3de jg., januari 2006, nr. 1

http://kadoc.kuleuven.be/nl/actu/enbr/enbr_2006_01.htm[20/01/2015 12:38:24]

[Home] [Abonneren] [Archief] [Colofon] [Website] [Signalementen] [Print]

3de jg., januari 2006, nr. 1

Inhoud

Voorzitter Emiel Lamberts, directeur Jan De Maeyer en alle medewerkers van KADOC wensen u hetallerbeste in 2006!Het feest van de Onnozele-Kinderen. Een vergeten gebruik op 28 december

Een politieke biografie van de provincie Antwerpen. Provinciaal beleid te boek

Pro Justicia y Paz en Guatemala. Archief Guido De Schrijver

Voorzitter Emiel Lamberts, directeur Jan de Maeyer en alle medewerkers van KADOC wensen u hetallerbeste in 2006!

3de jg., januari 2006, nr. 1

http://kadoc.kuleuven.be/nl/actu/enbr/enbr_2006_01.htm[20/01/2015 12:38:24]

Als illustratie vindt u hierbij de nieuwjaarsbrief die de latere Gentse bisschop Leonce Van Peteghem in 1927 schreefaan zijn peter Basiel Van Geyte. Die was de huisdokter van het talrijke gezin Van Peteghem, waarvan Leonce het

vijftiende en jongste kind was. De brief werd in augustus 2005 door een kleindochter (en petekind!) van dokter VanGeyte aan KADOC overgemaakt.

[Terug naar inhoud]

Het feest van de Onnozele-KinderenEen vergeten gebruik op 28 december

Van eind november tot een eind in januari heerst overal eenkerst- en eindejaarssfeer. Beide feesten lopen zelfs inzakegebruiken steeds meer in elkaar over. Het feest van de Onnozele-Kinderen op 28 december is daarbij helemaal op de achtergrondverzeild. Soms wordt in het kader van genocides of kindermisbruiknog wel verwezen naar de moordpartij die op bevel van koningHerodes, kort na de geboorte van Christus, in het BijbelseBethlehem en omstreken op jongetjes van twee jaar en jongerwerd uitgevoerd. Het verhaal van de evangelist Matteus is pas inde barokkunst populair geworden en allicht zo doorgedrongen incatechetische prenten en volksgebruiken.

Tot in de jaren 1960 mochten kinderen op Onnozele-Kinderendagvoor één keer de wetten stellen. Het begon vaak met hetbuitensluiten (daarom werd 28 december ook 'sluiterkesdag'genoemd) van de ouders of de leerkrachten. Ze werden pas terugbinnengelaten als ze aangename dingen beloofden en de kinderenaan tafel of in de refter bedienden, uiteraard ook met lekkers.Kinderen trokken die dag verkleed als volwassenen rond in hunwijk of dorp en haalden al zingend of acterend versnaperingen op.Het gebruik werd geleidelijk verdrongen door het zingen metDriekoningen of Nieuwjaar.

Minder gekend is dat, naar analogie met de volksgebruiken, ook ineen aantal religieuze instituten tot ca. 1950 op Onnozele-Kinderendag de rollen werden omgekeerd. Voor één keer haddende leden en niet de oversten het voor het zeggen. 28 decembergroeide zo uit tot een zeldzame kloosterlijke ontspanningsdag. Diedag bezochten ook de kinderen van de eigenaars van hetonroerend patrimonium van de instituten - toen die nog geenrechtspersoonlijkheid hadden - samen met hun ouders 'hun'eigendom. De kinderen waren voor de gelegenheid gekleed zoalsde kloosterlingen, die hen met gespeelde honneurs ontvingen. Hetleverde leuke foto's op die in een aantal familiearchieven (o.m.

Kinderen van de Gentse families Casier, Nève enVerhaegen verkleed als religieuzen

op de Onnozele-Kinderendag van 1890.

3de jg., januari 2006, nr. 1

http://kadoc.kuleuven.be/nl/actu/enbr/enbr_2006_01.htm[20/01/2015 12:38:24]

Casier en Lammens-Verhaegen) op KADOC zorgvuldig wordenbewaard.

[Lees meer over volksgebruiken]

[Terug naar inhoud]

Een politieke biografie van de provincie Antwerpen Provinciaal beleid te boek

Op 14 december werd in Antwerpen het boek Geschiedenis van deprovincie Antwerpen. Een politieke biografie voorgesteld. Depublicatie werd gerealiseerd in opdracht van het Antwerpseprovinciebestuur in het kader van het project “Politiek personeelprovincie Antwerpen” (PPA) van ADVN, Amsab-Instituut voorSociale Geschiedenis, KADOC en Liberaal Archief. Ze presenteerthet politieke levensverhaal van de provincie Antwerpen gedurendede negentiende en twintigste eeuw.

Gastspreker prof. dr. Els Witte (VUB) beklemtoonde in haartoespraak dat historisch onderzoek naar de krachtlijnen van eenprovincie en haar politiek bestuur allerminst vanzelfsprekend is. Zefeliciteerde opdrachtgevers en auteurs voor het opvullen van eenhiaat in de Belgische politieke historiografie, maar hield ook eenpleidooi voor verder doorgedreven onderzoek naar hetintermediaire bestuursniveau. Witte typeerde het Antwerpseprovinciale beleid raak als uitgesproken Vlaams, katholiek ensociaal.

In twee delen wordt voor het eerst een globaal inzicht geboden inde geschiedenis van de provincie Antwerpen en haar politiekpersoneel. In deel 1 komen de politiek-institutionele enbeleidsmatige geschiedenis van het provinciebestuur, eencollectief-biografische analyse van de provinciale mandatarissen eneen electoraal overzicht van de provincieraad aan bod. Deel 2 isopgevat als een naslagwerk. Van elk van de 1.315provincieraadsleden, gedeputeerden, gouverneurs en griffiers wordteen gestandaardiseerd biografisch lemma opgenomen. Van 137representatieve voorbeelden werd bovendien een uitvoerigerbiografisch artikel geschreven.

Tegelijkertijd opende in het Provinciehuis van Antwerpen detentoonstelling “Antwerpen. De geschiedenis van een provincie”,die nog tot 8 januari (gesloten van 24 december tot en met 3januari) gratis te bezoeken is. Nadien reist ze rond in de provincie.

Geschiedenis van de provincie Antwerpen.Een politieke biografie.

[Meer over het boek]

[Bekijk foto's van de voorstelling]

[Reportage regionale televisiezender ATV]

[Terug naar inhoud]

Pro Justicia y Paz en GuatemalaArchief Guido De Schrijver

Vanaf het einde van de jaren 1970 kwamen enkele Vlaamsescheutisten-missionarissen in scherpe oppositie met de politiekeregimes in een aantal Latijns-Amerikaanse landen. Ook Guido DeSchrijver (Lede, 1938), vanaf 1964 actief in de parochiepastoraalen later in een netwerk van christelijke basisgemeenschappen inGuatemala, haalde zich de woede van de politieke machthebbersop de hals. In een sfeer van doodsbedreigingen én moorden opmissionarissen moest hij in 1979 terugkeren naar België. Van1981 tot 2003 was hij pastoraal verantwoordelijke voor de Latijns-Amerikaanse gemeenschappen in Brussel. Daarnaast engageerdehij zich in tal van comités, groepen en tijdschriften die zich inlietenmet de situatie van Kerk en gelovigen in Latijns-Amerika en vanLatijns-Amerikaanse ballingen in België (o.a. de Service Européendes Etudiants Universitaires Latinoaméricains en CristianosLatinoamericanos en el Exilio). Hij was nauw betrokken bij destichting en werking van de Romerostichting, het GuatemalaComité Vlaanderen en de Vlaamse Steungroep van het Comité ProJustitia y Paz de Guatemala.

3de jg., januari 2006, nr. 1

http://kadoc.kuleuven.be/nl/actu/enbr/enbr_2006_01.htm[20/01/2015 12:38:24]

In de jaren 1990 bewoog De Schrijver zich in toenemende mateop Europees niveau in diverse solidariteitsorganisaties met Latijns-Amerika, in het bijzonder Guatemala. In 2004 trad hij uit decongregatie van Scheut.

Het archief van Guido De Schrijver vormt een drieluik. Centraalstaan Guatemala, de activiteiten van de kerkelijke basisgroepen ende repressie van de overheid. Luik twee toont de reactie die inBelgië vanaf 1979 op gang kwam op de schendingen van demensenrechten en vooral op de moord op bisschop Romero (ElSalvador) in 1980. Het derde onderdeel brengt de initiatieven opEuropese en wereldschaal. Originele documenten en omvangrijkedocumentaire dossiers wisselen elkaar af. Die bieden deonderzoeker uniek bronnenmateriaal over Kerk en samenleving inLatijns-Amerika en België.

Affiche van het Comité Pro Justitia y Paz deGuatemala.

[Terug naar inhoud]

Copyright © KADOCDeze bladzijde van de KADOC e-nieuwsbrief werd laatst gewijzigd op http://kadoc.kuleuven.be/e-nieuwsbrief/