Η ομορφιά ως πηγή πόνου και καταστροφής

Νικόλας ΔΈφη Ντ.Μαριάννα Στ.

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΕΓΚΩΜΗΣ

ΛΕΥΚΩΣΙΑ 2011

Γενική επιμέλεια:Μιχάλη Μαρία

Η ομορφιά είναι ένα σπουδαίο αγαθό που έχουν αρκετοί άνθρωποι, το οποίο, όμως, πολλές φορές μπορεί να αποτελέσει πηγή πόνου ή ακόμα και καταστροφής για τους ίδιους ή και για όσους είναι γύρω τους. Έτσι, παρατηρείται συχνά άτομα ανώνυμα, της «διπλανής πόρτας» να υποφέρουν ή να καταστρέφονται εξαιτίας της ομορφιάς τους. Παράλληλα, η ιστορία, η μυθολογία, τα παραμύθια και γενικότερα η λαϊκή παράδοση έχει να παρουσιάσει πολλά τέτοια παραδείγματα.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΧΙΟΝΑΤΗ Η Χιονάτη ήταν μια πανέμορφη

κοπέλα και κόρη βασιλικής οικογένειας. Έχασε τη μητέρα της σε νεαρή ηλικία και ο πατέρας της παντρεύτηκε μιαν άλλη γυναίκα που ήταν όμορφη αλλά ματαιόδοξη και δεν άντεχε να υπάρχει άλλη γυναίκα που να ξεπερνά την ομορφιά της. Η ματαιόδοξη, λοιπόν, βασίλισσα είχε ένα μαγικό καθρέφτη και τον ρωτούσε συχνά ποια είναι η πιο όμορφη γυναίκα στη γη. Από τη στιγμή που ο μαγικός καθρέφτης απάντησε «η Χιονάτη», η κακιά βασίλισσα βάλθηκε να καταστρώνει σχέδια, για να εξοντώσει τη Χιονάτη.

.

Το γεγονός ότι η Χιονάτη επέζησε και είχε καλό τέλος οφείλεται στην καλή της τύχη, στο βασιλόπουλο που την αγάπησε και στους επτά νάνους. Η Χιονάτη, λοιπόν, λόγω της υπέρμετρης ομορφιάς της προκάλεσε τη ζήλεια της κακιάς βασίλισσας με αποτέλεσμα να βασανιστεί, να υποφέρει και να κινδυνέψει να πεθάνει.

ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ Η Σταχτοπούτα ήταν μια πολύ όμορφη κοπέλα που την ταλαιπώρησαν οι ετεροθαλείς αδελφές της και η κακιά μητριά της. Η κακιά μητριά της και οι ετεροθαλείς αδερφές της την ανάγκασαν να γίνει υπηρέτριά τους και να κοιμάται στις στάχτες του τζακιού, ενώ εκείνες απολάμβαναν τα πλούτη του έμπορα πατέρα της. Μια νύχτα πήγε στο χορό του πρίγκιπα, παρόλο που οι αδερφές της και η μητριά της προσπάθησαν να την εμποδίσουν.

Ο πρίγκιπας και η Σταχτοπούτα ερωτεύτηκαν και κατάφεραν να παντρευτούν και να ζήσουν ευτυχισμένοι παρά την προσπάθεια της κακιάς μητριάς να εμποδίσει το γάμο τους.

Και στην περίπτωση της Σταχτοπούτας η υπέρμετρη ομορφιά της αποτέλεσε πηγή πόνου, καθώς οι αδερφές της και η μητριά την ταλαιπώρησαν και της έκαναν τη ζωή δύσκολη.

Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ

Στην αρχή το τέρας ήταν ένας όμορφος πρίγκιπας, αλλά παράλληλα πολύ εγωιστής. Κάποια στιγμή μια γριούλα του χτύπησε την πόρτα ζητώντας του βοήθεια και σε αντάλλαγμα του πρόσφερε ένα τριαντάφυλλο. Ο πρίγκιπας, όμως, κοιτώντας τη με περιφρόνηση, αρνήθηκε το δώρο της και την έδιωξε, μένοντας αδιάφορος στον ανθρώπινο πόνο. Έτσι, η γριούλα, που στην πραγματικότητα ήταν μία μάγισσα, τον μεταμόρφωσε σε τέρας. Έτσι έχασε για πάντα την ομορφιά του. Η ομορφιά, λοιπόν, δεν είναι αρκετή για να είναι κάποιος ευτυχισμένος.

Η Πεντάμορφη υπέφερε κι αυτή από την ομορφιά της. Την ερωτεύτηκε ο Γκάστον, ένας ψωροπερήφανος και αγενής νέος, ο οποίος της δημιούργησε πολλά προβλήματα προκειμένου να την αποκτήσει. Η Πεντάμορφη, όμως, επειδή είχε καλή καρδιά και ήξερε να αγαπάει, «σώθηκε» και έζησε ευτυχισμένη με το Τέρας. Έτσι, η αγάπη της βοήθησε και το Τέρας, που ξαναβρήκε την ανθρώπινη μορφή του.

Ο Αίσωπος, ως πατέρας των μύθων, είχε δημιουργήσει αμέτρητους μύθους στους οποίους πάντα συμπεριλάμβανε ένα δίδαγμα. Στον ακόλουθο μύθο εξιστορείται η υπεροψία ενός ελαφιού και ο τρόπος με τον οποίο αυτά που πολλές φορές θεωρούμε χρήσιμα και αναγκαία στην πραγματικότητα είναι εντελώς άχρηστα. Κατά το μύθο, λοιπόν, ένα ελάφι έσκυψε να πιει νερό από μια πηγή τόσο κρυστάλλινη που το είδωλό του καθρεπτιζόταν τέλεια. Έτσι, παρατήρησε πως τα πόδια του ήταν πολύ λεπτά και ντράπηκε.

Μετά παρατήρησε τα κέρατα του και νιώθοντας υπερηφάνεια για τη μεγαλοπρέπειά τους άρχισε να καυχιέται. Καταλαβαίνοντας, όμως, πως κάποιοι κυνηγοί βρίσκονταν στα ίχνη του άρχισε να τρέχει. Ενώ έτρεχε πολύ γρήγορα κι είχε ξεφύγει από τον κίνδυνο, τα κέρατά του παγιδεύτηκαν ανάμεσα σε κλαδιά. Συνειδητοποιώντας δε εκείνη τη στιγμή πως δεν μπορούσε να ξεφύγει αναφώνησε: «Τι έπαθα; Με έσωσαν αυτά για τα οποία ντρεπόμουν και με πρόδωσαν εκείνα για τα οποία καυχιόμουν».

Στο μύθο αυτό, τα κέρατα του ελαφιού αντιπροσωπεύουν τις υλικές αξίες, ενώ τα πόδια του στα οποία δεν έδινε και τόση σημασία, τις πνευματικές. Μέσα από το μύθο μας δίνεται το ακόλουθο δίδαγμα: «Δεν πρέπει να καυχιόμαστε παρά μόνο για αυτά που μας φαίνονται χρήσιμα και μας είναι αναγκαία, καθώς συνήθως αυτά στα οποία δίνουμε προσοχή και βάση είναι αξίες αλλοιώσιμες που φθείρονται με την πάροδο του χρόνου».

ΑΡΟΔΑΦΝΟΥΣΑ Η πανέμορφη χωριατοπούλα από

τη Χούλου, Αροδαφνούσα, λόγω της ομορφιάς της και της αγάπης του Φράγκου βασιλιά της Κύπρου, Πέτρου Α΄, ταλαιπωρήθηκε και δολοφονήθηκε από τη γυναίκα του, βασίλισσα Ελεονώρα. Η βασίλισσα περίμενε μέχρι ο βασιλιάς Πέτρος να φύγει για να πολεμήσει στους Αγίους Τόπους. Όταν, λοιπόν, έφυγε, την κλείδωσε σε ένα δωμάτιο για να λιμοκτονήσει.

Το τραγούδι αυτό είναι βασισμένο σε ιστορικά γεγονότα. Στην πραγματικότητα, όμως, και σύμφωνα με το Λεόντιο Μαχαιρά, ο Φράγκος βασιλιάς της Κύπρου, Πέτρος Α΄, ερωτεύτηκε παράφορα την αρχόντισσα Τζοάνα Λ’ Αλεμά. Η Τζοάνα ήταν χήρα του διοικητή της Χούλου της Πάφου, την οποία άφησε έγκυο ο βασιλιάς. Όταν απουσίαζε ο Βασιλιάς στη Γαλλία, η βασίλισσα Ελεονώρα κάλεσε και έφεραν στο παλάτι την αρχόντισσα Τζοάνα και της έκανε φρικτά βασανιστήρια για να ρίξει το βρέφος, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τελικά το βρέφος γεννήθηκε, αλλά κανείς δεν γνωρίζει τι απέγινε. Η βασίλισσα έκλεισε για αρκετό καιρό στην φυλακή τη Τζοάνα. Ο βασιλιάς μόλις έμαθε τα συμβάντα έστειλε στη ρήγαινα πολύ αυστηρό μήνυμα από τη Γαλλία, ότι δηλαδή θα πληρώσει πολύ ακριβά τα όσα είχε κάνει στην Τζοάνα. Τότε η βασίλισσα την έβγαλε από τη φυλακή και την ανάγκασε να κλειστεί σε μοναστήρι.

ΚΑΛΛΙΣΤΩ Η Καλλιστώ στη μυθολογία ήταν μία από τις

Νύμφες που είχαν δώσει όρκο παρθενίας και συνόδευαν τη θεά Άρτεμη. Το όνομα της προέρχεται από τη λέξη κάλλος που σημαίνει ομορφιά, καθώς και η ίδια ήταν πολύ όμορφη. Η ομορφιά της προσέλκυσε το ενδιαφέρον του Δία. Έτσι, μια μέρα ο Δίας αποφάσισε και έδωσε στην Καλλιστώ τετράποδο κορμί, για να μπορέσει να σμίξει μαζί της. Όταν μετά από λίγο καιρό η Καλλιστώ έμεινε έγκυος, από τον πατέρα των Θεών, άρχισε να περιπλανιέται στα δάση, γιατί ήξερε πως η Άρτεμις θα αντιδρούσε πολύ άσχημα, όταν θα μάθαινε πως την είχε προδώσει.

Πράγματι, η Άρτεμις θύμωσε πάρα πολύ, όταν το έμαθε. Αλλά και η Ήρα ζηλοτύπησε για ό,τι είχε συμβεί. Γι’ αυτό λέγεται πως η Ήρα ή η Άρτεμις τη μεταμόρφωσε σε αρκούδα. Τα χρόνια πέρασαν και κάποτε, ενώ ο νεαρός Αρκάδας κυνηγούσε στα δάση, ξεπρόβαλε από τα φυλλώματα η μεταμορφωμένη του μάνα που έτρεξε με λαχτάρα να τον αγκαλιάσει. Τρομοκρατημένος ο γιος της, βλέποντας την αρκούδα να έρχεται, ετοιμάστηκε να τη σκοτώσει με το δόρυ του. Ο Δίας που δεν άντεξε τον πόνο της μητροκτονίας μετέφερε μητέρα και γιο στον ουρανό και τους μεταμόρφωσε σε αστερισμούς, για να χαίρονται εκεί αιώνια τις νύχτες, ο ένας κοντά στον άλλο. Η μητέρα έγινε ο αστερισμός της Μεγάλης Άρκτου , η κορωνίδα του βόρειου ημισφαιρίου του ουρανού, και ο γιος της, ο Αρκάς, ο αστερισμός της Μικρής Άρκτου .

Όταν όμως η Ήρα κοίταξε στον ουρανό, κατάλαβε ότι οι δύο νέοι αστερισμοί ήταν έργο του άνδρα της. Παρήγγειλε αμέσως στον Ωκεανό να μην επιτρέψει ποτέ στους δύο αστερισμούς να αναπαυθούν στα υγρά βασίλειά του.

Από τότε είναι αειφανείς, δηλαδή ορατοί όλο το χρόνο και είναι καταδικασμένοι να μην ανατέλλουν, ούτε να δύουν, για να μη δροσίζονται ποτέ στη θάλασσα.

Η ομορφιά, λοιπόν, δημιούργησε στην Καλλιστώ, πολλά προβλήματα και της προξένησε μεγάλο πόνο.

ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ

Ο Νάρκισσος ήταν ένας ωραίος νέος της Βοιωτίας, γιος της Νύφης Λειριώπης και του ποταμού Κηφισού. Η αγάπη του για τον εαυτό του ήταν τόσο μεγάλη με αποτέλεσμα να ερωτευτεί τον εαυτό του. Έτσι, είδε κάποτε το είδωλό του στα νερά μιας λίμνης και τόσο το αγάπησε, ώστε κατά μια εκδοχή έμεινε εκεί θαυμάζοντάς το μέχρι που πέθανε από το μαρασμό.

Στη θέση εκείνη μετά από λίγο φύτρωσε ένα λευκό άνθος με χρυσό στεφάνι στο κέντρο ως σύμβολο της φθοράς των θεοτήτων, το οποίο ονομάστηκε νάρκισσος. Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι η ομορφιά του Νάρκισσου δεν προκάλεσε το φθόνο, αλλά παρ’ όλα αυτά ήταν αυτοκαταστροφική.

Ο Άδωνης ήταν γιος της Σμύρνας και του Κινύρα και ήταν εκ γενετής αγγελικά όμορφος. Κατά μία εκδοχή η Αφροδίτη πήρε το μωρό, για να τιμωρήσει την Σμύρνα, ενώ κατά μία άλλη για να το σώσει. Και στις δύο εκδοχές η Αφροδίτη παρέδωσε το μωρό στην Περσεφόνη για να το αναθρέψει και να το προσέχει μέχρι να μεγαλώσει. Αντικρίζοντας, όμως, η Περσεφόνη την απίστευτη ομορφιά του μωρού αποφάσισε να το κρατήσει και να μη το επιστρέψει. Αυτό όμως εξόργισε την Αφροδίτη η οποία όταν ο Άδωνης μεγάλωσε τον ερωτεύτηκε. Έτσι, ο Άδωνης έγινε το μήλο της έριδος το οποίο ο Δίας καλείτο να επιλέξει πού θα δώσει. Ακριβοδίκαιος ως συνήθως ο Δίας αποφάνθηκε πως ο Άδωνης θα μένει ένα τρίτο του χρόνου με κάθε μια τους και τον υπόλοιπο χρόνο όπου επιλέξει. Ο Άδωνης επέλεξε να μένει με την Αφροδίτη αφού εκείνη κίνησε γη και ουρανό για να το καταφέρει. Τέλος, σκοτώθηκε από ένα κάπρο.

Αυτός ο μύθος εξιστορεί το πώς η ασύλληπτη ομορφιά του Άδωνη στάθηκε η αιτία και η πηγή των βασάνων του. Ο Άδωνης αναγκάστηκε, δίχως να έχει δικαίωμα επιλογής, να αφιερώνει 4 μήνες της ζωής του στον Κάτω Κόσμο και 4 μήνες με την Αφροδίτη, ενώ τους υπόλοιπους μήνες υποχρεώνεται να διαλέξει να μείνει με μια από τις δυο τους. Έτσι, ο Άδωνης ξόδεψε ολόκληρη τη ζωή του διχασμένος στον Κάτω Κόσμο και στον ουρανό δίχως να έχει προσωπική ελευθερία να διαλέξει, ούτε πού αλλά ούτε πώς θα ζήσει. Μετά το θάνατό του φύτρωσαν εκεί που βρισκόταν κόκκινα τριαντάφυλλα.

Η Περσεφόνη ήταν η όμορφη μοναχοκόρη της Δήμητρας. Η Δήμητρα εξαιτίας μιας δουλειάς της έπρεπε να απουσιάσει και να αφήσει την Περσεφόνη μόνη της, νουθετώντας την να προσέχει. Η Περσεφόνη παρ’όλα αυτά αποφάσισε να βγει έξω και τη στιγμή που περπατούσε κι έσκυψε να κόψει ένα λουλούδι άνοιξε η γη και ο Πλούτωνας πάνω στο άρμα του την άρπαξε και την πήρε στον Κάτω Κόσμο. Ακούγοντας η Δήμητρα τις κραυγές της κόρης της παράτησε τη δουλειά της και έτρεξε να τη σώσει. Έπειτα από την παράκληση της Δήμητρας, ο Δίας αποφάσισε η Περσεφόνη να μένει 6 μήνες στον Κάτω Κόσμο και 6 μήνες στη γη με τη μητέρα της.

ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ

Ο μύθος αυτός διαδραματίζει τον τρόπο με τον οποίο η Περσεφόνη καταστράφηκε λόγω της ομορφιάς της καθώς και της απερισκεψίας της και μας δίνει ένα πολύ σπουδαίο δίδαγμα: ''Να υπακούμε στις συμβουλές που μας δίνονται, όταν δίνονται με αγάπη και ανιδιοτέλεια''.

Σύμφωνα με μία εκδοχή η Ηχώ σε μια περιπλάνησή της στα δάση, είδε και ερωτεύτηκε το Νάρκισσο. Προσπάθησε να τον σαγηνέψει με την ομορφιά της, αλλά εκείνος ήταν απορροφημένος από τη δική του ομορφιά. Χρησιμοποίησε τότε τη φωνή της, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Αυτή η απόρριψη είχε ως αποτέλεσμα η νύμφη να πέσει σε βαθιά θλίψη. Σταδιακά άρχισε να εξαφανίζεται η φυσική της υπόσταση και έμεινε μόνο η φωνή της, που κι αυτή ακόμα ακουγόταν σαν επανάληψη λέξεων άλλων. Έτσι, όταν οι θεοί από οίκτο τη μεταμόρφωσαν σε βράχο, διατήρησε την ιδιότητα της επανάληψης των τελευταίων συλλαβών της όποιας φωνής έφθανε σ΄ αυτόν.

ΗΧΩ

Ο ΖΗΛΙΑΡΗΣ ΣΥΖΥΓΟΣ

Στην παραλογή «ο ζηλιάρης σύζυγος», ο σύζυγος σκοτώνει μεθυσμένος τη γυναίκα του εξαιτίας της ζήλιας του, όταν οι φίλοι του στο καπηλειό του εξέφρασαν το θαυμασμό τους για την ομορφιά της γυναίκας του. Η ομορφιά, λοιπόν, οδήγησε στο θάνατο την όμορφη γυναίκα.

ΔΕΙΣΔΑΙΜΟΝΑ Η Δεισδαιμόνα είναι ένα από τα πρόσωπα του

«Οθέλλο», έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Η Δεισδαιμόνα ήταν και αυτή εξίσου όμορφη με αποτέλεσμα να καταστραφεί από την ομορφιά της. Ήταν γυναίκα του Οθέλλο και τον αγαπούσε πάρα πολύ. Η ομορφιά της όμως κέντρισε και το ενδιαφέρον του Ιάγου, ο οποίος ήθελε να καταστραφεί ο Οθέλλος, για να μπορεί να πάρει τη Δεισδαιμόνα. Ο Ιάγος όμως θέλοντας να την πάρει από εκείνον, έφτιαξε ένα σχέδιο δράσης, έτσι ώστε ο Οθέλλος να πιστέψει πως η γυναίκα του, Δεισδαιμόνα, είχε μια μυστική αγάπη με τον Κάσιο, τον υπασπιστή του.

Ο Οθέλλος πιστεύοντας όλα αυτά με θολωμένο μυαλό στραγγαλίζει τη γυναίκα του. Στο τέλος, όταν μαθαίνει την αλήθεια, αυτοκτονεί έχοντας ενοχές που σκότωσε τη γυναίκα του. Παρατηρούμε για άλλη μια φορά ότι η ομορφιά υπήρξε αιτία πόνου και καταστροφής.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΝΔΑΥΛΗ

Ο Κανδαύλης καμάρωνε για την ομορφιά της γυναίκας του και κάποιαν στιγμή την επέδειξε στο Γύγη, κρυφά από εκείνη. Επέτρεψε δηλαδή στο Γύγη να τη δει γυμνή. Αυτή, όμως, το αντιλήφθηκε και το γεγονός ότι ο άντρας της τη χρησιμοποίησε σαν να ήταν αντικείμενο προκάλεσε την οργή της. Έτσι, πήρε εκδίκηση δολοφονώντας τον, με σύνεργο και εκτελεστικό όργανο μάλιστα τον ίδιο το Γύγη.

ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ Η Κλεοπάτρα ήταν μία πολύ

επιτυχημένη γυναίκα και βασίλισσα της Αιγύπτου. Για να πετυχαίνει αυτό που ήθελε τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούσε την ομορφιά της. Στο τέλος, όμως, η ομορφιά της δεν τη βοήθησε και γι’ αυτό πέθανε σε νεαρή ηλικία περίπου 40 χρόνων. Υπάρχουν πολλές εκδοχές και αυτοκτονίας και δολοφονίας. Το θέμα είναι ότι τελικά η ομορφιά  δεν τη βοήθησε να έχει μια όμορφη ζωή. Μπορεί να γοήτευε τους γύρω της αλλά δεν είχε καλό τέλος.

Ήταν σύζυγος του εμπόρου και προκρίτου των Ιωαννίνων Δημητρίου Βασιλείου. Η Φροσύνη φημίζονταν για την ομορφιά της, το γένος της και τη μόρφωσή της. Σύναψε ερωτική σχέση με το γιο του Αλή Πασά, Μουχτάρ, ο οποίος μάλιστα σε ένδειξη μεγάλης ικανοποίησης από τον έρωτά της, της πρόσφερε το δαχτυλίδι του, που του είχε κάνει δώρο η σύζυγός του. Κατά το χρόνο όμως που ο Μουχτάρ στάλθηκε από τον πατέρα του, κατά διαταγή του Σουλτάνου, εναντίον κάποιου αποστάτη στην Αδριανούπολη ,η Φροσύνη αναγκάσθηκε λόγω οικονομικών δυσκολιών να πωλήσει το δακτυλίδι σε κάποιον χρυσοχόο της πόλης. Εκείνος με τη σειρά του προσπάθησε να το πωλήσει στη σύζυγο του Μουχτάρ. Έτσι αποκαλύφθηκε η όλη ιστορία που κατά τα οθωμανικά τότε έθιμα κρίθηκε μοιχεία με προβλεπόμενη ποινή αυτή του θανάτου.

Η ΚΥΡΑ ΦΡΟΣΥΝΗ

Στη συνέχεια η σύζυγος του Μουχτάρ έσπευσε και ανήγγειλε στον πεθερό της Αλή πασά το γεγονός ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία της αντίζηλου της. Πράγματι ο Αλή Πασάς προκειμένου να μη εκθέσει άλλον στη εκδίκηση με την επάνοδο του Μουχτάρ μετέβη ο ίδιος νύκτα με συνοδεία στην οικία της Φροσύνης διατάζοντας τη μεταγωγή και τη φυλάκισή της. Την ίδια νύκτα συνελήφθησαν και 16 ακόμα γυναίκες των Ιωαννίνων για τις οποίες υπήρχαν στοιχεία για την ηθικά επιλήψιμη διαγωγή τους. Και για τις δεκαεπτά γυναίκες αποφασίσθηκε ο δια πνιγμού θάνατός τους στη λίμνη των Ιωαννίνων.

ΝΤΟΡΙΑΝ ΓΚΡΕΥ Ο Ντόριαν Γκρέυ ήταν ένας

ηδονοθήρας, ο οποίος συνεπαρμένος από το εξαιρετικά όμορφο πορτρέτο που του φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Μπάζιλ Χόλγουορντ, πούλησε την ψυχή του με αντάλλαγμα την αιώνια νεότητα και το αιώνιο κάλλος. Υπό την επιρροή του φίλου του, του λόρδου Χένρι Γουότον, ο Ντόριαν ακολούθησε έναν ακόλαστο τρόπο ζωής και το πορτρέτο του, σε αντίθεση με το άψογο παρουσιαστικό του, έφερε τα σημάδια της φθοράς του.

Αργότερα λόγω του ότι το πορτραίτο του χαλούσε όλο και περισσότερο μετά από κάθε αμαρτία που έκανε αποφάσισε να το καταστρέψει με το ίδιο μαχαίρι με το οποίο σκότωσε και τον Μπάζιλ. Αντί, όμως, να γίνει αυτό και ενώ μαχαίρωνε το πορτραίτο τελικά πέθανε ο ίδιος.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑΗ ομορφιά, όσο αναγκαία κι αν φαίνεται κάποιες φορές μπορεί να αποβεί καταστρεπτική. Μέσα από τα παραπάνω παραδείγματα μας δίνεται η ευκαιρία να παρατηρήσουμε πως στη ζωή ο αληθινός πλούτος δεν έχει μέτρο την εξωτερική ομορφιά, αλλά την εσωτερική σοφία και την ειλικρινή αγάπη που διαθέτουν οι άνθρωποι. Ακόμα κι αν η εξωτερική ομορφιά είναι αυτή που τραβάει τους ανθρώπους, η εσωτερική ομορφιά είναι η μόνη που πραγματικά τους μαγεύει.