etsi

του Πέτρου Κουπέγκου

...ένα ποίημα για την Λυδία

2

ΕΤΣΙ

του Πέτρου Κουπέγκου 3

ΕΤΣΙ

ένα ποίημα για τη Λυδία

Εκδόσεις ΠΟΛΙΣ*


4

© Petros Koupegkos 2003-2013Le Code de la propriété intellectuelle interdit les copies ou reproductions destinées à une utilisation

collective. Toute représentation ou reproduction intégrale ou partielle faite par quelque procédé que se soit, sans le consentement de l'auteur ou de ses ayant cause, est illicite et constitue une contrefaçon,

aux termes des articles L.335-2 et suivants du Code de la propriété intellectuelle.


Φως, όταν σου χρειαστεί

Αυτό το ποίημα, που γράφτηκε την περίοδο που συνέβαιναν μερικά από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μου, εκφράζει τις περισσότερες από τις βασικές-αυτονόητες σκέψεις μου για την ζωή.

Μια αφετηρία ζωής για την κόρη μου, σαν φως που έλαμψε στο στερέωμα. Τυχαία την ίδια περίοδο, το τέλος του πατέρα μου, σαν φως που απομακρύνθηκε και μας φωτίζει από μακριά.Ένα πλήθος δυνατών αναμνήσεων αγάπης από την μητέρα μου, που έγινε αστέρι και σκόρπισε παντού διαμάντια να λάμπουν πριν φύγει και αυτή.

Όλα αυτά, και κάποια άλλα καθημερινά, ήταν γεγονότα που συνδέονταν με τα ίχνη του χρόνου, που δεν κατέχω ούτε εγώ, ούτε άλλος κανείς, που με γέμισαν με την ανάγκη να αφήσω μέσα από αυτά τα λόγια, σημάδια που ελπίζω στο μέλλον το φως της Λυδίας να αποκαλύψει περισσότερο, ενώ στο βαθμό που θα την προστατεύουν και τα χρειάζεται, να τα ακολουθεί.

Έγραφα, απλά, σαν να θέλω να μιλήσω με κατανοητό τρόπο σε ένα μωρό, μερικές φορές σαν να της διαβάζω παραμύθια, για να αποκοιμηθεί και σε άλλες στιγμές σαν να απευθύνομαι σε ένα "είναι" ώριμο, όσο ήδη θέλουμε να είμαστε οι ενήλικες, εμείς, ελπίζοντας ότι όταν θα είναι σε θέση να κατανοήσει, να μπορεί να ξέρει, τουλάχιστον από τον πατέρα της, τι πρέπει να φοβάται και τι δεν χρειάζεται ποτέ να φοβηθεί.

Αφού όπως σχεδόν όλοι οι γονείς βρέθηκα τόσο κοντά σε αυτή την έκρηξη της δημιουργίας με τη γέννηση της και τις εμπειρίες από τη ζωή της δικής μου διαδρομής, θέλησα να μιλήσω όχι μόνο για να αποφύγω το να είναι κάποτε αργά, αλλά και να το κάνω όσο είναι αρκετά κι ίσως αποτελεσματικά νωρίς. Για μένα, για την κόρη μου, για τους άλλους γονείς και τα δικά τους παιδιά...

Αν αυτοί οι στοίχοι βρουν την θέση τους στις αναμνήσεις, στα βιώματα, στην πορεία της Λυδίας καθώς θα γίνεται από κύτταρο παιδί, από παιδί γυναίκα και σαν γυναίκα μητέρα, τότε η αγωνία μου αυτή θα έχει μάλλον ικανοποιηθεί.

Έτσι, πιστεύω ότι η κόρη μου θα είναι η ίδια πιο κοντά στα νοήματα που κάνουν όμορφη τη ζωή και θα κάνει και άλλους, περισσότερο ευτυχείς.

Έτσι,όσο διαθέτω φωςγια την Λυδία


6

.....

του Πέτρου Κουπέγκου

Άνοιξες τα μάτιαγια το ανθρώπινο φως

και έσβησες το μίγμα από αισθήσεις μακρινές,απίστευτες, ονειρικές,

λάμψεις που δεν μπορείς πια να στέλνειςμε αισθήσεις που έχουν γραμμές και χρώματα

με ...σκιέςπου θα μπορείς να αγγίζεις...

και να σ' ακολουθούν

Στο εξής,στα νέα σου όνειρα,

θα αναζητάς για πάντα την απίστευτη εμπειρίααυτού του πρώτου ταξιδιού

στην κόψη του φωτόςστην χαραμάδα σκοταδιού...

και αναζητώντας το...Ο χρόνος θα σε πηγαίνει

σε πιο μακρινάπιο παράξενα

μα όλα ...γήινα μέρη!μέχρι

κάποιο να σε μαγέψειαρκετά

για να νικήσεις την επιθυμίαγια επιστροφή

και να κάνεις τη νοσταλγία αυτήένα με την ανάγκη

να ανακαλύψεις, να εμβαθύνειςνα ακολουθήσεις ίχνη

να αφήσεις ίχνηνα ζήσεις

Τον Νέο κόσμοΝα γίνεις γόνιμη Γη

να αφήσεις τους μύθους,να βγεις από τη λήθη

να γίνεις ιστορίανα γράψεις ιστορία

να ζωγραφίσουν τα ίχνη σου νότεςμουσικές ζωήςΜια μελωδία,

που θα την τραγουδούν σαν ...παραμύθι


8

Έτσι, γλυκιά μου,καθώς θα ξετυλίγεις το μέλλον σουκαι πριν σε μπερδέψουν τα ζύγια

και οι "ανθρώπινες" (κοινωνικές) μετρήσεις

Θα ακολουθήσεις με το βλέμμα σου,με την αύρα που σκορπάς,

με την θερμότητα που αναδύεις,με την προκλητικά μελωδική μουσική σου,

Μια μέλισσα και ένα χελιδόνιΜια μέδουσα και ένα δελφίνιΜια γάτα και ένα μυρμήγκι

Ίση προς ίσουςσε ένα ξέφωτο του κόσμου

όπου οι στροφές και τα παιχνίδιαείναι ευθείες γραμμές

είναι γέφυρες επικοινωνίαςστις διαδρομές των ...κύκλων

που τυλίγουν στόχους και αισθήματασε όρια απτά

Κομμάτι από τα κομμάτιαΠου σε μια άλλη διάσταση

Ισορροπείς τον κόσμοπου περιστρέφεται...

Νόημα σε λέξειςπου γράφονται ξανάδιαβάζονται αλλιώς

Μεσσίας μηνυμάτωνχωρίς θορυβώδη μνήμη

Όπου η άγνοια σουγια κάθε τι κακό

θα κάνει την ανοησίαπου με εκρήξεις, ή θεωρίες ελέγχει ζωές...

να μοιάζει αιωρούμενο φτερόακίνητο, στο κενό

σκουπίδι ενοχλητικό, σκόνηπου υπογραμμίζει τη σημασία μιας υποδιαστολής

σε κάποιο υποσύνολοσε κάποιο ...μηδενικό


Αναζητώντας δρόμουςΘα γίνεις εσύ

το λεξικό, ο Ερμής, το αλφάβητο

Θα βρεις το τόξο, θα γίνεις το βέλοςστις άδολες μάχες

όπου η απορία δίνει την απάντησησε απατηλές ...ερωτήσεις

κι οι απαντήσειςπαίζουν χαριτωμένο ανώφελο κρυφτόμε τις συνθήκες, τις μνήμες, τις αιτίες

και τα όρια του χρόνου

Του χρόνουπου παίρνει σχήματα

που θέλεις να ονομάσειςπου δείχνεις κάθε τόσο,

τόσο χαριτωμένα,με το δάχτυλο σουΠου αγκαλιάζεις

τόσο ζεστάστο διψασμένο, χωρίς βουλιμία βλέμμα σου

που περιγράφειςτόσο απλά

με μονοσύλλαβους φθόγγους,κραυγούλες πουλιών στην αρχή,να ισορροπούν στη γλώσσα σου

κι αργότεραμε λόγια που ηχούν σαν μουσική

που είναι μουσικήόταν ξαφνικά ...θα απευθυνθείς

στον εαυτό σου, στα ...φύλλα, σε σκιέςστους ήρωες σου, στους φίλους σου

σε μας


10

Έτσι,Με την αφή, την γεύση, την ποίηση, τον ρυθμό...

Θα μάθεις να μετράςστα μέτρα των διαστάσεων

αυτού του κόσμου

Θα μάθειςπως ενώ η ιστορία γράφεται

με κύματα που σχηματίζει το κορμί μας,στον αέρα που δονείται,

κάποιοι έχουν ίσως την υπομονήή την ψευδή ανάγκη

τα κύματα αυτά να προσπαθούννα φυλακίσουν ή να ακολουθούν...

Θα μάθεις ότι το μέλλον χτίζεταιμε ίχνη στο χιόνι

που ανώφελα συναγωνίζονται να σβήσουνη βροχή, ο ήλιος ή μια νέα χιονοθύελλα

Ότι το μέλλον φωτίζεταιαπό ίχνη στην άμμο

που άφησαν ερωτευμένα περιστέριααπ' τα περάσματα άγριων ζώωνσε απροσπέλαστα ως χθες δάση

Ότι το μέλλον «γκρεμίζεται»απ τις ερπύστριες οχημάτων πολέμουκαι τις εξατμίσεις οχημάτων ...ειρήνης

Ότι το μέλλον καθρεφτίζεταιαπό γραφές σε βιβλία

και συγγραφές σε παπύρουςζωγραφιές σε σπηλιές

κι ανθρώπινα ίχνη στην Σελήνη

Θα μάθεις ότι μέλλον βρίσκεταικαι εκεί όπου το αναζητάςκαι όπου αυτό σε ...βρίσκει


Γιατί η προφανής ουσία, το γέλιο της φύσης,η επιμελημένη παρασπονδία...

το τυχαίο, το επιτελικό, η εντροπία, το χαοτικό....είναι άλλοτε α-μεγέθη

και άλλοτε σοβαρά ζητήματασε διαφορετικά πλαίσια αξιών

που θα κληθείςνα ορίσεις ή να επιλέξεις...

να αντέξεις, να πάρεις ή να αφήσεις

Κάπως έτσι, μωρό μου,αμέτρητες ίσως φορές,θα μάθεις να μαθαίνεις

Θα βρεθείςνα αντανακλάς έκπληκτη,στα ορθάνοιχτα σου μάτια

την ευθεία ακτίνα από το φωςπου ..κυκλώνει τον κόσμο

να αστράφτειςσε μια αύρα από έγχρωμες σκιές

ήχους ανέμελουςκαι ζωογόνες μωροευωδίες!

να γλιστράςστις στροφές μιας αστραπής

για να ανάψειςστην πιο ψηλή, την πιο κατάλληλη κορφή

σπίθες μιας φωτιάς ονειρικής

Θα βρεθείς σε σταυροδρόμιαΝα συνομιλείς με άγνωστους

σε γλώσσα που νόμιζες ...άγνωστηγραμμένης σε βίβλους

ζωγραφισμένης σε θόλουςσε ύμνους, σε άμμους, σε παραλίες

Γλώσσα με μυστικά που θα αποκρυπτογραφήσειςΡυθμούς, χορούς που θα ντυθείς, θα μοιραστείς

φιγούρες που θα βρειςστις σκιές που σπρώχνουν τα κύματα

που αψηφάς, που οδηγείς

Εσύ, κι αυτό που είσαι...κάτι από το όμορφο

και πιο σπουδαίο μέρος του κόσμου...Γιατί σ' αυτό το σημείο της διαδρομήςΕίσαι το τρυφερότερο μέρος του Είναι


12

Είσαι και Συ του Είναι η ουσίαΤο φως, και μέρος απ' το Φως

που ο απόηχος του σε έφερε εδώκαι θα φωτίζει τον κόσμο

από τη αρχή ως το τέλος του τόπου και του χρόνου

Αυτή την αίσθηση,Γλυκιά μου,

Αυτή την εμπειρία και την αρχή της γνώσηςεύχομαι να μάθεις να την σέβεσαι

και να την αναγνωρίζειςκι έτσι, στον δρόμο σου

Αυτό το πολύτιμο, ακριβό νερό,Αυτό το κοκτέιλ από αλήθειες

θα γίνει μαγικό ραβδίπου μεταμορφώνει αγκάθια σε τρυφερά λιβάδια

ξερά χόρτα σε δροσερές τουλίπεςβατράχους σε πρίγκιπες...

Θα γίνει γνώση

Γνώσηπου ανοίγει εφτασφράγιστα μυστικά

κι αλλοτινούς γόρδιους δεσμούς,χωρίς ατσάλινα σπαθιά

Γνώσηπου ξεχωρίζει στις άκρες των ποταμιών,

στα σκοτεινά βάθη της απέραντης θάλασσας,το νερό της πιο καθαρής πηγής

και τις διαδρομές τουμε τα σημάδια του, τις εμπειρίες

τις υποχωρήσεις του ή τις τομές του

Γνώσηπου ξεσκεπάζει τα πέπλα,που ακολουθούν τις σκιές,

που θέτει «όρια» στη νύχτα,που αμφισβητεί το θράσος της ομίχληςκι ελευθερώνει την γύρη απ' το σκοτάδι

για να γονιμοποιήσει λάμψειςκαι να ανθίζει φως

Γνώσηπου αφαιρεί τα σημάδια του χρόνου

Από τα γλυκά πρόσωπαΑυτών που ξεκίνησαν νωρίτερα το όμορφο ταξίδι

κι ενώ έφυγαν να μας συντροφεύουνΣαν οδηγοί, Σαν φύλακες


Αφού έγιναν «παιδιά» μας αυτοίκαι εμείς θεοί δικοί τους

φυτρώσαμε στα χέρια τουςποτιστήκαμε με στάλες απ' το δέρμα τους

σταγόνες απ' τα μάτια τουςμε τον καιρό μαθαίνονταςπως γίναμε κοίτη ποταμού

και Γη γι αυτούςαπλώνοντας πιο μακριά

το δέλτα όπου σβήνουν οι πηγές τουςσε τόπο πλούσιο,

όπου συνεχίζουν να καλλιεργούν το είναι τουςσε ιλύ γόνιμη,

ως θερμοκήπιο, ως μήτραΌπου τιμούνται τα λόγια τους

και πληθαίνουν οι βλαστοί τους

Γνώσηπου φέρνει το χθες στο σήμεραγια να το αντικρίσει, να το κρίνει

και να συγκριθείγια να κάνει το βήμα

να συμφιλιωθεί...να διαβεί τις γραμμέςνα διηγηθεί εμπειρίες

να ερμηνεύσει χρησμούςνα σμιλέψει τους μύθους

να εμπλουτιστείνα ωριμάσει

Να τολμήσει να ξαναγεννηθεί

Γνώσηπου θα ανοίγει δρόμους

για τις μικρές χρήσιμες αλήθειεςγια τις μεγάλες κατευθυντήριες προσδοκίες


14

Γιατί από τα παραμύθια,θα το νοιώσεις καλά,

τα πιο αληθινά είναι αυτάπου θα διαλέξεις για να πραγματοποιήσεις

τα βατραχάκια που θα φιλήσειςκαι με τα μαγικά σου μάτιαθα δώσεις στο μέλλον τους

την πιο όμορφη ευκαιρία να ...Είναι

Γιατί από τα παραμύθιατα πιο ψεύτικα κι αστεία

είναι όσα δίνουν μαγικές ιδιότητεςστα μαύρα άκακα ...κοράκια...

όσα νοθεύουν με ομίχλη τη μαγείαόσα δίνουν σε λίγους

δυνάμεις αόριστεςπου δεν μπορεί να χει κανένας

αν δεν τις φανταστούναν δεν του τις προσφέρουν...

Γιατί για τα παραμύθια,εσύ θα φτιάξεις ήρωες

που θα συνοδεύουν τη διασκέδασηκαι θα τρέφουν τη γνώσηκαι θα χουν τη δύναμη

να βιώνουν και να αποσυνθέτουναπρόβλεπτους, άδικους ή και άσκοπους εφιάλτες...

Έτσι πορευόμενη,θελημένα κι αναπόφευκτα

θα γνωρίσεις, θα γευτείς κι ίσως προκαλέσειςεπαναστάσεις

πράξεις και σκέψεις που θα μετρήσειςόταν όλα θα χουν τελειώσει

Πράξεις για τις οποίες θα σε ρωτούνκαι θα αναγκαστείς μόνη σου να κρίνεις

και επειδή τότε θα χεις νοιώσειπόσο είχες εμπλακείς με τη φωτιά της Δύναμης

σου Εύχομαι σ' αυτές τις κρίσιμες ώρεςπου καθορίζουν το πεπερασμένος μας μέλλονΝα χεις όσο χρειαστεί από το Φως Μαζί σου

Αυτό που εγώ και η Μητέρα σουκληρονομήσαμε

και έχουμε ήδη στείλει να σε περιμένειστις πιο απίθανες στροφές...


Έτσι, μικρή μου,στην κυκλική πορεία της ζωής σου,

γνώριζε πως η ελευθερία σουείναι το δώρο που σου επιτρέπει

να χορεύουν στα χέρια σουνα στολίζουν σαν κισσοί την καρδιά σου

οι γραμμές, που άλλοι ανώφελα κάνουν κάγκελακαι φυλακίζουν την ύπαρξη τους στην άγνοια ή στο ψέμα

έχοντας ατυχήσει να γνωρίσουντην απελευθέρωση που σου χαρίζει

η ανεπιτήδευτη αλήθειαη αυθόρμητη Ειλικρίνεια

κι η επίγνωση της διάρκειαςκαι της ποιότητας της γνώσης

Να ξέρεις μόνοπως κανείς δεν κινδυνεύει

απ' τα μικρά ψέματαπου ίσως και να προστατεύουν υψηλές αλήθειες

μα από εκείνα τα ψέματαπου τις περιγελούνπου τις περιπλέκουνπου τις σκοτεινιάζουν

Γιατί το Μέτροκαι όχι ο σκοπός

είναι και στις αλήθειες,και σ' όσα μπορείς να μάθεις...

όπως σε όλαο οδηγός,

ο σύμβουλος,το μέσο και ο κατάλληλος τρόπος

για την διαδρομή...


16

Τα ταξίδια σουΜωρό μου

να είναι γεμάτα αρώματακι ανάσες βαθιές από ανέμους της ανατολής

Ανάσες που συνεχίζουν να φυσούν τόσο τη γηώστε να ...γυρίζει

Ανάσες που στροβιλίζονται,συναντώνται, ιδρώνουν...

Ακόμα και όταν δεν θα σε πείραζεΌλα να σταματούσαν ...εκείΝα είναι ταξίδια Αληθινά!

γεμάτα χάδια από τις σπίθες του ήλιουπου σκορπίζει αστέρια τα ηλιοβασιλέματα...

και τις δροσοσταλίδεςπου συμπυκνώνονται στην πάχνη, ξημερώματα

Αφήνοντας γυμνά ίχνη στη ζεστή άμμονα περάσεις νύχτες ήρεμες, γεμάτες αστραπές

και μέρες ηλιόλουστες, ζεστές,σε χιονισμένες πλαγιέςΣε πορφυρά σεντόνια

κι υφάσματα πλεγμένα στο χέρι,αλλοτινά,

απαλά να τυλιχτείςστο καθαρό τους χνούδι να ξαποστάσειςΣτα βλέφαρα σου να κάνουν κύκλους

να ρίξουν σκιέςπολλά και αλλιώτικα φεγγάρια

στον τρυφερό σου λαιμόνα «σκάσουν»

μπουκέτα από αρώματα«Γεύσεις» από κόσμους

που σε περιμένουνσαν άστρο

Τις κοίτες ποταμώνσε ινδιάνικες πιρόγες να εξερευνήσεις

να ξεδιψάσεις με την υγρασία που μαζεύουνπου αποταμιεύουν στο μίσχο τους, για σένα

φύλλα, ρίζες, άγνωστα δέντραΣτις φυλλωσιές μυροβόλων θάμνων να κρυφτείς

και σιωπηλή να παρακολουθήσειςερωτικές συνομιλίες πουλιών

και ιεροτελεστίες άγριων ζώωνπου θα σε δεχτούν

σαν βασίλισσασαν αρχηγό

που θα τους φερθείςσαν μεσσίαςσαν Θεός

γιατί θα τους σεβαστείς


Τους ήχους που ανακαλύπτουν στη μουσικήάλλων ανθρώπων αυτιά,

να μοιραστείς, να τυλιχτείς

Να ακούσειςΤις πόρτες, τους δρόμους,τις ζωγραφιές που έχτισαν

που κλήθηκαν από τα χρώματα να συνθέσουν...αλλόχρωμοι, ωραίοι άνθρωποι

να διαβείς, να ντυθείς...

Σε όλους τους τόπους που θα κοιμηθείςσαν Σπίτι σου να τους δεις

και τις επιθυμίες σουχωρίς φόβο να μοιραστείς στην άκρη της γης

κρατώντας προσεκτικά,και αυτό είναι και παράκληση και ευχή,

την άκρη της κλωστής για να μη χαθείς...

Το τατουάζ, τις μνήμες,τις περγαμηνές, το καταπίστευμα του μέτρου

να εμπιστευθείςΤιμώντας το,

αφού στολίζει τις αστραπές στα μάτια σουκαι (τι ωραίο), το μπουκέτο απ' τα χρώματα(!)

που ντύνει την σκιά σου...και το κάτι σαν αύρα...σαν αστραφτερή σκόνη

που σκορπάς

Τον κίνδυνονα τον γνωρίσεις

να τον αντιμετωπίσεις,μην τον παραγνωρίσεις,

Κίνδυνος για σένα μωρό μου,για ένα άστρο,

είναι να ...σβήσεις!πρόσεξε το αγάπη μουζήσε τις επικίνδυνες

στα όρια σου στροφές

Κίνδυνος είναι...ο κίνδυνος, ανάμεσα σε άλλα άστραπια να μη χορεύεις, να μη λάμπεις

να χλομιάσεις...Και τέτοιο βήμα

Αυτό το αβέβαιο βήμαείναι ανώφελο, μην πω ηλίθιο

να το υποτιμήσειςνα το αποτολμήσεις


18

Στα ταξίδια σου, θα δειςο βυθός της θάλασσας και το τέλος του ουρανού

δεν είναι όρια κακούούτε το τέλος του καλού

είναι σημάδια που ρυθμίζουν κι οδηγούνρότες στον κύκλο της ζωήςείναι απίθανες διαδρομές

που κι αν δεν μπορέσεις να φτάσειςοπωσδήποτε θα ονειρευτείς

γιατί είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμήτις άκρες αυτές

εγώ, εσύ, κάποιος θα επισκεφθεί

Οι ανακαλύψεις υπάρχουν για όσους από κείνουςκαι όσους από μας...

ΤολμήσουνΝα κλείσουν τα μάτια, να ανοίξουν τα μάτια

στις άκρες της γηςστο φιλί της καρδιάςΣτο φιλί της ζωής

Στα ταξίδια σου μωρό μουνα ανακαλύψεις

τους κόσμους που αναπολούσε,χωρίς να χει γνωρίσει ο πατέρας μου,

να αγναντέψειςόσα ονειρεύτηκαν, και δεν είδαν,

οι παπαρούνες που έσπειρανσε αμέτρητους αγρούς

τα μάτια της μητέρας μου

Κι αν ταξιδεύοντας για κει,τον τόπο που όλοι επιθυμήσαμε δεν βρεις...

να γίνεις το τόξονα φέρεις το βέλος

στο στόχο του από μακριάνα ανοίξεις δρόμουςνα φτιάξεις χάρτες

να χαράξεις μονοπάτιανα βρεις τη χαρά να αναθέσεις σε άλλον, σε άλλους

να φέρουν σε πέρας την αποστολήπου δεν θα προλάβω εγώ..., εσύ..., εμείς...,

Καθώς θα μεγαλώνειςΟ κόσμος γύρω σου

κι αυτός θα περισσεύειθα σε προσπερνά...

θα σε κυκλώνει με εκπλήξειςμε ιδέες, με μηχανές

με καταστροφές, με ανακαλύψεις


Κι έτσι πόλεις που δεν υπήρχανκαι ασφαλτοστρωμένους δρόμους

σε πρώην απάτητα δάση ...θα συναντήσειςτο νερό πηγών που στέρεψαν θα στερηθείςκι ίσως καρπούς άλλων Ινδιών να γευτείς

Ωστόσο, συγγνώμη γι αυτό,τον καθαρό αέρα κάποιων δασών

ίσως την αύρα μιας ξεραμένης λίμνηςτην απεραντοσύνη μιας γαλάζιας θάλασσαςτην κρυφή ζωή κάποιας αρχαίας σπηλιάς

να μη μπορέσεις στα παιδιά σου να διηγηθείςγιατί εμείς φανήκαμε λίγοι

και μάλλον επιεικείςμε τους βάνδαλους, τους βάρβαρους,

με τους εαυτούς μας


20

Με τους καταστροφείςΕσύ,

Της Γης να γίνεις πρέσβηςπιο ειλικρινής και επιτυχής

λευκά σύννεφα, εύχομαι να ξεπλένουν πάντατα όμορφα μαλλιά σουτην καθαρή αυλή σου

γεμίζοντας με αναμνήσειςπου θα μπορείς να διηγηθείς

που δεν θα στερηθούν τα όνειρα σουευχές, τιμές που θα ντυθούν,

που θα αποδώσουν στα παιδιά σουΣτη βυθισμένη Βενετία

την αλμυρή Κασπίαστους λειωμένους πάγους της ανταρκτικήςστο στεγνό σαρκίο του τελευταίου τίγρητον σκελετό Της τελευταίας φάλαινας

στον απόηχο των κραυγών των δελφινιώνστα απολιθωμένα ίχνη της καφέ αρκούδαςπου ίσως εξακολουθήσεις να ακολουθείς

να αφήσεις, για μένα και τους προγόνους μουαν το θυμηθείς, σκόνη από τη στάχτη μας

η έστω αιωρούμενη μια σκέψη μαςΣπονδή τιμής

στην ευθύνη που μοιραζόμαστεγια μια πλευρά, μια ανοησία, μια κακή διάστασημια από πολλές... εφιαλτική εκδοχή απρονοησίας

κακής εκτίμησης, δειλίας ή υπεκφυγής

Γίνε πρέσβειρα σωτηρίας,Αλλαγής,

Για όσα δεν προλάβουμε ή δεν καταλάβαμε εμείς,Εσύ !


Στα ταξίδια σουΚαρδιά μου

Εκτός από χρώματακαι εκτός από μουσική

θα βρεις, θα μάθεις, θα τρανταχτείςκι από θόρυβο

και από απελπιστική σιωπή...κάτι από ασθένεια, κάτι από πόλεμο

κάτι από ντροπή...

Ο πόλεμος, μωρό μουείναι η ύβρις

είναι η αηδία χωρίς όριατο έγκλημα που ξεπερνά το πιο χυδαίο ατομικό

εκ προμελέτης έγκλημαείναι το τέλος της ελπίδας

το σκοτάδι που φοβάμαι όσο τίποτα άλλοκαι θα έκανα, και σε παρακαλώ να κάνεις,

τα πάντα για να το αποτρέψωΕίναι η ασέβεια σε ότι θα μπορούσε να είναι ιερότο μίασμα και η πιο αποτρόπαια συλλογική πράξη

της ανοησίας της Δύναμηςτης σχιζοφρένειας, της καταστροφής...

συντρίβει τη λογική, βιάζει την αθωότητααναστέλλει αξίες, παραπλανά αισθήματατρομάζει τον Φόβο, σπέρνοντας ψέμααπλώνοντας ομίχλη για παραλλαγή

και τεχνητό πυκνό διαβολικό σκοτάδιΓια να κρυφτεί, κάνει θόρυβο

πνίγει την ησυχία μέσα σε κρότουςανάβει φωτιές, καίει σοδιές

καίει σε καταπράσινα δάση..., σε παραπήγματα,σε φτωχογειτονιές, σε κάρα... Μωρά!

Μωρά...δεν τολμώ να το πιστέψω, να το πω,Μωρά σαν και σένα Μωρό μου...

Μη τον συναντήσεις στο δρόμο σουΚι αν η αγάπη μας, δεν γίνει αρκετή

τις προετοιμασίες τους να σταματήσουνας γίνουν των πολεμοχαρών οι ψυχές,

μα όχι τα παιδιά τους(!)γενίτσαροι, στη φαντασία τους,

σε δικά τους πεδία μαχών,να τους ικανοποιήσουν

μακριά από μας, χωρίς Εσένα,χωρίς τον κόσμο μας

να τους συναντήσουν...


22

Τούτους τους «συνανθρώπους»μην τους φοβάσαι, ούτε όμως να τους αγνοείς

Είναι θρασύδειλοι, μα είναι και πονηροίτους οδηγεί η συμπάθεια στη βία

και κάποια ... ροπή παράλογη , κάποια εμμονήστη διαστροφή

Η βίαείναι το βάρος

που συνθλίβει την αθωότητατο πέπλο που σκοτεινιάζει

με τον πιο αλλόκοτο τρόπο τους ήλιους το ξημέρωματο παράλογο παραλήρημα, και βαρύγδουποι ήχοι

στην κάμαρη, στη δουλειά, στο σχολείοένα αδικαιολόγητο χάος

μια άχρηστη, μια αποτρεπτή ντροπήη απονενοημένη κλοπή του φωτός

ακόμη και από το σκοτάδιΤο σκοτάδι, που ακόμα κι όταν,στις νύχτες του κόσμου αυτού

δεν κρύβει τίποτεκάτω από το άπλετο φως των αστεριών

η βία και η υστερία τηςκάτι από την ηρεμία του διεκδικεί...

είναι αυτή που γεμίζει με αίμα,με κραυγές πληγωμένων τα όνειρα

η πόρτα στο φόβο που τα κάνει εφιάλτηείναι ο δράκος

που ενώ μοιάζει να καταστρέφεται από τη βίααπό τη βία αναπαράγεται

από τη βία, η βία τρέφεται

Η βία που την Αγάπη αποστρέφεταιαπ την αγάπη νικιέται

στην αγάπη λιώνει, σβήνει, κρύβεται,μαραζώνει, αποδομείται, χάνεται


Η Αγάπη μικρή μουείναι πρώτα από όλα,

μια ενέργεια που μας χαρίζει, που μας οπλίζει η φύσηένα λουλουδάκι στη βάση του φράχτη

που μας παρακολουθεί σιωπηλό,που ψιθυρίζει « νοιώσε» με,

μια πεταλούδα που κι όταν ζει μια μέραπερνά απαρατήρητη, μα ευτυχής

με τα ανάλαφρα φτερά τηςστις πλάτες ... του αέρα

που την φιλοξενείΜια γιγάντια φάλαινα

που δεν μπορεί στο βάρος της, να κρύψειτην τρυφεράδα που εκπέμπουν τα χάδια της,

για το μωρό τηςείναι λιγουλάκι, ακόμα κι αυτό που έχω κάνει ήδη

τόσες φορές στο πλάι σου,ακόμα και πριν τυπικά υπάρξεις...

...να μετρώ τις ανάσες σου όταν κοιμάσαιόπως το έκαναν οι γονείς μου κάποτε για μένα

κι ύστερα πάλι εγώ γι αυτούς...και αύριο για μένα εσύ

Όμως η Αγάπη,δεν έχει τούτη μόνο τη μορφή

γήινη φυσικά πιο πολύ κι όμως ...εξωτικήθα την αναζητάς πάντα

κι άλλο τόσο,μην αμφιβάλλεις,

θα σ' αναζητά κι αυτή!

Κι όταν γίνει ερωτικήη αγάπη είναι ένα απίστευτο ταγκό

άλλοτε άγριοκι άλλοτε αισθησιακόΆρωμα λουλουδιώνάρωμα αναπνοής

είναι το αντίτιμο της επιλογήςτου να Ζεις

Του να δίνεις ΖωήΈχει χίλια πρόσωπα...


24

Αγάπη είναικαι ...η απλόχερη καλημέρα

και ...η ησυχία την αυγή στις όχθες μίας λίμνηςΕίναι η ανταύγεια μιας αστραπής στα σύννεφαΤο χάδι από τις πρώτες σταγόνες της βροχής...Το φθινοπωρινό φύλο που αφήνει το δέντρο

Το αιωρούμενο φύλλοπου ένα αόρατο χέρι το κάνει να οδηγεί νότες

στις χορδές του ανέμουγια να σκορπίσει μουσικές απίστευτες, άπειρες

αιτίες ποικιλίαςσυντροφιές στο ταξίδι

Είναι τα μάτια και η εικόνα της ζωήςπου αφήνουν να την αισθανθείς...

Είναι το μοίρασμα της ΟυσίαςΗ όαση στον παράδεισο

Το διαμάντι που αστράφτει στο κέντρο του ήλιουπου μες την λάμψη του

ακόμη περισσότερο μπορεί να λάμπει...Η ανακούφιση στον πόνο

ακόμα και στην πιο δύσκολη ώραΤο μήνυμα της ευτυχίας

Η προσδοκία και η συνέχεια της...Η αγκαλιά της χλόης στο ξέφωτο του δάσουςΤο θρόισμα του αέρα στην καυτή αμμουδιά

Το σπιτάκι στις όχθες της λίμνηςτου νησιού της ευτυχίας

που θα αναζητάςκαι γρήγορα ή αργά θα βρίσκεις...Η Αγάπη είναι το τέλος της Αρχής

μίας κυκλικής πορείαςΜιας ευθείας γραμμής...

Που εξορισμούΜάταια την αναζητεί...

Και εξορισμούΟ κύκλος στον κύκλο

Μπορεί να βρει....

Είναι τμήμα των κύκλων της ΖωήςΠου δεν μπορεί να αποσπαστεί,

να ξεχωριστεί, να πιαστεί,Κι έτσι την σώζει

Είναι το φωτοστέφανοΤο πιο άϋλο, το πιο ανεξήγητοΤο πριν από τη δημιουργία μας

και το μετά από όλα ΕίναιΕίναι δηλαδή η αιτία

Που μας έφερε όλους εδώ


Αυτό το μίγμαΑπό αισθήματα, βαρύτητα, διαστάσεις

Η αγάπη, Η ουτοπία, Η ενέργεια-ύλη Και ο χρόνος

Κι αν κάποτεέξαφνα ένας κεραυνός χτυπήσει

την Αγάπη Σουνα ξέρεις μωρό μου

Πως η Αγάπη σου ΖειΓιατί, απλά, στην στέρησε για λίγο

ο καπριτσιόζος χρόνος!

Το «Τέλος» τηςτην αποκάλυψε οριστικά

την έκανε ακόμη πιο πραγματική....την φύλαξε ο χρόνος

Ο χρόνος που δεν μετράει μόνο τη ζωή μαςμα αυτός που τη διαπερνάει

και την ενώνειμε τις άλλες ζωές

και τις άλλες μορφές του είναι...

...Κι αν ο χρόνος που έχειςσου φανεί ατέλειωτος

Κι αν ο χρόνος που θα μείνεισου φαίνεται λίγος

θα ξέρεις πως για το πιο ωραίο ταξίδιΕίναι, ήταν και θα είναιπάντα αρκετά ...αρκετός

κι όσο χρειάζεται ...σύντομος

Γιατί, μια πινελιά του χρόνου,χρωματίζει

με περισσή αιωνιότητα τις στιγμέςΜια νότα χρόνου

σου δίνει όση χρειάζεται..ανεπανάληπτη απίστευτη εμπειρία

της απορίαςγια το μέγεθος του πιο μικρού

της έκπληξηςγια τις διαστάσεις της απέραντης πίστας

όπου χορεύουν φως και άστρα

Μια γεύση χρόνου,σου δίνει την ευκαιρία

να αισθανθείς μέρος αυτού που ξέρεις ότι είναι

Ασήμαντο άλλωστε είναι να μπορείς να πεις


26

πως ...αλλιώς, το είναι του χρόνουπιο αληθινά πως το γνωρίζεις

αν σε ένα χαρτί, μηχανικά κάπως,και τελικά έτσι απλά

το σκιάσεις, το περιγράψεις ή το τετραγωνίσεις

Γι αυτό μια απλή στάση «Ναι»,μια στάση με χαμόγελο,

στους ορίζοντες που σχεδιάζει ο χρόνος,θα τον κάνουν, με την άπειρη ελαστικότητα του

να είναι για όλους και για σέναχωρίς ...απώλειες, λιγότερο ανθρώπινος

και περισσότερο ανθρωπινός...

Σε ένα τέτοιο Είναιτη θέση τους στη ζωή σου

θα βρουν όλα τα πυροτεχνήματαόλα τα κεντήματα

και οι νοστιμιές των αλλαγών...

Έτσι,...τη θέση του στη ζωή σου

θα βρει ένα γλυκό παραμύθιπου θα σε παρασύρει...ένα παραμύθι αληθινό

που δεν μπορεί να εξηγηθεί αν δεν το ζειςπου ...χορεύει... στη δική του μουσική

που είναι κόκκινοπου είναι καυτερό

Που είναι ο έρωτας...


Ο έρωτας, καρδιά μου,είναι το γλυκό μυστικό

που έρχεται ή ώρα και ξέρουν όλοικι όμως κανείς, με ακρίβεια

δεν μπορεί στα λόγια να το χωρέσει

Είναι κοκτέιλ από πόνο και ευτυχία μαζίείναι μια ενέργεια ζεστή, διαπεραστική

είναι της θλίψης και της μεγάλης χαράς ...Ένα,συχνά το ίδιο, συστατικόείναι κομμάτι του Κύκλουάλλοτε στην κάθε μέρα

κι άλλοτε ...πολύ πιο πολύπου κάνει η ζωή

με αισθήσεις, ήχους, χρώματα,με μουσική, με γεύση έντονη,

με υλικά πάντα από μας, πάντα ...τα ίδιαμα ουσία ..πάντα διαφορετικήείναι ένας χορός καινούργιος

ένας μοδάτος ...ρυθμόςνότες που ανατριχιάζουν

κρυφές και πασίγνωστες γωνιές του κορμιού σουσε άλλες συχνότητες

και κάποτε σε άλλη άγνωστη λογικήΕίναι άγνωστη γλώσσα

που ανακαλύπτεις να γνωρίζειςκαι με κάποιον ...άγνωστο

να μιλάς, να μιλάς, να μιλάς...να σιωπάς, να ονειρεύεσαι, να αναπολείς,

να μη θέλεις να αφήσειςνα μη θέλεις να αποκοιμηθείς

να μη θες να ξυπνήσειςνα ψιθυρίζεις, να ψιθυρίζεις

να τραγουδάς, να τραγουδάς...

Κι όταν κάποτε, αργά ή βίαιαξεσκονίζεις από το κορμί σουτις πιο αναπάντεχες αισθήσεις

από κάποια φυγή,από ένα γύρισμα του ανέμου

από μια στραβή, από μία αναποδιάθα βρεις, και δεν είναι απαραίτητα ότι χειρότερο,

ένα σύννεφο να σκεπάζει όποια αχτίδα σε ταξίδευε,θα ψάχνεις, ίσως άσκοπα, τον δρόμο και τον οδηγό

που σε έφερνε στο κέντρο του κόσμου...


28

Εκεί, λοιπόν, γεμάτη απορία, κι ίσως πικρία,σε μια υπερβολικά ήσυχη γωνιά,

σε περιμένει κάτι άλλο γνώριμο στην ζωή..η μοναξιά...Μονότονη,

Μονόχρωμη,Χωρίς ποικιλία

Όταν δεν είσαι εσύ που την αναζητάςαν θέλεις να σκεφτείς ή να ξεκουραστείς

μοιάζει ατέλειωτηκαταδίκη παντοτινήπου δεν αντέχεται

σαν φυλακή που δεν τελειώνειπου απαιτεί να απαρνηθείς ότι ποθείς

Ότι πίστευες, ότι αγαπάςΌτι αξίζει στη ζωή

Ένα να ξέρεις μωρό μου για αυτήνείναι... από τις απάτες των αισθήσεων μας

Ίσως η πιο απατηλήΤο φαινομενικά ατέλειωτο,

θα φύγει, όσο ξαφνικά ήρθεθα διαλυθεί

από μία φωνή πατρική,ακόμα και από μια σκιά ενός φίλου,

που θα αγγίξει το πέπλο της μοναξιάςθα εξαφανιστεί

ακόμα και από μια σκέψηπου έρχεται σαν αστραπή

Από μια ιδέα φαεινήπου φέρνει ένα άλλο αύριο εδώ

και στέλνει το χθες εκείΣ΄ αυτή την περίεργη σιωπή

που αρέσκεται να ...περιαυτολογείνα λέει πως είναι αθάνατη

μα είναι πιο κοινή ...από τους κοινούς, θνητήθα βρεις και πάλι

μπροστά σου τη νέα διαδρομή.Γιατί ευτυχώς, μικρή μου,

κι αντίθετα από όσα πρεσβεύουν πολλοίγια το μέγεθος ή το σκοπό... της γης

που άλλοι τη βλέπουν κάτεργοκαι άλλοι για ταψί...

υπάρχει λίγο γύρω μαςλίγο πιο πέρα και λίγο πιο εκεί

Μια ομορφιά και μια σοφίαΓια αυτό που πράγματι είναι...


Υπάρχει η ΟυτοπίαΓιατί αν δεν υπήρχεδεν θα υπήρχαμε

ούτε οι σκέψεις μαςούτε ...εμείς...

Ο πόνος,ψυχή μου,

σε όποια του μορφήείναι μόνο μια κακιά στιγμή

περαστικός και προστατευτικόςΤις άπειρα περισσότερες φορές

είναι σχεδόν φίλοςσινιάλο κινδύνου και δρόμος αποφυγής

Για να βρίσκουμε όσο είναι καιρόςδρόμο ... διαφυγής

Μη Φοβηθείς...

Η αρρώστιαΕίναι μοιραία, είναι άσχημη και κουραστική...

λάθος πινελιάπου μπορεί να τα χαλάσει όλαΉ μπορεί και να διορθωθεί...

Είναι αναπόφευκτη και ... αποφευκτή!είναι το στίγμα της αδυναμίας μας

το μάθημα για την αξία της στιγμήςτο φάρμακο για την θεραπεία της κι ίσως το ...

...κώνειο που πρέπει κάποιος να καταπιείοπότε γίνεται πλατύσκαλο της πόρτας

για το πέρα από εδώγια το ...εκεί... και το ...μετά από κει(;)

Δεν είναι ούτε περίεργηούτε εξωτική

έρχεται με το είναι μαςγιατί είμαστε α-τελείς

θα τη συναντήσουμε όλοι μαςσε διάφορες μορφές

όπως όλοι οι αγαπημένοιοι πρόγονοι

και οι καλοί...μη την φοβάσαι

πολέμησε την αν χρειαστεί όσο μπορείς...


30

Η αλαζονείαΗ αυτοπάθεια

Και η εγωυπερβολήκάποιες ασέβειες συγκεντρωμένες

και το ,,,μοιραίο αυτογκόλείναι κατάλοιπα της δύναμηςπου τις αδυναμίες μας τρέφει

και μας ακολουθεί.....

Το μέτροείναι ότι πιο σπουδαίο στη ζωή

είναι αυτό που στη φύση εξασφαλίζειτην αναγκαία ποσότητα χρωμάτων

για να απλωθεί λευκό το φωςκαι στη πορεία μας στον κύκλο

την ισορροπίαώστε κάθε μας λέξη

κάθε μας πράξηκαι κάθε συμπεριφορά

όντας μοναδική και διαφορετικήνα χει από την απαραίτητη ουσία ότι χρειαστεί

Για να είναι σωστή...χωρίς να είναι ουδέτερηχωρίς να είναι θεϊκή...

Η θρησκεία, μωρό μου,είναι ο βαθύς ασυναίσθητος φόβος

της ομορφιάς της απλότηταςτης ταπεινότητας

που διαπερνά τη ζωήΕίναι η βαθύτερη και πιο ισχυρή αδυναμία

Είναι υπερβολική υπόκλιση,διαστρεβλωμένος σεβασμός,

στην πεπερασμένη μας άγνοιακαι ταυτόχρονα η σκλαβιάστην ...εκμετάλλευση της

από ...ιερείς και φαρισαίους...

Η θρησκεία είναι μονοπάτιχωρίς σπουδαίο προορισμό

γυρίζει το μέλλον προς τα πίσωπίστη, όπως κάθε πίστη... επικίνδυνηκαι όραμα χωρίς "αληθινό" σκοπό...

Η θρησκεία είναι πνευματικός θάνατος πριν την ώρακαι μια συνήθης... άδικη, ατομική και συλλογική αυτοκτονία...

το πιο σύντομο σχεδιασμένο μοιραίο τέλοςστους δρόμους της ζωής,


για κάποιο, υποτίθεται καλό σκοπό...για μια μελλοντική αμοιβή...

Η πιο παλιά, πιο σοβαρή,κι ίσως αθεράπευτή ανθρώπινη αδυναμία,

εξαγορά της ψυχήςμε αντάλλαγμα άλλοτε ελπίδες

κι άλλοτε τεχνητό δήθεν φως των γραφώνπου φυλακίζει σε δόγματα, σε πρέπει

όχι απλά την ηθική μα τη σκέψη, το πνεύματην έρευνα, τα σπουδαιότερα γιατί...

είναι το αδιέξοδοπου περιθάλπει συχνά, μα όχι μόνο, αδαείς

το σωφρονιστήριοπου εκκολάπτει αδυναμίες

και κάποτε, ανάλογα με τον χρόνο, τον τόπο,ή τις ροπές της εποχής,

και εγκληματίεςκάθε βαθμού και διαλογής

στο όνομα κατασκευασμένων κανόνωνκαι ελεγχόμενης, ζυγιασμένης, μετρημένης

με ... διάφορα, προσαρμοσμένα μέτρα... ηθικήςΔεν είναι μυστήριο,

Είναι ανθρώπινηΜα όπως το βλέπω, περισσότερο επιβλαβής

Είναι λαβύρινθος για να χαθείςΚι από τις απαντήσεις που δίνειείναι ίσως ο τελευταίος κώδικαςπου αν μπορούσε στα αλήθεια

στα μάτια των πιστών να αποκρυπτογραφηθείδεν θα έδινε καμία απάντηση στο ερώτημα

Πού, Πως, Γιατί γεννιέται η Ζωή....μα πιο πολύ

θα περιαυτολογούσεγύρω από τα αυτονόητα

στο πόσο, που, πως και γιατίείμαστε αδύναμοι, μικροί, θνητοί

ατελείς από φύσηόπως μάλλον το κάθε τι

με καμπάνες, με άμφια και λόγια τρανταχτάμε πίσω σκέψεις, με κάποιου είδους μομφή

θα κατακεραύνωνε τους «άπιστους»και θα απαιτούσε αναγνώριση

συνήθως με άλλο όνομα και άλλη στολήτου «όντος» πέρα από κει

σαν να ήταν η όποια διαφορετική διαπίστωσηανάγκη να ...τιμωρηθεί...

να γίνει θύμα, θυσία ή να εξωραϊστείίσως με βάσανα, ίσως με προσευχήίσως με θάνατο, ή με λοβοτομή...


32

ή απλώς με αποπομπήΣαν να είχε ανάγκη όποιος Θεός

τέτοιες υπηρεσίεςαπό τέτοιους δήθεν αποστόλους του

στη Γη, στη ζωή

Από τη θρησκεία,και όποιο της αδιέξοδο, μην παρασυρθείς

Να σεβαστείς το πλήθος των άκακων πιστώντο πλήθος των ελπίδων τους και των προσευχών

για ένα κόσμο καλύτερογια αγάπη, ταπεινότητα

καλύτερη μοίρα στον κόσμο των πιο αδύναμωνκαι των φτωχών

Να σεβαστείς την ηρεμία, την σοφία,την πραότητα, την υγεία,

στο πνεύμα κάποιων ιερέων, κάποιων μοναχώνΤην δημιουργία, την τέχνη, την μουσική

τα ανθρώπινα δημιουργήματαπου ευλόγησε κάτι "θεϊκό",

όλα τα καλά ή απλά, άκακα, πράγματαπου σαν έθιμα, σαν αινίγματα,

σαν κλειδιά για το αύριο,μας ενώνουν με το χθες,

με το πριν

Στη ζωή σου,στους δρόμους, στις σκιές του δάσους

στο ρεύμα του αέρα που αφήνει κάθε πλεούμενο στον ουρανόθα συναντήσεις και ...περίεργες αλήθειες

αθωότητες, ιδιότητες πραγμάτων και ιδεώνπου θα ναι κάπως ...αυτονόητες

ενώ θα ακυρώνουν κάθε τι το αυτονόητο, ή Αληθινόοι κοινωνικά μορφοποιημένες ανικανότητεςείναι τα ατέλειωτα ναι που θα λεν οι πολλοί

τα αβάσταχτα όχι τουςπου θα σκοτώνουν τις θετικές στάσεις,

την δημιουργία ή την ίδια την ελευθερίαΕίναι τα κομμάτια της θρησκείας

ή της νοσηρής πολιτικής,τα αποφάγια της δύναμης,οι σκορπιοί της αλαζονείας

κάτω από κάθε πέτρα σχεδόν που θα ανασηκώνειςγια να χτίσεις κάτι ωραίο

κάτι ζεστόή απλά κάτι ....διαφορετικό


Από τούτεςτις «ανίκανες κοινωνικά μορφότητες»

να Φυλαχτείς, να τις φοβηθείς,για να τις αντιμετωπίσεις,

να προστατευθείς

Αυτός ο κίνδυνος γλυκιά μουπρέπει να στο πω

δεν είναι μόνο ύπουλος, είναι και ισχυρόςαν αποφασίσεις να αντισταθείς

αν θέλεις να μείνεις όρθιαθα χρειαστεί να μάθεις τέχνη δύσκολη

Ίσως ...μαγική!Πρέπει να χάσεις το βάρος σουΣτις προσδοκίες άλλων πρέπει

...προσωρινά να εξατμιστείς, ώστε να πετάςΉ να πολλαπλασιάσεις το βάρος σου,

Στις ελπίδες άλλων, στα κατάρτια τους να προσδεθείς,ώστε να πατάς γερά στη Γη

Οι κανόνες που θέτουνόσοι υπηρετούν το "θεσμικό" Δίκαιο

είναι επίσης ..."μαγικοί"Είναι ελαστικοί όταν, ερμηνεύονται από τον κριτή

Είναι όμως αδιάλλακτοιγια όποιον περάσει τη γραμμή

Σε όρια που θέτουνΟι αθεράπευτα δυνατοί

Κι έτσι,αφού όλα στον κύκλο τους γυρίζουν,

να ξέρειςΗ άλλη πλευρά

που σε περιμένει,αν την διαλέξεις,

Είναι τόσο διαφορετική...Είναι θεά εαρινή


34

Το άλλο πέταγμα, είναι σπονδή τιμητικήσε όσους τολμούν,

στο κατάλληλο ερέθισμα,να μπορούν να ταξιδεύουν στο μυαλό τους

είναι μόλις ένα βήμα αριστερά δεξιά από την γραμμήπου ακολουθούν, σιωπηλά ή με χαχανητά οι πολλοί...

το άλλο πέταγμαδεν απαντά σε νόμους που ορίζει η φυσική

οι ρόλοι και οι κανονισμοίαυτό το πέταγμα είναι ένας χώρος

δημιουργίας ποιητικήςπου θα συναντήσεις

όταν για να είσαι ευτυχισμένη, θα απαιτείςνα κοιτάς θόλους ζωγραφισμένους

από διαλεχτούς ζωγράφουςαρχιτεκτονήματα που κρέμονται στα βράχιαη φυτρώνουν σε κοιλάδες, μέσα σε φυτείες

ή πίσω από ψηλά δέντρα

Το πέταγμα είναι αυτό που θα αισθανθείςόταν θα περνάει μέσα σου μία μελωδία

ή ένας ρυθμόςείναι η βεβαιότητα πως είσαι ξύπνια

και πως Ζειςγια να διηγηθείς τη σημασία που έχει

να ανοίγεις τα φτερά σουΝα φέρνεις βροχή

Να μάθεις την ομοιότηταπού χουν τα φτερά με τα βλέφαρα σουόταν θα έρθει ή ώρα να τα ανοίξεις....και να πετάξεις για να ...περπατήσεις...

στους κήπους που θα συναντήσειςανθρώπους που μες το πλήθος

έξαφνα θα ξεχωρίσεις,θα διαλέξεις...

θα αναγνωρίσεις,και θα χουν κάτι στο βήμα τους κι αυτοί

κάποιο σημάδι στο μέτωποπου φαίνεται κι όταν δεν είναι ...εκεί

αυτοί είναιΟι διαλεχτοί


Οι διαλεχτοίείναι Εκείνοι που γελούν απ' την καρδιά τους

Εκείνοι που σε κοιτούν στα μάτιαμε κόρες ορθάνοιχτες

που στέκονται ίσιοι όταν φυσά ο άνεμοςπου δεν αλλάζουν δρόμο

για να θολώσουν τη μορφή τους στην ομίχληπου δεν ανυπομονούν να κρυφτούν στις σκιές

σαν ξημερώσει...Εκείνοι που θα αγαπήσεις για ένα τους νεύμα

και θα ερωτευτούν την πρώτη σου ματιάτην πρώτη σου απλή, μεστή κουβέντα

Ένα νεύμα,τον τρόπο που ρεμβάζεις, που διαβάζεις

που παρακολουθείς μια ομιλίαπου στέκεις, που σκύβεις

που χαμογελάς σ' ένα παιδίή μια «αφέλεια» στα μαλλιά σου...

Οι διαλεχτοί παίζουν μουσική όταν περπατούνμιλούν μες τη σιωπή τους όταν κοιμούνται

έχουν το χάρισμα της ομορφιάςπου πλημμυρίζει στη σκέψη τους

και ξεχειλίζει στα δημιουργήματα τουςείναι εκείνοι που θα απορείς

πόσο φυσικό είναι να νοιώθειςπως τους ξέρεις από πάντα....

όταν βρίσκεις μέσα σου το αποτύπωμα τουςνα τους περιμένει...

σαν μουσική που ξέρειςπου την αναπολείς

Η μουσικήείναι να ακούσεις σχεδόν μαζί

ένα κεραυνό, ένα άλογο, ένα πουλί και ένα τζιτζίκινα ακούσεις σχεδόν μαζί

ένα βότσαλο να τρίβεται στην άμμο,να βυθίζεται στο νερό

και να προσγειώνεται σε κροκάλεςστο βυθό της λίμνης

είναι ένας χωροχρόνος κυματισμώνστου οποίου την αύρα

δεν μπορείς να αντισταθείςνα μη παρασυρθείς

να μη σιγοψιθυρίσειςνα μην υποκλιθείς

ή έτσι ...απλά, να χαμηλώσεις τα βλέφαρα σου....μέχρι με κάποιο τρόπο να δακρύσεις


36

Μουσική είναιΜια ...σέξι δόνηση, ένας παλμός

που τραντάζει τα άκρα σουπου ....εισπνέεται

κι αλλάζει προσωρινάσχήματα, υλικό και χρώματα

στα κύτταρα σου...με τις αρμονικές δονήσεις

Είναι ακόμα «δωρεάν» ταξίδι με τη νοσταλγίαστις πιο μακρινές αναμνήσεις...

Η μουσική είναι αίσθησηείναι εργαλείο, είναι σύντροφος, είναι ζωντανή

είναι απόσταγμα τέχνης'αλκοόλ', στο οποίο είναι μοιραίο να εθιστείς...

Η τέχνη είναι ένας γρίφοςπου μας ακολουθεί

αίνιγμα που ...λύνεταικι η λύση του γίνεται αίνιγμα...

για να ξανατεθεί!Είναι ένας φίλος με μύρια πρόσωπα

που εκτίθεται στο φωςμα που αφήνει τη σκιά του

ακόμη και στο βαθύ σκοτάδιπερίγραμμα απάντησης

σε ερωτηματικόπου θα αποκαλυφθεί

Σιωπηλά στο θόρυβο, με θόρυβο στη σιωπήθεμέλιο άπιαστο σε ότι φτιάχνουμε

με νερό, με ...αέρα, με ψυχήδέος που ακολουθεί τους ανθρώπους σαν τη σκιά τουςάπιαστος, άγραφος, ανεφάρμοστος, αναρχικός και...

...πανταχού παρών Νόμος που δεν τιμωρείκαι όμως ...στο τέλος ...καθοδηγεί

και μας θρέφει, ως η μαγεία που έχουνστην άκρη του ορίζοντα

τα βυθισμένα το ένα στο άλλο χρώματα...ως η μέθη που φέρνουν

στην άμμο, τα αφρισμένα, περιπλεγμένα κύματακι οι σπίθες της φωτιάς πριν γίνουν στάχτη, καπνός

Είναι ο καθρέφτης της σκιάς που ακολουθεί τις ιδέες,η λάμψη που οδηγεί στο τέλος της σκοτεινιάς την απραξία

η έμπνευση που αφήνει φεύγονταςκάτι με σημασία...

κάτι που κρύβει θησαυρούςκαι εκπέμπει μαγεία...


Η μαγεία, είναι ένα άγνωστο ποτόπου κάποιοι προσπαθούν να εφεύρουν

Είναι η απατηλή δύναμηπου κάνει για λίγο δυνατά τα ...αδύνατα

Είναι η δοκιμή των άπειρων μορφών του είναιάλλοτε πριν το δούμε

κι άλλοτε πριν το φανταστούμεΕίναι ο κύκλος που ανοίγει κάπου...

Σε κάθε κύκλοη μαγεία δεν "είναι" ...ακριβώς

κι αυτή είναι η μόνη και σημαντική της σημασίαφύλαξε την, για την ώρα τηςπου θα έρθει και θα φύγει...

για να σου πει μυστικά φανταστικάαλήθειες που φαντάζεσαι

και προσδοκίες που θα χουν τίμημα για να εκπληρωθούν...

......................Θα νοιώσεις «μαγείες» πολλές φορές

κι ανάμεσα σ' αυτέςθα είναι κι οι στιγμές

που ενώ πλήθος θα τρέχει να κρυφτείαπό μια ξαφνική βροχή

εσύ στη μέση της πλατείαςστην άκρη του δάσους θα σταθείς

για να ντυθείςΜε της βροχής τη γυαλάδα

την τρυφερή αγριάδατη μυστική αποστολή

της πορείας μιας στάλαςστο τέλος του δρόμου ή μήπως ...

... την απαρχήψευδαίσθηση δακρύων

και μέταλ ή ρομαντική μουσική


38

Το δάκρυ, μωρό μουπου κύλησε και θα ...κυλήσει από τα μάτια σουθα γίνει εχθρός αλλά και φίλος στην ώρα του

Περισσότερο από όλα όμως θα γίνει,πρέπει να γίνει, Για σένα,

υπογραφή γνησιότητας των αισθημάτων σουγι αυτό φύλαξε το κι αυτό

για κείνη την ώρα που ...αχρείαστο να ναι...θα χρειαστεί...

να ζήσεις βαθιά τον αναστεναγμό, την ταραχήκαι τη γαλήνη που θα φέρει μια υγρή αλήθεια...

Η ουτοπία είναι ο λόγος που κάνει τη ζωή...σημαντικότερη

κι ίσως απλά σημαντική...είναι ...κάποιοι στίχοι

που έγραψε ο πατέρας σουόταν ήταν και ο ίδιος παιδί« τ' αστέρι που σας δείχνω,

δεν έχει ντουβάρια από μπετόνούτε καπνούς και κακία...,

μόνο που είναι μηδέν και όταν αποκτήσει ιστορία,θα είναι μονάχα αγάπη»

Μα ασφαλώς, ακόμα πιο πολύΗ ουτοπία

είναι τα ονόματα που έχουν τ' αστέριααπ' όσους τη ζεστασιά τους ονειρεύτηκαν

από όσους, στην αχνή λάμψη τουςόρκους ζωής ορκίστηκανΓια μια κοιλάδα γόνιμη,

για μια πολιτεία δίκαιη, ειρηνικήΜια κοινωνία Αυτονόητη


Για ένα άδολο αντάλλαγμα...μια αναίμακτη αποστολή

μια ήρεμη δύναμημια αλλαγή

Η ουτοπία είναιπράγματα απλά και όμορφα

όπως η εμπιστοσύνη, η αγάπη η φιλίασχήματα απλά, ντιζάιν καθαρά, καθημερινά

φωτισμοί από γωνιές που αναδεικνύουν το νόημαΤης ομορφιάς

Της ελευθερίαςτης συντροφιάςΤης συμμετοχής

Η φιλίαείναι ένα χαμόγελο καθώς κοιτάς

τον φίλο σου στα μάτιαείναι η εμπιστοσύνη

στο περιεχόμενο σφραγισμένης γραφήςπου προστατεύεις

Η συγγένειατου αισθήματος, της γνώσης και του σεβασμού

κάποιου άλλου συνοδοιπόρουπου επιλέγεις αμοιβαίαστο δρόμο για Ιθάκες,

για Οδύσσειεςγια πολιτισμό

εμπειρία με τίμημαανάγκη ακριβή

Μα αν έχει κόστοςκρύβει θησαυρούς!

Είναι μια τέλεια κοινωνία... μικρήπλατείες, κάστρα και αρένεςεκτεθειμένες στις δοκιμασίες

καταφύγια όπου ζούνε Ουτοπίεςκι εποφθαλμιούν ... παρεξηγήσεις,

εφιάλτες και ίσως πειρασμοί...


40

Ο πειρασμός θα έρθει από μέσα σου,θα έρθει ...αδιαφορώντας

για τις συγνώμες, για τις πληγέςθα έρθει για να κερδίσει ή να χάσει

σε ένα ναι ή ένα όχιμια δύσκολη επιλογή...όχι απαραίτητα καλή ή κακή...

ο πειρασμός είναι, κάποτε το δικαίωμα στο λάθοςκαι άλλοτε η ευθύνη να επιλέξεις

το μέτρο στο οποίοτις δικές σου αξίες

θα αριθμήσεις, θα ιεραρχήσεις,και θα κληθείς να τιμήσεις

να ....σεβαστείς...

Ευθύνη με την οποία θα αναμετρηθείς,που σε ημίφως

στο φως ενός κεριούστον πάτο ενός ποτηριούθα ... σου «επιτρέψεις»

να φυλλομετρήσεις,ιδέες που πρόσκαιρα θα αρνηθείς

και θα τις ξανά - ασπαστείςή θα τις απαρνηθείς


Στο τέλος,σ' όποια κατάσταση βρεθείς

είναι νόμος, θα υπάρξει χώροςγια ένα άλμαγια μετάνοια

για επιστροφήακόμα και στον τόπο που ίσως...να μην περιμένει πλέον κανείς...εκτός αν της συγχώρησης έχεις

την επιλογή...αν την συγχώρεση διαλέξεις ή...

αν για συγχώρεση έχεις επιλεγεί...

Η συγχώρεσηείναι το βάλσαμο όχι μόνο του δέκτημα ακόμα αυτού, που την προσφέρειείναι διέξοδος σωτηρίας και όχι φυγή

είναι ψήφος λευκή στο αύριο και την ελπίδαΧωρίς να είναι λύση

είναι η καλλιέργεια της άπειρης προοπτικήςμίας ... φυγής σωτηρίας,

για να μεγαλώσεινα χτίσει φρούρια εμπιστοσύνης

καταφύγια και αισθήματαώστε λύση να βρεθεί....

Η εμπιστοσύνη είναι"Γιατί" που δεν ρωτάς

απαντήσεις αόριστες που δεν θα υποθέσειςαμφιβολίες στις οποίες δεν θα χρειαστεί να εκτεθείς

Αυτονόητα καθαρός αέραςπου γεμίζει τα πνευμόνια σου

ανάσες ανάλαφρεςστην αγκαλιά του Μορφέα που αφήνεσαι...

Ερωτήματα που δεν θέτειςστα χελιδόνια

στην βουκαμβίλιαστους κισσούς

την ελιάτην χελώνατης γειτονιάς

Κλειδιά της πόρτας και της σκέψηςπου αφήνεις στο τραπέζιμε τα παράθυρα ανοιχτάΠράγματα που δεν λες

που δεν μένουνδεν θέλουν να μείνουν κρυφά

πράγματα που μοιράζεσαιπου όλοι όσοι εμπιστεύεσαι τιμούν


42

Που τιμάςΚι έτσι

Γιατί αυτό είναι το «τίμημα»ή το κέρδος της εμπιστοσύνης

Θα μάθεις να ξέρειςτη γοητεία και τη μανίατο χρώμα της φωτιάς

της προδοσίας, της κακοτοπιάςΝα ξέρεις

ότι κόβει, ότι πονάει, ότι ματώνειΝα ξέρεις

Ότι έχεις όριαΤα δικά σου όρια !

Κι όχι αναγκαστικά αυτά όλου του κόσμου....

Οι γνώσεις σουΈτσι,

θα είναι οι δικές σου απαραίτητεςγια το μοναδικό σου δρόμο γνώσειςΕργαλεία χρήσιμα για να πορευτείς

πυξίδα ελπιδοφόρας διαδρομήςκουτί Πανδώρας ανακαλύψεων

ερμηνειών, εντυπώσεων

Η Γνώση, αντίθετα,είναι ένα άλλο ταξίδι...

ένα πιο δύσκολο και συναρπαστικόΕίναι τόσο δύσκολο να τη βρεις

ένα μέρος της, σου προσφέρεται αντικρίζονταςτο φως που καθρεφτίζει η Γη

και ένα άλλο,..μυθικό

αυτό που όσο με βεβαιότητα μαθαίνεις ...αυξάνεταιώστε να μείνει για πάντα κρυφό

αυτό που δεν μπορείς καν να το φανταστείςΑφού το μέτρο της αδυναμίας αυτής

Είμαστε εμείς


Έτσι,θα μάθεις πηγαίνοντας, σπουδαία πράγματα

θα εμπνευστείς, θα εμπνεύσειςθα μοιραστείς

πληροφορίες, θα συγκεντρώσειςσε εικόνες, σε στίχους

που μέσα τους θα «πνιγείς»πιθανότητες θα θυσιάσεις

Θα αυτοπεριγραφείςΘα σπάσεις ίσως καθρέφτεςθα καταστρέψεις καμβάδες

που χρωμάτισες ...νομίζοντας χωρίς έμπνευσηθα αφήσεις τις λύσεις που βρήκες σε αινίγματα

να τις σβήσουν κύματαθα στείλεις μηνύματα

σε αποδέκτες που δεν ακούνκαι σε άλλους που σε ακούν και δεν γνωρίζεις...

θα απαγγείλεις, θα ανακοινώσεις,θα αρνηθείς και θα αποδεχθείς


44

Κι έτσιθα είναι αυτό, στη συλλογική γνώση,

κόκκος δικής σου συμβολήςκόμβος συνάντησης

και διαρκούς αποστολήςΓια σύνθεση

Στην ΟδύσσειαΣτην Ωδή της ζωής

Μικρή μου...

να παςταξίδι στο αδύνατο!!

Αν ένα τέτοιο ταξίδι...είναι μέσα στα όρια σου...

Τις αποστάσεις που ορίζειςμε βεβαιότητα

σαν απλώνεις τα χέρια σουκαι σχεδιάζεις με την βούληση σου

να τις μηδενίσειςΤα όρια των ορίων σου

να ξεμυτίσουν από το μειδίαμα σουκι ίσως το ξεκαρδιστικότης Γνώσης γέλιο σου

στον ορίζοντα των ορίωννα γίνει το πέρασμα

Ορίων που όλο και πιο πολύθα ξεπερνάς, θα δαμάζειςμα δεν θα περιφρονείς

Ορίων που θα ξεχνάς, θα αναπολείςγιατί θα τα ξαναβρείς μπροστά σου

αναπάντεχαΜε άλλη μορφή...

Κι επειδή τίποτε δεν θα τελειώσεισε μια ή μύριες περιπέτειες

στο ένα ή το πιο μακρύ ταξίδι,όταν όλα θα μοιάζουννα πρέπει ή να μπορεί

να έχουν «παιχτεί»θα αναγνωρίσεις στα μάτια Του/Της

την ψυχή που ονειρεύτηκεςτην απόλυτη «ήρεμη» δύναμη

που διασχίζει εμπόδιαμε μια απλή κίνηση

με την ειρήνη, την ανακωχήΤο κλειδί


Το παιδί σουΠου θα έρθει με κόπους και υπομονή

Και θα αποζημιώσειΘα είναι και για σένα

Ο κρίκοςΠου ενώνει το πριν και το αύριο

Που συμπληρώνει τη γνώσηΠρώτα με αισθήματα

Κι ύστεραΜε μια ενέργεια και μια δύναμη

Που συνθλίβει κάθε θάνατοΜέσα από τη ζωή

Γιατί όταν γίνεις γονιόςΚι ίσως, έχεις χάσει γονείς

Θα έρθει η ώραΠου θα κρατάς εσύ το φως

Και τα παιδιάΘα κρατούν την κλωστήΠου θα τους εμπιστευθείς

Και θα υποσχεθούνΝα μη χαθούν

μέχρι να το μεταλαμπαδευτούννα γίνουν αυτά οδηγοί

για να γνωρίσουνόσα δεν προλάβεις εσύ...


46

Η εφηβείαΗ ανακάλυψηΤης αλήθειας

Για τις διαστάσειςΤης Γης

Και οι ...ποικίλεςΑυθόρμητες ερμηνείες της...θα έρθουν στην ώρα τους

Η ωριμότηταείναι η αίσθηση

της διάστασης του Χρόνου, που έχειςόταν κάποιο βράδυ

βρίσκεις νόημαστο να μετράς τα άστρα...

κι όσο πιο αμέτρητα τα βρίσκειςνα θέτεις ερωτήματα

που δεν χωρούν στον Ουρανόμα βρίσκουν «απάντηση» στη Γη!

Τα γηρατειά,είναι ένα βουνό δημιουργίας

μια βιβλιοθήκη με εικόνες, με γραφήμε εμπειρίες, με ιστορίες

με πρέπει, με ίσως με μπορείμε διάλογο, με δόγματα

Είναι η Σοφίαοι δείκτες και οι προορισμοί

στους οποίους κατευθύνεις το μέλλονΗ ήρεμη δύναμη για την αποκάλυψη,

για την ανατροπήΗ ... βιασύνη

ή η λύπηή ακόμα η οργή

για ότι δεν πρόφτασεςγια ότι άδικα ή άδοξα ξέχασες...

Η περηφάνιαπου έκανες και μεγάλωσες παιδιά

Η υπερηφάνειαπου πλήθυνες τη Γνώση

την Αγάπη, την Εμπιστοσύνηπου τίμησες την φιλία, την δημιουργία, την υπομονή

που φρόντισεςΝα προστατέψεις τη Γη

Να προστατέψειςΑυτά που "σου" ανήκουν

«Αποκλειστικά με τους Όλους-Μαζί»Με όσους και ότι μοιράζεσαι την έκπληξη

Της Ζωής


Ο θάνατος είναιτο απροσδιόριστο, μα αναπόφευκτο σημείο

στο οποίο τέμνεται από το πέρασμαο κύκλος της ζωής

Είναι το εμπόδιο να είμαστε κατά κάποιο τρόποπάντα μαζί

και ταυτόχρονα είναι η συνάντηση μας ξανάσε μια κατάσταση κοινή

Είναι η πόρτα που κλείνει τον κόσμο πίσω οριστικάπόρτα που κλείνει πίσω της όπως και να τη δεις

για όποιον φεύγεικαι για όποιον και για όσο μείνει...

είναι η απελπισία για όσα δεν ρώτησεςγια όσα δεν πρόλαβες να ακούσεις

για όσα δεν πρόλαβες να δείξεις ή απλά να πεις....

Μα ο θάνατος μικρή μου δεν είναι το τέλοςτουλάχιστο για όσο μας αφορά,

ο θάνατος νικιέταιπρώτα απ' όλα μέσα από τα ...μωρά!που κρατούν την άκρη της κλωστήςπου χαρίζουν οι γονείς στα παιδιά

Το νήμα που έχεις και συ για πάνταΤο νήμα που μας χάρισαν και πήρες από μας

Για να υπάρχουμε όπου και όσο και όπωςθα είσαι και συ

Όλοι μαζί,

Αυτό είναι το Πάντα που δεν έχει τέλος...Το Πάντα που έχει πάντα αρχή

Και δεν μπορεί να νικηθεί!Αυτό είναι το μήνυμα

που κάποια ώρα θα περάσειςγια να ξανανοίξεις τον κύκλο και συ

Όταν θα γίνεις ΜητέραΔίαυλος Ζωής

Δείκτης και δρόμοςπορείας προς το είναι!

του άστρου που σ' ακολουθείπου θα σ' ακολουθεί


48

Κι αν, τέλος,Αναρωτηθείς,

Ποια Ουσία, ποιο Μέγεθος, ποιος ΛόγοςΤι κρύβεται, τι ζει, τι είναι

Ποια κατάσταση, ποια ΕπιλογήΤι ονειρεύεται, τι παίζει, τι Δημιουργεί

το ρεύμα και τη συνέχεια της πρώτης αύραςτο βέλος, τον ερχομό, την φυγή, την επιστροφή

το ουράνιο τόξο, τις στάλες της βροχήςτο γάλα, το αίμα

το σιτάρι, το νερό, το κρασίΤο τέλος...

Ας γίνει έτσι,Να δεις καθαρά,Πίσω από αυτάΟ Θεός είναι ...Οι Θεοί είναι...

Και η απάντηση που θα δώσεις Εσύ(Κι αυτό είναι αρκετό για να καταλάβεις ...,)

ΌλαΌλα μαζί__


50


52

Τα σχέδια είναι της Λυδίας, σε μια "ιστορία" με τον γάτο της

etsi

Documents