hellenic way€¦ · « Ελληνική Διεθνής Γλώσσα» ... και γε- ... Τι...

Το Κράτος Εάλω

Είναι τραγικό, αγαπητοί συνέλληνες, να προετοιμαζόμαστε να εορτάσουμε την εβδομηκοστή τέταρτη επέτειο του ΟΧΙ του ‘40, και το κράτος μας και πάλι να βρίσκεται περικυκλωμένο και σχεδόν παραδομένο από τους ίδιους εχθρούς που πολεμήσαμε.

Είναι να διαρρηγνύεις τα ιμάτια σου από εντροπή και καταισχύνη. Πώς επιτρέψαμε να γίνει ένα τόσο μεγάλο έγκλημα;

Γιατί ασφαλώς φέρνουμε και εμείς μεγάλη ευθύνη. Αυτοί (πολιτικοί) καλά, είναι αυτοί που είναι, δηλαδή πουλημένα τομάρια και εγκληματίες εναντίον του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, απαρχής του Νεοελληνικού κράτους. Εμείς όμως ο λαός πώς τόσο ευκολόπιστα και με μια αχαραχτήριστη παιδιάστικη αθωότητα τους πιστέψαμε και τους παραδώσαμε τα κλειδιά του Κράτους και είναι «προ των πυλών» έτοιμοι να μας παραδώσουν αμαχητί.

Και ξέρετε ποιό είναι το κωμικοτραγικό; Στις εορταστικές εκδηλώσεις για την Επέτειο του Θρυλικού Έπους του ‘40 , χωρίς καμία ντροπή θα βγουν και θα εκφωνήσουν βαρύγδουπους λόγους και μεγαλόστομες υποσχέσεις λες και απευθύνονται σε χαχόλους. Γιατί για να λέμε και

hellenic wayΕ π ο χ ι α κ ή Ε φ ημ ε ρί δ α το υ Σ υ νδέ σ μ ο υ Ε λ λ ή ν ω ν & Φι λ ε λ λ ή ν ω ν Κ α να δ ά

εις οιωνος αριστος αμυνεσθai περι γλωσσης.

Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΑΘΕΛΗΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ. Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ

Φθινοπωρινη ισημερια

2014 τευχοσ

64ον

Συνέχεια στην σελίδα 8

χρονογράφημα




Μετά την απελευθέρωση των Ιω-αννίνων (21 Φεβρουαρίου 1913) από τον τουρκικό ζυγό, ο Ελληνικός στρατός συνεχίζει ελευθερώνοντας μία μία και τις πόλεις της Βορείου Ηπείρου μέχρι έξω από τον Αυλώνα. Μερικές μάλιστα πόλεις της Βορεί-ου Ηπείρου ανέκτησαν νωρίτερα την ελευθερία τους (π.χ. Χειμάρρα με τον Σπ. Σπυρομήλιο 5/10/1912 , Κορυτσά με τον Παν. Δαγκλή 7/12/1912).

Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα εκκρεμεί και περιμένει τη λύση

Οι τρεις απελευθερώσεις

της Βορείου Ηπείρου

Παραθέτω συγκεκριμένα περιστατικά ναζιστικής βαρβαρό-τητας στην κατεχόμενη Ελλάδα (1941-1944) προκειμένου να είμαστε ενημερωμένοι και να μην πέφτουμε θύματα της προπα-γάνδας παραπληροφόρησης που κάνουν οι σύγχρονοι ακροδεξιοί - νεοναζί. Τα εγκλήματα του ναζισμού έχουν έρθει στο φως, εδώ και αρκετά χρόνια.Ενδεικτικός πίνακας ναζιστικών εγκλημάτων στην Ελλάδα:

17 Οκτώβρη 1941 : οι Γερμανοί κύκλωσαν τα χωριά Άνω και Κάτω Κερδύλλια της επαρχίας Νιγρίτας του Νομού Σερρών και εκτέλεσαν 222 άρρενες κατοίκους από 15 έως 60 χρόνων.

Ξημερώματα της 23-10-1941 : το Μεσόβουνο του Νομού Κοζάνης περικυκλώνεται από 40 αυτοκίνητα με άνδρες της Βέρ-

μαχτ (Γερμανικός Στρατός). Οι Γερμανοί στρατιώτες συγκεντρώνουν όλους τους κατοίκους, διαχωρί-ζουν τους άντρες ηλικίας 16-69 χρόνων και δίνουν στα γυναικόπαιδα 2ωρη διορία να συγκεντρώσουν «όσα κινητά πράγματα δυνηθώσι». Τη μεταφορά τους στα Κομνηνά θα αναλάβει η χωροφυλακή, οι άντρες της οποίας παρακολουθούν απαθείς τα τεκταινόμενα.

Ενδεικτικός πίνακας ναζιστικών εγκλημάτων στην Ελλάδα

Ο τόπος του μαρτυρίου. Εδώ στις 17 Οκτώβρη 1941, οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους 222 κατοίκους των Κερδυλλίων

ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΟΤΙ ΔΟΥΛΕΥΕ ΓΙΑ ΤΗΝ CIA

Ο γερμανός δημοσιογράφος Udo Ulfkotte τ. εκδότης μιας μεγάλης γερμανικής εφημερί-δας έδωσε αυτήν την εβδομάδα μια συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι Russia Today, επ΄ευ-καιρία της εκδόσεως του τε-λευταίου του βιβλίου Gekaufte Journalisten (εξαγορασμένοι δημοσιογράφοι).

Σε αυτό του το έργο περιγράφει

Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ

ΣΕ ΗΠΑ, ΕΥΡΩΠΗ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ…..

ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΕΚΔΟΤΗΣ:

... Ω δικαίωση όλων των ελληνικών αγώνων! Ω ύψιστη ηθική στροφή μέσα στο χάος ολόκληρου του Κόσμου! Και μαζί, ω γιγάντια, πλέρια ιστορική καταβολή, από την οποία,

..Ν ι κ η τ έ ς, οι Έλληνες, θα ξεκινήσουμε αύριο, πρωτοπόροι της πνευματικής ανάπλασης ολόκληρης της γης!

Άγγελος Σικελιανός

Τα παιδιά της Ελλάδος που πέθαναν στα αφιλόξενα βουνά της Αλβανίας το 1940-41 παρα-μένουν ακόμη άταφα ..Ερώτη-ση του Βουλευτού της Ν.Δ Ηλία Βλαχογιάννη και η Απάντηση του Ελληνικού ΥΠΕΞ !

Γιατί οι « 7,976 » νεκροί του Αλβανικού Έπους παραμένουν

ακόμη άταφοι ;…


hellenic way Autumn Equinox, 2014 2

Ελληνικός δρόμοςHellenic Way

www.hellenicway.comΕκδότης:Πολιτιστικός Σύνδεσμος

Ελλήνων & Φιλελλήνων ΚαναδάPublisher :Cultural Association of Hellenes

& Philhellenes of Canada1010 Broadview Avenue, Suite 901

Toronto Ontario, M4K 2R8 Tel: 416 425-5728

Εκπρόσωπος στην ΕλλάδαΤάκης Αρβανίτης : Άγιος Βασίλειος

Καπαρέλλι Βοιωτίας Τηλ:22620 92311 ή 6979 85 4001

Συντάσσεται από επιτροπή Editor: Media Committee of the C.A.H.P.C.

Ο « Ελληνικός Δρόμος» κυκλοφορεί εποχιακά και αποστέλλεται σε πολλά μέρη της Βόρειας Αμερικής, Αυστραλίας και Ευρώπης. Ετήσια συνδρομή για Καναδά και ΗΠΑ: $ 50.00 ενώ για Ευρώπη και Ελλάδα $90.00 δολάρια. The Hellenic Way is published each season and is sent to many places in North America and Europe. Annual subscription in Canada & USA: $50.00 and outside of North America: $90.00 EURO. Άρθρα σύμφωνα με το πνεύμα της εφημερίδας είναι ευπρόσδεκτα, αλλά η δημοσίευση τους εναπόκειται στη συντακτική επιτροπή. Οι επιστολές θα πρέπει να φέρουν το πλήρες όνο-μα του αποστολέα, αλλά μπορούν να δημοσιευθούν μόνο τα αρχικά του, εάν αυτό επιθυμεί ο αποστολέας. Τα άρθρα δεν επιστρέφονται.We welcome submission of articles in the spirit of the newspaper, but publication is at the discretion of the editing committee. Letters should bear the full name of the sender, but only their initial may be published if they so wish. No articles will be returned

Ευχαριστήριο Ευχαριστούμε όλους τους φίλους και συνεργάτες, που έχουν βοηθήσει για την έκδοση της εφημερίδας μας. Ιδιαίτερα ευ-χαριστούμε τα περιοδικά «Ελληνική Αγω-γή» , « Ενδοχώρα», « Δαυλός», « Ιχώρ», « Ελληνική Διεθνής Γλώσσα» ... και γε-νικά όλα τα έντυπα που τόσο πρόθυμα μας έχουν επιτρέψει την αναδημοσίευση άρθρων τους, τόσο σημαντικών για τον Ελληνισμό.

Πολιτιστικός Σύνδεσμος Ελλήνων και Φιλελλήνων Καναδά.

• Το παρόν τεύχος κυκλοφό-ρησε σε 3,000 φύλλα• Η επόμενη έκδοση, στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο

Προς τον

Hellenic Way1010 Broadview Ave. Suite 901Toronto On. M4K 2R8

ΔΕΛΤΙΟ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗ / SUBSCRIPTION COUPON

Παρακαλώ εγγράψετε με ως συνδρομητή στον «ελληνικό δρόμο»και ταχυδρομήστε το έντυπο στην παρακάτω διεύθυνση:

Please include me as a subscriber for the Hellenic Way and to mail me the publication to the address below:

Name:_______________________________________________

Address:_____________________________________________

Tel.# ____________________________Fax: ________________

E-mail address:________________________________________

I am enclosing $ _______________________________________

Η 28η Οκτωβρίου του ‘40 θα πρέπει να είναι παράδειγ-μα προς μίμησιν και όχι ένα ακόμη εορταστικό τριήμερο κραιπάλης και εφησυχασμού.

Ειδικά τις ύπουλες και δύσκολες ώρες που περνάει ο Ελληνισμός.

Αγαπητοί συνέλληνες, Ο ελληνισμός βάλλεται από παντού.

Και είναι χρέος όλων μας και ιερό καθήκον στους μέγιστους ήρωες του Ελλη-νισμού και ειδικότερα στους μαχητές του έπους του ‘40.

Ο αγώνας τους πρέπει να γίνει και δικός μας αγώνας.

Φασισμός, ή, Παγκοσμιο-ποίηση, έχουν το ίδιο προσω-πείο.

Έχουν τους ίδιους ηγέτες και τις ίδιες απαιτήσεις.

Ο μόνος που μπορεί να σταματήσει την λαίλαπα αυτή που έπληξε την ανθρω-πότητα είναι ο Ελληνισμός.

Ο εχθρός της ύλης είναι η Ιδέα.

Ποιός και πώς μπορείς να νικήσεις μιαν ιδέα;

Ποιός μπορεί να τουφεκί-σει την ιδέα του Ελληνισμού;

Μόνον έτσι μπορούμε να εναντιωθούμε στους παγκο-σμοιοποιητές.

Γιατί η ιδέα δεν φυλακίζε-ται, δεν τουφεκίζεται και δεν κλειδαμπαρώνεται σε υλιστι-κά κελιά.

Και αν η ιδέα χρειαστεί να πάρει τα όπλα και να πολε-μήσει σώμα με σώμα τότε δημιουργεί ήρωες σαν τους Έλληνες.

Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Ελληνισμός δημιούργησε ήρωες ανυπέρβλητης ακτινο-βολίας που οι πάντες υποκλί-νονται μπροστά τους.

Πριν λίγες μέρες βρέθηκε στο μουσείο της Ολυμπίας Αμερικανός στρατηγός διοι-κητής του ΝΑΤΟ. Ο παρα-πάνω στρατηγός που έχει πλάκα τα παράσημα στά-θηκε μπροστά στο μισοκομ-μένο κράνος του Μιλτιάδη για δύο ολόκληρες ώρες εν στάση προσοχής μαζί με την προσωπική του φρουρά, για να τιμήσει όπως είπε, «τον μεγαλύτερο στρατηγό».

Αυτός ο μεγάλος στρα-τηγός δεν ήταν ο μοναδικός στην λαμπερή ιστορία της αρχαίας Ελλάδας.

Ήταν ένας από τους τό-σους και τόσους μέγιστους Ήρωες μας.

Αυτοί οι μεγάλοι ήρωες και τα μεγάλα μυαλά της αρχαιότητας ήταν προϊόντα του Ελληνισμού και όχι της παγκοσμιοποίησης και του καπιταλισμού.

Οι πενήντα και πλέον τυχεροί φίλοι και αναγνώστες του Ελληνικού Δρόμου, που απόχτησαν δώρο την Ποιητική Ανθολογία του φίλου, καταξιω-μένου Θεσσαλονικιού Λογοτέχνη Ανδρέα Αρνάκη, καθώς και οι συνεργάτες μας, τον ευχαριστούν και τον συγχαίρουν.

Δημοσιεύουμε κάποια από τα έξοχα κομμάτια του βιβλίου του, «Τα άγουρα βερίκοκα», γιατί συγκλόνισαν την καρδιά μας. Τόσο ευαίσθητα, τόσο γνωστά, δικά μας.

Μετανάστης, γαρ κι αυτός, μας έζησε, μας ένιωσε και μας θυμάται ακό-μα.

Ο ποιητής Ανδρέας Αρνάκης

Καινούργια Μετανάστευση

Θεέ μου πώς άλλαξαν οι Φωνές.Πρέπει να γέρασε και η ψυχή μας.Ο πανδαμάτωρ χρόνος γονάτισεΚαι την δική μας δύσκολη γενιά.

Ακόμα ακούω τις άλκιμες κραυγές μαςΝα ηχούν αγέρωχαΠώς θα σταθούμε όρθιοι ως το τέλος,Πριν οι ελπίδες μας σκορπίσουν,Και πέσουν κόκκινη βροχή σε ασύλητες ηπείρους

Πετάξαμε μακριά, πολύ μακριά,Πέρα από ανάγκες και αθωότητα.Αγγίξαμε απερίσκεπτα τον όλεθρο.Οι φίλοι οι παλιοί γίνανε χώρες εύφορες,Σφύζουσες πολιτείες..

Άλλοι το είπανε αυτό αξιοσύνηΚαι άλλοι προκοπή και ευτυχία.Πώς να παραδεχτούμε ότι ήτανε απόδρασηΑπό μια πατρίδα φυλακή.

Το τίμημα πληρώθηκε ακέραιοΈως ότου καταλάβαμε πως ήμαστανΠαιδιά της εποχής μας και θύματα της,Καθώς λένε συγκυριακά.

Μιας άλλης εποχής παιδιά και εγγόνιαβγαίνουν τώρα στη γύρα να ψωνίσουν μέλλον.Αμερική, Ευρώπη, Αυστραλία, Αφρική.Ο ίδιος κύκλος, λίγο πιο ψηλά,Το ίδιο φαύλος όπως ο δικό μας.

Καλό ταξείδι, καινούρια μας αδέρφια,Ποθήστε, αγαπήστε, ζήστε με την ψυχή σαςΣ’ όλους τους τόπους, τις πατρίδεςΠου στον δρόμο σας θα βρείτε.

Και πια, άξιοι πολίτες του πλανήτη μας,Όταν με το καλό έρθει η ώραΝα σας καλέσει η μια πατρίδαΊσως να βρει τον τρόπο να γλυκάνειΤις πληγές των παιδικών της υπηκόων.

Ο γυρισμός θα λάβει τότε νόημα,Τι κι αν θα ταξιδεύει το όνειροΜια επόμενη γενιά.

Ροδάκινα Ναούσης

Στ’ απομεινάρια της μαθητικής ζωήςΠεριπλανήθηκα τη νύχτα.Έχουν περάσει από τότε χρόνια,Ούτε και που θυμάμαι πόσαΚι η δόλια η μάνα κρατάει ακόμα,Περήφανο ενθύμιο,Την πρώτη μου βιβλιοθήκη:Ένα τελάρο από ροδάκινα Ναούσης.

Αντιγραφή.Λύκος διώκει αμνόν.Λογική.Ελληνική ιστορία.Ηθική.

Αυτά και άλλα βρήκα άθικταΌπως τα είχα κάποτε αφήσει.Μόνο οι εκθέσεις ιδεώνΠου παίρναν πάντα άρισταΑπό ανίδεους δασκάλους,Λείπαν.

Ήθελα από περιέργεια Να ξαναθυμηθώΤα ψέματα που μου ‘μαθαν παιδί.

Μεσόγειος -Ελλάδα

Στο ξέφωτο του πάρκου Γκρύνεμπουργκ,Μια Κυριακή πρωί που ήταν καλοκαίρι,Μπήκε απρόσμενα στη σκέψη μου ο Φαέθων.Εύκολα με ξεγέλασε και πέταξαΜε το ουράνιο άρμα τουΣτην Άγια Μεσόγειο σεργιάνι.

Ρούφηξα με τα μάτια μου τόπους,Αιώνιες ζωγραφιές.Ένοιωσα ανθρώπους, ζυμωμένουςΜε τη γη και της ζωής τον αρμυρό ιδρώτα.Ξύπνησα μέσα μου τις καθημερινέςΓλυκόπικρες ανάγκες.Γλέντησα από εκεί ψηλά ξέφρενα μαζί τους,Πίνοντας από το δικό τους το ασκί.Χόρεψα εκστατικά στα βήματαΠου ισορροπούν τον πόνο με το πάθοςΤης αλύτρωτης ψυχής.

Πάνω απ’ τη χώρα μου έμεινα μετέωρος,Προσυλωμένος στο οικεία λατρευτό ανάγλυφο.Κόσμημα απαράμιλλοΑπό γαλάζια, πράσινα, φαιά, πολύτιμα πετράδια,Τοπία Ελληνικά, δεμένα από τεχνίτη πάνσοφοΜε τη λευκή διάφανη πλατίναΣπιτιών νησιώτικων κι αρχαίων μας ναών.

Ένας δικός μας, άλλος Ήλιος,Που προσδίδει σ’ ό,τι αγγίζειΟλύμπιας διαύγειας γοητεία,Είδα πως είναι η αιτία που το φως το ΕλληνικόΆγει τ’ ανθρώπινα τα όντα στην αμφίκρημνη κορφήΔιάνοιας και Δημιουργίας.

Επιμέλεια Νίκος Μάϊος 2014

ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΤΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

του Η.Λ.Τσατσόμοιρου

Η Αποκρυπτογράφησις των σημασιών

των 24 Γραμμάτων του Αλφαβήτου

Συνέχεια από το προηγούμενο


ελληνικός δρόμος Φθινοπωρινή Ισημερία, 2014 3

Λ «ει τούτω κε λάβομεν, αροίμεθά κε κλέος εσθλόν» { Ιλ.Ε 274: Άν αυτά τα δύο αρπάξουμε τώρα, μεγάλη δόξα θ` αποκτήσουμε }. Ο άνθρωπος «έλαβε» ή άρπαξε διά των χειρών του. Ο άνθρωπος έλαβε την πρώτη υγρή τροφή του απ` την μητέρα εντός της κοιλότητας του στόματός του, αργότε-ρα δε εντός της κοιλότητας των χεριών του πίνει νερό έκ της πηγής. Έτσι ο ήχος «ΛΑ» του πηγαίου νερού και ο τρόπος που έ-λα-βε ο άνθρωπος άλλοτε διά των χειρών το δώρο αυτό, άλλοτε εκ του μαστού της μητρός του το γάλα και τώρα εκ του αυλού της μητρός γαίας το ύδωρ έδωσε στον φυσικό αρχικό ήχο του «θάω» ( θηλάζω) τον «μαζόν» (μαστόν) και στον ήχο του ρέοντος εκ του αυλού νερού τον ίδιο φθόγγο «ΛΑ», στον οποίο εντέ-χνως προσέθεσε την δωρεά της «ΜΑ» (ίδε γράμμα Μ), της μητρός, ληφθείσαν από τον νέον άνθρωπο διά της ιδίας αυτού βουλήσεως («Β»), πράγμα που κατέστησε ικανό τον άνθρωπο να βαίνη ( ρίζα ΒΑ-) αλλά και να λάβη νομή ( μερίδιο: «Ν») εκ του κόσμου («Ω»). Αυτή η φυσική εύνοια, μη κοινή σ` όλους τους ανθρώ-πους, έδωσε, διά της συμμετοχής του «Β» στη λέξι, την διάστασι της βίας. Ο άνθρωπος και διά της βίας λαμβά-νει νομή στο χώρο ,αποκαθιστώντας την έλλειψι. Αυτή την μη εκ τής φύσεως εύνοια ωνόμασαν «λάχος», με σημασία το διά κλήρου οριζόμενο μερίδιο (ρ. λαγχάνω). Όπως διαπιστώνουμε, από έναν αρχικό φθόγγο με σημασία ο έντεχνος λόγος διά των «Μουσείων» προχώ-ρησε και εκάλυψε όχι μόνο τα ονόματα των πραγμάτων αλλά και τις έννοιες που η πρακτική της ζωής έκανε να αναπηδήσουν αργότερα. Θά συνεχίσω το Λ με την λέξι «λόγος».

«Λέξον νυν με τάχιστα διοτροφές όφρα και ήδη / ύπνω υπό γλυκερώ ταρπώμεθα κοιμηθέντε» {

Λόγος: ο έναρ-θρος λόγος διά του οποίου

ο ενδιάθετος λόγος εκφέρεται. Τόσο ο Όμηρος όσο και ο Ησίοδος κάνουν χρήσι

της λέξεως «λόγος» μόνο με αυτή την σημασία π.χ. «έτερπε λόγοις» {Ιλ.Ο 393: τον έτερπε με λό-

για }. «αιμυλίοισι λόγοισιν» { «Θεογονία» στίχ.870 με θελκτικά λόγια }. Λόγος ουδέποτε σημαίνει την «λέξι» στην γραμματική της σημασία, δηλαδή το όνο-μα πράγματος ή πράξεως (γι` αυτό υπήρχαν άλλωστε οι λέξεις έπος, όνομα, ρήμα), αλλά το περί ου προ-

κειται ως ουσίας, το πραγματικό περιεχόμενο. Η ρίζα τής λέξεως είναι ΛΕΧ-,εκ της οποίας και

το λέγω. Το «λέγω» στον Όμηρο έχει την σημασία του πλαγιάζω κάποιον και

αποκοιμίζω, π.χ.

«Αίτημά δίκαιο, τόσο εθνικά όσο και αν-θρωπιστικά η αναζήτηση, η εκταφή και ο ενταφιασμός των 7976 Ελλήνων πεσόντων στρατιωτικών στη Βόρεια Ήπειρο κατά το έπος 1940, που στο σύνολό τους παραμέ-νουν άταφοι ή προσωρινά θαμμένοι», ανα-φέρει μεταξύ άλλων σε σχετική Αναφορά προς τους Υπουργούς Εξωτερικών και Εθνι-κής Άμυνας, ο βουλευτής Τρικάλων της Ν.Δ Ηλίας Βλαχογιάννης.

Ο κ. Βλαχογιάννης, επισημαίνει πως «στις 9/2/2009 υπεγράφη σχετική συμφωνία με-ταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, η οποία κυρώ-θηκε από την Αλβανική Βουλή στις 26-3-2010. Στην εν λόγω συμφωνία, προβλέπεται η κατασκευή στρατιωτικών κοιμητηρίων στην Κλεισούρα και στους Βουλιαράτες. Από τότε μέχρι σήμερα, η μεικτή επιτροπή Ελλήνων – Αλβανών συνεδρίασε μόνο μια φορά, στις 23-4-2012, ενώ καμία από τις αποφάσεις που ελήφθησαν δεν έχει υλοποιηθεί.

Σε επισυναπτόμενη επιστολή της Ένωσης Συγγενών Πεσόντων Μαχητών του Έπους 1940-41, τονίζεται πως πρό-κειται για μεγάλη εθνική εκκρεμότητα, που προκαλεί μεγάλο πόνο στα παιδιά και τους συγγενείς των πεσόντων, και πως τα χρονικά περιθώρια των πληρο-φοριών από Βορειοηπειρώτες, για προ-σωρινούς τάφους, στενεύουν επικίνδυ-να λόγω ηλικίας.

Οι Υπουργοί ερωτώνται, πως είναι δυνατό να γίνονται συζητήσεις για ένταξη της Αλβα-νίας στην Ε.Ε., με αυτή την εκκρεμότητα»…

Στην απάντηση του ΥΠΕΞ και Αντι-προέδρου της Κυβέρνησης Ευάγγελου Βενιζέλου, μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής:

«Από πλευράς του Υπουργείου Εξωτερι-κών υπήρξε ανέκαθεν θερμό ενδιαφέρον και έντονη δραστηριοποίηση για την απόδοση της οφειλόμενης τιμής στους Έλληνες πεσό-ντες σε πολεμικές επιχειρήσεις στην Αλβα-νία κατά τη διάρκεια του Ελληνο-Ιταλικού Πολέμου 1940-1941. Οι προσπάθειές μας, σε συνεργασία με το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, απέδωσαν την σύναψη της Ελλη-νοαλβανικής Συμφωνίας για την αναζήτηση, εκταφή και ταυτοποίησή τους, καθώς και την κατασκευή κοιμητηρίων στο έδαφος της Αλβανίας για τον ενταφιασμό τους. Η Συμφωνία αυτή υπεγράφη την 9/2/2009 και ετέθη σε ισχύ την 6/5/2010. Ευρισκόμα-στε, πλέον, στη φάση υλοποίησης της Συμ-φωνίας και, στο πλαίσιο αυτό, έχει συσταθεί Μεικτή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων στην οποία μετέχουν και στελέχη του Υπουργείου μας, ενώ τον κεντρικό συντονιστικό ρόλο από ελληνικής πλευράς έχει αναλάβει το

Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Η πρώτη συνε-δρίαση του οργάνου πραγματοποιήθηκε την 25.04.2012, στα Τίρανα, και έλαβε ουσιώ-δεις αποφάσεις για την έναρξη των εργασι-ών.

Ειδικότερες πληροφορίες για την πρόοδο των εργασιών μπορείτε να λάβετε από το αρμόδιο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, ωστό-σο, σε ότι αφορά το Υπουργείο Εξωτερικών, πρέπει να πούμε ότι, ενώ η συνεργασία, ιδίως σε υπηρεσιακό επίπεδο, υπήρξε αρχι-κά ικανοποιητική, η είσοδος της Αλβανίας σε μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο από τα τέλη του 2012, καθώς και η κυβερ-νητική αλλαγή που προέκυψε από τις προ έτους εκλογές, οδήγησαν σε σημαντικές κα-θυστερήσεις, κυρίως δε στην αδυναμία της γειτονικής χώρας να ανταποκριθεί σε επα-νειλημμένες προσκλήσεις μας για την πραγ-ματοποίηση της δεύτερης συνεδρίασης της Μεικτής Επιτροπής.

Η πολιτική ηγεσία της χώρας σε όλα τα επίπεδα, προβαίνει, στις διμερείς επαφές μας, στις δέουσες επισημάνσεις προς την αλβανική πλευρά, τόσο για την ανάγκη επι-τάχυνσης της υλοποίησης της Συμφωνίας αυτής, όσο και για την υψηλή ηθική σημασία που αποδίδει η χώρα μας στο ζήτημα.

Κατά τις συναντήσεις μου με τον Αλβανό ΥΠΕΞ κ. Bushati, τον Οκτώβριο του περα-σμένου έτους, καθώς και τον Φεβρουάριο και Μάιο εφέτος, έθεσα το ζήτημα και εδό-θησαν διαβεβαιώσεις ότι θα υπάρξει μέριμνα για την ταχεία σύγκληση της, υπό εκκρε-μότητα, δεύτερης συνεδρίασης της Μεικτής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, προκειμένου να εκκινήσουν εργασίες επί του εδάφους.

Επισημαίνω, παραλλήλως, την πρόσφα-τη αποστολή Ρηματικής Διακοίνωσης για το θέμα, από την ελληνική Πρεσβεία στα Τίρανα προς το Αλβανικό Υπουργείο Εξωτε-ρικών, με την οποία, και διά της επίσημης διπλωματικής οδού, υπογραμμίζεται η ανά-γκη άμεσης ανταπόκρισης της αλβανικής πλευράς, για την εφαρμογή της Ελληνοαλ-βανικής Συμφωνίας και την προώθηση της διαδικασίας για την επίλυση του ζητήματος, τονίζοντας τη μη δικαιολόγηση περαιτέρω καθυστερήσεων.

Από πλευράς μας, επαναλαμβάνουμε ότι πρόκειται για ένα θέμα μείζονος εθνικού και ηθικού ενδιαφέροντος. Η Αλβανία απέκτη-σε πρόσφατα το καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη στην Ε.Ε. χώρας. Οφείλω να τονίσω, ότι η συνέπεια στην τήρηση των υπεσχημέ-νων, και μάλιστα συμβατικών, αποτελεί έναν σταθερό και ασφαλή δείκτη στην ευρωπαϊκή αυτή πορεία, την οποίαν η Ελλάς ανέκαθεν εστήριξε αταλάντευτα».

Συνέχεια από την σελίδα 1

Γιατί οι « 7,976 » νεκροί του Αλβανικού Έπους παραμένουν

ακόμη άταφοι ;…


Ανδρέας Κωνσταντινίδης, B.A, M.A.

Όχι, η αυτοκτονία του θεού δεν είναι… είδηση – είναι μια απλή αλήθεια, η οποία απορρέει από τη προσεκτική μελέτη της… πανάρχαιας Βίβλου. Και εξηγώ πάραυτα: Σύμφωνα με τη Παλαιά Διαθήκη του χρι-στιανισμού, ο «Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρα-νοίς…», κατά τη διάρκεια της δημιουργικής εποχής του, «δημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωση αυτού» (βλέπε, «Γένε-ση», 1: 26). Αυτή η πράξη του θεού, ισο-δυναμεί με απλή αυτοκτονία. Επειδή, όταν ένας «παντοδύναμος» και «παντοκράτορας» θεός, δημιουργεί όντα τα οποία του ομοιά-ζουν, σημαίνει πως ο θεός αυτός άρχισε μια διαδικασία, η οποία θα κατέληγε – είτε αργά, είτε γρήγορα – στον περιορισμό της δικής του παντοδυναμίας και παντοκρατορίας. Ναι, απλή αυτοκτονία! Ο Κρόνος – ο πατέρας του Δία – ήταν περισσότερο προνοητικός, από τον χριστιανικό θεό, και… έτρωγε τα παιδιά του – για να μην υποχρεωθεί να διαμοιραστεί μαζί τους τη δική του παντοδυναμία και πα-ντοκρατορία…

Σήμερα, βέβαια, όσοι από εμάς παρακολουθούμε τις επιστήμες – και την πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου – γνωρί-ζουμε ότι τα «ιερά» βιβλία, τα οποία έγραψαν οι προφήτες, οι βασιλιάδες και οι αυτοκρά-τορες, δεν είναι θεόπεμπτα. Είναι, απλώς, οι ανθρώπινες γνώσεις, οι επιθυμίες και οι… προσευχές μιας πρωτόγονης εποχής, καθώς επίσης και ισοδυναμούν με τις… συνταγμα-τικές νομοθεσίες των βασιλιάδων και των αυ-τοκρατόρων. Δηλαδή, η θρησκεία σε ένα θε-οκρατικό κράτος, εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό που εξυπηρετούν το δημοκρατικό σύνταγμα και η νομοθεσία σε ένα δημοκρατικό κράτος. Υπάρχει, βέβαια, τόση διαφορά μεταξύ των δύο… νομικών συστημάτων, όση διαφορά υπάρχει μεταξύ της άμαξας και του… αυτοκι-νήτου.

Σύμφωνα με τη διδασκαλία της κοι-νωνιολογίας, υπάρχει ένας παραλληλισμός μεταξύ του… αόρατου και μυθικού θεού της θρησκείας, και της ορατής και πραγματικής, ανθρώπινης κοινωνίας – σαν δημιουργοί της… ψυχής και της συνείδησης του ανθρώ-που. Δηλαδή, ενώ η θρησκεία – και ο… θεός – γράφουν «ιερά» βιβλία και «εντολές» και δημιουργούν τον θρησκευόμενο άνθρωπο, η κοινωνία γράφει επιστημονικά βιβλία, νόμους και συντάγματα, και δημιουργεί τον κοινωνι-κό άνθρωπο.

Είναι πασιφανές ότι, σε αμφότε-ρες τις ανωτέρω περιπτώσεις – δηλαδή, είτε ο θεός είτε η κοινωνία σαν δημιουργοί του πνευματικού ανθρώπου – με τη πάροδο του χρόνου, ο άνθρωπος πλησιάζει την «εικόνα» και την «ομοίωση» του δημιουργού του. Στη πρώτη περίπτωση έχουμε τον «άγιο» και τον «ιερομάρτυρα» μιας θρησκείας, και στη δεύτερη περίπτωση έχουμε τον κοινωνικό άν-θρωπο, ο οποίος ζει, ομιλεί και… σκέπτεται, σύμφωνα με τα ήθη και έθιμα, τη γλώσσα και τους νόμους της κοινωνίας του.

Στη περίπτωση του κοινωνικού ανθρώπου, οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν πια αναγνωρίσει τη μεγάλη, κοινωνική πρό-οδο του ανθρώπου, και τον ανταμείβουν με «ανθρώπινα δικαιώματα». Έχουν καταργήσει τους βασιλιάδες, τους αυτοκράτορες και τους δικτάτορες, και προσφέρουν στον άνθρωπο… δημοκρατία. Όχι, δεν είναι εντελώς ελεύθε-ρος ο άνθρωπος – κανένας κοινωνικός άνθρω-πος δεν απαιτεί απόλυτη ελευθερία – αλλά οι κοινωνικές αλυσίδες έχουν χαλαρώσει δρα-στικά… Και κάτι παρόμοιο πρέπει να συμβεί και με τη περίπτωση του θεού. Έχουμε αφή-σει πίσω μας τη ζούγκλα και τα σπήλαια, κα-τακτήσαμε τη Γη και τον ουρανό, και αγκα-λιάσαμε τα αστέρια. Ναι, γίναμε θεοί – αφού τέτοιους μας έπλασε ο δημιουργός μας – κατ’ εικόνα και ομοίωση… Δική του η επιλογή, δική του και η ευθύνη. Εμείς… πλένουμε τας χείρας μας. Αυτό δεν είναι καθόλου… θεϊκή δολοφονία – είναι απλή, θεϊκή αυτοκτονία.

Στο ποίημα μου, «Θαύμασε, Θεέ, το Δημιούργημα σου», το οποίο ακολουθεί, υποθέτω για μια στιγμή ότι δημιουργός του ανθρώπου είναι ο θεός, και τον καλώ να θαυ-μάσει τον… θεάνθρωπο. Ευχαριστώ.

ΘΑΥΜΑΣΕ, ΘΕΕ, ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΣΟΥ

«Μετά ο Θεός είπε: Τώρα θα φτιάξω τον άνδρα σύμφωνα με τη δική μου εικόνα και ομοίωση». Γένεση:1: 26

Ας υποθέσουμε, θεέ, πως είσαι ο δημιουργός μου.Μια χούφτα χώμα από τη Γη,δυο σταγόνες νερό απ’ τη πηγή,και μια άυλη πνοή απ’ τον αγέρα.Και ξεπετάγεται μπροστά σου το «δίποδο ζώο».

Και, για κοίταξε με τώρα!Έχω γίνει ο αφέντης της ξηράς και των θαλασσών,έχω κατακτήσει τις απανταχού ζούγκλες,έχω εξημερώσει τα άγρια θεριά.Και δεν σταμάτησα εκεί…Έκαμα τους αγέρηδες δικούς μου,αγκάλιασα τα νέφη και του ήλιου το φως,και τώρα ξεκινώ για καινούριους κόσμους.

Και αν – όπως λέγω – δεν γονατίζω μπροστά σου,και αν σε αρνιέμαι σαν δημιουργό και θεό μου,εσύ μπορείς να καμαρώσεις για τους άθλους μου– και όχι να μού βάζεις φραγμούς και χαλινάρια!Εδώ κάτω στη Γη, οι γονείς αγαλλιάζουν σαν βλέπουν τα

παιδιά τους να ανεβαίνουν πιο ψηλά απ’ αυτούς.Και οι δάσκαλοι ενθαρρύνουν τους μαθητές τους

να ανοίξουν τα φτερά τους και να τους ξεπεράσουν.Ναι, δείξε λίγη χαρά για τις κατακτήσεις μου…Θαύμασε, θεέ, το εξαίρετο δημιούργημα σου!

Ανδρέας Κωνσταντινίδης

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥΞένοι ακαδημαϊκοί: «Η μόνη ελπίδα της

ανθρωπότητας δεν είναι η παγκοσμιοποίηση, αλλά ο Ελληνισμός!»Τρεις ξένοι ακαδημαϊκοί μας θυμίζουν

όσα έχουμε ξεχάσει ή μάλλον καλύτερα όσο προσπαθούν κάποιοι να μας «αναγκάσουν» να ξεχάσουμε: To μεγαλείο του Ελληνισμού!

Σύμφωνα με τους Simone Le Baron (Γαλλίδα) καθηγήτρια γαλλικών, γλωσσολόγος, συγγραφέας, Arsam Momeni (Ιρανός) διδάκτωρ Αρχιτεκτονικής, συγγραφέας και Sam Chekwas (Νιγηριανός) οδοντίατρος, εκδότης και συγγραφέας, η λύση στα προβλήματα μας δεν είναι η παγκοσμιοποίηση, που με νύχια και με δόντια προσπαθούν να επιβάλλουν οι παγκοσμιοποιητές της Δύσης, αλλά ο Ελληνισμός!

Οι φιλέλληνες ακαδημαϊκοί καταγγέλλουν το

σκοταδιστικό «πολυπολιτισμό της Νέας Τάξης Πραγμάτων» και τους «ανθέλληνες πολιτικούς» που επιδιώκουν να τον επιβάλλουν, δημιουργώντας «μία ράτσα χωρίς ρίζες και ιστορία για να σβήσουν την Ελλάδα», ενώ παράλληλα προσπαθούν να μας πείσουν να αγαπήσουμε τις ρίζες μας και να γίνουμε εφαλτήριο παγκόσμιας ανατροπής σε συνεργασία με τους απανταχού φιλέλληνες του πλανήτη.

«Ο Ελληνισμός είναι το αντίβαρο στην ανελευθερία.

Κι άλλες φορές προσπάθησαν να τον σβήσουν και σε όλες απέτυχαν. Και να είστε σίγουροι ότι, άσχετα με τον ρου των γεγονότων, οι απανταχού Έλληνες όχι απλά θα ξαναδώσουν τα φώτα, αλλά και θα τα αλλάξουν σε αυτούς που ταλανίζουν την οικουμένη. Αυτό, ακόμα και αν γελάσετε, κρατήστε το κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σας…», τονίζουν χαρακτηριστικά, συγκινώντας το πολυπληθές ακροατήριο.

Μάλιστα, όπως δηλώνει ο Ιρανός καθηγητής, δεν προτείνουν τον Ελληνισμό χάριν κάποιων Ελλήνων φίλων, αλλά γιατί αποτελεί «το οξυγόνο της ανθρωπότητας», ενώ ο ομογενής Σαμ Τσέκουας μιλάει για Ελλάδα εκτός Ελλάδας, με απούσα την Ελλάδα…

Πόσο λυπηρό πάντως, μόνο οι «ξένοι» να μιλάνε έτσι για την πατρίδα μας…

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

ΕΠΟΧΙΑΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

ΤΟΥ ΠΣΕΦΚ

τα παντα ρει και ουδεν μενει και τα παντα ψυχην ειναι πληρη. ηρακλειτοσ


Συνέχεια από την σελίδα 3Ιλ.Ω 635-636: Βάλε με τώρα αμέσως να πλαγιάσω, εσύ βλαστάρι του Διός, όσο μπορείς πιο γλήγορα, για να χαρούμε έστω κε για λίγο τον γλυκόν ύπνο}.«Ητοι εγώ μεν έλεξα Διός νόον...» {Ιλ.Ξ 252 : Πράγ-ματι εγώ αποκοίμισα το πνεύμα του Διός}. Με την σημασία του συλλέγω, π.χ. «Λέλεγας...λεκτούς εκ γαίης αλέας πόρε Δευκαλίων» {απ. Ηοιών 115: τους Λέλεγες ( λελέγια=βότσαλα: τους ανθρώπους δηλαδή που έμοιαζαν σαν βότσαλα κολλημένα στο θάλπος) της γης συνέλεξε και παρέδωσε ( η βουλή τού Διός) στον Δευκαλίωνα (κι` αυτός στον Λοκρό)}. Αλλά και άλλες επίσης λέξεις αναφέρονται στην αν-θρώπινη ομιλία, όπως:

Η λέξι 1. «έπος» με την σημασία (α) του : λόγος άξιος να ακουστή κάποιος, σημαντικός, σπουδαίος λόγος ( Ιλ.Γ.83).ή (β) της υποσχέσεως ( Ιλ.Θ.8). ή (γ) της συμβουλής, γνώμης (π.χ. Ιλ. Α 108 ). ή (δ) του λό-γου εκ θείας εμπνεύσεως (Οδύσ.Μ 266). Η λέξι 2. «όνομα» με τις σημασίες (α) της δηλώσεως προσώπου ή πράγματος (Ιλ. Γ 235 Ρ 230 ή Οδύσ. Ζ 194, Ι 366 ). (β) του δίδω όνομα (π.χ. Οδύσ. Τ 403). (γ) του ονομάζω κάποιον με το όνομα (π.χ. Οδυσ. Θ. 550), (δ) της δόξας, φήμης (π.χ. Οδύσ. Ν 248) κ.ά. Ακόμα η λέξι 3. «ερώ» ( Επικ. ερέω) με την σημασία του θα είπω ή θα ομιλήσω π.χ. «... ερέει δέ εν πά-σιν αναστάς» {( Οδυσ. Π 378): αφού σηκωθή δε θα πη σ` όλους } κ.λ.π. Η λέξι 4. «ρητός» ρηματικό επίθετο του ρέω (Επικ.ρείω ) με την σημασία του ρέω ορμητικώς, τρέχω, χύνομαι {π.χ. «πηγή ρέει ύδατι» ( Ιλ. Χ 149 }, με την σημασία του ωρισμένος, ιδιαιτέρως ορισμένος, συμπεφωνημένος π.χ. «μισθώ έπι ρητώ....» {( Ιλ. Φ 445 ): με αμοιβή συμφωνημένη }. Τέλος το ρήμα «φημί» εκ της ρίζας ΦΑ -, εκ τής 5. οποίας το φάω=φωτίζω, φέγγω, λάμπω ), με την σημασία του κάνω κάτι γνωστό, διακηρύττω, φανε-ρώνω κ.λ.π.

Θά τονίσω, ότι όλες αυτές οι λέξεις οι περικλείουσες ενδιαφέροντα ιδιαίτερα νοήματα επί του ιδίου θέματος, δηλαδή της γλώσσας πού εσχηματίσθη υπό του έλλο-πος και εξελίχθη σε κοινή γλώσσα των κατοίκων του ευ-ρύτερου ελληνικού χώρου, με ωδήγησαν σε σημαντικά πορίσματα της παρούσης έρευνας. Ο άνθρωπος για να συνεννοηθή, πιεζόμενος εκ της ανάγκης διαβιώσεως, μιμήθηκε, λόγω των ικανών οργάνων που φύσει διέθε-τε, τους φυσικούς ήχους του περιβάλλοντός του. Διά της φωνής του αρχίζει να φωτίζη τα πρόσωπα ή τα πράγμα-τα δίδοντας σ` αυτά ονόματα, ώστε να αποκτήσουν ταυ-τότητα και διευκολύνουν την συνεννόησι. Ο άνθρωος εν συνεχεία ωθεί και στηρίζει (ελαύνω-έδος) δι` αυτής της ενάρθρου πνοής τα εν τω χώρω συμβαίνοντα και ταυ-τοχρόνως συλλέγων και αποθηκεύων αυτά, χάρι στον γραπτό λόγο, στα «Μουσεία Λόγων» τα μεταβάλλει σε πολύτιμα στοιχεία για την πρόβλεψι, την «μαντικήν» όπως την ωνόμαζαν.

Λάβρος (πιθανή ρίζα ΛΑF-μέ δίγαμμα). Στον Όμη-ρο μόνο επί φυσικών δυνάμεων : ορμητικός, βίαιος, σφοδρός. Π.χ. (α) «Ως δ` ότε κινήση Ζέφυρος βαθύ λήιον ελθών λάβρος επαιγίζων» { Ιλ. Β 147-148: Κα-θώς όταν ο Ζέφυρος (δυτικός άνεμος), αφού επέλθη με

Αυτό δε υπήρξε το αποκορύφωμα του Διός-

πολιτισμού, διότι διά του ενεχύρου λόγου των «προ τ` εόντων» και αυτού «των

τ` εόντων» έγινε ικανός να προχωρήση προς τον οικουμενικό λόγο. Αυτή υπήρξε η οδός του «λά-

λου» ανθρώπου απ` το λάλον ύδωρ του αυλού της πηγής, που διά της γραφίδος διήνοιξε τους ορίζο-ντες προς την οικουμένη: «σήμα έμεν εξοπίσω,

θαύμα θνητοίσι βροτοίσιν». Αυτά για την λέξι «λόγος». Θα κλείσω με την λέξι

«λάβρος».



Της Κατερινας Tσεκου

Μετά την ήττα του ελληνικού στρα-τού από τις ναζιστικές δυνάμεις, η περιοχή από τον Στρυμώνα έως τον Έβρο, μαζί με τα νησιά της Θάσου και της Σαμοθράκης πα-ραχωρήθηκαν στη Βουλγαρία, ως ανταμοιβή για την προσχώρησή της στον Άξονα (εκτός από 3/4 του νομού Εβρου, έπειτα από σχετική αξίωση της Τουρκίας). Εκτοτε, για τους κατακτητές ανήκαν διοικητικά στην«περιφέρεια Άσπρης Θά-λασσας»ή «Αιγαίου» ή «Αιγαιί-δα»(Μπελομόρε), η οποία συμπε-ριλαμβανόταν στην 4η περιοχή (Στά-ρα Ζαγκόρα - Πλόβντιφ - Μπελομό-

ρε) της βουλγαρικής επικράτειας.Εδώ έγκειται και η διαφορά μεταξύ ιταλικής, γερμανικής και βουλγαρι-κής κατοχής. Οι Ιταλοί και οι Γερμανοί αναγνώ-ριζαν ότι βρίσκονται σε μια ξένη χώρα ως δύναμη κατοχής, ενώ οι Βούλγαροι προπαγάνδιζαν ότι βρίσκονται σε «απελευθερω-μένο βουλγαρικό έδαφος» και σκόπευαν να μείνουν οριστικά. Η Βουλγαρία ισχυριζόταν πως δεν κα-τέλαβε, αλλά απελευθέρωσε περιο-χές, οι οποίες ήταν βουλγαρικό εθνι-κό έδαφος με αδύναμο βουλγαρικό πληθυσμό, λόγω της προηγηθείσας πολιτικής εξελληνισμού του ελλη-νικού κράτους. Έτσι δικαιολογούσε τα αποτελέσματα βουλγαρικής απο-γραφής της 31ης Μαΐου 1941 στην «περιφέρεια Άσπρης Θάλασσας», κατά την οποία καταγράφηκαν 13 πόλεις και 799 χωριά (συνολικά 812 οικισμοί) και απογράφηκαν 649.419 κάτοικοι. Και συγκεκριμένα κατά εθνικότητα 43.761 Βούλγαροι, 6.138 Πομάκοι, 72.985 Τούρκοι, 514.426 Έλληνες και 12.019 άλ-λοι (Εβραίοι, Αρμένιοι κ.ά.).Η νέα βουλγαρική κατοχή υπήρξε βαρύτερη από τις προηγούμενες (η πρώτη στους Βαλκανικούς, 1912 - 1913, κι η δεύτερη στον Α΄ Παγκό-σμιο, το 1916 - 1919), καθώς ο ελ-ληνισμός της «βουλγαροκρατούμε-νης ζώνης» (514.426 Έλληνες, κατά τους Βουλγάρους) βρέθηκε αντιμέ-τωπος με έναν επιθετικό βουλγαρικό επεκτατισμό, ανανεωμένο από τις νέες συνθήκες, λόγω της συνεργα-σίας του με τη Γερμανία, και απο-φασισμένο με το τέλος του πολέμου να διεκδικήσει «αποκατάστασιν της εθνικής ενότητος της Βουλγαρίας».

Η μοναρχική εξουσία του Βόρη Γ΄, με την «πρόθυμη», κατά την προπα-γάνδα της, συνεργασία και συμμετο-χή της πολιτικής, εμποροβιομηχανι-κής, επιστημονικής και καλλιτεχνικής κοινότητας της Βουλγαρίας, επιχεί-ρησε να ανατρέψει τα πληθυσμιακά δεδομένα και να (απο)δείξει την ενό-τητα της «Παλιάς Βουλγαρίας» με τα «νεο-απελευθερωμένα» εδάφη.

Προετοίμαζε την πολυπόθητη ορι-στική προσάρτησή τους, με το να δημιουργήσει «εθνικά δίκαια» των «σκλαβωμένων για χρόνια Βουλγά-ρων αδελφών» στις παραχωρημένες, από τους Γερμανούς, στη Βουλγαρία περιοχές: τα σερβικά εδάφη, τη Δομ-βρουτσά, επαρχία ρουμανική, αλλά και «την περιφέρεια Ασπρης Θά-λασσας», δηλαδή τον νομό Σερρών, εκτός της περιοχής της Νιγρίτας (δη-λαδή εκτός του 1/5 του νομού Σερ-ρών), τους νομούς Δράμας - Ξάνθης - Καβάλας - Pοδόπης και Εβρου, εκτός της ουδέτερης ζώνης (δηλαδή εκτός των 3/4 του νομού Εβρου).

Παρά τις όποιες αρχικές υποσχέσεις προς τους κατοίκους για ασφάλεια, ευνομία, ζωή, τιμή και περιουσία, όλα μαρτυρούν ότι εφαρμόσθηκε στα νεοαποκτηθέντα για τη Βουλγα-ρία εδάφη ένα μελετημένο, και στις λεπτομέρειές του, πρόγραμμα εμφά-νισης των υπό κατοχήν περιοχών με όψη και χαρακτήρα βουλγαρικό.

Η εξέγερση της Δράμας και η σφαγή στο Δοξάτο

Η πρώτη ένοπλη αντίδραση στον αφό-ρητο ζυγό της βουλ-γαρικής κατοχής, η εξέγερση της Δράμας και της γύρω περι-

οχής της (28 προς 29 Σεπτεμβρίου 1941), παραμένει σκοτεινή υπόθεση σε πολλά σημεία της. Φαίνεται πως η κομματική οργάνωση του ΚΚΕ Δράμας εκτίμησε εσφαλμένα την κα-τάσταση: Παρασύρθηκε, υπολογίζο-ντας σε γρήγορη νίκη του «Κόκκινου Στρατού» και στη λαϊκή δυσαρέσκεια και τη λαχτάρα για αντίδραση στην καταπίεση. Έδω-σε πίστη σε φήμες για κομμουνιστική εξέγερση στη Βουλγαρία κατά των Γερμανών και για επικείμενη προ-σχώρηση του βουλγαρικού στρατού κατοχής σ’ αυτήν (ενδεχομένως υποβολιμαίες από την Ασφάλεια των βουλγαρικών Αρχών κατοχής - Οχράνα. Δηλαδή δεν αποκλείε-ται βουλγαρική «προβοκάτσια» με σκοπό την εξόντωση του ελληνικού στοιχείου).

Η εξέγερση, όμως, ήταν πρόωρη και η έλλειψη στρατιωτικών στελεχών και κατάλληλων μηχανισμών, αλλά και σχεδίου και στόχου, δεν άφηναν προοπτική επιτυχίας και οδήγησαν

Η βουλγαρική κατοχή στην Ανατολική Μακεδονία


ΟΛΒΙΟΣ ΕΣΤΙΝ ΙΣΤΟΡΙΗΣ ΕΣΧΕ ΜΑΘΗΣΙΝ. ΕΥΡΥΠΙΔΗΣ

του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά.

«Ποία είναι η ωραιοτέρα λέξις της ελληνικής γλώσσης;» αναρωτιόταν ο Πέτρος Χάρης (Ιωάννης Μαρμαριάδης 1902-1998) πριν από περίπου 80 χρόνια και ξεκινούσε ένα

όμορφο δημοσιογραφικό παιχνίδι, δημοσιεύοντας τις απόψεις των σπουδαιότερων λογοτεχνών, δημοσιογράφων αλλά και πολιτι-κών της εποχής· μιας εποχής κατά την οποία κυρίως ο κόσμος των Τεχνών και των Γραμμάτων ερωτοτροπούσε με τη γλώσσα μας, επηρεασμένος σαφώς από την εθνική πολιτική και τον αστικό εκ-συγχρονισμό της σχολικής γνώσης που διαμόρφωνε τη νέα ελληνι-κή γλώσσα.

λάδα πριν από ογδόντα χρόνια. Ατένιζε την έξοδο από την οικονομική κρίση, έπαιζε με τη ζωντανή ελληνική γλώσσα και επέτρεπε στην παγκόσμια κοινότητα να βαφτίζεται στα νάματά της.

[mikros-romios.gr]

Κωστής Παλαμάς, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Κωνσταντίνος Παρθένης, Ζαχαρίας Παπαντω-νίου, Παντελής Χορν και Σπύρος Μελάς.

«Ποία είναι η ωραιοτέρα λέξις της ελληνικής γλώσσης;»

Νομοσχέδια και γλωσσο-εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις από το 1913 και εντεύθεν, καθώς και το νεοφιλελληνικό γλωσσι-κό κίνημα που αναπτύχθηκε στο εξω-τερικό –κυρίως στη Γαλλία με αιχμή την ίδρυση του Ινστιτούτου της Σορβόνης (1920) από τον Hubert Pernot (1870-1946)– έδιναν νέες διαστάσεις στην ευρεία κατανόηση και διάδοση του ελλη-νικού πνεύματος τόσο στο εσωτερικό όσο και στην Ευρώπη.

Την ώρα που το παιχνίδι αυτό παιζόταν στον Τύπο της Γαλλίας, στην Ελλάδα ο Π. Χάρης, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι στον τόπο μας ακόμη και η καθημε-ρινή γλώσσα χώριζε τους ανθρώπους σε στρατόπεδα, καλούσε τους διανοούμε-νους να απαντήσουν. Έτσι, ο Κωστής Παλαμάς απάντησε ότι η ωραιότερη λέξη είναι ο «δημοτικισμός», οΓρηγό-ρης Ξενόπουλος έβρισκε γοητεία στη λέξη «αισιοδοξία», ο Σπύρος Μελάς χωρίς δισταγμό έβρισκε πιο ελκυστική τη λέξη «ελευθερία» και ο στιλίστας Ζα-χαρίας Παπαντωνίου εξήρε την ομορ-φιά της λέξης «μοναξιά». Ο ζωγράφος και καθηγητής της Σχολής Καλών Τε-χνών Ουμβέρτος Αργυρός επέλεγε τη λέξη «χάρμα» διότι, όπως υποστήριζε, δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα και στα πέντε γράμματά της κλείνει ό,τι χί-λιες άλλες λέξεις μαζί.

Ο Σωτήρης Σκίπης ανέσυρε τη λέξη «απέθαντος» από τα βυζαντι-νά κείμενα, διαχωρίζοντάς την από τη λέξη «αθάνατος», και ο Παντελής Χορν δήλωσε παντοτινή προτίμηση στη λέξη «νειάτα». Ο αλησμόνητος Αθηναι-ογράφος Δημήτριος Γρ. Καμπούρο-γλου, παρά τα χρόνια του, προτιμούσε τη λέξη «ιμερτή», δηλαδή την αγαπητή, την ποθητή. Ο θεατράνθρωπος Νικόλαος Λάσκαρις τη «ζάχαρη», ο ιστορικός Δι-ονύσιος Κόκκινος τη λέξη «χίμαι-ρα», ο ζωγράφος Παύλος Μαθιόπου-

λος το «φως» και ο γλύπτης Μιχαήλ Τόμπρος τη λέξη «ουσία». Ο Παύλος Νιρβάνας (Πέτρος Κ. Αποστολί-δης), προφανώς επηρεασμένος από τον τόπο του (Σκόπελο), αγαπούσε τη λέξη «θάλασσα». Οι ζωγράφοι αποκά-λυπταν τις ευαισθησίες τους: Ο Δημήτρι-ος Γερανιώτης ήθελε την «αρμονία», ο Κωνσταντίνος Παρθένηςτην «κα-λημέρα» και ο Δημήτριος Μπισκί-νης το «όνειρο».

Ως προς τις γυναίκες που κυριαρχού-σαν στην πνευματική ζωή η λαογρά-φος Αγγελική Χατζημιχάλη ήθελε «πί-στη», ενώ η 25χρονη ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη, η οποία έμελλε να δολοφο-νηθεί άδικα στα Δεκεμβριανά του 1944, δήλωνε πως «η λέξις που περικλείει τα περισσότερα πράγματα, τα πάντα θα έλεγα, είναι η λέξις «ΖΩΗ»»!

Η ιατρός και συγγραφέας Άννα Κα-τσίγρα ήθελε «χαρά» και η καθηγήτρια του Ελληνικού Ωδείου Αύρα Θεοδωρο-πούλου αναζητούσε την «καλοσύνη».

Ενδιαφέρουσες όμως ήταν και οι απαντήσεις των πολιτικών του 1933: Ο στρατιωτικός και Πρόεδρος της Γερου-σίας Στυλιανός Γονατάς προτιμούσε το «εμπρός», ο Αλέξανδρος Παπανα-στασίου τη λέξη «μάννα» και ο πρόε-δρος της Βουλής Θεμιστοκλής Σοφού-λης τη λέξη «φιλότιμο» διότι εκφράζει έναν ολόκληρο ηθικό κόσμο και δεν υπάρχει σε άλλη γλώσσα του κόσμου. Ο αρχηγός του Αγροτικού Κόμματος Ελλά-δοςΙωάννης Σοφιανόπουλος πρότασσε την «ανατολή» και ο ιδρυτής του ίδιου κόμματοςΑλέξανδρος Μυλωνάς τη λέξη «πόνος».

Αισιοδοξία, ελευθερία, μοναξιά, νειάτα, ιμερτή, θάλασσα, αρμονία, καλημέρα, όνειρο, πίστη και ζωή εί-ναι λέξεις με τις οποίες πορευόταν η Ελ-

Εικοσιοχτώ του Οχτώβρη του 1940

Το γένος βουλιαγμένο μες στον αιώνανα λυτρωθεί μονάχο του μπορείμα να ξυπνήσει πρέπει η πλέρια Μνήμηβαθειά του, αδάμαστη και τρομερή.

Κανείς δε θα ξεφύγει τη γενιά του!το βάρος της θα σπάσει ως τη στιγμή,που βγαίνοντας από τη λησμονιά τουστο φως που πια δεν στέκουν δισταγμοί.

Της ζωής θε να ντυθεί την πανοπλία,και μ’ ακέριο τον άγιο σκελετότων περασμένων, θα στηθεί στη γη τουμε το κεφάλι αλύγιστο κι ορτό!

Ελέγαμε: ένα Μαραθώνα ακόμα! Ελέγαμε: Μια Σαλαμίνα ακόμα! Ελέγαμε: Ακόμα ένα εικοσι-ένα! Κι ήρτες τέλος συ, Μητέρα-Μέρα, οπού αγκάλιασες κι ανύψωσες ολόκληρα τα περα-σμένα στον ανώτατο λυτρωτικό σκοπό τους, στον υπέρτατο τους ηθικόν Ιστορικό Ρυθμό!

Ω δικαίωση όλων των ελληνικών αγώνων! Ω ύψιστη ηθική στροφή μέσα στο χάος ολόκλη-ρου του Κόσμου! Και μαζί, ω γιγάντια, πλέρια ιστορική καταβολή, από την οποία, ..Ν ι κ η τ έ ς, οι Έλληνες, θα ξεκινήσουμε αύ-ριο, πρωτοπόροι της πνευματικής ανάπλασης ολόκληρης της γης!

Ω Μέρα-Μάννα, που μας έσπασες ακέρια κι ως το ύστατο, όλα τα κρυφά εσωτερικά δεσμά μας! Ω κοσμοϊστορική Ελευθερία, τόσο βαθειά λαχταρισμένη! Να Σε! Σε κατέχουμε! Σε νιώ-θουμε! Σε θέλουμε!

Και θε να Σε κρατήσουμε όλοι, στο τεράστιο ύψος που μας φανερώθηκες απ’ τα χαράματα των Εικοσιοχτώ του Οχτώβρη του 1940, κι ως με τη συντέλεια των αιώνων, είτε ζήσουμε, είτε, αύριο που θα φέγγεις πάνω απ’ όλο τον πλανήτη το γιγάντιο φως Σου, θα βρισκόμαστε στα σπλάχνα Σου, ω Μητέρα, αθάνατοι νεκροί!

Άγγελος Σικελιανός 15 Νοεμβρίου 1940 Νέα Εστία

oποιος κοπιaζει για το καλo, δεν πρeπει ποτe να απελπiζεται και για τiποτε. Μeνανδρος


Συνέχεια στην σελίδα 9 Συνέχεια στην σελίδα 17

ορμή, τό πυκνοσπαρμένο χωράφι σαλεύη}. (β) «ως ότε κύμα θοή εν νηί πέσησι / λάβρον υπό νεφέων ανε-μοτρεφές...» { Ιλ. Ο 624-625: όπως όταν το κύμα πέση μ` ορμή φουσκωμένο απ` τον άνεμο που φέρνουν τα σύννεφα επάνω σε γρήγορο καράβι }, γ) «...ποταμός δ` υπό γούνατ` εδάμνα λάβρος ύπαιθα ρέων, κονίην δ` υπέρεπε ποδοίιν» { Ιλ. Φ 270-271: Κι ορμητικός πο-ταμός τούκοβε τα γόνατα, καθώς κυλούσε μ` ορμή και έτρωγε το χώμα κάτω απ` τις πατούσες του}, (δ) «ήματ` οπωρινώ ότε λαβρότατον χέει ύδωρ» {Ιλ. Π. 385: σε ημέρα φθινοπώρου, όταν ορμητική νεροποντή πέφτη}.

Θα κλείσω το «Λ» με μία σημαντική για την ιστο-ρία των κατοίκων του ελληνικού χώρου λέξι: αυτήν που ομιλεί για τους «Λέλεγας». Η αναστάτωσι, η οποία προεκλήθη εκ του μεγάλου κατακλυσμού της εποχής του Δευκαλίωνος στους κατοίκους του χώρου πολιτιστικής επιδράσεως της ελληνικής γλώσσας και της Διός-πολιτικής, δηλαδή της οι-κουμενικής πολιτικής του Διός-λόγου, αφύπνισε τις εξουσιαστικές δυνάμεις, με συνέπεια την ανάπτυξι εκ νέου των αποσχιστικών τάσεων όπως επί της εποχής των «τιτάνων», της εποχής του Ευρυσθέως (καταστολή της ανταρσίας των νέων «τιτάνων» υπό του Ηρακλέους π.χ. Κοκάλου, Ανταίου, Βουσίριος, Τυφωέως κ.λ.π.) ή τέλος της προ του κατακλυσμού, όταν η πόλι των Αθηνών «έπαυσε ποτε δύναμιν ύβρει πορευομένην άμα επί πάσαν Ευρώπη καί Ασίαν έξωθεν ορμηθείσαν εκ τού Ατλαντικού Πελάγους» (Πλάτων, «Τίμαιος» 24 e). Η συντριβή του οικουμενικού πνεύματος και του Δι-ός-λόγου ήταν προυπόθεσι για την ανάπτυξι των φυλετικών συσπειρώσεων ή βίαιων επικρατήσεων των ισχυρών φυλών επί άλλων ασθενεστέρων και την ανάδειξι των «νέων βασιλέων» όχι πλέον ως θεσμού απορρέοντος εκ τού Δελφικού Διοικητικού Κέντρου, αλλά ως καθεστώτων στηριζομένων επί της πολεμικής δυνάμεως την οποία αυτοί διέθεταν προς επιβολήν της προσωπικής των εξουσίας.

Είναι φανερό, ότι η λέξι «λάβρος» με την σημα-σία του ορμητικός, βίαιος, σφοδρός στηρίζει αυτό το νοηματικό περιεχόμενο στον φθόγγο «ΒΡ» με την σημασία της βίαιης ροής(«ΒΡΡ...») της βίαιης κινήσεως των φυσικών δυνάμεων—όπως ανέμου, όμβρου (βροχής), θάλασσας. Η λέξι εσχηματίσθη με τον φθόγγο «ΛΑ» που εδώ είναι προθετικό μόριο μετ` επιτατικής δυνάμεως και με την σημασία του «λίαν» (Lidell και Scott) και του «ΒΡ» ( βιαίας ροής στον χώρο («Ο») ως κίνησι παλίνδρομη («Σ») (εύ-πλαστη). Εκείνο το οποίο θα τονίσω εδώ είναι, ότι το προθετικό μόριο «μετ` επιτακτικής δυνάμεως» δεν είναι κάποια επινόησι των γραμματικών, αλλά ο φθόγγος «ΛΑ» ή η ρίζα ΛΑ- του «λάω» (βλέπω), που έχει ήδη λάβει μορφή προσταγής με την σημα-σία του «ίδε», «νά!». Με αυτόν τον φθόγγο («ΛΑ») ο έλλός θηρευτής ή κτηνοτρόφος υπεδείνκυε επιτατι-κώς τα συμβαίνοτα στον χώρο.


Η συντριβή του οικουμενικού

πνεύματος και της Διός-πολιτικής δεν θα ήταν εφικτή στους νέους «τιτάνες»,

στους εξουσιαστές, εάν το τραγικό συμβάν του κατακλυσμού δεν έθαβε στη λάσπη τον πολιτισμό και δεν έπνιγε τους ανθρώπους στα παλιρροϊκά του κύμα-τα. Παρά ταύτα εσώθη, ατυχώς για τους εξουσιαστές, η ελληνική γλώσσα, το μέγιστο και μοναδικό ακέραιο

μνημείο του πανάρχαιου πολιτισμού και ακόμα μερικά σπουδαία ιστορικά κείμενα εκ των

αρχείων των «Μουσείων».

Α' Παγκόσμιος πόλεμος

Πολύ γνωστή από τους δύο παγκοσμί-ους πολέμους είναι η οχυρή στενωπός του Ρούπελ, που σχηματίζεται μεταξύ του όρους

Αγκίστρου και των ανατολικών προσβά-σεων του Μπέλες, (μέσα από τη στε-νωπό αυτή ρέει ο ποταμός Στρυμόνας και κοντά στη βόρεια

έξοδο της βρίσκεται η ελληνοβουλγαρική μεθόριος). Λόγω της στρατηγικής της σημασίας μετά τον Β' Βαλ-κανικό Πόλεμο κατασκευάσθηκε στη θέση αυτή ανασχετικό σύστημα οχυρών, από το οποία ισχυρότερο ήταν αυτό του Ρούπελ, που βρίσκεται προς τη βόρεια έξοδο της στε-νωπού.

Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο καταλή-φθηκε στις 26 Μαΐου 1916 από τις βουλγα-ρογερμανικές δυνάμεις, κάτω από τις εξής συνθήκες: Στις 9.45' ώρα ο Διοικητής του οχυρού ταγματάρχης Μαυρουδής ανέκοψε την προέλαση 2 βουλγαρικών συνταγμάτων της 7ης Μεραρχίας, τα οποία αφού πέρα-σαν το πρωί τη μεθόριο, προήλασαν προς το οχυρό. Ο ταγματάρχης Μαυρουδής εκτελώ-ντας διαταγές άρχισε να βάλλει με το πυ-ροβολικό κατά των συνταγμάτων αυτών, με αποτέλεσμα να ανακόψει την κίνηση τους. Στη συνέχεια όμως μετά από συνεννόηση με τον Υπουργό Στρατιωτικών διατάχθηκε να παραδώσει το φρούριο, εφ' όσον το επιτιθέ-μενο στράτευμα βρισκόταν υπό τη διοίκηση Γερμανού αξιωματικού. Έτσι το οχυρό πα-ραδόθηκε μαζί με το βαρύ οπλισμό του στο Γερμανό αξιωματικό Τιλ.

Β' Παγκόσμιος πόλεμος

6 Απριλίου

H γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στις 05.15 της 6ης Απριλίου. Για τον κανονισμό των βολών πυροβολικού είχε μεταφερθεί στα βόρεια του Στρυμόνα ένα δέσμιο στη γη αερόστατο, η παρουσία του ήταν προκλητική καθώς οι ελληνικές δυνάμεις υστερούσαν από αεροπορική κάλυψη. Ελάχιστα λεπτά αργότερα άρχισαν οι επιθέσεις από αερο-σκάφη στούκας, στόχος τους εκτός από το οχυρό ήταν και το Κέντρο Αντίστασης Καπί-νας.

Η γερμανική επίθεση στα ανατολικά του Ρούπελ

Στα ανατολικά του αριστερού υποτομέα του Συγκροτήματος

Σιδηροκάστρου έδρασαν τα τάγμα-τα ΙΙ/125 & ΙΙΙ/125, όπου σύμφωνα με το σχέδιο της επίθεσης έπρεπε πρώτα να καταλά-βουν το ύψωμα 350 στο διάκενο των οχυρών Ρού-πελ-Καρατάς. Για να μην καταλη-φθεί το ύψωμα πο-

λέμησαν, η διμοιρία του φυλακίου Κούλας, και του 3ου λόχου προκάλυψης. Το ΙΙ/125

Η Μάχη στο Οχυρό Ρούπελ.τάγμα πλησίασε, στις 06.40, το ύψωμα 350 και το κατέλαβε με αιφνιδιαστική επίθεση, ακολουθούμενο από το ΙΙΙ/125.

Επίθεση του ΙΙΙ/125 γερμανικού τάγματοςΕκμεταλλευόμενοι τις πτυχώσεις του

εδάφους, οι Γερμανοί έφθασαν σε απόστα-ση 200 μ. από τα έργα του οχυρού Ρούπελ. Οι υπερασπιστές του οχυρού μαζί με την βοήθεια του Καρατάς και του πυροβολικού κατάφεραν να αποκρούσουν και τις τρεις επιθέσεις του τάγματος.

Διείσδυση του ΙΙ/125 γερμανικού τάγμα-τος στα νώτα του Ρούπελ

Οι Γερμανοί του ΙΙ/125 τάγματος υπο-βλήθηκαν σε παρόμοιες δοκιμασίες, αλλά ήταν ο μόνος πραγματικός κίνδυνος για τις ελληνικές δυνάμεις καθ’ όλη την διάρκεια του αγώνα. Από τους 100 άντρες πέρασαν οι 60 με μια ομάδα βαρέων πολυβόλων και μια ομάδα διαβιβαστών. Οι υπόλοιποι λόχοι του τάγματος γνώρισαν την καταστροφή. Ο 5ος λόχος σχεδόν διαλύθηκε. Ο 8ος κατάφερε να περάσει το βράδυ της 6-7/4 και ενώθηκε με τα υπόλοιπα τμήματα το μεσημέρι της 7/4 με πολύ μεγάλες απώλειες.

7 ΑπριλίουΤην αυγή της 7ης Απριλίου συγκροτήθη-

καν τρεις περίπολοι του Ρούπελ με αποστο-λή την εκκαθάριση της περιοχής από τους εχθρούς και την αποκατάσταση της τηλεφω-νικής επικοινωνίας. Αποτέλεσμα αυτής της περιπολίας ήταν η σύλληψη 14 αιχμαλώτων με 3 συσκευές ασυρμάτου και 2 όλμους. Επίσης δεν έλειψαν οι αεροπορικοί βομβαρ-δισμοί, μάλιστα στις 7-8/4 τα στούκας χρησι-μοποίησαν βόμβες 500 κιλών. Η υποχώρηση των Γερμανών και οι μικρές απώλειες των Ελλήνων υπερασπιστών ανύψωσαν το ηθικό των Ελλήνων. Ο Παπακωνσταντίνου σημειώ-νει χαρακτηριστικά: "Το ηθικόν των στρατιω-τών υπέροχον. Τους βομβαρδισμούς και την κόλασιν πυρός υποδέχοντο με ζητωκραυ-γάς".

Αγώνες εναντίον των Γερμανών στα νώτα του Ρούπελ

Η παρουσία των Γερμανών στα νότια του οχυρού Ρούπελ απασχόλησε τις ελληνικές δυνάμεις. Η διμοιρία αρμάτων που θα ενερ-γούσε με το απόσπασμα του Παπαχατζή δεν χρησιμοποιήθηκε λόγω εδαφικών δυσχερει-ών. Εναντίον των Γερμανών που είχαν κα-ταλάβει το παρατηρητήριο της 7ης πυροβο-λαρχίας στο ύψωμα Τεπελάρ κινήθηκαν δύο διμοιρίες του 3ου λόχου υπό τους Νιάνου και Παπαχατζή υπό τον ανθυπολοχαγού Κα-


ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΦΥΣΙΝ. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

Συνέχεια από την σελίδα 1διεξοδικά τη χειραγώγηση των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων από τις αμερικανικές υπηρε-σίες πληροφοριών και κυρίως πως η Frankfurter Allgemeine Zeitung λειτουργεί «ως μια πόρνη των συμφερόντων της Washington ποδηγετώντας τους αναγνώστες της προς εύ-νοια των ΗΠΑ» δια πολλαπλών οργανώσεων που χειρίζεται η Washington,όπως τις Atlantic Bridge,την Τριμερή Επιτροπή , τη γερμανική Marshall Found, το Αμερικανικό Συμβούλιο στη Γερμανία , το Aspen Institute κλπ.

Αυτές οι πληροφορίες ήταν έκτοτε επιβεβαιωμένες από τον Willy Wimmer τ.Γραμματέα του Υπ.Άμυνας της Γερμανίας ο οποίος κατηγόρησε το αμερικα-νικό Yπ.Εξωτερικών ότι παρεμ-βαίνει στον γερμανικό τύπο.

Ο Udo Ulfkotte, πρώην εκδό-της μιας από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Γερμανίας, την Frankfurter Allgemeine Zeitung, παραδέχθηκε δημόσια ότι δουλεύει για τη CIA. Όμως ο φόβος του για έναν επερ-χόμενο πόλεμο στην Ευρώπη τον οδήγησε στην απόφαση να αποκαλύψει στον κόσμο το πως λειτουργούν τα ΜΜΕ που στην ουσία δεν είναι παρά εταιρεί-ες που ανήκουν στην άρχουσα

οικονομικά τάξη η οποία και τα ελέγχει.

“Υπήρξα δημοσιογράφος για περίπου 25 χρόνια και εκπαι-δεύθηκα στο πως να λέω ψέμα-τα, να προδίδω και να μην λέω την αλήθεια στο κοινό” δήλωσε ο Ulfkotte στο δορυφορικό κα-νάλι Russia Today.

“Έτυχα της υποστήριξης της Κεντρικής Αμερικανικής Υπη-ρεσίας Πληροφοριών, της CIA. Γιατί; Διότι είμαι φιλοαμερικά-νος.”

“Τώρα τα Γερμανικά και Αμε-ρικάνικα ΜΜΕ προσπαθούν να φέρουν τον πόλεμο στους λα-ούς της Ευρώπης, να φέρουν τον πόλεμο στη Ρωσία. Είναι ταξίδι χωρίς επιστροφή και τότε θα έρθω αντιμέτωπος με τον εαυτό μου και θα πω ότι δεν ήταν σωστό αυτό που έκανα στο παρελθόν, να χειραγωγώ τους ανθρώπους και να κάνω αντιρωσική προπαγάνδα.”

Δεν ήταν σωστό ούτε αυτό που κάνουν οι συνάδελφοί μου και που έκαναν και στο παρελθόν. Δωροδοκούνται για να προδί-δουν τον κόσμο όχι μόνο στη Γερμανία αλλά σε όλη την Ευ-ρώπη…Φοβάμαι πολύ ότι θα έχουμε ένα νέο πόλεμο στην Ευρώπη, και αυτή η κατάστα-ση είναι πολύ δυσάρεστη… Ο πόλεμος ποτέ δεν έρχεται από μόνος του , υπάρχουν πάντα κάποιοι άνθρωποι που πιέζουν για πόλεμο και αυτοί δεν είναι μόνο οι πολιτικοί, είναι και οι δημοσιογράφοι….

Προδώσαμε τους αναγνώστες μας, μόνο για να εξωθήσουμε σε πόλεμο…Δεν θέλω άλλο πια να κάνω αυτό το πράγμα..Βαρέ-θηκα με αυτήν την προπαγάν-δα. Ζούμε σε μια δημοκρατία της Μπανανίας και όχι σε μια δημοκρατική χώρα με ελευθε-ρία του Τύπου.”

Ο ίδιος πρόσθεσε ότι η πλει-οψηφία των δημοσιογράφων που δουλεύουν στα εταιρικά ΜΜΕ σε ΗΠΑ και Ευρώπη, ερ-γάζονται και για κάποια μυστι-κή υπηρεσία και η δημοσιογρα-φία είναι μια κάλυψη.

“Πιστεύω ότι αυτό είναι η πε-ρίπτωση ιδιαίτερα για τους Βρετανούς και Ισραηλινούς δημοσιογράφους που έχουν μια πολύ στενή σχέση με αυτές τις υπηρεσίες. Βέβαια είναι και οι Γάλλοι δημοσιογράφοι…οι δη-μοσιογράφοι από Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία , Ταιβάν, Iορδα-νία…..αλλά και σε πολλές άλλες χώρες”

Πορφύρης Δ Σταφυλά Π

dimpenews

olympia.gr

Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΣΕ ΗΠΑ, ΕΥΡΩΠΗ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ…..

ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΕΚΔΟΤΗΣ:

Ο ΜΕΝ ΝΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΕΥΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ


Συνέχεια από την σελίδα 7Μέ την βοήθεια αυτών των ελαχίστων διασωθεισών εκ της πανάρχαιας ελληνικής γραμματείας πληροφοριών αλλά και του θησαυρού των εμφυτευμένων εννοιών εντός των γραμμάτων του αλφαβήτου και αυτών των λέξεων προχωρήσαμε στο περιοδικό «Δαυλός» στην αποκωδικοποίησι των γραμματών των λέξεων. Το όνομα «Λέλεγες», άγνωστο στην «Θεογονία», είναι γνωστό στον «Κατάλογον» («Ηοίαι»), όπως ωνόμασαν οι μεταγενέστεροι τα δημοσιευθέντα πιθανώς υπό του Ησιόδου, τα σχετικά με τα γένη τα απογραφέντα μετά την καταστροφή, όπως και πολλές άλλες ιστορικές πληροφορίες ικανές να φωτίσουν τα αμέσως μετά «την νυν γένεσιν», όπως αποκαλεί την νέα περίοδο ο Αριστοτέλης, δηλαδή αυτήν που αντιστοιχεί στο ιστορικό κενό το οποίο εδημιουργήθη από την καταστροφή. Σ` ένα εκ των ελαχίστων διασωθέντων αποσπασμάτων του ανα-φερομένου ως «Καταλόγου» και συγκεκριμένα του αποσπάσματος 115 ( κατά Rzach) διαβάζουμε τα εξής αποκαλυπτικά:

«ή τοι γάρ Λοκρός λελέγων ηγήσατο λαών,τους ρά ποτε Κρονίδης Ζεύς άφθιτα μήδεα ειδώς λεκτούς εκ γαίης αλέας πόρε Δευκαλίων»

{ Διότι βεβαίως ο Λοκρός ενός πλήθους ανθρώπων (γνωστών ως ) Λελέγων ανέλαβε την διακυβέρνησι, αυτών που, ως γνωστόν, κάποτε ο υιός του Κρόνου Ζεύς, ο οποίος αμετάτρεπτος βουλές έχει, απέσπασε (περιμάζεψε) εκ τού θάλπους της γης και τους παρέδω-σε στον Δευκαλίωνα }. Η μη ερμηνευόμενη λέξι σ` αυτό το απόσπασμα είναι η λέξι «Λέλεγες».

Ο Στράβων ( Ζ 322 C) αναφερόμεος στους «Λέλε-γες» επικαλείται και τον Ησίοδο, για τον οποίο λέγει: «Μάλιστα δ` άν τις Ησιόδω πιστεύσειεν ούτως, περί αυτών ειπόντι...» (στο σημείο αυτό επαναλαμβάνει το αναλυθέν απόσπασμα, για να συμπληρώση: «Τη γαρ ετυμολογία το συλλέκτους γεγονέναι τινάς εκ παλαι-ού και μιγάδας αινίττεσθαί μοι δοκεί και διά τούτο

Γι` αυτή τη λέξι κατ` αρχάς θά αναζητήσουμε

την ερμηνεία στο θησαυροφυλά-κιο των ελληνικών λέξεων, δηλαδή το

λεξικό. «Λελέγια» κατά τον Ησίχιο είναι οι «κόχλακες ή κοχλώδεις τόποι». «Λάλ-

λαι», όπως προηγουμένως έγραψα, ελέγο-ντο οι παραθαλάσσιες ή παραποτάμιες ψήφοι

εκ του θορύβου που κάνουν, όταν κινούνται υπό των κυμάτων ή του ρεύματος. Η «δόκιμη»

επομένως ερμηνεία του ονόματος «Λέλεγες» εν συνδιασμώ προς το «λεκτός ( εκ του λέγω= συλλέ-

γω), δηλαδή συνειλεγμένος, συναχθείς «εκ γαίης αλέ-ας», εκ του θάλπους της γης ή διαφυγών εξ αυτής, ομοιάζει με τα μισοθαμένα βότσαλα,τους «κόχλακας», που ο Ζεύς, ο υιός του Κρόνου, ως η άγνωστη και η αμετάτρεπτη βούλησι συγκέντρωσε και παρέδωσε στον Δευκαλίωνα, ο δε Δευκαλίων στον Λοκρό, για να διοικήση αυτός το πλήθος των ανθρώπων. Εδώ δια-πιστώνουμε την ιστορική αρχή του ονόματος, το οποίο συμπίπτει χρονικά με τον Δευκαλίωνα. Το συμπέρα-σμα που λογικά επιτρέπεται να κάνουμε είναι, ότι δεν πρόκειται περί κάποιας φυλής αλλά περί ενός πλή-θους ανθρώπων διασωθέντων εκ της λάσπης και αποκολληθέντων έξ αυτής όπως τα βότσαλα,τά «κοχλάδια» ή «λελέγια», που εις ανάμνησιν του συμβάντος αυτού «Λέλεγες» τους ωνό-μασαν. Επειδή δε αυτά συντελούνται επί Δευκαλίωνος, η μόνη αιτία η οποία επι-τρέπει να συνδέσουμε τα βότσαλα (λε-

λέγια) με τους ανθρώπους (λέλεγες) πρέπει να ήταν ο κατακλυσμός,

δηλαδή η τεράστια επι-κάλυψι της γης υπό

των υδάτων.


Ο μεγάλος μυθιστοριο-γράφος και ποιητής Βίκτωρ Ουγκώ (1802-

1885) υπήρξε ένας συνεπής ανα-γνώστης των Αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και ανυπόκριτος θαυμαστής τους. Στα γραπτά του έκανε δεκάδες κολακευτικές ανα-φορές στα έργα τους, τα οποία και τοποθετούσε στην κορυφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Π.χ. έγραφε για τον Όμηρο: «Ο Όμηρος είναι η μεγαλοφυΐα που λύνει αυτό το ωραίο πρόβλημα της Τέχνης, το ωραιότερο ίσως απ΄ όλα, την αληθινή απεικόνιση της ανθρωπότητας, που κατορ-θώνεται με την μεγέθυνση του ανθρώπου, δηλαδή με την γενε-σιουργία του πραγματικού μέσα στο ιδανικό. Μύθος και Ιστορία υπόθεση και παράδοση, χίμαι-ρα και επιστήμη, συνθέτουν τον Όμηρο. Δεν έχει βάθος και γε-λάει, όλα τα βάθη των παλαιών εποχών μετακινούνται, αχτινοβο-λούν φωτισμένα, στο απλόχερο γλαυκό διάστημα του πνεύματος αυτού...»

«Ο Ελληνικός πολιτισμός με την ποίη-ση και την τέχνη είχε τέτοια δύναμη, ώστε πολλές φορές νικούσε και τον πόλεμο. Οι Σικελοί, λέει ο Πλούταρχος, εξαιτίας του Νικία, ελευθέρωναν τους Έλληνες αιχμα-λώτους που τραγουδούσαν στίχους του Ευρυπίδη.»

Ο ρομαντισμός του Ουγκώ και η πίστη του στις Ιδέες ως αυθύπαρκτες έννοιες που καθορίζουν την Ιστορία και τον πο-λιτισμό, τον έστρεψε σταδιακά υπέρ του αναδυόμενου Ελληνικού Έθνους ως αλη-θινού συνεχιστή του Αρχαίου Ελληνικού κλέους. «Ο κόσμος είναι μία διεύρυνση της Ελλάδος και η Ελλάς είναι ο κόσμος σε σμίκρυνση» έλεγε χαρακτηριστικά. Ως γνήσιος πνευματικός άνθρωπος προ-σπαθούσε να αναδείξει την υπεροχή του Πνεύματος έναντι της Ύλης και ως αξιοσημείωτο παράδειγμα θεωρούσε την διάρκεια και την διαχρονική επικαιρότητα του Αρχαίου Ελληνικού πνεύματος έναντι

της προσωρινότητας άλλων εμπορικών και οικονομοκεντρικών Αρχαίων πολιτι-σμών. Αναφέρει σχετικά:

«Χορτάρι φυτρώνει στα έξι σκαλοπάτια του βήματος που μιλούσε ο Δημοσθένης και ο Κε-ραμεικός είναι ένα φαράγγι γε-μάτο μαρμάρινη σκόνη που ήταν το παλάτι του Κέκροπος. Ο ναός του Θησέα ανήκει στα χελιδόνια και οι κατσίκες βόσκουν πάνω στην Πνύκα, η Ελληνική Ιδέα όμως είναι ζωντανή, η Ελλάδα είναι Θεά. Το να είσαι ένα ταμείο είναι κάτι που περνάει, το να εί-σαι όμως σχολή είναι κάτι που διαρκεί.»

«Είναι θαυμαστή η δύναμη του φωτει-νού λυτρωμού της Ελλάδας ακόμη και σήμερα που μπροστά στα μάτια μας υπάρχει η Γαλλία. Η Ελλάδα δεν έκανε αποικίες χωρίς να εκπολιτίζει και έτσι αποτελεί παράδειγμα για πολλά νέα κράτη. Δεν αρκεί να αγοράζεις και να πουλάς...» «Η Τύρος αγόραζε και πουλούσε. Η Βυ-ρητός αγόραζε και πουλούσε και η Σι-δώνα αγόραζε και πουλούσε. Που είναι τώρα αυτές οι πολιτείες; Η Αθήνα δίδα-σκε. Ακόμη και σήμερα είναι μια πρω-τεύουσα της ανθρώπινης σκέψης.» Χάρις αυτή την πνευματική παρακαταθή-κη ο Ουγκώ μοιραία υποστήριξε με θέρμη την προσπάθεια των Ελλήνων να αποτι-νάξουν τον Οθωμανικό ζυγό. Οι πρώτες ποιητικές αναφορές του Ουγκώ σχετικά με τον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων εμφανίζονται το 1826 με τη δημοσίευση στο γαλλικό Τύπο του ποιήματος «Τα Κε-φάλια του Σαραγιού» (Les têtes du serail), εμπνευσμένου από την ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου, όπου εμφανίζονται μεταξύ των 6000 κεφαλών, που είχαν αποσταλεί στο σαράγι να συνομιλούν μεταξύ τους τα τρία κεφάλια του Μάρκου Μπότσαρη, του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ και του Κωνστα-ντίνου Κανάρη. Το 1827 συνθέτει τα ποιήματα «Ναβα-ρίνο» (Navarin) και «Ενθουσιασμός» (Enthousiasme) και την επόμενη χρονιά τα «Κανάρης» (Canaris), «Λαζάρα» (Lazzara) καθώς και το περίφημο «Ελληνόπουλο» (L’ enfant) στο οποίο αναφέρεται με μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση στην σφαγή των Ελ-λήνων της Χίου από τους Τούρκους. Όλα τα παραπάνω ποιήματα περιελήφθησαν στη συλλογή «Τα Ανατολίτικα» που εκδό-θηκε αρχικά στην Γαλλία. Μετά την μερική απελευθέρωση της Ελλά-δας, ο Ουγκώ, σε αντίθεση με την επίσημη πολιτική της Γαλλικής κυβέρνησης και του Ναπολέοντα Γ’, δεν έπαψε να υποστηρίζει δημοσίως τις Ελληνικές προσπάθειες για

ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ :Ένας υμνητής της Ελληνικής Εθνικής Ιδέας



Οι τα φώτα έχοντες αλλήλοις δόσωσιν


Ακολουθεί η εκτέλεση, «ομαδικώς και δι’ αυ-τομάτων όπλων», όλων των συλληφθέντων αντρών του χωριού. Η αναφορά του νομάρχη κάνει λόγο για 135 εκτελεσθέντες, ενώ αυτή της γερμανικής διοίκησης για 142.

28-29 Σεπτεμβρίου 1941 : Στο διάστημα αυτό, οι Βούλγαροι στρατιώτες εκτελούν στη Δράμα τουλάχιστον 1500 κατοίκους. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μόνο στο Δοξάτο, στις 29 Σε-πτεμβρίου, οι Βούλγαροι εκτέλεσαν τουλάχιστον 200 άνδρες ηλικίας 17-50 ετών.

22-25 Απριλίου 1944 : Γερμανοί μαζί με διάφορους Ταγματασφαλίτες (δηλαδή ένοπλους Έλληνες που συνεργάζονταν με τους Ναζί) όπως η οργάνωση του γερμανόφιλου (απότακτου) συ-νταγματάρχη Γεωργίου Πούλου, η ΠΑΟ κ.α. πε-ρικυκλώνουν το χωριό Μεσόβουνο του Νομού Κοζάνης. Εκτελούν 150 κατοίκους και πυρπο-λούν όλα τα σπίτια τους.

Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε ότι τα Τάγματα Ασφαλείας αποτέλεσαν οργανικό τμή-μα των κατοχικών στρατευμάτων. Χωρίζονταν σε Ευζωνικά τάγματα και Εθελοντικά τάγματα. Τα μέλη τους ονομάζονταν ταγματασφαλίτες (ή Ράλληδες ή Γερμανοτσολιάδες). Γενικοί διοικητές τους ήταν οι Ανώτεροι Αρχηγοί των SS και της (γερμανικής) αστυνομίας στην Ελλάδα, Γιούρ-γκεν Στρουπ και Βάλτερ Σιμάνα.

16 Φεβρουαρίου 1943 : Οι Ιταλικές δυ-νάμεις μπαίνουν στο χωριό Δομένικο (που είναι κοντά στην Ελασσόνα), συλλαμβάνουν τους 117 άνδρες του χωριού και τους εκτελούν.

29 Μαρτίου 1943 : Οι Ιταλοί πυρπολούν πάνω από 200 σπίτια στα Φάρσαλα και εκτελούν 27 άτομα.

Απρίλιος 1943 : Η γερμανόφιλη συμμορία (των Ελλήνων) του Μιχαήλ Παπαδόπουλου (Μι-χάλαγα) σκοτώνει 7 στελέχη της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΑΜ στα Ίμερα Κοζάνης. Στις δολο-φονίες συμμετέχει και ο ταγματάρχης Παπαβασι-λείου, μέλος της γερμανόφιλης οργάνωσης ΠΑΟ.

6 Ιουνίου 1943 : Οι Ιταλοί εκτέλεσαν 106 Έλληνες κρατουμένους του στρατοπέδου της Λάρισας.

25 Ιουλίου 1943 : Οι κατακτητές εκτελούν 154 άτομα στην Μουσιώτισα της Ηπείρου.

Αύγουστος 1943 : Οι Γερμανοί εκτελούν στο Κομμένο της Άρτας 317 κατοίκους και καίνε το χωριό. Μεταξύ των θυμάτων ήταν 74 παιδιά

κάτω των 10 ετών.

4 Σεπτέμβρη 1943 : Οι Γερμανοί πολιόρ-κησαν το χωριό Λιγγάδες της Ηπείρου, έβαλαν φωτιά και έκαψαν ζωντανούς 84 κατοίκους, απ’ τους οποίους οι 40 ήταν παιδιά κάτω των 10 ετών.

21 Σεπτεμβρίου 1943 : Οι Γερμανοί σκότω-σαν 44 κατοίκους του χωριού Ελευθέριον.

30 Νοέμβρη του 1943 : Οι Ταγματασφαλί-τες συνέλαβαν 283 ανάπηρους του ελληνοϊτα-λικού πολέμου και της εθνικής αντίστασης που νοσηλεύονταν σε νοσοκομεία της Αθήνας και τους εκτέλεσαν.

Δεκέμβριος 1943 : Οι Γερμανοί εκτελούν στα Καλάβρυτα Αχαΐας συνολικά 1104 άνδρες (από 14 χρονών και πάνω). Μέχρι τα μέσα Δε-κεμβρίου είχαν καταστρέψει 1000 σπίτια. Η συ-γκεκριμένη ναζιστική κτηνωδία έχει μείνει στην ιστορία.

16 Σεπτεμβρίου 1943 : Πραγματοποιού-νται τα ολοκαυτώματα Βιάννου και Ιεράπετρας. Τα ναζιστικά στρατεύματα εκτελούν 451 άτομα στην επαρχία Βιάννου του Νομού Λασιθίου.

Νοέμβριος 1943 : Τα ναζιστικά στρατεύμα-τα σκότωσαν 50 άτομα στο Άργος.

Νοέμβριος 1943 : Οι Γερμανοί σκοτώνουν 118 άτομα στο Μονοδέντρι Λακωνίας μετά από υπόδειξη των Ταγματασφαλιτών της περιοχής ως αντίποινα για την εξόντωση γερμανικής φά-λαγγας από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Στη Σπάρτη και τη γύρω περιοχή, με βάση καταλόγους που είχαν συντάξει οι Ταγματασφαλίτες (δηλαδή οι γερμανόφιλοι Έλληνες ρουφιάνοι που εξό-ντωναν όσους αντιστέκονταν στον κατακτητή), συλλαμβάνονται 550 πατριώτες που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με αντάρτες της περιοχής. Οι 400 μεταφέρονται στις φυλακές της Τρίπολης. Στόχος της ομηρείας η κατατρομοκράτηση του λαού, αλλά και η άσκηση εκβιασμού, ώστε συγ-γενείς και φίλοι κρατουμένων να καταταχθούν στα προδοτικά Τάγματα Ασφαλείας και να συ-νεργαστούν με τους κατακτητές. Από τους 118 εκτελεσθέντες οι 89 ήταν Σπαρτιάτες. Μέσα στα θύματα υπήρχαν και ανήλικα παιδιά και μια γυ-ναίκα.

3 Δεκεμβρίου 1943 : Τα κατοχικά στρατεύ-ματα εκτέλεσαν 50 πολίτες στην Πάτρα.

5 Δεκεμβρίου 1943 : Τα κατοχικά στρα-τεύματα απαγχόνισαν 50 κρατουμένους από το στρατόπεδο της Τρίπολης (που ήδη λειτουργού-σε ως κέντρο ομηρείας και προμηθείας θυμάτων «προς παραδειγματισμό») στο σιδηροδρομικό σταθμό Ανδρίτσας Άργους.

7 Δεκεμβρίου 1943 : Τα κατοχικά στρατεύ-ματα εκτέλεσαν 40 ομήρους στις φυλακές του Γυθείου Λακωνίας.

Δεκέμβριος 1943 : Στο Νομό Λακωνίας οι Γερμανοί εκτελούν συνολικά 119 άτομα (στην Ανδρίτσα, στον Πασσαβά κ.α.).

3 Ιανουαρίου 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν 30 άτομα στην Πάτρα.

8 Ιανουαρίου 1944 : Εκτελούνται 12 άτο-μα στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλο-νίκη.

22 Ιανουαρίου 1944 : Οι Γερμανοί εκτε-λούν στην Πάτρα 30 άτομα.

Τέλη Ιανουαρίου 1944 : Οι Γερμανοί εκτε-λούν 50 κομμουνιστές ως αντίποινα για τη δολο-

φονία του Υφυπουργού Ν. Καλύβα.

Ιανουάριος 1944 : Εκτελέστηκαν 456 όμη-ροι από τις φυλακές της Τρίπολης.

23 Φεβρουαρίου 1944 : Οι κατακτητές εκτελούν στην Κατερίνη Πιερίας 40 άτομα.

24 Φεβρουαρίου 1944 : Εκτελέστηκαν στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας από τους Γερμανούς 204 αγωνιστές από τις φυλακές της Τρίπολης.

Μάρτιος 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν 50 κρατούμενους κομμουνιστές.

31 Μαρτίου 1944 : Οι Γερμανοί σκότωσαν στην Κρανώνα 65 ομήρους.

Μάρτιος-καλοκαίρι 1944 : Εκτελούνται στο Μονοδέντρι Λακωνίας 50 άτομα το Μάρτιο, στη Σπάρτη 244 άτομα τον Απρίλιο-Μάρτιο, στις πε-ριοχές Α. Δημήτριος, Ζούπαινα, Σουστιάνοι (της Λακωνίας) 40 άτομα τον Ιούνιο, στις περιοχές Πάνιτσα -Σκαμνάκι-Γύθειο 77 άτομα το καλοκαί-ρι.

1941-1944 : Την περίοδο της κατοχής, στο Νομό Λακωνίας εκτελέστηκαν από τους Γερμα-νούς, τους Ιταλούς και τους ταγματασφαλίτες τουλάχιστον 1.270 πατριώτες, σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει ο Γ. Ρουμελιώτης. Ο πραγματικός αριθμός όμως, πρέπει να είναι αρ-κετά μεγαλύτερος.

1942-1944 : Την περίοδο 1942-1944, οι Εβραίοι της Ελλάδας (και ιδιαίτερα όσοι κατοι-κούσαν στη Θεσσαλονίκη) υπέστησαν ποικίλες διώξεις από το γερμανικό στρατό κατοχής. Οι εκτοπίσεις Εβραίων στα στρατόπεδα του θανά-του ήταν πολλές. Το πρώτο τρένο που μετέφερε Εβραίους της Θεσσαλονίκης, έφυγε απ’ την πόλη στις 15 Μαρτίου 1943 κι έφτασε στο ΄Αουσβιτς στις 20 Μαρτίου. Από τους πρώτους 2.800 Εβραίους που μεταφέρθηκαν εκεί, οι 2.191 πέ-θαναν σε θαλάμους αερίων αμέσως μετά την άφιξή τους. Συνολικά περίπου 60,000 Εβραίοι της Ελλάδας εξοντώθηκαν από τους Γερμανούς με δόλιο και βίαιο τρόπο στην περίοδο της κα-τοχής. Ο ιστορικός Χάγκεν Φλάισερ εκτιμά ότι ο συνολικός αριθμός των θυμάτων είναι 56.385. Αυτοί οι 56.385 είναι οι Εβραίοι που δολοφονή-θηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης ή υπέκυψαν σε αργό θάνατο. Ο Χάγκεν Φλάισερ συμπληρώνει ότι «Μαζί με εκείνους τους 2.500 περίπου που πέθαναν στο


« Δεν μπορώ να διδάξω τίποτα σε κανένα παρά μόνο να τον κάνω να σκέπτεται» ΣΩΚΡΑΤΗΣ.



εσωτερικό της χώρας ή σκοτώθηκαν από αιτί-ες ‘‘οφειλόμενες στον πόλεμο ή στην Κατοχή’’ προκύπτει ένας συνολικός αριθμός ολικών απω-λειών από 58.885 Εβραίους…» (Πηγή : Χάγκεν Φλάισερ, Στέμμα και Σβάστικα. Η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης, τόμος Β’)

5 Απριλίου 1944 : Μονάδες των (γερμα-νικών) SS πυρπολούν το χωριό Κλεισούρα του Νομού Καστοριάς (θεωρώντας το προπύργιο των ανταρτών του ΕΛΑΣ) και σκοτώνουν 280 κατοίκους του που στη συντριπτική πλειονότη-τά τους ήταν γυναίκες και παιδιά. Τα SS και οι Βούλγαροι κομιτατζήδες υπό την αρχηγία των Γερμανών διοικητών της Καστοριάς Ράισελ και Χίλντεμπραντ και την καθοδήγηση του Βούλ-γαρου Κάλτσεφ, άρχισαν να φονεύουν τους κατοίκους με αυτόματα, αμφίστομους πελέκεις και ξιφολόγχες και να πυρπολούν τα σπίτια. Στο πλευρό τους βρίσκεται και ο διαβόητος Μιχάλαγας (Μιχαήλ Παπαδόπουλος) με την ένοπλη συμμορία του. Σπέρνουν το θάνατο χωρίς διάκριση και χωρίς κανένα έλεος. Ξεκοι-λιάζανε έγκυες, λογχίζανε βρέφη αβάπτιστα και νήπια, ανήλικες κοπέλες, γέροντες κι οι γερό-ντισσες. Μέσα στο δίωρο διάστημα που όριζε η διαταγή, μετατρέπουν τα πάντα σε κόλαση σπέρνοντας το αίμα, τη φρίκη και το θάνατο και αφήνοντας πίσω τους 280 θύματα. Ο σφαγέας της Κλεισούρας ήταν ο συνταγματάρχης Karl Schümers (Καρλ Σύμερς), διοικητής του 7ου Συντάγματος της 4ης Τεθωρακισμένης Μεραρχί-ας των SS.

Πρώτο δεκαήμερο Απριλίου 1944 : Με απόφαση της ηγεσίας των Ταγμάτων Ασφαλείας απαγχονίστηκαν στους Αμπελοκήπους 5 κομμου-νιστές ως αντίποινα για τη δολοφονία του λοχα-γού των Ταγμάτων Ευζώνων Κ. Μανωλάκου.

24 Απριλίου 1944 : Στο χωριό Κατράνιτσα (Πύργοι) που είναι κοντά στην Πτολεμαΐδα, οι Γερμανοί μαζί με ένοπλες φιλοναζιστικές ελλη-νικές οργανώσεις σκότωσαν 318 κατοίκους. Η ιστορική κωμόπολη στους πρόποδες του Βερμί-ου, καταστράφηκε ολοσχερώς από τη ναζιστική βαρβαρότητα. Η σφαγή συνοδεύτηκε από λεηλα-σία και αρπαγή χιλιάδων γιδοπροβάτων. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο και όταν η τραγωδία ολοκλη-ρώθηκε απέμειναν σωροί ερειπίων που κάπνι-ζαν και 318 κατακρεουργημένα πτώματα που επί μήνες παρέμειναν άταφα. Επί κεφαλής των δολοφόνων ήταν ο ακροδεξιός αρχισυμμορίτης

Μιχάλαγας (Μιχαήλ Παπαδόπουλος) και ο διαβό-ητος συνταγματάρχης Δημήτριος Χρυσοχόου.

Απρίλιος 1944 : Εκτελούνται στη Λαμία πε-ρίπου 150 άτομα και στη Λάρισα 64.

6 Απριλίου 1944 : Εκτελούνται 50 άτομα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

6 Απριλίου 1944 : Οι Ναζί εκτελούν 50 άτο-μα στη Βέροια.

9 Απριλίου 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν 50 άτομα στην Κόρινθο.

10 Απριλίου 1944 : Εκτελούνται 6 πολίτες στη Λαμία.

14 Απριλίου 1944 : Οι Γερμανοί μαζί με τα Τάγματα Ασφαλείας εκτελούν στο Αγρίνιο 120 άτομα.

24 Απριλίου 1944 : Οι κατακτητές πυρπο-λούν το Μέτσοβο και σκοτώνουν 150 άτομα.

25 Απριλίου 1944 : Εκτελούνται στον Κα-ρακόλιθο 134 κρατούμενοι των φυλακών Λιβα-δειάς.

Απρίλιος 1944 : Στην Εύβοια, ο Ταγματα-σφαλίτης στρατηγός Παπαθανασόπουλος εκτελεί 64 κατοίκους, στέλνει 370 ομήρους στην Αθήνα και κλείνει στις φυλακές της Χαλκίδας 565.

Απρίλιος-Ιούνιος 1944 : Γερμανοί και Ταγματασφαλίτες καίνε σπίτια και εκτελούν χω-ρικούς στο Λεβίδι, τον Άγιο Πέτρο και τα Βούρ-βουρα της Αρκαδίας.

1 Μαΐου 1944 : Στο σκοπευτήριο της Και-σαριανής οι Γερμανοί εκτελούν 200 κρατούμε-νους κομμουνιστές του στρατοπέδου Χαϊδαρίου. Αυτές οι εκτελέσεις έγιναν ως αντίποινα για την επίθεση του ΕΛΑΣ εναντίον Γερμανών στην Πε-λοπόννησο, στις 27-4-1944, που προκάλεσε τον τραυματισμό 5 Γερμανών και το θάνατο 4, ανά-μεσά τους και ο διοικητής της 41ης Γερμανικής Μεραρχίας υποστράτηγος Krech.

2 Μαΐου 1944 : Με απόφαση της ηγεσίας των Ταγμάτων Ασφαλείας εκτελέστηκαν 110 κομμουνιστές ως αντίποινα για τη δολοφονία 2 Γερμανών αξιωματικών.

3 Μαΐου 1944 : Οι Γερμανοί εκτελούν 57 κρατούμενους από τις φυλακές Χατζηκώστα και 18 γυναίκες από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου.

4 Μαΐου 1944 : Εκτελούνται 16 δημόσιοι υπάλληλοι.

5 Μαΐου 1944 : Εκτελούνται στη Χαλκίδα 46 άτομα.

Μάιος 1944 : Στην Πάτρα, οι Ταγματασφα-λίτες (με διοικητή το Ν. Κουρκουλάκο που επί χούντας διορίστηκε Διευθυντής της Αγροτικής Τράπεζας) απαγχονίζουν 10 άτομα, μεταξύ των οποίων ήταν και οι Χρ. Χωμενίδης και Δ. Πετρί-δης (ιδρυτικά στελέχη της αντιστασιακής οργά-νωσης ΕΑΜ).

10 Μαΐου 1944 : Εκτελούνται στο Σκοπευ-τήριο της Καισαριανής 92 κομμουνιστές. Ανάμε-σά τους ήταν 10 γυναίκες.

11 Μαΐου 1944 : Εκτελούνται 100 άτομα στη Βοιωτία.

12 Μαΐου 1944 : Απαγχονισμός 24 κρα-τουμένων από το στρατόπεδο της Λάρισας στον Δοξαρά.

16 Μαΐου 1944 : Εκτέλεση 120 ατόμων από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου.

21 Μαΐου 1944 : Απαγχονισμός 8 ατόμων στο Βόλο από τον ΕΑΣΑΔ (ένοπλη ακροδεξιά ορ-γάνωση γερμανόφιλων Ελλήνων).

23 Μαΐου 1944 : Πυρπόληση του χωριού Λίμνη Αργολίδας και εκτέλεση 86 κατοίκων από Γερμανούς και Ταγματασφαλίτες.

28 Μαΐου 1944 : Οι Ταγματασφαλίτες και οι Γερμανοί εκτελούν 15 άτομα στο Βαθυτόπι Κο-ρινθίας.

31 Μαΐου 1944 : Οι Γερμανοί σκοτώνουν 40 άτομα στο Δασόλοφο των Φαρσάλων.

2 Ιουνίου 1944 : Εκτέλεση 22 χωρικών στο Κοντομάρι Κυδωνίας, στην Κρήτη.

6 Ιουνίου 1944 : Εκτέλεση 101 ατό-μων από το στρατόπεδο Παύλου Μελά στο δρόμο Θεσσαλονίκης – Κιλκίς. Ανάμεσά τους ο Κώστας Χατζήμαλης, μέλος του ΚΚΕ.

9 Ιουνίου 1944 : Σύλληψη των 1795 Ελ-ληνοεβραίων της Κέρκυρας. Μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα και εξοντώθηκαν σχεδόν όλοι.

10 Ιουνίου 1944 : Οι άντρες των SS σκο-τώνουν 229 άτομα στο χωριό Δίστομο που βρί-σκεται στο δυτικό τμήμα του Νομού Βοιωτίας. Επίσης σκοτώνουν 67 πολίτες στα γύρω χωριά, στα χωράφια και τους δρόμους. Η ναζιστική βαρβαρότητα σημείωσε νέο ρεκόρ. Οι δολοφόνοι των SS κατασφάξανε ακόμα και έγκυες γυναί-κες, γέροντες, μικρά παιδιά και μωρά. Για αυτό το απάνθρωπο έγκλημα, ο Γερμανός Στρατηγός Χέλμουτ Φέλμι που ήταν ο υπεύθυνος τιμωρή-θηκε μόνο με 15 χρόνια φυλάκιση, από τα οποία εξέτισε μόνο τα 3.

16 Ιουνίου 1944 : Οι Ταγματασφαλίτες εκτελούν στο «Ποτάμι» της Καλαμάτας 30 άτο-μα, σε αντίποινα για το θάνατο του ταγματάρχη Γεωργαλά. Ανάμεσα στους εκτελεσμένους ήταν 3 γυναίκες.

16 Ιουνίου 1944 : Εκτέλεση στην Αγυιά Χα-νίων του Βαγγέλη Κτιστάκη, μέλους του ΚΚΕ.

20 Ιουνίου 1944 : Εκτέλεση 27 ατόμων από τα Τάγματα Ασφαλείας στο Καβακλή Θεσσαλίας.



σε τραγωδία.

Με το πρόσχημα της καταστολής της εξέγερσης, οι βουλγαρικές Αρχές προχώρησαν σε σκληρά αντίποινα σε βάρος του άμαχου πληθυσμού στην ευρύτερη περιοχή της Δράμας: συλ-λήψεις, εκτελέσεις (3.000 στην πόλη της Δράμας και στο χωριό Δοξάτο μόνο), ανακρίσεις, ξυ-λοδαρμοί, λεηλασίες... Η συστη-ματική καταδίωξη των ανταρτών συνεχίσθηκε μέχρι τις 5 Νοεμ-βρίου 1941. Οι βουλγαρικές δυνά-μεις κατάφεραν την εξόντωση των ενόπλων ανταρτικών ομάδων και τη σύλληψη και εκτέλεση ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ, ενώ, και μέχρι τα μέσα του 1942, οι ελάχιστοι δια-σωθέντες αντάρτες επιχειρούσαν να διαφύγουν στη γερμανοκρατούμενη ζώνη.

Τα «γεγονότα της Δράμας» συ-γκλόνισαν όλο τον υπόδουλο ελλη-νικό λαό. Στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη οι συνέπειες ήταν καθο-ριστικές για το μέλλον: επικράτησε σύγχυση για τις συνθήκες εκδήλω-σης «του κινήματος της Δράμας», το ΚΚΕ βρέθηκε χωρίς ηγεσία, εξαιρε-τικά δύσκολη ήταν πια η ανάπτυξη αξιόλογου μαζικού ανταρτικού κινή-ματος, διότι προέκυψε διστακτικότη-τα και φόβος του πληθυσμού για την ένοπλη δράση, αλλά και καχυποψία και εχθρότητα κάποτε προς το ΚΚΕ, στο οποίο χρεώνονταν τα τρομερά αντίποινα των Βουλγάρων, με απο-τέλεσμα να ευνοηθεί η εμφάνιση και η δράση αυτόνομων, κυρίως εθνικι-στικών, αντιστασιακών ομάδων.

Συμπερασματικά, στη διάρκεια της κατοχής 1941 - 1944, η Βουλγαρία, σε πλήρη αντίφαση με την επίση-μη ρητορική της «...περί τηρήσεως απολύτου ισότητος και δικαιοσύνης έναντι του πληθυσμού...», μέσω της αποδυνάμωσης, της απομάκρυνσης, της εξόντωσης, της «βουλγαροποίη-σης» του πληθυσμού και της τελικής αλλοίωσης της εθνολογικής του σύν-θεσης προετοίμαζε την επιθυμητή οριστική προσάρτηση της Ανατολικής Μακεδονίας και Δυτικής Θράκης. Για να εκπληρώσει επιτέλους, με το τέ-λος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το όνειρο της «Μεγάλης Βουλγαρίας» και να επικρατήσει στη χερσόνησο του Αίμου.

Οι προσπάθειες αφελληνι-σμού του πληθυσμού

Ο Ελληνισμός, ανεπιθύμητος στη βουλγαροκρατούμενη Ανατολική Μα-κεδονία και Δυτική Θράκη υπέστη, κατά την τρίχρονη κατοχή (1941 - 1944), μέτρα κατάργησης κάθε εθνικής και θρησκευτικής του ελευ-θερίας, αλλά και σκληρότατα μέτρα εξόντωσής του:

• Ανάληψη της δημόσιας και ιδιωτικής οικονομικής ζωής από το βουλγαρικό κράτος και από Βούλγαρους ιδιώτες (αναγκαστικός συνεταιρι-σμός, απαγόρευση άσκησης επαγγελμάτων...).

• Αποδυνάμωση του ελλη-νικού στοιχείου με την απο-μάκρυνση των στηριγμάτων του, πνευματικών, κοινωνι-κών, ηθικών, τις απελάσεις, τη στρατολογία και την απα-γωγή των ανδρών μακριά από τις εστίες τους (ομηρία, «τάγματα εργασίας»).

• «Βουλγαροποίηση» του ελληνικού στοιχείου, με την υποχρέωση έκδοσης βουλ-γαρικής ταυτότητας, πίεση για δήλωση βουλγαρικής εθνικότητας, υποχρεωτική χρήση βουλγαρικής γλώσσας σε όλες τις εκδηλώσεις της ιδιωτικής και δημόσιας ζωής κ.ά.

• Οικονομική αφαίμαξη του ελληνικού στοιχείου με την επιβαλλόμενη ανεργία, τη βαριά φορολογία, τον ανα-γκαστικό δανεισμό από το βουλγαρικό Δημόσιο, τις αρ-παγές κ.ά.

• Τρομοκράτηση, βιαιοπρα-γίες, απαγορεύσεις, εξαθλί-ωση των λαϊκών τάξεων, κυ-ρίως με τους περιορισμούς στη διατροφή, το νερό, τον φωτισμό.

• Δημογραφική αραίωση του

τόπου, καθώς με τις διάφο-ρες πιέσεις προωθούνταν η εκούσια ή ακούσια μετανά-στευση των Ελλήνων κατοί-κων του.

• Αλλοίωση της εθνολογικής σύνθεσης με τον εποικισμό με Βούλγαρους εθελοντές εποίκους.

• Προπαγάνδα του βουλ-γαρικού ενδιαφέροντος με την οργάνωση συνεδρίων, διασκέψεων κ.ά., την κατα-σκευή τεχνικών έργων κ.ά. διαφημιζόμενων με απροκά-λυπτες τυμπανοκρουσίες από τον βουλγαρικό Τύπο.

• Εμφάνιση μορφωτικού - καλλιτεχνικού - «εκπολιτιστι-κού» έργου με εκδηλώσεις στις κατεχόμενες περιοχές προς επίδειξη του βουλγα-ρικού χαρακτήρα της «Νέας Βουλγαρίας» (κοινής κατα-γωγής, θρησκείας, γλώσσας, ηθών και εθίμων).

Πηγή kathimerini.gr


Η βουλγαρική κατοχή στην Ανατολική Μακεδονία

ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ -ΠΥΘΙΑΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

ρλε) Τέκνα παιδεύειν...μάθε στα παι-διά σου την αληθινή ζωή από νωρίς

ρλστ) Μη θρασύνου...να μην είσαι θρασύς

ρλζ) Νόμοις πείθου...να είσαι νομοτα-γής πολίτης

ρλη) Μελέτει το παν...να μελετάς τα πάντα

ρλθ) Γαμείν μέλλον καιρόν γνώθι...να παντρεύεσαι την κατάλληλη στιγμή

ρμ) Μη επί παντί λύπου...μην λυπάσαι για κάθε τι

ρμα) Πίνων αρμόζες...όταν πίνεις να είσαι συγκρατημένος , η μέθη είναι ύβρη

ρμβ) Πέρας επιτελεί μη αποδειλιών... μην διστάζεις να τελειώσεις ότι άρχι-σες

ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ Η ΠΑΤΡΙΣ ΕΣΤΙ(...) ΠΛΑΤΩΝ.



digastricdigraphdihedraldillema dilemmaticdimerousdimeterdimorphicdinosaurDiogenesDiomedesDionysiacDionysus

diopter, dioptredioptricdioramadioritediphtheriadiphthongdiplococcusdiploiddiplomadiplomacydiplomatdiplomatic

digastrikosdigraphodiedrosdilimmadilimmatikosdimerisdimetrodimorphikosdinosavrosdiogenisdiomidisdionisiakosDionisos

dioptradioptrikosdioramadioritisdiphtheritidadiphongosdiplokokkosdiploidisdiplomadiplomatiadiplomatisdiplomatikos

διγαστρικόςδίγραφοδίεδροςδίλημμαδιλημματικόςδιμερήςδίμετροδιμορφικόςδεινόσαυροςΔιογένηςΔιομήδηςδιονυσιακόςΔιόνυσος

διόπτραδιοπτρικόςδιόραμαδιορίτηςδιφθερίτιδαδίφθογγοςδιπλόκοκκοςδιπλοειδήςδίπλωμαδιπλωματίαδιπλωμάτηςδιπλωματικός

Χρονογράφημα

Ο Φιλαλήθης

εκλελοιπέναι το γένος». { και πραγματι η ετυμολογία του ονόματος «Λέλεγες» (φαίνεται να) υπαινίσσεται ότι κάποιος λαός εσχηματίσθη από τα παλαιά εκ της συνενώσεως και αναμίξεως διαφόρων στοιχείων, πράγ-μα το οποίο (δεικνύει ότι βραδύτερα υπήρξε ο λόγος, για να εξαφανισθή τελείως }. Όπως διαπιστώνουμε, ο Στράβων δεν αντελήφθη, ότι το όνομα «Λέλεγος» είχε δοθή σε μερικούς εκ των ανθρώπων οι οποίοι υπέστη-σαν περισσότερο την επί Δευκαλίωνος καταστροφή και επέζησαν (ίδε γραμμα Γ και λέξι Γραικός) και τους οποίους σήμερα ίσως θα ωνομάζαμε πλημμυροπαθείς . Αυτή η ιδιαίτερη συμφορά αυτών των ανθρώπων, όπου και άν συνέβη, υποδεικνύει εκτός των άλλων, ότι όλοι οι άνθρωποι δεν υπέστησαν τις ίδιες συνέπειες εκ του κατακλυσμού, γι` αυτό άλλωστε το όνομα δεν εδόθη σ` όλους ούτε παρέμεινε όταν εξέλιπον τα φαινόμενα π.χ. της περιπλανήσεως αυτών ή της πενίας κ.ά., οπότε και εξηφανίσθη το όνομα «Λέλεγες». Ο Στράβων ακόμη εκ πλάνης ή άγνοιας του τρόπου ένεκα του οποίου εσχη-ματίσθη το όνομα «Λέλεγες», θεωρεί αυτούς «βαρβά-ρους», θεωρεί δε αρκετήν απόδειξι τούτου το γεγονός της αναμείξεώς των με τους Κάρες και ακόμη όσα ανα-φέρει ο Αριστοτέλης περί αυτών («ότι πλάνητες εζού-σαν από παλαιά με τους Κάρες»). Ο Όμηρος όμως ( Ιλ. Φ 86 ) αναφερόμενος στους «Λέλεγες» τους θεωρεί φιλοπόλεμους και ότι κατοικούν περί την Ίδη, δηλαδή στήν απόκρημνη Πήδασον και πλησίον του Σατνιόε-ντος ποταμού. « Ο Αριστοτέλης δίδει το όνομα των Λε-λέγων στους σημερινούς Λοκρούς και λέγει ότι οι Λέλε-γες είχαν καταλάβει και την Βοιωτία, επίσης ότι σ` ένα μέρος της Ακαρνανίας, κατώκουν Κουρήτες, στο δυτικό δε οι Λέλεγες» (Στράβων, «Γεωγραφικά « Ζ 321 -322 ). Τέλος κατά τον Ηρόδοτο ( Α 171): «Εισί δε τούτων Κάρες μεν απιγμένοι εις την ήπειρον εκ των νήσων το γάρ παλαιόν εόντες Μίνω κατήκοοι και καλεό-μενοι Λέλεγες είχον τας νήσους, φόρου μεν ουδέν υποτελέοντες, όσον δε εγώ δυνατός είμι <επί > μα-κρότατον εξικέσθαι ακοή, οι δε, όκως Μίνως δέοιτο, επλήρουν οι τας νέας». { Είναι δε εκ τούτων, Κάρες μεν μετακοίσαντες στην ήπειρο ( δηλ. Στην Μ. Ασία) εκ των νήσων (του Αιγαίου) κατά δε την αρχαιότητα όντες υπήκοοι του (βασιλέως της Κρήτης) Μίνωος και ονομαζόμενοι «Λέλεγες» διέμεναν στας νήσους χωρίς να πληρώνουν φόρους, καθ` όσον ηδυνήθην να πληρο-φορηθώ από παραδόσεις αρχαιότατες, αλλά οσάκις είχε ανάγκη ο Μίνως, παρείχαν τα πληρώματα στα πλοία του}.

Δεν θά αναγνώσω εκ νέου το όνομα «Λέλεγες», διότι ο σχηματισμός αυτού προήλθε από παρομοίωσι των θαμμένων στη λάσπη βοτσάλων, που τα φέρνει έκ νέου στο φώς τό κύμα ή η ροή του ποταμού, και των θαμ-μένων στη λάσπη του κατακλυσμού ανθρώπων, πού η άγνωστη βούλησι του Διός κράτησε στη ζωή και τους απέσπασε, για να τους αποδώση στον Δευκαλίωνα. Εδώ κλείνω το γράμμα Λ.

΄Οπως διαπιστώ-νουμε, ο Ηρόδοτος θεωρεί

ότι οι Κάρες είναι απόγονοι των νησιωτών « Λελέγων», οι οποίοι δεν

επλήρωναν φόρους στον βασιλέα της Κρήτης, παρ` όλον ότι ήσαν υπήκοοί του, και

η μόνη ανταπόδοσι ήταν η παροχή πληρωμάτων, οσάκις αυτό ήταν αναγκαίο για τα πλοία των Κρη-τών. Αυτοί οι Λέλεγες απήχθησαν (!!) και κατώκησαν στην Μ.Ασία, όπου τους ωνόμασαν Κάρες. Είναι εξ όλων αυτών των αναφορών, φανερό ότι η σύγχυσι η οποία επικρατεί στον καθορισμό του ονόματος

«Λέλεγες» οφείλεται στο ιστορικό κενό το οποίο προκάλεσε ο μεγάλος γεωλογικός

σπασμός, ο οποίος συνέβη την εποχή κατά την οποία μέγας βασιλεύς

ήταν ο Δευκαλίων.

Το Κράτος Εάλω Συνέχεια από την σελίδα 1


του στραβού το δίκαιο, για τέτοιους μας περνάνε, αλλά δεν μας το λένε. Και προς τιμήν τους είναι αυτό. Ξέρουν να κρατούν καλά τα προσχήματα. Όταν δηλαδή απευθύνονται σε μας δεν μας λένε όπως πραγματικά μας βλέπουν, δηλαδή «αγαπητοί ρωμιοί» ή «αγαπητοί χαχόλοι», αλλά «αγαπητοί Έλληνες» και μεις, αφού όλα αυτά τα χρόνια μας μετέτρεψαν σε ευκολόπιστους ρωμιό-υπήκοους, τους πιστεύουμε και χαιρόμαστε που μας απεκάλεσαν Έλληνες. Βέβαια το πό-σοι από εμάς καταλαβαίνουν την εννοιολογική σημασία της λέξης «Έλληνας» και πόσο έλληνες νιώθουν ή είναι, είναι ένα άλλο σπουδαίο θέμα για διεξοδική αναζήτηση και συζήτηση.

Το σίγουρο είναι, αν κρίνουμε από τις πράξεις μας, Έλληνες είμαστε μόνο στα χαρτιά ενώ σε όλα τ’ άλλα είμαστε ρωμιοί και χαχόλοι, ίσως να έχουν δίκαιο τελικά οι μαστροποί μας(πολιτικοί) που μας βλέπουν έτσι αλλά δεν μας το λένε. Γιατί μετά μπορεί να ξυπνήσει το θεριό ο Έλληνας από τον λήθαργο . Και τότε ουαί τοις ηττημένοις.

Δεν ξέρω, αγαπητοί συνέλληνες, εσείς πως αντιλαμβάνεστε τα τεκταινόμενα στην πατρίδα μας, αλλά εγώ θα σταθώ σε δύο γεγονότα που δείχνουν ξεκάθαρα την εικόνα ενός πολιορκημέ-νου και προδομένου κράτους.

1.Πέρυσι το υπερχρεωμένο και ξεπουλημένο ρωμαίικο κράτος μας, παρουσίασε δήθεν πλεό-νασμα και με υπεράνθρωπες προσπάθειες ο πρωθυπουργός έπεισε τους τοκογλύφους μας να το μοιράσουν στους ά- πορους. Αφού λοιπόν τους τα πήραν όλα μετά τους πέταξαν από ένα πεντα-κοσαράκι για το θεαθήναι. Η υποκρισία και η κοροϊδία σε όλο της το μεγαλείο. Αυτά δεν γίνο-νται σε υγιείς δημοκρατίες παρά μόνον σε δημοκρατίες της χαχολίας.

2. Τα μέσα μαζικής πλύσης εγκεφάλου μεταδίδουν: «συναγερμός στο Ζάππειο ενόψει της επικείμενης καθόδου της Τρόικας στην Αθήνα» και αναρωτιέμαι, Εφόσον όλα πάνε καλά, σύμ-φωνα πάντα με τους κυβερνώντες. Φέτος, μας λένε, θα έχουμε δυόμισι δις πλεόνασμα, και από του χρόνου θα μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας να ξαναβγούμε στις αγορές, και πλέον είμαστε έτοιμοι να βγούμε από τα μνημόνια...και αναρωτιέμαι. Γιατί κάθε φορά που είναι να κατέλθουν οι τροικανοί η κυβέρνηση του ανεξάρτητου ρωμαίικου κρατιδίου παθαίνει κολούμπρα;

Και τί συγκυρία. Έρχονται τις μέρες που το Έθνος προετοιμάζεται για τις εορταστικές εκ-δηλώσεις του ένδοξου ΟΧΙ στον φασιστικό ιμπεριαλισμό. Προετοιμαζόμαστε για να τιμήσουμε τους ανυπέρβλητους ήρωες του Έπους του ‘40. Λέτε να θέλουν να μας πουν με τον τρόπο τους, «πώς τολμήσατε και μας σταματήσατε τότε;



Στις 17 Δεκεμβρίου 1913 η Ιταλία και η Αυστροουγκαρία, δυστυχώς, εξυπηρετώ-ντας δικά τους συμφέροντα, με τοΠρωτό-κολλο της Φλωρεντίας δημιουργούν για πρώτη φορά το Αλβανικό κράτος, περι-έχοντας στα όριά του προς ενίσχυση της νεοϊδρυθείσης Αλβανίας και τη Βόρειο Ήπειρο. Από τότε το βόρειο τμήμα της Ηπείρου πέρασε στην ιστορία ως «Βό-ρειος Ήπειρος». Μάλιστα εκβιάζουν την Ελληνική κυβέρνηση να διαλέξει μεταξύ νησιών ανατολικού Αιγαίου και Βορείου Ηπείρου.

Το γεγονός αυτό ανάγκασε τον Βο-ρειοηπειρωτικό Ελληνισμό να ξεσηκωθεί προχωρώντας σε ένοπλη εξέγερση με αποκορύφωμα την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ της Βορείου Ηπείρου στις 17 Φεβρουα-ρίου 1914. Σχηματίσθηκε Κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Χρηστάκη Ζωγράφο και μέλη τους ηρωικούς Μητρο-πολίτες Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο, Βελλάς & Κονίτσης Σπυρίδωνα και Κορυτσάς Γερ-μανό. Υψώνεται η σημαία της Αυτονόμου Ηπείρου και ενταγμένος ο Βορειοηπειρω-τικός Ελληνισμός σε εθελοντικά αυτονο-μιακά σώματα & «ιερούς λόχους» ελευθε-ρώνει τη Βόρειο Ήπειρο υποχρεώνοντας τους Αλβανούς να υπογράψουν στις 17 Μαΐου 1914 ( δηλαδή σε 3 μήνες) το Πρωτόκολλο της Κερκύρας. Σύμ-φωνα με αυτό αναγνωρίζονταν αυτονομία και αυτοδιοίκητο της Βορείου Ηπείρου, ελευθερία σχολείων, γλώσσας, θρησκείας, επί πλέον δε το δικαίωμα να έχουν οι Βο-ρειοηπειρώτες δικό τους Στρατό και δική τους Χωροφυλακή. Ονομάζεται η περιοχή «Ήπειρος» περιλαμβανομένων και της Χειμάρρας, Αργυροκάστρου, Αγ. Σαράντα, Κολώνιας, Λεσκοβικίου, Πρεμετής, Κορυ-

τσάς κ.α. και οι κάτοικοι της ονομάζονται «Ηπειρώτες» και όχι «Αλβανοί». Η έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πο-λέμου και η έκρυθμη κατάσταση στην Αλβανία αναγκάζει τους Ευρωπαίους να επιτρέψουν την είσοδο του Ελληνι-κού στρατού για την αποκατάσταση της τάξης στη Βόρειο Ήπειρο. Έτσι στις 14 Οκτωβρίου 1914 ο Ελληνικός Στρατός ελευθερώνει για 2η φορά τη Βόρειο Ήπειρο. Η αυτονομιακή κυβέρ-νηση παραδίδει ευχαρίστως την εξουσία της στον ελευθερωτή στρατό. Η ένωση της Βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα ακο-λουθήθηκε από τη συμμετοχή 16 αντιπρο-σώπων της στη βουλή των Ελλήνων στις Ελληνικές εκλογές που πραγματοποιήθη-καν 1 χρόνο αργότερα. Ο διχασμός όμως, και η έλλει-ψη ομοψυχίας στην Ελλάδα (Βενιζέλου- βασ. Κωνσταντίνου), που είχε ως συνέ-πεια και την Μικρασιατική καταστροφή (1922), έδωσαν την ευκαιρία στους Ευρωπαίους προστάτες των Αλβα-νών να αποσπάσουν και πάλι τη Βό-ρειο Ήπειρο από τον εθνικό κορμό. Στη δεκαετία του 1920 ο αλβα-νικός εθνικισμός απέκοψε πραξικοπη-ματικά την Αλβανική Εκκλησία από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Προσπάθησε μάλιστα να επιβάλει ως λει-τουργική γλώσσα παντού την Αλβανική. (Κύριος εκπρόσωπος ο Αλβανός ψευδεπί-σκοπος από την Αμερική Φαν Νόλι). Στη δεκαετία του 1930 ο βασι-λιάς Ζιώγου επιτέθηκε εναντίον της Ελ-ληνικής παιδείας. Οι Βορειοηπειρώτες προσφεύγουν στο δικαστήριο της Χάγης και δικαιώνονται (1935). Στις 28 Οκτωβρίου 1940 στο πλευρό των Ιταλικών μεραρχιών εισέ-

βαλαν και δύο Αλβανικές εναντίον της Ελλάδος.Ο γενναίος, όμως, Ελληνικός στρατός προήλασε και πάλι νικηφό-ρα στη Βόρειο Ήπειρο και έγινε δε-κτός από τους Βορειοηπειρώτες ως ελευ-θερωτής. Για 3η φορά ελευθερώθηκε η Βόρειος Ήπειρος. Η ελευθερία αυτή κράτησε μέ-χρι τον Απρίλιο του 1941, οπότε με την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, ο Ελληνικός στρατός εγκατέλειψε και τη Βόρειο Ήπειρο. Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμί-ου Πολέμου και την ήττα του Άξονα, η Ελληνική Κυβέρνηση ζήτησε στη Διεθνή Διάσκεψη Ειρήνης των 21 Εθνών στο Παρίσι (30/08/1946) την ένωση της Βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα. Το ζήτημα παραπέμφθηκε - ύστερα από αντιδράσεις του Σοβιετικού Υπουργού Εξωτερικών Μολότωφ και άλλων κομ-μουνιστικών κρατών - στο Συμβούλιο Υπουργών των Εξωτερικών των Με-γάλων Δυνάμεων (Γαλλία, ΗΠΑ, Μεγ.Βρετανία, Ρωσία) που έγινε στη Νέα Υόρκη (4 Νοεμβρίου έως 12 Δεκεμβρί-ου 1946),. Το Συμβούλιο ανέβαλε τη λήψη αποφάσεων ως προς το Βορειοη-πειρωτικό για μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης με την Αυστρία και τη Γερμανία. Η συνθήκη ειρήνης με την Αυστρία υπογράφηκε στις 15 Μαΐου 1955 στην Βιέννη. Με την Γερμανία στις 12 Σεπτεμβρίου 1990 στην Μόσχα.Το Βο-ρειοηπειρωτικό ζήτημα εκκρεμεί και περιμένει τή λύση του.

Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα εκκρεμεί και περιμένει τη λύση του.

Οι τρεις απελευθερώσεις της Βορείου Ηπείρου

Τί ψυχή έχει ένα ($50) Πενηντάρικο;

Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες και υπο-στηριχτές του « Ελληνικού Δρόμου». Όπως αντιλαμβάνεστε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς για τόν Ελληνισμό ,προσπαθούμε κι` εμείς να συμβάλλουμε στη διατήρηση και με-τάδοση των ιδεών και αξιών του αρχαίου ελ-ληνικού πνεύματος και της ιστορικής αλήθειας των γεγονότων.

Δεν σκεφθήκαμε ποτέ να εμποροποιή-σουμε τον Ελληνικό Δρόμο, δεχόμενοι δια-φημίσεις. Βασιστήκαμε στις εθελοντικές μας δυνάμεις και στην οικονομική υποστήριξη των φίλων της εφημερίδας.

Ο Ελληνικός Δρόμος, κυκλοφορεί από

το έτος 2002 με τρεις χιλιάδες αντίτυπα σε κάθε έκδοση. Έχει στοιχίσει περισσότερο από εκατόν πενήντα χιλιάδες δολάρια και δι-ανέμεται δωρεάν στο Toronto και υπόλοιπο Ontario, Montreal, Quebec. και αποστέλλεται ταχυδρομικώς στον Καναδά, Ηνωμένες Πολι-τείες της Αμερικής, Αυστραλία και Ελλάδα.

Όσοι είναι συνδρομητές, παρακαλούνται για την

ανανέωση της συνδρομής των, όσοι δε, αγα-πούν την εφημερίδα και σκέπτονται ελληνικά, όπως οι φίλοι του Ελληνικού Δρόμου, μπο-ρούν να βοηθήσουν τον Ελληνικό Δρόμο με μια δωρεά για την συνέχιση της εφημερίδας μας.

Να είστε δε βέβαιοι, ότι με τον τρόπον αυτόν συμβάλλετε και σεις στην επιτυχία του έργου της εφημερίδας και να αισθάνεστε υπε-ρήφανοι για την εφημερίδα και την προσφορά σας.

«Εμοί εις άνθρωπος τρισμύριοι, oι δ’ανάριθμοι ουδ’ είς» Ηράκλειτος Εφέσιος



Μ « Τας δε μούσας τε και όλως την μουσικήν από του μώσθαι,ως έοικεν, και της ζητήσεώς τε και φιλοσοφίας το όνομα τούτο επωνόμασεν» (Πλάτων, «Κρατύλος» 406α) { Τις δε μούσες και γενικά την μουσική, όπως φαίνε-ται,ωνόμασε ( ο νομοθέτης) με τ` όνομα αυτό από το «μώσθαι» και την έρευνα και την φιλοσοφία }.

«Ως δ` ότ αν ωδινούσας έχη βέλος οξύ γυναίκας δριμύ, τότε προιείσι μογοστόκοι Ειλείθυιαι Ήρης θυγατέρες πικράς ωδίνας έχουσαι»

{Κι` όπως τις ετοιμόγεννες γυναίκες οι πόνοι σαν σου-βλερό βέλος κοφτερό κρατούν, που προαποστέλλουν οι ωδινοφόρες Ειλείθυιες της Ήρας θυγατέρες, πού κρα-τούν τους δυνατούς «μόγους» του τοκετού}. «Μογέω» σημαίνει κοπιώ, υποφέρω, πονώ, αλγώ, θλίβομαι. Είναι φανερό, ότι ο άνθρωπος, όταν υποφέρη από κάποια αιτία, θρηνεί, οδύρεται και τότε, έλεγαν, οι-μώζει, δηλαδή εκβάλλει κραυγή θρηνώδη. Ποιός δεν έχει σε κάποια στιγμή εκφράσει τον πόνο του με ένα παρατεταμένο «Μ....»; Αυτή η οι-μωγή, ο μ-όγος του τοκετού και το «Α» του νηπίου (ίδε γράμμα Α)έγιναν η ειδοποιός διαφορά μεταξύ ανδρός και γυναι-κός. Αυτό το «ΜΑ» έδωσε στην γυναίκα το όνομα της μητέρας (ματήρ: ο Δωρικός τύπος τού ονόματος). «Μα-τήρ» είναι η φέρουσα στον κόσμο με οι-μω-γάς, ωδίνας τον άνθρωπο. Από εδώ ξεκινά η πορεία του φθόγγου με σημασία «ΜΑ» στον χώρο τόσο του έλληνος λόγου όσο και στον ευρύτερον οικουμενικό. Αυτό είναι το «ΜΑΩ». Από την «ΜΑ»(ματήρ) αρχίζει ο «Α» (άνθρωπος) να μα-ν-θ-άνη, να ομιλή. Η μητέρα προκαλεί την προσοχή του νηπίου να βλέπη (θάω) την θηλή, το μέρος του μα-στού από όπου θα θηλάση το γάλα, ώστε να τραφή ο μικρός θεός. Γι` αυτόν άλλωστε τον λόγο το ρήμα «θάω» απέ-κτησε διπλή σημασία: του «βλέπω» και το «θηλάζω». Υπενθυμίζω στον αναγνώστη, ότι μέχρι στιγμής συνα-ντήσαμε δύο ρήματα, το «λάω» και το «θάω», με την σημασία θα προσθέσω, ότι και το «μάω» περιέχει την πρόκλησι του «ίδε», «νά!» διεγείροντας την επιθυμία, τον πόθο και επομένως το «σπεύδειν» για την ικανο-ποίησί των. Μήπως η επίδειξι του μαστού δεν προκαλεί την επιθυμία στο νήπιο, τον πόθο στον άνδρα και την σπουδή (σπεύδειν) και των δύο στον μα-στόν; Τεράστια η σημασία του έργου της «ΜΑ» στην σωμα-τική και πνευματική ανάπτυξι του νηπίου. Η μητέρα θα το διαθρέψη και θα το μά-θη να ομιλή, να χρησιμοποιή

Ας επικαλεσθώ λοιπόν

και εγώ την βοήθειαν των μουσών και ας αρχίσω το ερευνάν

(«μώσθαι») για το σύμφωνο «μω»( η εκφορά του «μυ» ή «μει» από τους Ίωνες)

από αυτό τούτο το όνομα «Μούσα» ή Δώρ. «Μώσα». Το θέμα «Μούσαι» έχω εκτεταμένα

αναπτύξει στο οικείο κεφάλαιο («Μουσεία Λό-γων»), όπου αναφέρθηκα στο ρήμα «μάω», του οποίου η ρίζα ΜΑ- διακλαδώνεται σε μεγάλη ποικι-λία εννοιών, τις οποίες ταξινομούν σε τρεις κυρίως ομάδες: (α) της σφοδρής επιθυμίας, πόθου, σύντονου σκοπού, (β) της εξάψεως του νου, διαταράξεως και (γ) της σκέψεως, εμμονής. Εγώ θα προσθέσω, ότι αυτή η ίδια ρίζα ΜΑ- είναι αρχέγονος φθόγγος και σημαίνει «μητέρα» («μα» έλεγαν οι Δωριείς και Αιολείς την μητέρα). Άς δούμε όμως για ποίους λόγους η «ΜΑ» (μήτηρ) έγινε «Μούσα». Η ιστορία του φθόγγου «ΜΑ» είναι τόσο πα-νάρχαια όσο και σημερινή. Διότι ο πόνος του τοκετού είναι ο μεγαλύτερος όλων των

πόνων και όμοιος σ`όλες τις εποχές. Άς αφήσουμε τόν Όμηρο να μας τον

περιγράψη (Ιλ.Λ 269- 271):


Εθνική αποκατάσταση, καθώς θεωρούσε το Ελληνικό Έθνος ένα από τα Ιστορικό-τερα της Ευρώπης. Σύμφωνα με τον Ροζέ Μιλλιέξ όταν ο Ουγκώ στις 25 Αυγούστου 1856 έλαβε την αλυτρωτική εφημερίδα του πατρινού δημοσιογράφου Ρηγόπουλου «Ελληνική σημαία» η οποία κυκλοφορούσε και στα Γαλλικά, τη διάβασε, όπως έγρα-ψε,«με θερμό ενδιαφέρον», τoν συνεχάρη ως «σημαιοφόρο της ελευθερίας» και τον ενεθάρρυνε να εξακολουθήσει να εργάζεται «για την ένωση των λαών», γιατί, όπως είπε: «στα πιο ένδοξα έθνη, στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στη Γαλλία, πέφτει η τιμή να δώσουν το παράδειγμα. Αλλά πρέ-πει να ξαναγίνουν κυρίαρχα. Πρέπει να ξαναβρούν το πρόσωπο τους. Πρέπει η Ελλάδα να ολοκληρώσει την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού, πρέπει η Ιταλία να απαλ-λαγεί από την Αυστρία, πρέπει η Γαλλία να γκρεμίσει την Αυτοκρατορία. Όταν αυτοί οι μεγάλοι λαοί θα βρεθούν έξω από τα σάβα-να τους, θα φωνάξουν: Ενωση! Ευρώπη! Ανθρωπότητα! Εδώ βρίσκεται το μέλλον: η φωνή της Ελλάδας θα είναι μια από εκείνες που θα ακουστούν περισσότερο». Και σημείωσε ακόμη: «Εδώ και ήδη πολ-λά χρόνια αγωνίσθηκα και πολέμησα για την απελευθέρωση της Ελλάδος• σας ευχαριστώ που το θυμάστε... Ας γίνουμε, άτομα και λαοί, όσο γίνεται λιγότερο εγωιστές και όσο γίνεται πε-ρισσότερο άνθρωποι. Ζητωκραυγάστε ‘’Ζήτω η Γαλλία! «,την ώρα που εγώ θα φωνάζω: «Ζήτω η Ελλάδα!»». Κατά την άποψη του Ουγκώ, δεν υπάρχουν μικροί και μεγάλοι λαοί. Είχε γράψει:« Έχω για όλα τα έθνη βαθύ σεβασμό κι όσο πιο μικρός είναι ένας λαός,τόσο ο σεβασμός μου είναι μεγαλύτερος». Το ενδιαφέρον του Ουγκώ για την ελεύθε-ρη πλέον Ελλάδα φάνηκε ιδιαίτερα και σε σχέση με το κρητικό ζήτημα και τις θυσίες των Κρητών για «Ένωση» που συγκλόνισε την Ευρώπη. Το διάστημα της Κρητικής Επανάστασης του 1866 – 1869 δημοσιεύει τρεις επιστολές υπέρ των Κρητών στον ευρωπαϊκό τύπο το Δεκέμβριο του 1866, το Φεβρουάριο του 1867 και το Φεβρουάριο του 1869, παρά το γενικότερο αρνητικό για τα ελληνικά ζητήματα κλίμα της εποχής. Η επανάσταση τους φαινόταν ότι δεν θα έφερνε το ποθητό για αυτούς αποτέλε-σμα, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τον Ουγκώ να γράψει την «Πρώτη Επιστολή στους Κρήτες», για να τους δώσει θάρρος καθώς σημείωσε ο ίδιος. Έγραψε μεταξύ άλλων: «Επιμένετε. Έστω και καταπνιγμένοι θα θριαμβεύσετε... Η κατάπνιξη μιας επανάστασης δεν σημαίνει καθόλου κατάργηση των αρχών της... Το δίκιο δεν καταποντίζεται. Κύματα γεγονότων το σκεπάζουν, αλλά ξαναπροβάλλει...Έλληνες της Κρήτης έχετε το δίκιο με το μέρος σας κι έχετε μαζί σας τη λογική. Να υπάρχει πασάς στην Κρήτη δεν το χωράει μυαλό ανθρώπου. Εκείνο που ισχύει για την Ιταλία, ισχύ-ει και για την Ελλάδα. Δεν μπορεί να δοθεί η Βενετία στη μία χωρίς να δοθεί

η Κρήτη στην άλλη. Δεν μπορεί η ίδια αρχή να λέει «ναι» στη μια και να αρ-νιέται στην άλλη... Στο μεταξύ το αίμα κυλάει κι η Ευρώπη το ανέχεται. Αρχίζει να το συνηθίζει... Να έχεις το ξίφος στο πλευρό και να παρακολουθείς ήρεμος τις σφαγές!... Το κρητικό ζήτημα έχει πια τεθεί. Θα λυθεί και θα λυθεί όπως όλα τα ζητήματα αυτού του αιώνα, προς την κατεύθυνση της απολύτρωσης. Η Ελλά-δα ακέραιη, η Ιταλία ακέραιη, πάνω από τη μια η Αθήνα, πάνω από την άλλη η Ρώμη, να αυτό που εμείς, Γαλλία, χρω-στάμε στις μάνες μας». Σε άλλο μήνυμα του προς τους σκλαβωμέ-νους Κρήτες,το 1867, ο Ουγκώ θα γράψει μεταξύ άλλων: «Η Κρήτη είναι η Ελλάδα. Υπολογίζετε σε εμένα ως συγγραφέα και πολίτη... Ανήκω στην Ελλάδα όσο και στη Ιταλία. θα έδινα για την Ελλάδα τους στίχους μου όπως ο Τυρταίος και το αίμα μου όπως ο Βύρωνας... Η ιερή σας πατρίδα έχει την πιο βαθιά μου αγάπη. Σκέφτομαι την Αθήνα όπως σκέ-πτεται κανείς τον ήλιο». Και υπέγραψε: «Ο αδελφός σας Βικτόρ Ουγκό». Η Ελλάδα προκάλεσε το ενδιαφέρον του Ουγκώ και σε άλλες περιπτώσεις. Κι επει-δή είναι επίκαιρο το ζήτημα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα στον τόπο από τον οποίο τα πήρε ο Ελγιν πρέπει να σημειωθεί ότι ο Ουγκώ ήταν ένας από τους πρώτους που εξέφρασε τον αποτροπιασμό του για το πολιτιστικό αυτό έγκλημα. Στην πολύπτυχη ωδή του «Στη θριαμβευτική Αψίδα» (A l’Arc de Triomphe) έγραψε (σ.σ. η απόδοση στα ελληνικά είναι του Κωστή Παλαμά): «Η Αθήνα λυπημένη είναι, κρύβει στου Παρθενώνα το μέτωπο του κανονιού και του Άγγλου τα σημάδια και των ναών της κλαίοντας τα ρημάδια, τον Έλληνα ονει-ρεύεται, της τέχνης το καμάρι, που σκόρπι-σεν εκεί όπου των Προπυλαίων υψώνεται γραμμένη η εικόνα, σκόρπισ’ εκεί με του δικού του του χεριού τη χάρη/κάτι πανώριο σα χαμόγελο του ανθρώπου». Ο θάνατός του, τέλος, είχε μεγάλο αντί-κτυπο στην Ελλάδα και στο σύνολό του σχεδόν ο ελληνικός Τύπος κάλυψε με λε-πτομέρειες το γεγονός της απώλειας του διακεκριμένου φιλέλληνα συγγραφέα, ενώ ο Εμμανουήλ Ροΐδης έγραψε μια συγκινη-τική νεκρολογία. Μάλιστα πραγματοποιή-θηκαν τελετές στην Αθήνα προκειμένου να τιμηθεί ο μεγάλος νεκρός αντίστοιχες με αυτές, που έλαβαν χώρα στη Γαλλία. Στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ουγκώ,το 1902, ο Παλαμάς από το βήμα του φιλολο-γικού συλλόγου «Παρνασσός» του αφιέ-ρωσε λίγους στίχους: «Σ’ εσένα ο ύμνος, που έσπειρες και λόγοι ξαναβλάστησαν η Ωδή,το Δράμα,η Σάτιρα,κ’ η επική Καλλιόπη. Από βοριά προφητικού και ανταρτικού το φύσημα/τρέμουν ακόμα ολόγιομοι τη Φαντασίας οι τόποι. Μα πρώτα απ’ όλα ευλογητός και παινε-μένος που έκραξες-Ω Μισολόγγι! Μπό-τσαρη! Κανάρη! Κρήτη! Ελλάδα!...»

defencenet.gr


ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ :Ένας υμνητής της Ελληνικής Εθνικής Ιδέας


Συνέχεια από την σελίδα 1126 Ιουνίου – 2 Ιουλίου 1944 : Εκκα-

θαριστικές επιχειρήσεις Γερμανών και Ταγμα-τασφαλιτών στην Κυνουρία Αρκαδίας και στο όρος Πάρνωνας εναντίον των ανταρτών του ΕΑΜ. Εκτελούν 202 πολίτες και συλλαμβάνουν άλλους 500.

1 Ιουλίου 1944 : Οι Γερμανοί απαγχονίζουν 50 κρατουμένους του στρατοπέδου Χαϊδαρίου στο Χαρβάτι Αττικής.

2 Ιουλίου 1944 : Εκτέλεση 50 ατόμων στα Σφαγεία της Θεσσαλονίκης.

6 Ιουλίου 1944 : Οι Ταγματασφαλίτες με επικεφαλής τον Ιωάννη Πλυντζανόπουλο πραγ-ματοποιούν μπλόκο στο Περιστέρι. Συλλαμβά-νουν περίπου 120 άτομα και εκτελούν 33.

6 Ιουλίου 1944 : Γερμανοί μαζί με Ταγμα-τασφαλίτες εκτελούν 200 άτομα στα Λιόσια Ατ-τικής.

21 Ιουλίου 1944 : Εκτέλεση 50 ομήρων από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου.

24 Ιουλίου 1944 : Σύλληψη περίπου 1700 Εβραίων των Δωδεκανήσων. Στη συνέχεια στάλ-θηκαν σε στρατόπεδα όπου εξοντώθηκαν σχεδόν όλοι.

3-22 Ιουλίου 1944 : Οι Γερμανοί μαζί με ένοπλους Έλληνες συνεργάτες τους (Τάγματα Ασφαλείας, Ε.Σ., ΠΑΟ κ.α.) κάνουν εκκαθαρι-στικές επιχειρήσεις στη Βόρεια Πίνδο. Εκτέλεση 161 πολιτών, καταστροφή 4450 οικιών, 5500 καλυβιών, μαντριών και αχυρώνων. Απερίγρα-πτη λεηλασία και συλλήψεις 427 ομήρων.

31 Ιουλίου 1944 : Οι κατακτητές εκτελούν 59 άτομα στα Καλύβια Αγρινίου.

9 Αυγούστου 1944 : Οι Γερμανοί ανακοί-νωσαν ότι εκτέλεσαν 50 άτομα στα βόρεια της Μάνδρας.

13 Αυγούστου 1944 : Οι Γερμανοί μαζί με Ταγματασφαλίτες πραγματοποιούν το μπλόκο της Καλαμαριάς. Εκτελούν 15 κατοίκους, χρησι-μοποιώντας κατάλογο ονομάτων που τους έδωσε η Χωροφυλακή.

17 Αυγούστου 1944 : Φθάνει τη νύχτα στην Κοκκινιά το μηχανοκίνητο τμήμα της Αστυ-νομίας με επικεφαλής το δωσίλογο Ν. Μπου-ραντά. Περί τους 3.000 βαριά οπλισμένους με πολυβόλα, όλμους, αυτόματα κτλ Γερμανούς και Έλληνες ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την περι-οχή. Επικεφαλής της τρομερής κτηνωδίας που θα εξε-λιχθεί σε λίγες ώρες είναι ο Ιωάννης Πλυντζα-νόπουλος(διοικητής των Ταγματασφαλιτών), ο ταγματάρχης Γιώργος Σγούρος και ο διοικητής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Νίκος Μπουραντάς. Οι Γερμανοί αρχίζουν να καί-νε τα σπίτια. Οι ταγματασφαλίτες μπαίνουν στα σπίτια και αρπάζουν ό,τι βρουν, καταστρέφουν, καίνε, βρίζουν και χτυπούν γυναικόπαιδα. Γύρω στις 8.00 π.μ. η πλατεία της Οσίας Ξένης, αλλά και οι γύρω δρόμοι, έχουν γεμίσει από κό-σμο. Περίπου 25.000 άτομα. Χωρίζονται κατά ομάδες σε πεντάδες με κενά μεταξύ τους για να μπορούν οι δήμιοι να υποδεικνύουν (να κατα-δίδουν) όποιον θέλουν. Η εντολή είναι να κάθο-νται γονατιστοί με ψηλά το κεφάλι. Η ζέστη είναι αφόρητη και αρκετοί λιποθυμούν. Όσες γυναίκες προσπαθούν να πλησιάσουν τους κρατούμενους προσφέροντάς τους λίγο νερό, κακοποιούνται

μπροστά σε όλους. Ο Ταγ-ματασφαλίτης Πλυντζανό-πουλος, που φοράει κάσκα και κρατά μαστίγιο, δίνει το γενικό πρόσταγμα. Ο Γ. Σγούρος με το γιο του Θεόδωρο Σγούρο που είναι ντυμένος τσολιάς, παίρνουν θέσεις. Στην πλατεία εμφα-νίζονται ελάχιστοι ρουφιά-νοι Κοκκινιώτες που φορούν μαύρες κουκούλες και έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους (για να μην τους αναγνωρί-σουν τα θύματα). Ο ρόλος τους είναι συγκεκριμένος, ως γνήσιοι προδότες υποδεικνύ-ουν στους Γερμανούς ποιους να εκτελέσουν. Οι προδότες Κιρκόρ Μπαταβιάν, Γρηγόρης Ιωαννίδης, Μπεμπέκογλου, Μεϊμάρης κ.α. αρχίζουν να υποδεικνύουν άτο-μα. Ο γνωστός χαφιές της Κοκκινιάς, Μπατρά-νης, διακρίνει μέσα στο πλήθος το λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου και με ειρωνεία τον χαιρετά και δίνει το σύνθημα. Αφού με την ξιφολόγχη του βγάζουν το μάτι και του σχίζουν τα μάγουλα, τον περιφέρουν ανάμεσα στο πλή-θος ζητώντας του να προδώσει τους συναγω-νιστές του. Η απάντηση του ΕΛΑΣίτη λοχαγού ήταν «Πατριώτες, σηκώστε το κεφάλι, μη φο-βάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν». Σέρνεται για να κρεμαστεί αναίσθητος. Λίγο πριν ξεψυχήσει ψέλλισε : «ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΕΚΔΙΚΗ-ΣΗ»!!!. Ακολουθεί ο γραμματέας της ΚΟΒ Κιλικιανών του Κ.Κ.Ε., Παναγιώτης Ασμάνης που τον κομ-μάτιασαν στην κυριολεξία καθώς τον έσερναν για εκτέλεση. Τον σκότωσε ο ίδιος ο Πλυντζανό-πουλος. Οι δοσίλογοι Βακαλόπουλος, Παρθενίου, Τσι-μπιδάρος, Τσανακαλιώτης, Τηλέμαχος, Μόρφης (της Ειδικής Ασφάλειας), Μητρόπουλος, Γκίνος μαζί με το λοχαγό Παπαγεωργίου και τον διερ-μηνέα Ανθόπουλο συνεχίζουν το έργο της ρου-φιανιάς με το δάχτυλο τεντωμένο : «Εσύ εκεί, κι εσύ εμπρός σήκω. Εσύ ο κομμουνιστής». Οι κουκουλοφόροι σαν τα φίδια σέρνονται μέσα στο πλήθος και διαλέγουν και ο δήμιος εκτελεί. Μέχρι να τους πάνε στον τόπο της εκτέλεσης τους βασανίζουν απάνθρωπα. Το Μαρτύριο τε-λειωμό δεν έχει. Τη στιγμή αυτή ξεχωρίζει ο ηρωισμός του Κώστα Περιβόλα ο οποίος, την ώρα που τον πάνε για εκτέλεση, ορμά πάνω στον Πλυντζανόπουλο και τον πιάνει από το λαι-μό, Ο δήμιος προλαβαίνει και τον εκτελεί επί τό-που. Σωρός τα πτώματα, τσουβαλιασμένα το ένα πάνω από το άλλο. Οι Γερμανοί δίνουν διαταγή στους («Έλληνες») κουκουλοφόρους να σκυλέ-ψουν τους νεκρούς. Τα κτήνη ορμούν πάνω στα κουφάρια των εκτελεσθέντων και αρχίζουν να τους παίρνουν ότι αντικείμενα αξίας είχαν πάνω τους (ρολόγια, δαχτυλίδια , βέρες κ.α.). Δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν το αποτρόπαιο ανοσιούργημά τους και οι ίδιοι οι Γερμανοί εκτέ-λεσαν ορισμένους από αυτούς επί τόπου. Ανάμε-σα σ΄ αυτούς ήταν και οι προδότες Μπατράνης και Μπεμπέκογλου. Το απόγευμα, περίπου 8000 Κοκκινιώτες όμηροι οδηγούνται στο στρατόπε-δο του Χαϊδαρίου. Τα διάφορα ιστορικά βιβλία αναφέρουν ότι οι εκτελεσθέντες στο μπλόκο της Κοκκινιάς ήταν 300 – 315 άτομα.

Δαμάστα, 21 Αυγούστου 1944 : Οι Γερ-


17 Οκτώβρη 1941 : οι Γερμανοί κύκλωσαν τα χωριά Ανω και Κάτω Κερδύλλια της επαρχίας Νιγρίτας του Νομού Σερρών και εκτέλεσαν 222 άρρενες κατοίκους από 15 έως ...

μανοί εκτέλεσαν στις 21 Αυγούστου 1944 τους 30 πιο μάχιμους άνδρες του χωριού στη θέση «Κερατίδι». Στη συνέχεια εκκένωσαν και ισοπέ-δωσαν το χωριό.

8 Σεπτεμβρίου 1944 : Εκτελούνται στη Θεσσαλονίκη 8 Εβραίοι.

14 Σεπτεμβρίου 1944 : Οι Έλληνες συνερ-γάτες των Γερμανών πραγματοποιούν μαζική σφαγή στα Γιαννιτσά, δείχνοντας όλη τους τη βαρβαρότητα. Τα ελληνικά ένοπλα σώματα του Φριτς Σούμπερτ και του γερμανόφιλου Γεωργίου Πούλου συλλαμβάνουν κατοίκους της πόλης. Κάποιους τους εκτελούν σε μια αποθήκη, ενώ τους περισσότερους τους εκτελούν και τους ρί-χνουν σε ένα μεγάλο τάφο. Το θλιβερό περιστα-τικό συνέβη λίγο πριν την απελευθέρωση των Γιαννιτσών, τη στιγμή που όλα τα τμήματα του 30ου και 16ου συντάγματος του ΕΛΑΣ απουσί-αζαν από την περιοχή καταδιώκοντας τους Γερ-μανούς κατακτητές στην υποχώρησή τους. Τότε, οι ένοπλοι Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών, με επικεφαλείς τους Πούλο, Σκαπέρδα και Σία-ρη βρίσκουν την ευκαιρία και διαπράττουν στα Γιαννιτσά ένα από τα πιο φρικιαστικά κακουργή-ματά τους. Από τα βαθιά χαράματα μπλοκάρουν την πόλη των Γιαννιτσών και ως το μεσημέρι, με βρισιές, απειλές και ξυλοδαρμούς, συγκεντρώ-νουν περίπου 3.000 άνδρες από 12-80 ετών στο προαύλιο του Α’ δημοτικού σχολείου. Βγάζουν από το πλήθος των συλληφθέντων περίπου 10 μελλοθάνατους τους οποίους βάζουν στο διπλα-νό οικόπεδο, να ανοίξουν έναν τεράστιο τάφο διαστάσεων 4χ6 και ύψους 2,5 μέτρων και μέχρι το σούρουπο κάτω από την επιστασία του Γερ-μανού Σούμπερτ σφαγιάζουν μέσα κι έξω από τον σκαμμένο τάφο με πρωτάκουστη θηριω-δία. Υπολογίζεται ότι δολοφονήθηκαν 75 με 104 άτομα.

30 Σεπτεμβρίου 1944 : Οι Ιταλοί εκτε-λούν 49 άτομα στην Παραμυθιά της Ηπείρου.

Σεπτέμβριος 1944 : Γερμανικές μονάδες μαζί με ένοπλα τμήματα Ελλήνων συνεργατών τους εισέβαλαν στο χωριό Χορτιάτης. Το Τάγμα του Σούμπερτ σκόρπισε τον τρόμο. Συνολικά έκαψαν πυροβόλησαν ή έσφαξαν 146 άτομα, εκ των οποίων οι 109 ήταν γυναίκες. Οι περισσότε-ροι από τους δολοφονηθέντες κάηκαν ζωντανοί στο φούρνο του χωριού.

Τι απέγιναν τα οργισμένα νιάτα της επα-νάστασης;

ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΡΓΟΝ ΕΣΤΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ





σωστά τα γλωσσικά του «εργαλεία», ώστε να μι-μη-θή σωστά τους ήχους πού ακούει από αυτήν και να αντι-ληφθή την σημασία τους, ώστε να είναι έτοιμο μεγα-λώνοντας να συνεννοηθή με τους άλλους της ομάδος, που κινούνται γύρω του. Αυτός υπήρξε ο λόγος για τον οποίο η πρώτη γλώσσα του ανθρώπου ωνομάστηκε «μητρική». Από την ανάγκη της «ΜΑ» ο μικρός θ-εός θα κατέλθη για να κάνη τα πρώτα βήματα στον ο-ίκον του, τον μικρόν ο-ικογενειακό χώρο, και μετά ο θεός θα τρέξη, θα γίνη θοός μαζί με τους άλλους, τους θη-ρευτάς, και θα «μάθη» τον πέριξ αυτού ο—ρίζοντα, τα ο-ύρεα και τον ο-υρανό. (Στό γράμμα Ο θα αντιληφθού-με τις σημασίες αυτές }.

Αυτή η φυσική τοποθέτησι της γυναικός, η οποία υπηρετεί τον νόμον της δημιουργίας, του γίγνεσθαι, η οποία γίνεται ορατή απ` την στιγμή της συλλήψε-ως, για να ολοκληρωθή με τις ωδίνες του τοκετού, προκάλεσε ισχυρές ψυχικές και νοητικές διεργασίες και εξ αυτών ανεπήδησε η ιερότης του έργου της. Η «ΜΑ» ήταν πρόσωπο ιερό, η «ΜΑ» έγινε ο ιερός όρκος («Μα τον Δία!»).Και άς προσέξουμε κάι τούτο: Είναι η «ΜΑ» η μη-τέρα, εκείνη που θα καθησυχάση τον μικρό θεό όχι μόνο από την πείνα, αλλά και από τους φόβους της νύκτας, «μέλποντας», μιμουμένη διά ψιθύρων ήχους μελωδικούς, που θα φέρουν τον ύπνο στα μάτια.

Θα κλείσω το γράμμα Μ με μια συνοπτική αναφορά στις αναλύσεις του συμφώνου από το λεξικό. Οι αναλύ-σεις είναι πάντοτε αναγκαίες, διότι συμπληρώνουν την κλίμακα των σημασιών ή μεταβολών του φθόγγου «Μ». Για το Μ λέγει το λεξικό:

Είναι το χειλεόφωνον υγρόν {γιατί;} το αντιστοιχούν προς το β -εν απάσαις ταις Ινδοευρωπαικαίς γλώσ-σαις το «μ» παραμένει αμετάβλητον. { Βεβαίως απορρίπτω τον όρο «Ινδοευρωπαικαίς», αλλά ερω-τώ, γιατί έστω και στις χαρακτηριζόμενες δι` αυτού του όρου γλώσσες το «μ» παραμένει αμετάβλητο; Είναι λόγος ανερμήνευτος; Είναι συμβατικός ;}. Εις Αιολείς το μ εις π, π.χ. όππα-όμμα, πεδά-μετά, επίσης εις β π.χ. μεμβρός-βεμβρός,βροτός, μορτός.Εις «ν» παρά Δωρεύσι. Το «μ» διπλασιάζεται μετά τα «α» και ευ εν συνθέσει π.χ. άμμορος, ευμμελίης. Επίσης εν μέσω λέξεως χάριν ευφωνίας π.χ. φιλομ-μειδής κ.λ.π.

Και είναι αυτή που αργότερα θα ερμηνεύση, μιλώντας για τα περασμένα στον μικρό θεό, το μικρό ή το μεγαλο παρελθόν, τους αγώνες του πατέρα και των άλλων, των μεγάλων του οίκου του και θα τον παροτρύνη να αντιληφθή τις συνήθειες που επικρατούν, ώστε να κατα-νοήση όσα συμβαίνουν γύρω του και όσα θα συμβούν και την επόμενη ημέρα, όταν πάλι ο ήλιος θα υψωθή άνω των ορέων στον ου-ρανό. Έτσι η γνώσι των «πρό τ` εόντων των τε εόντων» καθιστούσε ικανό τον μικρό θεό να αντιληφθή την σημασίαν των εθίμων, των οικογενειακών κανόνων και να γίνη άξιος να «μα-ντεύη» απ` τα απλά πράγματα τα μέλλο-ντα να συμβούν («τά τ` εσσόμενα»). Αυτοί είναι τέλος οι λόγοι που το ρήμα «μάω» και η ρίζα ΜΑ-, όπως λέγουν χωρίς όμως να το αιτι-ολογούν οι γραμματικοί, διακλαδώνεται σε με-γάλη ποικιλία εννοιών. Και είναι εύκολο τώρα, να καταλάβουμε τους λόγους, για τους οποίους εταξινόμησαν αυτή την διακλάδωσι υπό τρεις κυρίως διαιρέσεις, τις οποίες ανέφερα στην αρχή. Άς δούμε τις γνωστές μας και σήμερα λέξεις που δίδει το λεξικό εκ της ρίζας ΜΑ-: Μέ-νος=δύναμις, ισχύς, μαίομαι=προσπαθώ, ζητώ, ερευνώ. Μαιμάω=επιθυμώ σφοδρώς, κινούμαι. Μέμονα=ποθώ, αγωνίζομαι. Και ακόμη μαστήρ, μαστεύω,μαστροπός, μαζεύω, μήτις, μανθάνω, μαίνομαι, μάντις μανία, Μούσα, μήνις, μένω, μνήμη κ.ά.

ρατζά. Μετά από ολοήμερη μάχη, οι ελληνι-κές δυνάμεις κατάφεραν να απωθήσουν τους Γερμανούς στο ύψωμα Γκολιαμά ανάμεσα στο χωριό Κλειδί και το λόφο Λουτρών.

8 Απριλίου

Στις 6:00 το πρωί της 8ης Απριλίου το οχυρό Ρούπελ δέχτηκε νέο σφοδρό βομβαρ-δισμό από την αεροπορία και το πυροβολικό, που συνεχίστηκε όλη την ημέρα. Οι Γερμανοί του ΙΙΙ/125 τάγματος ετοιμάστηκαν για νέα επίθεση με τρεις ομάδες εδάφους και μία διμοιρία σκαπανέων. Για το σκοπό αυτό ενι-σχύθηκε με δύο διμοιρίες του 13ου και 14ου λόχου. Οι απώλειες του οχυρού την ημέρα αυτή ήταν ένας νεκρός και τέσσερις τραυ-ματίες οπλίτες ενώ οι υλικές ήταν ελάχιστες. Σημαντικές, αντίθετα, ήταν οι απώλειες του εχθρού.

Ενέργειες για την εξουδετέρωση των Γερμανών στα νώτα του Ρούπελ.

Πιο σοβαρή ήταν η κατάσταση στα νότια του οχυρού αφού το ΙΙ/125 τάγμα ενισχύθη-κε από την κάθοδο των γερμανών δυνάμεων της 5ης Ορεινής Μεραρχίας στα δυτικά του Στρυμόνα.

Η κατάσταση χειροτέρεψε για την ελληνι-κή πλευρά γιατί η Ομάδα Μεραρχιών διέταξε τα τάγματα του 41 Συντάγματος Πεζικού να επιστρέψουν στης αρχικές τους θέσεις μάχης. Η κατάσταση ήταν κρίσιμη καθώς η επόμενη προγραμματισμένη ενέργεια ήταν η διάβαση του Στρυμόνα από την 5η Ορεινή Μεραρχία.

9 ΑπριλίουΤο οχυρό Ρούπελ υπέστη βομβαρδισμούς

πυροβολικού και αεροπορίας και την ημέρα αυτή. Μέχρι το μεσημέρι οι βομβαρδισμοί ήταν μικρής έντασης αλλά από τις 14:00 με-τατράπηκαν σε σφοδρούς. Στις 12:30, όμως, όταν επρόκειτο να εφορμήσουν τα τμήματα κρούσης, το ελληνικό πυροβολικό εξαπέλυσε στους χώρους εξόρμησης το φονικό πυρ και προκλήθηκαν πολλές και βαριές απώλειες στους Γερμανούς. Μετά από αυτό τα γερμα-νικά τμήματα άρχισαν να οπισθοχωρούν. Οι απώλειες του οχυρού ήταν πέντε νεκροί και έντεκα τραυματίες. Στις 17:00 προσήλθαν Γερμανοί κήρυκες για να γνωστοποιήσουν την συνθηκολόγηση του ΤΣΑΜ ζητώντας την παράδοση του οχυρού.

Ο διοικητής του, Ταγματάρχης Γεώργι-ος Δουράτσος απάντησε ότι τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται και ότι θα συνεχίσει τον αγώνα στερούμενος άλλων διαταγών. Ο κήρυκας διαβεβαίωσε στην

Η Μάχη στο Οχυρό Ρούπελ.

στρατιωτική του τιμή ότι δεν επρόκειτο για απάτη και όρισε συνάντηση για την 6:00 της επόμενης 10/4. Το οχυρό επικοινώνησε με τη Μεραρχία όπου κοινοποίησε την συνθηκολό-γηση. Η αντίδραση των ανδρών του οχυρού ήταν ότι ο αγώνας έπρεπε να συνεχιστή. Την επομένη 10 Απριλίου 1941 έλαβε χώρα η πα-ράδοση του οχυρού. Τα γερμανικά τμήματα "μας εσεβάσθησαν και μας ετίμησαν", σύμ-φωνα με την έκθεση Πλευράκη. Έξω από το οχυρό ήταν παραταγμένο γερμανικό τμήμα και απέδωσαν τιμές. Ο εντεταλμένος για την παραλαβή του οχυρού Γερμανός αξιωματι-κός συγχάρηκε τον διοικητή του, Ταγματάρχη Γεώργιο Δουράτσο, διαβεβαιώνοντας τα συγ-χαρητήρια και το θαυμασμό των ανωτέρων του. Τόνισε μάλιστα ότι για τους Γερμανούς αποτελούσε τιμή και υπερηφάνεια ότι είχαν ως αντίπαλο έναν τόσον ηρωικό στρατό. Σχετικά με τις απόλυες των εμπολέμων στον αριστερό υποτομέα του Συγκροτήματος Σιδη-ροκάστρου, ο Πλευράκης σημειώνει στην έκθεση του: "Αι απώλειαι ασήμαντοι έναντι τοιούτου αγώνος ώστε περιορισθεί σε 4 νε-κρούς αξιωματικούς και 40 άνδρες τραυματί-ες 2 αξιωματικοί και 150 άνδρες. Απεναντίας του αντιπάλου βαρύτατες ως μαρτυρούν τα υπάρχοντα νεκροταφεία και ας αποσιωπώ διά λόγους σκοπιμότητος".

Το ΟΧΙ του Σαράντα

Στην ιστορία των λαώνσύμβολο θα' ναι πάνταοι Έλληνες, το ΟΧΙ τους

κι ο Οκτώβρης του Σαράντα!

Τ' αηδόνι απ' την Ανατολήκαι τα πουλιά απ' τη Δύση,

σ' όλο τον κόσμο τραγουδούνκι οι ουρανοί αντιλαλούν.

Πως πάλι η `Ελλάδα μια φοράτο δρόμο για τη Λευτεριά,το δρόμο για τη Λευτεριάστον άνθρωπο θα δείξει!

Στης Αλβανίας τα βουνάκι απάνω στ' άσπρο χιόνι,

της νιότης και της λεβεντιάςο ανθός με το αίμα της καρδιάς.

Γράφει πως πάντα εδώ θα ζειτου Λεωνίδα η ψυχήτου Λεωνίδα η ψυχή

και του Κολοκοτρώνη.

Σπύρος Παναγιωτόπουλος


ΔΙΣΤΟΜΟ 10 Ιουνίου 1944 1944. Η ελληνική Εθνική Αντίσταση με-τρά μια σειρά από επιτυχίες σε όλα τα επίπεδα. Η πλειοψηφία του λαού συμ-μετέχει στο ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ σε όλες σχεδόν τις περιοχές της χώρας σημειώ-νει νίκες επί των Γερμανών ναζί. Από το Μάη του 1944 έχει δημιουργηθεί η ΠΕΕΑ (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης), γνωστή και σαν Κυ-βέρνηση του βουνού, και έχουν αρχίσει να οικοδομούνται και να λειτουργούν οι νέοι θεσμοί λαϊκής εξουσίας στις απε-λευθερωμένες περιοχές. Είναι φανερό ότι η πολυπόθητη απελευθέρωση δεν θα αργήσει. Στην Ευρώπη τα πράγματα δεν είναι καλύτερα για τους Γερμανούς. Τα γερμανικά στρατεύματα στη Σοβιετική Ένωση υφίστανται καθημερινά τα ανε-λέητα χτυπήματα του Κόκκινου Στρατού και φαίνε-ται ότι το παιχνίδι έχει χαθεί για το γερμανικό φα-σισμό. Οι ναζί στην Ελλάδα, γνωρίζοντας ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες και ότι γρήγορα θα αναγκά-ζονταν να αποχωρήσουν, είχαν αρχίσει εδώ και μήνες να υλοποιούν σχέδιο μαζικής εξόντωσης άμαχου πληθυσμού. Ηδη από τα τέλη του 1942 υπήρχε διαταγή του στρατάρχη Κάιτελ με την οποία άνοιγε ο δρόμος για μαζικά εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού λαού: «Ο εχθρός έχει ρίξει στο συμμοριτοπόλεμο φανα-τικούς μαχητές, οι οποίοι έχουν εκπαιδευτεί από τους κομμουνιστές και δεν σταματούν μπροστά σε καμιά πράξη βίας. Αυτό που παίζεται εδώ είναι περισσότερο κι από αγώνας επιβίωσης. Η σύ-γκρουση αυτή δεν έχει τίποτε να κάνει με τη στρατιωτική τιμή ή με τις αποφάσεις των Συμβά-σεων της Γενεύης. Αν αυτός ο αγώνας εναντίον των συμμοριών, στην Ανατολή και στα Βαλκάνια, δεν διεξαχθεί με τα πιο ωμά μέσα, οι δυνάμεις που διαθέτουμε μπορεί στο προσεχές μέλλον να μην αρκούν για να επιβληθούν σ’ αυτή τη μάστι-γα. Γι’ αυτό οι μονάδες έχουν την άδεια και την εντολή σ’ αυτό τον αγώνα να λάβουν οποιαδήποτε μέτρα, χωρίς περιορισμούς ούτε και προς τις γυ-ναίκες και τα παιδιά, αν αυτά τα μέτρα είναι ανα-γκαία για την επιτυχία. Ανθρωπιστικές επιφυλά-ξεις οποιουδήποτε είδους αποτελούν έγκλημα εναντίον του γερμανικού έθνους... Διαταγές του στρατάρχη Κάιτελ (βάσει εντολών του Χίτλερ) 6 Δεκεμβρίου 1942» Έτσι, με τη βοήθεια των Ταγμάτων Ασφαλείας, οι Γερμανοί ξεκίνησαν μια άνευ προηγουμένου επι-

χείρηση μαζικών εκτελέσεων που η λέξη κτηνω-δία θα ήταν λίγη για να τις περιγράψει. Από τα μέσα του 1943 ως τα μέσα του 1944 οι “επιδόσεις” τους ήταν απίστευτες. Σφαγή 106 κρατουμένων στο Κούρνοβο, εκτέλεση 317 κατοί-κων στο Κομμένο Άρτας, σφαγή 700 γυναικόπαι-δων στο Βιάνο της Κρήτης, πυρπόληση των Κα-λαβρύτων και θάνατος περισσότερων των 1.000 κατοίκων, εκτέλεση 50 κατοίκων του Χαϊδαρίου σε αντίποινα για την εκτέλεση του υπουργού εργασί-ας Καλύβα, σφαγή στην Κατράνιτσα (Πύργος) της Δυτικής Μακεδονίας με την πυρπόληση όλων των σπιτιών και τη δολοφονία 640 αμάχων, εκτέλεση 233 παιδιών και γυναικών στην Κλεισούρα της Καστοριάς, πυρπόληση του Μεσόβουνου (τρεις φορές) και εκτέλεση 150 αμάχων κ.ά. Και η ανα-φορά γίνεται μόνο στον άμαχο πληθυσμό, γιατί οι μαζικές εκτελέσεις αιχμαλώτων ανταρτών ήταν στην ημερήσια διάταξη. Η 10η Ιουνίου του 1944, όμως, με τη σφαγή των κατοίκων του Διστόμου, έμεινε στην ιστορία σαν η μέρα που πραγματοποιήθηκε ένα από τα πιο στυ-γερά εγκλήματα των ναζί στην Ελλάδα, ημέρα που η θηριωδία και η βαρβαρότητα ξεπέρασαν κάθε όριο. Το πρωί της μέρας εκείνης, μια φάλαγγα Γερμανών ξεκίνησε από τη Λιβαδιά προς την Αράχοβα, στα πλαίσια των εκκαθαριστικών επι-χειρήσεων που έκαναν σε όλη τη Στερεά Ελλάδα. Περνώντας από το Δίστομο, το λεηλάτησαν και κατευθύνθηκαν προς τα Στείρα, ένα χωριό όπου υπολόγιζαν ότι θα αιφνιδίαζαν τους αντάρτες του ΕΛΑΣ. Όμως ο αιφνιδιασμός ήταν των Γερμανών, που δέχτηκαν σφοδρή επίθεση από ένα λόχο ανταρτών, με αποτέλεσμα να υποχωρήσουν, με σημαντικές απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες.

Οι Γερμανοί, θεωρώντας ότι για τον αιφνιδιασμό ευθύνονταν κάτοικοι του Διστόμου που ειδοποίη-σαν τον ΕΛΑΣ, επέστρεψαν στο Δίστομο και επι-δόθηκαν σε μια πρωτοφανή θηριωδία. Εκτέλεσαν περισσότερους από 200 κατοίκους, από τους οποίους 20 ήταν βρέφη, 45 παιδιά και 42 υπερή-λικες. Εκτός αυτών, δεκάδες ήταν οι άμαχοι που σκότωσαν στη διαδρομή για το Δίστομο. Στο τέλος σκότωσαν μέχρι και τα ζώα και πυρπόλησαν ση-μαντικό τμήμα του χωριού. Δεν τους ικανοποίησε όμως ο θάνατος των αμάχων. Τα ανθρωπόμορφα κτήνη κατα-κρεούργησαν τα ίδια τα πτώματα. Η φρίκη ήταν απίστευτη. Πολλά βρέφη στραγγαλίστηκαν. Ανήμποροι γέροι πυρο-βολούνταν ξανά και ξανά. Τους μαθητές τους εκτέλεσαν στην αίθουσα του σχολεί-ου. Ακόμα και τις εγκύους, αφού τις σκότω-ναν, τις ξεκοίλιαζαν για να διαμελίσουν τα έμβρυα. Οι δρόμοι του Διστόμου είχαν κοκ-κινίσει από το αίμα των κατοίκων του και

στα δέντρα του δρόμου που οδηγούσε στο χωριό κρέμονταν δεκάδες νεκρά κορμιά.

Ο Eλβετός George Wehrly ήταν υπεύθυνος της αποστολής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού που κατέφθασε στο Δίστομο. Η μαρτυρία του είναι αποκαλυπτική: “…Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, διό-τι πολλά θύματα βρίσκονται ακόμα διασκορπισμένα στα χωράφια και στους δρόμους… Παντού συναντούσα μεγάλες κηλίδες αίματος, ανακατω-μένες με γυναικεία μαλλιά, παιδικά παπούτσια, σκισμένα ρούχα και σκε-πάσματα. Οι στρατιώτες, σύμφωνα με τους αυτόπτες, κυνηγούσαν ανελέ-ητα τους ανθρώπους από δωμάτιο σε δωμάτιο και δεν λυπήθηκαν ούτε παι-διά, ούτε γυναίκες, ούτε γέρους. Μόνο όσοι κατάφεραν να τραπούν σε φυγή ή κρύφτηκαν διέφυγαν τη σφα-γή. (…) Παιδιά ως και πέντε ετών βρέθηκαν με κομμένα τα λαρύγγια ή στραγγαλισμένα. Πολλές νέες γυναί-κες βιάστηκαν και εν συνεχεία ξεκοι-λιάστηκαν”. Η είδηση της σφαγής μεταδόθηκε αμέ-σως σε όλο σχεδόν τον κόσμο, προκα-λώντας αντιδράσεις και αισθήματα απο-τροπιασμού. Ακόμα και ο κατοχικός, δωσίλογος πρωθυπουργός Ι. Ράλλης διαμαρτυρήθηκε στη γερμανική στρατι-ωτική Διοίκηση. Η Διοίκηση των Γερμα-νών προσπάθησε να δικαιολογηθεί με το ότι μέσα στο Δίστομο βρίσκονταν κρυμμένοι αντάρτες και δεν μπορούσαν να αποτρέψουν το θάνατο κάποιων αθώων. Στις εφημερίδες της 9ης Ιούλη 1944 οι γερμανικές αρχές ανακοίνωσαν ότι: “ο θάνατος αριθμού τινός γυναικών και παιδιών υπήρξεν αναπόφευ-κτος…”. Αν αυτό μας θυμίζει κάτι από “παράπλευρες απώλειες” που πολύ συχνά επικαλούνται οι Αμερικάνοι σή-μερα είναι γιατί, αν και πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε, οι γερμανοί ναζί βρή-καν πολύ καλούς μαθητές στο πρόσω-πο των Μπους, Ράμσφελντ κ.λπ. Ο διοικητής του λόχου που διέπραξε τη σφα-γή, Φ. Λάουτενμπαχ, ισχυρίστηκε ότι δέχτηκε επίθεση με βαριά όπλα από την κατεύθυνση του Διστόμου, κάτι που γρήγορα διαψεύστηκε.

ΔΙΣΤΟΜΟ 1944


Την Πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω!

Με τις λίγες αυτές παρατηρήσεις ετελείωσα με το σύμ-φωνο Μ και αμέσως θα δώσω μερικά παραδείγματα των σημασιών του Μ στην δομή των ελληνικών λέξεων. Μα: μόριο εν χρήσει επί ισχυρής διαμαρτυρίας και όρκου, π.χ. «ναι μα τόδε σκήπτρον» { Ιλ.Α 234: ναι μα ετούτο το σκήπτρο}. Δεν νομίζω, ότι χρειάζεται ερμηνευ-τική ανάλυσι. Μα: συντετμημένος Αιολ. και Δωρ. Τύπος αντί του μάτηρ, π.χ. μα, γα κ.λ.π. Άνευ σχολίων. Θά προχω-ρήσω με τη λέξι «μαινάς», διότι δι` αυτής εδηλώθησαν έννοιες με αντιφατικές ή και ακατανόητες σημασίες. Άς δούμε τη λέξι:

Ας γυρίσουμε και πάλι πίσω στα σπήλαια («ναούς», τις πρώτες κατοικίες των θηρευτών ελλόπων) ή στα περιτοιχισμένα με πέτρες μαντριά, τους οίκους των κτηνοτρόφων, των «ελλών κυκλώπων». Είναι υπό της ιατρικής επιστήμης αποδεκτό, ότι ή γυναίκα, διαφέρου-σα και κατά τον σκελετό, το κρανίο, την θωρα-κική κοιλότητα, τους μυς, τους σφυγμούς, την θερμοκρασία κ.ά., έχει ταυτοχρόνως νευρικό σύστημα που επη-ρεάζεται πιο εύκολα, αλλά και αντοχή στον πόνο μεγαλύτερη του ανδρός όπως και στο κρύο, μικρότερη συγκέτρωσι και ενότητα των διανοητικών δυνάμεων κ.λ.π. Τέλος δε από παθολογική άποψι εκτός από τις καθαρά γυναικολογικές παθήσεις, η γυναίκα παθαί-νει πιο συχνά υστερία και άλλες νευρικές διαταραχές, πού πηγάζουν από το γεννητικό σύστημα αλλά και εκ της ευκολίας με την οποία μετατρέπεται μια ψυχική διαταραχή ή ερέθισμα, π.χ. φόβος, θάνατος, αρρώστια, αρπαγή, φωτιά πλημμύρα κ.ά., σε σωματική εκδήλωσι, που δύναται να φθάση, αρχίζοντας από φωνές («στριγγλιές»), σε παράλυσι λι-ποθυμική ή και άμυνα μέχρι θανάτου, όταν μάλιστα προασπίζη την οικογένειά της και τον οίκο της. Αυτές οι σωματικές εκδηλώσεις και οι «στριγγλιές» (παρακλήσεις ή ύβρεις ή αγωνίας ψυχικής ξεσπάσματα) συνιστούν, θά έλεγα, το συνοπτικό περιεχόμενο της έν-νοιας «μαινάς». Σ` αυτόν τον χαρακτηρισμό προστίθεται και η κατάστασι του σεξουαλικού οργασμού, η οποία σε μερικές περιπτώσεις ήταν δυνατόν να εμφανίση ακόμη έντονες διαθέσεις σαρκοβόρου ζώου ή προσκλήσεις προς άλλες, για να συμπράξουν σε ερωτικά όργια. Πρέπει τέλος να τονίσω, ότι σημείον αναφοράς χαρακτηρίζον την «μαινάδα» γυναί-κα ήταν ο ερωτικός οργασμός.


Μαινάς (ρήμα μαίνομαι εκ

της ρίζας ΜΑ- του γνωστού ρήματος «μάω»): ως ουσιαστι-

κό η λέξι σημαίνει την γυναίκα την διεγείρουσα έξαλλη πνευματική και

ψυχική αναστάτωσι αλλά και μανιώδη έρωτα σαρκικό. Ο φθόγγος «ΜΑ» της

ρίζας ΜΑ-, όπως προηγουμένως ανέλυσα, οδηγεί στην μητέρα ή γενικώς στο θήλυ γένος και εν προκειμένω στην «γυναί-

κα». Στον Όμηρο ((Ιλ.Χ 460-515) δίδεται η πρώτη και πρέπουσα ερμηνεία της λέξεως

«μαινάς». Η Ανδρομάχη «μαινάδι ίση» ξεσπάει σε θρήνο γοερό «και ες φρένα

θυμός αγέρθη, αμβλήδην γοόωσα μετά Τρωήσιν έειπεν» { καταχα-

ράχθηκε ψυχικά ανάμεσα στις Τρωαδίτισσες και άρχισε το

μοιρολόι}.

Στο επόμενο η συνέχεια.


Υπέρ της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα τάχθηκε ο πρόεδρος του κοι-

νοβουλίου της Χιλής, Άλντο Κορνέ-χο, ο οποίος πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στη χώρα μας. Ο κ. Κορνέχο ξεναγήθηκε σήμερα το πρωί στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, στους Στύ-λους του Ολυμπίου Διός και στο Καλλιμάρ-μαρο Παναθηναϊκό Στάδιο, ενώ χθες επισκέ-φθηκε το Μουσείο της Ακρόπολης. Αναφερό-μενος στην αξία του Μουσείου Ακροπόλεως, ο κ. Κορνέχο είπε ότι αποτελεί κομμάτι της διεθνούς πατρογονικής κληρονομιάς και τό-νισε: «λείπουν οπωσδήποτε κάποια μάρμαρα, τα οποία καλό θα ήταν να μην είχαν φύγει ποτέ, αλλά και να επιστρέψουν εδώ, στο χώρο στον οποίο γεννήθηκαν».

Τα μάρμαρα να επιστρέψουν στο χώρο στον οποίο γεννήθηκαν.

Για τις επαφές του με τον ομόλογό του Ευάγ-γελο Μεϊμαράκη, ο κ. Κορνέχο είπε ότι είχε τη δυνατότητα να συζητήσει με τον πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων όχι μόνο για θέματα οικονομικά και πολιτικά, αλλά επίσης και να δει τη μεγάλη σημασία που έχει η συνεργασία ανάμεσα στα δύο Κοινοβούλια. «Είχα μια πολύ ευχάριστη και πολύ καρποφόρα ανταλ-λαγή απόψεων για θέματα τα οποία άπτονται των δύο λαών. Καθώς, επίσης, και για τη συ-νεργασία ανάμεσα στα δύο κοινοβούλια. Και που αλλού καλύτερα από εδώ, την Αθήνα, για να μιλήσουμε για τα θέματα αυτά;» πρόσθεσε ο κ. Κορνέχο. Ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Δημοκρατίας της Χιλής είναι δικηγόρος και, όπως σημείωσε ο ίδιος, έχει σπουδάσει την Ελληνική Ιστορία και τους Αρχαίους Έλ-ληνες

Στο παρακάτω απόσπασμα θα δείτε το Σωκράτη να αναφέρει για την στρογ-γυλή Γη σαν να την είχε δει από ψηλά. Κάποτε οι ιστορικοί θα πρέπει να μας εξηγήσουν πως διέθεταν αυτές τις γνώ-σεις οι Αρχαίοι Έλληνες. Σίγουρα κάτι δεν πάει καλά με την συμβατική ιστορία που μας διδάσκουν.

[110b]έγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυ- τοι σφαῖραι, ποι-κίλη, χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς [110c] καταχρῶνται. ἐκεῖ δὲ πᾶσαν τὴν γῆν ἐκ τοιούτων εἶναι, καὶ πολὺ ἔτι ἐκ λαμπροτέρων καὶ καθαρωτέρων ἢ τούτων∙ τὴν μὲν γὰρ ἁλουργῆ εἶναι [καὶ] θαυμαστὴν τὸ κάλλος, τὴν δὲ χρυσο-ειδῆ, τὴν δὲ ὅση λευκὴ γύψου ἢ χιόνος λευκοτέ-ραν, καὶ ἐκ τῶν ἄλλων χρωμάτων συγκειμένην ὡσαύτως, καὶ ἔτι πλειόνων καὶ καλλιόνων ἢ ὅσα ἡμεῖς ἑωράκαμεν. καὶ γὰρ αὐτὰ ταῦτα τὰ κοῖλα

αὐτῆς, ὕδατός τε καὶ ἀέρος ἔκπλεα [110d] ὄντα, χρώματός τι εἶδος παρέχεσθαι στίλβοντα ἐν τῇ τῶν ἄλλων χρωμάτων ποικιλίᾳ, ὥστε ἕν τι αὐτῆς εἶδος συνεχὲς ποικίλον φαντάζεσθαι.

[μετάφραση:]

Λέγεται λοιπόν, ω συνομιλητή, πως η γη είναι, αν την έβλεπε κανείς από ψηλά, σαν τις σφαίρες που είναι από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρ-ματος .

Δηλαδή είναι πολύχρωμη σφαίρα και τα μέρη της ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το καθέ-να, ενώ τα χρώματα που χρησιμοποιούν οι ζωγρά-φοι μας εδώ, δεν είναι παρά απομιμήσεις εκείνων των χρωμάτων.

Εκεί λοιπόν όλη η γη είναι χρωματισμένη απ’ αυτά τα χρώματα, που είναι πιο λαμπερά και κα-θαρά από τα εδώ. Κάποιο μέρος της είναι πορφυρό και καταπληκτικό στην ομορφιά, ένώ άλλο χρυ-σωπό, άλλο λευκότερο από το γύψο και το χιόνι, και έτσι είναι χρωματισμένη και με τα άλλα χρώ-ματα, και ακόμα περισσότερα, και ωραιότερα από όσα εμείς έχουμε δει. Γιατί ακόμα και οι κοιλότη-τές της που είναι γεμάτες αέρα και νερό, παίρνουν μια απόχρωση λαμπερή μέσα στην ποικιλία των άλλων χρωμάτων, ώστε να δίνει την εντύπωση μιας ενιαίας εικόνας πολύχρωμης.

Έργο «ΦΑΙΔΩΝ» ή «περί ψυχής»

http://nck-ellinismos.blogspot.com/

Όταν ο Σωκράτης περιέγραφε την Γη ... από ψηλά

- 23 αιώνες πριν την πρώτη πτήση του ανθρώπου


Μήγαρις ἔχω ἄλλο στὸ νοῦ μου πάρεξ ἐλευθερία καὶ γλώσσα; Δ. Σολωμός

ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ!!!!! ΠΟΙΟΙ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΕΝΕΚΡΙΝΑΝ

ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΟΧΙ

ΣΥΡΙΖΑ

Μανώλης Γλέζος ΝΑΙ Σοφία Σακοράφα ΝΑΙ

Δημήτρης Παπαδημούλης ΝΑΙ Κωνσταντίνα Κούνεβα ΝΑΙ Γιώργος Κατρούγκαλος ΝΑΙ

Κωνσταντίνος Χρυσόγονος ΝΑΙ ΝΔ

Μανώλης Κεφαλογιάννης ΟΧΙ! Μαρία Σπυράκη ΟΧΙ !!

Ελίζα Βόζεμπεργκ ΟΧΙ!! Γιώργος Κύρτσος ΟΧΙ !!!

Θοδωρής Ζαγοράκης ΟΧΙ!!!.. Χρυσή Αυγή

Ελευθέριος Συναδινός ΝΑΙ Λάμπρος Φουντούλης ΝΑΙ Γιώργος Επιτήδειος ΝΑΙ

Ελιά

Εύα Καϊλή ΟΧΙ !!! Νίκος Ανδρουλάκης ΟΧΙ!!

Ποτάμι

Γιώργος Γραμματικάκης ΟΧΙ!! Μιλτιάδης Κύρκος ΟΧΙ!!!

ΚΚΕ

Κωνσταντίνος Παπαδάκης ΝΑΙ Σωτήρης Ζαριανόπουλος ΝΑΙ

ΑΝΕΛ

Νότης Μαριάς ΝΑΙ ΕΝΩ ΤΑ ΝΑΙ ΗΤΑΝ 12 ΚΑΙ ΤΑ ΟΧΙ 9 ,ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΡΡΙΦΤΗΚΕ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΔΙΟΤΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΟΧΙ ΠΟΛΛΟΙ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΡΑΤΩΝ!!! Η ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΗΤΑΝ ΟΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΨΗΦΙΖΕ ΝΑΙ ΘΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΟΥΣΑΝ ΤΑ ΝΑΙ!!!

Κατάλαβες τώρα, γιατί όλα τα πολιτικά ανθελληνικά μιάσματα που ψήφισες για την Ευρωβου-λή, είναι πουλημένα;;;; ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΛΙΑ (ΠΑ-ΣΟΚ) και ΠΟΤΑΜΙ, δεν είναι τί-ποτα περισσότερο από ένας ΑΝ-ΘΕΛΛΗΝΙΚΟΣ πολιτικός βόθρoς. Πόπη Σουφλή Πηγή

Αν αυτό μας θυμίζει τη σφαγή αθώων σε γάμο στο κατεχόμενο Ιράκ ή το βομβαρδισμό ολό-κληρων συνοικιών στη Φαλούτζα, είναι γιατί, πολύ απλά, ο μαθητής ξεπέρασε σε θράσος και κυνισμό ακόμα και το δάσκαλο. Στην έρευνα που διεξήχθη από τη γερμανική Διοί-κηση ο Λάουτενμπαχ είπε: “…έχοντας στο μυαλό μου τους σκοτωμένους και τους τραυματίες του λόχου μου, συνειδητά πήρα την απόφαση να ακολουθήσω το πνεύμα και όχι το γράμμα των διαταγών που διέπουν τα αντίποι-να. Ήξερα πως οι διαταγές μου μπορούσαν να ερμηνευτούν ως τυπική παράβαση εντολών, αλλά πίστευα ότι θα εγκρίνονταν εκ των υστέρων με βάση στρατιωτικά και ανθρωπιστικά κριτήρια”. Επίσης ο Λάουτενμπαχ υποστήριζε πως η επίθεση των ανταρτών δεν θα μπορούσε να γίνει αν δεν τους βοηθούσαν οι κάτοικοι της περιοχής. “…Η παρουσία τους στα γύρω χωράφια σε αγροτικές εργασίες είχε σκοπό να εξαπατήσει τις δυνάμεις μας και να πέσουν στην ενέδρα, και αποδείκνυε την εκ των προτέρων σχεδιασμένη και προβαρι-σμένη συνεργασία τους με τις συμμορίες... Τα μέ-τρα μου είχαν επίσης σκοπό να αποτρέψουν ει δυνατόν περαιτέρω απώλειες που ήταν δυνατόν να περιμένει κανείς”. Φυσικά κανείς δεν καταδικάστηκε, αφού το δικα-στήριο επικαλέστηκε τη “στρατιωτική αναγκαιότη-τα” και η στάση του Λάουτενμπαχ δικαιολογήθηκε λόγω του “αισθήματος ευθύνης” που είχε απένα-ντι στους άνδρες του. Το πόρισμα ανέφερε: “Σε μία περίπτωση συγχρωνισμού των αμάχων με τις συμμορίες τόσο χτυπητή όσο αυτή του Διστό-μου, ο διοικητής του Λόχου θεώρησε πως όφειλε να λειτουργήσει παραδειγματικά, έτσι ώστε οι αρχές κατοχής να αποδείξουν με την αρμόζουσα αυστηρότητα ότι ξέρουν πώς να αντιμετωπίζουν ακόμα και την πιο δόλια και ποταπή μορφή υπο-τιθέμενου “πολέμου’’. Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ένας από τους υπεύθυνους αξιωματικούς για τη σφα-γή, ο Χανς Ζάμπελ, κατέφυγε στο Παρίσι. Συνελή-φθη όμως και παραδόθηκε στις ελληνικές αρχές. Κατά την προφυλάκισή του η κυβέρνηση της Δυτ. Γερμανίας τον ζήτησε για μια ανάκριση. Δεν επέ-στρεψε ποτέ. Η τακτική των κατακτητών είναι στα-θερή. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποφύγουν τις συνέπειες για τα εγκλήματά τους. Σήμερα οι Αμερικάνοι στο Ιράκ αλλά και σε άλλες περιοχές έχουν προβλέψει αντίστοιχες καταστάσεις και προσπαθούν να διασφαλίσουν την ασυλία τους.

Λίγους μήνες μετά τη σφαγή στο Δί-στομο, οι Γερμανοί ηττημένοι έφυγαν από την Ελλάδα. Είναι κανόνας πως, όταν ο κατακτητής στρέφεται εναντίον του άμαχου πληθυσμού, είναι πλέον αδύναμος και εφαρμόζει αυτή τη μέθο-δο γιατί είναι η μόνη που του απομένει ώστε να ρίξει το ηθικό των εξεγερμέ-νων. Και είναι σχεδόν νομοτελειακό πως, όταν ο κατακτητής φτάσει σ’ αυτό το σημείο, η ήττα του είναι πολύ κοντά.

ΔΙΣΤΟΜΟ 1944 Συνέχεια από την σελίδα 18

hellenic way€¦ · « Ελληνική Διεθνής Γλώσσα» ... και γε- ... Τι...

Documents