faustin linyekula | le cargo

6
ΧΟΡΟΣ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ FAUSTIN LINYEKULA LE CARGO ΣΥΓΓΡΟΥ 107 Εισιτήρια: 210 900 5 800 · sgt.gr SGT.GR/DANCE Διεύθυνση Επικοινωνίας & Marketing Tμήμα εκδόσεων

Upload: stegi-onassis-cultural-centre

Post on 17-Mar-2016

222 views

Category:

Documents


2 download

DESCRIPTION

Faustin Linyekula | Le Cargo | 6-10 Φεβρουαρίου 2013, 9μμ, στη Στέγη | http://i.sgt.gr/_Linyekula

TRANSCRIPT

Page 1: FAUSTIN LINYEKULA | LE CARGO

ΧΟΡΟΣ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

FaustinLinyekuLaLe Cargo

Εισιτήρια210 900 5 800

sGt.GR

FaustinLinyekuLaLe Cargo

6-10 Φεβρουαρίου 2013 ΜΙΚΡΗ ΣΚΗΝΗ | 21:00

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: 18 € | ΜΕΙΩΜ. 10 €

LE CARGO… «Καλησπέρα σας, κυρίες και κύριοι, ονομάζομαι Καμπακό, είμαι ο Καμπακό, ο ίδιος ο Καμπακό, ο Καμπακό και πάλι, πάντα ο Καμπακό, και είμαι ένας αφηγητής ιστοριών.* Απόψε το βράδυ όμως δεν βρίσκομαι εδώ για να διηγηθώ ιστορίες, θέλω μονάχα να χορέψω. Έχουν περάσει ήδη δέκα χρόνια που περιφέρω τις ιστορίες μου στους δρόμους της χορογραφίας, αλλά σήμερα αναρωτιέμαι: Χόρευα πραγμα-τικά όλα αυτά τα χρόνια; Ή μήπως μονάχα διηγιόμουν, ή έστω προσπα-θούσα να διηγηθώ ιστορίες; Μπορεί να ακούγεται ρομαντική αυτή η ιδέα για ένα χορό πέρα από τη γεωγραφία, πέρα από την πολιτική, πέρα από την Ιστορία, πέρα από τη σχέση μας με τους νεκρούς, που δεν παύουμε ποτέ να διαπραγματευόμαστε… Χόρευα όμως πραγματικά; Κι αν δεν χόρευα πραγμα-τικά, αν εδώ και δέκα χρόνια απλώς διηγιόμουν, ή προσπαθούσα να διηγηθώ ιστορίες, άλλαξε άραγε τίποτα, και αν ναι, για ποιον; […] Και τι αλλάζει που κουβαλώ μαζί μου στα πέρατα της οικουμένης τις δυστυχίες και τις χαρές του λαού του Κονγκό, τις ίδιες πάντα ιστορίες για νέγρους που υποφέρουν, για νέγρους που τους βγαίνει η ψυχή –τι αλλάζει; Και τι θα αλλάξει αν σας πω ότι βρισκόμαστε ξανά στο κατώφλι ενός νέου πολέμου – κρίση, πόλεμος, κρίση… Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος, ότι για μένα, τον αφηγητή των ιστοριών, κάτι αλ-

λάζει, γιατί κάθε φορά που διηγούμαι μια ιστορία, πληρώνομαι, και μ’ αυτά τα χρήματα μπορώ να στέλνω τα αδέρ-φια μου στο σχολείο, μπορώ να φρο-ντίζω τη γιαγιά μου την Ατοσά, που είναι όλο και πιο αδύναμη και ζει κι εκείνη στο Κισανγκάνι… […] Γύρεψα βοήθεια στα βιβλία, στην ποίηση, στα λόγια αντρών και γυναικών που είχα πάντοτε για φωτεινό παράδειγμα, πήρα απαντήσεις, αλλά δεν βρήκα απάντηση… Γύρεψα βοήθεια από φίλους χορευτές και χορογράφους, που η δουλειά τους πάντοτε με έθρεφε, πήρα απαντήσεις, αλλά δεν βρήκα τη δική μου απάντηση. Στράφηκα λοιπόν στον ίδιο μου τον εαυτό, στη μνήμη μου, στις πρώτες αναμνήσεις μου από το Ομπιλό. […]»* Η φράση αυτή περιέχεται στο θεατρικό έργο Mhoi cheul (1979) μιας εμβληματικής μορφής της αφρικανικής κουλτούρας, του ποιητή, διανοουμένου και υπέρμαχου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Bernard Binlin Dadié από την Ακτή Ελεφαντοστού (γενν. 1916). Συγχρόνως, Καμπακό λεγόταν και ένας φίλος του Λινυεκου-λά, ο οποίος πέθανε από πανούκλα.

Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ…«Το σόλο ως φόρμα δεν με έλκυε και τόσο, παρότι έκανα ορισμένες απόπει-ρες –τις οποίες σύντομα εγκατέλειψα–, όπως στις περιπτώσεις του Radio Okapi, όπου κάθε βράδυ προσκαλούσα καλλιτέχνες να με συνοδεύσουν, ή του Cargo που παρουσίασα τα τελευταία χρόνια σε διάφορα θέατρα και καλλι-τεχνικά εργαστήρια, κι αυτό γιατί η δουλειά μου πάνω απ’ όλα είναι ένας χώρος όπου μοιράζομαι πράγματα, ίσως

για να διώξω λίγο τη μοναξιά μου… Σήμερα όμως αισθάνομαι την ανάγκη να ξαναγυρίσω στον εαυτό μου. Να ανατρέξω στις πρώτες αναμνήσεις μου, να επιστρέψω στο Ομπιλό, αυτό το μικρό χωριουδάκι που απέχει ογδόντα χιλιόμετρα από το Κισανγκάνι, και όπου πήγαινα με το τραίνο μαζί με την αδερφή μου για να συναντήσουμε τον πατέρα μας. Τι έχει απομείνει από το πατρικό μου σπίτι; Ύστερα από τόσους και τόσους πολέμους, άραγε χορεύουν ακόμα οι άνθρωποι όταν πέφτει η νύχτα εκείνους τους χορούς που μου απαγόρευαν να δω όταν ήμουν παιδί;»

FAUSTIN LINYEKULAΟ χορευτής, χορογράφος και σκηνο-θέτης Φωσταίν Λινυεκουλά ζει και εργάζεται στην πόλη Κισανγκάνι της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (πρώην Ζαΐρ). Σπούδασε φιλολογία και θέατρο στο Κισανγκάνι και το 1993 εγκαταστάθηκε στο Ναϊρόμπι, όπου το 1997 ίδρυσε, μαζί με τον Opiyo Okash και την Afrah Tenambergen, την πρώτη ομάδα σύγχρο-νου χορού στην Κένυα, την Gàara. Επιστρέφοντας στο Κονγκό, εγκαταστά-θηκε στην Κινσάσα και τον Ιούνιο του 2001 εγκαινίασε τα Studios Kabako, ένα χώρο αφιερωμένο στο χορό και το θέατρο, τις καλλιτεχνικές ανταλλα-γές, την έρευνα και τη δημιουργία. Ο Λινυεκουλά με την ομάδα του δημι-ούργησε έκτοτε δέκα έργα, τα οποία

ταξίδεψαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχει συνεργαστεί με το Φεστιβάλ της Αβινιόν, την Κομεντί Φρανσαίζ (Βερενί-κη, 2009) και το Μπαλέτο της Λωραίνης (Η δημιουργία του κόσμου 1023-2012, 2012), ενώ συμμετείχε στο χορευτικό ντουέτο Χωρίς τίτλο (2009), που εμπνεύ-στηκε για λογαριασμό του ο επί χρόνια συνεργάτης της Πίνα Μπάους, Raimund Hoghe, μια εμπειρία-σταθμός στην καλλι-τεχνική του πορεία, όπως λέει ο ίδιος. Παραδίδει τακτικά μαθήματα χορού στην Αφρική, στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη (P.A.R.T.S./Βρυξέλλες, CNDC/Ανζέ, ImPulsTanz/Βιέννη, Laban Centre/Λονδίνο, κ.ά.). Το 2007 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο του ολλανδικού Ιδρύματος για τον Πολιτισμό και την Ανάπτυξη Prince Claus, ενώ είναι μόνιμος συνεργάτης του θεάτρου KVS στις Βρυξέλλες και ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας των Τεχνών του Κόσμου στην Κολονία. Από το 2006 ζει και εργάζεται στο Κισανγκάνι, παρουσιάζοντας τρεις με τέσσερις νέες παραστάσεις το χρόνο, ενώ μέσα από τα Studios Kabako αναδεικνύει νέους Κονγκολέζους καλλιτέχνες, όχι μόνο στο χορό και το θέατρο, αλλά και στους χώρους του βίντεο και της μουσι-κής, καθώς εγκαινίασε το πρώτο στούντιο επαγγελματικής ηχογράφησης στο ανατολι-κό Κονγκό. Επίσης, τον Αύγουστο του 2010 έβαλε τα θεμέλια ενός Εργαστηρίου-Κέντρου διαμονής καλλιτεχνών, που αναμένεται να ανοίξει τις πόρτες του το 2014.

ΣΥΓΓΡΟΥ 107Εισιτήρια: 210 900 5 800 · sgt.gr

sgt.gr/DaNCe

Διεύθυνση Επικοινωνίας & Marketing Tμήμα εκδόσεων

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:ΧΟΡΗΓΟΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ:

ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ:

ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ:ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ:

Χορογραφία & ερμηνεία:Faustin Linyekula Μουσική: Flamme Kapaya,μουσικοί κρουστών από το Obilo

Παγκόσμια πρεμιέρα: Centre national de la danse (Παρίσι), 7 Απριλίου 2011

Παραγωγή: Studios Kabako, Virginie DuprayΣυμπαραγωγή: Centre national de la danse Με την υποστήριξη: DRAC Ile-de-France

Παράλληλες δράσεις

Συζήτηση του Faustin Linyekula με το κοινό μετά την παράσταση Συντονισμός: Χριστιάνα Γαλανοπούλου, ιστορικός τέχνης, καλλιτεχνικήδιευθύντρια του MIRfestivalΠαρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Workshop του Faustin LinyekulaΠαρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Μετάφραση κειμένων: Βασίλης ΚιμούληςΕπιμέλεια κειμένων: Βασίλης ΔουβίτσαςΕπιλογή κειμένων: Κάτια Αρφαρά

copyright: Agathe Poupeney

Page 2: FAUSTIN LINYEKULA | LE CARGO

FaustinLinyekuLaLe Cargo

6-10 Φεβρουαρίου 2013 ΜΙΚΡΗ ΣΚΗΝΗ | 21:00

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: 18 € | ΜΕΙΩΜ. 10 €

LE CARGO… «Καλησπέρα σας, κυρίες και κύριοι, ονομάζομαι Καμπακό, είμαι ο Καμπακό, ο ίδιος ο Καμπακό, ο Καμπακό και πάλι, πάντα ο Καμπακό, και είμαι ένας αφηγητής ιστοριών.* Απόψε το βράδυ όμως δεν βρίσκομαι εδώ για να διηγηθώ ιστορίες, θέλω μονάχα να χορέψω. Έχουν περάσει ήδη δέκα χρόνια που περιφέρω τις ιστορίες μου στους δρόμους της χορογραφίας, αλλά σήμερα αναρωτιέμαι: Χόρευα πραγμα-τικά όλα αυτά τα χρόνια; Ή μήπως μονάχα διηγιόμουν, ή έστω προσπα-θούσα να διηγηθώ ιστορίες; Μπορεί να ακούγεται ρομαντική αυτή η ιδέα για ένα χορό πέρα από τη γεωγραφία, πέρα από την πολιτική, πέρα από την Ιστορία, πέρα από τη σχέση μας με τους νεκρούς, που δεν παύουμε ποτέ να διαπραγματευόμαστε… Χόρευα όμως πραγματικά; Κι αν δεν χόρευα πραγμα-τικά, αν εδώ και δέκα χρόνια απλώς διηγιόμουν, ή προσπαθούσα να διηγηθώ ιστορίες, άλλαξε άραγε τίποτα, και αν ναι, για ποιον; […] Και τι αλλάζει που κουβαλώ μαζί μου στα πέρατα της οικουμένης τις δυστυχίες και τις χαρές του λαού του Κονγκό, τις ίδιες πάντα ιστορίες για νέγρους που υποφέρουν, για νέγρους που τους βγαίνει η ψυχή –τι αλλάζει; Και τι θα αλλάξει αν σας πω ότι βρισκόμαστε ξανά στο κατώφλι ενός νέου πολέμου – κρίση, πόλεμος, κρίση… Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος, ότι για μένα, τον αφηγητή των ιστοριών, κάτι αλ-

λάζει, γιατί κάθε φορά που διηγούμαι μια ιστορία, πληρώνομαι, και μ’ αυτά τα χρήματα μπορώ να στέλνω τα αδέρ-φια μου στο σχολείο, μπορώ να φρο-ντίζω τη γιαγιά μου την Ατοσά, που είναι όλο και πιο αδύναμη και ζει κι εκείνη στο Κισανγκάνι… […] Γύρεψα βοήθεια στα βιβλία, στην ποίηση, στα λόγια αντρών και γυναικών που είχα πάντοτε για φωτεινό παράδειγμα, πήρα απαντήσεις, αλλά δεν βρήκα απάντηση… Γύρεψα βοήθεια από φίλους χορευτές και χορογράφους, που η δουλειά τους πάντοτε με έθρεφε, πήρα απαντήσεις, αλλά δεν βρήκα τη δική μου απάντηση. Στράφηκα λοιπόν στον ίδιο μου τον εαυτό, στη μνήμη μου, στις πρώτες αναμνήσεις μου από το Ομπιλό. […]»* Η φράση αυτή περιέχεται στο θεατρικό έργο Mhoi cheul (1979) μιας εμβληματικής μορφής της αφρικανικής κουλτούρας, του ποιητή, διανοουμένου και υπέρμαχου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Bernard Binlin Dadié από την Ακτή Ελεφαντοστού (γενν. 1916). Συγχρόνως, Καμπακό λεγόταν και ένας φίλος του Λινυεκου-λά, ο οποίος πέθανε από πανούκλα.

Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ…«Το σόλο ως φόρμα δεν με έλκυε και τόσο, παρότι έκανα ορισμένες απόπει-ρες –τις οποίες σύντομα εγκατέλειψα–, όπως στις περιπτώσεις του Radio Okapi, όπου κάθε βράδυ προσκαλούσα καλλιτέχνες να με συνοδεύσουν, ή του Cargo που παρουσίασα τα τελευταία χρόνια σε διάφορα θέατρα και καλλι-τεχνικά εργαστήρια, κι αυτό γιατί η δουλειά μου πάνω απ’ όλα είναι ένας χώρος όπου μοιράζομαι πράγματα, ίσως

για να διώξω λίγο τη μοναξιά μου… Σήμερα όμως αισθάνομαι την ανάγκη να ξαναγυρίσω στον εαυτό μου. Να ανατρέξω στις πρώτες αναμνήσεις μου, να επιστρέψω στο Ομπιλό, αυτό το μικρό χωριουδάκι που απέχει ογδόντα χιλιόμετρα από το Κισανγκάνι, και όπου πήγαινα με το τραίνο μαζί με την αδερφή μου για να συναντήσουμε τον πατέρα μας. Τι έχει απομείνει από το πατρικό μου σπίτι; Ύστερα από τόσους και τόσους πολέμους, άραγε χορεύουν ακόμα οι άνθρωποι όταν πέφτει η νύχτα εκείνους τους χορούς που μου απαγόρευαν να δω όταν ήμουν παιδί;»

FAUSTIN LINYEKULAΟ χορευτής, χορογράφος και σκηνο-θέτης Φωσταίν Λινυεκουλά ζει και εργάζεται στην πόλη Κισανγκάνι της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (πρώην Ζαΐρ). Σπούδασε φιλολογία και θέατρο στο Κισανγκάνι και το 1993 εγκαταστάθηκε στο Ναϊρόμπι, όπου το 1997 ίδρυσε, μαζί με τον Opiyo Okash και την Afrah Tenambergen, την πρώτη ομάδα σύγχρο-νου χορού στην Κένυα, την Gàara. Επιστρέφοντας στο Κονγκό, εγκαταστά-θηκε στην Κινσάσα και τον Ιούνιο του 2001 εγκαινίασε τα Studios Kabako, ένα χώρο αφιερωμένο στο χορό και το θέατρο, τις καλλιτεχνικές ανταλλα-γές, την έρευνα και τη δημιουργία. Ο Λινυεκουλά με την ομάδα του δημι-ούργησε έκτοτε δέκα έργα, τα οποία

ταξίδεψαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχει συνεργαστεί με το Φεστιβάλ της Αβινιόν, την Κομεντί Φρανσαίζ (Βερενί-κη, 2009) και το Μπαλέτο της Λωραίνης (Η δημιουργία του κόσμου 1023-2012, 2012), ενώ συμμετείχε στο χορευτικό ντουέτο Χωρίς τίτλο (2009), που εμπνεύ-στηκε για λογαριασμό του ο επί χρόνια συνεργάτης της Πίνα Μπάους, Raimund Hoghe, μια εμπειρία-σταθμός στην καλλι-τεχνική του πορεία, όπως λέει ο ίδιος. Παραδίδει τακτικά μαθήματα χορού στην Αφρική, στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη (P.A.R.T.S./Βρυξέλλες, CNDC/Ανζέ, ImPulsTanz/Βιέννη, Laban Centre/Λονδίνο, κ.ά.). Το 2007 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο του ολλανδικού Ιδρύματος για τον Πολιτισμό και την Ανάπτυξη Prince Claus, ενώ είναι μόνιμος συνεργάτης του θεάτρου KVS στις Βρυξέλλες και ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας των Τεχνών του Κόσμου στην Κολονία. Από το 2006 ζει και εργάζεται στο Κισανγκάνι, παρουσιάζοντας τρεις με τέσσερις νέες παραστάσεις το χρόνο, ενώ μέσα από τα Studios Kabako αναδεικνύει νέους Κονγκολέζους καλλιτέχνες, όχι μόνο στο χορό και το θέατρο, αλλά και στους χώρους του βίντεο και της μουσι-κής, καθώς εγκαινίασε το πρώτο στούντιο επαγγελματικής ηχογράφησης στο ανατολι-κό Κονγκό. Επίσης, τον Αύγουστο του 2010 έβαλε τα θεμέλια ενός Εργαστηρίου-Κέντρου διαμονής καλλιτεχνών, που αναμένεται να ανοίξει τις πόρτες του το 2014.

ΣΥΓΓΡΟΥ 107Εισιτήρια: 210 900 5 800 · sgt.gr

sgt.gr/DaNCe

Διεύθυνση Επικοινωνίας & Marketing Tμήμα εκδόσεων

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: ΧΟΡΗΓΟΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ:

ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ:

ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ: ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ:

Χορογραφία & ερμηνεία:Faustin Linyekula Μουσική: Flamme Kapaya,μουσικοί κρουστών από το Obilo

Παγκόσμια πρεμιέρα: Centre national de la danse (Παρίσι), 7 Απριλίου 2011

Παραγωγή: Studios Kabako, Virginie DuprayΣυμπαραγωγή: Centre national de la danse Με την υποστήριξη: DRAC Ile-de-France

Παράλληλες δράσεις

Συζήτηση του Faustin Linyekula με το κοινό μετά την παράσταση Συντονισμός: Χριστιάνα Γαλανοπούλου, ιστορικός τέχνης, καλλιτεχνικήδιευθύντρια του MIRfestivalΠαρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Workshop του Faustin LinyekulaΠαρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Μετάφραση κειμένων: Βασίλης ΚιμούληςΕπιμέλεια κειμένων: Βασίλης ΔουβίτσαςΕπιλογή κειμένων: Κάτια Αρφαρά

copyright: Agathe Poupeney

Page 3: FAUSTIN LINYEKULA | LE CARGO

FaustinLinyekuLaLe Cargo

6-10 Φεβρουαρίου 2013 ΜΙΚΡΗ ΣΚΗΝΗ | 21:00

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: 18 € | ΜΕΙΩΜ. 10 €

LE CARGO… «Καλησπέρα σας, κυρίες και κύριοι, ονομάζομαι Καμπακό, είμαι ο Καμπακό, ο ίδιος ο Καμπακό, ο Καμπακό και πάλι, πάντα ο Καμπακό, και είμαι ένας αφηγητής ιστοριών.* Απόψε το βράδυ όμως δεν βρίσκομαι εδώ για να διηγηθώ ιστορίες, θέλω μονάχα να χορέψω. Έχουν περάσει ήδη δέκα χρόνια που περιφέρω τις ιστορίες μου στους δρόμους της χορογραφίας, αλλά σήμερα αναρωτιέμαι: Χόρευα πραγμα-τικά όλα αυτά τα χρόνια; Ή μήπως μονάχα διηγιόμουν, ή έστω προσπα-θούσα να διηγηθώ ιστορίες; Μπορεί να ακούγεται ρομαντική αυτή η ιδέα για ένα χορό πέρα από τη γεωγραφία, πέρα από την πολιτική, πέρα από την Ιστορία, πέρα από τη σχέση μας με τους νεκρούς, που δεν παύουμε ποτέ να διαπραγματευόμαστε… Χόρευα όμως πραγματικά; Κι αν δεν χόρευα πραγμα-τικά, αν εδώ και δέκα χρόνια απλώς διηγιόμουν, ή προσπαθούσα να διηγηθώ ιστορίες, άλλαξε άραγε τίποτα, και αν ναι, για ποιον; […] Και τι αλλάζει που κουβαλώ μαζί μου στα πέρατα της οικουμένης τις δυστυχίες και τις χαρές του λαού του Κονγκό, τις ίδιες πάντα ιστορίες για νέγρους που υποφέρουν, για νέγρους που τους βγαίνει η ψυχή –τι αλλάζει; Και τι θα αλλάξει αν σας πω ότι βρισκόμαστε ξανά στο κατώφλι ενός νέου πολέμου – κρίση, πόλεμος, κρίση… Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος, ότι για μένα, τον αφηγητή των ιστοριών, κάτι αλ-

λάζει, γιατί κάθε φορά που διηγούμαι μια ιστορία, πληρώνομαι, και μ’ αυτά τα χρήματα μπορώ να στέλνω τα αδέρ-φια μου στο σχολείο, μπορώ να φρο-ντίζω τη γιαγιά μου την Ατοσά, που είναι όλο και πιο αδύναμη και ζει κι εκείνη στο Κισανγκάνι… […] Γύρεψα βοήθεια στα βιβλία, στην ποίηση, στα λόγια αντρών και γυναικών που είχα πάντοτε για φωτεινό παράδειγμα, πήρα απαντήσεις, αλλά δεν βρήκα απάντηση… Γύρεψα βοήθεια από φίλους χορευτές και χορογράφους, που η δουλειά τους πάντοτε με έθρεφε, πήρα απαντήσεις, αλλά δεν βρήκα τη δική μου απάντηση. Στράφηκα λοιπόν στον ίδιο μου τον εαυτό, στη μνήμη μου, στις πρώτες αναμνήσεις μου από το Ομπιλό. […]»* Η φράση αυτή περιέχεται στο θεατρικό έργο Mhoi cheul (1979) μιας εμβληματικής μορφής της αφρικανικής κουλτούρας, του ποιητή, διανοουμένου και υπέρμαχου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Bernard Binlin Dadié από την Ακτή Ελεφαντοστού (γενν. 1916). Συγχρόνως, Καμπακό λεγόταν και ένας φίλος του Λινυεκου-λά, ο οποίος πέθανε από πανούκλα.

Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ…«Το σόλο ως φόρμα δεν με έλκυε και τόσο, παρότι έκανα ορισμένες απόπει-ρες –τις οποίες σύντομα εγκατέλειψα–, όπως στις περιπτώσεις του Radio Okapi, όπου κάθε βράδυ προσκαλούσα καλλιτέχνες να με συνοδεύσουν, ή του Cargo που παρουσίασα τα τελευταία χρόνια σε διάφορα θέατρα και καλλι-τεχνικά εργαστήρια, κι αυτό γιατί η δουλειά μου πάνω απ’ όλα είναι ένας χώρος όπου μοιράζομαι πράγματα, ίσως

για να διώξω λίγο τη μοναξιά μου… Σήμερα όμως αισθάνομαι την ανάγκη να ξαναγυρίσω στον εαυτό μου. Να ανατρέξω στις πρώτες αναμνήσεις μου, να επιστρέψω στο Ομπιλό, αυτό το μικρό χωριουδάκι που απέχει ογδόντα χιλιόμετρα από το Κισανγκάνι, και όπου πήγαινα με το τραίνο μαζί με την αδερφή μου για να συναντήσουμε τον πατέρα μας. Τι έχει απομείνει από το πατρικό μου σπίτι; Ύστερα από τόσους και τόσους πολέμους, άραγε χορεύουν ακόμα οι άνθρωποι όταν πέφτει η νύχτα εκείνους τους χορούς που μου απαγόρευαν να δω όταν ήμουν παιδί;»

FAUSTIN LINYEKULAΟ χορευτής, χορογράφος και σκηνο-θέτης Φωσταίν Λινυεκουλά ζει και εργάζεται στην πόλη Κισανγκάνι της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (πρώην Ζαΐρ). Σπούδασε φιλολογία και θέατρο στο Κισανγκάνι και το 1993 εγκαταστάθηκε στο Ναϊρόμπι, όπου το 1997 ίδρυσε, μαζί με τον Opiyo Okash και την Afrah Tenambergen, την πρώτη ομάδα σύγχρο-νου χορού στην Κένυα, την Gàara. Επιστρέφοντας στο Κονγκό, εγκαταστά-θηκε στην Κινσάσα και τον Ιούνιο του 2001 εγκαινίασε τα Studios Kabako, ένα χώρο αφιερωμένο στο χορό και το θέατρο, τις καλλιτεχνικές ανταλλα-γές, την έρευνα και τη δημιουργία. Ο Λινυεκουλά με την ομάδα του δημι-ούργησε έκτοτε δέκα έργα, τα οποία

ταξίδεψαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχει συνεργαστεί με το Φεστιβάλ της Αβινιόν, την Κομεντί Φρανσαίζ (Βερενί-κη, 2009) και το Μπαλέτο της Λωραίνης (Η δημιουργία του κόσμου 1023-2012, 2012), ενώ συμμετείχε στο χορευτικό ντουέτο Χωρίς τίτλο (2009), που εμπνεύ-στηκε για λογαριασμό του ο επί χρόνια συνεργάτης της Πίνα Μπάους, Raimund Hoghe, μια εμπειρία-σταθμός στην καλλι-τεχνική του πορεία, όπως λέει ο ίδιος. Παραδίδει τακτικά μαθήματα χορού στην Αφρική, στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη (P.A.R.T.S./Βρυξέλλες, CNDC/Ανζέ, ImPulsTanz/Βιέννη, Laban Centre/Λονδίνο, κ.ά.). Το 2007 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο του ολλανδικού Ιδρύματος για τον Πολιτισμό και την Ανάπτυξη Prince Claus, ενώ είναι μόνιμος συνεργάτης του θεάτρου KVS στις Βρυξέλλες και ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας των Τεχνών του Κόσμου στην Κολονία. Από το 2006 ζει και εργάζεται στο Κισανγκάνι, παρουσιάζοντας τρεις με τέσσερις νέες παραστάσεις το χρόνο, ενώ μέσα από τα Studios Kabako αναδεικνύει νέους Κονγκολέζους καλλιτέχνες, όχι μόνο στο χορό και το θέατρο, αλλά και στους χώρους του βίντεο και της μουσι-κής, καθώς εγκαινίασε το πρώτο στούντιο επαγγελματικής ηχογράφησης στο ανατολι-κό Κονγκό. Επίσης, τον Αύγουστο του 2010 έβαλε τα θεμέλια ενός Εργαστηρίου-Κέντρου διαμονής καλλιτεχνών, που αναμένεται να ανοίξει τις πόρτες του το 2014.

ΣΥΓΓΡΟΥ 107Εισιτήρια: 210 900 5 800 · sgt.gr

sgt.gr/DaNCe

Διεύθυνση Επικοινωνίας & Marketing Tμήμα εκδόσεων

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: ΧΟΡΗΓΟΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ:

ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ:

ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ: ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ:

Χορογραφία & ερμηνεία:Faustin Linyekula Μουσική: Flamme Kapaya,μουσικοί κρουστών από το Obilo

Παγκόσμια πρεμιέρα: Centre national de la danse (Παρίσι), 7 Απριλίου 2011

Παραγωγή: Studios Kabako, Virginie DuprayΣυμπαραγωγή: Centre national de la danse Με την υποστήριξη: DRAC Ile-de-France

Παράλληλες δράσεις

Συζήτηση του Faustin Linyekula με το κοινό μετά την παράσταση Συντονισμός: Χριστιάνα Γαλανοπούλου, ιστορικός τέχνης, καλλιτεχνικήδιευθύντρια του MIRfestivalΠαρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Workshop του Faustin LinyekulaΠαρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Μετάφραση κειμένων: Βασίλης ΚιμούληςΕπιμέλεια κειμένων: Βασίλης ΔουβίτσαςΕπιλογή κειμένων: Κάτια Αρφαρά

copyright: Agathe Poupeney

Page 4: FAUSTIN LINYEKULA | LE CARGO

FaustinLinyekuLaLe Cargo

6-10 Φεβρουαρίου 2013 ΜΙΚΡΗ ΣΚΗΝΗ | 21:00

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: 18 € | ΜΕΙΩΜ. 10 €

LE CARGO… «Καλησπέρα σας, κυρίες και κύριοι, ονομάζομαι Καμπακό, είμαι ο Καμπακό, ο ίδιος ο Καμπακό, ο Καμπακό και πάλι, πάντα ο Καμπακό, και είμαι ένας αφηγητής ιστοριών.* Απόψε το βράδυ όμως δεν βρίσκομαι εδώ για να διηγηθώ ιστορίες, θέλω μονάχα να χορέψω. Έχουν περάσει ήδη δέκα χρόνια που περιφέρω τις ιστορίες μου στους δρόμους της χορογραφίας, αλλά σήμερα αναρωτιέμαι: Χόρευα πραγμα-τικά όλα αυτά τα χρόνια; Ή μήπως μονάχα διηγιόμουν, ή έστω προσπα-θούσα να διηγηθώ ιστορίες; Μπορεί να ακούγεται ρομαντική αυτή η ιδέα για ένα χορό πέρα από τη γεωγραφία, πέρα από την πολιτική, πέρα από την Ιστορία, πέρα από τη σχέση μας με τους νεκρούς, που δεν παύουμε ποτέ να διαπραγματευόμαστε… Χόρευα όμως πραγματικά; Κι αν δεν χόρευα πραγμα-τικά, αν εδώ και δέκα χρόνια απλώς διηγιόμουν, ή προσπαθούσα να διηγηθώ ιστορίες, άλλαξε άραγε τίποτα, και αν ναι, για ποιον; […] Και τι αλλάζει που κουβαλώ μαζί μου στα πέρατα της οικουμένης τις δυστυχίες και τις χαρές του λαού του Κονγκό, τις ίδιες πάντα ιστορίες για νέγρους που υποφέρουν, για νέγρους που τους βγαίνει η ψυχή –τι αλλάζει; Και τι θα αλλάξει αν σας πω ότι βρισκόμαστε ξανά στο κατώφλι ενός νέου πολέμου – κρίση, πόλεμος, κρίση… Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος, ότι για μένα, τον αφηγητή των ιστοριών, κάτι αλ-

λάζει, γιατί κάθε φορά που διηγούμαι μια ιστορία, πληρώνομαι, και μ’ αυτά τα χρήματα μπορώ να στέλνω τα αδέρ-φια μου στο σχολείο, μπορώ να φρο-ντίζω τη γιαγιά μου την Ατοσά, που είναι όλο και πιο αδύναμη και ζει κι εκείνη στο Κισανγκάνι… […] Γύρεψα βοήθεια στα βιβλία, στην ποίηση, στα λόγια αντρών και γυναικών που είχα πάντοτε για φωτεινό παράδειγμα, πήρα απαντήσεις, αλλά δεν βρήκα απάντηση… Γύρεψα βοήθεια από φίλους χορευτές και χορογράφους, που η δουλειά τους πάντοτε με έθρεφε, πήρα απαντήσεις, αλλά δεν βρήκα τη δική μου απάντηση. Στράφηκα λοιπόν στον ίδιο μου τον εαυτό, στη μνήμη μου, στις πρώτες αναμνήσεις μου από το Ομπιλό. […]»* Η φράση αυτή περιέχεται στο θεατρικό έργο Mhoi cheul (1979) μιας εμβληματικής μορφής της αφρικανικής κουλτούρας, του ποιητή, διανοουμένου και υπέρμαχου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Bernard Binlin Dadié από την Ακτή Ελεφαντοστού (γενν. 1916). Συγχρόνως, Καμπακό λεγόταν και ένας φίλος του Λινυεκου-λά, ο οποίος πέθανε από πανούκλα.

Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ…«Το σόλο ως φόρμα δεν με έλκυε και τόσο, παρότι έκανα ορισμένες απόπει-ρες –τις οποίες σύντομα εγκατέλειψα–, όπως στις περιπτώσεις του Radio Okapi, όπου κάθε βράδυ προσκαλούσα καλλιτέχνες να με συνοδεύσουν, ή του Cargo που παρουσίασα τα τελευταία χρόνια σε διάφορα θέατρα και καλλι-τεχνικά εργαστήρια, κι αυτό γιατί η δουλειά μου πάνω απ’ όλα είναι ένας χώρος όπου μοιράζομαι πράγματα, ίσως

για να διώξω λίγο τη μοναξιά μου… Σήμερα όμως αισθάνομαι την ανάγκη να ξαναγυρίσω στον εαυτό μου. Να ανατρέξω στις πρώτες αναμνήσεις μου, να επιστρέψω στο Ομπιλό, αυτό το μικρό χωριουδάκι που απέχει ογδόντα χιλιόμετρα από το Κισανγκάνι, και όπου πήγαινα με το τραίνο μαζί με την αδερφή μου για να συναντήσουμε τον πατέρα μας. Τι έχει απομείνει από το πατρικό μου σπίτι; Ύστερα από τόσους και τόσους πολέμους, άραγε χορεύουν ακόμα οι άνθρωποι όταν πέφτει η νύχτα εκείνους τους χορούς που μου απαγόρευαν να δω όταν ήμουν παιδί;»

FAUSTIN LINYEKULAΟ χορευτής, χορογράφος και σκηνο-θέτης Φωσταίν Λινυεκουλά ζει και εργάζεται στην πόλη Κισανγκάνι της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (πρώην Ζαΐρ). Σπούδασε φιλολογία και θέατρο στο Κισανγκάνι και το 1993 εγκαταστάθηκε στο Ναϊρόμπι, όπου το 1997 ίδρυσε, μαζί με τον Opiyo Okash και την Afrah Tenambergen, την πρώτη ομάδα σύγχρο-νου χορού στην Κένυα, την Gàara. Επιστρέφοντας στο Κονγκό, εγκαταστά-θηκε στην Κινσάσα και τον Ιούνιο του 2001 εγκαινίασε τα Studios Kabako, ένα χώρο αφιερωμένο στο χορό και το θέατρο, τις καλλιτεχνικές ανταλλα-γές, την έρευνα και τη δημιουργία. Ο Λινυεκουλά με την ομάδα του δημι-ούργησε έκτοτε δέκα έργα, τα οποία

ταξίδεψαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχει συνεργαστεί με το Φεστιβάλ της Αβινιόν, την Κομεντί Φρανσαίζ (Βερενί-κη, 2009) και το Μπαλέτο της Λωραίνης (Η δημιουργία του κόσμου 1023-2012, 2012), ενώ συμμετείχε στο χορευτικό ντουέτο Χωρίς τίτλο (2009), που εμπνεύ-στηκε για λογαριασμό του ο επί χρόνια συνεργάτης της Πίνα Μπάους, Raimund Hoghe, μια εμπειρία-σταθμός στην καλλι-τεχνική του πορεία, όπως λέει ο ίδιος. Παραδίδει τακτικά μαθήματα χορού στην Αφρική, στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη (P.A.R.T.S./Βρυξέλλες, CNDC/Ανζέ, ImPulsTanz/Βιέννη, Laban Centre/Λονδίνο, κ.ά.). Το 2007 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο του ολλανδικού Ιδρύματος για τον Πολιτισμό και την Ανάπτυξη Prince Claus, ενώ είναι μόνιμος συνεργάτης του θεάτρου KVS στις Βρυξέλλες και ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας των Τεχνών του Κόσμου στην Κολονία. Από το 2006 ζει και εργάζεται στο Κισανγκάνι, παρουσιάζοντας τρεις με τέσσερις νέες παραστάσεις το χρόνο, ενώ μέσα από τα Studios Kabako αναδεικνύει νέους Κονγκολέζους καλλιτέχνες, όχι μόνο στο χορό και το θέατρο, αλλά και στους χώρους του βίντεο και της μουσι-κής, καθώς εγκαινίασε το πρώτο στούντιο επαγγελματικής ηχογράφησης στο ανατολι-κό Κονγκό. Επίσης, τον Αύγουστο του 2010 έβαλε τα θεμέλια ενός Εργαστηρίου-Κέντρου διαμονής καλλιτεχνών, που αναμένεται να ανοίξει τις πόρτες του το 2014.

ΣΥΓΓΡΟΥ 107Εισιτήρια: 210 900 5 800 · sgt.gr

sgt.gr/DaNCe

Διεύθυνση Επικοινωνίας & Marketing Tμήμα εκδόσεων

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: ΧΟΡΗΓΟΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ:

ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ:

ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ: ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ:

Χορογραφία & ερμηνεία:Faustin Linyekula Μουσική: Flamme Kapaya,μουσικοί κρουστών από το Obilo

Παγκόσμια πρεμιέρα: Centre national de la danse (Παρίσι), 7 Απριλίου 2011

Παραγωγή: Studios Kabako, Virginie DuprayΣυμπαραγωγή: Centre national de la danse Με την υποστήριξη: DRAC Ile-de-France

Παράλληλες δράσεις

Συζήτηση του Faustin Linyekula με το κοινό μετά την παράσταση Συντονισμός: Χριστιάνα Γαλανοπούλου, ιστορικός τέχνης, καλλιτεχνικήδιευθύντρια του MIRfestivalΠαρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Workshop του Faustin LinyekulaΠαρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Μετάφραση κειμένων: Βασίλης ΚιμούληςΕπιμέλεια κειμένων: Βασίλης ΔουβίτσαςΕπιλογή κειμένων: Κάτια Αρφαρά

copyright: Agathe Poupeney

Page 5: FAUSTIN LINYEKULA | LE CARGO

FaustinLinyekuLaLe Cargo

6-10 Φεβρουαρίου 2013 ΜΙΚΡΗ ΣΚΗΝΗ | 21:00

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: 18 € | ΜΕΙΩΜ. 10 €

LE CARGO… «Καλησπέρα σας, κυρίες και κύριοι, ονομάζομαι Καμπακό, είμαι ο Καμπακό, ο ίδιος ο Καμπακό, ο Καμπακό και πάλι, πάντα ο Καμπακό, και είμαι ένας αφηγητής ιστοριών.* Απόψε το βράδυ όμως δεν βρίσκομαι εδώ για να διηγηθώ ιστορίες, θέλω μονάχα να χορέψω. Έχουν περάσει ήδη δέκα χρόνια που περιφέρω τις ιστορίες μου στους δρόμους της χορογραφίας, αλλά σήμερα αναρωτιέμαι: Χόρευα πραγμα-τικά όλα αυτά τα χρόνια; Ή μήπως μονάχα διηγιόμουν, ή έστω προσπα-θούσα να διηγηθώ ιστορίες; Μπορεί να ακούγεται ρομαντική αυτή η ιδέα για ένα χορό πέρα από τη γεωγραφία, πέρα από την πολιτική, πέρα από την Ιστορία, πέρα από τη σχέση μας με τους νεκρούς, που δεν παύουμε ποτέ να διαπραγματευόμαστε… Χόρευα όμως πραγματικά; Κι αν δεν χόρευα πραγμα-τικά, αν εδώ και δέκα χρόνια απλώς διηγιόμουν, ή προσπαθούσα να διηγηθώ ιστορίες, άλλαξε άραγε τίποτα, και αν ναι, για ποιον; […] Και τι αλλάζει που κουβαλώ μαζί μου στα πέρατα της οικουμένης τις δυστυχίες και τις χαρές του λαού του Κονγκό, τις ίδιες πάντα ιστορίες για νέγρους που υποφέρουν, για νέγρους που τους βγαίνει η ψυχή –τι αλλάζει; Και τι θα αλλάξει αν σας πω ότι βρισκόμαστε ξανά στο κατώφλι ενός νέου πολέμου – κρίση, πόλεμος, κρίση… Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος, ότι για μένα, τον αφηγητή των ιστοριών, κάτι αλ-

λάζει, γιατί κάθε φορά που διηγούμαι μια ιστορία, πληρώνομαι, και μ’ αυτά τα χρήματα μπορώ να στέλνω τα αδέρ-φια μου στο σχολείο, μπορώ να φρο-ντίζω τη γιαγιά μου την Ατοσά, που είναι όλο και πιο αδύναμη και ζει κι εκείνη στο Κισανγκάνι… […] Γύρεψα βοήθεια στα βιβλία, στην ποίηση, στα λόγια αντρών και γυναικών που είχα πάντοτε για φωτεινό παράδειγμα, πήρα απαντήσεις, αλλά δεν βρήκα απάντηση… Γύρεψα βοήθεια από φίλους χορευτές και χορογράφους, που η δουλειά τους πάντοτε με έθρεφε, πήρα απαντήσεις, αλλά δεν βρήκα τη δική μου απάντηση. Στράφηκα λοιπόν στον ίδιο μου τον εαυτό, στη μνήμη μου, στις πρώτες αναμνήσεις μου από το Ομπιλό. […]»* Η φράση αυτή περιέχεται στο θεατρικό έργο Mhoi cheul (1979) μιας εμβληματικής μορφής της αφρικανικής κουλτούρας, του ποιητή, διανοουμένου και υπέρμαχου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Bernard Binlin Dadié από την Ακτή Ελεφαντοστού (γενν. 1916). Συγχρόνως, Καμπακό λεγόταν και ένας φίλος του Λινυεκου-λά, ο οποίος πέθανε από πανούκλα.

Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ…«Το σόλο ως φόρμα δεν με έλκυε και τόσο, παρότι έκανα ορισμένες απόπει-ρες –τις οποίες σύντομα εγκατέλειψα–, όπως στις περιπτώσεις του Radio Okapi, όπου κάθε βράδυ προσκαλούσα καλλιτέχνες να με συνοδεύσουν, ή του Cargo που παρουσίασα τα τελευταία χρόνια σε διάφορα θέατρα και καλλι-τεχνικά εργαστήρια, κι αυτό γιατί η δουλειά μου πάνω απ’ όλα είναι ένας χώρος όπου μοιράζομαι πράγματα, ίσως

για να διώξω λίγο τη μοναξιά μου… Σήμερα όμως αισθάνομαι την ανάγκη να ξαναγυρίσω στον εαυτό μου. Να ανατρέξω στις πρώτες αναμνήσεις μου, να επιστρέψω στο Ομπιλό, αυτό το μικρό χωριουδάκι που απέχει ογδόντα χιλιόμετρα από το Κισανγκάνι, και όπου πήγαινα με το τραίνο μαζί με την αδερφή μου για να συναντήσουμε τον πατέρα μας. Τι έχει απομείνει από το πατρικό μου σπίτι; Ύστερα από τόσους και τόσους πολέμους, άραγε χορεύουν ακόμα οι άνθρωποι όταν πέφτει η νύχτα εκείνους τους χορούς που μου απαγόρευαν να δω όταν ήμουν παιδί;»

FAUSTIN LINYEKULAΟ χορευτής, χορογράφος και σκηνο-θέτης Φωσταίν Λινυεκουλά ζει και εργάζεται στην πόλη Κισανγκάνι της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (πρώην Ζαΐρ). Σπούδασε φιλολογία και θέατρο στο Κισανγκάνι και το 1993 εγκαταστάθηκε στο Ναϊρόμπι, όπου το 1997 ίδρυσε, μαζί με τον Opiyo Okash και την Afrah Tenambergen, την πρώτη ομάδα σύγχρο-νου χορού στην Κένυα, την Gàara. Επιστρέφοντας στο Κονγκό, εγκαταστά-θηκε στην Κινσάσα και τον Ιούνιο του 2001 εγκαινίασε τα Studios Kabako, ένα χώρο αφιερωμένο στο χορό και το θέατρο, τις καλλιτεχνικές ανταλλα-γές, την έρευνα και τη δημιουργία. Ο Λινυεκουλά με την ομάδα του δημι-ούργησε έκτοτε δέκα έργα, τα οποία

ταξίδεψαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχει συνεργαστεί με το Φεστιβάλ της Αβινιόν, την Κομεντί Φρανσαίζ (Βερενί-κη, 2009) και το Μπαλέτο της Λωραίνης (Η δημιουργία του κόσμου 1023-2012, 2012), ενώ συμμετείχε στο χορευτικό ντουέτο Χωρίς τίτλο (2009), που εμπνεύ-στηκε για λογαριασμό του ο επί χρόνια συνεργάτης της Πίνα Μπάους, Raimund Hoghe, μια εμπειρία-σταθμός στην καλλι-τεχνική του πορεία, όπως λέει ο ίδιος. Παραδίδει τακτικά μαθήματα χορού στην Αφρική, στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη (P.A.R.T.S./Βρυξέλλες, CNDC/Ανζέ, ImPulsTanz/Βιέννη, Laban Centre/Λονδίνο, κ.ά.). Το 2007 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο του ολλανδικού Ιδρύματος για τον Πολιτισμό και την Ανάπτυξη Prince Claus, ενώ είναι μόνιμος συνεργάτης του θεάτρου KVS στις Βρυξέλλες και ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας των Τεχνών του Κόσμου στην Κολονία. Από το 2006 ζει και εργάζεται στο Κισανγκάνι, παρουσιάζοντας τρεις με τέσσερις νέες παραστάσεις το χρόνο, ενώ μέσα από τα Studios Kabako αναδεικνύει νέους Κονγκολέζους καλλιτέχνες, όχι μόνο στο χορό και το θέατρο, αλλά και στους χώρους του βίντεο και της μουσι-κής, καθώς εγκαινίασε το πρώτο στούντιο επαγγελματικής ηχογράφησης στο ανατολι-κό Κονγκό. Επίσης, τον Αύγουστο του 2010 έβαλε τα θεμέλια ενός Εργαστηρίου-Κέντρου διαμονής καλλιτεχνών, που αναμένεται να ανοίξει τις πόρτες του το 2014.

ΣΥΓΓΡΟΥ 107Εισιτήρια: 210 900 5 800 · sgt.gr

sgt.gr/DaNCe

Διεύθυνση Επικοινωνίας & Marketing Tμήμα εκδόσεων

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: ΧΟΡΗΓΟΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ:

ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ:

ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ: ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ:

Χορογραφία & ερμηνεία:Faustin Linyekula Μουσική: Flamme Kapaya,μουσικοί κρουστών από το Obilo

Παγκόσμια πρεμιέρα: Centre national de la danse (Παρίσι), 7 Απριλίου 2011

Παραγωγή: Studios Kabako, Virginie DuprayΣυμπαραγωγή: Centre national de la danse Με την υποστήριξη: DRAC Ile-de-France

Παράλληλες δράσεις

Συζήτηση του Faustin Linyekula με το κοινό μετά την παράσταση Συντονισμός: Χριστιάνα Γαλανοπούλου, ιστορικός τέχνης, καλλιτεχνικήδιευθύντρια του MIRfestivalΠαρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Workshop του Faustin LinyekulaΠαρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Μετάφραση κειμένων: Βασίλης ΚιμούληςΕπιμέλεια κειμένων: Βασίλης ΔουβίτσαςΕπιλογή κειμένων: Κάτια Αρφαρά

copyright: Agathe Poupeney

Page 6: FAUSTIN LINYEKULA | LE CARGO

ΧΟΡΟΣ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

FaustinLinyekuLaLe Cargo

Εισιτήρια210 900 5 800

sGt.GR