderne technische snufjes.

Ik zou het leuk vinden als het meisje tegenover me haar telefoon weg zou leggen. Ik ben benieuwd naar haar. Waar gaat de reis naartoe? Naar welke muziek luistert ze nou? Misschien zijn we onbewust wel fan van dezelfde band. Het enige wat op dit moment nog tussen ons in staat is die vervloekte iPhone 6.

Hoewel de digitale evolutie steeds sneller gaat, ondergaat de mensheid ook een enorme digitale devolutie. Mensen kijken elkaar niet meer aan en wisselen geen stom woord meer met elkaar. La-ten we eerlijk zijn, ik denk dat ik tegenwoordig ook niet meer zonder mobiele telefoon kan. Maar laten we er in ieder geval voor zorgen dat we niet verge-ten dat er ook nog zoiets bestaat als ‘de Echte We-reld’. Een wereld waarin men tegen élkaar praat in plaats van tegen een telefoon en waar men naar elkaar kijkt in plaats van naar een computerscherm.

Laten we ervoor zorgen dat we niet veranderen in levende machines, die vergeten zijn hoe ze hun stembanden moeten gebruiken. Laten we vooral hopen dat er nog mensen zijn die nog niet ver-slaafd zijn geraakt aan die talloze technische snuf-jes. Laten we hopen dat er nog mensen zijn die kijken naar de buitenwereld en de mensen om hen heen. Dat er nog mensen zijn die wel een praatje beginnen met een wildvreemde, in een restaurant, in de trein of midden op straat. Ik zou willen dat er meer van die mensen waren.

Twintig minuten later ben ik in Utrecht. Ze luisterde naar Stromae.

Coupé 9423 Lotus Friede

Amusement

Young Humans of Amsterdam III

Clara (18)Wat wilde je vroeger worden?Ik wilde altijd dierenarts worden, maar toen had ik een keer een muisje. Dat was mijn lievelingsdier, heel raar, ik weet het. Hij kreeg op een gegeven moment kanker en moest geopereerd worden. Na die operatie kwam de arts naar buiten met een heel klein bloedvlekje op zijn jas. Sindsdien wil ik het eigenlijk niet meer. Ik kan er niet aan denken om een muis, of überhaupt een dier, te opereren.

Wat trekt je zo aan Amsterdam?Ik houd van Amsterdam en ik houd gewoon van het stadsleven. Er komen altijd nieuwe dingen bij en ik vind Amsterdam eigenlijk steeds leuker wor-den. Ik zou best over een paar jaar in het buiten-land willen wonen, alleen weet ik nog niet waar.

Pauline (19)Hoe ging het op de middelbare school?In de brugklas was ik een supernerd, net zoals iedereen denk ik wel, maar daarna ging ik me eigenlijk met allemaal andere dingen bemoeien. Niet met school, maar met uiterlijk, vrienden, Facebook, dat soort dingen. Ik heb niet zozeer slechte herinneringen aan die tijd, maar ik had wel altijd het gevoel van ‘het falen’. In mijn familie is er ook wel eens druk geweest. Iedereen heeft altijd vwo gedaan en men zegt dan: “Jij moet dat ook doen, jij bent de laatste.” En op een gegeven moment dacht ik: het kan me niets meer schelen, ik doe hoe ik het wil en ik doe mijn best.

Wat hielp jou erdoorheen in slechte tijden?Vaak als er iets gebeurt, denk ik dat dingen op een bepaalde manier hebben moeten gebeuren. Het is misschien een beetje spi-ritueel, maar ik denk dat dingen dan een bepaalde reden hebben. Ik denk dat positivi-teit en doorzettingsvermogen me daarbij erg geholpen hebben.

32

33

Help, mijn hoofd zit vol! Hoe jij kunt leren omgaan met stress

Anouk Gielen

Elke dag komen er ontzettend veel prikkels bij je binnen. Je behandelt een ingewikkeld onderwerp bij geschiedenis, op Facebook is een ruzie gaan-de en je moeder is op bezoek geweest bij tante Truus, waar ze echt even over moet vertellen. Al deze prikkels zijn helemaal niet erg, je kan ook niet zonder, maar soms wordt het te veel. Als je drie proefwerken op een dag hebt bijvoorbeeld en on-dertussen ook nog het schooltoneel moet regelen. Als alles je te veel wordt kan er stress ontstaan, je hebt het idee dat je geen grip meer hebt op je eigen leven.

BewustwordingStress kan zich kenmerken door het hebben van een overvol hoofd. Als jij het gevoel hebt dat je het altijd druk hebt, dat je niet lekker in je vel zit, dat je heel veel aan het denken bent en om het minste of ge-ringste ontploft, omdat er gewoon niks meer bij past in je hoofd, dan wordt het tijd om een stapje terug te doen. “Het beste wat je dan kunt doen is er bij stil-staan dat die stress er is. Accepteer het en ga op zoek naar waar het vandaan komt”, zegt José Nanninga. Zij heeft haar eigen bedrijf: ‘& jouw talent’, waar

ze jongeren begeleidt als jongerencoach. Een coach, geen psycholoog, is iemand die er vanuit gaat dat alle antwoorden al in jezelf zitten, en die je kan helpen om ze er uit te halen. Ze vertelt verder: “Als je bij-voorbeeld ontzettend aan het piekeren bent, bedenk dan dát je aan het piekeren bent en waar je je eigen-lijk druk om maakt. Als je het concreet maakt, krijg je overzicht en misschien valt het ook wel mee. En dan, cliché maar waar, kun je er het beste met iemand over

Advertorial

gaan praten. Dat kan iedereen zijn: je moeder, je grote broer of je beste vriendin. Daarnaast kun je, om die bewustwording een handje te helpen, eens een week heel precies bijhou-den wat je allemaal doet. Dan zie je misschien wel dat je veel te veel energie steekt in iets waar je helemaal geen energie in wil steken. Of dat je eigenlijk nooit even écht helemaal niks doet. Ook dat laatste is heel belangrijk, probeer dat eens in je (nieuwe) weekplanning op te nemen.”

Ja zeggen tegen jezelf Het liefst wil je al deze stress natuurlijk voor-komen en ook daar heeft José een aantal tips voor: “Het belangrijkste is dat je zelfbewust bent of leert zijn. Ga na wat echt belangrijk voor jou is, stel jezelf vragen: wie ben ik, waar ben ik goed in en wat doe ik daarmee, waar stel ik prioriteit aan? Daarnaast is het vooral belangrijk dat je bewuster leert om te gaan met alle prikkels. Als iemand vraagt of je ook nog even dit te regelen, terwijl je al genoeg aan je hoofd hebt,   probeer dan eens nee te zeggen. Iemand zei ooit tegen mij: “Nee zeggen tegen een ander is ja zeggen tegen jezelf.” Ik denk dat dat heel belangrijk is om te onthouden: zet jezelf (vaker) op de eerste plaats en durf keuzes te maken die bij jou pas-sen. En vanuit die basis blijft er ook ruimte over voor prikkels en voor anderen.”

“Nee zeggen tegen een ander, is ja zeggen tegen jezelf”

Opleiding & Werk

Advertorial

Coachevenement!& jouw talent organiseert een jongerenevenement: ‘Hoe gaat het met jou vandaag?’

Samen met anderen kun je nog meer van jezelf ontdekken: wat zijn je talenten, passies, onzekerheden angsten, drijfveren, dromen, verwachtingen, teleurstellingen,

doelen? Leef jij jouw favoriete leven? Hoe geef jij sturing aan jezelf? Twee dagdelen om met kennis, oefeningen, ervaringen en ideeën

jouw rugzak te vullen:

Maandag 7 september van 17.00 tot 21.30 uur (start en eerste dagdeel)Maandag 14 september van 17.00 tot 21.30 uur (tweede dagdeel en afsluiting)

Er wordt gezorgd voor een hap.

Schrijf je nu in! Ter gelegenheid van de eerste uitgave van INKIJK is deelname gratis.Voor meer informatie over José Nanninga en het evenement kun je kijken op:

www.enjouwtalent.nl

Coachvragen

Met gemiddeld vijf gesprekken helpt José jongeren die bij haar komen hun eigen antwoorden en hulpbronnen te ontdekken en toe te passen.

Voorbeelden van coachvragen die ze vaak tegenkomt: - er bij willen horen, populariteit, bang om afgewezen te worden - omgaan met faalangst, heel zenuwachtig voor prestaties (toetsen) - omgaan met onzekerheid, weinig zelfvertrouwen hebben - minder willen piekeren, minder vol hoofd willen hebben, meer rust en ontspanning ervaren - moeilijk vinden om keuzes te maken - hulp bij profi el- of studiekeuze - voor jezelf op kunnen komen, nee durven zeggen - omgaan met verwachtingen van jezelf en/of van anderen - jezelf motiveren en doorzetten, leren omgaan met tegenslagen - (langdurige) stress ervaren - moeizame relatie met ouders willen verbeteren.

Jongerencoaching: zijn wie je al bent en sturing geven aan jouw leven

Jongerencoaching is er voor jongeren die nieuwsgierig zijn naar zichzelf, ergens tegenaan lopen, ergens vanaf willen, zich willen ontwikkelen of keuzes willen maken. Tijdens de coaching leer je (nog meer) jezelf kennen, jezelf waarderen, en met vertrouwen op jezelf en jouw hulp-bronnen je coachvraag te beantwoorden en oplossingen te vinden.

34

OEFENING Weekplanning

Hoe vol zit jouw week, en daardoor jouw hoofd?Als je het gevoel hebt dat je teveel te doen hebt, is het zinvol een tijd stil te staan bij wat je doet op een dag en in een week. Doe jij de dingen die voor jou belangrijk zijn of laat jij je eerder leiden door de omstandigheden? Plan jij je eigen leven of laat je anderen (mede) jouw planning bepalen?

We kunnen twee factoren onderscheiden die bepa-len hoe wij onze tijd verdelen: dringend en belang-rijk. Hiermee kun je een schema tekenen met vier kwadranten:

Kwadrant 1gaat over zaken die belangrijk én dringend zijn. Je kunt denken aan een deadline, te laat begonnen met leren, crises, urgente problemen. Als je leven zich vooral in dit kwadrant beweegt, dan loop je een verhoogde kans op stress en overspannenheid. Je bent te vaak bezig om brandjes te blussen. Dit kwadrant is soms onvermijdelijk, maar zorg dat je er niet teveel tijd in doorbrengt.

Kwadrant 2gaat over zaken die voor jou belangrijk en niet drin-gend zijn. Denk daarbij aan de voorbereiding van proefwerken, trainingen of lessen voor je hobby’s, sociale relaties, ontspanning. Eigenlijk zou je een groot deel van je tijd moeten doorbrengen in dit kwadrant, dan heb je (meer) grip op je leven.

dringend niet dringend

belangrijk KWADRANT 1´de treuzelaar´

KWADRANT 2 ´de planner´

niet belangrijk KWADRANT 3 ´de ja-zegger’

KWADRANT 4 ‘de verspiller’

35Advertorial

Kwadrant 3gaat over zaken die niet belangrijk, maar wel dringend zijn, bijvoorbeeld urgent van een an-der, zoals verzoeken van medestudenten die zelf niet goed gepland hebben. Het gaat om die za-ken die jouw dagelijkse planning onderbreken, maar voor jou zelf geen zinnige resultaten ople-veren. Dit kwadrant is bedrieglijk. Omdat het om urgente zaken gaat, hebben we de neiging om er veel tijd in te stoppen. We moeten echter al-tijd kritisch kijken of het ook om écht belangrijke zaken voor onszelf gaat. Kan ik nee zeggen?

Kwadrant 4gaat over die zaken die én niet belangrijk én niet urgent zijn. Het zijn die dingen die je vaak auto-matisch doet, maar waar je jezelf achteraf vaak weinig van herinnert. Het (te) lang achter social media, zappen, gamen. Binnen dit kwadrant is meestal de grootste tijdsbesparing te realiseren.

Het betekent overigens niet dat je hier geen tijd aan zou moeten besteden, wel gaat het om be-wuste tijd: hoeveel tijd per dag zou je hier aan willen besteden? En wanneer wordt het “verlo-ren tijd”?, waardoor je bijvoorbeeld met de voor-bereiding van je proefwerk in kwadrant 1 komt.

Niet alles laat zich plannen, dingen gebeuren onverwacht, uitnodigingen komen spontaan en je bent ook graag fl exibel. Waar het om gaat is dat je bewust wordt van de basis van jouw week-planning; in welk kwadrant besteed je nu veel tijd en (hoe) zou je dat anders willen? En hoe kun je je week zo plannen dat er ook ruimte blijft voor onverwachte en spontane dingen, zonder dat je direct in de stress schiet?

Opdracht:

houd minimaal een week bij wat je allemaal doet op een dag en deel alle activiteiten in bij een van de kwadranten. Wat valt op? Wat kan anders, wat wil je anders? Hoe ga je dat doen? Wie kan je hierbij helpen? Zijn er activiteiten die je stress geven? Hoe kun je daar (anders dan nu) mee omgaan?

Advertorial

OEFENING Draaglast en draagkracht

Evenwicht!

Stress heeft te maken met de hoeveelheid spanning of druk die je ervaart. Wanneer jouw activiteiten en de verwachtingen die je van jezelf hebt, en die anderen misschien ook van je hebben, overeenkomen met wat je aankunt, noemen we het gezonde spanning of gezonde stress. Jouw draaglast (je belasting) en jouw draagkracht (je belastbaarheid) zijn dan over het algemeen met elkaar in balans.

Wanneer je het een langere tijd heel druk hebt of als er in een bepaalde periode veel met je gebeurt, kan je draaglast groter worden dan je draagkracht. Of je draagkracht kan minder worden omdat je ziek bent of veel stress hebt. Op zo’n moment zijn je draagkracht en draaglast niet (meer) in balans, en dat betekent dat alles wat je moet doen meer is dan wat je op dat moment aan kunt. 

We willen er dus naar streven dat onze draagkracht en draaglast zoveel mogelijk in balans zijn.

Hieronder zie je factoren die onze draagkracht en draaglast kunnen beïnvloeden.

Draagkracht Draaglast

Het is goed om je ervan bewust te zijn dat je aan beide kanten kunt ‘werken’. Je kunt proberen je draag-last te verminderen, bijvoorbeeld door je stress-situaties aan te pakken, te delen wat je bezighoudt. Je kunt ook werken aan meer draagkracht hebben (bijvoorbeeld goed voor jezelf zorgen, energie opdoen, hulp vragen), zodat je meer draaglast aan kan.

Opdracht:

1. Hoe ziet jouw draagkracht eruit? Hoe ziet jouw draaglast eruit? Zijn ze in balans?

2. En zo niet, hoe kun jij je draagkracht vergroten? Hoe kun jij je draaglast verkleinen? Denk hierbij aan: wat geeft je energie en wat kost jou energie? En zijn er zaken waar je geen invloed op hebt? Hoe kun je daarmee om (leren) gaan?

- Leefstijl, vitaliteit - Steun van je omgeving- Gezondheid  - Assertiviteit (voor jezelf opkomen)               - Manier van denken (optimisme?)- Manier van omgaan met confl icten (constructief?)- Manier van omgaan met problemen en gebeurtenissen (constructief?)

- Stress-situaties- Voor jou belastende schoolfactoren (bv. moeten - presteren) - Voor jou belastende privé-factoren (bv. ruzie thuis)  - Belangrijke gebeurtenissen in je leven- Problemen - Verwachtingen/eisen/verplichtingen van je omgeving

36

Opdracht:

1. Hoe ziet jouw draagkracht eruit? Hoe ziet jouw draaglast eruit? Zijn ze in balans?

2. En zo niet, hoe kun jij je draagkracht vergroten? Hoe kun jij je draaglast verkleinen? Denk hierbij aan: wat geeft je energie en wat kost jou energie? En zijn er zaken waar je geen invloed op hebt? Hoe kun je daarmee om (leren) gaan?

37

Restyle je kamerAsun Gaaikema

Iedereen kent het denk ik wel: je gaat lekker slapen in je prachtige kamer vol met Barbies en Star Wars Lego, maar als je de volgende dag wakker wordt denk je: “Nee! Dit moet anders!” Nu kun je je ouders vragen om je kamer te restylen, maar als je een beetje ballen hebt doe je het lekker zelf. Ik zal je hiermee helpen en voor je het weet hoef je je niet meer te schamen voor je kinderkamertje!

Stap1: Opruimen

Ja, we weten allemaal dat oprui-men niet je favoriete bezigheid is,

maar toch moet het echt gebeuren. Wat blijft en wat kan weg? Al die overbodige spullen zoals oud speelgoed, oud papier en boeken die je nooit meer gaat lezen

nemen toch alleen maar plek in.Tip: Verkoop je oude spulletjes bij bijvoorbeeld de kringloopwinkel!

Stap 2: Schilderen

Wanneer je een nieuwe uitstraling wilt in je kamer, moet je je muren maar eens gaan schil-

deren. Zeker als je muren vies zijn van de zwarte vegen, de penkunstwerken van toen je klein was of de streepjes om te zien hoe je gegroeid bent, is het

schilderen een aanrader.Ga met wat vrienden of je ouders naar een doe-het-zelf zaak en bekijk wat kleurstalen. Neem er wat mee

naar huis en denk er goed over na welke kleur je wilt. Ruim je kamer leeg en schilder er maar op los!

Tip: Je hoeft niet alle muren in dezelfde kleur te hebben. Je kunt je muren net zo goed in vier

verschillende kleuren schilderen of twee muren een paar tinten lichter dan

de andere.

Stap 3: Indeling

Voordat je al je spullen weer terug je kamer in gaat zetten, kun je nadenken over

een nieuwe indeling. Na al die jaren dat je met je hoofd naar het raam toe hebt geslapen, wil je misschien wel eens onder het raam liggen of juist

aan de andere kant van de kamer! Je kunt het beste een plattegrond maken. Zo kun je gemakkelijk zien waar je wat wilt hebben én voorkom je het eeuwige gesleep met meubels. Het maken van een platte-

grond is heel simpel: meet al je spullen en je kamer op en schrijf de maten in een schriftje. Maak een

schaalverdeling en teken op een vel papier je kamer en meubels. Het enige wat je dan

moet doen is schuiven met je spullen totdat je een leuke indeling

hebt gevonden.

Stap 4: Verandering

Je oude kamertje was natuurlijk ge-richt op de kleine jij. Misschien heb je

wel een nieuw bed nodig of een nieuwe kledingkast? Ga naar de IKEA of kijk op

marktplaats naar nieuwe of tweedehands spullen. Zorg er wel voor dat je de

afmetingen hebt, zodat je kunt nagaan in je plattegrond of het wel in je

kamer past.

Stap 5: Maak je kamer zo persoonlijk

mogelijk!Ben je een creatief typetje? Plak dan posters op van je favoriete bands of series. Maak fo-

tocollages van eten, vakanties, vrienden of fa-milie. Spijker ijzerbeslag op je bed zodat het bij je zwarte muren past. Maak perenkussen-

tjes voor bij je groene muren. Of doe iets leuks met je deur: de mogelijkheden zijn

eindeloos. Probeer wat geks en kijk maar hoe het wordt.

en boeken die je nooit meer gaat lezen nemen toch alleen maar plek in.

Tip: Verkoop je oude spulletjes bij bijvoorbeeld de kringloopwinkel!

Tip: Je hoeft niet alle muren in dezelfde kleur te hebben. Je kunt je muren net zo goed in vier

verschillende kleuren schilderen of twee muren een paar tinten lichter dan

Amusement

tegen elkaar te kunnen zeggen als we een idee helemaal niks vinden.” Joris geeft een voorbeeld. “Laatst had ik een idee en dat stelde ik voor aan Daan. Toen hij mijn idee hoorde werd hij groen, geel en paars. Die dacht: wat ben jij nou aan het doen!” Joris vindt het fijn dat je iemand hebt die je altijd feedback kan geven. “Ook als een van ons er een beetje doorheen zit is het fijn dat we met zijn tweeën zijn. De ander kan jouw werk tijdelijk oppakken, waardoor ons bedrijf nooit stilstaat.”

GeldIets wat Joris en Daan belangrijk vinden, is dat de kleding niet te duur wordt. “De shirts en hoodies gaan tussen de vijftien en dertig euro kosten. Het idee achter onze kleding is dat een mooi en tof kledingstuk echt niet duur hoeft te zijn. Wij maken toffe kleding voor minder. Bij andere winkels be-taal je al snel €60,- voor een T-shirt en dat alleen voor het merk.”

Mode iets voor meisjes? Echt niet!Van hobby naar werk

Bella Felix en Lotus Friede

Het wordt steeds makkelijker om je eigen bedrijfje te beginnen. ‘Business’ is geen ouwe lullenterm meer. Ook jongeren zijn tegenwoordig actief in het bedrijfsleven. Zo ook de vrienden Joris Klokkers en Daan de Noord (allebei 16). Op 1 september lanceren zij hun eigen kledingmerk: JOORDAAN.

“We wisten eigenlijk al jarenlang dat we iets met de naam JOORDAAN moesten doen. De naam past namelijk heel goed bij ons. Daan woont al zijn hele leven in de Jordaan en ik kom hier ook geregeld. Als je dan ook nog eens een bedrijfs-naam hebt met je eigen naam erin, is één en een twee. Dan moet je het eigenlijk gewoon doen,” vertelt Joris.

OndernemingsplannenJoris is samen met Daan oprichter van kleding-merk JOORDAAN, maar daarnaast heeft hij ook een andere passie: “Ik ben actief op de radio, al-leen heeft Daan daar helemaal niks mee. Het had dus weinig zin om samen een radioprogramma te gaan beginnen.” Een jaar geleden hebben ze be-sloten om na te denken over wat ze zouden willen. “We zijn allebei altijd bezig met kleding,” gaat Daan verder. “We willen er allebei graag goed uit zien. Toen dachten we, misschien moeten we pro-beren om een eigen kledinglijn te op te zetten, en nu zitten we hier.”

“De mensen om ons heen reageerden heel po-sitief toen we ze vertelden over ons plan. Het is superfijn als mensen het tof vinden wat je doet en je daar ook nog eens bij willen helpen.”

OntwerpenDe jongens ontwerpen al hun kleding zelf. “We kijken eerst wat voor model shirts en hoodies er binnen onze stijl passen. Als we deze kledingstuk-ken bekijken hebben we vaak al snel een idee wat we met dat shirt of die hoodie zouden kunnen.”

Daan vindt het fijn dat ze naast collega’s ook vrien-den zijn. “We zijn goed genoeg bevriend om het

Opleiding & Werk38

“Het maakt ons niet uit of we uiteindelijk geld gaan verdienen aan onze kleding,” zegt Daan. “Veel mensen van onze leeftijd denken dat ondernemen alleen om geld gaat, maar daar gaat het ons niet om. Het zou supergaaf zijn als we op straat vreem-den tegen komen die onze kleding dragen.”

Examenjaar“Zonder dat mensen van ons bestaan af weten, verkopen we natuurlijk niks.” De jongens doen daarom veel aan promotie via social media. Daan: “We zijn er allebei van overtuigd dat je heel ver kunt komen als je een goed idee hebt, dat je goed uitwerkt en er voor zorgt dat de juiste mensen van jouw bestaan af weten. We denken dat als mensen van ons bestaan af weten, het met de verkoop wel goed komt.”

Joris en Daan gaan allebei naar hun examenjaar, maar als het aan hen ligt, gaat hun schoolwerk niet lijden onder hun bedrijfje, of andersom. “We kun-nen dit hele jaar zelf veel doen, maar in drukke periodes, zoals tijdens onze examens, kunnen we

ons bedrijf even uit handen geven. Aan onze ou-ders bijvoorbeeld. Zo ligt ons bedrijf niet stil, maar kunnen wij ons focussen op school.”

Of ze dit de rest van hun leven willen blijven doen, weten ze nog niet. Joris: “Dit is niet per se onze toekomst.” Daan vult aan: “We willen zeker blijven studeren, maar hebben liever dat we het nu pro-beren en dat het niet lukt dan dat we straks 40 zijn en op de bank zittend denken: verdorie, hadden we het nou maar geprobeerd! Voor de ervaring alleen al lijkt het ons al hartstikke leuk.”

Ben je benieuwd geworden naar de kleding van JOORDAAN? Op 1 september vind de lancering van dit nieuwe Amsterdamse kle-

dingmerk plaats. Vanaf dan bestel je de tofste shirts en hoodies op

www.joordaankleding.com.

39

“Nu kan ik eindelijk blij zijn met mijn lichaam”

Brenda ruilde chips in voor appelsFleur Veenstra

Wat verstaat met onder het begrip ‘’bijzonder’’? Want, lichtelijk cliché, maar toch wel echt waar: iedereen is bijzonder, uniek, speciaal en geweldig op zijn/haar eigen manier. Wat maakt ‘’bijzonde-re’’ mensen nou anders dan ‘’normale’’ mensen? Eigenlijk helemaal niets, maar deze ‘’bijzondere’’ mensen hebben wel een verhaal, waarvan wij vin-den dat het de moeite waard is om met jullie te delen.

Toen ik de opdracht kreeg om op zoek te gaan naar een persoon met ‘’een verhaal’’ dacht ik me-teen aan een vriendin van mij: Brenda, die heel lang moeite met haar overgewicht heeft gehad. Brenda woont in Hilversum, samen met haar oude-re broer Mathijs en hun ouders. Toen ik aan Brenda vroeg of ik een dag haar ‘parasiet’ mocht zijn voor de Inkijk, zei ze meteen ja.

Wat maakt dat Brenda, voor mij, een ‘’bijzonder’’ persoon is, is het feit dat ze vroeger heel veel moeite heeft gehad met haar overgewicht, maar er vandaag de dag hard voor knokt om weer in shape te raken. Voor Brenda, met een lengte van 1.64 meter en een gewicht van 89 kilo was het moeilijk om af te vallen. Ze gaf echter niet op en is binnen een halfjaar al 10 kilo kwijtgeraakt. Tegenwoordig sport ze meer dan 3 keer per week en eet alleen nog maar gezond. ‘’Ik heb mijn ‘cheat-days’.’’, zegt ze. ‘’Maar deze plan ik van te voren in, zodat ik ge-noeg sport om het te compenseren.’’

Daar ging ik dan, op de prille ochtend van 22 juli, gewapend met een camera, een paar sportschoe-nen, een bikini en extra kleren. Als ik aankom op station Hilversum zie ik Brenda al staan met een grote glimlach op haar gezicht. Ze draagt een strak shirtje: wat ziet ze er geweldig uit!

Als we haar huis binnengaan word ik begroet door een gezellige sfeer. Het huis is niet heel groot, maar is wel mooi ingericht en heeft een deur naar de achtertuin. Ik krijg meteen een appel aange-boden, die ik hartelijk aanneem. Brenda heeft een leuke, kleurrijke kamer met posters op de muren. Lang blijven we daar overigens niet. We pakken wat cadeautjes in voor haar vriendinnen en vertrek-ken daarna richting het zomerhuisje. Daar gaan we zwemmen. Ik kan haar nauwelijks bijhouden. Tijdens het uitrustmomentje vertelt ze: ‘’Mijn be-gingewicht was 89 kilo, toen was ik 1.64 meter. Dat is dus best veel. Mijn buikomtrek was toen 109 cm, maar nu weeg ik 78 kilo en ben ik 4 centimeter lan-ger. Mijn buikomtrek nu 97 cm. Ik sport nu 3 keer per week: 2 keer per week handbaltraining, dat is in totaal 3 uur. Plus, op zondag, een wedstrijd en op zaterdag nog een uurtje paardrijden. Daarnaast doe ik thuis ook nog oefeningen, maar deze stel-len niet zoveel voor, vergeleken met al het ande-re.’’ ‘’Je weet hoeveel dat is he?’’, vraag ik. Ze lacht en zegt: ‘’Ja, dat weet ik.’’

Als we terug bij het zomerhuisje zijn maken we lunch. We eten bruinbrood. De keus voor het be-leg: makreel, vruchtenhagel of pindakaas.Met het dieet dat Brenda volgt, krijgt ze wel hulp. ‘’We hebben altijd veel gezonde dingen in huis, maar natuurlijk moet ik er zelf voor zorgen dat ik deze ook binnenkrijg. Overdag eet ik als tussen-doortjes veel fruit en ’s avonds eet ik een bakje worteltjes. Ja, natuurlijk eet ik wel eens ongezond, maar dat plan ik in. Vanuit mijn leefomgeving word ik erg gesteund. Mijn vrienden en familie stimule-ren mij erg om door te gaan met wat ik nu doe. Ik ben heel blij met mijn lichaam nu. Soms kijk ik in de spiegel en denk ik: “Hè? Ben ik dat?’’

Lifestyle & Cultuur40

6. Je hoort twee mensen een gesprek hebben over een onderwerp dat je interesseert. Wat doe je? A) Je loopt verder, nadenkend over het onderwerp. B) Je spreekt het stel aan en mengt je in het gesprek. C) Je maakt een opmerking en loopt dan verder.

7. Als je overal zou kunnen wonen waar je wilt, waar zou dat dan zijn? A) Amsterdam B) De Jordaan C) Buiten een stad

8. Welke rij bevat een niet-Amsterdamse markt? A) Dappermarkt, van der Pekmarkt, Albert Cuyp markt B) Buikslotermeermarkt, Noordermarkt, Mercatormarkt C) Waterlooplenmarkt, Afrikanermarkt, Ten Kate markt

9. Wat is geen Amsterdams gezegde? A) De dood of de gladiolen! B) Die is met een gouwe pik geboren C) Een tuintje op je buik hebben

Je vindt de antwoorden op de volgende pagina.

Hoe Amsterdams ben jij?Bella Felix

1. Je komt een vriend tegen in het centrum. Waar begroet je hem mee? A) Hé daar! Alles lekker pik? B) Hallo! Hoe gaat het met jou? C) Je groet hem niet

2. Je � etst door het centrum als er plotseling voor je een groep toeristen op � etsten ver-schijnt. Wat doe je? A) Je blijft achter ze fi etsen, omdat je bang bent dat ze je overhoop rijden wan neer je ze inhaalt. B) Je gaat op je trappers staan en sjeest langs ze heen. C) Je gaat naast een toerist fi etsen en legt ze uit waar hij/zij de wat minder bekende hotspots van Amsterdam kan vinden.

3. Je loopt met een vriend(in) door de stad als er plotseling een duif vlak over zijn of haar hoofd scheert. Wat zeg je? A) Verdomde schijtsijsies… B) *wanhopige kreun* Stomme duiven… C) Haha, dat was grappig.

4. Hoe noem jij Amsterdam ook wel? A) De hoofdstad van Nederland B) Mokum C) Het centrum van het universum

5. Wat is jouw favoriete voetbalclub? A) Ajax B) Ik houd mij niet bezig met voetbal C) Feyenoord

41

Beschouw je jezelf als Amsterdammer, maar vinden je vrienden je een achenebbisj? Ben je niet in Mokum geboren en getogen, maar wil je bewijzen dat je ingeburgerd bent? Of heb je gewoon tijd teveel? Doe dan de Hoe Amsterdams ben jij?-test!

Stad & Nachtleven

‘Je parle un petit peu français’Isidore van Westing

Isidore van Westing had deze zomer een vakan-tiebaantje in een hotel in de Alpen. Een maand lang was ze kamermeisje. Pas na een eenzame bergwandeling durfde ze hardop met haar nieu-we hotelfamilie mee te zingen tijdens de afwas…

De warmte omarmt me als een wollen deken als ik uit de bus stap. Het is twee uur in de middag, ik ben al bijna twaalf uur bezig om op mijn bestem-ming te komen. Ik kijk zoekend om me heen. In mijn linkerooghoek wordt petanque gespeeld en de geur van stokbrood raakt mijn smaakpapillen. De wind die opsteekt is bloedheet en geeft, in plaats van een koel briesje, een ondragelijk hoge temperatuur cadeau. Transpiratie wordt door ie-dereen in de Zuid-Franse stad waar ik aangekomen ben gedragen als de laatste modetrend.

EiffeltorenDeze zomer werk ik een maand lang in een hotel in de Alpen. Voor mijn neus stopt een auto. Als ik in-stap, word ik in het Nederlands begroet. Vrienden van vroeger, wiens ouders nu een hotel runnen,

halen mij op. Hun moeder zit achter het stuur. “Joe-pie, je bent er!” “In Nederland regent het nu.” “Ja, pff en hier is het 40 graden.” De airco is stuk. Haren wapperen in de wind, ramen staan open. Mijn vriend van vroeger slaat me broederlijk op de schouders.

Acht jaar geleden zaten we nog bij elkaar op school. Samen met zijn moeder en een Hollandse vriend ver-tellen ze mij alles over iedereen die in het hotel werkt. “Nou, die ene spreekt dus alleen maar Frans en de ander spreekt ongeveer iedere taal. Dan heb je nog een jongen, die werkt achter de bar en die is net zo hoog als de Eiffeltoren, sjeses!” “Nou, de Eiffeltoren, niet overdrijven hè.” Iedereen lacht.

In mijn eentje sta ik te stofzuigen tussen vuile was, reisdagboeken en fi etspakken

Score1 A - 2 pt. B - 1 pt. C - 0 pt.2 A - 0 pt. B - 1 pt. C - 2 pt.3 A - 2 pt. B - 1 pt. C - 0 pt.4 A - 0 pt. B - 1 pt. C - 2 pt.5 A - 2 pt. B - 1 pt. C - 0 pt.6 A - 0 pt. B - 2 pt. C - 1 pt.7 A - 1 pt. B - 2 pt. C - 0 pt.8 A - 0 pt. B - 0 pt. C - 2 pt.9 A - 0 pt. B - 2 pt. C - 0 pt.

Uitslag17 – 18 punten Kat in ’t bakkie! Jij bent een echte Amsterdam-mer. Een echte mazzelpik als jij kun je van veraf herkennen aan zijn grote, grove mond met wijze woorden. In Mokum hoor je thuis.

9 – 16 puntenHet is wel lauw met de pook*. Je bent nog geen perfecte Amsterdammer maar je komt in de buurt. Amsterdam mag voor jou dan niet het cen-trum van de wereld zijn, je voelt je er wel thuis. Misschien toch nog even in de Jordaan struinen?

0 – 8 puntenTelkens als jij in het centrum komt denk je: ik wil daar niet dood gevonden worden. Al die takkelij-ers die constant naar toeristen en duiven schreeu-wen op hun fi etsjes, daar moet je niks van heb-ben. Kletsmeiers zijn het! Met hun grote monden. Met jouw ABN (Algemeen Bekakt Nederlands) kun je misschien beter terecht in een andere stad.

*het zit wel goed

42

een fles water, een boek en mijn bikini, naast de weg stroomt een rivier. Interdit de nager, staat er op een bord naast de rivier, de fluo kleur doet bijna pijn aan je ogen, het vloekt met het prachtgroen, de indrukwekkende bergen, het helder stromende water om me heen. Fietsers passeren. Ik zing met de kwetterende vogels en het klette-rende bergwater mee. De muziek van mijn omge-ving is het achtergrondritme van mijn zelfbedachte chanson. Een stukje verder kun je wel zwemmen. Er is niemand. Schaamteloos trek ik mijn broek en shirt uit. Nu ben ik een echte naturist, ik lach om mezelf bij die gedachte en trek mijn bloemenbikini aan. Het water is letterlijk ijskoud. Gesmolten sneeuw. Ik gil, ben ongestoord mezelf.

Helemaal alleenFijn, maar ook alleen. Ik werk, leef en ben in een onbekende wereld. Geen tram, maar een bergpad, geen Vondelpark maar een beschermd natuurge-bied; geen ouders maar een hotelbaas. De onze-kerheid die komt met avontuur aangaan is onbe-schrijfelijk. Niemand snapt hoe je je voelt. Wat zijn de gewoontes hier, moet ik me aanpassen of niet, ik weet het niet. Tranen rollen over mijn wangen. Ik ben in de war. Mijn hoofd is in de wolken, soms zijn mijn gedachten gevuld met Zuid-Franse zon, soms gevuld met donder, bliksem en regen. Snot komt uit mijn neus als ik me weer aankleed. Jankend loop ik verder, de berg op. Alles komt er uit. Het is nodig. Net als dat de sluizen soms open moeten en de rivier even heel hard stroomt, zodat niet alles overloopt.

UitzichtAls ik de top heb bereikt, is het gevoel verdwe-nen. Met een hand boven mijn hoofd geniet ik van het uitzicht. Als ik begin aan de afdaling, stopt er een auto. Het is een van mijn hotelcollega’s. “Rij je mee?” vraagt ze vrolijk. “Leuk dat je nu bij ons werkt.” Die avond zing ik echt mee in de keuken.

De fietsers zijn trots. Ze praten samen over hun klimtochten van de dag en de tijden die daarbij ho-ren. Ik heb net als zij de top bereikt, in mijn tijd. Ik heb mijn plekje gevonden, al duurde het even. Want één ding is zeker: wie niet klimt, heeft ook geen uitzicht.

43

Schaamteloos trek ik mijn broek en shirt uit.

Sjors & SjimmieDe auto parkeert in het groen. Het grind knarst. Het terras is overkapt met een Heineken-parasol. In het restaurant zitten gebruinde fietsers achter een bord pasta. Een mooie fietstijd op de Alpe d’Huez neerzetten, is het doel van vrijwel iedere hotelgast. Hotel Au Bon Accueil staat met grote rode letters op een bord voor de ingang.

Nadat ik mijn koffer in mijn kamer gezet heb, ga ik meteen aan de slag. Tafels afdoen, kennismaken met de rest. Mijn vrienden helpen me. Het duo is helemaal in hun element en maken de leukste opmerkingen samen. Als het Sjors en Sjimmie niet zijn, dan wel Jut en Jul.

De dagen daarna ben ik kamermeisje. Kamer in, kamer uit, krijg ik een inkijk in de vakanties van anderen. In mijn eentje sta ik te stofzuigen tussen vuile was, reisdagboeken en fietspakken. Sjouwen met vieze en schone handdoeken en lakens. Geen ander contact dan met een enkele mot die in het raamkozijn rust.

WennenNog steeds wennend aan het uitzicht op sneeuw en dennenbomen op zeker 1000 meter hoogte, sta ik ’s avonds af te drogen. De top 40 van de afgelopen maand klinkt uit de boxen die in de hoeken van de keuken staan. Vals, maar vrolijk zingt iedereen mee. Ik moet wennen. Met z’n allen zijn ze een grote hotelfamilie, ik moet mijn plekje daarin nog vinden.

Iedere ochtend maak ik de kamers schoon, iedere avond doe ik de afwas. In de middag ben ik vrij. Ik besluit het gevecht met de berg aan te gaan, om-dat ik geen fiets heb, ga ik lopend. In mijn rugzak

Eten & Wereld

Naar het buitenland? Dat kan! Anouk Gielen

Wil je reizen, reizen en nog meer reizen? Lijkt het je geweldig om je onder te dompelen in een andere cultuur en nieuwe mensen te leren kennen? Er zijn ontzettend veel opties om voor lange of korte tijd naar het buitenland te vertrekken. Wij hebben er een aantal voor je op een rijtje gezet.

Vrijwilligerswerk Wil je graag iets terug doen voor de wereld en steek je graag je handen uit de mouwen? Denk dan eens aan vrijwilligerswerk. Dit kan in de zomervakantie, maar ook na je middelbare school kun je voor onbe-paalde tijd vrijwilligerswerk in het buitenland gaan doen. Geef Engelse les of bouw een waterpomp, er is van alles mogelijk.

Voordelen: - iets terugdoen- dankbaarheid

Nadeel: - bij de meeste organisaties kan dit pas vanaf 17 jaar

High schoolHeb je het helemaal gehad hier in Nederland, maar moet je nog een paar jaar middelbare school? Kijk dan eens naar een highschoolprogramma in het buitenland. Je woont een jaar lang bij een gast-gezin in een land naar keuze: Amerika, Canada of Brazilië, maar je kunt ook naar Zuid-Afrika. Heb je altijd al een Amerikaanse prom willen meemaken of willen weten hoe het is om in Brazilië op te groei-en? Dit is je kans!

Voordelen: - echt integreren in een andere cultuur- een tweede familie erbij krijgen, zelfstandiger worden

Nadelen: - na afl oop je school in Nederland weer oppakken - je bent gebonden aan regels

United World CollegeZie je het niet zitten om hier in Nederland nog twee jaar te bikkelen, spreek je goed Engels en kun je je-zelf redden? Misschien is United World College dan iets voor jou. Je woont twee jaar lang ergens in het buitenland op een campus samen met leeftijdsge-noten uit allerlei verschillende landen en je maakt daar je middelbare school af.

Voordelen: - zelfstandiger worden- unieke ervaring- veel internationale contacten ontwikkelen

Nadeel: - de selectieprocedure is heel streng, waardoor het moeilijk is om aangenomen te worden

TaalkampNatuurlijk hoef je niet een heel jaar, of twee, weg te gaan: in de zomervakantie zijn er ook genoeg leuke opties in het buitenland. Wil je je onvoldoen-de voor Frans volgend jaar niet meer terugzien of vind je het leuk om een nieuwe taal te leren? Geef je dan op voor een taalkamp! Je gaat naar het land van jouw taal en krijgt daar les, maar er is ook ge-noeg ruimte voor leuke activiteiten.

Voordelen: - kan samen met je vrienden- laagdrempelig- een ander land leren kennen

Nadeel: - je zult waarschijnlijk geen internationale contac-ten opdoen

Eten & Wereld44

45

Ben ik een mijmeraar geworden?Tahrim RamdjanHet leven bestaat uit keuzes maken. Daar kun je makkelijk over doen, maar soms sta je voor moeilijke keuzes. Tahrim Ramdjan wordt daar mee geconfronteerd als hij nadenkt over de toekomst na zijn eindexamen…

Wat betreft keuzes maken, kun je mensen in twee kampen verdelen. Aan de ene kant de snellejel-les die bij een dilemma meteen op hun intuïtie afgaan en een knoop doorhakken. Mensen die nooit tijd nodig hebben om na te denken, maar daadkrachtig zijn.

Anderzijds heb je de mijmeraars, die altijd nog tig keer terugkomen op een besluit; die zichzelf doodgooien met overpeinzingen, bij voorkeur ‘s nachts; die bij elk dilemma hun hele kring raad-plegen voor advies. Uiteraard met gevolg dat ze daarna nog minder zeker zijn van hun keuze.

Chips-schapZelf dacht ik altijd tot de eerste groep te behoren, want ik ben een enorme fan van daadkracht. Als ik in de supermarkt voor het chips-schap sta en moet kiezen welke soort ik neem, ga ik ook niet uitgebreid afwegen welke ingrediënten, wat voor E-nummers (bevatten chips die überhaupt?–ach, ik let er toch niet op) en hoeveel calorieën er in zitten.

Nee, dan luister ik gewoon naar mijn gevoel. En soms ook naar mijn buikje. Naar waar zij zin in hebben. Op basis daarvan maak je dan een keuze - en dat gebeurt dan in luttele seconden. Voilà.

Zo makkelijk dacht ik eigenlijk over alle keuzes in het leven. Tot deze vakantie, waarin ik transfor-meer tot een zesdeklasser. Natuurlijk tof, maar stiekem ook beangstigd. Nu sta ik voor een veel grotere keuze gezet dan ‘paprika- of naturel-chips?’ Een keuze die ik niet zo één-twee-drie op gevoel kan maken. Het gaat namelijk om wat ik met mijn leven ga doen na dit schooljaar.

MijmeraarNu weet ik op zich sowieso wel dat ik wil studeren. Nu vraag ik me echter vooral af hoe ik moet bepa-len wát ik ga studeren. Wat betreft mijn studiekeu-ze blijk ik tot de mijmeraars te behoren, inclusief zo nu en dan nachtelijke overpeinzingen. En ja, ook dit artikel komt daar uit voort.

Zoals een mijmeraar betaamt, heb ik genoeg mensen om me heen al om advies gevraagd. Het ene deel zegt dan dat ik moet kijken naar mijn interesses. Er zijn echter zó veel dingen waar ik belangstelling voor heb, en daarvan weet ik ook nog eens niet of ik die mijn hele leven interes-sant zal vinden. Het andere deel zegt dat ik moet kijken naar de arbeidsmarkt. Ja daahaag, stel dat die weer 180 graden is gedraaid tegen de tijd dat ik klaar ben met mijn studie!

Constante strijdVoordat deze moeilijke, nachtelijke overpeinzing omslaat in een lichte paniekaanval, bedenk ik ge-lukkig dat ik nog bijna een jaar de tijd heb voor ik me moet inschrijven voor een studie. Maar nee - nu denk ik er te makkelijk over. Dat jaartje vliegt namelijk zó voorbij en dan heb ik nog steeds geen keuze gemaakt.

In mijn hoofd is het een constante strijd, van ge-dachten die voortkomen uit het daadkrachtige en makkelijke deel van mezelf, met gedachten die mijn mijmerende en overpeinzende ik creëren. Maar dan wint het makkelijke, daadkrachtige deel de strijd, weliswaar met hulp van mijn niet-zo-zeld-zame vermoeidheid: waarom zou ik hier nu een hele nacht over peinzen als ik ook kan slapen?

Met een kop warme chocolademelk besluit ik on-der de wol te kruipen. Het is weer welletjes ge-weest en heeft me niet eens veel verder gebracht. Misschien hè, misschien ligt het leven van een mij-meraar me toch niet zo. Misschien moet ik toch over mijn studiekeuze net zo denken als over de keuze tussen naturel- en paprikachips. Misschien gaat het dan wat makkelijker.

Opleiding & Werk

Ode aan Mumford & SonsPleun Brink

Begin maart werd ik echter ziek en niet zo’n beetje ook. Uiteindelijk belandde ik zelfs in het ziekenhuis in de week van het concert. Toen de dokter mij vertelde dat ik beslist niet naar Mumford & Sons mocht, barstte ik in tranen uit. Ik vond het zo erg, net als mijn vader, die zag hoe verdrietig ik was. Niet lang daarna had hij de beste verrassing ooit voor mij. Hij was op internet gaan kijken waar de band die zomer zou spelen. Hij vond een con-cert in een park in Dublin en boekte er een va-kantie van een week omheen. Zo beleefde ik op 14 juli 2013 een van de beste dagen van mijn le-ven. Naast Mumford & Sons traden namelijk ook Ham Sandwich, Edward Sharpe & The Magnetic Zeros, The Vaccines en Ben Howard op. De sfeer was goed. De muziek was fantastisch. We stonden heel dichtbij. Het was een onvergetelijk avontuur.

Lange pauzeToen Mumford & Sons een paar maanden later bekendmaakten dat ze voor onbepaalde tijd een pauze zouden nemen, baalde ik enorm. Toch be-greep ik ze wel. Ze wilden weer terug naar hoe het eerst was, terug naar ‘gewoon muziek maken met elkaar’. De eerste maanden hield ik nog wel scherp hun Facebook- en Instagrampagina’s in de gaten, in de hoop dat ze zich zouden bedenken. Ik bleef luisteren naar mijn favoriete muziek.

Begin dit jaar zag ik ineens een preview van hun nieuwe album op Facebook. Om eerlijk te zijn schrok ik bijna. Waar was de banjo gebleven? Sinds wanneer hadden ze een drummer? De mu-ziek was goed, absoluut, maar het was zo ánders. Een compleet ander genre, namelijk rock.

Mumford & Sons is een geweldige band. Na een tijdje weggeweest te zijn, traden ze aan het be-gin van de zomervakantie weer op in het snik-hete Goffertpark. INKIJK-redacteur Pleun Brink was erbij. Logisch, want ze volgt ze al jaren op de voet.

Het is niet zo dat ik erbij was vanaf het moment dat het eerste album Sigh No More van Mumford & Sons uitkwam, maar ze waren nog niet extreem groot toen ik ze eind 2011 ontdekte. Uitgerekend door mijn wiskundebijlesleraar maakte ik kennis met de prachtige banjoklanken en de sterke op-bouw in de nummers. Ze betoverden me en al snel wist ik zeker dat dit mijn lievelingsband was. Binnen de kortste keren kende ik alle liedjes uit mijn hoofd en ik kon dan ook niet wachten tot hun nieuwste album uit zou komen. Dit gebeurde in september 2012: het heette Babel en de banjo had mij meteen weer in zijn ban. Hoewel de num-mers nog altijd zo folk klonken als op het vorige album, vond ik de sfeer op een bepaalde manier toch anders. Niet per se beter of slechter dan eerst, maar gewoon, anders.

De dokter zei neeErgens in 2012 werd bekendgemaakt dat Mum-ford & Sons eind maart 2013 naar de Ziggo Dome zouden komen. Meteen belde ik mijn vader, met hem ga ik altijd naar concerten, en tot mijn grote vreugde regelde hij kaartjes.

Lifestyle & Cultuur

scherp hun Facebook- en Instagrampagina’s in de gaten, in de hoop dat ze zich zouden bedenken. Ik bleef luisteren naar mijn favoriete muziek.

Begin dit jaar zag ik ineens een preview van hun nieuwe album op Facebook. Om eerlijk te zijn schrok ik bijna. Waar was de banjo gebleven? Sinds wanneer hadden ze een drummer? De mu-ziek was goed, absoluut, maar het was zo ánders. Een compleet ander genre, namelijk rock.

46

47

De banjo bleef niet uit frustratie in de koffer, hij bleef gewoon in de koffer.

Toen radiohit ‘Believe’ eenmaal was uitgeko-men, hoorde ik wel duidelijk dat het Mumford & Sons was. De opbouw was sterk als altijd en Marcus Mumfords stem blijft altijd herkenbaar. Toch was het absoluut niet wat ik verwacht had. Zelf zeggen ze in een interview met OOR in mei dat de banjo niet uit frustratie in de

koffer is gebleven, maar dat de banjo gewoon in de koffer bleef. Ze zien zichzelf niet als folk- of rockband, maar gewoon als band. Dat is makkelijk gezegd natuurlijk, maar voor veel fans was de omslag wel enigszins onwennig. Ook voor mij.

Ondanks de ‘schok’ vind ik Wilder Mind een geweldig album. Hoewel het moeilijk te ver-gelijken is met de andere albums, is het goed. Echt goed. Sigh No More zal voor mij altijd het meest betekenen, maar heb ik toch kun-nen wennen aan de gitaren en de drums van Wilder Mind.

WarmterecordVoor het concert van juli in Nijmegen hadden wij uiteraard weer kaarten. Op de dag dat alle warmterecords verbroken werden, was ik dit keer niet ziek. Rond half vijf wandelde ik met mijn vader, zijn vriendin en een vriendin van mij de hitte van het Goffertpark in. We stonden misschien iets minder dichtbij dan in Dublin, maar de sfeer was nog net zo goed. De combinatie van oude en nieuwe nummers van Mumford & Sons werkte perfect, hoewel ik stiekem toch het gelukkigst was als de ban-jo tevoorschijn werd gehaald. Met een mooi nieuw shirt en kapotte benen genoten we op de terugreis in de auto nog na van de cd’s. Ik wist weer waarom dit altijd mijn favoriete band zal blijven.

“Ieder huisje heeft zijn kruisje”: het gezegde komt je vast bekend voor. Elke familie heeft wel een klein ‘schandaal’. Of het nou om een affaire gaat of een politiek issue, dat varieert.

Ik ben opgegroeid met vier ouders - Ja echt, het zijn er vier. Mijn biologische ouders zijn geschei-den toen ik ongeveer twee of drie jaar oud was. Eerst is mijn moeder hertrouwd in 2007, daarna mijn vader in 2010. Ik was niet het leukste stief-kind nu ik erop terugkijk, maar nu heb ik een goe-de band met beide stiefouders.

Vaak hoor ik dat de scheiding tussen ouders niet heel soepel gaat. De kinderen hebben er vaak last van; de situatie die ooit zo veilig had geleken blijkt juist onstabiel en het zal nooit meer hetzelfde zijn. Daarnaast is het ook nog het welbekende dilem-ma: ga ik bij papa wonen of toch maar bij mama?

Die keuze is vaak moeilijker dan je denkt. Bij bei-de ouders heb je waarschijnlijk speciale dingen. Bij papa mag je bijvoorbeeld langer buiten blijven dan bij mama, maar bij mama is je kamer weer leuker dan bij papa. Daarnaast heb je ook de tas-sen die je elke week heen en weer moet slepen, tenzij je gewoon genoeg geld hebt om twee gar-derobes te hebben.

Maar wat als je ouders weer beginnen met ‘da-ten’? Soms wordt je stinkend jaloers op de nieu-we partner. Of je andere ouder mag de nieuwe vrouw/man niet waar je vader of moeder mee optrekt. Nog moeilijker: de nieuwe partner heeft ook nog kinderen, van wie hij of zij denkt dat jij er leuk mee kunt optrekken. Waarschijnlijk zitten die kinderen net zo min op jou te wachten als jij op hen. Hopelijk heb je mazzel, zijn ze hartstikke leuk en kunnen jullie het heel goed vinden. Zo niet, ga dan niet asociaal op je telefoon zitten. Dat helpt ook niet.

Voor iedereen is het moeilijk, maar je zult er het beste van moeten maken. De oude situatie komt misschien nooit meer terug, maar je kunt wel een nieuwe, fi jne situatie creëren. Iedereen moet zijn steentje bijdragen. Ik, maar ook jij.

FamiliestressFleur Veenstra

van mij de hitte van het Goffertpark in. We stonden misschien iets minder dichtbij dan in Dublin, maar de sfeer was nog net zo goed. De combinatie van oude en nieuwe nummers van Mumford & Sons werkte perfect, hoewel ik stiekem toch het gelukkigst was als de ban-jo tevoorschijn werd gehaald. Met een mooi nieuw shirt en kapotte benen genoten we op de terugreis in de auto nog na van de cd’s. Ik wist weer waarom dit altijd mijn favoriete band zal blijven.

Amusement

Stad & Nachtleven

alle tieners zeggen HALLO tegen PADDO’sLeeuw van MoerkerkenHet is slecht voor je; je raakt er aan verslaafd; er gaan mensen dood aan; je beschadigt je hersenen; ik durf het nie; ik kan het iedereen aanbevelen; het opent je ogen; het is goed voor de geest; het is niet schadelijk; ik wil wachten tot ik 21 ben; een groter geluk bestaat niet; het lijkt me best leuk; kun je het regelen?

Alle meningen zijn verschillend over drugs. En ook nog eens alle meningen zijn verschillend over verschillende drugs.

Veel mensen - ouders, leraren, nerdjes - zijn bang voor het begrip drugs. Ze zien het als iets wat zeer schadelijk voor je gezondheid is. Over alco-hol, cafeïne, suiker, chocola wordt veel minder panisch gedaan, terwijl je die stoffen voor hetzelf-de geld op de opiumlijst zou kunnen plaatsen.

Waarschijnlijk mag je van je ouders geen drugs gebruiken, maar toch is het handig om eens te vragen wat hun mening is. Helaas is het niet een veel besproken onderwerp tussen ouders en kind, maar zij kunnen je misschien eigen ervarin-gen vertellen - of misschien zelfs tips geven. Ook is het handig om te weten of ze misschien be-paalde dingen toestaan. Zo hebben veel ouders er geen problemen mee als hun kind af en toe blowt. Toch blijft helaas de kans groot dat ze het je verbieden. Begrijp hun bezorgdheid. En geef ze het vertrouwen dat je weet wat je doet op het gebied van drugs.

WietWaarschijnlijk de eerste drug die je hebt uitge-probeerd of de eerste die je gaat uitproberen. Een beetje het missionarisstandje onder de drugs. Misschien zie je veel mensen om je heen blowen. Voor velen is het al iets gewoons gewor-den wat op elk feest gebeurt. Nadeel? Van wiet word je tamelijk saai. “Zullen we nog

gaan stappen?” “Nee, chill effe, laten we relaxt gewoon chill relaxt chillen hier. chill”. Daarom is mijn tip, lieve mensen: zorg dat blo-wen iets bijzonders blijft wat af en toe gebeurt in een leuke omgeving met gezellige melige men-

sen om je heen. Let wel op met blowen voor of in de puberteit. Eén jointje kan geen kwaad, maar het vergroot wel de kans dat je meer gaat roken. Als je veel blowt in de puberteit kan het gebeuren dat er bepaalde ontwikkelingen, die ervoor zorgen dat je problemen kunt oplossen, worden verstoord. Ook ben je in de puberteit gevoeliger voor verslavingen. Blow alleen in gezelschap van anderen die ook blowen. Hier-door zal je minder vaak blowen en raak je er ook niet aan gewend om in je eentje te blowen. Je wil niet zo’n ouwe stoner worden met een suffe uitkering.

Psychedelische truffelsSinds de paddo’s in Nederland verboden zijn, is er in de smartshops plaats vrijgemaakt voor de truffel. Truffels bevatten dezelfde psychede-lische stof als paddo’s (onder andere psylocybi-ne). Ze zijn voor meerderjarigen legaal te koop in de smartshops. Er zijn veel verschillende namen voor verschillende truffelsoorten, maar staar je daar niet blind op, want die namen zijn puur commercieel. Zo kan bij de ene smartshop een bepaalde truffelsoort een andere naam hebben met een bepaalde gekwalifi ceerde sterkte, terwijl bij een andere smartshop ze de-zelfde soort een andere naam en andere sterkte hebben gegeven.

In tegenstelling tot wiet kan een slechte orga-nisatie bij truffels levensgevaarlijk zijn. In de smartshop kan je porties van tien en van vijftien gram kopen. Voor beginners wordt een portie van tien gram aangeraden, maar persoonlijk raad ik aan om als beginner een portie tussen de drie en de zeven gram te nemen. De sterk-

blowen. Voor velen is het al iets gewoons gewor-den wat op elk feest gebeurt. Nadeel? Van wiet word je tamelijk saai. “Zullen we nog

gaan stappen?” “Nee, chill effe, laten we relaxt gewoon chill relaxt chillen hier. chill”.

48

49

te per hoeveelheid kan heel erg verschillen per persoon. Neem geen risico en ontdek zelf hoeveel je ongeveer nodig hebt voor een leuke trip. Zorg dat je op de geplande dag (en desnoods de dag erna) geen enkele verplichting hebt. Elke ergernis kan in een trip verschrikkelijk uitvergroot worden. En je wilt niet dat de het mailtje wat je nog naar je wiskundeleraar moet sturen je trip verpest.

Trip met mensen die je goed kent en bij wie je je op je gemak voelt. Tijdens een trip wil je helemaal ontspannen en wil je je geen zorgen hoeven ma-ken over of je haar wel goed zit. Je weet meestal niet meer wat wel en niet gênant en geaccepteerd is, waardoor je misschien kunt gaan stressen. Als je het voor het eerst doet, zorg dan dat er iemand met ervaring of een tripsitter (iemand die nuchter is) bij is.

Zorg dat je een leuke, veilige locatie hebt. Binnen kan fi jn zijn voor een eerste keer. Zorg dat alles goed is opgeruimd en er netjes uitziet. Aan rommel kun je je heel erg ergeren. Doe het niet in een te kleine ruimte waar je je opgepropt voelt. Negatieve gevoelens worden uitvergroot tijdens een trip. Buiten is ongetwijfeld het leukst. Zorg dat je in een omge-ving bent zonder verkeer en gevaarlijke dingen waarvoor je moet opletten. Zorg dat je ergens chill kunt zitten of liggen. Let goed op het weer. Als het koud is kun je onderkoeld raken als het te warm is kun je uitdrogen. Aan andere mensen kun je je ook ergeren, dus zorg dat er weinig mensen in de buurt zijn (afgezien van de mensen met wie je tript).

Eet drie uur van te voren niks om misselijkheid te voorkomen. Kauw goed op de truffels zodat het sap goed los komt. Na inname komen de eerste effecten binnen tien minuten en een uur. Meestal begin je een beetje te lachen en voelt je lichaam heel raar (beetje elastisch en zwaar). Langzaam begint je tijdbesef te verdwijnen, waardoor je na vijf minuten het gevoel hebt dat je al een uur aan het trippen bent. Het vermogen van afstanden en hoogten schatten neemt af - Dit is dan ook de

reden dat mensen door gebruik van paddo’s uit het raam zijn gesprongen - Je ziet meer detail en kleuren worden intenser en/of veranderen. Alles lijkt te gaan ademen of golven en je kunt overal patroontjes gaan zien. Je zichtvermogen vertraagt, waardoor je bewegende dingen vaak dubbel ziet en sommige dingen lijken raar te vervormen. Ge-luiden vloeien in elkaar over en klinken anders. Bij wat hogere doseringen (tien of vijftien gram) krijg je sterkere hallucinaties. Bomen kunnen voor je ogen gaan dansen, er kunnen planten door je huis gaan groeien of je hebt een ontmoeting met een Incagod die zegt dat je een stier bent.

De werking van truffels gaat in golven, waardoor je een aantal keer tijdens een trip ervaart dat de

werking minder wordt. De trip is dan nog niet afgelopen, want een half uur later kun

je weer een piek hebben. Zo’n zes tot zeven uur na inname is de trip voorbij. Hierna voel je je waarschijnlijk de hele dag nog een beetje stoned en ben je ook vaak moe van de trip. Zorg dat je wat vitamine C binnen krijgt om de werking af te remmen

en neem rust.

Trippen kan psychoses uitlok-ken als je daar gevoelig voor

bent. Ook versterkt een trip emo-ties en kunnen er onderbewuste gevoelens naar boven komen. Trip dus alleen als je je psychisch goed voelt. Je trip wordt niet leuk als je vreselijk moet huilen omdat je hamster net is overleden!

Denk goed na of je wel wilt trippen. De meeste mensen zijn bang om de controle over zichzelf te verliezen. Onderschat trippen niet (dit geldt voor alle psychedelica). Je moet het goed hebben gepland, zodat je geen onverwachte verrassingen tegemoet komt. Niet heel chill als je oma ineens aanbelt om even een kopje thee met je te drinken.

Er is wetenschappelijk nooit schade aangetoond aan het lichaam bij gebruik van truffels. Dit wil niet zeggen dat het geen schade kan aanbrengen aan je lichaam. In de wetenschap is nog niet alles onderzocht en ook de mogelijke schadelijkheid van truffels niet. Na een truffeltrip kun je fl ashbacks krijgen. Flashbacks zijn korte momenten van een

Zorg dat je een leuke, veilige

Negatieve gevoelens worden uitvergroot tijdens een trip. Buiten is ongetwijfeld het leukst. Zorg dat je in een omge-

afgelopen, want een half uur later kun je weer een piek hebben. Zo’n zes tot

zeven uur na inname is de trip voorbij. Hierna voel je je waarschijnlijk de hele dag nog een beetje stoned en ben je ook vaak moe van de trip. Zorg dat je wat vitamine C binnen krijgt om de werking af te remmen

en neem rust.

Trippen kan psychoses uitlok-ken als je daar gevoelig voor

bent. Ook versterkt een trip emo-ties en kunnen er onderbewuste gevoelens naar

50

paar seconden waarin je weer even aan het trippen bent. Dit kan nog tot maanden na de trip regelma-tig voorkomen.

XTCLovedrug of dodelijk? XTC is een pil die veel in het nieuws is. Moet het worden gelegaliseerd of moet er strenger worden gestraft? ‘s Avonds tijdens het uitgaan zie je ze overal: de strakke gezichten met grote pupillen die kauwgom kauwen en elkaar knuffelen. Stukken beter dan die agressieve dron-ken toeristen die hardop aan het vloeken zijn en fi etsen kapot trappen. Toch? Veel mensen zien XTC

als een mogelijke vervanger van alcohol, omdat het goedkoper (leuker) en vriendelijker is. In je her-senen worden hormonen aangemaakt die je een goed gevoel bezorgen. Als je je slecht voelt zijn er minder van die hormonen aanwezig en als je je goed voelt zijn er meer van aanwezig. Dit hormoon wordt opgeslagen in bepaalde kliertjes, zodat je op een moment van geluk geen tekort hebt van dat hormoon. XTC gebruikt simpelweg in een keer alle gelukshormonen die opgeslagen zijn waardoor je een ongelofelijk geluksgevoel ervaart. Kleuren kun-nen ook een beetje intenser worden en in hoge do-seringen kun je gaan hallucineren. Elke aanraking voelt intenser, dus ook de aanraking met de lucht om je heen en in je longen, wat je het gevoel geeft

alsof je door de lucht zwemt. Je voelt je ver-bonden met iedereen en wil helemaal losgaan op de muziek. Maar let op: door XTC kan je lichaamstemperatuur stijgen en al helemaal als je binnen in een club tussen de bezwete men-sen eindeloos aan het springen bent. Zorg dan dat je genoeg drinkt! Maar niet te veel! Door XTC kun je minder goed plassen, waardoor al het overtollig vocht in je lichaam blijft, wat voor watervergiftiging kan zorgen. Drink daarom niet meer en niet minder dan één à twee glazen water of frisdrank per uur. Combineer XTC niet met andere drugs of alcohol. Vooral XTC en speed is een schadelijke combinatie, die na één keer al een deel van de capaciteit van de hippocampus (deel in je hersenen waar je her-inneringen worden opgeslagen) beschadigt.

Er wordt gespeculeerd dat XTC ook op de kor-te termijn hersenschade veroorzaakt. Maar dit is moeilijk te onderzoeken, omdat de meeste XTC gebruikers ook andere drugs gebruiken en er een verschil is in hoeveelheid en frequentie van gebruik. Hierdoor is het nog onbekend of er daadwerkelijk sprake is van hersenschade, maar houd er rekening mee dat dat het geval zou kunnen zijn. Maar schade of geen schade, de meeste gebruikers vinden het helemaal geweldig!

Natuurlijk zijn er duizenden drugs waarover je boeken vol zou kunnen schrijven, maar hier is toch even een basisje. Overweeg je drugs te gaan gebruiken, doe dan het veilig, laat je drugs testen en houd de frequentie van je ge-bruik goed in de gaten. Na een ruige tienertijd vol drugs bestaat de kans dat je wat hersenbe-schadiging of andere lichamelijke beschadigin-gen oploopt. Dat is de prijs die je moet beta-len, maar denk niet als een rechtse bal dat je leven verwoest is na een lijntje coke. Je drugs-periode is ook ooit voorbij en dan word je net als ieder ander een saai oud iemand met een saaie baan, met kinderen die stiekem achter de school hun eerste slecht gedraaide jointje roken in angst dat hun ouders erachter komen. Drugsgebruik is geen zonde! Maar gebruik drugs alleen als verrijking van je leven, niet áls je leven!

51

Wij willen vet, zoet en zoutPassief eten: het mee-eten van een snack of hapje door middel van geur. Bella Felix maakt zich zorgen over dit fenomeen…Bella FelixAls ik door de gangen van de onderste verdie-ping van ons schoolgebouw loop, kan ik van verre al de geur van voedsel onderscheiden. Mijn neus wordt geprikkeld door goedkope kaas, frituurvet en ‘vers’ (af)gebakken broodjes. Tijdens de pauze zit ik meestal in de kantine met vrien-den die regelmatig wat halen. Als ik met hen praat, drijven de walmen knofl ook, mayo, kaas en chocolade om me heen. ‘Hmm…,’ denk ik dan, ‘misschien kan ik ook wat halen. Een panini misschien? Of een lekker koekje? Nee! Bella, laat je niet verleiden! Ga je geld niet verkwisten aan ongezond voedsel!’ Toch is de verleiding meestal te groot en eindig ik met een vette panini in mijn hand of een muffi n in mijn maag.

Net als met roken hebben ik en vele anderen vaak last van passief eten; het mee-eten van een snack of hapje door middel van geur. Een geur die niet tot verzadiging, maar juist tot honger leidt. Met de eindeloze discussie over overge-wicht en ongezonde scholieren baart dit feno-meen mij zorgen. Al mijn vrienden bezwijken door elkaar. Het puberbrein is niet in staat zulke verleidingen te weerstaan. Onze generatie is geen seks-, drugs- en rock-en-rollgeneratie meer, maar seks, drugs en food. Good food, fast food. Wij willen vet, zoet en zout.

Uit het onderzoek van onder meer de Ameri-kaanse David Aaron Kessler (Commissaris van de Food and Drug Administration) is gebleken dat onze voorkeur voor vet, zoet en zout deels is

Een gasmasker dragen in de pauze is ook geen aangename maatregel.

‘geprogrammeerd’ in het brein. De juiste com-binatie van deze drie smaken zorgt ervoor dat er opiumachtige stoffen vrijkomen in het brein die ons een goed gevoel geven. Het idee hierachter is dat deze bekorende stoffen voor onze voor-ouders heel belangrijk waren om te vinden en hiermee te overleven. In de tijd waarin wij leven zijn deze stoffen ‘helaas’ aanwezig in overvloed aanwezig en eet je er al gauw te veel van.

Nu kunnen we na deze ontdekkingen ons brein de schuld geven, maar wij kopen al dat eten toch echt zelf... Wat kunnen we er aan doen? In de tweede klas nam ik gewoon geen geld mee naar school. Dat was van korte duur, want het jaar daarop stopte ik mijn portemonnee gewoon weer in mijn tas. Een gasmasker dragen in de pauze is ook geen aangename maatregel en je kunt de kantine ook niet verbieden betoverende geuren te verspreiden. Het enige wat helpt is een sterke portie wilskracht en stevig, lekker, eigen brood meenemen, maar probeer daar als luie puber ’s ochtends maar eens zin voor te maken. Meer dan een broodje pindakaas zit er bij mij in ieder geval niet in.

In 2009 nam de Nederlandse overheid ‘motie Vendrik’ aan. Hierin staat dat er wordt gestreefd naar een beleid waarin 100% van alle school-kantines gezond is in 2015. Hier ligt wellicht de oplossing. Hoewel ik bijna geen scholen met een gezonde kantine ken en dit plan dus vreselijk gefaald heeft, lijkt het me een uitstekend idee als de overheid scholen stimuleert en subsidieert om lekker (!) en gezond voedsel in de kantines te verkopen. Dan worden wij, luie pubers, niet meer verleid, en neemt de school ook initiatief. Nu nog even het Binnenhof aansporen om deze motie ook echt in gebruik te nemen.

Eten & Wereld

52

“Leerlingen moeten mij zien als mens,niet per se als docent”Over Meester Bart, zijn succes en de persoon achter hem

Tahrim Ramdjan en Anouk Gielen

In 2012 lanceerde hij zijn Facebookpagina. Waar hij eerst begon hilarische quotes van leerlingen te delen met vrienden, deelt hij ze sindsdien met heel Neder-land. En Nederland hield ervan: hij werd zo’n succes, dat er een jaar later een boek van hem uitkwam. Hij wordt tegenwoordig beschouwd als de hipste leraar van Amsterdam, zo niet van het land.

Over wie kunnen we het anders hebben dan meester Bart. Het is rond elf uur ‘s ochtends als we met de 33-jarige leraar hebben afgesproken. Vol verwachting vragen we ons af hoe hij nou in het echt is. Ietwat later dan afgesproken loopt Bart het café binnen. “Ik was nog even aan het sporten, sorry!”

ColumnsMeester Bart staat sinds 2008 voor de klas. Toen al verzamelde hij bepaalde uitspraken van leerlingen. “Ik ben ze op gaan schrijven in een schriftje en dat liet ik af en toe lezen aan een vriend of familielid. Ze zeiden dat ik dat met meer mensen moest delen, dus ik ben dat via Facebook gaan doen.” Hoewel hij eerst huiverig was, hapten alle media toe toen Barts Facebookpagina eenmaal live stond. Eén krant benaderde hem zelfs of hij columns wilde schrijven.

En columns liggen meester Bart wel. Met zijn columns, die hij eerst voor de krant schreef, maar tegenwoordig voor zijn eigen Face-bookpagina, wil hij een beeld schetsen van het Nederlandse onderwijs. Iets waar we, vol-gens hem, allemaal mee te maken hebben. “We zitten er zelf in, hebben er in gezeten of hebben kinderen die er in zitten. We kennen het onderwijs allemaal en willen allemaal dat het zo goed mogelijk is.”

HerkenningIn het doen en laten van zijn eigen leerlingen herkent meester Bart zichzelf als middelbare scholier. Daarom kan hij ook niet boos wor-den wanneer zijn leerlingen met nieuwe, on-zinnige smoesjes komen als ze bijvoorbeeld te laat zijn. “Dat kan ik alleen maar grappig vinden, al moet zo’n leerling uiteindelijk wel gewoon een telaatbriefje halen.”

Hoewel zijn vrij zachte stem en helderblauwe ogen hem vrij braaf doen voorkomen, was meester Bart in zijn jongere jaren totaal niet braaf. Hij spijbelde veel, werd er vaak uitge-stuurd en had vaak mot met docenten. “Ik zat toentertijd op een mavo met docenten die, voor mijn gevoel, niet gewend waren om mavoleerlingen les te geven. Dat maakte ook dat ik al die dingen kon doen.”

BetrokkenheidHet spijbelen heeft hem uiteindelijk parten gespeeld. “Er werd niet genoteerd of ik aanwezig was op de middelbare school, dus dan krijg je veel vrijheid en pak je die ook. Later, op het mbo, werd verwacht dat je met

Opleiding & Werk

53

de verantwoordelijkheid voor vrijheid om kon gaan en ik kon dat niet.” Zelf is hij, als docent, wél streng tegen spijbelen: als een leerling spijbelt, worden meteen de ouders gebeld. Iets wat hij echter zelden doet, is uitsturen. “Ik vind dat je als docent, wanneer je iemand eruit stuurt, een wedstrijd hebt verloren, die je niet aan moet willen gaan.”

“Ik kon niet omgaan met de verantwoordelijkheid voor vrijheid”

Juist omdat hij het zelf heeft gemist, geeft Bart erg om be-trokkenheid van docenten bij hun leerlingen. Bart is mentor, maar vindt dat sommige mentoren het fout doen. “Er is een verschil tussen contact maken met de kinderen en oprecht geïnteresseerd in ze zijn.” Hij vergelijkt het mentorschap met de rol van een vader of moeder in de klas. “Als je die rol niet op je wilt nemen, moet je geen mentor zijn, vind ik.”

WhatsAppBart deinst er niet voor terug om zijn mentorschap en pri-véleven te vermengen. “De leerlingen moeten mij zien als mens en niet per se als docent.” Op een gegeven moment postte Bart op zijn Facebookpagina een screenshot van een WhatsApp-gesprek met een leerling - wel met naam en foto gemaskeerd. Op het gebruik van WhatsApp kwamen enkele negatieve reacties. Bart snapte deze reacties niet. “WhatsApp is zoveel sneller en toegankelijker dan bijvoorbeeld e-mail. Ik vind het dan niet zo gek dat je met je leerlingen whatsappt.”

Toch stelt hij grenzen aan zijn bereikbaarheid. “Alleen voor mijn mentorleerlingen wil ik op die manier bereikbaar zijn. Ik bepaal ook zelf wanneer ik antwoord op hun berichten.” Bart geeft sowieso niet veel om ophef die ontstaat op sociale me-dia. “De één is het ergens niet mee eens, de ander wel. Het is je goed recht om daar iets over te zeggen, net zoals ik mijn post mag plaatsen.”

RespectDe persoon Bart verschilt nauwelijks met de docent Bart, zegt hij zelf. Hij toont zijn zwaktes voor de klas, maar vindt dat eigenlijk iets normaals. “Als ik iets vertel, dan weet ik dat het binnen de vier muren van het lokaal blijft en leerlingen tonen

daar eigenlijk veel respect voor. Dat is heel mooi.”Bart haalt zelf wel uitspraken van leerlingen buiten die vier muren. Dat is immers waar het succes van zijn hele Facebookpagina op gebaseerd is. “Maar ik zal nooit de naam van iemand noemen. Namen die ik heb genoemd, zijn verzonnen. En leerlingen geven altijd toestemming om hun quotes te plaatsen.”

BijlmerBart geeft les op de OSB, een school in de Bijlmer, een wijk die vroeger erg negatief in het nieuws was en als ‘achterstandswijk’ werd bestempeld. Zelfs nu nog lopen inwoners van deze wijk tegen vooroordelen aan. “Het is ooit een keuze van mij geweest om daar te werken en dat is een goede keuze geweest.”

Op de vraag of Bart denkt dat het feit dat hij lesgeeft in de Bijlmer zijn pagina populairder maakt, zegt hij dat hij zelf een school in de Bijlmer niet anders be-schouwt dan een school in bijvoorbeeld Oldenzaal of Deventer. Hij is wel van mening dat de cultuur binnen een school verschilt tussen scholen onderling, wat weerslag heeft op de leerling. “Kinderen in heel Nederland lijken wel op elkaar, maar zijn tegelijkertijd weer heel anders.”

SuperheldHoe zit het met Barts status op zijn eigen school? Is hij tot superheld verheven op de OSB? Hij hoopt zelf van niet. “Ik probeer de beste versie van een docent te zijn, dat maakt mij geen superheld. Of alle docenten zijn superhelden, dan ben ik er ook één.”

Bart vindt zichzelf een goede docent, maar kijkt altijd naar waar het beter kan. “Ik ben niet zo organisato-risch en ik bereid niet altijd mijn lessen voor. Dat zou wel beter kunnen.”

PassieToen Bart nog een jonge scholier was, zei een docent al tegen hem dat hij later in het onderwijs zou belanden. Bart heeft deze docent in zijn ge-zicht uitgelachen. Maar de docent heeft zijn gelijk gekregen. Het verbaast Bart ook niet. “Meer dan de helft van mijn familie heeft in het onderwijs gezeten of zit er nog in, dus het komt wel ergens vandaan.”

Bart heeft echter ontdekt dat hij een andere pas-sie heeft: schrijven. Schrijven is ook erg fijn bij het verwerken van de aangrijpende verhalen die Bart wel eens op zijn werk meemaakt. “In het begin kwam ik thuis met hoofdpijn en kon ik er bijna verdrietig van worden. Ik had geen idee, je wordt op de lerarenopleiding daar niet op voorbereid.”

Dit soort verhalen deelt hij ook wel eens op zijn pagina. Een voorbeeld is het verhaal van een meisje dat zwanger was en verlaten was door haar ouders. “Ik kies ervoor om stukken te delen met anderen wanneer ik vind dat anderen ook iets moeten weten of als ik denk dat zij daar be-hoefte aan hebben.”

DromenBart noemt zichzelf een optimist. Hij ziet het ech-ter soms ook als een zwakte van zichzelf. “Soms heb ik wel moeite om realistisch te denken. Maar ik probeer altijd zo min mogelijk negatief te zijn.” Hij is niet het type om een hele dag in bed door te brengen. “Ik sta altijd vroeg op, terwijl mijn vriendin nog ligt te slapen.”

Gelukkig voor Bart heeft hij nog nooit dromen hoeven laten varen. Hij droomt ervan om ooit nog een eigen school te openen, al maakt het hem niet uit waar dat is. “Ik zit in elk geval niet vast aan Amsterdam.”

Over tien jaar ziet Bart zichzelf, echter, waarschijn-lijk nog steeds lesgeven. En hoogstwaarschijnlijk ook nog steeds op de OSB. Maar daar komt hij al snel weer op terug: “Alles ligt nog open. Wie weet ben ik over tien jaar wel in een ander land. Ik kan immers ook niet te lang hetzelfde blijven doen.”

“Als alle docenten superhelden zijn, ben ik er ook een.”

54

55

“Zij was iemand die zoveel mo-gelijk uit het leven wilde halen, ook toen ze heel ziek was.”

Nooit vertrek je echtEr viel ons iets op aan Bart, namelijk een tatoeage op zijn arm: Nooit vertrek je echt. “Die heb ik op-gedragen aan mijn moeder. Ik ben een paar men-sen verloren in mijn leven en dit is een toewijding aan hen.” Bart heeft nog een tatoeage: Het leven is een feest. Een kreet van zijn moeder. “Zij was ie-mand die zoveel mogelijk uit het leven wilde halen, ook toen ze heel ziek was.” Dat is iets wat indruk op Bart heeft gemaakt en wellicht wel zijn optimis-me heeft gevormd. “Ik probeer in ieder geval het positieve uit mijn tegenslagen te halen.”

GenietenBart is ook een motivational speaker op evenemen-ten als TEDx. Wij vroegen hem wat hij zou zeggen als hij voor een groep jongeren zou staan. “Ik zou hopen dat zij het meest uit hun jeugd proberen te halen, hoe breed je het ook hebt. Genieten van wat je hebt.” Bart voegt eraan toe dat je altijd je best moet doen om jezelf te verbeteren, maar ook trots moet zijn op wat je doet.

Je kunt niet alleen maar goede keuzes maken.” Met deze inspirerende woorden vertrekt Bart naar zijn volgende afspraak. “Ik zou immers de laatste zijn van wie je kunt zeggen dat-ie niet druk is,” zegt hij met een lach.

Bekijk nu Bart zijn quotes en columns op zijn facebookpagina:

facebook.com/meesterbartschrijft

Of Bart dat zelf in de jaren ’90 heeft gedaan? “Ja. Ik heb verkeerde keuzes gemaakt, maar daar heb ik ook van geleerd. Dat is een proces waar we, denk ik, allemaal doorheen gaan. Maar dat is niet erg.

Samen met fotograaf Sam Philips ging redacteur Pleun Brink op een regenachtige zondagmiddag naar de IJhallen in Noord, volgens de website ‘De grootste vlooienmarkt van Europa!’. (1)

Na een hectische autoreis kom ik eindelijk aan bij de ingang van de IJhallen, waar Sam al met zijn camera om zijn nek staat de wachten. We kennen elkaar nog niet, maar ik heb de nodige Facebook-research gedaan zodat ik hem meteen herken. We geven elkaar een hand en lopen de markt op. Door het grauwe weer ziet het er niet erg vrolijk uit, maar het is wel precies wat ik ervan verwachtte: kraam-pjes met troep. Net Koningsdag. Na vijf minuten door de regen te hebben gelopen besluiten we om naar binnen te gaan. (2)

Binnen is het eigenlijk hetzelfde, maar warmer. Sams oog valt al snel op een collectie beeldjes. Geïnteresseerd vraagt hij aan de vrouw achter het tafeltje of het allemaal van porselein gemaakt is. Deze antwoordt nors: “Weet ik niet.” Goed, tot zover onze poging tot sociaal contact. (3)

Het publiek is erg divers. Hoewel ik eigenlijk dacht dat het nogal een hipsterbedoeling zou zijn, zie je ook veel oudere mensen. Aan de dialecten te horen zijn komt heel Nederland hiernaartoe, waar-schijnlijk speciaal voor deze markt. En de hipsters zijn er natuurlijk wel. Die hangen over het alge-meen rond bij de platen of de oude meuk, zoals antieke vogelkooien en vintage poppen.

Wat je vooral veel ziet zijn kleren, cd’s en dvd’s. Zelf zou ik niet zo snel kleren kopen daar: zo’n muffe lucht gaat er toch nooit helemaal uit. Over de cd’s en dvd’s verbaas ik me totaal niet. Tegenwoordig heeft iedereen toch Spotify en Netflix, dus die discs zijn nergens meer voor nodig. Wel vraag ik me af wie ze dan in hemelsnaam gaan kopen. Zelf koop ik nog wel cd’s, maar alleen als ze erg goed-

De IJhallen: je kunt ervan houden (of niet)Pleun Brink

1

Tot zover onze poging tot sociaal contact.

Lifestyle & Cultuur

4

2 3 5

6

7

56

57

koop zijn of van artiesten die ik heel goed vind. Na meerdere keren te hebben stilgestaan, koop ik dan ook voor vijftig cent een cd: Best of Dutch X Factor 2010. Ik vertel Sam dat ik X Factor toen echt ‘hard-core’ volgde en dat ik nog best wel lang zangles heb gehad van een jongen die toen meedeed. De eerste aankoop is binnen. (4)

We besluiten om toch maar weer naar buiten te gaan. Inmiddels is het droog en we wandelen tus-sen de kraampjes door. Als Sam een foto van mij wil maken terwijl ik bij een kraampje sta, beginnen twee meisjes opeens te poseren. Voor ik het weet lopen ze e-mailadressen uit te wisselen met Sam, omdat ze willen dat hij de foto naar hen stuurt. (5)

Bij datzelfde kraampje zie ik opeens een gele polaroidcamera liggen. Ik moet even slikken. Voor mijn zestiende verjaardag kreeg ik een lichtblauw ex-emplaar, dat al meteen niet goed was en het na een half jaar defi nitief begaf. Het meisje dat verkoopt vraagt of ik het niet nog eens wil proberen, maar ik schud mijn hoofd. Wel koop ik voor vijftig cent een armband, zo eentje die op de basisschool helemaal de shit was en waarvan ik er waarschijnlijk nog wel tien heb liggen thuis. (6) (7) Sam en ik beginnen allebei een beetje honger te krijgen. We gaan voor een broodje bal en ik drink er een cola bij. Ondertussen bespreken we nog een keer alles wat we hebben gezien. Sam zegt dat hij het wel leuk vindt, maar dat hij niet begrijpt waarom er een entreeprijs is. Ik ben het wel met hem eens. De entreeprijs is ook niet niks, namelijk vijf euro. Aan de andere kant snap ik ook wel dat het gefi nancierd moet worden, maar gratis toegang past toch net wat beter bij de sfeer.

Na ruim twee uur te hebben rondgestruind over de IJhallen, reizen we met de pont terug naar Centraal.

Mijn conclusie: eigenlijk is het niets anders dan een vlooienmarkt en daar kun je van houden of niet. Daar kan je van houden of niet. Als je graag jezelf blut koopt op troep waar je spijt van krijgt zodra je thuis bent is het leuk, en als je op zoek bent naar die ene oude plaat kun je die vast wel voor een goed prijsje op de kop tikken, mijn ding was het niet he-lemaal. Misschien ga ik nog eens terug als het beter weer is.

WORKSHOP Zelf online magazines maken

Linea Recta begeleidt organisaties bij de transitie van print naar online magazines. Daarnaast helpen wij bij het verder optimaliseren van uw online ma-gazine of digitale nieuwsbrief zodat het meer wordt dan alleen een kopie van de printversie.

Readmore levert een volledig digi-taal platform voor het zelf ontwerpen en publiceren van online magazines.

Heeft u een eigen magazine en wilt u dit omzetten naar een online versie dan helpt deze workshop u daarbij snel op weg.

Contact:www.linea-recta.nlinfo@linea-recta.nl

020-2612636

Advertentie

gazine of digitale nieuwsbrief zodat het meer wordt dan alleen een kopie van de printversie.

Readmore levert een volledig digi-taal platform voor het zelf ontwerpen en publiceren van online magazines.

Heeft u een eigen magazine en wilt u dit omzetten naar een online versie dan helpt deze workshop u daarbij snel op weg.

Contact:www.linea-recta.nl

Readmore

Readmore Readmore

Adverteren in INKIJK? Mail naar:redactie@inkijkamsterdam.nl

Niet-zo-culinaire fastfoodreisHet trilemma voor eens en voor altijd opgelost

Tahrim Ramdjan, Leeuw van Moerkerken, Sam Philips

De dames uit de INKIJK-redactie hebben de moeite genomen om door Amsterdam heen unieke en trendy restaurants van allerlei keukens te beoordelen. Wij daarentegen, de heren uit de redactie, doen het iets makkelijker qua eten. Wij gaan namelijk het grootste trilemma dat jongeren hebben voor eens en voor altijd oplossen: welk fastfood is beter? McDonald’s, Burger King of Kentucky Fried Chicken?

We zijn naar drie tentjes van deze fastfoodketens geweest in het Centrum en hebben ze net zo kri-tisch beoordeeld als de dames bij de culinaire wereldreis.

Leeuw Tahrim SamPrijs 6 5 6,5Kwaliteit 4 4,5 4Locatie & sfeer 8- 8- 7-Service 4 3,5 2-

5,2Burger King: Vullend, maar niet bevredigend (Tahrim)Leidseplein 7, Centrum

Het is vrijdagmiddag als we de Burger King op het Leidseplein betreden. De tent kan zich geen betere plek wensen als fastfood-keten, denk ik zo: het is bereikbaar, gelegen aan een druk en open plein en vanaf de bo-venetage van de Burger King is er ook een prachtig uitzicht over het Leidseplein. Ook liggen er tal van voorzieningen dichtbij. Als je net uit een fancy voorstelling in het DeLa-Mar of de Schouwburg komt, kun je meteen door naar de Burger King. Helaas was de locatie ook het enige wat zo geweldig bleek.

De rijen waren niet zo lang en we werden na een á twee minuutjes wachten al door-verwezen naar een andere vrouw achter de counter die ons kon helpen. Het was een vrouw van middelbare leeftijd die gebrekkig Nederlands sprak. Wat heel jammer is, is

dat de King Deal menu’s van 2 euro er niet meer zijn waardoor de Burger King niet meer de goedkoopste is (al zijn er nog 3 euro-menu’s). Ik besluit daarom om een Long Chicken voordeelmenu (€ 6.95) te nemen met twister fries – doorgebakken, ronde frietjes – en een cola. Sam neemt een menu met een dubbele steakbur-ger (€ 9.55) en Leeuw vraagt besluiteloos naar wat de dame aanraadt. Hij verstaat niet echt wat ze zegt, maar knikt gewoon op alles wat ze vraagt ‘ja’, waardoor hij uiteindelijk een Whopper menu krijgt (€ 8.15).

Een pluspunt is dat we het eten snel krijgen. We gaan naar boven, waar het voor een vrijdagmiddag erg rus-tig is, en nemen daar plek aan een lange tafel. Wat me-teen opvalt, is dat er een vuilniszak gewoon openligt vóór een prullenbak. Niet bepaald smakelijk, temeer onhygiënisch. Over het interieur van de bovenverdie-ping zijn we verdeeld. Leeuw vindt het wel sfeervol en ruim. Sam vindt echter de kleuren te schreeuwerig. Ik kan Leeuw nageven dat het een ruime locatie is, maar sfeervol vind ik het niet. We zijn het er wel allemaal over eens dat de stoelen lekker zitten en de tafels (ge-lukkig) schoon zijn.

Leeuw begint aan zijn patat en mist het gekraak van de friet tussen zijn tanden. Sam beaamt dat en vindt dat de patat ‘papperig’ is. Mijn twister fries hebben amper zout, dus ik besluit een extra zakje zout erover te strooien. Ik stel vervolgens Leeuw en Sam de one million dollar question: zou je je date hierheen mee-nemen? Sam reageert met een botte nee, maar Leeuw zegt: “Er hangt hier niet de rustige sfeer voor een date.

Eten & Wereld58

59

“Ik heb ‘m opgegeten voor ie mij heeft opgegeten!”

Leeuw Tahrim SamPrijs 7 7 7Kwaliteit 5 7- 6Locatie & sfeer 6 6,5 4Service 6 7- 6,5

6,2En de muziek is k*t.” De muziek is, inderdaad, niet al te best. Hij krijgt ondertussen zijn frietjes niet op, mede omdat de fritessaus volgens hem naar verzuurd vet smaakt.

Ik ben ondertussen begonnen aan mijn Long Chic-ken, die tamelijk smakeloos is. Leeuw denkt dat hij in een fancy restaurant is en klaagt dat hij geen bestek heeft gekregen, maar dan komt Sam weer met een serieuzere opmerking, al is die ook cryptisch: “Mijn vlees smaakt naar vlees, maar toch niet.” Het brood is bij ons alle drie niet knapperig en Sam stelt even later zijn mening over het vlees bij: “Bagger”. Leeuw klaagt vervolgens dat de mayo niet genoeg over zijn burger verspreid was, terwijl ik mijn sla eng vind.

Daarna valt er een beker cola achter ons op de grond. We timen hoelang het duurt voor deze über-haupt wordt opgemerkt door een medewerker en

dat is een matige tien minuten. Het is duidelijk dat je voor service niet in eerste instantie naar Burger King hoeft te gaan. Leeuw heeft inmiddels zijn burger op: “Ik heb ‘m opgegeten voor-‘ie mij heeft opgegeten!”

Al met al is de Burger King op het Leidseplein een prima tent. Vergeleken met de andere fastfoodres-taurants een beetje duur voor de kwaliteit die je krijgt, maar vullend is het wel. Of je je echt tevreden voelt na het eten, is een tweede. De locatie is prima, al is de sfeer binnen tamelijk schreeuwerig. Het komt heel druk over, terwijl het qua aantal klanten juist rustig is in het restaurant. En de service… tja, die is er nou niet echt. Al met al geven we de Burger King, gemiddeld genomen, een 5,2. Helaas nét een onvol-doende, maar ook geen wereldramp.

McDonald’s: Meer smaak, vult minder (Tahrim)Leidsestraat 97, Centrum

De McDonald’s zit niet heel ver weg van haar grote concurrent (de Burger King). Deze zit namelijk één blok achter, in de Leidsestraat. De locatie scoort iets minder omdat het minder groot is opgezet dan de Burger King en iets meer verscholen zit, maar is alsnog prima.

Bij de McDonald’s is de rij iets langer, maar de service achter de counter is wel beter. Ik neem een voordeelmenu met McNuggets en een va-nillemilkshake (€ 7.25), Leeuw gaat op de gezon-de toer met een salade en een mango-smoothie (€ 7.40) en Sam neemt los een friet, wrap en aardbeismoothie (€ 9.30). Het eten laat wat lan-ger op zich wachten, vooral de wrap van Sam die eventjes kwijt is en later gebracht zal worden. We mogen wel alvast zitten, wat wel lief is.

Ik begin aan mijn eerste frietje. Deze is, helaas, koud, maar wel goed gezouten en knapperig. Sam gaf me gelijk, hij vindt ze zelfs iets te gezou-ten. Even later snap ik het: het zout blijft achter op mijn lippen. Leeuw zit zich ondertussen te verwonderen over zijn salade, die slecht gemixt is: de pasta en mozzarella zijn helemaal onder-aan het bakje blijven hangen, evenals het zakje ‘pestodressing’. Leeuw verwondert zich over het bestaan van een McDonald’s-pestodressing.

Daarna begin ik aan mijn nuggets, die persoon-lijk bij de McDonald’s altijd mijn favoriet zijn. De kip smaakt goed, maar is helaas niet krokant. Ondertussen hebben we het over de sfeer bin-nen. Leeuw wordt er een beetje claustrofobisch van en ik snap wat hij bedoelt, al voel ik me in de McDonald’s meer op mijn gemak dan bij de con-current. Het kleurgebruik zorgt ervoor dat het

Leeuw Tahrim SamPrijs 3 6 4Kwaliteit 2 8- 5Locatie & sfeer 2 7+ 3Service 3 6 3

4,4restaurant rustiger overkomt, terwijl het in feite best druk was. Gezellig is het echter niet. We vinden alle drie dat het er waarschijnlijk gezelliger is als je er met een grotere groep bent. Ook is het binnen koud, bijna net zo koud als mijn friet. De milkshake, een speciali-teit bij de McDonald’s, maakt het echter goed.

Het personeel is veel op de vloer: zo verwisselt een medewerker meteen een volle prullenbak. Een plus-punt. Leeuw is ondertussen zijn salade aan het eten, maar weet niet wat hij ervan moet vinden. Erg nega-tief is hij in eerste instantie niet, maar dan begint het geklaag al. De mozzarella is van slechte kwaliteit en hij gooit er een gevatte opmerking achteraan. “Het voelt alsof ik niet aan het eten ben: het is niet vies, maar ook niet lekker.” Hij vindt ook dat er te weinig kruiden in de salade zitten en dat er te weinig smaak in de pasta zit, alsmede in de sla, al is die beter dan bij de concur-rent. De smoothies bevallen ook niet. Sam vindt dat de smaak van zijn aardbeismoothie overheerst wordt door de kou van de smoothie.

Het eten van McDonald’s werk je op de een of andere manier snel naar binnen. Het heeft smaak en een vrij goede kwaliteit, maar vult daarentegen niet zo. Wel-licht een trucje om mensen meer te laten kopen – voor ons werkt het in ieder geval niet. Leeuw was uiteinde-lijk toch niet tevreden over de salade: “McDonald’s heeft haar best gedaan om smaak uit tomaat, moz-zarella, pasta en pesto te halen.” Deze fastfoodketen blijkt echter betreft het eten van Sam en mij gemid-deld genomen iets goedkoper voor een betere kwali-teit, wat wij natuurlijk wel tof vinden. Daarom verlaten we de Maccie met een voldoende eindcijfer van een 6,2, al zijn we toch niet helemaal gevuld.

KFC: Is de kip nou dushi, of vies en onbevredigend? (Leeuw)Damrak 87-88, Centrum

Op zaterdagmiddag betreden wij de KFC aan het Damrak. Het eerste wat opvalt zijn de lange rijen, die volgens Sam eindeloos zijn. Na een poosje in de rij te hebben gestaan blijkt het dat niet alle kas-sa’s een pinautomaat hebben, waardoor Sam en ik tevergeefs van rij moeten wisselen en weer ach-teraan moeten aansluiten. Eenmaal aan de beurt bestelde Sam, bij een medewerker die vreemd genoeg alleen Engels sprak, de befaamde hot wings met een cola en een frites (€ 8,45). Ik bestel een B.O.S.S., waarvan ik niet weet hoe ik die naam moet uitspreken, met frites en een Mojito Sparkler (€ 8,95). Een voordeel is dat hier meerdere drankjes kunnen worden besteld bij een menu, in plaats van alleen de standaarddranken bij de Burger King en de McDonalds.

Het is een drukke dag en het enige plekje wat we dan ook kunnen vinden is op de bovenste etage, achterin in een hoekje. Jammer dat het binnen zo volgepropt is, want de locatie in de stad is meer dan prima. Op rustigere dagen kan deze KFC ook een fijne plek zijn om even bij te praten. We nemen plaats en komen er achter dat we geen servetjes en rietjes hebben gekregen en dat we die zelf moeten pakken. “Minpunt voor de KFC,” roept Sam uit. De frietjes smaken naar gefrituurd kar-ton met wat zout er over heen. Sam proeft van de wings en zegt: “De kip smaakt meer naar vet dan naar kip, maar is wel lekker”.

Tahrim is wat later aangekomen met een aantal hot wings, een cola en een frites (net als Sam, € 8,45). Hij werkt deze echter al vrij snel naar binnen en is er positief over. Tahrim: “De kip is dushi”. Hij geeft wel toe als minpunt dat er veel vet in de kip zit. “Je moet het ook niet te vaak eten,” merkt hij op.

60

61

“Misschien is de KFC in de Bijlmer beter. Daar leeft immers de hele Bijlmer op.”

Ik neem een slok van mijn Mojito Sparkler, die ik vind smaken als een icetea getrokken uit een kauwgom-bal. Sam en ik proeven de barbecuesaus. “Waar is de prullenbak?,” vraagt Sam na deze - ook in mijn ogen - ranzige saus te hebben geproefd. “Nee! De barbe-cuesaus is juist lekker,” zegt Tahrim, dus besluiten we de saus aan hem te geven. Ach ja, smaken verschillen.

Ik begin aan mijn B.O.S.S. en merk op dat het brood oud en van slechte kwaliteit is. De kip is slechter bereid dan bij de concurrenten en tot mijn grote schrik merk ik dat de barbecuesaus ook in mijn burger

zit. Sam klaagt over de botjes in de kippenvleugels. Kunnen ze dan met alle technologie nog niet efficiënt de botjes uit die dingen halen? Tahrim vindt de kip nog steeds dushi, terwijl ik de tent beschuldig van een kippengenocide. Een pluspunt is wel dat Sam twee doekjes kreeg om zijn handen mee af te vegen, want die worden immers heel vies, bij zijn maaltijd.

Als we allemaal ons eten hebben weggewerkt drink ik nog even mijn Mojito Sparkler op, die na een paar slokken toch wel verfrissend blijkt te zijn en laten wij onze frietjes staan. Wij geven onze cijfers. Tahrim vindt Sam maar vooral mij te negatief over de KFC, waarin ik hem niet begrijp. “Misschien is de KFC in de Bijlmer beter. Daar leeft immers de hele Bijlmer op,” zegt Tahrim.

Als ik een plofkip zou zijn, zou ik liever eindigen in een McChicken of Long Chicken dan in zo’n ranzige maaltijd van de KFC. Sam zit nog twijfelend tussen ons in, maar neigt toch ook iets meer naar de negatieve kant. We komen uit op een gemiddelde van een 4,4, die naar mijn mening nog steeds te hoog ligt, tot de verontwaardiging van Tahrim.

Het is spitsuur. Ik ben op weg naar het interview met Sabrina Putri, een vlogger die Do It Yourself (DIY) filmpjes maakt met bijna 60.000 volgers. Brutaal manoeuvreer ik mijn fiets tussen het langzaam rijdende verkeer op het fietspad.

In de buurt van het Vondelpark parkeer ik hem naast een uitpuilend fietsenrek. In de verte zie ik haar al staan. Haar vrolijke zomerjurk waait op, haar blonde haar glanst in de zon. Sabrina Putri is zeventien jaar en studeert aan het Media College in Amsterdam. Lachend steekt ze haar hand uit. Om haar pols zitten een aantal armbandjes. “Zelfgemaakt?” vraag ik. “Natuurlijk”, zegt ze.

Praten tegen de hele wereldSabrina begon met video’s maken door te kijken naar andere YouTubers. ‘’Ik vond filmen ook altijd al leuk en dacht, als ik al tegen vrienden en ou-ders praat, waarom dan niet tegen de rest van de wereld?’’ Het gesprek aangaan met anderen en haar eigen interesses delen is het doel van haar filmpjes. ‘’Ik vond het in het begin wel gek om tegen een camera te praten, want een camera praat niet terug.’’

Gepest op school‘’Het duurde een aantal jaren voordat ik echt veel subscribers kreeg’’, vertelt Sabrina. “Ik ben zelfs een tijdje gestopt…” Ze twijfelt even en gaat dan door. “Nadat ik een paar filmpjes had geüp-load, werd ik gepest op school.‘’ Sabrina’s lef en creativiteit werd vervangen door schaamte en on-zekerheid, maar op een gegeven moment vond ze haar zelfvertrouwen weer terug. ‘’Ik dacht: ‘Waarom zou ik stoppen met iets wat ik leuk vind om te doen?’ en ik besloot de camera weer aan te zetten.’’ En toen kwamen de volgers. In een paar weken tijd had ze er duizend. ‘’Nu, twee jaar later heb ik bijna 60.000 volgers.” Trots staat op haar gezicht te lezen.

Een dagelijkse dosis blijdschapVlogger Sabrina Putri heeft 60.000 volgers

Isidore van Westing

“Mijn topwinkels zijn de Hema en de Action.”

Niet nep, maar eigenVolgens Sabrina kom je met een goede camera, jezelf zijn en haters negeren, ver als beginnende vlogger. ‘’Het pesten heeft me geleerd dat jezelf zijn echt belangrijk is: ik ben er immers alleen maar ster-

ker uitgekomen.” Volgens Sabrina is het noodzaak haatreacties te negeren. ‘’Ik besloot mezelf te zijn, ook in beeld. Doordat ik mezelf ging uiten in mijn video’s, kwam alles aan bod wat ikzelf leuk, prettig,

Lifestyle & Cultuur62

mooi of interessant vind.’’ Ideeën haalt ze uit alles om haar heen; tijdschriften, blogs, Tumblr, andere youtubers en winkels in Amsterdam. ‘’Mijn topwinkels zijn de Hema en de Action, vooral voor DIY’s - do it yourselfes - Als je dingen van anderen overneemt, moet je er uiteraard wel je eigen draai aan geven. Op die manier ben je niet nep, maar eigen.’’

Drie dagen voor een DIY-filmpjeIn filmpjes maken zit veel tijd, volgens Sabrina moet je dat wel willen. ‘’Met een vlog filmen ben je meestal een dag bezig, om het vervolgens te editen duurt een uur.’’ De DIY’s kosten het meeste tijd. Met een DIY is Sabrina meestal drie dagen bezig, inclusief editen. ‘’Met veel DIY’s moet je wachten tot iets opgedroogd is.’’ Het edit-programma dat Sabrina gebruikt heet Final Cut Pro.

Een dagelijkse dosis blijdschap‘’Mijn fans bezorgen mij mijn dagelijkse dosis blijd-schap.’’ Onlangs was Sabrina te gast bij de Dutch YouTu-be Gatering, een dag speciaal voor Nederlandse YouTu-bers die hun fans kunnen ontmoeten. ‘’Ik mocht naar de special guestroom en een meet and greet doen met een

63

Sabrina Putri is te vinden op:

Blog: www.sabrinaputri.nlYouTube: Sabrina Putri of

Sabrina Putri vlogsInstagram: lovelydreamer_

Twitter: lovelydreamer_Tumblr: www.inspirationtho.

tumblr.com

“Ik dacht, als ik al tegen vrienden en ouders praat, waarom dan niet tegen de rest van de wereld.”

aantal van mijn fans.Naast de kennismaking met fans waren er bandjes die optraden, was er tijd om door de locatie heen te lopen en te kletsen met een aantal andere YouTubers. ‘’Naast deze fandag heb ik ook live chats gedaan met fans. Ik vind het superleuk om te zien en horen dat mensen genieten van mijn video’s.’’

Reizen in AmsterdamIn de toekomst gaat Sabrina sowieso door met het maken van DIY YouTube filmpjes, maar ze staat open voor het ontdekken van een nieuwe wereld met haar camera. ‘”Ik zou graag willen reizen en vervolgens daarover filmen.’’ En daarvoor hoef je niet per se met het vliegtuig, vindt Sabrina. ‘’Reizen kan in de breedste zin van het woord. Ik vind een dagje Amsterdam al een culturele reis op zichzelf.’’

Youri: Nu pas een jongen, stiekem altijd al geweest

Ginger Pinijbhuvadol

Twee dagen heb ik meegelopen met Youri, sa-men met zijn ouders, broer en zusje in Houten woont, vlakbij Utrecht. In de laatstgenoemde stad doet hij een opleiding en werkt dagelijks bij de stichting Colour Kitchen. Op het eerste gezicht valt je niets bijzonders op aan Youri - ondanks dat elk mens individueel bijzonder is - maar als je hem leert kennen krijg je het te horen. Youri is transgender. Op de eerste dag ontmoeten we elkaar op Utrecht Centraal. Hij komt meteen over als een relaxte jongen, vrolijk vooral, maar ook heel open. Dat maakte het makkelijk voor mij om met hem te praten over zijn leven.

“Ik kreeg het door toen ik vijftien was,” vertelt hij me. “Ik hield het in het begin vooral voor mezelf, maar ik stopte met het dragen van

make-up en ik begon me ook stoerder te kle-den.” Youri, toen nog Fleur geheten, vertelde het aan zijn moeder. “Zij zag het al aankomen. Ondanks dat ze katholiek is, accepteerde ze me zoals ik was. Ik heb veel te danken aan mijn moeder. Mijn broer is er ook oké mee en mijn zusje zag het ook al aankomen.” Het verhaal klonk eerst als smooth sailing voor me, maar hij vertelde me daarna ook dat hij op het speciaal onderwijs zat. “Voor niks,” zei hij ook wel. Youri kreeg epilepsie op zijn zevende, wat het moeilijker maakte voor hem om goed mee te doen op school. Hij heeft afnemend last van zijn ziekte. Helaas werd Youri gepest op school door kinderen die niet beter wisten:

want alles waar mensen bang voor zijn, moeten ze aanvallen. Op de tweede dag gingen mijn fotograaf en ik weer op stap, maar dit keer naar een eetcafé in een kantoorpand. Na een tijdje hadden we Youri gevonden en keken we toe hoe hij aan het werk was. Hij was vooral heen en weer aan het lopen, van de bar naar de keuken. “Het grootste verschil van hoe mensen me behandelen in vergelijking met hoe ik vroeger was, is dat ik met een andere naam word genoemd,” aldus Youri. “De men-sen in mijn omgeving accepteren me zoals ik ben, en behandelen me zoals ik ook behandeld wil worden. Het enige verschil voor mij is dat ik me meer mezelf voel.” Youri vindt ook dat zijn genderdysforie (het leven in een ‘verkeerd’ lichaam) hem vooruit heeft gebracht in plaats van tegen gewerkt, al blijft het hem soms belemmeren. “Ik kan nu wel in feite mezelf zijn, maar niet iedereen vindt het namelijk de normaalste zaak van de wereld. Wat dat betreft moet ik zelf sterker worden, maar dat komt goed.”

Wel drie keer heb ik gevraagd wat Youri het liefste wil-de, of wat hij miste in zijn leven, of wat hij anders wilde doen, maar hij bleef steevast bij “ik ben wel tevreden met mijn leven.” Ik besloot om daarna dan te vragen naar zijn toekomstbeelden. “Ik hoop een baardje te laten groeien. En dat ik een leuk huisje heb, met een leuke meid,” aldus Youri.

Ik vind Youri een bijzonder mens. Niet omdat hij een transgender is, maar omdat hij erg open is over zijn leven. Hij is iemand die waarschijnlijk steeds vooruit gaat in het leven, en niet zomaar stil blijft staan. Youri is het echter met me oneens. “Er is niks aan mij wat ik bijzon-der zou noemen.”

Hij vervolgt: “Ik weet wel dat er mensen zijn die mij bij-zonder vinden, maar iedereen heeft wel iets. Het enige wat ik zou zeggen is: wees trots op wie je bent en zorg ervoor dat je nooit iemand anders zal zijn dan jezelf.” En wat hij zou zeggen tegen andere, jonge transgenders? “Draag gewoon de kleding waar je je goed in voelt, commentaar krijg je toch wel.”

“Ik heb veel te danken aan mijn moeder.”

Youri: Nu pas een jongen, stiekem altijd al geweest

bang voor zijn, moeten ze aanvallen.

Op de tweede dag gingen mijn fotograaf en ik weer op stap, maar dit keer naar een eetcafé in een kantoorpand. Na een tijdje hadden we Youri gevonden en keken we

Lifestyle & Cultuur64

65

Het nederige land(t)

Ik kom uit een landvol mensen met wensen, en wensen met grenzen.Waar mensen onwenselijk en wensen onmenselijk zijn. Waar onbegrijpelijk maar ook aangrijpbaar samen verkrijgbaar zijn.

Ik kom uit een landWaar wensen in vervulling gaanmaar zelden als vergunning, of baan.Want allemaal - gunnen we onszelf stiekem, het beste toe.Een land vol competerende competentiesieder met zijn eigen intense intenties.

Ik kom uit een landwaar mensen buiten de grenzenals onmenselijk worden beschouwd.

John Ashworth

We doen dit met elkaarDe 15-jarige Fenna Visser, sinds kort een fervent danser en scholier op het Igna-tius in Zuid, schreef onderstaand verhaal in de auto op haar mobiele telefoon, op weg naar Zuid-Frankrijk. Met dit verhaal won ze de INKIJK-schrijfwedstrijd!

Mensen zien mij als een net hockeymeisje uit Amsterdam Oud-Zuid met een rijke pappie en mammie die alles voor d’r kopen. Nee, ze kun-nen het zich niet voorstellen dat ik ooit van het rechte pad zou afdwalen. Ze zeggen: ‘Femke van Meigaardt zit al in de MB1 van Athena en haalt goede cijfers op het VWO, wat geweldig, zo’n dochter zou ik ook wel willen hebben...’

Een tijd geleden was alles wat zij dachten waar. Mijn lieve ouders betaalden alle kleren die ik wilde hebben, tot twee maanden geleden. Bij de wekelijkse yoga hoorde Henriëtte, mijn moeder, over de afhankelijkheid van de nieuwe generatie kinderen. Ze zouden later niks kunnen omdat ze alleen gewend zijn aan hun telefoontje en niet aan werken. Toen besloten mijn ouders dat ik mijn eigen boontjes moest gaan doppen. Al-thans, zo heb ik het ondervonden.

Het geld dat iedere week vanaf hun bankrekening naar de mijne stroomde, stopte ermee, ik kreeg alleen nog kost en inwoning. Maar de Topshop en de & Other Stories kregen nog steeds om het halfjaar een nieuwe collectie en om dezelfde vrienden te houden móést ik die kleren wel in huis hebben. Gelukkig zijn alle winkels in de Kal-verstraat elke zaterdagmiddag stampvol en kan de security niet altijd even goed blijven opletten. Als ik geen geld meer krijg, zorg ik er wel op een andere manier voor dat ik in de nieuwste en hip-ste kleding blijf lopen.

Omdat ik al langer winkels uitloop met kleding bij me zonder te betalen, ben ik wat nieuwe mensen tegengekomen die dat ook doen. Sommigen gaan zelfs nog verder om gewoon te krijgen wat ze nodig hebben. Ruim een maand geleden ontmoette ik Jonas, een lieve jongen die met een aantal mensen het een plan had uitgebroed om de grote Bijenkorf op de Dam een bezoekje te

brengen. Ze hadden nog iemand nodig, dus ik hoor nu bij het team. Over drie dagen is het zo ver: dan gaan wij de perfecte winkelroof op de Bijenkorf uitvoeren.

Het contact met mijn oude vrienden is eigen-lijk verloren gegaan. Voor mij waren ze te lief. En een avontuur, zoals ik ga beleven, was niks voor hen geweest. Vera ga ik wel missen. Zij is drie jaar lang, vanaf de tweede klas, mijn vrien-dinnetje geweest. Iedereen accepteerde onze relatie, omdat die erg stabiel en veel serieuzer dan vele heterorelaties waren. Een week voor ons driejarig jubileum ontdekte ze dat ik stal en toen ik het toegaf dumpte ze me. Ze was de beste vriendin die je je kon bedenken, leek in vele opzichten op mij, en was voor mij zo-wel een vriendin als een partner. Nu is ze geen van beide meer. Voor de rest waren het vooral watjes op mijn school. Ik ga tenminste echt wat beleven. Zij doen alleen maar aan leren en hun jeugd verpesten.

Mijn deel in het geheel van de roof is afl eiden. Eén van de dingen die ik op mijn school heb geleerd is acteren en dat gaat nu handig van pas komen. Even midden in de winkel fl auwval-len moet toch lukken. Van de rest van het plan weet ik eigenlijk weinig tot niets, want zo gaat dat als je nieuw bent. Ik ben nieuw en erg jong in vergelijking met de anderen, dus ik moet hun vertrouwen nog winnen.

Ik begrijp het wel: ik zou net zo goed een moederskindje kunnen zijn dat een nacht voor de roof uit angst alles aan haar ouders vertelt. Gelukkig ben ik dat niet, maar dat moet ik nog wel even bewijzen. Iedereen die meedoet heeft een andere naam dan in het echt, voor het geval we gepakt en verhoord worden. Ik heet daar niet Femke, maar Raya, en Jonas heet niet

Amusement66

67

Den Haag zit om de kleding en tassen die we bij de Bijenkorf hebben gehaald te verpatsen. Ik bedenk wel een goed verhaal over Vera. Dat ze heel depressief is omdat ze niet overgaat en ik haar moet gaan troosten, of zo. Gelukkig heeft mijn moeder een zwak voor Veer, en ze zal dus wel begrijpen dat een ernstig depressief meisje geen zin heeft om contact te hebben met de ouders van haar vriendin. Dat komt wel goed, denk ik: m’n ouders geloven alles wat ik zeg omdat blijkt dat ik me heel goed kan redden zonder hun hulp. Van het kleine detail ‘stelen’ weten ze natuurlijk niet. Ze zijn trots op me, omdat ze denken dat ik toch wel kan wer-ken, wat ik nu zogenaamd bij de Marqt op de Utrechtsestraat doe.

Dit, de zoveelste leugen die ik mijn ouders vertel, valt toch zwaarder dan verwacht. Ik weet dat zij stelen, net als de rest van de wereld, vreselijk illegaal en slecht vinden. Het is ook niet iets voor ons soort mensen, zeggen ze. Het is alleen voor misdadigers, en dat zijn wij niet. Helaas vergissen ze zich daar in. Hun bloedei-gen dochter is er één, een dief, hoewel zij dat niet als iets slechts ziet. Als ik iets nodig heb, zorg ik dat ik er aan kom, zo simpel is het. En ook vandaag ga ik iets halen wat ik nodig heb, bij de Bijenkorf.

Nu is het zover, we zijn al binnen. Iedereen is apart de winkel ingekomen. Ik loop rond op de benedenverdieping en bewonder de grote pietenpoppen die wiebelig naar boven en naar beneden gaan. Rond kwart voor twaalf moet ik beginnen en intussen neemt de rest alles wat we wilden mee.

***

Inmiddels lig ik al vijf minuten kronkelend op de grond. Bijna de hele begane grond staat om me heen, inclusief Stuart en Karel. Ik heb het gevoel dat ik het goed doe en ik ben er trots op. Mijn ogen zoeken al een tijdje naar Jonas en de anderen. Plots zie ik ze in een hoek onop-vallend de winkel uitglippen. Nog tien secon-den wacht ik, en dan nemen de schokken af. Ik grijp naar mijn tas en haal daar mijn medicijn

echt Jonas. Zelfs als we zouden willen, zouden we elkaar moeilijk kunnen verlinken.

Iedereen gaat vóór de dag nog even naar de Bijenkorf, uiteraard apart, om nog eens te kijken of het wel druk genoeg is en waar ze hun deel het beste kunnen uitvoeren. Het is nu mijn beurt. Ik heb net mijn fi ets tussen de massa toeristen geparkeerd. We weten dat beveiligers Stuart en Karel op de grote dag dienst hebben en daarom heb ik elke keer als ik naar de Bijenkorf ging even een praatje met hun gemaakt. Daardoor zullen ze hopelijk naar me toesnellen als ik vlak voor hun neus fl auwval, omdat ze me toch wel een beetje kennen nu. Voor de laatste keer loop ik de Bijen-korf in en maak ik een kort maar gezellig praatje met Stuart. Ik heb een crop top en een shortje aan, wat Stuart wel leuk lijkt te vinden.

Ik loop verder naar de ingang van de Louis Vuit-ton winkel, die vlakbij de hoofdingang van de Bijenkorf is. Hier zal ik het moeten doen, zodat iedereen die bij de hoofdingang staat naar me toe komt om me te helpen. Misschien zijn er wel van die asociale toeristen die eigenlijk niks wil-len doen, dus ik denk dat ik het nog een beetje heftiger maak. Een epileptische aanval lijkt me wel wat.

Terwijl ik de bezoekers en beveiligers afl eid zullen Jonas en de anderen op een wonderbaarlijke wijze de winkel uitlopen zonder dat het alarm afgaat. Ik loop naar de achterste uitgang van de Bijenkorf, die uitkomt op het Beursplein. Als ik na de aanval snel m’n medicijnen pak en zeg dat het wel gaat, zal ik uit deze deur naar de auto lopen, en daar staan ze allemaal op me te wachten. Ze hebben gezegd dat ze wachten tot ik er ben, ook als ik er wat langer over doe, want we doen dit met elkaar. Tevreden stel ik vast dat er niks mis zal gaan en dat ik over een paar dagen heel wat rijker zal zijn. Mooi, dan hoef ik nooit meer iets te stelen, want dat voelde toch niet zo fi jn.

Het laatste ding op mijn to-do list voor ‘the big robbery’ is ervoor zorgen dat ik er zeker van kan zijn dat mijn ouders de komende weken niet met Vera zullen praten. Mijn ouders zullen denken dat ik bij haar logeer, als ik eigenlijk in een dorpje bij

uit. De mensen vragen hoe het gaat; ik zeg dat ik het wel gewend ben en ge-woon zo snel mogelijk naar huis moet. Nog een beetje wiebelig sta ik op en loop ik naar de achterste uitgang. Terwijl ik langsloop kijken Stuart en Karel me bezorgd aan, maar laten me gelukkig gaan.

Met een brede glimlach loop ik door de uitgang richting de plek waar de auto moet staan. Maar als ik de hoek om kom, staat er alleen een groep Japanners. Geen auto en geen Jonas. Ik kijk snel op m’n telefoon: geen berichten over een wijziging. Misschien vergis ik me in de straat. Ik loop snel door de straten rondom de Bijenkorf. Daar zijn ze ook niet. Ik zak neer op de bankjes bij het Monument op de Dam, en besef dat ze zonder mij zijn weggegaan.

Nog een paar dagen ben ik wanhopig op zoek geweest naar een bericht van het team. Misschien een klein briefje onderin mijn tas, of een geheimzinnig teken op een muur bij de Bijenkorf. Ik vond helemaal niks, en alles wat naar hen kon leiden leek uit mijn leven verdwe-nen. Onze WhatsApp-groep is verwijderd en het gebouw waar de vergaderingen plaats vonden is dichtge-timmerd. Ze hebben er voor gezorgd dat het voor mij net lijkt alsof het allemaal niet gebeurd is.

Misschien maar beter ook.

Zomerse wereldIsidore van Westing stapte over van het gymnasi-um op het Ignatius naar het atheneum op het Carte-sius. Ze verruilde Zuid voor West en kwam van de bekende wereld in een nieuwe wereld terecht.

Isidore van Westing

De zon schijnt in duizend stralen. Drie jonge kinderen spelen op het plein voor het Cartesius. Ze trappen tegen een bal. Het is warm en benauwd in het klaslokaal. Ik zie het tafereel daardoor door een mistige warme waas. De wiskundelerares tekent een grafi ek op het bord en schrijft er een formule naast. “Dan heb je de x-as en de y-as,” zegt ze.

Ik draai mijn hoofd weer richting raam. In een hoek van het plein tikt een jongen geconcentreerd op zijn smartphone. “Let even op alsjeblieft. Je zit hier niet omdat je het al kunt.” Ik draai mijn hoofd terug. De lerares kijkt me recht in de ogen. “Kom naar voren en los deze formule op.” Twijfelend loop ik haar kant op, in mijn buik neemt de angst toe. Met een rood hoofd sta ik voor het bord. “Zoek de x.” Ik kijk naar de som. De getallen dansen door mijn hoofd. Als ik klaar ben, ga ik snel zitten. “Is dit goed?” vraagt de lerares aan de klas. Een paar kinderen knikken, ande-ren schudden hun hoofd. “De x is inderdaad vier.”

Lachend loop ik even later naar mijn kluisje. Ik verlos mezelf van wat boeken en stop mijn jas in mijn tas. Die heb ik in deze hitte niet nodig. “Tot morgen,” roep ik naar een paar klasgenoten die met hun fi ets voor de deur van de school staan. Ze lachen en steken hun hand op als teken van afscheid. Een van hen probeert me te raken met een voetbal, als wraak van het wed-strijdje in de pauze. Het enige dat hij raakt is een prullenbak. De dreun klinkt als een trommelslag. “Mis,” roep ik lachend. “Wacht maar!” is het antwoord. Ik drop mijn tas met een soepele zwiep in mijn fi etskrat en stap al zwaaiend op. Vorig jaar fi etste ik een route door Zuid, nu door West. Het overstappen naar een ande-re school brengt onzekerheden met zich mee. Nieuwe leerlin-gen, nieuwe leraren, nieuwe regels. “Je leven is een patroon,”

“Voor ieder stukje in het leven is een fomule”

Stad & Nachtleven68

69

zegt de wiskundelerares altijd. “Voor ieder stukje in het leven is een formule.” Tevreden kijk ik om me heen. Zon maakt gelukkig. Het is alsof het licht op alle gezichten een geruststellende glim-lach tevoorschijn tovert. Het is best in West.

Voor het huis van mijn tutor parkeer ik mijn fi ets. Zijn kleine ap-partement ligt op de grens van Zuid en West. Binnen gooi ik mijn tas in een hoek. Met een vriendelijk “hoi” word ik begroet door de tutor, een net afgestudeerde Limburger in losse spijkerbroek en trui. Hij leert mij lastige wiskundeformules op te lossen. In de woonkamer staan twee koude glazen water op de eettafel klaar. Hij opent de koektrommel, ik vis mijn boeken uit mijn tas. Ver-loren liggen twee koekjes in een verder leeg blik. “De rest heb ik zelf opgegeten,” zegt hij lachend. Hij schuift wat losse rotzooi opzij, ik schuif de chaos in mijn hoofd aan de kant. Op de tafel is nu plaats voor de boeken en in mijn hoofd voor de x en de y.

Buiten is het, op weg naar huis, nog steeds zomers weer. Ik zit op de fi ets als ik iemand mijn naam hoor roepen. Ik kijk om en zie een vriendin van het Ignatius naar me toe rennen. Ze struikelt bijna over haar eigen voeten. Haar tas bungelt om haar arm en haar Abercrombie vest zwiept op en neer bij iedere stap die ze zet. Ze omhelst me, mijn fi ets valt bijna op de grond. We lachen om alle onhandigheid. “Wees maar blij dat je van het Ignatius af bent,” zegt ze. “We hebben bergen huiswerk en Latijn is niet normaal moeilijk geworden.” Ab imo pectore ben ik blij dat ik geen Latijn meer heb. “Ik vond het vorig jaar al niet te doen.” De bus naar Abcoude komt aanrijden. “Leuk je gesproken te heb-ben. Kom snel weer naar de Starbucks.” Ze geeft me een dikke knuffel en stapt op haar Adidas Superstars in de richting van de bus. Zorgeloos en blij lijkt ze te huppelen in een stralende wereld waarin alles vredig en mooi is. De gemiddelde Ignatius-leerling krijgt van huis uit smakelijke opties voorgeschoteld; advocaat, dokter, accountant of overname van een familiebedrijf van naam, dat zo lekker loopt. Vaak ongemerkt staan ze al met een been in een mooie toekomst. De doorsnee Cartesius-leerling gaat min-der zorgeloos door het leven, moet voor alles harder werken. Je merkt het aan de sfeer. Auto’s razen voorbij, een scooter toetert. Ik manoeuvreer op mijn fi ets door de drukte. In zomerse wereld om me heen valt de duisternis.

Uiteindelijk is het verschil erg klein. Op beide scholen bieden ze tegen elkaar op. “Mijn vaders Audi is duurder dan die van jouw vader. Bovendien woon ik in een huis met vijf verdiepingen, dus ik zou maar niks zeggen” klinkt op het Cartesius als volgt: “Wajoooh zo faja jongen, pik je die gewoon. Hij zoekt vette fi ti jongen.” “Dag kerel, hoe is het ermee?’’ is nu: “Eeh faka.” Het-zelfde op een andere manier. Als de zon in Zuid schijnt, straalt hij ook in West.

LIKE INKIJK OP FACEBOOK!

Wil je meer INKIJK in je timeline? Like ons-dan op Facebook en

Instagram (@inkijkamsterdam)

voor kijkjes achter de schermen, spannen-

de updates en nog veel meer!

Scan de QR code

Maak een sel� e bij jouw favoriete

INKIJK-hotspot en deel deze via Face-

book of Instagram en maak kans op de one

and only INKIJK-onderbroek!

Pleun Brink (17)

Luca Janmaat (17)

Wat Waar Wanneer

Muziek, dans en theater Vondelpark openluchttheater 5 mei - 27 september

Parade Martin Luther Kingpark 7 - 23 augustus

Grachtenfestival Heel Amsterdam 14 - 23 augustus

SAIL Amsterdam Op het IJ 19 - 23 augustus

Lowlands Biddinghuizen 20 - 23 augustus

Prinsengrachtconcert Prinsengracht 22 augustus

Artis ZOOmeravonden Artis 22 en 29 augustus

Platenbeurs Nieuwmarkt 27 augustus

Uitmarkt Museumplein, Leidseplein 28 - 30 augustus

Mysteryland (18+) Floriadeterrein, Haarlemmermeer 29 - 30 augustus

NL Theaterfestival Check: http://www.tf.nl 3 - 13 september

Into the great wide open Vlieland 4 - 16 september

Amsterdam Jazz festival Amsterdam Arena 6 september

Platenbeurs Stadsplan, Amstelveen 10 september

Appelpop Waalkade, Tiel 11- 12 september

Open monumentendag Check: openmonumentendag.nl 12 - 13 september

Dam tot Damloop START: Prins Hendrikkade 19 - 20 september

Munch; Van Gogh Van Gogh museum 25 september - 17 januari

Amsterdam Dance Event Check: amsterdam-dance-event.nl 14 - 18 oktober

Ams. Music Festival Amsterdam Arena 16 - 17 oktober

Evenementenkalender

Met dank aan

Rob Zuidema Het Amsterdams Fonds voor de KunstSaskia BellemanCaroline Griep

Alle donateurs, onder wie in het bijzonder:Marian Hoek van DijkeBrenda Freijer Cees HaestJari HoffmannJonathan Tang Jolanda den Boer Jasper ter Stroot

70

71

Hoofdredactie

Tahrim Ramdjan (16) Anouk Gielen (16)

Eindredactie Vormgeving

Pleun Brink (17) Julia Voogd (17) Rover van der Noort (15)

Redactie

Fotografen

Lotus Friede (14)

Leeuw van Moerkerken (16)

Sam Philips (17)

Bella Felix (17)

Robin Alberts (16) Jonathan Tang (17)Luca Janmaat (17)

Vanessa Saradjzada (17)

Fleur Veenstra (15)Isidore van Westing (16)

Asun Gaaikema (15) Ginger Pinijbhuvadol (17) Nikki Weststeijn (16)

Colofon

www.inkijkamsterdam.nl