Alan Moonstone-Skyhope

Eliksiry dla zaawansowanych Podręcznik do Eliksirów dla klasy II

Projekt okładki: Alan Moonstone-Skyhope

Autor: Alan Moonstone-Skyhope

Podręcznik dopuszczony do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty

i wychowania i wpisany do wykazu podręczników przeznaczonych do kształcenia ogólnego

na poziomie szkoły o dwu- bądź trzyetapowym poziomie kształcenia.

Rok dopuszczenia: 2015

© Wydawnictwo Krystaliczna Oaza, 2015

ISBN 129-32-57707-232-0 Wydanie 2015

http://amgrymuar.jimdo.com/

sowa: alanmoonstone@gmail.com Podręcznik i wszystkie pomoce dydaktyczne w nim zawarte są chronione prawem

autorskim. Każdorazowe ich wykorzystanie w innych niż zastrzeżone prawem autorskim przypadkach wymaga pisemnego zezwolenia autora. Skład: Alan Moonstone-Skyhope

SPIS TREŚCI

Wiadomość od autora…………………………………………………………………………………………………………3

Lekcja 1. Przypomnienie wiadomości z klasy I………..……………………………………………………………………4 Lekcja 2. Inokreacja....................................................................................................................................................................4 Lekcja 3. Praktyka inokreacji………………………………………………………………………………………………….4 Ćwiczenia inokreacji………………….………………………………………………………………………….....................6 Sprawdź siebie – powtórzenie wiadomości z działu I……………………………………………………………………………7

Lekcja 4. Eliksiry założycielskie………………….…………………………………………………………………………...8

Lekcja 5. Dzieła Selvina Slytherina.………………………………………………………………………………………….8

Lekcja 6. Tworzenie receptury własnego eliksiru, czyli samoeliksotwórczości początek……………………………..8

Lekcja 7. Wzory alchemiczne…………………………………………………………………………………………………9

Lekcja 8. Alchemia. Najsłynniejsi alchemicy………………………………………………………………………………10

WIADOMOŚĆ OD AUTORA

Nie będę się silił na mega długą przedmowę. Po co mi to? Ech. To już drugi podręcznik i kolejny rok mojego nauczania Eliksirów. Czuję już oddech starości na plecach, ale na razie

nie powinienem się tym przejmować. Każdy z nas jest młody i piękny, ot co. Ale nie o tym. Do tego są specjalne eliksiry. Podziękowania to podziękowania.

Dziękuję May Momente za każdą radę dot. ortografii i gramatyki. Owco, czuję się dzięki Tobie coraz bardziej douczony. Mamo – Violett, siostro – Katherine, córko – April, córko – Zuzanno, była żono – Alicjo, ojcze – Alexandrze/Peterze/jakzwałtakzwał – dziękuję za ogromne wsparcie i pomoc. Jesteście dla mnie jak gwiazdy. Każdy z Was jest wyjątkowy.

Cieszę się, że mam Was przy boku. Dziadku – Marcinie, babciu – Rosemarie – wyjątkowo Wam dedykuję ten podręcznik. Dziadku, zdaję sobie sprawę, jak bardzo mnie wspierasz i motywujesz. Za każdą cenną radę

i szczerą miłość serdecznie Ci dziękuję. Babciu – zdaję sobie sprawę, że ciągle się uczysz. Niezależnie od wieku. Na pewno ten podręcznik Ci się przyda. Będziesz mogła cały czas się dokształcać i nigdy, ale to nigdy nie zapomnisz o wnuku. Madi Verian-Riddle, Akemi Orihara, Anna McKinley, Lilith Findabair, Clementine Wilton, Alexandra Turner – Wam również należą się oklaski. Za ogromną dawkę wiedzy, którą przekazałyście mi na zajęciach podczas mojej nauki – dzięki, dzięki, dzięki. To dzięki

Wam jestem tu, gdzie jestem. Alexandrze Martell, Dominique Cathville, Agnieszce Cruz – za długoletnie użeranie się ze mną i moimi niedoskonałościami. Dziękuję Wam za wszystko. Serio.

Cioci Alison Moranis oraz dziadkowi Federico Castillo za użeranie się z pyskatym członkiem rodziny też należą się podziękowania. Muszę przyznać, że mają nerwy ze stali. Stacy Lovegood, Adriana Loera, Julietta Dymos, Samantha Sinegan, Vivienne Nott, Lonelli Weden, Arianne Stewart, Tyler Santie, Martin McCarthy, Stephan Rodriguez

Sanchez, Reila Riddle-Grid, xCarolinee Granger (nawet nie wiecie, jak trudno było mi to napisać), Rosemarie Mondragon, Kari Salvatore, Alexandra Sloan, Sophie Miller i wszyscy tu wymienieni i niewymienieni – dziękuję za to, że jesteście, po prostu.

Dziękuję też wszystkim, którzy rzucali mi ciągle kłody pod nogi – nawet nie wiecie, jak bardzo stałem się silny.

z pozdrowieniami dla wszystkich,

Alan Moonstone-Skyhope

1. Przypomnienie wiadomości z klasy I. zad. 1 Czym jest ekstrakt? zad. 2 Jak dzielimy eliksiry współczesne? zad. 3 Utwórz wzór magiczny dla Eliksiru Pieprzowego. zad. 4 Wykonaj w praktyce Wywar Tojadowy. zad. 5 Wymień osoby, które zasłużyły się w sztuce Eliksirów. zad.6* Określ barwę Eliksiru Amonowego.

2. Inokreacja. Inokreacja to ogół procesów polegających na określaniu właściwości eliksiru. Do inokreacji używamy zaklęcia Creatho. Dzięki temu zaklęciu możemy zbadać zachowanie eliksiru. Inokreacja początkowo była nazywana nauką bąbelkową. Colton, o którym powiedzieliśmy co nieco w klasie I opisywał i badał zmianę układu bąbelków. Okazało się, że zależy to tylko

i wyłącznie od myśli czarodzieja, ponieważ Colton myślał jedynie o bąbelkach. Za pomocą procesu inokreacyjnego możemy poznać wiele cech eliksiru, np.:

skład

właściwości

odczyn

barwę (wyimaginowaną)

Na podstawie tych cech za pomocą inokreacji możemy określić, jaki eliksir posiadamy w kociołku.

Owe cechy odczytujemy z zachodzących zmian w naszym eliksirze, np.:

ze zmian barwy

ze zmian temperatury

ze zmian osadu

ze zmian układu oparów

ze zmian układu bąbelków

Wszystkie kolory życia, właściwości odczytujecie z tablicy Virusojewa na końcu podręcznika.

3. Praktyka inokreacji.

Jak pewnie pamiętasz z ostatniej lekcji, Inokreacja to ogół procesów pozwalających na zbadanie właściwości danego Eliksiru. Za pomocą zmian różnych cech eliksiru możemy

określić jego właściwości, bądź też określić, jaki to eliksir. ZMIANA BARWY

Na podstawie zmiany barwy możemy poznać skład danego eliksiru. Proces ten jest jednak bardzo długi i mozolny. Polega on na wrzuceniu do eliksiru wybranego składnika oraz wypowiedzeniu zaklęcia Creatho. Jeśli eliksir przyjmie kolor życia wrzuconego składnika,

oznacza to, że eliksir nie posiada danego eliksiru w składzie.

Przykład: *skupia się na eliksirze* *wrzuca do eliksiru kręgosłup skorpeny* *mówi głośno i wyraźnie* Creatho! [Eliksir nie zmienia swojej barwy.] *ponownie skupia się na eliksirze* *wrzuca do eliksiru oko trolla* *mówi głośno i wyraźnie* Creatho! [Eliksir zmienił barwę na brązową.]

Wniosek: Eliksir nie zawiera oka trolla, a zawiera kręgosłup skorpeny. ZMIANA TEMPERATURY, UKŁADU OPARÓW I BĄBELKÓW Za pomocą zmiany temperatury, układu oparów oraz bąbelków określamy odczyn oraz

właściwości eliksiru. Jeśli eliksir gotujący się oraz poddany działaniu zaklęcia Creatho:

przestanie się gotować – mamy do czynienia z eliksirem leczniczym

będzie się dalej gotować – mamy do czynienia z eliksirem obojętnym

będzie się dalej oraz intensywniej gotować, wydzielać duże ilości oparów – mamy do

czynienia z eliksirem trującym.

Możemy też zbadać, jaki jest składnik główny eliksiru. W tym celu rzucamy na gotujący się eliksir zaklęcie Creatho. Bąbelki na eliksirze powinny ułożyć się w symbol głównego

składnika. Przykład: *doprowadza eliksir do wrzenia* *mówi głośno i wyraźnie* Creatho! [Eliksir przestał się gotować.]

Wniosek: W kociołku znajduje się eliksir leczniczy. ZMIANA OSADU Dzięki zmianie osadu możemy określić wyimaginowaną barwę eliksiru. UWAGA! Tą praktykę musi wykonać czarodziej, który sporządził dany eliksir. Ta praktyka polega na wsypaniu malutkich kamieni księżycowych do eliksiru. Wyławiamy

je po kilkunastu minutach z gotującego się wywaru i wystawiamy na działanie światła księżyca. Następnego dnia zanurzamy kamyki ponownie w eliksirze na kilka minut, po czym je wyławiamy i dokładnie oglądamy. Jeśli praktyka wykonana została poprawnie, na kamykach ujrzymy barwę łącząca nas z tymże eliksirem.

Przykład: *wsypuje kilkanaście małych kamieni księżycowych do kociołka* *zostawia je na kilkanaście minut* [Minęło kilkanaście minut.] *wyławia kamyki z gotującego się eliksiru* *wystawia je za okno na światło księżyca* *następnego dnia zanurza ponownie kamyki w eliksirze* *po kilku minutach wyławia kamyki z kociołka, a na kamykach pojawił się żółtawy osad*

Ćwiczenia inokreacji.

Ćwiczenie 1. Masz przed sobą kociołek z Eliksirem Słodkiego Snu. Przed kociołkiem leży mały bezoar i liść tojadu żółtego. Zbadaj, który ze składników znajduje się w tym eliksirze. Ćwiczenie 2. Masz przed sobą kociołek z nieznanym Ci eliksirem. Zbadaj, jakie właściwości posiada owy eliksir. Ćwiczenie 3. Zbadaj barwę wyimaginowaną Eliksiru Carlowan.

Sprawdź siebie! Powtórzenie wiadomości przed sprawdzianem

1. Czym jest Inokreacja? 2. Zbadaj praktycznie barwę wyimaginowaną Wywaru Tojadowego. 3. Jakiego zaklęcia używamy w procesie Inokreacji? 4. Eliksir się gotuje, nagle ktoś rzuca na kociołek zaklęcie. Momentalnie

eliksir gotuje się intensywniej, wydobywa się z niego gęsta para. Co to oznacza?

5. Zbadaj praktycznie, jaki jest składnik główny eliksiru Rogu.

4. Eliksiry założycielskie.

Eliksiry założycielskie to eliksiry stworzone przez czterech założycieli Hogwartu: Godryka Gryffindora, Salazara Slytherina, Rowenę Ravenclaw i Helgę Hufflepuff. Eliksiry te najprawdopodobniej jednak zostały wymyślone przez ich „poddanych”, a założyciele

potwierdzili je jako własne projekty.

Eliksiry Hufflepuff i Ravenclaw działają na siebie wzajemnie tzn. eliksir Ravenclaw jest trucizną, a Eliksir Hufflepuff antidotum na tą truciznę. Eliksiru Gryffindora nigdy nie odnaleziono, jednakże zapewne jest to antidotum na eliksir

Slytherina, który jest trucizną silnie wyniszczającą psychikę.

5. Dzieła Selvina Slytherina.

Selvin Slytherin to prapotomek założyciela Hogwartu, Salazara Slytherina. Według wszelkich badań, on jako pierwszy badał receptury szkodliwych eliksirów pochodzących już z czasów średniowiecza. Slytherina uważa się też za ojca samoeliksotwórczości. Stworzył on nalewkę Slytherina o nieznanych nam ingrediencjach. Nalewka Slytherina to silna trucizna

powodująca ponure halucynacje oraz wizje, silnie wyniszczająca psychikę. Spożycie tejże nalewki powoduje nocne koszmary, a nawet prowadzi do samookaleczenia. Na tą truciznę nie działa żadne znane nam antidotum. Działanie jest niezwykle wyczerpujące, nalewka może działać aż do 3 tygodni.

6. Tworzenie receptury własnego Eliksiru, czyli samoeliksotwórczości początek. Tworzenie eliksiru zawsze powinniśmy zacząć od zastanowienia się nad właściwościami. Choćby się waliło i paliło, to zawsze tworząc Eliksir, powinniśmy mieć na względzie najpierw jego właściwości. Potem można dobrać odpowiednie składniki. Przykład: Eliksir ten tamuje krwawienia spowodowane wszelakimi chorobami. Można go podawać przy każdym krwawieniu.

Już z powyższego przykładu możemy też wywnioskować nazwę. Eliksir Nie-wykrwaw-się. Nieźle by się sprzedawało, ale nie o tym.

Mamy już nazwę i właściwości. Pora dobrać odpowiednie składniki. Pamiętajmy o prawach alchemicznych (kłania się podręcznik do kl. I). Ciecz. Dodajmy najpowszechniejszą – wodę. Już mamy pierwszy składnik. Najsłabszy składnik pochodzenia zwierzęcego. Tablice mówią o muchach siatkoskrzydłych. Niech i tak będzie.

Składniki roślinne od najsłabszego do najmocniejszego. Najsłabszy niech będzie rdest ptasi, mocniejsza niech będzie werbena, a najmocniejszy dyptam. Składniki zwierzęce. Otwornice, pijawki i jednorożec. W kolejności. Składniki nieorganiczne. Kamień saargo, niech Wam będzie.

Składnikiem głównym będzie waleriana, pomagająca na krwawienia. I tak, to istnieje w

sadze. Mając już wszystkie składniki, ustalmy ich proporcję. Ja już mam gotową, możecie ją zobaczyć w dodatku „Eliksiry dla każdego”. Cóż. Czas na ogólne przygotowanie receptury.

Mieszanie, dodawanie, ogólnie pryszcz. Ja jednak trochę Wam to utrudnię. Jak sami możecie zobaczyć w dodatku, składniki są pomieszane, a w recepturze mowa jest o silniejszych/słabszych. Można łatwo znaleźć tabelki siły składników w Internecie, więc problem to żaden.

No więc, pozwólcie, że podsumuję ten temat moim ulubionym stwierdzeniem: „Do pracy, rodacy!”.

7. Wzory alchemiczne. Zajmijmy się wzorami alchemicznymi. Co dzięki nim możemy zbadać? Moc Eliksiru, jego gęstość i inne szczególiki.

Korzystając ze wzorów alchemicznych, należy też pamiętać o tym, że niektóre szczegóły do obliczania, jak na przykład pochodzenie składnika, bierzemy z Tablicy Virusojewa, która znajduje się na końcu tego podręcznika.

Moc składnika: ms = r*p gdzie r – rodzaj składnika (organiczny – 2; nieorganiczny – 1), a p – pochodzenie składnika (magiczne – 1; niemagiczne – 0,5)

Przykład: oblicz moc składnika organicznego pochodzenia niemagicznego. r=2 p=0,5 ms = ? ms = r*p ms =2*0,5 ms = 1 Odp.: Moc składnika wynosi 1.

Moc eliksiru: me = V * ms * p * s gdzie V = objętość eliksiru (w litrach); s = ilość składników w eliksirze

Przykład: oblicz moc eliksiru o objętości 1l, o składnikach w ilości 5, mocy składnika głównego magicznego o wartości 2.

V = 1l s = 5 p = 1 ms=2

me = V * ms * p * s me = 1l * 2 * 1 * 5 me = 10 Odp.: Moc eliksiru jest równa 10.

8. Alchemia. Najsłynniejsi alchemicy. Alchemia to dziedzina magii, która zajmuje się odkrywaniem Kamienia Filozoficznego bądź Panaceum. Panaceum to nic innego jak lekarstwo na wszystkie choroby.

Alchemia powstała już w antycznym Egipcie, nie zdobyła tam jednak popularności. To właśnie było przyczyną przeniesienia alchemii na kontynent europejski. Pierwszymi siedzibami alchemii były Grecja i Rzym. Alchemia oprócz wiedzy o magicznych napojach wykorzystuje też filozofię antyczną, co powoduje duże wykształcenie alchemików. Oprócz powyższych dziedzin alchemia wykorzystuje też współczesną chemię, biologię, medycynę,

matematykę, a nawet astrologię. Po pobycie w Grecji i Rzymie alchemia rozrosła się na kolejne kraje. Dziedzina ta przemieściła się chociażby do Francji, Niemiec, Austrii. W końcu dotarła do dzisiejszej

Republiki Czeskiej i Polski. Pod koniec XVI wieku stolicą alchemii nazywano Pragę – stolicę Czech. Tam właśnie odbywały się zjazdy alchemików, na których odkrywano rozmaite substancje, takie jak arsen, fosfor, kwasy mineralne i amoniakowe. A propos kwasów, ciekawa historia dotyczy wody królewskiej, z łaciny aqua regia. Czym była woda królewska? Ot, najprościej była to mieszanka stężonego kwasu chlorowodorowego i azotowego w

proporcjach 3:1. Ta mieszanka kwasów potrafiła skutecznie rozpuszczać nawet najtwardsze metale. Pierwsze opisy aqua regia pochodzą z pism Pseudo-Gebera, anonimowego alchemika z XIV wieku.

TABLICA PAMIĘCI NAJSŁYNNIEJSZYCH ALCHEMIKÓW

Nicolas Flamel (1326-1992)

Nicolas Flamel – odkrywca Kamienia Filozoficznego, najsłynniejszy alchemik. Oprócz

odkrycia Kamienia Filozoficznego słynie też z wielu wspaniałych dzieł alchemicznych, napisanych wspólnie z Albusem Dumbledorem, dyrektorem Hogwartu.

Philippus Aureolus Theophrasus Bombastus von Hohenheim ps. Paracelsus (1493-1541)

Paracelsus – lekarz i alchemik, nazywany często ojcem medycyny nowożytnej. Stosował metodę autosugestii, by wyleczyć choroby u człowieka.

Michał Sędziwój (1566-1636)

Polski alchemik, na dworze króla Zygmunta III Wazy zdołał przeobrazić monety ze srebra w wykonane ze szczerego złota.

Przydatne tablice

Tablica Virusojewa.

Eliksiry dla zaawansowanych Druga część serii podręczników do nauki Eliksirów łączy najlepsze stosowane do tej pory metody nauczania Eliksirów w szkołach magii. Przydatne tablice umieszczone na końcu podręcznika ułatwiają pracę na lekcjach, a dodatek „Eliksiry dla każdego” dołączony do drugiej części podręcznika zawiera receptury Eliksirów do samodzielnego wykonania.

„ Druga część podręcznika do Eliksirów – „Eliksiry dla zaawansowanych” pozwala osobom wtajemniczonym w Eliksiry poznać kolejne szczegóły tej wspaniałej dziedziny magii. Każdy temat został starannie opracowany, a tablice na końcu podręcznika pozwalają przypomnieć i przyswoić każdy szczegół dotyczący składników Eliksirów. Dodatek „Eliksiry dla każdego” pozwala poćwiczyć warzenie Eliksirów w praktyce, co potem procentuje w czasie praktyk lekcyjnych. „ Alan Moonstone-Skyhope, autor podręcznika