ekspertyza p.poż. obiektów mw
TRANSCRIPT
Ekspertyza techniczna
stanu ochrony przeciwpożarowej
Muzeum Historycznego m. st. Warszawy
Rynek Starego Miasta 28/42, Warszawa
Opracowali:
1. inż. Andrzej Magdziarz
Rzeczoznawca do spraw zabezpieczeń
przeciwpożarowych, nr upr. 27/93
2. inż. Marian Nocula
Rzeczoznawca Budowlany
CRBB 131/97/R
Warszawa, maj 2014 r.
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
2
Zawartość
1. Przedmiot, zakres i cel opracowania.................................................................................. 4
2. Podstawy prawne ................................................................................................................. 5
2.1. Podstawa opracowania ..................................................................................................... 5
2.2. Podstawy prawne ............................................................................................................. 5
3. Ogólna charakterystyka obiektu ........................................................................................ 7
4. Warunki budowlano – instalacyjne, ich stan techniczny ............................................... 10
5. Charakterystyka pożarowa .............................................................................................. 15
5.1. Funkcje istniejące i projektowane .............................................................................. 15
5.2. Powierzchnia, wysokość i liczba kondygnacji: .......................................................... 15
5.3. Odległość od obiektów sąsiadujących – usytuowanie budynku ................................ 15
5.4. Parametry pożarowe występujących substancji palnych. .......................................... 15
5.5. Przewidywana wielkość gęstości obciążenia ogniowego .......................................... 16
5.6. Kategoria zagrożenia ludzi, przewidywana ilość osób na każdej kondygnacji i w
poszczególnych pomieszczeniach .............................................................................. 16
5.7. Ocena zagrożenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych ............. 16
5.8. Podział obiektu na strefy pożarowe ........................................................................... 16
5.9. Klasa odporności pożarowej budynku oraz odporność ogniowa i stopień
rozprzestrzeniania ognia elementów budynku ........................................................... 17
5.10. Warunki ewakuacji, oznakowanie na potrzeby ewakuacji dróg i pomieszczeń,
oświetlenie awaryjne (bezpieczeństwa i ewakuacyjne) oraz przeszkodowe ............. 18
5.11. Dobór urządzeń przeciwpożarowych w obiekcie ...................................................... 20
5.12. Sposób zabezpieczenia przeciwpożarowego instalacji użytkowych ......................... 22
5.13. Elementy wystroju wnętrz ......................................................................................... 23
5.14. Drogi pożarowe .......................................................................................................... 23
5.15. Wyposażenie w gaśnice ............................................................................................. 23
5.16. Zaopatrzenie w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru .......................................... 24
6. Zakres niezgodności z przepisami .................................................................................... 25
6.1. Wszystkie występujące w budynku niezgodności z przepisami techniczno-
budowlanymi i przeciwpożarowymi. ......................................................................... 25
6.2. Wykaz niezgodności w zabezpieczeniu przeciwpożarowym niemożliwych do
usunięcia ze względów techniczno-ekonomicznych. ................................................. 27
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
3
7. Przyjęte rozwiązania wynikające z przepisów i dodatkowe, zapewniające właściwe
zabezpieczenie przeciwpożarowe budynku ..................................................................... 29
7.1. Rozwiązania podstawowe .......................................................................................... 29
7.2. Rozwiązania zamienne ............................................................................................... 30
8. Analiza i ocena wpływu rozwiązań zamiennych na poziom bezpieczeństwa
pożarowego ......................................................................................................................... 31
9. Wnioski w kontekście niepogorszenia warunków ochrony przeciwpożarowej. .......... 33
Część rysunkowa:
rys. 01 – plan sytuacyjny
rys. 02 – rzut piwnic
rys. 03 – rzut parteru
rys. 04 – rzut piętra 1
rys. 05 – rzut piętra 2
rys. 06 – rzut piętra 3
rys. 07 – rzut piętra 4
rys. 08 – rzut piętra 5
rys. 09 – rzut piętra 6
rys. 10 – przekrój A-A
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
4
1. Przedmiot, zakres i cel opracowania
Niniejszą ekspertyzą techniczną objęty jest kompleks 11 zabytkowych kamienic
stanowiących siedzibę Muzeum Historycznego m.st. Warszawy. Jest to obiekt posiadający
siedem kondygnacji nadziemnych oraz dwie kondygnacje podziemne. Obecnie, obiekt przede
wszystkim pełni funkcję muzeum.
Niniejsza ekspertyza pożarowo-budowlana uwzględnia zmiany, jakie zaszły w trakcie
realizacji inwestycji, które nie naruszają podstawowych zasad ochrony przeciwpożarowej
opisanych w ekspertyzie z 12.01.2006 r. oraz ekspertyzie zamiennej z 03.10.2011r. i
stanowią ich aktualizację. W ramach przebudowy obiektu, ze względu na uwarunkowania lokalne, techniczne i
budowlane nie ma możliwości spełnienia wszystkich wymagań ochrony przeciwpożarowej.
Celem przebudowy jest dostosowanie obiektu do współcześnie obowiązujących wymogów i
standardów użytkowych z zachowaniem walorów historycznych, spełnienie wymogów
przepisów dot. bezpieczeństwa zbiorów, bezpieczeństwa przeciwpożarowego oraz zapewnienie
dostępności obiektu dla osób niepełnosprawnych
W związku z powyższym zasadne staje się sporządzenie ekspertyzy technicznej
w trybie § 2 ust. 3a rozporządzenia MI [3], określając spełnienie wymagań przepisów
techniczno-budowlanych w sposób inny niż wskazano w w/w akcie prawnym.
Celem niniejszej ekspertyzy jest dokonanie szczegółowej analizy warunków ochrony
przeciwpożarowej rozpatrywanego obiektu Muzeum Historycznego, a następnie określenie
tych wymagań rozporządzenia MI [3], których spełnienie w budynku nie jest możliwe,
z podaniem uzasadnienia. Następnie konieczne będzie wskazanie rozwiązań zastępczych,
których zastosowanie zrekompensuje brak możliwości spełnienia wszystkich wymagań
rozporządzenia w sposób bezpośredni, a jednocześnie zapewni zdaniem autorów zachowanie
odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa pożarowego.
Ekspertyza niniejsza określa propozycje niezbędnych rozwiązań technicznych.
Na podstawie niniejszej ekspertyzy technicznej inwestor złoży wniosek do
Mazowieckiego Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie
o uzgodnienie wymagań przepisów techniczno-budowlanych, spełnionych w sposób inny niż
podany w/w rozporządzeniu MI [3]. Następnie zostanie sporządzony projekt budowlany
rozpatrywanego obiektu, uwzględniający stanowisko Mazowieckiego Komendanta
Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie, który w zakresie ochrony
przeciwpożarowej uzgodniony zostanie przez rzeczoznawcę ds. zabezpieczeń
przeciwpożarowych w odrębnym trybie.
W trakcie realizacji inwestycji powzięto decyzje o jej etapowaniu. Etap 1 obejmuje
piwnice (etap zrealizowany). Etap 2 obejmuje część nadziemną. Przyjęto jednocześnie zasadę,
ze rozwiązania zamienne z postanowienia KW PSP będą zrealizowane w zakresie
odpowiadającym danemu etapowi.
Ponieważ obiekt wpisany jest do rejestru zabytków, ekspertyza podlega również
uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków. Kamienice wpisane są do rejestru
zabytków.
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
5
2. Podstawy prawne
Niniejsze opracowanie wykonane zostało na podstawie zlecenia inwestora.
2.1. Podstawa opracowania
Ekspertyzę opracowano na podstawie:
1. Projektu wykonawczego rewaloryzacji i rewitalizacji piwnic Muzeum Historycznego
m.st. Warszawy, wykonanego w ramach zadania inwestycyjnego pn.: „Renowacja i
adaptacja na cele kulturalne zabytkowych piwnic staromiejskich Warszawy na obszarze
wpisu na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO”
(W 2012 roku został zakończony remont i modernizacją piwnic pod wszystkimi
kamienicami - na podstawie projektu budowlanego firmy “Śpiewak”, autorstwa
Przemysława i Marty Woźniakowskich)
2. Projektu powykonawczego j.w.
3. Projektu modernizacji obiektów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy przy Rynku
Starego Miasta - koncepcja wielobranżowa.
Główny projektant: mgr inż. arch. Jerzy Wowczak upr. nr GPUpr.451/90.
KB – Projekty Konstrukcyjne spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
Kraków, ul Szlak 65/313. Data: maj 2014r.
4. Aktualizacji inwentaryzacji architektonicznej wykonana przez mgr inż.arch. Beatę
Koźliczak.
5. Decyzji Pozwolenia na budowę nr 260/Ś/2013 wydanej przez Prezydenta M. St.
Warszawy;
6. Projektu rewaloryzacji i rewitalizacji zabytkowych kamienic Muzeum Historycznego
m.st. Warszawy - 2012r.
7. Programu prac konserwatorskich – elewacje siedziby Muzeum Historycznego st.m.
Warszawy z lipca 2013r. autorstwa firmy Monument Service Marcin Kozarzewski;
8. Projektu prac konserwatorskich i restauratorskich dla zabytkowych elementów wystroju
wnętrz siedziby Muzeum Historycznego m.st.Warszawy ze stycznia 2014r. autorstwa
firmy KONSWERK Kamila Wojtowicz.
9. Oceny układu nośnego stropów wewnętrznych kamienic wraz z programem prac
naprawczych i wzmocnień, uwzględniających zmiany w sposobie użytkowania dla
potrzeb muzeum historycznego zlokalizowanego w 11 kamienicach przy Rynku Starego
Miasta 28-42 i ul. Nowomiejskiej 4-8 w Warszawie autorstwa dr inż. St, Karczmarczyka
i mgr inż. W.Berezy z grudnia 2013r.
10. Ekspertyzy dotyczącej przyczyn i skutków rozspojeń, zarysowań oraz pęknięć ścian
nośnych budynków wraz z programem prac naprawczych dla potrzeb muzeum
historycznego zlokalizowanego w 11 kamienicach przy Rynku Starego Miasta 28-42 i
ul. Nowomiejskiej 4-8 w Warszawie, autorstwa dr inż. Stanisława Karczmarczyka i mgr
inż. Wiesława Berezy z grudnia 2013r.
11. Wizji lokalnej.
2.2. Podstawy prawne
W ekspertyzie odniesiono się do wymagań następujących przepisów.
1. Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (jednolity tekst
Dz. U. z 2009 r., Nr 178, poz. 1380 ze zm.),
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
6
2. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane (jednolity tekst Dz. U. z 2010 r.,
Nr 243, poz. 1623 ze zm.),
3. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75,
poz. 690 z późn. zmianami).
4. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010
r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i
terenów (Dz. U. Nr 109, poz. 719).
5. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 lipca
2009 r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarniczych
(Dz. U. Nr 124, poz. 1030).
6. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca
2003 r., w sprawie uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony
przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 121, poz. 1137 ze zm.),
7. PN-92/N-01256-01 - Znaki bezpieczeństwa. Ochrona przeciwpożarowa.
8. PN-92/N-01256-02 - Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacja.
9. Polska Norma PN-EN 671-1 Stałe urządzenia gaśnicze – Hydranty wewnętrzne-
Hydranty wewnętrzne z wężem półsztywnym,
10. Polska Norma PN-EN 671-2 Stałe urządzenia gaśnicze – Hydranty wewnętrzne-
Hydranty wewnętrzne z wężem płasko składanym,
11. Polska Norma PN-EN 671-3 Stałe urządzenia gaśnicze – Hydranty wewnętrzne-
Konserwacja hydrantów wewnętrznych z wężem półsztywnym i hydrantów
wewnętrznych z wężem płasko składanym,
12. PN- EN 1838. Wyposażenie oświetlenia. Oświetlenie awaryjne
13. PN-EN 50172:2005. Systemy awaryjnego oświetlenia ewakuacyjnego
14. PN-EN-60598-2-22. Oprawy oświetleniowe. Część 2: Wymagania szczegółowe. Dział
22: Oprawy oświetlenia awaryjnego.
15. Instrukcja 409/2005 Instytutu Techniki Budowlanej Instrukcje, Wytyczne, Poradniki
projektowanie elementów żelbetowych i murowych z uwagi na odporność ogniową.
16. Wiedza techniczna.
Jeżeli, w opracowaniu powołane zostaną stosowne przepisy prawa, tytuł aktu prawnego
zastąpiony zostanie numerem w nawiasie kwadratowym [ ] odnoszącym się do stosownego aktu
prawnego wykazanego w ww. rozdziale niniejszej ekspertyzy.
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
7
3. Ogólna charakterystyka obiektu
Zespół kamienic Muzeum Historycznego zlokalizowany jest w obszarze objętym ochroną
prawną tj. pomnika historii „Warszawa- zespół miasta z Traktem królewskim i Wilanowem”.
Teren Starego Miasta wpisany jest na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.
Zabytkowy zespół kamienic– widnieje również w rejestrze zabytków pod numerami :
- Rynek Starego Miasta 28, 30, 32, 34, 36, 38, 40, 42 – nr 502, 503, 504, 505, 506, 507, 508,
509
- ul. Nowomiejska 4,6,8 - nr 349,350 i 351,
Kompleks Muzeum tworzy północną pierzeję Rynku Starego Miasta obejmując również części
pierzei ul. Nowomiejskiej i Krzywe Koło. Budynki dostępne są bezpośrednio z powierzchni
Rynku oraz z ul. Nowomiejskiej. Od strony ul. Krzywe Koło znajduje się wjazd na parcele
umożliwiający obsługę budynku – dostawa do sklepu, kawiarni, rozładunek i załadunek
eksponatów. Od strony północnej, budynki graniczą z kamienicami zamykającymi kwartał
zabudowy i użytkowanymi jako Archiwum Państwowe oraz budynek mieszkalny.
Stan istniejący - rys historyczny.
Pierzeja północna Rynku Starego Miasta w Warszawie jest ograniczona ulicami Nowomiejską
i Krzywe Koło i obejmuje kamienice o numerach od 28 do 42. Pierzeja po 1916 roku otrzymała
nazwę Jana Dekerta upamiętniając tym samym kupca warszawskiego, prezydenta Starej
Warszawy, przywódcę mieszczan w walce o ich prawa w okresie Sejmu Czteroletniego. W
zabudowie tej pierzei znajdują się najciekawsze kamienice w Rynku Starego Miasta. Ta strona
rynku najmniej ucierpiała w czasie ostatniej wojny. Wszystkie budynki były wypalone, ale w
znacznym stopniu zachowały swoje fasady. Odbudowane zostały na postawie projektu
Stanisława Żaryna. Odbudowa trwała od 1950 do 1954 roku. Połączone wnętrza kamienic stały
się siedzibą Muzeum Historycznego Miasta Stołecznego Warszawy. Niewielką część wnętrz
odrestaurowano a pozostałe odtworzono.
Projektowane rozwiązania funkcjonalno-przestrzenne.
1. Halle
Hall recepcyjny w kamienicy nr 42 – pozwala na zakup biletu i skierowanie zwiedzającego w
kierunku :
1- zwiedzania piwnic
2- skorzystania z szatni i sanitariatów, informacji audiowizualnej (poziom piwnicy -1)
3- projekcji filmów tematycznych – w sali kinowej
4- poczęstunku w kawiarni
5- zakupu pamiątek w sklepie muzealnym
6- zwiedzania dziedzińców
7- zwiedzania ekspozycji stałej na parterze
8- zwiedzania ekspozycji czasowej
Projektowane halle w kamienicy nr 38 i 40 – pozwalają na odwiedzenie sklepu muzealnego
i kawiarni.
Projektowany hall w kamienicy nr 32 prowadzi do strefy wystaw czasowych z kasami i szatnią
przy wejściu.
Wejście służbowe prowadzi poprzez hall w kamienicy nr 28 .
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
8
2. Lapidarium
W koncepcji zachowano Lapidarium, jako przestrzeń do organizowania imprez typu - koncert,
prelekcja, występy artystyczne, wernisaż oraz niewielkich wystaw. Zmiana organizacji systemu
zwiedzania i zaprojektowanie niezależnego wejścia umożliwiają organizacje imprez również w
godzinach otwarcia Muzeum.
3. Administracja
Poprzez wejście służbowe w kamienicy nr 28 dostepne są pomieszczenia parteru kamienic 28
i 30 z pełniące funkcję pomieszczeń dla obsługi administracyjnej obiektów.
Administracja zajmuje w części kamienice nr 28, 30,32.
4. Sklep muzealny
Sklep zajmuje przestrzeń parteru kamienicy nr 30 i posiada wydzielony ozdobną kratą magazyn
na półpiętrze .
5. Kawiarnia
Kawiarnia zajmuje parter kamienicy nr 40, w środkowej części posiada niewielkie zaplecze
oddzielone ladą od dwóch sal konsumpcyjnych. Dla personelu wydzielono osobny sanitariat
dostępny z hallu kawiarni. Latem istnieje możliwość zorganizowania dodatkowych miejsc przy
stolikach rozkładanych na płycie rynku lub w przestrzeni lapidarium.
6. Sala kinowa
Sala posiada dwa niezależne wejścia. Jedno prowadzi przez kamienicę nr 42, kontrolowane
przez osoby obsługujące kasy i informację, drugie poprzez klatkę schodową KL2 bezpośrednio
z bramy wjazdowej w kamienicy nr 6. Widzowie sali kinowej, mogącej działać niezależnie od
funkcji muzeum mają do dyspozycji szatnie i sanitariaty zlokalizowane w piwnicy. Sala
przewidziana jest dla około 43 osób + dwa miejsca dla os. niepełnosprawnych.
7. Klatki schodowe istniejące:
- klatki schodowe w kamienicach nr 8, 40, 30 ul Nowomiejskiej 4, 8 służą jako ewakuacyjne i
zostały wymknięte pożarowo i oddymiane;
- klatki schodowe w kamienicach nr 36, 34, 32 zostały wciągnięte do ekspozycji i służą
komunikacji międzypiętrowej;
- klatka w kamienicy Nowomiejska 8 – obsługuje pokoje gościnne;
- na dziedzińce i poziom rynku prowadzą schody ewakuacyjne z piwnicy w kamienicy
nr 28, 32, 36, 38;
Klatka schodowa w kamienicy Nowomiejska 4 – projektuje się jej przebudowę i udostępnienie
poziomu I piętra budynku;
Opis stref dostępności w budynku
Kompleks podzielono na klika stref biorąc pod uwagę dostępność zwiedzającego muzeum.
1. Strefa ogólnodostępna obejmująca wystawę stałą i czasową wraz z funkcjami
towarzyszącymi - sklep, kawiarnia, szatnie, sanitariaty oraz wejścia od strony rynku do
kamienic nr 42, 40, 38 i 32, przestrzeń ekspozycyjną w strefie dziedzińców zadaszonych, salę
kinową i czytelnię usytuowaną na poz. I piętra.
2. Strefa ograniczonej dostępności obejmująca administrację, bibliotekę i czytelnię, pokoje
gościnne, wejście Rynku Starego Miasta kamienica nr 28 – wejście służbowe, wjazd bramowy
od ul. Nowomiejskiej - użytkowany okazjonalnie jako ewakuacja w chwili pożaru, czytelnię (
kamienica nr 4 – Ip);
3. Strefa specjalna zawierająca magazyny biblioteczne, serwerownie, pracownie, wjazd
bramowy od. ul. Krzywe Koło, wejścia od strony dziedzińca kamienica nr 28, 30 użytkowane
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
9
jako wejścia służące dostawie eksponatów, wjazd bramowy od. ul. Krzywe Koło i
Nowomiejskiej - ewakuacja w chwili pożaru
DANE OGOLNE:
Dane liczbowe:
Ilość kondygnacji naziemnych 7 (z poddaszem użytkowym)
Ilość kondygnacji podziemnych 1 (2 w kamienicy 40 i 42).
Powierzchnia zabudowy 1956,27 m2
Powierzchnia całkowita 9472,74 m2
Powierzchnia użytkowa (bez piwnic): 5621,27 m2
Powierzchnia użytkowa (z piwnicami): 7192,00 m2
Kubatura: 39 898,00 m3
Wysokość całkowita 24,85 m
Na tej podstawie, obiekt został zakwalifikowany do budynków średniowysokich.
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
10
4. Warunki budowlano – instalacyjne, ich stan techniczny
Konstrukcja - opis ogólny (wg ekspertyzy dotyczącej przyczyn i skutków rozspojeń,
zarysowań oraz pęknięć ścian nośnych budynków dr inż. Stanisława Karczmarczyka i mgr inż.
Wiesława Berezy):
Kamienice przy Rynku Starego Miasta (strona Dekerta) oraz przy ul. Nowomiejskiej zostały
zbudowane jako murowane z cegły ceramicznej z uzupełnieniem murów fundamentowych
kamieniami na zaprawie wapiennej. Fundamenty i ściany piwnic wykonano jako murowane z
kamieni otoczaków i z cegły ceramicznej pełnej na zaprawie wapiennej i cementowo-wapiennej
(na etapie odbudowy), ściany kondygnacji nadziemnych i sklepienia wykonano jako murowane
z cegły ceramicznej pełnej na zaprawie wapiennej i fragmenty odbudowane wykonano na
zaprawie cementowo-wapiennej.
W latach 2010 - 2011 zostały wykonane podbicia ścian fundamentowych jako element na
remontu piwnic, w ramach którego wykonano lokalne pogłębienie piwnic.
Sklepienia ceramiczne występują w stropach nad piwnicami, prawie nad całym parterem i
lokalnie nad I piętrem. W części nadziemnej występują przede wszystkim stropy belkowe
wykonane na etapie odbudowy jako stropy ceramiczne typu Kleina oparte na dwuteowych
belkach stalowych. W kamienicy pod nr 32 wykonano stropy płytowe żelbetowe oparte na
obetonowanych dwuteowych belkach stalowych. Belki drewniane pełne podwieszone do
żelbetowego stropu płytowo - żebrowego, wykonanego jako wzmocnienie tych stropów w
latach 1938-1939. Opisane rozwiązanie występuje tylko w kamienicach nr 34 i 36. W
omawianych kamienicach, poza budynkiem nr 34 i 36, widoczne od spodu belki drewniane to
elementy dekoracyjne podwieszone do stropów belkowych stalowych i żelbetowych.
Większość tych elementów wykonana jest z desek tworzących skrzynki imitujące belki.
Wszystkie klatki schodowe za wyjątkiem odtworzonej drewnianej klatki w kamienicy nr 32
(Baryczkowska) zostały wykonane jako żelbetowe konstrukcje belkowo – płytowe, obłożone
okładziną z drewna, imitującą stare drewniane schody belkowe. Są to rozwiązania zastosowane
na etapie odbudowy.
Więźby dachowe wykonano w konstrukcji drewnianej, płatwiowo-kleszczowej, krokwiowej z
podparciem słupkami, obciążającymi stropy niższej kondygnacji. Pokrycie dachów wykonano
z dachówki „esówki”. Jedynie kamienica nr 30 z latarnią pokryta jest dachówka rzymską.
Kamienica nr 28
Budynek podpiwniczony o 4 kondygnacjach nadziemnych (w tym użytkowe poddasze), na
rzucie w kształcie wydłużonego prostokąta posiada wymiary zewnętrzne około 8,60 x 26,60 m.
Jest to budynek murowany, trzytraktowy. Ściany wykonane są z cegły ceramicznej pełnej.
Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru przekryte są sklepieniami ceglanymi
kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie krzyżowymi, wyżej stropy wykonano jako
belkowe typu Kleina z belkami stalowymi rozpiętymi w kierunku prostopadłym do ścian
poprzecznych kamienicy. Komunikację w tym budynku zapewnia klatka schodowa i winda
zlokalizowana w budynku sąsiednim.
Podczas wojny kamienica została spalona i prawie całkowicie zniszczona. Drewniane stropy
belkowe przestały istnieć, narożnik budynku od strony frontowej i ul. Krzywe Koło został
wyrwany na wysokości I, II i prawie III piętra z zachowaniem gzymsu i attyki wieńczącej
budynek.
Podczas odbudowy w latach powojennych uzupełniono wyrwany narożnik, wykonano nowe
schody o konstrukcji żelbetowej, wykonano nowe stalowe stropy belkowe typu Kleina oraz po
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
11
stwierdzeniu, że ściana frontowa odchylała się od pionu, wykonano jej kotwienie za pomocą
ściągów stalowych przymocowanych do belek stropowych.
Kamienica nr 30
Budynek całkowicie podpiwniczony, o rzucie wydłużonego prostokąta posiada wymiary
zewnętrzne około 8,60 x 27,20 m. Obiekt posiada 7 kondygnacji nadziemnych w części
środkowej i 5 kondygnacji nadziemnych w części tylnej i frontowej. Na poziomie 4 piętra
pomieszczenia zlokalizowane w części tylnej i frontowej stanowią użytkowe poddasze. Piętro
5 i 6 stanowi klatka schodowa z przyległymi pomieszczeniami zlokalizowana centralnie. Wyżej
znajduje się strych. Jest to budynek murowany, trzytraktowy. Ściany wykonane są z cegły
ceramicznej pełnej na zaprawie wapiennej. Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru
przekryte są sklepieniami ceglanymi kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie
krzyżowymi, wyżej stropy wykonano jako belkowe typu Kleina z belkami stalowymi
rozpiętymi w kierunku prostopadłym do ścian poprzecznych kamienicy. Komunikację w tym
budynku zapewnia klatka schodowa i winda zlokalizowana w centralnej części kamienicy.
Schody zostały wykonane jako żelbetowe o konstrukcji belkowo – płytowej, obłożonej
okładziną z drewna, imitującej dawne drewniane schody belkowe.
Podczas wojny kamienica została spalona i prawie całkowicie zniszczona. Drewniane stropy
belkowe przestały istnieć, trakt tylny i środkowy zburzony został do poziomu sklepień nad
parterem, a ściana frontowa była zarysowana i odchylona od pionu.
W wyniku odbudowy w latach powojennych rozebrano i odtworzono całą ścianę frontową,
rozebrano i zrekonstruowano skośne sklepienie nad wejściem do piwnic, rozebrano partię
sklepienia w tylnym pomieszczeniu ze względu na wykonanie szybu dla dźwigu osobowego.
Poza tym wykonano nowe schody o konstrukcji żelbetowej i nowe stalowo - ceramiczne stropy
belkowe typu Kleina.
Kamienica nr 32
Kolejna kamienica w pierzei północnej Rynku, o rzucie w kształcie wydłużonego prostokąta
posiada wymiary zewnętrzne około 9,80 x 28,60 m. Budynek jest podpiwniczony i posiada 4
kondygnacje nadziemne oraz strych. Jest to budynek murowany, trzytraktowy. Ściany
wykonane są z cegły ceramicznej pełnej. Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru
przekryte są sklepieniami ceglanymi kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie
krzyżowymi. W poziomie wyższych kondygnacji stropy wykonano w postaci płyty żelbetowej
opartej na obetonowanych belkach stalowych z żebrem rozdzielczym. W budynku tym
zrekonstruowano drewnianą klatkę schodową.
W okresie wojny kamienica pod nr 32 została spalona i prawie całkowicie zniszczona.
Drewniana więźba dachowa, stropy belkowe oraz klatka schodowa przestały istnieć, sztukaterie
i wewnętrzne tynki zostały zniszczone prawie całkowicie, a obramienia kamienne wokół okien
zostały osłabione i zniszczone w następstwie pożaru oraz uległy licznym spękaniom.
Zachowały się jedynie mury wraz z attyką.
Podczas odbudowy w latach powojennych rozebrano wtórną nadbudówkę od strony podwórza
wykonaną w latach 1911-1912 i zrekonstruowano attykę od strony podwórza, wykonano nową
konstrukcję dachu z wiązarem stalowym, wykonano nowe stropy ogniotrwałe zachowując
dawny układ belek drewnianych Poza tym przeprowadzono rekonstrukcję dawnej drewnianej
klatki schodowej (schody potraktowano jako odtworzony element zabytkowy nie przeznaczony
do komunikacji).
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
12
Kamienica nr 34
Budynek ten o rzucie w kształcie wydłużonego prostokąta posiada wymiary zewnętrzne około
7,20 x 24,70 m. Budynek jest podpiwniczony i posiada pięć kondygnacji nadziemnych z
których ostatnia to użytkowe poddasze oraz strych. Jest to budynek murowany, którego ściany
wykonane są z cegły ceramicznej pełnej. Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru
przekryte są sklepieniami ceglanymi kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie
krzyżowymi. W poziomie wyższych kondygnacji pozostawiono niezniszczone stropy
drewniane podwieszone do żelbetowego stropu płytowo - żebrowego, wykonanego jako
wzmocnienie tych stropów jeszcze przed wybuchem wojny. Komunikację w tym budynku
zapewnia klatka schodowa zlokalizowana w centralnej części kamienicy. Schody zostały
wykonane jako żelbetowa konstrukcja belkowo – płytowa, obłożona okładziną z drewna,
imituje dawne drewniane schody belkowe.
Podczas wojny ze względu na ogniotrwałe stropy kamienica nie spłonęła. Zniszczone zostało
pokrycie w postaci dachówki oraz stolarka okienna i drzwiowa.
W wyniku odbudowy wyreperowano więźbę drewnianą i pokrycie, wykonano nową klatkę
schodową, której zgodnie z ówczesnym planem nie udało się wykonać przed wybuchem wojny.
Wybudowano też komin centralnego ogrzewania przyległy do latarni sąsiedniej kamienicy.
Kamienica nr 36
Budynek ten o rzucie w kształcie wydłużonego prostokąta posiada wymiary zewnętrzne około
7,60 x 26,60 m. Budynek jest podpiwniczony w pełnym obrysie rzutu i posiada sześć
kondygnacji nadziemnych oraz strych. Na poziomie 5 piętra pomieszczenia zlokalizowane w
części tylnej i frontowej stanowią użytkowe poddasze. Jest to budynek murowany, trzytraktowy
z latarnią w części środkowej, którego ściany wykonane są z cegły ceramicznej pełnej.
Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru przekryte są sklepieniami ceglanymi
kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie krzyżowymi. W poziomie wyższych
kondygnacji pozostawiono zachowane po zniszczeniach wojennych stropy drewniane
podwieszone do żelbetowej płyty żebrowej, wykonanej jako wzmocnienie tych stropów jeszcze
przed wybuchem wojny. Komunikację w tym budynku zapewnia klatka schodowa
zlokalizowana w centralnej części kamienicy. Schody zostały wykonane jako żelbetowa
konstrukcja belkowo – płytowa, ze stopniami obłożonymi okładziną z drewna, imitującą dawne
drewniane schody belkowe.
W okresie działań wojennych ogniotrwałe stropy uchroniły kamienicę przed skutkami pożaru.
Zniszczone zostało pokrycie w postaci dachówki oraz stolarka okienna i drzwiowa. Została też
częściowo zburzona latarnia z klatką schodową. W oficynie zburzone zostało II piętro, a
pozostałe ściany wraz z gankiem uległy wychyleniu z pionu.
W wyniku odbudowy wyreperowano więźbę drewnianą i pokrycie, wykonano nową klatkę
schodową, z szybem umożliwiającym dostęp światła latarni. Wykonano też liczne zabiegi
konserwatorskie.
Kamienica nr 38
Obiekt o rzucie w kształcie wydłużonego prostokąta posiada wymiary zewnętrzne około 9,30
x 23,60 m. Budynek jest podpiwniczony i posiada 5 kondygnacji nadziemnych, z których
ostatnia to użytkowe poddasze oraz strych. Jest to budynek murowany, trzytraktowy o ścianach
z cegły ceramicznej pełnej. Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru przekryte są
sklepieniami ceglanymi kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie krzyżowymi, wyżej
stropy wykonano jako belkowe typu Kleina z belkami stalowymi rozpiętymi w kierunku
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
13
prostopadłym do ścian magistralnych kamienicy. Komunikację w tym budynku zapewnia
klatka schodowa zlokalizowana w budynkach sąsiednim.
W następstwie działań wojennych kamienica została spalona i prawie całkowicie zniszczona.
Drewniane stropy belkowe przestały istnieć, ściany wewnętrzne zburzone zostały do poziomu
sklepień nad parterem. Ściana frontowa od strony Rynku Starego Miasta zachowała się do
poziomu gzymsu ale na skutek działania silnego wiatru w 1946 r zawaliła się do poziomu I
piętra. Elewacja od podwórza zachowała się do poziomu I piętra. Zachowały się ściany
magistralne z budynkami sąsiednimi.
W wyniku odbudowy w latach powojennych zlikwidowano klatkę schodową wykonując
jedynie biegi na I piętro, rozebrano resztki ścian wewnętrznych i frontowych do poziomu I
piętra i odtworzono zgodnie z pierwowzorem. Na I i II piętrze zachowano podział na trzy trakty,
a na III podział ten nie został powtórzony. Poza tym przemurowano ścianę szczytową na
poziomie parteru od strony kamienicy nr 40 nie niszcząc sklepień, wykonano nowe stropy i
więźbę dachową.
Kamienica nr 40
Budynek o rzucie w kształcie wydłużonego prostokąta posiada wymiary zewnętrzne około 9,00
x 22,20 m. Kamienica posiada sześć kondygnacji nadziemnych w części środkowej i 5
kondygnacji nadziemnych w części tylnej i frontowej. Na poziomie 4 piętra pomieszczenia
zlokalizowane w tylnej i frontowej części budynku stanowią użytkowe poddasze. Budynek w
obrębie całego rzutu posiada kondygnacje podziemną -1 oraz na fragmencie kondygnacje
podziemną -2. Jest to budynek murowany, trzytraktowy. Ściany wykonane są z cegły
ceramicznej pełnej. Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru w środkowym i tylnym
trakcie przekryte są sklepieniami ceglanymi kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie
krzyżowymi, na parterze w trakcie środkowym i wyżej stropy wykonano jako belkowe typu
Kleina z belkami stalowymi rozpiętymi w kierunku prostopadłym do ścian magistralnych
kamienicy. Komunikację w tym budynku zapewnia klatka schodowa w centralnej części
kamienicy. Schody zostały wykonane jako żelbetowa konstrukcja belkowo – płytowa, ze
stopnicami obłożonymi okładziną z drewna, imitującą dawne drewniane schody belkowe.
Podczas wojny kamienica została spalona i prawie całkowicie zniszczona. Drewniane stropy
belkowe przestały istnieć, trakt tylny wraz ze ściana od strony podwórza został zburzony,
ściany wewnętrzne zburzone zostały do poziomu sklepień nad parterem. Zburzona też została
oficyna tylna.
Podczas odbudowy w latach powojennych wykonano nową konstrukcje dachu, wykonano
nowe stropy belkowe, odtworzono prawie wszystkie ściany – zachowała się tylko ściana
szczytowa od strony kamienicy 42. Podczas odbudowy odkryto wnękę gotycką, którą
postanowiono wyeksponować i rozebrano wszystkie sklepienia na kondygnacji parterowej od
strony frontowej i wykonano strop belkowy wykorzystując średniowieczne ślady gniazd po
belkach. Poza tym wykonano nowe schody o konstrukcji żelbetowej.
Kamienica nr 42
Budynek ten o rzucie w kształcie wydłużonego prostokąta posiada wymiary zewnętrzne około
8,30 x 21,30 m. Budynek posiada dwupoziomowe piwnice, 5 kondygnacji nadziemnych, z
których ostatnia stanowi użytkowe poddasze. Jest to budynek murowany, trzytraktowy, którego
ściany wykonane są z cegły ceramicznej pełnej. Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i
parteru przekryte są sklepieniami ceglanymi kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie
krzyżowymi. W poziomie wyższych kondygnacji wykonano stropy belkowe typu Kleina z
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
14
nośnymi belkami stalowymi. Komunikację w tym budynku zapewnia klatka schodowa
zlokalizowana w budynku sąsiednim.
Podczas wojny kamienica została spalona i prawie całkowicie zniszczona. Ściany wewnętrzne
zburzone zostały do poziomu sklepień nad parterem. Zachowały się elewacje frontowe od
Rynku i od ul. Nowomiejskiej.
Podczas odbudowy w latach powojennych zlikwidowano schody, wykonano nowe stalowe
stropy belkowe typu Kleina, nową więźbę dachową, przygotowano też szyb pod przyszły dźwig
osobowy.
Kamienica nr 4, 6, 8
Budynki zlokalizowane przy ul. Nowomiejskiej nr 4, nr 6 i nr 8 to obiekty, które tworzą pierzeję
zabudowy od strony ulicy Nowomiejskiej. Kamienica nr 4 o rzucie w kształcie wydłużonego
prostokąta o wymiarach zewnętrznych około 8,10 x 14,00 m posiada 4 kondygnacje nadziemne,
z których ostatnia stanowi użytkowe poddasze. Kamienice pod nr 6 i nr 8 również posiadają 4
kondygnacje nadziemne oraz strych. Budynek nr 6 o rzucie w kształcie prostokąta o wymiarach
zewnętrznych około 5,40 x 8,10 m i budynek nr 8 o rzucie w kształcie prostokąta o wymiarach
zewnętrznych około 5,00 x 11,90 m usytuowane są krótszym bokiem do ulicy Nowomiejskiej.
Są to budynki murowane, jednotraktowe, których ściany wykonane są z cegły ceramicznej
pełnej. Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru przekryte są sklepieniami ceglanymi
kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie krzyżowymi. W poziomie wyższych
kondygnacji wykonano stropy belkowe typu Kleina z nośnymi belkami stalowymi.
Komunikację w tym zespole budynków zapewnia żelbetowa klatka schodowa zlokalizowana
w kamienicy nr 8.
W wyniku działań wojennych kamienice te uległy prawie całkowitemu zniszczeniu, a to co się
zachowało rozebrano na etapie odbudowy do poziomu sklepień piwnicznych.
Podczas odbudowy kamienice w części nadziemnej odtworzono na nowo. Nie odtwarzano
zburzonych oficyn. Natomiast w budynku nr 8 ze względu na ówczesne wymogi
przeciwpożarowe wykonano dodatkową klatkę schodową zapewniająca dostęp do trzech
domów.
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
15
5. Charakterystyka pożarowa
5.1. Funkcje istniejące i projektowane
Kondygnacje podziemne: sale wystawiennicze ze zwiedzaniem grupowym ( jedna grupa nie
może przekraczać 20 osób, wliczając w to personel Muzeum w odniesieniu do zwiedzania w
podziemiu -1, i 10 osób na poziomie piwnic -2; na pozostałych kondygnacjach ustala się
maksymalnie 40 osób (2 grupy), pomieszczenia techniczne, szatnia z pomieszczeniami
sanitarnymi dla zwiedzających, pomieszczenia sanitarne i socjalne dla personelu,
Kondygnacje nadziemne: sale wystawiennicze, sklep muzealny, kawiarnia muzealna, sala
kinowa, pomieszczenia biurowe, pracownie, biblioteka, czytelnia, magazyny biblioteczne,
pomieszczenia sanitarne, socjalne, pracownie historyczne, pokoje gościnne, pomieszczenia
techniczne i pomocnicze (gospodarcze)
Kondygnacje podziemne zostały zrealizowane i oddane do użytku zgodnie z pozwoleniem na
budowę i zgodnie z pierwotną (2006r.) i zamienną (2011 r.) ekspertyzą pożarowo-budowlaną
oraz postanowieniem KW PSP z roku 2006 i 2011.
Przestrzeń lapidarium nie zmienia swojego pierwotnego sposobu użytkowania.
5.2. Powierzchnia, wysokość i liczba kondygnacji:
Wysokość budynku wynosi 24,85 m czyli poniżej 25m ponad poziom terenu od najniżej
położonego wejścia do budynku. Obiekt zakwalifikowany jest do grupy budynków
średniowysokich (SW) tzn. o wysokości w przedziale 12m do 25m wysokości.
Powierzchnia użytkowa budynku wynosi 7192m2. (z piwnicami)
Kubatura wynosi 39 898 m3.
Liczba kondygnacji:
- nadziemnych – 7 (z poddaszem użytkowym)
- podziemnych – 1 (2 w kamienicy 40 i 42).
5.3. Odległość od obiektów sąsiadujących – usytuowanie budynku
Muzeum zlokalizowane jest po północno- zachodniej stronie Rynku Starego Miasta, między
ulicą Krzywe Koło (po stronie północno-wschodniej) i ulicą Nowomiejska (po stronie
południowo-zachodniej).
Po stronie północno-wschodniej znajdują się budynki mieszkalne i biurowe, usytuowane w
odległościach mniejszych niż wymagane 8 m. Najmniejsza odległość między ścianami
zewnętrznymi budynków, nie będących ścianami oddzielenia przeciwpożarowego, wynosi ok.
6.7m.
Po stronie północno zachodniej, budynki pomiędzy sobą są oddzielone ścianą oddzielenia
przeciwpożarowego o klasie odporności ogniowej REI 120. Drzwi oraz przeszklenia w
istniejącym budynku od wewnętrznej strony (znajdujące się w odl. mniejszej niż 8m od
budynków sąsiednich, zaprojektowano w klasie odporności ogniowej EI 60.
5.4. Parametry pożarowe występujących substancji palnych.
W budynku nie przewiduje się składowania materiałów niebezpiecznych pożarowo
w rozumieniu rozporządzenia MSWiA [2.V].
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
16
5.5. Przewidywana wielkość gęstości obciążenia ogniowego
Przyjmuje się, że gęstość obciążenia ogniowego w pomieszczeniach technicznych nie
przekroczy wartości 500 MJ/m2.
5.6. Kategoria zagrożenia ludzi, przewidywana ilość osób na każdej kondygnacji i w
poszczególnych pomieszczeniach
W Muzeum występują obszary kwalifikowane do:
1. Kategorii zagrożenia ludzi ZL- III: sala kinowa, sale ekspozycyjne, pomieszczenia
biurowe, pracownie historyczne, pomieszczenia socjalne,
2. Kategoria ZL- IV – mieszkania służbowe przy klatce K1,
3. Pomieszczenia techniczne i gospodarcze kwalifikowane do PM o średniej gęstości
obciążenia ogniowego do 500 MJ/m2,
5.7. Ocena zagrożenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych
W analizowanym obiekcie oraz na terenie do niego przyległym, nie przewiduje się
magazynowania materiałów mogących wytworzyć mieszaniny wybuchowe, jak również
prowadzenia procesów technologicznych z użyciem tego typu materiałów. Nie występuje
zatem konieczność dokonywania oceny zagrożenia wybuchem.
5.8. Podział obiektu na strefy pożarowe
Dopuszczalna wartość strefy pożarowej dla budynku średniowysokiego wynosi 5.000 m2 dla
części nadziemnej i 2.500 m2 dla części podziemnej.
Budynek został podzielony na 5 stref pożarowych obejmujących kondygnacje nadziemne i
dwie strefy pożarowe obejmujące dwa poziomy piwnic.
Oddzielnymi strefami pożarowymi są pomieszczenia takie jak pompownia hydrantowa, czy
pomieszczenie z centrala DSO.
Wentylatornie przeznaczone na cele bytowe zamknięte są drzwiami EI60 i EI30 i odpowiednio
ścianami REI120 i REI60 nie tworzą oddzielnych stref pożarowych.
Klatki schodowe ewakuacyjne (K1, K2, K3 i K7) będą obudowane ścianami o odporności
REI60 i zamykane drzwiami na każdej kondygnacji o klasie odporności ogniowej EIS30 (EI30
dla drzwi przystankowych do windy) oraz wyposażone w urządzenia służące do usuwania
dymu lub zapobiegające zadymieniu.
Strefy pożarowe będą oddzielone przeciwpożarowo ścianami oddzielenia pożarowego o
odporności ogniowej REI20 z drzwiami dymoszczelnymi EI60+S.
Dźwigi znajdujące się na poziomie kondygnacji nadziemnych przebiegają przez oddzielne
strefy pożarowe kondygnacji podziemnych i zostały zabezpieczone na poziomie piwnic
drzwiami do szybu o odp. ogniowej EI60 (winda w kamienicy nr 42) lub posiadają przedsionki
zamknięte drzwiami o odp. j.w. (winda w kamienicy nr 30).
Przepusty instalacyjne w ścianach oddzielenia przeciwpożarowego będą zabezpieczone
atestowanymi materiałami o odporności ogniowej takiej jak przegrody, przez które przechodzą
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
17
5.9. Klasa odporności pożarowej budynku oraz odporność ogniowa i stopień
rozprzestrzeniania ognia elementów budynku
Na podstawie obowiązującego obecnie rozporządzenia MI [3] przedmiotowy budynek
powinien spełniać wymagania dla klasy „B” odporności pożarowej.
Minimalne wymagania w zakresie klasy odporności ogniowej i stopień rozprzestrzeniania
ognia poszczególnych elementów budynku:
o główna konstrukcja nośna – R120 (NRO) – wymóg zostanie spełniony
o stropy – REI 60 (NRO) – wymóg zostanie spełniony
o ściana zewnętrzna – EI60 (NRO) – wymóg spełniony
o ściana wewnętrzna – EI 30 (NRO) – wymóg zostanie spełniony
o konstrukcja dachu – R 30 (NRO) – wymóg zostanie spełniony.
o przekrycie dachu – RE 30 (NRO) – wymóg zostanie spełniony.
NRO – nierozprzestrzeniające ognia.
Na podstawie wizji lokalnej przedmiotowego budynku, weryfikacji dokumentacji technicznej
oraz wymagań instrukcji ITB nr 409/2005 r. przyjmuje się, że elementy budynku powinny
spełniać ww. wymagania odnośnie odporności ogniowej.
Przekrycie dachu w niższej części budynku wraz z zadaszeniem dziedzińców, usytuowanego
bliżej niż 8 m lub przyległego do ściany z otworami sąsiedniego budynku wyższego
(stanowiącego odrębną strefę pożarową), w pasie o szerokości 8 m od tej ściany, powinny być
jako nie nierozprzestrzeniające ognia oraz w pasie tym konstrukcja dachu powinna mieć klasę
odporności ogniowej co najmniej R 30 natomiast przekrycie dachu powinno mieć klasę
odporności ogniowej co najmniej R E 30.
Przekrycia dziedzińców kamienic nr 36, 34 i 32 użytkowane jako ogrzewane sale ekspozycyjne
powinny wówczas posiadać konstrukcję nośną o odporności ogniowej R30 i przykrycie o odp.
RE30.
Alternatywą jest zastosowanie ściany oddzielenia przeciwpożarowego pomiędzy sąsiednimi
budynkami. Na obecnym etapie przyjęto takie właśnie rozwiązanie, gdzie w granicy działki
budowlanej od strony dziedzińców, zastosowano ścianę oddzielenia przeciwpożarowego z
otworami w klasie EI 60 odporności ogniowej na całej wysokości.
Poddasze użytkowe oddzielone zostanie od drewnianej konstrukcji dachu i jego przekrycia za
pomocą płyt gipsowo-kartonowych w rozwiązaniu systemowym, które gwarantuje klasę
odporności ogniowej EI 60.
Drewniane elementy dachu i przekrycia zabezpieczone zostaną do stopnia nie
rozprzestrzeniania ognia za pomocą certyfikowanych środków do impregnacji ogniochronnych
drewnianych przekryć dachowych.
Zaprojektowane elementy budynku spełniają wymagania w zakresie nie rozprzestrzeniania
ognia (wszystkie elementy budynku NRO).
Wszystkie drzwi przeciwpożarowe, będą zaopatrzone w samozamykacze lub urządzenia
zamykające je samoczynnie w razie pożaru.
W obszarach ekspozycyjnych drzwi przeciwpożarowe i dymoszczelne wyposażone w
trzymacze elektromagnetyczne sterowane zaprojektowanym systemem sygnalizacji pożaru; w
przypadku drzwi dwuskrzydłowych przewiduje się zastosowanie regulatorów kolejności
zamykania skrzydeł,
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
18
Drzwi klatek schodowych K4 – K6, na każdej kondygnacji nadziemnej, wyposażone w
trzymacze elektromagnetyczne, sterowane systemem sygnalizacji pożaru; drzwi klatek
schodowych K4, K5, K6 w klasie S dymoszczelności, na każdej kondygnacji nadziemnej; drzwi
klatek schodowych K1, K2, K3 i K7 w klasie EIS 30 i EIS 60 oraz EI30 w przypadku drzwi
do windy, zgodnie z częścią rysunkową.
Wszystkie klatki schodowe, z wyjątkiem klatki K6 (kamienica 32) żelbetowe spełniają
wymagania R 60 odporności ogniowej.
5.10. Warunki ewakuacji, oznakowanie na potrzeby ewakuacji dróg
i pomieszczeń, oświetlenie awaryjne (bezpieczeństwa i ewakuacyjne) oraz
przeszkodowe
Ewakuacja z budynku odbywa się za pomocą pionowych i poziomych dróg komunikacji
ogólnej służących celom ewakuacji. Pionowe drogi komunikacji wykorzystywane do
ewakuacji, stanowią 4 klatki schodowe (K1,K2,K3 i K7), które zaprojektowano w następujący
sposób:
- obudowane i oddzielone od poziomych dróg komunikacji ogólnej na każdej kondygnacji za
pomocą drzwi przeciwpożarowych w klasie odporności ogniowej co najmniej EI 30S (EI30
dla drzwi do windy).
Ściany wewnętrzne i stropy stanowiące obudowę klatki schodowej posiadają odporność
ogniową REI 60.
Spośród 7 klatek schodowych do ewakuacji wyznaczono 4 klatki schodowe: przebudowywaną
K2 (Nowomiejska 4), mieszkalną K1 (Nowomiejska 4), muzealną K3 (budynek nr RSM 40) i
administracyjną K7 (budynek nr RSM 30). Wszystkie cztery klatki schodowe j.w. zamknięte
są drzwiami EIS 30 lub EIS 60, w zależności od lokalizacji. Drzwi do windy przewiduje się w
klasie EI 30.
Długości dojść ewakuacyjnych w obszarach wszystkich klatek schodowych, zamkniętych
drzwiami EI 30 i oddymianych, nie osiągają wartości mogących powodować zakwalifikowanie
Muzeum do grupy budynków zagrażających życiu ludzi.
Klatki schodowe w budynkach nr 36 (K4), 34 (K5) i 32 (K6) są traktowane jako komunikacja
pionowa w obszarze jednej strefy pożarowej, a na poziomie piwnicy lub na parterze zamknięte
są one drzwiami o odporności ogniowej EI 60 (z powodu wydzielenia piwnicy jako oddzielnej
strefy pożarowej).
Kierunki otwierania zewnętrznych drzwi ewakuacyjnych pozostają bez zmian, drzwi nowo
projektowane, jeżeli jest to wymagane, będą otwierały się zgodnie z kierunkiem ewakuacji
ludzi.
Obszary ekspozycyjne zostały uznane za pomieszczenia jednoprzestrzenne o długościach
przejść ewakuacyjnych nie przekraczających 40 m,
Zwiedzanie Muzeum, będzie odbywać się w grupach 10 osobowych, wliczając w to personel
Muzeum, w odniesieniu do części podziemnej -2; 20 osób na kondygnacji -1 i 40 osób (dwie
grupy) na kondygnacjach pozostałych.
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
19
Warunki ewakuacji na kondygnacji podziemnej:
Kondygnacja podziemna została zrealizowana i oddana do użytku zgodnie z pozwoleniem na
budowę i zgodnie z pierwotną (2006r.) i zamienną (2011 r.) ekspertyzą techniczną oraz
postanowieniem KW PSP z roku 2006 i 2011.
Z części ekspozycyjnej ewakuacja przewidziana jest do lapidarium na parterze poprzez
przebudowywane schody o szerokości 1,2 m oraz w stronę windy przez drzwi EI 60 jako
drugiego wyjścia ewakuacyjnego do innej strefy pożarowej; największa długość przejścia
ewakuacyjnego wynosi 39 m, licząc do drzwi EI 60 usytuowanych w lapidarium na parterze (w
obszarze budynku nr 36); dodatkowe wyjścia ewakuacyjne wyznaczone ekspertyzą techniczną
z roku 2011, pokazane są w części rysunkowej podziału na strefy pożarowe.
Dla pomieszczeń usytuowanych w budynku nr 30 i 32 długość dojścia ewakuacyjnego nie
przekracza 20 m z uwzględnieniem prowadzenia ewakuacji do innej strefy pożarowej, czyli do
klatki K7 w budynku nr 30, zamkniętej drzwiami EI 60 i w kierunkach wyznaczonych w
ekspertyzie z roku 2006 i 2011. (uszczegółowienie warunków ppoż w ramach aktualizacji tych
ekspertyz)
Warunki ewakuacji ludzi na parterze:
W obszarze sal ekspozycyjnych ewakuację przewidziano do lapidarium oraz w stronę rynku na
zewnątrz obiektu.
W obszarze lapidarium zaprojektowano dwa wyjścia ewakuacyjne; pierwsze z nich prowadzi
poprzez wjazd bramowy na ulicę Nowomiejską; drugie - na otwarte podwórko i dalej na ulicę
Krzywe Koło; długość przejścia ewakuacyjnego wynosi 20 – 25 m, przy wartości
dopuszczalnej 60 m;
Warunki ewakuacji ludzi na kondygnacjach nadziemnych:
W tej części Muzeum, w obszarach ekspozycyjnych, ewakuację zaplanowano jak w
pomieszczeniach jednoprzestrzennych; długości przejść ewakuacyjnych zawierają się w
przedziale 30 - 40 m. w kierunku klatki schodowej muzealnej K3 (budynek nr 40) i
administracyjnej K7 (budynek nr 30) oraz K2 wraz z innymi schodkami piwnicznymi z
wyjściem bezpośrednim na parter (piwnice); wszystkie te klatki schodowe zamknięte są
drzwiami o odporności ogniowej EIS30/EIS 60 lub EI30/EI60 (zgodnie z częścią graficzną) i
posiadają urządzenia służące do oddymiania lub zapobiegające zadymieniu; przejścia
ewakuacyjne zaplanowano tak, aby klatka schodowa K4 w budynku nr 36 (drewniana klatka
schodowa) prowadziła jedynie z Vp na VI p na taras widokowy zlokalizowany na VI p ( max
liczba osób na galeriach 20 osób), a oddymiana klatka schodowa nr K7 - zgodnie z
założeniami projektowymi piętra 6 pomieszczenie „latarnia” w RSM 30 będzie pomocniczą
salą spotkań wewnętrznych dla pracowników Muzeum.
Klatki schodowe K4-K6 zamknięte są drzwiami dymoszczelnymi, wyposażonymi w trzymacze
elektromagnetyczne sterowane przez SSP
Występujące korytarze z jednym kierunkiem ewakuacji w stronę klatek schodowych w
budynkach 30 (K7) i 40 (K3), mają długość nieprzekraczającą 20 m.
W części mieszkalnej ewakuacja prowadzona będzie obudowaną i zamkniętą drzwiami
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
20
EIS 30 oraz oddymianą klatką schodową w obszar lapidarium na parterze i dalej bądź w stronę
ul. Nowomiejskiej bądź przez lapidarium w stronę ul. Krzywe Koło;
Każda z istniejących klatek schodowych posiada bądź schody zabiegowe bądź zbyt wąskie
spoczniki i biegi w stosunku do obowiązujących wymagań „warunków technicznych, jednakże
rzeczywiste wymiary biegów i spoczników nie są mniejsze o ponad 1/3 w stosunku do
aktualnych wymagań, a fakt ten został uwzględniony w ekspertyzie pożarowo-budowlanej wraz
z postanowieniem KW PSP z roku 2006 i 2011 i jest zaktualizowany w ramach niniejszej
ekspertyzy.
Nr klatki Minimalna
szerokość
biegów
Wymagana
szerokość
biegów
Minimalna
szerokość
spoczników
Wymagana
szerokość
spoczników
Uwagi
K1 0,9 m 1,2 m 1,2 m 1,5 m Schody
zabiegowe
K2 1,15 m 1,2 m 1,4 m 1,5 m
K3 0,9 m 1,2 m 1,2 m 1,5 m Schody
zabiegowe
K4 1,0 m 1,2 m 1,2 m 1,5 m
K5 1,05 m 1,2 m 1,25 m 1,5 m Schody
zabiegowe
K6 1,05 m 1,2 m 1,4 m 1,5 m
K7 0,9 m 1,2 m 1,3 m 1,5 m
Schody
kawiarni
0,9 m 0,9 m 0,96 m 0,9 m Parter -
piwnica
Tabela. Szerokości biegów i spoczników klatek schodowych
Drzwi wyjściowe na parterze od strony Rynku Starego Miasta mają szerokość nie mniejszą o
ponad 1/3 w stosunku do aktualnych wymagań; w związku z powyższym nie zachodzi sytuacja,
aby pod tym względem można było Muzeum zakwalifikować do grupy budynków
zagrażających życiu ludzi, co zostało uwzględnione i wykazane w ekspertyzie pożarowo-
budowlanej oraz postanowieniu KW PSP z roku 2006 i 2011 i jest zaktualizowane w ramach
niniejszej ekspertyzy.
Budynek wyposażono w awaryjne oświetlenie ewakuacyjne, załączane automatycznie w
przypadku zaniku napięcia podstawowego (nie poźniej niż 2 sek. z podtrzymaniem
1 godzinnym - natężenie awaryjnego oświetlenia ewakuacyjnego nie mniejsze niż 1 lux przy
powierzchni podłogi w osi drogi ewakuacyjnej lub nie mniejsze niż 0,5 lux przy powierzchni
podłogi w każdym jej punkcie na kondygnacjach otwartych i 5 lux przy urządzeniach
przeciwpożarowych tj. hydrantach i ROP-ach - pozostałe wymagania w zakresie natężenia
oświetlenia zgodnie z wymaganiami Polskich Norm.
5.11. Dobór urządzeń przeciwpożarowych w obiekcie
Obiekt wyposażono zostanie w następujące instalacje i urządzenia ochrony przeciwpożarowej:
1. System sygnalizacji pożarowej (SSP) z monitoringiem pożarowym do PSP,
Przewidziany jest system połączony z centrum monitorowania PSP; centrala systemu
zlokalizowana będzie w pomieszczeniu ochrony na parterze;
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
21
Przewidywane sterowania pożarowe:
- zwolnienie trzymaczy elektromagnetycznych drzwi przeciwpożarowych i
dymoszczelnych stale otwartych
- sterowanie dźwigami osobowymi - dźwigi wjeżdżają na kondygnację parteru i
otwierają drzwi;
- wyłączenie wentylacji sanitarnej i klimatyzacji,
- włączenie dźwiękowego systemu ostrzegania,
- zamknięcie odcinających klap przeciwpożarowych,
- przesłanie sygnału alarmowego do centrum monitorowania PSP,
Szczegółowy scenariusz sterowań pożarowych zawarty zostanie w projekcie
wykonawczym systemu;
2. Dźwiękowy system ostrzegawczy (system ponad normatywny),
3. Stałe urządzenia gaśnicze, zabezpieczające wybrane pomieszczenia w Muzeum.
4. Instalacja wodociągowa przeciwpożarowa – hydranty 25 i zawory hydrantowe 52
(zawory 52 ponad normatywne),
W Muzeum zaprojektowano nową instalację z hydrantami HP 25 z wężem półsztywnym
o długości 30 m; zasilenie instalacji z sieci wodociągowej poprzez zestaw pompowy z
układem pomiarowym i zasileniem kablem o odporności ogniowej 90 minut, sprzed
przeciwpożarowego wyłącznika prądu; zestaw pompowy usytuowany jest w
pomieszczeniu piwnicznym, wydzielonym pożarowo i zamkniętym drzwiami EI60; ze
względu na liczbę pionów zaprojektowano podwójne zasilenie układu pierścieniowego,
W klatkach schodowych K1 i K3-K7 przewidziano nawodnione piony z zaworami ZH
52; układ zasilany z zestawu hydroforowego o minimalnej pojemności wodnej 3 m3; w
ścianie zewnętrznej kamienicy 28, od strony ul. Krzywe Koło, przewidziana jest wnęka
z nasadami 2 x 75, przeznaczonymi do awaryjnego zasilania układu pionów zaworowych.
Ze względu na ograniczenia budowlano – instalacyjne w obiekcie, nie przewiduje się
wykonania zasilania pionów zaworów hydrantowych 52, poprzez układ zasilania
pierścieniowego.
5. Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne, według PN-EN 1838.
Wszystkie drogi ewakuacyjne wyposażone zostaną w oświetlenie ewakuacyjne, które
spełniać musi warunek minimalnej wartości natężenia oświetlenia wynoszącej 1 lux przy
powierzchni podłogi w jej osi lub 0,5 lux w każdym punkcie powierzchni podłogi w
pomieszczeniach otwartych (5 lux przy urządzeniach przeciwpożarowych tj. hydranty i
ROP-y) oraz minimalnego czasu zasilania z baterii akumulatorów nie krótszej od 1
godziny. Instalacja oświetlenia ewakuacyjnego powinna spełniać wymagania określone
w normie PN-EN 1838. Zastosowania oświetlenia. Oświetlenie awaryjne.
6. Przeciwpożarowy wyłącznik prądu,
7. Ewakuacyjne klatki schodowe wyposażone zostaną w urządzenia służące do
usuwania dymu lub zapobiegające zadymieniu.
W przypadku wykonywania wentylacji oddymiającej grawitacyjnej, dobór klap
dymowych i okien oddymiających oraz okien i drzwi napowietrzających, przewiduje się
że może być następujący:
Klatka KL1 – maksymalna powierzchnia rzutu 9.23m2 przyjęto 9.3m2
Powierzchnia czynna otworu oddymiającego 5% pow. rzutu klatki schodowej = 0.46m2
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
22
Przyjęto okno oddymiające na 3p klatki schodowej o pow. otworu 1.2m2.
Powierzchnia otworu napowietrzającego 1.2x1.3m = 1.56m2
Przyjęto drzwi napowietrzające wejściowe do klatki schodowej na parterze
o pow. 1.77m2 .
Drzwi napowietrzające i okno oddymiające będą zaopatrzone w siłowniki i podłączone
do SSP.
Klatka KL2 – maksymalna powierzchnia rzutu 18.16m2 przyjęto 18.2m2
Powierzchnia czynna otworu oddymiającego 5% pow. rzutu klatki schodowej = 0.91m2
Przyjęto okno oddymiające na 1 piętrze klatki schodowej o pow. otworu 1.4m2.
Powierzchnia otworu napowietrzającego 1.4x1.3m = 1.82m2
Przyjęto okno napowietrzające na poz. parteru o pow. otworu 2.23m2 .
Okno napowietrzające i okno oddymiające będą zaopatrzone w siłowniki i podłączone do
SSP.
Klatka KL3 – maksymalna powierzchnia rzutu 22.75m2
Powierzchnia czynna otworu oddymiającego 5% pow. rzutu klatki schodowej = 1.14m2
Przyjęto okna oddymiające w świetliku na dachu nad klatką schodową 120x120cm o
pow. czynnej otworu 1.2m. (świetlik nad klatka schodową będzie zaprojektowany jako
sufit otwarty ).
Powierzchnia otworu napowietrzającego 1.2x1.3 m = 1.56m2
Przyjęto drzwi napowietrzające na poz. parteru o pow. otworu 2.79m2 .
Drzwi napowietrzające i okna oddymiające będą zaopatrzone w siłowniki i podłączone
do SSP.
Klatka KL7 – maksymalna powierzchnia rzutu 53.8m2
Powierzchnia czynna otworu oddymiającego 5% pow. rzutu klatki schodowej = 2.69m2
Przyjęto okna oddymiające w ścianie bocznej klatki schodowej o powierzchni 2.7m2 .
Powierzchnia otworu napowietrzającego 1.152x1.3 m = 1.50m2
Przyjęto nawiew mechaniczny, realizowany od strony dziedzińca.
Przyjęto drzwi napowietrzające na poz. parteru od strony Rynku o pow. otworu 2.30m2
oraz drzwi od strony dziedzińca pow. otworu 2.23m2 razem pow. 4.53m2.
Wentylator nawiewny i okna oddymiające będą podłączone do SSP.
8. Przykryte dziedzińce wewnętrzne, wyposażone zostaną w urządzenia służące do
usuwania dymu, zabezpieczające przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych
5.12. Sposób zabezpieczenia przeciwpożarowego instalacji użytkowych
W budynku instalacje wentylacyjne, klimatyzacyjne prowadzące przez strefy pożarowe,
których nie obsługują będą obudowane materiałami o odporności ogniowej EIS 120 lub
wyposażone, na granicy stref pożarowych, w klapy odcinające o odporności ogniowej EIS 120.
Przejście instalacyjne przez granice stref pożarowych zostaną zabezpieczone pożarowo przez
zastosowanie certyfikowanych elementów budowlanych w klasie odporności ogniowej EI 120
lub EI 60.
W obiekcie zainstalowany zostanie przeciwpożarowy wyłącznik prądu funkcjonujący zgodnie
z odpowiednimi przepisami. Przeciwpożarowy wyłącznik prądu (PWP) umieszczony zostanie
w pobliżu wejścia do obiektu, w pomieszczeniu ochrony.
PWP odłącza dopływ energii elektrycznej do budynku z wyjątkiem obwodów służących do
zasilania urządzeń przeciwpożarowych koniecznych do funkcjonowania w czasie pożaru, w
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
23
tym systemu sygnalizacji pożaru, dźwiękowego systemu ostrzegawczego, systemu wentylacji
oddymiającej, zestawu pompowego do podnoszenia ciśnienia wody w instalacji wodociągowej
przeciwpożarowej.
Przewody zasilające doprowadzone od rozdzielnic do przeciwpożarowego wyłącznika prądu
zaprojektowano jako zapewniające ciągłość dostaw energii elektrycznej w czasie pożaru, nie
krótszym niż 90 minut (wymagane stosowne dopuszczenie do stosowania w ochronie
przeciwpożarowej).
Trasy kablowe, w których prowadzone są przewody elektroenergetyczne służące do zasilania
instalacji i urządzeń ochrony przeciwpożarowej prowadzone są w dedykowanych do tego celu
korytach kablowych posiadających stosowne dopuszczenia do stosowania i spełniające
wymagania zapewnienia ciągłości dostaw energii elektrycznej w czasie minimum 90 minut,
podobnie jak kable zasilające.
5.13. Elementy wystroju wnętrz
Ze względu na wymagania Urzędu Konserwatora, zabytkowe deskowania w przestrzeniach
ekspozycyjnych muszą pozostać w nienaruszonej formie, czyli bez spełnienia wymagania nie-
palności lub nie zapalności, co zostało zaakceptowane w dotychczasowych ekspertyzach
pożarowo budowlanych, sporządzonych w trybie paragrafu 2 „warunków technicznych”
Stałe elementy wystroju wnętrz, z wyjątkiem tych powyżej, spełniają wymagania trudno
zapalności; sufity podwieszane, które nie są objęte ochroną Konserwatora Zabytków, są
zaprojektowane jako niepalne, nieodpadające w warunkach pożaru.
Elementy luźno zwisające, wykładziny podłogowe – co najmniej trudno zapalne,
Podłogi podniesione o więcej niż 0,2 m ponad poziom stropu posiadają niepalną stalową
konstrukcję nośną oraz co najmniej niezapalne płyty podłogi od strony przestrzeni
podpodłogowej, będą miały klasę odporności ogniowej co najmniej REI 30.
5.14. Drogi pożarowe
Do obiektu jest wymagana droga pożarowa.
Do budynku zapewniono dojazd pożarowy o utwardzonej i odpowiednio wytrzymałej
nawierzchni, o szerokości min. 3,5 m. Minimalna szerokość drogi pożarowej na całej długości
obiektu oraz na odcinku 10 m przed i poza budynkiem wynosi 4 m, na odcinku tym nie zostaną
zaprojektowane stałe elementy zagospodarowania terenu oraz drzewa i krzewy o wysokości
przekraczającej 3m, uniemożliwiające dostęp do elewacji budynku za pomocą podnośników i
drabin mechanicznych. Nośność drogi pożarowej wynosi co najmniej 200 kN, przy nacisku na
oś 100 kN. Najmniejszy zewnętrzny łuk drogi pożarowej wynosi co najmniej 11m, odległość
drogi pożarowej od budynku mieści się w granicach 5 - 15 m.
Droga pożarowa przebiega wzdłuż dłuższego boku kompleksu kamieniczek od strony wejść do
poszczególnych budynku od strony Rynku Starego Miasta.
Istnieje także możliwość dojazdu od strony ul. Nowomiejskiej.
5.15. Wyposażenie w gaśnice
Obiekt powinien być wyposażony w gaśnice, stosując zasadę: jedna jednostka masy środka
gaśniczego 2kg zawartego w gaśnicach powinna przypadać na każde 100 m2 powierzchni strefy
pożarowej.
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
24
Gaśnice w obiekcie powinny być rozmieszczone:
- w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, w szczególności:
- przy wejściach do budynku,
- na korytarzach,
- przy wyjściach z pomieszczeń na zewnątrz;
- w miejscach nienarażonych na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie źródeł ciepła.
Przy rozmieszczaniu gaśnic powinny być spełnione następujące warunki:
- odległość z każdego miejsca w obiekcie, w którym może przebywać człowiek, do
najbliższej gaśnicy nie powinna być większa niż 30 m;
- do gaśnic powinien być zapewniony dostęp o szerokości, co najmniej 1 m.
5.16. Zaopatrzenie w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru
Wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru zapewnia sieć wodociągowa z hydrantami DN 80.
Do zewnętrznego zaopatrzenia w wodę zapewniono minimum dwa hydranty o wydajności sieci
wodociągowej 20 dm3/sek. Maksymalna odległość usytuowania hydrantów od budynku nie
przekracza wartości 75 m dla hydrantu najbliższego i wartości 150 m dla drugiego hydrantu,
przy czym minimalna odległość nie może być mniejsza niż 5m od ściany zewnętrznej budynku.
Przewidziano hydranty od strony dróg dojazdowych.
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
25
6. Zakres niezgodności z przepisami
6.1. Wszystkie występujące w budynku niezgodności z przepisami techniczno-
budowlanymi i przeciwpożarowymi.
1. Brak podziału budynku na strefy pożarowe.
Istniejąca wielkość stref pożarowych, przekracza dopuszczalne wartości.
- co jest niezgodne z § 227 ust. 1 rozporządzenia MI [2.2.3];
2. Brak obudowy i zamknięć drzwiami oraz wyposażenia w urządzenia zapobiegające
zadymieniu lub służące do usuwania dymu, ewakuacyjnych klatek schodowych
- co jest niezgodne z § 245 pkt 2 rozporządzenia MI [2.2.3];
3. Brak zastosowania w przykrytych dziedzińcach wewnętrznych, rozwiązań
techniczno – budowlanych, zabezpieczających przed zadymieniem dróg
ewakuacyjnych
- co jest niezgodne z § 247 ust. 2 rozporządzenia MI [2.2.3];
4. Długości dojść i przejść ewakuacyjnych są większe o ponad 100 % od określonych
w przepisach techniczno – budowlanych
- co jest niezgodne z § 16 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 rozporządzenia MSWiA [2.2.4] oraz z
§ 256 ust. 3 rozporządzenia MI [2.2.3];
5. Przejścia ewakuacyjne w obiekcie, prowadzą przez więcej niż trzy pomieszczenia
- co jest niezgodne z § 237 ust. 8 rozporządzenia MI [2.2.3];
6. Występowanie drewnianej klatki schodowej w kamienicy nr 32
- co jest niezgodne z § 249 ust. 3 rozporządzenia MI [2.2.3];
7. Występowanie schodów ze stopniami zabiegowymi we fragmentach klatek
schodowych K1, K3 i K5
- co jest niezgodne z § 244 ust. 1 rozporządzenia MI [2.2.3];
8. Najmniejsza odległość między ścianą zewnętrzną kamienicy nr 28, a ścianą
sąsiedniego budynku zlokalizowanego od strony północno – wschodniej, wynosi ok.
6,7m, wobec wymaganej odległości co najmniej 8m
- co jest niezgodne z § 271 ust. 1 rozporządzenia MI [2.2.3];
9. Nie zapewniono wymaganej szerokości użytkowej biegów schodów klatek
schodowych. Najmniejsza szerokość biegów wynosi ok. 0,9m, wobec wymaganej
szerokości wynoszącej co najmniej 1,2m.
- co jest niezgodne z§ 68 ust. 1 rozporządzenia MI [2.2.3];
10. Nie zapewniono wymaganej szerokości użytkowej spoczników klatek schodowych.
Najmniejsza szerokość spoczników wynosi ok. 1,2 m, wobec wymaganej szerokości
wynoszącej co najmniej 1,5m.
- co jest niezgodne z§ 68 ust. 1 rozporządzenia MI [2.2.3];
11. Nie zapewniono wymaganej wysokości stopni klatki schodowej K6. Największa
wysokość spoczników wynosi ok. 0,22 m, wobec wymaganej wysokości wynoszącej
max. 0,175m.
- co jest niezgodne z§ 68 ust. 1 rozporządzenia MI [2.2.3];
12. Nie zapewniono wymaganej liczby stopni w jednym biegu schodów klatek
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
26
schodowych K4, K5, K6 i K7. Największa liczba stopni w jednym biegu schodów
wynosi 21, wobec wymaganej liczbie stopni wynoszącej max. 17.
- co jest niezgodne z§ 69 ust. 1 rozporządzenia MI [2.2.3];
13. Nie zapewniono wymaganej szerokości użytkowej wyjść ewakuacyjnych na
parterze. Najmniejsza szerokość drzwi wyjściowych na parterze, prowadzących na
zewnątrz budynku wynosi ok. 0,9 m, wobec wymaganej szerokości wynoszącej co
najmniej 1,2m.
- co jest niezgodne z § 239 ust. 4 rozporządzenia MI [2.2.3];
14. Nie zapewniono wymaganej szerokości użytkowej istniejących drzwi stanowiących
wyjście z pomieszczeń oraz drzwi na drogach ewakuacyjnych w budynku.
Najmniejsza szerokość przedmiotowych drzwi wynosi ok. 0,8 m, wobec wymaganej
szerokości wynoszącej co najmniej 0,9m (przewidzianych do ewakuacji min. 3
osób).
- co jest niezgodne z § 239 ust. 1 i 5 rozporządzenia MI [2.2.3];
15. Nie zapewniono wymaganej szerokości użytkowej skrzydła zasadniczego
istniejących drzwi dwuskrzydłowych, stanowiących wyjście z pomieszczeń oraz
drzwi na drogach ewakuacyjnych w budynku. Najmniejsza szerokość skrzydła
zasadniczego drzwi dwuskrzydłowych wynosi 0,6 m, wobec wymaganej szerokości
wynoszącej co najmniej 0,9m.
- co jest niezgodne z § 240 ust. 1 rozporządzenia MI [2.2.3];
16. Nie zapewniono wymaganej wysokości istniejących drzwi stanowiących wyjście z
pomieszczeń oraz drzwi na drogach ewakuacyjnych w budynku. Najmniejsza
wysokość przedmiotowych drzwi wynosi ok. 1,72 m, wobec wymaganej wysokości
wynoszącej co najmniej 2,0m.
- co jest niezgodne z § 239 ust. 6 rozporządzenia MI [2.2.3];
17. Skrzydła drzwi (do niektórych pomieszczeń) stanowiące wyjście na drogę
ewakuacyjną po ich całkowitym otwarciu zmniejszają wymaganą szerokość
korytarza,
- co jest niezgodne z § 242 ust. 4 rozporządzenia MI [2.2.3];
18. Nie zapewniono wymaganej wysokości lokalnych obniżeń na drogach
ewakuacyjnych w budynku. Najmniejsza wysokość lokalnego obniżenia wynosi 1,6
m, wobec minimalnej wysokości wynoszącej co najmniej 2,0m.
- co jest niezgodne z § 242 ust. 3 rozporządzenia MI [2.2.3];
19. Występowanie zabytkowego deskowania w przestrzeniach ekspozycyjnych,
wykonane z materiałów palnych.
- co jest niezgodne z § 258 ust 1 i 2 rozporządzenia MI [2.2.3];
20. Brak instalacji wodociągowej przeciwpożarowej z hydrantami 25 z wężem
półsztywnym w części nadziemnej,
- co jest niezgodne z rozdziałem 5 § 19 ust.1 i 3 rozporządzenia MSWiA [2.2.4];
21. Brak systemu sygnalizacji pożarowej, zapewniającego ochronę całkowitą obiektu,
- co jest niezgodne z § 28 ust. 1 rozporządzenia MSWiA [2.2.4];
22. Brak stałych urządzeń gaśniczych w muzeum,
- co jest niezgodne z § 27 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia MSWiA [2.2.4];
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
27
6.2. Wykaz niezgodności w zabezpieczeniu przeciwpożarowym niemożliwych do
usunięcia ze względów techniczno-ekonomicznych.
Autorzy opracowania biorąc pod uwagę ograniczone możliwości techniczne ingerencji w
budynek, proponują zastosowanie rozwiązań technicznych, które w maksymalnym stopniu
poprawią stan bezpieczeństwa pożarowego poprzez kompleksową modernizację obiektu.
Rozwiązania te zostały przedstawione w punkcie 7 niniejszej ekspertyzy.
Ocenia się, że wymienione poniżej niezgodności nie mogą być usunięte ze względów
techniczno – ekonomicznych.
Zgodnie z § 2 ust.2 i 3a oraz § 207 ust.2 [4] warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowanie przedstawiony zakres i sposób modernizacji obiektu
proponowany przez rzeczoznawcę budowlanego i rzeczoznawcę do spraw zabezpieczeń
przeciwpożarowych może być realizowany w fazie projektowej, a następnie wykonawczej po
uzgodnieniu poniżej przedstawionych wskazań z Mazowieckim Komendantem Wojewódzkim
Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie.
Ze względów techniczno - ekonomicznych oraz z uwagi, że budynek jest obiektem
istniejącym zakłada się niespełnienie następujących wymagań:
1. Brak wyposażenia w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania
dymu, klatek schodowych K4, K5 i K6
2. Pozostawienie drewnianej klatki schodowej w kamienicy nr 32
3. Pozostawienie schodów ze stopniami zabiegowymi we fragmentach klatek
schodowych K1, K3 i K5
4. Pozostawienie przejść ewakuacyjnych w obiekcie, prowadzących przez więcej niż
trzy pomieszczenia.
5. Nie zapewnienie wymaganej szerokości użytkowej biegów schodów klatek
schodowych. Najmniejsza szerokość biegów wynosi ok. 1,0m, wobec wymaganej
szerokości wynoszącej co najmniej 1,2m.
6. Nie zapewnienie wymaganej szerokości użytkowej spoczników klatek schodowych.
Najmniejsza szerokość spoczników wynosi ok. 1,2 m, wobec wymaganej szerokości
wynoszącej co najmniej 1,5m.
7. Nie zapewnienie wymaganej wysokości stopni klatki schodowej K6. Największa
wysokość spoczników wynosi ok. 0,215 m, wobec wymaganej szerokości
wynoszącej max. 0,175m.
8. Nie zapewnienie wymaganej liczby stopni w jednym biegu schodów klatek
schodowych K4, K5, K6 i K7. Największa liczba stopni w jednym biegu schodów
wynosi 21, wobec wymaganej liczbie stopni wynoszącej max. 17.
9. Nie zapewnienie wymaganej szerokości użytkowej wyjść ewakuacyjnych na
parterze. Najmniejsza szerokość drzwi wyjściowych na parterze, prowadzących na
zewnątrz budynku wynosi ok. 0,9 m, wobec wymaganej szerokości wynoszącej co
najmniej 1,2m.
10. Nie zapewnienie wymaganej szerokości użytkowej istniejących drzwi stanowiących
wyjście z pomieszczeń oraz drzwi na drogach ewakuacyjnych w budynku.
Najmniejsza szerokość przedmiotowych drzwi wynosi ok. 0,8 m, wobec wymaganej
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
28
szerokości wynoszącej co najmniej 0,9m (przewidzianych do ewakuacji min. 3
osób).
11. Nie zapewnienie wymaganej szerokości użytkowej skrzydła zasadniczego
istniejących drzwi dwuskrzydłowych, stanowiących wyjście z pomieszczeń oraz
drzwi na drogach ewakuacyjnych w budynku. Najmniejsza szerokość skrzydła
zasadniczego drzwi dwuskrzydłowych wynosi 0,6 m, wobec wymaganej szerokości
wynoszącej co najmniej 0,9m.
12. Nie zapewnienie wymaganej wysokości istniejących drzwi stanowiących wyjście z
pomieszczeń oraz drzwi na drogach ewakuacyjnych w budynku. Najmniejsza
wysokość przedmiotowych drzwi wynosi ok. 1,72 m, wobec wymaganej wysokości
wynoszącej co najmniej 2,0m.
13. Nie zapewnienie wymaganej wysokości lokalnych obniżeń na drogach
ewakuacyjnych w budynku. Najmniejsza wysokość lokalnego obniżenia wynosi 1,6
m, wobec minimalnej wysokości wynoszącej co najmniej 2,0m.
14. Pozostawienie zabytkowego deskowania w przestrzeniach ekspozycyjnych,
wykonanego z materiałów palnych.
15. Niezachowanie wymaganej odległości między ścianą zewnętrzną kamienicy nr 28, a
ścianą sąsiedniego budynku zlokalizowanego od strony północno – wschodniej.
Obecnie odległość ta wynosi ok. 6,7m, wobec wymaganej odległości co najmniej 8m
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
29
7. Przyjęte rozwiązania wynikające z przepisów i dodatkowe,
zapewniające właściwe zabezpieczenie przeciwpożarowe budynku
W celu osiągnięcia właściwego stanu zabezpieczenia przeciwpożarowego budynku,
autorzy ekspertyzy uznają za niezbędne zrealizowanie prac dotyczących ochrony
przeciwpożarowej poprawiających stan bezpieczeństwa pożarowego w obiekcie polegających
na:
7.1. Rozwiązania podstawowe
1. Podziale budynku na strefy pożarowe o powierzchni poniżej 5000 m2 (dla kondygnacji
nadziemnych) i powierzchni poniżej 2500 m2 (dla kondygnacji podziemnej)
2. Zapewniania przepustów instalacyjnych w elementach oddzielenia
przeciwpożarowego, które powinny mieć klasę odporności ogniowej (E I) wymaganą
dla tych elementów.
3. Wyposażeniu budynku w przeciwpożarowy wyłącznik prądu w pobliżu wejścia do
budynku. Przeciwpożarowy wyłącznik prądu zlokalizowany zostanie w pomieszczeniu
ochrony.
4. Wyposażeniu budynku w instalację wodociągowej przeciwpożarowej z hydrantami 25 z
wężem półsztywnym, zapewniającym zasięg dla całej powierzchni chronionego
budynku (strefy pożarowej).
5. Wyposażeniu budynku w system sygnalizacji pożarowej – ochrona całkowita.
6. Podłączeniu systemu sygnalizacji pożarowej do stacji monitoringu PSP.
7. Zapewnieniu dopuszczalnej długości dojścia ewakuacyjnego, która powinna wynosić
dla stref zaliczanych do kategorii zagrożenia ludzi ZL III
30 m (w tym 20 m na poziomej drodze ewakuacyjnej) – przy jednym dojściu,
60 m – przy co najmniej 2 dojściach.
8. Wydzieleniu ewakuacyjnych klatek schodowych K1, K2, K3 i K7, ścianami
przeciwpożarowymi o klasie odporności ogniowej REI 60 i drzwiami
przeciwpożarowymi w klasie odporności ogniowej EI 30 (drzwi do wind), EIS 30 i EIS
60, zgodnie z częścią rysunkową.
9. Zastosowaniu rozwiązań techniczno – budowlanych, zabezpieczających przed
zadymieniem dróg ewakuacyjnych, w przykrytych dziedzińcach wewnętrznych.
10. Wyposażeniu ewakuacyjnych klatek schodowych K1, K2, K3 i K7 w system służący
do usuwania dymu lub zapobiegający zadymieniu.
Klatki K4, K5 i K6 nie służą ewakuacji pionowej i stanowią połączenie komunikacyjne
w obszarze tej samej strefy pożarowej.
11. Wydzieleniu pomieszczeń:
a) pompowni i hydroforni do celów przeciwpożarowych,
b) rozdzielni elektrycznej zasilającej niezbędne podczas pożaru instalacje
i urządzenia przeciwpożarowe, ścianami i stropem o klasie odporności ogniowej REI 120 oraz drzwiami o klasie
odporności ogniowej EI 60.
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
30
12. Skrzydła drzwi (do niektórych pomieszczeń) stanowiące wyjście na drogę ewakuacyjną,
które po ich całkowitym otwarciu zmniejszają wymaganą szerokość korytarza, zostaną
wyposażone w samozamykacze.
7.2. Rozwiązania zamienne
1. Wyposażenie drzwi zamykających klatki schodowe K4, K5 i K6 w samozamykacze
oraz trzymacze elektromagnetyczne, sterowane systemem sygnalizacji pożaru, na
każdej kondygnacji nadziemnej.
2. Zastosowania drzwi z uszczelką dymoszczelną, zamykających klatki schodowe K4, K5
i K6, na każdej kondygnacji nadziemnej
3. Zastosowania drzwi E1 30S i EI 60S, zamykających klatki schodowe K1, K2, K3 oraz
K7 (z wyłączeniem drzwi przystankowych do windy, które wykonane będą w klasie EI
30)
4. Wykonania dźwiękowego systemu ostrzegania, wyposażonego w sygnalizatory
optyczne
5. Wyposażeniu wybranych pomieszczeń muzeum w stałe urządzenia gaśnicze.
6. Wykonania nawodnionych pionów z zaworami hydrantowymi 52 w klatkach
schodowych K1 i K3÷K7
7. Zasilania nawodnionych pionów z zaworami 52 z hydroforu o pojemności co najmniej
3 m3, z przewodami zasilającymi w systemie rozgałęzionym.
8. Wykonania awaryjnego zasilania pionów nawodnionych poprzez nasady 2 x 75,
usytuowanych w ścianie zewnętrznej kamienicy nr 28, od strony ul. Krzywe Koło.
9. Wyposażeniu dróg ewakuacyjnych w obiekcie oraz pomieszczeń ekspozycyjnych, w
oświetlenie awaryjne ewakuacyjne z podświetlanymi znakami ewakuacyjnymi.
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
31
8. Analiza i ocena wpływu rozwiązań zamiennych na poziom
bezpieczeństwa pożarowego
Analizując warunki ochrony przeciwpożarowej dla obiektu w kontekście niezgodności
występujących w obiekcie jak i zastosowanych rozwiązań zamiennych
określonych w niniejszej ekspertyzie, należy uwzględnić, że podjęta przebudowa Muzeum
Historycznego, obecnie objętego ochroną konserwatorską, powoduje w zdecydowanej
większości jego dostosowanie do obecnie obowiązujących wymagań w zakresie ochrony
przeciwpożarowej.
Zastosowanie systemu sygnalizacji pożarowej na każdej kondygnacji oraz
dźwiękowego systemu ostrzegawczego jako rozwiązania zamiennego, uruchamianego
automatycznie i ręcznie, pozwoli na wczesne wykrycie i poinformowanie o pożarze
przebywających w budynku ludzi jak i jednostkę Państwowej Straży Pożarnej.
Wczesne zaalarmowanie ludzi o pożarze uniemożliwi sytuację, w której mogłyby być
przekroczone dopuszczalne parametry na drodze ewakuacyjnej a ewakuacja ludzi nie zostałaby
zakończona.
Wydzielenie klatek schodowych ścianami w klasie odporności ogniowej EI 60 (REI60),
zamknięcie ich drzwiami w klasie odporności ogniowej co najmniej EI 30 i EIS30, jak i
zastosowanie urządzeń służących do usuwania dymu, umożliwia traktowanie wejścia do
ewakuacyjnych klatek schodowych jak do odrębnej strefy pożarowej nie narażonej na
oddziaływanie zjawisk pożarowych z powierzchni użytkowych budynku. Do dyspozycji
pozostaną 4 ewakuacyjne klatki schodowe w obiekcie, które prowadzą bezpośrednio na
zewnątrz obiektu na poziomie parteru.
Przy ewakuacji osób z przestrzeni wystawowej, istnieje możliwość przejścia do
odrębnej strefy pożarowej na tej samej kondygnacji, co umożliwia m.in. łatwiejszą ewakuacje
osób niepełnosprawnych
Zastosowanie w budynku oświetlenia awaryjnego pozwoli na bezpieczną ewakuację
ludzi przez stworzenie warunków widzenia umożliwiających identyfikację i użycie dróg
ewakuacyjnych oraz łatwe zlokalizowanie i użycie sprzętu pożarowego i sprzętu
bezpieczeństwa. Przewiduje się również zastosowanie podświetlanych znaków
ewakuacyjnych, umożliwiających dostarczenie informacji niezbędnych do ewakuacji.
W odniesieniu do działań ratowniczo – gaśniczych, należy zauważyć, że do budynku
zapewniony został dojazd pożarowy o parametrach zgodnych z obowiązującymi przepisami
przeciwpożarowymi. Działaniom ratowniczym sprzyja również lokalizacja najbliższych
Jednostek Ratowniczo -Gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej oraz krótkie czasy dojazdu do
obiektu z:
JRG nr 3 zlokalizowanej przy ul. Polnej 1 w odległości ok. 4,9 km – przewidywany czas
dojazdu ok. 12 min.
JRG nr 4 zlokalizowanej przy ul. Chłodnej 3 w odległości ok. 2,3 km – przewidywany czas
dojazdu ok. 7 min.
JRG nr 5 zlokalizowanej przy ul. Marcinkowskiego 2 w odległości ok. 3,6 km –
przewidywany czas dojazdu ok. 9 min.
Powyższe czasy ustalone zostały w oparciu o dane określone z ogólnodostępnych
programów, umożliwiających wyznaczenie trasy swobodnego przejazdu drogami komunikacji
publicznej. Przywołane czasy przejazdu należy traktować, jako orientacyjne.
Ponadto podkreślić należy fakt, iż w obiekcie na kondygnacjach biurowych będą
przebywali praktycznie stali użytkownicy znający świetnie budynek i drogi komunikacji
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
32
ogólnej. Natomiast grupy osób zwiedzających, będą pod opieką pracowników Muzeum, którzy
w razie sytuacji zagrożenia, będą osobami wspomagającymi przeprowadzenie sprawnej
ewakuacji w obiekcie.
Do celów ratowniczo – gaśniczych, przewiduje się zastosowania dodatkowej instalacji
wodociągowej przeciwpożarowej w postaci zaworów hydrantowych 52. Zawory umieszczone
zostaną na każdej kondygnacji w klatkach schodowych K1 i K3÷K7. Instalacja zasilana będzie
z nawodnionych pionów oraz z hydroforu o pojemności co najmniej 3 m3, z przewodami
zasilającymi w systemie rozgałęzionym. Dodatkowo wykonane zostanie awaryjne zasilanie
pionów nawodnionych poprzez nasady 2 x 75, usytuowane w ścianie zewnętrznej kamienicy
nr 28, od strony ul. Krzywe Koło.
W celu wspomagania działań gaśniczych, przewidziano również zastosowanie stałych
urządzeń gaśniczych gazowych, do ochrony wybranych pomieszczeń ekspozycyjnych.
Zaproponowane rozwiązania rekompensuję niezgodności, które występują w stanie
obecnym. W szczególności pozwalają ograniczyć możliwość rozprzestrzeniani się pożaru na
cały budynek z uwagi na podzielenie budynku za pomocą przegród budowlanych
i przeciwpożarowych na strefy pożarowe. Zastosowanie urządzeń sygnalizacyjno –
alarmowych umożliwi szybką i bezpieczną ewakuację ludzi z budynku oraz szybkie
poinformowani i podjęcie działań ratowniczo gaśniczych przez jednostki PSP.
Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________
33
9. Wnioski w kontekście niepogorszenia warunków ochrony
przeciwpożarowej.
Biorąc pod uwagę analizę i ocenę zaproponowanych rozwiązań zamiennych
w przedmiotowym zespole kamienic zabytkowych Muzeum Historycznego w Warszawie
autorzy Ekspertyzy uważają, iż przyjęte rozwiązania z zakresu ochrony przeciwpożarowej
w ramach określonej koncepcji bezpieczeństwa rekompensujące nie zachowane wymagania,
zapewnią akceptowalny poziom bezpieczeństwa ludzi i nie pogorszą warunków ochrony
przeciwpożarowej budynku.
Istotnym elementem jest również fakt, iż poziom budynku do celów działań
operacyjnych znajduje się na wysokości mieszczącej się w granicach budynku
średniowysokiego tj. do 25 m, zapewniając dostęp do elewacji budynku z jego trzech stron.
Ocenia się, że zastosowane rozwiązania zapewnią bezpieczeństwo na poziomie nie
niższym niż wynikający ze spełnienia wszystkich przepisów.
Na podstawie niniejszej „Ekspertyzy" należy sporządzić projekt architektoniczno-
budowlany wraz z projektem instalacji wewnętrznych, które będą uwzględniały rozwiązania
zawarte w ekspertyzie oraz aktualne wymagania przepisów techniczno-budowlanych
i przepisów o ochronie przeciwpożarowej, a także uzgodnić go z rzeczoznawcą ds. zabezpieczeń
przeciwpożarowych.
HP
HP
HP
HP
HP
VII
ZL I
ZL III
ZL IV
D
R
O
G
A
P
O
Ż
A
R
O
W
A
PODPIS
OBIEKT
TEMAT
AUTORZY
PODPIS
1
SYTUACJA
EKSPERTYZA TECHNICZNA
w trybie § 2 ust. 2 i 3a rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.
(Dz. U. Nr 75 poz. 690 z późn. zm.)
DATARYS. NR SKALA
1:500
inż. Marian Nocula Nr upr. CRRB131/97/R
rzeczoznawca budowlany
ZESPÓŁ BUDYNKÓW
MUZEUM HISTORYCZNEGO
przy ul. Rynek 28-42 i Nowomiejskiej 4-8 w Warszawie
05.2014
inż. Andrzej Magdziarz Nr upr. 27/93
rzeczoznawca ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych
VII
ZESPÓŁ BUDYNKÓW
MUZEUM HISTORYCZNEGO
LICZBA KONDYGNACJI NAZIEMNYCH
WEJŚCIA DO BUDYNKU
ZL I, ZL III KATEGORIA ZAGROŻENIA LUDZI
HP
HYDRANT ZEWNĘTRZNY
LEGENDA
REI60
RE
I60
EI60
EI60
EI6
0
RE
I120
EI6
0
EI6
0
EI6
0
EI6
0
EI6
0
EI6
0
RE
I120
RE
I120
EI6
0
RE
I60
EI3
0S
RE
I60
RE
I60
REI60
REI60
EI60
RE
I120
EI6
0S
EI6
0S
EI60S
REI120
REI120
REI120
EI30S
REI60
REI60
EI6
0
REI120
EI60
REI60
EI30S
REI60
EI6
0
EI60S
EI6
0
REI120
EI60
EI30S
EI6
0
EI3
0S
EI3
0S
EI60
EI3
0S
EI30S
EI30S
EI6
0
EI60S
drzwi
napowietrzajace
EI60
drzwi
napowietrzajace
KK
G
YY
X X
H
G
F
F
E
E
D
D
C
C B
A
A
J J
STREFA_NR_2
144.5 m2
STREFA_NR_1
187.46 m2
RE
I 120
STREFA_NR_4
407.81m2
STREFA_NR_3
1143.5 m2
---
---
---
---
STREFA_NR_1 - ZL III
STREFA_NR_2 - ZL III
STREFA_NR_3 - ZL III
STREFA_NR_4 - ZL III
PODZIAŁ
NA STREFY POŻAROWE
K7
K6
K5K4
K3
K2
K1
REI120
DS
DS
DS
DS
DS
DS
DS
EI6
0
EI6
0
EI3
0
EI60
DS
DS
DS
DS
DS
Lapidarium
PODPIS
OBIEKT
TEMAT
AUTORZY
PODPIS
3
PARTER
EKSPERTYZA TECHNICZNA
w trybie § 2 ust. 2 i 3a rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.
(Dz. U. Nr 75 poz. 690 z późn. zm.)
DATARYS. NR SKALA
inż. Marian Nocula Nr upr. CRRB131/97/R
rzeczoznawca budowlany
ZESPÓŁ BUDYNKÓW
MUZEUM HISTORYCZNEGO
przy ul. Rynek 28-42 i Nowomiejskiej 4-8 w Warszawie
05.2014
inż. Andrzej Magdziarz Nr upr. 27/93
rzeczoznawca ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI30
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI30
DYMOSZCZELNE
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI60
DYMOSZCZELNE
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI60
LEGENDA
EI60
EI30
EI60S
EI30S
DRZWI Z USZCZELKĄ DYMOSZCZELNĄ
ŚCIANY REI 120 - STREFY POŻAROWE
ŚCIANY REI 60
KIERUNEK EWAKUACJI
DS
WYBRANY OBSZAR CHRONIONY SUG
ELEKTROMAGNESELEKTROMAGNES
ELEKTROMAGNESELEKTROMAGNES
ELEKTROMAGNES
ELEKTROMAGNES
ELEKTROMAGNES
ELE
KT
RO
MA
GN
ES
RE
I120
RE
I120
RE
I120
REI60
RE
I60
RE
I60
RE
I120
EI60S
EI60S
EI30S
EI30S
RE
I60
RE
I120
RE
I60
REI60
EI60
REI120
REI60
REI120
EI6
0
EI6
0
RE
I120
EI6
0
EI6
0
EI60
EI30
REI120
EI60
REI120
EI60
REI120
RE
I60
REI60
RE
I60
EI3
0S
EI60
EI60S
EI30S
EI60S
EI60
EI60
EI60
EI60
EI60
EI60
EI60
EI6
0S
EI60
EI30S
EI60S
EI120
EI60S
EI120
EI60S
EI6
0
S3
0
DS
DS
EI60
EI60
KK
G
Y
X X
H
G
F
F
E
E
D
D
C
C B
B A
A
J J
STREFA_NR_2
226.8 m2
STREFA_NR_1
99.7 m2
STREFA_NR_5
43.7 m2
STREFA_NR_3
1036.2 m2
STREFA_NR_3
1036.2 m2
STREFA_NR_3
1036.2 m2
STREFA_NR_3
1036.2 m2
STREFA_NR_4
330.8 m2
---
---
---
---
STREFA_NR_1 - ZL III
STREFA_NR_2 - ZL III
STREFA_NR_3 - ZL III
STREFA_NR_4 - ZL III
---
STREFA_NR_5 - ZL IV
PODZIAŁ
NA STREFY POŻAROWE
K7
K6
K5
K4
K3
K2
K1
S30
DS
DS
DS
DS
DS
DS
DS
DS
DS
DS
EI30
EI6
0
EI6
0
PODPIS
OBIEKT
TEMAT
AUTORZY
PODPIS
4
1 PIĘTRO
EKSPERTYZA TECHNICZNA
w trybie § 2 ust. 2 i 3a rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.
(Dz. U. Nr 75 poz. 690 z późn. zm.)
DATARYS. NR SKALA
inż. Marian Nocula Nr upr. CRRB131/97/R
rzeczoznawca budowlany
ZESPÓŁ BUDYNKÓW
MUZEUM HISTORYCZNEGO
przy ul. Rynek 28-42 i Nowomiejskiej 4-8 w Warszawie
05.2014
inż. Andrzej Magdziarz Nr upr. 27/93
rzeczoznawca ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI30
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI30
DYMOSZCZELNE
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI60
DYMOSZCZELNE
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI60
LEGENDA
EI60
EI30
EI60S
EI30S
DRZWI Z USZCZELKĄ DYMOSZCZELNĄ
ŚCIANY REI 120 - STREFY POŻAROWE
ŚCIANY REI 60
KIERUNEK EWAKUACJI
DS
WYBRANY OBSZAR CHRONIONY SUG
GH F E D C B A
ELE
KT
RO
MA
GN
ES
ELE
KT
RO
MA
GN
ES
ELEKTROMAGNES
ELEKTROMAGNES
ELEKTROMAGNES
ELE
KT
RO
MA
GN
ES
ELE
KT
RO
MA
GN
ES
ELE
KT
RO
MA
GN
ES
ELE
KT
RO
MA
GN
ES
EI60
EI60
EI60
EI3
0S
EI60S
EI60
EI30S
EI60
EI60S
EI6
0
EI6
0
EI6
0
EI3
0S
EI6
0
EI6
0
EI6
0
EI30S
EI60S
REI120
REI120
RE
I120
REI1
20
EI60
RE
I120
EI60
RE
I120
EI6
0
RE
I120
EI6
0
REI60
RE
I60
RE
I120
EI30S
RE
I120
RE
I120
REI120
RE
I120
RE
I120
RE
I60
REI60
REI120
REI120
REI120
REI120
EI6
0S
EI60
EIS
30
EI60
EI60
RE
I120
DS
DS
DS
DS
DS
DS
DS
DS
DS
DS
DS
EI3
0S
EI60S
EI6
0
EI6
0
EI6
0
EI6
0
KK
G
Y Y
X X
H
G
F
F
E
E
D
D
C
C B
B A
A
J J
STREFA_NR_2
226.8 m2
STREFA_NR_1
99.7 m2
STREFA_NR_4
330.8 m2
STREFA_NR_3
992.08 m2
STREFA_NR_5
43.7 m2
---
---
---
---
STREFA_NR_1 - ZL III
STREFA_NR_2 - ZL III
STREFA_NR_3 - ZL III
STREFA_NR_4 - ZL III
---
STREFA_NR_5 - ZL IV
PODZIAŁ
NA STREFY POŻAROWE
K7K6
K5
K4
K3
K1
EI30
DS
REI60
REI60
REI60
REI60
REI60
PODPIS
OBIEKT
TEMAT
AUTORZY
PODPIS
5
2 PIĘTRO
EKSPERTYZA TECHNICZNA
w trybie § 2 ust. 2 i 3a rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.
(Dz. U. Nr 75 poz. 690 z późn. zm.)
DATARYS. NR SKALA
1:150
inż. Marian Nocula Nr upr. CRRB131/97/R
rzeczoznawca budowlany
ZESPÓŁ BUDYNKÓW
MUZEUM HISTORYCZNEGO
przy ul. Rynek 28-42 i Nowomiejskiej 4-8 w Warszawie
05.2014
inż. Andrzej Magdziarz Nr upr. 27/93
rzeczoznawca ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI30
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI30
DYMOSZCZELNE
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI60
DYMOSZCZELNE
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI60
LEGENDA
EI60
EI30
EI60S
EI30S
DRZWI Z USZCZELKĄ DYMOSZCZELNĄ
ŚCIANY REI 120 - STREFY POŻAROWE
ŚCIANY REI 60
KIERUNEK EWAKUACJI
DS
WYBRANY OBSZAR CHRONIONY SUG
GH F E D C B A
REI120
RE
I120
EI60
EI60
EI30S
EI60S
RE
I120
RE
I120
RE
I120
REI120
RE
I120
RE
I120
RE
I120
REI60
RE
I60
REI60
REI120
RE
I120
EI60S
EI60
EI60S
REI120
REI120
REI120
EI60S
RE
I60
EI6
0
EI3
0S
EI6
0
EI120
EI120
EI30S
EI6
0
RE
I60
EI3
0S
REI60
REI60
EI120
EI120
EI60S
EI30S
EI60
okno
oddymiajace
EI15
EI15
EI60
EI6
0
DS
DS
DS
DS
DS
DS
DS
DS
DS
DS
wyłaz na dach
80x80 EI60
ELE
KT
RO
MA
GN
ES
ELEKTROMAGNES
ELEKTROMAGNES
ELEKTROMAGNES
ELEKTROMAGNES
KK
G
Y
X X
H
G
F E
E
D
D
C
C B
B A
A
J J
STREFA_NR_2
226.8 m2
STREFA_NR_1
101.77 m2
STREFA_NR_4
330.8 m2
STREFA_NR_3
844.07 m2
STREFA_NR_5
70.60 m2
---
---
---
---
STREFA_NR_1 - ZL III
STREFA_NR_2 - ZL III
STREFA_NR_3 - ZL III
STREFA_NR_4 - ZL III
---
STREFA_NR_5 - ZL IV
PODZIAŁ
NA STREFY POŻAROWE
K7
K6
K5
K4
K3
K1
EI60
EI30
PODPIS
OBIEKT
TEMAT
AUTORZY
PODPIS
6
3 PIĘTRO
EKSPERTYZA TECHNICZNA
w trybie § 2 ust. 2 i 3a rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.
(Dz. U. Nr 75 poz. 690 z późn. zm.)
DATARYS. NR SKALA
1:150
inż. Marian Nocula Nr upr. CRRB131/97/R
rzeczoznawca budowlany
ZESPÓŁ BUDYNKÓW
MUZEUM HISTORYCZNEGO
przy ul. Rynek 28-42 i Nowomiejskiej 4-8 w Warszawie
05.2014
inż. Andrzej Magdziarz Nr upr. 27/93
rzeczoznawca ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI30
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI30
DYMOSZCZELNE
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI60
DYMOSZCZELNE
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI60
LEGENDA
EI60
EI30
EI60S
EI30S
DRZWI Z USZCZELKĄ DYMOSZCZELNĄ
ŚCIANY REI 120 - STREFY POŻAROWE
ŚCIANY REI 60
KIERUNEK EWAKUACJI
DS
WYBRANY OBSZAR CHRONIONY SUG
EI30S
RE
I120
REI120
REI120
RE
I60
RE
I120
REI60
EI30S
EI30S
EI60
EI60
EI60S
RE
I60
REI60
REI60
REI60
RE
I60
REI60
EI3
0S
REI120
REI60
RE
I60
RE
I60
REI120
REI120
RE
I60
RE
I60
EI3
0
EI3
0S
EI3
0
EI60S
EI30S
EI60S
EI30
EI60S
DS
DS
DS
EI3
0S
EI30
RE
I60
ELEKTROMAGNES
ELEKTROMAGNES
ELEKTROMAGNES
ELE
KT
RO
MA
GN
ES
KK
G
Y Y
X X
H
G
F
F
E
E
D
D
C
C B
B A
A
J J
STREFA_NR_2
226.8 m2
STREFA_NR_4
330.8 m2
STREFA_NR_3
844.07 m2
STREFA_NR_5
70.60 m2
---
---
---
STREFA_NR_2 - ZL III
STREFA_NR_3 - ZL III
STREFA_NR_4 - ZL III
---
STREFA_NR_5 - ZL IV
PODZIAŁ
NA STREFY POŻAROWE
K7
K6
K5
K4
K3
K1
DS
PODPIS
OBIEKT
TEMAT
AUTORZY
PODPIS
7
4 PIĘTRO
EKSPERTYZA TECHNICZNA
w trybie § 2 ust. 2 i 3a rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.
(Dz. U. Nr 75 poz. 690 z późn. zm.)
DATARYS. NR SKALA
1:150
inż. Marian Nocula Nr upr. CRRB131/97/R
rzeczoznawca budowlany
ZESPÓŁ BUDYNKÓW
MUZEUM HISTORYCZNEGO
przy ul. Rynek 28-42 i Nowomiejskiej 4-8 w Warszawie
05.2014
inż. Andrzej Magdziarz Nr upr. 27/93
rzeczoznawca ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI30
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI30
DYMOSZCZELNE
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI60
DYMOSZCZELNE
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI60
LEGENDA
EI60
EI30
EI60S
EI30S
DRZWI Z USZCZELKĄ DYMOSZCZELNĄ
ŚCIANY REI 120 - STREFY POŻAROWE
ŚCIANY REI 60
KIERUNEK EWAKUACJI
DS
WYBRANY OBSZAR CHRONIONY SUG
REI120
REI60
REI120
RE
I60
RE
I120
EI6
0
EI60S
EI3
0
REI60
RE
I60
RE
I60
REI60
REI60
RE
I60
EI3
0S
EI3
0S
REI120
RE
I60
REI120
REI120
RE
I60
REI60
REI60
RE
I60
EI30
EI60
EI60
EI60
EI30S
REI60
EI30S EI60
EI60
EI6
0
RE
I60
oddymiajace
okno
oddymiajace
okno
oddymiajace
okno
EI3
0
KK
G
Y Y
X
H
G
F
F
E
E
D
D C
C B
B A
A
J J
STREFA_NR_2
37.4 m2
STREFA_NR_4
44.6 m2
STREFA_NR_3
242.67 m2
PODZIAŁ
NA STREFY POŻAROWE
---
---
---
STREFA_NR_2 - ZL III
STREFA_NR_3 - ZL III
STREFA_NR_4 - ZL III
K3
K4
K7
K6
EI60
PODPIS
OBIEKT
TEMAT
AUTORZY
PODPIS
8
5 PIĘTRO
EKSPERTYZA TECHNICZNA
w trybie § 2 ust. 2 i 3a rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.
(Dz. U. Nr 75 poz. 690 z późn. zm.)
DATARYS. NR SKALA
1:150
inż. Marian Nocula Nr upr. CRRB131/97/R
rzeczoznawca budowlany
ZESPÓŁ BUDYNKÓW
MUZEUM HISTORYCZNEGO
przy ul. Rynek 28-42 i Nowomiejskiej 4-8 w Warszawie
05.2014
inż. Andrzej Magdziarz Nr upr. 27/93
rzeczoznawca ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI30
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI30
DYMOSZCZELNE
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI60
DYMOSZCZELNE
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI60
LEGENDA
EI60
EI30
EI60S
EI30S
DRZWI Z USZCZELKĄ DYMOSZCZELNĄ
ŚCIANY REI 120 - STREFY POŻAROWE
ŚCIANY REI 60
KIERUNEK EWAKUACJI
DS
WYBRANY OBSZAR CHRONIONY SUG
KK
GY Y
X X
H
G
FF
EE
DD C
C BB A
A
J J
K4
PODPIS
OBIEKT
TEMAT
AUTORZY
PODPIS
9
6 PIĘTRO
EKSPERTYZA TECHNICZNA
w trybie § 2 ust. 2 i 3a rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.
(Dz. U. Nr 75 poz. 690 z późn. zm.)
DATARYS. NR SKALA
1:150
inż. Marian Nocula Nr upr. CRRB131/97/R
rzeczoznawca budowlany
ZESPÓŁ BUDYNKÓW
MUZEUM HISTORYCZNEGO
przy ul. Rynek 28-42 i Nowomiejskiej 4-8 w Warszawie
05.2014
inż. Andrzej Magdziarz Nr upr. 27/93
rzeczoznawca ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI30
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI30
DYMOSZCZELNE
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI60
DYMOSZCZELNE
DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI60
LEGENDA
EI60
EI30
EI60S
EI30S
DRZWI Z USZCZELKĄ DYMOSZCZELNĄ
ŚCIANY REI 120 - STREFY POŻAROWE
ŚCIANY REI 60
KIERUNEK EWAKUACJI
DS
WYBRANY OBSZAR CHRONIONY SUG
konstrukcja schodów
wg proj. konstrukcji
kanał instal.pod posadzką
kanał instal. pod posadzką
kanały instal. pod posadzką
kanał instal.
pod posadzką
kanał instal. pod posadzką
kanał instal.
pod posadzką
kanał instal. pod posadzką
kanał instal.
pod posadzką
izolacja powyżej gruntu
np.Oxal DS-HS
bruzda
instalacyjna
+1,42
- 3,32 istn.
38 /F-F/
36 /E-E/34 /D-D/
32 /C-C/
30 /B-B/
28 /A-A/
- 0,01 + 0,01
+
+ 14,05
+ 7,73
+ 10,69
2 x papa termozgrzewalna izolacyjna
chudy beton
beton B15 z warstwą wyrównawczą
bruk na zalewce betonowej12 cm
10 cm
piasek ubity
2 x PAPA TERMOZGRZEWALNA IZOLACYJNA
CHUDY BETON10 CM
BETON B15 Z WARSTWĄ WYRÓWNAWCZĄ
KLEJ2 CM
10 CM
2 x PAPA TERMOZGRZEWALNA IZOLACYJNA
CHUDY BETON10 CM
BETON B15 Z WARSTWĄ WYRÓWNAWCZĄ
GRES NA KLEJ 2 CM
10 CM
+ 15,00
+ 11,60
+ 8,08
+ 4,21
+ 0,22
+ 3,85
+ 7,31
+ 10,85
+ 13,91
+ 17,26
+ 8,24
+ 11,83
+ 15,13
+ 18,16
+
+
+
+ 3,81
+ 0,56 + 0,62
+ 4,40
+ 4,24
+ 0,68 + 0,68
+ 4,45
+ 8,58
+ 12,62
+ 15,80
+ 18,81
+ 21,21
+ 15,86
- 3,32 istn.
- 3,28 istn.
- 3,52 istn.
- 2,88 istn.
- 2,73 istn.
- 0,06
± 0,00 = +25,73
- 3,70- 3,70
- 3,70
- 3,70
- 2,85 - 2,85
- 2,38 istn.
płyta żelbetowa
keramzyt zatarty betonem do wys. belki
płyty z piaskowca na podlewce4 cm
14 cm
drzwi zewnętrzne zamknięte na stałe
zamurowane ścianką z cegły gr 25 cm
+ 22,09+
2 cm
PŁYTKI GRESOWE1 CM
PIASEK UBITY
2 CM
10 CM
PIASEK UBITY
2 CM
10 CM
CHUDY BETON
10 CM
KLEJ2 CM
10 CM
BETON B15 Z WARSTWĄ WYRÓWNAWCZĄ
PIASEK UBITY5 CM
PŁYTKI GRESOWE1 CM
2 x PAPA TERMOZGRZEWALNA IZOLACYJNA2 CM
- 3,45- 3,45
- 4,30
luneta z cegły grub. 27 cm.
- 3,32
- 3,45
- 2,85
- 2,38 istn.
- 2,85 istn.- 2,85 istn.- 2,85
- 3,08 istn.
- 3,28 istn.
± 0,00 = 25,73 n.p.W.
WEŁNA MINERALNA DO PROFILI GKF
PŁYTA GKF X 2 NA KONSTRUKCJI
WEŁNA MINERALNA
WARSTWY DACHOWE ISTN.
SYSTEMOWEJ
PAROIZOLACJA
12 CM
5 CM
2,5 CM
IZOLACJA NP. NAFUFLEX 2K
MUR ISTNIEJĄCY
GEOWŁÓKNINA
1 CM
izolacja np. Nafuflex 2K
mur istniejący
GEOWŁÓKNINA
1 cm
42 /H-H/
40 /G-G/
- 4,85
- 4,44
- 2,67 istn.
obudowa z płyty
PROMATECT L500
na konstrukcji systemowej
- 3,24
10 cm
10 cm
- 3,70
-
4,85
-
4,35
-
4,35 -
4,40
- 3,50
-
3,45
-3,40
- 5,82
- 6,30- 6,30
wg. proj. konst.
wg. proj. konst.
wg. proj. konst.
wg. proj. konst.
wg. proj. konst.
wg. proj. konst.
wg. proj. konst.
wg. proj. konst.
wg. proj. konst.
wg. proj. konst.
wg. proj. konst.
wg. proj. konst.wg. proj. konst.
wg. proj. konst.
wg. proj. konst.
- 6,96
- 5,71
INIEKCJA
+
+
+ 7,78
+ 11,80
+ 8,86
+ 12,47
+ 4,40
7,31
10,62
13,54
+ 3,84
+ 3,64
+
17,51
+ 3,84
+ 14,19
3,84
22,09
8,86
12,47
+ 4,09
PARTER
I PIĘTRO
II PIĘTRO
III PIĘTRO
IV PIĘTRO
PARTER
I PIĘTRO
II PIĘTRO
III PIĘTRO
IV PIĘTRO
PARTER
I PIĘTRO
II PIĘTRO
III PIĘTRO
IV PIĘTRO
III PIĘTRO
IV PIĘTRO
PARTER
I PIĘTRO
II PIĘTRO
III PIĘTRO
IV PIĘTRO
PARTER
I PIĘTRO
II PIĘTRO
III PIĘTRO
IV PIĘTRO
V PIĘTRO
VI PIĘTRO
V PIĘTRO
VI PIĘTRO
V PIĘTRO
V PIĘTRO
+ 7,50
PODPIS
OBIEKT
TEMAT
AUTORZY
PODPIS
10
PRZEKRÓJ A-A
EKSPERTYZA TECHNICZNA
w trybie § 2 ust. 2 i 3a rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.
(Dz. U. Nr 75 poz. 690 z późn. zm.)
DATARYS. NR SKALA
1:150
inż. Marian Nocula Nr upr. CRRB131/97/R
rzeczoznawca budowlany
ZESPÓŁ BUDYNKÓW
MUZEUM HISTORYCZNEGO
przy ul. Rynek 28-42 i Nowomiejskiej 4-8 w Warszawie
05.2014
inż. Andrzej Magdziarz Nr upr. 27/93
rzeczoznawca ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych