ensenada 2012 13
DESCRIPTION
ÂTRANSCRIPT
$
CURSO 2013-2014
Ensenada
Sumario
Editoral …………..…………………………
E. Infantil ....……………………………….
1º E. Primaria ..…..…………….………..
2º E. Primaria ...………………………….
3º E. Primaria ………….…………………
4º E. Primaria …………………………….
5º E. Primaria …...…………………….…
6º E. Primaria ……………..…………..…
QUEN SON EU? 2ºA
QUEN SON EU? 2ºB
QUEN SON EU? 2ºC
$
TARTARUGA . A ILLA DE TEODORO
ILUSTRACIÓN DE VICTORIA GUILLÉN.
A obra de teatro Tartaruga . A illa de Teodoro é unha obra da compañía La pera Llimonera que vimos o día 31 de Frebeiro no Forum Metropolitano. A illa de Tartaruga é unha das illa con máis riqueza , antigas lendas din que ten un tesouro esciondido.Moitos barcos atopalo pero nunca o conseguiron. Xenaro Salgado , un mariñeiro , atopouse un antigo pirata , que no seu leito de morte entregoulle o mapa dun tesouro que se encontraba nesa illa. O capitán Teodoro atopa a Xenaro Salgado no seu barco e engánalle dicindo que ten que pagar a súa liberdade,Xenaro Salgado dille que pagará co tesouro da illa de Tartaruga o capitá Teodoro dille que lle de o seu mapa para atopar o tesouro e Xenaro creelle.Cando chegou a noite o capitán cóntalle a Calabobo o segredo de que non o vai vai a compartir o tesouro . Cando o capitán se deitou Calabobo cóntalle a Moxapán o cociñeiro do barco o segrdo do capitán . Moxapán contoulle o segredo a Xenaro . Houbo un furacán, Xenaro e Moxapán aproveitaron para escapar a illa de Tartaruga ,e Calabobo e o capitán tamén . Moxapán e Xenaro fan o posible para non atoparse coas trampas que lle ten preparadas o capitán e Calabobo,e o consiguen . Atopan o tesouro que eran os nenos.
Victoria Guillén e Claudia de Francisco . 4º A
`VOA SE PODES.´´
Ilustración: Marta Díaz “Voa se podes” é unha fábula onde se ve reflectida a colaboración, a amizade e a esperanza. Un día, nunha illa situada no medio do mar e chea de paxaros, descubriron que aproximábase un furacán, tiñan que ir a outra illa pero non poderÍian levar aos discapacitados que eran Má un paxaro moi gordo que non podía levantar o vo. Hematome un paxaro que de pequeno caeuse nun bote de dioxinas radioactivas e por iso non pode coordinar as súas ás para voar correctamente, Epité que é un paxaro doutra especie e non está deseñada para voar se non para nadar. Á mañá seguinte os viron marchar, os chamaron pero non lles fixeron caso. Se habían levado toda a comida excepto a de Hematome e a de Má. Hematome e Má obligáronlle a Epite ir a buscar auga ao bosque. Epité berrou e saíu correndo, detrás dela saíu Apere, un paxaro vello,desterrado da tribu e cun brazo roto porque na guerra o feriron. Chegou o furacán e sobreviviron. Despois Hematome puido voar pero caeuse ao mar, Epité o rescatou pero perderon a maleta coa comida. Apere dixo que podían ir a outra illa e que Epité e Má aprenderían nadar e Hematome aprendería a voar. E chegaron á illa sen problemas. Texto: Uxia Carrero, Carmen Barbeito e Marta Diaz. Curso 4º A E.P.
O primeiro que vimos foi a presa, da que
so estaba aberta unha das cinco comportas. Logo
adentrámonos no bosque de ribeira. Vimos
pinos, carballos, castiñeiros, amendoeiras,…
pero os únicos animais que vimos foron paxaros,
lombrices, ovellas e un cabalo nunha finca.
Merendamos nunha ponte sobre o Mero. A
monitora explicounos os tipos de muíños que
había na zona. Sacamos moitas fotos. De camiño
ao autobús vimos una toupa morta.
A excursión foi moi divertida.
Genaro Salado é un valiente mariñeiro que ten un mapa dunha illa do tesouro. O capitán Teodoro engañouno para iniciar una perigosa aventura para atopar a illa. G. contará coa axuda de Mojapán, o cociñeiro do barco, que tratará de sacalo dos apuros e trampas do malvado T. e o seu compinche Calabobo. G. era un puco “pardillo e medricas”. O capitán T. era malvado e retorcido e so se adicaba a estafar á xente. Mojapán era bo e valiente. Calabobo era pouco espabilado e non escoitaba nada do que lle dicía o capitán. Ao final o público, nós, ¡eramos o tesouro!
Á miña nai nótanselle os “surcos nasogenianos”. A súa forma de vestir é
informal. A súa cor favorita é azul, como a dos seus ollos. Leva unhas lentes
cadradas e finas. A cor do seu pelo é máis ou menos castaño, longo e moi fino. É
fraca e moi alta. O tono da súa pel é tirando a branco, aínda que no verán ponse
moi morena. Os seus labios son vermellos, coma se os pintara de rosa claro. Cando
quita os lentes nótanselle una cousas debaixo dos ollos que se chaman bolsas, non
son olleiras. Sempre leva pendentes, colares, aneis, pulseiras,… As súas cellas son
da cor do pelo, non as ten xuntas nin pegadas aos ollos, ao contrario, tenas moi
arriba e con pouco pelo nelas. O seu pescozo é moi longo e fino. As orellas non son
puntiagudas, senón onduladas. Ten un número moi pequeño de pé.
É amable, dormilona, moi cariñosa. Ás veces fai o xordo cando lle digo algo
aburrido. É moi responsable das súas cousas. Non lle gustan nada as fotos.
Encántalle viaxar, falar coas súas amigas e estar coa familia. É moi “cutre” para as
chuches; pero moi xenerosa, porque cando imos a un bar e veñen os “negriños”
sempre lle merca CDs, e aínda que non lle guste esa música mércaa para axudalos.
“ A
illa d
e
Teo
doro
” “ A
illa d
e Teo
doro
”
Os paxaros abandonan a súa illa cando se achega un ciclón. Catro deles son abandonados por ser os máis débiles. Para poder sobrevivir teñen que apoiarse, compartir e ser fieis uns a outros. Cando o ciclón está cerca collen as súas pertenzas e se esconden; pero so conseguirán salvarse cando deciden irse á illa dos Tuqües, onde vivirán felices.
Gustoume moito, foi moi bonita e emocionante.
Un día o avó de Genaro deulle o mapa dun
tesouro. Cando un día está pescando atopa a un home
que lle di que o seu bisavó era o pirata Teodoro.
Asombrado, G. cóntalle que o seu bisavó fora pirata no
barco de T. e comezan a xogar coma se fosen os bisavós
piratas. T. engana a G. para que lle consiga unha fianza
para recuperar a súa liberdade. G. emprende a viaxe cara
a illa da Tortuga para atopar o tesouro. Calabobo o
“listo” contramaestre cóntalle a Mojapán, o cociñeiro os
malvados plans de T. e Mojapán revélallos a G. Pero o
molusco Zampón come a T. e G. descobre que o tesouro
non é diñeiro, senón os nenos/as que fan camisetas,
balóns,… e sofren EXPLOTACIÓN INFANTIL
“Tortuga, la isla de Teodoro”
“El labrador y el águila”
“Vuela si puedes”
Aos meus país, GRAZAS por:
Coidarme e nunca deixarme soa. Axudarme a comprender as cousas. Aguantar coas miñas perrenchas pola
noite. Durmir comigo nas noites de pesadelos. Axudarme a andar, e sempre que o
necesito.. Darme de comer. Nunca cansarvos coas preguntas que vos
facía, e sempre remataban en: E por que? Non enfadarvos coas miñas trasnadas. Cando me fago dano, curarme sempre.
Sabede que sempre estarei aí para o que necesitedes.
Mi hermana tiene ocho meses y es la más pequeña de la familia. Es gordita, tiene el pelo color castaño y los ojos marrones con pestañas muy largas. Su boquita es muy grande y bien hecha, pero aún no tiene dientes. Me encantan sus manos porque son redonditas como globos de tanta grasita que tienen.
Es muy alegre. Cuando me ve se pone nerviosa y agita sus bracitos para que la coja y le haga caso. Se porta fenomenal, casi nunca llora y se divierte mucho sentada en su manta jugando con sus juguetes, especialmente el xilófono. Es muy tragona y absolutamente adorable
RECUERDOS DEL COLEGIO Somos Alba Garea Patiño y Paula Dios Vázquez, dos alumnas de 6º C y vamos a contaros
nuestros recuerdos del colegio.
INFANTIL.- En esa etapa Paula tuvo de profesor a José, y yo, Alba, a Marisa. Aunque no nos
acordamos mucho, seguimos apreciando esa época de nuestra infancia: dormíamos en medio de la
clase, jugábamos con la plastilina y nos lo pasábamos muy
bien. Recuerdo un día que llevé un pintalabios al colegio
(era muy habitual entre las niñas); en clase me empecé a
pintar los labios y Marisa me riñó (normal), puso el
pintalabios encima del encerado, y yo de chulita le dije “No
me importa mi madre me compra otro”.
PRIMER CICLO.- En esta etapa, a Alba le tocó de
profesora Carmen y a mí, Paula, me tocó Pilar. Un periodo
un poco más complicado (exámenes, ejercicios…). Aun así
nos gustó esa época porque nos
sentimos un poco mayores.
En 2º nos llevaron de excursión a
Marcelle, fue la primera excursión
que duró más de 4 horas. Nos lo
pasamos genial, los monitores eran muy buenos y las instalaciones espectaculares, la experiencia
que tuvimos fue inolvidable.
SEGUNDO CICLO.- Los
profesores fueron Ana, para
Paula y José Francisco, para
Alba. En este ciclo fuimos
menos infantiles, muchas
historias que contar.
En 3º la excursión fue al
Kiriko, no nos gustó nada. Las
instalaciones estaban muy
bien, pero los monitores nos
trataron fatal: no querríamos
volver.
En 4º fuimos de nuevo a
Marcelle; nos encantó repetir, fue genial. Hicimos tiro con arco, jugamos en el parque,
comimos…La comida estaba muy rica. Compramos muchas cosas, entre ellas un lápiz de corteza de
árbol.
TERCER CICLO.- En 5º y 6º, el profesor fue el mismo para las dos: Enrique Paz. Con él
aprendimos a ser más maduras y responsables. Hubo algunos enfados, pero también muchas risas
y felicidad, porque siempre hay que quedarse con lo bueno.
FUE GENIAL ESTAR EN EL COLEGIO . APRENDIMOS MUCHO Y NOS DIVERTIMOS
MUCHO. LO VAMOS A ECHAR MUCHISIMO DE MENOS .
Alba con su clase de 2º ciclo.
Alba y Paula celebrando el carnaval con sus compañeros de 5º
Paula en 1º ciclo disfrazada de mesa.