Ο Νίκος Αμάραντος, από τη δεκαετία του ’50 καταξίωσε την κομ-

μωτική τέχνη σαν επάγγελμα για χιλιάδες νέους και νέες. Δημι-

ούργησε και καθιέρωσε την κομμωτική παιδεία στην Ελλάδα. Η

συνέχεια του ιστορικού αυτού ονόματος έχει περάσει σήμερα στις

νέες γενιές του Νίκου Αμαράντου, έχοντας σαν παρακαταθήκη

μία πλούσια εμπειρία και βαθιά γνώση των σημερινών εξελίξεων

στα επαγγέλματα ομορφιάς.

Τρεις σημαντικές εγγυήσεις εξασφαλίζουν το επίπεδο των

σπουδών που προσφέρουμε στους σπουδαστές μας:

• Οι Εκπαιδευτές

Έμπειροι, άριστα καταρτισμένοι, φιλικοί και επιλεγμένοι με αξιο-

κρατικά κριτήρια, ικανοί, συνθέτουν ένα εκπαιδευτικό επιτελείο

εξαιρετικής αποτελεσματικότητας. Γνώστες των μυστικών των

επαγγελμάτων ομορφιάς, όπως αυτά έχουν μεταφερθεί σαν μια

αποκλειστική τεχνογνωσία από τον ιδρυτή Νίκο Αμάραντο.

• Η Οργάνωση των σπουδών

Εκπαιδευτικά συστήματα, εφάμιλλα με αυτά που εφαρμόζονται

στις Σχολές Κομμωτικής και Μανικιούρ-Πεντικιούρ στις υπόλοι-

πες Ευρωπαϊκές χώρες και Αμερική, καθιερώνουν μία ολοκλη-

ρωμένη σχέση θεωρίας και πράξης τα οποία δίνουν σε όλους

τους πολίτες ισότιμες ευκαιρίες για επαγγελματική αποκατάσταση

και εξέλιξη.

• Υλικοτεχνική Υποδομή

Σύγχρονος εξοπλισμός σε τεχνικά μέσα, ώστε από τώρα οι σπου-

δαστές να ζουν σε συνθήκες εργασίας. ‘Ανετες κλιματιζόμενες αί-

θουσες διδασκαλίας, αμφιθέατρο και αίθουσα με TV-DVD καθώς

και δωρεάν εργαλεία-υλικά σε κάθε μαθητή ξεχωριστά διατίθεν-

ται από τα Εκπαιδευτήριά μας. Επίσης στο εκπαιδευτικό μας κομ-

μωτήριο οι σπουδαστές κάνουν πράξη σε φυσικά μαλλιά όσα

έχουν διδαχθεί πάνω σε εκπαιδευτικές κούκλες.

ΟΙ ΕΓΓΡΑφΕΣ ξΕΚΙΝΗΣΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝθΡωΠΟΙ τΗΣ "ΝΙΚΟΣΑΜΑΡΑΝτΟΣ" ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ξΕΝΑΓΗ-ΣΟΥΝ ΣτΟΥΣ χωΡΟΥΣ τΗΣ ΣχΟΛΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥζΗτΗΣΟΥΝΜΑζΙ ΣΑΣ ΚΑθΕ ΛΕΠτΟΜΕΡΕΙΑ ΓΙΑ τΟΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑτΙΚΟΣΑΣ ΠΡΟΣΑΝΑτΟΛΙΣΜΟ.

/ ΕΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ… ΕΝΑ ΣΙΓΟΥΡΟ ΜΕΛΛΟΝ /Το σίγουρο μέλλον τροφοδοτείται από ένα ιστορικό παρελθόν

Περισσότερες πληροφορίες για το Λογότυπο Γραφικές Τέχνες μπορείτε να βρείτε στο www.logotypo.com.grTροίας 41Τ.: 210 82 29 040, 210 82 29 604

patisionesi@gmail.com(για φωτογραφίες, κείμενα, κριτικές, προτάσεις)

patisionadv@gmail.com(για διαφήμιση και οικονομικές προτάσεις)

http://patisionzei.weebly.com/

facebook: Η Πατησίων ζει

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΟ Διαβολάκος του εξωφύλλου ανεβαίνει με τις κυλιόμενες σκά-

λες στο σταθμό της Βικτώριας. Επιστρέφει απειλητικός ή χαμο-

γελαστός; Πάντως σίγουρα παράταιρος. Στους γρήγορους

ρυθμούς, κοντοστέκεται. Στην ακινησία εφορμεί. Στα σκυθρωπά

πρόσωπα, χαμογελάει. Στις φωνασκίες βουβαίνεται και στην

σιωπή κραυγάζει. Η πόλη έχει αρχηγούς και το παράταιρο δημι-

ουργεί ανασφάλεια. Κλειδαμπαρώνουν, οχυρώνουν. Στήνουν σύ-

νορα ανάμεσα σε δρόμους, αποκλείουν περιοχές, με ντελάλη

δείχνουν που πρέπει να πάμε, τι να ακούσουμε, τι να πούμε. Μοι-

ράζουν υποσχέσεις. Ο μικρός κόκκινος διάβολος ασφυκτιά και

σκέφτεται. Επιστρέφει. Περιδιαβαίνει τα πεζοδρόμια, ακολουθεί

το 11, τρυπώνει ανάμεσα στις λέξεις των δελτίων των 8. Βρίσκε-

ται στην ουρά των ανέργων, στους πολλούς που βγαίνουν 7.45

από την Χέυδεν για να πάνε στις δουλειές, στους πιτσιρικάδες

που πάνε κάθε Πέμπτη κινηματογράφο, με ένα εισιτήριο δύο

άτομα. Ψωνίζει μεσημεράκι στη λαϊκή, βολτάρει βραδάκι με μία

πορτοκαλάδα μπλε στον Άγιο Παντελεήμoνα, κάθεται στις εισό-

δους των πολυκατοικιών μέχρι να περάσει η μπόρα. Βρίσκει λύ-

σεις, προσαρμόζεται και προχωρά. Δημιουργεί σαρδάμ και

αμηχανία, μα σε κάποιους γεννά χαμόγελο και αισιοδοξία. Και

ιδέες!

Επιστρέψαμε. Μετά από ένα σύντομο καλοκαίρι, μπαίνουμε σε

έναν μακρύ χειμώνα. Και όπως λένε οι ειδικοί, εκτός από μακρύς

θα είναι και βαρύς. Το παράταιρο που είναι πραγματικό είναι σύμ-

μαχος, φίλος και αδελφός.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ|14

Αφιέρωση πρώτη. Σε όλους όσοι έγρα-

ψαν σε αυτό το φύλλο για πρώτη φορά,

να ξέρουν πως μας βοηθάνε πολύ.

Αφιέρωση δεύτερη. Στα παιδιά που ερ-

γάζονται για να βγει το ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΖΕΙ,

που αντέχουν, ενθουσιάζονται, κουρά-

ζονται, προχωράνε.

Αφιέρωση τρίτη. Στον Σταύρο που δεν

είναι πια ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ! Και κυκλοφο-

ρεί με ολοκαίνουριο δίπλωμα!

Πάνω από όλα όμως ΡΟΥΛΑ σε αγα-

πάμε πολύ!

κρύ

ψου

τη

μια

, κρ

ύψ

ου τ

ην ά

λλη

ΧΑ

ΘΗ

ΚΕ

Σ κα

ι δε

σε ψ

άχνε

ι και

καν

είς!

Περ

ίμεν

ε γι

ατί ε

δώ π

έφτο

υν

βεγ

γαλι

κά!

Φωτογράφιση για το εξώφυλλο

Παρασκευή 12 Σεπτέμβρη, 12.00 μ.μ.

Πλατεία Βικτωρίας, σταθμός τραίνου

Χωρίς ψυχή δεν γίνεται τίποτε. Χαλάνε και αυτά που φτιάχτηκαν. Και τα κοιτάς και μια λυπάσαι,

μια εκνευρίζεσαι. Και άντε πάμε πάλι απ’ την αρχή, όχι με τον ίδιο τρόπο, όχι με τους ίδιους αν-

θρώπους.

Gaga, γκέγκε, γκάουΑκούσατε, ακούσατε!!! Η κυρία λαίδη Γκάγκα, φέτος το

καλοκαίρι θα είναι μαζί σας! Για μία και μόνο συναυλία,

για όλους εσάς που τόσο βράδια προσευχόσασταν για μια

συναυλία της στον τόπο σας. Ήρθε η στιγμή να πάρετε λιγάκι

από τη λάμψη της, βλέποντάς την από κοντά ή σχετικά κοντά

τέλος πάντων.

Είμαστε έτοιμοι όλοι οι

Έλληνες να υποδεχτούμε

τη λαίδη Gaga στο κατάμε-

στο ΟΑΚΑ; Σ’ ένα ανεπανάλη-

πτο, μοναδικό σόου για το οποίο

εδώ και τόσους μήνες πιπιλάνε το

μυαλό μας; Και φυσικά είναι το ένα και

μοναδικό γεγονός της χρονιάς, που δεν

πρέπει να λείπει από τις αναμνήσεις της

ζωής σας...

Εγώ νομίζω πως δεν είμαι έτοιμη και δεν πρό-

κειται να είμαι και ποτέ. Όχι μόνο για την αγαπητή

λαίδη (την οποία εκτιμώ γι αυτό που κάνει), αλλά για

καμία τέτοιου είδους εκδήλωση που συνηθίζεται να

ονομάζεται «το γεγονός της χρονιάς!!!». Και δεν το λέω

για να ξεχωρίσω ή να το παίξω σκεπτόμενη και διαφορε-

τική, αλλά γιατί δεν μπορώ τον «συνωστισμό» σε όποια μορφή

και αν υπάρχει. Πνίγομαι, πως το λένε.... Και για να μην παρεξη-

γηθώ θέλω να ξεκαθαρίσω πως δεν «τα βάζω» συγκεκριμένα με

την Gaga, αλλά με την κάθε Gaga που μου κάθεται στο σβέρκο και

μου την επιβάλλουν. Να ξεκαθαρίσω ακόμα πως ούτε με τον κόσμο της

τα βάζω, δηλαδή με τους «και καλά» μη κουλτουρέ και εμπορικούς. Σε

καμία περίπτωση δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου... Δεν ξεχνάω ότι αντί-

στοιχες γκαοσύνες(από το γνωστό γκάου) υπάρχουν και στα λάιβ «ποιότητας»

άλλου είδους καλλιτεχνών που έρχονται στην Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι πιο γε-

νικευμένο! Θέλω να πω, κάθε φορά που κάποιος ξένος αστέρας, πολυδιαφημι-

σμένος εμφανίζεται στην Ελλάδα, γίνεται απευθείας το γεγονός της χρονιάς.

Υιοθετείται η άποψη, ότι φίλε ή πας στο γεγονός της χρονιάς ή σε τρώει η μαρ-

μάγκα... Και τρέξε ένα χρόνο πριν που ξεκινάει η προπώληση να προλάβεις ν’ αγο-

ράσεις το μαγικό χαρτάκι... Να πάρεις εισιτήριο για έναν χρόνο μετά;;;;; Και αν

καθυστερήσεις δε κανένα τρίμηνο, δεν θα απολαύσεις ποτέ από κοντά τον-ην αγα-

πημένο-η καλλιτέχνη. Και να, οι διαφημίσεις να κατακλύζουν τις τηλεοράσεις, τα

ραδιόφωνα, τις εφημερίδες ακόμα και τα ΜΜΜ, δημιουργώντας σου την αίσθηση

του κορεσμού εισιτηρίων και του αλαλιασμένου (από το γνωστό αλαλίαση) πλή-

θους στα εκδοτήρια. Γιατί φίλε αν χάσεις το μεγάλο γεγονός θα θεωρηθείς και

εκτός κλίματος ή μόδας (όπως θέτε το λέτε) και εκείνη την ημέρα δεν θα έχεις

παρέα να βγεις για ποτό, γιατί όλοι θα είναι εκεί που πρέπει. Το καταπληκτικό σε

όλα αυτά είναι ότι υπάρχει κόσμος που του δημιουργείται η ανάγκη να τρέξει στα

εκδοτήρια και Gaga να μην ακούει... Ακολουθεί το παραλήρημα ανεξάρτητα με το

αν παρακολουθούν τον εκάστοτε καλλιτέχνη, κοσμο-σταρ ή όχι. Και τα πενηντά-

ρια πάνε και έρχονται, τα στάδια γεμίζουν ασφυκτικά και το παραλήρημα συνεχί-

ζεται για ένα μήνα μετά τη συναυλία. Και ναι είναι το ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ

ΧΡΟΝΙΑΣ....Γκέγκε; Εγώ πάλι δεν γκέγκε...

Υ.Γ. Ζητείται παρέα για έξοδο την ημέρα της συναυλίας, γιατί όλοι οι φίλοι μου θα

είναι εκεί

ΟΛΗΟΛΙΤΙΣΜΟΣΑΤΗΣΙΩΝΠ

1

351 386

2

Το Τριανόν κλείνει το μάτι σε όλους

μας και συνεχίζει. Με νέους και πα-

λιούς τρόπους πάντα όμως Τριανόν.

Γιατί ορισμένα πράγματα δεν ξεχνι-

ούνται, δεν χάνονται. Άνθρωποι,

στιγμές, καταστάσεις. Ραντεβού εκεί,

όπως τόσα χρόνια. Χαμογελάει,

αφού πρώτα βουρκώνει, αισιοδοξεί

αφού πρώτα ανασκουμπώνεται.

Σπάει έναν χωροταξικό αποκλεισμό

και δηλώνει παρών σε αυτά τα δύ-

σκολα χρόνια.

Κάποιος στο facebook.com/cinetri-

anon ρώτησε: “Is the Trianon still

In business? Who runs it? Maybe it

was sold.... Sorry I dont understand

all the Greek. It was good to hear

from you.”

Είτε στα Ελληνικά, είτε στα Αγγλικά

η απάντηση είναι πως το Τριανόν

συνεχίζει και ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝ-

ΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ και με όλους εμάς.

Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101,

Αθήνα, τ.: 210 82 15 469

www.trianon.gr

Ο Λεωνίδας Παπαγεωργίου ήταν στο 6ο

έτος της ιατρικής Αθηνών, όταν κλήθηκε να

υπογράψει την πώληση του ΤΡΙΑΝΟΝ αμέ-

σως μετά το θάνατο του πατέρα του.

Τον Νοέμβρη του 1993, στο συμβολαιογρα-

φείο, με το πωλητήριο συνταγμένο και τους

αγοραστές με την επιταγή επί χείρας, ο Λε-

ωνίδας, απλώς δεν υπόγραψε...

Έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Απρίλιο

σε ηλικία 50 ετών έχοντας δημιουργήσει ένα

υπερσύγχρονο κινηματογράφο, με θεατρική

σκηνή και υποδομή για πολυσύνθετα μου-

σικά δρώμενα.

Έχοντας φιλοξενήσει τους πάντες που επι-

χειρούν με πάθος τέχνη. Έχοντας στηρίξει

ανιδιοτελώς τους νέους Έλληνες κινηματο-

γραφιστές. Έχοντας αντισταθεί στην πα-

ρακμή του κέντρου της Αθήνας. Έχοντας την

Δεν υπογράφωTo ΤΡΙΑΝΟΝ δεν είναι κτίριο όπου πασχίζει να

επιβιώσει μια επιχείρηση του εμπορίου.

Το ΤΡΙΑΝΟΝ είναι πρόσωπα αμέτρητα που πα-

σχίζουν να επιβιώσει το επιχειρείν στην τέχνη.ΠΟ

ΛΗ

- Π

ΟΛ

ΙΤΣΜ

ΟΣ

ΠΑ

ΤΗ

ΣΙΩ

Ν

πεποίθηση κάθε στιγμή ότι «Η ΠΑΤΗΣΙΩΝ

ΖΕΙ».

Όλο αυτό το βάρος των πεπραγμένων του πα-

ρελθόντος και της ευθύνης του μέλλοντος

κρατήσαμε και συνεχίζουμε από τον Λεωνίδα

εγώ η αδερφή του και εγώ η ξαδέρφη του.

Αυτός για τον θείο του και πατέρα μου έλεγε:

«ο μικρός μου θείος, ο μεγάλος μου φίλος».

Εγώ για αυτόν λέω, ο πατέρας μου, ο αδερ-

φός μου, ο μεντοράς μου, ο φίλος μου, ο Λε-

ωνίδας μου, το ΤΡΙΑΝΟΝ μου.

Όπως το οραματίστηκε αυτός που το ανέ-

δειξε σε άριστο χώρο προβολής της 7ης τέ-

χνης, αλλά και θεάτρου και μουσικής,

ακριβώς έτσι θα πορευθεί το ΤΡΙΑΝΟΝ στα

χρόνια που έρχονται.

Το ΤΡΙΑΝΟΝ δεν επιλέγεται, αλλά επιλέγει τις

δράσεις που παρουσιάζει και δεν επιλέγει

αλλά επιλέγεται από τους θεατές.

Αυτό τον χειμώνα, ταινίες πρώτης προβολής,

ξανά το φεστιβάλ της Δράμας, ξανά οι μουσι-

κές Τρίτες, νέα παιδική θεατρική παράσταση,

μαριονέτες κάθε Σάββατο, κινηματογραφικά

αφιερώματα, θεατρικά και μουσικά δρώμενα

στην Κοδριγκτωνος 21 & Πατησίων 101.

Θεσμό θα αποτελεί κάθε Απρίλη για όσο θα

υπάρχει το ΤΡΙΑΝΟΝ , το «Κινηματογραφικό

φεστιβάλ Λεωνίδας Παπαγεωργίου» σαν

ελάχιστο δείγμα αφοσίωσης σε ότι αυτός δη-

μιούργησε.

Το ΤΡΙΑΝΟΝ είναι πάντα συνεργός των ερα-

στών του κέντρου της Αθήνας, αναλαμβάνει

την ευθύνη που του αναλογεί στον χώρο του

πολιτισμού και προσφέρεται όσο υπάρχει

άρνηση στην ασχήμια και συνείδηση της

ομορφιάς.

Χρειάζεται τόλμη να επιχειρηθεί κάτι που

δεν ακολουθεί την ομοιομορφία και την

περπατημένη. Έχουμε συνηθίσει η

όποια καλλιτεχνική, πολιτιστική δράση να

οριοθετείται σε συγκεκριμένες περιοχές, δρό-

μους και πιάτσες. Και εδώ έχουμε κάτι ανά-

ποδο, μια ανορθογραφία που δείχνει μια

διαφορετική αντίληψη. Να απελευθερωθεί η

τέχνη και να πλησιάσει, να γειωθεί με τις γει-

τονιές, τον πολίτη, σε αυτές τις δύσκολες στιγ-

μές που περνάμε. Ο Μάριος Στρόφαλης, οι

συνεργάτες του και το Αθηναϊκό Καλλιτεχνικό

Δίκτυο επιμένουν μετά την περσινή πρώτη εμ-

φάνιση του “Μικρό Παρίσι” στην Αθήνα, να

επιχειρούν στη πράξη κάτι διαφορετικό. Μια

πρωτοβουλία που γεννήθηκε για να μπολιάσει

με πολιτισμό και τέχνη μια από τις πιο αδικη-

μένες περιοχές της Αθήνας. Το Φεστιβάλ διεξά-

γεται στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου

κάτω από την Πλατεία Ομονοίας, γύρω από

την Πλατεία Βάθη και την Πλατεία Καραϊ-

σκάκη, ως τον σταθμό Λαρίσης, όπου πολλοί

δρόμοι έχουν γαλλικά ονόματα (Μάρνη, Φα-

βιέρου, Μαιζώνος, Β.Ουγκώ, Σατωβριάνδου,

Βερανζέρου κ.α). Εκεί συναντιώνται, εδώ και

χρόνια, ο αθηναϊκός αστικός πολιτισμός, η ελ-

ληνική λαϊκή παράδοση, οι κουλτούρες των

μεταναστών, ταξιδιωτών και επισκεπτών. Για

10 ημέρες θα παρελάσουν πάνω από 500 καλ-

λιτέχνες, δημιουργοί και άνθρωποι του πνεύ-

ματος, από 30 επιλεγμένα σημεία (δρόμοι,

πλατείες, θέατρα, ωδεία, σχολεία, γκαλερί, μου-

σικά καφενεία, σινεμά και άλλοι εναλλακτικοί

χώροι). Θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, βα-

ριετέ, εικαστικές και φωτογραφικές εκθέσεις,

ζωγραφική του δρόμου, σινεμά, μόδα, διαλέξεις

και πολλές ανοιχτές συζητήσεις πνευματικών

ανθρώπων έρχονται να φωτίσουν μια εποχή

που έχει πολλές ομοιότητες με το σήμερα.

Τι καλύτερο από μια βόλτα στη γειτονιά

μας… Το Σάββατο λοιπόν στις 27 Σεπτεμ-

βρίου και 11π.μ., η ομάδα της Κίνησης Δη-

μοτών Κυψέλης θα ξεκινήσει από το θεατράκι της

Φωκίωνος Νέγρη, στο ύψος Σκύρου και Τενέδου.

Έπειτα θα κατέβει λίγο την Φωκίωνος Νέγρη και

μέσω της Αγίας Ζώνης, θα μπει στην οδό Μηθύ-

μνης, με τα υπέροχα σπίτια του μεσοπολέμου.

Θα φτάσει κάτω μέχρι Ιεροσολύμων και θα στρί-

ψει δεξιά με την πρώτη στάση να γίνεται στο αρ-

χοντικό της μαρτυρικής ηρωίδας Λέλας

Καραγιάννη. Λίγα άτομα κάθε φορά, θα μπούνε

να δούνε το κρησφύγετο που κρυβόντουσαν οι

Εγγλέζοι στρατιώτες στην κατοχή. Αφήνοντας τις

μνήμες να ταξιδέψουν, εβδομήντα χρόνια πριν,

στον αγώνα κάποιων ηρώων στον βάρβαρο κατα-

κτητή, θα ανηφορίσουν την οδό Λέλας Καρα-

γιάννη και η επόμενη στάση, θα είναι η πλατεία

ΠΕΑΝ. Θα αποτίσουν φόρο τιμής, στους ήρωες

αγωνιστές της ΠΕΑΝ και συνεχίζοντας στον

όμορφο δρόμο της οδού Πόρου, θα ανηφορίσουν

την Καλλιφρονά, για να καταλήξουν στον πλά-

τανο για καφέ ή ουζάκι.

Ξεναγός τους θα είναι ο αρχιτέκτονας Νίκος Κα-

βαδάς.

Θα είμαστε όλοι εκεί!!

Αθήνα είναι όλη η πόλη!

Aπό την Belle Epoque

στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο

100 χρόνια μετά

9 - 19 Οκτωβρίου

Θέατρο, μουσική, χορός,

δράσεις και θέατρο

δρόμου, εικαστικά,

ζωγραφική δρόμου,

σινεμά, μόδα και φόρουμ

site:

www.athensartnetwork.com,

athensartnetwork.blogspot.gr

emails:

athensartnetwork@gmail.com,

press.athensartnetwork@gmail.com

Γραφεία του φεστιβάλ:

Ξενοδοχείο Stanley (ημιόροφος),

Οδυσσέος 1, πλατεία Καραϊσκάκη,

μετρό Μεταξουργείο, Αθήνα 10437

Κίνηση

Δημοτών

Κυψέλης

Η διαδρομή

μας…

27 Σεπτεμβρίου

άποψη

Οι σημερινοί Αθηναίοι, ή καλύτερα οι σημερινοί κάτοικοι και πάροικοι

της Αθήνας, ζώντας την καθημερινή πραγματικότητα δύσκολα μπο-

ρούν να διανοηθούν ότι ζουν στον ίδιο χώρο που τόσοι αιώνες έχουν

προικίσει με τη βαρύτιμη σκιά τους. Δεν είναι ότι αγνοούν την ιστο-

ρία της πόλης, τουλάχιστον δεν αγνοούν ότι αυτή η πόλη και η πε-

ριοχή της έχει μια μεγάλη και λαμπρή ιστορία. Απλά αισθάνονται λίγο-πολύ

αποκομμένοι από αυτή την ιστορία. Βέβαια, τα αρχαία μνημεία δεν βοηθούν πολύ,

έτσι που βρίσκονται αναγκαστικά μαντρωμένα στους αρχαιολογικούς χώρους

χωρίς άμεση επικοινωνία με τον σημερινό Αθηναίο αλλά μόνο με τον περιηγητή

που καταβάλλει το αντίτιμο ενός εισιτηρίου. Τα μνημεία δεν μπορούμε να τα πλη-

σιάσουμε, να αισθανθούμε τη συγκίνηση από το άγγιγμα της πέτρας τους, να νιώ-

σουμε ότι το δικό μας χέρι αγγίζει αυτό που άγγιξαν ή πλήγωσαν στο παρελθόν

άλλα χέρια όχι πάντα ευλαβικά. Τα μνημεία έπρεπε να αποτελούν οργανικό στοι-

χείο της πόλης και όχι απομονωμένο λείψανο του παρελθόντος.

Κι έπρεπε ο λαός να γνωρίσει, να παιδευτεί και να σεβαστεί την ύπαρξη και δια-

τήρηση του μνημείου. Έτσι όπως έχουν τώρα τα πράγματα, μοιάζουμε σαν κατα-

κτητές που έχουμε κλείσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τους νόμιμους

δικαιούχους του χώρου. Οι σημερινοί χρήστες της πόλης κυριαρχούν με εξω-

στρέφεια στους δρόμους και στις πλατείες υψώνοντας τα δικά τους νεωτερικά οι-

κοδομήματα.

Πόσοι, λοιπόν, από αυτούς διαισθάνονται σαν καθημερινό βίωμα τη λαμπρότητα

του ιστορικού παρελθόντος περπατώντας πάνω στους δρόμους της πόλης, που

έχουν δεχτεί αλλεπάλληλα στρώματα πολιτισμών και έχουν βιώσει εποχές άλλοτε

ένδοξες που ακτινοβολούν μακριά και άλλοτε ήπιων τόνων εποχές, σχεδόν ετε-

ρόφωτες όπως η δική μας εποχή. Αλήθεια, πηγαίνοντας για αγορές στην οδό Αι-

όλου, που ο άξονάς της πηγάζει κατ’ ευθείαν από την Ακρόπολη,

συνειδητοποιούμε ότι ο δρόμος αυτός επεκτείνεται στην Πατησίων και οδηγεί

μέχρι τις Αχαρνές; Τον ίδιο δρόμο περίπου ακολουθούσαν κάθε αυγή οι αρχαίοι

λαχανοπώλες για να φέρουν στην αγορά της Αθήνας τα κηπευτικά τους περνών-

τας τα τείχη του άστεως από τις «Αχαρνικές Πύλες», τη «Μενιδιάτικη Πόρτα», όπως

είπαν στα νεότερα χρόνια την πύλη που τα λείψανά της βρίσκονται στο σημερινό

σταυροδρόμι Αιόλου και Σοφοκλέους. Δεν χρειάζεται τώρα να αναφερθούν πε-

ρισσότερα. Αρκεί να τονιστεί ότι το βασικό οδικό δίκτυο της Αθήνας και της Αττι-

κής υπάρχει από την τέταρτη χιλιετία προ Χριστού. Αρκεί να κατανοήσουμε ότι

εμείς οι σημερινοί άνθρωποι επιβαρημένοι με τις σκοτούρες της παγκοσμιοποί-

ησης και όχι μόνο, βαδίζουμε πάνω σε δρόμους, όπου άφησαν τα ίχνη τους πολ-

λές γενιές ανθρώπων εδώ και τουλάχιστο πεντέμισυ χιλιάδες χρόνια.

Ωστόσο, ας προστεθεί κάτι ακόμη· ότι η χρήση του αθηναϊκού χώρου σε πολλά

σημεία παραμένει η ίδια. Η αρχαία αγορά διατηρήθηκε σε χρήση και στα βυζαν-

τινά και στα νεότερα χρόνια, έστω με κάποια μικρή απόκλιση, και στον ίδιο χώρο

– Μοναστηράκι, Ερμού, Αθηνάς, Αιόλου – εξακολουθεί να γίνεται μέχρι σήμερα η

κύρια οικονομική δοσοληψία των Αθηναίων με διευρυμένη ακτίνα δραστηριότη-

τας. Κι ακόμη σήμερα σιδεράδικα βρίσκονται στο ίδιο σημείο όπου παλιότερα

υπήρχαν τα «γύφτικα» και στα βυζαντινά χρόνια σιδηρουργικά εργαστήρια, όπως

και στην αρχαιότητα, κοντά στον ναό του Ηφαίστου, τον γνωστό ως Θησείο.

Η ανάγκη της χωρογνωσίας, της γνωριμίας και εξοικείωσης με τον χώρο, όπου

ζούμε, είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε εμείς να συνδεθούμε με τον τόπο, για

να νιώσουμε την αξία του. Γιατί πρέπει να νιώσουμε την αξία του όχι ως οικονο-

μική παράμετρο, που αλλάζει είτε με αύξουσα είτε με φθίνουσα τάση ανάλογα με

την εποχή και τις εκτιμήσεις της αγοράς, αλλά να νιώσουμε και να βιώσουμε την

αξία του τόπου ως πολιτισμική παράμετρο, ως αξία απρόσβλητη από στοιχεία επι-

καιρικά ως αξία που παραμένει αναλλοίωτη στους αιώνες. Αυτόν τον στόχο υπη-

ρέτησαν οι περιγραφές και οι αναλύσεις του περιηγητή της αρχαιότητας Παυσανία.

Και με ανάλογο ενδιαφέρον περιέγραψαν τα αξιοθέατα της Αθήνας και της Αττι-

κής μεταγενέστεροι περιηγητές και αρχαιόφιλοι. Τη χωρογραφία της Αθήνας και

των περιχώρων της την εξέτασαν στο πρόσφατο παρελθόν σημαντικοί αθηναι-

ογράφοι και ειδικοί επιστήμονες, όπως ο Δ. Καμπούρογλους, ο Κ. Δημητριάδης, ο

Κ. Μπίρης, ο Ι. Τραυλός, ο Γ. Καιροφύλλας και άλλοι.

Είμαστε αποκομμένοι

από την ιστορίαΜοιάζουμε σαν κατακτητές που έχουμε κλείσει σε στρα-

τόπεδα συγκέντρωσης τους νόμιμους δικαιούχους του

χώρου.

Το πιο

βασικό

είναι να

είσαι σο-

βαρός

άνθρω-

πος, να

έχεις

άποψη

και να

σκέφτε-

σαι. Και

ας μην

είσαι

επώνυ-

μος με

την έν-

νοια του

διάση-

μου,

γιατί

επώνυ-

μοι εί-

μαστε

όλοι.

από τον Νίκο Γ. Μοσχονά, Ιστορικό

“Η δια-φορετι-κότητατης ποί-ησης”

Από παιδί απορούσα, πώς κανείς αποφασίζει να

μπει στο βιβλιοπωλείο και αντί να πάρει ένα μυ-

σθιστόρημα, ένα βιβλίο με όγκο και γεμάτες σελί-

δες αποφασίζει ν’ αγοράσει μια ποιητική συλλογή.

Και αυτό γιατί με το μικρό μου μυαλό σκεφτόμουν

πως δεν «χορταίνει» κανείς διαβάζοντας μισές σελίδες. Όταν

δε έβλεπα μια ολόκληρη σελίδα με τέσσερις μόνο στίχους δεν

καταλάβαινα ποτέ πώς οι γραμμές αυτές, μπορούν να γεννή-

σουν «μεγάλα συναισθήματα». Θυμάμαι χαρακτηριστικά να

λέω στη μαμά μου, που με τόση αφοσίωση καθόταν στην πο-

λυθρόνα του σαλονιού και διάβαζε, «μαμά το βιβλίο που πήρες

είναι χαλασμένο, έχει μόνο τέσσερις γραμμές σε αυτή τη σε-

λίδα».

Και έπειτα με τον καιρό μεγάλωνα, μεγάλωνα και στο σχολείο

πάλι δεν καταλάβαινα τη σημαντικότητά της. Ώσπου μπήκε

για τα καλά η εφηβεία και προέκυψαν οι ξαφνικές αναζητή-

σεις. Λίγο ο έρωτας, λίγο που μεγάλωνα, λίγο η ανάγκη για

ανεξαρτησία, με οδήγησαν σ’ εκείνο το βιβλίο που διάβαζε η

μαμά, εκείνο το «χαλασμένο» και έπεσα πάνω σε αυτό:

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες

στα περασμένα χρόνια.

Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα

και σε βροχή, σε χιόνια,

δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.

Μαρία Πολυδούρη

(Απόσπασμα από το ποίημα “Μόνο γιατί μ'αγάπησες”)

Και κάπως έτσι άρχισε το μυαλό μου και το σώμα μου να νιώ-

θει κάπως διαφορετικά. Μετά ήρθε και κάποια ενηλικίωση (ας

πούμε) και άρχισε να με τρώει το άδικο της κοινωνίας μας και

δεν μπορούσα να σωπάσω μέσα μου. Μα όταν διάβαζα εκείνο

το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ γαλήνευα.

Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών

είμαστε μες στο δικό μας κόσμο.

Η πιο όμορφη θάλασσα

είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει.

Τα πιο όμορφα παιδιά

δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα.

(Απόσπασμα από το ποίημα “Η πιο όμορφη θάλασσα”)

Και μεγάλωνα και «αγρίευα» και ερχόταν ο Καββαδίας, ο Λει-

βαδίτης, ο Καβάφης, ο Ελύτης και άλλοι πολλοί...όσο μεγά-

λωνε «η παρέα» και γέμιζε η βιβλιοθήκη, τόσο η ανάγκη για

ποίηση γινόταν καθημερινότητα και απόδραση. Και «χωνό-

μουν» με μανία στα τετράστιχα παλεύοντας να βρω το κρυφό

τους νόημα.

Το πιο όμορφο στην ποίηση είναι η διαφορετικότητά της, από

άνθρωπο σε άνθρωπο. Αυτό που εσύ βλέπεις μαύρο, κάποιος

άλλος μπορεί να το δει άσπρο και τούμπα πάλι. Και μάλλον

κάπως έτσι συνεχίζει η ποίηση να ζει! Έχει και αυτή την

εποχή της, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή.

Και σμίγουν και χωρίζουν οι άν-θρωποικαι δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’τον άλλον. Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκο-λος δρόμος να γνωριστούν.Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουναπό τη στιγμήπου βρίσκουν μια θέση στη ζωήτων άλλων.Kαι τότε κατάλαβες γιατί οι απελ-πισμένοιγίνονται οι πιο καλοί επαναστάτες.

Τ. Λειβαδίτης

(Απόσπασμα από το ποίημα “Συμφωνία

αρ. 1”)

ΑΒΑΚΑΣΑΙΛΙΑΝΟΥ 39

ΑΛΕξΙΟΥ ΔΗΜΗτΡΙΟΣΛΕΥΚΩΣΙΑΣ 18

AMARILLOΛ. ΚΑΡΑΓΙAΝΝΗ 17

ΑτΡΑΠΟΣ Λ. ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ 109

ΑτΡΑΠΟΣ ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ 7

ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΑθΑΝΑΣΙΑΑΓΙΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ 114

ΒΙΒΛΙΟΠωΛΕΙΟ ΝΙΚΟΛΑΚΗ- ΕΚΔΟΣΕΙΣΕΚΑτΗΓ΄ ΣΕΠΤΕΜΒΡίΟΥ 91

ΒΙΒΛΙΟΣΥΝΒΕΛΒΕΝΔΟΥ 42

ΔΙΑΓωΝΙΟΣΠΑΤΗΣΙΩΝ 306

ΔωΡΟΓΡΑφΗΣΥΡΑΚΟΥΣΣΩΝ 39-41

ΕΚθΕΣΙΣΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ 62

ΕΛΛΗΓ' ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 96

Η ΜΗχΑΝΗ τΟΥ χΡΟΝΟΥ XAΡ. ΤΡΙΚΟΥΠΗ 24

ΗΝΙΟχΟΣ ΜΠΕΡΟΒΟΥ 41

θΕωΡΗΣΗΙΑΛΕΜΟΥ 40

ΚΑΙ…ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ 19

ΚΑΪΛΑΣΚΕΡΚΥΡΑΣ 55

ΚΑΠΟΔΙΣτΡΙΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣΑΧΑΡΝΩΝ 25

ΚΛΕΨΥΔΡΑΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ 2

ΚΟΡΑΛΙΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 1

& ΠΑΤΗΣΙΩΝ

ΚΥΨΕΛΗ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 354

ΛΥχΝΟΣΔΡΟΣΙΝΗ 12

ΜΑΡΚΟΛΕφΑΣΠΑΤΗΣΙΩΝ 26

ΜΙχΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣΡΗΝΕΙΑΣ 9

ΜΠΑΡΔΗ ΜΑΡΙΝΑΠΑΤΗΣΙΩΝ 48

ΜΟΥΡΕΛΑτΟΣΣτΑΥΡΟΣΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 29

ΠΑΙΑΝΠΙΠΙΝΟΥ 51

ΠΑΠΑΔΗΜΗτΡΙΟΥΕΥΑΓΓΕΛΟΣΑΛΙΤΣΗΣ 4

ΠΕΡΙΓΡΑφΗΣΠΑΤΗΣΙΩΝ 228

ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΟΑΧΑΡΝΩΝ 380

ΠΥΡΣΟΣΚΕΡΚΥΡΑΣ 58

χΑΡτΟΣχΟΛΙΚΗ ΓωΝΙΑΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΥ 147

DIANΜΙΧΑΗΛ ΒΟΔΑ 89

FANTASY SHOPΓ΄ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 65

FORUMΚΥΠΡΟΥ 118

ΤοβιβλίοστηνΠατησίων

Γιατί μου αρέσουν τα μικρά βιβλιοπωλεία; Μπαίνεις

μέσα κι αμέσως καταλαβαίνεις πως έχουν

πρόσωπο, άποψη και ταυτότητα. Τις πιο πολλές

φορές συζητάς, ακούς προτάσεις, κριτικές.

Βρίσκεις ξεχασμένους τίτλους δίπλα σε

προσφορές, αλλά και νέες κυκλοφορίες. Περνά

κόσμος της γειτονιάς, λειτουργούν αρκετά από

αυτά σαν στέκια. Ακόμα και αν δεν βρίσκεις

κάποιον συγκεκριμένο τίτλο, απλώς τον

παραγγέλνεις. Εντάξει, αν βιάζομαι(;) τόσο πολύ ή

αν θέλω κάτι πολύ εξειδικευμένο θα πάω στο

κέντρο. Αλλιώς θα επισκεφτώ τους... μικρούς μου

φίλους!

BIBΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Όποιος έχει περάσει τις

πύλες της Φυλακής,

όπως και στην κό-

λαση του Δάντη,

υποχρεούται να εγ-

καταλείψει εκεί κάθε ελπίδα ότι

θα ξαναγίνει κάποτε μέλος της

κοινωνίας.

Το βασικό μου κίνητρο ήταν η

αγάπη προς τους άλλους και κυ-

ρίως για αυτούς που είχαν νιώσει

την αδικία. Ειδικά όταν έχεις και

το αίσθημα της αυτοθυσίας, αυτό

σε οδηγεί στη βεβαιότητα για τις

επιλογές σου που είναι και το

επόμενο βήμα. Η βεβαιότητα οδη-

γεί στην τόλμη και η τόλμη στην

υπέρβαση...

Για μένα έγκλημα είναι αυτό

που ζούμε τώρα, αυτή η λεηλα-

σία δεκαετιών του κράτους, που

μας έχει φέρει σε αυτή την κα-

τάσταση, δηλαδή, το έγκλημα

των πολιτικών. Όσο δρούσε η

Οργάνωση δεν τρομοκρατούσε

τους Πολίτες με τέτοιο τρόπο

ώστε άλλοι να αυτοκτονούν,

άλλοι να καταφεύγουν στα ψυ-

χοφάρμακα και άλλοι να φεύ-

γουν μετανάστες. Δεν θεώρησα

ποτέ τον εαυτό μου κάποιου εί-

δους πρωτοπορεία αλλά ως

μέλος μιας κοινωνίας που υφί-

σταται κάποιες αδικίες. Πιστεύω

ότι έκανα κάτι το οποίο πολλοί

επιθυμούσαν, αλλά ελάχιστοι το

τολμούσαν.

ΘΕΩΡΟΥΣΑΤΕ ΟΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΝΕΡ-

ΓΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΤΕ ΘΑ ΑΛΛΑ-

ΖΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ;

Ο στόχος ήταν να φανεί η εικόνα

που περιέγραψα πιο πάνω, δη-

λαδή η πραγματική εικόνα του

κράτους. Η ανικανότητα και ο ρα-

γιαδισμός των πολιτικών που δε-

καετίες τώρα λυμαίνονταν το

δημόσιο αφήνοντας πίσω τους

όπως φαίνεται καθαρά πλέον σή-

μερα, στρατιές ανέργων και εξα-

θλιωμένων ανθρώπων. Δεν

θεωρούσα βέβαια ότι λίγοι άν-

θρωποι θα μπορούσαν να αλλά-

ξουν τον τόπο. Για να γίνει αυτό

είναι αναγκαία μια συνειδητοποί-

ηση από τους Πολίτες. Να δουν

την αλήθεια, να φανεί ότι η

πραγματική εικόνα των κυβερ-

νώντων δεν είναι αυτή που πα-

ρουσιάζονταν...

ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΤΟΙΟΣ ΒΑΘΜΟΣ

ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙ-

ΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ;

Το καλούμενο σωφρονιστικό σύ-

στημα, εκτός του ότι δεν ασχολεί-

ται με τη διαμόρφωση και την

επανένταξη των κρατουμένων,

δεν είναι ούτε καν τιμωρητικό

των πράξεων. Στην πραγματικό-

τητα είναι εκδικητικό και παρα-

δειγματικό. Η διαμόρφωση ενός

κρατούμενου προκειμένου να

επανενταχτεί (σε ποια κοινωνία

άραγε), επαφίεται στην τύχη και

στον φόβο ότι θα βρεθεί πάλι στο

συγκεκριμένο περιβάλλον της

φυλακής και γι’ αυτό τον λόγο θα

πρέπει να είναι όσο το δυνατόν

χειρότερο από πλευράς συνθη-

κών, όσο πιο μαρτυρικό γίνεται. Η

συμμόρφωση επιτυγχάνεται μέσω

τριών διαφορετικών κατευθύν-

σεων: είτε με τον φόβο, είτε με το

αμοιβαίο όφελος, είτε με την

πλήρη συνειδητοποίηση...

Εκτός αυτού για τη φυλακή ιδα-

νικός κρατούμενος είναι αυτός

που έχει τις λιγότερες απαιτήσεις,

ιδανικός αντίπαλος για το σύ-

στημα αυτός που έχει ενδώσει και

υποκύψει στις υποσχέσεις ή εκ-

βιασμούς και ιδανικός πολίτης

αυτός που έχει απωλέσει την

ιστορική μνήμη. Και τα τρία αυτά

επιδιώκονται και επιτυγχάνονται

εντός της φυλακής με τη χρήση

ψυχότροπων...

Ο ΦΟΥΚΩ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΟΤΙ Η ΦΥ-

ΛΑΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΌΤΕΡΟ

ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗ-

ΜΑΤΟΣ. ΤΙ ΓΝΩΜΗ ΕΧΕΤΕ ΓΙΑ

ΑΥΤΟ;

Αυτό ας το δει το ποινικό σύτημα.

Είναι ντροπή για αυτούς που το

φτιάχνουν και φτιάχνουν τους νό-

μους και τις συνθήκες αυτές. Αυτό

μπορεί να είναι μια διαπίστωση

αλλά δεν αφορά τους κρατούμενους,

αφορά αυτούς που κυβερνούν...

Εκδόσεις Κονιδάρη

Η απόφασή μας να εκδόσουμε το βιβλίο του Σάββα Ξηρού οφείλεται στους εξής λόγους:

- στην σοβαρότητα, τη σημασία και την κρισιμότητα που έχει το θέμα που πραγματεύεται

- στην ειδική θέση που έχει ο ίδιος ο συγγραφέας όντας κρατούμενος

- σε ένδειξη στοιχειώδους σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κρατουμένων

- στο ότι αποτελεί ένα ιστορικό πρόσωπο πρωταγωνιστή της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας, ως

μέλος της πιο γνωστής ένοπλης πολιτικής οργάνωσης

ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Τοσίτσα 1Α, Αθήνα

Τηλ. 210 88 46 574

www.konidarisbooks.gr

Σάββας Ξηρός

“ΠολιτικήΕυθύνη”

*Στο νέο του βιβλίο με

τίτλο «Πολιτική Ευθύνη»

ο Σάββας Ξηρός

πραγματεύεται ένα θέμα

τόσο επίκαιρο όσο

και ταμπού για την

ελληνική κοινωνία:

το σοφρωνιστικό

σύστημα.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κονιδάρη.

Πατησίων ρε!

ΠΑΤΗΣΙΩΝ PER SEMPREΒόρεια Προάστια-Πατησίων 0-1

Λατρεύω την Πατησίων. Με έχει κα-

θορίσει. Γέννημα – θρέμμα τρίτη

γενιά, αν και κάτοικος Βορείων

Προαστίων λόγω γάμου, γιαπι-

σμού και προτύπων lifestyle της τότε επο-

χής, ποτέ μου δεν ξέκοψα και δεν έπαψα

να τη νιώθω γειτονιά μου. Σε όσους φίλους

με πείραζαν λέγοντάς με Τ.Β.Π.( τα περί-

φημα τεκνά Βορείων Προαστίων κατά

Nitro) πάντα αντέτεινα υπερηφάνως

Ρ.Φ.Ν. (Ρεμάλι Φωκίωνος Νέγρη) και αν

δεν περάσω έστω μια μέρα την εβδομάδα

στο πατρικό μου, στην Πλ.Αμερικής, φοβά-

μαι μην χάσω την... υπηκοότητα.

Στα Βόρεια «ευγενή» προάστια, όπως ψιλο-

ειρωνευόταν ο μεγαλωμένος στην οδό

Τροίας και κάτοικος της Σταυροπούλου

μέχρι το θάνατό του, μπαμπάς μου, υπάρχει

πράσινο, καθαρός αέρας, κάποια άνεση

χώρου αλλά και ένα παράλληλο σύμπαν.

Γνωρίζω ανθρώπους που ο κόσμος τους

σταματά στο Ψυχικό και με μαγικό τρόπο

...διακτινίζονται στο Κολωνάκι ή σε κάποιο

μοδάτο στέκι στο Γκάζι ή το Μεταξουργείο.

Κρίμα, χάνουν πολλά από τον αυτισμό των

Β.Π.: διαφορετικό σινεμά, θέατρο, τέχνη,

χρώματα, μυρωδιές, αν και όχι πάντα ευ-

χάριστες, αλλά προ παντός την επαφή με

την πραγματικότητα και τον παλμό της

εποχής.

Λατρεύω την Πατησίων και θέλω να την

ξαναδώ να λάμπει. Περιμένω πώς και πώς

την αναβάθμιση του μεγαλύτερου Μου-

σείου της χώρας, την ανακαίνιση του

Ακροπόλ και την αξιοποίηση του σπιτιού

της Μαρίας Κάλλας, Πατησίων και Σκαρα-

μαγκά. Πέρασα πολύ όμορφα στον πολυ-

χώρο Αλεξάνδρεια, παλιό σπίτι του

Καραγάτση στη Σπάρτης απολαμβάνοντας

τον γείτονα και Τυχοπουλάκι* Στέφανο

Κορκολή. Χαίρομαι που το Αγκάθι του

πρωτοπόρου Γ.Καρτάλου απέκτησε αξιό-

λογο «ανταγωνισμό» στον χώρο της Τέ-

χνης και που η οικογένεια του

αδικοχαμένου φίλου Λεωνίδα συνεχίζει το

όραμά του στο Τριανόν. Παρακολουθώ τις

κινήσεις κατοίκων που αρνούνται την πα-

θητικότητα και διεκδικούν μιαν καλύτερη

καθημερινότητα και βέβαια τη φωνή τους,

την εφημερίδα-σύνθημα Η Πατησίων ζει.

Περιμένω να δω το Πεδίο του Άρεως να ξα-

ναγίνεται το Central Park της Αθήνας. Με

συγκινεί η επιστροφή παλιών κατοίκων, η

άρνησή τους να (ξε)πουλήσουν τα οικογε-

νειακά τους σπίτια. Από την πλευρά μου,

έχω ξεκινήσει αγώνα για την αναπαλαίωση

του πύργου της Θήρας που ανήκε στην

αδελφή της γιαγιάς μου και τη μετατροπή

του σε κέντρο καθημερινού πολιτισμού.

Θυμώνω όταν, λίγοι ευτυχώς, γείτονες

λένε συγκαταβατικά «μα εδώ βρήκες παιδί

μου να παιδεύεσαι; Xάθηκε να είναι σε μια

άλλη περιοχή;» Μα σε αυτήν τη θαυμάσια

περιοχή ανήκουμε. Ας αφήσουμε την αυτο-

λύπηση και τα συμπλέγματα κατωτερότη-

τας, ας παρατηρήσουμε τα εναπομείναντα

πανέμορφα κτίρια που μας περιβάλλουν

και ας δούμε από την Πατησίων το ωραι-

ότερο κάδρο της Ακρόπολης για έμπνευση!

VENCEREMOS!

*Μαθητής του Αθηναϊκού Λυκείου Α.Γ. Τυ-

χοπούλου, Λέλας Καραγιάννη 16-18, του

σχολείου μου. Ακατάλυτοι δεσμοί, ένας

ισχυρός πυρήνας φανατικών της Πατη-

σίων τα Τυχοπουλάκια! Στις εγκαταστάσεις

του σχολείου μας τώρα στεγάζεται το 41ο.

τΑ προβλημΑτΑ τΑ Ξερω περιΣΣοτερο Απο την δημοΣιογρΑφο που ηρθε νΑ ΚΑνει ρεπορτΑζ γιΑ

την πεθΑμενη πΑτηΣιων. χΑμογελω με ΑυτουΣ που λενε δεν θΑ ’μενΑ ποτε εδω, με την

ΚυριΑ που ρωτΑει Απο που εινΑι πιο ΑΣφΑλεΣ νΑ ερθω, Απο την τροιΑΣ ή Απο την Κοδριγ-

ΚτωνοΣ, με τον ντοπιο ΚΑτΑΣτημΑτΑρχη που ΚλΑιγετΑι Απο το πρωι ωΣ το βρΑδυ. Αν ΚΑτι δε

μ’ ΑρεΣει προΣπΑθω νΑ το ΑλλΑΞω. Αυτη εινΑι η ουΣιΑ του ΣυλλογιΣμου. η πΑτηΣιων ζει ΚΑι

τιποτε χΑζοχΑρουμενο ΚΑι φτιΑΣιδωμενο δεν υπΑρχει γυρω Απο Αυτο. οπωΣ ΚΑι η ελλΑδΑ

ζει... ΑπλΑ πρεπει νΑ ΑλλΑΞουμε πολυ. ΑλλιωΣ ΑΣ ΑνΑχωρηΣουμε... ΑλλΑ τιποτε δεν λυνετΑι

ετΣι.

Ρίχνοντας

το βλέμμα

καταπίσω

Οδρόμος που άρχιζε από τη

Μενιδιάτικη Πόρτα έγινε

γνωστός ως ο δρόμος

προς τα Πατήσια, καθώς

περνούσε μέσα από το χωριουδάκι

Πατήσια. “Το τοπωνύμιο "πατήσια"

προέκυψε απο τα πατήχεια κτή-

ματα, δηλαδή της οικογένειας Πα-

τήχη. Το "χη" κατά το αττικό

ιδίωμα προφερόταν ως παύ "σ"

(sh). Όπως αντίστοιχα το "Γαλάτσι"

ήταν περιοχή της οικογένειας

"Γαλάκη". Το "Κη" προφερόταν

"τση". Όπως Αγιος Γεώργιος Κα-

ρύκη -Καρύτση” (Νίκος Μοσχονάς,

ιστορικός).

Το 1841 άρχισε η διευθέτηση και

η κατασκευή της οδού που οδη-

γούσε στο χωριό Πατήσια. Τη με-

λέτη είχε αναλάβει ο γεωμέτρης J.

Beck. Τον 19ο αιώνα τα Πατήσια

ήταν γεμάτα κήπους, δέντρα και

άνθη. Ήταν δε ο πιο δημοφιλής

εξοχικός περίπατος των Αθηναίων

είτε με τα πόδια, είτε με άμαξες. Τα

απογεύματα, στις τρεις τον χει-

μώνα και στις επτά το καλοκαίρι,

ξεκινούσε η μουσική. Οι περιπατη-

τές μπορούσαν να απολαύσουν

μια μπίρα στο περίφημο “Παυσί-

λυπον” που είχε συσταθεί το 1839

από Βαυαρούς αξιωματικούς. Στα

1860 στη συμβολή Αιόλου και Πα-

τησίων δημιουργείται ένας πυρή-

νας όπου αναπτύσσεται η

πολιτική και κοινωνική ζωή της

Αθήνας. Με αρχή το καφενείο του

Γιάννη Χαύτα, από τον οποίο ονα-

μάστηκε και η περιοχή Χαυτεία,

απέκτησε με τα χρόνια πληθώρα

καφενείων και ζαχαροπλαστείων.

Την ίδια περίοδο χρονολογείται

και ένα από τα πρώτα αρχοντικά

στην Πατησίων. Τον Οκτώβριο του

1862 θεμελιώνεται το Πολυτε-

χνείο. Η ΑΣΟΕΕ μετακομίζει στα

νέα κτίριά της στην Πατησίων το

1935. Τον Απρίλιο του 1882 εγ-

καινιάζονται τα δέκα ιπποκίνητα

τραμ κάνοντας τη διαδρομή Σύν-

ταγμα-Πατησίων, τα πρώτα ΜΜΜ

στην Αθήνα, στολισμένα με μυρ-

τιές και μικρές σημαίες, ελληνικές

και βέλγικες. Από αυτά βγήκε και

η έκφραση «Το τραμβάι δεν τρα-

βάει». Στην τελευταία τριακονταε-

τία του 19ου αιώνα το χωριουδάκι

Πατήσια έχει γίνει προάστιο της

Αθήνας. Έπειτα ακολουθεί η γέν-

νηση ενός πολιτιστικού κέντρου

με θέατρα και κινηματογράφους

και η περιοχή πια εντάσσεται στο

βασικό ιστό της πρωτεύουσας.

γειτονιές

Ξαφνικά βρίσκεσαι σε ένα στενάκι που σου θυμίζει

επαρχιακή πόλη ακόμα και χωριό. Γύρω από την

πολύβουη Πατησίων υπάρχουν γειτονιές. Το κα-

φενείο, το μπακάλικο, το πλάτωμα που ξεδίνουν τα παι-

διά. Η γειτόνισα που θα σου κρατήσει τα πιτσιρίκια

μέχρι να τελειώσεις μια δουλειά. Ο κουτσομπόλης που

κάθεται στο καφενείο και τα βλέπει όλα. Η ωραία του

δρόμου. Ο γκρινιάρης συνταξιούχος. Ο περίεργος νεα-

ρός με την κοτσίδα. Και άλλοι πολλοί. Γειτονιές πιο κυ-

ριλέ, άλλες πιο δύσκολες. Όμως γειτονιές. Και τόσο

κοντά στο κέντρο. Και αυτό είναι το ωραίο. Αστικό κέν-

τρο με έναν γαλαξία γειτονιών!

καλλιτέχνες

Την Πατησίων την έχουμε βρει σε μυθιστορήματα,

σε ποιήματα, σε ταινίες ακόμα και στους ίδιους

τους ανθρώπους. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι καλλι-

τέχνες που το όνομά τους συνδέθηκε άρρηκτα με την

περιοχή όπου έζησαν ή μεγάλωσαν. Κάποιοι από αυτούς

ο Σιδηρόπουλος, η Γώγου, ο Ελύτης, ο Καββαδίας, ο

Καμπανέλλης, ο Κάρολος Κουν και μετέπειτα ο Λουκια-

νός, η Νένα Μεντή, η Κική Δημουλά κ.α. Ήταν και είναι,

μια συνοικία που συγκεντρώνει τον κόσμο της τέχνης

και των γραμμάτων. Πολλοί εμπνεύστηκαν από αυτήν

και συνεχίζουν να το κάνουν δημιουργώντας έτσι την

καλλιτεχνική αίγλη της Αθήνας.

θέατρα

Από τις αρχές κιόλας του 20ου αιώνα ανοίγουν οι

πρώτοι κινηματογράφοι και θέατρα επί της οδού

Πατησίων. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τις

μεγάλες εποχές του Τριανόν, του Μπρόντγουεϊ, του

Αελλώ, του Ρόζικλαιρ, του ATHENE και άλλων τόσων.

Παρόλο τις δυσκολίες είναι ο δρόμος με τα περισσότερα

θέατρα και χώρους τέχνης. Λειτουργούν πολυχώροι κα-

θημερινά, με πλούσιο πρόγραμμα για να ικανοποιήσουν

όλα τα γούστα. Δίπλα σε ένα θέατρο θα συναντήσεις

έναν κινηματογράφο και λίγο παρακάτω ένα ακόμα θέ-

ατρο, που θα ικανοποιήσουν τη δίψα σου για τέχνη.

κτίρια

Εδώ υπάρχουν αρχιτεκτονικά κοσμήματα, ένα αν-

θολόγιο όλων των ρυθμών και των τάσεων της

αρχιτεκτονικής. Από το κτίριο του Πολυτεχνείου

και της ΑΣΟΕΕ, μέχρι και μικρά δίπατα γύρω από την

πλατεία Κυψέλης. Αρχιτεκτονικοί πειραματισμοί, ανά-

μειξη τεχνοτροπιών και ρυθμών. Κτίσματα με ιστορία

που σε μία άλλη χώρα θα τα είχαν προστατεύσει και

αναδείξει. Αλλά εδώ γκρεμίσαμε το σπίτι του Κανάρη

και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε το κτίριο που έζησε η

Κάλλας... Κτίρια που ξέφυγαν από την αντιπαροχή του

’60 και ούτε εμείς οι ίδιοι που τα βλέπουμε καθημερινά

δεν τα εκτιμάμε. Παρόμοια, αλλά όχι τόσα πολλά, βρί-

σκονται στο Κολωνάκι...

πολυεθνικότητα

Όλες οι φυλές του κόσμου. Φόβος αλλά και εκμε-

τάλλευση. Υστερία και αδιαφορία. Και συνθή-

ματα, πολλά συνθήματα που τίποτε δεν

προσφέρουν. Η συμβίωση δεν είναι πάντα δύσκολη.

Όταν πρυτανεύει η λογική και όταν δεν παίζονται παι-

χνίδια. Χιλιάδες μετανάστες έχουν ενσωματωθεί στην

καθημερινότητα, έχουν ανοίξει μαγαζιά, πληρώνουν φό-

ρους, τα παιδιά τους είναι και παιδιά μας. Υπάρχει όμως

και η δύσκολη πλευρά. Της συμμορίας, της επιθετικότη-

τας και της γκετοποίησης. Μια δομημένη κοινωνία

αυτά τα απορροφά και τα αντιπαρέρχεται. Μια κοινωνία

σε σύγχυση και σε τέλμα απλώς φοβάται και γίνεται

θύμα από μόνη της.

ιστορία

Εδώ έχουν τρέξει εξεγερμένοι, έχουν κυλήσει ερπί-

στριες, τραμ γεμάτα άνδρες που έφευγαν για το

μέτωπο. Ονομάστηκε 28η Οκτωβρίου σαν απάν-

τηση στους Ιταλούς και επειδή εδώ ήταν το Casa di

Italia. Εδώ έπαιζε η ορχήστρα του στρατού για να χο-

ρεύει βάλς ο κόσμος τα Σάββατα και τις Κυριακές τα

απογεύματα. Από εδώ ξεκίναγαν οι Αθηναίοι για την

Πρωτομαγιάτικη έξοδο. Η Λεωφόρος έχει δει πολλά,

έχει ζήσει άλλα τόσα. Εκκλησάκια χτισμένα από μαχητές

του ’21, ανατινάξεις κτιρίων, κρυψώνες στην περίοδο

της κατοχής. Μια ακόμη μάχη ανάμεσα σε μνήμη και

λήθη.

ΚΑΝΟυΜΕ ΕΝΑ ΓρΗΓΟρΟ ΠΕρΑΣΜΑ. ΑΠΟ ΑΝΘρΩΠΟυΣ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΑΠΟ ΤΟ ΠΑρΕΛΘΟΝ ΣΤΟ ΠΑρΟΝ. ΚΑΙ ΑΠΟ

πλατείες

Μικρές και μεγάλες. Με πεζόδρομους, με αδιέ-

ξοδα. Άλλες πάνω στην Πατησίων, άλλες χω-

μένες μέσα στις γειτονιές. Άλλες με

πλάτανους, άλλες με κάγκελα και μπετόν. Άλλες προ-

σεγμένες και άλλες παρατημένες. Οι πλατείες ή θα γί-

νουν οι συλλογικοί τόποι που θα ομορφαίνουν την

καθημερινότητα ή θα γίνουν οι χωματερές της θλίψης

και της απραγίας. Είναι και θέμα δημοτικών αρχών,

αλλά αυτό είναι το σχετικά εύκολο. Το πιο δύσκολο είναι

η κίνηση αυτών που ζουν εκεί. Να βγάζεις το παιδί σου

βόλτα εκεί, να μην βανδαλίζεις, να έχεις συγκεκριμένα

αιτήματα και να κάνεις μαζί με άλλους αυτό που μπο-

ρείς να κάνεις.

νεολαία

Μια νεολαία πότε άγρια, πότε βαρεμένη, μαλ-

θακή και πότε δημιουργική. Που μερικές

φορές μεταναστεύει για τα γκαζοχώρια και

την Καρύτση και πότε μένει στα κατεχόμενα για να

φτιάξει τα δικά της στέκια. Σε μαγαζιά, πλατείες, παγκά-

κια, ξέφωτα, πεζόδρομους και στενάκια. Κάποιοι φεύ-

γουν για άλλες περιοχές, κάποιοι έρχονται και κολλάνε

εδώ. Συγκροτήματα, παρέες, συμμορίες, ομάδες. Ο άνερ-

γος, ο φοιτητής, η πωλήτρια, ο ντελιβεράς, η υπάλλη-

λος, το μοίρασμα φυλλαδίων. Οι 15άρηδες που

κατεβαίνουν με τα ποδήλατα και δίνουν ραντεβού έξω

από τα σχολειά τους, οι 17αρηδες που κάνουν σκέιτ σε

πεζοδρόμια, οι 25άρηδες που φτιάχνουν μπάντες.

βράδυ

Από κάποια σημεία δεν θα περάσεις. Και αν περά-

σεις θα ’σαι προσεκτικός. Και αν είσαι προσεκτι-

κός πρέπει να είσαι και τυχερός. Όμως κανένας

βιασμός δεν έγινε στο Πεδίο του Άρεως στις 9 το πρωί

όπως λένε μερικοί. Δεν θα βρεθείς όμως εύκολα τα με-

σάνυχτα στα δρομάκια του. Μια σκοτεινή πλευρά των

ναρκωτικών, της πορνείας και της παραβατικότητας

υπάρχει, αλλά διογκώνεται με αποτέλεσμα την καλλιέρ-

γεια φόβου. Και ο φόβος φέρνει φόβο. Και μίσος. Πάντα

όμως υπάρχει στο βάθος η φωτισμένη Ακρόπολη, η

βουή των αυτοκινήτων, το σχόλασμα των θεάτρων, τα

συνοικιακά καφενεία, οι πλατείες, μπαρ, τα χοτ ντογκ

και οι μυρωδιές από τις νερατζιές!

αγορά

Κλειστά μαγαζιά, ρολά, σκοτάδι. Έτσι λένε οι ειδή-

σεις και ως συνήθως πιάνουν μία πλευρά της

πραγματικότητας. Χιλιάδες επιχειρήσεις, μαγαζιά

και υπηρεσίες αντέχουν και συνεχίζουν. Εδώ θα βρεις το

τσαγκαράδικο δίπλα από ένα θέατρο, το μπακάλικο

δίπλα από μια κλινική, το κομμωτήριο δίπλα από το

ρουχάδικο. Αυτή η πολυχρωμία δίνει ζωντάνια και είναι

μια ελπίδα για το μέλλον. Χρειάζεται καταναλωτική συ-

νείδηση από τον κόσμο και επαγγελματική από τους εμ-

πόρους. Στήριξη της τοπικής αγοράς, του μαγαζιού της

γειτονιάς, αλλά και καλές τιμές και υπηρεσίες από τους

μαγαζάτορες.

ομάδες

Στα τελευταία χρόνια, στα χρόνια της κρίσης, άνθι-

σαν πολλές ομάδες και συλλογικότητες. Διαφορε-

τικές αποχρώσεις, κατευθύνσεις, λειτουργία και

στόχους. Αλλά οι περισσότερες με πράξη, κίνηση και

συμμετοχή εκατοντάδων που δουλεύουν, προσφέρουν

και δημιουργούν. Άλλες δραστηριοποιούνται γύρω από

ελεύθερους χώρους, αλλές γύρω από την αλληλεγγύη

και άλλες τοπικά. Ένα ζωντανό δυναμικό ενώνεται και

κινείται. Και πάνω από όλα προσφέρει χωρίς χρήματα,

πολιτισμό, υπηρεσίες και ανθρωπιά.

γεγονότα

Ναι! Εδώ θα μυρίσεις δακρυγόνο, θα δεις τα πανό

να ξεκινάνε, τους κάδους σκουπιδιών να καί-

γονται. Και πέτρες και τσαμπουκάδες και φασα-

ρίες. Θα δεις αστυνομικούς στην τσίτα, κυνηγητό με

μικροπωλητές, παντιλίκια των δίτροχων που σταματούν

κάποιους για εξακρίβωση. Όμως εδώ είναι η ζωή! Με

τις αντιθέσεις που μια σε πληγώνουν, την άλλη σε ξυ-

πνούν. Η παραβατικότητα είναι στα ίδια επίπεδα με τις

άλλες περιοχές του κέντρου, ενώ τα πιο ειδεχθή εγκλή-

ματα δεν γίνονται εδώ, αλλά μάλλον στην επαρχία. Εδώ

μαθαίνεις να ζεις με το γεγονός, είσαι μέρος του.

ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΑυρΙΟ. Η ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΕΝΩΝΕΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ. ΜΕ ΙΣΤΟρΙΑ, ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ, ΠΝΕυΜΑ ΚΑΙ υΛΗ...

Ηοδός Πατησίων αρχίζει από την Ομό-

νοια και φτάνει στο σταθμό του τρένου

στα άνω Πατήσια, εκεί που την Πρωτο-

μαγιά, ο τόπος γέμιζε κουβάδες με άνθη

από τον Προμπονά. Σ’ αυτόν τον γκρίζο δρόμο έμε-

ναν ψηλοί και κοντοί άνθρωποι, πλούσιοι και φτω-

χοί, χοντροί και αδύνατοι, όπως παντού. Ιδιωτικοί

υπάλληλοι αλλά και δημόσιοι, πολλοί καλλιτέχνες,

έμποροι, γιατροί, ιατροδικαστές και δικηγόροι.

Μέσα στα χρόνια απέκτησε μία πολυσχιδή κοινω-

νική ταυτότητα που τη ξεχώριζες στο λεπτό από τα

τραγούδια που ξεγλιστρούσανε υστερικά ή κουρα-

σμένα μέσα από τις γρίλιες των σπιτιών, τα κατα-

στήματα και τα κασετόφωνα των πλανόδιων

πωλητών. «Νυχτερίδες κι αράχνες» και η αξέχαστη

«Μαντουμπάλα» στα πέριξ της Ομόνοιας – πιάνο

του Χατζιδάκι και «απομεσήμερα» του Ξαρχάκου

στην πιο –ας πούμε- ελιτίστικη πλευρά από το

Μουσείο μέχρι την Κολιάτσου και η προδομένη

«Ιστορία μου αμαρτία μου» κοντά στο ζαχαροπλα-

στείο «Χαρά» στο βορεινό ακρωτήρι. Ο μόνος που

τριγυρνούσε παντού, αδιακρίτως, ήταν ο υψίφωνος

καλλιτέχνης «γανωτής» που πίεζε να του δώσουμε

τα χάλκινα σκεύη μας.

Στην Πατησίων υπήρξε εποχή που πάρκαρες έξω

από το σπίτι του τάδε και τον περίμενες να κατέβει.

Είχε δε από παλιά τα κίτρινα τρόλεϋ με τον ταλαί-

πωρο εισπράκτορα μέσα στην κακόγουστη μου-

σταρδί στολή του να φωνάζει το ανεκδιήγητο

«ΦΥΕ» στον οδηγό, μπας και τελειώσει μια ώρα αρ-

χύτερα τη βάρδια του και πάει σπίτι του να φάει.

Σιγά-σιγά τα μαγαζιά, η κίνηση, το καυσαέριο και η

σκόνη αυξήθηκαν και ξαφνικά τα έπιπλά μας ήθε-

λαν περισσότερο ξεσκόνισμα.

Τα σινεμά στην Πατησίων ήταν αρκετά και τα θέα-

τρα επίσης, άλλα μέσα κι άλλα έξω από στοές. Ορι-

σμένες μάλιστα ασπρόμαυρες δεκαετίες, κάποια

από αυτά γνώρισαν νύχτες δόξας και πρωταγωνί-

στησαν στο κοινωνικό lifestyle. Όσο για τις στοές

άλλοτε φωτίστηκαν κι άλλοτε σκοτείνιασαν, όπως

όλες οι στοές που δεν είναι μασονικές.

Ο δρόμος είχε πλατείες με παρέες που φτιάχνανε

ιστορίες. Ιστορίες που πολλοί λένε ότι έμειναν στην

ιστορία. Όπως έμειναν και οι ίδιες οι παρέες με τον

Γιώργο, τον Αλέκο, τον Ορέστη, τον Κώστα, τη

Μπεάτα και την Μάρθα. Κάποιες από αυτές καλλι-

τεχνικές, κάποιες αλήτικες, κοσμοπολίτικες ή μα-

θητικές, αφού η Πατησίων είχε σχολεία, σχολές

χορού και μία γαλλική ακαδημία (α! μον ανφάν

Ζορζ του ε μπετ), στη στάση Λυσσιατρείο (ήταν λέτε

σύμπτωση;;;). Το πείραγμα ήταν συνηθισμένο, όμως

δεν έλειπε και ο περίεργος τύπος με το παλτό να

μας ακολουθεί όταν γυρνούσαμε βράδια από το

φροντιστήριο.

Στην Πατησίων συναντούσες «δροσερές» γωνίες με

ονόματα νησιών – Πατησίων και Ιθάκης «στις 8 σε

περιμένω», ένα αρχαιολογικό μουσείο, ΑΕΙ, ένα

bowling center «μαθητικό θέρετρο» στις απεργίες

των καθηγητών και μία σχολή ραπτικής στη γωνία

με την Αγ. Μελετίου. Υπήρχε και το καφενεδάκι του

Μουσείου, με γκαρσόνια-πιγκουίνους, άσπρο που-

κάμισο-μαύρο παντελόνι και σιδερένιο δίσκο στο

χέρι, υπήρχαν μεγάλα βενζινάδικα που έβαζαν

«σούπερ» στο αυτοκίνητο του μπαμπά μου, μπαρά-

κια για μεσημεριανά «πονηρά» ραντεβού κι ένα μα-

γαζάκι με οικιακές συσκευές «Ιζόλα», πάντα πρώτη

μούρη στις ελληνικές ταινίες. Είχε όμως και το με-

γαλύτερο πολυκατάστημα – το «Μινιόν» - σχήμα

οξύμωρο το όνομά του, να μαγνητίζει την επαρχία

που κατέβαινε για αγορές στην πρωτεύουσα. Είχε

και τον ΟΤΕ, μία φοιτητική εστία από την άλλη

μεριά (με πισίνα!), κάβες με ποτά και ξηρούς καρ-

πούς, ψητοπωλεία και σουβλατζίδικα με γύρο, μι-

κρομάγαζα με φόδρες και κουμπιά για ράφτρες

που τότε δούλευαν σε σπίτια, ντισκοτέκ με την

αστραφτερή μπάλα και το μωβ φως να δείχνει τη

σκόνη στο πουλόβερ σου, αστικές πολυκατοικίες με

τεράστια, ψηλοτάβανα δωμάτια, οφίς και δροσερές

εισόδους με κουτσομπόληδες θυρωρούς για όλες

τις δουλειές, μαθη-

τικά βιβλιοπωλεία

με φρεσκοτυπωμένα

τα βιβλία του ΟΕΔΒ –

για κάποια χρόνια δυ-

στυχώς με το γνωστό πουλί

στην τελευταία γυαλιστερή σελίδα τους – να μυρί-

ζουν έντονα τυπογραφικό μελάνι.

Στην Πατησίων «έβγαιναν» δρόμοι όπως η Λήμνου,

η Σπάρτης, η Θήρας, η Κεφαλληνίας και ένα σωρό

άλλοι, κάτι που είχε ως συνέπεια τη στενή επαφή

με τη γειτόνισσα Κυψέλη και την ξαδέλφη της, τη

Φωκίωνος Νέγρη. Παράλληλη σε κάποιο σημείο,

ήταν και η συμπεθέρα Μαυροματέων με το θερινό

«Αλίκη» και το αναψυκτήριο «Green park”. Όμως

τώρα μιλάμε για την Πατησίων.

Όπως όλοι οι δρόμοι έζησε ιστορικές στιγμές και σε

κάποιο μελλοντικό θεατρικό έργο, μία σκηνή να

ήταν αυτή : Μεσημέρι σχεδόν και η πορεία περ-

νούσε κάτω από την πολυκατοικία μας. Η μαμά κι

εγώ κατεβήκαμε κάτω, στην είσοδο του σπιτιού και

δώσαμε φάρμακα και τρόφιμα στους φοιτητές και

σε όλους αυτούς που φώναζαν συνθήματα εναν-

τίον της χούντας. Το βράδυ με το αυτοκίνητο του

μπαμπά μου ανεβήκαμε την Αλεξάνδρας και ακού-

γαμε το ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου. Η

Πατησίων ήταν σκοτεινή και μύριζε καμένα λά-

στιχα. Δύο τρεις μέρες αργότερα

ξημέρωσε η 17 Νοεμβρίου του

‘73.

Υπήρξε δρόμος του αλωνιού και

του σαλονιού και σήμερα οι άν-

θρωποι εκεί μιλάνε πολλές

γλώσσες. Το Πολυτεχνείο της

ακόμη ζει αλλά το σύνθημα

είναι άλλο και ακούγεται σε

άλλη γλώσσα.

«Χακούνα Ματάτα» μαν.

Μπι cool.

Πατησίων Νάου εντ then

ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ, Η ΚΙΝΗΣΗ, ΤΟ ΚΑυΣΑΕρΙΟ ΚΑΙ Η ΣΚΟΝΗ ΑυΞΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΑ ΕΠΙΠΛΑ ΜΑΣ

ΗΘΕΛΑΝ ΠΕρΙΣΣΟΤΕρΟ ΞΕΣΚΟΝΙΣΜΑ.

από την Ελίνα Λαζαρίδη

Σε λειτουργία για πάντα, ό,τι και αν συμβεί!

• Σας εξασφαλίζουμε τη γρήγορη και υπεύθυνη διά-

γνωση, καθώς και την επίλυση του προβλήματος

της συσκευής σας

• Εγγυόμαστε την ομαλή λειτουργία της επισκευα-

σμένης σας συσκευής

• Σας παρέχουμε χρήσιμες συμβουλές για τη σωστή

και ασφαλή χρήση της συσκευής σας

Με ένα τηλεφώνημα ερχόμαστε κοντά σας όπου

και αν βρίσκεστε μέσα στην Αττική.

Προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας σε ανταγωνι-

στικό και οικονομικά αποδοτικό τρόπο και δεν

υπάρχει καμία επιπλέον χρέωση για τα Σαββατο-

κύριακα.

τι μπορείτε να περιμένετε από εμάς:

• Απαράμιλλη εξυπηρέτηση των πελατών

• Ανταγωνιστικές τιμές

• Ικανοποίηση 100%

• Εκτίμηση και σεβασμό για τους πελάτες μας

• Καλά και άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό

• Υπηρεσία όλων των συσκευών και των εμπορικών

σημάτων

Επαγγελματική επισκευή συσκευών και απλή

συντήρηση μπορεί να κάνει μια μεγάλη διαφορά

στην απόδοση και στη διάρκεια ζωής των συ-

σκευών στο σπίτι.

• Επισκευές όλων των ηλεκτρικών συσκευών

• Σέρβις για καλή λειτουργία

• Συνδέσεις νέων συσκευών

• Επίδειξη λειτουργίας τους

Η επιχείρησή μας ειδικεύεται στην παροχή ηλεκτρολογικών υπηρεσιών και επι-

σκευών ηλεκτρικών συσκευών και λοιπών μηχανημάτων τα τελευταία 17 χρό-

νια. Η καθιέρωσή μας στον χώρο προέρχεται από την άμεση και επαγγελματική

παροχή των υπηρεσιών μας καθώς και από την ποιότητα της εργασίας μας, που

είναι πάντα προτεραιότητά μας.

Η εκπαίδευση, η γνώση, η εμπειρία και η υπευθυνότητα αποτελούν τα εργαλεία

που εμείς και οι συνεργάτες μας χρησιμοποιούμε, φροντίζοντας πάντα για την

ασφάλεια και την ικανοποίηση των πελατών μας.

Καθημερινά σχεδιάζουμε, οργανώνουμε, εκτελούμε και πιστοποιούμε κάθε

ηλεκτρική εγκατάσταση (εσωτερική και εξωτερική), πραγματοποιούμε επι-

διορθώσεις ηλεκτρικών συσκευών και πάντα φροντίζουμε να έχουμε προσιτές

τιμές χωρίς εκπτώσεις ... στην ποιότητα!

Η συντήρηση περιλαμβάνει:• Καθαρισμό φίλτρων αέρα εσωτερικής μονάδας

• Χημικό και αντιβακτηριδιακό καθαρισμό των στοι-

χείων εσωτερικής και εξωτερικής μονάδας με ειδικό

αντιμυκητοκτόνο υγρό.

• Έλεγχο και καθαρισμό αποχέτευσης

• Έλεγχο ψυκτικού υγρού (freon)

• Καθαρισμό και έλεγχο ηλεκτρικών και ανεμιστήρα

• Καθαρισμό λεκάνης συμπυκνωμάτων

• Έλεγχο διαρροής ψυκτικού υγρού

Ιθάκης 43, 11257 Αθήνα Υποκ. Α': Αριστοτέλους 163, Αθήνα / Υποκ. Β': Ηλέκτρας 9, Περιστέρι

Τηλ.: 210 8254064 / Κιν.: 6944745004 / 6973242827/ 6997388149 / 6949383751

E-mail: aluminial@yahoo.gr / site: www.aluminial.gr

• Ενεργειακά προγράμματα μέσω τραπέζης

• Θερμοκοπτόμενα κουφώματα

• Πόρτες - Πόρτες Ασφαλείας

• Παράθυρα

• Κάγκελα

• Σκέπαστρ α - Στέγαστρα

• Ειδικές κατασκευές

• Τζάμια - Κρύσταλλα

• Αλεξίσφερα

• Διάτρητα

• Ρολά ασφαλείας

• Ρολά καταστημάτων

• Επισκευές

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΩΝ ΟΔΗΓΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ

& ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΩΝ

ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ

• ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑΣ ΑΜ, Α1, Α2, & Α

• ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΑ Β (Αυτόματο & ΑμεΑ)

• ΕΠΕΚΤΑΣΗ Β + Ε

(Τρέιλερ - Μπαγκαζιέρα - Σκάφος - Τροχόσπιτο)

• ΕΠΕΚΤΑΣΕΙΣ Γ, Δ, Ε, & Π.Ε.Ι

• ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΙΣ (και με δικό σας ΙΧ)

θΕΩΡΗΤΙΚΑ

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΕ

4 ΓΛΩΣΣΕΣ

• ΕΛΛΗΝΙΚΑ

• ΑΓΓΛΙΚΑ

• ΡΩΣΙΚΑ

• ΑΛΒΑΝΙΚΑ

ΠΑΤΗΣΙΑ: Λ. ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ 60_ 2102233313 // ΧΑΛΑΝΔΡΙ: ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ 9_ 2106895222

ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ: Λ. ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ 32_ 2107773230 //

ΚΙΝ.: 6973232555_ 6944544555 // FAX: 2106894030

Βιβλία για την Πατησίων

Ιστορίες από τη γειτονιά μου και λίγο

παραπέρα, Κυψέλη 1919-1959

Μελίτα Αδάμ

Ένα νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν της

δικής μας Κυψέλης που τόσο αγαπήσαμε

και αγαπάμε. Αφηγήσεις και γεγονότα με

κοινό τους στοιχείο τον χωροχρόνο της Κυ-

ψέλης,του χθες. Πρωταγωνιστές Κυψελιώ-

τες και Κυψελιώτισσες, μέσα από τη δική

τους αλήθεια, μια αλήθεια βίαιη, πικρή,

σκληρή, χαριτωμένη, άλλοτε ερωτική, άλ-

λοτε κωμική, μα πάντα αληθινή.

Στην ιδιαίτερη πατρίδα μου τα πατήσια

Ρίκα Σεϊζάνη

«Την ώρα που ο Δήμαρχος αναπολούσε,

απέναντι, στα σκαλάκια του σπιτιού που κα-

θόταν στον ήλιο ένας γέρος από τους πιο

παλιούς της γειτονιάς. Παρακολουθούσε τις

μπουλντόζες του Δημάρχου που πηγαινοέρ-

χονταν. Παρακολουθούσε το γκρέμισμα του

οθωνικού κτίσματος που για πολλές δεκαε-

τίες ήταν το σπίτι του. Άλλωστε, όλοι το λέ-

γαμε το σπίτι των Δ. και όχι του Όθωνα.

Ήξερε τον Δήμαρχο, τότε που ήταν μωρό,

και τον πατέρα του, τον Αρχηγό της Αστυ-

νομίας. Ο μπάρμπας και η οικογένειά του

δεν ήταν μόνο από την άλλη μεριά του δρό-

μου, ήταν κι από την άλλη μεριά της Ιστο-

ρίας».

ιχνογραφία πατησίων (τα πατήσια

κάποτε...)

Ναταλία Σαμαρά-Γκαίτλιχ

Η αγάπη για τα περασμένα δεν λογίζεται

σαν στείρα νοσταλγική επιστροφή, αλλά σαν

εκτίμηση του ανθρώπου για τον άνθρωπο

και το περιβάλλον όπου έζησε, αφού το

όμορφο ή το άσχημο κατασκεύασμα ανήκει

τελικά σε όλους μας.

Φυγή από το καθημερινό αντίκρυσμα του

αφανισμού της Αθήνας, πόλης χωρίς πνεύ-

μονες με πολεοδομική και εξαμβλωματική

αναρχία, κυκλοφοριακό χάος και με τις τιμές

των ρύπων ν’ ανεβοκατεβαίνουν στον ατ-

τικό ουρανό, είναι το αφιέρωμα αυτό που

επιχειρεί μια (απλή) καταγραφή της εξελι-

κτικής πορείας των Πατησίων. Όπως στο τε-

τράδιο των πρώτων σχολικών χρόνων,

ιχνογραφείται το «Προάστιο» που υπήρξε

και πώς κατάντησε. Χρέος αγάπης.

το διαμέρισμα της οδού πατησίων

Μαρώ Τριανταφύλλου

Το μυθιστόρημα αρχίζει όταν η Σοφία, μια

νεαρή οδοντίατρος, αγοράζει ένα διαμέρισμα

στην Πατησίων. Εκπλήσσεται με το πόσο εύ-

κολα αγόρασε ένα διαμέρισμα το οποίο

έμενε απούλητο για χρόνια. Πολλά βράδια

βλέπει, από το μπαλκόνι της ένα νεαρό στη

στάση του λεωφορείου απέναντι από το

σπίτι της να την κοιτάζει, ενώ αισθάνεται ότι

ψιθυρίζει το όνομα της. Την ίδια στιγμή, η

Σοφία βασανίζεται από παράξενα όνειρα και

από την αίσθηση ότι κάποιο μυστικό υπάρ-

χει στην ιστορία των προηγούμενων ιδιο-

κτητών του σπιτιού που συνδέεται με το

παρόν της.

πάνω κάτω η πατησίων

Κατερίνα Γώγου

Στις ανθολογίες των ποιητών της γενιάς του

’70 δεν θα την συναντήσουμε- πλην λίγων

εξαιρέσεων. Όταν γράφεις την Ιστορία

επάνω σε νωπά και ζεστά σώματα, γίνεσαι

άδικος, ιδιοτελής, φανατικός. (Και ας δεχτώ

πως το ίδιο ισχύει και για όσους θέλουμε να

την “διορθώσουμε”).

οδός ιππολύτου (παιδικές αναμνήσεις

από τη γειτονιά μου του 1940 – 1944)

Αλέξανδρος Σακελλαριάδης

«...Ξαφνικά και ενώ ήμουν αφοσιωμένος στο

διάβασμα, άρχισαν να ηχούν οι σειρήνες απ’

όλες τις πλευρές της Αθήνας. Μέσα στην τρο-

μερή ησυχία ο τρομερός ασυνήθιστος αυτός

ήχος ασφαλώς μόνο κάτι καλό δεν μπορούσε

να προμηνύει. Τρόμαξα. Δεν μπορώ να πω ότι

φοβήθηκα, παραξενεύτηκα και διερωτήθηκα,

γιατί χτυπούν οι σειρήνες έτσι μανιασμένα

πρωί, πρωί, τι συμβαίνει;...»

ΠΡΟΣ

ΩΠΑ

Τα φώτα της πόλης έχουν ήδη αρχίσει να ανάβουν. Είναι 8 παρά τέταρτο,

Τετάρτη κι εκείνη σταθερά διατηρεί την προσοχή της στα διερχόμενα αυ-

τοκίνητα, στους επιβάτες του λεωφορείου, σε όσους αναμένουν στις

στάσεις, στον προϊστάμενό της στο «Σταθμαρχείο» που την καληνυχτίζει

μ’ ένα γρήγορο νεύμα. Αριστερά, κι ενώ διασχίζει την κάθοδο με κατεύθυνση

την πλατεία Κάνιγγος, ο φωτισμένος λόφος του Λυκαβητού αποσπά στιγμιαία

την προσοχή ορισμένων επιβατών. Εγγύτερα, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

και η καγκελόπορτα του Πολυτεχνείου. Μπροστά στο μεγάλο τζάμι του λεωφο-

ρείου, όλα μοιάζουν να έρχονται κατά πάνω σου. Στο ύψος της Χαλκοκονδύλη,

όταν το φανάρι ανάψει κόκκινο και το όχημα ακινητοποιηθεί, μου λέει: «Το να

είσαι οδηγός λεωφορείου είναι- μάλλον- αρκετά ενδιαφέρον επάγγελμα, μιας και

κάνεις κάτι ωφέλιμο για το κοινό καλό. Σίγουρα, δεν είναι μονότονο, αφού μπο-

ρούν να συμβούν τόσα πολλά, έτσι ώστε να ανατραπούν οι χρόνοι των δρομολο-

γίων. Βρίσκεσαι διαρκώς σε ένταση, πολύ περισσότερο από όσο φαίνεται στον

κόσμο. Είσαι σε εγρήγορση. Εισπράττεις την ένταση των ανθρώπων και τον θυμό

τους, λόγω της κρίσης, των υποχρεώσεών τους, της βιασύνης τους. Καμιά φορά

ξεσπάνε πάνω σου. Συχνά και καθημερινά. Από την άλλη είναι και κουραστική αυτή

η δουλειά. Το μυαλό σου δουλεύει ασταμάτητα. Οφείλεις να έχεις τη μέγιστη προ-

σοχή, όταν οδηγάς.»

Πολλοί από τους επιβάτες μοιάζουν νυσταγμένοι, έχουν ακουμπήσει το κεφάλι

τους στο τζάμι, άλλοι πάλι συζητούν χαμηλόφωνα. Κάποια παιδιά- στη γαλαρία-

φωνάζουν ζωηρά για τον προημιτελικό του Μουντομπάσκετ. Κάποιος σηκώνε-

ται και πατάει το STOP. Το ύφασμα πάνω στο κάθισμα αλλού έχει ξεβάψει, αλλού

έχει ξεφτίσει.

«Οι συνθήκες δεν είναι οι καλύτερες δυνατές, ίσα- ίσα. Υπάρχουν φθορές που δεν

επιδιορθώνονται. Και γι αυτό ευθύνονται τόσο η οικονομική κρίση, όσο και η προ-

σωπική ανευθυνότητα όσων θα πρέπει να μεριμνήσουν. Περνάνε χιλιάδες άν-

θρωποι καθημερινά από τις αστικές συγκοινωνίες και η μέριμνα είναι απαραίτητη.

Από την άλλη, υπάρχουν και τα προβλήματα με το πρόγραμμα των δρομολογίων.

Εμείς συχνά- κι αυτό δεν το ξέρουν οι επιβάτες- δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε

καν το διάλειμμά μας, προκειμένου να μειώσουμε τις όποιες καθυστερήσεις. Κι

αυτές οι καθυστερήσεις γίνονται ακόμη περισσότερες όταν το μετρό δεν δουλεύει.

Πρέπει να κάνουμε ό, τι καλύτερο γίνεται, όλοι μας, για να λειτουργούν σωστά τα

ΜΜΜ, μεταξύ των οποίων και ο έλεγχος των εισιτηρίων. Το επιβατικό κοινό θα

πρέπει να είναι συνεργάσιμο. Είναι πολλά τα περιστατικά που έχουν συμβεί, με

εξύβριση και επίθεση έναντι των ελεγκτών. Πρέπει να υπάρχει έλεγχος, όπως πρέ-

πει να υπάρχει και σεβασμός, ως προς του δουλειά του ελεγκτή, έτσι ώστε να φτά-

σει να γίνεται τυπικά και όχι να μοιάζει με τον μπαμπούλα. Είναι, δηλαδή, σαν εγώ

να κάνω ό, τι καλύτερο μπορώ για το επιβατικό κοινό- ως οδηγός- κι αυτό να μην

με ανταμείβει. Τον σεβασμό, όμως, δεν τον απαιτείς τον κερδίζεις.»

Ενώ η συζήτηση συνεχίζεται και η Σταυρούλα οδηγεί από το Τέρμα στην Αφετη-

ρία, περνώντας ξανά από την Πατησίων, μας λέει: «Η Πατησίων που αρέσει τώρα,

περισσότερο απ’ ό, τι παλαιότερα. Μου φαίνεται πιο ασφαλής. Μόνο σε συγκεκρι-

μένα σημεία, πλέον, νιώθω ανασφάλεια. Νομίζω πως τα τελευταία χρόνια οι δρό-

μοι μας φαίνονται διαφορετικοί γιατί και εμείς αλλάζουμε, λόγω της κρίσης, λόγω

άλλων παραγόντων; Ποιος ξέρει; Εδώ, στην περιοχή γύρω από την Πατησίων έχω

περπατήσει αρκετά τα τελευταία χρόνια και ως οδηγός στο κέντρο και ειδικά στην

Πατησίων δεν αντιμετώπισα ποτέ εντάσεις.»

Ο κόσμος έχει αρχίσει σταδιακά να μειώνεται. Ολοένα και λιγότεροι είναι αυτοί

που περιμένουν στις στάσεις και που παραμένουν εντός του λεωφορείου. Η

Σταυρούλα έχει ακόμα αρκετές ώρες υπηρεσίας. Πίνει μια γουλιά καφέ και στο

τέρμα ανάβει ένα τσιγάρο, κοιτώντας επίμονα το ρολόι δίπλα στο τιμόνι και το

πρόγραμμά της. Σήμερα είναι βραδινή. Μεθαύριο θα δουλέψει πρωί σε κάποια

άλλη, από τις γραμμές του αμαξοστασίου στο οποίο υπάγεται. Μέσα στον συνεχή

κύκλο των διαδρομών, στην ακριβή τους επανάληψη περιμένεις να ακούσεις για

μονοτονία, για βαρεμάρα, για κούραση που προέρχεται ακριβώς από αυτή την

συνθήκη. Όμως, κυρίως θα ακούσεις πολλές διαφορετικές ιστορίες από αν-

θρώπους που στάθηκαν με πλήθος ετερόκλητων αντιδράσεων. Θα σου μιλήσει

για ρατσιστικές επιθέσεις, για αλληλέγγυες συμπεριφορές μεταξύ των επιβατών,

για απρόβλεπτα περιστατικά κατά την οδήγηση. Θα ’χει τόσα να πει, που θα ξα-

νασκεφτείς απ’ την αρχή τις τόσες διαφορετικές κατευθύνσεις του βλέμματός

της. Πάνω στους ανθρώπους και στους δρόμους τους.

Σταυρούλα Κ.ΠΡΟΣωΠΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΤΟΝ

ΔΡΟΜΟ, ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ. ΠΡΟΣΦΕ-

ΡΟΥΝ, ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΦΑΝΕΙΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ

ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ. ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΙ-

ΝΟΥΜΕ ΛΟΓΟ.

Οδηγώντας αστικόλεωφορείο στηνΠατησίων

Τη συζήτηση έκανε η Μαριλένα Καρρά

Πρωτοβρόχια στα Πατήσια"Έτσι, ο Δήμος, έχει αποφασίσει, εδώ και κάμποσο καιρό,

να θέσει σε λειτουργία τα αμαξάκια-καταβρεχτήρια, που

βρέχουν τους χωμάτινους δρόμους, μήπως και τιθασεύ-

σουν την σκόνη που δεν λέει να καθίσει."

από τον Ανδρέα Παπαστάμου

Μούσκεψε ο δρόμος σήμερα από τη βροχή που συνήθισε να

επισκέπτεται τις τελευταίες μέρες τα Πατήσια. Οι ράγες του

τραμ λάμπουν και οι βασιλικοί στις γλάστρες των σπιτιών

μοσχομυρίζουν. Στους δρόμους, οι πιο θαρραλέοι το «κόβουν

με τα πόδια» μέχρι το Σύνταγμα και οι “comme-il-faut” κυ-

ρίες ανοίγουν τις ομπρέλες τους, προσέχοντας ταυτόχρονα να μην βραχούν

από τα μόνιππα που συναγωνίζονται τα δυο βαγόνια του ηλεκτρικού τρο-

χιόδρομου, με την κλειστή οροφή, εδώ και μερικές μέρες - μόνον τον Απρί-

λιο, με την Άνοιξη, είχαν ανοικτά βαγόνια. Οι μεγαλύτεροι έχουν να

θυμούνται τα εγκαίνια του ιπποκίνητου τροχιόδρομου Συντάγματος-Πατη-

σίων, της Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρίας Ιπποσιδηροδρόμων Αθηνών και

περιχώρων, το 1882, όταν δέκα ιπποκίνητα τραμ, στολισμένα με μυρτιές και

μικρές σημαίες, ελληνικές και βελγικές, είχαν διασχίσει την όμορφη λεωφόρο

που συνέδεε το κέντρο της Αθήνας με τις εξοχές των Πατησίων. Σαράντα

χρόνια από τότε, αλλά τα κάρα και η σκόνη συνεχίζουν να πονοκεφαλιάζουν

τις νοικοκυρές και τους διαβάτες. Μόνον τα παιδιά το χαίρονται και τσαλα-

βουτάνε, σε πείσμα μανάδων και δασκάλων. Ο μανάβης φέρνει την πραμά-

τεια του από το παζάρι, με τη σούστα, ο γαλατάς μοιράζει το γάλα, κι αυτός

με το αμαξάκι του, οι κάθε λογής μικροέμποροι γυροφέρνουν τις γειτονιές σε

κλειστά αμαξάκια, όπως κι ο νερουλάς, με το χαρακτηριστικό κάρο του, με-

ταμορφωμένο σε βυτιοφόρο, και τέλος, τα σκουπιδιάρικα, με τις σανίδες τους

στο πλάϊ, μπας και χωρέσουν περισσότερα σκουπίδια. Έτσι, ο Δήμος, έχει

αποφασίσει, εδώ και κάμποσο καιρό, να θέσει σε λειτουργία τα αμαξάκια-κα-

ταβρεχτήρια, που βρέχουν τους χωμάτινους δρόμους, μήπως και τιθασεύ-

σουν την σκόνη που δεν λέει να καθίσει.

Κι όμως, παρότι οι βροχές πυκνώνουν τις τελευταίες βδομάδες, η οικονομία

και η πολιτική δείχνουν σημεία ανάκαμψης, ενώ η καλλιτεχνική ζωή σφύ-

ζει από ζωντάνια. Οι συνεχείς υποτιμήσεις της δραχμής, από το 1920 μέχρι

και το ’26 και η μεγάλη ανεργία λόγω των προσφύγων, που ξεπερνούσαν το

ενάμιση εκατομμύριο, ανήκουν στο παρελθόν. Η κυβέρνηση Βενιζέλου από

το 1928, έχει προχωρήσει σε θεσμικές μεταρρυθμίσεις για την εξυγίανση του

τραπεζικού και νομισματικού συστήματος, με την ίδρυση της Τράπεζας της

Ελλάδος, ενώ το αμερικανικό κραχ, που θα ξεσπούσε λίγες μέρες αργότερα,

την Πέμπτη, 24 Οκτωβρίου, θα έμοιαζε κι αυτό ξένο και απόμακρο. Θες το

«καθυστερημένο» επίπεδο ενημέρωσης –μια βδομάδα θα χρειάζονταν τα τη-

λεγραφήματα να φτάσουν από την Αμερική στην ελληνική πρωτεύουσα, θες

η αισιοδοξία της κυβέρνησης, αφού η ελληνική δραχμή είχε συνδεθεί με την

πορεία της βρετανικής στερλίνας, οπότε δεν κινδύνευε (οι ελαφρές διακυ-

μάνσεις του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, αποδίδονταν στην κυβερνητική

αστάθεια της Γαλλίας), θες η ίδια η δομή της ελληνικής οικονομίας (κυρίως

γεωργική, με περιορισμένη βιομηχανία, εξαρτημένη από εξωτερικό δανει-

σμό) τίποτα δεν έδειχνε να διαταράσσει την οικονομική ευφορία των ημε-

ρών του ’29. Εξάλλου, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, θα

διαβεβαίωνε, λίγες μέρες αργότερα, για την ασφάλεια των τραπεζικών κατα-

θέσεων, θεωρώντας ότι, το αμερικανικό κραχ δεν μπορούσε να μας επηρεά-

σει. Μοναδική παραφωνία οι προειδοποιήσεις ενός νεαρού καθηγητή

Πολιτικής Οικονομίας, του Ξενοφώντα Ζολώτα, δεν μπορούσαν να ταράξουν

την ησυχία της αθηναϊκής ζωής.

Όπως και να’χει, ήδη από τον Σεπτέμβριο, μετά τις καλοκαιρινές διακοπές

των Αθηναίων, τα θέατρα και οι κινηματογράφοι έχουν ανοίξει, και πολλά

έργα κάνουν σεφτέ. Στο Θέατρο της Κυβέλης, η «Κυρά-Φροσύνη», στο Κεν-

τρικόν, η «Αιώνια Ζωή» του Μωραϊτίνη από τον θίασο Αργυροπούλου, στο

Θέατρο Κοτοπούλη, ο «Όρκος του Πεθαμένου» και στο Θέατρο Παπαϊωάν-

νου, η οπερέτα «Η Βλάμισσα», ενώ δώδεκα κινηματογραφικές αίθουσες προ-

σφέρουν μια μεγάλη γκάμα επιλογών, για όλα τα γούστα, από αστυνομικές

και πολεμικές περιπέτειες, μέχρι δράματα, αισθηματικά και ερωτικές ταινίες.

Τα απογευματινά τσάγια στα Πατήσια, πηγαίνουν και έρχονται, σε σπίτια καλ-

λιτεχνών, όπου επώνυμοι της καλλιτεχνικής, αλλά και της οικονομικής ζωής,

συζητούν τις νέες καλλιτεχνικές τάσεις που έρχονται, τώρα τελευταία, κυ-

ρίως εκ Παρισίων, με διαλείμματα πολιτικών και ερωτικών κουτσομπολιών.

Στο σπίτι-εργαστήριο του ζωγράφου Σπύρου Παπαλουκά, υπόδειγμα αρχιτε-

κτονικής απλότητας του φίλου του Δημήτρη Πικιώνη, καθηγητή, από το

1925, στο Πολυτεχνείο, στην έδρα της Διακοσμητικής, βρέθηκαν χτες καμιά

δεκαριά φίλοι, μεταξύ τους ο Πικιώνης, ο Φώτης Κόντογλου, ο Στρατής Δού-

κας και η Θάλεια-Φλωρά Καραβία, για να συζητήσουν δυο σημαντικές ειδή-

σεις που τους είχαν έρθει από το Παρίσι. Η αίσθηση της παριζιάνικης

διανόησης ήταν έντονη στην Αθήνα του ’29, και ένας λόγος ακόμα παρα-

πάνω οι άριστες πολιτικές σχέσεις της Γαλλίας με την Ελλάδα…Ελλάδα-Γαλ-

λία συμμαχία! Καλλιτέχνες, επιστήμονες και πλούσιοι επώνυμοι μαζεύτηκαν

να συζητήσουν δυο σημαντικές εξελίξεις, που θα καθόριζαν την πορεία των

πραγμάτων, κι όχι μόνον των καλλιτεχνικών. Το πρώτο ήταν η πρεμιέρα της

ταινίας «Ανδαλουσιανός Σκύλος» του Λουϊ Μπουνιέλ και του Σαλβαδόρ

Νταλί, τον Ιούνιο του ’29, μια πράγματι, σοκαριστική ταινία, και το δεύτερο

μια υπόθεση με έντονο αστυνομικό ενδιαφέρον, η κατάσχεση δεκατριών πι-

νάκων, γυμνών, του Λόρενς, στο Λονδίνο, από τη Σκότλαντ Γιαρντ! Ποιά η

σχέση του γυμνού, λοιπόν, με την Τέχνη και ποιά τα όρια της δικαστικής

εξουσίας; Ένα θέμα που θα ταλάνιζε ολόκληρη την Αθήνα τα επόμενα χρό-

νια. Τα πρωτοβρόχια έχουν αρχίσει, αλλά η Πατησίων δεν το βάζει κάτω…

«Οδός Πατησίων», Σπύρος Βασιλείου, 1929

1977 | Το κτήμα με το

πρώην εργοστάσιο και τις

δυο βίλες κληροδοτείται

στον Ερυθρό Σταυρό

1981 | Χαρακτηρίζεται ως

χώρος πρασίνου

1982 | Τα τρία από τα

τέσσερα κτίρια χαρακτη-

ρίζονται διατηρητέα

1991 | Αποχαρακτηρίζε-

ται από διατηρητέος ο

χώρος της εριουργίας

2004 | Αποχαρακτηρίζε-

ται και από χώρο πρασί-

νου και παίρνει ιδιαίτερα

υψηλό συντελεστή δόμη-

σης

2007 | Η πρώτη φωτιά

που αφήνει τη βίλα Δρα-

κόπουλου ετοιμόρροπη

2009 | Εκδίδεται η άδεια

κατεδάφισης για τα κτίρια

προκειμένου να φτιαχτεί

ένα οικοδόμημα 9.000

που θα στεγάσει πάρκιν,

γραφεία του Ερυθρού

Σταυρού και δημοτικό

θέατρο. Οι κάτοικοι δεν

επιτρέπουν την κατεδά-

φιση μπαίνοντας μπροστά

στα μηχανήματα και κα-

ταγγέλλοντας τα μέτρα

2010-2014 | Οι κάτοικοι

προχωρούν σε δενδροφυ-

τεύσεις και διαμόρφωση

του χώρου σε πάρκο. Δεν

υπάρχει δυνατότητα συν-

τήρησης των κτιρίων, οι

εμπρησμοί γίνονται

συχνό φαινόμενο

Την εποχή που οι δρόμοι αλλά-

ζουν πρόσωπο κάθε εβδομάδα,

στον αριθμό 365 της Πατησίων

εδώ και 130 χρόνια δεσπόζει το

κτήμα Δρακόπουλου. Ξεκινώντας από

εργοστάσιο εριουργίας το 1882, απέ-

κτησε στο έδαφός του 2 επαύλεις (βίλα

Βεζανή και Δρακόπουλου), μετατρά-

πηκε σε βαμβακουργία και κατέληξε

ιδιοκτησία του Ερυθρού Σταυρού. Από

ιστορικό μνημείο έγινε πάρκο, από

πάρκο έγινε έκταση προς εκμετάλλευση

για την ανέγερση κτιρίων 9.000 τ.μ και

στο τέλος, όταν οι κάτοικοι αρνήθηκαν

να επιτρέψουν την απαλλοτρίωσή του,

μετατράπηκε σε ελεύθερο χώρο πρασί-

νου με αμφισβητούμενο από την τοπική

αυτοδιοίκηση καθεστώς. Σε ποιόν ανή-

κει πραγματικά; Κανείς δεν ξέρει…

Ποιος το συντηρεί; Κάποιοι κάτοικοι,

όσο και όπου μπορούν. Τα τελευταία

χρόνια απέκτησε άθελά του και μια κακή

παράδοση στις πυρκαγιές. Ξεκινώντας

από το 2007 με την πρώτη μεγάλη πυρ-

καγιά στη βίλα Βεζανή και με κάποιους

ενδιάμεσους σταθμούς, φτάσαμε σε

τρεις συνεχόμενες πυρκαγιές μέσα σε

δυο μήνες το 2014.

Κάποιοι μιλούν για εμπρησμούς και κά-

ποιοι πολύ γρήγορα στρέφουν το δά-

κτυλο σε άστεγους, μετανάστες,

ουσιοεξαρτημένους και άλλους γνω-

στούς αγνώστους. Άλλοι διερωτώνται

ποιον εξυπηρετούν τόσες φωτιές, ενώ

άλλοι κοιτούν έκπληκτοι, δεν είδαν ποτέ

τίποτα. Το πρόβλημα όμως ριζώνει πολύ

βαθύτερα από ένα απλό «ποιος φταίει»

και η λύση του μάλλον προσεγγίζει πε-

ρισσότερο το ερώτημα «και τώρα τι

μπορούμε να κάνουμε;»

Σίγουρα αφημένο από τον δήμο και τον

Ερυθρό Σταυρό δεν θα αναβαθμιστεί

μαγικά σε πρωτοποριακό χώρο πρασί-

νου με σύγχρονες εγκαταστάσεις, όση

καλή θέληση και αν επιδείξει η γειτονιά.

Κατά πόσο όμως θα βελτιωθεί η ποι-

ότητα ζωής της περιοχής αν σύμφωνα

με σχέδιο του δήμου κατεδαφιστεί και

μετατραπεί σε ένα τσιμεντένιο γίγαντα

(και ας περιέχει μέσα πάρκιν, θέατρα και

οτιδήποτε άλλο προτείνει ο κατασκευα-

στής;). Θα γλυτώσει από τις φωτιές, και

μαζί από τα ιστορικά κτίρια, τα δέντρα

και την παιδική χαρά.

Και αν…; Αν δεν ανάγκη να διαλέξουμε.

Αν μπορούσαμε να χωρέσουμε ένα δη-

μοτικό αναψυκτήριο ( ή συνεταιριστικό

που είναι και επίκαιρο); Αν το θέατρο γι-

νόταν ανοιχτό και φιλοξενούσε ακουστά

φεστιβάλ; Αν οι βίλες αναστυλώνονταν

για να φιλοξενούσαν ένα πολιτιστικό

κέντρο, ένα μουσείο για να τονώσει και

την κίνηση της γειτονιάς; Βιώσιμη ανά-

πτυξη ακούω από παντού τώρα τελευ-

ταία και διερωτώμαι: είναι άραγε μυθικό

πλάσμα ή ρεαλιστικό σχέδιο;

Το αγαθό κορίτσι

Σαν πολλές φωτιές δεν μπαίνουν;

Τι γίνεται με το

Πάρκο Δρακόπουλου;

ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ

Ή ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ

ΓΥΡω ΜΟΥ. ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ

ΡωΤΑω. ΝΑ ΜΑΘω ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ

ΑΠΟψΕΙΣ. ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ ΒΕ-

ΒΑΙΑ ΟΤΑΝ ΑΛΛΟ ΡωΤΑω ΚΑΙ

ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑΝΕ-ΔΙ-

ΚΑΙωΜΑ ΤΟΥΣ ΒΕΒΑΙΑ. ΚΑΙ

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑΝΕ Ή

ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑΝΕ ΤΥ-

ΠΙΚΑ. ΑΛΛΑ ΡωΤΑω ΚΑΙ ΑΣ

ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ.

ΕΡΩΤΗΣΗ

Πράγματι, οι εποχές αλλάζουν, οι

δρόμοι αλλάζουν, όπως αλλάζει

και το πρόσωπο του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.

Το Κτήμα Δρακοπούλου δεσπόζει

στον αριθμό 365, της Πατησίων,

130 χρόνια και έχει περάσει

πολλά.

Απ’ ότι με ενημερώσατε, πέραν

των κατεδαφίσεων και της αλλα-

γής σχεδίων ανά τα χρόνια, τώρα

έγινε και στόχος εμπρηστών. Οι

τακτικές πυρκαγιές μέσα σε ένα

τόσο σύντομο χρονικό διάστημα,

όπως μου αναφέρετε των 2

μηνών, είναι όχι μόνο ανησυχητι-

κές αλλά και επικίνδυνες!

Η διάσωση του πράσινου, που

τόσα χρόνια ο Ελληνικός Ερυ-

θρός Σταυρός στηρίζει με προ-

γράμματα δενδροφύτευσης,

αναδασώσεις και όχι μόνο, πρέ-

πει να εφαρμοστεί.

Ο κίνδυνος να προκληθούν ζη-

μιές στη γύρω περιοχή ελλο-

χεύει, λόγω των εμπρησμών, γι’

αυτό πρέπει να σταματήσει.

Σε συνεργασία με τη Δημοτική

Αρχή και τον Κρατικό Φορέα, ο

Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός,

ιδιοκτήτης και δικαιούχος του

κτήματος Δρακοπούλου, επιθυ-

μεί την καλύτερη δυνατή αξιοποί-

ηση του κληροδοτήματος!

Στόχος του Ελληνικού Ερυθρού

Σταυρού είναι η αναβάθμιση του

ακινήτου με τέτοιον τρόπο ώστε

να είναι ανοιχτό για όλους τους

κατοίκους της Αθήνας: τα παιδιά,

τους ηλικιωμένους, πρόσβαση

από ΑΜΕΑ με χαρακτήρα ενός

«πνεύμονα ανάτασης του περι-

βάλλοντος».

Η έκταση είναι αρκετά μεγάλη

ώστε να φιλοξενεί και οχήματα,

όμως, προς αποφυγήν «τσιμεν-

τοποίησης», οι καινούργιες μέθο-

δοι στέγασης εξυπηρετούν!

Πράγματι, οι ιδέες σας για τα μου-

σικά φεστιβάλ, το αναψυκτήριο

κ.α. που προτείνατε είναι εξαιρε-

τικές και συμπίπτουν με τις δικές

μας.

Όσο για τις πυρκαγιές, όταν ολο-

κληρωθούν τα σχέδιά μας για το

υπέροχο κτήμα Δρακοπούλου,

να είστε σίγουροι ότι θα φυλάσ-

σεται 24 ώρες το 24ωρο!

Μέχρι τότε, έπειτα από επίσκεψη

του Προέδρου του Ελληνικού

Ερυθρού Σταυρού μαζί με την Τε-

χνική Υπηρεσία, θα εκτιμηθεί και

θα αποφασιστεί, εντός ολίγων

ημερών, ο τρόπος διαχείρισης

της προστασίας ολόκληρης της

έκτασης.

Τα κτίρια που, άλλοτε, χαρακτη-

ρίστηκαν «έργα τέχνης», τώρα,

δεν υπάρχουν πια. Λόγω της οι-

κονομικής κατάστασης του Ελλη-

νικού Ερυθρού Σταυρού, όπως

και ολόκληρης της χώρας, είναι

αδύνατον να προβούμε σε οποι-

αδήποτε ανέγερση.

Ο περιορισμός της πρόσβασης σε

αυτά τα σημεία είναι το πρώτο

βήμα έτσι ώστε να διασφαλί-

σουμε τους επισκέπτες.

Ευχόμεθα, με το πέρας του χρό-

νου, σύσσωμη η Ελληνική Κοινό-

τητα με τον Ελληνικό Ερυθρό

Σταυρό να απολαύσουν τις παρο-

χές του κτήματος Δρακοπούλου.

ται πολλαπλά ερωτηματικά σχε-

τικά με το χρόνο, τον τρόπο και

την ακολουθία μιας τέτοιας εξέ-

λιξης, που δύσκολα μοιάζει τυ-

χαία. Είναι γνωστό ότι ο

φερόμενος ως ιδιοκτήτης Ελλη-

νικός Ερυθρός Σταυρός (ΕΕΣ)

προσπαθεί συστηματικά –μέσω

Real Estate εταιρίας– να πουλή-

σει το σύνολο του κτήματος, ενώ

η Δημοτική Αρχή είτε σιγοντάρει

τα σχέδια αυτά είτε κωφεύει.

Υπενθυμίζουμε ότι το σύνολο του

κτήματος έχει χαρακτηριστεί με

το Π.Δ. 573/83 χώρος πρασίνου

και τα κτίρια που βρίσκονται σε

αυτό διατηρητέα. Οι κάτοικοι

έχουμε καταθέσει προσφυγές

στο ΣτΕ και στο Διοικητικό Εφε-

τείο (που εκκρεμεί η εκδίκασή

τους) για να ακυρώσουμε τις πα-

ράνομες πράξεις αποχαρακτηρι-

σμού του ΥΠΠΟ και του ΥΠΕΚΑ,

καθώς και της κατεδάφισης του

εργοστασίου τον Αύγουστο του

2009. Ο Δήμος Αθηναίων από το

1985 έχει μετατρέψει σε δημο-

τικό πάρκο το μεγαλύτερο μέρος

του κτήματος, ενώ οι κάτοικοι

τον Σεπτέμβρη του 2009 ανοί-

ξαμε και μετατρέψαμε σε πάρκο

και παιδική χαρά το υπόλοιπο. Με

πολύ κόπο και προσωπική εργα-

σία οι κάτοικοι διαμορφώσαμε το

χώρο, φυτέψαμε δέντρα, ποτί-

ζουμε και καθαρίζουμε, φιλοξε-

νούμε δράσεις αλληλεγγύης και

πολιτισμού.

Δηλώνουμε ότι είμαστε αποφασι-

σμένοι να μην επιτρέψουμε

στους κερδοσκόπους «επενδυ-

τές» να μετατρέψουν σε τσιμέντο

έναν ιστορικό χώρο.

Το κτήμα θα εξακολουθήσει να

υπάρχει ως ελεύθερος χώρος,

χώρος πρασίνου, πολιτισμού και

αλληλεγγύης στις δύσκολες

αυτές εποχές...

http://epitropiktima

drakopoulou.blogspot.gr/

Στη διάρκεια αυτού του καλοκαι-

ριού τα διατηρητέα κτίρια του

κτήματος Δρακόπουλου έγιναν

τρεις φορές (18 Μαΐου, 31 Μαΐου,

2 Ιουλίου) στόχος ύποπτων πυρ-

καγιών, με αποκορύφωμα τη

σχεδόν ολοσχερή καταστροφή

της πανέμορφης βίλας στην

πλευρά της λεωφόρου Ηρα-

κλείου.

Την Πρωτοχρονιά του 2012 είχε

εκδηλωθεί πυρκαγιά στο επίσης

διατηρητέο πρώην Οδοντιατρείο,

ενώ πριν από 6 χρόνια με αντί-

στοιχο τρόπο είχε καεί μέρος της

βίλας.

Είναι προφανές ότι δημιουργούν-

Δημήτριος Νίκας

Πρόεδρος

του Ελληνικού

Ερυθρού Σταυρού

Επιτροπή Κατοίκων

για τη Διάσωση

του κτήματος

Δρακόπουλου

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Hανταλλαγή των πληθυ-

σμών που ακολούθησε

την Μικρασιατική Κατα-

στροφή έφερε στον ελλα-

δίτικο χώρο από την Μικρά Ασία και

την Ανατολική Θράκη. Στους νεότε-

ρους επικρατεί η εντύπωση ότι,

εκτός από αυτούς που εγκαταστάθη-

καν σε αγροτικές περιοχές που είχαν

εγκαταλείψει τουρκικοί πληθυσμοί,

οι υπόλοιποι οδηγήθηκαν σε προ-

σφυγικούς συνοικισμούς στα περί-

χωρα της πρωτεύουσας και της

συμπρωτεύουσας. Κατά μία, μάλι-

στα, ευρύτατα διαδεδομένη αντί-

ληψη αυτό έγινε για να προσφερθεί

ως φτηνή εργατική δύναμη στην

ανερχόμενη τότε βιομηχανική τάξη.

Η πραγματικότητα διέφερε σε ορι-

σμένα σημεία. Υπήρξαν προσφυγικοί

συνοικισμοί που μετατράπηκαν

πράγματι σε αποθετήριο εργατικής

δύναμης, αλλά και προσφυγικοί συ-

νοικισμοί που φιλοξένησαν μια προ-

ηγμένη αστικά προσφυγική τάξη,

που αναβαθμίστηκαν ταχύτατα.

Πέρα δε από τους εκτός του ιστού

της πόλης προσφυγικούς συνοικι-

σμούς, των οποίων η ταυτότητα

αποκαλύπτεται εύκολα από την ανα-

φορά τους σε κάποια “χαμένη πα-

τρίδα” (Νέα Σμύρνη, Νέα Φώκαια,

Νέα Φιλαδέλφεια, Καισαριανή κ.λπ.),

υπήρξαν και προσφυγικές εστίες

μέσα ή στις παρυφές της πόλης.

Μία από αυτές αναπτύχθηκε κατά

μήκος του ρέματος που χώριζε την

Κυψέλη από το Πολύγωνο, προς την

πλευρά της Κυψέλης. Ο κύριος

όγκος του εκτεινόταν από την σημε-

ρινή συμβολή των Οδών Σπετσών

από τον Λέανδρο Σλάβητου Πολιτστικού Συλλόγου Κυψέλης✦

Ηπόλη είναι ζωντανός οργανισμός

και, ως ζωντανός οργανισμός,

αλλάζει. Κάθε “σήμερα” είναι

διαφορετικό τόσο από το δικό του

“χθες”, όσο, ως εκ τούτου, και από το δικό

του “αύριο”. Και αυτό δεν αφορά μόνο την

λαοθάλασσα που κινείται (ή ακινητοποιεί-

ται) στους δρόμους της ή τις λειτουργίες

της, αλλά και το ίδιο το φυσικό περιβάλλον.

το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, κατά κανόνα

κάθε άλλο παρά “φυσικό” είναι στις σημε-

ρινές μεγαλουπόλεις.

Μέσα από αυτές τις διαδικασίες αναδει-

κνύονται νέες προσωπικότητες, η αίγλη

μορφών που έχαιραν γενικής εκτίμησης

στιγματίζεται ανεπανόρθωτα από αποκαλύ-

ψεις κρυφών πτυχών της ζωής τους, η

λήθη καλύπτει εμβληματικούς θεσμούς του

παρελθόντος και η καθημερινότητα καθιε-

ρώνει νέους, χωρίς κανείς να μπορεί να

προβλέψει το ποσό θα κρατήσει η χάρη

τους.

Παράλληλα, η ανθρώπινη δραστηριότητα

αλλάζει τη μορφή του αστικού περιβάλλον-

τος είτε απορροφώντας αγροτικές ή δασι-

κές εκτάσεις και διαμορφώνοντας μέσα

σ’αυτές οικοδομικά τετράγωνα, δρόμους

και ελεύθερους χώρους, είτε περιορίζον-

τας την έκταση των κοινόχρηστων χώρων

που υπάρχουν, είτε αλλάζοντας την χρήση

αστικών εκτάσεων, είτε διαμορφώνοντας

νέους ελεύθερους χώρους μέσα στον

αστικό ιστό με κατεδαφίσεις κτηρίων που

εξεμέτρησαν το ζην κ.λπ.

Από τις πρώτες διαδικασίες, τις ιστορικές

κατά κάποιο τρόπο, προκύπτουν πολλαπλές

ανάγκες μνήμης: να τιμηθούν προσωπικό-

τητες που αναδείχθηκαν, να απαθανατι-

σθούν σημαντικά γεγονότα, να διατηρηθεί

η μνήμη στοιχείων που χαρακτήρισαν για

ένα διάστημα ένα τόπο ή και να απαλειφθεί

η μνημόνευση ενός προσώπου ή ενός γε-

γονότος, του οποίου η μνήμη αμαυρώθηκε

σε μεταγενέστερη εποχή.

Αυτές οι ανάγκες μπορούν να ικανοποι-

ηθούν από το προϊόν των δεύτερων διαδι-

κασιών, οι οποίες κληροδοτούν στην πόλη

ανώνυμους χώρους, οι οποίοι έχουν

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΝ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ. ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΤΟΥΣΕ ΚΑ-

ΝΕΙΣ – ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΑΚΟΜΑ - ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙ-

ΚΟΥΜΕΝΗΣ. ΥΠΗΡΞΑΝ ΕΠΟΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΙΚΟΙ. ΣΤΑ

ΝΕΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΔΙΑΦΟΡωΝ ΔΥΣΜΕΝωΝ ΟΙ-

ΚΟΝΟΜΙΚωΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝωΝΙΚωΝ ΣΥΝΘΗΚωΝ ΜΕΤΑΤΡΑ-

ΠΗΚΑΝ ΣΕ (ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ) ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ. ΑΛΛΑ ΚΑΙ

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ.

Για να λέμε τις πλατείες, όπως και τα πράγματα

με τ’όνομά τους…

και Ευελπίδων ως περίπου τη δια-

σταύρωση των Οδών Τζουμαγιάς και

Πριγκηπονήσων. Οι πρόσφυγες προ-

έρχονταν από την περιοχή της Σμύρ-

νης και εγκαταστάθηκαν σε

παραπήγματα που διατηρήθηκαν ως

και τις αρχές της δεκαετίας του

1960. Τότε, αφενός μεν άρχισε η αν-

τικατάσταση των παραπηγμάτων

από τις προνομιούχες πολυκατοικίες

με θέα το Πεδίο του Άρεως και τη

Σχολή Ευελπίδων με το Άλσος της,

αφετέρου δε το ρέμα μετατράπηκε

στον άξονα των Οδών Ευελπίδων

και Πριγκηπονήσων.

Την ίδια εποχή εγκατέλειπαν την πε-

ριοχή και οι τελευταίοι παραπηγμα-

τούχοι χωρίς να αφήσουν κανένα

ίχνος από το πέρασμά τους.

Μεταξύ της Οδού Ευελπίδων, που

δημιουργήθηκε πάνω από το ρέμα

που διέσχιζε την περιοχή, και την

ευθεία προέκταση της Οδού Ευελπί-

δων στο ύψος του πάλαι ποτέ ονο-

μαστού κέντρου “Άλσος”, που

διανοίχτηκε για να εξυπηρετήσει την

Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού,

απομονώθηκε από την ευρύτερη

έκταση του Πεδίου του Άρεως ένα

κομμάτι που αποτελεί πλέον μία

ανώνυμη αλλά καλά διαμορφωμένη

πλατεία.

Αυτή η πλατεία αυτή θα μπορούσε

να βοηθήσει τον Δήμο Αθηναίων να

ξεπληρώσει ένα χρέος του που χρο-

νίζει: να τιμήσει – κάτι που έχει πα-

ραλείψει να κάνει μέχρι τώρα – τόσο

γενικά τους μικρασιάτες πρόσφυγες

που εγκαταστάθηκαν μέσα στα όριά

του, όσο και τους πρόσφυγες της

συγκεκριμένης παραγκούπολης της

περιοχής, την οποία δεν θυμίζει τί-

ποτε πλέον.

Θα μπορούσε να γίνει εμμέσως, με

την ονομασία “Πλατεία Σμυρναϊκού”,

προς τιμήν του ποδοσφαιρικού συλ-

λόγου των προσφύγων της παραγ-

κούπολης. Ο «Α.Ο. Σμυρναϊκός»

δραστηριοποιήθηκε κυρίως μεταπο-

λεμικά και είχε ως έδρα την αλάνα

που έδωσε τη θέση της στη σημε-

ρινή Πλατεία Πρωτομαγιάς. Πρό-

εδρός του υπήρξε και ο γνωστός

κονφερανσιέ (και όχι μόνον) Γιώρ-

γος Οικονομίδης. Με τη φανέλα του

αγωνίστηκαν και κάποιοι γνωστοί

ποδοσφαιριστές των δεκαετιών του

’50 και του ’60.

Προς το τέλος της δεκαετίας του ’50,

όταν οι σμυρναίοι της περιοχής άρ-

χισαν να αραιώνουν, ο σύλλογος πα-

ρήκμασε. Το 1959 σήμανε τη λήξη

της δράσης του, όταν ποδοσφαιρι-

στές της ομάδας ίδρυσαν τον σύλ-

λογο «Σμυρναϊκός Α.Ο. Νέας

Σμύρνης», με έδρα τον πρώην συ-

νοικισμό, τον οποίο οι συμπατριώτες

τους είχαν αναδείξει σε ένα από τα

πιο ανεπτυγμένα προάστια της πρω-

τεύουσας και στον οποίο είχαν με-

τοικήσει πολλοί από τους τέως

κατοίκους των παραπηγμάτων της

περιοχής.

✦ανάγκη να αποκτήσουν ένα όνομα, μία

επωνυμία, μία ταυτότητα, για να αποτελέ-

σουν σημείο αναφοράς, και να ικανοποι-

ήσουν την ανάγκη των τελευταίων.

Η Αθήνα δεν θα μπορούσε να μείνει έξω

από αυτή την εξέλιξη και να αναζητήσει λύ-

σεις για την αλληλοκάλυψη αυτών των

αναγκών. Πολύ δε περισσότερο η 6η Δια-

μερισματική Κοινότητα τόσο λόγω της σχε-

τικά πρόσφατης δόμησής της, όσο και λόγω

των προσώπων, γεγονότων και στοιχείων

που σχετίστηκαν με αυτήν στο παρελθόν.

Άλλωστε, το απώτερο παρελθόν της τελευ-

ταίας παρέχει αρκετά παραδείγματα ονομα-

σίας ή μετονομασίας δρόμων, πλατειών

κ.λπ. Έτσι τιμήθηκε ο φ. Νέγρης όταν ένα

ρέμα μετατράπηκε σε δρόμο. Έτσι η Πλα-

τεία Ανθεστηρίων έχασε το αρχικό της

όνομα (και μετονομάσθηκε διαδοχικά σε

Πλατεία Αγάμων και Πλατεία Αμερικής),

όταν η πυκνοκατοίκηση της γύρω περιοχής

εκτόπισε τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς σε

πιο πρόσφορα μέρη. Έτσι παρεισέφρησε η

Λέλα Καραγιάννη στο “Αρχιπέλαγος” της

Κυψέλης (παίρνοντας τη θέση της Λή-

μνου).

Παρότι, ωστόσο, η ζήτηση χώρων για ονο-

ματοθεσία σ’αυτήν την περιοχή υπερτερεί

της προσφοράς, ένα μέρος της ζήτησης θα

μπορούσε κάλλιστα να ικανοποιηθεί. Και,

από αυτό το τεύχος, ξεκινά μία σειρά προ-

τάσεων ονοματοθεσίας κοινόχρηστων

χώρων με γνώμονα να τιμηθούν προσωπι-

κότητες που έμειναν κοντά σ’αυτούς, να

αναβιώσουν τοπωνύμια που κοντεύουν να

ξεχαστούν, να γνωρίσουν στους νεότερους

στοιχεία της ιστορίας της περιοχής κ.λπ.

φυσικά, πρόκειται απλά για προτάσεις. Για

να καθιερωθούν επίσημα θα πρέπει να “πά-

ρουν τη βούλα” κάποιας, στη συγκεκριμένη

περίπτωση δημοτικής, αρχής. ωστόσο, η

κοινωνία θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο

της πρωτοπορίας: αν αρχίσει να χρησιμο-

ποιεί στην καθημερινότητά της τις ονομα-

σίες οι αρμόδιοι θα αναγκαστούν να

ακολουθήσουν και να βάλουν κάτω από

αυτήν την “τζίφρα” τους!

Πρόταση: Πλατεία Σμυρναϊκού

τ.μ.: 1.400

Προτάσεις:

•Άνοιγμα καφενείου ή καντί-νας (θα βοηθούσε στη μεγα-λύτερη διάρκεια παραμονήςστην πλατεία)

• Κατασκευή πλακέτας που θαθυμίζει την προέλευση τηςονομασίας της.

5Εσείς που απασχολείταιντιλίβερι στη δουλειά σαςνα ξέρετε πως τα παιδιάκάνουν μία από τις πιο

δύσκολες και επικίνδυνες δου-λειές, για αυτό να είστε καλοίμαζί τους! Και να ξέρετε πωςμετρά πολύ το να είναι ευχαρι-στημένος ο άνθρωπος αυτός,γιατί είναι το πρόσωπο του μαγα-ζιού σας σε μας στους πελάτες.Όπως και τα γκαρσόνια. Σε έναψητοπωλείο δεν έφαγα ότι πα-ρήγγειλα, γιατί κάτι μου είχεπάει στραβά. το μαγαζί καινού-ριο, έρχεται η κοπέλα και μουλέει χαμηλόφωνα ήταν κάτιάσχημο; Κάτι δεν ήταν καλό; Δενείχε τίποτε το προσποιητό καιγλυψιματικό η συμπεριφορά της.Ήταν ανθρώπινη, άμεση, αγχω-μένη και ειλικρινής. της είπα ότιείχα απλώς νεύρα. Μου ευχή-θηκε να πάνε όλα καλά και μερώτησε αν θέλω να μου φέρειγλυκό...

6Mαγαζιά ανοίγουν καικλείνουν λοιπόν. Βασικήαιτία είναι η οικονομικήκρίση εντάξει, αλλά

δώστε και σε άλλα σημασία. Μεόλα τα παραπάνω παίνεψα καιέθαψα συγκεκριμένους. Ποτέδεν θα ειπωθούν ονόματα, δενέχει σημασία. Μπορεί και εγώνα είμαι ένας από εσάς, να μεβλέπετε κάθε μέρα. Μπορεί καιεγώ να κάνω πολλά από αυτάπου σας λέω. Δεν το παίζω υπε-ράνω, να βοηθήσω θέλω.

2Nα σας δώσω δύο πα-ραδείγματα. Ένα παλιόεστιατόριο που δεν έχεικαι μεγάλη ανάγκη να

κάνει ανακαίνιση μιας και έχειπελατεία δίνει λεφτά και ομορ-φαίνει. Στον κατάλογό του έχειένα κείμενο για την ιστορίατου οικήματος και της περιο-χής. Και εννοείται πως τα φα-γητά του είναι πολύ καλά. Ανδε ήταν καμιά ανακαίνιση δενθα το έσωζε. Αλλά το ότι κάνειανακαίνιση πάει μαζί με τηνποιότητα των φαγητών. ξέ-ρετε τι άλλο παρατηρώ; Αν τοπροσωπικό αλλάζει κάθετόσο ή αν μετράει χρόνους.Και αυτό κάτι δείχνει γιατο μαγαζί, για τους αν-θρώπους για την αντί-ληψη γενικότερα.

3Mου έχει κάνει εντύπωση ένα ψιλικατζίδικο σε μια γνωστή πλατεία

της Κυψέλης. Το έχει ένας χαμογελαστός Πακιστανός, που μιλάει

σωστά Ελληνικά με μία προφορά ευδιάθετη. Το εντυπωσιακό είναι

πως έχει οργανώσει το εμπόρευμα με μία εξαιρετική τακτοποίηση.

Έχει πάντα μουσική, δυνατό φωτισμό και χαμόγελο. Όταν μπαίνω μέσα,

μπαίνω πάντα σε πειρασμό να αγοράσω και κάτι ακόμα. Πιο δίπλα έχει ένας

Έλληνας ψιλικατζίδικο. Με το που μπαίνεις μέσα υπάρχει ένα κακορίζικο

κλίμα και είσαι σίγουρος ότι πάντα τα τσιγάρα θα έχουν τελειώσει, τα χαρτά-

κια σου δεν θα στα φέρνει γιατί τα ζητάς μόνο εσύ. Πέτρες σκόνη λάσπη...

4Kαι βέβαια δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε μπακάλικο που

μπαίνεις μέσα και το μόνο που θ’ ακούσεις είναι το δεν έχουμε

λεφτά σε όλους τους τόνους, τους χρόνους και τις κλίσεις. Και

να θες να αγοράσεις κάτι και θες για να είσαι εκεί, ακούς όλα

αυτά και το σκέφτεσαι. Λες άστο καλύτερα, κράτα τα για τις δύσκολες

μέρες. Και να κλείνει στις 4 γιατί μετά έρχονται οι ορδές των ληστών,

των βιαστών, των σαρακηνών πειρατών. Σε ρίχνει ψυχολογικά και σε

εκνευρίζει. Και δεν καταλαβαίνει ότι το μόνο που κάνει είναι ότι σκάβει

τον λάκο του. Αυτόν όπως και τον παραπάνω τον κόβεις γιατί σου κάνει

κακό. Και πας στον άλλον έτσι απλά!

Βλεπόμαστε!

καθημερινές στιγμές

1Ανοίγουν νέα μαγαζιά! Εστιατόρια, καφέ, εμπορικά τα πάντα.

Αρκετά κλείνουν μέσα σε λίγους μήνες. Άλλα αντέχουν και

προχωράνε. Επειδή κυκλοφορώ και ψάχνω σας λέω κάτι βα-

σικό. Μεγάλο ρόλο παίζει το μεράκι που βάζει ο καθένας σε

αυτό που κάνει. Βλέπεις την σημασία στη λεπτομέρεια, την προσοχή,

το κεφάρισμα. Και δεν μιλάω για πολλά λεφτά, διακοσμητές και τέτοια.

Ανοίγουν νέα μαγαζιά με έξυπνους, καλούς και ικανούς ανθρώπους.

Αν κάποιοι έχουν μέλλον, ε είναι αυτοί. Τα άρπα κόλλα, το πάμε να τ’

αρπάξουμε, η υποτίμηση του κόσμου-πελάτη κάνουν εκωφαντικό ήχο

και ανοίγουν τον δρόμο σε ένα ακόμα λουκέτο...

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ/MULTIMEDIA/GAMINGΦωτογραφίες για νέου τύπου διαβατήρια και διπλώματα. Φωτογραφίες για VISA και απλές για όλες τις χρήσεις. Δημιουργική φωτογραφία και βιντεοσκόπηση γάμων και βαφτίσεων. Εκτύπωση σε φωτογραφικόχαρτί απ’ όλες τις ψηφιακές πηγές και αποθήκευσή τους σε cd ή dvd.Μετατροπή όλων των αναλογικών βίντεο σε dvd, dvx, vcd, blue ray, mp3 και compact disc. Service για όλες τις κονσόλες PS3, PS2, XBOX360,PSD, Wii.

PRIMO MULTISHOP

Καμπύση 7, Α. Πατήσια / τηλ.: 2102117749 /

info@primomultishop.gr / www.primomultishop.gr

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ / ΚΟΣΜΗΜΑΤΑΑΠΟ ΤΟ 1971

Χειροποίητα, μοναδικά, ιδιαίτερα και οικονομικά

αντικείμενα και κοσμήματα.

etc...

3η Σεπτεμβρίου 81, Πλ. Βικτωρίας

Τηλ.: 210 88 17 65

Ρούχο/Σπίτι/Αξεσουάρ

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ

ΙΣΧΥΕΙ

ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΣ

ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ !

Ο ΚΑΦΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΠΛΗΡΩΝΕΙ

O ΚΑΦΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΠΛΗΡΩΝΕΙ

Ζητούνται Φιλόδοξα και Ικανά Άτομα

για να συνεργαστούν με μια από τις πιο πρωτοπόρες και γρήγορα

αναπτυσσόμενες εταιρίες του παγκόσμιου εμπορίου.

Τομείς Δραστηριότητας:

/ Δικτυωτές/ Πωλητές / Δημιουργοί Πελατολογίου/ Συνεργάτες για Ομαδική Συνεργασία

Επίσημη παρουσίαση της εταιρίας κάθε Τετάρτη

στο ξενοδοχείο CARAVEL 7.30 - 8.30 μ.μ.

Άλλαξε τον καφέ σου, Άλλαξε τη ζωή σου

Πληροφορίες: 6974 129 707

Μη χάσεις την ευκαιρία να αλλάξεις την εμφάνιση και τη διάθεσή σου

κάνοντας μια βόλτα από το κατάστημα BADILA στην Πατησίων.

Θα σας αποζημιώσουμε με τις καλύτερες τιμές και με ρούχα

για όλα τα γούστα!

Βadila Shop

Πατησίων 133, Αθήνα, Τηλ.: 210 86 27 387

site: www.badila.gr

BADILA

ΠΡΟΣΦΟΡΑ του μήνα: πλακίδια τοίχου Ιταλίας Διαλογής από 4 € (μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων)

Έπιπλα Κουζίνας Alfa Cg πραγματική λει-τουργικότητα και αισθητική σε οικονομικέςτιμές!!! Η υψηλή ποιότητα είναι αποτέλεσμα της χρήσηςευρωπαϊκών πρώτων υλών που έχουν επιλεγείμετά από εκτεταμένες έρευνες. Έπιπλα κουζίνας, πάγκοι corian, ντουλάπες,πόρτες εσωτερικές και θωρακισμένες,έπιπλα μπάνιου & επιπλοσυνθέσεις σχεδια-σμένα ειδικά για εσάς, στα μέτρα σας με γνώμονατην λειτουργικότητα & τις σύγχρονες διακοσμη-τικές τάσεις. Σας προτείνουμε σχεδιαστικές λύσεις και ανα-λαμβάνουμε την ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ του σπιτιού σαςώστε να δημιουργήσετε χώρους πρακτικούς καιμε προσωπικότητα που αντικατοπτρίζουν τιςανάγκες σας. Σε εμάς επίσης θα βρείτε είδη υγιεινής, πλακί-δια, νεροχύτες, μπαταρίες, απορροφητήρες,σετ ηλεκτρικών συσκευών και πολλές προ-σφορές σε διάφορα προϊόντα.

ALFA CG ΕΥΓΕΝΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Σιβόρων 7 & Ιαλέμου, Λαμπρινή / Τ.: 2102018705

www.alfacg.gr / www.shop.alfacg.gr

ΚΟΥΖΙΝΑ / ΝΤΟΥΛΑΠΑ / ΠΟΡΤΑ / ΜΠΑΝΙΟ

Κουζίνα •Ντουλάπα • Πόρτα • Μπάνιο

Χάρη στουςΚυψελιώτεςεκδόθηκε το τελευταίομου βιβλίο

μελίτα

ΑΔΑΜ

συνέντευξηΤην συνάντησα στη Φαιδριάδων στο σπίτι που στον τοίχο του γράφει «είσαι βλάκας».

Έτσι μου είπε η Μελίτα θα καταλάβω ότι βρίσκομαι στο σωστό σημείο, από το σύνθημα…

Περάσαμε μαζί τέσσερις ώρες λέγοντάς μου όσες εμπειρίες μπορεί να χωρέσει κανείς

σε τόσο λίγες ώρες. Έπειτα μου έκανε το τραπέζι με μια καταπληκτική ψαροσαλάτα.

«Πρώτα θα φας και μετά θα πας στη δουλειά σου». Η νεανικότητα βρίσκεται στην ψυχή

μας και η Μελίτα έχει μπόλικη από δαύτη.

Που μεγάλωσες;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νέα Φιλαδέλφεια, έχω

προσφυγική καταγωγή· ο Πατέρας από τη Σμύρνη, η

μητέρα από την Τραπεζούντα. Η Φιλαδέλφεια είναι το

χωριό μου, το «σπίτι μου»...

Τι σπούδασες;

Τελείωσα το οκτατάξιο Γυμνάσιο της Νέας Φιλαδέλφεια,

μετά έπρεπε να εργαστώ. Δούλεψα από 17 χρονών.

Πρέπει να σου πω πως μετά τον πόλεμο, τα σχολεία

είχαν τα μαύρα τους τα χάλια. Καθόμασταν τρεις-τρεις

κοπέλες στα θρανία. Τελειώσαμε μόνο οι 45 από τις 75-

80 κοπέλες που είχαμε μπει. Στην πορεία άλλες φεύγανε

για να δουλέψουν, άλλες για να παντρευτούν.

Υπήρχε τόση φτώχεια…. Λυπάμαι που το λέω, μα η ση-

μερινή κατάσταση μου θυμίζει εκείνη την εποχή…

Παράλληλα τελείωσα την Σχολή ΠΑΛΜΕΡ όπου παρα-

κολούθησα μαθήματα απαραίτητα για μια κάπως αξιο-

πρεπή δουλειά. Μετά ερωτεύθηκα και παντρεύτηκα

έναν σπουδαίο άντρα, τον Κυψελιώτη Γιάννη Αδάμ.

Ο Γιάννης λοιπόν, ήταν ένας ιδιαίτερα δημοκράτης άν-

θρωπος, τώρα η λέξη έχει χάσει την έννοιά της, αλλά

το εννοώ. «Δεινοπάθησα» μαζί του, ακριβώς επειδή

ήθελε να προχωρώ στη ζωή μου. Με έβαζε να δια-

βάζω τόμους του Πλάτωνα, με έσπρωχνε δηλαδή

πάντα να κάνω πράγματα, τόσο εγώ όσο και οι δυο μας

κόρες. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Μάθετε, προχωρήστε,

η μόρφωση είναι μεγάλη υπόθεση». Έζησα μαζί του 55

χρόνια και χάρη σε αυτόν ξεκίνησα να γράφω.

Οι γονείς σου ήταν άνθρωποι των γραμμάτων;

Ήσαν Δημόσιοι Υπάλληλοι, άνθρωποι της μεσαίας αστι-

κής τάξης, με επταμελή οικογένεια. Όμως, ο μεγάλος

αδερφός του πατέρα μου, ήταν δικηγόρος και άνθρω-

πος του βιβλίου με μια καταπληκτική βιβλιοθήκη. Στην

ουσία εκεί ζούσα!

Το βιβλίο σου για την Κυψέλη, «Ιστορίες από τη

γειτονιά μου και λίγο παρά πέρα» πώς γεννήθηκε

σαν ιδέα; Γιατί επέλεξες να κάνεις έρευνα για την

Κυψέλη;

Μένω στην Κυψέλη 60 χρόνια, εδώ έφτιαξα την οικο-

γένειά μου, εδώ ΖΩ.

Η ασθένεια του αγαπημένου μου άντρα Γιάννη, τον κρα-

τούσε για πολλά χρόνια καθηλωμένο σπίτι. Οι στενοί του

φίλοι δεν τον ξεχνούσαν. Σχεδόν κάθε βράδυ είχαμε

συντροφιά. Κυρίαρχο θέμα συζήτησης ήταν η πολυαγα-

πημένη γειτονιά, η Κυψέλη μας με τους ανθρώπους της,

τα σπίτια της. Τα πιο αρχοντικά ήταν και είναι από την

Πλατεία και κάτω προς την Πατησίων. Πιο λαϊκά όσο

ανέβαινες προς την Άνω και Νέα Κυψέλη, γεμάτα γλά-

στρες με κάθε λογής λουλούδια και το απαραίτητο πη-

γάδι στη μέση της αυλής. Άλλο θέμα συζήτησης ήταν τα

καθημερινά στιγμιότυπα που δημιουργούσε η ζωή στη

συνοικία και όχι μόνο. Η κόρη μου η Φανή και ο άντρας

μου ήταν τελικά εκείνοι που με παρότρυναν να βρω ένα

τρόπο να τα καταγράψω όλα αυτά.

Τι δυσκολίες αντιμετώπισες στη συγγραφή του;

Ω! Πάρα πολλές. Θέλω κατ΄ αρχήν να σου δηλώσω ότι

το βιβλίο αυτό που αναφέρεται στην Κυψέλη από το

1919 – 1959 δεν το έγραψα εγώ, εγώ απλά συνέραψα

τα όσα μου διηγήθηκαν γνωστοί και άγνωστοι κάτοικοι

της Κυψέλης.

Την εποχή εκείνη δεν είχα υπολογιστή, οπότε είχε γίνει

στέκι μου η Εθνική Βιβλιοθήκη. Έψαξα για βιβλιογρα-

φία, ανύπαρκτη ή απελπιστικά μικρή. Για επτά χρόνια

κάθε μέρα δύο ώρες γύρναγα στα καφενεία, στις

ουρές του ΙΚΑ, σε σπίτια, στις λαϊκές αγορές, όπου

φανταζόμουν ότι θα βρω, μια κάποιας ηλικίας ανθρώ-

πους (άνδρες –γυναίκες) πρόθυμους νοσταλγούς του

παρελθόντος, αλλά και νεότερους που δεν είχαν ξεχά-

σει τις άπειρες συζητήσεις στα καφενεία, τις φάρσες, τα

κόρτε, τα ξενύχτια ακόμη και τις καντάδες και φυσικά,

τις νεότερες γενιές της Φωκίωνος Νέγρη. Ευτυχώς, οι

πιο πολλοί ήταν συνεργάσιμοι και μαζεύτηκε ένα πο-

λυσύνθετο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον υλικό που γέμισε

όχι ιδιαίτερα εύκολα τις 290 σελίδες του βιβλίου.

Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα ήταν:

να μην κομματικοποιήσω τις αφηγήσεις που αναφέ-

ρονταν στο τρίπτυχο Πόλεμος - Κατοχή - Εμφύλιος

να βάλω σε μια σειρά τις σκόρπιες διηγήσεις και να τις

δέσω έτσι ώστε ο αναγνώστης να έχει μια ροή

ήταν πολύ δύσκολο να βρω πληροφορίες για όλες τις

εκκλησίες, τους δρόμους της περιοχής δεδομένου ότι

δεν χειριζόμουν υπολογιστή η ανυπέρβλητη δυσκολία

ήταν ότι δεν έβρισκα εκδοτικό οίκο που να θέλει να εκ-

δώσει το βιβλίο. Εκτός και αν το εξέδιδα μόνη μου…

Έτσι έμεινε σε κάποιο ντουλάπι επτά χρόνια.

Και πώς εκδόθηκε τελικά το βιβλίο;

Μια ημέρα ενώ ήμουν στο κρεβάτι, γιατί είχα ραγίσει το

πόδι μου, έρχεται σπίτι μου ο εκδότης Κώστας Ζαχαρά-

κης και μου ζητάει στοιχεία για την Κυψέλη. Του λέω

που θα βρει και μου απαντάει ότι δεν θέλει τα δημοσιευ-

μένα... Τα άλλα στοιχεία όμως ήταν στο προς δημοσί-

ευση βιβλίο μου. Κοιτάει λοιπόν το βιβλίο και μου λέει

ότι θα το πάρει και θα το εκδώσει. Λεφτά όμως δεν

υπήρχαν. Αποφασίσαμε λοιπόν να κάνουμε προπωλή-

σεις εδώ στη γειτονιά. Σε δεκαπέντε μέρες μαζεύτηκαν

όσα χρειαζόντουσαν. Οι Κυψελιώτες έβγαλαν το βιβλίο

στην ουσία, χωρίς εκείνους δεν θα γινόταν τίποτα.

Πως νιώθεις που το βιβλίο σου είναι σε κάθε σπίτι

Κυψελιώτη και όχι μόνο;

Στους οχτώ μήνες έκανε τρίτη έκδοση. Νιώθω πολύ

περήφανη! Το βιβλίο αυτό, το αγάπησε πολύ ο άντρας

μου και δούλεψε γι’ αυτό και εκείνος και οι φίλοι του.

Πριν πεθάνει το τελευταίο πράγμα που μου είπε ήταν

να φροντίσω για την έκδοση του βιβλίου. Αυτή τώρα

είναι η ικανοποίησή μου. Επίσης, ο κόσμος αγκάλιασε

το βιβλίο γιατί δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο ξανά, με τόσο

συγκεντρωμένο υλικό.

Ποιητικές σου συλλογές έχουν εκδοθεί;

Ναι. Η πρώτη συλλογή μάλιστα εκδόθηκε χωρίς να το

ξέρω. Με πήρε κάποιο παιδί από τις εκδόσεις ΡΙΓΑ και

μου είπε να πάω από εκεί. Εκεί λοιπόν είδα τα ποί-

ηματά μου τα οποία είχαν στείλει ο άντρας μου με τις

κόρες μου. Μετά ακολούθησαν:

- Ειμαρμένη, Ποιήματα (1984)

- Γιαγιά Μέλη, Αφηγήματα (1996)

- 60 χρόνια Οδηγισμού στη Νέα Φιλαδέλφεια (1996)

- Βήματα στην ομίχλη, Ποιήματα (1997)

- Αφιέρωμα στον Πατέρα, Μπροσούρα (1999)

- Για τη γιορτή σου Μητέρα, Μπροσούρα (2000)

- Αφιέρωμα στη γυναίκα, Μπροσούρα (2002).

- Ψηλαφώ την ψυχή μου, Ποιήματα (2004)

- Η ζωή μου στο χαμάμ, Νουβέλα (2005)

- Παιχνίδια φόβου, Αφηγήματα (2007)

- Ανεκδήλωτος λυγμός, Ποιήματα (2009)

- Το αλφαβητάρι της ψυχής, Ποιήματα (2010)

- Ιστορίες από την γειτονιά μου και...λίγο παραπέρα,

Κυψέλη, 1919-1959 (2012)

Ένα βιβλίο που σ’ έχει σημαδέψει;

Από παιδί με σημάδεψαν «Τα σταφύλια της οργής» του

Στάινμπεκ. Αυτός ο άνθρωπος ήταν σαν να είχε ένα

νυστέρι που σε έκοβε και σου έβγαζε τα έντερα απ’

έξω να βρωμίσουν. Να περνάς να μυρίζεις τη βρώμα

τους και να σου αρέσει αυτό.

Όλη σου τη ζωή ασχολείσαι και με τον Οδηγισμό.

Πως προέκυψε αυτό;

Η μάνα μου η Πόντια, επειδή δεν μπορούσαμε να πάμε

στην εξοχή και ο Οδηγισμός είχε τις κατασκηνώσεις, απο-

φάσισε να με στείλει εκεί. Αγάπησα τον Οδηγισμό πάρα

πολύ και γύρισα όλη την Ελλάδα. Είναι τρόπος ζωής πια και

κατά τη γνώμη μου τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν. Είναι

σημαντικό το ότι μαθαίνουν την ομαδική ζωή. Ο Οδηγισμός

ήταν και είναι το οξυγόνο μου επί 70 χρόνια τώρα.

Σκέφτεσαι να γράψεις κάτι καινούριο;

Ήδη υπάρχουν προς έκδοση 6 βιβλία, αλλά… πρέπει να

είσαι «εμπορικός» για να εκδώσουν βιβλίο σου, διαφο-

ρετικά περιμένεις υπομονετικά...

Συνέντευξη: Λίνα Καμπούρογλου

Γκράβα στα αρβανίτικα σημαίνει xαράδρα. Έτσι

βαφτίστηκε ο λόφος με το μικρό λατομείο στα

όρια του Δήμου Αθηναίων. Κάτω από τον λόφο,

ανάμεσα στις γειτονιές των Πατησίων, της Κυ-

ψέλης και του Γαλατσίου θα βρούμε το περι-

βόητο σχολικό συγκρότημα της Γκράβας, με τα

13 του σχολεία, από νηπιαγωγείο μέχρι ΕΠΑΣ,

με 4.000 μαθητές που κάθε χρόνο παλεύουν να

ενταχθούν, να μάθουν, να βρουν στόχους και

φίλους, να συγκρουστούν και να νικήσουν,

όπως και οι υπόλοιποι συμμαθητές τους σε

κάθε γωνιά της Αθήνας. Αυτό δεν είναι όμως

το γνωστό πρόσωπο της Γκράβας. Το γνωστό

πρόσωπο είναι η Γκράβα των ναρκωτικών, των

εγκλημάτων, των καταλήψεων, της υποβάθμι-

σης και της μετανάστευσης. Το “γκέτο” των

Πατησίων. Διακίνηση ουσιών, βανδαλισμοί,

συμμορίες, εκπαιδευτικά σκάνδαλα και αιώνια

σχέδια αναβάθμισης είναι τα νέα της Γκράβας

κάθε χρόνο. Περπατώντας ανάμεσα στα δαιδα-

λώδη κιγκλιδώματα και τα γήπεδα, τα πολιτι-

σμικά και αθλητικά κέντρα, το φαρμακείο

αλληλεγγύης αναρωτιέσαι πώς μπορούν να

χωρέσουν όλα αυτά σε μια γειτονιά. Πως θα

χωρέσει ένα σχολείο ποσοστά μέχρι και 80%

αλλοδαπών από κάθε πιθανή γωνία του κό-

σμου, που δεν υποστηρίζονται από κανένα σχέ-

διο ένταξης, και όμως ανεβάζουν θεατρικά,

παίζουν συναυλίες και συναγωνίζονται στα

γκράφιτι; Πως συνδυάζονται οι εικόνες από τις

φωτιές των καταλήψεων στα κανάλια με τις

πρωτιές στους διαγωνισμούς, τα δωρεάν ενι-

σχυτικά μαθήματα και τα παιχνιδιάρικα βλέμ-

ματα των παιδιών από το πάρκο;

Η Γκράβα τα χωράει όλα και τους χωράει

όλους, γιατί δεν είναι μόνο σχολεία το ένα

δίπλα στο άλλο, το καθένα με τα δικά του προ-

βλήματα και τις δικές του νίκες. Ξεπερνά το

άθροισμα των επιμέρους μερών και γίνεται μια

μικρογραφία του αθηναϊκού άστυ που φέρει

επάνω του τα κουσούρια όλων των εποχών

που πέρασε. Η αρχιτεκτονική της μνημείο σε

ένα μεγαλειώδη νεωτερισμό που βούλιαξε στην

σύγκρουση με την διοικητική πραγματικότητα.

Η παραβατικότητα και οι καταλήψεις στα πλαί-

σια των τεκταινόμενων σε όλη τη χώρα. Το

πρόβλημα της ένταξης και της υποβάθμισης,

καθρέφτες της κρίσης. Η Γκράβα πάντα λει-

τουργεί σαν μεγάφωνο, δεκαπλασιάζει τις

φωνές των παιδιών, των εκπαιδευτικών και

των εξωσχολικών μέσα σε ένα απρόοπτο κοι-

νωνικό πείραμα. Μια μικρή σχολική πόλη, με τα

όλα της. «Grava city, αγαπώ» δεν είναι το σύν-

θημα εξάλλου;

ΦωνέςΓκράβα

AΠΟ ΤΗΝ

Κείμενα-Ρεπορτάζ: Αγαθή Κάτσια

Τι «παίζει» στην Γκράβα;

1969 – Σχεδιάζεται το πρότυπο

σχολικό συγκρότημα της Γκράβας,

με στόχο την εύκολη κυκλοφορία

μεγάλου αριθμού μαθητών μέσα

από ένα σύστημα ροής. Απασχολεί

περίπου 13.000 μαθητές.

Δεκαετία ’80 - Το punk ει-

σβάλλει στην Γκράβα, φέρνον-

τας μαζί πρωτοποριακές

συναυλίες, piercing, μοϊκάνες,

αλλά και τα πρώτα περιστατικά

χρήσης ουσιών και βανδαλι-

σμών που μετατρέπονται σε

αστικούς θρύλους.

Δεκαετία ’70 - Προστί-

θενται στο σχέδιο νέα

σχολεία, κλείνει ο χώρος

με κάγκελα, αυλές, κλεί-

νουν οι δίοδοι.

Δεκαετία ’00 - Καθώς χτίζονται

νέα σχολικά κτίρια, ο πληθυσμός

των μαθητών αρχίζει να μει-

ώνεται και το ποσοστό των με-

ταναστών αυξάνει ραγδαία. Οι

καταλήψεις συνεχίζονται σχεδόν

κάθε χρόνο συνοδευόμενες από

κλοπές, καταστροφές και βανδα-

λισμούς.

1989-91 – Ξεκινούν οι πρώτες ιστο-

ρικές καταλήψεις, αντιδρώντας στις

συνθήκες μέσα στα σχολεία και τις

μεταρρυθμίσεις Κοντογιαννόπουλου.

24ωρες περιφρουρήσεις, επιθέσεις

από εξωσχολικούς, μολότοφ και μια

τεράστια πορεία στην Πατησίων να

φωνάζει «Ζει, ζει ο Τεμπονέρας ζει».

2011-τώρα Το υπουργείο παιδείας

και οι δήμαρχοι Αθηνών και Γαλα-

τσίου ανακοινώνουν την αναβάθ-

μιση της Γκράβας σε «πράσινο» και

ψηφιακό σχολείο, γίνονται τα

πρώτα έργα. Σήμερα η Γκράβα

απασχολεί 4.000 μαθητές, με τα

υπουργικά σχέδια να μιλούν για

περαιτέρω συγχωνεύσεις.

1998 - Η Γκράβα πρωτοστατεί στο ιστο-

ρικό κύμα καταλήψεων κατά του νομοσχε-

δίου Αρσένη. 2.500 σχολεία σε όλη τη

χώρα τελούν υπό κατάληψη για περίπου 3

μήνες, ώσπου το υπουργείο υποκύπτει και

φέρνει μεταβολές στο νομοσχέδιο, με τη

«Συμφωνία της Γκράβας».

1 Πολιτιστικό κέντρο

Το πολιτιστικό κέντρο της Γκράβας φιλοξενεί

κάθε χρόνο μαθήματα χορού, θεάτρου, μουσι-

κής, μέχρι και πολυπολιτισμικής μαγειρικής.

Στεγάζει το κλειστό γυμναστήριο και μια αί-

θουσα εκδηλώσεων καθώς και τη Λέσχη Φι-

λίας του Δήμου (η οποία έχει μεγάλη επιτυχία,

απ’ όσο λένε οι φήμες).

2 Αθλητικό κέντρο Αντώνης Τρίτσης

Ό,τι ώρα και αν περάσεις όλο και κάποιος θα

είναι στον στίβο, στο γήπεδο μπάσκετ, στο

βόλεϊ, στο κλειστό γήπεδο και στο κολυμβητή-

ριό του. Εδώ τριγύρω βρήκαμε και τις προπο-

νήσεις της ΑΕ Γκράβας.

3 ΑΕ Γκράβας

Το 1997 ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων

του 40ου γυμνασίου με τη συμμετοχή του γυ-

μναστή του σχολείου Μπάμπη Κόκλα ξεκίνησε

έναν αθλητικό σύλλογο. Σχεδόν απροσδόκητα

η προσπάθεια εξελίχθηκε σε ερασιτεχνικές

ομάδες υψηλού επιπέδου και τμήματα αθλητι-

σμού όπου κάθε χρόνο συμμετέχουν 120-140

παιδιά. Σήμερα λειτουργούν ανδρικά και γυ-

ναικεία τμήματα βόλεϊ και μπάσκετ για παιδιά

γυμνασίου και λυκείου.

4 Φαρμακείο Αλληλεγγύης

Στον αριθμό 60 της Ταϋγέτου, δίπλα στο πολι-

τιστικό κέντρο βρήκαμε ένα μικρό σπιτάκι να

στεγάζει το φαρμακείο αλληλεγγύης, που εδώ

και 2 χρόνια εξυπηρετεί δωρεάν απόρους και

ανασφάλιστους συνανθρώπους μας, διαθέτει

παιδίατρο και ψυχολόγο κατόπιν ραντεβού

καθώς και ένα δίκτυο γιατρών όλων των ειδι-

κοτήτων, βασισμένο στο έργο και την προ-

σφορά των εθελοντών και των κατοίκων της

περιοχής.

5 Ανοιχτό Θέατρο

Το γνωστό θεατράκι της Γκράβας με το παρ-

κάκι γύρω που γεμίζει τα απογεύματα από

φωνές και παιδικά ποδήλατα. Ενίοτε διατίθε-

ται για πολιτιστικές δράσεις όπως φεστιβάλ,

θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες κλπ, συχνά

από τα γύρω σχολεία.

6 Μαθήματα Αλληλεγγύης

Για 3η συνεχή χρονιά με πολύ μεράκι διοργα-

νώνονται τα δωρεάν μαθήματα αλληλεγγύης

για μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου, από εθε-

λοντές καθηγητές μέσα στις εγκαταστάσεις

της Γκράβας.

1

6

2

3

4

5

Συμμετοχές στην ακαδημία ποδοσφαίρου και βόλεϊ από την ΑΕ Γκράβας 6972023532

Φαρμακείο αλληλεγγύης στα Πατήσια Τηλ: 210 2012013, 6978539803, 6945804469

Μαθήματα αλληλεγγύης 6973773399 gvalomenou@gmail.com

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΑΦΙΕ Ρ Ω Μ Α

Φωνές

ΦωνέςAΠΟ ΤΗΝΓκράβα

Σπύρος εκπαιδευτικός, 2002-2014

Αν μιλάμε για γκέτο, θα μπορούσαμε να μιλάμε

για γκέτο εθνοτικό. Σε τμήμα 20-25 παιδιών αν

συναντήσεις 5-6 ελληνικά επίθετα σου κάνει εν-

τύπωση. Και αν πριν λίγα χρόνια όλες οι κουλ-

τούρες ενοποιούνταν στο πλαίσιο μιας ευρύτερης

ελληνικής, τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει

προσπάθεια ενσωμάτωσης. Πολλοί γονείς αναγ-

κάζονται να γυρίσουν στις πατρίδες τους με την

κρίση, ενίοτε μαζί με τα παιδιά. Βλέπεις παιδιά

με πολύ λίγα χρόνια διαμονής, που δεν υπάρχει η

μέριμνα να ενταχθούν, να μάθουν τη γλώσσα.

Δεν υπάρχει το “εμείς”, το συλλογικό στοιχείο,

ακόμα και τους θεσμούς των μαθητικών κοινο-

τήτων δεν τους έχουν σε εκτίμηση τα παιδιά, δεν

τους εκμεταλλεύονται. Οι καταλήψεις γίνονται

από πολύ συγκεκριμένες ομάδες, δεν έχουν

σχέση με πολιτικά πρότυπα, οι μαθητές δεν έχουν

επαφή με το παρελθόν της Γκράβας, όταν πας να

τους μιλήσεις συναντάς ένα τοίχο, υπάρχει άλλο

κίνητρο, εξωσχολικό. Το σχολείο σαν παράγον-

τας ενσωμάτωσης έχει ατονίσει. Τα παιδιά χρει-

άζονται μέλλον, προοπτική, νόημα.

Ανώνυμος ετών 15, 40ο Γυμνάσιο Αθηνών

Εγώ δεν είμαι από τα “καλά παιδιά”. Είμαι από

αυτούς που είδαν πώς είναι να είσαι παράνομος

και δεν τους άρεσε. Στην Γκράβα δεν υπάρχει

μέλλον. Αν αλλού έχεις ακούσει ότι υπάρχουν

ναρκωτικά, συμμορίες, εδώ θα βγεις στην πλα-

τεία και είναι παντού. Κάποια στιγμή ο ένας θα

σου προτείνει να δοκιμάσεις το ένα, μετά το

άλλο, μετά θα χρειαστείς λεφτά και πάει λέγον-

τας. Τι χρειαζόμαστε; Αστυνομία, αλλά που θα

κάνει περιπολίες, θα προσέχει την περιοχή, όχι

απλά θα συλλαμβάνει έναν και τελείωσε. Όλοι

έχουν μια δική τους “μαφία”, ξέρεις με τι ασχο-

λείται ο καθένας. Πάντως φταίει η περιοχή, όλη

η περιοχή είναι έτσι, από εδώ μέχρι τη Κυψέλη.

Γιάννης Καλουδιώτης, εκπαιδευτικός

και διευθυντής στη Γκράβα 1990-2012

Στην Γκράβα όλα εξαρτώνται από το σχολείο, κάθε

σχολείο έχει την οντότητά τους. Όσο αναφορά τα

ναρκωτικά από τη δεκαετία του ’90 τα πράγματα

μάλλον έχουν βελτιωθεί, αλλά υπάρχει λιγότερη

ομοιογένεια πληθυσμού. Δεν μπορούμε πάντως να

μιλάμε για εγκληματικότητα και ναρκωτικά μέσα

στην Γκράβα, υπάρχει μια μικρή παραβατικότητα,

και αυτή έξω από τα σχολεία. Δεν έχει όμως η

Γκράβα κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα, ότι προβλή-

ματα έχουν όλα τα σχολεία. Ούτε ρατσιστικά ζη-

τήματα υπάρχουν. Το πρόβλημα ίσως είναι ο

υπερπληθυσμός που οδηγεί πάντα στη μαζικοποί-

ηση. Το σχολείο πρέπει να έχει να γειτονιά του.

Μπάμπης Κόκλας,

Εκπαιδευτικός 40ο Γυμνάσιο 1983-2014

Η Γκράβα αντιμετωπίζει ό, τι προβλήματα αντι-

μετωπίζει και ολόκληρη η κοινωνία. Προσπα-

θούμε μέσα από τις δράσεις μας, είτε με τα

μαθήματα αλληλεγγύης, είτε με το φαρμακείο

αλληλεγγύης να βοηθάμε όσο μπορούμε τα παι-

διά. Και μέσα από την Αθλητική Ένωση Γκράβας

μαθαίνουμε στα παιδιά ομαδικότητα, συνεργασία,

να είναι μαζί, στις χαρές και τις λύπες. Υπάρχουν

πολλές ανάγκες, κοινωνική πρόνοια, σίτιση, πα-

ράλληλη στήριξη, που αυτή τη στιγμή θα έπρεπε

να είναι προτεραιότητα του δήμου. Ότι και να

προσπαθούμε εμείς, αν δεν έχει στήριγμα από

κάποιον θεσμικό παράγοντα, δεν μπορεί να γίνει

μαζικά. Η υπέρβαση στον κάθε εκπαιδευτικό

φτάνει μέχρι ένα σημείο. Όλοι οι άνθρωποι που

συμμετέχουν σε εθελοντικές προσπάθειες, και

τους ευχαριστούμε γι’ αυτό, δίνουν ήδη κάτι πα-

ραπάνω από αυτό που μπορεί να δοθεί. Μακάρι

να υπήρχαν περισσότεροι - νεολαίοι και συνταξι-

ούχοι- στις προσπάθειες μας…

Αχιλλέας Κουτουμάνος, απόφοιτος 1984

Πάντα η Γκράβα ήταν λίγο low profile περιοχή

για φοίτηση. Θεωρώ ότι οι μαθητές του ΚΕΤΕ θε-

ωρούμασταν δεύτερης ταχύτητας μαθητές λόγω

ειδικοτήτων. Δεν ήταν όμως αλήθεια αυτό. Συμ-

μαθητές μας έκαναν σημαντικά πράγματα π.χ. ο

Σέργιος Κούφος - παίχτης μπάσκετ του Ολυμ-

πιακού και επιτυχημένος τώρα προπονητής Ά

Εθνικής. Καλύτερη στιγμή στην Γκράβα ήταν η

κατάκτηση στο βόλεϊ του χάλκινου μετάλλιου Αθήνας

και φυσικά η 5ήμερη στην Κέρκυρα. Χειρότερη στιγμή

όταν ανακάλυψαν τον τρόπο που την κοπάναγα και πή-

γαινα για καφέ στο τότε ΠΕΤΙΤ ΒΙΛΑΖ. Έφαγα 3ήμερη

περιποιημένη! Πάντως σήμερα σε ένα μαθητή θα έλεγα

να μην δίνει σημασία στα γκέτο, αλλά στο διάβασμά του

και να θυμάται ότι το μέλλον μας το φτιάχνουμε εμείς.

IF YOU DON’T TAKE RISKS YOU CAN’T CREATE A FU-

TURE.

Ανδρέας Θεολόγου, πρόεδρος

Ένωσης Συλλόγων Γονέων 5ης Δ.Κ.

Τον μύθο της Γκράβας τον εκμεταλλεύονται πολλοί.

Από τα ίδια τα παιδιά για να δημιουργήσουν μια συγ-

κεκριμένη εικόνα με τα περίφημα μπλουζάκια της πεν-

ταήμερης, μέχρι διάφορους του περιθωρίου, που

βρίσκουν μια «αγορά» ανάμεσα σε 4.000 παιδιά. Η

Γκράβα είναι ένας κουμπαράς χωρίς πάτο. Οι υποδο-

μές χρειάζονται συντήρηση. Μπορείς όμως να τις αξιο-

ποιήσεις, το πολιτιστικό κέντρο ας πούμε έχει άμεση

ανταπόκριση, θα μπορούσαμε να ανοίξουμε και τα σχο-

λεία για απογευματινές δραστηριότητες. Βέβαια η δια-

δικασία να εκμεταλλευτεί ένα σχολείο περιπλέκεται

αμέσως με τη γραφειοκρατία του δήμου. Και για τα παι-

διά τα θεατρικά που κάνουν, οι μπάντες, είναι η ζωή

τους, ο αέρας που αναπνέουν.

Αλέκα Ιορδανίδου, διευθύντρια

του 40ου γυμνασίου 2006 - 2012

Στην Γκράβα έχουμε το εξής ανεπανάληπτο: η θέρ-

μανση όλου του συγκροτήματος τροφοδοτείται από

κοινούς σωλήνες, που σχεδιάστηκαν να περνούν από

κάτω από τα σχολεία με ένα σύστημα υπόγειων οδεύ-

σεων. Οι διάδρομοι όλων των σχολείων καταλήγουν

σε καταπακτές, που οδηγούν στα υπόγεια περάσματα.

Για να καταλάβεις πως λειτουργεί: σε μια από τις άπει-

ρες καταλήψεις, οι καθηγητές βρισκόμαστε στο γρα-

φείο μας. Ξαφνικά ακούμε δυο χτυπήματα, πέφτει το

ντουλάπι και ανοίγει μια στρογγυλή τρύπα στον τοίχο.

Από πίσω εμφανίζονται δυο φάτσες με βαριοπούλα,

είχαν έρθει από την καταπακτή του 21. Σε άλλη κατά-

ληψη ξαφνικά ανοίγει το καπάκι από ένα φρεάτιο στο

προαύλιο και αρχίζουν να βγαίνουν άγνωστοι. Σε μας

είχαν σπάσει σιδερένια πόρτα και μετά έναν τοίχο, για

να μπουν στις καταπακτές… Γιατί τόσοι βανδαλισμοί; Τα

παιδιά έτσι έχουν μάθει να εκτονώνονται πλέον, αυτά

βλέπουν, αυτά ακούν. Σαφώς ευθυνόμαστε και εμείς

ως καθηγητές, δεν υπάρχουν συνέπειες. Όσο για τα

σχέδια αναβάθμισης, έχουν προταθεί καταπληκτικά

πράγματα και έχουν «κολλήσει» στις διαπραγματεύσεις

του δήμου με το υπουργείο, με τα σχολεία. Η Γκράβα

έχει τρομερές ελλείψεις -αυτή τη στιγμή δεν έχουμε

ασφάλεια, δεν μπορεί να μπει μέσα στο συγκρότημα

από πουθενά όχημα πυροσβεστικής ή ασθενοφόρο σε

έκτακτη ανάγκη.

Πίσω από το «γκέτο»: Μιλώντας με τους ανθρώπουςτης Γκράβας

Το 2011 μετά από σύσκεψη της Υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου και των

Δημάρχων Αθηναίων και Γαλατσίου, αποφασίστηκε μια ολιστική παρέμβαση - αρχι-

τεκτονική και οικοδομική- για να γίνουν τα σχολεία της Γκράβας πιο λειτουργικά και

πιο ζεστά. Σκοπός ήταν να γίνει πρότυπο ενεργειακής πολιτικής με πλήρη ενεργει-

ακή αναβάθμιση όλων των υποδομών, εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων

που θα εξυπηρετούσαν την γύρω περιοχή και να πραγματοποιηθεί αισθητική ανα-

βάθμιση του χώρου. Λέχθηκε ότι το σχολείο θα πρέπει να μένει ανοιχτό μέχρι το

βράδυ και να φιλοξενεί δραστηριότητες, ότι θα γίνει ασφαλές και προσβάσιμο για

ΑΜΕΑ. Ο Δήμαρχος Αθηναίων μάλιστα πρότεινε να δοθεί ο λόγος στα παιδιά για τις

αλλαγές που πρέπει να συμβούν. Η αναβάθμιση αυτή ξεκίνησε με κάποια έργα (μο-

νώσεις κλπ.) χωρίς να λάβουν μέχρι σήμερα τις διαστάσεις που θα έπρεπε.

Παράλληλα το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος προσέφερε το ποσό για την ψηφιακή ανα-

βάθμιση που περιλάμβανε μέχρι και εγκατάσταση εκτυπωτών 3D και εγκατάσταση

διαδραστικών τεχνολογιών σε όλα τα σχολεία από τα νηπιαγωγεία μέχρι τα λύκεια.

Όρος ήταν να διασφαλιστεί η εκπαίδευση όλου του προσωπικού και η εξασφάλιση

συνθηκών ασφαλείας για τον εξοπλισμό. Δυστυχώς οι όροι αυτοί προφανώς δεν

μπόρεσαν να πληρωθούν και το έργο υλοποιήθηκε μετά από 2 χρόνια, το 2013,

και όχι ολόκληρο. Εγκαταστάθηκαν παρ’ όλα αυτά σημεία ασύρματης πρόσβασης

στο διαδίκτυο (Wi-fi) και έγινε σύνδεση οπτικών ινών καθώς και επέκταση και ανα-

βάθμιση των τοπικών δικτύων. Η αλήθεια είναι ότι από ψηφιακής άποψης, αρκετά

από τα σχολεία της Γκράβας διαθέτουν εξαιρετικές ιστοσελίδες, φτιαγμένες μάλιστα

από τα παιδιά.

Μια άλλη πρόταση από το ίδιο ίδρυμα σε συνεργασία με το δίκτυο για τα δικαιώ-

ματα του παιδιού ήταν η δημιουργία ενός «εργαστηρίου πολιτισμού» που θα χρησι-

μοποιείτο από τα παιδιά του σχολείου τα πρωινά και από το απόγευμα και μετά θα

μετατρεπόταν σε κοινοτικό κέντρο με υπολογιστές και βιβλιοθήκη για την εξυπηρέ-

τηση όλων, ανεξαιρέτως των παιδιών της περιοχής για εκδηλώσεις, καλλιτεχνικές

πρωτοβουλίες, συναντήσεις κλπ. Σκοπός του ήταν να δημιουργήσει εργαστήρια (κό-

μικς, χειροτεχνίας, βιβλιοδεσίας) σεμινάρια και δημιουργική απασχόληση για να προ-

άγει την κοινωνικοποίηση και την δικτύωση με πολιτισμικούς φορείς. Δυστυχώς το

έργο συνάντησε γραφειοκρατικές διαδικασίες στον δήμο και δεν έχει προχωρήσει

μέχρι στιγμής.

Σύμφωνα με τις τελευταίες ειδήσεις, σήμερα υπάρχει μια κινητικότητα στο υπουρ-

γείο σε σχέση με τα έργα αυτά. Μένει μόνο να ελπίζουμε να δούμε σύντομα μια

Γκράβα με λυμένα τα δομικά (έστω) προβλήματά της και ανοιχτή σε όλους, όλη την

ημέρα.

Αναβάθμιση;

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΑΦΙΕ Ρ Ω Μ Α

Φωνές

ΦωνέςAΠΟ ΤΗΝΓκράβα

Μιλώντας για ένταξη με τη Στέλλα Πρωτονοταρίου

Το 132 δημοτικό σχολείο, είναι ένα ιδιαίτερο σχολείο, ένα

σχολείο που φτιάχνει παραμύθια και παιχνίδια, όπου όσα

παιδιά επιθυμούν μπορούν να παρακολουθήσουν μαθή-

ματα της μητρικής τους γλώσσας και να συμμετάσχουν σε

ταινίες μικρού μήκους. Ένα σχολείο που έδωσε μάχη στα

δικαστήρια για να μπορεί να συνεχίσει να είναι έτσι. Μιλή-

σαμε με τη διευθύντριά του, Στέλλα Πρωτονοταρίου για το

παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του.

Τι ήταν εκείνο που σας ώθησε να ξεκινήσετε όλες αυτές

τις πρωτότυπες δράσεις του σχολείου;

Σ.Π.: Οι εκπαιδευτικοί του 132ου δημοτικού σχολείου βρεθή-

καμε μπροστά σε μια δύσκολη πραγματικότητα: η πλειονότητα

των παιδιών του σχολείου, πάνω από 75%, ήταν παιδιά με-

ταναστών και προσφύγων προερχόμενα από 15 περίπου

χώρες με άλλη μητρική γλώσσα και θρησκεία, ενώ πάρα

πολλά, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων, ανήκαν σε

ευπαθείς και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (άνεργοι, υποαπα-

σχολούμενοι, μονογονεϊκές οικογένειες, παιδιά με αναπηρία

κτλ.). Πιστεύαμε και πιστεύουμε λοιπόν ότι οφείλουμε στα παι-

διά μας ένα δημοκρατικό και ανθρώπινο σχολείο, που θα αν-

ταποκρίνεται στις ανάγκες και τις προσδοκίες όλων των

μελών της σχολικής κοινότητας. Ένα σχολείο που θα αναδει-

κνύει τον πλούτο που Έλληνες και μετανάστες μαθητές μετα-

φέρουν, που όταν αξιοποιηθεί λειτουργεί προς όφελος όλων

των παιδιών κα της κοινωνίας γενικότερα. Παράλληλα, πι-

στεύαμε ότι το σχολείο μπορεί και πρέπει να είναι γέφυρα φι-

λίας και συνεργασίας ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς, τους

γονείς, τη γειτονιά, την τοπική κοινωνία.

Τι περιλαμβάνουν οι δράσεις του σχολείου;

Σ.Π.: Καταρχήν, οι δράσεις που αναπτύχθηκαν γίνονταν πα-

ράλληλα και ταυτόχρονα για τα παιδιά, τους γονείς τους και

τους εκπαιδευτικούς.

Αναλυτικότερα, για τους μαθητές λειτούργησαν βιωματικά ερ-

γαστήρια με έμφαση την αντιρατσιστική εκπαίδευση, την εκ-

παίδευση για την ειρήνη, πανανθρώπινες αξίες και τα

ανθρώπινα δικαιώματα. Έμφαση δόθηκε, επίσης σε ζητήματα

που αφορούν στην αυτοεκτίμηση, τον αυτοσεβασμό, την επι-

κοινωνία και τη συνεργασία, την έκφραση και τη διαχείριση

των συναισθημάτων, τη δημιουργία σχέσεων, την ενσυναί-

σθηση, την αποδοχή, την αλληλεγγύη.

Παράλληλα, έγιναν και μαθήματα μητρικής γλώσσας για όσα

αλλόγλωσσα παιδιά το επιθυμούσαν, με δεδομένο ότι η γνώση

της μητρικής γλώσσας, όπως επιστημονικά έχει αποδειχθεί,

είναι αναγκαία για να στηριχθεί η εκμάθηση οποιασδήποτε

άλλης γλώσσας και παράλληλα, για λόγους σεβασμού της ταυ-

τότητας και των δικαιωμάτων τους.

Σε κάθε εκδήλωση του σχολείου παίρναμε μέτρα, ώστε να

συμμετέχουν δημιουργικά όλα τα παιδιά χωρίς να προσβάλ-

λεται το θρησκευτικό ή το εθνικό τους συναίσθημα και φυσικά

χωρίς να μειώνεται η ταυτότητά τους, ενώ στο μάθημα των

θρησκευτικών επικεντρωνόμαστε στις κοινές αξίες των θρη-

σκειών, οι οποίες είναι και ανθρωπιστικές αξίες.

Τέλος, κάθε μαθητής και μαθήτρια αντιμετωπιζόταν σε ατο-

μική βάση και προσπαθούσαμε πάντα να καλύπτονται βασικές

ατομικές του ανάγκες.

Η οικονομική κρίση και οι τραγικές της συνέπειες για την πλει-

ονότητα των παιδιών του σχολείου μας οδήγησε και σε άλλες

πρωτοβουλίες όπως η παροχή καθημερινά σίτισης στον χώρο

του σχολείου (πρωινού για όλα τα παιδιά και μεσημεριανού

για τα παιδιά του ολοήμερου), η εξασφάλιση βασικών ειδών

για τη διαβίωσή τους (ρουχισμός, τρόφιμα κτλ.), η κάλυψη ζη-

τημάτων υγείας όπως εμβολιασμοί, παροχή Δελτίων Υγείας

κλπ.

Τα παραπάνω γίνονται σε συνεργασία με φορείς του Δήμου

Αθηναίων, με ΜΚΟ, με δίκτυα αλληλεγγύης και κινήσεις πολι-

τών της γειτονιάς μας ή και με ευαισθητοποιημένους συμπο-

λίτες μας (δωρεές, εθελοντική εργασία κτλ).

Για τους γονείς, επίσης, έγιναν επιμορφωτικές συναντήσεις και

εργαστήρια για την ενίσχυση του γονικού τους ρόλου και την

ανάπτυξη της μεταξύ τους σχέσης και της σχέσης τους με το

σχολείο.

Για τους μετανάστες γονείς γίνονταν μαθήματα ελληνικής

γλώσσας από εθελοντές εκπαιδευτικούς, οι ανακοινώσεις που

δίναμε είναι πολύγλωσσες, ενώ στις συναντήσεις μαζί τους

υπήρχε παράλληλη μετάφραση στις γλώσσες τους.

Σημαντικό είναι επίσης, ότι το σχολείο και οι οικογένειες των

παιδιών συνδέθηκαν με δομές πρόληψης και υγείας, με επαγ-

γελματίες ψυχικής υγείας για συμβουλευτική και υποστήριξη

και με δίκτυα αλληλεγγύης.

Θα έπρεπε το σχολείο να ανήκει στους μαθητές του; Τα

παιδιά μπορούν να παίξουν ρόλο στη διαμόρφωση της

εκπαιδευτικής διαδικασίας;

Σ.Π.: Το σχολείο πρέπει να ικανοποιεί τις ανάγκες και τις προσ-

δοκίες των μαθητών και μαθητριών. Τα παιδιά μπορούν και

πρέπει να είναι συμμέτοχα στη εκπαιδευτική διαδικασία. Το

σύνθημα «Πρώτα από όλα ο μαθητής» ή «Όλα για τον μα-

θητή», που συχνά ακούγεται, αποδεικνύεται συχνά πολιτική

ρητορεία… Βλέπετε τι γίνεται στην Γκράβα; Μετά την κατάρ-

γηση του ΕΠΑΛ και τις συγχωνεύσεις γυμνασίων και λυκείων,

ακολούθησαν τα δημοτικά. Το 132ο, ένα σχολείο με πολύ-

χρονες, πολυεπίπεδες και με αποτελεσματικότητα δράσεις, στο

οποίο τα παιδιά είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές, προσπάθησαν

να το διαλύσουν. Και ας έχει αναγνωριστεί η δουλειά του στην

Ελλάδα και διεθνώς από πανεπιστημιακούς και άλλους φο-

ρείς και ας έχει επανειλημμένα βραβευτεί και ας παρουσιά-

στηκε από τη χώρα μας ως “καλή πρακτική” στην Ευρωπαϊκή

Ένωση…

Αισθάνομαι τελικά ότι γενικότερα η εκπαίδευση επαφίεται στον

πατριωτισμό και την ευαισθησία των εκπαιδευτικών, των γο-

νέων και κάθε πολίτη που αγωνιά για τα παιδιά μας και το

μέλλον τους. Γι’ αυτό ακριβώς όλοι μαζί πρέπει να αντιστα-

θούμε με κάθε τρόπο στην υποβάθμιση και στη διάλυσή της,

όπως αντισταθήκαμε και πετύχαμε τη μη διάλυση του 132,

ενός σχολείου ανθρώπινου και δημοκρατικού.

«Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μεγάλο, μεγάλο ΤΕΡΑΣ. Είχε ένα μεγάλο κεφάλι ένα μικρό μάτι και ένα

τεράστιο στόμα με τρομερά δόντια. Είχε ακόμα δύο κόκκινα αυτιά, κόκκινη μύτη, ένα φοβερό σώμα, τέσ-

σερα χέρια και τέσσερα πόδια. Το όνομά του ήταν ΧΑΡΟΣΣΙ που στα ρωσικά σημαίνει «καλός». Ο Χαρόσσι

ζούσε σε μια μεγάλη σπηλιά σε ένα βουνό, μαζί με την οικογένειά του. Τη γυναίκα του την έλεγαν

ΜΠΟΥΝΕ που στα ρουμανικά σημαίνει «καλή» και το γιο του τον έλεγαν ΝΤΟΜΠΡΟ που στα σέρβικα

σημαίνει «καλό». Τη σπηλιά που έμεναν την έλεγαν όλοι «ΣΑΜΠΑ ΑΝΤΑΣΙΑ ΜΙΡ» που στα αλαμ-

πουρνέζικα σημαίνει «σπίτι των καλών τεράτων»….

Απόσπασμα από το βιβλίο που έφτιαξαν τα παιδιά του 132ου δημοτικού σχολείου

«Το τέρας και ο ξένος»

Σελίδα των εκπαιδευτικών του 132ου Δημοτικού Σχολείου http://www.132grava.net/

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΑΦΙΕ Ρ Ω Μ Α

Φωνές

ΦωνέςAΠΟ ΤΗΝΓκράβα

Τα εκπαιδευτήριά μας (Νηπιαγωγείο, Προ-

νηπιαγωγείο και Δημοτικό) λειτουργούν από

το 1955.

Στα σχολεία μας εφαρμόζουμε τις πιο καινο-

τόμες μεθόδους της εκπαιδευτικής διαδικα-

σίας (διαδραστικές προβολές, ρομποτική,

animation, projects) βάζοντας στο κέντρο

πάντα το μαθητή...

Το μάθημα δεν διδάσκεται μόνο από τα βι-

βλία, αλλά βιωματικά με πολλές εκπαιδευτι-

κές επισκέψεις σε μουσεία, ιστορικούς,

αρχαιολογικούς και επαγγελματικούς χώ-

ρους, καθώς και ομιλίες και μαθήματα στο

σχολείο από ειδικευμένους επιστήμονες, έτσι

ώστε οι γνώσεις που θα αποκτήσει ο μαθητής

να γίνουν κτήμα του.

Επίσης οργανώνουμε εορταστικές εκδηλώ-

σεις, ρεσιτάλ μουσικής, γυμναστικές επιδεί-

ξεις, συμμετέχουμε σε τουρνουά σκακιού,

χορού και μπαλέτου.

Εμπλουτίζουμε το πρόγραμμά μας με τη δι-

δασκαλία ξένων γλωσσών αρχίζοντας από τα

νήπια με Αγγλικά και προσθέτοντας αργό-

τερα τα Γαλλικά. Οργανώνουμε εξετάσεις με

το Βρετανικό Συμβούλιο και το Γαλλικό Ιν-

στιτούτο και τα παιδιά αποκτούν τα πρώτα

τους διπλώματα.

Μετά το σχολικό πρόγραμμα υπάρχει δυνα-

τότητα μελέτης όλων των μαθημάτων στο

σχολείο με βοήθεια και καθοδήγηση των δα-

σκάλων τους. Στα εκπαιδευτήριά μας διδάσκε-

ται επίσης πιάνο από καθηγήτρια της σχολής

δεξιοτεχνίας του Ωδείου, κλασικός και σύγχρο-

νος χορός, μαζορέτες, αυτοάμυνα, ζωγραφική,

κιθάρα και ντραμς, θεατρικό παιχνίδι, μπάν-

τμιντον, χόκεϋ και πινγκ-πονγκ.

Οι εκπαιδευτικοί της ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ανι-

χνεύουν πρώιμα τις μαθησιακές δυσκολίες

και με την υπομονή και την πείρα τους βοη-

θούν τους μικρούς μαθητές να ξεπεράσουν

τα προβλήματά τους, στέκονται δίπλα τους σε

κάθε τους βήμα και τους καθιστούν άξιους

και ικανούς να συναγωνίζονται τους συμμα-

θητές τους σε γνώσεις και ικανότητες.

Η πολύχρονη πείρα μας και οι πολύπλευρες

σπουδές, μας επιτρέπουν να αξιολογούμε

κάθε στιγμή τις προσπάθειες και τα συστή-

ματα και να είμαστε έτοιμοι για κάθε αλλαγή

ή παρέμβαση που θα χρειαστεί, ώστε να απο-

φευχθούν λάθη και να υπάρξει ουσιαστική

και αποτελεσματική παιδεία και εκπαίδευση.

! Οι τιμές μας αναταποκρίνονται στη ση-μερινή περίοδο ενώ παρέχονται ειδικές εκ-πτώσεις για τις τρίτεκνες και πολύτεκνεςοικογένειες.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

Θα μπορούσε κανείς να ονομάσει τον Πανελλήνιο Γ.Σ το «οξυγόνο του αθλητισμού» για πολ-

λούς λόγους. Εδώ έρχονται παιδιά από πολλές περιοχές της Αθήνας και έτσι η γειτονιά

«ανθίζει» ξανά και γεμίζει παιδικές φωνές. Επιπλέον αν δεν υπήρχε ο Πανελλήνιος στο

κέντρο της Αθήνας αναρωτιέμαι, πρώτον, ποια θα ήταν άραγε η επόμενη στάση αθλητι-

σμού; Νομίζω πέφτει αρκετά χιλιόμετρα μακρυά από εδώ. Και δεύτερον όλα αυτά τα στρέμματα,

πνοή ζωής μέσα στο γκρίζο της πόλης, τι θα είχαν απογίνει; Ίσως μερικές ακόμα πολυκατοικίες...

Δεν είναι λίγα αυτά που αξίζουν να ζήσουν και να αναβιώσουν στην περιοχή και σίγουρα μέσα σε αυτά

ανήκει και ο Πανελλήνιος, ο οποίος αν μη τι άλλο αποτελεί μια ιστορία

από μόνος του. Οι άνθρωποί του, παρά τις οικονομικές δυσκολίες που

αντιμετωπίζει ο σύλλογος, μένουν, επιμένουν, αγωνίζονται και δημιουρ-

γούν κάθε χρόνο ένα υγιές περιβάλλον για παιδιά και μεγάλους. Συνεχί-

ζουν με την ελπίδα να πυκνώσουν ακόμα περισσότερο οι τάξεις του

συλλόγου. Σε αυτό οφείλουμε να βοηθήσουμε και εμείς. Το οφείλουμε

πρώτα στον εαυτό μας και τα παιδιά μας και έπειτα σε όσα προσέφερε και

συνεχίζει να προσφέρει σε όλους όσους μένουν εδώ ή και όχι.

Είναι ωραίο να ξέρεις πού πατάς και πού πηγαίνεις. Μπορεί μέχρι πρότινος να αντι-

μετωπίζαμε το παρελθόν της Πατησίων σαν κάτι που είναι περιττό να γνωρίζουμε,

όμως δεν μπορείς να προχωρήσεις μπροστά αν δεν ξέρεις από πού έρχεσαι, όπως

λένε. Σ’ αυτή τη στήλη θα κάνουμε βήματα «πίσω» για να πάρουμε φόρα…

πού

πατάς και πού

πηγαίνεις...

Νίκη του Σταμάτη Σμυρνιώτη επί του Γιάννη Καμπαδέλη –αείμνηστου πρωτεμποδιστή- στον δρόμο 400μ. με εμπόδια

ΟΠανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος είναι

ένας από τους ιστορικότερους και ο αρχαι-

ότερος σύλλογος της Ελλάδας, με έτος

ίδρυσης το 1891. Η έμπνευση της ίδρυσης

του Πανελληνίου, ανήκει στον δικηγόρο αλλά και πτυ-

χιούχο γυμναστή Νικόλαο Κοτσελόπουλο, που στά-

θηκε και ο πρώτος γενικός γραμματέας. Ο Ιωάννης

Φωκιανός, μέγιστη μορφή του ελληνικού αθλητισμού,

ήταν ο πρώτος πρόεδρος του Π.Γ.Σ. με κύρος και

πρωτοβουλίες σπουδαίες και από κοινωνικής πλευ-

ράς, ενώ ο ξεχασμένος ουσιαστικά Νίκος Κοτσελό-

πουλος, ήταν ο ακάματος εργάτης που ως γενικός

γραμματέας θεμελίωσε τη λειτουργικότητα του συλ-

λόγου. Ωστόσο, το μεγάλο ορόσημο στην πορεία του

Πανελληνίου ήταν το 1893 όταν απέκτησε γυμναστή-

ριο στη συμβολή Πατησίων και λεωφόρου Αλεξάν-

δρας. Το 1934 μεταφέρεται στον χώρο που είναι

ακόμα και σήμερα. Ο σύλλογος πρωταγωνιστεί σε

πολλά αθλήματα και έχει αναδειχθεί πρωταθλητής Ελ-

λάδας στα περισσότερα από αυτά. Δεν χαρακτηρίζε-

ται τυχαία ως ο “σύλλογος των Ολυμπιονικών”, καθώς

είναι εκείνος, από όλο τον κόσμο, που έχει τις περισ-

σότερες συμμετοχές σε ολυμπιάδες. Σημαντικός

σταθμός στην ιστορία του ήταν και η αναβίωση των

Ολυμπιακών αγώνων με τη βοήθεια του Γάλλου Πιερ

Ντε Κουμπερτέν, οι οποίοι πραγματοποιήθηκαν στην

Αθήνα με πρόεδρο του συλλόγου τότε τον Ι. Φωκιανό.

Εκπρόσωπος στο συνέδριο για τους Ολυμπιακούς

αγώνες ήταν ο Δ. Βικέλας, από τον οποίο ξεκίνησε και

η ιδέα της αναβίωσης.

Επίσης ο Πανελλήνιος πρωτοστάτησε για να δημιουρ-

γηθούν οι ομοσπονδίες, όπως ο ΣΕΓΑΣ που σήμερα

είναι η ομοσπονδία του στίβου, αλλά τον καιρό εκείνο

είχε κι άλλα αθλήματα. Στην ουσία βοήθησε να γίνουν

ακόμα κι άλλοι σύλλογοι, όπως ο Εθνικός Αθηνών και

ο Παναθηναϊκός που είναι «παιδιά» του.

Συζητώντας με τον πρόεδροτoυ συλλόγου Βασίλη Ζερβουδάκη

Ο σύλλογος έχει προσφέρει πάρα πολλά στην ελλη-

νική κοινωνία και δυστυχώς αυτήν την εποχή πια δεν

τον θυμάται κανείς από τους κυβερνώντες. Εικοσιο-

χτώ στρέμματα έχουν τεράστια έξοδα και διατηρούν-

ται από τις εισπράξεις των παιδιών που γυμνάζονται

εδώ. Η πολιτεία δεν υπάρχει πουθενά, δεν ξέρουν καν

που πέφτει στον χάρτη.

Για να καταλάβετε πόσο αγωνιζόμαστε για να αντέ-

ξουμε, τον περσινό χειμώνα οι περισσότερες πισίνες

κλείσανε λόγω του κόστους. Ο Πανελλήνιος όμως πα-

ρέμεινε ανοιχτός παρά τις οικονομικές δυσκολίες.

Στόχος μας λοιπόν, είναι με διαρκείς αγώνες να τον

κρατήσουμε ζωντανό. Να αυξήσουμε τον αριθμό

των παιδιών, καθώς αυτά είναι η ζωή μας, το οξυ-

γόνο μας. Πόσο δύσκολο είναι αυτό σε μια εποχή

που ο κόσμος δυστυχεί; Από το παρελθόν έχουμε

δει πως τα πράγματα μπορούν να πάνε καλύτερα και

πιστεύουμε σε αυτό. Επιπλέον στόχος μας είναι η

εκγύμναση νέων ανθρώπων και όχι ο πρωταθλητι-

σμός. Υπάρχει φυσικά και αυτό, αλλά δεν είναι αυ-

τοσκοπός. Το να γυμνάζονται τα παιδιά είναι το

λιγότερο. Το πιο σημαντικό εδώ, είναι το ασφαλές

περιβάλλον που προσφέρεται, σε σχέση με τους κιν-

δύνους που εγκυμονούν έξω από εδώ (ναρκωτικά,

εγκληματικότητα κ.ο.κ). Θέλουμε να βοηθήσουμε τη

νεολαία να αποφύγει όλα αυτά που συμβαίνουν έξω

στην κοινωνία.

Έτσι για τη νέα ακαδημαϊκή χρόνια, πέρα από τις ακα-

δημίες που λειτουργούν καθημερινά για τα παιδιά (τον

Ιούλιο γίνονται τα camps όπου απασχολούμε τα παι-

διά όταν οι γονείς δουλεύουν), ο σύλλογος είναι ανοι-

χτός και για το κοινό για κάποιες ώρες την ημέρα. Από

1η Σεπτέμβρη ξεκίνησαν οι ακαδημίες και υπάρχουν

τμήματα όλων των ηλικιών. Έχουμε 3.000 παιδιά σε

24 αθλήματα. Άρα ο αριθμός των 3.000 παιδιών δεν

είναι και τόσο μεγάλος για τόσα πολλά αθλήματα.

Επιπλέον οι διακρίσεις μας δεν είναι και λίγες καθώς

στη ξιφασκία είμαστε για 18η χρόνια συνεχόμενα, πρω-

ταθλητές Ελλάδας. Στην άρση βαρών είμαστε φέτος

πρώτοι στη χώρα. Στην τοξοβολία δεύτεροι. Αθλητές

βέβαια έχουμε σε όλα τα πρωταθλήματα. Ακόμη δια-

κρίσεις έχουμε στο βόλεϊ και στο χάντμπολ και μάλιστα

τα παιδιά αυτά πήρανε κάποια μπόνους για τις σχολές

εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Είναι λοιπόν ένας σύλλογος που οφείλει η κοινωνία

να τον κρατήσει ζωντανό για να συνεχίσει να παίζει τον

ρόλο που τόσα χρόνια κατάφερε με αξιοπρέπεια να

κρατήσει στο επίπεδο που ο «κόσμος» μας χρειάζεται.

Πνοή ζωής στο κέντρο της Αθήνας (Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος)

Γιώργιος Ρουμπάνης αθλητής του Π.Γ.Σ.

Κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο άλμα

επί κοντώ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες

του 1956 στη Μελβούρνη

Χαρίλαος Βασιλάκος, ο ευπατρίδης

ολυμπιονίκης του μαραθωνίου (1896)

Η «Χρυσή πεντάδα» μπάσκετ του Π.Γ.Σ

Βασίλης Γκούμας, φιγούρα του ελληνι-

κού μπάσκετ για 20 χρόνια

Το ιστορικό τηλεφράφημα του Δ. Βικέλα

προς τον πρόεδρο του Π.Γ.Σ Ιωάννη Φω-

κιανό για τον εορτασμό των πρώτων διε-

θνών ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα

το 1896

να ’σαι νέος και μίλαΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 1968, ΤΟ EdITo-

rIAl ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙ-

ΔΑΣ ΜoNdE, ΗΤΑΝ: «Η ΓΑΛΛΙΑ

ΒΑΡΙΕΤΑΙ, Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΒΑΡΙΕΤΑΙ,

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΤΕ ΓΚΟΛ ΒΑΡΙΕ-

ΤΑΙ». ΕΠΕΙΤΑ ΒΕΒΑΙΑ, ΞΕΣΠΑΣΕ Η

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΜΑΗ ΤΟΥ ’68, Η

ΟΠΟΙΑ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΕ ΣΗΜΑΝΤΙ-

ΚΕΣ ΚΟΙΝωΝΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΠΑΓΚΟ-

ΣΜΙωΣ.

Ο ΙΔΙΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ «Η ΝΕ-

ΟΛΑΙΑ ΒΑΡΙΕΤΑΙ», ΕΧΕΙ ΑΚΟΥ-

ΣΤΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

ΤΟΥ 2014. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ

ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΑΡΙΕΤΑΙ Ο ΝΕΟΣ-Α

ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΤΙΜΗΣΕΙ, ΧωΡΙΣ

ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΕΥΚΟΛΕΣ ΑΠΑΝΤΗ-

ΣΕΙΣ. ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ «ΒΑΡΙΕΜΑΙ»

ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ

ΚΟΙΝωΝΙΑ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ

ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟ...

Γιάννης Β.Βαριέμαι να βαριέμαι.

Βαριέμαι να παρατηρώ την απραγία μου.

Παραλύει η διάθεση και ο χρόνος είναι

κενός.

Μόνο η δράση τάσσεται στην αντίπερα

όχθη.

Και τα εργαλεία της δράσης, το μυαλό και

το σώμα.

Βαριέμαι να βαριέμαι.

Κι αυτή είναι η αρχή.

χριστίναΒαριέμαι να πηγαίνω για ψώνια με τις

φίλες μου, όταν εγώ δεν έχω λεφτά να

ψωνίσω. Βλέπω τα ρούχα και τα θέλω

όλα!!!

ΔήμητραΗ αλήθεια είναι ότι όταν ήμασταν πιτσιρίκια είχαμε

το «βαριέμαι» για ψωμοτύρι, ενώ περιέργως ποτέ

δεν βαριόμασταν αληθινά. Μεγαλώνοντας και όσο

το «βαριέμαι» γίνεται πλέον λέξη-ταμπού που δεν

αρμόζει στον ενήλικα που σέβεται τον εαυτό του,

τότε αρχίζεις όντως να βαριέσαι.

Βαριέμαι να περιμένω ένα τηλέφωνο ή να βγει

ένα μάθημα. Να περιμένω ατελείωτα το λεωφο-

ρείο για να μην ξαναπάρω ταξί. Να μένω μέσα

κάποιο αναθεματισμένο σαββατόβραδο γιατί κάτι

πήγε στραβά με τον προϋπολογισμό. Να τελει-

ώσουν οι εξεταστικές των άλλων για να βγούμε

παρέα. Να περάσει μια προθεσμία για να μπορώ

να πάρω μιαν απόφαση. Και Θεέ, ω, πόσο βαριέ-

μαι να κάνω εκείνες τις δουλειές στο κέντρο.

Τι μου συμβαίνει, γιατρέ;

Νομίζω ότι... νομίζω ότι βαριέμαι να βαριέμαι!

StargazerΒαριέμαι να συζητώ με ανθρώπους που τα ξέ-

ρουν όλα. Αυτούς που έχουν όλες τις απαντήσεις

για τη σαπίλα που παίζει γύρω τους και που με

σηκωμένο φρύδι σου εξηγούν τη «λύση» με απλά

σταράτα βήματα. Ανθρώπους που έχουν περισ-

σότερες απαντήσεις από ότι ερωτήσεις για αυτά

που ζουν, και ας κολυμπούν στο βούρκο προ-

σπαθώντας και αυτοι να τα βγάλουν πέρα. Τους

βαριέμαι αλλά και τους λυπάμαι γιατί δύσκολα

τους κόβω να γνωρίζουν την ευτυχία του να ανα-

καλύπτεις τη ζωή παρέα με άλλους.

«Βαριέμαι

να βαριέμαι»

Θέμα: Τι βαριέσαι περισσότερο

ΜίναΒαριέμαι... όταν ξεκινάει σιγά σιγά η ψύχρα

και η γκρίνια κάθε Ελληνίδας μάνας αρχί-

ζει… «να μαζέψεις τα πολλά καλοκαιρινά

και να κατεβάσεις τα χειμωνιάτικα». Κού-

τσα κούτσα ξεκινάς, με αποτέλεσμα να πα-

ρατηρείς ότι έχεις τόσα άχρηστα ρούχα. Ε

είσαι κοριτσάκι και έχεις έμφυτη την κατα-

ναλωτική μανία. Τα παρατάς όλα και φαν-

τασιώνεσαι το ζακετάκι που είδες τις

προάλλες στη βιτρίνα. Αποτέλεσμα, το δω-

μάτιο σου να είναι βομβαρδισμένο για

μέρες.

ΓιάννηςΒαριέμαι τις συζητήσεις που κρατάνε τα

προσχήματα. Που δεν μπαίνουν στο ζουμί

του προβλήματος ή της κατάστασης ως

έχει και πασπαλίζουν με ζάχαρη άχνη τα

σκατά που θέλουν να πουν για να μην πα-

ρεξηγηθούν. Κρύβουν αυτά που νιώθουν

και συνηθίζουν να συζητούν για ώρες

χωρίς νόημα.

ΠαναγιώτηςΑπό μικρό παιδί ακούω τους γύρω μου να προ-

σπαθούν να σκαρφιστούν δικαιολογίες. Οι συμ-

μαθητές μου στο σχολείο προσπαθούσαν να

πείσουν τον δάσκαλο γιατί δεν κάνανε τις ασκή-

σεις τους. Οι γονείς μου ήθελαν να βρουν μια δι-

καιολογία για να μην πάρω μηχανάκι. Βαριέμαι τις

δικαιολογίες. Ειδικά σε αυτή την περίοδο που δια-

νύουμε, οι δικαιολογίες έχουν καταντήσει υπερ-

βολικά εξευτελιστικές. Θέλουμε να

δικαιολογήσουμε γιατί έφτασε η οικονομία της

χώρας μας ως εδώ, γιατί μπήκαμε στην τρόικα,

γιατί ο κόσμος πεινάει. Τέρμα πια οι δικαιολογίες,

τώρα πια μόνο ειλικρίνεια.

ΜαίρηΒαριέμαι να περιορίζονται οι κουβέντες γύρω

από την κρίση στην Ελλάδα. Βαριέμαι να μονο-

πωλείται η συζήτηση στις ειδήσεις, στα περιοδικά,

στις ταινίες, στις διαφημίσεις, σε όλα από την οι-

κονομικοπολιτική κατάσταση της χώρας. Βαριέ-

μαι να τους βλέπω τους πολιτικάντηδες και τους

ξεπουλημένους γιατί μας καταθλίβουν και μας

καταπιέζουν. Βαριέμαι την επιπόλαια αγανάκτηση,

χωρίς ουσιαστική σκέψη από τους νέους.

Η δουλειά μου εμπεριέχει τη σύνθεση δια-

φορετικών εικαστικών ιδιωματισμών, από

την εννοιολογική τέχνη, τον εξπρεσιονισμό

μέχρι την ποπ-αρτ. Θέλω οι εικόνες μου να

περιέχουν μια γερή αίσθηση χιούμορ και

ειρωνείας και μια πρόκληση για κριτικό

λόγο. Αν και μπορεί να φαίνονται αφελείς

εκ πρώτης όψεως, νομίζω ότι υπάρχει μια

ισχυρή πολιτική διάσταση στις εικόνες μου.

Χρησιμοποιώ μια ποικιλία εκφραστικών

μέσων, ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία

μέχρι μακροσκελείς εγκαταστάσεις. Ένα

έργο τέχνης προκαλεί αφορισμούς και

συμπτώσεις, στο μεσαίωνα η εικόνα είχε

τέτοια δύναμη που μπορούσε να είναι αιτία

πόλεμου. Μία από τις αρχές στο έργο μου

είναι η σύνθεση μη ταιριαστών στοιχείων,

η δημιουργία ενός άρτια κατασκευασμένου

παλίμψηστου. Μια άλλη προσωπική εμ-

μονή έχει να κάνει με τη σύγχυση: μερικές

φορές, όταν η αφήγηση είναι κουραστική

για τον θεατή μου, του αντιπαραθέτω το

χάος, ώστε να σταματήσει να σκέφτετε και

να αρχίσει να βλέπει!! Θα ήθελα η δουλειά

μου να σχηματίζει ένα εικαστικό πεδίο

όπου όλες οι αντιφάσεις επιλύονται και ένα

νέο είδος αρμονίας διέπει τόσο την οπτική

όσο και τη λογική!

Μπορείτε να επισκεφτείτε το site του

για να δείτε περισσότερα έργα του,

http://www.theblendergallery.com

Κωνσταντίνος

Πάτσιος

συνεργάζεται στην Αθήνα

με την Blender gallery

εκφράΖει

Η αξία ενός πτυχίου είναι αναγνωρισμένη. Όλοι λίγο πολύξέρουν ότι είναι σχεδόν αδύνατο να βγουν στην αγορά ερ-γασίας αν δεν έχουν τουλάχιστον ένα Lower. Όπως επίσηςείναι γνωστό ότι η πλειοψηφία των μεταπτυχιακών σπου-δών απαιτεί κάποιο είδος πιστοποίησης της καλήςγνώσης της αγγλικής. Όμως δεν είναι μόνοαυτά. Είναι πολλά περισσότερα.

Η γλώσσα είναι ένα εργαλείο, ένα ερ-γαλείο επικοινωνίας και η επικοινωνίαείναι ο τρόπος μέσω του οποίου επι-βιώνουμε, μεγαλώνουμε, μορφωνό-μαστε, εργαζόμαστε, δημιουργούμε,γνωρίζουμε νέους ανθρώπους & κό-σμους και πλουτίζουμε τους εαυτούςμας. Μόλις κατακτήσουμε μία γλώσσαανοίγονται μπροστά μας άπειροι νέοι δρόμοι.Είμαστε έτοιμοι να κληρονομήσουμε τον πολιτισμόόλου του κόσμου.

Αυτός είναι ο τρόπος που βλέπουμε εμείς τα πράγματα. Γνωρίζουμε την ευθύνη που έχουμε πάρει απέναντι στουςμαθητές μας και ταυτόχρονα στους μελλοντικούς συμπολί-τες μας. Απέναντι στους ανθρώπους που εναποθέτουμε τιςελπίδες μας για μια πραγματική αλλαγή. Στόχος μας είναινα τους κάνουμε όσο πιο ικανούς γίνεται, να τους εξοπλί-σουμε με τα καλύτερα εργαλεία και ίσως να τους δείξουμεκάποιο δρόμο που θα κάνει τα όνειρά τους πραγματικό-τητα.

Γι’ αυτό εδώ και δεκαπέντε συναπτά έτη είμαστε αφοσιω-μένοι στο να παρέχουμε ό,τι καλύτερο στο χώρο της ξενό-γλωσσης εκπαίδευσης. Με νέες μεθόδους και τεχνικές καιμε διαρκή εξέλιξη. Με ανθρώπους που είναι αφοσιωμένοισ’ αυτή την αποστολή. Γιατί όσα τεχνολογικά μέσα, όσα εν-τυπωσιακά παιχνίδια και χρώματα κι αν βάλουμε μέσα στηναίθουσα τη διαφορά θα την κάνουν πάντα οι άνθρωποι.

ΕΥΡωΓΝωΣΗ ΑΓ. ΕΛΕΥθΕΡΙΟΥΜοσχόπουλος Κοσμάς

Γιατί κάνουμε ξένες γλώσσες.

ΑΣ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΠΑΙΔΙΑ

ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΙ ΑΣ Φω-

ΝΑΞΟΥΜΕ ΝΟΕΡΑ, ΤΑ ΓΕΙΤΟΝΟ-

ΠΟΥΛΑ ΑΓΟΡΙΑ ΚΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΗΣ

ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΧΑΜΕΝΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΓΙΑ

ΝΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΛΑΝΑ.

ΝΑ ΡΙΧΤΟΥΜΕ ΣΕ ΞΕΦΡΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙ-

ΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ, ΟΥΤΕ

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΟΥΤΕ ΤΟ ΠΡω-

ΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ!

από τη Ναταλία Σαμαρά-Γκαίτλιχ

Υ.Γ. Το 1982 στο βιβλίο

«Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ» για την

Α’ Δημοτικού, υπάρχει μικρό

κείμενο στο οποίο παιδιά που

παίζουν σ’ ένα οικόπεδο,

μαθαίνουν ότι στον χώρο θα

χτιστεί πολυκατοικία που θα

φέρει πολλούς νέους φίλους.

Η εύλογη απορία του

πιτσιρικά: «Νέους φίλους θέ-

λουμε, όμως που

θα παίζουμε;»

Παιχνίδια της αλάνας

Για πληροφόρηση των ίσως αδαών νέων, η αλάνα ήταν μια

μεγάλη έκταση, άμαντρη και άδεντρη, μέσα ή κοντά σε κα-

τοικημένη περιοχή. Τα παιδιά, μόνα τους «αξιοποίησαν» την

αλάνα κάθε γειτονιάς και την έκαναν να λειτουργήσει σαν

παιδική χαρά, σαν αληθινή χαρά των παιδιών, όπως τα ίδια

την εννοούσαν. (Πρώτα ξεκίνησαν τα αλάνια. Διαλεχτά παι-

διά μέσα στην πιάτσα). Εκεί έπαιξαν τα παιδιά του μεσοπο-

λέμου και αυτά της δεκαετίας του ’40 που βίωσαν τη φρίκη

του πολέμου, της κατοχής και του εμφύλιου αλλά και τα με-

ταπολεμικά που μεγάλωσαν μέσα στην αβεβαιότητα και τη

δυσπραγία. Κι όμως ήταν όλα τους ευτυχισμένα όταν, κρα-

τώντας μια φέτα ψωμί, δραπέτευαν στον ανοιχτό χώρο για

να ζήσουν το όνειρο, όπως μόνο τα παιδιά μπορούν.

Η μπάλα ή τόπι ήταν το λατρεμένο παιχνίδι των αγοριών

στην αλάνα. Στην αρχή ήταν μια παλιά κάλτσα, γεμισμένη με

κουρέλια και φτιαγμένη από τα ίδια τα παιδιά που έπαιζαν

με αυτήν και ένιωθαν αληθινά αστέρια του ποδοσφαίρου.

Εκτός από την μπάλα, πολλά τα κινητικά παιχνίδια της αλά-

νας και των ανοιχτών χώρων γενικότερα. (Μικρές πλατείες,

στενά και δρόμοι χωρίς αυτοκίνητα. Στην Αθήνα και στις

επαρχιακές πόλεις). Σήμερα ορισμένα από αυτά, ξεχασμένα

ηχούν παράξενα και εξωπραγματικά. Κρυφτό, κυνηγητό,

αλλά και δεν περνάς κυρά Μαρία, περνά – περνά η μέλισσα,

γκέο βαγκέο, τυφλόμυγα, μέλισσα μέλισσα, κουτσό, κο-

ρόιδο, γκαζές (βόλοι), κλέφτες κι αστυνόμοι, ξυλίκι, αμπά-

ριζα, αμάδες, αλάτι ψιλό - αλάτι χοντρό έχασα τη μάνα μου

και πάω να τη βρω, σκαμνάκια, μακριά γαϊδούρα, το λουρί

της μάνας, λύκε - λύκε είσαι εδώ, σχοινάκι.

Και τα πιο άγρια, όπως πόλεμος, πετροπόλεμος με σφεντό-

νες ή και με σκέτες πέτρες. Πολλές φορές κι ένα απλό παι-

χνίδι κατέληγε σε καβγά με μπουνιές, κλοτσιές και χοντρό

βρισίδι.

Στον ανοιχτό χώρο ανήκουν και τα τέσσερα ατομικά παιχνίδια.

το πατίνι: Με δυο τάβλες και ρόδες από ρουλεμάν.

το τσέρκι: Στεφάνι από κρασοβάρελο ή από παλιό λάστιχο

αυτοκινήτου. Με ένα ξύλο ή ένα χοντρό σύρμα «κύλαγε το

τσέρκι».

Η σβούρα: Ξύλινη, τυλιγμένη με σπάγκο και «σβιννν» να

γυρίζει στο πεζοδρόμιο.

το ποδήλατο: Νοικιασμένο, κατά κανόνα, και «φόρτσα στο

πεντάλι, πάμε για ορθοπεταλιές».

Για τα καθιστικά παιχνίδια: Μπιζ, μπερλίνα, πεντόβολα, κο-

λοκυθιά, πινακωτή, πετάει - πετάει, μολυβένια στρατιωτά-

κια, πούντο - πούντο το δαχτυλίδι και βέβαια θέατρο και

Καραγκιόζη -μ’ ένα παλιό σεντόνι έτοιμος ο μπερντές- η

αυλή και τα σκαλοπάτια της αυλόπορτας πρόσφεραν μεγα-

λύτερη άνεση από τη γυμνή αλάνα.

Αυτά επικρατούσαν τότε που τα παιδιά δεν είχαν «φορτω-

μένο» σχολικό πρόγραμμα και διέθεταν άφθονο χρόνο για

να παίξουν. Και οι σχολές=αργίες ήταν αφιερωμένες στο

παιχνίδι. Και το καλοκαίρι σήμαινε διακοπές και ελευθερία.

Κανένας γονιός δεν είχε διανοηθεί να στείλει καλοκαιριάτικα

το παιδί του «στα Αγγλικά» για να κερδίσει μια τάξη.

Αλλά και τα παιχνίδια που έβγαζαν τα παιδιά στους ανοι-

χτούς χώρους χάθηκαν, αφού η αλάνα και η αυλή πάνε

χρόνια που δεν υπάρχουν πια. Στη θέση τους υψώθηκαν

πολυόροφες πολυκατοικίες και τα παιδιά κλείστηκαν στα

διαμερίσματα. Πόσο ευτυχισμένα είναι όταν βυθισμένα

στην πολυθρόνα, παίζουν βιντεοπαιχνίδια με φανταστι-

κούς φίλους; Τυχερά αυτά που, διατηρώντας την παιδική

φιλία, εξακολουθούν να παίζουν σε όσους ανοιχτούς χώ-

ρους έχουν απομείνει. Να κλοτσούν την μπάλα και να...

κλοτσιούνται μεταξύ τους.

Το παιχνίδι κάποτε

Όταν κατέλαβε και ο τελευταίος της

παρέας την προκαθορισμένη του

θέση στο τραπέζι, μετρηθήκαν και

βρέθηκε ο αριθμός σωστός. Λοιπόν,

άπαντες παρόντες. Παρασκευή βράδυ και οσο-

νούπω αναμένονταν και οι οργανοπαίχτες, για

την ώρα όμως άλλα είχανε σειρά. Ανύψωσαν τα

ποτήρια τους για την επιβαλλομένη ευχή, πριν

την έναρξη της τσιπουροποσίας. //Εις υγείαν//

τούτη, είναι συνήθεια παλαιά και κατά κανόνα

απαράβατη. Τηρείται δε σχολαστικά από κάθε

συνεπή τσιπουροπότη. Ενίοτε, το τελετουργικόν

δύναται να παραβιαστεί. Κυρίως, αν μπροστά

σου, πάνω στο τραπέζι, έχεις εδέσματα σαν τα

παστουρμαδοπιτάκια και όχι μόνο, της Άννας

της μαγείρισσας.

Πριν προλάβει το ευεργετικό κάψιμο του διαυ-

γούς ποτού να κατακάτσει στο μέσα τους, ήρθε

να προστεθεί στη παρέα και ο κάπελας ο Μανά-

φας. Ο οποίος κατά πως έδειχνε, ήταν προβλη-

ματισμένος τα μάλα. Μέγα και σφόδρα

υπαρξιακό το πρόβλημα του. Ο προϋπολογισμός

του κράτους, έπρεπε να είναι απολύτως ισοσκε-

λισμένος, ακόμα, ή δυνατόν και πλεονασματι-

κός. Το //ΗΔΟΝΙΚΟΝ// ως επιχείρηση, όφειλε

να συνδράμει στην επίτευξη του εθνικού αυτού

στόχου. Προκειμένου δε να αυγατίσει τις ει-

σπράξεις, σκέφτηκε ως λύση, να βγει δυναμικά

στις αγορές και μέσω διαδικτύου για να κάνει

άγρα νέων πελατών. Αυτοστιγμεί ο προβλημα-

τισμός, πέρασε σε όλους του συνδαιτυμόνες.

Τούτο είχε ως αποτέλεσμα η συζήτηση γύρω

από τη διαδικτυακή προβολή να φουντώσει. Ει-

πώθηκαν πολλά και διάφορα. Και το μακρύ

ακούστηκε και το κοντό ειπώθηκε. Στο μεταξύ,

τα πιάτα αδειάζανε το ένα πίσω από το άλλο. Το

εύγευστον των εδεσμάτων είχε παρασύρει του

συνδαιτυμόνες σε διατροφική κραιπάλη και προς

τούτο, ευθύνη βαριά είχανε οι κυρίες της κουζί-

νας, πρωτοστατούντος της Άννας της μαγεί-

ρισσας. Εις τον αυτόν χρόνο, είχε σημειωθεί

επιτάχυνση στο ρυθμό της τσιπουροποσίας.

Κάπου ανάμεσα στο μακρύ και το κοντό, το

λόγο πήρε και ο Πέτρος. Ο ίδιος πίστευε πως

ότι έγραφε, κάποτε θα γινόταν βιβλίο και θα

διαβαζόταν. Για να μην του χαλάσουν χατίρι, οι

φίλοι του τάχα συμφωνούσαν. Έτσι κι αλλιώς, τα

όνειρα ήτανε τσάμπα και δεν μπαίνανε στον λο-

γαριασμό που χτυπούσε ανελλιπώς ο κάπελας

στην ταμιακή. Γι’ αυτό και ο καθένας μπορούσε

να ονειρεύεται. Άλλωστε, ένα τσιπουράδικο,

είναι ο κατ’ εξοχήν χώρος για να ταξιδέψει κα-

νείς στο όνειρο. Ο κατά φαντασία συγγραφέας

και θιασώτης του //ΗΔΟΝΙΚΟΝ// δήλωσε την

αντίθεση του στο κατά πόσο ένα τσιπουράδικο

και μάλιστα σαν το //ΗΔΟΝΙΚΟΝ// είναι επι-

χείρηση. Κατόπιν αυτού, τον λόγων έλαβε ο Αν-

τρέας. Παλαιός λογιστής εκ των πλέον

καταρτισμένων περί τα οικονομικά. «Άπαξ και

συντελείται συναλλαγή μεταξύ συμβαλλόμε-

νων, πρόκειται περί εμπορικής πράξεως. Άρα, ο

κάπελας μου φέρνει το τσίπουρο και εγώ κατα-

βάλλω το αντίτιμο. Οπότε τι έχουμε, συναλ-

λαγή. Κατά συνέπεια επιχείρηση και ως τέτοια

πρέπει να προβληθεί μέσα στο διαδίκτυο.»>>

Τούτα είπε ο Αντρέας και διαφωνόν ο Πέτρος

μαζί του έγειρε μέγα θέμα που είχε ως αποτέ-

λεσμα να διχαστεί η παρέα. Αρχικώς διαφώνη-

σαν όλοι με όλους. Προχωρώντας η κουβέντα

καταλάγιασαν τα πάθη και ετέθη το ερώτημα,

«τι σόι πράγμα είναι ένα τσιπουράδικο.»

Σπαζοκεφάλιασε η παρέα για να βρει την απάν-

τηση, ότι και να ειπώθηκε, δεν κολλούσε στην

περίπτωση. Γέμισαν για μια φορά ακόμα τα πο-

τήρια, κατάπιαν τις μεγάλες μπουκιές και

κάπου εκεί η κουβέντα ξεστράτισε. Είναι σύνη-

θες, όταν στα τωρινά και στα μελλούμενα τα βρί-

σκουμε μπαστούνια, τότες να καταφεύγουμε

στα περασμένα για παρηγοριά. Είναι παρατηρη-

μένο, πως μια από τις παρενέργειες του οινο-

πνεύματος, είναι η αναμόχλευση των εικόνων

του παρελθόντος. Αυτών που φωλιάζουν στα

κατάβαθα της ανθρώπινης ψυχής. Μίλησαν για

τα περασμένα, χιλιοειπωμένα τα είχαν, άντε

και μια φορά ακόμα, τι πείραζε; Κάποιος ανα-

ρωτήθηκε για το που στο διάολο είχαν κάνει το

λάθος και φτάσανε ίσα με εδώ. Δεν ήθελε και

πολύ να τους πάρει το παράπονο. Αγώνας χρει-

αζόταν και τότε, μα κάθε χρόνο που περνούσε,

όλο και το κάτι παραπάνω πετύχαιναν. Όχι

πολλά, λίγα πράματα ναι, μα από το μηδέν φτά-

νανε στο ένα και από εκεί στο δύο και πάμε πα-

ραπάνω.

Η ζωή όμως δεν περνά μόνο με αγώνες και θυ-

σίες. Ο άνθρωπος είναι παραπονιάρικο ζων-

τανό, θέλει το κάτι παραπάνω. Αν δεν το ’χει,

γίνεται μαραζιάρης και δύστροπος. Αν δεν νιώ-

σει πως χρόνο με τον χρόνο ανέβηκε ένα σκα-

λοπάτι παραπάνω, θα πέσει στο «αλίμονο» και

το «βοήθα Παναγιά μου» και τότε πάει η ζήση

του χαμένη. Μιλούσαν για τα περασμένα και

έβγαζαν αδερφέ μου μια ευχαρίστηση, άλλο

πράγμα. Ανακάτεψαν και τις αναμνήσεις τους

με το τσίπουρο και θαρρείς πως οι εικόνες ήρθαν

και ζωντάνεψαν.

Ιστορίες της θάλασσας δέσανε αρμονικά με

αναμνήσεις από το βουνό και την πόλη, θυμη-

θήκανε παλιούς καημούς και καρδιοχτύπια, τα

χρόνια που ήταν πολύς ο μόχθος τους και ελά-

χιστες οι απολαβές τους. Κουβέντα στην κου-

βέντα, κάποιοι λάθεψαν και κάνανε κουβέντα

για το τώρα. Εκεί το ονειροπόλημα πήγε περί-

πατο. Δεν ήταν που πέσανε στα λίγα, αυτό άντε

και να το παλέψεις. Το πιο άδικο όμως από όλα

και εκείνο που τους τσάκιζε τα κουράγια, ήταν

πως από πουθενά δεν μπορούσαν να περιμένουν

μια καλοσύνη για το αύριο. Ευτυχώς πάνω στην

ώρα έφτασαν οι οργανοπαίχτες, χόρδισαν τα όρ-

γανα και σαν ετοιμάστηκαν μπήκαν δυνατά με

ένα //ντο ματζόρε//. Θαρρείς πως το πάντρεμα

του τσίπουρου με τις νότες τους ξελαμπικάρισε

το νου, ώστε να ξεδιαλύνουν τι σόι πράγμα

είναι ένα τσιπουράδικο.

Ε! το λοιπόν, ένα τσιπουράδικο είναι οι άνθρωποι

του. Είναι οι μαγείρισσες στην κουζίνα που σε

κάθε πιάτο βάζουν το μεράκι τους. Είναι ο κά-

πελας με την παραμάνα στο χέρι και το καλαμ-

πούρι του. Είναι οι παρέες που ζωντανεύουν τον

χώρο με την παρουσία τους. Κοντολογίς, είναι

οι άνθρωποι του //ΗΔΟΝΙΚΟΝ// που για εμάς

είναι σημαντικοί. Και αν αναρωτηθείτε εσείς

που θα τύχει να διαβάσετε τούτες τις γραμμές

τι άραγε σημαίνει //σημαντικό// στις μέρες

μας, η απάντηση είναι εύκολη.

«Σημαντικός είναι αυτός που προσφέρει στους

άλλους πολλά και λαμβάνει ως ανταμοιβή τα

ελάχιστα».

Αφιερωμένο στα παιδιά του //ΗΔΟΝΙΚΟΝ//

Πέτρος

Ανάμεσα στο όνειρο & την ιστορία των ανθρώπων

να σ’αρέσει

“ΣΤΗΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ

ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ

ΣΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ”

Τα δίδυμα αδέρφια Χαρικιόπουλου με τη νέα σεζόν, δημι-

ουργούν νέα προϊόντα πάντα με κέφι και φροντίδα για

να ευχαριστήσουν το «κοινό» τους. Είναι ένας φούρνος

που θα τον ξεχωρίσετε εύκολα πάνω στην Λεωφόρο

Ηρακλείου ακόμη και εν κινήσει τη νύχτα, από τη φωτιζόμενη

επιγραφή ψωμί με προζύμι. Η ονομασία του, άρρηκτα συνδεδε-

μένη με την ιστορία του, μιας και τα δίδυμα αδέρφια μαζί ξεκίνη-

σαν τη λειτουργία των αρτοποιείων από το 1996, αρχικά στο

Καματερό και εδώ και 4 χρόνια και στα άνω Πατήσια. Η ποιότητα

και οι υπέροχες γεύσεις σε όλα τα προϊόντα, είναι ένας από τους

λόγους που ακόμη κι αν κάποιοι από τους πελάτες του μετακό-

μισαν σε άλλες περιοχές, σε ιδιαίτερες και σημαμτικές γι αυτούς

στιγμές ή επισκέψεις επιλέγουν να έρθουν στο “Δίδυμο” για να

ψωνίσουν.

Στο αρτοποιείο τους θα βρείτε φρέσκο ζυμωτό ψωμί με γλου-

τένη ή χωρίς, που μπορείτε να απολαύσετε ζεστό όλη μέρα (χρη-

σιμοποιούν και ζέα για εύπεπτο, εύγεστο ψωμί με μεγάλη

διατροφική αξία), κριτσίνια, κουλουράκια, κέικ, τούρτες, πάστες

και σοκολατάκια που έχουν τόσο αγαπηθεί από τους πελάτες

του. Με σεμνότητα και

χαμόγελο μας λένε “μάλλον κάτι κάνουμε καλά και συνεχίζουμε”

όταν τους ρωτήσαμε για την επιτυχία και καταλή-

γουν: “Στηριζόμαστε στην ποιότητά μας και στην

εμπιστοσύνη του κόσμου”.

Ψωμί ψωμάκιΑρτοποι ΐα / Ζαχαροπλαστική

ΦΑΕΚΑΤΙ

ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ

Ηρακλείου 56,

Άνω Πατήσια

τ.: 210 22 85 565

ΣυνταγήΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΤΟ ΑΓΑΠΗ-

ΜΕΝΟ ΣΑΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ,

ΘΑ ΕΧΕΙ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΜΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΥΝΤΑΓΗ!

1. Πλένουμε και κόβουμε τις μελιτζάνες στη μέση κατά μήκος.

Τις αλατίζουμε και τις αφήνουμε μισή ώρα να ξεπικρίσουν. Τις

ξεπλένουμε και τις στραγγίζουμε καλά.

2. Τις τηγανίζουμε σε καυτό λάδι να μαραθούν ελαφρά και τις

αφήνουμε σε απορροφητικό χαρτί για λίγο.

3. Στο μεταξύ ζεσταίνουμε 4-5 κουταλιές λάδι και σοτάρουμε το

κρεμμύδι με τον κιμά μέχρι να αλλάξει χρώμα. Ρίχνουμε και

τις ντομάτες, αλατοπιπερώνουμε και μαγειρεύουμε για 20-25

λεπτά περίπου σε μέτρια φωτιά μέχρι να πήξει ο κιμάς. Ανα-

κατεύουμε τέλος τον μαϊντανό.

4. Ετοιμάζουμε την μπεσαμέλ. Λιώνουμε το βούτυρο και ρί-

χνουμε το αλεύρι. Ανακατεύουμε και προσθέτουμε λίγο-λίγο

το γάλα. Αλατοπιπερώνουμε ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι

να γίνει μια πηχτή λεία κρέμα.

5. Προσθέτουμε το αβγό και το μισό τυρί. Ανακατεύουμε.

6. Αραδιάζουμε τις μελιτζάνες σε ένα πυρίμαχο σκεύος και τις

γεμίζουμε με το μείγμα του κιμά.

7. Πάνω σε κάθε μελιτζάνα βάζουμε μια κουταλιά μπεσαμέλ και

την απλώνουμε. Πασπαλίζουμε τα παπουτσάκια με το υπό-

λοιπο τυρί.

8. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 45 περίπου λεπτά και μέχρι

να ροδίσει η μπεσαμέλ.

Μπορούμε να σερβίρουμε τα παπουτσάκια πάνω σε μια σάλτσα

ντομάτας.

Μελιτζάνες παπουτσάκια με μπεσαμέλ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΠΕΣΑΜΕλ

• 2 κουτ αλεύρι

• 2 κουτ φρέσκο βούτυρο

• 2 φλιτζ γάλα

• 1 αβγό

• αλάτι, πιπέρι

• 1 φλιτζ. κεφαλοτύρι τριμμένο

• 3 μελιτζάνες φλάσκες μέτριες

• 1/2 κιλό κιμά μοσχαρίσιο

• 1 κρεμμύδι μεγάλο τριμμένο

• 4 κουτ μαϊντανό ψιλοκομμένο

• 2 φλιτζ φρέσκιες ντομάτες ξεφλουδισμένες και τριμμένες (ή του κουτιού κονκασέ)

• ελαιόλαδο

• αλάτι, πιπέρι

Υλικά (για 4 άτομα)

Ύδρας 2-4, Πλατεία Αγ. Γεωργίου

Τ.: 210 82 29 239 / 210 82 13 136

Ανοιχτά από 12μ.μ.-2.00μ.μ.

ΔΙΑΝΟΜΗ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ

Οι Νοστιμιές της Μαίρης

Εμείς μπήκαμε στην κουζίνα, αφού πήραμε τη συνταγή και

μαγειρέψαμε... Ότι και να κάνουμε όμως, τα παπουτσάκια

που είναι φτιαγμένα από τα χεράκια της Μαίρης, δεν μπο-

ρεί να τα ανταγωνιστεί κανείς. Φταίει που βάζει το χαμό-

γελό της και την αγάπη της κάθε φορά που μαγειρεύει!

­

/γεια...καλαμάκιΜπορεί η Φωκίωνος Νέγρη να έχασε την αίγληάλλων εποχών, ποτέ όμως δεν έχασε τη ζων-τάνια της. Ένας δρόμος που συνεχίζει ακόμα ναπροσφέρει μια άλλη νότα στο κέντρο της Κυψέ-λης. Μια πλατεία που σου προσφέρει τη σκιάτων δέντρων της και τη δροσιά του συντριβα-νιού της. Από αυτήν πέρασαν οι μεγαλύτεροιηθοποιοί, τραγουδιστές και διαννοούμενοι τωνπροηγούμενων δεκαετιών. Υπάρχουν όμωςακόμα άνθρωποι και καταστήματα που αντέ-χουν και επιμένουν, εξάλου η Φωκίωνος Νέγρηείναι ένας ξεχωριστός δρόμος που έχει αφήσεικαι αφήνει ακόμα και σήμερα ιστορία.

Ένα από αυτά τα καταστήματα είναι και το ψη-τοπωλείο γειά...καλαμάκι που συνεχίζει, παρα-μένει και παλεύει για την αναβάθμιση και τηνεπανάκαμψή της.

...ΓΕΙA..κΑλΑμAκΙ, ψητοπωλείο

Φωκίωνος Νέγρη 31, Κυψέλη

Τ.: 210 8610016 / 210 8610081

delivery: 13:00 - 01:00

/ρίγανηΤο Σουβλακοπωλείον Ρίγανη με σεβασμό στονπελάτη, κρατάει την ποιότητα των προϊόντωντου ψηλά.

Με τα πιο φρέσκα υλικά και βάζοντας την χει-ροποίητη τους πινελιά στις μοναδικές σάλτσεςπου συνοδεύουν τις επιλογές σας, οι άνθρωποιτης Ρίγανης σας προκαλούν γευστικά και σαςπεριμένουν όλες τις ημέρες της εβδομάδας γιαμια νόστιμη εμπειρία που θα σας μείνει αξέχα-στη!

ΡIΓΑΝη, Σουβλακοπωλείον

Φωκίωνος Νέγρη 15, Κυψέλη

τηλ.: 210 8617022

Ωράριο delivery: 13:00 μ.μ - 01:00 π.μ

/φιλόξενοσπίτιτο φιλόξενο Σπίτι από το 1955 έχει δημιουργήσει μια μακρά παράδοση ποιότη-τας και ξεχωριστής ατμόσφαιρας. Με εμπειρία και αληθινή γνώση πάνω στις γεύσεις της ελληνικής παραδοσιακήςκουζίνας. ξεχωρίζει για τη διακριτική πολυτέλεια και τη φινέτσα του. Αποτελεί σημείο συνάντησης του καλλιτεχνικού κόσμου και της διανόησης.το καλοκαίρι τα τραπεζάκια τοποθετούνται έξω και οι διακοσμητικές λεπτομέ-ρειες με τον απαλό φωτισμό δημιουργούν μια χαλαρή ατμόσφαιρα για παρεΐστικηδιάθεση και καλό φαγητό. Οι αγαπημένες ελληνικές γεύσεις σε συνδυασμό με τηνεξαιρετική σχέση ποιότητας/τιμής το έχουν κατατάξει στα καλύτερα εστιατόριατου ιστορικού κέντρου των Αθηνών.Λειτουργεί καθημερινά από το μεσημέρι.

*Αναλαμβάνουμε τη διοργάνωση κάθε κοινωνικής εκδήλωσης (catering / παιδικάπάρτυ) στον χώρο σας. Μπορείτε μαζί μας να δημιουργήσετε καλύτερα το μενού πουταιριάζει καλύτερα στο ύφος σας.

ΦΙλΟξΕΝΟ ΣΠΙΤΙ, Πλατεία Αμερικής 3, Αθήνα, τ.: 2108614956 Διανομή/Delivery Καθημερινά 12.00 - 00.00

ΦΑΕΚΑΤΙ

-

HEALTHY FOOD • COFFEE BAR

ΠΑΣΣωΒ 11, ΑθΗΝΑ (απέναντι από το αθλητικό κέντρο Αντώνης Τρίτσης) /

τ.: 210 22 36 405 / www.facebook.com/kollegio

το Κολλέγιο το θυμάμαι από την εποχή που πήγαινα σχολείο. Πριν λίγες μέρες το επισκέ-

φτηκα πάλι για ένα καφέ, ένα απόγευμα καθημερινής. το Κολλέγιο είναι ο ορισμός ενός

καλού συνοικιακού καφέ - μπαρ το οποίο έχει καθιερωθεί ως η αφετηρία πριν από οποι-

αδήποτε έξοδό μας. Εμπνέει όλες τις εποχές καθώς διαθέτει έναν ζεστό εσωτερικό χώρο

και υπέροχο εξωτερικό. Νεοκλασική διακόσμηση, με μεγάλη μπάρα από ξύλο μια σκάλα δια-

κοσμημένη με μαξιλάρια και φαναράκια, άνετους καναπέδες, εσωτερική σάλα και θέα μια

καταπράσινη πολλά υποσχόμενη αυλή. φυσικά μην ξεχάσουμε το φαγητό! Εδώ μιλάμε για

το καλύτερο χαρτί του μαγαζιού! Οι Σεφ του Κολλεγίου ετοιμάζουν με μεράκι και φροντίδα

υπέροχα πιάτα, βασισμένα στην υγιεινή διατροφή όμως πάντα νόστιμα και λαχταριστά! Σε

συνδυασμό με Jazz, Funk, Pop και Rock ήχους, το Κολλέγιο είναι αδιαμφισβήτητα ένα πα-

ρεΐστικο, χαρούμενο στέκι για κάθε στιγμή της ημέρας.

/αρόλιθοςΗ ιστορία του Αρόλιθου είναι σύντομη κιαπλή. Η Ηρώ γνωρίστηκε με τον Δημήτρη, οΔημήτρης με τον Ντίνο, έγιναν φίλοι καικάπως έτσι πέρασαν όλα τα φοιτητικά τουςχρόνια ψάχνοντας για ένα μαγαζί ζεστό,όμορφο, ποιοτικό και οικονομικό, στοοποίο θα μπορούν να αράζουν απ’ το πρωίμέχρι το βράδυ. Κι επειδή το ψάξιμο τουςπαίδεψε πολύ, αποφάσισαν να ανοίξουν τοδικό τους, το οποίο θα μπορούσε να έχειόσα έψαχναν τόσο καιρό. Και το έκαναν.

Στον Αρόλιθο θα ξεκινήσεις τη μέρα σου μεκαφέ, σνακ και επιτραπέζια και θα καταλή-ξεις αργά το βράδυ, πίνοντας ζεστά ρακό-μελα και παγωμένες μπύρες, τρώγονταςφρέσκους μεζέδες και κυρίως χωρίς νααδειάσεις τις τσέπες σου. Ένα μαγαζί πουπαντρεύει τη Νάξο με την Κρήτη. Νέεςγεύσεις, νέα πιάτα πάντα με ναξιωτικα καικρητικά προϊόντα.

Θα μας βρείτε λοιπόν ανοιχτά καθημερινέςκαι Σαββατοκύριακα από τις 9 το πρωί μέχριόσο μας πάει το βράδυ...

ΑΡΟλΙΘΟΣ

Αγίας Λαύρας 70, Άνω Πατήσια

Τηλ: 210 2010760

www.arolithos.gr

ΡΑΚΑΔΙΚΟCAFE-BAR

ΦΑΕΚΑΤΙ

/ΤοΠιθάριΤο Πιθάρι είναι ένα μεζεδοπωλείο πουλειτουργεί στα Άνω Πατήσια εδώ και δε-καπέντε χρόνια, φροντίζοντας να παρέχειπάντα νόστιμα και λαχταριστά πιάτα,φτιαγμένα με μεράκι και αγάπη. Πρόκειταιγια μια οικογενειακή επιχείρηση με σπι-τικά φαγητά και συνταγές από διάφοραμέρη της Ελλάδας. Ο χώρος μας, πάντοτεζεστός και φιλόξενος σας περιμένει καθη-μερινά, εσάς και την παρέα σας, για ναμοιραστείτε όμορφες στιγμές, ατέρμονεςσυζητήσεις γύρω από το τζάκι και πιάτα

που θα σας μείνουν αξέχαστα.

TΟ ΠΙΘΑΡΙ, μεζεδοπωλείον

Πλατεία Παπαδιαμάντη 1, Άνω Πατήσια

Τηλ.: 2102029237 / 2102236900

/ΜαμάΝτίναΠρίν ακόμη ανοίξει νιώθαμε ότι κάτι όμορφοέρχεται. Γλυκές και αλμυρές γεύσεις από τηνΜαμά Ντίνα. Περιμέναμε να τις γευτούμε για νασας το προτείνουμε. Σε ένα χώρο μικρό, έναπεριβάλλον γλυκό που θυμίζει τη σάλα ενός αρ-χοντικού περασμένων δεκαετιών είναι στρω-μένα έξι τραπέζια έτοιμα να σας φιλοξενήσουν.Στην κουζίνα, η Μαμά Ντίνα, στη σάλα η κόρητης η Κατερίνα ευγενική και χαμογελαστή μαςπαίρνει την παραγγελία.Σπιτικά φαγητά … με το μενού να αλλάζει κα-θημερινά. “Πρέπει να σέβεσαι τον πελάτη σου

διπλά, να τον φροντίσεις σαν στο σπίτι του και να

του προσφέρεις απλές χαρές για να διασκεδάσει.

Μόνο έτσι αποκτάει νόημα η έννοια του οικογε-

νειακού μαγειρίου” μας λέει η κα Ντίνα. Χαμο-γελάμε γνωρίζοντας ότι πήραμε πραγματικάσπιτική αίσθηση από το χώρο, το φαγητό,ακόμη και την εξυπηρέτηση. μΑμΑ ΝΤΙΝΑ

Κοδριγκτώνος 4, Κυψέλη

/OMπακαλόγατοςΟ Μπακαλόγατος από το 2008 σας κρατάει συντροφιά με παραδοσιακάπιάτα από το νησί της Κάσου. τις μυστικές συνταγές συνθέτουν τα αγνάυλικά και τα ελληνικά προϊόντα, πάντα χειροποίητα.Σ’ έναν προσεγμένο και φιλικό χώρο, ιδανικό για κάθε περίσταση, ο μά-γειρας από την Κάσο Γιώργος Καντέλης, σας καλωσορίζει με τις πιο νό-στιμες συνταγές, στον Μπακαλόγατο!Κασιώτικα φαγητά φτιαγμένα περίτεχνα, με όλα τα μυστικά της παραδο-σιακής κουζίνας. Ντολμαδάκια μινιατούρες με μοσχαρίσιο κιμά και αγνόβούτυρο γάλακτος, μακαρούνες με σιτάκα και κρεμμύδι τσίκνωμα, πι-λάφι κασιώτικο με κοτόπουλο, αγνό βούτυρο και γιαούρτι στραγγιστό.Στο μαγαζί θα βρείτε και παραδοσιακές κουλούρες Κάσου. το μόνο που έχετε να κάνετε είναι απλά να το επισκεφτείτε!

Ο μΠΑκΑλΟΓΑΤΟΣ

Φωκίωνος Νέγρη 72, Κυψέλη, Τ.: 210 82 16 598

E-mail: info@obakalogatos.gr, Site: www.obakalogatos.gr

/ταστάχυαΒρίσκεται στον αριθμό 12, στην οδό Σπυρίδωνοςτρικούπη στα Εξάρχεια, από το 1996! τα τελευταίαπέντε χρόνια, έχει “ξεφύγει” από το ωράριο τουκλασικού αρτοποιείου και παραμένει ανοιχτό,έπειτα από απαίτηση του κόσμου που το λάτρεψεόλο το εικοσιτετράωρο!Στα Στάχυα, θα βρείτε πίτες με φύλλο ολικής άλεσης,τσιαπάτα με κεφτεδάκια και πατατοσαλάτα, πίτσες λα-χταριστές, κρουασάν σοκολάτας, ζαμπονοτυρόπιτεςμε σαλτσούλα μυστική συνταγή, χορτόπιτες, πατατό-πιτες, μανιταρόπιτες και ότι άλλο μπορείτε να φαν-ταστείτε στις καλύτερες τιμές της αγοράς!Στην εξυπηρέτηση είναι ο Ηλίας Παπαθεοδώρου,ιδιοκτήτης και δημιουργός όλων αυτών των υπέ-ροχων συνταγών, πάντα χαμογελαστός και έτοι-μος να σας βοηθήσει να διαλέξετε!

ΤΑ ΣΤΑΧΥΑ

Σπυρίδωνος Τρικούπη 12, Εξάρχεια

Τηλ: 2103838539

ΑΝΟΙΧΤΑ ΟΛΟ ΤΟ 24ΩΡΟ

μπριζολΑΚιΑ.GR

BARBECUE BAR

10 ΧΡΟΝΙΑ

ΙΔΙΕΣ ΤΙΜΕΣ

ΙΔΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑ

ΕΥΕΛΠΙΔωΝ 47 &

ΚΑΛΛΙΝΟΒΟΥ

Τ.: 210 8813121

www.brIzolAkIA.Gr

ωΡΕΣ ΔΙΑΝΟΜΗΣ:

13:00-01:00

ΚΥΡΙΑΚΕΣ: 13:00-18:00

Στον πολυσύχναστο δρόμο της Ευελ-

πίδων, τα Μπριζολάκια είναι σημείο

αναφοράς. Πια η περιοχή προσφέρει

πολλές επιλογές για να κάνετε τη

βόλτα σας από το πρωί, μέχρι και το βράδυ.

Στο κέντρο της πόλης, τα Μπριζολάκια εκτός

από εξαιρετικό φαγητό και σέρβις, σας προ-

σφέρουν «στο πιάτο» καταπράσινη θέα και

δροσιά, καθώς μπορείς να γευματίσεις με

θέα το Πεδίον του Άρεως. Η πρόσβαση στο

μαγαζί είναι πανεύκολη, καθώς βρίσκεται

στην καρδιά του δικηγορικού πλανήτη (στα

δικαστήρια της Ευελπίδων). Μεσημεριανό

γεύμα, βραδυνή έξοδο ή ακόμα και παραγγε-

λία στο σπίτι οι γεύσεις και η ποιότητα θα σας

αφήσει ικανοποιημένους. Ένας χώρος προ-

σεγμένος και ανάλαφρος για να απολαύσετε

με όλη σας την ψυχή φαγητό, περιβάλλον και

ατμόσφαιρα.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Θαμώνες του μα-

γαζιού (γνωστοί ηθοποιοί) κάθε Τετάρτη

βράδυ, παίζουν ρεμπέτικα και κάθε Κυριακή

μεσημέρι άλλη παρέα συντροφεύει όσους

βρεθούν εκεί με έντεχνο τραγούδι.

/Ποιότητα

Η ποιότητα είναι το δυνατόμας κομμάτι. Ο πελάτηςπρέπει να μένει πάντα ευχα-ρηστημένος, γι’ αυτό καιεμείς φροντίζουμε το κάθεμας πιάτο, με κρέας ελληνι-κής παραγωγής, πατάτεςκομμένες στο χέρι και πάνταόλα προσεγμένα. Εδώ θαβρείτε τις καλύτερες γεύ-

σεις της περιοχής!

/Οι άνθρωποί

του

Λένε πως το καλό πιάτο δεντο κάνουν μόνο τα υλικά,αλλά και η όρεξη που βάζεικανείς για να το φτιάξει. ΣταΜπριζολάκια σημασία έχει ηκαλή συνεννόηση με τονπελάτη. Ο ιδιοκτήτης Θανά-σης Μπαϊκούσης διαθέτειμακρύ βιογραφικό στηνκουλτούρα των μαγαζιώνεστίασης και ποτού καιξέρει πολύ καλά πως να πε-

ριποιείται την πελατεία του.

/Τιμές

Εδώ θα παραγγείλετε μπρι-ζολάκια (7,50 €), παϊδάκια(30 €/κιλό), ζουμερά μπι-φτέκια (7,00 €), λουκάνικο(7,00 €), μελιτζανοσαλάταμε καπνιστή μελιτζάνα (4,40€). Για επιδόρπιο παγωτόκαϊμάκι από τη «Χαρά» (4,40€) και κρέμα από το ζαχαρο-πλαστείο «Αφοί Ασημακό-

πουλοι» (3,80 €)

/Για την παρέα

Εδώ έρχονται νέοι και μεγα-λύτεροι, άνθρωποι της γει-τονιάς αλλά και από πιομακρυά. Η φωτεινότητα του χώρου,αλλά και η παρεΐστικη ατμό-σφαιρα του μαγαζιού προ-σφέρει μετά από μιακουραστική μέρα την από-λαυση κλασικών και αξέχα-στων γεύσεων.

/Διακόσμηση

Η διακόσμησή του λιτή καιαπέριττη, για να ξεκουράζεικάθε μάτι. Δημιουργία τουαρχιτέκτονα Γιώργου Μι-σούλη, που σε τίποτα δενθυμίζει κλασική ταβέρνα. Ταμοντέρνα στοιχεία που συν-θέτουν τον χώρο, δίνουν τηδιαφορετικότητα και το κά-

νουν να ξεχωρίζει.

ΒΓΕΣ ΕΞΩ

Ένα σημείο αναφοράς στην Ευελπίδων, το καφέ MAYDAY, έτοιμο να

αφήσει ευχαριστημένο κάθε πελάτη. Είναι ιδανική επιλογή για εκείνους

που θέλουν να δουν αγώνα, εκείνους που θέλουν να φάνε ένα γλυκό,

για οικογένειες που θέλουν να κάνουν τη βόλτα τους, για τη νεολαία που

θέλει να πιει τον καφέ ή το ποτό της.

Μέσα σ’ ένα περιβάλλον με οικεία πρόσωπα και σχέσεις εμπιστοσύνης

μεταξύ πελάτη - εργαζόμενου. Και φυσικά με μεγάλο εύρος προϊόντων

στον κατάλογό του, από καφέδες, μέχρι κρέπες, δροσιστικές σαλάτες

και σάντουιτς.

ΗΕυελπ ί δων έχ ε ι τ ο ca f e τη ς

Ευελπίδων 39 & Κερκύρας 2 | Τ.: 2108819159

3 ΤρΟΠΟΙγια να απολαύσεις τον καφέ σου

DeLIVeRy 16 π.μ. - 9 μ.μ.

take away 2σε 2 λεπτά

ΣΤΟΝ χΩρΟ ΜΑΣ 3

Drink

&Dine coffee / snacks / drinks

Drink & Dine coffee / snacks / drinks Drink & Dine coffee / snacks / drinks Drink & Dine

/LaticcaTo Lattica καφέ μπαρ στα Πατήσια (ΆγιοςΕλευθέριος) είναι μια από τις ιδανικότερεςπροτάσεις για κάθε στιγμή της ημέρας. Σε ένανμοναδικό χώρο με χαλαρό ύφος, προσεγμένοdesign, προσωπικό γούστο και καλές τιμές,μπορείτε να απολαύσετε το πρωί τον καφέ σας,που για εμάς είναι επιστήμη, το γλυκό σας, τηνκρέπα σας και το βράδυ το ποτό σας.

LATICCA, restaurant cafe bar

Ιακωβίδου 56 & Σηφάκα, Αγ. Ελευθέριος

(έναντι Jumbo), Τηλ.: 210 2280653

/τομανταλάκιΜεράκι / Αλληλεγγύη / Νεύρο / Τρέλα /Αγανάκτηση / Λαχτάρα / Αμφισβήτηση / Κέφι /Ισότητα. Όλα αυτά αλλά και πολλά άλλα είναι «το μανταλάκι».

Στα Άνω Πατήσια θα βρεις το δικό σου στέκι! ΣτοΜανταλάκι μπορείς να πας οποιαδήποτε ώρατης ημέρας. Το πρωί να ξεκινήσεις με καφέ ήχυμό και να καταλήξεις το βράδυ με κρασιά,ρακές και μεζεδάκια στο τραπέζι. Αρκεί να έχειςφροντίσει να ενημερώσεις ότι θα αργήσεις ναγυρίσεις. Στo ευχάριστο και φιλικό κλίμα του μαγαζιού,μπορείς να διαλέξεις να παίξεις επιτραπέζια μετην παρέα σου μέχρι να βαρεθείς. Χαλαρό καιζεστό περιβάλλον, άψογη εξυπηρέτηση και μεπολύ καλές τιμές!

ΤΟ μΑΝΤΑλΑκΙ, Συνεργατικό καφενείο

Μπάμπη Άννινου 15 & Ηλία Ζερβού,

Άνω Πατησια / Τηλ.: 2102011546

fb.: www.facebook.com/tomantalaki

/WalkingJohnTo Walking John café-restaurant, βρίσκεταιστην Ευελπίδων, απέναντι από το Πεδίον τουΆρεως. Μία όμορφα διακοσμημένη αίθουσα μεπίνακες από το αστικό τοπίο στους τοίχουςιδανική να σας φιλοξενήσει όλες τις ώρες τιςημέρας καθώς και για να διοργανώσετε δυνατάparties ή εκδηλώσεις.

Ο χώρος είναι κομψός και άνετος με καναπέδεςγια να απολάυσετε τον καφέ ή το χυμό σαςέτοιμο να ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητι-κούς, με ποικιλία καφέ από τους πρόποδες τουΤορίνου της Ιταλίας.

Τα προσεγμένα πιάτα του θα σας κερδίσουν!Δοκιμάστε, την πίτσα χειροποίητης ζύμης μεαρώματα Ελλάδας ή κάποιες από τις εκπληκτι-κές μακαρονάδες του.

Προσφέρεται και για ποδοσφαιρικές βραδιές, μεNova ή Conn’x για να μη χάσεις ούτε γκολ.

WALKING JOHN

Ευελπίδων 57, Αθήνα

Τηλ.: 210 88 46 11

www.walkingjohn.gr

e-mail: walkingjohn.csb@gmail.com

fb: walking john cafe snack bar

ΒΓΕΣΕΞΩ

/Café

de PoètesΑνάμεσα στα café και τα εστιατόρια της πλατείαςΒικτωρίας ξεχωρίζει το Café des Poètes.

Σε αυτό το μικρό café bistrot είναι όλα πολύπροσεγμένα. Σας προσφέρουμε πάντα τηνκαλύτερη ποιότητα με το μεράκι μας και τηνανάγκη μας για την καλύτερη περιποίησή σας.

Ένας χώρος ιδανικός για ώρες χαλάρωσης παρέαμε γλυκό από τα χεράκια μας, φρέσκο μυρωδάτοκαφέ και ότι άλλο ρόφημα λαχταράτε!

CAFe de POeTeS

Πλατεία Βικτωρίας 9

Τηλ.: 210 82 15 080

/ΦάτεΙσόβιαΤι δουλειά έχει ένας κόκκορας κρασάτος μεχοντρό μακαρόνι στο κέντρο της Αθήνας;Μα φυσικά να δώσει την ευκαιρία στους πελάτεςτου ΦΑΤΕ ΙΣΟΒΙΑ να δοκιμάσουν ένα από τα πιοπαραδοσιακά μαγειρευτά που έχουν ήδη γίνειπολύ γνωστά για τη γεύση τους, τα υλικά τουςκαι τον τρόπο που τα προσφέρουν οι ίδιοι οιιδιοκτήτες του μαγειρείου.

Από το πρωΐ θα ζεσταθείτε με τις υπέροχεςσούπες τους, τον πατσά τους, γιατί μαγειρείοπαραδοσιακό χωρίς πατσά και σούπες δεγίνεται! Αν τους δοκιμάσετε, αυτό σας λέωμόνο... θα σας ''δέσουν...ΙΣΟΒΙΑ''.

ΦΑΤΕ ΙΣΟΒΙΑ

Ευελπίδων 79, Έναντι Δικαστηρίων, Αθήνα

Τηλ.: 210 82 100 31

Delivery 12.00-17.00

Ανοιχτή Κουζίνα 12.00-18.00

Τα Πρωϊνά Σούπες

/Καφεκοπτείο

Coffee IslandΈνα απο τα καταστήματα της γνωστής αλυσίδας

Coffee Island βρίσκεται κοντά σας στο κέντρο

της Αθήνας ακριβώς κάτω απο το πολυτεχνείο

και σας δίνει την ευκαιρία να απολαύσετε

καθημερινά τον καφέ σας είτε εντός του

καφεκοπτείου είτε take away. Η μεγάλη ποικιλία

απο χαρμάνια απο όλον τον κόσμο θα σας

ταξιδέψουν ενω και μια ολιγόωρη στάση για ενα

snack θα σας δώσει την απαιτούμενη ενέργεια

για την συνέχεια της ημέρας στο Coffee Island

σας υποδεχόμαστε καθημερινά με το πιο γλυκό

μας χαμόγελο απο τις 6:00 το πρωΐ εως τις 9:00

το βράδυ στην Γ’ Σεπτεμβρίου 38 & Στουρνάρη

ενω υπάρχει και η δυνατότητα delivery.

KΑΦΕκΟΠΤΕΙΟ COFFee ISLANd

Γ’ Σεπτεμβρίου 38 & Στουρνάρη

Τηλ.: 211 21 44 530

www.coffeeisland.gr

// Η Υγεία Πάνω Απ’ Όλα

ενημέρωση, πρόληψη, εξέταση γιατί η υγεία μας είναι πάνω απ΄όλα!

ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΣΑΣ, ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΑΜΕΣΑ!

Βασιλείου ΤίναΟδοντίατρος

Οδοντίατρος

Αγαπητε φίλε αναγνώστη,

Το χαμόγελο, δίνει Ζωή στην ζωή μας… για να αντιμετωπίσουμετις δυσκολίες που περνάμε.Ζούμε σε μια περίοδο που το άγχος, η ανασφάλεια και ο φόβοςπροσπαθούν να μας καθηλώσουν για να είμαστε δυστυχισμένοι,χωρίς ζωή.

Είναι η ώρα να δείξουμε όλοι μας την δύναμη της ψυχής μας, με έναχαμόγελο… να είστε σίγουροι ότι είναι μεταδοτικό… λυτρωτικό.

Έχουμε σκεφτεί τις επιδράσεις του άγχους στην ψυχική και σωματικήμας υγεία και κατ' επέκταση στην στοματική μας υγεία;

Γνωρίζουμε πόσες νόσοι του στόματος όπως η ουλίτιδα, οι άφθες,ο επιχείλιος έρπης κ.λπ. έχουν σαν βασική αιτία το άγχος;

Γνωρίζουμε τις επιπτώσεις της κακής στοματικής υγιεινής, αποτέλεσματης καθημερινής κούρασης και του ελάχιστου χρόνου που αφιερώνουμεστον εαυτό μας;

Γνωρίζουμε πως επιδρά στην ψυχική μας υγεία η απουσία του χαμόγε-λου;

Και πως θα πούμε στα παιδιά μας "βούρτσισε τα δόντια σου"; όταν ηαπάντηση που θα πάρουμε ειναι "Δάσκαλε που δίδασκες και νόμουςδεν εκράτης" … και να αφορούσε αυτό μόνο το βούρτσισμα...

Το θετικό μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση είναι ότι εμάς οι δυσκολίεςτης ζωής μας μας κάνουν πιο δυνατούς, πιο ώριμους, πιο συνεργάσι-μους… γιατί κατανοούμε ο ένας τον άλλον, γιατί βοηθάμε ο ένας τονάλλον. Κάθε εμπόδιο για καλό λέει ο λαός και έτσι ειναι.

Από την άλλη όμως πλευρά πιστευω ότι η πρόληψη είναι η καλύτερηθεραπεία για την υγεία του στοματός μας, που μαζί με την σωστή ενη-μέρωση και φροντίδα μας γλυτώνουν από πολλούς μπελάδες…

Με όλη μου την αγάπη για εσάς,

Χαμογελάτε... είναι μεταδοτικό!

Βασίλειος Σ. ΚαλαμάταςΕιδικός ΟρθοδοντικόςΑπόφοιτος Πανεπιστημίου Tel Aviv

ορθοδοντικός

Τα τελευταία χρόνια πολλοί γο-

νείς καταφεύγουν στον ορθοδον-

τικό για να βελτιώσουν την

οδοντοστοιχία των παιδιών τους

με αποτέλεσμα τα τελευταία να

φορούν «σιδεράκια». Το εύλογο

ερώτημα που προκύπτει είναι αν

η ορθοδοντική θεραπεία αποτελεί

ανάγκη ή είναι κομμάτι του σύγ-

χρονου lifestyle.

Τα δόντια τα χείλη ή/και οι γνά-

θοι πολλές φορές δεν ευθυγραμ-

μίζονται στο βαθμό που θα

έπρεπε. Σαν αποτέλεσμα τα

δόντια μπορεί να είναι στραβά,

ή η πάνω με την κάτω οδοντο-

στοιχία να μην «εφαρμόζουν»

σωστά και οι γνάθοι να φαίνον-

ται ασύμμετρες. Σε όλα αυτά τα

προβλήματα τη λύση μας την

δίνει η Ορθοδοντική επιστήμη.

Γιατί όμως είναι τόσοσημαντική η αρμονικήσχέση δοντιών και γνάθων;

Τα στραβά δόντια είναι πολύ

περισσότερο δύσκολο να καθαρι-

στούν αποτελεσματικά. Αυτό,

μακροχρόνια, μπορεί να οδηγή-

σει σε δημιουργία τερηδόνων και

προβλημάτων στα ούλα (ουλί-

τιδα, περιοδοντίτιδα) καθώς επί-

σης και στην απώλεια δοντιών.

Μία κακή σύγκλειση μπορεί

ακόμη να προκαλέσει φθορές

στις επιφάνειες των δοντιών,

δυσκολίες στη μάσηση και την

ομιλία, καθώς επίσης και προ-

βλήματα στην άρθρωση των

γνάθων (κροταφογναθική).

Πέρα όμως από το καθαρά

ιατρικό κομμάτι, λάθος θα ήταν

να παραβλέψουμε και την ψυχο-

λογική επίπτωση ενός άσχημου

χαμόγελου. Πόσες φορές δεν

έχουμε συναντήσει παιδιά ή

ενήλικες των οποίων το άσχημο

χαμόγελο δημιουργεί τέτοια

έλλειψη εμπιστοσύνης που

γελούν με κλειστά χείλη ή τοπο-

θετώντας «προστατευτικά» το

χέρι τους μπροστά από αυτά;

Ο ειδικός Ορθοδοντικός μπορεί

να διαγνώσει έγκαιρα προβλή-

ματα ανάπτυξης των δοντιών ή

των γνάθων. Αυτό είναι εξαιρε-

τικά σημαντικό γιατί τα περισσό-

τερα ορθοδοντικά προβλήματα

είναι ευκολότερο να θεραπευτούν

εάν διαγνωστούν νωρίς.

Για το λόγο αυτό η Ένωση Αμερι-

κανών Ορθοδοντικών συνιστά η

πρώτη Ορθοδοντική εξέταση να

λαμβάνει χώρα στην ηλικία των

7 ετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο προ-

λαβαίνουμε τη δημιουργία σοβα-

ρών προβλημάτων ή συνηθέ-

στερα, βεβαιωνόμαστε ότι δεν

συντρέχει λόγος ανησυχίας για

την οδοντοσκελετική ανάπτυξη

των παιδιών μας.

Ορθοδοντική θεραπεία. Μόδα ή ανάγκη;

H ψυχη της πολης

w w w . a m p a z i s . g r

Γέννημα Χιώτης, θρέμμα Κυψελιώτης. Σπούδασε μαθη-ματικά, αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και το μόντελινγκ.Ο "παντελώς χειροποίητα" μποέμ τραγουδοποιός. Ο πιο καλός ο μαθητής της "Ανωτάτης Ζαμπετικής" Αναφωνεί "ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!" και περιοδεύει σε θέατρα, συναυλιακούς χώρους και μουσικές σκηνέςμε τραγούδια απ' τον νέο του δίσκο με γενικό τίτλο:ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ "ανεξήγητα αρέσω"

Ζήτω οιΑυγουστοαθηναίοι,

τακαλύτερα

παιδιά!

by Παντελής Αμπαζής

Αυτοί που μένουν, όταν οι άλλοι φεύ-

γουν… Γιατί η Αθήνα πια τον Αύγουστο

έχει το δικό της φανατικό κοινό, αφού

για λίγες έστω βδομάδες γίνεται σαφώς

πιο ανθρώπινη και φιλική. Άδειοι δρόμοι,

άπλα, όλα πιο εύκολα. Μικρές ή καθόλου

ουρές στις τράπεζες και στις δημόσιες

υπηρεσίες και γενικά πιο cool ρυθμοί

στην καθημερινότητά της. Τα περί έρη-

μης πόλης τον Αύγουστο, δεν είναι παρά

ένας μύθος του παρελθόντος.

Μπορεί να φταίει η οικονομική κρίση.

Που δεν υπάρχει μία για διακοπές. Η έλ-

λειψη δουλειάς ή ίσως η πολλή δουλειά

της τελευταίας στιγμής. Ο λάθος προ-

γραμματισμός, ή και ο σωστός έξυπνος

προγραμματισμός της άδειας του φθινο-

πώρου. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, το

αποτέλεσμα είναι πως ο Αύγουστος βρί-

σκει πια πολλούς από μας στην Αθήνα.

Σε μια Αθήνα, όμως, που δεν έχει καμία

σχέση με την προ πενταετίας ερημωμένη

-στα όρια του τρομακτικού- αυγουστιά-

τικη πόλη. Η νέα αυγουστιάτικη Αθήνα

του μνημονίου έχει και ζωή στους δρό-

μους της, και παρέες με μπύρες αργά το

βράδυ στις πλατείες. Θερινά σινεμαδάκια,

ωραία roof garden και πισίνες στα ξενο-

δοχεία του κέντρου, ενδιαφέρουσες συ-

ναυλίες και παραστάσεις. Γεμάτες –αλλά

όχι ασφυκτικά– τις κοντινές παραλίες της

Αττικής και ένα σωρό ωραίες επιλογές

για να περάσετε τις καλύτερες αστικές

διακοπές της ζωής σας. Αρκεί λίγη καλή

διάθεση, καλή παρέα κι ένα πλατύ χαμό-

γελο.

Αν λοιπόν φέτος τον Αύγουστο αποφάσι-

σες (ή αναγκάστηκες) να μείνεις στην

Αθήνα μη στενοχωριέσαι. Έχεις κάνει

την πιο σοφή κίνηση. Η διαδρομή από

την Κηφισιά στην παραλιακή δεν ξεπερνά

τα είκοσι λεπτά και βέβαια παρκάρεις

παντού σε χρόνο dt. Στα μαγαζιά βρί-

σκεις πάντα σχεδόν το καλύτερο τραπέζι

και εξυπηρετείσαι σε χρόνο μηδέν. Τα-

βερνάκια και μπαράκια, τόσα όσα. Και

στις γειτονιές της πόλης επικρατεί μία

γαλήνια ησυχία. Στο ’πα και στο ξανα-

λέω. Η Αθήνα τον Αύγουστο είναι μα-

γεία. Απόλαυσέ το όσο μπορείς γιατί

-όπως όλα τα ωραία- δεν θα κρατήσει

πολύ.

Κι αν βέβαια έχεις κρατήσει διακοπές για

τον Σεπτέμβριο, τότε είσαι ο καλύτερος

του χωριού. Όταν οι άλλοι γυρνάνε, εσύ

πας. Μ’ ένα σαρδόνιο χαμόγελο στα

χείλη…

1

2

3Λ

ίγο συγ-

κρότηση παρακαλώ!

Λίγο ρε φίλε, έστω λίγο. Για να

μπορώ να διαφωνήσω με την πάρτι σου, να συμ-

φωνήσω και ίσως (λέμε τώρα) να συνθέσουμε και

κάτι. Κάθεσαι και με κοιτάς είτε σαν συναχωμένη

αμοιβάδα με το ύφος ενός σκοτωμένου ρινόκε-

ρου. Δεν κουνιέσαι και δεν ακούς. Μόνο μιλάς

που και που ή και ουρλιάζεις, αλλά όλα είναι αν-

τανακλαστικά. Αμέσως μετά μου γίνεσαι σαν νε-

τρόνιο που πήρε κοκτέιλ ναρκωτικών με όλους

τους δυνατούς τρόπους. Πας και έρχεσαι, με

ζαλίζεις με τις ασυναρτησίες και τις πνευματι-

κές σου κολοτούμπες. Ζούμε σε παράλληλα

σύμπαντα, δυστυχώς όμως είμαστε δίπλα. Σε

βρίσκω στα παγκάκια, στο τρόλεϊ και στον κι-

νηματογράφο. Στη δουλειά, στο σούπερ μάρ-

κετ και στις συζητήσεις. Με στήνεις στο

ραντεβού, με διαολοστέλνεις όταν σε ζο-

ρίσω, με κοροϊδεύεις και αμέσως μετά με

συμπαθάς. Είσαι ασυγκρότητος και δεν με

μετράς σωστά. Την αυστηρότητα τη λογί-

ζεις για εκδίκηση. Την συμπάθεια για αδυ-

ναμία. Σαν να μην έχεις κριτήρια, πας και

έρχεσαι και όπου σε βγάλει. Περνάμε δύ-

σκολα. Και στο πανικό μας, άλλοι γινόμα-

στε επιθετικοί και άλλοι άπραγοι. Ενίοτε

και τα δύο μαζί (η πιο δύσκολη περί-

πτωση). Μοιάζει να παίζουμε ηλίθια, βα-

ρετά, κοινότυπα μονόπρακτα. Λίγο

συγκρότηση παρακαλώ, λίγο! Και κοινή

λογική όπως άκουσα κάποιον ταβερ-

νιάρη να λέει! Α! και έναν φιλόσοφο

που έγραψε πως χρειαζόμαστε μια νέα

κοινή λογική... Αλλά τι σου λέω! Έφυ-

γες ήδη και δεν ακους...

Λουκάς

Kαι κάπου ανάμεσα στη θάλασσα, τις σκηνές, τον

καυτό ήλιο, ωραία που ήταν το καλοκαίρι, εμφανί-

ζεται ένα κεφαλάκι που πάντα ξετρυπώνει τις πιο

ακατάλληλες στιγμές, με κοιτάει και ξεκαρδίζεται στα

γέλια. Έρχεται και φεύγει. Στην αρχή δεν καταλαβαίνω

ποιος είναι και τι ζητάει από εμένα, αλλά εμφανίζεται

μπροστά μου τουλάχιστον τρεις φορές τη μέρα και

πάντα με το ίδιο βλέμμα λύπησης. Αμέσως μετά έτοιμο

να ειρωνευτεί γελάει μέχρι θανάτου. Δέκα μέρες έχω

ρε γαμώτο άδεια και με ακολουθούν και εδώ τα φαν-

τασματάκια της καθημερινότητας; Και ναι, είχα απο-

φασίσει αυτό το καλοκαίρι να μη σκεφτώ τίποτα που

θα με κουράσει στο ελάχιστο και κάθε χρόνο το ίδιο

πράγμα λέω, αλλά πάντα πετάγεται το φαντασματάκι

και μου λέει «Γειααααα, είμαι και εγώ εδώ», βγάζει

περιπαικτικά τη γλώσσα και εξαφανίζεται. Και πάντα

προσπαθώ να κάνω πως δεν υπάρχει. Κάθε χρόνο

βέβαια γίνεται πιο ενοχλητικό, πιο επίμονο και πιο

αληθινό. Για ’μένα το κεφαλάκι αυτό, που μόνο εγώ

το βλέπω, (όχι δεν είμαι τρελή) είναι όλα όσα πρέ-

πει να βάλω στη θέση τους, ο απολογισμός της

σεζόν που πέρασε, τα λάθη και πώς πάμε παρα-

κάτω. Κάθε φορά προσπαθώ να το αποφύγω, μα

εκείνο με κοροϊδεύει, γιατί λέει -νομίζω πως ξε-

γελάω τον εαυτό μου με το να μην σκέφτομαι-

και δεν χάνει ευκαιρία να μου το υπενθυμίσει. Η

αλήθεια είναι ότι στην αρχή της νέας σεζόν όλα

είναι άνω – κάτω. Μήπως για μια φορά να

ασχοληθώ μαζί του; Μπα, όχι καλύτερα γιατί η

ζωή με ένα μαγικό τρόπο τα λύνει όλα όταν

έρθει η στιγμή τους. Μάλλον αυτό το φαντα-

σματάκι είναι ο ψυχαναγκασμός μου ή αλλιώς

ο καθρέφτης του εαυτού μου...

Λίζη

Οι φετινές διακοπές ήταν αλλιώτικες… Σταμάτησα

να χαζεύω μόνο τα όμορφα τοπία και άρχισα να

χαζεύω τους ανθρώπους. Παρουσιάζουν μεγαλύ-

τερο ενδιαφέρον ενίοτε. Βέβαια σαν συνήθεια είναι πιο

επικίνδυνη καθώς υπάρχει κίνδυνος το αντικείμενο

παρατήρησης να σε αντιληφθεί και να αντιδράσει.

Άγιος με φύλαξε μάλλον, αφού συχνά ξεχνιόμουν λες

και έβλεπα τηλεόραση. «Πώς να σε κρύψουν τα γυα-

λιά ηλίου; Και μάσκα οξυγονοκόλλησης να φόραγες

θα σε καταλάβαιναν έτσι που καρφώνεσαι» με προει-

δοποίησε απηυδισμένος φίλος.

Ανάμεσα στα πολλά πρόσωπα του καλοκαιριού, μια

μικρούλα. Στο σαλόνι του φέρρυ, βυθισμένη στη βα-

ρεμάρα που δημιουργεί η ανυπομονησία της άφιξης,

μου τραβά την προσοχή. Γύρω στα πέντε. Έχει με-

γάλα γαλάζια ματάκια, κλασικό κοτσιδάκι-φοίνικα και

μοιάζει με καραμελίτσα μέσα στο φούξια φόρεμά

της. Προχωράει πάνω στους καναπέδες, χοροπη-

δάει και να, κάνει όλα όσα εμείς οι μεγάλοι δεν μπο-

ρούμε πλέον να καταλάβουμε. «Κατέβα κάτω

παιδάκι μου!» η μαμά. Η μικρή ακάθεκτη. «Κατέβα

γιατί θα έρθει ο καπετάνιος και θα σε μαλώσει!».

«Δεν υπάρχουν καπετάνιοι!» - Άραγε τι να σημαίνει

αυτό; - «Να! Ο κύριος εκεί είναι ο καπετάνιος».

Ένας αξύριστος κύριος από το διπλανό τραπέζι κοι-

τάζει βλοσυρά τη μικρούλα κάνοντας της νεύμα να

κατέβει από τον καναπέ. Εκείνη κατεβαίνει και κά-

θεται. Τον κοιτά υπό γωνίαν και αποφαίνεται: «Σιγά

μην είναι αυτός καπετάνιος!». Μεταξύ μας ο κύριος

δεν έπειθε ούτε αυτούς που δέχονται την ύπαρξη

των καπετάνιων. Τελείως miscast. Ωστόσο πιστός

στον ρόλο του συνεχίζει να την κοιτά αυστηρά. Η

μικρή σουφρώνει χειλάκια και κουνά το κεφάλι με

ύφος “Ποιον πας να κοροϊδέψεις καημένε;”. Το

«Καλά, δεν ντρέπεσαι να κοροϊδεύεις τον κόσμο»

της μαμάς και ένα αυστηρό βλέμμα απ’ τον

μπαμπά κάνουν τα αυτάκια της μικρής κατακόκ-

κινα.

Πλησιάζουμε στο λιμάνι και όλοι κατευθυνόμαστε

προς την έξοδο. Σε ευχαριστώ μικρή τσαμπουκα-

λού για το χαμόγελο που σχημάτισες στο πρό-

σωπό μου και για την αισιοδοξία που γέννησες

ότι υπάρχουν άνθρωποι, ακόμη και τόσο μικροί,

που δεν μασάνε εύκολα!!!

ΜΣ

Ψυχαναγκασμός

Μικρή

τσαμπουκαλού

Λίγο συγκρότηση

Όποιος, όποια θέλει

μοιράζεται μαζί μας

τις 150-300 λέξεις

που έχει μέσα του.

Κάποιες

θα δημοσιευτούν,

όλες θα ανεβαίνουν

στο διαδικτυακό τόπο.

Στείλτε το στο patisionesi@gmail.gr

Μοναδικέςιστορίες

/ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΤΖΑΜΙΑ /

LOUISGLASS - ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΡΟΥΣΣΟΣ

Υαλοπίνακες/ Κρύσταλλα/ Καθρέφτες/ Γυάλινες κατασκευές

Αγαθουπόλεως 4 (Φωκ. Νέγρη)

Τ.-F.: 210 86 64 153, Κ.:6944126380

E.: leonidasroussos@hotmail.com,

www.louisglass.com

/ ΞΥΛΟΥΡΓΟΣ /

θΑΝΑΣΗΣ ΓΕΡΟΥΛΗΣΚοντά σας από το 1990

Ντουλάπια κουζίνας - μπάνιου/ Ντουλάπεςεντοιχισμένες/ Βιβλιοθήκες/ Γραφεία/ Ειδικές κατασκευές

Γ’ Σεπτεμβρίου 122, Αθήνα

τηλ./fax: 210 8810179

/ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΕΙΣ /

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΟΡΦΑΝΟΣ - ΑΛΕΞΗ

Αναπαλαιώσεις κατοικιών & επαγγελματικών χώρων/ Διαμορφώσεις εσωτερικών χώρων/ Κατασκευή/ Μελέτη/ Επίβλεψη/ Έκδοση πιστοποιητικών/ Παντός είδους οικοδομικές εργασίες

Τροίας 29, Αθήνα

τηλ.: 2108224840/ Κιν.: 6932214511

gorfan@tee.gr

www.architects.com.gr

/ ΕΛΑΙΟΧΡΩΜΑΤΙΣΤΗΣ /

ΡΟΥΤΖΟΥΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Κάθε είδους ελαιοχρωματισμοί/ Τεχνοτροπίες/Πατίνες/ Πατητή τσιμεντοκονία/ Φρεσκαρίσματα κ.α.

Τ.: 693298132

/ ΚΛΕΙΔΑΡΙΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ /

KEY SIAMO - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Τοποθετούνται κλειδαριές ασφαλείας/ Κατασκευάζονται παντός τύπου κλειδιά, για πόρτες ασφαλείας αυτοκινήτων-καταστημάτων/ Ηλεκτομαγνητικές κλειδαριέςθυρών/ Συστήματα συναγερμού

Φωκίωνος Νέγρη 13, Κυψέλη

Τ.: 2108649272, Κ.:6972003564

www.keysiamo.gr

/ ΨΥΞΗ - ΘΕΡΜΑΝΣΗ /

ΠΑΝΟΥΣΑΚΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

Επισκευές/ Εγκαταστάσεις/ Συντηρήσεις ψυγείων/ Αir conditions/ Επαγγελματικήψύξη για όλα τα μοντέλα κλιματιστικών και οικιακών συσκευών

Κ.: 6973820461

Ανοίγουν τα σχολεία… Το «ανοίγω» προϋποθέ-

τει μια πρόσκληση, μια πρόθεση να σε φρον-

τίσουν, να σε τρατάρουν κάτι. Κάτι καλό βρε

αδερφέ. Κι όμως η αίσθηση είναι ότι ανοίγουν

μόνο για να προλάβουν να σε κατασπαρά-

ξουν, να σε κλείσουν και να μη σε αφήσουν

ποτέ ξανά να κάνεις του κεφαλιού σου. Να σε μορ-

φώσουν, να σε συμμορφώσουν και να σε διαμορ-

φώσουν. Σε τι; Σε ό, τι μπορέσει ο καθένας, αρκεί

να υπάρχει κάπου στο βάθος η λέξη «πτυχίο» και

«μεταπτυχιακό» και ενδεχομένως, αν είσαι τυχερός,

και «λεφτά». Που σημαίνει ότι θα προηγηθούν οι

λέξεις «σχολή», «πέρασα». Και όσο σφίγγει η ανερ-

γία, σφίγγουν και τα λουριά. Μου θυμίζουν λιγάκι

παραρτήματα του ΟΑΕΔ για πολίτες κάτω των 18.

Διασταύρωση λαχείου και σεμιναρίου κατάρτισης.

Φέρνουν κοντά την πολυπόθητη φράση «επαγγελ-

ματική αποκατάσταση».

Δύσκολα τα πράγματα, ίσως πιο δύσκολα από ποτέ.

Όχι γιατί κορέστηκαν τα επαγγέλματα, ανέβηκαν οι

βάσεις, πρέπει να φύγεις έξω να βρεις το μέλλον

σου, ούτε γιατί ο επιστήμων προφητεύει ότι ο σύγ-

χρονος άνθρωπος θα αλλάζει επαγγέλματα τουλά-

χιστον 5 φορές στη ζωή του. Δύσκολο, γιατί

καλείσαι μέσα σε όλο αυτό να πιστέψεις στο όνειρό

σου, να μάθεις να κάνεις αυτό που κάνεις με με-

ράκι, με πάθος. Να μη γίνεις χειριστής μιας to do

list, αλλά να δημιουργείς κάτι από την αρχή. Να κά-

νεις λάθη, να μαθαίνεις από αυτά και να ξανακάνεις

καινούρια. Δύσκολο, γιατί χωρίς προοπτική η ει-

κόνα γίνεται επίπεδη και χλιαρή. Δύσκολο, γιατί η

κοινωνία ολόκληρη φαίνεται χαμένη. Δύσκολο,

γιατί η χώρα δεν έχει αποφασίσει τι εκπαιδευτικό

σύστημα θέλει εδώ και 20 χρόνια και ξαναμπαίνει

στο δοκιμαστήριο να δοκιμάσει νέα συνολάκια κάθε

πενταετία. Δύσκολο, γιατί θα σε βομβαρδίσουν από

παντού με υποκατάστατα και έτοιμες λύσεις.

Μην τολμήσεις όμως να κάνεις σκόντο στον εαυτό

σου. Δεν αξίζεις εκπτώσεις, ούτε ξεπούλημα. Το

καλό στον πάτο να ξέρεις, είναι ότι από ’δω και

πέρα έχει μόνο ανηφόρα. Κάνε την επιλογή σου.

Όσο ακόμα μπορείς να ταξιδεύεις 12 ώρες στο κα-

τάστρωμα του πλοίου το καλοκαίρι, μη δεχτείς να

βολευτείς. Κάτσε εκεί έξω, φάε στη μούρη τη θά-

λασσα και τον αέρα και μην κοιμηθείς στιγμή. Αρ-

κετοί κοιμούνται για σένα στις καμπίνες. Μην τους

αφήσεις να σου βάλουν γραβάτα και μην τους αφή-

σεις να στη βγάλουν, αν τη θες. Γίνε επιστήμονας,

καλλιτέχνης, μπουζουξής, τεχνίτης, στοχαστής,

σερβιτόρος ή γιατρός. Γίνε αυτό που ήθελες από 5

χρονών.

Ας ανοίξουν τα σχολεία. Να ανοίξουν και τα μυαλά.

Απλά μην ξεχνάς όταν γίνεται μάθημα να ρίχνεις

κλεφτές ματιές στον ουρανό έξω από το παράθυρο.

Αγαθή Κάτσια

λόγια του δρόμουΜην ξεχνάς όταν γίνεται μάθημα να ρίχνεις κλεφτές ματιές στον ουρανό έξω από το παράθυρο

lekesapomelani.blogspot.gr